Daar zat ik dan in het restaurant van een ziekenhuis in mijn pyama en ochtendjas tegenover een wildvreemde, die voor één dag mijn echtgenoot was. We hadden elkaar veel te vertellen.We wisten niet wat we elkaar vertelden, maar we begrepen elkaar en vulden elkaar prima aan.
Ik schrijf nu zeker in raadsels? Ik was daar in dat ziekenhuis voor een figuranterol die ik mocht spelen. Mijn echtgenoot voor één avond was een ervaren figurant, voor mij was het de eerste keer. Hij hielp me op weg in dit wereldje, gaf veel uitleg en vertelde veel anekdotes over wat hij had meegemaakt als figurant. het werd een lange dag, maar toch niet vervelend. Over één stukje van een scène deden we maar liefst vier uur. In die scène speelden maar twee acteurs, de rest van de aanwezigen waren de dertigtal figuranten en hun begeleiders en dan niet vergeten de mensen van het geluid, licht, smink, regie enz....Dat we niet wisten wat we elkaar vertelden kwam, omdat tijdens de opnames met acteurs wij geen geluid mochten maken. Ons geluid werd op het einde van de dag opgenomen. Een leuke boeiende ervaring, maar ik zal niet één van hen worden die op elke rol af gaan.
|
