Hallo schrijvers, De schrijf cursus is vlug voorbij, fijne momenten, mensen leren kennen, een heel gevarieerd publiek, durven schrijven en het laten lezen, genieten van de schrijfsels van anderen, al hoewel genieten, ik heb wel mijn bedenkingen over de agressieve, negatieve manier waarop er gefantaseert wordt, blijkbaar zit dat kwaad die negativiteit in elk van ons en kan het op die manier een uitweg vinden. Maar dan vragen we ons af hoe het komt dat jongeren zo agressief zijn. Vinden we een 'wildplasser' veel erger dan iemand te vergiftigen of de kop af te zagen? 't Zal wel aan mij liggen, ben ook wat ouder dan de meeste onder jullie, en weet uit ondervinding dat zulke dramas dichter kunnen staan dan je in ergste nachtmerrie kunt vermoeden. No hard feelings. ik kan er alleen maar wijzer van worden. De dingen die op mijn weg komen proberen te begrijpen en overal de waarom's van zoeken ben ik stilaan aan het afleren. Ik laat me meedrijven in de stroom van het leven, we zien wel wat er nog allemaal boven water komt. Ik stuur dit berichtje in het roze en het groen. Kleuren van liefde en mededogen en dat is wat ik jullie allemaal toewens. Groetjes Norva
bedankt voor de vele woordjes van steun voor morgen. De ingreep is niet erg en vanaf donderdag, ten laatste vrijdag kan ik zeker weer bloggen.
Kunnen jullie een woordje op onze blog zetten van wat er vanavond uit de bus komt over de toekomst van ons schrijfgezelschap ?
Denken jullie er vanavond nog aan 'ons' Tine, want dat is ze de voorbije weken toch geworden, ook merci te zeggen voor alles wat ze ons in de lessen bijbracht aub ?
Tine, van mijn kant alvast, een grote merci ! (dit keer MOET het met uitroepteken, vind ik) Hopelijk tot ziens.
Wat jammer dat je de laatste 2 lessen moet missen. We hebben inderdaad een tof clubje. Afscheid nemen stel ook ik liever uit als het kan. In elk geval wens ik je het allerbeste met je operatie en een spoedig herstel. Denk maar aan al die blogs die je al herstellend kan schrijven Marijke
een fantastisch idee van Marc (en Violaine) om verder te gaan, buiten het kader van deze cursus om.
Blijkbaar heb ik vorige week dé allerbeste aflevering van onze miniserie gemist én erger nog ... ik vrees dat ik er morgen weer niet bij zal zijn. Woensdagmorgen 07 h (!) moet ik immers in het ziekenhuis in Roeselare zijn om er geopereerd te worden. En hoe leuk schrijven ook is en blijft, mijn kop staat er voor morgenavond voor één keer écht niet naar. Met grote spijt dien ik dus via deze wijze afscheid te nemen (althans voorlopig toch) . Ik vond het oprecht een verrijking jullie te leren kennen. Ik wist niet dat schrijven zo leuk kon zijn. Reden te meer dat ik voor ons allemaal wens dat ons clubke (zoals in het liedje : "en w'ebben een clubke opgericht van mensen met een lelijk gezicht, ge zijt erbij, ge zijt erbij !) verder kan doorgaan via onze blog. Wie een origineel schrijfthema weet kan dit gerust eens op de blog zetten. Wie wil schrijft er dan in de eerste week een tekst over. Tot hoors, lees, schrijfs, mails of ziens.
Misschien herinneren jullie zich nog dat ik 14 dagen geleden vertelde dat Peter Greenaway een film had die perfect kadert in het "koken voor je ergste vijand". De film is alleen bestemd voor mensen met een sterke maag en ijzeren zenuwen. Maar als je aan die voorwaarden voldoet, een echte aanrader. Het verhaal vertelt hoe een rijke dief steeds met zijn vrouw in hetzelfde restaurant gaat eten. Zijn vrouw sluit vriendschap met de kok en wordt in de toiletten van het restaurant verliefd op een andere man. Wat er dan gebeurt tart elke verbeelding, zelfs ik kon het niet zo dodelijk bedenken en dat zegt al wat... Als je wil weten hoe de film afloopt...kijk naar de video of vraag het de laatste les Marijke
hallo schrijvers, Gisteravond was het schrijfavond en jammer genoeg zit het er bijna op. De sfeer was geweldig alleen jammer dat Nico er niet was(je hebt wat gemist Nico...). De groep komt helemaal los en sommigen hadden de meest dodelijke verhalen(hè Marijke!) Het was fantastisch. Er zat een meneer om een les van Tine bij te wonen,ik denk dat die Kerel zeker geen saaie avond had. Na zo'n avond loopt de adrenaline je door de aders en ben je dezelfde avond een vat vol inspiratie. Alleen jammer dat het niet altijd mogelijk is om direct iets op papier te zetten omdat het al behoorlijk laat is als ik thuis kom. Toch kan ik meestal de slaap niet vatten en schrijf ik nog wat tot ik echt moe ben. Nog geen moment heb ik spijt gehad van deze cursus. Henri was in zijn sas gisteren,hij plaagde Tine voortdurend en uiteindelijk lah hijzelf op de rooster door een extra opdrachtje te maken met vijf verschillende woorden.Het wordt een 101tje fluistert hij me toe en ik zie dat hij geniet van het hele gebeuren. Ook geeft Henri me kleine tips waarvoor ik hem echt danbaar ben. Kortom de avond was leuk en zeer leerrijk zoals altijd. Dus Nico zorg dat je de laatste les niet mist want onze verhalen worden steeds langer en dodelijker....hahahaha. tot later dan maar weer Violaine
Jullie hadden nog het adresje tegoed van mijn gletsjerdorpje in Portugal.
Het dorpje zelf heet Manteigas, en ons klein hotelletje daar 'albergaria berne'. Je vindt hierbij de link http://albergaria-berne.planetaclix.pt/ voor wie eens wil gaan kijken. Je bent er in Juli écht vaak bijna alleen en het zwembad (met peuterbad) heb je in de namiddag, na je fikse morgenwandeling, meestal helemaal voor jou alleen. Zaaalig.
Het dorpje is echt helemaal afgelegen. Ver weg van alle drukte en ver weg ook van het jaar 2007. Soms waan je je er 20 à 30 jaar terug in de tijd. In het rode avondlicht vertellen de buren er verhalen tot de zon er moe van wordt en haar lampje uitdoet. Niet schrikken ook als iemand je plots binnenroept om even van zijn zelfgemaakte porto te proeven of een stukje fanfaremuziek ten gehore te geven. Of je uitnodigt voor een sardientjesbarbecue bij hem thuis de volgende dag. Zomaar, want de mensen verkopen niets, gewoon écht zomaar. Het doet even raar aan, zoveel gastvrijheid, maar het went heerlijk snel.
Het dorpje ligt op 3 uur autorijden van de luchthavens van Lissabon of Porto. Je kan het in 1 dag van thuis uit (naar luchthaven, vliegreis (2u), met de auto naar daar), maar wie eerst een nachtje of twee in Lissabon of Porto wil doorbrengen kan dat natuurlijk ook.
Voor enkele andere (tussen)stops in Portugal, oa een fantastisch eenvoudige maar superleuke Quinta aan de Douro bij een Engelse familie, één adres : ondergetekende.
Opa is juist weer naar huis vertrokken ( niet mijn opa maar die van de kinderen, mijn schoonvader). Dit weekend heeft hij bij ons gelogeerd. Zaterdagochtend was hij al om 6.45u vertrokken en om 9.30u bij ons! 's avonds gingen we luisteren naar man en zoon die een concert gaven met aansluitend een folkbal. Ambiance genoeg. Zondag kwamen de andere kleinkinderen en hebben we lekker een terrasje gepikt, maar niet te ver, gewoon bij ons in de tuin. Oma is afgelopen juni na een ziekbed overleden en het was de eerste keer dat opa alleen kwam en er waren natuurlijk wel moeilijke momenten, maar toch fijn dat hij de reis heeft durven ondernemen, knap. Hij volgt thuis computerles. De kleinzoons hebben hem nog het één en andere wijs kunnen maken dit weekend. Binnenkort heeft hij internetaansluiting en kan hij met de familie chatten of mailen. Een afstand van ruim 200 km is niet zo gemakkelijk te overbruggen voor even een kopje koffie. Nu wacht ik met een bezorgd hart tot zijn telefoontje komt dat hij weer goed thuisgekomen is. Hij is toch maar alleen in die auto en 75 jaar. Vanmiddag werken en de dag zal weer voorbijvliegen.
Zonnig Vlug even gesurft naar onze blogruimte en gemerkt dat jullie heel veel te vertellen hadden. Zelf heb ik deze namiddag genoten van het mooie weer. Eerst op het terras voor de keuken de huistaken gelezen en daarna met mijn ouders, kind en partner een wandeling gemaakt langs de Leie. Mooie uitzichten en een heleboel Canadse (sorry Paulien, geen Finse) ganzen te bewonderen. Nadien uitgerust op een terras met Leiezicht en een bruintje van het vat onder handbereik. Meer moet dat niet zijn op een zonnige zondag. En voor wie het interesseert: de musical die we brengen wordt "De rattenvanger van Hamelen". Binnenkort neurie ik dus constant "Kunt u ons de weg naar Hamelen vertellen meneer ?" Marijke
Ik lig rustig in een strandzetel op het dakterras van het hotel, aan de rand van het zwembad. Zopas viel de avond over Athene. Er is geen wolkje aan de hemel en toch is de buitentemperatuur nog 23°.
Op enige honderden meter voor me, zie ik het feeëriek verlichte acropolis boven de stad uitsteken. Vanuit de verte bereiken mij gedempte geluiden van een ontluikend nachtleven en de kruidige keukengeuren uit de bar wekken mijn eetlust op. De Plaka wenkt.
Maar eerst nog een fikse duik in het water, ten einde wat exra appetijt op te wekken.
vandaag was er geen school; pedagogische studiedag. Verlengd weekend noemen ze zoiets... het wordt alleen geen echt weekend. Maandag overhoring economie, recht en Duits, huistaak wiskunde. Dinsdag grote overhoring geschiedenis. Donderdag werkwoorden Frans. Vrijdag aardrijkskunde. Geschiedenis wordt een ramp aangezien ik er niet voor kan leren, gelukkig viel wiskunde op woensdag weg. Vandaag had ik me voorgenomen om economie en wiskunde te doen, maar van economie is er niets in huis gekomen. Ik kreeg eerst te horen dat ik verondersteld werd mee te gaan om boodschappen te doen. Het was al half twee 's middags toen die klus geklaard werd, en toen besliste het Lot der Inspiratie dat ik maar eens aan die opdracht tegen dinsdag kon beginnen. Echt inspiratie was het niet, meer het feit dat ik wist wat geschreven. 'Deur uit de hengsels', 'plastic fles', 'basketbal' en 'verfrommelde zakdoek'. Het zijn tien lijnen geworden. Straks ben ik ook nog formeel verplicht naar een 'bal' te gaan. Een vriend van me die veel reclame maakte en me onder lichte dwang een kaartje liet komen. Het is van zijn school en de mensen daar liggen me niet echt, om het zachtjes uit te drukken. Daarnaast is er ook de constante alertheid die ik zal moeten hebben, om uit de buurt te blijven van Eric. Eric, die de hele tijd praat over struiken en borsten en in de overtuiging is dat ik zijn wensen wil inwilligen, terwijl ik daar nooit enige aanleiding toe gegeven heb. Dan moet ik ook nog heel veel tekst vanbuiten leren voor toneel tegen morgenochten, half tien. Ik ga er maar eens aan beginnen,
Paulien.
P.S.: Zoals Nico iets heeft met Portugal, heb ik iets met Finland. Dat zal je misschien nog merken. Ik ben momenteel dan ook aan het praten met een Portugese jongen. En Marc: bedankt voor het compliment
En voor degenen die niet weten hoe ze een foto toevoegen: ga naar 'bericht toevoegen', en onder het tekstvak vind je 'Foto van internetadres', daar zet je de link, of 'Foto van harde schijf', waar je gewoon moet bladeren. Ik voeg er even eentje bij: het Saimameer in Oost-Finland.
Bloggertjes, Het is weer excel-avond. Maar ik ben er niet. Mijn kat gestuurd. Zonder belletje. Neen, het was te "boeiend" vorige week. Heb heel veel werk, en dus zit ik hier nog. Op mijn werk. Voorbereiden voor morgen. Maar ook vandaag moet ik even wegvluchten. Onze blog eens bekeken. Van ver. Eén ding is duidelijk, jullie zijn duidelijk op dreef geraakt. Heb geen tijd om het gelezen te krijgen. De opdracht voor volgende week wordt een ramp. Zit tot maandagmiddag in Parijs. Leuk hé. Maar niet leuk voor de opdracht. Zou toch misschien het stukje gebruiken met die plastic fles en zo. Heb een aantal mogelijke scenario's op een rijtje gezet. Ben er nog niet uit. Maar wel over de plastic fles. Als ik het wil maken wordt het nachtwerk. Misschien voor maandagnacht. Onze les is pas op dinsdag, niet? Waarom zit ik dan mijn tijd te verknoeien op ons blog ? Schrijven op het blog is zo leuk. Vrij en ongedwongen. Zuivere therapie. Inderdaad Norva, jij snapt het. Maar na een tijdje toch evalueren, corrigeren, ... Structuur aanbrengen. Eén of andere lijn zoeken. Heb nu pas door dat onze cursus "Verhalen schrijven" noemt. Oei. Wat ik zoek is : goed leren schrijven over alles wat er om je gebeurt. Waar je mee bezig bent. Bevindt zich waarschijnlijk meer in de journalistieke sfeer. Doch, er moet ook genoeg fantasie in terug te vinden zijn. Van terugvinden gesproken, heb dinsdagavond onmiddellijk die foto teruggevonden. Van die rode vossen in het grijze restaurant. Realisme en onderbewustzijn. Psycho-analyse. Die mensen hebben ook veel fantasie. En met die fantasie kom je terug in het vaarwater van "verhalen schrijven" natuurlijk. God, ik kan wel duizend verhaaltjes schrijven. Maar in welke richting die gaan...? Misschien toch proberen mijn opdracht voor dinsdag af te werken. Zo is de cirkel weer rond en mijn tijd op. Hopelijk tot dinsdag. Heb dan eigenlijk een vergadering voor het werk. Maar moet daar normaal niet naar toe, wegens "andere belangrijke verplichtingen". Is toch zo. Vind je ook niet ? En volgende donderdag, wel dan is het weer excel-avond. Ben je dan ook op de afspraak ?
hallo ja naast werken als kraamverzorgende en schrijven doe ik ook nog veel aan sport. Vanavond spinningavond. Dat is echt afzien,badend in het zweet probeer je het een uur lang vol te houden. Samen met mijn vriendin staat spinning telkens op woensdag op het programma. Gaan lopen doen we ook samen, daardoor kan je alle stress van de voorbije week lekker laten waaien en samen wat bijkletsen over onze mannen....! Sport is in ons gezin belangrijk. Onze zoon is een fervent basketter. En dochterlief,die danst,turnt en sinds kort zit ze ook nog eens op balletles. Ook manlief doet zijn deel,hij zwemt en doet net als ik ook aan spinning. Sporten is heerlijk ,naast alles wat ik doe heb ik dat echt nodig.Zelfs als het heel erg druk is zoals deze week het geval is,sporten blijf ik doen. En morgen gaan we naar Freddy Devadder kijken en zit de week er dan bijna alweer op. Mijn eten staat nu pruttelend op het vuur en schuiven we straks gezellig met zijn allen aan tafel. Om negen uur zal ik zwoegend op mijn fiets zitten denkend aan de volgende opdracht,wordt het het koken.basket of aan de toog hangen....? Daar ben ik nog niet helemaal uit. Misschien komt de inspirtatie wel op de fiets. Wie weet. Nog een fijne avond en tot .....schrijfs Violaine
Dit bericht lezen kan uw gezondheid niet schaden. Dit is geen commerciële boodschap. Geen enkele brainwashende tekstlijn of verleidende marketingtool zal uw brein verzieken. Zelfs niet wanneer u de tekst van achter naar voor leest, of op uw hoofd staand, of onder de douche. Alhoewel ik deze laatste optie om voor de hand liggende elektrische bijwerkingen niet zou aanraden. Alexandrie !
En toch wil ik u even op het volgende wijzen : De 'grote rode supermarkt met leeuw' biedt tot 17/10 een aantal wijnen aan speciale promotieprijzen aan. Zo kan je er momenteel de licht sprankelende witte wijn 'Gazela' kopen aan slechts 2,99 euro. Nu de zomer bijna over is, biedt deze lichte aperitiefwijn u het perfecte excuus nog even de zon in uw glas te vangen. Fris op de tong, licht tintelend, met ietwat fruitzuur in de afdronk. Uitgesproken van smaak. Enfin, volgens mij een échte aanrader en zeker een keer iets anders voor wie het eens proberen wil. En nu komt de '(alhoewel)' : het is een portugees wijntje, vinho verde (groen), zoals dat daar heet.
Verder ben ik er nog niet helemaal uit welke van de drie titels ik zal aanvallen voor mijn weekopdracht. Nog één nachtje slapen en dan weet ik het wel. Tot lees !
ps : Het getuigt van mijn kant van bijzonder weinig, tot geen, manieren dat ik in de aanhef van dit stukje onze smachtende, zich verdringende, quasi ontelbare fans van deze werkelijk unieke en hoogstaande blog niet heb begroet. Bij deze, mijn excuses en alsnog "hay". Nu ik toch uw aandacht heb wil ik er van profiteren een oproep te doen : Hoe onweerstaanbaar ook de lokroep naar deze hemelse leesplek, wil aub redelijk blijven in uw bezoekdrang, zodat wij geen problemen krijgen met Belgacom, MI, Interpol of andere voor het platleggen van het - minimum - hele belgische WWW net. Men zegge het voort !
Hallo iedereen, Dat schrijven begint een obsessie te worden. Ik heb deze nacht nog tot 2 uur aan onze opdracht gewerkt. mijn relatie begint er stilaan onder te lijden. Inplaats dat ik 's avonds knusjes in de zetel naast mijn echtgenoot TV kijk, zit ik voor het computerscherm. Ook het samen gaan slapen zit er niet meer in, omdat ik net die ene zin niet in de juiste vorm krijg. Ook zit ik overdag dikwijls verdiept in mijn verhaal, zodat ik me helemaal niet bewust ben van hetgeen mijn echtgenoot me vertelt. Gelukkig heb ik een heel tolerante man, waarschijnlijk denkt hij dat het maar voor een tijdje zal duren, dat het wel zal overgaan, maar ik denk dat het net als een chronische aandoening, zal blijven de kop op steken, want wat is er nu plezanter dan schrijven! ? groetjes Norva
Schrijven is natuurlijk heel belangrijk en heel leuk maar een mens moet ergens inspiratie opdoen. Dus besloot ik om een kans te wagen bij de auditie van een musical. Auditie doen: hoe saai, niets dan wachten tot je aan de beurt bent. Tijd dan maar gedood met het observeren van "mede-auditie-doeners". Net als in de schrijfgroep zijn er de meest diverse leeftijden. Gaande van 3 lagere school kinderen over 3 humanioragirls naar 2 rijpere dames (waaronder ikzelf) om aan te landen bij het type "verwelkte bloem, maar ik wil dat niet weten". Maar eerlijk is eerlijk: de verwelkte bloem viel bij de nabespreking wel mee en uiteraard ben ik geslaagd in de auditie. Welke musical het wordt weet ik volgend week. Welke rol wordt nog wat langer afwachten. Marijke
Erg genoten van de kleurrijke ontboezingen op de blok. Mijn kleur van deze week was grijs. Van het stof. Eindelijk zijn we ( bijna) helemaal klaar met de verbouwing. Alleen aan de afwerking schort nog het een en ander. Maar voorlopig hoeven we geen stof mee te happen. Geen spullen te verhuizen die steeds zoek raken. Mijn keel voelt al een paar dagen aan of hij ook geschuurd is. En eigenlijk heb ik erg veel zin om vanmiddag terug in bed te kruipen met een boek. Lekker lezend relaxen. Momenteel lees ik "de doornvogels" van Colleen McCullough.. lekker relaxen zal er echter niet bij zijn, we geven vanmiddag familiefeest. maar mijn keel zal ik zeker goed smeren met( non) alcoholische dranken.
Beste allemaal Ik heb me deze avond eens geamuseerd door alle vorige berichten eens te lezen. Van de negen cursisten zijn er reeds vijf die actief deelnemen. Natuurlijk mag ik niet achterblijven Vandaag heb ik mijn huiswerk reeds opgestuurd want ik muis er even onderuit. Hopelijk kan ik vanuit Athene enkele foto's opsturen. Ik plaats er zelf wel een woord bij en de rest is dan voor jullie. Ik leef dinsdag avond zeker met jullie mee.
Hallo schrijvers, 
Hallo allemaal,
Hallo iedereen, 
