Opa is juist weer naar huis vertrokken ( niet mijn opa maar die van de kinderen, mijn schoonvader). Dit weekend heeft hij bij ons gelogeerd. Zaterdagochtend was hij al om 6.45u vertrokken en om 9.30u bij ons! 's avonds gingen we luisteren naar man en zoon die een concert gaven met aansluitend een folkbal. Ambiance genoeg. Zondag kwamen de andere kleinkinderen en hebben we lekker een terrasje gepikt, maar niet te ver, gewoon bij ons in de tuin. Oma is afgelopen juni na een ziekbed overleden en het was de eerste keer dat opa alleen kwam en er waren natuurlijk wel moeilijke momenten, maar toch fijn dat hij de reis heeft durven ondernemen, knap. Hij volgt thuis computerles. De kleinzoons hebben hem nog het één en andere wijs kunnen maken dit weekend. Binnenkort heeft hij internetaansluiting en kan hij met de familie chatten of mailen. Een afstand van ruim 200 km is niet zo gemakkelijk te overbruggen voor even een kopje koffie. Nu wacht ik met een bezorgd hart tot zijn telefoontje komt dat hij weer goed thuisgekomen is. Hij is toch maar alleen in die auto en 75 jaar. Vanmiddag werken en de dag zal weer voorbijvliegen.
Zonnig Vlug even gesurft naar onze blogruimte en gemerkt dat jullie heel veel te vertellen hadden. Zelf heb ik deze namiddag genoten van het mooie weer. Eerst op het terras voor de keuken de huistaken gelezen en daarna met mijn ouders, kind en partner een wandeling gemaakt langs de Leie. Mooie uitzichten en een heleboel Canadse (sorry Paulien, geen Finse) ganzen te bewonderen. Nadien uitgerust op een terras met Leiezicht en een bruintje van het vat onder handbereik. Meer moet dat niet zijn op een zonnige zondag. En voor wie het interesseert: de musical die we brengen wordt "De rattenvanger van Hamelen". Binnenkort neurie ik dus constant "Kunt u ons de weg naar Hamelen vertellen meneer ?" Marijke
Ik lig rustig in een strandzetel op het dakterras van het hotel, aan de rand van het zwembad. Zopas viel de avond over Athene. Er is geen wolkje aan de hemel en toch is de buitentemperatuur nog 23°.
Op enige honderden meter voor me, zie ik het feeëriek verlichte acropolis boven de stad uitsteken. Vanuit de verte bereiken mij gedempte geluiden van een ontluikend nachtleven en de kruidige keukengeuren uit de bar wekken mijn eetlust op. De Plaka wenkt.
Maar eerst nog een fikse duik in het water, ten einde wat exra appetijt op te wekken.
vandaag was er geen school; pedagogische studiedag. Verlengd weekend noemen ze zoiets... het wordt alleen geen echt weekend. Maandag overhoring economie, recht en Duits, huistaak wiskunde. Dinsdag grote overhoring geschiedenis. Donderdag werkwoorden Frans. Vrijdag aardrijkskunde. Geschiedenis wordt een ramp aangezien ik er niet voor kan leren, gelukkig viel wiskunde op woensdag weg. Vandaag had ik me voorgenomen om economie en wiskunde te doen, maar van economie is er niets in huis gekomen. Ik kreeg eerst te horen dat ik verondersteld werd mee te gaan om boodschappen te doen. Het was al half twee 's middags toen die klus geklaard werd, en toen besliste het Lot der Inspiratie dat ik maar eens aan die opdracht tegen dinsdag kon beginnen. Echt inspiratie was het niet, meer het feit dat ik wist wat geschreven. 'Deur uit de hengsels', 'plastic fles', 'basketbal' en 'verfrommelde zakdoek'. Het zijn tien lijnen geworden. Straks ben ik ook nog formeel verplicht naar een 'bal' te gaan. Een vriend van me die veel reclame maakte en me onder lichte dwang een kaartje liet komen. Het is van zijn school en de mensen daar liggen me niet echt, om het zachtjes uit te drukken. Daarnaast is er ook de constante alertheid die ik zal moeten hebben, om uit de buurt te blijven van Eric. Eric, die de hele tijd praat over struiken en borsten en in de overtuiging is dat ik zijn wensen wil inwilligen, terwijl ik daar nooit enige aanleiding toe gegeven heb. Dan moet ik ook nog heel veel tekst vanbuiten leren voor toneel tegen morgenochten, half tien. Ik ga er maar eens aan beginnen,
Paulien.
P.S.: Zoals Nico iets heeft met Portugal, heb ik iets met Finland. Dat zal je misschien nog merken. Ik ben momenteel dan ook aan het praten met een Portugese jongen. En Marc: bedankt voor het compliment
En voor degenen die niet weten hoe ze een foto toevoegen: ga naar 'bericht toevoegen', en onder het tekstvak vind je 'Foto van internetadres', daar zet je de link, of 'Foto van harde schijf', waar je gewoon moet bladeren. Ik voeg er even eentje bij: het Saimameer in Oost-Finland.
Bloggertjes, Het is weer excel-avond. Maar ik ben er niet. Mijn kat gestuurd. Zonder belletje. Neen, het was te "boeiend" vorige week. Heb heel veel werk, en dus zit ik hier nog. Op mijn werk. Voorbereiden voor morgen. Maar ook vandaag moet ik even wegvluchten. Onze blog eens bekeken. Van ver. Eén ding is duidelijk, jullie zijn duidelijk op dreef geraakt. Heb geen tijd om het gelezen te krijgen. De opdracht voor volgende week wordt een ramp. Zit tot maandagmiddag in Parijs. Leuk hé. Maar niet leuk voor de opdracht. Zou toch misschien het stukje gebruiken met die plastic fles en zo. Heb een aantal mogelijke scenario's op een rijtje gezet. Ben er nog niet uit. Maar wel over de plastic fles. Als ik het wil maken wordt het nachtwerk. Misschien voor maandagnacht. Onze les is pas op dinsdag, niet? Waarom zit ik dan mijn tijd te verknoeien op ons blog ? Schrijven op het blog is zo leuk. Vrij en ongedwongen. Zuivere therapie. Inderdaad Norva, jij snapt het. Maar na een tijdje toch evalueren, corrigeren, ... Structuur aanbrengen. Eén of andere lijn zoeken. Heb nu pas door dat onze cursus "Verhalen schrijven" noemt. Oei. Wat ik zoek is : goed leren schrijven over alles wat er om je gebeurt. Waar je mee bezig bent. Bevindt zich waarschijnlijk meer in de journalistieke sfeer. Doch, er moet ook genoeg fantasie in terug te vinden zijn. Van terugvinden gesproken, heb dinsdagavond onmiddellijk die foto teruggevonden. Van die rode vossen in het grijze restaurant. Realisme en onderbewustzijn. Psycho-analyse. Die mensen hebben ook veel fantasie. En met die fantasie kom je terug in het vaarwater van "verhalen schrijven" natuurlijk. God, ik kan wel duizend verhaaltjes schrijven. Maar in welke richting die gaan...? Misschien toch proberen mijn opdracht voor dinsdag af te werken. Zo is de cirkel weer rond en mijn tijd op. Hopelijk tot dinsdag. Heb dan eigenlijk een vergadering voor het werk. Maar moet daar normaal niet naar toe, wegens "andere belangrijke verplichtingen". Is toch zo. Vind je ook niet ? En volgende donderdag, wel dan is het weer excel-avond. Ben je dan ook op de afspraak ?
hallo ja naast werken als kraamverzorgende en schrijven doe ik ook nog veel aan sport. Vanavond spinningavond. Dat is echt afzien,badend in het zweet probeer je het een uur lang vol te houden. Samen met mijn vriendin staat spinning telkens op woensdag op het programma. Gaan lopen doen we ook samen, daardoor kan je alle stress van de voorbije week lekker laten waaien en samen wat bijkletsen over onze mannen....! Sport is in ons gezin belangrijk. Onze zoon is een fervent basketter. En dochterlief,die danst,turnt en sinds kort zit ze ook nog eens op balletles. Ook manlief doet zijn deel,hij zwemt en doet net als ik ook aan spinning. Sporten is heerlijk ,naast alles wat ik doe heb ik dat echt nodig.Zelfs als het heel erg druk is zoals deze week het geval is,sporten blijf ik doen. En morgen gaan we naar Freddy Devadder kijken en zit de week er dan bijna alweer op. Mijn eten staat nu pruttelend op het vuur en schuiven we straks gezellig met zijn allen aan tafel. Om negen uur zal ik zwoegend op mijn fiets zitten denkend aan de volgende opdracht,wordt het het koken.basket of aan de toog hangen....? Daar ben ik nog niet helemaal uit. Misschien komt de inspirtatie wel op de fiets. Wie weet. Nog een fijne avond en tot .....schrijfs Violaine
Dit bericht lezen kan uw gezondheid niet schaden. Dit is geen commerciële boodschap. Geen enkele brainwashende tekstlijn of verleidende marketingtool zal uw brein verzieken. Zelfs niet wanneer u de tekst van achter naar voor leest, of op uw hoofd staand, of onder de douche. Alhoewel ik deze laatste optie om voor de hand liggende elektrische bijwerkingen niet zou aanraden. Alexandrie !
En toch wil ik u even op het volgende wijzen : De 'grote rode supermarkt met leeuw' biedt tot 17/10 een aantal wijnen aan speciale promotieprijzen aan. Zo kan je er momenteel de licht sprankelende witte wijn 'Gazela' kopen aan slechts 2,99 euro. Nu de zomer bijna over is, biedt deze lichte aperitiefwijn u het perfecte excuus nog even de zon in uw glas te vangen. Fris op de tong, licht tintelend, met ietwat fruitzuur in de afdronk. Uitgesproken van smaak. Enfin, volgens mij een échte aanrader en zeker een keer iets anders voor wie het eens proberen wil. En nu komt de '(alhoewel)' : het is een portugees wijntje, vinho verde (groen), zoals dat daar heet.
Verder ben ik er nog niet helemaal uit welke van de drie titels ik zal aanvallen voor mijn weekopdracht. Nog één nachtje slapen en dan weet ik het wel. Tot lees !
ps : Het getuigt van mijn kant van bijzonder weinig, tot geen, manieren dat ik in de aanhef van dit stukje onze smachtende, zich verdringende, quasi ontelbare fans van deze werkelijk unieke en hoogstaande blog niet heb begroet. Bij deze, mijn excuses en alsnog "hay". Nu ik toch uw aandacht heb wil ik er van profiteren een oproep te doen : Hoe onweerstaanbaar ook de lokroep naar deze hemelse leesplek, wil aub redelijk blijven in uw bezoekdrang, zodat wij geen problemen krijgen met Belgacom, MI, Interpol of andere voor het platleggen van het - minimum - hele belgische WWW net. Men zegge het voort !
Hallo iedereen, Dat schrijven begint een obsessie te worden. Ik heb deze nacht nog tot 2 uur aan onze opdracht gewerkt. mijn relatie begint er stilaan onder te lijden. Inplaats dat ik 's avonds knusjes in de zetel naast mijn echtgenoot TV kijk, zit ik voor het computerscherm. Ook het samen gaan slapen zit er niet meer in, omdat ik net die ene zin niet in de juiste vorm krijg. Ook zit ik overdag dikwijls verdiept in mijn verhaal, zodat ik me helemaal niet bewust ben van hetgeen mijn echtgenoot me vertelt. Gelukkig heb ik een heel tolerante man, waarschijnlijk denkt hij dat het maar voor een tijdje zal duren, dat het wel zal overgaan, maar ik denk dat het net als een chronische aandoening, zal blijven de kop op steken, want wat is er nu plezanter dan schrijven! ? groetjes Norva
Schrijven is natuurlijk heel belangrijk en heel leuk maar een mens moet ergens inspiratie opdoen. Dus besloot ik om een kans te wagen bij de auditie van een musical. Auditie doen: hoe saai, niets dan wachten tot je aan de beurt bent. Tijd dan maar gedood met het observeren van "mede-auditie-doeners". Net als in de schrijfgroep zijn er de meest diverse leeftijden. Gaande van 3 lagere school kinderen over 3 humanioragirls naar 2 rijpere dames (waaronder ikzelf) om aan te landen bij het type "verwelkte bloem, maar ik wil dat niet weten". Maar eerlijk is eerlijk: de verwelkte bloem viel bij de nabespreking wel mee en uiteraard ben ik geslaagd in de auditie. Welke musical het wordt weet ik volgend week. Welke rol wordt nog wat langer afwachten. Marijke
Erg genoten van de kleurrijke ontboezingen op de blok. Mijn kleur van deze week was grijs. Van het stof. Eindelijk zijn we ( bijna) helemaal klaar met de verbouwing. Alleen aan de afwerking schort nog het een en ander. Maar voorlopig hoeven we geen stof mee te happen. Geen spullen te verhuizen die steeds zoek raken. Mijn keel voelt al een paar dagen aan of hij ook geschuurd is. En eigenlijk heb ik erg veel zin om vanmiddag terug in bed te kruipen met een boek. Lekker lezend relaxen. Momenteel lees ik "de doornvogels" van Colleen McCullough.. lekker relaxen zal er echter niet bij zijn, we geven vanmiddag familiefeest. maar mijn keel zal ik zeker goed smeren met( non) alcoholische dranken.
Beste allemaal Ik heb me deze avond eens geamuseerd door alle vorige berichten eens te lezen. Van de negen cursisten zijn er reeds vijf die actief deelnemen. Natuurlijk mag ik niet achterblijven Vandaag heb ik mijn huiswerk reeds opgestuurd want ik muis er even onderuit. Hopelijk kan ik vanuit Athene enkele foto's opsturen. Ik plaats er zelf wel een woord bij en de rest is dan voor jullie. Ik leef dinsdag avond zeker met jullie mee.
Verdwenen boek Een week geleden bestelde ik in de Fnac het boek "Het geheim van de schrijver". Toen ik vandaag langsging verzekerde men mij dat het boek binnen was. Maar dat bleek te vroeg gejuicht. Trage minuten staan wachten aan de infostand, in het gezelschap van een ongeduldige met de vingers trommelende dame, maar mijn boek bleek onvindbaar Onverrichterzake dus teruggekeerd en wat blijkt nu ? Op mijn computer een bericht dat het boek er toch is Spoken in de Fnac ?. Voor de rest nog vlug even kwijt dat ik met belangstelling de filosofische ontboezemingen volg, al dan niet in kleur. En eerlijk waar, Marc was mij voor want Violaine ook ik ging jou iets sturen in die trant. Studeren in het leven is inderdaad één ding maar niet alles. En in welke kleur had dit nu gemoeten ? Verder heb ik tot nu toe absoluut geen inspiratie voor mijn eigen foto, de foto van Nico werd reeds van een kort stukje voorzien. De muze zal dringend moeten langskomen of ik heb geen of hoogstens een half huiswerk ingediend Marijke
Raar wat een kleur allemaal kan betekenen. Blauw als kleur van communicatie, waarheid, eerlijkheid, jezelf beter leren begrijpen, rusteloos,.... Oeioeioei, mijn hele ziel wordt hier bijna blootgelegd. Ik zeg wel "bijna", want ik hou graag nog één en ander voor mezelf. Trouwens, wat kleuren betreft ben ik er nog niet helemaal uit wat Maar aan één ding durf ik zeker niet te twijfelen. Aan Norva's wijsheid. In het paars.
Aan Marc en iedereen, Blauw is inderdaad een mooie kleur en bovendien de kleur van communicatie, of dat nu via praten of schrijven gaat speelt geen rol. Ik las ergens dat blauw ook wijst op waarheid en eerlijkheid, het maakt dat je jezelf en je emoties beter leert begrijpen , je gebruikt het best de blauwe kleur wanneer je nerveus en rusteloos bent, en wanneer je je eigen waarheid wil verkondingen. Daaruit kan je dus duidelijk afleiden dat hetgeen Marc schreef en in het blauw zet, werkelijk recht uit zijn hart komt. Na deze wijze woorden probeer ik deze tekst in het paars te zetten omdat paars de kleur van wijsheid is! Groetjes Norva
Er valt één en ander te zien en te lezen op onze blog. Zo kun je met Nico reizen we van Portugal naar Toon Hermans en zo naar zijn knetterend haardvuur. Maar ik wou het over iemand anders hebben. Ja Violaine, jij bent mijn "slachtoffer". Laat me eens een briefje naar jou schrijven. En voor één keer een open briefje.
BesteViolaine , Je schrijft dat je zich minder op haar gemak voelt omdat je je broek minder lang op de schoolbanken versleten heeft. Maar Violaine, wellicht heb je andere boeiende dingen gedaan. Ook al besef je dat niet op het moment zelf. Of zelfs daarna. Bovendien,anders zou je zoals ik misschien enkele regelrechte trauma's opgelopen hebben. Aan de unief.Wegens niet geslaagd. Met glans zelf. Dan springen er aantal dromen helemaal stuk. Maar ook die brokken geraken gelijmd. We vinden allemaal onze weg.Zoals ook jij Violaine.
En zo verslind je op een dag het boek "De helaasheid der dingen" van Dimitri Verhulst. Met huid en haar. Gewoon in je bed. Omdat dan te beseffen dat je nog nooit zoiets goed gelezen hebt. Dat zal Dimitri Verhulst nooit gedacht hebben toen hij dit boek schreef. Is dit niet de reden waarom we allemaal schrijven ? Omdat er wel ergens iemand op deze aardkloot rondloopt die er iets aan heeft. Of zelfs zeer veel aan heeft. En dat we allemaal "anders" zijn is dan een ontzettende troef. Zo valt er veel te vertellen en veel te ontdekken. Voor elk van ons. Geleerd of niet geleerd. Jong of oud. Bussinessman of huisvrouw.
Of hetzelfde nog eens op een andere manier gezegd. (Deze paragraaf stond er eerst, en vermits ik niet graag op het knopje "delete" druk) Iedereen van ons heeft zo zijn of haar eigenaardigheidjes. Goed dat we er over kunnen praten of schrijven. Schrijven heeft me al veel geholpen. Zo ga je voor jezelf dieper op de zaken in. Je ontdekt aspecten waarvan je je niet bewust was. Dus Violaine en co, ik denk dat we op dezelfde golflengte zitten. En is het niet essentieel om jezelf te aanvaarden zoals je bent ? Zoals het ook belangrijk is dat andere mensen dat respecteren.
In onze schrijfgroep merk je ook een heel spectrum van ideeën, achtergronden,... Komt ook door de diversiteit in leeftijd, sociale achtergrond, beroep,... Is het bijvoorbeeld niet boeiend dat onze jongste naast onze oudste zit ? En op zich zijn het allebei schatjes natuurlijk. Ik zit er kort bij, dus ik kan het weten. Enz.
Sorry, de plicht roept. Time zou money zijn. Maar daar geloof ik niet veel meer van. Enz.
Groetjes,
Marc
Zo, het filosofie-uurtje zit er op. Hopelijk verzinnen jullie iets helemaal anders. Daar dient toch een blog voor. Diversiteit nietwaar.
NB : niet alles geloven wat ik zeg. Zoals wat ik gisteren vertelde over die opdracht van deze week. Heb ik gisterenavond helemaal niet afgewerkt. Is een voordeel van schrijven. Je schrijft gewoon waar je zin in hebt, zonder dat je door wie dan ook terechtgewezen,... wordt. Zo krijg je ook eens gelijk. Zalig gevoel hé.
.Dag allemaal, ik ben eens naar de informatie over de mogelijkheden van Bloggen gaan kijken, 't is de moeite, techniek staat voor niets zeggen ze dan, niets voor mij, ik ben al blij als ik tot hier geraak (waarschijnlijk via een grote omweg) wat kan typen en het dan op de juiste manier kan versturen. Van het zware weekend heb ik een zware "kopvalling" overgehouden, die rustig zijn tijd neemt om alle fasen te doorlopen,keelpijn, niezen, lopende neus, tranende ogen, hoestje enz.. hopelijk is het nu vlug voorbij zodat mijn "kop" weer optimaal bruikbaar is.. De opdracht voor dinsdag heb ik nog niet gekregen, kan dat zo vlug mogelijk? zodat ik nog de tijd heb om het voor te bereiden. Groetjes Norva
Schrijfgenootjes, Zit voor het ogenblik in de les Excel voor beginners. Het tempo is affreus laag en mijn aandacht ook. Ideaal moment om te vluchten naar onze Blog. Ik zit helemaal achteraan in de hoek van ons computerlokaal. Onze leraar lijkt wel een volwassen Harry Potter. Zijn ronde brilletje is met hem meegegroeid en daarom veel te groot voor wat nu gangbaar is. Van voren bekeken is zijn kapsel saai, want gewoon met een streep op de zijkant. Maar bekijk dat manneke ook eens van achteren. In het kruintje, de plaats waar mannen meestal begin te kalen, groeien bij hem een aantal lange wilde pluimen. Wat een zicht !
En de terminologie, amai ! "Dat is boekhoudkundig niet juist." "De BTW wordt berekend op de maatstaf van heffing." "Zet uw cursor vooraan en duw op de functietoets F4"
Hoe saai allemaal.Gisteren daarentegen was adembenemend. Met klanten van de bank naar Brussel. Eerst rondleiding doorheen de stad. Onze gids benaderde de ontwikkeling van de stad doorheen de eeuwen vanuit een zeer originele invalshoek. Hij schrijft er boeken over, o.a. ook over Brugge.Dat soort onderwerp is echt aan mij besteed. Heb onmiddellijk zijn adreskaartje gevraagd. Die man is een enorme aanrader ; hoe gedreven hij alles vertelde en hoe hij de hele groep mee op sleeptouw nam doorheen tijd en ruimte. Na een stop in een café op de Grote Markt, gingen we via de Koninklijke Galerij richting gastronomisch diner. Doorheen de dag ging de sfeer in de groep steeds crescendo. Nochtans kenden de meeste mensen mekaar niet vooraf. Prachtig!
Vanavond maak ik nog mijn opdrachtje van deze week. Heb een foto die me fascineert. Ik weet ongeveer wat ik er wil over vertellen. Hopelijk nu nog alles in de juiste vorm en bewoordingen krijgen.
Ondertussen is de les bijna voorbij. Ik vraag me af waarom dit alles nodig is. Nochtans, mijn medecursisten zijn vlijtig bezig, ze helpen mekaar en stellen zelfs vragen. Ik kom nog eens het besluit dat er zoveel verschil is tussen ons allemaal.
Ken je dat van die dagen dat je beter in bed bleef ? Opgestaan met de verkoudheid van de dag ervoor die overgegaan was in een lichte grieptoestand. Tegen beter weten in toch maar gaan werken en dus heel de dag gesnotterd en gerild. En als ik dan in de bib ben, rustig mijn boeken en CDroms voor de dochter aan het uitzoeken, wordt mij meegedeeld dat mijn reglementair geparkeerde wagen aangereden werd door een wagen die in de verkeerde richting de straat inkwam. Aangezien dit de derde keer in een jaar is dat mijn wagen wordt aangereden ben ik in alle staten. De getuige die de nummerplaat van de vluchtende wagen kon noteren verzekert mij dat de schade niet groot is. Maar woedend trek ik toch naar de politie om klacht in te dienen wegens vluchtmisdrijf. Terug thuis begint het schuldgevoel al: had ik nu echt zo moeten reageren voor wat achteraf een bagatel lijkt te zijn ? Achteraf kontakteert de schadelijder mij en weet je wat die mij zegt: "Ik had ook zo gereageerd !" Daarvan zou je echt doodvallen, alleen is mijn toestand daarvoor niet erg genoeg: lichte grieptoestand weet je wel Marijke
Hallo allemaal,
Hallo iedereen, 
Aan Marc en iedereen,
.Dag allemaal, 
