Dat is de titel van het toneel dat we vanavond gaan bekijken. Een bonus is dat een goede vriendin meespeelt. Bovendien hoorde ik al goede kritieken en ontmoeten we alle leden van "de bende". Ik kijk al uit naar vanavond.
Terwijl ik thuis aan de computer zat viel de elektriciteit uit. Weg licht, weg filter van het aquarium, weg koelkast. De computer was gelukkig opgeladen, dus ik kon verder werken op batterij. Toch keek ik de zekeringenkast na en probeerde ik nog een aantal lichten in de gang en in de living. Geen enkel werkte. De buren zaten ook zonder elektriciteit dus was er een groter probleem. Een uur later sprong het licht weer aan. Aquariumfilter schoot weer in gang, ik had 's middags warm eten, de koelkast werkte weer en de batterij was nog niet plat. Vis en ik gelukkig.
Mijn man wou ciabatta's opwarmen in de oven. Toen hij ging kijken of ze klaar waren kwam hem een enorme rook tegemoet. Bleek dat hij de microgolfoven had aangezet in plaats van de oven. Broodjes oneetbaar en een dag later nog steeds een brandlucht in huis. Gelukkig voor ons had hij maar de helft van de broodjes opgewarmd. De andere helft werd zonder incidenten klaargemaakt.
Ik ben een lezer. Van veel genres gaande van detectives, vlaamse auteurs, chick-lit, historische verhalen, young adult tot fantasy. Alleen lees ik veel vlotter een boek uit als het fantasy is. Zeker als de heldin een vrouw is. De boeken van Sarah Maas gaan er dan ook in als zoete koek. Momenteel lees ik "Assassins blade" de voorloper op de "Throne of glass" serie. En ik kan nu al voorspellen dat het niet lang zal duren eer ik het einde ken...
Het hing al een tijdje in de lucht. Maar werd dan weer wat vooruitgeschoven. Vandaag was plots wel het geschikte moment. Het theoretisch rijexamen werd met succes afgelegd. We kunnen dus nu op zoek naar een rijschool in de buurt.
Dit boek kreeg ik als nieuwjaarsgeschenk van mijn schoonmoeder. Het bleef een tijdje liggen maar uiteindelijk las ik het dan toch. Het vertelt een jaar uit het leven van Indische jongens die in Engeland op zoek gaan naar werk. Ze zijn afkomstig uit alle lagen van de bevolking en laten een heel verleden achter zich. Een probeert het met een studentenvisum, een met een gearrangeerd huwelijk, een is volkomen illegaal. Pas na een vijftigtal bladzijden boeide het verhaal mij. Omdat vanaf dan één voor één het verleden van elk wordt verteld. Het lezen wordt ook bemoeilijkt door de vele Indische termen die worden gebruikt: de originele woorden voor kledij, eten, gebeden,... Er is wel een verklarende woordenlijst. Ik gebruikte die niet altijd omdat je zo opgehouden wordt en voortdurend uit het verhaal gaat. Al met al ben ik wel blij dat ik het boek las.
Eindelijk lukte het me nog eens om de rebus van de Gezinsbond op te lossen. Wel met de hulp van een lijst "moeder-kind"citaten. Vooral het laatste woord was moeilijk. Eer ik doorhad dat het getekende een zwerm bijen was en niet: vlinders, vliegen, bijen... Het resultaat? Moeders arm dekt zo warm. Wel mooi, maar niet echt een gebruikelijk gezegde.
Vandaag had ik minder geluk bij het parkeren. Toen ik na een dikke twintig minuten rondrijden een open slagboom zag naast de ingang van het gebouw waar ik moest zijn reed ik binnen. Vlak er na ging de slagboom weer omlaag. Maar goed ik was binnen en kon mij melden aan het onthaal. Daar was de receptioniste niet zo blij toen ik meldde waar mijn wagen stond. Zij voorspelde grote problemen bij het wegrijden. Gelukkig voor mij bleek die voorspelling niet te kloppen. Want mijn gastvrouw kon met één telefoontje het uitrijden regelen. Bijna alsof ze met een toverstaf zwaaide. Zodat ik weg reed als een prinses...of toch minstens met dat gevoel
het was een hele klus maar tot mijn grote tevredenheid is de kelder nu eindelijk weer bewoonbaar. Niet dat we in de kelder moeten wonen natuurlijk maar we kunnen ons er weer in voortbewegen. Een vierdaagse klus, een hele stapel dozen oud papier en een aanhangwagen containergerief werd het. Elke dag loop ik nu wel even naar beneden om te genieten zolang het duurt.
Dat bleek tijdens mijn laatste strijkbeurt. Ik zette eerst het stoomstrijkijzer naast de houder waardoor het op het laminaat terechtkwam. Laminaat+ warm ijzer = niet goed want laminaat kan niet tegen die hitte. Even later streek ik over mijn vinger. In zo'n geval is de juiste reactie: water, al de rest komt later. Maar als je later dan je strijkijzer van het hemd haalt, ja dan heb je een nieuwe versiering in de vorm van een schroeiplek... De rest van de week laat ik het ijzer aan de kant.
Mama, kan je wat cursussen voor het tweede trimester gaan halen in de winkel? Euh, ja zeker. Gewapend met een lijst betrad ik de winkel. En kijk, een aantal anderen hadden dezelfde lijst. Dus schuif ik gezellig aan, blij met de steun en komen we tot een stapel boeken. De anderen gingen naar de kassa maar ik twijfelde nog. Zo klopte de opgegeven prijs niet met het totaal dat ik bekwam bij het hoofdrekenen. En kijk, er ontbrak ook nog een naam van het lijstje. Ik haalde er de winkeljuffrouw bij. En die verwees naar nog een andere stapel boeken. Hoewel de opgegeven titel niet klopte, klopte wel de naam . En het was vast en zeker die cursus. De andere dames stonden nog aan de kassa. Die waren blij dat ze de verkeerde, betaalde boeken nog konden ruilen. Samenwerking loont.
Deze film uit de oude doos bekeken we gisteren. En was best de moeite waard. Dustin Hofman vertolkte overtuigend een vrouw in een soap. Het plot van de film was niet al te voorspelbaar. Bovendien was het leuk om de kledij uit die tijd nog eens te zien. Ook een groot voordeel: geen geweld en geen deprimerend einde. Wat mij betreft mag er elke zaterdagavond zo'n film worden geprogrammeerd.
Het botjes examen is achter de rug. En het viel wel mee. Dus dit weekend kan er worden gerust en met vrienden worden samengekomen. Mama taxi is al besteld om te brengen.
Die is hier bij ons thuis niet zo heel groot. Enkel een tak afgebroken van een oude prunusboom. Onze kater daarentegen liep heel wat schade op aan zijn trots. Want hij was verplicht tot binnenzitten tijdens de storm terwijl hij zelf vond dat hij die windstoten wel aan zou kunnen. Dat hem dat niet aanstond merkten we duidelijk: kribbig humeur en steeds aan de buitendeur staan. Hij was des te blijer toen hij vanmorgen dan toch buiten mocht.
Af en toe zoek ik op internet wat boeken op. Dan maak ik lijstjes van de boeken die ik graag zou willen lezen. Op de ouderwetse manier: dus titels met de hand genoteerd op plakbriefjes. En dan berg ik die lijstjes op met de bedoeling ze opnieuw te bekijken als ik effectief boeken wil kopen. Maar zoals dat gaat met goede voornemens: vaak loopt het fout. Of ik vind het lijstje niet meer, of het boek is uitverkocht. Om alvast het eerste probleem te vermijden vond ik een oplossing. Een moderne manier van werken. Voortaan noteer ik nog wel de lijstjes op papier maar ik neem er een foto van. En zolang ik mijn smartphone vind heb ik dan het lijstje bij de hand.
Hoewel ik een profiel heb spendeer ik niet veel tijd er aan. Tenminste tot nu. Want om een of andere reden zie ik nu op mijn startpagina vaak "Oldies station" verschijnen. En dan is het mijn "guilty pleasure" om te luisteren en te kijken naar de video's van al die muziekopnames uit "mijn tijd". Passeerden al de revue: "Green green grass of home", "Baby I've got you" en meer van dat moois.
Ze lagen al te koop in het grootwarenhuis. In alle mogelijke smaken. Zelfs nog voor de vasten begonnen is. Al zijn het wel lekkere voorbodes van pasen. Dus belandden ze in mijn winkelkar. In drie smaken: wit, daim en fondant. Herkenbaar aan de verschillende verpakking. Hun bestaan was van korte duur. Maar we kunnen uitkijken naar de volgende lading kleine paaseitjes
De brandweer stond er snel om het bijennest te vernietigen. Maar het duurde bijna een half jaar om de rekening naar ons te sturen. Het stelt me wel gerust dat de brandweer haar prioriteiten kent...
