De nieuwe leverancier rekent een paar euro minder per geleverde "3 maaltijden voor 2 personen". Dus zou je denken dat hij goedkoper is dan de andere leverancier. Eigenlijk niet. Want bij de andere leverancier zijn er altijd resten groenten over, nu krijgen we de portie op. Conclusie: beetje duurder. Maar omdat we hier thuis geen grote fan van restjes eten zijn, hou ik het voorlopig maar bij de nieuwe leverancier.
We probeerden gisteren een nieuwe leverancier van "maaltijden aan huis geleverd' uit. Of beter gezegd: we brengen de ingrediënten zodat u kan koken. En het was een schot in de roos. Heel lekker, duidelijk uitgelegd, een net voldoende portie zodat er geen restjes zijn. Als de overige 2 recepten ook zo lekker zijn hoor je mij niet klagen de volgende dagen.
Vanmiddag reeds werd ik opgebeld door de brandweer van de gemeente. Om een afspraak te maken voor de verdelging van het wespennest. Van een vlugge service gesproken.
Wij hebben buiten een wespennest ontdekt. Af en toe vliegt er eentje binnen in de living. Om het nest te verdelgen vroeg manlief mij de brandweer te bellen. Zo gezegd, zo gedaan. Alleen mag je nu niet meer bellen. Je moet de gegevens doorgeven aan een brandweercentrum. Vraag was of ik dat per e-mail of per telefoon wou doen. Per telefoon leek mij het makkelijkste. Zo gezegd, zo gedaan. De vriendelijke man aan de andere kant van de lijn vroeg mij evenwel mijn aanvraag toch per e-mail te doen. Zo gezegd, zo gedaan. Maar ik deed dus wel 1 telefoon te veel.
Nu de pull van mijn man helemaal uitgetrokken is, kan ik opnieuw beginnen. Na wat metingen van mij en berekeningen van mijn man kwamen we tot de slotsom dat ik maar liefst 20% steken minder moet opzetten. De eerste priemen zijn intussen af. Ben benieuwd naar het resultaat.
Gisteren met 2 vriendinnen naar de zoo van Antwerpen geweest. Het was leuk. We zagen apen, beren, chimpansees, vissen, wasberen, zebra's, en nog wat meer letters van het abc. Mooie herinnering voor later.
Mijn moeder heeft er zo nog eentje. Die was toe aan zijn jaarlijkse poetsbeurt. Eén namiddag lang was dat mijn taak. Ik geef toe: het ging niet zo vlot dit jaar. De kralen vielen met bosjes naar beneden en lieten zich niet altijd terug plaatsen. Maar uiteindelijk is het gelukt. En nu blinkt hij dus zo stralend dat je een zonnebril nodig hebt om er naar te kijken...
Na lang wikken en wegen en het verwerpen van enkele alternatieven besloot ik de veel te grote trui van mijn man terug uit te trekken. Maar dat blijkt nog makkelijker gezegd dan gedaan. Want: door het dubbelbreien moet ik in feite 2 pulls uithalen en op sommige plaatsen zit de wol van de twee kleuren heel erg door elkaar. Ben intussen zo'n ganse dag bezig en hoop er vanavond klaar mee te zijn.
Die moet je rollen tot een bol. En sommigen lukken wonderwel, anderen laten je een half uur sukkelen bij het ontwarren. Maar ik geef niet op: bollen zullen het worden.
Vroeger kon ik mijn mails op mijn computer lezen via het email adres van skynet. Blijkbaar heeft proximus allerlei instellingen veranderd want nu slaag ik er maar niet in mijn mails te lezen. Dat wordt bellen om het probleem op te lossen. Precies of een mens heeft niets beters te doen.
Jongste wilde heel graag naar de Bosch Experience en afgelopen zaterdag was het dan zover. Een datum die allang gepland stond. Eigenlijk had ik niet veel zin meer omdat manlief de volgende ochtend al vroeg moest vertrekken voor een weekje Amerika. Maar belofte maakt schuld en manlief vond het niet erg. En het enige waar ik achteraf spijt van heb is dat we niet vroeger vertrokken zijn zo boeiend was alles. We hadden mooi weer en met de 'wonderlijke klim' overwon ik mijn hoogtevrees. Een pracht uitzicht over de stad. Een dag met een sterretje.
Alles verliep uiteindelijk heel goed. De mosselen waren lekker, het was gezellig, er was meer dan genoeg. En de pater familias (mijn vader) zag dat het goed was.
Heel de dag aangelogd geweest op het werk. Maar pas als ik wil uitloggen worden de updates opgestart. Zodat je verplicht bent te blijven en de trein naar huis mist.
Zoals gezegd schort er nog iets aan onze ochtendroutine. Waardoor ik een half uur te vroeg opstond vanmorgen. Grumpy cat's humeur was niets in vergelijking met het mijne...
Die is hier in huis goed voelbaar. Want zo ééns in de vier jaar moet er een mosselsouper worden georganiseerd voor de ganse familie. En dat is niet zo evident. Want waar plaats je alle mensen? Eerst dacht ik dat we met 29 zouden zijn maar gelukkig voor ons werd er afgebeld door sommige. Nu hoef ik nog "slechts" 21 volwassenen en 4 kinderen tussen 2 en 4,5 te plaatsen. Om dat probleem op te lossen gingen we al smalle tafels en smalle stoelen halen bij mijn zus. Maar dan nog moeten we één ruimte in huis volledig leeg halen. Morgen is D-day . Als het morgenavond waait in België dan zal dat mijn grote zucht van opluchting zijn als alles goed verliep.
Gisteren samen met een vriendin gaan kijken naar "Le secret de la chambre noir". Een beetje een enge film over mannen die denken dat de overledenen nog leven. Een Japanse regisseur, maar gefilmd in Parijs met Franse acteurs en actrices. Wat me bijbleef: de enge sfeer, de vele opnames in een donkere kamer, het contrast tussen het kasteel waarin gewoond wordt en de armoedige aankleding ervan op de bovenste verdiepingen. En buiten de film om: de gigantische moeite om een parkeerplaats te vinden. Maar we besloten al om volgend jaar toch terug te gaan.
Onze dochter verplaatst zich binnen Gent per fiets. Om makkelijk van de ene leslocatie naar de andere te kunnen gaan. Dat is natuurlijk goed voor de conditie. Maar als het stortregent en je hebt geen regenbescherming ben je wel goed nat natuurlijk.
Wat weegt het zwaarst door? Wat later kunnen opstaan op een werkdag of een proper huis? Die afweging moeten we nog een paar weken maken. Want zolang de gebruikelijke poetsvrouw geniet van een vakantie in een ver tropisch land komt de vervangster toe rond 7 uur 's morgens.
