Gisteren samen met een vriendin gaan kijken naar "Le secret de la chambre noir". Een beetje een enge film over mannen die denken dat de overledenen nog leven. Een Japanse regisseur, maar gefilmd in Parijs met Franse acteurs en actrices. Wat me bijbleef: de enge sfeer, de vele opnames in een donkere kamer, het contrast tussen het kasteel waarin gewoond wordt en de armoedige aankleding ervan op de bovenste verdiepingen. En buiten de film om: de gigantische moeite om een parkeerplaats te vinden. Maar we besloten al om volgend jaar toch terug te gaan.
Onze dochter verplaatst zich binnen Gent per fiets. Om makkelijk van de ene leslocatie naar de andere te kunnen gaan. Dat is natuurlijk goed voor de conditie. Maar als het stortregent en je hebt geen regenbescherming ben je wel goed nat natuurlijk.
Wat weegt het zwaarst door? Wat later kunnen opstaan op een werkdag of een proper huis? Die afweging moeten we nog een paar weken maken. Want zolang de gebruikelijke poetsvrouw geniet van een vakantie in een ver tropisch land komt de vervangster toe rond 7 uur 's morgens.
Nu dochterlief naar de univ gaat neemt papa haar vaker mee dan ik. Dat gooit wel heel ons ochtendritueel in de war. Want nu moet papa veel vroeger op de badkamer zijn dan anders. En al is dat nieuwe ritueel al een paar weken in voege, het blijft toch nog wennen.
Meer bepaald in de winkel van mijn provider. Maar uiteindelijk is het dan toch gelukt. En nu kan ik niet enkel mails ontvangen maar ook nog versturen. Dank u wel geduldige bediende!
het parkeersysteem in de straat van zoons kot is veranderd. Nu moet ik mijn nummerplaat ingeven en dat betekende een paar keer naar mijn auto teruglopen omdat ik die echt niet uit mijn hoofd ken. Ook de toetsen van het toetsenbord waren iets te fijn voor mijn vingers. Dus al een paar keer moeten herbeginnen gelukkig hadden de wachtenden achter mij begrip.
Want de pull die ik breide voor mijn man is te groot. Niet zo maar een beetje maar veel te groot. Denk dat ik vandaag de breiles maar oversla. Eventjes niet echt geïnteresseerd in rechtse, averechtse of dubbel gebreide steken...
Na een paar uur rondlopen op de bisbeurs doodmoe thuis gekomen. Maar wel mooie dingen gezien, veel folders verzameld (gelukkig gedragen door manlief) en ideeën opgedaan voor een eventuele renovatie van de badkamer. Tussendoor een thee/koffie gedronken om te bekomen. En nu kunnen alle folders uitgeplozen worden. Werkje voor mijn man.
Dat vroeg jongste zich af en hij nam zijn boekje "koken op kot" zocht een lekker gerechtje op en ging naar de winkel om de ingrediënten te kopen. Hebben ze daar toch die ingrediënten niet, wat nu? Hij kocht zes hamburgerbroodjes, chorizo en de rest ben ik vergeten, hij belegde daarmee de broodjes aangevuld met witte bonen in tomatensaus en aardappels zijn etensrestjes van die week . Jongste wordt al een echte plantrekker. Smakelijk.
Ja het was een geslaagde avond met een leuke film. Alleen voelde ze zich niet zo op haar gemak in haar spijkerbroek. De rode loper was immers uitgerold voor het filmfestival en velen liepen er super opgetut bij. Een voordeel was wel dat ze BV's heeft gespot oa Matheo Simoni.
De boeken van deze reeks las ik allemaal zeer graag en vlot. Dochterlief gaat vandaag naar de verfilming van het eerste boek. Zelf geraakte ze al tot over half weg in dat deel. Ben eens benieuwd wat ze van de film zal vinden.
Sommige te bezoeken bedrijven verstoppen zich wel heel erg goed. Na een half uurtje zoeken vond ik uiteindelijk toch. En toen bleek dat ik niet de enige bezoeker ben die te laat komt. Me dunkt dat er nog werk aan de winkel is voor gps-systemen.
Zoon twee zit dit jaar weer eens op kot, op het kot v.d. oudste die nu thuis studeert omdat hij hopelijk nog maar een half jaar te gaan heeft. Zoon twee belde dinsdag met een paar vragen maar hij wilde me toch graag gewoon even horen ik had hem het weekend niet gezien vanwege mijn uitstapje. En aldus besloot ik de donderdag even bij hem op bezoek te gaan voor een koffiemoment zoals wij het afgelopen jaar zo gewoon geraakt waren. Een onmisbaar zalig moeder-zoon-koffiemoment.
Krijg je in de wagen als "bandenspanning controleren" verschijnt op het dashboard. Nu ben ik niet iemand die de band van een wagen vlot oppompt, dus zat ik met een probleem. Vooral ook omdat ik op weg was naar een afspraak. Gelukkig is er op weg naar de snelweg een klein benzinestation dat nog bemand is. Ik trok mijn stoute schoenen aan en vroeg heel lief aan de garagist of hij eens naar de banden van de auto kon kijken. Dat deed hij zonder morren en hij pompte ze nog op ook. Waarna hij geen betaling wou accepteren. Gentlemen, ze bestaan blijkbaar nog.
Blijkbaar vergat ik gisteren de wekker te zetten. En nu het 's morgens langer donker blijft word ik ook niet meer wakker van het eerste zonlicht. Gevolg: overslapen. Waardoor mijn man mij moest wekken in plaats van omgekeerd. Gelukkig waren de gevolgen niet zo groot: manlief werd wakker op het gewone uur waardoor de routine van de dochter en mijn man niet in het gedrang kwam. Alleen kwam ik nu pas als laatste aan de beurt op de badkamer.
Bericht aan onze kater dat het tijd is voor zijn jaarlijkse spuitjes. Het heeft geen zin zoiets uit te stellen dus trekken we binnenkort naar de veearts.
Het zit er alweer op het langverwachte weekendje met vriendin. Opnieuw trokken we naar de zee en opnieuw bezochten we een musical. Heerlijk uitgewaaid minder heerlijk natgeregend en een geweldige spectaculaire musical gezien. De planning van alles verliep dit jaar niet zonder kleerscheuren, een hotel boeken lukte met de grootste moeite, mijn eerste trein miste ik al, het theater waar de musical doorging lag anderhalve kilometer v.d. bushalte en we moesten rennen met onze mooiste schoentjes om op tijd te zijn en manlief gaf een verkeerde trein door waardoor ik bijna de thalys miste dat was weer rennen en nu met koffer. Maar het was zoals altijd geweldig om weer samen te zijn te puberen, te kletsen, terrasjes te doen en veel te kort.
Dit boek van Martin Amis las ik in het Engels. Nu is mijn kennis van die taal vrij groot. Dit boek bevat echter veel "slang"woorden wat de moeilijkheidsgraad verhoogde. Al met al begreep ik er wel voldoende van om het verhaal te volgen. En het is nogal een verhaal: een gewelddadige oom, een neef met een bijzondere puberteit, en een paar honden op een heel bijzonder dieet. Niet meteen mijn lievelingsboek maar toch best wel leesbaar.
