Daar lagen zoon twee en ik dan om Vier uur in de nacht op onze rug in een weide te kijken naar de sterrenhemel. Niet al teveel vallende sterren gezien maar het was zalig buiten.
Joepie, vandaag is mijn dag. En ik lees op internet allerlei leuke dingen zoals linkshandigen denken sneller, meer out of the box, zijn natuurlijke leiders en zeer intelligent. Mijn dag kan alvast niet meer stuk...
Vanmorgen in alle vroegte zong en danste zoon twee op en neer van boven naar beneden. We waren blij dat hij zo vrolijk was maar we hadden graag nog een beetje geslapen en ook graag dat hij geen twintig keer de trap op en af liep maar zich beter organiseerde.
Zowel vandaag als gisteren at ik tussen de middag een snelle hap op restaurant. Gisteren een "vers kippenpasteitje" vandaag een "enkele panache" dwz een volkorenpannenkoek met ei, kaas en gerookte ham. Maar het vers kippenpasteitje had beter omschreven geweest als "ooit misschien wel vers geweest maar nadien ingevroren en ontdooid en daarna niet warm genoeg opgediend". Een dikke tegenvaller dus. De panache viel daarentegen 100% mee en die was 22% goedkoper.
Naar Nederland geweest en opa een bezoekje gebracht. Ondanks zijn 83-jaar doet hij niets liever dan zorgen dat we niets te kort komen aan drank en spijs. Dat ons na het bezoek aan hem nog twee maaltijden wachtten namen we er graag bij.
Wat zal ik eerst lezen: het eerste deel van een nieuwe fantasy reeks van een favoriete schrijfster nl The Falcon Throne (Karen Miller) of het tweede deel van de spannende serie van The Queen of the Tearling? Om de keuze nog even uit te stellen begon ik in "Lost and found" (Brooke Davis). Dit boek gaat over Millie Bird, 7 jarig meisje dat na de dood van haar vader in de steek wordt gelaten door haar moeder en besluit haar te gaan zoeken. Origineel is dat het verhaal af en toe onderbroken wordt met mededelingen over "wat Milie Bird absoluut zeker weet" en meestal zijn dat dan dingen die volwassenen wel weten maar dan bekeken vanuit het standpunt van een 7 jarige. Verder doet het verhaal mij denken aan "De 100jarige die uit het raam klom en verdween" omdat ook in dit verhaal twee 70 plussers een belangrijke rol spelen. Maar het leest wel heel vlot.
Mijn schoonmoeder belt geregeld eens op. De laatste keer vertelde ze dat ze op terugweg van een begrafenis autopech had. Ze was heel alleen op stap, maar had gelukkig wel haar GSM bij. En ze heeft gelukkig ook nog een man. Die was gewoon thuis gebleven. Bovendien was de pech voorgevallen zo'n 10 km voor het huisadres. Dus haar man kon haar komen ophalen. De auto werd, voorzien van nodige signalisatie, achtergelaten en wordt vandaag getakeld. Mijn schoonmoeder was niet in paniek, had haar GSM bij en loste de situatie op. Bravo dus!
Als mijn man op reis is, weet ik dat hij bezorgd is om wat ik zal eten. Omdat hij vreest dat dit zal vallen in het genre "misschien wel lekker, maar ongezond". Maar ik kan hem gerust stellen. Want tot nu toe at ik al: gerookte zalm, slaatje met geitenkaas, restjes van de barbecue, kotelet met andijvie. Dat valt dus toch behoorlijk mee, vind ik zelf.
Het zit er weer op de fietsdriedaagse met ons vrouwenclubje. We hadden schitterend weer en de aangename compagnie zorgde er weer voor dat het daagjes werden met mooie herinneringen.
Gisteren onverwacht bezoek gekregen van een vriendin en haar dochter. Ze kwamen toosten op de 17 de verjaardag van de dochter. 't Was een gezellige bubbelbaden.
Gisteren even geskypt met mijn man in India. Aangezien het daar regenseizoen is en hij gans de dag in een gekoeld hotel verblijft, ben ik hier beter af. In de zon in de eigen tuin. Maar voor de rest gaat het goed daar met hem.
Toen ik al op weg naar mijn afspraak was merkte ik dat mijn witte gilet een serieuze vlek vertoonde op de mouw. Omdat in veel ondernemingen de airco nogal hard staat was gilet in auto laten liggen geen optie. Gelukkig waren het lange mouwen en was de vlek halfweg. Dus rolde ik de beide mouwen op voor een nonchalante look. En weg was de vlek...
Mijn stapel te lezen boeken nadert zijn nulpunt. Dus deed ik wat een vrouw moet doen: boek bestellen! En binnen 3-4 werkdagen worden ze netjes thuis geleverd. Ik ben al aan het popelen.
Althans toch voor een korte tijd. Alhoewel dat ook niet moet worden overdreven want er zijn nog altijd vliegen en muggen die mijn gezelschap wel zien zitten...
Na het buiten zetten van de vuilniszakken en de strijk heb ik recht op een kwartiertje rust. Straks schiet ik weer in gang want de tafel moet gedekt en groenten gekuist voor het bezoek van mijn schoonouders. Gelukkig kunnen we eten in de zon.
We zijn terug van drie dagen Moezelstreek. Vertrokken na de skype met dochterlief hadden we een vlotte rit naar Alken, dicht bij Cochem. Ter plekke aten we onze eerste maaltijd op een terras en dronken we ons eerste glaasje Spätlese wijn. Het hotel viel mee. We bezochten twee kastelen nl Kasteel Thurant te Alken en de Reichsburg te Cochem, telkens na een inspannende klim. Bij de eerste beklimming sneden we een deel af door de wijngaardvelden. Wat voor mijn man met zijn stevige wandelschoenen iets makkelijker ging dan voor mij met ballerina's. Beide kastelen waren heel mooi. Verder winkelden we in Cochem, Zell en Bernkastel en vaarden we de Moezel af tussen Alken en Cochem. Het was een mooie, ontspannende driedaagse. Alleen verliep de terugreis iets minder vlot wegens een ongeval te Groot-Bijgaarden. Een half uur later dan gepland waren we terug thuis. Nu kunnen we hier verder genieten van het mooie weer.
Het is een mooie uitvinding en daardoor konden we vanmorgen onze dochter spreken. Ze zag er goed en opgewekt uit en had niets dan goeds te vertellen. Over het gastgezin, de school en het leven in het algemeen. Vandaag was er uitzonderlijk geen les maar morgen had ze wel een toets voor wiskunde. Het deed deugd haar te zien en te horen. We kunnen er nu weer een tijdje tegen.
Toen ik vanmorgen naar Brussel moest voor het werk, nam ik een rechtstreekse trein van bij ons. Alleen hoorden we omroepen dat de trein zou halt houden in het volgende station om een defecte verwarming te herstellen. In mijn wagon vond niemand van de reizigers dat nodig, maar veel inspraak hadden we niet. Zolang het maar bij enkele minuten vertraging bleef zouden we geduldig wachten. Evenwel werd dan later omgeroepen dat het defect niet hersteld kon worden door de technici. Er zat niets anders op dan over te stappen. Gelukkig wel op een wachtende trein.
