Althans toch voor een korte tijd. Alhoewel dat ook niet moet worden overdreven want er zijn nog altijd vliegen en muggen die mijn gezelschap wel zien zitten...
Na het buiten zetten van de vuilniszakken en de strijk heb ik recht op een kwartiertje rust. Straks schiet ik weer in gang want de tafel moet gedekt en groenten gekuist voor het bezoek van mijn schoonouders. Gelukkig kunnen we eten in de zon.
We zijn terug van drie dagen Moezelstreek. Vertrokken na de skype met dochterlief hadden we een vlotte rit naar Alken, dicht bij Cochem. Ter plekke aten we onze eerste maaltijd op een terras en dronken we ons eerste glaasje Spätlese wijn. Het hotel viel mee. We bezochten twee kastelen nl Kasteel Thurant te Alken en de Reichsburg te Cochem, telkens na een inspannende klim. Bij de eerste beklimming sneden we een deel af door de wijngaardvelden. Wat voor mijn man met zijn stevige wandelschoenen iets makkelijker ging dan voor mij met ballerina's. Beide kastelen waren heel mooi. Verder winkelden we in Cochem, Zell en Bernkastel en vaarden we de Moezel af tussen Alken en Cochem. Het was een mooie, ontspannende driedaagse. Alleen verliep de terugreis iets minder vlot wegens een ongeval te Groot-Bijgaarden. Een half uur later dan gepland waren we terug thuis. Nu kunnen we hier verder genieten van het mooie weer.
Het is een mooie uitvinding en daardoor konden we vanmorgen onze dochter spreken. Ze zag er goed en opgewekt uit en had niets dan goeds te vertellen. Over het gastgezin, de school en het leven in het algemeen. Vandaag was er uitzonderlijk geen les maar morgen had ze wel een toets voor wiskunde. Het deed deugd haar te zien en te horen. We kunnen er nu weer een tijdje tegen.
Toen ik vanmorgen naar Brussel moest voor het werk, nam ik een rechtstreekse trein van bij ons. Alleen hoorden we omroepen dat de trein zou halt houden in het volgende station om een defecte verwarming te herstellen. In mijn wagon vond niemand van de reizigers dat nodig, maar veel inspraak hadden we niet. Zolang het maar bij enkele minuten vertraging bleef zouden we geduldig wachten. Evenwel werd dan later omgeroepen dat het defect niet hersteld kon worden door de technici. Er zat niets anders op dan over te stappen. Gelukkig wel op een wachtende trein.
Niet voor mij maar voor mijn zusje. Ze had een feest, ging naar een neergezet tijdelijk toilet vergat bij het naar buitengaan van het kotje dat het verhoogd was en brak haar heup. En daarom spurtte ik gisteren naar Nederland om zusje een hart onder de riem te steken. De operatie was goed verlopen en gisteren had ze al weer een beetje moed en we maakte een korte wandeling buiten met zusje in een rolstoel. De revalidatie zal helaas voor maanden zijn.
Omdat ik vandaag om 8.15 uur moest vertrekken had ik gisteren de wekker gezet op 7.30 uur. Toen de wekker dus afging, ben ik braaf opgestaan. Na het ontbijt te hebben klaargemaakt, wekte ik mijn man. Hij had immers beloofd samen met mij op te staan. Toen ik eindelijk neerzat aan de ontbijttafel viel mijn oog op de keukenklok. 7.05 uur. Ik vroeg mijn man : "Het is toch al 8.05 uur" "Nee" zie die "7.05". Oeps...
Persoon A zegt tegen persoon B :"Het is moeilijk om te kiezen " Persoon B: "Voor mij is de portie tongfilet aan de kleine kant" Persoon A: "Af en toe een beetje matig zijn kan geen kwaad"
Vanochtend kreeg ik koffie op bed van manlief. Zomaar, maar dat de kinderen alle drie niet thuis zijn heeft daar zeker mee te maken. En ik kan langer blijven liggen er moet niets. Zalig genieten van de rust en de lekkere koffie, het ontbijt denken we erbij.
Het is niet bepaald mijn favoriete bezigheid. Maar vanaf nu zou het dat moeten worden. Althans dat hoopt mijn man. Want hij kocht voor mij een hypermoderne strijkplank. Zo eentje die lucht aanzuigt zodat het te strijken kledingstuk netjes glad plat ligt. En ook lucht kan blazen voor delicate kledingstukken. Vandaag was ik. En morgen of overmorgen kan ik dan de grote test doen.
Vanmorgen vertrok ik naar mijn afspraak in Aalst. Alleen was de firma wel verhuisd naar Antwerpen. Gelukkig was er geen file op de Brusselse ring. Maar zo gaat het door mij jaarlijks afgelegde km-aantal niet echt naar beneden.
Gisteravond gingen we met jongste naar de feesten. ook wij parkeerden op de aangegeven P&R en vonden de aanduiding miserabel. Op de korenmarkt voegden de andere zoons zich bij ons. We hadden 3 optredens uitgezocht en hebben ze alle drie gezien en gesmaakt. De laatste startte om 1u 's nachts halfweg zijn we huiswaarts gekeerd niet omdat we het niet goed vonden maar om 3u naar huis keren vonden we wat laat zelfs de zoons. Leuk dat de omroeper van de tram in het Gents ons prettige feesten wenste.
Gisteren met 2 bevriende koppels naar de Gentse feesten geweest Eerst een rondleiding in het Augustijnenklooster waar een zeer bezield spreker-Augustijn de nodige uitleg gaf. Daarna eten bij de Turk en nog wat rondslenteren op St. Jacobs, Korenmarkt en Graslei. Er waren goede bands aan het spelen dus werd het wat later toen we naar huis gingen. Wat vervoer betreft: we deden wat wordt aangeraden nl parkeren op een P en R en vandaar verder met het openbaar vervoer. Al was het aan Flanders expo wel zoeken naar de goed verstopte gratis parkeerruimte van de Gentse Feesten. En op de terugweg nog meer zoeken naar de auto want de wandelweg naar auto was niet zo goed aangeduid en niet zo goed verlicht. Enfin, we vonden de auto en genieten nu nog na van een heerlijk avondje uit.
's Morgens doe ik graag een paar oorbellen in. Zo ook vandaag. Daarna ging ik een paar boodschappen doen. Op de markt. Van het ene kraampje naar het ander. Op de terugweg stelde ik vast dat ik maar 1 oorbel meer in had. Alle kraampjes terug afgewandeld maar niets gevonden. Ook in auto lag niets. En discreet voelen aan mijn kledij leverde ook niets op. Dan maar naar huis gegaan. Niets aan te doen. Thuis wou ik die éne oorbel terug op haar plaats hangen. En wat bleek? De andere hing nog op haar plaats. Gewoon vergeten in te doen. Eind goed, al goed. Al vraag ik mij nu toch wel af hoe goed mijn man me bekijkt tijdens het ontbijt...
Wat hebben mijn mannen toch met sleutels of juist niet? Ze vergeten ze en wordt ik midden in de nacht wakker gebeld "ik kan niet binnen", we komen aan bij een kot "oeps mijn sleutel vergeten". Die twee komen het meest voor en ben ik getraind om te vragen ;" sleutels mee?". Ze kunnen ze niet vinden maar dat is pas echt een probleem als vrouw/mama ze niet vind zo hebben we nu één echt probleem.
Alleen zijn ze bij ons niet als eieren zo groot en ook zijn de takken niet zo volgeladen. Na enkele minuten hadden we de rijpste geplukt en hadden we nauwelijks genoeg om de bodem van het schaaltje te vullen. Dat wordt meer ijs met "een vermoeden van bramensmaak" dan ijs "met bramensmaak"...
Gisteren vernamen we dat dochterlief "graag naar school gaat" want "het is nog interessant". Ze zond ook enkele foto's van haar met de kinderen uit het gastgezin op stap in Melbourne. En ze zag er gelukkig uit. Wel met de wintermantel aan. Maar ja, een beetje winter en een beetje regen zijn we wel gewend.
Gisteren haalde we de hangmat boven. In de namiddag maakte ik er enkele uurtjes gebruik van. 's Avonds vroeg ik aan mijn man of wij de hangmat binnen zouden halen. Het was niet nodig volgens hem want er was geen regen voorspeld. Vannacht heeft het helaas wel geregend. Hard. Er zit nu niets anders op dan de hangmat te laten drogen.
En ja, de update van de GPS is uiteindelijk geslaagd.
Mijn uitje naar de K van Kortrijk leverde niets op. Helaas. Maar het is erger voor mijn man. Want de poging om zijn GPS toestel te updaten is niet geslaagd. Althans voorlopig toch niet. Wie weet lukt het straks wel met de hulp van de geheugenkaart die ik hem gaf.
Er is volop leven bij ons in huis. Ik kan de agenda van de zonen nauwelijks bijhouden. De hoeveelheid boodschappen zijn verdubbeld in de vakantie, vooral de drank kan ik niet aangesleept krijgen. Elke dag stelt zich de vraag; voor hoeveel personen kook ik? Ze gaan een paar daagjes weg niet tegelijk en soms wel tegelijk. De ene is 's morgens al vertrokken als ik op sta, de ander ontbijt rond het middaguur. Er komen heel wat bekende en minder bekende jongelui over de vloer en verre familieleden op doorreis komen langs al dan niet om te slapen. Ik doe mijn best een beetje regelmaat in deze chaos te scheppen maar eigenlijk vind ik het vooral heel gezellig.
