Vrijdag was het zover, de avond waarnaar oudste lang naar uitgekeken had. Toen ik hoorde van het bal dacht ik, is dat nu nodig? Maar toen zoon voor me stond in zwart kostuum met witte blouse, stropdas, deftige schoenen van zijn pa, en één rode roos voor zijn date, voelde ik zowaar een brok in mijn keel. We brachten hem samen naar het bal waar hij zijn lief zou ontmoeten,. Een chique koppeltje, want zo zijn ze bij velen al gekend, alleen wij nog maar net. Ik was als onervaren moeder nieuwsgierig naar wat de andere jeugd droeg en naar lief natuurlijk.
Via Yellowstone park reden we naar het Grand Teton park, waar we alleen maar doorheen reden, en van daaruit naar de plaats Jackson Hole in totaal zo'n 198 km. Jackson Hole is een cowboystadje. elke dag is daar een cowboy show, behalve op zondag zoals vandaag. We aten in een echte 'vreettent' en doorkruisten het stadje in zijn geheel, de donkere donderwolken ontvluchtten we in de winkels, die wel open waren.
We blijven in muzikale sferen met oudste en manlief. Onze oudste sinds zit kort bij een jeugdorkest in Oudenaarde en afgelopen weekend al mocht hij meedoen aan het jaarlijks concert dat doorging in de Mantovani in Oudenaarde. Om mee te mogen doen moest hij wel mee op weekend, twee weken terug. Hij heeft vol enthousiasme meegedaan. Zo'n jong orkest onder de bezielende leiding van een schitterende, ook jonge, dirigent en met ware woordkunst aaneengeregen door een talentvolle presentatrice, goede muziekanten en solisten. Kortom het was meer dan goed en erg leuk. De avond ervoor ging ik mee luisteren naar het genre van manlief, klassiek. De dirigent van manliefs koor trad op met het koor waarin hij zelf zingt en een orkest, allemaal leraren en leerlingen van de Gentse muziekacademie. Ook mooi, alleen anders, met een 'ingehuurde' schitterende tenor.
Yelowstone NP, was mijn lievelingspark en ik had hier gerust een week kunnen doorbrengen. Jammer was dat het weer wat minder was, het regende en het was koeler. In het restaurtant waar wij 's avonds aten bedienden jonge mensen uit allerlei landen. Zo bediende ons een Roemeens meisje, dat nog maar een beetje engels sprak, een hele ervaring voor hen en voor ons deze culturenmengeling. Voordat ik nu de laatste foto's toevoeg van dit park vertel ik er eerst wat meer over. Het is het eerste park van de VS en ligt in de staat Wyoming en een klein gedeelte in Montana en Idaho.Op 1 maart 1872 kreeg het zijn naam. Het is één van de grootste parken van de VS; oppervlakte 9000 km2 rn de gemiddelde hoogte is 2440 meter.Het grootste gedeelte bestaat uit bos, waarvan een gedeelte in 1988 door brand werd verwoest. Dat kon je nu nog op plaatsen zien, de'beheerders' lieten dat zo, omdat er zo spontaan nieuw leven komt. Onze Amerikaanse vrienden hadden deze enorme brand van dichtbij meegemaakt, zij moesten evacueren. Onder het park bevind zich een vulkanische hotspot. Dergelijke hotspots komen meer voor op aarde, maar zelden onder een continent. De vulkaan onder dit park geld als de grootste op aarde. Wetenschappers hebben berekend dat deze supervulkaan gemiddeld iedere 600.000 jaar uitbarst. De laatste dateert van meer dan 640.000 jaar geleden. Een nieuwe uitbarsting zou niet alleen catastrofaal zijn voor het park, maar kan ook een 'vulkanische winter' opleveren, die op het gehele noordelijk halfrond nog jaren lang het leven ontwricht. Er bevinden zich 10.000 warme bronnen en 200 geysers. Yellowstone is ook beroemd om zijn vele meren en rivieren, de bekendste het Yellowstone- meer = 352 km2 en de Yellowstone rivier. En die waren echt prachtig, aan het meer leek geen einde te komen.
Nog enkele mudpots. jammer dat ik de geur niet kan meesturen. Nu ja jammer, ze stonken verschrikkelijk, soms om onpasselijk van te worden, maar ze bleven wonderlijk, al dat geborrel en de kleuren, in dit par had ik zeker een week kunnen verblijven.
Deze trilogie heb ik een tijd geleden met zoveel plezier gelezen dat ik herbegonnen ben. Het verhaal speelt zich af in het Keltische Ierland, een land vol magie, feeën en betovering. Het vertelt de lotverhalen van Sorcha, een sterke en moedige vrouw, dochter en zevende kind van een zevende zoon. Het boek is toegankelijke fantasy dwz de wereld waarin het zich afspeelt is de werkelijke wereld, alleen komen er af en toe figuren uit de ierse mythologie in voor zoals de koningin van het woud. De stijl is m.i. vergelijkbaar met Robin Hobb. Voor wie het wil lezen: de 3 boeken zijn getiteld (in volgorde): Dochter van het woud, Zoon van de schaduwen, Kind van de profetie. Marijke
Ik wist niet dat het bedrijf waar manlief werkt nog een dochter had, totdat manlief zei dat hij naar een paar dagen Toulouse moest om de fabriek daar te bezichtigen Hoewel ik dus vaak zulke dingen op het allerlaatste moment verneem is manlief er toch één uit duizend. vandaar deze ode aan hem
Ik heb mijn ideale man gevonden. Althans een stukje ervan. een héél klein stukje. Eén van duizend. Een gespierd bloot stukje. Een opwindend stukje. Morgen zal ik weer een stuje vinden. En het passen aan het eerste stukje. Elke dag leg ik er een stukje bij. Duizend dagen lang. Elke dag stukje na stukje genieten van mijn ideale man.
Of breng ik jullie nu op een dwaalspoor met mijn poging een gedichtje te schrijven?
behalve geysers en andere natuurwonders waren er ook vele dieren te bewonderen. Hij liep doodgemoederd langs onze auto Eerst zagen we er maar één
Daarna hele kuddes, er onstonden files, omdat de beesten overstaken
deze waren wat schuchterder
voor deze was ik benauwd, gelukkige was deze bruine beer op veilige afstand, toen een koppel erop af stapte, was de gendarmerie snel ter plaatse om ze te stoppen. De beer is dat bruine stipje dus niet verwarren met de rotsblok die heel wat dichter staat.
Ondertussen las ik dit boek uit. En wat kan ik zeggen? De schrijfstijl is zeer poëtisch, bedoeld om elke zin te proeven op het puntje van de tong terwijl je rustig in de zetel zit. Als werkende moeder is dat niet echt een evidentie, maar tussen de bedrijven door is het mij wel gelukt om ganse passages te smaken en naar waarde te schatten. De clou van het verhaal kwam voor mij als een complete verrassing, alhoewel je, achteraf bezien, wel de nodige aanwijzigingen krijgt. Ik vraag mij wel af, na alle lessen bij Tine, of het perspectief overal klopt. Maar al met al vind ik het wel een aanrader om te lezen. Marijke
Puberzoon volgde in de krokus een ehbo-cursus. Hij vond dat goed voor op zijn CV en hij wilt ook gaan thuiswachten, dus kan het misschien nog van pas komen. Deze week duurde de cursus drie middagen en in de paasvankantie nog eens twee en daarna examen. Woensdagavond kon zoonlief niet slapen, hij had last van zeuwtrekjes over zijn hele lichaam. Nu heeft hij dat wel vaker en de specialist had hem afgeraden koffie te drinken, iets wat zoonlief weleens graag gezellig met mij doet. Ondanks dat hij goed naar de arts luisterde had hij het nu weer. Manlief wist wel waarom, op de cursus ze hadden die middag mond op mond beademing, waren ze de poppen vergeten?
We wilden natuurlijk naar de beroemde geyser 'The Old Faithful'. Dat was nog een eindje rijden en onderweg stopten bij vele mooie plekjes. we stopten ook bij een andere geyser de 'Great Fountain Geyser'. Deze 'spoot' maar 2x per dag. Nu stond er met stift op het bordje de tijd geschreven wanneer ze dachten dat dat ging gebeuren. Elke dag was dat op een ander tijdstip. Hoe ze dat weten moet je me niet vragen. De verwachting was een uur nadat we aangekomen waren. We twijfelden of we erop zouden wachten, totdat we een vrouw met een stoeltje en een speciale radio ( gsm's werkten hier niet) zagen plaatsnemen aan de voet van de geyser. We deden naavraag bij haar en bleek dat de geyser elk moment kon spuwen, zij zat bovendien bij de beste plek. Het leek wel iemand die op tornades jaagt, maar gelijk had ze! En deze geyser was prachtig, hij begon kalm, maar wond zich zienderogen meer op, totdat met veel geweld het water naar boven gejaagd werd en het bleef duren, we moesten een keer verhuizen wilden we niet nat worden een ware sensatie was het, op fotos is dat moeilijk over te brengen. We hadden echt het geluk deze geyser mee te maken. Hierna reden we door naar de oude getrouwe. Dit was een heel toeristische plaats en inderdaad elk uur spuit de oude, maar het was gauw voorbij en niet zo krachtig als de vorige. Great fountain geyser the old faithful
Als kenner van het werk van Mark De Bel weten jullie ongetwijfeld dat dit de namen van de zusjes Kriegel zijn én dat het 3 onmogelijke pestkoppen zijn. Omdat ik via via nog kaarten had weten te krijgen voor de zondagmiddag voorstelling, trokken we gisteren naar ICC Gent. De zaal was zo goed als uitverkocht en er waren heel wat kinderen. Ik had er geen grote verwachtingen van maar gelukkig voor ons viel het reuze mee. De zusjes Kriegels dansten en acteerden meer dan behoorlijk en de andere rollen waren goed gecast. Mijn dochter zat met open mond te kijken naar Tattoo Boy (in een ander leven haar dramaleraar) en de andere typetjes die hij vertolkte. Ook de rest van de cast zetten heel behoorlijke prestaties neer.Soms vond ik het behoorlijk eng, zeker als de duivel er zich mee kwam moeien. En zoals het in een goede musical hoort: sommige liedjes blijven hangen. Nadien nog een handtekening van Marc De Bel en de zusjes Kriegel laten zetten in een stripalbum en de dag kon niet meer stuk Kortom: wij genoten van deze gezinsuitstap ter afsluiting van krokusverlof Marijke
Vanmorgen kon ik in het Shoppingcentrum dit boek goedkoop op de kop tikken. Na de lovende commentaren bij onze bijeenkomst besloot ik dat buitenkansje te grijpen. Ben benieuwd. Daarnet ook even de Van Dale gecheckt. Er staat wel degelijk met de staart tussen de benen.. Marijke
Na ons bezoek aan de Amerikaanse vrienden, zochten we ons hotel op. Voor de jongens een teleurstelling; geen tv, geen internet verbinding! Dat waren ze echter gauw weer vergeten toen we onze eerste uitqtap in het park maakten. We bezochten vandaag de 'fire hole' en 'gibbon watervallen en de fountaingeysers
Vandaag gingen we naar het laatste park van onze reis, Yellow-stone NP, een 391 km. Aan de bosrijke voet van het park had een andere amerikaanse collega van manlief een huis'je'. Hij was al verschillende keren bij ons in Belgie te gast geweest en erg blij dat hij ons hier bij vrouw en dochter kon verwelkomen. Ze hadden quads en tot groot plezier van zoons mochten ze er op rijden, dochter gaf de nodige instructies en ze doken het stof in. Manlief en ik probeerden het natuurlijk ook, ik denk dat ze om mij wel vreselijk gelachen hebben, want ik kwam niet echt vooruit, maar het was plezant. %%%FOTO1%%%
Woensdag had mijn dochter een vriendinnetje op bezoek. Ze vroegen: "waarmee gaan we spelen". Mijn suggestie: "met de barbies" ontlokte eerst een stilte, dan een verontwaardigde lach. Ja zeg, ze waren geen kinderen mee. Nee, met tien ben je geen kind meer. Maar mama dacht toch even terug aan dat kleine hoopje mens, nog niet zo lang geleden, in dat roze wiegje. Marijke
Van Moab trokken we weer verder naar Pocatello. Hier zouden we een Amerikaanse collega van manlief ontmoeten en met hem en zijn vrouw gaan varen. Helaas had Mike slecht nieuws. Zijn schoonmoeder zou haar 80 jaar met de ganse familie vieren en voor de komst van talrijke logees en ons hadden hij en zijn vrouw hun hele huis geboend en eten enz. besteld. Gisteren waren ze eindelijk klaar en gingen gerust naar bed tot een onheilstelefoontje hun berichtte dat de moeder een beroerte gehad had. Mike gaf ondanks onze protesten nog een rondleiding door hun huis en wilde blijven babbelen, ondertussen kreeg hij telefoon van zijn vrouw en wij maakten dat hij wegging, later hoorden we dat de moeder overleden was. We gingen zwemmen in een nabij gelegen openlucht zwembad, waar we een formulier moesten ondertekenen dat onze jongens van de hoge glijbaan af mochten. De verzekering is nu eenmaal een beetje anders dan bij ons, de glijbanen werden ook streng gecontroleerd, zodat er door hun schuld niets mis kon gaan. In Pocatello staat de moederfabriek van manlief die we dan ook, alleen van de buitenkant, bekeken. We reden met de auto door de stad en manlief kende door eerdere werkbezoeken al een beetje de weg. 'S avonds gingen we met een Belgische secretaresse, die voor haar werk daar was uit eten in een, eindelijk, voortreffelijk restaurant. De rit van Moab naar Pocatello was de langste van de reis 639 km en werd niet aangeraden door het reisbureau, maar ik wilde graag zien waar manlief werkte.
hallo iedereen, lang geleden. Ben nu mijn derde week aan het werk. Alles loopt nog voortdurend in het honderd maar dat wisten we op voorhand hé. Ben wel blij dat ik er opnieuw ben. Jammer genoeg is de muze meteen langs de achterdeur vertrokken. Ik laat ze openstaan, misschien bedenkt ze zich nog... De dagen zijn lang maar vol afwisseling, ik ben blij dat ik opnieuw mensen kan ontmoeten. Kan nog wel voor het slapengaan beetje lezen en heb dan meteen maar Stephen King in bed genomen. Een bundel kortverhalen (geen horror maar toch wel een beetje...buiten de zone-achtig), inspiratievol ! Voor ik begon met werken had ik net " De weg naar Mekka" uit van Jan Leyers. Keigoed, net als zijn " In de schaduw van het kruis". Die man schrijft echt vlot en je ziet zo alles voor je gebeuren. Een echte aanrader ! Hopelijk iedereen tot binnenkort !!!! Sabine (geeuw...)
Hij liep doodgemoederd langs onze auto
Eerst zagen we er maar één
Daarna hele kuddes, er onstonden files, omdat de beesten overstaken
deze waren wat schuchterder
voor deze was ik benauwd, gelukkige was deze bruine beer op veilige afstand, toen een koppel erop af stapte, was de gendarmerie snel ter plaatse om ze te stoppen. De beer is dat bruine stipje dus niet verwarren met de rotsblok die heel wat dichter staat.
Great fountain geyser 
the old faithful
een wonder der natuur.
een mudpot
een spring 
(een bron)
