Dit weekend bekeken we de laatste James Bond in het rijtje. En de meningen in het gezin zijn verdeeld. Mijn dochter en man vinden hem kleingoed, ik zelf vind het "goed" maar zeker niet "de beste ooit". Zo vind ik de titelsong wel passen bij de generiek maar bekoort dat lied mij niet als ik het hoor op de radio. "For your eyes only"bv bleef mij als titelsong veel meer bij. De beginscène op het dak is wel spectaculair en Bond, de slechterik en M voelen zich duidelijk goed in hun rol. Marijke
Door reclame was bij mij het idee gerijpt om een oplaadbare muis aan te schaffen. Geef toe: het is een aanlokkelijk idee. Geen batterijen meer moeten vervangen, maar de oplader verbinden met de computer, de muis er in plaatsen en klaar is kees. Alleen: als je de muis gebruikt, zit hij niet in de oplader. En wat je verbruikte moet toch ook weer opgeladen worden. Dus moet je de gewoonte kweken om de muis steeds in zijn oplader te plaatsen zodra dat kan: als deze tekst getypt is bv of als je tussen het computeren in eens een wasje ophangt. En daar schort het schoentje want dat vergeet ik nog steeds. Dus weet ik wat mij te doen staat: een nieuwe gewoonte aanleren. Marijke
Er was een vergadering over de toekomst van de kerken van onze drie parochies. Ik hoopte dat de kerkraad, Deken en pastoor daarover in dialoog gingen met de aanwezige gemeenschap. Echter na uitleg over welke kerkelijke taken er in de toekomst door leken uitgevoerd zouden kunnen worden ging er een exelblaadje rond waarop we onze naam konden invullen bij wat wij wilden doen. Op vraag van een van de aanwezigen of we niet konden bekijken hoe we de jeugd geinteresseerd konden krijgen om naar de kerk te gaan en waarvoor we de gebouwen zouden kunnen gebruiken werden we nog eens 'gestimuleerd' om het blaadje in te vullen. Binnenkort hebben we geen pastoor meer en staan 3 kerken leeg. Geen pastoor oké, maar 3 prachtige gebouwen aan hun lot overlaten terwijl de verenigingen zuchten door plaatsgebrek in onze parochie, zonde. Het zijn maar mijn gedachten ik wil niet op andermans tenen trappen, maar ik vond het een genante vertoning en was nogmaals ontgoocheld in de kerk. Misschien dat de enkeling die zijn naam invulde iets goeds kan bereiken.
Op weg naar een broodje passeerde ik een kinderwagen. Nieuwsgierig keek ik vlug even naar het "boeleke" en schrok toen ik niet een schattige baby zag maar wel een aangeklede chiwawa. Ben ik de enige die zich dan afvraagt waar die vier gezonde pootjes voor dienen? Marijke
We kijken dapper verder, dochterlief en ik. Als papa niet thuis is, al het werk gedaan is of als ze ziek in bed ligt en ik terug ben van mijn werk. Intussen zijn we beland in seizoen vier en de middelbare school kinderen werden groot en de intriges nog groter. Maar we lusten er nog altijd pap van. Marijke
Toen mijn man aan mijn dochter vroeg:"voel jij nu ook de lentevlinders in je buik?" antwoordde ze: "Dat kan toch niet papa, het zijn nu nog maar rupsen". Marijke
Althans voorlopig toch. En tegelijk met het mooie weer schieten bij ons de grasmachines als paddestoelen uit de grond. Het lijkt wel alsof alle buren het gras afmaaien en de hagen snoeien. Maar het resultaat mag gezien worden. Marijke
Voor onze huwlijksverjaardags lieten mijn echtgenoot en ik ons onderdompelen in een welness-event. een zalige massage en een heerlijk saunagebeuren. Bij deze 'Oosterse verrassing' hoorde ook een specialiteit. Dat waren de Garra Rufa visjes. Ik wilde zo graag op ontdekking gaan naar dit avontuur. Maar toen mijn voeten boven het bad hingen waarin deze visjes zwommen gebood ik toch mijn echtgenoot eerst zijn voeten te laten zakken om te zien of zijn tenen eraan bleven. Deze visjes knabbelen namelijk aan je voeten worden daarom ook wel knabbelvisjes genoemd. Ze hebben een heilzame werking, ze verwijderen de dode huidcellen, activeren de bloedsomloop. Ik vond het niet onaangenaam behalve als ze bovenop mijn voeten zaten. Ik was toch blij dat de visjes niet met mes en vork aten en dat ze aan de voeten van mijn wederhelft meer oppervlakte hadden.
Gistermiddag nog aan cultuur gedaan. Samen met dochter, man, oma en een nichtje gingen we kijken naar een optreden in de Capitole. Jazz en klassiek ballet. De kostuums waren mooi en de dansers deden allen hun best. We hebben er van genoten. De wandeling naar de auto was echter koud, want er stond een bedrieglijke wind. Daarom genoot ik vandaag des te meer van de zon! Marijke
Vandaag volgde ik nog eens een schrijfcursus. En hoewel ik een van de oudste deelnemers was, vond ik het heel leuk. Opnieuw bezig zijn met taal en verhalen, het was inspirerend. En de oefeningen gingen vlot. Al kan dat ook gelegen hebben aan de enthousiaste begeleiding. Marijke
Bij het ontbijt las onze dochter de eed van Hippocrates voor. Je belooft heel wat dingen en het eindigt met een verwijzing naar de straffen van de goden als je je niet aan je beloftes houdt. De bedoeling is dat je de hele eed hardop aflegt. Na het voorlezen was er een minuut stilte. Waarna de dochter zei "maar dat laatste stuk zou ik toch minder luid zeggen hoor". Marijke
Dinsdag kwam het zonnetje dan eindelijk eens piepen. Weliswaar nog een beetje mistig maar toch moest ik mijn zonnenbril opzetten anders zou ze me verblind hebben. Ondertussen had ze me toch al een beetje verwarmd op mijn lange rit van Nederland naar België.
want gistermiddag hadden dochterlief en ikzelf vreselijke haast. Op amper 45 minuten moesten we van de Kwintensberg naar de Langemunt en terug. Onderweg kochten we drie dingen voor de verjaardag van een schoolvriendin. Het was hard werk maar het is ons gelukt. En vanavond weet ik of de vriendin in haar nopjes was. Marijke
Tijd om lekker lang de zondagkrant te lezen. Althans, dat is het toch voor mijn man. Want elke zondag na het ontbijt installeert hij zich in de living met de krant en alle mogelijke bijlagen. En dan wordt hij liefst niet gestoord. Toen ik vorige week dus de krant vergeten had bij de bakker, was er lichte paniek. Ik ben dan maar naar de bakker teruggekeerd. Bang dat mijn man ontwenningsverschijnselen zou krijgen. Marijke
Vandaag ging dochterlief terug naar school. Nog een beetje wankel op de benen, maar gewapend met goede moed en medicijnen. Ik haalde haar wel op om 16 uur, de studie mocht ze overslaan. Althans op school want thuis moest ze er wel aan geloven. Hopelijk is alle leed nu achter de rug en kan ze de rest van het jaar genieten van een goede gezondheid. Marijke
Dochterlief is opnieuw ziek. Het begon gistermorgen met keelpijn, hoest en koorts. Met de nodige medicijnen kregen we de koorts naar beneden. En gelukkig sliep ze goed vannacht. Maar vanmorgen was de koorts hoog genoeg om haar opnieuw thuis te houden. Ik hoop voor haar dat ze zich morgen beter voelt. Marijke
Zoals gewoonlijk was de bijeenkomst gisteravond supergezellig. Ik was wel blij dat ik voor de sneeuw terug thuis was. Vanmorgen ging ik immers naar de bakker op een witte weg. Hopelijk is het de laatste sneeuw deze winter, want ik ben het nu echt wel beu. Marijke
Onze jonge kater is dol op vis. Gebiologeerd kijkt hij naar het aquarium. Maar onlangs presteerde hij nog beter. Op zijn achterpoten staand legde hij de ene voorpoot op het glas en met de andere voorpoot volgde hij een visje. Leuk om te zien. Jammer dat ik net geen fototoestel bij de hand had. Marijke
Gisteren moest ik voor mijn werk in Brussel zijn. Ik vreesde dat door de staking het treinverkeer in de war zou zijn, maar dat viel mee. Wat niet mee viel evenwel was gaan eten. Het bedrijfsrestaurant is namelijk gevestigd in Brussel Zuidstation. Omdat de betoging daar toekwam rond 12 uur, waren zo goed als alle uitgangen geblokkeerd en bleek het bedrijfsrestaurant moeilijk toegankelijk. Ik besloot dan maar een broodje te halen. Dat lukte nog net maar de éné open uitgang vinden nadien was makkelijker gezegd dan gedaan. Ongeveer een half uur lang dwaalde ik met grote honger rond. Uiteindelijk lukte het mij toch nog om terug op het werk te geraken. Marijke
