Voor onze huwlijksverjaardags lieten mijn echtgenoot en ik ons onderdompelen in een welness-event. een zalige massage en een heerlijk saunagebeuren. Bij deze 'Oosterse verrassing' hoorde ook een specialiteit. Dat waren de Garra Rufa visjes. Ik wilde zo graag op ontdekking gaan naar dit avontuur. Maar toen mijn voeten boven het bad hingen waarin deze visjes zwommen gebood ik toch mijn echtgenoot eerst zijn voeten te laten zakken om te zien of zijn tenen eraan bleven. Deze visjes knabbelen namelijk aan je voeten worden daarom ook wel knabbelvisjes genoemd. Ze hebben een heilzame werking, ze verwijderen de dode huidcellen, activeren de bloedsomloop. Ik vond het niet onaangenaam behalve als ze bovenop mijn voeten zaten. Ik was toch blij dat de visjes niet met mes en vork aten en dat ze aan de voeten van mijn wederhelft meer oppervlakte hadden.
Gistermiddag nog aan cultuur gedaan. Samen met dochter, man, oma en een nichtje gingen we kijken naar een optreden in de Capitole. Jazz en klassiek ballet. De kostuums waren mooi en de dansers deden allen hun best. We hebben er van genoten. De wandeling naar de auto was echter koud, want er stond een bedrieglijke wind. Daarom genoot ik vandaag des te meer van de zon! Marijke
Vandaag volgde ik nog eens een schrijfcursus. En hoewel ik een van de oudste deelnemers was, vond ik het heel leuk. Opnieuw bezig zijn met taal en verhalen, het was inspirerend. En de oefeningen gingen vlot. Al kan dat ook gelegen hebben aan de enthousiaste begeleiding. Marijke
Bij het ontbijt las onze dochter de eed van Hippocrates voor. Je belooft heel wat dingen en het eindigt met een verwijzing naar de straffen van de goden als je je niet aan je beloftes houdt. De bedoeling is dat je de hele eed hardop aflegt. Na het voorlezen was er een minuut stilte. Waarna de dochter zei "maar dat laatste stuk zou ik toch minder luid zeggen hoor". Marijke
Dinsdag kwam het zonnetje dan eindelijk eens piepen. Weliswaar nog een beetje mistig maar toch moest ik mijn zonnenbril opzetten anders zou ze me verblind hebben. Ondertussen had ze me toch al een beetje verwarmd op mijn lange rit van Nederland naar België.
want gistermiddag hadden dochterlief en ikzelf vreselijke haast. Op amper 45 minuten moesten we van de Kwintensberg naar de Langemunt en terug. Onderweg kochten we drie dingen voor de verjaardag van een schoolvriendin. Het was hard werk maar het is ons gelukt. En vanavond weet ik of de vriendin in haar nopjes was. Marijke
Tijd om lekker lang de zondagkrant te lezen. Althans, dat is het toch voor mijn man. Want elke zondag na het ontbijt installeert hij zich in de living met de krant en alle mogelijke bijlagen. En dan wordt hij liefst niet gestoord. Toen ik vorige week dus de krant vergeten had bij de bakker, was er lichte paniek. Ik ben dan maar naar de bakker teruggekeerd. Bang dat mijn man ontwenningsverschijnselen zou krijgen. Marijke
Vandaag ging dochterlief terug naar school. Nog een beetje wankel op de benen, maar gewapend met goede moed en medicijnen. Ik haalde haar wel op om 16 uur, de studie mocht ze overslaan. Althans op school want thuis moest ze er wel aan geloven. Hopelijk is alle leed nu achter de rug en kan ze de rest van het jaar genieten van een goede gezondheid. Marijke
Dochterlief is opnieuw ziek. Het begon gistermorgen met keelpijn, hoest en koorts. Met de nodige medicijnen kregen we de koorts naar beneden. En gelukkig sliep ze goed vannacht. Maar vanmorgen was de koorts hoog genoeg om haar opnieuw thuis te houden. Ik hoop voor haar dat ze zich morgen beter voelt. Marijke
Zoals gewoonlijk was de bijeenkomst gisteravond supergezellig. Ik was wel blij dat ik voor de sneeuw terug thuis was. Vanmorgen ging ik immers naar de bakker op een witte weg. Hopelijk is het de laatste sneeuw deze winter, want ik ben het nu echt wel beu. Marijke
Onze jonge kater is dol op vis. Gebiologeerd kijkt hij naar het aquarium. Maar onlangs presteerde hij nog beter. Op zijn achterpoten staand legde hij de ene voorpoot op het glas en met de andere voorpoot volgde hij een visje. Leuk om te zien. Jammer dat ik net geen fototoestel bij de hand had. Marijke
Gisteren moest ik voor mijn werk in Brussel zijn. Ik vreesde dat door de staking het treinverkeer in de war zou zijn, maar dat viel mee. Wat niet mee viel evenwel was gaan eten. Het bedrijfsrestaurant is namelijk gevestigd in Brussel Zuidstation. Omdat de betoging daar toekwam rond 12 uur, waren zo goed als alle uitgangen geblokkeerd en bleek het bedrijfsrestaurant moeilijk toegankelijk. Ik besloot dan maar een broodje te halen. Dat lukte nog net maar de éné open uitgang vinden nadien was makkelijker gezegd dan gedaan. Ongeveer een half uur lang dwaalde ik met grote honger rond. Uiteindelijk lukte het mij toch nog om terug op het werk te geraken. Marijke
Het is een maand die gemengde gevoelens oproept. Enerzijds vind ik het de minst leuke maand van het jaar. Na een lange en koude winter snak ik naar het voorjaar. Anderzijds is het wel de maand waarin ik het minst lang moet werken voor mijn wedde. Marijke
Gelieve niet over de motorkap van mijn wagen te lopen als die netjes gewassen en blinkend op de oprit staat. Nu maar hopen dat poezen kunnen lezen. Marijke
Zolang zijn we getrouwd We hadden beiden vrijaf genomen, niet om iets speciaals te doen, maar gewoon gezellig samen. Iets speciaals doen we op een andere avond, nu gingen we alleen samen gezellig ergens lunchen.Gezellig was het zeker zo'n dagje samen. We herinnerden ons een restaurant waar we jaren geleden geluncht hadden toen we ook iets te vieren hadden en opnieuw gingen we daar eten. Helaas en ik vind dat hier zelden, het eten was echt niet goed. Andere eigenaars, nieuw interieur, nee het smaakte zeker niet naar meer. Aan ons dagje samen deed dat verder gelukkig niets af, op naar het volgend lustrum.
Rekening houdend met mijn niet zo positieve ervaring met de automatische "carwash", besloot ik helemaal alleen de "self carwash" te proberen. Dat is niet zo makkelijk als het lijkt want: 1. je moet het nodige kleingeld hebben of jetons kopen; 2. je moet weten welke van de twee "lansen" je moet gebruiken voor welk deel van het programma; 3. je moet beschikken over een spons om te schrobben en een droge doek om te drogen; 4. je moet de stofzuigers vinden Na veel sukkelen, de nodige uitleg van een geduldige dame en een niet onbelangrijke investering in jetons lukte het mij toch om een blinkende auto te krijgen. Al ging het de keer dat dochterlief meehielp een stuk vlotter. Marijke
Wie herinnert zich nog deze serie uit mijn jeugdjaren? Via via kon ik deze week nog eens naar een film met deze meiden kijken. En ze waren nog steeds bloedmooi, superintelligent, goed getraind en elke onverlaat te vlug af. Marijke
Iedereen ging hier gisteren zo'n beetje zijn eigen gangetje. Ik was bezig een opkuis te houden met de kalligrafie spullen om weer fris aan de nieuwe cursus te beginnen. We aten laat, zoals wel vaker op zondag. Zoon twee was klaar met studeren en wilde graag een opgenomen film zien. We bleven met z'n allen 'plakken' en gezellig samen kijken.Toch heb ik de opkuis daarna nog afgewerkt én gestreken en dook om 1.30u mijn bed in met een heel tevreden gevoel.
Naar oude gewoonte gaan we ieder jaar naar een komedie. Gisteren was het opnieuw zo ver. En het was nog eens een stuk met veel onverwachte wendingen en gelukte pogingen om de hoofdpersonages stokken in de wielen te steken. Heel goed geacteerd ook. We lachten hartelijk en genoten daarna van het gezelschap van onze vrienden. Marijke
We hadden beiden vrijaf genomen, niet om iets speciaals te doen, maar gewoon gezellig samen. Iets speciaals doen we op een andere avond, nu gingen we alleen samen gezellig ergens lunchen.Gezellig was het zeker zo'n dagje samen. We herinnerden ons een restaurant waar we jaren geleden geluncht hadden toen we ook iets te vieren hadden en opnieuw gingen we daar eten. Helaas en ik vind dat hier zelden, het eten was echt niet goed. Andere eigenaars, nieuw interieur, nee het smaakte zeker niet naar meer. Aan ons dagje samen deed dat verder gelukkig niets af, op naar het volgend lustrum.
