Dinsdag kwam het zonnetje dan eindelijk eens piepen. Weliswaar nog een beetje mistig maar toch moest ik mijn zonnenbril opzetten anders zou ze me verblind hebben. Ondertussen had ze me toch al een beetje verwarmd op mijn lange rit van Nederland naar België.
want gistermiddag hadden dochterlief en ikzelf vreselijke haast. Op amper 45 minuten moesten we van de Kwintensberg naar de Langemunt en terug. Onderweg kochten we drie dingen voor de verjaardag van een schoolvriendin. Het was hard werk maar het is ons gelukt. En vanavond weet ik of de vriendin in haar nopjes was. Marijke
Tijd om lekker lang de zondagkrant te lezen. Althans, dat is het toch voor mijn man. Want elke zondag na het ontbijt installeert hij zich in de living met de krant en alle mogelijke bijlagen. En dan wordt hij liefst niet gestoord. Toen ik vorige week dus de krant vergeten had bij de bakker, was er lichte paniek. Ik ben dan maar naar de bakker teruggekeerd. Bang dat mijn man ontwenningsverschijnselen zou krijgen. Marijke
Vandaag ging dochterlief terug naar school. Nog een beetje wankel op de benen, maar gewapend met goede moed en medicijnen. Ik haalde haar wel op om 16 uur, de studie mocht ze overslaan. Althans op school want thuis moest ze er wel aan geloven. Hopelijk is alle leed nu achter de rug en kan ze de rest van het jaar genieten van een goede gezondheid. Marijke
Dochterlief is opnieuw ziek. Het begon gistermorgen met keelpijn, hoest en koorts. Met de nodige medicijnen kregen we de koorts naar beneden. En gelukkig sliep ze goed vannacht. Maar vanmorgen was de koorts hoog genoeg om haar opnieuw thuis te houden. Ik hoop voor haar dat ze zich morgen beter voelt. Marijke
Zoals gewoonlijk was de bijeenkomst gisteravond supergezellig. Ik was wel blij dat ik voor de sneeuw terug thuis was. Vanmorgen ging ik immers naar de bakker op een witte weg. Hopelijk is het de laatste sneeuw deze winter, want ik ben het nu echt wel beu. Marijke
Onze jonge kater is dol op vis. Gebiologeerd kijkt hij naar het aquarium. Maar onlangs presteerde hij nog beter. Op zijn achterpoten staand legde hij de ene voorpoot op het glas en met de andere voorpoot volgde hij een visje. Leuk om te zien. Jammer dat ik net geen fototoestel bij de hand had. Marijke
Gisteren moest ik voor mijn werk in Brussel zijn. Ik vreesde dat door de staking het treinverkeer in de war zou zijn, maar dat viel mee. Wat niet mee viel evenwel was gaan eten. Het bedrijfsrestaurant is namelijk gevestigd in Brussel Zuidstation. Omdat de betoging daar toekwam rond 12 uur, waren zo goed als alle uitgangen geblokkeerd en bleek het bedrijfsrestaurant moeilijk toegankelijk. Ik besloot dan maar een broodje te halen. Dat lukte nog net maar de éné open uitgang vinden nadien was makkelijker gezegd dan gedaan. Ongeveer een half uur lang dwaalde ik met grote honger rond. Uiteindelijk lukte het mij toch nog om terug op het werk te geraken. Marijke
Het is een maand die gemengde gevoelens oproept. Enerzijds vind ik het de minst leuke maand van het jaar. Na een lange en koude winter snak ik naar het voorjaar. Anderzijds is het wel de maand waarin ik het minst lang moet werken voor mijn wedde. Marijke
Gelieve niet over de motorkap van mijn wagen te lopen als die netjes gewassen en blinkend op de oprit staat. Nu maar hopen dat poezen kunnen lezen. Marijke
Zolang zijn we getrouwd We hadden beiden vrijaf genomen, niet om iets speciaals te doen, maar gewoon gezellig samen. Iets speciaals doen we op een andere avond, nu gingen we alleen samen gezellig ergens lunchen.Gezellig was het zeker zo'n dagje samen. We herinnerden ons een restaurant waar we jaren geleden geluncht hadden toen we ook iets te vieren hadden en opnieuw gingen we daar eten. Helaas en ik vind dat hier zelden, het eten was echt niet goed. Andere eigenaars, nieuw interieur, nee het smaakte zeker niet naar meer. Aan ons dagje samen deed dat verder gelukkig niets af, op naar het volgend lustrum.
Rekening houdend met mijn niet zo positieve ervaring met de automatische "carwash", besloot ik helemaal alleen de "self carwash" te proberen. Dat is niet zo makkelijk als het lijkt want: 1. je moet het nodige kleingeld hebben of jetons kopen; 2. je moet weten welke van de twee "lansen" je moet gebruiken voor welk deel van het programma; 3. je moet beschikken over een spons om te schrobben en een droge doek om te drogen; 4. je moet de stofzuigers vinden Na veel sukkelen, de nodige uitleg van een geduldige dame en een niet onbelangrijke investering in jetons lukte het mij toch om een blinkende auto te krijgen. Al ging het de keer dat dochterlief meehielp een stuk vlotter. Marijke
Wie herinnert zich nog deze serie uit mijn jeugdjaren? Via via kon ik deze week nog eens naar een film met deze meiden kijken. En ze waren nog steeds bloedmooi, superintelligent, goed getraind en elke onverlaat te vlug af. Marijke
Iedereen ging hier gisteren zo'n beetje zijn eigen gangetje. Ik was bezig een opkuis te houden met de kalligrafie spullen om weer fris aan de nieuwe cursus te beginnen. We aten laat, zoals wel vaker op zondag. Zoon twee was klaar met studeren en wilde graag een opgenomen film zien. We bleven met z'n allen 'plakken' en gezellig samen kijken.Toch heb ik de opkuis daarna nog afgewerkt én gestreken en dook om 1.30u mijn bed in met een heel tevreden gevoel.
Naar oude gewoonte gaan we ieder jaar naar een komedie. Gisteren was het opnieuw zo ver. En het was nog eens een stuk met veel onverwachte wendingen en gelukte pogingen om de hoofdpersonages stokken in de wielen te steken. Heel goed geacteerd ook. We lachten hartelijk en genoten daarna van het gezelschap van onze vrienden. Marijke
Dat mijn dochter naar Antwerpen wou met haar vriendinnen was vandaag. En ik was er niet echt gerust in. Want Antwerpen is Gent niet. Maar ze beloofde op de Meir te blijven en bij elkaar en veel smsjes te sturen. Dat heeft ze dan ook gedaan. En als buit bracht ze 2 kledingstukken mee. Maar ik ben blij dat ze veilig terug thuis is. Want loslaten is niet altijd makkelijk. Marijke
Dochterlief was toe aan nieuwe spitsen voor haar balletlessen. Nu vind ik ballerina's op spitsen heel mooi om naar te kijken. Maar vanaf vandaag besef ik dat er meer komt bij kijken dan veel oefenen. Want je moet ook nog goed kunnen naaien. Het aannaaien van de linten en de rekker aan de spits is een specialiteit op zich. En aangezien ik niet in de wieg ben gelegd voor naaister heeft het mij bloed, zweet en tranen gekost gedurende ongeveer een uur. En het bloed mag voor een druppeltje letterlijk genomen worden. Gelukkig viel de druppel niet op de roze stof. Toen ik dochterlief de druppel toonde zei ze zeer gevat: "Dank je mama, je gaat echt door de naald voor mij". Marijke
Dat doe ik momenteel eventjes niet. Wegens te hard geschrokken vorige les. Uit sympathie met buitenpaarden begon mijn lespaard ineens te galopperen. En dat kan ik nog niet. Volgens mijn leraar is het trouwens beter "mooier weer af te wachten omdat ze nu kriegelig zijn". En wie ben ik om de raad van een wijs mens af te slaan? En toch blijft het ergens nog kriebelen om het nog niet helemaal op te geven. Marijke
Tijd was het weer voor ons vorig jaar in het leven geroepen jaarlijks uitje van mijn vriendin en mij. Vorig jaar deden we Maastricht aan, dit jaar was Rotterdam aan de beurt. Lang lang geleden dat ik er was geweest, ik herinnerde me dan ook alleen de euromast, die nu veel kleiner leek en de Bijenkorf. Vrijdagochtend vertrok ik met de trein vanuit Gent, oudste bracht me weg, zoon twee en vriend begeleidden me naar het juiste perron. Ruim tweeeneenhalf uur later arriveerde ik in Rotterdam, één overstap gemist. Vriendin was al aan haar zoveelste koffie toe wachtend op mij.Als eerste deden we die dag de Bijenkorf aan en aten in een gezellig restaurant in het centrum. De volgende dag het echte shoppen en 's avonds naar de musical 'aspects of love' in het prachtige nieuwe Luxor theater. We verplaatste ons met de tram een beleving op zich. De zondag, onze laatste dag besloten we weer de tram te nemen om meer te kunnen zien, wandelden, bezochten het maritiem museum en aten in ons ondertussen 'huisrestaurant'. Zalig, tof, de plannen voor het volgend jaar liggen al klaar.
Een stadje met onevenredig veel slechteriken die aangepakt worden door een man in vleermuiskledij. Juist, de enige echte Batman. We bekijken momenteel de films rond dit personage. Eén en twee reeds gezien, nog zo'n vijftal te gaan. Marijke
We hadden beiden vrijaf genomen, niet om iets speciaals te doen, maar gewoon gezellig samen. Iets speciaals doen we op een andere avond, nu gingen we alleen samen gezellig ergens lunchen.Gezellig was het zeker zo'n dagje samen. We herinnerden ons een restaurant waar we jaren geleden geluncht hadden toen we ook iets te vieren hadden en opnieuw gingen we daar eten. Helaas en ik vind dat hier zelden, het eten was echt niet goed. Andere eigenaars, nieuw interieur, nee het smaakte zeker niet naar meer. Aan ons dagje samen deed dat verder gelukkig niets af, op naar het volgend lustrum.
