Iedereen ging hier gisteren zo'n beetje zijn eigen gangetje. Ik was bezig een opkuis te houden met de kalligrafie spullen om weer fris aan de nieuwe cursus te beginnen. We aten laat, zoals wel vaker op zondag. Zoon twee was klaar met studeren en wilde graag een opgenomen film zien. We bleven met z'n allen 'plakken' en gezellig samen kijken.Toch heb ik de opkuis daarna nog afgewerkt én gestreken en dook om 1.30u mijn bed in met een heel tevreden gevoel.
Naar oude gewoonte gaan we ieder jaar naar een komedie. Gisteren was het opnieuw zo ver. En het was nog eens een stuk met veel onverwachte wendingen en gelukte pogingen om de hoofdpersonages stokken in de wielen te steken. Heel goed geacteerd ook. We lachten hartelijk en genoten daarna van het gezelschap van onze vrienden. Marijke
Dat mijn dochter naar Antwerpen wou met haar vriendinnen was vandaag. En ik was er niet echt gerust in. Want Antwerpen is Gent niet. Maar ze beloofde op de Meir te blijven en bij elkaar en veel smsjes te sturen. Dat heeft ze dan ook gedaan. En als buit bracht ze 2 kledingstukken mee. Maar ik ben blij dat ze veilig terug thuis is. Want loslaten is niet altijd makkelijk. Marijke
Dochterlief was toe aan nieuwe spitsen voor haar balletlessen. Nu vind ik ballerina's op spitsen heel mooi om naar te kijken. Maar vanaf vandaag besef ik dat er meer komt bij kijken dan veel oefenen. Want je moet ook nog goed kunnen naaien. Het aannaaien van de linten en de rekker aan de spits is een specialiteit op zich. En aangezien ik niet in de wieg ben gelegd voor naaister heeft het mij bloed, zweet en tranen gekost gedurende ongeveer een uur. En het bloed mag voor een druppeltje letterlijk genomen worden. Gelukkig viel de druppel niet op de roze stof. Toen ik dochterlief de druppel toonde zei ze zeer gevat: "Dank je mama, je gaat echt door de naald voor mij". Marijke
Dat doe ik momenteel eventjes niet. Wegens te hard geschrokken vorige les. Uit sympathie met buitenpaarden begon mijn lespaard ineens te galopperen. En dat kan ik nog niet. Volgens mijn leraar is het trouwens beter "mooier weer af te wachten omdat ze nu kriegelig zijn". En wie ben ik om de raad van een wijs mens af te slaan? En toch blijft het ergens nog kriebelen om het nog niet helemaal op te geven. Marijke
Tijd was het weer voor ons vorig jaar in het leven geroepen jaarlijks uitje van mijn vriendin en mij. Vorig jaar deden we Maastricht aan, dit jaar was Rotterdam aan de beurt. Lang lang geleden dat ik er was geweest, ik herinnerde me dan ook alleen de euromast, die nu veel kleiner leek en de Bijenkorf. Vrijdagochtend vertrok ik met de trein vanuit Gent, oudste bracht me weg, zoon twee en vriend begeleidden me naar het juiste perron. Ruim tweeeneenhalf uur later arriveerde ik in Rotterdam, één overstap gemist. Vriendin was al aan haar zoveelste koffie toe wachtend op mij.Als eerste deden we die dag de Bijenkorf aan en aten in een gezellig restaurant in het centrum. De volgende dag het echte shoppen en 's avonds naar de musical 'aspects of love' in het prachtige nieuwe Luxor theater. We verplaatste ons met de tram een beleving op zich. De zondag, onze laatste dag besloten we weer de tram te nemen om meer te kunnen zien, wandelden, bezochten het maritiem museum en aten in ons ondertussen 'huisrestaurant'. Zalig, tof, de plannen voor het volgend jaar liggen al klaar.
Een stadje met onevenredig veel slechteriken die aangepakt worden door een man in vleermuiskledij. Juist, de enige echte Batman. We bekijken momenteel de films rond dit personage. Eén en twee reeds gezien, nog zo'n vijftal te gaan. Marijke
Mijn ouders trakteerden gisteren bij de Chinees. Bijna de volledige familie was er: zo'n 21 volwassenen, tieners en één baby. En wat een makkelijke baby: slapen, lachen naar iedereen en graag bij alle onbekenden. Dochterlief en haar 10 jarig nichtje bouwden torens voor hem, die hij met veel plezier omgooide. Ze probeerden hem te laten kruipen en dat lukte al een heel klein beetje. Niet slecht voor zijn 9 maanden. Het eten was lekker en de sfeer supergoed. Kortom: iedereen heeft er van genoten. Marijke
Samen met zo'n 1498 anderen waren we in de Capitole voor hun optreden. Wat ik op voorhand had gezien op You Tube was wel bevallen, maar oogde vrij statisch. Tien mannen op het podium, ik dacht aan iets koor achting. Maar het is super meegevallen. Mooie stemmen, veel plaatswissels en beweging op het podium en een goede mix van rock en klassiek. Mijn man, zijn ouders, ikzelf en de rest van de zaal waren heel enthousiast. Getuige daarvan: staande ovatie en maar liefst drie bisnummers. Het laatste bisnummer was goed gekozen: "Hey Jude". De zaal kon meezingen en het bleef nazinderen in het oor. Het enige minpunt was de iets té enthousiaste fan die twee stoelen naast mij zat. Marijke
Samen met twee vriendinnetjes had dochter besloten om een t-shirt met tekstopdruk te schenken aan een andere jarige vriendin. Maar dat bleek vlugger gezegd dan gedaan. Welke opdruk ze wilden was vlug uitgemaakt: iets van Harry Potter. En dochterlief vond ook het juiste bestrijkbare papier. Maar toen ze de tekst wou proefdrukken op het juiste papier begon de printer lichtjes te roken en verdwenen de letters van het papier. Papa geraadpleegd en de instructies nog eens goed gelezen. Bleek dat het papier bedoeld was voor een inktjetprinter en niet voor een laserprinter. Mij zegt het verschil niets, maar volgens mijn man is het gebruikte procédé enorm verschillend. Gelukkig wist papa nog een inktjetprinter op te duiken. Hindernis één was dus genomen. Maar toen ze dan een oud t-shirt bestreek met de tekst stond die in spiegelschrift. Resultaat: de tekst in woord moest gespiegeld worden. Uiteindelijk is alles toch goed gekomen en waren alle vriendinnen supergelukkig met het resultaat Marijke
Jongste moest met de toneelklas een optreden geven in een home. Toen ik hem weg bracht vroeg hij waarom ik niet mee ging luisteren ik zou niet opvallen tussen de oudjes :(
Waar ik niet naar uitkijk: de aangekondigde volgende winterprik. Waar ik wel naar uitkijk: -de krokusvakantie want dan neem ik 3 dagen verlof, -het nieuwjaarsfeest van mijn ouders, -het vervolg van de Games of Thrones -het optreden van de Ten Tenors. Oef, nog steeds meer om wel dan om niet naar uit te kijken dus. Marijke
Nee ik heb het hier niet over de drie tweebeners die in dit huis rondlopen, maar wel over de vierpotige wezens met snorrharen en staart die buiten rondlopen. Tijdens het koude winterweer had ik het droogvoer vervangen door brokjes in saus en het water door warme kattemelk. Resultaat: nu lusten ze het droogvoer niet meer. Maar omdat hun gewicht niet samen met de sneeuw gesmolten is, hou ik het droogvoer vol. Tot ze het opnieuw lusten. Marijke
Jongste was vorige week al niet lekker; tranende ogen en lopende neus. Ik vond het toch niet ernstig genoeg om hem maandag thuis te laten, zeker omdat hij geen koorts had. Nu is hij wel ziek thuis, gisterenmiddag opgehaald.
Normaal blijft dochterlief na school in de studie. Indien ze echter om één of andere reden vindt dat de studie niet hoeft, moet ik een briefje schrijven. Onlangs wees mijn dochter mij er met een grote glimlach op "dat de inhoud van het briefje na drie jaar nog steeds hetzelfde is". Dat klopt, want ik vind dat ik op die manier alles correct verwoord. Maar om haar en de lezers van het briefje een plezier te doen, varieerde ik vanochtend toch de inhoud. Want met een diploma literaire creatie op zak moet ik dat toch kunnen. Marijke
Dochterlief is al een beetje beter. Deze namiddag wou ze naar school. Want ze hadden twee toetsen en ze wou die niet inhalen op een ander moment. En vanavond lijkt het ook nog goed te gaan. Dus wellicht is de ziekte zo goed als over. Marijke
Zondagochtend, manlief had een extra repetitie dus had ik eens rustig de tijd om computerwerk te doen. Helaas ik was één van de velen. Toen de panne opgeheven werd moest ik naar een vergadering, mijn pc- werk wacht op een volgend rustig langdurig vrij moment.
Zo voelt dochterlief zich momenteel. Hoest, keelpijn, lichte koorts. Momenteel rust ze wat uit in bed. In de hoop dat het zo overgaat. Met een beetje hulp van medicijnen. Afwachten wat het morgen wordt. Marijke
Zo arm of ze maakt haar pannetje warm. Want dat hoort zo op 2 februari, Lichtmis. Dus bakte ik nog eens ouderwets zelf pannenkoeken. En ontdekte weer dat het nog niet zo makkelijk is om de ideale lichtgele, perfect ronde koek te bekomen. Maar perfect of niet: ze smaakten! Marijke
De examens van de oudsten zitten erop, eindelijk! De laatste week begon zwaar door te wegen, kleine irritaties borrelden naar boven. Ze zijn tevreden, oudste twijfelt over eentje maar voor de rest hebben ze een goed gevoel. Nu lekker een week en 1 dag vakantie.
