Kleine katjes worden groot en zo ook Gaban. Met dit mooie weer zit hij graag buiten, vogels en vlinders achterna. Gisteren zagen we hem voor het eerst hoog in de boom, op zoek naar een manier om af te dalen. We plaatsten wat kipafval in de buurt en met deze richtingaanwijzer vond hij feilloos de weg terug. Later die dag oefende hij het afdalen nog eens, maar dan vanaf ons plat dak. Met een beetje hulp van onze dochter lukte ook dat. Marijke
Ook al ben ik een 'medioor' af en toe een keer zot doen moet kunnen. Volgens mij dan, jongste vroeg of ik zeker wist of hij niet na de geboorte was verwisseld.
Op de terugweg van school van jongste kreeg ik een sms die ik pas thuisgekomen bekeek. Zoon nr 2 stuurde het berichtje dat de lessen gestopt waren en of ik hem kon ophalen. Verwonderd stuurde ik hem terug "gestopt?" en een tweede sms er achteraan dat ik hem niet kon ophalen.Van zijn kant kwam er geen reactie op beide sms-jes. Er begon bij mij toch een molentje te draaien. Was alles wel in orde? hij had die ochtend nog verteld over een mislukt chemisch labo en doemscenario's spookten in mij hoofd. ik stuurde een berichtje naar oudste die antwoorde dat hij van niets wist. Ik vertrouwde er maar op dat de school wel zou verwittigen als er iets ernstigs gebeurd was, maar ik was toch pas echt gerust toen zoon eindelijk berichtte dat alles oke was.
Een vriendin van mij speelt toneel. We gaan dan ook ieder jaar naar haar optreden kijken. Dit jaar besliste ze zelf niet meer op het podium te staan, maar meer een ondersteunende rol te spelen. Hoe dan ook, een traditie van 25 jaar breek je niet dus gingen we toch kijken, samen met een aantal andere vriendinnen en partners. Normaal spelen ze een "deuren slaan "komedie. Je kent dat wel: veel misverstanden en heel grappige toestanden. Ook dit jaar kon er flink gelachen worden voor de pauze. Alleen: na de pauze was het een surprise: veel ernstiger van inhoud. In plaats van "iedereen bedriegt iedereen en laat ons lachen" was er wat meer aandacht voor de gevolgen van het gedrag en voor "wat na het bedrog". De zaal is dit niet gewoon en kon er moeilijk in meegaan. Resultaat: lachen waar meer een traan van toepassing was. Jammer, want het was ongelooflijk knap geacteerd. In elk geval wij hebben het gewaardeerd. Marijke
Gistermiddag mochten de hechtingen verwijderd worden uit de hand van jongste. Hij vroeg hoe voelt dat, doet dat meer pijn dan een prik. Tja; hoe voelt dat nu bij een ander? Hij vroeg; hechten is dat zoals een broek naaien en ik antwoorde van ja.Gerust was hij niet echt maar dapper nam hij plaats op de stoel die de arts klaar zette. Hij stelde dezelfde vragen aan haar en zei gaf dezelfde antwoorden als ik. Op het moment dat het verband eraf was moest hij toch vlug gaan liggen en niet er meer naar kijken. De tranen liepen over zijn gezicht en hij kneep mijn hand een beetje blauw. Op de terugweg zei hij "mama dat deed veel pijn en zag er niet mooi uit". Ik kon het alleen beamen met "inderdaad als mijn broek zo genaaid zou zijn stuurde ik hem wel terug". "Zeg niet tegen broers dat ik geweend heb".
Ze houdt de revolver gericht op het puntje precies in het midden tussen zijn ogen. ze heeft nog nooit gemist. Haar handelsmerk is een schot ter hoogte van het linkeroor. Dit keer moet ze daarvan afwijken, ze wilt niet gelinkt worden aan het 'alibi'. Traag schroeft ze de geluidsdemper op de loop. Ook al staat het huis op eenzame hoogte ze wil niet het risico lopen gehoord te worden. "Sonja" fluistert hij en kijkt haar zonder angst recht in de ogen klaar voor de confrontatie. Ze is even van haar stuk gebracht. Ze heeft Mw. Oosterlinck en de politie om de tuin kunnen leiden, een hartaanval kunnen faken met behulp van een arts die haar nog iets verschuldigd was. Hij weet echter meteen wie hij voor zich heeft. Gedetailleerd overloopt ze alles nog eens in gedachten. Nu mag ze geen fouten meer maken. Het is maar een fractie van een seconde dat haar aandacht verslapt, de Wolf in zijn hoofd ziet een kans en spant zijn spieren.
Valt je iets op aan deze datum? Je hoeft niet beschaamd te zijn als je het niet weet, want ik ben het ook maar per toeval te weten gekomen. De datum kan zowel van links naar rechts als van rechts naar links worden gelezen en is dus een palindroom. Vandaar dat vandaag uitgeroepen werd tot palindroom dag. En nu kan je dus zelf beginnen palindromen te verzinnen of eens surfen naar Wikipedia voor een paar hele leuke. Marijke
We zijn beiden geen fan van al die commerciële toestanden daarom was ik dan ook verrast een Valentijnskaartje in mijn mailbox te krijgen van mijn liefhebbende echtgenoot. Of ik zaterdag de 18de met hem op stap wilde gaan. Daar zei ik dus geen nee tegen. Het was ook onze trouwdag en zoals gewoonlijk is mijn wederhelft die dag me altijd een stapje voor. Ik had die ochtend eerst een workshop in Antwerpen en kon met mijn vriendin meerijden. Manlief haalde mij daar op en we reden richting Breda. Onderweg vroeg hij me of ik al een idee had, niets daarvan dus. Ik dacht eerst shoppen in Breda, maar we reden verder richting Rotterdam, geen voorstelling in Ahoy. Nog verder ging het en we stopten uiteindelijk in Den Haag deden aan sightseeing in deze mooie stad. Het duurde toch lang voordat mijn frank viel pas daar dacht ik aan Scheveningen en jawel hoor manlief had twee tickets gekocht voor de musical Wicked in het Circustheater. Aangekomen in Scheveningen zochten we een tijdlang naar een parkeerplaats aten in een fantastisch Japans restaurant en daarna de musical. In het begin vonden we het wat minder omdat de verstaanbaarheid niet goed was hoe verder de avond volgde hoe beter en hoe meer we in de sfeer kwamen. Een geweldig geslaagde dag en als ons jongste niet net was geopereerd waren we blijven overnachten, maar nu durfden we niet goed.
Maar ik vind haar zeker wel geslaagd als "stand-up comedienne". Els De Schepper want over haar gaat het uiteraard. Zaterdag zagen we met ons drietjes haar show in het casino Kursaal te Oostende. En we hebben hard gelachen. Als huisvrouw kon ik de scène wel waarderen waar ze zich boos maakt tegenover een denkbeeldige man en kind die haar "een zaag vinden". Verder waren ook haar liedjes goed. En ook belangrijk voor mij, het werd nergens echt vulgair of té plat. Wij vonden het in elk geval zijn centen waard en met ons de rest van het propvolle casino want ze kreeg een staande ovatie. Marijke
Vanmorgen om 05.00u stond het on-line en het was het eerste waar de twee oudsten naar keken; hun examenuitslag. Oudste één buis en nummer twee voor alles erdoor proficiat !
In het najaar viel jongste in de klas van zijn stoel en blesseerde zijn duim. Hij had wel pijn aan zijn hand had hij tegen de leerkracht gezegd maar het viel mee. De aandacht van de medeleerlingen vond hij wel tof Toen ik hem ophaalde schrok ik van zijn duim die dubbel zo dik was en ging nog vlug met hem naar de huisarts. De huisarts zag iets vreemds op de foto en verwees door. Gisteren werd dat 'vreemd iets' operatief verwijderd. Toch een spannende dag. Hij was enorm flink, vandaag een beetje een kater maar we weten inmiddels dat het goedaardig is en dat is het belangrijkste.
Zoon twee ging gisterenavond nog met een schoolkamaraad naar een verjaardagsfeest, ruim een half uur van waar wij wonen. Normaal gezien geen probleem, maar het begon te sneeuwen en kameraad had ongeveer een jaar zijn rijbewijs maar kende de weg niet (loslaten noemen ze dat). Als trouwe ongeruste mama stuurde ik toch een paar sms-jes met het verzoek op tijd terug te keren, voorzichtig te rijden, moeten we jullie niet halen enz. Mijn bed in kruipen durfde ik nog niet en dus werd de sofa mijn tijdelijk bed. Het duurde toch wel lang.. ergens moet ik toch Morpheus armen zijn tegengekomen want plots gaf zoon me een nachtzoen.Dat het zo lang duurde kwam omdat ze onderweg een auto in de sloot hadden gezien, waren gestopt, ambulance gebeld, man bevrijd en gelukkig een happy end voor iedereen.
Gisteren kwam de thuisbegeleidster van zoon voor een gesprek. tijdens het gesprek welde er uit het niets een mega hoofdpijn bij mij op. De tranen liepen (gelukkig) zachtjes uit mijn ogen. Net toen ze haar jas al aan had om afscheid te nemen begon alles in mijn lichaam te protesteren en kon ik net op tjd het toilet halen om de ondeugd uit te spuwen. Ondertussen kon het bezoek niet anders dan geduldig wachten tot ik enigzins toonbaar was om ze buiten te laten. compassievol zei ze dat ik maar lekker in mijn bed moest kruipen, maar helaas verbleef ik die ochtend meer in het kleinste kamertje.
Na heel lang aarzelen en met de nodige reserves werd ik enkele dagen geleden lid van Facebook. Ik plaatste wel nog geen foto en ook mijn profiel is nog niet bijgewerkt, maar ik leerde wel al veel bij over mijn dochter! Marijke
zijn ze de examens!!!!! Moe maar tevreden kijken ze terug op hun prestaties. Het duurt nog even voordat ze de uitslag hebben nu eerst lekker genieten van een weekje afkicken.
We waren op de terugweg van school. Mijn dochter nam nog vlug een "muiletrekker", een zeer zure snoep in de vorm van een bol. Plots hoorde ik gekuch en "mama, dat doet pijn". "Meisje, gaat het?" "Nee" Op zo'n moment staat je hart stil. Ik kon niet zomaar stoppen maar een eindje verder parkeerde ik dan toch min of meer legaal. Ik sleurde dochterlief mee naar de overkant van de straat en adviseerde dringend: "Probeer over te geven". Helaas is dat iets wat mijn dochter niet graag doet en ook nu lukte het niet. Ik wist dat er ergens in de buurt een dokterspraktijk was en omdat mijn dochter er nu toch wel heel erg slecht uitzag (tranende ogen, mama het doet pijn, moeilijke ademhaling) ben ik met haar naar binnengestapt. Weliswaar een gynaecoloog, maar dokter is dokter. De receptioniste zag dat dochterlief nog ademde en haalde de dokter dus niet uit zijn raadplegingen. Wel belde ze naar een huisarts niet al te ver uit de buurt en gaf ze wat water te drinken. De huisarts had gelukkig spreekuur, dus wij daar naar toe. Een onbekende dokter want ik riskeerde het niet om eerst nog een tiental km naar onze huisarts te rijden. Helaas waren we slechts als derde aan de beurt. Maar omdat mijn dochter nog steeds weende en verkondigde "het doet zo'n pijn" en zichtbaar trilde van de shok, kregen de anderen medelijden en mochten we voorgaan. Waarvoor ik hen met mijn liefste glimlach dankte. De huisarts stelde mij meteen gerust: ze zal niet stikken, maar bevestigde wel dat blijkbaar de slokdarm beschadigd was en dat de pijn daarvandaan kwam. Veel water drinken en een siroop met verdovende eigenschappen zouden soelaas brengen. Wij dus rechtstreeks naar de apotheek. Helaas, op het moment dat we voor de deur stonden ging het licht uit. Half zeven. Sluitingsuur. Besluiteloos bleven we staan. Toen kreeg de apotheker ons in het oog. Mopperend kwam hij opendoen. "Ja, je moet eens stoppen nietwaar". Maar toen zag hij mijn dochter. Helemaal betraand en nog steeds klagend over pijn. Plots werd hij vriendelijk "Mensen laten afzien, dat kan ik niet. Als het echt erg is, mag je altijd op de deur bonken". Dochterlief kon onmiddellijk een lepeltje siroop nemen en ik bedankte hem heel hartelijk. Thuisgekomen kroop dochterlief onmiddellijk in bed met een boek, kwestie van haar aandacht ergens anders op te kunnen focussen Het heeft dan toch nog enkele uren geduurd eer het een beetje beter ging. Momenteel is de ergste pijn wel weg, al merken we wel aan haar stem dat het leed nog niet definitief geleden is. Het zal moeten slijten. Het was serieus schrikken, maar het lichtpuntje in deze ganse situatie is wel dat ik leerde dat er nog steeds vriendelijke, behulpzame mensen bestaan. Marijke
Onze auto's moeten noodgedwongen de winter buiten doorbrengen. In de garage is er net een smal gangetje vrij om te lopen voor de rest staat hij volgestouwd met dozen gevuld met onafscheidelijke spulletjes en prulletjes van twee zonen die met smart wachten op nieuwe slaapkamermeubels. Ondertussen is de helft aangekomen en kan ik beginnen uitpakken. Ik denk dat ik vlug moet zijn want ze spreken dan toch van een komende winterprik.
Mijn twee poezen houden mij graag gezelschap als ik bezig ben aan de computer. Over het klavier lopen om mij kopjes te geven en intussen toevallig met hun pootjes de ctrl-alt-delete combinatie intoetsen. Het gebeurt meer dan eens. Of over de spatiebalk lopen zodat de laatste letter herhaald wordt en herhaald wordt... Kopjes geven aan het scherm is ook een favoriet onderdeel. Gelukkig leggen ze zich nadien braafjes neer naast mij, zodat ik de schade kan herstellen terwijl ik heel zachtjes mopper op hen... Marijke
Héél even pauze tijdens de blokperiode. Moet kunnen vonden manlief en ik. De bedoeling was ook maar echt heel even, het was ondertussen al 22.00u en toch wilden ze daarna nog verder werken. De goede voornemens gingen verloren maar ze konden zich toch even ontspannen en stoom of beter gezegd oudste kon zijn 21 kaarsjes uitblazen.
Toen ik hem ophaalde schrok ik van zijn duim die dubbel zo dik was en ging nog vlug met hem naar de huisarts. De huisarts zag iets vreemds op de foto en verwees door. Gisteren werd dat 'vreemd iets' operatief verwijderd. Toch een spannende dag. Hij was enorm flink, vandaag een beetje een kater maar we weten inmiddels dat het goedaardig is en dat is het belangrijkste.
