Skopje, Macedonië. Sedert 8 april 2012, de viering van Paaszondag in de Katholieke Kerk, beginnen de iconen en religieuze fresco’s op te lichten in de hoofdstad. De enige verklaarbare uitleg die men er aan kan geven is dat Jezus een teken zendt aan de Orthodoxen om terug te keren naar de Katholieke Kerk.

Sedert 8 april is de Macedonische pers het noorden kwijt en hebben de kranten een bijzondere aandacht voor een wel heel bijzonder feit dat zich afspeelt in de Macedonische hoofdstad, Skopje. Binnenin de kerk van de Heilige Dimitreus van Thessaloniki begonnen de iconen en de fresco’s op te lichten op de dag dat Pasen in 2012 werd gevierd in de rooms-katholieke Kerk, 8 april, alsof ze werden gereinigd en belicht werden door een onzichtbare hand. Op paasmaandag bleef het spektakel aanhouden.

Het Franse persagentschap rapporteert dat er op Paasmaandag, honderden mensen in rij stonden aan te schuiven om getuige te zijn van het fenomeen, dat ze als een mirakel aanzien. Over dit laatste punt heeft er zich op dit ogenblik nog niemand uitgesproken.

Het hoofd van de orthodoxe kerk in Macedonië, de aartsbisschop van Ohrid, ging op 8 april persoonlijk ter plaatse om dit wonder te kunnen aanschouwen.

Mirakel of niet, AFP schrijft dat de Kerk niettemin weigert om enige commentaar te geven op deze ongewone gebeurtenis, dit terwijl alles schittert zoals nooit voorheen.

De gevel van de Kerk van Sveti Dimitrij dateert uit de negentiende eeuw, maar is gebouwd op funderingen van de veertiende eeuw.

Een legende verhaald dat, bij de aanval van het Ottomaanse Rijk op Skopje, een heel machtige pasja [tot 1935 was dit een titel voor de hoogste ambtenaren en militairen met generaalsrangen, militair onderscheiden door één, twee of drie paardenstaarten] de kerk vernietigde om er een badplaats van de maken. Echter, bij de inhuldiging ervan, zagen de pasja en zijn harem honderden slangen komen uit de wateraanvoer.

Geschrokken over dit feit, begreep de pasja dat hij God had beledigd. Onmiddellijk besloot hij tot de afbraak van zijn badplaats om er een nieuwe kerk te laten bouwen, die hij opdroeg aan Sveti Dimitrij, de martelaar van Thessaloniki.

Een à tweemaal per maand moest Andrew Dobo uit Florida zijn 23 jaar oude Miraculeuze Medaille grondig oppoetsen. Nu niet meer: na zijn bezoek aan Medjugorje, vorige herst, schittert de medaille als nieuw zonder enig poetswerk. Ik verwachtte elke dag opnieuw een versleten medaille te zien, maar sedertdien gebeurt dit niet meer, zegt de eigenaar.

Andrew Dobo

Duizenden bedevaarders hebben sinds de verschijningen begonnen, de kleur van hun Rozenkrans van zilver naar goud zien veranderen. Maar wat Andrew Dobo overkwam is zeldzaam. Andrew draagt een eerder zwaardere Miraculeuze Medaille, van de hand van een metaalkunstenaar in Pennsylvania. Ze dateert uit 1988. "Regelmatig kwam er aanslag op de medaille en diende ik ze op te poetsen. Elke twee weken moest ik ze oppoetsen."

"Sedert mijn terugkeer naar Medjugorje, vorige herfst, hoeft dit niet meer. Ze is nog nooit zo schitterend geweest. Nochtans had ik een nieuw flesje poetsmiddel gekocht vooraleer ik naar Medjugorje vertrok, maar ik heb het nog niet moeten openen sedertdien. Elke keer als ik verander van shirt verwacht ik een aangeslagen medaille te zien, maar nu blijft ze steeds schitteren.

Andrew hoeft zijn medailles nooit meer te poetsen

Eerlijk gezegd wacht ik sedert lang op iets miraculeus en Onze Lieve Vrouw heeft mij verhoord. Ik hield reeds van voor de reis van mijn medaille, maar nu is het iets kostbaars geworden en betekent ze nog meer voor mij. Het is alsof de Gospa de medaille heeft aangeraakt met Haar genadige zegen."

Andrew Dobo vertelt aan Medjugorje Today dat hij zijn getuigenis verbonden ziet aan de persoonlijke getuigenis die Mirjana Dragicevic gaf, na haar verschijning van 2 oktober 2011, toen Dobo voor de eerste maal getuige was van een verschijning.

Mirjana verklaarde dat ze nooit commentaar geeft na de verschijningen, maar die dag voelde ze zich hiertoe gewongen. Mirjana zei toen: "Ik heb hiervoor nooit iets gezegd, maar bent u er zich van bewust, broeders, dat de Moeder Gods hier met ons was? Ieder van u zou zichzelf de vraag moeten stellen: ben ik hiertoe waardig? Ik zeg dit omdat het me zwaar valt om Haar [Onze Moeder] in pijn te zien, omdat ieder van ons naar een mirakel zoekt, maar geen mirakel in zichzelf wenst te bewerkstelligen."

"Misschien is dat de reden, waarom ik gezegend ben met dit kleine Mirakel. Ik verwachtte geen teken, want na 22 jaar opnieuw naar Medjugorje te kunnen, was op zichzelf al een mirakel voor mij. Alleen al voor de Kerk te mogen staan van Jacobus de Meerdere, was voor mij een mirakel."

Het dragen van de Miraculeuze Medaille werd ingesteld door de Heilige Maagd Maria tijdens een verschijning in 1830 aan een jonge Parijse kloosterzuster, Catherine Labouré. Maria beloofde grote genaden en Haar persoonlijke bescherming aan allen die het met waardig geloof rond hun hals zouden dragen.

Bron: Jacob Marschner, Medjugorje Today

Vertaling: Chris De Bodt

Voorwoord van de uitgever

Tussen sommige geschriften, die in mijn bezit zijn, zijn deze van een vrome godsvruchtigheid, tot dewelke ik gebonden ben met een bloedband, het Priesterschap en de Engelenroeping, zo goed als een gemeenschappelijke geboorteplaats.

Zij bevatten deze beschouwing van de doodstrijd van Jezus in de hof van Getsemane, motieven waaruit ik geestelijk put voor een nog grotere devotie voor de meest heilige mensheid van Christus. Het is zeker dat de verspreiding van deze meditatie veel goeds zal brengen in de zielen, waarbij wij uit de Passie van Jezus, ons dagelijks voedsel kunnen halen voor ons leven in eenheid met God. Ik geloof dat ik een verdienstelijke daad verricht door het te laten drukken.

Moge Jezus, lijdend in de Hof, steeds onze harten bereid vinden om te beantwoorden aan de inspiraties van de genaden zodat deze op die wijze zouden handelen dat alles mag vervuld worden in zijn volgelingen zoals Sint Paulus zei: ”Ik ben blij dat ik nu voor u lijd en dat ik in mijn lichaam mag aanvullen wat er nog aan Christus’ lijden ontbreekt, ten behoeve van zijn lichaam, de kerk, waarvan ik de dienaar ben..." [Kolossenzen 1: 24-25]

Pater Ezechia Cardone, O.F.M.
Benevento, op St. Paschal, 25 Maart 1952

Voorwoord van de vertaler

Zoals vermeld in het voorwoord van de uitgever, is het originele manuscript van deze meditatie in zijn bezit. Pater Ezechia is een neef van Pater Pio van Pietrelcina, O.F.M. Cap., de schrijver, die vele jaren geleden deze meditatie schreef. Pater Ezechia wenste deze schat te delen met anderen en bekwam de toelating, èn van zijn oversten èn van Pater Pio om het te drukken. Insgelijks gaf hij de toelating voor de Engelse vertaling en de uitgave ervan.

Wanneer nieuwelingen in het geestelijk leven eerst ingeleid worden tot het geestelijk gebed, denken zij aan een handelswijze, een plan, enz... van meditatie. Eerst het voorbereidend gebed, dan een levendige voorstelling van een tafereel uit het evangelie, dewelke men moet overwegen door te denken over de personen, handelingen, woorden, mogelijke emoties van diegenen uit het tafereel. Uit deze bedenking vloeien dan handelingen van liefde voort uit de ziel: berouw, ootmoed, verzoeken, overgave aan de wil van God, enz... als een aangelegenheid die word ingefluisterd. Op het einde komt de toepassing en het gebed om genade om sommige deugden te beoefenen.

Sommigen die de aard van het echte gebed niet begrijpen [dewelke een gesprek is met God], maken de grote fout door te denken dat elk van deze delen moet geplaatst worden als in een hermetisch vak, waarbij de ene zich niet mag bemoeien met de andere, men het niet mag overlappen. Een tafereel beschouwen, denken aan de waarheid is nog geen gebed.

In de meeste gevallen is het een noodzakelijke voorbereiding. Het is brandstof maar het is nog geen vuur. Bij affectie ontstaat het verstandelijke werk. Het zou zelfs ophouden, wanneer het vanaf het begin gebeurt. Wanneer de aanhankelijkheid lijkt te verdwijnen, en het verstand terug keert naar het tafereel of de waarheid, dan komt er meer brandstof die is als wind voor het liefdesvuur. De bedenking heeft zijn eigen waarde. Hoe dieper de indruk, hoe dieper de toegenegenheid, met de hulp van de genade natuurlijk. Dus de verschillende genoemde delen van het meditatieplan, moet doorweven zijn, als de ziel bewogen wordt door de genade.

Eigenlijk is het gebed een antwoord op een beweging van genade. Het is een: "Ja Vader!" op een inspiratie van hierboven. Deze meditatie door Pater Pio van Pietrelcina O.F.M.Cap., is een uitstekend voorbeeld van hoe de ziel zich overgeeft aan de beweging van genade.

De verschillende delen van de meditatie zijn vrij ineengeweven: gedachten,aanhankelijkheid, verzoekingen vloeien natuurlijk ineen. Het mooie voorbereidend gebed vraagt in eenvoud de Heilige Geest om verlichting en ontvlamming van het hart, om een goede meditatie te maken over de Passie van Christus. Onze smartelijke Moeder wordt gevraagd Hem te begeleiden, en zijn Engelbewaarder te waken over zijn verstandelijk vermogen in dit gebed.

Elk van de vier delen begint met een beeld van het tafereel. Maar dat is niet genoeg. Doorheen de meditatie krijgen wij een glimp van het onthullen van het drama, het meest heilige en verschrikkelijke drama. De beelden leven. Zowel de persoonlijke toepassing, de daad van liefde, de ootmoed, het berouw, de onderwerping aan de wil van God, komen steeds terug. Een laatste gebed, bevat de Goddelijke tragedie of een verzoek om de overeenkomstige genaden te bekomen, sluit de meditatie.

Geestelijke schrijvers bevelen aan dat diegene die zichzelf tracht te verenigen met het tafereel dat hij mediteert, dit moet doen alsof hij een werkelijke getuige is. De schrijver lijdt met de lijdende Christus, spreekt met Hem, bid met Hem.

Maar maak van deze meditatie geen eenvoudige studie van het gebed. Lees het gebedsvol, beleef de taferelen met de schrijver, deel in zijn gelovige belevenissen, gevoelens, verzoeken en in het bijzonder zijn daden van liefde voor het Heiland. Het is een genadeteken, om dieper door te dringen in de Passie van Christus. De vertaling is zo gelovig mogelijk gedaan, overwogen, natuurlijk, uit het Engels en het Italiaans naar het Nederlands. Maar het benadert dicht de schoonheid van het originele.

De Vertaler

De doodstrijd van Jezus in de hof van Getsemane
[door de Heilige Pater Pio Pietrelcina, O.F.M. CAP]


Zicht vanop het Kruis

Meest Goddelijke Geest, verlicht en ontvlam mij in de overdenking van de Passie van Jezus, help mij dit mysterie van liefde en lijden van een God te doorgronden, die bekleed met onze mensheid, lijden en angsten, stierf van liefde voor de schepping!

Hij de eeuwige, de onsterfelijke, die zichzelf verlaagd om een onmetelijk martelaarschap te ondergaan: de schandelijke dood op het kruis, te midden van beledigingen, veracht en misbruikt, de schepping te redden, die Hem kwetst, en zich wentelt in het slijk van de zonde.

De mens verheugt zich in zijn zonden en zijn God is bedroefd vanwege de zonden. Hij lijdt, zweet bloed en ondergaat verschrikkelijke angsten in Zijn geest.

Neen, ik kan niet binnengaan in deze grote oceaan van liefde en pijn, zonder dat U mij met Uw genade ondersteunt.

O, indien ik kon doordringen tot de binnenste kamer van Jezus Hart om de wezenlijke verbittering te lezen, die Hem tot het ogenblik van Zijn dood, in de Hof bracht.

Hoofdstuk 1

De Goddelijke Verlosser is aangekomen aan het einde van Zijn aardse leven, na zichzelf volledig te hebben gegeven als voedsel en drank in het Sacrament van Zijn liefde, en Zijn apostelen te hebben gevoed met zijn Lichaam en zijn Bloed, Ziel en Goddelijkheid. Hij gaat zelf naar de Hof van Olijven, en maakt dit aan Zijn volgelingen, Judas inbegrepen, bekend.

Langsheen de weg die leidt vanaf het Cenakel naar de Hof, onderwijst Jezus Zijn volgelingen. Hij bereidt hen voor op de dreigende scheiding, op Zijn nakende Passie om, uit liefde voor Hem, de belasteringen, de vervolging en zelfs dood te ondergaan, om hen zelf zoals Hem te maken, die hun voorbeeld is.

Ik zal bij u zijn en wees niet bevreesd, o apostelen, want de Goddelijke belofte zal niet falen. U zult hiervan een bewijs hebben in het huidige plechtige uur.

Hij is daar om zijn pijnlijke Passie te beginnen. In de plaats dat Hij aan zichzelf denkt is Hij bang voor U. O, wat een hoeveelheid liefde bevat zijn Hart! Zijn gezicht is bedekt met droefenis en tegelijkertijd met liefde. Zijn woorden komen uit het binnenste van zijn Hart. Hij spreekt met een overvloed van toegenegenheid, aanmoediging, troost en al troostend geeft Hij zijn belofte. Hij legt de meest diepe geheimen van Zijn Passie uit.

Deze dag van U, O Jezus, heeft altijd mijn hart geraakt met een vermeerdering van liefde, zo diepzinnig en zo doordacht voor diegene die U lief hebben, met een vermeerdering van liefde om zichzelf op te offeren.

Weet dat er geen groter bewijs van liefde bestaat dan dat je je eigen leven geeft voor een van je vrienden. En nu moet je leren deze wetenschap toe te passen op uw eigen leven. Wie zou niet overvallen zijn van zo’n opdracht. Aangekomen in de Hof van Olijven, zonderde de Goddelijke Meester zich af van zijn leerlingen en nam enkel drie van hen mee, Petrus, Jacobus en Johannes, om hen erbij te hebben als getuigen van Zijn Lijden.

Zullen juist deze drie, die Hem van gedaante hebben zien veranderen op de berg Tabor, tussen Mozes en Elias, en die gehoord hebben dat Hij God was, nu sterk genoeg zijn om de Godmens in pijn en dodelijke angsten bij te staan?

Bij het binnengaan van de Hof, zei Hij hen: ”Wacht hier, waak en bid dat gij niet in de bekoring valt.” Het leek dat Hij hen wou zeggen: "wees op uw hoede, want de vijand slaapt niet. Wapen uzelf vooraf tegen hen met het wapen van het gebed, zodat je niet bekoort kunt worden en in zonde valt. Het is het uur van de duisternis." Na hen gewaarschuwd te hebben, zonderde Hij zich op een steenworp van hen af, en wierp zich op de grond. Hij is uitermate bedroefd. Zijn ziel valt ten prooi aan een onbeschrijflijke bitterheid.

De nacht is vergevorderd en helder. De maan schijnt in de hemel en werpt haar schaduwen in de Hof. Het lijkt een onheilspellende helderheid te werpen, een voorbode van de erge en vreselijke gebeurtenissen die zullen komen, die het bloed doen sidderen en bevriezen in de aderen, het lijkt op een schandvlek van bloed. Een wind, als voorbode van het komend onweer, jaagt door de olijfbomen, samen met het geritsel van de bladeren doordringen zij het gebeente, zoals een boodschapper van de dood nederdaalt in de ziel en deze opvult. De meest vreselijke nacht, zoals er nooit nog een andere zal zijn.

Wat een tegenstelling, O Jezus! Hoe mooi was de nacht van Uw geboorte, wanneer engelen van vreugde sprongen, de vrede aankondigden en het Gloria zongen. En nu lijkt het mij, dat zij U bedroefd omringen op een eerbiedwaardige afstand, alsof zij de opperste smart van Uw geest eerbiedigen.

Dit is de plaats waar Jezus kwam bidden. Hij benam Zijn meest heilige mensheid van het krachtige voorrecht van Zijn Goddelijke persoon, het onderwerpend aan een onbeschrijflijke droefenis, een bovenmatige zwakheid, tot moedeloosheid en verlatenheid, tot dodelijke angsten.

Zijn Geest zwemt hierin, zoals in een oneindige oceaan, en elk ogenblik lijkt Hij te verdrinken. Hij brengt het volledige lijden van Zijn nakende Passie die, zoals een storm die de dijken overstroomt en in Zijn Hart vloeit, Hem folteren, beknellen en Hem onderdompelen in een zee van smart, voor Zijn Geest.

Hij zag eerst Judas, Zijn leerling, die Hij zo liefhad en die Hem verkocht voor een paar muntstukken, die de Hof nadert om Hem te verraden en Hem over te geven in de handen van Zijn vijanden. Hij, de vriend, de leerling, die Hij een tijdje ervoor gevoed had met zijn Lichaam en Zijn Bloed, neergeknield had voor hem om zijn voeten te wassen en hem tegen Zijn hart had gedrukt. Hij had zijn voeten gekust met een broederlijke genegenheid, als het zuivere bewijs van zijn liefde. Hij wilde hem tegenhouden van zijn goddeloos, heiligschennend plan, of minstens, wanneer hij zijn krankzinnige daad had gepleegd, tot inzicht was gekomen en zich had beroept op de zo vele bewijzen van liefde, en misschien berouw had gehad en gered zou zijn. Maar nee, hij gaat zijn ondergang tegemoet en Jezus weent over zijn vrijwillige ondergang.

Hij gaat door de straten van Jeruzalem, door deze straten waar Hij amper een paar dagen voordien zo triomfantelijk voorbijgegaan was en werd uitgeroepen als de Messias. Hij ziet zichzelf verslagen, voor de Hogepriester, schuldig tot de dood verklaard. Hij, de Schepper van het leven, ziet Zichzelf van de ene rechtbank tot de andere brengen, in de aanwezigheid van rechters die Hem veroordelen. Hij ziet zijn eigen volk, dat Hij zo bemint, de ontvangers van zoveel weldaden, die Hem nu slecht behandelen met hels gehuil en gefluit, en met groot geschreeuw vragen naar zijn dood, de dood op het Kruis. Hij hoort hun onjuiste veroordelingen, ziet zichzelf veroordeelt tot de meest ontzaglijke geseling, gekroond met doornen, gehoond en begroet en getroffen als een spotvogel. Uiteindelijk ziet Hij zichzelf veroordeeld tot de schandelijke Kruisdood met de bestijging naar de Calvarieberg, bezwijkend onder het gewicht van het Kruis, verblekend en meerdere malen vallend op de grond.

Hij ziet zichzelf, aangekomen op Calvarië, ontdaan van zijn klederen, uitgestrekt op het Kruis, meedogenloos gekruisigd, opgericht in het zicht van allen. Hij hangt aan de nagels, die een verschrikkelijke marteling zijn…. O God, wat een lange doodstrijd van drie uur overkwam u te midden van een beledigende, harteloze menigte. Hij ziet zijn keel en zijn ingewanden verschroeid door een brandende dorst, en om zijn doodstrijd nog te verergeren, drinkt Hij azijn en gal.

Hij ziet de verlatenheid door Zijn Vader en de ontgoocheling van Zijn Moeder. Op het einde, de schandelijke dood tussen twee misdadigers, de ene herkent Hem als God, vraagt vergiffenis en is gered, de andere beschimpt en verwijt Hem en sterft hopeloos. Een minachting doorboort zijn zijde. Christus behoudt de volmaaktheid van de vernedering in het scheiden van lichaam en ziel.

Alles, alles ging Hem voorbij, kwelde Hem, verschrikte Hem, en deze angst nam bezit van Hem, overstelpte Hem. Hij was angstig, alsof Hij beefde door een heftige koorts. Deze angst greep Hem, en Zijn Geest kwijnde weg in een dodelijke droefenis. Hij, het onschuldige Lam, alléén, voor de wolven geworpen, zonder enige beschutting….. Hij, de Zoon van God, het Lam, vrijwillig toegewijd om geofferd te worden voor de Glorie van dezelfde Vader, die Hem overlaat aan de woede van de vijanden van God voor de verlossing van het menselijke ras, verzaakt door Zijn eigen volgelingen die schandelijk vluchten van Hem als van een zeer gevaarlijk iemand. Hij, de eeuwige Zoon van God, was het bespottelijke voorwerp van Zijn vijanden.

Maar, zal Hij zich terugtrekken?... Neen, vanaf het begin omhelsde Hij alles, zonder enig voorbehoud. Waarom en vanwaar dan dit schrikbeeld?

Ah, Hij heeft Zijn mensheid blootgesteld als een schietschijf, om alle klappen van de Goddelijke rechtvaardigheid, gekwetst door de zonden, op Zich te nemen. Levendig voelt Hij in Zijn naakte Geest alles wat Hij zal moeten lijden: voor elke alleenstaande zonde moet Hij boeten met elke afzonderlijke pijn en Hij is gekruisigd omdat Hij zijn mensheid heeft overgegeven als een prooi van zwakheid en angst. Hij schijnt op het uiterste van Zijn lijden te zijn … Hij werpt zich neer, met Zijn gelaat op de grond, voor de Majesteit van Zijn Vader. Zijn Heilig Gelaat is verheugd door de veronderstelde eenheid. Het zalige visioen van de Goddelijke Glorie met de engelen en Heiligen uit de Hemel, lag misvormd op de grond. Mijn God! Mijn Jezus! Bent U niet de God van de Hemel? Wie vernedert U zozeer dat U zelfs de gelijkenis met de mensheid verliest?

Ja, ik versta het, het is om mij, de trotse mens te leren, dat wanneer ik moet handelen met de hemel, ik mijzelf moet verlagen tot diep in de aarde. Het is om mijn hoogmoed te herstellen en ervoor te boeten, dat Gij neerbuigt voor de Vader. Het is om Zijn erbarmelijke blik over de mensheid te sturen, die Hem bij oproer de rug heeft gekeerd. Het is door Uw vernedering dat Hij het trotse schepsel vergeeft. Het is om de aarde met de hemel te verzoenen, dat U zichzelf verlaagt, alsof U een vredeskus geeft.

O Jezus, moge U altijd gezegend en bedankt zijn door alle mensen, voor Uw verstervingen en vernederingen waarbij U ons met God hebt verzoend, tot dewelke U ons hebt verenigd in de omarming van de heilige Liefde.

 Hoofdstuk 2

Jezus staat op en draait Zijn droevige en smekende blik naar de Hemel. Hij legt Zijn armen neder en bid. Mijn God, met welk een dodelijke bleekheid is dat Gezicht getekend! Hij bidt tot Zijn Vader, die Zijn blik schijnt afgewend te hebben en die klaar lijkt te staan om Hem te slaan met Zijn zwaard van wraak. Hij bidt met al het vertrouwen van een zoon, maar Hij verstaat ten volle, in welke positie Hij zich bevindt. Hij realiseert zich dat Hij alleen is, als een slachtoffer voor de mensheid, die de schuld draagt van de goddelijke Majesteit te hebben beledigd. Hij realiseert zich dat Hij alleen, door de opoffering van Zijn leven, aan de Goddelijke gerechtigheid kan voldoen en de schepping met zijn Schepper kan verzoenen.

Hij wil het, en wil het krachtdadig maar Maar Zijn natuur was letterlijk gebroken. Het kwam in opstand tegen een dergelijk offer.

En toch was Zijn geest klaar voor de opffering en vervolgt Hij Zijn bittere strijd met heel Zijn kracht. Hij voelt Zich naar beneden geworpen, maar Hij volhardt in het geven van Zichzelf. Mijn Jezus, hoe kunnen wij sterkte krijgen van U, als wij U zo zwak en vermorzeld zien?

Ja, ik versta het. U hebt al onze zwakheid op U genomen. En om ons Uw sterkte te geven, bent U de zondebok geworden. Het is om ons te leren dat wij ons vertrouwen enkel in U moeten stellen in de strijd van het leven, zelfs als het lijkt het dat de hemel voor ons gesloten is.

Jezus roept in doodsangst naar Zijn Vader: ”Wanneer het mogelijk is, neem deze beker van Mij weg!”

Het is de natuurlijke angstkreet, die Hem neerdrukt, wanneer Hij vertrouwelijk toevlucht zoekt naar de Hemel voor hulp.

Ofschoon Hij weet dat Hij niet zal gehoord worden, omdat Hij het zo wil. Hij bidt.

Mijn Jezus, waarom vraagt U wat Gij wist dat niet zou ingewilligd worden?

Lijden en liefde, aanschouw het grote geheim. De pijn welke U beknelt doen U aandringen om hulp en doen U troost zoeken en met de liefde om de Goddelijke gerechtigheid tevreden te stellen en ons terug aan God te geven roept U uit: ”Niet Mijn wil, maar Uw wil geschiedde.”

Door dit gebed aan de Goddelijke rechtvaardigheid doet U het juiste, door het nodige offer te geven om de schade aan God toegebracht te herstellen.

Zijn verlaten Hart heeft troost nodig. In de verlatenheid waarin Hij zich bevindt, in de strijd die Hij alleen voert, lijkt het dat Hij gaat zoeken naar iemand die Hem kan troosten. Daarom staat Hij langzaam op van de grond en zet Hij wankelend een paar stappen. Hij nadert Zijn leerlingen, op zoek naar troost. Zij hebben zolang met Hem geleefd. Zijn vertrouwelingen zouden Hem wel kunnen verstaan. Zij zouden zeker weten hoe zij Hem van een beetje troost kunnen voorzien. Maar o, wat een ontgoocheling! Hij vindt hen in een diepe slaap terug en Hij voelt zich nog meer verlaten in die oneindige eenzaamheid van Zijn Geest.

Hij benadert hen en wendt zich zachtjes tot Petrus. Hij zegt: “Simon, slaapt gij? Gij, die u verzette en Mij tot de dood wilde volgen.”

Zich tot de anderen wendend, voegt Hij hier aan toe: ”Kunnen jullie geen uur waken met Mij?"

De weeklacht van het Lam, voor het offer, van een gewond hart dat ontzettend lijdt ... alleen zonder troost. Hoe dan ook richt Hij zichzelf op als midden een slagveld, en vergeet zichzelf en Zijn lijden, die alleen voor Hem bedoeld zijn en vraagt: ”Waak en bid, zodat je niet in bekoring valt.”

Hij lijkt te zeggen: "Zijn jullie Mij al zo vlug vergeten? Ik die vecht en lijd. Bid op zijn minst voor jullie zelf."

Zij, hoe dan ook, overvallen door de slaap, horen luid de stem van Jezus. Zij zien Hem amper als een schaduw, zo erg, dat zij zich niet van bewust zijn van Zijn ontsteld Gelaat, misvormd door de innerlijke doodsangst die Hem martelt.

O Jezus, hoeveel vrijgevige zielen, gewond door dit geklaag, hebben U gezelschap gehouden in de Hof, Uw bitterheid en Uw dodelijke angst gedeeld? Hoeveel harten, in de loop van de eeuwen, hebben grootmoedig Uw uitnodiging beantwoord? Moge deze hoeveelheid zielen, die in dit uitzonderlijk uur een troost voor U zijn geweest, die beter zijn dan Uw apostelen, die de nood van Uw hart deelden en samen werkten met U voor hun eigen redding en die van de anderen. Ach Heer, verleen mij de gunst dat ik een van hen mag zijn, dat ik U ook een beetje ondersteuning mag aanbieden.

Hoofdstuk 3

Jezus was teruggegaan naar Zijn plaats van gebed en een ander beeld, nog verschrikkelijker dan het eerste, bood zich aan. Al onze zonden, in hun volledige lelijkheid, treden voor hem aan in elk detail. Hij zag al de geringheid en de kwaadaardigheid die de schepselen tegen hem plegen.

Hij weet tot wat deze zonden, die de Majesteit van God kwetsen en beledigen, kunnen leiden. Hij ziet al de schande, de oneerbaarheid, de godlasteringen die voortkomen van de lippen van de schepselen, vergezeld van de slechtheid van hun harten, terwijl deze harten en lippen werden geschapen om lofliederen eer te brengen aan de Schepper.

Hij ziet de heiligschennis met dewelke priesters en gelovigen zichzelf bezoedelen. Zo dragen ze geen zorg voor de ingestelde sacramenten die noodzakelijk zijn voor onze redding. In de plaats maken ze er een rede tot zonde van en veroordelen aldus hun eigen ziel. Hij moet Zichzelf bekleden met deze onzuivere massa van menselijke bederfelijkheid en moet Zich aan de heiligheid van Zijn Vader aanbieden door alles te boeten met persoonlijk lijden, om Hem aldus de glorie terug te geven die zij Hem ontstolen hebben, om die menselijke modderpoel waarin men zich wentelt met volledige onverschilligheid. En al deze dingen doen Hem niet terugtrekken.

Als een woeste zee overspoelt deze massa Hem, wikkelt Hem, bekneld Hem. Hij aanschouwt dit voor Zijn Vader, de God der gerechtigheid, kijkend naar de volledige straf van de Goddelijke rechtvaardigheid. Hij, de wezenlijkheid van de zuiverheid, geheiligd door de natuur, in contact met zonden!......Inderdaad, het was alsof Hijzelf een zondaar was geworden. Wie kan de walging doorgronden die Hij voelde in Zijn binnenste geest?

De gruwel die Hij beleefde. Hij heeft alles op Hem genomen zonder enige uitzondering. Hij is vermorzeld onder het onmetelijk gewicht, verdrukt, naar beneden geworpen, totaal verwoest. Uitgeput zucht Hij, onder het gewicht van de Goddelijke gerechtigheid, voor Zijn Vader, die Zijn Zoon toegelaten heeft om Zichzelf op te offeren als slachtoffer voor de zonden, als een beschuldigde. Hij zou deze onmetelijke last, die Hem vermorzeld, van Zich willen afschudden.

Hij wou Zichzelf bevrijden van dit verschrikkelijke gewicht, dat Hem deed huiveren. Zijn eigen zuiverheid verwerpt dit. De echte blik van de wrekende Vader, die Hem verlaat in deze modderige, rotte schuldwaters, waar Hij Zichzelf mee bedekt ziet.

Al deze aanvallen naar Zijn Geest toe, haasten Hem om Zich af te wenden van Zijn bittere doodsangst. De afwending van Zijn Goddelijkheid van zonden, vermeerderen het conflict in Zijn menselijke ziel.

Elke instinctieve raad die Hij Zichzelf geeft, ontlast Hem van deze schande, verwerpt de echte gedachte.

Maar de beschouwing van de handhaving van de gerechtigheid en de onverzoende zondaar overheerst in Zijn Hart vol van liefde. Deze twee krachten, deze twee liefdes, de enige heiliger dan de andere, strijden voor de overwinning in het Hart van de Redder. Wie zal overwinnen? Zonder twijfel wil Hij de overwinning geven aan de beledigde Rechtvaardigheid. Dit overwint alles en Hij wil deze Triomf. Maar wat een schouwspel moet Hij doormaken? Dat van een mens bevuilt door de mensheid.

Hij, van oorsprong geheiligd, ziet Zichzelf bevuild met zonden, zelfs als het enkel een uitwendig voorkomen is.

Dit, nee! Het verschrikt Hem, doet Hem beven, vermorzelt Hem.

Om steun te vinden in dit verschrikkelijk conflict geeft Hij zichzelf over in gebed.

Uitgestrekt voor de majesteit van Zijn Vader zegt Hij: "Vader neem deze beker weg van Mij.” Het is alsof Hij zei: "Mijn Vader, Ik wil Uw Glorie, Ik wil dat Uw gerechtigheid volledig tevreden gesteld wordt. Ik wil dat de menselijke familie zich verzoent met U! Maar dat Ik, die de Heiligheid zelve ben, Mijzelf zou zien, bezoedeld van zonden ... Ah, niet dit! Neem daarom deze kelk weg, en Gij voor wie alles mogelijk is, vind in de oneindige schatten van Uw heilige wijsheid een ander middel. Maar als U dit niet wilt: ”Niet Mijn wil, maar Uw wil geschiede!”

Hoofdstuk 4

En opnieuw heeft het gebed van de Redder geen uitwerking. Hij vecht alsof Hij gaat sterven. Met moeite richt Hij Zich op van het gebed op zoek naar troost. Hij voelt Zijn sterkte wegvloeien. Wankelend en verlangend richt Hij Zijn stappen naar Zijn apostelen. Opnieuw vind Hij hen slapend. Bij dit aanzien word Zijn droefenis dieper en Hij is alleen tevreden met hen wakker te maken. Wat een verwarring moet hen Zijn overkomen!

Maar Jezus zegt deze keer niets. Hij lijkt mij enkel onmetelijk bedroefd. Hij houdt al de bitterheid en pijn van deze verlatenheid en onverschilligheid voor Zich. Door zijn stilte lijkt Hij medevoelend met de zwakte van de Zijnen.

O, Jezus, hoeveel pijn lees ik in Uw hart, dat al overliep van nood. Ik zie de tekortkoming van Uw apostelen in Uw hart snijden. Ah, kon ik U maar een beetje troost en steun geven.

Maar niet wetend wat ik voor U kan doen blijf ik aan Uw zijde. De tranen van liefde voor U, samen met mijn berouw voor mijn zonden, verenigen zich met U in mijn bewust zijn van Uw lijden. Zij kunnen naar de troon van de Vader opstijgen en Hem ertoe aanzetten om medelijden te hebben met U en met zoveel zielen die de slaap van de zonde en de dood slapen.

Opnieuw keert Jezus terug naar Zijn plaats van gebed. Droevig en verzwakt valt Hij eerder neer, dan te knielen. Een dodelijke angst overvalt Hem en Hij bidt nog intenser. De Vader went Zijn blik van Hem af, alsof Hij de meest verworpen mens was. Het lijkt erop dat ik al de weeklachten hoor van de Redder: "O, wanneer op zijn minst, gij mens, voor wie Ik in angst ben, voor wie Ik klaar ben om allen te redden, dankbaar zou zijn, zou beantwoorden aan de genaden die Ik voor hem bekom, door Mijn groot lijden voor hem! Moest hij enkel de waarde schatten van de prijs die Ik betaal om hem af te kopen van de dood van de zonde, die het voorrecht heeft het echte leven van de kinderen van God te zijn. Ah, die liefde die Mijn hart erger verdriet doet dan de beulen die Mijn vlees verscheuren! O neen!"

Hij ziet de mensen, die niets weten, omdat Hij er geen voordeel uit wil halen. Hij zal zelfs zijn Goddelijk Bloed lasteren, en nog meer onherstelbaar en onvergeeflijk, zal het leiden naar de verdoemenis. Slechts een paar zullen ervan genieten, een groter aantal zal verloren gaan. En in de grote nood van Zijn Hart, blijft Hij herhalen: "Quac utilitas in sanguine meo! Welke verdienste is er in Mijn Bloed!"

Maar zelfs de gedachte aan deze enkelingen dringt er bij Zijn hart op aan om verder het geschil te verduren en al het lijden van Zijn Passie en Zijn dood tegemoet te gaan, om voor hen de palm van de overwinning te bemachtigen. Er rest niets tot dewelke Hij Zich kan richten om troost te vinden. De hemel is voor Hem gesloten! Terwijl Hij lag te sterven onder de massa zonden, zijn de mensen ondankbaar en onwetend van Zijn liefde voor hen. Hij krimpt ineen in diepe doodsangst, onder gedompeld in de liefde en dat doet Hem pijn. Zijn gelaat heeft een dodelijke kleur, Zijn ogen zijn uitgeput, een onmetelijke droefenis neemt volledig bezit van Hem: ”Mijn ziel is dodelijk bedroefd!”

Goddelijk bloed dat spontaan vloeit uit het liefhebbende Hart van mijn Jezus: de vloed van smart, de bovenmatige bitterheid, de standvastige volhouding, drukt op Zijn Hart en het zweet uit Zijn poriën dat stroomt om de wereld te reinigen...!

Laat mij U verzamelen, Heilig Bloed, in het bijzonder deze eerste druppels. Ik wil U bewaren in de kelk van mijn hart. Het is het meest overtuigende bewijs dat liefde alleen u ontleend heeft uit de aderen van mijn Jezus. Ik wens mij en de door zonde veroordeelde plaatsen te zuiveren door U. Ik wens U aan te bieden aan de Vader. Het is het bloed van Zijn welbeminde Zoon, die neerdaalde om de aarde te zuiveren. Het is het Bloed van Zijn Zoon, de God-mens, die afdaalt van Zijn troon om Zijn gerechtigheid te bedaren, beledigd door onze zonden. Hij is overdadig tevreden gesteld. Wat vertel ik? Wanneer de gerechtigheid van de Vader tevreden is gesteld, is Jezus dan niet vrijgesteld van Zijn lijden?

Neen, Jezus wil de vloed van Zijn weldadigheid voor hen niet stoppen. Mensen moeten het oneindig bewijs hebben van Zijn Liefde. Hij moet zien tot welke schandelijkheid het hem kan doen gaan.

Wanneer de oneindige gerechtigheid van de Vader is gemeten is met de oneindige waarde van Zijn meest kostbare Bloed, en Hij tevreden is, dan moet de mens op zijn beurt, een tastbaar bewijs hebben dat Zijn liefde noch niet bezwaard is van Zijn lijden en dat Hij niet zal stoppen, maar verder zal gaan tot de uiterste doodsstrijd van het Kruis, tot de schandelijke dood er op volgt. Misschien kan een geestelijk gezinde mens, op zijn minst gedeeltelijk, de liefde die Hem verzwakt tot de doodstrijd in de tuin, inschatten. Maar hij die leeft, overgeleverd aan materiële zaken, meer de wereld zoekend dan de Hemel, moet Hem ook uiterlijk zo zien lijden en sterven op het kruis om bewogen te worden bij het zien van Zijn Bloed en van deze pijnlijke doodstrijd. Neen, Zijn liefhebbend hart is niet tevreden. Nu komt Hij opnieuw tot Zijn bewustzijn en bidt Hij nogmaals: ”Vader, als U niet wilt dat deze beker aan Mij voorbijgaat, tot Ik hem drink, niet Mijn wil maar Uw wil geschiede”

Vanaf nu beantwoordt Jezus de kreet van de mensheid die de verlossing schreeuwend handhaaft tot Zijn dood met de liefdevolle kreet van Zijn Hart, tot het doodvonnis dat Zijn Vader heeft uitgesproken tegen Hem. Hemel en aarde vragen om Zijn dood. Jezus, onderworpen, buigt zijn liefdevolle Hoofd en bidt andermaal: “Vader, als Gij niet wil dat deze beker voorbijgaat, zonder dat Ik hem drink, niet Mijn wil maar Uw wil geschiede.”

Aanschouwend zend Hij een engel, een boodschapper, om Jezus te troosten. Welke soorten troost of ondersteuning geeft de engel aan de Sterke God, Koning van het heelal, het onzichtbare, de Almachtige!

Maar, Hij is het onderwerp van lijden geworden, Hij heeft onze zwakheid op Zich genomen. Het is de man die lijdt en in doodsangst is. Het is het mirakel van Zijn grenzeloze liefde dat Hem bloed doet zweten en over Hem deze doodsangst brengt.

Het gebed tot Zijn Vader heeft twee beweegredenen: een voor Zichzelf en een ander voor ons. Zijn vader hoort Hem niet voor Zijnentwil maar wil dat Hij sterft voor ons. Ik geloof dat de Engel eerbiedig boog voor Jezus, voor deze Eeuwige Schoonheid, nu bedekt met zweet en bloed, en hij wil zijn eerbetoon mededelen, de troost van de onderwerping van de menselijke wil aan de Goddelijke wil, Hem smekend om voor de glorie van de Vader en in naam van alle zondaars, de kelk van de Eeuwigheid te drinken die Hem word aangeboden voor hun redding. Hij heeft gebeden om ons te leren dat wanneer onze ziel zich verlaten voelt, zoals de Zijne, wij enkel troost uit de hemel zouden zoeken in het gebed. Hij wou al onze ellende op Zich nemen. Ja, o Jezus, het is U die de beker drinkt tot het einde. U bent nu veroordeelt tot de meest verschrikkelijke dood. Jezus, mag niets in staat zijn om van U te scheiden, zowel in het leven als in de dood. Moge mijn leven, door Uw voorbeeld te volgen, in de gevoelsmatige verbondenheid met Uw lijden, het geschenk verkrijgen om met U te sterven en met U in de hoop te verrijzen, met U naar de glorie, U te volgen bij onrust en achtervolging, om het ooit mogelijk te maken U te beminnen in de ontsluierende glorie van de hemel, U een hymne van dank te zingen voor Uw grote lijden.

Maar kijk, Jezus stijgt zelf op van de grond, sterk, onoverwinnelijk zoals een leeuw in de strijd. Aanschouw nu dat Jezus, die reikhalzend dit bloedbad wenst, nu zachtjes bidt: "met verlangen heb ik verlangd."

Hij schudt de verwarring van Zijn edel hoofd, wrijft het bloedend zweet van Zijn gelaat, en gaat kordaat naar de ingang van de Hof.

Waar gaat Gij heen, Jezus? Ziet Gij niet dat Jezus, die ik zag, smachtend in uw ziel naar een gebed van angst, vermoeidheid, schrik, ontmoediging, verlatenheid, de Jezus die ik zag beven, gebukt gaat onder het grote gewicht van de duivels die Hem bijna overwonnen?

Waar gaat U nu heen, zo gereed, zo beslist, zo moedig? Aan wie gaat U zichzelf blootstellen?

O! Ik hoor het: "Het wapen van het gebed heeft Mij helpen overwinnen, en de Geest heeft de zwakheid van de natuur zelf onderworpen. In gebed heb Ik de sterkte bekomen en nu kan Ik alles aan. Volg Mijn voorbeeld en handel met de Hemel met hetzelfde vertrouwen zoals Ik heb gedaan."

Jezus komt dichter bij de drie Apostelen. Zij slapen nog steeds en een sterke emotie overvalt Hem in het late uur van de nacht, het voorgevoel van iets verschrikkelijks, iets onherstelbaar dat lijkt te naderen, en de moeheid had hen doen slapen, zulk een slaap die iemand neerdrukt en die onmogelijk lijkt te ontkomen, en wanneer men er wilt aan ontkomen, men er terug invalt zonder te weten hoe.

Jezus had medelijden met hen en zei: “ De Geest wil wel, maar het vlees is zwak.”

Jezus had dit verzuim Zelf ook gevoeld en Hij riep uit: "slaap nu en rust” Hij hield zich eventjes op.

Plotseling gewekt door de voetstappen van Jezus, deden ze met moeite hun ogen open. Dan vervolgt Jezus: "het is genoeg geweest. Het uur is gekomen. De Mensenzoon zal overgeleverd worden in de handen van de zondaars. Sta op, laten wij gaan en aanschouw dat hij die Mij verraden zal, op komst is.” [Matheus 26: 45-46]

Jezus aanschouwd alles met Zijn allesziende oogopslag: ”Gij, die Mijn vrienden en leerlingen zijt, slapen, maar Mijn vijanden zijn wakker en zijn er bijna om Mij te grijpen.”

“Gij Petrus, die je sterk genoeg voelde om Mij te volgen tot de dood, gij slaapt. Vanaf het begin gaf je Mij bewijzen van zwakheid. Maar wees kalm. Ik heb Mijzelf bekleed met zwakheid en Ik heb voor u gebeden en nadat gij uw fout herkend hebt, zal ik uw sterkte zijn en gij zult Mijn schapen hoeden."

"Gij, Johannes slaapt ook! Gij die een paar uur geleden in de overvloed van Mijn liefde, Mijn hartslag hebt gevoeld, gij slaapt ook!"

Sta op, laat ons gaan, er is geen tijd meer om te slapen, de vijand is op komst, het is het uur van de krachten van de duisternis, ja, laat ons gaan. Ik ga spontaan de dood ontmoeten. Judas heeft haast om Mij te verraden en Ik ga vooruit met een stevige en een zekere tred. Ik zal geen hindernissen plaatsen voor de vervulling van de profetieën. Mijn uur is gekomen, het uur van de Grote Barmhartigheid voor de mensheid.” Het brandende licht van fakkels dringt de Hof en ook Jezus binnen, gevolgd door de drie leerlingen, voortredend, onversaagd en kalm.

Slotgebed

O Jezus, geef mij ook dezelfde kracht, wanneer mijn zwakke natuur, duivelse weerspannigheid voelt, zodat ik net als U, met serene vrede en rust, al de pijn en de nood die ik in deze ballingschap van het leven kan ontmoeten, mag aanvaarden.

Ik verenig al Uw verdiensten, Uw pijnen, Uw boete, Uw tranen, opdat ik met U mag samenwerken, voor mijn redding, en vlucht van zonde, die de enige oorzaak was van Uw zwetend bloed en U naar de dood leidde.

Neem alles wat U niet behaagd van mij weg en schrijf Uw lijden in mijn hart met het heilig vuur van Uw liefde.

Houd mij zo dicht mogelijk bij U, met een band, zo dicht en zo lief, dat ik U nooit meer zal verlaten in uw lijden.

Mag ik kunnen rusten op Uw Hart om troost te bekomen bij het lijden in het leven.

Mag mijn geest geen andere wens hebben dan te leven aan Uw zijde in de Hof en mij te verenigen met het lijden van Uw Hart. Mag mijn ziel dronken zijn van Uw Bloed en zich voeden met het brood van Uw lijden. Amen.

Einde

Vertaling naar het Nederlands: Patty De Vos

Op 19 maart 2011 kwamen 45 artsen uit verschillende regio’s in Oekraïne op bedevaart en op retraite naar Medjugorje. Men kan zich de vraag stellen hoe het mogelijk was dat zoveel artsen, van wie 90 % verloskundigen zijn en die leefden en werkten tijdens de communistische periode, naar zo’n plaats van gebed wensten te komen?

Dokter Tatyana [hoofd van de stadskliniek van Cherkasi, Oekraïne] weende en getuigde de volgende dag: "Terwijl we begonnen de heuvel te beklimmen, was het enige wat ik kon zien dat de stenen veranderden in beenderen en schedels... bergen... van beenderen en schedels... Ik zag in wat ik gedaan had. Dat was zo duidelijk voor mij... dan voelde ik in mijn hart dat God kan vergeven en dat ik mijn leven kan veranderen.

De Verschijningen in Medjugorje negeren is onvergeeflijk voor Christenen, zo zegt de voornaamste exorcist van de stad Rome, pater Gabriele Amorth. Hij schudt het hoofd wanneer hij denkt aan hen die wachten totdat de Kerk een officieel standpunt inneemt. Sprekend over verraad vaart pater Gabriele Amorth uit tegen bisschoppen en priesters die onverschillig zijn voor de vruchten van Medjugorje.

Pater Gabriele Amorth, geboren in 1925, werd in 1954 priester gewijd. Sedert 1986 is hij officieel aangesteld als duiveluitdrijver. Bijna 25 jaar lang was hij de hoofdexorcist van Rome. In 1990 richtte hij de "International Association of Exorcists" op en stond aan het hoofd ervan tot aan zijn pensioen in 2.000. Nu is hij erevoorzitter van diezelfde vereniging. Mettertijd is pater Amorth Medjugorje gaan omhelzen. "Een sterke vesting tegen Satan", zo noemt hij het.

Pater Gabriele Amorth

Door bewust geen aandacht te schenken aan de Verschijningen van de heilige Maagd in Medjugorje heeft een groot aantal christenen bewezen niet verschillend te zijn van de heidenen. Tot dat groot aantal behoren helaas ook bisschoppen en priesters, zo verklaarde pater Amorth in een recent interview op Radio Maria.

Pater Gabriele Amorth kwam in dat interview terug op de Boodschap van Maria op 25 augustus 2011:

"Lieve kinderen, vandaag roep ik u op om te bidden en te vasten voor mijn intenties omdat satan mijn plan wilt vernietigen. Ik begon hier met deze parochie en nodigde de ganse wereld uit. Velen hebben gehoor gegeven, maar er is een enorme menigte die mijn oproep niet wilt horen, noch aanvaarden. Daarom, u die "ja" gezegd heeft, wees sterk en vastberaden. Dank dat u aan mijn oproep gehoor hebt gegeven."

Hoe bitter toch was die Boodschap waarin Onze-Lieve-Vrouw zegt dat een enorme menigte haar oproep niet wilt horen, noch aanvaarden. Hoe zuur toch is deze balans, en dat na meer dan dertig jaar! Meer dan dertig jaar! Het valt te begrijpen dat heidenen niet naar Maria willen luisteren, maar als christen is dat onvergeeflijk. Wees toch een christen! Zelfs priesters en bisschoppen willen er niet naar luisteren. Het is niet dat zij naar Medjugorje gegaan zijn en een eerlijk oordeel geveld hebben op basis van wat men zelf gezien heeft. Nee, ze willen er niet naar luisteren en willen niet dat erover gesproken wordt," zegt pater Amorth.

"Het Evangelie is nochtans duidelijk. Het zegt ons hoe goed van kwaad te onderscheiden. Aan de vruchten zult ge de boom kennen! Reeds 30 jaar schenkt Medjugorje ons magnifieke vruchten. Biecht, bekering, roepingen, allerhande genades! Reeds meer dan 30 jaar!" herinnerde pater Amorth op Radio Maria. "In het oude testament stuurt God profeten om te waarschuwen tegen het verraad van het Joodse volk. Hier en nu, om te waarschuwen tegen het verraad door christenen, stuurt God ons zijn Moeder! Al meer dan dertig jaar! Hoe is het mogelijk dat de mensen nog steeds niet luisteren? En zij die zich zo intelligent wanen en zeggen dat ze eerst een Kerkelijk oordeel afwachten? Het zijn dwazen!", aldus pater Gabriele Amorth.

Vertaling: Dr. Gy Claes

In Medjugorje staan er steeds lange rijen mensen te wachten voor hun biecht. Om de wachttijd te verkorten bouwt men er nu buiten 36 biechtgelegenheden bij. Nu gebeurt de biecht dikwijls buiten zonder enige privacy. Als alles zal voltooid zijn zullen er zowel aan de noordkant als aan de zuidkant van de Heilige Jacobuskerk biechtgelegenheden zijn.

Toen de verschijningen begonnen in Medjugorje, was het eerste dat meteen in het oog viel de plotse stroom van mensen die wensten te biechten te gaan. Deze stroom is sindsdien nooit opgehouden en zo staat Medjugorje nu reeds voor jaren bekend als 's werelds biechtgelegenheid. Het echte toevluchtsoord voor biechtelingen blijft echter Laus, maar Medjugorje krijgt nu eenmaal meer bedevaarders.

Dit wordt nog maar eens bevestigd door de bouwwerken naast de heilige Jacobuskerk. Door de bouw van 36 nieuwe biechtgelegenheden zal het totaal op 61 komen, meer dan een verdubbeling van de huidige 25 biechtgelegenheden.

Eerder deze week werden alle banken langs de noordkant van de kerk, waar de kaarsen worden aangestoken, verwijderd. Er werd metalen afsluitrekken geplaatst, en de bouw van de biechtgelegenheden worden gebouwd in een U-vorm, met daartussen wandelplaatsen.

Parochieverantwoordelijken vertelden aan Medjugorje Today dat de verandering nodig is. Niet alleen de privacy, maar ook andere factoren speelden mee bij deze beslissing. Vooral tijdens de zomermaanden kan het buiten onverdraaglijk warm zijn. Soms staan er meer dan 300 priesters en bedevaarders urenlang blootgesteld aan deze hitte. Ook dit heeft bijdragen tot deze beslissing.

Bron: Barbara Camenga, Medjugorje Today

Vertaling: Chris De Bodt

De vergelijkingen met Medjugorje waren duidelijk en velen namen op 21 november plaats op een berg met een kruis op de top, een berg die ons doet denken aan de Kruisberg van Medjugorje. Ivan was op 21 november 2011 namelijk aanwezig in Palestrina, Italië, waar de parochiepriester vergelijkbare ervaringen heeft als de gedaanteverwisseling van Jezus op de berg Tabor. Ivan’s twee boodschappen verwijzen beide naar de voorbereiding op Kerstmis.

Ivan tijdens de verschijning van 21/11 op de Scalambra

Ondanks de bittere koude, op 21 november, maakten zelf rolstoelpatiënten de 1.400 meter lange klim naar de top van de Scalambra, boven de stad Palestrina, 35 kilometer ten oosten van Rome, Italië. Ze volgden in de voetstappen van Medjugorje ziener Ivan Dragicevic, en met vijf gebedsplaatsen op de helling en het Kruis op de top, kwamen de herinneringen aan Medjugorje zo naar boven.

Vooral tijdens de beginjaren, het eerste decennium van de verschijningen, beklom Ivan samen met zijn vrienden en dikwijls met de medeziensters Vicka Ivankovic en Maria Pavlovic nogal dikwijls Medjugorje’s Kruisberg. Er vonden vele verschijningen plaats en leden van Ivans gebedsgroep vertellen nog altijd verhalen over grote en mindere grote wonderen.

Ook was er zowat dezelfde "sfeer" aanwezig, toen Ivan in zijn schaduw tweeduizend mensen meebracht op zijn beklimming van het Ernicigebied tijdens de namiddag van 21 november. Voor een publiek in een treffende religieuze stilte, veranderde Ivan in een toestand ban contemplatie en net na het bidden van het tweede gedeelte van de Heilige Rozenkrans lichtten zijn ogen op terwijl er een grootste glimlach verscheen op Zijn lippen, toen Onze Lieve Vrouw tot Hem sprak, volgens de nieuwssite "Ecco La Notizia."

Tweeduizend mensen die samen met Ivan de Scalambra beklommen,
waar een ander opvallend kruis, de herinneringen aan Medjugorje oproept

"Toen Jezus zich samen met Zijn apostelen, Petrus, Jacobus de Meerdere en Johannes op de Taborberg bevond, onderging Zijn gelaat een verandering. Vandaag kunnen we zeggen dat we iets gelijkaardigs meemaakten. Op het gelaat van Ivan merkten we de vreugde van zijn intieme ervaring van het visioen van de Hemelse Moeder, die op dat ogenblik aan hem verscheen," vertelde Vr. Primo aan Ecco la Notizia.

"Zeker hebben we allen de vreugde op zijn gelaat ervaren. De Madonna heeft zeker bijzondere genaden aan onze harten geschonken. Met deze genade en met de kracht van de Heilige Geest, die zich alsmaar uitbreidde in ons, na de prachtige ervaringen van geloof en gebed, vroeg de Heer ons om teug te keren en getuigenis van het geloof te geven, door er in ons dagelijkse leven naar te verwijzen," voegde de parochiepriester hieraan toe.

De Maagd Maria en het Kruis op de Scalambra

Er zich van bewust zijnde of niet, herhaalde Vr. Primo de boodschap van Maria die ze op 24 juni 1986 doorgaf toen er zich minstens dertigduizend mensen hadden verzameld op de Kruisberg om er de vijfde verjaardag van de verschijningen te gedenken: "U bevindt zich op een Tabor. U ontvangt genaden, sterkte en liefde. Draag ze in uw familie en in uw huizend uit. Aan ieder van u geef Ik Mijn bijzondere Zegen. Volhard in de vreugden van het gebed en de verzoening," maakte toen deel uit van Maria’s boodschap.

Volgens Ivans beschrijving van de verschijning van 21 november, kwam de Maagd Maria "heel, heel vreugdevol en gelukkig." Zij bad voor de Paus en voor alle aanwezige mensen alvorens een boodschap te geven rond de adventsperiode:

"Lieve kinderen, opnieuw doe ik een oproep naar de tijd van genade die komt. Bid in uw families, hernieuw uw familiegebed en bid voor uw parochie, voor uw priesters, bid voor de roepingen in de Kerk. Dank u, kleine kinderen, omdat u aan Mijn oproep gehoor hebt gegeven."

24 uren eerder, tijdens Ivans verschijning van 20 november 2011 in Casale Monferrato, meer noordelijk gelegen in Italië, lag het accent van de boodschap ook al op de Adventsperiode:

"Lieve kinderen, vandaag verheug ik mij met u. Mijn hart verheugt zich en is er volledig van gevuld. Ook vandaag, bij deze Adventstijd, roep Ik u op om uw huis te versieren, maar vooral uw hart. Laat het licht van Mijn kleine Zoon uw hart binnentreden. Lieve kinderen: bid, bid, bid! Dank u lieve kinderen om aan mijn oproep gehoor te hebben gegeven," was Maria’s boodschap, volgens Ivan.

Bron: Jacob Marschner, Medjugorje Today

Vertaling: Chris De Bodt

Twee Britse en zo'n vijftiental Italiaanse, maar ook Belgische pelgrims werden gezegend met een buitengewone verrassing op 15 agustus 2011. Bij het bekijken van de maan zagen ze deze veranderen in diverse herkenbare vormen. Een gids uit Londen nam vlug zijn fototoestel en nam verschillende foto's van de maan die vormen aannam als een kruis, een hart, een figuur en een foetus.

Sedert de bedevaardergids Ian Walker uit Londen voor de eerste keer naar Medjugorje kwam in 1996, is hij er al meer dan veertig keer heen geweest. Hij weet dat hij het buitengewone kan verwachten, maar hij had geenszins verwacht wat hij zou waarnemen op de avond van 15 augustus aan het Blauwe Kruis, waar zoveel verschijningen gebeuren.

"Op de avond van het Feest van Maria Hemelvaart vroeg ik aan David uit mijn groep om samen met mij een wandeling te maken naar het Blauwe Kruis. Ik zocht een rustig plaatsje op om te bidden, omdat het nogal druk was op de Verschijningsberg en ook rond de Kerk. We verlieten het huis van Marina rond negen uur," vertelt Ian Walker aan Medjugorje Today. "Tegen 9.45 uur waren we aan het Blauwe Kruis. Wij vonden een rustig plaatsje om te zitten. Er was een groep van zo'n vijftiental Italianen, die aan het bidden en het zingen waren. Plotseling begon een vrouw het uit te schreeuwen, wijzend en kijkend naar de Maan. Het was rond tien uur en al aardig donker. Ik sprak een jonge Italiaan aan om hem te vragen wat er gebeurde. Hij antwoordde dat hij iets kon waarnemen aan de maan. Ik richtte mij tot David en vroeg hem of hij iets kon waarnemen." Hij schudde van neen, met zijn hoofd.

Ian besloot om toch maar een aantal foto's te nemen. Men weet immers nooit. "Ik nam mijn fototoestel en begon foto's te nemen van de maan, hoewel in echt niets abnormaal kon waarnemen. Nadat ik een aantal foto's had genomen, keek ik naar het scherm en was ik stomverbaasd een kruis te zien. Ook een Italiaan keek naar zijn eigen foto's die hij had genomen en op zijn beeld was niet hetzelfde waar te nemen als op mijn toestel," vertelt hij.

"En zo begon ik nog meer foto's te nemen en zowel Ian, als ik waren verbaasd over de verschillende vormen die de maan vertoonde: van een Kruisbeeld, tot onze biddende Heilige Moeder, een foetus en zelfs een hart," herinnerde David zich.

Aanvankelijk konden de mensen amper geloven wat hij had gefotografeerd: "Ik was zo opgewonden op onze terugweg naar ons pension. Ik toonde het aan Vr. Simon, samen met nog andere foto's die ik had genomen. Sommigen dachten dat ik aan het dromen was, tot ik hen zelf de foto's liet zien. Vr. Simon sloot de SD-kaart aan op zijn computer en uitvergroot leek alles nog verbazingwekkender. Al die verschillende vormen, en vooral Onze Lieve vrouw die aan het bidden was," aldus Ian Walker.

"Dit is een geschenk van Onze Lieve Vrouw om te delen met de wereld en de mensen te tonen dat Medjugorje vol is van genaden en mirakelen."

Bron: Medjogorje Today

Vertaling: Chris De Bodt

Door een bedevaartsgroep van P.M.P. Bedevaarten werden de volgende [Belgische] foto's genomen

Bron: Patty De Vos

Honderdduizenden mensen van over de hele wereld zullen vóór hun computer bidden wanneer Medjugorje ziener Ivan Dragicevic zijn verschijning zal krijgen op 17 november te Wenen, Oostenrijk. Deze zal rechtstreeks worden uitgezonden via het internet in het Engels en het Spaans door MaryTV en in het Duits door Kathnet.

De uitzending zal beginnen om 16 uur. De Rozenkrans zal gebeden worden vanaf ongeveer 17 uur. Let op: plaatselijke tijd Wenen, alvorens Maria aan Ivan zal verschijnen om 17.40 uur.

Denis en Cathy Nolan op het dak van het gebouw van MaryTV

Na Ivans verschijning werd de mis voorgedragen door Kardinaal Christoph Schönborn, die de twee zieners verleden jaar reeds verwelkomde: "Lieve Marija, lieve Ivan, dank u, eerst en vooral, omdat u bent gekomen! Dank omdat u opnieuw bent gekomen! Dank u voor uw werk gedurende al die jaren, voor uw opdracht als boodschappers van Onze Lieve Vrouw. U brengt ons, kinderen van deze wereld, kinderen van de mensheid, Haar liefde en Haar aanwezigheid en dat God u honderdvoudig mag terugbetalen voor wat jullie onvermoeid blijven doen!" zei Kardinaal Schönborn.

Marija en Ivan, vorig jaar in de Weense Kathedraal

Volgens Ivan benadrukte de boodschap van de Maagd Maria vorig jaar in Wenen het missiewerk van de Kardinaal. Ook verving de Maagd Maria haar gebruikelijke afscheidswoorden: "Dank u om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven," met "Dank u omdat u met Mij wil bidden." Dit onderscheidde zich van de overige gebruikelijke woorden van Maria: "Dank u, lieve kinderen, dat u Mijn boodschappen hebt aanvaard, dat u naar Mijn boodschappen leeft. Dank u, lieve kinderen, dat u Mijn zendelingen bent, Mijn apostelen, die de boodschappen de wereld instuurt. Dank u, lieve kinderen, omdat u de uitdragers bent van het goede nieuws, van het mooie nieuws, van het gelukkige nieuws. Dank u omdat u met Mij wil bidden."

MaryTV verzoekt allen om het nieuws van de internetuitzending van 17 november via mail, sociale media en op andere wijzen te kennen te geven om zo haar volle effect te hebben. De plaatselijke media kan geïnteresseerd zijn als vele mensen samen naar de verschijning kijken.

Het volledige programma, Weense tijd:

16.00 uur: getuigenissen met onder meer Magnus MacFarlane-Barrow [stichter van de liefdadigheidsorganisatie Mary's Meals]
17.00 uur: Rozenkransgebeden
17.40 uur: Verschijning van de Maagd Maria aan Ivan
18.00 uur: Ivans getuigenis
19.00 uur: Mis, voorgedragen door Kardinaal Christoph Schönborn
20.00 uur: Aanbidding van het Heilig Sacrament
21.00 uur: Einde van de aanbidding.

Bron: Jacob Marschner, Medjugorje Today

Vertaling: Chris De Bodt

Graag wil ik nu enkele ogenblikken tijd nemen om u te vertellen en te tonen wat Onze-Lieve-Vrouw me vanavond gezegd heeft. Het is moeilijk de ontmoeting met de Gospa te beschrijven. Reeds 30 jaar probeer ik de juiste woorden te vinden en geloof me, het blijft nog altijd moeilijk.

Het is moeilijk, ik sta hier alleen vooraan en toch voel ik de Gospa nog altijd bij mij. Na elke ontmoeting met Haar heb ik enkele uren nodig om terug te keren naar deze wereld. De Gospa komt in waarheid en Zij brengt het Paradijs met zich mee. Daarom wil ik in mijn eigen woorden proberen te beschrijven hoe deze ontmoeting verliep. Wij bereiden ons altijd in gebed voor op deze ontmoeting en terwijl ik met u de Rozenkrans bad, voelde ik dat de tijd naderde van haar komst. Ik voelde haar komst sterker worden en toen ik stopte met bidden en u mijn stem niet meer kon horen, kwam de Gospa. Het eerste teken van haar komst zijn lichtstralen, lichtflitsen. Ik kan dat licht niet beschrijven, het is enig in de wereld.

De Gospa kwam vanavond zeer gelukkig en vreugdevol. Ze begroette ons met haar Moederlijke zegen en zei: "Geloofd zij Jezus Christus". Daarna bad Zij in het bijzonder en met open handen over de priesters. Ik heb alle priesters aan haar aangeboden. Vervolgens bad Ze met open handen over alle aanwezigen en zegende Zij allen met haar Moederlijke zegen. Maria zegende dan alle meegebrachte religieuze voorwerpen.

Ik heb in het bijzonder dit bisdom en deze dierbare Kardinaal bij Onze-Lieve-Vrouw aanbevolen. Gospa heeft speciaal gebeden voor dit bisdom en al haar noden. Daarna heeft Onze-Lieve-Vrouw gebeden voor alle zieken hier en heb ik alle zieken aan haar opgedragen. Onze-Lieve-Vrouw gaf de volgende boodschap:

"Lieve kinderen, ook vandaag roep ik u op tot gebed. Bijzonder nu satan u bekoort, roep ik u op tot gebed. Bid dat God u vrede mag schenken en wees getuige voor iedereen in de wereld. Ik ben bij u en bid bij God voor elke aanwezige. En u, bid, want diegene die bidt is niet bang voor het kwade. Dank lieve kinderen, dat u naar hier gekomen bent."

Daarna bad ik een Onze Vader en een Glorie zij de Vader met de heilige Maagd. Maria ging nog een poosje verder met over ons te bidden en vertrok dan weer naar de Hemel omgeven door een verlicht kruisteken.

Het belangrijkste van gans deze avond is dat we vertrouwen moeten hebben in de heilige Geest. Wat zou er mooier zijn dan dat we dit werkelijk zouden kunnen. Ik hoop dat we vanavond in die geest naar huis kunnen gaan. Vernieuwd in de Geest. Laten we verder doen met wat we vanavond gestart zijn. Verder doen in onze gezinnen. Onze gezinnen evangeliseren en met onze gezinnen anderen evangeliseren. Mogen wij het goede zaad zijn. De Gospa roept ons op om het goede zaad te zijn. Ik hoop dat dit zaad op goede aarde gevallen is en nu goede vruchten mag voortbrengen. De vrede zij met u. Dank u wel.

Op 17 november 2011 woonden Ivan Dragicevic en Marija Pavlovic de jaarlijkse gebedsdag bij in de St. Stefansdom te Wenen. De Eucharistieviering werd voorgedragen door Kardinaal Christoph Schönborn. Alles werd live uitgezonden op MaryTV en Katnet. Enthousiaste kijkers hebben ondertussen vier vertalingen rondgestuurd. Vandaag zetten we alles op een rij:

Bestaan er eigenlijk wel woorden die in voldoende mate de grootsheid van het gebeuren kunnen beschrijven dat kardinaal Schönborn, aartsbisschop van Wenen, op dit ogenblik in Europa onderneemt?

Zijn die daden met ook maar iets anders vergelijkbaar in de moderne geschiedenis van de Katholieke Kerk?

Om het optreden van Kardinaal Schönborn ten volle te begrijpen, is het van belang te weten wie hij is. Kardinaal Schönborn, aartsbisschop van Wenen is een man van formaat binnen de Katholieke Kerk. Voormalige student en huidige boezemvriend van Paus Benedictus XVI doet hij thans onder meer dienst als lid van de Congregatie voor de Geloofsleer. Eerder dit jaar was hij het eerst aangestelde lid van de nieuwe Pauselijke Raad voor de Promotie van de Nieuwe Evangelisatie. De jonge kardinaal wordt in brede kringen erkend als "papabile", wat wil zeggen dat hij gezien wordt als iemand die ooit Paus zou kunnen worden. Als editoriaal directeur van de Katholieke Catechismus, het officiële boek van de geloofsleer van de Katholieke Kerk, geniet hij wereldwijd diep respect.

Het gewicht dat een Kardinaal Schönborn in de weegschaal legt en zijn onberispelijke katholieke geloofsbrieven spreken voor zichzelf. Binnen die context is het zonder meer buitengewoon te noemen dat hij vanaf de daken verkondigt, of beter gezegd, vanuit de binnenkant van de grote St Stefanuskathedraal te Wenen, Oostenrijk, dat de Gezegende Moeder Gods op een nooit eerder vertoonde wijze nu op aarde verschijnt aan zes "zieners" en dat hij de katholieke gelovigen dringend vraagt daar aandacht aan te besteden.

Door zijn initiatief vandaag verleent de Oostenrijkse Aartsbisschop ontegensprekelijk steun aan de stelling dat de Gezegende Maagd Maria Zichzelf openbaart aan de wereld en dat Haar tegenwoordigheid op aarde glashelder bedoeld is om aan te tonen dat God werkelijk bestaat.

Kardinaal Schönborn benadrukt eveneens dat de Heilige Moeder belangrijke boodschappen van vrede brengt voor een wereld die maar weinig vrede kent. Haar boodschappen van vrede gaan vergezeld van een dringende en niet aflatende smeekbede gericht tot de hele mensheid om zich met God te verzoenen.

In een buitengewoon gebeuren te Wenen, Oostenrijk, droeg Kardinaal Schönborn de mis op met in zijn onmiddellijke buurt een man die verklaart de Heilige Maagd Maria te zien en met Haar te spreken. Zijn naam is Ivan Dragicevic. Ivan is één van de zes zieners die zeggen de Maagd Maria te zien. Die zes mensen bevinden zich midden in het centrum van een mysterieus fenomeen dat over de ganse wereld bekend staat als "Medjugorje". Ivan is een Kroaat en afkomstig van Medjugorje, een klein dorp gelegen in Bosnië-Hercegowina. Sedert juni 1981 krijgt hij dagelijks verschijningen van de Heilige Moeder.

Ivan was in Oostenrijk op uitnodiging van Kardinaal Schönborn, niet alleen om de mis bij te wonen, maar om de verschijning binnen de St Stefanuskathedraal te beleven met de Kardinaal eveneens erbij als getuige.

De verschijning duurde ongeveer acht minuten en nadien droeg Kardinaal Schönborn de mis op waarbij hij Medjugorje in zijn homilie vermeldde en zijn spijt uitdrukte dit jaar het jaarlijks jeugdfestival niet te hebben kunnen bijwonen.

Het hele gebeuren van de verschijning en de mis werden rechtstreeks via de plaatselijke televisie uitgezonden evenals via het internet. De editoriale directeur van de Catechismus van de Katholieke Kerk en boezemvriend van de Paus daar life op TV, geduldig en eerbiedig binnen de grootse setting van de St Stefanuskathedraal te zien zitten, terwijl de ziener in extase gaat en in contact komt met de Heilige Moeder die letterlijk vanuit het hiernamaals komt, is adembenemend.

Velen vragen zich echter af wat Kardinaal Schönborn bezielt zulk een high profile platform te verschaffen aan een bovennatuurlijk fenomeen, terwijl de Katholieke Kerk haar officiële erkenning voor het gebeuren nog dient te geven? Waarom die uitnodiging aan de ziener? Tenslotte heeft het Vaticaan nog maar net een speciale commissie geïnstalleerd om de authenticiteit van Medjugorje te bepalen.

Wordt Kardinaal Schönborn, sleutelfiguur van de Pauselijke Raad voor de Promotie van de Nieuwe Evangelisatie, bij het nemen van dit huidige initiatief dat in wezen vooruit loopt op de Vaticaanse Commissie voor Medjugorje, gedreven door een aanvoelen van speciale hoogdringendheid? Welk zijn de beweegredenen van de man? Heeft hij het gevoel dat de tijd voor de zwaar beproefde Kerk in Europa begint te korten?

Slechts weinigen zullen betwisten dat de Katholieke Kerk onder vuur ligt en wereldwijd in crisis is. De Katholieke Kerk in Europa is verpletterd door de schandalen van seksueel misbruik. Oostenrijk werd bijzonder hard getroffen en zag een verontrustende exodus van veel van haar leden. Bovenop die problemen is er nu in Oostenrijk een groeiende beweging, geleid door rebellerende priesters, die ongehoorzaamheid promoot. Naast andere omstreden eisen, willen zij de Eucharistie laten opdragen door leken indien er geen priester beschikbaar is. De verantwoordelijkheid voor het zoeken van oplossingen voor al die problemen in Oostenrijk moet natuurlijk gedragen worden door Kardinaal Schönborn. Doch in plaats van te midden van die crisis extra vergaderingen te plannen, nieuwe commissies te installeren of externe consulenten in te huren, stuurt die aartsbisschop een uitnodiging aan Ivan Dragicvic van Medjugorje om naar zijn Kathedraal te komen en te bidden.

Dat is niet niks. Dat is geen randgebeuren. Dit gaat niet om het houden van één of andere belofte, niet om een PR stunt. De uitnodiging aan een ziener om een verschijning van de Heilige Maagd te beleven binnen de muren van een grote Europese kathedraal in een periode waarin een kolossale storm woedt binnen in de Katholieke Kerk, is een groot gebeuren. Een nooit eerder vertoond gebeuren.

Via zijn stoutmoedige en beslissende daad wil Kardinaal Schönborn de wereld klaarblijkelijk in niet mis te verstane woorden vertellen, dat de Kerk in moeilijkheden verkeert en dat de beste manier om daaruit te komen niet te vinden is in nog meer vergaderingen en commissies, maar in gebed. In het zich richten tot het Onbevlekt Hart van de Heilige Maagd Maria om Haar voorspraak te vragen in deze tijd van hoge nood. De woorden van Onze Lieve Vrouw van Fatima mogen niet vergeten worden: "uiteindelijk zal Mijn Hart triomferen". Alles wijst erop dat Kardinaal Schönborn die woorden ernstig ter harte neemt.

In tegenstelling tot de Amerikaanse bisschoppen die maar blijven verder doen met wat de Kerk in de politieke arena verziekt – dringende meetings met president Obama, persverklaringen en papers met verduidelijkingen van standpunten naar de New York Times sturen – kiest Kardinaal Schönborn een andere weg om de schade te herstellen. Kardinaal Schönborn overstijgt het niveau waarbij enkel wereldse oplossingen gezocht worden voor de problemen waarmee de Katholieke Kerk geconfronteerd wordt. Schönborn zoekt niet naar advocaten en rechtbanken om het geloof te beschermen, maar de grote Kardinaal begrijpt dat de oplossing alleen vanuit de hemel kan komen. De Katholieke Kerk kan alleen heropgebouwd worden door ons gebed, onze nederigheid tegenover God en door de tussenkomst van het bovennatuurlijke dat ons geopenbaard wordt door de aanwezigheid van Onze Lieve Vrouw die hier vandaag op aarde is om ons de weg terug naar Haar Zoon te tonen.

Ministryvalues: Stephen K. Ryan

Homilie van kardinaal Christoph Schönborn

Geloofd zij Jezus Christus, Hvalen Isus i Marija.

Dierbare broeders en zusters, hier in de Dom, en langs de TV en radio met ons verbonden, Broeders; priesters, diakens, lieve broeders en zusters [in het Pools en het Kroatisch].

Er is een moment als de bedevaarders naar Jeruzalem gaan, en dat is een zeer vreugdevol moment, zoals ook als men naar Santiago de Compostella gaat en van uit de Monte Gosso (de berg van vreugde), na honderden of soms duizenden kilometers, eindelijk het doel ziet van de bedevaart. Hetzelfde als men van op de Olijfberg afdaalt en voor het eerst Jeruzalem ziet. Dat is de plaats waar de bedevaarders in gejuich uitbarsten en de psalm zingen : "Hoe blij was ik toen men mij riep : Wij gaan op naar het huis van de Heer. Zo staan dan onze voeten in uw poorten, Jeruzalem. Jeruzalem, gij grote stad, zo sterk gebouwd. Naar u komen alle volkeren ..."

Vandaag is dit zulk een moment. Zoals op de Monte Gosso, op de Olijfberg. Zo is het hier in de Dom. Ik kijk naar de kathedraal en als ik u allen hier zie, broeders en zusters, vanuit de pastorij, kunnen we ons alleen maar verheugen. Ik verheug me, toen mij me zei : we gaan samen op naar de berg van de Heer, ja, ik verheug me : we gaan samen op bedevaart naar de Moeder Gods, die naar ons toe komt, die bij ons is, om bij de Heer te komen, die naar ons toekomt, die bij ons is.

En dan breekt Jezus in tranen uit, voor de leerlingen onbegrijpelijk, nu, aan het einddoel van de reis. In het zicht van Jeruzalem breekt Jezus in tranen uit, Hij weent. De tranen van Jezus ...

We staan hier voor een oude icoon van Maria, de beminde icoon uit Maria Poch. Waarom is ze hier ? Omdat ze geweend heeft, het wonder van de tranen in 1697 in het oosten van Hongarije. Stromen van tranen uit haar ogen. Soldaten zijn gekomen, hebben de icoon meegenomen ze hebben ze uiteen gehaald om het bedrog te zoeken ... ze vonden enkel hout, dat beschilderd was. Ze weende, ze weende ...

Tranen van Jezus, tranen van de Moeder Gods ...

Waarom weende Jezus over Jeruzalem?

"Omdat ge het moment niet hebt erkend, het moment van dat ge bezocht werd, het moment van de genade, omdat ge niet herkend hebt wat u vrede brengt, wat u geluk brengt."

Broeders en zusters, hoe is het met Jezus vandaag? Weent Hij over ons, over Oostenrijk, over Europa?

Weent de Moeder Gods?

Broeders en zusters, de zonde, de zonde is de reden waarom Jezus weent, zonde is de reden waarom Maria weent. "Ach, had ge maar erkent wat uw vrede brengt, wat uw geluk !" Zonde is ongeluk, maar wordt als geluk verkocht. Ge overtuigt uzelf dat zonde geluk is en zo blijft ze verborgen voor uw ogen.

Hoe pijnlijk als we niet meer zien wat ons geluk is, en wat ons echt vrede brengt ! De vrede, die God ons wil geven, omdat Hij ons gelukkig wil zien. De genade, waarmee Hij ons wil beladen, ons geven.

Broeders en zusters, zullen we ons, bij het Evangelie, dat de Kerk ons vandaag voorhoudt, zullen we ons de vraag stellen : "Heer, ben ik vandaag een oorzaak van uw tranen? Ben ik de oorzaak van uw wenen? Ben ik er de oorzaak van dat U weent? Zijn wij, Christenen, de oorzaak voor u om tranen te storten, beleeft Ge vreugde aan mij, of ben ik voor U een reden voor droefheid en pijn?" We moeten ons deze vraag stellen!

Heeft Jezus vreugde met mijn leven? Kan de Gospa zich over mij verheugen?

Jezus is niet bij de tranen gebleven, hij blijft niet bij de tranen over ons, hij bleef niet staan bij de tranen, die Hij stortte over onze zonden. Hij is de berg afgedaald en is naar Jeruzalem gegaan. Hij is de stad binnen getrokken, in deze geliefde stad, met de tempel, dat huis van zijn Vader. En, in plaats van bij zijn tranen te blijven, heeft Hij zijn leven gegeven. Hij ging naar de olijfberg en heeft alles, alles op zich genomen, onze ganse schuld, al ons falen, de zonde van de Kerk, de zonden van de wereld en heeft ze mee opgenomen op het kruis.

Daarom mogen wij niet blijven staan en mogen wij niet ophouden ons af te vragen : "Wat is er met onze zonden?" Maar moeten we verder gaan en de Heer vragen: "Wat hebt U met onze zonden gedaan? Hoe hebt Ge ze veranderd?" Ge hebt ons van onze zonden verlost, van onze zonden, Ge hebt ons nieuw leven gegeven.

De lezing uit het boek van de Makkabeeën. De Kerk houdt van dit boek, omdat het heel goed onder ogen brengt wat de eerste Christenen beleefd hebben, wat veel Christenen in Communistische landen beleefd hebben, bittere vervolging, marteling.

Toen vroeger Koning Antiochus de Joodse godsdienst wilde uitroeien en enkel een staatsgodsdienst toelaten, een cultus, zoals Lenin, zoals Stalin, zoals Hitler. Niets anders mocht daarnaast nog bestaan. Velen zijn afgevallen, ze hebben zich aan de tijd aangepast. "Ge moet toch met uw tijd meegaan!" We moeten toch modern zijn! We moeten toch afstand nemen van die oude lasten!" Zo hebben velen zich aangesloten bij heidense gebruiken en geofferd aan de goden. Ze werden "modern, werkelijk mee met hun tijd."

Maar enkelen hebben "nee" gezegd. "We blijven bij het geloof van onze voorvaderen, we blijven bij het geloof dat God ons geopenbaard heeft, we blijven bij het verbond dat Hij met ons gesloten heeft." Ze riskeerden hun leven.

Twee dagen geleden hoorden we de lezing over de oude Eleazar, 87 jaar, die liever zijn leven gaf dan een slecht voorbeeld te geven aan de jeugd. We hoorden over het voorbeeld van de moeder en haar 7 zonen, die allen de marteldood stierven uit trouw aan het geloof.

Als we ons afvragen: "Hoe staat het met het geloof bij ons? Hebben we ons zo sterk 'aangepast' dat we plat onder de deur kunnen doorgeschoven worden, zonder profiel, zonder karakter, zonder ellebogen, zonder kracht ...? Want ja, we moeten modern zijn , we moeten toch in de mode blijven, ons aanpassen, aanpassen aan de tijd ..."

"De Kerk moet modern zijn, opdat ze zou kunnen aanvaard worden door de mensen van deze tijd." Maar, wat moeten we opgeven om aanvaard te worden en zal de wereld ons aanvaarden als we volledig "aangepast" zijn? Is het niet juist het tegenovergestelde?

De geschiedenis van de Kerk leert ons dat de geschiedenis van de Makkabeeën, die trouw bleven aan hun geloof, die zich niet aangepast hebben, die het verbond met God trouw gebleven zijn, dat zij juist de dragers van hoop geworden zijn voor de anderen. Natuurlijk, ten prijze van grote offers! et getuigenis van het geloof in onze buurlanden in de Communistische tijd, in de Nazi-tijd, de geloofsgetuigen in deze tijd.

Broeders en zusters, een voorbeeldje: In een middelbare school in Wenen ging ik op bezoek, ik bezocht het godsdienstonderricht. In de gang sprak me een leerling aan : "Herr Kardinal, ik ben gelovig, maar ik ben zeer eenzaam hier." Dat is de situatie van veel jonge Christenen vandaag bij ons. Dat vraagt moed, het vraagt sterkte, het vraagt voorbede, zodat jonge mensen, in een omgeving, waarin het vanzelfsprekend is dat men zich aanpast, dat men leeft "zoals iedereen", stand houden in het geloof en leven volgens het geloof.

Tegenwoordig moet men heldenmoed hebben, zoals in de tijd van de Makkabeeën. Deze jongeman heeft niemand geslagen om zijn geloof te betuigen, zoals Mattatias deed. Dat is niet de weg van de Christen. [Hier verwijst de Kardinaal naar de lezing van de dag: Makk. 2:15, waar Mattatias een ontrouwe Jood neerslaat op het afgodenaltaar].

Maar het is duidelijk dat de Hemel ons daartoe wil sterken. Het is duidelijk dat de Moeder Gods haar kinderen in het geloof wil versterken. Ze wil hen bemoedigen om voor het geloof op te komen en in het geloof sterk te staan.

Als de Moeder Gods in deze tijd zo sterke tekens geeft, tekens van haar bekommernis voor ons, van haar moederlijke zorg voor ons. Als ze ons als "kinderen" aanspreekt, als "lieve kinderen", dan wil ze ons daarvoor bemoedigen, versterken.

Ik kon dit jaar niet bij de jongerendagen zijn in Medjugorje. Ik was daar met mijn hart, bij zoveel jongeren, of bij de 2 miljoen, die naar Madrid gegaan zijn, in de hitte van de zomer, niet aan het strand [waarschijnlijk achteraf ook wel], maar om met de H. Vader samen te zijn, naar hem te luisteren, met hem te bidden. Dat is de Hoop, en daarover verheugt zich de Heer, en daarover verheugt zich Gospa, daarover storten zij geen tranen!

Maar, ondanks dat, hebben we nood aan het getuigenis van de tranen van Jezus. "Heer, als U mij aankijkt en als ik naar U kijk ... Ik weet dat ge reden hebt om over mij te wenen, maar, ik weet ook dat U gekomen bent om mij, om ons, van onze zonden te bevrijden. Gij zijt voor onze zonden gestorven en Ge wilt ons tonen welk een gewicht de zonde heeft. Het kostte U het leven.

We zijn zo belangrijk voor U, dat we u het leven mochten kosten, opdat wij zouden leven.

De Gospa verlangt dat haar geliefde kinderen gelukkig zouden zijn en dat we toch zouden erkennen wat er ons vrede brengt. Zo dikwijls spreekt ze over "vrede". Ze is de "Koningin van de vrede". Ze wil dat we zouden vrede hebben, eerst in ons en dan rondom ons.

En als de Heer zijn offer vernieuwt in ons midden, dan geeft Hij zich voor ons, voor ieder van ons en dan kunnen we Hem vragen : "Geef me de genade, dat ik voor U reden zou zijn van vreugde. Toon mij hoe ik Uw vreugde kan zijn. Uw Moeder, toont ons, hoe we voor U vreugde kunnen zijn". Ze toont ons de weg naar de vrede! Amen.

Ivans getuigenis van 17/11/11

Het getuigenis start met het bidden van het Onze Vader en een Weesgegroet en een Eer aan de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Koningin van de vrede, bid voor ons.

Eminenties, kardinaal, lieve priesters en lieve vrienden in Christus. Ik ben waarlijk verheugd dat ik bij u ben en u mag delen wat de Gospa ons gezegd heeft. Ik mag delen en jullie overbrengen waartoe de Moeder Gods u roept. Begin dat te leven waartoe de Moeder Gods u roept. Zij komt naar ons toe als Moeder en Lerares. Deze avond gaan we naar school, wij mogen van haar leren, we mogen naar haar luisteren om betere mensen te worden.

Dit is het waarom Ze nu al 30 jaar in eenvoudige woorden en op een eenvoudige manier tot ons spreekt, opdat wij het zouden kunnen verstaan én leven.

In het begin van de verschijningen vertelde de Gospa ons: "Lieve kinderen, Ik ben gekomen om te zeggen dat God bestaat. Daarom moeten jullie kiezen voor Hem. Geef God de eerste plaats in jullie leven en in jullie families. In Hem zal je vrede, bescherming en veiligheid vinden. Jezus zegt in het Evangelie: Komt allen tot Mij die uitgeput en vermoeid zijt, en Ik zal u vrede en kracht geven."

We zijn deze avond naar Jezus gekomen om in Hem vrede te vinden. We komen vandaag naar de Mis, centrum van ons leven. Nu, zijn ondertussen dertig jaar voorbij, dertig jaar van genade.

Dertig jaar geleden heeft de Gospa aan de deur van mijn hart geklopt. Zij heeft mij gekozen als haar instrument, een instrument in haar en in Gods hand. Voor mij en voor mijn leven en voor mijn familie is dit een grote vreugde, maar zeker ook een grote verantwoordelijkheid. Ik weet dat God mij veel gegeven heeft maar ook dat Hij ook veel van mij verlangt. Ik ben mij bewust van de verantwoordelijkheid die ik draag, in het bewustzijn van deze verantwoordelijkheid leef ik elke dag.

Ik wil niet gezien worden als een heilige, als een volmaakte mens, want dat ben ik niet. Ik probeer een beter mens te worden, ik probeer een heilige te worden, dit is mijn wens, mijn verlangen. Dit is een diep verlangen in mijn hart.

Ik ben niet op één nacht bekeerd omdat ik de Gospa zie. Die ommekeer is een proces, een weg, een reis doorheen het leven. Ik moet dit iedere keer opnieuw willen en beslissen. Ik moet mij iedere dag veranderen. Ik moet beslissen om iedere dag in te gaan tegen de zonde, tegen het kwade. Ik moet ervoor kiezen om mij te openen voor de vrede, voor de genade, voor de Heilige Geest en om dit alles in mij te laten groeien. Ik moet kiezen om Christus in mijn leven toe te laten en om Hem en in zijn Woord aan te nemen en om zo te leven en te groeien in heiligheid.

Dertig jaar lang stel ik dagelijks de vraag: Moeder, waarom ik? Waarom is het mij? Moeder, was er niet iemand beters dan ik? Moeder ben ik wel bekwaam om de weg te gaan die jij werkelijk wilt? Niet één dag is die vraag niet aanwezig in mij. Eens was ik alleen met de Gospa en ik vroeg haar: Moeder, waarom heb je mij gekozen? En ze lachte en zei: Mijn geliefd kind, je moet weten dat ik nooit de besten kies. Daarna heb ik haar die vraag nooit meer gesteld.

Gedurende die dertig jaar heeft Ze mijn naam ingeschreven in de school van liefde, van vrede en van gebed. Ik moet een goede leerling worden in deze school. Ik moet het huiswerk dat Onze Lieve Vrouw mij geeft, zo goed mogelijk maken. Ik vraag me al dertig jaar af: Moeder, waarom ik? Waarom heb je het niet aan iedereen verteld? Iedereen zou je geloofd hebben. Weten jullie waarom? Ik zou deze avond niet bij jullie zijn, ik zou meer privacy hebben, meer tijd voor mezelf.

We moeten de genade toelaten en intreden in alle plannen die God met ons heeft; we moeten ons ervoor openen en ze vervullen. We moeten Gods plannen kennen en aannemen. Bid daarvoor! Geloof me, het is niet gemakkelijk om iedere dag met de Gospa samen te zijn en met haar te spreken. Het is niet gemakkelijk om iedere dag met haar te zijn, om met haar te zijn in het paradijselijk licht en om haar te zien, en om daarna terug te keren naar de normale wereld.

Als jij de Gospa één seconde zou zien, weet ik niet of voor jou het leven in de wereld nog interessant zou zijn. Zo groot is haar liefde, zo groot is haar schoonheid.

Wat zijn de belangrijkste zaken waartoe Onze Moeder ons roept, wat zijn de belangrijkste boodschappen van Onze Lieve Vrouw. Jullie weten dat de Moeder Gods ons vele boodschappen gegeven heeft, ik mag de allerbelangrijkste eruit halen: Vrede ; Ommekeer, terugkeren naar God ; Bidden met het hart ; Vasten ; Boete ; Sterk geloof ; Liefde ; Vergeving ; Eucharistie ; Biecht ;

Boodschap van hoop

Doorheen de boodschappen leidt Onze Lieve Vrouw ons.

Bij het begin van de verschijningen stelde Ze zich voor als de Koningin van de vrede. Haar eerste woorden waren: lieve kinderen, ik kom omdat Mijn Zoon mij gezonden heeft om u te helpen. Vrede... alleen vrede, alle vrede... moge de vrede komen over heel de wereld. Lieve kinderen, vrede moet er onder de mensen zijn, zoals bij God. Dit waren haar eerste woorden.

Doorheen deze woorden kunnen we zien wat de grootste wens is van de Gospa: vrede! Wie kan het beter weten dan de Moeder?

Bekijk hoe belangrijk de vrede is in deze zeer vermoeide wereld. Zie hoe noodzakelijk de vrede is voor onze vermoeide families, voor de vermoeide jonge mensen, voor de vermoeide Kerk.

Maria komt naar ons als Moeder van de Kerk, om ons te sterken. Zij zegt: Lieve kinderen, als jij sterk bent, zal de Kerk sterk zijn; als jij zwak bent, zal de Kerk zwak zijn. Jullie zijn mijn levende Kerk, jullie zijn de longen van mijn Kerk. Moeder komt naar ons, Zij wenst ons te helpen, Zij wil ons bemoedigen en oprichten. Zij wil de tranen van onze gezichten afwissen, Zij wil ons leiden op een weg van hoop, Zij wil terug hoop brengen in onze vermoeide wereld omdat onze wereld zonder hoop is, omdat we God verlaten en verbannen hebben, omdat we andere dingen in zijn plaats gezet hebben.

Maar de Moeder komt naar ons en Ze brengt ons een goddelijk medicijn, dat ons geneest van onze ziektes. Zij wil onze ziekten genezen, Ze wil een pleister zijn op onze wonden, en dit met heel veel liefde, moederlijke warmte en tederheid.

Zij komt naar ons en Zij wilt ons naar haar Zoon brengen. Alleen haar Zoon is de echte en ware vrede. In een boodschap zei de Gospa: Lieve kinderen, vandaag als nooit te voren, heeft de wereld een toekomst geschapen zonder God. De crisis van onze tijd is een teken van onze tijd. De grootste crisis die we hebben is een crisis van geloof in God, een afstand van God. We willen alleen gaan naar de toekomst, zonder God. Maar de Gospa roept ons op om alleen met God naar de toekomst te gaan.

De Gospa zegt: niets kan aan de wereld vandaag de vrede geven. De wereld kan de vrede niet geven, je zal zeer vlug ontmoedigd worden. De vrede is alleen in God, dit is waarom je moet kiezen voor Hem. De Gospa komt naar ons en Ze zegt: Lieve kinderen, jullie zijn gestopt met bidden in jullie families. Ouders bidden niet meer met hun kinderen. Families jullie hebben geen tijd meer voor elkaar, ouders hebben geen tijd meer voor hun kinderen, en kinderen niet meer voor hun ouders; een vader heeft geen tijd meer voor zijn vrouw en een moeder niet meer voor haar man. Er is geen liefde meer in de families, er zijn geen waarden meer in de families, in het huwelijk. Er zijn zoveel mislukte vermoeide families. Er is een moreel verval. Maar Moeder roept ons op: Lieve kinderen, bid terug in de families. Bid samen met het gezin. Zet God terug op de eerste plaats in jullie families. Alleen met God en alleen door te bidden in de families kunnen we verwachten dat de wereld een betere plaats wordt en dat de families opnieuw genezen, dat de samenleving geneest dat vriendschap geneest. We hebben nood aan genezing in onze families en in onze samenleving; en dan zal er meer liefde zijn. Dit is waarom Onze Lieve Vrouw ons oproept tot meer gebed, tot veel bidden. Ze komt tot ons omdat ze ons uit onze duisternis wilt leiden naar het licht. Zij wilt ons de weg van de hoop tonen. De Gospa zei: Lieve kinderen, als je geen vrede hebt in je hart, als de mensheid geen vrede heeft, dan is vrede onmogelijk in de wereld. Dit is waarvoor Ik je roep. Lieve kinderen, spreek niet over vrede, maar start met het leven in vrede; spreek niet over bidden, maar start een leven van gebed. Lieve kinderen alleen met de terugkeer van het gebed in je hart en in families, kunnen families ook spiritueel genezen. De wereld en de families hebben nood aan een ‘spirituele healing’. De wereld is ziek in een spirituele betekenis. Zij komt naar ons toe en wilt ons helpen. Wij leven in een tijd van economische recessie; maar de echte recessie is niet de economische maar de spirituele recessie. Moeder komt naar ons om ons een nieuwe weg te tonen. Zij wilt ons een nieuwe weg uit de spirituele recessie tonen. Zij wil de zondige mensheid uit deze recessie leiden, zij is een moeder die heel bezorgd is, bezorgd voor onze redding. Daarom zegt Zij: Ik ben met u, Ik kom om u te helpen zodat vrede mogelijk wordt maar Ik heb je nodig, Ik heb ‘jou’ nodig. Ik kan vrede brengen samen met jou. Daarom beslis voor het goede, vecht tegen de zonde en het kwade, verdedig je tegen het kwade.

Onze Moeder spreekt heel eenvoudig, meerdere keren herhaalt Ze het en Ze geraakt het niet moe. Ik kies ook elke dag, ik heb me deze avond vernieuwd, ik ben het zelf nooit moe geworden. Iedere dag herhaalt de Gospa het, opnieuw en opnieuw zonder het beu te worden. Alle moeders hier aanwezig, hoe dikwijls moeten jullie tegen jullie kinderen zeggen: wees goed, wees braaf, leer...duizend en duizend keren. Ik hoop dat je het nog niet moe geworden zijt. Is er deze avond een moeder aanwezig die kan zeggen: ik ben gelukkig ik zeg leer, en ik moet het nooit meer herhalen. Die moeder bestaat niet. Elke moeder moet het telkens weer herhalen, zodat de kinderen het niet vergeten. Zo ook doet de Gospa het nu al dertig jaar met ons. Zij herhaalt het opdat wij het niet zouden vergeten. Zij brengt geen angst, zij komt niet om ons te bestraffen, zij kondigt het einde van de wereld niet aan, zij spreekt niet over de tweede komst van Jezus. Zij wilt wel zeggen: Jezus schenkt zichzelf iedere dag aan ons in de eucharistie. Kom naar de mis. Moge de mis het centrum van ons leven worden. In het begin van de verschijningen waren we met ons zes samen en we knielden voor de Gospa. Zij zei ons: lieve kinderen, als je zou moeten kiezen tussen morgen naar de mis gaan of naar Mij komen, dan moet je kiezen om Mij niet te ontmoeten en om naar de mis te gaan. De Heilige Mis is een gaan naar Jezus. Jezus geeft zichzelf aan jou in de mis, je moet je openen voor Hem, jezelf geven aan Hem, je moet Hem aannemen. Dit is waarom de Gospa ons zo dikwijls roept om zo dikwijls naar de mis te gaan, zodat de mis het centrum wordt van ons leven.

De Gospa roept ons op om één keer in de maand te biechten, om te knielen voor een kruis en voor de deur van het sacrament en Ze roept ons om naar de aanbidding te gaan. Speciaal de priesters roept de Gospa op om Jezus te aanbidden en om aanbiddingen te organiseren.

De Gospa roept ons om de rozenkrans te bidden in de families, de Bijbel te lezen in onze families. Moge de Bijbel ook op speciale wijze zichtbaar zijn in jullie de families, lees de Bijbel. Door de Heilige Schrift te lezen, zal Jezus opnieuw geboren worden in je hart, in jullie families. Moge dit ook spirituele kennis geven in je leven.

De Gospa roept ons ook op om te vasten de woensdag en de vrijdag én om boete doen.

In een boodschap zei de Gospa: Lieve kinderen, wanneer je zou weten hoeveel Ik van je hou, je zou wenen van vreugde. Zo groot is de liefde van de Moeder. In waarheid zeg ik jullie, na iedere ontmoeting met de Gospa, kan ik onmogelijk met mijn eigen woorden doorgeven, hoeveel Zij van ons houdt, hoe Zij ons de boodschappen geeft, Ze richt zich tot ons allen, al haar kinderen. Dit is de reden als ze een boodschap geeft dat Ze zegt: Mijn lieve kinderen. Zij houdt van al haar kinderen, we zijn allemaal nodig en noodzakelijk voor haar. Daarom zegt Ze iedere keer: dank dat u mijn boodschap opnieuw beantwoord hebt.

Ivan Dragicevic en Marija Pavlova tijdens de rechtstreekse uitzending van MaryTV

Een van de belangrijkste boodschappen is zeker: haar oproep om te bidden met het hart. Zo dikwijls herhaalt Ze deze woorden: lieve kinderen: bid... bid... bid. Niet mechanisch, niet op een mechanische wijze, niet uit traditie maar wel bid met het hart. Je moet niet bidden met de verwachting dat je graag zou hebben dat het rap gedaan is, of om je plicht gedaan te hebben. De Gospa zegt: bid met het hart, met liefde en voor liefde, bid met heel je wezen. Zo kan je komen tot een ontmoeting met Jezus Christus. Dit gebed wordt een vriendschap met Hem, je wordt een vriend van Hem. Door te bidden met het hart worden we gevuld met vreugde, vrede. Moge gebed vreugde worden voor jou.

Lieve kinderen, de boodschappen met liefde aanvaarden, betekent ze in praktijk brengen. De Gospa roept ons op tot het aanvaarden van de boodschappen met liefde en dan worden we bekwaam om ze te leven. De Gospa roept ons naar de school van het gebed. En van deze school van het gebed moet je weten dat ze doorgaat iedere dag, er zijn geen weekends en er zijn geen vakanties. Als je beter wilt bidden, bid altijd meer. Dit is een persoonlijke beslissing, beter bidden is een genade die gegeven wordt aan wie meer bidt.

Dikwijls zeggen we nu: we hebben geen tijd, we hebben geen tijd voor families, we hebben geen tijd voor de kinderen, we hebben geen tijd om naar de mis te gaan. Daartegenover zegt de Gospa: lieve kinderen, je moet niet altijd zeggen, ik heb geen tijd. Het probleem is niet de tijd maar het probleem is de liefde. Als je van iets houdt lieve kinderen, heb je er altijd tijd voor. Als je er niet van houdt, vind je nooit tijd. Zonder liefde is er geen vrede mogelijk en kan je niet bidden. Die boodschap in liefde aanvaarden schenkt je leven.

Doorheen de jaren wekt de Gospa ons op om te ontwaken uit de spirituele coma waarin de wereld verkeert, en zij wil ons versterken in ons bidden en in ons geloven.

Ook deze avond ontmoet ik Onze Lieve Vrouw in jullie aanwezigheid. Ik zal voor iedere van jullie bidden, voor jullie noden en intenties, voor jullie families. Open je hart voor jouw Moeder. Keren we terug naar Haar en gaan we bij haar zitten. Laat ons veiligheid, zekerheid, geborgenheid vinden bij Haar. Zij zal als een moeder bidden voor elk van ons.

De schoonheid van de Gospa is niet te beschrijven: zij draagt een zilveren kleed, een witte voile, blauwe ogen, ze heeft roze lippen, zwart haar, ze staat op een wolk, en ze draagt een kroon met sterren.

Ik moet het herhalen, Het is voor mij zeer moeilijk, onmogelijk om met mijn woorden haar te beschrijven. Eens vroegen wij haar: waarom ben Jij zo mooi, moeder? Zij zei: Ik ben zo mooi omdat Ik bemin. Als je begint met beminnen, zal je mooi worden en mooi zijn.

Ik hoop dat we vandaag kiezen voor de liefde, dat we vandaag kiezen om een beter mens te worden, dat we kiezen om zo te leven zoals Maria het ons vraagt.

Moge deze avond in waarheid een spirituele vernieuwing voor ons worden, de tijd waarin we leven is een tijd van verantwoording afleggen. Dit is waarom we met zorg ingaan op de oproep van Onze Lieve Vrouw.

Laat ons in deze verantwoordelijkheid aannemen wat Jezus ons zegt. Laat ons beslissen om mee te werken met God in de families. Laat ons beslissen om te bidden voor de Kerk, voor de priesters, bijzonder voor roepingen voor de Kerk. Laat ons geen uiterlijke tekenen zoeken, maar zelf een levend teken zijn, het teken van een levend geloof. Laat ons kiezen voor de vrede. Laat ons kiezen voor God.

Lieve vrienden, moge het zo zijn.

Dank jullie allen, moge God jullie allen zegenen, Moge de Gospa verder meegaan op je weg.

Ivans beschrijving van Maria's boodschap van 17/11/2011

Ik wil graag dit moment afsluiten met u kort te vertellen wat de Gospa deze avond zei. De ontmoeting met de Gospa is moeilijk te beschrijven. Geloof me, ik probeer nu al dertig jaar de goede woorden te vinden en ik heb ze nog niet gevonden.

Het is moeilijk om de ontmoeting met haar te beschrijven. Ik sta hier voor jullie, maar ik ben nog met haar samen, ik ben nog in deze avondlijke ontmoeting met haar. Na iedere ontmoeting met de Gospa heb ik enkele uren nodig om terug naar deze wereld te komen, om terug de aarde onder mijn voeten te voelen. Wanneer de Gospa komt, brengt ze een deel van het paradijs met haar mee en dit is waarom ik toch probeer deze ontmoeting met de Gospa wat dichter bij jullie te brengen.

Voor iedere ontmoeting met de Gospa bereiden we onszelf voor door het bidden van de rozenkrans. Doorheen dit gebed bewegen we ons naar deze ontmoeting. Wanneer ik de rozenkrans met jullie bad, en het uur 18u40 naderde, kon ik haar aanwezigheid sterker en sterker voelen. De moment dat de Gospa kwam was de moment dat ik knielde en begon te bidden, en wanneer ik stopte en wanneer jullie mijn stem niet meer konden horen. Het eerste teken van haar komst is een licht dat schijnt. Ik kan niet beschrijven welk licht het is, er is geen equivalent in deze wereld, het is een paradijslijk licht. Wanneer de Gospa komt kan ik niets zien rondom mij, voor of achter mij; ik voel niets meer, noch tijd, noch de plaats waar ik ben.

Deze avond kwam de Gospa heel gelukkig en vreugdevol tot ons. Zij begroette ons allen met haar moederlijke groet: "Geloofd zij Jezus Christus, mijn dierbare kinderen." Daarna bad zij met geopende handen in het bijzonder over alle priesters die hier aanwezig zijn. Daarna heb ik al jullie allen op een bijzonder wijze aanbevolen bij de Gospa. Hierop heeft Zij met open handen over allen gebeden die hier aanwezig zijn. Dan heeft Zij ons gezegend met haar moederlijke zegen. Zij zegende ook alle dingen die je meebracht voor de zegening. Ik heb vandaag op bijzondere wijze gebeden voor dit aartsbisdom en voor alle noden van dit bisdom. Daarna heb ik al jullie noden, jullie families, jullie intenties, de intenties die je in je hart meebracht naar deze plaats aanbevolen aan de Gospa. Dan bad de Gospa voor alle aanwezige zieken en ik heb alle zieken aan haar toevertrouwd. Daarna is de Gospa naar ons toegekomen met een woord: "Lieve kinderen, ook vandaag roep ik u op tot het gebed. Op bijzondere wijze wanneer satan oorlog wil, roep ik jullie opnieuw op, kleine kinderen: bid... bid... dat God jullie de vrede kan geven. Wees een apostel van de vrede. Wees drager van Gods vrede in je hart. Ik ben met u en ik bid voor Gods aangezicht voor elk afzonderlijk. Wees niet bang en wees niet angstig, want diegene die bidt hoeft niet bang te zijn van het kwade en die heeft geen haat in het hart. Dank dat u ook nu mijn oproep beantwoord hebt." Toen heb ik een Onze Vader en een Eer aan God gebedenn waarop de Gospa over ons allen bleef bidden. Tenslotte vertrok Zij naar de hemel in een teken van licht en van het kruis: "Ga in vrede. God houdt van u, kinderen."

Het belangrijkste van deze ontmoeting met de Gospa is dat we hier biddend samen waren, samen in gebed, vol van de Heilige Geest. Wat is er mooier dan zo de advent te starten? Ik hoop dat we in deze Geest de vernieuwing die we deze avond mochten starten, verder zetten thuis; ik hoop dat wat in deze geest gestart is dat we het in onze families verder zetten; ik hoop dat we deze nieuwe evangelisatie die we hier begonnen zijn verder zetten in onze families en met onze families

De Gospa roept ons op om zaaiers te worden van het goede zaad. Moge dat zaad in de goede aarde vallen en veel goede vruchten voortbrengen. Moge het zo zijn.

Onze bijzondere dank gaat uit naar de mensen die deze teksten hebben vertaald

Door velen wordt Vr. Jozo aanzien als een levende Heilige. Hij bleef de kinderen van Medjugorje verdedigen en de communisten zetten hem gevangen. De toenmalige plaatselijke Bisschop Pavao Zanic, die de kinderen aanvankelijk ook verdedigde, voelde nattigheid en van de ene op de andere dag, werd grootste voorstander van de verschijningsplaats, de grootste tegenstander ervan.

Maime, mijn echtgenote en ik gingen naar de Heilige Elia Kerk, zo'n uurtje buiten Medjugorje gelegen, en ook al kenden we geen woord Kroatisch en begrepen wij niets van zijn woorden, werd er ons verteld om eenvoudig naar Vr. Jozo te kijken en te luisteren. God zou de rest doen. We deden het èn God deed het!

Op het ogenblik van de Consecratie, wanneer het brood en de wijn worden veranderd in het lichaam en het bloed van Christus, herhaalde Vr. Jozo Jezus woorden op de dag van het Laatste Avondmaal in het cenakel te Jeruzalem: "Dit is Mijn Lichaam!" Terwijl hij langzaam de Hostie ophief, hoorden we plots twee hevige dreunen aan onze rechterzijde. Verbaasd keek ik naar die richting. Twee vrouwen naast ons vielen ploffend met hun knieën op de grond. De tranen rolden van hun wangen. Later kwam ik erachter dat één van hen niet geloofde in Jezus en dat de andere niet geloofde in Maria. Blijkbaar gebeurde hun bekering in één oogwenk.

En toen gebeurde mijn eigen mirakel. Toen ik mij opnieuw naar het altaar richtte om Vr. Jozo te zien, verdween hij plots voor mijn ogen, terwijl de Heilige Hostie bleef zweven boven het middelste gedeelte van het altaar, maar Vr. Jozo kon ik nergens bespeuren. Ik wreef nog eens over mijn ogen, ik keek onder en rond het altaar en alles wat ik kon zien was de Heilige Hostie, zwevend en lichtjes trillend, zo'n kleine meter boven het altaar. Mijn hart bonsde hevig en toen wou ik mijn vrouw op het fenomeen wijzen, maar de kerk zat afgeladen vol en ik kon haar niet bereiken. Ook hield ze, in aanbidding, het hoofd naar beneden. Dan zag ik links van mij nog een andere verbaasde vrouw die keek en bleef staren naar het altaar, verbaasd, net als ik.

Na de Mis ging ik direct op de dame af en vooraleer ik een vraag kon stellen, vroeg ze mij: "komt u mij vertellen over de verdwenen priester?" Mijn hart sloeg over van vreugde. Een tijdlang dacht ik dat ik mij alles had ingebeeld en dat ik de enige was die de dingen had ervaren. Maar deze dame daagde mij uit: "Wat betekende dit mirakel voor u?"

Ik antwoordde vlug en zonder twijfel: "Jezus Christus staat boven iedereen en boven alles, Zijn eigen Moeder inbegrepen. Hij is het middelpunt en belangrijker dan de priester en ieder van ons. Hij is het centrum van ons eigen bestaan, de kern van ons zijn, de Koning en de Heer van onze levens, de Meester van onze bestemming, onze vriend en persoonlijke Redder!" De dame glimlachte en zei: "Goed, Ga nu de wereld in en vertel uw verhaal aan iedereen die u ontmoet, wat u hier zag en hebt meegemaakt."

Het mirakel van Medjugorje is hoe dan ook niet de uiterlijke manifestatie die we met onze aardse ogen zien, maar de voortdurende veandering, ontelbare keren, van de levens en de zielen van mensen die er heen gaan. Velen die naar Medjugorje gingen hebben de kerk gedurende veertig of vijftig jaar niet bezocht. Vandaag gebeuren er dagelijks mirakelen: de gesterkte en de gezegende huwelijken, jonge kinderen die in zonde van drugs, sex en haat leefden en die hun familie hadden verlaten en Jezus waren vergeten, worden er bevrijd van alle kwaad en zijn nu de eersten om de anderen te vergeven. Wanneer ze terugkeren uit Medjugorje, verspreiden ze, overal waar ze gaan, het goede nieuws. Gods volk is teruggekeerd tot God en is nu verheugd.

Bron: Tony Zuniga

Vertaling: Chris De Bodt

Het is 2 augustus 1981: vanuit Marija's kamer vraagt Onze Lieve Vrouw aan haar en 40 anderen: "Ga allen naar het veld van Gumno. Een grote strijd is er aan het losbarsten. Een strijd tussen Mijn Zoon en satan. Er staan mensenzielen op het spel."

Ginds aangekomen zei Maria: "Iedereen mag Mij aanraken, zowel de gelovigen als de ongelovigen". Hoe meer het sneeuwwitte kleed van Maria werd aangeraakt hoe meer vlekken er zich op bevonden. De vlekken stonden symbool voor de zonden van de mensen. Ontzet door het zien van zo vele zonden, begrepen de mensen dat iedereen te biechten moest gaan.

Vader Jozo Zovko kon amper zijn ogen geloven toen hij zoveel biechtelingen op hem zag afkomen, want onderweg hadden er zich ook nog talrijke mensen bij de groep aangesloten. De arme man heeft in de omgeving priesters moeten gaan zoeken, om van allen de biecht te kunnen afnemen die nacht.

Op diezelfde dag gebeurde er ook een zonnewonder zoals te Fatima, waarbij de zon ging dansen en ging spinnen en de mensen konden naar de zon kijken, zonder dat hun ogen hier schade van ondervonden. Lichtgevende regenboogstralen waren te zien op de plaats van de verschijningen en de Kerktoren, waarop duidelijk een beeld van Maria te zien was.

Sommige aanwezigen zagen de zon omgeven met voorwerpen in de vorm van een kruis, en zes kleine harten rond één groter hart in de lucht. Een witte wolk daalde vanaf de berg tot de plaats van de verschijningen en veranderde dan van richting naar de zon toe, die opnieuw normaal begon te schijnen.

Twee dagen later zag Pater Umberto Loncar een enorme rode en paarse wolk over het nabijgelegen Cerno, die zich met een enorme snelheid verplaatste richting Kruisberg. Een rode en paarse vrouwelijke figuur verscheen op de Crnica, met een schitterende, witte sjerp die slingerde tot aan Haar voeten.

PS: Dit artikel is in die mate een primeur dat er nergens op het internet een foto te vinden is van de weide van Gumno. We hebben dan ook onze "detectives" ter plaatste navraag laten doen, maar enkel Zr. Emmanuel wist precies waar de weide zich bevindt en deze bevindt zich niet eens zover van de huizen van de zieners.

Chris De Bodt

Binnen het jaar zal de “komeetkoorts” hoog oplopen, wanneer een nieuwe, nog niet ontdekte komeet aan de nachthemel zal verschijnen tijdens de maanden maart en april 2013. Maar, terwijl sommige wetenschappers hoge verwachtingen hebben voor een verbluffend nachtspektakel, zijn er anderen die vooralsnog onzeker blijven.

Komeet Panstarrs, Instituut voor Astronomie, Universiteit van Hawaii

Toen astronomen aan de Universiteit van Hawaii te Manoa afgelopen juni afkondigden dat ze een nieuwe komeet hadden ontdekt, was het nog een verafgelegen en onverdacht voorwerp. Maar nieuwe berekeningen maken duidelijk dat dit nieuwe voorwerp het potentieel in zich heeft om een voorwerp te worden dat met het blote oog zal kunnen worden waargenomen. De status werd hierdoor veranderd naar “belangrijk voorwerp.” Toch verwacht men dat Panstarss, in vergelijking met de planeet Venus, niet zo helder zal zijn.

De komeet werd gedoopt met de naam C/2011 L4 [Panstarrs]. Gewoonlijk worden kometen genoemd naar hun ontdekkers, maar in dit geval was er een grote groep waarnemers, computerdeskundigen en astronomen bij betrokken en zo werd de komeet genoemd naar de telescoop die ze het eerste heeft waargenomen.

PANSTARRS staat voor “Panoramic Survey Telescope And Rapid Response System.” Het is een 1.8 meter prototype voor een viertal, door het leger gesponsorde telescopen, die astronomen hopen te bouwen op de top van de uitgedoofde vulkaan Haleakala.

Hoe werd Panstarrs ontdekt

De komeet werd een eerste keer gefotografeerd op 6 juni. De ontdekking ervan werd de daaropvolgende dag bevestigd. Eigenlijk kwam de komeet twee weken eerder reeds in beeld, op 24 mei, in het Mount Lemon Observatorium van Arizona.

Toen ze ontdekt werd in het sterrenbeeld Weegschaal, had de komeet een lichtsterkte van 19, zo zwak dat enkel telescopen met gevoelige elektronische detectoren het konden onderscheppen op zo’n 1,2 miljard kilometers van de zon.

Astronomen bereken de helderheid van voorwerpen in de ruimte op een omgekeerde schaal: hoe sterker de lichtsterke van een voorwerp, hoe lager het wordt aangegeven op deze schaal. Aanvankelijk was de komeet nog zo ver weg, dat het toen nog niet mogelijk was om er een juiste datum op te zetten wanneer ze het perihelium, of het dichtstbijzijnde punt tot de zon, zou bereiken. Eerst schatte men de tijd in van begin februari tot half april 2013.

Toen, op 27 juni van vorig jaar, voor de eerste maal over de komeet werd geschreven, werd de datum voor het perihelion op 17 april geschat, maar ik zei toen eveneens: “Dit kan nog veranderen, dus blijf op de hoogte.”

Nu is het pherhelion verschoven naar 9 maart 2013, waarbij de komeet op zo’n 45 miljoen kilometer van de zon komt voorbijglijden. Zo een enorme verandering in zonneafstand kan een dramatische verhoging in helderheid veroorzaken. En inderdaad, de komeet reageert op de toenemende zonnewarmte, naarmate ze dichter bij de zon komt.

Op 13 februari was de helderheid reeds toegenomen tot magnitude 14,5, of met andere woorden: de helderheid was, in vergelijking met de datum van haar ontdekking meer dan zestigmaal toegenomen. Maar de komeet heeft nog een lange weg te gaan: nog meer dan 820 miljoen kilometer van zowel de zon, als de aarde, of nabij de invloedsfeer van Jupiter. Ze heeft nog alle potentiaal in haar om tegen volgend jaar deze tijd, een nachtelijk voorwerp te worden, dat met het blote oog zal kunnen worden waargenomen.

Hoe helder kan Panstarrs worden?

Voorlopig kan dit nog niet met zekerheid worden vastgesteld. Schattingen of eerder "gissingen," veronderstellen dat op het perihelion, op 9 maart 2013, de komeet zelfs zo helder kan worden dat ze “magnitude 0” meekrijgt, wat de komeet op hetzelfde niveau van helderheid brengt als sterren zoals Arcturus, Vega en Capella, enkele van de helderste sterren aan het firmament. Daarna beweegt de komeet zich vlug in noordwaartse richting, met een ombuiging van 84 graden tot ons zonnestelsel. Geleidelijk aan zal ze uit ons zicht verdwijnen in de westerse avondhemel.

Als er een betekenisvolle “staart” is, zal de men deze waarschijnlijk bovenaan waarnemen, misschien nog iets meer naar rechts in verhouding tot de horizon. Maar de lengte van de staart zal eveneens waar te nemen zijn in verhouding tot de helderheid van de komeet, en daar blijft het voorlopig nog raden.

In de week volgend op haar kortste afstand tot zon, zal de komeet zich op minder dan 6 graden boven de horizon bevinden bij de aanvang van de avond, zo’n uur na zonsondergang. U kunt ongeveer meten hoe laag dit is, door gebalde vuist te vergelijken met de lengte van de arm, waarbij de komeet Panstarrs zich zo’n “halve vuist” boven de horizon aan de hemel zal bevinden, bij een aanvaardbare duisternis.

Op de avond van 12 maart zal er een kleine boog van de maan waar te nemen zijn, precies één dag na de nieuwe maan. Deze kleine boog zal op zo’n vijf graden rechts van de komeet worden waargenomen, wat voor een pittoreske avondhemel kan zorgen. Toekomstige waarnemers zullen de meest gunstige omstandigheden moeten uitzoeken.

Zelfs een potentiële heldere komeet, zoals deze, kan door dunne horizon wolken, nevel, vochtige lucht, mist, de avondgloed of lichtvervuiling aan het oog ontrokken worden. Verrekijkers of kleine sterrenkijkers zijn aanbevolen om zowel de maan, als de komeet te lokaliseren.

Het verloop voor de nachtelijke waarnemers

Tijdens de daaropvolgende avonden, in maart 2013, zal de helderheid van de komeet afnemen, naargelang ze meer afstand zal nemen van de zon, maar zal ze wel later, op een nog donkerdere achtergrond te zien zijn. Tijdens de maand april zal de plaats van de komeet aan de nachthemel ideaal zijn om met kleine telescoop te volgen. Op de avonden van 2 en 3 april 2013 zal ze geleidelijk een aantal graden binnen de grote Adromedanevel voorbijschuiven.

Tegen midden april zal de komeet circumpolair zijn, wat betekent dat ze de hele nacht boven de horizon zal te zien zijn vanaf de midden noordelijke aardse gebieden. Eind april zal het lijken alsof ze door de bekende “W” zal trekken van de sterrenbeeld Cassiopedia. Voor de inwoners van de Benelux is dit ideaal, want vanuit deze landen kan dit sterrenbeeld het hele jaar door worden waargenomen.

Het sterrenbeeld Cassiopedia

De enig mogelijke tegenwerking voor een mogelijk heldere verschijning is het gegeven dat zelfs na meer dan 200 precieze posities, de omloop van de komeet de vorm van een parabool zou aannemen, wat wil zeggen dat de komeet ervoor nooit langs de zon is voorbijgegaan. En dat is dan minder goed nieuws, omdat wordt aangenomen dat dergelijke kometen met erg vluchtig materiaal als stikstof, koolstofmonoxide en koolzuur bedekt zijn. Dit soort ijs verdampt reeds vanaf een verre afstand van de zon en zal daardoor slechts een kortstondige helderheidsperiode hebben, waarbij de verwachtingen ondermaats zullen blijven.

Anderzijds, als de komeet een terugkerende lus rond de zon zou maken, zal het zeer vluchtige materiaal reeds verspreid zijn en zal de graad van activiteit grotendeels vager zijn.

Het enige waar we op dit ogenblik zeker van zijn is dat we ons de komende weken een veel beter beeld zullen kunnen vormen van de baan die de komeet zal volgen en, tenzij de komeet later op het jaar een dunne bovenlaag krijgt, zou alles wel eens binnen het jaar een mooi hemels schouwspel kunnen worden. De komeet wordt opgevolgd en er zullen periodieke updates zijn, naargelang ze dichter de zon zal naderen.

Ondertussen houden we de vingers gekruist.

Medjugorje: Nieuwe taksen op logies

Ook gaat de gemeenteraad een "bedtaks" invoeren op eigendommen waar bedevaarders overnachten. De opbrengst hiervan zal worden aangewend voor de verbetering van milieugebonden infrastructuurwerken, zoals waterafvoer en afvalverwerking.

Eigenlijk werd de taks in juli van vorig jaar reeds ingevoerd, maar kon deze vooralsnog niet worden toegepast omdat de wetgeving nog niet rond was. De nieuwe taks wordt ingevoerd vanaf 1 april 2012. Er zullen drie niveaus van belasting worden ingevoerd en hoogstwaarschijnlijk zal voor Medjugorje het hoogte niveau gelden aan 60 KM of 30 euro per bed en per jaar.

Ook zal er een ecologische belasting worden opgelegd aan eigenaars van huisvesting voor elke bedevaarder boven de leeftijd van 12 jaar per nachtelijk verblijf. Voorlopig is nog niet geweten hoeveel deze belasting zal bedragen. Ook deze soort belasting zal worden aangewend voor milieugebonden infrastructuurwerken, maar ook voor culturele en esthetische aangelegenheden en het onderhoud van openbare domeinen.

De afgelopen dertig jaar heeft het dorp Medjugorje een echte gedaanteverandering ondergaan, zonder al te veel beperkingen en hoewel er enige verbetering merkbaar was, is het vooral het toenemend verkeer dat voor problemen zorgt. De oorzaak moet uiteraard gezocht worden bij het toenemend aantal bedevaarders, waarbij vooral het autocarverkeer toeneemt.

In werkelijk wordt verwacht dat het de bedevaarders zijn die deze lasten zullen moeten ophoesten voor verblijf en vervoer. Een beperking op nieuwe gebouwen zal ook de kost voor logies verhogen, vooral tijdens het hoogseizoen, tussen april en oktober.

Verleden jaar oktober zijn er in het dagblad van de Italiaanse Bisschoppenconferentie, De Avvenire, twee artikelen verschenen over de bedevaartsplaats Medjugorje, die een positief licht werpen op deze omstreden verschijningsplaats van O.L.Vrouw.

In één van de artikelen wordt vermeld, dat Italiaanse UNO-soldaten, die in Sarajevo gestationeerd waren, een bedevaart maakten naar Medjugorje, om de Koningin van de Vrede te danken voor de verleende bescherming tijdens hun vredesmissie in Bosnië. Er wordt wel gezegd, dat deze bedevaart een privé-karakter had, omdat men zich bewust is van “het voorzichtige oordeel met betrekking tot de gebeurtenissen in Medjugorje”.

In een ander artikel, dat op 15 oktober in dezelfde krant verscheen, verteld Alessandro Fo, professor voor Latijnse literatuur aan de universiteit van Siëna en die een neef is van de bekende Italiaanse schrijver Dario Fo, in een paginagroot interview over zijn bekering ten gevolge van een bezoek aan Medjugorje: “Die drie dagen in Medjugorje hebben mij een nieuwe, stille zekerheid en een ander innerlijk gegeven. Ik ben de eerste die zich erover verbaast, dat ik nu heel andere prioriteiten stel en me afvraag hoelang dit zal duren. Het meest belangrijke lijkt me nu, mezelf in overeenstemming te brengen met het Goddelijke.”

Dat de officiële krant van de Italiaanse Bisschoppenconferentie zoveel aandacht besteedt aan de gebeurtenissen in Medjugorje, lijkt ons niet onbelangrijk. Om die reden heeft het PUR-Magazin aan bisschop Paul Hnilica, een oude vriend van de Paus, die sinds zijn vlucht uit Slowakije in de jaren vijftig in Rome woont, in een interview gevraagd, hoe de Paus eigenlijk staat tegenover Medjugorje. Het vraaggesprek werd geleid door Marie Czernin.

Marie Czernin: Bisschop Hnilica, u hebt lange tijd doorgebracht in de nabijheid van Paus Johannes Paulus II en kon ook heel persoonlijke momenten met hem delen o.a. toen u hem meteen na de aanslag op 13 mei 1981 bezocht in de Gemelli-kliniek. Hebt u ooit met de Paus gesproken over de gebeurtenissen in Medjugorje?

Bisschop Hnilica: Toen ik in 1984 de H. Vader in Castel Gondolfo bezocht voor het middagmaal en hem vertelde over de toewijding van Rusland aan het Onbevlekt Hart van Maria, die ik dat jaar op 24 maart in de Hemelvaartkathedraal van het Kremlin in Moskou had kunnen voltrekken, zoals O.L.Vrouw dat in Fatima gevraagd had, was hij diep ontroerd en zei, ”Onze Lieve Vrouw heeft je aan haar hand daarheen geleid.”.En ik antwoordde: Nee, Heilige Vader, Zij heeft mij in haar armen gedragen!”

Toen vroeg hij hoe ik over Medjugorje dacht en of ik er al geweest was. Ik antwoordde: “Nee, het Vaticaan heeft het me niet verboden, maar afgeraden.” Toen keek de Paus mij vastbesloten aan en zei: ”Ga incognito naar Medjugorje, net zoals je in Moskou deed. Wie kan je dat verbieden?”

Op die manier had de Paus mij geen officiële toestemming gegeven, maar hij had een oplossing gevonden. Daarna ging de paus naar zijn werkkamer en haalde een boek te voorschijn van René Laurentin over Medjugorje. Hij begon mij daaruit een en ander voor te lezen en maakte mij erop attent, dat de boodschappen van Medjugorje verband houden met die van Fatima: “Kijk, Medjugorje is de voortzetting van de boodschap van Fatima. Bovendien verschijnt O.L.Vrouw nu in een communistisch land juist vanwege de problemen, die er van Rusland uitgaan,” zei de Paus. Toen al beschouwde hij het als zijn opdracht, om de boodschap van Fatima te verwezenlijken tijdens zijn pontificaat. Daarom begreep hij ook onmiddellijk deze samenhang.

Ik ging dus drie tot vier keer incognito naar Medjugorje. De toenmalige Bisschop van Mostar schreef me meteen een brief, waarin hij me dringend verzocht niet meer naar Medjugorje te komen, anders zou hij dit aan de Paus berichten. Klaarblijkelijk had iemand hem over mijn bezoek geïnformeerd, maar ik hoefde niet bang te zijn voor de Heilige Vader.

Marie Czernin: Had u daarna nog een nieuwe gelegenheid om met de Paus over Medjugorje te spreken?
Bisschop Hnilica: Ik herinner mij nog precies, dat de tweede keer dat wij over Medjugorje spraken op 1 augustus 1988 was. Een team van artsen uit Milaan, die toentertijd de zieners onderzocht hadden, kwam naar de Paus in Castel Gondolfo. Een van de artsen wees erop, dat de bisschop van Mostar moeilijkheden veroorzaakte. De Paus antwoordde: “Aangezien hij de bisschop van dat gebied is, moeten jullie hem gehoorzamen,” en heel ernstig voegde de Paus er aan toe: Hij zal echter voor de rechterstoel van God verantwoording moeten afleggen of hij juist gehandeld heeft.” Daarna bleef de Paus een tijdlang in gedachten verzonken en zei toen: “Vandaag de dag verliest de wereld het gevoel voor het bovennatuurlijke, dat betekend de ontvankelijkheid voor God. Velen echter vinden deze ontvankelijkheid weer terug in Medjugorje door het gebed, het vasten en de Sacramenten.” Dat was het mooiste en duidelijkste getuigenis over Medjugorje. Het heeft grote indruk op mij gemaakt, want de commissie, die de zieners onderzocht had, verklaarde destijds: Non constat de supernaturalitate. De Paus daarentegen had al lang begrepen, dat in Medjugorje bovennatuurlijke dingen gebeuren. De Paus kon zich immers door de verschillende verhalen van andere mensen ervan overtuigen, dat God op deze plaats aan het werk is.

Marie Czernin: Is het niet mogelijk, dat veel van hetgeen in Medjugorje gebeurt geheel verzonnen is en dat vroeg of laat zal blijken, dat de wereld met een groot bedrog is opgezadeld?
Bisschop Hnilica: Enkele jaren geleden had er in Mariënfried een grote bijeenkomst van jongeren plaats, waarbij ik ook was uitgenodigd. Een journalist vroeg mij: “Monseigneur, denkt u niet, dat alles wat in Medjugorje gebeurt van de duivel is?”Ik heb hem geantwoord: “Ik ben Jezuïet. De Heilige Ignatius heeft ons geleerd, dat men de geesten moet onderscheiden en dat elke gebeurtenis drie oorzaken kan hebben: een menselijke, een Goddelijke of een duivelse”. Hij moest uiteindelijk toegeven, dat alles wat in Medjugorje gebeurt menselijkerwijze niet te verklaren is, namelijk dat heel normale jonge mensen zoveel duizenden mensen aantrekken, die daar elk jaar naar toestromen, om er zich met God te verzoenen.

Inmiddels wordt Medjugorje de biechtstoel van de wereld genoemd: Noch in Lourdes, noch in Fatima bestaat het fenomeen, dat er zoveel mensen gaan biechten. Wat gebeurt er in de biecht? De priester bevrijdt de zondaar van de duivel. Ik heb de journalist toen gezegd, dat satan veel kan, maar één ding kan hij niet: is het mogelijk dat de duivel de mensen naar het Sacrament van de biecht stuurt, om hen van zichzelf te bevrijden? Toen moest de journalist lachen en hij begreep wat ik bedoelde. Dus de enige oorzaak is God! Later heb ik ook de Heilige Vader van dit gesprek op de hoogte gesteld.”

Marie Czernin: Hoe zou men de boodschap van Medjugorje in een paar zinnen kunnen samenvatten; wat onderscheidt deze boodschappen van die van Lourdes of Fatima?
Bisschop Hnilica: In alle drie bedevaartsplaatsen nodigt O.L.Vrouw uit tot boete, tot berouw en tot gebed. Wat dat betreft lijken de boodschappen op elkaar. Het verschil is, dat deze boodschappen in Medjugorje al 23 jaar duren. Dit intensief voortduren van de bovennatuurlijke verschijningen is in de laatste jaren niet verminderd, zodat ook steeds meer intellectuelen zich daar bekeren.

Marie Czernin: Voor veel mensen zijn de boodschappen van Medjugorje niet geloofwaardig, omdat er een oorlog is uitgebroken en de verschillende etnische groeperingen met elkaar gevochten hebben. Dus toch geen oase van vrede, maar van strijd?
Bisschop Hnilica: Toen in 1991 [precies 10 jaar na de eerste boodschap: “Vrede,vrede,vrede!”] de oorlog in Bosnië-Herzegovina begon, was ik weer een keer bij de H. Vader voor het middagmaal en hij vroeg mij: “ Hoe kun je de verschijningen in Medjugorje uitleggen, nu er oorlog is in Bosnië?” De oorlog was werkelijk iets verschrikkelijks, daarom zei ik tegen de Paus: “Hier gebeurt hetzelfde als destijds in Fatima. Als men indertijd Rusland meteen had toegewijd aan het Onbevlekte Hart van Maria, dan had men de Tweede Wereldoorlog, maar ook de verspreiding van het communisme en het atheïsme kunnen vermijden. Meteen nadat U, Heilige Vader, in 1984 deze toewijding gedaan hebt, kwamen er grote veranderingen in Rusland, die het begin waren van de val van het communisme. Ook in Medjugorje waarschuwde Onze Lieve Vrouw vanaf het begin dat er oorlogen zouden uitbreken als wij ons niet bekeren, maar niemand nam die boodschap serieus, d.w.z. als de bisschoppen van het voormalige Joegoslavië de boodschappen serieus hadden genomen [weliswaar konden ze nog geen definitieve kerkelijke erkenning geven, omdat de verschijningen nog voortduren] dan zou het misschien niet zover gekomen zijn.” Daarop antwoordde de Paus: “Dus bisschop Hnilica is overtuigd, dat mijn toewijding aan het Onbevlekt Hart van Maria geldig was?” en ik antwoordde: “Natuurlijk was ze geldig, de vraag is alleen, hoeveel bisschoppen deze toewijding in vereniging met de Paus hebben gedaan.”

Marie Czernin: Waarom is het zo belangrijk dat de bisschoppen deze toewijding in vereniging met de Paus deden?
Bisschop Hnilica: Daarin komt de collegialiteit van de kerk tot uitdrukking d.w.z. de eenheid van de bisschoppen met de Paus, die aan het geheel een veel grotere betekenis geeft.

Toen Karol Woityla in 1978 tot Paus werd gekozen feliciteerde ik hem, maar herinnerde hem er meteen aan, dat aan zijn pontificaat iets heel belangrijk zou ontbreken, als hij niet samen met de bisschoppen de toewijding van Rusland zou doen. Hij antwoordde daarop: “Als jij mij helpt om de bisschoppen er van te overtuigen, doe ik het meteen morgen al.” Daarom vroeg de Paus mij na de toewijding op 25 maart 1984, hoeveel bisschoppen de toewijding samen met hem gedaan hadden. Toen ik deze vraag niet kon beantwoorden, zei hij: “Alleen een liturgische toewijding is niet voldoende al is die nog zo plechtig, maar elke bisschop moet zijn bisdom, elke pastoor zijn parochie en elke huisvader zijn gezin toewijden, want Onze Lieve Vrouw heeft immers gevraagd dat de leken zich ook aan haar Onbevlekt Hart toewijden.”

Marie Czernin: Er zijn enkele propagandisten van de Fatimaboodschap, die denken dat de toewijding niet geldig was, omdat de Paus niet expliciet Rusland genoemd heeft, maar eenvoudig de hele wereld aan het Onbevlekte Hart van Maria heeft toegewijd. Zij denken dat O.L.Vrouw verlangde, dat men Rusland aan haar zou toewijden en niet de hele wereld. Hoe denkt u daarover?
Bisschop Hnilica: O.L.Vrouw heeft over beiden gesproken, zowel over Rusland alsook over de hele wereld. Kijk, dat is een moeilijk geval. De H. Vader wilde destijds niet de Russische gevoeligheid beledigen, want Rusland is immers al duizend jaar een Christelijk land. Ja, ik kan me herinneren, dat na de toewijding sommigen dachten, dat deze niet juist was. Ik heb daarom aan Lucia, de enige nog levende van de zienerkinderen, via haar neef, een pater Salesiaan, laten vragen hoe zij denkt over de toewijding van 1984. Deze pater heeft haar antwoord op cassette opgenomen. Haar antwoord was: “De H. Vader heeft alles gedaan wat er in zijn macht ligt en daarmee is God tevreden. Maar hoeveel bisschoppen hebben deze toewijding niet gedaan?” Zij vroeg zich dus precies hetzelfde af, wat de H. Vader mij ook vroeg. De Paus had Rusland niet uitdrukkelijk genoemd, maar hij sprak over “die landen, waarvan U, Maria, de toewijding gevraagd hebt.” God kijkt immers in ons hart en kent onze bedoelingen.

Marie Czernin: Waarom hebben vroegere Pausen deze toewijding niet eerder gedaan? Zij kenden toch ook het derde geheim van Fatima?
Bisschop Hnilica: Ja, kort nadat deze Paus gekozen was, herinnerde kardinaal Wyszinsky van Warschau mij aan het belang van de boodschap van Fatima en vroeg hij waarom andere Pausen deze toewijding niet eerder gedaan hadden. Ik antwoordde, dat Pius XII deze toewijding gedaan had tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze was echter niet volledig, omdat Hij ze alleen moest doen. In de oorlogssituatie was dat ook niet mogelijk geweest. Ik denk echter, dat de kerk toentertijd nog niet helemaal rijp was voor de toewijding, want het begrip van collegialiteit van de kerk heeft men pas beter begrepen tijdens het Tweede Vaticaanse Concilie. Zo’n acte van toewijding is gewoon veel plechtiger en ook veel vollediger, als deze gedaan wordt in gemeenschap met alle bisschoppen. Naar mijn mening is het grootste teken van Fatima, dat de Hemel deze collegialiteit van de bisschoppen verlangde. Ten tijde van de apostelen kon de Heilige Geest alleen maar komen, omdat de apostelen samen met Maria eensgezind verenigd waren in gebed.

Het Tweede Vaticaanse Concilie kan men zien als het licht van de Heilige Geest, want toen waren de bisschoppen sterker verenigd met de Paus. Opdat de bisschoppen ook nadien verenigd blijven met de Paus is deze collegialiteit nodig.

Marie Czernin: Dus hebben de woorden van Fatima uitdrukkelijk betrekking op deze collegialiteit.
Bisschop Hnilica: Ja, heel uitdrukkelijk, want de Paus moest deze toewijding niet alleen, maar tezamen met alle bisschoppen en ook met het hele volk van God, voltrekken. Dat heeft deze Paus dan ook goed begrepen en daarom was Hij er van overtuigd, dat elke bisschop zijn diocees daarop goed moest voorbereiden. Bovendien worden de leken door O.L.Vrouw uitdrukkelijk opgeroepen, om op de eerste zaterdagen van de maand speciaal voor de bekering van de zondaars boete te doen. Dat betekend echter niet, dat Pius XII niet alles gedaan heeft wat voor hem toen mogelijk was. Daarom ook heeft Paulus VI bij gelegenheid van de 50^e verjaardag van de verschijningen in Fatima de encycliek “Signum Magnum”uitgegeven. Toen hij destijds naar Fatima reisde, zei hij: “De situatie van de huidige wereld laat ons het deprimerende beeld zien, dat O.L.Vrouw ons 50 jaren geleden voorspeld heeft.” O.L.Vrouw had ons toen ook het medicijn genoemd, waarmee wij deze wonden hadden kunnen genezen, maar wij hebben het niet gebruikt. Toen riep Paulus VI met luide stem: “Mensen, jullie zijn mensen, zorg dat je deze naam waardig bent!”

Op de vijftigste verjaardag van de verschijningen was ik ook in Fatima. Tijdens de H. Mis, die opgedragen werd door de Paus en alle bisschoppen, stond ik toevallig naast zuster Lucia. Ik vroeg haar: “Zuster Lucia, welke dag is voor u mooier, vijftig jaar geleden toen u O.L.Vrouw zag of vandaag nu de plaatsbekleder van Christus samen met zoveel bisschoppen de H. Mis opdraagt?” Ze antwoordde: “Beiden zijn voor mij onuitsprekelijk mooi.” Ik zag daarin ook een eerste triomf van de H. Kerk, ik had immers de vervolgde en onderdrukte kerk in Slowakije meegemaakt. Voor mij was de boodschap van Fatima toen al duidelijk. Ik begreep deze als een groot teken van de hemel, ik had immers zelf het communisme en het concentratiekamp meegemaakt.

Marie Czernin: Nu nog een keer terug naar deze Paus en zijn bijzondere opdracht …
Bisschop Hnilica: Toen de Paus enkele jaren geleden al ziekelijk was en met een stok begon te lopen, sprak ik weer een keer met hem tijdens het middagmaal over Rusland. Na afloop nam hij mijn arm om hem naar de lift te begeleiden. Hij trilde toen al behoorlijk en herhaalde zeker vijf keer heel ernstig: “Tenslotte zal mijn Onbevlekt Hart triomferen.” De Paus is zich er terdege van bewust, dat hij deze bijzondere opdracht met betrekking tot Rusland heeft. Opnieuw beklemtoonde hij, dat Medjugorje niets anders is dan de voortzetting van Fatima en dat men de betekenis van Fatima opnieuw moest ontdekken. O.L.Vrouw wil ons eenvoudig opvoeden tot gebed, boete en tot groter vertrouwen. Het is toch vanzelfsprekend, dat een moeder bezorgd is om haar kinderen die in gevaar zijn en juist dat doet O.L.Vrouw in Medjugorje.

Ook kardinaal Siri, een van de grote en belangrijke kardinalen, die destijds aartsbisschop van Genua was, zei ooit tegen mij: “Ik geloof in Medjugorje, ook al ben ik er nog nooit geweest, want het is de Geest van Medjugorje, die mijn bisdom vernieuwt.”

Ook kardinaal Meisner zei me, dat hij nog nooit in Medjugorje was, maar dat hij in Medjugorje gelooft vanwege de vele blijvende bekeringen. Toen ik dit tegen de H. Vader zei, zei hij: “Goed dat je mij dit zegt, want kardinaal Meisner komt zo meteen.” Nadien belde kardinaal Meisner mij op en vertelde dat de Paus hem daarover had aangesproken en hij bevestigde deze zienswijze. Ik heb de Paus ook uitgelegd, dat de grootste Mariale beweging van Medjugorje uitgaat. Overal ter wereld zijn er gebedsgroepen, die in de Geest van Medjugorje samenkomen. De Paus bevestigde dit.

Marie Czernin: Veel mensen verwonderen zich, dat geen van de zieners van Medjugorje in het klooster is ingetreden of priester is geworden. Kan dit gezien worden als een teken van onze tijd?
Bisschop Hnilica: Ik bekijk dat heel positief, want daaraan kunnen we zien dat deze mensen, die O.L.Vrouw heeft uitgekozen, heel eenvoudige werktuigen zijn van God. Zij zijn niet zelf de initiatiefnemers, die dit bedacht hebben, maar medewerkers aan een groot Goddelijk plan. Zijzelf zouden daar niet de kracht voor hebben. Vandaag is het heel belangrijk dat het leven van de leken vernieuwd wordt. Er zijn tegenwoordig ook gezinnen, die de toewijding van O.L.Vrouw naleven, dus niet alleen religieuzen en priesters. God laat immers iedereen vrij. Wij moeten vandaag in de wereld getuigen zijn. Vroeger vond men zulke duidelijke getuigenissen misschien meer in de kloosters, maar tegenwoordig hebben wij deze getuigen ook in de wereld nodig. Op dit moment moet heel speciaal het gezin vernieuwd worden, omdat het gezin zich nu in een grote crisis bevindt. Wij kennen niet alle plannen van God, maar vast en zeker moet het gezin vandaag geheiligd worden. Waarom zijn er tegenwoordig zo weinig roepingen? Omdat er weinig heilige gezinnen zijn. Ook het huwelijk is immers een grote roeping.

Marie Czernin: Hoe denken uw medebisschoppen nu over Medjugorje?
Bisschop Hnilica: Marija Pavlovic, een van de zieners die nog steeds boodschappen van O.L.Vrouw ontvangt, heeft een keer tegen mij gehuild, omdat zij gehoord had, dat enkele bisschoppen de echtheid van de boodschappen in twijfel trokken. De voormalige bisschop van Mostar, Mgr.Zanic, had haar zelfs als leugenaar bestempeld. Mijn antwoord aan de bisschop van Mostar was: “U vergist zich. Bedenk eens, hoe kinderen zich normaal gesproken in een groot gezin gedragen. Als hen een geheim wordt toevertrouwd, ruziën zij al de volgende dag en vertellen zij het geheim verder. Als ik O.L.Vrouw was, had ik waarschijnlijk maar één kind gekozen en niet meteen zes, omdat me dat te riskant zou zijn geweest. Maar deze kinderen werden vele jaren door de politie lastig gevallen en hebben desondanks nooit iets losgelaten. “Ja, deze boodschappen zijn misschien niet zo diep en raadselachtig als bijvoorbeeld die van Fatima, maar hier gaat het erom de mensen op te wekken de boodschappen van Fatima in praktijk te brengen, zo heeft de Paus het ook begrepen. De grote boodschappen zijn gewoon niet toerijkend, als ze niet verspreid worden. Door Medjugorje wordt het voortdurende gebed en zelfs het boete doen verspreid.

Het is bewonderenswaardig, dat door Medjugorje mensen zelfs tweemaal per week vasten op water en brood, zich toewijden aan het Onbevlekte Hart van Maria en Haar vereren. In de tachtiger jaren zijn ooit zes bisschoppen uit Brazilië naar mij toe gekomen, omdat zij gehoord hadden, dat ik me voor Medjugorje interesseer. Ze vroegen mij of ik voor hen kon regelen, dat zij samen met de H. Vader een H. Mis konden celebreren. Daarna wilden zij verder reizen naar Medjugorje. De Paus stemde toe om hen te ontvangen, maar zijn secretaris, Mgr. Stanislaus Dziwicz, zei na afloop tegen hen: “Zeg a.u.b. niet dat de H. Vader jullie ontvangen heeft voor een privé H. Mis, omdat jullie naar Medjugorje gaan, maar omdat jullie helemaal uit Brazilië gekomen zijn.” De Paus heeft Medjugorje nooit officieel erkend, Hij wil immers niet vooruit lopen op de bisschop van het diocees Mostar. De Paus wilde zelf heel graag naar Medjugorje gaan, maar dan had de bisschop van Mostar eerst een duidelijk signaal moeten geven. Toen de Paus naar Kroatië reisde en in Zagreb kardinaal Stepinac zalig werd verklaard, waren er ongeveer 50 bisschoppen bij zijn ontvangst. Ik was daar zelf ook bij en begroette eerst de bisschoppen die ik kende. Een van hen begroette mij allerhartelijkst en zei: “Ik ben de apostolische Nuntius van Zagreb en u bent de pauselijk gezant van Medjugorje!” Hij bedoelde dat niet afkeurend, maar vriendschappelijk. Ook kardinaal Kuharic van Zagreb heeft zich weliswaar nooit openlijk voor Medjugorje uitgesproken, maar hij zei tegen mij: “Er gebeuren daar zeer interessante dingen.”

In 1994, tien jaar na de plechtige toewijding van de wereld aan het Onbevlekte Hart van Maria, nodigde de Paus uit om speciaal te bidden voor Bosnië, dat nog in oorlog was. Om die reden ging ik toen naar Medjugorje en ontmoette ook de bisschop van Mostar. Hij vroeg mij waarom ik gekomen was en ik antwoordde: "De H. Vader heeft ons opgeroepen om in de bedevaartsplaatsen van O.L.Vrouw te bidden voor vrede in Joegoslavië. Daarom zijn wij biddend naar een bedevaartsplaats gekomen, die dichtbij het oorlogsgebied ligt.” De bisschop corrigeerde mij en zei dat het geen bedevaartsplaats was, maar een plaats van gebed. Ik vroeg hem toen wat het verschil was. Bovendien maakte ik hem er op attent, dat wij toch moeten toegeven, dat de meeste hulp, die tijdens de oorlog Kroatië en Bosnië bereikte, afkomstig was van de Medjugorje gebedsgroepen. Maar de bisschop wilde dat feit bagatelliseren. De bisschop van Split daarentegen was altijd zeer positief over Medjugorje en opmerkelijk genoeg is zijn stad gespaard gebleven van de oorlog. De Paus heeft mij indertijd ook gevraagd of het juist is, dat er in Medjugorje en Split tijdens de oorlog niets gebeurd is. Ik antwoordde: “Ja, voor zover ik weet is er in Medjugorje een keer een bom gevallen vóór de kerk, maar deze ontplofte niet, een andere heeft alleen een koe getroffen. Dat was alles.”

Marie Czernin: Is de officiële houding van de kerk tegenover Medjugorje de laatste jaren veranderd?
Bisschop Hnilia: Alleen al de laatste jaren zijn miljoenen mensen op bedevaart naar Medjugorje gegaan. Van 1994 tot 2004 werden 11 miljoen Heilige communies uitgereikt. Als de kerk werkelijk zou geloven, dat daar iets tegen het geloof of tegen de moraal verspreid werd, dan zou de kerk verplicht zijn geweest daartegen maatregelen te nemen. Zij zou dan alles hebben moeten doen om de mensen daartegen te beschermen.

Het feit dat de kerk zwijgt, is eigenlijk een goed teken en in feite een erkenning van Medjugorje. Men hoeft alleen maar te kijken in het boek van de pastorie om te zien hoeveel priesters elk jaar in Medjugorje de H. Mis opdragen of mee celebreren. Zij zouden niet komen, als zij iets ontdekt hadden, wat tegen de geloofwaardigheid van de boodschappen zou zijn.

Janice: Hoe lang zag u de engel?
Jelena: Verscheidene minuten.

Janice: Zag uw moeder ook de engel?
Jelena: Neen, alleen ik. Maar ze wist dat iets van God aan het gebeuren was.

Janice: Hoe weet u dat?
Jelena: Ze zegde mij dat. Ze zegde dat terwijl ik de engel zag, zij Gods nabijheid ervaarde.

Janice: Hebt u ooit die engel nog terug gezien?
Jelena: Ja, op 29 december (1982). Ik was de rozenkrans aan het bidden. Ik voelde zijn aanwezigheid. Toen sprak ik met hem en zei,”Kan ik ooit de Gezegende Moeder zien?” Hij communieerde met mij dat ik dicht bij de Gezegende Moeder zou zijn. Op dat moment begreep ik niet dat ik echt in contact zou komen met haar, maar opeens was zij waarachtig bij mij. Zij is zo mooi dat je alle andere dingen vergeet en je blijft staren.

Janice: Sprak je met haar?
Jelena: Stomverbaasd en verwonderd keek ik naar haar. Ik was te gelukkig. Ik kon nauwelijks geloven dat ze daar was, maar ik kon niet nadenken. Ik staarde haar alleen maar aan en staarde en staarde en staarde.

Janice: Waarop gelijkt de Gezegende Moeder?
Jelena: Haar gezicht schittert van liefde. Haar glimlach is liefde. Haar ogen zijn vervuld van liefde. Ze is volledig gekleed in het wit. Haar handen zijn gevouwd in gebed. Ze draagt een bruine rozenkrans.

Janice: U spreekt in de tegenwoordige tijd. Ziet u haar altijd op deze manier?
Jelena: De herinnering aan deze dag staat in mijn hart gegrift. Ik vergeet dat nooit. Dat is altijd aanwezig.

Slot

Bron: Emmerickblaadje, derde kwartaal 2005. Bijlage bij rondzendbrief juni 2005: "Maria Koningin"

Opmaak voor Medjugorje België en Nederland: Veerle De Caluwé

Momenteel kent Ivan negen geheimen. Zij en zijn echtgenote, Laureen, hebben vier kinderen: Kristina-Marija geboren op 10 oktober 1995, Mikayla geboren op 15 januari 2000, Daniël geboren op 9 september 2001. Hun jongste kind is amper twee jaar oud.

Ivan Dragicevic heeft zich ontwikkeld tot een kalme, rustige man, zelfs in het midden van een massa mensen. Hij blijft de Gezegende Moeder elke dag zien. Genadig, groot, goed uitziend met donker haar, doordringende bruine ogen en een ernstige houding geven hem een zachtmoedigheid die hem elke dag toelaat om zich ter beschikking te houden voor al wie tot hem wil komen. De vragen zijn dikwijls dezelfde. Momenteel reist Ivan de wereld rond. Hij is de gast geweest van staatshoofden en zelfs van hospitalen voor de ongeneeslijke zieken. Ivan blijft dezelfde voor iedereen. Hij blijft overal rustig onder. Hij blijft gewoon een kalme rustige man die een boodschap met zich draagt.

In wiens dienst staat hij? De krachtigste vrouw van de schepping. Wat zegt hij van haar? “Zij is liefde. Pure liefde.” Ivan is de leider van gebedsgroep van de jeugd die wekelijks op de Verschijningsberg, of de Kruisberg samenkomt. Ivan geeft onmiddellijk toe dat het in werkelijkheid de Gezegende Moeder is die de leider is van zijn gebedsgroep. Zij vroeg hem om, met haar hulp, een boek te schrijven over de ziekte van het materialisme, die de schoonheid van Gods volk en Gods wereld vernietigt. Als er gevraagd wordt wanneer het boek.beschikbaar zal zijn, antwoordt Ivan: ”Van zodra de Gezegende Moeder het zegt.”

De Gezegende Moeder heeft verschillende dingen over de toekomst aan Ivan verteld. Ivan, een veteraan, heeft één jaar verplichte legerdienst gedaan. Hij houdt van basketbal en als oefening werpt hij een bal in een korf in zijn voortuin.

Ivan leefde met zijn moeder, vader en twee jongere broers tot hij huwde met een Amerikaanse vrouw van Boston, Massachusetts. Momenteel leeft hij en zijn familie gedeeltelijk in Boston en gedeeltelijk in Medjugorje. Zijn huis is ordelijk, proper en er bloeien altijd bloemen in de zomer. Ivan draagt een pak of een vest en een broek met hemd en een das. Als je naar hem kijkt en er over nadenkt wie hij elke dag ziet, kan men besluiten dat de dingen, waarover de Gezegende Moeder zorg draagt, "smaak, properheid, orde en schoonheid" zijn.

Van tijd tot tijd toont Ivan humor en speelsheid niettegenstaande de last die hij van een dergelijke ernstige opdracht op zo ’n jonge leeftijd draagt. Hij heeft een diep gebedsleven. Hij zegt dat hij elke morgen om vijf uur opstaat zodat zijn private tijd met God niet onderbroken wordt. Hij zegt dat hij elke dag bij God smeekt om hem het licht te geven om Gods wil te zien en de kracht te hebben om perfect te gehoorzamen. Hij zegt dat degene die recht in het centrum van Gods wil leven elk moment de hemel kunnen ervaren, zelfs op aarde. Hij geeft toe dat het dikwijls moeilijk is om Gods wil te kennen, special als het gebedsleven vermindert. Hij weet dat het enkel door het gebed is dat een mens bekwaam is om te leven, en dat zonder het gebed een mens in een afgrond van een nutteloos lijden leeft. Het leven zonder God is een hel, zegt hij. Enkel het gebed en het vasten zullen de wereld van satan bevrijden. Als een mens bevrijd is van satan leeft hij in een koninkrijk van liefde.

Ivan zegt:”Deze verschijningen hebben een groot verschil in mijn leven gemaakt nl. het verschil tussen hemel en aarde. Hoe ik nu leef, bijvoorbeeld, ik pas mijn dienstrooster zo aan dat ik zelfs gedurende de dag tijd vind om te bidden. Daarvóór was er geen betekenis in mijn leven. Nu ben ik volledig gevuld met deze verbintenis.”

Een compilatie van verschillende bewerkte interviews met Ivan volgt:

Janice: Ivan, maakt het u gelukkig om deel uit te maken van dit groot bezoek van de Moeder van God?
Ivan: God heeft mij gekozen. Elke dag tracht ik trouw te zijn.

Janice: Spreekt de Gezegende Moeder daar over?
Ivan: Ze zegt aan mij, en aan ieder van ons, om door heel ons leven door te trachten trouw te zijn aan God en te werken naar heiligheid. Ze vraagt ons allemaal om eenvoudig te zijn.

Het gebed en het vasten

Janice: Hoe wil de Gezegende Moeder dat wij bidden ?
Ivan: Ze vraagt ons om met ons hart te bidden.

Janice: Doet u dat, Ivan?
Ivan: Het is moeilijk. Ik ondervind veel afleidingen. Ik ben niet perfect, ik ben een mens zoals iedereen. Ik ben zwak. Ik val dikwijls.

Janice: Stoort u dat?
Ivan: Ja. Ik doe echt elke dag mijn best om een heilige te worden.

Janice: Helpt de Gezegende Moeder u?
Ivan: Zij helpt ieder van ons. We moeten allemaal vinden wat ons blokkeert om een heilige te worden.

Janice: Kunt u met ons een raad aangaande het gebed delen die u van de Gezegende Moeder hebt vernomen ?
Ivan: Ja. Ze leert me de belangrijkheid van de concentratie. Ik probeer me te concentreren op het gebed. Ze zegt om met vastberadenheid te bidden [speciaal de rozenkrans], de bijbel te lezen, godsdienstige gesprekken te hebben en om op woensdag en vrijdag strikt te vasten op brood en water.

Janice: Vindt u vasten gemakkelijk, Ivan ?
Ivan: Persoonlijk vind ik vasten zeer moeilijk. Het is een beslissing. Het vereist vastberadenheid. Een ander probleem is dat we makkelijk excuses vinden en we allemaal beslissen dat we ziek zijn en we niet kunnen vasten of dat we zo bezig zijn dat we moeten eten om er door te komen. Dit zijn sterke verleidingen om niet te vasten.

Janice: Hebt u een oplossing?
Ivan: De Gezegende Moeder helpt me echt. Ze heeft me geleerd om te bidden wanneer ik een strenge verzoeking waarneem. Dan vertrouw ik op Gods sterkte en sla ik me erdoor heen. Als ik op mezelf vertrouw, faal ik.

Janice: Waarom wil de Gezegende Moeder dat we vasten?
Ivan: Ze heeft ons dat gevraagd vanaf het begin. Ze roept ons op om ons hart te veranderen, onze gewoonten te veranderen en heiligen te worden. De Gezegende Moeder wil dat we afstand nemen van onze persoonlijke zonden, ze veroordelen. Al gedurende 25 jaar vraagt Zij ons om te bidden.

Janice: Wat doet u met deze strenge verleidingen?
Ivan: Als ik op mezelf vertrouw, faal ik.

Janice: Vertel eens over uw methode om te bidden met je hart.
Ivan: Bidden met het hart is een proces.

Janice: Wat is dat proces?
Ivan: Eerst moet ik beslissen om te bidden, dan moet ik mij concentreren op het gebed.

Janice: Wat ervaart u als u met het hart bidt?
Ivan: Vrede. Pure vrede. Gods vrede.

Janice: Hebt u vrede in uw familie?
Ivan: Als er geen vrede bij een familielid bestaat, dan tast dat de volledige familie aan. satan slaapt niet. Het gebed moet ons wapen worden. Elk gebed kan satan wegjagen.

De eerste dagen van de verschijningen

Janice: Kunt u zich uw eerste dagen van de verschijningen herinneren?
Ivan: Ja. Zeer zeker. De Gezegende Moeder verscheen voor het eerst op 24 juni 1981. De eerste tien dagen van de verschijningen waren zeer intens. Er was veel spanning en er waren veel moeilijkheden (kruisen). De priesters, de mensen en de regering waren allemaal tegen ons.

Janice: Hoe dicht was u bij de Gezegende Moeder op 24 juni 1981?
Ivan: Bij de eerste verschijning was de Gezegende Moeder ongeveer driehonderd meter van mij verwijderd.

Janice: Was u er zeker van dat het de Gezegende Moeder was?
Ivan: Niet op de eerste dag.

Janice: En op de tweede dag?
Ivan: Ze stond recht voor mij.

Janice: Was ze zo dichtbij u?
Ivan: Ja. Alles was zeer duidelijk voor mij die tweede dag.

Janice: Hoe voelde u zich de tweede dag als u de Gezegende Moeder zo duidelijk zag?
Ivan: De eerste paar nachten was het een grote schok. Tracht u even in mijn plaats te stellen, dan zult u het wel begrijpen.

Janice: Hoe verliep alles de eerste weken?
Ivan: De Gezegende Moeder vroeg ons om onze harten te openen voor de Heilige Geest zodat we de genade konden ontvangen.

Janice: Zag de Gezegende Moeder er mooi uit?
Ivan: De Gezegende Moeder is mooi.

Janice: Kunt uw haar schoonheid beschrijven?
Ivan: Haar schoonheid is moeilijk met woorden te beschrijven. We hebben de kunstschilders verteld waarop ze geleek maar niemand was in staat om haar te schilderen. Het is jammer dat niemand van ons een schilder is!

Janice: Kunt u haar verschijning beschrijven?
Ivan: Ze is omgeven van een immens licht. Ze komt, soms, met engelen. Soms is er een schitterend kruis naast of achter haar.

Janice: Ziet ze er jong of oud uit?
Ivan: Haar gezicht is tijdoos. Ze is noch jong noch oud. Haar leeftijd is eeuwigdurend.

Janice: Hoe weet u dat?
Ivan: Ik weet dat gewoon. Ik zie haar elke dag.

Janice: Neemt u haar kledij waar?
Ivan: Alhoewel ze meestal hetzelfde draagt, let ik eigenlijk niet op haar kleding.

Janice: Hebt u haar klederen van goud of turkoois, beschreven door Vicka, gezien?
Ivan: De liefde van de Gezegende Moeder is zeer groot. Ik heb me niet geconcentreerd op haar klederen, alhoewel ze bij haar feesten echt wel een schoon gouden kleed draagt. Normaal draagt ze een grijs kleed en een witte sluier. Ze heeft blauwe ogen, roze wangen, zwart haar. Ze staat op een wolk. Ze draagt een kroon van sterren.

Het dagelijkse leven van Ivan

Janice: Was u toegewijd aan de Gezegende Moeder vooraleer de verschijningen plaatsvonden?
Ivan: Onze familie bad elke dag de rozenkrans. Het was juist iets puur mechanisch voor mij. Het was gewoon iets dat we deden.

Janice: Kende u de andere zien(st)ers goed?
Ivan: We waren enkel buren. We baden nooit samen. We leefden in dezelfde buurt en ieder van ons bad dagelijks thuis met de familie de rozenkans. Uitgezonderd deze twee overeenkomsten hadden we niets anders gemeen.

Janice: Gingen jullie dagelijks naar de H. Mis?
Ivan: Neen. Naar de H. Mis gaan, was enkel een plicht. Ik had geen benul van de immense waarde van de H. Mis.

Janice: Hoe denkt u nu over de H. Mis?
Ivan: De Gezegende Moeder Heeft gezegd dat het bijwonen van de H. Mis met ons hart het grootste voorrecht is dat er bestaat.

Janice: Ivan, herinnert u zich hoe de eerste dagen van de verschijning u persoonlijk hebben beïnvloed?
Ivan: Ja. Zeer duidelijk. Het was zo ’n grote gebeurtenis in mijn leven dat ik voelde dat ik naar het seminarie zou moeten en een Franciskaan worden.

Janice: Hoe verging het u in het seminarie?
Ivan: Het was een tijd van proberen en lijden maar ik was vervuld van vreugde omdat de Gezegende Moeder elke dag aan mij verscheen.

Janice: Hebt u raad voor seminaristen aangezien u zelf één van hen bent?
Ivan: Ja. Ik hoop dat ze daar niet zijn omwille van hun ouders maar omwille van het sterk gebed dat hen toegelaten heeft om te beantwoorden aan hun eigen roeping.

Janice: Ivan, was u in het seminarie door de druk van uw familie?
Ivan: Ik wens niets te onthulen over mijn persoonlijk leven.

Janice: Hebt u nog ander advies voor de seminaristen?
Ivan: Als er een crisis opduikt, bid voor sterk vertrouwen en geloof en doe een beroep op betrouwbare priesters voor hulp.

Over de priesters

Janice: Waarom vinden zij God hier, Ivan?
Ivan: Telkens de Gezegende Moede verschijnt, is ze vergezeld van een immens licht, immense genade voor degenen die verkiezen hieraan deel te nemen.

Janice: Heeft u enig spijt dat u het seminarie verliet?
Ivan: Ik kon de studie van het Latijn niet aan. Ik kon de studie van de filosofie en de theologie niet aan. Ik ben een gewoon mens. Het werk was te zwaar voor me.

Janice: Denkt u dat het Gods wil was dat u het seminarie verliet?
Ivan: Ik probeerde. Ik bad. Ik deed mijn best. Het was niet genoeg. Als God wilde dat ik priester werd, dan zou Hij mij het nodige intellect gegeven hebben en me de genade hebben geschonken om te slagen.

Janice: Was u triestig als u het seminarie verliet?
Ivan: Een mislukking is nooit gemakkelijk om te dragen.

Janice: Is het beter nu?
Ivan: Ja. Ik zie nu alles duidelijker.

Geheimen, tekenen en gebeden

Janice: Kunt u mij iets vertellen over de geheimen die u kent?
Ivan: Neen.

Janice: En over de beloofde tekenen hier in Medjugorje en over gans de wereld?
Ivan: Ik verkies daar niets over te zeggen.

Janice: Hoeveel geheimen heeft u?
Ivan: Negen.

Janice: En het tiende geheim?
Ivan: Ik weet niet wanneer ik het tiende geheim zal ontvangen.

Janice: Zullen uw dagelijkse verschijningen stoppen als u het tiende geheim hebt gekregen?
Ivan: We zullen zien.

Janice: Hoe noemt de Gezegende Moeder u?
Ivan: “Mijn lief kind.”

Janice: Waarom koos de Gezegende Moeder u?
Ivan: Dat vraag ik mij ook dikwijls af.

Janice: Komen anderen uw kamer binnen als u uw dagelijkse verschijning heeft?
Ivan: Andere mensen zijn aanwezig.

Janice: Zien al de anderen die, met u in uw kamer gedurende een verschijning aanwezig zijn, ook de Gezegende Moeder?
Ivan: Niemand heeft mij dat gezegd. Sommigen zeggen dat ze wat licht zien.

Janice: Wat ervaart u gedurende deze dagelijkse verschijningen?
Ivan: Veel dingen zijn er met mij gebeurd gedurende deze 24 jaar. De Gezegende Moeder komt vanuit de hemel. Telkens we in haar fysieke aanwezigheid zijn, ervaren we verscheidene dingen. Ik zou graag hebben dat iedereen op aarde Haar zouden zien. Dan zouden de mensen mij niet zo veel vragen hoeven te stellen.

Janice: Het moet wel een zware opgave zijn om door zoveel mensen ondervraagd te worden. Ivan, zullen alle mensen op aarde de Gezegende Moeder zien?
Ivan: Als u bidt, zult u het weten.

Janice: Als u op maandag- en vrijdagavond met uw gebedsgroep op de berg bent, kunt u dan beschrijven wat er gebeurt?
Ivan: We bidden. We zingen. Alles delen we. We zijn altijd gelukkig omdat we weten dat de Gezegende Moeder ons komt bezoeken.

Vorige nacht op de Verschijningsberg verscheen ze vreugdevol. Ze was vrij blijmoedig als ze ons begroette. Het behaagde haar zeer dat er niettegenstaande de ontbering zovelen gekomen waren om haar verjaardag [ 5 augustus] te vieren. Ze begroette ons, en iedereen uit het dorp en al haar kinderen van de wereld met de woorden;”Geprezen zij Jezus, mijn lieve kinderen.” Daarna bad ze met uitgestrekte armen over ons. Ze zegende ieder van ons. Ik beveel iedereen van ons aan en al de intenties die we meebrachten.

Ze zei,”Lieve kinderen, vanavond roept uw moeder u op om gedurende deze tijd meer dan normaal te bidden en samen in jullie harten te bidden voor de jeugd van de wereld. Speciaal, lieve kinderen, wil uw moeder het familiegebed hernieuwen.”

Dan baden de Gezegende Moeder en ik één Onze Vader en één Glorie Zij de Vader. De Gezegende Moeder bad verder met uitgestrekte armen over de aanwezigen. Ze vertrok dan met het teken van het verlichte kruis.

Janice: Ivan, kunt u beschrijven wat u ziet gedurende de dagelijkse verschijning?
Ivan: Ik zie haar op dezelfde manier als ik een normale persoon zie. Ik spreek met haar. Zij is mijn echte moeder.

Janice: Wat wil dat zeggen?
Ivan: Ze is mijn echte menselijke bron van liefde.

Janice: Is dat wat moeders moeten zijn?
Ivan: Moeders zijn de bron van liefde op een fysische manier maar veel moeders zijn daar zich momeneel niet van bewust.

Janice: Waarom niet?
Ivan: Velen zijn zo op zoek naar liefde voor zichzelf zodat zij liefde zoeken van anderen, of van het werk, of van plezier in plaats van God. Wanneer God toegelaten wordt om het hart van een moeder te vullen, dan kan een moeder het hart van een kind vullen. Kinderen lijden als hun moeder geen echte relatie heeft met God.

Janice: En wat met vaders?
Ivan: Ze worden door God gevraagd om een bron te zijn van sterkte, en steun en bescherming voor hun vrouw en kinderen.

Janice: Is dat niet de rol die de H. Jozef had met Jezus en Maria?
Ivan: Ja. Weinigen realiseren zich de kracht van de H. Jozef.

Janice: Wat is die kracht?
Ivan: De genade van Jezus en Maria.

Janice: Vertel mij meer over de dagelijkse verschijningen van de Gezegende Moeder.
Ivan: Soms is de Gezegende Moeder bedroefd. Dat maakt mij triestig.

Janice: Hoe is het om getroost te worden door de Moeder van God?
Ivan: Het is een bron van grote aanmoediging.

Janice: Weet u waarom de Gezegende Moeder zo dikwijls bedroefd is?
Ivan: Ja, het is omwille van onze zondig gedrag. Ze weet hoe erg de zonde ons kwetst, hoe ver de zonde ons verwijdert van God. Ze ziet ons heel graag. Ze verlangt dat we de plaats, die God voor ons in de hemel heeft voorbereid, bereiken. Ze ziet hoe gekwetst we geraken bij elke slechte keuze die we maken. Ze ziet hoe elke zonde ons berooft van ons leven met God.

Janice: Heeft God voor ieder van ons een plaats in de hemel bereid?
Ivan: Ja, de Gezegende Moeder bidt voor elke mens op aarde bij naam. Ze vraagt haar getrouwe kinderen om te bidden, te vasten en boete te doen voor haar kinderen die verloren zijn, die de hemel niet kennen of niets om de hemel geven. Ze beseffen niet wat ze weggooien. Het is daarom dat de Gezegende Moeder wil dat we bidden zodat iedereen naar de hemel kan komen.

De zonde en de liefde

Janice: Weet u iets over de zonde?
Ivan: De zonde maakt ons blind en doof voor God. Ze berooft ons van de eeuwige liefde.

Janice: Wat is eeuwige liefde?
Ivan: Gods liefde.

Janice: Denkt u dat u goed moet zijn om de Gezegende Moeder te behagen?
Ivan: Ze houdt van mij zoals ik ben. Ze weet hoe zwak ik ben. Ze moedigt mij altijd aan om harder mijn best te doen om God te behagen. Ze zegt dat Hij zo gelukkig is als we ook maar het kleinste ding doen om Hem te behagen. Ze zegt dat als we moesten weten hoeveel Hij van ons houdt, we nooit meer zouden zondigen. De meesten onder ons hebben het moeilijk om ons graag te laten zien door God. Velen zijn zo gekwetst door de zonde dat zij zelfs niet bewust zijn van God.

Janice: U spreekt van een zonde die een persoon “kwetst”. Is het daarom dat de eucharistie hier in Medjugorje een “harnas” is?
Ivan: Ja. Het is door de eucharistie dat we een harnas ontvangen tegen de zonde. Jezus zei,”Ik ben de weg en de waarheid en het leven.” We hebben dat zo geleerd.

Janice: De eucharistie is het lichaam en het bloed, de ziel en de godheid van Jezus. Wat zegt de Gezegende Moeder over de eucharistie?
Ivan: De Gezegende Moeder moedigt ons altijd aan om haar goddelijke Zoon, Jezus, die altijd en waarachtig aanwezig is in het gezegende sacrament, te bezoeken. Ze zegt dat ze daar altijd is met haar Zoon. Ze vraagt ons om de H.Mis het middelpunt van ons leven te maken en om de eucharistie dagelijks, als het mogelijk is, bij te wonen.

Janice: Gebruikt ze deze exacte woorden [“waarachtig aanwezig”] Ivan?
Ivan: We weten dat Jezus waarachtig aanwezig is in de eucharistie. Dat is ons geloof.

Janice: Hoe worden we ons bewust van God?
Ivan: Door gebed.

Janice: Kan het gebed ons leiden tot de ware tegenwoordigheid van Jezus in de eucharistie?
Ivan: Degenen, die bidden, vasten en de bijbel lezen, leren Jezus kennen. Zij die de woorden van Jezus verstaan, begrijpen de eucharistie. Elk gebed behaagt God. Het is satan die ons altijd vertelt dat ons gebed niet voldoende is, dat we niet goed genoeg zijn. Het minste gebed doet heel veel. De Gezegende Moeder zegt dat God elk gebed verhoort. God houdt van ieder van Zijn kinderen om het even wat hij heeft gedaan. Hij vergeeft altijd.

Janice: Ivan, waarover praten u en de Gezegende Moeder zoal na 25 jaar?
Ivan: Ze is uitzonderlijk bezorgd over de jeugd in de wereld en over het familieleven in het algemeen. Bekijk de wereldsituatie voor de jongeren. Zie wat de wereld de jeugd aanbiedt? Velen geraken verstrikt en verloren in de drugs, alcohol en immoraliteit. Er is een moreel verval onder sommigen van de jeugd. Zij lijden veel. Dat is slechter dan oorlog. Het ruïneert hun leven.

Janice: Waarom gebeurt dit allemaal, Ivan?
Ivan: satan is in deze situaties aanwezig. Bekijk zijn invloed op het familieleven. De Gezegende Moeder zegt dat je zijn kracht kunt zien in de vele scheidingen in de wereld.

Janice: Is satan verantwoordelijk voor scheidingen?
Ivan: Natuurlijk. Scheiding is het resultaat van de zonde. Zonde is het resultaat van een sterke verleiding. Zonde is het resultaat van zwakte. Tenminste één partij in een huwelijk zondigt om de sacramentele eenheid te vernietigen. Waar de zonde is, daar is ook satan.

Janice: Hoe geraakt satan betrokken bij huwelijken?
Ivan: Op verschillende manieren. Eén van zijn favoriete spelletjes is onenigheid brengen tussen man en vrouw, en daarna gaat hij de kinderen één voor één achterna.

Janice: Dat gelijkt op de eeuwenoude verdeel-en-heers theorie van de oorlog, Ivan.
Ivan: Satan is zeer slim en heeft een breed intellect. hij kent al onze zwakten.

Janice: Kunt u ons een voorbeeld geven van zijn invloed op de familie, Ivan?
Ivan: Ja. Neem de verantwoordelijkheid van de ouders. Zij zijn zo dikwijls geïnteresseerd in materiële dingen, trachten gelijkwaardig te zijn aan vrienden, of persoonlijk genot in elkaar met uitsluiting van kinderen, zowel geboren als ongeboren. God heeft aan de ouders de verantwoordelijkheid gegeven om de jongeren te helpen en te begeleiden. De eerste taak van de ouders is een liefdevolle omgeving te scheppen waar ze kunnen opgroeien. Dikwjls bestaat er weinig of geen liefde tussen de vrouw en de man. Dikwijls is er te weinig respect. Als dat zich voordoet is de geest van de kinderen verziekt. Dan heeft satan enorme kracht in de familie. Als er weinig liefde en respect is, heeft hij veel macht. Als er veel liefde voor luxe, comfort, prestige of professionele voldoening bestaat, heeft satan veel macht.

Janice: Was doet hij met die macht, Ivan?
Ivan: Hij wil liefde en vrede vernietigen. Als hij de thuis vernietigt, wint hij eeuwige macht over vele levens.

Janice: U spreekt dikwijls over de ziekte van het materialisme. Wat is die ziekte? Wat zijn de symptomen?
Ivan: Materialisme is een ziekte. Dingen worden belangrijker dan ze in werkelijkheid zijn. Er bestaat een soort van blind besef en mensen hechten veel belang aan zekere mensen, voorwerpen, zoals auto’s, huizen, de carrière op het werk, of sociale posities. Deze dingen worden verhoudingsgewijs belangrijker en belangrijker totdat ze het bewustzijn van de mens opeten of versmachten. Als dat gebeurt, is er geen liefde, vrede en vreugde meer mogelijk. Vele delen van de bevolking van deze wereld lijden aan deze ziekte. Het geloof van de mensen is steeds gegroeid naarmate ze stierven van de honger.

Janice: Waarom?
Ivan: Omdat het diepste verlangen van het menselijk hart naar God gaat en niet naar dingen.

Janice: Marija vertelde me dat, Ivan. Materiële zaken leiden ons niet naar de hemel maar ze kunnen ons wel belemmeren om daar te komen, nietwaar?
Ivan: Inderdaad. De oplossing voor deze ziekte is het gebed met het hart en het vasten.

Janice: Ivan, zegt de Gezegende Moeder ons niet dat de heilige biecht een remedie is voor het materialisme van het westen?
Ivan: Ja. Ze heeft gezegd dat de maandelijkse biecht het westen zal genezen.

Janice: Waarom?
Ivan: Omwille van de kracht van de genade van het sacrament van de verzoening.

Janice: Ivan, u hebt de hemel gezien, nietwaar?
Ivan: Ja.

Janice: Kunt u hem beschrijven?
Ivan: Ik kan de hemel niet beschrijven omdat het moeilijk te beschrijven is. Het is echt iets dat je moet ervaren.

Janice: Weet u of u naar de hemel gaat als u sterft?
Ivan: We moeten eraan werken om de wereld te verdienen. De mensen doen niet altijd hetgeen ze zouden moeten doen, ik ook.

Gebed en vrede

Janice: Ivan, u leidt een gebedsgroep, nietwaar?
Ivan: Ik ben lid van een gebedsgroep. De Gezegende Moeder is de leider van de gebedsgroep.

Janice: Waarom hebt u de gebedsgroep gesticht?
Ivan: Het was de wens van de Gezegende Moeder.

Janice: Wat is het doel van uw gebedsgroep?
Ivan: We bidden voor de intenties van de Gezegende Moeder en dragen onze offers en vasten op aan haar.

Janice: Leidt de Gezegende Moeder echt uw groep?
Ivan: Ja, volledig. Ze geeft ons richtlijnen wat te doen en hoe bepaalde dingen te bereiken.

Janice: Wat zijn een aantal dingen die uw gebedsgroep heeft gedaan?
Ivan: We bidden voor de wereldvrede. We bidden voor de zieken en de verlatenen, geborenen en ongeborenen, de hongerigen, de eenzamen, de armen, de thuislozen. We doen ook werken van barmhartigheid.

Janice: Hoe dikwijls komt u samen?
Ivan: ’s Maandagsavonds op de Podbrdo (Verschijningsberg) en ’s vrijdagsavonds op de Krizevac (Kruisberg).

Janice: Ivan, veel bedevaarders hebben uitzonderlijke dingen ervaren door gedurende uw gebedsgroepsbijeenkomsten deze bergen te beklimmen. Verschijnt de Gezegende Moeder altijd?
Ivan: Ja, en ze bidt voor al degenen die komen en ze zegent alle aanwezigen.

Janice: Ivan, wil de Gezegende Moeder gebedsgroepen?
Ivan: Ze dringt er op aan dat alle mensen op aarde deel zouden uitmaken van gebedsgroepen.

Janice: Waarom?
Ivan: Ze weet wat er op ons afkomt.

Janice: Ivan, dikwijls is er verdeeldheid en soms zelfs geheime strijd in gebedsgroepen.
Ivan: Dat toont aan dat satan gebedsgroepen haat. Als er veel verleiding bestaat, wees dan gewaarschuwd. Neem de onenigheid als een waarschuwing voor de toekomst. Als satan momenteel zo hard werkt voor de vernietiging; dan kan je er zeker van zijn dat hij bezig is met een weg te banen voor een toekomstige overwinning van hemzelf.

Janice: Wat wil hij?
Ivan: Menselijke zielen. Gebedsgroepen zijn een bescherming tegen de triomf van satan. Waar er ook verdeeldheid is, bid meer en vast meer.

Janice: Welke gebeden, Ivan?
Ivan: Voor mij, in extreme omstandigheden, dagelijkse H. Mis, eucharistische aanbidding, drie rozenkransen.

Janice: Dan blijft er niet veel tijd over om te slapen?
Ivan: De duivel slaapt nooit.

Janice: Welk soort vasten?
Ivan: Enkel op water en brood, drie dagen per week, tot de onenigheid stopt.

Janice: Waarom gebed en vasten? Waarom niet enkel bidden?
Ivan: Het gebed zonder vasten is zoals een soldaat met één been. Hij wordt gemakkelijk verslagen.

Janice: Weet u iets over de oorlog? (datum van de vraag: 30 januari 1991, gedurende de oorlog van de Perzische Golf).
Ivan: We zijn op het pad van de vrede.

Janice: Ivan, weet u iets over de ineenstorting van het “IJzeren Gordijn”?
Ivan: Als we de veranderingen die daar gebeuren beschouwen, moeten we besluiten dat onze gebeden en vasten hun doel niet hebben gemist. Maar de Gezegende Moeder pleit samen met ons om voort te bidden en te vasten. De veranderingen zijn niet gedaan. We moeten bidden en vasten tot de veranderingen gestabiliseerd zijn.

Janice: Weet u iets over de bekering van Rusland?
Ivan: De echte vraag is niet wanneer Rusland zich zal bekeren. Wij hebben bekering nodig. De oproep van de Gezegende Moeder is onze harten te veranderen. Ze vraagt voor verandering in onze personen en voor een wijziging in de maatschappij.

Janice: Wanneer hebt u nu verschijningen Ivan?
Ivan: Elke dag. Ik zie de Gezegende Moeder om twintig voor zes. Ik praat met haar en zij met mij.

Janice: Krijgt u ooit boodschappen van de Gezegende Moeder voor de Heilige Vader?
Ivan: De Gezegende Moeder geeft via Vicka boodschappen voor de Heilige Vader. In feite bracht paus Johannes Paulus II de boodschap van de vrede van het evangelie van de Gezegende Moeder doorheen de hele wereld. Zijn opvolger, paus Benedictus XVI zet dit wereldwijd voort.

Janice: Waarom is de Gezegende Moeder naar Medjugorje gekomen?
Ivan: Ze is door God gezonden om het geloof en het gebed te versterken in de Kerk. Als wij, het volk van God, sterk zijn, dan is de Kerk sterk. Als wij zwak zijn, dan is de Kerk zwak. De Gezegende Moeder is onze echte moeder. Ze houdt van ieder van ons zoals alleen onze echte moeder dat kan. Een wijze persoon zal aanvaarden wat Zij ons vertelt. Het belangrijkste van ons leven moeten de boodschappen zijn. Zij zijn vrede, bekering, vasten en boete, geloof en liefde. De Gezegende Moeder legt in al haar boodschappen uit dat Gods volk het evangelie moeten beleven. Haar boodschap is het evangelie van haar goddelijke Zoon, Jezus, onze broeder.

Janice: Hoe komt er vrede, Ivan?
Ivan: De Gezegende Moeder is de Koningin van de Vrede. Zij kan ons naar de weg van de vrede leiden zodat we in onszelf de vrede en het geluk vinden dat we verlangen. Ze roept iedereen op aarde op tot vrede in de wereld.

Janice: En wat met de niet-Christenen?
Ivan: Zij is de moeder van alle mensen op aarde. Ze roept al haar kinderen.

Janice: Hoe zal dit gebeuren?
Ivan: Door de hernieuwing van het familiegebed.

Janice: Dat ziet er zo simpel uit, Ivan.
Ivan: Als elke familie zou bidden en vasten als een familie, dan zou er vrede in de wereld bestaan. Als ouders zouden bidden, zegenen en meer offeren voor hun kinderen, dan zouden de kinderen bloeien. Moesten de kinderen voor hun ouders bidden, speciaal voor de veiligheid van het huwelijk van hun ouders, en hun ouders liefhebben en gehoorzamen, dan zou het familieleven een bron van immense liefde en vrede op aarde zijn. Waar er geen gebed noch opoffering is, daar is God afwezig. Een plaats zonder God is een plaats van groot gevaar en pijn. Het familiegebed en boetedoening zullen vrede brengen in de mensen, vrede in de kerk en vrede in de wereld.

Boodschappen

Janice: Hoe kan iedere mens helpen?
Ivan: De enige manier waarmee we kunnen helpen is het familiegebed. God respecteert de familie zo veel dat, als Jezus de menselijke natuur aannam in de schoot van Maria, Hij verkoos om in een familie te leven. De familie is nu grotendeels bedreigd door het materialisme. We werken en daardoor hebben we geen tijd meer over om samen te bidden. Dit is een groot excuus maar in realiteit is het een grote leugen en de meeste mensen leven in deze leugen.

De Gezegende Moeder heeft aan families die samen bidden, beloofd dat daar harmonie en eenheid zal zijn. Je moet er mee beginnen als de kinderen nog baby zijn. Het is een proces, een evolutie. Op het moment dat de kinderen in hun twintger jaren zijn is het erg moeilijk om slechte gewoontes te veranderen.

Janice: En wat met het gezag van de ouders? Veel jonge mensen rebelleren tegen het gezag van hun ouders. Spreekt de Gezegende Moeder daarover?
Ivan: Het gezag van de ouders is een kwestie van liefde. Welk soort vrijheid geven we de jeugd? Waar is satan? Helpen de ouders satan echt als ze hun plichten verwaarlozen? Hun gezag? De ouders moeten hun eigen vrijheid beperken om hun kinderen van dienst te zijn, zoals de kinderen hun ouders moeten gehoorzamen en liefhebben. Heilige liefde brengt grote zegeningen voor ouders en kinderen.

Janice: Het moet gezegd: liefde verwekt liefde. Egoïsme verwekt egoïsme. Zonde verwekt zonde. En wat met de ouderen?
Ivan: De Gezegende Moeder zegt dat drie generaties in één huishouden God het meest behaagt.

Janice: Heeft u enig advies van de Gezegende Moeder?
Ivan: Ze wil dat wij uitdragers van haar boodschappen zijn. We hebben minder woorden nodig maar meer daden.

De Commissie

Janice: Ivan, hebt u enige informatie over de commissie die in Rome werd opgericht om de authenticiteit van deze verschijningen in Medjugorje te bestuderen en daarover te beslissen?
Ivan: De commissie onderzoekt alles. Elke maand komt er een bisschop van de commissie naar Medjugorje om de H. Mis te lezen en om met de bedevaarders te spreken. De medische sectie van de eerste en de tweede commissie heeft haar werk beëindigd.

Janice: Wat is hun conclusie?
Ivan: Beide commissies hebben besloten dat alle zes de zieners gezond zijn. Maar dat wisten we al van voor dat ze ermee begonnen. We onderwierpen ons aan hun onderzoeken om aan de wereld te bewijzen dat we normale mensen zijn.

Janice: Waren de testen moeilijk?
Ivan: Ze werkten gedurende 5 jaren met ons. Ik heb 140 testen ondergaan. 13 artsen kwamen naar Medjugorje om ons te danken voor onze medewerking nadat ze hun onderzoeken hadden gedaan. Er is niet één haar op mijn hoofd dat ze niet hebben onderzocht. Als ze ons dankten vroeg ik hen: ”Nu mogen we u onderzoeken?”

Janice: Wat antwoordden ze ?
Ivan: Zij antwoordden niets.

EINDE

Vertaling: Henk

Er zijn sommige aspecten aan de bekende verschijningen te Medjugorje in Bosnië-Herzegovina die ons meer en meer beginnen te boeien. Er komen meer en meer verhalen naar boven dat deze verschijningen in het verleden diverse malen zijn voorspeld, verhalen die voorheen bijna ongekend waren, maar nu aan de oppervlakte komen.

Op 28 oktober hebben we hier al verhaald over de Soefi-mysticus, Hasan Shushud, die reeds één jaar voor de verschijningen begonnen, in 1980, Medjugorje in detail had voorspeld: "Als Maria en haar plannen vlug zullen worden aanvaard, zal het lijden kortstondig zijn. Als Rome daarentegen, Maria niet benaderd met de nodige vastberadenheid, een oprechte aanvaarding tijdens de tijd dat God Rome de tijd en de vrijheid om te kiezen toelaat, dan zal God andermaal vrede, vreugde en liefde vergeefs hebben aangeboden en zal de mensheid de gevolgen voelen van satans plan."

Ook was er de bekende Katholieke charismatische priester, Emiliano Tardif, uit Santo Domingo, die in een "moment van ingeving", tijdens een conferentie, de verschijningen zag aankomen.

Er was ook een voorspelling van een Iers-Amerikaanse kloosterzuster, Briege McKenna. Deze voorspelling vond plaats net vóór de verschijningen begonnen, in dezelfde maand en hetzelfde jaar: juni 1981.

Ook hebben we eerder al uitgebreid verslag uitgebracht over een inwoner uit Medjugorje, Mate Šego, geboren in 1901 en overleden in 1979, die dikwijls sprak over een tijd ver in de toekomst dat "mijn Gospa" [Onze-Lieve-Vrouw] zou komen en dat iedereen die een leven leidde in gebed, bijzondere genaden zou kennen. "Ik vertel u dit nu", profeteerde hij, "want ik zal het niet meer meemaken, maar u, kinderen, zullen er allen getuige van zijn! Er zullen heel wat gebouwen komen, geen huizen zoals we nu hebben, maar sommige gebouwen zullen heel groot zijn. Onze inwoners zullen hun land aan inwijkelingen verkopen, die er hotels zullen op bouwen. Medjugorje en de omliggende heuvels zullen een heilige plaats vormen. Er zullen zoveel mensen naar onze Crnica komen [de Podbrdo maakt deel uit van de Crnica] dat u 's nachts niet meer zult kunnen slapen. Zij zullen komen voor mijn Gospa! Wees vriendelijk en gastvrij voor hen die naar hier zullen komen en alles zal u goed gaan."

Šego was eerder berucht dan geliefd bij de inwoners en zij luisterden maar met een half oor naar hem. Bijna elke dag liep hij in het dal te roepen over de dingen die hij had voorzien en dit op een dergelijke wijze dat men dacht dat de man stomdronken was en een dorpsgek. Nochtans kwam zijn voorspelling tot ieders verbazing uit: Medjugorje, ooit een dorp dat bestond uit gebouwen van uitgehouwen stenen en tabaksvelden, is nu een pelgrimsstad geworden zoals Lourdes, even groot en even bekend. Er zijn ontelbare winkels en kramen, waar men religieuze voorwerpen kan kopen, er zijn pensions en er zijn hotels die zich allemaal bevinden in het gebied tussen de kerk van Medjugorje en de verschijningsberg, de Podbrdo. Vele van deze, soms grote gebouwen, zijn gebouwd met buitenlands geld om te voorzien in het verblijf van de massa bedevaarders, wiens aantal elk jaar nog toeneemt: dit jaar waren er in september, dat al buiten het hoogseizoen valt, 5.441 priesters aanwezig die samen 300.500 Heilige Communies uitdeelden.

Maar er is nog meer. Nog ouder zijn de voorspellingen van een oudere dame, Marićuša, die haar schapen uitliet op de heuvels en eveneens een ontzagwekkende toekomst voorzag, waarin Onze-Lieve-Vrouw zou verschijnen en er een "wit leger" zou komen. Dat laatste kan verwijzen naar de vredestroepen van de Verenigde Naties, die er uitgebreid aanwezig waren tijdens de Joegoslavische burgeroorlog van de jaren 90.

Ook werd er ondertussen, in 1933, een enorm kruis opgericht op de Krizevac [Kruisberg], die destijds nog de Śipovac [de roosgekleurde heuvel] heette. De bezieler van dit initiatief was de pastoor uit die tijd, Eerwaarde Bernardin Smoljan, die in 1945 werd vermoord door de communisten in het nabijgelegen Mostar. Ook wou hij een nieuwe kerk bouwen, maar de verarming van het gebied lag aan de oorzaak dat dit werd uitgesteld tot in 1969, toen de vroegere, door een aardbeving beschadigde kerk, werd vervangen door de nu beroemde Heilige Jacobuskerk, en gekend is voor haar twee torens.

Veel van deze zaken staan vermeld in een inmiddels nieuw verschenen boek over Medjugorje: "Medjugorje: what's happening?" geschreven door Eerwaarde James Mulligan uit Londen.

Er is ook het schilderij, gemaakt door de kunstenaar Vlado Falak uit Šurmanci, een nabijgelegen gehucht, dat onze Heilige Moeder afbeeldt in de lucht boven de nieuwe kerk, met op de achtergrond de Kruisberg. Het schilderij dateert uit 1974, zeven jaren voor de verschijningen begonnen aan de zes kinderen! Het schilderij hing in het koor van de kerk, waar later vele verschijningen zouden gebeuren [alsook in de pastorij en de sacristie].

Schilderij uit 1974 van Vlado Falak

Als men deze verhalen nu hoort, kan men er nog moeilijk omheen dat de plaats reeds lang geleden werd uitgekozen door Onze Hemelse Moeder.

In 1933 vond, naar verluidt, het eerste vreemde incident plaats in het Vaticaan zelf, met Paus Pius XI. Deze Paus werd geboren als Achille Ratti op 31 mei 1857 te Desio, Lombardije. Na een academische carrière in Milaan en een kerkdiplomatieke in Polen en Pruisen werd hij in 1921 tot aartsbisschop van Milaan en kardinaal benoemd. Op 6 februari 1922 werd hij tot Paus gekozen en nam hij de naam Pius XI aan. Hij was een enthousiast bergbeklimmer. Was het de door de Goddelijke Voorzienigheid dat hij Pauselijke nuntius was te Warschau op het moment dat Karol Woijtyla, de toekomstige Paus Johannes Paulus II, op 18 mei 1920 te Wadowice in Polen geboren werd?

Op een nacht, in februari 1922, had deze Paus in het Vaticaan een droom dat hij een berg aan het beklimmen was, een berg die hij nog nooit had gezien. Hij wist dat het niet in Italië was omdat hij bijna elke top in Italië kende. Toen hij de top bereikte, zag hij de Maagd Maria, die hem geduldig aan het opwachten was. Zij droeg een witgrijs kleed en een lange witte doek.

Zij sprak hem aan: "Achille, Ik wil dat u op deze plaats een kruis laat bouwen, omdat deze plaats erg belangrijk zal worden in de toekomst."

Hij keek rond in dit voor hem onherkenbaar gebied en vroeg zich af: "Waar ben ik?"

"Joegoslavië", en glimlachend voegde Maria hieraan toe, "Onthoud deze berg, Achille."

Toen werd de Paus plotseling wakker en dacht hij onmiddellijk aan deze nare droom.

Enkele maanden later ontving Paus Pius XI een verzoekschrift van de aartsbisschop van Mostar, in voormalig Joegoslavië, nu Bosnië-Herzegovina. Het bisdom wou een betonnen kruis oprichten op de berg Sipovac, ter herdenking van de kruisdood van Jezus Christus, 1900 jaar geleden. Toen de Paus een foto zag van de plaats, riep hij het uit: "Dit is bergtop die ik in mijn droom heb gezien!"

Zonder aarzelen keurde hij de bouw goed en het jaar daarop werd het kruis opgericht.

De pastoor van de parochie, Eerwaarde Bernardin Smoljan, had ondertussen gehoord van de droom van de Paus en deed de belofte om een groot kruis te bouwen op de berg Sipovac. Hij legde het verhaal uit aan zijn parochianen die hier onmiddellijk mee instemden. Hiermee werd zijn parochie meteen toegewijd aan Christus en werd Zijn bijzondere bescherming gevraagd voor de hagel, die zo dikwijls de wijngaarden en de tabaksplantages van de boeren vernietigde.

Niemand kan echter weten hoe plaatsen hier en elders uitverkoren zijn en passen in Gods Meesterplan, noch kent men de echte geschiedenis van deze plaatsen, die soms teruggaat tot in de prehistorie [de streek was het woongebied van holbewoners]. Ook weet men dat de Franciscanen hier al sedert de middeleeuwen actief zijn, met legenden dat de Heilige Franciscus van Assisi ooit heeft gewandeld op de rotsachtige dolomietenstenen van de heuvels van het voormalige Joegoslavië.

Ook staat het gebied bekend vanwege het bloed van de martelaren, door de eeuwen heen. We denken dan in de eerste plaats aan de Tweede Wereldoorlog, toen een trein met zes wagons, afgeladen vol met vrouwen en kinderen, richting Šurmanci reed. Zij werden de bergen ingestuurd om levend van de rotswanden te worden gegooid. In 1945 werden er 69 Franciscanen gedood [sommigen onder hen werden levend begraven in het nabije klooster van Široki Brijeg]. In totaal werden er tijdens de Tweede Wereldoorlog 617 priesters afgeslacht door de communisten uit Kroatië en Bosnië-Herzegovina. Ook werden er vele Franciscanen gedood toen het land nog onder bezetting was van Turkije.

Er is ook Vader Jozo Zovko, de parochiepriester van Medjugorje, die zou worden gevangengezet door de communisten. Hij werd onder druk gezet om de verschijningen te ontkennen en dit zowel door de communisten als door de plaatselijke bisschop. Zelfs onder de bedreiging dat ook de kinderen zouden worden gevangengezet, heeft Vader Jozo hieraan nooit willen toegeven, dit in tegenstelling tot de bisschop van Mostar. Dit kan de aanleiding geweest zijn tot de geschillen die van dan af zijn ontstaan tussen de Fanciscanen en de bisschop van Mostar.

En dan is er ook nog het Vaticaan, dat nooit heeft willen toegeven aan de ontkenningspolitiek van de bisschop. Hij had dan ook Johannes Paulus II tegen, die, zoals u allen weet de Heilige Moeder hoog in zijn vaandel droeg. De letter M van Maria staat zelfs vermeld op zijn wapenschild. Ook stuurde hij de toenmalige kardinaal en voorzitter van de Congregatie voor de Geloofsleer "incognito" naar Medjugorje. Dit verhaal wordt bevestigd door diverse taxibestuurders, maar ook door diverse andere getuigen, waaronder een Ierse bedevaartser, Mary E. Smith en haar vriendin, Anita Curtis: "We zaten op de trappen buiten de sacristie. Kardinaal Ratzinger wandelde op zo'n halve meter van ons voorbij. Hij probeerde er alles aan te doen om zijn uiterlijk te verbergen, om niet te worden herkend. Zo droeg hij burgerkledij. Wij herkenden hem meteen, zonder enige twijfel."

Het is geweten dat het Vaticaan regelmatig waarnemers stuurde in burgerkledij. Ook was het kardinaal Ratzinger die later de plaatselijke bisschop van Mostar de bevoegdheid ontnam om zelf nog verder te oordelen over de verschijningen. Ook is het geweten dat de voormalige Pauselijke nuntius van Oostenrijk, Mgr. Edmond Farhat, samen met een groep van 2.000 gelovigen naar Medjugorje ging, tijdens de maand oktober van 2009. Later bracht hij verslag uit over dit gebeuren aan kardinaal Ratzinger, die toen al tot Paus was verkozen. Hij voelde zich in zijn element bij het aanhoren van zijn ervaringen.

Een laatste woord over Mate Šego: hij voorspelde eveneens dat er op een dag een meer zou komen in Medjugorje, waar nu, tijdens de zomer de aarde zo droog is als kurk. En Mirjana Dragicevic staat bovendien volledig achter het verhaal van Mate.

Bron: Diverse

Vertaling: Chris De Bodt

“De verschijningen in Medjugorje dagen de mensheid uit om te kiezen tussen de weg die naar God leidt of de wegen van de wereld die doodlopen,” zei Ivan in een overvolle kerk te Kalamazoo, VS, op 31 januari 2012. “De Maagd Maria is elke dag met ons en zo is het beslissende antwoord hoeveel we met Haar zijn in gebed,” voegde de ziener hieraan toe.

“De wereld bevindt zich op een keerpunt en dit is zo sinds 1981, toen de Maagd Maria voor het eerst verscheen in Medjugorje,” zei de ziener Ivan Dragiceciv na zijn openbare verschijning op dinsdag in Kalamazoo, Michigan.

“Tijdens deze dertig jaar van verschijningen, is dit waarlijk een keerpunt geweest voor de mensheid, voor de families, voor de Kerk. En wanneer ik zeg dat we ons op een keerpunt bevinden, bedoel ik: zullen we Gods weg bewandelen of de weg van deze wereld?” Aldus Ivan, volgens een nota van MaryTV, dat instond voor de beelden.

“Wanneer de nood het hoogst in bij Haar kinderen, komt Onze Moeder tot ons. Zij komt tot haar kinderen wanneer deze in moeilijkheden zijn. Ze is gekomen omdat Zij ons van het doodlopende spoor, waarin deze wereld zich bevindt, wil halen,” vervolgde Ivan.

“Onze Lieve Vrouw roept ons op om een beslissing te maken voor God, omdat in Hem onze vrede ligt. Deze wereld kan ons geen vrede schenken. De vrede die de wereld ons schenkt zal ons al heel vlug teleurstellen. Dat is waarom we voor deze schatten moeten kiezen die eeuwig zijn. Enkel God is niet tijdelijk. Al de rest is voorbijgaand. Wij zijn enkel op deze aarde als pelgrims. We zijn hier enkel op doortocht. Dat is de reden waarom we een beslissing moeten nemen. We moeten beslissen om de rechte weg te bewandelen.”

De ziener zei dat, terwijl Jezus en de Maagd Maria steeds ter beschikking staan van de mensen, het meer de vraag is of de individuele persoon zichzelf ter beschikking stelt: “Onze Moeder bidt voor ons. Zij is steeds met ons, zelfs in de moeilijkste momenten. Zij is, samen met Haar Zoon, met ons. Maar we moeten deze vraag beantwoorden. Hoe dikwijls zijn wij met Haar? Hoeveel tijd brengen we met Haar door in gebed?” vroeg Ivan.

“Zij draagt ons in Haar hart. Zij heeft ons een plaats gegeven in Haar hart. En deze avond, tijdens de verschijning, was Ze gelukkig en vredevol. Die vreugde was waar te nemen op Haar gelaat en in Haar ogen. Zo groot is Haar liefde.”

Bron: Jacob Marschner, Medjugorje Today

Vertaling: Chris De Bodt

Geografie en klimaat

Bosnië-Herzegovina ligt in het zuid-oosten van Europa is iets groter dan Nederland [51.129 km2] en herbergt ongeveer 3,5 miljoen inwoners.

In het noorden, het westen en het zuiden grenst het land aan Kroatië en in het oosten aan de Unie Servië en Montenegro. In het zuiden heeft het land 21,2 kilometer kustlijn rond de badplaats Neum, tevens de enige directe uitweg naar zee. Door deze corridor worden de zuidelijkste Kroatische provincie en de stad Dubrovnik van de rest van Kroatië gescheiden.

Verschillende deelrepublieken van voormalig Joegoslavië

Grofweg ingedeeld heet het noordelijke en het westelijke deel van van het land Bosnië [genoemd naar de rivier Bosna] en het oostelijke en zuidelijke deel Herzegovina [een Herceg is een oude benaming voor een vorstelijke titel, vergelijkbaar met 'hertog'].

De noordelijke grens met Kroatië wordt gevormd door de rivier Sava, de noordwestelijke grens met Kroatië door de rivier de Una en delen van de oostelijke grens met de Unie van Servië-Montenegro door de rivier de Drina.

Het noorden van het land ligt in de Sava-vallei en is, net als het aan de overzijde van de grens gelegen Kroatische Slavonië, overwegend vlak. Het oosten van het land is voornamelijk bergachtig. In het zuidoosten, op de grens met Montenegro bevindt zich de hoogste berg van het land, Maglić [2386 meter].

Ook rond Mostar in het zuiden en de hoofdstad Sarajevo bevinden zich toppen van ruim 2000 meter. Vanwege de ligging is het gebied rondom Sarajevo erg sneeuwzeker. Verder liggen in de zuidwesten aan de grens met Kroatië de Dinarische Alpen met toppen van gemiddeld 1500 meter.

De langste en belangrijkste rivieren van het land zijn:

• Sava [945 km] vormt de grens met Kroatië in het noorden.
• Bosna [245 km] loopt van vlakbij Sarajevo in het oosten naar de Sava in het noorden.
• Drina [364 km] begint als de rivier Tara in Montenegro, en loopt dan deels parallel, deels als grens met de Unie Servië-Montenegro en mondt uit in de Sava bij het drielandenpunt Bosnië-Servië-Kroatië.
• Neretva [218 km] loopt vanuit het zuiden via de stad Mostar naar het zuiden naar Kroatië, en mondt daar bij de stad Ploče uit in de Adriatische Zee, op zo'n 10 kilometer na de Bosnisch-Kroatische grens.
• Vrbaš [240 km] loopt vanuit midden-Bosnië naar het noorden via Banja Luka naar de Sava.
• Una [214 km] ligt in het westen aan de grens met Kroatië. Deze rivier is zeer bekend bij aktieve sporters.

Het klimaat is divers en wordt grotendeels bepaald door de Adriatische Zee, de Middellandse Zee, de Dinarische Alpen en de Alpen. Er is dan ook sprake van zowel een Middellandse Zee klimaat met warme, droge zomers en zachte, regenrijke winters, als een gematigd landklimaat met warme zomers en strenge winters. In de winter kunnen de temperaturen in de Dinarische Alpen dalen tot -30° C, terwijl de temperaturen in de zomermaanden kunnen oplopen tot 40° C. In de natte periode van het jaar [september tot april] vallen er grote hoeveelheden neerslag. In de vorm van sneeuw levert deze neerslag vooral problemen op in de bergen.

Bevolking, religie en talen

De bevolking, waarvan de etnische samenstelling sinds de burgeroorlog van 1992-1995 in sommige gebieden in Bosnië-Herzegovina drastisch is gewijzigd, bestaat voor ongeveer 44% uit Moslims [Bošnijaks], voor 31% uit Serviёrs, voor 17% uit Kroaten en voor 8% uit overigen [waaronder Albanezen en Turken]. Hoewel wereldwijd het woord ´Moslim´ wordt gebruikt voor de aanhangers van deze religie, is ´Bošnijak´ hier de officiële term. De Slavische stammen [waaronder die van de Serven, de Kroaten en de Slovenen] die zich rond de 9e eeuw definitief op de Balkan vestigen, komen deels onder de invloed van het West Romeinse Rijk [en worden onder die invloed Katholiek] en deels onder de invloed van het Oost Romeinse [Byzantijnsche] Rijk, en worden onder die invloed Orthodox. Onder meer de Kroaten adopteren het Katholieke geloof; de Serviёrs het Orthodoxe. Na de 15e eeuw komen er door de invloeden van de Turken [Ottomaanse- of Osmaanse Rijk] ook Moslims bij en Kroaten en Serviёrs die zich tot de Islam hadden bekeerd.

Tussen de drie grootste bevolkingsgroepen bestaat in feite weinig verschil. Wel is het zo dat door eeuwenlange verschillende culturele invloeden de religies, gebruiken en in beperkte mate ook de taal uit elkaar zijn gegroeid. Over het algemeen zijn het geen 'strenge' vormen van de religies, maar sinds de jaren 90 wordt het geloof wel sterker beleden, dit omdat het geloof de etnische identiteit benadrukt.

De talen in Bosnië-Herzegovina hebben verschillende namen: Servisch, Bosnisch en Kroatisch. Het zijn Slavische talen die verwant zijn aan het Sloveens, Macedonisch, Bulgaars, [Wit-]Russisch, Pools, Tsjechisch, Slowaaks en Oekraiens. In de praktijk schelen deze 3 talen zeer weinig van elkaar, en is er absoluut geen taalbarriére. In het oude Joegoslavië was de officiele taal het "Servo-Kroatisch." Sinds 1991 is er sprake van een officiёle Kroatische, Servische en Bosnische taal. Zeker in Bosnië-Herzegovina worden de talen door elkaar gesproken.

Tussen de talen zit een gering onderscheid in woorden, en een nog geringer onderscheid in zinsbouw en grammatica. De versie door die moslims wordt gesproken kent ook veel Turkse woorden, een overblijfsel uit de Turkse overheersing. Serviërs en Kroaten hebben hun taal meer gezuiverd om zich meer te onderscheiden van de andere talen. Het duidelijkste verschil zit in het schrift: Kroatisch wordt in het latijnse alfabet geschreven, terwijl het Servisch het Cyrillische alfabet gebruikt. Het is een variant van het Russische schrift waaruit enkele letters zijn weggelaten. Beide alfabetten kennen 30 letters, maar het latijnse alfabet kent een andere volgorde dan het cyrillische.

Het Land

De Republiek Bosnië-Herzegovina zoals het land algemeen bekend staat, is sinds 1992 een onafhankelijk land, lid van de Verenigde Naties en veel andere internationale organisaties. Sinds het verdrag van Dayton in 1995 een einde maakte aan de burgeroorlog is het land politiek gezien verdeeld in twee entiteiten [de Republika Srpska en de Federatie Bosnië-Herzegovina] en één district [Brcko]. De hoofdstad is Sarajevo.

Bosnië-Herzegovina heeft een parlementaire democratie. Aan het hoofd staat een Presidium [BH Presidency], bestaande uit drie leden: een Moslim, een Serviër en een Kroaat. Zij worden elke 4 jaar direct gekozen door het volk. Dit presidium kiest een Ministerraad. [BH Council of Ministers].

De activiteiten van de Ministerraad worden goedgekeurd door het Huis van Afgevaardigden [House of Representitives], bestaande uit 42 leden [28 uit de Federatie en 14 uit Srpska] die elke twee jaar door het volk gekozen worden. Verantwoording leggen de ministers af aan het Huis der Volkeren [BH House of People], bestaande uit 5 Moslims, 5 Serviërs en 5 Kroaten, die elke twee jaar gekozen worden door het Federale Huis der Volkeren [Federation House of People] en de Nationale Assemblee van Srpska [RS National Assembly].

De feitelijke macht ligt echter bij de twee entiteiten die het land opdelen. Zo heeft elke entiteit een eigen leger, eigen vlag, eigen volkslied en eigen paspoort!

Zoals reeds gezegd bestaat Bosnië-Herzegovina uit twee entiteiten en een district. In het navolgende gedeelte zal hier iets dieper op in worden gegaan.

De Federatie Bosnië en Herzegovina

De veel gebruikte naam van deze, sinds het verdrag van Dayton Moslim-Kroatische entiteit, is Moslim-Kroatische Federatie. In de praktijk wonen de bevolkingsgroepen sinds de oorlog niet echt door elkaar, afgezien van de grotere plaatsen.

De Federatie omvat ongeveer 51% van het totale grondgebied van Bosnië-Herzegovina. Grofweg het westen, zuidwesten, zuiden en midden van het land. Naast de landelijke hoofdstad is Sarajevo ook voor een deel de hoofdstad van de Federatie. Het andere deel behoort tot de Servische entiteit Republika Srpska.

Politiek en economisch gezien leunt dit deel veel op het buurland Kroatië. De Federatie is administratief verdeeld in tien kantons:

• Una - Sana
• Posavina
• Tuzla
• Zenica-Doboj
• Bosanska Podrinje
• Srednja Bosna [Midden-Bosnië]
• Hercegovina-Neretva
• Zapadna-Hercegovina [West-Herzegovina]
• Sarajevo
• Zapadna Bosna [West-Bosnië]

Nog even de belangrijkste plaatsen in de Federatie op een rijtje:

• Sarajevo. Naast landelijke hoofdstad ook de hoofdstad van de Federatie. Deze stad met ongeveer 350.000 inwoners ligt vlak bij de bron van de rivier de Bosna, waar het grootste deel van het land naar genoemd is. In de stad stroomt ook nog een rivier namelijk de Miljacka. Sarajevo is een verbastering van het Turkse woord Saray, dat paleis betekent. Sarajevo betekent zoveel als "van het paleis". Deze stad met veel bezienswaardigheden heeft veel te lijden gehad van de burgeroorlog van 1992-1995. Ingesloten door bergen was de stad een doelwit voor scherpschutters. Sarajevo kreeg, naast deze gebeurtenissen, twee maal eerder wereldbekendheid. Op de eerste plaats in 1914 toen Gavrilo Princip de Oostenrijkse troonopvolger aartshertog Franz Ferdinand doodschoot [hetgeen de aanleiding was tot de 1e wereldoorlog], en in 1984 toen de stad gastheer was voor de Olympische Winterspelen. De laatste jaren maakt Sarajevo een steeds grotere groei door op het gebied van festivals en congressen. Ook komt het toerisme langzamerhand op gang.
• Mostar. Deze stad was in het oude Joegoslavië een bekende toeristische attractie. De oude Turske brug van Mostar was wereldberoemd, evenals de eeuwenoude binnenstad. In 1993 is de brug door Kroatische troepen verwoest en ligt er slechts een noodbrug over de Neretva. Mostar is de hoofdstad van het kanton Herzegovina-Neretva, en vervult daarmee een belangrijke administratieve functie in het zuiden van het land. Sinds de oorlog is de stad verdeeld door de Neretva in een Moslim-deel en een Kroatisch deel.
• Medjugorje. Dit dorpje, dat maar op weinig landkaarten is te vinden, is met name in de katholieke wereld van groot belang. In 1981 werd hier de maagd Maria gezien, en sindsdien is het een bedevaartsoord dat jaarlijks overspoeld wordt door pelgrims vanuit de hele wereld.
• Zenica. Een industriestad aan de rivier de Bosna in het midden van het land.
• Tuzla. Een industriestad in het uiterste noordoosten van de Federatie, bekend om haar zoutmijnen. [Tuz is het turks woord voor zout].
• Bihać. Een moslimstad in het uiterste noordwesten van het land, niet ver van de Kroatische grens en de Plitvice meren in het buurland. In de burgeroorlog brak hier onder de moslims een opstand uit tegen de toenmalige [moslim]president Izetgebović.
• Neum. De enige plaats van Bosnië-Herzegovina aan de [Adriatische] kust. Deze corridor verdeelt Kroatië, en scheidt Dubrovnik en omstreken van de rest van Kroatië.

Republika Srpska

Deze Servische entiteit vormt met ongeveer 49% van het totale grondgebied van Bosnië-Herzegovina de rest van het land [met uitzondering van Brčko]. Het overgrote deel van de bevolking bestaat uit Serviërs, met name in de grote plaatsen wonen ook nog Kroatische en Moslim-minderheden. De hoofdstad van Srpska is Banja Luka, een stad in het noorden van het land op ongeveer 30 kilometer van de grens met Kroatië.

Srpska is in 2 delen verdeeld: Het noordelijke gedeelte [tegen de Kroatische grens], en het oostelijke gedeelte tegen de Servische grens. De 'knip' zit in het distrikt Brčko, zodat Srpska over circa 10 kilometer onderbroken wordt.

Srpska leunt economisch gezien veel op buurland Servië en bestaat uit 7 regio's, die echter administratief zijn, en niet te vergelijken met de kantons uit de Federatie:

• Banja Luka [noord]
• Doboj [noord]
• Bijeljina [oost]
• Vlasenica [oost]
• Sokolac [oost]
• Srbinje [oost]
• Trebinje [oost]

Nog even de belangrijkste steden van de Republika Srpska op een rijtje:

• Banja Luka. Deze stad is sinds 1995 de hoofdstad van Srpska [daarvoor was het Pale bij Sarajevo] en ligt aan de rivier de Vrbaš in het noorden van het land [ongeveer 30 kilometer van de Kroatische grens]. Als tweede stad van het land heeft het een belangrijk economisch centrum. Veel handel is geörienteerd op Servië, maar er is ook veel contact met het veel dichterbijgelegen Kroatië. Hoewel de stad niet veel last heeft gehad van oorlogsgeweld, is er tijdens de oorlog wel veel gesloopt dat herinnerde aan de Turkse tijd [zoals moskeeëen]. Het gebied is bekend vanwege haar kuuroorden [Banja = kuuroord, Luka = haven].
• Srpski Brod. Deze stad ligt aan de Sava aan de Kroatische grens, tegenover het Kroatische Slavonski Brod. Voor de oorlog heette de stad Bosanski Brod. Deze stad heeft een grote petrochemische industrie die, hoewel zwaar beschadigd in de oorlog, toch voor het gebied van groot belang is.
• Bijeljina. Een industriestadje, maar met eigen universiteit. Bijeljina ligt in het noordoosten op ongeveer 8 kilometer van de Servische grens.
• Trebinje. Een stad in het uiterste zuidoosten van Bosnië, hemelsbreed ongeveer 30 kilometer van Dubrovnik. De stad is erg bekend om de kunst, en dan met name Servische iconen.
• Srpsko Sarajevo. Sinds het verdrag van Dayton wordt Sarajevo verdeeld door de [overigens niet of slecht gemarkeerde] entiteitengrens. Het grooste deel hoort bij de Federatie, slechts enkele buitenwijken bij Srpska.

Het district Brčko

Tijdens de burgeroorlog hebben beide partijen zwaar gevochten om Brčko: De Serviërs omdat het hun doorgang was tussen de twee helften van de republiek, de Kroaten omdat zij een noordelijke verbinding wilden met Kroatië [Brčko is een grensstad]. Het is geen van beide partijen gelukt.
Brčko is sinds het verdrag van Dayton de enige plaats in het land die niet tot een van beide entiteiten behoort, maar een apart district is onder internationale arbitrage is geplaatst.

Economie en geld

De economie van Bosnië-Herzegovina heeft het zwaar te verduren gehad tijdens de oorlog. Met name de industrie, waar het land [en het vroegere Joegoslavië] van afhankelijk was en flink beschadigd is geweest. Het land telt vele industrieën, waarvan veel te maken heeft met de delving van veel aanwezige grondstoffen [kolen, zink]. Ook is er veel petrochemische industrie in het land. Daarnaast is er sprake van intensieve akkerbouw en veeteelt. Vanwege de ligging is de meeste handel met de buurlanden Kroatië en Servië-Montenegro. Aangezien Bosnië-Herzegovina geen zeehavens heeft, wordt veel export gedaan via de haven Ploče in Kroatië [daar waar de rivier de Neretva uitmondt in de Adriatische Zee]. In ruil daarvoor kunnen reizigers tussen Dubrovnik en de rest van Kroatië vrijelijk gebruik maken van de corridor bij Neum.

De lokale munteenheid is de Konvertibilna Marka. De ISO-code is de BAM, maar lokaal wordt deze afgekort tot KM. In overwegend Kroatische gebieden wordt de Kroatische Kuna ook geaccepteerd. De Euro wordt wijdverbreid geaccepteerd. De koers van de KM is ongeveer 51 eurocent, terwijl een euro ongeveer 1,96 KM is.

1 KM is 100 Fenig. Er zijn munten van 10, 20 en 50 Fenig, en van 1 en 2 Mark, en bankbiljetten van 50 Fenig, en van 1, 5, 10, 20, 50, 100 en 200 Mark. De munten zijn in het hele land gelijk, maar in de Federatie en Srpska zijn verschillende bankbiljetten in omloop [met uitzondering van het 200 Mark-biljet]. Het verschil zit 'm in de volgorde van de talen, en de foto's. De kleuren en grootte zijn hetzelfde. Al het geld wordt door de Centrale Bank uitgegeven. Er is een grote omloopsnelheid van het geld, aangezien in het land vrijwel nergens creditcards of travellers cheques worden geaccepteerd. Pinautomaten zijn mondjesmaat te vinden en dan alleen nog in de steden. De KM uit de Federatie en de KM uit Srpska kunnen in het hele land door elkaar gebruikt worden. Ook Euro's [biljetten] worden goed geaccepteerd.