1. Vraag: Op welk tijdstip vinden de verschijningen plaats?
Antwoord:
Dagelijkse verschijningen [Vicka Ivankovic, Ivan Dragicevic, Marija Pavloci-Lunetti]
Onze Lieve Vrouw verschijnt gebruikelijk om 17.40 uur bij Haar dagelijkse verschijningen. In bepaalde gevallen, of bij reizen kan Onze Lieve Vrouw op een ander tijdstip verschijnen.
Mirjana Dragicevic-Soldo
De verschijning aan Mirjana Dragicevic, op de tweede dag van elke maand, vindt plaats rond 9 uur. De jaarlijkse verschijning aan Mirjana op haar verjaardag, 18 maart, vindt plaats rond 14 uur.
Ivan Dragicevic en zijn gebedsgroep
Bij Ivan Dragicevic met zijn gebedsgroep, op maandag en vrijdag, gebeuren de verschijningen rond 22 uur.
Jakov Colo
De jaarlijkse verschijning aan Jakov Colo, op 25 december, vindt gebruikelijk plaats tussen 15 en 16 uur.
Ivanka Ivankovic-Elez
Bij de jaarlijkse verschijning aan Ivanka Ivankovic-Elez, op 25 juni, de verjaardag van de Verschijningen te Medjugorje, heeft Ivanka nog nooit het tijdstip vermeld.
2. Vraag: Verschijnt Onze Lieve Vrouw meer dan eens per dag?
Antwoord:
Er zijn dagen dat Onze Lieve Vrouw meer dan eens verschijnt. Dit is onder meer het geval bij Ivan Dragicevic, wanneer hij zijn aparte verschijning krijgt en daarenboven op maandag en vrijdag nog een verschijning krijgt, wanneer hij met zijn gebedsgroep is. Maar er zijn meerdere dagen waarop Onze Lieve Vrouw meer dan eens aan de zieners is verschenen, vooral tijdens de beginperiode.
3. Vraag: Waar vinden de verschijningen plaats?
Antwoord:
In de beginperiode vonden de verschijningen plaats op de Verschijningsberg, de Podbrdo, de kerk, de pastorij, maar Zij verschijnt eender waar de zieners zich bevinden. Ook hoeven de zieners niet tezamen te zijn voor de verschijningen. Als de overblijvende, drie dagelijkse zieners, zich op drie verschillende plaatsen bevinden, zal Onze Lieve Vrouw op deze drie verschillende plaatsen verschijnen op hetzelfde tijdstip [bilocatie]. Tot 2 januari 2009 vonden de maandelijkse verschijningen aan Mirjana Dragicevic plaats in het jongenscenacolo te Medjugore. Bisschop Peric van Mostar verbood daarna deze locatie als verschijningsplaats en van dan af vinden de maandelijkse verschijningen aan Mirjana plaats bij haar thuis of aan het Blauwe Kruis op de Podbrdo. De jaarlijkse verschijningen aan Jakov Colo en Ivanka Ivankovic-Elez geschieden bij hen thuis. De jaarlijkse verschijning aan Mirjana Dragicevic-Soldo, bij haar thuis of, zoals dit jaar, op de Podbrdo.
4. Vraag: Hoe belangrijk zijn de verschijningen te Medjugorje?
Antwoord: Noch enige andere verschijning of innerlijke boodschap uit het verleden is gelijkwaardig of verdient dezelfde aandacht als deze te Medjugorje. Medjugorje is de meest belangrijke gebeurtenis uit 2.000 jaar geschiedenis, sinds de geboorte, het leven, de dood en de opstanding van Jezus en de dood der apostelen. Dit om drie redenen:
Sedert meer dan 28 jaar verschijnt Onze Lieve Vrouw er elke dag. In totaal zijn er nu reeds meer dan 13.000 verschijningen geweest. De verschijningen kunnen geschieden terwijl de zieners tezamen zijn [vooral tijdens de beginjaren], zich ergens apart bevinden en ook is Onze Lieve Vrouw diverse malen meerdere keren per dag verschenen.
Op 4 april 1985 heeft Onze Lieve Vrouw gezegd: "Ik wens de boodschappen verder te blijven geven, zoals nooit eerder in de geschiedenis is gebeurd, sedert het begin van de wereld."
Op 2 mei 1982 zei Onze Lieve Vrouw: "Ik ben gekomen om de wereld een laatste maal op te roepen tot bekering. Daarna zal ik niet meer op deze aarde verschijnen [op deze wijze]."
5. Vraag: Waarom heeft Onze Lieve Vrouw gekozen voor Medjugorje?
Antwoord:
Op 26 juni 1981 zei Maria: "Ik ben naar hier gekomen omdat er zich hier nog vele gelovigen bevinden. Ik ben blij om met u te zijn om de gehele wereld te bekeren en te verzoenen."
Op 21 maart 1985 zei Maria: "Lieve kinderen, Ik hou van u en ik heb in het bijzonder deze parochie gekozen, omdat ze Mij dierbaarder is dan de andere, waar Ik graag verbleef toen de Almachtige Mij zond. Daarom roep Ik u op: aanvaard Mij, lieve kinderen, opdat het goed zou gaan met u."
6. Vraag: Marija Pavlovic geeft de boodschappen van Onze Lieve Vrouw nu sedert lange tijd door. Vanaf 3 januari 1984 tot 25 januari 1987 gebeurde dit elke donderdag en waren de boodschappen bestemd voor de parochie. Sedert 25 januari 1987 is er nog één keer per maand een boodschap [elke vijfentwintigste van de maand] en is deze bestemd voor de hele wereld. Marija heeft meerdere malen gezegd dat ze er zeker van is dat ze nooit een fout heeft gemaakt bij het doorgeven van de boodschappen. Hoe kan ze zich die woorden allemaal herinneren en hoe weet ze zo zeker dat ze nauwkeurig zijn?
Antwoord:
Door Marija geeft de Madonna de openbare boodschappen door. Eerst was dit op donderdag en vanaf 1987 was dit elke vijfenentwintigste van de maand. Onze Lieve Vrouw geeft deze boodschappen door voor elkeen die wil groeien op het pad van de heiligheid. Elk van ons wordt geroepen om dit pad te volgen, maar door middel van heel eenvoudige boodschappen, roept Zij ons op tot een specifiek leven, het pad van God en de Kerk. In werkelijkheid wenst de Madonna ons wakker te schudden, ons te vertellen hoe belangrijk wij zijn voor Haar en hoe belangrijk de hemel is voor ons, want hier is alles slechts tijdelijk en hierna gaat het om het eeuwige.
Alvorens Marija Pavlovic de boodschappen neerschrijft zegt zij: "Laat ons bidden." Dat is haar zekerheid. Als ze niet bidt, mist ze zelfvertrouwen. Als ze bidt is ze ervan verzekerd dat ze de juiste woorden doorgeeft. Het kan gebeuren, aan het einde van de boodschap, wanneer alles op papier staat, dat de woorden, volgens haar, niet juist klinken. Op een een dag weende ze en zei ze aan Vader Slavko: "Ik zal tegen de Madonna zeggen om mij de boodschappen niet meer door te geven." Maar hij antwoordde: "Wat scheelt er? Is de boodschap niet goed?" "Jawel, de boodschap is goed, maar van zodra ik deze heb neergeschreven, is het alsof het niet is wat de Madonna heeft gezegd. Eerst scheen de boodschap zo rijk, sterk en volledig ... en dan, eens ik ze heb neergeschreven lijkt ze mij zonder inhoud, leeg ... ik heb er geen woorden voor. Het lijken enkel maar woorden en dit brengt me in de war en dan barst ik los: nu is het genoeg. Ik kan de boodschappen niet meer doorgeven." Maar door de jaren heen heeft Marija begrepen dat het de manier is, waarop zij de boodschap ontvangt, die telt. Indien de Madonna tot ieder van ons zou spreken, zou het voor iedereen verschillend klinken, volgens onze ontvankelijkheid.
7. Vraag: Hoeveel verschijningen zijn er tot nog toe bij benadering geweest in Medjugorje?
Antwoord: Tegen 25 juni 2010 [de officiële herdenkingsdag van 29 jaren verschijningen te Medjugorje] zullen er ongeveer 40.000 verschijningen van Maria aan de kinderen hebben plaatsgevonden.
Vicka: Van 25 juni 1981 tot 25 juni 2009: 10.585 verschijningen
Marija: Van 25 juni 1981 tot 25 juni 2009: 10.585 verschijningen
Ivan: Van 25 juni 1981 tot 25 juni 2009: 10.585 verschijningen
Jakov: Van 25 juni 1981 tot 12 september 1998: 6.284 verschijningen
Ivanka: Van 25 juni 1981 tot 7 mei 1985: 1.411 verschijningen
Mirjana: Van 25 juni 1981 tot 25 december 1985: 548 verschijningen
Totaal: 39.998 verschijningen
Zijn hierin niet inbegrepen:
De jaarlijkse verschijningen aan Jakov, Ivanka en Mirjana De eerste dag van de verschijningen [24 juni 1981] De maandelijkse verschijningen aan Mirjana De schrikkeljaren De locuties aan Jelena en Marijana Vasilj Ongetwijfeld zijn er dagen waarop er meerdere verschijningen hebben plaatsgevonden.
8. Vraag: Is het een toeval dat de zieners zo heten bij hun voornamen?
Antwoord: Neen. Onder meer Mirjana en Vicka hebben in een interview duidelijk gezegd dat hun voornaam geen "toeval" is. Het antwoord hierop moeten we zoeken in de werking van de Goddelijke Voorzieningheid en de Heilige Geest, maar uiteraard: "Gods wegen zijn ondoorgrondbaar." De namen van de zieners en hun betekenis zijn:
Mirjana: "Mir" + "Jana" of "Vrede" + "afgeleide van Johannes [Jahweh is genadig], maar in de slavische landen heeft de naam een bijkomende, bijzondere betekenis: "God is verzoenend." Ook nog afgeleid van Myriam, wat hetzelfde is als "Maria."
Marija: Maria
Vicka: afgeleid van Vida, wat "leven" betekent. Dat is de reden waarom de drie boekdelen van Vicka over Maria's leven, waarvan de informatie, door de Heilige Moeder zelf, aan Vicka is doorgegeven, de titel "Leven" meekrijgt. Op dit ogenblik is het nog niet geweten wanneer Onze Lieve Vrouw het licht op groen zal zetten om ze vrij te geven. Vicka zegt dat alles klaar is hiervoor.
Ivanka: Over het algemeen is het afgeleid van "Johannes" [Jahweh is genadig], maar in de slavische landen heeft de naam een bijkomende, bijzondere betekenis: "God is verzoenend."
Ivan: Over het algemeen is het afgeleid van "Johannes" [Jahweh is genadig], maar in de slavische landen heeft de naam een bijkomende, bijzondere betekenis: "God is verzoenend."
Jakov: Afgeleid van Jacobus [de Meerdere], de patroonheilige van de parochie Medjugorje
Mirjana gaat in haar antwoord hierop zelfs nog een stap verder en zegt dat ook onze voornaam geen toeval is en dat het nuttig is om de Bijbelse betekenis er van na te gaan. Een verdere verduidelijking over het hoe en waarom hiervan, heeft Mirjana niet gegeven. En Vicka gaat nog een stapje verder: "uw naam wordt u niet door uw ouders gegeven, maar door God. Reeds vóór de Schepping kende God u reeds bij naam."
9. Vraag: Waarom overleed Paus Johannes II aan de vooravond van het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid en niet op het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid zelf? En waarom verscheen hij nog dezelfde avond, aan de zijde van Onze Lieve Vrouw, aan Ivan Dragicevic?
Antwoord: Hier zit een diepgaande reden achter waar de lezers van Medjugorje België en Nederland zichzelf heel goed zullen kunnen in vinden. Onze geliefde Heilige Vader droeg het bruine scapulier en één der beloften van Onze Lieve Vrouw, doorgegeven aan de H. Simon Stock, over diegenen die het bruine scapulier met waardigheid dragen is: "zij die het bruine scapulier op een waardige wijze dragen en die dagelijks de rozenkrans bidden, zullen bevrijd worden uit het vagevuur op de eerste zaterdag na de dood."
De vooravond van het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid is een zaterdagavond. Dat betekent dus dat Johannes Paulus ziel, door Marias belofte, zonder enige omweg rechtstreeks naar de hemel is opgestegen. Meteen wordt ook duidelijk waarom Ivan Dragicevic nog dezelfde avond van zijn overlijden, hem heeft mogen aanschouwen aan de zijde van Maria. Een verband met Garabandal? Onze Lieve Vrouw van Garabandal noemde zichzelf Onze Lieve Vrouw van Karmel en droeg bij elke verschijning het bruine scapulier. Met het overlijden heeft de Hemelse Vader niet alleen de aandacht willen vestigen op het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid, maar eveneens op het belang van het dragen van het bruine scapulier.
Chris De Bodt
27-05-1980
Medjugorje: Getuigenis jeugdfestival 2009
Medjugorje: getuigenis [Jeugdfestival Medjugorje 2009: Doe wat Hij u zeggen zal]
Het waren mijn grootouders die mij voor het eerst over het jeugdfestival in Medjugorje hebben verteld en mij en mijn zus uitnodigden om er eens naar toe te gaan. In de loop van het jaar groeide in mijn hart het verlangen om erheen te gaan, en zo bevond ik mij op 30 juli op de bus richting "de hemel op aarde." We hadden allemaal een persoonlijke uitnodiging van Maria ontvangen, kreeg ik te horen. Of ik dat in het begin van de bedevaart ook echt geloofde, weet ik niet. In ieder geval geloofde ik het wel op het einde van onze tocht.
Voor het vertrek naar Medjugorje, had ik aan Maria gevraagd dat ik na de bedevaart met een vernieuwd geloof naar België zou mogen terugkeren en ik vroeg om te mogen geraakt worden tot in het diepst van mijn hart.
Reeds de avond van aankomst werd ik erg getroffen door de diepzinnigheid van het hele gebeuren. Wat me vrijwel direct opviel, was de kracht die uitging van de adoratie. Het bezorgde me veel vreugde om met zoveel andere bedevaarders (zon 50 000 of zelfs meer), vooral jongeren, neer te knielen en in stilte het Heilig Sacrament te aanbidden. Ik besefte dat we in Medjugorje het geloof niet oppervlakkig zouden beleven, maar juist heel intens.
Ik werd ook diep geraakt door de naastenliefde die ik reeds bij het begin van de bedevaart mocht ervaren. De zitbanken waren tijdens de Heilige Mis altijd volzet, waardoor ik steeds tussen de bankenrijen ging zitten. Het was ontroerend dat er altijd wel iemand was die mij een stoeltje aanbood. Zelf hield ik mij er niet mee bezig om te kijken of iedereen wel goed gezeten was, maar hoe mooi was het niet, dat de anderen wel bezorgd waren om mij!
De eerste avond mochten we aanwezig zijn bij de verschijning van "de Gospa" aan Ivan op de Podbrdo. Hoewel de verschijning begon en eindigde zonder dat ik het eigenlijk besefte (wat eigenlijk wel wat verwarrend was), was ik heel gelukkig om achteraf te horen dat Maria veel had gebeden voor de jongeren die aanwezig waren bij de verschijning én voor diegenen die nog naar het festival zouden komen.
Op 2 augustus beklommen we s ochtends de Podbrdo om aanwezig te zijn bij de verschijning van Maria aan Mirjana, een verschijning waarbij wordt gebeden voor hen die Gods liefde niet kennen. Ik stond heel ver van de verschijningsplaats vandaan, maar dit keer wist ik wel min of meer wanneer de verschijning begon. Ik hoorde immers op een bepaald moment de Italianen rondom mij roepen: Guarda il sole (kijk naar de zon)! Ik keek naar de zon en zag zelf niets vreemds, maar ik zag dat veel mensen rondom mij in de zon bleven kijken en ik begreep dat zij getuige waren van een zonnewonder. Sommigen barstten in tranen uit, anderen dankten en loofden God... Dit deed mij beseffen dat Maria dicht bij ons was. Later vernam ik dat Mirjana de zon steeds sterker zag schijnen, telkens wanneer Maria een woord uitsprak dat naar Jezus verwees. Mirjana verklaarde dat zich in de zon de liefde van Christus bevond.
De volgende dag begaven we ons naar Siroki Brijeg, waar 30 Franciscaanse martelaren het leven hebben gelaten. Daar was ik voor het eerst getuige van iets wonderlijks. In de kerk ging ik knielen voor een kruisbeeld, waarnaast de fotos hingen van de 30 martelaren en ik ervoer dat het daar heel lekker rook. Ik bekeek de fotos van de martelaren eerst aandachtig, vooraleer mijn blik te richten op het kruisbeeld dat ernaast hing. Toen ik naar het kruisbeeld keek, schrok ik hevig, omdat het beeld er zo levensecht uit zag. Bovendien zag ik dat het gezicht van Jezus helemaal nat was, tot op zijn hals. Ik bedacht toen dat het de tranen en het zweet van Jezus moesten zijn. Ik was erg bang en wilde weglopen, maar toen ik de serene gezichten zag van de mensen die rondom mij waren neergeknield (zagen zij dan niet dat het gezicht van Jezus nat was?), besloot ik om toch te blijven zitten. Ik sprak er later over met een priester en die zei me dat hij niets vreemds had gezien aan het kruisbeeld. Ik besloot om het gebeuren te laten bezinken en het was 5 augustus, de verjaardag van Maria, die mij duidelijkheid bracht en die voor mij de mooiste dag van het festival was.
We begonnen deze heuglijke dag reeds om 5u met de beklimming van de Krizevac, de verschijningsberg. Eerst gingen we nog langs bij het graf van Pater Slavko. Ik vroeg hem om mij de kracht te geven om te gaan biechten. Ik had al de hele reis door gehoord dat de biecht echt een "must" was en ik geloofde ook in het belang van dit Sacrament, maar ik had het nog nooit in mijn leven gedaan en was er heel erg bang voor.
Aan het begin van de Kruisweg op de Krizevac, wierpen de woorden van de priester wat licht op wat ik in Siroki Brijeg had meegemaakt. De priester vertelde immers dat we niet mochten weglopen van het kruis van Jezus, maar dat we het moesten aanschouwen. Op dat moment was ik blij dat ik dan toch niet was weggevlucht van het kruisbeeld dat ik in Siroki Brijeg had gezien. Toen we vervolgens aan de statie kwamen waarbij Veronica met een doek het gezicht van Jezus afveegt, begreep ik dat ook ik het zweet en de tranen van Jezus moest afvegen. Ik wist dat ik het niet zou moeten doen met een doek, maar met mijn eigen leven.
Het deed me terugdenken aan een brief die ik op 19 april aan God had geschreven en die ik had beëindigd met de volgende woorden: "U hebt mij het leven geschonken, als een onbeschreven blad papier. Ik geef dit blad aan U terug, mijn God, opdat U het zelf met mijn levensloop beschrijft. Beschrijf het zo, lieve God, opdat ik in mijn leven Uw tranen zal kunnen drogen."
s Avonds tijdens de Heilige mis was het niet ik die aan Maria een verjaardagsgeschenk gaf, maar zij gaf er één aan mij! Net aan het begin van de preek, hoorde ik de Italianen rondom mij roepen: "Guarda il sole!". Ik keek naar de zon en vond dat die er heel normaal uitzag (ik kon er immers niet in kijken), maar toen ik een tweede maal keek, zag ik hoe de zonnestralen verdwenen, hoe het plots heel erg verduisterde, en hoe een hostie tevoorschijn kwam. Aan de rand zag ik een blauwe en roze kleur (van de zon). Het was heel erg mooi om te zien! Maar meer nog dan dat dit wonder een vreugde was voor mijn ogen, was het een zegen voor mijn ziel.
Ik barstte in tranen uit en mijn hart was vervuld met zoveel liefde en dankbaarheid! Op dat moment was ik in staat om iedereen om me heen met hart en ziel te beminnen! In ongeveer een kwartier ging de zon, die eerst nog tamelijk hoog zat, helemaal onder en kreeg een oranje kleur toen hij achter de bomen verdween. Ik mocht letterlijk getuige zijn van de figuurlijke zin uit het evangelie: "Ik ben het brood dat uit de hemel is neergedaald."
Onmiddellijk na het wonder, voelde ik een hevig verlangen om te gaan biechten, en ik had er nu wel de kracht voor. Na de aanbidding en het afscheidsgezang, ging ik met een priester mee, die mij dan voor het eerst in mijn leven de biecht heeft afgenomen.
Tijdens de bedevaart had ik een mooie vergelijking gehoord, namelijk dat Jezus de zon is en dat Maria de maan is, die het licht van de zon (Jezus) weerkaatst. En toen ik die avond naar de maan keek, was ik diep onder de indruk. Nog nooit had ik zon mooie volle maan gezien! Ze scheen zo helder! Ze was zo fel, zo mooi!
Ik vond het een hele eer dat ik een zonnewonder zag tijdens de Heilige Mis, want ik had in Medjugorje geleerd dat de Heilige Mis (de ontmoeting met Jezus) nog belangrijker was dan een verschijning van de Heilige Maagd.
Tijdens de bedevaart heb ik mogen genieten van prachtige getuigenissen, van ontroerende liederen, van mooie dansen en van de aanwezigheid van heel boeiende personen! Ik dank God voor zoveel genade en vreugde! Moge Maria mij en zoveel andere bedevaarders verder helpen om de ontvangen zichtbare genaden om te zetten in geloof en liefde. En laten we allen beantwoorden aan Marias oproep: "Doe wat Hij u zeggen zal!"
P.S.: Naam gekend bij de redactie
26-05-1980
Film: Heilige Vincentius a Paolo
Film: H. Vincentius a Paolo
De heilige Vincentius a Paolo werd geboren in 1581 in Poux, bij Dax, dat sinds 1828 Vincent-de-Paul heet. In 1600 werd hij priester gewijd. Vanaf 1605 verbleef hij in Rome waar hij in de handen viel van Turkse zeerovers die hem in Tunis als slaaf verkochten. In 1607 wist Vincent te ontvluchten van de slavenhandelaars. In 1612 werd hij pastoor in Clichy en een jaar later huiskapelaan en leraar van de gegoede familie Gondi. In 1617 stichtte hij een vrouwenvereniging die zich bezighield met de zorg voor armen en zieken. In 1619 kreeg hij de moeilijke taak op zich om als hoofdaalmoezenier te gaan zorgen voor de galeislaven. Hij voelde zich met deze mensen, die onmenselijk hard moesten werken op de galeien, zeer verbonden en hij deed er alles aan om hun lot enigszins te verbeteren. Ook trok hij van parochie naar parochie en preekte hij er gedurende drie dagen om de gelovigen de kans te geven orde op hun geloofszaken te stellen, de zogenaamde "volksmissies". Tevens verbeterde hij de organisatie en opleiding van de priesters. In 1625 stichtte hij de missie congregatie van de Lazaristen, die in verre landen het evangelie prediken en in 1633 stichtte hij een de kloostergemeenscap "De Dochters van Liefde", die nog altijd een erg grote congregatie is, ook in Nederland, waar ze gewoonlijk de "Zusters van Schijndel" worden genoemd. Van 1643 tot 1652 was hij lid van een raad die onder andere medezeggenschap had bij het benoemen van bisschoppen. Maar hij werd door kardinaal Mazarin uit die raad gezet omdat hij het niet eens was met diens politieke invloed, die er onder andere voor zorgde dat Mazarin aan de macht kwam. Hij stond koning Lodewijk XIII van Frankrijk bij aan diens sterfbed. Hij stierf in Parijs op 27 september 1660. Hij zei tegen zijn volgelingen: "Ik geef je als klooster de straat, als cel de ziekenkamers, als kapel de parochiekerk, als slot de gehoorzaamheid en als sluier de ingetogenheid." En ook: "Je verliest er niets bij zusters, wanneer je het gebed of de Eucharistie moet verlaten om naar de armen te gaan, want je gaat naar God als je de armen gaat dienen." Op 16 juni 1737 werd hij door Paus Clementius XII heilig verklaard. In 1947 verfilmde Maurice Cloche zijn leven in de film "Monsieur Vincent", naar een scenario van Jean Anouilh, met Pierre Fresney in de rol van Vincentius a Paolo.
De geschiedenis vermeldt dat de eerste heilige wiens lichaam het fenomeen van onbedorvenheid onderging, dat van de heilige Cecilia is, de patrones van de muzikanten. Haar geboortejaar is onbekend, maar men denkt dat ze rond het jaar 177 van onze jaartelling moet gestorven zijn. Cecilia kwam uit een rijke en vooraanstaande Romeinse familie, die haar uithuwelijkte aan een jonge edelman, Valeriaan genaamd, ondanks haar wens om een maagd te blijven. Tijdens haar huwelijksnacht overtuigde zij haar echtgenoot met succes om haar wens om maagd te blijven te respecteren. Later bekeerde hij zich tot het christendom, nadat hij een visioen van de engelbewaarder van Cecilia had mogen aanschouwen. Valeriaan en zijn broer Tiberius, die ook bekeerd werd door Cecilia, werden er later door de vroege christenvervolgers op aangesproken om hun geloof af te zweren. Toen beiden heldhaftig weigerden, werden ze onthoofd en begraven langs de Via Appia [de weg die Rome en Brindisi verbindt, nvdr]. Cecilia werd gearresteerd omdat ze hun lichamen had begraven, en voor die misdaad werd ze voor de keuze gesteld : de heidense goden aanbidden of sterven. Ze bevestigde standvastig haar geloof en koos liever voor de dood dan haar geloof af te zweren.
Omwille van haar nobelheid en jeugd beslisten haar overmeesteraars om haar in het geheim te executeren, om zo de te verwachten kritiek van de mensen te vermijden. Ze werd daarna veroordeeld tot het stoombad van haar huis om de verstikkingsdood te sterven. Ze bleef een hele dag en nacht in die verstikkende omgeving, maar bleef ongedeerd. Een ervaren beul werd dan gevraagd om haar te onthoofden, maar omdat hij de moed niet had om zon jonge en mooie vrouw te doden, slaagde hij er niet in om haar hoofd af te hakken met de drie klappen die door de wet werden toegestaan. Hij vluchtte uiteindelijk weg, de heilige op de vloer van het bad achterlatend, levend en volledig bij bewustzijn, met haar hoofd voor de helft afgehakt. Ze lag op haar rechterzij, haar handen voor zich gevouwen in gebed. Ze draaide haar gezicht naar de vloer en bleef in die houding bidden gedurende drie dagen en nachten. De positie van haar vingers, drie uitgestrekt aan haar rechterhand en één aan haar linkerhand, was haar laatste teken van geloof in de Heilige Drievuldigheid.
Beeld Heilige Cecilia
De vroege christenen hulden het lichaam van de martelares in rijke gewaden van zijde en goud en legden het in een kist van cypressenhout in de houding waarin zij gestorven was. Aan haar voeten werden de linnen doeken en sluiers gelegd die werden gebruikt om haar bloed te verzamelen. Ze werd te rusten gelegd in de Catacombe van Sint Callistus door de latere Paus Urbanus, die haar echtgenoot en schoonbroer had gedoopt.
In het jaar 822, gedurende de tijd van het herstel van de kerk die aan haar werd toegewijd, wenste Paus Pascal I het stoffelijk overschot van de heilige te laten overplaatsen naar een ereplaats in haar kathedraal, maar kon haar niet localiseren. De heilige verscheen aan hem in een ongewoon visioen terwijl hij aan het bidden was en vertelde hem de plaats waar haar lichaam zich bevond. De relikwie werd exact op die plaats terug gevonden. De Paus liet het lichaam van de heilige, samen met de beenderen van haar echtgenoot, haar schoonbroer en de martelaar Maximum onder het altaar van de kerk plaatsen. Zevenhonderd zevenentwintig jaar later, in 1599, vond een van de meest gedocumenteerde opgravingen van een heilige plaats, wanneer kardinaal Sfondrato de herstelling van enkele delen van de basiliek beval. Op 20 oktober van dat jaar werden, gedurende de werken die gedaan werden onder en vlakbij het hoogaltaar, twee witte marmeren sarcofagen ontdekt. Deze kwamen overeen met de beschrijving van de kisten die de relikwieën van de heilige martelaren bevatten, die werd nagelaten door Paus Pascal I. De kardinaal liet de sarcofagen openen in aanwezigheid van getuigen met een onberispelijke integriteit. Nadat het marmeren deksel verwijderd was, werd de originele cypressen kist in goede staat terug gevonden.
De kardinaal, die hierdoor natuurlijk aangedaan was, opende het deksel, zodat de schat die aan het graf was toevertrouwd door de Pausen Urbanus en Pascal, te zien was. Het stoffelijk overschot werd gevonden in dezelfde houding als die waarin de heilige 1500 jaar eerder gestorven was. Doorheen een zijden doek, dat het lichaam bescheiden bedekte, kon men het met goud geborduurde kleed van de heilige zien, alsook de dodelijke wonde in de nek en de bebloede kleren. Paus Clemens VIII werd onmiddellijk over de ontdekking ingelicht, maar het was voor hem niet mogelijk om het graf meteen te bezoeken door een ernstige hartaanval. Hij zond kardinaal Baronius in zijn plaats, samen met Antonio Bosio, de onderzoeker van onderaards Rome, die ons waardevolle documenten heeft nagelaten die gerelateerd zijn aan de gebeurtenissen van deze opgraving.
Turend door het oude doek dat het lichaam bedekte, merkten zij dat de heilige Cecilia klein van gestalte was en dat haar hoofd naar beneden gekeerd was, maar als gevolg van een heilige eerbied werd er geen verder onderzoek verricht. Bosio noteerde dat de heilige gevonden werd in dezelfde houding als deze waarin ze gestorven was.
Kardinaal Sfondrato wenste een klein stukje van het bebloede doek te behouden, als aandenken aan deze aandoenlijke gebeurtenis. Hij deelde kleine stukjes ervan uit aan vele kardinalen in Rome. Maar toen hij het laatste stukje, dat hij voor zichzelf wilde houden, inspecteerde, ontdekte hij dat er een stukje van het gebeente van de heilige aan vast hing. Dat was losgemaakt door het zwaard en een vroege christen had het, zonder het te weten, opgepakt samen met het doek, terwijl hij de wonde van de heilige martelares had gebet. Sfondrato bewaarde deze relikwie als een kostbare en dierbare schat en plaatste het in de schedels van de heilige Valeriaan, Tiberius en Maximum, in aparte relikwieën, om uit gestald te worden.
De kardinaal wenste ook een klein stukje van het kleed van de heilige te bewaren, en terwijl hij bezig was om deze veilig te stellen, voelde hij onder de kleren van de maagd de koorden en knopen van een hoofddoek.
De kist van de heilige werd in een hal geplaatst, in het uiteinde van het schip van de basiliek, waar het gezien kon worden door een geruit glas. Het platform en de kist waren bedekt met zijden stof, geborduurd met gouddraad. De kamer was wondermooi versierd met kandelaars, mooie lampen en gouden en zilveren bloemen. Het heiligdom was verder begenadigd met een mysterieuze en heerlijke bloemengeur die uit de kist kwam.
Op orders van Paus Clemens VIII werd de relikwie daar verder ten toon gesteld tot aan het feest van de heilige Cecilia op 22 november, dus was er een grote menigte Romeinse gelovigen die naar de basiliek kwam om het lichaam te zien. Het werd bewaakt door de Pauselijke Zwitserse Garde, die was opgeroepen om de orde te handhaven.
Op het einde van de tentoonstellingsperiode van één maand werd de relikwie, die zich nog steeds in de cypressen kist bevond, in een zilveren kist geplaatst, die in opdracht van de Paus was gemaakt, als symbool voor zijn verering van de heilige martelaar. In het bijzijn van 42 kardinalen en diplomaten uit verschillende landen ging de Paus voor in een heilige eucharistie, tijdens dewelke het lichaam van de heilige terug begraven werd onder het hoofdaltaar.
Een begaafd beeldhouwer, Stefano Maderno (1576-1636), die tijdens de restauratie van de basiliek daar aan het werk was, maakte een beeld van de heilige. Het heeft de reputatie van mooiste en meest aanbeden Italiaans kunstwerk, en men neemt aan dat het de heilige afbeeldt in de exacte positie van het lichaam. Dit beeld staat voor het hoogaltaar in een nis van zwarte marmer, die ontworpen werd door Maderno om het op een open sarcofaag te doen lijken. Door dit zo te doen, heeft Maderno een nieuw altaar ontworpen dat regelmatig werd nagemaakt.
Crypte Heilige Cecilia in de Sint Callixtus Catacomben, Rome
De basiliek van Sint Cecilia is, naar men zegt, gebouwd op de grond van Sint Cecilias familiehuis. De tweede kapel, in de rechtervleugel, is het caldarium genoemd en is de plaats waar Sint Cecilia ter dood werd veroordeeld. Hier zijn de resten van een Romeinse badkamer teruggevonden. De leidingen waardoor vroeger het water liep, dat verwarmd werd in de lager gelegen ruimte, werden hier teruggevonden. De marmeren plaat op het altaar is deze waarop, naar men aanneemt, Cecilia haar eerste marteldood door verstikking overleefde, en het is heel goed mogelijk dat deze plaat de plaats aanduidde waar zij is gestorven.
Vertaling: Angelina Van De Moortele
24-05-1980
Medjugorje: Ivanka's getuigenis
Medjugorje: Ivanka's getuigenis
Deze korte toespraak door de zienster Ivanka is gegeven in Medjugorje op 1 augustus, 2009 en nu vertaald in zes talen vanuit het Kroatisch. Ivanka geeft zeer zelden toespraken aan pelgrims, en leeft een discreet, bijna afgesloten leven, dichtbij het dorp Medjugorje. Zij was de eerste van de zes zieners, die Onze Lieve Vrouw heeft gezien toen de verschijning in 1981 begonnen. Ze is nu 22 jaar getrouwd en heeft vier kinderen.
Ivanka Ivankovic
Ik wil jullie groeten met de mooiste groet: Verheerlijkt zij Jezus en Maria. Ik ben zo blij dat ik hier bij jullie mag zijn vandaag en ben nog gelukkiger dat jullie bereid zijn naar de boodschap van Onze Lieve Vrouw te luisteren.
Al 28 jaar lang vraag ik God dezelfde vraag: Waarom koos U juist mij uit? Ik weet dat ik een grote Genade ontvangen heb, maar weet ook dat ik tegelijkertijd een grote verantwoordelijkheid heb gekregen.
Ik beschouw dit als geschenk, maar blijf tegelijkertijd God bidden om de kracht om alle opdrachten die Hij voor me heeft te vervullen.
Ik woonde toen bij mijn familie in Mostar en zo als altijd ging ik na school naar Medjugorje. Dit deed ik ook op 24 juni, 1981 toen ik Onze Lieve Vrouw voor het eerst mocht aanschouwen.
Op die dag, zoals elke dag, was ik buiten het dorp met Mirjana en we waren aan het wachten op onze vrienden. Ik weet niet meer hoe lang we aan het wachten waren, maar we werden moe van het wachten en liepen toen richting de huizen.
Terwijl we naar het dorp liepen werd ik letterlijk door iets gedwongen om naar de berg te kijken en toen zag ik Onze Lieve Vrouw. Ik zei tegen Mirjana: "Mirjana, Ik zie Onze Lieve Vrouw op de berg," maar Mirjana zei: "Zeg niet van de rare dingen."
Ik liep achter Mirjana aan, die naar het dorp liep, en toen kwamen we Milka tegen, de zus van zienster Mirjana. Milka zag dat er iets met me was en vroeg wat er was gebeurd. Ik vroeg toen aan de meisjes om met me terug te gaan en vertelde hen dat ik Onze Lieve Vrouw had gezien. We gingen terug en zagen toen alle drie Onze Lieve Vrouw. Vicka kwam ook naar ons toe en toen nog eens twee jongens, de twee Ivans. De verschijning bleef ons roepen, maar niemand van ons durfde de berg te beklimmen.
Onze Lieve Vrouw was vier- of vijfhonderd meter bij ons vandaan. Ze bleef ons roepen en we voelden allemaal enorm sterke emoties in ons hart. We voelden allerlei gevoelens in ons hart en niemand van ons durfde naar Haar te komen.
Wie we ook s avonds vertelden dat we Onze Lieve Vrouw hadden gezien, niemand geloofde ons. Ze zeiden dat we niet zulke dingen moesten zeggen. Die nacht was de langste nacht van mijn leven. Ik was toen pas 15 jaar oud en ik vroeg me de hele nacht af of wat ik gezien nu echt was of niet.
De volgende dag, op hetzelfde tijdstip, gingen we terug naar de Verschijningsberg. Voordat we Onze Lieve Vrouw zagen, zagen we drie keer een licht, en toen kwamen we uiteindelijk bij Haar. Ik kan het moment van de ontmoeting met Onze Lieve Vrouw niet beschrijven omdat we allen zo veel liefde voelen, het voelde zo veilig en vertrouwd, we voelden zo veel vreugde in onze harten.
Toen we bij Haar kwamen zagen we een ongelofelijke mooie vrouw, ze was 19 of misschien 20 jaar oud. Ze had een kroon van sterren, ze droeg een witte sluier, haar kleed was grijzig, en ze stond op een wolk. Ze had de mooiste blauwe ogen en Haar lange haar was zwart.
Ik wist toen dat het de Gezegende Moeder was. Kijk, toen twee maanden geleden, was mijn moeder overleden. Omdat ik in mijn hart voelde dat het de Gezegende Maagd Maria was vroeg ik Haar: "Moeder, waar is mijn moeder?" Toen gaf Zij als antwoord: "Wees niet bezorgd, Mijn kind, jouw moeder is bij Mij."
Onze Lieve Vrouw zei: "Wees niet bang. Ik zal altijd met jullie bidden. Ik zal morgen bij jullie terug komen."
Het verhaal rond de verschijning verspreidde zich snel zodat de derde dag mensen met ons mee gingen. Ze zagen wat er met ons gebeurde en ze gaven ons wijwater om de verschijning te zegenen. Op de derde dag, toen Onze Lieve Vrouw verscheen, zegende Vicka Haar en zei: "Als U van God komt, blijf dan. Maar als U niet van God komt, laat ons dan alleen". Toen gaf Onze Lieve Vrouw een glimlach en zei: "Ik ben de Gezegende Maagd Maria, de Koning van de Vrede."
Op die dag gaf Onze Lieve Vrouw de eerste publieke boodschap, dit was de boodschap van de Vrede. Naarmate de dagen verstreken vroeg Onze Lieve Vrouw ons om ons te bekeren, om te vasten, om boete te doen, om te bidden, om te biechten en om naar de heilige Mis te gaan. Dit zijn de belangrijkste boodschappen van Onze Lieve Vrouw van Medjugorje.
Van 1981 tot 1985 kreeg ik dagelijks verschijningen. Gedurende die tijd dicteerde Onze Lieve Vrouw haar biografie. Ik heb alles opgeschreven. Ze vertelde mij ook de toekomst van de wereld en de toekomst van onze kerk. Zodra Onze Lieve Vrouw mij Haar toestemming geeft zullen ze gepubliceerd worden.
Op 7 mei 1985 ontving ik de laatste dagelijkse verschijning. Dit was ook gelijk de langste verschijning die ik ontvangen mocht. Onze Lieve Vrouw bleef toen voor een uur bij me.
Op die dag gaf Onze Lieve Vrouw me de laatste van de tien geheimen en vertelde ze mij dat ik niet meer dagelijks Haar verschijning zou ontvangen. Onze Lieve Vrouw beloofde me dat Ze elke jaar op 25 juni aan me zou blijven verschijnen.
Vanaf 1985 tot vandaag mag ik elke jaar op 25 juni een verschijning ontvangen. Maar op de laatste van de dagelijkse verschijningen kreeg ik het allermooiste geschenk. Dit was niet een geschenk voor mezelf, maar voor de hele wereld. Iedereen vraagt mij of een leven is na dit leven op Aarde. Ik sta nu hier voor jullie, ik sta nu hier voor de hele wereld en kan deze vraag beantwoorden. Ja, er is een leven na dit leven. Ik heb de grote Genade ontvangen van God en Onze Lieve Vrouw om mijn overleden moeder te zien, tijdens die laatste verschijning, en mijn moeder vertelde me: "Mijn lieve kind, ik ben trost op je."
28 jaar lang laat Onze Lieve Vrouw ons de weg zien die we moeten nemen in ons leven. Ze laat ons de Weg zien, maar wij moeten zelf kiezen welke weg we nemen in ons leven.
Onze Lieve Vrouw heeft elke ziener een andere opdracht gegeven. Mijn opdracht is om te bidden voor de families en gezinnen. Dus ik bid ook elke dag voor de families en de gezinnen.
De laatste verschijning die ik had was dit jaar op 25 juni en deze verschijning duurde 10 minuten. Onze Lieve Vrouw sprak met mij over het tiende geheim en ze vroeg aan ons allen om een apostel van de Vrede te worden en te bidden voor de Vrede. Onze Lieve Vrouw eindigde haar boodschap met: "Vrede, Vrede, Vrede."
Laten we in gebed verenigd blijven. Laten we voor elkaar bidden. Onze Lieve Vrouw wil dat we in de Vrede leven, zonder bang te zijn. Ze wil dat we weten dat Zij er altijd voor ieder van ons zal zijn.
Tenslotte, als we Medjugorje verlaten zou ik graag zien dat jullie de Vrede en de Liefde van Medjugorje mee nemen naar jullie huizen, terug naar jullie landen. Dank jullie allen voor alles.
23-05-1980
Medjugorje: Majcino Selo [Mother's Village]
Medjugorje: Majcino Selo [Mother's Village]
Majicno Selo of Mother's Village (letterlijk vertaald Moeders Dorp) is een instelling voor kleuters en voor de opvoeding en sociale zorg van kinderen en jeugd. Het behoort tot de Gemeenschap van de Franciscaanse Provincie van Herzegovina [Hemelvaart van de Heilige Maagd Maria] in Mostar. De instelling werd opgericht in 1993 tijdens de oorlog in Bosnië-Herzegovina. De bouw en de inwerkingtreding gebeurde op initiatief van wijlen Vader Slavko Barbaric en het project kreeg bijstand van de Franciscaanse Schoolzusters van de "Heilige Familie" uit de Provincie van Herzegovina. Mother's Village ontstond uit de nood voor de bescherming en de zorg van de kinderen de getroffen werden door het verlies van hun ouders en huizen tijdens en na de oorlog. Officieel startte de instelling op 8 september 1996. Bedevaarders uit de hele wereld hielpen mee aan de bouw en sponsorden het project.
Vader Slavko Barbaric werd als zoon van Marko Barbaric en Luca Stojic geboren op 11 maart 1946. Op 24 november 2000 overleed hij, na zijn gebruikelijke kruisweg op de Krizevac voor de parochianen en de pelgrims. Op een gegeven ogenblik voelde hij pijn in zijn borst en moest hij gaan neerzitten op een rots. Al spoedig moest hij gaan neerliggen, verloor het bewustzijn en schonk hij zijn ziel aan de Heer. Hij stierf om 15.30 uur.
Vr. Slavko Barbaric
Treurig omwille van het lijden dat de oorlog in Bosnië met zich meebracht, kon hij niet langer blijven toekijken en stichtte en leidde hij persoonlijk Mother's Village. Zijn vorming als psychotherapeut liet hem eveneens toe om te werken met de drugsverslaafden in de cenacologemeenschap van Zuster Elvira. De hulp die binnenkwam van over de hele wereld besteedde hij aan twee stichtingen: "Stichting voor de Kinderen van de Overleden Verdedigers", die sneuvelden tijdens de oorlog en de "Stichting van de Vrienden van de Getalenteerden", om studenten te helpen.
Tegenwoordig fungeert het enerzijds als kindertuin [kleuterschool] en anderzijds als opvang voor kinderen en jongeren uit Bosnië-Herzegovina, wanneer de ouders niet meer voor hen kunnen zorgen. Er wordt gezorgd voor gezinsvervangende opvang, in verschillende huizen, waarin telkens maximum acht kinderen wonen, begeleid door twee opvoedkundigen. Momenteel verblijven er zo'n vijfitg kinderen in zeven huizen.
Mother's Village werk binnen het veld van de Katholieke Kerk en is een familiegerichte gemeenschap naar de idealen van het Evangelie. Met liefde en vertrouwen brengt de gemeenschap het Goede Nieuws van de vrede aan deze die gewond en gebroken zijn. Het streeft naar de getuigenis van de liefde van Onze Lieve Vrouw en roept alle goede mensen op om zich actief te betrekken in het streven naar een betere en een meer rechtvaardige wereld. Naar de geest van de Heilige Franciscus wordt een een gezonde en eenvoudige levenswijze nagestreefd in éénheid met God, de mens en de natuur.
Mother's Village heeft de volgende basisactiviteiten:
Het Kinderdorp voor de kinderen en de jeugd
De Kleuterschool "Sv. Mala Terezija, djecji vrtic" [Heilige Theresia, de kleine bloem]
Het Atelier "Kraljica Katarina" [Koningin Catharina]
Het Park "Vrt. Sv. Franje" [Tuin van Sint Franciscus]
Het kinderdorp voor de kinderen en de jeugd
Vandaag zijn de hoofdactiviteiten van de instelling de sociale zorg en het verlenen van logies:
Voor de kinderen zijn ouderlijkse zorg (weeskinderen zonder beide ouders, wanneer de ouders onbekend zijn, wanneer het ouderlijk recht is ontzegd of wanneer de ouders [bv. door ziekte] hun plichten niet kunnen nakomen.
Voor kinderen wiens verdere ontwikkeling wordt verhinderd door familiale omstandigheden [ouders die niet kunnen in geen normale omstandigheden kunnen doen opgroeien, zowel op lichamelijk als geestelijk gebied.]
Het kinderdorp werkt in een goede verstandhouding met de officale instellingen voor sociale zorg en werkt onder toezicht van het Ministerie voor Gezondheid, Werk en Sociale Voorzorg in het gebied van Herzegovina-Neretva.
De instelling voorziet in de zorg, het verblijf, het grootbrengen, de studies en de gezondheidszorg en het bereidt de kinderen voor op een onafhankelijk leven met werk: ofwel met terugkeer naar de eigen familie, of hen te betrekken en te begeleiden in een verder leven buiten de instelling of andere geschikte alternatieven.
De kinderen krijgen het geschikte onderwijs voor het beroep dat ze zelf kiezen in een bekwame, opvoedkundige instelling. Ze krijgen individuele begeleiding bij hun studies en worden ook ondersteunt in de ontwikkeling van hun belangstelling. Ze worden aangespoord tot een evenwichting werk met een vaste regeling, culturele en hygiënische gewoonten en om hun kennis te ontplooien.
Kleutertjes worden opgevangen in de kleuterschool. Reeds vanop die leeftijd worden ze voorbereid op hun integratie in de maatschappij. De kinderen verblijven in de instelling tot wanneer ze de leeftijd hebben bereikt om de school te verlaten. Onder bijzondere omstandigheden kunnen de kinderen blijven tot na hun achttiende verjaardag, bv. als het nodig blijkt om het middelbare school, die ze reeds begonnen zijn, volledig af te werken.
Mother's Village: Dagverblijven
Het verblijf gebeurt in huizen, wat de kinderen een nauwer gevoel geeft met het familieleven. Er zijn zeven zulke huizen en zo'n vijftig kinderen krijgen er logies. Het maximum aantal kinderen in een huis bedraagt acht en er zijn twee opvoeders in elk huis, die voor alles instaan.
De Kleuterschool "Sv. Mala Terezija, djecji vrtic" [Heilige Theresia, de kleine bloem]
De kleuterschool wordt gevolgd door de jongste kinderen uit Mother's Village, de parochie van Medjugorje en de omliggende gemeenten. Het dagelijkse programma en de zorg voor de kleintjes duurt negen uur [van zeven uur 's ochtends tot 4 uur 's namiddags]. Het hele jaar door wordt de school gevolgd door zo'n 160 kleuters.
Mother's Village: Kleuterschool
Het Atelier "Kraljica Katarina" [Koningin Catharina]
In de werkplaats "Koningin Katharina" maken kinderen en vrijwilligers decoraties en beeldjes onder deskundige begeleiding van professioneel opgeleid personeel. Deze zelfgemaakte voorwerpen worden te koop aangeboden in de kunstgalerij. Dit artistiek werk geeft de kinderen de kans om de wereld mooier te maken met hun eigen creaties en tegelijk een beter zelfbeeld op te bouwen.
Mother's Village: Atelier Koningin Catharina
Het Park "Vrt. Sv. Franje" [Tuin van Sint Franciscus]
De Tuin van Sint Franciscus is een bosrijk parkje naast het weeshuis. Wat eens een vuilnisbelt was, werd op initiatief van Vader Slavko omgevormd tot een mooi natuurgebied, waar de pelgrim, naar de geest van Sint-Franciscus, de natuur kan herontdekken. Het is een plaats van uitzonderlijke stilte en rust die uitnodigt tot inkeer. Er is een klein dierenparkje waar kinderen uit het weeshuis kunnen paardrijden en de ezels verzorgen. Er is ook een speeltuin voor de kleintjes. Voor dit werk werd Vader Slavko vooral geïnspireerd door de boodschappen van Onze Lieve Vrouw [in het bijzonder deze van 25 april 1993 en 25 oktober 1995], waarin Zij zegt: "Ga in de natuur omdat u daar God de Schepper zult ontmoeten."
Tuin en Kindertuin
22-05-1980
Onze Lieve Vrouw van Las Lajas
Onze Lieve Vrouw van Las Lajas
Het verhaal van O.L.V. van Las Lajas is echt wonderbaarlijk! Soms doet het denken aan O.L.V. van Guadalupe, maar Las Lajas is een minder bekend wonder. Het Feest van O.L.V. van Las Lajas is op 16 September.
Historicus en wetenschappers kunnen geen verklaring geven voor de prachtige afbeelding op een muur van een rots in Colombia. Het zal voor altijd een raadsel blijven.
Heiligdom van Las Lajas
Terug in de 18e eeuw, waar Maria Mueses de Quinones, een vrouw uit het dorp Potosi [Columbia], vaak een wandeling maakt tussen haar dorp en het aangrenzende dorpje Ipiales. Op een dag in 1754 toen ze haar wandeling maakte, kwam ze voorbij een rots genaamd: 'Las Lajas', waar de weg door een diep bergdal van de rivier Guaitara liep. Maria hield niet van dit stuk weg, want de geruchten gingen dat het zou spoken in een grot van Las Lajas. Ook onder de bekeerde Christen-Indianen was het bijgeloof aanwezig.
Maria droeg haar dochtertje Rosa op haar rug. Rosa was doofstom. Tegen de tijd dat ze de Lajas had beklommen zocht ze rust op een rots...het kind klom van haar rug om te gaan spelen. Even later hoorde ze Rosa schreeuwen: "Mammie..er is hier een vrouw met een jongen in haar armen!" Maria werd erg bang..dit is de eerste keer dat ze haar dochter hoorde spreken! Ze zag de persoon waar het meisje over sprak niet, en dat wou ze ook niet. Ze pakte het kind en rende door naar Ipiales.
Toen ze vertelde wat er gebeurd was nam niemand haar in het begin serieus. Maar toch ... toen het nieuws zich verspreidde vroegen sommigen zich af of het misschien tóch waar zou kunnen zijn. Tenslotte kon het kind weer praten! Een paar dagen later verdween het kindje Rosa van huis. Na overal gezocht te hebben vermoede de angstige moeder waar haar dochter naar toe moet zijn gegaan de grot! Ze heeft immers vaak gezegd dat de Vrouw haar riep! Maria rende naar Las Lajas en vond haar dochter knielend voor een práchtige Vrouw en liefdevol spelend met een Kind, dat uit de armen van zijn moeder was geklommen om het meisje te overspoelen met Zijn goddelijke tederheid. Maria viel op haar knieën voor dit práchtige schouwspel ... ze zag de Gezegende Maagd Maria!
Bang voor represailles hield Maria zich stil over deze gebeurtenis, maar regelmatig gingen zij en Rosa naar de grot om er wilde bloemen en kaarsen neer te zetten in de opening van de rotsen. De maanden gingen voorbij en Maria en Rosa bewaarden hun geheim ... totdat op een dag het meisje ernstig ziek werd en stierf. Een radeloze Maria besloot om het lichaam van haar dochtertje mee te nemen naar Lagas om Onze Lieve Vrouw te vragen Rosa weer tot leven te brengen.
Ontroerd door het verdriet en haar herhaaldelijke smeekbeden heeft de Heilige Maagd Rosa's opstanding door haar Goddelijke Zoon verkregen. Overstromend van geluk ging Maria naar huis en het duurde niet lang voordat er zich een menigte verzamelde. De volgende morgen vroeg ging iedereen naar Las Lajas om zelf te gaan kijken.
Dat was toen de práchtige afbeelding van Onze Lieve Vrouw op de muur van de grot was ontdekt. Maria Muese de Quinones was het nog niet eerder opgevallen. Het kind Jezus in de armen van Onze Lieve Vrouw. Aan de éne kant van Onze Lieve Vrouw bevindt zich Sint Fransiscus ... aan de andere kant de Heilige Dominicus. Haar fijne gelaatstrekken zijn die van een Latijns-Amerikaanse of misschien Indiaanse. Haar volle zwarte haar bedekt haar als een mantel ... [de tweedimensionale kroon is van metaal en was later toegevoegd door volgelingen]. Haar ogen glinsteren van puur geluk. Ze ziet er ongeveer als 14 jaar uit. De Indianen hadden geen twijfel: dit was hun Koningin!
Naarmate de afbeelding steeds meer werd aanbeden, werd ook het oude pad vervangen door een nieuwe weg. In de vroege twintigste eeuw werd een smaakvolle gotische kerk over de grot gebouwd. Maar wie heeft deze mooie afbeelding daar gemaakt? De maker is nooit geïdentificeerd. Sceptisie zeggen dat de dominicanen een goede kunstenaar naar binnen hebben gesmokkeld en dat de goedgelovige indianen het nog steeds geloven.
Maar de onderzoeken die gedaan waren toen de kerk werd gebouwd, wezen uit hoe wonderbaarlijk de afbeelding eigenlijk is. Geologen uit Duitsland boorden monsters uit de kern van diverse plaatsen in de afbeelding. Er is geen verf, geen kleurstof, of ander pigment op de oppervlakte van de rots. De kleuren in de afbeelding zijn de kleuren van de rots zelf. Wat nóg wonderbaarlijker is, is dat de rots perfekt is gekleurd tot een diepte van een aantal meters!
Afbeelding in de Rots [de tinten zijn meters diep!!!]
Dus het Mysterie blijft onopgelost. Is het gedaan door Engelen? Of heeft God dit zelf gecreëerd bij de schepping van de aarde, toen Hij nadacht over Zijn meest volmaakte schepsel? Degene die Hij koningin zou maken van hemel en aarde en de toekomstige generaties van Colombia in de handen zou plaatsen van haar moederlijke zorg.
Vertaling: Dank u, Nederland
21-05-1980
De zeven kenmerken van een fantastische vader
De zeven kenmerken van een fantastische vader
Er zijn verschillende zaken die vaders kunnen realiseren om een geweldige vader te worden. Er zijn eigenschappen die zij kunnen tonen en gewoonten die zij kunnen aanleren die hen op weg zetten om een prachtige vader te worden. Het is een vaststaand gegeven dat alle papas een fantastische vader willen zijn voor hun kinderen.Zij willen allemaal hun kinderen een goede start in het leven geven. Zij willen dat hun kinderen "het beter hebben" in vergelijking met henzelf. Met deze gedachte als achtergrond, zijn er tenminste zeven kenmerken die alle schitterende vaders gemeenschappelijk hebben.
Geduld
Experten verklaren dat het zeven jaar duurt vooraleer een wijze raad wortel schiet bij de kinderen. Zij luisteren wel, alhoewel het dikwijls blijkt alsof zij er niet naar handelen. Een goede vuistregel wanneer je met kinderen van om het even welke leeftijd te doen hebt bestaat uit drie formules:
wees kordaat
wees eerlijk
wees vriendelijk
Hoe dan ook, geweldige vaders laten zich niet de les spelen. Zij laten niet toe dat ze opgejaagd worden en hun kalmte (hun geduld!) verliezen, vooral niet bij echt jonge kinderen. Prachtige vaders vinden altijd één of andere weg om te tonen wie thuis de volwassene is terwijl hun kind slechts vier jaar oud is. Kinderen kunnen ook veertien jaar zijn maar dat maakt niets uit.
Fantastische papas weten dat ze zich aanpassen aan het niveau van het kind maar dat het kind zich niet kan aanpassen aan het niveau van de volwassene. Dat is waarom het nog kinderen zijn! Zij hebben niet de ervaring noch de perspectieven van een volwassene. Dus, de ideale vaders herinneren zich wat het is om te zijn "toen ze zelf zo oud waren." De waarachtige vaders hebben de gave om met hun kinderen geduldig te zijn gedurende het ganse jaar
Echtheid
Echtheid is een term die refereert naar "waarachtig" zijn. Waarachtige mensen, vaders inbegrepen, zeggen waar het op aan komt. Ze menen ook wat ze zeggen. Ze zijn standvastig in hun handelswijze met kinderen. Neen betekent neen en ja betekent ja. Ook al zijn ze slecht gehumeurd of wispelturig, een waarachtig persoon kan men vertrouwen. Leunen op het Christendom vergemakkelijkt de ware echtheid (waarachtigheid). Dus, moet je werkelijk een christen zijn om een geweldige vader te zijn? Waarschijnlijk niet, maar het helpt.Waar halen de geweldige papas hun geduld? Een echt gelovig leven leiden in de aanwezigheid van je kinderen is eenvoudigweg de grootste gave die je je kinderen kan schenken. Het is een gave die perspectieven biedt en inzicht verschaft aan kinderen gedurende de verschillende perioden van hun leven. In goede en slechte tijden kunnen kinderen zien hoe vaders bescheiden blijven als het goed gaat en hun waardigheid behouden als het slecht gaat.
Jezus houdt heel veel van kinderen
Waarachtig leven met je kinderen geeft hen iets als een levenspatroon voor later. Of we het beseffen of niet, we geven constant, alhoewel we ons er niet van bewust zijn, onze waarden door aan onze kinderen. Ze nemen impliciet en onbewust veel dingen over van onze levenshouding, wellicht meer dan door hun de les te spellen, berispingen te geven en terecht te wijzen.
Kinderen zijn heden ten dage zo verstandig. Zij kijken met bijna de snelheid van het licht doorheen de ouderlijke dubbele standaarden. Bijgevolg, oprecht christelijk leven in hun aanwezigheid bezorgt hun niet alleen een leidraad om te leven maar ook een aantal parameters en richtlijnen die ze gebruiken wanneer ze beginnen met hun weg te zoeken in het leven.
Onderricht
Alle schitterende vaders vinden de juiste middenweg tussen te toegeeflijk en te streng te zijn voor hun kinderen. Aangezien elk kind anders is, is het verwezenlijken van de balans daartussen meer een kunst dan wetenschap. Kinderen toestaan om de exacte hoeveelheid aan zelfstandigheid in het leven te ervaren zodat ze kunnen leren en groeien is een ingewikkelde taak. Te veel vrijheid kan gevaarlijk zijn. Niet genoeg vrijheid kan het karakter van het kind breken en de ontwikkeling beïnvloeden. Wederom, het is een kunst.
Dus, formidabele vaders weten dat, terwijl ervaring de beste leraar kan zijn, anderen dit punt bekritiseren door te beweren dat ervaring niet de enige leraar in het leven is. Kinderen steken een groot gedeelte van hun kennis rechtstreeks van hun ouders op. Ideale vaders ontwijken de vragen van hun kinderen niet. Bij wijze van spreken genieten zij, zoals Jezus, ervan "om de kinderen bij zich te laten komen." Elke vader liep studie bij "de school van het leven waar de klappen vallen" maar de fantastische vaders maken er gewoonte van om hun notas van de lessen van het leven te delen met de kinderen.
Juist door hun jarenlange ervaring, opgedaan tijdens hun levensloop, hebben vaders veel dingen over het leven [en hoe ze dit leven leiden] met hun kinderen te delen. Vader, de lessen die je hebt geleerd zijn gaven die klaar staan om aan de kinderen op het gepaste ogenblik door te geven. Geniet ervan!!
Gul met tijd
Enkele jaren geleden gelastte het tijdschrift Family Circle en de Gallop Organisatie de "Superpresteerders" te bestuderen, namelijk die volwassenen die het meest succes hadden met het bereiken van hun doelstellingen. De Gallop-personeelsleden interviewden 237 mensen die uitermate veel succes hadden in de zakenwereld, de sport, de politiek, de kunst en in de wetenschappen om de sleutel tot het succes te vinden bij deze supermensen. De resultaten waren op zijn minst opmerkelijk. De geïnterviewden haalden niet de lange uren van hard werk, discipline, toewijding, vastberadenheid noch de opvoeding als de belangrijkste factor in hun succes aan. Eerder dan wat iemand zou verwachten, was de belangrijkste factor: Aandacht van vaders.
Er is gewoonweg geen vervangmiddel voor vaders die tijd doorbrengen met hun kinderen. Ideale vaders weten dit, of doen dit instictief. Zij weten dat bijna elk belangrijk moment dat zij doorbrengen met hun kind kan leiden tot een moment van leren. Een moment dat verloren gaat, is definitief verloren en komt niet meer terug. Tijd doorbrengen met de kinderen is een manier om te helpen er zeker van te zijn dat een appel niet ver van de boom valt.
Het is redelijk te veronderstellen dat, rekening houdend met de toenemende eisen van de hedendaagse economie, het zeer moeilijk is tijd uit te trekken voor de kinderen. Uiteindelijk helpt een balspel in de hof of in het park of met het dochterje van vier of vijf jaar een theekransje houden niet om de hypotheek af te betalen. Het is mogelijk om zo overstelpt te worden van het werk dat je feitelijk dagen en weken doorkomt met alleen een "Hallo" en een "Goededag" of met een knuffel en een kus of slechter nog met gekijf als de enige interactie met de kinderen.
Het enig antwoord is gewoonweg de tijd die je wilt doorbrengen met de kinderen te plannen. Dit doe je niet met het potlood maar dat beitel je in steen. Ideale vaders doen dat zo. Zij maken doelbewust tijd om bij hun kinderen te zijn. Hun kinderen houden daarom van hen, ze zijn daarover oprecht en elke vader die dat zo doet wordt daarvoor gerespecteerd.
Beheer van hun ontwikkeling
Ideale vaders besteden tijd met het denken over en het anticperen van de fasen die hun kinderen doorlopen tijdens hun ontwikkeling. Ze plannen cruciale gebeurtenissen zoals feestjes voor de zestiende verjaardag en diploma-uitreikingen bij de middelbare school of universiteit. Ideale vaders zien er op toe dat ze aanwezig zijn bij deze gebeurtenissen en dat ze volledig betrokken [ook actief] zijn bij deze mijlpalen tijdens het leven van hun kinderen.
Het wordt algemeen aanvaard onder managers dat je oogst wat je zaait. Vaders, het is jullie taak om je kinderen te belonen, jullie voorrecht in feite, om ze te bewieroken met vlammende speeches bij hun realisaties, ze aandacht en erkenning te schenken om op deze manier bepaalde gebeurtenissen in herinnering te brengen. Daden zoals deze laten een geweldige indruk na op kinderen, en ze vormen een schat aan herinneringen om op te groeien met jou als vader.
Aangezien "groei" een actieve term is, letten ideale vaders speciaal op signalen bij hun kinderen die op een zeker groeipotentieel wijzen. Zij zoeken naar dingen waarin hun kinderen goed blijken te zijn. Analoog daarmee helpen de ideale vaders deze gaven bij hun kinderen systematisch te ontwikkelen. Zij voeden hun kinderen niet op om te worden wat zij willen. Het gaat over het controleren van de groei van het kind en niet om bij het kind te realiseren wat men zelf niet heeft kunnen bereiken tijdens de eigen jeugd.
Bescherming
Eenvoudig gezegd treden ideale vaders beschermend op voor hun kinderen. Weinigen zullen dit punt aanvechten. Het is verbazingwekkend, maar het gros van de bescherming die een vader biedt heeft te maken met de bescherming van het kind tegen zichzelf! Het is immers zo gemakkelijk voor kinderen om in de huidige tijden in moeilijke vaarwateren terecht te komen. Daarom is het voor vaders dikwijs noodzakelijk de "strenge" te spelen en neen te zeggen.
Er zijn plaatsen waar kinderen normaliter niets te zoeken hebben. Er zijn dingen die kinderen normalerwijze niet zouden mogen doen.Vaders, het is jouw taak om dit zoveel als mogelijk te voorkomen. Zal jij er voor honderd procent in slagen dat jouw kinderen nooit in moeilijkheden zullen geraken of worden gekwetst ? Absoluut niet, maar je moet proberen.
Het is niet moeilijk om je de momenten te herinneren als je zelf een kind was en alle dingen deed die jouw eigen vader niet wilde. Het is ook gemakkelijk om te herinneren hoe je bepaalde dingen moest doen en hoe je zelf bepaalde hoe iets te doen. Wel, raad eens? Jouw kinderen zijn niet anders dan jij. In feite zijn ze jou! Zij dragen jouw genen.
Vaders, er bestaat in het echte leven een gevaar voor jouw kinderen. Bescherm ze!
Priester van het huis
Een priester is gewoonweg iemand die God vertegenwoordigt bij de mensen en die mensen vertegenwoordigt bij God. Vaders, jullie vertegenwoordigen God bij jullie kinderen. Jullie zijn niet God, maar jullie vertegenwoordigen Hem écht. Veel mannen voelen zich niet op hun gemak met deze rol, meer dan waarschijnlijk door een gebrek aan opleiding op dit vlak. Jullie hoeven niet alles te weten over God en de bijbel om jullie goed van jullie taak te kwijten en jullie kinderen te begeleiden. Alwat jullie moeten doen, is van ze houden. Laat Gods liefde in jou aan ze zien.
Hopelijk is het jouw wens, zoals het de wens is van alle super-vaders, om te ervaren hoe jouw kinderen tot de Heer komen en te zien hoe ze de vreugde en de harmonie van het leven in het Koninkrijk ervaren.
Dit was het diepste verlangen van één van de ideale vaders die we allemaal kennen, doch alleen maar via het perkament van de geschiedenis. Zijn naam was Patrick Henry. Hier volgt wat hij in zijn testament schreef: "Ik heb van al mijn eigendommen afstand gedaan aan mijn familie; er is nog 1 ding over waarvan ik wens dat ik het ze kon geven en dat is de christelijke godsdienst. Als ze die hebben en ik had ze geen enkele shilling gegeven, dan zouden ze rijk zijn; als ze die niet hebben en ik had ze alle dingen van de wereld gegeven, dan zouden ze arm zijn".
Vertaling: Henk
20-05-1980
Al uw antwoorden over Jezus. Zoektocht 9. Is Jezus betekenisvol vandaag?
Zoektocht 9. Is Jezus betekenisvol vandaag?
Wat zei Jezus over de dood?
Wat is er aan de andere kant na de dood? Heeft iemand hierop een antwoord? In de geschiedenis van de planeet aarde heeft enkel Jezus de macht getoond over de dood. Alle anderen zijn gestorven, grote religieuze leiders zoals Mozes, Boeddha en Mohammed inbegrepen.
Jezus schudde zijn generatie door elkaar door de beweren dat de dood geen macht had over hem. Hij vertelde zijn volgelingen dat hij de "verrijzenis en het leven" is. Jezus heeft dit ook aangetoond door Lazarus uit de doden op te wekken, vier dagen nadat deze reeds begraven was.
Maar nog meer dramatisch was Jezus eigen verrijzenis, en die zou plaatsvinden drie dagen na zijn dood. Niemand geloofde hem echt, zelfs niet zijn naaste volgelingen. Toen Jezus dood aan het kruis hing, sloegen velen van zijn discipelen op de vlucht, omdat ze dachten dat zij de volgende gingen zijn.
Maar drie dagen later, schreeuwden ze het uit dat Jezus de dood had overwonnen. Het is onmogelijk om de wijziging van hun gedrag en de plotse uitbarsting van het Christendom uit te leggen, zonder de verrijzenis van Jezus Christus.
Jezus vertelde ons dat, omdat hij de dood overwon, ook wij samen met Hem eeuwig konden leven. Hij zei dat wij geschapen zijn om in relatie met Hem te leven, en dat deze relatie eeuwig zou duren. Verder onderwees Jezus ons dat ons voornemen hier op aarde onafscheidbaar verbonden is met onze bestemming na onze dood.
Omdat Jezus de macht had over de dood, kan Hij allen de grootste vragen beantwoorden die we allen hebben over het leven:
Wie ben ik?
Waarom ben ik hier?
Waar gaan we heen na de dood?
Velen gaan door het leven en stellen zich de vraag of het leven al dan niet een werkelijke betekenis heeft. Zelfs zij die grote faam en weelde hebben bereikt voelen dat er iets meer is aan het leven dan geld en faam, de grootste supersterren inbegrepen.
Madonna poogde de vraag "Waarom ben ik hier" te beantwoorden door een diva te worden, toegevend: "Er waren vele jaren dat ik dacht dat beroemdheid, rijkdom en publieke aanbidding me het geluk konden schenken. Maar op een dag word je wakker en wordt men er zich van bewust dat dit niet zo is ... ik voelde dat er nog iets meer was dat ik miste ... ik wou de betekenis kennen van het ware en duurzame geluk en hoe ik dit kon vinden."
Anderen hebben het opgegeven om er enige betekenis achter te zoeken. Kurt Cobain van de rockgroep uit Seattle, teleurgesteld door het leven, maakte er zelf een einde aan op de leeftijd van 27 jaar. Cartoonist Ralph Barton vond ook dat het leven zonder betekenis was en liet het volgende afscheidsbriefje na toen hij zelfmoord pleegde: "Ik heb weinig moeilijkheden gekend, vele vrienden, groot succes, ik ben van huis naar huis en van vrouw naar vrouw gegaan, heb vele landen bezocht in de wereld, maar ik ben uitgeblust om dingen te bedenken om de dagelijkse 24 uren te vullen.
Velen denken dat Jezus Christus van ons wenst dat we religieus worden. Zij denken dat Jezus op aarde kwam om ons alle plezier te ontnemen en ons onmogelijke regels gaf om na te leven. Zij geven toe dat hij een groot leider uit het verleden was, maar zeggen dat hij geen betekenis kan geven aan hun leven vandaag.
Josh McDowell was een student die dacht dat Jezus enkel een nieuwe religieuze leider was die onmogelijke regels om na te leven oplegde. Hij dacht dat Jezus volkomen ontoepasselijk was op zijn leven. Dan, op een dag, op een bijeenkomst van studenten, zat hij na een levendig jonge studente met een schitterende glimlach op het gelaat. Belangstellend vroeg hij haar waarom zij zo gelukkig was. Onmiddellijk was haar antwoord: "Jezus Christus!"
McDowells haar begon recht te komen: "Jezus Christus? In Gods naam, laad mij niet op met dergelijke rotzooi. Ik ben de godsdienst beu. Ik ben de kerk zat. Ik word moe van de Bijbel. Hou op met die onzin over religie."
Maar de levendige studente was niet van haar stuk te brengen en informeerde hem kalm: "Meneer, ik heb niet het woord godsdienst vermeld, maar ik zei Jezus Christus."
McDowell stond verbaasd. Hij had er nooit bij stilgestaan dat Jezus meer was dan alleen maar een religieuze figuur en zelf tegen elke godsdienstige schijnheiligheid was. En plots was er nu dat vreugdevolle christelijke meisje die sprak over Jezus als iemand die betekenis aan haar leven had gegeven.
Pascal, de grote Franse filosoof, geloofde dat de innerlijke leegte die we allen ondervinden enkel kan worden opgevuld door God. Hij zegt: "Er is een leegte in het hart van iedereen die enkel kan worden opgevuld door Jezus Christus." Indien Pascal juist is, dan kunnen we niet enkel verwachten dat Jezus de vraag over onze identiteit en de betekenis van ons leven kan beantwoorden, maar ook dat hij ons hoopt geeft voor na het leven.
Kan er een betekenis zijn zonder God? Niet volgens atheïst Bertrand Russell die schreef: "Enkel indien u een god aanneemt is het leven betekenisvol." Russell schikte zich in het gegeven van voor eeuwig verrot te zijn in het graf. In zijn boek: Waarom ik geen Christen ben verwerpt Russell alles wat Jezus heeft gezegd over de betekenis van het leven, de belofte van het eeuwige leven inbegrepen.
Maar als Jezus werkelijk het leven overwon, zoals ooggetuigen beweren, dan is Hij enkel in staat om ons te vertellen waar het leven om gaat en te beantwoorden "waar gaan we heen?" Om te begrijpen hoe Jezus woorden, dood en leven onze persoonlijkheid kan maken en van de hoop voorzien voor de toekomst, moeten we begrijpen wat hij heeft gezegd over God, over ons en over zichzelf.
Wat heeft Jezus gezegd over God?
God is verwantschap
Velen denken over God meer als een macht dan een persoon die we kennen en met wie we vreugde kunnen beleven. De God waar Jezus van sprak is niet zoals de onpersoonlijk kracht uit Star Wars, wiens goedheid afhangt van zijn voltage. Ook is hij geen onsympathieke boeman in de lucht, die er van houdt ons het leven lastig te maken.
Jezus vertelde ons dat God liefde is. Jezus gaf zelf het voorbeeld hiervan overal waar hij ging, terwijl hij de zieken genas en zijn handen uitstak naar de armen en de lijdenden.
Gods liefde is totaal verschillend van onze liefde en is niet gebaseerd op aantrekkelijkheid en voorkomen. Ze is volledig opofferend en onbaatzuchtig. Jezus vergeleek Gods liefde met de liefde van een perfecte vader. Een goede vader wil steeds het beste voor zijn kinderen, maakt opofferingen voor hen en zorgt voor hen. Maar voor hun eigen goed, zal hij ook straffen stellen.
Jezus illustreert Gods hart van liefde met een verhaal over een rebellerende zoon die zijn vaders advies over het leven en de belangrijke dingen verwierp. Arrogant en zelfingenomen ging de zoon weg, op stap om zelf de wereld te verkennen. Eerder dan te wachten op zijn vaders erfdeel, begon hij het nu reeds op te eisen.
In Jezus verhaal ging de vader in op het verzoek van de zoon. Maar de dingen draaiden slecht uit voor de zoon. Na zijn geld te hebben verbrast aan genotzucht, moest de opstandige zoon gaan werken op een varkensboerderij. Spoedig leed hij zo een honger dat zelfs het voedsel voor de zwijnen er beter uitzeg. Wanhopig en onzeker dat zijn vader hem terug zou aanvaarden, nam hij zijn laatste bezittingen op om naar huis te gaan.
Jezus vertelde ons dat zijn vader hem niet allen thuis verwelkomde, maar hem stond op te wachten en hem tegemoet rende. Zijn vaders liefde was zelfs zo groot dat hij een groot feest opzette om de terugkeer van zijn zoon te vieren.
Het is vooral belangrijk om weten dat, hoezeer de liefde van zijn vader ook was, hij niet op jacht ging achter hem. Hij liet de zoon waarvan hij hiel de pijn voelen van de gevolgen van zijn opstandige keuze. Op een gelijkaardige manier vertelt de Schrift ons dat Gods liefde nooit een compromis zal treffen wat het beste is voor ons. Het zal ons toelaten om de gevolgen van onze verkeerde beslissingen te moeten ondergaan.
Jezus heeft altijd onderwezen dat er met Gods wezen geen compromissen bestaan. Het wezen is wie we diep in ons zijn. Het is onze kern van waaruit alle gedachten en daden voortkomen. Hoe moet God dan diep in zichzelf zijn?
God is Heilig
In de Heilige Schrift wordt [bijna 600 maal] over God gesproken als "Heilig." Heilig betekent dat Gods karakter moraal zuiver is en op alle wijzen volmaakt. Dit betekent dat hij nooit gedachten heeft die onzuiver of onverenigbaar zijn met zijn morele voortreffelijkheid.
Verder betekent Gods Heiligheid eveneens dat hij niet in de aanwezigheid van het kwade kan zijn, daar het kwade het tegengestelde is aan Zijn aard. Hij verwerpt en haat het kwade. Voor hem is het vervuiling.
Maar als God Heilig is en het kwade verafschuwt, waarom heeft Hij ons ook niet gemaakt zoals Hem. Waarom bestaan er kindermoordenaars, verkrachters en verdorvenen? En waarom strijden wij zo dikwijls met onze eigen morele keuzen? Dat brengt ons tot de volgende vraag: Wat zei Jezus over ons?
Wat zei Jezus over ons?
Gemaakt voor een verhouding met God
Als u het Nieuwe Testament zou doornemen, zou u ontdekken dat Jezus voortdurend sprak over onze onmetelijke waarde voor God, door ons te vertellen dat God ons heeft geschapen om Zijn kinderen te zijn.
De Ierse U2 rocklegende Bono merkte in een interview op: "Het is een extatisch concept dat de God die het universum schiep zou uitkijken naar gezelschap, een waarachtige verhouding met de mensen ..." Met andere woorden, vóór het universum werd geschapen, had God reeds als plan om ons op te nemen in Zijn familie. Niet alleen dat, hij heeft een ongelofelijke nalatenschap gepland die we maar hoeven te plukken. Zoals het hart van de vader in Jezus verhaal is God overdadig in zijn nalatenschap door een onvoorstelbare zegen en koninklijk voorrecht. In zijn ogen zijn wij bijzonder.
Vrijheid om te kiezen
In de film Stepford Wives hebben zwakke, leugenachtige, begerige en moorddadige mannen, onderdanige en gehoorzame robotten ontworpen om hun vrijgevochten vrouwen te vervangen die ze als een bedreiging aanschouwden. Alhoewel de mannen worden verondersteld om hun vrouwen lief te hebben, hebben ze hen vervangen door speelgoed om zo hun gehoorzaamheid af te dwingen.
God kon ons zo gemaakt hebben, als robotten, om Hem lief te hebben en te gehoorzamen en verering in ons te programmeren zoals een schermbeveiliger. Maar dan zou onze afgedwongen liefde betekenisloos zijn. God wou dat wij vrij waren om Hem lief te hebben. In een goede relatie willen we dat iemand van ons houdt omwille van wat we zijn, niet omwille van iets afdwingbaars. Wij verkiezen een zielsvriend(in) boven een per post afgeleverde bruid. Søren Kierkegaard vatte deze lastige situatie samen in dit verhaal:
"Stel u een koning voor die een onderdanige maagd liefhad. Zijn koningschap was als geen ander. Elke staatsman beefde voor zijn macht ... en toch smolt deze koning zijn hart voor deze onderdanige maagd. Hoe kan hij zijn liefde voor haar verklaren? Op een onwaarschijnlijke manier bond zijn koningschap hem figuurlijk aan de handen en voeten vast. Indien hij haar naar zijn paleis zou brengen en haar kronen met juwelen, zou ze zeker niet weerstaan, niemand zou durven te weerstaan. Maar zou zij hem liefhebben? Ze zou het uiteraard wel zo zeggen, maar zou ze het ook zo menen?"
U ziet het probleem. Minder dichterlijk gezegd: hoe maak je het uit met een alles betekenende vriend(in). U krijgt dan antwoorden als "het ging niet tussen ons, maar ik veronderstel dat je dit reeds wist." Maar om echte liefde mogelijk te maken, heeft God de mens geschapen met een enige kwaliteit: vrije wil.
Opstand tegen Gods morele wetten
C.S. Lewis redeneerde dat zelfs, al zijn we innerlijk geprogrammeerd met de wil om God te kennen, we hier opstandig tegen worden vanaf het ogenblik van onze geboorte. Lewis begon ook zijn eigen beweegredenen te onderzoeken, die hem tot de ontdekking brachten dat hij instinctief het goede van het kwade wist te onderscheiden.
Lewis vroeg zich af waar dit gevoel voor goed en kwaad vandaan kwam. We ervaren allemaal dit gevoel van goed en kwaad als we over Hitlers moord op zes miljoen Joden lezen, of over een held die zijn leven opoffert voor iemand anders. We weten instinctief dat het slecht is om te liegen en te bedriegen. Dit herkennen dat we geprogrammeerd zijn met een innerlijke moraal deed de voormalige atheïst besluiten dat er een morele "wetgever" moet zijn.
En inderdaad, zowel volgens Jezus als de Geschriften, heeft God ons een morele wet meegegeven om te gehoorzamen. Niet alleen hebben we Hem de rug toegekeerd, wij hebben ook deze morele wetten doorbroken die God heeft ingesteld. De meesten onder ons kennen enkele van de Tien Geboden.
"Lieg niet, steel niet, moord niet, doe geen overspel ..." Jezus vatte ze samen door de zeggen dat we God en onze naaste boven alles en met geheel ons hart moeten liefhebben als onszelf. De zonde is daarom niet alleen het verkeerde dat we doen door deze wet te doorbreken, maar ook ons falen om te doen wat rechtvaardig is.
God schiep het universum met wetten die overal gelden. Ze zijn onschendbaar en onveranderbaar. Toen Einstein E=MC2 formuleerde ontsluierde hij het raadsel van de nucleaire energie. Plaats de juiste bestanddelen bijeen onder de veeleisende voorwaarden en een enorme kracht komt vrij. De Schrift vertelt ons dat Gods morele wet daarom niet minder van waarde is daar het voortkomt uit Zijn eigen kenmerk.
Van bij de allereerste mens zijn wij ongehoorzaam aan Gods wetten, zelfs als zijn ze er voor ons goed. En we hebben gefaald in het rechtvaardige. We hebben deze omstandigheid geërfd van onze voorouders. De bijbel noemt het ongehoorzaamheid, zonde, of "het doel missen," zoals een boogschutter zijn voorgenomen doel mist. Zo hebben onze zonden Gods voorgenomen verhouding met ons gebroken of om het met het voorbeeld van de boogschutter te zeggen: we hebben het doel gemist wanneer het op het doel aankomt waarvoor we geschapen zijn.
Zonde veroorzaakt de strakheid van elke verhouding: het menselijke ras is verhard tegenover zijn omgeving [vervreemding], anderen [oorlog en moord], zichzelf [schuld en schaamte] en God [spirituele dood]. Zoals de schakels in een ketting, worden alle schakels gebroken eens er één schakel loskomt. Zonde brengt afscheiding teweeg in ons leven en volgens de Bijbel heeft dit dodelijke gevolgen.
Onze zonden hebben ons gescheiden van Gods liefde
Onze opstandigheid [zonde] heeft een muur opgezet tussen God en ons [Jesaja 59:2]. In de Schrift betekent "afscheiding" een spirituele dood. En een spirituele dood betekent volledig afgescheiden van het licht en leven van God.
"Maar wacht eens even," kunt u zeggen, "Wist God hiervan niet voor Hij ons heeft geschapen?"
Waarom heeft hij niet ingezien dat Zijn plan gedoemd was om te mislukken? Uiteraard zou een alwetende God zich hiervan bewust zijn. In feite is het door ons falen dat Zijn plan zo extatisch is. Dit brengt ons tot de reden waarom God onder menselijke gedaante op aarde kwam. En nog meer ongelofelijk: de opmerkelijke reden voor Zijn dood.
Wat zei Jezus over zichzelf?
Gods volmaakte oplossing
Tijdens Zijn drie jaren van openbaar leven, gaf Jezus ons onderricht over onze levenswijze, verrichtte Jezus vele mirakels en deed Hij zelfs mensen uit de dood opstaan. Maar Jezus heeft steeds beweerd dat Zijn eerste opdracht was om ons te redden van onze zonden.
Jezus verkondigde dat Hij de beloofde Messias was die onze zonden op Hem zou nemen. De profeet Jesaja had reeds 700 jaar eerder over de Messias geschreven, waarbij hij ons bepaalde kenmerken gaf over zijn identiteit. Maar het kenmerk dat het moeilijkst te begrijpen valt is dat de Messias zowel mens als God zou zijn!
"Want een kind wordt geboren, een zoon wordt ons gegeven. De heerschappij rust op zijn schouders. Men noemt hem wonder van het beleid, de goddelijke held, vader voor eeuwig, vredevorst [Jesaja 9:5]."
De auteur Ray Stedman schrijft over Gods beloofde Messias: "Vanaf het begin van het Oude Testament is er een gevoel van hoop en verwachting, zoals het geluid van naderende voetstappen: iemand is op komst! ... Die hoop neemt toe door profetische woorden als profeet na profeet begint te een nieuwe aantrekkelijke hint geeft: iemand is op komst!"
De oude profeten hadden voorspeld dat de Messias Gods volmaakte opoffering voor de zonde zou worden, die zijn gerechtigheid voldoening zou schenken. Deze volmaakte man zou voor ons moeten sterven [Jesaja 53:6-7].
Volgens de schrijvers van het Nieuwe Testament was de enige reden waarom Jezus voor ons diende te sterven, omdat hij, als God, een moreel volmaakt leven leidde en geen voorwerp uitmaakte van veroordeling voor zonde.
Het is moeilijk te begrijpen hoe Jezus dood voor onze zonden kon betalen. Misschien een kan een gerechtelijke analogische uitdrukking klaarheid brengen hoe Jezus het netelig vraagstuk oplost van Gods volmaakte liefde en rechtvaardigheid.
Stel u voor dat u eens rechtszaal binnengaat, beschuldigd van moord. Wanneer u de rechterstoel nadert, ziet u plots dat de rechter uw vader is. Wetende dat hij van u houdt, begint u onmiddellijk te pleiten: "Vader, laat me a.u.b. gaan!"
Hierop geeft hij als antwoord: "Ik hou van u, mijn zoon, maar ik ben een rechter. Ik kan u eenvoudigweg niet laten gaan."
Hij is verscheurd, maar uiteindelijk slaat hij de voorzittershamer neer en verklaart hij u schuldig. Voor rechtvaardigheid bestaat er geen compromis, ten minste niet bij een rechter. Maar omdat hij van u houdt, staat hij op van de voorzittersstoel, neemt hij zijn kleed af, en biedt u aan om uw straf over te nemen. In feite neemt hij uw plaats in, in de elektrische stoel.
Dit is het beeld dat wordt geschilderd in het Nieuwe Testament. God daalde neer in de geschiedenis van de mensheid, in de persoon van Jezus Christus en stierf op de elektrische stoel [lees: kruis] in onze plaats, voor ons. Jezus is zo maar geen derderang persoon die onze zonden op Hem neemt, maar hij is God zelf. Onbehouwen gezegd had God twee keuzes: de zonde te veroordelen of de straf zelf over te nemen. Door Christus, koos Hij voor het laatste.
En alhoewel U2s Bono geen theoloog is, zegt hij precies de reden voor Jezus dood:
"De waarheid achter de dood van Christus is dat Christus de zonden van de wereld op Hem nam, zodat onze zonden niet terug zouden komen tot ons en dat onze zondevolle aard niet de klaarblijkelijk dood zou oogsten. Dat is de waarheid. Dit zou ons nederig moeten houden. Het zijn niet onze eigen goede werken die ons door de poort van de Hemel leiden."
En Jezus maakte het duidelijk dat Hij de enige is die ons kan leiden tot God door te zeggen: "Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader, behalve door Mij." [Johannes 14:6]
Maar velen pleiten dat Jezus bewering dat Hij de enige weg tot is tot God, te bekrompen is en zeggen dat er vele wegen zijn die naar God leiden. Zij die geloven dat alle godsdiensten dezelfde zijn, ontkennen dat wij een zondeprobleem hebben. Zij weigeren om Christus woorden ernstig te nemen. Zij zeggen dat Gods liefde ons allen zal aanvaarden, ongeacht onze daden.
Misschien dat mensen als Hitler gerechtigheid verdienen, maar niet zij of anderen die fatsoenlijk leefden. Het is alsof God beoordeelt op de snijlijn en iedereen die een D of beter krijgt, wordt toegelaten. Maar dit houdt een dilemma in.
Zoals we hebben gezien is de zonde het absolute tegenovergestelde van Gods Heilige aard. We hebben dus diegene misnoegd die ons heeft geschapen en ons zodanig liefhad dat hij Zijn eigen Zoon voor ons opofferde. In zekere zin is onze opstand spuwen in zijn gelaat. Goede werken, noch godsdienst, noch meditatie, noch karma kunnen de schuld betalen die onze zonden hebben teweeggebracht.
Volgens de theoloog R.C. Sproul is Jezus de enige die deze schuld kan betalen. Hij schrijft: "Mozes kon beslechten over de wet, Mohammed kon zwaaien met een zwaard, Boeddha kon persoonlijke raad geven, Confucius kon wijsheid verlenen, maar niemand onder hen was bij machte om de zonden van de wereld af te lossen. Alleen Christus is een onbeperkte verering en dienst waardig.
Een onverdiend geschenk
De Bijbelse term om Gods vergiffenis door Jezus opofferende dood uit te drukken heet genade. Waar de Gods barmhartigheid ons redt van wat we verdienen, geeft Gods genade ons wat we niet verdienen. Laat ons eens bekijken wat Jezus Christus voor ons heeft gedaan wat we niet voor onszelf konden doen:
God bemint ons en heeft ons geschapen voor een verwantschap met Hem
Er wordt ons de vrijheid verleend om deze verwantschap te aanvaarden of te verwerpen
Onze zonde en opstand tegen God en Zijn wetten hebben een muur geplaatst tussen ons en Hem
Hoewel we een eeuwig oordeel verdienen, heeft God in onze plaats onze schuld betaald door Jezus dood, om op deze manier het eeuwige leven met Hem mogelijk te maken.
Bono geeft ons zijn standpunt over de genade: "Genade weerstaat de reden en de logica. De liefde onderbreekt, zoals u wenst, de gevolgen van onze daden, wat inderdaad heel goed nieuws betekent, omdat we heel wat stomme dingen hebben gedaan ... Het verontschuldigt onze misdaden niet, maar wij blijf aandringen op Zijn genade. We blijven aandringen dat Jezus onze zonden meenam op Zijn Kruis, omdat we weten wie we zijn en omdat we hopen dat we niet hoeven af te hangen van onze eigen godsdienstigheid."
We hebben nu een beeld van Gods plan, maar er is nog steeds een bestanddeel dat ontbreekt. Volgens Jezus en de schrijvers van het Nieuwe Testament moet ieder van ons gehoor geven aan de vrije gave die Jezus ons schenkt. Hij dwingt ons niet om deze aanvaarden.
U kiest voor de afloop
We maken voortdurend keuzes: onze kledij, onze loopbaan, onze huwelijkspartner ... het is hetzelfde als het op onze verhouding met God aankomt. Auteur Ravi Zacharias schrijft: "Jezus boodschap onthult dat elke persoon ... niet door de verdienste van de geboorte God leert kennen, maar door een bewuste keuze door Hem bepalend te laten zijn in ons persoonlijk leven."
Onze keuzes worden dikwijls beïnvloed door anderen. Maar soms krijgen wij een verkeerd advies. Op 11 september 2001 hebben 600 onschuldige mensen hun vertrouwen gesteld in een verkeerd advies en bijgevolg onschuldig de gevolgen ondergaan. Het verhaal gaat als volgt.
Een persoon die zich op de 92ste verdieping van de zuidelijke toren van het World Trade Center bevond had juist gehoord over een vliegtuig dat op de noordelijke toren was ingevlogen. Verrast door de ontploffing belt hij naar de politie voor de op te volgen instructies: "Wij moeten weten of we hier weg moeten, omdat we weten dat er een explosie is geweest," zei hij dringend aan de telefoon.
De stem aan de andere kant gaf hem het advies om het gebouw niet te evacueren: "Ik zou wachten op verdere instructies."
"Goed," zegt de beller, "we ontruimen niet," en hij hing de telefoon op.
Kort na 9 uur s morgens vliegt er een ander vliegtuig in op de tachtigste verdieping van de zuidelijke toren. Alle 600 personen die zich boven deze verdieping van de zuidelijke toren bevonden kwamen om. Het falen om de het gebouw te evacueren was een van de grootste tragedies van die dag.
Deze 600 mensen lieten het leven omdat zij zich verlaten hadden op de verkeerde informatie, zelfs al was deze gegeven door iemand die probeerde te helpen. Deze tragedie zou niet zijn gebeurd indien de 600 slachtoffers de juiste informatie hadden gekregen.
Onze bewuste keuze van Jezus is onmetelijk veel belangrijker dat dan, hoe spijtig het ook mag klinken, dan deze WTC-tragedie omdat hier de eeuwigheid op het spel staat. We kunnen kiezen uit drie verschillende gehoren:
We kunnen Hem veronachtzamen
We kunnen Hem verwerpen
We kunnen Hem aanvaarden
De voornaamste reden waarom vele mensen door het leven gaan en God veronachtzamen is omdat ze te druk bezig zijn met hun eigen agenda te bepalen. Cuck Colson is zon voorbeeld. Op 39-jarige leeftijd, werkte hij in het kantoor naast dat van de president van de Verenigde Staten. Het was de "onbuigzame kerel" van Nixons Witte Huis, de "beramer" die harde beslissingen kon treffen. Maar in 1972 stortte zijn reputatie in elkaar omwille van het Watergate schandaal en hij had zijn eigen leven niet meer in handen. Later schreef hij: "Ik was steeds ingenomen met mijzelf. Ik wou dit en dat doen en uiteindelijk had ik mijn doel bereikt. Ik voelde dat ik geslaagd was in het leven, maar had geen enkel vertrouwen gelegd op God, Hem zelfs nooit eens bedankt voor alle gaven die Hij mij geschonken had. Ik had nooit gedacht aan iets dat onmetelijk groter was dan mijzelf, tenzij bij enkele vluchtige momenten. Ik had mijn leven niet op Hem verlaten."
Velen kunnen zich identificeren met Colson. Het is gemakkelijk om een gevangene te worden van het snelle tempo van het leven en weinig of geen tijd meer te hebben voor God. Maar het veronachtzamen van Gods genadig aanbod van vergeving heeft dezelfde afschrikwekkende gevolgen als een volledige verwerping. Onze zonden blijven onvergoed.
In misdadige gevallen buigen weinigen zich voor een volledige vergiffenis. In 1915 had George Burdick, verantwoordelijk voor de plaatselijke editie van de New York Tribune, geweigerd om bronnen te onthullen van een bepaald artikel en daarmee de wet verbroken. President Woodrow Wilson verleende Burdick volledige vergiffenis voor het vergrijp dat hij had begaan. Wat Burdicks zaak historisch maakte is dat hij deze vergiffenis weigerde. Dat bracht de zaak voor het Hoogste Gerechtshof die partij koos voor Burdick, door te verklaren dat een presidentiële vergiffenis niet kon worden opgedwongen aan iemand.
Wanneer het er op aankomt om Christus volledige genade te verwerpen, geven mensen diverse redenen op. Velen zeggen dat er onvoldoende bewijs is, maar, zoals Bertrand Russel en een massa andere sceptici, zijn zij in werkelijkheid niet genoeg in de zaak geïnteresseerd om deze diepgaand te onderzoeken. Anderen nemen het gedrag van sommige schijnheilige Christenen om Christus genade te verwerpen als excuus. En nog anderen verwerpen Christus omwille van een slechte of tragische ervaring die ze hebben opgelopen tijdens hun leven.
Hoe dan ook, Zacharias, die discussies heeft gehad met geleerden van honderden campussen, gelooft dat de ware reden van het verwerpen van God door de meeste mensen van morele aard is. Hij schrijft: "Niemand verwerpt God omwille van zijn intellect, noch bij het het gebrek aan bewijs. Een mens verwerpt God omwille van de morele weerstand die weigert om zijn nood aan God te aanvaarden."
De wens naar morele vrijheid heeft C.S Lewis een groot aantal jaren weggehouden van God. Nadat zijn speurtocht naar de waarheid hem tot God bracht, legt Lewis uit hoe het aanvaarden van Christus meer met zich meebrengt dan enkel een intellectuele overeenkomst met de feiten. Hij schrijft: "Een afvallige persoon is niet enkel een onvolmaakt schepsel dat een rechtzetting nodig heeft: hij is een opstandeling die zijn wapens moet neerleggen., zich moet overgeven, en zich moet verontschuldigen, en zich moet verwezenlijken dat hij het verkeerd voor had en bereid is om het leven opnieuw te beginnen ... dit is wat Christenen berouw noemen."
Berouw is een woord dat een aangrijpende omwenteling in ons denken betekent. Dat is wat er is gebeurd met de voormalige 'onbuigzame' medewerker van president Nixon. Nadat Watergate uitkwam, begon Colson anders te denken over het leven. Door zijn eigen gebrek aan een 'levensdoel' in te zien en begon het boek te lezen van Lewis 'Zuiver Christendom', dat een vriend hem had geschonken. Getraind als advocaat, begon Colson de argumenten van Lewis neer te schrijven. Colson zegt: 'Ik wist dat de tijd gekomen was voor mij. Ging ik zonder terughoudendheid Jezus Christus als de Heer in mijn leven aanvaarden? Het was alsof er zich een brug voor mij bevond. Er was geen weg om er rond te wandelen: ik zou er doorgaan of niet doorgaan. Een misschien of ik heb meer tijd nodig, was spotten met mezelf."
Na een innerlijke strijd, realiseerde de voormalige naaste medewerker van de Verenigde Staten van Amerika zich dat Jezus Christus zijn volle loyaliteit verdiende. Hij schrijft: "En zo, op een vroege vrijdagmorgen, terwijl ik alleen was, kon ik woorden begrijpen die ik eerder nooit had verstaan. Het was alsof alles natuurlijk uit mijn mond stroomde: Heer Jezis, ik geloof u. Ik aanvaard U. Kom in mijn leven. Ik vertrouw U mijn leven toe."
Colson ontdekte dat deze vragen: "Wie ben ik?", "Waarom ben ik hier?" en "Waar ga ik heen?" allemaal worden beantwoord in een persoonlijke verhouding tot God. De apostel Paulus schrijft: "In Hem [Jezus] heeft God, die alles naar zijn wil en besluit tot stand brengt, ons de bestemming toebedeeld."
Wanneer we tot een persoonlijke verhouding komen met Jezus Christus, vult Hij onze innerlijke leegte, geeft Hij ons vrede, en schenkt hij voldoening aan ons verlangen naar betekenis en hoop. We hebben niet langer tijdelijke stimulansen nodig om hieraan te voldoen. Wanneer Hij in ons binnentreedt, schenkt hij eveneens voldoening aan onze diepste verlangens en noden voor de waarheid, blijvende liefde en veiligheid.
En het onthutsende van alles is dat God Zelf als mens op de wereld kwam om onze volledige schulden af te lossen. Daarom vallen we niet langer onder de straf van zonde. Paulus maakt dit duidelijk aan de Romeinen als hij schrijft: 'Ook u was vroeger van God vervreemd en Hem vijandig gezind door uw slechte daden. Maar nu heeft God u met zich verzoend in Christus sterfelijk lichaam, door de dood, want Hij wil dat u als heilige mensen voor Hem zult verschijnen, smetteloos en onberispelijk." [Kol. 1:21-22]
Zo deed God waartoe wij niet bekwaam waren om voor onszelf te doen. Wij zijn van onze zonden bevrijd door Jezus opofferende dood. Het is zoals een massamoordenaar die voor de rechter wordt geleid en volledige vergiffenis wordt geschonken. Hij verdient geen genade, noch wij. Gods geschenk van eeuwig leven is absoluut vrij en het is te nemen of te laten. Maar zelfs al wordt de genade aan ons geschnoken, blijft het ook aan ons om deze te aanvaarden. De keuze is aan u.
Bent u op het punt in uw leven gekomen waar u Gods geschenk vrij wil aanvaarden?
Misschien is uw leven net als dat van Bono, Lewis and Colson ooit ook leeg geweest en hebt u nooit getracht om dit gevoel van innerlijke leegte op te vullen. God kan deze opvullen en u in één enkel ogenblik veranderen. Hij heeft u geschapen om een leven te hebben dat gevuld is met betekenis en doelen. Jezus zei: "Mijn doel is leven te schenken in al zijn volheid." [Johannes 10:10]
Of misschien gaan de dingen u goed in het leven, maar ondervindt u toch een gebrej aan rust en vrede. U wordt er zich van bewust dat u Gods wetten hebben doorbroken en gescheiden bent van Zijn liefde en vergevingsgezindheid. U vreest Gods oordeel. Jezus zei: "Ik verlaat u met een geschenk: vrede in het gemoed en het hart. En de vrede die Ik geef is niet zoals de wereldse vrede."
Of misschien gaan de dingen u goed in het leven, maar ondervindt u toch een gebrek aan rust en vrede. U wordt er zich van bewust dat u Gods wetten hebben doorbroken en gescheiden bent van Zijn liefde en vergevingsgezindheid. U vreest Gods oordeel. Jezus zei: "Ik verlaat u met een geschenk: vrede in het gemoed en het hart. En de vrede die Ik geef is niet zoals de wereldse vrede."
Zo, of u nu eenvoudigweg moe bent van een leven met zinloze activiteiten of bezorgd bent door een gebrek aan vrede met uw Schepper, het antwoord blijft Jezus Christus.
Wanneer u uw vertrouwen schenkt aan Jezus Christus, zal God al uw zonden vergeven, zowel deze uit het verleden, het heden als deze uit de toekomst en u tot Zijn kind maken. Zijn liefhebbend kind. Hij schenkt u een doel en een betekenis aan het leven op aarde en de belofte van een eeuwig leven met Hem.
Gods woord zegt: "Aan allen die in Hem geloven en Hem aanvaarden, verleent Hij het recht om kinderen van God te worden." [Johannes 1:12]
De vergeving van de zonde, het doel van het leven, het eeuwige leven. Het is aan u om het te vragen. U kan Christus uitnodigen in uw leven op dit eigenste moment door geloof en gebed. Gebed is praten met God. God kent de harten en is niet bezorgd om uw woorden want hij kijkt naar het gedrag van het hart. Het volgende is een voorgesteld gebed: "Lieve God, Ik wens U persoonlijk te kennen en eeuwig met U te leven. Dank U, Heer Jezus, om op het Kruis te sterven voor mijn zonden. Ik open de deur van mijn leven en ontvang U als mijn Redder en Heer. Word meester over mijn leven en verander mij, maak van mij de persoon die U wenst die ik ben."
Drukt dit gebed de wens van uw hart uit. Zo ja, bid dan eenvoudig het hierboven vermelde gebed.
Als u Jezus in uw leven hebt gevraagd, moedigen wij u aan om Zijn Woord, de Bijbel te beginnen lezen en anderen te vervoegen die ook voor Hem wensten te leven.
Het is voor u belangrijk om de geheimen te leren van het wonderbare leven dat God voor u heeft voorbehouden.
Vertaling: Chris De Bodt
Bron: Y-Jesus: The facts presented by scholars
19-05-1980
Medjugorje: lange documentaire over de beginjaren
Medjugorje: lange documentaire over de beginjaren
18-05-1980
Onze Lieve Vrouw van Quito, Equador: Profetieën voor onze tijd
Onze Lieve Vrouw van Quito, Equador
Onze Lieve Vrouw van het Welslagen (Profetieën voor onze tijd) Profetische openbaringen aan de eerbiedwaardige Moeder Mariana de Jesus Torres
Dit artikel is gebaseerd op fragmenten uit de 18e eeuw manuscript getiteld Het wonderbaarlijke leven van Moeder Mariana de Jesus Torres, geschreven door prior Manuel Souza Pereira, Franciscaans Provinciaal te Quito, Ecuador en directeur van het klooster dat Moeder Mariana heeft opgericht. Dit manuscript werd geschreven een eeuw na haar dood. Moeder Mariana is op een raadselachtige wijze verbonden met onze tijd door de visioenen die Onze Lieve Vrouw haar toonde over de twintigste eeuw, meer dan 350 jaar geleden. Deze verschijning is goedgekeurd door de Kerk en Moeder Mariana is eerbiedwaardig verklaard in de eerste stap in de richting van haar heiligverklaring.
Op 16 januari 1635 deed Moeder Mariana, omringd door haar gemeenschap en haar Franciscaanse biechtvaders, een ernstige geloofsbetuiging, en vroeg vervolgens, als een laatste gunst, om te mogen sterven op de grond, in navolging van haar Serafijnse Vader, de Heilige Franciscus. Na de Heilige Communie en de laatste sacramenten te hebben ontvangen, voorspelde ze het exacte uur van haar dood: drie uur in de namiddag, het uur van Gods genade. Net voor haar dood, las ze haar laatste wil en testament voor, een bewogen getuigenis dat aan haar dochters onschatbaar advies verleende over het religieuze leven, samen met veel profetieën over de Orde. Op het einde, wendde zij zich tot de priesters: "Mijn vaders en zusters, de tijd om te vertrekken is voor mij gekomen. Prijs mijn ziel aan God aan met de juiste gebeden. Ik dank u voor alles. Ik smeek u, heb dit klooster en uw zusters altijd in uw zorgen. Ik sterf alsof ik geboren ben, vrolijk en rustig in de armen van mijn moeder, de Serafijnse Orde." Twee tranen rolden van haar wang, ze zuchtte, en met een engelachtige glimlach, verliet de gezegende ziel haar lichaam.
Tijdens de wake werd het zicht van een meisje hersteld toen een bloem uit de kroon dat het hoofd van Moeder Mariana omringde, de ogen van het meisje aanraakte.
In 1906, tijdens vernieuwingswerken aan het klooster, werd haar drie eeuwen oude graf geopend. Het lichaam van Moeder Mariana de Jesus was volledig ongeschonden, geheel in haar orderkleed en met de artikelen van boetedoening die mede in het graf werden geplaatst.
Vanuit haar hele lichaam verspreidde er zich een heerlijke geur van lelies. God beschermt sommige heiligen die een heldhaftige deugdzaamheid en een heilige maagdelijkheid tijdens hun aardse leven behielden.
Moeder Mariana's onvergankelijke lichaam
Moeder Mariana bezat de gave van de onderscheiding der geesten, die Onze Lieve Heer zo vaak verleent aan stichters van religieuze ordes. Daar ze de harten kon lezen van haar dochters, kon zij hen troosten en hen uitleggen hoe ze vooruitgang in het geestelijk leven konden maken alsmede hen de noodzaak bijbrengen om volledig aan zichzelf te verzaken om zo de ware deugdzaamheid te kunnen beleven.
Ze waarschuwde hen herhaaldelijk om te waken over gemeenschappelijke leven van het klooster en de regels te volgen. Zonder gebed en het leven in gemeenschap komt men tekort want een religieuze zonder gebed is als een soldaat zonder wapen in de strijd.
Ze vertelde hen hun ziekte met geduld te dragen, omdat ziekten de beste en meest verdienstelijke boetes zijn, die de zielen bevrijden van misleidingen, ijdelheid en trots. Zij waarschuwde vooral de haar dochters te waken over de vervloekte menselijk gedachte die steeds de vraag doet stellen: "Wat zullen de anderen hierover zeggen?" Integendeel, ze adviseerde dat ze hun leven moesten leiden volgens de regels van het Evangelie en zichzelf stevig gronden op macht ligt de sterke fundamenten van de nederigheid.
Laten ons nu enkele van de onthullingen van Onze Heer en Onze Lieve Vrouw aan Moeder Mariana nader bekijken.
Instructies en Advies
Onze Lieve Vrouw: "Oh, als slechts de mensen en religieuzen zouden weten wat de Hemel is en wat het betekent om God te bezitten, hoe anders zouden ze leven en geen enkele opoffering sparen om er het bezit van te verkrijgen. Maar sommigen laten zich verblinden door de valse bekoringen van eer en menselijke grootsheid, terwijl anderen zijn verblind door eigenbelang en niet beseffen dat ze vervallen tot de lauwheid van het geloof, het enorme kwaad dat in religieuze huizen de ijver vernietigt, alsmede de bescheidenheid, zelfopoffering en de onophoudelijke praktijk van de religieuze deugden en broederlijke naastenliefde en kinderlijke eenvoud die zielen Mijn goddelijke Zoon en Mij, hun Moeder, zo genegen maken.
Herinner de woorden van de Koninklijke Profeet: Hoe geweldig zijn de werken van de Heer!
Wees overtuigd van deze waarheid en onderwijs deze en prent ze in bij uw, zowel bij uw levende dochters als zij die nog moeten komen, zodat ze hun goddelijke roeping zouden koesteren. Onthul hen de glorierijke plaats die God en ik in bewaring houden voor hen die Ons toebehoren, onze erfgenamen.
Wee de wereld indien deze een gebrek aan kloosters zou hebben! De mensen begrijpen het belang ervan niet, want indien ze het zouden begrijpen, zouden ze alles doen wat in hun macht ligt om deze te doen toenemen, omdat hierin alle oplossingen kunnen worden gevonden voor de lichamelijke en morele zonden ... Niemand op deze wereld kent de oorsprong van de redding der zielen, de bekering van de grote zondaars, het einde van de grote rampen, de vruchtbaarheid van het land, het einde van de ziekten en oorlogen en de eensgezindheid tussen de landen. Dit alles is te danken aan de gebeden die van de kloosters opstijgen.
O, als de stervelingen alleen maar zouden willen begrijpen hoe dankbaar ze de tijd moeten gebruiken die hen wordt gegeven om voordeel te halen uit elk moment van hun leven, hoe verschillend zou de wereld zijn! En een aanzienlijk aantal zielen zou niet vervallen in het eeuwige verderf! Maar de minachting ervan ligt aan de oorsprong van hun val!"
Onze Lieve Vrouw benadrukt het belang van het Sacrament van de Boete en de belangrijke rol van de priesters: "Aanschouw en overdenk de grootsheid van de herstellende en levenwekkend kracht van het Sacrament van de boete, vergeten en zelfs veracht door de ondankbare mensen die zich, in hun dwaze waanzin, niet realiseren dat dit het enige veilige middel van redding is nadat men de onschuld van het doopsel heeft verloren.
Het meest pijnlijke is echter is ook dat de volgelingen van Mijn Meest Heilige Zoon er niet de waarde aan geven die ze er zouden moeten aan geven en deze waardevolle en kostbare schat, die in hun handen is geplaatst voor het herstel van de zielen verlost door het bloed van de Verlosser, met een koude onverschilligheid bekijken. Er zijn mensen die het aanhoren van de biecht beschouwen als tijdsverlies en een nutteloze bezigheid. Oh, helaas! Als het de priesters was gegeven om te kunnen zien wat u nu aan het overwegen bent en verlicht waren met het Licht dat u nu beschijnt, dan zouden ze dit geschenk wel erkennen!
Onze Heer: "In alle tijden heb Ik nood aan moedige zielen om Mijn Kerk en de versluierende wereld te redden." Onze Heer liet Moeder Mariana eveneens meer dan ooit duidelijk verstaan dat de verering van de Passie, van het Heilige Sacrament en Onze Lieve Vrouw de grondvesten, de ondersteuning en de steunpilaren zijn van de religieuze gemeenschappen.
"Weet bovendien dat de goddelijke gerechtigheid verschrikkelijke straffen vrijlaat op volledige naties, niet alleen wegens de zonden van het volk, maar ook voor deze van de priesters en religieuzen, want deze laatste zijn, door het volmaaktheid van hun ambt, tot het zout van de aarde geroepen, de heersers van de waarheid en de hoeders van de goddelijke toorn. Door het verdwalen in hun goddelijke opdracht, verlagen ze zichzelf op dergelijke wijze dat ze, voor Gods ogen de strengheid van de straffen versnellen ..." [Tijdens het 41-jarige priesterschap van Jean Vianney te Ars, de patroonheilige van alle priesters, werd er geen enkele schade veroorzaakt door stormen].
De Heer verzekerde Moeder Mariana eveneens dat Hij zeer verheugd was door die zielen die de verheven taak op zich nemen van het lijden voor de heiliging van de clerus door middel van gebeden, opofferingen en boete, en beloofde dergelijke zielen een bijzondere eer in de Hemel. De ondankbaarheid en het verraad van religieuze zielen, die Hem zo dierbaar zijn, dwingen Hem "om Mijn gerechtigheid te laten vallen over Mijn geliefde kloosters, en zelfs over hele steden, wanneer zij, die Mij zo dierbaar zijn en tot Mij behoren, Mijn Geest verwerpen en Mij alleen achterlaten in de tabernakels en er zich nauwelijks van bewust zijn dat Ik vooral daarin aanwezig ben uit liefde voor hen, zelfs meer dan voor de rest der gelovigen.
Onvoorzichtige toegevingen en interne misbruiken die door de oversten worden toegelaten zijn de ondergang van de gemeenschappen. Deze gemeenschappen kunnen enkel duurzaam zijn tijdens hun bestaan, ten koste van veel boete, vernederingen en een dagelijkse, degelijke praktijk van de goede religieuzen. Wee voor deze ontaarde leden tijdens deze tijden van rampspoed! Wee voor hen, mijn geliefde echtgenote en smeek dat de tijd van zon groot lijden zou worden verkort."
Hij waarschuwde Moeder Mariana dat de Straf heel streng zou zijn voor die religieuzen die de vele genaden verkwisten met hun trots en grootspraak om hun rang en machtspositie veilig te stellen en Hij veroordeelde vooral de religieuzen met een lauw geloof. Moeder Mariana zag de grootste martelingen binnen het Heilig Hart door de ondankbaarheid en de onverschilligheid van deze zielen die, gekozen uit miljoenen om Zijn volgelingen of echtgenote te zijn, Hem hebben achtergelaten in de meest absolute eenzaamheid. En dit ondanks het feit dat Hij in het Heilige Sacrament onder hetzelfde dak leeft met hen en in de handen komt van Zijn priesters op de eenvoudige roep van hun stemmen tijdens het meest plechtige moment van de Consecratie.
Profetieën
Onze Lieve Vrouw voorspelde dat satan, tegen het einde van de negentiende eeuw en vooral tijdens de twintigste eeuw, bijna volledig zou regeren door middel van sekten van vrijzinnigen. Onze Lieve Vrouw, die de titel aannam van Onze Lieve Vrouw van het Welslagen vertelde Moeder Mariana dat deze strijd zijn meest acute gevaar zou bereiken omwille van meerdere ontrouwe gelovigen, die, "onder de schijn van deugdzaamheid en slecht bezielde ijver, zich tegen de Godsdienst zouden keren, die hen aan de borst voedde." "Tijdens deze tijden," vervolgde Zij, "zal het in vele gebieden van dit arme land ontbreken aan Christelijke waarden, het toedienen van de laatste sacramenten zal zo weinig gerespecteerd worden. Vele mensen zullen sterven zonder het te ontvangen, ofwel door de onachtzaamheid van hun families of hun vals gevoelen dat de zieken probeert te beschermen tegen het inzien van de ernst van hun situatie, of omdat ze willen in opstand komen tegen de geest van de Katholieke Kerk, gedreven door de boosaardigheid van de duivel. Zo zullen vele zielen beroofd worden van onmetelijke genaden, vertroostingen en de sterkte die zij nodig hebben om de grote sprong van her tijdige naar het eeuwige te maken.
Het huwelijkssacrament, dat staat voor de eenheid van Christus met de Kerk, zal in de volste betekenis van het woord worden aangevallen en geschonden. De vrijmetselarij, die dan aan de macht zal zijn, zal zondige wetten instellen met als doelstelling dit Sacrament te vernietigen en het zo voor iedereen eenvoudiger te maken om in zonde te leven, en de voortplanting van onwettige kinderen, zonder de kerkelijke zegen, aan te moedigen. De christelijke waarden zullen spoedig in verval raken en het dierbare licht van het Geloof zal uitdoven tot het een punt zal bereiken waarop er een bijna volledig en algemeen verderf van gewoonten zal zijn. De resultaten van de vrijzinnige opvoeding zullen toenemen, wat de reden zal zijn voor het gebrek aan priesterlijke en geestelijke roepingen.
Het sacrament van de wijding van de geestelijken zal worden belachelijk gemaakt, verdrukt en geminacht. De duivel zal pogen om de dienaars van de Heer op alle mogelijk manieren te vervolgen en zal met gemene en nauwelijks merkbare sluwheid pogen om hen geestelijk te doen dwalen, en velen doen ontaarden. Deze verdorven priesters zullen aanstoot geven aan de Christenen en de haat van de slechte Christenen en de vijanden van de Roomse, Katholieke en Apostolische Kerk zal worden aangemoedigd en over alle priesters neerdalen. Deze ogenschijnlijke zege van satan zal enorm lijden toebrengen aan de echte herders van de Kerk. Daarnaast zal er in deze ongelukkige tijden een ongebreidelde weelde zijn die anderen tot zonde zal aanzetten en ontelbare wereldse zielen zal veroveren die zullen verloren zijn.
Onschuld zal bijna niet meer te vinden zijn bij de kinderen, noch fatsoenlijkheid bij vrouwen, en in dit hoogste moment van nood van de Kerk, zullen zij die moeten spreken zwijgzaam worden. Maar weet, geliefde dochter, dat wanneer uw naam tijdens de twintigste eeuw bekend zal worden, er velen zullen zijn die u niet zullen willen geloven en zullen beweren dat deze verering God niet bevalt. Een eenvoudig, nederig geloof in de echtheid van Mijn verschijningen tot u, Mijn kind die Mijn voorkeur geniet, zal worden voorbehouden aan de nederige en vurige zielen, volgzaam in de ingevingen van de genade, want Onze Hemelse Vader vertelt Zijn geheimen tot de eenvoudigen van hart en niet aan deze harten die opgeblazen zijn door hoogmoed en beweren te weten wat ze niet weten, of zelfgenoegzaam zijn met lege kennis."
"Tijdens deze tijd," voorspelde Onze Lieve Vrouw, "zal de seculiere clerus veel laten vallen om begeerd te worden omdat de priesters onvoorzichtig zullen worden in hun heilige plichten. Door een gebrek van hun goddelijke begrip zullen ze van de weg, die God voor het priesterschap heeft getekend, afdwalen en zullen zij gehecht worden aan weelde en rijkdom, die zij uitermate zullen willen bekomen. Hoe zal de Kerk leiden tijdens deze donkere nachten! Door het gebrek aan een kerkvorst en Vader die hen leidt [vergelijk met de profetieën van de Heilige Malachius] met een ouderlijke liefde, beminnelijkheid, sterkte, wijsheid en voorzichtigheid, zullen vele priesters hun vitaliteit verliezen, waardoor ze vele zielen in gevaar zullen brengen. Dit zal het teken zijn van de komst van Mijn uur.
Schreeuw daarom onophoudelijk en ween bittere tranen in de geslotenheid van uw hart en smeek Onze Hemelse Vader dat Hij, uit liefde voor het Eucharistische Hart van Mijn Meest Heilige Zoon en Zijn Dierbare Bloed dat met zulke vrijgevigheid vloeide en door het diepste, bittere lijden van Zijn wrede Passie en Dood, medelijden zou hebben met zijn volgelingen en deze rampspoedige tijden tot een einde zou brengen, door Zijn Kerk een nieuwe Kerkvorst te zenden die de moed van de priesters zal herstellen.
Op 8 december 1634, het feest van de Onbevlekte Ontvangenis, verschenen drie aartsengelen en hun Koningin aan Moeder Mariana. St. Gabriel droeg een Kelk vol met Hosties waarvan Onze Lieve Vrouw zei: "Dit is het Meest Verheven Sacrament van de Eucharistie, dat zal worden verspreid door Mijn Katholieke priesters aan de gelovige Christenen die behoren tot de Heilige Roomse, Katholieke en Apostolische Kerk, waarvan het zichtbare hoofd de Paus is, de Koning van het Christendom. Dezelfde Paus die het dogma van de pauselijke onfeilbaarheid zal afkondigen, zal eveneens de Paus zijn die is gekozen om het dogma van Mijn Onbevlekte Hart af te kondigen. Hij zal worden vervolgd en gevangen gezet binnen het Vaticaan met de onrechtvaardige inbezitneming van de Pauselijke Staten door de onbillijkheid, afgunst en gierigheid van een aardse vorst."
Het ongeschonden lichaam van Paus Pius IX
Deze heilige paus was uiteraard de eerbiedwaardige Pius IX, die aan elke voorspelling van Onze Lieve Vrouw voldeed. Bij het openen van zijn graftombe, kort voor zijn zaligverklaring op 3 september 2000, vond men zijn lichaam ongeschonden terug. Op zijn gezicht kon men nog steeds zijn opvallende sereniteit herkennen. Noteer alvast dat deze Paus werd geboren op een dertiende, namelijk 13 mei 1792. De afgunstige, gierige, aardse vorst was Victor Emmanuel II, die, nadat de Fransen zich door het verlies van de Frans-Pruisische Oorlog van 1870, hadden teruggetrokken uit de Kerkstaat, de Pauselijke staten inlijfde bij Italië.
Koning Victor-Emmanuel II
Een andere heel opvallende profetie van Onze Lieve Vrouw is deze: "Tijdens de negentiende eeuw zal er een ware Katholieke president zijn, een man met karakter aan wie God de verdienste van het martelaarschap zal verlenen op het plein dat grenst aan dit klooster. Hij zal de republiek opdragen aan het Heilig Hart van Mijn Meest Heilige Zoon, en deze toewijding zal het Katholieke Geloof aanmoedigen in de jaren die daarop zullen volgen, die rampzalig zullen zijn voor de Kerk. Deze jaren, tijdens dewelke een kwaadaardige vrijzinnige sekte zich meester zal maken van de burgerlijke regering, zullen een wrede vervolging zien van alle godsdienstige gemeenschappen en zij zullen ook gewelddadig optreden tegen dit klooster dat van Mij is."
Deze "ware Katholieke" president van Ecuador, Dr. Gabriel Garcia Moreno (1821-1875), droeg zijn republiek op aan het Heilig Hart van Jezus in 1873. Paus Pius IX betoonde hem eer als "een man die als martelaar stierf ... een slachtoffer van zijn Geloof en Christelijke naastenliefde." In de Kathedraal van Quito is vandaag nog steeds het ongeschonden hart te zien van deze president en een beroemd schilderij van Onze Lieve Vrouw Van Quito die, op het ogenblik van zijn marteldood, tranen weende.
Dr.Gabriel Garcia Moreno, President van Ecuador, vermoord in 1875
Besluit
De verwarring is zo groot dat het niet alleen de wereldse sfeer ondermijnt, maar eveneens door de muren van Kerk zelf binnendringt. Inderdaad, zoals Onze Lieve Vrouw heeft voorspeld, is het verderf van de gewoonten algemeen geworden en het dierbare licht van het Geloof bijna uitgedoofd.
En toch eindigt de boodschap van Onze Lieve Vrouw van het Welslagen met een boodschap van grote hoop: "Wanneer alles verloren en verlamd zal lijken, zal er een gelukzalig begin zijn van een volledige herstelling. Dit zal de komst van Mijn Uur kenmerken, wanneer Ik, op een wonderbaarlijke wijze, de trotse en vervloekte satan zal onttronen, door hem met Mijn voeten te vertrappelen en hem vast te kluisteren in de verschrikkelijke afgrond."
Te Fatima, in 1917, herhaalde Onze Lieve Vrouw deze belofte: "Op het einde zal Mijn Onbevlekte Hart overwinnen." Het is dus aanbevolen om u te richten tot Onze Lieve Vrouw van het Welslagen en Haar te aanroepen voor al het welslagen, zowel het wereldse als het geestelijke. Dit is het ogenblik om Haar advies te bekomen, in het midden van de stormen, en Haar de moed en de sterkte te vragen om het juiste geloof te behouden. Laat ons uiteindelijk bidden dat Onze Lieve Vrouw zo spoedig mogelijk zal tussenkomen om de Kerk en de gemeenschap te herstellen, zodat Zij opnieuw Haar Troon zou bestijgen om in alle glorie als Koningin over deze aarde te regeren.
Vertaling: Chris De Bodt
17-05-1980
Vr. Zlatko Sudac. Korte biografie en interview
Vr. Zlatko Sudac. Korte biografie en interview
Korte biografie
Vader Zlatko Sudac werd geboren op 24 januari 1971. Hij is afkomstig uit de stad Vrbnik, Eiland Krk, Kroatië. Hij vatte zijn studies voor priester aan in 1993, na zijn militaire dienstplicht in het Joegoslavische leger te hebben volbracht. Hij werd tot priester gewijd op 29 juni 1998 en is priester in het bisdom Krk, Kroatië. Zijn beide ouders zijn nog in leven. Hij heeft één gehuwde zus, die drie kinderen heeft.
Vrbnik, Kirk, Kroatië
Fr. Sudac kreeg het teken van het kruis op zijn voorhoofd de vrijdag, na de zaligverklaring van Pater Pio. Hierop werd hij naar de Gemelli kliniek gestuurd te Rome voor onderzoek. Na grondig onderzoek kwam men tot het besluit dat het kruisteken een bovennatuurlijke oorsprong had of dat het, met andere woorden, op een dergelijke wijze was gevormd, dat men er geen medische verklaring kon voor vinden. Vader Sudac kreeg de stigmata op zijn vuisten, voeten en zijde, op 4 oktober 2000, de feestdag van de Heilige Franciscus van Assisi, de eerste persoon in de geschiedenis van de Kerk die de stigmata ontving.
Vr. Zlatko Sudac
Thans is Vader Sudac werkzaam in het Asielcentrum Bethanië, gelegen in het kleine dorpje Cunski, op het eiland Mali Losinj. Dit eiland bevindt zich in het noordelijke gedeelte van de Adriatische Zee, iets ten zuiden van de havenstad Rijeka, Kroatië. Ooit maakte dit eiland deel uit van het eiland Cres, maar ten tijde van de Romeinse overheersing werden de twee eilanden gescheiden ter hoogte van de smalle verbinding te Osor, toen er een kanaal werd uitgegraven. Ten noorden en ten oosten van Losinj en Cres, bevindt zich het eiland Krk, eveneens de benaming van het plaatselijke bisdom. Mali Losinj telt 6.500 inwoners. De bewoning van het eiland gaat minstens terug tot de twaalfde eeuw, toen zon dozijn Kroatische families uit Hongarije er hun toevlucht zochten tegen de aanvallende Mongolen. Vandaag is Losinj toeristisch erg in trek, omwille van de mooie en enige landschappen, en de mooie stranden aan de Adriatische kust.
De basisboodschappen van Vader Sudac zijn heel eenvoudig: liefde is het grondbeginsel van al onze handelingen en, als wij in liefde voor elkaar leven, leven we eveneens voor God. We moeten eveneens openstaan voor de Heilige Geest en het werk van de Heilige Geest in ons leven zodat we ten volle kunnen beleven van wat God ons wenst te geven. We moeten ons volledig en in alle nederigheid onderwerpen aan God zodat Hij Zich totaal in ons bevindt. Eveneens moeten wij ons als volledig normale mensen gedragen, met beide voeten op de grond, maar steeds met het besef dat we op een wereld levend die niet van ons is. Vader Sudac bezocht tweemaal de parochie van de Heilige Hieronymus, te Chicago, respectievelijk in oktober 1999 en januari-februari 2001.
In 2005 startte de Kroatische justitie een onderzoek, waarbij priester Zlatko Sudac ervan verdacht werd de voortvluchtige generaal Ante Gotovina verborgen te hebben gehouden. Gotovina werd door het Joegoslaviëtribunaal van Den Haag gezocht voor de moord op ongeveer 150 Kroatische Serviërs door eenheden die onder zijn leiding stonden en het verjagen van 150.000 Kroatische Serviërs uit de Krajina in 1995.
De alles gebeurde onder zware druk van de Europese Unie op Kroatië, nadat Brussel had gedreigd om de onderhandelingen met Kroatië over een eventuele toetreding tot de EU op te schorten. Neem hier echter niet te vlug een oordeel over, want zoals zo dikwijls het geval is, is er een hemelsbreed verschil tussen het westerse denken en het plaatselijke denken. Gotovina wordt in eigen land als een oorlogsheld vereerd en er was groot binnenlands verzet tegen zijn uitlevering aan Den Haag. Op 7 december 2005 werd hij ook daadwerkelijk gevonden te Tenerife. De kwestie Gotovina blijft erg gevoelig liggen onder de bevolking in Kroatië, vooral omdat het de Amerikanen zelf waren die de generaal de nodige steun hadden verleend om West-Slavonië en de Kraijna terug te winnen op de Serviërs.
Toen men in mei 2005 vernam dat Zlatko Sudac met ernstige maagproblemen werd gehospitaliseerd en een strenge rust werd opgelegd, dacht men aanvankelijk dat bij de priester kanker of een andere levensbedreigende ziekte werd vastgesteld. Maar de dokters hadden enkel een lange periode van rust bevolen om volledig te kunnen herstellen en zo was het Bisschop Valter Zupan van het bisdom Krk die alle verdere afspraken voor het jaar 2005 had afgelast.
Interview
Vraag: Wat heeft u doen besluiten om priester te worden? Vr. Sudac: Gedurende vele jaren zocht ik voor mezelf naar een weg om mijn persoonlijkheid ten volle te kunnen beleven. Ik volgde de middelbare school, richting mechaniek. Daarna studeerde ik filosofie en psychologie. Ik besloot over te gaan naar het theologische seminarie als kandidaat voor het priesterschap binnen mijn bisdom. De oorsprong van mijn roeping ligt dieper in mij, in het hart. Iedereen vraagt voor zichzelf af op welke wijze hij zichzelf het best kan verwezenlijken. Op deze wijze dacht ik na over hoe ik mijzelf volledig kon overgeven. Spiritualiteit heeft me altijd geboeid. Ik las steeds spirituele boeken. Dan nam ik de eenvoudige beslissing om de laatste stap te zetten naar een vertrouwen in God. Ik zag dat het werken met mensen, met de zieken, met de minderbedeelden mij gelukkig maakt en dat ik mijzelf op deze wijze nooit zou alleen voelen. Iemand die voor de mensen leeft, krijgt heel wat van de mensen terug. Die zijn eeuwigdurende waarden. Een van de hoofdredenen van ons bestaan op aarde is om mensen te zijn die leven voor de andere mensen. Vandaag is dit meer dan ooit nodig. Ik ben jong. Mijn leven en mijn toekomst bevinden zich voor mij en ik bid tot God voor de genade om een hart te hebben voor elke mens, in het bijzonder voor hen die zich veraf bevinden: ver van andere mensen, ver van God en van zichzelf.
Vraag: Waren uw ouders katholiek? Konden ze hun geloof uitoefenen en heeft het communistische gedachtegoed zonder God u beïnvloed? Hoe bent u onder het communistiche regime tot God gekomen? Vr. Sudac: Mijn ouders waren traditionele katholieke mensen en het is gewoon deze traditie dat voor vele mensen een hinderpaal is om dit geloof te beleven. Ik ging naar de kerk met de troost en ik God kende en liefhad. Toen begreep ik dat het niet uit liefde, maar uit gewoonte was. Ik stelde mijzelf de vraag of ik een persoon wou zou die door anderen zou geliefd worden uit pure gewoonte. Hoe voelt God zich bij de gedachte dat wij hem enkel liefhebben uit gewoonte? Dan zag ik in dat de liefde voor God iets levendig en authentiek is, iets dat in het diepste binnenste van ons is en dat ons leven kan veranderen en ons de macht kan schenken om getuigenis te geven aan andere mensen, om God nu lief te hebben, om nu te leven en niet morgen of in het verleden. Om elke stap samen met God te beleven. Het betekent een boodschapper te zijn van God. Elke dag op avontuur zijn met God is iets wat steeds binnen in mij lag verscholen. God is de Vader van alle mensen die Jezus Christus wensen te verkondigen. Voor iedereen leven is het diepste van de geest, omdat God voor iedereen stierf.
Vraag: Hoe oud was u toen u besloot om priester te worden? Vr. Sudac: 22 jaar.
Vraag: Hoe oud was u toen u tot priester bent gewijd? Vr. Sudac: 27 jaar oud. Een jaar geleden, op 29 juni 1998, het feest van de Heilige Petrus en Paulus.
Vraag: Maakt u deel uit van de Charismatische beweging? Vr. Sudac: Na het Tweede Vaticaanse Concilie besloot onze Kerk om institutioneel en charismatisch te zijn. Het probleem is dat velen die charismatisch zijn buiten de institutionele kerk leven. We leven in een tijd waar onze eenheid met onze bisschoppen en de paus de enige waarborg is van ware en juiste handelingen van zowel de priesters en de leken. Als God mij een bijzondere opdracht gaf, dan hoef ik mij niet bezorgd te maken over deze opdracht. Als God dit wenst, dan zal Hij dit doen door de Kerk en de Kerkelijke leiders. Hij zal het mogelijk maken dat ik mijn charisma beleef ten goede van de Kerk en van alle mensen. Ik ben slechts een stukje uit de puzzel en het ware beter voor mij om nooit te zijn geboren indien ik enkel aandacht aan mijzelf zou schenken en niet aan Jezus Christus. Dit is de enige ware weg om God te dienen in het volgende millennium.
Vraag: Hoelang was u aan het seminarie? Vr. Sudac: zes jaar.
Vraag: Hoeveel broers en zussen hebt u? Vr. Sudac: Ik heb één zus. Zij is gehuwd en heeft twee kinderen [op het moment van het interview].
Vraag: Wat soort gebedsontmoeting leidde u, toen u de stigmata kreeg? Vr. Sudac: Dit is hoe de kranten het schreven, maar in werkelijkheid was het geen gebedsontmoeting. Het was een samenkomst onder vrienden bij iemand thuis. Als ik spreek over alle feiten die er zich toen afspeelden, dan moet ik het hebben over een ongelofelijke vrees voor God, omdat ikzelf heb ervaren hoe het mezelf overtrof. Vele mensen hebben mij gevraagd wat ik over dit alles denk en dan antwoord ik hen dat ze iets willen weten dat ik zelf niet weet. Jezus Christus zei dat men iemand kan herkennen aan het resultaat. Als de mensen naar mijn Misvieringen en seminaries komen en God daar ervaren en hun levenswijze veranderen, als vele mensen genezen, als vijanden zich kunnen verzoenen, als mensen alle vuiligheid van zich kunnen gooien vóór God en vrede zoeken met God, als zij in verdriet opnieuw hoop vinden, dan is dit vrucht waar we onze aandacht moeten aan schenken, en niet aan mijzelf [schenk dus geen aandacht aan mij]. Bij de seminaries leg ik er dus steeds de nadruk op dat men niet omwille van mij hoeft te komen, omdat dit een grote fout zou zijn, maar dan men enkel kan blijven als men voor Jezus Christus komt. We moeten naar de Schenker kijken en niet naar het geschenk. Ik beschouw mezelf als de sandalen waar Jezus op liep zodat ik door Hem [Zijn sandalen] de mensen kan bereiken die Hij wenst te bereiken. Dat God mij de sterkte mag verlenen opdat ik Hem gelovig kan dienen met mijn leven, tot Zijn Glorie.
Vraag: Hebt u pijn aan uw voorhoofd? Vr. Sudac: Het doet geen pijn, behalve als ik bid en dan voelt het kloppend aan. Op de eerste vrijdagen en op sommige tijdstippen bloedt en lekt het alsof het weent.
Vraag: Behoort u tot een orde? Vr. Sudac: Neen, ik maak deel uit van het bisdom van Krk, Kroatië
De Heilige Moeder
Vraag: Staat u dicht bij de Heilige Moeder? Vr. Sudac: Heel dicht. Zij is mijn geliefde Moeder. Alle slechte krachten moeten buigen voor Haar. Men kan enkel met een zuiver hart tot Haar bidden, en ik zou dankbaar zijn om van Haar bescherming te mogen genieten tot het einde van mijn leven. Persoonlijk heb ik mijzelf toegewijd tot het Onbevlekte Hart van Maria. Een moeder is waarachtig de zachte kant van onze spiritualiteit. In deze technische en gewelddadige maatschappij, missen wij de Moeder van de Zachtheid.
Vraag: Hebt u zichzelf als Haar kind aan Maria opgedragen? Vr. Sudac: Een jaar geleden.
Vraag: Stond u als kleine jongen dicht bij Maria? Vr. Sudac: Er is een mooi verhaal over mijn moeder. Toen zij een jong meisje was, had ze de idee om kloosterzuster te worden bij de Zusters van Liefde. Maar destijds was het zo dat de families een bepaalde som geld moesten meegeven om een meisje tot het klooster te laten toetreden. Mijn grootmoeder was echter heel arm en bezat dat geld niet. Toen maakte mijn moeder de belofte aan Maria, onze Hemelse Moeder, dat, indien zij geen kloosterzuster kon worden en als God haar een zoon zou schenken, ze hem zou opdragen aan God. Mijn moeder heeft mij dit pas laten weten toen ik haar vertelde dat ik priester wou worden. Ik heb nooit iets geweten over deze belofte van haar. Hierdoor weet ik dat de tussenkomst van de Moeder van God mij heeft bechermd.
Vraag: Is uw vader nog in leven en waar wonen zij? Vr. Sudac: Ja, ze leven op het eiland Krk, dezelfde plaats van waar de Aartbisschop van Zagreb afkomstig is. In ons bisdom zijn er 70 priesters. Het is een van de kleinste bisdommen van Kroatië.
Vraag: Bent u ooit naar Medjugorje geweest? Vr. Sudac: Drie maal. Dit waren onvergetelijke ervaringen. Het is een heilige plaats van gebed, stilte en bekering met het hart.
Vraag: Was u reeds priester toen u voor de eerste maal naar Medjugorje ging? Vr. Sudac: Ik was toen nog heel jong, een kleine jongen.
Vraag: Bent u als priester reeds naar Medjugorje geweest? Vr. Sudac: Ja
Vraag: Wat is het belangrijkste dat u hebt geleerd van Medjugorje? Vr. Sudac: Eerlijkheid. De waarheid hoog houden. Vandaag ergert de waarheid en nochtans omvat het de hele persoon. En Maria kan enkel maar vragen naar mijn volledige persoon. Als ik mijzelf volledig aan God en Maria geef, dan verlies ik mijzelf niet, maar vind ik mijzelf. Dat is wat ik heb onthouden van Medjugorje en het gaf mij de boodschap mee om vooral op God te vertrouwen.
Gaven van God
Vraag: Hebben Jezus of Maria ooit tot u gesproken? Vr. Sudac: Neen, ik heb nooit een visioen, noch een verschijning gehad, maar ik kan spreken met het hart. Het is een gave om de harten van de mensen te lezen. Deze gave openbaart zich in mij tijdens mijn spirituele gesprekken of bij het horen van de biecht. Dit wordt steeds als een hulp aan een persoon geschonken zodat deze zichzelf kan uitdrukken en verliefd worden op God.
Vraag: Is deze gave van het lezen van zielen gekomen na de stigmata? Vr. Sudac: Voor het fenomeen van de stigmata had ik gaven zoals het begrijpen van verschillende talen, het genezen, advies geven, en geleidelijk kwam de gave van de kennis ook. Na de stigmata ontving ik vele andere gaven. Door sommige ervan was ik erg onder de indruk en zo had ik tijd nodig om mij aan te passen aan wat er gebeurde. Hier verwijs ik in het bijzonder naar gaven zoals levitatie, bilocatie, lichtbron, en de kennis van aankomende gebeurtenissen, de nabije toekomst, vooral de toekomstige gevaren.
Vr. Zlatko Sudac
Vraag: Is het u toegestaan om hierover te spreken? Vr. Sudac: Ik zou hiermee graag willen wachten tot er een zekere tijd overheen gaat. Ik werk samen met enkele deskundigen, topdeskundigen over de hele wereld. Ik wens dat alles ook vanuit hun hoek bestudeerd wordt. En tot de kerk geen uitspraak doet over deze verschijnselen, ben ik in mijn hart niet zeker of het goed is om over deze zaken te spreken. Ik wens de aandacht te vestigen op Jezus Christus en ik ben bevreesd dat ik met deze dingen de aandacht op mezelf zou vestigen. Ik ben een zondaar en sedert de stigmata heb ik een enorme nood aan het Sacrament van de Biecht. Voor mij is het net hetzelfde als voor iedereen om op deze aarde te lopen, om klein te zijn en zo tot God te behoren.
Vraag: Wat bedoelt u met het begrijpen van verschillende talen? Vr. Sudac: Glossolalie kent drie onderverdelingen. Eén ervan is dat de betrokken persoon nooit de taal heeft geleerd maar deze taal wel kan spreken. De tweede gave is dat een bepaalde persoon oude, vergeten talen zoals het Hebreeuws, Aramees en andere Semitische talen kan spreken. De derde gave is dan het spreken van de engelentaal, wanneer een persoon, door Gods genade deze gave, die eveneens in de Heilige Schrift staat beschreven, heeft ontvangen. Wij moeten heel voorzichtig met deze gave omgaan omdat ook slechte geesten gebruik kunnen maken van glossolalie. Ooit was er en zitting waarbij de mensen in verschillende talen baden en alles werd opgenomen. Maar iemand die de gave had om ze te begrijpen, merkte al gauw dat het vervloekte taal was, godlasteringen, en beschamende taalgebruik tegenover God. Toen de apostelen met Pinksteren, in tongen spraken, spraken zij één taal en iedereen kon hen begrijpen, maar bij onze gebedsontmoetingen is het meestal zo dat iedereen in tongen spreek, maar dat niemand het begrijpt. Mijn ervaring is deze: deze die de gave der talen bezit en beschikt over de zuiverheid van het hart en de noodzaak om God te loven voor deze gave, zou luidop moeten bidden. Als op dat moment geen persoon naar voren treedt die dit begrijpt, dan dient deze gave, op dat ogenblik niet voor het opbouwen van de gemeenschap, maar voor de innerlijke groei van de persoon. Dan beveel ik aan dat de persoon in zichzelf zou bidden. Elke gave die we krijgen is niet gegeven voor de individuele persoon, maar voor de anderen, de gemeenschap. Ik sta ten dienste van Gods wil.
Vraag: Kunt u ons vertellen over uw bilocatie? Vr. Sudac: Dat is een heel mooie gave, die zich enkel openbaart wanneer iemand anders er over getuigt, want de persoon aan wie deze gave is geschonken, is niet zeker wat er met hem gebeurt op dat ogenblik. U hebt het gevoel dat u zich op één plaats bevindt, maar uw hart en uw verbeelding willen zich elders bevinden. Dit gebeurt wanneer het een persoon verboden wordt [omwille van een bepaald regime, enz ...] om met God te zijn, in gebed, in het Heilige Sacrament. Ik heb dit zelf meegemaakt en de bilocatie gebeurde uit zichzelf.
Vraag: Zij lieten u niet toe tot God en zo kwam u door bilocatie dicht bij God? Vr. Sudac: Ik was bij God in de ene, zowel als de andere plaats, maar de andere plaats ervoer ik meer met mijn hart en verbeelding dan met mijn lichaam. Indien sommige mensen niet hadden getuigd, zou ik alles hebben toegeschreven aan mijn verbeelding, maar alle zes hebben zij mij fysiek op die plaats gezien. Eén van deze mensen had ik zelfs de hand geschud.
Vraag: Wat dit thuis in uw bisdom? Vr. Sudac: Tegelijkertijd was ik met enkele jongeren aan het mediteren en het bidden en zij wisten dat ik daar was en met hen bad. Maar tegelijkertijd zagen anderen mij in de kerk en sommigen had ik zelf op het kerkplein de hand geschud.
Vraag: Vader Sudac, u zei bij het begin van dit interview dat dit u een onmetelijke angst hebt voor God. Vr. Sudac: Ik voel deze angst nog steeds heel sterk. God is iets dat alle denken te boven gaat. Hij gaat onze gevoelens, zelfs de staat van onze zielen, te boven. Het is onmogelijk om over Hem te spreken. De enige manier om met Hem te spreken is door Hem lief te hebben? Wij moeten zodanig één zijn met Hem dat onze eigen persoon niet langer bestaat. Dit betekent niet zichzelf verliezen, maar zichzelf vinden in God. Deze angst kan worden begrepen door mensen die God met heel hun hart, hun ziel en al hun kracht liefhebben. Als iemand zondigt, dan is de enige oorzaak van deze zonde het gebrek aan liefde tegenover God, de medemens en onszelf: dat is de oorzaak van alle kwaad. Indien deze gewonde mensheid de formule van de liefde, de onvoorwaardelijke liefde zou ontdekken, dan zou het leven hier op aarde een hemel zijn.
Vertaling: Chris De Bodt
16-05-1980
Michael Anderson: Laatste onafgewerkte preek van een wonderlijk priester
Michael Anderson: Laatste onafgewerkte preek van een wonderlijk priester
Vorige week zakte Mgr. William Kerr, een zeer geliefd priester, in elkaar terwijl hij preekte in Tallahassee, Florida. Hij werd door een beroerte getroffen en stierf later in het ziekenhuis. Het zou een zeer ontroerende preek zijn geweest, zelfs al was die niet afgebroken door omstandigheden.
Mgr. Kerr sprak over zijn eerste werk in een ziekenhuis, predikend bij een jonge man die het slachtoffer was van een brand. Hij was stervend. Later werd Vader Kerr opgeroepen voor een nog gruwelijker opdracht. In 1978 werd hij naar het nonnenklooster van Tallahassee geroepen, waar de jonge slachtoffers van de seriemoordenaar Ted Bundy dood lagen of stervend waren.
Hier volgt het verhaal: Kerr kreeg midden in de nacht een oproep van de politie om snel naar het klooster te komen. Toen hij daar aankwam, werd hem verteld dat alle meisjes, behalve één, dood waren, of toch bijna. Ze waren gedood door een seriemoordenaar, die later bekend zou worden als Ted Bundy. Na de laatste sacramenten te hebben gegeven aan een stervende studente, werd Mgr. Kerr door de politie gevraagd om naar de plaats van het onheil te komen om met het meisje te praten dat was blijven leven, en dat ongedeerd was. Ze wilden weten hoe ze de brutale aanvallen had overleefd, want Bundy was gestopt bij de deur van haar kamer, liet zijn wapen vallen en ging weg zonder haar aan te raken. Maar het meisje wilde met niemand spreken, behalve met een priester.
Mgr. William Kerr
Toen Vader Kerr het gespannen meisje naderde, vertelde ze hem dat, haar moeder haar, voor ze naar het college vertrok, had gevraagd om te beloven om elke avond voor het slapengaan de rozenkrans te bidden om bescherming te bekomen, zelfs als ze in slaap viel gedurende het bidden. Die avond was dat het geval geweest, zodat toen Bundy haar kamer binnenkwam met moorddadige gedachten, de parels nog in haar handen verstrengeld waren.
Later vertelde Bundy aan de priester dat, toen hij de kamer van het meisje binnenkwam, hij gewoon niet kón doorgaan, en hij zijn wapen liet vallen en weg vluchtte. Zo groot is de kracht van de beschermende mantel van onze Hemelse Moeder.
Pastoor Kerr, die onlangs zijn werk als voorzitter van het La Roche College [buiten Pittsburgh] had stopgezet, was één van de priesters die in de mogelijkheid verkeren om moeilijke pastorale ervaringen te verwerken in inspirerende preken, zoals je kan afleiden uit volgende woorden : "Ik verontschuldig me indien ik u kletsnat heb gemaakt, en ik verontschuldig me indien ik u gemist heb." Hierop volgde commentaar over wijwater.
Vandaag wil ik een verjaardag die voor mij belangrijk is, met u delen. Ik spreek over de veertigste verjaardag van mijn aanstelling als diaken en over mijn eerste opdracht. Op mijn weg om deze opdracht te ontvangen, stopte ik bij de kapel om mijn verbond met God weer te hernieuwen. Dit was in St Louis, en 10 parochies en een kliniek zouden toegewezen worden aan diakens. Ik vertelde aan God: "Ik zou het goed doen in een parochie. U weet dat ik niet goed ben in klinieken." Nadien stapte ik naar het kantoor van de bisschop. Ik ontmoette hem en kreeg mijn opdracht : het was de kliniek.
Toen ik in het hospitaal aankwam, werd ik onmiddellijk naar de afdeling brandwonden gebracht. Dit hospitaal was bekend voor zijn afdeling brandwonden. Heel zwaar verbrande patiënten werden hier naartoe gebracht. Ik vernam dat de aalmoezenier weg was gedurende die dag en ik stond alleen voor deze taak, zonder instructies. De dokter en ik waren alleen. Hij adviseerde me om in de ogen van de patiënten te kijken en niet naar hun misvormende wonden.
Mijn eerste patiënt was een jongeman die verbrand werd door een explosie. Zijn toestand was kritiek. Deze jongeman, die een enorme invloed op mijn leven zou hebben, werkte in een fabriek. Zijn taak was lompen oprapen, en hij gebruikte containers. Hij ontdeed zich daarvan in een verbrandingsoven. Dit was een chemische fabriek en jammer genoeg bevatten de containers chemicaliën. Die ontploften, zodat hij zwaar verbrand werd.
Zijn naam was Michael, Michael Anderson, en hij zei: "Vader (hij noemde me vader), ik wou altijd al priester worden. Nu zal ik dat niet meer kunnen, dus offer ik mijn lijden om u te sterken in uw opdracht."
Verbaasd en bijna sprakeloos zei ik tegen hem: "Wel Michael, we zullen ons hier samen doorheen slaan." Maar Michael, die wellicht zijn situatie beter aanvoelde dan ikzelf, antwoordde dat hij erop stond om zijn lijden op te offeren voor mij en mijn ambt.
Naast Michael was een andere patiënt die goed gekend was in de streek. Hij hoorde Michaels gesprek met mij en vroeg hem een goed woord te doen voor hem in de hemel.
De dokter vertelde me dat het belangrijk was voor de patiënten om te roepen en te schreeuwen, om hen te helpen om hun verschrikkelijke pijn te doorstaan. Maar Michael schreeuwde nooit. Hij hield zijn lijden voor zichzelf, tot op het moment dat hij stierf.
Gedurende de volgende uren leerde ik Michael kennen. De buitengewone omstandigheden van onze ontmoeting leidden tot vriendschap en een speciale band tussen ons. En tijdens mijn leven heb ik meermaals die band en die vriendschap gevoeld. Meerdere keren heb ik gevraagd aan Michael om te bidden voor mij om me kracht te geven in mijn opdracht. Ik denk vaak aan de onbetaalbare genaden die ik ontving door de toewijzing van dat hospitaal aan mij en de ontmoeting met Michael. God kent ons en Hij weet waar wij moeten zijn, zelfs al weten wij dat zelf niet. We moeten bidden, we moeten bidden ... Michael ..."
Vertaling: Angelina Van De Moortele
15-05-1980
Al uw antwoorden over de evolutie. Zoektocht 8: Zijn mensen het resultaat van de Evolutie?
Zoektocht 8: Zijn mensen het resultaat van de Evolutie?
Wetenschappelijk bewijs toont aan dat menselijke wezens een unieke soort is die superieur is aan enig andere soort die vandaag bestaat of ooit heeft bestaan.
In de film Planet of the Apes (De Apenplaneet), is astronaut Leo Davidson in het jaar 2029 op een verkenningsmissie in de ruimte, als zijn ruimteschip plots door een wormgat wordt gezogen. Niet wetende waar ze waren, of hoeveel jaren ze in de toekomst waren gereisd, landen hij en zijn bemanning op een onbekende planeet waar geen leven lijkt te bestaan. Opeens treffen ze een gevorderde stam van intelligente, sprekende apen aan, die over een groepje van stomme mensen heersen. Davidsons bemanning wordt gedood door de brutale heersers, maar hij kan ontsnappen naar een verlaten plek die de Verboden Zone noemt, een plaats die de apen vrezen.
Op het einde ontdekt Davidson dat hij eigenlijk op Aarde geland is, in het jaar 3978. En de Verboden Zone is het woestijnachtige overblijfsel van een oude nucleaire Holocaust die de mensheid zo goed als uitroeide. In het zand vind hij een overblijfsel van het Vrijheidsbeeld en andere herinneringen aan een beschaving die ooit bestond.
De belangrijkste boodschap is duidelijk : menselijke oorlogsvoering en zelfvernietiging hebben de apen in staat gesteld om als dominante soort te evolueren. Maar er is nog een andere, subtielere boodschap: mensen en apen zijn verbonden door een evolutionaire stamboom. Hoewel de film grappig en onderhoudend is, weerspiegelt de boodschap het Darwiniaanse paradigma dat we slechts toevallige wezens zijn in een toevallige wereld.
Het volledige Darwiniaanse paradigma draait eigenlijk rond het thema dat de mens niet uniek is maar slechts het eindprodukt is van een lange evolutionaire ketting. De redenering is als volgt : vermits ons lichaam op dat van apen lijkt, en vermits veel van ons DNA gemeenschappelijk is, moeten we wel verwant zijn aan de apen. Materialisten noemen dit het bewijs dat Darwin het bij het rechte eind had over onze afkomst van lagere levensvormen.
Het doel van dit artikel is niet te speculeren over hoe het leven en hoe de verschillende soorten ontstonden. Een super-intelligente ontwerper kon op verschillende manieren leven geschapen hebben, door natuurwetten te gebruiken of bovennatuurlijke wetten. Sommige wetenschappers, zoals Simon Conway Morris en Richard G. Colling, geloven in geplande evolutie waarbij de natuur op ingenieuze manier werd samengesteld om uiteindelijk u en mij te creëren. Maar we hebben het hier over wat vooraanstaande wetenschappers ontdekt hebben over onze oorsprong. M.a.w., wat onthult het bewijs over onze soort, zijn we enkel vergevorderde apen of zijn we uniek en onderscheiden van andere soorten? Als het laatste waar is zou dat vast en zeker geloofwaardigheid geven aan het argument dat we ontworpen werden.
Kijk! Een mens
Het fossielenspoor heeft schepsels onthuld die op apen gelijken maar een aantal mensachtige kenmerken hebben. Deze leden van de apenfamilie die door wetenschappers hominiden worden genoemd zijn duidelijk niet menselijk, maar evolutionisten geloven dat ze uiteindelijk tot onze soort evolueerden. Evolutionisten gaan uit van de veronderstelling dat het leven één grote stamboom is.
Ze zoeken naar een fossielenspoor die Darwins macro-evolutietheorie van onze soort bevestigen. Maar, als het bewijs aantoont dat de Homo Sapiens plots verscheen met eigenschappen die verschillend waren van alle andere levensvormen, ligt de mogelijkheid dat wij ontworpen werden plots voor de hand.
Dus zijn paleontologen erin geslaagd om de kloof tussen hominiden en ons te overbruggen en een evolutionair verband aan te tonen?
We zijn allemaal al naar musea geweest met bijna-rechtopstaande aapachtige wezens die vermoedelijk tot ons, mensen, evolueerden. Deze tentoonstellingen en tekeningen in biologieboeken doen vermoeden dat er harde fossiele bewijzen zijn om de bewering te ondersteunen dat zon fossielen ontdekt werden. In feite hebben paleontropologen stukken van beenderen en schedels gevonden van een verscheidenheid aan primaten waarvan ze veronderstellen dat het menselijke voorouders zijn. Ardipithecus ramidus, de oudste ervan, dateert van 4 miljoen jaar geleden. Homo habilis en Homo erectus worden beschouwd als recentere leden van onze stamboom.
Het lijkt allemaal zo overtuigend. Maar wat op een sterk argument voor menselijke voorouders lijkt, valt aan duigen wanneer de feiten duidelijk worden. Henry Gee, hoofdredacteur wetenschappen bij Nature schrijft: "De tijdsintervallen die tussen fossielen liggen zijn zo enorm dat we niets definitiefs kunnen zeggen over hun mogelijk verband."
Het probleem is dat paleontropologen proberen om een enorme puzzel te leggen met slechts een paar stukjes van beenderen en tanden die volgens Gee "in een kleine doos passen." Een van de meeste vermaarde evolutionisten van de twintigste eeuw, Stephen Jay Gould geeft de moeilijkheid toe: "De meeste hominidefossielen zijn slechts stukjes van kaken en schedels, maar ze dienen als basis voor eindeloze speculatie."
Gould is niet de enige met die mening. Harvard dierkundige Richard Lewontin bevestigt eveneens: "Als we het verre verleden bekijken, nog voor de oorsprong van de Homo Sapiens, worden we geconfronteerd met een fossielenbestand dat uit stukjes bestaat en onsamenhangend is."
Maar toch hebben deze stukjes kaak en schedel, hoe schaars en onsamenhangend ook, een paar goeie inzichten gegeven over het unieke karakter van onze soort. Laten we wat dieper graven.
Het eerste wat vreemd lijkt aan de Homo Sapiens is zijn verschijning in de geschiedenis. Ondanks de traditionele tekeningen in leerboeken, lijkt de intelligente, man-met-de-laptop eerder abrupt tevoorschijn te zijn gekomen.
Hoewel er kleine stukken van hominidebeenderen ontdekt werden, is er een enorme sprong van zulke wezens naar onze eigen soort. Natuuronderzoeker Ian Tattersall [curator aan het American Museum of Natural History] merkt in zijn boek: The Fossil Trail [Het Fossielenspoor] op : "Er gebeurde iets uitzonderlijks, misschien wel totaal toevallig, met de geboorte van onze soort." Tattersall verwijst hier naar de plotse verschijning van mensen in het fossielenbestand.
Biologen kunnen niet verklaren waarom onze soort zo plots verscheen. Professor John Maynard Smits, Biologisch Emeritus aan de Universiteit van Sussex schrijft: "Er gebeurde iets raadselachtigs ... Het fossielenbewijs is onregelmatig, maar het lijkt alsof hominiden plots hersens ontwikkelden die qua omvang sterk op de onze gelijken." M.a.w., de sprong van hominiden naar mensen is onverklaarbaar. Er werden geen verbanden ontdekt.
De meeste hominiden hadden kleine, aapachtige hersenen en konden niet spreken. En dan verschijnt de mens opeens in het fossielenbestand met een aantal unieke kenmerken, zoals een vergrootte hersencapaciteit. Waarom zijn er geen duidelijke verbanden tussen hominiden zonder taal en Homo Sapiens?
Menselijk uniek
De plotse verschijning van de mens heeft ervoor gezorgd dat wetenschappers zoals Harvardgeleerde Lewontin de beweringen over de ontdekkingen van een ontbrekende schakel tussen mensen en apen de kop ingedrukt heeft. Hoewel hij een evolutionist is, geeft Lewontin toe: "Ondanks de optimistische en opwindende beweringen door sommige paleontologen, kunnen er geen fossiele hominide soorten als onze directe voorouder aangeduid worden."
De plotse verschijning van de mens in de geschiedenis van onze planeet, heeft ervoor gezorgd dat een aantal wetenschappers het woord "mirakel" gebruiken. Tijdens een interview met het Franse wetenschappelijke maandblad La Recherche, vroeg men aan Marcel Schutzenberger: "Is de verschijning van het menselijke wezen een mirakel?"
De Franse wiskundige antwoordde: "Natuurlijk. En het blijkt dat er stemmen opgaan onder de hedendaagse biologen, en ik bedoel andere stemmen dan de mijne, die twijfel kunnen zaaien over het Darwiniaans paradigma dat al twintig jaar de discussie domineert."
Mensen die geloven in de snelle overgang van soorten zijn niet in staat om een bevredigende verklaring te geven van de bijna gelijktijdige verschijning van een aantal biologische systemen die mensen van hogere primaten onderscheiden.
Schutzenberger verwees hiermee naar een aantal fysiologische verschillen tussen mensen en primaten, waarvan geen overgangsfossielen werden ontdekt.
Hij besluit zijn interview met zijn visie dat er geen materialistische verklaring is voor de plotse ontwikkeling van de mens: "De werkelijkheid is dat we geconfronteerd worden met iets wat ons inbeeldingsvermogen volledig te boven gaat."
Zelfs evolutionisten zoals Mayr die geloven dat wij van hominiden afstammen schrijft: "De mens is inderdaad zo uniek en zo verschillend van alle andere dieren zoals theologen en filosofen altijd beweerd hebben."
In diezelfde geest merkt Ian Tattersall over het unieke karakter van de mensheid op: "Homo Sapiens zijn een volledig onderscheiden entiteit op deze Aarde en zouden als dusdanig waardig moeten beschouwd worden in plaats van vervalst te worden met elk hominidefossiel met ietwat grote hersenen dat toevallig gevonden werd."
Van alle hominiden had enkel de Neanderthaler grote hersenen. Maar volgens DNA-onderzoek was de Neanderthaler een onderscheiden soort. En volgens Olson "lijken ze niet de vloeiende taal ontwikkeld te hebben die ons laat verbazen, aanpassen en creëren."
Welke oorzaak deed de mensheid de dierenwereld overstijgen, de ruimte exploreren, computers ontwikkelen, DNA ontdekken en kunst en muziek creëren? Wat maakt ons uniek? Het antwoord ligt in de anderhalve kilo wegende grijze massa die ons hoofd zit.
Anderhalve kilo grijze verbazing
Dus, wat moeten we denken over de menselijke hersenen? In het algemeen associëren we complexiteit met intelligentie. Hoe complexer een gebouw of machine, des te meer intelligentie is er vereist om het te bouwen. De menselijke hersenen bevatten 12 miljard neuronen (zenuwcellen) die via 100 triljoen verbindingen met mekaar verbonden zijn. Om zich een getal als 100 triljoen te kunnen inbeelden stelt moleculair bioloog Michael Denton voor om zich een bos voor te stellen dat de helft van de Verenigde Staten van Amerika bedekt. Als elke boom 100.000 bladeren bevat zouden de verbindingen in de menselijke hersenen gelijk zijn aan het totaal aantal bladeren in het hele bos.
Maar de verbindingen in de hersenen zijn niet zomaar kruispunten zoals in een snelwegstructuur. Het is een optimaal georganiseerd netwerk dat de complexiteit van alle communicatienetwerken op de planeet Aarde ver te boven gaat.
Onze herinneringen [alle miljard triljoen van hen] zijn niet geïsoleerd in één sectie van de hersenen maar zijn verbonden doorheen het netwerk. Elk kruispunt kan een deel van een herinnering zijn. Dus de geheugencapaciteit de menselijke hersenen is eigenlijk bijna oneindig. In die anderhalve kilo grijze materie van u kan genoeg informatie om 20 miljoen boeken te vullen.
In het onderzoek naar ons universum is er niets dat in de buurt komt van de complexiteit van de menselijke hersenen. Stephen Hawking vergelijkt de complexiteit van de menselijke hersenen met de meeste hedendaagse computers en onthult de overweldigende superioriteit van ons brein: "In vergelijking met meeste computers die één centrale verwerkingseenheid hebben, hebben de hersenen miljoenen verwerkingseenheden ... die tegelijkertijd werken."
Zelfs bij gebruik van de meest gesofisticeerde ontwerptechnieken die de mens kent zouden ingenieurs een eeuwigheid nodig hebben om een object te bouwen dat enigszins op de menselijke hersenen gelijkt. Zelfs dan zouden ze niet weten hoe er aan te beginnen. De overweldigende verwerking vind plaats in een gebied van onze hersenen die de hersenschors (cortex cerebri) heet en op die plaats is het menselijke raadsel het grootst.
Het Mysterie van Bewustzijn
De hersenschors is het gebied in onze hersenen waar op mysterieuze wijze "materie wordt omgezet naar bewustzijn." De hersenschors onderscheidt mensen van alle andere dieren. Hoewel het verschil tussen het menselijke genoom en dat van een chimpansee op minder dan 1 percent geschat wordt, heeft onze hersenschors tien keer meer neuronen. Maar dat is niet alles. Mayr onthult: "Het unieke karakter van onze hersenen lijkt te liggen in het bestaan van veel verschillende soorten neuronen (misschien wel veertig)." En ondanks de DNA-gelijkenissen zijn er tussen mensen en chimpansees nog zon 40 miljoen verschillen.
Bovendien hebben recente studies uitgewezen dat chimpansees zich niet bewust zijn van hun eigen gedachten, een eigenschap die enkel menselijk blijkt te zijn.
Bewustzijn van gedachten ligt buiten ons vermogen om te creëren, zelfs in de meest gesofisticeerde computerprogrammas. Toen schaakgrootmeester Gary Kasparov verslagen werd door de IBM supercomputer Deep Blue, realiseerde de computer zich niet eens dat hij gewonnen had. Deep Blue had niet het zelfbesef dat wij als vanzelfsprekend beschouwen. Dat noemt men het bewustzijn, een mysterie dat filosofen en wetenschappers als eeuwenlang verbijsterd.
Ons bewustzijn, en diens manipulatie van ideeën, bevinden zich in de prefrontale cortex. Het is daar dat we redeneren, overwegen, ons voorstellen, fantaseren en antwoorden zoeken naar het waarom van ons bestaan. Dit prefrontale cortexgebied beslaat een veel groter deel van de hersenschors dan bij eender welk dier, en het is de meest complexe ordening van materie in het universum.
Als we ons piepklein zouden kunnen maken en de ongelooflijke activiteit in het binnenste deel van de hersenschors zouden bekijken, zouden we iets zien dat lijkt op een caleidoscoop van vuurwerk dat alle richting uitslaat. Deze elektrische impulsen zijn miljarden van geordende patronen die tot onze gedachten en verbeelding leiden. Al deze gedachten doorkruisen ons bewustzijn.
Terwijl we slapen rust ons bewustzijn, maar de hersenen blijven actief. Zelfs tijdens de slaap pulseren en kloppen onze hersenen ... dromen, herinneren, dingen uitzoeken. Onze gedachten, visioenen en fantasieën hebben een fysieke realiteit.
Er is niemand die bewustzijn echt begrijpt of hoe we het gekregen hebben. Sir John Maddox, ex-hoofdredacteur van Nature bespreekt het raadsel van bewustzijn: "Niemand begrijpt hoe beslissingen gemaakt worden of hoe verbeeldingskracht ontstaat. Waaruit bewustzijn bestaat, of hoe het zou moeten beschreven worden is evenzeer raadselachtig. We begrijpen cognitieve processen nu even goed als een eeuw geleden."
Materialisten hebben jarenlang geprobeerd om mensen te herleiden tot niets meer dan een reeks van driften en instincten.
Maar in werkelijkheid kiest het menselijk bewustzijn tussen de instincten. Het bewustzijn staat boven onze instincten, driften en verlangens en het kiest welke het zal gebruiken.
Dus de mens kan ervoor kiezen om zijn eigen drang naar overleving te negeren. Zon heldendaad gaat in tegen Darwins overleving van de sterkste en kan niet verklaard worden door materialisten. Er lijkt met het bewustzijn iets te zijn dat het zelfbehoud overstijgt.
Een ander voorbeeld van bewustzijn is de objectiviteit van het eigen ik: u onderscheidt uzelf door uw ervaringen. Via stimulatie kan u heel goed pijn of plezier voelen terwijl u afgescheiden bent van de ervaring die de pijn of het plezier veroorzaakt. Het is dit objectieve bewustzijn van onze eigen gedachten dat uniek is aan mensen.
Het probleem dat ons bewustzijn stelt is zo moeilijk dat Laurence C. Wood zei: "Veel hersenwetenschappers hebben moeten aannemen dat er een onstoffelijk brein bestaat, ook al geloven ze niet in een leven na de dood."
Welk proces in de natuurlijke selectie kon tot het menselijk bewustzijn geleid hebben? Hoewel evolutionisten geprobeerd hebben om hier een antwoord op te geven, weet eigenlijk niemand het. Wetenschappers hebben ook geen verklaring voor de menselijke verbeeldingskracht en creativiteit.
Bij de mensen lijkt het vermogen tot simulatie van alternatieve toekomstige gebeurtenissen plaats te vinden binnenin ons subjectief bewustzijn. Oxford dierkundige Richard Dawkins geeft toe dat Darwiniaanse evolutie er geen verklaring voor geeft. Hoewel Dawkins een vurig materialist blijft, schrijft hij: "Waarom dit gebeurt is voor mij het grootste mysterie in de biologie."
Zelfs vooraanstaand evolutionist Stephen J. Gould erkende dat natuurlijke selectie geen verklaring kon geven voor de menselijke hersenen. Gould gaf toe: "Ik weet niet waarom de hersenen groter werden. We konden in ieder geval niet schilderen of schrijven."
Verschillend door ontwerp
Waarom kregen we deze onvoorstelbaar complexe hersenen met de mogelijkheid om te spreken? En volgens evolutionisten zijn onze hersenen onveranderd gebleven. Mayr schrijft: "Wat misschien het verbazingwekkendst is, is het feit dat de menselijke hersenen niet lijken veranderd te zijn sinds de eerste verschijning van Homo Sapiens. ... En waar kwam het bewustzijn en heldendaden vandaan? Er lijkt geen evolutionaire verklaring te zijn voor deze unieke menselijke eigenschappen.
In zijn boek What Evolution Is, [De betekenis van evolutie] beweert Ernst Mayr dat onze soort de enige uit meer dan een miljard soorten is die uitzonderlijke intelligentie kreeg.
Dus wat moeten we over onszelf denken? We maken muziek en kunst. We dromen en verbeelden ons dingen. We proberen om de sterren te bereiken door space shuttles te lanceren en door met krachtige telescopen naar het universum te staren. En we vragen ons af waarom we hier zijn, op dit kleine vlekje dat we Aarde noemen. Het raadsel van de mens lijkt naar iets of iemand anders dan ons te wijzen.
Einde
Vertaling: Mario Lossie
Bron: Y-Origins: The facts presented by scholars
14-05-1980
Het twaalfjarige gebed aan de Heilige Brigitta van Zweden
Het twaalfjarige gebed aan de heilige Brigitta van Zweden
Het onderstaande gebed is, samen met de Rozenkrans van de goddelijke Barmhartigheid, een der belangrijkste gebeden die door de Heer, aan heiligen op aarde, is doorgegeven. Stel dit gebed niet uit en begin er vandaag reeds aan, want de genaden die God verleent, aan diegenen die het gebed bidden, zijn immens. Het gebed is inmiddels ook toegevoegd onder de rubriek "gebeden".
De heilige Brigitta was, zoals zo vaak, weer eens in gesprek en bezinning verzonken toen de Heer tot haar sprak: "Weet dat Ik diegenen die twaalf jaren lang, dagelijks, zeven Onze Vaders en Weesgegroetjes bidden, ter ere van Mijn kostbaar Bloed, vijf genaden zullen bekomen:
De ziel die bidt zal niet lijden in het Vagevuur.
De ziel die bidt zal worden opgenomen tussen de martelaren, alsof deze voor het geloof hun bloed hadden moeten vergieten.
Niemand in de volgende vier generaties van de ziel die deze bidt, zal verloren gaan.
De ziel die bidt kan drie zielen kiezen die Jezus in een staat van genade zal houden, voldoende om heilig te worden.
De ziel die bidt wordt een maand voor de dood hiervan op de hoogte gebracht.
Indien zij voor deze tijd sterven, beschouw Ik het als volbracht, dit wil zeggen, alsof ze deze voorwaarden vervuld hadden."
Paus Innocentius X bevestigde deze openbaring en voegde er aan toe dat de zielen die deze vervullen iedere Goede Vrijdag een ziel uit het vagevuur bevrijden.
De zeven Onze Vaders
Bij het begin: Jezus, ik wil nu zevenmaal het Onze Vader bidden in vereniging met die liefde met dewelke Gij dit gebed in Uw Hart geheiligd en veraangenaamd hebt. Neem het van mijn lippen in Uw goddelijk Hart op, verbeter en vervolmaak het zodanig dat het de Allerheiligste Drievuldigheid zoveel eer en vreugde zou verschaffen als Gij Haar op aarde met dit gebed bewezen hebt, en dat deze eer mag overgaan op Uw heiligste mensheid ter verheerlijking van Uw heilige Wonden en Uw kostbaar bloed dat Gij daaruit vergoten hebt.
Tijdens het Onze Vader beschouwt men het betreffende geheim. Nadien bidt men de overeenkomstige opoffering.
Besnijdenis
Eeuwige Vader, door de onbevlekte handen van Maria en het goddelijke Hart van Jezus, offer ik U op: de eerste wonden, de eerste pijnen en het eerste bloedvergieten van Jezus, tot verzoening voor mijn jeugdzonden en die van alle mensen en voor de behoeding voor de eerste doodzonden, in het bijzonder in mijn verwantschap.
Onze Vader ... Weesgegroet ...
Bloedig zweet
Eeuwige Vader, door de onbevlekte handen van Maria en het goddelijke Hart van Jezus, offer ik U op: het gruwelijke lijden van het Hart van Jezus bij de Olijfberg en iedere druppel van Zijn bloedig zweet, tot verzoening van mijn zonden van het hart en die van alle mensen, tot vermijding van zulke zonden en voor de vermeerdering van de Liefde tot God en de naaste.
Onze Vader ... Weesgegroet ...
Geseling
Eeuwige Vader, door de onbevlekte handen van Maria en het goddelijke Hart van Jezus, offer ik U op: de vele duizenden wonden, de wrede pijnen en het kostbare bloed van Jezus door de geseling, tot verzoening van mijn zonden van het vlees en die van alle mensen, tot vermijding van zulke zonden en voor de bewaring van de onschuld, bijzonder in mijn verwantschap.
Onze Vader ... Weesgegroet ...
Doornkroning
Eeuwige Vader, door de onbevlekte handen van Maria en het goddelijke Hart van Jezus, offer ik U op: de wonden, de pijnen en het kostbare Bloed van het heilige Hoofd van Jezus bij de doornkroning, tot verzoening van mijn zonden tegen de Geest en die van alle mensen, tot vermijding van zulke zonden en voor de uitbreiding van het koningschap van Christus op aarde.
Onze Vader ... Weesgegroet ...
Kruisdraging
Eeuwige Vader, door de onbevlekte handen van Maria en het goddelijke Hart van Jezus offer ik U op: het lijden van Jezus op Zijn kruisweg, in het bijzonder Zijn heilige schouderwonde en het kostbare bloed, tot verzoening van mijn zonden en die van alle mensen, voor de opstand tegen het kruis, het morren tegen Uw heilige Geboden en alle andere zonden van de tong, tot vermijding van zulke zonden en voor een ware liefde tot het kruis.
Onze Vader ... Weesgegroet ...
Kruisiging van Jezus
Eeuwige Vader, door de onbevlekte handen van Maria en het goddelijke Hart van Jezus, offer ik U op: Uw goddelijke Zoon aan het kruis, Zijn nagelen aan het kruis en Zijn opheffing, Zijn wonden aan de handen en de voeten en de drie stromen heilig bloed die daaruit voor ons vergoten werden, alsmede Zijn uiterste armoede, Zijn volkomen gehoorzaamheid, al Zijn kwellingen naar lichaam en ziel, Zijn kostbare dood en de onbloedige vernieuwing ervan in alle heilige Missen van de wereld, tot verzoening voor het breken van de kloostergeloften en de kloosterregels, voor het eerherstel van mijn zonden en die van de ganse wereld, voor zieken en stervenden, voor heilige priesters en leken, voor de intenties van de heilige Vader, tot herstel van het Christelijk gezin, voor sterkte in het geloof voor ons vaderland en voor de eenheid van alle volkeren in Christus en Zijn Kerk, alsook voor de vervolgden in de diaspora.
Onze Vader ... Weesgegroet ...
Opening van de heilige Zijde
Eeuwige Vader, waardig U, voor de noden van de heilige Kerk en voor de zonden van alle mensen, het kostbare bloed en water aan te nemen dat uit de wonde van het goddelijke Hart van Jezus gevloeid is: wees ons allen genadig en barmhartig. Bloed van Christus, laatste kostbare inhoud van Zijn heilig Hart: was mij rein van alle schuld van zonden! Water uit de zijde van Christus: was mij rein van alle straf van zonden en blus voor mij en voor alle arme zielen de vlammen van het Vagevuur uit. Amen.
Onze Vader ... Weesgegroet ...
13-05-1980
De Pinksterprofetieën van Rome, 1975
De Pinksterprofetieën van Rome, 1975
"Omdat Ik van u hou, zal Ik u laten zien wat Ik thans aan het doen ben in de wereld. Ik wil dat u voorbereid bent op wat gaat komen. Dagen van duisternis komen op de wereld af, dagen van rampspoed ...
Gebouwen zullen niet blijven rechtstaan en de hulp die er is voor Mijn mensen, zal er niet zijn. Ik wil dat u bent voorbereid, Mijn volk, door enkel Mij te kennen en u een weg te banen naar Mij en Mij dieper in u te hebben dan ooit tevoren. Ik zal u leiden in de woestijn ... Ik zal u alles ontnemen waar u nu van afhangt ... verlaat u daarom enkel op Mij. Een tijd van duisternis zal over de wereld komen, maar eveneens een tijd van roem voor Mijn Kerk, een tijd van roem voor Mijn volk. Ik zal de gaven van de Heilige Geest rijkelijk over u doen vloeien. Ik zal u voorbereiden op de geestelijke strijd. Ik zal u voorbereiden voor een tijd van Evangelisatie die de wereld nooit heeft gekend.
En als u niemand meer hebt, behalve Mij, zult u alles hebben: landen, velden, huizen, broers en zussen en liefde en vreugde en vrede, meer dan ooit tevoren. Wees klaar, Mijn mensen, Ik wens u voor te bereiden ...
Ik heb het over het aanbreken van een nieuw tijdperk voor Mijn Kerk. Ik heb het over een dag die nooit tevoren is waargenomen ... Bereid u voor op de handeling die ik nu in beweging zet, omdat de dingen rondom u zullen veranderen. De strijd die u zult moeten leveren is anders, het is nieuw. U hebt Mijn wijsheid nodig dat u nu nog niet bezit.
U zult de kracht van de Heilige Geest nodig hebben, zoals nooit ervoor. U moet Mijn wil en de wijzen waarop Ik werk begrijpen, wat u nu nog niet begrijpt. Open uw ogen, open uw harten om u voor te bereiden op Mij, want Mijn tijd is nu begonnen.
Mijn Kerk zal anders zijn, Mijn volk zal anders zijn. Moeilijkheden en beproevingen zullen u treffen en de voldoening die u nu hebt zal ver weg zijn, maar de troost die u zult hebben zal de troost van Mijn Heilige Geest zijn. Zij zullen u van het leven willen beroven, maar Ik zal bij u zijn. Kom tot Mij. Verenig u rondom Mij. Wees voorbereid, want Ik kondig een nieuwe dag aan, een overwinning en een zegetocht van Uw Heer. Zie, het is begonnen.
Ik zal Mijn Kerk hernieuwen. Ik zal Mijn Volk hernieuwen. Ik zal Mijn Volk één maken. Ik vraag u om u af te wenden van de geneugten van de wereld. Ik vraag u niet te blijven zoeken naar de bevestiging van het wereldse in uw levens. Ik wens uw levens te veranderen ... Mijn woord is gegeven. Mijn roep weerklinkt. Ik ben een machtig leger aan het vormen en ... Mijn kracht zal met hen zijn. Zij zullen mijn gekozen herder(s) volgen ...
Wees de herders die ik u gevraagd hebt te zijn ... Ik ben mijn Kerk aan het hernieuwen. Ik zal de wereld bevrijden. Weet dat Ik, uw God, Petrus en Paulus naar Rome heb gebracht om getuige te zijn van Mijn roem. Ik heb ook u gekozen en u naar Rome gebracht om getuige te zijn van Mijn roem, die nu bevestigd wordt door uw herder [de Heilige Vader]. Ga door met het helen van Mijn natiën. Weet dat ik met u ben en ondanks alles zult u deze beproevingen en ellende doorstaan, want Ik zal bij u zijn tot het einde. Ik ben een plaats voor u aan het voorbereiden. Kijk naar Mij en ik zal u bevrijden van de macht van de slechte. Zie, ik ben met u, nu, alle dagen, zelfs tot het einde der tijden.
Ik heb u deze dagen de waarheid gegeven. U hebt de waarheid deze dagen kunnen ervaren. Nu is het u duidelijk wat de waarheid is. Het is de waarheid van Mijn Koninkrijk, Mijn Koninkrijk dat zal overwinnen ... Ik wil dat u deze waarheid kent, er in berust, er in gelooft en er nooit voor bezwijkt, u nooit laat verliezen in de verwarring, er niet bedeesd voor bent, maar er gewoon te zijn, in liefde, sterk veranderd zoals de fundamenten van Mijn Kerk een nieuw leven en een nieuwe kracht zullen kennen."
Profetieën ontvangen in de Sint-Pietersbasiliek te Rome, Italië, op het einde van de Eucharistische Viering van Pinkstermaandag 1975 van de Internationale Conferentie van de Katholieke Charismatische Vernieuwing. Ralph Martin.
Vertaling: Chris De Bodt
12-05-1980
Vreemde Plaatsen: Coober Pedy
Coober Pedy
Coober Pedy is een stad in Noord Australië, 846 kilometer ten noorden van Adelaide op Stuart Highway. Het stadje telt zon 3.500 inwoners van 45 verschillende nationaliteiten. Coober Pedy wordt de Hoofdstad van het opaal genoemd, omwille van de hoeveelheid kostbare opaalstenen die er zich in de ondergrond bevinden. Maar het eveneens bekend omdat de meeste van de inwoners ondergronds leven, meestal in opgeknapte ondergronds mijnen, omwille van de brandende hitte overdag. De naam Coober Pedy is afkomstig van de plaatselijke term van de Aboriginals "kupa-piti", wat "waterpoel van de jongens" betekent.
De Aboriginals wonen reeds lang in het gebied, maar de eerste Europeaan die nabij de plaats Coober Pedy kwam, was John McDouall Stuart in 1858, maar met de bouw van de stad werd pas gestart op 1 februari 1915, toen opaal werd ontdekt door Willie Hutchinson. De eerste mijnwerkers kwamen er aan in 1916. De harde zomerse woestijntemperaturen zorgde er voor dat veel plaatselijke bewoners er voor kozen om in grotten te leven, die werden uitgehouwen of uitgebouwd langs de heuvels. Men kan er een standaard huis laten uithouwen met zitplaats, keuken, badkamer en drie slaapkamers tegen de prijs van een gewoon bovengronds huis. De gemiddelde maximum temperatuur bedraagt 30 tot 32 graden Celsius, en tijdens de hoogzomer lopen de dagtemperaturen vaak op tot boven de 50 graden Celsius.
Coober Pedy is een heel kleine stad, ongeveer halfweg tussen Adelaide en Alice Springs, dat een bekende stopplaats werd voor toeristen, vooral sinds de voltooiing van Stuart Highway in 1987.
De voornaamste attracties zijn de mijnen, de begraafplaats en de ondergrondse kerken. De eerste boom werd ineengelast met overblijfselen van ijzer en valt nog steeds te bekijken op de heuveltop, van waaruit men een mooi zicht heeft op het stadje. Het plaatselijke golfterrein, waar men s nachts speelt met fluorescerende golfballen, om de dagtemperaturen te vermijden, is volledig grasvrij en voor de opslag bedekt men de grond met turf.
In de stad zijn diverse films opgenomen. Opal Dream [2005], Mad Max Beyond Thunderdome, Red Planet, Priscilla, Queen of the Desert, Pitch Black en Salute of The Jugger, waarbij een groot aantal plaatselijke bewoners werden ingezet. In de film "Until the End of the World" van Wim Wenders [1999], draait alles rond Coober Pedy. Ook in het boek "Wildfire" van Chris Ryan komt de plaats ter sprake, maar de auteur houdt het bij drie bovengrondse plaatsen, terwijl de rest ondergronds is.
11-05-1980
Kardinaal Christoph Schönborn in Medjugorje
Kardinaal Schönborn in Medjugorje Berichtgeving naar aanleiding van dit uitzonderlijke bezoek
Kardinaal Christoph Schönborn van Wenen zal van 28 december 2009 tot 2 januari 2010 te Medjugorje verblijven. Sedert eind de jaren tachtig is Schönborn een grote voorstander van Medjugorje. In 1989 vertelde hij aan Jozef Ratzinger, toen nog Voorzitter van de Congregatie voor de Geloofsleer: "Als Medjugorje wordt gesloten, mogen we meteen ook ons seminarie opdoeken, omdat de meeste seminaristen hun roeping hebben gekregen door Medjugorje." Ratzinger antwoordde hierop: "Medjugorje sluiten, daar is geen sprake van!"
Kardinaal Christoph Schönborn
In 1998 zei hij: Ik geloof dat Maria's woorden te Cana, "Doe wat hij u ook zegt", het wezenlijke is van wat Zij door de eeuwen heen reeds vertelt. Maria help ons om Jezus te horen en Zij wenst met Haar volle Hart en al Haar kracht dat we zouden doen wat Hij zegt. Dit is wat ik voor alle gebedsgemeenschappen wens die uit Medjugorje zijn ontstaan. Dit is wat ik wens voor ons Bisdom en voor de Kerk ... Persoonlijk ben ik nog niet in Medjugorje geweest, maar in zekere zin ben ik er dikwijls geweest door alle mensen die ik heb ontmoet en die ik ken. In hun leven zie ik de goede vruchten en ik zou liegen als deze vruchten niet zouden bestaan. Deze vruchten zijn concreet en zichtbaar en ik zie in ons Bisdom en vele andere plaatsen genaden van bekering, genaden van een bovennatuurlijk leven van geloof, genaden van vreugde, van roepingen, van genezing, van mensen die terugkeren naar de Sacramenten, naar de biecht. Al dit is niet misleidend en daarom zie ik, wat mij als Bischop betreft, enkel vruchten. Als we de boom bij zijn vruchten moeten beoordelen, zoals Jezus zegt, dat kan ik zeggen dat deze boom zeer veel vruchten voortbrengt.
Het geloof van velen zal tijdens de komende weken op de proef worden gesteld
Het bezoek van Kardinaal Christoph Schönborn van Wenen aan Medjugorje van 28 december 2009 tot 2 januari 2010 zal de komende dagen ongetwijfeld het nodige stof doen oplaaien rond de bedevaartplaats. Christoph Schönborn, een heel minzame persoon, heeft er nooit enige twijfel over laten bestaan: Medjugorje is echt.
Christoph Maria Michael Hugo Damian Peter Adalbert Schönborn [geboren op het kasteel Skalka te Lovosice, 22 januari 1945] is een Oostenrijkse kardinaal en de huidige aartsbisschop van Wenen.
Christoph Schönborn werd geboren in wat nu Tsjechië is, en stamt uit de oude Frankische adel [was hij voor 1919 geboren, dan zou hij "Christoph Graf von Schönborn-Wiesentheid" heten]. Zijn familie bracht door de eeuwen heen een groot aantal bisschoppen en aartsbisschoppen voort. Zijn vader was Maria Hugo-Damian, Graaf von Schönborn en zijn moeder Eleonore, Jonkvrouw von Doblhoff. Hij heeft nog twee broers en een zus.
Na zijn schoolopleiding studeerde Schönborn theologie en filosofie aan de Universiteit van Bornheim, maar ook in Wenen en Parijs. In 1963 trad hij toe tot de orde der dominicanen. In 1970 werd hij tot priester gewijd. In 1975 werd hij hoogleraar te Freiburg im Üechtland. In 1980 werd Schönborn lid van de Internationale Theologische Commissie van het Vaticaan en in 1987 werd hij redactie-secretaris van de Catechismus van de Katholieke Kerk
In 1995 werd Schönborn aartsbisschop van Wenen.In 1988 werd hij door Paus Johannes Paulus II tot kardinaal benoemd.
Schönborn gold tijdens het Conclaaf van 2005 als één van de papabili voor het nieuwe pontificaat. In 2009 uitte Schönborn felle kritiek op het Vaticaan, naar aanleiding van het opheffen van de excommunicatie van de bisschoppen van de Priesterbroederschap Sint Pius X, waaronder de holocaustontkenner Richard Williamson.
Op een ogenblik dat tegenstanders van Medjugorje er alles aan doen om het van de Vaticaanse Congregatie voor Geloofsleer gedaan te krijgen om een negatief oordeel te geven over Medjugorje, kondigt de Kardinaal een uitzonderlijk lang bezoek aan. Inderdaad, een bezoek van zon hooggeplaatste persoon binnen de kerk van één week of twee weken kan men misschien nog "gewoon" noemen, maar vier weken valt buiten de normen. Bovendien is het bezoek, samen met Paus Benedictus XVI, vooraf besproken geweest. De paus raadde hem het bezoek af, maar de Kardinaal zet door en getuigt hiermee van een uitzonderlijke moed.
Ongetwijfeld zullen de tegenstanders zich door dit bezoek geprovoceerd en op de teen getrapt voelen. Hun ongeloof en hun vrees hebben zich nu tegen de Kardinaal gekeerd en in sommige media is men al volop bezig met negatieve berichtgeving over deze nochtans zeer minzame en geliefde persoon. Dit was te verwachten. Hun angst voor enige vorm van erkenning door de Kerk zal bij hen nu omslaan in toorn. Wees dus niet verrast als u tijdens de komende weken nog eens alle [steeds dezelfde] hatelijke argumenten tegen Medjugorje over u heen krijgt. Bovendien doen er zich rond een bepaalde persoon, waartegen hun aanvallen voornamelijk zijn gericht, een aantal ontwikkelingen voor de laatste weken. Ook hierrond lijkt een Weense connectie te bestaan, waarover Paus Benedictus XVI dus ongetwijfeld ook moet op de hoogte zijn.
Het Visserschip zal de komende weken een sterke tegenwind krijgen, maar wees verzekerd dat Jezus aanwezig is op het schip. Ons geloof in Medjugorje zal ongetwijfeld op de proef worden gesteld. Onze Lieve Vrouw is zich terdege bewust van satans plannen tegen Medjugorje. In haar boodschappen heeft Zij ons meerdere malen gewaarschuwd tegen zijn slechte bedoelingen, maar uiteindelijk zal Haar Onbevlekte Hart zegevieren. Laat onze gebeden, gedachten en sereniteit tijdens deze periode bij onze Moeder Maria, Jezus, de kinderen van Medjugorje en Kardinaal Christoph Schönborn zijn.
Kardinaal Christoph Schönborn: "Op een bijzondere wijze in Medjugorje"
Op 15 september van dit jaar was Marija Pavlovic te Wenen in de Stephansdom, de thuiskathedraal van Kardinaal Christoph Schönborn. Morgen begint het bijzondere bezoek van deze minzame persoon aan Medjugorje. Daarom de hele week aandacht rond dit bezoek van Marija aan Wenen van enkele maanden geleden.
Duizenden mensen woonden op dinsdagsavond de gebedswake voor vrede bij in de Stephansdom te Wenen. Aanwezig was Marija Pavlovic, een van de zes zieners van Medjugorje. Reeds uren op voorhand was de kathedraal tot de laatste plaats gevuld en werd er gebeden. De geest van Medjugorje was er duidelijk aanwezig. Net als vorig jaar waren er ook deze keer duizenden mensen vanuit heel Oostenrijk naar de Kathedraal van de Heilige Stefanus afgezakt om er de gebedswake voor vrede in de wereld bij te wonen. De gebedsontmoeting werd voorafgegaan door een noveen van negen dagen, gehouden door verscheidene gebedsgroepen en godsdienstige gemeenschappen die elke avond in de Dom baden voor het welslagen van deze avond en voor de intenties van het Aartsbisdom.
Het thema van de ontmoeting was "Een boodschap voor u!" en was gesteund en goed voorbereid door Oase van Vrede, de gebedscampagne Maria, Koningin van Vrede Medjugorje en de Ridders van de Gmeenschap van de Heilige Johannes. Bijzondere eregaste was Marija Pavlovic-Lunetti, een van de nu zes volwwassen "kinderen" van Medjugorje, die sinds 24 juni 1981 verschijningen hebben en getuigen van Onze Lieve Vrouw.
Werken van liefdadigheid en genezingswerk
Het programma begon om 16 uur met vereringen en getuigenissen van mensen die aan werken van liefdadigheid en genezingswerk doen, geïnspireerd door hun gebed tot de Heilige Moeder. Zo vertelde Magnus MacFarlane-Barrow hoe hij door Medjugorje werd bezield om een liefdadigheidswerk op te zetten, met als ultieme doel om elk kind ter wereld een warme maaltijd per dag te kunnen geven. "Ik weet dat dit misschien gek klinkt, maar nog gekker is dat er vandaag nog steeds miljoenen kinderen sterven, omdat ze niets te eten hebben," zei de jonge Schot, wiens liefdadigheidsinstelling Marys Meals thans 375.000 kinderen in de armste landen ter wereld dagelijks aan een warme maaltijd helpt. "Vandaag kunnen wij, in Malawi bijvoorbeeld, met minder dan 10 euro, een kind voor een heel jaar te eten geven. En net als elders is hier nog eens extra positieve kant aan verbonden: de gevoede kinderen gaan opnieuw naar school."
Georg Pospischil, een oudere man uit Oostenrijk, getuigde later dat hij genezen werd door zijn deelname aan een Medjugorje gebedsontmoeting van verleden jaar in deze zelfde Kathedraal. Maar zijn vurig gebed wierp niet alleen vruchten af voor hemzelf: ook zijn vrouw genas van een ernstige leveraandoening dankzij de tussenkomst van de Heilige Maagd. "De ziener Ivan had een verschijning van Onze Lieve Vrouw in de Kathedraal, en zei daarna dat het Gods wil is dat iedereen geneest. Ik dacht toen: als hij het zegt, dan geloof ik dit ook" en die avond schreef hij in het dagboek: "Ik geloof vurig dat mijn vrouw is genezen."
Een uitnodiging om terug te keren tot God
De Kathedraal was tot op de laatste plaats gevuld en Marija Pavlovic vertelde hoe haar leven geleidelijk aan werd veranderd door de dagelijkse verschijningen. "Niemand van ons had dit ooit ook maar durven dromen. We vroegen ons af: waarom zijn wij uitgekozen voor deze genade? Wij zijn niet de besten. Onze Lieve Vrouw nodigde ons uit tot bekering. Dag na dag werd ons gebed inniger en sterker. Daarna begonnen we boete te doen voor de voornemens van de Maagd Maria. Onze Lieve Vrouw begon onze harten te bekeren en vroeg ons om gebedsgroepen op te richten. Dit bezielde ons om nog meer te doen en hiermee te starten in onze harten." Verder zei Marija Pavlovic nog dat Medjugorje een uitnodiging is van de Moeder Gods: "daarom is Zij dankbaar dat ik uw bisdom kan bezoeken om de Madonna over te leveren aan uw hart. Ieder van u zal worden hervormd om zo een bron van licht te worden en vrede te brengen in deze wereld zonder vrede."
Kardinaal Christoph Schönborn en Marija Pavlovic
In de kerk werd de Rozenkrans gebeden door de leiders van de diverse gebedsgroepen. Op het ogenblik dat de Maagd Maria verscheen, werd het stil. Er was een algemene stilte in de Kathedraal en er heerste een sfeer van vrede, zoals deze door vele mensen wordt ervaren die naar Medjugorje gaan.
Iedereen wordt geroepen om deel te nemen
Leo P. Maasburg, de Nationale Voorzitter van Missio, een Pauselijke Missiegemeenschap in Oostenrijk, leidde de mis, omgeven door vele priesters. In zijn sermoen sprak hij van de "stille schreeuw als het geween van miljoenen van Gods kinderen die ook dit jaar zullen omkomen" en herinnerde hij eraab dat "ook wij zijn geroepen om deel te nemen in het lijden van Jezus in het Verlossingswerk, zoals de Heilige apostel Paulus zei: ik voeg het lijden, dat ik mis in het lijden van Christus, toe aan mijn lichaam." Maasburg hernieuwde op het einde van de viering, de toewijding tot het Hart van Maria van de aanwezige gelovigen.
Kardinaal Schönborn: een groot geschenk!
Verrassend werd dit gevolgd door de Aanbidding van het Heilige Sacrament door de Aartsbisschop van Wenen en verdere gebeden in de Kathedraal door Kardinaal Christop Schönborn. Hij was zichtbaar bewogen door de toevloed van zoveel, vooral jonge mensen in de Kathedraal. "We moeten de Heer bedanken dat Hij toelaat dat Zijn Moeder zo vele mensen leidt tot de liefde van God, dat er zoveel bekeringen gebeuren, dat de mensen opnieuw te biechten gaan en een liefde ontwikkelen voor de Eucharistie. Er komen opnieuw verzoeningen binnen families en mensen ervaren genezingen van drugs- en andere verslavingen. Het is een groot geschenk dat de Moeder van al haar kinderen zo dicht bij ons is." We voelen ons reeds zo vele jaren op een bijzondere wijze verbonden met Medjugorje. De kardinaal sprak van een "teken van de tijd dat Maria zo vele eenvoudige harten raakt."
Verslag bezoek Kardinaal Christoph Schönborn aan Medjugorje
Maandag 28 december 2009
Christopher Schönborn, Aartsbisschop en Kardinaal van Wenen, komt vandaag aan in Medjugorje. Oorspronkelijk was het bezoek gepland vanaf 8 december. Hij zal er de overgang naar het Nieuwe Jaar doorbrengen, gesprekken houden en er ook rustig, in gebed, zijn tijd doorbrengen. Bij zijn eerste bezoek aan de Parochie van de Heilige Jacobus, wordt hij begroet door Vr. Pétar Vlasic, de parochiepriester en ontmoet hij ook een aantal Franciscaanse broeders, waaronder de voormalige parochiepriester, Vr. Tomislav Pervan. Een kamer voor zijn verdere verblijf is voorzien bij de Cenacolo gemeenschap van Zuster Elvira en ook bij Marija Pavlovic, één van de zes zieners, die reeds regelmatig een bezoek heeft gebracht aan de kathedraal van Wenen. Hij zal actief deelnemen bij het afnemen van de biecht en zal de hoofdcelebrant zijn tijdens de mis op ouderjaarsavond, bij de overgang van het oude naar het nieuwe jaar.
Dinsdag 29 december
Samen met Marija Pavlovic bezoekt de Kardinaal de Heilige plaatsen te Medjugorje, onder meer de Podbrdo met het Blauwe Kruis en het Mariabeeld, dat vorig jaar nog werd beschadigd door vandalen.
Woensdag 30 december
Om 9 uur 's morgens vierde de Kardinaal de Duitstalige mis, samen met 9 overige priesters. 's Namiddags, om 15 uur, houdt de Kardinaal, die geen ogenblik aarzelde om Medjugorje te prijzen, een krachtige toespraak in de kerk, voornamelijk rond het thema van Gods Barmhartigheid. Zijn eerste woorden waren "Hvaljen Isis i Maria" [Geloofd zij Jezus en Maria]." Meerdere malen herhaalt hij deze gebruikelijke begroeting tussen de zieners en de dorpelingen van Medjugorje.
"Beste broeders en zusters, hier in de Kerk, in Medjugorje en elders, ook zij die luisteren naar de radio, ik zou graag deze catechese van genade aanvangen met twee van Jezus' zinnen. Hij zegt tot de apostelen, in Lucas 6:36, Wees barmhartig, zoals jullie Vader barmhartig is en bij de Zaligverklaring vinden we, onder Mattheüs 5:7, Gelukkig de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid ondervinden. Wat betekent barmhartigheid? Medelijden? Wat bedoelt Jezus wanneer Hij zegt dat we barmhartig moeten zijn, zoals Zijn Vader? Elke dag worden we met deze vraag geconfronteerd: "Wat betekent het om barmhartig te zijn? Waar is de barmhartigheid ... Is een moeder, die alles aan haar kinderen toelaat, barmhartig? Neen, zij kan niet barmhartig zijn, zonder rechtvaardig te zijn ...
Als je kijkt naar een plaats als Medjugorje, kunt u een supermacht van barmhartigheid zien. Vele barmhartige daden zijn hier geboren of werden hier ondersteund. Wat een diep gevoel van mededogen is er in Jezus. Veel daden van barmhartigheid in de Kerk zijn precies op deze manier geboren, zoals het werk van Moeder Teresa, die niet kon aanvaarden dat de mensen op straat stierven, of Moeder Elvira, hier in Medjugorje, de stichtster van de Cenacolo gemeenschap, waar jongeren kunnen afkicken van hun verslaving. Zij kon er niet tegen om de jongeren aan de drugs te zien en daardoor hun leven vernietigen. Wat is deze diepe, diepzinnige emotie die we mededogen noemen? "
Tijdens een aangrijpend moment van zijn spreken dringt de Kardinaal er bij de menigte op aan om op te staan en samen met hem het welbekende Medjugorjelied "Gospa Majka Moja" mee te zingen. Hij lacht hartelijk en zingt mee.
Tenslotte beëindigt de Kardinaal zijn toespraak met de woorden: "Ik geloof dat er in de Kerk vele gebeurtenissen zijn, die vanuit menselijk standpunt ogenschijnlijk onmogelijk lijken."
Het bezoek en de steun van een dergelijke, prominente Vaticaanse Kardinaal, wordt door velen gezien als een zeer positieve aanwijzing inzake het standpunt van de Kerk over de verschijningen. Wie meende dat het bezoek van de kardinaal eerder een privaat karakter had, werd verrast door zijn onverholen aanwezigheid... Hij beklom de Verschijningsberg in het gezelschap van Marija Lunetti, hij hoorde de biecht en ging in stilte bidden in de aanbiddingskapel.
31 december
Overgang van Oud naar Nieuw
Duizenden mensen van over de hele wereld, waaronder opvallend veel jongeren, bevinden zich ondertussen te Medjugorje, Bosnië-Herzegovina. Een massa bedevaarders verzamelden zich rond de Kerk van de Heilige Jacobus de Meerdere, om er te gaan deelnemen aan de historische Oudejaarsavondmis, die zal worden opgedragen door Kardinaal Christoph Schönborn. Vóór de kerk brengen de jongens en de meisjes van de Cenacologemeenschap een levende kerstvoorstelling. De aanbidding van het Heilig Sacrament begon om 22 uur en de Misviering, die de Kardinaal opdroeg in het Latijn, ving aan om 23.15 uur. Het hele programma werd simultaan vertaald in vele wereldtalen en op het radiostation Mir is alles live te beluisteren. Alles werd opgeluisterd door een internationaal samengesteld koor en orkest.
Om 11.43 uur precies was het tijd voor de homilie van de kardinaal:
"Beste broeders en zusters hier in de kerk en op de pleinen voor de Kerk en het gele gebouw, wij zijn ons allen bewust welk groot voorrecht het is om Oudejaarsavond te mogen vieren zonder champagne."
De mensen lachten en de Kardinaal voegde er aan toe: "Dit volgt misschien nog later," opnieuw gevolgd door gelach en handgeklap.
Hij vervolgde: "Maar nu is het ons toegestaan om het begin van het Nieuwe Jaar samen met Jozef, Maria, het Kindje in de kribbe en de herders te vieren. Deze dagen zijn wij allen naar Medjugorje gekomen, in het bijzonder om dicht bij de Moeder van de Heer te zijn, of beter nog zeggen we dat we naar hier zijn gekomen, omdat we weten dat de Moeder Gods dicht bij ons wenst te zijn.
Met Haar wensen we het Nieuwe Jaar te beginnen. En het eerste wat mij aangrijpt, wanneer ik aan de kribbe en de herders denk, is dat er geen engelen aanwezig waren. En alhoewel er hier bij de kerstscène een engel is, zegt de Bijbel ons dat er geen engelen bij waren. Zij bevonden zich in de velden met de herders ... een heel leger engelen. Het was van de herders zelf, dat Jozef en Maria dit moesten vernemen.
Ook wij hebben de Gospa niet gezien. Maar er zijn hier mensen die er ons over hebben verteld en wij hebben er alle vertrouwen in dat de Moeder van God werkelijk dicht bij ons is. Het geloof gaat van oor tot oor en precies dit maakt indruk op mij in het evangelie van vandaag. We moeten eerst het "goede nieuws" vernemen. We hebben twee oren, twee ogen en slechts één mond, wat betekent dat we veel moeten luisteren, zien, en er daarna ook over spreken. En wat worden we verondersteld om te zeggen? We worden verondersteld om verslag uit te brengen over wat we gezien en gehoord hebben. De wereld heeft nood aan een nieuwe evangelisatie en dat is enkel mogelijk door mensen die niet kunnen stil houden wat ze gezien en gehoord hebben.
We hebben allen het geloof ontvangen, en door ons doopsel hebben we allen de taak gekregen om dit geloof door te geven. Zo brachten de herders verslag uit over wat hen was medegedeeld en van daar af ging het door. Het Evangelie, het "goede nieuws" werd verkondigd, en zij die het verhaal vertelden, klonken geloofwaardig. Zij die hoorden, zagen eveneens dat het woord en het leven in overeenstemming was met elkaar: dat wat de getuigen zagen is ook zo tijdens het leven.
Hoe kunnen we getuigen van het goede nieuws? Eerst en vooral door naar Maria te kijken. Maria hield al het gebeuren in Haar hart en dacht erover na. Broeders en zusters, wat we in deze tijden het meeste nodig hebben is het gebed. Ik zeg dit met enige droefheid. Ik weet dat ik niet genoeg bid, ondanks dat het gebed "het leven" is. Zonder deze levende verhouding met God, wordt ons leven droog en leeg.
Wat vertelt de Moeder van God ons al die tijd? Bid. Maak tijd vrij voor het gebed. Is dat geen goede beslissing voor het Nieuwe Jaar? Voor ons priesters en diakens? Voor ons allen? Tijd voor gebed. Het verleent zoveel sterkte en vreugde. Zo'n klaarheid. Laat ons Maria vragen dat Zij ons helpt om meer te bidden. Als we bidden is ons woord ook vol van leven. En dan wordt onze getuigenis geloofwaardig.
Ik wens u iets te vertellen over wat de apostel Paulus ons heeft gezegd. Het Jaar van Sint Paulus is reeds voorbij en nu zijn we in het Jaar van de Priesters. Maar het woord van de apostel Paulus was zo sterk, omdat het vol van leven was. In de lezing van vandaag spreekt hij over God die Zijn Zoon zendt, zodat ook wij Zijn zonen kunnen worden. De dochters worden hier niet uitgesloten. Dochters en zonen worden hier tezamen bedoeld. Maar Paulus zegt dat we geroepen zijn om zonen te worden, geen slaven. Zoals Jezus de Zoon van God is, worden wij verondersteld om God, Vader te noemen. In het begin van dit jaar vertelt de apostel Paulus ons: "U bent zonen en geen slaven."
Ik geloof dat Medjugorje een plaats is waar velen mensen biechten. De biecht is een bevrijding van de slavernij van de zonde. Niets maakt ons meer slaaf dan de zonde. God wil dat we als zonen zijn: de vrijheid van de kinderen van God. Daarom schonk Hij ons het Sacrament van de Verzoening. En zo krijgen we een nieuwe verhouding met God en kunnen we Hem Abba noemen. Jezus nodigde ons op die wijze uit, zodat wij op Hem kunnen vertrouwen, zodat we op God kunnen vertrouwen. Wij hebben zo'n vrees voor God."
De kardinaal ging verder met: "Jezus, ik vertrouw op U," in het Kroatisch en het Pools, en vervolgde dan: "Paus Johannes Paulus II liet ons een boodschap na: vertrouw op Gods genade. Vertrouw op de barmhartigheid van Jezus.
Dit vertrouwen kan soms groots zijn, als het leven moeilijk wordt: als het huwelijk een last wordt, als een ziekte op ons weegt, als we niet zeker zijn over de toekomst van ons werk. Als we dan kunnen zeggen: "Jezus, ik vertrouw op U, dan kan dit groots zijn. Vertrouwen is werkelijk een daad van geloof. En opnieuw kijken we naar Maria. Wie heeft er meer van dit vertrouwen en geloof getuigd dan Maria? Jezus, ik vertrouw op u. Dat moet ons programma worden voor het komende jaar.
Het is nu bijna middernacht en het knalt [hiermee verwijst hij naar diegenen die buiten vuurwerk aan het opsteken zijn], maar wij feesten niet, wij bidden. Wij feesten niet, maar we zingen.
Nog een laatste woord: de herders kwamen terug en loofden God voor wat ze gehoord en gezien hadden. Ook wij zullen terugkeren naar huis, zodat wij getuigen kunnen zijn van het evangelie en eerst God loven. Ik hoop dat we allen huiswaarts kunnen keren na ons verblijf hier en God loven om wat we gezien en gehoord hebben. Dan zullen ook de mensen ons geloven als we erover spreken, dan zal ons woord ook geloofwaardig worden. Nu is bijna middernacht, precies het juiste ogenblik om ons geloof te onderwijzen. Met dit geloof gaan we het Nieuwe Jaar in. God, zegen dit jaar."
Tegen 1.30 uur is de mis beëindigd.
1 januari
Vandaag, op de Feestdag van de Moeder Gods, had Marija Pavlovic heeft een bijzondere verschijning om 22.47 uur op de Podbrdo, naast het beeld van Maria. Het was koud en het regende onophoudelijk. Duizenden pelgrims kwamen opdagen. Na de verschijning zei Marija dat Onze Lieve Vrouw op een wolk neerdaalde, in een grijs kleed en een witte doek. Talrijke engelen vergezelden Haar en Zij was erg gelukkig. Onze Lieve Vrouw gaf de volgende boodschap door:
"Lieve kinderen, dank u. U bent Mijn hoop. Ik zegen u allen. U bent mijn vreugde. Blijf u bekeren en leef met vreugde naar Mijn boodschappen."
Ook zei Marija Pavlovic nog dat Onze Lieve Vrouw lange tijd bad voor ons: "Zij bad over ons en keek iedereen aan. Zij zegende ons allen en ook alle meegebrachte religieuze voorwerpen."
Alle aanwezigen baden hierop zeven maal het Onze Vader, het Wees Gegroet en het Glorie zij de Vader, als dank voor Haar aanwezigheid onder hen.
2 januari
Vandaag keert de kardinaal terug naar Wenen.
Tot slot nog het volgende artikel uit Catholic World News:
Verschillende opvattingen over Kardinaal Schönborns bezoek aan Medjugorje
Kardinaal Christoph Schönborn uit Wenen is deze week in Medjugorje geweest om de plaats te bezoeken waar de Maagd Maria, naar verluidt, sedert 1981 zou verschijnen. De kardinaal ontmoette sommige "zieners" die beweren op een regelmatige basis boodschappen te ontvangen van de Maagd. Ook droeg hij de mis op in de parochiekerk van Wenen.
De Oostenrijkse kardinaal was voorzichting door te benadrukken dat hij een "privébezoek" maakt, door de authenticiteit van de beweerde verschijningen niet te onderschrijven en aldus niet in te gaan tegen het officiële richtlijn van de Kerk dat bedevaarten naar Medjugorje ontmoetigt. Niettemin wordt het bezoek van de kardinaal door vele voorstanders van de Medjugorje zieners aanzien als een stilzwijgende goedkeuring, vooral toen de kardinaal zei dat het onmogelijk is om de "goede vruchten" te ontkennen van het Medjugorje verschijnsel en nam waar dat sommige gebeurtenissen elke natuurlijke uitleg het hoofd bieden.
Is het hoe dan ook mogelijk om een volledig andere uitleg te geven aan het bezoek van de kardinaal? Kardinaal Schönborn is lid van de Congregatie voor de Geloofsleer dat, naar verluidt, het Medjugorje verschijnsel bestudeert, en kan informatie verzamelen om zo het Vaticaan te helpen om een definitief standpunt in te namen over de verschijningen. De kardinaal heeft ongetwijfeld veel invloed binnen het Vaticaan. Hij is een vroegere student en een nauwe medestander van Paus Benedictus XVI, die het redactioneel comité voorzat dat de Catechismus van de Katholieke Kerk voorbereidde.
Schönborn positief over Medjugorje
Hilversum (Van onze redactie) 5 januari 2010. De Weense aartsbisschop, kardinaal Christoph Schönborn, heeft gisteravond gepleit voor de opname van het Medjugorje-fenomeen in het normale pastorale optreden van de Kerk. Hij deed dat naar aanleiding van zijn recente privé-bezoek aan het Mariaheiligdom in Medjugorje, in Bosnië-Herzegovina.
Tegen de persdienst van het aartsbisdom Wenen sprak Schönborn over de "vele positieve vruchten van Medjugorje." De kardinaal acht het noodzakelijk om "het Medjugorje-fenomeen te ontdoen van drama." Buitengewone gebeurtenissen spelen volgens Schönborn tegenwoordig een ondergeschikte rol. Tot zijn verrassing trof Schönborn in Medjugorje vooral "een leerschool van het normale christelijke leven" aan. "Het gaat daar om het geloof in Christus, om gebed, om de eucharistie, om praktische naastenliefde en om de versterking van het christelijke leven van alledag," aldus de kardinaal.
De zieners die Schönborn tijdens zijn bezoek ontmoette, onder wie Marija Pavlovic-Lunetti, waren volgens hem "normale en vrolijke jonge mensen." De aartsbisschop was positief verrast door het grote aantal jongeren dat in Medjugorje komt en over het feit dat er zeer veel gebruik wordt gemaakt van het sacrament van boete en verzoening.
Schönborn zegt in het gesprek met de persdienst voorstander te zijn van een "onderzoek naar het fenomeen in het licht van het Tweede Vaticaans Concilie." In de gebeurtenissen rondom Medjugorje speelt de sensus fidelium, de geloofszin van de gedoopten, een voorname rol. Toch zegt Schönborn niet vooruit te willen grijpen op een officiële kerkelijke beslissing over de authenticiteit van de verschijningen. Hij zegt zich te willen houden aan de richtlijnen die de Joegoslavische Bisschoppenconferentie in 1991 opstelde. Daarin wordt benadrukt dat "niet vaststaat of de gebeurtenissen in Medjugorje van bovennatuurlijke aard zijn."
Volgens kardinaal Schönborn echter "kent men de boom aan de vruchten" (Mat 12,33). De boodschappen die de zieners van Medjugorje zeggen te hebben ontvangen, raken volgens de Oostenrijkse prelaat aan "de kern van het evangelie." Volgens Schönborn zou de Kerk zich in haar pastorale optreden meer door de gebeurtenissen rondom Medjugorje moeten laten inspireren.
Bron: Katholiek Nederland
Kardinaal en goede vriend van de Paus veroorzaakt hevige beroering door zich positief uit te laten over Medjugorje
Afgelopen herfst deden de geruchten reeds de ronde. Na lange jaren van verwarring onder de kudde schapen en hevige debatten [vooral onder de tegenstanders van Medjugorje], na perioden van vele vragen, ging het Vaticaan richtlijnen uitvaardigen over de bekende bedevaardplaats, zei de Kardinaal van Sarejevo, die aanwijzingen gaf dat deze richtlijnen niet gunstig zouden uitvallen.. "Alles ging volgen," zei hij, "tegen het einde van het jaar: Ik denk niet dat we nog lange tijd zullen moeten wachten, ik denk dat het nog dit jaar zal zijn, maar het is nog niet duidelijk ... Ik ga naar Rome in november om de dingen te bespreken," aldus Kardinaal Vinko Puljic, de afgelopen maand oktober.
De Bisschop van Mostar, Ratko Peric, die normaal het beslissingsrecht zou hebben hieromtrent, maar wiens bevoegdheid hierover meer dan twintig jaar geleden werd weggenomen, toen zijn nauwe verwant en voorganger de verschijningen probeerde te verbieden, liet hetzelfde uitschijnen. Paus Benedictus zou eindelijk rond de verschijningen oordelen, en ze zelfs misschien afwijzen. Althans dat was de hoop van een bende lasteraars, die sedert jaren de mensen bestoken met emails tegen Medjugorje, op aangeven van de Bisschop.
Zo waren er hevige emoties vorige week, toen een invloedrijke Kardinaal, Christoph von Schönborn uit Wenen, beter gekend als Kardinaal Schönborn, niet alleen een bezoek bracht aan Medjugorje, maar vrij rondging binnen het oord en er op Oudejaarsavond zelfs de mis opdroeg, tezamen met de pelgrims. Minstens bij één gelegenheid werd hij begeleid door een van de ziensters, Marija Pavlovic, die samen met hem mee de Heuvel der Veschijningen, de Podbrdo, optrok en hiermee een discussie op gang bracht die enkel maar als positief kan worden verklaard met betrekking tot de verschijningen.
"Wie kan zulke dingen in elkaar zetten?" vroeg hij zich meteen af bij zijn aankomst. "Wie kan zo'n zaken uitvinden? De Mensen? Neen, dit is niet een handeling van mensen." Ook sprak de Kardinaal over Medjugorje als "een supermacht van Gods barmhartigheid." "De Kardinaal pleit zelfs voor een integratie van het Medjugorje fenomeen binnen de pastorale werken van de Kerk," aldus een Oostenrijks radiostation, "De Aartsbisschop van Wenen maakte rond Kerstmis een privé bezoek aan de bedevaartsplaats waar Maria verschijnt. Hij wou de plaats van waar de goede vruchten allemaal komen, zelf met eigen ogen zien."
Kardinaal Schönborn op de Podbrdo
Dit betekent echt zeker niet dat de Kerk de plaats officïeel goedkeurt. De Kardinaal is niet de Voorzitter van de Congregatie voor de Geloofsleer. Mààr, hij is wèl een nauwe bondgenoot van de Paus èn lid van de Congregatie. Nog meer, Kardinaal Schönborn leidde de groep die de Catechismus schreef, een expert dus op het gebied van de Kerkelijke Leer. Dit maakt het moeilijk voor de tegenstanders om hun zaken verder te verdedigen. Ze kregen de wind tegen.
"Over Medjugorje," zei de Kardinaal, "heeft de Kerk nog geen standpunt ingenomen. Een commissie van Joegslavische Kardinalen gaf in 1991 het oordeel non consat de supernaturalitatae, waardoor het bovennatuurlijke van de verschijningen niet werd bevestigd. Niemand weet wat de uiteindelijke beslissing zal worden. Maar in plaats van een verwerping," ging de eminente Kardinaal nog door, "blijft de mogelijkheid zeker nog open dat alles inderdaad een bovennatuurlijke gebeurtenis is." De Kardinaal zei dat het de bedevaarders en de priesters is toegestaan om naar Medjugorje te komen, zolang men het niet aanziet als een officïele parochiegebeurtenis, iets wat reeds lang geleden door Rome werd medegedeeld.
"Zijn uiteenzetting dat wanneer ik de vruchten van Medjugorje in Wenen zie, ik alleen maar kan vaststellen dat de boom goed is, bracht een verbluffende opheldering," aldus een interviewer van Vercerni List, een krant in Bosnië-Herzegovina en Kroatië.
Vorige maandag kon u hier al lezen dan er minstens één Katholiek Nieuwsblog dat negatief stond tegenover de verschijningen, "Catholic World News," toegaf dat "de kardinaal ongetwijfeld veel invloed heeft binnen het Vaticaan en voorzitter was van het Comité dat de Catechismus van de Katholieke Kerk voorbereidde." Hieronder volgt nogmaals het volledige artikel
Verschillende opvattingen over Kardinaal Schönborns bezoek aan Medjugorje
Kardinaal Christoph Schönborn uit Wenen is deze week in Medjugorje geweest om de plaats te bezoeken waar de Maagd Maria, naar verluidt, sedert 1981 zou verschijnen. De kardinaal ontmoette sommige "zieners" die beweren op een regelmatige basis boodschappen te ontvangen van de Maagd. Ook droeg hij de mis op in de parochiekerk van Wenen.
De Oostenrijkse kardinaal was voorzichtig door te benadrukken dat hij een "privébezoek" maakt, door de authenticiteit van de beweerde verschijningen niet te onderschrijven en aldus niet in te gaan tegen het officiële richtlijn van de Kerk dat bedevaarten naar Medjugorje ontmoetigt. Niettemin wordt het bezoek van de kardinaal door vele voorstanders van de Medjugorje zieners aanzien als een stilzwijgende goedkeuring, vooral toen de kardinaal zei dat het onmogelijk is om de "goede vruchten" te ontkennen van het Medjugorje verschijnsel en nam waar dat sommige gebeurtenissen elke natuurlijke uitleg het hoofd bieden.
Is het hoe dan ook mogelijk om een volledig andere uitleg te geven aan het bezoek van de kardinaal? Kardinaal Schönborn is lid van de Congregatie voor de Geloofsleer dat, naar verluidt, het Medjugorje verschijnsel bestudeert, en kan informatie verzamelen om zo het Vaticaan te helpen om een definitief standpunt in te namen over de verschijningen. De kardinaal heeft ongetwijfeld veel invloed binnen het Vaticaan. Hij is een vroegere student en een nauwe medestander van Paus Benedictus XVI, die het redactioneel comité voorzat dat de Catechismus van de Katholieke Kerk voorbereidde.
Naast de Congregatie voor de Geloofsleer is hij ook nog eens lid van de Congregaties van de Oosterse Kerken en de Katholieke Vorming [Seminaries etc...]. Hij is lid van de Pauselijke Raad voor de Cultuur, de Pauselijke Commissie voor het Cultureel Erfgoed van de Kerk als de Bijzondere Raad voor Europa van het Algemeen Secretariaat van de Synode van Bisschoppen. De Kardinaal is bovendien Kerkelijk Rechter voor de Gelovigen van de Byzantijse Liturgie in Oostenrijk.
Een biografie zegt verder dat "in samenwerking met de Aartsbisschoppen van Parijs, Brussel, Lissabon en Boedapest, Kardinaal Schönborn nauw betrokken is bij de herevangelisering van Europa. Hij is actief in het brengen van samenwerking tussen nieuwe bewegingen [zoals de Charismatische Vernieuwing] en de hiërarchische structuur van de Kerk en wordt herkend voor zijn interesse voor het Oosterse Christendom en de Orthodoxe geestelijkheid. In Oostenrijk en Europa heeft Kardinaal Schönborn werk verricht bij het verzoenen van de Christenen en de Joden."
Zon CV geeft zijn woorden uiteraard nog meer kracht, en er waren verrassende woorden. Maar er was ook een waarschuwende toon:
"Het hoogste orgaan binnen de Kerk is de Heilige Stoel, de Heilige Vader en zijn Congregatie voor de Geloofsleer en dat is het hoogste gezagsorgaan in alle aangelegenheden met betrekking tot het geloof en de zedenleer," verklaarde Schönborn, waarbij hij van de tafel veegde dat de plaatselijke bisschop het beslissingsrecht zou hebben over Medjugorje.
"Er komt geen beslissing," voegde hij hieraan toe, "tot het verschijnsel stopt." Een spectaculaire bevestiging van wat de voorstanders nu al meer dan twintig jaar beweren. "Zowel in Fatima als Lourdes, stopten eerst de verschijningen, alvorens de Kerk er een beslissing over nam, een uiteindelijke beslissing," zei hij. "Vroeg of laat zal er ook hier vrede heersen, maar tot dan laten we de vrije keuze over aan de Moeder van God."
Het was niet de enige maal dat hij Medjugorje met Lourdes en Fatima vergeleek.
De kardinaal zei: "Er zijn drie zaken die met dit fenomeen zijn verbonden:
Bijna steeds verschijnt Onze Lieve Vrouw aan kinderen. Het waren daarom geen intelligente of zeer vrome kinderen, maar eerder normale kinderen. Bernadette kon niet schrijven. Zij was 14, bijna zou oud als de kinderen toen hier de verschijningen begonnen.
Ten tweede geeft Maria Haar boodschappen door via de kinderen. Dat kan beledigend zijn voor een Bisschop, want waarom komt Ze niet naar het huis van de Bisschop? Waarom komt Zij naar een heuvel, bijna enkel met stenen bezaaid of bij een rivier? Niet de gemakkelijkste plaatsen. In Fatima verscheen Zij in het struikgewas. Zij geeft de boodschappen door aan kinderen , omdat kinderen niet ingewikkeld in elkaar zitten.
Ten derde lijkt het er op alsof Onze Lieve Vrouw Haar eigen programma heeft. In Fatima verscheen ze vóór de Russische Revolutie en gaf ze een boodschap. Toen het rationalisme op haar hoogtepunt was, verscheen Zij te Lourdes. Zij verscheen in Joegoslavië op een ogenblik dat wij er geen notie van hadden dat het land zou uiteenvallen in een tijd dat Katholieken, Moslims en Orthodoxen onder elkaar woonden. Zij verscheen onder de naam Koningin van de Vrede. Ik dat dat theologen deze ordening van Haar verschijningen en de context van het fenomeen Medjugorje zouden moeten bestuderen.
Ik ben geboeid door de samenhang van Medjugorje met andere plaatsen, waar Maria verscheen," ging de eminente Kerkelijke leider verder, "ik zeg steeds dat er basisbeginselen zijn bij Haar verschijningen. Een stijl die Maria in het bijzonder kenmerkt."
In zijn Nieuwjaarspreek te Medjugorje [samen met de Franciscaanse priesters die achter de verschijningen staan], voegde de kardinaal hieraan toe: "Deze dagen zijn we allen vooral naar Medjugorje gekomen om erg dicht bij de Moeder van de Heer te zijn. Om meer precies te zijn: wij zijn naar hier gekomen omdat we weten dat de Moeder van God wenst dat we dicht bij Haar zijn."
"We kunnen niet ontkennen dat bedevaarders hier nu reeds meer dan twintig jaar komen, evenals we niet kunnen ontkennen wat ze in Medjugorje ervaren en hoe dicht ze zich voelen bij de Heilige Moeder. Dit is mijn eerste bezoek, maar sinds in sedert 1991 Bisschop ben, kan ik niet anders dan eenvoudig de vruchten van Medjugorje vast te stellen."
Het zal moeilijk zijn om zich negatief uit le laten over de woorden van de kardinaal. Toch blijven er onenigheden bestaan over wat wordt gezien als de liberale neigingen van de Kardinaal, inbegrepen onenigheden over wat er wordt toegelaten binnen het aartsbisdomp van Wenen en sommige opmerkingen dat hij de neiging heeft om positief te staan tegenover gehuwde priesters. Ondertussen, alhoewel het niet de parochie van Medjugorje zelf is die hieronder lijdt, ondanks dat er hier reeds dozijnen Franciscanen hebben gediend, zijn er twee priestersschandalen als negatief geciteerd en wordt er eveneens negatief gesproken over het materialisme.
En het Vaticaan, die het uiteindelijke beslissingsrecht heeft, heeft nog geen standpunt ingeomen. Er zijn geloofwaardige rapporten dat de huidige Paus, in zijn vorige functie van Kardinaal en Voorzitter van de Congregatie van de Geloofsleer, twee maal Medjugorje heeft incognito heeft bezocht. Tegelijkertijd is het ook onwaarschijnlijk dat een nauwe vriend van de Paus naar hier zou komen zonder diens stilzwijgende toestemming. Was het misschien "verklaring" of "richtlijn" die velen hadden verwacht?
"Er is nog geen officiële goedkeuring, maar de formulering laat ook open dat het bovennatuurlijke niet wordt uitgesloten," zei de kardinaal. "De Kerk heeft duidelijk gezegd dat dit niet wordt uitgesloten. Het is noch bevestigd, noch uitgesloten."
"Maar Kardinaal Schönborn maakte geen geheim van zijn eigen geloof en ging zelfs zo ver door het lied Gospa Mojka Moja mee te zingen, geschreven door een pelgrim en feitelijke themalied van Medjugorje. Zijn eerste woorden bij het betreden van het podium, waren Hvaljen Isus i Marija, een Kroatische zin dat zoveel betekent als Geloofd zij Jezus en Maria", schreef een blog, "dat is de normale begroeting onder de zieners en bewoners van Medjugorje. De kardinaal herhaalde deze zin meerdere malen en spoorde het volk aan om het met hem te herhalen."
Hij ging verder, "Als u naar een plaats als Medjugorje kijkt, kunt u een supermacht van barmhartigheid zien. Vele barmhartige daden vinden hier hun oorsprong of worden hier ondersteund."
Onder zijn slotwoorden van een toespraak, zei Kardinaal Schönborn: "Ik geloof dat er in de Kerk vele gebeurtenissen zijn, die vanuit menselijk standpunt ogenschijnlijk onmogelijk lijken." Paus Johannes Paulus II was er ook voor gekend dat hij achter de verschijnijgen stond.
Na het bezoek van de kardinaal kwam er onmiddellijk bezwaar van Bisschop Peric, die nog steeds blijft aanspraak maken over het gezag over de omstandigheden, ook als kreeg hij van het Vaticaan richtlijnen om geen mening te geven over de verschijningen.
De Bisschop bekloeg zich erover dat hij "verrast" was door het bezoek: "Ik wens de gelovigen erover in te lichten dat Kardinaal Christoph Schönborns bezoek geen erkenning betekent over de authenticiteit van de verschijningen van Medjugorje. Ik betreur het dat de Kardinaal, met zijn bezoek, zijn verklaringen en zijn verschijning, het huidige lijden van de plaatselijke Kerk doet toenemen, wat niet bijdraagt tot de nodige eenheid en vrede."
En, alhoewel niet langer bevoegd om nog te oordelen over de echtheid ervan, blijft hij wel zijn gezag behouden over het praktische gedeelte van Medjugorje [zoals over zijn overige parochies] en moet hij ook alsdusdanig te worden erkend. Hij heeft deze macht aangewend om de activiteiten van de bedevaarders en de zieners in te perken.
En ondanks de krachtige berisping aan het adres van Bisschop Peric en de verduidelijking rondom sommige aangelegenheden, ziet het er ook niet naar uit dat er een officiële Kerkelijk standpunt komt. En als dit er komt, zullen we ons hieraan ook strikt houden.
Tenslotte voegde de Kardinaal hier nog aan toe: "Ik zou geduld willen aanprijzen. De Moeder van God is nu al bijna 29 jaar geduldig met ons hier en toont Haar nauwe betrokkenheid en zorg voor de parochie van Medjugorje en talrijke bedevaarders. We kunnen vredevol afwachten en geduldig blijven! Negenentwintig jaar is een lange periode voor ons, maar niet zon lange periode voor God!"
Medjugorje: Antwoord van Kardinaal Christoph Schönborn: kort en goed
Excellentie! Liefste broeder in Christo
Ik heb uw brief van 2 januari jl. ontvangen. Het spijt me dat u de indruk hebt dat mijn bedevaart naar Medjugorje een slechte dienst heeft bewezen aan de vrede. Wees ervan verzekerd dat dit niet mijn bedoeling was! De Moeder van God en Haar goddelijke Zoon zullen alle dingen zeker leiden tot wat goed is. In deze hoop groet ik u broederlijk, in eenheid met de Heer en verblijf ik.
Christoph Card. Schönborn,
Omerking: Wie een beetje tussen de regels kan lezen, merkt op dat C. Schönborn hier een loopje neemt met Bisschop Ratko Peric.
Vertaling: Chris De Bodt
10-05-1980
Documentaire: Onze Lieve Vrouw van Guadalupe
Documentaire: Onze Lieve Vrouw van Guadalupe
09-05-1980
Medjugorje: Oasi della Pace, Comunità Mariana
Oasi della Pace, Comunità Mariana
Oasi della Pace (Oasis van Vrede) is een contemplatieve gemeenschap van broeders, zusters en priesters die samenleven in diverse gemeenschappen met dezelfde naam. Daarnaast kunnen ook leken, seculiere priesters en echtparen, door het afleggen van een gelofte, in éénheid leven met deze gemeenschap. Men leeft er een toegewijd leven in eenvoud, gebed, werk en studie. De leden zijn toegewijd aan de Heer door tussenkomst van Maria en hebben de gelofte afgelegd van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid, maar bovenal de gelofte "om in vrede" te zijn.
De geschiedenis van de gemeenschap begint in 1985, wanneer de oorspronkelijke leden, een nieuwe gemeenschap oprichten met een diep verlangen naar bekering en vrede, samen met Onze Lieve Vrouw, met als doel om met Haar samen te werken om hetzelfde pad van vrede en genezing met vele andere broeders en zusters die, gewond door de sombere wereld in alle ernst op zoek zijn naar vrede. Het was Paus Johannes Paulus zelf die, in april 1985, de stichting van deze nieuwe religieuze orde, gebaseerd op de verschijningen te Medjugorje, aanmoedigde.
Zuster Maria Valentina en Vader Luigi Billi [Rome 2003]
Officieel werd de gemeenschap opgericht op 25 maart 1987 en hun eerste huis werd geopend te Priabona [Vicenza, Italië], op 18 mei van datzelfde jaar. De eerste erkenning kwam van het bisdom Sabina-Poggio Mirteto, op 25 december 1990 en sinds 25 december 1995 is het juridisch een "openbare vereniging van gelovigen" om op korte termijn als een "Instituut van Toegewijd Leven" te worden ingesteld. Het proces hiertoe loopt langs de bevoegde instanties bij de Heilige Stoel.
De stichter en de leider van de gemeenschap is Vader Gianni Sgreva, geboren op 2 maart 1949 te Caldiero (Verona).
Vr. Gianni Sgreva
In 2003 waren er ongeveer 110 interne leden: broeders, zusters en priesters en waren er reeds 11 priesterwijdingen binnen de gemeenschap, terwijl andere broeders zich intussen te Rome en Quixadà (Brazilië), met de nodige vorming voorbereidden. Ook diverse zusters volgden de nodige vorming met als doel later deel uit te maken van de gemeenschap.
De gemeenschap beschouwde zichzelf van bij het begin als een internationale katholieke gemeenschap. De meeste van de leden komen uit Italië, maar er zijn ook leden uit minstens twintig verschillende landen. De officiële talen binnen de gemeenschap zijn het Italiaans en het Engels.
Ook van de leden die buiten de gemeenschap leven wordt verwacht dat zij echte vredebrengers zijn.
Het dagelijkse leven bestaat uit gemeenschapsgebed, de Heilige Mis, het zingen van de Heilige Officiën, de volledige Rozenkrans, de Lofprijzing, de Kruisverering en de voortdurende aanbidding (24 uur/24 uur) van het Heilig Sacrament in al haar huizen. Er zijn ook momenten van recreatie en ontspanning.
Er wordt geleefd in een sfeer van stilte en inkeer, in overeenstemming met het Evangelie en in volledig geloof en vertrouwen op de Goddelijke Voorzienigheid. Zoals Maria vraagt en zoals ook de eerste Christenen deden, wordt er op woensdag en vrijdag gevast op water en brood.
Samen met Maria wordt er gestreden tegen het Kwade en wordt er tot God gesmeekt om de gave van de vrede. Het leven is er gebaseerd op drie belangrijke punten
Tussenkomst bij God door gebed en offer als smeekbede voor de vrede.
Boetedoening: zowel de lasten van de eigen zonden als deze van anderen.
Gastvrijheid: met wie wil leven volgens het Evangelie, met wie gekwetst is, en met wie lijdt doordat hij of zij verwijderd is van God, wordt samen de weg van vrede, waartoe Maria in Medjugorje uitnodigt, afgelegd.
De Vlaamse zuster Claire-Marie Lampe maakte een tijd deel uit van de gemeenschap en was communicatieverantwoordelijke.
Thans zijn er vijf huizen in Italië [Deliceto, Domus de Maria, Ussana, Priabona, Tora e Piccilli], één huis te Bosnië-Herzegovina [Medjugorje, Casa di Accoglienza], twee huizen te Brazilië [Quixadà] en één huis te Kameroen [Mbalmayo]
Oasi della Pace is te bezoeken van 9 uur tot 14 uur. Maria is er een tweehonderdtal keer verschenen aan Marija Pavlovic.
Bisschop Ratko Peric, bevoegd voor het bedevaartsoord, zette zijn onverzettelijke strijd tegen Medjugorje flink door, begin 2009. Nadat hij eerder al een brief geschreven had aan Zuster Elvira, dat Mirjana Dragicevic niet langer haar maandelijkse verschijningen mocht krijgen in het jongenscenacolo, mocht ook Vader Jozo Zovko niet langer te Siroki Brijeg verblijven en werd er in een open brief van Vesna Curic medegedeeld dat hij een sabbatjaar inlast op het eiland Badija.
Dan volgt er een nieuwe brief, gericht aan Moeder Valentina Fregno en Vader Gianna Sgreva [27 februari 2009] dat er niet langer Missen en andere godsdienstige activiteiten te Medjugorje mogen plaatsvinden. Tegenstanders van Medjugorje hadden de Monstrans opengebroken en de hostie opgegeten. Ook Vader Pétar Ljubicic, die ondertussen was afgezakt van Bukovica naar Citluk, moet het bisdom verlaten en teugkeren. In november 2009 sluit de gemeenschap haar deuren.
