Dit zijn de feiten over Medjugorje die door de tegenstanders worden onderdrukt en die je nooit in hun schrijven tegen Medjugorje zult zien staan.

• Op 2 januari 2012 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis, omringd door een indrukwekkende menigte, die gekomen was om het jaar te beginnen met Jezus en Maria. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Als ik met moederlijke bezorgdheid in uw harten kijk, dan zie ik er pijn in en lijden. Ik zie een gekwetst verleden en een voortdurend zoeken. Ik zie mijn kinderen, die gelukkig willen zijn, maar niet weten hoe. Open u voor de Vader! Dat is de weg naar het geluk, de weg waarop ik u wil leiden. God de Vader laat zijn kinderen nooit alléén, vooral niet in het lijden en de wanhoop. Als ge dat zult begrijpen en aanvaarden, zult ge gelukkig zijn en uw zoeken zal een einde kennen. Ge zult beminnen en geen vrees hebben. Uw leven zal hoop zijn en de waarheid, die mijn Zoon is. Ik dank u. Ik bid u, bid voor hen, die mijn Zoon uitgekozen heeft. Oordeel niet want allen zult ge geoordeeld worden.
  
• Pijn en wanhoop?
  
  De boodschap die aan Mirjana gegeven werd op 2 januari is ontroerend. De blik van onze moeder dringt in ons door tot in het diepste van ons hart. Ze raadt onze geheimen en dringt door tot onze intiemste diepte, die ons zelf ontsnapt. Wat ziet Ze? Pijn, lijden, soms zelfs wanhoop! Maar onmiddellijk geeft ze ons de kernremedie die nooit faalt: "Opent u voor de Vader!" De Hemelse Vader, Hij is de veiligheid, de onfeilbare en onvoorwaardelijke liefde, Hij is de schoot van de Barmhartigheid. Ik meen dat de uitnodiging van de H. Maagd betrekking heeft op het vertrouwen in Hem. Jezus is op aarde gekomen om ons de Vader terug te geven en ons terug te geven aan de Vader. Als er een punt van inwendige genezing is, waar we allen recht op hebben, dan is het op de genezing in ons van het beeld van de Vader, beeld dat door de satan werd misvormd bij de zondeval (Gen.3) en dat dikwijls geschonden wordt door pijnlijke ervaringen in de jeugd. Door deze boodschap nodigt Maria ons uit om deze genezing te ontvangen! Dan zullen we met de Vader spreken zoals een kind met de beste van de Papa’s, in volledig vertrouwen, zonder schuldgevoel, ondanks ons falen, zonder vrees ondanks onze lafheden, zonder schroom ondanks ons egoïsme. De Vader staat zover boven dit alles! Hij is de oneindige Trooster, de opperste moedgever. Hij verwijt ons nooit iets, tenzij met een oneindige zachtheid. Hij richt ons op en versterkt ons met zijn Aanwezigheid. De Vader ontdekken, zijn aanwezigheid beleven, dat is reeds iets van de Hemel in ons hart!
  
  Mijn vriendin in Cairo (Egypte) bidt elke morgen het prachtig gebed van Charles de Foucault: "Mijn Vader, ik verlaat me op U …" en midden de dreigingen, die haar land teisteren, zie ik dat ze sereen blijft.
  
• 50 redenen om te danken!
  
  We hebben thuis een mooie traditie, wil u ze met ons delen ? We schrijven in januari een dankbrief naar Jezus met 50 redenen, die we hebben om God en O. L. Vrouw te danken voor de gaven, de genaden, de geschenken, de zegeningen, de gunsten, de vergiffenissen, de inzichten, (met vervolgingen), kortom, voor alles wat de Hemel ons in 2011 gegeven heeft en voor het buitengewoon geschenk om in leven te zijn in dit nieuwe genadejaar 2012.
  
  50 Redenen, dat lijkt veel, maar ge zult zien, het volstaat om er met gans uw hart aan te beginnen, om er vlug meer dan 50 te vinden ! Overloop, onder de leiding van de H. Geest, gans het voorbije jaar. Het is een buitengewone oefening, die ons attent maakt voor de gaven van God en die een genadeslag toebrengt aan bitterheid en steriel klagen. Een echte springplank naar vreugde ! We kunnen ook enkele van onze punten delen met onze naastbestaanden om ons wederzijds aan te moedigen om de hand van God te onderscheiden in ons leven en ons er rekenschap van te geven hoeveel we bemind worden. De vruchten van zulk delen : Een levendige hoop en een grotere eenheid onder ons, een grotere wederzijds respect.
  
  U kan uw lijst ook naar de H. Maagd zenden, Ze zal hem met vreugde aan Jezus overmaken!
  
• De zegen van God
  
  Op het feest van Rosh Hachana, het Joodse Nieuwjaar, bestaat er bij het Joodse volk een mooie traditie: Ze bieden mekaar een symbolische vrucht aan, de granaatappel, die frequent voorkomt in het Hooglied. Ze zeggen daarbij: "Moge God u dit jaar zoveel genaden geven als er zaden zijn in deze granaatappel!" Ik wil dan ook aan ieder van u hetzelfde wensen aan het begin van het jaar 2012! Vooral, blijven we goed verbonden met Benedictus XVI, die voor de Kerk strijdt en op onze gebeden rekent!
  
  Het is belangrijk dat we goed beseffen dat elke echte zegen van God komt en niet van geluk of toeval. In feite bestaat toeval niet. God is immers Meester van alles en laat niets aan het toeval over. Het toeval is een uitvinding van de mens en als iemand me zegt "veel succes," antwoord ik "God zegene u!" Zoals de pitten van een granaatappel geen plaats tussen mekaar laten, maar prachtig in mekaar passen, zo laat God geen enkel spleetje ontsnappen.
  
  Medjugorje is een plaats van grote zegeningen, dat staat buiten twijfel. Maar door de boodschappen van Maria te beleven, kan ieder van ons een zegen worden voor de anderen en van zijn werk, zijn huis, zijn leven een stroom van zegeningen maken.
  
  Het zijn de priesters, die de krachtigste zegen geven, want, zo zegt Gospa, "Als een priester u zegent, lieve kinderen, dan is het mijn Zoon, die zegent. De zegen van de priester is belangrijker dan mijn zegen. Moesten de priesters beseffen wat ze geven als ze zegenen, ze zouden dag en nacht zegenen!"
  
  In Medjugorje gaan de Franciskanen in januari van huis tot huis om deze en de families te zegenen. Mochten we deze mooie tradities terug vinden in alle parochies van de wereld!
  
  Een vriend uit Kerala, zeer met God verbonden, vertelde me op een dag dat hij eens, toen hij in de H. Mis was, hij daarna onmiddellijk moest vertrekken voor een belangrijke reis. Daar de H. Mis langer duurde dan voorzien, was hij geneigd te vertrekken voor het einde. Hij zei echter bij zichzelf: "Nee, ik wil de eindzegen niet missen!" Hij bleef voor de zegen. Wat later, terwijl hij op weg was naar een andere stad, was hij betrokken in een zwaar verkeersongeval, waarbij vele wagens rondom hem, betrokken waren. Het was een slagveld! Hijzelf werd volledig gespaard, zonder enige schram, wat niet te verklaren was. Hij hoorde een stem hem zeggen: "Vermits ge gebleven zijt voor mijn zegen, is uw leven gespaard gebleven!"
  
• Heiligen op wacht!
  
  Hebt u uw gezel voor het volgend jaar reeds getrokken? De heilige, die dit jaar onze gemeenschap "Kinderen van Medjugorje" ( dus : u) heeft gekozen is de H. Faustina Kwalska uit Polen. Haar feest valt op 6 oktober. Onze opdracht is: "Bidden opdat de zondaars zouden geraakt worden door de Goddelijke Barmhartigheid en zich zouden bekeren." Welk een vreugde! Deze heilige, die in Frankrijk nog te weinig gekend is, zal ons helpen om grondiger het plan van God te beleven over ons leven en levende getuigen te zijn van zijn Barmhartigheid. Het zou goed zijn dat ieder van ons haar "Klein Dagboek" zou lezen, een prachtig werkje dat door Johannes Paulus II sterk werd aanbevolen en reeds zoveel mensen naar God terug gebracht heeft! "Secretaresse van mijn Barmhartigheid, schrijf …" zei Jezus haar. In dit boek drukt Jezus de diepten van zijn Hart uit. Wie zou er niet in willen duiken?

• Op 2 februari 2012 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning in Napels (Italië) in aanwezigheid van een ontelbare menigte. Na de verschijning deelde ze volgende boodschap mee: "Lieve kinderen. Ik ben al zo lange tijd bij u en wijs u al zo lang op Gods Aanwezigheid en zijn grenzeloze Liefde, waarvan ik voor u allen wens, dat ge ze zoudt leren kennen. En gij, mijn kinderen? Ge blijft doof en blind, terwijl ge naar de wereld rondom u kijkt en niet wilt zien waar hij naartoe gaat zonder mijn Zoon. Ge verwerpt Hem, en Hij is de bron van alle genaden. Ge luistert naar mij terwijl ik tot u spreek, maar uw harten zijn gesloten en ge hoort me niet. Ge bidt niet tot de Heilige Geest om u te verlichten. Mijn kinderen, het is de hoogmoed die heerst. Ik wijs u op nederigheid. Mijn kinderen, denk er aan dat alleen een nederige ziel zuiverheid en schoonheid uitstraalt omdat ze er toe gekomen is de Liefde van God te kennen. Enkel een nederige ziel komt de Hemel toe, omdat mijn Zoon in haar is. Dank u. Opnieuw smeek ik u te bidden voor hen, die mijn Zoon gekozen heeft en die uw herders zijn.
  
  Men zou een lange commentaar kunnen schrijven bij deze boodschap! Ik stel u voor even te gaan zitten, de boodschap aandachtig te lezen en er elk woord van te absorberen, zowel in uw verstand als in uw hart. Dan neemt ge papier en schrijft neer wat ge concreet beslist hebt om van deze krachtige boodschap een providentiële gelegenheid te maken om verschillende aspecten van uw leven te veranderen. Als onze Moeder ons komt zeggen dat we doof zijn en blind, dat we haar Zoon hebben verloochend, dat we niet willen zien waarheen de wereld op weg is en dat we niet bidden tot de Heilige Geest, dan wil dit zeggen dat het hoog tijd is om van richting te veranderen. Ze toont ons de weg van het heil. Laten we deze trein niet missen. Het gaat immers om onze eeuwigheid, niets minder!
  
• Een kind van 11 jaar leert ons!
  
  Kleine Chiara heeft een veralgemeende kanker. In januari is ze van uit de USA aangekomen met haar vader, haar grootmoeder, haar meter en vrienden want haar familie wilde de H. maagd voor haar komen smeken. Haar moeder was thuis gebleven om voor de twee jongste kinderen te zorgen. Tijdens het lange onderhoud, dat we met haar hadden, liet niets vermoeden dat Chara door de geneeskunde veroordeeld was. Ze leidde het gesprek met een verbazende vreugde en sereniteit, maakte grapjes en stelde iedereen gerust door haar positieve ingesteldheid. Daarna legde ze me uit met een eenvoud, eigen aan zuivere harten: "Weet ge, Jezus zal voor mij beslissen en ik weet dat hij de goede beslissing zal nemen. Ik, van mijn kant, heb vertrouwen. Want, ofwel genees ik, en dan zal ik blij zijn, ofwel genees ik niet en ik zal ook tevreden zijn. In beide gevallen zal het goed zijn, omdat ik weet dat Hij het is, die zal beslissen." Aan haar familie had ze gezegd: "Als ik sterf, ga ik naar de Hemel en zal daar op u wachten!"
  
  Chiara heeft de gelegenheid gehad om Vicka te ontmoeten, die haar met tederheid heeft omhelst en voor haar gebeden heeft. Chiara zei haar: "Ik ben niet bang om te sterven! Overleef ik, dan win ik, als ik sterf, dan win ik!" Vicka fluisterde haar in het oor: "Ge hebt gelijk, ge hebt geen enkele reden om bang te zijn!"
  
  Haar vader vertrouwde ons toe: "Ik realiseer me dat Chiara het niet nodig had om naar Medjugorje te komen, ze had immers reeds vrede in haar hart. Het zijn wij [haar familie] die het nodig hadden om naar hier te komen! Hier hebben we vrede gevonden."
  
• Medjugorje onder de sneeuw!
  
  Door de uitzonderlijke sneeuwbuien is het leven in Medjugorje reeds 2 weken stilgevallen, buiten de kerk en haar gebedsprogramma. De school, de kantoren, de winkels zijn gesloten. De auto’s rijden niet meer en gelijken op enorme igloos. Een dikke laag ijs overdekt nu het dorp. Mijn zusters zijn naar het Blauw Kruis gegaan op ski’s! Ondanks de pijnlijke schade, die de sneeuw veroorzaakt heeft [Zo is, onder andere, onze tent ingestort onder het zwaar gewicht van de sneeuw], heeft de Heer mooie dingen bewerkt, vooral op het gebied van de onderlinge hulp. Bovendien heeft deze onverwachte en niet door de mens geprogrammeerde beproeving ons doen beseffen hoe broos ons bestaan op aarde is en hoe klein we zijn. God laat dit toe ten goede, al ware het maar om ons de tijd te geven om na te denken over ons leven, over de zin en het doel er van.
  
  Het zou ook kunnen dat deze episode voor ons een voorbereiding is om eenvoudiger te gaan leven. De publiciteit heeft van ons mensen gemaakt, die angstig zijn om iets te kort te komen door ingebeelde en dure noden te creëren. Ze houdt ons gevangen in afhankelijkheid. De Heilige Maagd nodigt ons uit tot eenvoud, zelfs als dat ingaat tegen de regel van de schijn, die in de "wereld" heerst. Op een dag zullen we zaken kunnen missen, die ons vandaag onontbeerlijk lijken en dat niet gedurende enkele weken in de winter. De Heilige Familie leefde zonder lopend water, noch elektriciteit, zonder draagbare telefoon noch computer.
  
  Als God iets geeft is dat een geschenk. Als Hij neemt is ook dat een geschenk. Want, als we Hem danken voor wat Hij gegeven heeft, dan openen we ons voor andere vormen van gaven. Het Woord van Jezus is waar: "Zoekt eerst het Rijk Gods en zijn gerechtigheid, en al de rest zal u als toemaat gegeven worden." We hebben hier vermenigvuldigingen van voedsel en andere dingen meegemaakt. Dat is een teken van wat de Heer in de toekomst zal doen, want Hij waakt over zijn volk. Hij heeft echter ons vertrouwen nodig. Gisteren zijn we begonnen met een dertigdaagse ter ere van de Heilige Jozef [Feest 19 maart] Verenig u met ons! Neem hem als vriend in de familie, hij zal u niet met lege handen achterlaten, hij, die voor het aardse brood gezorgd heeft voor Hem, die het Brood van het Leven is!
  
• Napels zien en herleven!
  
  Op 2 februari waren ongeveer 30.000 mensen verzameld in het groot stadion van Napels, om de maandelijkse verschijning aan de zienster Mirjana mee te maken. Ik krijg menige en prachtige verhalen hierover!
  
  Eerste wonder: 30.000 Napolitanen, veel jongeren,in totale stilte voor de H. Mis. Het getuigenis van Mirjana, de Rozenkrans, de verschijning … Zonder commentaar!
  
  Dan, de sterke zalving van uit de Hemel met de H. Maagd, bij de verschijning, oorzaak van heel wat bekeringen.
  
  Tenslotte, velen, die het zonnewonder zagen na de verschijning. Zij die schoorvoetend gekomen waren, zijn veranderd teruggegaan. Zo, bijvoorbeeld, Constanza. Ze vertelt hoe ze voorheen maar zelden naar de H. Mis ging omdat ze dacht iets nuttigers te kunnen doen. Ze had het geluk zelf de H. Maagd te zien in Napels en sinds smaakt ze de schoonheid en de waarde van de H. Mis. Ze bidt graag de Rozenkrans, wat ze nooit deed, leest de levens van de heiligen en vooral is haar hart nu bereid tot God te naderen …
  
• Een echt moederhart!
  
  Veel nieuwe wetten gaan tegenwoordig in tegen het menselijk leven en onze heidense westerse maatschappij heeft zelfs op de Katholieken tegenwoordig een invloed op dat gebied. Er zijn echter nog mooie houdingen en het is goed ook hierover te schrijven! Er was in Italië een ongehuwd meisje van 30 zwanger geworden. Haar moeder, een goede Katholieke, die haar kinderen had opgevoed in het compromisloze gehoorzamen aan Gods geboden, moest van deze onverwachte zwangerschap op de hoogte gebracht worden. Haar dochter was bang haar dit te zeggen. Maar nauwelijks had de moeder [grootmoeder geworden] het nieuws gehoord of ze viel op de knieën: "Dank, voor de gave van het leven, kan men enkel knielen!" Gans de familie verwacht de geboorte van het kind binnen enkele weken … Mochten alle grootmoeders op dezelfde manier reageren, er zouden heel veel abortussen verijdeld worden!
  
• Opgelet!
  
  Er doen valse berichten de ronde! Al jaren is er een boodschap, toegeschreven aan O.L.Vrouw en gegeven aan Ivan, die de ronde doet langs het internet. Ze voorspelt een nakend onheil in Libanon, enz … Door een Amerikaanse vriendin ondervraagd, heeft Ivan dit ten stelligste ontkend. De stijl van de boodschap is trouwens in het geheel niet de stijl van O.L.Vrouw. Ze zaait paniek en leidt onze aandacht af van wat de H. Maagd ons leert langs haar echte boodschappen. Een andere boodschap, zo gezegd ook ontvangen door Ivan, gaat over Frankrijk. Ze is vals!
  
  Het zekerste is, zich te houden aan de officiële boodschappen, die door de parochie worden bekend gemaakt of langs betrouwbare sites, die met Medjugorje verbonden zijn en een aanvang te maken met ze te beleven.
  
  De valstrik is: zich te laten vangen door alarmerende uitspraken, die een koortsachtige onrust veroorzaken, eerder dan de bekering van het hart en vrede. Ieder zou kunnen voor zichzelf het volgende beslissen : Als een boodschap niet uit een betrouwbare bron komt, verspreiden we ze niet langs onze volledige email-lijst. Heel veel moeilijkheden zouden zo kunnen vermeden worden. Terugkeren naar de bron van de informatie, is de waarheid vinden en doorgeven.
  

Dierbare kinderen van Medjugorje, Geloofd zijn Jezus en Maria!

• Op 2 maart 2012 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis. Na de verschijning deelde ze volgende boodschap mee: "Lieve kinderen. Door de onmetelijke liefde van God kom ik naar u en roep u voortdurend in de armen van mijn Zoon. Met een moederlijk hart smeek ik u, mijn kinderen, maar vermaan u ook dat u de zorg voor hen, die mijn Zoon niet hebben leren kennen, op de eerste plaats zoudt stellen. Laat niet toe dat ze, als ze naar u en uw leven kijken, niet het verlangen krijgen Hem te leren kennen. Bid de Heilige Geest, dat mijn Zoon in u zou ingeprent worden. Bidt dat ge apostelen kunt zijn van het goddelijk licht in deze tijd van duisternis en hopeloosheid. Dit is uw proeftijd. Ga met me mee met de rozenkrans in de hand en de liefde in uw hart. Ik leid u naar Pasen in mijn Zoon. Bid voor hen, die mijn Zoon gekozen heeft opdat ze altijd zouden leven door Hem en in Hem, dé Hogepriester. Dank u."
  
• Apostel zijn van het goddelijk licht?
  
  Het is mogelijk! Tijdens deze gezegende Vastentijd verlaten we ons volledig op de goddelijke Barmhartigheid om ons te laten zuiveren. Giulia gaf ons een heel mooi en bemoedigend getuigenis! Ze was een gelukkige Italiaanse grootmoeder maar tussen haar zoon en haar niet gelovige schoondochter is het zo slecht beginnen gaan, dat een scheiding niet meer te vermijden was. Giulia vertelde: "De verschrikkelijkste periode van mijn leven waren de vijf jaren die verstreken tussen het uiteen gaan van mijn zoon en zijn vrouw en hun scheiding. Hoe meer de tijd verder ging, hoe meer de zaken slechter werden. Op het moment van de scheiding was er een lawine van verwijten van Sonia. Ik treed niet in bijzonderheden. Het ergste was echter dat ze hun kind Manuele, mijn kleinzoon, betrokken hadden in deze helse spiraal. Meerdere keren werd hij door de Sociale dienst ondervraagd en onderworpen aan, voor een jongetje van die leeftijd, onmenselijke psychologische tests. Hij leed veel en voelde zich verscheurd tussen de liefde voor zijn vader en die voor zijn moeder. Het ging zo ver dat hij gedwongen werd dingen te zeggen, die hij niet wilde. Dat deed me erg lijden, zodat het gebeurde dat ik begon te huilen van pijn en verwensingen uitte tegenover mijn schoondochter.
  
  Tijdens een H. Mis, op het moment dat de priester ons uitnodigde om mekaar een teken van vrede te geven, heb ik de vrede gewenst aan de mensen in mijn omgeving. Dan sloot ik mijn ogen en in een enorme inspanning van mijn wil, vroeg ik Jezus me te helpen. Inwendig stelde ik me mijn schoondochter voor. Dan, ondanks de hevige weerstand, die ik binnen in mij voelde, heb ik haar vergiffenis gevraagd omdat ik haar beledigd had en heb haar vergiffenis geschonken voor al die keren dat ze mijn hart had pijn gedaan. Dan heb ik haar, in gedachten omhelsd en zei haar: “Ik geef u de vrede van Jezus. Moge de vrede van Jezus in uw geest zijn en in uw hart!”
  
  Van die dag af heb ik dat gebed elke dag herhaald bij de vredeswens in de H. Mis. Verschillende maanden heb ik dat moeten volhouden. Geleidelijk zijn mijn haat en mijn wrok opgetrokken en uiteindelijk verdwenen. De verandering was ongelofelijk! Mijn zoon vroeg: “Mama, hoe doet ge het om geen haat meer te hebben tegenover Sonia?” Ik antwoordde : “Luigi, ik bid!” De scheiding is nu uitgesproken, maar Sonia komt gemakkelijk eens langs. We groeten mekaar vriendelijk en zoenen mekaar en spreken rustig over onze kleine Manuele. Het is God, die dat gedaan heeft! En, als Hij dat voor mij gedaan heeft … wil en zal Hij dat ook voor u doen!”
  
• De zienster Marija is terug uit Libanon! Op 10 en 11 maart heeft Marija gebeden en getuigd voor 60.000 mensen in het Forum van Beyrouth in Karantina. Er waren mensen uit alle godsdiensten van Libanon. Het was een uitzonderlijk gebeuren in dit land, dat zo dikwijls bevlekt werd door het bloed van de twisten tussen Christenen en Moslims. Tijdens het Rozenkransgebed kreeg Marija, twee opeenvolgende dagen, in het openbaar een verschijning van de H. Maagd. Tijdens deze verschijningen beval Marija gans het Libanese volk aan aan de H. Maagd en vroeg haar het te zegenen en ook alle mensen, die ze in hun hart droegen. Zondag vroeg Marija of de H. Maagd een woordje had voor hen. De H. Maagd gaf dan de volgende boodschap aan de Libanezen: “Vergeet niet dat ik uw Moeder ben en dat ik van u houd!” Een mooie nadruk op het belangrijkste!
  
• Van de bevruchting tot de geboorte! Ik kan niet nalaten aan iedereen de raad te geven een prachtige video te bekijken en te verspreiden, die duidelijker dan ooit het begin toont van het menselijk leven in de moederschoot. Van het moment af van de bevruchting tot aan de geboorte. Om dit ongelofelijk document te kunnen maken heeft men een nieuwe fascinerende spitstechniek gebruikt, die aan de uitvinders er van de Nobelprijs voor de Vrede bezorgd heeft.
  
  Hoeveel abortussen zouden er kunnen vermeden worden, moest men dit document tonen aan alle adolescenten, die op de huidige dag verstoken blijven van de waarheid over het menselijk leven. Dit in plaats van hen voorbehoedsmiddelen en morning-after pillen te geven en hen de verwoestende ingreep van een abortus voor te stellen als een banaliteit!
  
• Sint Jozef zoekt werk. Op 19 maart zullen we het feest vieren van deze grote heilige, de echtgenoot van de Moeder Gods. Jaarlijks vraag ik hem om te kunnen getuigen van zijn grote tederheid voor de kinderen van God en beloof hem daarbij hem beter te doen kennen en beminnen! En dat lukt!
  
  Dit jaar wil ik u een feit vertellen, dat me verteld werd door mijn vriendin Anne: “Bij mijn terugkeer uit Medjugorje, zat ik in het vliegtuig naast een man, die eveneens uit Medjugorje terugkeerde, samen met zijn familie. John had veel kinderen en in Ierland is het moeilijk om werk te vinden. Hij vertelde me dat een vrouw hem op een zekere dag vertelde van de Heilige Jozef en over een bepaalde noveen “De mantel van de H. Jozef”. Ze had hem gezegd deze noveen te bidden en had hem er van verzekerd dat de H. Jozef hem zou aan werk helpen. Haar doel was om, zowel aan haarzelf als aan hem, te bewijzen dat de H. Jozef wel degelijk machtig is.
  
  John was niet zeer vurig, maar zijn vrouw bad voor gans de familie. Hij zei aan die vrouw dat hij de noveen zou bidden om te zien of “al die gebeden wel hielpen.” Na de noveen vond hij werk, maar hij dacht dat het enkel om een samenloop van omstandigheden ging. Hij hield niet erg van zijn werk en na een zekere tijd ontdekte hij een ander, interessanter werk. Hij zond zijn Curriculum Vitae en werd de volgende donderdag ontboden. Hij besloot opnieuw een noveen te doen tot de H. Jozef, “voor in geval”, en om te zien of dit deze keer ook zou lukken. Aan het einde van het onderhoud, zei de ondernemer: “We hebben zoveel vragen voor dit werk, dat ge niet voor dinsdag van volgende week nieuws kunt verwachten." "Geen probleem," antwoordde de man, maar diep in zijn hart verlangde hij dat werk te krijgen.
  
  Terwijl hij naar huis reed [twee uur verder], zei hij aan de H. Jozef: “Wat gaat ge voor mij doen? Ik hou zo van dat werk!” Terwijl de gedachten zo door zijn hoofd dwarrelden, ging plots zijn telefoon. De man, met wie hij een onderhoud gehad had, belde : “John, ik wil u zeggen dat ge dit werk krijgt. We wachten niet tot volgende week om de andere kandidaten te ondervragen. We willen u hebben!” John was zo verbaasd dat hij zijn wagen aan de rand van de weg parkeerde om eens diep te ademen, omdat hij zo beefde. Hij kon niet nalaten te denken: “Wel, H. Jozef, ik sta versteld! Dank u!” Onmiddellijk belde hij naar zijn vrouw om haar de geschiedenis te vertellen. Nooit heeft hij nog getwijfeld aan de machtige hulp van de H. Jozef en hij laat niet na het aan iedereen te vertellen! Als hij vroeger de positieve antwoorden toeschreef aan een samenloop van omstandigheden, is hij nu overtuigd dat de H. Jozef zijn gebeden verhoort. Nu is John een van de beste “fans” van St. Jozef. Hij heeft zijn bescherming aan de lijve ondervonden en de vruchten van zijn voorspraak bij God!

• Op 2 april 2012 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis. Na de verschijning deelde ze volgende boodschap mee: "Als Koningin van de Vrede verlang ik u, mijn kinderen, de vrede te schenken. De echte vrede, die uit het hart van mijn goddelijke Zoon komt. Als een Moeder bid ik dat wijsheid, nederigheid en goedheid uw harten zou gaan regeren. Dat vrede zou gaan regeren. Dat mijn Zoon zou gaan regeren. Wanneer mijn Zoon heerser wordt in uw hart, zal u anderen kunnen helpen om Hem te leren kennen. Wanneer een hemelse vrede over u gaat heersen, zullen zij die de vrede zoeken op verkeerde plaatsen en zo mijn moederlijk Hart pijn doen, dit inzien. Mijn kinderen, mijn vreugde zal groot zijn wanneer ik zie dat u mijn woorden aanvaardt en dat u verlangt mij te volgen. Wees niet bevreesd, u bent niet alleen. Geef me uw handen en ik zal u leiden. Vergeet uw herders niet. Bid dat ze in gedachten altijd bij mijn Zoon zijn die hen geroepen heeft om van Hem te getuigen. Ik dank u."
  
• Jaarlijks één enkele H. Mis?
  
  Velen kennen nog een heel mooi en verrassend element niet uit de geschiedenis van Medjugorje. Ik ben blij u dat vandaag te kunnen vertellen omdat het rechtstreeks te maken heeft met de Zondag van de Barmhartigheid!
  
  Gedurende meer dan vier eeuwen waren de Turken meester in het land (van 1463 tot 1873). De Christenen werden in deze periode dan ook zwaar vervolgd en werden verplicht zich tot de Islam te bekeren. Volgens de gezant van de Paus, Peter Masarecchi, werden zo 40 tot 50.000 Katholieke Kroaten uit Midden-Bosnië in 1624 verplicht zich tot de Islam te bekeren. (Dat is de oorzaak van de aanwezigheid van Moslims in het land. In feite zijn ze oorspronkelijk ex-Christenen). De toenmalige regering liet de Katholieken niet toe de H. Mis te vieren. Zo ontstond er een soort geheim Christelijk leven, te vergelijken met het Christelijk leven in de catacomben in Rome in de eerste eeuwen van het Christendom en wat men tegenwoordig ook nog vindt in sommige landen, zoals China.
  
  Er was, goddank, een uitzondering op de regel. De Christenen kregen de toelating om één H. Mis in het jaar te vieren, op een welbepaalde plaats, verre van alles verwijderd, ergens te lande. Ook de datum van deze H. Mis was astgesteld : de eerste zondag na Pasen, de dag die Jezus later koos als het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid, volgens de openbaringen aan de H. Zuster Faustina Kowalska. De Christenen, die in die tijd erg vurig waren, aarzelden niet om met duizenden en duizenden te voet naar deze plaats te gaan. Ze marcheerden dagen en nachten in alle mogelijke weersomstandigheden (april is het regenseizoen), ze trotseerden de gevaren van de grote wegen om deze H. Mis te kunnen bijwonen en ten minste één maal per jaar “Jezus te zien”, aanwezig in de H. Hostie. Deze bedevaart was voor hen de bron van hun kracht, hun hoop, hun vreugde en hun licht in de nacht van de vervolging.
  
  We weten het, God heeft een plan in zijn bedoelingen. Eerst in de Hemel zullen we de rugzijde zien van het tapijt, dat Hij in de wereld weeft door zijn Goddelijke Barmhartigheid en hoezeer we met mekaar verbonden zijn door de gemeenschap van de heiligen! Dan zullen we ontdekken hoe bepaalde gebeurtenissen, die ons nieuw lijken, diepe wortels hebben in het verleden, in het hart van meerdere generaties van gelovigen, die gebeden hebben en geleden, die zelfs hun bloed vergoten hebben voor hun geloof. Soms gebeurt het dat God iets van mijn mysterieuze plannen onthult en een verrassende continuïteit in zijn keuzen toont.
  
  Deze gezegende plaats waar deze duizenden lijdende Christenen hun jaarlijkse H. Mis vierden, was geen andere dan de met stenen bezaaide velden van Medjugorje, toen nog zeer ruw, juist daar waar nu het kerkhof is van Kovacica (waar Pater Slavko begraven ligt), op enkele meters van de huidige kerk, waar duizenden bedevaarders deze dagen opnieuw bijeen komen.
  
  Moet men dan verwonderd zijn dat er stromen van genaden over dit dorp neerkomen? Is de God, die we hebben, niet prachtig?
  
• 15 daagse reis in Azië
  
  De week voor de Goede Week ben ik naar Maleisië, naar Indonesië en naar China kunnen gaan. Het is mogelijk dat deze Christenen op een dag ons afvallige Westen zullen komen evangeliseren, dat vervallen is in het gevaarlijkste heidendom!
  
  Zo, bij voorbeeld, kan men zich in China, waar de wet maar één kind toelaat per familie, menselijkerwijze het probleem voorstellen voor de ouders als hun enige zoon priester wil worden! Nochtans, het is hun fierheid een zoon priester te hebben, omdat ze Christus boven alles liefhebben. Ten zuiden van Peking zijn de families zeldzaam, die geen martelaar hebben bij hun naastbestaanden. En toch laten ze zich elk jaar met duizenden dopen. Jezus is hun echte schat. Een familie, die toch twee zonen had, aanvaardde met vreugde God hun twee zonen te geven, die zich geroepen voelden om priester te worden. Ze vertrouwen er op dat God in hun oude dag zal voorzien als ze zich aan Hem toevertrouwen. Dat is te bewonderen als men de economische toestand van hun streek kent. Ze weten ook dat een priester duizenden kinderen heeft, alle zielen, die hij naar God leidt door zijn bediening.
  
  In een ander land, waar de geboorten niet beperkt zijn en waar het leven gemakkelijker is, zei een Katholieke moeder ons: 'Ik heb drie zonen maar wil niet dat een van hen priester ou worden." Ze weet niet wat ze zich ontzegt. Laten we God bidden dat Hij haar hart zou verlichten! Dat ze zich verheugt voor de buitengewone eer voor gans haar familie, als God een van haar zonen roept. Een eer voor de levenden en voor die nog zullen komen. En dat ze zijn roeping steunt, zoals Barbara Stepinac deed voor haar zoon Alois, die door Johannes Paulus zalig verklaard werd. Zulke moeders heeft God nodig. Hij roept tegenwoordig evenveel mannen en vrouwen, als in het verleden. Weinig echter antwoordden omdat de families de zachte stem van Christus in het hart van de kinderen versmachten. Het is Satan, die tracht het beeld van de priester te vernietigen door de zonde van sommigen in de media breed uit te smeren en de heiligheid en de heldhaftige zelfgave van zoveel priesters te doen vergeten. Deze families, zoals wij allen, wensen de zegen van God, over zichzelf en hun kroost en daar doen ze goed aan. Dat ze dan de deur wijd open zetten voor Hem, die de bron is van alle zegen en die er zo naar verlangt zich aan ons te geven door zijn priesters! Zijn zij immers niet andere "Hem-zelf" als ze ons de sacramenten toedienen?
  
• Onze priesters, onze schatten, onze ladders naar de Hemel
  
  Tijdens de noveen van de Goddelijke Barmhartigheid, de tweede dag, bidden we voor onze priesters. De woorden van Jezus tot Zuster Faustina : "Leid vandaag alle priesters en kloosterzusters naar me toe en dompel ze in de afgrond van mijn Barmhartigheid. Ze gaven me de kracht mijn bitter lijden te doorstaan. Als door kanalen zal ik door hen Mijn Barmhartigheid over de hele mensheid uitgieten."
  
• Op 18 maart 2011 eindigde de Gospa haar boodschap langs Mirjana: "Door mijn moederlijke liefde zal ik u tonen wat ik van ieder van u verwacht, wat ik van mijn apostelen verwacht." En dan, terwijl ze ons uitnodigde voor haar zonen, de priesters, te bidden, voegde ze er aan toe: "Nogmaals leg ik er de nadruk op: met hen, zal ik overwinnen!
  
  Ook aan de Zalige Maryam van Bethlehem, "de kleine Arabische," gaf Jezus bijzondere boodschappen voor de priesters. Vele priesters zagen hun leven veranderen van zodra ze deze boodschappen beleefden. "Ik verlang vurig dat de priesters elke maand een H. Mis opdragen ter ere van de Heilige Geest. Wie deze H. Mis opdraagt of ze bijwoont zal dor de H. Geest zelf geëerd worden. Hij zal het licht hebben, de vrede, hij zal zieken genezen en hen, die slapen, opwekken."
  
• Meer dan ooit hebben de priesters onze bescherming nodig. Ze zijn immers het eerste doelwit van satan. Toen God hem verplichtte aan Maryam van Bethlehem zijn valstrikken en zijn technieken te onthullen, bekende de satan haar: "Voor ons (de duivels) is het overwinnen van een priester of een kloosterzuster meer dan het verderven van een ganse stad." Duizenden zielen hangen inderdaad op mystieke wijze op de eerste plaats af van de priesters, en ook van de godsgewijde zielen. Enkel al door zijn dagelijkse H. Mis op te dragen trekt één trouwe priester al een menigte zondaars naar Jezus, naar het heil dat Hij brengt. De vijand kent heel goed de inzet voor de zielen, hij is door de macht van de priesters geterroriseerd en wil hen vernietigen. Daarom hebben ze zozeer onze gebeden nodig. Dat ze met ganser harten de hand van Maria vast nemen en ze zullen in veiligheid zijn.
  
  Marthe Robin (Van wie het zaligverklaringsproces bezig is) bad zo: "O mijn God, hou alle priesters op Uw heilige weg, laat niet toe dat de verleidingen van de wereld en de verlangens van het vlees ook maar de minste aantrekking zouden hebben voor hen. Maak dat ze allen meer en meer apostelen zouden zijn, meer onwrikbaar in hun geloof, trouw aan hun bediening en dat uw aanbiddelijke Wil steeds ten volle in hen zou verwezenlijkt worden."

• Op 2 mei 2012 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis. Er was een massa bedevaarders op Podbrdo. Na de verschijning deelde ze volgende boodschap mee: "Lieve kinderen. Met moederlijke liefde smeek ik u me uw handen te geven. Laat me toe u te leiden. Ik, als moeder, verlang u te redden uit de rusteloosheid, de wanhoop en de eeuwige ballingschap. Mijn Zoon, door zijn dood aan het kruis, toonde u hoeveel hij u bemint. Hij offerde zichzelf omwille van u en omwille van uw zonden. Verwerp zijn offer niet en vernieuw zijn lijden niet met uw zonden. Sluit de deur van de hemel niet voor uzelf. Mijn kinderen, verlies geen tijd. Niets is meer belangrijk dan de eenheid in mijn Zoon. Ik wil u helpen omdat de Hemelse Vader me gezonden heeft zo dat we samen de weg van de genade en de redding kunnen tonen aan al diegenen, die Hem niet kennen. Wees niet hard van hart. Heb vertrouwen in mij en aanbid mijn Zoon. Mijn kinderen, ge kunt niet zonder herders. Mogen zij elke dag in uw gebed zijn. Dank u."
  
• Zult ge me geloven?
  
  Op 27 april was er op de middag een man in de Franse H.Mis. Het was Jean, uit het eiland La Réunion (In de Indische oceaan) De avond tevoren had hij in zijn groepje bedevaarders getuigd over zijn bekering. Iedereen was erg onder de indruk geweest. Het was immers zo dat hij, na iemand te hebben vermoord, nog maar juist uit de gevangenis kwam. Ziehier het verhaal:
  
  Hoewel hij uit een Katholieke familie afkomstig was, had Jean al van zijn veertiende jaar af alle godsdienstige praktijk opgegeven. Hij was aan de drugs geraakt, aan alcohol, aan slecht gezelschap en leefde samen met zijn vriendin Jessica. In 2003, bij een hevige ruzie met Gilbert, voelde hij zich bedreigd en sloeg een beetje te hard. Gilbert was op slag dood. Jean werd veroordeeld tot 12 jaar gevangenis.
  
  Ondertussen kwam zijn vriendin in 2008 naar Medjugorje en maakt er een bekering mee. Bij haar terugkeer leerde ze aan Jean, die nog steeds in de gevangenis zat, het rozenhoedje te bidden. Tijdens deze jaren in de gevangenis klampte hij zich vast aan het bidden van de rozenkrans, wat voor hem niet steeds gemakkelijk was. Hij hield echter vol en gaf er zich, naar zijn eigen woorden, rekenschap van dat "dit hem genas van de pijnen, die hij voelde in zijn hoofd en in zijn hart." Hij begon ook de Bijbel te lezen. Nog een andere persoon sprak hem over de Rozenkrans en over Medjugorje.
  
  Op Goede Vrijdag, 6 april 2012, mocht hij de gevangenis verlaten en zijn eerste daad was naar de biecht te gaan, na 17 jaar ver van de Kerk. Daarna vroeg hij een H. Mis voor de zielenrust van Gilbert. Zijn grootste verlangen was om naar Medjugorje te gaan. Goede mensen betaalden hem de reis en op 27 april bevond hij zich tussen ons in de H.Mis. Alléén de bedevaarders van zijn groep wisten wie hij was en waar hij vandaan kwam.
  
  Tijdens de homilie nam de priester een ongewoon initiatief. Hij riep Jean aan de micro en vroeg hem door zijn getuigenis de bekering van de H. Paulus te illustreren. Paulus, die blind was, genezen werd van zijn blindheid en Christus volgde. Jean zei enkele eenvoudige woorden en keerde terug naar zijn plaats. En dan gebeurde er iets ongelofelijks: In deze kleine kapel, op duizenden mijlen van La Réunion, diezelfde dag, op hetzelfde uur was ook de familie van Gilbert in de H. Mis, de man, die door Jean vermoord was. Toen ze Jean aan de micro zagen, hoe zouden ze hem niet herkennen! Men kan zich de schok voorstellen!
  
  Die dag, nogmaals, opende de Hemel zich in Medjugorje. Na de H. Mis immers zijn ze in mekaars armen gevallen en hebben ze zich al wenend met mekaar verzoend. Ze weenden van emotie en van vreugde omdat ze Jezus en Maria hadden ervaren om hen uit de hel te verlossen.
  
  Ik zou nooit kunnen geloven hebben wat er gebeurd was, was ik niet zelf in deze H. Mis aanwezig geweest!
  
• Keulen, 2012.
  
  Ik houd er aan hier een mooi initiatief van de Kerk te vermelden. Initiatief, zoals we er meer in de wereld zouden willen zien gebeuren. Ze trekken immers duizenden mensen aan die dorsten naar waarheid en die heel dikwijls op den dool zijn in de tragische geestelijke woestenij van onze samenleving. Ze vinden in deze oases een prachtig voedsel om terug op adem te komen, om moed te putten en geestdrift op hun weg van het geloof.
  
  Kardinaal Meisner, de Aartsbisschop van Keulen, Pater Paul Maria Sigl van de gemeenschap "Familie van Maria" nodigen ons uit tot een grote gebedsdag rond de "Vrouwe van alle volkeren" op 23 juni. Inlichtingen op www.de-vrouwe.info.nl
  
• Volk van Frankrijk
  
  Herlees rustig en meermaals de boodschap van 2 mei [zie boven] en vervang "Lieve kinderen" door "Dierbaar volk van Frankrijk." Het zou niet beter kunnen aangepast zijn aan onze huidige situatie. Ik laat het over aan de H. Geest ieder van u te inspireren over de verhelderingen, die in deze boodschap te vinden zijn om de weg te verlichten, die we met ons land moeten gaan.
  
  Het is ook goed ons sommige profeten te herinneren, die voor Frankrijk geleden hebben, bij het zien wat er zich aankondigde. Wie ons het meest nabij is, is Marthe Robin.
  
  "Frankrijk zal zeer diep vallen, zei ze, veel dieper dan de andere landen omwille van zijn hoogmoed en de slechte leiders, die het zelf gekozen heeft. Het zal met de neus in het stof liggen. Er zal niets meer zijn. Maar, in zijn nood, zal het zich God herinneren. Dan zal het Hem aanroepen en het zal de H. Maagd zijn, die het zal komen redden. Frankrijk zal dan zijn roeping als oudste dochter van de Kerk terugvinden, ze zal de plaats van de grootste uitstorting van de H. Geest zijn en het zal opnieuw missionarissen uitzenden over de hele wereld."
  
  Enkele profetieën van Maryam van Bethlehem, de kleine Arabische:
  
  "Jezus vergelijkt Frankrijk met een rozelaar. De rozelaar zal geknipt worden met drie snoeischaren. Er zal enkel één tak overblijven en door deze tak zal God grote dingen doen. Frankrijk moet veel gezuiverd worden."
  
  "Frankrijk, vraag vergiffenis, zei Jezus, vraag vergiffenis!... Frankrijk heeft teveel goed gedaan in de missies dat God het zou verlaten. Het zal heilig zijn, maar verdient het nog niet. Als het volk bidt en zich bekeert, zal de beproeving gering zijn. Anders zal het van de ene nederlaag naar de andere gaan."
  
  Maryam zegt dat God zijn wonderen zal doen in Frankrijk, maar Jezus zegt dat eerst de zeef moet passeren en dat Frankrijk niets moet worden opdat Ik aan het hoofd van het leger zou kunnen staan opdat alle naties onder mekaar zouden zeggen: "Waarlijk, het is de Allerhoogste, die aan het hoofd staat van Frankrijk! Ze zullen het allemaal roepen als uit één mond, met één stem, op dezelfde toon, zelfs de ongelovigen."
  
  Of Filiola, de grote en eenvoudige mystica uit de streek rond Parijs [1888-1976]:
  
  "De vijand wint terrein. Alles had anders kunnen zijn! Maar de Kerk zal triomferen, ondanks satan en zijn trawanten ... Ik heb de dood in het hart voor Frankrijk." [17-06-75]
  
  "Frankrijk zal een zware slag krijgen. Het Hart van Jezus is zo gehoond, de Heilige Mensheid van Jezus zo vervormd, verscheurt door de zijnen!" [29-04-74]
  
  "O, Frankrijk zal lijden door zijn gebrek aan geloof in Jezus, in zijn Heilig Mens-zijn. Frankrijk zal vernederd worden, zijn hoogmoed zal lijden ... maar Jezus zal heersen, door Zijn Heilig Mens-zijn. Het ogenblik is daar. De wereld weet niet waarheen zich te wenden. Men zoekt waar men zich kan toevertrouwen. Men verdedigt zijn ganse welzijn en de zielen gaan verloren."
  
  "Miniem zijn de getrouwen aan Jezus, aan Zijn Geest, aan zijn liefde. Maar Jezus bouwt met hen. Jezus laat me een zo mooi licht zien, dat een onnoemelijke kracht is. Hoe is dat troostend! Jezus zoekt arme zielen in de modder om hen te bekleden met zijn liefde, om hen te leiden, hen het leven te geven, zijn Leven. Jezus zal regeren door deze kleinen. Met deze kleinen zal Jezus zijn Kerk terug opbouwen, die zo lijdt. De Geest van Jezus zal regeren in zijn Kerk, die men zo heeft verscheurd." [13-05-74]
  
  "Frankrijk verscheurt me het hart, door zijn gebrek aan geloof in Mij ... Ik zou vooral Frankrijk willen redden, dat me dierbaar is ... Ik heb Frankrijk gekozen om mijn Hart te troosten: Men rukt het van me weg, men scheurt het van me af, dat is het wat men met Mij doet!" [18-04-74]
  
  "Frankrijk hoort Mijn stem niet, noch de stem van mijn moeder, die spreekt, die oproept ... Men verliest de kostbare tijd, die ik gun om Me te doen kennen. Ik heb Frankrijk gekozen om me te laten kennen."
  
  "Filiola, Chemin de lumière," Uitg. Pierre Téqui
  

• Op 2 juni 2012 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis. Er was een massa bedevaarders op Podbrdo. Na de verschijning deelde ze volgende boodschap mee:
  
  "Lieve kinderen. Ik ben voortdurend bij u omdat ik, met mijn eindeloze liefde, u de deur van de Hemel wil tonen. Ik wil u zeggen hoe ze geopend wordt: Door goedheid, barmhartigheid, liefde en vrede – door mijn Zoon. Daarom, mijn kinderen, verlies geen tijd met ijdelheden. Enkel het kennen van de liefde van mijn Zoon kan u redden. Door die redding brengende liefde en de Heilige Geest koos Hij mij en Ik, samen met Hem, kies u om apostelen te zijn van Zijn liefde en van Zijn wil. Mijn kinderen, groot is de verantwoordelijkheid, die op u rust. Ik verlang dat door uw voorbeeld de zondaars het licht zouden terug krijgen, hun arme zielen verrijken en hen terug brengen in mijn omhelzing. Daarom, bid, bid, vast en biecht regelmatig. Als het ontvangen van mijn Zoon in de Eucharistie het middelpunt is van uw leven, dan moet ge niet bevreesd zijn. Ik ben met u. Elke dag bid ik voor de herders en ik verwacht van u hetzelfde. Omdat ge, mijn kinderen, zonder hun leiding en de kracht van hun zegen, dit niet kunt doen. Dank u."
  
• Een ongewone biecht
  
  De priesters, die in Medjugorje biecht horen, beleven soms ongewone dingen. Eén van hen vertelde hoe hij op een dag, toen hij in een biechtstoel zat met het opschrift "Français" er plots een Italiaanse dame binnen kwam, knielde en heel vlug begon Italiaans te spreken. Omdat hij er niets van begreep, zei hij haar (in het Frans) naar een Italiaanse priester te gaan, omdat hij niets verstond van wat zij vertelde. De dame hield echter met deze raad geen rekening en ging verder met haar biecht te spreken, en hem heel vlug een hele hoop dingen te vertellen. Onthutst vroeg de priester aan Jezus wat hij moest doen. Het sacrament is immers niet geldig als één van de twee niets verstaat.
  
  Op dat moment gebeurde het onwaarschijnlijke : De priester zag voor zijn ogen, als in en film, alles voorbijgaan wat de dame hem in het Italiaans vertelde. Hij begreep alles! De geschiedenis houdt daarmee niet op want als hij haar antwoordde merkt hij dat hij in perfect Italiaans sprak, een taal, die hij nooit geleerd heeft en die hij niet kent! Hij was hierdoor zeer ontroerd. Hij vertelde er bij dat hij uren aan een stuk in deze biechtstoelen in Medjugorje kan blijven zitten zonder zich bewust te zijn van de tijd, die voorbij gaat en zonder enige vermoeienis of honger te voelen.
  
  Het is niet zeldzaam dat God, om zijn kinderen aan te moedigen om goed te gaan biechten, indrukwekkende tekenen geeft van Zijn aanwezigheid. Het meest ndrukwekkende van dit sacrament ligt echter elders! Het bestaat er in dat twee zondaars mekaar ontmoeten om de oneindige Barmhartigheid van God eer te brengen. Een van hen heeft de macht gekregen om de andere zijn zonden te vergeven en de andere nadert nederig tot de eerste om zijn ellende uit te storten. En zo, in de menselijke armoede van deze ontmoeting tussen de biechtvader en zijn biechteling, begint het bloed van onze Redder te vloeien, zuivert het de ziel van de gelovige veel meer dan deze kan begrijpen. Daar is het dat het grote wonder gebeurt.
  
  "Ik nodig u uit om eenmaal per maand te biechten, zegt ons de Maagd Maria. Er is immers niemand op aarde die de maandelijkse biecht niet zou nodig hebben." Natuurlijk nodigt Maria uit tot een oprechte biecht, die vergezeld is van het verlangen om niet meer te zondigen. Pater Pio, die in de zielen kon lezen, wilde geen biecht horen van mensen, die bij hem kwamen zonder berouw over hun zonden.
  
• De Heilige Familie geneest ons
  
  De natuurgrote kribbe in onze tuin trekt de meest verscheidene mensen aan. Sommigen lijden onder inwendige kwetsuren, die moeilijk te dragen zijn en die een tragisch gebrek aan vrede meebrengen. Anderen zoeken naar genezing, anderen komen om het kindje Jezus te aanbidden, nog anderen om hun familie toe te vertrouwen. Ik vermeld hier twee recente voorbeelden van verrijzenissen:
  
  Angele is naar de kribbe gekomen om te wenen. Ze leefde als een wrak, verpletterd onder te zwaar inwendig lijden. Ze was nooit hersteld van een verkrachting door haar grootvader aan drie jaar. Een hele tijd bleef ze aan de kribbe bidden en Maria behaalde een mooie overwinning in dit gekwetste hart Eindelijk kon deze vrouw loslaten, de kwetsende gebeurtenis, de heel haar leven had vergald, geven en overlaten aan God (aan het kindje Jezus, dat ze in haar armen hield). Ze was zozeer veranderd dat men haar in haar groep ’s avonds niet meer herkende. Voor de eerste keer was er vreugde in haar ogen en op haar lippen. Het verschrikkelijk gevoel van enkel vuilnis te zijn, te ellendig om de liefde van anderen waard te zijn, was verdwenen.
  
  Blandine, 77 jaar. Ze had haar tweede kind, Lyne, verloren. Door dit verlies inwendig verscheurd, had ze het nooit verteerd. Ze kwam binnen in de kribbe, drukte het kindje Jezus aan haar hart en begon te roepen! De mensen, die bij haar waren en die door deze kreten geschokt waren, begonnen in stilte voor haar te bidden. Geleidelijk aan kwam ze tot rust. Door het kindje Jezus te wiegen vond en herkende ze als het ware haar eigen kind, dat in haar armen rustte. Al haar pijn kwam terug en explodeerde in haar hart. Maar stilaan, met naar haar hemelse Moeder te kijken en bij het zien dat deze haar handen open hield, kon ze de stap zetten, die ze nog nooit had kunnen zetten, de enige die vrede geeft: ze gaf Haar haar kind. Ze gaf het aan de Moeder van God en aan God zelf. Eindelijk liet ze het los in hun handen. De band van de dood werd zo eindelijk in haar doorbroken. Blandine kon eindelijk terug zingen en in de vreugde leven!
  
  Kom naar de kribbe zoals ge nu zijt! Zelfs innerlijk, bij u thuis, druk het kindje Jezus aan uw hart, ge zult zelf ervaren wat de Hemel u bereid heeft!
  
• Keulen, 23 juni!
  
  Dit is een mooi initiatief van de Kerk, een van die initiatieven, die duizenden harten aantrekken, die dorsten naar de waarheid, die heel dikwijls dwalen te midden de geestelijke woestijn van onze wereld en die in deze Oasen uitstekend voedsel vinden om terug op adem te komen, om terug moed te krijgen en geestdrift.
  
• Een verjaardagsgeschenk
  
  Op 25 juni viert de Parochie van Medjugorje de 31ste verjaardag van de verschijningen. De traditie wil dat 9 dagen voor de verjaardag er wereldwijd allerhande gebedsinitiatieven genomen worden in vereniging met Medjugorje. Litanieën voor de H. Maagd, H. Missen voor haar intenties of om te danken, Rozenhoedjes, Aanbidding, vasten, enz … [Voor wie op 16 juni niet aan de noveen kan beginnen is het nooit te laat om haar toch te beginnen en haar te eindigen na de verjaardag].
  
• De 24 uren van Gospa
  
  Een ander idee voor een geschenk om de Koningin van de Vrede te danken omdat Ze nog steeds bij ons komt na de 30 jaar verschijningen, die we verleden jaar vierden, is, wat men noemt: "de 24 uren van Gospa" doen.
  
  Het is heel eenvouding. Op 24 juni [de dag voor de verjaardag] tijdens de verschijning van 18.40, maakt ge het heel stil om de H. Maagd in uw hart te ontvangen en ge belooft haar gedurende de 24 uren, die u van de Verjaardag scheiden, een offer te brengen, dat u moeite kost. Dit offer zal het geschenk zijn dat ge Haar met vreugde aanbiedt voor haar verschijning van de 25stee. Bijvoorbeeld : Niet roken [of niet drogeren] gedurende 24 uren, niets van alcohol drinken, iemand bezoeken, die in nood is, een hoofdstuk van het Evangelie of de 10 geboden van God (Deut.5) van buiten leren, de televisie, de computer of de radio uit laten, een belangrijk aalmoes geven, een vasten aanbieden, een teken van goede wil geven aan iemand, die ons iets misdaan heeft, enz … In een woord : afstand nemen van een verslaving of afhankelijkheid of zich in iets overtreffen. In 24 uren is alles mogelijk! Maria zal ons verlangen zien om haar genoegen te doen.
  
  Heel dikwijls antwoordt ze vlug met een onverwachte genezing. Zo was Rosie, die rookte als een Turk, plots bevrijd van haar verslaving toen ze haar inspanning offerde, wat voor haar zeer moeilijk was, om niet te roken tussen de verschijning van de 24ste en de 25ste juni 2010. Sindsdien is ze nooit meer herbegonnen met roken… Ze walgt van de tabak, genezen!
  

• Op 2 juli 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag vraag ik u om een moeilijke en pijnlijke stap naar uw eenheid met mijn Zoon. Ik roep u op tot een totaal besef en belijden van de zonden, tot zuivering. Een onzuiver hart kan niet in en met mijn Zoon zijn. Een onzuiver hart kan geen vrucht geven van liefde en eenheid. Een onzuiver hart kan geen correcte en juiste dingen doen. Het is geen voorbeeld van de schoonheid van Gods Liefde voor hen, die het omringen en voor hen, die deze liefde nog niet hebben leren kennen. Gij, mijn kinderen, zijt hier rond mij verzameld, vol geestdrift, vol verlangens en verwachtingen en ik smeek de goede Vader om, door de Heilige Geest, mijn Zoon ... het geloof, te leggen in uw gezuiverde harten. Mijn kinderen, gehoorzaam mij, ga met mij op weg.
  
  Terwijl ze weer wegging toonde de Gospa aan de linkerkant duisternis en aan de rechterkant het Kruis, als in een gouden licht. Mirjana denkt dat Gospa ons zo het verschil heeft willen tonen tussen een onzuiver en een zuiver hart.
  
• Op 25 juni 2011 heeft de zienster Ivanka Ivankovic-Elez haar jaarlijkse verschijning gekregen, privaat bij haar thuis. [Op 7 mei 1985 kreeg ze haar 10e geheim en de H. Maagd zegde haar dat ze voortaan nog één maal per jaar een verschijning zou krijgen, op 25 juni]. Dit jaar sprak de H. Maagd met haar over het eerste geheim. Daarna zegde Ze: "Lieve kinderen, ontvang mijn moederlijke zegen".
  
• Ze had een hekel aan haar vader. Duitsland, in de jaren 70.
  
  Toen ze 17 was, verloor Monika haar moeder, van wie ze heel veel hield. Ze had twee broertjes, een zus en een vader die architect was, een niet praktiserend protestant. Ze woonden in de omgeving van Bonn. Monika verafschuwde echter haar vader. Ze vond hem koud, stroef en ondoordringbaar, zonder contact met zijn kinderen. Omdat ze niet kon doordringen tot zijn hart, verliet ze het huis aan 17 jaar, zogezegd omwille van haar studies.
  
  Aan de leeftijd van 20 heeft ze een diepe godservaring in haar kamer en ze krijgt een grote liefde tot Jezus. Langs de protestantse vrienden, die ze ontmoet, begrijpt ze dat haar vader beminnen en hem vergeven deel uitmaakt van Gods geboden [Vader, moeder zult gij eren]. Ze besluit dan enkele pogingen te ondernemen en doet het voorstel aan haar vader om alleen met hem op vakantie te gaan in Zwitserland. Tussen de prachtige bergen ontdekt ze de diepte van het hart van haar vader en begint hem te beminnen. Ze krijgt ook begrip voor zijn lijden ten gevolge een zeer harde jeugd en spant zich in om te werken aan de positieve aspecten van deze relatie, zonder hardnekkig vast te houden aan geschilpunten. Ze ontdekt haar eigen tekorten [die ze met haar vader gemeen heeft] en vraagt er hem vergiffenis voor. Ze bidt en geleidelijk aan ontdekt ze in haar vader een kind, dat zich kan verwonderen.
  
  Dan gebeurt er iets providentiëels. Haar vader heeft vrienden die, zoals hij, ontsnapt waren uit Oost-Duitsland voor de muur van Berlijn werd gebouwd. In hun aanwezigheid, bij een bepaalde gelegenheid, wordt haar vader een andere persoon, kwetsbaar, open, echt zichzelf. Monika ontdekt dan alles wat hij geleden heeft en hoe hij hard geworden is om de ballingschap te overleven. Ze begrijpt dan ook hoe de kinderen dikwijls te vlug hun ouders afschrijven en zo de oorzaak zijn dat deze van marmer worden. Het hart van Monika opent zich voor deze onbekende vader en eindelijk ontstaat er een dialoog.
  
  Als ze 26 is, werkt ze als verpleegster in een ouderlingeninstelling. ’s Nachts is ze dikwijls alleen op de dienst. Alle veertien dagen bezoekt ze haar vader en maakt zich zorgen over zijn eenzaamheid. Met zijn 77 jaar geniet haar vader van een goede gezondheid en niets laat ook maar het minste probleem vermoeden. Hij gaat naar het hospitaal omwille van een klein probleem. Die nacht is Monika van nachtwacht en plots overvalt haar een sterk gevoel. Ze weet dat ze onmiddellijk naar haar vader moet gaan. Vroeg in de morgen gaat ze op weg en rijdt twee uur non-stop, halsbrekend wegens de mist. Binnen in haar is er strijd: "Maar ben ik krankzinnig, ik zou later naar mijn vader kunnen gaan, waarom nu juist?!"
  
  De intuïtie is echter te sterk. Ze voelt dat deze ontmoeting met haar vader belangrijk zal zijn en ze bidt. Als ze in Bonn aankomt, in plaats van onmiddellijk naar het hospitaal te gaan, voelt ze zich gedwongen eerst naar het huis te gaan van haar vader, zonder te weten waarom. Het huis is leeg. Monika keert zich naar een kast, opent een lade en vindt er een document, dat haar onbekend is. Ze neemt het en gaat vlug naar het hospitaal waar ze haar vader in uitstekende conditie vindt. Samen openen ze het document: Het was het dagboek van haar vader. Ze vinden een verhaal van een bergbeklimming, die hij samen met vrienden in zijn jeugd had gedaan tijdens de oorlog 40-45. Die dag immers hadden haar vader en zijn vrienden in bewondering gestaan voor de schepping, alsof ze Gods glorie hadden gezien. Het verhaal was zeer aangrijpend en Monika en haar vader begonnen te wenen. Voor Monika is het alsof er een hoekje van de hemel open gaat. Het bezoek duurt 3 uur. De verhouding vader-dochter wordt heel diep, het is werkelijk een delen met het hart.
  
  Monika vraagt hem dan of hij zijn leven aan de Heer wil geven. De vader aanvaardt en voor de allereerste keer bidden ze samen! En vermits de vader niet kan bidden, vraagt hij zijn dochter de gebeden op te zeggen en hij herhaalt ze. Monika bidt een spontaan gebed, eenvoudig, zoals de H. Geest het haar ingeeft. Er ontstaat een sterke band tijdens dit gebed.
  
  Monika maakt van de gelegenheid gebruik om haar vader te zeggen hoeveel ze van hem houdt en ze dankt hem. Het is als een liefdesverklaring, sober maar oprecht. Ze vraagt hem vergiffenis voor alles wat hem gekwetst heeft in haar houding tegenover hem. Op dat ogenblik komt de kamergenoot terug binnen en de vader vergezelt zijn dochter naar de ingang. Van verre wuift hij haar vaarwel en Monika merkt dat er licht hem omstraalt. Monika is vol vreugde en keert terug naar haar werk. Drie dagen later belt haar broer haar: haar vader is gestorven, heel vredevol.
  
  Monika is nu Katholiek. De weg van haar vergeving is bemoedigend. We voelen ons, inderdaad, soms onmachtig te vergeven aan iemand, die ons heeft kwaad gedaan. God heeft echter steeds, voor ieder van ons, een weg van barmhartigheid en van vrede. We vinden hem enkel op onze knieën, in aanhoudend gebed. Deze verzoening tussen Monika en haar vader is mooi, mooier nog is de manier waarop Monika geluisterd heeft naar de H. Geest en zich door Hem heeft laten leiden, zonder rekening te houden met het gevoel van afkeer dat ze tegenover haar vader koesterde. We zijn teveel afhankelijk van ons "gevoel" en spreken daar teveel over. We oordelen teveel, we herkauwen teveel en komen steeds terug op het kwaad. We voeden ons met droeve geschiedenissen. Gelukkig echter wie luistert naar het influisteren van God in zijn hart en de prachtige bloem van de vergiffenis laat ontluiken, die zelfs bloeit tussen de smerigste afval. Onze afval zal verdwijnen, de bloem en haar vruchten zullen blijven. Ze komen van God!
  
• De avond van de 30e verjaardag was er een ontzaglijke massa mensen op de Podbrdo voor de verschijning van 23 uur aan Ivan. De H. Maagd verscheen, zeer gelukkig, omringd door drie engelen. Ivan gaf uiting aan zijn emotie. "Vandaag is het 30 jaar dat de H. Maagd bij me is. Die dag [24 juni 1881] was voor mij echt uitzonderlijk en van die dag af ben ik bij haar op school, een school van vrede, van liefde, van gebed. Die dag, van het moment dat ze aankwam, heeft de H. Maagd ons allen gezegend met haar moederlijke groet, "Geloofd zij Jezus, mijn lieve kinderen". Daarna zei Ze: "Lieve kinderen, ook vandaag verheug ik me met u. Ook vandaag nodig ik u uit mijn boodschappen te aanvaarden en ze te beleven. Mochten mijn boodschappen leven worden! Bouw ze in in uw leven. Mogen zij voedsel zijn voor de reis van uw leven. Weet, lieve kinderen, dat ik bij u ben als de zaken voor u het moeilijkst zijn, weet dat ik u bemoedig en u troost en dat ik bij mijn Zoon voor u ten beste spreek. Daarom, lieve kinderen, volhard in het gebed en heb geen schrik! Volg me zonder vrees. Dank u, lieve kinderen, dat u me ook vandaag aanvaard hebt en aanvaard hebt mijn boodschappen te beleven".
  
• Een bedevaarder vroeg aan Pater Svet [Een franciscaan uit Medjugorje]: "Wat zou u zeggen aan een man, die elke dag bidt en die graag zou bidden in familie, maar wiens familie weigert met hem te bidden?" De pater vroeg hem "Zijt gij die man?" "Ja" antwoordde deze. Toen antwoordde de pater: "Gij zijt op de weg naar de heiligheid!"
  
  Meermaals gaf Gospa deze boodschap op de berg: "Tegenwoordig, meer dan ooit tevoren, wil de Satan uw families vernietigen. Daarom, lieve kinderen, bid in familie en bid voor de familie!" Deze boodschap is van vitaal belang. Veel bedevaarders beginnen ze te beleven als ze van Medjugorje terugkeren. Sommigen stoten echter op moeilijkheden en verliezen soms hun vrede als de andere leden van de familie weigeren samen met hen te bidden. Ze mogen vooral de vrede niet verliezen! De vrede in ons hart mag niet afhankelijk zijn van de anderen, [we riskeren ze dan nooit te hebben!] maar ze hangt af van God, van Hem alléén, die de echte vrede geeft, in het gebed. God is immers steeds bereid ons te ontvangen en ons te zegenen. Onze getuigenis van onverstoorbare vrede te midden de golven, zal zijn vrucht dragen.
  
  Ik vernam hier iets zeer kostbaars vanwege de zieners: "De Gospa vraagt ons enkel haar boodschappen te beleven, ons deel te doen [elke dag in de familie te bidden] en Zij zal haar deel doen! Van het ogenblik dat wij ons deel gedaan hebben, kunnen we in vrede blijven. De rest behoort ons niet toe, Jezus en Maria zelf houden zich daar mee bezig, die last zou voor ons te zwaar zijn. Ons totaal vertrouwen in hen is essentieel, ze zal de invloed van de genade op de familie versnellen. De vakantie is een gunstige tijd voor gebedsbijeenkomsten, voor wonderen van bekering, die het gebed bekomt. De H. Maagd zal ons helpen van deze tijd van genade te profiteren!

• Op 2 augustus 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag nodig ik u uit opnieuw geboren te worden in het gebed, en, door de Heilige Geest, een nieuw volk te worden aan de zijde van mijn Zoon. Een volk dat weet dat, als het God verliest, ook zichzelf verliest. Een volk dat weet dat het, met God, ondanks lijden en beproevingen, in veiligheid en gered is. Ik nodig u uit te verzamelen in de familie van God en u te versterken in de kracht van de Vader. Kinderen, individueel kunt ge het kwaad niet tegenhouden, dat de wereld wil overheersen en vernietigen. Volgens de wil van God echter, allen samen, aan de zijde van mijn Zoon, kunt ge alles veranderen en de wereld genezen. Ik nodig uit met gans uw hart te bidden voor uw herders, mijn Zoon heeft ze immers uitgekozen. Ik dank u!"
  
  Na de verschijning zei Mirjana dat de H. Maagd, toen ze sprak over de priesters, de nadruk gelegd had op "ze zijn uitgekozen".
  
• De verborgen kracht van het gebed
  
  Sophie, een vriendin, studeert geneeskunde in Frankrijk en wil psychiater worden. Als studentin had ze een heel bijzondere ontmoeting met God in Medjugorje en, verlicht van binnen uit, veranderde dit gans haar leven.
  
  Op een dag, toen ze stage deed in een ziekenhuis, was ze met een nieuwe professor, die leerde hoe zich te gedragen met patiënten met bepaalde psychische ziekten. Er waren nog twee andere studenten in het lokaal. De professor liet een patiënt binnen komen, die al jaren gevolgd werd door een andere psychiater. Toen deze zag dat zijn gewone dokter er niet was, kreeg de patiënt schrik en werd zeer onrustig. De dokter legde hem uit dat hij zijn collega verving tijdens diens vakantie en hij nodigde de patiënt uit met hem te spreken, zoals met zijn vertrouwde dokter. De man antwoordde hem woedend: "Ik zeg u niets!". Na met alle middelen getracht te hebben de patiënt te kalmeren en ziende dat hij nergens geraakte, zei de psychiater: "Vermits ge met mij niet wilt spreken, zal ik de dosis van uw geneesmiddelen verdubbelen". De man werd woedend, begon de dokter uit te schelden en werd zeer agressief. Sophie dacht bij zichzelf: "Hij gaat hem nog vermoorden!" Tegenover deze situatie, die slecht kon aflopen, had ze een uitstekende reflex. Ze begon te bidden in haar hart en bad het prachtige gebed tot de H. Maagd, als diegene, die de kop van de slang verplettert. [Zie PS] Tot verbazing van iedereen werd de man tijdens dit gebed vlug terug rustig. Dan richtte hij zich tot het groepje studenten, keek naar Sophie en zei: "Gelukkig zijn er mensen, die bidden!" Hij ging rustig terug weg.
  
  In Medjugorje zegt de H. Maagd ons: "Lieve kinderen, moest ge de waarde kennen van het minste gebed, ge zoudt zonder ophouden bidden!"
  
  Na het vertrek van de man, richtte de psychiater zich tot de drie studenten: "Ge hebt nu een mystiek delirium gezien?!" [De ziekste van allen was dus niet noodzakelijk de patiënt!] Natuurlijk riskeerde Sophie niet te bekennen dat ze werkelijk gebeden had, maar die dag kwam ze in aanraking met de ongelofelijke kracht van het gebed. Dit feit betekende voor haar trouwens een ganse ommekeer in haar manier om haar beroep van psychiater te benaderen.
  
  Elke mens heeft immers geestelijke antennes en dikwijls hebben mensen, die wij als "zieken" zien een diepe gevoeligheid voor geestelijke realiteiten. De menselijke ziel is dieper dan de lichamelijke of psychische elementen van zijn bestaan. Daarom verdient hij ook een groot respect, wat ook zijn psychische kwetsuren mogen zijn.
  
• De rust voor lichaam en geest.
  
  In de boodschap van 25 juli nodigt de H. Maagd ons uit om rust te nemen, maar "in de liefde van de God". Het getuigenis van Sophie brengt ons een weinig gekende realiteit aan het licht: Het gebed brengt vrede! Het gebed brengt het lichaam en gans het wezen tot rust! Het ware gebed met het hart verkwikt gans het wezen en brengt het tot eenheid zo dat de mens zich herschapen voelt. Alléén God kan ons herscheppen, want Hij alléén heeft elk deeltje van ons wezen met een onmetelijke liefde geschapen . Het gebed vervult onze meest intieme verlangens. In tegenstelling tot het zich "uitleven", wat geen vrede geeft, brengt het gebed alle mogelijkheden van de mens samen, het verenigt ze, het vervult ze, het brengt ze tot evenwicht. Het is goed dat de vakantie enkele dagen kent van afzondering, van enkele dagen stilte in de natuur. Enkel het werk even onderbreken volstaat niet voor de diepe rust van het wezen want geestelijke leegte maakt de mens onrustig en brengt hem uit zijn evenwicht. Omwille van deze geestelijke leegte verblijven veel jongeren tegenwoordig verre van hun hart, ze zijn verkleefd aan lawaai, aan muziek en ze zijn angstig bij de gedachte om afgesloten te zijn van de menigvuldige boodschappen, die ze voortdurend krijgen langs hun elektronische apparaten. Voor hen is dit een nieuwe vorm van drugs, waarvan de Boze zich gretig bedient. Het gebed, daarentegen, bouwt hen op omdat het alle elementen van hun wezen op de juiste plaats zet volgens de harmonie die de Schepper hen heeft ingeplant.
  
• Het jeugdfestival en het avondprogramma. Dank zij het MIR centrum van Medjugorje, hebben miljoenen mensen "life" gans het Jeugdfestival kunnen volgen, dat van uit Medjugorje werd uitgezonden. De parochie zendt verder 3 uur van het avondprogramma uit langs internet [van 18 tot 21 in de zomer en van 17 tot 20 uur in de winter, lokale tijd ].
  
  Eens te meer was dit festival prachtig. De vieringen, de liederen, de onderrichtingen, de getuigenissen waren uitstekend. Er was een aanstekelijke vreugde, die duizenden jongeren aangegrepen heeft uit 60 verschillende landen. Een groot aantal priesters was gekomen om hen bij te staan, hen te beluisteren en biecht te horen. Op 4 augustus waren er 501 priesters aan het altaar om te concelebreren. We hebben 8 jongeren opgenomen in ons huis "Bethlehem" en ik zag ze met de dag veranderen. Hun harten gingen open! Eindelijk kregen ze echt voedsel. Intuïtief wisten ze dat ze de waarheid te horen kregen in de dagelijkse onderrichtingen. De meesten vertrouwden ons toe dat ze het moeilijk hadden om thuis hun geloof te beleven. De wereldse omgeving tracht hen elke dag van God te verwijderen. Ze hebben ook banden onder mekaar gesmeed en ze hebben begrepen dat het belangrijk is om niet geïsoleerd te blijven in hun geloof, maar dat het nodig is om zich te verzamelen om mekaar onderling te steunen. De H. Maagd noemt Medjugorje "de ontmoetingsplaats voor de harten". Dat is juist wat er hier gebeurt!
  
  Tijdens het festival zond Kard. Schönborn uit Wenen een boodschap aan de jongeren om hen te zeggen dat hij diep met hen verbonden was en om hen aan te moedigen zich verder aan Christus te hechten.

• Op 2 september 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Met geheel mijn hart en ziel, vervuld van geloof en liefde tot de hemelse Vader, gaf ik u mijn Zoon en geef ik Hem u opnieuw. Volkeren van de hele wereld, mijn Zoon leerde u de enige ware God en zijn liefde kennen. Hij heeft u geleid op de weg van de waarheid en maakte u tot broeders en zusters. Daarom, mijn kinderen, dwaal niet af, sluit uw hart niet voor deze waarheid, hoop en liefde. Ales rondom u gaat voorbij en valt uiteen. Enkel de glorie van God blijft. Neem daarom afstand van alles wat u van de Heer verwijdert. Aanbid Hem alléén, want Hij is de enige ware God. Ik ben bij u en zal bij u blijven. Ik bid in het bijzonder voor de herders, dat zij waardige vertegenwoordigers zouden zijn van mijn Zoon en dat ze u met liefde leiden op de weg van de waarheid. Ik dank u."
  
• De "persoonlijke mening" is een wapen dat satan vaak gebruikt om verwarring te scheppen in de Kerk. Versta me echter niet verkeerd, niet alle meningen zijn slecht. De Kerk vraagt ons ons verstand te gebruiken om het geloof zin te geven. De Kerk tracht ons niet te indoctrineren of te brainwashen, ze verlangt alleen dat we het verstand te gebruiken dat de Heer ons gegeven heeft om dichter bij de Waarheid te komen. De Kerk heeft echter van de Heer het gezag gekregen om te onderrichten in zijn Naam en Hij heeft haar de H. Geest beloofd om haar te leiden. De officiële leer over een zaak van geloof of gezag in vraag stellen is de Heer zelf in vraag stellen.
  
• Dat is het grote gevaar dat Paus Benedictus XVI "relativisme" noemt. Alles wordt relatief. Onder het voorwendsel van de vrijheid [in feite een valse vrijheid], vorm ik mij een persoonlijke mening over bepaalde punten van de leer, zonder rekening te houden met het Woord van God, noch met wat de Kerk ons leert. Als iemand niet gelooft dat Satan bestaat, wil dat nog niet zeggen dat hij werkelijk niet bestaat! Als Jezus zelf in het Evangelie over hem spreekt, dan stelt de vraag zich zelf niet. Als iemand zegt dat het OK is dat Christenen samen leven buiten het huwelijk, dan ontkracht hij de woorden van Christus en de geboden van God, die objectief zijn en niet wisselen met de mode. Het subjectieve overspoelt ons. Tegenwoordig "schept" ieder voor zich een eigen geloof, naargelang het hem past of aanstaat. Het is niet langer de Waarheid, waarnaar gezocht wordt of die onderwezen wordt, maar een vervorming van de waarheid, een overtuiging, een persoonlijke en subjectieve opinie over de Leer. Beweren de waarheid in pacht te hebben en zich boven het Leergezag van de Kerk plaatsen, is hoogmoed. Het is zijn eigen inzicht verheffen tot een dogma. Alleen de Kerk is de behoeder van de orthodoxie van het Geloof. Waar het bijgevolg de leer aangaat, is het zeer belangrijk zich steeds te richten naar het Leergezag van de Kerk.
  
  Sommige gelovigen zijn in de war omdat ze, vanwege kerkmensen, zaken horen, die niet in overeenstemming zijn met essentiële punten van ons geloof.
  
  Van in het begin van de verschijningen heeft de H. Maagd de priesters gevraagd: "Doe wat de Kerk van u vraagt." Op 2 september bad Ze dat "de herders ons met liefde zouden leiden op de weg van de waarheid." Dat is onze vrede, de genezing van onze verwarring! Katholieken hebben de Bijbel en het Leergezag als referenties voor hun geloof, zoals ook de onderrichtingen van de heiligen en de Kerkvaders. Iedere gelovige heeft toegang tot deze schatten. Heel veel nutteloze vragen zouden vermeden worden als de Katholieken het Katholiek geloof met dezelfde ijver zouden bestuderen, zoals ze de werking van hun computer bestuderen. Niemand zou er ook maar aan denken de wetten van de fysica te negeren om zijn computer te laten werken. Waarom dan de lessen, die God ons gegeven heeft, tegenspreken onder het voorwendsel dat wij er anders over denken? De vijand doet ons geloven dat we gebruik maken van onze vrijheid, terwijl hij ons in werkelijkheid een valstrik spant om ons te doen verdwalen en de gelovigen te verdelen.
  
  In de Catechismus van de Katholieke Kerk vinden we mooie bladzijden over alle fundamentele punten van ons Katholiek geloof. In het bijzonder over elk van de 10 geboden van God [§ 2052 tot 2557]. De 10 geboden zijn een bron, die God ons geeft om ons gelukkig te maken. God verlangt dat we gelukkig zouden zijn. Deze "Woorden van Leven," zoals ze in het oorspronkelijk Hebreeuws genoemd worden, zijn ons niet gegeven om ons het leven moeilijk te maken. God kent onze harten en onze verlangens, en Hij houdt van ons en, zoals elke goede vader, wil Hij er ons voor behoeden dat wij ons door onze daden zouden kwetsen en Hij wil ons leiden naar wat ons het grootste geluk kan brengen in deze en in de toekomstige wereld.
  
  Het zou goed zijn dat elke familie dit boek zou bezitten en het zou lezen. Als we dan aan een priester of een andere gelovige katholiek een vraag te stellen hebben over de moraal of de leer, laten we hen dan er op wijzen dat we de leer van de Kerk verlangen te horen en niet hun persoonlijke opinie. Op die manier zullen we verenigd zijn in hetzelfde geloof, dat we van de Apostelen gekregen hebben. Persoonlijke meningen zijn subjectief en veelvuldig. Ons geloof is één. "Lieve kinderen," zegt O. L. Vrouw, "heb een sterk geloof!"
  
• Alles stort ineen? Deze boodschap van 2 september is zeer sterk. Men kan ze niet negeren. Ze doet me denken aan een gesprek met Vicka, twee jaar geleden, nadat ik haar had horen spreken over de toestand van de families in de wereld. Ik vroeg haar "Is de H. Maagd erg bekommerd over de families in de huidige tijd? Vele vallen uiteen!" Vicka antwoordde: "Niet enkel de families, Zuster Emmanuel, alles stort ineen!"
  
  Ja, wat tijdelijk is, zal voorbij gaan. Gods glorie zal blijven. Het belangrijkste is in te zetten op wat niet voorbij gaat. Daarvoor vraagt de H. Maagd ons een echte verhuis. Een voorbeeld : Veronderstel een architect, die gevraagd wordt om een stad te ontwerpen. Hij begint met al zijn ervaring plaats te geven aan de lanen, de straten, de belangrijkste gebouwen, de sportvelden, de markten, de parkeerruimten, de winkelcentra, enz... Als de plannen helemaal klaar zijn, zegt hij bij zichzelf: "Wel, waar kan ik nu het centrum van de stad inplanten?" Te laat, vriend! Het centrum had eerst moeten ingeplant zijn! Het is het hart van de stad! Eerst later, afhankelijk van het centrum, kan men al de rest inplanten. De architect kan herbeginnen vanaf zijn eerste schets!
  
  We doen echter hetzelfde, beïnvloed door de heidense wereld rondom ons. Eerst organiseren we de aardse aspecten van ons leven : De familie, het werk, de studies, de gezondheid, de ontspanning, de relaties, de sport, de huisvesting, de leningen, enz... Dan vragen we ons op een bepaalde dag af: "Waar zal ik tijd vinden voor God?" Er is er geen meer over ! We hebben al het werk zonder Hem gedaan ! Dat is het wat onze moeder bedoelt als Ze zegt: "Ge plaatst God na alles, op de laatste plaats."
  
  Het is tijd om te verhuizen! "Verhuizen" betekent alles en iedereen van plaats veranderen [dat brengt een tijdelijke wanorde teweeg] en tenslotte de levende Jezus in het midden plaatsen, op Zijn juiste plaats. Dan, vertrekkend van de aanwezigheid van de levende Jezus, ons leven opnieuw organiseren, zodat de wereldse elementen afhankelijk worden van dit middelpunt. Dat is ten volle Christen zijn ! Dan volgt er wat we het meest verlangen : Als ons leven gericht is op Jezus, wordt alles onder de zegen van God geplaatst, in plaats van zonder Gods zegen te verlopen.
  
  "Lieve kinderen, ge werkt, ge werkt veel, zegt de H. Maagd, maar zonder de zegen van God!" [25 mei 2011] We klagen er over dat dit of dat niet lukt in ons leven. We denken dat we niet gezegend zijn, dat onze gebeden niet verhoord worden, zoals we zouden wensen. Verlangen we echt Gods zegen over ons, over onze families, over ons werk, enz...? Onze hemelse Moeder, die zoveel van ons houdt en die tot elke prijs ons geluk verlangt, toont ons DE weg, de enige, die lukt, "Zet God op de eerste plaats, lieve kinderen!" Dit betekent: Breng de Gever van elke zegen opnieuw in het middelpunt van uw leven, en de rest zal door zijn zegen gedekt zijn. Maria kan zien dat we de zegen van God verlangen. Maar, zonder er ons van bewust te zijn, verbannen we de Gever van de Zegen buiten de muren ... Dat werkt niet!!
  
  Als mijn man, mijn vrouw, mijn werk het middelpunt zijn van mijn leven, dan moeten ze verhuisd worden want ze nemen er de plaats van God in en ik bereid me, vroeg of laat, een grote ontgoocheling, zelfs wanhoop voor. God alléén is immers de bron van echt geluk, van echte vrede. Als ik echter mijn man, mijn werk, ... ondergeschikt maak aan de Bron, aan Jezus, de Koning, dan zal er zegen zijn en vrede. We zullen samen verbonden zijn met de onuitputtelijke bron. "Verzaak aan alles dat u van de Heer verwijdert. Aanbid Hem, Hem alléén, want Hij is de enige ware God. Ik ben met u en zal aan uw zijde blijven," zegt de H. Moeder ons.
  
• Marthe Robin vordert
  
  De zaak van deze grote Franse mystica vordert in Rome. Ze zal binnenkort officieel bij de kandidaten zijn voor een zaligverklaring. Dit werd ons door Pater Michon toevertrouwd [de verantwoordelijke voor de Foyer de Charité in Châteauneuf de Galaure], toen hij vorige lente in Medjugorje op bedevaart was. Het is een grote genade voor allen, die haar ontmoet hebben, en ook voor de gehele wereld. Laten we tot haar bidden dat haar getuigenis vele mensen naar Christus zou leiden.
  
  Enkele citaten van haar:
  
  • O, gij die lijdt en die u er over beklaagt in een nacht te leven zonder sterren, kijk naar het diepste van uw hart of er niets is, een herinnering of een afhankelijkheid, die de plaats inneemt, die Jezus zou moeten innemen. Verdrijf dit alles en laat Jezus binnen komen.
  • Als men klein is, doet God alles.
  • Is het hart van kleine kinderen niet gemaakt om te bidden, om te beminnen? Waarom zijn er zo weinig, die bidden? Het gebed van kleine kinderen is nochtans almachtig. Er is niets mooier naar God opgestegen dan het gebed van een kind. Meerdere kinderen, verzameld in gebed, doen wondere dingen voor de Hemel. O moeders, help uw kinderen van het gebed te houden en God zal in u Zijn eer vinden. Wees er zeker van dat er engelen bidden tussen kinderen en samen met hen smeken!
    
  De manier waarop Marthe Robin zich voorbereidde voor de communie is een voorbeeld voor ons. "Een communie zonder voorbereiding en zonder dankgebed is van weinig nut voor de ziel," zei ze. En ook: "We moeten communiceren, zelfs al hebben we niet veel lust om de heilige hostie te ontvangen. Het is geen gebakje, maar brood waarmee we ons noodzakelijk moeten voeden."
  
  Marthe ontving nooit de communie, zonder eerst gebiecht te hebben. Na de biecht bad ze en vernieuwde haar akte van overgave en toewijding aan de barmhartige liefde.

• Op 2 september 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen.  Ook vandaag roept mijn moederlijk hart u op tot gebed, tot uw persoonlijke relatie met God de Vader en tot de vreugde van het gebed in Hem. God de Vader is niet ver van u en Hij is u niet onbekend. Hij openbaarde zich aan u door mijn Zoon en gaf u het leven, dat mijn Zoon is. Daarom, mijn kinderen, geef niet toe aan de bekoringen, die u van God de Vader willen verwijderen. Bid !Tracht niet families of gemeenschappen te hebben zonder Hem. Bid! Bid dat uw harten mogen overspoeld worden met de goedheid, die alleen van mijn Zoon komt, Hij die echte goedheid is. Enkel harten, die gevuld zijn met goedheid kunnen God de Vader begrijpen en aanvaarden. Ik wil verder gaan met u te leiden. In het bijzonder smeek ik u uw herders niet te oordelen. Mijn kinderen, vergeet ge dat God de Vader hen geroepen heeft? Bid! Dank."
  
  Na de verschijning zei Mirjana: "Ik heb tot nu toe niets gezegd, maar, broeders en zusters, zijt ge er u wel van bewust dat het de Moeder van God is, die bij ons was? Ieder van ons zou zich moeten afvragen: "Ben ik dit wel waardig?” Ik zeg dit omdat het voor mij moeilijk is om Haar [O. L. Vrouw] te zien in pijn, als ieder van ons naar een wonder zoekt, maar niet wil werken aan een wonder in zichzelf."
  
• De mooiste biecht van Souha
  
  Er was een groep uit het Midden-Oosten, die enkele dagen in Medjugorje verbleef met het verlangen om een echte bedevaart te doen. Bij hen was Souha, de echtgenote van een dokter. Ze was zonder haar man gekomen omdat deze moest werken.
  
  Souha verbergt een geheim dat haar geen vrede laat. Kort na haar aankomst zoekt ze een priester op van de groep en bekent hem dat ze een abortus gepleegd heeft. Het kindje dat ze verwachtte was een mongooltje. Noch zij, noch haar man wilden het kind. Samen besloten ze het te laten verwijderen uit de baarmoeder en de abortus gebeurde. Omdat haar hart verontrust bleef, vroeg Souha aan de priester : "Dat is geen zonde, niet?" De priester antwoorde : "Toch wel, mijn dochter, dat is een zonde! Een zware zonde! Ge moet gaan biechten!" Souha is echter niet overtuigd en ze sluit zich op in een weigering. Ze vraagt evenwel aan de H. Maagd een teken om te weten of ze deze zonde moet biechten. ’s Avonds, bij de verschijning van Gospa aan Ivan op de berg, is Souha, samen met haar groep, aanwezig. Van zodra de H. Maagd aankomt, buigt ze plots naar voor, alsof ze op de grond geworpen wordt ! Gans haar lichaam ligt gebogen, haar neus tegen de grond. Ze blijft zo een eindje liggen en als ze weer opstaat na de verschijning, zien haar vrienden haar wenen. Ze zegt hen : "Roep een priester, ik moet onmiddellijk biechten!"
  
  Ik weet niet wat er tijdens de verschijning gebeurd is. We moeten haar geheim respecteren. De H. Maagd heeft echter ingegrepen. Onder tranen heeft Souha de mooiste biecht van haar leven gesproken. Ja, ze heeft zich de gruwel van de zonde gerealiseerd en ze huilt er voor. Ze heeft Gods barmhartigheid voor haar aanvaard. Haar inwendige vrede is weergekeerd. Ze is nu vrij ! Welk een contrast, welk een plotse glans op haar gelaat ! Ze getuigt tegenover haar vrienden dat ze een immense vreugde voelt, zoals nog nooit tevoren in haar leven.
  
  Sommige groepen bedevaarders in Medjugorje hebben een mooie traditie. De verantwoordelijke stelt aan elke bedevaarder voor zich er toe te verbinden om bijzonder te bidden voor een bepaalde persoon van de groep. De 1ste of de 2de avond trekt ieder uit een mandje een briefje met de naam van een van de bedevaarders. Wie van de 150 deelnemers zou diezelfde avond de naam van Souha getrokken hebben om voor haar te bidden ? Een meisje met mongolisme!
  
  Diezelfde avond telefoneert de man van Souha en na het verhaal te hebben gehoord van zijn vrouw, zei hij haar: "Weet ge, ik bel u omdat ik het zo vreemd vind dat gij ginder zijt om tot God te bidden, terwijl ik hier abortussen aan het uitvoeren ben. Dat kan toch niet. Ik heb vandaag besloten om daarmee op te houden." Ook hij weende aan de telefoon. Hij had het gevoel gehad dat er iets met zijn vrouw gebeurde en hij was bereid om die uiterst belangrijke stap te zetten in zijn beroep. Souha kon haar oren niet geloven.
  
  Dit gebeurde in augustus van dit jaar. Nu leven Souha, haar man en haar kinderen anders. Ze hebben God de eerste plaats gegeven. Ze ontvangen de sacramenten en gaan bijna elke dag naar de H. Mis. Ze getuigen. Na deze memorabele bedevaart, terwijl ze zich de vraag stelden hoe ze dergelijk verleden konden goedmaken, werd hun hulp ingeroepen door zusters van een weeshuis. Ze vroegen hen voor een weeskindje te zorgen. Daarin zagen ze het antwoord van God en uit dankbaarheid hebben ze besloten voor dit kind alles te doen wat ze kunnen.
  
  En wat is er geworden van het mongooltje dat geaborteerd werd ? Maria zegt in Medjugorje van deze niet geboren kinderen "Ze zijn bij mij." Dit kind bidt waarschijnlijk heel veel voor zijn ouders en voor al zijn kameraardjes, die tegenwoordig voorbestemd zijn om het licht nooit te zien.
  
  Ik vraag me af : “Was het wel een mongooltje ?” Ik zie inderdaad steeds meer valse diagnosen. Veel moeders beslissen hun kindje te houden, wat ook hun handicap moge zijn, en dikwijls wordt het kind volledig normaal geboren. Onze doodscultuur en de steeds erger wordende “forcing” op de markt van de abortus zitten hier niet voor niets tussen. Te overwegen!
  
  Maar God is bewonderenswaardig ! Hij heeft voor deze familie het kwade in goed doen verkeren. Er zullen nu geen honderden [misschien duizenden] kinderen meer geaborteerd worden door deze dokter, die van nu af opkomt ten voordele van het leven: "Lieve kinderen, vanavond vraag ik u bijzonder te bidden voor de niet-geboren kinderen. Bid vooral voor de moeders, die hun kindje doden. Lieve kinderen, ik ben bedroefd omdat zoveel kinderen gedood worden. Bid opdat er zo geen moeders meer zouden zijn op de wereld." [Tot de gebedsgroep in Medjugorje, 03/03/1990]
   
De mooiste biecht van Souha. Er was een groep uit het Midden-Oosten, die enkele dagen in Medjugorje verbleef met het verlangen om een echte bedevaart te doen. Bij hen was Souha, de echtgenote van een dokter. Ze was zonder haar man gekomen omdat deze moest werken. Souha verbergt een geheim dat haar geen vrede laat. Kort na haar aankomst zoekt ze een priester op van de groep en bekent hem dat ze een abortus gepleegd heeft. Het kindje dat ze verwachtte was een mongooltje. Noch zij, noch haar man wilden het kind. Samen besloten ze het te laten verwijderen uit de baarmoeder en de abortus gebeurde. Omdat haar hart verontrust bleef, vroeg Souha aan de priester : “Dat is geen zonde, niet ?” De priester antwoorde : “Toch wel, mijn dochter, dat is een zonde ! Een zware zonde ! Ge moet gaan biechten !” Souha is echter niet overtuigd en ze sluit zich op in een weigering. Ze vraagt evenwel aan de H. Maagd een teken om te weten of ze deze zonde moet biechten. ’s Avonds, bij de verschijning van Gospa aan Ivan op de berg, is Souha, samen met haar groep, aanwezig. Van zodra de H. Maagd aankomt, buigt ze plots naar voor, alsof ze op de grond geworpen wordt ! Gans haar lichaam ligt gebogen, haar neus tegen de grond. Ze blijft zo een eindje liggen en als ze weer opstaat na de verschijning, zien haar vrienden haar wenen. Ze zegt hen : “Roep een priester, ik moet onmiddellijk biechten !” Ik weet niet wat er tijdens de verschijning gebeurd is. We moeten haar geheim respecteren. De H. Maagd heeft echter ingegrepen. Onder tranen heeft Souha de mooiste biecht van haar leven gesproken. Ja, ze heeft zich de gruwel van de zonde gerealiseerd en ze huilt er voor. Ze heeft Gods barmhartigheid voor haar aanvaard. Haar inwendige vrede is weergekeerd. Ze is nu vrij ! Welk een contrast, welk een plotse glans op haar gelaat! Ze getuigt tegenover haar vrienden dat ze een immense vreugde voelt, zoals nog nooit tevoren in haar leven.

Sommige groepen bedevaarders in Medjugorje hebben een mooie traditie. De verantwoordelijke stelt aan elke bedevaarder voor zich er toe te verbinden om bijzonder te bidden voor een bepaalde persoon van de groep. De 1ste of de 2de avond trekt ieder uit een mandje een briefje met de naam van een van de bedevaarders. Wie van de 150 deelnemers zou diezelfde avond de naam van Souha getrokken hebben om voor haar te bidden ? Een meisje met mongolisme!

Diezelfde avond telefoneert de man van Souha en na het verhaal te hebben gehoord van zijn vrouw, zei hij haar: "Weet ge, ik bel u omdat ik het zo vreemd vind dat gij ginder zijt om tot God te bidden, terwijl ik hier abortussen aan het uitvoeren ben. Dat kan toch niet. Ik heb vandaag besloten om daarmee op te houden." Ook hij weende aan de telefoon. Hij had het gevoel gehad dat er iets met zijn vrouw gebeurde en hij was bereid om die uiterst belangrijke stap te zetten in zijn beroep. Souha kon haar oren niet geloven.

Dit gebeurde in augustus van dit jaar. Nu leven Souha, haar man en haar kinderen anders. Ze hebben God de eerste plaats gegeven. Ze ontvangen de sacramenten en gaan bijna elke dag naar de H. Mis. Ze getuigen. Na deze memorabele bedevaart, terwijl ze zich de vraag stelden hoe ze dergelijk verleden konden goedmaken, werd hun hulp ingeroepen door zusters van een weeshuis. Ze vroegen hen voor een weeskindje te zorgen. Daarin zagen ze het antwoord van God en uit dankbaarheid hebben ze besloten voor dit kind alles te doen wat ze kunnen.

En wat is er geworden van het mongooltje dat geaborteerd werd? Maria zegt in Medjugorje van deze niet geboren kinderen “Ze zijn bij mij”. Dit kind bidt waarschijnlijk heel veel voor zijn ouders en voor al zijn kameraardjes, die tegenwoordig voorbestemd zijn om het licht nooit te zien.

Ik vraag me af: "Was het wel een mongooltje?" Ik zie inderdaad steeds meer valse diagnosen. Veel moeders beslissen hun kindje te houden, wat ook hun handicap moge zijn, en dikwijls wordt het kind volledig normaal geboren. Onze doodscultuur en de steeds erger wordende "forcing" op de markt van de abortus zitten hier niet voor niets tussen. Te overwegen!

Maar God is bewonderenswaardig ! Hij heeft voor deze familie het kwade in goed doen verkeren. Er zullen nu geen honderden [misschien duizenden] kinderen meer geaborteerd worden door deze dokter, die van nu af opkomt ten voordele van het leven.

"Lieve kinderen, vanavond vraag ik u bijzonder te bidden voor de niet-geboren kinderen. Bid vooral voor de moeders, die hun kindje doden. Lieve kinderen, ik ben bedroefd omdat zoveel kinderen gedood worden. Bid opdat er zo geen moeders meer zouden zijn op de wereld." [Tot de gebedsgroep in Medjugorje, 03/03/1990]

• De commissie
  
  De werkzaamheden van de deskundigen, die in Rome over Medjugorje beraadslagen, blijven steeds erg discreet. Er zijn wel enkele tekenen. In de lente is Ivanka [die het eerst Gospa zag op 24 juni 1981] naar Rome ontboden om er haar getuigenis te geven. Daarna is ook Vicka naar Rome geweest om er Kardinaal Ruini te ontmoeten, de voorzitter van de commissie. Laten we bidden opdat het plan van Maria zonder hinderlagen zou verwezenlijkt worden. Het plan zal zich zeker verwezenlijken, de zieners weten het. “Al wat niet van God komt, zal voorbij gaan, zeggen ze, en al wat van God komt zal blijven”. Het is aan ons om Gods uur te bespoedigen door onze gebeden.
  
Piraterij op internet. Sommige vervalsers maken zich meester van een emailadres dat niet het hunne is en ze zenden naar alle contacten van dit adres een noodoproep. Ze vragen, buiten het weten van de eigenaar van dit emailadres, soms grote geldsommen om hem uit de nood te helpen. Dat is piraterij. Moest ge ooit van onzentwege zulk en vraag krijgen om geld, weet dan dat dit niet van ons komt ! Verwijder deze oproep zonder hem te beantwoorden. Laten we bidden voor hen die hun kennis misbruiken om de anderen te bedriegen en opdat ze hun kennis eerder aan God zouden wijden. Zo zullen ze zich een droevig einde besparen. Want wie een put graaft voor zijn broeder, zal er zelf in vallen

• Op 2 november 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. De Vader heeft u niet aan uzelf overgelaten. Onmetelijk is zijn liefde, de liefde, die me naar u brengt om u te helpen Hem te leren kennen, zo dat, door mijn Zoon, ieder van u Hem met gans zijn hart "Vader" zou kunnen noemen, zodat ge één volk zoudt zijn in Gods familie. Vergeet echter niet, mijn kinderen, dat ge niet enkel voor uzelf in deze wereld zijt en dat ik u hier oproep niet alléén voor uzelf. Zij, die mijn Zoon volgen, denken aan hun broeder in Christus zoals aan zichzelf en kennen geen zelfzucht. Daarom verlang ik dat ge het licht van mijn Zoon zoudt zijn, dat voor allen, die de Vader niet hebben leren kennen, voor allen, die leven in de duisternis van de zonde, van vertwijfeling, pijn en eenzaamheid, de weg verlicht en dat ge hen met uw leven de Liefde van God zoudt tonen. Ik ben bij u. Als ge uw hart opent, zal ik u leiden. Nogmaals roep ik u op: bid voor uw herders. Ik dank u."
  
• Verder gaan met vasten? Mogelijk!
  
  Veel bedevaarders zijn eens vol goede wil begonnen met op woensdag en vrijdag te vasten op water en brood, zoals de H. Maagd dat vraagt. Na enkele tijd geven enkele het echter op. Door dat te doen, verliezen ze heel wat ! Daarop willen we hier enkele eenvoudige middeltjes aanreiken om te volharden in dit zeer goede voornemen. [De boodschap over de vasten is niet bedoeld voor zieken en mensen, die een zware medicatie nemen].
  
  We weten dat vasten is: een dringende oproep van de H. Maagd beantwoorden, en dat is niet weinig ! Komt ze immers niet reeds 30 jaar om ons de beste wegen te leren om oorlogen tegen te houden en echte vrede te krijgen ? We kunnen ons reeds de inwendige overtuiging eigen maken dat het vasten veel macht heeft tegen de vijand. Dat laat de ziel toe meester te blijven over het lichaam en niet het tegenovergestelde.
  
  Sommigen zeggen dat het moeilijk is. Zeker, vasten vraagt een inspanning van de wil. Tussen twee inspanningen, welk kost het meest? Vasten volgens de raadgevingen van de Hemel [De joden vastten ook tweemaal in de week], ofwel de schade herstellen, die de niet bestreden vijand, bij ons heeft kunnen aanbrengen ? Tussen de twee is de vasten het gemakkelijkst om mee om te gaan. Pater Slavko zei: "Als men liefde heeft, vindt men middelen. Als men geen liefde heeft, vindt men verontschuldigingen."
  
  Als praktische raadgeving, herinneren we er aan dat het belangrijk is om veel te drinken tijdens het vasten. Dat voorkomt hoofdpijn. Het is af te raden te koud te drinken, warme drank is beter geschikt voor de spijsvertering.
  
  Het is voordelig brood te eten dat voedzaam is, ten minste voldoende voedzaam om te kunnen werken zonder zwakte. Het wit brood uit de handel is niet het beste. Het meel is sterk gezuiverd en behandeld. Zulk brood bevat weinig voedende elementen en verhoogt het gehalte aan suiker in het bloed. Volkoren of half-volkorenbrood laat toe gemakkelijk het vasten vol te houden.
  
  We hebben het geluk een molenaar te kennen in Ljubuski waar we bio-meel kunnen kopen, waarmee we ons vastenbrood bakken. Als we te weinig tijd hebben gebruiken we een broodapparaatje, dat brood maakt in 3 uur. Het volstaat de ingrediënten in het apparaat te doen en het brood dat er uit tevoorschijn komt is gelukt.
  
  Hier volgt een recept, dat u zal helpen uw apparaat te vullen [het loont de moeite dit te kopen]. We voegen er droge rozijnen en amandelen aan toe, voor hen, die liever een voedzamer brood hebben. [Dit behoort niet tot het oorspronkelijk plan. Het is echter beter het brood wat voedzamer te maken dan het vasten op te geven]. Dit brood zal u de vastendagen doen zegenen: Voor een brood van 600 gr. Met droge vruchten. Gebakken met een broodapparaat. Cyclus Volkorenbrood [#3 op het apparaat]. 150 g. volkorenbloem, 200 g. witte bloem, 9 gram droge gist, anderhalve koffielepel zout, 25 gram droge rozijnen [of ander gedroogd fruit], 20 gram amandelen, 20 gram zonnebloempitten, 15 gram muesli [of havervlokken] 350 ml. Lauw water – 60 ml. Olijfolie [of een andere, minder dure olie].
  
  Men brengt de gist, het meel, het zout, de rozijnen, amandelen, zonnebloempitten muesli, water en olie in het recipiënt, schakelt het apparaat in, na het te hebben geregeld. Men voegt wat water bij, als de massa niet genoeg aan mekaar houdt of wat witte bloem als ze teveel aan de wanden plakt.
  
• De koning had zich vergist! Een metafoor om over te bezinnen.
  
  Er was eens een koning, die vier vrouwen had. Hij hield van zijn 4de vrouw meer dan van de andere. Hij gaf haar mooie geschenken en omringde haar met heel veel zorgen. Hij overlaadde haar met het beste dat hij had. Hij hield ook van zijn 3de vrouw en toonde haar met fierheid aan de naburige koningen. Hij vreesde echter dat ze op een dag met een andere koning zou vertrekken. Hij hield ook van zijn 2de vrouw; Ze was zijn vertrouwelinge. Telkens hij een probleem had, overlegde hij met haar. De 1ste vrouw van de koning was zijn trouwe gezellin. Met haar had hij zijn koninkrijk opgebouwd.
  
  Op een dag viel de koning zwaar ziek. Op het punt om te sterven, begon hij na te denken: "Ik heb 4 vrouwen, maar als ik sterf zal ik alléén zijn." Hij riep zijn 4de vrouw en zei haar: "Ik heb u liever gezien dan alle andere. Ik heb u het beste gegeven van mezelf. Nu ga ik sterven, wilt ge met mij meegaan en voor altijd mijn gezellin zijn?"
  "Zijt ge krankzinnig?" antwoordde ze en zonder een woord meer ging ze weg. Dit antwoord, als een scherp mes, doorboorde het hart van de koning.
  
  Dan zei hij tot zijn 3de vrouw: "Ik heb u gans mijn leven bemind. Nu ga ik sterven, zijt ge bereid om mee te gaan?"
  "Nee, antwoordde ze, het leven is te mooi. Als ge dood zijt zal ik hertrouwen." Dit antwoord verraste de koning en was er heel triestig van.
  
  Dan zei hij tot zijn 2de vrouw : "In mijn moeilijke momenten, ben ik steeds bij u gekomen. Ge hebt me altijd geholpen. Nu ga ik sterven, wilt ge me volgen?"
  "Het spijt me dat ik u niet kan volgen, antwoordde ze, maar ik beloof u een heel mooie begrafenis."
  
  De koning was heel overstuur. Gans zijn leven had hij zich in de gevoelens van zijn vrouwen vergist. Toen hoorde hij een stem : "Ik zal u volgen, ik zal bij u blijven, waar ge ook gaat." Het was zijn 1ste vrouw. De koning keek haar aan en was vol schaamte: Ze was mager, ziek, gelaten. Toen zei hij: "U had ik meest van al moeten beminnen, toen ik het nog kon."
  
  In werkelijkheid hebben we allen vier echtgenoten : De 4de is ons lichaam, hoeveel zorg we er ook aan besteden, op de dag van onze dood zal het ons in de steek laten. De 3de is onze rijkdom en onze sociale stand. Op de dag van onze dood nemen we niets mee. De 2de zijn onze vrienden en onze familie. Ze zijn voor ons een grote steun, maar op de dag van onze dood is het organiseren van onze begrafenis het enige, wat ze nog kunnen doen.
  
  Onze 1ste echtgenoot is onze ziel, die we dikwijls vergeten en die we dikwijls slecht behandelen. Zij is nochtans de enige die ons overal zal vergezellen. Neem de tijd om haar te verzorgen en te onderhouden opdat ze mooi en heilig zou zijn, doe haar nu schitteren! Daarna zal het te laat zijn! [Onbekende auteur]
  

• Op 2 december 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door : "Lieve kinderen. Als een moeder ben ik bij u om u door mijn liefde, mijn gebed en mijn voorbeeld te helpen zaadjes van toekomst te worden, zaadjes die zullen uitgroeien tot sterke bomen en hun takken zullen uitspreiden over de hele wereld. Vooraleer zaden te worden van toekomst, bid de Vader dat Hij u uw nalatigheden zou vergeven. Mijn kinderen, alleen een zuiver hart, vrij van zonde, kan zich openen en enkel eerlijke ogen kunnen de weg zien, langs waar ik u wens te leiden. Als ge dat zult kennen, zult ge de liefde van God kennen, ze zal u gegeven worden. Dan zult gij ze aan de anderen geven als een zaadje van liefde. Ik dank u."
  
  De H. Maagd vroeg ons nogmaals te bidden voor onze priesters.
  
• Deze foto zou sommige mensen kunnen verwonderen
  
  Dit beeldje van het Kindje Jezus heeft een weinig alledaagse geschiedenis. Een Franciskaan van de Cava Dei Tirreni [in de omgeving van Salerno] ging in oktober 2010 naar Israël en vond er dit beeldje. Hij kocht het onmiddellijk. Terug in Italië zette hij het pakje in een lokaal van het klooster en ging slapen. ’s Anderdaags werd hij gewekt door een zeer zacht stemmetje : “Doe open, ik stik !”. Hij schrok en dacht dat het stem was van zijn overleden moeder. Wat later deed hij het pakje open, dat hij uit Israël had meegebracht en daar vond hij het beeldje, dat bloedtranen weende. Hij riep zijn bisschop, die op die dag juist in het klooster was. Ook hij stelt verse tranen vast op het gelaat van Jezus. Onmiddellijk werden de autoriteiten er bij geroepen, experten, enz …
  
  Na lange analyses blijkt het feit authentiek te zijn. Geenenkele trucage. Het bloed is echt menselijk bloed en heeft dezelfde kenmerken als het bloed op de lijkwade van Turijn. Een jaar later, 24 oktober 2011, wordt het beeldje ter verering van de gelovigen uitgesteld.
  
  Kerstmis nadert en we hebben de kribbe reeds klaar gemaakt. Het Kindje Jezus zal er in gelegd worden en we zullen de familie verzamelen om het te vereren, te aanbidden en ons te verheugen in zijn komst tussen ons. En nochtans, een jaar geleden weende dit beeldje bloedtranen ! Wat wil dit zeggen ? Welke boodschap wil Hij ons geven ? Waarom versmacht Hij in zijn doos ? Hij zei : “Wat ge aan de minste van de mijnen gedaan hebt, hebt ge aan Mij gedaan”. Welnu, wat hebben we gedaan? Of wat hebben we nagelaten te doen?
  
  We hebben de geschiedenis van Kerstmis opgesmukt, sierkransen rond de stal gehangen en lampjes [In de stal was er geen licht], we hebben dat allemaal heel aangenaam gemaakt om te zien. Maar men kan zich afvragen : “Kindje Jezus, moest Ge vandaag tot ons spreken, wat zoudt Ge dan zeggen? Waarom weent Ge? Welke dodelijke angst doet U vandaag bloedtranen wenen ? In welk nieuw Getsemani is uw aanbiddelijk hartje, dat enkel liefde is, vandaag gedompeld?
  
  Ieder kan zich Zijn antwoord inbeelden. Deze tranen mogen echter niet ontsnappen aan onze aandacht, ze schudden ons dooreen ! Ja, wat hebben we nagelaten te doen? Meer dan ooit hebben we immers de gelegenheid de tranen van dit kindje af te wissen ! We kunnen allemaal ten minste één van deze bloedtranen drogen, en dat door een eenvoudig gebed met het hart, door te verzaken aan een zware zonde, door het vaste voornemen iemand te vergeven, door een vasten te offeren voor een moeder die het plan heeft om haar kind te aborteren, door een bezoek aan een buur, die door eenzaamheid gebroken is, door een discrete gave aan een huismoeder, die geen uitweg meer ziet … Het Kindje Jezus is zo nederig, dat het alles aanvaardt, zelf het geringste teken van genegenheid ! Is 25 december niet Zijn verjaardag ? Heeft Hij niet het recht op de eerste plaats in onze vieringen en de mooiste geschenken aan onze kerstboom?
  
  Kindje Jezus, door uw onschuld, kom onze harten genezen, die versmachten onder de ijdele zorgen van de wereld ! We willen U niet meer laten zuchten in uw gesloten doos, terwijl we ons ver van U te vermaken. Integendeel, we open U wijd onze deuren ! We willen U steeds en overal bij ons nemen, U dragen aan ons gewonde hart als het Kind van de familie waar we fier over zijn! Gij zijt immers het "mooiste van alle mensenkinderen en de genade ligt op Uw lippen." Wees niet bang, Kindje Jezus, we zullen U geen pijn doen, blijf bij ons, zonder U zijn we niets! Gij zijt onze vreugde en onze glorie!
  
• De heiligen wachten u op!
  
  Vergeet niet op Kerstdag of met Nieuwjaar de naam te trekken van een heilige opdat hij uw reisgezel zou zijn voor 2012! Een voorbeeld: Iemand trok de H. Vincentius a Paulo [feest op 27 september] en ontving een woord van hem om te beleven: "De Heer neemt steeds zelf het werk ter hand als Hij alle menselijke middelen terzijde zet en ons vraagt te doen wat onze krachten te boven gaat." Hij kreeg ook een intentie : "Bid voor hen die de moed verliezen tegenover een hindernis."
  
• Een familie op onze weg
  
  Onlangs verheugde Zuster Briege McKenna ons met haar aanwezigheid hier. Het is deze zuster, die samen met Pater Kevin Scallon doorheen gans de wereld reist om Jezus te laten beminnen in de Eucharistie en, onder andere, haar gave van genezing uit te oefenen. Ook Pater Kevin heeft heel wat te vertellen…
  
  Toen hij zich op een dag naar zijn neef begaf om Kerstmis te vieren, viel hij in panne om 9 uur ’s avonds. Onmogelijk om de wagen terug in gang te krijgen. Hij had echter nog een uur rijden voor de boeg. Het was Kerstavond en sinds hij Dublin verlaten had, had hij geen enkele auto, geen levende ziel meer ontmoet. In het maanlicht zag hij een huisje tegenover de plaats waar hij geparkeerd stond. Er brandde wat licht achter het venster. Hij besloot deze mensen te gaan vragen om hun telefoon te mogen gebruiken om zijn neef te verwittigen. Hij opende het houten hek, volgde het pad en klopte aan de deur. Er was immers geen bel. Na een eindje opende een redelijk jonge man de deur. Hij verwelkomde hem hartelijk. Toen hij naar binnen keek, zag de priester een jonge vrouw met een kindje in haar armen. Ze hield het hoofdje van de baby tegen haar wang. Ze glimlachte naar Pater Kevin terwijl deze aan de man vroeg om te mogen telefoneren. Deze antwoordde: "We hebben geen telefoon, maar als ge terug naar de stad gaat, is daar een fietsenverkoper, die u zal laten telefoneren. Ge kunt zijn huis niet missen, het staat rechts van de supermarkt." De priester dankte het koppel en wenste hen een Zalig Kerstfeest. "Mag ik mijn wagen voor uw huis laten?" vroeg hij aan de man. "Natuurlijk, zei hij, ik zal hem in het oog houden."
  
  En zo keerde de priester in deze mooie nacht, in het licht van de maan, te voet terug naar de stad tot aan de fietsenwinkel. Onderweg bleef hij in gedachten bij zijn ontmoeting met het jonge koppel en hun baby, vooral aan de eigenaardige geur in het huis. Het was geen Ierse geur. Hoe kwam het dat hij hem deed denken aan zijn recente reis naar het Heilig Land? En waarom was het huis enkel met kaarsen verlicht?
  
  De fietsenmaker opende zijn deur en liet de priester zijn probleem uitleggen. Hij liet hem naar zijn neef bellen en intussen bood zijn vrouw de priester thee aan en een stukje van de Kersttaart. Hij aanvaarde graag. Ze sprak van de tijd, hoe de kerstperiode dit jaar kalm geweest was, enz … Na een klein uurtje kwam de neef aan. Ze namen afscheid van de fietsenmaker en zijn vrouw, stopten even aan de auto in panne en stelden vast dat de riem van de ventilator weg was. Ze lieten de auto voor de nacht achter en zetten hun weg verder. ’s Anderendaags gingen ze hem halen met een technieker van de streek. Eens de herstelling achter de rug, wilde de priester het jonge koppel gaan groeten in het huis aan de overkant. Hij ging naar het houten hek maar vond het niet. Er was enkel een haag en wat verder, een gewoon veld. Zo ver men kon zien, was er geen enkel huis te bespeuren.
  
  Tijdens de terugrit bleef de neef maar praten. Pater Kevin, hij, bleef heel stil. Het was het Feest van de Heilige Familie.

• Op 2 januari 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis, omringd door een grote menigte, vooral Italianen. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag roep ik u op tot eenheid in Jezus, mijn Zoon. Mijn moederlijk hart bidt, dat ge zoudt mogen begrijpen dat ge Gods familie zijt. Door de geestelijke vrijheid van wil, die de Hemelse Vader u gegeven heeft, zijt ge geroepen om de waarheid, het goede en het slechte, te herkennen. Moge het gebed en de vasten uw harten openen en u helpen de Hemelse Vader te kennen door mijn Zoon. Door de Vader te ontdekken, zal uw leven er op gericht worden Gods wil te doen en Gods familie te verwezenlijken, zoals mijn Zoon het verlangt. Ik zal u niet alleen laten op deze weg. Dank u!"
  
  Aan het einde van de verschijning, zei Mirjana aan de Gospa: "We zijn allen naar u gekomen met onze pijnen en onze kruisen. Help ons, wij smeken U!" Toen heeft de Heilige Maagd haar armen naar ons uitgestrekt en ze zei: "Open uw harten voor mij! Geef me uw pijnen! De moeder zal u helpen."
  
• 50 redenen om te danken!
  
  Aan het einde van het jaar hebben we hier in huis een traditie: We schrijven een dankbrief naar de Heer. De bedoeling is om minimum 50 punten te vermelden, 50 momenten, waar we tijdens het voorbije jaar geraakt werden door de liefde van de Heer, door zijn gunsten en door zijn hulp.
  
  Op het moment zelf, schrikken de nieuwelingen: "50 punten! Ik vind er nooit zoveel!" Het is een feit dat we nog heel weinig de gewoonte hebben om God te danken, we zijn vlugger bereid om Hem te vragen als we in nood zijn, soms ontvangen we zijn gaven zelfs als een verworvenheid. Gospa herinnert ons dikwijls aan het belang van God te danken voor alle kleine en grote gaven, die Hij ons geeft.
  
  Spring even binnen in een kerk of zet u voor uw gebedshoekje en, met de hulp van de Heilige Geest, overloop gans het voorbije jaar. Ge zult genoeg hebben om meerdere pagina’s te vullen! De vrucht van deze akte van dankzegging is de vreugde en ook de genezing van heel wat wrok! Zij, die hun brief naar Medjugorje willen zenden, om hem aan de voeten van de Heilige Maagd neer te leggen, mogen hem naar ons zenden. Een prachtig geschenk voor Haar!.
  
• Ten minste 3 maal 30 jaar! Volgens chronologische volgorde zijn er dit jaar drie belangrijke evenementen te herdenken:
  
  
  • De 30e verjaardag van de geboorte van Marthe Robin in de Hemel [6 februari 1981]. Ze was een grote Franse mystica, waarvan het proces tot zaligverklaring aan de gang is.
  • De 30e verjaardag van het martelaarschap van Johannes-Paulus II bij de aanslag op het St. Pietersplein [13 mei 1981]
  • De 30e verjaardag van de verschijningen van de H. Maagd in Medjugorje [24 juni 1881].
    
  In het Eerste Verbond zien we dat God veel belang hecht aan de verjaardagen. De Joden zijn het volk van de herinnering en God heeft hen gelast de belangrijkste gebeurtenissen van de heilsgeschiedenis met vurigheid te herdenken. De grote meerderheid van de Joodse en Christelijke feesten zijn verjaardagen. Bij die gelegenheden geeft God bijzondere genaden.
  
  Reeds tijdens haar leven "reisde" Marthe Robin naar mensen die wanhoopten en zich klaar maakten voor een zelfmoord. Moge haar vurig gebed meer dan ooit dit werk van medelijden verder zetten, vooral in deze tijden, nu te veel jongeren eerder voor de dood kiezen dan voor het leven. "Het zijn niet de woorden, die ik u zou willen zeggen, die het werk van God in u helpen, maar vooral mijn gebed", zei ze aan iemand, die leed.
  
  Reeds tijdens zijn leven vulde Johannes-Paulus II de wereld met het licht van Christus. Laten wij om zijn vurig gebed smeken! Dat het, meer dan ooit de mensen naar de levende God zou trekken en hen beletten in de handen te vallen van de vijand. Ik geloof dat zijn zaligverklaring als een geestelijke ontvlamming zal zijn voor de wereld! Moge hij ons helpen om een beschaving op te bouwen van liefde en om de cultus van de dood te overwinnen, die zich gevaarlijk verspreidt.
  
  En Medjugorje! Wat bereidt de H. Maagd voor, voor deze 30e verjaardag? Ze bewaart het voor ons als een verrassing. Voor hen, die nog twijfelen, is dit het moment om te komen. Wie weet of de dagelijkse verschijningen meer dan 30 jaar zullen duren?
  
• Nado Clilic is teruggekeerd naar de Vader. Enkele dagen geleden heeft een dierbare vriend hier in het dorp ons onverwacht verlaten. Nado was een gekende figuur in het dorp, zijn geloof was als in de rots gebeiteld. Hij was geboren in een van die kleine hoevetjes aan de voet van Krizevac en kreeg een harde opvoeding. Als kind liep hij kilometers ver naar school, of het sneeuwde of 40° warm was, altijd zonder schoenen en zelfs zonder hoop er ooit te zullen dragen. Deze families hadden toen enkel God als zekere vriend. Ze baden zoals ze ademden. Ze hebben de Heilige Maagd aangetrokken, die reeds heel vroeg aan de zieners zei: "Ik heb dit dorp gekozen omdat ik hier echte gelovigen heb gevonden".
  
  Nado kende God van binnen uit. Hij viel op door zijn nooit verblekende vreugde, ondanks het zware werk dat hij moest doen op de kleine hoeve en op de velden. Nooit zocht hij zijn eenvoud van zijn leven op te geven, terwijl anderen trachtten pensions te bouwen.
  
  De tradities bewaarde hij intact. Nooit zou hij een maaltijd begonnen zijn zonder gebed en God te hebben gezegend. Elke zaterdag besprenkelden zijn vrouw en hijzelf het huis en de omgeving met wijwater. In Medjugorje is het gebruik van de Sacramentaliën niet verloren gegaan, zoals bij ons. Als hij iemand de Naam van God of van de Heilige Maagd hoorde vervloeken, had hij de adem afgesneden en leed tot tranen toe. Hij beminde God met heel zijn hart en telkens hij een ogenblik vrij was, las hij de Bijbel. Hij zei: "Ik ga mijn boek lezen". Hij verslond hem en kende er ganse passages uit van buiten. Daaruit putte hij veel wijsheid. Ook een grote menslievendheid. Op een dag ontdekte hij een zware onrechtvaardigheid, die zijn vrouw en hem werden aangedaan. Hij had kunnen optreden tegen de betrokken personen en recht verkregen hebben. Maar hij zei: "Laat maar! God ziet het! Hij zal ons niet in de steek laten".
  
  Op deze 30e verjaardag geeft ik dit getuigenis omdat het nodig is dat wij bidden voor de jonge generatie in Medjugorje, die geboren is in materiële welstand en grote bekoringen moet trotseren. Moge de Heer hen behoeden voor het kwaad en het virus van het modernisme. Johannes-Paulus II heeft het aan meerdere mensen gevraagd: "Beschermt Medjugorje!"

• Op 2 februari 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning in Italië. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Ge verzamelt u rond mij, ge zoekt uw weg, ge zoekt, ge zoekt de waarheid en ge vergeet het belangrijkste: Ge vergeet om goed te bidden. Uw lippen spreken een oneindig aantal woorden uit maar uw geest merkt niets. Zwervend in de duisternis, stelt ge u God zelf voor volgens uw eigen inzicht en niet zoals Hij echt is in zijn liefde. Lieve kinderen, het echte gebed komt uit het diepste van uw hart, uit uw pijnen, uit uw vreugden, uit uw zoeken naar de vergeving van de zonden. Het is de weg van de kennis van de echte God en langs daar ook van de kennis van uzelf, want ge zijt geschapen naar zijn Beeld. Het gebed zal u brengen naar de vervulling van mijn verlangens, van mijn zending hier met u: De eenheid in de familie van God. Dank u."
  
  De H. Maagd zegende alle aanwezigen, ze dankte ons en nodigde ons uit om te bidden voor de priesters.
  
• In Egypte worden de boodschappen van Gospa verder verspreid. Bij de huidige gebeurtenissen blijven onze vrienden bidden en ze blijven in vrede. Ze verlaten zich op Hem, die alles kan en die mooie dingen voorbereidt. De verantwoordelijke voor "Enfants de Medjugorje" in Cairo zei me zo te bidden: "Jezus, vergeet niet dat Egypte U beschermd heeft, toen Ge nog klein waart. Welnu, bescherm nu Egypte!"
  
  Laten we hen steunen met ons vurig gebed en moge dit "Bescherm Egypte" zich ook uitbreiden tot gans het Midden-Oosten!
  
• Op 6 februari hebben we 30 jaar gevierd van de geboorte van Marthe Robin in de Hemel. Ziehier, bij deze gelegenheid en in verband met de boodschap van 2 februari over het gebed, een zo mooi citaat uit de geschriften van Marthe van 29 januari 1930: "Laten we bidden: voortdurend het gebed met het hart, soms het gebed met de lippen. Jezus heeft ons de formule gegeven, zo kort en zo volledig: "Het Onze Vader".
  
  Laten we ons gebed niet opzeggen, laten we het bidden! Het is de ziel die onze bewegingen moet bevelen. Het is onze ziel die onze knieën moet plooien, ons lichaam doen buigen, het is de ziel, die onze handen moet vouwen, onze oogleden doen sluiten of onze blikken naar de Hemel moet richten. Het is de ziel die, opstijgend naar God, gans het wezen meetrekt.
  
  Bidden is het belangrijkste, het meest dwingende van onze plichten! Laten we dus bidden en mogen al onze gebeden, onze gezangen opschieten uit ons hart als vlammende liefdespijlen. Laten we onze pijnen, onze offers, ons werk offeren, laten we ons versterven, laten we boete doen voor een missionaris, voor de priesters, onze herders, laten we hen helpen in hun werk als apostelen! Laten we beminnen voor hen die strijden. De gemeenschap van de heiligen: dat is de onderlinge en broederlijke hulp..."
  
• De boodschap van 25 januari is met geestdrift ontvangen door alle vrienden van Medjugorje! We moeten toegeven dat Gospa ons maar zelden gelukwenst omdat we open staan voor haar oproep en voor de liefde van God! Als moeder geeft ze een boodschap voor al haar kinderen. Bij haar kinderen zijn er, die naar haar luisteren en anderen, die niet naar haar luisteren. Ze lijdt voor hen, die niet luisteren en ze doet alles om hen te winnen. Er was echter ook een boodschap nodig om diegenen te bemoedigen die ze zo mooi als "de meesten van hen, die "ja" gezegd hebben" beschrijft. Moge ieder van ons behoren tot deze gezegende "menigte" en volharden in het "Ja", zoals zijzelf heeft volhard in het Ja, dat ze gegeven heeft in Nazareth.
  
  Een persoonlijk getuigenis. Toen de Heer Jezus me in april 1976 riep om me helemaal aan Hem toe te wijden, deed ik een Heilig Uur voor het Heilig Sacrament. Ik herinner het me nog heel goed, alsof het gisteren was. Verschillende zaken hebben me toen getroffen in deze bijzondere tijd tussen zijn zeer duidelijke oproep om zijn bruid te worden en mijn antwoord [dat ook zeer duidelijk moest zijn: ofwel Ja, ofwel Nee!]
  
  Jezus liet me volledig vrij. Geen enkele druk, geen enkele "sentimentele chantage," geen enkele aandrang zelfs! Met hetzelfde gemak kon ik Ja zeggen of Nee. Jezus sprak me aan als een arme, niet als een rijke, die zou getracht hebben me te bekoren met mooie beloften. Jezus toonde me zulk een grote liefde dat ik begreep dat niemand ter wereld me zou kunnen beminnen, zoals Hij me beminde.
  
  Na een minuut ben ik dan ook voor Hem door de knieën gegaan en heb ik Hem mijn Ja gegeven. Als ik terug denk aan die minuut stilte, waarin Jezus wachtte op mijn antwoord en met welk een gemak ik Hem ook Nee had kunnen zeggen, dank k nu dat ik voor het Ja heb gekozen! En wat als ik Nee had gezegd? Ik had toen geen enkel idee van het plan, dat Hij had voor mijn leven, ik wist maar één ding: Dat ik mijn leven met Hem en voor Hem zou beleven. Dat alleen vervulde me met vreugde! Na zovele jaren, terwijl zijn plan voor mijn leven elke dag wat duidelijker wordt, kan ik op vandaag zeggen dat het vooral Hij is, die op die dag Ja gezegd heeft, vermits Hij, meer dan men zich kan voorstellen, trouw gebleven is. Mijn heel klein Ja, zo fragiel en dikwijls zo gemengd, Hij neemt het, zoals het is, om het om te vormen, om het te maken als het zijne en het de Vader aan te bieden.
  
  Als ik naar de wereld van vandaag kijk, de conflicten, de scheidingen, de doodstrijd van ontredderde families, hoezeer dank ik dan de Heer dat Hij me op die dag dit offer gevraagd heeft en dat Hij tevreden was met dit kleine Ja, fragiel maar eerlijk, om me mee te nemen in zijn boot ... en welke boot! Soms maakt hij water, de stormen doen hem soms hevig schudden, maar hij zal niet vergaan. Jezus zit er in.
  
  Dit alles om met deze zekerheid met u te delen: Ja zeggen aan God, dat is het mooiste avontuur, dat men op aarde kan beleven. Men zal er nooit spijt van hebben Ja te hebben gezegd aan God!

• Op 2 maart 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning in aan het Blauwe Kruis omringd door een wat minder grote menigte wegens de winter Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Mijn moederlijk hart lijdt vreselijk als ik naar mijn kinderen kijk die koppig de voorkeur geven aan wat menselijk is boven wat van God is, naar mijn kinderen, die, ondanks alles wat hen omringt en ondanks alle tekenen, die hen gezonden worden, menen dat ze zonder mijn Zoon kunnen op weg gaan. Ze kunnen dit niet! Ze gaan naar het eeuwig verderf. Het is daarom dat ik u verzamel, gij, die bereid zijt uw hart voor mij te openen, die bereid zijt apostelen te zijn van mijn liefde, die bereid zijt om me te helpen, zo dat ge door de liefde van God te beleven, een voorbeeld kunt zijn voor hen, die deze liefde niet kennen. Moge het vasten en het gebed u daarin de kracht geven en ik zegen u met de moederlijke zegen in de naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest. Dank u..
  
• Op 18 maart 2011 verscheen O. L. Vrouw aan Mirjana voor haar jaarlijkse verschijning, eveneens aan het Blauwe Kruis. Daarna gaf ze de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Ik ben bij u in de naam van de grootste liefde, in de naam van de algoede God, die tot u genaderd is langs mijn Zoon en die u de echte liefde heeft getoond. Ik verlang u mee te nemen op de weg van God. Ik verlang u de echte liefde te leren opdat de anderen deze liefde in u zouden zien en opdat gij ze zoudt zien in de anderen, dat ge voor hen een broeder zoudt zijn en dat de anderen in u een barmhartige broeder zouden zien. Lieve kinderen, wees niet bang om me uw harten te openen. Door mijn moederlijke liefde zal ik u tonen wat ik van ieder van u verwacht, wat ik verwacht van mijn apostelen. Kom met me mee! Ik dank u".
  
  De H. Maagd riep ons op om te bidden voor de priesters. "Nogmaals leg ik er de nadruk op, zei ze, met hen zal ik overwinnen".
  
• Voor een betere Vasten. Tijdens mijn verblijf in Italië, hebben we iets nieuws beprefd in het beleven van de Vasten en dat zou ik met u willen delen. Het zal menige familie of gemeenschap inspireren.
  
  Van de eerste maaltijd af in Sassuolo, samen met een tiental vrienden, heb ik voorgesteld onder ons in het geheel niet over voedsel te praten, maar er op te letten enkel over onderwerpen te spreken, die het licht in onze zielen zou kunnen vermeerderen en ons zo zou laten groeien. Natuurlijk hadden we het over Jezus, over wat Hij ons recent nog had willen zeggen langs het Evangelie of langs een gebeurtenis in ons leven. Het resultaat liet niet op zich wachten! Aan het einde van de maaltijd hadden we het moeilijk om mekaar te verlaten, iedereen wilde immers deze onderwerpen verder bespreken. Zozeer waren onze harten ontvlamd. Een beetje zoals de leerlingen van Emmaüs [alle verhoudingen in acht genomen!]. De aanwezigheid van Jezus tussen ons was voelbaar en we hadden de lust om Hem te zeggen: "Nog! Blijf nog bij ons!"
  
  Het volstaat de beslissing te nemen voor het eten. We hebben de gewoonte aan tafel te gaan zonder na te denken over dit groots moment, dat door God gewild is. We praten dan over alles wat ons door het hoofd gaat. Zo is het dan gemakkelijk te spreken over dingen, die niet zo belangrijk zijn, of zelfs, ongelukkiglijk, kwaad te spreken over de naaste! Deze tijd tezamen kan nochtans een prachtig moment zijn van delen, waarbij ieder er zorg voor draagt het Koninkrijk van God te doen groeien in het hart van zijn tafelgenoten. Als we dit beslissen tijdens het zegeningsgebed aan het begin van de maaltijd, stellen we heel vlug vast dat God naar de afspraak komt [Hij is nog zo blij voor een keer uitgenodigd te zijn!] en de maaltijd neemt een heel andere wending.
  
  Een Kroatische grootmoeder had de gewoonte elke dag naar de H. Mis te gaan. Als ze thuis kwam, deelde ze met de huisgenoten over wat de priester tijdens de preek gezegd had. Op een dag, in het begin van de verschijningen, kon ze om gezondheidredenen niet naar de kerk gaan. Haar familie ging echter wel. Toen ze thuis kwamen vroeg ze wat de pater had gezegd. Die avond had de pater immers aan alle parochianen gevraagd zich er toe te verbinden de avond door te brengen zonder één enkel woord te zeggen dat tegen de naaste was. Bij dat nieuws, riep de grootmoeder uit: "Maar, waarover gaan we dan praten?"
  
  Op aarde heeft Jezus zelf gehouden van dit bevoorrechte moment, dat de gezamenlijke maaltijd is. Moge dit moment voor ons een tijd van zegen worden en niet de gelegenheid om leegte te brouwen of om te zondigen. Dikwijls stel ik vast dat Jezus tegemoet komt aan de wens van wie vraagt: "Heer, gebruik me tijdens deze maaltijd opdat Hij tot uw eer zou verlopen!"
  
• De tragedie in Japan. We zijn allen getroffen door de beelden en het nieuws uit apan. Verre van er nog meer commentaar aan toe te voegen, wil ik hier nogmaals herinneren aan de middelen die Gospa ons gegeven heeft en die de meest effectieve middelen zijn om nieuwe aardbevingen te vermijden. De moeder van de Schepper zegt ons: "Enkel met vasten en gebed kunt ge oorlogen doen ophouden, oorlogen verhinderen ..." en vaak vergeten we het einde van die boodschap: "de natuurwetten opheffen".
  
  Het lijkt er inderdaad op dat de aarde kreunt onder de duisternissen, die onze mensheid overdekt, die het zonder God wil doen. Maar heeft de H. Maagd ons onlangs nog niet gezegd dat ze de hoop niet opgaf? Heeft ze ons niet gesproken over een "nieuwe tijd", over een tijd van vrede, waar haar hart met ongeduld op wacht? We kunnen de tijd van beproeving verzachten en inkorten!
  
  Ik ontmoet veel mensen, die begonnen zijn met vasten volgens haar voorschriften, maar die na verloop van tijd er weer mee hebben gestopt, ontmoedigd tegenover de strijd of om andere redenen. Nee, we moeten volhouden! De uitdaging is te groot! Teveel broeders en zusters, die God niet kennen hebben onze toewijding en onze trouw nodig. De H. Maagd heeft nog boodschappen om ons te geven, vandaag zegt ze ons: "Ik zal u tonen wat ik van ieder van u verlang, wat ik verlang van mijn apostelen". Laten we bij haar blijven, ze zal immers aan elkeen zijn bijzondere rol laten zien in deze tijd van beproeving. Ze rekent zo sterk op ons!
  
  Concreet: we kunnen veel doen voor de slachtoffers van de ramp:
  
  
  • Voor degenen, die omgekomen zijn, kunnen we voor hun zielenrust minstens één H. Mis laten opdragen. Dat is een sterk gebaar van naastenliefde.
  • Voor de overlevenden, voor hen, die alles verloren zijn, voor hen die gewond zijn en voor hen die vrezen de volgende slachtoffers te zijn, kunnen we met gans ons hart bidden en vasten. We kunnen hen ook onze bewaarengelen zenden om hen te helpen en hen te bemoedigen op hun kruisweg. Dat zal voor hen een hulp zijn, die rechtstreeks uit de Hemel komt want menselijke hulp heeft haar beperkingen.
    
• Feest van de H. Jozef, op 19 maart. Niemand heeft er ooit spijt van gehad de H. Jozef te hebben gekozen als patroon en als gids van zijn familie. Ook als hartsvriend. Het is hij, de "voedstervader van de Zoon Gods" die het best kan voorzien in onze tijdelijke en onze geestelijke noden. Laat hem niet werkeloos! Hier in Medjugorje is zijn hulp voelbaar, telkens we hem aanroepen. Families, die in moeilijkheden zijn, hebben er heel veel baat bij. Ook na zijn feest kunnen we b.v. zijn litanie bidden.

• Op 2 april 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte die de Podbrdo bedekte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Met moederlijke liefde verlang ik het hart van ieder van u te openen en u persoonlijke eenheid te leren met de Vader. Om dit te aanvaarden, moet ge begrijpen dat ge belangrijk zijt voor God en dat Hij u persoonlijk roept. Ge moet begrijpen dat uw gebed een gesprek is van een kind met de Vader, dat liefde de weg is waarmee ge u moet doen kennen ... liefde voor God en voor uw naaste. Dat is, mijn kinderen, de liefde, die geen grenzen kent, dat is de liefde, die voortkomt uit de waarheid en tot het einde gaat. Volg mij, mijn kinderen, zodat anderen, door de waarheid en de liefde in u te erkennen, u kunnen volgen. Dank u.
  
• Vol bewondering kom ik terug van een lange reis in Zuid-Oost Azië. Hier vlug enkele belevenissen:
  
  
  • In Kota Kinabalu [Maleisië], terwijl we zingend het Rozenhoedje van de Barmhartigheid aan het bidden waren, begon een van de assistenten, die maar heel wazig zag, plots duidelijk te zien en dit klaar zicht verbeterde nog gans de dag. Dank U, Jezus!
    
  • In Kuching [Maleisië] werd onze vriendin Maria gealarmeerd door een zeer angstige collega van op haar werk, een familievader, wiens kindje prematuur geboren was aan 7 maanden. Het kindje moest een zeer gevaarlijke operatie ondergaan, omdat het een waterhoofd had [Hydrocephalie]. Maria besloot om voor het kindje te gaan bidden en nam enkele rozenblaadjes mee, die door O. L. Vrouw in Medjugorje gezegend waren. De ouders van het kindje zijn Anglicanen en namen het voorstel voor gebed aan. Maria zei de vader het rozenblaadje op het hoofdje van het kindje te leggen en een "Weesgegroet" te bidden. Hij kende dat gebed. ’s Anderendaags, de dag waarop de operatie moest doorgaan, kon men deze annuleren omdat het vocht spontaan verdwenen was. De dokter kon niet uitleggen hoe dat kon. Dank U Maria!
    
  • In Djakarta [Indonesië] kwam een koppel bij een van onze bijeenkomsten luisteren naar de boodschappen van Medjugorje. Ze hadden hun dochter meegebracht. Toen ik uitlegde hoe de Satan tegenwoordig geniepig bij de mensen werkt langs sommige occulte praktijken, zoals het dragen van amuletten, talismannen of andere voorwerpen, die uitgedeeld worden door tovenaars [vermomd als liefdevolle mensen], voelde het meisje zich geviseerd. Ze droeg, inderdaad, aan de hals een voorwerp, dat iemand haar gegeven had met de raad het te dragen om "geluk te hebben".
    
    De persoon had haar gezegd: "Pas op! Doe het nooit af, want als ge dat doet zult ge ongeluk hebben!" Toen ze haar ouders na de bijeenkomst dit vertelde zeiden deze haar het voorwerp weg te werpen. Het meisje had echter teveel schrik en weende. Toch besloot ze het aan de priester te geven, die er bij was. Dezelfde avond nog zond ze een boodschap aan haar ouders om hen te danken. Sinds ze zich immers van het voorwerp ontdaan had, ondervond ze een innerlijke vrede, die ze tevoren nog nooit zo sterk gevoeld had in haar leven. Gans haar lichaam was bevrijd van een zware benauwdheid, die haar voordien bedrukte ter hoogte van haar wervelzuil en haar hoofd. Nu weende ze van vreugde en naderde tot Jezus. De vrees was weg. Dank U, Jezus!
    
  • In China kon ik weeshuizen bezoeken, die door Katholieke zusters beheerd worden. Bijzonder was ik getroffen door een in het noorden van het land. Alle zusters zijn jong. Hun werk bestaat er in verlaten kinderen op te nemen en te verzorgen. Volgens de Chinese wet hebben de families enkel recht op één kind [hier en daar op twee]. Als een kind dan gehandicapt geboren wordt, willen de families een ander en ze leggen het gekwetste kindje anoniem voor de deur van de zusters. In dit weeshuis zijn er evenveel zusters als kinderen en er zijn evenveel postulanten als zusters. Sommige kinderen lijden veel. Het is niet moeilijk in hen het gelaat te zien van de onschuldige en gekruisigde Jezus.
    
  Nu we Goede Vrijdag naderen, dank ik God dat Hij me op die manier zijn Zoon in doodstrijd getoond heeft en ook de grootheid van de roeping van deze zusters, die Hem met zoveel liefde en toewijding verzorgen. Ze kennen de waarde van het lijden, dat de Vader wordt aangeboren samen met dat van Christus. Hun leven is als een permanente H. Mis. Daar waar de mens niet beschouwd wordt in zijn eeuwigheid maar enkel naar waarde geschat volgens zijn werelds rendement, zijn deze zusters een lichtend teken, een zon, die China verlicht. Moge hun voorbeeld ons inspireren in deze Goede Week en moge ons deemoedig gebed hen ondersteunen! Op een dag, in het eeuwig licht van God, zullen we met verrassing zien wie er onder ons het mooiste waren op deze aarde en hoeveel genaden we te danken hebben aan het offer van deze, door de wereld misprezen en verworpen mede-verlossers.
  
• Hij is levend! Hij bestaat werkelijk!"
  
  In Singapore vond ik een vriend terug, die ik op een dag in Medjugorje heb ontmoet: Pater Michaël Lim, een baby-priester [zo genoemd, omdat hij nog maar een maand gewijd is]. Hij bracht een mooi getuigenis. Chinees van afkomst, hoewel in Singapur geboren, Boeddhist, kende hij niets van het Christelijk geloof en wilde er ver van blijven. Zijn oudere zuster, Violet, werd tijdens haar adolescentie zwaar ziek en moest veel pijnlijke operaties ondergaan. Een was bijna dodelijk, en haar toestand ging vlug achteruit. Aan een rolstoel geluisterd was ze oorzaak van veel zorgen voor haar familie, die niet bij machte was om haar te helpen.
  
  In juni 1995 raadde Rose [katholiek] Michaël aan haar mee te nemen naar een kerk waar men bezig was een charismatische genezingsdienst te organiseren. Michaël aanvaardde. Hij was immers bereid gelijk wat te proberen om zijn zus te helpen. Tijdens het gebed voelde hij zich niet lekker. Hij vond alles eigenaardig en zelfs belachelijk. De mensen baden de een voor de ander, hieven de handen op zonder schroom en loofden God met luide stem. Voor hem allemaal rare dingen. Hij vroeg zich af waar hij terecht gekomen was!
  
  Rose zei hem te bidden tot Jezus opdat Hij zijn Heilige Geest zou zenden door de priester, opdat deze Violet zou zegenen. Michaël begreep niets van deze woorden. Voor de eerste keer richtte hij zich echter tot Jezus en zei: "Laat haar lopen en ik zal in U geloven!" De priester naderde en bad voor Violet. Dan zei hij: "Nu, sta recht!" Toen openende Michaël wijd zijn ogen, verstomd: Hij zag Violet recht komen, gaan, dan lopen in de kerk! Hij was verward tot in het diepste van zijn ziel en zei met verstomming: "My goodness! He is alive! He is real!" [Ongelofelijk! Hij is levend! Hij bestaat werkelijk!"] Hij begon te wenen, te wenen... Die dag keerde zijn leven totaal om. Gretig begon hij alles te zoeken wat met het Katholicisme te maken had. Hij ontdekte de Bijbel. In minder dan 60 dagen verslond hij hem, van A tot Z. Hij kon er niet van scheiden. Hij las hem meerdere uren per dag, zoals een dorstige, die eindelijk levend water gevonden heeft om zich te laven en die er zelfs de ogen niet meer kan van afwenden. Zijn ziel verlangde zo naar de Levende God!
  
  Natuurlijk dat de geschiedenis daar niet eindigt. Ik kan zeggen dat daarna gans zijn familie zich liet dopen. Michaël werd aangenomen in het seminarie op de leeftijd van 38 jaar. Hij werd priester gewijd op 25 maart laatstleden, het feest van Maria Boodschap. Hij zei aan zijn parochianen: "Ik heb er 35 jaar over gedaan om God te vinden. Gij hebt hem echter gekregen bij uw geboorte! En gij wilt u van Hem ontdoen? Luister naar mij: Laat Hem nooit los!"
  
  Ja, Jezus leeft! Met Pasen zullen we vieren dat we zulk een God hebben, die niet gemaakt is met mensenhanden en onbekwaam om te redden, maar werkelijk, echt levend. En zijn naam is Liefde! Zijn Naam is "God redt", Ieshua!
  
• De liturgische gedachtenis van de Zalige Johannes-Paulus II zal gevierd worden op 22 oktober, voor de bisdommen van Rome en Polen, volgens de Congregatie van de Goddelijke Eredienst. Het is de verjaardag van zijn inhuldiging, zes dagen na zijn verkiezing als Paus op 16 oktober 1978.
  
  Laten we niet vergeten dat het Johannes-Paulus II is, die ons Zuster Faustina gegeven heeft en haar prachtige boodschap! De noveen van de Goddelijke Barmhartigheid begint op Goede Vrijdag en eindigt op de zondag na Pasen, op het feest van de Goddelijke Barmhartigheid. Mis deze gelegenheid niet! Onnoemelijke zegeningen werden voor deze tijd door Jezus beloofd aan de zuster!

• Op 2 april 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. God de Vader zendt me om u de weg van het heil te tonen, omdat Hij, lieve kinderen, verlangt om u te redden en niet om u te veroordelen. Het is daarom dat ik, als moeder, u rond mij verzamel, omdat ik met mijn moederlijke liefde, u wil helpen om vrij te zijn van het duistere van het verleden en een nieuw en een ander leven te beginnen. Ik roep u op om te verrijzen in mijn Zoon. Samen met het biechten van uw zonden, verzaak aan alles wat u van mijn Zoon verwijdert en uw leven leeg en ongelukkig gemaakt heeft. Zeg "ja" met het hart aan de Vader en begeef u op de weg van het heil waartoe Hij u door de Heilige Geest roept. Dank u. Ik bid bijzonder tot God voor de herders [de priesters] opdat Hij ze zou helpen om van ganser harte aan uw zijde te staan."
  
• Voor haar boodschap van 2 mei, de dag na de Zaligverklaring van Johannes-Paulus II, kon de H. Maagd geen betere woorden vinden om uitdrukking te geven aan het gebed van haar hart! Ze bidt opdat God de herders zou helpen om van ganser harte aan onze zijde te staan. Is het niet juist dat, wat we allen in het leven van Johannes-Paulus bewonderd hebben? Een hart van herder bij uitstek! En dat tot zijn laatste adem! Hoewel hij geen stem meer had en geen kracht, kon hij zich een laatste maal richten tot de jongeren, die onder zijn venster verzameld waren op 2 april 2005. Hij zei: "Ik heb u opgezocht en nu zijt gij het, die mij komt opzoeken! Dank u!"
  
  Laten we, meer dan ooit tot Johannes-Paulus bidden! Mochten al onze herders zulk een hart krijgen, nauw verbonden met Christus en zo dicht bij de mensen van alle culturen en alle godsdiensten!
  
• Franck en Johannes-Paulus II. In het college "Koningin van de Vrede" in New Jersey [USA] werd Franck uitgekozen om Johannes-Paulus II in oktober 1995 te verwelkomen aan de luchthaven en zijn H. Mis bij te wonen in het immense stadium. Franck was een voorbeeldige leerling, steeds wellevend, bedaard en begaafd. Enig probleempje evenwel: Franck was protestant. Hij begreep niets van de rol van de Paus in de Kerk en hield niet op hem te bekritiseren. Hoe mee de datum naderbij kwam, des te meer mopperde hij tegen de Kerk. Franck had deze keuze aanvaard omdat dit hem toeliet 24 uur het college te verlaten en een wereldbekend leider te ontmoeten.
  
  Toen hij terug kwam in het college, straalde hij zo dat zijn vrienden hem met vragen overstelpten. Hij vertelde: "Die morgen, voor de aankomst van de Paus, verwachtte ik een arrogante en zelfzuchtige leider te zullen ontmoeten. Op het moment echter dat de Paus naar de menigte toe ging om de mensen te zegenen, stond ik vlak bij de omheining die de massa tegenhield. Toen hij naderbij kwam, keek hij me recht in de ogen, hief zijn rechter hand op en tekende een kruis op mijn voorhoofd".
  
  Toen men hem vroeg welk een indruk dat op hem gemaakt had, antwoordde Franck en hij blijft het steeds herhalen: "Toen ik zijn ogen zag, heb ik Jezus gezien! Tegenover hem kan men niet nalaten het gevoel te hebben dat men in de Hemel is, men ziet de Hemel in zijn ogen!"
  
  Sinds die dag is Franck niet meer dezelfde. Johannes-Paulus II is zijn vriend geworden, zijn broer, zijn held en zijn vader. Hij laat geen enkele gelegenheid voorbij gaan om te vertellen over zijn "ontmoeting met de hemel" en hij is onuitputtelijk over de blik van Johannes-Paulus II. Zijn grootste schat, die hij koestert als een precieuze reliek, is de paternoster die de Paus hem gegeven heeft.
  
  Op heden is Franck een vurige apostel, die vele mensen naar Christus aantrekt. Hij is niet Katholiek geworden, maar een instrument van eenheid. Johannes-Paulus II draagt hij steeds in zijn hart en ... deze heeft nog niet zijn laatste woord gezegd!
  
• Zonnewonder. Een Portugese vriendin is naar Fatima gegaan voor de grote plechtigheden van 13 mei, de verjaardag van de 1ste verschijning van Maria in 1917. Dit jaar vierde Fatima echter ook de Zaligverklaring van Johannes-Paulus II. Reusachtige schermen waren opgetrokken om rechtstreeks de beelden van de Zaligverklaring te tonen en 20.000 mensen waren verzameld rond de basiliek. Onze vriendin vertelde dat rond 13.30, toen de beelden van Johannes-Paulus II op de schermen verschenen, er zich plots een brede lichtende krans rond de zon vormde. Het was als een regenboog, die stralen van alle kleuren uitzond. De zon begon te dansen aan de hemel alsof ze zich wilde aansluiten bij de viering. De Portugese media hebben hetzelfde bericht verspreid.
  
  Johannes-Paulus was zeker heel erg met Fatima verbonden! Na de aanslag van 13 mei 1981 heeft hij zijn bescherming steeds toegeschreven aan Onze Lieve Vrouw van Fatima. "Een hand heeft geschoten, zei hij, een moederlijke hand heeft de kogel geleid". Heeft de Paus van het "Totus Tuus" [Gans de Uwe, Maria] ons een teken willen geven? Reeds op 13 oktober 1917, bij de zesde en laatste verschijning van Maria in Fatima, zagen 70.000 mensen de zon dansen! Het is een belangwekkende gebeurtenis.
  
• De Chinese bisschop. Bij mijn reis in China vorige maand bezocht ik de provincie Hebei in het noorden van het land. Daar leerden mijn vrienden me een figuur kennen, die hen nauw aan het hart ligt, hun bisschop, die vorig jaar in de Hemel geboren is: Mgr. Wan Chong-Lin Lin.
  
  Hij werd als priester aangehouden in 1958 en leefde in gevangenschap gedurende 21 jaar. Eerst in 1979 kon hij naar huis terug keren. Toen hij in 1983 Bisschop gewijd werd, was zijn bisdom uitgebloed. Er waren geen priesters, geen religieuzen, geen klooster, zelfs geen kerk, niets. Hij ging op bedevaart naar het Mariaheiligdom van de provincie Shanxi om de Heilige Maagd te smeken. Hij had een geweldige liefde voor Haar. Aan zijn verwanten zei hij: "Ge weet hoe edel het is om Bisschop te worden en hoe zwaar die verantwoordelijkheid is. Ik kan me enkel toevertrouwen aan de Maagd Maria! Ze is de Moeder van God, de Moeder van de Kerk en ook mijn teerbeminde Moeder. De Kerk heeft mij bisschop gewijd, de Kerk heeft hier echter niets! Geen grond, zelfs geen kamer, geen seminaristen ... Welk een arme herder ben ik! Wat wil de Moeder Gods?"
  
  Hij hoorde spreken over het Mariaal heiligdom van Bansishan, waar de H. Maagd reeds sinds 1982 verschijnt. Hij besloot er naartoe te gaan en vertelde: "Een stem scheen me aan te zetten daar mijn Moeder te gaan bezoeken. We baden de Rozenkrans op de knieën en tijdens het gebed is Ze me verschenen dicht bij de kerk, in een wit kleed met een blauwe gordel. Ik keek in haar ogen en zij keek in mijn ogen. O Moeder, mocht ge altijd uw blik op mij gevestigd houden! ’s Anderendaags heb ik de H. Mis opgedragen voor haar intenties. Voor mij was het een zeer belangrijke H. Mis, omdat ik er de 60.000 gelovigen van mijn bisdom aangeboden heb, ik heb mezelf aangeboden en gans mijn bisdom en heb hen allen aan de H. Maagd toegewijd. Ik zei haar: "Vermits ik niets heb, kan ik ook niets doen. Moeder, ik vertrouw u mijn bisdom toe, draag er zelf zorg voor!" Mijn Moeder antwoordde me: "Mijn kind, wees niet ongerust, ik zal zorg dragen voor u, zoals ik zorg draag voor mijn Zoon Jezus.". En zo was het! De H. Maagd ging in op zijn verzoek want bij zijn terugkeer begonnen de priesters en de seminaristen toe te stromen. Na korte tijd kon hij een seminarie oprichten [1985], de Congregatie van de H. Theresia terug oprichten, een weeshuis openen, een centrum voor roepingen, een centrum voor lekenvorming, enz ...
  
  Deze bisschop is er in geslaagd het onmogelijke te verwezenlijken. In zijn armoede en zijn eenzaamheid heeft hij gebeden met geloof, hij heeft alles toevertrouwd aan de Moeder Gods en heeft zich totaal op haar verlaten met een kinderlijk vertrouwen. Hij wist dat Ze de zaken van haar Zoon beter dan gelijk wie zou ter harte nemen. Hoeveel gewijden zijn tegenwoordig met dergelijke toestanden van gebreken van eenzaamheid geconfronteerd en hebben de neiging de armen te laten zakken tegenover de omvang van de taak, die hen is toevertrouwd. De H. Maagd is echter klaar om wonderen te doen als het de zaken van haar Zoon en het heil van haar kinderen betreft! Zo tracht ze ons in Medjugorje al 30 jaar op de knieën te doen vallen!
  
• De dertigste verjaardag van de verschijningen zal gevierd worden op 25 juni. Overvloedige genaden zullen neerkomen over hen, die zullen komen en zich zullen verenigen met het gebed van de parochie. Laten we ze grijpen terwijl ze langskomen! Sommigen hebben al gepland om een dertigdaagse aan te bieden aan de Koningin van de Vrede, met bekeringen, gebeden, vasten, beslissingen tot vergeving, liefdadigheidsacties, offers, enz... Ooit zei de H. Maagd tot de gebedsgroep: "Mijn grootste vreugde is u samen te zien bidden tot mijn Zoon, verenigd in één enkel hart". Elke familie of groep vrienden kan dit geschenk aan de H. Maagd aanbieden om haar te danken voor haar bezoeken en er zo zeker van te zijn haar te verheugen.

• Op 2 juni 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Als ik u vraag te bidden voor hen, die er nog niet toe gekomen zijn om de liefde van God te kennen en als ge in uw hart zoudt kijken, dan zoudt ge verstaan dat ik over velen van u spreek. Vraag u eerlijk af, met een open hart, of ge de levende God wilt, of wilt ge Hem verwijderen en leven zoals ge wilt. Kijk rondom u, mijn kinderen, en zie waarheen de wereld gaat, de wereld, die denkt alles te doen zonder de Vader en die wandelt in de duisternis van de bekoring. Ik bied u het licht van de Waarheid en de Heilige Geest. Volgens Gods plan, ben ik bij u om u te helpen om in uw harten mijn Zoon te bezitten, zijn Kruis, Zijn Verrijzenis en zijn overwinning. Als een moeder verlang en bid ik om uw eenheid met mijn Zoon en zijn werken. Ik ben met u, gij beslist. Dank u. [De H. Maagd was droevig. Ze zegende heel bijzonder de aanwezige priesters.]
  
• Gelukkige dertigste verjaardag, lieve Gospa! Deze maand viert de Gospa haar "Paarlen jubileum": 24 juni 1981 - 24 juni 2011, 30 jaar met ons in Medjugorje! Laten we haar van harte vieren! Ze heeft ons 30 jaar dagelijkse verschijningen gegeven, 30 jaar buitengewone genaden, duizenden bekeringen, inwendige en lichamelijke genezingen, bevrijdingen, verzoeningen, roepingen, allerhande troost, herstel van families en parochies, verrijzenis van drugsverslaafde jongeren, onverhoopte zwangerschappen, enz ... De lijst is oneindig!
  
  30 jaar ... zoals het verborgen leven van Jezus! Op een dag zullen we vernemen dat de dagelijkse verschijningen een einde genomen hebben! Niemand weet wanneer dit zal gebeuren, maar elke dag brengt ons dichter bij dit einde. Dat zet er ons toe aan ten volle te genieten van de genade, die ons vandaag aangeboden wordt en nog te kunnen zeggen: "Ze zal vanavond komen! Ze zal de Hemel openen, ze zal zich tonen en zich laten horen op onze wereld! Ze zal met ons bidden. Ik zal haar ontvangen in mijn hart!"
  
  In mijn brief van 15 mei heb ik het voorstel gedaan om van 25 mei tot 25 juni de H. Maagd een dertigdaagse aan te bieden: Een geschenk van 30 dagen voor 30 jaar verschijningen! Zij, die dit niet wisten, kunnen nog een noveen doen ter voorbereiding van de 30e verjaardag. Deze begint vandaag. [Men kan nog steeds op de rijdende trein springen!] Zie ook op de website: http://www.medjugorje.ws/en/novena/
  
  Van de eerste verschijningen af heeft de Gospa aan de zieners gezegd dat ze een plan had. Een plan om de ganse wereld te bekeren en met God te verzoenen. Door haar Zoon Jezus gezonden, is ze gekomen om ons te helpen omdat de wereld in de duisternis wandelt. Ze is ons dichter bij het hart van God komen brengen. Is ze geslaagd? Is haar plan verwezenlijkt? Het lijkt er op dat de laatste boodschappen een antwoord geven op deze vragen. "De wereld verwijdert zich elke dag meer van God" [25 oktober 2008] Haar moederlijk hart is bedroefd! Vicka zegt dat we ver verwijderd zijn van wat Ze gehoopt had te bereiken met haar komst. Vele van haar kinderen zijn nog niet door haar boodschappen bereikt en van hen , die ze hebben ontvangen, is er een deel die besloten heeft ze te beleven, anderen echter hebben niet volhard.
  
  Op 24 en 25 juni zullen we dus haar komst vieren. Ze zal verschijnen, in een gouden kleed en de vreugde zal overvloedig stromen. Achter deze vreugde zal er ook een moederhart schuilen, dat stil bloedt bij het zien van het groeiend aantal van haar kinderen, die verdwaald zijn in de zonde en ondermijnd door zoveel kwalen, zoals ze nog gezegd heeft in de boodschappen van 25 mei en 25 juni. Mirjana zei dat Gospa bedroefd was. Bedroefd? We kunnen niet verdragen haar zo te laten! Daarom moeten we Haar, meer dan ooit, in ons leven verwelkomen als onze beminde Moeder en naar Haar luisteren en vooral kunnen we haar doen jubelen van vreugde als we haar tonen dat we haar Zoon Jezus, eindelijk, de eerste plaats geven in ons leven!
  
• Laten we concreet zijn! Tijdens deze noveen is het goed het mooie gebed dat Maria gedicteerd heeft aan Jelena Vasilj te herhalen, de Toewijding aan het onbevlekt Hart van Maria [PS], ofwel de litanieën te bidden, zoals deze in Medjugorje gebeden worden. We zullen echter ook de H. Maagd verheugen met elke dag een of ander concreet gebaar: zoals bij voorbeeld:
  
  
  • Een uur met uw kind bezig zijn zonder een elektronisch apparaat te gebruiken.
  • Een heel vriendelijk gebaar stellen tegenover een persoon, die ge niet sympathiek vindt.
  • Iemand opbellen die eenzaam is.
  • Een bejaarde van uw familie bezoeken, die weinig bezoek krijgt.
  • 24 uur vasten van negatieve woorden.
  • Een persoon in nood uitnodigen voor een goede maaltijd.
  • Een gebakje of wat chocolade brengen aan een buur waarmee we weinig contact hebben.
  • Een dankwoordje zenden naar iemand, die ons geholpen heeft [een verwant, uw overste, een medewerker, enz...]
  • Een jonge moeder een avondje gratis babysit aanbieden.
  • Aan uw kind zeggen waarom ge zoveel van hem of haar houdt.
  • Een oude vriendschap herstellen die door nalatigheid verwaterd is.
    
• De onderzoekscommissie over Medjugorje gaat met discretie verder met haar werk. De zieners zijn naar Rome uitgenodigd om er hun getuigenis te geven. In afwachting van de resultaten zijn de private bedevaarten steeds toegelaten [niet de officiële bedevaarten].
  
• De eerste 3 geheimen. Zoals Pater Petar laatst nog gezegd heeft aan de bedevaarders, gaan de 2 eerste geheimen over de mensen van de parochie en hun verantwoordelijkheid tegenover de verschijningen. [Dat weten we al sinds het begin]. Anderzijds heeft de H. Maagd in 1980 in verschillende boodschappen gezegd dat de Hemelse Vader aan het einde van de dagelijkse verschijningen een teken zal oprichten op de Podbrdo dat onverwoestbaar, blijvend en voor ieder zichtbaar zal zijn. Ze heeft dat teken aan enkele van de zes zieners laten zien en dat is hun derde geheim. Vicka en Jakov zeggen dat het zeer mooi is. Dat teken zal vooral voor de ongelovigen gegeven worden. Maar zelfs dan zegt de H. Maagd, zullen sommigen weigeren te geloven. Natuurlijk weet niemand wat dat teken zal zijn. Het zal komen op zijn tijd. Het loont de moeite niet om te trachten te weten wat het zal zijn. De H. maagd vraagt ons immers voor haar komst eerst en voor al te werken aan onze persoonlijke bekering. Dat is van kapitaal belang! Zeer zeker: het is nooit te laat om zich te bekeren! Maar vergeten we niet dat volgens de H. Paulus, "het loon van de zonde, de dood is". Het zou kunnen dat dit loon van dood dat aan de zonde te wijten is, reeds zeer zwaar is om dragen! Onze Moeder wil ons heel veel lijden besparen!

• Op 2 juni 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis. Er waren ongeveer 10.000 mensen op de Podbrdo. Na de verschijning gaf Mirjana ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! De moederlijke oproep, die ik vandaag tot u richt, is een oproep van waarheid en leven. Mijn Zoon, die het Leven is, bemint u en kent u in waarheid. Om uzelf te kennen en te beminnen, moet ge mijn Zoon kennen, en om de anderen te kennen en te beminnen, moet ge mijn Zoon in hen zien. Daarom, mijn kinderen, bidt! Bidt om te begrijpen en om, met een vrije geest, u over te geven en volop om te vormen en zo het Koninkrijk van de hemelen in uw harten te hebben op aarde. Ik dank u."
  
• Op 25 juni had Ivanka haar jaarlijkse verschijning. Deze had plaats bij haar thuis en duurde 6 minuten. Gospa sprak haar over het 5de geheim. Dan zei ze: "Ontvang mijn moederlijke zegen."
  
  De avond van de 25e nodigde Gospa ons allen uit op de Podbrdo om de rozenkrans te bidden met Ivan en de gebedsgroep. Ze kwam om 23 uur, zeer, zeer vreugdevol, "meer dan ooit" beklemtoonde Ivan. Ze droeg haar gouden kleed van de feestdagen en in haar boodschap beklemtoonde ze hoezeer we haar boodschappen moeten beleven en "tekens zijn in deze vermoeide wereld".
  
• Een enorme toeloop van Italiaanse bedevaarders in Medjugorje. Ze zijn zo talrijk dat zij voor hun ochtendmis de ganse ruimte bezetten aan de rotonde. [Voor de andere talen is dat het moment om in stilte te gaan bidden op de heuvels!] Wat gebeurt er in Italië? Het volstond dat Gospa het hart raakte van één man, die door iedereen gekend is, een journalist, een man van spektakel en belangrijke ster van de TV...
  
• De bekering van Paolo Bozio heeft Italië doorheen geschud. Deze man, die "lustig in zonde leefde" had een bewonderenswaardige moeder, die zonder moe te worden, God smeekte om de bekering van haar zoon. 18 maanden geleden, toen God nog de minste van zijn zorgen was, kwam Paolo in Medjugorje aan. Daar wordt hij door een inwendige gebeurtenis zo geraakt dat hij verliefd wordt op de H. Maagd en haar Zoon. Sindsdien gebruikt hij zijn persoonlijke gaven en de media om over God te spreken met een sterke overredingskracht. Hij vertelt over zijn bekering en de Italiaanse radio uitzendingen vullen zich met getuigenissen over Medjugorje. Andere media in Italië volgen dezelfde weg. Ziedaar het impact van één hart dat zich opent! Hoeveel ongelovigen vonden de weg naar God terug door deze ene bekering? We zullen het maar in de Hemel weten! Maar intussen kunnen we ons afvragen: en ikzelf, moest ik die persoon zijn die Maria zoekt om gans mijn land terug naar het hart van God te brengen? Het belangrijke is immers niet zozeer een star te zijn voor de mensen. De kleine H. Theresia is in Lisieux verborgen gebleven maar heeft haar korte leven gebruikt om miljoenen zielen naar God te leiden. Het belangrijke is zich radicaal voor God te engageren en Hij houdt zich bezig met de genade te verspreiden op zijn manier. Dat is zijn job! Hoeveel verborgen offers heeft hij geoogst, hoeveel geheime smeekbeden gehoord, om het hart van Paolo Brozio te veranderen?
  
  De Gospa heeft ons nodig. Ze zoekt naar ons onvoorwaardelijk JA. Als ik die massa’s Italianen in Medjugorje zie ontschepen, heb ik pijn aan het hart voor mijn dierbaar land Frankrijk, dat zoveel van God heeft gekregen en Hem zo weinig terug geeft. Voor wanneer de verkeersopstoppingen van Franse autobussen in Medjugorje? Wie van ons zal het instrument van God willen zijn om Frankrijk zijn ziel terug te geven? [Of aan zijn eigen vaderland?]
  
  Op een dag had Zuster Faustina uit Polen een zeer interessant gesprek met Jezus. Ze smeekte Hem een grote heilige aan Polen te geven. Tot haar grote verbazing kreeg ze dit antwoord: "Deze heilige, dat zult gij zelf zijn!" Ze werd een grote heilige en Polen gaf ook Pater Kolbe, Paus Johannes-Paulus II, Pater Michel Sopocko, Pater Popieluzsko, enz...
  
  In enkele tientallen jaren verscheen er een ketting grote heiligen in Polen. Misschien had Jezus reeds vooraf de toekomstige boodschappen gelezen van zijn Moeder in Medjugorje! De heiligheid is inderdaad wat Maria ons voortdurend vraagt: "Lieve kinderen, moge vandaag de dag zijn dat ge beslist voor de heiligheid. Moge vandaag de dag zijn dat ge begint met te beminnen!"
  
• "De jongeren beleven een zeer moeilijke tijd" zegt de Gospa ons. Ook dit jaar zal begin augustus het Jongerenfestival doorgaan. Wilt u de H. Maagd helpen? Nodig een jongere uit uw omgeving uit er aan deel te nemen! Of nodig een priester uit, die in zijn parochie technisch werkloos is wat de biecht betreft. Hij kan een luisterend oor lenen aan deze jongeren en hun biecht horen. Vorig jaar waren er een 500 priesters uit alle landen, het was prachtig!
  
• Kies voor het leven! Sinds we een natuurgrote kribbe hebben in onze tuin, ontmoetten we vaak moeders, die er komen bidden. Sommigen hebben een kind verloren en vinden veel troost door dit kind in de handen te leggen van de Moeder Gods. En Maria schenkt hen haar Kind. Velen vertellen ons dat ze een of meerdere abortussen hebben gepleegd en hoezeer ze door dat te doen, verwoest zijn. Verstrikt in de doodscultuur, die ons omgeeft, had men hen er van overtuigd dat ze op die manier de vrijheid zouden vinden. Ze vertellen ons dat ze juist het tegenovergestelde gevonden hebben en ze dragen deze pijn in grote eenzaamheid. Door naar Maria te kijken in de stal worden ze geholpen om hun identiteit van moeder terug te vinden, om aan hun kind te denken, levend en geborgen in de armen van Maria. Dan kunnen ze een priester vinden om met sereniteit hun zonde te biechten.
  
  Nooit heeft de Gospa een publieke boodschap gegeven over abortus. Maar ze heeft, in de jaren 80 de jongeren in de gebedsgroep hierover onderwezen. Ziehier wat ik er me van herinner: De H. Maagd raadde allen aan deze moeders niet te veroordelen maar te bidden dat er zo geen moeders meer zouden zijn. Ze vroeg ons om alles te doen, dat in onze macht ligt, om deze moeders de gelegenheid te geven zich met God te verzoenen door de H. Biecht. En dit te doen met veel liefde en tact. Ze zei hen heel duidelijk: "Abortus is een zware zonde omdat het doden is van een menselijke persoon. God, die goed is, vergeeft alle zonden, maar voor deze zonde vraagt hij een belangrijke boete aan de vader en aan de moeder van het kind."
  
  Het is mooi om te zien hoezeer de H. Maagd ook de vader in dit delicaat domein betrekt. Een priester vertelde ons dat vele vrouwen een abortus komen biechten maar dat hij nog nooit een man had zien biechten dat hij zijn vrouw tot een abortus had aangezet. De verantwoordelijkheid is nochtans gedeeld. Veel abortussen zijn te wijten aan de weigering van de vader om het kind te laten geboren worden. Soms zelfs met bedreigingen "het is hij of ik". De moeders moeten dan weten dat de eenheid van het koppel niet kan verzekerd worden door het bloed van een kind! Dat is een illusie die tot een grote ontgoocheling leidt. Integendeel, aan dergelijke bedreigingen weerstand bieden kan enkel de zegen van God aantrekken over deze moeder, die kiest voor het leven. Ze zal er nooit spijt van hebben. Het is belangrijk dit aan de jongeren te zeggen, want midden al de leugens waarmee ze door de media overspoeld worden, hebben ze recht op de waarheid. Door hen zacht en duidelijk de waarheid uit te leggen, helpen we hen om niet alleen het verlies te vermijden van de staat van genade en van de mogelijkheid om tot de H. Eucharistie te naderen, maar ook om in de toekomst zware gevolgen te dragen, zoals depressies of obsessies van de dood.
  
  Van deze ongeboren kinderen zei de H. Maagd: "Ze zijn bij mij". Niet meer, niet minder. Het kind mag een naam krijgen, het is immers een menselijk wezen dat deel uitmaakt van de familie en dat de ouders in gebed mogen aanroepen. Op een dag zullen ze het terug ontmoeten! Sommige moeders schrijven het een brief, waarin ze hun hart uitstorten. In het geval van een abortus vragen ze het om vergeving en drukken ze het hun liefde uit. Deze brief wordt de Gospa aangeboden tijdens een verschijning. Heel haar moederlijke bezorgdheid gaat wonderwel samen met de rol van de priester [en van Christus] in het sacrament van de verzoening.
  
  Ja, de Moeder Gods werkt hier zeer sterk en jullie bent uitgenodigd! Kom proeven van deze bron van genaden!

• Op 2 augustus 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis, omringd door een ontelbare menigte jongeren. Na de verschijning gaf Mirjana ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! Vandaag roep ik u op om, met Mij, te beginnen met het opbouwen van het Koninkrijk van de Hemelen in uw harten. Om te vergeten wat persoonlijk is en, geleid door het voorbeeld van mijn Zoon, te denken aan de dingen van God. Wat verwacht Hij van u? Laat Satan niet toe u wegen te openen van werelds welzijn, wegen waarop mijn Zoon niet is. Mijn kinderen deze wegen zijn bedrieglijk en van korte duur. Want mijn Zoon bestaat. Ik schenk u het eeuwig geluk en de vrede, de eenheid met mijn Zoon, met God. Ik bied u het Rijk van God aan. Ik dank u."
  
• Het jongerenfestival in het begin van augustus was mooier dan ooit! De sprekers waren goed gekozen, De inhoud van hun toespraken was van grote kwaliteit en goed aangepast aan de jongeren. Velen zijn terug vertrokken met het voornemen hun ervaringen te delen met hun vrienden en met de DVD’s van het festival om samen te kunnen herbekijken. Op die manier verspreidt de genade zich over de wereld. Op een avond waren er 550 priesters uit meer dan 80 verschillende landen om de H. Mis op te dragen, zonder te spreken van hen die de biecht hoorden. Welk een prachtig gezicht van de levende Kerk!
  
• Dit valt goed samen met het profetisch visioen, dat Zuster Briege McKenna in 1984 had in de St. Jacobskerk, toen ze de eerste maal naar Medjugorje kwam: Ze zag een bron met levend water uit het altaar ontspringen en de jongeren, die van dit water kwamen scheppen in de palm van hun handen om zich er mee te lessen. Daarna zag ze hen terug naar huis vertrekken en hun vrienden uitnodigen om ook te komen drinken aan deze bewonderenswaardige bron. Zo vermenigvuldigden de jongeren zich met duizenden en Zr. Briege zag hen gretig drinken aan deze bron en er door herleven. Dit visioen wordt nu volop werkelijkheid.
  
  Dank u, Pater Slavko, om dit Festival te hebben begonnen en in de moeilijke uren van de oorlog te hebben volhard, toen u maar een handvol jongeren had, die amper enkele banken vulden aan de rotonde!
  
  De Gospa heeft haar plan met de jongeren en Medjugorje is voor hen een centrum geworden van bekering en inwendige genezing.
  
• Een verassing in de biechtstoel. Begin mei 2010 is er een Italiaanse familie in Medjugorje aangekomen in een toestand van diepe nood. Op geestelijk vlak hadden ze geen vrede en op lichamelijk vlak droegen ze een zwaar kruis.
  
  Vooreerst was hun kindje van 5 was totaal doof van de geboorte af, en hun zoon van 8, Antonio, leed aan epilepsie. Zijn aanvallen verergerden met de dag en kwamen steeds vlugger na mekaar. Zijn ouders konden het niet meer aan hem zo te zien lijden. Op een avond konden ze met andere bedevaarders de verschijningsberg beklimmen met Ivan en de rozenkrans bidden onder de sterren terwijl ze wachtten op de komst van de H. Maagd. Daar legden ze alles in haar moederlijke handen. Ze verwachtten een krachtige hemelse hulp tijdens deze bedevaart.
  
  De dag nadien vertelde de vader de droevige situatie van zijn familie aan de verantwoordelijke van de groep. Hij verwachtte van hem een woordje van troost, maar deze zei hem enkel: "Ga biechten!". Varrast door dit beknopte antwoord, begon de vader aan zijn gewetensonderzoek. Inderdaad, hij leefde in zonde en had reeds jaren niet meer gebiecht! In dit woord een uitnodiging ziende om zijn leven in orde te brengen tegenover God, besloot hij een goede biecht te gaan spreken en oprecht afstand te doen van zijn zonden.
  
  Tot ieders verbazing, had Antonio [die van deze biecht niets af wist] plots geen aanvallen meer. Sindsdien heeft hij er geen enkele meer gehad! Terwijl het meisje van 5 na de terugkeer van de bedevaart begon te spreken en voor het eerst verstaanbare woorden uitte...
  
  In zijn mooie getuigenis besluit de vader aldus: "Ik ben veranderd! Mijn vrouw en ikzelf zien het leven met andere ogen. Het is voor mij een grote troost de sereniteit te hebben terug gevonden en ook het optimisme van mijn vrouw. Sinds deze biecht in Medjugorje kan ik met mijn handen de weldaden aanraken van een leven dat beleefd wordt in het licht van God".
  
  Ja, de H. Maagd weet waarom ze ons de maandelijkse biecht vraagt.
  
  
  • "Als er zonde is, zegt ze ons, is er geen vrede". "De maandelijkse biecht zal een geneesmiddel zijn voor de Westerse Kerk". [1982]
  • "Ik verlang u allen naar mijn Zoon, uw Redder, te leiden. Ge zijt er u niet van bewust dat ge, zonder Hem, geen vreugde, geen vrede, geen toekomst, geen eeuwig leven hebt". [25/07/2010]
  • "Ik verwacht van u dat ge oprecht in uw harten kijkt en nagaat hoeveel ge de Vader bemint. Is Hij de laatste om bemind te zijn? Hoe dikwijls hebt ge, omringd door materiële goederen, Hem verraden, verloochend, vergeten! Mijn kinderen, laat u niet misleiden door wereldse goederen. Denkt aan uw ziel, want ze is belangrijker dan uw lichaam, zuivert haar! Aanroept de Vader, Hij wacht op u, keert naar Hem terug!" [2 nov.2009]
    
• De te volgen weg. Voor enkele dagen kwam er een vrouw aan in Medjugorje. Ze was gans aangedaan en opstandig. Ze vertelde me de gebeurtenissen van haar leven, die, wel degelijk, een reeks situaties en heel wat moeilijk te overkomen lijden inhielden. Een echte zak knopen. Welnu, deze vrouw was al meerdere keren naar Medjugorje gekomen. Ik vroeg haar dan ook of ze de belangrijkste boodschappen, die O.L.Vrouw ons hier geeft, goed beleefde.
  
  
  • Bid ge wel elke dag?
  • Euch ... niet elke dag, somtijds.
  • Houdt ge u aan de vasten, die zo sterk is om het kwaad te overwinnen en de oorlogen in ons hart te beletten?
  • Nee, ik wilde het doen, maar als het ogenblik daar is begeef ik en vast niet.
  • Gaat ge regelmatig biechten?
  • Ik ben al jaren niet meer te biechten geweest.
  • Leest ge elk dag enkele verzen uit de Bijbel?
  • Ja, dat doe ik wel, maar niet dagelijks.
  • Gaat ge naar de H. Mis, tenminste elke zondag?
  • Bijna alle zondagen.
    
  Wat kon ik die dame antwoorden? Hoe kon ik ze efficiënt helpen? Ik wilde haar niet laten vertrekken met enkele zoete woordjes. Ik zei haar dan ook: "De Gospa zal u krachtig helpen, ze houdt oneindig veel van u. Heb geen schrik, ze heeft een plan van vrede voor u! Ze kan het echter niet realiseren als gij, van uw kant, de middelen niet te baat neemt, die ze u geeft. Het is voor u dat Ze naar Medjugorje komt. Wel, doe uw best om goed te beleven wat Ze zegt en ge zult heel spoedig veranderingen zien. Doe uw deel, Zij zal het hare doen! Kom niet terug naar Medjugorje, zonder deze eenvoudige boodschappen te hebben beleefd! Ge kunt nog honderden keren komen, maar als ge alleen maar de boodschappen beluisterd, zonder ze te beleven, dan zullen de zaken nooit veranderen!"
  
  Deze dame, Goddank, heeft deze aanmoediging goed en zelfs met dankbaarheid aanvaard. Laten we voor haar bidden en voor al dezen, die nog twijfelen om deze concrete stap te zetten van bekering!

• Op 2 augustus 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis, omringd door een ontelbare menigte, vooral Italiaanse, bedevaarders. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! Ik ben bij u omdat ik u wil helpen de beproevingen te overkomen, die deze tijd van zuivering voor u meebrengt. Mijn kinderen, één daarvan is: niet vergeven en geen vergeving vragen. Elke zonde kwetst de liefde en verwijdert er u van ... en de liefde, dat is mijn Zoon! Daarom, lieve kinderen, als ge stap voor stap met mij wilt gaan naar de vrede van Gods liefde, dan moet ge leren vergeven en vergeving vragen. Ik dank u."
  
• Dominik en het jongerenfestival. Er is op 3 augustus iets verrassends gebeurd. Voor ik er over wilde spreken, wilde ik eerst een ernstig onderzoek doen bij de ouders van Dominik in Slowakije. Ik vertel u bijgevolg de feiten. [Er staan fouten in de artikelen op internet].
  
  Een jonge Slowaak van 16 jaar, Dominik Juroš, uit een Katholieke familie uit het dorp Hran is deze zomer naar het jeugdfestival gekomen met vrienden van zijn leeftijd. De laatste maanden had Dominik een periode van inwendige crisis doorgemaakt, vooral tegenover het geloof. Hij wilde geen H. Mis meer dienen en weigerde samen met zijn ouders te bidden. Hoewel deze jongeren naar het jongerenfestival gekomen waren, moeten we bekennen dat ze niet veel belangstelling hadden voor het festival, noch voor God in het algemeen. Ze gedroegen zich eerder als toeristen op vakantie.
  
  Op 3 augustus was het extreem warm in Medjugorje. De groep besloot om, in plaats van het programma te volgen van het festival, samen met hun gids Janko, te gaan zwemmen aan de watervallen van Kravica. Dominik gleed uit en viel in het ijskoude water. Hij ging 3 tot 4 meter diep onder water, maar kwam nog enkele keren boven. Niemand merkte dat hij aan het verdrinken was, men dacht dat het een spel was. Tien minuten later begon Janko zich ongerust te maken omdat hij hem niet meer zag boven komen. Hij zwom naar de plaats waar hij hem laatst had gezien en geholpen door enkele mensen slaagde hij er in Dominik uit het water te halen. Zij hart was stil gevallen. Er waren 15 tot 20 minuten nodig om het weer aan het kloppen te krijgen. Op weg naar Mostar viel het echter opnieuw stil. Zijn longen werkten niet meer. In het ziekenhuis hield men Dominik dan in een kunstmatige slaap en werden zijn vitale organen kunstmatig ondersteund.
  
  In allerijl kwamen zijn ouders ’s anderendaags naar Mostar. Al de jongeren van het festival baden vurig voor hem en een mooie liefdesketting kwam tot stand, dag en nacht! Zelfs de vrienden uit de bus van Dominik, plots aangegrepen door vreze Gods, begonnen te bidden. Ze gingen allen te biechten en volgden de H. Mis met grote vurigheid.
  
  Van 5 augustus af, omringd door zijn familie en veel gebed begon Dominik onverwacht tekens van "bewustzijn" te geven. Hoewel hij nog steeds bewusteloos was, neep hij soms in de hand van zijn moeder of had hij tranen in de ogen [Zijn moeder had hem, van zijn ontvangenis af, aan de H. Maagd toegewijd]. Op 7 augustus werd hij wakker en zijn organen begonnen terug te werken. Zijn eerste reactie was te wenen en zijn ouders te smeken om hem te vergeven. Hij nam de hand van zijn moeder en vroeg haar met hem te bidden, veel te bidden. Hij wilde zijn zonden biechten [men liet een priester komen]. Daarna werd hij overgebracht naar een ziekenhuis in Slowakije, waar hij opnieuw begon te lopen en vrijuit te spreken. Vier weken later ging hij opnieuw naar school. Zijn Slowaakse dokter zegt nu dat zijn herstel verrassend is.
  
  Dominik vertelde enkele interessante aspecten over zijn ervaring. Zo, bij voorbeeld, toen hij bewusteloos werd weggevoerd na zijn verdrinking,"zag" hij zijn ouders in Slowakije, die op dat moment voor de televisie zaten en hij wist wat ze deden en waar ze gingen! Op 8 augustus, volgens de mensen die er bij waren en ook volgens zijn eigen zeggen, werd Dominik overvallen door een over-gevoeligheid, die gepaard ging met zeer sterke inwendige strijd. Hij had toen ongewone waarnemingen.
  
  Hij vertelt dat, toen hij zich tussen leven en dood bevond, hij zich bedreigd voelde door duivels, "duistere gedaanten",die er waren in het ziekenhuis, sommigen aan zijn deur, anderen die verwarring zaaiden in zijn kamer en hem beschuldigden. Deze gedaanten trachtten voortdurend de gebeden te verhinderen van zijn moeder, die aan zijn bed zat. Het gelaat van Dominik lichtte echter op toen hij de aanwezigheid zag van een persoon, vervuld van licht, van vrede en van vreugde. Hij denkt dat het de Maagd Maria was. Als iemand in zijn kamer kwam met water, wist hij dat het wijwater was en hij dacht: "O, wijwater, dat zal me helpen!". Hij zegt dat hij de gebeden kon opvangen van zijn verwanten en hij zag ze als vredevol, positief, zeer helpend en vol licht.
  
  Hij zag het vagevuur, hij zag twee jongeren [uit een stad in de omgeving van de zijne] die er leden. Hij zag hoe ze een wagen hadden in brand gestoken met benzine en hoe ze bij een ongeval om het leven gekomen waren. Hij zag engelen, prachtige wezens, heel wit en met mooie gezichten. Hij zegt dat hij Jezus zag, van aangezicht tot aangezicht en dat Jezus ogen heeft van een onbeschrijfelijke schoonheid. Als zijn familie aan zijn bed de Rozenkrans bad van de Goddelijke Barmhartigheid, vroeg hij hen: "Ruikt ge die heerlijke geur?" "Welke geur?" vroeg zijn moeder. "Het bloed van Jezus! Hij heeft een heerlijke geur!" antwoordde hij.
  
  Ik moet veel bijzonderheden daar laten. Dikwijls herhaalde Dominik dat we mekaar moeten beminnen en mekaar vergeven. dat het belangrijkste in het leven de liefde is. Met nadruk vroeg hij aan de leden van zijn familie mekaar met meer liefde te behandelen, zelfs in de kleinste dingen. Altijd te vergeven en geen enkele vijand te hebben. Tegelijkertijd speet het hem dat de dokters zijn leven gered hadden!
  
  Ik heb de medische staf in Mostar nog niet ondervraagd. Het is zo dat na enkele minuten onder water, de hersenen beschadigd zijn door het gemis aan zuurstof. In het geval van Dominik, weet God alleen of het op medisch gebied al dan niet om een mirakel gaat. Het heeft weinig belang! Wat me prachtig lijkt in dit voorval, dat gebeurde terwijl 40.000 jongeren van het festival in Medjugorje aan het bidden waren, is, dat de Heer zich bediend heeft van deze jongeman in crisis, om al zijn vrienden op de knieën te brengen [en meerdere anderen van zijn verwanten], ze laten biechten [wat geen luxe was!] en zich naar God te keren. En bovendien, voor degenen onder hen, die de dingen van de wereld op de eerste plaats zetten in hun leven en dachten dat ze God niet nodig hadden, heeft de ervaring van Dominik hen open gemaakt voor een andere wereld, andere waarden en hen herinnerd aan het meest vitale gebod van Jezus: "Bemint elkaar, zoals Ik u heb bemind!"
  
  Dominik herinnert zich niet alles meer maar de uitwerking van de genade laat zich in zijn leven voelen. Nu is het een jongeman, die diep bidt, die vurig zijn geloof beleeft en zich bereidwillig aansluit bij zijn familie. Hij toont een diepe eerbied voor het Kruis van Jezus en voor de Maagd Maria. Al de zijnen leven in dankzegging voor wat de barmhartigheid van God voor hem gedaan heeft. Zelfs de grootvader, vroeger een hevig tegenstander van Medjugorje, wil er nu op bedevaart gaan. Magnificat!
  
• Vergeven , Onmogelijk!
  
  De boodschap van 2 september heeft ons allen geraakt. Maar, hoe vergeven als mijn echtgenoot me slaat, me bedriegt, me verraadt en me het leven onmogelijk maakt? Hoe kan ik vergeven aan de man, die mijn kind verkracht heeft? Aan mijn schoondochter die mijn zoon zijn geloof heeft doen verliezen en me haar kinderen niet wil toevertrouwen? Aan mijn broer, die me mijn erfenis heeft gestolen? Aan mijn kinderen, die me verlaten hebben, na alles wat ik voor hen gedaan heb? Hoe vergeven aan mijn zuster, die mijn reputatie vernield heeft? Aan die verleider, die mijn dochter naar zelfmoord gedreven heeft?
  
  Onmogelijk! Nochtans, in het Onze Vader leert Jezus ons: "Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren".
  
  Gelukkig is voor God mogelijk, wat voor de mens onmogelijk is. De enige oplossing is dan ook aan Jezus te zeggen: "Ik kan het niet, mijn wonde bloedt teveel! Maar U, Jezus, die enkel liefde en barmhartigheid bent, leg uw eigen vergeving in mijn hart voor deze persoon, ik smeek het U!" En dan, het eenvoudig feit dit oprecht aan Jezus te vragen, is reeds vergeven. Zelfs als er nog flarden in u opkomen van woede, van haat of van geweld, die te wijten zijn aan onze gekwetste menselijkheid, toch zal de ziel mooi vooruitgaan. God ziet onze goede wil en Hij doet de rest!
  
  "Daarom, lieve kinderen, als ge stap voor stap met mij wilt gaan naar de vrede van Gods liefde, dan moet ge leren vergeven en vergeving vragen." De boodschap zou ons niet gegeven zijn als onze Moeder in de hemel, die ons vergeven heeft dat we haar Zoon ter dood gebracht hebben, geen tonnen genaden van vergeving zou hebben om ons te geven. Laten we ze grijpen! Laten we van vandaag af handelen!

• Op 2 oktober 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het Blauwe Kruis, omringd door een talrijke menigte, vooral Italiaanse, bedevaarders. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! Lieve kinderen. Vandaag nodig ik u uit tot een nederige, mijn kinderen, een nederige godsvrucht. Uw harten moeten rechtgeaard zijn. Mogen uw kruisen voor u een middel zijn in de strijd tegen de zonden van vandaag. Mogen uw wapens én het geduld én een grenzeloze liefde zijn. Een liefde, die kan wachten en die u in staat zal stellen de tekenen van God te herkennen. Moge uw leven, door een nederige liefde, de waarheid tonen aan allen, die ze zoeken in de duisternis van de leugen. Mijn kinderen, mijn apostelen, help me paden te openen voor mijn Zoon. Nogmaals nodig ik u uit om te bidden voor uw herders. Aan hun zijde, zal ik triomferen. Ik dank u."
  
• Baby’s te nemen!
  
  Dikwijls komen er in Medjugorje koppels, die geen kinderen konden krijgen, met een kindje in hun armen, om Jezus en Maria te danken. Inderdaad, ze hebben de raad gevolgd van de zienster Marija, die geen enkele gelegenheid laat voorbij gaan om te zeggen: "Zeldzaam zijn de koppels, die geen kind krijgen na samen de Krizevac te hebben beklommen en die, geknield aan het kruis, samen aan Jezus een kindje gevraagd hebben". Het is belangrijk dat de echtgenoten dit samen doen.
  
  Zo is onlangs nog een Italiaans koppel komen danken want, na vijf jaar vruchteloos wachten, hebben ze de genade van een kind gevraagd aan de voet van het Kruis op Krizevac. Binnen het jaar hadden ze een tweeling! Een raad voor de koppels, die hieronder lijden: Misschien zijn er in de Hemel al kindjes voor u bestemd. Waarom niet in deze richting uitkijken? Komt, wacht niet!
  
• Het kind en zijn moeder.
  
  Een Italiaantje van 2 jaar is met zijn ouders, onze vrienden, in ons huis een week komen doorbrengen. Een detail in zijn doen was voor mij een les over wat de H. Maagd hier in Medjugorje doet voor haar kinderen, en voor ieder van ons in het bijzonder.
  
  De kleine Francesco begint maar juist te spreken en er is een geoefend oor nodig om te verstaan wat hij zegt [wat hem niet belet, zoals elke goede Italiaan, veel, heel veel te praten!]
  
  Zijn moeder is dikwijls bij hem, en welke bezigheid er ook maar aan de gang is [maaltijd, toilet, wandeling, verschillende gesprekken, enz...], herhaalt de kleine alle 2 minuten: "Mamma!" En de moeder, zo dikwijls ze geroepen wordt, antwoordt met zachtheid: "Amore" [Liefje]. En Francisco, getroost door dit uiterst geruststellend antwoord, gaat in vrede verder met zijn bezigheid tot hij opnieuw zijn oproep herhaalt, zo vaak als zijn hart het hem dicteert.
  
  Ziedaar een prachtig voorbeeld van het voortdurend gebed, met het hart, zoals de H. Maagd het ons vraagt in haar boodschappen! Het gaat er niet om, om mooie zinnen te maken of lange gebeden, maar enkel om "verbonden" te zijn met de moederlijke en onfeilbare aanwezigheid van Maria bij ons en haar kleine tekenen te geven van verbondenheid. Nog voor het kan redeneren, weet het kind intuïtief dat het een moeder heeft en dat deze hem bemint. Hij is gelukkig om 1000 maal per dag dit woord te horen "Liefje", alsof het er zich mee voedt, zich er elk moment wat meer mee verzadigt. Deze liefde vult hem telkens met een nieuwe dosis vrede en bouwt zijn diepste wezen op in de harmonie, die de Schepper hem gegeven heeft. Zo voedt ook de Moeder Gods, onze Moeder, ons druppel na druppel met haar moedermelk, als we haar met gans ons hart verwelkomen en met haar leven. Zo herstelt ze onze diepste identiteit, die zo dikwijls gekwetst is, en laat ze ons toe te groeien in harmonie.
  
  Dank u, kleine Francesco! Als ge groot zult zijn, bewaar dan deze goede gewoonte! Blijf dikwijls "Mama!" herhalen, want uw Moeder in de Hemel heeft prachtige schatten voor u en ze droomt er van om ze u te schenken! Ze zal uw oproepen nooit beu worden, ze zal steeds aan u gehecht zijn en zal weten uw fundamentele honger naar liefde te stillen, uw levensdorst naar liefde.
  
  Maria zoekt duizenden kleine Francesco’s. Ze heeft hen nodig om onze wereld te genezen van de leegte en om aan ieder van haar kinderen te zeggen: "Nee, ge zijt geen wees, ik ben er!"
  
• De ervaring van de Chileense mijnwerkers is een prachtige illustratie van de manier waarom de mens van vandaag zichzelf behandelt.
  
  De mijnwerkers, die uit de diepte van de aarde levend zijn teruggekeerd, zijn niet dezelfden als degenen, die in de mijn waren afgedaald. Ze zijn veranderd, voor het leven getekend. Nooit zullen ze nog dezelfden zijn. Totaal van de wereld en van elke zekerheid afgesloten, als levend begraven in een donker hol, is hun leven plots in een gans andere werkelijkheid terecht gekomen. Uit hun dagelijkse routine gerukt, verstoken van elke ontspanning en van elke menselijke horizon, overgeleverd aan de grootste armoede, hebben ze de dood in de ogen gezien. Ze zijn in zichzelf teruggekeerd. Deze eindeloze weken van afzondering, van nacht, van gebrek en van angst, hebben hen de gelegenheid gegeven om zich op het essentiële te concentreren en zich de echte vragen te stellen over het leven, over God, over het hiernamaals en over de uitersten van de mens. Na hun ongelofelijke terugkeer in het licht, hebben ze onthutsende getuigenissen gegeven. Hun inwendige ervaringen waren even donker als de nacht, die hen gevangen hield. Geen enkele heeft besloten slechter te worden, integendeel, de meesten onder hen hebben de dringendheid aangevoeld om de richting van hun leven te veranderen en zich met God te verzoenen, ieder op zijn manier.
  
  Ik ben teruggekeerd van een lange zending in Spanje [Sevilla, Madrid, Saragossa, Barcelona, Valencia, Estepona en Mucia] en van een kortere zending in Italië [Monza en Genua]. Overal treft het me hoeveel de mens zichzelf lijden aandoet door enkel te leven aan de oppervlakte van zijn wezen, gevangene van de tastbare wereld, van het lawaai, van de stress, van de drang tot bezit en handelen. Hij is zozeer "buiten opgesloten" zou ik zeggen, dat hij vergeet dat zijn ziel bestaat. Hij dringt zich een anorexie op van de ziel. De prachtigste regionen van zijn wezen sterven van honger. Hij is zijn richting kwijt en vergeet dat hij naar zijn eeuwigheid gaat. De mijnwerkers van Chili hebben veel geleden, maar God heeft een mooi geschenk gegeven: Voor de rest van hun dagen hebben ze begrepen dat het belangrijkste onzichtbaar is voor de ogen. Tijdens deze lange ontbering hebben ze immers een prachtige reis gemaakt naar het binnenste van zichzelf! Ze hebben hun ziel geraakt! Ze zijn echte ontdekkers geworden van de diepten!
  
  Hoe zal God de moderne mens toelaten terug te keren naar de wijsheid? Dat is Zijn geheim. Gospa werkt daar al 30 jaar aan en ze heeft reeds prachtige vruchten verkregen. Als we haar boodschappen beleven, dan zullen we geen tragische instorting nodig hebben om te begrijpen dat Jezus de Weg is, de Waarheid en het Leven! We moeten echter veel meer bidden!
  
  
  • "Zonder mijn Zoon Jezus, zegt ze, hebt ge noch vreugde, noch vrede, noch toekomst, noch eeuwig leven" [25/07/2010]
  • "Mijn kinderen, laat u niet bedriegen door aardse goederen. Denk aan de ziel, ze is immers belangrijker dan het lichaam. Zuivert haar! Aanroept de Vader, Hij wacht op u, keer naar Hem terug!" [02/11/2009]

• Op 2 november 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het Blauwe Kruis,ondanks het slechte weer, was ze omringd door een mooie menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! Met een moederlijke volharding en met liefde, breng ik u het licht van het leven om de duisternissen van de dood in u te verjagen. Wijs me niet af, mijn lieve kinderen. Blijf even staan en kijk in uzelf, zie hoe ge zondaars zijt. Erken uw zonden en bid om vergiffenis. Mijn kinderen, ge wilt niet aanvaarden dat ge zwak en klein zijt. Ge kunt evenwel groot en sterk zijn, als ge de wil van God doet. Geef me uw gezuiverde harten opdat ik ze zou kunnen verlichten met het licht van het leven, mijn Zoon. Ik dank u."
  
• Een levensnood: In staat van genade zijn! Deze boodschap van de 2de is minstens 10 keer te lezen en te herlezen! Gospa lijdt, herhaalt, ziet dat haar woorden ontsnappen. Bijgevolg herhaalt ze het steeds opnieuw. Ze ziet al het kwaad dat de duisternissen van de zonde ons aandoen. Steeds komt ze onvermoeibaar naar ons terug, als een moeder, ze zegent, ze hoopt ...
  
  De huidige oproep van Maria is van levensbelang. Velen vragen ons: "Wat denkt ge van de nabije toekomst? Zijn de onlusten in Frankrijk een voorsmaakje van wat er later en nog gewelddadiger zal gebeuren? Nee! We willen dat niet! We willen het leven, we willen de echte vrede! De echte vrede zal komen, maar na welke beproevingen? Het is aan ons om de tijd van de beproevingen te verkorten!
  
  Het is waar dat de "nieuwe tijd" waar de H. Maagd ons over spreekt, zal komen. Hij nadert. Maar, voor hij er is, hangt de duur van de beproeving van ons af. Eerst en voor al moeten we de zonde achterwege laten en ons er goed van verzekeren dat we in "staat van genade" zijn. Niet welbewust iets ernstigs blijven doen, die God mishaagt. Daarom de 10 Geboden [Deut.5] nemen en nagaan of we al deze punten, die God ons aanbevolen heeft als bakens om het leven te hebben en niet de dood van de ziel.
  
  Dan onze zonden oprecht gaan biechten bij een priester. En dan besluiten om God de eerste plaats te geven, Jezus is immers ons enige wapenrusting tegen de vijand.
  
  Gisteren zei me een pelgrim: "Ik weet het, ik leef in zonde, maar God is goed, Hij zal me wel vergeven!" [Hij leefde met een andere vrouw]. Ik vrees hem wat geschokt te hebben door te zeggen dat de Barmhartigheid van God oneindig is, steeds bereid, maar dat ze veronderstelt dat men berouw heeft over zijn zonde en er aan verzaakt. Jezus heeft de overspelige vrouw vergeven, maar Hij heeft er aan toegevoegd: "Ga, en zondig niet meer!"
  
  Laten we de Moeder Gods niet meer afwijzen, integendeel, laten we haar met dankbaarheid ontvangen! Nu, meer dan ooit, brengt ze ons "het licht van het leven om de duisternissen van de dood in ons te verjagen."
  
• Twee heiligen, twee voorbeelden, twee vrienden!
  
  Pater Slavko ... reeds 10 jaar! Op 24 november 2000 rond 15 uur is Slavko Barbaric teruggekeerd naar de Vader, van op de top van Krizevac, waar hij juist de kruisweg had geleid. Dit jaar zal de parochie van Medjugorje en al zijn vrienden de 10e verjaardag vieren van zijn "geboorte in de Hemel", volgens de uitdrukking van de H. Maagd. Ze zei inderdaad in haar boodschap van 25 november 2000: "Verheug u met mij, want uw broeder Slavko is geboren in de Hemel en spreekt voor u ten beste".
  
  De getuigenissen zijn talrijk over de genaden, die door zijn voorspraak verkregen zijn! Zijn graf wordt voortdurend bezocht en met bloemen versierd. Het is een plaats, die door de bedevaarders niet zou mogen voorbijgegaan worden. Laten we hem bidden, ter gelegenheid van deze verjaardag [men kan hem ook een noveen opdragen]. Laten we hem doen werken voor bekering, voor genezing en aan de weg van heiligheid voor ieder van ons! Hij was een harde werker en is zijn handen niet verloren!
  
  Dank u, dierbare Slavko, voor alle immense genaden, die ge voor ons al hebt verkregen! Bescherm uw parochie, zegen uw Franciscaanse broeders, begeleid de bedevaarders, bemoedig de mensen van het dorp, troost de armen en de wezen, spreek ten beste voor ons, zondaars. Help ons om de boodschappen van Gospa te verstaan en te beleven. Mogen er veel heiligen zijn in Medjugorje! En alstublieft, omhels de Koningin van de Vrede voor ons!
  
  Pater Tardif op de altaren? Pater Emiliano Tardif uit Quebec, die stierf in juni 1999 verstond de kunst duizenden mensen samen te brengen, gelovigen en ongelovigen! Hij deed goed voor iedereen, kondigde, zonder zich te sparen, Jezus aan in de H. Eucharistie. Hij verrichte tekenen en wonderen, zoals Jezus aankondigde voor "hen, die geloven" [Mc.16.17]. Pater Tardif kwam de eerste keer naar Medjugorje in 1983. Daar kreeg hij de genade vanwege de communistische autoriteiten, om 24 uur in de gevangenis van Čitluk door te brengen omwille van Jezus. Zonder voedsel en zonder drank en vooral zonder te weten wanneer hij er terug uit zou mogen. Zijn zonde? Hij had na de Avondmis lange tijd gebeden voor de zieken. Er waren genezingen en het aantal gelovigen was in 3 dagen tijd zo sterk toegenomen dat de militia schrik gekregen had.
  
  Kardinaal Nicolas Lopez Rodriguez van Santo Domingo, heeft bekend gemaakt dat hij van de Congregatie voor de Heiligverklaringen in Rome, de toelating gekregen heeft op diocesaan vlak een onderzoek te beginnen met het oog op de zaligverklaring van de Dienaar Gods, Emiliano Tardif. Elke getuigenis over hem is welkom.
  
• Een talisman [porte-bonheur]?
  
  Van in het begin van de verschijningen heeft de H. Maagd er bij de zieners op aangedrongen dat we een gewijd voorwerp zouden dragen, zoals medailles, kruisjes, Agnus-Dei’s, enz... Ze vroeg ook dat we kruisbeelden zouden aan onze muur hangen, beelden, die door een priester gewijd zijn, vooral deze van haar Onbevlekt Hart, het Heilig Hart van Jezus of andere godsdienstige afbeeldingen.
  
  Deze voorwerpen herinneren aan de aanwezigheid van God. Ze storen de kwade geesten, die door het feit van de zegen van God, ontwapend worden. Ze vallen ons bijgevolg minder aan en zo vermijden we heel wat moeilijkheden, ongevallen of conflicten, ziekten en depressies, slapeloosheid, zelfmoordneigingen, enz... [Het is duidelijk dat al deze zaken niet noodzakelijk aanvallen zijn van de duivel!]
  
  In Kroatië is het de traditie de huizen elk jaar door een priester te laten zegenen. Toen Frankrijk [en onze streken] nog christelijk waren, bestond die mooie traditie ook. Er waren toen meer priesters omdat de families fier waren een priester te hebben onder hun kinderen en dit aan God vroegen.
  
  De vijand, onze tegenstrever, aapt, soms op een heel subtiele manier, alles na wat God en de Kerk doet. Het is belangrijk de aandacht op deze zaken te trekken, want dikwijls worden we geconfronteerd met mensen, die slachtoffer geworden zijn van "wolven verkleed in schapenvacht". Zonder op private zaken te willen ingaan, wil ik eenvoudig waarschuwen: Neem geen nutteloze risico’s! Vlucht als de pest voor "porte-bonheur’s"! Tegenwoordig biedt men van langsom meer dingen aan die geluk of gezondheid zouden beloven, maar die enkel het venijn van de vijand meebrengen. Sommige zijn vervloekt tijdens geheime satanische bijeenkomsten en bestemd om degenen, die ze dragen te schaden. Zoveel Christenen dragen nog tekens van de dierenriem rond hun hals, of kleine slangen of dingen die ze van mensen gekregen hebben, die "ingewijd" zijn. Gospa zegt ons: "Kinderen, satan wil u op duizenden manieren bedriegen"!
  
  We hebben er alles bij te winnen om enkel gewijde voorwerpen te dragen. Het volstaat een godsdienstig voorwerp aan de priester aan te bieden na de H. Mis en hem te vragen het te zegenen. Laten we ons beschermen door de zegen van de priester! Het is ook goed met overtuiging de eindzegen van de H. Mis te ontvangen van de celebrant. Gospa heeft ons dikwijls gezegd: "Lieve kinderen, als een priester u zegent, dan is het mijn Zoon zelf, die u zegent". Daar zijn we zeker van, van het overige niet!
  
• De Advent nadert! Welk een vreugde! Het is een prachtige liturgische tijd, waar men zich kan onderdompelen in de onschuld van het heel kleine Kindje Jezus, dat zich vormt in de schoot van zijn Moeder Maria. De onschuld van Jezus is als een bad waarin men zich dompelt met vreugde, waarin het kwaad verzwindt en waaruit men, omgevormd, terug uit te voorschijn komt. Laten we de sleutel niet vergeten, die Gospa ons gaf op de vooravond van het nieuwe millennium, om vrede te hebben en voorspoed: "Lieve kinderen, door uw ja aan de vrede en uw beslissing voor God, opent er zich voor u een nieuwe mogelijkheid voor vrede. Alleen zo, kindertjes, zal deze eeuw voor u een tijd zijn van vrede en voorspoed. Daarom, geef de kleine Jezus de eerste plaats in uw leven, en Hij zal u leiden op de weg van het heil." [25-12-1999]

• Op 2 december 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het Blauwe Kruis, omringd door een wat minder talrijke menigte wegens de periode van het jaar. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag, hier bij u, bid ik opdat ge de kracht zoudt vinden om uw harten te openen en zo de machtige liefde zoudt kennen van God, die lijdt. Door deze liefde van God, door zijn goedheid en zijn tederheid, ben ook ik bij u. Ik roep u op: Moge deze bijzondere tijd van voorbereiding een tijd van gebed zijn, van boete en van bekering. Mijn kinderen, ge hebt God nodig. Ge kunt niet vorderen zonder mijn Zoon. Als ge dat zult begrijpen en aanvaarden, dan zal zich realiseren wat er u beloofd is. Door de H. Geest zal het Rijk der Hemelen in uw harten geboren worden. Ik dank u".
  
• Het kindje zien of niet zien!
  
  De Gospa telt onder haar trouwe apostelen allerhande dokters en specialisten. Een van hen, een bekende cardioloog, vertelde ons volgend weinig banaal verhaal:
  
  Men zond hem een 6 maanden zwangere vrouw om cardiologisch advies. Een echografie had een probleem laten vermoeden bij het kindje. Het onderzoek bevestigde het bestaan van een hartafwijking bij de foetus. Het geruststellende was, dat deze afwijking met goed resultaat kon geopereerd worden. Dergelijke afwijking is echter in een derde van de gevallen geassocieerd aan een trisomie 21 [mongolisme]. Het koppel, hierover ingelicht, aanvaardde dat men vruchtwaterpunctie deed om uit te sluiten of hun kindje aan deze trisomie leed en om de beslissing te kunnen nemen of ze het zouden houden of niet. We kennen allemaal de druk, die door de meerderheid van medisch raadgevers op de ouders wordt uitgeoefend als er een gezondheidsprobleem is bij het kind.
  
  Het verdict van de vruchtwaterpunctie luidde: Het ging wel degelijk om een kindje met trisomie. Het koppel besliste de zwangerschap te onderbreken in de 8e maand. In andere woorden: Tijdens een uitgelokte arbeid wordt het kind gedood door een dokter, voor het uit de moederschoot getrokken wordt. Het woordgebruik is hier heel betekenisvol: Men zegt niet: Een mensenleven is ten dode gedoemd, nee, men spreekt van een "slechte zwangerschap" en men bevestigt dat de beste oplossing voor iedereen is "deze af te breken en een andere te verwekken."
  
  Mensen uit de omgeving van het koppel begonnen vurig te bidden opdat dit kindje, schepsel van God, zou mogen leven. Dag "D" naderde voor de moeder om haar kind te laten sterven. Onze vrienden belden haar de avond voordien op. Er was niets veranderd. Het koppel was vastbesloten de zwangerschap te onderbreken en de moeder zou zich ’s anderendaags om 7 uur aanmelden in het ziekenhuis. Onze vrienden baden nog meer, met veel droefheid in hun hart.
  
  Ze hebben echter niet tevergeefs gebeden. ‘s Anderendaags, om 3 uur in de morgen, heeft de moeder plots aanhoudende weeën en in minder dan één uur bevalt ze thuis, voor ze naar het ziekenhuis kan vervoerd worden. De kleine heeft het goed idee gehad spontaan geboren te worden enkele uren voor zijn executie!
  
  In het hospitaal vindt onze cardioloog de ouders terug, ontdaan en overstuur. Ze houden het kindje in hun armen en slaan zich op het hoofd: "Wij zijn crimineel! Gisteren nog hebben we zelf zijn executie getekend. We gingen dat klein wezentje doden! We zijn het niet waard zijn ouders te zijn! Dokter, alstublieft, doe alles om hem te redden!" En ze omhelzen het met veel tederheid.
  
  Ouders, is uw kindje niet hetzelfde in of buiten de moederschoot? Waarom was dit zieke baby’tje, toen het nog verborgen was in de schoot van zijn moeder, ongewenst en veroordeeld, terwijl er, eens zichtbaar geworden, alles moest gedaan worden om het te beschermen en te redden? Moeten we wachten om ons kind met onze ogen te zien en met onze handen aan te raken, om ons er rekenschap van te geven dat het een schat is, een schepsel van God dat het leven waard is?
  
  Dit kind heeft een strik kunnen spannen voor de strikkenspanners. Het werd geopereerd en is nu in goede gezondheid. Met zijn trisomie 21 behoort het tot hen die, te midden van onze gejaagde en materialistische wereld, knipperen als tekens. Laten we hen niet verwerpen! Ze herinneren er ons aan dat het menselijk hart en zijn immense mogelijkheid tot liefde belangrijker zijn dan alles en dat, op de laatste dag, het de onschuld van de kinderen zal zijn, die alle vernielende Goliath’s zal overwinnen, die mijnen leggen in onze droevige doodscultuur. "Hij, die een van deze kleinen in mijn Naam opneemt, neemt Mijzelf op" zegt Jezus. [Lc.9.48]
  
• Vicka ... De terugkeer! Na twee jaar afwezigheid omwille van haar gezondheidsproblemen, hebben we de laatste dagen het groot geluk Vicka terug te vinden, boordevol vreugde, en haar de boodschappen van Maria te horen verkondigen op haar trap. De bedevaarders, die gekomen waren voor het feest van de Onbevlekte Ontvangenis hebben haar inderdaad terug kunnen ontmoeten en genieten van haar lang zegeningsgebed.
  
  Tijdens deze afwezigheid is ze echter niet werkloos gebleven! Het lichamelijk en moreel lijden, dat ze geleden heeft en dat door God alleen gekend is, heeft ze geestdriftig geofferd voor ieder van ons. Op een dag had Gospa haar gezegd: "Zeer zeldzaam zijn de mensen, die de grote waarde van het lijden begrepen hebben, als het aan Jezus geofferd wordt!" Als bedevaarders haar vragen stellen, geeft ze soms als uitleg: "Lijden kan niet uitgelegd worden. Lijden kan enkel in ons eigen hart worden beleefd. Als de Heer ons een lijden geeft, een kruis, dan is het echt een groot geschenk dat Hij ons geeft. Dikwijls denken we: "Hoe kan een ziekte nu een geschenk zijn?" Het is nochtans een groot geschenk! Alleen God weet waarom hij dit geschenk geeft, en waarom hij het op een bepaald moment weer wegneemt. Wij zijn echter vrij om te beslissen: Ben ik bereid dit geschenk te aanvaarden? Er zijn veel soorten lijden: Er is lijden dat God zelf geeft en lijden dat we onszelf aandoen. Ze hebben niet dezelfde waarde.
  
  Als ge blijft glimlachten, ondanks het lijden, dan is het omdat ge het hebt aanvaard en dat ge volledig aan God toebehoort. Daarna merkt ge zelfs het lijden niet meer, maar voelt vreugde. Vermits ge lijdt met vreugde, is er geen spanning meer. Deze vreugde komt echter niet van buiten uit, ze komt van uit uw binnenste, uit uw hart. Ik voel zulk een sterke vreugde dat ik meer wil doen voor de H. Maagd".
  
• Het kindje Jezus verwacht ons aan de kribbe! Tijdens de Advent is het Kindje Jezus nog verborgen in de schoot van Maria. Hij hoopt echter een warm onthaal te vinden en te rusten in onze harten, die de kribbetjes zijn van vandaag. "Lieve kinderen, zegt de H. Maagd ons, ik verlang dat mijn kleine Jezus zou geboren worden in uw hart!" Ze vraagt dat we elke dag zouden verzamelen voor het familiegebed voor de kribbe, die we van in het begin van de Advent hebben klaar gemaakt.
  
  In een gesprek met de kleine Vietnamees Marcel Van [die nu reeds eerbiedwaardig is en waarvan de zaligverklaring voorbereid wordt] vertelde Jezus dat hij kou had in de grot van Bethlehem. We kunnen Hem echter verwarmen! Niet enkel door het gebed, maar door eenvoudige handelingen, die getuigen van onze liefde. Hij heeft immers in het Evangelie gezegd "Al wat ge doet voor de minsten van deze kleinen, hebt ge voor Mij gedaan".
  
  Hier volgt een bekend gesprek tussen Jezus en Van, tijdens de 3de mis van Kersmis 1945, waarin de kleine Thérèse van Lisieux ook tussenkomt. Van had gemerkt dat het Kindje Jezus heel mooi is en hij vraagt:
  
  Marcel: "O Jezus, wie heeft er U zulke mooie kleren aangedaan? En deze kleren, wie heeft ze voor U gemaakt?
  Jezus: "Ah, Marcel. Ge zegt dat ik prachtig gekleed ben? Wie anders dan gij, Marcel zou me zo mooi gekleed hebben?"
  Marcel: "Maar Jezus, ik heb nooit kleren leren maken!"
  Jezus: "Wel, vraag dan aan uw zus Thérèse, om te weten wie me zo mooi uitgedost heeft, door me zo mooie kleren te geven."
  Marcel: "Zus Thérèse, is het Maria niet die deze kleren voor Jezus gemaakt heeft?"
  Thérèse: Het is niet Maria, die deze kleren gemaakt heeft, ook ik heb ze niet gemaakt. Wel dan, raad wie het kan gedaan hebben... Maar, het zijt gij zelf, broertje! Ikzelf heb niets anders gedaan dan u wat te helpen om ze te maken en gij zelf hebt er Jezus mee gekleed.
  Marcel: "Zus, wat heb ik kunnen doen om zo mooie kleren te maken?"
  Thérèse: "Wel dan, broertje lief, laat me u eerst een zoen geven. En nu, hier mijn antwoord. Luister goed. Elke zucht, die uw pijnen u de laatste weken hebben uitgelokt, elke zucht volstond om een vlokje wol te maken of een bloem. Ik heb dus die vlokjes wol, die ge door uw lijden elke dag gesponnen hebt, evenzeer als de bloemen, die ge geplukt hebt, gebruikt om voor Jezus zulk een prachtig kleed te breien. Verstaat ge broertje? En doet het u genoegen Jezus zo mooi gekleed te zien? Als het kleed van Jezus nu al zo mooi is, dan zal het nog veel mooier zijn op de dag dat ge met Hem zult verenigd zijn. Waar die schoonheid van zal komen, daar moet ge u niet om bekommeren. Nu Jezus u zijn zoenen geeft, denk er eerst en voor al aan om vreugdevol te blijven en verjaag elk idee van droefheid en afkeer." [Marcel Van, Gesprekken, p.98. Voorvoord van Kard. Schönborn. Ed. Saint-Paul].
  
  Zalig Kerstfeest voor u allen!

• Op 2 december kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning thuis, omringd door enkele bedevaarders. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Vandaag nodig ik u uit met mij op weg te gaan met een totaal vertrouwen en met liefde want ik wil u mijn Zoon leren kennen. Wees niet bang, mijn kinderen! Ik ben er, met u, dicht bij u. Ik toon u de weg: Hoe te vergeven aan uzelf, hoe te vergeven aan de anderen en met een oprecht berouw in uw hart te knielen voor de Vader. Doe in u alles sterven wat u belet te beminnen, te redden en dicht te zijn bij Hem, in Hem. Beslis voor een nieuw begin, het begin van een oprechte liefde, een liefde van God zelf. Ik dank u."
  
  De avond van de 31e december had Marija aan de H. Maagd gezegd dat veel bedevaarders haar gevraagd hadden ’s anderendaags op het feest van de Moeder Gods en de eerste dag van het nieuwe jaar, aanwezig te mogen zijn bij de verschijning van 17.40. Daar haar kapel echter zeer klein is, speet het haar dat niet te kunnen aanbieden aan iedereen. Ze stelde de H. Maagd een verandering voor van het programma: dat ze ’s avonds zou komen voor iedereen op de heuvel van de verschijningen. O.L.Vrouw antwoordde dat ze die dag op beide plaatsen zou komen.
  
  Op 1 januari waren we dus allemaal op de heuvel en baden rozenhoedjes onder een gietende regen, de voeten in het slijk en het hart in feest. De verschijning duurde redelijk lang en Marija zei ons: "De Gospa is gekomen met legioenen engelen! Ze heeft naar ons gekeken en gelachen en zei: "Gij zijt mijn vreugde, gij zijt mijn hoop." Daarna moedigde ze ons aan om de boodschappen, die Ze geeft, te beleven. Zo begonnen we 2010 met Haar en we hebben u allen aan Haar toevertrouwd.
  
• De kardinaal verlangt terug te komen naar Medjugorje. Kardinaal Schönborn van Wenen is voor Nieuwjaar op private bedevaart naar Medjugorje gekomen. Dit is een hoogtepunt in de geschiedenis van Medjugorje. Welke vreugde heeft ons dat bezorgd! Een van de positieve punten, dat volgt uit dit bezoek, is dat het definitief uit de geesten het idee uitroeit dat Medjugorje zou "verboden" zijn. Het is inderdaad zo dat, als de gelegenheid zich voordoet om naar Medjugorje te gaan, sommigen zeggen: "Nee, het is nog niet erkend door de Kerk." Dat is waar, ze verwarren echter "niet erkend" met "verboden." Het is klaar: Medjugorje is door de Kerk nooit "verboden" geweest. De Kerk wacht echter, vooraleer zich uit te spreken. In afwachting hebben we dat grote geluk er allemaal te kunnen heen gaan op private bedevaart. Enkel officiële bedevaarten [georganiseerd door een parochie of een bisdom] zijn niet toegestaan. Dat is al een groot geschenk. In deze 28 jaar had de Kerk dit ook kunnen "verbieden."
  
  Uit de bedenkingen van de Kardinaal, die de laatste dagen In verschillende interviews gepubliceerd werden, geven we hier enkele fragmenten, die ons getroffen hebben.
  
  
  • De kardinaal zei dat hij vooral als pelgrim gekomen was, om te bidden en zich te bekeren. Dat is de beste innerlijke gesteldheid, die men kan toewensen aan ieder, die naar Medjugorje komt. Reeds meer dan twintig jaar had hij de wens om er heen te gaan als hij de goede vruchten zag in zijn eigen bisdom en elders.
  • Hij zei ook dat het aantal priesterroepingen in zijn seminarie in Wenen, in meerderheid gekregen in of door Medjugorje.
  • De talrijke bekeringen in Medjugorje van mensen uit alle rangen en sociale standen. De Kardinaal was getuige van mooie bekeringen, ook in zijn onmiddellijke omgeving.
  • De lichamelijke en morele genezingen van mensen die in Medjugorje aangekomen zijn, gebroken door drugs, wanhoop, de rouw om een geliefde.
  • De kwaliteit van het gebed in de Medjugorje-gebedsgroepen in zijn bisdom. Hoe de mensen van deze groepen blijmoedig hun geloof beleven en trouw blijven aan de aanbidding, de sacramenten ... Hij vermelde de kerk van de Dominicanen, die elke donderdag urenlang nokvol biddende mensen is.
  • In Medjugorje heeft hij de aanbidding van de woensdagavond geleid voor duizenden bedevaarders. Hij beklom de Krizevac om er zijn kruisweg en de verschijningsberg om er zijn Rozenkrans te bidden. Hij straalde van vreugde.
  • "Ik ben naar Medjugorje gekomen om dicht bij de Moeder van de Heer te zijn," zei de Kardinaal tijdens het Heilig Uur, dat hij leidde in de kerk.
  • De biechten. Zoals de meeste priesters, die in Medjugorje biecht horen, werd de Kardinaal geraakt door de oprechtheid en de diepte van de biechten, die hij gehoord had.
  • De Franciscanen. De Kardinaal had zeer directe en broederlijke contacten met onze priesters.
  • De zieners. De Kardinaal was getroffen door hun bescheidenheid en hun eenvoud. Reeds bij zijn ontmoeting met Ivan, en daarna met Marija in de kathedraal van Wenen, ter gelegenheid van een gebedsavond vorig jaar. In Medjugorje kon hij enkele andere zieners ontmoeten en was er zeer gelukkig om.
  • Actie. De Kardinaal logeerde in de Gemeenschap van het Cenakel. [Door Zr. Elvira gesticht voor de rehabilitatie van jongeren, die lijden onder sommige verslavingen, zoals drugs]. Zo heeft de Kardinaal de vruchten kunnen vaststellen van de barmhartigheid en de liefde, die in Medjugorje ontstaan zijn, waar duizenden jongeren gered werden van een zekere ondergang, zelfs van de dood. De Kardinaal bezocht ook het Kinderdorp, door Pater Slavko gesticht en andere werken van die aard.
  • Dat alles leidde hem er toe te zeggen dat als men de boom aan zijn vruchten kan herkennen, goede vruchten niet te vinden zijn aan een slechte boom. Men kon een diepe vreugde zien op zijn gelaat en waren er allen door getroffen.
    
  Op een vraag over de houding van de Kerk, antwoordde de Kardinaal: "Ik mag en ik heb de intentie niet om een bisschoppelijke bedevaart te organiseren naar Medjugorje, zoals we gedaan hebben naar Rome en naar het H. Land. Het is echter nooit verboden, noch door de bisschoppenconferentie, noch door Rome, dat de bedevaarders naar Medjugorje gaan. Een bevestiging lijkt me heel belangrijk voor ons, bisschoppen: De bedevaarders moeten geholpen worden, geestelijk begeleid. Daarin zie ik juist mijn taak, als Aartsbisschop van Wenen: Als ik zie dat honderden, duizenden mensen van mijn bisdom op bedevaart gaan naar Medjugorje, dat er gebedsgroepen ontstaan, dat er priesterroepingen zijn, dat er bekeringen gebeuren, dan is het mijn taak als Aartsbisschop er voor te zorgen dat deze mensen goed begeleid worden.
  
• De heilige die de "Kinderen van Medjugorje" gekozen heeft voor het jaar 2010 is "De Heilige Familie!" Jezus zelf, met Maria en Jozef, niets minder! Dat valt goed uit voor de families, die tegenwoordig zoveel hulp nodig hebben. Een sterke bescherming van de H. Familie zal welgekomen zijn!
  
  Anderzijds, zonder te vermoeden dat we de H. Familie zouden krijgen als beschermer voor 2010, hadden we in november een natuur grote kerststal gemaakt in onze tuin met heel mooie natuur grote beelden in hars. Maria zit neer, met open handen en het Kindje ligt aan haar voeten in een echte voederbak. Deze plaats is een gebedspool geworden, die voor iedereen toegankelijk is. De kinderen van de omtrek komen graag kijken naar het Kindje Jezus, juist zoals de herders van toen. De bedoeling is aan moeders, die abortus gepleegd hebben, een miskraam gehad hebben of hun kind hebben zien sterven, dit in de handen te leggen van de H. Maagd opdat ze, in de Hemel, bijzonder voor hen zou zorgen. Zo worden deze moeders getroost, tot rust gebracht, zelfs genezen van heel wat kwalen zoals: taai verdriet, doodsangsten, obsessieve schudgevoelens, enz... Deze kribbe is dus een gebedsplaats waar vele harten genezen worden door de Barmhartigheid van God en de goede zorgen van het Kindje Jezus.
  
  Het kindje Jezus is heel mooi! Voor de innerlijke genezing van hen, die zich voor dit Kindje komen bezinnen, is het belangrijk Hem te kunnen bekijken en door Hem bekeken te worden. Het is de sterke kracht van de onschuld van God, die dan werkzaam is. Kom naar de kribbe kijken als u op bedevaart bent!

• Op 2 februari 2010 kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in Napels [Italië], omringd door meer dan 15.000 mensen, waarvan 80 priesters. De mensen waren uit gans de streek samen gestroomd, gelovigen en ongelovigen, en ondanks het feit dat ze daar waren van 6 tot 10 uur in de morgen, heerste er een grote kalmte, wat verbazend is voor Napolitanen! Tijdens de verschijning heerste er een buitengewone stilte en velen getuigden dat ze geraakt werden door de genade, die voelbaar was. De kardinaal van Napels, Mgr. Slawomir Oder, was op de hoogte gesteld van de gebeurtenis. Na de verschijning deelde Mirjana de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Met een moederlijke liefde nodig ik u vandaag uit een lichtbaken te zijn voor alle zielen, die ronddwalen in de duisternis van de onwetendheid van de liefde van God, om zoveel mogelijk zielen te verlichten en aan te trekken. Laat niet toe dat onwaarheden, die uit uw mond komen, uw geweten het zwijgen opleggen. Wees volmaakt! Ik leid u met moederlijke hand, een hand van liefde. Ik dank u."
  
• Gelukkig dat er engelen bestaan!
  
  De catastrofe in Haïti heeft ons allemaal gebroken. Een gevoel van onmacht zou ons kunnen overmeesteren tegenover de omvang en de diepte van de pijnen, "de martelingen" die door dit volk worden beleefd. Maar, nee, we zijn niet onmachtig om te helpen! Buiten de steun aan organisaties, die ter plaatse zijn, hebben we nog een wonderbaar middel, waar we niet voldoende aan denken. Om dit middel te illustreren vertel ik hier een gebeurtenis, die mijn broer diaken, Pascal me vertelde:
  
  "Dit is de geschiedenis van de Russische schrijver, Alexander Ogorodnikov, die ik uit zijn eigen mond hoorde. Voor zijn bekering had hij alle nihilistische en verwoestende filosofieën van de 20e eeuw aangehangen. Hij was professor filosofie en had een vurige passie: Samen met zijn kompanen inbreken in appartementen. Hij bekeerde zich in de 70er jaren, op hetzelfde ogenblik als een andere intellectuele: Tatiana Goritcheva.
  
  Dan stichtte hij een "seminarie" in Moskou. Onder "seminarie" moet men een gemeenschap verstaan van gelovige intellectuelen, die samen baden, nadachten over het geloof, zochten ... natuurlijk in het geheim!
  
  Toch niet zo clandestien, want hij werd meerdere keren gearresteerd en tenslotte voor de keuze gesteld: Verbanning of gevangenis. Alexander weigerde de ballingschap en werd dus in de gevangenis geworpen.
  
  Een tiental jaren kende hij verschillende soorten gevangenissen: Politieke, gevangenissen van gemeenrecht, samen met de ergste criminelen en nog andere. De ergste was deze toen hij tenslotte in een ijzige cel werd geworpen [de wanden waren met ijs bedekt], geheel naakt, in een totale eenzaamheid, gruwelijk. De ergste foltering. Hij wist dat hij stervend was. Ik weet niet hoe hij er in geslaagd is een brief aan zijn moeder te laten bezorgen, waarin hij de omstandigheden van zijn gevangenschap, zijn doodsangst, zijn psychologische martelingen, enz. beschreef. Hij smeekte zijn moeder deze brief naar het Westen te smokkelen. Zo werd de brief in de lente van 1986 gepubliceerd in Duitsland en in Frankrijk. Duizenden petities werden verzameld en Alexander werd vrij gelaten.
  
  Toen mijn broer deze brief in Frankrijk ontdekte, weende hij en besloot, samen met zijn verloofde, al hun lijden en gebeden voor hem te offeren. Maar tevens besloten zij hun engelbewaarders naar zijn cel te zenden om hem op te beuren en te helpen om te overleven.
  
  Na zijn vrijlating in 1986 kon Alexander deel nemen aan een bedevaart naar Lisieux met Zuster Tamara, missionaris in Rusland, die een bus had georganiseerd voor 50 Russen om de Kleine Thérèse te leren kennen en haar te bidden. Tijdens een maaltijd zat mijn broer Pascal tegenover een man met een klein baardje. Ze stelden zich voor: Het was Alexander Ogorodnikov!! Onnodig de emotie te beschrijven toen Pascal hem vertelde hoe ze elke dag hun engelbewaarder hadden gezonden en aan vele anderen gevraagd hadden dit eveneens te doen. Alexander vertelde hem toen hoe hij in deze vuile ijskast, waarin men hem geworpen had om hem te laten sterven, het bezoek had gekregen van de engelen van Westerse kristenen, die voor hem baden. Hij voelde de warmte van deze engelen, die hem als een mantel omringden en hij voelde hoe dit voorrecht verbonden was met het gebed van deze Kristenen. Hij dankte zijn leven zowel aan deze engelen als aan de warmte van het gebed, dat hem kwam opbeuren in zijn cel.
  
  Deze vurige orthodox, die nog steeds in Moskou woont, had meerdere mystieke ervaringen toen hij in de gevangenis en van alles afgesloten was. Hij heeft bijna spijt van zijn herwonnen vrijheid, die hem de nabijheid van het "Goddelijke" heeft doen verliezen.."
  
  Vele slachtoffers in Haïti, die hun pijn uitschreeuwen, hebben nu nood aan uw engelen, aan al onze engelen, elke dag. En niet alleen in Haïti! Zoveel mensen zijn wanhopig op onze planeet! Het zal ons niet spijten hen onze vrienden, de engelen te zenden, zoals ook Pater Pio, Zr. Faustina, Paus Johannes XXIII, enz... deden. We zullen in de hemel zien welk goed ze hebben kunnen doen bij hun "Bijzondere opdrachten."
  
• De postulator van het zaligverklaringsproces van Paus Johannes-Paulus II, Mgr. Slawomir Oder, heeft bevestigd dat de Paus naar "Medjugorje wilde gaan om er te gaan biechten." Tegenover andere getuigen zei de Paus ook dat hij er heen wilde gaan om zich ten dienste te stellen van de bedevaarders en er biecht te horen. In voorbereiding van zijn Zaligverklaring in de herfst van dit jaar, is dit alles reeds gepubliceerd of zal het gepubliceerd worden. Johannes-Paulus II is reeds Eerbiedwaardig verklaard.
  
• Jaar van de Priesters
  
  Hier volgt een nieuw gebed voor de priesters voor deze maand:
  
  Goede Heer, Wij bidden U:
  Moge Moeder Maria de priesters met haar mantel bedekken en hen door haar voorspraak in hun apostolaat sterken.
  Wij bidden U: Moge Moeder Maria hen leiden om haar eigen woorden te horen: "Doe maar wat Hij u zal zeggen."
  Mogen de priesters het hart hebben van de H. Jozef, de zeer zuivere bruidegom van Maria.
  Moge het doorboorde hart van de H. Maagd hen aansporen om allen te omhelzen, die lijden aan de voet van het Kruis.
  Mogen de priesters heilig zijn, vervuld van het vuur van uw Liefde, enkel uw grootste eer zoekend en het heil van de zielen. Amen.
  Heilige Jean Vianney, bid voor ons!
  
• Het feest van de H. Jozef is op 19 maart. Laten we hem een dertigdaagse noveen geven! Dit gebed is krachtig en we hebben zo zijn hulp nodig! Ofwel een noveen!

• Op 2 februari 2010 kreeg Mirjana Soldo, ondanks een hardnekkige regen, haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis. Na de verschijning deelde Mirjana de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! In deze bijzondere tijd van uw inspanningen om dichter bij mijn Zoon te zijn, bij zijn lijden en ook bij de liefde waarmee hij het gedragen heeft, verlang ik u te zeggen dat ik bij u ben. Ik zal u helpen de fouten en de beproevingen met mijn genade te overwinnen. Ik zal u de liefde leren, de liefde die alle zonden uitwist en u volmaakt maakt, de liefde, die u de vrede van mijn Zoon geeft, nu en voor altijd. Vrede zij met u en in u, want ik ben de Koningin van de Vrede."
  
• Wat te doen tegenover de natuurrampen die de laatste tijd de planeet overspoelen en de ontreddering, die ze teweeg brengen? Angst hebben? Dat is het laatste wat we moeten doen! Gospa heeft ons alle sleutels gegeven, die nodig zijn om te leven met de vrede in ons hart. Die sleutels echter moeten we van vandaag af aannemen want, als er een ongeluk gebeurt en onze fragiele zekerheden instorten, dan is het wel heel laat!
  
  Maria zegt ons: "Wie bidt, heeft geen angst voor de toekomst en wie vast heeft geen angst voor de pijn" [25-01-2001]. Families, die God als familievader nemen, mij [de H. Maagd] als huismoeder en de Kerk als thuis, die families hebben van de toekomst niets te vrezen, niets te vrezen van de geheimen."
  
  [Private boodschap aan Mirjana]. "Enkel met gebed en vasten kunt ge oorlogen beletten, oorlogen doen ophouden, kunt ge de natuurwetten opschorten" [1981].
  
  Het zou kunnen dat de natuurrampen verder gaan, ik ben geen profeet, maar dat lijkt me wel evident. In de nacht van de 1e januari, toen Gospa verschenen is aan Marija op de heuvel van de verschijningen, in aanwezigheid van duizenden mensen, was ik getroffen toen ik vernam dat ze duizenden engelen bij zich had. Gewoonlijk komt ze op grote feestdagen [het was het feest van de Moeder Gods] met 3 engelen. Met verbazing heb ik dit zeldzaam detail genoteerd. Nu begrijp ik het! Meer dan ooit hebben we nood aan hemelse hulp voor dit jaar en de komende jaren. Herlees al de boodschappen van de 2de van het jaar 2009. Ge zult merken dat de Gospa ons verwittigd had. "Ge zijt verloren gelopen, mijn kinderen!" ... "Ge zijt zozeer ondergedompeld in de zonde" ... "Mijn hart is geraakt door een grote pijn als ik naar uw harten kijk", enz...
  
  De H. Paulus zegt ons dat "het loon van de zonde de dood is." Welnu, de wereld loopt al langer hoe vlugger op de weg van de zonde. Bij zover dat men zelfs de zonde aan iedereen wil opleggen, door wetten en allerhande druk. God zendt geen dood, het zijn wij die ze doen komen. Een vriendin werd in het ziekenhuis behandeld als "crimineel" omdat ze weigerde zich te laten aborteren van haar baby, bij wie men een trisomie 21 [Mongolisme] had vastgesteld. [Het kindje werd volledig normaal geboren]. Men noemt het goede kwaad en het kwade goed.
  
  Volgens de boodschappen en gans de school van de Gospa deze laatste 29 jaar is het klaar dat we ons moeten voorbereiden voor een beproeving, maar dat in grote hoop! Behoren tot diegenen, die voortdurend bidden, die hopen, die geloven en die beminnen en die hen bemoedigen, die Jezus nog niet kennen. Aan alle beproeving komt er een einde en de "Nieuwe Tijd" waarover Gospa spreekt zal komen op het uur van God. We hebben er geen idee van hoe dit zal zijn, hoe mooi zal dit zijn! Ik merk dat geen enkele van de zieners van Medjugorje pessimist is over de toekomst, zelfs al weten ze dat de wereld zal beproefd worden. God zal het laatste woord hebben. De H. Maagd zal Zijn plan uitvoeren en er zelfs haar eigen vijanden in betrekken! Het uur is dus gekomen om:
  
  
  • Zeker de zonde te vermijden en de hand nemen van onze Moeder, de H. Maagd om ons door haar, in de Kerk, te laten leiden.
  • Goede en oprechte biechten te spreken en ons zonder dralen te verzoenen.
  • Te communiceren zoveel de omstandigheden het toelaten.
  • Het Evangelie te beleven.
  • Radicaal de richting van ons leven te veranderen. Ons er aan herinneren dat het doel van ons leven de Hemel is, God de eerste plaats geven in plaats van ons werelds welzijn of een ander idool.
  • Te kiezen voor de nederigheid en een eenvoudig leven, in voortdurende lofprijzing, zoals de H. Maagd Maria en de H.Jozef in Nazareth, om de komst van de Heer voor te bereiden. Alle lijden offeren voor de bekering van de zielen, want de zondaars worden bedreigd door grote wanhoop.
    
  "Ik zal u helpen om de fouten en beproevingen met mijn genade te overwinnen", zegt Gospa, die nooit liegt. Psalm 46, die zo klaar de gebeurtenissen van de wereld beschrijft, geeft ons lichtend antwoord: "God is onze toevlucht, Hij geeft ons kracht. In de grootste nood heeft Hij ons geholpen. Daarom kennen wij geen angst, al beeft de aarde, al verzinken de bergen in zee. Laat het water maar schuimen en koken, laat de bergen maar beven onder de beukende golven. De almachtige Heer is aan onze zijde, onze burcht is de God van Jacob."
  
• Vaticaan
  
  Paus Benedictus XVI heeft een commissie benoemd om het "Fenomeen Medjugorje" te bestuderen, dat het derde meest bezochte bedevaartoord in Europa geworden is. Deze commissie, verbonden aan de Congregatie van de Geloofsleer, zou werken onder het voorzitterschap van Mgr. Ruini, voormalig vicaris van de Paus voor het Bisdom Rome. De kardinaal zou de verbindingsman zijn tussen Medjugorje en de Paus. Laten we veel voor hem bidden en voor allen die aan dit dossier werken. Het gaat immers om een belangrijke verantwoordelijkheid tegenover God en de mensen. [Officieel moet deze informatie nog door het Vaticaan bevestigd worden].
  
  Laten we niet vergeten, dat buiten al deze commissies, het Gospa zelf is die het dossier Medjugorje in handen heeft. Ze heeft ieder van ons nodig om haar plan te bespoedigen, want in dit plan is de kleinste van ons belangrijk!
  
• Jaar van de Priesters
  
  We kunnen deze maand het volgende gebed bidden, dat werd geschreven door Paus Benedictus XVI
  
  "Heer Jezus, aanwezig in het H. Sacrament,
  Gij hebt onder ons willen blijven bij middel van uw priesters.
  Maak dat hun woorden enkel de Uwe zouden zijn,
  dat hun gebaren de uwe zouden zijn,
  dat hun leven een trouwe uitstraling zou zijn van het Uwe.
  Dat ze mannen zouden zijn die God over de mensen en de mensen over God spreken.
  Mogen ze niet bevreesd zijn in hun dienst en de Kerk dienen zoals ze gediend wil worden.
  Mogen zij mannen zijn, getuigen van het eeuwige in onze tijd en dezelfde wegen gaan van de geschiedenis
  die U bent gegaan al goed doende voor iedereen.
  Mogen zij trouw zijn aan hun beloften,
  jaloers op hun roeping en hun gaven,
  klare spiegels van hun eigen identiteit
  en mogen zij in de vreugde leven van de gave die ze gekregen hebben.
  Dat vraag ik U door de H. Maria, Moeder van God.
  Ze was aanwezig in Uw leven en zal steeds aanwezig zijn in het leven van de priesters. Amen."
  Opgelet! Belangrijk bericht voor de priesters! [Aan iedereen door te geven!] De parochie van Medjugorje eist nu om het "Celebret" van de priesters te zien en er een kopij van te maken. Zo niet zullen de priesters geen Mis meer mogen lezen en geen biecht meer mogen horen. Ze zullen eveneens gevraagd worden Medjugorje te verlaten.

• Op 2 april 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis. Na de verschijning deelde Mirjana de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Vandaag zegen ik u op een bijzondere wijze en ik bid dat ge terug zoudt komen naar de ware weg, naar mijn Zoon, uw redder, Diegene die u het eeuwige leven gegeven heeft. Denk na over alles wat menselijk is, over alles wat u niet toelaat om mijn Zoon te volgen, de voorbijgaande dingen, de onvolkomenheden en de grenzen en daarna, denk aan mijn Zoon, aan zijn goddelijke onmetelijkheid. Maak uw lichaam edel en vervolmaak uw ziel door de overgave en het gebed. Wees gereed, mijn kinderen! Ik dank u."
  
• Wat er met onze paus gebeurt, gebeurt met ieder van ons. Het is de ganse Kerk, die langs hem, vervolgd wordt. De Gospa heeft ons geleerd hoe de beproeving te milderen en zelfs de werken van de duisternis te annuleren … door de vasten en het gebed en natuurlijk door de zonde te verwerpen. Er zijn de laatste dagen heel wat initiatieven in die zin genomen, het is prachtig om de solidariteit van de christenen te zien rond de Paus! Laten we ook bidden voor de bewerkers van het kwaad want het zijn zij, de ongelukkigen! Ze zijn zelf de put aan het delven waar ze zullen in vallen!
  
  De tijden zijn hard maar de genaden zijn immens! Hier in Medjugorje zitten we op de eerste rij om dat te zien. Dit gezegd zijnde, het is mogelijk dat de vervolgingen in de nabije toekomst nog zullen toenemen, omdat de zonde een zo grote plaats heeft ingenomen in de harten! Het is mogelijk dat men de Paus een inwendig martelaarschap laat ondergaan en dat hij tot zwijgen zal verplicht worden, het is mogelijk dat de Kerk een tijd van nood zal kennen, zoals haar Meester en Bruidegom op het moment van zijn lijden. Het uur van de duisternis zal echter niet blijven duren. De aanklagers en de verraders zullen niet lang de bovenhand hebben. Zijn ze vergeten dat Jezus aan Petrus de beloften van het Eeuwig Leven heeft gegeven voor de Kerk en hem verzekerd heeft dat de "Poorten van de Hel haar niet zullen overweldigen"? [Mt.16,18] Kennen ze de voorspelling van Maria in Fatima niet: "Op het einde zal mijn Onbevlekt Hart triomferen"? Mogen zij terug keren nu het nog de tijd is en zo vermijden zichzelf te veroordelen tot de wanhoop!
  
  Maria spreekt ons in Medjugorje over de "nieuwe tijd" die zich aandient. Daarom moeten wij het "hoofd oprichten", zoals Jezus zegt. Het is aan ons om de tijd van beproeving te verkorten. We hebben er de macht voor en we weten hoe we dat moeten doen. En, mochten we het niet weten, dan volstaat het voor ons om de boodschappen te herlezen, die al enkele jaren aan Mirjana gegeven werden op de 2de van de maand. Alles is er heel duidelijk in uitgelegd door onze hemelse Moeder!
  
• Op 18 maart verklaarde Mgr. Alessandro d’Errico, de Apostolische Nuntius in Bosnië-Herzegovina:
  
  "Bij elk van mijn ontmoetingen met de H. Vader heeft deze heel veel belangstelling getoond voor Medjugorje. Als opperste gezagsdrager van de Kerk moet hij zich duidelijk uitspreken over dit fenomeen. Hij kent Medjugorje heel goed en heeft het me al dikwijls herhaald. De H. Vader is zich zeer goed bewust van het vele goede, dat hier door de priesters, de zusters, de Franciscanen en de leken verwezenlijkt wordt en hij vraagt zich af waarom er zoveel vijandige informatie is tegenover dit fenomeen. Daarom wil de hij een commissie oprichten van zeer hoog gehalte om zich een algemeen idee te vormen over dit gebeuren door zeer competente personen. Hij heeft Kardinalen uitgenodigd, bisschoppen en experts van uit de ganse wereld om deel te nemen aan deze commissie. Het was het verlangen van de H. Vader dat deze commissie zou aangekondigd worden aan de gelovigen op hetzelfde moment in het Vatikaan en in Mostar, wat een bewijs is van de solidariteit van de H. Vader met dit land.
  
• Ik weet dat de media al lang over deze commissie spreken en dat de verwachtingen hoog gespannen zijn. Op heden kunnen we zeggen dat we gelukkig zijn en erkentelijk tegenover de H. Vader voor de belangstelling, die hij toont voor Mostar en onze Katholieke gemeenschappen. Zo heb ik op 17 maart, in de naam van de H. Vader, deze belangrijke beslissing meegedeeld op hetzelfde moment, dat ze ook in Rome werd bekend gemaakt. Het is klaar dat de taak van deze commissie moeilijk zal zijn en ik nodig al onze gemeenschappen uit om het werk van deze commissie toe te vertrouwen aan de bescherming van de H. Jozef, van Maria, de Moeder van de Kerk, en aan de heilige patronen van Mostar." [Uit de site van de parochie van Medjugorje: www.medjugorje.hr]
  
• Rome heeft de samenstelling van de onderzoekscommissie over Medjugorje bekend gemaakt. Volgens het agentschap Zenit op 13 april bevat de lijst van de leden van deze commissie, voorgezeten door Kard. Ruini, kardinalen, bisschoppen en deskundigen. [U kan de lijst vinden op http://www.zenit.org]
  
  "Deze commissie zal discreet werken en haar besluiten zullen voorgelegd worden aan de Congregatie voor de Geloofsleer. Van nu af is de zaak niet meer onder de bevoegdheid van de Bisschop van Mostar, Mgr. Ratko Peric, maar onder deze van de Romeinse congregatie."
  
  Herinneren wij ons dat Kardinaal Schönborn op 15 januari bij de Paus ontvangen werd en dat hij op 22 januari de oprichting van deze commissie bevestigde in zijn interview voor Kathpress in Oostenrijk. Hij verklaarde daar dat hij in Rome zijn indrukken had meegedeeld over zijn private bedevaart naar Medjugorje in januari 2010! Dank u, beste Kardinaal!
  
  Ik dank God voor deze enorme stap van de H. Stoel tegenover Medjugorje. Laten we bidden dat deze deskundigen trouwe instrumenten zouden zijn voor Gods plannen. Moge hun werk de zo lang verwachte vrucht dragen van de eenheid van harten tegenover Medjugorje!
  
• Jaar van de Priesters
  
  Vorige maand, bij mijn verblijf in Singapour, maakte ik van de gelegenheid gebruik om terug te gaan naar China. Ik was daar getuige van de geloofskwaliteit van veel Christenen. Hier een getuigenis, tussen vele andere:
  
  In een dorp in het hartje van China, waar ik ontvangen werd, woont er een Katholieke familie. Op het moment van de Culturele Revolutie, werd de oom priester gearresteerd en in de gevangenis geworpen. Niemand wist voor hoe lang, noch of hij ooit nog zou terug komen. Uiteindelijk is hij na 15 jaar gevangenis teruggekeerd, waarna nog 5 jaar huisarrest volgde. Amper vrij, herbegon hij met de heropbouw van de dorpskerk. Van zijn neven en nichten, die in die tijd met hem, volgens de Chinese traditie, onder hetzelfde dak woonden, werden er twee priester en een kloosterzuster. Toen ik een van de priesters vroeg hoe hij zijn priesterroeping gekregen had, antwoordde hij: ""Ik was 7 jaar toen mijn oom gearresteerd werd en in de gevangenis terecht kwam. Men is hem thuis komen halen. Ik zag hem vertrekken. Die dag kreeg ik mijn priesterroeping!"
  
  Ik vroeg hem toen een tekst over zijn [inmiddels overleden] oom te schrijven, omdat de getuigenis van zijn moed zo mooi is. "Dat loont de moeite niet, zei de priester, zijn geval is niet uitzonderlijk. Hier hebben vele families hetzelfde verhaal!" Om over na te denken...
  
  Laten we, zoals elke maand, een nieuw gebed bidden voor de priesters. Dit hier komt van de H. Catharina van Sienna:
  
  "Vader, ik bid U, richt het hart en de wil van de dienaars van uw Bruid, de H. Kerk, naar U toe,
  opdat ze het Lam van God, zacht en nederig, arm en bebloed, zouden volgen op de Kruisweg.
  Maak van hen engelen in mensengedaante, want, uiteindelijk,
  moeten zij het Lichaam en het Bloed van uw enige Zoon uitdelen! Amen!"

• Op 2 mei 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis. Na de verschijning deelde Mirjana de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Vandaag nodigt uw goede Vader u uit, langs mij, om u, met een ziel vol liefde, te engageren voor een geestelijke tocht. Lieve kinderen, vervult u met genade, heb berouw over uw zonden en verlang vurig naar het Goede. Verlang het ook vurig in naam van hen, die de volmaaktheid van het Goede niet hebben gekend. Ge zult God dierbaarder zijn. Ik dank u."
  
  NB. De Kroatische woorden "Duhovni pohod", hier vertaald door "een geestelijke tocht" kunnen ook vertaald worden met "geestelijk bezoek." Het lijkt er op dat Gospa ons met haar wil vereenzelvigen in haar initiatief van Bezoek en in de talrijke moederlijke bezoeken, die ze altijd verder blijft brengen aan haar "Lieve Kindere!" In de gebedsgroep van Jelena Vasilj heeft ze gezegd dat, als we ons volledig aan haar toevertrouwen, de anderen Haar stem zullen horen als we spreken. Wel, de stem van O.L.Vrouw is drager van de H. Geest! De stem van Maria is een Pinksteren! Deze oproep om ons te engageren in een "geestelijk bezoek" is een belangrijke zaak. De Gospa rekent op ons om de H. Geest uit te stralen tegenover hen, die we ontmoeten.
  
• We hebben het Leergezag! Een bedevaardster uit Haiti heeft ons een feit verteld dat we nog tegenkomen en dat om wat uitleg vraagt in dit jaar van de priester. Ze ging biechten in een kerk in Parijs. Tijdens de biecht zei ze aan de priester dat ze veel bad voor de zielen van het Vagevuur. De priester zei haar: "Maar laat ze gerust! Het Vagevuur bestaat niet! Verlies uw tijd niet met zulke dingen!" De dame, geschokt door deze uitspraak, zei hem nederig: "Nochtans, eerwaarde, zelfs tijdens de H. Mis bidden de priesters voor de zielen in het Vagevuur!" "Da’s maar een ritueel!" antwoordde de priester.
  
  Die dame vertelde ons haar verwarring, want, toen ze nog klein was, hadden haar ouders haar geleerd te bidden voor de bevrijding van de zielen uit het Vagevuur. En, voilà, in de tijdspanne van één biecht viel alles bij haar in duigen! Had ze geloof geschonken aan hersenschimmen? Had ze nutteloos gebeden? Hadden haar goede, gelovige ouders haar op een dwaalspoor gebracht? Door twijfel gekweld, vroeg ze ons wat ze moest geloven.
  
  We hebben haar gerust gesteld. we hebben haar vooreerst gezegd dat haar ouders haar het echte geloof van de Kerk hadden meegegeven en dat de leer over het Vagevuur deel uitmaakt van het Leergezag van de Kerk. Geen enkele priester mag dat ontkennen als hij echt Katholiek is. Het is duidelijk uitgelegd in de Catechismus van de Katholieke Kerk. Wel, wat te doen als een priester ons iets zegt dat het Katholiek geloof tegenspreekt? Twee punten:
  
  
  • Vooreerst de priester respecteren en hem zonder heftigheid aanspreken. Niet oordelen, we weten immers niet wat hij in het seminarie geleerd heeft, of hij zelf niet het slachtoffer was van een onvolledige of verkeerde leer. In elk geval voor hem bidden.
  • Duidelijk zijn met hem en hem vragen eenvoudig door te geven wat de Kerk over dat onderwerp zegt en niet zijn persoonlijke mening, vooral als ze de Leer van de Kerk tegenspreekt of aanpast. Wij gaan inderdaad naar de priester om in hem een apostel te vinden van Christus en een lid van zijn Kerk, niet om een persoonlijke mening te horen, die kan veranderen van de ene priester naar de andere.
    
  Op die manier doen we geen zonde door de priester te oordelen, we blijven in vrede en we vallen ook niet in de vergissing van blindelings te geloven wat hij ons zegt, als hij zelf in crisis is tegenover het leergezag van de Kerk.
  
  Hetzelfde geldt voor de pastoraal van de jongeren en de minder jongeren. Het gebeurt dat verloofden ons komen vertellen dat hun pastoor hen tijdens de biecht zegt dat het geen probleem is als men samen leeft voor het sacrament van het Huwelijk en dat ze de Eucharistie mogen ontvangen en de andere sacramenten. Welk een vergissing! Dat is enkel de persoonlijke mening van de priester en ze verschilt totaal met wat de Kerk leert. Het is zeer pijnlijk te zien hoeveel jongeren er zo op een dwaalspoor gebracht worden door dergelijke adviezen. De kuisheid voor het huwelijk is immers een krachtige waarborg voor het welslagen van hun koppel!
  
  Het is mijn bedoeling niet hier alle moeilijkheden op te sommen, die de gelovigen ontmoeten bij het eerlijk zoeken naar de waarheid. Maar gezien de voortdurende verwarring, die er is op geestelijk vlak, kan ik de Katholieken maar de raad geven de Catechismus van de Katholieke kerk [een van de meesterwerken van Johannes-Paulus II] te bezitten en hem goed te lezen. Zo zullen ze het echte geloof van de Kerk en van het Leergezag kennen. Ze zullen de leer van de Apostelen aanhangen en ze zullen sterk staan tegenover de gevaarlijke benaderingen van hen, die zelf het slachtoffer zijn van het alom tegenwoordige relativisme. Er is een onderscheidingscriterium dat ons kan helpen, te zien of men voor alles aan God wil behagen dan wel aan de mensen.
  
  Gods Woord verwatert niet, het is Woord van Leven. We zullen onze priesters helpen door hen te vragen naar het Evangelie en naar het Leergezag! We danken God voor de priesters, die Hij ons gegeven heeft, en des te meer voor hen, die ons het ware geloof geven, gekregen van de Apostelen en die op heden samen met de Kerk lijden. Laten we hen vurig steunen!
  
• Een echte goede moeder!
  
  Het gebeurt dikwijls dat moeders de bezielsters en engelbewaarders zijn van priesters. Ik ken een Libanese priester, Pater Mansour Labaky, wiens geschiedenis niet alledaags is. Toen hij zijn eerste H. Mis opdroeg, gaf zijn moeder hem de mooiste hostie, die men zich kon inbeelden. Ze was heel delicaat met de hand gemaakt, goudachtig van kleur zoals de korenvelden, en enorm groot. Hij riep uit: "Mama, waar hebt ge zo een mooie hostie gevonden?" Zijn moeder legde hem dan de oorsprong van deze hostie uit. Toen hij nog kind was had haar zoon aan de familie gezegd dat hij de roep van Jezus voelde en dat hij wilde priester worden. Ze was daar heel gelukkig mee en besloot deze ontluikende roeping te steunen, door aan God haar grote en kleine offers aan te bieden. Ze bad God dat Hij van haar zoon een heilige priester zou maken in zijn Kerk.
  
  Om deze materiële en geestelijke steun te concretiseren, nam ze een vaas en besloot er een graankorrel in te werpen, telkens ze aan God een offer bracht. Kort voor hij zijn eerste H. Mis zal opdragen, zo zei ze bij zichzelf, zal ik deze graankorrels laten malen en met het meel zal ik een grote koek bakken, zijn eerste hostie.
  
  Zo gebeurde. Toen Pater Labaky het verhaal van zijn moeder hoorde, was hij ontroerd! Elk deeltje van het Lichaam van Christus, dat hij in zijn priesterhanden zou houden, zou komen uit een offer van zijn moeder! Jaren lang had ze dit kostbaar geheim bewaard, terwijl ze zich in stilte offerde voor de priesterroeping van haar zoon!
  
  Pater Labaky is nu 70 jaar en hij houdt zich bezig met de vorming van priesters. Zijn boeken zijn pareltjes. Moge zijn geschiedenis vele moeders inspireren en roepingen wekken van "geestelijke moeders"! Zo zullen de goede priesters zich in deze wereld vermenigvuldigen.
  
• Jaar van de priester
  
  Laten we deze maand onze heel mooie akte van toewijding aan het Onbevlekt Hart van Maria doen, die Benedictus XVI gebeden heeft met de priesters op 12 mei in Fatima. Voor ons leken, volstaat het enkele woorden te veranderen en er zo een gebed van voorspraak van te maken.
  
  "Onbevlekte Moeder, op deze genadeplaats, samengeroepen door de liefde van uw zoon Jezus,
  grote en eeuwige priester, wijden wij,
  zonen in de Zoon en zijn priesters, ons toe aan uw moederlijk Hart,
  om trouw de wil van de Vader te volbrengen.
  Wij zijn er ons van bewust dat, zonder Jezus, we niets goeds kunnen doen [Joh.15,5]
  en dat we enkel door Hem, met Hem en in Hem instrumenten van heil kunnen zijn voor de wereld.
  Bruid van de H. Geest, verkrijg voor ons de onuitsprekelijke gave in Christus te worden omgevormd.
  Door de kracht zelf van de Geest, die, door zijn schaduw over u te werpen,
  u gemaakt heeft tot Moeder van de Redder,
  help ons opdat Christus, uw Zoon, ook in ons zou geboren worden.
  Moge de Kerk zo vernieuwd worden door heilige priesters,
  omgevormd door de genade van Hem, die alles nieuw maakt.
  Moeder van Barmhartigheid, het is uw Zoon Jezus,
  die ons geroepen heeft om te worden zoals Hij:
  licht van de wereld en zout van de aarde [Mt. 5, 13-14].
  Help ons, door uw machtige voorspraak,
  om deze sublieme roeping nooit te verraden,
  niet toe te geven aan onze zelfzucht,
  aan de verleidingen van de wereld en aan de verlokkingen van de Kwade...

• Op 2 juni 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis. Er waren ongeveer 10.000 mensen op de Podbrdo. Na de verschijning gaf Mirjana ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! Vandaag nodig ik u uit om door vasten en gebed de weg te bereiden langs dewelke mijn Zoon zal binnen komen in uw harten. Aanvaardt mij als moeder en boodschapper van de liefde van God en zijn verlangen naar uw heil. Bevrijdt u van alles uit het verleden dat op u weegt, wat u een schuldgevoel geeft, van alles wat er in uw voorbije leven, u geleid heeft naar dwaling, naar duisternis. Verwelkom het licht! Herleef in de gerechtigheid van mijn Zoon. Ik dank u."
  
• Op 25 juni zullen we de 29e verjaardag vieren van de verschijningen. De noveen voor de Koningin van de Vrede is reeds begonnen. Maar nog voor we de gebeden kiezen, die we haar zullen aanbieden, even halt houden! Vragen we haar, van uit de grond van ons hart, wat ze van ons verlangt, welk geschenk van onzentwege haar het meest aangenaam zou zijn. Een verzoening? Een oprechte biecht? Een daad van liefde tegenover een behoeftige buur? Het opgeven van een slecht plan? Een lofgebed tot God in een beproeving? Een vasten of het verzaken aan bepaald voedsel? Het verbreken van een onzuivere relatie? Een voorspraakgebed in een naburige kerk of een tijd van aanbidding voor het H. Sacrament? Werken aan een bepaald punt van de boodschappen, dat we tot nu toe verwaarloosd hebben? Er is ruime keus! Ieder zal voor zichzelf uitmaken hoe Gospa te verheugen en te troosten voor zoveel onverschilligheid.
  
  Het cijfer 29 doet ons denken aan het cijfer 30 en aan de 30 jaar van het verborgen leven van Jezus. We weten niet hoelang Gospa nog dagelijks zal verschijnen. Wel is het zeker dat het ogenblik nadert dat we nog enkel de jaarlijkse verschijningen zullen hebben aan de 6 zieners [Ze heeft hen beloofd hen jaarlijks te verschijnen tot aan het einde van hun leven]. Hoe verschillend zal dat dan zijn! We zijn zo gewoon geworden aan haar dagelijkse komst. Wel, laten we, tijdens deze tijd van genade, ten volle profiteren van deze gunst vanwege de Hemel! Het is mogelijk dat de wereld een zuivering zal moeten ondergaan [verschillende landen werden reeds getroffen]. Wel dan, terwijl Gospa ons nog elke dag komt bezoeken en zegenen, waarom haar dan niet tegemoet komen door van dit jaar af op bedevaart te komen naar Medjugorje!? Ze heeft gezegd: "Ge zult over de boodschappen jammeren als ik er niet meer zal zijn..."
  
  Nemen we opnieuw de mooie toewijding aan haar Onbevlekt Hart, die ze aan Jelena gedicteerd heeft.
  
• Let op! De mogelijkheden, die door internet aangeboden worden, betekenen ook een valstrik. Overspoeld door allerhande boodschappen, kunnen we geneigd zijn deze, zonder ze te controleren, door te zenden aan onze vrienden op onze adressenlijst. Enkele valse boodschappen van Medjugorje zweven reeds jaren rond en stichten verwarring. Deze alarmerende berichten behoren niet toe aan de boodschappen van de H. Maagd, die de 25e aan Marija en de 2de aan Mirjana gegeven worden. Ze doen kwaad en door ze door te zenden, bewijzen we een heel slechte dienst aan Gospa. Inderdaad, er zijn twee mogelijkheden:
  
  
  • Ofwel is de boodschap echt en dan kan ze worden gecontroleerd op de site van de Parochie of op andere betrouwbare sites.
  • Ofwel is de boodschap vals en dan zijn de gevolgen:
    
    
    • Ze zal de meest kwetsbare mensen terroriseren en meer angst dan gebed opwekken!
    • Ze discrediteert Medjugorje. De inhoud van de boodschap gelijkt niet op de woorden van Gospa. Dat dient enkel de vijanden van Medjugorje. We vertoeven enkel in het emotionele, het sensationele. Dit heeft niets te zien met Gods Woord.
    • Ge kent de geschiedenis van de kleine herder, die voortdurend riep:"De wolf, de wolf!" Gans het dorp liep te hoop. Echter voor niets, want er was geen wolf. Op een dag was er echter wel een wolf en de kleine herder riep en riep, maar niemand kwam. De wolf verslond de ganse kudde! De dag dat de 10 geheimen zullen bekend gemaakt worden, wie zal ze dan nog geloven, als ze vooraf gegaan werden door totaal verzonnen boodschappen?
  
  Als u dus dergelijke boodschappen ontvangt: bestemming: vuilbak! Men is niet verantwoordelijk voor wat men hoort, maar men is wel verantwoordelijk voor wat men herhaalt.
  
• Na het jaar van de priester: Op 11 juni vierden we het slot van het Jaar van de Priester en het jubileum van de Pastoor van Ars. Ter ere van deze prachtige gebeurtenis, wil ik hier een woord aanhalen van de Heilige Pastoor, dat me getroffen heeft:
  
  Volgens Abbé Toccanier, herhaalde de Pastoor van Ars dikwijls: "De nederigheid is als de ketting van een Paternoster. Neem de ketting weg en de kralen vallen uiteen. Neem de nederigheid weg en alle deugden verdwijnen."
  
  Zoals de H. Macarius, de kluizenaar van de woestijn, die op een dag een verschijning kreeg van Satan, die hem zei: "Al wat gij doet, doe ik ook. Gij vast en ik eet nooit. Gij waakt en ik slaap nooit. Er is maar één iets dat ik niet kan doen, en dat gij doet." "Ah, wel, wat dan?" "Me vernederen."
  
  Dat herinnert me aan een merkwaardig feit, dat zeker meerderen van ons zal inspireren, te meer dat Gospa [vooral langs Mirjana] niet ophoudt ons aan te moedigen om voor de priesters te bidden. "Bidt voor de priesters, zei Ze. De priesters hebben niet uw oordeel, maar uw gebed, uw hulp en uw liefde nodig. [Mirjana 1982]
  
• De zuster van de stal. Een bekende Duitse Bisschop, Mgr. Ketteler, vertelde een voorval, dat hem diep geraakt had. God had hem geopenbaard dat er een kloosterzuster was, die haar leven voor hem had geofferd en dat de vruchtbaarheid van zijn apostolaat te danken was aan haar gebed. Ook het aangezicht van de zuster werd hem getoond. Hij wist echter niet waar ze woonde. Bij zijn bezoeken aan de kloosters van zijn bisdom vroeg hij telkens om alle zusters te zien. Zo dacht hij haar te kunnen herkennen.
  
  Op een dag bezocht hij zusters in een nabije stad en droeg de H. Mis op in hun kapel. Aan het einde van de uitdeling van de H. Communie, viel zijn blik op een zuster. Hij werd bleek en bleef een ogenblik verstijfd. Hij vermande zich en gaf de H. Communie aan de zuster, die niets gemerkt had. Dan eindigde hij heel sereen de H. Mis.
  
  Hij vroeg de overste hem alle zusters voor te stellen. Toen hij echter deze, die hij zocht, niet zag, vroeg hij de overste: "Zijn alle zusters hier?" Ze antwoordde: "Monseigneur, ik heb ze allen laten roepen, maar, wel degelijk, er is er een die ontbreekt. Ze houdt zich op zulk een voorbeeldige manier bezig met de stal, dat ze soms andere dingen vergeet."
  
  "Ik zou die zuster willen leren kennen", drong de bisschop aan. Wat later kwam de zuster binnen. De bisschop verbleekte opnieuw en vroeg of men hem even met haar alleen wou laten.
  
  Hij vroeg haar: "Kent ge mij?"
  "Ik heb uw excellentie nooit gezien."
  "Welke devotie pratikeert ge liefst?"
  "De devotie tot het H. Hart van Jezus" was het antwoord.
  "Naar het schijnt doet ge het zwaarste werk van het klooster" ging hij verder.
  "O, nee, Excellentie. Wel moet ik zeggen dat het me soms tegensteekt."
  "Wat doet ge als ge overvallen wordt door bekoringen?"
  "Ik heb de gewoonte aangenomen uit liefde voor God en met vreugde elk werk te doen dat me zwaar valt. En ik draag dit op voor een ziel op deze wereld. Het is aan de goede God, te kiezen welke ziel er de begunstigde van zal zijn. Elke avond bied ik voor haar mijn uur aanbidding van het H. Sacrament aan."
  "En hoe bent ge op het idee gekomen, dat alles voor een ziel te offeren?"
  De zuster antwoordde: "Het is een gewoonte, die ik op school heb aangenomen. Mijnheer Pastoor heeft ons geleerd dat men voor de anderen moet bidden, zoals men bidt voor zijn familie." Hij zei ook: "Men moet veel bidden voor de zielen, die gevaar lopen verloren te gaan. Vermits echter alleen God weet, wie dit het meest nodig heeft, is het best zijn gebeden aan het Heilig Hart van Jezus te offeren, terwijl men vertrouwen heeft in zijn wijsheid." Dat heb ik gedaan en ik heb steeds gedacht dat God de geschikte ziel gevonden had."
  "Zoudt ge graag weten voor welke ziel ge bidt?"
  "O, nee, dat is niet nodig!"
  
  Toen ze afscheid namen, heeft de bisschop zijn geheim niet onthuld.

• Op 2 juli kreeg Mirjana Soldo in aanwezigheid van een grote menigte haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis aan de voet van de heuvel van de verschijningen. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Ik roep u op omdat ik u nodig heb. Ik heb harten nodig, die bereid zijn tot een onmetelijke liefde. Harten, die niet bezwaard zijn door ijdelheden. Harten, die bereid zijn lief te hebben, zoals mijn Zoon heeft liefgehad. Die bereid zijn te offeren, zoals mijn Zoon zich geofferd heeft. Ik heb u nodig. Om met mij te kunnen gaan, vergeeft aan uzelf, vergeeft aan de anderen en aanbidt mijn Zoon! Aanbid Hem ook voor hen, die Hem niet kennen en Hem niet beminnen. Het is daarom dat ik u nodig heb en u oproep. Ik dank u!"
  
• De moordenaar en de Rozenkrans!
  
  Begrijpen dat Gospa ons nodig heeft begint met het besef dat ook wij haar nodig hebben en dat haar hulp nooit ontbreekt voor hen, die haar bidden met een oprecht hart. Deze Amerikaanse bisschop is er getuige van!
  
  Mgr. William Kerr, in de USA zeer bekend als verdediger van de mensenrechten, is op 14 mei teruggekeerd naar de Vader. De beruchte seriemoordenaar Tend Bundy had hem gekozen als zijn geestelijke leider voor hij stierf op de elektrische stel. Mgr. Kerr vertelde dat hij, bij zijn eerste opdracht in een ziekenhuis, een jonge verbrande patiënt moest bijstaan, die aan zijn wonden bezweek. Later wachtte hem, in 1978, een nog meer verschrikkelijke taak in het huis voor studentinnen in Tallahassee in Florida.
  
  Midden in de nacht had Mgr. Kerr een oproep gekregen van de politie: Hij moest zo vlug mogelijk naar de studentinnen gaan. Toen hij aankwam lagen deze allen, behalve één, op de grond, dood of half-dood, slachtoffers van de beruchte doder, Ted Bundy. Toen hij de laatste sacramenten had toegediend aan een stervende studente, sprak Mgr. Kerr [Toen nog Pater Kerr] met het meisje dat gezond en wel ontsnapt was. De politieman, die het onderzoek leidde, wilde weten hoe zij deze brutale aanval overleefd had. Ted was immers aan de deur van haar kamer blijven staan, had zijn wapen laten vallen en was vertrokken zonder haar aan te raken. Het meisje wilde echter met niemand anders spreken dan met een priester. De schok had haar als het ware verlamd.
  
  Ze vertelde aan Pater Kerr dat, voor ze naar de universiteit vertrok, haar moeder haar had doen beloven dat ze elke avond, voor ze ging slapen, het rozenhoedje zou bidden om beschermd te zijn. Zelfs al viel ze tijdens het bidden in slaap. Ook die avond had ze dat gedaan. Toen Ted in haar kamer kwam om haar te doden, had ze haar Paternoster nog stevig in haar hand.
  
  Later bekende Ted aan Mgr. Kerr dat, toen hij in de kamer binnen ging, hij onmogelijk nog een stap verder kon zetten. Hij moest zijn wapen laten vallen en wegvluchten. Dat is de kracht van beschermende mantel van onze Moeder! Dat is ook de wijsheid van een moeder, die aan haar dochter het afdoend wapen heeft weten te geven van de Rozenkrans, die haar het leven gered heeft!
  
  [Rapport van Domenico Bettinelli en Gabriël Dillen http://www.bettnet.com/blog/index.php]
  
• Welk een prachtige ingeving had onze Paus om een Jaar van de Priester uit te vaardigen. Zo dikwijls heeft Gospa ons gevraagd te bidden voor onze priesters, voor onze herders! Dit jaar biedt de gelegenheid onze vurigheid voor hen te verdubbelen, geholpen door de talrijke aflaten, die door de Kerk verleend worden. Ik stel voor dat we elke maand een mooi gebed nemen, dat door een heilige is gemaakt en dat we het elke dag bidden tot de volgende maand. Om de reeks te beginnen, ziehier een prachtig gebed van de Heilige Pastoor van Ars, patroon van de parochiepriesters, die dit jaar Patroon wordt van alle priesters van de wereld. Laten we bidden dat de Heer dezelfde liefde zou leggen in het hart van alle priesters!
  
  Akte van liefde van de Pastoor van Ars
  
  Ik bemin U, o mijn God, en mijn enige wens is U te beminnen tot de laatste adem van mijn leven.
  Ik bemin U, o oneindig beminnelijke God, en ik zou liever sterven terwijl ik U bemin dan een ogenblik te leven zonder U te beminnen!
  Ik bemin U, o mijn God, en ik verlang enkel naar de hemel om het geluk te hebben U volkomen te kunnen beminnen.
  Ik bemin U, o mijn God, en ik vrees de hel enkel omdat men daar nooit de zoete troost zal hebben U te beminnen!
  O, mijn God, als mijn tong U niet voortdurend kan herhalen dat ik U bemin,
  dan wil ik dat mijn hart het U even dikwijls herhaalt als ik adem.
  O, geef me de genade te lijden terwijl ik U bemin, U al lijdend te beminnen
  en op een dag te sterven terwijl ik U bemin en te voelen dat ik U bemin.
  En hoe meer ik mijn einde nader, des te meer verzoek ik U mijn liefde te vermeerderen en te verbeteren. Amen.
  De H. Jean Marie Vianney, Pastoor van Ars, zei: "Als ik een priester zou ontmoeten en een engel, dan zou ik eerst de priester groeten en dan de engel. Moesten er geen priesters zijn, dan zouden het lijden en de dood van Jezus nutteloos zijn. Welk een nut zou een schatkist hebben vol goud, als niemand ze kan openen? De priester heeft de sleutel van de hemelse schatten."
  
• De zienster Vicka lijdt nog steeds erg aan haar rug na haar val van de trap in haar huis. Ze moet een zware behandeling ondergaan in Zagreb. We zullen haar waarschijnlijk dit jaar niet meer zien, zelfs al werkt ze in werkelijkheid meer voor ons dan de gezonden. Een van haar vriendinnen zei haar voor enkele dagen: "Ge zult me waarschijnlijk zeggen dat deze beproeving een geschenk van God is?!" Vicka antwoordde: "Een groot geschenk!"

• Op 2 juli kreeg Mirjana Soldo in aanwezigheid van een grote menigte haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis aan de voet van de heuvel van de verschijningen. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Ik kom met mijn moederlijke liefde om u de weg te tonen die je moet volgen om zoveel mogelijk te gelijken op mijn Zoon Jezus en zo dicht bij God en Hem dierbaarder te zijn. Verwerp mijn liefde niet. Verzaak niet aan het geluk en het eeuwige leven omwille van voorbijgaande dingen en de ijdelheid van dit leven. Ik ben bij u om u te leiden als een moeder. Ik waarschuw u. Kom met me mee!"
  
• Het jongerenfestival was dit jaar bijzonder gezegend. De jongeren waren talrijker dan ooit. De stemming was vreedzaam en de liederen heel mooi. Meer dan 600 priesters, uit alle landen, kwamen hen begeleiden. De onderrichtingen en de getuigenissen, die in het openbaar gebracht werden, waren uitstekend. U kan ze beluisteren op de website mladifest.com, van zodra ze er op gezet zijn. Hier de link: http://www.mladifest.com/medjugorje/testimonies.htm/
  
  Jongeren, kom volgend jaar nog talrijker. Er zijn reeds goede sprekers en getuigen voor u gekozen!
  
• Ze hadden zulk een dorst!
  
  Tijdens dit festival hebben veel jongeren belangrijke en moedige stappen kunnen zetten naar de Heer toe. Er zijn heel veel getuigenissen. Op een dag liepen er enkele jongeren op straat en hadden heel veel dorst. Ze kwamen langs een kleine voedingszaak en stalen er drie flesjes cola. Na enkele tijd begon de plaatselijke genade te werken en hun geweten begon te knagen. Ze begrepen dat ze de vrede in hun hart verloren waren en besloten een priester op te zoeken en hem alles te vertellen. Deze nodigde hen uit hun zonde te biechten, wat ze ook deden. Ze kregen de absolutie. De priester legde hen echter uit dat ze ook hun fout moesten herstellen, omdat dit voor hen mogelijk was. Stel u dan even drie jongeren voor, vreemden in het land, die heel gegeneerd terug naar de winkel gingen en hun diefstal bekenden aan de verwonderde Kroatische verkoopster terwijl ze de verschuldigde som op de toonbank legden! [Bijna] nog nooit gezien!
  
  "Na de zonde, lieve kinderen, kunt ge geen vrede hebben in uw hart" zegt Gospa ons.
  
  Laten we voor de jongeren bidden! De wereld, waarin ze leven, leert hun heel wat anders en ze moeten zich met moed wapenen om Jezus te volgen en Hem te belijden bij hun vrienden!
  
• Een machtiger man dan God?
  
  Velen waren verwonderd over de heel korte boodschap van Gospa in juli: "Lieve kinderen, moge deze tijd voor u een tijd zijn van gebed. Dank dat ge aan mijn oproep gehoor hebt gegeven!"
  
  Het is duidelijk dat de H. Maagd ons wilde verrassen! Het is sympathiek vast te stellen dat de Moeder Gods ook "trucs" van schrijvers gebruikt om ons uit onze geestelijke verdoving te halen, onze aandacht te wekken en ons terug te brengen naar het essentiële.
  
  De Pastoor van Ars riep op een dag in een preek uit: "Ik ken iemand, die machtiger is dan God!" Iedereen vroeg zich af wie die superman wel kon zijn. De pastoor voegde er aan toe: "Dat is de mens, die bidt." Het sloeg in! Dan legde hij uit dat iemand, die bidt, macht heeft op het hart van God. Hij kan Hem zijn plannen doen veranderen!
  
  We hebben hiervan 1000 bewijzen in het leven van Gods volk, van gisteren en van nu. Ik hou heel bijzonder van die episode tussen de Heer en zijn profeet Mozes. [Ex.13.17] Het Joodse volk was zover gegaan in zijn ongehoorzaamheid en geestelijk overspel [met het gouden kalf] dat God aan Mozes zei: "Ik ga niet meer met u mee!" Het Joodse volk was echter de woestijn ingetrokken en men kan zich moeilijk voorstellen hoe het er, met enkel menselijke middelen, levend zou uitgeraakt zijn. Er was echter een man, één enkele, Mozes, die op de berg voor God ging staan en Hem, met heel zijn hart, bad om zijn volk niet in de steek te laten. God verhoorde het gebed van deze man, veranderde van mening en besloot integendeel met Israël naar het beloofde land op te trekken. Door het nederig en oprecht gebed van één man was het leven van duizenden gered, waaronder dat van de voorouders van Jezus. Wat een ongelofelijke inzet heeft ons gebed! Zonder deze vertrouwelijkheid, die Mozes had tegenover God, waarbij hij met Hem kon discussiëren en Hem zelfs vrij kon tegenspreken, zoals goede vrienden kunnen doen, was het volk van Israël in de woestijn omgekomen!
  
  Wie kan genoeg de kracht van ons minste gebed prijzen, dat gebeden wordt met het hart? "Moest ge de kracht zien van het minste van uw gebeden, zegt ons Gospa, dan zoudt ge zonder ophouden bidden!" Soms verspelen we enorme energie, tijd, geld en gezondheid om ons doel te bereiken en soms mislukken we, ondanks onze inspanningen. Als God echter met ons mee gaat en wij met Hem, dan verandert er alles!
  
  De huidige wereld, zoals de Hebreeën destijds, heeft de "gouden kalveren" vermenigvuldigd en zijn tijd zonder God geregeld. Door het overspel op te hemelen, spuit hij zichzelf in met de dood en legt zichzelf van langs om meer ondraaglijke inwendige pijnen op. Onschuldige kinderen zijn er de meest onrechtvaardige slachtoffers van. God zoekt dan ook Mozessen, nederige en beminnende mensen om voor Hem te gaan staan en te bidden. Eenvoudig te bidden. Hoeveel wonderen hangen er niet boven ons, klaar om gegeven te worden. Want God verlangt niet de dood van de zondaar, maar dat hij zich bekeert en leeft ". Wij moeten deze wonderen doen neerkomen. Dit is niet het uur om druk te doen, om louter menselijke pogingen te ondernemen, noch om te geloven in de beloften van politici, die "meestal" Gods geboden breken. Nee, het uur is gekomen om op de knieën te vallen.
  
• Om Medjugorje te beschadigen is er weer veel inkt gevloeid in bepaalde media in verband met Pater Tomislav Vlasic. Door een mengelmoes te maken van Medjugorje met Pater Vlasic getuigt van onwetendheid over de feiten. Dat publiceren is een professionele fout. Het kleinste eenvoudig onderzoekje toont al dat deze priester Medjugorje verlaten heeft, toen hij begon af te wijken en dat hij reeds 20 jaar niet meer in deze provincie verblijft. Hij woont in Italië sinds 1987.
  
  Nog onlangs heeft de wereldgekende Prof. Henri Joyeux een artikel geschreven om nogmaals de evidente waarheid te bevestigen.
  
  Van uit Rome, op Zenit van 29 juli, legt een artikel nogmaals de feiten uit zonder enige passie: De Algemene Procurator van de orde der Minderbroeders besluit er in dat het "aanvaarden door Benedictus XVI van het ontslaan uit de priesterschap van Pater Vlasic, geen oordeel betekent over de getuigenissen over de verschijningen van Maria in Medjugorje." Wie dus de waarheid zoekt, heeft een betrouwbaar aanknopingspunt. [Zie www.zenit.org]
  
  Verre van ons, in dit jaar van de priester, om ons te verheugen in het tekortkomen van een priester.
  
  Laten we voor hem ten beste spreken.
  
• Jaar van de priesters
  
  Hier een ander gebed voor de priesters, van Marthe Robin, bedoeld om dagelijks te bidden tot 15 september. [Zoals aangekondigd in de fax van 15 juli].
  
  "Neem, o God, ten volle uw priesters om te vervullen,
  om te helpen vervullen al wat Gij van hen verlangt.
  Leid hen in alles en voor alles.
  O, mijn God, wees hun kracht.
  O, mijn God, moge al hun daden, de belangrijkste, de kleinste,
  van U komen, van U afhangen en naar U verwijzen.
  Moge al hun handelen voor U zijn,
  o mijn God, om u te verheerlijken, U te beminnen en U te doen beminnen."
  Marthe Robin.

• Op 2 september kreeg Mirjana Soldo in aanwezigheid van een grote menigte haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis aan de voet van de heuvel van de verschijningen. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Met mijn moederlijk hart nodig ik u vandaag uit om te leren vergeven, volledig en onvoorwaardelijk. Ge lijdt onder onrechtvaardigheden, verraad en vervolging, maar daardoor zijt ge dichter en meer geliefd bij God. Mijn kinderen, bidt om de gave van de liefde. Alleen de liefde vergeeft alles, zoals mijn Zoon vergeeft. Volgt Hem! Ik ben midden onder u en bid opdat ge, als ge voor de Vader zult komen,ge zoudt kunnen zeggen: "Hier ben ik, Vader, ik heb uw Zoon gevolgd, ik heb liefde gehad en ik heb vergeven met het hart omdat ik in Uw oordeel geloofd heb. Ik heb vertrouwen gehad in U". Ik dank u"
  
• Op 15 september verwelkomde de overvolle Sint Stefaanskathedraal in Wenen, Oostenrijk, de zienster Maria Pavlovic-Lunetti ter gelegenheid van het feest van O.L.Vrouw van Smarten. De wake, met een Heilige Mis, duurde van 16 tot 21.30 uur! Aan het einde kwam Kardinaal Schönborn om de zegen te geven aan alle mensen, die aanwezig waren voor de aanbidding. Hij benadrukte het belang van Medjugorje voor deze tijd en vermelde de genaden van bevrijding, die in Medjugorje verkregen worden, in het bijzonder genaden van bevrijding van verslavingen [drugs, alcohol, enz...] en genaden van leven in de Kerk. Het was voor ieder een sterke en gelukkige verrassing.
  
  Hier enkele woorden van de Kardinaal: "We kunnen de Heer danken want, door zijn Moeder, worden zoveel mensen naar de liefde van God gebracht, hebben er zoveel bekeringen plaats, gaan mensen weer biechten en ontwikkelen ze liefde voor de Eucharistie. Er zijn verzoeningen in de families en mensen worden genezen van drugs en andere verslavingen". "Het is een groot geschenk dat de H. maagd zo dicht bij al haar kinderen wil zijn. Ze heeft deze nabijheid al op vele plaatsen getoond en sinds vele jaren op een bijzondere manier in Medjugorje".
  
  Dergelijke gebeurtenissen spreken voor zichzelf! Ze sparen er ons van nutteloze oorlogen te voeren tegen hen die onwaarheden over Medjugorje verspreiden. Laten we hier aan herinneren dat Kardinaal Schönborn, samen met Paus Johannes-Paulus II, de belangrijkste auteur is van de Catechismus van de Katholieke Kerk.
  
• Ten einde adem?
  
  Mijn assistente Rosie vertelt: "Al jaren rookte ik een pakje sigaretten per dag. Dikwijls had ik gepoogd te stoppen, maar telkens eindigde het op een nieuwe mislukking. het leek me te moeilijk en ik was er toe gekomen dat ik er de genade niet voor kreeg. Ik zei bij mezelf: "Het gaat er niet om dat ik niet zou willen stoppen, maar mijn lichaam heeft er nood aan. In elk geval zou ik onmogelijk worden om mee te leven als ik zou stoppen!"
  
  Op 25 juni besloot ik Gospa een geschenk aan te bieden voor de 25e varjaardag van haar verschijningen in Medjugorje. Ik wist goed dat het moeilijk zou zijn een ganse dag niet te roken en bijgevolg dacht ik dat dit het mooiste geschenk zou zijn dat ik haar zou kunnen geven. Diezelfde dag, tijdens de verschijning, nam ik mijn besluit: "OK, ik zal niet roken tot aan de verschijning van morgen". Definitief stoppen met roken was in het geheel mijn doel niet.
  
  Ik wist niets af van de "24 uren van Gospa," evenmin hoe dat werkte. Niet roken leek me echter doenbaar als ik wist dat ik ’s anderendaags mijn sigaretje zou terug vinden. De dag ging voorbij en ik herinnerde me mijn geschenk aan de H. Maagd. Feitelijk dacht ik enkel nog daaraan en het verlangen om ’s avonds deze sigaret te roken werd van langsom heviger. Toen kwam het lang verlangde uur en eindelijk zou ik deze sigaret kunnen roken! Mijn gedachten zaten vast aan het genoegen en de voldoening, die deze sigaret me zou bezorgen. Maar welk een verrassing! Terwijl ik mijn longen vulde met rook, kwam de smaak me als afstotend voor! Onmiddellijk wierp ik mijn sigaret weg en dacht dat ik ziek was.
  
  Ik ging het huis weer binnen om aan de anderen te vertellen wat er gebeurd was en dacht dat de volgende sigaret beter zou smaken. Ik had echter dezelfde reactie, zoals die dag trouwens voor alle volgende sigaretten. Ik vond dat echt eigenaardig. Toen heb ik bij mezelf gedacht dat de H. Maagd niet meer wilde dat ik zou roken. ’s Anderendaags gebeurde trouwens hetzelfde telkens ik wilde roken.
  
  Sinds die dag heb ik niet meer gerookt. Nu reeds drie maanden. De maanden die volgden, waren als een tijd van zuivering. Ik hield niet op een dik bruin en zwart slijm over te geven, dat zich voortdurend opnieuw vormde. Tevoren had ik er nooit een idee van gehad wat ik al in mijn lichaam opstapelde! Nu voel ik me zoveel beter! Vroeger was het moeilijk de berg te beklimmen, telkens was ik als gekraakt. Nu ga ik naar boven zonder kort van adem te worden. Ik bid beter en moet me nooit meer verontschuldigen bij mijn huisgenoten om buiten te gaan roken.
  
  De Gospa heeft voor mij alles veranderd. Ik dacht haar iets te geven, In feite is het Zij, die me een mooi geschenk gegeven heeft!"
  
• Aan het einde van deze zomer danken we de Heer voor de stromen genaden, die we gekregen hebben! Het is waar dat we de afwezigheid van Vicka [nog steeds ziek] gevoeld hebben. De zieners hebben haar echter afgelost en hebben bijna dagelijks een getuigenis gegeven, tot vreugde van de bedevaarders! Ze hebben ons toegelaten ons op het essentiële te richten, te weten: op het "Evangelie herhaald door de Moeder", volgens de woorden, die ze van haar, uit eerste hand, gekregen hebben. Op een plaats, zoals Medjugorje, bestaat er steeds het gevaar de genade te mislopen, die ons uitnodigt tot bekering, door zich te verstrooien in bijkomende realiteiten of door het buitengewone te zoeken. Zoals Pater Slavko zei: "Uw ticket is te duur als ge in Medjugorje enkel de zon hebt zien dansen!"
  
  Jelena Vasilj-Valente beantwoorde enkele vragen toen ze bij haar ouders verbleef. Een huismoeder vroeg haar: "Jelena, hoe doet ge het om in familie te bidden met 4 kleine kinderen, uw man en veel werk?" [Jelena en Massimiliano hebben 4 kinderen in minder dan 6 jaar]. Jelena antwoordde: "Hoe zou ik het doen, zonder samen te bidden? Zonder het gebed zou ik er niet in slagen. Het is het gebed dat ons steunt. Het is in het gebed, dat ik al mijn krachten en mijn vrede vind."
  
  Op de vraag "En als men er niet toe komt om te bidden?" antwoordde ze: "Het is te gelijkertijd zo moeilijk en toch zo gemakkelijk. Het eenvoudig feit dat men bidt is reeds een belofte. Gospa zal u leiden! Misschien kunt ge u aansluiten bij een gebedsgroep? Als ge probeert te bidden, dan is het reeds de H. Maagd, die iets doet in uw hart. Ontmoedig u niet! Een priester zei: "Het slechtste gebed is het gebed dat niet gebeden wordt."
  
• Jaar van de priesters.
  
  Hier volgt nog een gebed dat men speciaal voor de priesters kan bidden. Het is het gebed van Jezus zelf, juist voor Zijn lijden. Het mooiste! [Elke dag te bidden gedurende een maand, zoals aangekondigd in de fax van 15 juli].
  
  "Ik bid voor hen. Niet voor de wereld bid Ik, maar voor hen, die Gij Me gegeven hebt, omdat ze U toebehoren.
  Al het mijne is van U en het uwe is van Mij. Zo ben Ik in hen verheerlijkt.
  Ik blijf niet langer in de wereld, zij blijven echter in de wereld, terwijl Ik naar U toe kom.
  Heilige Vader, bewaar in Uw naam hen die Gij Mij gegeven hebt, opdat zij één mogen zijn, zoals Wij.
  Toen Ik bij hen was, bewaarde ik in Uw Naam hen, die Gij Mij hebt gegeven.
  Ik heb over hen gewaakt en niemand van hen is verloren gegaan,
  behalve de man van het verderf, want de Schrift moest vervuld worden.
  Maar nu kom Ik naar U toe en nog in de wereld zeg Ik dit,
  opdat zij mijn vreugde te volle in zich zouden bezitten.
  Ik heb hun uw woord meegedeeld, maar de wereld heeft hen gehaat,
  omdat zij niet van deze wereld zijn, zoals Ik niet van deze wereld ben.
  Ik bid niet dat Gij hen uit deze wereld wegneemt, maar dat Gij hen bewaart voor het kwaad.
  Zij zijn niet van de wereld, zoals Ik niet van de wereld ben.
  Wijd hen U toe in de waarheid.
  Uw woord is waarheid.
  Zoals Gij Mij in de wereld gezonden hebt, zo zend Ik hen in de wereld,
  en omwille van hen, wijd Ik Mij aan U, opdat ook zij in waarheid aan U toegewijd mogen zijn."
  [Joh. 17, 9-19]

• Op 2 oktober kreeg Mirjana Soldo in aanwezigheid van een grote menigte haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis aan de voet van de heuvel van de verschijningen. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Terwijl ik naar u kijk, snoert mijn hart toe van pijn. Waar gaat ge heen, mijn kinderen? Zijt ge zo erg "door de zonde aangetast" dat ge niet meer kunt ophouden? Ge rechtvaardigt u door de zonde en ge leeft volgens de zonde. Kniel aan de voet van het kruis en kijk naar mijn Zoon. Hij heeft de zonde overwonnen en Hij is gestorven opdat gij, mijn kinderen, zoudt leven. Laat me toe u te helpen opdat ge niet zoudt sterven, maar met mijn Zoon zoudt leven voor altijd. Dank u."
  
  [De uitdrukking: Zijt ge zo "door de zonde aangetast" heeft meer de betekenis "baadt ge zo in de zonde," zoals men zou zeggen van iemand, die in zijn bloed baadt.]
  
• En de 10 geboden?
  
  Deze boodschap is zo sterk dat we ze niet zonder risico kunnen laten voorbij gaan. De H. Paulus zegt dat "het loon van de zonde is de dood," en de Schriften zijn niet voorbijgestreefd! Velen kennen het schitterende getuigenis van Gloria Polo [In alle talen te vinden op http://gloriapolo.net]. Deze Colombiaanse vrouw heeft, na een blikseminslag, de dood beleefd. Ze vertelt hoe ze, toen ze voor God verscheen, met afschuwen ontdekte dat ze alle geboden van God overtreden had, terwijl ze zichzelf toch een goede Katholieke noemde.
  
  Enkele voorbeelden:
  
  
  • Ze dacht nooit te hebben gedood. Ze had echter abortussen bekostigd. Ze zag meerdere kinderen, die ze zelf had geaborteerd: Vermits ze een spiraaltje droeg [dat geen bevruchting voorkomt, maar de vrucht afdrijft] waren de kinderen, die in haar ontvangen waren, verworpen. Ze had ook de zelfmoord veroorzaakt van een meisje door haar minachtend te zeggen: "Bah, wat zijt ge dik!"
  • Ze dacht dat ze haar man nooit had bedrogen. Ze trachtte echter de mannen te verleiden door provocerende kleren. De mannen pleegden overspel in gedachten. Aan vrouwen, die door hun man bedrogen waren raadde ze aan ook ontrouw te zijn en preekte tegen verzoening. Ze raadde scheiding aan en ongehuwd samenleven.
  • Ze zei: "Nooit heb ik gestolen." Ze had echter arme mensen, die voor haar werkten onderbetaald. Ze bekritiseerde mensen en de Heer toonde haar dat bekritiseren hetzelfde is als de eer van iemand stelen. Ze verkwistte voedsel. De stem zei haar ook dat ze haar kinderen de genade had onthouden van een zachte en liefdevolle moeder.
  • Ze zei dat ze haar ouders beminde. Ze had ze echter misprezen omwille van hun arme afkomst en had het voor mekaar gekregen om ze uit haar leven te verwijderen. Ze maakte misbruik van de hulp, die ze hen gaf om hen te onderdrukken en te manipuleren.
  • Ze zei: "Ik ging op zondag naar de Mis." Ze ging er echter naartoe nadat ze zich eerst 4 tot 5 uur met haar lichaam bezig gehouden had. Ze kwam te laat en er waren zelfs geen 10 minuten meer om tot oprecht gebed te komen. Bovendien pronkte ze om haar mooie kleren te laten bewonderen.
  • Ze had besloten om nooit te gaan biechten, omdat, zei ze: "Deze oude heren slechter zijn dan ikzelf."
  • Als ze [dikwijls] loog, voegde ze er aan toe: "Als ik lieg, mag de bliksem me hier en nu treffen!" enz ... Ze had alle geboden van God overtreden!
    
  Toen ze dan, in het licht van God, haar geheime en schandelijke gedachten herkende, zag ze hoe ze in de hel terecht kwam. In haar angst herinnerde ze zich op dat moment een woord van een patiënte, die niet bang was om haar te zeggen: "Dokter, gij zijt zeer materialistisch. Op een dag zult ge echter dit nodig hebben: In een dreigend gevaar, vraag aan Jezus-Christus u te overdekken met zijn Bloed, want Hij zal u nooit verlaten. Hij heeft de prijs van zijn Bloed voor u betaald." Dat deed ze ...
  
  Toen ze miraculeus tot het leven teruggekeerd was, liet Jezus haar weten dat, als ze gered was van de eeuwige dood, dit te danken was aan een zeer arme boer. Hij had in het dagblad het relaas gelezen van dit moordend onweer en was door medelijden getroffen voor deze vrouw, die zo plots door de bliksem getroffen was. Hij had toen besloten een bedevaart te voet te doen naar het Mariale heiligdom van Buga [ver van zijn huis] voor het heil van deze "kleine zuster." Zijn gebed redde Gloria. Zonder hem, zegt ze, zou ze nu in de hel zijn! De Heer zei aan Gloria: "Dat is zijn naaste beminnen!"
  
  Gloria is nu een geweldige apostel. Ze getuigt voor massa’s mensen in Latijns Amerika en elders. Velen bekeren zich als ze haar horen. Zelden vindt men iemand, zoals zij, die het lot heeft beleefd van een ziel die "baadt in de zonde" en zo voor God verschijnt zonder berouw...
  
  De Gospa verlangt dat we leven en niet dat we sterven. Het is aan ons met gans ons hart de "wegcode" te volgen, te weten, de 10 Woorden van leven, die God ons langs Mozes gegeven heeft en deze van Jezus in het Evangelie.
  
  De H. Maagd heeft niets uitgevonden. Deze woorden zijn immers, verre van voorbijgestreefd, meer dan ooit noodzakelijk voor ons eeuwig heil. Door de zonde op te hemelen, ziet onze wereld niet dat hij zijn eigen dood ophemelt! Hij draagt reeds de inwendige kwellingen en de stigmata, vooral bij de jongeren! Maria komt ons echter ter hulp, laten we haar verwelkomen als het nog tijd is!
  
  "Nodig de mensen uit elke maand te biechten, vooral op de eerste vrijdagen van de maand. Er is niemand op de wereld die geen maandelijkse biecht nodig heeft! De maandelijkse biecht zal een geneesmiddel zijn voor de Westerse Kerk," zei de Moeder Gods ons op 06-08-1982!
  
• De internationale priesterretraite in Ars was een groot succes! Er waren 1200 priesters uit 75 landen onder de leiding van Kard. Schönborn van Wenen. Reeds van de eerste dag af [dinsdag, 29 september] aarzelde hij niet Medjugorje te vermelden. Hier volgen letterlijk de woorden van de Kardinaal [nvdr: Broeder Alexander [Moeder van Vrede te Gistel] was op deze retraite en bevestigde ons het volgend verhaal]:
  
  "Spreken we over het sacrament van de verzoening. Zuster Faustina noemt de biecht de "Rechtbank van de Barmhartigheid". Hoe staat het met dit sacrament in ons leven van priesters en bisschoppen en ook in onze pastoraal? Hoe zouden we deze vraag hier in Ars niet kunnen stellen? In onze Europese landen, behalve enkele uitzonderingen, heb ik de indruk dat de praktijk van dit sacrament enorm is verminderd. In sommige streken is ze bijna volledig verdwenen.
  
  Er zijn zeker vandaag nog "hauts lieux" van de Biecht. Ik denk in het bijzonder aan Medjugorje. Ik durf daarover spreken omdat dit nu reeds 28 jaar een van de "hauts lieux" van de Biecht geworden is. Duizenden, duizenden en duizenden mensen biechten er!
  
  Wat zegt de Kerk daarover? Juist maar een herhaling tussen haakjes: De officiële houding van de Bisschoppenconferentie van Ex-Joegoslavië en ook de Congregatie voor de Geloofsleer is: "Non constat de supernaturalitate". Dit wil zeggen: Het staat nog niet vast dat het bovennatuurlijk is, het is echter niet uitgesloten. Het blijft open. Het oordeel van de Kerk is nog niet uitgesproken. [Er zijn drie mogelijkheden: "Constat de supernaturalitate" " Non constat de supernaturalitate" en "Constat de non supernaturalitate".]
  
  Op dit ogenblik heeft de Kerk zich nog niet uitgesproken maar ze zegt twee dingen:
  
  
  • Vermits Medjugorje niet officieel door de Kerk is erkend, mag men geen officiële bedevaarten organiseren.
  • Vermits er veel gelovigen er op bedevaart gaan, is het duidelijk, is het opportuun dat men er pastoraal zorg voor draagt dat men ze geestelijk begeleid in deze onderneming. Dat gebeurt nu 28 jaar. Onze bedevaartoorden zijn zeker belangrijke plaatsen van het biechtsacrament. Het is mijn ervaring en ook deze van vele broeders priesters, die het boetesacrament hebben toegediend in bedevaartoorden. Maar bijzonder in Medjugorje, zijn ze diep getroffen door de ervaring van de Biecht."
    
  Deze woorden werden uitgesproken voor de voltallige vergadering van de priesters, opgenomen en over verschillende radiostations uitgezonden. De CD’s en DVD’s van deze retraite zullen binnenkort ter beschikking zijn van iedereen. Zij, die voor Medjugorje deze laatste maanden geleden hebben onder de verwarring, veroorzaakt door verschillende media, zullen hier een mooie reden hebben om terug moed te vatten! [Zie: retraitears2009.org of mariamultimedia.com]
  
• Het jaar van de priesters: Hier volgt nog een gebed dat men bijzonder voor de priesters kan bidden [elke dag, gedurende een maand, zoals aangekondigd in de fax van 15 juli]. Dit gebed is verspreid door Zr. Bierge McKenna en haar apostolaat "Intercession for priests".
  
  Heer Jezus, Gij hebt de priesters onder ons gekozen en hebt ze uitgezonden
  om uw Woord te verkondigen en om in uw Naam te handelen.
  Wij loven en danken U voor deze zo grote schat, die U aan uw Kerk gegeven hebt.
  We vragen U hen te vullen met het vuur van uw Liefde opdat hun ambt uw aanwezigheid in de Kerk zou openbaren.
  Omdat ze aarden kruiken zijn, vragen we U uw macht te tonen doorheen hun zwakheid.
  Maak dat ze nooit verpletterd worden onder hun droefheid, dat ze niet wanhopen in hun twijfels,
  dat ze niet gebroken worden in hun bekoringen, dat ze nooit verlaten worden in hun vervolgingen.
  Inspireer hen, door het gebed, opdat ze elke dag het mysterie van uw dood en uw Verrijzenis zouden beleven.
  Zend hen uw H. Geest in momenten van zwakheid.
  Help hen uw Vader te loven en te bidden voor de arme zondaars.
  Door dezelfde H. Geest, leg uw woorden op hun lippen en uw liefde in hun hart,
  opdat ze de blijde boodschap zouden aankondigen aan de armen en genezing aan gebroken harten.
  En dat het geschenk van Maria, uw Moeder, dat u gegeven hebt aan uw beminde leerling,
  ook zou gegeven worden aan elke priester.
  Maar dat zij, die u gevormd heeft naar haar menselijk beeld,
  ook de priesters zou vormen naar uw goddelijk beeld,
  door de kracht van uw Geest, tot eer van God de Vader, Amen.[www.intercessionforpriests.org]
  St. Vincent Ministry to priests, PO Box 1559
  Palm Harbor
  Fl34682, USA

• Op 2 november kreeg Mirjana Soldo in aanwezigheid van een grote menigte haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis aan de voet van de heuvel van de verschijningen. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Ook vandaag ben ik bij u om u de weg te tonen die u zal helpen de liefde van God te kennen , de liefde van God, die u toelaat hem Vader te noemen en hem als Vader te ervaren. Ik verwacht van u dat ge eerlijk in uw hart kijkt en ziet hoezeer ge Hem bemint. Is Hij de laatste om bemind te worden? Omringd door materiële zaken, hoe dikwijls hebt ge Hem verraden, verloochend, vergeten! Mijn kinderen, laat u niet bedriegen door wereldse dingen. denk aan de ziel, want ze is belangrijker dan het lichaam. Zuivert haar! Aanroept de Vader, Hij wacht op u, keer naar Hem terug! Ik ben met u want in zijn genade zendt Hij me. Ik dank u!"
  
• Een bekoring in het licht gebracht
  
  De ziel is belangrijker dan het lichaam zegt de H. Maagd ons nog eens. Een Italiaanse vriendin heeft dit zeer goed begrepen!
  
  Christina is een prachtige vrouw. Al 12 jaar gelukkig gehuwd met een man die ze bemint, 3 kinderen. Gelovig en vurig, tracht ze met gans haar hart de boodschappen van Medjugorje te beleven, onder andere de maandelijkse biecht. Alles ging goed tot ze op een dag tijdens een diner een man ontmoette. Onmiddellijk is er een vonk en ze ervaart een immense aantrekking voor hem. De man begint haar gedachten in te palmen, haar verbeelding, haar hart ... gans haar wezen is gegrepen, het is sterker dan haarzelf. Ontredderd vraagt ze aan God haar te beschermen, te meer omdat ze voelt dat de man dezelfde gevoelens heeft tegenover haar. Christine wil haar man niet bedriegen, maar is bang dat ze zal begeven. Om beschermd te zijn vraagt ze hem haar te vergezellen als ze weg gaat.
  
  Na drie weken gaat ze te biechten. Ze belijdt haar zonden, maar hoewel ze geen echtbreuk heeft gepleegd met deze man, bekent ze aan de priester deze verleiding en vertelt hem heel open over de bekoringen, die ze beleeft en die amper te dragen zijn. De priester luistert en na enkele raadgevingen om stand te houden en te overwinnen, geeft hij haar de absolutie. Op het moment dat de woorden van de absolutie worden uitgesproken, verdwijnen alle gevoelens van Christine voor deze man volledig, zoals de rook van een sigaret in de wind. Het lijkt haar of ze komt uit een bizarre film en staat plots terug met haar voeten in de werkelijkheid. "Maar wat heb ik in deze man gezien?" vroeg ze zich af, "hij heeft niets bijzonders!" Ze zag in het geheel niet meer waarin deze haar enkele minuten tevoren nog zo gefascineerd had!
  
  "Nooit was ik me bewust van de kracht van dit sacrament" bekende ze later. Een eenvoudige absolutie heeft me bevrijd! Ik heb begrepen dat de duivel het licht schuwt. Hij heeft duisternis nodig om te handelen en de lelijkheid van zijn daden te verbergen. Het volstond dan ook dat ik alles in het licht bracht [een mooie vernedering voor mezelf!] en mijn bekoringen aan de priester vertelde, om hem zijn prooi te doen loslaten!"
  
  Dank U, Heer, voor deze overwinning van het licht! Dank U voor deze familie, die ontsnapt is aan de vernieling! Dank U, lieve Gospa, want de maandelijkse biecht is haar reddingsboei geweest.
  
  "Nodig de mensen uit elke maand te biechten, vooral de eerste vrijdagen van de maand. De maandelijkse biecht zal een remedie zijn voor de Westerse Kerk". [06-08-1982]
  
• Hoe Medjugorje helpen?
  
  Hier een oproep van de parochie. Pater Danko [de pastoor] vraagt om getuigenissen te verzamelen van mensen die hun priester- of kloosterroeping gekregen hebben door Medjugorje. Dat zal dienen om de vruchten van Medjugorje van de laatste 28 jaar te onderzoeken. Deze vraag is zeer belangrijk en de uitslag van kapitaal belang voor Rome. "Men erkent de boom aan zijn vruchten". Daarom vragen we allen, die hier bedoeld zijn, of die dergelijke mensen kennen, deze oproep zeer ernstig te nemen en veel antwoorden te zenden naar:
  
  
  • ofwel de email, die de parochie van Medjugorje hiervoor gegeven heeft: [vianney500@gmail.com]
  • ofwel per brief: Fra Danko, Zupni Ured, BiH - 88266 Medjugorje [Bosnië-Herzegovina]
    
  U mag ongeveer de lengte schrijven van een paragraaf of wat meer, in uw moedertaal. Wees zeer duidelijk over de feiten, geef uw geboortedatum en huidig adres en elke bijzonderheid die aan de commissie, die ze zal lezen, de gelegenheid geeft om u te bereiken als dat zou nodig zijn.
  
• Ik dank God voor een belangrijke verjaardag!
  
  Juist 20 jaar geleden, op 5 december 1989, in een Siberische koude, kwamen we aan in Medjugorje. Ik was reeds gekomen in juni 1984, toen het dorp nog zijn primitieve vorm had en ik ben blij het toen, in deze zo bijzondere periode, die niet meer zal terugkomen, gekend te hebben. In september 1989 was ik met twee zusters terug gekomen, ditmaal om een reportage te maken voor de revue "Feu et Lumière". Amper had ik een voet gezet op deze grond of de H. Maagd begon achter me aan te zitten, zoals ze soms zo goed kan! Ik voelde een sterke inwendige drang om met Haar mee te werken en een instrument te zijn in haar handen voor de verwezenlijking van haar plannen. Ik zag dat ze hulp te kort had en dat deed me pijn. Ik wilde haar boodschappen verspreiden [parels van grote waarde] en maken dat ze zoveel mogelijk harten bereikten. De boodschap die ze aan iedereen gaf: "Zonder u kan ik de wereld niet helpen, ik heb u nodig," achtervolgde mij.
  
  Terug in Frankrijk deelde ik deze oproep met mijn stichter en, na lang gebed, bevestigde hij hem. Hij zei me: "Vertrek binnen een maand, maak u klaar! Neem een zuster mee." Die zuster was Zr. Marie Raphaël, die velen kennen en die het eerste jaar mijn enige gezellin was.
  
  We logeerden ik een ijskoud kamertje op één km. van de kerk, maar waren zo gelukkig in Medjugorje te zijn! Het was de gouden tijd in Medjugorje waar het, zelfs voor welstellende bedevaarders, een vreugde was enkel daar te zijn, heel simpel, in de mantel van Maria, die elke dag kwam te midden zeer precaire materiële omstandigheden. Door de vrijgevigheid van de H. Jozef hadden we echter een wagen gekregen en als het te koud was in de kamer, zetten we ons in de wagen om de Lauden te zingen. Deze wagen was ons enige bezit en we deden onze boodschappen in Citluk. In die tijd, nog onder het Communistisch bewind, lieten de goederen in het winkeltje aan de post te wensen over. Ik hoef dit niet te beschrijven! We verbleven lange uren op de bergen en vroegen aan de H. Maagd ons te tonen hoe we voor haar konden werken. Ze wist het ons zeer goed te tonen want deze periode van tasten duurde maar korte tijd. Marie-Rafaël zei me "Ik ben verzadigd van het niets doen!". Historische uitspraak, die ook nooit meer zou terugkomen!
  
  Gedurende deze 20 jaar heeft de Heer ons stap voor stap geleid, ondanks onze fouten en ons gebrek aan bekering. Aan geestdrift heeft het ons echter nooit ontbroken, noch aan de dagelijks vernieuwde dankbaarheid te kunnen dienen in dit buitengewoon goddelijk plan dat hier in Medjugorje ontplooid wordt voor het heil van deze wereld zonder vrede.
  
  Op 19 maart 1990 [Het feest van de H. Jozef] stichtten we de vereniging "Kinderen van Medjugorje" waar jullie nu deel van uitmaakt. De weg, die we sinds afgelegd hebben zou een vol boek kunnen vullen!
  
  Nooit zal ik met genoeg vurigheid God kunnen danken voor deze 20 jaar van geluk en strijd, van goddelijke intimiteit en van kruisen! Met David, koning van Israël wil ik zeggen: "Hoe kan ik de Heer vergelden al het goed dat Hij me deed?"
  
• Het jaar van de priesters: Hier een nieuw gebed voor de priesters dat we een maand kunnen bidden. Het is gemaakt door Zr. Faustina Kowalska van Polen [Klein dagboek §1051]:
  
  O, mijn Jezus, ik smeek U voor de ganse Kerk, laat haar de liefde en het licht van uw Geest delen. Geeft kracht aan de woorden van de priesters, opdat versteende harten zich zouden bekeren en naar U terugkeren. Heer, geef ons heilige priesters! Bewaar ze zelf in de heiligheid, o Goddelijke Hogepriester! Dat de kracht van uw Barmhartigheid hen overal moge vergezellen. Bescherm hen voor de hinderlagen en de duivelse valstrikken, die voortdurend de zielen van de priesters bedreigen. Moge de kracht van uw Barmhartigheid, o Heer, alles vernietigen wat de heiligheid van de priesters zou bezoedelen, want alles ligt in Uw macht.

• Op 2 december kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning thuis [het regende die dag]. Ze was omringd door enkele bedevaarders. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! In deze tijd van voorbereiding en van blijde verwachting, wil ik, als moeder, u tonen wat het belangrijkste is: uw ziel. Kan mijn Zoon in haar geboren worden? Is ze gezuiverd, door de liefde, van leugen, van hoogmoed, van haat en kwaadwilligheid? Bemint uw ziel God boven alles, helemaal als een vader. En de mens, uw broeder in Christus? Ik toon u de weg, die uw ziel zal verheffen tot een totale vereniging met mijn Zoon. Ik verlang dat mijn Zoon in u zou geboren worden. Welke vreugde voor mij, als moeder! Ik dank u."
  
• Een opmerkelijke verjaardag!
  
  Op internet circuleert er de laatste jaren een [ingebeelde] brief van het Kindje Jezus. Samengevat: Het Kindje Jezus vertelt er zijn vreugde in tegenover al die liefdevolle voorbereidingen in de families voor de verjaardag van zijn geboorte. Prachtige versieringen, kaarsen, schitterende slingers, versierde dennen, mooie geschenken, feestmalen, uitgelezen kleren, zachte melodieën en allerhande verrassingen... En zoveel genodigden! Wat Hem nog het meest verheugde, was dat de families, uit liefde voor Hem, zelfs in het klein, de plaats van zijn geboorte hadden nagemaakt en kleine stalletjes om zich nog beter deze gezegende dag te herinneren. En welk een toewijding bij al deze voorbereidingen!
  
  De geschiedenis eindigt echter met een verschrikkelijk hartzeer! Als de kerstnacht zich dan eindelijk over de aarde verspreidt en alles klaar is, houdt het Kind zich op voor de deur van de huizen, maar is, tot zijn grote verbazing, niet uitgenodigd! Niemand denkt er aan hem te vragen om binnen te komen! Zelfs geen blik. Hij is totaal miskend, zelfs misprezen! Zullen ze zijn verjaardag vieren zonder hem? Is dat mogelijk? Ja, Hem, van wie ze de verjaardag vieren blijft buiten staan in de koude, de eenzaamheid, de honger en de pijn. Hij was nochtans zo gelukkig bij hen te kunnen komen. Hij had goddelijke geschenken voorbereid! De feestelijkheden gaan echter door zonder Hem...
  
  Zonder Hem? Maria zegt ons vandaag: "Ik verlang dat mijn Zoon in u zou geboren worden. Welke vreugde voor mij, als moeder!" Welke plaats zal het Kind Jezus bij ons hebben? De eerste, de laatste, geen enkele?
  
• Wie is mijn moeder?
  
  Als we de 27 kerstboodschappen van 1981 tot 2008 herlezen, zien we hoe de H. Maagd verlangt dat onze harten zelf de kribbe worden, waarin Jezus zal geboren worden. Daarin deelt ze ons iets mee dat haar heel eigen is. Het is immers zijzelf, die het Kind Jezus gedragen heeft en ter wereld gebracht. Zegt Jezus ons echter zelf niet dat ook wij voor Hem een moeder kunnen zijn? "Wie is mijn moeder? Hij, die de wil doet van God, hij is voor Mij een broeder, een zuster en een moeder!" [Mc.3,31-35]. Meer dan ooit zal het Kindje Jezus in dit Kerstfeest moeders zoeken, moederlijke harten!
  
  Meerdere keren heeft Gospa aan de jongeren van de gebedsgroep enkele precieze punten geleerd om hun harten goed voor te bereiden op de geboorte van haar Zoon en wij kunnen deze in deze Advent op onze beurt beleven!
  
  
  • Oproep om elke dag met de familie te verzamelen om te delen rond de mooie teksten van de Advent, die ons door de liturgie worden aangereikt. Zo helpen we mekaar onderling om te groeien rond Gods Woord. We kunnen ons goed voorstellen dat zij dat ook deed, ’s avonds na het werk, met Jozef en Jezus, in het nederig huis van Nazareth, daar waar hun harten zo sterk brandden in contact met de Thora...
  • Ze vraagt dat we eenzame mensen, arm of rijk, zouden bezoeken om hen de warmte te brengen van een aanwezigheid, van een glimlach, de troost van een teken van genegenheid. Heel bijzonder raadde ze families aan waar er zieken waren en spoorde aan om voor hen, met hen te bidden.
  • Ze nodigde de jongeren van de gebedsgroep uit om naar behoeftige families te gaan en er enkele kleine werken uit te voeren, iets in het huishouden, hun huis te verfraaien en op te kuisen [een echte Joodse moeder!] en er enkele sporen achter te laten van concrete liefde, zoals wat voedsel, vruchten, gebakjes, enz...
  • Ze vroeg deze jongeren meer te bidden om hun aandacht aan te scherpen voor de komst van het Kindje Jezus met Kerstdag, [die ze de Dag van de Vreugde noemt] en er wel voor te zorgen zich met iedereen te verzoenen. Ze nodigde hen uit om momenten te zoeken waarin ze zich konden afzonderen en uit de grond van hun hart zeggen: "Dank U!"
  • Ze nodigt ons uit een noveen te doen voor Kerstmis [van de 16de tot de 24e] en te verzaken aan datgene waar we meest aan gehecht zijn [koffie, tabak, alcohol, enz ...] en de televisie uit te schakelen.
  • Tenslotte waarschuwt ze ons voor de bekoring ons zozeer te laten overspoelen door materiële voorbereidingen dat we het essentiële uit het oog verliezen: De komst van Jezus in de wereld en in de harten.
    
  Deze aanbevelingen zijn voor ons allen bedoeld. Ze komen van boven en komen zo goed overeen met het Evangelie. Ik schijnt me toe dat, als wij ze volgen, Gospa ons met Kerstmis echt zal kunnen zeggen: "Welk een vreugde voor mij, als moeder! Ik dank u". Zorgen we er voor dat we haar dit wel verdiend geschenk met Kerstmis kunnen aanbieden!
  
• Met de H. Franciscus van Assisië.
  
  In 1223, 3 jaar voor zijn dood en kort voor hij de stigmata ontving, zocht Franciscus een plaats om samen met zijn broeders en een aantal gelovigen de middernachtmis te vieren. Daar zijn kapel te klein was, nam hij een natuurlijke grot in de bergen van Greccio. Door God geïnspireerd, verlangde hij de echte kribbe weer te geven, waarin onze Redder geboren werd in de arme grot van Bethlehem, zonder enig comfort en met haar vertrouwde "meubilair": een kribbe vol hooi, een echte os en een levende ezel. Franciscus geeft er zich zeker geen rekenschap van dat hij de eerste kersstal van de wereld schiep. Daar, in deze prachtige plaats van Greccio en in de grootste armoede, is het dat hij de plechtige middernachtmis zal beleven samen met de mensen uit gans de streek, vol bewondering en stralend. Geleidelijk aan, dank zij de H. Franciscus, krijgt de Franciscaanse traditie van de "kerststal" gestalte. Ze zal zich verspreiden over miljoenen christenen en hun meest populaire traditie worden.
  
  Een van zijn biografen, Broeder Thomas de Celano, die er die nacht bij was, heeft heel poëtisch deze beroemde Kerstnacht beschreven. Een andere biograaf, de H. Bonaventura vertelt:
  
  "De man Gods stond voor de kribbe, heel en al tedere godsvrucht, het gelaat vol tranen en met een ziel boordevol vreugde. Men vierde de H. Mis op de kribbe zelf. Franciscus zong het Evangelie en daarna preekte hij voor het volk over de geboorte van deze arme Koning, die hij door de tederheid van zijn liefde het Kind van Bethlehem noemde. Nu, er was een deugdzame en betrouwbare soldaat, Jan de Grecio, die uit liefde tot de Heer, het soldatenleven vaarwel gezegd had en zich met Franciscus had verenigd in een diepe vriendschap. Deze soldaat," zei ik, "verzekerde dat hij in de kribbe een kindje had zien slapen dat buitengewoon mooi was en dat Franciscus het in zijn armen genomen had om het te trachten uit zijn slaap te wekken."
  
  Hoewel de vroomheid van deze religieuze soldaat al volstaat om dergelijk visioen geloofwaardig te maken, is zijn betekenis een krachtig bewijs en de wonderen die er op volgden bevestigen dit. Het hooi van de kribbe genas wonderbaar zieke dieren en behoedde ze voor verschillende besmettelijke ziekten. God wilde in alles zijn dienaar eren en door duidelijke wonderen de werkzame genade tonen van zijn heilige gebeden.
  
• Jaar van de priesters
  
  Hier volgt een nieuw gebed voor de priesters dat we deze maand kunnen bidden:
  
  O, Jezus, ik bid U voor Uw trouwe en vurige priesters,
  voor Uw ontrouwe en lauwe priesters,
  voor Uw priesters, werkzaam in nabije of verre missies.
  Ik bid U voor Uw priesters, die bekoord worden,
  voor Uw priesters die lijden onder eenzaamheid en verlatenheid.
  Ik bid U voor Uw jonge priesters, voor Uw oude priesters,
  voor Uw zieke priesters, voor Uw stervende priesters.
  Ik bid U voor de priesters, die lijden in het Vagevuur.
  Maar vooral bied ik U de priesters aan, die me dierbaar zijn.
  De priester, die me gedoopt heeft, zij, die me mijn zonden vergeven hebben.
  De priesters van wie ik de H. Mis heb bijgewoond
  en die me uw Lichaam en uw Bloed gegeven hebben in de H. Communie.
  De priesters, die me onderwezen hebben, die me bemoedigd hebben en raad gegeven.
  Alle priesters, die ik dank verschuldigd ben, in het bijzonder: xxx
  O, Jezus, druk hen allen dicht bij uw Hart
  en geef hen overvloedige genaden in de tijd en in de eeuwigheid. Amen.