Op 19 maart 2011 kwamen 45 artsen uit verschillende regio’s in Oekraïne op bedevaart en op retraite naar Medjugorje. Men kan zich de vraag stellen hoe het mogelijk was dat zoveel artsen, van wie 90 % verloskundigen zijn en die leefden en werkten tijdens de communistische periode, naar zo’n plaats van gebed wensten te komen?

Dokter Tatyana [hoofd van de stadskliniek van Cherkasi, Oekraïne] weende en getuigde de volgende dag: "Terwijl we begonnen de heuvel te beklimmen, was het enige wat ik kon zien dat de stenen veranderden in beenderen en schedels... bergen... van beenderen en schedels... Ik zag in wat ik gedaan had. Dat was zo duidelijk voor mij... dan voelde ik in mijn hart dat God kan vergeven en dat ik mijn leven kan veranderen.

Nu zijn de dokters allen terug op hun werkplek en worden ze geconfronteerd met keuzes. Dit jaar werd de retraite opnieuw georganiseerd. Er namen 80 artsen deel.

Andrew Dobo

Duizenden bedevaarders hebben sinds de verschijningen begonnen, de kleur van hun Rozenkrans van zilver naar goud zien veranderen. Maar wat Andrew Dobo overkwam is zeldzaam. Andrew draagt een eerder zwaardere Miraculeuze Medaille, van de hand van een metaalkunstenaar in Pennsylvania. Ze dateert uit 1988. "Regelmatig kwam er aanslag op de medaille en diende ik ze op te poetsen. Elke twee weken moest ik ze oppoetsen."

"Sedert mijn terugkeer naar Medjugorje, vorige herfst, hoeft dit niet meer. Ze is nog nooit zo schitterend geweest. Nochtans had ik een nieuw flesje poetsmiddel gekocht vooraleer ik naar Medjugorje vertrok, maar ik heb het nog niet moeten openen sedertdien. Elke keer als ik verander van shirt verwacht ik een aangeslagen medaille te zien, maar nu blijft ze steeds schitteren.

Andrew hoeft zijn medailles nu nooit meer te poetsen

Eerlijk gezegd wacht ik sedert lang op iets miraculeus en Onze Lieve Vrouw heeft mij verhoord. Ik hield reeds van voor de reis van mijn medaille, maar nu is het iets kostbaars geworden en betekent ze nog meer voor mij. Het is alsof de Gospa de medaille heeft aangeraakt met Haar genadige zegen."

Andrew Dobo vertelt aan Medjugorje Today dat hij zijn getuigenis verbonden ziet aan de persoonlijke getuigenis die Mirjana Dragicev gaf, na haar verschijning van 2 oktober 2011, toen Dobo voor de eerste maal getuige was van een verschijning.

Mirjana verklaarde dat ze nooit commentaar geeft na de verschijningen, maar die dag voelde ze zich hiertoe gewongen. Mirjana zei toen: "Ik heb hiervoor nooit iets gezegd, maar bent u er zich van bewust, broeders, dat de Moeder Gods hier met ons was? Ieder van u zou zichzelf de vraag moeten stellen: ben ik hiertoe waardig? Ik zeg dit omdat het me zwaar valt om Haar [Onze Moeder] in pijn te zien, omdat ieder van ons naar een mirakel zoekt, maar geen mirakel in zichzelf wenst te bewerkstelligen."

"Misschien is dat de reden, waarom ik gezegend ben met dit kleine Mirakel. Ik verwachtte geen teken, want na 22 jaar opnieuw naar Medjugorje te kunnen, was op zichzelf al een mirakel voor mij. Alleen al voor de Kerk te mogen staan van Jacobus de Meerdere, was voor mij een mirakel."

Het dragen van de Miraculeuze Medaille werd ingesteld door de Heilige Maagd Maria tijdens een verschijning in 1830 aan een jonge Parijse kloosterzuster, Catherine Labouré. Maria beloofde grote genaden en Haar persoonlijke bescherming aan allen die het met waardig geloof rond hun hals zouden dragen.

Bron: Jacob Marschner, Medjugorje Today

Vertaling: Chris De Bodt

• 0'31 seconden: hoofd, lichaam en benen van de figuur onderscheiden zich. De figuur lijkt in een "bundel van kleine witte punten" het hoofd van een kind zachtjes in de armen te nemen. De figuur zelf lijkt zich ondertussen naar het kind toe te buigen.
• 0'39 seconden: de figuur lijkt een kind een strelen.
• 0'41 seconden: de figuur beweegt de rechterarm.
• 0'48 seconden: de figuur maakt een kleine, draaiende beweging met het kind.
• 0'56 seconden: de figuur lijkt het kindje te knuffelen.
• 1'12 seconden: de figuur wandelt naar links.
• 1'24 seconden: de figuur begint langzaam van bovenaf te verdwijnen.
• 1'58 seconden: opnieuw wandelt de figuur naar links.
• 2'02 seconden: de wandelende bewegingne worden duidelijker en beide benen zijn te onderscheiden.

Mariette Beco, de vrouw aan wie de Maagd Maria in de eerste maanden van 1933 acht maal verschenen zou zijn, is op 2 december 2011 overleden in het rusthuis "Maison de la Vierge des Pauvres" in Banneux. Ze werd 90. De zienster was een beroemdheid in ons landje.

Mariëtte Beco was elf jaar toen zij in 1933 Maria zag. Zij was nuchter en praktisch van aard. Mariëtte is de oudste van zeven kinderen. Hun huisje ligt op de grens van een moerassige streek en een groot dennenwoud, dat doorloopt tot aan de Eifel. Tussen 15 januari en 2 maart 1933 verscheen de Heilige Maagd acht maal aan het meisje. Maria stelde zichzelf voor met de titel "La Vièrge des Pauvres."

Maison de la Vierge des Pauvres

Korte tijd na de verschijningen van de Maagd Maria, die zich aan Mariette Beco als de Maagd der Armen voorstelde, werd een kapel opgericht op de plaats van de verschijningen. In 1947 erkende de bisschop van Luik, Kerkhofs, officieel de verschijningen. Daaop volgde in 1952 de officiële erkenning van de authenticiteit van de verschijningen. In 1985 trok paus Johannes-Paulus II naar Banneux, waar hij met Beco een ontmoeting had in een sacristie.

Ouderlijk huis van Mariette Beco


De kapel van OLV van Banneux, op de plaats waar zij voor de eerste maal aan Maria verscheen

Mariette Beco was gehuwd en moeder van drie kinderen. Sinds enkele weken verbleef ze in een rusthuis. Vandaag de dag is Banneux een bedevaartsoord, waar zich een bron van water met geneeskundige kracht en een opvanghuis voor zieken bevinden.

Haar begrafenis

Meer dan tweeduizend mensen hebben afgelopen woensdag in het Waalse bedevaartsoord Banneux de uitvaart bijgewoond van zieneres Mariette Beco. Sinds de bekendmaking van haar overlijden brachten eerder al honderden mensen een laatste groet. Mariette Beco, de zieneres van de verschijningen in Banneux (1933), overleed op 2 december 2011 op 90-jarige leeftijd in het rusthuis ‘Hôme de la Vierge des Pauvres’ (Banneux). Zij groeide op in een arbeidersgezin. Op 15 januari 1933 verscheen een ‘mooie Dame’ in de tuin van de ouderlijke woning. Zij wenkte Mariette om naar buiten te komen, maar zij kreeg van haar moeder verbod om naar buiten te gaan. De ‘Mooie Dame’ kwam nadien nog zeven keer terug.

Mgr. Aloys Jousten, de bisschop van Luik, ging gisteren met mgr. Gapagna en twintig priesters voor in de uitvaartplechtigheid in de bomvolle bedevaartkerk van Banneux, waar 'slechts' plaats is voor tweeduizend gelovigen. De bisschop dankte de zieneres voor haar bescheiden getuigenis en haar grote vertrouwen in de Maagd van de Armen. “Uw vertrouwen laat ons toe om onze armoede aan Hem toe te vertrouwen.” De rector van Banneux, Leo Palm, deed nog eens kort het relaas van de acht verschijningen van Maria, waardoor Banneux zelfs tot in Afrika een begrip werd. “Tot op vandaag blijven bedevaarders hun lijden, lasten en pijn aan de Maagd van de Armen toevertrouwen.”

Rector Leo Palm herinnerde eraan dat Mariette Beco, die een teruggetrokken leven leidde, al die jaren voor ontelbare zieken voor de tussenkomst van Maria heeft gebeden. Nicole Ingenbeek, die haar goed kende, getuigde dat Mariette Beco tot in 2000 nog vaak naar het bedevaartsoord kwam, incognito. “Soms zette zij zich stilletjes aan de luifel naast de bomen, om van daar de bedevaarders aan de bron gade te slaan en met hen te bidden.” Haar gebed was niet tevergeefs. Doorheen de jaren vonden vele medisch onverklaarbare genezingen plaats, waarvan de laatste genezing in januari 2011.

Chris De Bodt

De Klippen van Moher [Cliffs of Moher], gelegen in het graafschap Clare in Ierland behoren tot de hoogste klipkusten in Europa. De klippen bestaan uit kalksteen en strekken zich uit over een lengte van acht kilometer aan de Ierse westkust, tussen de dorpen Doolin en Liscannor. De klippen grenzen aan de Burren.

De klippen rijzen 120 meter op uit de Atlantische Oceaan bij Hag's Head. Het hoogste punt ligt op 214 m. Halverwege ligt O'Brien's Tower, een ronde stenen uitkijktoren, die in 1835 werd gebouwd door Cornelius O'Brien. Hij deed dat ten gerieve van de vele toeristen die ook toen al de klippen bezochten. Tegenwoordig behoren de klippen tot de meest bezochte plekken in Ierland.

Vanuit O'Brien's Tower zijn bij helder weer de Araneilanden in de Baai van Galway en de Twelve Bens in het graafschap Galway goed te zien. De klippen zijn een goed voorbeeld van erosie door de zee. Men kan de sedimentaire lagen tellen en er liggen duizenden jaren aan geologie als een open boek klaar. De klippen zijn een natuurmonument van Ierland.

Sandra Clifford, een pilote uit San Francisco, kon een foto nemen op haar digitale camera, toen ze het graafschap Clare bezocht op 4 november 2011. Clifford [42] en haar vriendin Fiona Fay uit Drogheda [Louth] waren erg onder de indruk van wat ze zagen en ogenblikkelijk nam Clifford een foto van wat schijnbaar het aangezicht van Jezus blijkt te zijn. Het was Fay die aanvankelijk het aangezicht zag van het gelaat van een man. Zij sprak er onmiddellijk haar vriendin over aan.

"Voor mij was het ongetwijfeld Jezus Christus," voegde Clifford er aan toe. Zij is praktizerend katholiek.

"Ik ben een pilote en aldus ben ik altijd sceptisch over wat ik waarneem. Dat is ook de reden waarom ik de mensen vastgreep en en vroeg wat ze zagen," aldus Clifford aan IrishCentral.

Daarop ging Clifford door met aan een groep van Duitse toeristen te vragen of ze de beeltenis ook zagen. Allen waren het met mij eens, zegt ze. Daarop begon ze foto's te nemen. Ze vroeg eveneens aan een jong Afrikaans meisje of ze het gelaat van Jezus kon waarnemen. Zij antwoordde: "Ja, dat is echt prachtig."

"Het was verbazingwekkend," zei Clifford, die genoot van een twee weken durende vakantie bij haar moeder, toen ze de foto maakte.

"Ik verlang er werkelijk naar om naar die Cliffs te gaan. Ik hou van de oceaan en ik hou van het nemen van foto's. Daarom heb ik steeds mijn camera bij," voegde de Amerikaanse pilote eraan toe, die zo'n 800 foto's nam van haar reis naar Ierland. "Kort daarvoor had het nog geregend en de pilote herinnert zich nog goed dag dat het "een dag van regenbogen" was.

Later die avond toonde ze de foto op haar camerascherm aan klanten van de Gus O'Connors Pub in Doolin. Ook zij waren verrast en konden nauwelijks geloven wat ze zagen. Teresa O'Flaherty, die samen met haar man de bar openhoudt, vertelde aan IrishCentral dat zij haar ogen nauwelijks konden geloven. "Het was als, wow ... eerst dacht ik dat het om een foto van een foto ging. Ik was helemaal onder de indruk," vertelde ze.

"Dit is zonder twijfel een afbeelding van Jezus," zegt zij. De foto had haar zodanig beroerd dat ze op slag naar de beroemde klippen van Moher trok om alles zelf te kunnen waarnemen. "De volgende dag was ik reeds vertrokken, " zei O'Flaherty. "Het was niet het soort mensen om zo'n foto te bewerken," voegde ze eraan toe, "zij waren niet in de pub om er een groot verhaal van te maken. Er komen hier elke dag vier of vijf bussen naar de stad, afgeladen met toeristen, maar nooit heb ik zoiets gezien als dit."

"Ik was werkelijk verrukt dat ik het heb mogen waarnemen. Indien iemand met het gewoon, zonder foto als bewijsmateriaal, zou hebben verteld, dan zou ik hebben gezegd: neen, in geen enkel geval," besloot O'Flaherty.

Clifford houdt vol dat de foto's authentiek zijn en vertelt er bij dat het beeld nog steeds op de flashkaart staat die in de camera zit, die ze aan iedereen doorgaf die avond in de bar. Toen een vriendin haar voorstelde om de foto, éénmaal terug in de Verenigde Staten, te laten bewerken, weigerde ze en drong ze erop aan dat het beeld origineel moest blijven.

Vertaling: Chris De Bodt

Alle medische testen waren negatief toen Silvia Busi zich ernstig zoek voelde op haar zestiende. Binnen enkele dagen bevond het anders normale meisje zich in een rolstoel: ze kon haar benen niet meer bewegen. Negen maanden later verdween Silvia’s ziekte even vlug als ze gekomen was en dit tijdens een verschijning van de Madonna aan ziener Ivan Dragicevic te Medjugorje.

Alle medische testen waren negatief toen Silvia Busi zich ernstig zoek voelde op haar zestiende. Binnen enkele dagen bevond het anders normale meisje zich in een rolstoel: ze kon haar benen niet meer bewegen. Negen maanden later verdween Silvia’s ziekte even vlug als ze gekomen was en dit tijdens een verschijning van de Madonna aan ziener Ivan Dragicevic te Medjugorje. "De gave van het geloof is de grootste gave die ik bezit," zegt ze zelf.

Op haar zestiende en zeventiende onderging het leven van Silvia Busi de meest drastische veranderingen.

Gedurende negen maanden, vanaf oktober 2004, was de studente uit Padua, Italië, volledig afhankelijk van haar rolstoel, onbekwaam om te gaan, zelfs om haar benen te bewegen. Haar periode van invaliditeit eindigde in juni 2005, op de top van de Verschijningsberg, toen ze na een verschijning van Onze Lieve Vrouw aan Ivan Dragicevic plots opstond en Ivan achterna wandelde.

"Tot het begin van oktober 2004, was ik een normaal meisje die school volgde, vrienden en vriendinnen had, danste en zwom. Plots, binnen een tijdspanne van enkele dagen, was dit alles verdwenen, ook al waren alle medische testen negatief," getuigde Silvia Busi tijdens een recente gebedsontmoeting in Italië.

"Toen ik aan mijn rolstoel gekluisterd was, hebben mijn familie en ik harde momenten meegemaakt. In de daaropvolgende maanden begon ik gewicht te verliezen en werden mijn aanvallen slechter, waardoor ik nog meer beperkt werd in mijn dagelijkse leven. Hierop stortte ik emotioneel volledig in elkaar."

Al vlug keerde Silvia’s moeder zich tot het geloof om een oplossing te zoeken voor de toestand van haar dochter. Van thuis uit was men katholiek, maar Silvia zegt dat ze louter uit gewoonte de zondagsmis bijwoonde.

"Mijn moeder was onze sterkte," zegt Silvia Busi over haar negen maanden dat ze aan haar rolstoel was gebonden, terwijl Silvia's moeder zich gesterkt voelde door een gebedsgroep die toegewijd was aan de Maagd Maria.

"Toen we geen antwoord vonden bij de dokters, richtte we ons tot een zeer toegewijde mariale priester. Zo begonnen we ons aan te sluiten bij de groep en baden we aanvankelijk elke vrijdag de Rozenkrans, woonden we de Heilige Mis bij, alsook de Aanbidding van het Heilig Sacrament. Ik volgde mijn ouders, maar enkel omdat ik niet bij machte was om alleen thuis te blijven," vertelt Silvia verder."

"Tijdens de maand mei, de maand toegewijd aan de Madonna, besloot mijn moeder om elke dag naar de gebedsgroep te gaan en niet meer enkel op vrijdag, en tenminste dagelijks de Rozenkrans te bidden en de Heilige Mis bij te wonen. In het begin was het absoluut niet gemakkelijk voor mij, maar na een aantal weken, begon ik de nood aan te voelen om er heen te gaan, omdat ik enkel daar vrede kon vinden. Ik voelde dat de druk verminderde, omdat ik toch niet dezelfde dingen kon doen als mijn vrienden."

Silvia's beslissing om naar Medjugorje te gaan kwam even plots als haar ziekte en haar latere genezing: "Op 20 juni vertelde mijn therapeut me dat ze de week daarop mijn moeder zou vergezellen naar Medjugorje. Ik vroeg of ik met hem kon meegaan en reeds na drie dagen bevond ik mij op de bus naar Medjugorje, samen met mijn vader. We kwamen ginds aan op 24 juni ’s ochtends, de feestdag van de Heilige Johannes de Doper, maar ook de verjaardag van de allereerste verschijning, toen de voltallige groep zieners nog niet was gevormd," vertelde Silvia Busi aan de aanwezigen op de gebedsontmoeting.

Toen Silvia vernam dat de ziener Ivan Dragicevic die avond een voor het publiek toegankelijke verschijning zou hebben, besloot ze onmiddellijk om er heen te gaan, maar besefte ze tegelijkertijd dat ze nooit de top van de Verschijningsberg zou bereiken in haar rolstoel. In plaats hiervan werd ze naar de boven gedragen, waar ze aankwam om acht uur, twee uur voor de verschijning zou plaatsvinden.

"En toen bad ik voor het eerst mijn gebeden met het hart. De twee uren vlogen voorbij. Mijn groepsleider, die naast mij zat, vertelde mij dat ik mij moest richten tot de Madonna, omdat Zij kort daarop uit de Hemel zou neerdalen om naar ons allen te luisteren. Toen vroeg ik Haar om de kracht om op een serene wijze mijn ziekte te aanvaarden in het vooruitzicht dat ik mijn hele leven lang zou gebonden blijven aan mijn rolstoel, omdat ik pas zeventien jaar oud was en de toekomst mij angst inboezemde."

Tijdens de verschijning van Maria aan Ivan, merkte ik links van mij een licht op: wit, mooi, heel vocaal en luid. Ik kon er naar kijken zonder mezelf te verblinden. Toen ik dit licht zag, werd ik bevreesd en hield ik aanvankelijk mijn ogen naar beneden gericht om het niet te zien, maar het was zo mooi dat ik enkel maar kon toekijken. Zodus keek ik tijdens de hele verschijning naar dit licht langs de hoek van mij mijn oog," getuigde Silvia Busi.

Na de verschijningen moesten Silvia’s dragers haar ongewild loslaten en viel ze op de harde stenen van de heuvel, maar Silvia voelde de rotsen niet. In plaats daarvan vond haar genezing plaats: "Ik herinner het mij alsof ik op een zachte matras viel en niet op die harde en scherpe stenen. Ik herinner me ook een zachte stem die mij aansprak en mij tot rust bracht. Na een aantal minuten opende ik mijn ogen en zag ik mijn vader wenen. Maar voor de eerste keer in negen maanden kreeg ik gevoel in mijn benen en voelde ik dat ik mij rechtop trok aan iets. Toen zei ik tot mijn vader: "Ik ben genezen, ik kan stappen!"

"Een hand strekte zich voor mij uit. Ik grabbelde mij vast aan de hand en dan bevond ik mijzelf recht op mijn benen alsof het de normaalste zaak was. Ik barstte los in tranen: dit alles was machtiger dan mezelf. Ik zou me dit nooit hebben kunnen inbeelden. Daarop begon ik te stappen. Mijn beenderen waren broos en dun, maar ik was er zeker van dat ik niet zou vallen omdat ik een soort onzichtbare touw voelde dat mij rechthield. Dit overtuigde mij dat ik zeker niet zou vallen en gekwetst raken.

De volgende ochtend, tegen vijf uur ’s ochtends, ging Silvia de Kruisberg beklimmen om er, samen met haar groep, de kruisweg te gaan bidden. Toen ze uit Medjugorje terug thuis kwam, kon ze wel stappen, maar waren de aanvallen van haar ziekte nog niet verdwenen. Om deze te doen ophouden was er een andere Medjugorje tussenkomst bij betrokken:

"Ik bleef aanvankelijk aanvallen krijgen, maar dankzij de tussenkomst van God, verdwenen ook deze. Eerst was ik bedeesd en durfde ik niet te getuigen. Ook kreeg ik vele aanvallen tijdens de dag. Toen kwam Vr. Ljubo Kurtovic, een priester uit Medjugorje, naar Turijn voor een gebedsontmoeting en hij vertelde mij om God te bedanken en te eren voor de genade die Hij mij geschonken had," zegt Silvia Busi.

Ze vertrouwde zich op het bidden van de Rozenkrans en gaf haar getuigenis en dacht toen: "Dat was het," maar dat was het niet: "Alvorens ik wegging bad Vr. Ljubo over mij, zegende hij mij en een paar dagen later verdwenen ook alle aanvallen. Na een jaar stopte ik met mijn medicatie en nu voel ik mij goed, dankzij God.

Alhoewel Silvia Busi nu volledig is genezen, overweegt ze deze grote genade die ze heeft gekregen: "de grootste genade die God mij en mijn familie heeft gegeven is de herontdekking van God, het geloof en de bekering. De weg die we nu zijn opgegaan is heel lang en gaat het hele leven door. Er zijn de gebruikelijke moeilijkheden waar niemand immuun voor is, maar met de kracht van het geloof en het gebed is men bekwaam om deze te overwinnen en er mee om te gaan," getuigt ze.

"Met deze bekering is het alsof God een licht in mij heeft aangestoken. Maar, zoals het vuur gevoed wordt door het hout, moet ook het geloof onderhouden worden door het gebed, de Heilige Mis, de Aanbidding van het Heilig Sacrament, de Rozenkrans, het lezen van de Bijbel, het vasten en, minstens maandelijks, de biecht. Met dit alles wordt het vuur niet geblust en wordt het zelfs aangewakkerd door een lichte wind."

"Voor mij is dit nu waarachtig het meest belangrijke en het mooiste in mijn leven. Ik bid met geheel mijn hart opdat ik en ook de anderen elke dag nog meer de immense liefde van God en de Madonna zouden ervaren."

Het originele verhaal is terug vinden op de site http://www.guardacon.me/?A=Blog&p=484.

Bron: Jacob Marschner, Medjugorje Today

Vertaling: Chris De Bodt

Gedurende de laatste acht maanden vocht de tweejarige Joshua tegen een laatste stadium van kanker, met een transplantatie, 80 chemotherapiekuren en 17 bestralingsessies Toen niets meer werkte, namen zijn ouders hun zoon naar Medjugorje. Terug thuis toonden onderzoekstesten aan dan alle tumoren, inbegrepen al zijn uitzaaiingen naar het beendermerg waren verdwenen: de aanvang van Joshua’s thans volledige herstel.

Net voor zijn drie jaar kreeg Joshua de Nicolò meer tegenslag, drama en een onmiskenbare genade dan vele mensen tijdens gans hun leven.

De jongen uit Putignano, in het zuiden van Italië, werd geboren met een onopgemerkte neuroblastoom [de meest voorkomende buiten de schedel gelegen vaste tumor bij kinderen]. Het duurde 22 maanden, tot januari 2009, vooraleer men de ware toedracht van zijn toestand kon acherhalen, toen zijn ziekte zich aan het vorderen was tot haar laatste stadium, 4D. In dit stadium zijn lange termijn overlevingen schaars, ondanks meerdere agressieve therapieën.

"De dokters gaven Joshua nog maar enkele dagen of weken meer te leven, toen zijn ouders hem naar Medjugorje brachten, in juni van 2009. Juist voor zijn vertrek was er al een merkwaardige verbetering op te merken in het aantal witte bloedcellen en Joshua voelde zich onmiddellijk goed in Medjugorje," getuigden zijn ouders. Na de verschijning aan Mirjana Dragicevic van 2 juli 2009, toen Joshua naast de ziende werd geplaatst, voelde Joshua zich nog beter! Van dan af leek hij verlost van zijn pijnen.

Na hun terugkeer naar Italië, toonden klinische testen aan dat Joshua’s uitzaaiingen, alsook zijn 19 tumoren, verspreid over heel zijn lichaam, waren verdwenen. De enig overblijvende tumor was in grootte verminderd van 7,5 tot 3 centimeter, waardoor de dokters deze volledig konden verwijderen. Sinds de operatie in november 2009 plaatsvond, is de kleine Joshua volledig genezen.

Van dan af hebben Joshua’s ouders, Elizabeth en Manuel de Nicolò, geen aangelegenheid te laten voorbijgaan om te getuigen van de ziekte en de genezing van hun jongen.

Verkeerde diagnose van de eerste symptomen

"Joshua werd geboren, met een halfgesloten oog en zijn hoofd leunde naar de linkerkant. Meerdere dokters vertelden aan de ouders dat dit niets ernstigs was," getuigde Elizabeth Nicolo aan de Italiaanse blog Quotidinamente/ "Op dezelfde wijze was er een verkeerde diagnose, toen een balletje, niet groter dan een korrel, verscheen op Joshua’s linkerslaap, dat de dokters onderzochten en oordeelden dat het niet kwaadaardig was."

Maar dat was het niet, verre van zelfs, toen, Elizabeth en Manuel hun zoon meenamen voor diepgaander onderzoeken in het hospitaal van San Giovanne Rotonde, bij het schrijn van de Heilige Pater Pio.

"Na de eerste CT scan, vertelde de hoofdoncologist, Dr. Xavier Ladogano ons dan aan een mediastinaal neurostobloom, die reeds was gevorderd tot het vierde stadium dat de tumor zich had vastgehecht aan de bekkenbeen, het beendermerg, de achterkant van zijn linkeroog, het lymfestelsel van zijn nek en dat de tumor binnengedrongen in de linkerkant van de hersenen, en dat dit ongelukkiglijk gezondheidstoestand verklaarde sedert zijn geboorte," vertelde Elizabeth de Nicolò.

"In totaal werden er 22 tumoren gevonden," volgens de getuigenis van haar echtgenoot.

"Onmiddellijk zetten we een aanval in van medische behandelingen, een bombardement van chemotherapie, bestralingen en een transplantatie," zegt de Nicolò. Haar echtgenoot telde in het totaal 90 chemotherapiebehandelingen bestralingsessies.

Niettemin gaven de dokters onze zoon maar weinig kans op overleving. Voor hen een kwestie van weken, of misschien dagen," herinnert Manuel de Nicolò zich.

Cultuur Christenen op zoek naar hoop

Terwijl geen van de ouders praktiserend katholiek was, keken ze toch die richting uit, toen er maar weinig hoop meer overbleef in juni 2009. Het paar zegt dat ze diversen tekenen kregen om zich naar Medjugorje te begeven, alhoewel ze er nog nooit hadden van gehoord.

"In onze grootste wanhoop, dachten we om onze Joshua naar Lourdes over te brengen, omdat dat het enige Maria oord was dat we kenden. Ik ging de crypte binnen van Pater Pio en vroeg hem rechtaf: "Waarom mijn kind? Geeft mij een teken om mijn hoop te herstellen," vertelt Manuel de Nicolò.

Daarop ging ik terug naar het hospitaal en terwijl ik mij door de gang van de afdeling begaf, viel mij een computer op waar het gelaat van de Madonna als achtergrond was ingesteld. Het was als een flits die me diep in de war bracht. Toen ik de kamer binnenkwam, vertelde Elizabeth mij dat Joshua de hele nacht niet had ingeslapen, maar rust en kalmte vond in enkele Marialiederen, en daarop in slaap was gevallen.

Het waren liederen die waren opgedragen aan Onze Lieve Vrouw van Medjugorje.

Reis in een onbekend land

Vóór juni 2009 hadden Elizabeth en Manuel de Nicolo nog nooit gehoord over de verschijningen van de Maagd in Medjugorje.

"We wisten zelfs niet eens dat het dorp Medjugorje bestond. Maar Onze Lieve Vrouw riep ons en daarop ontvingen we een nieuw teken. Onder de weekbladen in de wachtkamer van het hospitaal, bevond er zich een speciale uitgave van het magazine Oggi, over de Maagd die er aan zes plaatselijke kinderen verschijnt sedert 1981, met verhalen over mirakelen en genezingen. Na het lezen van dit artikel besloten we om onmiddellijk te vertrekken," getuigt Joshua’s vader.

Maar de kleine Joshua was zwak en het leek erop of het enige obstakel volgde op het andere: "de dokters waren voor deze lange reis niet te vinden omdat Joshua een heel laag aantal witte bloedcellen had, zo’n 5.000, maar we waren erg vastbesloten en op de dag dat we vertrokken was dit aantal bloedcellen al gestegen to 160.000," zegt Manuel de Nicolo verder.

"Hierin zag ik reeds het mirakel. Het kind kon onder deze omstandigheden de reis niet ondernemen, maar het stijgen van zijn aantal witte bloedcellen in een heel korte tijdspanne, was een eerste teken," aldus Elizabeth de Nicolò op Rai Uno, op 28 februari 2010.

Vóór de Madonna

Van bij het begin voelde Joshua zich goed in Medjugorje. Zijn ouders voelden reeds een verschil vanaf hun eerste stappen in Medjugorje: "Toen we amper van de bus stapten, leek de jongen zich sterk aangetrokken tot deze heilige plaats. Door zijn tumoren kon het kind amper stappen, maar nu ging het beter," getuigde Manuel de Nicolò.

Hun ontmoeting met de Italiaanse journalist en televisiepersoonlijkheid Paolo Brosio maakte de weg vrij voor Joshua om naast Mirjana plaats te mogen nemen, net vóór de Maagd Maria, tijdens de verschijning van 2 juli aan Mirjana.

"Na de verschijning begon Joshua zich, tot ons aller verrassing, plots heel beter te voelen en hij leek de pijn niet meer te voelen," vertelt de vader, "maar ons grootste probleem kwam er toen we weer thuiskwamen."

Dokters: Joshua’s genezing is miraculeus

Elizabeth en Manuel de Nicolo gingen opnieuw naar het hospitaal in San Giovanni Rotondo en hun dokters konden hun eigen ogen niet geloven en hadden geen enkele uitleg voor wat ze zagen:

"De klinische testen wezen uit dat 19 tumoren, verspreid over het hele lichaam, waren verdwenen en dat de metastasen van de beenderen volledig genezen waren. Enkel achter de long was er nog een kleine tumor te bemerken die ook al met de helft gekrompen was: van 7,5 naar drie centimeters," vertelt Manuel de Nicolò.

De dokters vertelden ons dat Joshua "miraculeus was genezen." En Dr. Xavier Ladogana, de directeur van de afdeling oncologie, ging zelf verder: "Wat er met jullie kind is gebeurd is wetenschappelijk niet uit te leggen. Ondanks de middelen en de kennis waarover we beschikken, kunnen we geen precieze en onweerlegbare uitleg geven. We kunnen enkel vaststellen dat de jongen niet langer de zieke heeft, die hij had voor jullie reis naar Medjugorje," herhaalt Elizabeth de Nicolò de woorden van de dokters aan hen.

Joshua kreeg nog meer mystieke ervaringen

De afname in grootte van Joshua’s laastste tumor liet de dokters toe de jongen te opereren, want plaatsvond op 17 november 2009.

De operatie was volledig geslaagd en zelfs de dokters zegden dat dit in wezen alleen al een mirakel was: de operatie duurde minder dan een uur, daar waar men de operatie eerst op minstens zes uur had ingeschat," vertelt Manuel de Nicolò.

Na de ingreep moest het kind nog meerdere dagen doorbrengen op de intensieve afdeling, maar na minder dan een halfuur werd hij reeds wakker en begon hij zonder moeilijkheden te ademen, beter dan de meest optimistische vooruitzichten. Voor ons was deze tussenkomst een tweede mirakel."

"Toen hij wakker werd uit de operatie, vertelde hij ons dat hij in de hemel was geweest bij Jezus en dat hij een heel groot geschenk had gekregen, het geschenk van het leven," getuigde Elizabeth nog verder.

Eén jaar na hun eerste bezoek keerde de familie terug naar Medjugorje om er hun dank te betuigen. Voor Jushua was dit nog een ongewone ervaring meer:

"Na twaalf maanden keerden we terug met een genezen kind," zegt Elizabeth de Nicolo, "en daar zag ik Joshua zijn ogen oprichten en glimlachen. Hij keek naar de lucht en zei: Een vredevolle en vreugdevolle Kerst, waarna hij mij vertelde dat hij de Madonna had gezien met een naar hem glimlachende Pater Pio aan Haar zijde."

"We zijn er zeker van dat de Heilige Pater Pio van Pietrelcina de engelbewaarder is van onze zoon. Hij beschermde hem van bij het begin van zijn beproevingen en zal blijven waken over hem, voor altijd."

Bron: Jacob Marschner, Medjugorje TV

Vertaling: : Chris De Bodt

Skopje, Macedonië. Sedert 8 april 2012, de viering van Paaszondag in de Katholieke Kerk, beginnen de iconen en religieuze fresco’s op te lichten in de hoofdstad. De enige verklaarbare uitleg die men er aan kan geven is dat Jezus een teken zendt aan de Orthodoxen om terug te keren naar de Katholieke Kerk.

Sedert 8 april is de Macedonische pers het noorden kwijt en hebben de kranten een bijzondere aandacht voor een wel heel bijzonder feit dat zich afspeelt in de Macedonische hoofdstad, Skopje. Binnenin de kerk van de Heilige Dimitreus van Thessaloniki begonnen de iconen en de fresco’s op te lichten op de dag dat Pasen in 2012 werd gevierd in de rooms-katholieke Kerk, 8 april, alsof ze werden gereinigd en belicht werden door een onzichtbare hand. Op paasmaandag bleef het spektakel aanhouden.

Het Franse persagentschap rapporteert dat er op Paasmaandag, honderden mensen in rij stonden aan te schuiven om getuige te zijn van het fenomeen, dat ze als een mirakel aanzien. Over dit laatste punt heeft er zich op dit ogenblik nog niemand uitgesproken.

Het hoofd van de orthodoxe kerk in Macedonië, de aartsbisschop van Ohrid, ging op 8 april persoonlijk ter plaatse om dit wonder te kunnen aanschouwen.

Mirakel of niet, AFP schrijft dat de Kerk niettemin weigert om enige commentaar te geven op deze ongewone gebeurtenis, dit terwijl alles schittert zoals nooit voorheen.

De gevel van de Kerk van Sveti Dimitrij dateert uit de negentiende eeuw, maar is gebouwd op funderingen van de veertiende eeuw.

Een legende verhaald dat, bij de aanval van het Ottomaanse Rijk op Skopje, een heel machtige pasja [tot 1935 was dit een titel voor de hoogste ambtenaren en militairen met generaalsrangen, militair onderscheiden door één, twee of drie paardenstaarten] de kerk vernietigde om er een badplaats van de maken. Echter, bij de inhuldiging ervan, zagen de pasja en zijn harem honderden slangen komen uit de wateraanvoer.

Geschrokken over dit feit, begreep de pasja dat hij God had beledigd. Onmiddellijk besloot hij tot de afbraak van zijn badplaats om er een nieuwe kerk te laten bouwen, die hij opdroeg aan Sveti Dimitrij, de martelaar van Thessaloniki.

Een à tweemaal per maand moest Andrew Dobo uit Florida zijn 23 jaar oude Miraculeuze Medaille grondig oppoetsen. Nu niet meer: na zijn bezoek aan Medjugorje, vorige herst, schittert de medaille als nieuw zonder enig poetswerk. Ik verwachtte elke dag opnieuw een versleten medaille te zien, maar sedertdien gebeurt dit niet meer, zegt de eigenaar.

Andrew Dobo

Duizenden bedevaarders hebben sinds de verschijningen begonnen, de kleur van hun Rozenkrans van zilver naar goud zien veranderen. Maar wat Andrew Dobo overkwam is zeldzaam. Andrew draagt een eerder zwaardere Miraculeuze Medaille, van de hand van een metaalkunstenaar in Pennsylvania. Ze dateert uit 1988. "Regelmatig kwam er aanslag op de medaille en diende ik ze op te poetsen. Elke twee weken moest ik ze oppoetsen."

"Sedert mijn terugkeer naar Medjugorje, vorige herfst, hoeft dit niet meer. Ze is nog nooit zo schitterend geweest. Nochtans had ik een nieuw flesje poetsmiddel gekocht vooraleer ik naar Medjugorje vertrok, maar ik heb het nog niet moeten openen sedertdien. Elke keer als ik verander van shirt verwacht ik een aangeslagen medaille te zien, maar nu blijft ze steeds schitteren.

Andrew hoeft zijn medailles nooit meer te poetsen

Eerlijk gezegd wacht ik sedert lang op iets miraculeus en Onze Lieve Vrouw heeft mij verhoord. Ik hield reeds van voor de reis van mijn medaille, maar nu is het iets kostbaars geworden en betekent ze nog meer voor mij. Het is alsof de Gospa de medaille heeft aangeraakt met Haar genadige zegen."

Andrew Dobo vertelt aan Medjugorje Today dat hij zijn getuigenis verbonden ziet aan de persoonlijke getuigenis die Mirjana Dragicevic gaf, na haar verschijning van 2 oktober 2011, toen Dobo voor de eerste maal getuige was van een verschijning.

Mirjana verklaarde dat ze nooit commentaar geeft na de verschijningen, maar die dag voelde ze zich hiertoe gewongen. Mirjana zei toen: "Ik heb hiervoor nooit iets gezegd, maar bent u er zich van bewust, broeders, dat de Moeder Gods hier met ons was? Ieder van u zou zichzelf de vraag moeten stellen: ben ik hiertoe waardig? Ik zeg dit omdat het me zwaar valt om Haar [Onze Moeder] in pijn te zien, omdat ieder van ons naar een mirakel zoekt, maar geen mirakel in zichzelf wenst te bewerkstelligen."

"Misschien is dat de reden, waarom ik gezegend ben met dit kleine Mirakel. Ik verwachtte geen teken, want na 22 jaar opnieuw naar Medjugorje te kunnen, was op zichzelf al een mirakel voor mij. Alleen al voor de Kerk te mogen staan van Jacobus de Meerdere, was voor mij een mirakel."

Het dragen van de Miraculeuze Medaille werd ingesteld door de Heilige Maagd Maria tijdens een verschijning in 1830 aan een jonge Parijse kloosterzuster, Catherine Labouré. Maria beloofde grote genaden en Haar persoonlijke bescherming aan allen die het met waardig geloof rond hun hals zouden dragen.

Bron: Jacob Marschner, Medjugorje Today

Vertaling: Chris De Bodt

Voorwoord van de uitgever

Tussen sommige geschriften, die in mijn bezit zijn, zijn deze van een vrome godsvruchtigheid, tot dewelke ik gebonden ben met een bloedband, het Priesterschap en de Engelenroeping, zo goed als een gemeenschappelijke geboorteplaats.

Zij bevatten deze beschouwing van de doodstrijd van Jezus in de hof van Getsemane, motieven waaruit ik geestelijk put voor een nog grotere devotie voor de meest heilige mensheid van Christus. Het is zeker dat de verspreiding van deze meditatie veel goeds zal brengen in de zielen, waarbij wij uit de Passie van Jezus, ons dagelijks voedsel kunnen halen voor ons leven in eenheid met God. Ik geloof dat ik een verdienstelijke daad verricht door het te laten drukken.

Moge Jezus, lijdend in de Hof, steeds onze harten bereid vinden om te beantwoorden aan de inspiraties van de genaden zodat deze op die wijze zouden handelen dat alles mag vervuld worden in zijn volgelingen zoals Sint Paulus zei: ”Ik ben blij dat ik nu voor u lijd en dat ik in mijn lichaam mag aanvullen wat er nog aan Christus’ lijden ontbreekt, ten behoeve van zijn lichaam, de kerk, waarvan ik de dienaar ben..." [Kolossenzen 1: 24-25]

Pater Ezechia Cardone, O.F.M.
Benevento, op St. Paschal, 25 Maart 1952

Voorwoord van de vertaler

Zoals vermeld in het voorwoord van de uitgever, is het originele manuscript van deze meditatie in zijn bezit. Pater Ezechia is een neef van Pater Pio van Pietrelcina, O.F.M. Cap., de schrijver, die vele jaren geleden deze meditatie schreef. Pater Ezechia wenste deze schat te delen met anderen en bekwam de toelating, èn van zijn oversten èn van Pater Pio om het te drukken. Insgelijks gaf hij de toelating voor de Engelse vertaling en de uitgave ervan.

Wanneer nieuwelingen in het geestelijk leven eerst ingeleid worden tot het geestelijk gebed, denken zij aan een handelswijze, een plan, enz... van meditatie. Eerst het voorbereidend gebed, dan een levendige voorstelling van een tafereel uit het evangelie, dewelke men moet overwegen door te denken over de personen, handelingen, woorden, mogelijke emoties van diegenen uit het tafereel. Uit deze bedenking vloeien dan handelingen van liefde voort uit de ziel: berouw, ootmoed, verzoeken, overgave aan de wil van God, enz... als een aangelegenheid die word ingefluisterd. Op het einde komt de toepassing en het gebed om genade om sommige deugden te beoefenen.

Sommigen die de aard van het echte gebed niet begrijpen [dewelke een gesprek is met God], maken de grote fout door te denken dat elk van deze delen moet geplaatst worden als in een hermetisch vak, waarbij de ene zich niet mag bemoeien met de andere, men het niet mag overlappen. Een tafereel beschouwen, denken aan de waarheid is nog geen gebed.

In de meeste gevallen is het een noodzakelijke voorbereiding. Het is brandstof maar het is nog geen vuur. Bij affectie ontstaat het verstandelijke werk. Het zou zelfs ophouden, wanneer het vanaf het begin gebeurt. Wanneer de aanhankelijkheid lijkt te verdwijnen, en het verstand terug keert naar het tafereel of de waarheid, dan komt er meer brandstof die is als wind voor het liefdesvuur. De bedenking heeft zijn eigen waarde. Hoe dieper de indruk, hoe dieper de toegenegenheid, met de hulp van de genade natuurlijk. Dus de verschillende genoemde delen van het meditatieplan, moet doorweven zijn, als de ziel bewogen wordt door de genade.

Eigenlijk is het gebed een antwoord op een beweging van genade. Het is een: "Ja Vader!" op een inspiratie van hierboven. Deze meditatie door Pater Pio van Pietrelcina O.F.M.Cap., is een uitstekend voorbeeld van hoe de ziel zich overgeeft aan de beweging van genade.

De verschillende delen van de meditatie zijn vrij ineengeweven: gedachten,aanhankelijkheid, verzoekingen vloeien natuurlijk ineen. Het mooie voorbereidend gebed vraagt in eenvoud de Heilige Geest om verlichting en ontvlamming van het hart, om een goede meditatie te maken over de Passie van Christus. Onze smartelijke Moeder wordt gevraagd Hem te begeleiden, en zijn Engelbewaarder te waken over zijn verstandelijk vermogen in dit gebed.

Elk van de vier delen begint met een beeld van het tafereel. Maar dat is niet genoeg. Doorheen de meditatie krijgen wij een glimp van het onthullen van het drama, het meest heilige en verschrikkelijke drama. De beelden leven. Zowel de persoonlijke toepassing, de daad van liefde, de ootmoed, het berouw, de onderwerping aan de wil van God, komen steeds terug. Een laatste gebed, bevat de Goddelijke tragedie of een verzoek om de overeenkomstige genaden te bekomen, sluit de meditatie.

Geestelijke schrijvers bevelen aan dat diegene die zichzelf tracht te verenigen met het tafereel dat hij mediteert, dit moet doen alsof hij een werkelijke getuige is. De schrijver lijdt met de lijdende Christus, spreekt met Hem, bid met Hem.

Maar maak van deze meditatie geen eenvoudige studie van het gebed. Lees het gebedsvol, beleef de taferelen met de schrijver, deel in zijn gelovige belevenissen, gevoelens, verzoeken en in het bijzonder zijn daden van liefde voor het Heiland. Het is een genadeteken, om dieper door te dringen in de Passie van Christus. De vertaling is zo gelovig mogelijk gedaan, overwogen, natuurlijk, uit het Engels en het Italiaans naar het Nederlands. Maar het benadert dicht de schoonheid van het originele.

De Vertaler

De doodstrijd van Jezus in de hof van Getsemane
[door de Heilige Pater Pio Pietrelcina, O.F.M. CAP]


Zicht vanop het Kruis

Meest Goddelijke Geest, verlicht en ontvlam mij in de overdenking van de Passie van Jezus, help mij dit mysterie van liefde en lijden van een God te doorgronden, die bekleed met onze mensheid, lijden en angsten, stierf van liefde voor de schepping!

Hij de eeuwige, de onsterfelijke, die zichzelf verlaagd om een onmetelijk martelaarschap te ondergaan: de schandelijke dood op het kruis, te midden van beledigingen, veracht en misbruikt, de schepping te redden, die Hem kwetst, en zich wentelt in het slijk van de zonde.

De mens verheugt zich in zijn zonden en zijn God is bedroefd vanwege de zonden. Hij lijdt, zweet bloed en ondergaat verschrikkelijke angsten in Zijn geest.

Neen, ik kan niet binnengaan in deze grote oceaan van liefde en pijn, zonder dat U mij met Uw genade ondersteunt.

O, indien ik kon doordringen tot de binnenste kamer van Jezus Hart om de wezenlijke verbittering te lezen, die Hem tot het ogenblik van Zijn dood, in de Hof bracht.

Hoofdstuk 1

De Goddelijke Verlosser is aangekomen aan het einde van Zijn aardse leven, na zichzelf volledig te hebben gegeven als voedsel en drank in het Sacrament van Zijn liefde, en Zijn apostelen te hebben gevoed met zijn Lichaam en zijn Bloed, Ziel en Goddelijkheid. Hij gaat zelf naar de Hof van Olijven, en maakt dit aan Zijn volgelingen, Judas inbegrepen, bekend.

Langsheen de weg die leidt vanaf het Cenakel naar de Hof, onderwijst Jezus Zijn volgelingen. Hij bereidt hen voor op de dreigende scheiding, op Zijn nakende Passie om, uit liefde voor Hem, de belasteringen, de vervolging en zelfs dood te ondergaan, om hen zelf zoals Hem te maken, die hun voorbeeld is.

Ik zal bij u zijn en wees niet bevreesd, o apostelen, want de Goddelijke belofte zal niet falen. U zult hiervan een bewijs hebben in het huidige plechtige uur.

Hij is daar om zijn pijnlijke Passie te beginnen. In de plaats dat Hij aan zichzelf denkt is Hij bang voor U. O, wat een hoeveelheid liefde bevat zijn Hart! Zijn gezicht is bedekt met droefenis en tegelijkertijd met liefde. Zijn woorden komen uit het binnenste van zijn Hart. Hij spreekt met een overvloed van toegenegenheid, aanmoediging, troost en al troostend geeft Hij zijn belofte. Hij legt de meest diepe geheimen van Zijn Passie uit.

Deze dag van U, O Jezus, heeft altijd mijn hart geraakt met een vermeerdering van liefde, zo diepzinnig en zo doordacht voor diegene die U lief hebben, met een vermeerdering van liefde om zichzelf op te offeren.

Weet dat er geen groter bewijs van liefde bestaat dan dat je je eigen leven geeft voor een van je vrienden. En nu moet je leren deze wetenschap toe te passen op uw eigen leven. Wie zou niet overvallen zijn van zo’n opdracht. Aangekomen in de Hof van Olijven, zonderde de Goddelijke Meester zich af van zijn leerlingen en nam enkel drie van hen mee, Petrus, Jacobus en Johannes, om hen erbij te hebben als getuigen van Zijn Lijden.

Zullen juist deze drie, die Hem van gedaante hebben zien veranderen op de berg Tabor, tussen Mozes en Elias, en die gehoord hebben dat Hij God was, nu sterk genoeg zijn om de Godmens in pijn en dodelijke angsten bij te staan?

Bij het binnengaan van de Hof, zei Hij hen: ”Wacht hier, waak en bid dat gij niet in de bekoring valt.” Het leek dat Hij hen wou zeggen: "wees op uw hoede, want de vijand slaapt niet. Wapen uzelf vooraf tegen hen met het wapen van het gebed, zodat je niet bekoort kunt worden en in zonde valt. Het is het uur van de duisternis." Na hen gewaarschuwd te hebben, zonderde Hij zich op een steenworp van hen af, en wierp zich op de grond. Hij is uitermate bedroefd. Zijn ziel valt ten prooi aan een onbeschrijflijke bitterheid.

De nacht is vergevorderd en helder. De maan schijnt in de hemel en werpt haar schaduwen in de Hof. Het lijkt een onheilspellende helderheid te werpen, een voorbode van de erge en vreselijke gebeurtenissen die zullen komen, die het bloed doen sidderen en bevriezen in de aderen, het lijkt op een schandvlek van bloed. Een wind, als voorbode van het komend onweer, jaagt door de olijfbomen, samen met het geritsel van de bladeren doordringen zij het gebeente, zoals een boodschapper van de dood nederdaalt in de ziel en deze opvult. De meest vreselijke nacht, zoals er nooit nog een andere zal zijn.

Wat een tegenstelling, O Jezus! Hoe mooi was de nacht van Uw geboorte, wanneer engelen van vreugde sprongen, de vrede aankondigden en het Gloria zongen. En nu lijkt het mij, dat zij U bedroefd omringen op een eerbiedwaardige afstand, alsof zij de opperste smart van Uw geest eerbiedigen.

Dit is de plaats waar Jezus kwam bidden. Hij benam Zijn meest heilige mensheid van het krachtige voorrecht van Zijn Goddelijke persoon, het onderwerpend aan een onbeschrijflijke droefenis, een bovenmatige zwakheid, tot moedeloosheid en verlatenheid, tot dodelijke angsten.

Zijn Geest zwemt hierin, zoals in een oneindige oceaan, en elk ogenblik lijkt Hij te verdrinken. Hij brengt het volledige lijden van Zijn nakende Passie die, zoals een storm die de dijken overstroomt en in Zijn Hart vloeit, Hem folteren, beknellen en Hem onderdompelen in een zee van smart, voor Zijn Geest.

Hij zag eerst Judas, Zijn leerling, die Hij zo liefhad en die Hem verkocht voor een paar muntstukken, die de Hof nadert om Hem te verraden en Hem over te geven in de handen van Zijn vijanden. Hij, de vriend, de leerling, die Hij een tijdje ervoor gevoed had met zijn Lichaam en Zijn Bloed, neergeknield had voor hem om zijn voeten te wassen en hem tegen Zijn hart had gedrukt. Hij had zijn voeten gekust met een broederlijke genegenheid, als het zuivere bewijs van zijn liefde. Hij wilde hem tegenhouden van zijn goddeloos, heiligschennend plan, of minstens, wanneer hij zijn krankzinnige daad had gepleegd, tot inzicht was gekomen en zich had beroept op de zo vele bewijzen van liefde, en misschien berouw had gehad en gered zou zijn. Maar nee, hij gaat zijn ondergang tegemoet en Jezus weent over zijn vrijwillige ondergang.

Hij gaat door de straten van Jeruzalem, door deze straten waar Hij amper een paar dagen voordien zo triomfantelijk voorbijgegaan was en werd uitgeroepen als de Messias. Hij ziet zichzelf verslagen, voor de Hogepriester, schuldig tot de dood verklaard. Hij, de Schepper van het leven, ziet Zichzelf van de ene rechtbank tot de andere brengen, in de aanwezigheid van rechters die Hem veroordelen. Hij ziet zijn eigen volk, dat Hij zo bemint, de ontvangers van zoveel weldaden, die Hem nu slecht behandelen met hels gehuil en gefluit, en met groot geschreeuw vragen naar zijn dood, de dood op het Kruis. Hij hoort hun onjuiste veroordelingen, ziet zichzelf veroordeelt tot de meest ontzaglijke geseling, gekroond met doornen, gehoond en begroet en getroffen als een spotvogel. Uiteindelijk ziet Hij zichzelf veroordeeld tot de schandelijke Kruisdood met de bestijging naar de Calvarieberg, bezwijkend onder het gewicht van het Kruis, verblekend en meerdere malen vallend op de grond.

Hij ziet zichzelf, aangekomen op Calvarië, ontdaan van zijn klederen, uitgestrekt op het Kruis, meedogenloos gekruisigd, opgericht in het zicht van allen. Hij hangt aan de nagels, die een verschrikkelijke marteling zijn…. O God, wat een lange doodstrijd van drie uur overkwam u te midden van een beledigende, harteloze menigte. Hij ziet zijn keel en zijn ingewanden verschroeid door een brandende dorst, en om zijn doodstrijd nog te verergeren, drinkt Hij azijn en gal.

Hij ziet de verlatenheid door Zijn Vader en de ontgoocheling van Zijn Moeder. Op het einde, de schandelijke dood tussen twee misdadigers, de ene herkent Hem als God, vraagt vergiffenis en is gered, de andere beschimpt en verwijt Hem en sterft hopeloos. Een minachting doorboort zijn zijde. Christus behoudt de volmaaktheid van de vernedering in het scheiden van lichaam en ziel.

Alles, alles ging Hem voorbij, kwelde Hem, verschrikte Hem, en deze angst nam bezit van Hem, overstelpte Hem. Hij was angstig, alsof Hij beefde door een heftige koorts. Deze angst greep Hem, en Zijn Geest kwijnde weg in een dodelijke droefenis. Hij, het onschuldige Lam, alléén, voor de wolven geworpen, zonder enige beschutting….. Hij, de Zoon van God, het Lam, vrijwillig toegewijd om geofferd te worden voor de Glorie van dezelfde Vader, die Hem overlaat aan de woede van de vijanden van God voor de verlossing van het menselijke ras, verzaakt door Zijn eigen volgelingen die schandelijk vluchten van Hem als van een zeer gevaarlijk iemand. Hij, de eeuwige Zoon van God, was het bespottelijke voorwerp van Zijn vijanden.

Maar, zal Hij zich terugtrekken?... Neen, vanaf het begin omhelsde Hij alles, zonder enig voorbehoud. Waarom en vanwaar dan dit schrikbeeld?

Ah, Hij heeft Zijn mensheid blootgesteld als een schietschijf, om alle klappen van de Goddelijke rechtvaardigheid, gekwetst door de zonden, op Zich te nemen. Levendig voelt Hij in Zijn naakte Geest alles wat Hij zal moeten lijden: voor elke alleenstaande zonde moet Hij boeten met elke afzonderlijke pijn en Hij is gekruisigd omdat Hij zijn mensheid heeft overgegeven als een prooi van zwakheid en angst. Hij schijnt op het uiterste van Zijn lijden te zijn … Hij werpt zich neer, met Zijn gelaat op de grond, voor de Majesteit van Zijn Vader. Zijn Heilig Gelaat is verheugd door de veronderstelde eenheid. Het zalige visioen van de Goddelijke Glorie met de engelen en Heiligen uit de Hemel, lag misvormd op de grond. Mijn God! Mijn Jezus! Bent U niet de God van de Hemel? Wie vernedert U zozeer dat U zelfs de gelijkenis met de mensheid verliest?

Ja, ik versta het, het is om mij, de trotse mens te leren, dat wanneer ik moet handelen met de hemel, ik mijzelf moet verlagen tot diep in de aarde. Het is om mijn hoogmoed te herstellen en ervoor te boeten, dat Gij neerbuigt voor de Vader. Het is om Zijn erbarmelijke blik over de mensheid te sturen, die Hem bij oproer de rug heeft gekeerd. Het is door Uw vernedering dat Hij het trotse schepsel vergeeft. Het is om de aarde met de hemel te verzoenen, dat U zichzelf verlaagt, alsof U een vredeskus geeft.

O Jezus, moge U altijd gezegend en bedankt zijn door alle mensen, voor Uw verstervingen en vernederingen waarbij U ons met God hebt verzoend, tot dewelke U ons hebt verenigd in de omarming van de heilige Liefde.

 Hoofdstuk 2

Jezus staat op en draait Zijn droevige en smekende blik naar de Hemel. Hij legt Zijn armen neder en bid. Mijn God, met welk een dodelijke bleekheid is dat Gezicht getekend! Hij bidt tot Zijn Vader, die Zijn blik schijnt afgewend te hebben en die klaar lijkt te staan om Hem te slaan met Zijn zwaard van wraak. Hij bidt met al het vertrouwen van een zoon, maar Hij verstaat ten volle, in welke positie Hij zich bevindt. Hij realiseert zich dat Hij alleen is, als een slachtoffer voor de mensheid, die de schuld draagt van de goddelijke Majesteit te hebben beledigd. Hij realiseert zich dat Hij alleen, door de opoffering van Zijn leven, aan de Goddelijke gerechtigheid kan voldoen en de schepping met zijn Schepper kan verzoenen.

Hij wil het, en wil het krachtdadig maar Maar Zijn natuur was letterlijk gebroken. Het kwam in opstand tegen een dergelijk offer.

En toch was Zijn geest klaar voor de opffering en vervolgt Hij Zijn bittere strijd met heel Zijn kracht. Hij voelt Zich naar beneden geworpen, maar Hij volhardt in het geven van Zichzelf. Mijn Jezus, hoe kunnen wij sterkte krijgen van U, als wij U zo zwak en vermorzeld zien?

Ja, ik versta het. U hebt al onze zwakheid op U genomen. En om ons Uw sterkte te geven, bent U de zondebok geworden. Het is om ons te leren dat wij ons vertrouwen enkel in U moeten stellen in de strijd van het leven, zelfs als het lijkt het dat de hemel voor ons gesloten is.

Jezus roept in doodsangst naar Zijn Vader: ”Wanneer het mogelijk is, neem deze beker van Mij weg!”

Het is de natuurlijke angstkreet, die Hem neerdrukt, wanneer Hij vertrouwelijk toevlucht zoekt naar de Hemel voor hulp.

Ofschoon Hij weet dat Hij niet zal gehoord worden, omdat Hij het zo wil. Hij bidt.

Mijn Jezus, waarom vraagt U wat Gij wist dat niet zou ingewilligd worden?

Lijden en liefde, aanschouw het grote geheim. De pijn welke U beknelt doen U aandringen om hulp en doen U troost zoeken en met de liefde om de Goddelijke gerechtigheid tevreden te stellen en ons terug aan God te geven roept U uit: ”Niet Mijn wil, maar Uw wil geschiedde.”

Door dit gebed aan de Goddelijke rechtvaardigheid doet U het juiste, door het nodige offer te geven om de schade aan God toegebracht te herstellen.

Zijn verlaten Hart heeft troost nodig. In de verlatenheid waarin Hij zich bevindt, in de strijd die Hij alleen voert, lijkt het dat Hij gaat zoeken naar iemand die Hem kan troosten. Daarom staat Hij langzaam op van de grond en zet Hij wankelend een paar stappen. Hij nadert Zijn leerlingen, op zoek naar troost. Zij hebben zolang met Hem geleefd. Zijn vertrouwelingen zouden Hem wel kunnen verstaan. Zij zouden zeker weten hoe zij Hem van een beetje troost kunnen voorzien. Maar o, wat een ontgoocheling! Hij vindt hen in een diepe slaap terug en Hij voelt zich nog meer verlaten in die oneindige eenzaamheid van Zijn Geest.

Hij benadert hen en wendt zich zachtjes tot Petrus. Hij zegt: “Simon, slaapt gij? Gij, die u verzette en Mij tot de dood wilde volgen.”

Zich tot de anderen wendend, voegt Hij hier aan toe: ”Kunnen jullie geen uur waken met Mij?"

De weeklacht van het Lam, voor het offer, van een gewond hart dat ontzettend lijdt ... alleen zonder troost. Hoe dan ook richt Hij zichzelf op als midden een slagveld, en vergeet zichzelf en Zijn lijden, die alleen voor Hem bedoeld zijn en vraagt: ”Waak en bid, zodat je niet in bekoring valt.”

Hij lijkt te zeggen: "Zijn jullie Mij al zo vlug vergeten? Ik die vecht en lijd. Bid op zijn minst voor jullie zelf."

Zij, hoe dan ook, overvallen door de slaap, horen luid de stem van Jezus. Zij zien Hem amper als een schaduw, zo erg, dat zij zich niet van bewust zijn van Zijn ontsteld Gelaat, misvormd door de innerlijke doodsangst die Hem martelt.

O Jezus, hoeveel vrijgevige zielen, gewond door dit geklaag, hebben U gezelschap gehouden in de Hof, Uw bitterheid en Uw dodelijke angst gedeeld? Hoeveel harten, in de loop van de eeuwen, hebben grootmoedig Uw uitnodiging beantwoord? Moge deze hoeveelheid zielen, die in dit uitzonderlijk uur een troost voor U zijn geweest, die beter zijn dan Uw apostelen, die de nood van Uw hart deelden en samen werkten met U voor hun eigen redding en die van de anderen. Ach Heer, verleen mij de gunst dat ik een van hen mag zijn, dat ik U ook een beetje ondersteuning mag aanbieden.

Hoofdstuk 3

Jezus was teruggegaan naar Zijn plaats van gebed en een ander beeld, nog verschrikkelijker dan het eerste, bood zich aan. Al onze zonden, in hun volledige lelijkheid, treden voor hem aan in elk detail. Hij zag al de geringheid en de kwaadaardigheid die de schepselen tegen hem plegen.

Hij weet tot wat deze zonden, die de Majesteit van God kwetsen en beledigen, kunnen leiden. Hij ziet al de schande, de oneerbaarheid, de godlasteringen die voortkomen van de lippen van de schepselen, vergezeld van de slechtheid van hun harten, terwijl deze harten en lippen werden geschapen om lofliederen eer te brengen aan de Schepper.

Hij ziet de heiligschennis met dewelke priesters en gelovigen zichzelf bezoedelen. Zo dragen ze geen zorg voor de ingestelde sacramenten die noodzakelijk zijn voor onze redding. In de plaats maken ze er een rede tot zonde van en veroordelen aldus hun eigen ziel. Hij moet Zichzelf bekleden met deze onzuivere massa van menselijke bederfelijkheid en moet Zich aan de heiligheid van Zijn Vader aanbieden door alles te boeten met persoonlijk lijden, om Hem aldus de glorie terug te geven die zij Hem ontstolen hebben, om die menselijke modderpoel waarin men zich wentelt met volledige onverschilligheid. En al deze dingen doen Hem niet terugtrekken.

Als een woeste zee overspoelt deze massa Hem, wikkelt Hem, bekneld Hem. Hij aanschouwt dit voor Zijn Vader, de God der gerechtigheid, kijkend naar de volledige straf van de Goddelijke rechtvaardigheid. Hij, de wezenlijkheid van de zuiverheid, geheiligd door de natuur, in contact met zonden!......Inderdaad, het was alsof Hijzelf een zondaar was geworden. Wie kan de walging doorgronden die Hij voelde in Zijn binnenste geest?

De gruwel die Hij beleefde. Hij heeft alles op Hem genomen zonder enige uitzondering. Hij is vermorzeld onder het onmetelijk gewicht, verdrukt, naar beneden geworpen, totaal verwoest. Uitgeput zucht Hij, onder het gewicht van de Goddelijke gerechtigheid, voor Zijn Vader, die Zijn Zoon toegelaten heeft om Zichzelf op te offeren als slachtoffer voor de zonden, als een beschuldigde. Hij zou deze onmetelijke last, die Hem vermorzeld, van Zich willen afschudden.

Hij wou Zichzelf bevrijden van dit verschrikkelijke gewicht, dat Hem deed huiveren. Zijn eigen zuiverheid verwerpt dit. De echte blik van de wrekende Vader, die Hem verlaat in deze modderige, rotte schuldwaters, waar Hij Zichzelf mee bedekt ziet.

Al deze aanvallen naar Zijn Geest toe, haasten Hem om Zich af te wenden van Zijn bittere doodsangst. De afwending van Zijn Goddelijkheid van zonden, vermeerderen het conflict in Zijn menselijke ziel.

Elke instinctieve raad die Hij Zichzelf geeft, ontlast Hem van deze schande, verwerpt de echte gedachte.

Maar de beschouwing van de handhaving van de gerechtigheid en de onverzoende zondaar overheerst in Zijn Hart vol van liefde. Deze twee krachten, deze twee liefdes, de enige heiliger dan de andere, strijden voor de overwinning in het Hart van de Redder. Wie zal overwinnen? Zonder twijfel wil Hij de overwinning geven aan de beledigde Rechtvaardigheid. Dit overwint alles en Hij wil deze Triomf. Maar wat een schouwspel moet Hij doormaken? Dat van een mens bevuilt door de mensheid.

Hij, van oorsprong geheiligd, ziet Zichzelf bevuild met zonden, zelfs als het enkel een uitwendig voorkomen is.

Dit, nee! Het verschrikt Hem, doet Hem beven, vermorzelt Hem.

Om steun te vinden in dit verschrikkelijk conflict geeft Hij zichzelf over in gebed.

Uitgestrekt voor de majesteit van Zijn Vader zegt Hij: "Vader neem deze beker weg van Mij.” Het is alsof Hij zei: "Mijn Vader, Ik wil Uw Glorie, Ik wil dat Uw gerechtigheid volledig tevreden gesteld wordt. Ik wil dat de menselijke familie zich verzoent met U! Maar dat Ik, die de Heiligheid zelve ben, Mijzelf zou zien, bezoedeld van zonden ... Ah, niet dit! Neem daarom deze kelk weg, en Gij voor wie alles mogelijk is, vind in de oneindige schatten van Uw heilige wijsheid een ander middel. Maar als U dit niet wilt: ”Niet Mijn wil, maar Uw wil geschiede!”

Hoofdstuk 4

En opnieuw heeft het gebed van de Redder geen uitwerking. Hij vecht alsof Hij gaat sterven. Met moeite richt Hij Zich op van het gebed op zoek naar troost. Hij voelt Zijn sterkte wegvloeien. Wankelend en verlangend richt Hij Zijn stappen naar Zijn apostelen. Opnieuw vind Hij hen slapend. Bij dit aanzien word Zijn droefenis dieper en Hij is alleen tevreden met hen wakker te maken. Wat een verwarring moet hen Zijn overkomen!

Maar Jezus zegt deze keer niets. Hij lijkt mij enkel onmetelijk bedroefd. Hij houdt al de bitterheid en pijn van deze verlatenheid en onverschilligheid voor Zich. Door zijn stilte lijkt Hij medevoelend met de zwakte van de Zijnen.

O, Jezus, hoeveel pijn lees ik in Uw hart, dat al overliep van nood. Ik zie de tekortkoming van Uw apostelen in Uw hart snijden. Ah, kon ik U maar een beetje troost en steun geven.

Maar niet wetend wat ik voor U kan doen blijf ik aan Uw zijde. De tranen van liefde voor U, samen met mijn berouw voor mijn zonden, verenigen zich met U in mijn bewust zijn van Uw lijden. Zij kunnen naar de troon van de Vader opstijgen en Hem ertoe aanzetten om medelijden te hebben met U en met zoveel zielen die de slaap van de zonde en de dood slapen.

Opnieuw keert Jezus terug naar Zijn plaats van gebed. Droevig en verzwakt valt Hij eerder neer, dan te knielen. Een dodelijke angst overvalt Hem en Hij bidt nog intenser. De Vader went Zijn blik van Hem af, alsof Hij de meest verworpen mens was. Het lijkt erop dat ik al de weeklachten hoor van de Redder: "O, wanneer op zijn minst, gij mens, voor wie Ik in angst ben, voor wie Ik klaar ben om allen te redden, dankbaar zou zijn, zou beantwoorden aan de genaden die Ik voor hem bekom, door Mijn groot lijden voor hem! Moest hij enkel de waarde schatten van de prijs die Ik betaal om hem af te kopen van de dood van de zonde, die het voorrecht heeft het echte leven van de kinderen van God te zijn. Ah, die liefde die Mijn hart erger verdriet doet dan de beulen die Mijn vlees verscheuren! O neen!"

Hij ziet de mensen, die niets weten, omdat Hij er geen voordeel uit wil halen. Hij zal zelfs zijn Goddelijk Bloed lasteren, en nog meer onherstelbaar en onvergeeflijk, zal het leiden naar de verdoemenis. Slechts een paar zullen ervan genieten, een groter aantal zal verloren gaan. En in de grote nood van Zijn Hart, blijft Hij herhalen: "Quac utilitas in sanguine meo! Welke verdienste is er in Mijn Bloed!"

Maar zelfs de gedachte aan deze enkelingen dringt er bij Zijn hart op aan om verder het geschil te verduren en al het lijden van Zijn Passie en Zijn dood tegemoet te gaan, om voor hen de palm van de overwinning te bemachtigen. Er rest niets tot dewelke Hij Zich kan richten om troost te vinden. De hemel is voor Hem gesloten! Terwijl Hij lag te sterven onder de massa zonden, zijn de mensen ondankbaar en onwetend van Zijn liefde voor hen. Hij krimpt ineen in diepe doodsangst, onder gedompeld in de liefde en dat doet Hem pijn. Zijn gelaat heeft een dodelijke kleur, Zijn ogen zijn uitgeput, een onmetelijke droefenis neemt volledig bezit van Hem: ”Mijn ziel is dodelijk bedroefd!”

Goddelijk bloed dat spontaan vloeit uit het liefhebbende Hart van mijn Jezus: de vloed van smart, de bovenmatige bitterheid, de standvastige volhouding, drukt op Zijn Hart en het zweet uit Zijn poriën dat stroomt om de wereld te reinigen...!

Laat mij U verzamelen, Heilig Bloed, in het bijzonder deze eerste druppels. Ik wil U bewaren in de kelk van mijn hart. Het is het meest overtuigende bewijs dat liefde alleen u ontleend heeft uit de aderen van mijn Jezus. Ik wens mij en de door zonde veroordeelde plaatsen te zuiveren door U. Ik wens U aan te bieden aan de Vader. Het is het bloed van Zijn welbeminde Zoon, die neerdaalde om de aarde te zuiveren. Het is het Bloed van Zijn Zoon, de God-mens, die afdaalt van Zijn troon om Zijn gerechtigheid te bedaren, beledigd door onze zonden. Hij is overdadig tevreden gesteld. Wat vertel ik? Wanneer de gerechtigheid van de Vader tevreden is gesteld, is Jezus dan niet vrijgesteld van Zijn lijden?

Neen, Jezus wil de vloed van Zijn weldadigheid voor hen niet stoppen. Mensen moeten het oneindig bewijs hebben van Zijn Liefde. Hij moet zien tot welke schandelijkheid het hem kan doen gaan.

Wanneer de oneindige gerechtigheid van de Vader is gemeten is met de oneindige waarde van Zijn meest kostbare Bloed, en Hij tevreden is, dan moet de mens op zijn beurt, een tastbaar bewijs hebben dat Zijn liefde noch niet bezwaard is van Zijn lijden en dat Hij niet zal stoppen, maar verder zal gaan tot de uiterste doodsstrijd van het Kruis, tot de schandelijke dood er op volgt. Misschien kan een geestelijk gezinde mens, op zijn minst gedeeltelijk, de liefde die Hem verzwakt tot de doodstrijd in de tuin, inschatten. Maar hij die leeft, overgeleverd aan materiële zaken, meer de wereld zoekend dan de Hemel, moet Hem ook uiterlijk zo zien lijden en sterven op het kruis om bewogen te worden bij het zien van Zijn Bloed en van deze pijnlijke doodstrijd. Neen, Zijn liefhebbend hart is niet tevreden. Nu komt Hij opnieuw tot Zijn bewustzijn en bidt Hij nogmaals: ”Vader, als U niet wilt dat deze beker aan Mij voorbijgaat, tot Ik hem drink, niet Mijn wil maar Uw wil geschiede”

Vanaf nu beantwoordt Jezus de kreet van de mensheid die de verlossing schreeuwend handhaaft tot Zijn dood met de liefdevolle kreet van Zijn Hart, tot het doodvonnis dat Zijn Vader heeft uitgesproken tegen Hem. Hemel en aarde vragen om Zijn dood. Jezus, onderworpen, buigt zijn liefdevolle Hoofd en bidt andermaal: “Vader, als Gij niet wil dat deze beker voorbijgaat, zonder dat Ik hem drink, niet Mijn wil maar Uw wil geschiede.”

Aanschouwend zend Hij een engel, een boodschapper, om Jezus te troosten. Welke soorten troost of ondersteuning geeft de engel aan de Sterke God, Koning van het heelal, het onzichtbare, de Almachtige!

Maar, Hij is het onderwerp van lijden geworden, Hij heeft onze zwakheid op Zich genomen. Het is de man die lijdt en in doodsangst is. Het is het mirakel van Zijn grenzeloze liefde dat Hem bloed doet zweten en over Hem deze doodsangst brengt.

Het gebed tot Zijn Vader heeft twee beweegredenen: een voor Zichzelf en een ander voor ons. Zijn vader hoort Hem niet voor Zijnentwil maar wil dat Hij sterft voor ons. Ik geloof dat de Engel eerbiedig boog voor Jezus, voor deze Eeuwige Schoonheid, nu bedekt met zweet en bloed, en hij wil zijn eerbetoon mededelen, de troost van de onderwerping van de menselijke wil aan de Goddelijke wil, Hem smekend om voor de glorie van de Vader en in naam van alle zondaars, de kelk van de Eeuwigheid te drinken die Hem word aangeboden voor hun redding. Hij heeft gebeden om ons te leren dat wanneer onze ziel zich verlaten voelt, zoals de Zijne, wij enkel troost uit de hemel zouden zoeken in het gebed. Hij wou al onze ellende op Zich nemen. Ja, o Jezus, het is U die de beker drinkt tot het einde. U bent nu veroordeelt tot de meest verschrikkelijke dood. Jezus, mag niets in staat zijn om van U te scheiden, zowel in het leven als in de dood. Moge mijn leven, door Uw voorbeeld te volgen, in de gevoelsmatige verbondenheid met Uw lijden, het geschenk verkrijgen om met U te sterven en met U in de hoop te verrijzen, met U naar de glorie, U te volgen bij onrust en achtervolging, om het ooit mogelijk te maken U te beminnen in de ontsluierende glorie van de hemel, U een hymne van dank te zingen voor Uw grote lijden.

Maar kijk, Jezus stijgt zelf op van de grond, sterk, onoverwinnelijk zoals een leeuw in de strijd. Aanschouw nu dat Jezus, die reikhalzend dit bloedbad wenst, nu zachtjes bidt: "met verlangen heb ik verlangd."

Hij schudt de verwarring van Zijn edel hoofd, wrijft het bloedend zweet van Zijn gelaat, en gaat kordaat naar de ingang van de Hof.

Waar gaat Gij heen, Jezus? Ziet Gij niet dat Jezus, die ik zag, smachtend in uw ziel naar een gebed van angst, vermoeidheid, schrik, ontmoediging, verlatenheid, de Jezus die ik zag beven, gebukt gaat onder het grote gewicht van de duivels die Hem bijna overwonnen?

Waar gaat U nu heen, zo gereed, zo beslist, zo moedig? Aan wie gaat U zichzelf blootstellen?

O! Ik hoor het: "Het wapen van het gebed heeft Mij helpen overwinnen, en de Geest heeft de zwakheid van de natuur zelf onderworpen. In gebed heb Ik de sterkte bekomen en nu kan Ik alles aan. Volg Mijn voorbeeld en handel met de Hemel met hetzelfde vertrouwen zoals Ik heb gedaan."

Jezus komt dichter bij de drie Apostelen. Zij slapen nog steeds en een sterke emotie overvalt Hem in het late uur van de nacht, het voorgevoel van iets verschrikkelijks, iets onherstelbaar dat lijkt te naderen, en de moeheid had hen doen slapen, zulk een slaap die iemand neerdrukt en die onmogelijk lijkt te ontkomen, en wanneer men er wilt aan ontkomen, men er terug invalt zonder te weten hoe.

Jezus had medelijden met hen en zei: “ De Geest wil wel, maar het vlees is zwak.”

Jezus had dit verzuim Zelf ook gevoeld en Hij riep uit: "slaap nu en rust” Hij hield zich eventjes op.

Plotseling gewekt door de voetstappen van Jezus, deden ze met moeite hun ogen open. Dan vervolgt Jezus: "het is genoeg geweest. Het uur is gekomen. De Mensenzoon zal overgeleverd worden in de handen van de zondaars. Sta op, laten wij gaan en aanschouw dat hij die Mij verraden zal, op komst is.” [Matheus 26: 45-46]

Jezus aanschouwd alles met Zijn allesziende oogopslag: ”Gij, die Mijn vrienden en leerlingen zijt, slapen, maar Mijn vijanden zijn wakker en zijn er bijna om Mij te grijpen.”

“Gij Petrus, die je sterk genoeg voelde om Mij te volgen tot de dood, gij slaapt. Vanaf het begin gaf je Mij bewijzen van zwakheid. Maar wees kalm. Ik heb Mijzelf bekleed met zwakheid en Ik heb voor u gebeden en nadat gij uw fout herkend hebt, zal ik uw sterkte zijn en gij zult Mijn schapen hoeden."

"Gij, Johannes slaapt ook! Gij die een paar uur geleden in de overvloed van Mijn liefde, Mijn hartslag hebt gevoeld, gij slaapt ook!"

Sta op, laat ons gaan, er is geen tijd meer om te slapen, de vijand is op komst, het is het uur van de krachten van de duisternis, ja, laat ons gaan. Ik ga spontaan de dood ontmoeten. Judas heeft haast om Mij te verraden en Ik ga vooruit met een stevige en een zekere tred. Ik zal geen hindernissen plaatsen voor de vervulling van de profetieën. Mijn uur is gekomen, het uur van de Grote Barmhartigheid voor de mensheid.” Het brandende licht van fakkels dringt de Hof en ook Jezus binnen, gevolgd door de drie leerlingen, voortredend, onversaagd en kalm.

Slotgebed

O Jezus, geef mij ook dezelfde kracht, wanneer mijn zwakke natuur, duivelse weerspannigheid voelt, zodat ik net als U, met serene vrede en rust, al de pijn en de nood die ik in deze ballingschap van het leven kan ontmoeten, mag aanvaarden.

Ik verenig al Uw verdiensten, Uw pijnen, Uw boete, Uw tranen, opdat ik met U mag samenwerken, voor mijn redding, en vlucht van zonde, die de enige oorzaak was van Uw zwetend bloed en U naar de dood leidde.

Neem alles wat U niet behaagd van mij weg en schrijf Uw lijden in mijn hart met het heilig vuur van Uw liefde.

Houd mij zo dicht mogelijk bij U, met een band, zo dicht en zo lief, dat ik U nooit meer zal verlaten in uw lijden.

Mag ik kunnen rusten op Uw Hart om troost te bekomen bij het lijden in het leven.

Mag mijn geest geen andere wens hebben dan te leven aan Uw zijde in de Hof en mij te verenigen met het lijden van Uw Hart. Mag mijn ziel dronken zijn van Uw Bloed en zich voeden met het brood van Uw lijden. Amen.

Einde

Vertaling naar het Nederlands: Patty De Vos

Op 19 maart 2011 kwamen 45 artsen uit verschillende regio’s in Oekraïne op bedevaart en op retraite naar Medjugorje. Men kan zich de vraag stellen hoe het mogelijk was dat zoveel artsen, van wie 90 % verloskundigen zijn en die leefden en werkten tijdens de communistische periode, naar zo’n plaats van gebed wensten te komen?

Dokter Tatyana [hoofd van de stadskliniek van Cherkasi, Oekraïne] weende en getuigde de volgende dag: "Terwijl we begonnen de heuvel te beklimmen, was het enige wat ik kon zien dat de stenen veranderden in beenderen en schedels... bergen... van beenderen en schedels... Ik zag in wat ik gedaan had. Dat was zo duidelijk voor mij... dan voelde ik in mijn hart dat God kan vergeven en dat ik mijn leven kan veranderen.

De Verschijningen in Medjugorje negeren is onvergeeflijk voor Christenen, zo zegt de voornaamste exorcist van de stad Rome, pater Gabriele Amorth. Hij schudt het hoofd wanneer hij denkt aan hen die wachten totdat de Kerk een officieel standpunt inneemt. Sprekend over verraad vaart pater Gabriele Amorth uit tegen bisschoppen en priesters die onverschillig zijn voor de vruchten van Medjugorje.

Pater Gabriele Amorth, geboren in 1925, werd in 1954 priester gewijd. Sedert 1986 is hij officieel aangesteld als duiveluitdrijver. Bijna 25 jaar lang was hij de hoofdexorcist van Rome. In 1990 richtte hij de "International Association of Exorcists" op en stond aan het hoofd ervan tot aan zijn pensioen in 2.000. Nu is hij erevoorzitter van diezelfde vereniging. Mettertijd is pater Amorth Medjugorje gaan omhelzen. "Een sterke vesting tegen Satan", zo noemt hij het.

Pater Gabriele Amorth

Door bewust geen aandacht te schenken aan de Verschijningen van de heilige Maagd in Medjugorje heeft een groot aantal christenen bewezen niet verschillend te zijn van de heidenen. Tot dat groot aantal behoren helaas ook bisschoppen en priesters, zo verklaarde pater Amorth in een recent interview op Radio Maria.

Pater Gabriele Amorth kwam in dat interview terug op de Boodschap van Maria op 25 augustus 2011:

"Lieve kinderen, vandaag roep ik u op om te bidden en te vasten voor mijn intenties omdat satan mijn plan wilt vernietigen. Ik begon hier met deze parochie en nodigde de ganse wereld uit. Velen hebben gehoor gegeven, maar er is een enorme menigte die mijn oproep niet wilt horen, noch aanvaarden. Daarom, u die "ja" gezegd heeft, wees sterk en vastberaden. Dank dat u aan mijn oproep gehoor hebt gegeven."

Hoe bitter toch was die Boodschap waarin Onze-Lieve-Vrouw zegt dat een enorme menigte haar oproep niet wilt horen, noch aanvaarden. Hoe zuur toch is deze balans, en dat na meer dan dertig jaar! Meer dan dertig jaar! Het valt te begrijpen dat heidenen niet naar Maria willen luisteren, maar als christen is dat onvergeeflijk. Wees toch een christen! Zelfs priesters en bisschoppen willen er niet naar luisteren. Het is niet dat zij naar Medjugorje gegaan zijn en een eerlijk oordeel geveld hebben op basis van wat men zelf gezien heeft. Nee, ze willen er niet naar luisteren en willen niet dat erover gesproken wordt," zegt pater Amorth.

"Het Evangelie is nochtans duidelijk. Het zegt ons hoe goed van kwaad te onderscheiden. Aan de vruchten zult ge de boom kennen! Reeds 30 jaar schenkt Medjugorje ons magnifieke vruchten. Biecht, bekering, roepingen, allerhande genades! Reeds meer dan 30 jaar!" herinnerde pater Amorth op Radio Maria. "In het oude testament stuurt God profeten om te waarschuwen tegen het verraad van het Joodse volk. Hier en nu, om te waarschuwen tegen het verraad door christenen, stuurt God ons zijn Moeder! Al meer dan dertig jaar! Hoe is het mogelijk dat de mensen nog steeds niet luisteren? En zij die zich zo intelligent wanen en zeggen dat ze eerst een Kerkelijk oordeel afwachten? Het zijn dwazen!", aldus pater Gabriele Amorth.

Vertaling: Dr. Gy Claes

In Medjugorje staan er steeds lange rijen mensen te wachten voor hun biecht. Om de wachttijd te verkorten bouwt men er nu buiten 36 biechtgelegenheden bij. Nu gebeurt de biecht dikwijls buiten zonder enige privacy. Als alles zal voltooid zijn zullen er zowel aan de noordkant als aan de zuidkant van de Heilige Jacobuskerk biechtgelegenheden zijn.

Toen de verschijningen begonnen in Medjugorje, was het eerste dat meteen in het oog viel de plotse stroom van mensen die wensten te biechten te gaan. Deze stroom is sindsdien nooit opgehouden en zo staat Medjugorje nu reeds voor jaren bekend als 's werelds biechtgelegenheid. Het echte toevluchtsoord voor biechtelingen blijft echter Laus, maar Medjugorje krijgt nu eenmaal meer bedevaarders.

Dit wordt nog maar eens bevestigd door de bouwwerken naast de heilige Jacobuskerk. Door de bouw van 36 nieuwe biechtgelegenheden zal het totaal op 61 komen, meer dan een verdubbeling van de huidige 25 biechtgelegenheden.

Eerder deze week werden alle banken langs de noordkant van de kerk, waar de kaarsen worden aangestoken, verwijderd. Er werd metalen afsluitrekken geplaatst, en de bouw van de biechtgelegenheden worden gebouwd in een U-vorm, met daartussen wandelplaatsen.

Parochieverantwoordelijken vertelden aan Medjugorje Today dat de verandering nodig is. Niet alleen de privacy, maar ook andere factoren speelden mee bij deze beslissing. Vooral tijdens de zomermaanden kan het buiten onverdraaglijk warm zijn. Soms staan er meer dan 300 priesters en bedevaarders urenlang blootgesteld aan deze hitte. Ook dit heeft bijdragen tot deze beslissing.

Bron: Barbara Camenga, Medjugorje Today

Vertaling: Chris De Bodt

De vergelijkingen met Medjugorje waren duidelijk en velen namen op 21 november plaats op een berg met een kruis op de top, een berg die ons doet denken aan de Kruisberg van Medjugorje. Ivan was op 21 november 2011 namelijk aanwezig in Palestrina, Italië, waar de parochiepriester vergelijkbare ervaringen heeft als de gedaanteverwisseling van Jezus op de berg Tabor. Ivan’s twee boodschappen verwijzen beide naar de voorbereiding op Kerstmis.

Ivan tijdens de verschijning van 21/11 op de Scalambra

Ondanks de bittere koude, op 21 november, maakten zelf rolstoelpatiënten de 1.400 meter lange klim naar de top van de Scalambra, boven de stad Palestrina, 35 kilometer ten oosten van Rome, Italië. Ze volgden in de voetstappen van Medjugorje ziener Ivan Dragicevic, en met vijf gebedsplaatsen op de helling en het Kruis op de top, kwamen de herinneringen aan Medjugorje zo naar boven.

Vooral tijdens de beginjaren, het eerste decennium van de verschijningen, beklom Ivan samen met zijn vrienden en dikwijls met de medeziensters Vicka Ivankovic en Maria Pavlovic nogal dikwijls Medjugorje’s Kruisberg. Er vonden vele verschijningen plaats en leden van Ivans gebedsgroep vertellen nog altijd verhalen over grote en mindere grote wonderen.

Ook was er zowat dezelfde "sfeer" aanwezig, toen Ivan in zijn schaduw tweeduizend mensen meebracht op zijn beklimming van het Ernicigebied tijdens de namiddag van 21 november. Voor een publiek in een treffende religieuze stilte, veranderde Ivan in een toestand ban contemplatie en net na het bidden van het tweede gedeelte van de Heilige Rozenkrans lichtten zijn ogen op terwijl er een grootste glimlach verscheen op Zijn lippen, toen Onze Lieve Vrouw tot Hem sprak, volgens de nieuwssite "Ecco La Notizia."

Tweeduizend mensen die samen met Ivan de Scalambra beklommen,
waar een ander opvallend kruis, de herinneringen aan Medjugorje oproept

"Toen Jezus zich samen met Zijn apostelen, Petrus, Jacobus de Meerdere en Johannes op de Taborberg bevond, onderging Zijn gelaat een verandering. Vandaag kunnen we zeggen dat we iets gelijkaardigs meemaakten. Op het gelaat van Ivan merkten we de vreugde van zijn intieme ervaring van het visioen van de Hemelse Moeder, die op dat ogenblik aan hem verscheen," vertelde Vr. Primo aan Ecco la Notizia.

"Zeker hebben we allen de vreugde op zijn gelaat ervaren. De Madonna heeft zeker bijzondere genaden aan onze harten geschonken. Met deze genade en met de kracht van de Heilige Geest, die zich alsmaar uitbreidde in ons, na de prachtige ervaringen van geloof en gebed, vroeg de Heer ons om teug te keren en getuigenis van het geloof te geven, door er in ons dagelijkse leven naar te verwijzen," voegde de parochiepriester hieraan toe.

De Maagd Maria en het Kruis op de Scalambra

Er zich van bewust zijnde of niet, herhaalde Vr. Primo de boodschap van Maria die ze op 24 juni 1986 doorgaf toen er zich minstens dertigduizend mensen hadden verzameld op de Kruisberg om er de vijfde verjaardag van de verschijningen te gedenken: "U bevindt zich op een Tabor. U ontvangt genaden, sterkte en liefde. Draag ze in uw familie en in uw huizend uit. Aan ieder van u geef Ik Mijn bijzondere Zegen. Volhard in de vreugden van het gebed en de verzoening," maakte toen deel uit van Maria’s boodschap.

Volgens Ivans beschrijving van de verschijning van 21 november, kwam de Maagd Maria "heel, heel vreugdevol en gelukkig." Zij bad voor de Paus en voor alle aanwezige mensen alvorens een boodschap te geven rond de adventsperiode:

"Lieve kinderen, opnieuw doe ik een oproep naar de tijd van genade die komt. Bid in uw families, hernieuw uw familiegebed en bid voor uw parochie, voor uw priesters, bid voor de roepingen in de Kerk. Dank u, kleine kinderen, omdat u aan Mijn oproep gehoor hebt gegeven."

24 uren eerder, tijdens Ivans verschijning van 20 november 2011 in Casale Monferrato, meer noordelijk gelegen in Italië, lag het accent van de boodschap ook al op de Adventsperiode:

"Lieve kinderen, vandaag verheug ik mij met u. Mijn hart verheugt zich en is er volledig van gevuld. Ook vandaag, bij deze Adventstijd, roep Ik u op om uw huis te versieren, maar vooral uw hart. Laat het licht van Mijn kleine Zoon uw hart binnentreden. Lieve kinderen: bid, bid, bid! Dank u lieve kinderen om aan mijn oproep gehoor te hebben gegeven," was Maria’s boodschap, volgens Ivan.

Bron: Jacob Marschner, Medjugorje Today

Vertaling: Chris De Bodt

Twee Britse en zo'n vijftiental Italiaanse, maar ook Belgische pelgrims werden gezegend met een buitengewone verrassing op 15 agustus 2011. Bij het bekijken van de maan zagen ze deze veranderen in diverse herkenbare vormen. Een gids uit Londen nam vlug zijn fototoestel en nam verschillende foto's van de maan die vormen aannam als een kruis, een hart, een figuur en een foetus.

Sedert de bedevaardergids Ian Walker uit Londen voor de eerste keer naar Medjugorje kwam in 1996, is hij er al meer dan veertig keer heen geweest. Hij weet dat hij het buitengewone kan verwachten, maar hij had geenszins verwacht wat hij zou waarnemen op de avond van 15 augustus aan het Blauwe Kruis, waar zoveel verschijningen gebeuren.

"Op de avond van het Feest van Maria Hemelvaart vroeg ik aan David uit mijn groep om samen met mij een wandeling te maken naar het Blauwe Kruis. Ik zocht een rustig plaatsje op om te bidden, omdat het nogal druk was op de Verschijningsberg en ook rond de Kerk. We verlieten het huis van Marina rond negen uur," vertelt Ian Walker aan Medjugorje Today. "Tegen 9.45 uur waren we aan het Blauwe Kruis. Wij vonden een rustig plaatsje om te zitten. Er was een groep van zo'n vijftiental Italianen, die aan het bidden en het zingen waren. Plotseling begon een vrouw het uit te schreeuwen, wijzend en kijkend naar de Maan. Het was rond tien uur en al aardig donker. Ik sprak een jonge Italiaan aan om hem te vragen wat er gebeurde. Hij antwoordde dat hij iets kon waarnemen aan de maan. Ik richtte mij tot David en vroeg hem of hij iets kon waarnemen." Hij schudde van neen, met zijn hoofd.

Ian besloot om toch maar een aantal foto's te nemen. Men weet immers nooit. "Ik nam mijn fototoestel en begon foto's te nemen van de maan, hoewel in echt niets abnormaal kon waarnemen. Nadat ik een aantal foto's had genomen, keek ik naar het scherm en was ik stomverbaasd een kruis te zien. Ook een Italiaan keek naar zijn eigen foto's die hij had genomen en op zijn beeld was niet hetzelfde waar te nemen als op mijn toestel," vertelt hij.

"En zo begon ik nog meer foto's te nemen en zowel Ian, als ik waren verbaasd over de verschillende vormen die de maan vertoonde: van een Kruisbeeld, tot onze biddende Heilige Moeder, een foetus en zelfs een hart," herinnerde David zich.

Aanvankelijk konden de mensen amper geloven wat hij had gefotografeerd: "Ik was zo opgewonden op onze terugweg naar ons pension. Ik toonde het aan Vr. Simon, samen met nog andere foto's die ik had genomen. Sommigen dachten dat ik aan het dromen was, tot ik hen zelf de foto's liet zien. Vr. Simon sloot de SD-kaart aan op zijn computer en uitvergroot leek alles nog verbazingwekkender. Al die verschillende vormen, en vooral Onze Lieve vrouw die aan het bidden was," aldus Ian Walker.

"Dit is een geschenk van Onze Lieve Vrouw om te delen met de wereld en de mensen te tonen dat Medjugorje vol is van genaden en mirakelen."

Bron: Medjogorje Today

Vertaling: Chris De Bodt

Door een bedevaartsgroep van P.M.P. Bedevaarten werden de volgende [Belgische] foto's genomen

Bron: Patty De Vos

Honderdduizenden mensen van over de hele wereld zullen vóór hun computer bidden wanneer Medjugorje ziener Ivan Dragicevic zijn verschijning zal krijgen op 17 november te Wenen, Oostenrijk. Deze zal rechtstreeks worden uitgezonden via het internet in het Engels en het Spaans door MaryTV en in het Duits door Kathnet.

De uitzending zal beginnen om 16 uur. De Rozenkrans zal gebeden worden vanaf ongeveer 17 uur. Let op: plaatselijke tijd Wenen, alvorens Maria aan Ivan zal verschijnen om 17.40 uur.

Denis en Cathy Nolan op het dak van het gebouw van MaryTV

Na Ivans verschijning werd de mis voorgedragen door Kardinaal Christoph Schönborn, die de twee zieners verleden jaar reeds verwelkomde: "Lieve Marija, lieve Ivan, dank u, eerst en vooral, omdat u bent gekomen! Dank omdat u opnieuw bent gekomen! Dank u voor uw werk gedurende al die jaren, voor uw opdracht als boodschappers van Onze Lieve Vrouw. U brengt ons, kinderen van deze wereld, kinderen van de mensheid, Haar liefde en Haar aanwezigheid en dat God u honderdvoudig mag terugbetalen voor wat jullie onvermoeid blijven doen!" zei Kardinaal Schönborn.

Marija en Ivan, vorig jaar in de Weense Kathedraal

Volgens Ivan benadrukte de boodschap van de Maagd Maria vorig jaar in Wenen het missiewerk van de Kardinaal. Ook verving de Maagd Maria haar gebruikelijke afscheidswoorden: "Dank u om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven," met "Dank u omdat u met Mij wil bidden." Dit onderscheidde zich van de overige gebruikelijke woorden van Maria: "Dank u, lieve kinderen, dat u Mijn boodschappen hebt aanvaard, dat u naar Mijn boodschappen leeft. Dank u, lieve kinderen, dat u Mijn zendelingen bent, Mijn apostelen, die de boodschappen de wereld instuurt. Dank u, lieve kinderen, omdat u de uitdragers bent van het goede nieuws, van het mooie nieuws, van het gelukkige nieuws. Dank u omdat u met Mij wil bidden."

MaryTV verzoekt allen om het nieuws van de internetuitzending van 17 november via mail, sociale media en op andere wijzen te kennen te geven om zo haar volle effect te hebben. De plaatselijke media kan geïnteresseerd zijn als vele mensen samen naar de verschijning kijken.

Het volledige programma, Weense tijd:

16.00 uur: getuigenissen met onder meer Magnus MacFarlane-Barrow [stichter van de liefdadigheidsorganisatie Mary's Meals]
17.00 uur: Rozenkransgebeden
17.40 uur: Verschijning van de Maagd Maria aan Ivan
18.00 uur: Ivans getuigenis
19.00 uur: Mis, voorgedragen door Kardinaal Christoph Schönborn
20.00 uur: Aanbidding van het Heilig Sacrament
21.00 uur: Einde van de aanbidding.

Bron: Jacob Marschner, Medjugorje Today

Vertaling: Chris De Bodt

Graag wil ik nu enkele ogenblikken tijd nemen om u te vertellen en te tonen wat Onze-Lieve-Vrouw me vanavond gezegd heeft. Het is moeilijk de ontmoeting met de Gospa te beschrijven. Reeds 30 jaar probeer ik de juiste woorden te vinden en geloof me, het blijft nog altijd moeilijk.

Het is moeilijk, ik sta hier alleen vooraan en toch voel ik de Gospa nog altijd bij mij. Na elke ontmoeting met Haar heb ik enkele uren nodig om terug te keren naar deze wereld. De Gospa komt in waarheid en Zij brengt het Paradijs met zich mee. Daarom wil ik in mijn eigen woorden proberen te beschrijven hoe deze ontmoeting verliep. Wij bereiden ons altijd in gebed voor op deze ontmoeting en terwijl ik met u de Rozenkrans bad, voelde ik dat de tijd naderde van haar komst. Ik voelde haar komst sterker worden en toen ik stopte met bidden en u mijn stem niet meer kon horen, kwam de Gospa. Het eerste teken van haar komst zijn lichtstralen, lichtflitsen. Ik kan dat licht niet beschrijven, het is enig in de wereld.

De Gospa kwam vanavond zeer gelukkig en vreugdevol. Ze begroette ons met haar Moederlijke zegen en zei: "Geloofd zij Jezus Christus". Daarna bad Zij in het bijzonder en met open handen over de priesters. Ik heb alle priesters aan haar aangeboden. Vervolgens bad Ze met open handen over alle aanwezigen en zegende Zij allen met haar Moederlijke zegen. Maria zegende dan alle meegebrachte religieuze voorwerpen.

Ik heb in het bijzonder dit bisdom en deze dierbare Kardinaal bij Onze-Lieve-Vrouw aanbevolen. Gospa heeft speciaal gebeden voor dit bisdom en al haar noden. Daarna heeft Onze-Lieve-Vrouw gebeden voor alle zieken hier en heb ik alle zieken aan haar opgedragen. Onze-Lieve-Vrouw gaf de volgende boodschap:

"Lieve kinderen, ook vandaag roep ik u op tot gebed. Bijzonder nu satan u bekoort, roep ik u op tot gebed. Bid dat God u vrede mag schenken en wees getuige voor iedereen in de wereld. Ik ben bij u en bid bij God voor elke aanwezige. En u, bid, want diegene die bidt is niet bang voor het kwade. Dank lieve kinderen, dat u naar hier gekomen bent."

Daarna bad ik een Onze Vader en een Glorie zij de Vader met de heilige Maagd. Maria ging nog een poosje verder met over ons te bidden en vertrok dan weer naar de Hemel omgeven door een verlicht kruisteken.

Het belangrijkste van gans deze avond is dat we vertrouwen moeten hebben in de heilige Geest. Wat zou er mooier zijn dan dat we dit werkelijk zouden kunnen. Ik hoop dat we vanavond in die geest naar huis kunnen gaan. Vernieuwd in de Geest. Laten we verder doen met wat we vanavond gestart zijn. Verder doen in onze gezinnen. Onze gezinnen evangeliseren en met onze gezinnen anderen evangeliseren. Mogen wij het goede zaad zijn. De Gospa roept ons op om het goede zaad te zijn. Ik hoop dat dit zaad op goede aarde gevallen is en nu goede vruchten mag voortbrengen. De vrede zij met u. Dank u wel.

Op 17 november 2011 woonden Ivan Dragicevic en Marija Pavlovic de jaarlijkse gebedsdag bij in de St. Stefansdom te Wenen. De Eucharistieviering werd voorgedragen door Kardinaal Christoph Schönborn. Alles werd live uitgezonden op MaryTV en Katnet. Enthousiaste kijkers hebben ondertussen vier vertalingen rondgestuurd. Vandaag zetten we alles op een rij:

Bestaan er eigenlijk wel woorden die in voldoende mate de grootsheid van het gebeuren kunnen beschrijven dat kardinaal Schönborn, aartsbisschop van Wenen, op dit ogenblik in Europa onderneemt?

Zijn die daden met ook maar iets anders vergelijkbaar in de moderne geschiedenis van de Katholieke Kerk?

Om het optreden van Kardinaal Schönborn ten volle te begrijpen, is het van belang te weten wie hij is. Kardinaal Schönborn, aartsbisschop van Wenen is een man van formaat binnen de Katholieke Kerk. Voormalige student en huidige boezemvriend van Paus Benedictus XVI doet hij thans onder meer dienst als lid van de Congregatie voor de Geloofsleer. Eerder dit jaar was hij het eerst aangestelde lid van de nieuwe Pauselijke Raad voor de Promotie van de Nieuwe Evangelisatie. De jonge kardinaal wordt in brede kringen erkend als "papabile", wat wil zeggen dat hij gezien wordt als iemand die ooit Paus zou kunnen worden. Als editoriaal directeur van de Katholieke Catechismus, het officiële boek van de geloofsleer van de Katholieke Kerk, geniet hij wereldwijd diep respect.

Het gewicht dat een Kardinaal Schönborn in de weegschaal legt en zijn onberispelijke katholieke geloofsbrieven spreken voor zichzelf. Binnen die context is het zonder meer buitengewoon te noemen dat hij vanaf de daken verkondigt, of beter gezegd, vanuit de binnenkant van de grote St Stefanuskathedraal te Wenen, Oostenrijk, dat de Gezegende Moeder Gods op een nooit eerder vertoonde wijze nu op aarde verschijnt aan zes "zieners" en dat hij de katholieke gelovigen dringend vraagt daar aandacht aan te besteden.

Door zijn initiatief vandaag verleent de Oostenrijkse Aartsbisschop ontegensprekelijk steun aan de stelling dat de Gezegende Maagd Maria Zichzelf openbaart aan de wereld en dat Haar tegenwoordigheid op aarde glashelder bedoeld is om aan te tonen dat God werkelijk bestaat.

Kardinaal Schönborn benadrukt eveneens dat de Heilige Moeder belangrijke boodschappen van vrede brengt voor een wereld die maar weinig vrede kent. Haar boodschappen van vrede gaan vergezeld van een dringende en niet aflatende smeekbede gericht tot de hele mensheid om zich met God te verzoenen.

In een buitengewoon gebeuren te Wenen, Oostenrijk, droeg Kardinaal Schönborn de mis op met in zijn onmiddellijke buurt een man die verklaart de Heilige Maagd Maria te zien en met Haar te spreken. Zijn naam is Ivan Dragicevic. Ivan is één van de zes zieners die zeggen de Maagd Maria te zien. Die zes mensen bevinden zich midden in het centrum van een mysterieus fenomeen dat over de ganse wereld bekend staat als "Medjugorje". Ivan is een Kroaat en afkomstig van Medjugorje, een klein dorp gelegen in Bosnië-Hercegowina. Sedert juni 1981 krijgt hij dagelijks verschijningen van de Heilige Moeder.

Ivan was in Oostenrijk op uitnodiging van Kardinaal Schönborn, niet alleen om de mis bij te wonen, maar om de verschijning binnen de St Stefanuskathedraal te beleven met de Kardinaal eveneens erbij als getuige.

De verschijning duurde ongeveer acht minuten en nadien droeg Kardinaal Schönborn de mis op waarbij hij Medjugorje in zijn homilie vermeldde en zijn spijt uitdrukte dit jaar het jaarlijks jeugdfestival niet te hebben kunnen bijwonen.

Het hele gebeuren van de verschijning en de mis werden rechtstreeks via de plaatselijke televisie uitgezonden evenals via het internet. De editoriale directeur van de Catechismus van de Katholieke Kerk en boezemvriend van de Paus daar life op TV, geduldig en eerbiedig binnen de grootse setting van de St Stefanuskathedraal te zien zitten, terwijl de ziener in extase gaat en in contact komt met de Heilige Moeder die letterlijk vanuit het hiernamaals komt, is adembenemend.

Velen vragen zich echter af wat Kardinaal Schönborn bezielt zulk een high profile platform te verschaffen aan een bovennatuurlijk fenomeen, terwijl de Katholieke Kerk haar officiële erkenning voor het gebeuren nog dient te geven? Waarom die uitnodiging aan de ziener? Tenslotte heeft het Vaticaan nog maar net een speciale commissie geïnstalleerd om de authenticiteit van Medjugorje te bepalen.

Wordt Kardinaal Schönborn, sleutelfiguur van de Pauselijke Raad voor de Promotie van de Nieuwe Evangelisatie, bij het nemen van dit huidige initiatief dat in wezen vooruit loopt op de Vaticaanse Commissie voor Medjugorje, gedreven door een aanvoelen van speciale hoogdringendheid? Welk zijn de beweegredenen van de man? Heeft hij het gevoel dat de tijd voor de zwaar beproefde Kerk in Europa begint te korten?

Slechts weinigen zullen betwisten dat de Katholieke Kerk onder vuur ligt en wereldwijd in crisis is. De Katholieke Kerk in Europa is verpletterd door de schandalen van seksueel misbruik. Oostenrijk werd bijzonder hard getroffen en zag een verontrustende exodus van veel van haar leden. Bovenop die problemen is er nu in Oostenrijk een groeiende beweging, geleid door rebellerende priesters, die ongehoorzaamheid promoot. Naast andere omstreden eisen, willen zij de Eucharistie laten opdragen door leken indien er geen priester beschikbaar is. De verantwoordelijkheid voor het zoeken van oplossingen voor al die problemen in Oostenrijk moet natuurlijk gedragen worden door Kardinaal Schönborn. Doch in plaats van te midden van die crisis extra vergaderingen te plannen, nieuwe commissies te installeren of externe consulenten in te huren, stuurt die aartsbisschop een uitnodiging aan Ivan Dragicvic van Medjugorje om naar zijn Kathedraal te komen en te bidden.

Dat is niet niks. Dat is geen randgebeuren. Dit gaat niet om het houden van één of andere belofte, niet om een PR stunt. De uitnodiging aan een ziener om een verschijning van de Heilige Maagd te beleven binnen de muren van een grote Europese kathedraal in een periode waarin een kolossale storm woedt binnen in de Katholieke Kerk, is een groot gebeuren. Een nooit eerder vertoond gebeuren.

Via zijn stoutmoedige en beslissende daad wil Kardinaal Schönborn de wereld klaarblijkelijk in niet mis te verstane woorden vertellen, dat de Kerk in moeilijkheden verkeert en dat de beste manier om daaruit te komen niet te vinden is in nog meer vergaderingen en commissies, maar in gebed. In het zich richten tot het Onbevlekt Hart van de Heilige Maagd Maria om Haar voorspraak te vragen in deze tijd van hoge nood. De woorden van Onze Lieve Vrouw van Fatima mogen niet vergeten worden: "uiteindelijk zal Mijn Hart triomferen". Alles wijst erop dat Kardinaal Schönborn die woorden ernstig ter harte neemt.

In tegenstelling tot de Amerikaanse bisschoppen die maar blijven verder doen met wat de Kerk in de politieke arena verziekt – dringende meetings met president Obama, persverklaringen en papers met verduidelijkingen van standpunten naar de New York Times sturen – kiest Kardinaal Schönborn een andere weg om de schade te herstellen. Kardinaal Schönborn overstijgt het niveau waarbij enkel wereldse oplossingen gezocht worden voor de problemen waarmee de Katholieke Kerk geconfronteerd wordt. Schönborn zoekt niet naar advocaten en rechtbanken om het geloof te beschermen, maar de grote Kardinaal begrijpt dat de oplossing alleen vanuit de hemel kan komen. De Katholieke Kerk kan alleen heropgebouwd worden door ons gebed, onze nederigheid tegenover God en door de tussenkomst van het bovennatuurlijke dat ons geopenbaard wordt door de aanwezigheid van Onze Lieve Vrouw die hier vandaag op aarde is om ons de weg terug naar Haar Zoon te tonen.

Ministryvalues: Stephen K. Ryan

Homilie van kardinaal Christoph Schönborn

Geloofd zij Jezus Christus, Hvalen Isus i Marija.

Dierbare broeders en zusters, hier in de Dom, en langs de TV en radio met ons verbonden, Broeders; priesters, diakens, lieve broeders en zusters [in het Pools en het Kroatisch].

Er is een moment als de bedevaarders naar Jeruzalem gaan, en dat is een zeer vreugdevol moment, zoals ook als men naar Santiago de Compostella gaat en van uit de Monte Gosso (de berg van vreugde), na honderden of soms duizenden kilometers, eindelijk het doel ziet van de bedevaart. Hetzelfde als men van op de Olijfberg afdaalt en voor het eerst Jeruzalem ziet. Dat is de plaats waar de bedevaarders in gejuich uitbarsten en de psalm zingen : "Hoe blij was ik toen men mij riep : Wij gaan op naar het huis van de Heer. Zo staan dan onze voeten in uw poorten, Jeruzalem. Jeruzalem, gij grote stad, zo sterk gebouwd. Naar u komen alle volkeren ..."

Vandaag is dit zulk een moment. Zoals op de Monte Gosso, op de Olijfberg. Zo is het hier in de Dom. Ik kijk naar de kathedraal en als ik u allen hier zie, broeders en zusters, vanuit de pastorij, kunnen we ons alleen maar verheugen. Ik verheug me, toen mij me zei : we gaan samen op naar de berg van de Heer, ja, ik verheug me : we gaan samen op bedevaart naar de Moeder Gods, die naar ons toe komt, die bij ons is, om bij de Heer te komen, die naar ons toekomt, die bij ons is.

En dan breekt Jezus in tranen uit, voor de leerlingen onbegrijpelijk, nu, aan het einddoel van de reis. In het zicht van Jeruzalem breekt Jezus in tranen uit, Hij weent. De tranen van Jezus ...

We staan hier voor een oude icoon van Maria, de beminde icoon uit Maria Poch. Waarom is ze hier ? Omdat ze geweend heeft, het wonder van de tranen in 1697 in het oosten van Hongarije. Stromen van tranen uit haar ogen. Soldaten zijn gekomen, hebben de icoon meegenomen ze hebben ze uiteen gehaald om het bedrog te zoeken ... ze vonden enkel hout, dat beschilderd was. Ze weende, ze weende ...

Tranen van Jezus, tranen van de Moeder Gods ...

Waarom weende Jezus over Jeruzalem?

"Omdat ge het moment niet hebt erkend, het moment van dat ge bezocht werd, het moment van de genade, omdat ge niet herkend hebt wat u vrede brengt, wat u geluk brengt."

Broeders en zusters, hoe is het met Jezus vandaag? Weent Hij over ons, over Oostenrijk, over Europa?

Weent de Moeder Gods?

Broeders en zusters, de zonde, de zonde is de reden waarom Jezus weent, zonde is de reden waarom Maria weent. "Ach, had ge maar erkent wat uw vrede brengt, wat uw geluk !" Zonde is ongeluk, maar wordt als geluk verkocht. Ge overtuigt uzelf dat zonde geluk is en zo blijft ze verborgen voor uw ogen.

Hoe pijnlijk als we niet meer zien wat ons geluk is, en wat ons echt vrede brengt ! De vrede, die God ons wil geven, omdat Hij ons gelukkig wil zien. De genade, waarmee Hij ons wil beladen, ons geven.

Broeders en zusters, zullen we ons, bij het Evangelie, dat de Kerk ons vandaag voorhoudt, zullen we ons de vraag stellen : "Heer, ben ik vandaag een oorzaak van uw tranen? Ben ik de oorzaak van uw wenen? Ben ik er de oorzaak van dat U weent? Zijn wij, Christenen, de oorzaak voor u om tranen te storten, beleeft Ge vreugde aan mij, of ben ik voor U een reden voor droefheid en pijn?" We moeten ons deze vraag stellen!

Heeft Jezus vreugde met mijn leven? Kan de Gospa zich over mij verheugen?

Jezus is niet bij de tranen gebleven, hij blijft niet bij de tranen over ons, hij bleef niet staan bij de tranen, die Hij stortte over onze zonden. Hij is de berg afgedaald en is naar Jeruzalem gegaan. Hij is de stad binnen getrokken, in deze geliefde stad, met de tempel, dat huis van zijn Vader. En, in plaats van bij zijn tranen te blijven, heeft Hij zijn leven gegeven. Hij ging naar de olijfberg en heeft alles, alles op zich genomen, onze ganse schuld, al ons falen, de zonde van de Kerk, de zonden van de wereld en heeft ze mee opgenomen op het kruis.

Daarom mogen wij niet blijven staan en mogen wij niet ophouden ons af te vragen : "Wat is er met onze zonden?" Maar moeten we verder gaan en de Heer vragen: "Wat hebt U met onze zonden gedaan? Hoe hebt Ge ze veranderd?" Ge hebt ons van onze zonden verlost, van onze zonden, Ge hebt ons nieuw leven gegeven.

De lezing uit het boek van de Makkabeeën. De Kerk houdt van dit boek, omdat het heel goed onder ogen brengt wat de eerste Christenen beleefd hebben, wat veel Christenen in Communistische landen beleefd hebben, bittere vervolging, marteling.

Toen vroeger Koning Antiochus de Joodse godsdienst wilde uitroeien en enkel een staatsgodsdienst toelaten, een cultus, zoals Lenin, zoals Stalin, zoals Hitler. Niets anders mocht daarnaast nog bestaan. Velen zijn afgevallen, ze hebben zich aan de tijd aangepast. "Ge moet toch met uw tijd meegaan!" We moeten toch modern zijn! We moeten toch afstand nemen van die oude lasten!" Zo hebben velen zich aangesloten bij heidense gebruiken en geofferd aan de goden. Ze werden "modern, werkelijk mee met hun tijd."

Maar enkelen hebben "nee" gezegd. "We blijven bij het geloof van onze voorvaderen, we blijven bij het geloof dat God ons geopenbaard heeft, we blijven bij het verbond dat Hij met ons gesloten heeft." Ze riskeerden hun leven.

Twee dagen geleden hoorden we de lezing over de oude Eleazar, 87 jaar, die liever zijn leven gaf dan een slecht voorbeeld te geven aan de jeugd. We hoorden over het voorbeeld van de moeder en haar 7 zonen, die allen de marteldood stierven uit trouw aan het geloof.

Als we ons afvragen: "Hoe staat het met het geloof bij ons? Hebben we ons zo sterk 'aangepast' dat we plat onder de deur kunnen doorgeschoven worden, zonder profiel, zonder karakter, zonder ellebogen, zonder kracht ...? Want ja, we moeten modern zijn , we moeten toch in de mode blijven, ons aanpassen, aanpassen aan de tijd ..."

"De Kerk moet modern zijn, opdat ze zou kunnen aanvaard worden door de mensen van deze tijd." Maar, wat moeten we opgeven om aanvaard te worden en zal de wereld ons aanvaarden als we volledig "aangepast" zijn? Is het niet juist het tegenovergestelde?

De geschiedenis van de Kerk leert ons dat de geschiedenis van de Makkabeeën, die trouw bleven aan hun geloof, die zich niet aangepast hebben, die het verbond met God trouw gebleven zijn, dat zij juist de dragers van hoop geworden zijn voor de anderen. Natuurlijk, ten prijze van grote offers! et getuigenis van het geloof in onze buurlanden in de Communistische tijd, in de Nazi-tijd, de geloofsgetuigen in deze tijd.

Broeders en zusters, een voorbeeldje: In een middelbare school in Wenen ging ik op bezoek, ik bezocht het godsdienstonderricht. In de gang sprak me een leerling aan : "Herr Kardinal, ik ben gelovig, maar ik ben zeer eenzaam hier." Dat is de situatie van veel jonge Christenen vandaag bij ons. Dat vraagt moed, het vraagt sterkte, het vraagt voorbede, zodat jonge mensen, in een omgeving, waarin het vanzelfsprekend is dat men zich aanpast, dat men leeft "zoals iedereen", stand houden in het geloof en leven volgens het geloof.

Tegenwoordig moet men heldenmoed hebben, zoals in de tijd van de Makkabeeën. Deze jongeman heeft niemand geslagen om zijn geloof te betuigen, zoals Mattatias deed. Dat is niet de weg van de Christen. [Hier verwijst de Kardinaal naar de lezing van de dag: Makk. 2:15, waar Mattatias een ontrouwe Jood neerslaat op het afgodenaltaar].

Maar het is duidelijk dat de Hemel ons daartoe wil sterken. Het is duidelijk dat de Moeder Gods haar kinderen in het geloof wil versterken. Ze wil hen bemoedigen om voor het geloof op te komen en in het geloof sterk te staan.

Als de Moeder Gods in deze tijd zo sterke tekens geeft, tekens van haar bekommernis voor ons, van haar moederlijke zorg voor ons. Als ze ons als "kinderen" aanspreekt, als "lieve kinderen", dan wil ze ons daarvoor bemoedigen, versterken.

Ik kon dit jaar niet bij de jongerendagen zijn in Medjugorje. Ik was daar met mijn hart, bij zoveel jongeren, of bij de 2 miljoen, die naar Madrid gegaan zijn, in de hitte van de zomer, niet aan het strand [waarschijnlijk achteraf ook wel], maar om met de H. Vader samen te zijn, naar hem te luisteren, met hem te bidden. Dat is de Hoop, en daarover verheugt zich de Heer, en daarover verheugt zich Gospa, daarover storten zij geen tranen!

Maar, ondanks dat, hebben we nood aan het getuigenis van de tranen van Jezus. "Heer, als U mij aankijkt en als ik naar U kijk ... Ik weet dat ge reden hebt om over mij te wenen, maar, ik weet ook dat U gekomen bent om mij, om ons, van onze zonden te bevrijden. Gij zijt voor onze zonden gestorven en Ge wilt ons tonen welk een gewicht de zonde heeft. Het kostte U het leven.

We zijn zo belangrijk voor U, dat we u het leven mochten kosten, opdat wij zouden leven.

De Gospa verlangt dat haar geliefde kinderen gelukkig zouden zijn en dat we toch zouden erkennen wat er ons vrede brengt. Zo dikwijls spreekt ze over "vrede". Ze is de "Koningin van de vrede". Ze wil dat we zouden vrede hebben, eerst in ons en dan rondom ons.

En als de Heer zijn offer vernieuwt in ons midden, dan geeft Hij zich voor ons, voor ieder van ons en dan kunnen we Hem vragen : "Geef me de genade, dat ik voor U reden zou zijn van vreugde. Toon mij hoe ik Uw vreugde kan zijn. Uw Moeder, toont ons, hoe we voor U vreugde kunnen zijn". Ze toont ons de weg naar de vrede! Amen.

Ivans getuigenis van 17/11/11

Het getuigenis start met het bidden van het Onze Vader en een Weesgegroet en een Eer aan de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Koningin van de vrede, bid voor ons.

Eminenties, kardinaal, lieve priesters en lieve vrienden in Christus. Ik ben waarlijk verheugd dat ik bij u ben en u mag delen wat de Gospa ons gezegd heeft. Ik mag delen en jullie overbrengen waartoe de Moeder Gods u roept. Begin dat te leven waartoe de Moeder Gods u roept. Zij komt naar ons toe als Moeder en Lerares. Deze avond gaan we naar school, wij mogen van haar leren, we mogen naar haar luisteren om betere mensen te worden.

Dit is het waarom Ze nu al 30 jaar in eenvoudige woorden en op een eenvoudige manier tot ons spreekt, opdat wij het zouden kunnen verstaan én leven.

In het begin van de verschijningen vertelde de Gospa ons: "Lieve kinderen, Ik ben gekomen om te zeggen dat God bestaat. Daarom moeten jullie kiezen voor Hem. Geef God de eerste plaats in jullie leven en in jullie families. In Hem zal je vrede, bescherming en veiligheid vinden. Jezus zegt in het Evangelie: Komt allen tot Mij die uitgeput en vermoeid zijt, en Ik zal u vrede en kracht geven."

We zijn deze avond naar Jezus gekomen om in Hem vrede te vinden. We komen vandaag naar de Mis, centrum van ons leven. Nu, zijn ondertussen dertig jaar voorbij, dertig jaar van genade.

Dertig jaar geleden heeft de Gospa aan de deur van mijn hart geklopt. Zij heeft mij gekozen als haar instrument, een instrument in haar en in Gods hand. Voor mij en voor mijn leven en voor mijn familie is dit een grote vreugde, maar zeker ook een grote verantwoordelijkheid. Ik weet dat God mij veel gegeven heeft maar ook dat Hij ook veel van mij verlangt. Ik ben mij bewust van de verantwoordelijkheid die ik draag, in het bewustzijn van deze verantwoordelijkheid leef ik elke dag.

Ik wil niet gezien worden als een heilige, als een volmaakte mens, want dat ben ik niet. Ik probeer een beter mens te worden, ik probeer een heilige te worden, dit is mijn wens, mijn verlangen. Dit is een diep verlangen in mijn hart.

Ik ben niet op één nacht bekeerd omdat ik de Gospa zie. Die ommekeer is een proces, een weg, een reis doorheen het leven. Ik moet dit iedere keer opnieuw willen en beslissen. Ik moet mij iedere dag veranderen. Ik moet beslissen om iedere dag in te gaan tegen de zonde, tegen het kwade. Ik moet ervoor kiezen om mij te openen voor de vrede, voor de genade, voor de Heilige Geest en om dit alles in mij te laten groeien. Ik moet kiezen om Christus in mijn leven toe te laten en om Hem en in zijn Woord aan te nemen en om zo te leven en te groeien in heiligheid.

Dertig jaar lang stel ik dagelijks de vraag: Moeder, waarom ik? Waarom is het mij? Moeder, was er niet iemand beters dan ik? Moeder ben ik wel bekwaam om de weg te gaan die jij werkelijk wilt? Niet één dag is die vraag niet aanwezig in mij. Eens was ik alleen met de Gospa en ik vroeg haar: Moeder, waarom heb je mij gekozen? En ze lachte en zei: Mijn geliefd kind, je moet weten dat ik nooit de besten kies. Daarna heb ik haar die vraag nooit meer gesteld.

Gedurende die dertig jaar heeft Ze mijn naam ingeschreven in de school van liefde, van vrede en van gebed. Ik moet een goede leerling worden in deze school. Ik moet het huiswerk dat Onze Lieve Vrouw mij geeft, zo goed mogelijk maken. Ik vraag me al dertig jaar af: Moeder, waarom ik? Waarom heb je het niet aan iedereen verteld? Iedereen zou je geloofd hebben. Weten jullie waarom? Ik zou deze avond niet bij jullie zijn, ik zou meer privacy hebben, meer tijd voor mezelf.

We moeten de genade toelaten en intreden in alle plannen die God met ons heeft; we moeten ons ervoor openen en ze vervullen. We moeten Gods plannen kennen en aannemen. Bid daarvoor! Geloof me, het is niet gemakkelijk om iedere dag met de Gospa samen te zijn en met haar te spreken. Het is niet gemakkelijk om iedere dag met haar te zijn, om met haar te zijn in het paradijselijk licht en om haar te zien, en om daarna terug te keren naar de normale wereld.

Als jij de Gospa één seconde zou zien, weet ik niet of voor jou het leven in de wereld nog interessant zou zijn. Zo groot is haar liefde, zo groot is haar schoonheid.

Wat zijn de belangrijkste zaken waartoe Onze Moeder ons roept, wat zijn de belangrijkste boodschappen van Onze Lieve Vrouw. Jullie weten dat de Moeder Gods ons vele boodschappen gegeven heeft, ik mag de allerbelangrijkste eruit halen: Vrede ; Ommekeer, terugkeren naar God ; Bidden met het hart ; Vasten ; Boete ; Sterk geloof ; Liefde ; Vergeving ; Eucharistie ; Biecht ;

Boodschap van hoop

Doorheen de boodschappen leidt Onze Lieve Vrouw ons.

Bij het begin van de verschijningen stelde Ze zich voor als de Koningin van de vrede. Haar eerste woorden waren: lieve kinderen, ik kom omdat Mijn Zoon mij gezonden heeft om u te helpen. Vrede... alleen vrede, alle vrede... moge de vrede komen over heel de wereld. Lieve kinderen, vrede moet er onder de mensen zijn, zoals bij God. Dit waren haar eerste woorden.

Doorheen deze woorden kunnen we zien wat de grootste wens is van de Gospa: vrede! Wie kan het beter weten dan de Moeder?

Bekijk hoe belangrijk de vrede is in deze zeer vermoeide wereld. Zie hoe noodzakelijk de vrede is voor onze vermoeide families, voor de vermoeide jonge mensen, voor de vermoeide Kerk.

Maria komt naar ons als Moeder van de Kerk, om ons te sterken. Zij zegt: Lieve kinderen, als jij sterk bent, zal de Kerk sterk zijn; als jij zwak bent, zal de Kerk zwak zijn. Jullie zijn mijn levende Kerk, jullie zijn de longen van mijn Kerk. Moeder komt naar ons, Zij wenst ons te helpen, Zij wil ons bemoedigen en oprichten. Zij wil de tranen van onze gezichten afwissen, Zij wil ons leiden op een weg van hoop, Zij wil terug hoop brengen in onze vermoeide wereld omdat onze wereld zonder hoop is, omdat we God verlaten en verbannen hebben, omdat we andere dingen in zijn plaats gezet hebben.

Maar de Moeder komt naar ons en Ze brengt ons een goddelijk medicijn, dat ons geneest van onze ziektes. Zij wil onze ziekten genezen, Ze wil een pleister zijn op onze wonden, en dit met heel veel liefde, moederlijke warmte en tederheid.

Zij komt naar ons en Zij wilt ons naar haar Zoon brengen. Alleen haar Zoon is de echte en ware vrede. In een boodschap zei de Gospa: Lieve kinderen, vandaag als nooit te voren, heeft de wereld een toekomst geschapen zonder God. De crisis van onze tijd is een teken van onze tijd. De grootste crisis die we hebben is een crisis van geloof in God, een afstand van God. We willen alleen gaan naar de toekomst, zonder God. Maar de Gospa roept ons op om alleen met God naar de toekomst te gaan.

De Gospa zegt: niets kan aan de wereld vandaag de vrede geven. De wereld kan de vrede niet geven, je zal zeer vlug ontmoedigd worden. De vrede is alleen in God, dit is waarom je moet kiezen voor Hem. De Gospa komt naar ons en Ze zegt: Lieve kinderen, jullie zijn gestopt met bidden in jullie families. Ouders bidden niet meer met hun kinderen. Families jullie hebben geen tijd meer voor elkaar, ouders hebben geen tijd meer voor hun kinderen, en kinderen niet meer voor hun ouders; een vader heeft geen tijd meer voor zijn vrouw en een moeder niet meer voor haar man. Er is geen liefde meer in de families, er zijn geen waarden meer in de families, in het huwelijk. Er zijn zoveel mislukte vermoeide families. Er is een moreel verval. Maar Moeder roept ons op: Lieve kinderen, bid terug in de families. Bid samen met het gezin. Zet God terug op de eerste plaats in jullie families. Alleen met God en alleen door te bidden in de families kunnen we verwachten dat de wereld een betere plaats wordt en dat de families opnieuw genezen, dat de samenleving geneest dat vriendschap geneest. We hebben nood aan genezing in onze families en in onze samenleving; en dan zal er meer liefde zijn. Dit is waarom Onze Lieve Vrouw ons oproept tot meer gebed, tot veel bidden. Ze komt tot ons omdat ze ons uit onze duisternis wilt leiden naar het licht. Zij wilt ons de weg van de hoop tonen. De Gospa zei: Lieve kinderen, als je geen vrede hebt in je hart, als de mensheid geen vrede heeft, dan is vrede onmogelijk in de wereld. Dit is waarvoor Ik je roep. Lieve kinderen, spreek niet over vrede, maar start met het leven in vrede; spreek niet over bidden, maar start een leven van gebed. Lieve kinderen alleen met de terugkeer van het gebed in je hart en in families, kunnen families ook spiritueel genezen. De wereld en de families hebben nood aan een ‘spirituele healing’. De wereld is ziek in een spirituele betekenis. Zij komt naar ons toe en wilt ons helpen. Wij leven in een tijd van economische recessie; maar de echte recessie is niet de economische maar de spirituele recessie. Moeder komt naar ons om ons een nieuwe weg te tonen. Zij wilt ons een nieuwe weg uit de spirituele recessie tonen. Zij wil de zondige mensheid uit deze recessie leiden, zij is een moeder die heel bezorgd is, bezorgd voor onze redding. Daarom zegt Zij: Ik ben met u, Ik kom om u te helpen zodat vrede mogelijk wordt maar Ik heb je nodig, Ik heb ‘jou’ nodig. Ik kan vrede brengen samen met jou. Daarom beslis voor het goede, vecht tegen de zonde en het kwade, verdedig je tegen het kwade.

Onze Moeder spreekt heel eenvoudig, meerdere keren herhaalt Ze het en Ze geraakt het niet moe. Ik kies ook elke dag, ik heb me deze avond vernieuwd, ik ben het zelf nooit moe geworden. Iedere dag herhaalt de Gospa het, opnieuw en opnieuw zonder het beu te worden. Alle moeders hier aanwezig, hoe dikwijls moeten jullie tegen jullie kinderen zeggen: wees goed, wees braaf, leer...duizend en duizend keren. Ik hoop dat je het nog niet moe geworden zijt. Is er deze avond een moeder aanwezig die kan zeggen: ik ben gelukkig ik zeg leer, en ik moet het nooit meer herhalen. Die moeder bestaat niet. Elke moeder moet het telkens weer herhalen, zodat de kinderen het niet vergeten. Zo ook doet de Gospa het nu al dertig jaar met ons. Zij herhaalt het opdat wij het niet zouden vergeten. Zij brengt geen angst, zij komt niet om ons te bestraffen, zij kondigt het einde van de wereld niet aan, zij spreekt niet over de tweede komst van Jezus. Zij wilt wel zeggen: Jezus schenkt zichzelf iedere dag aan ons in de eucharistie. Kom naar de mis. Moge de mis het centrum van ons leven worden. In het begin van de verschijningen waren we met ons zes samen en we knielden voor de Gospa. Zij zei ons: lieve kinderen, als je zou moeten kiezen tussen morgen naar de mis gaan of naar Mij komen, dan moet je kiezen om Mij niet te ontmoeten en om naar de mis te gaan. De Heilige Mis is een gaan naar Jezus. Jezus geeft zichzelf aan jou in de mis, je moet je openen voor Hem, jezelf geven aan Hem, je moet Hem aannemen. Dit is waarom de Gospa ons zo dikwijls roept om zo dikwijls naar de mis te gaan, zodat de mis het centrum wordt van ons leven.

De Gospa roept ons op om één keer in de maand te biechten, om te knielen voor een kruis en voor de deur van het sacrament en Ze roept ons om naar de aanbidding te gaan. Speciaal de priesters roept de Gospa op om Jezus te aanbidden en om aanbiddingen te organiseren.

De Gospa roept ons om de rozenkrans te bidden in de families, de Bijbel te lezen in onze families. Moge de Bijbel ook op speciale wijze zichtbaar zijn in jullie de families, lees de Bijbel. Door de Heilige Schrift te lezen, zal Jezus opnieuw geboren worden in je hart, in jullie families. Moge dit ook spirituele kennis geven in je leven.

De Gospa roept ons ook op om te vasten de woensdag en de vrijdag én om boete doen.

In een boodschap zei de Gospa: Lieve kinderen, wanneer je zou weten hoeveel Ik van je hou, je zou wenen van vreugde. Zo groot is de liefde van de Moeder. In waarheid zeg ik jullie, na iedere ontmoeting met de Gospa, kan ik onmogelijk met mijn eigen woorden doorgeven, hoeveel Zij van ons houdt, hoe Zij ons de boodschappen geeft, Ze richt zich tot ons allen, al haar kinderen. Dit is de reden als ze een boodschap geeft dat Ze zegt: Mijn lieve kinderen. Zij houdt van al haar kinderen, we zijn allemaal nodig en noodzakelijk voor haar. Daarom zegt Ze iedere keer: dank dat u mijn boodschap opnieuw beantwoord hebt.

Ivan Dragicevic en Marija Pavlova tijdens de rechtstreekse uitzending van MaryTV

Een van de belangrijkste boodschappen is zeker: haar oproep om te bidden met het hart. Zo dikwijls herhaalt Ze deze woorden: lieve kinderen: bid... bid... bid. Niet mechanisch, niet op een mechanische wijze, niet uit traditie maar wel bid met het hart. Je moet niet bidden met de verwachting dat je graag zou hebben dat het rap gedaan is, of om je plicht gedaan te hebben. De Gospa zegt: bid met het hart, met liefde en voor liefde, bid met heel je wezen. Zo kan je komen tot een ontmoeting met Jezus Christus. Dit gebed wordt een vriendschap met Hem, je wordt een vriend van Hem. Door te bidden met het hart worden we gevuld met vreugde, vrede. Moge gebed vreugde worden voor jou.

Lieve kinderen, de boodschappen met liefde aanvaarden, betekent ze in praktijk brengen. De Gospa roept ons op tot het aanvaarden van de boodschappen met liefde en dan worden we bekwaam om ze te leven. De Gospa roept ons naar de school van het gebed. En van deze school van het gebed moet je weten dat ze doorgaat iedere dag, er zijn geen weekends en er zijn geen vakanties. Als je beter wilt bidden, bid altijd meer. Dit is een persoonlijke beslissing, beter bidden is een genade die gegeven wordt aan wie meer bidt.

Dikwijls zeggen we nu: we hebben geen tijd, we hebben geen tijd voor families, we hebben geen tijd voor de kinderen, we hebben geen tijd om naar de mis te gaan. Daartegenover zegt de Gospa: lieve kinderen, je moet niet altijd zeggen, ik heb geen tijd. Het probleem is niet de tijd maar het probleem is de liefde. Als je van iets houdt lieve kinderen, heb je er altijd tijd voor. Als je er niet van houdt, vind je nooit tijd. Zonder liefde is er geen vrede mogelijk en kan je niet bidden. Die boodschap in liefde aanvaarden schenkt je leven.

Doorheen de jaren wekt de Gospa ons op om te ontwaken uit de spirituele coma waarin de wereld verkeert, en zij wil ons versterken in ons bidden en in ons geloven.

Ook deze avond ontmoet ik Onze Lieve Vrouw in jullie aanwezigheid. Ik zal voor iedere van jullie bidden, voor jullie noden en intenties, voor jullie families. Open je hart voor jouw Moeder. Keren we terug naar Haar en gaan we bij haar zitten. Laat ons veiligheid, zekerheid, geborgenheid vinden bij Haar. Zij zal als een moeder bidden voor elk van ons.

De schoonheid van de Gospa is niet te beschrijven: zij draagt een zilveren kleed, een witte voile, blauwe ogen, ze heeft roze lippen, zwart haar, ze staat op een wolk, en ze draagt een kroon met sterren.

Ik moet het herhalen, Het is voor mij zeer moeilijk, onmogelijk om met mijn woorden haar te beschrijven. Eens vroegen wij haar: waarom ben Jij zo mooi, moeder? Zij zei: Ik ben zo mooi omdat Ik bemin. Als je begint met beminnen, zal je mooi worden en mooi zijn.

Ik hoop dat we vandaag kiezen voor de liefde, dat we vandaag kiezen om een beter mens te worden, dat we kiezen om zo te leven zoals Maria het ons vraagt.

Moge deze avond in waarheid een spirituele vernieuwing voor ons worden, de tijd waarin we leven is een tijd van verantwoording afleggen. Dit is waarom we met zorg ingaan op de oproep van Onze Lieve Vrouw.

Laat ons in deze verantwoordelijkheid aannemen wat Jezus ons zegt. Laat ons beslissen om mee te werken met God in de families. Laat ons beslissen om te bidden voor de Kerk, voor de priesters, bijzonder voor roepingen voor de Kerk. Laat ons geen uiterlijke tekenen zoeken, maar zelf een levend teken zijn, het teken van een levend geloof. Laat ons kiezen voor de vrede. Laat ons kiezen voor God.

Lieve vrienden, moge het zo zijn.

Dank jullie allen, moge God jullie allen zegenen, Moge de Gospa verder meegaan op je weg.

Ivans beschrijving van Maria's boodschap van 17/11/2011

Ik wil graag dit moment afsluiten met u kort te vertellen wat de Gospa deze avond zei. De ontmoeting met de Gospa is moeilijk te beschrijven. Geloof me, ik probeer nu al dertig jaar de goede woorden te vinden en ik heb ze nog niet gevonden.

Het is moeilijk om de ontmoeting met haar te beschrijven. Ik sta hier voor jullie, maar ik ben nog met haar samen, ik ben nog in deze avondlijke ontmoeting met haar. Na iedere ontmoeting met de Gospa heb ik enkele uren nodig om terug naar deze wereld te komen, om terug de aarde onder mijn voeten te voelen. Wanneer de Gospa komt, brengt ze een deel van het paradijs met haar mee en dit is waarom ik toch probeer deze ontmoeting met de Gospa wat dichter bij jullie te brengen.

Voor iedere ontmoeting met de Gospa bereiden we onszelf voor door het bidden van de rozenkrans. Doorheen dit gebed bewegen we ons naar deze ontmoeting. Wanneer ik de rozenkrans met jullie bad, en het uur 18u40 naderde, kon ik haar aanwezigheid sterker en sterker voelen. De moment dat de Gospa kwam was de moment dat ik knielde en begon te bidden, en wanneer ik stopte en wanneer jullie mijn stem niet meer konden horen. Het eerste teken van haar komst is een licht dat schijnt. Ik kan niet beschrijven welk licht het is, er is geen equivalent in deze wereld, het is een paradijslijk licht. Wanneer de Gospa komt kan ik niets zien rondom mij, voor of achter mij; ik voel niets meer, noch tijd, noch de plaats waar ik ben.

Deze avond kwam de Gospa heel gelukkig en vreugdevol tot ons. Zij begroette ons allen met haar moederlijke groet: "Geloofd zij Jezus Christus, mijn dierbare kinderen." Daarna bad zij met geopende handen in het bijzonder over alle priesters die hier aanwezig zijn. Daarna heb ik al jullie allen op een bijzonder wijze aanbevolen bij de Gospa. Hierop heeft Zij met open handen over allen gebeden die hier aanwezig zijn. Dan heeft Zij ons gezegend met haar moederlijke zegen. Zij zegende ook alle dingen die je meebracht voor de zegening. Ik heb vandaag op bijzondere wijze gebeden voor dit aartsbisdom en voor alle noden van dit bisdom. Daarna heb ik al jullie noden, jullie families, jullie intenties, de intenties die je in je hart meebracht naar deze plaats aanbevolen aan de Gospa. Dan bad de Gospa voor alle aanwezige zieken en ik heb alle zieken aan haar toevertrouwd. Daarna is de Gospa naar ons toegekomen met een woord: "Lieve kinderen, ook vandaag roep ik u op tot het gebed. Op bijzondere wijze wanneer satan oorlog wil, roep ik jullie opnieuw op, kleine kinderen: bid... bid... dat God jullie de vrede kan geven. Wees een apostel van de vrede. Wees drager van Gods vrede in je hart. Ik ben met u en ik bid voor Gods aangezicht voor elk afzonderlijk. Wees niet bang en wees niet angstig, want diegene die bidt hoeft niet bang te zijn van het kwade en die heeft geen haat in het hart. Dank dat u ook nu mijn oproep beantwoord hebt." Toen heb ik een Onze Vader en een Eer aan God gebedenn waarop de Gospa over ons allen bleef bidden. Tenslotte vertrok Zij naar de hemel in een teken van licht en van het kruis: "Ga in vrede. God houdt van u, kinderen."

Het belangrijkste van deze ontmoeting met de Gospa is dat we hier biddend samen waren, samen in gebed, vol van de Heilige Geest. Wat is er mooier dan zo de advent te starten? Ik hoop dat we in deze Geest de vernieuwing die we deze avond mochten starten, verder zetten thuis; ik hoop dat wat in deze geest gestart is dat we het in onze families verder zetten; ik hoop dat we deze nieuwe evangelisatie die we hier begonnen zijn verder zetten in onze families en met onze families

De Gospa roept ons op om zaaiers te worden van het goede zaad. Moge dat zaad in de goede aarde vallen en veel goede vruchten voortbrengen. Moge het zo zijn.

Onze bijzondere dank gaat uit naar de mensen die deze teksten hebben vertaald