Al uw antwoorden over Jezus. Zoektocht 13. Het familiegraf van Jezus?
Zoektocht 13. Het "familiegraf" van Jezus?
Jezus graf ontdekt?
Is de graftombe van Jezus Christus ontdekt in de Talpiot buitenwijk van Jeruzalem? In een documentaire van Discovery Channel TV, poogden regisseur James Cameron [film, The Titanic] en de Joodse regisseur Jacobovici te bewijzen dat de begrafenistombe en de beenderen van Jezus waren ontdekt nabij Jeruzalem. Opnieuw haalden beiden nog meerdere "bewijsstukken" naar boven dat Jezus een zoon had met Maria Magdalena.
Indien het graf van Jezus Christus werkelijk ontdekt zou zijn geweest, dat is de gehele Christelijke theorie gebaseerd op valse beweringen, met name dat Jezus lichamelijk uit de doden is herrezen, levend gezien werd door meer dan 500 volgelingen tegelijkertijd, 40 dagen met zijn volgelingen heeft onderwezen en daarna ten Hemel is opgestegen. Maar laat ons, vooraleer ons te laten beetnemen in een andere soort Da Vinci samenzwering, de feiten bekijken waarop Cameron zich baseert.
De beweringen
In 1980 werden 10 kalken ossuariums ontdekt uit de eerste eeuw in een blootgelegde graftombe in de Talpiot buitenwijk van Jeruzalem.
Hierop bevonden zich namen gelijkaardig aan de familie van Jezus en zijn volgelingen: Jesua [zoon van Jozef] ; Maria ; Mariamene e Mara ; Matheus : Jofa ; Judah [zoon van Jezus]
Cameron probeert te bewijzen dat Mariamene e Mara, Maria Magdalena is en dat zij en Jezus een zoon hadden die Juda ze Juda hadden genoemd.
Een DNA-analyse zegt echter dat de stoffen uit de kalken kisten niet verwant zijn met elkaar, waardoor deze "bewijskracht" reeds veel aan waarde verliest.
Nagaan van het bewijs
Wat is dan de gok dat dit het familiegraf zou zijn van Jezus? Volgens Jacobovici en Cameron, is de statistische onwaarschijnlijkheid dat deze namen aan een andere familie zouden toebehoren dat deze van Jezus Christus zeshonderd tegen één. Maar de geleerden dagen velen van deze vermoedens uit in hun ontleding van de feiten. Laat ons zien:
Het is waar dat deze beenderen zijn gevonden in een oude graftombe. Maar duizenden gelijkaardige graftomben zijn in Jeruzalem ontdekt. En kisten werden dikwijls gebruikt voor de beenderen van meer dan één persoon. Dr. Craig Evans, PhD en auteur van Jezus en het ossuarium, zegt dat de graftombe in werkelijkheid de beenderen bevatten van ongeveer 35 verschillende personen. De helft ervan bevond zich in kisten. Noteer eveneens dat er een aanzienlijke beschadiging was van de graftombe.
Zijn de beweringen van Cameron en Jacobovici over de namen juist? Volgens vele deskundigen niet. Sommige namen zijn in het Aramees geschreven, anderen in het Hebreeuws en nog een in het Grieks. Dit betekent dat zij niet in dezelfde periode zijn begraven. Het is zelfs niet duidelijk dat de naam "Jezus" zich op één van deze kisten bevindt. Dr. Evans persoonlijk onderzoek van het ossuarium was onbeslissend. Stephen Pfann, een Bijbelse geleerde aan de Universiteit van het Heilig Land te Jeruzalem, is eveneens onzeker dat de naam "Jezus" correct werd gelezen op één der kisten. Hij beweert dat de naam "Hanon" is en zegt dat het oude Semitische geschriften moeilijk zijn om te ontcijferen. Hierbij moet nog worden genoteerd dat de namen Jezus, Maria en Jozef uitzonderlijk algemeen waren in de eerste eeuw. Eén vierde van de vrouwen kreeg de naam Maria mee en Jozef was eveneens een veelgebruikte naam. Ongeveer één persoon op de tien droeg de naam "Jesua". Dr. Evans wijst aan dat er ongeveer honderd graftomben in Jeruzalem zijn ontdekt met de naam "Jesua" en tweehonderd met de naam "Jozef". De naam "Maria" kwam ongeveer overal voor. Elke naam, met uitzondering van "Mariamene" bleken gebruikelijk tijdens deze periode en het was pas in 1996 dat deze BCC documentaire suggereerde dat het, gelet op de combinatie van de namen, om deze familie zou gaan. Ook is de idee errond in waarde verminderd, omdat de Nieuw Testament geleerde, Richard Bauckham verklaart dat "deze namen met een Bijbelse weerklank, zo gewoon waren in die tijd, dat de mogelijkheid dat het om Jezus familie heel klein is."
De statistische ondersteuning voor de theorie rond Jezus graftombe staat of valt over de naam Maria Magdalena. Betekende Mariamene e Mara, Maria Magdalena, zoals Cameron en Jacobovici proberen te bewijzen? Volgens de meeste deskundigen niet, omdat hun bewering op geen enkel bewijs is gesteund. Bauckham schrijft: "de allereerste aanwijzing dat Mariamene voor Magdalena werd gebruikt komt van een geleerde die geboren is in het jaar 185, die dan nog suggereert dat Magdalena zo niet zou genoemd zijn bij haar dood." Ook al is de ondersteuning van Cameron en Jacobovici ondersteund door de statisticus Andrey Feuerverger, is zijn berekening gebaseerd op vermoedens die worden tegengesproken door een meerderheid van geleerden. Feuerverger geeft zelfs toe dat deze vermoedens hem zijn "overhandigd" door Jacobovici en dat de enige grote factor in zijn "600 op één" veronderstelling de idenditeit Maria Magdelena is die hij zelf geeft aan Mariamene e Maria. Feuerverger verdedigt zijn rol in een interview met Scientific American: "Ik heb het aantal 600 in één toegelaten in de documentaire en ik ben ook bereid om deze veronderstelling te ondersteunen, maar alleen in het geval dat dit getal werd berekend op basis van de vermoedens van Jacobovici."
En dan is er nog de statistische analyse van Dr. Randy Ingermanson, welke zegt dat de kans dat het om het graf van Jezus van Nazareth zou gaan, minder dan één op tienduizend is. En wat over de DNA-analyses? Bewijst dat dan niet dat het om Jezus gaat in deze graftombe? Laat ons het resultaat ervan eens nader bekijken. Omdat er helemaal geen beenderen waren te onderzoeken, werd er alleen een residu genomen uit de kist dat Jacobovici in verband brengt met "toebehorend tot zowel Jesua als Mariamene." Er was enkel een mitochrondiale DNA test [een klein ringvormig DNA dat zich niet in de celkern bevindt, maar in de mitochondrieën] om te zien of er een verband was. De resultaten van het onderzoek waren negatief, wat aantoont dat er geen matrilineair verband is. En zo veronderstelt Jacobovici dat ze gehuwd waren. Bauckham echter, was allerminst onder de indruk en schrijft: "als er geen matrilineair verband is tussen Jesua en Mariamena, waarom dan onmiddellijk hieruit concluderen dat ze man en vrouw waren, eerder dan dat er een verband was langs de vaderlijke kant?" Het zijn echter voornamelijk de namen die ontdekt zijn in dezelfde graftombe die de vermoedens hebben doen toenemen dat het om Jezus graf zou gaan. Maar vele geleerden geloven dat Cameron en Jacobovici in hun bewering zijn afgeweken van de bewijzen om er een zaak rond te bouwen die er eigenlijk geen is. Bovendien zijn er zoveel tegenstrijdigheden die eerst dienen te worden beantwoord vooraleer men tot een besluit kan komen dat eeuwen geschiedenis zo maar aan de kant zet.
Indien het werkelijk Jezus graf zou zijn
Waarom hebben Cameron en Jacobovici geen geleerden opgesomd of toegelaten in hun documentaire die het oneens zijn met hun gevolgtrekkingen? Toen bijvoorbeeld, in 1996, een Britse televisiezender een korte documentaire uitzond over hetzelfde onderwerp, waren de archeologen het niet eens met hun beweringen. In werkelijkheid staan de meeste archeologen niet achter hun beweringen.
Aangezien het de gewoonte was om de doden te begraven in hun woonplaats, waarom zouden Marias en Jozefs graf zich dan in Jeruzalem bevinden en niet in Nazareth? Middenoosten kenner en de Bijbelse antropoloog Joe Zias verklaart: "Dit gaat in geen geval over Jezus. Hij was gekend als Jezus van Nazareth en niet Jezus van Jeruzalem en de als de familie rijk genoeg zou geweest zijn om zich een familiegraf te kunnen veroorloven, wat hoogstwaarschijnlijk niet het geval was, dan zou dit familiegraf zich in Nazareth bevinden en niet in Jeruzalem." Zias verwerpt Camerons bewering als "oneerlijk."
Waarom hebben Jezus vijanden, de Joodse leiders, het graf dan nooit gevonden of aan de bevolking laten tonen? Ze zijn jarenlang vergeefs in Jeruzalem op zoek gegaan naar zijn enig bewijs over zijn lichaam, omdat zij beweerden dat zijn volgelingen het hadden gestolen. Hun haat voor hem was zo groot, dat ze schreeuwden om zijn dood. Het vinden van Jezus graf zou voor hen een triomf hebben betekend.
Waarom hebben de Romeinen de inscripties niet vrijgegeven als toebehorend aan Jezus? Romeinse soldaten hebben de hele stad doorzocht en ze wisten dat Jezus lichaam ontbrak in de graftombe die ze hadden bewaakt.
Waarom hebben de Romeinse en Joodse geschiedkundigen uit die tijd nooit over het graf geschreven? Geen enkele onder hen heeft ooit over dit graf geschreven!
Waarom hebben Cameron en Jacobovici Jacobus ossuarium, waarvan geweten is dat het om een vervalsing gaat, aangehaald als reden voor de authenticiteit van de graftombe? De nieuwscorrespondent van de BBC, Mark Philips, geeft hierover het volgende verslag: "De gevestigde archeologen hebben de beweringen afgedaan als bedrog. Dit is de tweede keer dat Discovery Channel betrokken is in een betwistbare bewering over een oude graftombe. De man die bij het vorige geval betrokken was wordt nu vervolgd wegens bedrog." Ben Witherington, een deskundige rond het vroege Christendom die de opzet rond Jacobus ossuarium' nauwgezet heeft opgevolgd, zegt dat er "forensische redenen van onjuistheid zijn" voor de Talpiot samenzwering.
Waarom hebben Jacobovici en Cameron gewacht tot de periode juist vóór Pasen om het boek en de documentaire uit te geven? Amos Kloner, de eerste archeoloog die de plaats onderzocht, zegt: "dat ze hun theorie gewoon in elkaar gezet hebben voor de uitzending op televisie en de verkoop van hun documentaire: hun enige bedoeling was om er geld uit te slaan."
Waarom zouden Jezus volgelingen de marteldood hebben verkozen indien ze wisten dat hun verhaal bedrog zou zijn. Nieuw Testamentgeleerde, Darrell Bock, stelt zich de volgende vraag: "welk nut hadden Jezus familie of zijn volgelingen erbij om een samenzwering hier rond in elkaar te zetten en hierna te verkondigen dat hij lichamelijk uit de doden was opgestaan?"
Antwoord van de deskundigen
Stephen Pfann, die een interview weggaf in de documentaire, zei daarna dat de veronderstellingen in de film weinig steek houden. "Ik denk niet dat Christenen dit gaan kopen," zei Pfann, "maar sceptici, in het algemeen zullen er alles aan doen om het verhaal, dat velen zo dierbaar is, te ondermijnen. Op een schaal van 1 op 10, schat ik in dat er misschien 1 tot anderhalve kans is dat er iets van het verhaal zou kloppen."
Osnat Goaz, die spreekt namens de Israëlische regering en die verantwoordelijk is voor alle archeologische vondsten, zei dat de regering akkoord ging om twee ossuariums naar New York te sturen, maar deze bevatten geen menselijke resten. "We kwamen overeen om ossuariums te sturen, maar dit betekent niet dat we het eens zijn met de makers van de documentaire," zei ze.
William Dever, een deskundige in de archeologie en de antropologie van het Middenoosten en die gedurende vijf decennia samenwerkte met Israëlische archeologen, zegt dat specialisten reeds jaren afwisten van de ossuariums. "Het feit dat het zolang niet naar boven is gekomen, zegt op zich al veel," zegt Dever, professor emeritus aan de Universiteit van Arizona. "Het zou een mooie documentaire geweest zijn, als de mensen niet zouden misleid worden."
In werkelijkheid zijn Cameron en Jacobovici niet de enigen die beweren dat ze de graftombe van Jezus hebben ontdekt en zijn er diverse anderen die hetzelfde beweren.
Besluit van de geleerden
Is de Jezus graftombe werkelijk ontdekt? Laat ons de hiervoor de beste deskundigen aan het woord.
Jodi Magness, een archeologe aan de Universiteit van North Carolina te Chapel Hill, is geprikkeld omdat de beweringen zijn bekend gemaakt op een nieuwsconferentie en niet zijn ondersteund door een oordeelkundige bespreking. Door onmiddellijk naar de media te gaan heeft men de indruk gewekt dat de filmmakers dit alles hebben opgezet, met steun van de deskundigen, terwijl de meerderheid van de archeologen die gespecialiseerd zijn in deze periode van de geschiedenis en het Middenoosten, dit verwerpen.
Magness merkte op dat in Jezus tijd, de rijkere families hun doden begroeven in graftombes die waren uitgekapt met de hand uit vaste rots, waarbij de beenderen in de nissen van de muren werden gelegd en later naar ossuariums werden overgeplaatst.
Zij zegt dat Jezus uit een arme familie kwam, die, zoals de meeste Joden uit die tijd, hun doden in normale graven begroeven. "Indien de familie van Jezus rijk genoeg was om zon uitgekapte graftombe te kopen, dan zou dit in Nazareth zijn geweest en niet in Jeruzalem."
Vertaling: Chris De Bodt
Bron: Y-Jesus: The facts presented by scholars
04-06-1980
Documentaire Pater Damiaan (58 minuten)
Documentaire Pater Damiaan (58 minuten)
03-06-1980
Al uw antwoorden over Jezus. Zoektocht 12. Dode Zeerol op Steen?
Zoektocht 12. "Dode Zeerol" op Steen?
Voorspelt een Oude Steen de Verrezen Messias?
Een oude Hebreeuwse steen die dateert uit enkele decennia voor Jezus geboorte is plotseling het onderwerp van discussie geworden onder de archeologen. Op de één meter lange steen bevinden zich 87 regels in Hebreeuwse woorden, waarvan er sommigen kunnen verwijzen naar de Messias die zou sterven en drie dagen later opnieuw verrijzen. De steen wordt "Gabriels Openbaring" genoemd en is door een deskundige een "Dode Zeerol op steen" genoemd.
Geleerden zijn met het eentonig proces begonnen van het nagaan van de datering en de authenticiteit van de steen. In het verleden zijn er sommige geleerden en theoretici in een samenzwering betrokken geweest om het "Jacobus ossuarium" en het "Familiegraf van Jezus" als authentiek af te doen, om daarna tot de vaststelling te moeten komen dat anderen hun vervalsingen konden ontmaskeren.
Tot dusver is er geen enkele geleerde dat zegt dat de steen als bedrog afdoet. Yuval Goren, een professor in de archeologie in Tel Aviv, die zijn scheikundige ondervindingen heeft voorgelegd aan een vakkrant, vermoedt dat de steen echt is. Indien deze inderdaad authentiek zou worden bevonden, kan de steen een licht werpen op de geschiedkundige beweringen van Jezus verrijzenis.
Voorspelt een Oude Steen de Verrezen Messias?
Heerste er tijdens Jezus tijd onder de Joden het geloof dat de Messias zou sterven en drie dagen later zou opstaan uit de dood? En zo ja, hoe zou dit profetisch onderdeel verschillen van de honderden andere Hebreeuwse profetieën over de Messias? Christenen verwijzen naar de vervulling van de oude profetieën als bewijs voor de vervulling van Jezus bestaan als Messias.
Maar sceptici beweren dat de Joodse verwachtingen naar een Messias die zou sterven en weer uit de dood opstaan in een motief voorzagen voor Jezus en zijn leerlingen om het verhaal van zijn dood en opstanding te verzinnen. In feite hopen sommige ongelovige geleerden dat de steen de verrijzenis van Jezus als bedrog kan afdoen.
Israel Knohl, een Bijbelgeleerde en professor aan de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem, heeft de leiding in het onderzoek om aan te tonen of Jezus al dan niet een frauduleuze Messias was. Knohl verklaart dat lijn 80 van tekst profetisch is en handel over een "lijdende Messias die zou opstaan uit de dood." Volgens Knohl is het denkbeeld van een verrezen Messias niet enig verbonden aan het Christelijk denken.
Daniel Boyarin, een professor in de Talmoedische cultuur aan de Universiteit van Berkeley in California, zegt dat de steen deel uitmaakt van een groeiend bewijs dat suggereert dat Jezus het beste kan worden begrepen door het aandachtig bestuderen van de Joodse geschiedenis uit Jezus tijd. Hij zegt: "Sommige Christenen zullen het misschien schokkend vinden, een uitdaging van de uitzonderlijk van hun geloof, terwijl anderen eerder gerust worden gesteld bij de gedachte dat het een hoort tot het traditionele gedeelte van het Judaïsme."
Maar laat ons eerst een de feiten bekijken over de historische vondst, vooraleer verder te gaan met het evalueren of de steen enig licht werpt op de Christelijke aanspraak dat Jezus is opgestaan uit de dood.
Het nagaan van de feiten
De steen werd een tien jaar geleden ontdekt in Jordanië
Een Zwitsers-Israëlisch verzamelaar die het bij hem thuis in zijn bezit had, kocht het van een Jordaanse antiekhandelaar
De steen bevat twee keurige kolommen Hebreeuws schrift, geschreven in inkt, over 87 lijnen.
Deskundigen dateren de steen uit de eerste eeuw voor Christus, een aantal decennnia voor Zijn geboorte
Twee Israëlische geleerden hebben een jaar geleden een analyse gepubliceerd over de steen
De steen is gebroken en een gedeelte van de inkt is verbleekt, wat het moeilijker maakt om lezen
De boodschap wordt "Gabriels openbaring" genoemd en behandelt de geschriften van de Hebreeuwse profeten Daniel, Zacharia en Haggai uit het Oude Testament
Regel 80 begint met "binnen drie dagen," maar het volgende doorslaggevende woord valt bijna niet te lezen
Een "steenhard" probleem
Alhoewel Knohl beweert dat de boodschap een veelzeggende geschiedkundige waarde heeft, is de boodschap eerder twijfelachtig. Knohl houdt vol dat de boodschap op regel 80 moet gelezen worden als "Binnen de drie dagen zult u leven, beveel Ik, Gabriël u." Hij gelooft dat de boodschap verwijst naar een zekere opstandeling, genaamd "Simon," die werd gedood door de soldaten van Herodes.
Maar de Hebreeuwse taalgeleerde, Mashe Bar-Asher, zegt: "Er is één probleem: op de doorslaggevende plaatsen van de tekst ontbreken er gedeelten. Ik begrijp Knohls neiging om er de sleutels in te vinden van de voorchristelijke periode, maar in twee of drie doorslaggevende regels van de tekst zijn er heel wat ontbrekende woorden."
Met andere worden, de verklaring van de Hebreeuwse woorden is uiterst moeilijk en enigszins subjectief. En subjectiviteit is voer voor samenzweringen onder theoretici. Historicus Paul Johnson schrijft: "Ongelukkiglijk zijn geschiedkundigen zelden objectief zoals het zou moeten zijn. De Bijbelse geschiedkunde, dat voor Christenen, Joden en atheïsten vooroordelen met zich meebrengt die gaan die de wortels van ons bestaan, is een gebied waar objectiviteit bijzonder moeilijk is, zelfs bijna onmogelijk is."
Niettemin, indien de steen authentiek zou blijken en de verklaring van de boodschap door Knohl juist zou zijn, dan zou het een historisch betekenis hebben. Maar zou de boodschap op de steen zijn vermoeden bevestigen dat het verhaal van Jezus verrijzenis in elkaar zou zijn gestoken?
Dat zou zeker een sterk verhaal zijn. In feite zijn er enkele hoofdproblemen aan deze veronderstelling:
De bijzonderheden over Jezus afkomst, leven, dood, begraving en verrijzenis zijn vervat in honderden profetieën uit het Oude testament. Hoe kon er hier een samenzwering in het spel zitten?
Hoe kan Jezus zijn eigen dood en verrijzenis hebben beraamd tussen al zijn Joodse en Romeinse vijanden? Wat het bewijs tegen Jezus verrijzenis betreft zijn de geleerden opvallend stil.
Waarom hebben Jezus vijanden deze boodschap van een Messias, die zou sterven en opnieuw verrijzen, niet vernoemd als bewijs tegen zijn verrijzenis?
Tijdens de eerste eeuw verwachtten de Joden een Messias die zou sterven en opnieuw uit de doden opstaan. Waarom hebben Joodse geschiedkundigen zoals Josephus dit belangrijk historisch feit niet opgenomen in hun geschriften?
Waarom zouden de leerlingen van Jezus vrijwillig hun leven geven om een bedrog onsterfelijk te maken, indien Jezus niet uit de doden zou zijn opgestaan? Wat hadden zij bij hun dood te winnen?
Deze en andere vragen zullen het onderwerp zijn van talrijke debatten als de boodschap op de steen eenmaal volledig is geanalyseerd en ontcijferd door deskundigen. Het kan echter jaren duren vooraleer de belangrijkheid van het bewijs van de historische waarde van "Gabriels openbaring" werkelijk is gekend.
In elke gebeurtenis blijft de zaak van de verrijzenis van Jezus Christus een moeilijk vatbaar begrip voor hen die de authenticiteit ervan proberen te weerleggen.
Vertaling: Chris De Bodt
Bron: Y-Jesus: The facts presented by scholars
02-06-1980
Film: Saint Paul
Film: Saint Paul
Paulus [Tarsus, ca. 3 - Rome 64 of 67] was een van de vroege leiders van de christelijke kerk en speelt een centrale rol in de vroege ontwikkeling en verspreiding van het in de landen rond de, in het bijzonder in wat nu Turkije en Griekenland is. Velen menen dat Paulus voor zijn bekering tot het christendom Saulus of Saul heette. Het is ook mogelijk dat hij in Griekstalige kringen de Romeinse naam Paulus droeg en in joodse kringen de joodse naam Saulus of Saul. Paulus had vermoedelijk een joodse moeder en een Romeinse vader en werd geboren omstreeks 3 na Chr. in Tarsus (Cilicië) en overleed in Rome, in het jaar 64 of 67. Paulus was een 'zoon van een Farizeeër' en had zijn opleiding genoten bij Gamaliël. Hij bezat vermoedelijk het Romeinse staatsburgerschap. Daarnaast was hij een actieve vervolger van de eerste eeuwse christenen, door hen te laten opsluiten en in sommige gevallen te laten doden. Een voorbeeld hiervan wordt beschreven in de Bijbel, wanneer hij zijn goedkeuring geeft aan de dood van joodse christen uit de eerste eeuw, Stefanus. Zijn levensloop wordt beschreven in het bijbelboek Handelingen van de Apostelen. Volgens die bron was Paulus aanvankelijk actief als vervolger van de ontluikende geloofsgemeenschap die na de kruisiging van Jezus was ontstaan. Zelf maakt hij daar in een van zijn brieven ook melding van [Galaten 1:13]. Hij bekeerde zich toen hij, op weg naar Damascus om Jezus' volgelingen te bestrijden, een visioen kreeg waarin Jezus hem opriep om zich te bekeren. Paulus verdween uit beeld toen hij naar Rome ging om daar berecht te worden door keizer Nero. Volgens de rooms-katholieke traditie traditie is hij daar onthoofd en begraven. Op de plaats van zijn graf staat de Basiliek "Sint-Paulus buiten de Muren". Volgens de overlevering vonden op de plaats van zijn onthoofding vele wonderen plaats. De onderstaande film, onder regie van Roger en Robert Young, dateert uit het jaar 2000. Acteurs zijn ondermeer Johannes Brandrup en Thomas Lockyer.
01-06-1980
Al uw antwoorden over Jezus. Zoektocht 11. Jezus en Maria Magdalena: hadden ze een geheim huwelijk?
Zoektocht 11. Jezus en Maria Magdalena: hadden ze een geheim huwelijk?
Mevrouw Jezus
Zijn de geschiedkundigen gedurende 2000 jaar verkeerd geweest en was er een mevrouw Jezus Christus? In "The Jesus Family Tomb" [documentaire Discovery Channel] beweert de maker Simcha Jacobovici dat er "bewijs" bestaat dat Jezus en Maria Magdalena inderdaad gehuwd waren en een zoon hadden met de naam "Judah."
Jacobovici is niet de eerste met de hypothese dat er een mogelijke romance was tussen Jezus en Maria. De film "The Last Temptation of Christ" en boeken zoals "Holy Blood," "Holy Grail" en de "Da Vinci Code" maakten deze geheime verhouding tussen Jezus en Maria tot hun centrale thema.
De "Da Vinci Code" begint met een bladzijde aan feiten die de fictieroman moeten doen voorstellen als "waar" in al zijn verklaringen. Het boek heeft alle records verbeterd op de bestsellerslijst en werd gevolgd door een "blockbuster" film. De auteur Dan Browns handige verweving van feiten met fictie heeft vele lezers ervan overtuigd dat Jezus en Maria Magdalena inderdaad waren gehuwd en een kind hadden. Maar is deze romantische verklaring enkel een list om boeken en filmen te kunnen verkopen, of wordt het ondersteund door geschiedkundig bewijs?
Geheimzinnige Maria
Vooraleer we het bewijs onderzoeken voor enige mogelijke verhouding tussen Jezus en Maria Magdalena, laten we eerst de persoon Maria uit "Jezus van Nazareth" uit het kleine dorpje uit Galilea, Magdala, eens nader bekijken.
Het Nieuwe Testament zijn de oudst geschreven optekeningen over Maria Magdalena. In de evangeliën wordt Maria omschreven als een vrouw die door Jezus is genezen van een bezetenheid door de duivel. De evangeliën [Matheus, Marcus, Lucas en Johannes] stellen Maria voor als een volgelinge van Jezus die luisterde naar zijn leer, voorzag in zijn financiële noden, getuige was van zijn kruisiging en drie dagen later de eerste getuige was om Hem levend te zien.
Sommige hebben gezegd dat Maria een prostitué was, maar noch de apostelen, noch de vroege kerk spreken over haar als maar dan iemand die volgelinge was Jezus. Het idee "prostitué" vindt zijn oorsprong in de zesde eeuw, toen Paus Gregorius I haar identificeerde als dezelfde vrouw waarover gesproken wordt in Lucas 7:37 en de vrouw die met haar haren de voeten van Jezus waste.
Alhoewel de visie van de paus vermoedelijk werd beïnvloed door het feit dat Jezus zeven duivels uit haar had weggedreven, is er geen enkele Bijbelgeleerde erin geslaagd een verband te maken tussen Maria Magdalena met de vrouw uit de regel van Lucas. Aanvullend maken de evangeliën uit het Nieuwe Testament geen enkele zinspeling van een enige romantiek tussen Jezus en Maria.
Waar halen de samenzweerders dus hun idee voor theorie? Waarom al deze beschouwingen. Hiervoor keren we terug naar documenten die 100 à 200 jaar geschreven zijn na de evangeliën door een niet christelijke cultus, die de "gnostici" werden genoemd. Deze geschriften maken geen deel uit van het Nieuwe Testament en werden door de vroege christenen verworpen als dwaalleer. Zij die schreven van een romantische verhouding tussen Jezus en Maria noemen een aantal regels op uit twee van de geschriften "het evangelie van Maria Magdalena" en het "Evangelie van Filippus." Bekijken wij even deze regels.
Het Evangelie van Maria Magdalena
De gedachte dat Maria Magdalena bijzonder was voor Jezus is voornamelijk afkomstig uit het evangelie van Maria Magdalena. Dit Gnostisch evangelie maakt geen deel uit van het Nieuwe Testament en is door een onbekende auteur geschreven in het laatste gedeelte van de tweede eeuw, of zon 150 jaar na de dood van Jezus Christus. Geen enkele ooggetuige, Maria Magdalena inbegrepen, zou nog in leven geweest zijn tegen de tijd dat het werd geschreven. Dit late tijdstip duidt erop dat dit evangelie van Maria Magdalena niet geschreven kon zijn door iemand die Jezus als ooggetuige heeft gekend, en niemand weet wie het geschreven heeft.
Een vers in het evangelie van Maria Magdalena verwijst naar Maria Magdalena als Jezus favoriete volgelinge, door te stellen dat hij "meer van Maria hield dan ons [waarbij de apostelen worden bedoeld]". In een andere vers wordt Petrus verondersteld aan Maria te hebben gezegd: "Zus, wij weten dat de Redder meer van u hield dan enige andere vrouw." Maar niets in het evangelie van Maria Magdalena spreekt over een eventuele romance of seksuele relatie tussen Maria Magdalena en Jezus.
Het Evangelie van Filippus
De "Da Vinci Code" baseert zijn bewering dat Jezus en Maria Magdalena waren gehuwd en een kind hadden voornamelijk op een afgezonderde vers uit het eveneens gnostische evangelie van Filippus dat zegt dat Jezus en Maria "gezellen" waren. Deze vers is de volgende:
"Drie vrouwen waren steeds bij de meester: Maria, zijn moeder, [...onleesbaar] zuster, en Maria Magdalena, die de gezellin wordt genoemd [koinonos]. Want Maria is de naam van zijn zuster, zijn moeder en zijn gezellin [koinonos]."
In de "Da Vinci Code" reikt de "fictieve expert", Sir Leigh Teabing, aan dat het woord voor gezellin [koinonos], echtgenote kan betekenen. Maar volgens de geleerden is dit een onwaarschijnlijke interpretatie. Om te beginnen is het algemene woord dat voor "echtgenote," in het Grieks van het Nieuwe Testament, wordt aangewend "gune" en niet "koinonos." Ben Witherington III, die schrijft in Biblical Archeaological Review, behandelt dit punt: "Er was een ander Grieks woord, gune, dat dit zou duidelijk gemaakt hebben. Het is waarschijnlijker dat koinonos hier zus wil zeggen, in de spirituele betekenis omdat het elders ook zo wordt aangewend in dit soort literatuur. In ieder geval zegt de tekst niet duidelijk of suggereert deze zelfs niet dat Jezus gehuwd was, laat staan met Maria Magdalena."
Er is ook een enkele vers in het evangelie van Filippus dat vermeldt dat Jezus Maria heeft gekust: "De gezellin van de [... onleesbaar] is Maria Magdalena. De [... onleesbaar] haar meer dan [... onleesbaar] de volgelingen, [... onleesbaar] kuste haar vaak op haar [... onleesbaar]. De andere [... onleesbaar] zei tot hem: waarom houdt u meer van haar dan van ons?"
Vrienden begroeten met een kus was een algemeen gebruik in de eerste eeuw en had geen seksuele bijbetekenis. Professor Karen King zegt in haar boek, "Het evangelie van Maria Magdalena," dat de kus in Filippus meer dan waarschijnlijk een ingetogen kus van vriendschap was.
Maar misschien meer belangrijk is het gegeven dat het evangelie van Filippus geschreven is door een onbekende auteur, zon 200 jaar na de ooggetuigenverslagen van het Nieuwe Testament.
Naast deze enkele in vraag te stellen verzen, is het is ook belangrijk om weten te er geen enkel ander geschiedkundig document bestaat dat ook maar insinueert dat Jezus en Maria een romantische relatie zouden hebben gehad. Daar beide gnostische evangeliën, zowel dit van Maria Magdalena, als dat van Filippus geschreven zijn tussen 100 à 220 jaar na Christus, door ongekende schrijvers, dienen hun verklaringen over Jezus en Maria te worden geëvalueerd in de context van geschiedenis uit die tijd en de veel vroegere documenten uit het Nieuwe Testament.
Verdict van de geleerden
Kon de vroegere Kerk het bewijs hebben vernietigd in het poging om het geschiedenis van Jezus te herschrijven? Uiteraard is het dat wat Jacobovici, Dan Brown en een reeks van andere op sensatie beluste schrijvers beweren. Maar zijn de geleerden het hier mee eens?
Een artikel uit Newsweek magazine somt de opinie op van een aantal toonaangevende geleerden en zegt ronduit dat de theorie dat Jezus en Maria Magdalena waren gehuwd geen enkele geschiedkundige basis heeft. Misschien dat de gnostici voelden dat de schrijvers van het Nieuwe Testament wat te verlegen waren op dat gebied en daarom besloten om het verhaal wat romantischer te maken. Wat echter ook de reden moge zijn, deze geïsoleerde en duistere versies die zon 100 à 200 jaar na Christus zijn geschreven zijn van geen enkele waarde om er een samenzweringtheorie rond te bouwen. Voor de mensen is het zoiets als als een interessant verhaal, maar het is geschiedkundig onjuist.
Toch blijven sommigen niet overtuigd. Misschien hebben ze tot doel de geschiedenis wat sensationeler te maken. Frank Sesno, een televisie journalist een winnaar van een award, vroeg aan een panel van geschiedkundige geleerden wat mensen hebben met samenzweringstheorieën. Hierop antwoordde professor Stanley Kutler van de Universiteit van Wisconsin: "Wij houden allemaal van geheimzinnigheden, maar nog meer van samenzweringen."
Misschien dat al die opgeklopte verhalen rond Jezus en Maria meer met de antagonisten van het Christendom van doen heeft die de man die de Christenen vanaf het begin "God" hebben genoemd, proberen er onder uit te halen en van hem een gewone mens willen maken. Zo schreef de apostel Paulus over Jezus Christus: "Hij had de gestalte van God, maar heeft zich niet willen vastklampen aan zijn gelijkheid met God. Hij heeft zijn grootheid opgegeven door de gestalte van een slaaf te aanvaarden en aan mensen gelijk te worden. Hij leefde als een mens en hij vernederde zich door gehoorzaam te worden tot in de dood, de dood aan een kruis." [Filippenzen 2:6-8]
Johannes, een ooggetuige en één van Jezus leerlingen, schreef over hem: "In het begin was het Woord. Het Woord was bij God en het Woord was God. Het was in het begin bij God. Door het Woord is alles ontstaan en zonder het Woord is er niets ontstaan. In het Woord was leven, en dat leven was het licht voor de mensen. Het Woord is mens geworden en is onder ons komen wonen. Wij hebben zijn glorie gezien, vol van goedheid en waarheid, de glorie die hij ontving als enig kind van de Vader." [Johannes 1: 1-4, 14]
Vertaling: Chris De Bodt
Bron: Y-Jesus: The facts presented by scholars
31-05-1980
Al uw antwoorden over Jezus. Zoektocht 10. Zijn de gnostische evangeliën de ware verhalen over Jezus?
Zoektocht 10. Zijn de gnostische evangeliën de ware verhalen over Jezus?
Zijn er geheime geschriften over Jezus?
In 1945 werd er in Boven Egypte, nabij de stad Nag Hammadi, een ontdekking van 52 kopijen gedaan van oude geschriften, de gnostische evangeliën, in 13 papyrussen, van leder omzien. Ze waren in het Koptisch geschreven en behoorden tot de bibliotheek van een klooster.
Een aantal gnostische geleerden gingen zelfs zo ver door te verklaren dat deze recente ontdekte geschriften de authentieke geschriften over Jezus waren, in plaats van het Nieuwe Testament. Maar komt hun geloof in deze documenten overeen met de geschiedkundige bewijzen? Laat ons dit een nader bekijken om te zien of we de waarheid van de verzinsels kunnen onderscheiden.
Geheime "kenners"
De gnostische Evangeliën worden toegewezen aan een groep die staat gekend als de Gnostici. Hun benaming komt van het Griekse woord "gnosis", wat "kennis" betekent. Deze mensen dachten dat ze een geheime, bijzondere kennis hadden, die verborgen was voor de gewone mensen.
Naarmate het Christendom zich verspreidde mengden de Gnostici bepaalde leerstellingen en elementen uit het Christendom in hun geloof, waardoor het gnosticisme een vervalste leer van het Christendom werd. Misschien deden ze dit om hun aantal leden op peil te houden door Jezus als aanplakbiljet te gebruiken voor hun zaak. Hoe dan ook diende Jezus te worden heruitgevonden om hun denkwijze te doen passen met het Christendom, waarbij hij zowel van zijn menselijkheid als van zijn absolute goddelijkheid werd beroofd.
In de "Geschiedenis van het Christendom", uitgegeven door Oxford, schreef John McManners over de gnostische mix van Christelijk en mythisch geloof.
Het gnosticisme was en is nog steeds een theosofie met vele ingrediënten. Occultisme en oosterse mystiek werden gefuseerd met astrologie en magie. Deze verzamelde teksten van Jezus werden binnen hun eigen interpretatie gepast [zoals in het evangelie van Thomas] en bood hun aanhangers een alternatief of concurrent voor het Christendom.
Vroege critici
Er ontstond reeds een milde stroming van gnostische filosofen tijdens de eerste eeuw, een paar tientallen jaren na de dood van Jezus. De apostelen veroordelen in hun onderricht en geschriften sterk deze denkwijze als tegengesteld aan de waarheid over Jezus, van wie zij de ooggetuigen waren.
Kijk bijvoorbeeld eens naar wat de apostel Johannes schreef tegen het einde van de eerste eeuw: "Wie is de grote leugenaar? Zij die zeggen dat Jezus niet de Christus is. Deze mensen zijn antichristen, want ze ontkennen de Vader en de Zoon."
Volgens het onderricht van de apostelen veroordeelden de vroege Kerkleiders unaniem de gnostici als een cultus. De Kerkvader Irenaeus, die zon 140 jaar voor het Concilie van Nicea schreef, bevestigde dat het gnosticisme door de Kerk werden veroordeeld als dwaalleer. Hij verwierp ook hun "evangeliën"." Verwijzend naar de vier Evangeliën uit het Nieuwe Testament, zei hij "het is onmogelijk dat de Evangeliën meer of minder in aantal kunnen zijn dan dat ze zijn."
De Christelijke theoloog Origen schreef dit in de vroege derde eeuw, meer dan honderd jaar voor Nicea: "Ik ken een zeker evangelie dat genoemd wordt, het evangelie volgens Thomas en het evangelie volgens Matthias, en vele anderen die we hebben gelezen. We moeten diegenen ontkennen die denken dat ze meer kennis bezitten door deze evangeliën te volgen en te verkondigen. Van alle geschriften zijn slechts de vier evangeliën uit het Nieuwe Testament als authentiek erkend."
Raadselachtige schrijvers
Als we het over de gnostische evangeliën hebben, draagt zowat elk boek de eigenschap van het Nieuwe Testament: het evangelie volgens Philippus, het evangelie volgens Petrus, het evangelie volgens Maria, enz .. Maar zijn ze wel echt geschreven door hun veronderstelde schrijvers? Bekijken wij dit nader.
De gnostische evangeliën dateren van zon 110 tot 300 jaar na Christus en geen enkele zichzelf respecterende geleerde gelooft dat één ervan zou zijn geschreven door diegenen wiens naam ze dragen. In de uitgebreide "Nag Hammadi Library" van James M. Robinson, leren we dat de gnostische evangeliën zijn geschreven door "een brede waaier van anonieme schrijvers die op geen enkele wijze met elkaar in verband stonden."
Norman Geisler, een geleerde die zich heeft gespecialiseerd in het Nieuwe Testament, schrijft: "De gnostische geschriften zijn niet geschreven door de apostelen, maar door mensen uit de tweede eeuw, die (later) beweerden de toestemming te hebben gekregen van de apostelen om hun eigen leerstellingen te onderwijzen. Vandaag zouden we dit fraude en vervalsing noemen."
Mythe tegenover de geschiedenis
De gnostische evangeliën zijn geen geschiedkundige verslagen over het leven van Jezus, maar zijn wijdverspreide esoterie gedachten, omhuld door mysterie, waarbij historische gegevens zoals namen, plaatsen en gebeurtenissen, bewust werden verwijderd. Dit tot grote tegenstelling van de Evangeliën uit het Nieuwe Testament, die ontelbare geschiedkundige gebeurtenissen over Jezus leven, zijn onderricht en woorden, bevatten.
En wie bent u geneigd om het meest te geloven? Iemand die zegt: "hé, ik heb hier sommige geheime feiten die op een raadselachtige manier aan mij werden onthuld," of iemand die zegt: "Ik heb al de bewijsstukken en de geschiedenis bestudeerd. Hier is het. Nu is het aan u om uit te maken of deze waar zijn of niet." Hou deze vraag in gedachte en overweeg de volgende verklaringen: de eerste uit het gnostische evangelie van Thomas [110-150 nà Christus] en het tweede uit het Evangelie van Lucas uit het Nieuwe Testament [55-70 nà Christus]:
Dit zijn de verborgen feiten waarover de levende Jezus sprak en die Judas Thomas, de tweeling noteerde.
Velen hebben zich er al toe gezet het verhaal te doen van wat zich bij ons heeft voltrokken, aan de hand van de overlevering van de oorspronkelijke ooggetuigen die dienaar van het woord zijn geworden. Nu heb ook ik besloten alles van voren af aan nauwkeurig na te gaan en voor u, geachte Teofilus, ordelijk op schrift te stellen, zodat u zich kunt overtuigen van de betrouwbaarheid van de berichten die u hebt ontvangen [Lucas 1: 1-4]
Vindt u de bovenstaande open benadering van Lucas aanlokkelijk? En denkt u ook dat het de oorspronkelijke gebeurtenissen meer geloofwaardig benaderde? Zo ja, dat is dan ook wat de vroege kerk hierover dacht.
En de meeste geleerden sluiten zich aan met de mening van de vroege kerk dat het Nieuwe Testament de ware geschiedenis van Jezus is. Nieuw Testament geleerde, Raymond Brown, heeft over de gnostische evangeliën gezegd: "we leren niet één na te gaan nieuw feit over de geschiedkundige leer van Jezus en slechts een paar nieuwe zinnen die mogelijk van hem afkomstig zouden zijn."
Al hebben de gnostische geschriften dus indruk gemaakt op bepaalde geleerden, hun late datering en hun onbekende schrijvers, kunnen niet worden vergeleken met het Nieuwe Testament. Zon tegenstelling tussen het Nieuwe Testament en de gnostische geschriften is vernietigend voor zij die houden van samenzwerende theorieën. Nieuw Testament geschiedkundige, F.F. Bruce schreef: "Er is niemand uit alle oude literatuur van de wereld die niet kan genieten van de weelde van de goede tekstuele bekrachtiging van het Nieuwe Testament."
Vertaling: Chris De Bodt
Bron: Y-Jesus: The facts presented by scholars
30-05-1980
Onze Lieve Vrouw van het Welslagen: Historiek van het beeld
Onze Lieve Vrouw van het Welslagen: Historiek van het beeld
Madrid
Onze Lieve Vrouw van het Welslagen [Nuestra Señora del Buen Suceso] is een van de titels van de Heilige Maagd Maria. Deze benaming wordt gedeeld met talrijke beeltenissen over de hele wereld: een aantal beeltenissen in Spanje, een in Ecuador, en een in Parañaque City, een stad op het eiland Luzon in de Filipijnen (Ina ng Mabututing Pangyayari). Alle beeltenissen hebben een verschillende oorsprong en kennen hun mirakels, maar enkel te Quito was er een verschijning, aan Moeder Mariana de Jésus Torres.
Twee Spaanse broeders, Vader Gabriel de Fontaned en Guillermo de Rigosa reisden naar Rome om er de Paus te ontmoeten voor de goedkeuring van hun Orde der Miniemen of ook nog de Orde van Franciscus van Paola genoemd. Toen ze door de stad Traguera reisden, een stad in de Spaanse provincie Castellón in de regio Valencia, brak er een hevige storm los. De broeders baden voor Gods begeleiding en hulp. Spoedig merkten ze een raadselachtig licht op vanuit een grot in een steile rots. Ze gingen de grot binnen en ontdekten een mooi beeld van de Heilige Maagd met het Kindje Jezus in Haar armen. De sfeer was er heel vreemd: flikkerende lichten en bloemen met een buitengewone geur van aroma. De twee besloten om het beeld mee te nemen op hun weg, omdat niemand er het bezit van opeiste. Zij hoopten dat het beeld van de Heilige Moeder hen ging helpen in de goedkeuring van hun Orde.
Onze Lieve Vrouw van het Welslagen, Madrid
In Rome werden zij heel zenuwachtig omdat ze vreesden geen goedkeuring te verkrijgen. Toen Paus Paulus V het verhaal van hun reis hoorde, knielde hij voor het beeld en plaatste zijn borstkruis rond de hals van het beeld. Toen hij het beeld kuste en omhelsde, riep hij luidkeels: 'Kijk broeders! Zij glimlacht! Waarom glimlacht Zij zo? Welk welslagen beleefden jullie op deze reis! Er bestaat geen twijfel dat Onze Lieve Vrouw zich waardig heeft geacht om jullie te steunen in uw werk. Daarom kan het niet aan mij besteed zijn om tegen Haar te zijn. Dat al uw wensen een welslagen mogen kennen!"
Daarop zegende hij het beeld en noemde Haar Onze Lieve Vrouw van het Welslagen. Het beeld werd geplaatst in het Koninklijk hospitaal van Madrid. Hier werd het beroemd "wegens de talrijke genaden die door de Hemel door Haar werden verleend." In 1641 gaf Filips III het bevel tot de bouw van het Heiligdom van Puerta del Sol, waar het beeld werd geplaatst. Spoedig werd Onze Lieve Vrouw van het Welslagen heel geliefd en begon de verering zich te verspreiden. Daarop werd er een kopij gemaakt van het beeld en op verschillende plaatsen in Spanje getoond: Orduña, La Puebla de Gordon, Tudela en nog andere plaatsen.
Ecuador
Vijf religieuze zusters uit Spanje reisden van Spanje naar Quito te Ecuador om er een eerste klooster op te richten. Mariana de Hésus Torres, één van de jonge zusters, kreeg zelf verschijningen van de Heilige Moeder. Het was zij die vrijwillig haar leven opofferde voor de zonden van de twintigste eeuw. Zij kreeg ook de keuze om naar de Hemel te gaan of op de aarde te blijven. Het verlangen voor haar opoffering was te groot en zij besloot op de aarde te blijven.
Op 2 februari 1594, toen Maria aan het bidden was voor de Heilige Moeder, verscheen Zij terug aan haar en zei:
"Ik ben Maria van het Welslagen, die u met zon tedere liefde hebt aanroepen. Uw gebed heeft Mij heel veel bevallen. Uw geloof bracht Mij naar hier. Uw liefde heeft Mij uitgenodigd om u te bezoeken..."
Maria vertelde aan Mariana bepaalde voorspellingen voor de twintigste eeuw, in het bijzonder over het verval, de verdrukking en het niet voorhanden zijn van de sacramenten en ook over de crisis binnen de clerus.
Op 16 januari 1599 vroeg Onze Lieve Vrouw van het Welslagen om een beeld te maken naar haar gelijkenis en zei:
"...nu vraag ik u een beeld te maken voor de vertroosting en het behoud van mijn klooster en voor de gelovige zielen want er zal een grote verering komen voor mij, want ik ben de Koningin van de Hemel voor vele onder hen met een roeping ... Door dit beeld zal ik niet enkel dit klooster genegen zijn, maar eveneens de mensen van Quito en alle mensen over de hele wereld."
Onze Lieve Vrouw van het Welslagen vertelde nog aan Moeder Mariana dat dit beeld diende te worden gemaakt omwille van de volgende redenen:
"Ten eerste ... opdat de mensen er zich in de toekomst zouden van bewust zijn hoe machtig Ik ben om verzoening te verkrijgen voor de goddelijke gerechtigheid en genade en vergeving te bekomen voor elke zondaar die tot Mij komt met een berouwvol hart. Ik ben de Moeder van Genade en in Mij is er enkel goedheid en liefde. Ten tweede ... wanneer geestelijke verwarring of lichamelijk lijden iemand beklemt en bedreigt in een bodemloze zee te verdrinken, laat deze dan naar Mijn Heilige Beeld staren en Ik zal steeds bereid zijn om te luisteren naar hun smeekbeden en om hun lijden te verzachten. Zeg hen dat zij steeds moeten naar hun Moeder gaan met vertrouwen en liefde..."
Tien lange jaren heeft het geduurd eer Moeder Mariana tevreden was met het uiteindelijke beeld. Ook ondervond ze vele moeilijkheden om het te laten maken. Eén ervan was de angst voor afgoderij door de indianen en een ander was de persoonlijke angst van Moeder Mariana om niet te worden geloofd en het lot van het klooster op het spel te zetten. Er was reeds een oproer geweest door ontrouwe en opstandige zusters die andere zusters tegen haar en de andere trouwe zusters opzetten. Deze zuster stond gekend als "La Capitina [de kapitein]" en was, omwille van haar slechte daden, zeker bestemd voor de hel. Moeder Mariana werd door Maria ingelicht over het gruwelijke eeuwige lot van de zuster. Toch besloot zij om deze ziel voor de eeuwige verdoemenis te redden en de enige oplossing die aan Moeder Mariana werd gegeven was dat zijzelf het lijden en de straffen van de hel, die deze zuster te wachten stond, op haar moest nemen. Dit lijden moest zij gedurende vijf jaar ondergaan. Moeder Mariana had ingestemd met de straf. Zij was het voorbeeld van deugdzaamheid gedurende deze tijd en niemand, buiten haar biechtvader, was op de hoogte van de kwellingen die zij ondertussen moest doorstaan. Maar het uiteindelijke resultaat werd bereikt, want "La Capitana" was ondertussen tot inkeer gekomen en leefde de rest van haar jaren in berouw voor de zonden die ze had begaan.
In het jaar 1610 vroeg zij de toelating aan de Bisschop om het beeld te mogen laten maken. Deze stemde hiermee onmiddellijk in. Het beeld van Onze Lieve Vrouw van het Welslagen werd gemaakt door Francisco del Castillo. Hij werd gekozen omdat hij zo goed was in zijn vak en omdat hij een diepe verering had voor de Heilige Moeder. Hij werkte lang en hard aan het beeld. Toen hij aan de laatste verflaag bezig was, ging hij op zoek naar de kleur die het best bij het gelaat van de Maagd Maria en het Kindje Jezus zou passen.
Ondertussen gingen Moeder Mariana en de overige zusters naar het koor om er de belofte van Onze Lieve Vrouw af te smeken. Later werd Moeder Mariana alleen achtergelaten toen plots Onze Lieve Vrouw van het Welslagen, samen met de Aarstengels Michael, Gabriël en Rafaël en de Heilige Franciscus van Assisi, aan haar verschenen. De Aartsengels maakten een diepe buiging voor Maria en zongen een gebed:
"Gezegend zijt Gij, Maria, meest heilige dochter van God de Vader." (Sint Michaël) "Gezegend zijt Gij, Maria, meest Heilige Moeder van God de Zoon." (Sint Gabriël) "Gezegend zijt Gij, Maria, meest zuivere echtgenote van de Heilige Geest." (Sint Rafaël) "Gezegend zijt Gij, Maria, meest heilige tempel en heiligdom van de Meest Heilige Drievuldigheid." (de drie Aartsengelen).
Onze Lieve Vrouw van het Welslagen, Quito
Hierop was het beeld voltooid. Het was alsof Maria in het beeld zelf wandelde. Onze Lieve Vrouw van het Welslagen begon het "Magnificat" te zingen. Dit gebeurde om drie uur tijdens de nacht van 16 januari 1611. Op die dag plaatste zij het beeld boven haar zitbank en dit op het eigen verzoek van Maria, als een teken voor allen dat zij regeerde en waakte over het klooster. Toen de overige zusters zich opnieuw bij haar voegden zagen zij het veranderd beeld, omgeven door een hemels licht.
Het beeld van Onze Lieve Vrouw van het Welslagen werd gezegend op 2 februari 1611. Op die dag werd het, op Marias eigen verzoek, geplaatst boven de abdiszetel en dit als een teken dat Zij het was die het klooster leidde en er over waakte. Haar officiële titel is dan ook "Onze Lieve Vrouw van het Welslagen der Zuivering."
Ecuador (vervolg)
"Geliefde dochter van Mijn Hart. Op mijn linkerarm draag ik mijn allerheiligste zoon, terwijl ik de scepter in de rechterhand houd. Ik ben gekomen om u goed nieuws te brengen: over tien maanden en tien dagen zult Gij uw ogen sluiten voor het aardse licht en deze wereld om ze te openen in de helderheid van het altijddurende licht. Ik ga u vijf redenen opsommen waarom het licht uitdooft:
De eerste reden waarom de lamp uitging was, omdat er op het einde van de negentiende en tijdens de twintigste eeuw, dwaalleren zich overal zullen voordoen: Wanneer de dwaalleren zich zullen verspreiden en overheersen, zal het dierbare Licht van het Geloof worden gedoofd in de zielen door het algemene verval van gewoonten en zeden.
De tweede reden is dat de geloofsgemeenschappen bijna zullen verlaten zijn en zelfs worden beïnvloed door slechte gewoonten en valse vereringen. Als een direct gevolg ervan zullen vele roepingen verloren gaan en zullen de gelovige zielen voortdurend een langzaam martelaarschap ondergaan en in het geheim wenen voor het inkorten van deze tijden.
De derde reden waarom de lamp uitdooft is omdat er tijdens deze eeuw een wereldwijde opstand tegen de waarden van de kuisheid en reinheid de vernietiging van de jeugd tot gevolg zal hebben. Onze Lieve Vrouw van het Welslagen bevestigde dat er bijna geen maagdelijke zielen meer zullen zijn op deze wereld.
De vierde reden is om aan te tonen hoe de vrijzinnige en andere sekten zon grote invloed zullen hebben op de gemeenschap en de kerk. Tijdens deze ongelukkige tijdens zal het kwade de kinderlijke onschuld bevangen en zo zullen de roepingen tot het priesterschap verloren gaan, wat een ware ramp tot gevolg zal hebben. Toch zouden er nog goede en gelovige zielen overblijven die bereid zijn tot lijden voor de redding van de zielen en de ondersteuning van de Katholieke Kerk. Tijdens deze tijd zullen de gelovigen veel laten vallen om begeerd te worden omdat de priesters onvoorzichtig zullen worden in hun heilige plichten. Door een gebrek van hun goddelijke begrip zullen ze van de weg, die God voor het priesterschap heeft getekend, afdwalen en zullen zij gehecht worden aan weelde en rijkdom, die zij uitermate zullen willen bekomen. Hoe zal de Kerk leiden tijdens deze donkere nacht! Door het gebrek aan een kerkvorst en Vader die hen leidt met een ouderlijke liefde, beminnelijkheid, sterkte, wijsheid en voorzichtigheid, zullen vele priesters hun vitaliteit verliezen, waardoor ze vele zielen in gevaar zullen brengen. De arme priesterlijke zielen die zullen weerstaan zullen een groot lijden doorstaan want tegen hen zullen de goddelozen een vreselijke oorlog voeren en ze zullen hen overweldigen met beschimpingen, belasteringen en pesterijen opdat ze hun goddelijke opdracht zouden laten varen. Maar zoals vuurzuilen zullen ze onwankelbaar blijven en iedereen laten kennismaken met de geest van nederigheid en opoffering die hen zal worden toegekend door de onbegrensde verdiensten van Jezus die hen zal liefhebben tot in de binnenste vezels van Zijn Meest Heilige en Tedere Hart. De gelovige mensen zullen de Heer smeken om deze verdorven tijden te beëindigen.
De vijfde reden waarom de lamp doofde is omwille van zij die in deze tijden wel de geldelijke middelen zullen bezitten, maar niets zullen doen om de Kerk te willen steunen. Omwille van hun onverschilligheid tegenover God en Zijn Kerk, zullen ze toelaten dat het kwade schijnbaar overwint.
Na het aanzien van deze visioenen stortte Moeder Mariana volledig in en bleef gedurende twee dagen totaal onbewust. De dokter had haar bijna dood verklaard, maar ze herstelde en herwon haar gezondheid. Moeder Mariana de Jesus Torres was een zuster van de congregatie van de Conceptionisten. Zij leefde van 1563 tot 1635 in de hoofdstad Quito van Ecuador in Zuid-Amerika. Zij kreeg talrijke hemelse mededelingen en zij leed veel als een slachtofferziel. Zij aanvaardde vol liefde ongewone offers en kastijdingen die haar, met haar toestemming, door Jezus werden opgelegd.
Moeder Mariana maakte in opdracht van haar oversten een geschreven verslag van haar belevenissen, dat door de plaatselijke bisschop, die haar goed kende, werd goedgekeurd.
Quito
Quito is de hoofdstad van het Zuid-Amerikaanse land Ecuador. De stad ligt 2850 meter boven zeeniveau, in een bekken aan de voet van de vulkaan Pichincha (4787 meter). Bij de bevolking is het indiaanse (Inca) element sterk vertegenwoordigd. De stad heeft in het oude centrum haar oude karakter goed bewaard: steil oplopende, nauwe straten.
Behalve universiteitsstad is Quito ook de zetel van een aartsbisschop. In het verleden was de stad het middelpunt van de staat Kara, die tot de verovering door de Spanjaarden in 1532 tot het Incarijk behoorde.
Vlak voor het Tweede Vaticaans Concilie, in 1961, telde Quito (zetel van het aartsbisdom) 710.000 inwoners waarvan er 705.000 katholiek waren, 80 parochies en 364 priesters.
De missionering begon in 1534 door de Franciscanen, daarna kwamen de Dominicanen en later waren ook de Jezuïeten van de partij. Het Concordaat van 1862 onder president Garcia Moreno, gaf de Kerk grote invloed. Na de moord op Moreno in 1875 namen liberalen de macht over. Ruim vijfentwintig jaar later kwam het tot een scheiding van Kerk en staat. De liberalen wilden de invloed van de R.K. Kerk sterk terug dringen en slaagden daar zeer goed in. Na het laatste concilie worden door protestanten veel 'bekeerlingen' gemaakt.
Met name de aanhang van de Christian and Missionary Alliance (oorspronkelijk uit de U.S.A. afkomstig) en de zevendedagsadventisten groeit de laatste decennia sterk. Van belang is ook de World Radio Missionary Fellowship die bij Quito een eigen zendstation heeft, 'De stem van de Andes'.
Filippijnen
Parañaque City, Filippijnen
De geschiedenis van Onze Lieve Vrouw van het Welslagen van Parañaque City is gebaseerd op de geschriften van Vader Nicolas de San Pedro, de plaatsvervanger van de Sint Andreas Parochie.
Augustijnen gaven het beeld van Spanje als een geschenk naar van de Koning aan de bekeerde Filippijnen. De Augustijnen verbleven in Palanyag (Parañaque City) en bouwden de Heilige Andreas Parochie in 1580, hetzelfde jaar dat het beeld werd geschonken. Toen een arme inwoner, Catig, zag dat het beeld, ondanks alles wat het al doorstaan had, nog onaangeroerd en met stof bedekt was, meldde hij dit aan de kerkmeester. Daarop nam hij het mee naar zijn kleine huis, om Maria te vereren.
Onze Lieve Vrouw van het Welslagen, Parañaque City
Toen Catig stervend was, riepen zijn buren om Vader Juan de Guevarra voor de laatste sacramenten. Tijdens het toedienen van deze laatste sacramenten zag Vader Guevarra het mooie beeld naast het bed en vroeg om het te mogen kopen. Aanvankelijk weigerde Catig, maar veranderde van mening omdat hij wist dat Zij door het volk zou worden vereerd. Vader Guevarra nam het beeld en plaatste het in zijn cel na de dood van Catig.
Daar gebeurde er een groot mirakel waarbij een raadselachtig licht uitging van het beeld en Vader Guevarra ook hemelse hymnen hoorde. Hij kwam tot het besluit dat het beeld miraculeus was.
Verheerlijking op het altaar
Vader Guevarra bracht de overste van de Augustijnen, Vader Alonzo de Mentrida, van het mirakel op de hoogte. Toen hij de woorden van de broeder hoorde, gaf hij het bevel om het beeld op het altaar van de Heilige Andreas Parochie te plaatsen. Op 10 augustus 1625 werd er een grote processie gehouden en werd Onze Lieve Vrouw van het Welslagen opnieuw op het altaar geplaatst.
De mensen van Palanyag kwamen bijeen en stemden voor Haar titel. Ieder schreef een favoriete benaming op een stuk papier, waarop deze in een doos werden verzameld door een achtjarige jongen. De benaming "Buen Suceso" werd zes maal vernoemd en behaalde het.
De eerste feestdag werd gehouden op 26 november 1626 door kardinaal Miguel Garcia Serrano en enkele officiële genodigden uit Manilla. Er wordt gezegd dat Kardinaal Serrano als eerste een noveen opstelde en het altaar liet herbouwen. Daarop werd een andere feest gehouden op 22 februari 1627 met een enorme massa aanwezigen uit alle streken van het land.
Bekroning
De bekroning als "Patrones van Parañaque City" gebeurde op 8 september 2000, dezelfde dag van in de Kerk de geboorte van Maria wordt gevierd. Velen waren aanwezig: parochianen, afgevaardigen van de regering en Gloria Macapagal-Arroyo, die later president van de Filippijnen werd. Nadat Onze Lieve Vrouw was gekroond, riepen de mensen "Viva La Virgen" Na de mis werd er een processie gehouden waarin het beeld werd gedragen. Thans is ze ook de patrones van het nieuwe bisdom van Parañaque City.
Feestdag
In Ecuador en Spanje wordt de feestdag van Onze Lieve Vrouw van het Welslagen gevierd op 2 februari, de dag dat Zij aan Moeder Mariana verscheen, samen met de aartsengelen en Franciscus van Assisi. In Parañaque City viel de feestdag oorspronkelijk op 29 november, maar Mgr. Manuel Gabriel verplaatste de feestdag naar 10 Augustus, toen het beeld op het altaar werd geplaatst.
Vertaling: Chris De Bodt
29-05-1980
Al uw antwoorden over de evolutie. Zoektocht 9: Onthult de Schepping een Ontwerper?
Zoektocht 9: Onthult de Schepping een Ontwerper?
Het universum duidt niet alleen op het bestaan van een ontwerper, maar geeft ook aanduidingen over hoe die er uit ziet. In de film Contact speelt Jodi Foster de rol van Ellie Arroway, een mooie jonge wetenschapster die een obsessie heeft voor het zoeken van intelligent leven op andere planeten. Als Ellie op een dag de radiotransmissies uit de ruimte beluistert, krijgt ze een gecodeerde boodschap op haar computerscherm. De verbaasde Ellie beseft dat intelligente wezens uit een ander melkwegstelsel met onze Aarde hebben gecommuniceerd.
Na het ontcijferen van de instructies ontdekken Ellie en haar collegas de versleutelde blauwdruk voor een geavanceerd ruimtetuig dat hen naar een ver melkwegstelsel zal voeren, miljoenen lichtjaren weg van de Aarde. Eens het ruimtetuig gebouwd is, wordt Ellie gekozen als de enige passagier.
Hoewel Ellies vriend protesteert, wordt haar liefde voor hem overstegen door haar passie om betekenis te geven aan haar leven. Ellie verklaart hem de reden waarom ze hem verlaat: "Ik heb naar iets gezocht, een reden waarom we hier zijn. Wat doen we hier? Wie zijn we?"
Ellie spreekt in naam van velen onder ons die zich vragen stellen over het leven. Wie zijn we, een waarom zijn we hier?
Heeft de wetenschap met haar nieuwe ontdekkingen in het verre heelal en binnen de moleculaire wereld een punt bereikt waarop ze een licht kan werpen op zon diepgaande vragen? Er is nog nooit zon opwindende periode geweest in de geschiedenis van de wetenschap. Wat betekenen de fijnafstelling van de kosmos en de gecompliceerdheid van DNA voor ons?
Het voorkomen van ontwerp toegeven
Ingevolge recente ontdekkingen werden veel vooraanstaande wetenschappers uitgedaagd op gebied van hun materialistische vooronderstellingen. Eén van hen, Sir Fred Hoyle, was een wereldvermaarde astronoom en stichter van het Institute of Astronomy in Cambridge.
Hoewel Hoyle agnosticus bleef, merkte de briljante astronoom op: "Wanneer men de feiten met gezond verstand interpreteert kan men beweren dat een superintelligent wezen met natuurkunde, scheikunde en biologie heeft gespeeld."
Hoyle is niet de enige. Andere grote wetenschappers hebben het over het onmogelijk te negeren bewijs voor ontwerp in het universummaar weigeren de vraag te stellen wie dit alles gepland heeft, of de reden van bestaan van het universum te onderzoeken. Stephen Hawking geeft de terughoudendheid van wetenschappers om vragen over onze oorsprong te onderzoeken toe: "Er zijn waarschijnlijk religieuze aspecten. Maar ik denk dat de meeste wetenschappers verkiezen om de religieuze kant ervan te ontwijken."
Er zijn echter wetenschappers die niets ontwijken en diepzinnige vragen stellen : Waarom is het leven zo fijn afgesteld voor het leven? Heeft een ontwerper zijn vingerafdrukken achtergelaten? Waarom zijn we hier?
Diepzinnigere vragen stellen
Hoewel Hawking een religieuze discussie probeert te vermijden, vraagt hij zich af: "Wat is het dat voor hete hangijzers zorgt bij dit probleem en een universum ontwerpt dat zij moeten beschrijven?" De gebruikelijke wetenschappelijke benadering door middel van een wiskundig model kan de vragen niet beantwoorden waarom er een universum moet zijn dat het model kan beschrijven.
Tot nu toe zijn de meeste wetenschappers te druk bezig geweest met de ontwikkeling van nieuwe theorieën om te beschrijven wat het universum is, in plaats van zich af te vragen waarom. Anderzijds konden de filosofen, wiens taak het is om te vragen waarom, de vooruitgang van de wetenschappelijke theorieën niet bijbenen.
Hier opent Hawking een nieuw territorium voor wetenschappers. Sinds Copernicus, en vooral na Darwin, had het materialisme de plak gezwaaid in de wetenschap. Elke verwijzing naar God werd weggelachen en had geen plaats in ons materialistisch universum. Maar nu zijn het wetenschappers zelf die de discussie over een intelligent ontwerper op gang brengen.
Theoretisch astrofysicus George Greenstein stelt zich in zijn boek Symbiotic Universe (Symbiotisch Universum) de vraag: "Is het mogelijk dat we plots, zonder het te willen, op wetenschappelijk bewijs gestoten zijn voor het bestaan van een Opperwezen? Was het God die de kosmos voor ons heeft gemaakt?"
Greenstein is een verlichte geest in zijn vak; hij is professor in de sterrenkunde aan het Amherst College en winnaar van de Phi Beta Kappa Onderscheiding voor Wetenschap. Dit is niet de eerste de beste die met de handen in het haar zit omwille van de complexiteit van alles of alles wat hij niet kan begrijpen aan God toewijst.
Wat voor een ontwerper?
Als vooraanstaande wetenschappers zoals Greenstein het bij het rechte eind hebben met hun conclusies dat er een ontwerper bestaat, zijn er dan zaken m.b.t. zijn aard die kunnen afgeleid worden uit de observaties van het universum? Waarom schiep hij ons? Heeft hij aanwijzingen achtergelaten over ons doel hier op Aarde? Hoewel deze vragen verder reiken dan de wetenschap, tot in het rijk van de theologie, werden ze gesteld in het kader van nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen.
Dus als een ontwerper aanwijzingen naar zichzelf heeft achtergelaten, waar moeten we ze gaan zoeken? Om onze zoektocht te beginnen moeten we ons universum onderzoeken om te zien of hij zijn vingerafdrukken heeft achtergelaten. Net zoals de schilderijen van Het Laatste Avondmaal en de Mona Lisa ons iets over hun kunstenaar, Leonardo Da Vinci, vertellen en zoals Beethovens Vijfde Symphonie aanduidingen geeft over de componist, zouden we aanwijzingen over een ontwerper moeten kunnen waarnemen door het universum te observeren.
Hoewel wetenschappelijk bewijs ons slechts een gedeeltelijk beeld geeft over hoe een ontwerper zou kunnen zijn, onthult het universum toch een aantal inzichtelijke aanwijzigen over zijn aard.
De volgende karakteristieken lijken tevoorschijn te komen:
de doelgerichte ontwerper
de machtige ontwerper
de superintelligente ontwerper
de persoonlijke ontwerper
Toen wetenschappers de opvallend fijne afstelling van het universum ontdekten, beweerden velen dat er een achterliggende doelstelling moest zijn. Paul Davies, één van de vooraanstaande theoretisch natuurkundigen in de wereld, schrijft: "Als het universum door God geschapen werd, dan moet het een reden hebben".
Wiskundige Roger Penrose die samen met Hawking bewijs vond voor het begin der tijden deelt zijn inzichten met ons: "Ik zou durven zeggen dat het universum, in een zekere zin, een doel heeft. Het kwam er niet bij toeval. Sommige mensen denken dat het universum er gewoon is, alsof het gewoon allemaal steek houdt, en dat wij hier heel toevallig zijn. Ik denk niet dat dit een bruikbare manier is om naar het universum te kijken. Ik denk dat het iets diepers inhoudt waarvan we op dit moment nog niet het flauwste vermoeden hebben."
Penrose leidt af dat het fijn afstellen van fysische constanten voor het bestaan van de mens zo onwaarschijnlijk is dat het met opzet gepland moet geweest zijn. En daaruit volgt dat eender wie het universum opzettelijk gecreëerd heeft een doel had, waar wij deel van uitmaken. In zijn boek Superforce schrijft Davies: "De wetten waardoor het universum in staat was om spontaan te ontstaan lijken zelf het product van een uiterst ingenieus ontwerp. Als natuurkunde het product van ontwerp is, moet het universum een doel hebben en het bewijs van de moderne natuurkunde toont mij duidelijk dat wij deel uitmaken van dat doel."
Als de fijne afstelling van het universum duidelijk op een doel wijst, blijkt de kracht ervan heel duidelijk uit nieuwe ontdekkingen die door Hubble en andere krachtige telescopen mogelijk gemaakt werden:
Zwarte gaten hebben zon krachtige zwaartekracht dat zelfs het licht er niet kan ontsnappen. Grote zwarte gaten slokken sterren die op onze zon lijken op alsof het lekkere hapjes zijn.
Supernova-uitbarstingen zijn zo krachtig dat ze de felheid evenaren van een volledig sterrenstelsel met 100 miljard zonnen. De resulterende neutronenster heeft zon dichte massa dat één koffielepel ervan hier op aarde een miljard ton zou wegen!
Quasars genereren zoveel energie als 100 sterrenstelsels, schijnen met een intensiteit van een triljoen zonnen, en bereiken temperaturen van een paar miljoenen graden.
Explosies van gammastralen hebben de kracht van 10 miljard miljard zonnen. Eén enkele explosie kan het leven op Aarde in een paar milliseconden vernietigen.
De kracht van grote aardbevingen en thermonucleaire explosies zijn zo goed als verwaarloosbaar in vergelijking met de kracht van zwarte gaten, gammastralen, of quasars. En de kracht van deze laatste zijn miniscuul in vergelijking met de kracht die nodig was bij het begin van het universum. Wetenschappers zijn niet alleen verbaasd over de kracht in de kosmos, ze zijn nog meer verbaasd over de kracht die nodig was om alles te creëren en te regelen.
Wetenschappers hebben ook veel ontzag voor het ongelooflijke genie achter het universum. Het misschien grootste genie in de geschiedenis van de wetenschap, Albert Einstein, erkent dat het genie achter het universum een superintelligentie van zon superioriteit is dat in vergelijking alle denken en doen van menselijke wezens slechts een volkomen onbetekende weerspiegeling is.
Misschien zal het onderzoek naar DNA leiden tot de ontdekking van manieren om de menselijke intelligentie te vergroten of supercomputers te ontwikkelen die veel geavanceerder zijn dan Deep Blue, de IBM computer die schaakgrootmeester Gary Kasparov versloeg in een schaakpartij. Maar zoals Einstein al opmerkte kunnen we het menselijke genie niet vergelijken met de intelligentie van diegene die het ontwerpen heeft, tesamen met het universum en de natuurwetten, quantum-mechanica en de complexiteit van DNA.
Astronoom Hugh Ross verklaart dat het onmogelijk is een grens op te leggen aan noch de kracht, noch de intelligentie van een allesoverheersende Schepper. Dat komt omdat de Schepper niet begrensd werd door de beperking van onze vierdimensionale wereld, waaronder de tijd.
Denk even aan een wezen dat buiten de tijd en de beperkingen van zwaartekracht en andere natuurkrachten bestaat. Onze natuurwetten zouden er geen kracht over hebben omdat het er volledige controle zou over hebben. En, buiten de tijd staande, zou het alles weten over het verleden, heden en toekomst.
Maar is de Schepper van het universum slechts een energiebron zoals een microgolf, of is hij een persoon zoals wij? Verkeert hij in hogere sferen en heeft hij geen verwanten zoals De Kracht in Star Wars? Als dat zo is, hoe kon een onpersoonlijke kracht in staat zijn om persoonlijke en verwante wezen te maken? Deze vraag is een raadsel voor zowel wetenschappers als filosofen.
In de film Contact ontdekt Ellie Arroway zogezegd het doel waar ze naar op zoek was, maar niet door een persoonlijke schepper. Na haar ontmoeting met een geavanceerde beschaving vertelt Ellie haar christelijke vriend Palmer: "Het verhaal dat ik je ga vertellen gaat niet echt over Bestraffing en Beloning. Er wordt niets gezegd over Jezus. Een deel van de boodschap die ik kreeg is dat we niet het hoofddoel waren van de kosmos."
Ellie gaat verder: "Het universum werd geschapen met een bedoeling. In welk sterrenstelsel je ook zit, neem de omtrek van een cirkel, deel hem door de diameter, neem een zo exact mogelijke precisie, en je ontdekt een andere cirkel, kilometers verwijderd van de decimale komma. Daar zouden belangrijkere boodschappen zitten. Het maakt niet uit hoe je er uit ziet, of waarvan je gemaakt bent, of waar je vandaan komt. Als je maar in dit universum leeft en een bescheiden talent voor wiskunde hebt, vroeger of later zal je het vinden." Sagan beëindigt zijn boek met de boodschap: "Ze had gevonden wat ze zocht."
Is het mogelijk dat een niet-persoonlijke, wiskundige kracht zoals die van de cirkels van Ellie achter alles in de kosmos zit? In zijn boek The Kalam Cosmological Argument beweert Dr. William Lane Craig van niet. Hij stelt dat een begin van het universum het bewijs is dat de Schepper een persoon is. Craig somt de mogelijkheden op:
Het universum had ofwel (a) een begin of (b) geen begin
Als het een begin had, was het begin ofwel (a) veroorzaakt of (b) niet veroorzaakt
Als het veroorzaakt werd, was de oorzaak ofwel (a) persoonlijk of (b) niet persoonlijk
Dus, vermits het bewijs duidelijk wijst naar een universum dat een oorzaak had, is het logische gevolg dat de oorzaak persoonlijk was. Volgens Craig waren intelligentie, intentie en kracht nodig in de daad van de schepping. Als we aan een schilderij zoals de Mona Lisa denken, zien we dezelfde kenmerken. Leonardo Da Vinci had intelligentie, intentie, en kracht nodig om het beeld te schilderen dat hij wou tonen. Deze eigenschappen duiden erop dat Da Vinci een persoon was, en niet één of andere kracht.
Filosoof Francis Schaeffer bevestigt dit door te beweren: "Niemand heeft ooit aangetoond hoe een niet-persoonlijk wezen de vereiste complexiteit van het universum aan de dag kan leggen, om nog maar te zwijgen over de persoonlijkheid van de mens."
Heeft de ontwerper gesproken?
Ondanks deze argumenten voor een persoonlijke schepper, blijven materialisten onovertuigd. Ze hebben het over een koud, ongevoelig universum dat ontstaan is door niet gestuurde krachten die gedurende ontelbare tijd willekeurig actief waren. Ze geloven in een universum zonder doel. Maar nieuw en opzienbarend bewijs lijkt hun scepticisme uit te dagen.
In The Privileged Planet [De Bevoorrechtte Planeet] onthullen theoloog Jay Richards en astronoom Guillermo Gonzalez een verbluffend feit: De Aarde bevind zich op een optimale locatie voor wetenschappelijke observatie van ons universum.
Met andere woorden, als de Aarde zich in een andere positie in ons zonnestelsel of sterrenstelsel had bevonden, of zelfs in een ander sterrenstelsel, zouden we s nachts misschien een sterrenloze hemel te zien krijgen. Of de hemel zou zo verlicht kunnen zijn dat we de ene ster niet van de andere zouden kunnen onderscheiden. Als we niet deze optimale positie hadden, zouden veel van de ontdekkingen over ons universum onmogelijk geweest zijn.
Stelt u zichzelf voor in een grote kamer met veel stoelen en één piepklein venstertje dat uitkijkt op de ruimte. Vanop de voorste rij stoelen kan men naar buiten kijken, maar wie op de andere stoelen zit kan dat niet. De positie van de Aarde in het universum is zoals de voorste rij stoelen. We zitten niet op de voorste rij in het universum omdat alles fijn afgesteld is, maar het lijkt alsof die plaats ons met opzet gegeven werd. Richards en Gonzalez besluiten dat er een ontwerper is die wil dat we zijn universum kennen en begrijpen.
Velen kunnen zich nu de vraag stellen: "En dan? Hoe heeft dit een impact op mijn leven?" De voor de hand liggende volgende vraag is, heeft een persoonlijk ontwerper ons een manier gegeven om de dingen beter te begrijpen? En zo ja, waar moeten we zoeken om meer te ontdekken over zijn aard, en wat hij over ons doel gezegd heeft?
Agnosticus George Smoot heeft opgemerkt dat er een duidelijke overeenkomst bestaat tussen de oerknal en het christelijke onderricht dat alles uit het niets geschapen werd. Maar Smoot gaat niet verder in zijn verwijzing naar de Christelijke God, maar laat het over aan de theologen.
Theologie maakt, zoals filosofie of wetenschap, logische gevolgtrekkingen. In dit geval, logische gevolgtrekkingen over de aard van God. Dus wat kunnen we logisch afleiden uit wat de wetenschap ons over God gezegd heeft? Vermits we wetenschappelijk en logisch bewijs gezien hebben dat de Schepper van het universum doelgericht, krachtig, superintelligent en persoonlijk is, zou hij zeker ons verlangen begrijpen om meer te weten te komen over hem en zijn doel van onze schepping.
Een schepper die ons met opzet gemaakt heeft met ons bewustzijn, persoonlijkheid, en de mogelijkheid om te communiceren, zou met ons kunnen communiceren als hij dat zou willen. Net zoals SETI de diepe ruimte afzoekt naar boodschappen van intelligente wezens in andere sterrenstelsels, zo zouden wij kunnen veronderstellen dat een persoonlijke schepper ons een boodschap gegeven heeft die we kunnen begrijpen. Van alle schepsels op Aarde zijn de mensen de enige die in staat zijn om gegronde ideeën te kunnen overbrengen, en dat doen we door geschreven en gesproken taal.
Hoewel onze korte poging om het universum te begrijpen onmogelijk elke godsdienst en diens God kan beschouwen, verdient Smoots bewering van een overeenkomst tussen het wetenschappelijk bewijs voor een begin en het Christelijke onderricht van de schepping een diepgaander onderzoek.
The Joods-Christelijke Bijbel stelt een God voor die doelgericht, krachtig, superintelligent en persoonlijk is. Hij spreekt over zijn God als een oneindige, eeuwige Schepper, die op zn eentje alles wat bestaat uit het niets creëerde. Hoewel Hij voorgesteld wordt als een te vrezen God van wet en orde, wordt Hij ook getoond als God van liefde die ons schiep voor een relatie met Zichzelf.
Misschien moeten we het hier bij laten. Maar we kunnen niet weerstaan om onze logica een stapje verder te drijven. Als God hier werkelijk was, en Hij zichzelf door de wetenschap en zelfs door het geschreven woord aan ons onthulde, zou dat volstaan? Zou dat de hoogste rangorde van medeleven en communicatie aantonen? Wij zijn overtuigd van niet.
Als je echt van iemand houdt volstaat het niet om die persoon eens per maand een e-mail te sturen. Als je er echt om geeft zou je vroeger of later geneigd zijn om eens een bezoekje te brengen, jezelf laten zien en een deel uitmaken van zijn of haar leven.
We eindigen door te beweren dat God dat daadwerkelijk gedaan heeft: zichzelf laten zien. Hier laten we natuurkunde, scheikunde en biologie voor wat ze zijn, en kijken naar de geschiedenis, een domein van menselijk onderzoek dat ook kennis over de echte wereld kan opleveren.
Als we de geschiedenis van de mensheid onderzoeken, is er dan enig bewijs dat een ontwerper ons een bezoekje gebracht heeft? Is het mogelijk dat God, in menselijke vorm, de Aarde bezocht heeft? Velen lachen met dit idee en halen ontelbare oeroude mythes en legenden aan die verhalen vertellen over bovenmenselijke goden die de Aarde bezoeken. Maar, als de Schepper ons een bezoekje gebracht heeft zouden we niet op zoek zijn naar een mythe, maar een echt persoon die de geschiedenis veranderd heeft.
De geschiedenis vertelt over de daden van veel grootse mensen, maar slechts één persoon heeft daadwerkelijk de geschiedenis veranderd. Yale-historicus Jaroslav Pelikaan onthult ons zijn naam: "Jezus van Nazareth is al twintig eeuwen de overheersende figuur in de geschiedenis van de westerse cultuur." Toen de grootse wereldhistoricus H.G. Wells gevraagd werd welke persoon de grootste invloed op de wereldgeschiedenis had, antwoordde hij : "Op de eerste plaats, Jezus."
Maar historische invloed is slechts één eigenschap van het unieke karakter van Jezus. Er zijn nog andere redenen die de moeite lonen om deze man van naderbij te bekijken. Zijn leven, zijn wonderen, en zijn beweringen overtuigden zijn volgelingen ervan dat hij meer was dan zomaar een man. Ze lieten een schriftelijke getuigenis achter dat het Jezus was die de sterren in de ruimte plaatste, de wetten van het universum instelde, en u en mij schiep.
Maar werden ze misleid? Of zou het volledige verhaal over Jezus een samenzwering geweest zijn zoals de film The Da Vinci Code beweert? Was Jezus Christus slechts een groots man die later door de Romeinse keizer Constantijn en de vierde-eeuwse kerk verafgood werd? Of zijn de geschreven verhalen in Het Nieuwe Testament juist? Viel de Schepper daadwerkelijk even binnen om ons een bezoekje te brengen?
Deze belangrijke vragen over deze fascinerende persoon zijn het onderwerp van een ander onderzoek: Y-Jesus. Hier onderzoeken we bewijzen buiten de Bijbel en traditie om het mysterie van de echte identiteit van Jezus trachten op te lossen. En als hij echt is wie hij beweerde te zijn, willen we weten wat hij zei over u en mij en ons doel in het universum.
Als we onze plaats op deze afgelegen planeet in een universum van tien miljard triljoen sterren beschouwen, komen we terug bij de vraag : zijn wij te wijten aan toeval of zijn we speciaal?
Volgens materialist Stephen Jay Gould mogen we van geluk spreken dat we leven: "het prachtige ongeval als resultaat van 60 triljoen toevallige gebeurtenissen." Maar in het onderzoek naar het universum door vooraanstaande wetenschappers begint er zich een ander beeld te vormen. Veel van deze wetenschappers zijn ervan overtuigd dat we een goddelijk ontwerp zijn, het doelgerichte werk van een krachtig, superintelligent, doelgericht ontwerper. Als dat zo is, dan zijn we speciaal.
Vertaling: Mario Lossie
Bron: Y-Origins: The facts presented by scholars
28-05-1980
Medjugorje: Vragen en Antwoorden
Medjugorje: Vragen en Antwoorden
1. Vraag: Op welk tijdstip vinden de verschijningen plaats?
Antwoord:
Dagelijkse verschijningen [Vicka Ivankovic, Ivan Dragicevic, Marija Pavloci-Lunetti]
Onze Lieve Vrouw verschijnt gebruikelijk om 17.40 uur bij Haar dagelijkse verschijningen. In bepaalde gevallen, of bij reizen kan Onze Lieve Vrouw op een ander tijdstip verschijnen.
Mirjana Dragicevic-Soldo
De verschijning aan Mirjana Dragicevic, op de tweede dag van elke maand, vindt plaats rond 9 uur. De jaarlijkse verschijning aan Mirjana op haar verjaardag, 18 maart, vindt plaats rond 14 uur.
Ivan Dragicevic en zijn gebedsgroep
Bij Ivan Dragicevic met zijn gebedsgroep, op maandag en vrijdag, gebeuren de verschijningen rond 22 uur.
Jakov Colo
De jaarlijkse verschijning aan Jakov Colo, op 25 december, vindt gebruikelijk plaats tussen 15 en 16 uur.
Ivanka Ivankovic-Elez
Bij de jaarlijkse verschijning aan Ivanka Ivankovic-Elez, op 25 juni, de verjaardag van de Verschijningen te Medjugorje, heeft Ivanka nog nooit het tijdstip vermeld.
2. Vraag: Verschijnt Onze Lieve Vrouw meer dan eens per dag?
Antwoord:
Er zijn dagen dat Onze Lieve Vrouw meer dan eens verschijnt. Dit is onder meer het geval bij Ivan Dragicevic, wanneer hij zijn aparte verschijning krijgt en daarenboven op maandag en vrijdag nog een verschijning krijgt, wanneer hij met zijn gebedsgroep is. Maar er zijn meerdere dagen waarop Onze Lieve Vrouw meer dan eens aan de zieners is verschenen, vooral tijdens de beginperiode.
3. Vraag: Waar vinden de verschijningen plaats?
Antwoord:
In de beginperiode vonden de verschijningen plaats op de Verschijningsberg, de Podbrdo, de kerk, de pastorij, maar Zij verschijnt eender waar de zieners zich bevinden. Ook hoeven de zieners niet tezamen te zijn voor de verschijningen. Als de overblijvende, drie dagelijkse zieners, zich op drie verschillende plaatsen bevinden, zal Onze Lieve Vrouw op deze drie verschillende plaatsen verschijnen op hetzelfde tijdstip [bilocatie]. Tot 2 januari 2009 vonden de maandelijkse verschijningen aan Mirjana Dragicevic plaats in het jongenscenacolo te Medjugore. Bisschop Peric van Mostar verbood daarna deze locatie als verschijningsplaats en van dan af vinden de maandelijkse verschijningen aan Mirjana plaats bij haar thuis of aan het Blauwe Kruis op de Podbrdo. De jaarlijkse verschijningen aan Jakov Colo en Ivanka Ivankovic-Elez geschieden bij hen thuis. De jaarlijkse verschijning aan Mirjana Dragicevic-Soldo, bij haar thuis of, zoals dit jaar, op de Podbrdo.
4. Vraag: Hoe belangrijk zijn de verschijningen te Medjugorje?
Antwoord: Noch enige andere verschijning of innerlijke boodschap uit het verleden is gelijkwaardig of verdient dezelfde aandacht als deze te Medjugorje. Medjugorje is de meest belangrijke gebeurtenis uit 2.000 jaar geschiedenis, sinds de geboorte, het leven, de dood en de opstanding van Jezus en de dood der apostelen. Dit om drie redenen:
Sedert meer dan 28 jaar verschijnt Onze Lieve Vrouw er elke dag. In totaal zijn er nu reeds meer dan 13.000 verschijningen geweest. De verschijningen kunnen geschieden terwijl de zieners tezamen zijn [vooral tijdens de beginjaren], zich ergens apart bevinden en ook is Onze Lieve Vrouw diverse malen meerdere keren per dag verschenen.
Op 4 april 1985 heeft Onze Lieve Vrouw gezegd: "Ik wens de boodschappen verder te blijven geven, zoals nooit eerder in de geschiedenis is gebeurd, sedert het begin van de wereld."
Op 2 mei 1982 zei Onze Lieve Vrouw: "Ik ben gekomen om de wereld een laatste maal op te roepen tot bekering. Daarna zal ik niet meer op deze aarde verschijnen [op deze wijze]."
5. Vraag: Waarom heeft Onze Lieve Vrouw gekozen voor Medjugorje?
Antwoord:
Op 26 juni 1981 zei Maria: "Ik ben naar hier gekomen omdat er zich hier nog vele gelovigen bevinden. Ik ben blij om met u te zijn om de gehele wereld te bekeren en te verzoenen."
Op 21 maart 1985 zei Maria: "Lieve kinderen, Ik hou van u en ik heb in het bijzonder deze parochie gekozen, omdat ze Mij dierbaarder is dan de andere, waar Ik graag verbleef toen de Almachtige Mij zond. Daarom roep Ik u op: aanvaard Mij, lieve kinderen, opdat het goed zou gaan met u."
6. Vraag: Marija Pavlovic geeft de boodschappen van Onze Lieve Vrouw nu sedert lange tijd door. Vanaf 3 januari 1984 tot 25 januari 1987 gebeurde dit elke donderdag en waren de boodschappen bestemd voor de parochie. Sedert 25 januari 1987 is er nog één keer per maand een boodschap [elke vijfentwintigste van de maand] en is deze bestemd voor de hele wereld. Marija heeft meerdere malen gezegd dat ze er zeker van is dat ze nooit een fout heeft gemaakt bij het doorgeven van de boodschappen. Hoe kan ze zich die woorden allemaal herinneren en hoe weet ze zo zeker dat ze nauwkeurig zijn?
Antwoord:
Door Marija geeft de Madonna de openbare boodschappen door. Eerst was dit op donderdag en vanaf 1987 was dit elke vijfenentwintigste van de maand. Onze Lieve Vrouw geeft deze boodschappen door voor elkeen die wil groeien op het pad van de heiligheid. Elk van ons wordt geroepen om dit pad te volgen, maar door middel van heel eenvoudige boodschappen, roept Zij ons op tot een specifiek leven, het pad van God en de Kerk. In werkelijkheid wenst de Madonna ons wakker te schudden, ons te vertellen hoe belangrijk wij zijn voor Haar en hoe belangrijk de hemel is voor ons, want hier is alles slechts tijdelijk en hierna gaat het om het eeuwige.
Alvorens Marija Pavlovic de boodschappen neerschrijft zegt zij: "Laat ons bidden." Dat is haar zekerheid. Als ze niet bidt, mist ze zelfvertrouwen. Als ze bidt is ze ervan verzekerd dat ze de juiste woorden doorgeeft. Het kan gebeuren, aan het einde van de boodschap, wanneer alles op papier staat, dat de woorden, volgens haar, niet juist klinken. Op een een dag weende ze en zei ze aan Vader Slavko: "Ik zal tegen de Madonna zeggen om mij de boodschappen niet meer door te geven." Maar hij antwoordde: "Wat scheelt er? Is de boodschap niet goed?" "Jawel, de boodschap is goed, maar van zodra ik deze heb neergeschreven, is het alsof het niet is wat de Madonna heeft gezegd. Eerst scheen de boodschap zo rijk, sterk en volledig ... en dan, eens ik ze heb neergeschreven lijkt ze mij zonder inhoud, leeg ... ik heb er geen woorden voor. Het lijken enkel maar woorden en dit brengt me in de war en dan barst ik los: nu is het genoeg. Ik kan de boodschappen niet meer doorgeven." Maar door de jaren heen heeft Marija begrepen dat het de manier is, waarop zij de boodschap ontvangt, die telt. Indien de Madonna tot ieder van ons zou spreken, zou het voor iedereen verschillend klinken, volgens onze ontvankelijkheid.
7. Vraag: Hoeveel verschijningen zijn er tot nog toe bij benadering geweest in Medjugorje?
Antwoord: Tegen 25 juni 2010 [de officiële herdenkingsdag van 29 jaren verschijningen te Medjugorje] zullen er ongeveer 40.000 verschijningen van Maria aan de kinderen hebben plaatsgevonden.
Vicka: Van 25 juni 1981 tot 25 juni 2009: 10.585 verschijningen
Marija: Van 25 juni 1981 tot 25 juni 2009: 10.585 verschijningen
Ivan: Van 25 juni 1981 tot 25 juni 2009: 10.585 verschijningen
Jakov: Van 25 juni 1981 tot 12 september 1998: 6.284 verschijningen
Ivanka: Van 25 juni 1981 tot 7 mei 1985: 1.411 verschijningen
Mirjana: Van 25 juni 1981 tot 25 december 1985: 548 verschijningen
Totaal: 39.998 verschijningen
Zijn hierin niet inbegrepen:
De jaarlijkse verschijningen aan Jakov, Ivanka en Mirjana De eerste dag van de verschijningen [24 juni 1981] De maandelijkse verschijningen aan Mirjana De schrikkeljaren De locuties aan Jelena en Marijana Vasilj Ongetwijfeld zijn er dagen waarop er meerdere verschijningen hebben plaatsgevonden.
8. Vraag: Is het een toeval dat de zieners zo heten bij hun voornamen?
Antwoord: Neen. Onder meer Mirjana en Vicka hebben in een interview duidelijk gezegd dat hun voornaam geen "toeval" is. Het antwoord hierop moeten we zoeken in de werking van de Goddelijke Voorzieningheid en de Heilige Geest, maar uiteraard: "Gods wegen zijn ondoorgrondbaar." De namen van de zieners en hun betekenis zijn:
Mirjana: "Mir" + "Jana" of "Vrede" + "afgeleide van Johannes [Jahweh is genadig], maar in de slavische landen heeft de naam een bijkomende, bijzondere betekenis: "God is verzoenend." Ook nog afgeleid van Myriam, wat hetzelfde is als "Maria."
Marija: Maria
Vicka: afgeleid van Vida, wat "leven" betekent. Dat is de reden waarom de drie boekdelen van Vicka over Maria's leven, waarvan de informatie, door de Heilige Moeder zelf, aan Vicka is doorgegeven, de titel "Leven" meekrijgt. Op dit ogenblik is het nog niet geweten wanneer Onze Lieve Vrouw het licht op groen zal zetten om ze vrij te geven. Vicka zegt dat alles klaar is hiervoor.
Ivanka: Over het algemeen is het afgeleid van "Johannes" [Jahweh is genadig], maar in de slavische landen heeft de naam een bijkomende, bijzondere betekenis: "God is verzoenend."
Ivan: Over het algemeen is het afgeleid van "Johannes" [Jahweh is genadig], maar in de slavische landen heeft de naam een bijkomende, bijzondere betekenis: "God is verzoenend."
Jakov: Afgeleid van Jacobus [de Meerdere], de patroonheilige van de parochie Medjugorje
Mirjana gaat in haar antwoord hierop zelfs nog een stap verder en zegt dat ook onze voornaam geen toeval is en dat het nuttig is om de Bijbelse betekenis er van na te gaan. Een verdere verduidelijking over het hoe en waarom hiervan, heeft Mirjana niet gegeven. En Vicka gaat nog een stapje verder: "uw naam wordt u niet door uw ouders gegeven, maar door God. Reeds vóór de Schepping kende God u reeds bij naam."
9. Vraag: Waarom overleed Paus Johannes II aan de vooravond van het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid en niet op het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid zelf? En waarom verscheen hij nog dezelfde avond, aan de zijde van Onze Lieve Vrouw, aan Ivan Dragicevic?
Antwoord: Hier zit een diepgaande reden achter waar de lezers van Medjugorje België en Nederland zichzelf heel goed zullen kunnen in vinden. Onze geliefde Heilige Vader droeg het bruine scapulier en één der beloften van Onze Lieve Vrouw, doorgegeven aan de H. Simon Stock, over diegenen die het bruine scapulier met waardigheid dragen is: "zij die het bruine scapulier op een waardige wijze dragen en die dagelijks de rozenkrans bidden, zullen bevrijd worden uit het vagevuur op de eerste zaterdag na de dood."
De vooravond van het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid is een zaterdagavond. Dat betekent dus dat Johannes Paulus ziel, door Marias belofte, zonder enige omweg rechtstreeks naar de hemel is opgestegen. Meteen wordt ook duidelijk waarom Ivan Dragicevic nog dezelfde avond van zijn overlijden, hem heeft mogen aanschouwen aan de zijde van Maria. Een verband met Garabandal? Onze Lieve Vrouw van Garabandal noemde zichzelf Onze Lieve Vrouw van Karmel en droeg bij elke verschijning het bruine scapulier. Met het overlijden heeft de Hemelse Vader niet alleen de aandacht willen vestigen op het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid, maar eveneens op het belang van het dragen van het bruine scapulier.
Chris De Bodt
27-05-1980
Medjugorje: Getuigenis jeugdfestival 2009
Medjugorje: getuigenis [Jeugdfestival Medjugorje 2009: Doe wat Hij u zeggen zal]
Het waren mijn grootouders die mij voor het eerst over het jeugdfestival in Medjugorje hebben verteld en mij en mijn zus uitnodigden om er eens naar toe te gaan. In de loop van het jaar groeide in mijn hart het verlangen om erheen te gaan, en zo bevond ik mij op 30 juli op de bus richting "de hemel op aarde." We hadden allemaal een persoonlijke uitnodiging van Maria ontvangen, kreeg ik te horen. Of ik dat in het begin van de bedevaart ook echt geloofde, weet ik niet. In ieder geval geloofde ik het wel op het einde van onze tocht.
Voor het vertrek naar Medjugorje, had ik aan Maria gevraagd dat ik na de bedevaart met een vernieuwd geloof naar België zou mogen terugkeren en ik vroeg om te mogen geraakt worden tot in het diepst van mijn hart.
Reeds de avond van aankomst werd ik erg getroffen door de diepzinnigheid van het hele gebeuren. Wat me vrijwel direct opviel, was de kracht die uitging van de adoratie. Het bezorgde me veel vreugde om met zoveel andere bedevaarders (zon 50 000 of zelfs meer), vooral jongeren, neer te knielen en in stilte het Heilig Sacrament te aanbidden. Ik besefte dat we in Medjugorje het geloof niet oppervlakkig zouden beleven, maar juist heel intens.
Ik werd ook diep geraakt door de naastenliefde die ik reeds bij het begin van de bedevaart mocht ervaren. De zitbanken waren tijdens de Heilige Mis altijd volzet, waardoor ik steeds tussen de bankenrijen ging zitten. Het was ontroerend dat er altijd wel iemand was die mij een stoeltje aanbood. Zelf hield ik mij er niet mee bezig om te kijken of iedereen wel goed gezeten was, maar hoe mooi was het niet, dat de anderen wel bezorgd waren om mij!
De eerste avond mochten we aanwezig zijn bij de verschijning van "de Gospa" aan Ivan op de Podbrdo. Hoewel de verschijning begon en eindigde zonder dat ik het eigenlijk besefte (wat eigenlijk wel wat verwarrend was), was ik heel gelukkig om achteraf te horen dat Maria veel had gebeden voor de jongeren die aanwezig waren bij de verschijning én voor diegenen die nog naar het festival zouden komen.
Op 2 augustus beklommen we s ochtends de Podbrdo om aanwezig te zijn bij de verschijning van Maria aan Mirjana, een verschijning waarbij wordt gebeden voor hen die Gods liefde niet kennen. Ik stond heel ver van de verschijningsplaats vandaan, maar dit keer wist ik wel min of meer wanneer de verschijning begon. Ik hoorde immers op een bepaald moment de Italianen rondom mij roepen: Guarda il sole (kijk naar de zon)! Ik keek naar de zon en zag zelf niets vreemds, maar ik zag dat veel mensen rondom mij in de zon bleven kijken en ik begreep dat zij getuige waren van een zonnewonder. Sommigen barstten in tranen uit, anderen dankten en loofden God... Dit deed mij beseffen dat Maria dicht bij ons was. Later vernam ik dat Mirjana de zon steeds sterker zag schijnen, telkens wanneer Maria een woord uitsprak dat naar Jezus verwees. Mirjana verklaarde dat zich in de zon de liefde van Christus bevond.
De volgende dag begaven we ons naar Siroki Brijeg, waar 30 Franciscaanse martelaren het leven hebben gelaten. Daar was ik voor het eerst getuige van iets wonderlijks. In de kerk ging ik knielen voor een kruisbeeld, waarnaast de fotos hingen van de 30 martelaren en ik ervoer dat het daar heel lekker rook. Ik bekeek de fotos van de martelaren eerst aandachtig, vooraleer mijn blik te richten op het kruisbeeld dat ernaast hing. Toen ik naar het kruisbeeld keek, schrok ik hevig, omdat het beeld er zo levensecht uit zag. Bovendien zag ik dat het gezicht van Jezus helemaal nat was, tot op zijn hals. Ik bedacht toen dat het de tranen en het zweet van Jezus moesten zijn. Ik was erg bang en wilde weglopen, maar toen ik de serene gezichten zag van de mensen die rondom mij waren neergeknield (zagen zij dan niet dat het gezicht van Jezus nat was?), besloot ik om toch te blijven zitten. Ik sprak er later over met een priester en die zei me dat hij niets vreemds had gezien aan het kruisbeeld. Ik besloot om het gebeuren te laten bezinken en het was 5 augustus, de verjaardag van Maria, die mij duidelijkheid bracht en die voor mij de mooiste dag van het festival was.
We begonnen deze heuglijke dag reeds om 5u met de beklimming van de Krizevac, de verschijningsberg. Eerst gingen we nog langs bij het graf van Pater Slavko. Ik vroeg hem om mij de kracht te geven om te gaan biechten. Ik had al de hele reis door gehoord dat de biecht echt een "must" was en ik geloofde ook in het belang van dit Sacrament, maar ik had het nog nooit in mijn leven gedaan en was er heel erg bang voor.
Aan het begin van de Kruisweg op de Krizevac, wierpen de woorden van de priester wat licht op wat ik in Siroki Brijeg had meegemaakt. De priester vertelde immers dat we niet mochten weglopen van het kruis van Jezus, maar dat we het moesten aanschouwen. Op dat moment was ik blij dat ik dan toch niet was weggevlucht van het kruisbeeld dat ik in Siroki Brijeg had gezien. Toen we vervolgens aan de statie kwamen waarbij Veronica met een doek het gezicht van Jezus afveegt, begreep ik dat ook ik het zweet en de tranen van Jezus moest afvegen. Ik wist dat ik het niet zou moeten doen met een doek, maar met mijn eigen leven.
Het deed me terugdenken aan een brief die ik op 19 april aan God had geschreven en die ik had beëindigd met de volgende woorden: "U hebt mij het leven geschonken, als een onbeschreven blad papier. Ik geef dit blad aan U terug, mijn God, opdat U het zelf met mijn levensloop beschrijft. Beschrijf het zo, lieve God, opdat ik in mijn leven Uw tranen zal kunnen drogen."
s Avonds tijdens de Heilige mis was het niet ik die aan Maria een verjaardagsgeschenk gaf, maar zij gaf er één aan mij! Net aan het begin van de preek, hoorde ik de Italianen rondom mij roepen: "Guarda il sole!". Ik keek naar de zon en vond dat die er heel normaal uitzag (ik kon er immers niet in kijken), maar toen ik een tweede maal keek, zag ik hoe de zonnestralen verdwenen, hoe het plots heel erg verduisterde, en hoe een hostie tevoorschijn kwam. Aan de rand zag ik een blauwe en roze kleur (van de zon). Het was heel erg mooi om te zien! Maar meer nog dan dat dit wonder een vreugde was voor mijn ogen, was het een zegen voor mijn ziel.
Ik barstte in tranen uit en mijn hart was vervuld met zoveel liefde en dankbaarheid! Op dat moment was ik in staat om iedereen om me heen met hart en ziel te beminnen! In ongeveer een kwartier ging de zon, die eerst nog tamelijk hoog zat, helemaal onder en kreeg een oranje kleur toen hij achter de bomen verdween. Ik mocht letterlijk getuige zijn van de figuurlijke zin uit het evangelie: "Ik ben het brood dat uit de hemel is neergedaald."
Onmiddellijk na het wonder, voelde ik een hevig verlangen om te gaan biechten, en ik had er nu wel de kracht voor. Na de aanbidding en het afscheidsgezang, ging ik met een priester mee, die mij dan voor het eerst in mijn leven de biecht heeft afgenomen.
Tijdens de bedevaart had ik een mooie vergelijking gehoord, namelijk dat Jezus de zon is en dat Maria de maan is, die het licht van de zon (Jezus) weerkaatst. En toen ik die avond naar de maan keek, was ik diep onder de indruk. Nog nooit had ik zon mooie volle maan gezien! Ze scheen zo helder! Ze was zo fel, zo mooi!
Ik vond het een hele eer dat ik een zonnewonder zag tijdens de Heilige Mis, want ik had in Medjugorje geleerd dat de Heilige Mis (de ontmoeting met Jezus) nog belangrijker was dan een verschijning van de Heilige Maagd.
Tijdens de bedevaart heb ik mogen genieten van prachtige getuigenissen, van ontroerende liederen, van mooie dansen en van de aanwezigheid van heel boeiende personen! Ik dank God voor zoveel genade en vreugde! Moge Maria mij en zoveel andere bedevaarders verder helpen om de ontvangen zichtbare genaden om te zetten in geloof en liefde. En laten we allen beantwoorden aan Marias oproep: "Doe wat Hij u zeggen zal!"
P.S.: Naam gekend bij de redactie
26-05-1980
Film: Heilige Vincentius a Paolo
Film: H. Vincentius a Paolo
De heilige Vincentius a Paolo werd geboren in 1581 in Poux, bij Dax, dat sinds 1828 Vincent-de-Paul heet. In 1600 werd hij priester gewijd. Vanaf 1605 verbleef hij in Rome waar hij in de handen viel van Turkse zeerovers die hem in Tunis als slaaf verkochten. In 1607 wist Vincent te ontvluchten van de slavenhandelaars. In 1612 werd hij pastoor in Clichy en een jaar later huiskapelaan en leraar van de gegoede familie Gondi. In 1617 stichtte hij een vrouwenvereniging die zich bezighield met de zorg voor armen en zieken. In 1619 kreeg hij de moeilijke taak op zich om als hoofdaalmoezenier te gaan zorgen voor de galeislaven. Hij voelde zich met deze mensen, die onmenselijk hard moesten werken op de galeien, zeer verbonden en hij deed er alles aan om hun lot enigszins te verbeteren. Ook trok hij van parochie naar parochie en preekte hij er gedurende drie dagen om de gelovigen de kans te geven orde op hun geloofszaken te stellen, de zogenaamde "volksmissies". Tevens verbeterde hij de organisatie en opleiding van de priesters. In 1625 stichtte hij de missie congregatie van de Lazaristen, die in verre landen het evangelie prediken en in 1633 stichtte hij een de kloostergemeenscap "De Dochters van Liefde", die nog altijd een erg grote congregatie is, ook in Nederland, waar ze gewoonlijk de "Zusters van Schijndel" worden genoemd. Van 1643 tot 1652 was hij lid van een raad die onder andere medezeggenschap had bij het benoemen van bisschoppen. Maar hij werd door kardinaal Mazarin uit die raad gezet omdat hij het niet eens was met diens politieke invloed, die er onder andere voor zorgde dat Mazarin aan de macht kwam. Hij stond koning Lodewijk XIII van Frankrijk bij aan diens sterfbed. Hij stierf in Parijs op 27 september 1660. Hij zei tegen zijn volgelingen: "Ik geef je als klooster de straat, als cel de ziekenkamers, als kapel de parochiekerk, als slot de gehoorzaamheid en als sluier de ingetogenheid." En ook: "Je verliest er niets bij zusters, wanneer je het gebed of de Eucharistie moet verlaten om naar de armen te gaan, want je gaat naar God als je de armen gaat dienen." Op 16 juni 1737 werd hij door Paus Clementius XII heilig verklaard. In 1947 verfilmde Maurice Cloche zijn leven in de film "Monsieur Vincent", naar een scenario van Jean Anouilh, met Pierre Fresney in de rol van Vincentius a Paolo.
De geschiedenis vermeldt dat de eerste heilige wiens lichaam het fenomeen van onbedorvenheid onderging, dat van de heilige Cecilia is, de patrones van de muzikanten. Haar geboortejaar is onbekend, maar men denkt dat ze rond het jaar 177 van onze jaartelling moet gestorven zijn. Cecilia kwam uit een rijke en vooraanstaande Romeinse familie, die haar uithuwelijkte aan een jonge edelman, Valeriaan genaamd, ondanks haar wens om een maagd te blijven. Tijdens haar huwelijksnacht overtuigde zij haar echtgenoot met succes om haar wens om maagd te blijven te respecteren. Later bekeerde hij zich tot het christendom, nadat hij een visioen van de engelbewaarder van Cecilia had mogen aanschouwen. Valeriaan en zijn broer Tiberius, die ook bekeerd werd door Cecilia, werden er later door de vroege christenvervolgers op aangesproken om hun geloof af te zweren. Toen beiden heldhaftig weigerden, werden ze onthoofd en begraven langs de Via Appia [de weg die Rome en Brindisi verbindt, nvdr]. Cecilia werd gearresteerd omdat ze hun lichamen had begraven, en voor die misdaad werd ze voor de keuze gesteld : de heidense goden aanbidden of sterven. Ze bevestigde standvastig haar geloof en koos liever voor de dood dan haar geloof af te zweren.
Omwille van haar nobelheid en jeugd beslisten haar overmeesteraars om haar in het geheim te executeren, om zo de te verwachten kritiek van de mensen te vermijden. Ze werd daarna veroordeeld tot het stoombad van haar huis om de verstikkingsdood te sterven. Ze bleef een hele dag en nacht in die verstikkende omgeving, maar bleef ongedeerd. Een ervaren beul werd dan gevraagd om haar te onthoofden, maar omdat hij de moed niet had om zon jonge en mooie vrouw te doden, slaagde hij er niet in om haar hoofd af te hakken met de drie klappen die door de wet werden toegestaan. Hij vluchtte uiteindelijk weg, de heilige op de vloer van het bad achterlatend, levend en volledig bij bewustzijn, met haar hoofd voor de helft afgehakt. Ze lag op haar rechterzij, haar handen voor zich gevouwen in gebed. Ze draaide haar gezicht naar de vloer en bleef in die houding bidden gedurende drie dagen en nachten. De positie van haar vingers, drie uitgestrekt aan haar rechterhand en één aan haar linkerhand, was haar laatste teken van geloof in de Heilige Drievuldigheid.
Beeld Heilige Cecilia
De vroege christenen hulden het lichaam van de martelares in rijke gewaden van zijde en goud en legden het in een kist van cypressenhout in de houding waarin zij gestorven was. Aan haar voeten werden de linnen doeken en sluiers gelegd die werden gebruikt om haar bloed te verzamelen. Ze werd te rusten gelegd in de Catacombe van Sint Callistus door de latere Paus Urbanus, die haar echtgenoot en schoonbroer had gedoopt.
In het jaar 822, gedurende de tijd van het herstel van de kerk die aan haar werd toegewijd, wenste Paus Pascal I het stoffelijk overschot van de heilige te laten overplaatsen naar een ereplaats in haar kathedraal, maar kon haar niet localiseren. De heilige verscheen aan hem in een ongewoon visioen terwijl hij aan het bidden was en vertelde hem de plaats waar haar lichaam zich bevond. De relikwie werd exact op die plaats terug gevonden. De Paus liet het lichaam van de heilige, samen met de beenderen van haar echtgenoot, haar schoonbroer en de martelaar Maximum onder het altaar van de kerk plaatsen. Zevenhonderd zevenentwintig jaar later, in 1599, vond een van de meest gedocumenteerde opgravingen van een heilige plaats, wanneer kardinaal Sfondrato de herstelling van enkele delen van de basiliek beval. Op 20 oktober van dat jaar werden, gedurende de werken die gedaan werden onder en vlakbij het hoogaltaar, twee witte marmeren sarcofagen ontdekt. Deze kwamen overeen met de beschrijving van de kisten die de relikwieën van de heilige martelaren bevatten, die werd nagelaten door Paus Pascal I. De kardinaal liet de sarcofagen openen in aanwezigheid van getuigen met een onberispelijke integriteit. Nadat het marmeren deksel verwijderd was, werd de originele cypressen kist in goede staat terug gevonden.
De kardinaal, die hierdoor natuurlijk aangedaan was, opende het deksel, zodat de schat die aan het graf was toevertrouwd door de Pausen Urbanus en Pascal, te zien was. Het stoffelijk overschot werd gevonden in dezelfde houding als die waarin de heilige 1500 jaar eerder gestorven was. Doorheen een zijden doek, dat het lichaam bescheiden bedekte, kon men het met goud geborduurde kleed van de heilige zien, alsook de dodelijke wonde in de nek en de bebloede kleren. Paus Clemens VIII werd onmiddellijk over de ontdekking ingelicht, maar het was voor hem niet mogelijk om het graf meteen te bezoeken door een ernstige hartaanval. Hij zond kardinaal Baronius in zijn plaats, samen met Antonio Bosio, de onderzoeker van onderaards Rome, die ons waardevolle documenten heeft nagelaten die gerelateerd zijn aan de gebeurtenissen van deze opgraving.
Turend door het oude doek dat het lichaam bedekte, merkten zij dat de heilige Cecilia klein van gestalte was en dat haar hoofd naar beneden gekeerd was, maar als gevolg van een heilige eerbied werd er geen verder onderzoek verricht. Bosio noteerde dat de heilige gevonden werd in dezelfde houding als deze waarin ze gestorven was.
Kardinaal Sfondrato wenste een klein stukje van het bebloede doek te behouden, als aandenken aan deze aandoenlijke gebeurtenis. Hij deelde kleine stukjes ervan uit aan vele kardinalen in Rome. Maar toen hij het laatste stukje, dat hij voor zichzelf wilde houden, inspecteerde, ontdekte hij dat er een stukje van het gebeente van de heilige aan vast hing. Dat was losgemaakt door het zwaard en een vroege christen had het, zonder het te weten, opgepakt samen met het doek, terwijl hij de wonde van de heilige martelares had gebet. Sfondrato bewaarde deze relikwie als een kostbare en dierbare schat en plaatste het in de schedels van de heilige Valeriaan, Tiberius en Maximum, in aparte relikwieën, om uit gestald te worden.
De kardinaal wenste ook een klein stukje van het kleed van de heilige te bewaren, en terwijl hij bezig was om deze veilig te stellen, voelde hij onder de kleren van de maagd de koorden en knopen van een hoofddoek.
De kist van de heilige werd in een hal geplaatst, in het uiteinde van het schip van de basiliek, waar het gezien kon worden door een geruit glas. Het platform en de kist waren bedekt met zijden stof, geborduurd met gouddraad. De kamer was wondermooi versierd met kandelaars, mooie lampen en gouden en zilveren bloemen. Het heiligdom was verder begenadigd met een mysterieuze en heerlijke bloemengeur die uit de kist kwam.
Op orders van Paus Clemens VIII werd de relikwie daar verder ten toon gesteld tot aan het feest van de heilige Cecilia op 22 november, dus was er een grote menigte Romeinse gelovigen die naar de basiliek kwam om het lichaam te zien. Het werd bewaakt door de Pauselijke Zwitserse Garde, die was opgeroepen om de orde te handhaven.
Op het einde van de tentoonstellingsperiode van één maand werd de relikwie, die zich nog steeds in de cypressen kist bevond, in een zilveren kist geplaatst, die in opdracht van de Paus was gemaakt, als symbool voor zijn verering van de heilige martelaar. In het bijzijn van 42 kardinalen en diplomaten uit verschillende landen ging de Paus voor in een heilige eucharistie, tijdens dewelke het lichaam van de heilige terug begraven werd onder het hoofdaltaar.
Een begaafd beeldhouwer, Stefano Maderno (1576-1636), die tijdens de restauratie van de basiliek daar aan het werk was, maakte een beeld van de heilige. Het heeft de reputatie van mooiste en meest aanbeden Italiaans kunstwerk, en men neemt aan dat het de heilige afbeeldt in de exacte positie van het lichaam. Dit beeld staat voor het hoogaltaar in een nis van zwarte marmer, die ontworpen werd door Maderno om het op een open sarcofaag te doen lijken. Door dit zo te doen, heeft Maderno een nieuw altaar ontworpen dat regelmatig werd nagemaakt.
Crypte Heilige Cecilia in de Sint Callixtus Catacomben, Rome
De basiliek van Sint Cecilia is, naar men zegt, gebouwd op de grond van Sint Cecilias familiehuis. De tweede kapel, in de rechtervleugel, is het caldarium genoemd en is de plaats waar Sint Cecilia ter dood werd veroordeeld. Hier zijn de resten van een Romeinse badkamer teruggevonden. De leidingen waardoor vroeger het water liep, dat verwarmd werd in de lager gelegen ruimte, werden hier teruggevonden. De marmeren plaat op het altaar is deze waarop, naar men aanneemt, Cecilia haar eerste marteldood door verstikking overleefde, en het is heel goed mogelijk dat deze plaat de plaats aanduidde waar zij is gestorven.
Vertaling: Angelina Van De Moortele
24-05-1980
Medjugorje: Ivanka's getuigenis
Medjugorje: Ivanka's getuigenis
Deze korte toespraak door de zienster Ivanka is gegeven in Medjugorje op 1 augustus, 2009 en nu vertaald in zes talen vanuit het Kroatisch. Ivanka geeft zeer zelden toespraken aan pelgrims, en leeft een discreet, bijna afgesloten leven, dichtbij het dorp Medjugorje. Zij was de eerste van de zes zieners, die Onze Lieve Vrouw heeft gezien toen de verschijning in 1981 begonnen. Ze is nu 22 jaar getrouwd en heeft vier kinderen.
Ivanka Ivankovic
Ik wil jullie groeten met de mooiste groet: Verheerlijkt zij Jezus en Maria. Ik ben zo blij dat ik hier bij jullie mag zijn vandaag en ben nog gelukkiger dat jullie bereid zijn naar de boodschap van Onze Lieve Vrouw te luisteren.
Al 28 jaar lang vraag ik God dezelfde vraag: Waarom koos U juist mij uit? Ik weet dat ik een grote Genade ontvangen heb, maar weet ook dat ik tegelijkertijd een grote verantwoordelijkheid heb gekregen.
Ik beschouw dit als geschenk, maar blijf tegelijkertijd God bidden om de kracht om alle opdrachten die Hij voor me heeft te vervullen.
Ik woonde toen bij mijn familie in Mostar en zo als altijd ging ik na school naar Medjugorje. Dit deed ik ook op 24 juni, 1981 toen ik Onze Lieve Vrouw voor het eerst mocht aanschouwen.
Op die dag, zoals elke dag, was ik buiten het dorp met Mirjana en we waren aan het wachten op onze vrienden. Ik weet niet meer hoe lang we aan het wachten waren, maar we werden moe van het wachten en liepen toen richting de huizen.
Terwijl we naar het dorp liepen werd ik letterlijk door iets gedwongen om naar de berg te kijken en toen zag ik Onze Lieve Vrouw. Ik zei tegen Mirjana: "Mirjana, Ik zie Onze Lieve Vrouw op de berg," maar Mirjana zei: "Zeg niet van de rare dingen."
Ik liep achter Mirjana aan, die naar het dorp liep, en toen kwamen we Milka tegen, de zus van zienster Mirjana. Milka zag dat er iets met me was en vroeg wat er was gebeurd. Ik vroeg toen aan de meisjes om met me terug te gaan en vertelde hen dat ik Onze Lieve Vrouw had gezien. We gingen terug en zagen toen alle drie Onze Lieve Vrouw. Vicka kwam ook naar ons toe en toen nog eens twee jongens, de twee Ivans. De verschijning bleef ons roepen, maar niemand van ons durfde de berg te beklimmen.
Onze Lieve Vrouw was vier- of vijfhonderd meter bij ons vandaan. Ze bleef ons roepen en we voelden allemaal enorm sterke emoties in ons hart. We voelden allerlei gevoelens in ons hart en niemand van ons durfde naar Haar te komen.
Wie we ook s avonds vertelden dat we Onze Lieve Vrouw hadden gezien, niemand geloofde ons. Ze zeiden dat we niet zulke dingen moesten zeggen. Die nacht was de langste nacht van mijn leven. Ik was toen pas 15 jaar oud en ik vroeg me de hele nacht af of wat ik gezien nu echt was of niet.
De volgende dag, op hetzelfde tijdstip, gingen we terug naar de Verschijningsberg. Voordat we Onze Lieve Vrouw zagen, zagen we drie keer een licht, en toen kwamen we uiteindelijk bij Haar. Ik kan het moment van de ontmoeting met Onze Lieve Vrouw niet beschrijven omdat we allen zo veel liefde voelen, het voelde zo veilig en vertrouwd, we voelden zo veel vreugde in onze harten.
Toen we bij Haar kwamen zagen we een ongelofelijke mooie vrouw, ze was 19 of misschien 20 jaar oud. Ze had een kroon van sterren, ze droeg een witte sluier, haar kleed was grijzig, en ze stond op een wolk. Ze had de mooiste blauwe ogen en Haar lange haar was zwart.
Ik wist toen dat het de Gezegende Moeder was. Kijk, toen twee maanden geleden, was mijn moeder overleden. Omdat ik in mijn hart voelde dat het de Gezegende Maagd Maria was vroeg ik Haar: "Moeder, waar is mijn moeder?" Toen gaf Zij als antwoord: "Wees niet bezorgd, Mijn kind, jouw moeder is bij Mij."
Onze Lieve Vrouw zei: "Wees niet bang. Ik zal altijd met jullie bidden. Ik zal morgen bij jullie terug komen."
Het verhaal rond de verschijning verspreidde zich snel zodat de derde dag mensen met ons mee gingen. Ze zagen wat er met ons gebeurde en ze gaven ons wijwater om de verschijning te zegenen. Op de derde dag, toen Onze Lieve Vrouw verscheen, zegende Vicka Haar en zei: "Als U van God komt, blijf dan. Maar als U niet van God komt, laat ons dan alleen". Toen gaf Onze Lieve Vrouw een glimlach en zei: "Ik ben de Gezegende Maagd Maria, de Koning van de Vrede."
Op die dag gaf Onze Lieve Vrouw de eerste publieke boodschap, dit was de boodschap van de Vrede. Naarmate de dagen verstreken vroeg Onze Lieve Vrouw ons om ons te bekeren, om te vasten, om boete te doen, om te bidden, om te biechten en om naar de heilige Mis te gaan. Dit zijn de belangrijkste boodschappen van Onze Lieve Vrouw van Medjugorje.
Van 1981 tot 1985 kreeg ik dagelijks verschijningen. Gedurende die tijd dicteerde Onze Lieve Vrouw haar biografie. Ik heb alles opgeschreven. Ze vertelde mij ook de toekomst van de wereld en de toekomst van onze kerk. Zodra Onze Lieve Vrouw mij Haar toestemming geeft zullen ze gepubliceerd worden.
Op 7 mei 1985 ontving ik de laatste dagelijkse verschijning. Dit was ook gelijk de langste verschijning die ik ontvangen mocht. Onze Lieve Vrouw bleef toen voor een uur bij me.
Op die dag gaf Onze Lieve Vrouw me de laatste van de tien geheimen en vertelde ze mij dat ik niet meer dagelijks Haar verschijning zou ontvangen. Onze Lieve Vrouw beloofde me dat Ze elke jaar op 25 juni aan me zou blijven verschijnen.
Vanaf 1985 tot vandaag mag ik elke jaar op 25 juni een verschijning ontvangen. Maar op de laatste van de dagelijkse verschijningen kreeg ik het allermooiste geschenk. Dit was niet een geschenk voor mezelf, maar voor de hele wereld. Iedereen vraagt mij of een leven is na dit leven op Aarde. Ik sta nu hier voor jullie, ik sta nu hier voor de hele wereld en kan deze vraag beantwoorden. Ja, er is een leven na dit leven. Ik heb de grote Genade ontvangen van God en Onze Lieve Vrouw om mijn overleden moeder te zien, tijdens die laatste verschijning, en mijn moeder vertelde me: "Mijn lieve kind, ik ben trost op je."
28 jaar lang laat Onze Lieve Vrouw ons de weg zien die we moeten nemen in ons leven. Ze laat ons de Weg zien, maar wij moeten zelf kiezen welke weg we nemen in ons leven.
Onze Lieve Vrouw heeft elke ziener een andere opdracht gegeven. Mijn opdracht is om te bidden voor de families en gezinnen. Dus ik bid ook elke dag voor de families en de gezinnen.
De laatste verschijning die ik had was dit jaar op 25 juni en deze verschijning duurde 10 minuten. Onze Lieve Vrouw sprak met mij over het tiende geheim en ze vroeg aan ons allen om een apostel van de Vrede te worden en te bidden voor de Vrede. Onze Lieve Vrouw eindigde haar boodschap met: "Vrede, Vrede, Vrede."
Laten we in gebed verenigd blijven. Laten we voor elkaar bidden. Onze Lieve Vrouw wil dat we in de Vrede leven, zonder bang te zijn. Ze wil dat we weten dat Zij er altijd voor ieder van ons zal zijn.
Tenslotte, als we Medjugorje verlaten zou ik graag zien dat jullie de Vrede en de Liefde van Medjugorje mee nemen naar jullie huizen, terug naar jullie landen. Dank jullie allen voor alles.
23-05-1980
Medjugorje: Majcino Selo [Mother's Village]
Medjugorje: Majcino Selo [Mother's Village]
Majicno Selo of Mother's Village (letterlijk vertaald Moeders Dorp) is een instelling voor kleuters en voor de opvoeding en sociale zorg van kinderen en jeugd. Het behoort tot de Gemeenschap van de Franciscaanse Provincie van Herzegovina [Hemelvaart van de Heilige Maagd Maria] in Mostar. De instelling werd opgericht in 1993 tijdens de oorlog in Bosnië-Herzegovina. De bouw en de inwerkingtreding gebeurde op initiatief van wijlen Vader Slavko Barbaric en het project kreeg bijstand van de Franciscaanse Schoolzusters van de "Heilige Familie" uit de Provincie van Herzegovina. Mother's Village ontstond uit de nood voor de bescherming en de zorg van de kinderen de getroffen werden door het verlies van hun ouders en huizen tijdens en na de oorlog. Officieel startte de instelling op 8 september 1996. Bedevaarders uit de hele wereld hielpen mee aan de bouw en sponsorden het project.
Vader Slavko Barbaric werd als zoon van Marko Barbaric en Luca Stojic geboren op 11 maart 1946. Op 24 november 2000 overleed hij, na zijn gebruikelijke kruisweg op de Krizevac voor de parochianen en de pelgrims. Op een gegeven ogenblik voelde hij pijn in zijn borst en moest hij gaan neerzitten op een rots. Al spoedig moest hij gaan neerliggen, verloor het bewustzijn en schonk hij zijn ziel aan de Heer. Hij stierf om 15.30 uur.
Vr. Slavko Barbaric
Treurig omwille van het lijden dat de oorlog in Bosnië met zich meebracht, kon hij niet langer blijven toekijken en stichtte en leidde hij persoonlijk Mother's Village. Zijn vorming als psychotherapeut liet hem eveneens toe om te werken met de drugsverslaafden in de cenacologemeenschap van Zuster Elvira. De hulp die binnenkwam van over de hele wereld besteedde hij aan twee stichtingen: "Stichting voor de Kinderen van de Overleden Verdedigers", die sneuvelden tijdens de oorlog en de "Stichting van de Vrienden van de Getalenteerden", om studenten te helpen.
Tegenwoordig fungeert het enerzijds als kindertuin [kleuterschool] en anderzijds als opvang voor kinderen en jongeren uit Bosnië-Herzegovina, wanneer de ouders niet meer voor hen kunnen zorgen. Er wordt gezorgd voor gezinsvervangende opvang, in verschillende huizen, waarin telkens maximum acht kinderen wonen, begeleid door twee opvoedkundigen. Momenteel verblijven er zo'n vijfitg kinderen in zeven huizen.
Mother's Village werk binnen het veld van de Katholieke Kerk en is een familiegerichte gemeenschap naar de idealen van het Evangelie. Met liefde en vertrouwen brengt de gemeenschap het Goede Nieuws van de vrede aan deze die gewond en gebroken zijn. Het streeft naar de getuigenis van de liefde van Onze Lieve Vrouw en roept alle goede mensen op om zich actief te betrekken in het streven naar een betere en een meer rechtvaardige wereld. Naar de geest van de Heilige Franciscus wordt een een gezonde en eenvoudige levenswijze nagestreefd in éénheid met God, de mens en de natuur.
Mother's Village heeft de volgende basisactiviteiten:
Het Kinderdorp voor de kinderen en de jeugd
De Kleuterschool "Sv. Mala Terezija, djecji vrtic" [Heilige Theresia, de kleine bloem]
Het Atelier "Kraljica Katarina" [Koningin Catharina]
Het Park "Vrt. Sv. Franje" [Tuin van Sint Franciscus]
Het kinderdorp voor de kinderen en de jeugd
Vandaag zijn de hoofdactiviteiten van de instelling de sociale zorg en het verlenen van logies:
Voor de kinderen zijn ouderlijkse zorg (weeskinderen zonder beide ouders, wanneer de ouders onbekend zijn, wanneer het ouderlijk recht is ontzegd of wanneer de ouders [bv. door ziekte] hun plichten niet kunnen nakomen.
Voor kinderen wiens verdere ontwikkeling wordt verhinderd door familiale omstandigheden [ouders die niet kunnen in geen normale omstandigheden kunnen doen opgroeien, zowel op lichamelijk als geestelijk gebied.]
Het kinderdorp werkt in een goede verstandhouding met de officale instellingen voor sociale zorg en werkt onder toezicht van het Ministerie voor Gezondheid, Werk en Sociale Voorzorg in het gebied van Herzegovina-Neretva.
De instelling voorziet in de zorg, het verblijf, het grootbrengen, de studies en de gezondheidszorg en het bereidt de kinderen voor op een onafhankelijk leven met werk: ofwel met terugkeer naar de eigen familie, of hen te betrekken en te begeleiden in een verder leven buiten de instelling of andere geschikte alternatieven.
De kinderen krijgen het geschikte onderwijs voor het beroep dat ze zelf kiezen in een bekwame, opvoedkundige instelling. Ze krijgen individuele begeleiding bij hun studies en worden ook ondersteunt in de ontwikkeling van hun belangstelling. Ze worden aangespoord tot een evenwichting werk met een vaste regeling, culturele en hygiënische gewoonten en om hun kennis te ontplooien.
Kleutertjes worden opgevangen in de kleuterschool. Reeds vanop die leeftijd worden ze voorbereid op hun integratie in de maatschappij. De kinderen verblijven in de instelling tot wanneer ze de leeftijd hebben bereikt om de school te verlaten. Onder bijzondere omstandigheden kunnen de kinderen blijven tot na hun achttiende verjaardag, bv. als het nodig blijkt om het middelbare school, die ze reeds begonnen zijn, volledig af te werken.
Mother's Village: Dagverblijven
Het verblijf gebeurt in huizen, wat de kinderen een nauwer gevoel geeft met het familieleven. Er zijn zeven zulke huizen en zo'n vijftig kinderen krijgen er logies. Het maximum aantal kinderen in een huis bedraagt acht en er zijn twee opvoeders in elk huis, die voor alles instaan.
De Kleuterschool "Sv. Mala Terezija, djecji vrtic" [Heilige Theresia, de kleine bloem]
De kleuterschool wordt gevolgd door de jongste kinderen uit Mother's Village, de parochie van Medjugorje en de omliggende gemeenten. Het dagelijkse programma en de zorg voor de kleintjes duurt negen uur [van zeven uur 's ochtends tot 4 uur 's namiddags]. Het hele jaar door wordt de school gevolgd door zo'n 160 kleuters.
Mother's Village: Kleuterschool
Het Atelier "Kraljica Katarina" [Koningin Catharina]
In de werkplaats "Koningin Katharina" maken kinderen en vrijwilligers decoraties en beeldjes onder deskundige begeleiding van professioneel opgeleid personeel. Deze zelfgemaakte voorwerpen worden te koop aangeboden in de kunstgalerij. Dit artistiek werk geeft de kinderen de kans om de wereld mooier te maken met hun eigen creaties en tegelijk een beter zelfbeeld op te bouwen.
Mother's Village: Atelier Koningin Catharina
Het Park "Vrt. Sv. Franje" [Tuin van Sint Franciscus]
De Tuin van Sint Franciscus is een bosrijk parkje naast het weeshuis. Wat eens een vuilnisbelt was, werd op initiatief van Vader Slavko omgevormd tot een mooi natuurgebied, waar de pelgrim, naar de geest van Sint-Franciscus, de natuur kan herontdekken. Het is een plaats van uitzonderlijke stilte en rust die uitnodigt tot inkeer. Er is een klein dierenparkje waar kinderen uit het weeshuis kunnen paardrijden en de ezels verzorgen. Er is ook een speeltuin voor de kleintjes. Voor dit werk werd Vader Slavko vooral geïnspireerd door de boodschappen van Onze Lieve Vrouw [in het bijzonder deze van 25 april 1993 en 25 oktober 1995], waarin Zij zegt: "Ga in de natuur omdat u daar God de Schepper zult ontmoeten."
Tuin en Kindertuin
22-05-1980
Onze Lieve Vrouw van Las Lajas
Onze Lieve Vrouw van Las Lajas
Het verhaal van O.L.V. van Las Lajas is echt wonderbaarlijk! Soms doet het denken aan O.L.V. van Guadalupe, maar Las Lajas is een minder bekend wonder. Het Feest van O.L.V. van Las Lajas is op 16 September.
Historicus en wetenschappers kunnen geen verklaring geven voor de prachtige afbeelding op een muur van een rots in Colombia. Het zal voor altijd een raadsel blijven.
Heiligdom van Las Lajas
Terug in de 18e eeuw, waar Maria Mueses de Quinones, een vrouw uit het dorp Potosi [Columbia], vaak een wandeling maakt tussen haar dorp en het aangrenzende dorpje Ipiales. Op een dag in 1754 toen ze haar wandeling maakte, kwam ze voorbij een rots genaamd: 'Las Lajas', waar de weg door een diep bergdal van de rivier Guaitara liep. Maria hield niet van dit stuk weg, want de geruchten gingen dat het zou spoken in een grot van Las Lajas. Ook onder de bekeerde Christen-Indianen was het bijgeloof aanwezig.
Maria droeg haar dochtertje Rosa op haar rug. Rosa was doofstom. Tegen de tijd dat ze de Lajas had beklommen zocht ze rust op een rots...het kind klom van haar rug om te gaan spelen. Even later hoorde ze Rosa schreeuwen: "Mammie..er is hier een vrouw met een jongen in haar armen!" Maria werd erg bang..dit is de eerste keer dat ze haar dochter hoorde spreken! Ze zag de persoon waar het meisje over sprak niet, en dat wou ze ook niet. Ze pakte het kind en rende door naar Ipiales.
Toen ze vertelde wat er gebeurd was nam niemand haar in het begin serieus. Maar toch ... toen het nieuws zich verspreidde vroegen sommigen zich af of het misschien tóch waar zou kunnen zijn. Tenslotte kon het kind weer praten! Een paar dagen later verdween het kindje Rosa van huis. Na overal gezocht te hebben vermoede de angstige moeder waar haar dochter naar toe moet zijn gegaan de grot! Ze heeft immers vaak gezegd dat de Vrouw haar riep! Maria rende naar Las Lajas en vond haar dochter knielend voor een práchtige Vrouw en liefdevol spelend met een Kind, dat uit de armen van zijn moeder was geklommen om het meisje te overspoelen met Zijn goddelijke tederheid. Maria viel op haar knieën voor dit práchtige schouwspel ... ze zag de Gezegende Maagd Maria!
Bang voor represailles hield Maria zich stil over deze gebeurtenis, maar regelmatig gingen zij en Rosa naar de grot om er wilde bloemen en kaarsen neer te zetten in de opening van de rotsen. De maanden gingen voorbij en Maria en Rosa bewaarden hun geheim ... totdat op een dag het meisje ernstig ziek werd en stierf. Een radeloze Maria besloot om het lichaam van haar dochtertje mee te nemen naar Lagas om Onze Lieve Vrouw te vragen Rosa weer tot leven te brengen.
Ontroerd door het verdriet en haar herhaaldelijke smeekbeden heeft de Heilige Maagd Rosa's opstanding door haar Goddelijke Zoon verkregen. Overstromend van geluk ging Maria naar huis en het duurde niet lang voordat er zich een menigte verzamelde. De volgende morgen vroeg ging iedereen naar Las Lajas om zelf te gaan kijken.
Dat was toen de práchtige afbeelding van Onze Lieve Vrouw op de muur van de grot was ontdekt. Maria Muese de Quinones was het nog niet eerder opgevallen. Het kind Jezus in de armen van Onze Lieve Vrouw. Aan de éne kant van Onze Lieve Vrouw bevindt zich Sint Fransiscus ... aan de andere kant de Heilige Dominicus. Haar fijne gelaatstrekken zijn die van een Latijns-Amerikaanse of misschien Indiaanse. Haar volle zwarte haar bedekt haar als een mantel ... [de tweedimensionale kroon is van metaal en was later toegevoegd door volgelingen]. Haar ogen glinsteren van puur geluk. Ze ziet er ongeveer als 14 jaar uit. De Indianen hadden geen twijfel: dit was hun Koningin!
Naarmate de afbeelding steeds meer werd aanbeden, werd ook het oude pad vervangen door een nieuwe weg. In de vroege twintigste eeuw werd een smaakvolle gotische kerk over de grot gebouwd. Maar wie heeft deze mooie afbeelding daar gemaakt? De maker is nooit geïdentificeerd. Sceptisie zeggen dat de dominicanen een goede kunstenaar naar binnen hebben gesmokkeld en dat de goedgelovige indianen het nog steeds geloven.
Maar de onderzoeken die gedaan waren toen de kerk werd gebouwd, wezen uit hoe wonderbaarlijk de afbeelding eigenlijk is. Geologen uit Duitsland boorden monsters uit de kern van diverse plaatsen in de afbeelding. Er is geen verf, geen kleurstof, of ander pigment op de oppervlakte van de rots. De kleuren in de afbeelding zijn de kleuren van de rots zelf. Wat nóg wonderbaarlijker is, is dat de rots perfekt is gekleurd tot een diepte van een aantal meters!
Afbeelding in de Rots [de tinten zijn meters diep!!!]
Dus het Mysterie blijft onopgelost. Is het gedaan door Engelen? Of heeft God dit zelf gecreëerd bij de schepping van de aarde, toen Hij nadacht over Zijn meest volmaakte schepsel? Degene die Hij koningin zou maken van hemel en aarde en de toekomstige generaties van Colombia in de handen zou plaatsen van haar moederlijke zorg.
Vertaling: Dank u, Nederland
21-05-1980
De zeven kenmerken van een fantastische vader
De zeven kenmerken van een fantastische vader
Er zijn verschillende zaken die vaders kunnen realiseren om een geweldige vader te worden. Er zijn eigenschappen die zij kunnen tonen en gewoonten die zij kunnen aanleren die hen op weg zetten om een prachtige vader te worden. Het is een vaststaand gegeven dat alle papas een fantastische vader willen zijn voor hun kinderen.Zij willen allemaal hun kinderen een goede start in het leven geven. Zij willen dat hun kinderen "het beter hebben" in vergelijking met henzelf. Met deze gedachte als achtergrond, zijn er tenminste zeven kenmerken die alle schitterende vaders gemeenschappelijk hebben.
Geduld
Experten verklaren dat het zeven jaar duurt vooraleer een wijze raad wortel schiet bij de kinderen. Zij luisteren wel, alhoewel het dikwijls blijkt alsof zij er niet naar handelen. Een goede vuistregel wanneer je met kinderen van om het even welke leeftijd te doen hebt bestaat uit drie formules:
wees kordaat
wees eerlijk
wees vriendelijk
Hoe dan ook, geweldige vaders laten zich niet de les spelen. Zij laten niet toe dat ze opgejaagd worden en hun kalmte (hun geduld!) verliezen, vooral niet bij echt jonge kinderen. Prachtige vaders vinden altijd één of andere weg om te tonen wie thuis de volwassene is terwijl hun kind slechts vier jaar oud is. Kinderen kunnen ook veertien jaar zijn maar dat maakt niets uit.
Fantastische papas weten dat ze zich aanpassen aan het niveau van het kind maar dat het kind zich niet kan aanpassen aan het niveau van de volwassene. Dat is waarom het nog kinderen zijn! Zij hebben niet de ervaring noch de perspectieven van een volwassene. Dus, de ideale vaders herinneren zich wat het is om te zijn "toen ze zelf zo oud waren." De waarachtige vaders hebben de gave om met hun kinderen geduldig te zijn gedurende het ganse jaar
Echtheid
Echtheid is een term die refereert naar "waarachtig" zijn. Waarachtige mensen, vaders inbegrepen, zeggen waar het op aan komt. Ze menen ook wat ze zeggen. Ze zijn standvastig in hun handelswijze met kinderen. Neen betekent neen en ja betekent ja. Ook al zijn ze slecht gehumeurd of wispelturig, een waarachtig persoon kan men vertrouwen. Leunen op het Christendom vergemakkelijkt de ware echtheid (waarachtigheid). Dus, moet je werkelijk een christen zijn om een geweldige vader te zijn? Waarschijnlijk niet, maar het helpt.Waar halen de geweldige papas hun geduld? Een echt gelovig leven leiden in de aanwezigheid van je kinderen is eenvoudigweg de grootste gave die je je kinderen kan schenken. Het is een gave die perspectieven biedt en inzicht verschaft aan kinderen gedurende de verschillende perioden van hun leven. In goede en slechte tijden kunnen kinderen zien hoe vaders bescheiden blijven als het goed gaat en hun waardigheid behouden als het slecht gaat.
Jezus houdt heel veel van kinderen
Waarachtig leven met je kinderen geeft hen iets als een levenspatroon voor later. Of we het beseffen of niet, we geven constant, alhoewel we ons er niet van bewust zijn, onze waarden door aan onze kinderen. Ze nemen impliciet en onbewust veel dingen over van onze levenshouding, wellicht meer dan door hun de les te spellen, berispingen te geven en terecht te wijzen.
Kinderen zijn heden ten dage zo verstandig. Zij kijken met bijna de snelheid van het licht doorheen de ouderlijke dubbele standaarden. Bijgevolg, oprecht christelijk leven in hun aanwezigheid bezorgt hun niet alleen een leidraad om te leven maar ook een aantal parameters en richtlijnen die ze gebruiken wanneer ze beginnen met hun weg te zoeken in het leven.
Onderricht
Alle schitterende vaders vinden de juiste middenweg tussen te toegeeflijk en te streng te zijn voor hun kinderen. Aangezien elk kind anders is, is het verwezenlijken van de balans daartussen meer een kunst dan wetenschap. Kinderen toestaan om de exacte hoeveelheid aan zelfstandigheid in het leven te ervaren zodat ze kunnen leren en groeien is een ingewikkelde taak. Te veel vrijheid kan gevaarlijk zijn. Niet genoeg vrijheid kan het karakter van het kind breken en de ontwikkeling beïnvloeden. Wederom, het is een kunst.
Dus, formidabele vaders weten dat, terwijl ervaring de beste leraar kan zijn, anderen dit punt bekritiseren door te beweren dat ervaring niet de enige leraar in het leven is. Kinderen steken een groot gedeelte van hun kennis rechtstreeks van hun ouders op. Ideale vaders ontwijken de vragen van hun kinderen niet. Bij wijze van spreken genieten zij, zoals Jezus, ervan "om de kinderen bij zich te laten komen." Elke vader liep studie bij "de school van het leven waar de klappen vallen" maar de fantastische vaders maken er gewoonte van om hun notas van de lessen van het leven te delen met de kinderen.
Juist door hun jarenlange ervaring, opgedaan tijdens hun levensloop, hebben vaders veel dingen over het leven [en hoe ze dit leven leiden] met hun kinderen te delen. Vader, de lessen die je hebt geleerd zijn gaven die klaar staan om aan de kinderen op het gepaste ogenblik door te geven. Geniet ervan!!
Gul met tijd
Enkele jaren geleden gelastte het tijdschrift Family Circle en de Gallop Organisatie de "Superpresteerders" te bestuderen, namelijk die volwassenen die het meest succes hadden met het bereiken van hun doelstellingen. De Gallop-personeelsleden interviewden 237 mensen die uitermate veel succes hadden in de zakenwereld, de sport, de politiek, de kunst en in de wetenschappen om de sleutel tot het succes te vinden bij deze supermensen. De resultaten waren op zijn minst opmerkelijk. De geïnterviewden haalden niet de lange uren van hard werk, discipline, toewijding, vastberadenheid noch de opvoeding als de belangrijkste factor in hun succes aan. Eerder dan wat iemand zou verwachten, was de belangrijkste factor: Aandacht van vaders.
Er is gewoonweg geen vervangmiddel voor vaders die tijd doorbrengen met hun kinderen. Ideale vaders weten dit, of doen dit instictief. Zij weten dat bijna elk belangrijk moment dat zij doorbrengen met hun kind kan leiden tot een moment van leren. Een moment dat verloren gaat, is definitief verloren en komt niet meer terug. Tijd doorbrengen met de kinderen is een manier om te helpen er zeker van te zijn dat een appel niet ver van de boom valt.
Het is redelijk te veronderstellen dat, rekening houdend met de toenemende eisen van de hedendaagse economie, het zeer moeilijk is tijd uit te trekken voor de kinderen. Uiteindelijk helpt een balspel in de hof of in het park of met het dochterje van vier of vijf jaar een theekransje houden niet om de hypotheek af te betalen. Het is mogelijk om zo overstelpt te worden van het werk dat je feitelijk dagen en weken doorkomt met alleen een "Hallo" en een "Goededag" of met een knuffel en een kus of slechter nog met gekijf als de enige interactie met de kinderen.
Het enig antwoord is gewoonweg de tijd die je wilt doorbrengen met de kinderen te plannen. Dit doe je niet met het potlood maar dat beitel je in steen. Ideale vaders doen dat zo. Zij maken doelbewust tijd om bij hun kinderen te zijn. Hun kinderen houden daarom van hen, ze zijn daarover oprecht en elke vader die dat zo doet wordt daarvoor gerespecteerd.
Beheer van hun ontwikkeling
Ideale vaders besteden tijd met het denken over en het anticperen van de fasen die hun kinderen doorlopen tijdens hun ontwikkeling. Ze plannen cruciale gebeurtenissen zoals feestjes voor de zestiende verjaardag en diploma-uitreikingen bij de middelbare school of universiteit. Ideale vaders zien er op toe dat ze aanwezig zijn bij deze gebeurtenissen en dat ze volledig betrokken [ook actief] zijn bij deze mijlpalen tijdens het leven van hun kinderen.
Het wordt algemeen aanvaard onder managers dat je oogst wat je zaait. Vaders, het is jullie taak om je kinderen te belonen, jullie voorrecht in feite, om ze te bewieroken met vlammende speeches bij hun realisaties, ze aandacht en erkenning te schenken om op deze manier bepaalde gebeurtenissen in herinnering te brengen. Daden zoals deze laten een geweldige indruk na op kinderen, en ze vormen een schat aan herinneringen om op te groeien met jou als vader.
Aangezien "groei" een actieve term is, letten ideale vaders speciaal op signalen bij hun kinderen die op een zeker groeipotentieel wijzen. Zij zoeken naar dingen waarin hun kinderen goed blijken te zijn. Analoog daarmee helpen de ideale vaders deze gaven bij hun kinderen systematisch te ontwikkelen. Zij voeden hun kinderen niet op om te worden wat zij willen. Het gaat over het controleren van de groei van het kind en niet om bij het kind te realiseren wat men zelf niet heeft kunnen bereiken tijdens de eigen jeugd.
Bescherming
Eenvoudig gezegd treden ideale vaders beschermend op voor hun kinderen. Weinigen zullen dit punt aanvechten. Het is verbazingwekkend, maar het gros van de bescherming die een vader biedt heeft te maken met de bescherming van het kind tegen zichzelf! Het is immers zo gemakkelijk voor kinderen om in de huidige tijden in moeilijke vaarwateren terecht te komen. Daarom is het voor vaders dikwijs noodzakelijk de "strenge" te spelen en neen te zeggen.
Er zijn plaatsen waar kinderen normaliter niets te zoeken hebben. Er zijn dingen die kinderen normalerwijze niet zouden mogen doen.Vaders, het is jouw taak om dit zoveel als mogelijk te voorkomen. Zal jij er voor honderd procent in slagen dat jouw kinderen nooit in moeilijkheden zullen geraken of worden gekwetst ? Absoluut niet, maar je moet proberen.
Het is niet moeilijk om je de momenten te herinneren als je zelf een kind was en alle dingen deed die jouw eigen vader niet wilde. Het is ook gemakkelijk om te herinneren hoe je bepaalde dingen moest doen en hoe je zelf bepaalde hoe iets te doen. Wel, raad eens? Jouw kinderen zijn niet anders dan jij. In feite zijn ze jou! Zij dragen jouw genen.
Vaders, er bestaat in het echte leven een gevaar voor jouw kinderen. Bescherm ze!
Priester van het huis
Een priester is gewoonweg iemand die God vertegenwoordigt bij de mensen en die mensen vertegenwoordigt bij God. Vaders, jullie vertegenwoordigen God bij jullie kinderen. Jullie zijn niet God, maar jullie vertegenwoordigen Hem écht. Veel mannen voelen zich niet op hun gemak met deze rol, meer dan waarschijnlijk door een gebrek aan opleiding op dit vlak. Jullie hoeven niet alles te weten over God en de bijbel om jullie goed van jullie taak te kwijten en jullie kinderen te begeleiden. Alwat jullie moeten doen, is van ze houden. Laat Gods liefde in jou aan ze zien.
Hopelijk is het jouw wens, zoals het de wens is van alle super-vaders, om te ervaren hoe jouw kinderen tot de Heer komen en te zien hoe ze de vreugde en de harmonie van het leven in het Koninkrijk ervaren.
Dit was het diepste verlangen van één van de ideale vaders die we allemaal kennen, doch alleen maar via het perkament van de geschiedenis. Zijn naam was Patrick Henry. Hier volgt wat hij in zijn testament schreef: "Ik heb van al mijn eigendommen afstand gedaan aan mijn familie; er is nog 1 ding over waarvan ik wens dat ik het ze kon geven en dat is de christelijke godsdienst. Als ze die hebben en ik had ze geen enkele shilling gegeven, dan zouden ze rijk zijn; als ze die niet hebben en ik had ze alle dingen van de wereld gegeven, dan zouden ze arm zijn".
Vertaling: Henk
20-05-1980
Al uw antwoorden over Jezus. Zoektocht 9. Is Jezus betekenisvol vandaag?
Zoektocht 9. Is Jezus betekenisvol vandaag?
Wat zei Jezus over de dood?
Wat is er aan de andere kant na de dood? Heeft iemand hierop een antwoord? In de geschiedenis van de planeet aarde heeft enkel Jezus de macht getoond over de dood. Alle anderen zijn gestorven, grote religieuze leiders zoals Mozes, Boeddha en Mohammed inbegrepen.
Jezus schudde zijn generatie door elkaar door de beweren dat de dood geen macht had over hem. Hij vertelde zijn volgelingen dat hij de "verrijzenis en het leven" is. Jezus heeft dit ook aangetoond door Lazarus uit de doden op te wekken, vier dagen nadat deze reeds begraven was.
Maar nog meer dramatisch was Jezus eigen verrijzenis, en die zou plaatsvinden drie dagen na zijn dood. Niemand geloofde hem echt, zelfs niet zijn naaste volgelingen. Toen Jezus dood aan het kruis hing, sloegen velen van zijn discipelen op de vlucht, omdat ze dachten dat zij de volgende gingen zijn.
Maar drie dagen later, schreeuwden ze het uit dat Jezus de dood had overwonnen. Het is onmogelijk om de wijziging van hun gedrag en de plotse uitbarsting van het Christendom uit te leggen, zonder de verrijzenis van Jezus Christus.
Jezus vertelde ons dat, omdat hij de dood overwon, ook wij samen met Hem eeuwig konden leven. Hij zei dat wij geschapen zijn om in relatie met Hem te leven, en dat deze relatie eeuwig zou duren. Verder onderwees Jezus ons dat ons voornemen hier op aarde onafscheidbaar verbonden is met onze bestemming na onze dood.
Omdat Jezus de macht had over de dood, kan Hij allen de grootste vragen beantwoorden die we allen hebben over het leven:
Wie ben ik?
Waarom ben ik hier?
Waar gaan we heen na de dood?
Velen gaan door het leven en stellen zich de vraag of het leven al dan niet een werkelijke betekenis heeft. Zelfs zij die grote faam en weelde hebben bereikt voelen dat er iets meer is aan het leven dan geld en faam, de grootste supersterren inbegrepen.
Madonna poogde de vraag "Waarom ben ik hier" te beantwoorden door een diva te worden, toegevend: "Er waren vele jaren dat ik dacht dat beroemdheid, rijkdom en publieke aanbidding me het geluk konden schenken. Maar op een dag word je wakker en wordt men er zich van bewust dat dit niet zo is ... ik voelde dat er nog iets meer was dat ik miste ... ik wou de betekenis kennen van het ware en duurzame geluk en hoe ik dit kon vinden."
Anderen hebben het opgegeven om er enige betekenis achter te zoeken. Kurt Cobain van de rockgroep uit Seattle, teleurgesteld door het leven, maakte er zelf een einde aan op de leeftijd van 27 jaar. Cartoonist Ralph Barton vond ook dat het leven zonder betekenis was en liet het volgende afscheidsbriefje na toen hij zelfmoord pleegde: "Ik heb weinig moeilijkheden gekend, vele vrienden, groot succes, ik ben van huis naar huis en van vrouw naar vrouw gegaan, heb vele landen bezocht in de wereld, maar ik ben uitgeblust om dingen te bedenken om de dagelijkse 24 uren te vullen.
Velen denken dat Jezus Christus van ons wenst dat we religieus worden. Zij denken dat Jezus op aarde kwam om ons alle plezier te ontnemen en ons onmogelijke regels gaf om na te leven. Zij geven toe dat hij een groot leider uit het verleden was, maar zeggen dat hij geen betekenis kan geven aan hun leven vandaag.
Josh McDowell was een student die dacht dat Jezus enkel een nieuwe religieuze leider was die onmogelijke regels om na te leven oplegde. Hij dacht dat Jezus volkomen ontoepasselijk was op zijn leven. Dan, op een dag, op een bijeenkomst van studenten, zat hij na een levendig jonge studente met een schitterende glimlach op het gelaat. Belangstellend vroeg hij haar waarom zij zo gelukkig was. Onmiddellijk was haar antwoord: "Jezus Christus!"
McDowells haar begon recht te komen: "Jezus Christus? In Gods naam, laad mij niet op met dergelijke rotzooi. Ik ben de godsdienst beu. Ik ben de kerk zat. Ik word moe van de Bijbel. Hou op met die onzin over religie."
Maar de levendige studente was niet van haar stuk te brengen en informeerde hem kalm: "Meneer, ik heb niet het woord godsdienst vermeld, maar ik zei Jezus Christus."
McDowell stond verbaasd. Hij had er nooit bij stilgestaan dat Jezus meer was dan alleen maar een religieuze figuur en zelf tegen elke godsdienstige schijnheiligheid was. En plots was er nu dat vreugdevolle christelijke meisje die sprak over Jezus als iemand die betekenis aan haar leven had gegeven.
Pascal, de grote Franse filosoof, geloofde dat de innerlijke leegte die we allen ondervinden enkel kan worden opgevuld door God. Hij zegt: "Er is een leegte in het hart van iedereen die enkel kan worden opgevuld door Jezus Christus." Indien Pascal juist is, dan kunnen we niet enkel verwachten dat Jezus de vraag over onze identiteit en de betekenis van ons leven kan beantwoorden, maar ook dat hij ons hoopt geeft voor na het leven.
Kan er een betekenis zijn zonder God? Niet volgens atheïst Bertrand Russell die schreef: "Enkel indien u een god aanneemt is het leven betekenisvol." Russell schikte zich in het gegeven van voor eeuwig verrot te zijn in het graf. In zijn boek: Waarom ik geen Christen ben verwerpt Russell alles wat Jezus heeft gezegd over de betekenis van het leven, de belofte van het eeuwige leven inbegrepen.
Maar als Jezus werkelijk het leven overwon, zoals ooggetuigen beweren, dan is Hij enkel in staat om ons te vertellen waar het leven om gaat en te beantwoorden "waar gaan we heen?" Om te begrijpen hoe Jezus woorden, dood en leven onze persoonlijkheid kan maken en van de hoop voorzien voor de toekomst, moeten we begrijpen wat hij heeft gezegd over God, over ons en over zichzelf.
Wat heeft Jezus gezegd over God?
God is verwantschap
Velen denken over God meer als een macht dan een persoon die we kennen en met wie we vreugde kunnen beleven. De God waar Jezus van sprak is niet zoals de onpersoonlijk kracht uit Star Wars, wiens goedheid afhangt van zijn voltage. Ook is hij geen onsympathieke boeman in de lucht, die er van houdt ons het leven lastig te maken.
Jezus vertelde ons dat God liefde is. Jezus gaf zelf het voorbeeld hiervan overal waar hij ging, terwijl hij de zieken genas en zijn handen uitstak naar de armen en de lijdenden.
Gods liefde is totaal verschillend van onze liefde en is niet gebaseerd op aantrekkelijkheid en voorkomen. Ze is volledig opofferend en onbaatzuchtig. Jezus vergeleek Gods liefde met de liefde van een perfecte vader. Een goede vader wil steeds het beste voor zijn kinderen, maakt opofferingen voor hen en zorgt voor hen. Maar voor hun eigen goed, zal hij ook straffen stellen.
Jezus illustreert Gods hart van liefde met een verhaal over een rebellerende zoon die zijn vaders advies over het leven en de belangrijke dingen verwierp. Arrogant en zelfingenomen ging de zoon weg, op stap om zelf de wereld te verkennen. Eerder dan te wachten op zijn vaders erfdeel, begon hij het nu reeds op te eisen.
In Jezus verhaal ging de vader in op het verzoek van de zoon. Maar de dingen draaiden slecht uit voor de zoon. Na zijn geld te hebben verbrast aan genotzucht, moest de opstandige zoon gaan werken op een varkensboerderij. Spoedig leed hij zo een honger dat zelfs het voedsel voor de zwijnen er beter uitzeg. Wanhopig en onzeker dat zijn vader hem terug zou aanvaarden, nam hij zijn laatste bezittingen op om naar huis te gaan.
Jezus vertelde ons dat zijn vader hem niet allen thuis verwelkomde, maar hem stond op te wachten en hem tegemoet rende. Zijn vaders liefde was zelfs zo groot dat hij een groot feest opzette om de terugkeer van zijn zoon te vieren.
Het is vooral belangrijk om weten dat, hoezeer de liefde van zijn vader ook was, hij niet op jacht ging achter hem. Hij liet de zoon waarvan hij hiel de pijn voelen van de gevolgen van zijn opstandige keuze. Op een gelijkaardige manier vertelt de Schrift ons dat Gods liefde nooit een compromis zal treffen wat het beste is voor ons. Het zal ons toelaten om de gevolgen van onze verkeerde beslissingen te moeten ondergaan.
Jezus heeft altijd onderwezen dat er met Gods wezen geen compromissen bestaan. Het wezen is wie we diep in ons zijn. Het is onze kern van waaruit alle gedachten en daden voortkomen. Hoe moet God dan diep in zichzelf zijn?
God is Heilig
In de Heilige Schrift wordt [bijna 600 maal] over God gesproken als "Heilig." Heilig betekent dat Gods karakter moraal zuiver is en op alle wijzen volmaakt. Dit betekent dat hij nooit gedachten heeft die onzuiver of onverenigbaar zijn met zijn morele voortreffelijkheid.
Verder betekent Gods Heiligheid eveneens dat hij niet in de aanwezigheid van het kwade kan zijn, daar het kwade het tegengestelde is aan Zijn aard. Hij verwerpt en haat het kwade. Voor hem is het vervuiling.
Maar als God Heilig is en het kwade verafschuwt, waarom heeft Hij ons ook niet gemaakt zoals Hem. Waarom bestaan er kindermoordenaars, verkrachters en verdorvenen? En waarom strijden wij zo dikwijls met onze eigen morele keuzen? Dat brengt ons tot de volgende vraag: Wat zei Jezus over ons?
Wat zei Jezus over ons?
Gemaakt voor een verhouding met God
Als u het Nieuwe Testament zou doornemen, zou u ontdekken dat Jezus voortdurend sprak over onze onmetelijke waarde voor God, door ons te vertellen dat God ons heeft geschapen om Zijn kinderen te zijn.
De Ierse U2 rocklegende Bono merkte in een interview op: "Het is een extatisch concept dat de God die het universum schiep zou uitkijken naar gezelschap, een waarachtige verhouding met de mensen ..." Met andere woorden, vóór het universum werd geschapen, had God reeds als plan om ons op te nemen in Zijn familie. Niet alleen dat, hij heeft een ongelofelijke nalatenschap gepland die we maar hoeven te plukken. Zoals het hart van de vader in Jezus verhaal is God overdadig in zijn nalatenschap door een onvoorstelbare zegen en koninklijk voorrecht. In zijn ogen zijn wij bijzonder.
Vrijheid om te kiezen
In de film Stepford Wives hebben zwakke, leugenachtige, begerige en moorddadige mannen, onderdanige en gehoorzame robotten ontworpen om hun vrijgevochten vrouwen te vervangen die ze als een bedreiging aanschouwden. Alhoewel de mannen worden verondersteld om hun vrouwen lief te hebben, hebben ze hen vervangen door speelgoed om zo hun gehoorzaamheid af te dwingen.
God kon ons zo gemaakt hebben, als robotten, om Hem lief te hebben en te gehoorzamen en verering in ons te programmeren zoals een schermbeveiliger. Maar dan zou onze afgedwongen liefde betekenisloos zijn. God wou dat wij vrij waren om Hem lief te hebben. In een goede relatie willen we dat iemand van ons houdt omwille van wat we zijn, niet omwille van iets afdwingbaars. Wij verkiezen een zielsvriend(in) boven een per post afgeleverde bruid. Søren Kierkegaard vatte deze lastige situatie samen in dit verhaal:
"Stel u een koning voor die een onderdanige maagd liefhad. Zijn koningschap was als geen ander. Elke staatsman beefde voor zijn macht ... en toch smolt deze koning zijn hart voor deze onderdanige maagd. Hoe kan hij zijn liefde voor haar verklaren? Op een onwaarschijnlijke manier bond zijn koningschap hem figuurlijk aan de handen en voeten vast. Indien hij haar naar zijn paleis zou brengen en haar kronen met juwelen, zou ze zeker niet weerstaan, niemand zou durven te weerstaan. Maar zou zij hem liefhebben? Ze zou het uiteraard wel zo zeggen, maar zou ze het ook zo menen?"
U ziet het probleem. Minder dichterlijk gezegd: hoe maak je het uit met een alles betekenende vriend(in). U krijgt dan antwoorden als "het ging niet tussen ons, maar ik veronderstel dat je dit reeds wist." Maar om echte liefde mogelijk te maken, heeft God de mens geschapen met een enige kwaliteit: vrije wil.
Opstand tegen Gods morele wetten
C.S. Lewis redeneerde dat zelfs, al zijn we innerlijk geprogrammeerd met de wil om God te kennen, we hier opstandig tegen worden vanaf het ogenblik van onze geboorte. Lewis begon ook zijn eigen beweegredenen te onderzoeken, die hem tot de ontdekking brachten dat hij instinctief het goede van het kwade wist te onderscheiden.
Lewis vroeg zich af waar dit gevoel voor goed en kwaad vandaan kwam. We ervaren allemaal dit gevoel van goed en kwaad als we over Hitlers moord op zes miljoen Joden lezen, of over een held die zijn leven opoffert voor iemand anders. We weten instinctief dat het slecht is om te liegen en te bedriegen. Dit herkennen dat we geprogrammeerd zijn met een innerlijke moraal deed de voormalige atheïst besluiten dat er een morele "wetgever" moet zijn.
En inderdaad, zowel volgens Jezus als de Geschriften, heeft God ons een morele wet meegegeven om te gehoorzamen. Niet alleen hebben we Hem de rug toegekeerd, wij hebben ook deze morele wetten doorbroken die God heeft ingesteld. De meesten onder ons kennen enkele van de Tien Geboden.
"Lieg niet, steel niet, moord niet, doe geen overspel ..." Jezus vatte ze samen door de zeggen dat we God en onze naaste boven alles en met geheel ons hart moeten liefhebben als onszelf. De zonde is daarom niet alleen het verkeerde dat we doen door deze wet te doorbreken, maar ook ons falen om te doen wat rechtvaardig is.
God schiep het universum met wetten die overal gelden. Ze zijn onschendbaar en onveranderbaar. Toen Einstein E=MC2 formuleerde ontsluierde hij het raadsel van de nucleaire energie. Plaats de juiste bestanddelen bijeen onder de veeleisende voorwaarden en een enorme kracht komt vrij. De Schrift vertelt ons dat Gods morele wet daarom niet minder van waarde is daar het voortkomt uit Zijn eigen kenmerk.
Van bij de allereerste mens zijn wij ongehoorzaam aan Gods wetten, zelfs als zijn ze er voor ons goed. En we hebben gefaald in het rechtvaardige. We hebben deze omstandigheid geërfd van onze voorouders. De bijbel noemt het ongehoorzaamheid, zonde, of "het doel missen," zoals een boogschutter zijn voorgenomen doel mist. Zo hebben onze zonden Gods voorgenomen verhouding met ons gebroken of om het met het voorbeeld van de boogschutter te zeggen: we hebben het doel gemist wanneer het op het doel aankomt waarvoor we geschapen zijn.
Zonde veroorzaakt de strakheid van elke verhouding: het menselijke ras is verhard tegenover zijn omgeving [vervreemding], anderen [oorlog en moord], zichzelf [schuld en schaamte] en God [spirituele dood]. Zoals de schakels in een ketting, worden alle schakels gebroken eens er één schakel loskomt. Zonde brengt afscheiding teweeg in ons leven en volgens de Bijbel heeft dit dodelijke gevolgen.
Onze zonden hebben ons gescheiden van Gods liefde
Onze opstandigheid [zonde] heeft een muur opgezet tussen God en ons [Jesaja 59:2]. In de Schrift betekent "afscheiding" een spirituele dood. En een spirituele dood betekent volledig afgescheiden van het licht en leven van God.
"Maar wacht eens even," kunt u zeggen, "Wist God hiervan niet voor Hij ons heeft geschapen?"
Waarom heeft hij niet ingezien dat Zijn plan gedoemd was om te mislukken? Uiteraard zou een alwetende God zich hiervan bewust zijn. In feite is het door ons falen dat Zijn plan zo extatisch is. Dit brengt ons tot de reden waarom God onder menselijke gedaante op aarde kwam. En nog meer ongelofelijk: de opmerkelijke reden voor Zijn dood.
Wat zei Jezus over zichzelf?
Gods volmaakte oplossing
Tijdens Zijn drie jaren van openbaar leven, gaf Jezus ons onderricht over onze levenswijze, verrichtte Jezus vele mirakels en deed Hij zelfs mensen uit de dood opstaan. Maar Jezus heeft steeds beweerd dat Zijn eerste opdracht was om ons te redden van onze zonden.
Jezus verkondigde dat Hij de beloofde Messias was die onze zonden op Hem zou nemen. De profeet Jesaja had reeds 700 jaar eerder over de Messias geschreven, waarbij hij ons bepaalde kenmerken gaf over zijn identiteit. Maar het kenmerk dat het moeilijkst te begrijpen valt is dat de Messias zowel mens als God zou zijn!
"Want een kind wordt geboren, een zoon wordt ons gegeven. De heerschappij rust op zijn schouders. Men noemt hem wonder van het beleid, de goddelijke held, vader voor eeuwig, vredevorst [Jesaja 9:5]."
De auteur Ray Stedman schrijft over Gods beloofde Messias: "Vanaf het begin van het Oude Testament is er een gevoel van hoop en verwachting, zoals het geluid van naderende voetstappen: iemand is op komst! ... Die hoop neemt toe door profetische woorden als profeet na profeet begint te een nieuwe aantrekkelijke hint geeft: iemand is op komst!"
De oude profeten hadden voorspeld dat de Messias Gods volmaakte opoffering voor de zonde zou worden, die zijn gerechtigheid voldoening zou schenken. Deze volmaakte man zou voor ons moeten sterven [Jesaja 53:6-7].
Volgens de schrijvers van het Nieuwe Testament was de enige reden waarom Jezus voor ons diende te sterven, omdat hij, als God, een moreel volmaakt leven leidde en geen voorwerp uitmaakte van veroordeling voor zonde.
Het is moeilijk te begrijpen hoe Jezus dood voor onze zonden kon betalen. Misschien een kan een gerechtelijke analogische uitdrukking klaarheid brengen hoe Jezus het netelig vraagstuk oplost van Gods volmaakte liefde en rechtvaardigheid.
Stel u voor dat u eens rechtszaal binnengaat, beschuldigd van moord. Wanneer u de rechterstoel nadert, ziet u plots dat de rechter uw vader is. Wetende dat hij van u houdt, begint u onmiddellijk te pleiten: "Vader, laat me a.u.b. gaan!"
Hierop geeft hij als antwoord: "Ik hou van u, mijn zoon, maar ik ben een rechter. Ik kan u eenvoudigweg niet laten gaan."
Hij is verscheurd, maar uiteindelijk slaat hij de voorzittershamer neer en verklaart hij u schuldig. Voor rechtvaardigheid bestaat er geen compromis, ten minste niet bij een rechter. Maar omdat hij van u houdt, staat hij op van de voorzittersstoel, neemt hij zijn kleed af, en biedt u aan om uw straf over te nemen. In feite neemt hij uw plaats in, in de elektrische stoel.
Dit is het beeld dat wordt geschilderd in het Nieuwe Testament. God daalde neer in de geschiedenis van de mensheid, in de persoon van Jezus Christus en stierf op de elektrische stoel [lees: kruis] in onze plaats, voor ons. Jezus is zo maar geen derderang persoon die onze zonden op Hem neemt, maar hij is God zelf. Onbehouwen gezegd had God twee keuzes: de zonde te veroordelen of de straf zelf over te nemen. Door Christus, koos Hij voor het laatste.
En alhoewel U2s Bono geen theoloog is, zegt hij precies de reden voor Jezus dood:
"De waarheid achter de dood van Christus is dat Christus de zonden van de wereld op Hem nam, zodat onze zonden niet terug zouden komen tot ons en dat onze zondevolle aard niet de klaarblijkelijk dood zou oogsten. Dat is de waarheid. Dit zou ons nederig moeten houden. Het zijn niet onze eigen goede werken die ons door de poort van de Hemel leiden."
En Jezus maakte het duidelijk dat Hij de enige is die ons kan leiden tot God door te zeggen: "Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader, behalve door Mij." [Johannes 14:6]
Maar velen pleiten dat Jezus bewering dat Hij de enige weg tot is tot God, te bekrompen is en zeggen dat er vele wegen zijn die naar God leiden. Zij die geloven dat alle godsdiensten dezelfde zijn, ontkennen dat wij een zondeprobleem hebben. Zij weigeren om Christus woorden ernstig te nemen. Zij zeggen dat Gods liefde ons allen zal aanvaarden, ongeacht onze daden.
Misschien dat mensen als Hitler gerechtigheid verdienen, maar niet zij of anderen die fatsoenlijk leefden. Het is alsof God beoordeelt op de snijlijn en iedereen die een D of beter krijgt, wordt toegelaten. Maar dit houdt een dilemma in.
Zoals we hebben gezien is de zonde het absolute tegenovergestelde van Gods Heilige aard. We hebben dus diegene misnoegd die ons heeft geschapen en ons zodanig liefhad dat hij Zijn eigen Zoon voor ons opofferde. In zekere zin is onze opstand spuwen in zijn gelaat. Goede werken, noch godsdienst, noch meditatie, noch karma kunnen de schuld betalen die onze zonden hebben teweeggebracht.
Volgens de theoloog R.C. Sproul is Jezus de enige die deze schuld kan betalen. Hij schrijft: "Mozes kon beslechten over de wet, Mohammed kon zwaaien met een zwaard, Boeddha kon persoonlijke raad geven, Confucius kon wijsheid verlenen, maar niemand onder hen was bij machte om de zonden van de wereld af te lossen. Alleen Christus is een onbeperkte verering en dienst waardig.
Een onverdiend geschenk
De Bijbelse term om Gods vergiffenis door Jezus opofferende dood uit te drukken heet genade. Waar de Gods barmhartigheid ons redt van wat we verdienen, geeft Gods genade ons wat we niet verdienen. Laat ons eens bekijken wat Jezus Christus voor ons heeft gedaan wat we niet voor onszelf konden doen:
God bemint ons en heeft ons geschapen voor een verwantschap met Hem
Er wordt ons de vrijheid verleend om deze verwantschap te aanvaarden of te verwerpen
Onze zonde en opstand tegen God en Zijn wetten hebben een muur geplaatst tussen ons en Hem
Hoewel we een eeuwig oordeel verdienen, heeft God in onze plaats onze schuld betaald door Jezus dood, om op deze manier het eeuwige leven met Hem mogelijk te maken.
Bono geeft ons zijn standpunt over de genade: "Genade weerstaat de reden en de logica. De liefde onderbreekt, zoals u wenst, de gevolgen van onze daden, wat inderdaad heel goed nieuws betekent, omdat we heel wat stomme dingen hebben gedaan ... Het verontschuldigt onze misdaden niet, maar wij blijf aandringen op Zijn genade. We blijven aandringen dat Jezus onze zonden meenam op Zijn Kruis, omdat we weten wie we zijn en omdat we hopen dat we niet hoeven af te hangen van onze eigen godsdienstigheid."
We hebben nu een beeld van Gods plan, maar er is nog steeds een bestanddeel dat ontbreekt. Volgens Jezus en de schrijvers van het Nieuwe Testament moet ieder van ons gehoor geven aan de vrije gave die Jezus ons schenkt. Hij dwingt ons niet om deze aanvaarden.
U kiest voor de afloop
We maken voortdurend keuzes: onze kledij, onze loopbaan, onze huwelijkspartner ... het is hetzelfde als het op onze verhouding met God aankomt. Auteur Ravi Zacharias schrijft: "Jezus boodschap onthult dat elke persoon ... niet door de verdienste van de geboorte God leert kennen, maar door een bewuste keuze door Hem bepalend te laten zijn in ons persoonlijk leven."
Onze keuzes worden dikwijls beïnvloed door anderen. Maar soms krijgen wij een verkeerd advies. Op 11 september 2001 hebben 600 onschuldige mensen hun vertrouwen gesteld in een verkeerd advies en bijgevolg onschuldig de gevolgen ondergaan. Het verhaal gaat als volgt.
Een persoon die zich op de 92ste verdieping van de zuidelijke toren van het World Trade Center bevond had juist gehoord over een vliegtuig dat op de noordelijke toren was ingevlogen. Verrast door de ontploffing belt hij naar de politie voor de op te volgen instructies: "Wij moeten weten of we hier weg moeten, omdat we weten dat er een explosie is geweest," zei hij dringend aan de telefoon.
De stem aan de andere kant gaf hem het advies om het gebouw niet te evacueren: "Ik zou wachten op verdere instructies."
"Goed," zegt de beller, "we ontruimen niet," en hij hing de telefoon op.
Kort na 9 uur s morgens vliegt er een ander vliegtuig in op de tachtigste verdieping van de zuidelijke toren. Alle 600 personen die zich boven deze verdieping van de zuidelijke toren bevonden kwamen om. Het falen om de het gebouw te evacueren was een van de grootste tragedies van die dag.
Deze 600 mensen lieten het leven omdat zij zich verlaten hadden op de verkeerde informatie, zelfs al was deze gegeven door iemand die probeerde te helpen. Deze tragedie zou niet zijn gebeurd indien de 600 slachtoffers de juiste informatie hadden gekregen.
Onze bewuste keuze van Jezus is onmetelijk veel belangrijker dat dan, hoe spijtig het ook mag klinken, dan deze WTC-tragedie omdat hier de eeuwigheid op het spel staat. We kunnen kiezen uit drie verschillende gehoren:
We kunnen Hem veronachtzamen
We kunnen Hem verwerpen
We kunnen Hem aanvaarden
De voornaamste reden waarom vele mensen door het leven gaan en God veronachtzamen is omdat ze te druk bezig zijn met hun eigen agenda te bepalen. Cuck Colson is zon voorbeeld. Op 39-jarige leeftijd, werkte hij in het kantoor naast dat van de president van de Verenigde Staten. Het was de "onbuigzame kerel" van Nixons Witte Huis, de "beramer" die harde beslissingen kon treffen. Maar in 1972 stortte zijn reputatie in elkaar omwille van het Watergate schandaal en hij had zijn eigen leven niet meer in handen. Later schreef hij: "Ik was steeds ingenomen met mijzelf. Ik wou dit en dat doen en uiteindelijk had ik mijn doel bereikt. Ik voelde dat ik geslaagd was in het leven, maar had geen enkel vertrouwen gelegd op God, Hem zelfs nooit eens bedankt voor alle gaven die Hij mij geschonken had. Ik had nooit gedacht aan iets dat onmetelijk groter was dan mijzelf, tenzij bij enkele vluchtige momenten. Ik had mijn leven niet op Hem verlaten."
Velen kunnen zich identificeren met Colson. Het is gemakkelijk om een gevangene te worden van het snelle tempo van het leven en weinig of geen tijd meer te hebben voor God. Maar het veronachtzamen van Gods genadig aanbod van vergeving heeft dezelfde afschrikwekkende gevolgen als een volledige verwerping. Onze zonden blijven onvergoed.
In misdadige gevallen buigen weinigen zich voor een volledige vergiffenis. In 1915 had George Burdick, verantwoordelijk voor de plaatselijke editie van de New York Tribune, geweigerd om bronnen te onthullen van een bepaald artikel en daarmee de wet verbroken. President Woodrow Wilson verleende Burdick volledige vergiffenis voor het vergrijp dat hij had begaan. Wat Burdicks zaak historisch maakte is dat hij deze vergiffenis weigerde. Dat bracht de zaak voor het Hoogste Gerechtshof die partij koos voor Burdick, door te verklaren dat een presidentiële vergiffenis niet kon worden opgedwongen aan iemand.
Wanneer het er op aankomt om Christus volledige genade te verwerpen, geven mensen diverse redenen op. Velen zeggen dat er onvoldoende bewijs is, maar, zoals Bertrand Russel en een massa andere sceptici, zijn zij in werkelijkheid niet genoeg in de zaak geïnteresseerd om deze diepgaand te onderzoeken. Anderen nemen het gedrag van sommige schijnheilige Christenen om Christus genade te verwerpen als excuus. En nog anderen verwerpen Christus omwille van een slechte of tragische ervaring die ze hebben opgelopen tijdens hun leven.
Hoe dan ook, Zacharias, die discussies heeft gehad met geleerden van honderden campussen, gelooft dat de ware reden van het verwerpen van God door de meeste mensen van morele aard is. Hij schrijft: "Niemand verwerpt God omwille van zijn intellect, noch bij het het gebrek aan bewijs. Een mens verwerpt God omwille van de morele weerstand die weigert om zijn nood aan God te aanvaarden."
De wens naar morele vrijheid heeft C.S Lewis een groot aantal jaren weggehouden van God. Nadat zijn speurtocht naar de waarheid hem tot God bracht, legt Lewis uit hoe het aanvaarden van Christus meer met zich meebrengt dan enkel een intellectuele overeenkomst met de feiten. Hij schrijft: "Een afvallige persoon is niet enkel een onvolmaakt schepsel dat een rechtzetting nodig heeft: hij is een opstandeling die zijn wapens moet neerleggen., zich moet overgeven, en zich moet verontschuldigen, en zich moet verwezenlijken dat hij het verkeerd voor had en bereid is om het leven opnieuw te beginnen ... dit is wat Christenen berouw noemen."
Berouw is een woord dat een aangrijpende omwenteling in ons denken betekent. Dat is wat er is gebeurd met de voormalige 'onbuigzame' medewerker van president Nixon. Nadat Watergate uitkwam, begon Colson anders te denken over het leven. Door zijn eigen gebrek aan een 'levensdoel' in te zien en begon het boek te lezen van Lewis 'Zuiver Christendom', dat een vriend hem had geschonken. Getraind als advocaat, begon Colson de argumenten van Lewis neer te schrijven. Colson zegt: 'Ik wist dat de tijd gekomen was voor mij. Ging ik zonder terughoudendheid Jezus Christus als de Heer in mijn leven aanvaarden? Het was alsof er zich een brug voor mij bevond. Er was geen weg om er rond te wandelen: ik zou er doorgaan of niet doorgaan. Een misschien of ik heb meer tijd nodig, was spotten met mezelf."
Na een innerlijke strijd, realiseerde de voormalige naaste medewerker van de Verenigde Staten van Amerika zich dat Jezus Christus zijn volle loyaliteit verdiende. Hij schrijft: "En zo, op een vroege vrijdagmorgen, terwijl ik alleen was, kon ik woorden begrijpen die ik eerder nooit had verstaan. Het was alsof alles natuurlijk uit mijn mond stroomde: Heer Jezis, ik geloof u. Ik aanvaard U. Kom in mijn leven. Ik vertrouw U mijn leven toe."
Colson ontdekte dat deze vragen: "Wie ben ik?", "Waarom ben ik hier?" en "Waar ga ik heen?" allemaal worden beantwoord in een persoonlijke verhouding tot God. De apostel Paulus schrijft: "In Hem [Jezus] heeft God, die alles naar zijn wil en besluit tot stand brengt, ons de bestemming toebedeeld."
Wanneer we tot een persoonlijke verhouding komen met Jezus Christus, vult Hij onze innerlijke leegte, geeft Hij ons vrede, en schenkt hij voldoening aan ons verlangen naar betekenis en hoop. We hebben niet langer tijdelijke stimulansen nodig om hieraan te voldoen. Wanneer Hij in ons binnentreedt, schenkt hij eveneens voldoening aan onze diepste verlangens en noden voor de waarheid, blijvende liefde en veiligheid.
En het onthutsende van alles is dat God Zelf als mens op de wereld kwam om onze volledige schulden af te lossen. Daarom vallen we niet langer onder de straf van zonde. Paulus maakt dit duidelijk aan de Romeinen als hij schrijft: 'Ook u was vroeger van God vervreemd en Hem vijandig gezind door uw slechte daden. Maar nu heeft God u met zich verzoend in Christus sterfelijk lichaam, door de dood, want Hij wil dat u als heilige mensen voor Hem zult verschijnen, smetteloos en onberispelijk." [Kol. 1:21-22]
Zo deed God waartoe wij niet bekwaam waren om voor onszelf te doen. Wij zijn van onze zonden bevrijd door Jezus opofferende dood. Het is zoals een massamoordenaar die voor de rechter wordt geleid en volledige vergiffenis wordt geschonken. Hij verdient geen genade, noch wij. Gods geschenk van eeuwig leven is absoluut vrij en het is te nemen of te laten. Maar zelfs al wordt de genade aan ons geschnoken, blijft het ook aan ons om deze te aanvaarden. De keuze is aan u.
Bent u op het punt in uw leven gekomen waar u Gods geschenk vrij wil aanvaarden?
Misschien is uw leven net als dat van Bono, Lewis and Colson ooit ook leeg geweest en hebt u nooit getracht om dit gevoel van innerlijke leegte op te vullen. God kan deze opvullen en u in één enkel ogenblik veranderen. Hij heeft u geschapen om een leven te hebben dat gevuld is met betekenis en doelen. Jezus zei: "Mijn doel is leven te schenken in al zijn volheid." [Johannes 10:10]
Of misschien gaan de dingen u goed in het leven, maar ondervindt u toch een gebrej aan rust en vrede. U wordt er zich van bewust dat u Gods wetten hebben doorbroken en gescheiden bent van Zijn liefde en vergevingsgezindheid. U vreest Gods oordeel. Jezus zei: "Ik verlaat u met een geschenk: vrede in het gemoed en het hart. En de vrede die Ik geef is niet zoals de wereldse vrede."
Of misschien gaan de dingen u goed in het leven, maar ondervindt u toch een gebrek aan rust en vrede. U wordt er zich van bewust dat u Gods wetten hebben doorbroken en gescheiden bent van Zijn liefde en vergevingsgezindheid. U vreest Gods oordeel. Jezus zei: "Ik verlaat u met een geschenk: vrede in het gemoed en het hart. En de vrede die Ik geef is niet zoals de wereldse vrede."
Zo, of u nu eenvoudigweg moe bent van een leven met zinloze activiteiten of bezorgd bent door een gebrek aan vrede met uw Schepper, het antwoord blijft Jezus Christus.
Wanneer u uw vertrouwen schenkt aan Jezus Christus, zal God al uw zonden vergeven, zowel deze uit het verleden, het heden als deze uit de toekomst en u tot Zijn kind maken. Zijn liefhebbend kind. Hij schenkt u een doel en een betekenis aan het leven op aarde en de belofte van een eeuwig leven met Hem.
Gods woord zegt: "Aan allen die in Hem geloven en Hem aanvaarden, verleent Hij het recht om kinderen van God te worden." [Johannes 1:12]
De vergeving van de zonde, het doel van het leven, het eeuwige leven. Het is aan u om het te vragen. U kan Christus uitnodigen in uw leven op dit eigenste moment door geloof en gebed. Gebed is praten met God. God kent de harten en is niet bezorgd om uw woorden want hij kijkt naar het gedrag van het hart. Het volgende is een voorgesteld gebed: "Lieve God, Ik wens U persoonlijk te kennen en eeuwig met U te leven. Dank U, Heer Jezus, om op het Kruis te sterven voor mijn zonden. Ik open de deur van mijn leven en ontvang U als mijn Redder en Heer. Word meester over mijn leven en verander mij, maak van mij de persoon die U wenst die ik ben."
Drukt dit gebed de wens van uw hart uit. Zo ja, bid dan eenvoudig het hierboven vermelde gebed.
Als u Jezus in uw leven hebt gevraagd, moedigen wij u aan om Zijn Woord, de Bijbel te beginnen lezen en anderen te vervoegen die ook voor Hem wensten te leven.
Het is voor u belangrijk om de geheimen te leren van het wonderbare leven dat God voor u heeft voorbehouden.
Vertaling: Chris De Bodt
Bron: Y-Jesus: The facts presented by scholars
19-05-1980
Medjugorje: lange documentaire over de beginjaren
Medjugorje: lange documentaire over de beginjaren
18-05-1980
Onze Lieve Vrouw van Quito, Equador: Profetieën voor onze tijd
Onze Lieve Vrouw van Quito, Equador
Onze Lieve Vrouw van het Welslagen (Profetieën voor onze tijd) Profetische openbaringen aan de eerbiedwaardige Moeder Mariana de Jesus Torres
Dit artikel is gebaseerd op fragmenten uit de 18e eeuw manuscript getiteld Het wonderbaarlijke leven van Moeder Mariana de Jesus Torres, geschreven door prior Manuel Souza Pereira, Franciscaans Provinciaal te Quito, Ecuador en directeur van het klooster dat Moeder Mariana heeft opgericht. Dit manuscript werd geschreven een eeuw na haar dood. Moeder Mariana is op een raadselachtige wijze verbonden met onze tijd door de visioenen die Onze Lieve Vrouw haar toonde over de twintigste eeuw, meer dan 350 jaar geleden. Deze verschijning is goedgekeurd door de Kerk en Moeder Mariana is eerbiedwaardig verklaard in de eerste stap in de richting van haar heiligverklaring.
Op 16 januari 1635 deed Moeder Mariana, omringd door haar gemeenschap en haar Franciscaanse biechtvaders, een ernstige geloofsbetuiging, en vroeg vervolgens, als een laatste gunst, om te mogen sterven op de grond, in navolging van haar Serafijnse Vader, de Heilige Franciscus. Na de Heilige Communie en de laatste sacramenten te hebben ontvangen, voorspelde ze het exacte uur van haar dood: drie uur in de namiddag, het uur van Gods genade. Net voor haar dood, las ze haar laatste wil en testament voor, een bewogen getuigenis dat aan haar dochters onschatbaar advies verleende over het religieuze leven, samen met veel profetieën over de Orde. Op het einde, wendde zij zich tot de priesters: "Mijn vaders en zusters, de tijd om te vertrekken is voor mij gekomen. Prijs mijn ziel aan God aan met de juiste gebeden. Ik dank u voor alles. Ik smeek u, heb dit klooster en uw zusters altijd in uw zorgen. Ik sterf alsof ik geboren ben, vrolijk en rustig in de armen van mijn moeder, de Serafijnse Orde." Twee tranen rolden van haar wang, ze zuchtte, en met een engelachtige glimlach, verliet de gezegende ziel haar lichaam.
Tijdens de wake werd het zicht van een meisje hersteld toen een bloem uit de kroon dat het hoofd van Moeder Mariana omringde, de ogen van het meisje aanraakte.
In 1906, tijdens vernieuwingswerken aan het klooster, werd haar drie eeuwen oude graf geopend. Het lichaam van Moeder Mariana de Jesus was volledig ongeschonden, geheel in haar orderkleed en met de artikelen van boetedoening die mede in het graf werden geplaatst.
Vanuit haar hele lichaam verspreidde er zich een heerlijke geur van lelies. God beschermt sommige heiligen die een heldhaftige deugdzaamheid en een heilige maagdelijkheid tijdens hun aardse leven behielden.
Moeder Mariana's onvergankelijke lichaam
Moeder Mariana bezat de gave van de onderscheiding der geesten, die Onze Lieve Heer zo vaak verleent aan stichters van religieuze ordes. Daar ze de harten kon lezen van haar dochters, kon zij hen troosten en hen uitleggen hoe ze vooruitgang in het geestelijk leven konden maken alsmede hen de noodzaak bijbrengen om volledig aan zichzelf te verzaken om zo de ware deugdzaamheid te kunnen beleven.
Ze waarschuwde hen herhaaldelijk om te waken over gemeenschappelijke leven van het klooster en de regels te volgen. Zonder gebed en het leven in gemeenschap komt men tekort want een religieuze zonder gebed is als een soldaat zonder wapen in de strijd.
Ze vertelde hen hun ziekte met geduld te dragen, omdat ziekten de beste en meest verdienstelijke boetes zijn, die de zielen bevrijden van misleidingen, ijdelheid en trots. Zij waarschuwde vooral de haar dochters te waken over de vervloekte menselijk gedachte die steeds de vraag doet stellen: "Wat zullen de anderen hierover zeggen?" Integendeel, ze adviseerde dat ze hun leven moesten leiden volgens de regels van het Evangelie en zichzelf stevig gronden op macht ligt de sterke fundamenten van de nederigheid.
Laten ons nu enkele van de onthullingen van Onze Heer en Onze Lieve Vrouw aan Moeder Mariana nader bekijken.
Instructies en Advies
Onze Lieve Vrouw: "Oh, als slechts de mensen en religieuzen zouden weten wat de Hemel is en wat het betekent om God te bezitten, hoe anders zouden ze leven en geen enkele opoffering sparen om er het bezit van te verkrijgen. Maar sommigen laten zich verblinden door de valse bekoringen van eer en menselijke grootsheid, terwijl anderen zijn verblind door eigenbelang en niet beseffen dat ze vervallen tot de lauwheid van het geloof, het enorme kwaad dat in religieuze huizen de ijver vernietigt, alsmede de bescheidenheid, zelfopoffering en de onophoudelijke praktijk van de religieuze deugden en broederlijke naastenliefde en kinderlijke eenvoud die zielen Mijn goddelijke Zoon en Mij, hun Moeder, zo genegen maken.
Herinner de woorden van de Koninklijke Profeet: Hoe geweldig zijn de werken van de Heer!
Wees overtuigd van deze waarheid en onderwijs deze en prent ze in bij uw, zowel bij uw levende dochters als zij die nog moeten komen, zodat ze hun goddelijke roeping zouden koesteren. Onthul hen de glorierijke plaats die God en ik in bewaring houden voor hen die Ons toebehoren, onze erfgenamen.
Wee de wereld indien deze een gebrek aan kloosters zou hebben! De mensen begrijpen het belang ervan niet, want indien ze het zouden begrijpen, zouden ze alles doen wat in hun macht ligt om deze te doen toenemen, omdat hierin alle oplossingen kunnen worden gevonden voor de lichamelijke en morele zonden ... Niemand op deze wereld kent de oorsprong van de redding der zielen, de bekering van de grote zondaars, het einde van de grote rampen, de vruchtbaarheid van het land, het einde van de ziekten en oorlogen en de eensgezindheid tussen de landen. Dit alles is te danken aan de gebeden die van de kloosters opstijgen.
O, als de stervelingen alleen maar zouden willen begrijpen hoe dankbaar ze de tijd moeten gebruiken die hen wordt gegeven om voordeel te halen uit elk moment van hun leven, hoe verschillend zou de wereld zijn! En een aanzienlijk aantal zielen zou niet vervallen in het eeuwige verderf! Maar de minachting ervan ligt aan de oorsprong van hun val!"
Onze Lieve Vrouw benadrukt het belang van het Sacrament van de Boete en de belangrijke rol van de priesters: "Aanschouw en overdenk de grootsheid van de herstellende en levenwekkend kracht van het Sacrament van de boete, vergeten en zelfs veracht door de ondankbare mensen die zich, in hun dwaze waanzin, niet realiseren dat dit het enige veilige middel van redding is nadat men de onschuld van het doopsel heeft verloren.
Het meest pijnlijke is echter is ook dat de volgelingen van Mijn Meest Heilige Zoon er niet de waarde aan geven die ze er zouden moeten aan geven en deze waardevolle en kostbare schat, die in hun handen is geplaatst voor het herstel van de zielen verlost door het bloed van de Verlosser, met een koude onverschilligheid bekijken. Er zijn mensen die het aanhoren van de biecht beschouwen als tijdsverlies en een nutteloze bezigheid. Oh, helaas! Als het de priesters was gegeven om te kunnen zien wat u nu aan het overwegen bent en verlicht waren met het Licht dat u nu beschijnt, dan zouden ze dit geschenk wel erkennen!
Onze Heer: "In alle tijden heb Ik nood aan moedige zielen om Mijn Kerk en de versluierende wereld te redden." Onze Heer liet Moeder Mariana eveneens meer dan ooit duidelijk verstaan dat de verering van de Passie, van het Heilige Sacrament en Onze Lieve Vrouw de grondvesten, de ondersteuning en de steunpilaren zijn van de religieuze gemeenschappen.
"Weet bovendien dat de goddelijke gerechtigheid verschrikkelijke straffen vrijlaat op volledige naties, niet alleen wegens de zonden van het volk, maar ook voor deze van de priesters en religieuzen, want deze laatste zijn, door het volmaaktheid van hun ambt, tot het zout van de aarde geroepen, de heersers van de waarheid en de hoeders van de goddelijke toorn. Door het verdwalen in hun goddelijke opdracht, verlagen ze zichzelf op dergelijke wijze dat ze, voor Gods ogen de strengheid van de straffen versnellen ..." [Tijdens het 41-jarige priesterschap van Jean Vianney te Ars, de patroonheilige van alle priesters, werd er geen enkele schade veroorzaakt door stormen].
De Heer verzekerde Moeder Mariana eveneens dat Hij zeer verheugd was door die zielen die de verheven taak op zich nemen van het lijden voor de heiliging van de clerus door middel van gebeden, opofferingen en boete, en beloofde dergelijke zielen een bijzondere eer in de Hemel. De ondankbaarheid en het verraad van religieuze zielen, die Hem zo dierbaar zijn, dwingen Hem "om Mijn gerechtigheid te laten vallen over Mijn geliefde kloosters, en zelfs over hele steden, wanneer zij, die Mij zo dierbaar zijn en tot Mij behoren, Mijn Geest verwerpen en Mij alleen achterlaten in de tabernakels en er zich nauwelijks van bewust zijn dat Ik vooral daarin aanwezig ben uit liefde voor hen, zelfs meer dan voor de rest der gelovigen.
Onvoorzichtige toegevingen en interne misbruiken die door de oversten worden toegelaten zijn de ondergang van de gemeenschappen. Deze gemeenschappen kunnen enkel duurzaam zijn tijdens hun bestaan, ten koste van veel boete, vernederingen en een dagelijkse, degelijke praktijk van de goede religieuzen. Wee voor deze ontaarde leden tijdens deze tijden van rampspoed! Wee voor hen, mijn geliefde echtgenote en smeek dat de tijd van zon groot lijden zou worden verkort."
Hij waarschuwde Moeder Mariana dat de Straf heel streng zou zijn voor die religieuzen die de vele genaden verkwisten met hun trots en grootspraak om hun rang en machtspositie veilig te stellen en Hij veroordeelde vooral de religieuzen met een lauw geloof. Moeder Mariana zag de grootste martelingen binnen het Heilig Hart door de ondankbaarheid en de onverschilligheid van deze zielen die, gekozen uit miljoenen om Zijn volgelingen of echtgenote te zijn, Hem hebben achtergelaten in de meest absolute eenzaamheid. En dit ondanks het feit dat Hij in het Heilige Sacrament onder hetzelfde dak leeft met hen en in de handen komt van Zijn priesters op de eenvoudige roep van hun stemmen tijdens het meest plechtige moment van de Consecratie.
Profetieën
Onze Lieve Vrouw voorspelde dat satan, tegen het einde van de negentiende eeuw en vooral tijdens de twintigste eeuw, bijna volledig zou regeren door middel van sekten van vrijzinnigen. Onze Lieve Vrouw, die de titel aannam van Onze Lieve Vrouw van het Welslagen vertelde Moeder Mariana dat deze strijd zijn meest acute gevaar zou bereiken omwille van meerdere ontrouwe gelovigen, die, "onder de schijn van deugdzaamheid en slecht bezielde ijver, zich tegen de Godsdienst zouden keren, die hen aan de borst voedde." "Tijdens deze tijden," vervolgde Zij, "zal het in vele gebieden van dit arme land ontbreken aan Christelijke waarden, het toedienen van de laatste sacramenten zal zo weinig gerespecteerd worden. Vele mensen zullen sterven zonder het te ontvangen, ofwel door de onachtzaamheid van hun families of hun vals gevoelen dat de zieken probeert te beschermen tegen het inzien van de ernst van hun situatie, of omdat ze willen in opstand komen tegen de geest van de Katholieke Kerk, gedreven door de boosaardigheid van de duivel. Zo zullen vele zielen beroofd worden van onmetelijke genaden, vertroostingen en de sterkte die zij nodig hebben om de grote sprong van her tijdige naar het eeuwige te maken.
Het huwelijkssacrament, dat staat voor de eenheid van Christus met de Kerk, zal in de volste betekenis van het woord worden aangevallen en geschonden. De vrijmetselarij, die dan aan de macht zal zijn, zal zondige wetten instellen met als doelstelling dit Sacrament te vernietigen en het zo voor iedereen eenvoudiger te maken om in zonde te leven, en de voortplanting van onwettige kinderen, zonder de kerkelijke zegen, aan te moedigen. De christelijke waarden zullen spoedig in verval raken en het dierbare licht van het Geloof zal uitdoven tot het een punt zal bereiken waarop er een bijna volledig en algemeen verderf van gewoonten zal zijn. De resultaten van de vrijzinnige opvoeding zullen toenemen, wat de reden zal zijn voor het gebrek aan priesterlijke en geestelijke roepingen.
Het sacrament van de wijding van de geestelijken zal worden belachelijk gemaakt, verdrukt en geminacht. De duivel zal pogen om de dienaars van de Heer op alle mogelijk manieren te vervolgen en zal met gemene en nauwelijks merkbare sluwheid pogen om hen geestelijk te doen dwalen, en velen doen ontaarden. Deze verdorven priesters zullen aanstoot geven aan de Christenen en de haat van de slechte Christenen en de vijanden van de Roomse, Katholieke en Apostolische Kerk zal worden aangemoedigd en over alle priesters neerdalen. Deze ogenschijnlijke zege van satan zal enorm lijden toebrengen aan de echte herders van de Kerk. Daarnaast zal er in deze ongelukkige tijden een ongebreidelde weelde zijn die anderen tot zonde zal aanzetten en ontelbare wereldse zielen zal veroveren die zullen verloren zijn.
Onschuld zal bijna niet meer te vinden zijn bij de kinderen, noch fatsoenlijkheid bij vrouwen, en in dit hoogste moment van nood van de Kerk, zullen zij die moeten spreken zwijgzaam worden. Maar weet, geliefde dochter, dat wanneer uw naam tijdens de twintigste eeuw bekend zal worden, er velen zullen zijn die u niet zullen willen geloven en zullen beweren dat deze verering God niet bevalt. Een eenvoudig, nederig geloof in de echtheid van Mijn verschijningen tot u, Mijn kind die Mijn voorkeur geniet, zal worden voorbehouden aan de nederige en vurige zielen, volgzaam in de ingevingen van de genade, want Onze Hemelse Vader vertelt Zijn geheimen tot de eenvoudigen van hart en niet aan deze harten die opgeblazen zijn door hoogmoed en beweren te weten wat ze niet weten, of zelfgenoegzaam zijn met lege kennis."
"Tijdens deze tijd," voorspelde Onze Lieve Vrouw, "zal de seculiere clerus veel laten vallen om begeerd te worden omdat de priesters onvoorzichtig zullen worden in hun heilige plichten. Door een gebrek van hun goddelijke begrip zullen ze van de weg, die God voor het priesterschap heeft getekend, afdwalen en zullen zij gehecht worden aan weelde en rijkdom, die zij uitermate zullen willen bekomen. Hoe zal de Kerk leiden tijdens deze donkere nachten! Door het gebrek aan een kerkvorst en Vader die hen leidt [vergelijk met de profetieën van de Heilige Malachius] met een ouderlijke liefde, beminnelijkheid, sterkte, wijsheid en voorzichtigheid, zullen vele priesters hun vitaliteit verliezen, waardoor ze vele zielen in gevaar zullen brengen. Dit zal het teken zijn van de komst van Mijn uur.
Schreeuw daarom onophoudelijk en ween bittere tranen in de geslotenheid van uw hart en smeek Onze Hemelse Vader dat Hij, uit liefde voor het Eucharistische Hart van Mijn Meest Heilige Zoon en Zijn Dierbare Bloed dat met zulke vrijgevigheid vloeide en door het diepste, bittere lijden van Zijn wrede Passie en Dood, medelijden zou hebben met zijn volgelingen en deze rampspoedige tijden tot een einde zou brengen, door Zijn Kerk een nieuwe Kerkvorst te zenden die de moed van de priesters zal herstellen.
Op 8 december 1634, het feest van de Onbevlekte Ontvangenis, verschenen drie aartsengelen en hun Koningin aan Moeder Mariana. St. Gabriel droeg een Kelk vol met Hosties waarvan Onze Lieve Vrouw zei: "Dit is het Meest Verheven Sacrament van de Eucharistie, dat zal worden verspreid door Mijn Katholieke priesters aan de gelovige Christenen die behoren tot de Heilige Roomse, Katholieke en Apostolische Kerk, waarvan het zichtbare hoofd de Paus is, de Koning van het Christendom. Dezelfde Paus die het dogma van de pauselijke onfeilbaarheid zal afkondigen, zal eveneens de Paus zijn die is gekozen om het dogma van Mijn Onbevlekte Hart af te kondigen. Hij zal worden vervolgd en gevangen gezet binnen het Vaticaan met de onrechtvaardige inbezitneming van de Pauselijke Staten door de onbillijkheid, afgunst en gierigheid van een aardse vorst."
Het ongeschonden lichaam van Paus Pius IX
Deze heilige paus was uiteraard de eerbiedwaardige Pius IX, die aan elke voorspelling van Onze Lieve Vrouw voldeed. Bij het openen van zijn graftombe, kort voor zijn zaligverklaring op 3 september 2000, vond men zijn lichaam ongeschonden terug. Op zijn gezicht kon men nog steeds zijn opvallende sereniteit herkennen. Noteer alvast dat deze Paus werd geboren op een dertiende, namelijk 13 mei 1792. De afgunstige, gierige, aardse vorst was Victor Emmanuel II, die, nadat de Fransen zich door het verlies van de Frans-Pruisische Oorlog van 1870, hadden teruggetrokken uit de Kerkstaat, de Pauselijke staten inlijfde bij Italië.
Koning Victor-Emmanuel II
Een andere heel opvallende profetie van Onze Lieve Vrouw is deze: "Tijdens de negentiende eeuw zal er een ware Katholieke president zijn, een man met karakter aan wie God de verdienste van het martelaarschap zal verlenen op het plein dat grenst aan dit klooster. Hij zal de republiek opdragen aan het Heilig Hart van Mijn Meest Heilige Zoon, en deze toewijding zal het Katholieke Geloof aanmoedigen in de jaren die daarop zullen volgen, die rampzalig zullen zijn voor de Kerk. Deze jaren, tijdens dewelke een kwaadaardige vrijzinnige sekte zich meester zal maken van de burgerlijke regering, zullen een wrede vervolging zien van alle godsdienstige gemeenschappen en zij zullen ook gewelddadig optreden tegen dit klooster dat van Mij is."
Deze "ware Katholieke" president van Ecuador, Dr. Gabriel Garcia Moreno (1821-1875), droeg zijn republiek op aan het Heilig Hart van Jezus in 1873. Paus Pius IX betoonde hem eer als "een man die als martelaar stierf ... een slachtoffer van zijn Geloof en Christelijke naastenliefde." In de Kathedraal van Quito is vandaag nog steeds het ongeschonden hart te zien van deze president en een beroemd schilderij van Onze Lieve Vrouw Van Quito die, op het ogenblik van zijn marteldood, tranen weende.
Dr.Gabriel Garcia Moreno, President van Ecuador, vermoord in 1875
Besluit
De verwarring is zo groot dat het niet alleen de wereldse sfeer ondermijnt, maar eveneens door de muren van Kerk zelf binnendringt. Inderdaad, zoals Onze Lieve Vrouw heeft voorspeld, is het verderf van de gewoonten algemeen geworden en het dierbare licht van het Geloof bijna uitgedoofd.
En toch eindigt de boodschap van Onze Lieve Vrouw van het Welslagen met een boodschap van grote hoop: "Wanneer alles verloren en verlamd zal lijken, zal er een gelukzalig begin zijn van een volledige herstelling. Dit zal de komst van Mijn Uur kenmerken, wanneer Ik, op een wonderbaarlijke wijze, de trotse en vervloekte satan zal onttronen, door hem met Mijn voeten te vertrappelen en hem vast te kluisteren in de verschrikkelijke afgrond."
Te Fatima, in 1917, herhaalde Onze Lieve Vrouw deze belofte: "Op het einde zal Mijn Onbevlekte Hart overwinnen." Het is dus aanbevolen om u te richten tot Onze Lieve Vrouw van het Welslagen en Haar te aanroepen voor al het welslagen, zowel het wereldse als het geestelijke. Dit is het ogenblik om Haar advies te bekomen, in het midden van de stormen, en Haar de moed en de sterkte te vragen om het juiste geloof te behouden. Laat ons uiteindelijk bidden dat Onze Lieve Vrouw zo spoedig mogelijk zal tussenkomen om de Kerk en de gemeenschap te herstellen, zodat Zij opnieuw Haar Troon zou bestijgen om in alle glorie als Koningin over deze aarde te regeren.
Vertaling: Chris De Bodt
17-05-1980
Vr. Zlatko Sudac. Korte biografie en interview
Vr. Zlatko Sudac. Korte biografie en interview
Korte biografie
Vader Zlatko Sudac werd geboren op 24 januari 1971. Hij is afkomstig uit de stad Vrbnik, Eiland Krk, Kroatië. Hij vatte zijn studies voor priester aan in 1993, na zijn militaire dienstplicht in het Joegoslavische leger te hebben volbracht. Hij werd tot priester gewijd op 29 juni 1998 en is priester in het bisdom Krk, Kroatië. Zijn beide ouders zijn nog in leven. Hij heeft één gehuwde zus, die drie kinderen heeft.
Vrbnik, Kirk, Kroatië
Fr. Sudac kreeg het teken van het kruis op zijn voorhoofd de vrijdag, na de zaligverklaring van Pater Pio. Hierop werd hij naar de Gemelli kliniek gestuurd te Rome voor onderzoek. Na grondig onderzoek kwam men tot het besluit dat het kruisteken een bovennatuurlijke oorsprong had of dat het, met andere woorden, op een dergelijke wijze was gevormd, dat men er geen medische verklaring kon voor vinden. Vader Sudac kreeg de stigmata op zijn vuisten, voeten en zijde, op 4 oktober 2000, de feestdag van de Heilige Franciscus van Assisi, de eerste persoon in de geschiedenis van de Kerk die de stigmata ontving.
Vr. Zlatko Sudac
Thans is Vader Sudac werkzaam in het Asielcentrum Bethanië, gelegen in het kleine dorpje Cunski, op het eiland Mali Losinj. Dit eiland bevindt zich in het noordelijke gedeelte van de Adriatische Zee, iets ten zuiden van de havenstad Rijeka, Kroatië. Ooit maakte dit eiland deel uit van het eiland Cres, maar ten tijde van de Romeinse overheersing werden de twee eilanden gescheiden ter hoogte van de smalle verbinding te Osor, toen er een kanaal werd uitgegraven. Ten noorden en ten oosten van Losinj en Cres, bevindt zich het eiland Krk, eveneens de benaming van het plaatselijke bisdom. Mali Losinj telt 6.500 inwoners. De bewoning van het eiland gaat minstens terug tot de twaalfde eeuw, toen zon dozijn Kroatische families uit Hongarije er hun toevlucht zochten tegen de aanvallende Mongolen. Vandaag is Losinj toeristisch erg in trek, omwille van de mooie en enige landschappen, en de mooie stranden aan de Adriatische kust.
De basisboodschappen van Vader Sudac zijn heel eenvoudig: liefde is het grondbeginsel van al onze handelingen en, als wij in liefde voor elkaar leven, leven we eveneens voor God. We moeten eveneens openstaan voor de Heilige Geest en het werk van de Heilige Geest in ons leven zodat we ten volle kunnen beleven van wat God ons wenst te geven. We moeten ons volledig en in alle nederigheid onderwerpen aan God zodat Hij Zich totaal in ons bevindt. Eveneens moeten wij ons als volledig normale mensen gedragen, met beide voeten op de grond, maar steeds met het besef dat we op een wereld levend die niet van ons is. Vader Sudac bezocht tweemaal de parochie van de Heilige Hieronymus, te Chicago, respectievelijk in oktober 1999 en januari-februari 2001.
In 2005 startte de Kroatische justitie een onderzoek, waarbij priester Zlatko Sudac ervan verdacht werd de voortvluchtige generaal Ante Gotovina verborgen te hebben gehouden. Gotovina werd door het Joegoslaviëtribunaal van Den Haag gezocht voor de moord op ongeveer 150 Kroatische Serviërs door eenheden die onder zijn leiding stonden en het verjagen van 150.000 Kroatische Serviërs uit de Krajina in 1995.
De alles gebeurde onder zware druk van de Europese Unie op Kroatië, nadat Brussel had gedreigd om de onderhandelingen met Kroatië over een eventuele toetreding tot de EU op te schorten. Neem hier echter niet te vlug een oordeel over, want zoals zo dikwijls het geval is, is er een hemelsbreed verschil tussen het westerse denken en het plaatselijke denken. Gotovina wordt in eigen land als een oorlogsheld vereerd en er was groot binnenlands verzet tegen zijn uitlevering aan Den Haag. Op 7 december 2005 werd hij ook daadwerkelijk gevonden te Tenerife. De kwestie Gotovina blijft erg gevoelig liggen onder de bevolking in Kroatië, vooral omdat het de Amerikanen zelf waren die de generaal de nodige steun hadden verleend om West-Slavonië en de Kraijna terug te winnen op de Serviërs.
Toen men in mei 2005 vernam dat Zlatko Sudac met ernstige maagproblemen werd gehospitaliseerd en een strenge rust werd opgelegd, dacht men aanvankelijk dat bij de priester kanker of een andere levensbedreigende ziekte werd vastgesteld. Maar de dokters hadden enkel een lange periode van rust bevolen om volledig te kunnen herstellen en zo was het Bisschop Valter Zupan van het bisdom Krk die alle verdere afspraken voor het jaar 2005 had afgelast.
Interview
Vraag: Wat heeft u doen besluiten om priester te worden? Vr. Sudac: Gedurende vele jaren zocht ik voor mezelf naar een weg om mijn persoonlijkheid ten volle te kunnen beleven. Ik volgde de middelbare school, richting mechaniek. Daarna studeerde ik filosofie en psychologie. Ik besloot over te gaan naar het theologische seminarie als kandidaat voor het priesterschap binnen mijn bisdom. De oorsprong van mijn roeping ligt dieper in mij, in het hart. Iedereen vraagt voor zichzelf af op welke wijze hij zichzelf het best kan verwezenlijken. Op deze wijze dacht ik na over hoe ik mijzelf volledig kon overgeven. Spiritualiteit heeft me altijd geboeid. Ik las steeds spirituele boeken. Dan nam ik de eenvoudige beslissing om de laatste stap te zetten naar een vertrouwen in God. Ik zag dat het werken met mensen, met de zieken, met de minderbedeelden mij gelukkig maakt en dat ik mijzelf op deze wijze nooit zou alleen voelen. Iemand die voor de mensen leeft, krijgt heel wat van de mensen terug. Die zijn eeuwigdurende waarden. Een van de hoofdredenen van ons bestaan op aarde is om mensen te zijn die leven voor de andere mensen. Vandaag is dit meer dan ooit nodig. Ik ben jong. Mijn leven en mijn toekomst bevinden zich voor mij en ik bid tot God voor de genade om een hart te hebben voor elke mens, in het bijzonder voor hen die zich veraf bevinden: ver van andere mensen, ver van God en van zichzelf.
Vraag: Waren uw ouders katholiek? Konden ze hun geloof uitoefenen en heeft het communistische gedachtegoed zonder God u beïnvloed? Hoe bent u onder het communistiche regime tot God gekomen? Vr. Sudac: Mijn ouders waren traditionele katholieke mensen en het is gewoon deze traditie dat voor vele mensen een hinderpaal is om dit geloof te beleven. Ik ging naar de kerk met de troost en ik God kende en liefhad. Toen begreep ik dat het niet uit liefde, maar uit gewoonte was. Ik stelde mijzelf de vraag of ik een persoon wou zou die door anderen zou geliefd worden uit pure gewoonte. Hoe voelt God zich bij de gedachte dat wij hem enkel liefhebben uit gewoonte? Dan zag ik in dat de liefde voor God iets levendig en authentiek is, iets dat in het diepste binnenste van ons is en dat ons leven kan veranderen en ons de macht kan schenken om getuigenis te geven aan andere mensen, om God nu lief te hebben, om nu te leven en niet morgen of in het verleden. Om elke stap samen met God te beleven. Het betekent een boodschapper te zijn van God. Elke dag op avontuur zijn met God is iets wat steeds binnen in mij lag verscholen. God is de Vader van alle mensen die Jezus Christus wensen te verkondigen. Voor iedereen leven is het diepste van de geest, omdat God voor iedereen stierf.
Vraag: Hoe oud was u toen u besloot om priester te worden? Vr. Sudac: 22 jaar.
Vraag: Hoe oud was u toen u tot priester bent gewijd? Vr. Sudac: 27 jaar oud. Een jaar geleden, op 29 juni 1998, het feest van de Heilige Petrus en Paulus.
Vraag: Maakt u deel uit van de Charismatische beweging? Vr. Sudac: Na het Tweede Vaticaanse Concilie besloot onze Kerk om institutioneel en charismatisch te zijn. Het probleem is dat velen die charismatisch zijn buiten de institutionele kerk leven. We leven in een tijd waar onze eenheid met onze bisschoppen en de paus de enige waarborg is van ware en juiste handelingen van zowel de priesters en de leken. Als God mij een bijzondere opdracht gaf, dan hoef ik mij niet bezorgd te maken over deze opdracht. Als God dit wenst, dan zal Hij dit doen door de Kerk en de Kerkelijke leiders. Hij zal het mogelijk maken dat ik mijn charisma beleef ten goede van de Kerk en van alle mensen. Ik ben slechts een stukje uit de puzzel en het ware beter voor mij om nooit te zijn geboren indien ik enkel aandacht aan mijzelf zou schenken en niet aan Jezus Christus. Dit is de enige ware weg om God te dienen in het volgende millennium.
Vraag: Hoelang was u aan het seminarie? Vr. Sudac: zes jaar.
Vraag: Hoeveel broers en zussen hebt u? Vr. Sudac: Ik heb één zus. Zij is gehuwd en heeft twee kinderen [op het moment van het interview].
Vraag: Wat soort gebedsontmoeting leidde u, toen u de stigmata kreeg? Vr. Sudac: Dit is hoe de kranten het schreven, maar in werkelijkheid was het geen gebedsontmoeting. Het was een samenkomst onder vrienden bij iemand thuis. Als ik spreek over alle feiten die er zich toen afspeelden, dan moet ik het hebben over een ongelofelijke vrees voor God, omdat ikzelf heb ervaren hoe het mezelf overtrof. Vele mensen hebben mij gevraagd wat ik over dit alles denk en dan antwoord ik hen dat ze iets willen weten dat ik zelf niet weet. Jezus Christus zei dat men iemand kan herkennen aan het resultaat. Als de mensen naar mijn Misvieringen en seminaries komen en God daar ervaren en hun levenswijze veranderen, als vele mensen genezen, als vijanden zich kunnen verzoenen, als mensen alle vuiligheid van zich kunnen gooien vóór God en vrede zoeken met God, als zij in verdriet opnieuw hoop vinden, dan is dit vrucht waar we onze aandacht moeten aan schenken, en niet aan mijzelf [schenk dus geen aandacht aan mij]. Bij de seminaries leg ik er dus steeds de nadruk op dat men niet omwille van mij hoeft te komen, omdat dit een grote fout zou zijn, maar dan men enkel kan blijven als men voor Jezus Christus komt. We moeten naar de Schenker kijken en niet naar het geschenk. Ik beschouw mezelf als de sandalen waar Jezus op liep zodat ik door Hem [Zijn sandalen] de mensen kan bereiken die Hij wenst te bereiken. Dat God mij de sterkte mag verlenen opdat ik Hem gelovig kan dienen met mijn leven, tot Zijn Glorie.
Vraag: Hebt u pijn aan uw voorhoofd? Vr. Sudac: Het doet geen pijn, behalve als ik bid en dan voelt het kloppend aan. Op de eerste vrijdagen en op sommige tijdstippen bloedt en lekt het alsof het weent.
Vraag: Behoort u tot een orde? Vr. Sudac: Neen, ik maak deel uit van het bisdom van Krk, Kroatië
De Heilige Moeder
Vraag: Staat u dicht bij de Heilige Moeder? Vr. Sudac: Heel dicht. Zij is mijn geliefde Moeder. Alle slechte krachten moeten buigen voor Haar. Men kan enkel met een zuiver hart tot Haar bidden, en ik zou dankbaar zijn om van Haar bescherming te mogen genieten tot het einde van mijn leven. Persoonlijk heb ik mijzelf toegewijd tot het Onbevlekte Hart van Maria. Een moeder is waarachtig de zachte kant van onze spiritualiteit. In deze technische en gewelddadige maatschappij, missen wij de Moeder van de Zachtheid.
Vraag: Hebt u zichzelf als Haar kind aan Maria opgedragen? Vr. Sudac: Een jaar geleden.
Vraag: Stond u als kleine jongen dicht bij Maria? Vr. Sudac: Er is een mooi verhaal over mijn moeder. Toen zij een jong meisje was, had ze de idee om kloosterzuster te worden bij de Zusters van Liefde. Maar destijds was het zo dat de families een bepaalde som geld moesten meegeven om een meisje tot het klooster te laten toetreden. Mijn grootmoeder was echter heel arm en bezat dat geld niet. Toen maakte mijn moeder de belofte aan Maria, onze Hemelse Moeder, dat, indien zij geen kloosterzuster kon worden en als God haar een zoon zou schenken, ze hem zou opdragen aan God. Mijn moeder heeft mij dit pas laten weten toen ik haar vertelde dat ik priester wou worden. Ik heb nooit iets geweten over deze belofte van haar. Hierdoor weet ik dat de tussenkomst van de Moeder van God mij heeft bechermd.
Vraag: Is uw vader nog in leven en waar wonen zij? Vr. Sudac: Ja, ze leven op het eiland Krk, dezelfde plaats van waar de Aartbisschop van Zagreb afkomstig is. In ons bisdom zijn er 70 priesters. Het is een van de kleinste bisdommen van Kroatië.
Vraag: Bent u ooit naar Medjugorje geweest? Vr. Sudac: Drie maal. Dit waren onvergetelijke ervaringen. Het is een heilige plaats van gebed, stilte en bekering met het hart.
Vraag: Was u reeds priester toen u voor de eerste maal naar Medjugorje ging? Vr. Sudac: Ik was toen nog heel jong, een kleine jongen.
Vraag: Bent u als priester reeds naar Medjugorje geweest? Vr. Sudac: Ja
Vraag: Wat is het belangrijkste dat u hebt geleerd van Medjugorje? Vr. Sudac: Eerlijkheid. De waarheid hoog houden. Vandaag ergert de waarheid en nochtans omvat het de hele persoon. En Maria kan enkel maar vragen naar mijn volledige persoon. Als ik mijzelf volledig aan God en Maria geef, dan verlies ik mijzelf niet, maar vind ik mijzelf. Dat is wat ik heb onthouden van Medjugorje en het gaf mij de boodschap mee om vooral op God te vertrouwen.
Gaven van God
Vraag: Hebben Jezus of Maria ooit tot u gesproken? Vr. Sudac: Neen, ik heb nooit een visioen, noch een verschijning gehad, maar ik kan spreken met het hart. Het is een gave om de harten van de mensen te lezen. Deze gave openbaart zich in mij tijdens mijn spirituele gesprekken of bij het horen van de biecht. Dit wordt steeds als een hulp aan een persoon geschonken zodat deze zichzelf kan uitdrukken en verliefd worden op God.
Vraag: Is deze gave van het lezen van zielen gekomen na de stigmata? Vr. Sudac: Voor het fenomeen van de stigmata had ik gaven zoals het begrijpen van verschillende talen, het genezen, advies geven, en geleidelijk kwam de gave van de kennis ook. Na de stigmata ontving ik vele andere gaven. Door sommige ervan was ik erg onder de indruk en zo had ik tijd nodig om mij aan te passen aan wat er gebeurde. Hier verwijs ik in het bijzonder naar gaven zoals levitatie, bilocatie, lichtbron, en de kennis van aankomende gebeurtenissen, de nabije toekomst, vooral de toekomstige gevaren.
Vr. Zlatko Sudac
Vraag: Is het u toegestaan om hierover te spreken? Vr. Sudac: Ik zou hiermee graag willen wachten tot er een zekere tijd overheen gaat. Ik werk samen met enkele deskundigen, topdeskundigen over de hele wereld. Ik wens dat alles ook vanuit hun hoek bestudeerd wordt. En tot de kerk geen uitspraak doet over deze verschijnselen, ben ik in mijn hart niet zeker of het goed is om over deze zaken te spreken. Ik wens de aandacht te vestigen op Jezus Christus en ik ben bevreesd dat ik met deze dingen de aandacht op mezelf zou vestigen. Ik ben een zondaar en sedert de stigmata heb ik een enorme nood aan het Sacrament van de Biecht. Voor mij is het net hetzelfde als voor iedereen om op deze aarde te lopen, om klein te zijn en zo tot God te behoren.
Vraag: Wat bedoelt u met het begrijpen van verschillende talen? Vr. Sudac: Glossolalie kent drie onderverdelingen. Eén ervan is dat de betrokken persoon nooit de taal heeft geleerd maar deze taal wel kan spreken. De tweede gave is dat een bepaalde persoon oude, vergeten talen zoals het Hebreeuws, Aramees en andere Semitische talen kan spreken. De derde gave is dan het spreken van de engelentaal, wanneer een persoon, door Gods genade deze gave, die eveneens in de Heilige Schrift staat beschreven, heeft ontvangen. Wij moeten heel voorzichtig met deze gave omgaan omdat ook slechte geesten gebruik kunnen maken van glossolalie. Ooit was er en zitting waarbij de mensen in verschillende talen baden en alles werd opgenomen. Maar iemand die de gave had om ze te begrijpen, merkte al gauw dat het vervloekte taal was, godlasteringen, en beschamende taalgebruik tegenover God. Toen de apostelen met Pinksteren, in tongen spraken, spraken zij één taal en iedereen kon hen begrijpen, maar bij onze gebedsontmoetingen is het meestal zo dat iedereen in tongen spreek, maar dat niemand het begrijpt. Mijn ervaring is deze: deze die de gave der talen bezit en beschikt over de zuiverheid van het hart en de noodzaak om God te loven voor deze gave, zou luidop moeten bidden. Als op dat moment geen persoon naar voren treedt die dit begrijpt, dan dient deze gave, op dat ogenblik niet voor het opbouwen van de gemeenschap, maar voor de innerlijke groei van de persoon. Dan beveel ik aan dat de persoon in zichzelf zou bidden. Elke gave die we krijgen is niet gegeven voor de individuele persoon, maar voor de anderen, de gemeenschap. Ik sta ten dienste van Gods wil.
Vraag: Kunt u ons vertellen over uw bilocatie? Vr. Sudac: Dat is een heel mooie gave, die zich enkel openbaart wanneer iemand anders er over getuigt, want de persoon aan wie deze gave is geschonken, is niet zeker wat er met hem gebeurt op dat ogenblik. U hebt het gevoel dat u zich op één plaats bevindt, maar uw hart en uw verbeelding willen zich elders bevinden. Dit gebeurt wanneer het een persoon verboden wordt [omwille van een bepaald regime, enz ...] om met God te zijn, in gebed, in het Heilige Sacrament. Ik heb dit zelf meegemaakt en de bilocatie gebeurde uit zichzelf.
Vraag: Zij lieten u niet toe tot God en zo kwam u door bilocatie dicht bij God? Vr. Sudac: Ik was bij God in de ene, zowel als de andere plaats, maar de andere plaats ervoer ik meer met mijn hart en verbeelding dan met mijn lichaam. Indien sommige mensen niet hadden getuigd, zou ik alles hebben toegeschreven aan mijn verbeelding, maar alle zes hebben zij mij fysiek op die plaats gezien. Eén van deze mensen had ik zelfs de hand geschud.
Vraag: Wat dit thuis in uw bisdom? Vr. Sudac: Tegelijkertijd was ik met enkele jongeren aan het mediteren en het bidden en zij wisten dat ik daar was en met hen bad. Maar tegelijkertijd zagen anderen mij in de kerk en sommigen had ik zelf op het kerkplein de hand geschud.
Vraag: Vader Sudac, u zei bij het begin van dit interview dat dit u een onmetelijke angst hebt voor God. Vr. Sudac: Ik voel deze angst nog steeds heel sterk. God is iets dat alle denken te boven gaat. Hij gaat onze gevoelens, zelfs de staat van onze zielen, te boven. Het is onmogelijk om over Hem te spreken. De enige manier om met Hem te spreken is door Hem lief te hebben? Wij moeten zodanig één zijn met Hem dat onze eigen persoon niet langer bestaat. Dit betekent niet zichzelf verliezen, maar zichzelf vinden in God. Deze angst kan worden begrepen door mensen die God met heel hun hart, hun ziel en al hun kracht liefhebben. Als iemand zondigt, dan is de enige oorzaak van deze zonde het gebrek aan liefde tegenover God, de medemens en onszelf: dat is de oorzaak van alle kwaad. Indien deze gewonde mensheid de formule van de liefde, de onvoorwaardelijke liefde zou ontdekken, dan zou het leven hier op aarde een hemel zijn.
