Fr. Pétar Ljbicic, OFM is geboren in 1946 in Prisoje, Tomislavgrad. In 1967 trad hij in bij de Franciscaner Orde in de provincie van Bosnië-Herzegovina. Hij werd tot priester gewijd in 1972. Hij studeerde theologie in Sarajevo en Koenigstein. Hij was parochiale vicaris in Vitina en Tihaljina Seonica, en van 1984 tot 1995 in Medjugorje. Na het verlaten van Medjugorje, diende hij in de Kroatische Katholieke Missie in Zwitserland. Hij is de schrijver van verschillende boeken over de gebeurtenissen te Medjugorje. Tijdens zijn verblijf te Medjugorje en later, nam hij deel aan ontelbare gebedsbijeenkomsten, die over geheel Europa door Medjugorje bedevaarders werden georganiseerd.
Vr. Pétar en Mirjana in veel jongere tijden
Aan Mirjana Dragicivec zijn de belangrijkste geheimen te Medjugorje doorgegeven. Met uitzondering van het derde geheim, is het niet geweten of de geheimen voor alle zieners dezelfde zijn. In feite kunnen er dus maximum 55 geheimen zijn, maar hoogstwaarschijnlijk zijn er nog een aantal geheimen die door meerdere zieners worden gedeeld, waaronder het eerste geheim. Mirjana Dragicevic, die ondertussen is uitgegroeid tot de hoofdzieneres te Medjugorje, heeft Pater Pétar Ljubicic uitverkoren als priester om, samen met haar en vooraleer elk geheim zich gaat manifesteren, tien dagen vooraf afgezonderd te bidden en te vasten. Na zeven dagen of drie dagen op voorhand, zal elk geheim aan de wereld worden bekend gemaakt.
Mirjana heeft ook de reden bekend gemaakt waarom zij Pater Pétar heeft gekozen: hij was opvallend vriendelijk en attent, vooral voor de armen en de weeskinderen en dat ging niet onopgemerkt aan Mirjana voorbij.
Het was nadat Maria aan Mirjana het tiende geheim had bekend gemaakt [Kerstmis 1982] dat Onze Lieve Vrouw haar vroeg om een priester te kiezen die, samen met haar, de geheimen zal bekend maken. Hij heeft deze verantwoordelijkheid aanvaard en moet het volbrengen. Maria heeft steeds herhaald om beter niet over de geheimen te spreken, maar in plaats daarvan te bidden, omdat, wanneer iemand Onze Lieve Vrouw als een moeder en God als een vader aanvoelt, deze persoon niets te vrezen heeft. Onze Lieve Vrouw heeft ook gezegd dat zij het zijn die Gods liefde niet willen kennen, te vrezen hebben. Maar wij, als mensen, spreken steeds over de toekomst, over wat, wanneer en waar. Maar steeds zeg ik hierbij hetzelfde: "wie van ons weet dat hij hier morgen op deze wereld nog zal rondlopen?" Daarom heeft Onze Lieve Vrouw ons gezegd dat we op elk moment moeten klaar zijn, omdat we op elk moment voor God kunnen komen te staan. Wat er in de toekomst gebeurt is Gods wil en het is onze taak om op dat moment te zijn voorbereid.
Na zijn periode als parochiaal vicaris te Medjugorje heeft hij een tijdlang als priester gediend in de parochiekerk van Blankenau bij Hosenfeld, Duitsland. De gemeente Hosenfeld is ingedeeld in drie parochies:
De Sint Petrus en Sint Paulus in Hosenfeld met meerdere filiaalkerken te Schletzenhausen [Sint Nicolaas] , Jossa [Sint Rochus]. De volgende gemeenten die vallen onder Hosenfeld, met name Gersrod, Poppenrod en Pfaffenrod, hebben geen parochiekerk.
De Sint Petrus en de Sint Judas Thaddeüskerk in Blankenau
De Sint Simplicius, Sint Faustinus en Sint Beatrix von Romkerk te Hainzell.
De pastorie voor deze drie parochies is gevestigd in Hosenfeld-Blankenau, dat onder het dekenaat Neuhof-Großenlüder en het bisdom Fulda valt. Het bestuursdistrict Fulda is overwegend katholiek. Daartegenover was er ook het vroegere bestuursdistrict Lauterbach dat in 1972 werd opgenomen in het Vogelsbergsdistrict, dat door de reformatie overwegend Evangelisch protestants werd. Met de oprichting van het bisdom Fulda in het jaar 1752 werd Hosenfeld hieraan toegevoegd en aldus ligt Hosenfeld aan de zogenoemde "Konfessionsgrenze," de voormalige grens tussen katholieken en protestanten. Die grens is nu niet meer zo afgebakend en katholieken en protestanten wonen nu onder elkaar. In de gemeente Jossa bevindt zich bij de windmolen een bedevaartsoord, de zogenaamde "Schlingenkapelle" die aan de Moeder Gods, de Heilige Maria is toegewijd.
De hoofdkerk te Hosenfeld
Zicht op Blankenau
Vr. Pétar's parochie in Blankenau [Klooster, proosdij en kerk]
Rond 2008-2009 voelt begint Pater Pétar instinctmatig aan te voelen dat de geheimen, die Maria in Medjugorje aan de zieners heeft gegeven, dichterbij beginnen komen en vestigt hij zich in een Franciskanerklooster te Buková, Mesihovina een gebied rond Tomislavgrad, nog een eindje ten noorden van Medjugorje, omdat hij het geschil tussen het bedevaartsoord Medjugorje en Bisschop Péric van Mostar niet verder wil doen escaleren.
Wat later begeeft hij zich naar Citluk, bij Medjugorje, maar een tijdje daarna moet hij, net als Pater Jozo Zovko, het ambtsgebied van bisschop Péric verlaten. Opnieuw gaat hij naar Tomislavgrad en het is pas met de oprichting van de Vierde Commissie rond Medjugorje, waarbij de bevoegdheden van Péric om nog langer te oordelen over het bedevaartsoord worden ontnomen, dat Vr. Pétar Ljubicic zich opnieuw te Medjugorje kan vestigen.
Tot het bekend maken van de geheimen van Medjugorje, maakt hij vele reizen in Europa, waarbij hij opnieuw gaat prediken rond het fenomeen Medjugorje. Zijn toespraken lokken telkens vele mensen in verschillende landen. Hierbij heeft hij verscheidene bezoeken aan ons land gebracht, waarbij telkens vele gelovigen aanwezig waren.
In 2008 werden aan Vr. Pétar de volgende vragen gesteld:
Vraag: Vr. Pétar, uw toekomst is verbonden met Medjugorje. Kunt u daar iets meer over vertellen? Vr. Pétar: Misschien hebt u het over een der ziensters die mij heeft gekozen om de geheimen te onthullen. Is het dat wat u vraagt?
Vraag: Inderdaad, ja! Vr. Pétar: Dat is Mirjana. Zij is een zienster. We weten niet wanneer dit alles zal plaatsvinden. Zij ontving van Onze Lieve Vrouw tien geheimen. Zij ontving eveneens een soort perkament dat niet van deze wereld is, maar iets is wat Onze Lieve Vrouw haar heeft overhandigd en waarop de geheimen zich bevinden. Wanneer de tijd komt voor de geheimen, om vrijgegeven te worden, of beter het eerste geheim, zal Mirjana mij tien dagen op voorhand het perkament overhandingen. Daarop zal ik, samen met haar zeven dagen bidden en vasten. Dan zal ik aan de wereld kunnen openbaren wat er zal plaatsvinden: waar, wanneer, hoe en hoelang. Zo zal dat voor elk geheim zijn.
De eerste twee geheimen zijn waarschuwingen die vooral bestemd zijn voor de mensen van Medjugorje, omdat onze Lieve Vrouw hier verscheen. Wanneer de eerste twee geheimen zich zullen hebben voltrokken, zal het voor iedereen duidelijk zijn dat Onze Lieve Vrouw werkelijk hier was. Het derde geheim zal een onvernietigbaar teken zijn dat zal kunnen worden waargenomen op de Berg der Verschijningen, op de plaats waar Onze Lieve Vrouw voor de eerste keer verscheen. Dat teken zal een grote vreugde betekenen voor allen die geloofden dat Zij met ons is. Ook zal het een laatste oproep zijn tot diegenen die zich nog niet hebben bekeerd en Haar boodschappen niet wensten te aanhoren. Maar het is zeker niet verstandig om op dat teken te gaan wachten.
Dit is het moment van bekering. Dit is een tijd voor gebed. Die is de tijd voor onze geestelijke reiniging. Dit is de tijd om te belissen om voor God en Jezus Christus te leven. Daarom noemen we deze tijd een "tijd van genade." Dat is wat ik over de geheimen kan zeggen. Daarom moeten we voordeel halen uit deze tijd om zo klaar te zijn om Onze Lieve Vrouw met Haar geheimen te ontmoeten. Het is mijn plicht om dit aan de mensen te vertellen, opdat ze niet zouden voor verrassingen komen te staan bij alles.
Vraag: Vr. Pétar; hebt u er over nagedacht hoe u het eerste geheim zal onthullen? Hoe zal dat gebeuren? Vr. Pétar: Eerst zal ik het aan mij dichtste en dierbaarste vrienden vertellen. Zij zullen klaar zijn om te bidden. En uiteraard, via het internet, televisie, radio en satellietprogrammas. Ik denk dat dat de gemakkelijkste opdracht zal zijn. Voor mij is het belangrijker dat de mensen er klaar voor zijn. Dat is de wens van Onze Lieve Vrouw en van haar Goddelijke Zoon... Wat u zichzelf zou moeten afvragen is: 'Ben ik klaar?' en dat is wat telt. Wanneer Hij zal komen, zal Hij ons dan waardig en klaar vinden. Dan zullen we 'gezegenden' genoemd worden. Als we tegen die tijd niet klaar zijn, rest er ons maar weinig tijd meer om 'gezegend' te zijn. We mogen onszelf ook niet toelaten om 'verrast' te worden, want op dat moment zullen diegenen niet weten hoe ze moeten handelen, hoe ze ermee moeten omgaan.
Vraag: Wat voel jij over de geheimen voor zover ze tot uw verantwoordelijkheid behoren? Voelt u het gewicht op u? Vr. Pétar: Wat dat betreft voel ik geen gewicht op mij. Ik weet dat er een heel leger achter mij staat om voor mij te bidden. Ik kan gewoon niet wachten tot wanneer dit zal plaatsvinden. Wat het is mijn overtuiging dat, als gevolg daarvan, zoveel mensen als mogelijk zich zullen bekeren. Ik ben steeds bereid tot elke opoffering die de Heer mij op mijn weg zal zenden.
Vraag: Hoe vroeg voelt u in uw hart, dat dit gaat gebeuren. Hebt u gevoelens in uw hart over wanneer het eerste geheim zal plaatsvinden? Vr. Pétar: Ik heb een soort besef en gevoel dat dit reeds vlug, heel vlug kan geschieden, maar ik wens er niet over te gissen of er data rond te vertellen. Als u naar de wereld kijkt vandaag, ziet u dan ook niet hoe dringend het voor ons is om ons te bekeren en ons tot God te richten?
Zij die in de verschijningen geloven zijn dikwijls nieuwsgierig naar de zogenaamde geheimen, vooral in welbekende plaatsen zoals Medjugorje in Bosnië-Herzegovina, dat momenteel bestudeerd wordt door het Vaticaan. Nog onlangs, op 24 juni 2011 , tijdens een toespraak van Ivan Dragicevic ter gelegenheid van de dertigste verjaardag van de verschijningen, gaf hij een een opmerkelijke commentéar.
Toch merken we op dat de zieners, in hun pogingen om de geheimen zoveel als mogelijk "geheim te houden," elkaar hierin nogal eens durven tegen te spreken. Dit hoeft niet noodzakelijk door hun vrijwillig toedoen te gebeuren, het kan ook zo zijn omdat de zieners niet allen dezelfde geheimen hebben ontvangen. Men kan zich niet van de indruk ontdoen dat de zieners op dat gebied veel te verbergen hebben, alleen al omdat de geheimen verschrikkelijk zullen zijn [cfr. Verschijningen te Akita, Garabandal, Kibeho, die over hetzelfde onderwerp gaan].
Zo zegt Ivan bijvoorbeeld: "Vele mensen vragen mij of Onze Lieve Vrouw ooit heeft gesproken over de Tweede Komst van Jezus? Mijn antwoord is neen..." Daartegenover staat dat Vicka tijdens haar interview met Vader Livio van Radio Maria Italia, net het tegenovergestelde suggereert. Haar antwoord op dezelfde vraag is: "Denk na. De eerste verschijning vond plaats op 24 juni. Op die dag wordt Johannes de Doper herdacht en Johannes De Doper was de voorloper van Jezus."
Op de vraag of Onze Lieve Vrouw ooit gesproken heeft over het einde van de wereld, ontkent Ivan dat Onze Lieve Vrouw ooit iets dergelijks heeft gezegd. Dit was ook zo bij overige verschijningen, waar Maria het had over het "einde der tijden," een begrip dat niet mag worden verward met het "einde van de wereld."
Ivan sprak ook nog over het volgende: "Onze Lieve Vrouw komt hiervoor niet naar hier. Zo velen vragen wat Onze Lieve Vrouw allemaal te zeggen heeft? Waarover spreekt u met haar elke dag? We spreken over heel wat zaken. En geloof me, als we 24 uren hadden, zouden we tijd missen om alles op te sommen. Maar op de dag, wanneer de tijd zal komen, wanneer sommige dingen zullen worden onthuld, zult u begrijpen waarom de verschijningen zo lang duurden en waarom ze elke dag plaatsvinden. Geleidelijk aan zullen we de dingen beginnen te begrijpen en zullen onze ogen worden geopend. Wanneer we de fysieke veranderingen zullen waarnemen die de wereld zal ondergaan. Dit is zo belangrijk om te begrijpen. Ik zal u de geheimen niet vertellen. De tijd die voor ons ligt is er een van grote verantwoordelijkheid."
Vertaling: Chris De Bodt
26-10-1980
Het verband tussen de kometen Hale-Bopp en Hyakutake: 11 april
Het verband tussen de kometen Hale-Bopp en Hyakutake: 11 april
Hale-Bopp
Komeet Hale-Bopp [officiële aanduiding C/1995 O1] was waarschijnlijk de meest geobserveerde komeet van de 20e eeuw, en was een van de helderste kometen van de afgelopen paar decennia. De komeet was gedurende lange tijd [18 maanden] met het blote oog zichtbaar. Dit is tweemaal zo lang als de vorige recordhouder, de komeet van 1811.
Komeet Hale-Bopp
Hale-Bopp werd op 23 juli 1995 ontdekt op een grote afstand van de zon, wat deed vermoeden dat de komeet wel eens bijzonder helder zou kunnen worden in de omgeving van de zon. Dit deed de komeet ook en was gedurende het voorjaar van 1997 gemakkelijk zichtbaar met het blote oog.
De komeet werd genoemd naar de twee ontdekkers, Alan Hale en Thomas Bopp en keert terug rond het jaar 4377.
Hyakutake
De komeet Hyakutake [officieel C/1996 B2] is een zeer heldere langperiodieke komeet die werd ontdekt op 31 januari 1996 en daarna maandenlang met het blote oog zichtbaar bleef. Hij werd ontdekt door de Japanse amateursterrenkundige Yuri Hyakutake [1950 2002]. Hyakutake had zich pas op de zoektocht naar kometen toegelegd en dit was zijn tweede ontdekking in zes weken tijd. De komeet passeerde de aarde op 25 maart 1996 op een afstand van slechts 15 miljoen km en kruiste haar baan op 28 maart 1996. Ze passeerde op enkele graden van Polaris [de poolster] op 27 maart 1996. Na de periheliumpassage op 1 mei 1996, op een afstand van 0,230 AE, kon ze vanaf 10 mei 1996 weer worden waargenomen op het zuidelijk halfrond. Komeet Hyakutake bleek toen echter zwakker dan verwacht.
Komeet Hyakutake
Op de komeet Hyakutake werden zowel ethaan als methaan gevonden wat voor het eerst op een komeet werd aangetoond. Opmerkelijk is de omloopbaan van 10.000 jaren.
Tijdens een ongeplande passage van de ruimtesonde Ulysses door de staart van de komeet op 1 mei 1996 besefte men dat komeetstaarten misschien veel langer zijn dan voorheen aangenomen. De staart was ongetwijfeld meer dan 570 miljoen km lang, veel langer dan de zichtbare lengte en ongetwijfeld de langste die tot dan werd waargenomen, sinds de grote komeet uit 1843.
Het verband tussen beiden kometen:
Bij het vergelijken van de banen van de kometen Hyakutake tijdens de maand april van 1996 en Hale-Bopp tijdens de maand april 1997 werd er opgemerkt dat beide banen elkaar kruisten met een hoek van 90 graden en met deze kruising een perfecte afbeelding van een kruis vormden. Daarenboven kruisten beide kometen dit punt op exact dezelfde dag van het jaar [11 april]. Met andere woorden: Op 11 april 1996 was de komeet Hyakutake precies op dezelfde plaats in de hemel waar te nemen als de komeet Hale-Bopp, op 11 april 1997.
Maar nog uitzonderlijker: waar bevond zich deze plaats aan de hemel? Dit punt bevond zich in het sterrenbeeld Perseus. In de Griekse mythologie is Perseus een held. Hij was de zoon van Zeus en Danaë. Vooral bekend is zijn optreden tegen de gorgon Medusa. De bekendste der Gorgonen is [de in tegenstelling tot haar zusters sterfelijke] Medusa. Zij wordt gedood door de heros Perseus. De gorgonenkop is een van de vaste attributen van de godin Athena. Perseus schenkt haar Medusa's hoofd, dat zij voortaan op haar kuras of aigis draagt. Tevens komt het voor op de aigis van Zeus. Vaak zien we hierom een gorgonenkop als ornament op [bijvoorbeeld Romeinse] wapenuitrustingen terug. De gorgonenkop kwam ook voor als antefix en akroterion op Griekse en Etruskische tempels.
Het kruisingspunt was in precies in het midden van het hoofd van Medusa, namelijk aan het oog. Dit oog is de ster Algol. De ster staat ook bekend als Gorgona, Gorgonea Prima, Duivelsster en El Ghoul. De meeste van deze onheilspellend klinkende namen dankt de ster aan haar veranderlijke karakter.
Perseus met het hoofd van Medusa [Algol in het linkeroog van het hoofd van Medusa]
In de Griekse mythologie kruisen deze twee kometen elkaar dus op dezelfde dag, met één jaar verschil, waarbij ze een perfect kruis vormden in het oog van Medusa!
Volgens het Starlore Handboek [mythische verhalen over de sterren en sterrenbeelden] is Algol de meest kwaadaardige ster. Nog interessanter wordt het als we zien hoe de Joden deze ster noemden. In het Hebreeuws staat deze ster gekend als het hoofd van satan!
Chris De Bodt
25-10-1980
Moordcomplot tegen de Paus?
Moordcomplot tegen de Paus?
Het onderstaande artikel stond afgelopen vrijdag in de krant "Het Laatste Nieuws," niet meteen een Christelijke krant. Toch mag deze piste niet worden opzij geschoven. Waarom? In Garabandal heeft Onze Lieve Vrouw aan de kinderen medegedeeld dat "de waarschuwing" zal komen op het moment dat de situatie op zijn ergst is. Aangezien, in de ogen van Maria, niet de wereldse aangelegenheden tot het ergste behoren, maar wel wat en wie Christus in de wereld vertegenwoordigen, schuilt er een zekere zin van waarheid in dit artikel. Wie het boek, dat dokter Guy Claes heeft vertaald, op de site volgt, weet dat auteur Antonio Socci ook deze denkpiste volgt [nvdr].
"De paus zal binnen het jaar sterven." Dat lugubere nieuws maakte een belangrijke figuur in het Vaticaan bekend. De opmerkingen van kardinaal Paolo Romeo van Palermo hebben geleid tot een geheim onderzoek in het Vaticaan. Het Vaticaan ontkent het document niet, maar reageert zeer uiteenlopend en verwarrend op de zaak. Deze zaak zou een teken aan de wand zijn dat er een machtsstrijd gaande is aan de top van de rooms-katholieke kerk.
Eind december werd het nieuws in een rapport aan Paus Benedictus XVI overhandigd. Het Vaticaan opende een onderzoek. De Italiaanse krant 'Il Fatto Quotidiano' kreeg het onderzoek te pakken en plaatste het vandaag op hun website. Het document is in het Duits opgesteld zodat het enkel voor de Duitse kerkvorst en enkele naaste medewerkers toegankelijk zou zijn.
"Tijdens zijn gesprekken in China voorspelde kardinaal Romeo de dood van Paus Benedictus XVI. Zijn opmerkingen werden met zoveel overtuiging uitgesproken dat men meteen dacht dat er een moordcomplot op til was", schrijft de krant. Wie de kerkleider zou willen vermoorden en waar en wanneer dit moest gebeuren, is in het document niet vermeld. Geruchten dat kardinaal Romeo ook de opvolger van de paus al aanduidde, lijken dan weer niet waar te zijn. Romeo zou wel allusie gemaakt hebben over een conflictrijke relatie tussen de paus en zijn staatssecretaris Tarcisio Bertone. Bertone is na de paus de machtigste man in het Vaticaan.
Om zijn stijgende invloed tegen te gaan, zou de Duitse kerkleider hem vervangen willen zien door de Milanese kardinaal Angelo Scola. Als staatssecretaris dus, niet als volgende paus. Dat betekent dat de eventuele machtsstrijd zich op een niveau onder de paus afspeelt.
Al duidt het lek wel zeker op problemen binnen de Kerk, die er anders zo goed in slaagt de rangen [en lippen] gesloten te houden.
De woordvoerder van het Vaticaan zegt dat het verhaal "zo ongelooflijk is dat we er niet op kunnen reageren". Hij ontkent echter niet dat het document over een moordcomplot bestaat. "Ik zeg enkel dat men het niet ernstig moet nemen wat er in dit document is geschreven en niet mag denken dat het maar iets waars bevat."
Kardinaal Paolo Romeo reageert op een gelijkaardige manier: de aan hem toegeschreven uitlatingen "missen elke grondslag". Ze "lijken zo onwaar te zijn dat men er geen aandacht moet aan schenken", zei hij. Hij bevestigde wel dat hij in november naar Peking was gegaan en dat de Heilige Stoel daarvan was verwittigd.
De laatste moordpoging op een paus dateert van 1981, toen Paus Johannes Paulus II werd neergeschoten en in kritieke toestand naar het ziekenhuis werd gebracht [deze laatste zin klopt niet: het jaar daarop, toen de paus te Fatima was om de kogel in de kroon van het beeld van OLV van Fatima te plaatsen, was er een tweede moordpoging op de paus door een intussen uit zijn ambt ontzette, gestoorde priester, nvdr].
24-10-1980
Vreemde plaatsen: Vardzia
Vreemde plaatsen: Vardzia
Ruïne van grote stad in de rotsen van Europa is een bezienswaardigheid, maar heeft hulp nodig
Varzdia: overzicht van de oude stad in de rotsen
Het ligt niet langs de gebruikelijke toeristische routes in de wereld. In vergelijking tot grootse monumenten uit het oude Rome, Griekenland, China en Midden-Amerika krijgt het heel weinig bezoekers. Maar als toevallige toeristen of expeditieleden het zouden zien, zouden ze waarschijnlijk zeggen dat het minstens even indrukwekkend is als het Romeinse Colosseum of de Piramiden van Gizeh. De stad is schrijlings in de rotsen van een berg gebouwd, en lijkt op een mengeling van het oude Petra in Jordanië en de Mesa Verde klifwoningen in de V.S .of voor diegenen die vertrouwd zijn met de werken van Tolkien, de ruïnen van een Minas Tirith. Ze werd tijdens de tweede helft van de twaalde eeuw uitgehouwen in de zijkant van de berg Erusheli, in de buurt van het dorpje Aspindza en de Mtkvari rivier in zuidelijk Georgië, en was gekend als de rotsstad of het klooster van Vardzia. Nu is het een toeristische trekpleister voor Georgiërs, Europeanen en andere toeristen van over de hele wereld die op de hoogte zijn van haar bestaan. Maar een deel van haar opmerkelijke overblijfselen zullen voorgoed verloren gaan als er geen volledig professioneel onderhoud en behoud wordt uitgevoerd.
Koningin Tamir
Vardzia kwam voort uit de inspiratie van de Georgische Koningin Tamar, die in 1185 de troon besteeg van wat vandaag het Oost-Europese land Georgië is. Ze was overtuigd Christen en meesteres in de Kunsten, en had de leiding over een culturele wedergeboorte in middeleeuws Georgië maar had af te rekenen met een voortdurende dreiging van het uitbreidende Mongools Keizerrijk in het oosten. Om de kloostertradities van het land en haar volk te beschermen tegen invallende troepen beval ze de bouw van een enorm ondergronds klooster dat enkel toegankelijk is via een geheime tunnel bij de Mtkvari rivier, nabij het huidige Aspindza. Het was een gigantische onderneming en het resultaat was een kolossaal uit rotsen gehouwen klooster met 13 verdiepingen en 6.000 woonplaatsen voor monniken en zij die op de vlucht waren voor de indringers. De monniken die de nieuwe ondergrondse stad bewoonden ontwikkelden ook een agrarisch- en irrigatiesysteem om te voorzien in het levensonderhoud van de inwoners. Wat eten en water betreft wordt het beschouwd als misschien de allereerste eco-vriendelijke, zelfonderhoudende structuur in Europa.
Het complex slaagde erin de invallende Mongolen te frustreren en werd als onneembaar beschouwd. Maar waar mensen niet in slaagden werd in 1283 door de natuur verwezenlijkt, toen een enorme, catastrofale aardbeving een groot deel van Vardzia vernielde. Wat overbleef werd 268 jaar later door invallende Perzen onder leiding van Sash Tahmasp geplunderd, en de monniken werden afgeslacht. Het bleef er verlaten bijliggen tot de 20ste eeuw, toen een kleine groep monniken naar het klooster terugkeerde. Tot op heden doet de locatie dienst als klooster en museum.
Vardzia: Klooster en Kerk
Maar Vardzia wordt opnieuw bedreigd, en meer bepaald de kostbare muurschilderingen die de binnenkant van de O.L.V. Hemelvaart Kerk versieren, die als het middelpunt van het klooster beschouwd wordt. De muurschilderingen van de Maagd Maria, Koningin Tamar, nationaal vereerde heiligen en het Lijden van Christus zijn versleten en vervaagd, vooral doordat ze in het verleden verwaarloosd werden. Hun toestand is alarmerend, verklaart een ambtenaar van de Britse Georgische Gemeenschap, een v.z.w. die zich toelegt op culturele relaties tussen het Verenigd Koninkrijk en Georgië. Veel van de muurschilderingen zijn moeilijk te onderscheiden doordat ze zwartgeblakerd zijn en onprofessionele herstellingen ondergingen. Vroegere onderhoudsbeurten hielden geen rekening met hun broosheid.
De oudste muurschilderingen in Vardzia [circa 118-1186] bevinden zich in de Onze Lieve Voruw Kerk van Vardzia. Op deze afbeelding ziet u van links naar rechts Koningin Tamir en haar Vader George III. De tweede foto is een muurschildering van Koningin Tamir.
Recente wetenschappelijke onderzoeken hebben aangetoond dat de muurschilderingen veel complexer zijn dan men vroeger dacht. Hierdoor nam een behoudsvereniging de taak op zich om de schilderingen te beschermen en ze te restaureren zodat ze zo goed mogelijk hun oorspronkelijke glans terugkrijgen. Het National Agency for Cultural Heritage Preservation of Georgia, de Tbilisi State Academy of Arts en het Courtauld Institute of Art werken samen om de muurschilderingen te helpen bewaren. Er worden bijkomende fondsen gezocht om het werk te vereenvoudigen. Het Courtauld zal de helft van de nodige fondsen ophalen met hun Guardian Angel (beschermengel) programma.
Vardzia: steile trappen zijnen in overvloed
De inwoners bouwden een tunnel op te kunnen ontsnappen aan de Mongolen
23-10-1980
De Heilige Stanislaus van Krakau
De Heilige Stanislaus van Krakau: de Bisschop die gedood werd door zijn eigen koning [Feestdag, 11 april]
Het graf van de Heilig Stanislaus in de Wawel Kathedraal te Krakau
Stanislaus [10301079], de patroonheilige van Polen, werd gedood door koning Boleslaw II, nadat hij zijn functie als bisschop van Krakau gebruikt had om de koning te beschuldigen.
Zijn verhaal vertoont overeenkomsten met dat van de H. Thomas Becket, wiens moord gewettigd werd door koning Hendrik II, bijna een eeuw later. Beide heiligen hebben bij sommige mensen bewondering opgewekt, en bij anderen scepticisme.
Eén van de grootste aanbidders van Stanislaus was Johannes Paulus II, die in 1979 zijn eerste Apostolische Brief, Rutilans Agmen, aan de heilige opdroeg. De brief drukte zijn verwondering uit dat hij, een opvolger van Stanislaus in het bisdom van Krakau, via de ondoorgrondelijke wegen van God, tot Paus werd verkozen in het jaar van de 900ste verjaardag van het martelaarschap van zijn voorganger. In feite is er heel weinig gekend over Stanislaus. Er is geen overblijvende biografie uit zijn tijd en de eerste verhalen over zijn leven werden neergeschreven door een Dominicaanse monnik ten tijde van de heiligverklaring van Stanislaus, 174 jaar na zijn dood.
De heilige werd geboren in een vooraanstaande familie in Szczepanow, zon 80 km ten oosten van Krakau, en genoot onderwijs te Gniezno, en vermoedelijk ook te Parijs. Hij werd tot priester gewijd en genoot zon reputatie omwille van zijn welsprekendheid en heiligheid, dat de Bisschop van Krakau voorstelde om in zijn voordeel ontslag te nemen.
Stanislaus weigerde dit, maar werd na de dood van de bisschop toegejuicht als zijn opvolger omwille van zijn populariteit. Toen bleek dat hij heel ingetogen bleef, beval Paus Alexander II hem om het aanbod te aanvaarden.
Zeven jaar lang was Stanislaus een modelbisschop, en de enige man in Polen die het aandurfde om koning Boleslaw II te confronteren. De koning kreeg verschillende bijnamen, afhankelijk van ieders perceptie: de Vrijgevige, de Dappere of de Wreedaardige.
Boleslaw was alleszins een groot krijger. Hij zorgde ook voor de oprichting van vele kerken en kloosters in heel Polen. Maar toch bestrafte Stanislaus hem voor zijn verdorven en immoreel leven, met name voor de ontvoering van de echtgenote van een edelman. Bepaalde geschiedkundigen beweren echter dat de bisschop zelf deel uitmaakte van een plot tegen de koning.
Telkens er een voorval was waarbij Boleslaw geen wroeging toonde verbande Stanislaus hem. De woedende koning trok naar de kapel buiten Krakau waar de bisschop zich schuilhield, en gaf zijn wachters het beval om hem te doden.
Maar in tegenstelling tot de ridders die Thomas Becket vermoordden, konden Boleslaws handlangers het niet aan om de opdracht uit te voeren. In een vlaag van woede ging de koning zelf de kerk binnen en slachtte Stanislaus af terwijl hij de Mis aan het opdragen was. Het lichaam werd in stukken gehakt en in een vijver gegooid waar het [volgens de overlevering] op een miraculeuze wijze "oploste."
Boleslaw II had geen andere keuze dan naar Hongarije te vluchten, waar hij vier jaar later vermoord werd.
In 1245 werden de resten van Stanislaus overgebracht naar de Wawel Kathedraal in Krakau. Zijn sarcofaag werd een nationaal heiligdom waar bijna elke Poolse koning gekroond werd.
Vertaling: Mario Lossie
22-10-1980
Medjugorje/Wenen: Bekering via het internet
Medjugorje/Wenen: Bekering via het internet
23 september 2010, Sint Stefanusdom te Wenen.
Ik heb al vele mooie verhalen gehoord van Maria die tot een persoon komt en deze in een wenk uit de duisternis helpt met Haar overweldigende omhelzing van liefde en dit is misschien wel de meest onmiddellijke bekering waarover ik reeds heb gehoord. En, buiten alle gewoonlijke gebruiken om, gebeurde het langs het internet.
Hoe ongelofelijk en twijfelachtig het ook mag zijn, blijkt Maria mensen te zegenen door het live-verschijningen via Mary TV. Dit houdt geen steek, uitgezonderd dan voor het feit dat voor God niets onmogelijk is, en getuigenissen bevestigen het. Enkele dagen ervoor had Ivan al bevestigd dat Maria hen zegent die rechtstreeks naar de live-uitzending keken, alsook de religieuze voorwerpen en dit alles alsof ze er rechtstreeks zouden bijzijn. De volgende verschijning aan Ivan die zal uitgezonden worden via Mary TV is op 31 januari aanstaande EST om 17.30 uur. Omgerekend naar onze tijd is dit 6 uur later of om 23.30 uur. De theologische assistent van Kardinaal Schönborn, redactie-secretaris van de Catechismus van de Katholieke Kerk, die reeds lang achter Medjugorje staat, verduidelijkte het standpunt van de Kerk: Deel 12 van het Enchiridion Indulgentiarum [Het handboek over Aflaten] stelt dat: via uitzendingen en digitale transmissies, zegeningen kunnen worden ontvangen, meegebrachte religieuze artikelen inbegrepen, door hen die vroom en toegewijd, de uitzending volgen alsof ze er lichamelijk aanwezig zijn, meegebrachte religieuze artikelen inbegrepen, wat in de lijn ligt van Gods barmhartigheid en goedheid om Zijn Moeder tot zoveel mogelijk personen te brengen." De genaden kunnen een antwoord zijn op zij die bidden, maar betreuren dat ze, in dit geval, er niet toe in staat waren om naar Wenen zelf te reizen.
Ongetwijfeld zijn er velen die dit in twijfel trekken, of er zich minstens vragen bij stellen. Maar voor u zegt dat u eraan twijfelt dat God de huidige telecommunicatiemiddelen aanwendt, om zo Zijn genade te verlenen, lees eerst het volgende verhaal.
Thuiskomen door de tussenkomst van Onze Lieve Vrouw
Ik rende van de trappen en was buiten adem van het zoeken naar mijn schoenen, die ik de avond ervoor ergens op een verkeerde plaats had gezet. Uiteraard was ik niet op tijd in het gymlokaal. Vijf minuten kwam ik te laat om er mijn vrienden van donderdagavond te ontmoeten. Ja, andermaal kwam ik te laat. Op dat ogenblik rinkelde mijn GSM. Het was mijn moeder: Hebt u al de mogelijkheid gehad om de verschijning van Ivan en Marija te zien? Ongeduldig antwoordde ik; Neen moeder, Ik ben nu reeds te laat. Ik zal er naar kijken wanneer ik terugkom? Neerzittend om mijn schoenen dicht te snoeren, stopte ik plots en voelde ik mij niet alleen aangetrokken tot de uitzending van de verschijning van de Medjugorje zieners, maar ik voelde mij ook schuldig omdat ik aan mijn moeder had geantwoord dat ik geen zin had. Het was op de avond van 23 september 2010 en mijn leven zou vanaf toen nooit meer hetzelfde zijn.
Ik volgde lager onderwijs op de Katholieke St. Bernadette school. Het schoolgeld was duur, maar de opoffering die mijn ouders doorstonden om mij en mijn broers katholiek te kunnen opvoeden, bleken meer dan de moeite waard. Hun opoffering bracht mij tot een stichting die ik later in het leven opnieuw zou ontdekken.
In de lagere school woonden we elke week de Heilige Mis bij, evenals op zondag. Na de achtste klas, besloot ik om naar een gemeenschappelijke middelbare school te gaan, met als enige reden om sport en atletiek te kunnen volgen. Daarom ging ik vanaf toen enkel nog op zondag naar de Mis. En om eerlijk te zijn, was de enige reden hiervoor omdat mijn ouders, mij en mijn tweelingbroers hiertoe lichtjes dwongen. Als het van mij zou hebben afgehangen zou ik tot s middags blijven slapen hebben.
Het leven in die tijd liep zoals gepland. Ik studeerde af aan de middelbare school om mijn eerste jaar aan de hogere school te volgen. De Hogeschool was opwindend: nieuwe vrienden, een nieuwe omgeving en mijn ouders waren ver weg. Maar, met deze nieuwe verkregen vrijheid kwam het er ook op aan om zelf te kiezen en zo kwam ik plots tot de beslissing om de zondagsmis niet meer bij te wonen. Tijdens dit gedeelte van mijn leven, nam ik afstand van God en de Katholieke Kerk. Ik bekwam weekend werk in een club in de binnenstad waar ik instond voor de veiligheid, maar dit was ook mijn eerste kennismaking met een pad dat doodliep. Ik ging naar huis met verschillende vrouwen die ik op het werk had ontmoet en bij diverse gelegenheden zat ik een stripclub tot in de vroege uurtjes. En met de partys die er elk weekend plaatsvonden, ging ik pas naar naar bed ging wanneer de zon opkwam. Ik reed dronken naar huis en reed de kerk voorbij waar ik gewoon was om de Mis bij te wonen. Ik observeerde de families die naar de Kerk gingen om er de mis bij te wonen. De duivel had mij gekregen waar hij mij wou krijgen en ik gooide enkel olie op zijn vuur. Tijdens de daaropvolgende jaren kende ik dezelfde levenswandel.
Op een dag nodigde mijn moeder mij uit om een gespreksavond bij te wonen in onze plaatselijke kerk, waar een man die niet was teruggekeerd van het bedevaartsoord te Medjugorje, getuigenis gaf van zijn recente reis naar een klein dorp in Bosnië-Herzegovina. Ik ging er ongewillig naartoe en dit enkel om mijn moeder tevreden te stellen. Terwijl ik daar dus die avond zat, hoorde ik een man spreken over een plaats waar zes zieners verschijningen ervaren van Onze Heilige Moeder. Ik had nog nooit gehoord over Medjugorje en om helemaal eerlijk te zijn, gaf ik er ook niet om en sloeg ik er geen aandacht op. Het kon allemaal niet vlug genoeg gedaan zijn voor mij.
De tijd ging voorbij tot in september 2010. Mijn moeder gaf mij een boek als geschenk dat een diepe indruk op mij maakte. Het was een boek van Janice T. Connell, met als titel: Queen of the Cosmos: Interview with the Visionairies of Medjugorje. Ik nam het boek mee naar het werk voor een aantal weken. Op een dag, terwijl ik een uurtje niets te doen had, deed ik iets dat voor altijd een diepe impact zou nalaten op het diepste van mijn ziel. Ik opende het boek en begon het te lezen. In dit boek beschreven de zieners hoe ze de Maagd Maria zagen, zoals ik Haar nog nooit heb horen beschrijven en waarbij ze Haar schoonheid beschreven als iets dat ons verstand te boven gaat. Terwijl ik verder las, begon ik volledig verliefd te worden op de dame die ze beschreven. Nadat ik het boek in twee dagen had verslonden, wist ik niets maar begreep tegelijk alles. Deze jonge, zuivere, liefhebbende, enthousiaste vrouw was mijn Moeder, en ik was Haar Zoon. Ik begon een begeerte en nieuwsgierigheid te ontwikkelen voor de verschijningen van Onze Lieve Vrouw van Medjugorje en dit markeerde het begin van wat ik mijn miraculeuze bekering noemde door haar tussenkomst.
Een week nadat ik het Queen of Cosmos boek had gelezen, zei mijn moeder me dat er live, via het internet een verschijning zou doorgezonden worden naar alle hoeken van de wereld en niet alleen dat, maar volgens de ziener, Ivan Dragicevic, zouden er bijzondere genaden worden verleend aan hen die getuige zouden zijn van de uitzending van de verschijning, ongeacht waar ze zich bevonden. Hoewel ik aanvankelijk terughoudend was om tijd vrij te maken om de verschijning te bekijken, was ik tegelijkertijd uiterst enthousiast om de zieners Ivan en Marija te zien praten met de Moeder van God.
De datum was 23 september 2010 in de St. Stefanusdom te Wenen. Terwijl ik levend getuige was van de gebeurtenis op het internet, voelde ik mij omringd door Haar aanwezigheid, alsof Zij mijn kamer binnenkwam. Ik keek vlug om mij heen, alsof ik verwachtte dat er iemand in mijn kamer zou staan. Ik kan het beschrijven alsof er iemand zich amper op enkele centimeters van mij bevond, maar die ik niet kon waarnemen. Op dat ogenblik voelde ik een liefde die niet van deze wereld was, een liefde die zuiverder was als alles dat ik ooit had ervaren. Ik werd zo overvallen met de liefde die uitstraalde van deze persoon in mijn kamer, in die mate dat ik begon te wenen. In wezen kon ik de liefde niet begrijpen die over me heen vloeide en ik voelde deze liefde naar mij uitstralen. Ik vergelijk het met iemand met een hoge koorts, die de hitte die uitstraalde van zijn lichaam kon aanvoelen. En ik weet precies wie zich bij mij in de kamer bevond.
Ik schreeuwde het uit: Maria! Maria! Maria! terwijl ik mijn tranen niet in bedwang kon houden. Mijn hart groeide als vuur. Maria! Maria! Ik hou van u! Ik hou van u, Maria! bleef ik verder uitroepen. Deze liefde werd zo intens dat ik mijn handen over mijn gelaat hield en verder bleef wenen. Ik vroeg mij luidop af: Wat gebeurt er mij? Wat gebeurt er? en ik huilde: Maria! Maria! Maria! tussen het wenen door. Ik kon mijn tranen niet bedwingen en ik schreeuwde het uit: Laat mij U zien! Laat mij U zien, Maria! Alstublieft Maria, ik weet dat U hier bent. Alstublieft, sta me toe dat ik U met mijn eigen ogen zie!
Die avond van 23 september 2010 was ik amper 24 jaar oud. Nog heel jong dus en met heel mijn leven nog voor mij. Maar, na het voelen van de liefde van Maria, was ik werkelijk klaar om te sterven. Ik heb Haar nooit gezien met mijn ogen, maar heb Haar gevoeld met geheel mijn wezen. Met de kennis dat ik op aarde diezelfde liefde van iets of iemand anders hier op aarde kan verwachten, was ik klaar om deze wereld te verlaten om met Onze Heilige Moeder mee te gaan. Het was zon onbeschrijfelijke liefde dat ik het op het bepaald ogenblik zou uitschreeuwen: Maria, ik ben klaar om te gaan: als het Uw wil is, neem mij met U mee, Ik ben er klaar voor. En ik meende dit uit het diepste van mijn ziel!
Doordat ik door mijn ouders als katholiek ben opgevoed heb ik het Sacrament van de Verzoening dikwijls mogen ontvangen, waarbij ik mij zonden biechtte, niet uit berouw, maar uit vrees voor de hel. Terwijl ik mij zat af te vragen of mijn wenen nog wel zou ophouden, realiseerde ik mij voor de eerste keer in heel mijn leven, dat ik waarachtig spijt had over alles was ik gedaan had. Deze spijt kwam uit het diepste van mijn hart. Met mijn gezicht opnieuw recht en de tranen die van mijn gelaat stroomden, keek ik voor de eerste maal naar God en zei: Het spijt me! Het spijt me zozeer! En ik meende het werkelijk!
Nadat ik deze miraculeuze bekering had ervaren, deed ik een van de meest schokkende dingen die ik ooit gedaan had tijdens mijn leven. Ik gaf mijn ja aan Jezus. Ik verleende Hem de volledige controle over mijn leven. Ik had de dingen genoeg verknoeid en door Hem de controle te verlenen, wist ik dat er niets verkeerd zou gaan. Sinds ik mijn ja gegeven heb aan God en Moeder Maria, ben ik met vele dingen begenadigd.
Zes maanden na mijn bekering, vlogen mijn moeder en ik naar Sacramento, Californië voor een conferentie over Medjugorje. Tot onze verrassing was Marija Pavlovic, de zienster uit Medjugorje eveneens aanwezig en Marija was een van de zieners die ik de St Stefanusdom van Wenen had gezien. Meer nog, tijdens deze conferentie had ik een ontmoeting met Marija en kreeg ik een dikke knuffel van haar: een onbeschrijfelijk geschenk van God en onze Heilige Moeder!
Sinds die avond van de 23ste september 2010 is mijn leven nooit meer hetzelfde geweest. Ik heb de boodschappen van Maria in mijn hart geplant: vasten, de rozenkrans bidden, de sacramenten ontvangen. Onlangs nam ik deel aan een Bijbelstudie op de campus. Ik moest lachen, want tijdens het opgroeien voelde ik me steeds dicht bij mijn moeder. Toen God zag dat ik uit Zijn handen aan het glippen was, wist hij precies wat hij moest doen. Hij zond Zijn Moeder om mij terug tot Hem te brengen en nu gaat er geen dag of uur meer voorbij zonder aan Maria te denken. Ik hou zoveel van Haar en ik ben zo gelukkig dat ik Haar als Moeder heb.
Onlangs hoorde ik van iemand een mooie zin die ik ook met mij in verband zou kunnen brengen. Hij zei: Wanneer mijn tijd gekomen is. Wanneer ik sterf en deze wereld zal verlaten om voor Jezus te verschijnen aan de Hemelpoort, zal Jezus naar mij kijken en zeggen: "O ja, Mijn Moeder heeft mij alles over u verteld." Ik ben zo dankbaar voor de tussenkomst van Onze Lieve Vrouw. Zij redde mijn leven en genas mijn ziel en bracht mij dichter tot Haar Zoon. Ik voel me nu zo opgewonden, in het vooruitzicht waarheen deze nieuw gevonden liefde mij verder zal leiden.
Adam Houlabar, Omaha, NE Tekst bewerkt door Christine Watkins
Bron: Medjugorje Miracles
Vertaling: Chris De Bodt
21-10-1980
Medjugorje: De weide van Gumno
Medjugorje: De weide van Gumno
Het is 2 augustus 1981: vanuit Marija's kamer vraagt Onze Lieve Vrouw aan haar en 40 anderen: "Ga allen naar het veld van Gumno. Een grote strijd is er aan het losbarsten. Een strijd tussen Mijn Zoon en satan. Er staan mensenzielen op het spel."
Ginds aangekomen zei Maria: "Iedereen mag Mij aanraken, zowel de gelovigen als de ongelovigen". Hoe meer het sneeuwwitte kleed van Maria werd aangeraakt hoe meer vlekken er zich op bevonden. De vlekken stonden symbool voor de zonden van de mensen. Ontzet door het zien van zo vele zonden, begrepen de mensen dat iedereen te biechten moest gaan.
De weide van Gumno
Vader Jozo Zovko kon amper zijn ogen geloven toen hij zoveel biechtelingen op hem zag afkomen, want onderweg hadden er zich ook nog talrijke mensen bij de groep aangesloten. De arme man heeft in de omgeving priesters moeten gaan zoeken, om van allen de biecht te kunnen afnemen die nacht.
Op diezelfde dag gebeurde er ook een zonnewonder zoals te Fatima, waarbij de zon ging dansen en ging spinnen en de mensen konden naar de zon kijken, zonder dat hun ogen hier schade van ondervonden. Lichtgevende regenboogstralen waren te zien op de plaats van de verschijningen en de Kerktoren, waarop duidelijk een beeld van Maria te zien was.
Sommige aanwezigen zagen de zon omgeven met voorwerpen in de vorm van een kruis, en zes kleine harten rond één groter hart in de lucht. Een witte wolk daalde vanaf de berg tot de plaats van de verschijningen en veranderde dan van richting naar de zon toe, die opnieuw normaal begon te schijnen.
Twee dagen later zag Pater Umberto Loncar een enorme rode en paarse wolk over het nabijgelegen Cerno, die zich met een enorme snelheid verplaatste richting Kruisberg. Een rode en paarse vrouwelijke figuur verscheen op de Crnica, met een schitterende, witte sjerp die slingerde tot aan Haar voeten.
PS: Dit artikel is in die mate een primeur dat er nergens op het internet een foto te vinden is van de weide van Gumno. We hebben dan ook onze "detectives" ter plaatste navraag laten doen, maar enkel Zr. Emmanuel wist precies waar de weide zich bevindt en deze bevindt zich niet eens zover van de huizen van de zieners.
Chris De Bodt
20-10-1980
Docudrama: Het Evangelie volgens Johannes
Docudrama: Het Evangelie volgens Johannes
Het Evangelie van de apostel Johannes is het meest geliefde Evangelie van de vier. Het Evangelie wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Johannes reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Henry Ian Cusick speelt de rol van Jezus en het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Philippe Saville, dateert uit 2003 en duurt 4 uur.
19-10-1980
Docudrama: Het Evangelie volgens Mattheus
Docudrama: Het Evangelie volgens Mattheus
Het Evangelie van de apostel Mattheus, het tweede Evangelie van de vier, wordt hier mooi naar voor gebracht in een getrouw en krachtig docudrama van de Bijbelse tekst. Het Evangelie van Mattheus reconstrueert nauwgezet en trouw het tijdperk van Jezus tijdens een onstuimige periode dat de loop van de geschiedenis zou veranderen. Acteurs zijn Richard Kiley, Bruce Marchiano, Mattheuw Roberts, Gerrit Schoonhoven en Joanna Weinberg. Het docudrama is ingesproken door Christopher Plummer. Het drama is geregisseerd door Regardt Van Den Bergh, dateert uit 1996 en duurt 4 uur en tien minuten.
18-10-1980
Docudrama: Het Evangelie volgens Lucas
Docudrama: Het Evangelie volgens Lucas
Jezus van Nazareth, de Zoon van God, opgevoed door een timmerman. Het verhaal is gebaseerd op het Evangelie van Lucas. Het leven van Jezus, vanaf de miraculeuze geboorte uit een Maagd tot de roeping van Zijn apostelen: zijn openbare leven, zijn mirakelen, zijn opdracht. De film eindigt met Zijn dood bij de Kruisiging en Verrijzenis. Regisseurs zijn John Krish en Peter Spykes. Acteurs zijn Brian Deacon [Jezus] Richard Kiley [de stem van Lucas], Rivka Neuman [Maria], Joseph Siloach [Jozef] en Niko Nitai [Simon Petrus]. De film dateert uit 1979 en duurt 117 minuten
17-10-1980
Film: Becket
Film: Becket
De heilige Thomas Becket [Londen, 21 december 1118 - Canterbury, 29 december 1170], aartsbisschop van Canterbury, was een Engelse katholieke geestelijke van Normandische afkomst.
Hij was de zoon van een te Londen gevestigde Normandische koopman. Hij studeerde theologie in Parijs en werd in 1154 aartsdiaken en in 1155 kanselier van koning Hendrik II van Engeland. Gedurende deze periode ontwikkelde er zich een vriendschap tussen Becket en de koning en mede daardoor werd hij in 1162 aartsbisschop van Canterbury. Toen de koning in 1164 te Clarendon Palace de Kerk aan zijn macht onderwierp met de Constituties van Clarendon, verklaarde Becket zich na enige aarzeling akkoord. Kort hierna kwam hij hier op terug. De koning ergerde zich hieraan. Hij zon op een manier om Becket als publiek figuur weg te krijgen en beschuldigde hem van financiële malversaties tijdens zijn kanselierschap. In 1164 werd hij gedagvaard, maar hij beriep zich op de paus: enkel de paus kon rechtspreken over een kardinaal. Becket vluchtte naar het vasteland, waar hij verbleef in de abdij van Pontigny, en kreeg inderdaad de steun van Paus Alexander III. Deze kon echter geen werkelijke steun verlenen, aangezien hij zelf in een moeilijke positie verkeerde wegens onmin met de Duitse keizer Frederik Barbarossa en de tegenpaus Paschalis III.
In 1170 nam paus Alexander wel stappen, toen de koning zijn zoon liet kronen door de aartsbisschop van York, en niet door Thomas, de aartsbisschop van Canterbury. De paus dwong Hendrik tot een compromis met Becket, die daarop kon terugkeren naar Engeland. In datzelfde jaar vatten vier Normandische ridders een verzuchting van de koning over Becket letterlijk op, reisden af en vermoordden Becket in de kathedraal van Canterbury. Een door Hendrik gestuurde ijlbode Nicolas de Camargue arriveerde te laat om het drama te voorkomen.
Becket viel onmiddellijk algemene verering ten deel als martelaar voor de vrijheden van de Kerk. Op Aswoensdag 21 februari 1173 werd hij door de paus heilig verklaard. Hendrik II liet zich als boetedoening in 1174 in de crypte van de kathedraal door vier monniken geselen. Beckets graf bleef een van de drukst bezochte bedevaartsoorden, tot Hendrik VIII het schrijn in 1538 liet vernietigen. De kerkelijke feestdag van Thomas Becket is 29 december.
Deze film dateert uit 1964 en duurt 148 minuten. Regisseur is Peter Glenville. Acteurs zijn Richard Burton [Thomas Becket], Peter O'Toole [Koning Hendrik II], John Gielgund [Koning Lodewijk van Frankrijk], Paolo Stoppa [Paus Alexander III], Gino Servi [kardinaal Theobald] en Donald Wolfitt [Bisschop Folliot].
16-10-1980
Verloren beschaving
Verloren beschaving
Wat eerder deze maand, op 16 juni, op film werd vastgelegd, een soort "fata morgana," inclusief gebouwen, bergen en bomen is een fenomeen dat nog nooit in dergelijke omvang werd waargenomen. Aan de Xin'an rivier in Oost-China, kreeg men plots een enorme luchtweerspiegeling te zien om "u" tegen te zeggen. Dit gebeurde na een zware regenval en een mistlaag die de rivier bedekte. Juist voordat het zou beginnen schemeren, vormde er zich een dikke mistlaag over de rivier: plots verschenen er hoge gebouwen, bergen en bomen: alléén die horen daar niet te staan. Het landschap ziet er heel anders uit.
"Het was werkelijk verbazingwekkend. Het leek op een beeld uit een film, een sprookjesverhaal en een aantal minuten daarna verdween de mysterieuze stad even vlug als ze opkwam," zei een plaatselijke bewoonster.
Wetenschappers denken dat het om een "fata morgana" ging, een luchtweerspiegeling die kan voorkomen wanneer de luchtvochtigheid warmer is dan de temperatuur van de rivier. Bij de inval van zonnestralen van koudere in warmere lucht, worden deze afgebogen, waarbij er een weerspiegeling in de lucht ontstaat, gelijkaardig aan de weerspiegeling in het water. Zo'n waarnemingen zijn niet ongewoon in vochtige gebieden, maar wat alles zo ongewoon maakt, is dat men normaal een soort "modderpoelen" gaat waarnemen, in plaats van zo'n sprookjesvorminge achtergrond met gebouwen waarin zelfs lichten branden.
15-10-1980
De zeven niveaus van het liegen
De zeven niveaus van het liegen
Wij liegen meer dan we denken. En dat is een deel van het probleem
Ieder mens op deze planeet is soms een Oscarwinnaar in het liegen. Hebben wij niet allen gelogen zonder ontdekt te worden? Zoals de Bijbel zegt, "Er is geen rechtvaardige, zelfs niet één, Hun keel is een open graf, hun tong is bedrieglijk." [Rom. 2, 10-13]. Mijn echtgenoot en ik, ons bewust van deze realiteit, hebben een afspraak gemaakt. Als een van ons liegt tegen de ander, bekennen wij elkaar deze leugen binnen de drie dagen.
Misschien is mijn grootste veelvoorkomende leugen, dat ik mijzelf zeg dat ik dingen kan doen in minder tijd dan ik gewoonlijk kan. En op deze manier liegen tegen mezelf zet me aan om tegen anderen te liegen. Hoe vaak heb ik mijn echtgenoot gezegd dat ik op een bepaalde tijd op een bepaalde plaats zou zijn, terwijl ik in mijn hart niet echt van plan was om mijn woord te houden? Ik zei hem dat ik er zou zijn, maar ik was er niet. Mijn echtgenoot leerde om mij niet te vertrouwen omdat mijn daden niet altijd samen gaan met mijn woorden.
Om mezelf te rechtvaardigen, zie ik mijn traagheid als een kleine karakterfout. In andere woorden, ik ben oneerlijk over mijn egoïsme [ik wil mijn egoïsme verbergen, negeren] dat mijn wijze van tijdbeheersing karakteriseert. Eerder in ons huwelijk, argumenteerde ik heftig dat "te laat zijn" en "liegen" onbelangrijk zijn. Ik wou de waarheid niet zien, want de waarheid vervolgde mij.
Het is niet leuk om eraan herinnerd te worden dat van iedereen gevraagd wordt om nederig te zijn, waarachtig te zijn in ons spreken en in onze harten, daar wordt je inderdaad regelmatig prikkelbaar van. Wij zijn allen vatbaar. Wij allen weten hoe het is om toevlucht te zoeken in de leugen. Wanneer het onbewust gebeurt, bemerken wij nauwelijks hoe ver wij zijn afgedwaald. Waarschijnlijk hebben wij allen een leider gekend die intimideert en verwijt in plaats van te beseffen dat iedereen weet welke fouten de leider zelf maakte.
Liegen is erger dan het lijkt. Het is meer satanisch dan Christelijk. Jezus verwijst naar satan als "een leugenaar en de vader van de leugen" [Joh. 8,44]. Als tegenstelling, zegt Jezus dat Hijzelf de Waarheid is [Joh. 14,6].
Zijn er uitzonderingen?
De profeet Jeremia zegt, "Niets is zo onbetrouwbaar als het hart, onverbeterlijk is het, wie kan het peilen?" [Jer. 17: 9]. Wat zo aantoonbaar aan ons menselijk falen is, is de universele tendens het verraad van de leugen te minimaliseren. Wij vinden dat bepaalde vormen van liegen gewoon normaal zijn. Wij zijn snel om te herinneren aan Rahab en Corrie ten Boom om hen als heilige leugenaars te citeren. Of misschien zeggen wij dat weigeren te liegen een of andere manier van eigen liefdeloosheid is. Meerdere personen, die een deel van dit artikel lezen, uiten de bezorgdheid dat, als wij allen altijd de waarheid zouden zeggen, wij onbeleefd zouden zijn. De Jim Carry-komedie "Liar Liar" uit 1997 komt op. Carrey's karakter geeft een komische weergave van wat er gebeurt wanneer mensen zo eerlijk zijn dat zij niet toevoegen wat zij zeggen over anderen.
Er is een groot verschil tussen onbeleefd uitflappen en waarachtig zijn, net zoals tussen zachtmoedige tact en zachtmoedige leugen. Ik vraag me af of we verdedigers van dagelijkse "leugentjes om bestwil" zijn. Want wij zijn te lui om creatieve wegen te vinden, om uit liefde de waarheid te spreken. Mijn gevoel is dat de meesten van ons defensief zijn t.o.v. onze leugens omdat wij onszelf beschermen. Wij zijn te langzaam om de waarheid onder ogen te zien in het verschil tussen ons karakter en dat van God.
Volgens de Schrift "liegt God niet" [Titus 1: 2]. In zijn heiligheid is Hij niet in staat om te liegen. Zoals de apostel Johannes het zegt: "God is licht, er is in Hem geen spoor van duisternis" [1 Joh. 1:5]. Liegen kan niets anders zijn dan zondig, want God kan het niet. Als liegen rechtvaardig zou zijn, dan zou er iets rechtvaardigs zijn dat God niet kan doen. Het is duidelijk niet Gods' plan voor de mens om duisternis en misleiding in zijn hart te leggen. Hoewel God ons kan gebruiken wanneer wij liegen, betekent dit niet dat wij niet zondigen als wij liegen.
Rachab en Corry ten Boom
Rachab werd niet geprezen voor haar leugens, maar voor haar geloof. [Heb. 11:13]. Haar goede daad was dat zij de verklikkers in vrede ontving. Door het geloof waagde zij haar leven, erop vertrouwend dat de verklikkers haar en haar familie later zouden beschermen, ondanks dat zij een hoer was. Rachab vreesde God. Zij vertrouwde meer op de levende God dan dat zij de koning van Jericho vreesde. Maar haar vertrouwen op God was niet enkel het afwachten hoe Hij haar zou redden als zij de koning in waarheid antwoordde.
Iets dergelijks kan gezegd worden van Corrie ten Boom, die zich van veel leugens bediende om Joden te verbergen voor de Gestapo. Inderdaad, zij was een opmerkelijke heldin. Maar als zij loog, imiteerde zij God niet. Ten Booms situatie [zoals zoveel andere situaties] was zo verstrikt in zonde, dat voor haar liegen de beste optie leek. Wat ten Booms' geval toont is niet dat liegen ter ere van God is, maar eerder dat menselijke omstandigheden kunnen degeneren in iets zo verderfelijk, dat liegen samen gaat met een geloofsdaad.
De harde conclusie of het besef , dat alle vormen van liegen, Gods' heiligheid schenden, zal voor sommigen onredelijk of extreem klinken [ook de 'leugen om bestwil'] en de rationele moeilijkheid van de zaak minachten. Ik zie dat het grootste probleem op het geestelijke vlak ligt. Ik denk dat wij het moeilijk vinden om het kwaad van de leugen op te biechten, omdat het ons ontbreekt om de hele goedheid van de Waarheid te kunnen omvatten.
Een deel van het debat bestaat erin of wij zelfs wel de waarheid 'kunnen' kennen. Ja, God alleen kent voor 100 procent nauwkeurig precies wat de hele waarheid is. Maar gezien wij geschapen zijn naar Gods' beeld, zijn wij begiftigd met het vermogen van kennis. Zelfs als gewone stervelingen [gevallen mensen, zondige mensen], kunnen wij weten wat de waarheid is. Er is een wijs gezegde, "Iedereen weet wat waarheid is, omdat iedereen weet wat liegen is."
Sociaal taboe
"Mensen weten wat ze willen weten", zegt Dallas Willard, zoals de profeet Hosea. Het is geen toeval dat de waarheid over de zonde, sociaal niet meer aanvaard werd in Hosea's tijd, juist toen de beschaving van Gods' volk verslechterde. Eveneens, in onze rottende beschaving is het woord zonde taboe geworden, zelfs onder sommige Christenen, zelfs onder de Christenen die luid schreeuwen over "Onrecht!"
Ironisch genoeg spreken wij in onze tijd over de grote nood aan sociale rechtvaardigheid, maar wij spreken weinig over bekering uit de zonde, die onze tijd zo onrechtvaardig maakt. Wij spreken veel over de leugens die de veiligheid van de mensen in gevaar brengen. Het is moeilijk om eerlijk te zijn, omdat er veel is om over te rouwen in deze verwoeste, mooie wereld. Om de waarheid in te zien, moeten wij wij bereid zijn om te rouwen: dat wil zeggen, de harde waarheden die teleurstellend en schokkend zijn, durven te zien.
Het is verleidelijk om zich in te beelden dat de dingen beter zijn dan ze lijken, alsof de wereld niet dringend behoefte heeft aan de verlossing door Christus. Het is ook verleidelijk om te wanhopen en voor de tegengestelde leugen te vallen, namelijk dat dingen zo slecht zijn dat ze hopeloos zijn. Wat ons het meest verleidt, of het nu een leugentje om bestwil is of een sociale aangelegenheid, een leugen in een gebroken belofte, op het werk een leugen van zelfbehoud, een leugen vermengd met een daad van geloof, de leugen dat de wereld prima is zonder Jezus Christus, of de leugen dat Christus' verlossing niet volstaat: de verleiding tot liegen is zeer reëel. En zoals we zien, hebben leugens de neiging om zich te verspreiden.
De zeven niveaus
J. Budziszewski, auteur van "What We Can't Not Know," schrijft over de "zeven graden van de neergang." Ik noem hen de "zeven graden van het liegen."
Men liegt. Eén enkele leugen kan een vreugdevuur oplichten. Tenzij wij de waarheid bekennen over onze leugen, zijn wij waarschijnlijk op weg naar het volgende niveau.
Men beschermt zichzelf. Dit betekent, je liegt over wat je loog. Als je over één ding liegt, is het waarschijnlijk dat je over andere ook liegt. Zoals Budziszewski het uitlegt: "Leugenaars zijn als zwakkelingen. Zij hebben een lijfwacht nodig."
Men maakt van het liegen een gewoonte. Een leugen van dit niveau kan, juist uit gewoonte, het liegen zijn over iets onbelangrijks, zonder nut.
Zelfbedrog. Nu gelooft u zelf uw eigen leugens die u aan anderen vertelt. Wij kunnen zó wezenlijk liegen dat we zelfs onszelf beliegen. Wij doen aan zelfmisleiding. Merk op: Net omdat we, eerlijk en oprecht, misleid zijn door de listen van onze eigen gebogenheid, betekent dit niet dat wij onschuldig of ervan vrijgesteld zijn om ons te bekeren. Aan het kruis zei Jezus: "Vader vergeef hen, want zij weten niet wat zij doen." Jezus' gebed suggereert dat zonden begaan uit onwetendheid, nog steeds zonden zijn en vergeving nodig hebben. Liegen is zondig, zelfs als we dat doen onbewust doen. Het is belangrijk om te begrijpen dat zelfbedrog zichzelf is opgelegd. Bedrogen zijn door een ander of afgeschermd zijn van de volle waarheid, is niet hetzelfde als zelfbedrog. Zelfbedrog is een ondeugd. Pontius Pilatus bedroog zichzelf door te zeggen dat de waarheid onbereikbaar is. Van aangezicht tot aangezicht met Jezus, vroeg Pilatus voorzichtig, "Wat is waarheid?" Pilatus had een motief om de waarheid niet te willen weten. Pilatus wou niet gezien worden in het licht de van waarheid van zijn eigen zwakheid. Pilatus' beroemde vraag werd opgezet tegen de waarheid van zijn eigen zwak karakter in tegenstelling tot de onschuld van Jezus. In dit niveau valt de persoon in ontkenning. Hij kijkt niet meer naar zijn innerlijk moreel geweten en daadoor voelt hij zich niet langer meer schuldig.
U rationaliseert: Nu geloof je zelf niet dat leugens geen leugens zijn, je rechtvaardigt de leugen als een positief goed. Nu is de leugen niet enkel meer een deel van het gewone leven, maar is een deugd en helpt aan de opbouw van de gemeenschap [zij helpt de groei van het bedrijf], zij geeft jobs, enz. Dit is het type van denken dat bijdraagt aan de schandalen bij Enron en WorldCom en de 2007 huisvestingsproblemen en het falen van Lernout & Hauspie. Deze leugen is vooral verleidelijk op leiderschapsniveau. Een van mijn mentors waarschuwde mij voorzichtig te zijn bij het opnemen van het decaanschap bij A.W. Tozer Theologische Seminarie. Hij zei: "Hoe hoger je opklimt in een organisatie, hoe moeilijker het is om de waarheid te vertellen." Vaak wordt de leugen gerechtvaardigd ter wille van de instelling of andere hogere doelen. Deze leugens gebeuren ook op persoonlijk gebied: "U begrijpt het niet," zegt de overspelige vrouw. "Mijn echtgenoot en ik hadden nooit een echt huwelijk. Wij hebben 30 jaar samengewoond en kinderen opgevoed, maar er was niets van wat ik heb met mijn nieuwe minnaar. Hij en ik ervaren de liefde voor de eerste keer. Dit is geen overspel. Het is liefde.
U ontwikkelt uw techniek: De belangrijkste techniek is groeperen [sorteren]. U start met het isoleren van verklaringen, het negeren wat gezegd werd in een ander zinsverband. Dergelijke leugenaars worden vaak aangetroffen in bovenste regionen van de bureaucratie. Dit soort leugenaar zou soepel kunnen over gaan van de ene zaak naar de andere, in elke omstandigheid zwerend dat hij de waarheid spreekt: "Deze instelling zal trouw blijven aan onze kernwaarden." "Gelieve geen aandacht te besteden aan onze vermelde kernwaarden. Deze zijn geschreven door een comité dat hier niet meer werkt." "Kernwaarden leven in de mens. Het heeft echt geen belang wat op papier staat." "Laat deze kernwaarden je niet weerhouden om je te geven. Het is al lang geweten dat ikzelf oneens ben met drie of vier van hen." "Ik kan u verzekeren dat onze vermelde kernwaarden als een kompas zijn."
U ziet het liegen als een plicht: Plichtleugenaars verdraaien het recht, en zien liegen als een verplichting. Bijvoorbeeld, in een disfunctioneel gezin dat leeft met een dergelijke instelling, kunnen volwassen broers en zussen aan mooipraterij [of flikflooien met ouders] doen tot een ouder omwille van verborgen duistere familiegeheimen. In het zakelijk leven herhalen dit soort leugenaars leidinggevenden bedrijfsleugens en zeggen tegen hun bedienden: "Pas op voor zelf uitgeroepen klokkenluiders: zij zijn kritisch en vol eigendunk." Plichtleugenaars steunen op de profeten [Joh. 16: 2]. Omdat de mens geschapen is naar Gods' beeld, kunnen wij niet zomaar liegen zonder te proberen op een bepaalde manier waarheidsgetrouw te lijken. Dat verklaart waarom rationele leugenaars moeite doen om hun denken te rationaliseren en plichtleugenaars de pseudohouding van plichtsgetrouwheid aannemen.
De waarheid en de antichrist
Gods' minachting voor liegen is niet ongewoon [Hand. 12: 22]. Liegen is zondig, niet alleen omdat de Bijbel dit zegt. De Bijbel zegt dat liegen verkeerd is omdat onwaarheid de Waarheid schendt. Als Jezus de Waarheid is, is de leugen de antichrist. Als iedereen voortdurend zou liegen, zou er enkel chaos zijn. Geen gemeenschap. Gods' weg is dat mensen samen leven met elkaar in gemeenschap en ook in vereniging met God. Wanneer wij liegen verbreken wij onze binding met andere mensen en schenden onze relatie met God. God wil dat wij eerlijk zijn als een manier tot onderlinge verbondenheid niet enkel met Hem maar ook tot vreugde met de medemens.
Pastoor Bill Hybels zei eens iets in die zin dat pastoors die een dagboek bijhouden, niet in die val lopen. Deze verklaring is zinvol voor mij, omdat een dagboek bijhouden een middel is om zichzelf de waarheid voor te houden. Zolang wij onszelf niet beliegen, kunnen we er in slagen om uit de hoogste niveaus van het liegen te blijven. Maar om uit de kleinere niveaus van het liegen te blijven, hebben we mensen nodig waaraan we niveau #1 leugens opbiechten, wat mijn echtgenoot, Jim, en ik trachten te doen.
En natuurlijk kunnen we dagelijks de waarheid zoeken door aan te sluiten bij het gebed van Koning David: "Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart, vors mij en ken mijn gedachten. Zie of mijn weg die van de goddelozen is. Leid mij op de weg die toekomst heeft." [Ps. 139: 23-24]
Vertaling: Lily Coolen
14-10-1980
De dood van Sint Jozef
De dood van Sint Jozef
Volgens diverse mystici was de Heilige Jozef niet erg oud toen hij stierf. Na twintig jaar hard werken voor zijn gezin was de Heilige Jozef volledig uitgeput in kracht en gezondheid en de Heer had hem nu voorbestemd om de laatste jaren van zijn leven in ziekte en lijden door te brengen om zo, door geduld en berusting, zijn Heiligheid te doen toenemen. Maria haalde hem liefdevol over om zijn werk, waarin hij door Jezus werd bijgestaan, op te geven. Jezus maakte het werk dikwijls, op een miraculeuze wijze, gemakkelijker voor hem.
Maria bood zich nu vrijwillig aan op het gezin bij te staan, zoals Zij gedaan had in Egypte, door het spinnen en weven van linnen en wol, hierbij geholpen door een goede en trouwe vriendin. Hierdoor moest ze dikwijls tot lang in de nacht blijven doorwerken, hoewel Jezus haar soms hielp met een groot deel van haar werk in een korte tijdspanne te volbrengen.
Sint-Jozef en Jezus
Tijdens zijn laatste jaren had Sint Jozef veel last van koortsaanvallen, hevige hoofdpijnen en een heel pijnlijke reuma. Dit alles maakte hem zwak en hulpeloos. Terwijl Maria toekeek hoe hij al zijn lijden met nederig geduld en bovennatuurlijke liefde droeg, nam haar genegenheid en bewondering voor hem elke dag toe en ondersteunde en troostte zij hem vreugdevol. Zijn grootste troost was dat ze zijn maaltijden zelf voorbereidde en opdiende en ze spande zich dikwijls in om zijn lievelingseten klaar te maken. Ze deed dikwijls zijn schoenen uit voor hem en ondersteunde hem met haar armen en troostte hem met vriendelijke en bezielende woorden.
De laatste drie jaren werd Jozefs ziekte alsmaar erger en Maria verzorgde hem elke dag en nacht. Dikwijls smeekte zij de Heer om zijn lijden te mogen overnemen en toen zijn pijnen zo hard waren kreeg zij dikwijls de toestemming van Haar zoon om deze voor een tijd te verlichten. Zij beval ook haar engelen om Sint Jozef te troosten, wat ze ook deden door aan hem te verschijnen in de mooiste beelden en met hem te spreken over God, of door het zingen van hemelse liederen voor hem. Al deze tijd stond Jezus zijn geliefde pleegvader bij en moedigde hem aan en dit op elk moment dat Hij zich niet inliet met de intense voorbereiding van Zijn openbaar leven.
Op een dag zagen ze dat het uur van Jozef bijna was aangebroken. Maria ging naar haar Zoon en zei tot Hem: "Mijn Heer, Ik smeek U, laat de dood van Jozef, uw dienaar, zo edel zijn in Uw zicht zijn, zoals de rechtschapenheid van zijn leven U heeft behaagd." En Jezus antwoordde: "Mijn Moeder, uw verzoek is ingewilligd, want de verdiensten van Jozef zijn groot. Ik zal hem nu begeleiden en hem een zo hoge plaats onder Mijn volk toekennen, dat hij zowel door de engelen als door de mensen zal vereerd worden. Met geen enkel menselijk wezen zal ik doen als met uw echtegenoot."
Daarop genoot Sint Jozef voor negen dagen, zonder onderbreking, het gezelschap van Maria en Jezus en drie keer elke dag troostten de engelen hem met hemelse muziek en versterkende aroma. Op de achtste dag viel hij in een extase, die vierentwintig uur aanhield en tijdens dewelke aan hem vele goddelijke Mysteries omtrent de Belichaming en de Verlossing, waarin hij oprecht geloofde, duidelijk werden getoond en waarin hij plechtig werd aangesteld als de boodschapper van de Redder tot de patriarchen en profeten in de limbo.
Toen Jozef uit deze extase komen, schitterde zijn aangezicht als een hemels licht en vroeg hij aan Maria om hem haar zegen te geven. Maar in de plaats daarvan duidde zij Jezus aan om hem te zegenen. Toen viel Maria op haar knieën en, na Jezus zegening, kuste zij zijn hand zo zacht en vol van genegenheid. Jozef smeekte haar om vergeving voor alle tekortkomingen in zijn bediening voor haar en vroeg om gebeden in dit uur van zijn dood.
Toen sprak hij zijn laatste woorden tot haar: "Gezegend zijt gij onder alle vrouwen, Maria! Dat de engelen en de mensen u mogen prijzen! En dat de Naam van de Heer moge gekend, aanbeden en verheerlijkt zijn in al de jaren die nog moeten komen. Ik hoop u te mogen zien in ons hemelse huis..."
Sint Jozef op zijn sterfbed
Daarna draaide Jozef zich naar Jezus toe met een diepe eerbied. Tevergeefs probeerde hij te knielen, maar de Redder nam hem zachtjes in Zijn armen, terwijl Jozef zei: "Mijn Heer en mijn God, geef Uw zegen aan Uw dienaar en vergeef mij de fouten die ik begaan heb als Uw die"aar. Ik geef U mijn innigste dankbaarheid omdat ik ben uitgekozen om de echtgenoot te mogen zijn van Uw Moeder! Uw glorie is mijn dankbetuiging voor de eeuwigheid..."
Daarop zegende Jezus liefdevol Sint Jozef en zei: "Mijn vader, rust in vrede en in de barmhartigheid van Mijn eeuwige Vader en breng aan de Heiligen in het Vagevuur het vreugdevolle nieuws van het naderen van hun verlossing."
Na deze woorden, in Jezus armen, met Maria geknield en wenend aan zijn voeten en in een kamer, helder verlicht door de verschijning van engelen, stierf Sint Jozef een gelukkige en vredevolle dood. Nadat Jezus zijn vaders ogen had gesloten, bereidde Maria zijn lichaam voor om te begraven, met de hulp van de engelen. En het geschiedde zo dat God het omhulde met een wonderlijk licht, zodat Maria enkel Jozefs levensechte aangezicht kon zien. Het lichaam werd gewikkeld in een witte lijkwade en in een lijkbaar geplaatst, dat daarna werd overgebracht naar een mooie graftombe, dat door een rijk man aan Sint Jozef werd geschonken. Enkel Jezus en een paar vrienden vormden de begrafenisstoet, samen met een groot aantal van schitterende engelen.
Bron: Raphael Brown
Vertaling: Chris De Bodt
13-10-1980
Elenin: zin en onzin
Elenin: zin en onzin
In de zomer van 1998 renden velen naar de bioscopen voor niet één maar twee succesfilms over een reuzenasteroïde die de aarde zou treffen. Deze films, "Deep Impact" en "Armageddon" hadden zo vele gelijkenissen dat velen de twee films met elkaar verwarden. Nu, dertien jaar later, is er een nieuw ontdekte, maar deze keer echte komeet die richting aarde raast. Neen, het is geen asteroïde en de komeet zal in geen geval op aarde neervallen.
Astronomische gegevens
Dit najaar wordt voor amateur-astronomen zeer interessant. Zo zal de in december 2010 ontdekte komeet Elenin [officiële naam: C/2010 X1] op 16 oktober 2011 de Aarde passeren op een afstand van 35 miljoen kilometer [89 maal de gemiddelde afstand Aarde-Maan]. Op dat moment zal de komeet een snelheid hebben van ongeveer 86 000 kilometer per uur. Enkele weken eerder, op 10 september 2011, zal de komeet zich het dichtst bij de zon bevinden.
Komeet Elenin
De komeet Elenin werd op 10 december 2010 ontdekt door de Rus Leonid Elenin door middel van een op afstand bestuurde 45 centimeter telescoop die zich in New Mexico bevond. Op het moment van de ontdekking bevond de komeet zich nog op een afstand van ongeveer 647 miljoen kilometer van de Aarde. Astronomen vermoeden dat de komeet uit de buitenste regionen van ons zonnestelsel afkomstig is, uit een gebied dat men de 'Oortwolk' noemt waar zich vele miljarden komeetachtige objecten bevinden.
Hoe de komeet Elenin zich nu de volgende weken en maanden verder zal ontwikkelen is moeilijk te voorspellen maar sterrenkundigen verwachten dat het object in oktober 2011 magnitude 6 moet halen. Hierdoor is de kans groot dat de komeet bij goede omstandigheden nog net zichtbaar zal zijn met het blote oog. In april 2011 haalde de komeet al magnitude 5 [ongeveer even helder als de dwergplaneet Pluto] en had de nevelige wolk van gas en stof om de kern van de komeet op dat moment al een diameter van 80 000 kilometer.
Onzin
De aanhangers van de Maya-kalender, die eindigt in 2012, hebben er al zoveel theorieën over geschreven, dat geen enkel zinnig mens in hun theorieën nog kan geloven. Het zou geen komeet zijn, maar een zekere "planeet X," die ze Nibiru noemden, naar de pseudo-wetenschapper Zecharia Sitchin 'Nibiru' [1920-2010]. Ook de aanhangers van New Age hebben er zo hun eigen theorieën over. De "planeet" zou op een bepaalde moment van baan veranderen, volgens anderen is het een "bruine dwergster," velen onder hen denken dat de NASA doelbewust informatie niet wil openbaar maken en bijna allen schrijven de recente grote aardbevingen in Chili, Nieuw-Zeeland en Japan toe aan de "invloed" van deze komeet met een omvang van ongeveer 5 kilometer. Kortom, volgens hen is het de komeet van de Mayakalender, die net op de dag dat deze kalender eindigt, op aarde zou neerstorten, met name op 21 december 2012.
De baan die Elenin zal volgen
Zin: periode tussen 29 september en 19 oktober 2011
Christenen mogen nooit waarde hechten aan de hierboven vermelde theorieën, omdat het gissingen zijn die niet onderbouwd zijn door enige informatie uit het Oude en Nieuwe Testament. Er is echter één gegeven waar de Christenen wel waarde mogen aan hechten: Het ogenblik dat de komeet het dichtst de aarde zal voorbijgaan, 16 oktober 2011, valt midden het Joodse Loofhuttenfeest, dat dit jaar aanvangt op de avond van 12 oktober en duurt tot s avonds 19 oktober. Soekot of Loofhuttenfeest is een Joods feest dat zeven dagen duurt en waarbij wordt herdacht dat de Israëlieten veertig jaar lang in de Sinaïwoestijn onder de bescherming van God rondtrokken waarbij ze verbleven in tenten of hutten. Deze rondzwerving lag tussen de uittocht uit Egypte die met Pesach wordt gevierd, en de intocht in het Beloofde Land.
En er is nog meer aan de hand met Elenin. Op 27-28-29 september zal de komeet zich precies tussen de Aarde en de Zon bevinden met het belangrijk gegeven dat op de laatste van deze 3 dagen, nl. op 29 september 2011 er nog meer aan de hand is: op die dag zal het sterrenbeeld Maagd [Virgo], de "vrouw" aan de hemel, "bekleed" zijn met de zon, de maan onder haar voeten hebben en Elenin [met staart] als "krans" [diadeem] dragen, met 12 sterren op haar hoofd. Bovendien zal de planeet Venus, de heldere "Morgenster" [in de Bijbel één van de benamingen van Jezus Christus, zie Opb. 22:16], zich uit haar schoot bewegen en als het ware "geboren" worden. Die unieke samenstand van sterren en planeten komt exact overeen met wat er beschreven staat in Openbaring 12: "En er werd een groot teken aan de hemel gezien: een vrouw, met de zon bekleed, met de maan onder haar voeten en een krans van twaalf sterren op haar hoofd. En zij was zwanger en schreeuwde in haar weeën en in haar pijn om te baren."
Is het enkel toeval dat zon, maan en sterren, door God aan de hemel tot 'tekenen' voor de mensheid gesteld, eind september 2011 voor het eerst in de geschiedenis precies de door Johannes geziene samenstand laten zien? Of is dit wellicht het signaal dat de allerlaatste fase van de eindtijd inderdaad aangebroken zal zijn, en de "vrouw" 1260 dagen [3,5 jaar] lang naar de woestijn zal vluchten? Bedenk hierbij dat ook de in Openbaring genoemde veelkoppige draak [12:3] bij de vrouw aan de hemel aanwezig zal zijn! Het sterrenbeeld Hydra [in de Griekse mythologie de veelkoppige slang of een draakachtig monster] bevindt zich op dat moment rechts van de vrouw, wachtend om het "kind" [Venus] te "verslinden." En onder de vrouw bevindt zich het sterrenbeeld Serpens Caput, de Kop van de Slang in de Bijbel, net als de draak een verwijzing naar de duivel, satan. Daarnaast bestaat het sterrenbeeld Hydra uit 17 sterren, oftewel de "7 koppen en 10 horens" die de draak in Openbaring 12:3 heeft. Er bestaat ook een letterlijk sterrenbeeld "Draak" [Draco], dat zich op dat moment op het hoogste punt aan de sterrenhemel bevindt.
Om het plaatje compleet te maken: Precies tijdens de dagen dat Elenin tussen de Aarde en de zon in staat, en precies als de in Openbaring 12 genoemde samenstand te zien is, vindt op 29 september de eerste dag van het Rosh Hasjana feest plaats, de viering van het joodse nieuwe jaar 5772. Wat het komende Rosh Hasjana bijzonder maakt is het feit dat dit het 63ste joodse nieuwjaarsfeest zal zijn sedert de wedergeboorte van Israël. Eén generatie duurt volgens diverse teksten in de Bijbel 70 jaar. 1948 plus 70 jaar is 2018. Volgens vele Bijbelkenners duurt de "Grote Verdrukking" in totaal 7 jaar [2x 1260 = 2520 dagen, plus nog 75 dagen die worden genoemd in Daniël]. De rekensom is dan gauw gemaakt: 2018 min 7 jaar = 2011, als zijnde het mogelijke begin van de "Grote Verdrukking."
Een Christen weet dat bij dit gegeven mag worden stilgestaan, omdat Jezus, een Jood was en dat men in deze snel naderende eindtijd, die in de Bijbel is voorspeld, rekening moet houden met zowel betekenisvolle Christelijke als Joodse gedenkdagen. Zie het eerste [Joodse] gedeelte en het tweede [Christelijke] gedeelte van het merkwaardigste document op ons blog op naar de geheimen deel 3.
Als we er tenslotte rekening mee houden dat elke aanhanger van de Medjugorje, Garabandal, Kibeho, Akita en Amsterdam-verschijningen [deze twee laatste verschijningen hebben overigens zaken met elkaar gemeen] de "tekenen van deze tijd," waarover de Koningin van de Vrede het zo dikwijls heeft gehad, duidelijk begint te herkennen en dat de verschijningen in Medjugorje onlangs hun dertigste verjaardag kenden [het openbaar leven van Jezus begon toen Jezus dertig jaar oud was], mag een Christen de eerder beschreven gegevens zeker niet lichtzinnig opvatten en zal hij er wel degelijk rekening mee moeten houden dat er dingen op handen zijn. Wij, Christenen mogen geen aandacht schenken aan het occulte, noch aan andere godsdiensten, in een dergelijk geval, maar wel aan wat in deze en de hierboven vermelde paragraaf staat vermeld.
Het document "op naar de geheimen 3" is, in een Engelstalige versie, doorgestuurd naar sites als Spirit Daily en Spirit Digest en uitgerekend deze week wordt er een bijzondere aandacht geschonken aan dit eerste gedeelte, weliswaar met andere woorden, maar met hetzelfde resultaat. Maria vestigt er reeds jarenlang, of beter, reeds eeuwenlang onze aandacht op, dat er rampspoed op komst is. Haar laatste boodschap in Medjugorje, van twee augustus, is daar een bevestiging van. De tijd is kort en ik kan u zeker aanbevelen om aandachtig te luisteren naar onderstaand videomateriaal van Paul Begley [zet het geluid wat zachter, want hij heeft echt geen microfoon nodig].
Misschien is het allemaal te ver gezocht, maar als God "tekenen" zendt, is er steeds denkwerk aan verbonden. Onthullingen in Mariaverschijningen worden dikwijls pas jarenlang daarna duidelijk. Kortom er is altijd het nodige puzzelwerk vereist. We weten niet of er echt "ramspoed" zal gebeuren tijdens deze dagen. Het kan, zoals hierboven staat uitgelegd, de aanvang zijn van een bepaalde periode. Welke aandacht er moet aan gegeven worden zal duidelijk worden, ook al moeten er meningen worden herzien. Ontkennen dat er iets aan de hand is, is eveneens ontkennen dat er in deze tijd geen "tekenen" worden gegeven aan de mensen, de "tekenen des tijds," waarover Maria het in Medjugorje reeds zo dikwijls heeft over gehad.
Ik wens dit verhaal af te sluiten met een gedeelte uit een preek van wijlen Johannes Paulus II van 1 maart 1989, gegeven in de Rooms Katholieke Kerk "SS. Nome di Maria," te Rome:
"Spoedig moeten we rekenen op nieuwe kastijdingen, die alle andere straffen, die ooit plaatsvonden, ver zullen overtreffen. Niemand zal aan deze kastijdingen ontkomen, ofwel zal hij deze met liefde over zich laten komen, en dan zal hij onmiddellijk worden verlost zoals de goede moordenaar op het kruis, ofwel zal hij voor altijd verloren zijn, wanneer hij in opstand komt, zoals de andere godslasterlijke moordenaar, omdat hij in zijn trots werd geraakt."
Als de mens een andere god of andere idolen verkiest, dan veracht hij God, hij zal Hem zelfs haten en daardoor naar de hel gaan. En wat is nu de oorzaak dat de mensen zo gemakkelijk op het verkeerde pad geraken, dat zij de weg kwijtraken en verloren gaan? Het is de vermindering van eerbied, want hierdoor wordt men onbeschaamd en trots. De mensen eisen alles voor zichzelf op, ofwel durven zij op Gods Barmhartigheid te rekenen. De weg tot Barmhartigheid kan alleen openstaan als men zijn ego overwint, deze kan alleen de genade van nederigheid zijn, die de Heer slechts Zijn mensen schenkt, als zij er om bidden. De Heer kastijdt hen, die Hij liefheeft. Hij, die God vreest, d.w.z. hij die eerbied heeft, omdat Hij de Schepper van het heelal en van de aarde is, zal ook aan Hem de eer geven die men verschuldigd is. En hij zal uit liefde de kastijding en straf op zich nemen."
Chris De Bodt
12-10-1980
Na Elenin, nu Honda en Levy
Na Elenin, nu Honda en Levy
Het is amper een paar weken geleden dat ik de komeet Honda-Mrkos-Pajdusakovo aan het waarnemen was, die we om het gemakkelijk te maken komeet Honda M-P noemen. Zij bevond zich heel laag aan de zuiderse hemel in het sterrenbeeld Zuidervis. Met het gebruik van de tijd als lokmiddel, heb ik twee dingen waargenomen: het ene rond middernacht en het andere zon twee uur daarna. Op die wijze kon ik een flauwe, ronde en nevelige gloed bemerken overdwars het sterrenbeeld over een tijdspanne van twee uur.
Natuurlijk was het niet iets uitzonderlijk om naar te kijken, maar een oude vriend opnieuw ontmoeten doet steeds deugd. Ik zag de komeet voor het laatst in 2001 en daarvoor nogmaals in 1995. Honda M-P is, wat astronomen noemen, een terugkerende of periodieke komeet, zowat als de komeet Halley, maar met een kleinere omloop en vandaar ook een minder lange periode vooraleer ze terugkeert. De komeet werd in 1948 ontdekt door twee Japanse amateur-astronomen en bijna tegelijkertijd ook gezien door Antonin Mrkos en Ludmila Pajduskova. Periodieke kometen
Periodieke kometen zijn kometen die een baan hebben met een omlooptijd die minder is dan 200 jaar of kometen waarvan meer dan één perihelium passage werd geobserveerd. [bvb 153P/Ikeya-Zhang]. Zij krijgen een nummer voor de naam, die meestal na de tweede passage wordt toegevoegd. Hierdoor zijn er dus nog periodieke kometen die geen voorafgaande code hebben, zoals P/2005 T5 [Broughton]. Bijna altijd wordt de komeet naar zijn ontdekker genoemd, maar in een paar uitzonderlijke gevallen is dit niet zo en draagt ze de naam van de persoon die de komeetbaan berekende, zoals 2P/Encke en 27P/Crommelin. De baan van een periode komeet met kleine baan is moeilijk te berekenen door de vele storingen van de aantrekkingsvelden van de planeten.
Bij de kometen die dezelfde naam dragen maakt de voorgaande code dan het onderscheid. Een voorbeeld hiervan zijn de 9 kometen ontdekt door Eugene Shoemaker en David Levy, namelijk 181P, 192P. Dikwijls wordt ook gezegd komeet Shoemaker-Levy 6 en komeet Shoemaker-Levy 1.
In de Astronomische nomenclatuur staat de letter "C" voor een niet-periodieke komeet, de letter "P" voor een periodieke komeet, de letter "D" voor een verdwenen of verbrande komeet, de letter "X" voor een komeet met onberekenbare baan en de letter "A" dat verkeerdelijk voor een komeet werd aanzien maar eigenlijk een dwerg planeet is. Sommige kometen behielden de voorletter "C" tot de volgende observatie indien hun omlooptijd groter is dan 30 jaar
De volgende keer dat Honda ons een bezoekje komt brengen zal in het jaar 2017 zijn, waarbij ze de aarde het dichtst zal benaderen tegen 11 februari.
Honda behoort tot de korte termijnkometen van de Jupiterfamilie of zij met een kringbaan van minder dan 20 jaar die onder invloed staan door het zwaartekrachtwonder Jupiter. Terwijl de komeet elke 5.3 jaar langs de zon gaat, benadert ze van tijd tot tijd dicht de planeten Venus, Aarde en Jupiter. Als ze langs Jupiter gaat kan de grote zwaartekracht de baan lichtjes wijzigen. Dit gebeurde ondermeer in 1983 en zal opnieuw gebeuren in 2030.
Op maandag 15 augustus, kwam Honda dicht voorbij de aarde razen, relatief gezien dan, op een afstand van iets meer dan 9 miljoen kilometer. Om u een idée te kunnen vormen: dit is zon 23 maal de afstand aarde-maan, dus nog steeds een veilige afstand. Er werd mij gevraagd of de komeet enige invloed zal hebben op onze Aarde, en mijn antwoord is "neen." Honda is amper een kilometer groot en veel te klein om enig meetbaar effect op onze veel grotere, vaste planeet te kunnen hebben. Als er al van invloed sprake zou kunnen zijn, is het juist omgekeerd en kan de aarde lichtjes invloed hebben op de baan van de komeet.
Toen ik de komeet Honda-M-P zag, gaf ze een flauw lichtschijnsel af in een grote amateur telescoop van 40 centimeter. Midden augustus was ze veel helderder met een lichtsterkte 8.5 en een coma of komeetatmosfeer van zowat de helft van de maanoppervlakte.
U hoeft zich geen zorgen te maken, want de coma zal zeker de aarde niet bereiken. De kortste afstand van Honda was;zon 9 miljoen kilometer en de nevelige gloed rond de kleine komeetkern heeft een lengte van 70.000 kilometer, veel te klein dus om onze planeet te kunnen raken. Zelfs als we door haar buitenste coma zouden langsgaan, zou het meest optimistische effect een mooi spektakel van meteoren zijn. Comas zijn sterk verdund en het ijs, stof en de smalle rotsen zouden vlug verdampen bij het binnendringen van onze bovenste atmosfeer.
Hoe dichter een hemels voorwerp zich bij de aarde bevindt, hoe sneller het zich lijkt voort te bewegen in de lucht. Omdat de komeet op haar dichtste afstand begon te komen terwijl wij 15 augustus naderden, nam ze vlug in snelheid toe tot die dag. Tijdens de maand augustus bijvoorbeeld nam de komeet zon twee graden in beslag in het zuiderse sterrenbeeld Kraanvogel. Dat nam toe tot ongeveer 3 graden en tegen 14-15 augustus doortrok Honda M-P zon tien graden van de zuiderse hemel.
De volgende anderhalve maand is de komeet nog steeds zichtbaar in het uiterste zuidelijke deel van Australië en dat rond 1 uur s nachts, maar na de veertiende, zullen enkel de waarnemers van de zuidelijke hemisfeer ze zien. Om de komeet te zien heb je wel een kleine telescoop nodig, daar ze zeer verspreid wordt en niet helderder dan magnitude 8 zal zijn. Ook komt de maan dan in haar volle fase, waardoor de hemel sterk wordt verlicht en zo het object nog moeilijker vindbaar zal zijn.
Na haar dichtste nadering, gaat Honda M-P over naar de noordelijke hemisfeer en begint ze opnieuw helderder te worden [magnitude 6] en dit tegen einde september, waabij ze dan voor de ochtend zichtbaar zal zijn voor sterrenliefhebbers begin oktober in de noordelijke hemisfeer. Er wordt tegen dan verwacht dan men met een goede verrekijker het object zal kunnen waarnemen, met zon 7 magnitude.
Samen met Elenin opnieuw een verband met Joodse kalender, maar ook met de Christelijke kalender
Bijzonder in 2011 is ook dat op 15 augustus [Maria Tenhemelopneming] de komeet Honda-Mrkos-Pajduáková de Aarde het dichtst naderde tot op 9 miljoen kilometer en wel om 8 uur s morgens. De komeet zal het best zichtbaar zijn vanaf het zuidelijk halfrond. Bij ons komt de komeet vanaf 18 augustus boven de horizon, maar wel laag, zodat ze niet waarneembaar zal zijn in onze streken met een declinatie van -68°
Op 11 september 2011 staat Elenin het dichtst bij de zon namelijk 0,482 AU van de zon. Hun magnetische velden beinvloeden elkaar dan maximaal.
Na haar dichtste nadering, gaat Honda M-P over naar de noordelijke hemisfeer en begint ze opnieuw helderder te worden [magnitude 6] en dit tegen einde 28 September, waarbij ze dan voor de ochtend zichtbaar zal zijn voor sterrenliefhebbers begin oktober in de noordelijke hemisfeer. Er wordt tegen dan verwacht dan men met een goede verrekijker het object zal kunnen waarnemen, met zn 7 magnitude. Om precies te zijn zal de periodieke komeet 45P/Honda-Mrkos-Pajdusakova in periheliumdoorgang op 0,53 AE van de zon komen te staan om 18 uur.
Hierbij dienen we, net als voor de komeet Elenin, te onthouden dat daags daarna het Joodse Nieuwe Jaar 5772, "Rosh Hashjana," precies tijdens die dagen staat Elenin tussen de Aarde en de Zon in staat.
Alsof dit alles nog niet voldoende is, komt er nog zich nog een derde komeet opdringen, omstreeks 27-28-29 september zal de komeet Levy eveneens op één lijn staan met de zon.
Tegen de ochtend van 7 oktober wordt het echt interessant en zal de komeet Honda zich bij de komeet Elenin vervoegen op zon vier graden afstand [acht volle manen] aan haar noorderzijde. Alhoewel beide kometen zich op een verschillende afstand met de aarde zullen bevinden. [145 miljoen kilometer voor Honda MP tegen 35 miljoen kilometer voor Elenin, zullen ze zich ongeveer in dezelde zichtlijn bevinden. Dit zal een prachtig en uitzonderlijk luchtspektakel zijn!
Elenin en Honda als tweelingen aan de nachtelijke hemel
Het ogenblik dat de komeet het dichtst Elenin de aarde zal voorbijgaan, 16 oktober 2011, valt midden het Joodse Loofhuttenfeest, dat dit jaar aanvangt op de avond van 12 oktober en duurt tot s avonds 19 oktober.
Verdere gegevens
Op 17 oktober is de datum dat Elenin het dichtst bij de aarde zal staan, nl. zon 35 miljoen kilometer.
Op 22 oktober 2011 kruist Elenin de baan van de aarde op een afstand van 0,242 AU van de aarde.
Op 24 november 2011 staat de aarde weer tussen Elenin en de zon in op een afstand van 0,6 AU van Elenin en de zon dus op 1,6AU van Elenin.
18 juni 2012 staat Elenin weer op 1 lijn met de zon en de aarde, maar op een afstand van 4,2 AU van de zon en 5,2 AU van de aarde. De zon staat nu dus tussen Elenin en de aarde in.
Op 26 december 2012 is de laatste samenstand. Dan staat Elenin , de aarde en de zon weer op 1 lijn. De afstand van de aarde tot Elenin is dan 5,2 AU en tot de zon 6,2 AU
Bron: Astrobob [Bob King]
Vertaling: Chris De Bodt
11-10-1980
De historische datum van de Tenhemelopneming van Maria
De historische datum van de Tenhemelopneming van Maria
Vandaag vieren we "Maria-Tenhemelopneming" of "Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaart," de Rooms-katholieke benaming voor de feestdag van de opneming van Maria in de Hemel "met lichaam en ziel." In de Orthodoxe Kerk wordt dit feest de "Ontslapenis van de Moeder Gods" genoemd.
Schilderij van Pieter P. Rubens
Voor zowel Christenen als Orthodoxen is de lichamelijke opneming van de Heilige Moeder van Jezus Christus een historische gebeurtenis. In wereldse termen gesproken, zou men kunnen zeggen dat het inslapen en haar tenhemelopneming, historisch gezien, even belangrijk zijn als de moord op Abraham Lincoln of deze op John F. Kennedy. Hemels gezien is dit uiteraard één der grootste gebeurtenissen, waar ginds een enorme waarde aan gehecht wordt, omdat Maria, de Moeder Gods, de Moeder van alle kinderen op aarde, voor de eerste maal de Hemel betrad.
In de Hemel behoren het bijstaan van de Heer en Haar Zoon Jezus Christus, haar bidden voor hen en voor de mensen op aarde en haar troosten van de Heilige Zielen in het Vagevuur tot haar voornaamste taken. Heel dikwijls krijgt Zij van de Hemelse Vader een bijzondere opdracht: "het verschijnen aan de mensen op aarde," om het geloof hier op aarde levendig te houden of om de mensen erop te wijzen dat ze de verkeerde weg aan het opgaan zijn.
Op een dag lag Marias lichaam nog in een graf en de volgende dag was Zij plotseling verdwenen. Wanneer is dit geschied?
De heilige Juvenalis, Patriarch van Jeruzalem zei in de vijfde eeuw tegen de heilige Byzantijnse prinses Pulcheria: "Alhoewel er geen feiten bekend zijn over de omstandigheden van haar dood in de Heilige Schriften, weten we er van uit de geloofwaardige overlevering van de verhalen uit die tijd." Hij zond de grafwindselen van de Theotokos [1] naar Pulcheria, waarop de heilige Pulcheria deze grafwindselen in de Blachernae Kerk liet onderbrengen. Blachernae is een voorstad gelegen in het noordoosten van Constantinopel.
Blachernae Kerk met het Theotokos-icoon binnenin
Er bestaan geen optekeningen over het precieze jaar waarin Onze Lieve Vrouw ten Hemel werd opgenomen. Veel zorgen hoeven we ons hierin niet te maken. Uiteindelijk zijn we ook niet zeker van de dag en het jaar waarin Christus is geboren, gedoopt, gedood en verrezen. Toch kunnen we het tijdstip dicht benaderen. Laat ons een paar hints over het leven en de dood van Maria nader bekijken.
We weten dat ze nog leefde na de dood van Jezus Christus, omdat zij aan de voet van Zijn kruis stond. Hier plaatste Jezus haar, in zijn laatste opdracht die hij doorgaf, onder de zorgen van de Apostel Johannes. Daarna wordt ze niet verder aangehaald, tenzij als de "vrouw" in Openbaringen 12 van de Apostel.
Waarom wordt er weinig over Maria geschreven in de Handelingen? Ik geloof dat het Nieuwe Testament spreekt over de mysteries van het geloof in verhulde woorden en dit omwille van de strenge vervolgen van de Christenen door zowel de Joden als de Romeinen. De aanleiding voor het schrijven van de brief aan de Galaten, was het verontrustende bericht dat sommige leraren in de gemeente de invoering van de besnijdenis en de onderwerping aan de Mozaïsche wet predikten.
Waarom wordt er nauwelijks over Maria gesproken in de Handelingen der Apostelen. De reden is dat men niet openlijk over haar durft te spreken, omdat dit haar in gevaar zou brengen. Ze worden echter ten zeerste geëerbiedigd.
Het martelaarschap van de Heilige Jacobus de Meerdere staat opgeschreven in Handelingen 12: 1-2 en de datum ervan wordt voorzichtig geplaatste in 43 of 44 na Christus. Dit martelaarschap van een Joodse vervolging van de Christenen brengt een de toenemende afscheiding tussen de beginnende Joodse gemeenschap van Christenen en de gevestigde Joden met zich mee. De unieke aard van de Kerk die afstand neemt van Joodse leer wordt uiteindelijk kerkelijk erkend door het Concilie van Jeruzalem in 46 of 50 na Christus [Handelingen 15]. Handelingen 12 tonen de Joden in een woeste poging om zij die het dichtst bij Jezus staan te elimineren. Zij vermoorden Jacobus en nemen Petrus gevangen, met de gedachte om ook hem te doden.
En hier gaan we naar wat geweten is. De Heilige apostel Johannes had gezien hoe zijn broer gemarteld werd en hoe de Heilige Petrus opgesloten werd. Iedereen weet dat Zijn meest intieme vrienden, bestonden uit Petrus, Jacobus en Johannes. Ze hadden Jacobus gedood en de Heilige Petrus gevangen genomen. Kennelijk stond Johannes als volgende op de lijst. Ook is het geweten dat de Joden zochten naar de Moeder van Jezus om haar te doden of schande aan te doen. Zo nam Johannes, ergens kort na het martelaarschap van zijn broer Jacobus [43 of 44 na Chr.], Maria mee naar haar nieuwe thuis in Efeze.
Maria's nieuwe huis te Efeze
Dus moet het overlijden en de tenhemelopneming van Maria gebeurd zijn na deze datum, maar de traditie zegt dat haar dood en tenhemelopneming gebeurde in Jeruzalem. Een andere versie komt van de zalige Anna Catharina Emmerich. Zij zag haar dood, begrafenis en tenhemelopneming gebeuren te Efeze.
Er zijn er die stellen dat het overlijden van Maria gebeurde na de bekering van de Heilige Dionysius, de Aeropagiet, dat voorkomt in Handelingen 17:34. In dit geval gaan we terug na haar vijftiger jaren. Maar bijna iedereen plaatst de tenhemelopneming ergens nadat de overige apostelen zich over de wereld hadden verspreid om de blijde boodschap te gaan verkondigen, maar voor de dood van de andere apostelen [ongeveer 63 na J.C.]
Ik denk dat Maria is overleden rond deze tijd. Het past in de historische plaatsing van de apocriefen van het Nieuwe Testament die schrijven over de tenhemelopneming van Maria [ook al bevatten ze heel wat miraculeuze gebeurtenissen, zoals bilocaties en de omvorming van menselijke lichamen]. Hier is een opsomming waarom er gedacht wordt om de tenhemelopneming te plaatsen in het jaar 63:
De apostelen [buiten Jacobus de meerdere] zijn nog allen in leven.
Het grote mirakel van de Tenhemelopneming wordt niet vermeld in de Handelingen, iets wat we zouden mogen verwachten, indien het was geschiedt voor de samenstellend geheel van de Handelingen [jaar 63 na J.C.]
Het Boek der Openbaringen lijkt een soort van miraculeuze tussenkomst van God te beschrijven, waarbij het lichaam bewaard werd. Ik geloof dat dit de zeven jaren van rampspoed uitlegt die naar de vernietiging van de Tempel van Jeruzalem verwijzen. Hierin past 63 na J.C. precies.
Zo durf ik te zeggen dat Maria werd opgenomen ten hemel rond het jaar 63, toen de bouw van de tempel van Herodes uiteindelijk af was. Het zal uiteindelijk nog zeven jaren duren vooraleer de tempel vernietigd wordt door de Romeinen, in 70 na Christus. Zo zijn er een aantal Christenen die om deze reden geloven dat er een "opname" zal zijn, alvorens de zeven jaren van de Grote Verdrukking zal geschieden. Maar over de "opname van de Gemeenschap," bestaan er te veel theorieën, om dit ernstig te kunnen beschrijven.
[1] Theotokos is een kwalifactie van Maria, de moeder van Jezus, waarin wordt uitgedrukt dat Maria niet enkel de Moeder van Jezus van Nazareth was, maar tevens de Moeder Gods. De term wordt vooral gebruikt in het Oosterse Christendom.
De kracht van de Rozenkrans
Wanneer u de Rozenkrans bij u draagt, dan heeft satan hoofdpijn Wanneer u de Rozenkrans vastneemt, verliest hij zijn evenwicht Wanneer u de Rozenkrans bidt, verliest hij het bewustzijn Laten we vaak onze Rozenkrans bidden zodat satan voortdurend het bewustzijn zou verliezen Misschien krijgt hij dan op een dag een hartaanval en kan hij niet meer werken In de Slag bij Lepanto, oktober 1573, werd Europa gered van de machtige invasie van de Turkse vloot, doordat alle Christenen de Rozenkrans baden.
Bron: Taylor Marshall
Vertaling: Chris De Bodt
10-10-1980
Moordcomplot tegen de Paus
Moordcomplot tegen de Paus?
Het onderstaande artikel stond afgelopen vrijdag in de krant "Het Laatste Nieuws," niet meteen een Christelijke krant. Toch mag deze piste niet worden opzij geschoven. Waarom? In Garabandal heeft Onze Lieve Vrouw aan de kinderen medegedeeld dat "de waarschuwing" zal komen op het moment dat de situatie op zijn ergst is. Aangezien, in de ogen van Maria, niet de wereldse aangelegenheden tot het ergste behoren, maar wel wat en wie Christus in de wereld vertegenwoordigen, schuilt er een zekere zin van waarheid in dit artikel. Wie het boek, dat dokter Guy Claes heeft vertaald, op de site volgt, weet intussen ook al beter [nvdr].
"De paus zal binnen het jaar sterven." Dat lugubere nieuws maakte een belangrijke figuur in het Vaticaan bekend. De opmerkingen van kardinaal Paolo Romeo van Palermo hebben geleid tot een geheim onderzoek in het Vaticaan. Het Vaticaan ontkent het document niet, maar reageert zeer uiteenlopend en verwarrend op de zaak. Deze zaak zou een teken aan de wand zijn dat er een machtsstrijd gaande is aan de top van de rooms-katholieke kerk.
Eind december werd het nieuws in een rapport aan Paus Benedictus XVI overhandigd. Het Vaticaan opende een onderzoek. De Italiaanse krant 'Il Fatto Quotidiano' kreeg het onderzoek te pakken en plaatste het vandaag op hun website. Het document is in het Duits opgesteld zodat het enkel voor de Duitse kerkvorst en enkele naaste medewerkers toegankelijk zou zijn.
"Tijdens zijn gesprekken in China voorspelde kardinaal Romeo de dood van Paus Benedictus XVI. Zijn opmerkingen werden met zoveel overtuiging uitgesproken dat men meteen dacht dat er een moordcomplot op til was", schrijft de krant. Wie de kerkleider zou willen vermoorden en waar en wanneer dit moest gebeuren, is in het document niet vermeld. Geruchten dat kardinaal Romeo ook de opvolger van de paus al aanduidde, lijken dan weer niet waar te zijn. Romeo zou wel allusie gemaakt hebben over een conflictrijke relatie tussen de paus en zijn staatssecretaris Tarcisio Bertone. Bertone is na de paus de machtigste man in het Vaticaan.
Om zijn stijgende invloed tegen te gaan, zou de Duitse kerkleider hem vervangen willen zien door de Milanese kardinaal Angelo Scola. Als staatssecretaris dus, niet als volgende paus. Dat betekent dat de eventuele machtsstrijd zich op een niveau onder de paus afspeelt.
Al duidt het lek wel zeker op problemen binnen de Kerk, die er anders zo goed in slaagt de rangen [en lippen] gesloten te houden.
De woordvoerder van het Vaticaan zegt dat het verhaal "zo ongelooflijk is dat we er niet op kunnen reageren". Hij ontkent echter niet dat het document over een moordcomplot bestaat. "Ik zeg enkel dat men het niet ernstig moet nemen wat er in dit document is geschreven en niet mag denken dat het maar iets waars bevat."
Kardinaal Paolo Romeo reageert op een gelijkaardige manier: de aan hem toegeschreven uitlatingen "missen elke grondslag". Ze "lijken zo onwaar te zijn dat men er geen aandacht moet aan schenken", zei hij. Hij bevestigde wel dat hij in november naar Peking was gegaan en dat de Heilige Stoel daarvan was verwittigd.
De laatste moordpoging op een paus dateert van 1981, toen Paus Johannes Paulus II werd neergeschoten en in kritieke toestand naar het ziekenhuis werd gebracht [deze laatste zin klopt niet: het jaar daarop, toen de paus te Fatima was om de kogel in de kroon van het beeld van OLV van Fatima te plaatsen, was er een tweede moordpoging op de paus door een intussen uit zijn ambt ontzette, gestoorde priester, nvdr].
09-10-1980
Vreemde plaatsen: Wewelsburg, het graalkasteel van de Nazi's
Vreemde plaatsen: Wewelsburg, het graalkasteel van de Nazi's
Naar verluidt zou Wewelsburg het Graalkasteel van het Naziregime geworden zijn zodra ze zich als wereldheersers gepositioneerd hadden. Is dit waar, en zo ja, wat was hun ambitie in dit enorme bouwproject?
Het is duidelijk dat als men een Graalkasteel zou bouwen, het een geometrische vorm zou moeten hebben en in het geval van Wewelsburg is dat een driehoek. Voor Himmler was Wewelsburg niet zozeer de plaats waar de Graal verstopt werd, maar waar zijn Orde [de SS, de Schutzstaffel en haar heilige schatten naar verluidt de 'Heilige Speer' of de Speer van het Lot] zouden ondergebracht worden en van waaruit de magische macht van het Naziregime zou uitstralen. Het kasteel werd niet door het Naziregime gebouwd; z'n geschiedenis begon een paar eeuwen voordat de Nationaalsocialisten in 1933 aan de macht kwamen. De bouw van het kasteel duurde van 1603 tot 1609, en het diende als tweede verblijfplaats voor Fürstbischof Theodor von Fürstenberg, de Prins-bisschop van Paderborn die al het kasteel in Neuhaus als eerste verblijfplaats had. Er bestond echter al sinds de 9de eeuw een kasteel op die locatie dat in die tijd een invasie van de Hunnen afweerde en waarvan men beweerde dat het dicht bij de plaats was waar de Slag bij het Teutoburgerwoud plaatsvond. Die slag vond plaats in de 9de eeuw toen verschillende Germaanse stammen een alliantie vormden en de drie Romeinse legioenen in een hinderlaag lokten en versloegen. De slag was het begin van een oorlog die zeven jaar duurde en waarbij de Rijn de grens van het Romeinse Rijk werd. Het mag daarom geen verrassing zijn dat het als een symbool van Duitse eenheid gezien werd en als voorbeeld dat een verenigd Duitsland alles kon overwinnen.
Het kasteel bleef voor het grootste deel van de 19de eeuw onbenut, met uitzondering van het appartement voor de Katholieke predikant. Het was in feite onbenut tot 1925, toen men besefte dat er iets aan gedaan moest worden om te vermijden dat het een ruïne zou worden. Daarom wilde de Landraad, de hoogste gezagvoerder van een Duits district, een tachtigkoppige divisie van de FAD [Freiwilligen Arbeit Dienst [de Vrijwillige Arbeidsdienst] naar het kasteel overbrengen. Dit was een organisatie voor werkloze mannen die werk hadden gevonden als hulpwerkers, en de Raad hoopte dat ze met hun aanwezigheid toch op een deel van de onderhoudskosten zou kunnen besparen. Het werden echter lange onderhandelingen die in de herfst van 1933 afsprongen.
Het was Himmlers architect, Hermann Bartels die de bouwplannen gebruikte die door de bouwautoriteiten van het district vervolledigd werden, in de hoop van Wewelsburg de SS Reichsführerschule SS voor officieren te maken. Himmler had in de lente van 1933 getracht het Schwalenbergkasteel te kopen, maar de onderhandelingen sprongen af in de herfst.
Het was blijkbaar Von Oeynhausen, de Nationaalsocialistische Districtpresident in Minden die Hitlers gastheer was geweest tijdens de belangrijke Lippe verkiezingen die Hitler aan de macht hadden geholpen, die Himmlers aandacht op Wewelsburg vestigde. Himmler bezocht het kasteel voor de eerste keer op 3 november 1933 en leek er mee akkoord te gaan dat Wewelsburg de plaats moest worden voor SS-opleidingen. De opleidingen die gegeven werden waren prehistorie, mythologie en archeologie: onderwerpen waar men moeilijk militaire voordelen kan uithalen maar die perfect pasten in Himmlers ambitie om de goeie ouwe dagen terug te brengen.
Schaalmodel van het Wewelsburgdomein
De uitvoering van Bartels plannen begon in december en op 25 januari 1934 verhuisden zeventig leden van de FAD naar de kamers van de voormalige jeugdherberg in de westvleugel en werden de opgravingen in de kasteelgracht aangevangen.
Het Duitsland en de SS uit 1933 waren enorm verschillend van die van 1940 of 1944. In die tijd, bijvoorbeeld, waren de SS en Himmler, de Reichsführer van de SS, ondergeschikt aan de Stafchef van de SA (Sturmabteilung), maar na de moord op de SA-leiders tijdens de Nacht van de Lange Messen, vaardigde Hitler op 20 juli 1934 een decreet uit waarin stond dat de SS een onafhankelijke organisatie zou worden binnen de Nationaalsocialistische Partij. Deze statusverhoging had ook een verhoging van het aantal leden tot gevolg, dat van 280 in januari 1929 naar 2000 ging tegen 1930, 10.000 in 1931, 30.000 in 1932 en 52.000 in 1933. Het is duidelijk dat een korps dat oorspronkelijk tot stand werd gebracht om Hitler te bewaken nu heel wat meer betekende. En zoals altijd wanneer een organisatie de voeling verliest met haar oorspronkelijke doel, lag het gevaar op de loer.
In 1934 ondertekende Himmler, samen met het district Paderborn, een honderdjarig huurcontract van 100 Duitse mark voor de renovatie van het kasteel, en werd het omgevormd tot de Reichsfürherschule SS. Manfred von Knobelsdorff was de eerste SS Kasteelkapitein. Hij was de schoonbroer van Richard Walter Darré, de leider van de SS dienst voor Rassenkwesties wiens dienst officieel de leiding had over Wewelsburg.
Von Knobelsdorff verhuisde in augustus 1934 naar zijn appartement in de zuidvleugel van het kasteel, samen met z'n vrouw Ilse en hun kinderen. In zijn takenpakket zat o.a. het huwen van SS-officieren, vermits Wewelsburg gepromoot werd als de plaats om te huwen. Potentiële echtgenoten moesten echter eerst op basis van genealogische lijsten het bewijs voorleggen van hun Arische afkomst. Himmler verbood een Christelijk huwelijk voor SS-officieren, en hij zag er het nut niet van in om een priester het huwelijk te laten bijwonen. Maar ondanks deze instructies hadden sommige SS-officieren toch een traditioneel huwelijk, want naast het feit dat ze de elite waren, kon de SS ook als datingbureau gezien worden. SS-vrijgezellen kregen de boodschap om zo snel mogelijk te trouwen. Seksuele vrijheid en voorhuwelijkse seks waren toegestaan en de mannen moesten minstens vier kinderen hebben, liefst allemaal jongens: of ze binnen of buiten het huwelijk geboren werden was onbelangrijk.
Von Knobelsdorff hield ook midzomerceremonieën ter vervanging van de Christelijke feestdag van de H. Johannes de Doper. De nieuwe godsdienst van het Naziregime wordt vaak het Irmin geloof genoemd, maar specifieke details over wat het eigenlijk inhield en welke [eventuele] ceremonieën in het kasteel werden uitgevoerd blijven vaag.
Het Irmin-geloof was voor het grootste deel het geestesproduct van Karl Maria Wiligut. Wiligut, bijgenaamd Weisthor en vaak Himmlers Raspoetin genoemd, beweerde dat de locatie van Wewelsburg belangrijk was, waarmee hij verwees naar een oude Westfaalse legende, de Slag bij de Berkboom, waarbij een leger uit het Oosten verslagen zou worden door een leger uit het Westen [het laatste identificeerde Weisthor duidelijk met Duitsland]. En misschien moet men Duitslands expansiedrang van tijdens de Tweede Wereldoorlog bekijken als een vereiste zodat het een verenigd Westen zou zijn dat met het Oosten zou strijden.
Heinrich Himmler en Robert Lay voor de Wewelsburg, 1937
Uit de schaars beschikbare informatie weten we dat Wiligut in de lente van 1935 naar Berlijn verhuisde, waar hij in het kantoor van Karl Wolff werkte, chef-adjudant van de SS. Het is bekend dat Wolff Wewelsburg bezocht, vermits hij op een foto staat toen Dr. Robert Ley het kasteel in 1937 bezocht. Het bezoek was er gekomen nadat Himmler op 6 november 1935 een bevel had uitgevaardigd waarbij bezoeken om het kasteel van Wewelsburg te bezichtigen verboden werden. Himmler had voor zichzelf twee kamers voorzien, één op het gelijkvloers en één in de zuidwestelijke toren. Hij reisde nochtans zelf heel zelden naar het kasteel; slechts 19 bezoeken waarvan de meeste heel kort [slechts één tot drie dagen] tussen 1933 en 1942.
Manfred von Knobelsdorff was ook een vriend van Wiligut en het was voornamelijk hij die blijkbaar probeerde om Wiliguts Irminisme te beoefenen door het uitvoeren van rituelen in Wewelsburg. Zo was er op 4 januari 1937 o.a. een doopplechtigheid voor Karl Wolffs oudste zoon, die bijgewoond werd door Reinhard Heydrich en Karl Diebitsch. Zoals eerder al aangegeven, is er bitter weinig andere informatie bekend.
Heden is de Wewelsburg gedeeltelijk museum, gedeeltelijk jeugdherberg, gedeeltelijk bar-restaurant. Oorspronkelijk diende het grootste gedeelte van het kasteel niet enkel om onderdak te geven aan SS-leiders of sociale gelegenheden. Er werd een enorme bibliotheek aangelegd met een aantal studiezalen met namen als Gral [Graal], König Artur [Koning Arthur], König Heinrich [Koning Hendrik], Heinrich der Löwe [Hendrik de Leeuw], Widukind, Christoph Kolumbus [Christoper Columbus], Arier [Ariër], Jahrlauf [Jaarverloop], Runen [Runen], Westfalen [Westfalen] en Deutschen Orden [Germaanse Orde].
De SS-officieren droegen een Totenkopfringe, de doodshoofdring die ontwerpen werd door Weisthor. Wewelsburg moest de plaats worden waar de ringen van gesneuvelde SS-officieren bewaard werden. De SS-officieren moesten voorzieningen treffen zodat hun ring na hun dood teruggebracht zou worden naar Wewelsburg, zoals in hun diploma geschreven stond. Toen Amerikaanse soldaten in april 1945 in het kasteel arriveerden vonden ze honderden SS doodshoofdringen die ze als aandenken meenamen naar de V.S. Blijkbaar zijn het nog altijd waardevolle kunstvoorwerpen, maar je zal ze ongetwijfeld niet zo snel op ebay vinden.
Bij het herontwerpen van het kasteel focusten de Nazis zich vooral op de noordelijke toren, die het middelpunt zou worden van een toevluchtsoord met een diameter van 1,27 km. Bartels beschreef zijn ideeën in architectenplannen uit 1941: Het vertrekpunt voor het hele ontwerp is het middelpunt van de noordelijke toren van het Wewelsburgkasteel waarvan het grondplan een gelijkbenige driehoek vormt. De hoogtelijn van deze gelijkbenige driehoek wijst in dezelfde richting als de richting van de hoofdtoegangsweg, die in een rechte lijn twee kilometer noordwestwaarts naar het kasteel loopt en een grootse laan moet worden met vier rijen bomen. In het zuiden moet hij aansluiten bij een toegangsweg naar de Rhynem-Kassel Rijksweg. De kasteelgronden zelf zullen omringd worden door een cirkel met een straal van 430m, afgezet met een muur met 18 torens. Binnen de kasteelgronden zullen een groot aantal gebouwen opgericht worden die uitsluitend zullen dienen voor de Reichsführung van de SS.
De hoofdweg van het toekomstige dorp zal rond het middelpunt van de noordelijke toren van Wewelsburgkasteel passeren en een straal hebben van 635m. Deze hoofdweg zal met de kasteelgronden verbonden zijn d.m.v. 3 radiaalwegen en speciale poorten. Het SS-wooncomplex moet in het noordwesten liggen, de eigenlijke dorpskern in het noorden, en de SS-barakken in het westen van de kasteelgronden. Tussen de barakken en het dorp, in het huidige bos, wordt een exclusieve residentiële wijk gepland voor hooggeplaatste SS-leiders. Grote boerderijen, vooral erfelijke boerderijen, moeten in het zuidwesten van de kasteelgronden opgericht worden. Ze zullen later ontworpen worden in de vorm van goed geordende, verspreide vestigingen met ongeveer 3 tot 4 ervan gegroepeerd rond kruispunten.
Dit betekende dat het landgoed de vorm had van een speer, waarmee het onbevestigde geloof beklemtoond werd dat de plek de bewaarplaats van de Heilige Speer zou worden. Naar verluidt zag Hitler de toekomst toen hij het museum in Wenen bezocht waar de Heilige Speer werd tentoongesteld, en was hij ervan overtuigd dat wie de speer bezat het lot van de wereld in handen had. Dat de Wewelsburg het Nieuwe Jeruzalem en het centrum van Duitsland ging worden werd duidelijk toen de architecten vanaf 1941 het bouwproject het Centrum van de Wereld noemden. Net zoals in heilige mythologie zou het bouwwerk op een berg liggen, omringd door een meer, vermits er plannen waren om de vallei te laten overstromen. Dit betekent dat het volledige dorp moest gekocht worden en de inwoners moesten verhuizen: iets waar de dorpelingen niet tevreden mee waren, vooral omdat het dorp 98% Katholiek was en zich dus vragen stelde bij de aanwezigheid van de SS met hun heidense rituelen. Het ziet er inderdaad naar uit dat, ondanks dat ze de SS als buren hadden, de dorpelingen hun christelijke geloof trouw bleven uitoefenen in de kerk die slechts een paar meter van de ingang naar de Wewelsburg stond.
Bartels grandioze visie heeft tot meerdere theorieën geleid die de ambitie van het project beklemtonen maar die een loopje nemen met de werkelijkheid. Om te beginnen werkten er bij de aanvang van de bouwwerken slechts zeventig vrijwilligers aan het kasteel. Deze arbeiders kregen versterking van andere arbeiders door de oprichting van een concentratiekamp/werkkamp. Met de aankomst in mei 1939 van honderd arbeiders uit het concentratiekamp van Sachenshausen, deed de slavenarbeid zn intrede. Ze kwamen helpen in de steengroeve en bij het constructiewerk.
In 1935 werd de controle over het project van de SS-dienst voor Rassenkwesties aan Himmler overgedragen. Het daaropvolgende jaar stichtte Himmler de Vereniging voor het behoud en de bevordering van het Duitse culturele erfgoed, een vereniging die speciaal in het leven werd geroepen voor de ontwikkeling van Wewelsburg. Himmler was de voorzitter, maar het operationeel beheer was in handen van de Administratief Leider van de SS, Oswald Pohl, en Bartels was er voltijds werkzaam. De Vereniging had de leiding tijdens de hele duur van het project.
Doordat de bouwwerven over het hele dorp verspreid lagen konden de dorpelingen en bezoekers de vooruitgang van het werk opvolgen en de gevangenen bezig zien. In de plaatselijke kranten stond dat de aankomst van de gevangenen deel uitmaakte van de oprichting van een strafkamp, niets meer. En inderdaad, in 1939 waren zij, die naar het kamp gestuurd werden, bijna uitsluitend gevangenen die de groene driehoek droegen van gevangenen in preventieve opsluiting, t.t.z. beroepscriminelen; mensen die een crimineel verleden hadden en die daarom gearresteerd werden. Er waren al gevangenen ontsnapt en in januari 1940 veroorzaakte de tweede ontsnappingspoging onrust bij de lokale bevolking. Hierdoor werden in februari alle gevangenen terug naar het concentratiekamp van Sachsenhausen gebracht. Ze werden vervangen door zeventig nieuwe gevangenen, allen Getuigen van Jehova. Zij keurden ontsnappingen af om religieuze redenen en werden beschouwd als werkzame en gedisciplineerde gevangenen. Als gevolg kwamen er nog meer gevangenen, zon 300 in totaal.
Wewelsburg: de crypte
Toen de oorlog uitbrak deed een nieuw type gevangene zn intrede in het kamp: de Sinti en de Roma, evenals Sovjet oorlogsgevangenen; men heeft kennis van slechts twaalf joden die in het kamp verbleven hadden, en ze waren allemaal overleden. De nieuwe gevangenen moesten werken, maar werden omwille van de inferioriteit van hun ras ook vaak geslagen en mishandeld. Dit had tot gevolg dat ze weinig energie hadden om te werken, en de meesten stierven na een paar weken of maanden dwangarbeid. Elke lijnmanager weet dat mishandeling van het personeel ondermaatse resultaten teweegbrengt. Sindsdien was er in het kamp voor het eerst een aanzienlijke toename van het dodental.
Ondertussen had Himmler het kamp omgedoopt tot het Niederhagen Concentratiekamp en hij maakte er een onafhankelijk kamp van. Dat betekende dat 600.000 Reichsmark van de Duitse regering kon teruggevorderd worden, waardoor er meer cash was voor wat een, in tegenstelling tot wat men dacht, project met privé-investering was. Het was blijkbaar Himmler zelf die de naam van het oude bos Niederhagen koos zodat mensen het Wewelsburgkasteel niet met een kamp zouden associëren, en ook om er voor te zorgen dat zijn eigenbelang in deze beslissing niet te opvallend was.
Van de 3.900 aanwezige gevangenen tijdens het bestaan van het kamp van 1939 tot 1943, stierven er 1.285 en werden er 56 formeel geëxecuteerd. De crematoria in Dortmund en Bielefeld waren vanaf 1941 niet meer in staat om het aantal doden te verwerken en de SS vond dat transport over land te opvallend en te duur was. Daarom werd in 1942 in het kamp zelf een crematorium gebouwd. Er was echter geen begraafplaats waardoor de as lukraak verstrooid was of gebruikt werd als meststof in de kwekerij van het kamp. In 1943 werd het kamp gesloten waarbij de meeste gevangenen zich in Buchenwald vestigden. Een paar tientallen bleven echter achter en verbleven in de Wewelsburg zelf. Wat het kroonstuk van de Nazidroom moest worden, de Tempel van de SS, werd een duur concentratiekamp.
In 1943, toen het project tijdelijk stilgelegd werd, was enkel de Noordelijke Toren afgewerkt met uitzondering van de hoogste verdiepingen. Zoals reeds vermeld stelde de toren het werkelijke middelpunt van de wereld voor en vond hij zijn oorsprong in de crypte, die oorspronkelijk maar een waterreservoir was. Die werd heringericht als een ronde ruimte waar twaalf stoelen werden geplaatst: verwijzingen naar Koning Arthur en de Twaalf Ridders van de Ronde Tafel? De SS was in twaalf hoofddepartementen onderverdeeld (SS-Hauptämter), dus misschien waren de stoelen voor de twaalf leiders.
In het midden van het plafond is een swastika te zien, het symbool van de Nazipartij. De swastika (of hakenkruis) symboliseert de creatieve, actieve levenskracht, maar het zou uiteindelijk gezien worden als symbool van massamoord. Hoewel er geen ronde tafel staat is er een ronde verzakking in het midden van de kamer waarvan beweerd werd dat er in het midden een eeuwige vlam brandde. Joachim Escher, een gevangene, vertelde: We moesten de stenen vloer in de crypte lager maken. Soms gebruikten we drilboren en soms breekijzers en houwelen, alles werd op kruiwagens geladen en buiten werden ze leeggemaakt, het was redelijk zwaar werk."
De kamer, die door sommigen de Himmler Crypte genoemd werd, ging, volgens bepaalde beweringen, de begraafplaats van Himmler worden. Het is bekend dat Himmler geloofde dat hij de incarnatie van Heinrich I was, de stichter en eerste koning van de middeleeuwse Duitse staat die blijkbaar de koning was aan wie men de kamer ging opdragen. Himmler geloofde ook dat Heinrich I Duitsland van indringers uit het Oosten beschermde. Anderen zeggen dat wanneer één van de leidinggevende SS-officieren overleed, men zijn as in het kasteel wilde begraven. Er wordt gespeculeerd dat de urnen van overleden officieren op de voetstukken in de kamer werden geplaatst, maar er is geen bewijs dat, als er zon plannen waren, ze ooit werden uitgevoerd. Het is echter geweten dat de kamer op de befaamde Mycenische koepelgraven moest lijken.
De swastika in het plafond van de crypte is verbonden met een zonnewiel dat ingewerkt zit in het midden van de marmeren vloer van de bovenliggende Obergruppenführsaal. Dit is een zaal met twaalf pilaren en twaalf nissen, die na de oorlog en tot 1986 tot een kerk werd omgevormd. Soms verwijst men naar het zonnewiel als de Zwarte Zon en oorspronkelijk lag er een gouden schijf in het midden. De kamer zou overeenkomsten vertonen met het Mausoleum van Theodorik in Ravenna. De nooit afgewerkte bovenste verdiepingen moesten dienst doen als ontmoetingshal voor het hele corps van de SS-Gruppenführer. Bovenaan de toren zou een grote koepel komen met vensters [lantaarns] om de binnenkant te verlichten, maar dit werd ook nooit verwezenlijkt.
De Obbergrüppenfuhrerzaal
Hoe groots de ambities voor de Wewelsburg ook waren, het wordt helaas niet genoeg benadrukt dat dit een privéproject was, en niet een project dat beheerd, gedreven of gesteund werd door het Naziregime, hoe hoog Himmler ook in dat regime gerangschikt was. Himmler en zijn entourage stonden zelfs vaak voor uitdagingen en keken voortdurend uit naar meer fondsen. Naar verluidt was Hitler niet echt onder de indruk van Himmlers persoonlijke religieuze obsessie.
In 1933 stelde de Staatskonservator zijn veto tegen Bartels originele plannen voor de Noordelijke Toren. Hij was tegen de bouw van een platform van meer dan negen meter diep in de binnenplaats van het kasteel, dat als toegang tot de crypte moest dienen. Bartels begon zonder toestemming te bouwen, en maakte een gat in de 2,40m lange muur aan de voet van de toren. Het duurde tot 1941 voordat hij zijn plannen opnieuw ter goedkeuring voorlegde, en deze keer werden ze aanvaard.
De kosten van het Wewelsburgproject werden oorspronkelijk op 112.800 Reichsmark geraamd. Het project werd vooral door Himmler gefinancierd met partijbeurzen en openbare subsidies, maar er waren ook privédonaties. Maar de kosten liepen al snel op (omdat de Vereniging moest opdraaien voor de operationele kost van het concentratiekamp, tot het door de staat werd overgenomen). De kosten voor de bouw en de aankoop van de gronden liepen op tot 15 miljoen Reichsmark. In 1938 ging de vereniging een eerste grote lening aan bij de Dresdner Bank, in de vorm van een persoonlijke lening aan Himmler voor een bedrag van 11 miljoen Reichsmark. Maar in de herfst van 1944 schatte Bartels de kosten op 250 miljoen Reichsmark en zei dat de bouw 20 jaar zou duren.
Tegen 1944 was al het werk aan het project echter stilgelegd door de sluiting van het concentratiekamp in 1943. De droom moest uitgesteld worden omdat alle werkkrachten aangewend werden om de oorlog te winnen. Het was duidelijk dat de Wewelsburg pas zou afgewerkt worden wanneer de oorlog gewonnen was. Toch werden de plannen in 1944 aangepast, o.a. met het ontwerp voor een luchthaven.
Hoewel de crypte en de Obergruppenführersaal vervolledigd werden, zouden de kamers van de Noordelijke Toren nooit gebruikt worden. Het was de bedoeling om jaarlijkse samenkomsten van de SS te houden in het kasteel, maar buiten eentje in 1941 hadden er nooit plaats. We weten al dat Himmler zelf maar zelden naar het kasteel kwam en als we terugblikken kan het misschien gezien worden als een ambitie waar hij zn aandacht kon aan geven eens Duitsland de rol van overwinnaar had opgenomen zoals de plaatselijke legende voorspelde, maar waar hij niet veel tijd voor had om dit te verwezenlijken. Uiteindelijk werd hij natuurlijk verslagen.
Op Goede Vrijdag 30 maart 1945, toen het Naziregime op het punt stond te vallen, droeg Himmler aan Heinz Macher op om naar zijn hoofdkwartier in Brenzlau, in de buurt van Szczecin te komen. Hij gaf hem de opdracht de Wewelsburg te vernietigen. Die avond vluchtte de tweede kasteelkapitein, Siegfried Taubert, die tijdens de Conferentie van Groepsleiders op 8-9 november 1938 als SS-Groepsleider werd verkozen. Heinz Macher kwam met drie jeeps in Paderborn aan rond 10u s morgens op Paaszaterdag, en tegen 13u was het team al aan het kasteel om explosieven te plaatsen. Macher had echter niet genoeg munitie waardoor ze zich moesten behelpen met antitankmijnen en waarmee ze enkel de zuidoostelijke toren konden opblazen. Daarom werd besloten om het kasteel in brand te steken. Eens het vuur was aangestoken vertrok Macher om op Paaszondagnamiddag persoonlijk aan Himmler te rapporteren, wat leidde tot zijn promotie tot Sturmbannführer (majoor). Toen de Derde Infanterie Divisie van de Amerikanen de volgende dag het kasteeldomein innamen was de binnenkant van het kasteel volledig afgebrand, enkel de buitenmuren waren overeind gebleven.
Na de oorlog richtte men in de Crypte een artistiek herdenkingsteken op aan de wreedheden van het regime, maar de plaatselijke bevolking eiste dat het zou verwijderd worden. Sindsdien werden andere initiatieven om de doden te herdenken eveneens afgekeurd door de plaatselijke bevolking, blijkbaar omdat ze het verleden wilden vergeten omdat zij ook grotendeels slachtoffer waren van de plannen die Himmler had voor die plaats.
Op 29 juni 1950 werd het kasteel heropend als museum en jongerenherberg, en de keuken van Niederhagenkamp werd omgevormd tot brandweerpost. In 1973 startte men een twee jaar durend project om de Noordelijke Toren te restaureren, en tegen 1977 werd beslist om de volledige locatie als oorlogsmonument in te stellen. Het opende de deuren op 20 maart 1982.
De locatie blijft de bezoekers intrigeren en blijkbaar vooral de Engelse en Amerikaanse bezoekers. Wereldoorlog II in zn geheel, die vooral de Angelsaksische mentaliteit blijft fascineren, heeft van Wewelsburg iets veel grootser gemaakt dan het ooit was geweest. Voor sommigen is de Wewelsburg het enigmatische Graalkasteel dat door de Nazis gebouwd werd, maar de plaatselijke autoriteiten willen het zien als een herinnering aan hoe wreedaardig de mensheid kan zijn. Maar misschien moet het gezien worden voor wat het was: een talisman van de macht van de SS. In die hoedanigheid kwam Wewelsburg in 1943 ten val, en het was duidelijk een voorteken van wat de SS achteraf te wachten stond. En daarom was het uiteindelijk toch nog een magische talisman.
