De Noord-Koreaanse leider Kim Jong Il heeft het leger in staat van paraatheid gebracht na de verklaring van Zuid-Korea dat het land "de prijs zal betalen" voor het zinken van een Zuid-Koreaans oorlogsschip. Pyongyang ontkent elke betrokken bij de torpedering van het schip.

De streng bewaakte grens tussen de beide Korea's

Eyjafjallajokull


Katla


Grimsvotn


Hekla


Askja

• keuze voor een besloten leven van gebed.
• Een leven in bezitsloosheid in navolging van Jezus.
• De belofte dat Franciscus en de broeders hen zouden beschermen.

• Vicka: Van 25 juni 1981 tot 25 juni 2009: 10.585 verschijningen
• Marija: Van 25 juni 1981 tot 25 juni 2009: 10.585 verschijningen
• Ivan: Van 25 juni 1981 tot 25 juni 2009: 10.585 verschijningen
• Jakov: Van 25 juni 1981 tot 12 september 1998: 6.284 verschijningen
• Ivanka: Van 25 juni 1981 tot 7 mei 1985: 1.411 verschijningen
• Mirjana: Van 25 juni 1981 tot 25 december 1985: 548 verschijningen

• Door de Kerk zodanig te straffen opdat de rijken Haar niet volledig zouden vernietigen.
• Door het Concilie van Trente aan te voeren, dat als een licht in de duisternis zal schijnen, zodat vele christenen die het licht zullen zien zullen weten wat ze moeten geloven.
• Door de Heilige Ignatius en zijn gemeenschap tegenover Luther en andere ketters te plaatsen.
• Door het geloof, dat in bijna geheel Europa is geband, naar de verre landen te dragen.

• [1] In tegenstelling tot de Joodse geschiedkundige traditie, is de algemeen aanvaarde datum 166 jaar eerder, of 587 v. Chr. Dit verschil is van toepassing op de hele geschiedenis van Mesopotamië en Egypte voorafgaand aan de Perzische periode. De datums voor de Egyptische geschiedenis die in geschiedenisboeken gegeven worden, zijn om deze reden niet correct. In onze tekst zullen we de verbeterde datum gebruiken, gevolgd door de algemeen aanvaarde datum tussen haakjes.
• [2] Sommige mensen waren opgewonden over het feit dat de algemeen aanvaarde datum voor Ramses II zo dicht bij de traditionele datum voor de Exodus ligt. Dit is een vergissing, vermits de Egyptische en Mesopotamische geschiedenissen met mekaar in verband staan. Als Ramses II rond 1300 v. Chr. leefde, dan was 587 v.Chr. het jaar van de vernietiging van de Tempel, en 1476 v. Chr. het jaar van de Exodus.
• [3] Deze informatie staat in Sefer HaYashar and The Prayer of Asenath (een oud pseudepigraaf werk).
• [4] Egyptische koningen hadden een groot aantal titels. In het algemeen hadden ze minstens vijf troonnamen, zonder rekening te houden met hun persoonlijke naam of namen, en de bijnamen die hun onderdanen hen gaven.
• [5] William Kelly Simpson in The Ancient Near East: A History, Harcourt Brace Jovanovich 1971
• [6] A.H. Gardiner, Waarschuwingen van een Egyptenaar, van een priesterlijk gewijde papyrusrol in Leiden (1909). Geschiedkundigen zijn het bijna unaniem eens over de datering van dit papyrus in het prille begin van het Midden Koninkrijk. Bijgevolg gaan de gebeurtenissen die het beschrijft over het einde van het Oude Koninkrijk.
• [7] Rudolph Cohen, "The Mysterious MBI People ... Does the Exodus Tradition in the Bible Preserve the Memory of Their Entry into Canaan?" in Biblical Archaeology Review IX:4 (1983) pp. 1 6ff
• [8] Immanuel Anati, The Mountain of God, Rizzolli International Publications, New York 1986.

Domitianus

Het paleizencomplex

In het midden van de oostzijde is een grote tribune in de vorm van een halve cirkel, die steunt op drie vertrekken die open waren naar de arena toe en een hoogte hadden tot de bovenkant van de porticus.

De tribune werd, behalve in zijn functie als keizerlijk podium, van waaraf hij de wedstrijden die te zijner ere werden georganiseerd bijwoonde en bekeek, ook gebruikt voor het ritueel van een lectisternium, waarbij de goden(beelden) op aanligbedden geplaatst werden in de tribune [pulvinar], zodat ook zij van de wedstrijden konden genieten.

De functie van het Stadion was misschien die van Viridarium [groene tuin] en manege tegelijk. Uit de beschrijving van villa's die ons nagelaten is door Plinius de Jongere komt naar voren dat grote villa's vaak uitgerust waren met "privé hippodromen" [renbanen], tuinen in de vorm van een circus, die zeker ook gebruikt werden voor paardrijden.

De wijdsheid en grootsheid van het volledige complex laten zich ook afleiden uit het feit dat het gebouw, op een enkele restauratie of uitbreiding na, nooit vervangen werd en tot het eind van de keizertijd de naam Domus Augustana [Huis van de keizers] of Palatium [Paleis] behouden heeft.

Het nabijgelegen Huis van Augustus, was tot stand gekomen door het samenvoegen van enkele al bestaande huizen. Het was zoveel mogelijk aangepast om aan de nieuw gestelde eisen te voldoen en was al wel verdeeld in een officieel gedeelte [ontvangsten] en een privé-gedeelte. Maar de keizers tot Domitianus hadden nog geen officiëel gewettigde absolute macht, maar zij waren formeel princeps [eerste onder gelijken] en de keizertijd tot Domitianus wordt dan ook principaat genoemd. Daardoor kon ook nog niet niet een echt keizerlijk paleis met alle pracht en praal en verheerlijking van de keizer gebouwd worden.

Met keizer Domitianus kwam ook de wettelijk geregelde absolute keizerlijke macht, de keizer werd "Dominus et Deus" [Heer en God] en zo kon een echt paleis voor de keizerlijke dynastie gebouwd worden, niet op de manier van het geweldig grote en grootse Domus Aurea van Nero, dat meer een villa urbana [landgoed in de stad] was.

Het paleizencomplex van Domitianus was een naar buiten gesloten geheel, eigenlijk bestaande uit twee gedeeltes, elk gebouwd volgens de grondprincipe van het Romeinse Domus [alleen veel grootser] die aaneengeschakeld waren: één voor officiële handelingen [Domus Falvia] en één voor bewoning [Domus Augustana].

In de belangrijkste zalen van het Domus Flavia zijn erop afgestemd om de "dominus en deus" te midden van het gewone volk te presenteren: veel absiden, waar hij afgescheiden en op een verhoging zich kon vertonen.

Vertaling: Broeder Joseph

9. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 84]

Het wonder van Brussel, België [1370]

Keizer Karel V liet nieuwe schitterende glas-in-loodramen maken. Op één van deze ramen staat hijzelf samen met zijn vrouw, Isabella van Portugal, tijdens hun aanbidding van God, de Vader, die hen het kruis met de drie Hosties laat zien. De triomfboog in de kerk was ook een gift van de keizer ter ere van het wonder, samen met nog vier andere glas-in-loodramen. Deze ramen beeldden beroemde heiligen uit, maar in het bovenste gedeelte staan nog verwijzingen naar het wonderen. Een ander raam, geplaatst in 1542, maar later verwoest, beeldde de keizer en zijn vrouw af samen met drie heiligen. In plaats van dit raam is er een ander raam, gemaakt in 1848, die de triomf van het wonder laat zien. Een glas-in-loodraam, hier links van, toont de keizer met zijn vrouw en kinderen, Phillip, Maria en Joan, samen met hun patroonheiligen, in aanbidding voor het wonder.

Boven een van de altaren zijn afbeeldingen te vinden van de Heilige Aartsengel Michaël en de Heilige Goedele en andere heiligen die in de kerk worden vereerd. Onder het altaar zijn drie afbeeldingen in reliëf die gebeurtenissen van het wonder laten zien. Achter het altaar tegen de muur is de balk, met zijn inkeping, waarin de Hosties goed verborgen zijn gebleven tijdens de tumult van de zestiende eeuw.

10. Wanneer vond de Exodes Plaats? [Aflevering 9]

In het kielzog van de Exodus

Wat heel raar is, is dat meerdere invasiegolven, gevolgd door noordelijke stammen die zich in het noorden van Israël vestigen, geen gebeurtenis is die in de Bijbel onopgemerkt blijft. De Assyriërs waren de indringers. De kolonisten waren de noordelijke stammen die uiteindelijk de Samaritanen werden. En als het volk in het zuiden van inwoners van het land in het Late Bronzen Tijdperk afstamden, betekent dat alleen dat het koninkrijk van Juda een voortzetting was van het koninkrijk van Juda. De enige geschiedkundige beweringen die door archeologische archieven worden tegengesproken, zijn die van de Samaritanen die beweren afstammelingen te zijn van de tien stammen van Israël.

Een eenvoudige herdatering van de archeologische periodes in het Land van Israël, brengt het volledige terrein van de Bijbelse geschiedenis in synchronisatie met de oude geschiedkundige archieven. De tijd zal uitwijzen of Cohen en Anati navolging zullen krijgen van andere archeologen, in hun langzaam beginnende erkenning van de geschiedkundigheid van de Bijbel.

Bron: Brad Aaronson

Vertaling: Mario Lossie

11. Recente heiligenlevens

Zalige Ivan Mertz [1893-1928]

Toen Ivan zijn literatuurstudies in Parijs had beëindigd, vestigde hij zich in Zagreb waar zijn ouders naartoe waren verhuisd, en hij vond werk als leraar Frans en Germaanse talen. Dit zou zijn beroep zijn voor de rest van z’n leven. Hij ontving ook zijn doctoraat aan de universiteit van Zagreb; zijn scriptie ging over de invloed van de liturgie op Franse schrijvers.

Ivan leefde zes jaar lang met z’n ouders in een huis met de naam "Starcevicev Dom," en hij had de hele tijd een invloed op het leven van velen. Marica Stankovic, een dierbare vriendin, schreef: "Er verscheen een nieuwe man aan onze horizon. Er kwam een man voor wie het geloof geen traditie was, maar het leven, en die de Katholieke activiteiten niet als een sport beschouwde, maar als een strijd om onsterfelijke zielen."

Kort na zijn aankomst in Zagreb sloot Ivan zich aan bij een jeugdorganisatie die uiteindelijk de Vereniging van Kroatische Arenden zou worden. Hij was er secretaris en ondervoorzitter tot aan zijn dood. Het wordt gezegd dat Ivans grootste verdienste bestaat uit het feit dat hij de idealen van de Katholieke Actie, die Paus Pius XI had voorgesteld, in de vereniging van de Arenden had geïntroduceerd.

In zijn functie als secretaris en ondervoorzitter ging hij naar vergaderingen, verzorgde hij gedetailleerde briefwisseling, bezocht hij afdelingen van de organisatie in verschillende steden, en gaf hij lezingen. De postulator voor Ivans Reden schrijft: "Het doel van Ivan was mee te helpen om de jonge mensen een culturele en godsdienstige opvoeding te laten krijgen, en ook een juiste oriëntatie in het leven. Dit bood Ivan in zijn programma aan: de ontwikkeling van het spirituele leven, het belang van de Eucharistie, enthousiaste liefde voor de kerk, samenwerking met bisschoppen en priesters, het uitvoeren van de aanwijzingen van de paus m.b.t. de Katholieke Actie, en de godsdienstige taken van de leden van de Arendorganisatie."

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Mario Lossie

12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 44]

Aan Paus Pius IX

Nevers, 17 december 1876
J.M.J.

Zeer Heilige Vader,

Ik had nooit de pen durven opnemen om Uwe Heiligheid te schrijven, ik, arme kleine zuster, als onze eerwaarde bisschop, Monseigneur de Ladoue, mij niet had aangemoedigd, ondanks de grote wens die ik koesterde om mij op de knieen voor uw voeten te werpen, zeer Heilige Vader, en u te bidden mij uw apostolische zegen te geven, die, daarvan ben ik overtuigd, mijn zo zwakke ziel nieuwe kracht zal schenken.

Aanvankelijk was ik bang indiscreet te zijn. Nadien is het in me opgekomen dat Onze-Lieve-Heer net zo lief wordt lastiggevallen door de kleinen als de groten, net zo lief door armen als rijken, en dat hij zich aan ieder van ons geeft zonder onderscheid. Die gedachte heeft me moed gegeven, zodat ik niet meer bang ben. Ik kom tot u, zeer Heilige Vader, als een arm klein kind tot de zachtmoedigste onder de Vaderen, vol overgave en vertrouwen. Wat kan ik doen, zeer Heilige Vader, om u mijn dochterlijke liefde te betuigen? Ik kan alleen maar voortzetten wat ik tot nu toe gedaan heb; dat wil zeggen: lijden en bidden. Gedurende enkele jaren al heb ik mij, hoewel onwaardig, als zoeaaf van Uwe Heiligheid opgesteld. Mijn wapens zijn het gebed en het offer, die ik zal dragen tot mijn laatste zucht. Dan pas zal het wapen van het offer vallen, maar dat van het gebed zal me vergezellen naar de hemel; daar zal het veel krachtiger zijn dan hier op deze aarde van ballingschap.

13. Ongeschonden Lichamen: Clara van Assisi [1193/94-1253]

De twaalfde eeuw

Clara wordt geboren in een eeuw, die met name in Italië wordt gekenmerkt door sociale veranderingen. In de vroege Renaissance laat de opkomende burgerij, ook wel de derde stand genoemd,(tegenover de twee andere standen van adel en geestelijkheid) laat zich steeds meer gelden, en schept een eigen stadscultuur. Steden gaan tegen elkaar opbieden en strijden om de macht. Het is met name de adel voor wie deze opkomst uiteindelijk een neergang zal betekenen. Assisi is een plaats die volop meegaat in deze nieuwe ontwikkelingen. Door de trek naar de steden ontstaat ook een stadsproletariaat. Er beginnen zich bedelaars te vertonen. Ook de kerk maakt een woelige periode door.

Verwereldlijking in hoge kerkelijke kringen en zelfs in de kloosters, komt maar al te vaak voor. Het is dan ook niet te verwonderen dat hiertegen verzet wordt aangetekend. Er zullen in de twaalfde en dertiende eeuw dan ook nieuwe religieuze groeperingen ontstaan, waaronder die van de Franciscanen en de Dominicanen de bekendste zijn. Zij brengen geleerden voort als Bonaventura, Duns Scotus en Dominicus.

14. Bartholomeüs Holzhauser: 14 profetieën

Profetie 1

De vijfde periode van de Kerk, die zowat rond 1520 zal beginnen, zal eindigen met de komst van de Heilige Paus en een machtige Koning, die "Hulp van God" zal worden genoemd, omdat hij alles [in Christus] zal herstellen.

Vertaling: Chris De Bodt

• Na een paar eeuwen zich op het land gevestigd te hebben, breidden de indringers uit het Midden Bronzen Tijdperk zich bijna van de ene dag op de andere uit tot een imperium dat van de Nijl tot aan de Eufraat reikte. Dit imperium wordt het "Hyksos" imperium genoemd, dat verwijst naar een groep nomaden die Egypte binnenvielen, ondanks het feit dat er geen geschiedkundig bewijs is voor zo’n imperium. Dezelfde aanpassing die de Exodus en de Verovering op het juiste tijdstip in de geschiedenis plaats, doet hetzelfde met het Verenigd Koninkrijk van David en Salomon.
• Het imperium kwam ten val, en dat bracht een einde aan het Midden Bronzen Tijdperk. Archeologen en Egyptologen zijn heden in een debat verwikkeld, over het feit of het een burgeroorlog was of Egyptische invasies die het "Hyksos" imperium vernietigden. De Bijbelse verhalen over de opstand van de tien noordelijke stammen en de invasie van Shishak, koning van Egypte, maken het debat irrelevant.
• De periode die volgde op het einde van het Imperium was er één van veel onrust, maar ook één van gigantische literaire verwezenlijkingen. Vermits deze periode, het Late Bronzen Tijdperk, de laatste periode was voor het IJzeren Tijdperk, en vermits het IJzeren Tijdperk verondersteld wordt de Israëlische Periode te zijn, wordt het Late Bronzen Tijdperk de Kanaätische Periode genoemd. Vreemd genoeg spraken en schreven deze Kanaïeten in het mooie Bijbels Hebreeuws. Semitische Kanaïeten? Had de Bijbel het weer verkeerd? Maar eigenlijk, vermits ze na de tijd van David en Salomon kwamen, waren ze niet echt Kanaïeten. Zij die het Bijbelse Hebreeuws spraken en schreven, waren zoals men had kunnen raden... Bijbelse Hebreeuwen.
• Tot slot komen we bij het IJzeren Tijdperk. Dit is wanneer Israël vermoedelijk in Kanaän arriveerde. Maar voor archeologen is het al meer dan een eeuw duidelijk dat de archeologie van het IJzeren Tijdperk weinig gelijkenis vertoond met het Bijbelse verhaal over de verovering van Kanaän. Er waren invasies, maar ze kwamen uit het noorden, uit Syrië en Mesopotamië, en ze kwamen in verschillende golven, niet zoals de razendsnelle verovering onder Jozua. Het volk dat zich na de invasies in het land vestigde, kwam ook uit het noorden, hoewel er veel bewijs is dat doet vermoeden dat zij niet de indringers waren en zich enkel maar vestigden in een leeg land nadat het door anderen was vernietigd. Het zuiden bleef in handen van de inwoners uit het Bronzen Tijdperk, maar had een lager materialistisch niveau.

Domitianus

Keizer

Als Titus twee jaar later, in 81, plotseling overlijdt, wordt Domitianus als zijn rechtmatige opvolger erkend door de senaat. Hij is bij de senaat en vooral bij Tacitus niet erg gewild, maar hij is een kundig beheerder en bevelvoerder van het leger. Zijn eerste daad als keizer is de vergoddelijking van zijn broer Titus. Ter nagedachtenis aan de overwinning van zijn vader en overleden broer in Judea laat hij een triomfboog oprichten, de zogenaamde Titusboog. Ook gaat hij verder met het restaureren van de gebouwen die tijdens de burgeroorlog van 69 vernield zijn. Onder zijn regering komt het Amphitheatrum Flavium (het Colosseum) gereed. Hij slaagt er ook in om de schatkist, die onder Titus aardig leeggeraakt was, weer gevuld te krijgen. Domitianus was een keizer die een lange tijd heeft geregeerd namelijk 18 jaar.

Vertaling: Broeder Joseph

11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 82]

Het wonder van Brussel, België [1370]

Een andere ernstige tijd voor de Kerk van Brussel was in 1794 tijdens de franse revolutie, toen opnieuw schilderijen tapijten, monstransen en andere kostbaarheden werden vernietigd of gesloten. Er werden ook schilderijen gestolen van Venius, Rubens en Van Dyck. Een serie schilderijen die de geschiedenis van het wonder weergaven zijn bewaard gebleven, en zijn nu nog steeds zichtbaar in de Sint Michielskathedraal.

Het is om dit wonder te begrijpen en te waarderen belangrijk om de geschiedenis te bekijken zoals deze is afgebeeld in de verschillende ramen, schilderijen en beelden, die al vele pelgrims heeft aangetrokken. Eerst volgt hier enige informatie over de kathedraal zelf.

Van af het allereerste begin was deze kerk toegewijd aan de Heilige Aartsengel Michaël. In de twaalfde eeuw, toen de Heilige Goedele vrij populair was, werd de naam van de kerk aangepast om ook haar in deze naam op te nemen. Ook werden de relieken van deze Heilige in deze kerk bewaard sinds 1047. In februari 1962 werd de naam van de kerk opnieuw veranderd naar de Sint Michielskathedraal, in overeenstemming met de oorspronkelijke toewijding. Maar toch zijn er boeken over geschiedenis en architectuur, en reisgidsen die de kerk incorrect aanduiden met "De Kathedraal van de Heilige Goedele."

12. Wanneer vond de Exodes Plaats? [Aflevering 7]

In het kielzog van de Exodus

Het was niet enkel Egypte dat de weeën van het Joodse Volk voelde. Kort na het einde van het Oude Koninkrijk in Egypte, kwam er een einde aan het Vroege Bronzen Tijdperk in het land van Israël. Het einde van deze periode, die door archeologen rond 2200 v. Chr. gedateerd wordt (om in overeenstemming te zijn met de Egyptische chronologie), was lange tijd een raadsel voor archeologen. Het volk dat tijdens het Vroege Bronzen Tijdperk in het land van Israël leefde, waren de eerste stadsbewoners. Volgens alle beschikbare bewijsmateriaal waren ze primitief, ongeletterd, en wreed. Ze bouwden grote, maar primitieve burchtsteden en waren voortdurend in oorlogen verwikkeld. Aan het einde van het Vroege Bronzen Tijdperk werden ze uitgeroeid.

Wie vernietigde het Kanaän van het Vroege Bronzen Tijdperk? Voordat we de enorme hoeveelheid informatie van vandaag hadden, beweerden archeologen dat het de Amorieten waren. Ze dachten dat de tijd min of meer juist was voor Abraham. Dus waarom niet veronderstellen dat er een grote ramp was in Mesopotamië, waardoor de mensen van daar naar Kanaän moesten verhuizen? Abraham zou zo dus één van de velen geweest zijn in een grote menige immigranten [geleerden uit de late negentiende en vroege twintigste eeuwen voelde vaak de drang om het idee van Goddelijke bevelen te ontkrachten].

Vandaag zien we het anders. De indringers uit de overgang van het Vroege Bronzen Tijdperk naar het Midden Bronzen Tijdperk, lijken uit het niets in de Sinaai en de Negev gekomen te zijn. In het begin trokken ze Transjordanië binnen, en staken dan in het noorden de Dode Zee over en veroverden Kanaän en roeiden de inwoners uit. Uiteraard, vermits we ons baseren op culturele overblijfselen en geen geschreven archieven, weten we niet of de vorige inwoners allemaal gedood werden. Misschien bleef er een aantal over, maar als dat zo is, dan namen ze genoeg van de cultuur van de nieuwkomers over om uit de archeologische archieven te "verdwijnen."

Twee archeologen hebben de indringers reeds als Israëlieten geïdentificeerd. In een artikel dat gepubliceerd werd in het Bijbelse Archeology Review [zie 7], toonde de Israëlische archeoloog Rudolph Cohen aan, dat de twee invasies in elk detail overeenstemmen. Toen Cohen geconfronteerd werd met het probleem dat de twee zo’n acht eeuwen van mekaar gescheiden zijn, relativeerde hij zijn bewering een beetje: "Het is niet noodzakelijk mijn bedoeling om het volk met de Israëlieten te vergelijken, hoewel men een etnische identificatie niet automatisch zou mogen uitsluiten. Maar ik beweer dat, op z’n minst, de tradities in het Exodusverhaal geïnspireerd kunnen geweest zijn door tradities uit het Midden Bronzen Tijdperk."

De Italiaanse archeoloog, Immanuel Anati, is tot gelijkaardige conclusies gekomen [zie 8]. Hij voegde er ander bewijs aan toe, zoals het feit dat Ai, Arad en andere steden die bij de invasie van Kanaän door Israël vernietigd werden, aan het einde van het Vroege Bronzen Tijdperk vernietigd werden, maar onbewoond bleven tot het IJzeren Tijdperk. Vermits Israël vermoedelijk Kanaän in het IJzeren Tijdperk is binnengevallen, bevinden we ons in de vervelende positie dat de Bijbel de vernietiging van deze steden beschrijft op hetzelfde tijdstip dat ze voor het eerst sinds bijna duizend jaar terug werden opgebouwd. Wanneer het tijdstip van de verovering aan het einde van het Vroege Bronzen Tijdperk wordt gesitueerd, zijn de geschiedenis [de Bijbel] en tastbaar bewijs [archeologie] in overeenstemming. Anati gaat nog verder dan Cohen door te beweren dat de indringers eigenlijk de Israëlieten waren. Wat doet hij dan met de achthonderd jaar die er tussen liggen? Hij vindt een "ontbrekend boek uit de Bijbel" tussen Jozua en Rechters uit, dat deze periode behandelt.

Bron: Brad Aaronson

Vertaling: Mario Lossie

13. Recente heiligenlevens

Zalige Ivan Mertz [1893-1928]

In zijn dagboek vermeldt hij de immense vreugde na de negende Heilige Communie voor de Eerste-Vrijdagaanbidding tot het Heilig Hart. Hij verklaarde zijn liefde voor de liturgie in zijn dagboek met de woorden: "...Liturgie is het grootste kunstwerk dat er in de wereld bestaat, en bovendien is het een centrale kunst vermits ze het leven van Christus voorstelt, die het centrum van de geschiedenis is... Liturgie is de uitdrukking van de geest van de Kerk..."

Dankzij een studiebeurs kon Ivan naar Parijs gaan, waar hij twee jaar studeerde aan de Sorbonne en het Katholieke Instituut. Naast zijn studies verzamelde Ivan materiaal voor zijn scriptie voor zijn doctoraat dat hij later in Zagreb zou behalen.

Ivan leidde in Parijs een spiritueel leven, tot bewondering van zijn vrienden en de vele mensen die hem opmerkten. Kort na zijn aankomst sloten Ivan en z’n vrienden zich aan bij de liefdadigheidsorganisatie St. Vincent de Paul. Ivan nam de zorg voor een arme familie in de buitenwijken van de stad op zich.

Bron: Joan Carroll Cruz

Vertaling: Mario Lossie

14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 42]

Aan Pater Charles Bouin

Bijgesloten in de brief van 22 augustus 1864

Verslag van de verschijningen

De eerste keer dat ik bij de Grot was, ging ik hout sprokkelen met twee andere meisjes. Als we bij de molen kwamen waar het water zich met de Gave samenvoegt, zouden ze me waarschuwen. Wij volgden het kanaal en kwamen voor de Grot. Mijn vriendinnen staken het beekje over. Ik bleef alleen aan de andere kant. Ik vroeg hun enkele stenen in het water te gooien om mijn overtocht te vergemakkelijken. Zij antwoordden me hetzelfde te doen als zij. Daarom ging ik een stukje verder stroomafwaarts om te kijken of ik ergens kon oversteken zonder mijn schoenen uit te trekken; dat kon niet. Ik was verplicht naar de Grot terug te gaan. Daar aangekomen begon ik mijn schoenen uit te trekken. Nauwelijks was ik de eerste kous aan het uittrekken of ik hoorde een geluid, alsof het een windvlaag was. Ik draaide mijn hoofd naar de kant van het veld, ik zag dat de bomen zich niet bewogen en ging verder met mijn schoenen uit te trekken. Ik hoorde hetzelfde geluid, ik hief mijn hoofd op en keek naar de Grot: ik zag een Dame in het wit gekleed. Zij droeg een witte jurk, een witte sluier, een blauwe ceintuur en een gele roos op elke voet. Ik dacht dat ik me vergiste en wreef mijn ogen uit, ik keek nogmaals en zag dezelfde Dame. Toen stak ik mijn hand in mijn zak om mijn rozenkrans te pakken. Ik wilde het kruisteken maken, maar ik kon het niet, mijn hand viel. Toen overviel me een gevoel van angst; desondanks bleef ik waar ik was. De verschijning maakte het kruisteken. Nu probeerde ik het zelf ook te maken. Opeens kon ik het, en vanaf het moment dat ik het gedaan had, werd ik rustig. Ik bad mijn rozenkrans, terwijl ik deze Dame voortdurend voor ogen had. Met haar vinger gebaarde ze me dichterbij te komen, maar dat heb ik niet gedurfd. Ik ben de hele tijd op dezelfde plek gebleven. Toen ik mijn rozenkrans gebeden had, vroeg ik de twee meisjes of zij iets gezien hadden. Zij antwoordden me van niet. Ik heb het hun nog eens gevraagd, ze zeiden me dat ze niets gezien hadden. Ik vroeg hun niemand iets te zeggen. Dus vroegen ze op hun beurt: 'En jij, heb jij iets gezien?' Ik wilde het hun niet zeggen; zij hebben zo aangedrongen dat ik besloten heb het hun te vertellen, op voorwaarde dat zij er met niemand over zouden spreken. Zij beloofden me het geheim te bewaren; maar zodra ze thuiskwamen, haastten ze zich te vertellen dat ik een in het wit geklede Dame gezien had.

Vertaling: Chris De Bodt

15. Bartholomeüs Holzhauser: 14 profetieën

Inleiding

Het resultaat is hier uiteraard voor iedereen merkbaar: verwarring binnen de Kerk, provocerende vernieuwingen, een tekort aan priesters en een sterke daling in het aantal roepingen, bekeringen enz. Het Tweede Vaticaanse Concilie heeft daarom indirect de crisis bespoedigd die reeds zo’n zestig jaar aan de gang was. Ver van zijnde een "vernieuwing," kenmerkt het daarentegen het komende einde van de "vijfde periode van de kerk," die wordt aangehaald door B. Holshauzer.

Het is echter zeker niet de bedoeling om alle veranderingen van Vaticaan II te verwerpen. Doorheen de geschiedenis heeft de Kerk haar regels aangepast. De veranderingen die zijn teweeggebracht door St. Pius X, die nu wordt aanzien als een conservatief, kenden geen precedent. Conservatisme betekent geen immobilisme, integendeel, het houdt regelmatig onderzoek en hernieuwingen in. Dat is zo, omdat niet kan worden bewaard zonder enige vorm van handhaving en tegelijkertijd hernieuwing. De Kerk vormt daarop geen uitzondering. Klaarblijkelijk was er in onze wereld van vandaag vraag naar een bijwerking. Daarom is er absoluut geen sprake van een verwerping van alles, zonder voorwaarden. Het moet echter worden betreurd dat de verstanding herziening, die oorspronkelijk was bedoeld door Johannes XXIII, gelijk geworden is aan revolutie en dat de nodige veranderingen een voorwendsel zijn geworden voor een breuk met het verleden.

Vertaling: Chris De Bodt

Trees De Clerck en Vicka


Vicka en Trees De Clerck

• De pest is in heel het land. Overal is er bloed [2:5]
• De rivier is bloed [2:10]
• Dat is ons water! Dat is ons geluk! Wat zullen we hier aan doen? Alles ligt in puin. [3:10-13]
• De bomen zijn vernietigd [4:14]
• Er is geen fruit meer, geen kruiden... [6:1]
• Voorwaar, het graan is overal verdwenen [6:3]
• Er is geen licht in het land [9:11].
• De Nijl stroomt over [wat de oogst met zich meebrengt], maar niemand ploegt voor hem [2:3].
• Er zijn geen vaklui, de vijanden van het land hebben de ambachten verknoeid [9:6]
• Goud en lapus lazuli, zilver en malachiet, worden aan de nek van vrouwelijke slaven gehangen [3:2].