1. Medjugorje: onduidelijkheid over de boodschap van Onze Lieve Vrouw van eergisteren aan Mirjana.
Er bestaat verwarring rond de boodschap van 2 mei jongstleden. Waar de Kroatische en de Italiaanse versie spreken van "tocht of reis," spreekt de Engelstalige versie van een "bezoek". Het verschil in de vertaling is te groot, zonder het vermoeden te wekken dat er meer aan de hand is. Het is inderdaad bijna onverstelbaar dat ervaren sites als medjugorje.org, etc... dit over het hoofd zouden hebben gezien en mijn ervaring vertelt mij dat de Engelstalige versies nogal eens de juiste durven te zijn. Een verklaring voor het te grote verschil in de vertaling is echter niet voorhanden.
Wat de Engelstalige versie meer geloofwaardig maakt is het tweede gedeelte van de boodschap: "Verlang hier ook naar in naam van hen die er niet toe zijn gekomen om het volmaakte van het goede te kennen," waar Onze Lieve Vrouw van Medjugorje steeds heeft opgedragen om hen wel "het volmaakte van het goede te leren kennen." Het is onmiskenbaar dat deze zin hieraan een einde stelt.
Nog eigenaardiger: waar Spirit daily, de grootste katholieke online krant ter wereld, steeds melding maakt van de boodschappen van Mirjana van de tweede van elke maand, wordt er nu in alle talen over gezwegen.
Chris De Bodt
2. Antwoord op de zoekopdracht van gisteren
Op de volgende coördinaten van Google Earth is het volgende te zien:
47'20'47.46"N 21'06'57.11"O
En dat is onze Heiland! Te zien in de velden in het oosten van Hongarije.
3. Medjugorje: De Onderzoekscommissies [aflevering 7/36]
Sedert het begin van de verschijningen zijn er rond Medjugorje een aantal officiële kerkelijke onderzoeken geweest. Voor de lezer wordt het echter moeilijker om moeilijker om een duidelijk inzicht te krijgen hoe alles, in verband hiermee, tot hiertoe is verlopen. Daarom dit overzicht. Hoewel de hoofdrolspelers in Medjugorje uiteraard Onze Lieve Vrouw en de zieners zijn, spelen de Commissies die zijn ingesteld door de Kerkelijke overheden een heel belangrijke rol. Daarom dit overzicht.
De Eerste Commissie voor het Onderzoek van de Gebeurtenissen te Medjugorje
Gedurende lange tijd dacht Bisschop Zanic dat iemand anders hem zou helpen in het herbekijken van de gebeurtenissen rond de parochie Medjugorje. Het was pas toen de verzoeken van alle kanten binnenkwamen dat hij een Eerste Commissie van vier personen samenstelde op 11 januari 1982. Ze bestond uit seculiere priesters en één Franciscaan. Zelfs al zeiden de Commissieleden aanvankelijk dat ze nauwgezet hun taak zouden vervullen, gebeurde dit ongelukkiglijk niet. Zelden of nooit doken ze op in Medjugorje.
De toenmalige Bisschoppelijke Conferentie van Joegoslavië besloot om de zaak ernstiger aan te pakken en ze adviseerden Bisschop Zanic om een bedreven Commissie op te zetten die enig licht zou kunnen werpen op de gebeurtenissen te Medjugorje. In februari van 1984 breidde Zanic daarop zijn Commissie uit tot veertien leden. Velen waren echter teleurgesteld toen bekend werd dat deze Commissie voornamelijk bestond uit personen die zichzelf al hadden geuit tegen de verschijningen.
De eerste zitting van deze Commissie werd gehouden op 23-24 maart 1984. In hun lang afgewachte besluit, gaven ze een verklaring voor de pers: "ze volgden de aanbevelingen van de Heilige Stoel om geen overhaaste beslissingen te nemen."
De tweede keer dat deze Commissie samenkwam was in oktober van 1984, hierop legden ze een gelijkaardig soort verklaring af, als de vorige.
De allereerste commissie om de gebeurtenissen te onderzoeken in het bergdorp, werd samengesteld door Bisschop Zanic zelf. Zijn commissie bewees niets meer te zijn dan een "dekmantel," bijna volledig bestaande uit personen die vijandig stonden tegenover het fenomeen en zijn openlijk toegegeven doel was om zowel Medjugorje als de "zieners" in diskrediet te brengen. Eenmaal het Vaticaan de omvang van de tegenstand van de commissie van Bisschop Zanic begon in te zien, werd zijn commissie ontbonden.
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 150]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
De geseling van Jezus
Jezus vijanden en de massa riepen altijd maar voort: "Weg met hem, kruisig hem!" want Pilatus was nog met het Jodenvolk aan het onderhandelen en telkens als hij het getier van de menigte wou onderbreken, klonk er een soort trompetsignaal om stilte te bekomen. Tijdens die korte pauzes hoorde men dan het geluid van de roeden, het weeklagen van Jezus, het gevloek van de beulen en het geblaat van de Paaslammeren die ten oosten van de markt, ginder in de vijver bij de Schapenpoort, werden gewassen.
Wanneer de lammeren waren gewassen, bond men hen de bek dicht en droeg ze tot aan het reine tempelpad, omdat zij zich niet meer zouden bevuilen. Dan dreef men ze buitenom, in westelijke richting, naar de plek waar de ceremoniën plaatsvonden. Dit hulpeloos geblaat van de lammeren had iets onbeschrijfelijks ontroerend. Hun stemmen waren de enigen die zich verenigden met de zuchten en de zachte jammerklachten van de Heiland.
De Joden hielden zich op enige afstand van de plaats van de geseling, de breedte van ongeveer een straat. Hier en daar, voornamelijk bij het wachthuis, stonden Romeinse soldaten. In de buurt van de geselzuil was het een komen en gaan van allerlei gepeupel dat hoonlachend en zwijgend toekeek. Sommigen zag ik toch plotseling door medelijden aangegrepen en het leek dan of er een lichtstraal van Jezus op hen neerviel.
Ik zag ook schaamteloze, bijna geheel naakte jongeren, die terzijde van het wachthuis, roeden klaarmaakten en anderen die weggingen om doorntakken te halen. Enkele beulsknechten van de opperpriesters stonden in contact met de geselaars en stopten hen geld toe. Er werd een grote kruik aangebracht, gevuld met een dik, rood sap dat hen kwaaddronken maakte, als dol. Na een klein kwartier hielden de eerste twee geselaars op, gingen naast twee andere zitten en zopen. Jezus lichaam was helemaal bruin, blauw en rood, met blaren overdekt en Zijn heilig bloed vloeide neer op de aarde. Hij sidderde en rilde. Hoon en spot weerklonken van alle kanten.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 150]
Preken
Slecht gezelschap
Als slecht gezelschap, broeders, beschouw ik bijvoorbeeld iemand die zich noch om de geboden van God, noch om de voorschriften van de Heilige Kerk bekommert, die noch zijn vasten, noch zijn Pasen houdt, die bijna nooit in de kerk komt of die, àls hij er komt, de anderen door zijn ongodvruchtig gedrag slechts ergernis geeft. Ge moet hem ontlopen, anders zult ge, misschien zonder het te merken, al heel gauw zijn slecht voorbeeld volgen. Met woord en daad zal hij uw dierbaarste zaken leren verachten en de heiligste plichten leren verwaarlozen. Hij zal uw vroomheid in het belachelijke trekken en met de godsdienst en zijn dienaars de spot drijven. Hij zal u lasterpraatjes vertellen over de priesters en over de biecht, zodat ge er weldra niet meer voor zult voelen om regelmatig de sacramenten te ontvangen. Ook over de lessen van uw pastoor spreekt hij alleen met een grijnslach. Hoe vaker ge met hem omgaat, hoe eerder ge, zonder dat ge er u van bewust zijt, de zin gaat verliezen voor alles wat met het heil van uw ziel te maken heeft. Als slechts gezelschap, broeders, beschouw ik de jonge en oude vuilbekken die niets dan gemene woorden in de mond hebben. Pas op, die mensen dragen een besmettelijke ziekte in zich! Komt ge veel met hen in aanraking, dan kunt ge er zeker van zijn dat ge ook aangetast zult worden, en gij zult aan dezelfde ziekte sterven, tenzij er een wonder van genade plaats grijpt. De duivel bedient zich van die ellendelingen om uw verbeelding en uw hart te bederven. Als slecht gezelschap, broeders, beschouw ik alle rusteloze, nieuwsgierige kwaadsprekers die precies willen weten wat er in de huizen gebeurt, en die altijd klaar zijn om te oordelen over dingen waar ze niets mee van doen hebben. De Heilige Geest zegt ons dat dergelijke mensen niet alleen verafschuwd worden door de wereld, maar ook door God, de Heer. Ontvlucht hen, broeders, als ge niet aan hen gelijk wilt worden en niet samen met hen ten onder wilt gaan.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 150]
Hoofdstuk 21. Hel en satan
Nicky: Is hopeloosheid dan een zonde? Maria: Ja, dat kan het zijn, als iemand geen enkele hoop of vertrouwen heeft. Ziet u, God wenst ons steeds hoop te geven, het is gewoon aan ons om deze te aanvaarden.
Nicky: Bij de aanvang van het gesprek vertelde u mij dat satan niet langer de zielen in de hogere niveaus van het Vagevuur kan aanvallen, maar in deze wereld worden zelfs de meest heiligen onder ons verleid en aangevallen door satan, zelfs tot op het moment van onze dood. Kun u dit verschil wat nader omschrijven? Maria: Eenmaal de vlekken van de zonde van de zielen in het Vagevuur worden overgenomen door het Licht omwille van hun lijden en onze goede daden voor hen, kan de duisternis niet langer terugkeren. Elke duisternis in het Vagevuur wordt steeds overwonnen door het licht terwijl, hier op aarde, het licht steeds kan worden gedoofd door de duisternis. De duivel maakt gebruik van de kleinste vlekken om ons terug tot de duisternis te leiden. De grootte van deze vlekken is afhankelijk van de genaden die ons worden verleend door God, en aan de Heiligen werden, uiteraard, grote genaden verleend.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: King David [15/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 31: De profetie [Aflevering 202]
Alles was in gereedheid gebracht. Het Christendom was de inzet. Zodra de expeditie begonnen was, was Pius vurig beginnen bidden en er werd een enorme Rozenkransprocessie gehouden. Terwijl de Katholieken het Weesgegroet baden, terwijl de paus de hemel om hulp smeekte, terwijl kardinalen de Communie gaven, bracht de geallieerde vloot moedig haar strijdkrachten in positie. De strijd begon op 7 oktober 1571. Dorias eskadron nam een positie ten noorden van de golf in, maar de vijand was hen te slim af en toen ze in groot gevaar verkeerden ging Doria naar zn hut, knielde voor de afbeelding van Guadelupe neer, een smeekte om de hulp van Maria.
Tegen valavond begon er op miraculeuze wijze verandering en vaart te komen in de situatie. Een Turks eskadron werd gevangen genomen en een wind dreef de rook van de gevechten in de gezichten van de Moslims, die in paniek sloegen. Tijdens één van de grootste overwinningen op zee aller tijden, overwon de Christelijke vloot 117 galeien, bevrijdde ze vijftienduizend Christelijke slaven, verbrandde ze of bracht ze ongeveer vijftig Turkse galeien tot zinken, en verloor ze er zelf slechts twaalf. Op het moment van de overwinning was Paus Pius in overleg met een aantal van zn kardinalen, toen hij zich plotseling van hen weg keerde, een raam opende, en daar lange tijd bleef staan met zn ogen naar de hemel gericht alsof hij door een onzichtbare boodschapper werd benaderd. Vervolgens sloot hij het raam, keerde zich terug tot zn kardinalen en zei: "Het is nu niet het moment om over zaken te praten. Laat ons God danken voor de overwinning die Hij de Christenen heeft verleend."
Hoewel het weken duurde om de overwinning te bevestigen, was het visioen van Pius juist, en als blijk van waardering stelde hij het Feest van de Heilige Rozenkrans in.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 97]
Hoofdstuk 6: Tussen Genève, Parijs en Rome
Een kwetsbare normalisering
Deze tekst betekende helemaal niet dat de gemeenschap bij de ERF hoorde (Broeder Roger wenste dat trouwens niet). De synode beperkte zich om bij meerderheid van stemmen een korte motie goed te keuren: "De synode verheugt zich over de stand van zaken in de relatie tussen de Hervormde Franse Kerk en de gemeenschap van Taizé."
Broeder Roger kon zijn vreugde schriftelijk delen met dominee Vissert Hooft. Deze normalisering liet de secretaris generaal van de COE toe om eindelijk naar Taizé te gaan. Er werd overeengekomen dat twee Broeders van de Gemeenschap drie maanden zouden gaan werken in de afdelingen van de COE om beter de oecumene te doorgronden en begrijpen. Vissert Hooft woonde ook een Raad van de Broeders bij waarop Broeder Roger meer zei dan hij zelf wenste, want hij schreef kort daarna om te vragen dat hij het aangehoorde zou verzwijgen. Vissert Hooft stelde hem gerust: "Ik zou geen secretaris generaal van de oecumenische Raad gebleven zijn als ik niet had leren zwijgen over dingen die me vertrouwelijk werden verteld."
Van Roomse kant lagen de dingen moeilijker: de reserve van het Heilig Officie staken tot tweemaal toe stokken in de wielen van Taizé. Eerst was het in Milaan in december 1957. De jezuïeten van de stad hadden overwogen de calvinistische dominee Schutz uit te nodigen. Steeds voorzichtig vroeg Mgr. Montini (nu aartsbisschop van de stad) de toestemming van het Heilig Officie. De secretaris van het Heilig Officie, Mgr. Pizzardo, eiste dat de tekst van de toespraak van dominee Schutz eerst werd voorgelegd aan Mgr. Montini. De toekomstige Paulus VI verkoos om de stichter van Taizé niet uit te nodigen.
Enkele maanden later, op 27 juni 1958, gaf de Congregatie van het Heilig Officie opdracht aan Mgr. Lebrun om de kerk van Taizé te sluiten voor de cultus en vroeg waarom het simultaneum was toegekend aan de Gemeenschap. De bisschop van Autun was hierover, tien jaar nadat hij een protestantse dienst in de oude Romaanse kerk had toegestaan, ten zeerste verrast. Toen hij zich naar Rome begaf om uitleg te verschaffen stelde hij vast dat het verslag in 1948 opgestuurd naar de nuntiatuur ergens in het Heilig Officie verloren was geraakt. Daarentegen stelde kardinaal Ottaviani, pro-Secretaris van het Heilig Officie, zich heel welwillend en toegankelijk op schreef hij.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 37]
Woordenboek: Letter D
Domitianus
Keizer
Als Titus twee jaar later, in 81, plotseling overlijdt, wordt Domitianus als zijn rechtmatige opvolger erkend door de senaat. Hij is bij de senaat en vooral bij Tacitus niet erg gewild, maar hij is een kundig beheerder en bevelvoerder van het leger. Zijn eerste daad als keizer is de vergoddelijking van zijn broer Titus. Ter nagedachtenis aan de overwinning van zijn vader en overleden broer in Judea laat hij een triomfboog oprichten, de zogenaamde Titusboog. Ook gaat hij verder met het restaureren van de gebouwen die tijdens de burgeroorlog van 69 vernield zijn. Onder zijn regering komt het Amphitheatrum Flavium (het Colosseum) gereed. Hij slaagt er ook in om de schatkist, die onder Titus aardig leeggeraakt was, weer gevuld te krijgen. Domitianus was een keizer die een lange tijd heeft geregeerd namelijk 18 jaar.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 82]
Het wonder van Brussel, België [1370]
Een andere ernstige tijd voor de Kerk van Brussel was in 1794 tijdens de franse revolutie, toen opnieuw schilderijen tapijten, monstransen en andere kostbaarheden werden vernietigd of gesloten. Er werden ook schilderijen gestolen van Venius, Rubens en Van Dyck. Een serie schilderijen die de geschiedenis van het wonder weergaven zijn bewaard gebleven, en zijn nu nog steeds zichtbaar in de Sint Michielskathedraal.
Het is om dit wonder te begrijpen en te waarderen belangrijk om de geschiedenis te bekijken zoals deze is afgebeeld in de verschillende ramen, schilderijen en beelden, die al vele pelgrims heeft aangetrokken. Eerst volgt hier enige informatie over de kathedraal zelf.
Van af het allereerste begin was deze kerk toegewijd aan de Heilige Aartsengel Michaël. In de twaalfde eeuw, toen de Heilige Goedele vrij populair was, werd de naam van de kerk aangepast om ook haar in deze naam op te nemen. Ook werden de relieken van deze Heilige in deze kerk bewaard sinds 1047. In februari 1962 werd de naam van de kerk opnieuw veranderd naar de Sint Michielskathedraal, in overeenstemming met de oorspronkelijke toewijding. Maar toch zijn er boeken over geschiedenis en architectuur, en reisgidsen die de kerk incorrect aanduiden met "De Kathedraal van de Heilige Goedele."
12. Wanneer vond de Exodes Plaats? [Aflevering 7]
In het kielzog van de Exodus
Het was niet enkel Egypte dat de weeën van het Joodse Volk voelde. Kort na het einde van het Oude Koninkrijk in Egypte, kwam er een einde aan het Vroege Bronzen Tijdperk in het land van Israël. Het einde van deze periode, die door archeologen rond 2200 v. Chr. gedateerd wordt (om in overeenstemming te zijn met de Egyptische chronologie), was lange tijd een raadsel voor archeologen. Het volk dat tijdens het Vroege Bronzen Tijdperk in het land van Israël leefde, waren de eerste stadsbewoners. Volgens alle beschikbare bewijsmateriaal waren ze primitief, ongeletterd, en wreed. Ze bouwden grote, maar primitieve burchtsteden en waren voortdurend in oorlogen verwikkeld. Aan het einde van het Vroege Bronzen Tijdperk werden ze uitgeroeid.
Wie vernietigde het Kanaän van het Vroege Bronzen Tijdperk? Voordat we de enorme hoeveelheid informatie van vandaag hadden, beweerden archeologen dat het de Amorieten waren. Ze dachten dat de tijd min of meer juist was voor Abraham. Dus waarom niet veronderstellen dat er een grote ramp was in Mesopotamië, waardoor de mensen van daar naar Kanaän moesten verhuizen? Abraham zou zo dus één van de velen geweest zijn in een grote menige immigranten [geleerden uit de late negentiende en vroege twintigste eeuwen voelde vaak de drang om het idee van Goddelijke bevelen te ontkrachten].
Vandaag zien we het anders. De indringers uit de overgang van het Vroege Bronzen Tijdperk naar het Midden Bronzen Tijdperk, lijken uit het niets in de Sinaai en de Negev gekomen te zijn. In het begin trokken ze Transjordanië binnen, en staken dan in het noorden de Dode Zee over en veroverden Kanaän en roeiden de inwoners uit. Uiteraard, vermits we ons baseren op culturele overblijfselen en geen geschreven archieven, weten we niet of de vorige inwoners allemaal gedood werden. Misschien bleef er een aantal over, maar als dat zo is, dan namen ze genoeg van de cultuur van de nieuwkomers over om uit de archeologische archieven te "verdwijnen."
Twee archeologen hebben de indringers reeds als Israëlieten geïdentificeerd. In een artikel dat gepubliceerd werd in het Bijbelse Archeology Review [zie 7], toonde de Israëlische archeoloog Rudolph Cohen aan, dat de twee invasies in elk detail overeenstemmen. Toen Cohen geconfronteerd werd met het probleem dat de twee zon acht eeuwen van mekaar gescheiden zijn, relativeerde hij zijn bewering een beetje: "Het is niet noodzakelijk mijn bedoeling om het volk met de Israëlieten te vergelijken, hoewel men een etnische identificatie niet automatisch zou mogen uitsluiten. Maar ik beweer dat, op zn minst, de tradities in het Exodusverhaal geïnspireerd kunnen geweest zijn door tradities uit het Midden Bronzen Tijdperk."
De Italiaanse archeoloog, Immanuel Anati, is tot gelijkaardige conclusies gekomen [zie 8]. Hij voegde er ander bewijs aan toe, zoals het feit dat Ai, Arad en andere steden die bij de invasie van Kanaän door Israël vernietigd werden, aan het einde van het Vroege Bronzen Tijdperk vernietigd werden, maar onbewoond bleven tot het IJzeren Tijdperk. Vermits Israël vermoedelijk Kanaän in het IJzeren Tijdperk is binnengevallen, bevinden we ons in de vervelende positie dat de Bijbel de vernietiging van deze steden beschrijft op hetzelfde tijdstip dat ze voor het eerst sinds bijna duizend jaar terug werden opgebouwd. Wanneer het tijdstip van de verovering aan het einde van het Vroege Bronzen Tijdperk wordt gesitueerd, zijn de geschiedenis [de Bijbel] en tastbaar bewijs [archeologie] in overeenstemming. Anati gaat nog verder dan Cohen door te beweren dat de indringers eigenlijk de Israëlieten waren. Wat doet hij dan met de achthonderd jaar die er tussen liggen? Hij vindt een "ontbrekend boek uit de Bijbel" tussen Jozua en Rechters uit, dat deze periode behandelt.
Bron: Brad Aaronson
Vertaling: Mario Lossie
13. Recente heiligenlevens
Zalige Ivan Mertz [1893-1928]
In zijn dagboek vermeldt hij de immense vreugde na de negende Heilige Communie voor de Eerste-Vrijdagaanbidding tot het Heilig Hart. Hij verklaarde zijn liefde voor de liturgie in zijn dagboek met de woorden: "...Liturgie is het grootste kunstwerk dat er in de wereld bestaat, en bovendien is het een centrale kunst vermits ze het leven van Christus voorstelt, die het centrum van de geschiedenis is... Liturgie is de uitdrukking van de geest van de Kerk..."
Dankzij een studiebeurs kon Ivan naar Parijs gaan, waar hij twee jaar studeerde aan de Sorbonne en het Katholieke Instituut. Naast zijn studies verzamelde Ivan materiaal voor zijn scriptie voor zijn doctoraat dat hij later in Zagreb zou behalen.
Ivan leidde in Parijs een spiritueel leven, tot bewondering van zijn vrienden en de vele mensen die hem opmerkten. Kort na zijn aankomst sloten Ivan en zn vrienden zich aan bij de liefdadigheidsorganisatie St. Vincent de Paul. Ivan nam de zorg voor een arme familie in de buitenwijken van de stad op zich.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 42]
Aan Pater Charles Bouin
Bijgesloten in de brief van 22 augustus 1864
Verslag van de verschijningen
De eerste keer dat ik bij de Grot was, ging ik hout sprokkelen met twee andere meisjes. Als we bij de molen kwamen waar het water zich met de Gave samenvoegt, zouden ze me waarschuwen. Wij volgden het kanaal en kwamen voor de Grot. Mijn vriendinnen staken het beekje over. Ik bleef alleen aan de andere kant. Ik vroeg hun enkele stenen in het water te gooien om mijn overtocht te vergemakkelijken. Zij antwoordden me hetzelfde te doen als zij. Daarom ging ik een stukje verder stroomafwaarts om te kijken of ik ergens kon oversteken zonder mijn schoenen uit te trekken; dat kon niet. Ik was verplicht naar de Grot terug te gaan. Daar aangekomen begon ik mijn schoenen uit te trekken. Nauwelijks was ik de eerste kous aan het uittrekken of ik hoorde een geluid, alsof het een windvlaag was. Ik draaide mijn hoofd naar de kant van het veld, ik zag dat de bomen zich niet bewogen en ging verder met mijn schoenen uit te trekken. Ik hoorde hetzelfde geluid, ik hief mijn hoofd op en keek naar de Grot: ik zag een Dame in het wit gekleed. Zij droeg een witte jurk, een witte sluier, een blauwe ceintuur en een gele roos op elke voet. Ik dacht dat ik me vergiste en wreef mijn ogen uit, ik keek nogmaals en zag dezelfde Dame. Toen stak ik mijn hand in mijn zak om mijn rozenkrans te pakken. Ik wilde het kruisteken maken, maar ik kon het niet, mijn hand viel. Toen overviel me een gevoel van angst; desondanks bleef ik waar ik was. De verschijning maakte het kruisteken. Nu probeerde ik het zelf ook te maken. Opeens kon ik het, en vanaf het moment dat ik het gedaan had, werd ik rustig. Ik bad mijn rozenkrans, terwijl ik deze Dame voortdurend voor ogen had. Met haar vinger gebaarde ze me dichterbij te komen, maar dat heb ik niet gedurfd. Ik ben de hele tijd op dezelfde plek gebleven. Toen ik mijn rozenkrans gebeden had, vroeg ik de twee meisjes of zij iets gezien hadden. Zij antwoordden me van niet. Ik heb het hun nog eens gevraagd, ze zeiden me dat ze niets gezien hadden. Ik vroeg hun niemand iets te zeggen. Dus vroegen ze op hun beurt: 'En jij, heb jij iets gezien?' Ik wilde het hun niet zeggen; zij hebben zo aangedrongen dat ik besloten heb het hun te vertellen, op voorwaarde dat zij er met niemand over zouden spreken. Zij beloofden me het geheim te bewaren; maar zodra ze thuiskwamen, haastten ze zich te vertellen dat ik een in het wit geklede Dame gezien had.
Vertaling: Chris De Bodt
15. Bartholomeüs Holzhauser: 14 profetieën
Inleiding
Het resultaat is hier uiteraard voor iedereen merkbaar: verwarring binnen de Kerk, provocerende vernieuwingen, een tekort aan priesters en een sterke daling in het aantal roepingen, bekeringen enz. Het Tweede Vaticaanse Concilie heeft daarom indirect de crisis bespoedigd die reeds zon zestig jaar aan de gang was. Ver van zijnde een "vernieuwing," kenmerkt het daarentegen het komende einde van de "vijfde periode van de kerk," die wordt aangehaald door B. Holshauzer.
Het is echter zeker niet de bedoeling om alle veranderingen van Vaticaan II te verwerpen. Doorheen de geschiedenis heeft de Kerk haar regels aangepast. De veranderingen die zijn teweeggebracht door St. Pius X, die nu wordt aanzien als een conservatief, kenden geen precedent. Conservatisme betekent geen immobilisme, integendeel, het houdt regelmatig onderzoek en hernieuwingen in. Dat is zo, omdat niet kan worden bewaard zonder enige vorm van handhaving en tegelijkertijd hernieuwing. De Kerk vormt daarop geen uitzondering. Klaarblijkelijk was er in onze wereld van vandaag vraag naar een bijwerking. Daarom is er absoluut geen sprake van een verwerping van alles, zonder voorwaarden. Het moet echter worden betreurd dat de verstanding herziening, die oorspronkelijk was bedoeld door Johannes XXIII, gelijk geworden is aan revolutie en dat de nodige veranderingen een voorwendsel zijn geworden voor een breuk met het verleden.
Vertaling: Chris De Bodt
03-05-2010
3 mei 2010
3 mei 2010
1. Heel mooie zoekopdracht
Zoom in op Google Earth op de volgende coördinaten:
47'20'47.46"N 21'06'57.11"O
Wat krijgt u te zien? Morgen het antwoord!
2. Medjugorje: De Onderzoekscommissies [aflevering 6]
Sedert het begin van de verschijningen zijn er rond Medjugorje een aantal officiële kerkelijke onderzoeken geweest. Voor de lezer wordt het echter moeilijker om moeilijker om een duidelijk inzicht te krijgen hoe alles, in verband hiermee, tot hiertoe is verlopen. Daarom dit overzicht. Hoewel de hoofdrolspelers in Medjugorje uiteraard Onze Lieve Vrouw en de zieners zijn, spelen de Commissies die zijn ingesteld door de Kerkelijke overheden een heel belangrijke rol. Daarom dit overzicht.
Mogelijke motieven
Persoonlijke
Op 14 januari 1982 gebeurde er iets dat het standpunt van de Bisschop voor altijd zou doen veranderen. Op die dag kwamen drie van de zieners naar Mostar met de boodschap van Maria dat de Bisschop tegenover twee Franciscanen te haastig handelde omdat hij van plan was om hun parochie te ontnemen ten voordele van seculiere priesters. Dit stootte op hevig verzet van de mensen. Ze weigerden dan ook en bleven de sacramenten aan hun parochianen toedienen, ondanks het verbod van de Bisschop. Op 27 maart 1993 werd de sanctie door het rechtbank van de Apostolische Signatuur als strijdig met het Kerkelijk Recht verklaard en werden de twee paters in eer hersteld.
De Bisschop, die tijdens zijn hele leven, steeds de Heilige Maagd had vereerd [hij had 11 bedevaarten ondernomen naar onder meer Lourdes, Syracuse en vooral Fatima] moest hier aanhoren dat de Madonna hem beschuldigde van het veroorzaken van "godsdienstige spanningen" rond de parochie en dat Zij, als hij zo bleef verder handelen, "in hem geen gelovige zoon van de Kerk en Haarzelf zag." Hijzelf, die altijd de Madonna genegen was geweest, kon niet aanvaarden dat hij zo maar plots een berisping kreeg. Zo begon hij argwaan te verkrijgen tegenover het fenomeen.
Op 21 juni 1983 kreeg hij van Ivanka een brief toegestuurd met daarin de volgende woorden, afkomstig van Maria: "zeg tegen Bisschop Zanic dat Ik om zijn dringende bekering met betrekking tot de gebeurtenissen in de parochie van Medjugorje verzoek. Ik stuur hem de voorlaatste waarschuwing. Als hij zich niet wil bekeren, zal Mijn oordeel en dat van Mijn Zoon Jezus hem treffen."
De bisschop moest nu van een vastberaden Madonna aanhoren dat hij de plaatselijke Franciscanen, wiens "misdaad" eruit bestond een Mis op te dragen voor een groep bedevaarders, te hard had aangepakt. Tijdens een bijeenkomst met hogere geestelijken, bijeengekomen voor bet bespreken van de verschijningen, merkte hij op dat "de Heilige Moeder nooit een Bisschop zou terechtwijzen en dat daardoor de verschijningen niet anders dan vals konden zijn." Aartsbisschop Franic van Split, die ervan overtuigd was dat er meer aan de hand was, repliceerde "dat de Heilige Geest alleen al in het Boek der Openbaringen zeven maal de Bisschoppen berispt."
Dr. Guy Claes en Chris De Bodt
3. Onze Lieve Vrouw van Anguera, Bahia, Brazilië
Boodschap 3311 van 27/04/2010
Lieve zonen en dochters, houd moed. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de hemel om u naar Mijn Zoon Jezus te leiden. Open uw hart en laat de liefde en genade van Mijn Jezus u omvormen. Wees standvastig en deins niet terug. Als alles verloren lijkt, zal voor u de overwinning van God komen. Kniel neer in gebed. De mensheid zal drinken uit de bittere kelk van het lijden. Belem [een grote stad in het noorden van Brazilië, de hoofdstad van de staat Para en gelegen aan de monding van de Amazonerivier] zal de angst van een veroordeling beleven. De vernietiging zal groot zijn en Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis ervaren. Kom snel terug. God wacht op u. Leef niet ver van het pad dat Ik u heb aangewezen gedurende deze vele jaren. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Frederick Deknudt
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 148]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
De geseling van Jezus
Jezus sidderde en beefde vóór de zuil. Met zijn gezwollen en bloedige handen trok Hij zelf haastig zijn klederen uit, terwijl ze Hem stampten en deden. Hij bad en smeekte zo ontroerend en keerde Zijn hoofd een ogenblik naar Zijn van smart gebroken moeder toe, die bij de heilige vrouwen in de hoek van een der markthallen stond, niet ver van de plaats van de geseling. Vervolgens keerde hij zich naar de zuil om zijn naaktheid te kunnen verbergen, daar hij nu ook zijn lendendoek moest uitdoen. Hij zei tegen Zijn moeder: "Wend uw ogen van mij af." Ik weet niet of hij dit luidop zei, dan wel in de geest, maar ik kon vaststellen dat Maria het vernomen had, want ik zag hoe zij op dat moment haar ogen van Hem afwendde en neerzonk in de armen van de heilige, gesluierde vrouwen die haar omringden.
Nu sloeg Jezus Zijn armen om de zuil heen en de beulen bonden, vloekend en trekkend, Zijn heilige handen vast aan de ijzeren ring bovenaan de zuil. Zij trokken Zijn lichaam zodanig naar omhoog dat Hij nog nauwelijks een steunpunt vond voor zijn voeten die dicht tegen elkaar gebracht waren. De heiligste der heiligen stond, of liever hing in zijn ganse menselijke naaktheid, van angst en oneindige schaamte vervuld, aan de zuil van de misdadigers uitgerekt, en twee van de woestelingen begonnen met een razende bloeddorstigheid Zijn heilige rug van onder tot boven en van boven tot onder te bewerken. Hun gesels en roeden leken als van wit en taai hout. Misschien waren het ook bundels van stijve bullenpezen of bundels uit repen hard, wit leder.
Onze Heer en Heiland, de Zoon van God, waarachtig God en waarachtig mens, wrong en kromde zich als een arme worm onder de misdadige geselslagen. Hij jammerde en steunde, en een helder, zoetklinkend weeklagen, als een liefderijk gebed onder zoveel verscheurende pijn, drong door het geluid van de neerslaande roeden heen. Herhaaldelijk verzwolg het geschreeuw van de volksmassa en de Farizeeërs, dat als een schrikwekkende, zwarte stormwolk over het Forum hing, onder de heilige klanken van smart en zegening.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 148]
Preken
Gaan uw zaken beter?
Ik zeg dat de arbeiders, als ze de hemel willen verdienen, in de strengheid van de seizoenen en het slechte humeur van hun opdrachtgevers, met geduld moeten berusten, dat ze de gewoonte van vloeken en mopperen af moeten leren en trouw hun plichten vervullen. De echtgenoten moeten in vrede en eenheid trachten te leven, elkaar wederkerig stichten, voor elkaar bidden, elkaars fouten verdragen, elkaar door hun goede voorbeeld aansporen tot de deugd en zich houden aan de heilige wetten van de huwelijkse staat. Ze dienen te bedenken dat ze kinderen van heiligen zijn en dat ze zich bijgevolg niet mogen gedragen als heidenen, die niet het geluk hebben de ware God te kennen. De meesters moeten voor hun personeel dezelfde zorgen aan de dag leggen als voor hun kinderen, indachtig het woord van Sint-Paulus dat degenen die geen zorg hebben over hun knechten, slechter zijn dan de heidenen en strenger gestraft zullen worden op de dag des oordeels. De knechten zijn er om u trouw te helpen en ge zult hen niet als slaven behandelen, maar als uw kinderen en broeders. Van de andere kant moeten de knechten in hun meesters de plaatsvervangers van Jezus Christus op aarde zien. Ze behoren hen blijmoedig te dienen, hun gewillig te gehoorzamen, zonder morren, en hun belangen te behartigen alsof het hun eigen belangen waren. Onder elkaar moet het personeel een al te vertrouwelijke omgang vermijden. Niets immers is zo gevaarlijk en zo noodlottig voor de onschuld. Wanneer ge het ongeluk hebt in één van die gelegenheden te komen, moet ge u terstond verwijderen, wat het u ook kost. Juist dan hebt ge de raad te volgen die Jezus Christus u gegeven heeft: als uw oog of uw hand voor u een aanleiding tot zonde betekenen, ontdoe u ervan en werp ze van u weg, want het is beter met één oog of één hand het rijk der hemelen binnen te gaan dan met uw hele lichaam verwezen te worden naar het eeuwige vuur. Dat wil zeggen: hoe aanlokkelijk de gelegenheid ook is, ontvlucht haar zonder aarzelen, anders zijt ge verloren. Geef de voorkeur aan uw heil, zegt Jezus Christus ons, want dat is de enige zaak die ge ter harte moet nemen. Maar hoe zeldzaam zijn helaas de christenen, broeders, die liever alles verdragen dan het heil van hun ziel op het spel te zetten.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 148]
Hoofdstuk 21. Hel en satan
Nicky: Als God moordenaars vergeeft, wat zijn dan de zonden waarvoor wij het meeste het Vagevuur verdienen? Maria: Alle zonden, behalve de lastering tegen de Heilige Geest, kunnen worden vergeven, maar de zonden waardoor wij het grootste lijden in het Vagevuur verdienen zijn over het algemeen de zonden tegen de liefde, zoals vijandigheid, blijvende koppigheid en echtscheidingen. Ook het gebrek aan het beleven van het geloof wanneer iemand eenvoudig weigert te geloven en hiertegen handelt. En dan is er ook de verdorvenheid en het zedenloze gedrag. In het verleden was het duidelijk het gebrek aan geloof dat het grootste lijden veroorzaakte in het Vagevuur, maar thans is dit veranderd in verdorvenheid en zedenloosheid.
Nicky: Wanneer een huis zogezegd wordt gekweld door plaaggeesten, hoe kunnen we dan vlug achterhalen of het de Arme Zielen zijn of iets demonisch, satanisch? Maria: Als er op enige wijze kan worden achterhaald of het verband houdt met iemand die daar ooit heeft geleefd, dan is het een Arme Ziel die gebeden nodig heeft. Maar als het hoe dan ook onsmakelijk, gewelddadig, duister en zelfs stinkend is dan moet er een uitdrijvinggebed worden gebeden in en rond de plaats. In beide gevallen moet er gewijd water worden gesprenkeld om het kwade te verjagen. Als het dan nog blijft duren, dan is het ongetwijfeld een Arme Ziel die een Mis, gebeden en goede daden nodig heeft om hogerop te geraken en aldus de plaats te verlaten.
Nicky: Krijgt satan de toelating om ons aan te vallen tijdens de momenten van ons overlijden? Maria: Ja, en bij gelegenheid doet Hij dat ook, maar wij ontvangen eveneens de genade om hieraan weerstand te bieden. Als iemand niet wenst dat hij binnendringt, dan kan satan niets doen.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: King David [14/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 31: De profetie [Aflevering 201]
Maria straalde op 23 april 1544 een heldere lichtstraal uit een beeld, waarmee ze de Turkse piraat Ariadeno Barbarossa tegenhield van Italië te plunderen, en ze verscheen ook in plaatsen als het Russische Kazan, tijdens de heerschappij van Ivan de Verschrikkelijke. In Aberdeen, Schotland werd een ketter getroffen nadat hij vuiligheid in een miraculeuze bron had gegooid, en in Oostenrijk waren Protestantse troepen die een klooster in Garsten aanvielen niet in staat om een beeld van haar te vernietigen. In Chartres doorstond haar afbeelding Protestantse kanonnen die de omringende muren vernietigden, en er waren andere verhalen dat ze gezien werd tijdens aardbevingen in landen zoals Peru en Bolivia. In Lima, Peru, zag men tijdens een aardbeving dat een beeld in de Kapel van het Bloed zichzelf naar het altaar keerde en de handen vouwde in gebed. In Quito bracht Maria regen, die de vulkanische as deed neervallen die anders de mensen had verstikt. Ze kwam naar het Italiaanse Casalbordino om een kastijding van vernietigende hagel te verklaren [omwille van de zonden die ze dagelijks begingen] en in het Middellandse Zeegebied was er het opmerkelijke "mirakel van Lepanto."
Lepanto was het geval waar Pius V getuige van was. Het was gekomen toen het Christelijke Europa onder serieuze dreiging stond van de invallende Turken die Wenen hadden bestormd, Venetië de oorlog hadden verklaard, en er mee dreigden om van de Sint Pieters Basiliek een moskee te maken. Als de Islam moest gestopt worden van het overnemen van Europa, dan moest het nu gebeuren. Pius riep de hulp in van Spanje, Venetië en kleinere Italiaanse staten om een vloot van 208 galeischepen en zes enorme roeischepen samen te stellen om het continent te verdedigen. Terwijl het hele Christendom bad, verzamelde de geallieerde vloot te Messina en rukte op om de Turkse vloot aan te vallen bij Lepanto (nu Korinthië) in de Golf van Patras. Eén van de eskadrons stond onder bevel van Admiraal Giovanni Andrea Doria, die een olieschilderij, een kopie van de afbeelding van Guadeloupe, met zich meedroeg.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 96]
Hoofdstuk 6: Tussen Genève, Parijs en Rome
Een kwetsbare normalisering
De officiële dialoog tussen Taizé en openbare instanties van de hervormde Kerk in Frankrijk, die al jaren liep, vond zijn eindpunt in de lente van 1958, enkele maanden voor de dood van Pius XII. Van 31 mei tot 2 juni 1958 hield de ERF haar 51ste nationale synode in Poitiers. Broeder Roger en Broeder Max waren erop uitgenodigd. Dominee Pierre Bourguet, voorzitter van de nationale Raad van de ERF, las er de tekst voor, die samen met de Gemeenschap was ontworpen en die voor het eerst sinds haar stichting, haar officieel standpunt omschreef. "De Gemeenschap die zich als een familie beschouwt [patria, Ef. 3,15] beweert niet een parochie of een Kerk te zijn. Ze brengt mannen samen die vrijwillig een drievoudige verbintenis aangaan (gemeenschap van goederen, celibaat, een overheid aanvaarden) als kenmerk van hun roeping in dienst van Christus in de Kerk. Elk behoort persoonlijk toe aan een eigen Kerk in de Hervorming. Volgens de cenobiet traditie bewaart de Gemeenschap, om als spirituele familie attent te luisteren naar de raad van de Kerken, haar vrijheid om haar intern leven te bepalen [...]
"Aangaande de niet pastorale activiteiten >extra muros van de broeders in de parochies legt de Gemeenschap door zijn prior haar projecten voor aan de verantwoordelijke instanties in de Kerken. De broeder die een pastoraat beoefent in een van de hervormde Kerken verbindt er zich toe om eerst de overheid van die Kerk te aanvaarden tijdens de duur van zijn ambt."
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 36]
Woordenboek: Letter D
Domitianus
Reeds vroeg betrokken bij het bestuur
Titus Flavius Domitianus wordt op 24 oktober 54 in Rome geboren als tweede en jongste zoon van keizer Vespasianus en zijn vrouw Flavia Domitilla de oudere. Als zijn vader in 69 tot keizer wordt uitgeroepen [hij voert op dat moment strijd in Judea], vertrekt zijn jongste zoon voor hem uit naar Rome terwijl zijn oudere broer Titus de strijd in Judea voortzet. In Rome weet Domitianus, tijdens gevechten tussen rivaliserende troepen op het Capitool, ternauwernood aan de dood te ontsnappen. Uit dankbaarheid voor zijn lijfsbehoud sticht hij er een kleine tempel ter ere van de godin Minerva.
Totdat zijn vader, in de zomer van 70, arriveert in Rome, treedt Domitianus op als zijn plaatsvervanger. In de daarop volgende jaren is hij diverse malen consul en vervult hij het ambt van priester. Bij dit alles blijft hij echter steeds in de schaduw van zijn oudere broer Titus. Na de dood van hun vader Vespasianus volgt Titus hem op als keizer. Nog datzelfde jaar, in juni, benoemt Titus zijn broer Domitianus officieel tot zijn opvolger.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 81]
Het wonder van Brussel, België [1370]
De Hosties werden teruggebracht naar de Notre Dame de La Chapelle. Een paar Hosties bleven daar achter, de rest werd in een grootse plechtige herstelprocessie in mei 1370 gebracht naar de Sint Michielskathedraal. Ze werden begeleid door de geestelijken van de stad, leden van verschillende ordes, de graaf en gravin van Brabant en een groot aantal edelen en nobelen en burgers. Onder begeleiding van kaarsen, wierook en heilige hymnen werden de Hosties over de versierde straten gedragen. In vreugde en blijdschap werden de Hosties geplaatst in een koorkapel, waar ze zouden blijven tot een mooier en waardiger altaar gebouwd kon worden. Zes Hosties zijn uiteindelijk door de wandaad vernietigd. Drie Hosties werden geplaatst in een kristal in het midden van een gouden Kruis.
De onderzoeken leidden tot twee verschillende verslagen over de mannen die deze heiligschennis hadden uitgevoerd. Het eerste verslag verteld dat Koning Wenceslaus, die toen regeerde in Brussel, de mannen had laten arresteren en liet veroordelen nadat ze schuld hadden bekend. Ze werden verbrand. Het andere verslag vertelt dat de joodse gemeenschap de daders heeft verbannen uit de provincie.
Tijdens de moeilijke jaren van 1579 tot 1585 toen de Calvinisten de kerken onteerden en relieken en beelden vernietigden, zijn de Hosties die achtergebleven waren in de Notre Dame de la Chapelle verdwenen. De drie Hosties in het gouden kruis in de Sint Michielskathedraal werden in eerste instantie verborgen in het Twaalfapostelen-ziekenhuis, maar werden later in een inkeping van een balk in de kerk verborgen. Toen de Calvinisten de kerk binnenstormden stopten ze onder de balk waarin de Hosties verborgen waren, onwetende wat er boven hun hoofd hing.
12. Wanneer vond de Exodes Plaats? [Aflevering 6]
Vermits de hedendaagse mens echter niet verondersteld wordt om zon dingen te geloven, werd de papyrus van Ipuwer door de meeste geschiedkundigen op figuurlijke wijze geïnterpreteerd. De vernietiging van oogsten en vee, betekent een economische depressie. De rivier met bloed wijst op een ineenstorting van wet en orde en een vermenigvuldiging van de gewelddadige misdaad. Het gebrek aan licht betekent een gebrek aan verlicht leiderschap. Dat staat uiteraard niet geschreven, maar het is aangenamer dan het alternatief, namelijk dat de fenomenen die door Ipuwer beschreven worden, letterlijk gebeurd zijn.
Wanneer de Bijbel ons zegt dat Egypte na de Exodus nooit meer hetzelfde zou zijn, was dat niet overdreven. Door invasies uit alle richtingen waren alle volgende koningen van Egypte van Ethiopische, Libische of Aziatische afkomst. Dus het moet ons niet verbazen wanneer we in de Chazal lezen, dat Koning Salomon kon trouwen met de dochter van de Farao, ondanks de vloek op het huwen met Egyptische bekeerlingen tot ze drie generaties lang Joods geweest zijn, omdat ze niet van het oorspronkelijke Egypte afkomstig was.
Bron: Brad Aaronson
Vertaling: Mario Lossie
13. Recente heiligenlevens
Zalige Ivan Mertz [1893-1928]
Ivan werd blootgesteld aan het lijden, de dood, en andere verschrikkingen die een oorlog met zich meebrengt. Sinds dat moment was het Katholieke geloof meer dan ooit de hoogste prioriteit in zijn leven. Naar zijn vader schreef hij: "Ik ben God dankbaar dat ik mag deelnemen aan de oorlog, want de oorlog heeft me veel dingen geleerd die ik anders niet had kunnen begrijpen."
Zelfs onder de spanningen van de oorlogsomstandigheden maakte Ivan een aantal aantekeningen in zijn dagboek, waarvan velen gingen over zijn afkeuring van de oorlog. Zijn dagboek en briefwisseling wijzen uit dat hij nooit de wapens opnam of naar de vijand schoot. Zijn grootste leed op dat moment, zoals hij aangeeft in zijn dagboek, was het niet kunnen bijwonen van de Mis om de eucharistie ontvangen.
Na de oorlog hervatte Ivan zijn studies in Wenen. Hij legde zich toe op literatuur en Romaanse en Germaanse talen. Zijn dagboek vertoont geen sporen meer van geestelijke conflicten. De oorlog leek een positieve invloed gehad te hebben op de ontwikkeling van zijn persoonlijkheid. Tijdens deze periode nam zijn liefde voor de liturgie toe, en om zijn liefde voor het Katholieke geloof met de jongeren te delen, sloot hij zich aan bij de vereniging "Kroatië," een organisatie van Kroatische Katholieke studenten. Hij werd er secretaris, gaf lezingen, en praatte met zijn collegas over de beste manier om apostolisch werk te doen wanneer ze naar hun thuisland terugkeerden.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 41]
Aan Pater Charles Bouin
Ik was aangenaam verrast, Zeer Eerwaarde Heer, toen ik uw vereerde brief opende en uw geliefde portret aanschouwde. Ik weet me van vreugde geen raad; ik heb het heel wat keren bekeken sinds ik het ontvangen heb, maar helaas moet ik me tevredenstellen met het te bekijken. Ik weet eigenlijk niet hoe ik u mijn erkentelijkheid kan betuigen en bedanken voor de toezending ervan. Ik zal doorgaan met bidden tot de persoon voor wie u mij vraagt te bidden; wees zo vriendelijk haar te vragen of ze de liefde kan opbrengen een deel van haar lijden aan de Heer op te dragen voor mij. Iemand heeft mij verzocht u te vragen of u zo barmhartig wilt zijn een collecte te houden voor een gezin dat volgens het verhaal van deze persoon in ongelukkige omstandigheden verkeert. Zij heeft mij verboden haar naam te noemen, maar ik weet dat u haar kent, omdat u verscheidene keren over haar gesproken hebt en u haar reeds geruime tijd kent naar haar eigen zeggen. Ook vroeg ze mij u te zeggen, als u het wilde doen en als u iets mocht ontvangen, de coupon naar mevrouw Forel te sturen; misschien dat u het begrijpt, maar laat het niet blijken, vraag ik u, want dat heeft ze me op het hart gedrukt.
Heel mijn familie draagt me op u allerlei dingen te zeggen en sluit zich aan bij mijn verzoek aan u hen niet te vergeten in uw dringende gebeden. Ik beëindig mijn krabbels met u een goede gezondheid toe te wensen. Ik vraag u, Zeer Eerwaarde Heer, de gevoelens van respect te aanvaarden van uw toegewijde dienares.
Bernadette Soubirous
15. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia
Als ik niet kreupel was
Sommige woorden uit het Evangelie zijn echter zeer veeleisend en schijnen onze krachten te boven te gaan: Maar Ik zeg jullie: heb je vijanden lief en bid voor wie je vervolgen, dan zullen jullie kinderen worden van je Vader in de hemel [Mt 5,43]. "Velen," aldus het commentaar van de H. Hieronymus, "die Gods voorschriften meten aan hun eigen zwakheid vinden het onmogelijk wat hier wordt voorgeschreven en zeggen dat het voor een deugdzaam leven voldoende is zijn vijanden niet te haten, maar ze lief te hebben is meer verordenen dan de menselijke natuur kan opbrengen. Het is dus van belang te weten dat Christus niet het onmogelijke verordent, maar de volmaaktheid. David heeft het verwezenlijkt ten aanzien van Saul en Absalom. De martelaar Stefanus heeft eveneens voor zijn vijanden die hem stenigden gebeden en Paulus wenste een anathema te zijn voor het welzijn van zijn vervolgers. Dat is hetgeen Jezus heeft onderwezen en in praktijk gebracht..." Jezus heeft de liefde voor de vijanden in praktijk gebracht om ons de kracht te geven hetzelfde te doen.
Laten we de H. Rita vragen haar invloed bij God aan te wenden om voor ons te verkrijgen dat we barmhartig worden zoals onze Vader in de hemel barmhartig is.
Einde 16. Bartholomeüs Holzhauser: 14 profetieën
Inleiding
Vaticaan II was doelbewust opnieuw doctrinair, maar de nadruk lag op het pastorale, maar zelfs bij een "pastoraal" concilie is het onmogelijk om alle verwijzingen naar doctrinaire aangelegenheden te vermijden. Vaticaan II kwam uit deze moeilijkheden door vergelijken en dubbelzinnigheden. De deelnemers waren zo verdeeld over zoveel vitale kwesties, dat het niets anders kon of er kwam een Pauselijke tussenkomst. Het gevolg is dat Vaticaan II onbeduidend is.
Pastoraal had het heel wat kunnen bereiken, maar het klimaat van toegeeflijkheid, twijfel, verlegenheid [wat zo kenmerkend is voor onze tijden] is amper ingesteld om krachtige richtlijnen op te leggen. Met andere woorden heeft Rome gefaald om een juiste opvulling op te leggen van de richtlijnen van het Concilie. Wat is afgedwongen is een aanfluiting van wat er werd beslist en het is opgelegd door een fors aantal geestelijken over de wereld en in het Vaticaan zelf, die de Kerk voortdurend ontwrichten.
De liturgie is een opmerkelijke zaak: Vaticaan II liet een uitbreiding toe van de streektaal terwijl het anderzijds oplegde dat het Latijn behouden moest blijven. Er is werkelijk niets verkeerd aan de uitbreiding van de streektaal bij het voorlezen van het epistel en het evangelie, maar wanneer deze tolerantie resulteert in het volledig elimineren van het Latijn, wanneer het leidt tot het afstand nemen van de Gregoriaanse gezangen [die onafscheidelijk zijn van het Latijn] en tot het aanvaarden van handgeklap en het gitaarspel, dan is dit duidelijk in tegenstelling tot de bedoeling van Paus Johannes XXIII in zijn encycliek "Veterum Sapienta" over het behoud van het Latijn.
Vertaling: Chris De Bodt
17. Verwijst deze boodschap van Onze Lieve Vrouw van Anguera, naar de milieuramp in de Golf van Mexico, deel 4?
Boodschap 3294 van 18/03/2010
Lieve zonen en dochters, heb vertrouwen, geloof, en hoop. God staat aan u zijde. Vertrouw in Hem en u zult overwinnen. Ik vraag u om te blijven bidden. Bid voor de verwezenlijking van Mijn plannen. Ik heb u nog meer grootse zaken te onthullen. Wees aandachtig en luister naar de stem van God. Geef gevolg aan Zijn oproep tot bekering. De mensheid is ziek en moet genezen worden. Ik kom uit de hemel om u het pad naar het goede en de heiligheid te wijzen. Geef niet op. De dood zal over de Golfkust komen, en zal een groot spoor van vernieling achterlaten. Ik ben uw bedroefde Moeder en Ik lijd omwille van uw lijden. Heb moed. Laat de vlam van het geloof binnen u niet verzwakken. Dit is de boodschap die Ik u vandaag geef, in naam van de Allerheiligste Drievuldigheid. Dank dat u Mij opnieuw heeft toegelaten om u hier te ontmoeten. Ik zegen u in de naam van De Vader, en De Zoon, en De Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Symbolisch gezien geeft de zich steeds verder uitbreidende olievlek "de zonden van de mensheid" weer
Hoe is het begonnen?
Medjugorje 2 april: "Wees klaar, Mijn kinderen"
15 april: President Obama schaft de officiële viering af van "National Prayer Day" in het Witte Huis: "Bidden is een private aangelegenheid."
20 april 2010: Olieplatform explodeert voor de kust van Louisiana! "Is dit ook uw private aangelegenheid," mijnheer de President?
21 april 2009: Op deze dag bereikt ons het nieuws dat Marie Loli, de enige zienster van Garabandal, aan wie Maria de datum van de Waarschuwing heeft doorgegeven, is overleden.
Olievlek bereikt kustgebied van Louisiana en de monding van de Mississippi
Nog maanden nodig om lekken te dichten
De enorme olievlek die uit het uitgebrande olieplatform in de Golf van Mexico stroomt, heeft de kust van Louisiana en de monding van de Mississippi bereikt. Omdat het lek vijf keer groter was dan eerst gedacht, riskeert dit de grootste milieuramp aller tijden te worden, zelfs groter dan de ramp met de Exxon Valdez ruim 20 jaar geleden. De noodtoestand is afgekondigd in het gebied en Washington spreekt van een nationale ramp. Ook de staten Alabame en Florida zijn bedreigd de komende dagen. President Barack Obama heeft opgeroepen om alle mogelijke middelen in te zetten om de mega-olievlek te bestrijden en hij heeft gezworen dat eigenaar BP zal moeten afdokken voor de schade.
De streek waar de olievlek aan land gaat, is een erg fragiel natuurgebied met zeldzame watervogels. De autoriteiten proberen alles om de 'wetlands' van Louisiana te vrijwaren. Als de ruwe olie toeslaat in het complexe moerasgebied van kanaaltjes die enkel met de boot bereikbaar zijn, dan is de opruimoperatie sowieso niet te overzien. Naast de desastreuze gevolgen voor de natuurparken riskeert ook de visindustrie, jaarlijks goed voor miljarden dollars opbrengsten, zwaar getroffen te worden.
Het Deepwater Horizon platform zonk vorige week donderdag, twee dagen na een krachtige explosie die 11 werknemers het leven kostte. Er zijn sindsdien al bijna zes miljoen liter ruwe olie in de Golf van Mexico gevloeid aan een snelheid van nu al zo'n 757.000 liter per dag.
"De kans is heel groot dat deze ramp op het gebied van impact op het milieu erger wordt dan de Exxon Valdez, want het ziet ernaar uit dat BP nog maanden nodig zal hebben om het lek te dichten", zegt John Hocevar van de Amerikaanse tak van Greenpeace. "Qua hoeveelheid gelekte olie zal de Exxon Valdez wellicht groter blijven, maar door het fragiele natuurgebied in de buurt, zullen de gevolgen voor de natuur groter zijn." In 1989 kwamen bij de ramp met de olietanker Exxon Valdez 41.639.529 liter olie in de Prince William Sound terecht.
Omdat de Amerikaanse regering de ramp heeft uitgeroepen tot een nationale noodtoestand, kan federaal geld in de hulpoperatie gepompt worden. Obama heeft zelfs het leger bevolen te gaan helpen. De ramp is slecht nieuws voor het plan van Obama om juist nog meer olie te gaan oppompen in de Golf van Mexico. Dat project krijgt nu nog veel meer kritiek van milieu-organisaties. Tot overmaat van ramp wordt in de komende dagen ruig weer verwacht in het rampgebied, wat de verspreiding van de olievlek nog kan versnellen en de hulpoperatie bemoeilijken.
Het is onmogelijk te bepalen hoeveel olie er nu precies in zee lekt, omdat de site zich meer dan 1,5 kilometer onder water bevindt. Intussen kunnen reddingsploegen niet uitvaren om de olievlek in te dijken door de woeste zee. Vissers moeten al dagen gefrustreerd aan de kant blijven. Hoe ver de olievlek zal uitdijen kan niemand voorspellen. Feit is dat het vervuilende goedje al menig waardevolle natuurlijke habitat aan de kust heeft aangetast en maar niet kan gestopt worden. Dat doet dan weer vermoeden dat de bron meer olie spuwt dan gedacht.
De kustwacht schat dat er dagelijks zo'n 757.000 liter olie wordt gelekt in de zee. Dat is in totaal meer dan zes miljoen liter sinds de explosie op 20 april, waarbij elf arbeiders omkwamen. De milieuramp wordt naar alle waarschijnlijkheid erger dan die van Exxon Valdez in 1989, toen 41,6 miljoen olie aan de kusten van Alaska in zee terechtkwam. Volgens oceanograaf Ian R. MacDonald van de Florida State University zouden er begin vorige week al tot 34 miljoen liter olie uit de Golf van Mexico in zee gelekt zijn.
De gigantische olievlek heeft nu ongeveer de afmeting van Puerto Rico. Bijna 10.000 vierkante kilometer! Zo groot als Puerto Rico. Experten waarschuwen ervoor dat de olie de oostkust van de Verenigde Staten kan bereiken, als de bron ongecontroleerd olie blijft spuwen. De Florida Keys huisvesten het enige levende koraalrif in Noord-Amerika, het derde grootste barrièrerif ter wereld. 84% van de Amerikaanse koraalriffen vind je terug in Florida, waar honderden soorten zeevogels en -dieren hun habitat hebben. "Als de olie de Keys binnendringt, is dat een catastrofe", zegt Larry Crowder van de Duke University. De gouverneur van Alabama bereidt zich voor op het ergste scenario van 150.000 vaten gelekte olie per dag, dat is 23 miljoen liter per dag. In dat geval zal de milieuramp nog maanden aanhouden.
In 2009 berekende veroorzaker van de ramp, BP, dat een ongeluk met de oliebron nooit zou kunnen leiden tot een enorme catastrofe. Er zou zeker een impact op stranden en de fauna en flora op zee zijn, maar "door de afstand van 77 km van de kust en dankzij de snelle actie van de mens zou er geen belangrijke, negatieve impact te verwachten zijn".
Inmiddels bedreigt de olievlek, die zich aan de bron uitstrekt over een lengte van 210 km en een breedte van 110 km, honderden zeesoorten, waaronder vogels, dolfijnen, vissen, garnalen, oesters en krabben. De Golf van Mexico is een van Amerika's rijkste bronnen van zeevruchten.
18. Mogelijk meer noodlandingen door as van vulkaanwolk
Vliegtuigen zouden ook in de toekomst nog hinder kunnen ondervinden van de aswolk die grote delen van Europa eerder deze maand teisterde. Expterts waarschuwen dat de as de toestellen ernstig kan beschadigen.
De luchtvaart verloor de voorbije weken een fortuin door de gevolgen van een vulkaanuitbarsting in IJsland. Die spuwde een enorme aswolk over Europa en veel landen moesten hun luchtruim sluiten. Hoewel de aswolk niet met het blote oog zichtbaar was, konden vliegtuigen ernstig in de problemen komen door de asdeeltjes.
Intussen is vliegen alweer toegelaten en gelukkig deden zich geen incidenten voor. Maar volgens specialisten is de ellende daarmee mogelijk nog niet voorbij. De stofdeeltjes vormen geen risico meer voor de motoren van de vliegtuigen, maar kunnen wel schade toebrengen aan de air-consystemen.
Die systemen moeten ongeveer om de 18 maanden vervangen worden, maar zouden nu al na drie tot vier maanden aan vervanging toe zijn. Nu zullen ze ook as opzuigen, waardoor de systemen onder zware druk komen te staan. Gevaar voor een brand door oververhitting bestaat in principe niet, omdat er een beveiliging voorzien is. Piloten zullen het systeem wel moeten uitschakelen en, aangezien zo frisse lucht in de cabine voorzien wordt, mogelijk een noodlanding moeten maken. In elk geval zullen de luchtvaartmaatschappijen volgens de Britse experts meer moeten investeren in het onderhoud van de toestellen.
19. Crisis nog lang niet voorbij volgens NSZ en VDAB
"Wij vrezen vanaf juli voor een sociaal en economisch bloedbad,," zo heeft voorzitster Christine Mattheeuws van het Neutraal Syndicaat voor Zelfstandigen [NSZ] tegenover De Zondag gewaarschuwd. Ook vanuit de VDAB klinkt zo'n geluid.
Volgens het NSZ verhindert het ontslag van de federale regering een verlenging van de anticrisismaatregelen, omdat daarvoor een wetswijziging nodig is. Ondernemingen die het moeilijk hebben, zullen van deze maatregelen, die een 'pak bedrijven en werknemers voor heel wat rampspoed hebben behoed, geen gebruik meer kunnen maken en zullen mogelijk werknemers moeten ontslaan. Verschillende werkgevers zullen aan afdankingsrondes beginnen. We vrezen voor een sociaal en economisch bloedbad,' aldus de voorzitster.
Nog in De Zondag voorspelt topman Fons Leroy van de Vlaamse arbeidsbemiddelingsdienst VDAB dat 2010 het zwaarste jaar ooit wordt voor de werkgelegenheid in Vlaanderen. 'Volgens de recentste schattingen zullen er dit jaar 60.000 werklozen bijkomen', waarschuwt hij.
20. Gebeden tot de engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 30 mei [zie rubriek gebeden].
Henk
02-05-2010
2 mei 2010
2 mei 2010
Maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen:
"Lieve kinderen, vandaag vraagt de Goede Vader, via Mij, om u, met uw zielen vol van liefde, op te maken voor een geestelijk bezoek [Engelse versie] geestelijke reis [Kroatische versie]. Lieve kinderen, wees vol van genade, heb oprecht berouw over uw zonden en verlang naar het goede. Verlang hier ook naar in naam van hen die er niet toe zijn gekomen om het volmaakte van het goede te kennen. U zult God meer behagen. Dank u!"
Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Trees De Clerck
De oorlog woedde volop in Bosnië en in die dagen gingen er maar weinig bedevaarders naar Medjugorje. Trees Merckx uit Veurne was een uitzondering. Haar kon de oorlog niet schelen. Ze voelde zich zo aangetrokken tot Onze Lieve Vrouw van Medjugorje dat ze er niet kon aan weerstaan om er heen te gaan. Hoewel het dorpje Medjugorje midden in het oorlogsgebied lag, heeft Maria er steeds voor gezorgd dat het dorpje nooit betrokken raakte in de oorlog. Maar de weg erheen was gevaarlijk.
In januari en februari van 1992 trok Trees met een hulporganisatie naar Medjugorje. Ze hadden voedingsmiddelen en medicijnen verzameld. Langs de weg zagen ze al zandzakjes en strooien poppen die over de straat hingen ... er was bijna niemand in Medjugorje. Trees logeerde bij Vicka's zus, dus bij Nedjo, want Nedjo's echtgenote is Vicka's zus. Vicka kwam er elke dag langs en ze gingen ook naar de groep van Zuster Elvira. Nedjo filmde toen de verschijning. Het jaar daarop gingen ze met de kinderen terug om geneesmiddelen en baxters af te leveren en opnieuw werden ze heel vriendelijk ontvangen in Nedjo's huis.
En Trees kon logeren in het huis van Nedjo en zo kon ze de jongen beter leren kennen. Ze heeft er heel aangename herinneringen aan overgehouden en kon er zelfs deelnemen als toeschouwer aan een verschijning in het Nedjo's huis. Nedjo moet wel heel erg gelukkig geweest zijn met het bezoek van Trees en heeft voor haar een hoofdje uit hout gemaakt. Eenvoudig en mooi. Nu is het voor Trees een soort reliek die ze heel erg koestert. Zij houdt aan Nedjo de beste herinneringen over. Hieronder vindt u een foto van dat beeldje.
Trees De Clerck en Vicka
Vicka en Trees De Clerck
2. Medjugorje: De Onderzoekscommissies [aflevering 5]
Sedert het begin van de verschijningen zijn er rond Medjugorje een aantal officiële kerkelijke onderzoeken geweest. Voor de lezer wordt het echter moeilijker om moeilijker om een duidelijk inzicht te krijgen hoe alles, in verband hiermee, tot hiertoe is verlopen. Daarom dit overzicht. Hoewel de hoofdrolspelers in Medjugorje uiteraard Onze Lieve Vrouw en de zieners zijn, spelen de Commissies die zijn ingesteld door de Kerkelijke overheden een heel belangrijke rol. Daarom dit overzicht.
Mogelijke motieven
Financiële
Dit kan, naast de andere motieven, een reden zijn waarom Zanic wou dat de verschijningen niet zouden worden goedgekeurd. Medjugorje was één van de rijkere parochies. Er liep zelfs al een plan voor de aanstelling van Zanic tot Bisschop om de Franciscanen weg te houden uit de rijkere parochies en deze aan priesters te geven die vielen onder de rechtstreekse bevoegdheid van de bisschop, ook gekend als seculiere priesters. Zij zijn uiteraard meer gebonden aan de bisschop, terwijl de Franciscanen minder gebonden zijn. Het spreekwoord: "wiens brood men eet, diens woord men spreekt," komt hier goed van pas. Veel van de fondsen die door de rijkere Franciscaanse parochies waren verzameld zouden immers goed van pas komen voor de seculiere priesters en het zou ook een groter inkomen betekenen voor het bisdom Mostar. Uiteraard kan dit niet voor 100% worden bewezen maar er bestaat genoeg stevig bewijsmateriaal dat dit aanneembaar maakt.
3. Statistieken Medjugorje: maart 2010
Aantal uitgedeelde Communies: 80.500 Aantal concelebrerende priesters: 1.434 [46/dag]
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 147]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
De geseling van Jezus
Pilatus, de wankelmoedige, laaghartige rechter, had een paar malen het verkeerde woord gesproken: "Ik vind geen schuld in hem, daarom zal ik hem vrijlaten , maar vooraf laten tuchtigen." De Joden hielden echter niet op te schreeuwen: "Kruisig Hem! Kruisig Hem!" Pilatus wou eerst nog altijd zijn wil hebben en zien hoever hij daarmee kwam. Hij gaf bevel om Jezus te geselen op de Romeinse manier. Toen voerde de bende de mishandelde, gehavende en bespuwde Heiland, die zij met korte stokken hevig sloegen en stootten, door de roepende en tierende massa heen over het Forum, naar de geselzuil die ten noorden van Pilatus paleis, niet ver van het wachthuis, vóór een der markthallen stond.
De beulsknechten van de Romeinen kwamen op Jezus af en gooiden hun gesels, roeden en touwen neer bij de zuil. Het waren zes donkerhuidige mannen, kleiner dan Jezus en met warrig kroeshaar. Hun baardgroei was dun, hier en daar stoppelig uitschietend. Hun kleding bestond alleen uit een lendendoek, slechte sandalen en een stuk leder of andere, grove stof dat aan de zijden open was, op de wijze van een scapulier dat hun bovenlijf bedekte. Hun armen waren naakt. Deze mannen waren gemene booswichten en kwamen ergens van rond Egypte vandaan. Er waren er meer zoals zij, die hier als slaven en gestraften werkten aan kanalen en gebouwen. De kwaadaardigsten, de laagsten onder hen, werden door de Romeinen voor beulsdiensten gebruikt.
Die afschuwelijke mensen hadden aan dezelfde zuil reeds menige arme zondaar dood gegeseld. Zij hadden iets echt dierlijks, iets duivels over zich en leken wel half bedronken. Zij sloegen Onze Heer, die toch heel gewillig meeging, met hun vuisten en met de touwen en sleurden Hem, in een razende woede, naar de geselzuil. Dit is een vrijstaande zuil, geen steunpaal of ander bouwwerk. Deze is zo hoog dat een grote mens, met uitgestrekte armen, het bovenste gedeelte kan raken dat voorzien is van een ijzeren ring. Aan de achterkant van de zuil, op halve hoogte, zijn ook ringen of haken aangebracht. Het is onmogelijk om de barbaarsheid te beschrijven waarmee die woedende joden Onze Heer, op de korte weg naar de zuil, mishandelden. Zij rukten Hem de spotmantel af die men Hem ten huize van Herodes had omgehangen en duwden de arme Heiland daarbij haast tegen de stenen.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 147]
Preken
Gaan uw zaken beter?
Een andere fout die in de gezinnen en onder de arbeiders veel wordt begaan, is het ongeduld, het gemopper, het vloeken. Wel broeders, wat schiet ge met uw ongeduld en uw gemor eigenlijk op? Gaan uw zaken er soms beter door? Hebt ge minder te lijden als ge u beklaagt? Is niet juist het tegenovergestelde waar? Hoe feller ge u verzet, hoe meer ge te lijden hebt en, wat nog ongelukkiger is, ge verliest er alle verdiensten voor de Hemel bij. Ja, zult ge me misschien ten antwoord geven, dat is allemaal mooi en goed voor mensen die niets te verduren hebben, als u in mijn schoenen stond, zoudt u zich misschien nog slechter gedragen. Ik zou het roerend met u eens zijn, broeders, als wij geen Christenen waren, als wij geen andere hoop hadden dan de goederen en de genoegens van deze wereld, of ook als wij de eersten waren die moesten lijden. Maar ik zeg u, van Adam tot nu toe hebben alle heiligen iets te lijden gehad en de meesten van hen zelfs veel meer dan wij: zij echter hebben geleden met geduld, altijd onderworpen aan de wil van God. En thans zijn hun smarten voorbij! Hun geluk is begonnen en zal nooit meer eindigen.
Ach broeders, laten wij opzien naar de schoonheid van de hemel, denken we aan het geluk dat God voor ons bereid houdt en wij zullen alle lasten van het leven geduldig dragen, in een geest van boete en versterving, in de hoop op een eeuwige beloning. Zo zult ge de vreugde smaken van iedere avond te kunnen zeggen dat uw dag geheel en al voor de goede God is geweest.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 147]
Hoofdstuk 21. Hel en satan
Nicky: Wat nog heeft hij u aangedaan? Maria: Wel ...
Nicky: Wat is het, Maria? Maria: Er was een ernstig complot in de maak om mij te vermoorden.
Nicky: Wat? Kunt u ons hierover meer vertellen? Maria: Een gespreksweekend werd voor mij gepland in Noord-Duitsland in de lente van 1974 en ik zou op vrijdag, zoals gebruikelijk, vertrekken. Maar enkele nachten daarvoor kwam een ziel mij bezoeken en zei eenvoudig: "Ga daar niet heen." Dit verbaasde me sterk omdat me jaren werd voorgehouden om elke uitnodiging te aanvaarden die ik ontving.
Eerst dacht ik het er een treinstaking zou zijn of iets dergelijks, en zo luisterde ik naar de radio, maar neen, de treinen bleken normaal te rijden. Toen sprak ik met mijn priester, die me de raad gaf om te vertrouwen in wat de zielen mij vertelden omdat daar waarschijnlijk een goede reden voor was. Zo zond ik een brief per express naar de inrichters van de gespreksavonden en deelde hen eenvoudigweg mee dat de zielen mij hadden verteld om tijdens dat bepaalde weekend thuis te blijven.
Twee dagen later kwam er een andere ziel en vertelde me dat er een moordplan werd beraamd. Het moest in Keulen zijn want de trein van hier in Bludenz naar Keulen is een slaaptrein en enkel daar zou ik heel laat s nachts kunnen overstappen. Ik herinnerde mij van daarvoor dat het treinstation in Keulen lange donkere gangen bevat, die ik moest doorgaan, en ik heb dit steeds gevaarlijk gevonden.
Eerder had ik hen reeds een brief geschreven waarin stond welke trein ik zou nemen en om welk uur ik ginds zou aankomen. Die brief is echter nooit aangekomen en moet in verkeerde handen terechtgekomen zijn. Op de eerste gesprekavond kwam een ziel mij bezoeken en vertelde mij dat er drie personen bij het plan betrokken waren en dat ze er waren achter gekomen waarom ik alles had afgezegd.
Ziet u, de gesprekken werden nooit afgelast, ik werd louter vervangen door audiocassettes opdat de mensen niet al te teleurgesteld zouden zijn. Alles ging dus door zoals eerder was gepland en de drie waren hoe dan ook naar de lezing gegaan en omwille hiervan hebben twee ervan zich bekeerd. Ik kwam er ook achter dat ze met succes eerdere moorden hadden gepleegd die nooit konden worden opgelost.
Zijn deze zielen dus niet prachtig? Ze hebben een leven gered en bekeerden twee misleidde mensen zonder zelfs iemand bij naam te noemen, te beschuldigen of te veroordelen. Dat is onze christelijke plicht.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: King David [13/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 31: De profetie [Aflevering 200]
Elke twijfel, dat de mensheid een nieuw en gevaarlijker tijdperk inging, werd verjaagd door de ernstige aandacht die Maria gaf aan de aanvang van het tijdperk en het adembenemende tempo van haar verschijningen. Tot nu toe waren er in geen enkele eeuw zoveel verschijningen geweest. Ze verscheen aan zo veel heiligen dat we de tel kwijtraken. Ze kwam aan het doodsbed van de H. Cajetan Gaetano en dat van de H. Stanislaus Kostka. De H. Theresa van Avila zag haar op een dag bij de aanvang van het Salve Regina.
En dan vermelden we nog niet de onduidelijke visioenen door honderden anderen. Sommigen waren niet echt. Sommigen waren misleidingen. In het Spaanse Cordoba was er een non die duivelse extases en stigmata kreeg die gedurende achtendertig jaar zelfs kardinalen misleidden. Er waren zo veel zieners, vooral jonge vrouwen, en zo veel politieke en religieuze voorspellingen, dat Leo X een bul had uitgevaardigd waarin hij zn geestelijken verbood om er publiekelijk aandacht aan te geven. Tegen de volgende eeuw zou er een periode zijn waarin het Heilige Officie twintig veroordelingen zou uitspreken.
Maar er waren ook veel grote heiligen zoals Johannes van het Kruis, die Maria in al haar echte heerlijkheid zag. En er waren zo veel mirakels, waaronder één waar Paus Pius V getuige van was, dat het leek dat niets minder dan een massale, spirituele censuur kon verhinderd hebben dat het grote aantal en de diversiteit ons zou bereiken.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 95]
Hoofdstuk 6: Tussen Genève, Parijs en Rome
Supranationaal en supraconfessioneel
Op het einde van dit jaar 1957 trok een in Réforme verschenen dossier sterk de aandacht op de Gemeenschap. Sinds het eerste artikel dat in 1947 de jonge Gemeenschap begroette verscheen er niets meer in het vermaarde protestantse weekblad. Buiten een artikel van Roger Schutz zelf werden de andere bijdragen door bevoegde protestanten getekend: dominees Finet, Roux en Casalis die lof en bewondering afwisselden met kritiek. Dominee Finet voornamelijk achtte het bestaan van een cenobiete gemeenschap met geloften, verbintenissen, celibaat en gehoorzaamheid aan een menselijke instantie iets nieuws in het hervormde milieu. De Bijbel, vervolgde hij, spreekt ons over een natuurlijke gemeenschap: de familie, van een spirituele gemeenschap: de Kerk. Tevergeefs zoek ik naar het klooster. Dat is een eerste vraag.
Daarna was er de interconfessionele en internationale positie van de Gemeenschap van Taizé die in de praktijd heel wat problemen meebracht: De gemeenschap van Taizé staat met de voeten op de grond, ergens in Bourgondië. Ze staat dus onder de rechtsmacht van de hervormde Kerk of de lutheraanse Kerk in Frankrijk (haar theologie is de hervormde, niet de Roomse). Wel nee! beweert ze. De gemeenschap van Taizé wil oecumenisch zijn. Maar, om lid te zijn van de oecumenische Raad der Kerken moet ze Kerk zijn. Wel nee! beweert ze. Dat is een tweede vraag.
Minder ironisch stelde de bijdrage van dominee Roux fundamentele vragen: Het komt erop aan te weten of een gemeenschap die in feite zichzelf bestuurt en de organieke banden van actie en gezamenlijk getuigenis beperkt tot haar spirituele verwanten in de hervormde Kerk, zich niet blootstelt aan het gevaar of de bekoring om zelf de Kerk of een Kerk te worden, wat de bekoring van een sekte is. Dominee Roux oordeelde dat de protestantse Kerken tegenover Taizé voorbehoud, waarschuwing of weigering, aanmoediging, steun of nodig akkoord mochten formuleren.
In een bijdrage, die hij gewoon met Roger Schutz ondertekent, beantwoordt de stichter van Taizé deze kommer. Hij herbevestigt de oecumenische roeping van de Gemeenschap: "Daar we weigeren opgesloten te worden in een goed confessioneel geweten willen we met onze middelen proberen een bres te slaan in de muur tussen christenen." Maar ook uit hij de wil om de moeilijke poging tot leven in de menigte te wagen als een steeds duidelijker kenmerk van de Gemeenschap. Het is een te vinden evenwicht tussen verbondenheid met een gemeenschap, een leven van gebed, een stevig vaststaande Kerk en de lucht in volle zee [...] op het knooppunt van het menselijk bestaan.
De komende verbintenissen van Taizé, [deelname aan het tweede Vaticaans concilie, het Jongeren concilie, de internationale Jeugdontmoetingen] waaraan Broeder Roger nog niet dacht, bevestigden weldra die uitspraken.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]
Woordenboek: Letter C
Cumanus
Ventidius Cumanus was Romeins procurator van Judea tussen 48 en 52 na J.C. en was de opvolger van Tiberius Julius Alexander. Tijdens deze eerste helft van de eerste eeuw barste onder zijn bewind de revolutie los die as broeide onder zijn twee voorgangers. Tot drie maal toe kwam het tot incidenten.
De eerste wanorde daagde op tijdens het Paasfeest en Pasen was voor de Joden het moment bij uitstek waarbij ze dan dachten aan de bevrijding van de vijandelijke overheersing. Gewoonlijk werden er dan ook tijdens dit feest extra-troepen achter de hand gehouden. Van op een dak boven een Tempelpoort toonde een Romeinse schildwacht zijn bloot achterwerk aan de Joodse pelgrims en liet tegelijk een klinkende wind. Daardoor ontstonden verontwaardigde protestkreten en werden stenen geworpen met tussenkomst van het leger als gevolg. De opstand werd een wilde vlucht. Talrijke betogers werden vertrapt in het tumult en verloren het leven. Nochtans schijnt het aantal van twintig à dertig duizend van Flavius Josephus overdreven.
Een tweede incident vond plaats nadat Joden, tijdens een vergeldingsaanval, een vrijgelaten slaaf van de keizer, die met een keizerlijke opdracht door Judea trok, overvallen en beroofd hadden. Cumanus vond dat de leiders van de dorpjes in de omgeving niet adequaat genoeg op het voorval reageerden en voerde een strafexpeditie uit waarbij hij de dorpjes liet plunderen en hun leiders gevangen nam. Tijdens de strafexpeditie verscheurde een Romeinse soldaat in het openbaar een rol met daarop de tekst van Thora. In Joodse ogen was dit heiligschennis. Een grote menigte Joden verzamelde zich in Caesarea, waar Cumanus zijn residentie had, en eiste dat de dader gestraft zou worden. De situatie was zo dreigend dat Cumanus geen andere oplossing zag dan de soldaat in kwestie te laten onthoofden.
De derde opstand was ernstiger. Hij koste Cumanus zijn ambt. Enkele pelgrims die vanuit Galilea, door Samaria reisden, om in Jeruzalem een van de Joodse feesten te vieren, waren door samaritanen overvallen en gedood. Galileeërs en Samaritanen stonden toch al op gespannen voet met elkaar en de situatie was dan ook zeer dreigend. De Galileese leiders riepen Cumanus op snel in te grijpen en de daders terecht te stellen om erger te voorkomen, maar Cumanus aarzelde. Daarop namen veel Joden het recht in eigen hand en richtten een bloedbad aan onder de Samaritanen. Nu reageerde Cumanus wel. Hij stuurde zijn troepen naar Sebaste in Samaria om vandaaruit de Samaritanen te hulp te komen, met als resultaat dat de Samaritanen, bijgestaan door de Romeinen, op hun beurt een bloedbad aanrichtten. De situatie liep zo uit de hand dat beide partijen een delegatie naar Gaius Ummidius Quadratus, de gouverneur van Syrië stuurden in de hoop dat hij de zaak zou oplossen. Deze deed een onderzoek. Hij deed de opstandige Joden door Cumanus gevangen terechtstellen en stuurde alle Joodse en Samaritaanse rellenstokers naar Rome, met Cumanus. Op de raad van de Joodse koning Agrippa II koos Claudius partij voor de Joden en deed de Samaritaanse leiders terechtstellen. Hij zette ook Cumanus af en stuurde hem naar Rome om zich voor de keizer te verantwoorden.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 80]
Het wonder van Brussel, België [1370]
Het lot van de dief is niet zeker, maar Jonathan werd vermoord in zijn eigen tuin, nog geen twee weken na de diefstal, tot grote schrik van zijn zoon die de aanslag had gezien. Een tijdje later nam de weduwe van Jonathan de ciborie met de Hosties met zich mee naar de Hoofdstad Brussel.
Op 4 april 1370, Goede Vrijdag, kwamen de joden bijeen in de synagoge van Brussel. De Hosties werden toen op een tafel uitgespreid waarna ze er fysiek en verbaal geweld op uitoefenden. Op een bepaald punt in deze heiligschennis kwamen er messen aan te pas waarmee de Hosties werden gestoken.
Onmiddellijk, tot grote verbazing van de joden, stroomde er bloed uit de gestoken wonden. De wapens van de aanvallers vielen van hun handen, en zij werden zelf op de grond gedrukt.
Om van de bloedende Hosties af te komen haalden ze een bekeerde Christen, Catherina, over om de Hosties naar de joden in Keulen te brengen. Maar, vol van berouw, besloot ze alles te vertellen aan de zielenpriester, Pierre Van den Eede, van de Kerk van Notre Dame de la Chapelle. De curator van de Bisschop van het Kamerijk Brussel, Jean dYssche, werd ook ingelicht over de diefstal en nam samen met een commissie van geestelijken de Hosties terug van Catherina.
12. Wanneer vond de Exodes Plaats? [Aflevering 5]
In het begin van de negentiende eeuw vond men in Egypte een papyrusrol die dateert van het einde van het Oude Koninkrijk [zie 6]. Het is een verhaal van een Egypte dat plots verstoken was van leiderschap. Het geweld overheerst. Overal zijn er buitenlandse indringers, en er is niemand om hen in bedwang te houden. De natuurlijke orde van de dingen komt tot stilstand. De slaven zijn verdwenen en hebben de rijkdom van Egypte meegenomen. Volgens de schrijfstijl lijkt het een verhaal te zijn van een ooggetuige uit Egypte, niet lang na de ontbinding van het Oude Koninkrijk. De auteur, een Egyptenaar met de naam Ipuwer, schrijft:
De pest is in heel het land. Overal is er bloed [2:5]
De rivier is bloed [2:10]
Dat is ons water! Dat is ons geluk! Wat zullen we hier aan doen? Alles ligt in puin. [3:10-13]
De bomen zijn vernietigd [4:14]
Er is geen fruit meer, geen kruiden... [6:1]
Voorwaar, het graan is overal verdwenen [6:3]
Er is geen licht in het land [9:11].
De Nijl stroomt over [wat de oogst met zich meebrengt], maar niemand ploegt voor hem [2:3].
Er zijn geen vaklui, de vijanden van het land hebben de ambachten verknoeid [9:6]
Goud en lapus lazuli, zilver en malachiet, worden aan de nek van vrouwelijke slaven gehangen [3:2].
Velikovsky zag hierin het verhaal van een ooggetuige van de tien plagen. Zijn bevindingen werden bekritiseerd op basis van het feit dat Ipuwer een algemene aftakeling van de Egyptische maatschappij beschrijft, en dat de overeenkomsten met de plagen en de plundering van Egypte op de avond voor de Exodus niet het middelpunt zijn van zijn uiteenzetting. Maar Ipuwer was Egyptenaar. Zijn bezorgdheid was de algemene toestand waarin Egypte zich bevond, en wat er kon gedaan worden om ze te verbeteren. Als Ipuwer lid was geweest van het Hof van de Farao, en getuige was geweest van het volledige drama van Mozes en Aaron t.o.v. zijn koning, dan had hij op zon manier kunnen schrijven dat de datering van de Exodus zelfs aan de meest sceptische lezer duidelijk was geweest. Maar nu hebben we een verhaal van hoe de gebeurtenissen van de Exodus een invloed hadden op heel Egypte.
Bron: Brad Aaronson
Vertaling: Mario Lossie
13. Recente heiligenlevens
Zalige Ivan Mertz [1893-1928]
Tijdens de zomer van 1915 en de Eerste Wereldoorlog, werd Ivan opgeroepen. Terwijl hij op de toewijzing van zijn opdracht wachtte, bracht hij tijd door met zijn ouders in Banja Luka en zette hij zijn studie van literaire werken verder. Hij bleef in zn dagboek schrijven, wat een aanduiding was dat hij een verlangen voelde om zijn ziel en karakter te perfectioneren. Hij voelde zich zwak, en verzonken in gebed wendde hij zich tot God voor hulp. Na grondige overweging legde de achttienjarige een gelofte van kuisheid af, waarbij hij beloofde kuis te blijven tot aan het huwelijk. De gelofte werd afgelegd op het feest van de Onbevlekte Ontvangenis, 8 december 1915. Hij schreef: "Ik legde mijn gelofte van kuisheid voor het huwelijk af aan de Heilige Maagd. Misschien wel voor mijn hele leven." Dit voorgevoel werd bevestigd toen hij later ook een gelofte van eeuwige kuisheid aflegde.
Ivan moest zich voor zijn militaire opleiding in het leger aanbieden in februari 1916. Toen hij in zijn jeugd de militaire academie bijwoonde, was hij niet in staat om enige vorm van interesse aan de dag te leggen voor de militaire opleiding. Maar nu wijdde hij zichzelf ijverig aan het militaire leven tijdens de acht weken die hij doorbracht in Lebring, nabij Graz. Vervolgens ging hij naar Graz en Slovenska Bistrica voor het vervolg van zijn militaire opleiding. Nadat hij in januari 1917 slaagde voor een examen voor officier, kreeg Ivan het bevel over een groep soldaten en ze werden naar het front gestuurd. Ivan nam deel aan alle gevechten aan het Italiaanse front, en bleef er tot het einde van de oorlog.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 40]
Aan Pater Charles Bouin
Ik heb mevrouw Forel niets gezegd over uw brieven, zijzelf heeft mij gevraagd of ik van u een brief ontvangen had. Ik heb het haar bevestigd, omdat ik dacht dat u misschien in uw brief aan haar erover gesproken had, want ze zei me dat ze het wist en dat zij zelf ook een brief ontvangen had. Maar overigens heb ik haar betreffende die brieven niets gezegd, niet één enkel woord.
U vraagt mij naar de namen van mijn familie; hier komen ze. Ik begin met mijn vader, dan de anderen: Francois, Louise, Marie, Jean-Marie, Augustin, Pierre, Jean. De achtste vermeld ik niet, veronderstellende dat u haar niet vergeten bent.
15. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia
Als ik niet kreupel was
De devotie voor de heilige Rita begint zodra ze dood is. Het eerste wonder van haar waarvan we kennis hebben vindt voor haar ter aarde bestelling plaats. Een timmerman die haar stoffelijk overschot was komen aanbidden, riep uit: "Als ik niet kreupel was, zou ik wel een doodkist voor haar maken!"
Terstond is hij genezen en kan de eerste doodkist voor de Heilige vervaardigen. Even later wordt een familielid van Rita dat haar een laatste keer kwam omhelzen, genezen van een verlamde arm. Na iedere toegekende genade hangen de zusters bij haar graf kleine ex-voto's op. Begin XVIe eeuw is Rita in heel Italië bekend en vervolgens ook in de andere landen van Europa. Ze is na langdurige onderzoeken zalig verklaard in 1628, maar pas op 24 mei 1900 heilig verklaard. In 1710 wordt de heilige Rita door een Spaanse geestelijke uit de orde van de Augustijnen voor het eerst «voorspreekster in onmogelijke zaken» genoemd. Ze wordt ook wel «patrones van wanhopige zaken» genoemd. De meest uiteenlopende problemen worden aan haar toevertrouwd: genezingen, werk, zaken succes op examens... Nu nog is haar voorspraak heel sterk, zoals de 595 ex-voto's aantonen die in de twintigste eeuw bij het heiligdom zijn gedeponeerd.
16. Bartholomeüs Holzhauser: 14 profetieën
Inleiding
Heeft het Westen nu het hoogtepunt van de dwaasheid bereikt, dan is dit niet omdat de mensen over het algemeen in essentie slechter zijn dan in vroegere tijden [de menselijke aard wijzigt niet], maar dan is het omdat ze tot dwalingen zijn geleid [zoals het geloof dat men het recht heeft om alles te doen wat ons kan bevredigen] en dit door een minderheid van "intellectuelen" die het toegelaten is om vrijuit hun funeste ideeën te verspreiden.
Deze "intellectuelen" die de Heilige Judas Thaddeüs hekelt als "mensen vol van trots, blijvende andersdenkenden, deskundig in bedrieglijke redeneringen, het verdraaien van de betekenis van woorden, zaaiers van tweestrijd, het belasteren van Heilige aangelegenheden," deze mensen eerbiedigen niets in hun ijverige pogingen om ten alle tijden respectabel en objectief te lijken, zodat zelfs onze Bisschoppen, de verdedigers van ons geloof, deze mensen niet openlijk durven te berispen wanneer ze openlijke verklaringen doen om hun dodelijke dwalingen te promoten.
Na de notie dat het Concilie van Trente [1545-1563] een geschenk was van God om de Christenen bij te staan en bij te staan, gaat de Eerbiedwaardige B. Holzhauser verder met te zeggen dat er een ander Concilie zal plaatsvinden ten tijde van de Grote Koning, iets wat ook de Extatische Non van Tours zegt. Vreemd genoeg echter worden Vaticaan I en II nergens vernoemd. Waarom? Er zijn hiertoe meerdere redenen. Klaarblijkelijk kan de Holzhauser enkel de meest betekenisvolle gebeurtenissen van de vijfde periode vernoemen en Vaticaan kan op geen enkele wijze vergeleken worden met het Concilie van Trente. Het kondigde de Pauselijke onfeilbaarheid af, maar het werk was nog niet af.
Vertaling: Chris De Bodt
17. Verwijst deze boodschap van Onze Lieve Vrouw van Anguera, naar de milieuramp in de Golf van Mexico, deel 3?
Boodschap 3294 van 18/03/2010
Lieve zonen en dochters, heb vertrouwen, geloof, en hoop. God staat aan u zijde. Vertrouw in Hem en u zult overwinnen. Ik vraag u om te blijven bidden. Bid voor de verwezenlijking van Mijn plannen. Ik heb u nog meer grootse zaken te onthullen. Wees aandachtig en luister naar de stem van God. Geef gevolg aan Zijn oproep tot bekering. De mensheid is ziek en moet genezen worden. Ik kom uit de hemel om u het pad naar het goede en de heiligheid te wijzen. Geef niet op. De dood zal over de Golfkust komen, en zal een groot spoor van vernieling achterlaten. Ik ben uw bedroefde Moeder en Ik lijd omwille van uw lijden. Heb moed. Laat de vlam van het geloof binnen u niet verzwakken. Dit is de boodschap die Ik u vandaag geef, in naam van de Allerheiligste Drievuldigheid. Dank dat u Mij opnieuw heeft toegelaten om u hier te ontmoeten. Ik zegen u in de naam van De Vader, en De Zoon, en De Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Grootste milieuramp in 20 jaar
Uit de lekke pijpleiding van het gezonken olieplatform Deepwater Horizon in de Golf van Mexico stroomt nog veel meer olie dan tot nu toe gedacht. Volgens de Amerikaanse kustwacht gaat het niet om 160.000 liter per dag, maar om 800.000 liter per dag. Dat zou betekenen dat tegen dat de lekken gedicht kunnen worden [ten vroegste over een maand en eerder in twee maanden volgens specialisten] 24 à 48 miljoen liter sterk vervuilende olie in zee stroomt.
Dat is vergelijkbaar met wat er in zee belandde bij de tot nu toe grootste ecologische ramp in Amerika met de Exxon Valdez in Alaska. Twintig jaar na die ramp is het milieu nog steeds niet hersteld daar. Mogelijk bereikt de eerste olie vandaag al het vasteland. Dat is eerder dan verwacht en heeft te maken met een draaiende wind. Een woordvoerster van de kustwacht zei ook dat op een diepte van 1.500 meter een derde lek is ontdekt.
De olievlek heeft nu al een oppervlakte van meer dan 11.000 vierkante kilometer. Ze is 160 kilometer lang en 72 kilometer breed. Ze bevindt op minder dan 30 kilometer van de kust van Louisiana. Oceanografen spreken van de "grootste milieuramp in 20 jaar". Boven de vlek hangt een doordringende, verstikkende petroleumgeur. Vier walvissen raakten al gevangen op een plaats waar de olie erg dik ligt.
Een woordvoerder van de Britse oliemaatschappij BP, die het boorplatform huurde, bevestigde dat er een derde lek was, maar hij bestreed dat er meer olie lekt. "Er is een klein verschil van mening", aldus de zegsman. De cijfers komen nochtans van de National Oceanic Atmospheric Administration (NOAA), dat bekend staat om z'n betrouwbare en doorgaans conservatieve schattingen. De secretary of Homeland Security is met de nieuwe cijfers naar president Barack Obama getrokken, en die heeft besloten dat het Amerikaanse leger ter hulp moet schieten gezien de omvang van de ramp.
Ondertussen is overigens duidelijk dat men er niet zal in slagen de lekken te dichten met vanop afstand bestuurde robotonderzeeërs. Dat betekent dat de olie nog zeker een maand, waarschijnlijk twee maanden zal lekken. Want zo lang duurt het voor het boren van een "relief well", een nieuwe leiding die de olie uit de gehavende pijp onder de lekken opvangt. BP denkt ondertussen de schade te kunnen beperken door het plaatsen van een koepel over de lekkende pijp, van waaruit de olie naar boven wordt gepompt met slangen. Dat is nooit eerder op die diepte gebeurd, en het is ook maar een doekje voor het bloeden: de lekken zijn er niet mee gedicht. Bovendien zou het ook nog zeker twee weken duren voor dat systeem geplaatst kan worden. Bij de ramp met het platform brak de boorpijp die van het platform naar de bron liep. Normaal gezien moet bij zo'n ongeval een automatisch afsluitdeksel, de blowout preventer, over de bron schuiven.
De gigantische oliekvlek op het zee-oppervlak bedreigt nu de kust van Louisiana. De gouverneur van de Amerikaanse staat, Bobby Jindal, heeft de federale overheid om bijstand gevraagd in pogingen de kust tegen de oliesmurrie te beschermen. Mogelijk bereikt de eerste olie vandaag al het vasteland. Dat is eerder dan verwacht en heeft te maken met een draaiende wind. Gevreesd wordt dat de olie de Mississippidelta bereikt, een kwetsbaar natuurgebied bij de stad New Orleans. Ook de omvangrijke visindustrie wordt bedreigd.
De Amerikaanse kustwacht heeft gisteren geprobeerd de olievlek in de Golf van Mexico in brand te steken. Het gaat om een drastische maatregel om een nog grotere milieuramp trachten te vermijden. De vlammen zouden vermoedelijk pas na meer dan een uur doven. Met vlotters trachten de kustwacht en olieproducent BP, eigenaar van het gezonken booreiland, de vlek in te dijken. Ze zullen proberen de olie naar een meer afgelegen gebied te transporteren om ze daar in brand te steken. Vandaag werd al geëxperimenteerd op kleinere schaal. De vlek kan immers enkel in brand worden gestoken als de olielaag dik genoeg is. Daarnaast zijn ook brandversnellers nodig.
De olievervuiling is het gevolg van een ongeval op het boorplatform Deepwater Horizon. Deepwater Horizon op ongeveer 60 kilometer van de monding van de Mississippirivier, geleasd door BP, ontplofte op 20 april. Daarbij kwamen 11 arbeiders om. 126 anderen konden worden gered. Twee dagen later zonk het platform. Er zit nog 2,6 miljoen liter olie in, voorlopig lekt het niet, maar specialisten zeggen dat dat vroeg of laat toch zal gebeuren.
De enorme olievlek bedreigt honderden kilometers kustlijn in vier Amerikaanse staten, waaronder de stranden in vakantieparadijs Florida. Dat het toerisme zware klappen gaat krijgen door de ramp staat nu al vast: naast de stranden is er de in de regio erg populaire sportvisserij, goed voor duizenden jobs en miljoenen dollars. De ramp heeft nu al naar schatting al een miljard euro gekost aan de economie. Bovendien spendeert BP alleen al 6 miljoen per dag om de ramp te bestrijden. Het boren van een "relief well" gaat het bedrijf zeker nog eens 100 miljoen euro kosten. Het vervangen van het gezonken boorplatform zelf, eigendom van Transocean Ltd., betekent een kost van 700 miljoen. En dan spreken we niet eens van De implicaties voor de natuur. De Golf van Mexico heeft al zwaar te lijden onder vervuiling: via de Mississippi komt toxisch water, met enorme concentraties pesticiden en kunstmest van de landbouw in het Midwesten en de Corn Belt in de Golf terecht. Daardoor is er al een "dead zone", een plek waar geen leven meer is in zee, van 23.000 vierkante kilometer, tussen Galveston (Texas) en Venice (Louisiana). De "dead zone" is sinds 1985 verdubbeld in grootte. Aaron Viles, directeur van het Gulf restoration Network, vloog over de plaats van de ramp. Hij zag walvissen die op de vlucht leken voor de olievlek. Die drijft richting Chandeleur en Breton, twee eilanden voor de kust van Louisiana waar momenteel duizenden vogels aan het nesten zijn. Ook direct bedreigd zijn de oesterbedden daar in de buurt, de beklangrijkste in de VS. De gouverneur van Louisiana heeft alvast opdracht gegeven het Pass A Loutre-natuurgebied in de monding van de Mississippi af te zetten met speciale drijfnetten die de olie moeten tegenhouden. Het gebied is 450 vierkante kilometer groot en er leven naast bedreigde vogelsoorten ook veel vissen, alligators en schildpadden.
18. Gebed gevraagd: walpurgisnacht
In de Walpurgisnacht, van vrijdag 30 april op zaterdag 1 mei, komen er naar schatting 150.000 heksen vanuit heel Europa naar de Brocken, met ruim 1100 meter de hoogste berg van de Harz in Noord-Duitsland en omgeven door legenden waarin heksen en duivels een rol spelen.
Ze wachten daar met een groot, nachtelijk festival "de komst van de duivel" af. In de geschiedenis is er regelmatig sprake geweest van een dergelijk festical op de Brocken. De laatste jaren neemt de belangstelling ervoor toe. De Duitse dichter Von Goethe (1749-1832) maakte er echter ook al melding van. In zijn Faust laat hij de duivel tijdens een Walpurgisnacht op de Brocken neerdalen, waarna vervolgens een verdrijving van de winter-demonen plaats vindt.
Heel de geschiedenis door is de Brocken verbonden gebleven met de Walpurgisnacht, een nacht waarin satanisten de duivel aanbidden. Een nacht ook waarin volgens sommige bronnen dierenoffers (en volgens een enkeling zelfs mensenoffers) worden gebracht. En een nacht waarin christenen worden vervloekt.
Walpurgisnacht
In de dorpjes aan de voet van de Brocken probeert men een toeristisch slaatje uit de Walpurgisnacht te slaan. In plaatsjes als Zorge en Altenau vinden allerlei festiviteiten plaats, compleet met levensgrote poppen die de duivel moeten voorstellen.
De afgelopen jaren hebben christenen in Noord-Duitsland zich telkens fel uitgesproken tegen de viering van de Walpurgisnacht. Ditmaal zoeken ze het niet zozeer in verbale waarschuwingen als wel in gebed. Onlangs werd een gebedsmars rond en op de berg gehouden. Daaraan namen 150 christenen deel, meldt de Duitse evangelische persdienst Idea. Op de top van de berg hebben ze allerlei evangelische lectuur achtergelaten. In de hoop dat de heksen die tijdens de Walpurgisnacht zullen zien en er in zullen gaan lezen.
29-04-2010
29 april 2010
29 april 2010
1. Medjugorje: Nedjo Brecic
Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Steve en Ana Shawl
De naam van Nedjos vrouw is Mirjana. Het is een bijzondere familie die ons nauw aan het hart ligt. Het was destijds bijna 17 jaar geleden dat Ivans gebedgroep was opgericht en nu was ik naar Medjugorje gekomen met een bijzondere "opdracht," het registreren van een domeinnaam en het hosten van zijn website. Dit was heel belangrijk voor Nedjo en het werk was bijna klaar om alles op te starten. Nog opvallender was dat de opstart kon geschieden op de zeventiende verjaardag van Ivans gebedsgroep. We merkten op dat Nedjo gelukkig was als een klein kind. Hij straalde van vreugde. Nedjo vertelde ons dat hij zich moest klaarmaken voor de verschijning die avond en dat hij ons daarna zou spreken. Later ontvingen wij het nieuws dat Nedjo was overleden. We waren zowat in shock, ook al wisten wij dat het hem goed ging en dat hij bij Onze Lieve Vrouw was.
Mirjana vertelde ons daarna het verhaal over zijn dood. Nedjo was de hele dag zo gelukkig omwille van de verjaardag. Eigenlijk weende hij na de mis als een klein kind. Mirjana omhelsde hem en vroeg hem om ermee op te houden omdat te mensen hem bekeken. Nedjo zei dat hij zo gelukkig was dat hij er niets kon aan verhelpen. Hij had aan zijn dochter verteld dat hij ging sterven. De dag van de verjaardag kwam, en in plaats van elkaar te ontmoeten aan het Blauwe Kruis, op de Podbrdo, vond de verschijning plaats bij Ivan thuis. Na de verschijning van Onze Lieve Vrouw stapte Nedjo in zijn wagen met Mirjana. Zijn hoofd boog langzaam voorwaarts en stootte tegen het raam. Mirjana vertelde hem om op te houden met de gek uit te hangen, maar hij bewoog niet meer. Zijn zoon Ante rende langsom tot de kant van de bestuurder en hoorde Nedjo nog zeggen dat dit het mooiste moment van zijn leven was. Daarop stierf hij. Later vertelde Ivan aan Mirjana dat Onze Lieve Vrouw hem had gezegd dat Nedjo nu bij Haar was en dat hij nu voor ons allen bad. Ook had hij een boodschap voor de kinderen om op hun moeder te passen. Wat een mooie troost! Tijdens de begrafenis, terwijl bijna iedereen weende, was Vicka gelukkig en lachte ze. Hoe kan men bedroefd zijn als men weet dat diegenen van wie u houdt in de hemel is? Wat een prachtige familie! Vandaag de dag telt de IIPG-gebedsgroep internationaal 3.650 leden. Nedjo ligt begraven op het kerkhof "Groblje Brzomelj."
Steve en Ana Shawl
2. Medjugorje: De Onderzoekscommissies [aflevering 4/36]
Sedert het begin van de verschijningen zijn er rond Medjugorje een aantal officiële kerkelijke onderzoeken geweest. Voor de lezer wordt het echter moeilijker om moeilijker om een duidelijk inzicht te krijgen hoe alles, in verband hiermee, tot hiertoe is verlopen. Daarom dit overzicht. Hoewel de hoofdrolspelers in Medjugorje uiteraard Onze Lieve Vrouw en de zieners zijn, spelen de Commissies die zijn ingesteld door de Kerkelijke overheden een heel belangrijke rol. Daarom dit overzicht.
Mogelijke motieven
Religieuze
De misvattingen tussen de Franciscanen en de Bisschoppen dateren eigenlijk reeds van veel eerder. Toen de streek in 1482 door de Turkse Mohammedanen werd veroverd werden alle seculiere priesters en bisschoppen vermoord of weggejaagd. Alleen de Franciscanen bleven, hoewel sterk uitgedund, ter plaatse en waren verplicht zich bij de bevolking te verbergen. Dank zij hen bleef het geloof in deze streek bewaard. Toen in 1878 de streek onder Oostenrijks-Hongaars bestuur terecht kwam, werd na een tijd en na lang aarzelen van de Paus de seculaire hiërarchie hersteld in de streek. De mensen, die het geloof vereenzelvigden met de Franciscanen, verzetten zich vaak tegen de overdracht van sommige parochies aan de seculiere geestelijkheid [De Herzegovinische kwestie]. De Paters die tot dan toe de parochies in de streek domineerden, waren een doorn in het oog van de bisschoppen, die meer macht wensten te geven aan de seculiere priesters, die onder hun rechtstreekse bevoegdheid vallen.
Dr. Guy Claes en Chris De Bodt
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 146]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
Van Herodes naar Pilatus
De Heilige Maagd, Magdalena en de andere heilige vrouwen stonden in een hoek van een der hallen te beven en te wenen. Ofschoon de Moeder van Jezus wist dat de mensen alleen door Jezus konden geholpen worden, was zij toch met angst vervuld en verlangde zij naar Zijn leven, als moeder van haar allerheiligste Zoon. En zoals Jezus, alhoewel uit vrije wil, mens was geworden om de kruisdood te ondergaan, toch alle pijnen en foltersmarten van een afschuwelijk mishandelde, van een onschuldig naar de dood gevoerde, geheel als mens onderging en leed, zo leed ook Maria al de kwalen en de angsten van een moeder van wie het heilig kind zulke gruwelijke dingen door het ondankbaarste volk ter wereld worden aangedaan. Ze sidderden en beefden en zochten aldoor, terwijl Johannes zich nu en dan een eindje verwijderde om bij de ene of andere een goed woord te doen. Maria bad opdat de grote zonde niet gebeuren zou. Zij bad zoals Jezus op de Olijfberg: "Wanneer het mogelijk is, dat deze kelk dan voorbijgaat." En zo hoopte de minnende moeder nog steeds, want ook al hoorde zij aan alle kanten de tongen losgaan over de bemoeiingen, de pogingen van de Farizeeërs, toch drong ook tot haar het gerucht door dat Pilatus zich inspande om Jezus vrij te laten. Niet ver van haar af stonden groepjes mensen uit Capharnaum, onder wie er vele waren die Jezus onderwezen en genezen had. Zij deden een beetje vreemd en wierpen af en toe een schuwe blik naar de ongelukkige, gesluierde vrouwen en naar Johannes. Maria dacht, en allen dachten, dat deze vast en zeker Barabbas zouden verwerpen en hun weldoener, hun Heiland kiezen. Maar zo geschiedde het niet.
Pilatus had zijn vrouw het pand, dat hem deed kennen wat zij verlangde, teruggestuurd als teken dat zijn belofte nog steeds gold.. Hij trad nu opnieuw op het voorgedeelte van het terras en ging in de zetel zitten, naast het tafeltje [de opperpriesters hadden eveneens hun zitplaatsen ingenomen] en riep andermaal: "Wie van beiden zal ik u vrijlaten?" Toen ging daar over het hele Forum en van alle zijden een luid geschreeuw op: "Weg met hem daar, geef ons Barabbas!" Nu riep Pilatus: "Wat zal ik dan doen met Jezus, die de Christus, de koning der Joden wordt genoemd?" En allen tegelijk schreeuwden: "Kruisig Hem!" Nog één keer sprak Pilatus tot het volk: "Wat voor kwaad heeft Jezus dan eigenlijk gedaan? Ik, ten minste, vind niets van kwaad in deze mens, waardoor hij aan de dood zou schuldig zijn. Ik zal hem laten tuchtigen en daarna vrijlaten." Hierop hernam het geschreeuw: "Kruisig Hem! Kruisig Hem!" Het was als een storm der hel die daar in het rond bruiste. De opperpriesters en de farizeeërs gingen er als razenden te keer met hun roepen en tieren. Toen liet de zwakkeling Pilatus, hun Barabbas vrij en veroordeelde Jezus om te worden gegeseld.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 146]
Preken
Overal waar de zonde bedreven wordt ...
Ge beklaagt u, omdat uw vee sterft! Dan hebt ge ongetwijfeld vergeten te denken aan de misdrijven die er gedurende de vijf of zes maanden van de winter in uw stallen begaan zijn! Ge hebt niet gedacht aan het woord van de Heilige Geest, dat op alle plaatsen waar de zonde wordt bedreven, de vloek des Heren doet rusten. Hoeveel jonge mensen zijn er helaas niet, die hun onschuld bewaard zouden hebben, als zij op bepaalde plaatsen nooit waren geweest en die nu misschien de weg naar God niet meer terugvinden? Daar immers worden door jongelui gewoonlijk de verbintenissen gesmeed die maar al te dikwijls eindigen met een schandaal en de ontering van een jong meisjesleven. Op zulke plaatsen gebeurt het dat losbandige vlegels, na hun eigen ziel verkocht te hebben aan de duivel, ook nog anderen proberen in het verderf te storten. Ja, broeders, het kwaad dat uit dergelijke ontmoetingen voortkomt, is niet te overzien. Als ge christen wilt zijn, als ge uw ziel en die van uw kinderen en uw personeel wilt redden voor de hemel, laat dan s avonds geen bijeenkomsten toe onder uw dak [en zeker niet wanneer gij zelf, heer des huizes, afwezig zijt], alleen al om te beletten dat de goede God in uw huis beledigd wordt! Is het dagelijks werk gedaan en zijn de uwen rond de huiselijke haard verenigd, sluit dan de deur en laat niemand anders binnen. Begin uw avond met één of twee tientjes van uw rozenkrans te bidden om zo de bescherming af te smeken van de heilige Maagd, iets wat ge ten allen tijde ook onder uw werk kunt doen. Laat verder al die pikante of gemene liedjes waarmee sommigen zich s avonds vermaken, achterwege: ze ontheiligen uw hart en uw mond, die tempels zijn van de Heilige Geest. Hetzelfde geldt voor leugenachtige verhaaltjes, vooral wanneer ze, zoals gewoonlijk, ten koste van godgewijde personen worden verteld: dat maakt het des te erger. En nooit moogt ge uw kinderen naar andere avondjes laten gaan. Waarom willen ze van u vandaan? Is het niet om vrij te zijn? Wanneer ge trouw blijft aan uw plichten, zal God niet zo vaak beledigd worden en gij zelf zult minder schuldig zijn.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 146]
Hoofdstuk 21. Hel en satan
Nicky: Maria, satan moet u zowat haten. Is dit het geval? Maria: Ik veronderstel van wel. Ik wordt zowat voortdurend aangevallen. Het ergste wat mij overkwam was het verlies van het vierhonderd jaar oude huis van mijn familie. Het ging in de vlammen op de tiende juni van 1986 en was zonder twijfel het werk van satan. Het gebeurde uit het niets. Ik bevond mij beneden om 12.30 uur omdat ze kippenvoer aan het leveren waren. Boven hoorde ik iemand stappen en springen. Tegen de tijd dat ik daar was, had de kamer reeds volop vuur gevat. De brandweer kwam, maar kon het vuur gewoonweg niet doven. De muren bleven overeind, maar al het overige was verloren. Enkel één kamer ging niet op in de brand en toen ik deze betrad waren de beste zaken, zoals het linnen en zo, ook verdwenen. Gestolen. De politie zag er geen graten in om alles terug te verkrijgen en de Arme Zielen vertelden mij om niet bezorgd te zijn en dat alles zou worden vervangen. En alles gebeurde ook zo. Ziet u, dit huis werd toen voor mij gebouwd, toen aanverwanten en vrienden een collecte hadden gehouden na de brand. Alles heb ik opnieuw gekregen. Een andere vrouw uit Italië, die ook de zielen waarneemt, is juist hetzelfde overkomen, met hetzelfde verlies, dezelfde beloften en dezelfde resultaten.
Enkel later heb ik mij gerealiseerd dat ik er over gewaarschuwd ben geweest door mensen die mij hadden verteld dat mijn huis zou afbranden, en ook had een ziel mij zelfs verteld dat de oorzaak van de brand niet bij mij zou liggen, maar ik veronderstel dat ik er nog niet klaar genoeg voor was om dit onderscheid te kunnen maken en aldus de waarschuwing niet ernstig genoeg had genomen.
Ja, satan is erg gefrustreerd door mij. Tijdens een uitdrijving, ik geloof dat ik in Frankfurt was, vroeg de aanwezige priester aan de stem die uit de mond van de man kwam: "Valt u ook Maria Simma uit Vorarlberg aan?" De stem antwoordde: "Neen, want als ik dat probeer, verlies ik te veel zielen."
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: King David [12/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.
7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 199]
Eén van de broeders had een bijl meegebracht en moest in opdracht van zn overste de beschadigde boom omhakken. Een Mexicaans kroniekschrijver vertelt dat, toen hij dit deed: "een nieuw wonder geschiedde: in de stam van de gevallen boom zat een beeld van de Heilige Moeder van God, dat de Onbevlekte Ontvangenis voorstelde."
Op één of andere manier had een anderhalve meter groot beeld van Maria, met de handen in gebedspositie gevouwen, zn weg in de boom gevonden. Het beeld toonde een jonge vrouw met licht gebogen wenkbrauwen. Haar mond was klein, haar neus recht en fijn zoals in Czestochowa, maar niet zoals in Byzantium. Het vertoonde ook gelijkenissen met Guadaloupe, maar het keek recht vooruit.
Zoals Maria verzocht had, namen de broeders het beeld mee naar de kapel waar het in de middelste nis geplaatst werd, in de plaats van een beeld van de H. Lorenzo.
Toen een sacristein het beeld wilde verplaatsen omdat hij daar liever het beeld van de H. Lorenzo zag, bleef het beeld op onverklaarbare wijze steeds naar de plaats in het midden terugkeren.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 94]
Hoofdstuk 6: Tussen Genève, Parijs en Rome
Een mat beeld
Een tijdje later deed de prior van Taizé weer beroep op de aartsbisschop van Lyon. De Gemeenschap bereidde een 45 toeren plaat voor over de Eenheid van de christenen. Op de A-kant kant zouden een psalmdienst op muziek van pater Gelineau, Bijbelse lezingen, gebeden en litanieën staan. Op de B-kant wenste de prior van Taizé een dialoog over Eenheid, die hij met kardinaal Gerlier zou voeren, laten opnemen. Hij legde dit project voor aan de aartsbisschop van Lyon die ditmaal weigerde. In zijn plaats werd het Mgr. Chevrot, pastoor van Sint-Franciscus-Xaverius in Parijs, al enkele jaren in contact met dominee Schutz, die aanvaardde om de opgezette dialoog op te nemen.
Ook nog in 1957 kwam Hubert Beuve-Méry, stichter en directeur van de modelkrant voor het eerst naar Taizé. Zonder twijfel was de naam van de Gemeenschap hem niet onbekend, maar zijn krant had er nog niets over geschreven. Beuve-Méry was geboeid door het decor: "Een miniatuurkerk, een juweel van Romaanse kunst, waakt over het landelijk kerkhof van een dorp rond Mâcon," schrijft hij, zonder de naam Taizé te vernoemen. Toch was hij niet minder geboeid door de oecumenische geest van de Gemeenschap en zijn stichter: "Een ontmoeting van het grootste belang" zegt zijn biograaf. Tot aan zijn dood in 1989 kwam Beuve-Méry dikwijls terug naar Taizé en had er lange gesprekken met Broeder Roger. Hij nam ook deel aan de eerste internationale Ontmoeting van jongeren in 1966 en aan het Jongerenconcilie enkele jaren later.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]
Woordenboek: Letter C
Cornelius de Honderdman
Cornelius was een Romeinse honderdman die in het garnizoen van Caesarea lag. In de handelingen der Apostelen wordt hij beschreven ams een "Godvrezende," wat betekent "een heiden die het Jodendom genegen is." Historisch of niet heeft Cornelius een eerste rol gespeeld in het probleem van het toetreden van niet Joden tot de primitieve Joods-christelijke gemeenschap. Twee visioenen leiden de zaak in: in de eerste krijgt de apostel Petrus in droom het bevel geen onderscheid meer te maken tussen zuiver en onzuiver voedsel, en in de tweede beveelt een engel aan Cornelius Petrus bij hem thuis uit te nodigen. Petrus aanvaardt de uitnodiging en legt aan de honderdman en zijn familie de goddelijke openbaring uit, te weten dat de Joden zich mogen mengen onder de heidenen.
Petrus legt hen in het kort de boodschap van het evangelie uit: het doopsel van Johannes, de wonderen, de duiveluitdrijvingen en de preken van Jezus in Galilea, zijn dood en zijn verrijzenis, het wachten op zijn wederkeer als opperrechter en de vergiffenis van de zonde door het geloof. En dan, plots, door ingeving van de Heilige Geest beginnen Cornelius en zijn omgeving God te loven en in talen te spreken. De les uit deze episode is dat de Godvrezende mocht gedoopt worden en toegelaten tot de Kerk zonder eerst in het Jodendom ingewijd te zijn, wat fundamenteel met de leer van Paulus overeenstemde.
De anekdote verbergt politieke bijbedoelingen. Het conflict tussen Petrus en Paulus indachtig aangaande de omgang met heidenen, was het goed voor Petrus aanhangers hem de verdienste van deze gedurfde nieuwigheid aan te rekenen, nog voor het apostolisch concilie waaraan Paulus moest deelnemen. Maar sommige concrete, details zoals de adres van Petrus in Joppé (het huis van Simon de leerbewerker) of de aanstelling van Cornelius als honderdman van de Italicatroepen in Caesarea, pleiten in het voordeel van een historische werkelijkheid achter deze episode.
Waarschijnlijk werd een Romeins officier toegelaten tot de christelijke gemeenschap van Caesarea zonder eerst gedwongen te worden een volledige inwijding tot het Jodendom te ondergaan. Hij werd later bisschop en is vermoedelijk gestorven als martelaar.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 79]
Het wonder van Brussel, België [1370]
Het Eucharistische Wonder van Brussel in België vond plaats in een tijd toen de christenen en de joden verwikkeld waren in diepe oppositie. Het bleek dat er in 1369 een jood, Jonathan, woonde in een Edingen, een dorpje 25 kilometer buiten Brussel. Jonathan had een vriend, Johannes van Leuven [toen wonende in Brussel], die al enige tijd zich bekeerd had tot het Christendom.
Jonathan had meerdermalen gevraagd aan zijn vriend om een het geconsacreerde brood mee te nemen dat tijdens de Heilige Mis word uitgedeeld. Jean wilde dat eerst niet doen, maar toen bood Jonathan hem daar 60 gouden munten voor aan. Hebzucht nam het over en Jean ging onmiddellijk de kerken van Brussel af om te kijken of hij ergens stiekem naar binnen kon. Hij besloot uiteindelijk binnen te gaan in de kerk van de Heilige Catherina, waar weinig toezicht was omdat de kerk alleen gebruikt werd voor de communie van de zieken.
In de nacht van 4 oktober 1396 plaatste Jean een ladder tegen de kerkmuur en sloeg een raam in om naar binnen te gaan. Hij opende het tabernakel en vond daar een gouden ciborie met 15 kleine Hosties en één grote Hostie, welke gebruikt werd voor de zegening. Nadat hij de kerk had verlaten ging hij naar Edingen en gaf de Hosties aan Jonathan, die hem beloonde met een grote zak met munten.
11. Wanneer vond de Exodes Plaats? [Aflevering 4]
Volgens de Midrasj [zie 3] was Adikam de Farao van de Exodus, en hij regeerde slechts vier jaar lang. De Farao die hem voorging, door wiens dood Mozes naar Egypte terugkeerde [Exodus 2:23, 4:19], was Malul. Malul heerste van zesjarige leeftijd tot hij honderd jaar was. Zon lange heersperiode [94 jaar!] klinkt ongelooflijk, en veel mensen zouden eraan twijfelen om deze Midrasj letterlijk te interpreteren. Maar, de Egyptische geschriften vermelden een Farao die 94 jaar lang heerste, en niet enkel 94 jaar, maar van zes- tot honderdjarige leeftijd! Deze Farao was bekend als Pepi II [zie 4]. De informatie over zijn heerschappij is zowel gekend uit geschriften van de Egyptische priester en geschiedkundige Manetho uit de derde eeuw v. Chr., en ook uit een oude Egyptische papyrusrol met de naam Turin Royal Canon [Turijnse Koninklijke Lijst], die pas in de vorige eeuw ontdekt werd.
Egyptologen die geen weet hadden van de Midrasj, hebben geworsteld met de geschiedkundigheid van de lange heerschappij van Pepi II. Een geschiedkundige schreef [zie 5]: "Pepi II lijkt de langste heersperiode uit de Egyptische geschiedenis gehad te hebben, en misschien zelfs uit de hele geschiedenis. De Turijnse Koninklijke Lijst vermeld meer dan negentig jaar voor hem. Eén versie van de Samenvatting van Manetho geeft aan, dat hij op zesjarige leeftijd begon te heersen en dat deed tot hij honderd jaar was. Hoewel hedendaagse geleerden hier aan twijfelen, heeft men de bewering nog niet kunnen weerleggen."
Hoewel het bestaan van twee koningen die 94 jaar in Egypte vanaf zesjarige leeftijd regeerdenal moeilijk als toeval kan aanvaard worden, is dit nog niet alles. Net zoals Malul, was Pepi II de voorlaatste koning van zijn dynastie. Net zoals Malul, had zijn voorganger een korte heersperiode van drie of vier jaar gehad, en dan viel Egypte uit mekaar. De dynastie van Pepi II wordt de zesde Dynastie genoemd, en was de laatste dynastie van het Oude Koninkrijk. Na de dood van zijn opvolger stortte Egypte in mekaar, zowel op economisch vlak als door buitenlandse invasie. Egypte, dat decennia voordien zo machtig en rijk was geweest, kon zichzelf plots niet meer verdedigen tegen stammen van invallende Bedoeïenen. Niemand weet wat er gebeurd is. Een aantal geschiedkundigen hebben de mogelijkheid geopperd dat de lange heerschappij van Pepi II tot een stilstand leidde, en toen hij overleed was het alsof men een steunbalk vanonder een wankel gebouw trekt. Maar er is geen bewijs om zon theorie te ondersteunen.
Bron: Brad Aaronson
Vertaling: Mario Lossie
12. Recente heiligenlevens
Zalige Ivan Mertz [1893-1928]
"Ik kan niet begrijpen dat Christus, de Heer en Schepper, Hij waarop alles gericht is, die door de mens gevoeld wordt, wandelend of slapend, Hij die sterk en almachtig is, die het universum in beweging zet, Hij die waakt over elk grassprietje en elke kleine worm, de Christus wiens handen en voeten door nagels werden doorboord, op wie men spuwde, Hij die het leven terugschonk aan de doden en die kinderen liefhad, en die bij Zijn eigen dood de zon verduisterde en de aarde deed beven, dat Hij de mijne zal zijn, Hij met mij zal praten, de enige rechtvaardige man in mijn ogen. Voor dit alles, enkel hierom weet ik dat Hij het is, omdat Hij hierin Zijn grote liefde heeft getoond."
Nadien schreef hij opnieuw: "Hem die we rondom ons voelen, waarvan ons verstand zegt dat Hij eeuwig is, naar wie de ziel onopzettelijk verlangt, Hij zal ongetwijfeld rechtvaardig zijn. Dit brengt ons bij een persoonlijke God. Hij bestaat, dat geloof ik zeker, en zelfs tijdens de moeilijkste momenten van verleiding en twijfel, geloof ik dat Hij de enige, eeuwige, grote God is. En als Hij bestaat, betekent het dat ons leven een doel heeft."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 39]
Aan Pater Charles Bouin
Lourdes, 22 augustus 1864,
Zeer Eerwaarde Heer,
Ik vraag u mij te verontschuldigen voor de vertraging waarmee ik u schrijf: denk niet dat het uit onverschilligheid is. Zeker niet!, want ik dacht er elk moment aan; ik had er liever niet zo vaak aan gedacht, vooral omdat het toch niet kon. Ook op school heb ik al enige tijd niets kunnen doen: alles wat ik doe, is pelgrims ontvangen van 's morgens tot 's avonds. Daarom gebruik ik het moment dat ik nu heb, om enkele regels te schrijven.
O wat zou ik gelukkig zijn, Zeer Eerwaarde Heer, u hier in Lourdes te zien, vooral als u kon blijven. Ik zal bidden tot de goede God en de heilige Maagd om u te laten weten of u hun kluizenaar moet worden. Ik zou wel hetzelfde als u willen doen, want het put me uit zo veel mensen te moeten zien; bid voor mij, vraag ik u, dat God mij spoedig opneemt te midden van zijn bruiden, want dat is mijn grote, zij het onwaardige verlangen. Ik weet niet hoe ik u voldoende bedanken kan voor al het goede dat u mij geeft, vooral dat u mij en mijn familie elke dag gedenkt bij het Offer van de Heilige Mis. Ik ben u er zeer erkentelijk voor, Zeer Eerwaarde Heer. Van mijn kant vergeet ik u in mijn zwakke gebeden evenmin.
14. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia
Een roos op de sneeuw
Op 20 mei 2000 zei de Paus toen hij voor de reliekschrijn stond die het lichaam van de H.Rita bevat: "De stoffelijke resten van de H.Rita zijn een betekenisvol getuigenis van het werk dat God in de geschiedenis voltrekt, wanneer Hij harten aantreft die nederig zijn en ontvankelijk voor zijn liefde... Diep verankerd in de liefde voor Christus, vond Rita in haar onwankelbaar geloof de kracht om onder alle omstandigheden een vrouw van de vrede te zijn. Met haar voorbeeld van volledige overgave aan God, transparant van eenvoud en haar onwrikbaar vasthouden aan het Evangelie, is het voor ons ook mogelijk de juiste aanwijzingen te vinden om authentieke christenen te zijn aan deze vooravond van het derde millennium... Door de spiritualiteit van de H. Augustinus te beoefenen, werd ze een leerling van de Gekruisigde en als «lijdensexpert» leerde ze de pijnen van het menselijk hart begrijpen. Rita werd op die manier de voorspreekster van de armen en bezitlozen en verkreeg voor hen die haar aanriepen in de meest uiteenlopende situaties talloze genaden van vertroosting en bemoediging."
15. Bartholomeüs Holzhauser: 14 profetieën
Inleiding
Op vele punten bevestigen deze profetieën deze van de Extatische Non van Tours. De eerbiedwaardige Bartholomeüs Holzhauser verdeelt de geschiedenis van de Kerk in zeven perioden. De vijfde periode [waarover hij specifiek is], zal eindigen met de komst van de Grote Koning en de Heilige Paus, die beiden worden vernoemd in vele profetieën en ze zullen hand in hand worden. De Heilige Paus zal zeer vastberaden zijn, en zijn geestelijke richtlijnen zullen doeltreffend zijn, dankzij de tijdelijke macht van de Grote Koning, die zijn wereldse bondgenoot zal zijn en dat is precies zoals het moet zijn; de Staat moet onafhankelijk zijn maar tegelijkertijd gehoorzaam aan de Kerk.
De jaren van toegeeflijkheid zullen worden afgesloten. Regels en voorschriften zullen niet langer worden overgelaten aan de "vrije wil" van de mensen, een ontaarde gedachte. De Grote Koning zal echter macht moeten aanwenden om tucht en geweld te herstellen. Een aantal opmerkingen zijn hier noodzakelijk.
Het is waar dat een systeem dat enkel op macht is gebaseerd geen wezenlijke waarde heeft. De maatstaf van de kwaliteit ervan is niet de macht, maar de beginselen die het systeem bezielen. Wanneer de basisbeginselen vredig zijn, is gezag toegelaten.
Het is echter eveneens zo dat het gebruik van geweld er nooit in slaagt om goede basisbeginselen op te leggen aan mensen de gehard zijn in hun misvattingen. Maar het bereikt iets: het belet in grote mate de vernietigende pogingen van zulke mensen en het beschermt de mensen grotendeels van hun misdadige invloeden.
Vertaling: Chris De Bodt
16. Verwijst deze boodschap van Onze Lieve Vrouw van Anguera, naar de milieuramp in de Golf van Mexico, deel 2?
Boodschap 3294 van 18/03/2010
Lieve zonen en dochters, heb vertrouwen, geloof, en hoop. God staat aan u zijde. Vertrouw in Hem en u zult overwinnen. Ik vraag u om te blijven bidden. Bid voor de verwezenlijking van Mijn plannen. Ik heb u nog meer grootse zaken te onthullen. Wees aandachtig en luister naar de stem van God. Geef gevolg aan Zijn oproep tot bekering. De mensheid is ziek en moet genezen worden. Ik kom uit de hemel om u het pad naar het goede en de heiligheid te wijzen. Geef niet op. De dood zal over de Golfkust komen, en zal een groot spoor van vernieling achterlaten. Ik ben uw bedroefde Moeder en Ik lijd omwille van uw lijden. Heb moed. Laat de vlam van het geloof binnen u niet verzwakken. Dit is de boodschap die Ik u vandaag geef, in naam van de Allerheiligste Drievuldigheid. Dank dat u Mij opnieuw heeft toegelaten om u hier te ontmoeten. Ik zegen u in de naam van De Vader, en De Zoon, en De Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Lek booreiland wellicht ergste in de geschiedenis van de VS
Als de olievlek in de Golf van Mexico niet gedicht wordt, dreigt ze de ergste te worden in de Amerikaanse geschiedenis. Dat zegt admiraal Mary Landry van de kustwacht van New Orleans. Een week nadat een olieboorplatform zonk, is het gevaar op een milieuramp dus nog steeds niet afgewend.
Experten van de groep BP proberen de lekken op anderhalve kilometer diepte te dichten in het olieboorplatform, maar enkele pogingen met onderzeese minirobots draaiden op niets uit en daardoor breidt de olievlek zich uit. "De pogingen van BP hebben voorlopig geen resultaat opgeleverd", aldus Landry.
De admiraal weigerde om de milieuramp te vergelijken met die van de Exxon Valdez. Bij het ongeluk met die olietanker in 1989 voor Alaska liep ongeveer 42 miljoen liter olie in zee. Dat ongeval ging de geschiedenis in als een van de grootste milieurampen ooit.
Volgens de Amerikaanse kustwacht zou de vlek in totaal ongeveer 120 kilometer lang zijn en op sommige plaatsen zou ze 70 kilometer breed zijn. Het zou geen dikke olievlek zijn, maar veeleer een dun mengsel van water en olie.
28-04-2010
28 april 2010
28 april 2010
1. Medjugorje: Nedjo Brecic
Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Steve en Ana Shawl
Deze bedevaart naar Medjugorje was heel bijzonder. Uiteraard waren al onze groepen bijzonder, maar deze reis was in het bijzonder gepland om de stichting van de IIPG-Koningin van de Vrede Gebedsgroep te huldigen en te vieren [Internet International Prayer Group Queen of Peace]. De gebedsgroep werd opgestart op 4 juni 1999 door Nedjo Brecic, lid van de oorspronkelijke gebedsgroep van Ivan te Medjugorje. Daar niet iedereen uit onze groep er over had gehoord of lid was van de IIPG gebedsgroep, liet het op iedereen een diepe indruk na.
Ik zou met u graag een verhaal willen delen over Nedjo. Zoals hierboven vermeld, maakte Nedjo deel uit van Ivans gebedsgroep vanaf de dag van haar stichting, op 4 juli 1982. Nedjo was een heel goed en heilig man die waarlijk probeerde te leven naar de boodschappen van Onze Lieve Vrouw. Om dit toe te lichten: hij kwam op een punt in zijn leven, waar hij zelfs afzag van een goed betaalde job, omdat teveel zou vragen van hem en hij aldus nog weinig tijd zou hebben voor zijn gebeden en zijn gezin.
Hij aanvaardde een eenvoudige levenswijze door een pover leven via het huisvesten van bedevaarders bij hem thuis. In 1999 richtte hij een wereldwijde gebedsgroep op, gebaseerd op dezelfde structuur en idealen als Ivans oorspronkelijke gebedsgroep. Mijn vrouw Ana ontmoette Nedjo in 1999 en al spoedig werden ze goede vrienden. Ana is en spreekt vloeiend Kroatisch en zo begon ze met Nedjo te helpen met het opstarten van zijn nieuwe gebedsgroep, daar hij problemen had met de Engelse taal. Ik had het voorrecht om Nedjo in hoogsteigen persoon te mogen ontmoeten tijdens mijn reis van juni 1999 naar Medjugorje, en ik was hierdoor zo aangegrepen, door de warmte en de liefde die hij en zijn familie uitstraalden.
2. Medjugorje: De Onderzoekscommissies [aflevering 3]
Sedert het begin van de verschijningen zijn er rond Medjugorje een aantal officiële kerkelijke onderzoeken geweest. Voor de lezer wordt het echter moeilijker om moeilijker om een duidelijk inzicht te krijgen hoe alles, in verband hiermee, tot hiertoe is verlopen. Daarom dit overzicht. Hoewel de hoofdrolspelers in Medjugorje uiteraard Onze Lieve Vrouw en de zieners zijn, spelen de Commissies die zijn ingesteld door de Kerkelijke overheden een heel belangrijke rol. Daarom dit overzicht.
Mogelijke Motieven
Er zijn een viertal theorieën waarom men denkt dat de Bisschop van idee is veranderd, maar over het algemeen wordt aangenomen dat het vooral het laatste motief is dat het meest waarschijnlijke is, waarbij men het tweede en het derde motief steeds in het achterhoofd moet houden:
Politieke
In het begin zag het communistische en atheïstische Joegoslavië dat de bisschoppelijke genegenheid rond de verschijningen in een schril contrast stond tegenover de gebeurtenissen, waarvan de regering dacht dat deze tegen hen werden opgezet [dit was in een tijd dat het gevaarlijk was om zelfs een woord positief woord over Medjugorje te zeggen]. Als gevolg hiervan ontboden zij de Bisschop te Zagreb en bedreigden hem met gevangenschap, tenzij hij zou stoppen met zich gunstig uit te laten over de verschijningen. Zij bedreigden ook Pater Jozo, maar hij bleef handelen volgens zijn overtuiging. Bisschop Zanic riep Pater Jozo bij hem en zei "dat hij niet bereid was om de gevangenis in te vliegen omwille van Medjugorje." De communisten arresteerden Pater Jozo, samen met Pater Ferdo Vlasic en Pater Jozo Krizic voor hun geloof in de zienertjes. Omwille van zijn angst, zweeg Bisschop Zanic aanvankelijk om zich korte tijd daarop openlijk uit te spreken tegen Medjugorje [www.ourmedjugorje.com].
Dr. Guy Claes en Chris De Bodt
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 145]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
Van Herodes naar Pilatus
Er ontstond nu beweging onder het volk of het Forum. Een schare trad vooruit en haar sprekers, naar het terras gekeerd, riepen tot de landvoogd: "Pilatus, doe ons de gunst die gij ons ieder jaar verleent ter gelegenheid van het feest!" Pilatus had hierop slechts gewacht en antwoordde: "Het is de gewoonte dat ik u op het feest een gevangene vrijgeef. Wie wilt gij dat ik u vrijgeven zal: Barabbas of Jezus, de koning der Joden, Jezus die de Gezalfde des Heren wordt genoemd?"
Pilatus was helemaal onzeker in wat hij dacht en sprak. Hij noemde Jezus "Koning der Joden," als een hovaardige Romein die de Joden verachtte omdat zij zulk een arme koning hadden en moesten kiezen tussen deze vorst en een moordenaar. Maar hij noemde Hem ook zo, uit een soort overtuiging dat Jezus werkelijk de wonderbaarlijke, beloofde Jodenkoning, de gezalfde des Heren, de Messias zou kunnen zijn. Het uitspreken van dit vermoeden van de waarheid was, voor de helft, toch niets dan veinzerij. Hij vermeldde die titels van Onze Heer omdat hij voelde dat de nijd een van de drijfveren was van de woede van de opperpriesters tegen Jezus, die hij als onschuldig beschouwde.
Op vraag van Pilatus ontstond er een korte aarzeling bij de volksmassa, als pleegde men daar overleg, en slechts enkele stemmen riepen boudweg: "Barabbas!" Pilatus echter werd door een dienaar van zijn vrouw terzijde geroepen. Hij verliet zijn plaats en de dienaar toonde hem het pand dat hij deze morgen aan zijn echtgenote overhandigd had, en zei: "Claudia Procle wil u hierdoor herinneren aan uw belofte." De Farizeeërs en de opperpriesters waren intussen druk in de weer. Sommigen van hen mengden zich nu zelf onder het volk, bevalen en dreigden, doch zij moesten niet veel moeite doen.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 145]
Preken
De goot van de hel
Afschuwelijke zonden zijn het, broeders, in de ogen van God. Zonden, zeg ik, die bijna gelijk zijn aan heiligschennis. Maar voor u zijn het aardigheidjes. O, wat is uw hart bedorven en slecht! Neen, neen, men kan niet lachen en schertsen over dingen die we met een grotere angst moeten ontvluchten dan een monster dat ons wil verslinden. Is het trouwens geen misdaad, broeders, van datgene te houden waarvan God wil dat we het met alles wat in ons is verachten? Ge zegt dat ge geen bijbedoelingen hebt, maar zeg me ook: zouden de ongelukkigen die naar u luisteren, daardoor minder slechte gedachten en boosaardige verlangens krijgen? Zouden uw zogenaamde onschuldige bedoelingen hun verbeelding en hun hart in toom houden? Draai er toch geen doekjes om en beken eerlijk dat hij de oorzaak zijt van hun ondergang en hun eeuwige verdoemenis. Door uw schuld gaan de zielen naar de hel! De Heilige Geest heeft ons gezegd dat de zonde van de onzuiverheid het aanschijn van de wereld bevlekt. Neen, broeders, ik ga er nu niet verder op in, maar de volgende keer zal ik trachten u het afgrijselijke van deze zonde nog duidelijker voor te stellen.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 145]
Hoofdstuk 28. Hel en satan
Nicky: Waarom denkt u dat dit het geval is? Maria: De twintigste eeuw kan met geen enkele andere worden vergeleken, wanneer het aankomt op afvalligheid, moord, hebzucht naar geld en macht, haat, onvergefelijkheid en het gebrek aan gebed. Dit was de eeuw van satan. Zijn hoge graad van activiteit is er ook omdat hij weet dat er een grote gebeurtenis in het verschiet ligt die de bekering van de mensheid zal inhouden. Hij weet dat zijn spelletjes spoedig danig zullen worden afgezwakt en daarom schreeuwt hij als nooit tevoren, alvorens te worden overwonnen.
Nicky: Vertel mij, hoe kan God, en ook wij, gelukkig zijn in de Hemel wanneer zielen die ons zeer nabij waren, voor eeuwig verloren zijn in de hel? Maria: In de Hemel is alles, maar dan ook alles op God gericht, en zon dingen zijn ons niet langer nabij ginds. Alles in de Hemel is zuivere vreugde, zuivere verering en zuivere schoonheid. Er bestaat niets minder daar en zon verdriet, bezorgdheid of verlies heeft geen enkele ruimte daar. Gods aanwezigheid is zo sterk ginds, dat al het andere volledig achtergelaten en dergelijk verleden volledig weggesneden wordt.
Nicky: Als zielen verloren gaan, wat gebeurt er dan met hun Engelbewaarders? Maria: Zij keren net, als de beschermengelen van de zielen in het Vagevuur, terug naar de Hemel, maar enkel op aanwijzen van God.
Nicky: U hebt gezegd dat zowel de Hemel als het Vagevuur vele verschillende lagen hebben. Heeft de hel ook verschillende niveaus? Maria: Ja, het heeft een ontelbaar aantal niveaus en het ergste niveau bevindt zich op de bodem.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: King David [11/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 198]
De Fransciscanen wisten niet wat ze er moesten van denken. Ongetwijfeld had iets mysterieus de mensen van Xiloxostla geholpen. De priesters ondervroegen Juan drie keer, maar vonden geen inconsistenties in zn verhaal. Ze besloten om hem te volgen als hij de volgende keer water ging halen. Toen ze dat deden werden ze gevolgd door een kleine groep uit het dorp.
Toen ze over de oostelijke helling van Cerro de San Lorenzo kwamen, zagen ze iets buitengewoons en onvoorstelbaars.
Het bos leek in brand te staan.
Of toch een deel ervan. Er was brand. Ze merkten vooral een grote pijnboom op, die rood was van vuur.
De broeders keken een tijdje toe en, wetende dat ze niets konden doen, gingen dan terug naar het klooster. De volgende morgen, na de Mis, gingen ze terug naar de plek met een andere nieuwsgierige groep en ze stonden perplex over de toestand van het bos. De vlammen hadden de bomen volledig moeten verteerd hebben, want het was het droogseizoen. Maar er was nauwelijks schade. Het vuur had zichzelf waarschijnlijk uitgedoofd. Enkel aan de lagere takken waren tekenen van brand te zien, behalve bij de grote pijnboom die helemaal zwart was.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 93]
Hoofdstuk 6: Tussen Genève, Parijs en Rome
Een mat beeld
Sinds einde jaren 1950 kende de Gemeenschap van Taizé een periode van onzekerheid. Terwijl ze trachtte haar onafhankelijk tegenover de hervormde Kerk in Frankrijk te vrijwaren wou ze ook haar betrekkingen met deze normaliseren. Tegelijk probeerde ze ook meerdere banden te scheppen met de katholieke Kerk, in Frankrijk en in het buitenland, ondanks de wallen, opgetrokken door Rome.
Zo besloot de prior in 1957 een broeder van Spaanse afkomst uit de Gemeenschap en op familiebezoek te vergezellen van Barcelona tot in Malaga om er bisschoppen en priesters te ontmoeten die vatbaar zijn voor oecumenische dialoog en om een gesprek op te starten dat in de toekomst zou doorgaan. Eerst riep hij de hulp van kardinaal Gerlier in: "Kan U me enkele adressen bezorgen? We zouden U daarvoor dankbaar zijn."
De relaties tussen Taizé en de katholieke Kerk waren nooit eenvoudig. De Gemeenschap heeft op bepaalde momenten een mat beeld uitgestraald die sommige katholieke prominenten kon verontrusten. Volgende episode staaft dit.
In augustus 1957 lichtte Mgr. Lebrun de aartsbisschop van Lyon in over een gerucht dat in omloop was: Roger Schutz en Max Thurian zouden in stilte katholiek geworden zijn. Een ongegrond gerucht, maar dat werd gevoed door een werkelijk feit dat ook Mgr. Lebrun vermeldt: dominee Schutz werd ontboden door de synode van de EREN om zich te verantwoorden. Hij en Max Thurian werden verplicht om plechtig te verklaren dat hun verslagen niet eerst voor visum aan de bisschop van Autun waren voorgelegd. In feite past deze oproep in Neufchâtel in een brede raadpleging over Taizé die de hervormde Kerk in Frankrijk opzette om haar officiële houding te bepalen.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]
Woordenboek: Letter C
Coponius
Coponius was de eerste Romeinse prefect van Judea [6-9 na Chr.]. Hij was afkomstig uit de stand van de equites [ridderstand in het vroegere Romeinse Rijk] in Rome. Augustus stelde hem aan ter vervanging van de etnarch Archelaüs, zoon van Herodes de Grote en die hij, wegens wanbestuur, had afgezet. De Romeinse ridder Coponius kreeg de administratieve en gerechtelijke volmacht, ook om een doodstraf uit te spreken. Judea werd nu met inbegrip van Samaria en Idumea een Romeinse provincie. Als Judeese prefect was hij verantwoording verschuldigd aan de gouverneur van Syrie, in deze periode Publius Sulpicius Quirinus.
Onder zijn bewind richtte Quirinus de volkstelling van Judea in, waarbij de inwoners een aangifte moesten doen van hun bezittingen. Veel Joden, die de tijd van een onafhankelijke Joodse staat onder de Hasmoneeën nog niet vergeten waren, ervoeren dit als zeer pijnlijk. Vooral door toedoen van Joazar ben Boëthus, die eerder hogepriester was geweest, stemden veel Joden uiteindelijk toch met de volkstelling in. Er bleef echter verzet, omdat sommige Joden vonden dat zij niemand [en zeker geen heidense Romeinen] als heer boven zich mochten erkennen dan God alleen. Judas de Galileër [Of Judas van Gamala] richtte toen samen de Sadok de Farizeeër een revolutionaire partij van de zelote huurmoordenaars op.
Tegen het einde van Coponius' bestuur vond een incident in de tempel plaats.en werd de Tempel, tijdens het Pesachfeest, door de Samaritanen onteerd die er menselijke beenderen in het heiligste der heiligen gooiden. De tempel werd onmiddellijk afgesloten en gereinigd en er werden strenge veiligheidsmaatregelen genomen. De zaak liep echter met een sisser af.
Coponius en zijn opvolgers lieten hun eigen munten slaan. Anders dan de gouverneur van Syrië, maar evenals de Herodianen mochten zij geen kostbare zilveren munten slaan, maar iets minder waardevolle bronzen munten. Coponius hield rekening met Joodse gevoeligheden door geen afbeeldingen van mensen (bijvoorbeeld de keizer) op de munten te slaan, maar symbolen. Gevonden munten tonen aan de ene zijde een rijpe korenaar en aan de andere zijde een vruchtdragende dadelpalm. Wel tonen letters de inscriptie kaisaros 'van de keizer'. Na zijn dienstjaren ging Coponius terug naar Rome. Coponius heeft onder de Joden een positieve indruk achtergelaten, wat blijkt uit het gegeven dat een van de poorten van de tempel naar hem genoemd is. Hij werd opgevolgd door Marcus Ambibulus [9-12 na Chr.]. Over zijn beleid zegt Josephus niets. Op zijn beurt wordt hij vervangen door Annius Rufus [12-15 na J.C.] die nog op post was toen Augustus stierf in 14 na J.C. en Tiberius de troon besteeg.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 78]
Het wonder van Macareta, Italië [1356]
Het kostbare doek werd uiteindelijk uit zijn schuilplaats gehaald in 1932. Nadat deze opnieuw werd onderzocht en authentiek werd verklaard, werd de doek in een kristallen frame geplaatst en voortdurend tentoongesteld in de Kapel van het Sacrament.
De afmetingen van de koporaal blijken interessant te zijn voor tegenwoordige toeschouwers. De koporaal was ruim 128 cm lang en 40 cm breed, en daarmee veel groter dan de tegenwoordige corporalen, die de omvang hebben van een grote zakdoek. Men vermoed dat de korporaal tijdens de Mis van het wonder dubbel gevouwen is geweest omdat de bloedvlekken symmetrisch overeenkomen.
Er zijn nog een aantal andere vouwen duidelijk zichtbaar in het linnen. Er zijn vijf horizontale vouwen en zeven verticale vouwen. Naast de bloedvlekken zijn er ook sporen van schimmel en druppels was zichtbaar.
Men kan geen chemische analyse maken van deze reliek omdat de stoffen, die niet van textiel zijn, door de eeuwen heen volledig zijn samengegaan. Daarom is er een alleen een topografische observatie mogelijk.
De echtheid van het linnen is op drie manieren vastgesteld. Ten eerste hebben wetenschappers verklaard dat het doek [dat omschreven wordt als in goede staat maar geel door de ouderdom] uit de veertiende eeuw afkomstig is. Ten tweede bevatte het perkament dat zich bij de koporaal bevond een Gotische kalligrafie. Deze kalligrafie is volgens mensen, die daar verstand van hebben, afkomstig uit de tijd van het wonder. Ten derde zijn er, ondanks dat er geen officiële documenten bewaard gebleven zijn, een groot aantal manuscripten van erkende auteurs uit die tijd, die verwijzen naar de geschiedenis en de echtheid ervan erkennen.
De heilige koporaal kan men bezichtigen in een nieuwe kapel in de Kathedraal van Macerata, waar hij, met name op Sacramentsdag en de octaaf daarvoor, vereerd en aanbeden wordt.
10. Wanneer vond de Exodes Plaats? [Aflevering 3]
Los van het feit dat zulke "aanpassingen" van de Bijbelse tekst suggereren dat de Bijbel niet betrouwbaar is, was Ramses II de tweede belangrijkste veroveraar, na Thoetmoses III. En zoals in het geval van Thoetmoses III, maken de Egyptische geschriften duidelijk dat niets dat ook maar van ver op de Exodus leek, rond zijn tijd in de geschiedenis plaatsvond. Het lijkt erop dat we vastzitten. De enige mogelijkheid is te concluderen dat er iets serieus verkeerd is met de algemeen aanvaarde data in de Egyptische geschiedenis.
In 1952 publiceerde Immanuel Velikovsky "Ages in Chaos" [Eeuwen in Chaos], de eerste reeks boeken waarin hij een radicale herdatering van de Egyptische geschiedenis voorstelt om de geschiedenissen van Egypte en Israël te synchroniseren. Velikovskys werk veroorzaakte een nieuwe golf van nieuwe onderzoeken m.b.t. de geschiedenis van de oudheid. En terwijl het merendeel van Velikovskys conclusies door deze onderzoeken niet gestaafd werden, was zijn voornaamste stelling: de tegenstrijdigheden die er blijkbaar zijn tussen oude geschriften en de Bijbel, zijn te wijten aan een verkeerde datering van die oude geschriften, en als deze geschriften correct gedateerd worden, verdwijnen alle "tegenstrijdigheden."
Zowel Thoetmoses III als Ramses II stammen uit een periode die men het Late Bronzen Tijdperk noemt, en die eindigde met het begin van het IJzeren Tijdperk. Vermits men van het IJzeren Tijdperk denkt dat het de tijd is wanneer Israël voor het eerst in Kanaän arriveerde, wordt het Late Bronzen Tijdperk "De Kanaäntische Periode" genoemd, en geschiedkundigen hebben hun zoektocht naar de Exodus tot deze tijd beperkt. Als we deze kunstmatige beperking buiten beschouwing laten, zien we drastische veranderingen.
Bron: Brad Aaronson
Vertaling: Mario Lossie
11. Recente heiligenlevens
Zalige Ivan Mertz [1893-1928]
Ondanks een tijdelijke verzwakking van zijn geloof, herstelde alles zich in nog grotere mate en zijn gebedsleven verdubbelde, zoals aangegeven in een andere aantekening in zijn dagboek, op 24 oktober 1914. Over het gebed schrijft hij: "Dit gesprek met de Almachtige, deze verbinding, de erkenning van de Almachtige, dit is godsdienst. Godsdienst zonder gebed is dood. Maar gebed wordt echter niet gemeten door de duur ervan en het hoeft niet uit een boek gelezen te worden. Een gesprek dat ontstaat uit iemands eigen gevoelens, nadenken over de Bijbel en over de bedoelingen van de Almachtige, dàt is gebed."
Toen Ivan voor Kerstmis 1914 terugkeerde naar Banja Luka, beseften zijn ouders dat hij geen interesse had in een militaire carrière en ze drongen niet aan om terug te keren naar de academie. Ze gaven hem toelating om in Wenen te gaan studeren, waar hij zijn studies rechten en literatuur begon.
In Wenen werden zijn culturele grenzen verlegd. Hij ging naar het theater, concerten, operas, en las heel veel. Ondertussen ontwikkelde zijn geestelijke maturiteit zich meer en meer. Af en toe dacht hij nog eens aan Greta. Maar hij vond vreugde in de Eucharistie en schreef hier dikwijls over in zijn dagboek, zoals op 27 januari 1915:
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 38]
Bernadettes brief aan pater Ferdinand Gondrand van de Oblaten van de Onbevlekte Maagd Maria te Bétharram
Daarna verdween de verschijning, en trok ik me terug. Twee weken lang keerde ik er terug. De verschijning verscheen elke dag, met uitzondering van een maandag en een vrijdag. Zij herhaalde verschillende malen dat ik de priesters moest zeggen hier een kapel te bouwen; en ook dat ik naar de bron moest gaan om me te wassen en dat ik moest bidden voor de bekering van de zondaars. Verscheidene keren vroeg ik haar wie zij was. Zij glimlachte dan alleen. Haar armen naar beneden houdend sloeg ze haar ogen op naar de hemel toen ze mij vertelde dat zij de Onbevlekte Ontvangenis was. In het tijdsbestek van die twee weken heeft ze mij drie geheimen toevertrouwd. Zij verbood me die aan iemand te vertellen. Daar heb ik mij tot op heden trouw aan gehouden.
Ziedaar, Mijnheer, het verslag van de verschijning. Moge het u bevallen. Ik dank u voor het portret dat u mij toestuurde. Ik zal het zorgvuldig bewaren. Mijn lieve moeder is u ook bijzonder erkentelijk en vraagt u haar eerbiedige groeten te aanvaarden. Wij bevelen ons aan, Mijnheer, in uw dringende en heilige gebeden die ons verenigen in de Heilige Harten van Jezus en Maria,
Uw deemoedige en geheel toegewijde Bernadette Soubirous.
13. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia
Een roos op de sneeuw
Tijdens de laatste maanden van haar leven ontvangt de door ziekte gekwelde Rita bezoek van een familielid. Bij het afscheid vraagt het familielid haar of ze iets wenst uit haar huis. Rita antwoordt dat ze graag een roos en twee vijgen uit haar tuin had gehad. Het familielid glimlacht, want het is hartje winter en denkt dat de zieke ijlt. Wanneer ze thuis komt ontwaart ze tot haar grote verbazing aan een bladerloze besneeuwde rozenstruik een prachtige roos, evenals twee vijgen aan de vijgenboom. Ze plukt de roos en de twee vijgen en brengt die naar de zieke. Dit wonder levert Rita de naam "Heilige van de rozen" op.
Rita is waarschijnlijk overleden in 1447, op 22 mei. De "Breve racconto" zegt dat Rita, toen haar dood naderde, het genoegen mocht smaken van een verschijning van Jezus en Maria. Vervuld van blijdschap vraagt ze dan om de sacramenten der stervenden en geeft in alle rust de geest. De klokken van de kerk beginnen terstond vanzelf te luiden. Het lichaam van Rita is niet tot ontbinding overgegaan: dit feit is meermaals en met tussenpozen van meerdere eeuwen bevestigd. Een lichaam dat op wonderbare wijze bewaard is gebleven na de dood wordt door de christenen beschouwd als een teken van heiligheid van de betreffende persoon en een waarborg voor de toekomstige verrijzenis.
14. Bartholomeüs Holzhauser: 14 profetieën
Inleiding
De Eerbiedwaardige Bartholomeus Holzhauser werd geboren te Laugna op 24 augustus 1613 en overleed te Bingen am Rheim, Duitsland op 20 mei 1658. Hij haalde zijn diploma theologie aan de universiteit van Ingolstadt. In 1639 werd hij priester gewijd. Hij was een wereldlijk priester, stichter van een religieuze gemeenschap en visionair. Barthelomäus Holzhauser maakt ook een opdeling van de geschiedenis in tijdperken. Hij ziet 7 tijdperken, die allemaal te situeren zijn binnen het 6e en laatste tijdperk van Augustinus.
Hij maakt in zijn boek "Interpretatio Apocalypsis usque ad cap. XV, v. 5" een opdeling in de tijd vanaf de geboorte van Christus in zeven tijdvakken.
Status seminativus : vanaf de geboorte van Christus tot en met paus Linus en keizer Nero
Status irrigativus : de vervolging der christenen na paus Linus tot paus Sylvester
Status illuminativus : vanaf paus Sylvester tot paus Leo III
Status pacifitcus : vanaf paus Leo III tot paus Leo X
Status afflictionis et purgativus : vanaf paus Leo X tot de grote koning en de heilige paus
Status consolationis : vanaf de grote koning en de heilige paus tot de geboorte van de antichrist
Status desolationis: vanaf de geboorte van de antichrist tot het einde van de wereld
Volgens Holzhauser zitten we actueel in de vijfde tijd. De tekenen van de tijd doen vermoeden dat we op het einde van de vijfde tijd zitten, en de transitie naar de zesde tijd niet veraf is.
Vertaling: Chris De Bodt
15. Ark van Noah gevonden?
De structuur die op de berg Ararat in Turkije ligt, is wel degelijk de Ark van Noah. Dat beweert althans een team van Chinese en Turkse evangelische onderzoekers. Ze onderzochten de ouderdom van het hout van de structuur en kwamen tot de conclusie dat die ongeveer 4.800 jaar oud moet zijn, wat overeen zou moeten komen met de periode waarin de zondvloed plaatsvond.
Volgens de Bijbel strandde de Ark na de zondvloed op een berg. Velen geloven dat dat de berg Ararat is, de hoogste berg in de omgeving.
"Helemaal zeker zijn we natuurlijk niet, maar het staat wel voor 99,9 procent vast dat het om de Ark van Noah gaat", vertelde Yeung Wing-cheung van Noah's Ark Ministries International en documentairemaker aan AFP.
De houten constructie op de berg bevat enkele compartimenten, waarvan sommigen zijn uitgerust met balken. De onderzoekers denken dat er in die 'kamers' ooit dieren woonden. Van een menselijke nederzetting kan er volgens de onderzoekers geen sprake zijn. "In de omgeving van de berg is nog nooit een nederzetting gevonden op een hoogte van 3.500 meter of hoger", aldus Wing-cheung. De onderzoekers hopen nu dat de ark op de Unesco Werelderfgoedlijst komt. Op die manier kan er een grote archeologische opgraving plaatsvinden.
27-04-2010
27 april 2010
27 april 2010
1. Medjugorje: Nedjo Brecic
Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Politie
Op 4 juli 1982 nodigde Onze Lieve Vrouw ons uit om een gebedsgroep te vormen. Mijn hart was in Medjugorje, maar mijn lichaam en mijn gezin in Metkovic. Ik was toen reeds verloofd en onze huwelijksdag was op 14 augustus 1982. Mijn schoonvader stelde mij voor om in Medjugorje een huis te bouwen, maar dat konden wij ons niet veroorloven. We aanvaardden dat we niet alles meteen konden hebben. We begonnen met de bouw van een huis in 1984 en de werken waren af in 1991. We hebben onze kruisen en onze smarten gehad tijdens die achttien jaren. Alles dat we bezaten was door de hulp van God en Onze Lieve Vrouw en met ons zweet en onze opofferingen. God zij gezegend in al Zijn daden, vooral door Maria, de Koningin van de Vrede.
Nedjo Brecic
PS: Mijn bijzondere dank aan mijn vrienden Ana en Albert Casey, wiens verslag nu volgt. God zegene hen.
2. Medjugorje: De Onderzoekscommissies [aflevering 2]
Sedert het begin van de verschijningen zijn er rond Medjugorje een aantal officiële kerkelijke onderzoeken geweest. Voor de lezer wordt het echter moeilijker om moeilijker om een duidelijk inzicht te krijgen hoe alles, in verband hiermee, tot hiertoe is verlopen. Daarom dit overzicht. Hoewel de hoofdrolspelers in Medjugorje uiteraard Onze Lieve Vrouw en de zieners zijn, spelen de Commissies die zijn ingesteld door de Kerkelijke overheden een heel belangrijke rol. Daarom dit overzicht.
Inleiding
In die tijd was Fr. Jozo Zovko de parochiepriester te Medjugorje. Fr. Zrinko Cuvalo werkte samen met hem in de parochie. Beiden hebben niets van doen met het ophitsen van de kinderen. Integendeel, Fr. Zovko kon aanvankelijk niet geloven dat de verschijningen echt waren. Bisschop Zanic heeft hen beiden bij hem geroepen om hen op het hart te drukken dat ze beslister moesten zijn en om Gods daden rondom hen te herkennen. Ze antwoordden hem dat er geen haast bij was en dat het beter was om af te wachten hoe alles zich verder zou ontwikkelen. Maar de positieve ingesteldheid van de Bisschop bezielde hen en gaf hen en aan iedereen moed die nog geen standpunt hadden ingenomen over Medjugorje.
De toenmalige Joegoslavische communistische regering was de gebeurtenissen te Medjugorje niet bepaald welwillend gezind. Ze noemden het "een opstand tegen het bewind" [4 juli 1981]. De geheime politie riep Bisschop Zanic naar hun hoofdkwartier in Sarajevo voor onderzoek. Ook Fr. Jozo Zovko werd geroepen. Maar de gebeurtenissen leidden hun eigen weg. Bisschop Zanic begon minder en minder over de verschijningen te spreken en Fr. Zovko begon, als parochiepriester, meer en meer in de bovennatuurlijke aard van de verschijningen te geloven. Omwille van zijn welwillende houding tegenover de verschijningen, werd Fr. Zovko gearresteerd en veroordeeld tot drie en een half jaar van harde gevangenschap [17 augustus 1981]. Samen met hem werden ook Fr. Ferdo Vlasic en enige tijd later Fr. Jozo Krizic gevangen gezet. De spanning was toen te snijden. Het was gevaarlijk om iets over Medjugorje te zeggen. Iedereen voelde dit, vooral als sommige inwoners uit de parochie en zelfs bedevaarders naar de gevangenis werden gestuurd.
En toen kwam er een wending. Er waren eerst nog geen negatieve verklaringen van Pavao Zanic rond Medjugorje, maar alles werd stil. In Medjugorje voelde men dat de steun vanuit Mostar wegbleef. Was het een stilte omwille van de sereniteit die Zanic wou aanhouden of was er iets anders aan de hand? Het antwoord zou niet lang op zich laten wachten, want na deze periode van stilte begon Bisschop Zanic actief Medjugorje uit te dagen. Hij was van mening veranderd.
Dr. Guy Claes en Chris De Bodt
3. Onze Lieve Vrouw van Anguera, Bahia, Brazilië
Boodschap 3310 van 24/04/2010
Lieve zonen en dochters, ga niet weg van het gebed. De mensheid staat aan de vooravond van de meest trieste gebeurtenissen. Ik ben uw droevige Moeder en Ik lijd om wat er u te wachten staat. De aarde zal schudden en rivieren van vuur zullen uit het diepste van de aarde komen. Slapende reuzen zullen wakker worden en leed veroorzaken voor vele naties. De as van de aarde zal veranderen en Mijn arme kinderen zullen momenten van grote beproevingen beleven. Let op. Dit is een tijd van pijn voor de mensheid. Keer terug naar Jezus. Alleen in Hem zult u de kracht vinden om het gewicht te dragen van de beproevingen die moeten komen. Sterkte. Ik zal bij Mijn Jezus ten beste spreken voor ieder van u. Deins niet terug. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Frederick Deknudt
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 144]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
Van Herodes naar Pilatus
De beulsknechten sleurden Jezus nu ook weer de trappen op vóór Pilatus paleis. Zij trokken zo fel, dat Jezus, strompelend over Zijn lang spotkleed, neerviel en met Zijn hoofd tegen de marmeren trappen sloeg. Het wit werd geverfd door Jezus heilig bloed. Jezus vijanden, die hun zitplaatsen op het Forum hadden ingenomen, en de lompe massa barstten los in een honend gebrul, terwijl de beulsknechten Onze Heer schopten en verder sleurden.
Pilatus leunde op zijn zetel die was gemaakt als een rustbed. Het tafeltje stond naast hem en, zoals de eerste keer, was hij door enkele officieren en mannen met schriftrollen omringd. Hij trad naar voren op het terras, vanwaar hij sprak tot het volk: "Gij hebt mij deze mens als een volksopruier overgeleverd. Ik heb hem in uw bijzijn verhoord en bevonden dat hij niet schuldig is aan wat gij Hem ten laste legt. Ook Herodes ontdekte geen schuld in Hem, want ik zond u met deze mens naar de viervorst en zie, er werd geen veroordeling tegen Hem uitgesproken. Ik zal Hem dus laten tuchtigen en dan vrijlaten." Een heftig en rumoerig protest steeg van de kant van de Farizeeërs op en onder het volk werd het stoken en de omkoperij met grote ijver voortgezet. Pilatus behandelde hen met grote verachting, tussen andere, scherpe woorden in en liet zich de vraag ontvallen "of zij vandaag niet genoeg onschuldig bloed zouden zien vloeien bij het slachten van de lammeren."
Het was nu de tijd dat het volk, kort vóór Pasen, bijeenkwam vóór Pilatus om, krachtens een oud gewoonterecht, de vrijlating van een gevangene te verkrijgen. De Farizeeërs hadden vanuit Herodes Paleis onderhandelaars naar de wijk Acra, ten westen van de tempel, gestuurd, teneinde de massa om te kopen opdat zij niet de vrijlating van Jezus, maar Zijn kruisiging zouden eisen. Pilatus hoopte dat het volk zou vragen om Jezus vrij te laten en hij besloot om hen, naast Jezus, een vreselijke misdadiger voor te stellen, zodat zij helemaal niet zouden kunnen kiezen. Die misdadiger heette Barabbas en werd door het ganse volk vervloekt. Hij had gemoord tijdens de oproer en ik heb van hem nog vele andere gruweldaden gezien. Hij had aan tovenarij gedaan en zwangere vrouwen de vrucht uit het lichaam gesneden. Nadere bijzonderheden zijn mij echter ontgaan.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 144]
Preken
De goot van de hel
Er is nog een andere kwaal in ons leven, broeders, des te bedroevender omdat ze zo veelvuldig voorkomt: ik bedoel de gemene taal. Niets is afschuwelijker en walgelijker dan die taal. Wat is er meer in strijd met de heiligheid van onze godsdienst, broeders, dan onreine woorden? Ze zijn een belediging voor God en een ergernis voor onze naaste. Of om het duidelijker te zeggen: ze bederven alles. Vaak blijkt één enkel ongepast woord genoeg om duizend slechte gedachten op te roepen, duizend schandelijke verlangens. Het kan uw evennaaste zelfs tot talloze andere laagheden doen vervallen. Het kan voor onschuldige zielen het begin der boosheid worden, die zij tot dan toe gelukkig niet kenden. Wel, broeders, mag een christen zich met een dergelijke gemeenheid inlaten, een christen die de tempel is van de Heilige Geest, een christen die geheiligd is door het aanbiddelijk lichaam en door het kostbaar bloed van Jezus Christus? O God, hoe slecht beseffen we wat we eigenlijk doen, als we zondigen! Men kent de boom aan zijn vruchten, heeft de Heer ons gezegd. Zo ook kunt ge uit de taal van bepaalde personen opmaken hoezeer het bederf hun hart heeft aangetast. Geen enkele kwaal is zo algemeen verspreid.
Luister maar eens waar de jeugd over praat! Heeft zij iets anders dan gemeenheid in de mond? Ga binnen, als ik met Sint Johannes Chrysostomos mag spreken, ga binnen in de kroegen, dat wil zeggen: in de holen van onreinheid. Waar draaien de gesprekken om, zelfs tussen mensen van een bepaalde leeftijd? Ja, ze beroemen er zich op dat ze in hun uitlatingen zo ver durven gaan. Hun mond is als het ware de goot waardoor de hel haar vuil naar de aarde stuwt en de zielen mee terugsleept. Wat doen die slechte christenen of liever: die afgezanten van het verderf? Kennen zij enige vreugde? In plaats van Gods lof te zingen, halen ze de meest schaamteloze liederen boven, die een Christen van ontzetting moet doen sterven. O grote God, wie zou niet sidderen bij de gedachte aan het oordeel dat zij over zich afroepen? Wanneer Jezus Christus zelf ons verzekert dat geen enkel nutteloos woord ongestraft zal blijven, wat zal dan de straf zijn voor de liederlijke gesprekken, de vuile praatjes, de gemene woorden, die een goed Christen de haren ten berge doen rijzen? En dan te horen hoe verblind die ongelukkigen bovendien nog zijn: "Er steekt toch niets in," zeggen ze, "men wil eens lachen, het zijn maar aardigheden, onschuldige grapjes zonder bijbedoelingen."
Vertaling: Chris De Bodt
6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 144]
Hoofdstuk 21. Hel en satan
Nicky: Maria, is er enige manier om te vertellen dat iemand verloren is? Zeggen de Arme Zielen wel of een ziel verloren is? Maria: Neen, dat zeggen ze nooit omdat ze zich enkel bewust zijn van wat er voor hen ligt. Maar gaan we terug naar het eerste gedeelte van uw vraag. Ja, iemand met veel ervaring en onderscheidingsvermogen kan tot dit besluit komen. Als een familie veel onenigheid en andere zware aanvallen krijgt te verwerken, en iemand kan dit herleiden tot een welbepaalde persoon, dan zou er een ernstig uitdrijvingsgebed moeten worden gebeden door een bevoegd en ervaren iemand. Iemand die zich in een staat van genade bevindt om dit zowel over de ziel als over deze die bijzondere aanvallen krijgt, uit te voeren. Als de vrede dan terugkeert, kunnen we, vrees ik, tot het besluit komen dat de eerdere ziel verloren is. Ik ken ook een man die de aanwezigheid kan voelen van zielen terwijl deze nog steeds in het Vagevuur zijn. Dus, hier ook, indien hij zegt dat een ziel niet ginds is en we daarenboven weten dat de familie blijkbaar verschrikkelijke aanvallen heeft te verwerken en dat, als gevolg hiervan, de familie is weggedreven van God, van de Kerk en elk gebed, kan hij zeggen of hun voorouder verloren is en aldus de machtigste van alle gebeden nodig zijn om de afstammelingen van deze greep te verlossen. Vrede en gebedsvolle levens zijn dikwijls tot deze families teruggekeerd nadat er zorg werd voor gedragen.
Nicky: Wat kunt u mij vertellen over satans activiteiten vandaag? Maria: Nog nooit als tevoren is satan zo sterk en actief als vandaag.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: King David [10/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 197]
Hoewel Juan eerst bang was, werd hij gerust gesteld door de vriendelijkheid van de stem van de Dame en de manier waarop ze naar hem keek. Juan voelde een grote last van zn schouders vallen. Hij wist niet waar ze het over had [voor zover hij wist was er daar geen bron] maar Juan volgde haar toch en na een tijdje wees de vrouw een bron met helder water aan.
"Neem zoveel je wil van dit water," zei de vrouw, "en weet dat zij die er zelfs maar door een druppel van aangeraakt worden, niet enkel zullen genezen van hun ziekte, maar in een perfecte gezondheid zullen verkeren." De vrouw vertelde Juan dat ze de Franciscaners moest zeggen dat ze bij de bron een beeld van haar zouden vinden. "Het zal niet enkel mijn volmaaktheid tonen, maar door het beeld zal ik gul zijn met gunsten," zei ze. "Wanneer ze het beeld vinden moeten ze het in de kapel van San Lorenzo plaatsen."
Juan gaf het water aan de zieken en was getuige van de indrukwekkende genezingen. Er waren veel genezingen, en kort daarna kwam er een einde aan de plaag.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 92]
Hoofdstuk 6: Tussen Genève, Parijs en Rome
Tussen 1950 en 1957 verdrievoudigde het aantal Broeders; de Gemeenschap ging van twaalf naar zesendertig leden met een tiental die nog novice zijn (het noviciaat duurt twee tot vier jaar voor de plechtige verbintenis voor het leven). Deze drieëntwintig nieuwkomers lieten het toe dat Taizé leden kon uitzenden in Europa en elders in kleine voorlopige fraterniteiten.
In zijn relaas over zijn Afrikaanse reizen van 1957 en 1958 met Broeder Jean heeft Broeder Eric een betekenisvolle opmerking over het verband tussen Taizé en het katholieke geloof: "We hebben Ivoorkust in alle richtingen doorkruist, kerken bezocht en het plaatselijke leven ontdekt want we verbleven vooral in een Afrikaans midden. We trokken ook door Kameroen, Dahomey, Guinee, Mali. We hebben vele aspecten van die landen gezien en mooie reizen gemaakt, dan met een vrachtwagen, dan in een prauw, we logeerden in dorpen waar we over onze oecumenische zending min of meer succesvol spraken. Meestal werden we beter ontvangen in de katholieke parochies: dikwijls klaagden de protestanten over het katholiek worden van Taizé..."
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]
Cleopatra
Joden
Cleopatra ging op koninklijk bezoek bij Herodes. Josephus maakt gewag van de poging tot een liefdesverhouding met de koning van Judea: "Ze maakte gebruik van haar dagelijkse omgang met Herodes om te trachten van hem haar minnaar te maken, daar ze van nature uit geneigd was tot zinnelijk genot. Ze scheen door haar verlangen gedragen," schrijft Josephus, "maar ze beantwoordde vooral een koude politieke berekening, gezien een liefdesverhouding met de Joodse koning hem in onmin bracht bij Marcus Antonius."
Van zijn kant zag Herodes daarin een middel om van deze geduchte vrouw af te geraken, maar het risico om zijn politieke meester te mishagen, deed hem verzaken. Zonder het te weten redde Cleopatra Herodes. Namelijk, tijdens een ruzie met Octavus, de latere Augustus, dwong ze haar Romeinse echtgenoot om de gewapende troepen van Herodes tegen de koning van de Nabateeërs uit te sturen, omdat hij een grote som verschuldigd was, in plaats van ze te gebruiken om Antonius bij te staan tegen Octavus. Cleopatra, die de Latijnse dichter Horatius beschrijft als een fataal monster, diende Octavus tot voorwendsel om zijn metgezel in het triumviraat, Marcus Antonius in diskrediet te brengen. Na de nederlaag van Actium in 31 v. J.C. pleegden Antonius en Cleopatra zelfmoord in 30 v. J.C.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 77]
Het wonder van Macareta, Italië [1356]
Er zijn geen officiële documenten meer in de archieven van Macerata uit die tijd, maar de bekende historicus Ignazio Compagnoni vertelt de details over de echtheid van het wonder in zijn vierde manuscript. De verslagen uit de tijd van het wonder en de daaropvolgende uitspraken van vele bisschoppen en aartsbisschoppen [in het bijzonder die van de Kardinaal-bisschop Centini in 1622] hebben bijgedragen tot de erkenning van de echtheid van deze reliek. Iedereen bevestigt dat de bloedvlekken, die nog steeds duidelijk zichtbaar zijn op de corporaal, afkomstig zijn van het Kostbare Bloed van Onze Verlosser.
Documenten uit 1647 vertellen dat een man, Orazio Longhi, een kostbare monstrans van zilver en kristal heeft geschonken aan de kathedraal voor de uitstelling van het reliek. In 1649 organiseerde Bisschop Monseigneur Silvester een processie en een grote viering ter ere van de heilige koporaal, vieringen waaraan de meeste gelovigen deelnamen.
De reliek werd voortdurend uitgesteld tot 1807, toen Napoleon Italië en de kerk bedreigde. Toen Napoleon lekenbroederschappen verbood en traditionele processies niet meer toeliet, werd de corporaal verborgen in een kast achter het altaar in de kathedraal. Daar bleef de koporaal veilig, maar ook tijdens een ander periode van politieke onrust in Italië halverwege de negentiende eeuw, was de koporaal daar veilig. De doek werd ook in die jaren niet vergeten. De corporaal werd authentiek verklaard op 10 oktober 1861 door Monseigneur Zangari, en later op 15 september 1885 door Monseigneur Galeati.
12. Wanneer vond de Exodes Plaats? [Aflevering 2]
Volgens de Bijbelse chronologie vond de Exodus plaats in het achthonderdnegentigste jaar voorafgaand aan de vernietiging van de Tempel door de Babyloniërs in 420 v. C. [algemeen aanvaarde datum: 587 v. C., zie 1]. Dit was dus in 1310 v. C. [1476 v. C.]. In dit jaar zette Thoetmoses III, de grootste krijgsheer die Egypte ooit kende, zn tante Hatsjepsoet af en vertrok op veroveringstocht, waarbij hij de Egyptische invloedssfeer via Israël en Syrië, over de Eufraat naar Mesopotamië bracht. Hoewel het interessant is dat deze datum samenviel met de dood van een Egyptische overheerser [en sommigen hebben geprobeerd om Koningin Hatsjepsoet als de Farao van de Exodus te identificeren] zijn de macht en voorspoed van Egypte op dat moment moeilijk in overeenstemming te brengen met het verhaal van de Exodus.
De aandacht van een aantal geschiedkundigen werd getrokken door de naam van de voorraadstad Raamses, die vóór de Exodus door de Israëlieten gebouwd werd. Ze hebben verbanden gelegd tussen de best gekende Farao met die naam, Ramses II of Ramses de Grote, en situeerden de Exodus rond zijn tijd, zon 1134 v.C. [1300 v. C., zie 2]. Hiervoor moesten ze de tijd tussen de Exodus en de vernietiging van de Tempel met 180 jaar inkorten, wat ze deden door de herinterpretatie van de 480 jaar tussen de Exodus en het bouwen van de Tempel [Koningen 6:1] als zijnde twaalf generaties van veertig jaar. Door de Bijbel te "corrigeren," en een generatie gelijk te stellen aan vijfentwintig jaar, werden deze denkbeeldige twaalf generaties 300 jaren.
Bron: Brad Aaronson
Vertaling: Mario Lossie
13. Recente heiligenlevens
Zalige Ivan Mertz [1893-1928]
Zijn vele activiteiten voor het welzijn van de kerk hadden zon diepgaande invloed op de jonge mensen van zijn tijd, dat zijn herinnering nog steeds de huidige jeugd inspireert en velen doet neigen naar een hechtere band met God.
We kunnen de vonk voor Ivans liefde voor de kerk niet in zijn vroege opvoeding vinden. Hij werd opgevoed in een vrijzinnige thuis waar godsdienst enkel als een traditie werd beschouwd, een formaliteit, terwijl de wereldlijke waarden hoog in het vaandel werden gedragen. Ivans vader was een legerofficier in de toenmalige Oostenrijks-Hongaarse Monarchie, en hij was tevens het hoofd van het treinstation. Hij had een veilige financiële positie die Ivan, die geboren werd op 16 december 1896, van een gelukkige, zorgenloze kindertijd voorzag. Ivans moeder beheerde het huishouden in de stijl van de hogere middenklasse en gaf Ivan, die enig kind was, veel liefde en aandacht.
In Banja Luka, zijn geboortestad, ging Ivan naar de basisschool en studeerde in 1914 af. Later zou hij zeggen dat het niet het officiële godsdienstige onderricht op school was, dat hem naar het Katholieke geloof leidde, maar wel een leraar van de middelbare school, Dr. Ljubomir Marakovic. Ivan zei: "Een Katholieke leek heeft me gered voor de eeuwigheid." Professor Marakovic, Ivans Kroatische taalleraar, leidde Ivan via een interesse in kunst en literatuur, tot morele en godsdienstige waarden. En het was op aanraden van Professor Marakovic, dat Ivan een spiritueel dagboek bijhield waaruit we zijn geestelijke ontwikkeling kunnen volgen. Ivans biograaf, Eerwaarde Bozidar Nagy, schrijft: "Er zijn weinig mensen, zelfs onder de heiligen en de uitverkorenen van God, wiens geestelijke ontwikkeling en opklimming naar God zo nauwgezet kan gevolgd worden als die van Ivan Merz." Ivan hield zijn dagboek gedurende acht jaar bij en bestond uit twintig schriftjes.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 37]
Bernadettes brief aan pater Ferdinand Gondrand van de Oblaten van de Onbevlekte Maagd Maria te Bétharram
Zondag kwam ik er de tweede keer, omdat ik me vanbinnen gedrongen voelde. Mijn moeder had me verboden erheen te gaan. Na de hoogmis gingen de twee andere meisjes en ik het haar nog eens vragen. Ze wilde het niet, ze zei dat ze bang was dat ik in het water zou vallen; ze was bang dat ik niet zou terugkomen om de vespers mee te maken. Ik beloofde haar van wel. Toen kreeg ik toestemming om te gaan. In de parochiekerk haalde ik een flesje wijwater om het naar de verschijning te gooien wanneer ik haar bij de grot zou zien.
Inderdaad zag ik haar. Toen ik het [water] naar haar gooide, glimlachte ze naar me en boog ze het hoofd. Toen ik mijn rozenkrans beëindigd had, verdween ze. Pas de derde keer sprak ze met mij. Ze vroeg me of ik hier twee weken lang wilde komen: ik antwoordde "ja." Ze zei dat ik de priesters moest zeggen hier een kapel te laten bouwen en vervolgens zei ze dat ik van de bron moest drinken. Omdat ik geen bron zag, wilde ik aan de Gave gaan drinken. Ze zei me dat het daar niet was: ze gaf me een teken met haar vinger en en toonde me de bron. Ik ging erheen en zag alleen maar modderig water. Ik stak mijn hand erin. Ik kon het niet pakken. Ik begon te graven en toen kon ik erbij. Tot drie keer toe heb ik het weggegooid, de vierde keer kon ik ervan drinken.
15. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia
Het lijden van Christus
In de Vastenperiode van 1425 preekt de H. Jacques de la Marche, een Franciscaan, iedere dag in Cascia. Rita is het meest van iedereen onder de indruk van zijn preek op Goede Vrijdag en geeft zich geheel over aan het verlangen op de een of andere wijze te delen in de kwellingen die de Verlosser heeft ondergaan. Wanneer ze zich heeft teruggetrokken in haar cel werpt ze zich aan de voet van het Kruisbeeld en smeekt Onze Lieve Heer haar te vergunnen dat ze minstens de smart van een punt van de doornenkroon mag ondervinden. Jaren later, in 1432, ontvangt ze de genade van een heel bijzonder stigma: ze wordt op wonderbare wijze aan het voorhoofd verwond door een doorn uit de kroon van Christus en wel zo dat de wond tot haar dood niet meer dichtgaat. De documenten die dit feit bevestigen laten er geen twijfel over bestaan. Bijna twee eeuwen na de dood van Rita verklaart de schrijver van de "Breve racconto" dat de wond aan haar voorhoofd nog zichtbaar is op haar lichaam dat niet door bederf is aangetast. Bij de lijkschouwingen van de Heilige in 1972 en 1997 en ook van recenter datum, hebben de deskundigen het bestaan van een overduidelijke verandering in het voorhoofdsgebeente geconstateerd. Ter gelegenheid van de herdenking dat zeshonderd jaar geleden de H. Rita werd geboren schreef Paus Johannes Paulus II: "We kunnen een veelbetekenend punt van overeenkomst ontdekken tussen de twee kinderen van Umbrië, Rita en Franciscus van Assisi. Waarlijk, wat de stigmata voor Franciscus waren, was voor Rita de doorn: een teken van rechtstreekse deelname aan het verlossende Lijden van de Heer Jezus Christus... Deze verbintenis met het Lijden kwam bij beiden voort uit de liefde die de intrinsieke kracht bezit eenwording te bewerkstelligen" [10 februari 1982].
De stigmatisatie van Rita houdt in dat ze ook de beproeving van de eenzaamheid moet ondergaan doordat de wond aan haar voorhoofd zo walgelijk stinkt, dat ze verplicht is zich vaak terug te trekken uit haar gemeenschap, omdat de zusters er anders onpasselijk van worden. Wanneer deze laatsten, waarschijnlijk in 1446, zich naar Rome moeten begeven voor de heiligverklaring van Nicolaas van Tolentino, sporen ze Rita uit grote naastenliefde aan in Cascia te willen blijven vanwege het stigma dat wel eens ophef zou kunnen veroorzaken in de Eeuwige Stad. Rita verzinkt in gebed en verkrijgt dat het stigma verdwijnt, maar bij terugkeer uit Rome verschijnt de wonde opnieuw, volgens het getuigenis van alle schrijvers uit die tijd.
16. Zalige Giacchino di Fiore: 12 profetieën
Profetie 12
De drie onmiddellijk opvolgers zullen mannen zijn van een voorbeeldige heiligheid. De ene na de andere zullen voorbeelden van waarden zijn en zullen hun werk verrichten door mirakelen en de leer van hun voorgangers bevestigen. Onder hun leiding zal de Kerk groot worden en men zal deze Pausen de engelachtige pausen noemen.
Vertaling: Chris De Bodt
26-04-2010
26 april 2010
26 april 2010
1. Medjugorje: Nedjo Brecic
Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Politie
Daarop namen ze ons mee naar hun politiekantoor. Al die tijd was ik nooit bevreesd. Ik vertrouwde er op dat God zorg zou dragen voor ons. De politie officier schreef een verkeerde verklaring informatie en wou mij deze doen ondertekenen. Ik wou niet, vooraleer ze de tekst aanpasten. Op het einde van de nacht dacht ik dat dit het minste was dat ik kon doen voor Onze Lieve Vrouw. Daarna lieten ze ons gaan en gingen we nog iets drinken toen we twee politiemensen ontmoetten in de bar. We wensten hen iets te betalen, maar de kelner zei: "over mijn lijk." In die tijd haatte zowat iedereen de communistische politie. We zaten daar en zongen het Glorie Hallelujah. Alle religieuze liederen waren onwettig, maar daar gaven we niet om.
Nedjo's echtgenote en kindje [Foto: Trees Merckx]
Deze hele gebeurtenis had zon vat op mij tijdens een latere verschijning, maar ik kan hierover niet in het openbaar praten. Ik aanvaardde het als een geschenk van God en dit hielp mij om mijn geloof te dragen tot op vandaag. Maar zelfs dit geschenk had geen uitwerking op mijn bekering.
Die bekering geschiedde pas op de eerste dag dat ik naar de heuvel der verschijningen ging in Medjugorje, toen er geen verschijning was en ook geen zieners waren. Dat was de dag van mijn bekering. Op die dag voelde ik de liefde van Onze Lieve Vrouw.
2. Medjugorje: De Onderzoekscommissies [aflevering 1]
Sedert het begin van de verschijningen zijn er rond Medjugorje een aantal officiële kerkelijke onderzoeken geweest. Voor de lezer wordt het echter moeilijker om moeilijker om een duidelijk inzicht te krijgen hoe alles, in verband hiermee, tot hiertoe is verlopen. Hoewel de hoofdrolspelers in Medjugorje uiteraard Onze Lieve Vrouw en de zieners zijn, spelen de Commissies die zijn ingesteld door de Kerkelijke overheden een heel belangrijke rol. Daarom dit overzicht.
Inleiding
Bij het erkennen van verschijningen is het altijd de gewoonte dat het Vaticaan de verantwoordelijkheid overlaat aan de Bisschop van het plaatselijke bisdom. Toen de verschijningen te Medjugorje begonnen, in juni 1981, viel Medjugorje onder de bevoegdheid van de inmiddels overleden Bisschop Pavao Zanic, Bisschop van Mostar. Zijn standpunt over de verschijningen veranderde van hevig voorstander tot hevig tegenstander. Eigenlijk is het dankzij zijn oorspronkelijke standpunt dat de verschijningen van Onze Lieve Vrouw zo wereldwijd bekend zijn geraakt. Tijdens de eerste twee maanden van de verschijningen was de Bisschop vijf maal in Medjugorje. Nadien kwam hij er enkel nog om er het sacrament van het Heilig Vormsel toe te dienen.
Hij zei duidelijk: "Ik ben er diep van overtuigd dat geen kind dat zegt dat het Onze Lieve Vrouw heeft gezien, dit op bevel van iemand anders zou doen. Als we over één enkel kind zouden spreken, zou men nog kunnen zeggen dat het eigenwijs en koppig is en dat zelfs de politie er niet in slaagt om het de waarheid te laten zeggen. Maar zes onschuldige, eenvoudige kinderen zouden allen binnen een tijdspanne van een half uur toegeven, indien er enige druk op hen zou worden uitgeoefend. Geen enkele van de priesters had enige intentie om, samen met de kinderen, iets dergelijks op te zetten... Ik ben er ook van overtuigd dat de kinderen niet liegen. De kinderen zeggen enkel wat er hen op het hart ligt... Het staat vast: de kinderen liegen niet." [uit een preek, gegeven op het Feest van de Heilige Jacobus de Meerdere, de patroonheilige van Medjugorje, op 25 juli 1981].
In "Glas Koncila," [Het officiële blad van de Kroatische bisschoppenconferentie], zei hij op 16 augustus 1981: "Het staat vast dat de kinderen door niemand zijn aangespoord om te liegen, en zeker niet door de Kerk."
Dr. Guy Claes en Chris De Bodt
3. Onze Lieve Vrouw van Anguera, Bahia, Brazilië: meest recente boodschap
Boodschap 3309 van 22/04/2010
Lieve zonen en dochters, u bent belangrijk voor de realisatie van Mijn plannen. Laat niet voor morgen wat u vandaag moet doen. God heeft haast en het is tijd voor uw oprechte en liefdevolle bekering. Keer terug naar de God van heil en vrede. Ik ben uw Moeder die heel dicht bij u is. Wanneer u het gewicht van uw problemen voelt, roep Mij dan aan en Ik zal u leiden naar Mijn Zoon Jezus. In Hem krijgt u kracht voor uw reis. Uw volmaakt geluk is in Hem. Ga terug naar Hem die van u houdt en die u bij naam kent. Vandaag is de tijd van grote spirituele beproevingen. Zoek kracht in het gebed en in de Eucharistie. Als alles verloren lijkt, zal God een grote overwinning behalen. Mijn uitverkorenen zullen niet verslagen worden. Het uur van Golgotha zal komen voor de mensheid. Grote en verdrietige gebeurtenissen zullen tot u komen, maar verlies de moed niet. De engelen van de Heer zullen uit de Hemel komen en Zijn uitverkoren zullen geen fysieke pijnen ervaren. In de tijd van grote en definitieve verdrukking zult u de machtige hand van God in actie zien. Voorwaarts zonder vrees. U behoort tot de Heer. U hebt niks te vrezen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Frederik Deknudt
4. Als er vergeving is, kan er genezing zijn
5. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 143]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
Van Herodes naar Pilatus
Deze ramp was, volgens de vertelster, de oorzaak van de vijandschap tussen Pilatus en Herodes. De Romeinse landvoogd wou over de ravijn aan de zuidoostelijke kant van de Tempelberg een waterleiding en afloop voor het stadsvuil laten bouwen. Door bemiddeling van een sluwe Herodiaan, die in het Sanhedrin zat, had Herodes de landvoogd hiervoor bouwmateriaal bezorgd, alsmede achttien bouwmeesters, eveneens Herodianen. De opzet van Herodes was om de bouw te doen mislukken om aldus de onenigheid tussen de landvoogd en de Joden nog te doen aangroeien. De bouwmeesters maakten het bouwwerk zo dat het zou instorten. Toen het bijna voltooid was en de arbeiders uit Ophel, in groot aantal de stellingen onder de bogen wegnamen, stonden er achttien architecten op een toren in de buurt [Siloa] om het resultaat af te wachten. Het bouwwerk stortte in, maar ook een deel van de toren, waarbij en 93 arbeiders en met hen ook de architecten, om het leven kwamen. Dit gebeurde enkele dagen voor de onthoofding van Johannes De Doper. Toen Jezus naar Hebron ging, om de verwanten van Johannes te troosten, verwijlde Hij een poos in Ophel en genas er vele arbeiders die bij het instorten werden gewond. De dankbaarheid van deze arbeiders jegens Jezus zou nooit verdwijnen en staat eerder uitgebreid beschreven in de lijdensverhaal. De wraak die Pilatus, deels omwille van het verraad dat onder het bouwen van de waterleiding was geschied, op Herodes nam, vergrootte de vijandschap tussen beiden.
A.C. Emmerich berichtte hierover: "Op de zevende Nisan [25 maart], in het tweede jaar van Jezus openbaar leven, werden de Heer en de Zijnen door Lazarus gewaarschuwd, dat er bij gelegenheid van het Paasfeest een opstand van Judas Gaulonita tegen Pilatus was beraamd. De tiende Nisan [28 maart] kondigde Pilatus te Jeruzalem een tempelbelasting af, mede om de kosten te dekken van de ingestorte tempelmuur. Er ontstaat een tumult onder de aanhangers van Galilea van de vijheidstrijder, Judas van Gaulon, die met zijn mannen, zonder het te eten, een werktuig van de Herodianen was [de Herodianen vormden een gemeenschap die men kan vergelijken met de huidige vrijmetselaars]. De twaalfde Nisan [30 maart], s ochtends om 10 uur, bevindt Jezus zich in de tempel te Jeruzalem, vergezeld van de apostelen en dertig discipelen. Hij onderricht er, in het bruine kleed van de Galileërs. Op deze dag ontstaat het verzet van Judas Gaulonita tegen Pilatus. De oproerlingen bevrijden vijftig van hun aanhangers uit de gevangenis en doden verschillende Romeinen. De negentiende Nisan [6 april] laat Pilatus de offerende Galileërs door hier en daar in de tempel opgestelde, verklede Romeinen overvallen en uitmoorden. Judas Gaulonita boet eveneens en laat er het leven bij. Zo wreekt Pilatus zich op Herodes, door zijn onderdanen en aanhangers te treffen, wegens de samenzwering tot het mislukken van het bouwwerk. Vandaag dan neemt die vijandschap [op een huichelachtige manier] een einde. Pilatus zendt de Galileër Jezus, als onderdaan van de viervorst, vóór Herodes rechterstoel, om het doden in de tempel van een deel van zijn onderdanen tijdens het vorige jaar, goed te maken."
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 143]
Preken
Sint Nicolaas en de drie verdachte meisjes
Dit moge voor ons een waarschuwing zijn om nooit te oordelen over de daden van onze evennaaste, zonder er van tevoren grondig over na te denken. En dan nog alleen, wanneer wij als vader of moeder, als meester of meesteres, met de zorg over die evennaaste belast zijn. In alle andere gevallen doen we met ons oordeel meer kwaad dan goed. Ja broeders, ik heb mensen gehoord die het waagden om anderen te veroordelen, van wie ik met zekerheid wist dat hun bedoelingen goed waren. Wat ik ook probeerde, het lukte me niet om hen een beetje begrip bij te brengen. O, vervloekte hoogmoed, hoeveel onheil richt je aan, hoeveel zielen sleep je naar de hel! Zeg me broeders, zijn onze oordelen over het gedrag van onze evennaaste beter gefundeerd dat het oordeel dat ik u strak liet vellen over Sint Nicolaas, de heilige bisschop die te middernacht naar het raam van de drie verdachte meisjes sloop?
Niet aan ons hoeven de anderen rekenschap te geven van hun leven, maar aan God alleen. Niemand heeft ons gevraagd om rechter te spelen over dingen die ons niet aangaan. De zonden van de anderen komen voor rekening van de anderen. Wij hebben enkel onze eigen zonden te verantwoorden. De goede God zal ons geen rekenschap vragen van hetgeen anderen hebben gedaan! Hem interesseert uitsluitend wat wijzelf van ons leven gemaakt hebben. Laten we ons met onze eigen zaken bemoeien. Wat anderen doen of zeggen, raakt ons niet. Alle drukte die we over anderen maken is verloren moeite, die slechts kan voortkomen uit een hoogmoedig hart. Het hart van de bemoeizuchtige is als dat van de farizeeër uit het evangelie: altijd vol slechte gedachten over anderen, terwijl het zelf in de aller droevigste staat verkeerd. Neen, broeders, laat het gedrag van uw evennaaste wat het is, en bidden wij met koning David: "O God, geef mij de genade mijzelf te leren kennen zoals ik ben, opdat ik moge onderscheiden wat U mishaagt en wat ik moet doen om mezelf te beteren en vergiffenis te krijgen." Neen, broeders, zolang iemand er vermaak in schept andermans wegen na te gaan, kent hij zichzelf nog niet en staat hij aan de zijde van de wereld.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 143]
Hoofdstuk 21. Hel en satan
Nicky: Is er enige zonde die Jezus niet vergeeft? Maria: Ja, er is er een en dat is laster tegen de Heilige Geest. Dat zal Hij nooit vergeven. Maar, uiteraard, betekent dit "neen" tegen Hem zeggen, "neen" zeggen tegen Zijn Licht, Liefde, Genade en Vergevingsgezindheid en dit herhaaldelijk tot op het einde. Met Gods onmetelijke Barmhartigheid kunnen mensen hier altijd uitkomen als ze het willen, maar ze moeten het willen. Niemand anders kan dit doen in hun plaats. Zij moeten de wil hebben. God zal nooit onze wil manipuleren. De Arme Zielen hebben mij verteld dat iedereen dezelfde mogelijkheid krijgt bij zijn dood om "ja" te zeggen wanneer het laatste ogenblik is aangebroken, of het nu gaat om een lange, langzame dood, of iemand die zich met een kogel door het hoofd schiet. Allemaal krijgen ze dezelfde twee tot drie minuten om "ja" te zeggen tegen God. En enkel wanneer zij de hele tijd door hun "neen" aanhouden zijn zij verloren en moeten ze voor eeuwig boeten in de hel. God zal ons niet dwingen om onze "neen" tegen Hem te veranderen en satan kan ons niet dwingen om onze "ja" te veranderen. Dit is een andere reden waarom we nooit iemand mogen beoordelen of ernaar raden waar ze terechtgekomen zijn. We zien nooit wat er precies gebeurd tussen God en de ziel tijdens deze ogenblikken, ook al kunnen we een ogenschijnlijke vrede waarnemen, of het gebrek eraan, op het sterfbed.
Nu herinner ik mij plots een geval dat deze noodzakelijke behoedzaamheid aantoont.
Ooit was er een kleine jongen die vreselijk werd misbruikt door een priester. Deze verschrikkelijk wonde was er de oorzaak van dat hij alle priesters en de Kerk verder vermeed. Velen rondom hem hebben heb geholpen om terug te keren bij het ouder worden, maar hij bleef ver weg en viel zelfs dikwijls de Kerk en alles wat er mee te maken had aan. Toen werd hij heel erg ziek en bleef hij de Kerk lasteren tot op het einde. Een zorgzame en gebedsvolle man die het hele verhaal kende bracht deze zaak tot bij Thérèse Neumann, die ook kon te weten komen waar zielen terechtkwamen.
Toen zij het te weten kwam zei ze dat de jongen gered was, maar zich nog steeds in het Vagevuur bevond. Dit verraste de man die naar hem had gevraagd en vooral omdat de man gestorven was terwijl hij de Kerk tot op het einde bleef belasteren. De uitleg was de volgende. Alhoewel satan zijn weg tot de waarheid had versperd toen hij nog steeds een hoogst gevoelige en beïnvloedbare jongen was, had hij steeds in stilte zijn weg gezocht naar de ware God en omdat hij altijd deze nood in zijn hart had gehouden, had Gods genade hem tot Hem opgeheven. Opnieuw is dit een onmetelijk reusachtig bewijs van Gods Barmhartigheid en vertelt het ons dat we nooit besluiten mogen nemen, zelfs al hoorden we of zagen we dingen die in de andere richting wezen.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
8. Film: King David [9/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.
9. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 196]
In een andere Mexicaanse plaats, Xiloxostla, een dorpje dat zwaar getroffen was door de pokken, deed er zich een heel ander verhaal voor.
Het jaar was 1541. Het gebied was Tlaxcala. En het ging over een andere man met de naam Juan Diego, of Juan Diego Bernardino om precies te zijn. Deze Juan had zieke familieleden in Xiloxostla en had van zn werkgevers in een Franciscanenklooster toestemming gekregen om water te halen in de stroom Zahuapan, waarvan men beweerde dat het geneeskrachtige eigenschappen bezat.
De situatie was hopeloos geworden. Er was een catastrofaal verlies onder de bevolking. In sommige gebieden waren er negen op de tien mensen aan de ziekte bezweken en dus, op een late namiddag, wandelde Juan een berg af op weg naar de stroom, vulde zn kan, en ging terug over de westelijke helling van Cerro de San Lorenzo door een dicht bosje pijnbomen, toen er plotseling een mooie vrouw voor hem stond.
"Moge God je behoeden, mijn Zoon," zei ze. "Waar ga je heen?." Juan was een aantal seconden sprakeloos. Uiteindelijk zei hij: "Ik breng water uit de stroom naar mn zieke familieleden, die stervende zijn!"
"Volg me dan," zei de vrouw, "Ik zal je water geven om de ziekte te genezen. Ik zal niet enkel je familie genezen, maar elk die er van drinkt. Mijn hart wil de zieken helpen, want ik kan zulks ongeluk niet aanzien."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 91]
Hoofdstuk 5: De beslissende stappen
Lijden met U
Anderzijds blijkt, vanaf 1954-1955 tot aan het einde van het pontificaat van Pius XX, dat prior Schutz ontgoocheld was door de katholieke Kerk. Waren er bijeenkomsten in Rome met pater Boyer en zijn centrum Unitas over de oecumene en de Vestigia ecclesiae? Roger Schutz schreef twee bijdragen in het blad van pater Boyer, maar had twijfels: "De oecumenische beweging is in crisis [...] na samen, Roomse en niet Roomse, de grote theologische kwesties te hebben bekeken, na samen onderzocht te hebben wat ons verdeelt en wat ons verenigt, zijn we verplicht te erkennen dat we voor een muur staan.."
Het verbod rond de priesterarbeiders in 1954 en de sancties voor de Dominicaanse theologen die het experiment ondersteunden (paters Congar, Féret en Boisselot) gaven Roger Schutz de indruk dat hij voor een muur stond. Hij schreef zijn ontgoocheling naar pater Congar: "Ik wou u zeggen hoezeer we gevoelig zijn aan de beproeving die we ondergaan. We kunnen maar niet begrijpen waarom deze maatregelen er zijn en we kunnen alleen maar ons lijden met U delen en U toevertrouwen aan de barmhartige Heer. Dank voor al wat U bent in de oecumene en ons persoonlijk bijbrengt."
Taizé scheen zich toen op de protestantse wereld te concentreren. Buiten de discussies met de ERF ontving de Gemeenschap in september 1955 het nationaal congres van de protestantse Postfederatie die vroegere leden van de Franse Federatie van protestantse christelijke studentenverenigingen bijeenbracht. Gezien de grote verscheidenheid van Franse protestantse families in die tijd, was de keuze van Taizé om dergelijk nationaal congres in te richten een verenigend gebaar. Daarbij werd door dominee Marc Boegner [voorzitter van de protestantse Federatie in Frankrijk] in Taizé een retraitecentrum voor mannen ingehuldigd, dat was ingericht in een huis van het dorp.
In dezelfde periode vond de wil van Taizé, om zich lokaal in te werken, een mogelijkheid om zich te uiten. Broeder Alain Giscard was landbouwingenieur en sinds jaren gelast met de boerderij. In 1954 zette de melkerij die in de streek de melk kwam ophalen haar activiteiten stop. Broeder Alain stelde aan de boeren uit de omgeving voor een coöperatieve melkvereniging op te richten om de verdwenen onderneming te vervangen. Het werd een groot succes dat zich wijd uitbreidde. Tot duizend tweehonderd boeren sloten zich aan. Het bedrijf werd een model dat de boeren per autobus kwamen bezoeken.
Naar de beeldspraak van een ex-Broeder, Jean Jaquenod, werd Taizé een bijeenkorf rond dominee Schutz, tegelijk stichter, beheerder en geestelijke vader van de Gemeenschap. Broeders zoals de theoloog Max Thurian of de communicatieman Robert Giscard op het einde van de jaren 1950 namen een belangrijk plaats in. Docent Guyotat, psychiater en psychoanalyst, die het voorwoord schreef in het boek van Jean Jaquenod, nam de beeldspraak over: "De Gemeenschap lijkt wel een honinggevende bijenkorf waarvan de prior de koningin is: de bijen kunnen er leven en werken in de omtrek, bijvoorbeeld in de huistaken. [...] Andere vliegen uit in de wereld, als dragers van de oecumenische boodschap. Nog andere gaan ver weg om een buitensporig of dramatisch leven te leiden, maar steeds intiem verbonden door een netwerk dat niet te verwoorden is."
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]
Woordenboek: Letter C
Cleopatra
Joden
De laatste Egyptische koningin Cleopatra VII werd nauw betrokken, niet alleen bij de Romeinse geschiedenis, maar ook bij de Joodse. Haar liefdesverhouding met Marcus Antoius liep uit op een huwelijk in 36 v. J.C. Ze kregen drie kinderen waarvan een meisje dat later Felix huwde, procurator van Judea tussen 52 en 60 na J.C. Cleopatra zocht het grondgebied van Herodes de Grote in te palmen.
Haar invloed op Marcus Antonius, Herodes overste, schonk haar het district Jericho. Ze was een goede vriendin van Alexandra, de Hasmonische prinses waarvan Herodes de schoonbroer was. In eerste instantie overtuigden beide vrouwen Marcus Antonius om Herodes te bevelen Aristobulus II, zoon van Alexandra, tot hogepriester te benoemen. Daarna, na de verdachte dood van Aristobulus, moest dezelfde Herodes zich komen rechtvaardigen over dit vreemd zwemongeval.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 76]
Het wonder van Macareta, Italië [1356]
De katholieken van Macerata beweren dat hun stad "De stad van het Hoogheilig Sacrament" genoemd kan worden. Hiervoor geven ze twee redenen: Vanwege het Eucharistische wonder dat hier plaatsvond, maar ook omdat deze stad een van de eerste steden in de wereld was die lekenbroederschap stichtte ter ere van de Hoogheilige Eucharistie.
Het wonder vond plaats in Macerata op de ochtend van 25 april, 1356. Een priester vierde de heilige Mis in de kerk van de Benedictijnenzusters. Tijdens de Consecratie had hij een zeer kort moment van twijfel over de werkelijke aanwezigheid van Jezus Christus in de Eucharistie, toen er plotseling, bij het breken van de geconsacreerde Hostie, bloed druppelde van de gebroken Hostie! Hierdoor was de priester zo overdonderd door geloof en vertrouwen dat zijn handen begonnen te trillen en hij bloed morste naast de kelk, op de corporaal waar de kelk op stond.
Na afloop van de mis ging de priester naar de Bisschop, Nicoló van San Martino, die de natte corporaal naar de kathedraal liet brengen voor canoniek onderzoek. Het wonder leek heel erg op het wonder dat plaats vond in Bolsena, nog geen honderd jaar eerder, waardoor het Hoogfeest van Sacramentsdag werd geïntroduceerd. Nadat de canonieke commissie het wonder authentiek verklaard had, werd de bebloede corporaal plechtig uitgesteld voor verering.
13. Wanneer vond de Exodes Plaats? [Aflevering 1]
Volgens de auteur [Brad Aaronson] werd de belangrijkste gebeurtenis in de Joodse geschiedenis op de verkeerde plaats gesitueerd op de algemeen aanvaarde archeologische tijdslijn.
"En Mozes zei tot de mensen: Vreest niet! Blijf volhouden en dan zult u zien hoe de Heer u vandaag nog zal redden. Want vandaag ziet u de Egyptenaren nog, daarna zult u ze niet meer zien, nooit meer!" [Exodus 14:13]
De Exodus [Uittocht] uit Egypte was niet enkel de allereerste gebeurtenis in de geschiedenis van het Joodse Volk, maar was een nooit eerder geziene en ongeëvenaarde catastrofe voor Egypte. Door de koppige weigering van de Farao om ons te laten vertrekken, en de plagen die als gevolg daarvan door de Heer gestuurd werden, werd Egypte vernietigd. Hagel, ziekte en plagen vernietigden de landbouwopbrengsten en het vee van Egypte, terwijl de plaag van de eerstgeborene het land zn elite afnam, waardoor de onervaren, tweede oudste zonen de economische ramp het hoofd moesten bieden. Door het verdrinken van de Egyptische legertroepen in de Rode Zee, was Egypte kwetsbaar voor invasies.
Sinds de dagen van Flavius Josephus [70 na Christus] tot vandaag, hebben historici geprobeerd om in de oude archieven van Egypte een spoor te vinden van deze gebeurtenis. Echter, zonder resultaat.
Bron: Brad Aaronson
Vertaling: Mario Lossie
14. Recente heiligenlevens
Amata Cerretelli [1907-1963]
Amata leed heel haar leven zowel fysiek als financieel, maar ze bleef zich inzetten om de behoeftigen te helpen, en bij middel van haar organisatie assisteerde ze ontelbare mensen die ook te lijden hadden. Niet enkel de armen of de zieken, maar ontelbare andere marginalen. De slachtoffers van vooroordelen, oneerlijkheid, of extreme armoede werden geholpen, evenals zij die uitgesloten werden door de maatschappij, zoals overspeligen en zelfs melaatsen. Enkel God weet van al het goeds dat bereikt werd door deze organisatie die werd opgericht door Amata, die een eer was voor haar Karmelietenfamilie.
Naar het einde toe zei Amata; "Ik deug nergens meer voor. Ik weet enkel hoe ik moet lijden." Maar toch bleef de liefde voor God haar naar mensen duwen die hulp nodig hadden, een luisterend oor, of een bemoedigend woord.
Het begin van het einde startte op Kerstmis van 1962, wanneer ze met nog grotere vurigheid dan gewoonlijk haar diensten verleende. Op dat moment woonde ze bij het gezin Gelli, die haar gastvrijheid hadden geboden. Begin januari kreeg ze een ernstige verkoudheid, die ontaarde in hoge koorts en krampen die haar hele lichaam deden beven. Terwijl haar lichaam voelde alsof het in brand stond, vroeg ze om de laatste sacramenten van de Kerk te ontvangen. De Franciscanenmonnik die bij haar kwam, was verbaasd door haar overgave aan Gods wil. Haar toestand bleef een paar dagen onveranderd, terwijl ze bijgestaan werd door leden van The Family. Nadat ze in coma was gevallen, blies ze haar laatste adem uit op 26 januari 1963, in de aanwezigheid van haar vriendin voor het leven, Carmen.
Haar invloed, die zo velen had geraakt, ging over op één van de zonen van het gezin Gelli, die tot de Karmelieten toetrad en nu priester is en samen met Vader Augustinus Bartolini The Family leidt.
Ten tijde van Amatas dood, waren er een paar duizend leden van The Family, dat nog altijd vrede en liefdadigheid brengt aan de mensen in nood.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
15. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 36]
Bernadettes brief aan pater Ferdinand Gondrand van de Oblaten van de Onbevlekte Maagd Maria te Bétharram
Lourdes, 28 mei 1861
Verslag van de verschijning
Ik ging met nog twee meisjes naar de oever van de Gave om hout te sprokkelen. Terwijl zij het water overstaken, begonnen zij te huilen. Toen ik vroeg waarom zij huilden, antwoordden zij dat het water zo koud was. Ik vroeg hun mij te helpen door stenen in het water te gooien, zodat ik kon oversteken zonder mijn schoenen uit te trekken. Zij zeiden dat ik hetzelfde moest doen als zij. Dus liep ik een stukje verder om te zien of ik ergens kon oversteken zonder mijn schoenen uit te trekken. Dat kon niet. Daarom keerde ik terug naar de grot om mijn schoenen uit te trekken.
Net toen ik daarmee begon, hoorde ik een geluid. Ik draaide me in de richting van het veld; de bomen bewogen in het geheel niet. Ik ging door met mijn schoenen uit te trekken; toen hoorde ik hetzelfde geluid. Ik tilde mijn hoofd op naar de grot. Ik zag een Dame in het wit gekleed: zij droeg een witte jurk met een blauwe ceintuur en ze had een gele roos op elke voet, de kleur van het snoer van haar rozenkrans. Toen ik dat zag, wreef ik mijn ogen uit; ik moest me vergissen. Ik stak mijn hand in mijn zak en vond er mijn rozenkrans. Ik wilde het kruisteken maken, maar kon mijn hand niet naar mijn voorhoofd brengen; hij viel steeds. De verschijning sloeg een kruis. Toen trilde mijn hand. Ik probeerde het nog eens, en het lukte. Ik heb de rozenkrans gebeden. De verschijning liet de kralen van de hare door haar vingers glijden, maar bewoog haar lippen niet. Toen ik mijn rozenkrans beëindigd had, verdween de verschijning plotsklaps. Ik heb de twee andere meisjes gevraagd of zij iets gezien hadden, maar ze zeiden van niet. Ze vroegen me wat het was, zodat ik het moest zeggen. Dus zei ik hun dat ik een in het wit geklede Dame gezien had, maar dat ik niet wist wat het was en dat zij het niet moesten vertellen. Toen zeiden ze dat ik er niet meer moest terugkeren; daar stemde ik niet mee in.
16. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia
Het lijden van Christus
Rita's leven in het klooster gaat met de nodige beproevingen gepaard. Op zijn minst één keer komt ze in de verleiding in de wereld terug te keren; anderzijds wordt ze belaagd door talloze verleidingen, met name tegen de deugd van de kuisheid. Die verleidingen bestrijdt ze met gebed en penitentie. Maar de duivel blijft haar op verscheidene manieren kwellen. Om hem te overwinnen richt Rita haar blik op het Lijden van Christus. In een heel oud relaas van haar leven krijgen we te zien hoe serieus ze daarmee bezig is, al voor haar intreden in het klooster: "Om haar verbeeldingskracht te helpen altijd bezig te zijn met de hemelse geheimen zonder zich onnodig te laten afleiden door minderwaardige voorwerpen, stelde ze zich de verscheidene delen van haar arme woning voor als de verschillende plekken waar het gruwelijk Lijden van de Verlosser zich heeft afgespeeld. Zo herkende ze in een hoek de Calvarieberg, in een andere het Heilig Graf, weer ergens anders de Geselpaal en zo ook voor alle andere geheimen. Deze manier hielp haar zozeer dat ze die later opnieuw invoert in het klooster in de beperkte ruimte van haar kleine cel."
Het geestelijk leven van Rita staat onder inspiratie van de Franciscanen voor wie de devotie tot het Lijden van Christus een centrale plaats inneemt. De H. Bonaventura schrijft aan een zuster: "Hij die de vroomheid in zichzelf niet wil zien doven moet vaak, altijd zelfs, met de ogen van het hart de stervende Christus aan het Kruis aanschouwen... Als u iets droevigs, iets pijnlijks, iets vervelends, iets bitters overkomt of als u tegenzin ervaart om iets goeds te doen, neem onverwijld uw toevlucht tot de gekruisigde Jezus, hangend aan het Kruis; zie de doornenkroon, de ijzeren nagels, het spoor van de lans in zijn zijde; aanschouw de wonden aan zijn voeten, de wonden in zijn zijde, de wonden over het hele lichaam en weet weer hoezeer Hij u heeft liefgehad, Hij die voor u zo heeft geleden en voor u dergelijke kwellingen heeft doorstaan!" [De Perfectione vit].
17. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën
Profetie 11
Een man van een opmerkelijke heiligheid zal de opvolger worden op de Heilige Stoel. Door Hem zal God zon wonderen verrichten dat de mensen ontzag zullen hebben voor hem en niemand het zal aandurven om zijn regels tegen te werken. Hij zal aan de clerus geen wereldse zaken brengen, maar hen overreden om te leven door tienden en door giften aan de gelovigen. Hij zal praalvertoon in de klederdracht verbieden, alsook elke immoraliteit in liederen en dansen. Hij zal het evangelie in persoon verkondigen, en alle eerlijke meisjes aanmanen om in het openbaar te verschijnen zonder enige gouden versieringen of dure edelstenen. Na de Heilige Stoel voor een lange periode te hebben bekleed, zal hij gelukkig terugkeren naar de Heer.
Vertaling: Chris De Bodt
18. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 9 mei [zie rubriek gebeden].
Henk
19. Uit de mailbox: opgelet voor gratis rozenkransen bij bedevaartsoorden
Een aantal mensen hebben gevraagd dit bericht te willen verspreiden via het blog: In bekende bedevaartsoorden, vooral Banneux Notre Dame, worden er in kiosken, of elders buiten heel dikwijls gratis plastiek rozenkransen massaal uitgedeeld. Er zijn er heel wat bij die niets met het katholieke geloof te maken hebben [New Age, enz...]. De rozenkransen hebben in plaats van INRI, bovenaan een slang staan en op de hoeken van het kruis staan symbolen in plaats van nagels.Nog een vreemd detail: deze rozenkransen kan men openmaken via het medaillon aan het begin van de tientjes. Wees dus extra op uw hoede. In Banneux zijn er winkels genoeg waar men terecht kan voor echte Rozenkransen en ze kosten echt niet zo veel.
20. Verwijst deze boodschap van Onze Lieve Vrouw van Anguera, naar de milieuramp in de Golf van Mexico?
Boodschap 3294 van 18/03/2010
Lieve zonen en dochters, heb vertrouwen, geloof, en hoop. God staat aan u zijde. Vertrouw in Hem en u zult overwinnen. Ik vraag u om te blijven bidden. Bid voor de verwezenlijking van Mijn plannen. Ik heb u nog meer grootse zaken te onthullen. Wees aandachtig en luister naar de stem van God. Geef gevolg aan Zijn oproep tot bekering. De mensheid is ziek en moet genezen worden. Ik kom uit de hemel om u het pad naar het goede en de heiligheid te wijzen. Geef niet op. De dood zal over de Golfkust komen, en zal een groot spoor van vernieling achterlaten. Ik ben uw bedroefde Moeder en Ik lijd omwille van uw lijden. Heb moed. Laat de vlam van het geloof binnen u niet verzwakken. Dit is de boodschap die Ik u vandaag geef, in naam van de Allerheiligste Drievuldigheid. Dank dat u Mij opnieuw heeft toegelaten om u hier te ontmoeten. Ik zegen u in de naam van De Vader, en De Zoon, en De Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Milieuramp zal dramatische gevolgen hebben voor de Golf van Mexico
De olievervuiling in de Golf van Mexico als gevolg van het ongeval met het donderdag gezonken booreiland is aan het uitdraaien op een enorme ecologische catastrofe. Elke dag lekt 42.000 gallon [160.000 liter] olie in zee, en de vlek heeft nu al een omvang van 32 kilometer. Het kan nog maanden duren voor het lek gedicht is, want het bevindt zich op een diepte van meer dan 5.000 voet [1.500 meter].
Gisteren nog meldde de dienst nog dat het er op leek dat er geen olie meer vrij kwam vanaf de plek waar het Deepwater Horizon booreiland verdween in de golven. De pijpleiding zou zijn afgesloten. Nu blijkt echter dat de bron wel degelijk lek is, waardoor naar schatting dagelijks 160.000 liter olie in zee terechtkomt. In één dag tijd, zo stelde de Amerikaanse kustwacht vast, was de olievlek 25 keer groter geworden in oppervlakte. Ze bevond zich vannacht op een goeie 30 kilometer van de kust van Louisiana.
De implicaties voor de natuur zijn enorm. De Golf van Mexico heeft al zwaar te lijden onder vervuiling: via de Mississippi komt toxisch water, met enorme concentraties pesticiden en kunstmest van de landbouw in het Midwesten en de Corn Belt in de Golf terecht. Daardoor is er al een "dead zone", een plek waar geen leven meer is in zee, van 23.000 vierkante kilometer, tussen Galveston (Texas) en Venice (Louisiana). De "dead zone" is sinds 1985 verdubbeld in grootte.
Kan nog maanden duren
De milieuramp begon dinsdag, toen zich een explosie voordeed tijdens een proefboring. Tot het incident had het booreiland, dat ongeveer zo groot was als een voetbalveld en dat beschikte over diepzeeapparatuur, dagelijks meer meer dan een miljoen liter olie gewonnen.
BP PLC, dat het boorplatform least, en de Amerikaanse overheid gaan nu in eerste instantie proberen met op afstand bediende toestellen het lek te dichten. De kans dat zoiets lukt is minimaal. Het lek bevindt zich immers, net zoals in augustus bij een ramp met een boorplatform in Australië, niet in het platform zelf, maar in de leiding die de olie uit de bodem haalt. In Australië heeft het maanden geduurd voor dat lek gedicht kon worden: er moet immers een nieuw gat naar de exacte plaats van het lek geboord worden, immens precisiewerk. De kans dat ook hier zo'n "intervention well" zal moeten geboord worden is meer dan waarschijnlijk. En dat duurt, gezien de diepte van dit lek, maanden. "Er zijn al lekken gedicht op zo'n dieptes", zegt Lars Herbst, de regionale directeur van de Minerals Management Service, "maar dat is altijd erg tijdrovend en ingewikkeld."
Klok tikt
"We gaan de volgende dagen bekijken wat de beste manier is om het lek aan te pakken", aldus Doug Suttles, chief operating officer van BP Exploration and Production. Ondertussen tikt de klok en lekt dus elke dag minstens 160.000 liter olie in zee. Er is ondertussen ook slecht weer de Golf binnengewaaid: regen, wind en hoge golven bemoeilijken de zaken nog verder. De kustwacht is daardoor ook moeten stoppen met haar pogingen om de vervuilende vlek in te dammen. Ze hadden amper 130.000 liter aan met olie vervuild zeewater verwijderd uit de Golf van Mexico.
Tijdbom: 2,6 miljoen liter diesel in wrak
Naast de lekkende oliebron, is er nog de meer dan 2,6 miljoen liter diesel in het wrak van het boorplatform, dat ook meer dan een kilometer diep ligt, op een goeie 400 meter van de lekkende oliebron. Voorlopig lijkt dat stabiel; maar het is sowieso een tijdbom: vroeg of laat gaat dat ding lekken zeggen specialisten.
BP maakt zich ondertussen sterk al het mogelijke te doen. Het olieconcern heeft een "extensive oil spill response" geactiveerd, met 700 arbeiders, vier vliegtuigen en 32 schepen om de olievlek en het lek te bestrijden. Bij de explosie op het olieplatform afgelopen dinsdag kwamen 11 arbeiders om, 115 konden gered worden. De elf zijn officieel vermist, maar de kustwacht is gestopt met zoeken.
25-04-2010
25 april 2010
25 april 2010
Maandelijkse boodschap aan Marija Pavlovic, bestemd voor de hele wereld:
"Lieve kinderen! In deze tijd, dat u op een bijzondere wijze bidt en zoekt naar Mijn tussenkomst, roep Ik u op, kleine kinderen, om te bidden, zodat Ik u, door uw gebeden, kan helpen om nog meer harten te openen voor Mijn boodschappen. Bid voor Mijn voornemens. Ik ben met u en kom voor eenieder van u tussen bij Mijn Zoon. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Politie
Mijn hele leven was ik opgegroeid in vrees voor de Communistische politie. Voor hen waren wij, Katholieken, als zand in hun ogen. In Medjugorje deden ze mij vele malen stoppen bij het rijden. Ik had nooit enige problemen tot op een dag in december 1981. Die avond hadden we, zoals gebruikelijk, een bijeenkomst in het huis van Jakov. Ik speelde gitaar en we zouden de hele nacht door religieuze liederen zingen. Het was heel vreugdevol. We hadden dit soort ontmoetingen na de mis. Soms ging ik maar naar huis om 4 uur s ochtends om twee uur later te moeten opstaan voor het werk, maar ik was niet vermoeid, maar integendeel heel gelukkig.
Bij een van deze bijeenkomsten ontmoette ik mijn toekomstige vrouw. Zij was heel verlegen. Vele keren betrapte ik er haar op dat ze naar mij keek. Maar ik besloot om mijn leven aan Maria te geven en misschien naar India te trekken om er te gaan zorgen voor de melaatsen. Dat was de droom die ik in mijn hoofd had, maar het was niet de wil van God. Spoedig daarna, spraken we af met elkaar. De politie begon me elke dag te achtervolgen, maar ik wist het niet. Op een avond, na een verschijning, besloten mijn vriend en ik om weg te gaan. Toen ik aan het rijden was, zag ik de politie wenken om mij te stoppen. We stapten uit de wagen. Voor de een of andere reden wensten ze de wagen te inspecteren en wensten ze achteraan in de auto te kijken. Op de achterzetels vonden ze een zak, gevuld met grond van de Verschijningsberg. Ik had deze grond bij mij voor mijn moeder, die pijn leed aan haar been.
Die avond vertelde een vrouw mij om haar grond mee te nemen van de Verschijningsberg om aan mijn moeder te geven. In die tijd was het verboden om de heuvel te beklimmen. De politie beschuldigde mij ervan op de heuvel te zijn geweest. Ik vertelde dat dit niet het geval was en dat de grond droog was. Het had die dag heel wat geregend.
2. Onze Lieve Vrouw van Anguera: nieuwe boodschap
Boodschap 3308 van 20/04/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de hemel om u te leiden naar Mijn Zoon Jezus. Deins niet terug. Ik heb haast, kruis uw armen niet. Geef het beste in de missie die de Heer aan u heeft toevertrouwd. Leef naar Mijn oproepen met vreugde. Ik wil u nu reeds gelukkig zien hier op aarde en later met Mij in de hemel. Ik weet wat u nodig hebt en ik zal ten beste spreken bij Mijn Jezus voor u. Heb moed. Geef de moed nooit op. Niets is verloren. Vertrouw volledig op de macht van God en alles komt goed voor u. De mensheid is op weg naar een grote afgrond, maar God is niet ver van u vandaan. Bekeert u en keer tot Hem terug. Hij wacht op u met open armen. Bid. Alleen door gebed zult u de overwinning bekomen. Iets bedroevend zal gebeuren in een beroemd heiligdom in Brazilië. Mijn arme kinderen zullen huilen en klagen. Het westen zal schudden en Bahia zal momenten van pijn beleven. Voorwaarts in gebed. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Frederick Deknudt
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 142]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
Van Herodes naar Pilatus
Pilatus had de muiterij van de ijveraars uit Galilea tijdens het vorige Paasfeest nog in gedachten en daarom had hij wel duizend soldaten samengebracht binnen en om het wachthuis en aan de ingangen van het Forum en van zijn Paleis.
De Heilige Maagd, haar oudste zuster, Maria Heli, met haar dochter, Maria van Cleophas, Magdalena en verschillende andere heilige vrouwen, in het geheel een twintigtal [A.C. Emmerich vergat te vermelden, hoe al deze vrouwen bij elkaar waren gekomen. Uit haar vroegere mededelingen herinnert de schrijver zich dat Maria, op weg naar Herodes paleis, Jezus had ontmoet en Hem naar het Forum gevolgd was], waren aanwezig bij datgene wat zich hier nu zou afspelen. Zij stonden in een der hallen, vanwaar zij alles konden horen en slopen soms van hier naar daar. Johannes was in het begin eveneens aanwezig.
Jezus werd in Zijn spotkledij voorbij het hoonlachende volk gevoerd. De stoutsten waren overal op de eerste rij gezet door de Farizeeërs, die zelf voorgingen met smaden en schimpen. Een dienaar van Herodes had reeds aan Pilatus gemeld hoezeer de viervorst hem erkentelijk was voor zijn attentie. Tevens had deze dienaar aan de landvoogd medegedeeld dat Herodes in de beruchte, wijze Galileër niets anders had gezien dan een dwaas, een zot, en hem derhalve ook aldus had laten behandelen en naar Pilatus terugzenden. Het verheugde de landvoogd dat Herodes niet tegen zijn opvatting was ingegaan en Jezus niet veroordeeld had. Hij liet de viervorst zijn groeten overbrengen en van heden af werden zij vrienden, nadat zij sedert het instorten van de waterleiding vijanden waren geweest.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 142]
Preken
Sint Nicolaas en de drie verdachte meisjes
Maar zeg me, broeders, waarop zijn al die oordelen en uitspraken gegrond? Is het helaas niet vaak op een zwakke uiterlijke schijn en, nog vaker, op wat men heeft horen zeggen? Misschien zult ge me tegenwerpen dat ge veel dingen met uw eigen oren en ogen hebt gezien en gehoord. Maar zelfs dan kunt ge u gemakkelijk vergissen, ik zal het u bewijzen ... Ik ken geen beter voorbeeld dan dat van Sint Nicolaas. Het zal u aantonen hoe licht we misleid worden, ja, dat we ons bijna altijd laten misleiden. Zeg me broeders, wat ge gedacht zoudt hebben, als ge ten tijde van Sint Nicolaas had geleefd en ge zoudt de heilige man midden in de nacht rond de woning van drie ongehuwde meisjes hebben zien sluipen, voorzichtig en op zijn hoede om door niemand ontdekt te worden. Kijk, zoudt ge onmiddellijk bij uzelf hebben gezegd: "een bisschop die zich tot zoiets verlaagt, is niets meer of minder dan een huichelaar. In de kerk stelt hij zich aan als een heilige en in het holst van de nacht vind je hem voor de deur van drie meisjes, die alles behalve een goede reputatie genieten." En toch broeders, was deze bisschop, die gij ongetwijfeld veroordeeld zoudt hebben, één van Gods beste vrienden en een groot heilige. Wat hij deed, was liefdeswerk van de eerste rang. Om de drie meisjes de schande van de bedelarij te besparen, begaf Sint Nicolaas zich s nachts naar hun huis en schoof hun ongemerkt over de vensterbank wat geld toe, uit vrees dat de armoede hen tot zonde zou brengen.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 142]
Hoofdstuk 21. Hel en satan
Nicky: En zo stemde hij er dus mee in om zijn leven te geven voor mensen die hij nooit had gekend en die betrokken waren geraakt bij occulte praktijken. Maria: Precies.
Nicky: Wanneer is dit gebeurd en kunt u mij de naam van deze buitengewone priester vertellen? Maria: Jazeker. Dit gebeurde pas in de late jaren 80 en zijn naam was Vader Joseph Kalosans. Zon goede en moedige man is zeker en vast een heel machtige bemiddelaar voor ons.
Nicky: Wat is het dat de mensen van vandaag aantrekt tot het occulte? Maria: Er is altijd wel schijnbaar een onschuldig iets dat de mensen aantrekt tot enige van deze bezigheden. Vooral de televisie is vandaag hiervoor verantwoordelijk. Het is het altaar in het centrum van 95 procent van de woonkamers geworden vandaag is de westerse huizen. Daar worden de kinderen onophoudelijk gebombardeerd met de verleidingen van het geld, het materialisme, seks, geweld en macht. En zo dikwijls worden tijdens deze programmas occulte praktijken voorgesteld als een spelletje en onschuldig plezier met grote beloften eraan verbonden. Ook de muziek van vandaag is een middel om dit proces te doen starten.
Nicky: Bezit u een televisie? Maria: Neen, die heb ik niet, ik wil er zelfs niet van dromen. Ik zie genoeg zaken zoals ze zijn [lachend]. En enig belangrijk nieuw verneem ik via de krant, radio, mijn vele gasten en mijn buren.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: King David [8/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.
7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 195]
De redding van twee vissers die op het Titicacameer in Zuid Amerika in een storm waren verzeild geraakt, werd ook toegewezen aan de oproeping van Maria. Stormen en donder bleven deel uitmaken van zowel bijbelse [Openbaring 11:19] en Mariale verschijnselen. Tijdens een veronderstelde verschijning in Matamargo, Spanje was er een vreemde donder geweest, en er was een donderslag net voor een verschijning in Santa Maria de Los Llanos.
De Maagd kwam met de geluiden van een storm maar was er eigenlijk om de grillen van de natuur te stoppen. Tijdens een vreselijke droogte die in de jaren 1500 delen van Frankrijk trof, kleedden veel mensen zich in wit zakkenlinnen en liepen blootsvoets naar de dorre hellingen van een heilige heuvel in Fourviere, waar ze weenden, "Heer God! Genade! Heilige Maria, Moeder van God, bidt voor ons. Water! Water!" en er kwam water. Er was regen.
Men kan de tussenkomst van Maria niet ontkennen, net zoals men niet voor de Mount Everest kan staan en zeggen dat er geen berg is. In Zapopan, Mexico, waar Maria goede vooruitgang boekte met de Indianen, kwamen er lichtgevende stralen uit één van haar beelden.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 90]
Hoofdstuk 5: De beslissende stappen
Betrekkingen met de ERF
Terwijl de prior van Taizé aan zijn broeders een gezamenlijke Regel gaf trachtte hij de betrekkingen met de hervormde Kerk in Frankrijk (ERF) te normaliseren. Onder andere wenste hij dat de Broeders van de Gemeenschap dominee zouden worden gewijd in die Kerk. De gesprekken liepen meerdere jaren.
Om 28 juni 1954 vroeg de nationale Raad van de hervormde Kerk in Frankrijk een verslag over de voorwaarden tot toetreden in de Gemeenschap en over de verbintenissen. Op 7 augustus zond Roger Schutz een uitgebreid memorandum dat werd onderzocht en besproken door de nationale Raad op 12 oktober. De nationale Raad vond het principe van eeuwige verbintenissen voor een menselijke instantie uitgesproken onverenigbaar met de Heilige Schrift. De verbintenis tot gehoorzaamheid aan de Gemeenschap zorgde voor een bijzondere opmerking: "Wat gebeurt er in geval van strijd tussen gehoorzaamheid aan de Gemeenschap en gehoorzaamheid aan de tuchtregel van de ERF waaraan de wijdeling zich onderwerpt?" Als gevolg oordeelde de nationale Raad van de ERF dat er meer uitleg moest komen over de vorm, de inhoud en de draagwijdte van de verbintenissen, niet enkel tot het celibaat, maar ook tot de gehoorzaamheid.
Op 2 december werden op de zetel van de ERF in Parijs Roger Schutz en Max Thurian, samen met Broeder Robert Giscard, verhoord door het bureau van de nationale Raad. Op 5 januari 1955 vervolledigde de prior dit verhoor met een tekst die hij zond aan de prominenten van de ERF. In de vergadering dertien dagen later meende de Raad: "De principes van de Hervorming laten niet toe dat een mens verbintenissen voor het leven (gehoorzaamheid, celibaat, enz.) aangaat tegenover een menselijke instantie die hem ook van zijn verplichtingen kan ontlasten." De discussie ging dus door. Op 28 en 29 september kwamen dominee Bourguet (voorzitter van de nationale Raad) en drie andere dominees naar Taizé om met de vertegenwoordigers van de Gemeenschap, dominees Schutz, Thurian en de Montmollin, alsook Broeder Giscard te praten. Volgens de afgevaardigden van de ERF waren de gesprekken zeer broederlijk, direct, gemakkelijk en vruchtbaar maar er bleven meningsverschillen. Het ging om de onafhankelijkheid van Taizé en de wil om een interconfessionele gemeenschap te blijven. Maar de nationale Raad vond dat het niet mogelijk is aan de universele Kerk toe te behoren zonder lid van een bestaande Kerk te zijn.
De moeizame onderhandelingen tussen de nationale Raad en de afgevaardigden van Taizé hadden de Gemeenschap er gelijklopend toe gebracht haar positie in de Kerken uit te klaren. In negen punten neergeschreven, in die periode onder de titel Kerk en Gemeenschap omschrijft Taizé zich niet meer als hervormde gemeenschap, maar als cenobietengemeenschap die een verkondiging van de Kerk, Lichaam van Christus, met haar plaatselijk karakter is. Door de verscheidenheid van haar leden is ze een van de tekenen van het supranationale en zelfs het confessionele oecumene van de Kerk. Daardoor zou ze haar roeping verloochenen door juridisch onderhevig te zijn in alles aan de plaatselijke nationale Kerk.
Deze tekst werd door Broeder Roger in de Raad van de Broeders gelezen op 29 november 1956. Maar er was nog heel wat tijd nodig om de relaties tussen Taizé en de ERF te omschrijven.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]
Woordenboek: Letter C
Cleopatra
Marcus Antonius
Het gedrag van Antonius werd in Rome als schandelijk beschouwd en Octavianus overtuigde de Senaat om een oorlog te beginnen tegen Egypte. In 31 v.Chr. kwamen de troepen van Antonius tegenover die van Octavianus te staan in een zeeslag voor de kust van Actium. Cleopatra was aanwezig met haar eigen vloot, maar toen zij zag dat de slecht uitgeruste schepen van Antonius begonnen te verliezen van de superieure Romeinen, koos zij het hazenpad. Antonius verliet het gevecht om haar te volgen. Zo luidt althans de versie die later verspreid is door Octavianus. De kans is groot dat de 'vlucht' van beiden eerder een geplande uitbraakpoging was, nadat ze reeds zo goed als alle vlootbases in de regio verloren hadden aan Octavianus' generaal Agrippa.
Volgend op de Slag bij Actium viel Octavianus Egypte binnen. Toen hij Alexandrië naderde, deserteerden de legers van Antonius naar Octavianus. Cleopatra en Antonius pleegden beiden zelfmoord: Antonius stortte zich op zijn zwaard en Cleopatra vergiftigde zich [na een afwijzing van haar voorstellen door Octavianus] met behulp van een of meerdere slangen op 12 augustus in 30 v.Chr. Cleopatra's zoon van Julius Caesar, Ptolemaeus XV [Caesarion], werd in opdracht van Octavianus geliquideerd. De drie kinderen van Cleopatra en Antonius werden gespaard en meegenomen naar Rome waar zij werden opgevoed door de echtgenote van Antonius, Octavia.
Er werd vaak gezegd dat Cleopatra een Aspisadder gebruikte om zich te doden, maar deze slangensoort komt niet in Egypte voor. Er wordt veeleer aan een Egyptische cobra gedacht, omdat die gebruikt werden om criminelen te executeren. Ook gaat het verhaal dat zij verscheidene dienaars vroeg om de verschillende vormen van zelfmoord uit te proberen, voordat zij de meest effectieve methode uitkoos. Andere bronnen suggereren dat zij experimenteerde met verschillende vormen van "zelfmoord" op gevangenen. Ook werd er wel beweerd dat Cleopatra een kom met gif zou hebben gedronken om te sterven. Een alternatieve theorie zegt dat ze werd vermoord door Octavianus, in plaats van zelfmoord, maar deze theorie wordt niet gestaafd door de bronnen.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 75]
Het wonder van Amsterdam, Nederland [1345]
Naast deze jaarlijkse vieringen waren er individuele processies in de loop der tijd die zelfs tijdens de reformatie plaatsvonden. Ze werden de stille omgang genoemd, omdat de mensen langs de weg liepen in stille aanbidding. Deze processies vinden nog steeds plaats, maar nu nemen er veel meer mensen aan deel, vooral tijdens de nacht en in de vroege uren van de viering.
De kleine huiskapel waarin het wonder was gebeurd werd gesloopt in 1908 ondanks het protest van zowel de katholieken als de protestanten. Deze kapel is echter niet vergeten want een afbeelding daarvan is vastgelegd in een glas-in-loodraam in de kapel van het "Begijnhof." Ook is er achter het hoofdaltaar een schitterend glas-in-loodraam die het wonder afbeeld. Langs de muren hangen schilderijen die de middeleeuwse processies afbeelden.
Ter herinnering aan het Wonder wordt het Heilig Sacrament dagelijks uitgesteld voor aanbidding in deze kapel. Op deze manier is Amsterdam een bedevaartsplaats geworden voor heel Nederland.
11. Recente heiligenlevens
Amata Cerretelli [1907-1963]
De lekenbeweging, gekend als "The Family," was gevestigd in het Karmelietenhuis in Castellina, één van de bergdorpjes nabij Firenze, Italië. "The Family" had verscheidene takken van het apostolaat, met elk opererend in een andere soort noodwendigheid. The Family bezat textielfabrieken die werden georganiseerd volgens de Katholieke principes van sociale rechtvaardigheid, zoals die door de Kerk werden uitgestippeld. De arbeiders kwamen samen in de kapel van de fabriek voor de dagelijkse Misviering, en tijdens de werkdag bad men de Rozenkrans. Daarnaast werden er regelmatige vergaderingen gehouden over de Bijbel en de leer van de Kerk.
Om de leden ook op sociaal vlak te verenigen werden er sportteams samengesteld. De jagers behoorden tot de H. Martinusgroep, en vissers behoorden tot de H. Petrusgroep. De H. Rafaël was de patroonheilige van de verloofde koppels. "Zwaluwen" waren jonge mensen die in contact bleven met zij die de Kerk hadden verlaten, en "Samaritanen" zorgden voor de zieken. Er waren nog andere sociale groepen, en er waren ook enthousiaste wielerwedstrijden.
Het is verbazingwekkend, dat de verschillende takken van sociale en religieuze activiteiten van The Family, geleid werden door Amata en de goede priester, zelfs al had zij fysisch en financieel te lijden. Hoewel ze verging van de pijn, was ze gedreven om elk mogelijk apostolaat dat eer aan God kon brengen, tot stand te brengen. Ze leed gedurende heel de stichtingsprocedure van The Family, maar in haar geest en haar hart was haar doel het belangrijkste. Op één of andere manier, door de genade van God, was ze in staat om haar lijden ondergeschikt te maken aan de doelstellingen van de organisatie, om mensen bij te staan in hun spirituele reis, evenals mensen die dringende behoefte hadden aan de diensten van The Family.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 35]
De verschijningen en de Kerk
Deze beoordeling door de Kerk is essentieel, want de verschijningen voegen niets toe aan het credo of aan het Evangelie: zij zijn er een verwijzing naar, voor een tijd die er toe neigt ze te vergeten, iets als een profetisch bezoek aan onze wereld. God wil onze aandacht helemaal niet vastpinnen op het wonderbaarlijke of het buitengewone: door de verschijningen geeft Hij ons een teken, opdat wij terugkeren naar het Evangelie, dat het Woord van zijn Zoon is, het Woord van Leven. De overeenstemming van de boodschap met het Evangelie, de authenticiteit van het leven van de getuige, de vruchten van heiligheid die er uit voortvloeien voor het Godsvolk: dat zijn de criteria voor de echtheid van een verschijning voor de Kerk. In Lourdes laten deze elementen zich verifiëren met een heel grote duidelijkheid: de Kerk heeft zich hier niet vergist.
13. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia
Moeilijk maar mogelijk
Het kan moeilijk zijn om te vergeven. Het is onmogelijk om het gebod van de Heer na te komen, als het hier een uiterlijke nabootsing van het goddelijke voorbeeld betreft. Het gaat om een levendige deelname die komt "uit de grond van het hart," aan de heiligheid, aan de barmhartigheid en aan de liefde van onze God. Alleen de Geest, 'door wie wij leven' kan dezelfde gevoelens die in Christus Jezus waren, tot "onze eigen" gevoelens maken. Dan wordt ook de eenheid in de vergeving mogelijk, waarbij "wij elkaar vergeven zoals God ons vergeven heeft in Christus" [Ef 4: 32]... Met dat "uit de grond van het hart" staat of valt alles. Het ligt niet in onze macht gevoelens uit te schakelen en te vergeten wat ons is aangedaan, maar het hart dat zich aanbiedt aan de heilige Geest, verandert de verwonding in medelijden en zuivert de herinnering door de belediging om te vormen tot voorspraak. [KKK, 2842-2843].
Als ze weduwe is geworden, verlaat Rita de echtelijke woning in Roccaporena en vestigt zich in een kleiner huis waar ze zich geheel wijdt aan gebed en werken van naastenliefde. Van tijd tot tijd gaat ze naar de top van de Schioppo, een ongeveer 120 meter hoge rotsachtige bergtop, die oprijst wanneer men Roccoporena verlaat. Het is een moeilijk toegankelijke plek vanwaar men een schitterend uitzicht heeft over de omgeving en de eenzaamheid die men er vindt is bevorderlijk voor het gebed. Het oude verlangen dat Rita had om zich aan God toe te wijden duikt weer op en zij vraagt om tot het klooster H. Maria-Magdalena van de Augustinessen van Cascia te worden toegelaten. Ondanks haar aandringen wordt ze geweigerd. Diep bedroefd bidt ze twee keer zo intens en op een nacht hoort ze de heilige Johannes de Doper die haar uitnodigt naar de top van de Schioppo te komen. Daar wordt ze getroost met het visioen van de Voorloper in gezelschap van de heilige Augustinus en de heilige Nicolaas van Tolentino [die nog niet heilig was verklaard]. De drie heiligen voeren haar op geheimzinnige wijze naar het klooster waar haar verzoek tenslotte wordt ingewilligd. De communauteit telt tien zusters die onder de leiding staan van een abdis. In het noviciaat leest Rita gretig in de Heilige Schrift, wijdt zich aan het zingen van de psalmen van de eredienst en bidt de rozenkrans. Voor ze de geloften aflegt schenkt ze al haar bezittingen aan het klooster.
14. Monsters van de Rivier Kwai [deel 15]
Hij greep me vast en geweerkolven en vuisten sloegen me tegen de grond
De rest van de kille nacht ging voorbij in een waas van schoppen en slagen. Ik hallucineerde en het voelde alsof ik gek werd.
Bij de tweede ochtend beval de Zwarte Prins om me naar het zwarte gat te brengen.
Ik had geen hoop meer. Ik wist dat de meeste mannen die in deze ernstigere vormen van afstraffing waren opgesloten geweest ... deels ingegraven kooien van bamboe waarin je niet kon staan, liggen, of knielen, er niet levend uit waren gekomen. En zij die dat wel hadden gedaan, waren kreupele wrakken die nooit volledig herstelden.
De bewakers gooiden me in één van de bamboekooien. Ik werd ondergedompeld in het duister en de vuiligheid van de vorige bewoners. Ik snikte het uit, en was afwisselend bij en buiten bewustzijn.
De dagen gingen voorbij. Ik werd geveld door malaria, waardoor ik oncontroleerbaar begon te beven. Luizen kropen over mijn ganse lichaam. In het donker was het gevoel van afzondering verschrikkelijk, en ik werd half gek door de pijn en van uitputting. Mijn vernedering was compleet. De enige notie van tijd die ik had, kwam van de waterige rijstkom die ik één keer per dag kreeg. Tegen de tijd dat ze me eruit lieten, had ik zes of zeven kommen geteld.
Toen ik uit de donkere cel kroop, prees ik mezelf gelukkig omdat ik zon korte tijd in het zwarte gat had moeten zitten. Ik had er een week in gezeten. Het had net zo goed een maand kunnen geweest zijn.
Op handen en voeten bereikte ik mijn hut, en dokter Mathieson, de Britse legerdokter in ons kamp, begon me op te lappen. Langzaamaan brachten hij en zijn verplegers me terug tot leven met limoensap, water, voedselresten, melk en eendeneieren. Een week later, zelfs in mijn zwakke toestand, werd ik fit verklaard en moest ik terug gaan werken.
Dat was maar goed ook. Hierbij eindigt het verhaal voor ons, maar niet voor hen. Dit was maar een begin. Voor hen moest het ergste nog komen.
Bron: Alistair Urquhart
Vertaling: Mario Lossie
15. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën
Profetie 10
Wanneer de Paus een monster zal zien verschijnen aan de Hemel, zult hij een gemakkelijke ontsnappingsroute vinden naar het Oosten, waar hij na negen jaren zijn ziel zal terugschenken aan God.
Vertaling: Chris De Bodt
22-04-2010
22 april 2010
22 april 2010
1. Medjugorje: Nedjo Brecic [9/15]
Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Onze Lieve Vrouw verschijnt te Medjugorje
Dit wekte enkel mijn innerlijke vrede op, terwijl het gebeurde. Ik zocht naar iets sterker, en zelfs dan nog had Onze Lieve Vrouw iets voor mij in voorraad. Enkele van mijn vrienden kenden Vicka en ze konden het klaarspelen dat ik aanwezig mocht zijn bij een verschijning, maar ik wou niet, omdat ik dat ik mij niet waardig genoeg achtte om zo dicht bij Onze Lieve Vrouw te zijn. Ik strafte mijzelf voor de oorlog die ik in het verleden met God uitvocht.
Maar op een avond was ik dicht bij Vicka en Jakov, die zich in een wagen bevonden. Ik vroeg Jakov of ik naar een verschijning bij hem thuis mocht komen. Hij zei tegen mij dat ik altijd mocht komen. Diezelfde avond nog werd ik een goede vriend van de familie. Ik voelde mij vol onvrede die avond. Ik voelde iets in mij branden, een ongekend vuur. Ik dacht enkel aan de volgende dag wanneer ik zou kunnen aanwezig zijn bij de verschijning. Om 17 uur wachtte ik met mijn toekomstige schoonbroer om samen naar Jakovs huis te gaan.
Nedjo Brecic [midden] op de Podbrdo, 22 uur [Foto: Trees Declerck]
Die verschijning was voor mij als een droom. Ik zag Onze Lieve Vrouw niet, maar ik kon Haar aanwezigheid voelen met mijn ziel en lichaam. Ik besloot om mijzelf volledig aan Haar te wijden. Op het feest van de Onbevlekte Ontvangenis, maakte ik de belofte van zuiverheid tot aan het huwelijk. Ik had ergens over deze toewijding gelezen.
2. Onze Lieve Vrouw van Anguera: 4 nieuwe boodschappen
Boodschap 3304 van 10/04/2010
Lieve zonen en dochters, houd van de waarheid en leef moedig naar Mijn oproepen. Getuig overal dat u Mijn Zoon Jezus toebehoort en dat de dingen van deze wereld niet voor u zijn. U bent de uitverkorenen van God en Hij houdt van u. Vlucht weg van de zonde en leef in de genade van de Heer. Als u dreigt te vallen, aanroep dan Jezus. Ga naar de biecht en zoek de liefdevolle vergeving van God. Ga niet weg van het gebed en de Eucharistie. Uw overwinning is in de Heer. Sterkte. U zult verschrikkingen zien op aarde. Het kwaad van de mannen zal lijden en pijn brengen aan Mijn uitverkorenen, maar verliest de moed niet. Blijf bij de Kerk. Het gewicht van het verdriet zal groot zijn voor de Kerk, maar Zij zal niet verslagen worden. De triomf van de Kerk zal groot zijn en de vijanden zullen op de grond vallen. Verheugt u, want de Heer zal u niet verlaten. Wees aandachtig en u zult de machtige hand van God zien handelen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Boodschap 3305 van 11/04/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder die veel van u houd. Ik heb nobele dingen nog aan u te openbaren. Ik vraag u om aandachtigheid, want Ik wil u leiden naar Mijn Zoon Jezus. Neem uw echte rol als christenen aan. Wees trouw aan het Evangelie en getuig van de wonderen van God. Let op. Wat er ook gebeurt, wijk niet af van de waarheid. Laat de vlam van het geloof u verlichten. Mijn Jezus wacht op u met open armen. Laat de duisternis van het kwaad niet tot dicht bij u komen. U behoort tot de Heer en dient enkel Hem te volgen. De mensheid zal drinken uit de bittere beker van het lijden. Een beangstigende gebeurtenis zal geschieden in Iran, in Pakistan en in Angra dos Reis [Angra dos Reis is een Braziliaanse gemeente, gelegen in het ZW van de staat Rio de Janeiro. De gemeente ligt op zo'n 150 kilometer afstand van Rio de Janeiro] De gebeurtenissen zullen op verschillende tijdstippen plaatsvinden, maar gelijkenissen vertonen. Mijn arme kinderen zullen momenten van angst beleven. Kniel neer in gebed. Deins niet terug. Ik zal altijd aan uw zijde staan. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Boodschap 3306 van 13/04/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik roep u op tot bekering. Blijf niet vast zitten in de zonde, maar keer terug tot Hem die uw enige, ware Verlosser is. Geef de moed niet op. Mijn Jezus is aan uw zijde en u hebt niets te vrezen. Ik moedig u aan om in alles zoals Jezus te zijn. Uw oprechte en moedige getuigenis zal Mijn arme kinderen die ver van Mij verwijderd zijn aantrekken. Diegenen die wonen in het land van de rijkdom zullen een zwaar kruis ervaren. De aarde zal schudden en de dood zal aanwezig zijn. Het zal drinken uit de bittere beker van verdriet. In het westen, in de buurt van de Stille Oceaan, zal geschreeuw en gejammer gehoord worden. Kniel neer in gebed. Wie met de Heer is zal nooit verslagen worden. Voorwaarts zonder vrees. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Boodschap 3307 van 17/04/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw bedroefde Moeder. Ik kom uit de hemel om u Mijn boodschap van vrede en bekering te brengen. Kruis uw armen niet, maar open uw hart en aanvaard de wil van God voor uw leven. U woont in een tijd van grote geestelijke verwarring en Mijn tegenstander zal met grote woede handelen om u uit de buurt van God weg te halen. Zoek kracht in het gebed. Ga niet weg van de waarheid. Wat er ook gebeurt, laat de duivel niet winnen. U behoort alleen de Heer toe en u zult met Hem zegevieren. De mensheid gaat naar een afgrond van vernietiging, welke zij met hun eigen handen hebben bereid. Een slapende reus zal rijzen in Indonesië en Mijn arme kinderen zullen de bittere beker van pijn drinken. Geen grotere ramp bestaat. Wees sterk en stevig in het geloof. Ik zal altijd bij u zijn. Een groot deel van Japan zal verwoest worden. Bid. Bid. Bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Frederick Deknudt
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 141]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
Van Herodes naar Pilatus
Groter dan ooit was de verbolgenheid van de opperpriesters en Jezus vijanden, toen zij met Hem uit Herodes paleis de terugtocht naar Pilatus ondernamen. Zij waren beschaamd om zonder een veroordeling te moeten terugkeren voor de landvoogd, die Jezus reeds onschuldig had verklaard. Zij volgden nu een andere weg, nog eens zo lang als de vorige, ten einde Jezus in Zijn ellendige staat te laten zien in een ander gedeelte van de stad, maar eveneens om Hem nog méér en langer te kunnen mishandelen en hun trawanten de nodige tijd te geven om de samengedreven volkscharen te bewerken en op te ruien overeenkomstig hun boze bedoelingen.
De weg die ze met Jezus gingen was ruw en oneffen en voortdurend porden zij de beulsknechten tot spoed en wreedheid aan. Het lange spotkleed hinderde de Heer bij het gaan en sleepte in de vuiligheid van de straat. Enkele keren viel Jezus neer en terwijl men Hem weer overeind trok, schopte men Hem en sloeg men Hem op het hoofd. Onzeglijke hoon en allergruwzaamste mishandelingen werden Hem aangedaan door Zijn begeleiders en de Joodse menigte. Jezus bad opdat Hij onderweg niet zou sterven en Zijn bitter lijden voor ons toch geheel en al tot het einde zou mogen uitlijden.
Het was nu kwart na acht s ochtends toen de stoet opnieuw over het Forum [ditmaal waarschijnlijke van de oostelijke zijde] het paleis van Pilatus naderde. Er was een geweldige volksmassa op de been. De mensen stonden in rijen, volgens de streek en de plaats van hun afkomst en de Farizeeërs liepen van groep tot groep om de mensen nog meer op te hitsen.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 141]
Preken
Ze zeggen het allemaal
Denkt ge dat men bijvoorbeeld van een meisje, onverschillig welk, veel goeds zal vertellen? Tja, zegt de één, ze heeft goede eigenschappen, ze heeft ook slechte. Ik zie ze te vaak bij die en die. Laten we eerlijk zijn, zij staat niet zo best aangeschreven. Ik zou wel eens willen weten wat die twee samen uitvoeren. Ze gaat netjes gekleed, daar niets van. Ze houdt van kinderen, maar het was beter dat ze haar schulden betaalde. Zo te zien is ze tegen iedereen even vriendelijk, maar ik heb haar wel door. Jij zou er heus ook anders over denken, wanneer je haar zo goed kende als ik. Al die lieve snuitjes dienen alleen om minder fraaie dingen te verbergen. Ik hoop voor haar dat ze tot de trouw komt, maar ik zou niemand aanraden om het haar te vragen ...
"Wie is dat, daar ginds?" vraagt de ander.
"Nu, je mist niet veel als je die niet kent. Ik zal er maar niet verder op ingaan. Laat hem lopen, als ik je een tip mag geven. Het is zonder meer een mispunt. Ze zeggen het allemaal. En dan te bedenken dat dergelijke lui ook nog eens een keer de vrome uit willen hangen, terwijl ze voor geen stukken te goed zijn. Trouwens, dat weet iedereen: mensen die met alle geweld voor braaf of, als je wilt, voor verstandig door willen gaan, zijn meestal de grootste deugnieten."
"Heeft die man soms in je vaarwater gezeten?"
"Welnee, maar je weet net zo goed als ik dat ze allemaal dezelfde zijn. Ik heb het van een oude kennis: het is een dronkenlap en bovendien een geweldige lomperd."
"Heeft hij je misschien iets gezegd wat je niet aanstond?" vraagt de ander.
"Dat niet, ik heb zelfs nooit een verkeerd woord van hem gehoord, maar hij staat algemeen bekend als de bonte hond."
"Goed dat ik het hoor: als jij het mij niet gezegd had, zou ik het niet geloven."
"O, maar wanneer hij onder mensen is die hem niet kennen, weet hij zich heel mooi voor te doen. Dan zou je hem heus voor de netste man aanzien die er op Gods aardbodem rondwandelt. Toevallig weet ik wel beter, van die oude kennis, snap je? Die is doodeerlijk in dat soort dingen. Als zon kerel je niets in de weg legt, heb je geluk: hij kan misschien op dat ogenblik niet anders. Maar ik zeg je dat ik niet graag met hem alleen zou zijn."
"Dat kan ik me voorstellen, maar heeft hij jou wel eens lastig gevallen?"
"Nooit, waarschijnlijk omdat ik nog niets met hem te maken heb gehad."
"En hoe weet je dan dat hij zo beroerd is?"
"O, heel eenvoudig, ze zeggen het allemaal. Als je hem hoort praten, zou je denken dat hij de liefdadigste man ter wereld is en dat hij niemand iets zou kunnen weigeren. Maar in werkelijkheid heb je te doen met een vrek, die desnoods tien uur loopt om twee stuivers rijker te worden. Je weet tegenwoordig niet meer hoe de wereld in mekaar zit, je kunt geen mens meer vertrouwen. Zo is het ook met deze schavuit: hij maakt goede zaken, uiterlijk gedraagt hij zich behoorlijk, zijn gezin wekt een degelijke indruk. Dat kan allemaal, als je s nachts geen oog dicht doet."
"Hoe bedoel je? Heeft hij misschien iets bij je gestolen?"
"Gelukkig niet. Persoonlijk heb ik hem nooit betrapt. Maar er wordt verteld dat hij laatst midden in de nacht gepakt en gezakt thuiskwam. Hij heeft er trouwens de naam van, maar ik heb natuurlijk ook mijn fouten, maar ik verzeker je dat ik me dood zou schamen als ik in de schoenen van dat soort mensen stond."
Hoort ge hem, broeders, de farizeeër die tweemaal per week vast en tienden geeft van al wat hij bezit, die God dankt dat hij niet is zoals de andere mensen: rovers, onrechtvaardigen en echtbrekers. Hoort ge de hoogmoed, de haat en de jaloezie?
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 141]
Hoofdstuk 21. Hel en satan
Nicky: En wat nog kan hij tegen u ondernemen? Maria: O, alles wat hij kan. Het is gebeurd dat ik naar een reeks gesprekken moest gaan bij 40 graden koorts, maar ik kon niet weten waar ik die kou kon hebben gevat. Ik sloeg er dus geen acht op en wanneer de gesprek begon, was de koorts verdwenen en voelde ik mij zo goed als altijd.
Nicky: Hoe machtig is satan en tot op welke hoogte worden wij beschermd tegen hem door ons eigen goed gedrag en door onze Engelbewaarder? Maria: Die bescherming is heel sterk. Zonder deze bescherming zou satan ons heel vlug doden. Laat mij u vertellen over wat er gebeurde met een heel heilige priester in een klooster hier nabij, in Bludenz, en misschien zult u dit bijstand noemen van de zielen in het oplossen van een misdaad. Deze persoon was de oudste en ook de overste van het klooster. Hij bad zoveel en deed zoveel goed dat hij dikwijls het mikpunt van jaloezie was door de jongere en minder gebedsvolle priesters.
Voorzijde van het boek
Op een avond waren twee van de jongere mannen op weg naar hun kamer toen ze langs een van de hoofdgebouwen kwamen en licht zagen branden in de kelder. Omdat het reeds laat was, bracht het licht hen in de war en gingen ze kijken wie er zich bevond. Ze gingen de kelder binnen en tot hun gruwel troffen zij deze oude en heel geliefde priester dood aan. Hij was met een touw rond zijn nek vastgebonden aan de deurklink. Zijn benen waren uitgestrekt alsof hij neerzat, met maar een paar centimeters van de grond. De politie werd erbij gehaald en wekenlang werd het klooster binnenste buiten gekeerd. Heilige, zoals hij was, kon ook maar niemand zich inbeelden dat hij zelfmoord zou plegen. Alle overige priesters werden uiteraard ondervraagd omdat het algemeen geweten was dat er met hem de spot werd gedreven omwille van zijn nabijheid tot God in zijn voortdurend diep gebedsleven en onophoudelijke goede daden. Maar het lange onderzoek bracht geen opheldering en de hele streek bleef versteld achter.
Toen bracht iemand het droevige verhaal tot mij en ik stemde ermee in om de Arme Zielen erover te ondervragen. Er kwam al spoedig een antwoord omdat er zo velen voor hem baden en omdat het hele klooster uiteraard in schrik leefde omwille van het gebeuren. Ik kreeg het volgende antwoord: "Onze Lieve Vrouw is aan hem verschenen en heeft hem gevraagd of hij satans mogelijkheid om hem te doden wou aanvaarden. Als hij dit zou aanvaarden, zou dit tot herstel van vele zielen dienen die zichzelf aan hem hadden verkocht. Dit had hij aanvaard."
Met dit antwoord ging ik naar ginds naar het klooster waar iedereen, politie inbegrepen, tezamen werd geroepen. Voor iedereen las ik het antwoord luidop. In de stilte die hierop volgde, slaakte een priester achteraan een diepe zucht en ik vroeg hem wat er gebeurde. Hij kwam in tranen naar voor en nam een stuk papier uit zijn zak. Hij legde uit dat hij het in de zak van de priester had gevonden op de avond dat hij en de andere priester hem gevonden hadden. Hij vouwde het open en toonde het aan de hele kamer dat het in het handschrift van de oude priester was geschreven en las het daarop aan iedereen voor. Er stond geschreven: "Onze Lieve Vrouw is aan mij verschenen en heeft mij gevraagd om satans mogelijkheid om mij te doden te willen aanvaarden. Als ik dit zou doen, zou dit tot herstel leiden van vele zielen die zichzelf hadden verkocht aan satan. Ik heb het voorstel aanvaard."
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: King David [7/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.
7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 194]
Toen Antonio om een teken vroeg zodat anderen het zouden geloven zei ze enkel: "Ga! Ga, en ik zal hen een innerlijk teken geven zodat ze, wanneer ze deze dingen horen, het zullen geloven zonder andere tekens."
Alsof ze de stroom zegende, hief Maria dan beide handen boven het water en zei ze driemaal: "Genade, en geen gerechtigheid, mijn Zoon!"
Dat was Maria als voorspreekster. Ze was ook de hemelse onderwijzeres. "Leef vreedzaam en zonder zorgen," zou ze tegen een zestiende-eeuws mystica Victoria Fornar-Strata zeggen. "Al wat ik vraag is dat je jezelf aan mij toevertrouwt en je vanaf nu boven alles toewijd aan de liefde van God."
Ze was de beschermster en duiveluitdrijfster. Toen de H. Alfonso in Spanje door een duivel werd aangevallen, verscheen de H. Maagd. "Alfonso, mijn zoon: waar ik ben," zei ze, "hebt gij niets te vrezen."
Dezelfde boodschap gaf ze toen ze op een door een storm geteisterd schip, op weg van Rhodos naar Messina, verscheen aan een vrouw met de naam Nicoletta, "Wees niet bang, Nicoletta, dit schip staat onder mijn bescherming, en niet één van deze mensen die al zo geleden hebben voor het geloof, zal sterven. Dat ze niet bang mogen zijn, want ik ben altijd bij hen."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 89]
Hoofdstuk 5: De beslissende stappen
De Derde-Orde van de Eenheid (TOU)
Het invoeren van de Regel betekende het einde voor de Grote Gemeenschap. De inwonende Gemeenschap voorafgaand verloor zo stilaan haar structuur. De nauwe banden, bijna organiek, tussen clunisiens en inwonende Broeders zoals voorzien in de Constituties van 1948 werden slapper. De overgebleven leden van de Grote Gemeenschap werden opgenomen in een derde-orde, gesticht met Grandchamp.
Grandchamp had ook van bij het begin een aantal vriendinnen, een Grote Gemeenschap die financieel en spiritueel ondersteunden en regelmatig deelnamen aan retraites en bijeenkomsten die in het moederhuis plaatsvonden.
Op 31 augustus 1954 kwamen, op initiatief van Broeder Roger en Moeder Geneviève, de twee groepen (zowat honderd twintig leden) samen in Grandchamp en stichtten de Derde-Orde van de Eenheid (TOU). Broeder Roger hield een toespraak over eenheid en Zaligheden. Het jaar daarop gaf hij aan de Derde-Orde een eerste kleine regel, zeer praktisch en spiritueel en gebaseerd op de beknopte Regel van Taizé:
Bid en werk opdat Hij zou heersen. Dat je dagelijkse arbeid en rust bezield wordt door het Woord Gods, Behoud steeds het innerlijke stilzwijgen om in Christus te vertoeven, Doordring je van de geest van de Zaligheden: vreugde, eenvoud, barmhartigheid.
De derde-ordelingen van de Eenheid [enheid als persoon, Eenheid in de menselijke relaties, Eenheid in Kerk en wereld] verbonden zich namelijk tot het dagelijks gebed, de meditatie van de Bijbel, een regelmatige retraite en een jaarlijkse ontmoeting. Het accent ligt op de roeping tot eenheid in gewone contacten (de gastvrijheid in de families, bvb) en tot samenwerken in de parochie. De leden zijn opgeroepen om een middelpuntvliegende kracht, een uitstraling van de gemeenschapsgeest in Kerk en wereld te zijn.
De Derde-Orde van de Eenheid vervolgde zijn weg buiten het zog van Taizé maar met behoud van alle banden. Mettertijd namen Broeder François, Broeder Pierre-Yves of Broeder Roger zelf de animatie van sommige jaarlijkse bijeenkomsten waar.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]
Woordenboek: Letter C
Cleopatra
Marcus Antonius
In 41 v. Chr. riep Marcus Antonius, een van de triumvirs die Rome regeerden in het machtsvacuüm na de dood van Caesar, Cleopatra bij zich in Tarsus om haar loyaliteit te testen. Cleopatra arriveerde met groot gevolg en charmeerde Antonius dusdanig dat hij ervoor koos om de winter van 41-40 v. Chr. met haar door te brengen in Alexandrië. Tijdens de winter werd zij zwanger van een tweeling, die Cleopatra Selene en Alexander Helios genoemd werden.
Cleopatra en Marcus Antonius
Vier jaar later, in 37 v. Chr., bracht Antonius weer een bezoek aan Alexandrië, op weg om oorlog te voeren tegen de Parthen. Hij vernieuwde zijn relatie met Cleopatra, en van dan af zou Alexandrië zijn thuis worden. Wellicht is hij getrouwd met Cleopatra volgens een Egyptisch ritueel [een brief van Suetonius suggereert dit], ook al was hij op dat moment getrouwd met Octavia Thurina minor, zuster van zijn mede-triumviraat Octavianus. Hij en Cleopatra hadden nog een kind, Ptolemaeus Philadelphus. Bij de Donaties van Alexandrië laat in 34 v. Chr., na de overwinning van Antonius in Armenia, werden Cleopatra en Caesarion gekroond tot co-heersers van Egypte en Cyprus. Alexander Helios werd de koning van Armenië, Medië, Parthië. Cleopatra Selene werd gekroond tot heerser van Cyrenaica en Libië. Ptolemaeus Philadelphus werd gekroond tot heerser van Fenicië, Syrië en Cilicië. Cleopatra nam ook de titel van Koningin der Koningen aan.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 74]
Het wonder van Amsterdam, Nederland [1345]
De lange lijst van verkregen genade als gevolg van de aanbidding van dit Wonder werd nog langer toen de kapel eenmaal herbouwd was. Enorme groepen mensen kwamen daar samen en namen deel aan de jaarlijkse processie ter ere van het Wonder.
Op dit moment in de geschiedenis van dit wonder richtten we ons op de Begijnenzusters, die een klein dorp in de buurt van Amsterdam verlieten om een gemeenschap te stichten in de buurt van het Wonder. Deze gemeenschap, later bekend als de Begijnen, bestond uit lekenvrouwen die tijdelijke geloften aflegden van gehoorzaamheid en kuisheid. Ze legden niet de gelofte van armoede af, wat wel gebruikelijk is in gemeenschappen, omdat ze hun eigen bezit mochten hebben om mee te doen wat ze wilden. Ze verzamelden zich voor de Missen en de gebeden, maar waren verder vrij om te gaan en komen, omdat velen verbonden waren met educatieve en vrijgevige activiteiten. Hun situatie was een beetje anders omdat ze leefden in smalle huizen die met elkaar waren verbonden. Ze waren gerangschikt in een vierkant met een pleintje in het midden. In één van de huizen was een kapel gemaakt, die later werd vergroot en uitgebouwd. Het hele complex werd bekend als het "Begijnhof."
Toen de huiskapel van het wonder werd ingenomen door de wethouders, tijdens de reformatie, werd de Wonderlijke Hostie toevertrouwd aan de Begijnenzusters. De aanbiddingen en de andere gelovige activiteiten waren inmiddels traditie geworden en werden aangehouden. In 1607 werd echter deze plaats gesloten maar werden er in een klein bijgebouw van de kapel privéaanbiddingen gehouden. Langzaam aan was het weer mogelijk om dit gebouw van de Begijnhof te vergroten, maar het was pas in 1845, vijf eeuwen na het wonder, dat er weer een grote publieke uitstelling was. Dit werd een jaarlijks gebruik ter ere van het Wonder.
11. Recente heiligenlevens
Amata Cerretelli [1907-1963]
In 1948 startte er een nieuwe fase in het leven van Amata en van dat van haar vriendin Carmen, met de ontmoeting van een Karmelietenpriester van de Oude Observantie, Vader Augustinus Bartolini. Deze goede priester werd haar spirituele raadgever, en hielp haar de organisatie te stichten die gekend is als The Family. Amata had ondertussen een groep vrouwen aangetrokken die haar vaak vergezelden in het gebed. Deze groep van tien vrouwen diende een verzoek tot aanvaarding als leden van de Karmelieten van de Derde Orde in, en werden toegelaten in februari 1957. Bij haar toetreding aanvaardde Amata de naam Amata van Jezus, en die naam staat op haar grafsteen.
Amata Cerretelli
Door haar aanvaarding van het lijden als zijnde de wil van God, was Amata al gevorderd in het spirituele leven, en ze boekte snel nog meer vooruitgang onder leiding van Vader Augustinus. Ze was vooral toegewijd aan het Heilig Sacrament, en was bedroefd toen haar ziektes haar verhinderden om die sacramenten dagelijks te ontvangen. Wanneer haar gezondheid het toeliet, bracht ze urenlang voor het Heilig Sacrament door, in diepe bezinning. Amata besefte dat ze het voorrecht had gekregen om deel te nemen in het lijden van de Heer, voor de redding van zielen, en ze vocht dapper tegen de duivel zn insinuaties van het tegendeel. Ze was vooral toegewijd aan de zielen in het vagevuur, en aanvaarde haar lijden en andere opofferingen voor hun redding. Maar haar liefdadigheid stopte niet bij de arme zielen, maar strekte zich ook uit over de levenden, vooral de zieken en de armen.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 34]
Het oordeel van de bisschop
En zo besluit dan de bisschop: "Er is dus een nauwe band tussen de genezingen en de verschijning; de verschijning is goddelijk, want de genezingen hebben een goddelijk karakter. Maar wat van God komt is waarheid! Bijgevolg, de Verschijning die zich Onbevlekte Ontvangenis noemt, dat wat Bernadette heeft gezien en gehoord, is de Allerheiligste maagd Maria. Laten we het dus uitroepen: Gods hand is hier aanwezig!" Verwijzend naar de afkondiging van het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis, door Pius IX op het einde van het jaar 1854, roept hij nog uit: "En zo, drie jaar later verschijnt de heilige Maagd aan een kind, en zegt: Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis." Ik wil dat men ter mijner ere hier een kapel bouwt." Lijkt dit niet alsof ze met een monument de onfeilbare uitspraak van de opvolger van de heilige Petrus heeft willen heiligen? Na nog eens de heilige naam van God te hebben aanroepen, volgt dan de tekst die de officiële erkenning inhoudt van de verschijningen, de tekst die we bij het begin hebben geciteerd.
13. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia
De vendetta
"Vergeving! Christus heeft ons vergeving geleerd," zei de Paus kort na de aanslag van 13 mei 1981. Talloze malen en op verscheidene manieren heeft Hij ons vergeving geleerd. Wanneer Petrus Hem vraagt hoe vaak hij zijn naaste zou moeten vergeven: "tot zeven maal toe?" antwoordt Jezus hem dat hij "tot zeventig maal zeven maal toe zou moeten vergeven." [Mt 18: 21-22]. In de praktijk wil dat zeggen «altijd». Het getal zeventig vermenigvuldigd met zeven is inderdaad symbolisch en betekent minder een bepaalde hoeveelheid als wel een ontelbare, oneindige hoeveelheid. Als antwoord op de vraag op welke manier wij moeten bidden, heeft Christus enkele prachtige woorden gesproken, gericht tot de Vader: "Onze Vader die in de hemel zijt en, na de vragen waaruit dit gebed bestaat, komt de laatste die spreekt over vergeving: "Vergeef ons onze schuld zoals ook wij aan anderen [aan hen die bij ons in het krijt staan] hun schuld vergeven." Tenslotte bevestigt Christus zelf de waarheid van deze woorden op het kruis wanneer Hij zich tot zijn Vader richt en Hem smeekt: "Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen" [Lc 23:34].
"Vergeving" is een woord dat over de lippen kwam van een man die kwaad was gedaan. Het is zelfs een woord dat uit het hart van de mens komt. Met dit woord uit het hart probeert ieder van ons de barrière van de vijandschap te doorbreken die hem kan scheiden van de naaste en probeert daarmee ook de innerlijke ruimte van verstandhouding, contact en verbondenheid weer op te bouwen. Door het evangelie en vooral door zijn voorbeeld heeft Christus ons geleerd dat deze ruimte niet alleen open gaat voor de andere mens maar ook voor God zelf. De Vader die de God van vergeving en barmhartigheid is wenst nu juist te handelen in deze ruimte van menselijke vergeving. Hij wenst hen te vergeven die in staat zijn anderen te vergeven, die proberen de volgende woorden in praktijk te brengen: "Vergeef ons... zoals wij vergeven" [21 oktober 1981].
14. Monsters van de Rivier Kwai [deel 14]
Hij greep me vast en geweerkolven en vuisten sloegen me tegen de grond
Dit was een moment van absolute verschrikking. De 14 maanden van mijn gevangenschap had ik geprobeerd om ten allen tijde uit de buurt van de brutale Japanse bewakers te blijven, en nu had ik de persoonlijke aandacht van de hoofdsadist van het kamp.
Hij vroeg de Koreaan zijn versie van het verhaal. Hij zweeg uiteraard over het stukje waar hij seksuele avances naar mij toe had gemaakt. Toen hij klaar was vroeg de commandant waarom ik de bewaker had aangevallen. Ik vertelde hem de waarheid. De Zwarte Prins begon tegen jan en alleman te schreeuwen , en ik wist dat ik in grote problemen zat.
Ze voerden de Koreaanse bewaker weg en brachten mij naar het bewakershuis, waar ik in houding moest staan. Gekweld door pijn en met gebroken tenen, wankelde ik en viel ik bijna neer.
Zodra ik de neiging had om omver te vallen, kreeg ik een aantal stoten van geweerkolven in mijn nieren om me terug rechtop te doen staan. Elke minuut van elk uur van die nacht was een pure marteling. Bij zonsopgang verzamelden mijn medegevangenen voor het ontbijt en het appel, voordat ze aan de spoorlijn gingen werken. De bewakers lieten mij achter.
De opkomende zon brandde op mijn weerloos lichaam, en wanneer ik het bewustzijn verloor, goten mijn persoonlijke oppassers emmers water over mij en schopten me tot ik terug in houding stond. Het was meedogenloos. Toen kwam zonsondergang. De andere krijgsgevangenen kwamen terug en wenden hun ogen van mij af ... een teken dat mijn toestand ernstig was. Niemand toonde een teken van medeleven, anders zouden ze zelf gestraft worden.
Bron: Alistair Urquhart
Vertaling: Mario Lossie
15. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën
Profetie 9
Om deze gelukkige resultaten te bekomen zal deze Heilige Paus aanvankelijk de hulp nodig hebben van een tijdelijke en krachtige begeleiding en zal hij de medewerking vragen van de weldadige Franse Koning [De grote Monarch]. Tegen die tijd zal een knappe koning en afstammeling van Koning Pepijn, als een pelgrim komen om getuige te zijn van de pracht van deze glorierijke paus, wiens naam beginnen zal met een R... Een wereldlijke troon zal vrij komen en de Paus zal hem op deze troon plaatsen en zijn hulp inroepen.
Vertaling: Chris De Bodt
21-04-2010
21 april 2010
21 april 2010
1. Medjugorje: Nedjo Brecic
Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Onze Lieve Vrouw verschijnt te Medjugorje
Mijn hart begon te ademen bij dit eenvoudige leven en het begon zich te openen voor de waarheid. Ik stond op zon tiental meters van de plaats die was afgesloten voor de zieners. Er was een videorecorder om de verschijningen op te nemen, maar dat was de dag dat de zieners in een auto door twee vrouwen werden weggeleid om hen ervan te weerhouden om een verschijning te hebben. De volgende dag was er geen verschijning op de Podbrdo, omdat de politie er de verschijningen had verboden. Maar binnen in mij gebeurde er een mirakel. Ik geloofde. Toen ik naar hier kwam, was ik juist aan het plannen hoe ik de zieke mensen kon helpen, zoals de helpers te Lourdes, die de zieken onderdompelen in het miraculeuze water. Ik beeldde mij in dat er hier in Medjugorje hetzelfde zou gebeuren. Ik kon de hele nacht niet slapen.
De volgende dag ging ik opnieuw naar Medjugorje. Daags daarop opnieuw en ook daarna nog. Soms moest ik op de velden gaan werken, maar om 17 uur voelde ik een gebrek aan vrede in mij. Ik moest naar Medjugorje gaan. Maar vandaag weet ik dat dit gevoel een uitnodiging voor mij was om naar Medjugorje te gaan. De mis zou heel vlug voorbijgaan. Ik wou dat ze langer duurde. Ik zag vele tekenen op de heuvel der verschijningen. Ik zag iets als vuur met een ritme. Ik zag het zuiver witte silhouet van een vrouw onder het kruis op de Kruisberg en soms verdween het kruis volledig. Zon honderd mensen zagen hetzelfde.
2. Heilige Faustina Kowalska
Op 14 september 1935 openbaart Jezus zelf, in een verschijning aan de Heilige Faustina Kowalska, geboren op 25 augustus 1905 en overleden op 5 oktober 1938, de Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid, waarin Jezus belooft de zielen te beschermen die zich tijdens hun leven vertrouwen op Zijn Goddelijke Barmhartigheid. Alles staat genoteerd in haar dagboeken, met de woorden die ze van Jezus ontving. Volgende teksten zijn een uittreksel hieruit:
Schrijf deze woorden neer, Mijn dochter: "Vertel de wereld over Mijn genade, laat iederen Mijn onmetelijke genade kennen. Het is een teken voor de eindtijden, hierna zal de dag van Mijn gerechtigheid komen. Laat de mensen toevlucht zoeken tot Mijn bron van genade, laat hen voordeel halen uit het Bloed en het Water die eruit vloeien, nu het nog tijd is."
Schrijf dit neer: "Voor Ik kom als de rechtvaardige Rechter, kom Ik eerst als de Koning van Genade. Vóór de dag van de gerechtigheid komt, zal er aan de mensen een teken uit de hemel worden gegeven: alle lichten uit de hemel zullen worden gedoofd en over de hele aarde zal er een grote duisternis zijn. Dan zal het teken van het kruis in de lucht worden gezien, en uit de openingen waar de handen en de voeten van de Redder werden genageld, zullen er grote lichtstralen komen die de aarde een bepaalde tijd zullen verlichten. Dit zal plaatsnemen kort voor de laatste dag. Dienster van Mijn genade, vertel de zielen over Mijn grote barmhartigheid, omdat de vreselijke dag, de dag van Mijn gerechtigheid, nabij is."
Toen ik aan het bidden was voor Polen, hoorde ik de woorden: "Ik draag een bijzondere liefde voor Polen, en als zij gehoorzaam is aan Mijn Wil, zal Ik haar verheffen in kracht en heiligheid. Uit haar zal de vonk voortkomen die de wereld zal voorbereiden op Mijn laatste komst [Paus Johannes Paulus II]."
De Heilige Faustina vertelde aan haar geestelijke begeleider, Vader Michael Sopocko, de laatste keer voor zij stierf: "Reeds niet zo ver verwijderd van nu, zal de wereld niet meer bestaan. God wenst steeds de mensen genaden te verlenen voor het einde, zodat niemand kan zeggen tijdens de gerechtigheid, dat zij niet afwisten van Gods goedheid en niet hebben gehoord van Zijn Genade."
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 140]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
Jezus voor Herodes
Alles gebeurde in een wilde haast, terwijl zij luid tierden en elkaar van de plaats verdrongen. Jezus vijanden hadden verschillenden onder hen omgekocht, die te midden van het gewoel Onze Heer herhaaldelijk met knuppels op het hoofd sloegen. Jezus zag hen vol medelijden aan, zuchtte en kermde zacht, maar smartelijk. Zij bootsten krijsend zijn jammerklachten na, barstten bij elke nieuwe mishandeling in een brullend hoongelach uit en niet één was er die zich over Hem ontfermde. Ik zag het bloed langs Zijn Heilige Hoofd neervloeien en zag Hem driemaal onder de knuppelslagen neerzinken ter aarde. Ik zag echter ook alsof er wenende engelen boven Hem verschenen, die Zijn hoofd zalfden en mij werd te kennen gegeven, dat zonder die goddelijke hulp de slagen dodelijk zouden zijn geweest. De Filisters, die in de renbaan te Gaza de blinde Samson dwongen rond te lopen tot hij dood ten gronde stortte, waren niet zo wreed en gewelddadig als deze misdadigers hier.
De tijd drong thans voor de opperpriesters, daar zij zich straks naar de tempel moesten begeven, en toen zij bericht ontvingen dat hun boden alles overeenkomstig hun bevel hadden uitgevoerd, bestormden zij nogmaals Herodes met het verzoek om Jezus te veroordelen. Herodes hield echter het oog alleen op Pilatus gericht en stuurde Jezus, in Zijn spotkleding, naar de landvoogd terug.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 140]
Preken
Een boze tong is als een rups
De goede naam van een mens, eenmaal op de tong van de kwaadsprekers, is als een graankorrel onder de molensteen: hij wordt uiteengerukt, verpletterd en volkomen vernietigd. Ze dringen je bedoelingen op die je nooit hebt gehad en ze vergiftigen al je pogingen en al je daden. Als je vroom bent, omdat je nu eenmaal trouw je godsdienstplichten wilt vervullen, maken ze je voor een ogendienaar uit: in de kerk een engel en thuis een beest. Als je goede werken doet, doe je ze volgens hen uit loutere hoogmoed, om op te vallen. Als je de wereld ontvlucht, ben je een zonderling, iemand die niet helemaal in orde is. Toon je je zorgzaam en vlijtig, dan ben je een gierigaard. Laten we het eens anders uitdrukken, broeders: de tong van de kwaadspreker is als een worm die de goede vruchten aansteekt, dat wil zeggen: onze goede bedoelingen en hen in hun tegendeel wil veranderen. De tong van de kwaadspreker is als een rups die de mooiste bloemen aanvreet en er enkel de walgelijkste sporen van haar uitwerpselen op achterlaat.
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 140]
Hoofdstuk 21. Hel en satan
Nicky: Maria, waarom bestaat satan? Maria: God wou zijn engelen op de proef stellen en hierop antwoorden Lucifer en zijn volgelingen met overmoed: "Neen." Hij was de mooiste en meest intelligente van alle engelen en wou de dingen naar zijn hand zetten, niet naar Gods hand.
Nicky: Bestaat de hel, zoals de oudere generatie erover spreekt, werkelijk? Maria: Ja.
Nicky: Welke houding van het hart kan leiden tot het eeuwige verlies van onze ziel? Maria: De onbuigzaamheid, de arrogantie en de overmoed om de genade en de liefde in ons te aanvaarden en dit tot het allerlaatste moment. En hier bedoel ik niet enkel de liefde voor God, maar eveneens de liefde voor de medemens.
Nicky: Wat zijn de gevolgen voor mensen die, zoals u zonet vertelde, deelnemen aan de occulte praktijken? Hoe streng is de straf die hen na de dood staat te wachten? Maria: Opnieuw hangt alles ervan af. Er is een groot verschil tussen hun werkelijk besef dat dit alles van satan afkomstig is, of hun naïviteit, onwetendheid of onvolwassenheid. Als zij dit bewust en met volle kennis van zaken beoefenen, zijn de gevolgen verschrikkelijk, maar als zij het enkel uit onwetendheid doen, zal God minder streng zijn. In ieder geval moet dit zo vlug mogelijk worden gebiecht en specifiek en bij naam worden genoemd. Hoe dieper de betrokkenheid was, hoe meer ervaren de priester moet zijn. Maar ik vrees ervoor dat dit fenomeen vandaag voor vele priesters onbekend is en sommige priesters zijn zelf betrokken bij het occulte. Vooral voor hen durf ik de gevolgen niet uit te spreken, omdat zij een veel grotere verantwoordelijkheid dragen.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: King David [6/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.
7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 193]
De waarschuwingen golden voor alle Christenen. De berispingen waren voor alle gelovigen. Op 18 maart 1536 wandelde een man, Antonio Botta, nabij Savona, Italië, toen hij zn naam hoorde roepen en op een steen in het midden van een stroom een mooie vrouw zag staan, omringd door een oogverblindende bol van licht.
"Wees niet bang, Antonio, ik ben het, Maria," zei de vrouw. "Ga naar je biechtvader en smeek hem aan alle mensen in de kerk te zeggen dat ze de volgende drie zaterdagen moeten vasten ter ere van de Moeder van God. Je moet biechten en het sacrament van mijn Zoon ontvangen en dan, op de vierde zaterdag, kom dan hier terug want ik heb je nog meer dingen te zeggen."
Antonio haastte zich terug en vertelde het aan de priester. Het nieuws verspreidde zich zo ver dat hij een verklaring moest afleggen bij de burgemeester en de vicaris-generaal. Zijn getuigenis werd volgens de wet vastgelegd en toen hij op 8 april terug naar de beek terugkeerde, verscheen de Koningin van de Hemel opnieuw in volle pracht, witter dan sneeuw en gekroond met juwelen, en haar ogen ten hemel gericht.
"Ga naar Savona, naar hen aan wie je mijn vorig bezoek hebt aangekondigd, en herhaal mijn instructies met nog grotere aandrang. Roep hen op om hun zonden en ontucht achter te laten", zei ze. "Verzoek aan iedereen en vooral de gelovigen en leden van de broederschappen om drie boeteprocessies te houden, want mijn Zoon is boos op de wereld omwille van zn zonde en hun levens zullen kort zijn tenzij ze doen wat ik vraag."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 88]
Hoofdstuk 5: De beslissende stappen
Een regel
Enkele maanden na Taizé namen ook de Zusters van Grandchamp de Regel, door Broeder Roger in de woestijn opgesteld, aan tijdens een viering in Grandchamp van beide gemeenschappen in november 1953. De gezellentijd dertig jaar eerder begonnen tijdens een ontmoeting tussen de jonge Roger Schutz en Zuster Marguerite de Beaumont zette een nieuwe stap, daar de twee gemeenschappen eenzelfde geest beleefden en op dezelfde principes werkten. Samen stelden de prior van Taizé en Moeder Geneviève, overste van Grandchamp, een tekst op waarin de twee gemeenschappen hun gezamenlijke roeping in dienst van Jezus Christus en de eenheid van hun getuigenis in de schoot van de hervormde Kerken verklaarden.
In tegenstelling met Taizé en uitgezonderd enkele veranderingen in woordkeuze en enkele aanpassingen, zal Grandchamp deze Regel in oorspronkelijke versie handhaven, wat meer concreet bevonden. In Taizé bleef de basistekst van de in 1953 ingevoerde Regel voor het gemeenschapsleven tot op heden van kracht, maar wel met opeenvolgende uitgaven en bijvoegsels. Dit, volgens Broeder Alois die Broeder Roger in 2005 opvolgde, alsof hij ons wou meeslepen om ons niet aan de letter of structuren te hechten, maar ons steeds verlaten op de kracht van de Heilige Geest.
In 1962 zorgden de verbintenissen bij de geloften aangegaan en vooral de vele spirituele richtlijnen ervoor dat de Regel tweemaal langer werd. Na het tweede Vaticaans Concilie publiceerde Broeder Roger een boek als commentaar en update van de Regel, onder de titel: Unanimité dans le pluralisme. In 1978 beraadde hij zich met zijn Broeders, tijdens de jaarlijkse raad van de Gemeenschap, over het woord Regel, dat hij te stijf vond: "Het boekje dat onze grondbeginselen uitdrukt draagt ongepast de benaming regel. Het is noch een constitutie, noch een juridische tekst. Is het niet beter om van bronnen van Taizé te spreken?" Inderdaad, in 2001 komen de Sources de Taizé uit waarin de originele Regel, met kleine veranderingen van formulering, alsook drie andere teksten die voor de prior fundamenteel waren.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]
Woordenboek: Letter C
Cleopatra
Caesar
Caesar overwinterde in Egypte in 48-47 v. Chr. en Cleopatra versterkte haar politieke positie door zijn minnares te worden. Als het koningshuis er niet meer zou zijn, zouden de Romeinen van het land een provincie maken. Dit wilde Cleopatra voorkomen. Ze besloot haar vrouwelijke charmes in te zetten, en met succes en ging vervolgens een verhouding aan met Julius Caesar die haar greep op de troon verstevigde. Egypte bleef onafhankelijk, maar drie Romeinse legioenen bleven achter om het te verdedigen. Cleopatra's winterse affaire met Caesar leverde een zoon op, Ptolemaeus Caesar [bijgenaamd Caesarion, kleine Caesar]. Om de Romeinse Senaat niet voor het hoofd te stoten, weigerde Caesar echter de zoon te benoemen als zijn opvolger. In plaats daarvan benoemde hij [later, in zijn testament] zijn achterneef Octavianus.
Cleopatra en Caesarion waren op bezoek in Rome tussen 46 en 44 v. Chr. en waren er ook aanwezig toen Caesar werd vermoord. Voor of net na haar terugkeer naar Egypte stierf Ptolemaeus XIV. Cleopatra maakte vervolgens Ptolemaeus XV Caesarion [beter bekend als Caesarion] tot haar medeheerser en opvolger [44 tot 30 v. Chr.], uiteraard zonder huwelijk.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 73]
Het wonder van Amsterdam, Nederland [1345]
Een officieel onderzoek werd ingesteld door de burgemeester en de wethouders. Ze waren allen tevreden over de waarheid van de getuigenissen. Zij beschouwden de gebeurtenissen als waar gebeurd en namen het wonder op in de officiële documenten. De bisschoppen van Nederland, geleid door de bisschop van Utrecht, hielden en uitgebreider onderzoek voordat ze de geestelijken toestemming gaven om over dit wonder te spreken.
Het huis waar het wonder had plaatsgevonden werd omgebouwd tot een kapel met de naam Nieuwe Zijds [ook wel Heilige Plaats geheten], niet alleen omdat het wonder daar plaats had gevonden, maar ook omdat de Hostie van het wonder op het altaar werd bewaard. De vuurhaard waar het wonder in gebeurde bleef bestaan.
Ongeveer 100 jaar later, in 1452, vernietigde een groot vuur het grootste deel van Amsterdam en het vuur zou ook de kapel verwoesten. In een poging om de Wonderlijke Hostie te redden werden er slotenmakers geroepen om het tabernakel te openen. Hun moeite was zinloos want hun gereedschap brak en uiteindelijk moesten ze wijken voor het vuur. Toen de vlammen uiteindelijk allemaal waren geblust, was er een nieuw wonder zichtbaar: tussen de smeulende resten, onaangetast door de het vuur, zagen ze de Hostie samen met Zijn zijden omhulsel.
13. Recente heiligenlevens
Amata Cerretelli [1907-1963]
De terreur van Wereldoorlog II zorgde voor andere moeilijkheden, toen hun huis getroffen werd door een bom, en er slechts twee kamers overeind bleven staan. Ze ontsnapte ook aan serieuze verwondingen, toen een bom dichtbij in haar straat insloeg en de omliggende gebouwen vernielde.
Ondanks alle ontberingen die de oorlog teweegbracht, en haar eigen zwakke gezondheid, ontfermde Amata zich over hen die het nog slechter hadden dan haar. Ze zorgde zelfs voor een oude, verlamde nicht van de overleden parochiepriester. Vermits de oude vrouw niet voor zichzelf kon zorgen, hielp Amata haar door haar elke dag te bezoeken, haar een bad te geven, en haar huis schoon te maken. Tot aan het einde van de oorlog, maakte Amata elke dag twee maaltijden voor de vrouw, tot de invalide vrouw overleed.
Tijdens deze periode, zorgde Amata ook voor haar eigen moeder, die ziek was door een gebrek aan behoorlijke voeding. Amata werd opnieuw ziek waardoor ze moest overgeven, en deze toestand deed de dokter versteld staan. Ze kreeg dan een cyste op haar linker ooglid, waardoor ze een operatie moest ondergaan aan het oog, dat ze niet meer kon bewegen. Vervolgens stelde men tuberculose bij haar vast, en zei men dat ze naar een sanatorium moest, maar familieleden namen haar in hun huis tot ze beter was.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 33]
De wondere daden van de genade
Aansluitend op het getuigenis van Bernadette verwijst de bisschop naar "de wonderbaarlijke feiten die plaatsvonden sinds het eerste gebeuren. Indien men de boom aan zijn vruchten moet beoordelen, dan kunnen we zeggen dat de verschijning, die door het jonge meisje werd verteld, bovennatuurlijk en goddelijk is; zij heeft immers bovennatuurlijke en goddelijke gevolgen voortgebracht." De bisschop herinnert aan de groeiende en biddende menigte tijdens de verschijningen, en dat na de verschijningen "de pelgrims van de verre kantons en van de buurlanden naar de Grot zijn gekomen" om er te bidden en gunsten te vragen aan de Onbevlekte Maagd Maria. Christelijke zielen zijn gesterkt in de deugd, onverschillige mannen zijn teruggekeerd tot de geloofspraktijk; koppige pelgrims hebben zich met God verzoend nadat men voor hen tot O.-L.-Vrouw van Lourdes had gebeden. Deze wonderen van de genade, die van universele en blijvende aard zijn, kunnen alleen maar God als maker hebben: bevestigen zij bijgevolg niet de waarheid van de verschijningen?"
Na de vermelding van deze wondere daden, die werden bewerkt "voor het goed van de zieken" gaat de bisschop over naar de gevolgen voor de gezondheid van het lichaam, vooral bij de zieken die, nadat ze Bernadette hebben zien drinken en zich wassen op de plaats die de verschijning haar had aangeduid, zich afvragen of dit geen aanduiding was van een bovennatuurlijke deugd die was neergedaald op de bron van Massabielle. "Vanuit die gedachte probeerden de zieken te drinken van het water van de Grot, en het was niet zonder succes; meerdere mensen, van wie de ziekte weerstand bood aan de zwaarste behandelingen, vonden hier ogenblikkelijk de gezondheid terug. Deze buitengewone genezingen hadden een immense weerklank. Zieken uit heel het land vroegen om het water van Massabielle."
Wij kunnen hier niet de lijst weergeven van alle ontvangen gunsten, maar we moeten wel zeggen dat het water van Massabielle verlaten en ongeneesbaar geachte zieken heeft genezen. Deze genezingen zijn verkregen door het gebruik van een water dat geen enkele natuurlijke geneeskracht bezit, volgens het verslag van scheikundigen die het water heel grondig hebben onderzocht. "Deze genezingen zijn blijvend," preciseert Mgr. Laurence nog, en vraagt zich af wie ze heeft veroorzaakt: "De wetenschap, die hierover werd geraadpleegd, heeft negatief geantwoord. Deze genezingen zijn dus het werk van God." Welnu, merkt de bisschop nog op, zij zijn rechtstreeks verbonden met de verschijning die aan het begin staat en die het vertrouwen van de zieken heeft opgewekt.
12. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia
De vendetta
Van die dag af vraagt Rita in haar gebed dat ze de kracht zal opbrengen de moordenaar te vergeven en smeekt Onze-Lieve-Heer onophoudelijk om hem ook te vergeven. Maar ze vreest dat haar zonen op een dag zullen proberen hun vader te wreken [de "vendetta" maakte deel uit van de zeden en gewoonten van de landen om de Middellandse Zee]. Om ze niet in de verleiding te brengen verstopt ze het bebloede overhemd van haar man en spoort ook hen aan om te vergeven, waarbij ze Onze Lieve Heer bezweert dat Hij eerder haar kinderen van haar mag afnemen dan toe te staan dat ze zich overgeven aan hun verlangen naar wraak. Een paar maanden later overlijden beide zonen van Rita door ziekte zonder zich te hebben gewreekt. Rita's vergeving komt ook tot uiting in haar weigering aan haar schoonfamilie de naam bekend te maken van de moordenaar van haar man. Dat komt haar duur te staan door de grote verontwaardiging van de familie.
15. Monsters van de Rivier Kwai [deel 13]
De knopen sneden langzaam door de huid en pezen, tot bloedens toe
We verzamelden enorme hoeveelheden termieten en witte mieren, en zetten ze in de gleuven en verbindingen van steunbalken. Zonder dat de bewakers het zagen, zaagde ik stiekem houten bouten half door, en hoopte dat ze zouden breken als er een groot gewicht, zoals een trein, zou over rijden.
Op een nacht in ons krijgsgevangenenkamp, werd ik wakker met dysenterie. Met mijn handen op mijn maag die enorm pijn deed, rende ik naar de latrines, maar toen ik terug naar mijn hut keerde werd ik tegengehouden door een Koreaanse bewaker. Hij jammerde in mijn gezicht en ik dacht eerst dat hij me een vermaning gaf omdat ik niet gesalueerd had. Dan wees hij naar mijn middenrif en tot mijn verschrikking besefte ik dat hij speels werd.
"Seks, seks," zei hij, terwijl hij me probeerde vast te grijpen. "Nee," riep ik.
Zonder aarzelen trapte ik zo hard ik kon, blootsvoets, recht tussen zn benen. Hij viel neer en kreunde van pijn. Ik liep weg, maar zijn geschreeuw had een bende bewakers gealarmeerd, en jammer genoeg liep ik één van hen tegen het lijf. Hij greep me vast en vuisten en geweerkolven sloegen me tegen de grond. Ik werd voor de hut van de Japanse officier gesleurd. De vertaler werd gewekt, alsook de kampcommandant, de gevreesde Zwarte Prins.
Bron: Alistair Urquhart
Vertaling: Mario Lossie
16. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën
Profetie 8
Deze heilige Paus zal zowel herder als hervormer zijn. Door hem zullen het Oosten en het Westen een eeuwigdurend concordaat sluiten en de stad Babylon zal dan het hoofd en de gids van de hele wereld worden. Voor Rome, verzwakt in macht, zal voor altijd het geestelijke gezag worden voorbehouden en zal van een grote vreugde genieten. Tijdens deze gelukkige dagen zal de engelachtige Paus gebeden vol van beminnelijkheid naar de Hemel zenden. De verspreide natie [de Joden] zal ook van de rust genieten. Zes en een half jaar na deze tijd zal de Paus zijn ziel terugschenken aan de Heer. Het einde van zijn dagen zal komen in een schrale streek dat zich bevindt tussen een rivier en een meer nabij de bergen.
Vertaling: Chris De Bodt
20-04-2010
20 april 2010
20 april 2010
1. Hoe komt het toch dat de "groten der aarde" niet willen inzien, wat de kleinsten reeds lang inzien?
Antwoord: Hoogmoed
2. Medjugorje: Nedjo Brecic
Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Onze Lieve Vrouw verschijnt te Medjugorje
Op 27 juni 1981 kwam mijn moeder in mijn kamer en zei ze: "Nedjo, weet u wat de mensen nu zeggen? Onze Lieve Vrouw is aan enkele kinderen verschenen in een klein dorp en iedereen kan Haar stem horen."
Ik barstte het uit van het lachten. Al mijn vrienden haastten zich naar Medjugorje. Een van hen telefoneerde mij om mee te gaan met hem, maar ik wou niet. Ik vertelde hem dat ik zou gaan als zijn terugkeerden om mij te vertellen wat er gebeurde. Toen hij terugkwam, beschreef hij mij alles over de verschijningen en hoe Vicka van op het balkon van hun huis het volk stond toe te schreeuwen, na een verschijning, en hen vertelde wat Onze Lieve Vrouw had gezegd.
Ik besloot om de volgende dag zelf te gaan. Ik raakte met mijn auto tot aan de kerk van Jacobus de Meerdere, maar de communistische politie deed mij en alle anderen stoppen. Toen beklom ik de Heuvel der Verschijningen en zag ik al het volk, de bergen, de velden en de aanplantingen.
3. Paul Eicke: Overgrootmoeder in de Hemel stuurde mij terug
Het mysterie van de bijna-doodervaring blijft heel wat wetenschappers bezighouden. In de buurt van Berlijn heeft een driejarig jongetje getuigd over iets wat alles weg heeft van zo'n bijna-doodervaring. De kleine Paul Eicke was verdronken in een vijver en na reanimatie was hij afgeschreven. Meer dan drie uur nadat hij in het ziekenhuis was binnengebracht, kwam het jongetje plots terug tot leven en hij vertelde dat hij zijn overgrootmoeder had gezien in de hemel. Die vertelde hem dat hij terug naar de levenden moest gaan.
Paul Eicke was aan het spelen in de tuin van zijn grootouders toen hij in een vijver sukkelde. Het duurde enkele minuten voor zijn grootvader het incident opmerkte en hij hem uit de vijver sleurde. Pauls vader paste vervolgens gedurende tien minuten hartmassage en mond-op-mond-beademing toe tot een medische helikopter ter plaatse kwam. Het duurde nog tien minuten vooraleer Paul in het ziekenhuis arriveerde. Urenlang probeerden dokters hem te reanimeren. Ze hadden net de hoop opgegeven, toen het jongetje meer dan drie uur later weer tot leven kwam. Zijn hart begon plots weer te slaan.
Hij vertelde dat hij zijn overgrootmoeder Emmi gezien had en die had hem aan een soort poort bevolen terug te keren naar zijn ouders. "Er was veel licht en ik dreef. Ik kwam aan een poort en ik zag Emmi aan de andere kant. Ze zei me: 'Wat doe je hier, Paul? Je moet terug naar mama en papa. Ik zal hier wel op je wachten.' Ik wist dat ik in de hemel was, maar ze zei dat ik snel naar huis moest gaan. De hemel zag er leuk uit, maar toch ben ik blij dat ik nu terug bij mama en papa ben."
Paul is nu terug thuis en vreemd genoeg lijkt hij geen enkele hersenschade te hebben opgelopen. Mogelijk werd het jongetje gered door de lage temperaturen in de vijver. Toen hij eruit kwam, lag zijn lichaamstemperatuur amper rond de 28 graden. Omdat het metabolisme bij zulke temperaturen vertraagt, kan het lichaam langer overleven zonder zuurstof.
Professor Lothar Schweigerer maakte het medische mirakel zelf mee. "Na twee uur hartmassage stonden we op het punt hem helemaal op te geven. We dachten echt dat hij hersendood was en dat zijn overlevingskansen onbestaande waren. Toch begon zijn hart weer te kloppen. Het was een fantastisch mirakel. Ik beoefen deze job nu al 30 jaar en heb nog nooit zoiets meegemaakt. Het toont alleen maar aan hoe groot de weerstand van het menselijke lichaam kan zijn en dat we nooit zouden mogen opgeven."
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 138]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
Jezus voor Herodes
Herodes, ofschoon ten zeerste geërgerd door Jezus stilzwijgen, liet zich niet van zijn politieke bedoelingen afbrengen. Hij wou Jezus niet veroordelen, dit ten eerste omdat Hij een geheime vrees voor Hem koesterde [de onthoofding van Johannes vervulde hem reeds dikwijls genoeg met schrik en beven], ten tweede omdat hij de opperpriesters haatte, die ook nooit zijn echtbreuk hadden willen vergoelijken en hem juist daarom van het offer hadden uitgesloten en ten derde en in hoofdzaak, omdat hij niet anders wenste te handelen dan Pilatus. Neen, hij zou diegene niet veroordelen van wie de landvoogd had gezegd "dat hij zonder schuld was." Het beantwoordde aan zijn politieke doelstellingen om Pilatus op deze wijze, vóór de verzamelde hogepriesters, een vleierij te bewijzen. Jezus echter overlaadde hij met verachting en smaadwoorden en tot zijn dienaars en lijfwachten [hij had er wel een paar honderd in zijn paleis] zei hij: "Breng deze dwaas naar buiten en bewijs deze belachelijke koning de eer die Hem toekomt. Hij verdient inderdaad méér, dat men Hem een zot noemt, dan wel een misdadiger."
Zij voerden de Heiland nu naar een groot binnenhof en deden Hem onzeglijke mishandelingen en beschimpingen ondergaan. Dat binnenhof lag tussen de vleugels van het paleis in en van op een der platte daken keek Herodes een poos lang toe hoe men ginder met Onze Heer omging. Annas en Caïphas echter zaten hem overal achter de hielen en probeerde al het mogelijk te doen om hem er toe te bewegen om Jezus te veroordelen. Maar Herodes sprak, en wel op een wijze dat de Romeinen het goed konden horen: "Het zou van mijnentwege de grootste zonde zijn indien ik Hem veroordeelde." Hij bedoelde hiermee waarschijnlijk: "de grootste zonde tegenover de uitspraak van Pilatus, die ten andere zo hoffelijk was om Jezus naar hem te sturen."
Toen nu de opperpriesters en Jezus vijanden zagen dat Herodes hen op geen enkele wijze ter wille wou zijn, stuurden zij enkelen uit hun kring met de zakken vol geld naar de wijk Acra, waar thans vele Farizeeërs vertoefden. Zij lieten de voornaamste van de Farizeeërs aldaar verwittigen dat zij zich met hun gemeenten naar de buurt van Pilatus paleis moesten begeven en lieten hun ook veel geld overhandigen om uit te delen onder het volk, zodat het onweerhoudbaar de dood van Jezus zou eisen. Anderen werden de stad ingezonden om het volk te bedreigen dat Gods vloek zich over hen zou voltrekken indien zij niet de dood van de godslasteraar zou eisen. Ook zij lieten het bericht verspreiden dat Jezus, indien Hij niet stierf, met de Romeinen zou samenspannen. Dan zou het Rijk worden gesticht waarover Hij altijd al gesproken had en de Joden zouden voor immer verslagen zijn.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 138]
Preken
Uw hart is een vat vol hoogmoed
"Ja maar," zult ge misschien zeggen, "wij oordelen over hetgeen we zien, over hetgeen we zelf gehoord hebben en waarvan we getuige zijn geweest. Ik heb hem op heterdaad betrapt, ik kan dus voor de feiten instaan. Ik heb met mijn eigen oren gehoord wat hij gezegd heeft. Ik kan me dus onmogelijk vergissen."
Wel, ik zeg u, begin met binnen te treden in uw eigen hart, dat een vat vol hoogmoed is, en niets anders. Ge zult beseffen dat ge oneindig veel schuldiger zijt dat degene die ge zo lichtvaardig veroordeelt. En ge hebt alle reden om te vrezen dat ge uzelf op een zekere dag, ja gij, in plaats van de hemel ziet binnengevoerd te worden, met de duivelen in het hellevuur ziet storten! "Ach, ongelukkige," zegt Sint Augustinus ons, "die uw broeder bij de minste of geringste aanleiding van kwaad durft te beschuldigen, hoe weet gij of hij intussen geen berouw heeft gekregen van zijn misstap en of hij niet tot het getal van Gods vrienden behoort? Waak alleen dat hij niet de plaats zal innemen die gij door uw hoogmoed dreigt te verliezen." Ja, broeders, al die lichtvaardige oordelen en verklaringen komen van mensen die door een heimelijke hoogmoed worden gedreven, die zichzelf niet eens kennen en toch het binnenste van hun evennaaste menen te kunnen doorgronden: dat kan God alleen. Als we er in zouden slagen, broeders, de primaire zonde van hoogmoed uit ons hart te verbannen, zou onze evennaaste in onze ogen geen kwaad meer doen. Nooit meer zouden we er vermaak in scheppen zijn gedrag te onderzoeken. We zouden ons tevreden stellen met het betreuren van onze eigen zonden, wij zouden onze handen vol hebben met de poging om ons eigen leven te beteren, en niet dat van de anderen.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 138]
Hoofdstuk 20. Het occulte
Nicky: U zegt dus dat de vrijmetselarij Paus Johannes Paulus I heeft vermoord. Zijn er andere Pausen of hooggeplaatsten binnen de Kerk recentelijk vermoord? Maria: Ja.
Nicky: En gelooft u deze vrouw uit Carinthië en haar geestelijke begeleider? Maria: Zonder enige twijfel.
Nicky: Maria, kunt u mij vertellen, hoe u in de meeste gevallen met satan omgaat? Maria: Als hij blijft zeuren en meestal gebeurt dit met kleine dingen, dan doen ik gewoon het volgende: onlangs zat ik hier de Rozenkrans aan het bidden, maar om een of andere reden moest ik de kamer verlaten. Ik liet de Rozenkrans aan de stoel hangen en ging buiten. Toen ik slechts een aantal minuten later terugkwam, lag de Rozenkrans op tafel en hopeloos in knopen, die ik niet kon ontwarren. Ik zei dus onbuigzaam tot satan: "U ellendige idioot! Herstel deze Rozenkrans of ik ontneem u tien zielen!" Voor mijn ogen ontdeed de Rozenkrans zich van de knopen en kon ik mijn gebed vervolgen. Als er iets gebeurt waarvan ik denk dat satan ermee gemoeid is, dan beveel ik hem eenvoudig om weg te gaan in de naam van Jezus Christus, en hij zal dit altijd doen.
Nicky: Kunt u aan iets anders denken dat onze bescherming tegen het kwade kan versterken deze dagen? Maria: Ja, de laatste decennia is de duiveluitdrijving verwaterd, of zelfs volledig uit het Sacrament van het Doopsel geweerd. Ook dat is een grote misvatting en laat de deur open voor het kwade om het kind gemakkelijk te beïnvloeden. Ook dit is iets waar de moderne tijden de priesters hebben doen dwalen. Het uitdrijvingsgebed moet blijven en volledig, om van volledige bescherming te kunnen genieten.
Ook het gebed tot de Aartsengel Michaël, dat vroeger aan het einde van de Heilige Mis werd gebeden, moet worden in ere hersteld. Het gebrek er aan vandaag verzwakt eveneens dramatisch de bescherming van de mensen wanneer ze de kerk verlaten. Ik smeek de priesters om moedig te zijn en te vertrouwen op de Heilige Michaël en dit gebed opnieuw in te voeren tot bescherming van hun parochianen.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: King David [5/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 192]
De derde kastijding was ergens in de toekomst, een aantal eeuwen verderop. Hoe meer kwaad er was, hoe meer de Heer uiteindelijk zou moeten zuiveren. Op dit moment was de duivel aanwezig overal waar er overspel was. Mannen zoals Hernan Cortés voelden dit en trokken naar Azteekse tempels met afbeeldingen van Maria. Dit waren geen perfecte mannen, maar ze hadden een missie, en toen in de Oude en Nieuwe Wereld afbeeldingen werden neergezet, gebeurden er bekeringen en vluchtte het kwaad weg. Het was een komische strijd en een kosmische wipplank. Maria was voortdurend bezig met het ingaan tegen het demonisch onevenwicht. Dat deed ze met mirakels die het geloof ondersteunden want het geloof redde de mensen van de onderdrukking van de duivel.
Er waren mirakels van de Amerikas tot Italië. In Brescia kwam er een fresco van de Geboorte tot leven voor het oog van vele getuigen waaronder Bisschop Paolo Zane, die het de herdenkingsdatum van 24 juni gaf. In Frascati kwam een afbeelding van Maria op de muur van een wijngaard niet alleen tot leven, maar sprak ze woorden tot Lutheraanse troepen die door de Duitse Keizer Karel V gestuurd waren om Rome te plunderen, omdat de paus met zijn vijanden samenspande.
Toen de achttienhonderd infanteristen Frascati naderden, zou naar verluid Marias mond opengegaan zijn en ze stuurde hen weg met de woorden, "Indietro, fanti! Questa Terra e mia!", of "Ga terug, soldaten! Dit land is van mij!"
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 87]
Hoofdstuk 5: De beslissende stappen
Een regel
Couturier stierf enkele dagen voor de lezing van de Regel door Roger Schutz voor zijn Broeders werd opgesteld en die hij hield op Pasen, 5 april 1953. De prior wendt zich tot elke broeder, legt de noodzaak uit van de fundamentele tuchtregels opdat een gemeenschap zou groeien in Christus en zich wijden aan eenzelfde dienst van God. Hij stelt gerust [je bent bang dat een regel uw persoonlijkheid zou verdringen] en waarschuwt tegelijk [dat je vrijheid geen voorwendsel wordt om volgens je eigen prikkels te leven].
Eigenlijk bepaalt de Regel eerst in enkele paginas een planning van de daden van de Gemeenschap: het gebed, de maaltijd, de orderaad. Dan komen de spirituele tuchtregels, als principe van de Gemeenschap sinds haar ontstaan [het Woord van God, de innerlijke stilte, de geest van de Zaligheden], met korte commentaar, alvorens de zin van de drie verbintenissen voor het leven uitvoerig worden beschreven. De prior neemt de belangrijke beslissingen, na zijn Broeders, indien nodig, te hebben geraadpleegd, maar zonder aan een meerderheid gebonden te zijn.Hij duidt een assistent aan om hem te steunen en een opvolging na hem te verzekeren. Max Thurian zal die assistent zijn met de titel van onderprior; later, in 1978, zal Broeder Roger in het geheim Broeder Alois als zijn opvolger aanduiden.
Later verduidelijkte Broeder Roger: "Vanaf het begin wou ik niet prior genoemd worden in de Gemeenschap. Ik ben hun medebroeder en slechts een dienaar van de eenheid." Inderdaad zal dit een traditie zijn in Taizé. De broeders spraken over de prior door hem alleen onze Broeder te noemen, maar aanzagen hem als hun geliefde, begaafde en bewonderde stichter.
Nochtans, buiten de Gemeenschap tekende Broeder Roger persberichten, bijdragen en boeken met prior van Taizé. Vanaf 1976 nam hij de eenvoudige vorm Broeder Roger van Taizé aan.
Deze eerste Regel wordt aangevuld met paginas over uitgezonden Broeders, de nieuwe Broeders en de gasten.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]
Woordenboek: Letter C
Cleopatra
Caesar
Vanaf augustus 51 v. Chr. begon zij met het weglaten van de naam van haar echtgenoot in officiële documenten, een klap in het gezicht van de Ptolemaeische traditie die bepaalde dat vrouwelijke heersers ondergeschikt waren aan de mannelijke co-heerser. Bovendien verscheen alleen Cleopatra's gezicht op munten. Misschien vanwege haar geldingsdrang zette een kliek van hovelingen, geleid door de eunuch Pothinos, Cleopatra af [waarschijnlijk in 48 v. Chr., wellicht eerder]. Zij overleefde deze staatsgreep uitgedokterd door de hovelingen van haar oudste broer Een decreet met alleen de naam van Ptolemaeus uit 51 v. Chr. is bewaard gebleven. Zij probeerde om een rebellie te organiseren rond Pelusium, maar zij was spoedig gedwongen om Egypte te ontvluchten. Haar enige levende zuster, Arsinoë IV vergezelde haar.
In de herfst van 48 bracht Ptolemaeus echter zijn eigen macht in gevaar door onwettelijke inmenging in de zaken van Rome. Toen Pompeius, verslagen bij Pharsalus en op de vlucht voor de zegevierende Julius Caesar, in Alexandrië bescherming zocht, liet Ptolemaeus hem vermoorden om bij Caesar in de gunst te komen. Caesar vond dit verraad echter zodanig verachtelijk dat hij de Egyptische hoofdstad innam en zichzelf als scheidsrechter tussen de rivalen Ptolemaeus en Cleopatra benoemde. Genoemd dient te worden dat Pompeius getrouwd was met de dochter van Caesar, die gestorven was bij de geboorte van hun zoon. Na een korte oorlog [Alexandrijnse oorlog] werd Ptolemaeus gedood en Caesar herstelde Cleopatra op de troon, met een andere jongere broer, Ptolemaeus XIV, als nieuwe medeheerser en echtgenoot [48-44 v. Chr.].
Vertaling: Broeder Joseph
11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 72]
Het wonder van Amsterdam, Nederland [1345]
Het Eucharistische Wonder van Amsterdam vond plaats op 15 maart 1345, in een huis aan de Kalverstraat. Daar woonde een man, Ysbrant Dommer, die de teerspijze ontving van de parochiepriester omdat hij ernstig ziek was en op sterven lag. Vlak nadat de priester het huis had verlaten werd de patiënt nog zieker en kotste hij de inhoud van zijn maag uit. Zijn huisvrouw verzamelde zijn braaksel in een bak en gooide het in het grote open vuur van de haard.
Als de vrouw de volgende ochtend naar de haard gaat om het vuur weer een beetje op te stoken is ze verbaasd om de Hostie, in goede staat, te zien tussen de smeulende kolen en de as van de haard. Ze pakte de Hostie op en wikkelde deze voorzichtig in een linnen doek waarna ze hem in een kist legde ter bewaring.
De priester werd geroepen en hij plaatste de Hostie in een pyxis, en waste de doek waarin hij gewikkeld was. Hij bracht de Hostie terug naar de Nicolaaskerk, de parochiekerk [Deze kerk is nu in handen van niet-katholieken].
De volgende ochtend trof de priester een lege pyxis aan, maar de Hostie werd teruggevonden door dezelfde vrouw toen ze de kist weer opende om een doek te pakken. Opnieuw werd de priester geroepen om de Hostie terug te brengen naar de kerk. Na opnieuw een verdwijning en terugvinding riep de priester de hulp in van andere geestelijken om te vragen wat ze nu moesten doen. Zij waren er allen van overtuigd dat deze gebeurtenissen een direct bewijs waren van Gods macht. Ook zagen ze dit als teken dat dit wonder openlijk aanbeden moest worden. De wonderlijke Hostie werd toen in een plechtige processie naar de kerk gebracht.
12. Recente heiligenlevens
Amata Cerretelli [1907-1963]
Vermits Amata een jonge, aantrekkelijke dame was met een aantal aanbidders, spoorden haar vriendinnen haar aan om te trouwen, omdat zij en haar moeder dan zekerheid zouden hebben. Maar Amata wilde niet naar die redeneringen luisteren, en zei dat het niet eerlijk zou zijn om zon last op de schouders van een echtgenoot te leggen. Bovendien zou haar zwakke toestand een beperking opleggen aan de aandacht die ze aan haar gezin zou kunnen geven. Men stelde haar ook voor om voor een religieus leven te kiezen, maar ook hier wou Amata niets van horen en zei dat haar roeping op wereldlijk vlak lag, waar God haar hebben wilde. Haar enige wens was de plichten van haar levensstatus te vervullen.
Amata vond vervolgens werk in een winkel die kunstbloemen en decoratieve pluimen maakte. Dit deed ze twee jaar lang, zelfs al kreeg ze een hele reeks ziekten. Eerst kreeg ze twee abcessen rond haar neus, die haar hele hoofd deden opzwellen en het onmogelijk maakten om te eten of te drinken. Toen ze ook nog hoge koorts kreeg, moest ze in bed blijven. Zodra ze hiervan genezen was, kreeg ze een ischiasaanval in haar linkerdijbeen. Dit sleepte een tijdje aan en verhinderde haar zelfs om de Kerstviering in de kerk bij te wonen. Toen dit voorbij was, kreeg ze zoveel pijn aan een vinger van haar linkerhand, dat een dokter een infectie onder de vingernagel vaststelde en de nagel verwijderde, opnieuw zonder verdoving. Er werd ook nog een tweede vingernagel verwijderd. Vervolgens werd haar appendicitis verwijderd, evenals een grote hoeveelheid besmettelijke stoffen uit haar onderbuik. Het duurde een maand om te herstellen.
Amatas volharding in het gebed tijdens deze beproevingen was verbazingwekkend. Ze aanvaarde haar pijnen als haar deelname in de Kruisweg van Jezus, en als Gods wil voor haar. Ze doorstond alles als haar deelname in het lijden van Christus voor de verlossing van de wereld.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 32]
Het getuigenis van Bernadette
Het eerste argument van de bisschop is dat Bernadette niet heeft willen bedriegen: zij is oprecht en haar getuigenis bezit alle garanties die we kunnen verlangen. "Wie bewondert in haar niet de eenvoud, de oprechtheid en de bescheidenheid van dat kind? Zij spreekt alleen wanneer men haar ondervraagt; dan vertelt zij zonderstemverheffing, met een ontroerende ongekunsteldheid, en op de vele vragen die men haar stelt, geeft zij klare, duidelijke en ter zake doende antwoorden, getekend door een sterke overtuiging." En de bisschop onderstreept daarbij dat Bernadette noch door bedreigingen noch door genereuze aanbiedingen in de war werd gebracht. "Nooit sprak zij zichzelf tegen tijdens de verschillende ondervragingen die ze moest ondergaan, steeds vasthoudend aan wat ze had gezegd, zonder er iets aan toe te voegen of weg te laten. De oprechtheid van Bernadette kan niet in twijfel worden getrokken." Maar de bisschop gaat verder in zijn argumentatie: oprecht was ze, en ze heeft zich niet vergist: "Als Bernadette niemand heeft willen bedriegen, kan ze dan zichzelf niet hebben bedrogen? Heeft zij niet geloofd te zien en te horen wat ze niet heeft gezien of gehoord? Was zij niet het slachtoffer van een zinsverbijstering? Hoe zouden wij haar kunnen geloven? De wijsheid van haar antwoorden openbaart in dat kind een gezonde geest, een kalme verbeelding, meer gezond verstand dan haar leeftijdgenoten. Haar geloofsbeleving was bij haar nooit overdreven te noemen; men stelde bij het jonge meisje geen intellectuele wanorde, geen zinsverbijstering of afwijkend gedrag vast, geen neiging naar het ziekelijke dat aanleiding kon geven tot het ontwikkelen van ingebeelde wezend." En verder verwijst de bisschop er ook nog op dat Bernadette niet één keer, maar 18 verschijningen heeft gehad, onverwacht, waarbij niets er haar op had voorbereid, en dat op andere momenten, waarop ze de verschijning verwachtte, ze juist helemaal niets zag. Hij verwijst ook naar de veranderende gelaatsuitdrukkingen tijdens de verschijningen en dat ze dan een taal hoorde die ze niet altijd begreep, maar ze zich toch herinnerde: "Al deze omstandigheden samen laten niet toe te geloven in een hallucinatie; het jonge meisje heeft dus werkelijk een wezen gezien en gehoord, dat zegt de Onbevlekte Ontvangenis te zijn; dat fenomeen kan niet op natuurlijke wijze worden verklaard, waardoor wij op gefundeerde wijze kunnen geloven dat de verschijning van bovennatuurlijke aard is!"
14. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia
Het wonder van de bijen
Op een dag woont Rita in de kerk van het klooster H.Maria-Magdalena van de Augustinessen van Cascia de H.Mis bij en hoort diep in haarzelf Christus tegen haar zeggen: "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven" [Joh 14:6]. Deze innerlijk gehoorde woorden schijnen het beginsignaal te zijn van haar religieuze roeping. Rita denkt diep na over een manier om van haar ouders de toestemming te krijgen zich aan God toe te wijden, maar slaagt er niet in. In tegendeel, wanneer ze twaalf is wordt ze toegezegd aan Paolo di Fernando als zijn aanstaande bruid. Zij weet met haar vriendelijke manieren de ruwe zeden van hem te verzachten. Na hun huwelijk leven ze in goede verstandhouding en er worden twee zonen geboren. Ook getrouwd en moeder van een gezin geworden, zet Rita haar intens geestelijk leven voort. Maar ongeveer vijftien jaar later doet zich een drama voor: de echtgenoot van Rita wordt vermoord zonder dat men met zekerheid kan zeggen wat het motief van deze moord was.
15. Monsters van de Rivier Kwai [deel 12]
De knopen sneden langzaam door de huid en pezen, tot bloedens toe
Het bouwen van de brug over de rivier Kwai eiste een verschrikkelijk tol van ons, en de voorstelling van ons lijden in de film met dezelfde naam, was een heel erg opgekuiste versie van de gebeurtenissen.
In tegenstelling tot de goed gevoede hulpjes in de film, floten we het deuntje van Kolonel Bogey niet. Noch hadden we gelijkaardige uniformen. We waren naakte, blootsvoetse slaven. En er waren zeker geen mooie en schaars geklede plaatselijke meisjes die in de jungle wandelden.
En, in tegenstelling tot de film, werkte onze echte commandant, Kolonel Philip Toosey, niet samen met de Japanners. We deden wel voortdurend pogingen tot sabotage.
De mannen fluisterden bevelen om, waar het ook maar mogelijk was, de constructie van de brug te verzwakken. Sommigen, die beton moesten maken, voegden opzettelijk te veel of te weinig zand toe, wat later desastreuze gevolgen zou hebben.
Bron: Alistair Urquhart
Vertaling: Mario Lossie
16. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën
Profetie 7
Daarvoor echter, na vast en stevig gevestigd te zijn in de Heilige Stoel, zullen er ontelbare oorlogen en gewelddadige conflicten zijn tijdens dewelke de Heilige Stoel door elkaar zal worden geschud. Maar door de vurigheid van de Goddelijke Barmhartigheid, in beweging gebracht door de gelovigen, zal alles zo goed welslagen dat ze hymnen en dankgebeden zullen kunnen zingen ter ere van God.
Vertaling: Chris De Bodt
19-04-2010
19 april 2010
19 april 2010
1. Medjugorje: Nedjo Brecic [6/15]
Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Mijn oorlog met God
Vijf maanden voor de verschijningen te Medjugorje begonnen, overkwam er mij iets vreemd. Ik had de volgende droom: mijn vader lag in het hospitaal en ik vroeg hem hoe lang hij daar zou blijven. Hij antwoordde: "102 dagen." Ik werd onrustig wakker, snakkend naar adem. Die droom voelde zo werkelijk aan. Binnenin begreep ik iets als: "u doet vaak beloften, maar komt ze niet na."
Zo beloofde ik bijvoorbeeld op school aan Onze Lieve Vrouw om een Rozenkrans te bidden als ik geen slechte punten behaalde. Ik telde op hoeveel Rozenkransen ik Haar verschuldigd was. Het waren er zon honderd. Toen ik de school beëindigde, vergat ik op mijn belofte te volbrengen. Na deze droom dacht ik dat mijn vader zich in het Vagevuur bevond en hij 102 Rozenkransen nodig had. Ik bad niet echt met het hart. Ik bad enkel om mijn belofte na te komen met Onze Lieve Vrouw, maar ik wou nog steeds niet naar de kerk gaan.
Mijn broer, de priester, beval me aan om de Bijbel te lezen. Ik had het nooit goed begrepen met hem, maar toch ging ik in op zijn voorstel. Zelfs in de Bijbel zocht ik naar dingen om God te beschuldigen om zo genadeloos te zijn. Ik vroeg Hem waarom Hij mijn broer had weggenomen. Er waren immers zoveel zondaars en godlasteraars. Ik heb nooit aan Zijn bestaan getwijfeld, maar was wel heel kwaad op Hem. De manier om mij te wreken was door Zijn Kerk te negeren.
Toen las ik een boek over de verschijningen van Maria te Lourdes. Dit was de eerste keer dat ik een boek las over Lourdes. Nadat ik het had gelezen, vroeg ik met mijn hart aan Onze Lieve Vrouw waarop Zij wachtte. Zou Zij niet iets doen aan deze wereld vol van zonde? Er was geen bestaansreden voor de mensen. In die tijd studeerde ik economie aan de universiteit. Ik had maar één examen meer te gaan tijdens mijn eerste jaar toen de verschijningen te Medjugorje begonnen en daarop kon ik niet langer meer luisteren naar de verhalen over de Communistische leer van Marx en Engels. Ik verliet de universiteit.
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 137]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
Jezus voor Herodes
Toen Jezus altijd maar bleef zwijgen, begon Herodes nog vlugger te ratelen: "Wie zijt Ge? Wat is er met u aan de hand? Wie heeft u volmacht gegeven? Waarom is het thans uit met uw macht? Zijt gij diegene over wiens geboorte zulke vreemde geruchten de ronde doen? Eenmaal zijn er koningen uit het Morgenland bij mijn vader verschenen om te vragen naar een nieuwgeboren Koning der Joden die zij hun hulde wensten te brengen. Men zegt, dat U het kind was, dat men toen zocht. Is dat zo? Zijt Gij ontsnapt aan de dood die vele kinderen toen hebben geleden? Hoe gebeurde dat? Waarom is het zolang stil geweest rond U? Of wordt dat feit alleen met U in betrekking gebracht om van U een koning te maken? Verantwoord U toch! Wat zijt Gij voor een koning? Waarachtig, ik zie niets vorstelijks aan u! Naar ik vernam heeft men U onlangs in een triomf naar de tempel geleid. Wat had die triomftocht te betekenen? Spreek! Hoe komt het dat alles nu een dergelijk einde heeft genomen?"
Zo praatte en ratelde Herodes er op los, maar een antwoord van Jezus kreeg hij niet. Mij werd geopenbaard, nu en ook vroeger reeds, dat Jezus niet tot Herodes sprak, omdat deze wegens zijn overspelige verhouding met Herodias en de moord op Johannes De Doper in de ban was. Annas en Caïphas maakten van Herodes wreveligheid, over het zwijgen van de Heer, gebruik om de viervorst nieuwe klachten voor te leggen: zij zegden onder meer dat Jezus hem als "vos" had uitgescholden en sedert lang de ondergang van Herodes hele familie had nagestreefd en ook dat Jezus een nieuwe godsdienst wou invoeren en gisteren al het Pascha genuttigd had. Deze laatste beschuldiging, aan de vijanden van de Heer door Judas verraad aan de hand gedaan, werd reed bij Caïphas naar voor gebracht, maar een aantal leerlingen van Jezus hadden deze volkomen ontwricht door zich te steunen op de schriftrollen.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 137]
Preken
De afgunst, een publieke pest
Maar hoe kunnen we ons van die kwaal beteren, broeders, als we ons niet schuldig achten? Ik ben er van overtuigd dat er op duizend afgunstigen niet één is, die toe zou willen geven dat hij tot dit aantal behoort. Er bestaat geen enkele zonde die men zo slecht kent als deze. Bij sommigen is de onwetendheid zo groot, dat zij nauwelijks het vierde deel van hun gewone zonden kennen. En aangezien de zonde van de afgunst het moeilijkst te herkennen lijkt van alle, is het geen wonder dat zo weinigen haar biechten en zich van haar trachten te ontdoen. Omdat ze geen grove en in het oog lopende misdrijven begaan, denken ze dat de zonden van de afgunst maar kleine afwijkingen van de naastenliefde betekenen, terwijl het in werkelijkheid vaak zware doodzonden zijn die zich voeden en zich in leven houden met het beste van hun hart zonder dat men er weet van heeft.
"Maar," denkt ge bij uzelf, "als ik ze kende, zou ik me trachten te beteren."
Om ze te leren kennen, broeder, moet ge bidden om de verlichting van de Heilige Geest. Hij alleen kan u deze genade schenken. Men zou ze u wel stuk voor stuk met de vinger aan kunnen wijzen, maar ge zoudt het er niet mee eens zijn. Ge zoudt altijd weer een of andere reden vinden om uzelf wijs te maken dat ge geen ongelijk hebt, wanneer ge blijft denken en handelen op dezelfde manier als ge tot nu toe hebt gedacht en gehandeld. Weet ge wat u ook zou kunnen helpen om de toestand van uw ziel te leren kennen en de jaloezie te ontdekken die in de donkere hoeken van uw hart verborgen ligt? De nederigheid! Wat de hoogmoed voor u verbergt, zal de nederigheid u openbaren.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 137]
Hoofdstuk 20. Het occulte
Nicky: Zo bestaan er geen diepten waar Jezus ons niet kan uit weghalen? Maria: Juist. Als de mensen ook Hem willen, kan God altijd satan overwinnen. Het komt altijd op onze wens neer om goed te zijn en goede daden te doen tot zelfs in de laatste ogenblikken van ons leven. Gods genade is groot!
Nicky: Maria, kunnen verloren zielen schade veroorzaken aan levende mensen? Maria: Ja, zij vallen de mensen op aarde aan en vooral binnen hun eigen familie. Veel daarvan geschiedt vandaag. Sommigen zeggen dat de hel bijna leeg is vandaag omdat satans leger overal in de wereld aanwezig is vandaag. Ik werk, ik bid en ga dikwijls op bedevaart met een uitdrijver die dikwijls bezeten zielen heeft bevrijd van de aanvallen van hun aanverwanten. Dit is een duidelijke verklaring voor misdadige families die zeker bestaan. Een verloren grootvader, met alle haat binnen hem die hij heeft opgebouwd, kan gemakkelijk zijn kleinkind in hetzelfde soort leven duwen. Enkel een sterke uitdrijver kan deze kettingreactie doen stoppen. De gevangenis zal er hen niet van weerhouden, noch de doodstraf. Integendeel, meer dan waarschijnlijk zal het ervoor zorgen dat de ketting langer om langer wordt.
Nicky: Welke van alle occulte praktijken is het meest gevaarlijk voor de mens om er aan deel te nemen? Maria: De vrijzinnigheid. Het leidt heel gemakkelijk tot echtscheidingen en uiteindelijk tot zelfmoord, maar opnieuw andere duistere betrokkenheid heeft dit ook tot gevolg. Maar het enige doel van de vrijzinnigheid is de volledige vernietiging van de Kerk.
De Arme Zielen hebben mij verteld dat onze laatste Paus, Paus Johannes Paulus I, vermoord werd en dat dit het werk was van de vrijzinnigen. En toen een Kardinaal, die een heel belangrijke plaats bezat, ook stierf, wou een geestelijk begaafde vrouw uit Carinthië ook voor hem bidden. Zij bad, maar werd weerhouden. Ze probeerde diverse malen, maar kon gewoon niet verder gaan. Op een dag verscheen die Kardinaal zelf aan haar in een vuurrode gloed en zei: "U kunt voor mij niet bidden omdat ik verloren ben omwille van mijn deelname aan de vrijmetselarij en ik heb Pausen op mijn geweten." Toen ging zij naar haar geestelijke begeleider die op zijn beurt tot mij kwam en eerst alles vertelde aan mij en daarna aan de hoogste instanties binnen het Vaticaan en de Kerk. Iemand onder hen, die dit toegaf, stond aan zijn doodsbed en was getuige van snijdende schreeuwen, en zei dat hij zon dood niet wou sterven. Onmiddellijk ging hij te biechten bij de Heilige Vader.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film: King David [4/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 191]
Dit waren aanwijzingen. Dit waren opnieuw de tekenen des tijds [Matteüs 16:3]. Ze konden voor een groot deel wetenschappelijk verklaard worden (aardbevingen waren tenslotte verschuivingen van tektonische platen), maar globaal gezien maakten ze deel uit van een patroon. Ze waren een reeks waarschuwingen. Hoe meer de mens van God wegdreef, hoe minder Zijn bescherming werd en hoe minder stevig het vasteland werd. Zonder God liep alles uit de hand. Alle energieën waren onderhevig aan God omdat Zijn macht de ultieme energie was. Dat is de reden waarom er in de Middeleeuwen zoveel verkeerd liep. Dat is waarom Maria zo nadrukkelijk aanwezig was tijdens de daaropvolgende Renaissance. Er was nog meer gevaar op komst. Een nieuwe periode, een nieuw tijdperk ving aan, en hoe men er mee omging, en of de kwaadaardigheden die na de Zwarte Dood nog aanwezig waren zouden verdreven worden of ter plaatse blijven en zelfs in aantal toenamen, zou op een dag bepalen hoe het tijdperk zou eindigen: rustig of met kastijding.
Nu zag het er niet goed uit. Er waren oorlogen. Er was duivelsheid. Er waren bloedbaden. De tekst "Dat deel van de mensheid dat kon ontsnappen aan de plagen, had geen berouw over de afgoden die ze gemaakt hadden" was een correcte opmerking in [Openbaring 9:20], dat op expliciete wijze voorspeld had dat een derde zou gedood worden zoals gebeurde tijdens de Zwarte Dood, en nu waarschuwde voor een groot kwaad dat op komst was.
Sprinkhanen. Schorpioenen. Er waren twee grote kastijdingen geweest: de Klassieke Kastijding tijdens de eerste paar eeuwen en dan de Middeleeuwse Kastijding door middel van de pest. De kastijdingen namen steeds toe in kracht en dat ging ook gebeuren met een derde grote kastijding in de toekomst. Zoals het zegt in[Openbaring 11:14]: "De tweede wee is voorbij, maar let op! De derde is op komst."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 86]
Hoofdstuk 5: De beslissende stappen
In de woestijn
In El Abiodh waren de Kleine Broeders van Jezus gewoon te bidden gezeten op de hielen of op piepkleine bankjes tussen de benen geschoven en toelieten op de knieën te zitten. Taizé nam die bidbankjes over en later waren die in vele religieuze gemeenschappen verspreid.
Na zijn verblijf in El Abiodh ging de prior van Taizé nog een tijd naar de fraterniteit van de Kleine Broeders van Jezus in Algiers. Onder de leiding van Broeder Michel Nurdin was die gelegen in een arbeidersbuurt. Daarna vertrok hij naar het Heilig Land en vervoegde er Max Thurian. Een foto door pater René Beaupère genomen toont de twee stichters van Taizé in grote mantel, lachend onder een heldere hemel naast een kameel uit Samarië. Ze gingen op bedevaart naar het Heilig Graf en naar het land waar Christus zijn leven op aarde had doorgebracht. Meer is over dit verblijf niet bekend.
Kort na hun terugkeer in Frankrijk ontviel hen een vooraanstaande figuur van de oecumene: de eerwaarde Couturier stierf op 24 maart 1954. Op de uitvaart huldigden dominee de Pury en de Weymarn (directeur van SOEPI) het verzoeningswerk dat hij had aangevat. De prior van Taizé schreef een roerende getuigenis.
In Réforme werkte hij mee aan meerdere boeken van erkentelijkheid die later uitkwamen. De stichter van Taizé begroette Couturier als een profeet. In 1944 kenschetste hij hem als geestelijke vader. Ondanks de evolutie in de Gemeenschap bleef de afstamming gevoelig. Etienne Fouilloux heeft de twee strategieën van de oecumene in de jaren 1930-1950 fijn samengevat: "Gebed-studie, hoop-incarnatie, improvisatie-organisatie, durf-voorzichtigheid." Voor hem behoorden Couturier en Schutz meer tot de eerste uitdrukkingen.
De stichter van Taizé ging verder die weg op, verkoos persoonlijke contacten boven officiële vergaderingen, gedurfde initiatieven boven programmas lang op voorhand voorbereid en het overstijgen van tegenstellingen boven een heldere confrontatie van de verschillende standpunten.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 41]
Woordenboek: Letter C
Cleopatra
Cleopatra VII Philopator [januari 69 v.Chr.-12 augustus 30 v.Chr.] was koningin van het oude Egypte, het laatste lid van de Ptolemaeïsche dynastie en dus de laatste Hellenistische heerseres van Egypte. Ze is verreweg de bekendste van de vele gelijknamige Egyptische vorstinnen en wordt gewoonlijk kortweg als Cleopatra aangeduid. Haar familie was oorspronkelijk van Grieks-Macedonische afkomst. "Cleopatra is Grieks voor "vaders glorie", en haar volle naam, "Cleopatra Thea Philopator" betekent "De Godin Cleopatra, Vaderminnend". Zij was de derde dochter van de in totaal vier dochters van koning Ptolemaeus XII Auletes. In haar familie waren dan ook meerdere Cleopatras. Daarvan werd zij "Cleopatra VII" genoemd. Ze was intelligent, maar niet buitensporig knap om te zien, volgens de antieke schrijvers.
Bewind samen met haar vader en broers
Ze was mede-heerseres over Egypte naast haar vader Ptolemaeus XII Auletes/ Toen haar vader stierf in het voorjaar van 51 v. Chr. was zij net 18 jaar oud. Als Auletes' oudste kind [haar oudere zussen Berenice IV en Cleopatra VI waren reeds gestorven] werd zij regentes tijdens het koningschap van de oudste van haar jongere broers, Ptolemaeus XIII, die twaalf jaar oud was. Geheel volgens de Egyptische traditie trouwde zij met hem, doch hoofdzakelijk om dynastieke redenen [teneinde koningin over Egypte te kunnen worden via een huwelijk met haar eigen broers/echtgenoten Ptolemaeus XIII Theos Philopator, Ptolemaeus XIV Theos Philopator II, en later haar zoon Ptolemaeus XV Caesarion].
Vertaling: Broeder Joseph
9. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 71]
Het wonder van Blanot, Frankrijk [1331]
Op 27 december 1793 kwam er een groep revolutionairen de kerk binnen gestormd en opende stoutmoedig het tabernakel. De doek met de bloedvlek, bewaard in een kristallen glas, werd door een van hen beetgepakt maar werd toen, gelukkig, met rust gelaten omdat het geen waarde voor hen had. Na deze schending van de kerk werd het reliek toevertrouwd aan een vrome parochiaan, Dominique Cortet. In die tijd werd het reliek in zijn huis vereerd en aanbeden. Ondanks de goede zorg raakte het kristallen klas toch beschadigd aan de boven- en onderkant. Een van deze beschadigingen kwam door M. Lucotte, de zielenpriester van Blanot, die regelmatig het reliek kuste en tentoon stelde aan de gelovigen. De andere beschadiging was een ongeluk toen het glas verborgen werd in een la van een kast.
Na de revolutie, toen de vrede langzaam zich hersteld, werden velen mensen gevraagd of de doek in het glas wel de originele doek was. Allen bevestigden ze dat het ging om de doek die al die tijd in de kerk was bewaard. Nadat de kerkelijke autoriteiten tevreden waren met de echtheid van het reliek werd het plechtig teruggebracht naar de kerk en geplaatst in een doos bekleed met fluweel, welke in het tabernakel werd geplaatst.
Enige tijd later werd een nieuw kristallen glas voor het reliek gemaakt. Aan beide kanten zijn er nu ringen van goud en koper aangebracht, en een kruis is geplaatst aan de bovenkant. Het glas, met daarin het doek duidelijk zichtbaar, is afgesloten en wordt bewaard in een bijzondere monstrans. Deze is versierd aan de onderkant met vier panelen die delen van de geschiedenis van het reliek beschrijven.
Elk jaar op Paasmaandag, als gevolg van een oud gebruik, wordt het reliek plechtig tentoongesteld in de kerk van Blanot.
10. Recente heiligenlevens
Amata Cerretelli [1907-1963]
Toen ze hiervan hersteld was, moest Amata terug het bed houden, deze keer omwille van een tumor op de zool van haar voet. Omwille van de slechte financiële toestand van het gezin, besloot de dokter om de tumor in zijn kabinet te verwijderen. De tumor kwam echter terug. Omdat hij vreesde dat de tumor kwaadaardig was, besloot de dokter dat het beter was om de hele voet te amputeren. Maar de moeder richtte een verzoek aan de H. Antonius, met een gunstig resultaat want de tumor verdween. Spoedig erna kreeg Amata problemen met haar keel, waardoor ze een tweede operatie moest ondergaan. Hierdoor had Amata tot aan haar dood een spraakgebrek.
Het gezin had met nog meer problemen te kampen toen ze het moeilijk hadden om de intrest af te betalen van drie leningen, die ze hadden aangegaan om de kosten te dekken. Er werd een openbare veiling gehouden en hun eigendom werd verkocht. Het gezin kreeg één maand de tijd om hun huis te verlaten. Ondanks haar slechte gezondheid en ernstige financiële problemen, drong Amata er bij haar ouders op aan om de wil van God te aanvaarden, en ze baden alle drie heel vurig opdat God voor hen zou zorgen.
Toen het wat beter ging met Amatas gezondheid, zocht ze samen met haar vriendin Carmen Arini, die later Amatas eerste biografie zou schrijven, naar een appartement voor hun beider gezinnen. Toen dat geregeld was, vond Amata werk in een fabriek, waar snelheid belangrijk was. Maar door een gebrek aan goede voeding en haar zwakke gezondheid, stortte Amata in en moest ze de hele winter in bed blijven. Haar vader, die ook een slechte gezondheid had, overleed in de lente.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
11. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 31]
Een stevig geargumenteerd schrijven
Na een beschrijvende herinnering aan de verschijningen, legt de bisschop de wijze traagheid van de Kerk uit, in verband met een oordeel over bovennatuurlijke feiten: zij vraagt om stevige bewijzen vooraleer ze te aanvaarden en ze goddelijk te noemen, want de duivel kan de mens in verwarring brengen en zich vermommen als een engel van het licht: "Wij hebben ons laten inspireren door de Commissie, samengesteld uit wijze, vrome, geleerde priesters met veel ervaring, die het kind hebben ondervraagd, de feiten bestudeerd, alles onderzocht en afgewogen. Wij hebben ook beroep gedaan op de wetenschap, en wij overtuigd gebleven dat de Verschijning bovennatuurlijk en goddelijk is, en dat bijgevolg datgene wat Bernadette heeft gezien, de allerheiligste Maagd is. Onze overtuiging steunt op het getuigenis van Bernadette, maar vooral op de feiten die zich hebben voorgedaan, en die alleen maar een verklaring vinden in een goddelijke tussenkomst."
12. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia
Het wonder van de bijen
"Rita" is het verkleinwoord van Margherita [Margriet]. Kort na haar geboorte is het kind op een dag omgeven door bijen waarvan er een paar haar mond binnendringen en er zonder haar te steken weer uit komen. Deze episode, die "het wonder van de bijen" wordt genoemd en door talloze getuigenissen wordt bevestigd, schept tussen Rita en de bijen een band die lijkt verordend door de Voorzienigheid en die niet is gespeend van spirituele betekenis. De H. Ambrosius stelt de bij voor als een voorbeeld ter naleving: "Maak dat uw werk lijkt op dat in een bijenkorf, want uw zuiverheid en kuisheid moeten worden vergeleken met nijvere, bescheiden en ingetogen bijen. De bij voedt zich met dauw, kent de zonden van de zinnelijkheid niet en brengt kostbare honing voort. De dauw van een maagd is het woord van God zelf dat, zoals de dauw van de bijen, goedgunstig en zuiver uit de hemel neerdaalt."
Rita ontvangt van haar ouders een zorgzame opvoeding en een gedegen godsdienstige vorming die wordt gekenmerkt door de devotie voor de Heilige Eucharistie. In Cascia draagt de processie van de H. Sacramentsdag een bijzonder uitbundig karakter: men vereert er de relikwie van een authentiek eucharistisch wonder waarvan melding wordt gemaakt in een notariële akte die wordt bewaard in de gemeentearchieven. Het wonder vond plaats in Sienna: een priester die een zieke de communie moet brengen stopt de gewijde Hostie een beetje slordig in zijn brevier. Aan het ziekbed opent hij het boek en treft er de hostie in geheel vloeibare, bijna bloedige toestand aan. Een van de bladzijdes en de wonderdadige hostie worden toevertrouwd aan het klooster van de H .Augustinus in Cascia waar speciaal een reliekhouder wordt vervaardigd om ze erin te bewaren. Ieder jaar op de H. Sacramentsdag wordt de reliekhouder in processie rondgedragen.
13. Monsters van de Rivier Kwai [deel 11]
De knopen sneden langzaam door de huid en pezen, tot bloedens toe
Wanneer we terugkeerden van een werkdag aan de spoorlijn, waren de mannen er vaak niet meer. Niemand vroeg waar ze naartoe waren. Ik wilde het zeker niet weten. Na zon verschrikkelijke beproeving was de dood door een Japanse bajonet zeker en vast welkom.
Na een aantal weken van goeie vooruitgang aan de spoorlijn, hadden we de rivier Kwai bereikt. De Japanners wilden dat we er twee bruggen bouwden. Het zou een belangrijke onderneming worden en, in de toestand waarin we ons bevonden en met de armzalige werktuigen die we hadden, twijfelde ik of we dat zouden aankunnen.
Naarmate de hout- en bamboeconstructie van de eerste brug hoger werd, probeerde ik in de hoogte te werken. Sommige mannen gingen niet graag zo hoog, maar voor mij was het de gelegenheid om ver uit het bereik van de bewakers en hun zwaaiende stokken te zijn.
Voor zij die in de rivier werkten, soms tot aan hun nek in het water, kon het leven heel wat moeilijker zijn. Het vuile water infecteerde hun wonden. Het bijkomende gevaar van vallende voorwerpen, waaronder houtblokken en stutten, betekende dat de sterftecijfers enorm hoog lagen.
Bron: Alistair Urquhart
Vertaling: Mario Lossie
14. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën
Profetie 6
Er zullen twee hoofden zijn, de ene in het Oosten en de andere in het Westen. De Paus zal de wapens doen zwijgen en de strijdende hordes verspreiden. Hij zal de vreugde zijn van Gods verkozenen. Deze engelachtige paus zal het evangelie verkondingen in elk land. Door zijn vroomheid en zijn nauwgezetheid zal de Griekse Kerk voor altijd verenigd zijn met de Katholieke Kerk.
Vertaling: Chris De Bodt
15. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 2 mei [zie rubriek gebeden].
Henk
16-04-2010
16 april 2010
16 april 2010
1. Medjugorje: Nedjo Brecic
Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Mijn oorlog met God
Vanaf die dag wou ik niets meer horen over God, zelfs niet Zijn naam. Ik wou niet meer naar de kerk gaan. Mijn moeder weende elke dag en bad voor mij omdat ik ogenschijnlijk uiteen leek te vallen, na een verlies van twintig kilogram gewicht. Ik was zo depressief dat ik wou sterven. Mijn vreugde en geluk stierven tezamen met mijn broer. Mijn enige troost was het lezen van boeken, allerhande boeken. Ik had de gewoonte om elk weekend naar Split te gaan om er de tijd door te brengen met zijn kinderen. Ik zou terugkeren als een gewond dier, omdat ze me nog meer zouden doen denken aan hem.
Zijn jongste meid, de vier jaar oude Alma, hield ervan om met mij te spelen. Op een dag vroeg ze mij in het geheim: "Nedja, mijn vader is gestorven. Wil u mijn vader zijn?" Dat maakte me heel verdrietig. Toen ik terugkeerde uit Split dreef een zekere kracht mij naar Verpic, een vereringsplaats van Onze Lieve Vrouw van Lourdes, op de weg naar Medjugorje. In de stilte van deze plaats, vroeg ik aan Onze Lieve Vrouw om mij te helpen, omdat ik zo niet langer verder kon. Het was het enige gebed dat ik kon bidden. Het voelde vreemd aan, want ik voelde woede tegenover Onze Lieve Vrouw. Ik was gewoonweg kwaad op God. Vanaf dan zou ik er elke week stoppen op mijn weg terug naar huis.
2. Wat zal u merken van de IJslandse aswolk?
De neerdalende aswolk van de actieve IJslandse Eyjafjallajokull-vulkaan is onderweg naar België. Wat zal u daarvan merken?
Luchtkwaliteit
De aswolk zou niet meteen een gevaar vormen voor de volksgezondheid. Ten eerste omdat de wolk laag blijft en daardoor de ozonlaag, die ons beschermt tegen UV-straling, niet zal beschadigen. Bovendien zal de wolk sterk verdund zijn wanneer hij ons land bereikt.De aspluim bestaat uit bijzonder kleine partikeltjes geëxplodeerd gesteente en vulkanisch as, die enkel dicht bij de uitbarsting de gezondheid kunnen schaden.
De FOD Volksgezondheid staat in permanent contact met de intergewestelijke cel leefmilieu en het KMI, om te zien welke richting de aswolk uitgaat en hoe de situatie evolueert. De Vlaamse Milieumaatschappij [VMM] houdt permanent de luchtkwaliteit in de gaten. Omdat de stofwolk zich op meerdere kilometers [6 à 10 kilometer] boven de grond verplaatst, is het nog maar de vraag of er de komende dagen überhaupt verhoogde concentraties fijn stof en andere polluenten zoals zwaveldioxide in de onderste luchtlagen zullen gemeten worden, klinkt het daar.
Als er wel hogere concentraties fijn stof en zwaveldioxide worden gemeten dan kan dat, afhankelijk van de samenstelling en de concentraties, vergeleken worden met een smogdag in de winter. Maar een smogalarm, met verkeersbeperkingen, komt er niet. Daarvoor moeten twee dagen hoge concentraties worden gemeten. Wel kan er, als er effectief hoge concentraties worden gemeten, een informatief alarm worden afgevaardigd. Dan kunnen mensen met gezondheidsproblemen worden aangeraden om binnen te blijven of 's nachts de ramen te sluiten. Maar dat is nog voorbarig.
Luchtverkeer
Wie vandaag het vliegtuig moet nemen, heeft een slechte dag uitgekozen. De aswolk maakt vliegen in Noord-Europa nagenoeg onmogelijk. Deze voormiddag kondigde Eurocontrol aan dat het luchtruim van Groot-Brittannië, dat de wolk het eerst ontvangt, vanaf 13 uur gesloten zal zijn. Het luchtruim boven België, Duitsland en Nederland zal later in de namiddag gesloten worden. De vluchten vanuit Zaventem naar Groot-Brittannië, Dublin, Oslo, Göteborg en Kopenhagen werden 's morgensvroeg al geannuleerd.
Rode zonsondergang
Een dergelijk natuurfenomeen heeft ook een mooie kant: als de factoren goed zitten, krijgen we vanavond een bijzondere zonsondergang te zien. De aspluim bevindt zich volledig in de troposfeer, lager dan 10 km. De stofdeeltjes absorberen de straling van de zon, waardoor de intensiteit van het zonlicht en ook van de UV-straling tijdelijk verminderd zullen zijn. Dit kan kleureffecten opleveren bij zowel de zonsondergang als zonsopgang, die sterker zijn als de hoeveelheid as in de atmosfeer groter is. De zon en de lucht zouden roder kleuren.
Of we in België getuige zullen zijn van dit spektakel hangt van meerdere factoren af. Volgens de berekeningen van het KMI en volgens de VMM zou de aspluim ons land nog niet vanavond maar wel morgenochtend bereiken. De VMM zegt er wel bij dat een kleine wolk met de eerste stofresten toch al vandaag ons luchtruim kan betreden. Eurocontrol, dat instaat voor het Europees luchtruim, schat dat de grote wolk hier wel nog vandaag zal toekomen, en nog wel voor het donker wordt.
Als de wolk er vanavond is, dan zullen we het fellere avondrood waarschijnlijk te zien krijgen, want het ziet ernaar uit dat het helder blijft vanavond, aldus het KMI. Morgenvroeg zou het wel bewolkt zijn, waardoor we een eventuele bijzondere zonsopgang missen.
3. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 136]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
Jezus voor Herodes
Zij brachten met veel lawaai en een grote haast hun beschuldigingen naar voren. Herodes keek intussen nieuwsgierig neer op Jezus en terwijl hij Hem in zo een ellendige en mishandelde toestand zag, met verwoeste haren en een door bloed en vuil verontreinigd aangezicht, in een kleed dat helemaal was besmeurd, voelde de wellustige koning waarachtig tegelijk een walg en medelijden in zich opkomen. Hij riep een van de namen van God uit, iets in de aard van "Jehovah!" Daarop keerde hij zijn gezicht vol afschuw naar de andere kant en sprak dan tot de priesters: "Voert hem weg! Reinig hem! Hoe kunt ge zo een onreine, mishandelde mens onder mijn ogen brengen?" Na deze woorden trokken de knechten Jezus in de voorhal. Men bracht water in een bekken en een veeglap aan en zij begonnen Jezus te wassen, maar op een mishandelende wijze, want Zijn aangezicht was gewond en zij wreven er ruw overheen, zodat zij Hem deerlijk bezeerden. Herodes verweet de priesters hun gruwzaamheid. Het scheen alsof hij de methode van Pilatus wou volgen, wanneer hij zei: "Men zit het Hem aan dat hij in de handen van de slachters is gevallen. Gij begint vandaag vóór de tijd."
De opperpriesters hadden echter haast met hun klachten en beschuldigingen. Toen men Jezus weer binnenbracht, wou Herodes de vriendelijke tegenover Hem uithangen en hij beval dat men Onze Heer een beker wijn te drinken moest geven, om weer op krachten te komen. Maar Jezus schudde het hoofd en weigerde de drank.
Herodes werd nu buitengewoon spraakzaam en ruw jegens Jezus Onze Heer en haalde alles boven wat hij van Hem wist. Om te beginnen vroeg hij Hem omtrent een en ander uit en wenste hij zelfs een wonderteken van Hem te zien. Daar Jezus hem ook geen lettergeep als antwoord gaf en altijd maar stil voor zich uitkeek, werd Herodes kwaad en beschaamd voor de omstanders want hij wou niets laten merken en kwam vragenderwijze, in een stroom van woorden, met alles voor de dag wat hem over Jezus bekend was. Eerst probeerde hij al vleiend bij de Heer met de woorden: "Het doet me leed dat Gij zo zwaar beschuldigd wordt. Ik heb veel van u horen spreken. Weet Gij wel, dat Gij mij in Thirza te na zijt gekomen, toen Gij daar, zonder mijn toelating, gevangenen, die ikzelf had laten vastzetten, hebt verlost? Maar Gij hebt het misschien goed gemeend. Nu wordt Gij door de Romeinse landvoogd overgeleverd opdat ik U zou vonnissen. Wat hebt Gij tegen al die beschuldigingen in te brengen? Gij zwijgt? Men heeft mij allerlei dingen verteld over Uw grote wijsheid, Uw talent als spreker en leraar. Ik wens te horen hoe Gij thans de aanklachten tegen u zult weerleggen. Wat zegt Gij? Is het waar dat Gij de Koning der Joden zijt? Zijt Gij de Zoon van God? Wie zijt Gij? Ik vernam dat Gij grote wonderen hebt verricht, lever mij de proef van uw kunnen en verricht een teken. Het ligt in mijn macht om u vrij te spreken. Is het waar dat Gij blindgeborenen hebt genezen, dat Gij Lazarus uit de doden hebt opgewekt en verschillende duizenden mensen met enkele broden hebt te eten gegeven? Waarom antwoordt Gij niet? Ik bezweer u, verricht een van Uw wonderen! Het zal u ten goede komen."
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 136]
Preken
De afgunst, een publieke pest
Deze ondeugd, broeders, vinden we helaas ook onder mensen bij wie ze wel allerminst te pas komt en daarmee bedoel ik onder diegenen die de godvruchtige uithangen. Ze gaan na hoeveel tijd een ander nodig heeft om zijn biecht te spreken en hoe hij zich gedraagt onder het gebed, in tegenwoordigheid van de goede God. Zo en zo lang heeft hij laatst in de biechtstoel gezeten, zeggen ze, en ook zijn houding in de kerk keuren ze af. Ze denken dat hun evennaaste alleen maar bidt en goede werken doet voor het oog van de mensen, uit huichelarij, als ge wilt. Ze hebben gemakkelijk praten, broeders. Ze ergeren zich en koesteren argwaan wanneer anderen beter handelen dan zijzelf. Zelfs de armen onder elkaar zijn niet vrij van jaloezie. Als de ene een grotere aalmoes heeft ontvangen dan de andere, spreken ze kwaad van de bevoorrechte, opdat men hen de volgende keer over zou slaan. Mijn God, wat een afschuwelijke hartstocht is de afgunst. Niets laat zij onaangetast, noch geestelijke, noch tijdelijke goederen.
Wij hebben al gezegd dat deze hartstocht kleingeestigheid verraadt. Soms gaat zij zelfs zo ver dat iemand niet gelooft of althans niet wil geloven met afgunst behept te zijn. Hij tracht haar achter talloze voorwendsels voor anderen te verbergen. Als men in ons bijzijn de goede kanten naar voor brengt van iemand aan wie ze een hekel hebben, doen we er het zwijgen toe. Jaloezie vreet aan ons hart. Worden we verplicht te spreken, dan doen we het op een koele toon. Neen, broeders, er is geen naastenliefde in de afgunstige. Sint Paulus zegt dat we ons moeten verheugen over de weldaden die onze evennaaste ondervindt. De christelijke liefde, broeders, moet ons warme gevoelens ingeven voor elkaar. Maar de gevoelens van de afgunstige zijn ijskoud. Neen, ik geloof niet dat er een bozere en geduchtere zonde bestaat dan de jaloezie, omdat het een verborgen zonde is, die niet zelden schuilgaat in een mooi kleed van deugdzaamheid en vriendschap. Of beter: het is een leeuw die ogenschijnlijk een muilkorf draagt, of een slang, verscholen onder een handvol bladeren, die je bijt zonder dat je er iets van merkt. Het is een publieke pest, die niemand spaart. Zonder het te weten bewegen we ons in de richting van de hel.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 136]
Hoofdstuk 20. Het occulte
Nicky: U zegt dat het pasgeboren kind allemaal overneemt van zijn ouders, dus ook de vader? Maria: Natuurlijk! De moeder kan thuiszitten met de kleine embryo in haar lichaam, terwijl de vader aan het oorlogsfront zit aan de Perzische Golf en de kleine ervaart alles wat hij doet. Het lijden en het herstel voor deze oorlog is reeds thuis begonnen, vele kilometer veraf. Als de vader daarbij nog een heel erg zondigt, zoals het bezoeken van een andere vrouw buiten het huwelijk, tijdens deze negen maanden, zal het kind heel gemakkelijk en onderbewust wonden bekomen, wat bijvoorbeeld kan resulteren in weerstand tegenover het andere geslacht en dus homoseksualiteit. Dat is waarom er zoveel onder hen eerlijk zeggen dat ze gewoon zo geboren zijn. Hun angst, pijn, teleurstellingen en gebrek aan voldoening zijn vaak het resultaat van de zonden van hun ouders. En zo maakt satan de mensen ziek, en hun ziekten, hun wonden kunnen enkel worden genezen met veel gebed en in het bijzonder door de hulp van de Heilige Michaël die de sterkste van allen is om satans verleidingen te bekampen.
Nicky: Is er ooit een ziel tot u gekomen die tijdens het leven had deelgenomen aan zwarte missen? Maria: Dat is nog niet gebeurd, maar veronderstel hiermee alstublieft niet dat zij ten allen tijde verloren zijn. Ikzelf heb mensen gekend die hebben deelgenomen aan zwarte missen, maar hiermee ophielden en hun leven volledig hebben veranderd. En dan zijn ze uiteraard niet verloren.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film: King David [3/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.
7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 30: Genade en rechtvaardigheid [Aflevering 190]
En als er geen aanval was door atheïsten, dan was er een aanval door hekserij, die ook door heel Europa verspreidde. Hekserij was grotendeels gebaseerd op Druïdisme. Het was een samenvoeging van vele boosaardigheden die dateerden uit de tijd van de oudste heidenen. Maar nu kreeg het vorm. Zoals het atheïsme, dreef het nu spot met de Christenen. Nu was het vooral berucht in zuidwest Duitsland en de Baskische regio van Spanje, maar het was ook veel voorkomend in Frankrijk en Italië.
Misschien was dat de reden waarom Maria haar verschijningen opdreef, waarom ze een kapel liet oprichten op de plaats van een vorige verschijning in Heiligenbronn in het Zwarte Woud, en waarom ze in Spanje aan Ignatius van Loyola verscheen terwijl op hetzelfde moment zijn kasteel door mekaar geschud werd door een aardbeving.
Er waren ook aardbevingen in Portugal, en vervolgens in Shaanxi, China, waar de meest verwoestende beving in de geschiedenis 830.000 slachtoffers maakte.
In Llojeta, Bolivië bleef er na een gelijkaardige aardbeving enkel een gebouw staan dat als schuilplaats had gediend voor een mysterieuze vrouwelijke vreemdeling.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 85]
Hoofdstuk 5: De beslissende stappen
In de woestijn
Carlo Carretto was in El Abiodh als novice aangekomen kort voor de komst van Roger Schutz en heeft de bijzondere sfeer beschreven die er heerste in dit vormingshuis naast de woestijn: "Er zijn ongeveer veertig novicen. Allen hebben een hekel aan gebruiken, bevalligheid, comfort. Al gauw wordt het aanzien als een spel. Overal vreugde, arbeid, gebed, eenvoud en wederzijdse liefde."
Het verblijf van zijn jeugdjaren in de Chartreuse en in Dombes had dominee Schutz vertrouwd gemaakt met katholieke gemeenschappen, maar er is een verschil tussen het verblijf in het gastenverblijf van een abdij en ondergedompeld worden in een gemeenschapsleven. In El Abiodh had hij maanden de tijd om de volledige maat te nemen van een bestaan in gebed en soberheid. Een bestaan buiten de tijd, onverschillig tegenover de moderne wereld, onder een trekkend moslimvolk waarmee de Kleine Broeders van Jezus respectvolle banden aanhielden. Zoals in alle fraterniteiten van de Kleine Broeders van Jezus nam de dagelijkse aanbidding van het Heilig Sacrament een fundamentele plaats in. Waarschijnlijk was Broeder Roger diep onder de indruk van die ervaring die zijn eigen aantrekking, vanaf zijn jeugd, tot het mysterie van de werkelijke aanwezigheid vervoegde.
Broeder Eric bracht na Broeder Roger enkele maanden door in hetzelfde noviciaat. Hij vertelde over het harde ascetische leven in El Abiodh: "De nachten waren ijskoud en de dagen snikheet. Het voedsel was sober. We werden ingewijd in het katholiek religieuze leven, terwijl we de nog jonge oecumenische boodschap meebrachten. Soms gingen we drie dagen met de fraterniteit in de tent wonen waar de oudste medebroeders rondtrokken met geiten en kamelen. [...] Dit avontuur in de Sahara heeft me diep beïnvloed en mijn drang naar eenzaamheid en een eenvoudig leven vloeit deels daaruit voort. Ik heb daar ook ontdekt hoe we ons overlasten met onnuttige dingen."
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 40]
Woordenboek: Letter C
Claudius
Echtgenotes en dood
Claudius trouwde al gauw daarna voor de vierde keer en wel met Julia Agrippina minor, dochter van zijn broer Germanicus en Vipsania Agrippina Maior. Ze had Claudius overgehaald om haar zoon uit een vroeger huwelijk te adopteren. Deze zoon was de later zo beruchte keizer Nero. Hij werd op zijn zestiende als troonopvolger aangewezen, Claudius' zoon Britannicus werd hiervoor gepasseerd. Hiermee bezegelde Claudius zijn eigen lot [en dat van zijn zoon], want nu kon Nero Claudius opvolgen en hadden ze hemzelf niet meer nodig.
De eerste moordpoging met giftige paddenstoelen mislukte echter. Claudius had last van buikloop en hield daarom het gif niet vast in zijn darmen. Bij de tweede poging lukte het echter wel: hij werd vermoord door zijn eigen lijfarts, Xenophos, die ook in het complot zat. Deze vermoordde Claudius door hem een giftige veer in zijn keel te steken [de Romeinen staken bij lange banketten veren in hun keel om de braakreflex op te wekken, zodat ze daarna met een lege maag verder konden eten].
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 70]
Het wonder van Blanot, Frankrijk [1331]
Vijftien dagen later kwam er een afgevaardigde van het aartsbisdom Autun, Jean Jarossier, naar Blanot om een onderzoek te starten. Met hem kwam ook de zielenpriester van Lucenay, een Monseigneur van Autun en een apostolische notaris. De ondervraging van de getuigen vond plaats in de aanwezigheid van Pierre Osnonout, de zielenpriester van Blanot. De conclusie van dit onderzoek werd door aartsbisschop Pierre Bertrand verstuurd naar paus Johannes XXII, die een goedkeuring gaf en een aflaat verbond aan iedereen die deelnam aan de Mis in de parochiekerk van Blanot. Kopieën van deze documenten worden nog steeds bewaard in het stadhuis van Blanot. Ze zijn antiek en daardoor moeilijk te lezen.
De Hosties die overbleven in de ciborie nadat de Communie was uitgereikt op de Paaszondag, werden niet meer gebruikt, maar bewaard in het tabernakel. De reden hiervoor is niet bekend, alhoewel men kan vermoeden dat de priester een herhaling van dit wonder wilde voorkomen. In 1706 werden de Hosties, die toen nog steeds in goede conditie waren na 375 jaar, gedragen in een vijf uur durende processie door de parochie van Blanot ter ere van de herdenking van het wonder. Aan deze ceremonie namen veel prelaten en een groot aantal mensen uit de parochie en omliggende gebieden deel. Na afloop van de processie werd de zilveren ciborie met de Hosties teruggeplaatst in de gouden kist waarin deze werd bewaard. Deze werd weer voorzichtig geplaatst in het tabernakel van de kerk.
Er waren vele jaren lang herdenkingsprocessies en speciale vieringen, maar hier werd mee gestopt toen de Franse Revolutie begon en gewelddadige fanatiekelingen kerken ontheiligden en plunderden voor hun kostbare schatten.
11. Recente heiligenlevens
Amata Cerretelli [1907-1963]
Toen Amata achttien was werd haar toestand kritiek, en was ze zes maanden aan het bed gekluisterd. Haar ouders leenden geld om hun dochter door een specialist te laten onderzoeken, maar volgens zijn diagnose was haar toestand heel ernstig en hij verwachtte dat Amata zou sterven. Maar tot grote verbazing van de specialist en de pastoor die men geroepen had om haar het Sacrament van de Ziekenzalving te geven, werd Amata stilaan beter.
Het gezin kwam in een crisis terecht, toen de vader gearresteerd en valselijk beschuldigd werd van het verkopen van tabaksproducten die van de zwarte markt afkomstig waren. Hij zat elf maanden in een cel, samen met elf andere gevangenen, en verloor gewicht door de povere rantsoenen. Amata en haar moeder ontzegden zichzelf veel, om hem meer eten te kunnen brengen, maar hij weigerde te eten wat ze meebrachten omdat zijn celgenoten ook geen eten hadden. De gezinnen van de andere gevangenen woonden ver weg, maar toch brachten Amata en haar moeder voor hen elke dag iets te eten mee, zelfs al waren de twee dames hierdoor verplicht om strikt te vasten. Toen de vader werd vrijgelaten, werd zijn vergunning om tabak te verkopen ingetrokken, wat een nog zwaardere druk legde op de familiezaak die reeds verliezen boekte. En jammer genoeg moesten ze nog meer leningen aangaan om medische en bedrijfskosten te kunnen betalen.
Het begon weer slechter te gaan met Amatas gezondheid. Deze keer luidde de diagnose: ontstoken amandelen. Ze onderging een operatie om haar amandelen te laten wegnemen, maar door haar zwakke toestand had ze geen andere keuze dan de procedure zonder enige vorm van verdoving te ondergaan. Toen ze niet beter werd, en ondraaglijke pijnen doorstond, breidde de dokter zijn diagnose uit met problemen aan de nieren en de ruggengraat.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 30]
Een onderzoekscommissie
De Commissie moet de genezingen onderzoeken, die het gevolg zijn van het gebruik van het water van de grot. Is dit natuurlijk of bovennatuurlijk water? Zijn de visioenen van Bernadette echt? Indien ja, hebben zij een goddelijk karakter? Heeft het verschenen ding vragen tot het kind gericht? Welke? Bestond de bron in de grot vóór het visioen dat Bernadette beweert te hebben gehad? De bisschop wijst daarbij op de ernst waarmee de Commissie het onderzoek moet voeren: een onderzoek om de feiten vast te stellen, de getuigen ondervragen, wetenschapsmensen raadplegen, onder andere de artsen die de zieken vóór hun genezing hebben verzorgd, maar ook de specialisten in fysica, scheikunde en geologie: "De Commissie mag niets verwaarlozen om te komen tot het volle licht, en de waarheid te vinden, welke die ook mag zijn."
Bijna vier jaar lang voert de Commissie haar onderzoek en ondervraagt ze Bernadette. De bisschop spreekt zijn oordeel uit in zijn Herderlijk Schrijven van 18 januari 1862: "een oordeel vellend over de Verschijning die plaats vond bij de Grot van Lourdes."
14. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia
Geboorte
Rita is geboren rond 1381 in Roccaporena, in Umbrië [midden Italië] en is gedoopt in de kerk van de H.Johannes de Doper van Cascia. Cascia [op 5 kilometer van Roccaporena] is een vestingstad en maakt deel uit van de pauselijke domeinen en is ongeveer 200 kilometer ten noorden van Rome gelegen. De plaatselijke gezagsdragers voeren er een politiek die wordt gekenmerkt door een verheven gevoel voor recht en goed bestuur. De maatregelen die worden genomen en de wetten die worden ingevoerd dienen de bevordering van de openbare hygiëne, de bescherming van de weduwen en wezen, het onderricht van de gemeenschap, de werken van godsvrucht. Buiten de talrijke wereldlijke geestelijkheid telt het stadje van tweeduizend inwoners elf kloosters en talloze liefdadige instellingen. De streek leidt een karig bestaan van de landbouw, het kleine handwerk en vooral van de handel want het is gelegen aan een belangrijke verbindingsweg tussen Milaan en Napels. Cascia is, zoals zovele Italiaanse steden in die tijd, een stad waar de menselijke en burgerlijke evenals de godsdienstige waarden in hoog aanzien staan en worden bevorderd. De ouders van Rita, fatsoenlijke burgerlieden, zijn "pacieri," wat letterlijk betekent: "bewerkers van de vrede," dat wil zeggen bemiddelaars. Het was de taak van de "pacieri" strijdende partijen met elkaar te verzoenen omwille van de liefde voor God. In alle gevallen kwam de vredestichting tot stand in het bijzijn van getuigen en werd ze beklonken met een notariële akte. Die vredestichting was bedoeld om een proces te voorkomen en de helse kringloop van de wraak te doorbreken. Het kon ook zo lopen dat men werd verplicht de aangerichte schade te vergoeden. Aan de vredestichting waren beide partijen en hun erfgenamen voor altijd gebonden.
15. Monsters van de Rivier Kwai [deel 10]
We hadden allemaal verschillende stadia van beriberi, malaria, knokkelkoorts en dysenterie
We werden vaak geslagen, maar het werd nooit makkelijker om eraan te weerstaan. Elke keer ik geslagen werd, knaagde het een stukje weg, niet enkel van mijn zwakke spieren, maar ook van mijn wil om ze te verdragen.
Het dilemma was om ofwel je trots in te slikken door je te laten neervallen bij de eerste slag, ofwel iets van je waardigheid te behouden door een aantal slagen te incasseren en tegen hen op te komen. Als je weigerde te tonen dat hun slagen je pijn deden werden ze woedend, en konden de slagen heel erge, soms fatale gevolgen hebben.
Sommige mannen vonden het bestaan makkelijker door een band te smeden met andere gevangenen. Ze deelden eten en water en zelfs slagen. Dat was niet mijn manier. Ik keek hoe mannen hartzeer hadden toen ze hun beste vrienden verloren. Niet lang erna volgden ze hun maten in het graf.
Als een man razend werd door de onophoudelijke slagen en zich naar een bewaker keerde, werd hij met uitgestrekte armen en benen op de grond vastgebonden. De bewakers wikkelden natte rotan [dezelfde koordachtige schors die we gebruikten om onze bamboehutten aan mekaar te binden] rond zijn enkels en polsen, en bonden hem vast aan stokken.
Naarmate de rotan droogde, sneden de knopen langzaam door de huid. Dit bloedde niet alleen, maar sneed ook door de pezen en het kraakbeen van de ledematen die uit hun kom gerukt werden. Zelfs de hardste mannen schreeuwden het uit van pijn. Zo martelden ze ons allemaal.
Bron: Alistair Urquhart
Vertaling: Mario Lossie
16. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën
Profetie 5
De heilige macht van deze Paus zal zo groot zijn dat hij dat furie en de onstuimigheid van de dreigende golven zal afhouden. De verwoestende krachten van de bergen en de zee zullen voor hem buigen en de doden zullen herrijzen, de kerken heropend en altaren zullen worden opgetrokken.
Vertaling: Chris De Bodt
15-04-2010
15 april 2010
15 april 2010
1. Medjugorje: Nedjo Brecic
Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Mijn vaders en broers dood
Vijftig dagen later overleed mijn broer Ante, op de leeftijd van 35 jaar. Hij was gehuwd en had drie kinderen tussen de leeftijd van vier en tien jaar. Hij leefde met zijn gezin in Split. Hij was een heel goed man. Hij vocht als een leeuw voor zijn gezin en offerde heel zijn leven op voor hen. Hij voedde zijn kinderen op in geloof. Hij was een knappe man en werd door iedereen in de buurt aanvaard. Hij had de stem van een engel en speelde accordeon. Hij hield veel van mij en ik zag hem meer als een vriend dan als een broer. Voor mij was hij de ideale persoon. Iemand die ik wou nastreven toen ik opgroeide.
Op de dag van zijn dood, op 15 februari 1977, werkte ik in een opslagplaats. Ik voelde een vreemde koude en angst en ook een gebrek aan liefde in mijn hart. Heel spoedig daarop vernam ik zijn dood. Ik was zowat in shock. Ik hield veel van hem en het was heel moeilijk voor mij om zijn dood te aanvaarden. Het eerste dat bij mij toen opkwam was wie dit aan mijn moeder zou vertellen. Ze verwachtte zijn thuiskomst van het hospitaal op die dag en had reeds zijn lievelingsmaaltijd klaargemaakt. Ik vertelde haar het slechte nieuws en ze wou het niet geloven.
Heel het dorp sprak over zijn dood, omdat iedereen veel van hem hield. Nog nooit in mijn leven had ik zon grote opkomst meegemaakt bij de begrafenis. Op die dag bad ik tot God om mij een of ander teken te geven dat hij in de hemel was, maar ik kreeg geen enkel teken. Ik voelde een grote angst in mijn hart en probeerde mijn verdriet met alcohol weg te spoelen. Normaal drink ik geen alcohol en toch had het geen effect op mij.
2. Standbeeld van "Christus de Verlosser" in Rio onbereikbaar na aanhoudende stortregens
Het standbeeld van Christus de Verlosser [Cristo Redentor] dat vanop de berg Corcovado uitkijkt over de Braziliaanse stad Rio de Janeiro, is voor de eerste keer in zijn geschiedenis volledig afgesneden van de buitenwereld. Oorzaak zijn grondverschuivingen na de hevige regen van vorige week.
Stenen, modder en bomen versperren de toegang tot het Nationaal Park van Tijuca, waarin de Corcovado ligt. Het park is voor onbepaalde tijd gesloten. Volgens de burgemeester van Rio is er 2,8 miljoen dollar nodig om de hellingen steviger te maken.
Jaarlijks komen er 2 miljoen toeristen naar de Corcovado die 710 meter hoog is. Het Christusbeeld is te bereiken met de trein of met de auto. Het werd in 2007 verkozen tot een van de zeven nieuwe wereldwonderen. Drie dagen van hevige en onophoudelijke regen kostten vorige week het leven aan 246 mensen in de staat Rio de Janeiro
3. Minstens 400 doden en 8.000 gewonden bij aardbeving in China
Bij de krachtige aardbeving in de provincie Qinghai in het noordwesten van China zijn minstens 400 mensen om het leven gekomen. Eerder was er sprake van 300 doden. Ongeveer 8.000 mensen raakten gewond. Dat blijkt uit een nieuwe balans van de lokale autoriteiten. Volgens getuigen zijn 80 procent van de huizen nabij het epicentrum ingestort.
De aardbeving had volgens het Amerikaans geologisch instituut USGS een kracht van 7.1. Alle bevingen met een kracht van meer dan 6 worden door USGS als "krachtig" omschreven. De reddingsoperatie wordt fel bemoeilijkt omdat er heel wat toegangswegen tot het gebied onbruikbaar zijn geworden door de aardbeving.
Qinghai is een bergachtige en onherbergzame regio. Het is één van de minst bevolkte provincies van China. Er wonen vooral landbouwers en nomaden van Tibetaanse en Mongoolse origine.
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 135]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
Jezus voor Herodes
Het paleis van de viervorst Herodes lag ten noorden van het Forum. Het was niet ver te lopen tot ginds en een schare Romeinse soldaten, mannen uit het grondgebied tussen Zwitserland en Italië, trok mede. Jezus vijanden waren ten zeerste verbitterd, omdat zij van hier naar daar werden gestuurd en ze hielden niet op met het beschimpen van Jezus en Hem door de bende te doen voortsleuren en duwen.
Pilatus bode was vroeger dan de stoet aangekomen bij Herodes, die nu de stoet afwachtte in een grote hal, waar hij op een soort troon zat, op kussens, met vele hovelingen en krijgsknechten om hem heen. De opperpriesters traden binnen door de zuilengang en gingen hier en daar post vatten, terwijl Jezus zelf bleef staan aan de ingang. Herodes voelde zich ten hoogste gevleid omdat Pilatus hem, in het openbaar en vóór de opperpriesters, het recht had toegekend een vonnis te vellen over een Galileër en nu deed hij heel druk en gewichtig. Ook verheugde het hem om Jezus, die steeds had geweigerd om Zich aan hem te tonen, daar nu te zien staan in zon vernederende toestand.
Johannes had inderdaad zo plechtig en hevig over Jezus gesproken, dat de Herodianen en de andere spionnen en aanbrengers zeer nieuwsgierig waren naar Onze Heer. Nu was Herodes bovenal begerig om Hem, in het bijzijn van de hovelingen en de opperpriesters, een schitterend verhoor te doen ondergaan, waardoor hij beide groepen het bewijs kon leveren, hoe volmaakt hij, Herodes, wel op de hoogte was. De mededeling dat Pilatus geen schuld in Jezus had gevonden, was voor de kruiperige vorst een wenk om de aanklagers met enige terughoudendheid te behandelen, wat hun woede nog heviger maakte.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 135]
Preken
De afgunst, een publieke pest
Of neem een dagloner. Hij kan het niet verkroppen dat zijn kameraad meer werk krijgt dan hij. Hij zal geen kans onbenut laten om de andere zwart te maken, in de hoop dat zijn opdrachtgevers hem weg zullen sturen. Neem een huisvader. Hij ergert er zich over dat zijn buurman betere zaken doet dan hij, als diens grond meer opbrengt dan de zijne. Neem een moeder. Zij wil over haar kinderen niets anders dan gunstig horen spreken. Als je in haar bijzijn andere kinderen prijst en de hare niet, dat geeft ze je ten antwoord: "Zij zullen ook wel niet volmaakt zijn, neem dat maar van mij aan," en ze trekt een misprijzend gezicht. Wat laat ge u vlug van de wijs brengen, arme moeder! Het deert uw kinderen toch niet, als men een andere bewondert. Neem de jaloezie van een man ten opzichte van zijn vrouw en van een vrouw ten opzichte van haar man. Kijk eens hoe ze elkaar wantrouwen bij alles wat ze doen, bij alles wat ze zeggen. Hoe elk van hen probeert te achterhalen met wie de ander praat, in welke huizen de andere komt. Wanneer de ene merkt dat de andere een paar vriendelijke woorden heeft gewisseld met een derde, zijn geen verwijten te erg om elkaar te beschuldigen, ofschoon er vaak geen enkele reden toe bestaat. Is het dikwijls niet de afgunst, die tussen broers en zusters onenigheid brengt? Geeft een vader of een moeder per ongeluk de één iets meer dan de ander, dan wordt de bevoorrechte onmiddellijk het slachtoffer van een jaloerse haat, die jarenlang kan blijven voortbestaan en soms het hele leven. Zulke kinderen houden hun vader en moeder doorlopend onder controle om de verhinderen dat de één misschien boven de ander wordt gesteld. En wee als het toch gebeurt, dan schrikken ze voor geen enkele vorm van kwaadsprekerij terug.
Het is alsof deze zonde de kinderen ingeboren wordt. Let maar eens op de kleine tekens van afgunst onder de kinderen, zodra ze bij hun ouders een zekere voorkeur opmerken. Neem een jongen. Hij zou de enige willen zijn die, om zijn vlug begrip, zijn handigheid en zijn goed gedrag geprezen wordt. Hij windt zich op, als de anderen hem de loef afsteken of beter in de smaak vallen. Neem een jong meisje. Zij wil het liefste, het mooiste en het aantrekkelijkste van allen zijn. Wanneer anderen voorgetrokken worden, maakt ze zich nijdig. Misschien barst ze zelfs in tranen uit in de plaats van de goede God te danken dat Hij haar in de ogen van de wereld tot een verachtelijk schepsel gemaakt heeft om zich beter te kunnen hechten aan Hem alleen. Wat een blinde hartstocht, broeders! Wie zou in staat zijn om het te begrijpen?
Vertaling: Chris De Bodt
6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 135]
Hoofdstuk 20: Het occulte
Nicky: In de Verenigde Staten is er vandaag een debat aan de gang tussen, aan de ene kant, priesters en lekenraadgevers die zeggen dat satanische rituelen misbruik is en overal welig tiert, en anderen die zeggen dat deze verhalen pure verzinsels zijn die worden wijsgemaakt aan hoogste beïnvloedbare personen. Hebt u hierover iets te zeggen? Maria: satanisch misbruik op pasgeborenen of kinderen is absoluut verwoestend vandaag. Ik zou heel voorzichtig overwegen om deze te zeggen dat het gewoon iets dat ze zelf hebben uitgevonden. Waarom laten deze zich niet vertegenwoordigen door hen die er zelf bij betrokken zijn? Wat hebben zij erbij te winnen door dezen te ondersteunen die op zoveel mogelijk macht uitzijn en tegelijkertijd slachtoffers maken. Zij vertellen zon stommiteiten en leugens dat ze er wel iets moeten bij te winnen hebben.
Nicky: Waarom verkiezen mensen om anderen kwaad te doen en meer en meer macht te verwerven? Maria: Het begint bijna door altijd zelf slachtoffer te zijn geweest en dan zoeken ze meer en meer vergelding door macht te verkrijgen over anderen. Zowel de wegen naar heiligheid als de hel zijn trage, maar standvastige vooruitgangen. Alle kinderen worden onschuldig geboren, maar niet alle kinderen worden in vrede en zonder misbruik geboren. De weg naar de hel begint reeds dikwijls nog vooraleer het kind is geboren. Als ouders vechten, aan de drugs zitten, het duistere vereren, maar gruwelfilms kijken, naast discotheken gaan of zelfs de hele dag en nacht voor de televisie hangen, ontvangen de ongeboren kinderen alles waar ze naar kijken en horen zij of nemen zij deel aan alles in hun onderbewustzijn en worden allen diep aangetast hierdoor.
Het is geen "oude vrouwenpraat," dat zwangere vrouwen niet naar lelijke beelden mogen kijken. Tijdens de dagen toen dit nog gezegd werd, verwees men enkel naar lelijke schilderijen of fotos. U kunt zich dus voorstellen wat het betekent als kleine kinderen vandaag uren aan een stuk worden blootgesteld aan gruwelbeelden! Zelfs mensen die zich hiervan niet bewust zijn zondigen verschrikkelijk tegen hun kinderen vandaag, zelfs nog voor ze geboren zijn.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film: King David [2/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff.
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 29: De Geest van Opstand [Aflevering 189]
Er waren derdemachtsvergelijkingen en er was de bestudering van de bloedsomloop en er waren nieuwe chemische producten van zwavel. Men begreep hoe de planeet in mekaar zat en hoe ze rond de zon draaide, evenals het feit dat ze rond was, en niet plat. Het enige wat nodig was om deze problemen op te lossen was observatie, logica en deductie. De mens was in staat om de dingen zoals het weer en de seizoenen te begrijpen en mappen te tekenen van een ooit mysterieuze en schijnbaar magische aarde zonder er iets bovenzinnelijks bij te betrekken. In de opwinding, in de euforie van de ontdekking zou de mens afdwalen naar het extreme van enkel te aanvaarden wat met de fysieke zintuigen kon gezien worden en zou het geloof verpletterd worden, net zoals de scholastiek voor twijfel gezorgd had bij Luther. Geloof was buitenzintuiglijk weten. Geloof tartte de fysieke logica. Het focuste op God. Geloof steeg boven de mens uit terwijl de wetenschap en hyperrationalisten dachten dat alles rond mensen moest draaien en geloofden dat de mens, niet God, zn eigen lot in handen had, net zoals de werken van oude Griekse en Romeinse filosofen hadden aangegeven.
En zo was er een scheuring tussen Protestanten en Katholieken, maar er was ook een nog grote verdeeldheid tussen zij die in het spirituele geloofden en zij die enkel het fysieke aanvaardden. Het was een scheiding die elk jaar groter zou worden. Humanisme. Zelfaanbidding. Terwijl mannen zoals Michelangelo, die niet bang waren van religie, een grote, algemene visie hadden ... getuige waarvan de creatie van meesterstukken zoals het plafond in de Sixtijnse Kapel ... neigden anderen tegen de goddeloosheid aan van de Renaissance.
Aan de Koninklijke Universiteit van Londen waren wetenschappers gemachtigd om menselijke dissecties uit te voeren, en Nederlandse opticiens stonden op het punt de moderne telescoop uit te vinden. Er was zoölogie en zelfs embryos werden bestudeerd.
Er was geen nood meer aan verbeelding.
Er was geen nood meer aan mythen.
Er was geen nood meer aan God.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 84]
Hoofdstuk 5: De beslissende stappen
In de woestijn
Op 9 november 1952 legden Moeder Geneviève Micheli, stichteres van Grandchamp, en haar zes eerste medezusters hun kloostergeloften af. Ze hadden nauwere banden met de plaatselijke hervormde Kerk (de EREN) dan Taizé met de ERF.
Dominee Du Pasquier en dominee Cand, voorzitter van de Raad van EREN, woonden de plechtigheid bij. Maar het waren Broeder Roger en Moeder Geneviève die de verbintenissen van de zusters in wit gewaad in ontvangst namen, nadat de overste zelf haar geloften had uitgesproken voor de prior. De verbintenissen waren dezelfde als die van Taizé: de persoonlijke armoede en de gemeenschap van goederen beleven, het celibaat bewaren en de beslissingen in de gemeenschap genomen, en door Moeder medegedeeld, aanvaarden.
Na deze voor Grandchamp stichtende plechtigheid ondernam de prior van Taizé het opstellen van de Regel voor beide gemeenschappen bestemd en ingegeven met de principes, intuïties en praktijken die al lang beleefd en beproefd waren.
Als voorbereiding deed Roger Schutz in de winter van 1952-1953 een retraite waarvan hij nooit de omstandigheden openbaarde. Uit diverse bronnen kan afgeleid dat hij enkele maanden doorbracht in het noviciaat van de Kleine Broeders van Jezus in El Abiodh in de woestijn ten zuiden van Oran. Hij kende daar de novicemeester, Broeder Noël Retailleau.
De prior van Taizé vertrok per boot uit Marseille. Op een dag en een nacht bereikte hij Oran. De verdere reis verliep per autobus: vijfhonderd km met een verplichte halte in Géryville (nu El Bayadh) waar de reizigers logeerden op een missie van de Witte Paters. El Abiodh is een oase aan de voet van de laatste Atlas bergketen, aan de rand van de Sahara. Het noviciaat van de Kleine Broeders van Jezus lag in een bordj, een klein fort rond een binnenplaats dat leek op een kloostergang.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 39]
Woordenboek: Letter C
Claudius
Echtgenotes en dood
Claudius had niet veel geluk met zijn opeenvolgende vier echtgenotes. Zijn eerste vrouw was Plautia Urgulanilla. Zij was zijn vrouw tussen de jaren 9 en 24. Claudius scheidde van haar wegens overspel. Alleen hun jonggestorven eerste kind wordt als van Claudius zelf beschouwd.
Daarna was Claudius vanaf 28 getrouwd met Aelia Paetina. In 30 kregen ze samen een dochter: Claudia Antonia. In 31 was Claudius haar blijkbaar moe en scheidden ze.
In 37 of 38 trouwde Claudius met Valeria Messalina. Ze kregen samen twee kinderen: Claudia Octavia in 39 en Britannicus in 41. Messalina stond al voor haar huwelijk met Claudius bekend als een ongeremde vrouw die zich zelfs prostitueerde om zoveel mogelijk mannen in haar bed te krijgen. Ook tijdens hun huwelijk zette ze haar levenswijze voort en zette ze Claudius geregeld voor schut met haar seksuele uitspattingen. Toen Claudius eens op inspectiebezoek was in Ostia, trad Messalina in Rome bij een 'wild feest' op als de bruid van haar minnaar, waarna ze zich lieten uitroepen als de nieuwe keizer en keizerin. Op sterk aandringen van zijn adviseurs, die Claudius vertelden dat hij, als dat zo door ging, steeds minder serieus genomen zou worden, liet hij haar tenslotte executeren.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 69]
Het wonder van Blanot, Frankrijk [1331]
De laatste die de communie ontving was een vrouw met de naam Jacquettte. Zij was de weduwe van Regnaut dEffour. De priester plaatste de Hostie op haar tong en keerde zich om, om terug te keren naar het altaar. Toen zagen de twee mannen die de doek hadden opgehangen en een paar andere parochianen, dat de Hostie uit haar mond was gevallen op het doek dat haar handen bedekte. De priester plaatse op dat moment de ciborie in het tabernakel, daarom liep Thomas Caillot naar hem toe en vertelde hem van het incident. De priester verliet meteen het altaar en liep naar de communiebank. Maar in plaats van de Hostie te vinden, zag hij een bloedvlek in de vorm van de Hostie, welke blijkbaar was veranderd in bloed.
Na afloop van de Mis nam de priester het doek mee naar de sacristie en plaatste het doek in een bak met helder water. Na de vlek te hebben gewassen en met zijn vingers meerdere keren te hebben geschrobd, zag hij dat de vlek niet lichter en kleiner werd, maar juist groter en donkerder. Toen hij het doek uit het water haalde zag hij dat het water er bloederig uit zag. De priester en zijn assistenten waren niet alleen verbaasd, maar ook bang en riepen uit: "Dit is het Kostbaar Bloed van Onze Heer Jezus Christus!" De priester nam toen een mes en, na het te hebben gewassen, sneed hij daarmee het stuk van het doek af waar de bloederige vlek zich bevond. Dit vierkante stuk doek werd voorzichtig geplaatst in het tabernakel.
12. Recente heiligenlevens
Amata Cerretelli [1907-1963]
Amata Cerretelli was ziek sinds haar geboorte, en leed gedurende haar zesenvijftig levensjaren aan een hele waaier van ziekten. Men kan enkel bewondering hebben voor haar geduld en goedgezindheid, ondanks de pijn die ze uit liefde voor God aanvaardde. Maar ondanks een hele reeks ziektes, stichtte Amata een organisatie, La Famiglia, die vandaag nog steeds actief is.
Na haar geboorte in Campi Besenzio, een dorpje net buiten het Italiaanse Firenze, werd Amata omwille van haar zwakke toestand diezelfde dag nog gedoopt. De negen volgende jaren leed ze volgens de dokter aan een reumatische aandoening van de aderen. Tijdens de korte tussenpozen dat het beter ging, kon Amata stappen, maar met grote moeite. Dit duurde tot ze achttien jaar oud was, maar dan kreeg ze een spraakgebrek, en door haar ziekte liep ze voorovergebogen. Haar moeder kende een gezin dat voorstelde om Amata naar hen op het platteland te sturen, waar ze misschien baat zou kunnen hebben van het andere klimaat, maar de plaatselijke specialist was wanhopig omdat hij haar niet kon helpen, en stelde voor dat ze terug naar huis keerde. Dit veroorzaakte een bijkomend probleem, want ze kwetste haar hoofd toen ze viel in het treinstation.
Tijdens de periodes dat ze zich een beetje beter voelde, hielp ze in het café van het gezin, en ging ze dagelijks naar de Mis. Hoewel het gezin met financiële problemen te kampen had en ze de helft van hun bezittingen moesten verkopen, kreeg Amata een beetje zakgeld dat ze aan de armen gaf.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 29]
Officiële erkenning van de verschijningen door de Kerk
Bij het betreden van de Bovenste Basiliek, rechts achteraan, kan men de plechtige verklaring in het marmer lezen, van Monseigneur Laurence, de bisschop van de verschijningen: "Wij oordelen dat de Onbevlekte Maria, Moeder van God, werkelijk aan Bernadette Soubirous is verschenen, op 11 februari 1858 en de dagen erna, samen achttien keer, in de grot van Massabielle, juist buiten Lourdes; deze verschijning draagt in zich alle kenmerken van de waarheid. De gelovigen worden tot geloof opgeroepen. Nederig onderwerpen wij ons oordeel aan het Oordeel van de paus, die belast is met de leiding van de Wereldkerk." Deze verklaring van de bisschop van Tarbes is van kapitaal belang: 4 jaar na de verschijningen, op 18 januari 1862, erkent hij in naam van de Kerk de echtheid van de verschijningen.Mgr. Laurence, bisschop van Tarbes
Mgr. Laurence heeft de zaken niet laten aanslepen: de 18 verschijningen vonden plaats tussen 11 februari en 16 juli 1858. Op 28 juli stelde hij al een Onderzoekscommissie samen "om de feiten vast te stellen en te verzamelen die zich voordeden of zich opnieuw zouden kunnen voordoen in de grot van Lourdes; om deze feiten aan ons door te geven, de ware aard ervan te doen kennen en ons de noodzakelijke elementen aan te reiken om tot een besluit te komen..."
14. Ongeschonden Lichamen: Heilige Rita van Cascia
Op 13 mei 1981 werd Paus Johannes Paulus II door de Turk Mehemet Ali Agca en diens vuurwapen zwaar gewond. Terwijl hij per ambulance naar het ziekenhuis wordt vervoerd roept de veel pijn lijdende Heilige Vader voortdurend Maria aan: "Maria, mijn Moeder! Maria, mijn Moeder!" Er komt geen woord van wanhoop of wrok over zijn lippen. Wanneer hij door een snelle chirurgische ingreep is gered, is de Paus vier dagen later, op een zondag, reeds bekwaam om zich tot de gelovigen te richten tijdens het Regina Cæli, gebed, waarbij hij degene die had gepoogd hem te doden «broeder» noemt: "Zeer beminde broeders en zusters, ik weet dat u dezer dagen en op het moment van het Regina Cæli met mij bent verenigd. Met ontroering dank ik u voor uw gebeden en zegen u allen. De twee personen die tegelijk met mij werden gewond zijn me bijzonder na aan het hart. Ik bid voor de broeder die me heeft getroffen en die ik oprecht heb vergeven."
Heilige Rita van Cascia
Door deze daad van vergeving te stellen heeft de Heilige Vader het voorbeeld gevolgd van Christus die op het kruis zijn beulen vergaf. Ter gelegenheid van het Jubeljaar stelde Johannes Paulus II op 20 mei 2000 de christenen voor een voorbeeld te nemen aan de Heilige Rita die eveneens onder heldhaftige omstandigheden heeft weten te vergeven. De lering die we kunnen trekken uit het leven van de Heilige Rita kenmerkt zich door "het aanbieden van de vergeving en het aanvaarden van het lijden, zei de Paus. Laten we hopen dat het leven van alle gelovigen door de hartstochtelijke liefde voor Onze Heer Jezus Christus wordt ondersteund; dat het een bestaan is dat antwoord kan geven op het lijden en de doornen, door middel van de vergeving en de volledige gave van zichzelf, om overal de goede reuk van Christus te verspreiden."
15. Monsters van de Rivier Kwai [deel 9]
We hadden allemaal verschillende stadia van beriberi, malaria, knokkelkoorts en dysenterie
Later zouden de Australiërs de spoorlijn de "Hellevuur Pas" noemen, en ik had er zelf geen betere naam voor kunnen bedenken. Zelfs Japanse ingenieurs hadden geschat dat het vijf jaar zou duren om het werk af te krijgen. Het Japanse Keizerlijke Leger zou bewijzen dat ze ongelijk hadden. Het had een geheim wapen: slavenarbeid.
In zestien maanden tijd zou een spoorweg, die Bangkok met de Birmaanse rijstvelden en de levensbelangrijke olievelden zou verbinden, tegen een verschrikkelijke menselijke prijs afgewerkt worden.
We hadden allemaal verschillende stadia van beriberi, malaria, knokkelkoorts en dysenterie. Er was ook een nieuwe ziekte die lelijk huis begon te houden tussen een aantal gevangenen. Men noemde het tinea, maar kreeg de bijnaam rijstballen omdat de afschuwelijke zwelling de martelende neiging had om het scrotum aan te vallen, te breken of te infecteren.
Bron: Alistair Urquhart
Vertaling: Mario Lossie
16. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën
Profetie 4
De ware God van de Joden, Onze Heer Jezus Christus, zal alles doen bloeien tot ver buiten elke menselijke verwachting en hoop. De hemelen zullen de glorie van God afkondigen en de gelovigen zullen in vreugde en geluk leven omdat de Heer zich zal waardigen aan allen genade te verlenen. Hij zal zijn verkozenen uitnodigen tot het banket van het Lam, waar mooie lofzangen en welluidende concerten zullen worden gehoord.
Vertaling: Chris De Bodt
14-04-2010
14 april 2010
14 april 2010
1. Medjugorje: Nedjo Brecic [3/15]
Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Mijn vaders en broers dood
Maar al mijn dromen stopten in 1976. Ik was toen 24 jaar. Mijn vader was stervende van longkanker. Hij was als een heilige. Zijn gezin betekende veel voor hem. Hij offerde alles op voor ons. Hij was maar tot het vierde leerjaar naar school geweest, maar dat maakte er hem niet minder fatsoenlijk op.
Daags na Kerstmis 1976 overleed hij in mijn armen terwijl hij door de ziekenwagen werd overgebracht naar het hospitaal. Hij stierf vreedzaam, zonder pijn. Het was alsof hij in slaap viel. Dit was de eerste dood binnen het gezin die ik zelf meemaakte, maar ik verwerkte alles tamelijk goed. God zij dank dat mijn vader niet leed.
Mijn broer Ante was eveneens ziek. Hij had sinds zijn geboorte een hartafwijking. Toen mijn vader stierf, probeerden we ons verdriet voor onszelf te houden zodat mijn broer geen hartfalen zou krijgen omwille van het verdriet, vooral mijn moeder, die stierf in 1989. We wandelden naar het kerkhof, drie kilometer verder. Mijn broer ging mee en twee mannen hielpen hem. Tegen het einde viel hij neer en dacht ik dat ook hij ging sterven. Ik voelde mij diep bedroefd. Ik wenste niet meer verder te leven.
1. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 134]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
Pilatus en zijn vrouw
Zijn bijgeloof deed hem ook elders naar tekenen uitzien. Hij lette er bijvoorbeeld op hoe de kippen vandaag hun voer pikten. Dit alles vond ik zo afschuwelijk, zo duister en zo duivels, dat ik mij verschrikt terugtrok en aldus die dingen niet juist kan navertellen. Hij kreeg de zotste invallen en satan fluisterde hem allerlei tegenstrijdigheden toe. Nu eens meende hij dat Jezus als een onschuldige moest worden vrijgelaten, en dan weer dat zijn goden zich op hem zouden wreken, wanneer hij deze Jezus, die zulke zeldzame woorden sprak en met zulke vreemde oordelen voor de dag kwam, alsof hij toch een soort halfgod was, het leven zou laten behouden. Jezus zou immers zijn goden heel wat kwaad kunnen berokkenen.
"Wie weet," zo dacht hij, "of Jezus niet een soort Jodengod is. Er bestaan zoveel voorspellingen in verband met een koning der Joden, die over alles heerschappij zal voeren. Koningen der sterrenvereerders uit het Morgenland hebben hier reeds eenmaal naar zon koning gezocht. Het kan zijn dat Jezus zich toch eens boven Mijn goden en mijn keizer verheft, en dan zou ik mij zwaar te verantwoorden hebben, als ik dit niet had verhinderd door hem te laten leven. Misschien betekent Zijn dood de triomf van mijn goden."
Maar dan waren daar weer die wonderlijke visioenen van zijn vrouw, die Jezus nooit tevoren had gezien. Zij wierpen een groot gewicht ten voordele van Jezus in de wankele weegschaal van de landvoogd, en hij besloot in zichzelf opnieuw om Onze Heer vrij te spreken. Hij wou rechtvaardig zijn, doch kon niet, want hij had gevraagd: "Waarheid? Wat is waarheid?" en niet gewacht op het antwoord: "Jezus Nazarenus, de Koning der Joden, is de Waarheid." Er woelde zoveel door zijn binnenste dat ik uit deze wirwar niet wijs raakte en Pilatus zelf wist ook niet wat hij wilde. Als het anders was geweest zou hij zich vast niet tot de kippen hebben gewend voor een uitkomst.
Op de markt en lang de weg die Jezus moest gaan naar Herodes toe, stroomde meer en meer volk bijeen. Hij waren geen slordige drommen die daar bij elkaar kwamen, maar groepen mensen, geordend volgens de plaatsen en de streken, vanwaar zij voor het feest hierheen waren gekomen. De meest verbitterde Farizeeër, uit al de gouwen van het land waar Jezus had onderwezen, stonden bij hun streekgenoten om het wankelmoedige, onthutste volk tegen Onze Heer te bewerken. Romeinse soldaten waren in groot aantal opgesteld om het wachthuis en overal in de stad, waar het nodig leek.
2. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 134]
Preken
De afgunst, een publieke pest
Als mensen, ge weet het, broeders, moeten wij een gevoel van menselijkheid voor elkaar hebben. Maar een afgunstige zou, als hij kon, alles willen vernietigen wat hij bij zijn evennaasten aan goede hoedanigheden opmerkt. Als christenen, dat weet ge ook, moeten wij een grenzeloze liefde hebben voor onze broeders. Maar een afgunstige is van al deze deugden wel ver verwijderd. Het liefst zou hij zien dat zijn broeder ten onder ging. Ieder teken van Gods goedheid, aan zijn evennaaste bewezen, is als een lanssteek die zijn hart doorboort en hem heimelijk doet sterven. Daar wij alleen ledematen zijn van één lichaam met Jezus Christus als hoofd, moeten wij ook één zijn in onze menselijkheid, onze liefde en onze ijver. Om elkaar gelukkig te maken moeten wij ons verheugen, zoals Sint Paulus zegt, in het geluk van onze broeders en samen met hen treuren, als het ongeluk hen getroffen heeft. Verre van deze gevoelens staat de afgunstige, die integendeel niet ophoudt kwade vermoedens en lasterpraatjes tegen zijn broeder rond te strooien. Hij schijnt op die manier verlichting te zoeken voor zijn eigen shagrijn.
Maar wij hebben helaas nog niet genoeg gezegd. Deze verschrikkelijke ondeugd stoot zelfs koningen en keizers van hun troon. Waarom, broeders, wordt van de koningen, van de keizers, van de mensen die in de samenleving de eerste plaats bezetten, de ene verjaagd, de andere vergiftigd, de derde neergestoken? Enkel en alleen om in hun plaats te kunnen regeren. Noch eten, noch drinken, noch onderdak komen de daders van die misdrijven immers tekort. Neen, ze lijden geen gebrek, maar de afgunst verslindt hen. Neem bijvoorbeeld een koopman: hij wil alle klanten hebben, ook die van zijn collegas. Wanneer één van zijn klanten naar een ander gaat, zal hij zoveel mogelijk kwaadspreken, ofwel over die andere koopman ofwel over diens koopwaar. Hij zal alle middelen aanwenden om de concurrent van zijn goede naam te beroven, bijvoorbeeld door te beweren dat diens koopwaar niet zo goed is als de zijne, of dat men bij hem het nodige gewicht niet krijgt. En dan moet ge horen hoe sluw zon afgunstige te werk gaat: "Je moet het maar niet verder vertellen," voegt hij er aan toe, "want zou me spijten dat hij erop achteruit ging. Ik waarschuw je alleen dat je je niet door hem in de luren laat leggen."
Vertaling: Chris De Bodt
3. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 134]
Nicky: Bestaan er zwarte missen? Maria: Ja, en vandaag meer dan ooit tevoren in de geschiedenis. Hier is hier waar zij Jezus martelen door afgrijselijke dringen te doen met de Gewijde Hosties en onschuldige kinderen. Nieuwgeboren kindjes worden dan geboren zonder enige Geboortecertificaat zodat ze met hen kunnen doen wat ze wensen. Ze offeren ook maagden op, nemen deel aan orgieën, drinken bloed en doen aan kannibalisme om de beloofde macht te verkrijgen. Door niets is satan te stoppen. Vele van deze organisaties zullen de mensen, nadat deze een bepaald niveau hebben verkregen, vertellen dat ze nooit meer kunnen weggaan. Dit is een leugen. Men kan dit altijd. Jezus vergeeft zelfs mensen die ooit hebben deelgenomen aan zwarte missen.
Nicky: Op welke dingen in de maatschappij leggen de heksen zich vooral toe? Maria: Dat hangt ervan af, maar heel dikwijls onder de kinderen op school. Ook in klinieken, waar bloed en medicijnen heel gemakkelijk te verkrijgen zijn. Ook binnen de kerk en gebedsgroepen veroorzaken zij tweedracht. En ook onder de politie en wettelijke overheden, zodat ze over ingewijden beschikken die de activiteiten van anderen kunnen nagaan. Zij zijn zeer goed georganiseerd en verbergen zich dikwijls, in elke laag van de maatschappij, achter gewone zakenkledij of uniformen. Zij zoeken allemaal zoveel mogelijk macht.
Nicky: Als men een heks verdenkt, zijn er dan enige gewoonten waardoor men de echtheid hiervan kan achterhalen? Maria: Zij streven enkel naar aandacht en zullen alles doen om controle te krijgen over anderen. Het ontbreek hen dikwijls aan spontaniteit omdat al hun bewegingen om iemand te benadelen reeds zijn gepland en rondom kerken zullen zij een overdreven en aldus valse vroomheid hebben. Zij zullen bluffen over hun godsdienstige en spirituele kennis en mogelijkheden en dikwijls een valse naam gebruiken.
Maar alstublieft, alstublieft, laat nooit uw verdachtmakingen merken en houdt deze volledig voor uzelf omdat u nooit zal weten of ze het zullen te weten komen. Bovendien als u uw verdachtmaking bekend maakt, kunnen de demonen hen hiervan op de hoogte brengen. Ga gewoon in stilte uw verdere gang en bid elke dag voor deze mensen. Enkel het gebed zal hen bevrijden, terwijl onze woorden over hen ons enkel schade kunnen toebrengen.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
4. Film: King David [1/15]
Deze verfilming van het leven van koning David blijft zeer trouw aan de bijbel, waardoor het verhaal niet echt vlot verteld wordt. Dit maakt dat de film wellicht wat moeilijk te volgen is voor de kijkers die minder goed vertrouwd zijn met de bijbel. We zien hoe David [Richard Gere] opgroeit, de reus Goliath verslaat en het uiteindelijk tot koning van Israël schopt. Hiervoor moet hij eerst Saul [Edward Woodward] van de troon stoten. Ook Davids liefde voor Batsheba [Alice Krige] komt aan bod.
Deze film uit 1985 duurt 114 minuten en staat onder regie van Bruce Beresford. Acteurs zijn Richard Gere, Edward Woodward, Alice Krige, Dennis Quilley, Niall Buggy, Cherie Lunghi, Hurd Hatfield en Jack Klaff
5. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 29: De Geest van Opstand [Aflevering 188]
De geest van verdeling was als een virus dat buiten de controle van Luther lag. Er was onenigheid tussen de Protestanten en ze werden gesplitst in kleinere splintergroepen zoals Quakers, Calvinisten, Baptisten en Anabaptisten. De Kerk was één grote verdeelde warboel, net zoals de maatschappij, die in 1531 de Kerk van Engeland formeel zag afscheiden van Rome toen de paus geen annulering wou toestaan aan Hendrik VIII's huwelijk.
In Duitsland was er een boerenopstand die leidde tot de verkrachting van nonnen en wrede aanvallen op 132 kloosters.
Die aanval werd vergezeld van de intellectuele aanval van rationalisten wiens macht groeide naarmate de prestaties van de mensheid groeiden. Nieuwe, indrukwekkende ontdekkingen waren voor de arroganten een aanwijzing dat er geen nood was aan welke kerk dan ook en dat de hoogste vorm van intelligentie de mens was, niet God. In plaats van nieuwe uitvindingen als een geschenk uit de hemel te beschouwen, liet de mens zon ontdekkingen het geloof in het spirituele ondermijnen. God werd naar de achtergrond verdreven want vele dingen die ooit aan het bovennatuurlijke werden toegeschreven werden nu verklaard door de wetenschap, die indrukwekkende vooruitgang maakte in astronomie, biologie en scheikunde.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 83]
Hoofdstuk 5: De beslissende stappen
Dominee in Mâcon
In die periode nam Roger Schutz zich voor het eerst voor om zijn officie als dominee te beoefenen in een protestantse parochie. De parochie van Mâcon die in het twaalfde district van de Franse hervormde Kerk lag en afhing van het Consistorie van Lyon zat zonder dominee sinds 1950. Dominee Schutz aanvaardde ze te bedienen maar zonder de hervormde Kerk van Frankrijk te vervoegen. Hij werd nooit op de rol van de ERF ingeschreven, noch erdoor vergoed.
De dienst ging door om 10,30 uur in de tempel, rue Gambetta. De dominee moest ook de tempel van Cluny bedienen (eens per maand met een dienst op zondagnamiddag) en meer onregelmatig de tempel van Saint-Laurent-les-Mâcon in het departement Ain.
Na tien jaar atypische dienst in Genève en daarna in Taizé keerde dominee Schutz terug naar een meer klassiek officie met gelovigen van alle slag en leeftijd, oerprotestanten die ver stonden van de grote theologische en oecumenische zorgen die de Bourgondische gemeenschap bezighielden.
Dit officie bestond niet alleen uit het voorgaan van de dienst en Avondmaal, maar ook uit de zielzorg die hij al uitoefende bij de Broeders en de leden van de grote Gemeenschap. De zielenzorg, ook raadgeving, is verwant met de biecht en de geestelijke begeleiding van de katholieken. Gezien hij daarover veel had opgestoken bij een van zijn meesters in Straatsburg, Jean-Daniel Benoît bezat volgens Roger Schutz de kunst om er momenten van luisteren en samenspraak van te maken, waarbij het woord van verzoening past bij de persoonlijke situatie van ieder. Wat later herstelde Max Thurian het woord en de praktijk biecht weer in ere en hij wijdde zijn boek "Aan mijn broeder Roger Schutz, prior van Taizé, die me heeft opgeleid in de zielenzorg."
De prior van Taizé kreeg de gelegenheid om zich bij te scholen in een ander domein: "Daar waar hij in de Gemeenschap meestal wat schuchter was om zich uit te drukken en er maar zelden preekte, was hij op zijn gemak in Mâcon. Zijn op- en afreizen voor zijn officie herstelden zijn krachten die zwaar onder druk stonden door de permanente strijd om zijn gemeenschap te verstevigen, die al verdacht was en langs alle kanten werd bestookt."
Maar, naast zijn taken als dominee had Roger Schutz ook interesse voor de niet protestantse middens. Een vakbondsafgevaardigde van de CGT, Marcel Brissaud, herinnert zich zijn geregelde bezoeken, ook nadat hij Mâcon verlaten had.
Marcel Brissaud was secretaris generaal van de CGT Bond in Mâcon en lid van het Bureau van de Bond in het departement. De prior van Taizé kwam dikwijls naar het Volkshuis waar de kantoren van de vakbond waren, had gesprekken met de ene en de andere en toonde belangstelling voor de lopende eisen en geschillen. Nooit haalde hij religieuze onderwerpen aan. Toen hij vernam dat de vakbond een locatie zocht om haar vormingsactiviteiten op te starten stelde hij hen voor om hen onderdak te verschaffen in Taizé. De militanten aarzelden en wezen dan deze te religieuze locatie af.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 38]
Woordenboek: Letter C
Claudius
Verhouding tot de Joden
Voor Judea bestond de enige rechtstreekse tussenkomst van Claudius erin de Joden toe te laten de ceremoniekledij van de hogepriester, vroeger in handen van de Romeinen, zelf te bewaren zo dat de hogepriester meer vrijheid verwierf. Verder speelde hij een actieve rol bij de oplossing van het conflict tussen Grieken en Joden van Alexandrië onder Caligula. Claudius gaf de Joden de godsdienstvrijheid terug en veroordeelde de twee Egyptische leiders die verantwoordelijk waren voor de rellen tegen de Joden tot de dood.
In een brief van oktober 41 gaf de keizer bevel aan beide kampen om de vrede te handhaven en zich niet meer met de zaken van de tegenpartij te bemoeien. Meteen herinnerde hij de Joden aan de toegestane gunsten in een stad die de hunne niet was [Papyrus Londen 19,2]. De formulering van die overeenkomst verschilt met de versie van Josephus die gelijke rechten aanhaalt voor Griekse en Joodse burgers van Alexandrië.
De naam van Claudius wordt tweemaal vernoemd in het Handelingen der Apostelen. Een eerste keer bij de grote hongersnood die Palestina trof onder zijn bewind. Volgens de christelijke profeet Agabus trof deze catastrofe "het heelal" [Ak 11,28-30]. Josephus beperkt de ravage tot Judea [Ant. XX,101]. De tweede vermelding van Claudius heeft te maken met het uit Rome zetten van de Joden, waaronder Aquilas en Priscillus, Paulus metgezellen in Corinthië [Ak 18,2]. Het is verrassend dat Josephus die uitdrijving verzwijgt. Anderzijds vermeldt Suetonius rellen onder verschillende Joodse groepen van Rome en waarvan hij de verantwoordelijkheid bij een zekere "Chrestus" legt.
Chrestus was een veel voorkomende naam maar het zou een vervorming van Christus kunnen zijn, daar de historicus gewag maakt van rellen tussen Joden en Joodschristenen uit Rome. Het taalgebruik van Suetonius zou laten verstaan dat Chrestus persoonlijk de aanstoker van die rellen was. Hij bezit niet de nauwkeurigheid van Tacitus die wist dat de Chrestiani [christenen] de aanhangers waren van een zekere "Chrestus" terechtgesteld door Pontius Pilatus onder het bewind van Tiberius.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 68]
Het wonder van Blanot, Frankrijk [1331]
Het dorp Blanot ligt in een lange smalle vallei, omgeven met schilderachtige bergen. Vanwege zijn omgeving is het niet heel opvallend, maar viel het toch op in de ogen van God, die het dorp eerde met een Eucharistisch wonder. Het fysieke bewijs van deze gebeurtenis wordt nog steeds bewaard in de kerk waar het wonder plaatsvond.
Voordat we het over het wonder gaan hebben, is het misschien handig om te vertellen op welke manier de mensen ginds [en tegenwoordig nog steeds op vele plaatsen] te communie gaan. Tijdens de Heilige Mis, als het tijd is om de communie uit te reiken, komen de gelovigen naar het altaar toe en vormden een lijn op de grens van priesterkoor en kerk. Langs deze communiebank knielen de mensen naast elkaar. Twee acolieten nemen hun plaats langs deze lijn, één aan elke kant. Zij pakken dan een lange linnen doek vast, welke achter de communiebank hangt. Deze doek wordt over de communiebank uitgehangen. De gelovigen plaatsen dan hun handen onder deze doek. De priester, met de ciborie met geconsacreerde Hosties in zijn hand, begint dan aan één kant van de communiebank en deelt dan de communie uit langs de communiebank tot hij aan de andere kant is aangekomen. Op het moment van het wonder was dit de manier waarop de Heilige Communie werd ontvangen in Blanot.
Het wonder vond plaats op Paaszondag, 31 maart 1331, tijdens de eerste Mis van die dag, opgedragen door Hugues de la Baume, de vicaris van Blanot. Vanwege de vreugdevolle gelegenheid waren er naast de twee acolieten ook twee mensen van de parochie: Thomas Caillot en Guyot Besson. Deze twee plaatsen de linnen doek over de communiebank toen het tijd werd voor de uitreiking van de communie. De parochianen namen hun plaats in langs de communiebank, met hun handen onder het doek, wachtend op de priester die langs kwam.
13. Recente heiligenlevens
Zalige Ceferino Jimenez Malla [1861-1936]
De lichamen werden van alles ontdaan en in een massagraf gegooid. Volgens Mariano Carruesco Arnal, een van de grafdelvers, waren de lichamen begoten met gebluste kalk en water om het ontbinden te versnellen, en daarna werden ze bedekt met modder. Ceferinos lichaam kon niet worden opgegraven.
Zalige Ceferino werd uitsluitend gedood om religieuze redenen. Hij was nooit betrokken in politiek, en de revolutionairen hadden geen klacht tegen hem, behalve dat hij de rozenkrans bad in de gevangenis en dat hij een priester had verdedigd. Ceferino was 57 jaar oud op het ogenblik van zijn dood en al diegenen die met hem stierven werden altijd beschouwd als martelaars van het geloof.
Toen Ceferino zalig verklaard werd, zei aartsbisschop Giovanni Cheli, die toen president was van de Pontificale Raad voor Pastoraal Zorg van de Migranten en Rondreizende Bevolkingsgroepen, dat "Ceferino arm was gedurende een groot deel van zijn leven, maar rijk in liefdadigheid, die hij gebruikte om ontelbare anderen te helpen. Arm, maar rijk in de deugd. Nederig, maar groot in het geloof."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 28]
Het water
Op 25 februari 1858 hoort Bernadette: "Ga drinken aan de bron en was u er."
"Aquero ["dat ding daar," zoals Bernadette zei over de verschijning] zei me dat ik moest gaan drinken en me wassen aan de bron. Ik zag er geen en ging dus naar de Gave. Maar ze deed me teken met haar vinger onder de rots te gaan. Ik deed het en vond er een beetje water, eerder modder, en zo weinig dat ik er amper wat van in de palm van mijn hand kon nemen. Drie keer smeet ik het weg, zo vuil was het water. Pas de vierde keer kon ik er van drinken."
Het Evangelie beschrijft ons het volgende voorval. Jezus is moe van het stappen en zet zich neer bij een waterput. Een vrouw komt water halen. Jezus zegt tot haar: "Wie van het water drinkt dat ik hem zal geven, zal nooit meer dorst hebben; integendeel, het water dat ik hem zal geven, zal een bron van eeuwig leven worden." [Joh 4, 14]
14. Ongeschonden Lichamen: Catherine Labouré
Patroonheilige duivenmelkers
De officiële patroonheilige van de duivenmelkers is Colombe van Sens, een martelares uit de IIIde eeuw, eveneens beschermster van Soulme en Deerlijk. Hoe te weten komen wat eertijds Rome tot die keuze heeft bewogen? Ze heeft een pluim gekregen in haar emblemen, maar het is een pauwenpluim; en als men de legende mag geloven, werd ze aanbeden om regen te verkrijgen: het staat geschreven in de Bibliotheca Sanctorum. Wie kan maken, kan ontbinden!
Zoé-Catharina Labouré, geboren zestienhonderd jaar na Colombe van Sens, verdient ook deze erkenning voor de vele duivenmelkers van wie ze de hartbeschermster is. Catharina Labouré heeft op jonge leeftijd 600 à 700 duiven verzorgd van de vaderlijke duiventil, in Bourgogne in de XIXde eeuw. Ze is naar Parijs getrokken om binnen te treden in het klooster bij de Meisjes van de Liefdadigheid, een leven verlicht door meerdere verschijningen, volledig toegewij aan het verzorgen van oude mensen, 'zonder ooit de duiventil te vergeten die haar deed denken aan haar [...] kindervreugden'.
Haar duivenbouillon is in de volkse geest gebleven: een befaamd versterkend serum voor zieken. Een drankje dat goed gekend is door onze wielrenners, beweert Joseph Willems, een Antwerpse priester, die elk jaar een mis opdraagt voor de duivenmelkers, gevolg door een zegening ["duivenzegening" of "duivenwijding" is de populaire uitdrukking].
15. Monsters van de Rivier Kwai [deel 8] Ik werd in een container van 5,5 op 3 meter gepropt, samen met 30 andere mannen
Zon 600 gevangenen [ziek, vol ongedierte en volledig aan de grond] begonnen aan de tocht door de jungle. Met de laatste glimp van de beschaving die we achter ons lieten, begonnen we aan een wat een 160 kilometer lange dodenmars zou worden. Wie neerviel of weigerde verder te gaan werd achtergelaten om te sterven. Zij gingen een lange en eenzame dood tegemoet, of de snelle en brutale steek van een bajonet.
In de late namiddag van de zesde dag, na een moeizame tocht van zon 32 uren, kwamen we aan bij een kleine, schaars begroeide plaats in het midden van de jungle. Het duurde even voor we begrepen dat het dit was, het einddoel van onze martelende reis.
Via een vertaler zei een bewaker ons: "Dit is jullie kamp. Jullie maken hier uw thuis. Bouw uw eigen hutten. Alle mannen werken aan de spoorlijn."
Een spoorlijn! Hier, temidden van niemandsland. Het leek waanzin. De volgende morgen begonnen we te werken aan de beruchte Dodenspoorlijn, de 415 kilometer lange lijn tussen Birma en Siam, dwars door één van de meest onherbergzame gebieden op aarde.
Als ik toen had beseft, dat het nog maar de eerste van 750 dagen was die ik als slaaf in de jungle zou doorbrengen, zou ik in elkaar gestort zijn en geweend hebben als een kind.
Bron: Alistair Urquhart
Vertaling: Mario Lossie
16. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën
Profetie 3
De heiligheid van deze weldadige paus zal zo groot zijn dat de voornaamste vorsten zullen buigen voor zijn aanwezigheid. Deze heilige man zal de arrogantie van de religieuze schismas en ketterijen verbrijzelen. Alle mensen zullen terugkeren naar de oorspronkelijke kerk en er zal één herder zijn, één wet en één meester, nederig, bescheiden en Godvrezend, omdat enkel God de wonden van de mensheid met genezende balsem en zoete olie kan helen. Rome, verzwakt in de wereldse macht, zal geestelijk leider blijven en zal van een grote vrede genieten. Zes en een half jaar na deze tijd zal de Paus zijn ziel terugschenken aan de Heer.
Vertaling: Chris De Bodt
13-04-2010
13 april 2010
13 april 2010
1. Medjugorje: Nedjo Brecic [2/15]
Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Kinderjaren en jeugd
Ik beëindigde de handelsschool, niet omdat ik ervan hield, omdat mijn droom eigenlijk was om iets te doen rond techniek of mechaniek, maar mijn ouders konden het zich niet veroorloven om mij hiervoor in de gepaste school in te schrijven. Na mijn schooljaren werkte ik een jaar aan de Adriatische kust. Nadien was het tijd voor mijn verplichte legerdienst.
In die tijd was ons gezin één der armste van de streek. Ik was verlegen om mijn vrienden mee te nemen bij ons thuis, vooral omdat ons toilet zich buiten bevond. Ik wou alles beter maken. Toen ik terugkwam uit het leger vond ik werk bij een bank. Ik ging een grote lening aan en bouwde een huis. De afbetaling van mijn huis bedroeg 10 euro. In 1988 begon de inflatie dramatisch toe te nemen, waardoor mijn lening goedkoper werd ten opzichte van mijn loon.
Als ik terugkijk, zie ik dat Onze Lieve Vrouw mij aan het voorbereiden was voor deze tijd en toen de verschijningen begonnen, bezat ik veel geld. Ik bezat een nieuwe auto, een televisie en een stereoketen. Al mijn dromen werden werkelijkheid. Tot 1976 leidde ik een leven zoals al mijn vrienden. Ik ging naar de zondagmis, maar daar eindigde dan ook mijn geestelijk leven.
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 133]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
Piliatus en zijn vrouw
Zo had zij een ganse nacht geleden en in die nacht waren vele wonderen en waarheden, deels klaar en duidelijk, deels nevelachtig, doorgedrongen tot haar geest. Toen het lawaai van de bende die Jezus opbracht, haar uit de slaap wekte, en toen zij later naar buiten ging kijken, zag zij de Heer, om wie al die wonderen waren geschied. Hij was haar uit haar nachtvisioenen bekend en zij zag Hem nu, gruwelijk mishandeld door Zijn vijanden over het Forum sleuren. Dit herkennen in een wakkere toestand, verbonden met haar wonderlijke droombeelden, vervulde haar hart met een grote vrede. Zij had spoedig iemand naar Pilatus toegestuurd en nu vertelde zij hem veel van wat zij had beleefd. Zij deed dit angstig en schuw, omdat zij niet alles begreep en zich althans niet volkomen kon uitdrukken, en terwijl bad en smeekte zij en leunde zij lieflijk tegen hem aan.
Pilatus was ten zeerste verwonderd en ten dele ook onthutst over wat zij hem mededeelde. Hij rijmde dit alles, tezamen met wat hij zelf reeds, links en rechts, over Jezus vernomen had, met de haat van de Joden, met Jezus zwijgen en met Zijn stellige, wonderlijke antwoorden op de vragen die hij tot Hem had gericht. Eerst wist hij niet waaraan zich te houden en voelde hij zich een ogenblik sterk verontrust, maar helde toch gauw over naar de zienswijze van zijn vrouw en zei dat hij reeds verklaard had geen schuld te vinden in Jezus en dat hij Hem niet zou veroordelen, daar hij de boosheid van de Joden en geheel hun kwade opzet had doorzien. Hij sprak nog over Jezus uitlatingen tegenover hemzelf en tenslotte schonk hij zijn vrouw een pand, ter verzekering dat hij Hem niet zou veroordelen. Ik weet niet meer wat voor een kleinood hij haar als pand gaf, of het een ring, ofwel een stempel was. Hierop verlieten zij elkaar.
Pilatus zag ik als een totaal verwarde, hebzuchtige en onstandvastige, nu eens een trotse en dan eens een laaghartige man. Gespeend van alle hogere godsvrucht, kon hij, wanneer hij daar voordeel bij had, schandelijke daden begaan, terwijl hij op de laagste, lafste manier tot allerlei bijgeloof en afgodenpraktijken en wichelarij zijn toevlucht nam wanneer hij zich in verlegenheid bevond. Zo zag ik hem ook thans geheel verward en verdraaid, voortdurend bezig met zijn goden, aan dewelke hij wierook offerde in een geheime kamer van zijn huis, en dan nu eens dit en dan weer eens een ander teken van die goden verwachtte.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 133]
Preken
Boze tongen
Ik geloof dat de zonde van de roddelaar het begin is van alle kwaad. Ja, broeders, deze zonde houdt het vergif van alle ondeugden in zich opgesloten: het kleinzielige van de ijdelheid, het venijn van de jaloezie, de verbittering van de woede, de prikkel van de haat en de lichtzinnigheid, die een christen zo slecht past... Is het in feite niet de kwaadsprekerij die bijna overal tweedracht en verdeeldheid zaait, die vrienden van elkaar verwijdert, die vijanden weerhoudt zich met elkaar te verzoenen, die de vrede in de gezinnen verstoort, die broeders ophitst tegen de broeders en de man tegen zijn vrouw, de schoondochter tegen haar schoonmoeder, de schoonzoon tegen zijn schoonvader? Hoeveel goede huwelijken zijn er niet verdorven, hoeveel gezinnen uit elkaar gerukt! En wat is daar de oorzaak van? Vaak enkel en alleen de boze tong van een buurman of een buurvrouw.
Ja, broeder, de tong van een kwaadspreker vergiftigt alle goede daden en brengt al het slechte aan het licht. Eén boze tong kan op hele families een smaad werpen die van vader op zoon overgaat, van het ene geslacht op het andere, en die misschien nooit meer zal uitgewist worden. Sommigen kunnen zelfs de doden niet met rust laten. Gretig roepen ze de fouten en gebreken in herinnering die de overledenen meegenomen hebben in hun graf. Wat een schaamteloosheid, broeders! Zoudt ge niet beven van verontwaardiging, wanneer ge moet toezien hoe een woesteling zich vergreep aan een lijk en het in stukken scheurde? Ge zoudt zuchten van medelijden! En toch is het een veel grotere misdaad om de fouten van een dode uit het graf te halen. Maar veel mensen vinden het heel gewoon om kwaad te spreken van iemand die reeds lang overleden is: "Dat was me een dronkenlap in zijn tijd! Hij heeft er goed van geleefd, een rasechte deugniet!"
Misschien vergist ge u, vriend. En als het waar is wat ge zegt, is het nog niet uitgesloten dat de goede God die man vergiffenis geschonken heeft en dat hij nu in de hemel is! Waar blijft uw naastenliefde?
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 133]
Hoofdstuk 20. Het occulte
Nicky: Wat moeten de mensen doen die aan deze praktijken ooit actief hebben meegewerkt en nu, naar aanleiding van wat u hebt gezegd, hiermee wensen te stoppen. Maria: Eerst en vooral moet men er onmiddellijk mee stoppen en ermee ophouden om die mensen nog te zien die u door deze gewoonten kent en doe het zonder anderen hiervan op de hoogte te brengen. Verbrand al het verzamelde materiaal die tot deze occulte zaken dienden. Verlaat alles in stilte en vind daarna de veiligheid onder de Christenen. Eenmaal u dit hebt gevonden, vind dan een goede en ervaren priester of leek die ervaring heeft met deze zaken. Alles in stilte verlaten is heel belangrijk, want als u het aan de anderen verkondigt, kan het nieuws van uw bekering onmiddellijk opklimmen tot de hoogste hiërarchie van elke occulte organisatie en eenmaal het nieuws zover geraakt, kunnen en zullen zij u aanvallen. In al deze organisaties bevinden er zich heksen en tovenaars die u kunnen en zullen aanvallen met de duivels onder hun controle.
Nicky: Maria, dit klinkt extreem! Maria: satan is extreem en zal nooit stoppen met zij, die uit deze greep willen geraken, te kwetsen en te vernederen.
Nicky: Kent u gevallen waar mensen die uit deze greep van slechte praktijken probeerden te raken, schade werd toegebracht omdat ze er niet stil rond bleven, zoals u aanraadt? Maria: Ja, ik ken zulke gevallen. Er werd mij een naam gegeven om uit te zoeken of deze persoon nog in leven was of hij vermoord werd. De antwoorden die ik ontving van de zielen was dat hij vermoord was omwille van zijn bekering. Ongelukkiglijk had hij niet naar de raad van de Christenen rondom hem geluisterd door niet terug te keren naar zijn vorige omgeving. Maar deze voelden op de een op andere wijze dat zijn afwezigheid veel te verbergen had en ze waren dan ook niet gelukkig met zijn plotse en diepe bekering. Het negeren van deze belangrijke raad heeft hij uiteindelijk met zijn leven moeten bekopen, maar ook in dit geval waren wij in de mogelijkheid om hem vlug te bevrijden en nu is hij in de hemel bij Jezus.
Nicky: Hoe nog kunnen heksen of tovenaars ons kwaad aandoen? Maria: Op eindeloze manieren. Ze kunnen echtscheidingen veroorzaken, ziekte zenden over mensen, huizen doen afbranden, waarbij uiteraard niet het minste spoor wordt nagelaten. Zij kunnen de mensen s nachts aanvallen. Als er genoeg kracht achter zit, bij een heksensamenkomst bijvoorbeeld, kunnen ze gemakkelijk iemand vermoorden zonder zelfs hun huis te moeten verlaten. Zo werd een priester een tijdje geleden door hen vermoord en daarbovenop waren ze nog pervers genoeg om dit op Kerstavond te doen. Zij kunnen onze gesprekken van op een grote afstand afluisteren zonder enige mechaniek en ons later belasteren. Zij kunnen auto-ongelukken veroorzaken en nog meer. En ze kunnen dit alles doen van op afstand. Ja, alles wat ze nodig hebben is een naam, een adres, een foto of een stukje kledij van de persoon die betrokken was bij hun bezigheden. Maar nog moeten negatieve uitkomsten van zwarte magie steeds door God worden toegelaten. Goede Christenen hoeven zich geen zorgen te maken, want als ze nederig zijn, zich in een staat van genade en gebed bevinden dan is deze bescherming veel sterker dan wat de duivels ook maar kunnen aanrichten.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Documentaire: The End Times [7/7]
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 29: De Geest van Opstand [Aflevering 187]
Luthers theses werden bekend gemaakt op 31 oktober 1517, met als gevolg dat de geest van verdeeldheid zich over heel Europa verspreidde. Hoewel hij ooit aan Maria was toegewijd, waarbij hij een afbeelding van haar in zn kamer hield en geloofde dat zij de "verpersoonlijkte heiligheid, de zuiverste aanbidster van God, de meest verheven vrouw en na Christus het prachtigste juweel in het Christendom" was en haar in zn eigen theses beschreef als een vrouw die nooit bekritiseerd mocht worden maar wel diep vereerd, een vrouw die hij zelf aanriep in momenten van nood of crisis, en erkende als de "Moeder van God" begon Luther veel dingen die met het Katholicisme geassocieerd waren aan te vallen, en zij die zn voorbeeld volgden begonnen een vreselijke aanval op het celibaat, priesterlijke genaden, en de sacramenten. Ze beweerden dat de Bijbel de enige bron van gezag moest zijn, en terwijl geen enkele Christen ooit de Schrift zou relativeren, ging dit in tegen wat Christus had gezegd over het zenden van de Heilige Geest over Zijn volgelingen [Handelingen 1:8], wat de deur openzette voor traditie, doctrine, en persoonlijke openbaringen.
Zij die protesteerden of "Protestanten" wilden hier niets van weten, en zo werden vijftienhonderd jaren van wijsheid, vijftien eeuwen van traditie en openbaring teniet gedaan. De verdeeldheid was het meest radicaal in Zwitserland. De crisis was zo erg dat Maria er in 1531 twee maal verscheen, één keer nabij Luzerne, waar op Pinksterzondag een groep hervormers die een beeld van haar hadden verbrijzeld door een lichtstroom werden opgeschrikt, en op 11 oktober 1531 in Gubel, tijdens een gevecht tussen Protestanten en de traditionele Roomse Christenen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 82]
Hoofdstuk 5: De beslissende stappen
De eerste fraterniteit
Eind 1950 telt de Gemeenschap twaalf leden waarvan vijf in dit jaar hun geloften hadden afgelegd: Alain Giscard, André Berruex, Eric de Saussure, Philippe Brandon en Ami Guignard.
Dit symbolisch getal bereikt [de prior had het liever daarbij gelaten] werd beslist dat de Broeders Taizé zouden verlaten om op zending de wereld in te trekken. Een idee dat reeds dateerde uit 1948.
Dergelijke experimenten groeiden in de katholieke Kerk die al enkele jaren priesterarbeiders had. Die poging begon in 1943: Frankrijk, dat nu missiegebied was, had behoefte aan een nieuw type priester. Een priester die de "toog ruilde voor het werkpak, in de fabriek werkte, de helse cadans en de kapitalistische uitbuiting onderging, in de meest belazerde volksbuurten woonde: een man die niet te onderscheiden was tussen de vrouwen en mannen en waarmee hij ten volle de levenswijze [misschien zijn naastenliefde], zijn blijvende beschikbaarheid voor allen en alles deelde."
Jonge religieuze congregaties waren eenzelfde weg opgegaan. In 1946 hadden de Kleine Zusters van Jezus en, een jaar later, de Kleine Broeders van Jezus, fraterniteiten opgericht in de arbeidswereld, beiden in Aix-en-Provence. Het was er om te doen aanwezig te zijn in het hart van de massa om de beroemde titel te gebruiken van het boek dat René Voillaume begin 1951 publiceerde.
Enkele maanden na die uitgave stichtte Taizé een eerste fraterniteit in de nabije industriestad Montceau-les-Mines. Twee onder de oudste Broeders, Pierre Souverain en Daniel de Montmollin vestigden zich daar in 1951. Een symbolisch gebaar vergezelde hun vertrek na het morgengebed: Op de drempel van het grote huis legde de prior de handen op aan de, naast hun bagage geknielde Broeders. Een foto vereeuwigt dit tafereel.
De twee Broeders lieten zich aannemen in een mijn om ten volle het lot van de werknemers te delen en, zoals veel priesterarbeiders meteen in de vakbondstrijd te stappen vertelt Broeder Roger. Deze keuze deed hen al vlug de werkloosheid ervaren en het kostte hen veel moeite om ander werk in de streek te vinden.
De fraterniteit van Montceau-les-Mines bestond slechts twee jaar. Een andere werd opgericht in Marseille en later ook in andere steden, andere landen, andere werelddelen. Kortstondig of blijvend, velen zijn verdwenen, andere bestaan reeds veertig jaar, in Brazilië bijvoorbeeld.
Opgesteld in 1953 houdt de Regel van Taizé een lange passage in over de uitgezonden Broeders dat steunt op de ervaring van Montceau-les-Mines. "Zoals de apostelen twee per twee werden uitgezonden, zijn de uitgezonden Broeders getuigen van Christus. Mogen ze tekenen van Zijn aanwezigheid onder de mensen en dragers van Zijn vreugde zijn. Ze moeten leven volgens de tuchtregels van de Gemeenschap met een in de raad bekeken aanpassing." De band met en de gehoorzaamheid aan de prior blijven onaangeroerd: de Broeders op zending (of in fraterniteit) houden de prior regelmatig op de hoogte van hun leven. Ze wagen zich niet aan een nieuwe onderneming zonder zijn toestemming, want hij moet het advies van de raad inwinnen. Als de Broeders op zending dit nauw contact niet onderhouden, gaat de eenheid verloren.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 37]
Woordenboek: Letter C
Claudius
Keizer
Eén van de wapenfeiten van Claudius is de Romeinse invasie van Brittannië in 43. Julius Caesar had een eerste verkenning van het eiland uitgevoerd maar de 80 jaar erna waren er geen Romeinen meer geweest. Claudius wilde graag een verovering op zijn naam hebben en besloot het eiland, waar vandaan geregeld piraten last veroorzaakten aan de Romeinse kuststreken, te 'pacificeren' en in te lijven. Bij zijn leven werd het zuiden veroverd en zijn opvolgers voltooiden de verovering tot aan de Schotse hooglanden waar de Picten te sterk bleken.
Als liefhebber van wetenschap, studie en boeken in het algemeen schonk Claudius regelmatig grote sommen geld aan de beroemde bibliotheek van Alexandrië.
Volgens Romeinse kronikeurs hield Claudius van weelderige feesten waar hij zoveel (vr)at en dronk dat hij er ziek van werd. Dit werd ernstig afgekeurd door deze schrijvers, maar Claudius viel hierin niet echt bijzonder op: dit was de gewoonte onder de rijke Romeinse elite.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 67]
De twee wonderen van Siena, Italië [1330 en 1730]
Tweede Wonder
Tussen de vele beroemde bezoekers die de Hosties kwamen aanbidden zat ook de Heilige Don Bosco. Ze werden ook geëerd door Paus Johannes XXIII, die het gastenboek tekende op 29 mei 1954, toen hij nog patriarch was van Venetië. Ondanks dat ze niet instaat waren de wonderlijke Hosties te bezichtigen hebben toch de pausen Pius X, Benedictus XV, Pius XI en Pius XII, hun eerbied en interesse getoond via brieven en correspondentie.
Met een unanieme stem eerbiedigen de gelovigen, de priesters, de bisschoppen, de kardinalen en de pausen de Heilige Hosties, waarin ze een permanent wonder herkenen, een compleet en prefect wonder dat nu al 250 jaar duurt.
De Hosties zijn door dit wonder heel gebleven en glanzend en hebben hun karakteristieke geur van ongedesemd brood niet verloren. Omdat deze Hosties in zon goede staat bewaard zijn gebleven en op brood blijven gelijken, verzekert de katholieke kerk de gelovigen dat, ondanks dat de Hosties geconsacreerd zijn in 1730, deze Eucharistische Hosties nog steeds werkelijk het Lichaam van Christus zijn. De wonderlijke Hosties worden bewaard en vereerd in de basiliek van de Heilige Franciscus in Siena, nu al 250 jaar lang. , 10. Recente heiligenlevens
Zalige Ceferino Jimenez Malla [1861-1936]
De militia wierpen zich op Ceferino en terwijl ze hem fouilleerden, vonden ze in zijn zakken een instrument waarmee hij paarden verzorgde, en een rozenkrans. De rozenkrans alleen al was voldoende reden voor de mannen om hem naar het Capucijnerklooster mee te nemen, waar minstens 350 gedetineerden waren samen gebracht, waaronder vele Broeders Capucijnen. Ceferino moest daar blijven tot de dag van zijn marteldood. Twee van de gevangenen die gespaard werden tot bijna op het laatste moment, verklaren dat Ceferino "leefde in een voortdurende atmosfeer van gebed," en dat "hij gewoonlijk bad en de rozenkrans opzegde in de gevangenis."
Ceferinos geadopteerde dochter, Pepita, bracht hem elke dag eten en waarschuwde hem dat hij zijn leven in gevaar bracht door voortdurend te bidden en zijn geloof te tonen. Ze smeekte hem meermaals in tranen om te stoppen met het opzeggen van de rozenkrans, omdat ze hem daarvoor zouden doden. Maar al haar smeekbeden waren niet succesvol. Een van de getuigen zei dat Ceferino zijn rozenkrans niet wilde afgeven "omdat de rozenkrans zijn geloof in Christus symboliseerde, en deze opzeggen was gebed."
De precieze datum van Ceferinos marteldood is ook onzeker, hoewel er gerapporteerd is dat dat 9 augustus 1936 moet zijn geweest. Op een nacht namen de revolutionairen 25 gevangenen naar de begraafplaats van Barbastro om doodgeschoten te worden. Onder hen waren priesters, religieuzen, en speciaal daarvoor uitgekozen christenen, waaronder Ceferino. Rond drie uur s morgens werden de onschuldigen op een lijn geplaatst langs de muur van het kerkhof. Terwijl hij riep: "Lang leve Christus de Koning" en de rozenkrans omhoog hield, werden Ceferino en de anderen doodgeschoten. Sommingen waren niet na het eerste schot dood. Volgens Jose Castellano zei een zekere revolutionair, Bellostas genaamd, die de leider scheen te zijn van de groep : "De zigeuner leeft nog, hij is de beste." Hij schoot opnieuw op Ceferino, waardoor hij gedood werd. Ceferino stierf met de rozenkrans in de hand.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
11. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 27]
De boodschap van Lourdes
De "handtekening" van de boodschap komt na 3 weken verschijningen en 3 weken stilte (van 4 tot 25 maart). 25 maart is het feest van Maria Boodschap, het feest van het "ontvangen" van Jezus in de schoot van Maria. De Dame bij de Grot duidt dus haar roeping aan: zij is de moeder van Jezus, heel haar wezen staat gericht op het ontvangen van de Zoon van God, zij is alles voor Hem. Daarom is zij onbevlekt, door God bewoond. Op dezelfde wijze moet de Kerk en moet elke christen zich door God laten bewonen om onbevlekt te zijn, helemaal vergeven en vrijgesproken, om op hun beurt getuigen van God te zijn. Dat zal de roeping van Bernadette zijn. Op 7 april, tijdens de volgende verschijning, zal de vlam in haar handen branden, zonder ze te verbranden: zij wordt zelf licht en ze kan het licht van God doorgeven. Maria zegt ons wat we moeten worden. Op de dag van haar eerste communie [3 juni 1858] verlengt Bernadette deze ervaring, door zich één te maken met de gave van God.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Ongeschonden Lichamen: Catherine Labouré
Dood en zaligverklaring
Zuster Catharina wacht vanaf die dag in alle rust op de dood. Talloze malen heeft ze haar zusters gewaarschuwd dat ze het jaar 1877 niet meer zal meemaken. En inderdaad, op 31 december 1876, tegen zeven uur 's avonds, na met haar communiteit de gebeden der stervenden te hebben gebeden, schijnt ze in te sluimeren. Weldra constateert men dat ze zacht en zonder enig gerucht, zoals ze heeft geleefd, is gestorven; haar ziel wordt in de handen van de Heilige Maagd ten hemel gedragen. "We konden nauwelijks merken dat ze had opgehouden te leven, verklaarde later zuster Dufès; ik heb nooit iemand zo kalm en zacht zien sterven."
"De doorluchtige Moeder Gods die aan een nederig meisje verschijnt is zeker iets dat de grootste bewondering waardig is," zei Paus Pius XII bij de zaligverklaring van de heilige Catharina Labouré [27 juli 1947], "maar nog meer bewonderenswaardig schijnen ons de deugden toe die deze dochter van de H. Vincentius sieren." "Laten we aan de Allerheiligste Maagd Maria de genaden vragen die wij nodig hebben om op onze beurt aan Christus gelijkaardig te worden want," zo luidt het getuigenis van Alfons Ratisbonne, "de woorden ontbreken ons om weer te geven hetgeen de handen van onze Moeder Maria omsluiten en om te getuigen van de onuitsprekelijk goede gaven die uit die handen komen... Dat zijn de goedertierenheid, de barmhartigheid, de liefde, de zachtmoedigheid en de weldadigheid van de Hemel die over ons worden uitgestort om er de zielen die zij wil beschermen in onder te dompelen."
Doordat God de Vader zijn Zoon door Maria naar de wereld heeft gezonden, komen de mensen ook door Maria nader tot Jezus, verkrijgen vergeving van hun zonden en brengen het werk ter eigen heiliging tot een goed einde. Wij bidden de Allerheiligste Maagd en ook de Heilige Jozef voor u en voor allen, levenden en doden, die u dierbaar zijn. 13. Monsters van de Rivier Kwai [deel 7] Ik werd in een container van 5,5 op 3 meter gepropt, samen met 30 andere mannen
Op de vijfde dag, net voor het donker werd, stopte de trein. De deuren gingen open en de bewakers bevalen ons uit te stappen. We waren in Thailand. Onze 1.400 kilometer lange treinreis was ten einde. Ik hielp een paar van de dikkere mannen van de trein, en merkte een tienersoldaat op die achterin de wagon lag. Eén van de jongens sprong terug in de wagen en schopte tegen zijn voet: "Komaan jongen, we zijn er."
Levensloze ogen staarden ons aan. Ik draaide me om en ging verder. Ik wilde zijn gezicht niet zien om het vervolgens constant met me mee te dragen. Alles wat de wil om te leven ondermijnde, moest vermeden worden. De vertaler van de Japanse officier vertelde ons dat we onze bestemming nog niet hadden bereikt. We hadden nog een wandeling van 50 kilometer voor de boeg, waar we onmiddellijk moesten aan beginnen en die nacht nog moesten beëindigen.
Ik wankelde op mijn voeten van de shock, alsof men mij in het gezicht had geslagen.
Bron: Alistair Urquhart
Vertaling: Mario Lossie
14. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën
Profetie 2
Na veel aanhoudende pijnen, door de Christenen ondergaan, en na een groot vergieten van onschuldig bloed, zal de Heer vrede en geluk brengen aan de troosteloze landen. Een merkwaardige Paus zal zetelen op de Pauselijke Troon, onder de bijzondere bescherming van de Engelen. Heilig en vol van vriendelijkheid, zal hij al het slechte vernietigen, de staten van de Kerk terugwinnen en de verbannen wereldse machten herenigen. Hij zal vereerd worden door alle mensen en zal het koninkrijk van Jeruzalem herstellen. Als enige Herder zal hij de Oosterse en Westerse Kerk herenigen en zal er dus opnieuw één geloof bloeien.
Vertaling: Chris De Bodt
12-04-2010
12 april 2010
12 april 2010
1. Medjugorje: Nedjo Brecic [1/15]
Dit is het bekeringsverhaal van Nedjo Brecic, die bij de Medjugorje gebedsgroep was van bij het begin, op 4 juli 1982 tot het einde van zijn leven, 4 juli 1999. Nedjo zelf vertelt zijn verhaal.
Kinderjaren en jeugd
Mijn voornaam is Nedjeljco [afgekort Nedjo], wat zondag betekent. Mijn familienaam is Brecic. Ik kreeg deze naam omdat ik geboren ben op zondag 26 september 1952 in de stad Metkovic in Kroatië. Menigmaal maakte ik grapjes over hoe ik het enige kind was dat niet weende in het hospitaal, toen ik werd geboren, maar daarna voegde ik er ook de reden aan toe waarom: ik ben namelijk thuis geboren.
Ik was de jongste van acht kinderen in mijn familie. Een zus en een broer overleden heel jong, omwille van de armoede en het harde leven binnen ons gezin. Mijn vader was de enige van het gezin die werkte. Hij laadde zware zakken cement over van het schip naar de haven. We zijn heel strikt opgebracht als een Katholiek gezin.
Nedjo Brecic
Al mijn kinderjaren waren op de een of andere manier verbonden met de kerk. Ik was misdienaar, zong mee tot in de achtste klas. Daarna zongen mijn twee jaar oudere broer en ik psalmen. Van mijn zestiende tot mijn achttiende leerde ik spelen op het kerkorgel en was ik belast met de leiding van het koor. Ik heb nog twee andere broers en zussen. Eén ervan is priester, nog een andere broer verliet het seminarie na een jaar. Indien hij het seminarie niet vroegtijdig had verlaten, had ik zeker in zijn voetsporen getreden.
Vertaling: Chris De Bodt
2. Recente boodschappen Onze Lieve Vrouw van Anguera, Bahia, Brazilië
Boodschap 3302 van 06/04/2010
Lieve zonen en dochters, een angstaanjagende gebeurtenis zal geschieden in Geneve en herhaald worden in Pernambuco [Pernambuco is een van de 26 deelstaten van Brazilië en ligt in het noordoosten. Grenst aan de Atlantische Oceaan in het oosten en Bahia in het zuiden]. Geneve zal momenten van grote verdrukking beleven. De woede van een onzichtbare vijand zal Mijn arme kinderen aanvallen. Nu is de tijd van verdriet voor de mensheid. Ik nodig u uit tot oprecht gebed. Gebed is de enige manier waarmee u het gewicht van de proeven kunt dragen die moeten komen. Ik ben uw moeder en Ik wil u tot een deel van Mijn overwinnend leger maken. U vindt het echte motief van uw toekomstige overwinning in de woorden van Mijn Zoon Jezus en in de eucharistie. Deins niet terug. Laat niet voor morgen wat u vandaag moet doen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Boodschap 3303 van 07/04/2010
Lieve zonen en dochters, Ik hou van u. Ik kom uit de hemel om u op te roepen tot heiligheid en om u groot te maken in het geloof. Ga niet weg van Mijn Zoon Jezus. Hij wacht u op met de onmetelijke liefde van de Vader. Laat niet voor morgen wat u vandaag moet doen. Getuig dat u echt van Christus bent en dat de dingen van deze wereld niet voor u zijn. De mensheid heeft zichzelf met zonde besmet en moet genezen worden. Open uw hart voor de heiligende genade van de Heer. Verlies de moed niet. Verheugt u, want u hebt een speciale plaats in Mijn Onbevlekt Hart. Wees sterk en standvastig in het geloof. Kniel neer in gebed. Een verwoestende kracht zal Europa doorkruisen en vernietiging en dood veroorzaken. Wijk niet af van het pad dat Ik u heb aangewezen. Nu is voor u de tijd van genade. Sterkte. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Frederick Deknudt
3. Zondag 25 april: Bijeenkomst Onze Lieve Vrouw van alle Volkeren
Dierbare vrienden,
We leven in zware tijden, "een crisistijd" zeggen we, velen lijden daar onder. Wij katholieken zien om ons heen de geloofscrisis, de geloofsafval en een maatschappij waarin God geen plaats meer heeft.
We ervaren daarvan de gevolgen: o.a. het aannemen van wetten die rechtstreeks ingaan tegen Gods wet, zoals de abortuswet, de euthanasiewet, het homohuwelijk enz. Een ander duidelijk gevolg is, dat men geen waardering meer heeft en geen belang meer hecht aan de sacramenten, zoals het H. Doopsel, Het Huwelijk, de Biecht, en de H. Eucharistie. De mensen worden harder en egoïstischer op elk gebied. Velen zeggen: "Waar moet dit naartoe, het kan zo niet verder!" Wij mensen kunnen die problemen niet zelf oplossen. Dat hoeft ook niet, want wij hebben een Vader in de hemel, die van ons houdt en voor ons zorgt.
Onze Lieve Vrouw van alle Volkeren
In zijn oneindige wijsheid stuurt Hij ons sinds het jaar 1830 de Heilige Maria , onze Moeder, veelvuldig naar de aarde om ons de juist weg te wijzen en ons door middel van vele boodschappen te leiden, te vermanen en duidelijk te zeggen wat wij moeten doen en hoe wij moeten leven om, ondanks alle verwarring om ons heen, de innerlijke vrede en vreugde te bewaren.
In Nederland verscheen Onze Lieve Vrouw gedurende 14 jaren in Amsterdam, van 1945 tot 1959 als: "Moeder, Vrouwe van alle volkeren."
Dit is een profetische titel, heel bijzonder van toepassing op de tijd waarin wij nu leven. De wereld heeft nu meer dan ooit behoefte aan een Moeder, een Vrouwe van alle álle volkeren.
Toen O. L. Vrouw in Amsterdam haar boodschappen gaf, waren deze niet altijd goed te begrijpen maar O. L. Vrouw zei daarover: "Het zal met de jaren uitkomen," en zo is het ook gebeurd.
De plaatselijke bisschop Mgr. Punt die als eerste verantwoordelijk is voor verschijningen in zijn bisdom, heeft op 31 mei 2002 van zowel de verschijningen alsook van de boodschappen officieel verklaard, dat ze een bovennatuurlijke oorsprong hebben.
Om de betekenis van de verschijningen in Amsterdam beter te leren kennen en te begrijpen zal pater Gabriël uit Amsterdam met enkele zusters die verbonden zijn aan de kapel van de Vrouwe van alle volkeren in Amsterdam uitleg komen geven en dit in de wijkkerk van O.L.Vrouw in de Hengelhoefstraat te Genk op zondag 25 april. Aanvang 14u, rozenhoedje, toespraak gevolgd door een Heilige Mis, einde 17u.
We nodigen iedereen van harte uit op deze bijeenkomst om te luisteren naar wat onze Lieve Vrouw ons wil zeggen in deze tijd die de onze is!
Mia Stassen, gebedsgroep "Maria Koningin van de vrede." Tel. 089/35.51.00
4. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 132]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
Pilatus en zijn vrouw
Terwijl Jezus naar Herodes werd gevoerd, waar Hij gruwelijk zou worden bespot, zag ik Pilatus naar zijn vrouw, Claudia Procle, gaan. In een prieel langs een der tuinpaden achter het paleis ontmoetten zij elkaar. Claudia was zeer ontsteld en gejaagd. Zij was een grote, volschone, maar bleke vrouw. Zij droeg een sluier, afhangend over de rug, met het haar echter steeds zichtbaar, om haar hoofd gevlochten. Hier en daar flonkerde een groot juweel. Zij had ook sieraden aan de hals en de oren en ook een dergelijk juweel, maar groter, in de aard van een slot, prijkte op haar borst en hield er het lange kleed, dat vele plooien had, vast. Zij sprak geruime tijd met Pilatus en bezwoer hem, bij al wat heilig was om Jezus de profeet, de heiligste onder de heiligen, geen kwaad te doen, en vertelde hem gedeelten uit de wonderbare droomgezichten die zij de vorige nacht over Jezus had gehad.
Ik heb, terwijl zij aan het spreken was, veel gezien van wat zijzelf te aanschouwen had gekregen, doch de volledige reeks van haar visioenen staat mij niet meer vóór de geest. Ik herinner mij nog wel dat Jezus leven haar, in al zijn hoogtepunten, werd getoond. Zo zag zij de boodschap aan Maria, de geboorte van Christus, de aanbidding der herders en de koningen, de voorspelling van Simeon en Hanna, de vlucht naar Egypte, de kindermoord, de bekoring in de woestijn, enzovoort. Zij zag algemene beelden uit zijn heilige en heilbrengende wandel op aarde, zag Hem daarbij steeds omgeven met licht en zag de boosheid en listen van zijn vijanden in de meest schrikwekkende voorstellingen. Zij zag de heiligheid en de smarten van Zijn moeder, benevens de heiligheid van Zijn eigen oneindige pijnen, die Hij doorstond vol eindeloze liefde en geduld.
Zij zag dat alles in snel opeenvolgende beelden, die met licht en duisternis en allerlei verklarende tekens waren omrand, en had leed, onder het zien van dit alles, een onbeschrijfelijke angst en een niet te verwoorden droefenis, want al die dingen waren nieuw voor haar en bovendien buitenmate overtuigend en indrukwekkend. Sommige dingen daarvan, zoals de kindermoord en Simeons voorspelling in de tempel, zag zij gebeuren in de nabijheid van haar huis. Hoe diep en fel een medelijdend hart door zulke woorden wordt beangstigd, weet ik best: de meeste gevoelens van anderen vatten wij immers voor zover als wij die ook waarnemen in onszelf.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 132]
Preken
Boze tongen
Velen spreken kwaad uit afgunst. Dat gebeurt vooral onder mensen van hetzelfde beroep, om elkaars klanten af te pikken. Ze vertellen bijvoorbeeld van anderen dat hun koopwaar niet deugt, dat zij de mensen beledigen, dat zij knoeien, want anders konden zij hun spullen onmogelijk voor die prijs leveren! Dat verschillende personen het zich al beklaagd hebben! Dat de klanten heus wel zullen inzien dat men hen bij de neus neemt ... Of ze beweren dat hun concurrenten noch het volle pond, noch de volle maat geven. Een dagloner zegt van zijn kameraad dat hij een slechte werkman is en dat hij er teveel heilige huisjes op nahoudt, tot grote ontevredenheid van zijn baas natuurlijk: hij loopt er de kantjes af, of liever, hij heeft geen verstand van zijn werk. "Je moet het maar niet verder vertellen," voegen ze er dan aan toe, "ik zou niet graag willen dat hij er last mee krijgt."
De kwaadsprekers schijnen niet te beseffen dat het veel eenvoudiger is zelf de mond te houden. Een boer die merkt dat de gewassen van zijn buurman beter gedijen dan de zijne, ergert zich daaraan en dan begint het geroddel weer. Anderen spreken kwaad van hun buurman uit wraak: wanneer je iets ten nadele van zo iemand hebt gezegd of gedaan, zelfs al was het uit plichtsgevoel of naastenliefde, zal hij je zwart proberen te maken. Hij zal van alles tegen je inbrengen om zich te wreken. En als men het voor je opneemt, wordt hij nijdig en zegt: "U hoeft mij niets wijs te maken: hij heeft even goed zijn fouten als een ander. Dat en dat heeft hij gedaan. U kent hem maar half. Dat komt omdat u nooit iets met hem te doen hebt gehad."
Velen spreken kwaad uit hoogmoed. Ze menen zichzelf te kunnen verheffen door anderen neer te halen en slecht te maken. Ze willen hun zogenaamde goede eigenschappen op de voorgrond schuiven. Alles wat zij doen of zeggen is goed en alles wat de anderen doen of zeggen is verkeerd. Maar verreweg de meesten spreken kwaad uit lichtzinnigheid, uit een soort onweerstaanbare zucht om te praten, zonder zich af te vragen of het eigenlijk allemaal wel klopt wat ze zeggen. Ze moeten praten! Al zijn die lieden misschien minder schuldig dan de anderen, dan diegenen die kwaadspreken uit afgunst, wraak of haat, bedoel ik: ze zijn niet zonder zonde. Hoe ze er ook toe komen, ze halen de goede naam van hun naaste door het slijk.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 132]
Hoofdstuk 20. Het occulte
Nicky: Wat kunt u mij vertellen over het occulte? Maria: Het woord "occult" betekent verbergen of in duisternis en wordt gegeven aan alle bezigheden die, als dusdanig erkend of niet, als bedoeling hebben om satan te vereren. Vandaag zijn er veel te veel om er een degelijke lijst van te maken en elk gedeelte van de wereld kent aparte praktijken die uiteraard, volledig andere namen hebben. Maar satan is de expert in het vermommen.
Maar wat het meest krachtige en vernietigende is vandaag, is het zuivere het primaire kwaad onder het ontelbaar aantal mensen die anderen verwensen, vervloeken en beheksen. Zwarte Magie in al haar vormen is vandaag, zoals nooit voorheen, algemeen overheersend.
Nicky: Wat is de uitwerking op mensen die het doel zijn van dergelijke geestelijke aanvallen? Maria: Elke dergelijke aanval kan op zijn minst verwarring en angst teweegbrengen en dikwijls de persoon depressief, neerslachtig, angstig, verwarring, echtscheiding, haat en bezeten maken en zelf een angstaanjagende dood berokkenen indien zij niet heel goed worden beschermd door een goed leven, de engelen, zowel als door de Arme Zielen.
Nicky: En voor de mensen die het occulte uitoefenen, wat is het gevolg voor hen als ze niet onmiddellijk hiermee ophouden? Maria: De gevolgen, bewust of niet, onwetend, actief of passief van alle occulte bezigheden zijn allemaal dezelfde en zullen eveneens overgaan op de volgende generaties. De gevolgen van deze zonde heeft een aaneenschakeling van dingen tot gevolg, tenzij de betrokken mensen onmiddellijk en blijvend Jezus aanroepen. Maria en de Heilige Aartsengel Michaël komen tussen en houden de aanvallen tegen, zodat ze uiteindelijk ophouden.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
7. Documentaire: The End Times [6/7]
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 29: De Geest van Opstand [Aflevering 186]
Het was niet alleen voor de Azteken een miraculeus teken, maar voor de hele Kerk die het schisma had overwonnen om dan in haar grootste crisis te vallen. Want op hetzelfde moment dat Maria de Nieuwe Wereld opeiste, trok tweedracht de Kerk in de Oude Wereld uiteen. Er was een omwenteling aan de gang en het was begonnen toen de briljante, maar emotionele Martin Luther zijn vijfennegentig scripties aan een kasteelkerk in Wittenberg had opgehangen, waar hij gekend was als een prikkelbare professor die de autoriteit van Rome verwierp, en die uiteindelijk iedereen vervloekte die ze gehoorzaamde.
De Kerk had zeker en vast vele gebreken. Ze verkocht nog steeds gunsten, alsof de paus controle had over het vagevuur en haar wereldlijkheid onderworp haar aan wereldlijke oordelen. Velen klaagden dat hebzucht en simonie (het verkopen van kerkelijke functies), gewoon doorgingen en dat de Kerk te betrokken was bij burgerlijke zaken, vaak op een strenge manier. Na wat gekend was als de "Evil May Day" opstanden in Londen, liet de plaatselijke kardinaal zestig opstandelingen opknopen.
Maar de catastrofale verdeling door Luther ging veel verder dan nodig, en er waren zaken in het leven van Luther die op een onevenwicht wezen. Luther was een oprecht Christen, met retorische bekwaamheden en kennis van de Bijbel, maar hij was ook vaak geneigd tot drastische en grillige stemmingswisselingen. Volgens biograaf Erik H. Erikson, beweerden drie van Luthers tijdsgenoten dat hij in zn vroege of midden twintigerjaren in het koor plots op de vloer was neergevallen tijdens een lezing van [Markus 9:17], terwijl hij voor ongekende redenen op een vreemde en angstaanjagende manier schreeuwde. Dat soort kwellingen volgden Luther tot in het graf, evenals zn overtuiging dat de Kerk op één of andere manier schuldig was aan zn spirituele angst.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 81]
Hoofdstuk 5: De beslissende stappen
Maria-Hemelvaart
Om 1 november 1950 verkondigde Pius XII, zijn onfeilbaarheid indachtig, plechtig het dogma van Maria-Hemelvaart in zijn bul Munificentissimus Deus: "Wij verkondigen, verklaren en bepalen dat het een door God geopenbaard dogma is dat de maagd Maria, de Onbevlekte Moeder Gods, aan het einde van haar aardse bestaan, met lichaam en ziel opgeheven werd in de hemelse glorie."
Hoewel verwacht, was dit een aanzienlijk gebeuren. In de Gemeenschap werd het stil en droevig onthaald: "In Taizé luisterden we op de radio naar de viering in Rome. Toen we hoorden dat de paus zijn onfeilbaarheid inriep, werden we stil."
De stilte duurde niet lang. Het blad Verbum Caro wijdde een volledig nummer aan het onderwerp en Max Thurian nam het grote deel ervan op zich met twee uitvoerige artikelen en een nawoord: "Hoe zouden we nalaten onze katholieke broeders weer te zeggen dat we nooit, in geen enkele theologische discussie, beter op ons gemak waren, zekerder en sterker" om te protesteren "tegen een duidelijke misvorming van het geloof?"
Veel meer nog dan het dogma zelf, betreurde Max Thurian dat het aan alle katholieken werd opgedrongen via de pauselijke onfeilbaarheid. Met harde woorden meende hij dat de bron van het geloof zich nu bevindt in het gezag van de paus door de Heilige Geest bijgestaan: "We hebben niet meer te doen met het christianisme, nog met het katholicisme (die het geloof in Christus en in de Geest in de Kerk zijn), maar een godsdienst die alleen maar papalisme kan genoemd worden."
Deze kritiek was breed verspreid in de protestantse middens. Dominee Boegner, toen voorzitter van de protestantse Vereniging van Frankrijk en een van de zes verkozen ondervoorzitters van het COE, drong aan: "De ontwikkeling van het mariaal dogma [die niet voltooid schijnt met de afkondiging van het dogma van Maria-Hemelvaart] en de Mariaverering verandert in onze ogen het essentiële karakter van het christianisme en toont ons een godsdienst die diep verschilt met deze waarvan het Nieuwe Testament getuigt."
De afkondiging van het dogma zal niet zonder gevolgen zijn voor de oecumenische dialoog.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 36]
Woordenboek: Letter C
Claudius
Keizer
Na de dood van Caligula dreigde de Praetoriaanse garde te worden opgeheven. Terwijl de Senaat debatteerde over de mogelijkheid de Romeinse Republiek te herstellen, werd in het Praetoriaanse kamp, waar men de bui al zag hangen, snel Claudius tot keizer uitgeroepen. Deze had daar volgens sommige kroniekschrijvers absoluut geen zin in maar had weinig keus: hij was de enig overgebleven prins van de Julisch-Claudische dynastie die in aanmerking kwam voor de troon (maar anderen schrijven dat hij wellicht niet zo onschuldig was als leek en zelfs meegeholpen had met het opruimen van de hem vernederende Caligula). De Senaat voelde zich aanvankelijk gepasseerd omdat niet zij, maar de Praetoriaanse garde de nieuwe keizer had uitgeroepen. Dankzij bemiddeling van koning Herodes Agrippa I legde de Senaat zich na enkele dagen neer bij de keuze voor Claudius als keizer.
Tjdens Claudius' principaat ondernamen diverse senatoren tevergeefs pogingen een staatsgreep te plegen. Tijdens Claudius' regering werden niet minder dan 35 senatoren om deze reden terechtgesteld. Hoewel zijn verhouding met de Senaat dus ronduit slecht te noemen was, wordt Claudius toch over het algemeen en ook door tijdgenoten beschouwd als een goede regeerder. Misschien mede door zijn grote belezenheid wist hij voor veel bestuurlijke problemen meestal snel een antwoord te vinden. Hij vergrootte en verbeterde flink de organisatie van het overheidsapparaat. Belangrijk voor Rome was dat hij de haven Ostia, waar het graan voor Rome vanuit Sicilië, Egypte en Afrika binnenkwam, flink liet uitbreiden en extra pakhuizen liet bouwen zodat de graanvoorziening voor de stad beter gewaarborgd was.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 66]
De twee wonderen van Siena, Italië [1330 en 1730]
Tweede Wonder
In 1922 was er opnieuw een onderzoek, deze keer in aanwezigheid van kardinaal Giovanni Tacci, samen met de aartsbisschop van Siena en de Bisschoppen van Montepulciano, Foligno en Grosseto. De resultaten waren opnieuw dezelfde: De Hosties smaakten naar ongedesemd brood, de samenstelling was van zetmeel en ze waren volledig intact gebleven.
In 1950 werden de Hosties uit hun ciborie gehaald en geplaatst in een uitbundigere en kostbaardere ciborie, die de aandacht trok van een andere dief. Zodoende, ondanks de maatregelen van de geestelijken, vond er opnieuw een heiligschennend diefstal plaats op de nacht van 5 augustus 1951. Deze keer was de dief aardig genoeg om alleen de ciborie mee te nemen en de Hosties in een hoekje van het tabernakel achter te laten.
De wonderlijk bewaarde Hosties worden bij verschillende gelegenheden publiekelijk tentoon gesteld, maar in het bijzonder op de zeventiende van de maand, ter herdenking aan de dag waarop ze voor gevonden werden, na de eerste diefstal in 1730. Op Sacramentsdag worden de Heilige Hosties geplaatst in een processieciborie en triomfantelijk gedragen in een processie vanaf de kerk door de straten, een viering waaraan de gehele bevolking meedoet.
12. Recente heiligenlevens
Zalige Ceferino Jimenez Malla [1861-1936]
Ceferino inspireerde de kinderen uit de buurt en hij verzamelde hen regelmatig voor religieuze lessen. Donna Gloria Castellon getuigde in het proces voor de zaligverklaring dat "Ceferino regelmatig de kinderen van de buurt samen bracht en hen naar het platteland bracht, schijnbaar om cenojo, een eetbaar kruid, te verzamelen, maar eigenlijk was het om hen catecheseles te geven door hen bijbelverhalen en verhalen uit de Spaanse geschiedenis te vertellen, en om kerkliederen met hen te zingen. Hij riep de kinderen op om de natuur te respecteren en tenslotte gaf hij iedereen een reep chocolade."
De vrede in Barbastro stopte wanneer geruchten over onrust de ronde deden in de buurt. Don Nicolas Santos de Otto, op wiens landgoed Ceferino verbleef, vroeg Ceferino om naar de stad te gaan en nieuws mee te brengen van daar. De Spaanse Burgeroorlog was begonnen en Ceferino was erdoor meegesleurd. Na de vieringen van zaterdag 18 juli, het feest van de Heilige Christoffel, greep de Partij van het Volk de macht, en gewapend met geweren begonnen ze in de straten te lopen. Zigeuners vertopten zich, priesters werden gearresteerd en mensen werden zomaar opgepakt.
De precieze datum van Ceferinos arrestatie is niet gekend, maar experts denken dat het tussen 19 en 25 juli moet zijn geweest. Toen hij die morgen naar de H. Mis ging, zag hij een jonge priester die zich probeerde los te maken van de militie die hem had opgepakt. El Pele naderde met de woorden: "Help mij, Heilige Maagd! Zo velen tegen één man, en hij is onschuldig!" Een andere getuige beweert dat Ceferinos woorden tegen de soldaten waren: "Help mij, Heilige Maagd! Ben je niet beschaamd om een onschuldige man mee te nemen? Hij heeft niets gedaan, en zo velen van u doen dit!"
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 26]
De boodschap van Lourdes
Men vraagt aan Bernadette: "Heeft de Dame je iets gezegd?" En Bernadette antwoordt: "Ja, af en toe zegt ze: "Boete, boete, boete. Bid voor de zondaars." Het woord "boete" moet hier als bekering worden verstaan. Voor de Kerk, en zoals Jezus het ons leerde, bestaat de bekering in het keren van zijn hart naar God en naar zijn medemensen. "Bid voor de zondaars." Het gebed doet binnentreden in de Geest van God. Zo leren we dat de zonde niet leidt tot het geluk van de mens. De zonde is alles wat tegenover God staat.
Bij de dertiende verschijning richt Maria zich tot Bernadette: "Ga aan de priesters zeggen dat men hier een kapel moet bouwen, en dat men naar hier in processie moet komen." "In processie" betekent stappen, in dit leven, altijd verbonden met de medemensen. "Een kapel bouwen": In Lourdes werden de kapellen gebouwd om de menigte van pelgrims op te vangen. Deze kapellen zijn echter maar het teken, het symbool van de gemeenschap die steunt op de liefde, en waaraan we moeten bouwen. De kapel is "de Kerk" die we moeten bouwen, op de plaats waar we leven, in onze familie, op het werk, in onze parochie, in ons bisdom. Elke christen moet heel zijn leven meebouwen aan de Kerk, door de gemeenschap met God en met zijn broeders en zusters te beleven.
Paus Benedictus XVI bidt bij de Lourdesgrot
Op 25 maart 1858, de dag van de zestiende verschijning, begeeft Bernadette zich naar de Grot en vraagt, op uitdrukkelijk verzoek van E.H. Peyramale, de pastoor van Lourdes, naar de naam van "de Dame." Bernadette blijft haar vraag herhalen. Na de vierde keer antwoordt "de Dame" in de streektaal: "Que soy era Immaculada Councepciou." "Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis." Bernadette heeft de betekenis van dat woord niet onmiddellijk begrepen. De Onbevlekte Ontvangenis, zoals door de Kerk wordt onderwezen is "dat Maria zonder zonde is ontvangen, dank zij de verdiensten van het Kruis van Christus" [het dogma werd in 1854 afgekondigd]. Bernadette loopt onmiddellijk naar de pastoor, om hem de naam van "de Dame" mee te delen. Hij begrijpt wel dat het de Moeder van God is, die aan de Grot van Massabielle verschijnt. Later zal Mgr. Laurence, de bisschop van Tarbes, dat bevestigen.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Ongeschonden Lichamen: Catherine Labouré
Gemene spin!
Na deze tragische periode hervat zuster Catharina haar bescheiden werkzaamheden. Maar ze wordt oud en door ziekte gedwongen gaat ze het wat minder aan doen. Haar hele leven heeft ze geleden aan gewrichtsontsteking en rheumatiek waarbij ze de pijn met een groot geloof aanvaardde: "Wanneer de Heilige Maagd ons iets te lijden bezorgt, verleent ze ons juist een gunst," zei Catharina. Ze is nu versleten door het werk en van de ouderdom en aan het eind van haar krachten. Ze heeft nog altijd één groot verdriet: de Heilige Maagd had haar gevraagd om een beeld van Haar met de wereldbol in haar handen. Haar biechtvaders hadden aan dat verzoek geen gevolg willen geven en pater Aladel had haar zelfs voor "gemene spin" uitgemaakt toen ze weer eens met klem om het beeld had verzocht... Zuster Catharina bidt derhalve tot Maria om te weten of ze haar "geheim" aan haar Overste bekend moet maken; diep in haar hart hoort ze «ja» en vertelt dan alles: ze drukt zich zo helder en zo vlot uit dat haar Overste zich gewonnen geeft en weldra wordt het beeld van de Maagd met de wereldbol uitgevoerd.
15. Monsters van de Rivier Kwai [deel 6]
Volgepropt in een container van 5,5 op 3 meter
In oktober 1942, na bijna acht maanden opsluiting in het beruchte Changi krijgsgevangenenkamp (waar, in het begin, 50.000 man op mekaar werden gepropt in accommodaties die voorzien waren voor 4.000 man), werd ik uitgekozen om verder te trekken. Samen met andere Gordon Highlanders stapten we naar het Singapore treinstation, waar we vanuit de trein geklop en geschreeuw hoorden komen: "We kunnen niet ademen! Doe open! Doe open!"
Samen met 30 andere mannen werd ik een container van 5,5 op 3 meter gepropt. De Japanners schreeuwden en haalden naar ons uit met bajonetten. Er was geen ruimte om neer te zitten. En om het nog erger te maken waren de zijkanten van de stalen wagon verzengend heet. We begonnen al snel uit te drogen. Het was alsof we levend begraven werden.
Terwijl de trein noordwaarts reeds, werd de stank binnen de wagon ondraaglijk. Er waren geen toiletten, dus de mannen moesten hun behoefte doen waar ze stonden. Een aantal kreeg malaria, dysenterie en diarree. Sommigen braakten en verloren het bewustzijn. De wagon hing vol stof die in onze ogen prikte en ons nog meer dorst deed krijgen.
En de trein bleef doorrijden. De dag werd nacht. Niemand zei iets; de inspanning was gewoon te groot. Ik begon te overwegen zelfmoord te plegen, en begon me in te beelden dat de trein zou ontsporen en dat ik snel dood zou zijn, zonder verder te moeten lijden. Ik hoopte dat de RAF [Britse Luchtmacht] bommen op ons zou gooien en een einde zou maken aan onze miserie.
Bron: Alistair Urquhart
Vertaling: Mario Lossie
16. Zalige Gioacchino di Fiore: 12 profetieën
Gioacchino di Fiore werd werd geboren in 1130 in Celico, nabij de stad Cosenza in het Koninkrijk Napels. Tijdens zijn jeugd was hij schildknaap van Rogier II, de koning van Sicilië. Enkele jaren later werd hij Cisterciënzer monnik in het Klooster van Corrazo. Omwille van zijn enorme kennis en zijn deugdzaamheid werd hij al spoedig tot prior en abt verkozen.
Met de toestemming echter van Paus Lucius II trok hij zich in het jaar 1185 in alle eenzaamheid terug te Casemara, waar hij commentaren schreef over de Heilige Schrift. Twee jaar later, in 1187, keerde hij terug naar het klooster van Corrazo, maar op verzoek van de paus om voort te werken aan zijn geschriften, werd hij met toestemming ontslaan van zijn abtstitel en trok hij zich terug in Fiora, Calabrië, waar hij een nieuw klooster oprichtte.. In 1202 overleed hij op 72-jarige leeftijd overleed te Pietrafitta en liet hij een groot aantal werken achter dat in 1516 in Venetië voor het eerst werd gedrukt. Dom Gervais, een Trappistenmonnik, schreef twee boekdelen over zijn leven, die hij publiceerde in 1745. Zijn lichaam ligt opgeborgen in de abdij van San Giovanni te Fiori.
Profetie 1
Tegen het einde van de wereld zal de antichrist de paus doen vallen en zich zijn stoel toeëigenen. [...]
Vertaling: Chris De Bodt
17. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 25 april [zie rubriek gebeden].
Henk
09-04-2010
9 april 2010
Opname van de verschijning aan Mirjana van 2 april is beschikbaar: zie tekstvak van die dag
9 april 2010
1. Medjugorje: Aanmaning om "klaar te zijn" brengt de vraag naar voor wat hiermee wordt bedoeld
Maria maande ons in Haar boodschap van "Goede Vrijdag" aan "om klaar te zijn." Mirjana spreekt weinig over de geheimen, ook al heeft ze er in de beginperiode de meeste informatie over vrijgegeven. Zij heeft universitaire studies gedaan en is heel intelligent. Precies daarom wakkert dit het voorgevoel aan dat er "ernstige zaken" op komst zijn. Mirjana zou nooit lichtzinnig omgaan met woorden als "wees klaar," in het bijzonder als het aan niets is verbonden en helemaal apart staat aan het einde van de boodschap. En in vorige boodschappen verwees Maria dikwijls naar de 'tekenen van de tijden." Neen, Mirjana is er de persoon niet naar om dubbelzinnigheden naar buiten te brengen.
De zienertjes van Garabandal en Medjugorje hebben ons gewaarschuwd dat de dingen zouden aanvangen op het moment dat alle geloof in God bijna zou verdwenen zijn. De kerk heeft de laatste vijftig jaar enorm veel gelovigen moeten inleveren. De recente onthullingen over kindermisbruik, geven 95% van de media de gelegenheid om de Kerk nog meer af te maken, zelfs tot op het hoogste niveau. Er blijven maar enkele "echte gelovigen" meer over. Er zijn het groot aantal "verlichte" reacties op dergelijke artikels van de ongelovigen, die het vuur nog meer aanwakkeren. Er zijn grote meningsverschillen binnnen de kerk. Alleen al in de zaak Medjugorje is het, zoals het te Garabandal en Akita was voorspeld, Bisschop tegen Bisschop en Kardinaal tegen Kardinaal. Of het om opnieuw in Vader Pétars woorden te zeggen: "God moet tussenkomen, hij moet satan stoppen. De wereld kan zo niet langer blijven doorgaan. Nog nooit is de maatschappij zo ziek geweest zoals nu. De dingen kunnen niet langer meer uitblijven." En ook de voorstanders van Medjugorje voelen dat alles wel eens heel vlug zou kunnen gaan. Er zal nog worden nagepraat over de "Goede Vrijdag" boodschap.
Er is ook de snelheid waarmee het resultaat van de derde Medjugorje-Commissie resoluut "van tafel werd geveegd," en de nog mogelijk vluggere samenstelling van een nieuwe Commissie, met door de meest bekwame deskundigen en waar Bisschop Ratko Peric niet aan deelneemt. Dit betekent een blaam voor Peric. Het Vaticaan wantrouwt hem. Het is immers de eerste maal in de geschiedenis dat dergelijke bevoegdheden uit handen van de plaatselijke bisschop worden genomen. Tegenstanders van Medjugorje hebben ons jaren overstelpt met "al het slechte" wat Medjugorje te bieden had, met de negatieve resultaten van de derde Commissie. Zij hebben bijna dertig jaar lang gepoogd om ons af te doen als "eenvoudigen van geest." Ondanks alles bleef Medjugorje massa's bedevaarders aantrekken.
Indien men echter rustig over alles nadenkt kan men al gauw tot het besluit komen dat het Vaticaan al die tijd "serieus met de voeten van Peric heeft gespeeld." Was het om tijd te winnen? Tot de tijd er zou aankomen dat alles genoeg dichtbij zou zijn om uiteindelijk zelf de zaak over te nemen? Zeker is dat er deze zomer "afspraken" zijn geweest binnen het Vaticaan "op het hoogste niveau." We hebben het gevoel dat alles al gepland was, zo vlug zijn de dingen gegaan. En kardinaal Christoph Schönborn heeft met zijn autoriteit Bisschop Peric duidelijk gemaakt dat het stilletjes aan wel begint te worden. Bijna was Medjugorje ontnomen aan zijn bevoegdheid, en dit laatste is nog lang niet uitgesloten in de verdere toekomst.
De recente aardbevingen in Haïti, Chili, Mexico en Indonesië herinneren er ons aan dat het nooit kwaad kan om voorbereid te zijn op mogelijke gebeurtenissen, vooral in deze onstuimige tijden. Een voorraad voedsel [met voorbereide maaltijden, ingeblikt voedsel, of drooggevroren voedsel en melk] is nooit een slecht idee, of men nu in aardbevings- of orkaangebieden leeft, of gebieden waar veel overstromigen en stormen, of wat dan ook voorkomen. Een kleine tent en een slaapzak zijn mooi meegenomen.
Er zijn nu speciale producten op de markt [men noemt ze noodkits], met bonen en voedselpaketten inbegrepen, die minstens twintig jaar houdbaar zijn. Ook is het aan te raden om een voorraad water in huis te houden, met liefst een alternatief voor kraantjeswater, met de nodige filters en zuiveringstabletten, om zo onbereid water in huis te hebben, in de gevallen dat we dergelijk water nodig hebben. Is het buitensporig of paranoïde om te weten hoe men de tuin moet bewerken of een vuur moet aanmaken? Een voorraad van drie maanden is geen overbodige luxe in deze tijden.
Naast de lichamelijke voorbereiding, is er ook de geestelijke: hebt u een rozenkrans in huis, een lijst met de belangrijkste gebeden? Hebt u gezegende voorwerpen in huis, een voorraad gewijd water? Bent u "in orde" met uzelf en met God? Bent u nederig genoeg om God te ontvangen? Sinds 1981 dringt Maria aan om te bidden, om onze ziel te zuiveren.
Chris De Bodt
2. A.C. Emmerich: Het bitter lijden van Onze Heer Jezus Christus. [Aflevering 131]
Hoofdstuk 5. Herodes en Pilatus
Ontstaan van de Kruiswegoefening
Zo ging de reinste, de Onbevlekte, reeds op dat moment de Kerk voor in het volgen van de kruisweg, om de onuitputtelijke verdiensten van Onze Heer, van plaats tot plaats, als edelstenen bijeen te garen, te plukken als bloemen langs de weg, en ze ter intentie van de gelovigen aan Zijn Hemelse Vader op te dragen. Al wat ooit in de mensheid heilig was geweest en heilig zou zijn, allen die gehunkerd hadden naar de Verlossing, allen die in de loop van de tijden, door de eeuwen heen, Jezus lijden, uit liefde en medelijden zouden herdenken, wandelden, treurden, baden en offerden mee in het hart van Jezus Moeder, die ook een trouwe moeder is van Zijn gelovige broeders in de Kerk.
Magdalena, ach Magdalena, was als buiten zichzelf van smart. Zij droeg Jezus een onmetelijke, heilige liefde toe, maar nu zij haar ziel, in minne, zo heel en al had willen uitstorten vóór Zijn voeten, gelijk ze de Nardusolie eens had uitgegoten over Zijn hoofd, schoof er zich een afgrond tussen haar en haar liefde. Oneindig was het berouw over haar zonden, oneindig haar dank voor Zijn vergiffenis, maar nu haar liefde en dankbaarheid zoals een wierookwolk tot Hem wilden opstijgen, zag zij Jezus mishandeld en naar de dood gevoerd, ook ten gevolge van haar schuld, die Hij op Zich had genomen.
Toen schrok zij van de liefde voor haar schuld, die Hij op zich had genomen en die Jezus zo ontzettend wreed te lijden gaf, en ze stortte zich neer in de afgrond van het berouw, maar kon echter deze afgrond noch vullen, noch leegscheppen en ze verhief zich, opnieuw verlangend, tot haar Heer en Meester en zag Hem afschuwelijk mishandeld, allerbitterst gefolterd. Zo werd Magdalena in het diepste van haar ziel geschokt, voelde zij zich heen en weer geslingerd tussen haar liefde en haar berouw, tussen haar dankbaarheid en de beschouwing van de ondank, waarmee haar volk zijn Heiligheid beloonde. En dit alles kwam in haar trekken, haar woorden en beweging tot uitdrukking.
Johannes beminde en leed. Hij begeleidde de moeder van zijn heilige Meester en God, van de Heer die ook hem beminde, langs de weg van de lijdensherdenking, waarop zij de Kerk voorging, en zag de toekomstige dingen.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 131]
Preken
Net als de anderen
Neen broeders, er is niets zo belachelijks en dom als steeds maar te praten over wat men heeft en wat men doet. Luister maar eens naar een huisvader, wanneer zijn kinderen zo ver zijn dat ze kunnen gaan trouwen. Overal waar hij komt, hoort ge hem vertellen: "Ik heb hen zoveel duizend frank geleend, de grond levert me toch genoeg op." Maar vraagt ge hem vijf stuivers voor de armen, dan kan het er niet af.
De naaister en de kleermaker wrijven zich van tevredenheid in de handen, zodra ze een klant voorbij zien komen wiens pak of wier japon goed uitgevallen is: "Kijk eens, van passen gesproken! Wie zou dat gemaakt hebben?" Dan antwoorden ze: "Wel, wie anders dan ik?"
En waarom antwoorden ze zo? Om te laten zien hoe knap ze zijn. Maar als het pak nergens op lijkt, praten ze er vlug overheen, bang dat ze te kijken zullen gezet worden. En zo doen ze allen, zelfs vrouwen in het huishouden ... Maar ik zeg u dat de zonde van de hoogmoed nog het meest te vrezen is bij mensen die de vrome willen uithangen.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Nicky Eltz en Maria Simma: Get us out of here!! [Aflevering 131]
Hoofdstuk 19. Voorgeborchte
Nicky: Als dit alles is volbracht, blijven er dan nog wonden achter? Maria: Naast het feit dat de moeder dit nooit zal vergeten, hebben de Arme Zielen mij verteld dat de moeder in de Hemel de plaats zal zien waar haar kind zou hebben verbleven, indien het een volledig leven hebben geleid, maar deze plaats zal dan leeg zijn. Maar omdat de Hemel de Hemel is zal er geen pijn zijn of iets in die aard.
Nicky: Worden alle abortussen op dezelfde wijze bestraft? Maria: Neen, omdat het vaak gebeurt dat jonge meisjes vandaag door hun ouders, of door de maatschappij, hiertoe worden gedwongen en in deze gevallen zal de veel grotere verantwoordelijkheid worden gedragen door de volwassenen die hen zover hebben gebracht. De media en de zij die deze wetten stemmen, die het geweten van de maatschappij verminken, en de dokters die profijt halen hieruit en liegen en de dingen verbergen over deze negatieve gevolgen voor de moeders later, zullen hiervoor heel streng worden gestraft. Ook de medische en cosmetische wereld die afgeleide producten van foetussen ontwikkelen, zullen de onmetelijkheid van hun zonden onder ogen krijgen. We moeten heel veel voor hen bidden.
Nicky: Vele vrouwen, zowel in het Westen als het Oosten, veronderstel ik, zeggen dat ze meester zijn van hun lichaam en aldus zelf hiervoor mogen kiezen. Wat is uw antwoord voor hen? Maria: Hoe durven zij een hulpeloos kind iets aan te doen, wat ze zichzelf nooit zouden aandoen. Als volwassenen zijn ze anders heel vlug om zichzelf te beschermen. Hoe vlug gaan ze niet naar een rechtbank wanneer een tak van de boom van een buur afbreekt en iets van hun eigendom beschadigt, maar als ze een leven wegnemen, blijft dit wel hun recht en niemand anders mag het opnemen voor dat leven! Deze heel arme mensen, hebben elke dag heel hard onze gebeden nodig hebben om van hun zelfgenoegzaamheid, arrogantie en verwarring te worden bevrijd.
Bron: Nicky Eltz
Vertaling: Chris De Bodt
5. Documentaire: The End Times [5/7]
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 28: Ik wacht op u [Aflevering 185]
Het effect van dit wonder op de hele regio was niets minder dan miraculeus. De bisschop wist meteen dat het iets compleet buitengewoon was ... zoals in Genazanno leek het van uitdrukking of kleur te veranderen, maar belangrijker was dat men wist dat het onmogelijk was om iets zo gedetailleerd en prachtig te schilderen op een stuk jute ... en ging akkoord om een heiligdom te bouwen. Het trok meteen Azteken aan die met duizenden bekeerd werden. Tijdens de volgende zeven jaar, van 1532 tot 1538, werden er naar schatting acht miljoen Mexicanen Christen. Op verzoek van Maria aan Juans oom, die genezen werd tijdens een verschijning aan hem, werd de plaats bekend als "Heilige Maria van Guadeloupe" [waarbij ze verbonden werd aan de verschijningsplaats in Spanje] en tijdens de volgende vier eeuwen zouden Kerkambtenaren en wetenschappers zich het hoofd breken over de onvoorstelbare afbeelding en het feit dat ze nooit vervaagde, hoewel de jute zelf slechts zon twintig jaar had moeten meegaan. De kleuring leek niet van een gekende combinatie van pigmenten of verf te zijn, en de kleuren veranderden wanneer men van verschillende afstanden keek. Het leek niet op kunstmatige kleuring die zou afhangen van de absorptie en reflectie van moleculaire pigmenten.
Net zoals bij de Lijkwade van Turijn was er geen rationele verklaring voor hoe de afbeelding er gekomen was. Er waren geen penseelstreken op de afbeelding, geen vlekken. De kleuren barstten nooit, pelden niet af of liepen niet door mekaar, en vulden ook de plaats tussen de vezels niet. Ze leken deel uit te maken van de stof. Marias roze kleed was van het type dat men in het oude Palestina droeg en er was een ietwat Byzantijnse uitstraling aan de afbeelding die enigszins leek op Czestochowa, het schilderij waarvan men dacht dat het door Lukas geschilderd werd, zelfs al was dit een wereld ver weg in het zestiende eeuwse Mexico. Latere onderzoeken zouden uitwijzen dat er later bijkomende afbeeldingen werden toegevoegd, waaronder een engel aan de voeten van de Maagd en misschien ook het patroon van de fleur-de-lys (Franse lelie), net zoals bij het Czestochowa schilderij. Maar waar deze latere toevoegingen tekenen van ouderdom vertoonden, deed het oorspronkelijke schilderij dat, onverklaarbaar, niet.
Bovendien zouden computerbewerkte beelden op een dag ongelooflijke portretten in de ogen van de Maagd tonen [zoals Juan Diego, een Spanjaard met baard, een vrouw, en mogelijkerwijze Bisschop Zummarraga] op het hoornvlies van het geschilderde oog, precies zoals ze zouden vervormd worden door de kromming van een echt, levend oog.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 80]
Hoofdstuk 5: De beslissende stappen
Terug naar Rome
Per toeval konden ze de heiligverklaring van Maria Goretti bijwonen en waarover ze zeiden diep onder de indruk te zijn omdat ze er grootse betoging van katholieke eenheidszin waarnamen. Enkele dagen eerder hadden ze aan kardinaal Gerlier geschreven: "We zijn werkelijk blij hier te zijn, te midden van verscheidene bedevaarten die Rome nog meer katholiek maken."
Tegelijk hoopvol en een beetje ontgoocheld na hun tweede Romereis, kregen Roger Schutz en Max Thurian de steun van Mgr. Chevrot, pastoor van de Parijse parochie Saint-François-Xavier en vriend van Couturier: "Hoe meer ik nadenk over God en het eenheidsprobleem, hoe meer ik me ervan overtuig dat Hij zijn geheim prijsgeeft in de Bijbel. Onze verdeeldheid zal verdwijnen zoals het schisma tussen Israël en Juda na het gezamenlijk lijden in Babylon. Misschien zien we een ballingschap maar niet Esdras. Meerdere generaties ondergrondse Kerk zullen het katholiek geloof uitzuiveren en de christenen van alle belijdenissen zullen [vanuit de basis] één worden."
Toch ging Rome verder met aanwijzingen van voorzichtigheid uit te zenden, ondanks een welwillende houding tegenover de stichters van Taizé. Zo kreeg de bisschop van Autun strenge richtlijnen van Mgr. Montini voor een bezoek aan de Broeders van Taizé: "[...] het betaamt niet te doen alsof we daar ons licht gingen opsteken. Vergeet niet dat ze dwalen. Sint Franciscus van Sales in de Chablais navolgen." Dit wil zeggen ze met zachte overtuiging naar het katholiek geloof leiden.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 35]
Woordenboek: Letter C
Claudius
Voorgeschiedenis
Claudius zelf vond het niet erg dat hij niet werd betrokken in de vele intriges die in de familie speelden en door het ontbreken van verantwoordelijkheden kon hij zich wijden aan zijn liefhebberijen zoals geschiedenis, literatuur en studeren in het algemeen. Vooral de Etrusken hadden zijn belangstelling en hij leerde zelfs de Etruskische taal van de weinige mensen die die toen nog spraken. Bekend is dat Claudius een geschiedenis van de Etrusken schreef en een woordenboek Etruskisch; allebei verloren gegaan.
Met Augustus kon Claudius redelijk goed opschieten, maar met zijn oom Tiberius had hij een veel koelere relatie. Of anders gezegd, deze wilde hem eigenlijk nooit zien, wat Claudius waarschijnlijk allang best vond. Zijn neef Caligula had meer belangstelling voor Claudius, maar dan in negatieve zin; deze dreef graag [liefst in het openbaar] de spot met zijn onbeholpen oom.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Eucharistische Mirakelen [Aflevering 65]
De twee wonderen van Siena, Italië [1330 en 1730]
Tweede Wonder
Zuur- en zetmeeltesten uitgevoerd op één van de Hosties liet een normaal zetmeel gehalte zien. De conclusie die volgde op het microscopisch onderzoek was dat de Hostie gemaakt was van grof gezeefde bloem.
De commissie wist dat ongedesemd brood, als het onder steriele toestand word bereid en luchtdicht en steriel word bewaard , lang houdbaar is. Ongedesemd brood bereid onder normale omstandigheden en blootgesteld aan lucht en micro-organismen zou maar een paar jaar houdbaar zijn. Men concludeerde da de gestolen Hosties waren bereid zonder wetenschappelijk voorzorgsmaatregelen en dat ze bewaard waren onder normale omstandigheden, waardoor ze meer dan een eeuw geleden al vergaan geweest hadden moeten zijn. De conclusie is dus dat het gebrek aan vergaan bovennatuurlijk was: "e la scienza stess che proclama qui lo straordinario.
Professor Siro Grimaldi, professor in de scheikunde aan de universiteit van Siena en directeur van het gemeentelijk chemisch laboratorium, ook in het bezit van hoge en belangrijke posities op het gebied van de scheikunde, was de man die de Hosties chemisch onderzocht in 1914. Na afloop gave hij in omslachtige woorden de wonderlijke natuur van de Hosties. Hij schreef een boek over dit wonder met als titel: "Uno Scienziato Adora" [Een wetenschappelijke aanbidder]. In 1914 verklaard hij: "De heilige deeltjes van ongedesemd brood zijn een voorbeeld van perfects instandhouding." een uniek fenomeen dat de natuurwetten tart wat betreft het vergaan van organisch materiaal. Dit is een unieke gebeurtenis in de wetenschap."
10. Recente heiligenlevens
Zalige Ceferino Jimenez Malla [1861-1936]
Ceferino was niet verlegen om zijn geloof te tonen. Hij was altijd de eerste in processies en droeg een aangestoken kaars. Toen de Franciscaanse Derde orde canoniek opgericht werd, werd Ceferino gezien terwijl hij een Franciscaanse vlag droeg. De aanwezige seminaristen merkten dit op en gaven positieve commentaar over deze nederige devotie.
Ceferino hield niet van godslasteringen en confronteerde diegenen die dit deden hiermee op een beleefde manier. Hij sprak kort met hen over God en over de priesters, en vroeg de schuldigen om deze praktijk te stoppen, zeker "wanneer ik in de buurt ben, spreek dan geen slecht over God of over priesters." Met deze beleefde en christelijke houding schenen de schuldigen nooit beledigd te zijn.
Zijn liefde voor de armen was opmerkelijk. Tijdens de laatste jaren van zijn leven, toe Ceferino bijna in armoede leefde, bleef hij aalmoezen geven aan de armen op welke manier hij ook maar kon. Vele getuigen spreken over zijn generositeit. Jose Cortes Gabarre verklaarde: "Ik heb meerdere keren gezien hoe hij bedelaars verwelkomde in zijn huis en hen goede kleren en geld gaf. Hij deed dat allemaal op een vriendelijke manier en hij behandelde hen met genegenheid."
Een andere getuige meldt dat "arme zigeuners naar hem toe gingen en hij nam hen in huis, gaf hen te eten en behandelde hen met genegenheid. Wanneer het sneeuwde ging hij rond in de dorpen om te zien of de arme zigeuners iets nodig hadden. Hij ruïneerde zichzelf, zijn bezittingen delend met de zigeuners."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
11. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: de verschijningen [Aflevering 25]
De boodschap van Lourdes
Het gezicht bevuilen: de profeet Jesaja duidt de Messias, de Christus aan als de Lijdende Dienaar. "Omdat hij alle zonden van de wereld op zich had genomen, had zijn gelaat niets menselijks meer. Hij was, zo zegt Jesaja, als een schaap dat naar de slachtbank werd geleid, en onderweg spotten de mensen met hem." We zien hetzelfde bij de Grot: Bernadette heeft haar gezicht vuilgemaakt en de menigte schreeuwt het uit: "Zij is zot geworden."
Die gestes van Bernadette zijn bevrijdende gebaren. De Grot is niet langer overwoekerd en ook de modder is weg. Maar waarom moest deze Grot worden bevrijd? Omdat zij een immens grote schat verbergt, die kost wat kost aan het licht moet komen. Daarom vraagt "de Dame" bij de negende verschijning aan Bernadette om achter in die varkensschuilplaats in de bodem te krabben, haar zeggend: "Ga drinken aan de bron en was u er." Er begint een beetje modderig water te stromen, voldoende voor Bernadette om er van te drinken. En langzaam wordt dat water doorzichtig, zuiver en klaar.
Met die gestes wordt zelfs het mysterie van het hart van Christus ontsluierd: "Een soldaat doorstak met een lans zijn hart, en terstond vloeide er bloed en water uit." Maar ook de diepte van het mysterie van het hart van de mens, geschapen naar het beeld en de gelijkenis van God, wordt ontsluierd: "Het water dat ik u zal geven, zal in u en bron van eeuwig leven worden." Het hart van de mens, door de zonde gekwetst, wordt getoond door de kruiden en de modder. Maar diep in het hart is God zelf aanwezig, Hij is de bron.
12. Jeanne Le Royer: 22 profetïeën
Profetie 22
God heeft mij de boosaardigheid van lucifer en de verdorvenheid en duivelse bedoelingen van zijn aanhangers tegen de Kerk van Jezus Christus getoond. Op het bevel van hun meester gingen ze als gekken de wereld rond om de weg en de plaats van de antichrist, wiens heerschappij nabij is, voor te bereiden. Door de verdorven adem van hun trotse geest hebben ze het verstand van de mensen vergiftigd. Zoals mensen aangetast door de pest, hebben ze het kwade aan elkaar doorverteld en de besmetting was algemeen geworden. De storm begon in Frankrijk en, na zijn bakermat te zijn geweest, zal Frankrijk eerst leiden onder de vernielingen. Op een dag zal de Kerkelijke Raad aanvallen met anathemas en de kwade beginselen van die misdadige instelling vernietigen. Wat en vertroosting! Wat een vreugde voor de ware gelovigen!
Vertaling: Chris De Bodt
13. Ongeschonden Lichamen: Catherine Labouré
De voorzorgen van de nederigheid
In 1860 wordt in het tehuis van Enghien een nieuwe jonge Overste benoemd, zuster Dufès. Ze koestert grootse plannen die ze, ter leniging van de ontzaglijke ellende van de buurt, energiek ten uitvoer brengt. De zustergemeenschap komt adem tekort en voelt zich opgejaagd door zoveel jeugdige ondernemingslust, maar zuster Catharina brengt de morrende zusters tot bedaren. Toch wordt ze niet bepaald ontzien door zuster Dufès die haar altijd wel iets heeft te verwijten. Deze strenge houding vindt snel navolging en voor meerdere zusters telt de boerse Catharina met haar accent en haar schort die «in de koestal thuishoren» amper mee. Zuster Catharina zwijgt nederig hoewel ze innerlijk soms een harde strijd voert. Maar haar nederigheid doet niets af aan haar moed en durf. In 1871, na de nederlaag van Frankrijk tegen Pruisen, komt de Commune van Parijs in opstand tegen de maatschappelijke orde. De Heilige Maagd had tegen zuster Catharina gezegd: «Het ogenblik zal komen waarop het gevaar groot zal zijn. Men zal denken dat alles is verloren... maar heb vertrouwen». Op zekere dag vragen de oproerlingen aan de zusters om twee gewonde gendarmes die bij hen zijn opgenomen uit te leveren om te worden geëxecuteerd. Zuster Dufès weigert en wordt met gevangenisstraf bedreigd. Ze verlaat onopvallend het tehuis en vlucht naar Versailles. Zuster Catharina, die haar tijdens haar afwezigheid vervangt, gaat naar de communards om de zaak van haar Overste te bepleiten. Het is een roerig onderhoud en de aanvoerder van de patrouille zwaait op een gegeven moment zelfs met zijn sabel naar haar. Maar uiteindelijk krijgt ze gedaan waarvoor ze was gekomen en keert ongehinderd terug naar het hospitium.
14. Monsters van de Rivier Kwai [deel 5]
Elk pak slaag knaagde aan mijn wil om te leven
Op 15 februari stopten de beschietingen en werd er een staakt-het-vuren afgekondigd. Maar zonder water en verdediging uit de lucht werd de situatie onmogelijk geacht. Tijdens vernederende onderhandelingen werd Generaal Arthur Percival, Algemeen Commandant [Malaya], ertoe misleid om zich over te geven aan een overspannen en veel kleinere Japanse krijgsmacht.
Twee dagen later stond ik voor het eerst oog in oog met Japanse soldaten. Ik zat in mijn kantoor in Fort Canning waar ik werkte als bediende van de Garnizoensadjudant, toen de deur plotseling openvloog en er twee mannen voor mij stonden. In hun ogen zag ik niets dan woede en haat. Ze begonnen met hun bajonetten te steken terwijl ze in het Japans riepen en kreunden.
Ze sloegen, klopten en schopten mij en de andere bediende in het kantoor, en bevolen ons dan om buiten te gaan waar we met verbazing geslagen werden: honderden mannen kwamen uit de ondergrondse bunker, met de handen boven het hoofd en met grote angst op hun gezicht.
Ze kwamen naast ons staan, terwijl een aantal Japanse soldaten de rijen afgingen en alles wat waarde had afnamen: horloges, aanstekers, sigaretten. Ze sloegen de officieren in het gezicht, rukten hun schouder epauletten af, en wierpen hun petten op de grond.
Terwijl we daar in de brandende zon stonden, werd ik me bewust van de realiteit op een ziekmakende en deprimerende manier. Ik was gevangene. Mijn vrijheid was weg, en ik wist niet wanneer ik ze terug zou krijgen.
