• Op 2 juli 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag vraag ik u om een moeilijke en pijnlijke stap naar uw eenheid met mijn Zoon. Ik roep u op tot een totaal besef en belijden van de zonden, tot zuivering. Een onzuiver hart kan niet in en met mijn Zoon zijn. Een onzuiver hart kan geen vrucht geven van liefde en eenheid. Een onzuiver hart kan geen correcte en juiste dingen doen. Het is geen voorbeeld van de schoonheid van Gods Liefde voor hen, die het omringen en voor hen, die deze liefde nog niet hebben leren kennen. Gij, mijn kinderen, zijt hier rond mij verzameld, vol geestdrift, vol verlangens en verwachtingen en ik smeek de goede Vader om, door de Heilige Geest, mijn Zoon ... het geloof, te leggen in uw gezuiverde harten. Mijn kinderen, gehoorzaam mij, ga met mij op weg.
  
  Terwijl ze weer wegging toonde de Gospa aan de linkerkant duisternis en aan de rechterkant het Kruis, als in een gouden licht. Mirjana denkt dat Gospa ons zo het verschil heeft willen tonen tussen een onzuiver en een zuiver hart.
  
• Op 25 juni 2011 heeft de zienster Ivanka Ivankovic-Elez haar jaarlijkse verschijning gekregen, privaat bij haar thuis. [Op 7 mei 1985 kreeg ze haar 10e geheim en de H. Maagd zegde haar dat ze voortaan nog één maal per jaar een verschijning zou krijgen, op 25 juni]. Dit jaar sprak de H. Maagd met haar over het eerste geheim. Daarna zegde Ze: "Lieve kinderen, ontvang mijn moederlijke zegen".
  
• Ze had een hekel aan haar vader. Duitsland, in de jaren 70.
  
  Toen ze 17 was, verloor Monika haar moeder, van wie ze heel veel hield. Ze had twee broertjes, een zus en een vader die architect was, een niet praktiserend protestant. Ze woonden in de omgeving van Bonn. Monika verafschuwde echter haar vader. Ze vond hem koud, stroef en ondoordringbaar, zonder contact met zijn kinderen. Omdat ze niet kon doordringen tot zijn hart, verliet ze het huis aan 17 jaar, zogezegd omwille van haar studies.
  
  Aan de leeftijd van 20 heeft ze een diepe godservaring in haar kamer en ze krijgt een grote liefde tot Jezus. Langs de protestantse vrienden, die ze ontmoet, begrijpt ze dat haar vader beminnen en hem vergeven deel uitmaakt van Gods geboden [Vader, moeder zult gij eren]. Ze besluit dan enkele pogingen te ondernemen en doet het voorstel aan haar vader om alleen met hem op vakantie te gaan in Zwitserland. Tussen de prachtige bergen ontdekt ze de diepte van het hart van haar vader en begint hem te beminnen. Ze krijgt ook begrip voor zijn lijden ten gevolge een zeer harde jeugd en spant zich in om te werken aan de positieve aspecten van deze relatie, zonder hardnekkig vast te houden aan geschilpunten. Ze ontdekt haar eigen tekorten [die ze met haar vader gemeen heeft] en vraagt er hem vergiffenis voor. Ze bidt en geleidelijk aan ontdekt ze in haar vader een kind, dat zich kan verwonderen.
  
  Dan gebeurt er iets providentiëels. Haar vader heeft vrienden die, zoals hij, ontsnapt waren uit Oost-Duitsland voor de muur van Berlijn werd gebouwd. In hun aanwezigheid, bij een bepaalde gelegenheid, wordt haar vader een andere persoon, kwetsbaar, open, echt zichzelf. Monika ontdekt dan alles wat hij geleden heeft en hoe hij hard geworden is om de ballingschap te overleven. Ze begrijpt dan ook hoe de kinderen dikwijls te vlug hun ouders afschrijven en zo de oorzaak zijn dat deze van marmer worden. Het hart van Monika opent zich voor deze onbekende vader en eindelijk ontstaat er een dialoog.
  
  Als ze 26 is, werkt ze als verpleegster in een ouderlingeninstelling. ’s Nachts is ze dikwijls alleen op de dienst. Alle veertien dagen bezoekt ze haar vader en maakt zich zorgen over zijn eenzaamheid. Met zijn 77 jaar geniet haar vader van een goede gezondheid en niets laat ook maar het minste probleem vermoeden. Hij gaat naar het hospitaal omwille van een klein probleem. Die nacht is Monika van nachtwacht en plots overvalt haar een sterk gevoel. Ze weet dat ze onmiddellijk naar haar vader moet gaan. Vroeg in de morgen gaat ze op weg en rijdt twee uur non-stop, halsbrekend wegens de mist. Binnen in haar is er strijd: "Maar ben ik krankzinnig, ik zou later naar mijn vader kunnen gaan, waarom nu juist?!"
  
  De intuïtie is echter te sterk. Ze voelt dat deze ontmoeting met haar vader belangrijk zal zijn en ze bidt. Als ze in Bonn aankomt, in plaats van onmiddellijk naar het hospitaal te gaan, voelt ze zich gedwongen eerst naar het huis te gaan van haar vader, zonder te weten waarom. Het huis is leeg. Monika keert zich naar een kast, opent een lade en vindt er een document, dat haar onbekend is. Ze neemt het en gaat vlug naar het hospitaal waar ze haar vader in uitstekende conditie vindt. Samen openen ze het document: Het was het dagboek van haar vader. Ze vinden een verhaal van een bergbeklimming, die hij samen met vrienden in zijn jeugd had gedaan tijdens de oorlog 40-45. Die dag immers hadden haar vader en zijn vrienden in bewondering gestaan voor de schepping, alsof ze Gods glorie hadden gezien. Het verhaal was zeer aangrijpend en Monika en haar vader begonnen te wenen. Voor Monika is het alsof er een hoekje van de hemel open gaat. Het bezoek duurt 3 uur. De verhouding vader-dochter wordt heel diep, het is werkelijk een delen met het hart.
  
  Monika vraagt hem dan of hij zijn leven aan de Heer wil geven. De vader aanvaardt en voor de allereerste keer bidden ze samen! En vermits de vader niet kan bidden, vraagt hij zijn dochter de gebeden op te zeggen en hij herhaalt ze. Monika bidt een spontaan gebed, eenvoudig, zoals de H. Geest het haar ingeeft. Er ontstaat een sterke band tijdens dit gebed.
  
  Monika maakt van de gelegenheid gebruik om haar vader te zeggen hoeveel ze van hem houdt en ze dankt hem. Het is als een liefdesverklaring, sober maar oprecht. Ze vraagt hem vergiffenis voor alles wat hem gekwetst heeft in haar houding tegenover hem. Op dat ogenblik komt de kamergenoot terug binnen en de vader vergezelt zijn dochter naar de ingang. Van verre wuift hij haar vaarwel en Monika merkt dat er licht hem omstraalt. Monika is vol vreugde en keert terug naar haar werk. Drie dagen later belt haar broer haar: haar vader is gestorven, heel vredevol.
  
  Monika is nu Katholiek. De weg van haar vergeving is bemoedigend. We voelen ons, inderdaad, soms onmachtig te vergeven aan iemand, die ons heeft kwaad gedaan. God heeft echter steeds, voor ieder van ons, een weg van barmhartigheid en van vrede. We vinden hem enkel op onze knieën, in aanhoudend gebed. Deze verzoening tussen Monika en haar vader is mooi, mooier nog is de manier waarop Monika geluisterd heeft naar de H. Geest en zich door Hem heeft laten leiden, zonder rekening te houden met het gevoel van afkeer dat ze tegenover haar vader koesterde. We zijn teveel afhankelijk van ons "gevoel" en spreken daar teveel over. We oordelen teveel, we herkauwen teveel en komen steeds terug op het kwaad. We voeden ons met droeve geschiedenissen. Gelukkig echter wie luistert naar het influisteren van God in zijn hart en de prachtige bloem van de vergiffenis laat ontluiken, die zelfs bloeit tussen de smerigste afval. Onze afval zal verdwijnen, de bloem en haar vruchten zullen blijven. Ze komen van God!
  
• De avond van de 30e verjaardag was er een ontzaglijke massa mensen op de Podbrdo voor de verschijning van 23 uur aan Ivan. De H. Maagd verscheen, zeer gelukkig, omringd door drie engelen. Ivan gaf uiting aan zijn emotie. "Vandaag is het 30 jaar dat de H. Maagd bij me is. Die dag [24 juni 1881] was voor mij echt uitzonderlijk en van die dag af ben ik bij haar op school, een school van vrede, van liefde, van gebed. Die dag, van het moment dat ze aankwam, heeft de H. Maagd ons allen gezegend met haar moederlijke groet, "Geloofd zij Jezus, mijn lieve kinderen". Daarna zei Ze: "Lieve kinderen, ook vandaag verheug ik me met u. Ook vandaag nodig ik u uit mijn boodschappen te aanvaarden en ze te beleven. Mochten mijn boodschappen leven worden! Bouw ze in in uw leven. Mogen zij voedsel zijn voor de reis van uw leven. Weet, lieve kinderen, dat ik bij u ben als de zaken voor u het moeilijkst zijn, weet dat ik u bemoedig en u troost en dat ik bij mijn Zoon voor u ten beste spreek. Daarom, lieve kinderen, volhard in het gebed en heb geen schrik! Volg me zonder vrees. Dank u, lieve kinderen, dat u me ook vandaag aanvaard hebt en aanvaard hebt mijn boodschappen te beleven".
  
• Een bedevaarder vroeg aan Pater Svet [Een franciscaan uit Medjugorje]: "Wat zou u zeggen aan een man, die elke dag bidt en die graag zou bidden in familie, maar wiens familie weigert met hem te bidden?" De pater vroeg hem "Zijt gij die man?" "Ja" antwoordde deze. Toen antwoordde de pater: "Gij zijt op de weg naar de heiligheid!"
  
  Meermaals gaf Gospa deze boodschap op de berg: "Tegenwoordig, meer dan ooit tevoren, wil de Satan uw families vernietigen. Daarom, lieve kinderen, bid in familie en bid voor de familie!" Deze boodschap is van vitaal belang. Veel bedevaarders beginnen ze te beleven als ze van Medjugorje terugkeren. Sommigen stoten echter op moeilijkheden en verliezen soms hun vrede als de andere leden van de familie weigeren samen met hen te bidden. Ze mogen vooral de vrede niet verliezen! De vrede in ons hart mag niet afhankelijk zijn van de anderen, [we riskeren ze dan nooit te hebben!] maar ze hangt af van God, van Hem alléén, die de echte vrede geeft, in het gebed. God is immers steeds bereid ons te ontvangen en ons te zegenen. Onze getuigenis van onverstoorbare vrede te midden de golven, zal zijn vrucht dragen.
  
  Ik vernam hier iets zeer kostbaars vanwege de zieners: "De Gospa vraagt ons enkel haar boodschappen te beleven, ons deel te doen [elke dag in de familie te bidden] en Zij zal haar deel doen! Van het ogenblik dat wij ons deel gedaan hebben, kunnen we in vrede blijven. De rest behoort ons niet toe, Jezus en Maria zelf houden zich daar mee bezig, die last zou voor ons te zwaar zijn. Ons totaal vertrouwen in hen is essentieel, ze zal de invloed van de genade op de familie versnellen. De vakantie is een gunstige tijd voor gebedsbijeenkomsten, voor wonderen van bekering, die het gebed bekomt. De H. Maagd zal ons helpen van deze tijd van genade te profiteren!

• Op 2 augustus 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag nodig ik u uit opnieuw geboren te worden in het gebed, en, door de Heilige Geest, een nieuw volk te worden aan de zijde van mijn Zoon. Een volk dat weet dat, als het God verliest, ook zichzelf verliest. Een volk dat weet dat het, met God, ondanks lijden en beproevingen, in veiligheid en gered is. Ik nodig u uit te verzamelen in de familie van God en u te versterken in de kracht van de Vader. Kinderen, individueel kunt ge het kwaad niet tegenhouden, dat de wereld wil overheersen en vernietigen. Volgens de wil van God echter, allen samen, aan de zijde van mijn Zoon, kunt ge alles veranderen en de wereld genezen. Ik nodig uit met gans uw hart te bidden voor uw herders, mijn Zoon heeft ze immers uitgekozen. Ik dank u!"
  
  Na de verschijning zei Mirjana dat de H. Maagd, toen ze sprak over de priesters, de nadruk gelegd had op "ze zijn uitgekozen".
  
• De verborgen kracht van het gebed
  
  Sophie, een vriendin, studeert geneeskunde in Frankrijk en wil psychiater worden. Als studentin had ze een heel bijzondere ontmoeting met God in Medjugorje en, verlicht van binnen uit, veranderde dit gans haar leven.
  
  Op een dag, toen ze stage deed in een ziekenhuis, was ze met een nieuwe professor, die leerde hoe zich te gedragen met patiënten met bepaalde psychische ziekten. Er waren nog twee andere studenten in het lokaal. De professor liet een patiënt binnen komen, die al jaren gevolgd werd door een andere psychiater. Toen deze zag dat zijn gewone dokter er niet was, kreeg de patiënt schrik en werd zeer onrustig. De dokter legde hem uit dat hij zijn collega verving tijdens diens vakantie en hij nodigde de patiënt uit met hem te spreken, zoals met zijn vertrouwde dokter. De man antwoordde hem woedend: "Ik zeg u niets!". Na met alle middelen getracht te hebben de patiënt te kalmeren en ziende dat hij nergens geraakte, zei de psychiater: "Vermits ge met mij niet wilt spreken, zal ik de dosis van uw geneesmiddelen verdubbelen". De man werd woedend, begon de dokter uit te schelden en werd zeer agressief. Sophie dacht bij zichzelf: "Hij gaat hem nog vermoorden!" Tegenover deze situatie, die slecht kon aflopen, had ze een uitstekende reflex. Ze begon te bidden in haar hart en bad het prachtige gebed tot de H. Maagd, als diegene, die de kop van de slang verplettert. [Zie PS] Tot verbazing van iedereen werd de man tijdens dit gebed vlug terug rustig. Dan richtte hij zich tot het groepje studenten, keek naar Sophie en zei: "Gelukkig zijn er mensen, die bidden!" Hij ging rustig terug weg.
  
  In Medjugorje zegt de H. Maagd ons: "Lieve kinderen, moest ge de waarde kennen van het minste gebed, ge zoudt zonder ophouden bidden!"
  
  Na het vertrek van de man, richtte de psychiater zich tot de drie studenten: "Ge hebt nu een mystiek delirium gezien?!" [De ziekste van allen was dus niet noodzakelijk de patiënt!] Natuurlijk riskeerde Sophie niet te bekennen dat ze werkelijk gebeden had, maar die dag kwam ze in aanraking met de ongelofelijke kracht van het gebed. Dit feit betekende voor haar trouwens een ganse ommekeer in haar manier om haar beroep van psychiater te benaderen.
  
  Elke mens heeft immers geestelijke antennes en dikwijls hebben mensen, die wij als "zieken" zien een diepe gevoeligheid voor geestelijke realiteiten. De menselijke ziel is dieper dan de lichamelijke of psychische elementen van zijn bestaan. Daarom verdient hij ook een groot respect, wat ook zijn psychische kwetsuren mogen zijn.
  
• De rust voor lichaam en geest.
  
  In de boodschap van 25 juli nodigt de H. Maagd ons uit om rust te nemen, maar "in de liefde van de God". Het getuigenis van Sophie brengt ons een weinig gekende realiteit aan het licht: Het gebed brengt vrede! Het gebed brengt het lichaam en gans het wezen tot rust! Het ware gebed met het hart verkwikt gans het wezen en brengt het tot eenheid zo dat de mens zich herschapen voelt. Alléén God kan ons herscheppen, want Hij alléén heeft elk deeltje van ons wezen met een onmetelijke liefde geschapen . Het gebed vervult onze meest intieme verlangens. In tegenstelling tot het zich "uitleven", wat geen vrede geeft, brengt het gebed alle mogelijkheden van de mens samen, het verenigt ze, het vervult ze, het brengt ze tot evenwicht. Het is goed dat de vakantie enkele dagen kent van afzondering, van enkele dagen stilte in de natuur. Enkel het werk even onderbreken volstaat niet voor de diepe rust van het wezen want geestelijke leegte maakt de mens onrustig en brengt hem uit zijn evenwicht. Omwille van deze geestelijke leegte verblijven veel jongeren tegenwoordig verre van hun hart, ze zijn verkleefd aan lawaai, aan muziek en ze zijn angstig bij de gedachte om afgesloten te zijn van de menigvuldige boodschappen, die ze voortdurend krijgen langs hun elektronische apparaten. Voor hen is dit een nieuwe vorm van drugs, waarvan de Boze zich gretig bedient. Het gebed, daarentegen, bouwt hen op omdat het alle elementen van hun wezen op de juiste plaats zet volgens de harmonie die de Schepper hen heeft ingeplant.
  
• Het jeugdfestival en het avondprogramma. Dank zij het MIR centrum van Medjugorje, hebben miljoenen mensen "life" gans het Jeugdfestival kunnen volgen, dat van uit Medjugorje werd uitgezonden. De parochie zendt verder 3 uur van het avondprogramma uit langs internet [van 18 tot 21 in de zomer en van 17 tot 20 uur in de winter, lokale tijd ].
  
  Eens te meer was dit festival prachtig. De vieringen, de liederen, de onderrichtingen, de getuigenissen waren uitstekend. Er was een aanstekelijke vreugde, die duizenden jongeren aangegrepen heeft uit 60 verschillende landen. Een groot aantal priesters was gekomen om hen bij te staan, hen te beluisteren en biecht te horen. Op 4 augustus waren er 501 priesters aan het altaar om te concelebreren. We hebben 8 jongeren opgenomen in ons huis "Bethlehem" en ik zag ze met de dag veranderen. Hun harten gingen open! Eindelijk kregen ze echt voedsel. Intuïtief wisten ze dat ze de waarheid te horen kregen in de dagelijkse onderrichtingen. De meesten vertrouwden ons toe dat ze het moeilijk hadden om thuis hun geloof te beleven. De wereldse omgeving tracht hen elke dag van God te verwijderen. Ze hebben ook banden onder mekaar gesmeed en ze hebben begrepen dat het belangrijk is om niet geïsoleerd te blijven in hun geloof, maar dat het nodig is om zich te verzamelen om mekaar onderling te steunen. De H. Maagd noemt Medjugorje "de ontmoetingsplaats voor de harten". Dat is juist wat er hier gebeurt!
  
  Tijdens het festival zond Kard. Schönborn uit Wenen een boodschap aan de jongeren om hen te zeggen dat hij diep met hen verbonden was en om hen aan te moedigen zich verder aan Christus te hechten.

• Op 2 september 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Met geheel mijn hart en ziel, vervuld van geloof en liefde tot de hemelse Vader, gaf ik u mijn Zoon en geef ik Hem u opnieuw. Volkeren van de hele wereld, mijn Zoon leerde u de enige ware God en zijn liefde kennen. Hij heeft u geleid op de weg van de waarheid en maakte u tot broeders en zusters. Daarom, mijn kinderen, dwaal niet af, sluit uw hart niet voor deze waarheid, hoop en liefde. Ales rondom u gaat voorbij en valt uiteen. Enkel de glorie van God blijft. Neem daarom afstand van alles wat u van de Heer verwijdert. Aanbid Hem alléén, want Hij is de enige ware God. Ik ben bij u en zal bij u blijven. Ik bid in het bijzonder voor de herders, dat zij waardige vertegenwoordigers zouden zijn van mijn Zoon en dat ze u met liefde leiden op de weg van de waarheid. Ik dank u."
  
• De "persoonlijke mening" is een wapen dat satan vaak gebruikt om verwarring te scheppen in de Kerk. Versta me echter niet verkeerd, niet alle meningen zijn slecht. De Kerk vraagt ons ons verstand te gebruiken om het geloof zin te geven. De Kerk tracht ons niet te indoctrineren of te brainwashen, ze verlangt alleen dat we het verstand te gebruiken dat de Heer ons gegeven heeft om dichter bij de Waarheid te komen. De Kerk heeft echter van de Heer het gezag gekregen om te onderrichten in zijn Naam en Hij heeft haar de H. Geest beloofd om haar te leiden. De officiële leer over een zaak van geloof of gezag in vraag stellen is de Heer zelf in vraag stellen.
  
• Dat is het grote gevaar dat Paus Benedictus XVI "relativisme" noemt. Alles wordt relatief. Onder het voorwendsel van de vrijheid [in feite een valse vrijheid], vorm ik mij een persoonlijke mening over bepaalde punten van de leer, zonder rekening te houden met het Woord van God, noch met wat de Kerk ons leert. Als iemand niet gelooft dat Satan bestaat, wil dat nog niet zeggen dat hij werkelijk niet bestaat! Als Jezus zelf in het Evangelie over hem spreekt, dan stelt de vraag zich zelf niet. Als iemand zegt dat het OK is dat Christenen samen leven buiten het huwelijk, dan ontkracht hij de woorden van Christus en de geboden van God, die objectief zijn en niet wisselen met de mode. Het subjectieve overspoelt ons. Tegenwoordig "schept" ieder voor zich een eigen geloof, naargelang het hem past of aanstaat. Het is niet langer de Waarheid, waarnaar gezocht wordt of die onderwezen wordt, maar een vervorming van de waarheid, een overtuiging, een persoonlijke en subjectieve opinie over de Leer. Beweren de waarheid in pacht te hebben en zich boven het Leergezag van de Kerk plaatsen, is hoogmoed. Het is zijn eigen inzicht verheffen tot een dogma. Alleen de Kerk is de behoeder van de orthodoxie van het Geloof. Waar het bijgevolg de leer aangaat, is het zeer belangrijk zich steeds te richten naar het Leergezag van de Kerk.
  
  Sommige gelovigen zijn in de war omdat ze, vanwege kerkmensen, zaken horen, die niet in overeenstemming zijn met essentiële punten van ons geloof.
  
  Van in het begin van de verschijningen heeft de H. Maagd de priesters gevraagd: "Doe wat de Kerk van u vraagt." Op 2 september bad Ze dat "de herders ons met liefde zouden leiden op de weg van de waarheid." Dat is onze vrede, de genezing van onze verwarring! Katholieken hebben de Bijbel en het Leergezag als referenties voor hun geloof, zoals ook de onderrichtingen van de heiligen en de Kerkvaders. Iedere gelovige heeft toegang tot deze schatten. Heel veel nutteloze vragen zouden vermeden worden als de Katholieken het Katholiek geloof met dezelfde ijver zouden bestuderen, zoals ze de werking van hun computer bestuderen. Niemand zou er ook maar aan denken de wetten van de fysica te negeren om zijn computer te laten werken. Waarom dan de lessen, die God ons gegeven heeft, tegenspreken onder het voorwendsel dat wij er anders over denken? De vijand doet ons geloven dat we gebruik maken van onze vrijheid, terwijl hij ons in werkelijkheid een valstrik spant om ons te doen verdwalen en de gelovigen te verdelen.
  
  In de Catechismus van de Katholieke Kerk vinden we mooie bladzijden over alle fundamentele punten van ons Katholiek geloof. In het bijzonder over elk van de 10 geboden van God [§ 2052 tot 2557]. De 10 geboden zijn een bron, die God ons geeft om ons gelukkig te maken. God verlangt dat we gelukkig zouden zijn. Deze "Woorden van Leven," zoals ze in het oorspronkelijk Hebreeuws genoemd worden, zijn ons niet gegeven om ons het leven moeilijk te maken. God kent onze harten en onze verlangens, en Hij houdt van ons en, zoals elke goede vader, wil Hij er ons voor behoeden dat wij ons door onze daden zouden kwetsen en Hij wil ons leiden naar wat ons het grootste geluk kan brengen in deze en in de toekomstige wereld.
  
  Het zou goed zijn dat elke familie dit boek zou bezitten en het zou lezen. Als we dan aan een priester of een andere gelovige katholiek een vraag te stellen hebben over de moraal of de leer, laten we hen dan er op wijzen dat we de leer van de Kerk verlangen te horen en niet hun persoonlijke opinie. Op die manier zullen we verenigd zijn in hetzelfde geloof, dat we van de Apostelen gekregen hebben. Persoonlijke meningen zijn subjectief en veelvuldig. Ons geloof is één. "Lieve kinderen," zegt O. L. Vrouw, "heb een sterk geloof!"
  
• Alles stort ineen? Deze boodschap van 2 september is zeer sterk. Men kan ze niet negeren. Ze doet me denken aan een gesprek met Vicka, twee jaar geleden, nadat ik haar had horen spreken over de toestand van de families in de wereld. Ik vroeg haar "Is de H. Maagd erg bekommerd over de families in de huidige tijd? Vele vallen uiteen!" Vicka antwoordde: "Niet enkel de families, Zuster Emmanuel, alles stort ineen!"
  
  Ja, wat tijdelijk is, zal voorbij gaan. Gods glorie zal blijven. Het belangrijkste is in te zetten op wat niet voorbij gaat. Daarvoor vraagt de H. Maagd ons een echte verhuis. Een voorbeeld : Veronderstel een architect, die gevraagd wordt om een stad te ontwerpen. Hij begint met al zijn ervaring plaats te geven aan de lanen, de straten, de belangrijkste gebouwen, de sportvelden, de markten, de parkeerruimten, de winkelcentra, enz... Als de plannen helemaal klaar zijn, zegt hij bij zichzelf: "Wel, waar kan ik nu het centrum van de stad inplanten?" Te laat, vriend! Het centrum had eerst moeten ingeplant zijn! Het is het hart van de stad! Eerst later, afhankelijk van het centrum, kan men al de rest inplanten. De architect kan herbeginnen vanaf zijn eerste schets!
  
  We doen echter hetzelfde, beïnvloed door de heidense wereld rondom ons. Eerst organiseren we de aardse aspecten van ons leven : De familie, het werk, de studies, de gezondheid, de ontspanning, de relaties, de sport, de huisvesting, de leningen, enz... Dan vragen we ons op een bepaalde dag af: "Waar zal ik tijd vinden voor God?" Er is er geen meer over ! We hebben al het werk zonder Hem gedaan ! Dat is het wat onze moeder bedoelt als Ze zegt: "Ge plaatst God na alles, op de laatste plaats."
  
  Het is tijd om te verhuizen! "Verhuizen" betekent alles en iedereen van plaats veranderen [dat brengt een tijdelijke wanorde teweeg] en tenslotte de levende Jezus in het midden plaatsen, op Zijn juiste plaats. Dan, vertrekkend van de aanwezigheid van de levende Jezus, ons leven opnieuw organiseren, zodat de wereldse elementen afhankelijk worden van dit middelpunt. Dat is ten volle Christen zijn ! Dan volgt er wat we het meest verlangen : Als ons leven gericht is op Jezus, wordt alles onder de zegen van God geplaatst, in plaats van zonder Gods zegen te verlopen.
  
  "Lieve kinderen, ge werkt, ge werkt veel, zegt de H. Maagd, maar zonder de zegen van God!" [25 mei 2011] We klagen er over dat dit of dat niet lukt in ons leven. We denken dat we niet gezegend zijn, dat onze gebeden niet verhoord worden, zoals we zouden wensen. Verlangen we echt Gods zegen over ons, over onze families, over ons werk, enz...? Onze hemelse Moeder, die zoveel van ons houdt en die tot elke prijs ons geluk verlangt, toont ons DE weg, de enige, die lukt, "Zet God op de eerste plaats, lieve kinderen!" Dit betekent: Breng de Gever van elke zegen opnieuw in het middelpunt van uw leven, en de rest zal door zijn zegen gedekt zijn. Maria kan zien dat we de zegen van God verlangen. Maar, zonder er ons van bewust te zijn, verbannen we de Gever van de Zegen buiten de muren ... Dat werkt niet!!
  
  Als mijn man, mijn vrouw, mijn werk het middelpunt zijn van mijn leven, dan moeten ze verhuisd worden want ze nemen er de plaats van God in en ik bereid me, vroeg of laat, een grote ontgoocheling, zelfs wanhoop voor. God alléén is immers de bron van echt geluk, van echte vrede. Als ik echter mijn man, mijn werk, ... ondergeschikt maak aan de Bron, aan Jezus, de Koning, dan zal er zegen zijn en vrede. We zullen samen verbonden zijn met de onuitputtelijke bron. "Verzaak aan alles dat u van de Heer verwijdert. Aanbid Hem, Hem alléén, want Hij is de enige ware God. Ik ben met u en zal aan uw zijde blijven," zegt de H. Moeder ons.
  
• Marthe Robin vordert
  
  De zaak van deze grote Franse mystica vordert in Rome. Ze zal binnenkort officieel bij de kandidaten zijn voor een zaligverklaring. Dit werd ons door Pater Michon toevertrouwd [de verantwoordelijke voor de Foyer de Charité in Châteauneuf de Galaure], toen hij vorige lente in Medjugorje op bedevaart was. Het is een grote genade voor allen, die haar ontmoet hebben, en ook voor de gehele wereld. Laten we tot haar bidden dat haar getuigenis vele mensen naar Christus zou leiden.
  
  Enkele citaten van haar:
  
  • O, gij die lijdt en die u er over beklaagt in een nacht te leven zonder sterren, kijk naar het diepste van uw hart of er niets is, een herinnering of een afhankelijkheid, die de plaats inneemt, die Jezus zou moeten innemen. Verdrijf dit alles en laat Jezus binnen komen.
  • Als men klein is, doet God alles.
  • Is het hart van kleine kinderen niet gemaakt om te bidden, om te beminnen? Waarom zijn er zo weinig, die bidden? Het gebed van kleine kinderen is nochtans almachtig. Er is niets mooier naar God opgestegen dan het gebed van een kind. Meerdere kinderen, verzameld in gebed, doen wondere dingen voor de Hemel. O moeders, help uw kinderen van het gebed te houden en God zal in u Zijn eer vinden. Wees er zeker van dat er engelen bidden tussen kinderen en samen met hen smeken!
    
  De manier waarop Marthe Robin zich voorbereidde voor de communie is een voorbeeld voor ons. "Een communie zonder voorbereiding en zonder dankgebed is van weinig nut voor de ziel," zei ze. En ook: "We moeten communiceren, zelfs al hebben we niet veel lust om de heilige hostie te ontvangen. Het is geen gebakje, maar brood waarmee we ons noodzakelijk moeten voeden."
  
  Marthe ontving nooit de communie, zonder eerst gebiecht te hebben. Na de biecht bad ze en vernieuwde haar akte van overgave en toewijding aan de barmhartige liefde.

• Op 2 september 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen.  Ook vandaag roept mijn moederlijk hart u op tot gebed, tot uw persoonlijke relatie met God de Vader en tot de vreugde van het gebed in Hem. God de Vader is niet ver van u en Hij is u niet onbekend. Hij openbaarde zich aan u door mijn Zoon en gaf u het leven, dat mijn Zoon is. Daarom, mijn kinderen, geef niet toe aan de bekoringen, die u van God de Vader willen verwijderen. Bid !Tracht niet families of gemeenschappen te hebben zonder Hem. Bid! Bid dat uw harten mogen overspoeld worden met de goedheid, die alleen van mijn Zoon komt, Hij die echte goedheid is. Enkel harten, die gevuld zijn met goedheid kunnen God de Vader begrijpen en aanvaarden. Ik wil verder gaan met u te leiden. In het bijzonder smeek ik u uw herders niet te oordelen. Mijn kinderen, vergeet ge dat God de Vader hen geroepen heeft? Bid! Dank."
  
  Na de verschijning zei Mirjana: "Ik heb tot nu toe niets gezegd, maar, broeders en zusters, zijt ge er u wel van bewust dat het de Moeder van God is, die bij ons was? Ieder van ons zou zich moeten afvragen: "Ben ik dit wel waardig?” Ik zeg dit omdat het voor mij moeilijk is om Haar [O. L. Vrouw] te zien in pijn, als ieder van ons naar een wonder zoekt, maar niet wil werken aan een wonder in zichzelf."
  
• De mooiste biecht van Souha
  
  Er was een groep uit het Midden-Oosten, die enkele dagen in Medjugorje verbleef met het verlangen om een echte bedevaart te doen. Bij hen was Souha, de echtgenote van een dokter. Ze was zonder haar man gekomen omdat deze moest werken.
  
  Souha verbergt een geheim dat haar geen vrede laat. Kort na haar aankomst zoekt ze een priester op van de groep en bekent hem dat ze een abortus gepleegd heeft. Het kindje dat ze verwachtte was een mongooltje. Noch zij, noch haar man wilden het kind. Samen besloten ze het te laten verwijderen uit de baarmoeder en de abortus gebeurde. Omdat haar hart verontrust bleef, vroeg Souha aan de priester : "Dat is geen zonde, niet?" De priester antwoorde : "Toch wel, mijn dochter, dat is een zonde! Een zware zonde! Ge moet gaan biechten!" Souha is echter niet overtuigd en ze sluit zich op in een weigering. Ze vraagt evenwel aan de H. Maagd een teken om te weten of ze deze zonde moet biechten. ’s Avonds, bij de verschijning van Gospa aan Ivan op de berg, is Souha, samen met haar groep, aanwezig. Van zodra de H. Maagd aankomt, buigt ze plots naar voor, alsof ze op de grond geworpen wordt ! Gans haar lichaam ligt gebogen, haar neus tegen de grond. Ze blijft zo een eindje liggen en als ze weer opstaat na de verschijning, zien haar vrienden haar wenen. Ze zegt hen : "Roep een priester, ik moet onmiddellijk biechten!"
  
  Ik weet niet wat er tijdens de verschijning gebeurd is. We moeten haar geheim respecteren. De H. Maagd heeft echter ingegrepen. Onder tranen heeft Souha de mooiste biecht van haar leven gesproken. Ja, ze heeft zich de gruwel van de zonde gerealiseerd en ze huilt er voor. Ze heeft Gods barmhartigheid voor haar aanvaard. Haar inwendige vrede is weergekeerd. Ze is nu vrij ! Welk een contrast, welk een plotse glans op haar gelaat ! Ze getuigt tegenover haar vrienden dat ze een immense vreugde voelt, zoals nog nooit tevoren in haar leven.
  
  Sommige groepen bedevaarders in Medjugorje hebben een mooie traditie. De verantwoordelijke stelt aan elke bedevaarder voor zich er toe te verbinden om bijzonder te bidden voor een bepaalde persoon van de groep. De 1ste of de 2de avond trekt ieder uit een mandje een briefje met de naam van een van de bedevaarders. Wie van de 150 deelnemers zou diezelfde avond de naam van Souha getrokken hebben om voor haar te bidden ? Een meisje met mongolisme!
  
  Diezelfde avond telefoneert de man van Souha en na het verhaal te hebben gehoord van zijn vrouw, zei hij haar: "Weet ge, ik bel u omdat ik het zo vreemd vind dat gij ginder zijt om tot God te bidden, terwijl ik hier abortussen aan het uitvoeren ben. Dat kan toch niet. Ik heb vandaag besloten om daarmee op te houden." Ook hij weende aan de telefoon. Hij had het gevoel gehad dat er iets met zijn vrouw gebeurde en hij was bereid om die uiterst belangrijke stap te zetten in zijn beroep. Souha kon haar oren niet geloven.
  
  Dit gebeurde in augustus van dit jaar. Nu leven Souha, haar man en haar kinderen anders. Ze hebben God de eerste plaats gegeven. Ze ontvangen de sacramenten en gaan bijna elke dag naar de H. Mis. Ze getuigen. Na deze memorabele bedevaart, terwijl ze zich de vraag stelden hoe ze dergelijk verleden konden goedmaken, werd hun hulp ingeroepen door zusters van een weeshuis. Ze vroegen hen voor een weeskindje te zorgen. Daarin zagen ze het antwoord van God en uit dankbaarheid hebben ze besloten voor dit kind alles te doen wat ze kunnen.
  
  En wat is er geworden van het mongooltje dat geaborteerd werd ? Maria zegt in Medjugorje van deze niet geboren kinderen "Ze zijn bij mij." Dit kind bidt waarschijnlijk heel veel voor zijn ouders en voor al zijn kameraardjes, die tegenwoordig voorbestemd zijn om het licht nooit te zien.
  
  Ik vraag me af : “Was het wel een mongooltje ?” Ik zie inderdaad steeds meer valse diagnosen. Veel moeders beslissen hun kindje te houden, wat ook hun handicap moge zijn, en dikwijls wordt het kind volledig normaal geboren. Onze doodscultuur en de steeds erger wordende “forcing” op de markt van de abortus zitten hier niet voor niets tussen. Te overwegen!
  
  Maar God is bewonderenswaardig ! Hij heeft voor deze familie het kwade in goed doen verkeren. Er zullen nu geen honderden [misschien duizenden] kinderen meer geaborteerd worden door deze dokter, die van nu af opkomt ten voordele van het leven: "Lieve kinderen, vanavond vraag ik u bijzonder te bidden voor de niet-geboren kinderen. Bid vooral voor de moeders, die hun kindje doden. Lieve kinderen, ik ben bedroefd omdat zoveel kinderen gedood worden. Bid opdat er zo geen moeders meer zouden zijn op de wereld." [Tot de gebedsgroep in Medjugorje, 03/03/1990]
   
De mooiste biecht van Souha. Er was een groep uit het Midden-Oosten, die enkele dagen in Medjugorje verbleef met het verlangen om een echte bedevaart te doen. Bij hen was Souha, de echtgenote van een dokter. Ze was zonder haar man gekomen omdat deze moest werken. Souha verbergt een geheim dat haar geen vrede laat. Kort na haar aankomst zoekt ze een priester op van de groep en bekent hem dat ze een abortus gepleegd heeft. Het kindje dat ze verwachtte was een mongooltje. Noch zij, noch haar man wilden het kind. Samen besloten ze het te laten verwijderen uit de baarmoeder en de abortus gebeurde. Omdat haar hart verontrust bleef, vroeg Souha aan de priester : “Dat is geen zonde, niet ?” De priester antwoorde : “Toch wel, mijn dochter, dat is een zonde ! Een zware zonde ! Ge moet gaan biechten !” Souha is echter niet overtuigd en ze sluit zich op in een weigering. Ze vraagt evenwel aan de H. Maagd een teken om te weten of ze deze zonde moet biechten. ’s Avonds, bij de verschijning van Gospa aan Ivan op de berg, is Souha, samen met haar groep, aanwezig. Van zodra de H. Maagd aankomt, buigt ze plots naar voor, alsof ze op de grond geworpen wordt ! Gans haar lichaam ligt gebogen, haar neus tegen de grond. Ze blijft zo een eindje liggen en als ze weer opstaat na de verschijning, zien haar vrienden haar wenen. Ze zegt hen : “Roep een priester, ik moet onmiddellijk biechten !” Ik weet niet wat er tijdens de verschijning gebeurd is. We moeten haar geheim respecteren. De H. Maagd heeft echter ingegrepen. Onder tranen heeft Souha de mooiste biecht van haar leven gesproken. Ja, ze heeft zich de gruwel van de zonde gerealiseerd en ze huilt er voor. Ze heeft Gods barmhartigheid voor haar aanvaard. Haar inwendige vrede is weergekeerd. Ze is nu vrij ! Welk een contrast, welk een plotse glans op haar gelaat! Ze getuigt tegenover haar vrienden dat ze een immense vreugde voelt, zoals nog nooit tevoren in haar leven.

Sommige groepen bedevaarders in Medjugorje hebben een mooie traditie. De verantwoordelijke stelt aan elke bedevaarder voor zich er toe te verbinden om bijzonder te bidden voor een bepaalde persoon van de groep. De 1ste of de 2de avond trekt ieder uit een mandje een briefje met de naam van een van de bedevaarders. Wie van de 150 deelnemers zou diezelfde avond de naam van Souha getrokken hebben om voor haar te bidden ? Een meisje met mongolisme!

Diezelfde avond telefoneert de man van Souha en na het verhaal te hebben gehoord van zijn vrouw, zei hij haar: "Weet ge, ik bel u omdat ik het zo vreemd vind dat gij ginder zijt om tot God te bidden, terwijl ik hier abortussen aan het uitvoeren ben. Dat kan toch niet. Ik heb vandaag besloten om daarmee op te houden." Ook hij weende aan de telefoon. Hij had het gevoel gehad dat er iets met zijn vrouw gebeurde en hij was bereid om die uiterst belangrijke stap te zetten in zijn beroep. Souha kon haar oren niet geloven.

Dit gebeurde in augustus van dit jaar. Nu leven Souha, haar man en haar kinderen anders. Ze hebben God de eerste plaats gegeven. Ze ontvangen de sacramenten en gaan bijna elke dag naar de H. Mis. Ze getuigen. Na deze memorabele bedevaart, terwijl ze zich de vraag stelden hoe ze dergelijk verleden konden goedmaken, werd hun hulp ingeroepen door zusters van een weeshuis. Ze vroegen hen voor een weeskindje te zorgen. Daarin zagen ze het antwoord van God en uit dankbaarheid hebben ze besloten voor dit kind alles te doen wat ze kunnen.

En wat is er geworden van het mongooltje dat geaborteerd werd? Maria zegt in Medjugorje van deze niet geboren kinderen “Ze zijn bij mij”. Dit kind bidt waarschijnlijk heel veel voor zijn ouders en voor al zijn kameraardjes, die tegenwoordig voorbestemd zijn om het licht nooit te zien.

Ik vraag me af: "Was het wel een mongooltje?" Ik zie inderdaad steeds meer valse diagnosen. Veel moeders beslissen hun kindje te houden, wat ook hun handicap moge zijn, en dikwijls wordt het kind volledig normaal geboren. Onze doodscultuur en de steeds erger wordende "forcing" op de markt van de abortus zitten hier niet voor niets tussen. Te overwegen!

Maar God is bewonderenswaardig ! Hij heeft voor deze familie het kwade in goed doen verkeren. Er zullen nu geen honderden [misschien duizenden] kinderen meer geaborteerd worden door deze dokter, die van nu af opkomt ten voordele van het leven.

"Lieve kinderen, vanavond vraag ik u bijzonder te bidden voor de niet-geboren kinderen. Bid vooral voor de moeders, die hun kindje doden. Lieve kinderen, ik ben bedroefd omdat zoveel kinderen gedood worden. Bid opdat er zo geen moeders meer zouden zijn op de wereld." [Tot de gebedsgroep in Medjugorje, 03/03/1990]

• De commissie
  
  De werkzaamheden van de deskundigen, die in Rome over Medjugorje beraadslagen, blijven steeds erg discreet. Er zijn wel enkele tekenen. In de lente is Ivanka [die het eerst Gospa zag op 24 juni 1981] naar Rome ontboden om er haar getuigenis te geven. Daarna is ook Vicka naar Rome geweest om er Kardinaal Ruini te ontmoeten, de voorzitter van de commissie. Laten we bidden opdat het plan van Maria zonder hinderlagen zou verwezenlijkt worden. Het plan zal zich zeker verwezenlijken, de zieners weten het. “Al wat niet van God komt, zal voorbij gaan, zeggen ze, en al wat van God komt zal blijven”. Het is aan ons om Gods uur te bespoedigen door onze gebeden.
  
Piraterij op internet. Sommige vervalsers maken zich meester van een emailadres dat niet het hunne is en ze zenden naar alle contacten van dit adres een noodoproep. Ze vragen, buiten het weten van de eigenaar van dit emailadres, soms grote geldsommen om hem uit de nood te helpen. Dat is piraterij. Moest ge ooit van onzentwege zulk en vraag krijgen om geld, weet dan dat dit niet van ons komt ! Verwijder deze oproep zonder hem te beantwoorden. Laten we bidden voor hen die hun kennis misbruiken om de anderen te bedriegen en opdat ze hun kennis eerder aan God zouden wijden. Zo zullen ze zich een droevig einde besparen. Want wie een put graaft voor zijn broeder, zal er zelf in vallen

• Op 2 november 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. De Vader heeft u niet aan uzelf overgelaten. Onmetelijk is zijn liefde, de liefde, die me naar u brengt om u te helpen Hem te leren kennen, zo dat, door mijn Zoon, ieder van u Hem met gans zijn hart "Vader" zou kunnen noemen, zodat ge één volk zoudt zijn in Gods familie. Vergeet echter niet, mijn kinderen, dat ge niet enkel voor uzelf in deze wereld zijt en dat ik u hier oproep niet alléén voor uzelf. Zij, die mijn Zoon volgen, denken aan hun broeder in Christus zoals aan zichzelf en kennen geen zelfzucht. Daarom verlang ik dat ge het licht van mijn Zoon zoudt zijn, dat voor allen, die de Vader niet hebben leren kennen, voor allen, die leven in de duisternis van de zonde, van vertwijfeling, pijn en eenzaamheid, de weg verlicht en dat ge hen met uw leven de Liefde van God zoudt tonen. Ik ben bij u. Als ge uw hart opent, zal ik u leiden. Nogmaals roep ik u op: bid voor uw herders. Ik dank u."
  
• Verder gaan met vasten? Mogelijk!
  
  Veel bedevaarders zijn eens vol goede wil begonnen met op woensdag en vrijdag te vasten op water en brood, zoals de H. Maagd dat vraagt. Na enkele tijd geven enkele het echter op. Door dat te doen, verliezen ze heel wat ! Daarop willen we hier enkele eenvoudige middeltjes aanreiken om te volharden in dit zeer goede voornemen. [De boodschap over de vasten is niet bedoeld voor zieken en mensen, die een zware medicatie nemen].
  
  We weten dat vasten is: een dringende oproep van de H. Maagd beantwoorden, en dat is niet weinig ! Komt ze immers niet reeds 30 jaar om ons de beste wegen te leren om oorlogen tegen te houden en echte vrede te krijgen ? We kunnen ons reeds de inwendige overtuiging eigen maken dat het vasten veel macht heeft tegen de vijand. Dat laat de ziel toe meester te blijven over het lichaam en niet het tegenovergestelde.
  
  Sommigen zeggen dat het moeilijk is. Zeker, vasten vraagt een inspanning van de wil. Tussen twee inspanningen, welk kost het meest? Vasten volgens de raadgevingen van de Hemel [De joden vastten ook tweemaal in de week], ofwel de schade herstellen, die de niet bestreden vijand, bij ons heeft kunnen aanbrengen ? Tussen de twee is de vasten het gemakkelijkst om mee om te gaan. Pater Slavko zei: "Als men liefde heeft, vindt men middelen. Als men geen liefde heeft, vindt men verontschuldigingen."
  
  Als praktische raadgeving, herinneren we er aan dat het belangrijk is om veel te drinken tijdens het vasten. Dat voorkomt hoofdpijn. Het is af te raden te koud te drinken, warme drank is beter geschikt voor de spijsvertering.
  
  Het is voordelig brood te eten dat voedzaam is, ten minste voldoende voedzaam om te kunnen werken zonder zwakte. Het wit brood uit de handel is niet het beste. Het meel is sterk gezuiverd en behandeld. Zulk brood bevat weinig voedende elementen en verhoogt het gehalte aan suiker in het bloed. Volkoren of half-volkorenbrood laat toe gemakkelijk het vasten vol te houden.
  
  We hebben het geluk een molenaar te kennen in Ljubuski waar we bio-meel kunnen kopen, waarmee we ons vastenbrood bakken. Als we te weinig tijd hebben gebruiken we een broodapparaatje, dat brood maakt in 3 uur. Het volstaat de ingrediënten in het apparaat te doen en het brood dat er uit tevoorschijn komt is gelukt.
  
  Hier volgt een recept, dat u zal helpen uw apparaat te vullen [het loont de moeite dit te kopen]. We voegen er droge rozijnen en amandelen aan toe, voor hen, die liever een voedzamer brood hebben. [Dit behoort niet tot het oorspronkelijk plan. Het is echter beter het brood wat voedzamer te maken dan het vasten op te geven]. Dit brood zal u de vastendagen doen zegenen: Voor een brood van 600 gr. Met droge vruchten. Gebakken met een broodapparaat. Cyclus Volkorenbrood [#3 op het apparaat]. 150 g. volkorenbloem, 200 g. witte bloem, 9 gram droge gist, anderhalve koffielepel zout, 25 gram droge rozijnen [of ander gedroogd fruit], 20 gram amandelen, 20 gram zonnebloempitten, 15 gram muesli [of havervlokken] 350 ml. Lauw water – 60 ml. Olijfolie [of een andere, minder dure olie].
  
  Men brengt de gist, het meel, het zout, de rozijnen, amandelen, zonnebloempitten muesli, water en olie in het recipiënt, schakelt het apparaat in, na het te hebben geregeld. Men voegt wat water bij, als de massa niet genoeg aan mekaar houdt of wat witte bloem als ze teveel aan de wanden plakt.
  
• De koning had zich vergist! Een metafoor om over te bezinnen.
  
  Er was eens een koning, die vier vrouwen had. Hij hield van zijn 4de vrouw meer dan van de andere. Hij gaf haar mooie geschenken en omringde haar met heel veel zorgen. Hij overlaadde haar met het beste dat hij had. Hij hield ook van zijn 3de vrouw en toonde haar met fierheid aan de naburige koningen. Hij vreesde echter dat ze op een dag met een andere koning zou vertrekken. Hij hield ook van zijn 2de vrouw; Ze was zijn vertrouwelinge. Telkens hij een probleem had, overlegde hij met haar. De 1ste vrouw van de koning was zijn trouwe gezellin. Met haar had hij zijn koninkrijk opgebouwd.
  
  Op een dag viel de koning zwaar ziek. Op het punt om te sterven, begon hij na te denken: "Ik heb 4 vrouwen, maar als ik sterf zal ik alléén zijn." Hij riep zijn 4de vrouw en zei haar: "Ik heb u liever gezien dan alle andere. Ik heb u het beste gegeven van mezelf. Nu ga ik sterven, wilt ge met mij meegaan en voor altijd mijn gezellin zijn?"
  "Zijt ge krankzinnig?" antwoordde ze en zonder een woord meer ging ze weg. Dit antwoord, als een scherp mes, doorboorde het hart van de koning.
  
  Dan zei hij tot zijn 3de vrouw: "Ik heb u gans mijn leven bemind. Nu ga ik sterven, zijt ge bereid om mee te gaan?"
  "Nee, antwoordde ze, het leven is te mooi. Als ge dood zijt zal ik hertrouwen." Dit antwoord verraste de koning en was er heel triestig van.
  
  Dan zei hij tot zijn 2de vrouw : "In mijn moeilijke momenten, ben ik steeds bij u gekomen. Ge hebt me altijd geholpen. Nu ga ik sterven, wilt ge me volgen?"
  "Het spijt me dat ik u niet kan volgen, antwoordde ze, maar ik beloof u een heel mooie begrafenis."
  
  De koning was heel overstuur. Gans zijn leven had hij zich in de gevoelens van zijn vrouwen vergist. Toen hoorde hij een stem : "Ik zal u volgen, ik zal bij u blijven, waar ge ook gaat." Het was zijn 1ste vrouw. De koning keek haar aan en was vol schaamte: Ze was mager, ziek, gelaten. Toen zei hij: "U had ik meest van al moeten beminnen, toen ik het nog kon."
  
  In werkelijkheid hebben we allen vier echtgenoten : De 4de is ons lichaam, hoeveel zorg we er ook aan besteden, op de dag van onze dood zal het ons in de steek laten. De 3de is onze rijkdom en onze sociale stand. Op de dag van onze dood nemen we niets mee. De 2de zijn onze vrienden en onze familie. Ze zijn voor ons een grote steun, maar op de dag van onze dood is het organiseren van onze begrafenis het enige, wat ze nog kunnen doen.
  
  Onze 1ste echtgenoot is onze ziel, die we dikwijls vergeten en die we dikwijls slecht behandelen. Zij is nochtans de enige die ons overal zal vergezellen. Neem de tijd om haar te verzorgen en te onderhouden opdat ze mooi en heilig zou zijn, doe haar nu schitteren! Daarna zal het te laat zijn! [Onbekende auteur]
  

• Op 2 december 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door : "Lieve kinderen. Als een moeder ben ik bij u om u door mijn liefde, mijn gebed en mijn voorbeeld te helpen zaadjes van toekomst te worden, zaadjes die zullen uitgroeien tot sterke bomen en hun takken zullen uitspreiden over de hele wereld. Vooraleer zaden te worden van toekomst, bid de Vader dat Hij u uw nalatigheden zou vergeven. Mijn kinderen, alleen een zuiver hart, vrij van zonde, kan zich openen en enkel eerlijke ogen kunnen de weg zien, langs waar ik u wens te leiden. Als ge dat zult kennen, zult ge de liefde van God kennen, ze zal u gegeven worden. Dan zult gij ze aan de anderen geven als een zaadje van liefde. Ik dank u."
  
  De H. Maagd vroeg ons nogmaals te bidden voor onze priesters.
  
• Deze foto zou sommige mensen kunnen verwonderen
  
  Dit beeldje van het Kindje Jezus heeft een weinig alledaagse geschiedenis. Een Franciskaan van de Cava Dei Tirreni [in de omgeving van Salerno] ging in oktober 2010 naar Israël en vond er dit beeldje. Hij kocht het onmiddellijk. Terug in Italië zette hij het pakje in een lokaal van het klooster en ging slapen. ’s Anderdaags werd hij gewekt door een zeer zacht stemmetje : “Doe open, ik stik !”. Hij schrok en dacht dat het stem was van zijn overleden moeder. Wat later deed hij het pakje open, dat hij uit Israël had meegebracht en daar vond hij het beeldje, dat bloedtranen weende. Hij riep zijn bisschop, die op die dag juist in het klooster was. Ook hij stelt verse tranen vast op het gelaat van Jezus. Onmiddellijk werden de autoriteiten er bij geroepen, experten, enz …
  
  Na lange analyses blijkt het feit authentiek te zijn. Geenenkele trucage. Het bloed is echt menselijk bloed en heeft dezelfde kenmerken als het bloed op de lijkwade van Turijn. Een jaar later, 24 oktober 2011, wordt het beeldje ter verering van de gelovigen uitgesteld.
  
  Kerstmis nadert en we hebben de kribbe reeds klaar gemaakt. Het Kindje Jezus zal er in gelegd worden en we zullen de familie verzamelen om het te vereren, te aanbidden en ons te verheugen in zijn komst tussen ons. En nochtans, een jaar geleden weende dit beeldje bloedtranen ! Wat wil dit zeggen ? Welke boodschap wil Hij ons geven ? Waarom versmacht Hij in zijn doos ? Hij zei : “Wat ge aan de minste van de mijnen gedaan hebt, hebt ge aan Mij gedaan”. Welnu, wat hebben we gedaan? Of wat hebben we nagelaten te doen?
  
  We hebben de geschiedenis van Kerstmis opgesmukt, sierkransen rond de stal gehangen en lampjes [In de stal was er geen licht], we hebben dat allemaal heel aangenaam gemaakt om te zien. Maar men kan zich afvragen : “Kindje Jezus, moest Ge vandaag tot ons spreken, wat zoudt Ge dan zeggen? Waarom weent Ge? Welke dodelijke angst doet U vandaag bloedtranen wenen ? In welk nieuw Getsemani is uw aanbiddelijk hartje, dat enkel liefde is, vandaag gedompeld?
  
  Ieder kan zich Zijn antwoord inbeelden. Deze tranen mogen echter niet ontsnappen aan onze aandacht, ze schudden ons dooreen ! Ja, wat hebben we nagelaten te doen? Meer dan ooit hebben we immers de gelegenheid de tranen van dit kindje af te wissen ! We kunnen allemaal ten minste één van deze bloedtranen drogen, en dat door een eenvoudig gebed met het hart, door te verzaken aan een zware zonde, door het vaste voornemen iemand te vergeven, door een vasten te offeren voor een moeder die het plan heeft om haar kind te aborteren, door een bezoek aan een buur, die door eenzaamheid gebroken is, door een discrete gave aan een huismoeder, die geen uitweg meer ziet … Het Kindje Jezus is zo nederig, dat het alles aanvaardt, zelf het geringste teken van genegenheid ! Is 25 december niet Zijn verjaardag ? Heeft Hij niet het recht op de eerste plaats in onze vieringen en de mooiste geschenken aan onze kerstboom?
  
  Kindje Jezus, door uw onschuld, kom onze harten genezen, die versmachten onder de ijdele zorgen van de wereld ! We willen U niet meer laten zuchten in uw gesloten doos, terwijl we ons ver van U te vermaken. Integendeel, we open U wijd onze deuren ! We willen U steeds en overal bij ons nemen, U dragen aan ons gewonde hart als het Kind van de familie waar we fier over zijn! Gij zijt immers het "mooiste van alle mensenkinderen en de genade ligt op Uw lippen." Wees niet bang, Kindje Jezus, we zullen U geen pijn doen, blijf bij ons, zonder U zijn we niets! Gij zijt onze vreugde en onze glorie!
  
• De heiligen wachten u op!
  
  Vergeet niet op Kerstdag of met Nieuwjaar de naam te trekken van een heilige opdat hij uw reisgezel zou zijn voor 2012! Een voorbeeld: Iemand trok de H. Vincentius a Paulo [feest op 27 september] en ontving een woord van hem om te beleven: "De Heer neemt steeds zelf het werk ter hand als Hij alle menselijke middelen terzijde zet en ons vraagt te doen wat onze krachten te boven gaat." Hij kreeg ook een intentie : "Bid voor hen die de moed verliezen tegenover een hindernis."
  
• Een familie op onze weg
  
  Onlangs verheugde Zuster Briege McKenna ons met haar aanwezigheid hier. Het is deze zuster, die samen met Pater Kevin Scallon doorheen gans de wereld reist om Jezus te laten beminnen in de Eucharistie en, onder andere, haar gave van genezing uit te oefenen. Ook Pater Kevin heeft heel wat te vertellen…
  
  Toen hij zich op een dag naar zijn neef begaf om Kerstmis te vieren, viel hij in panne om 9 uur ’s avonds. Onmogelijk om de wagen terug in gang te krijgen. Hij had echter nog een uur rijden voor de boeg. Het was Kerstavond en sinds hij Dublin verlaten had, had hij geen enkele auto, geen levende ziel meer ontmoet. In het maanlicht zag hij een huisje tegenover de plaats waar hij geparkeerd stond. Er brandde wat licht achter het venster. Hij besloot deze mensen te gaan vragen om hun telefoon te mogen gebruiken om zijn neef te verwittigen. Hij opende het houten hek, volgde het pad en klopte aan de deur. Er was immers geen bel. Na een eindje opende een redelijk jonge man de deur. Hij verwelkomde hem hartelijk. Toen hij naar binnen keek, zag de priester een jonge vrouw met een kindje in haar armen. Ze hield het hoofdje van de baby tegen haar wang. Ze glimlachte naar Pater Kevin terwijl deze aan de man vroeg om te mogen telefoneren. Deze antwoordde: "We hebben geen telefoon, maar als ge terug naar de stad gaat, is daar een fietsenverkoper, die u zal laten telefoneren. Ge kunt zijn huis niet missen, het staat rechts van de supermarkt." De priester dankte het koppel en wenste hen een Zalig Kerstfeest. "Mag ik mijn wagen voor uw huis laten?" vroeg hij aan de man. "Natuurlijk, zei hij, ik zal hem in het oog houden."
  
  En zo keerde de priester in deze mooie nacht, in het licht van de maan, te voet terug naar de stad tot aan de fietsenwinkel. Onderweg bleef hij in gedachten bij zijn ontmoeting met het jonge koppel en hun baby, vooral aan de eigenaardige geur in het huis. Het was geen Ierse geur. Hoe kwam het dat hij hem deed denken aan zijn recente reis naar het Heilig Land? En waarom was het huis enkel met kaarsen verlicht?
  
  De fietsenmaker opende zijn deur en liet de priester zijn probleem uitleggen. Hij liet hem naar zijn neef bellen en intussen bood zijn vrouw de priester thee aan en een stukje van de Kersttaart. Hij aanvaarde graag. Ze sprak van de tijd, hoe de kerstperiode dit jaar kalm geweest was, enz … Na een klein uurtje kwam de neef aan. Ze namen afscheid van de fietsenmaker en zijn vrouw, stopten even aan de auto in panne en stelden vast dat de riem van de ventilator weg was. Ze lieten de auto voor de nacht achter en zetten hun weg verder. ’s Anderendaags gingen ze hem halen met een technieker van de streek. Eens de herstelling achter de rug, wilde de priester het jonge koppel gaan groeten in het huis aan de overkant. Hij ging naar het houten hek maar vond het niet. Er was enkel een haag en wat verder, een gewoon veld. Zo ver men kon zien, was er geen enkel huis te bespeuren.
  
  Tijdens de terugrit bleef de neef maar praten. Pater Kevin, hij, bleef heel stil. Het was het Feest van de Heilige Familie.

• Op 2 januari 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis, omringd door een grote menigte, vooral Italianen. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag roep ik u op tot eenheid in Jezus, mijn Zoon. Mijn moederlijk hart bidt, dat ge zoudt mogen begrijpen dat ge Gods familie zijt. Door de geestelijke vrijheid van wil, die de Hemelse Vader u gegeven heeft, zijt ge geroepen om de waarheid, het goede en het slechte, te herkennen. Moge het gebed en de vasten uw harten openen en u helpen de Hemelse Vader te kennen door mijn Zoon. Door de Vader te ontdekken, zal uw leven er op gericht worden Gods wil te doen en Gods familie te verwezenlijken, zoals mijn Zoon het verlangt. Ik zal u niet alleen laten op deze weg. Dank u!"
  
  Aan het einde van de verschijning, zei Mirjana aan de Gospa: "We zijn allen naar u gekomen met onze pijnen en onze kruisen. Help ons, wij smeken U!" Toen heeft de Heilige Maagd haar armen naar ons uitgestrekt en ze zei: "Open uw harten voor mij! Geef me uw pijnen! De moeder zal u helpen."
  
• 50 redenen om te danken!
  
  Aan het einde van het jaar hebben we hier in huis een traditie: We schrijven een dankbrief naar de Heer. De bedoeling is om minimum 50 punten te vermelden, 50 momenten, waar we tijdens het voorbije jaar geraakt werden door de liefde van de Heer, door zijn gunsten en door zijn hulp.
  
  Op het moment zelf, schrikken de nieuwelingen: "50 punten! Ik vind er nooit zoveel!" Het is een feit dat we nog heel weinig de gewoonte hebben om God te danken, we zijn vlugger bereid om Hem te vragen als we in nood zijn, soms ontvangen we zijn gaven zelfs als een verworvenheid. Gospa herinnert ons dikwijls aan het belang van God te danken voor alle kleine en grote gaven, die Hij ons geeft.
  
  Spring even binnen in een kerk of zet u voor uw gebedshoekje en, met de hulp van de Heilige Geest, overloop gans het voorbije jaar. Ge zult genoeg hebben om meerdere pagina’s te vullen! De vrucht van deze akte van dankzegging is de vreugde en ook de genezing van heel wat wrok! Zij, die hun brief naar Medjugorje willen zenden, om hem aan de voeten van de Heilige Maagd neer te leggen, mogen hem naar ons zenden. Een prachtig geschenk voor Haar!.
  
• Ten minste 3 maal 30 jaar! Volgens chronologische volgorde zijn er dit jaar drie belangrijke evenementen te herdenken:
  
  
  • De 30e verjaardag van de geboorte van Marthe Robin in de Hemel [6 februari 1981]. Ze was een grote Franse mystica, waarvan het proces tot zaligverklaring aan de gang is.
  • De 30e verjaardag van het martelaarschap van Johannes-Paulus II bij de aanslag op het St. Pietersplein [13 mei 1981]
  • De 30e verjaardag van de verschijningen van de H. Maagd in Medjugorje [24 juni 1881].
    
  In het Eerste Verbond zien we dat God veel belang hecht aan de verjaardagen. De Joden zijn het volk van de herinnering en God heeft hen gelast de belangrijkste gebeurtenissen van de heilsgeschiedenis met vurigheid te herdenken. De grote meerderheid van de Joodse en Christelijke feesten zijn verjaardagen. Bij die gelegenheden geeft God bijzondere genaden.
  
  Reeds tijdens haar leven "reisde" Marthe Robin naar mensen die wanhoopten en zich klaar maakten voor een zelfmoord. Moge haar vurig gebed meer dan ooit dit werk van medelijden verder zetten, vooral in deze tijden, nu te veel jongeren eerder voor de dood kiezen dan voor het leven. "Het zijn niet de woorden, die ik u zou willen zeggen, die het werk van God in u helpen, maar vooral mijn gebed", zei ze aan iemand, die leed.
  
  Reeds tijdens zijn leven vulde Johannes-Paulus II de wereld met het licht van Christus. Laten wij om zijn vurig gebed smeken! Dat het, meer dan ooit de mensen naar de levende God zou trekken en hen beletten in de handen te vallen van de vijand. Ik geloof dat zijn zaligverklaring als een geestelijke ontvlamming zal zijn voor de wereld! Moge hij ons helpen om een beschaving op te bouwen van liefde en om de cultus van de dood te overwinnen, die zich gevaarlijk verspreidt.
  
  En Medjugorje! Wat bereidt de H. Maagd voor, voor deze 30e verjaardag? Ze bewaart het voor ons als een verrassing. Voor hen, die nog twijfelen, is dit het moment om te komen. Wie weet of de dagelijkse verschijningen meer dan 30 jaar zullen duren?
  
• Nado Clilic is teruggekeerd naar de Vader. Enkele dagen geleden heeft een dierbare vriend hier in het dorp ons onverwacht verlaten. Nado was een gekende figuur in het dorp, zijn geloof was als in de rots gebeiteld. Hij was geboren in een van die kleine hoevetjes aan de voet van Krizevac en kreeg een harde opvoeding. Als kind liep hij kilometers ver naar school, of het sneeuwde of 40° warm was, altijd zonder schoenen en zelfs zonder hoop er ooit te zullen dragen. Deze families hadden toen enkel God als zekere vriend. Ze baden zoals ze ademden. Ze hebben de Heilige Maagd aangetrokken, die reeds heel vroeg aan de zieners zei: "Ik heb dit dorp gekozen omdat ik hier echte gelovigen heb gevonden".
  
  Nado kende God van binnen uit. Hij viel op door zijn nooit verblekende vreugde, ondanks het zware werk dat hij moest doen op de kleine hoeve en op de velden. Nooit zocht hij zijn eenvoud van zijn leven op te geven, terwijl anderen trachtten pensions te bouwen.
  
  De tradities bewaarde hij intact. Nooit zou hij een maaltijd begonnen zijn zonder gebed en God te hebben gezegend. Elke zaterdag besprenkelden zijn vrouw en hijzelf het huis en de omgeving met wijwater. In Medjugorje is het gebruik van de Sacramentaliën niet verloren gegaan, zoals bij ons. Als hij iemand de Naam van God of van de Heilige Maagd hoorde vervloeken, had hij de adem afgesneden en leed tot tranen toe. Hij beminde God met heel zijn hart en telkens hij een ogenblik vrij was, las hij de Bijbel. Hij zei: "Ik ga mijn boek lezen". Hij verslond hem en kende er ganse passages uit van buiten. Daaruit putte hij veel wijsheid. Ook een grote menslievendheid. Op een dag ontdekte hij een zware onrechtvaardigheid, die zijn vrouw en hem werden aangedaan. Hij had kunnen optreden tegen de betrokken personen en recht verkregen hebben. Maar hij zei: "Laat maar! God ziet het! Hij zal ons niet in de steek laten".
  
  Op deze 30e verjaardag geeft ik dit getuigenis omdat het nodig is dat wij bidden voor de jonge generatie in Medjugorje, die geboren is in materiële welstand en grote bekoringen moet trotseren. Moge de Heer hen behoeden voor het kwaad en het virus van het modernisme. Johannes-Paulus II heeft het aan meerdere mensen gevraagd: "Beschermt Medjugorje!"

• Op 2 februari 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning in Italië. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Ge verzamelt u rond mij, ge zoekt uw weg, ge zoekt, ge zoekt de waarheid en ge vergeet het belangrijkste: Ge vergeet om goed te bidden. Uw lippen spreken een oneindig aantal woorden uit maar uw geest merkt niets. Zwervend in de duisternis, stelt ge u God zelf voor volgens uw eigen inzicht en niet zoals Hij echt is in zijn liefde. Lieve kinderen, het echte gebed komt uit het diepste van uw hart, uit uw pijnen, uit uw vreugden, uit uw zoeken naar de vergeving van de zonden. Het is de weg van de kennis van de echte God en langs daar ook van de kennis van uzelf, want ge zijt geschapen naar zijn Beeld. Het gebed zal u brengen naar de vervulling van mijn verlangens, van mijn zending hier met u: De eenheid in de familie van God. Dank u."
  
  De H. Maagd zegende alle aanwezigen, ze dankte ons en nodigde ons uit om te bidden voor de priesters.
  
• In Egypte worden de boodschappen van Gospa verder verspreid. Bij de huidige gebeurtenissen blijven onze vrienden bidden en ze blijven in vrede. Ze verlaten zich op Hem, die alles kan en die mooie dingen voorbereidt. De verantwoordelijke voor "Enfants de Medjugorje" in Cairo zei me zo te bidden: "Jezus, vergeet niet dat Egypte U beschermd heeft, toen Ge nog klein waart. Welnu, bescherm nu Egypte!"
  
  Laten we hen steunen met ons vurig gebed en moge dit "Bescherm Egypte" zich ook uitbreiden tot gans het Midden-Oosten!
  
• Op 6 februari hebben we 30 jaar gevierd van de geboorte van Marthe Robin in de Hemel. Ziehier, bij deze gelegenheid en in verband met de boodschap van 2 februari over het gebed, een zo mooi citaat uit de geschriften van Marthe van 29 januari 1930: "Laten we bidden: voortdurend het gebed met het hart, soms het gebed met de lippen. Jezus heeft ons de formule gegeven, zo kort en zo volledig: "Het Onze Vader".
  
  Laten we ons gebed niet opzeggen, laten we het bidden! Het is de ziel die onze bewegingen moet bevelen. Het is onze ziel die onze knieën moet plooien, ons lichaam doen buigen, het is de ziel, die onze handen moet vouwen, onze oogleden doen sluiten of onze blikken naar de Hemel moet richten. Het is de ziel die, opstijgend naar God, gans het wezen meetrekt.
  
  Bidden is het belangrijkste, het meest dwingende van onze plichten! Laten we dus bidden en mogen al onze gebeden, onze gezangen opschieten uit ons hart als vlammende liefdespijlen. Laten we onze pijnen, onze offers, ons werk offeren, laten we ons versterven, laten we boete doen voor een missionaris, voor de priesters, onze herders, laten we hen helpen in hun werk als apostelen! Laten we beminnen voor hen die strijden. De gemeenschap van de heiligen: dat is de onderlinge en broederlijke hulp..."
  
• De boodschap van 25 januari is met geestdrift ontvangen door alle vrienden van Medjugorje! We moeten toegeven dat Gospa ons maar zelden gelukwenst omdat we open staan voor haar oproep en voor de liefde van God! Als moeder geeft ze een boodschap voor al haar kinderen. Bij haar kinderen zijn er, die naar haar luisteren en anderen, die niet naar haar luisteren. Ze lijdt voor hen, die niet luisteren en ze doet alles om hen te winnen. Er was echter ook een boodschap nodig om diegenen te bemoedigen die ze zo mooi als "de meesten van hen, die "ja" gezegd hebben" beschrijft. Moge ieder van ons behoren tot deze gezegende "menigte" en volharden in het "Ja", zoals zijzelf heeft volhard in het Ja, dat ze gegeven heeft in Nazareth.
  
  Een persoonlijk getuigenis. Toen de Heer Jezus me in april 1976 riep om me helemaal aan Hem toe te wijden, deed ik een Heilig Uur voor het Heilig Sacrament. Ik herinner het me nog heel goed, alsof het gisteren was. Verschillende zaken hebben me toen getroffen in deze bijzondere tijd tussen zijn zeer duidelijke oproep om zijn bruid te worden en mijn antwoord [dat ook zeer duidelijk moest zijn: ofwel Ja, ofwel Nee!]
  
  Jezus liet me volledig vrij. Geen enkele druk, geen enkele "sentimentele chantage," geen enkele aandrang zelfs! Met hetzelfde gemak kon ik Ja zeggen of Nee. Jezus sprak me aan als een arme, niet als een rijke, die zou getracht hebben me te bekoren met mooie beloften. Jezus toonde me zulk een grote liefde dat ik begreep dat niemand ter wereld me zou kunnen beminnen, zoals Hij me beminde.
  
  Na een minuut ben ik dan ook voor Hem door de knieën gegaan en heb ik Hem mijn Ja gegeven. Als ik terug denk aan die minuut stilte, waarin Jezus wachtte op mijn antwoord en met welk een gemak ik Hem ook Nee had kunnen zeggen, dank k nu dat ik voor het Ja heb gekozen! En wat als ik Nee had gezegd? Ik had toen geen enkel idee van het plan, dat Hij had voor mijn leven, ik wist maar één ding: Dat ik mijn leven met Hem en voor Hem zou beleven. Dat alleen vervulde me met vreugde! Na zovele jaren, terwijl zijn plan voor mijn leven elke dag wat duidelijker wordt, kan ik op vandaag zeggen dat het vooral Hij is, die op die dag Ja gezegd heeft, vermits Hij, meer dan men zich kan voorstellen, trouw gebleven is. Mijn heel klein Ja, zo fragiel en dikwijls zo gemengd, Hij neemt het, zoals het is, om het om te vormen, om het te maken als het zijne en het de Vader aan te bieden.
  
  Als ik naar de wereld van vandaag kijk, de conflicten, de scheidingen, de doodstrijd van ontredderde families, hoezeer dank ik dan de Heer dat Hij me op die dag dit offer gevraagd heeft en dat Hij tevreden was met dit kleine Ja, fragiel maar eerlijk, om me mee te nemen in zijn boot ... en welke boot! Soms maakt hij water, de stormen doen hem soms hevig schudden, maar hij zal niet vergaan. Jezus zit er in.
  
  Dit alles om met deze zekerheid met u te delen: Ja zeggen aan God, dat is het mooiste avontuur, dat men op aarde kan beleven. Men zal er nooit spijt van hebben Ja te hebben gezegd aan God!

• Op 2 maart 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning in aan het Blauwe Kruis omringd door een wat minder grote menigte wegens de winter Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Mijn moederlijk hart lijdt vreselijk als ik naar mijn kinderen kijk die koppig de voorkeur geven aan wat menselijk is boven wat van God is, naar mijn kinderen, die, ondanks alles wat hen omringt en ondanks alle tekenen, die hen gezonden worden, menen dat ze zonder mijn Zoon kunnen op weg gaan. Ze kunnen dit niet! Ze gaan naar het eeuwig verderf. Het is daarom dat ik u verzamel, gij, die bereid zijt uw hart voor mij te openen, die bereid zijt apostelen te zijn van mijn liefde, die bereid zijt om me te helpen, zo dat ge door de liefde van God te beleven, een voorbeeld kunt zijn voor hen, die deze liefde niet kennen. Moge het vasten en het gebed u daarin de kracht geven en ik zegen u met de moederlijke zegen in de naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest. Dank u..
  
• Op 18 maart 2011 verscheen O. L. Vrouw aan Mirjana voor haar jaarlijkse verschijning, eveneens aan het Blauwe Kruis. Daarna gaf ze de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Ik ben bij u in de naam van de grootste liefde, in de naam van de algoede God, die tot u genaderd is langs mijn Zoon en die u de echte liefde heeft getoond. Ik verlang u mee te nemen op de weg van God. Ik verlang u de echte liefde te leren opdat de anderen deze liefde in u zouden zien en opdat gij ze zoudt zien in de anderen, dat ge voor hen een broeder zoudt zijn en dat de anderen in u een barmhartige broeder zouden zien. Lieve kinderen, wees niet bang om me uw harten te openen. Door mijn moederlijke liefde zal ik u tonen wat ik van ieder van u verwacht, wat ik verwacht van mijn apostelen. Kom met me mee! Ik dank u".
  
  De H. Maagd riep ons op om te bidden voor de priesters. "Nogmaals leg ik er de nadruk op, zei ze, met hen zal ik overwinnen".
  
• Voor een betere Vasten. Tijdens mijn verblijf in Italië, hebben we iets nieuws beprefd in het beleven van de Vasten en dat zou ik met u willen delen. Het zal menige familie of gemeenschap inspireren.
  
  Van de eerste maaltijd af in Sassuolo, samen met een tiental vrienden, heb ik voorgesteld onder ons in het geheel niet over voedsel te praten, maar er op te letten enkel over onderwerpen te spreken, die het licht in onze zielen zou kunnen vermeerderen en ons zo zou laten groeien. Natuurlijk hadden we het over Jezus, over wat Hij ons recent nog had willen zeggen langs het Evangelie of langs een gebeurtenis in ons leven. Het resultaat liet niet op zich wachten! Aan het einde van de maaltijd hadden we het moeilijk om mekaar te verlaten, iedereen wilde immers deze onderwerpen verder bespreken. Zozeer waren onze harten ontvlamd. Een beetje zoals de leerlingen van Emmaüs [alle verhoudingen in acht genomen!]. De aanwezigheid van Jezus tussen ons was voelbaar en we hadden de lust om Hem te zeggen: "Nog! Blijf nog bij ons!"
  
  Het volstaat de beslissing te nemen voor het eten. We hebben de gewoonte aan tafel te gaan zonder na te denken over dit groots moment, dat door God gewild is. We praten dan over alles wat ons door het hoofd gaat. Zo is het dan gemakkelijk te spreken over dingen, die niet zo belangrijk zijn, of zelfs, ongelukkiglijk, kwaad te spreken over de naaste! Deze tijd tezamen kan nochtans een prachtig moment zijn van delen, waarbij ieder er zorg voor draagt het Koninkrijk van God te doen groeien in het hart van zijn tafelgenoten. Als we dit beslissen tijdens het zegeningsgebed aan het begin van de maaltijd, stellen we heel vlug vast dat God naar de afspraak komt [Hij is nog zo blij voor een keer uitgenodigd te zijn!] en de maaltijd neemt een heel andere wending.
  
  Een Kroatische grootmoeder had de gewoonte elke dag naar de H. Mis te gaan. Als ze thuis kwam, deelde ze met de huisgenoten over wat de priester tijdens de preek gezegd had. Op een dag, in het begin van de verschijningen, kon ze om gezondheidredenen niet naar de kerk gaan. Haar familie ging echter wel. Toen ze thuis kwamen vroeg ze wat de pater had gezegd. Die avond had de pater immers aan alle parochianen gevraagd zich er toe te verbinden de avond door te brengen zonder één enkel woord te zeggen dat tegen de naaste was. Bij dat nieuws, riep de grootmoeder uit: "Maar, waarover gaan we dan praten?"
  
  Op aarde heeft Jezus zelf gehouden van dit bevoorrechte moment, dat de gezamenlijke maaltijd is. Moge dit moment voor ons een tijd van zegen worden en niet de gelegenheid om leegte te brouwen of om te zondigen. Dikwijls stel ik vast dat Jezus tegemoet komt aan de wens van wie vraagt: "Heer, gebruik me tijdens deze maaltijd opdat Hij tot uw eer zou verlopen!"
  
• De tragedie in Japan. We zijn allen getroffen door de beelden en het nieuws uit apan. Verre van er nog meer commentaar aan toe te voegen, wil ik hier nogmaals herinneren aan de middelen die Gospa ons gegeven heeft en die de meest effectieve middelen zijn om nieuwe aardbevingen te vermijden. De moeder van de Schepper zegt ons: "Enkel met vasten en gebed kunt ge oorlogen doen ophouden, oorlogen verhinderen ..." en vaak vergeten we het einde van die boodschap: "de natuurwetten opheffen".
  
  Het lijkt er inderdaad op dat de aarde kreunt onder de duisternissen, die onze mensheid overdekt, die het zonder God wil doen. Maar heeft de H. Maagd ons onlangs nog niet gezegd dat ze de hoop niet opgaf? Heeft ze ons niet gesproken over een "nieuwe tijd", over een tijd van vrede, waar haar hart met ongeduld op wacht? We kunnen de tijd van beproeving verzachten en inkorten!
  
  Ik ontmoet veel mensen, die begonnen zijn met vasten volgens haar voorschriften, maar die na verloop van tijd er weer mee hebben gestopt, ontmoedigd tegenover de strijd of om andere redenen. Nee, we moeten volhouden! De uitdaging is te groot! Teveel broeders en zusters, die God niet kennen hebben onze toewijding en onze trouw nodig. De H. Maagd heeft nog boodschappen om ons te geven, vandaag zegt ze ons: "Ik zal u tonen wat ik van ieder van u verlang, wat ik verlang van mijn apostelen". Laten we bij haar blijven, ze zal immers aan elkeen zijn bijzondere rol laten zien in deze tijd van beproeving. Ze rekent zo sterk op ons!
  
  Concreet: we kunnen veel doen voor de slachtoffers van de ramp:
  
  
  • Voor degenen, die omgekomen zijn, kunnen we voor hun zielenrust minstens één H. Mis laten opdragen. Dat is een sterk gebaar van naastenliefde.
  • Voor de overlevenden, voor hen, die alles verloren zijn, voor hen die gewond zijn en voor hen die vrezen de volgende slachtoffers te zijn, kunnen we met gans ons hart bidden en vasten. We kunnen hen ook onze bewaarengelen zenden om hen te helpen en hen te bemoedigen op hun kruisweg. Dat zal voor hen een hulp zijn, die rechtstreeks uit de Hemel komt want menselijke hulp heeft haar beperkingen.
    
• Feest van de H. Jozef, op 19 maart. Niemand heeft er ooit spijt van gehad de H. Jozef te hebben gekozen als patroon en als gids van zijn familie. Ook als hartsvriend. Het is hij, de "voedstervader van de Zoon Gods" die het best kan voorzien in onze tijdelijke en onze geestelijke noden. Laat hem niet werkeloos! Hier in Medjugorje is zijn hulp voelbaar, telkens we hem aanroepen. Families, die in moeilijkheden zijn, hebben er heel veel baat bij. Ook na zijn feest kunnen we b.v. zijn litanie bidden.

• Op 2 april 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte die de Podbrdo bedekte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Met moederlijke liefde verlang ik het hart van ieder van u te openen en u persoonlijke eenheid te leren met de Vader. Om dit te aanvaarden, moet ge begrijpen dat ge belangrijk zijt voor God en dat Hij u persoonlijk roept. Ge moet begrijpen dat uw gebed een gesprek is van een kind met de Vader, dat liefde de weg is waarmee ge u moet doen kennen ... liefde voor God en voor uw naaste. Dat is, mijn kinderen, de liefde, die geen grenzen kent, dat is de liefde, die voortkomt uit de waarheid en tot het einde gaat. Volg mij, mijn kinderen, zodat anderen, door de waarheid en de liefde in u te erkennen, u kunnen volgen. Dank u.
  
• Vol bewondering kom ik terug van een lange reis in Zuid-Oost Azië. Hier vlug enkele belevenissen:
  
  
  • In Kota Kinabalu [Maleisië], terwijl we zingend het Rozenhoedje van de Barmhartigheid aan het bidden waren, begon een van de assistenten, die maar heel wazig zag, plots duidelijk te zien en dit klaar zicht verbeterde nog gans de dag. Dank U, Jezus!
    
  • In Kuching [Maleisië] werd onze vriendin Maria gealarmeerd door een zeer angstige collega van op haar werk, een familievader, wiens kindje prematuur geboren was aan 7 maanden. Het kindje moest een zeer gevaarlijke operatie ondergaan, omdat het een waterhoofd had [Hydrocephalie]. Maria besloot om voor het kindje te gaan bidden en nam enkele rozenblaadjes mee, die door O. L. Vrouw in Medjugorje gezegend waren. De ouders van het kindje zijn Anglicanen en namen het voorstel voor gebed aan. Maria zei de vader het rozenblaadje op het hoofdje van het kindje te leggen en een "Weesgegroet" te bidden. Hij kende dat gebed. ’s Anderendaags, de dag waarop de operatie moest doorgaan, kon men deze annuleren omdat het vocht spontaan verdwenen was. De dokter kon niet uitleggen hoe dat kon. Dank U Maria!
    
  • In Djakarta [Indonesië] kwam een koppel bij een van onze bijeenkomsten luisteren naar de boodschappen van Medjugorje. Ze hadden hun dochter meegebracht. Toen ik uitlegde hoe de Satan tegenwoordig geniepig bij de mensen werkt langs sommige occulte praktijken, zoals het dragen van amuletten, talismannen of andere voorwerpen, die uitgedeeld worden door tovenaars [vermomd als liefdevolle mensen], voelde het meisje zich geviseerd. Ze droeg, inderdaad, aan de hals een voorwerp, dat iemand haar gegeven had met de raad het te dragen om "geluk te hebben".
    
    De persoon had haar gezegd: "Pas op! Doe het nooit af, want als ge dat doet zult ge ongeluk hebben!" Toen ze haar ouders na de bijeenkomst dit vertelde zeiden deze haar het voorwerp weg te werpen. Het meisje had echter teveel schrik en weende. Toch besloot ze het aan de priester te geven, die er bij was. Dezelfde avond nog zond ze een boodschap aan haar ouders om hen te danken. Sinds ze zich immers van het voorwerp ontdaan had, ondervond ze een innerlijke vrede, die ze tevoren nog nooit zo sterk gevoeld had in haar leven. Gans haar lichaam was bevrijd van een zware benauwdheid, die haar voordien bedrukte ter hoogte van haar wervelzuil en haar hoofd. Nu weende ze van vreugde en naderde tot Jezus. De vrees was weg. Dank U, Jezus!
    
  • In China kon ik weeshuizen bezoeken, die door Katholieke zusters beheerd worden. Bijzonder was ik getroffen door een in het noorden van het land. Alle zusters zijn jong. Hun werk bestaat er in verlaten kinderen op te nemen en te verzorgen. Volgens de Chinese wet hebben de families enkel recht op één kind [hier en daar op twee]. Als een kind dan gehandicapt geboren wordt, willen de families een ander en ze leggen het gekwetste kindje anoniem voor de deur van de zusters. In dit weeshuis zijn er evenveel zusters als kinderen en er zijn evenveel postulanten als zusters. Sommige kinderen lijden veel. Het is niet moeilijk in hen het gelaat te zien van de onschuldige en gekruisigde Jezus.
    
  Nu we Goede Vrijdag naderen, dank ik God dat Hij me op die manier zijn Zoon in doodstrijd getoond heeft en ook de grootheid van de roeping van deze zusters, die Hem met zoveel liefde en toewijding verzorgen. Ze kennen de waarde van het lijden, dat de Vader wordt aangeboren samen met dat van Christus. Hun leven is als een permanente H. Mis. Daar waar de mens niet beschouwd wordt in zijn eeuwigheid maar enkel naar waarde geschat volgens zijn werelds rendement, zijn deze zusters een lichtend teken, een zon, die China verlicht. Moge hun voorbeeld ons inspireren in deze Goede Week en moge ons deemoedig gebed hen ondersteunen! Op een dag, in het eeuwig licht van God, zullen we met verrassing zien wie er onder ons het mooiste waren op deze aarde en hoeveel genaden we te danken hebben aan het offer van deze, door de wereld misprezen en verworpen mede-verlossers.
  
• Hij is levend! Hij bestaat werkelijk!"
  
  In Singapore vond ik een vriend terug, die ik op een dag in Medjugorje heb ontmoet: Pater Michaël Lim, een baby-priester [zo genoemd, omdat hij nog maar een maand gewijd is]. Hij bracht een mooi getuigenis. Chinees van afkomst, hoewel in Singapur geboren, Boeddhist, kende hij niets van het Christelijk geloof en wilde er ver van blijven. Zijn oudere zuster, Violet, werd tijdens haar adolescentie zwaar ziek en moest veel pijnlijke operaties ondergaan. Een was bijna dodelijk, en haar toestand ging vlug achteruit. Aan een rolstoel geluisterd was ze oorzaak van veel zorgen voor haar familie, die niet bij machte was om haar te helpen.
  
  In juni 1995 raadde Rose [katholiek] Michaël aan haar mee te nemen naar een kerk waar men bezig was een charismatische genezingsdienst te organiseren. Michaël aanvaardde. Hij was immers bereid gelijk wat te proberen om zijn zus te helpen. Tijdens het gebed voelde hij zich niet lekker. Hij vond alles eigenaardig en zelfs belachelijk. De mensen baden de een voor de ander, hieven de handen op zonder schroom en loofden God met luide stem. Voor hem allemaal rare dingen. Hij vroeg zich af waar hij terecht gekomen was!
  
  Rose zei hem te bidden tot Jezus opdat Hij zijn Heilige Geest zou zenden door de priester, opdat deze Violet zou zegenen. Michaël begreep niets van deze woorden. Voor de eerste keer richtte hij zich echter tot Jezus en zei: "Laat haar lopen en ik zal in U geloven!" De priester naderde en bad voor Violet. Dan zei hij: "Nu, sta recht!" Toen openende Michaël wijd zijn ogen, verstomd: Hij zag Violet recht komen, gaan, dan lopen in de kerk! Hij was verward tot in het diepste van zijn ziel en zei met verstomming: "My goodness! He is alive! He is real!" [Ongelofelijk! Hij is levend! Hij bestaat werkelijk!"] Hij begon te wenen, te wenen... Die dag keerde zijn leven totaal om. Gretig begon hij alles te zoeken wat met het Katholicisme te maken had. Hij ontdekte de Bijbel. In minder dan 60 dagen verslond hij hem, van A tot Z. Hij kon er niet van scheiden. Hij las hem meerdere uren per dag, zoals een dorstige, die eindelijk levend water gevonden heeft om zich te laven en die er zelfs de ogen niet meer kan van afwenden. Zijn ziel verlangde zo naar de Levende God!
  
  Natuurlijk dat de geschiedenis daar niet eindigt. Ik kan zeggen dat daarna gans zijn familie zich liet dopen. Michaël werd aangenomen in het seminarie op de leeftijd van 38 jaar. Hij werd priester gewijd op 25 maart laatstleden, het feest van Maria Boodschap. Hij zei aan zijn parochianen: "Ik heb er 35 jaar over gedaan om God te vinden. Gij hebt hem echter gekregen bij uw geboorte! En gij wilt u van Hem ontdoen? Luister naar mij: Laat Hem nooit los!"
  
  Ja, Jezus leeft! Met Pasen zullen we vieren dat we zulk een God hebben, die niet gemaakt is met mensenhanden en onbekwaam om te redden, maar werkelijk, echt levend. En zijn naam is Liefde! Zijn Naam is "God redt", Ieshua!
  
• De liturgische gedachtenis van de Zalige Johannes-Paulus II zal gevierd worden op 22 oktober, voor de bisdommen van Rome en Polen, volgens de Congregatie van de Goddelijke Eredienst. Het is de verjaardag van zijn inhuldiging, zes dagen na zijn verkiezing als Paus op 16 oktober 1978.
  
  Laten we niet vergeten dat het Johannes-Paulus II is, die ons Zuster Faustina gegeven heeft en haar prachtige boodschap! De noveen van de Goddelijke Barmhartigheid begint op Goede Vrijdag en eindigt op de zondag na Pasen, op het feest van de Goddelijke Barmhartigheid. Mis deze gelegenheid niet! Onnoemelijke zegeningen werden voor deze tijd door Jezus beloofd aan de zuster!

• Op 2 april 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. God de Vader zendt me om u de weg van het heil te tonen, omdat Hij, lieve kinderen, verlangt om u te redden en niet om u te veroordelen. Het is daarom dat ik, als moeder, u rond mij verzamel, omdat ik met mijn moederlijke liefde, u wil helpen om vrij te zijn van het duistere van het verleden en een nieuw en een ander leven te beginnen. Ik roep u op om te verrijzen in mijn Zoon. Samen met het biechten van uw zonden, verzaak aan alles wat u van mijn Zoon verwijdert en uw leven leeg en ongelukkig gemaakt heeft. Zeg "ja" met het hart aan de Vader en begeef u op de weg van het heil waartoe Hij u door de Heilige Geest roept. Dank u. Ik bid bijzonder tot God voor de herders [de priesters] opdat Hij ze zou helpen om van ganser harte aan uw zijde te staan."
  
• Voor haar boodschap van 2 mei, de dag na de Zaligverklaring van Johannes-Paulus II, kon de H. Maagd geen betere woorden vinden om uitdrukking te geven aan het gebed van haar hart! Ze bidt opdat God de herders zou helpen om van ganser harte aan onze zijde te staan. Is het niet juist dat, wat we allen in het leven van Johannes-Paulus bewonderd hebben? Een hart van herder bij uitstek! En dat tot zijn laatste adem! Hoewel hij geen stem meer had en geen kracht, kon hij zich een laatste maal richten tot de jongeren, die onder zijn venster verzameld waren op 2 april 2005. Hij zei: "Ik heb u opgezocht en nu zijt gij het, die mij komt opzoeken! Dank u!"
  
  Laten we, meer dan ooit tot Johannes-Paulus bidden! Mochten al onze herders zulk een hart krijgen, nauw verbonden met Christus en zo dicht bij de mensen van alle culturen en alle godsdiensten!
  
• Franck en Johannes-Paulus II. In het college "Koningin van de Vrede" in New Jersey [USA] werd Franck uitgekozen om Johannes-Paulus II in oktober 1995 te verwelkomen aan de luchthaven en zijn H. Mis bij te wonen in het immense stadium. Franck was een voorbeeldige leerling, steeds wellevend, bedaard en begaafd. Enig probleempje evenwel: Franck was protestant. Hij begreep niets van de rol van de Paus in de Kerk en hield niet op hem te bekritiseren. Hoe mee de datum naderbij kwam, des te meer mopperde hij tegen de Kerk. Franck had deze keuze aanvaard omdat dit hem toeliet 24 uur het college te verlaten en een wereldbekend leider te ontmoeten.
  
  Toen hij terug kwam in het college, straalde hij zo dat zijn vrienden hem met vragen overstelpten. Hij vertelde: "Die morgen, voor de aankomst van de Paus, verwachtte ik een arrogante en zelfzuchtige leider te zullen ontmoeten. Op het moment echter dat de Paus naar de menigte toe ging om de mensen te zegenen, stond ik vlak bij de omheining die de massa tegenhield. Toen hij naderbij kwam, keek hij me recht in de ogen, hief zijn rechter hand op en tekende een kruis op mijn voorhoofd".
  
  Toen men hem vroeg welk een indruk dat op hem gemaakt had, antwoordde Franck en hij blijft het steeds herhalen: "Toen ik zijn ogen zag, heb ik Jezus gezien! Tegenover hem kan men niet nalaten het gevoel te hebben dat men in de Hemel is, men ziet de Hemel in zijn ogen!"
  
  Sinds die dag is Franck niet meer dezelfde. Johannes-Paulus II is zijn vriend geworden, zijn broer, zijn held en zijn vader. Hij laat geen enkele gelegenheid voorbij gaan om te vertellen over zijn "ontmoeting met de hemel" en hij is onuitputtelijk over de blik van Johannes-Paulus II. Zijn grootste schat, die hij koestert als een precieuze reliek, is de paternoster die de Paus hem gegeven heeft.
  
  Op heden is Franck een vurige apostel, die vele mensen naar Christus aantrekt. Hij is niet Katholiek geworden, maar een instrument van eenheid. Johannes-Paulus II draagt hij steeds in zijn hart en ... deze heeft nog niet zijn laatste woord gezegd!
  
• Zonnewonder. Een Portugese vriendin is naar Fatima gegaan voor de grote plechtigheden van 13 mei, de verjaardag van de 1ste verschijning van Maria in 1917. Dit jaar vierde Fatima echter ook de Zaligverklaring van Johannes-Paulus II. Reusachtige schermen waren opgetrokken om rechtstreeks de beelden van de Zaligverklaring te tonen en 20.000 mensen waren verzameld rond de basiliek. Onze vriendin vertelde dat rond 13.30, toen de beelden van Johannes-Paulus II op de schermen verschenen, er zich plots een brede lichtende krans rond de zon vormde. Het was als een regenboog, die stralen van alle kleuren uitzond. De zon begon te dansen aan de hemel alsof ze zich wilde aansluiten bij de viering. De Portugese media hebben hetzelfde bericht verspreid.
  
  Johannes-Paulus was zeker heel erg met Fatima verbonden! Na de aanslag van 13 mei 1981 heeft hij zijn bescherming steeds toegeschreven aan Onze Lieve Vrouw van Fatima. "Een hand heeft geschoten, zei hij, een moederlijke hand heeft de kogel geleid". Heeft de Paus van het "Totus Tuus" [Gans de Uwe, Maria] ons een teken willen geven? Reeds op 13 oktober 1917, bij de zesde en laatste verschijning van Maria in Fatima, zagen 70.000 mensen de zon dansen! Het is een belangwekkende gebeurtenis.
  
• De Chinese bisschop. Bij mijn reis in China vorige maand bezocht ik de provincie Hebei in het noorden van het land. Daar leerden mijn vrienden me een figuur kennen, die hen nauw aan het hart ligt, hun bisschop, die vorig jaar in de Hemel geboren is: Mgr. Wan Chong-Lin Lin.
  
  Hij werd als priester aangehouden in 1958 en leefde in gevangenschap gedurende 21 jaar. Eerst in 1979 kon hij naar huis terug keren. Toen hij in 1983 Bisschop gewijd werd, was zijn bisdom uitgebloed. Er waren geen priesters, geen religieuzen, geen klooster, zelfs geen kerk, niets. Hij ging op bedevaart naar het Mariaheiligdom van de provincie Shanxi om de Heilige Maagd te smeken. Hij had een geweldige liefde voor Haar. Aan zijn verwanten zei hij: "Ge weet hoe edel het is om Bisschop te worden en hoe zwaar die verantwoordelijkheid is. Ik kan me enkel toevertrouwen aan de Maagd Maria! Ze is de Moeder van God, de Moeder van de Kerk en ook mijn teerbeminde Moeder. De Kerk heeft mij bisschop gewijd, de Kerk heeft hier echter niets! Geen grond, zelfs geen kamer, geen seminaristen ... Welk een arme herder ben ik! Wat wil de Moeder Gods?"
  
  Hij hoorde spreken over het Mariaal heiligdom van Bansishan, waar de H. Maagd reeds sinds 1982 verschijnt. Hij besloot er naartoe te gaan en vertelde: "Een stem scheen me aan te zetten daar mijn Moeder te gaan bezoeken. We baden de Rozenkrans op de knieën en tijdens het gebed is Ze me verschenen dicht bij de kerk, in een wit kleed met een blauwe gordel. Ik keek in haar ogen en zij keek in mijn ogen. O Moeder, mocht ge altijd uw blik op mij gevestigd houden! ’s Anderendaags heb ik de H. Mis opgedragen voor haar intenties. Voor mij was het een zeer belangrijke H. Mis, omdat ik er de 60.000 gelovigen van mijn bisdom aangeboden heb, ik heb mezelf aangeboden en gans mijn bisdom en heb hen allen aan de H. Maagd toegewijd. Ik zei haar: "Vermits ik niets heb, kan ik ook niets doen. Moeder, ik vertrouw u mijn bisdom toe, draag er zelf zorg voor!" Mijn Moeder antwoordde me: "Mijn kind, wees niet ongerust, ik zal zorg dragen voor u, zoals ik zorg draag voor mijn Zoon Jezus.". En zo was het! De H. Maagd ging in op zijn verzoek want bij zijn terugkeer begonnen de priesters en de seminaristen toe te stromen. Na korte tijd kon hij een seminarie oprichten [1985], de Congregatie van de H. Theresia terug oprichten, een weeshuis openen, een centrum voor roepingen, een centrum voor lekenvorming, enz ...
  
  Deze bisschop is er in geslaagd het onmogelijke te verwezenlijken. In zijn armoede en zijn eenzaamheid heeft hij gebeden met geloof, hij heeft alles toevertrouwd aan de Moeder Gods en heeft zich totaal op haar verlaten met een kinderlijk vertrouwen. Hij wist dat Ze de zaken van haar Zoon beter dan gelijk wie zou ter harte nemen. Hoeveel gewijden zijn tegenwoordig met dergelijke toestanden van gebreken van eenzaamheid geconfronteerd en hebben de neiging de armen te laten zakken tegenover de omvang van de taak, die hen is toevertrouwd. De H. Maagd is echter klaar om wonderen te doen als het de zaken van haar Zoon en het heil van haar kinderen betreft! Zo tracht ze ons in Medjugorje al 30 jaar op de knieën te doen vallen!
  
• De dertigste verjaardag van de verschijningen zal gevierd worden op 25 juni. Overvloedige genaden zullen neerkomen over hen, die zullen komen en zich zullen verenigen met het gebed van de parochie. Laten we ze grijpen terwijl ze langskomen! Sommigen hebben al gepland om een dertigdaagse aan te bieden aan de Koningin van de Vrede, met bekeringen, gebeden, vasten, beslissingen tot vergeving, liefdadigheidsacties, offers, enz... Ooit zei de H. Maagd tot de gebedsgroep: "Mijn grootste vreugde is u samen te zien bidden tot mijn Zoon, verenigd in één enkel hart". Elke familie of groep vrienden kan dit geschenk aan de H. Maagd aanbieden om haar te danken voor haar bezoeken en er zo zeker van te zijn haar te verheugen.

• Op 2 juni 2011 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis omringd door een grote menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Als ik u vraag te bidden voor hen, die er nog niet toe gekomen zijn om de liefde van God te kennen en als ge in uw hart zoudt kijken, dan zoudt ge verstaan dat ik over velen van u spreek. Vraag u eerlijk af, met een open hart, of ge de levende God wilt, of wilt ge Hem verwijderen en leven zoals ge wilt. Kijk rondom u, mijn kinderen, en zie waarheen de wereld gaat, de wereld, die denkt alles te doen zonder de Vader en die wandelt in de duisternis van de bekoring. Ik bied u het licht van de Waarheid en de Heilige Geest. Volgens Gods plan, ben ik bij u om u te helpen om in uw harten mijn Zoon te bezitten, zijn Kruis, Zijn Verrijzenis en zijn overwinning. Als een moeder verlang en bid ik om uw eenheid met mijn Zoon en zijn werken. Ik ben met u, gij beslist. Dank u. [De H. Maagd was droevig. Ze zegende heel bijzonder de aanwezige priesters.]
  
• Gelukkige dertigste verjaardag, lieve Gospa! Deze maand viert de Gospa haar "Paarlen jubileum": 24 juni 1981 - 24 juni 2011, 30 jaar met ons in Medjugorje! Laten we haar van harte vieren! Ze heeft ons 30 jaar dagelijkse verschijningen gegeven, 30 jaar buitengewone genaden, duizenden bekeringen, inwendige en lichamelijke genezingen, bevrijdingen, verzoeningen, roepingen, allerhande troost, herstel van families en parochies, verrijzenis van drugsverslaafde jongeren, onverhoopte zwangerschappen, enz ... De lijst is oneindig!
  
  30 jaar ... zoals het verborgen leven van Jezus! Op een dag zullen we vernemen dat de dagelijkse verschijningen een einde genomen hebben! Niemand weet wanneer dit zal gebeuren, maar elke dag brengt ons dichter bij dit einde. Dat zet er ons toe aan ten volle te genieten van de genade, die ons vandaag aangeboden wordt en nog te kunnen zeggen: "Ze zal vanavond komen! Ze zal de Hemel openen, ze zal zich tonen en zich laten horen op onze wereld! Ze zal met ons bidden. Ik zal haar ontvangen in mijn hart!"
  
  In mijn brief van 15 mei heb ik het voorstel gedaan om van 25 mei tot 25 juni de H. Maagd een dertigdaagse aan te bieden: Een geschenk van 30 dagen voor 30 jaar verschijningen! Zij, die dit niet wisten, kunnen nog een noveen doen ter voorbereiding van de 30e verjaardag. Deze begint vandaag. [Men kan nog steeds op de rijdende trein springen!] Zie ook op de website: http://www.medjugorje.ws/en/novena/
  
  Van de eerste verschijningen af heeft de Gospa aan de zieners gezegd dat ze een plan had. Een plan om de ganse wereld te bekeren en met God te verzoenen. Door haar Zoon Jezus gezonden, is ze gekomen om ons te helpen omdat de wereld in de duisternis wandelt. Ze is ons dichter bij het hart van God komen brengen. Is ze geslaagd? Is haar plan verwezenlijkt? Het lijkt er op dat de laatste boodschappen een antwoord geven op deze vragen. "De wereld verwijdert zich elke dag meer van God" [25 oktober 2008] Haar moederlijk hart is bedroefd! Vicka zegt dat we ver verwijderd zijn van wat Ze gehoopt had te bereiken met haar komst. Vele van haar kinderen zijn nog niet door haar boodschappen bereikt en van hen , die ze hebben ontvangen, is er een deel die besloten heeft ze te beleven, anderen echter hebben niet volhard.
  
  Op 24 en 25 juni zullen we dus haar komst vieren. Ze zal verschijnen, in een gouden kleed en de vreugde zal overvloedig stromen. Achter deze vreugde zal er ook een moederhart schuilen, dat stil bloedt bij het zien van het groeiend aantal van haar kinderen, die verdwaald zijn in de zonde en ondermijnd door zoveel kwalen, zoals ze nog gezegd heeft in de boodschappen van 25 mei en 25 juni. Mirjana zei dat Gospa bedroefd was. Bedroefd? We kunnen niet verdragen haar zo te laten! Daarom moeten we Haar, meer dan ooit, in ons leven verwelkomen als onze beminde Moeder en naar Haar luisteren en vooral kunnen we haar doen jubelen van vreugde als we haar tonen dat we haar Zoon Jezus, eindelijk, de eerste plaats geven in ons leven!
  
• Laten we concreet zijn! Tijdens deze noveen is het goed het mooie gebed dat Maria gedicteerd heeft aan Jelena Vasilj te herhalen, de Toewijding aan het onbevlekt Hart van Maria [PS], ofwel de litanieën te bidden, zoals deze in Medjugorje gebeden worden. We zullen echter ook de H. Maagd verheugen met elke dag een of ander concreet gebaar: zoals bij voorbeeld:
  
  
  • Een uur met uw kind bezig zijn zonder een elektronisch apparaat te gebruiken.
  • Een heel vriendelijk gebaar stellen tegenover een persoon, die ge niet sympathiek vindt.
  • Iemand opbellen die eenzaam is.
  • Een bejaarde van uw familie bezoeken, die weinig bezoek krijgt.
  • 24 uur vasten van negatieve woorden.
  • Een persoon in nood uitnodigen voor een goede maaltijd.
  • Een gebakje of wat chocolade brengen aan een buur waarmee we weinig contact hebben.
  • Een dankwoordje zenden naar iemand, die ons geholpen heeft [een verwant, uw overste, een medewerker, enz...]
  • Een jonge moeder een avondje gratis babysit aanbieden.
  • Aan uw kind zeggen waarom ge zoveel van hem of haar houdt.
  • Een oude vriendschap herstellen die door nalatigheid verwaterd is.
    
• De onderzoekscommissie over Medjugorje gaat met discretie verder met haar werk. De zieners zijn naar Rome uitgenodigd om er hun getuigenis te geven. In afwachting van de resultaten zijn de private bedevaarten steeds toegelaten [niet de officiële bedevaarten].
  
• De eerste 3 geheimen. Zoals Pater Petar laatst nog gezegd heeft aan de bedevaarders, gaan de 2 eerste geheimen over de mensen van de parochie en hun verantwoordelijkheid tegenover de verschijningen. [Dat weten we al sinds het begin]. Anderzijds heeft de H. Maagd in 1980 in verschillende boodschappen gezegd dat de Hemelse Vader aan het einde van de dagelijkse verschijningen een teken zal oprichten op de Podbrdo dat onverwoestbaar, blijvend en voor ieder zichtbaar zal zijn. Ze heeft dat teken aan enkele van de zes zieners laten zien en dat is hun derde geheim. Vicka en Jakov zeggen dat het zeer mooi is. Dat teken zal vooral voor de ongelovigen gegeven worden. Maar zelfs dan zegt de H. Maagd, zullen sommigen weigeren te geloven. Natuurlijk weet niemand wat dat teken zal zijn. Het zal komen op zijn tijd. Het loont de moeite niet om te trachten te weten wat het zal zijn. De H. maagd vraagt ons immers voor haar komst eerst en voor al te werken aan onze persoonlijke bekering. Dat is van kapitaal belang! Zeer zeker: het is nooit te laat om zich te bekeren! Maar vergeten we niet dat volgens de H. Paulus, "het loon van de zonde, de dood is". Het zou kunnen dat dit loon van dood dat aan de zonde te wijten is, reeds zeer zwaar is om dragen! Onze Moeder wil ons heel veel lijden besparen!

• Op 2 juni 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis. Er waren ongeveer 10.000 mensen op de Podbrdo. Na de verschijning gaf Mirjana ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! De moederlijke oproep, die ik vandaag tot u richt, is een oproep van waarheid en leven. Mijn Zoon, die het Leven is, bemint u en kent u in waarheid. Om uzelf te kennen en te beminnen, moet ge mijn Zoon kennen, en om de anderen te kennen en te beminnen, moet ge mijn Zoon in hen zien. Daarom, mijn kinderen, bidt! Bidt om te begrijpen en om, met een vrije geest, u over te geven en volop om te vormen en zo het Koninkrijk van de hemelen in uw harten te hebben op aarde. Ik dank u."
  
• Op 25 juni had Ivanka haar jaarlijkse verschijning. Deze had plaats bij haar thuis en duurde 6 minuten. Gospa sprak haar over het 5de geheim. Dan zei ze: "Ontvang mijn moederlijke zegen."
  
  De avond van de 25e nodigde Gospa ons allen uit op de Podbrdo om de rozenkrans te bidden met Ivan en de gebedsgroep. Ze kwam om 23 uur, zeer, zeer vreugdevol, "meer dan ooit" beklemtoonde Ivan. Ze droeg haar gouden kleed van de feestdagen en in haar boodschap beklemtoonde ze hoezeer we haar boodschappen moeten beleven en "tekens zijn in deze vermoeide wereld".
  
• Een enorme toeloop van Italiaanse bedevaarders in Medjugorje. Ze zijn zo talrijk dat zij voor hun ochtendmis de ganse ruimte bezetten aan de rotonde. [Voor de andere talen is dat het moment om in stilte te gaan bidden op de heuvels!] Wat gebeurt er in Italië? Het volstond dat Gospa het hart raakte van één man, die door iedereen gekend is, een journalist, een man van spektakel en belangrijke ster van de TV...
  
• De bekering van Paolo Bozio heeft Italië doorheen geschud. Deze man, die "lustig in zonde leefde" had een bewonderenswaardige moeder, die zonder moe te worden, God smeekte om de bekering van haar zoon. 18 maanden geleden, toen God nog de minste van zijn zorgen was, kwam Paolo in Medjugorje aan. Daar wordt hij door een inwendige gebeurtenis zo geraakt dat hij verliefd wordt op de H. Maagd en haar Zoon. Sindsdien gebruikt hij zijn persoonlijke gaven en de media om over God te spreken met een sterke overredingskracht. Hij vertelt over zijn bekering en de Italiaanse radio uitzendingen vullen zich met getuigenissen over Medjugorje. Andere media in Italië volgen dezelfde weg. Ziedaar het impact van één hart dat zich opent! Hoeveel ongelovigen vonden de weg naar God terug door deze ene bekering? We zullen het maar in de Hemel weten! Maar intussen kunnen we ons afvragen: en ikzelf, moest ik die persoon zijn die Maria zoekt om gans mijn land terug naar het hart van God te brengen? Het belangrijke is immers niet zozeer een star te zijn voor de mensen. De kleine H. Theresia is in Lisieux verborgen gebleven maar heeft haar korte leven gebruikt om miljoenen zielen naar God te leiden. Het belangrijke is zich radicaal voor God te engageren en Hij houdt zich bezig met de genade te verspreiden op zijn manier. Dat is zijn job! Hoeveel verborgen offers heeft hij geoogst, hoeveel geheime smeekbeden gehoord, om het hart van Paolo Brozio te veranderen?
  
  De Gospa heeft ons nodig. Ze zoekt naar ons onvoorwaardelijk JA. Als ik die massa’s Italianen in Medjugorje zie ontschepen, heb ik pijn aan het hart voor mijn dierbaar land Frankrijk, dat zoveel van God heeft gekregen en Hem zo weinig terug geeft. Voor wanneer de verkeersopstoppingen van Franse autobussen in Medjugorje? Wie van ons zal het instrument van God willen zijn om Frankrijk zijn ziel terug te geven? [Of aan zijn eigen vaderland?]
  
  Op een dag had Zuster Faustina uit Polen een zeer interessant gesprek met Jezus. Ze smeekte Hem een grote heilige aan Polen te geven. Tot haar grote verbazing kreeg ze dit antwoord: "Deze heilige, dat zult gij zelf zijn!" Ze werd een grote heilige en Polen gaf ook Pater Kolbe, Paus Johannes-Paulus II, Pater Michel Sopocko, Pater Popieluzsko, enz...
  
  In enkele tientallen jaren verscheen er een ketting grote heiligen in Polen. Misschien had Jezus reeds vooraf de toekomstige boodschappen gelezen van zijn Moeder in Medjugorje! De heiligheid is inderdaad wat Maria ons voortdurend vraagt: "Lieve kinderen, moge vandaag de dag zijn dat ge beslist voor de heiligheid. Moge vandaag de dag zijn dat ge begint met te beminnen!"
  
• "De jongeren beleven een zeer moeilijke tijd" zegt de Gospa ons. Ook dit jaar zal begin augustus het Jongerenfestival doorgaan. Wilt u de H. Maagd helpen? Nodig een jongere uit uw omgeving uit er aan deel te nemen! Of nodig een priester uit, die in zijn parochie technisch werkloos is wat de biecht betreft. Hij kan een luisterend oor lenen aan deze jongeren en hun biecht horen. Vorig jaar waren er een 500 priesters uit alle landen, het was prachtig!
  
• Kies voor het leven! Sinds we een natuurgrote kribbe hebben in onze tuin, ontmoetten we vaak moeders, die er komen bidden. Sommigen hebben een kind verloren en vinden veel troost door dit kind in de handen te leggen van de Moeder Gods. En Maria schenkt hen haar Kind. Velen vertellen ons dat ze een of meerdere abortussen hebben gepleegd en hoezeer ze door dat te doen, verwoest zijn. Verstrikt in de doodscultuur, die ons omgeeft, had men hen er van overtuigd dat ze op die manier de vrijheid zouden vinden. Ze vertellen ons dat ze juist het tegenovergestelde gevonden hebben en ze dragen deze pijn in grote eenzaamheid. Door naar Maria te kijken in de stal worden ze geholpen om hun identiteit van moeder terug te vinden, om aan hun kind te denken, levend en geborgen in de armen van Maria. Dan kunnen ze een priester vinden om met sereniteit hun zonde te biechten.
  
  Nooit heeft de Gospa een publieke boodschap gegeven over abortus. Maar ze heeft, in de jaren 80 de jongeren in de gebedsgroep hierover onderwezen. Ziehier wat ik er me van herinner: De H. Maagd raadde allen aan deze moeders niet te veroordelen maar te bidden dat er zo geen moeders meer zouden zijn. Ze vroeg ons om alles te doen, dat in onze macht ligt, om deze moeders de gelegenheid te geven zich met God te verzoenen door de H. Biecht. En dit te doen met veel liefde en tact. Ze zei hen heel duidelijk: "Abortus is een zware zonde omdat het doden is van een menselijke persoon. God, die goed is, vergeeft alle zonden, maar voor deze zonde vraagt hij een belangrijke boete aan de vader en aan de moeder van het kind."
  
  Het is mooi om te zien hoezeer de H. Maagd ook de vader in dit delicaat domein betrekt. Een priester vertelde ons dat vele vrouwen een abortus komen biechten maar dat hij nog nooit een man had zien biechten dat hij zijn vrouw tot een abortus had aangezet. De verantwoordelijkheid is nochtans gedeeld. Veel abortussen zijn te wijten aan de weigering van de vader om het kind te laten geboren worden. Soms zelfs met bedreigingen "het is hij of ik". De moeders moeten dan weten dat de eenheid van het koppel niet kan verzekerd worden door het bloed van een kind! Dat is een illusie die tot een grote ontgoocheling leidt. Integendeel, aan dergelijke bedreigingen weerstand bieden kan enkel de zegen van God aantrekken over deze moeder, die kiest voor het leven. Ze zal er nooit spijt van hebben. Het is belangrijk dit aan de jongeren te zeggen, want midden al de leugens waarmee ze door de media overspoeld worden, hebben ze recht op de waarheid. Door hen zacht en duidelijk de waarheid uit te leggen, helpen we hen om niet alleen het verlies te vermijden van de staat van genade en van de mogelijkheid om tot de H. Eucharistie te naderen, maar ook om in de toekomst zware gevolgen te dragen, zoals depressies of obsessies van de dood.
  
  Van deze ongeboren kinderen zei de H. Maagd: "Ze zijn bij mij". Niet meer, niet minder. Het kind mag een naam krijgen, het is immers een menselijk wezen dat deel uitmaakt van de familie en dat de ouders in gebed mogen aanroepen. Op een dag zullen ze het terug ontmoeten! Sommige moeders schrijven het een brief, waarin ze hun hart uitstorten. In het geval van een abortus vragen ze het om vergeving en drukken ze het hun liefde uit. Deze brief wordt de Gospa aangeboden tijdens een verschijning. Heel haar moederlijke bezorgdheid gaat wonderwel samen met de rol van de priester [en van Christus] in het sacrament van de verzoening.
  
  Ja, de Moeder Gods werkt hier zeer sterk en jullie bent uitgenodigd! Kom proeven van deze bron van genaden!

• Op 2 augustus 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis, omringd door een ontelbare menigte jongeren. Na de verschijning gaf Mirjana ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! Vandaag roep ik u op om, met Mij, te beginnen met het opbouwen van het Koninkrijk van de Hemelen in uw harten. Om te vergeten wat persoonlijk is en, geleid door het voorbeeld van mijn Zoon, te denken aan de dingen van God. Wat verwacht Hij van u? Laat Satan niet toe u wegen te openen van werelds welzijn, wegen waarop mijn Zoon niet is. Mijn kinderen deze wegen zijn bedrieglijk en van korte duur. Want mijn Zoon bestaat. Ik schenk u het eeuwig geluk en de vrede, de eenheid met mijn Zoon, met God. Ik bied u het Rijk van God aan. Ik dank u."
  
• Het jongerenfestival in het begin van augustus was mooier dan ooit! De sprekers waren goed gekozen, De inhoud van hun toespraken was van grote kwaliteit en goed aangepast aan de jongeren. Velen zijn terug vertrokken met het voornemen hun ervaringen te delen met hun vrienden en met de DVD’s van het festival om samen te kunnen herbekijken. Op die manier verspreidt de genade zich over de wereld. Op een avond waren er 550 priesters uit meer dan 80 verschillende landen om de H. Mis op te dragen, zonder te spreken van hen die de biecht hoorden. Welk een prachtig gezicht van de levende Kerk!
  
• Dit valt goed samen met het profetisch visioen, dat Zuster Briege McKenna in 1984 had in de St. Jacobskerk, toen ze de eerste maal naar Medjugorje kwam: Ze zag een bron met levend water uit het altaar ontspringen en de jongeren, die van dit water kwamen scheppen in de palm van hun handen om zich er mee te lessen. Daarna zag ze hen terug naar huis vertrekken en hun vrienden uitnodigen om ook te komen drinken aan deze bewonderenswaardige bron. Zo vermenigvuldigden de jongeren zich met duizenden en Zr. Briege zag hen gretig drinken aan deze bron en er door herleven. Dit visioen wordt nu volop werkelijkheid.
  
  Dank u, Pater Slavko, om dit Festival te hebben begonnen en in de moeilijke uren van de oorlog te hebben volhard, toen u maar een handvol jongeren had, die amper enkele banken vulden aan de rotonde!
  
  De Gospa heeft haar plan met de jongeren en Medjugorje is voor hen een centrum geworden van bekering en inwendige genezing.
  
• Een verassing in de biechtstoel. Begin mei 2010 is er een Italiaanse familie in Medjugorje aangekomen in een toestand van diepe nood. Op geestelijk vlak hadden ze geen vrede en op lichamelijk vlak droegen ze een zwaar kruis.
  
  Vooreerst was hun kindje van 5 was totaal doof van de geboorte af, en hun zoon van 8, Antonio, leed aan epilepsie. Zijn aanvallen verergerden met de dag en kwamen steeds vlugger na mekaar. Zijn ouders konden het niet meer aan hem zo te zien lijden. Op een avond konden ze met andere bedevaarders de verschijningsberg beklimmen met Ivan en de rozenkrans bidden onder de sterren terwijl ze wachtten op de komst van de H. Maagd. Daar legden ze alles in haar moederlijke handen. Ze verwachtten een krachtige hemelse hulp tijdens deze bedevaart.
  
  De dag nadien vertelde de vader de droevige situatie van zijn familie aan de verantwoordelijke van de groep. Hij verwachtte van hem een woordje van troost, maar deze zei hem enkel: "Ga biechten!". Varrast door dit beknopte antwoord, begon de vader aan zijn gewetensonderzoek. Inderdaad, hij leefde in zonde en had reeds jaren niet meer gebiecht! In dit woord een uitnodiging ziende om zijn leven in orde te brengen tegenover God, besloot hij een goede biecht te gaan spreken en oprecht afstand te doen van zijn zonden.
  
  Tot ieders verbazing, had Antonio [die van deze biecht niets af wist] plots geen aanvallen meer. Sindsdien heeft hij er geen enkele meer gehad! Terwijl het meisje van 5 na de terugkeer van de bedevaart begon te spreken en voor het eerst verstaanbare woorden uitte...
  
  In zijn mooie getuigenis besluit de vader aldus: "Ik ben veranderd! Mijn vrouw en ikzelf zien het leven met andere ogen. Het is voor mij een grote troost de sereniteit te hebben terug gevonden en ook het optimisme van mijn vrouw. Sinds deze biecht in Medjugorje kan ik met mijn handen de weldaden aanraken van een leven dat beleefd wordt in het licht van God".
  
  Ja, de H. Maagd weet waarom ze ons de maandelijkse biecht vraagt.
  
  
  • "Als er zonde is, zegt ze ons, is er geen vrede". "De maandelijkse biecht zal een geneesmiddel zijn voor de Westerse Kerk". [1982]
  • "Ik verlang u allen naar mijn Zoon, uw Redder, te leiden. Ge zijt er u niet van bewust dat ge, zonder Hem, geen vreugde, geen vrede, geen toekomst, geen eeuwig leven hebt". [25/07/2010]
  • "Ik verwacht van u dat ge oprecht in uw harten kijkt en nagaat hoeveel ge de Vader bemint. Is Hij de laatste om bemind te zijn? Hoe dikwijls hebt ge, omringd door materiële goederen, Hem verraden, verloochend, vergeten! Mijn kinderen, laat u niet misleiden door wereldse goederen. Denkt aan uw ziel, want ze is belangrijker dan uw lichaam, zuivert haar! Aanroept de Vader, Hij wacht op u, keert naar Hem terug!" [2 nov.2009]
    
• De te volgen weg. Voor enkele dagen kwam er een vrouw aan in Medjugorje. Ze was gans aangedaan en opstandig. Ze vertelde me de gebeurtenissen van haar leven, die, wel degelijk, een reeks situaties en heel wat moeilijk te overkomen lijden inhielden. Een echte zak knopen. Welnu, deze vrouw was al meerdere keren naar Medjugorje gekomen. Ik vroeg haar dan ook of ze de belangrijkste boodschappen, die O.L.Vrouw ons hier geeft, goed beleefde.
  
  
  • Bid ge wel elke dag?
  • Euch ... niet elke dag, somtijds.
  • Houdt ge u aan de vasten, die zo sterk is om het kwaad te overwinnen en de oorlogen in ons hart te beletten?
  • Nee, ik wilde het doen, maar als het ogenblik daar is begeef ik en vast niet.
  • Gaat ge regelmatig biechten?
  • Ik ben al jaren niet meer te biechten geweest.
  • Leest ge elk dag enkele verzen uit de Bijbel?
  • Ja, dat doe ik wel, maar niet dagelijks.
  • Gaat ge naar de H. Mis, tenminste elke zondag?
  • Bijna alle zondagen.
    
  Wat kon ik die dame antwoorden? Hoe kon ik ze efficiënt helpen? Ik wilde haar niet laten vertrekken met enkele zoete woordjes. Ik zei haar dan ook: "De Gospa zal u krachtig helpen, ze houdt oneindig veel van u. Heb geen schrik, ze heeft een plan van vrede voor u! Ze kan het echter niet realiseren als gij, van uw kant, de middelen niet te baat neemt, die ze u geeft. Het is voor u dat Ze naar Medjugorje komt. Wel, doe uw best om goed te beleven wat Ze zegt en ge zult heel spoedig veranderingen zien. Doe uw deel, Zij zal het hare doen! Kom niet terug naar Medjugorje, zonder deze eenvoudige boodschappen te hebben beleefd! Ge kunt nog honderden keren komen, maar als ge alleen maar de boodschappen beluisterd, zonder ze te beleven, dan zullen de zaken nooit veranderen!"
  
  Deze dame, Goddank, heeft deze aanmoediging goed en zelfs met dankbaarheid aanvaard. Laten we voor haar bidden en voor al dezen, die nog twijfelen om deze concrete stap te zetten van bekering!

• Op 2 augustus 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis, omringd door een ontelbare menigte, vooral Italiaanse, bedevaarders. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! Ik ben bij u omdat ik u wil helpen de beproevingen te overkomen, die deze tijd van zuivering voor u meebrengt. Mijn kinderen, één daarvan is: niet vergeven en geen vergeving vragen. Elke zonde kwetst de liefde en verwijdert er u van ... en de liefde, dat is mijn Zoon! Daarom, lieve kinderen, als ge stap voor stap met mij wilt gaan naar de vrede van Gods liefde, dan moet ge leren vergeven en vergeving vragen. Ik dank u."
  
• Dominik en het jongerenfestival. Er is op 3 augustus iets verrassends gebeurd. Voor ik er over wilde spreken, wilde ik eerst een ernstig onderzoek doen bij de ouders van Dominik in Slowakije. Ik vertel u bijgevolg de feiten. [Er staan fouten in de artikelen op internet].
  
  Een jonge Slowaak van 16 jaar, Dominik Juroš, uit een Katholieke familie uit het dorp Hran is deze zomer naar het jeugdfestival gekomen met vrienden van zijn leeftijd. De laatste maanden had Dominik een periode van inwendige crisis doorgemaakt, vooral tegenover het geloof. Hij wilde geen H. Mis meer dienen en weigerde samen met zijn ouders te bidden. Hoewel deze jongeren naar het jongerenfestival gekomen waren, moeten we bekennen dat ze niet veel belangstelling hadden voor het festival, noch voor God in het algemeen. Ze gedroegen zich eerder als toeristen op vakantie.
  
  Op 3 augustus was het extreem warm in Medjugorje. De groep besloot om, in plaats van het programma te volgen van het festival, samen met hun gids Janko, te gaan zwemmen aan de watervallen van Kravica. Dominik gleed uit en viel in het ijskoude water. Hij ging 3 tot 4 meter diep onder water, maar kwam nog enkele keren boven. Niemand merkte dat hij aan het verdrinken was, men dacht dat het een spel was. Tien minuten later begon Janko zich ongerust te maken omdat hij hem niet meer zag boven komen. Hij zwom naar de plaats waar hij hem laatst had gezien en geholpen door enkele mensen slaagde hij er in Dominik uit het water te halen. Zij hart was stil gevallen. Er waren 15 tot 20 minuten nodig om het weer aan het kloppen te krijgen. Op weg naar Mostar viel het echter opnieuw stil. Zijn longen werkten niet meer. In het ziekenhuis hield men Dominik dan in een kunstmatige slaap en werden zijn vitale organen kunstmatig ondersteund.
  
  In allerijl kwamen zijn ouders ’s anderendaags naar Mostar. Al de jongeren van het festival baden vurig voor hem en een mooie liefdesketting kwam tot stand, dag en nacht! Zelfs de vrienden uit de bus van Dominik, plots aangegrepen door vreze Gods, begonnen te bidden. Ze gingen allen te biechten en volgden de H. Mis met grote vurigheid.
  
  Van 5 augustus af, omringd door zijn familie en veel gebed begon Dominik onverwacht tekens van "bewustzijn" te geven. Hoewel hij nog steeds bewusteloos was, neep hij soms in de hand van zijn moeder of had hij tranen in de ogen [Zijn moeder had hem, van zijn ontvangenis af, aan de H. Maagd toegewijd]. Op 7 augustus werd hij wakker en zijn organen begonnen terug te werken. Zijn eerste reactie was te wenen en zijn ouders te smeken om hem te vergeven. Hij nam de hand van zijn moeder en vroeg haar met hem te bidden, veel te bidden. Hij wilde zijn zonden biechten [men liet een priester komen]. Daarna werd hij overgebracht naar een ziekenhuis in Slowakije, waar hij opnieuw begon te lopen en vrijuit te spreken. Vier weken later ging hij opnieuw naar school. Zijn Slowaakse dokter zegt nu dat zijn herstel verrassend is.
  
  Dominik vertelde enkele interessante aspecten over zijn ervaring. Zo, bij voorbeeld, toen hij bewusteloos werd weggevoerd na zijn verdrinking,"zag" hij zijn ouders in Slowakije, die op dat moment voor de televisie zaten en hij wist wat ze deden en waar ze gingen! Op 8 augustus, volgens de mensen die er bij waren en ook volgens zijn eigen zeggen, werd Dominik overvallen door een over-gevoeligheid, die gepaard ging met zeer sterke inwendige strijd. Hij had toen ongewone waarnemingen.
  
  Hij vertelt dat, toen hij zich tussen leven en dood bevond, hij zich bedreigd voelde door duivels, "duistere gedaanten",die er waren in het ziekenhuis, sommigen aan zijn deur, anderen die verwarring zaaiden in zijn kamer en hem beschuldigden. Deze gedaanten trachtten voortdurend de gebeden te verhinderen van zijn moeder, die aan zijn bed zat. Het gelaat van Dominik lichtte echter op toen hij de aanwezigheid zag van een persoon, vervuld van licht, van vrede en van vreugde. Hij denkt dat het de Maagd Maria was. Als iemand in zijn kamer kwam met water, wist hij dat het wijwater was en hij dacht: "O, wijwater, dat zal me helpen!". Hij zegt dat hij de gebeden kon opvangen van zijn verwanten en hij zag ze als vredevol, positief, zeer helpend en vol licht.
  
  Hij zag het vagevuur, hij zag twee jongeren [uit een stad in de omgeving van de zijne] die er leden. Hij zag hoe ze een wagen hadden in brand gestoken met benzine en hoe ze bij een ongeval om het leven gekomen waren. Hij zag engelen, prachtige wezens, heel wit en met mooie gezichten. Hij zegt dat hij Jezus zag, van aangezicht tot aangezicht en dat Jezus ogen heeft van een onbeschrijfelijke schoonheid. Als zijn familie aan zijn bed de Rozenkrans bad van de Goddelijke Barmhartigheid, vroeg hij hen: "Ruikt ge die heerlijke geur?" "Welke geur?" vroeg zijn moeder. "Het bloed van Jezus! Hij heeft een heerlijke geur!" antwoordde hij.
  
  Ik moet veel bijzonderheden daar laten. Dikwijls herhaalde Dominik dat we mekaar moeten beminnen en mekaar vergeven. dat het belangrijkste in het leven de liefde is. Met nadruk vroeg hij aan de leden van zijn familie mekaar met meer liefde te behandelen, zelfs in de kleinste dingen. Altijd te vergeven en geen enkele vijand te hebben. Tegelijkertijd speet het hem dat de dokters zijn leven gered hadden!
  
  Ik heb de medische staf in Mostar nog niet ondervraagd. Het is zo dat na enkele minuten onder water, de hersenen beschadigd zijn door het gemis aan zuurstof. In het geval van Dominik, weet God alleen of het op medisch gebied al dan niet om een mirakel gaat. Het heeft weinig belang! Wat me prachtig lijkt in dit voorval, dat gebeurde terwijl 40.000 jongeren van het festival in Medjugorje aan het bidden waren, is, dat de Heer zich bediend heeft van deze jongeman in crisis, om al zijn vrienden op de knieën te brengen [en meerdere anderen van zijn verwanten], ze laten biechten [wat geen luxe was!] en zich naar God te keren. En bovendien, voor degenen onder hen, die de dingen van de wereld op de eerste plaats zetten in hun leven en dachten dat ze God niet nodig hadden, heeft de ervaring van Dominik hen open gemaakt voor een andere wereld, andere waarden en hen herinnerd aan het meest vitale gebod van Jezus: "Bemint elkaar, zoals Ik u heb bemind!"
  
  Dominik herinnert zich niet alles meer maar de uitwerking van de genade laat zich in zijn leven voelen. Nu is het een jongeman, die diep bidt, die vurig zijn geloof beleeft en zich bereidwillig aansluit bij zijn familie. Hij toont een diepe eerbied voor het Kruis van Jezus en voor de Maagd Maria. Al de zijnen leven in dankzegging voor wat de barmhartigheid van God voor hem gedaan heeft. Zelfs de grootvader, vroeger een hevig tegenstander van Medjugorje, wil er nu op bedevaart gaan. Magnificat!
  
• Vergeven , Onmogelijk!
  
  De boodschap van 2 september heeft ons allen geraakt. Maar, hoe vergeven als mijn echtgenoot me slaat, me bedriegt, me verraadt en me het leven onmogelijk maakt? Hoe kan ik vergeven aan de man, die mijn kind verkracht heeft? Aan mijn schoondochter die mijn zoon zijn geloof heeft doen verliezen en me haar kinderen niet wil toevertrouwen? Aan mijn broer, die me mijn erfenis heeft gestolen? Aan mijn kinderen, die me verlaten hebben, na alles wat ik voor hen gedaan heb? Hoe vergeven aan mijn zuster, die mijn reputatie vernield heeft? Aan die verleider, die mijn dochter naar zelfmoord gedreven heeft?
  
  Onmogelijk! Nochtans, in het Onze Vader leert Jezus ons: "Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren".
  
  Gelukkig is voor God mogelijk, wat voor de mens onmogelijk is. De enige oplossing is dan ook aan Jezus te zeggen: "Ik kan het niet, mijn wonde bloedt teveel! Maar U, Jezus, die enkel liefde en barmhartigheid bent, leg uw eigen vergeving in mijn hart voor deze persoon, ik smeek het U!" En dan, het eenvoudig feit dit oprecht aan Jezus te vragen, is reeds vergeven. Zelfs als er nog flarden in u opkomen van woede, van haat of van geweld, die te wijten zijn aan onze gekwetste menselijkheid, toch zal de ziel mooi vooruitgaan. God ziet onze goede wil en Hij doet de rest!
  
  "Daarom, lieve kinderen, als ge stap voor stap met mij wilt gaan naar de vrede van Gods liefde, dan moet ge leren vergeven en vergeving vragen." De boodschap zou ons niet gegeven zijn als onze Moeder in de hemel, die ons vergeven heeft dat we haar Zoon ter dood gebracht hebben, geen tonnen genaden van vergeving zou hebben om ons te geven. Laten we ze grijpen! Laten we van vandaag af handelen!

• Op 2 oktober 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het Blauwe Kruis, omringd door een talrijke menigte, vooral Italiaanse, bedevaarders. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! Lieve kinderen. Vandaag nodig ik u uit tot een nederige, mijn kinderen, een nederige godsvrucht. Uw harten moeten rechtgeaard zijn. Mogen uw kruisen voor u een middel zijn in de strijd tegen de zonden van vandaag. Mogen uw wapens én het geduld én een grenzeloze liefde zijn. Een liefde, die kan wachten en die u in staat zal stellen de tekenen van God te herkennen. Moge uw leven, door een nederige liefde, de waarheid tonen aan allen, die ze zoeken in de duisternis van de leugen. Mijn kinderen, mijn apostelen, help me paden te openen voor mijn Zoon. Nogmaals nodig ik u uit om te bidden voor uw herders. Aan hun zijde, zal ik triomferen. Ik dank u."
  
• Baby’s te nemen!
  
  Dikwijls komen er in Medjugorje koppels, die geen kinderen konden krijgen, met een kindje in hun armen, om Jezus en Maria te danken. Inderdaad, ze hebben de raad gevolgd van de zienster Marija, die geen enkele gelegenheid laat voorbij gaan om te zeggen: "Zeldzaam zijn de koppels, die geen kind krijgen na samen de Krizevac te hebben beklommen en die, geknield aan het kruis, samen aan Jezus een kindje gevraagd hebben". Het is belangrijk dat de echtgenoten dit samen doen.
  
  Zo is onlangs nog een Italiaans koppel komen danken want, na vijf jaar vruchteloos wachten, hebben ze de genade van een kind gevraagd aan de voet van het Kruis op Krizevac. Binnen het jaar hadden ze een tweeling! Een raad voor de koppels, die hieronder lijden: Misschien zijn er in de Hemel al kindjes voor u bestemd. Waarom niet in deze richting uitkijken? Komt, wacht niet!
  
• Het kind en zijn moeder.
  
  Een Italiaantje van 2 jaar is met zijn ouders, onze vrienden, in ons huis een week komen doorbrengen. Een detail in zijn doen was voor mij een les over wat de H. Maagd hier in Medjugorje doet voor haar kinderen, en voor ieder van ons in het bijzonder.
  
  De kleine Francesco begint maar juist te spreken en er is een geoefend oor nodig om te verstaan wat hij zegt [wat hem niet belet, zoals elke goede Italiaan, veel, heel veel te praten!]
  
  Zijn moeder is dikwijls bij hem, en welke bezigheid er ook maar aan de gang is [maaltijd, toilet, wandeling, verschillende gesprekken, enz...], herhaalt de kleine alle 2 minuten: "Mamma!" En de moeder, zo dikwijls ze geroepen wordt, antwoordt met zachtheid: "Amore" [Liefje]. En Francisco, getroost door dit uiterst geruststellend antwoord, gaat in vrede verder met zijn bezigheid tot hij opnieuw zijn oproep herhaalt, zo vaak als zijn hart het hem dicteert.
  
  Ziedaar een prachtig voorbeeld van het voortdurend gebed, met het hart, zoals de H. Maagd het ons vraagt in haar boodschappen! Het gaat er niet om, om mooie zinnen te maken of lange gebeden, maar enkel om "verbonden" te zijn met de moederlijke en onfeilbare aanwezigheid van Maria bij ons en haar kleine tekenen te geven van verbondenheid. Nog voor het kan redeneren, weet het kind intuïtief dat het een moeder heeft en dat deze hem bemint. Hij is gelukkig om 1000 maal per dag dit woord te horen "Liefje", alsof het er zich mee voedt, zich er elk moment wat meer mee verzadigt. Deze liefde vult hem telkens met een nieuwe dosis vrede en bouwt zijn diepste wezen op in de harmonie, die de Schepper hem gegeven heeft. Zo voedt ook de Moeder Gods, onze Moeder, ons druppel na druppel met haar moedermelk, als we haar met gans ons hart verwelkomen en met haar leven. Zo herstelt ze onze diepste identiteit, die zo dikwijls gekwetst is, en laat ze ons toe te groeien in harmonie.
  
  Dank u, kleine Francesco! Als ge groot zult zijn, bewaar dan deze goede gewoonte! Blijf dikwijls "Mama!" herhalen, want uw Moeder in de Hemel heeft prachtige schatten voor u en ze droomt er van om ze u te schenken! Ze zal uw oproepen nooit beu worden, ze zal steeds aan u gehecht zijn en zal weten uw fundamentele honger naar liefde te stillen, uw levensdorst naar liefde.
  
  Maria zoekt duizenden kleine Francesco’s. Ze heeft hen nodig om onze wereld te genezen van de leegte en om aan ieder van haar kinderen te zeggen: "Nee, ge zijt geen wees, ik ben er!"
  
• De ervaring van de Chileense mijnwerkers is een prachtige illustratie van de manier waarom de mens van vandaag zichzelf behandelt.
  
  De mijnwerkers, die uit de diepte van de aarde levend zijn teruggekeerd, zijn niet dezelfden als degenen, die in de mijn waren afgedaald. Ze zijn veranderd, voor het leven getekend. Nooit zullen ze nog dezelfden zijn. Totaal van de wereld en van elke zekerheid afgesloten, als levend begraven in een donker hol, is hun leven plots in een gans andere werkelijkheid terecht gekomen. Uit hun dagelijkse routine gerukt, verstoken van elke ontspanning en van elke menselijke horizon, overgeleverd aan de grootste armoede, hebben ze de dood in de ogen gezien. Ze zijn in zichzelf teruggekeerd. Deze eindeloze weken van afzondering, van nacht, van gebrek en van angst, hebben hen de gelegenheid gegeven om zich op het essentiële te concentreren en zich de echte vragen te stellen over het leven, over God, over het hiernamaals en over de uitersten van de mens. Na hun ongelofelijke terugkeer in het licht, hebben ze onthutsende getuigenissen gegeven. Hun inwendige ervaringen waren even donker als de nacht, die hen gevangen hield. Geen enkele heeft besloten slechter te worden, integendeel, de meesten onder hen hebben de dringendheid aangevoeld om de richting van hun leven te veranderen en zich met God te verzoenen, ieder op zijn manier.
  
  Ik ben teruggekeerd van een lange zending in Spanje [Sevilla, Madrid, Saragossa, Barcelona, Valencia, Estepona en Mucia] en van een kortere zending in Italië [Monza en Genua]. Overal treft het me hoeveel de mens zichzelf lijden aandoet door enkel te leven aan de oppervlakte van zijn wezen, gevangene van de tastbare wereld, van het lawaai, van de stress, van de drang tot bezit en handelen. Hij is zozeer "buiten opgesloten" zou ik zeggen, dat hij vergeet dat zijn ziel bestaat. Hij dringt zich een anorexie op van de ziel. De prachtigste regionen van zijn wezen sterven van honger. Hij is zijn richting kwijt en vergeet dat hij naar zijn eeuwigheid gaat. De mijnwerkers van Chili hebben veel geleden, maar God heeft een mooi geschenk gegeven: Voor de rest van hun dagen hebben ze begrepen dat het belangrijkste onzichtbaar is voor de ogen. Tijdens deze lange ontbering hebben ze immers een prachtige reis gemaakt naar het binnenste van zichzelf! Ze hebben hun ziel geraakt! Ze zijn echte ontdekkers geworden van de diepten!
  
  Hoe zal God de moderne mens toelaten terug te keren naar de wijsheid? Dat is Zijn geheim. Gospa werkt daar al 30 jaar aan en ze heeft reeds prachtige vruchten verkregen. Als we haar boodschappen beleven, dan zullen we geen tragische instorting nodig hebben om te begrijpen dat Jezus de Weg is, de Waarheid en het Leven! We moeten echter veel meer bidden!
  
  
  • "Zonder mijn Zoon Jezus, zegt ze, hebt ge noch vreugde, noch vrede, noch toekomst, noch eeuwig leven" [25/07/2010]
  • "Mijn kinderen, laat u niet bedriegen door aardse goederen. Denk aan de ziel, ze is immers belangrijker dan het lichaam. Zuivert haar! Aanroept de Vader, Hij wacht op u, keer naar Hem terug!" [02/11/2009]

• Op 2 november 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het Blauwe Kruis,ondanks het slechte weer, was ze omringd door een mooie menigte. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! Met een moederlijke volharding en met liefde, breng ik u het licht van het leven om de duisternissen van de dood in u te verjagen. Wijs me niet af, mijn lieve kinderen. Blijf even staan en kijk in uzelf, zie hoe ge zondaars zijt. Erken uw zonden en bid om vergiffenis. Mijn kinderen, ge wilt niet aanvaarden dat ge zwak en klein zijt. Ge kunt evenwel groot en sterk zijn, als ge de wil van God doet. Geef me uw gezuiverde harten opdat ik ze zou kunnen verlichten met het licht van het leven, mijn Zoon. Ik dank u."
  
• Een levensnood: In staat van genade zijn! Deze boodschap van de 2de is minstens 10 keer te lezen en te herlezen! Gospa lijdt, herhaalt, ziet dat haar woorden ontsnappen. Bijgevolg herhaalt ze het steeds opnieuw. Ze ziet al het kwaad dat de duisternissen van de zonde ons aandoen. Steeds komt ze onvermoeibaar naar ons terug, als een moeder, ze zegent, ze hoopt ...
  
  De huidige oproep van Maria is van levensbelang. Velen vragen ons: "Wat denkt ge van de nabije toekomst? Zijn de onlusten in Frankrijk een voorsmaakje van wat er later en nog gewelddadiger zal gebeuren? Nee! We willen dat niet! We willen het leven, we willen de echte vrede! De echte vrede zal komen, maar na welke beproevingen? Het is aan ons om de tijd van de beproevingen te verkorten!
  
  Het is waar dat de "nieuwe tijd" waar de H. Maagd ons over spreekt, zal komen. Hij nadert. Maar, voor hij er is, hangt de duur van de beproeving van ons af. Eerst en voor al moeten we de zonde achterwege laten en ons er goed van verzekeren dat we in "staat van genade" zijn. Niet welbewust iets ernstigs blijven doen, die God mishaagt. Daarom de 10 Geboden [Deut.5] nemen en nagaan of we al deze punten, die God ons aanbevolen heeft als bakens om het leven te hebben en niet de dood van de ziel.
  
  Dan onze zonden oprecht gaan biechten bij een priester. En dan besluiten om God de eerste plaats te geven, Jezus is immers ons enige wapenrusting tegen de vijand.
  
  Gisteren zei me een pelgrim: "Ik weet het, ik leef in zonde, maar God is goed, Hij zal me wel vergeven!" [Hij leefde met een andere vrouw]. Ik vrees hem wat geschokt te hebben door te zeggen dat de Barmhartigheid van God oneindig is, steeds bereid, maar dat ze veronderstelt dat men berouw heeft over zijn zonde en er aan verzaakt. Jezus heeft de overspelige vrouw vergeven, maar Hij heeft er aan toegevoegd: "Ga, en zondig niet meer!"
  
  Laten we de Moeder Gods niet meer afwijzen, integendeel, laten we haar met dankbaarheid ontvangen! Nu, meer dan ooit, brengt ze ons "het licht van het leven om de duisternissen van de dood in ons te verjagen."
  
• Twee heiligen, twee voorbeelden, twee vrienden!
  
  Pater Slavko ... reeds 10 jaar! Op 24 november 2000 rond 15 uur is Slavko Barbaric teruggekeerd naar de Vader, van op de top van Krizevac, waar hij juist de kruisweg had geleid. Dit jaar zal de parochie van Medjugorje en al zijn vrienden de 10e verjaardag vieren van zijn "geboorte in de Hemel", volgens de uitdrukking van de H. Maagd. Ze zei inderdaad in haar boodschap van 25 november 2000: "Verheug u met mij, want uw broeder Slavko is geboren in de Hemel en spreekt voor u ten beste".
  
  De getuigenissen zijn talrijk over de genaden, die door zijn voorspraak verkregen zijn! Zijn graf wordt voortdurend bezocht en met bloemen versierd. Het is een plaats, die door de bedevaarders niet zou mogen voorbijgegaan worden. Laten we hem bidden, ter gelegenheid van deze verjaardag [men kan hem ook een noveen opdragen]. Laten we hem doen werken voor bekering, voor genezing en aan de weg van heiligheid voor ieder van ons! Hij was een harde werker en is zijn handen niet verloren!
  
  Dank u, dierbare Slavko, voor alle immense genaden, die ge voor ons al hebt verkregen! Bescherm uw parochie, zegen uw Franciscaanse broeders, begeleid de bedevaarders, bemoedig de mensen van het dorp, troost de armen en de wezen, spreek ten beste voor ons, zondaars. Help ons om de boodschappen van Gospa te verstaan en te beleven. Mogen er veel heiligen zijn in Medjugorje! En alstublieft, omhels de Koningin van de Vrede voor ons!
  
  Pater Tardif op de altaren? Pater Emiliano Tardif uit Quebec, die stierf in juni 1999 verstond de kunst duizenden mensen samen te brengen, gelovigen en ongelovigen! Hij deed goed voor iedereen, kondigde, zonder zich te sparen, Jezus aan in de H. Eucharistie. Hij verrichte tekenen en wonderen, zoals Jezus aankondigde voor "hen, die geloven" [Mc.16.17]. Pater Tardif kwam de eerste keer naar Medjugorje in 1983. Daar kreeg hij de genade vanwege de communistische autoriteiten, om 24 uur in de gevangenis van Čitluk door te brengen omwille van Jezus. Zonder voedsel en zonder drank en vooral zonder te weten wanneer hij er terug uit zou mogen. Zijn zonde? Hij had na de Avondmis lange tijd gebeden voor de zieken. Er waren genezingen en het aantal gelovigen was in 3 dagen tijd zo sterk toegenomen dat de militia schrik gekregen had.
  
  Kardinaal Nicolas Lopez Rodriguez van Santo Domingo, heeft bekend gemaakt dat hij van de Congregatie voor de Heiligverklaringen in Rome, de toelating gekregen heeft op diocesaan vlak een onderzoek te beginnen met het oog op de zaligverklaring van de Dienaar Gods, Emiliano Tardif. Elke getuigenis over hem is welkom.
  
• Een talisman [porte-bonheur]?
  
  Van in het begin van de verschijningen heeft de H. Maagd er bij de zieners op aangedrongen dat we een gewijd voorwerp zouden dragen, zoals medailles, kruisjes, Agnus-Dei’s, enz... Ze vroeg ook dat we kruisbeelden zouden aan onze muur hangen, beelden, die door een priester gewijd zijn, vooral deze van haar Onbevlekt Hart, het Heilig Hart van Jezus of andere godsdienstige afbeeldingen.
  
  Deze voorwerpen herinneren aan de aanwezigheid van God. Ze storen de kwade geesten, die door het feit van de zegen van God, ontwapend worden. Ze vallen ons bijgevolg minder aan en zo vermijden we heel wat moeilijkheden, ongevallen of conflicten, ziekten en depressies, slapeloosheid, zelfmoordneigingen, enz... [Het is duidelijk dat al deze zaken niet noodzakelijk aanvallen zijn van de duivel!]
  
  In Kroatië is het de traditie de huizen elk jaar door een priester te laten zegenen. Toen Frankrijk [en onze streken] nog christelijk waren, bestond die mooie traditie ook. Er waren toen meer priesters omdat de families fier waren een priester te hebben onder hun kinderen en dit aan God vroegen.
  
  De vijand, onze tegenstrever, aapt, soms op een heel subtiele manier, alles na wat God en de Kerk doet. Het is belangrijk de aandacht op deze zaken te trekken, want dikwijls worden we geconfronteerd met mensen, die slachtoffer geworden zijn van "wolven verkleed in schapenvacht". Zonder op private zaken te willen ingaan, wil ik eenvoudig waarschuwen: Neem geen nutteloze risico’s! Vlucht als de pest voor "porte-bonheur’s"! Tegenwoordig biedt men van langsom meer dingen aan die geluk of gezondheid zouden beloven, maar die enkel het venijn van de vijand meebrengen. Sommige zijn vervloekt tijdens geheime satanische bijeenkomsten en bestemd om degenen, die ze dragen te schaden. Zoveel Christenen dragen nog tekens van de dierenriem rond hun hals, of kleine slangen of dingen die ze van mensen gekregen hebben, die "ingewijd" zijn. Gospa zegt ons: "Kinderen, satan wil u op duizenden manieren bedriegen"!
  
  We hebben er alles bij te winnen om enkel gewijde voorwerpen te dragen. Het volstaat een godsdienstig voorwerp aan de priester aan te bieden na de H. Mis en hem te vragen het te zegenen. Laten we ons beschermen door de zegen van de priester! Het is ook goed met overtuiging de eindzegen van de H. Mis te ontvangen van de celebrant. Gospa heeft ons dikwijls gezegd: "Lieve kinderen, als een priester u zegent, dan is het mijn Zoon zelf, die u zegent". Daar zijn we zeker van, van het overige niet!
  
• De Advent nadert! Welk een vreugde! Het is een prachtige liturgische tijd, waar men zich kan onderdompelen in de onschuld van het heel kleine Kindje Jezus, dat zich vormt in de schoot van zijn Moeder Maria. De onschuld van Jezus is als een bad waarin men zich dompelt met vreugde, waarin het kwaad verzwindt en waaruit men, omgevormd, terug uit te voorschijn komt. Laten we de sleutel niet vergeten, die Gospa ons gaf op de vooravond van het nieuwe millennium, om vrede te hebben en voorspoed: "Lieve kinderen, door uw ja aan de vrede en uw beslissing voor God, opent er zich voor u een nieuwe mogelijkheid voor vrede. Alleen zo, kindertjes, zal deze eeuw voor u een tijd zijn van vrede en voorspoed. Daarom, geef de kleine Jezus de eerste plaats in uw leven, en Hij zal u leiden op de weg van het heil." [25-12-1999]

• Op 2 december 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het Blauwe Kruis, omringd door een wat minder talrijke menigte wegens de periode van het jaar. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag, hier bij u, bid ik opdat ge de kracht zoudt vinden om uw harten te openen en zo de machtige liefde zoudt kennen van God, die lijdt. Door deze liefde van God, door zijn goedheid en zijn tederheid, ben ook ik bij u. Ik roep u op: Moge deze bijzondere tijd van voorbereiding een tijd van gebed zijn, van boete en van bekering. Mijn kinderen, ge hebt God nodig. Ge kunt niet vorderen zonder mijn Zoon. Als ge dat zult begrijpen en aanvaarden, dan zal zich realiseren wat er u beloofd is. Door de H. Geest zal het Rijk der Hemelen in uw harten geboren worden. Ik dank u".
  
• Het kindje zien of niet zien!
  
  De Gospa telt onder haar trouwe apostelen allerhande dokters en specialisten. Een van hen, een bekende cardioloog, vertelde ons volgend weinig banaal verhaal:
  
  Men zond hem een 6 maanden zwangere vrouw om cardiologisch advies. Een echografie had een probleem laten vermoeden bij het kindje. Het onderzoek bevestigde het bestaan van een hartafwijking bij de foetus. Het geruststellende was, dat deze afwijking met goed resultaat kon geopereerd worden. Dergelijke afwijking is echter in een derde van de gevallen geassocieerd aan een trisomie 21 [mongolisme]. Het koppel, hierover ingelicht, aanvaardde dat men vruchtwaterpunctie deed om uit te sluiten of hun kindje aan deze trisomie leed en om de beslissing te kunnen nemen of ze het zouden houden of niet. We kennen allemaal de druk, die door de meerderheid van medisch raadgevers op de ouders wordt uitgeoefend als er een gezondheidsprobleem is bij het kind.
  
  Het verdict van de vruchtwaterpunctie luidde: Het ging wel degelijk om een kindje met trisomie. Het koppel besliste de zwangerschap te onderbreken in de 8e maand. In andere woorden: Tijdens een uitgelokte arbeid wordt het kind gedood door een dokter, voor het uit de moederschoot getrokken wordt. Het woordgebruik is hier heel betekenisvol: Men zegt niet: Een mensenleven is ten dode gedoemd, nee, men spreekt van een "slechte zwangerschap" en men bevestigt dat de beste oplossing voor iedereen is "deze af te breken en een andere te verwekken."
  
  Mensen uit de omgeving van het koppel begonnen vurig te bidden opdat dit kindje, schepsel van God, zou mogen leven. Dag "D" naderde voor de moeder om haar kind te laten sterven. Onze vrienden belden haar de avond voordien op. Er was niets veranderd. Het koppel was vastbesloten de zwangerschap te onderbreken en de moeder zou zich ’s anderendaags om 7 uur aanmelden in het ziekenhuis. Onze vrienden baden nog meer, met veel droefheid in hun hart.
  
  Ze hebben echter niet tevergeefs gebeden. ‘s Anderendaags, om 3 uur in de morgen, heeft de moeder plots aanhoudende weeën en in minder dan één uur bevalt ze thuis, voor ze naar het ziekenhuis kan vervoerd worden. De kleine heeft het goed idee gehad spontaan geboren te worden enkele uren voor zijn executie!
  
  In het hospitaal vindt onze cardioloog de ouders terug, ontdaan en overstuur. Ze houden het kindje in hun armen en slaan zich op het hoofd: "Wij zijn crimineel! Gisteren nog hebben we zelf zijn executie getekend. We gingen dat klein wezentje doden! We zijn het niet waard zijn ouders te zijn! Dokter, alstublieft, doe alles om hem te redden!" En ze omhelzen het met veel tederheid.
  
  Ouders, is uw kindje niet hetzelfde in of buiten de moederschoot? Waarom was dit zieke baby’tje, toen het nog verborgen was in de schoot van zijn moeder, ongewenst en veroordeeld, terwijl er, eens zichtbaar geworden, alles moest gedaan worden om het te beschermen en te redden? Moeten we wachten om ons kind met onze ogen te zien en met onze handen aan te raken, om ons er rekenschap van te geven dat het een schat is, een schepsel van God dat het leven waard is?
  
  Dit kind heeft een strik kunnen spannen voor de strikkenspanners. Het werd geopereerd en is nu in goede gezondheid. Met zijn trisomie 21 behoort het tot hen die, te midden van onze gejaagde en materialistische wereld, knipperen als tekens. Laten we hen niet verwerpen! Ze herinneren er ons aan dat het menselijk hart en zijn immense mogelijkheid tot liefde belangrijker zijn dan alles en dat, op de laatste dag, het de onschuld van de kinderen zal zijn, die alle vernielende Goliath’s zal overwinnen, die mijnen leggen in onze droevige doodscultuur. "Hij, die een van deze kleinen in mijn Naam opneemt, neemt Mijzelf op" zegt Jezus. [Lc.9.48]
  
• Vicka ... De terugkeer! Na twee jaar afwezigheid omwille van haar gezondheidsproblemen, hebben we de laatste dagen het groot geluk Vicka terug te vinden, boordevol vreugde, en haar de boodschappen van Maria te horen verkondigen op haar trap. De bedevaarders, die gekomen waren voor het feest van de Onbevlekte Ontvangenis hebben haar inderdaad terug kunnen ontmoeten en genieten van haar lang zegeningsgebed.
  
  Tijdens deze afwezigheid is ze echter niet werkloos gebleven! Het lichamelijk en moreel lijden, dat ze geleden heeft en dat door God alleen gekend is, heeft ze geestdriftig geofferd voor ieder van ons. Op een dag had Gospa haar gezegd: "Zeer zeldzaam zijn de mensen, die de grote waarde van het lijden begrepen hebben, als het aan Jezus geofferd wordt!" Als bedevaarders haar vragen stellen, geeft ze soms als uitleg: "Lijden kan niet uitgelegd worden. Lijden kan enkel in ons eigen hart worden beleefd. Als de Heer ons een lijden geeft, een kruis, dan is het echt een groot geschenk dat Hij ons geeft. Dikwijls denken we: "Hoe kan een ziekte nu een geschenk zijn?" Het is nochtans een groot geschenk! Alleen God weet waarom hij dit geschenk geeft, en waarom hij het op een bepaald moment weer wegneemt. Wij zijn echter vrij om te beslissen: Ben ik bereid dit geschenk te aanvaarden? Er zijn veel soorten lijden: Er is lijden dat God zelf geeft en lijden dat we onszelf aandoen. Ze hebben niet dezelfde waarde.
  
  Als ge blijft glimlachten, ondanks het lijden, dan is het omdat ge het hebt aanvaard en dat ge volledig aan God toebehoort. Daarna merkt ge zelfs het lijden niet meer, maar voelt vreugde. Vermits ge lijdt met vreugde, is er geen spanning meer. Deze vreugde komt echter niet van buiten uit, ze komt van uit uw binnenste, uit uw hart. Ik voel zulk een sterke vreugde dat ik meer wil doen voor de H. Maagd".
  
• Het kindje Jezus verwacht ons aan de kribbe! Tijdens de Advent is het Kindje Jezus nog verborgen in de schoot van Maria. Hij hoopt echter een warm onthaal te vinden en te rusten in onze harten, die de kribbetjes zijn van vandaag. "Lieve kinderen, zegt de H. Maagd ons, ik verlang dat mijn kleine Jezus zou geboren worden in uw hart!" Ze vraagt dat we elke dag zouden verzamelen voor het familiegebed voor de kribbe, die we van in het begin van de Advent hebben klaar gemaakt.
  
  In een gesprek met de kleine Vietnamees Marcel Van [die nu reeds eerbiedwaardig is en waarvan de zaligverklaring voorbereid wordt] vertelde Jezus dat hij kou had in de grot van Bethlehem. We kunnen Hem echter verwarmen! Niet enkel door het gebed, maar door eenvoudige handelingen, die getuigen van onze liefde. Hij heeft immers in het Evangelie gezegd "Al wat ge doet voor de minsten van deze kleinen, hebt ge voor Mij gedaan".
  
  Hier volgt een bekend gesprek tussen Jezus en Van, tijdens de 3de mis van Kersmis 1945, waarin de kleine Thérèse van Lisieux ook tussenkomt. Van had gemerkt dat het Kindje Jezus heel mooi is en hij vraagt:
  
  Marcel: "O Jezus, wie heeft er U zulke mooie kleren aangedaan? En deze kleren, wie heeft ze voor U gemaakt?
  Jezus: "Ah, Marcel. Ge zegt dat ik prachtig gekleed ben? Wie anders dan gij, Marcel zou me zo mooi gekleed hebben?"
  Marcel: "Maar Jezus, ik heb nooit kleren leren maken!"
  Jezus: "Wel, vraag dan aan uw zus Thérèse, om te weten wie me zo mooi uitgedost heeft, door me zo mooie kleren te geven."
  Marcel: "Zus Thérèse, is het Maria niet die deze kleren voor Jezus gemaakt heeft?"
  Thérèse: Het is niet Maria, die deze kleren gemaakt heeft, ook ik heb ze niet gemaakt. Wel dan, raad wie het kan gedaan hebben... Maar, het zijt gij zelf, broertje! Ikzelf heb niets anders gedaan dan u wat te helpen om ze te maken en gij zelf hebt er Jezus mee gekleed.
  Marcel: "Zus, wat heb ik kunnen doen om zo mooie kleren te maken?"
  Thérèse: "Wel dan, broertje lief, laat me u eerst een zoen geven. En nu, hier mijn antwoord. Luister goed. Elke zucht, die uw pijnen u de laatste weken hebben uitgelokt, elke zucht volstond om een vlokje wol te maken of een bloem. Ik heb dus die vlokjes wol, die ge door uw lijden elke dag gesponnen hebt, evenzeer als de bloemen, die ge geplukt hebt, gebruikt om voor Jezus zulk een prachtig kleed te breien. Verstaat ge broertje? En doet het u genoegen Jezus zo mooi gekleed te zien? Als het kleed van Jezus nu al zo mooi is, dan zal het nog veel mooier zijn op de dag dat ge met Hem zult verenigd zijn. Waar die schoonheid van zal komen, daar moet ge u niet om bekommeren. Nu Jezus u zijn zoenen geeft, denk er eerst en voor al aan om vreugdevol te blijven en verjaag elk idee van droefheid en afkeer." [Marcel Van, Gesprekken, p.98. Voorvoord van Kard. Schönborn. Ed. Saint-Paul].
  
  Zalig Kerstfeest voor u allen!

• Op 2 december kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning thuis, omringd door enkele bedevaarders. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Vandaag nodig ik u uit met mij op weg te gaan met een totaal vertrouwen en met liefde want ik wil u mijn Zoon leren kennen. Wees niet bang, mijn kinderen! Ik ben er, met u, dicht bij u. Ik toon u de weg: Hoe te vergeven aan uzelf, hoe te vergeven aan de anderen en met een oprecht berouw in uw hart te knielen voor de Vader. Doe in u alles sterven wat u belet te beminnen, te redden en dicht te zijn bij Hem, in Hem. Beslis voor een nieuw begin, het begin van een oprechte liefde, een liefde van God zelf. Ik dank u."
  
  De avond van de 31e december had Marija aan de H. Maagd gezegd dat veel bedevaarders haar gevraagd hadden ’s anderendaags op het feest van de Moeder Gods en de eerste dag van het nieuwe jaar, aanwezig te mogen zijn bij de verschijning van 17.40. Daar haar kapel echter zeer klein is, speet het haar dat niet te kunnen aanbieden aan iedereen. Ze stelde de H. Maagd een verandering voor van het programma: dat ze ’s avonds zou komen voor iedereen op de heuvel van de verschijningen. O.L.Vrouw antwoordde dat ze die dag op beide plaatsen zou komen.
  
  Op 1 januari waren we dus allemaal op de heuvel en baden rozenhoedjes onder een gietende regen, de voeten in het slijk en het hart in feest. De verschijning duurde redelijk lang en Marija zei ons: "De Gospa is gekomen met legioenen engelen! Ze heeft naar ons gekeken en gelachen en zei: "Gij zijt mijn vreugde, gij zijt mijn hoop." Daarna moedigde ze ons aan om de boodschappen, die Ze geeft, te beleven. Zo begonnen we 2010 met Haar en we hebben u allen aan Haar toevertrouwd.
  
• De kardinaal verlangt terug te komen naar Medjugorje. Kardinaal Schönborn van Wenen is voor Nieuwjaar op private bedevaart naar Medjugorje gekomen. Dit is een hoogtepunt in de geschiedenis van Medjugorje. Welke vreugde heeft ons dat bezorgd! Een van de positieve punten, dat volgt uit dit bezoek, is dat het definitief uit de geesten het idee uitroeit dat Medjugorje zou "verboden" zijn. Het is inderdaad zo dat, als de gelegenheid zich voordoet om naar Medjugorje te gaan, sommigen zeggen: "Nee, het is nog niet erkend door de Kerk." Dat is waar, ze verwarren echter "niet erkend" met "verboden." Het is klaar: Medjugorje is door de Kerk nooit "verboden" geweest. De Kerk wacht echter, vooraleer zich uit te spreken. In afwachting hebben we dat grote geluk er allemaal te kunnen heen gaan op private bedevaart. Enkel officiële bedevaarten [georganiseerd door een parochie of een bisdom] zijn niet toegestaan. Dat is al een groot geschenk. In deze 28 jaar had de Kerk dit ook kunnen "verbieden."
  
  Uit de bedenkingen van de Kardinaal, die de laatste dagen In verschillende interviews gepubliceerd werden, geven we hier enkele fragmenten, die ons getroffen hebben.
  
  
  • De kardinaal zei dat hij vooral als pelgrim gekomen was, om te bidden en zich te bekeren. Dat is de beste innerlijke gesteldheid, die men kan toewensen aan ieder, die naar Medjugorje komt. Reeds meer dan twintig jaar had hij de wens om er heen te gaan als hij de goede vruchten zag in zijn eigen bisdom en elders.
  • Hij zei ook dat het aantal priesterroepingen in zijn seminarie in Wenen, in meerderheid gekregen in of door Medjugorje.
  • De talrijke bekeringen in Medjugorje van mensen uit alle rangen en sociale standen. De Kardinaal was getuige van mooie bekeringen, ook in zijn onmiddellijke omgeving.
  • De lichamelijke en morele genezingen van mensen die in Medjugorje aangekomen zijn, gebroken door drugs, wanhoop, de rouw om een geliefde.
  • De kwaliteit van het gebed in de Medjugorje-gebedsgroepen in zijn bisdom. Hoe de mensen van deze groepen blijmoedig hun geloof beleven en trouw blijven aan de aanbidding, de sacramenten ... Hij vermelde de kerk van de Dominicanen, die elke donderdag urenlang nokvol biddende mensen is.
  • In Medjugorje heeft hij de aanbidding van de woensdagavond geleid voor duizenden bedevaarders. Hij beklom de Krizevac om er zijn kruisweg en de verschijningsberg om er zijn Rozenkrans te bidden. Hij straalde van vreugde.
  • "Ik ben naar Medjugorje gekomen om dicht bij de Moeder van de Heer te zijn," zei de Kardinaal tijdens het Heilig Uur, dat hij leidde in de kerk.
  • De biechten. Zoals de meeste priesters, die in Medjugorje biecht horen, werd de Kardinaal geraakt door de oprechtheid en de diepte van de biechten, die hij gehoord had.
  • De Franciscanen. De Kardinaal had zeer directe en broederlijke contacten met onze priesters.
  • De zieners. De Kardinaal was getroffen door hun bescheidenheid en hun eenvoud. Reeds bij zijn ontmoeting met Ivan, en daarna met Marija in de kathedraal van Wenen, ter gelegenheid van een gebedsavond vorig jaar. In Medjugorje kon hij enkele andere zieners ontmoeten en was er zeer gelukkig om.
  • Actie. De Kardinaal logeerde in de Gemeenschap van het Cenakel. [Door Zr. Elvira gesticht voor de rehabilitatie van jongeren, die lijden onder sommige verslavingen, zoals drugs]. Zo heeft de Kardinaal de vruchten kunnen vaststellen van de barmhartigheid en de liefde, die in Medjugorje ontstaan zijn, waar duizenden jongeren gered werden van een zekere ondergang, zelfs van de dood. De Kardinaal bezocht ook het Kinderdorp, door Pater Slavko gesticht en andere werken van die aard.
  • Dat alles leidde hem er toe te zeggen dat als men de boom aan zijn vruchten kan herkennen, goede vruchten niet te vinden zijn aan een slechte boom. Men kon een diepe vreugde zien op zijn gelaat en waren er allen door getroffen.
    
  Op een vraag over de houding van de Kerk, antwoordde de Kardinaal: "Ik mag en ik heb de intentie niet om een bisschoppelijke bedevaart te organiseren naar Medjugorje, zoals we gedaan hebben naar Rome en naar het H. Land. Het is echter nooit verboden, noch door de bisschoppenconferentie, noch door Rome, dat de bedevaarders naar Medjugorje gaan. Een bevestiging lijkt me heel belangrijk voor ons, bisschoppen: De bedevaarders moeten geholpen worden, geestelijk begeleid. Daarin zie ik juist mijn taak, als Aartsbisschop van Wenen: Als ik zie dat honderden, duizenden mensen van mijn bisdom op bedevaart gaan naar Medjugorje, dat er gebedsgroepen ontstaan, dat er priesterroepingen zijn, dat er bekeringen gebeuren, dan is het mijn taak als Aartsbisschop er voor te zorgen dat deze mensen goed begeleid worden.
  
• De heilige die de "Kinderen van Medjugorje" gekozen heeft voor het jaar 2010 is "De Heilige Familie!" Jezus zelf, met Maria en Jozef, niets minder! Dat valt goed uit voor de families, die tegenwoordig zoveel hulp nodig hebben. Een sterke bescherming van de H. Familie zal welgekomen zijn!
  
  Anderzijds, zonder te vermoeden dat we de H. Familie zouden krijgen als beschermer voor 2010, hadden we in november een natuur grote kerststal gemaakt in onze tuin met heel mooie natuur grote beelden in hars. Maria zit neer, met open handen en het Kindje ligt aan haar voeten in een echte voederbak. Deze plaats is een gebedspool geworden, die voor iedereen toegankelijk is. De kinderen van de omtrek komen graag kijken naar het Kindje Jezus, juist zoals de herders van toen. De bedoeling is aan moeders, die abortus gepleegd hebben, een miskraam gehad hebben of hun kind hebben zien sterven, dit in de handen te leggen van de H. Maagd opdat ze, in de Hemel, bijzonder voor hen zou zorgen. Zo worden deze moeders getroost, tot rust gebracht, zelfs genezen van heel wat kwalen zoals: taai verdriet, doodsangsten, obsessieve schudgevoelens, enz... Deze kribbe is dus een gebedsplaats waar vele harten genezen worden door de Barmhartigheid van God en de goede zorgen van het Kindje Jezus.
  
  Het kindje Jezus is heel mooi! Voor de innerlijke genezing van hen, die zich voor dit Kindje komen bezinnen, is het belangrijk Hem te kunnen bekijken en door Hem bekeken te worden. Het is de sterke kracht van de onschuld van God, die dan werkzaam is. Kom naar de kribbe kijken als u op bedevaart bent!

• Op 2 februari 2010 kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in Napels [Italië], omringd door meer dan 15.000 mensen, waarvan 80 priesters. De mensen waren uit gans de streek samen gestroomd, gelovigen en ongelovigen, en ondanks het feit dat ze daar waren van 6 tot 10 uur in de morgen, heerste er een grote kalmte, wat verbazend is voor Napolitanen! Tijdens de verschijning heerste er een buitengewone stilte en velen getuigden dat ze geraakt werden door de genade, die voelbaar was. De kardinaal van Napels, Mgr. Slawomir Oder, was op de hoogte gesteld van de gebeurtenis. Na de verschijning deelde Mirjana de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Met een moederlijke liefde nodig ik u vandaag uit een lichtbaken te zijn voor alle zielen, die ronddwalen in de duisternis van de onwetendheid van de liefde van God, om zoveel mogelijk zielen te verlichten en aan te trekken. Laat niet toe dat onwaarheden, die uit uw mond komen, uw geweten het zwijgen opleggen. Wees volmaakt! Ik leid u met moederlijke hand, een hand van liefde. Ik dank u."
  
• Gelukkig dat er engelen bestaan!
  
  De catastrofe in Haïti heeft ons allemaal gebroken. Een gevoel van onmacht zou ons kunnen overmeesteren tegenover de omvang en de diepte van de pijnen, "de martelingen" die door dit volk worden beleefd. Maar, nee, we zijn niet onmachtig om te helpen! Buiten de steun aan organisaties, die ter plaatse zijn, hebben we nog een wonderbaar middel, waar we niet voldoende aan denken. Om dit middel te illustreren vertel ik hier een gebeurtenis, die mijn broer diaken, Pascal me vertelde:
  
  "Dit is de geschiedenis van de Russische schrijver, Alexander Ogorodnikov, die ik uit zijn eigen mond hoorde. Voor zijn bekering had hij alle nihilistische en verwoestende filosofieën van de 20e eeuw aangehangen. Hij was professor filosofie en had een vurige passie: Samen met zijn kompanen inbreken in appartementen. Hij bekeerde zich in de 70er jaren, op hetzelfde ogenblik als een andere intellectuele: Tatiana Goritcheva.
  
  Dan stichtte hij een "seminarie" in Moskou. Onder "seminarie" moet men een gemeenschap verstaan van gelovige intellectuelen, die samen baden, nadachten over het geloof, zochten ... natuurlijk in het geheim!
  
  Toch niet zo clandestien, want hij werd meerdere keren gearresteerd en tenslotte voor de keuze gesteld: Verbanning of gevangenis. Alexander weigerde de ballingschap en werd dus in de gevangenis geworpen.
  
  Een tiental jaren kende hij verschillende soorten gevangenissen: Politieke, gevangenissen van gemeenrecht, samen met de ergste criminelen en nog andere. De ergste was deze toen hij tenslotte in een ijzige cel werd geworpen [de wanden waren met ijs bedekt], geheel naakt, in een totale eenzaamheid, gruwelijk. De ergste foltering. Hij wist dat hij stervend was. Ik weet niet hoe hij er in geslaagd is een brief aan zijn moeder te laten bezorgen, waarin hij de omstandigheden van zijn gevangenschap, zijn doodsangst, zijn psychologische martelingen, enz. beschreef. Hij smeekte zijn moeder deze brief naar het Westen te smokkelen. Zo werd de brief in de lente van 1986 gepubliceerd in Duitsland en in Frankrijk. Duizenden petities werden verzameld en Alexander werd vrij gelaten.
  
  Toen mijn broer deze brief in Frankrijk ontdekte, weende hij en besloot, samen met zijn verloofde, al hun lijden en gebeden voor hem te offeren. Maar tevens besloten zij hun engelbewaarders naar zijn cel te zenden om hem op te beuren en te helpen om te overleven.
  
  Na zijn vrijlating in 1986 kon Alexander deel nemen aan een bedevaart naar Lisieux met Zuster Tamara, missionaris in Rusland, die een bus had georganiseerd voor 50 Russen om de Kleine Thérèse te leren kennen en haar te bidden. Tijdens een maaltijd zat mijn broer Pascal tegenover een man met een klein baardje. Ze stelden zich voor: Het was Alexander Ogorodnikov!! Onnodig de emotie te beschrijven toen Pascal hem vertelde hoe ze elke dag hun engelbewaarder hadden gezonden en aan vele anderen gevraagd hadden dit eveneens te doen. Alexander vertelde hem toen hoe hij in deze vuile ijskast, waarin men hem geworpen had om hem te laten sterven, het bezoek had gekregen van de engelen van Westerse kristenen, die voor hem baden. Hij voelde de warmte van deze engelen, die hem als een mantel omringden en hij voelde hoe dit voorrecht verbonden was met het gebed van deze Kristenen. Hij dankte zijn leven zowel aan deze engelen als aan de warmte van het gebed, dat hem kwam opbeuren in zijn cel.
  
  Deze vurige orthodox, die nog steeds in Moskou woont, had meerdere mystieke ervaringen toen hij in de gevangenis en van alles afgesloten was. Hij heeft bijna spijt van zijn herwonnen vrijheid, die hem de nabijheid van het "Goddelijke" heeft doen verliezen.."
  
  Vele slachtoffers in Haïti, die hun pijn uitschreeuwen, hebben nu nood aan uw engelen, aan al onze engelen, elke dag. En niet alleen in Haïti! Zoveel mensen zijn wanhopig op onze planeet! Het zal ons niet spijten hen onze vrienden, de engelen te zenden, zoals ook Pater Pio, Zr. Faustina, Paus Johannes XXIII, enz... deden. We zullen in de hemel zien welk goed ze hebben kunnen doen bij hun "Bijzondere opdrachten."
  
• De postulator van het zaligverklaringsproces van Paus Johannes-Paulus II, Mgr. Slawomir Oder, heeft bevestigd dat de Paus naar "Medjugorje wilde gaan om er te gaan biechten." Tegenover andere getuigen zei de Paus ook dat hij er heen wilde gaan om zich ten dienste te stellen van de bedevaarders en er biecht te horen. In voorbereiding van zijn Zaligverklaring in de herfst van dit jaar, is dit alles reeds gepubliceerd of zal het gepubliceerd worden. Johannes-Paulus II is reeds Eerbiedwaardig verklaard.
  
• Jaar van de Priesters
  
  Hier volgt een nieuw gebed voor de priesters voor deze maand:
  
  Goede Heer, Wij bidden U:
  Moge Moeder Maria de priesters met haar mantel bedekken en hen door haar voorspraak in hun apostolaat sterken.
  Wij bidden U: Moge Moeder Maria hen leiden om haar eigen woorden te horen: "Doe maar wat Hij u zal zeggen."
  Mogen de priesters het hart hebben van de H. Jozef, de zeer zuivere bruidegom van Maria.
  Moge het doorboorde hart van de H. Maagd hen aansporen om allen te omhelzen, die lijden aan de voet van het Kruis.
  Mogen de priesters heilig zijn, vervuld van het vuur van uw Liefde, enkel uw grootste eer zoekend en het heil van de zielen. Amen.
  Heilige Jean Vianney, bid voor ons!
  
• Het feest van de H. Jozef is op 19 maart. Laten we hem een dertigdaagse noveen geven! Dit gebed is krachtig en we hebben zo zijn hulp nodig! Ofwel een noveen!

• Op 2 februari 2010 kreeg Mirjana Soldo, ondanks een hardnekkige regen, haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis. Na de verschijning deelde Mirjana de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! In deze bijzondere tijd van uw inspanningen om dichter bij mijn Zoon te zijn, bij zijn lijden en ook bij de liefde waarmee hij het gedragen heeft, verlang ik u te zeggen dat ik bij u ben. Ik zal u helpen de fouten en de beproevingen met mijn genade te overwinnen. Ik zal u de liefde leren, de liefde die alle zonden uitwist en u volmaakt maakt, de liefde, die u de vrede van mijn Zoon geeft, nu en voor altijd. Vrede zij met u en in u, want ik ben de Koningin van de Vrede."
  
• Wat te doen tegenover de natuurrampen die de laatste tijd de planeet overspoelen en de ontreddering, die ze teweeg brengen? Angst hebben? Dat is het laatste wat we moeten doen! Gospa heeft ons alle sleutels gegeven, die nodig zijn om te leven met de vrede in ons hart. Die sleutels echter moeten we van vandaag af aannemen want, als er een ongeluk gebeurt en onze fragiele zekerheden instorten, dan is het wel heel laat!
  
  Maria zegt ons: "Wie bidt, heeft geen angst voor de toekomst en wie vast heeft geen angst voor de pijn" [25-01-2001]. Families, die God als familievader nemen, mij [de H. Maagd] als huismoeder en de Kerk als thuis, die families hebben van de toekomst niets te vrezen, niets te vrezen van de geheimen."
  
  [Private boodschap aan Mirjana]. "Enkel met gebed en vasten kunt ge oorlogen beletten, oorlogen doen ophouden, kunt ge de natuurwetten opschorten" [1981].
  
  Het zou kunnen dat de natuurrampen verder gaan, ik ben geen profeet, maar dat lijkt me wel evident. In de nacht van de 1e januari, toen Gospa verschenen is aan Marija op de heuvel van de verschijningen, in aanwezigheid van duizenden mensen, was ik getroffen toen ik vernam dat ze duizenden engelen bij zich had. Gewoonlijk komt ze op grote feestdagen [het was het feest van de Moeder Gods] met 3 engelen. Met verbazing heb ik dit zeldzaam detail genoteerd. Nu begrijp ik het! Meer dan ooit hebben we nood aan hemelse hulp voor dit jaar en de komende jaren. Herlees al de boodschappen van de 2de van het jaar 2009. Ge zult merken dat de Gospa ons verwittigd had. "Ge zijt verloren gelopen, mijn kinderen!" ... "Ge zijt zozeer ondergedompeld in de zonde" ... "Mijn hart is geraakt door een grote pijn als ik naar uw harten kijk", enz...
  
  De H. Paulus zegt ons dat "het loon van de zonde de dood is." Welnu, de wereld loopt al langer hoe vlugger op de weg van de zonde. Bij zover dat men zelfs de zonde aan iedereen wil opleggen, door wetten en allerhande druk. God zendt geen dood, het zijn wij die ze doen komen. Een vriendin werd in het ziekenhuis behandeld als "crimineel" omdat ze weigerde zich te laten aborteren van haar baby, bij wie men een trisomie 21 [Mongolisme] had vastgesteld. [Het kindje werd volledig normaal geboren]. Men noemt het goede kwaad en het kwade goed.
  
  Volgens de boodschappen en gans de school van de Gospa deze laatste 29 jaar is het klaar dat we ons moeten voorbereiden voor een beproeving, maar dat in grote hoop! Behoren tot diegenen, die voortdurend bidden, die hopen, die geloven en die beminnen en die hen bemoedigen, die Jezus nog niet kennen. Aan alle beproeving komt er een einde en de "Nieuwe Tijd" waarover Gospa spreekt zal komen op het uur van God. We hebben er geen idee van hoe dit zal zijn, hoe mooi zal dit zijn! Ik merk dat geen enkele van de zieners van Medjugorje pessimist is over de toekomst, zelfs al weten ze dat de wereld zal beproefd worden. God zal het laatste woord hebben. De H. Maagd zal Zijn plan uitvoeren en er zelfs haar eigen vijanden in betrekken! Het uur is dus gekomen om:
  
  
  • Zeker de zonde te vermijden en de hand nemen van onze Moeder, de H. Maagd om ons door haar, in de Kerk, te laten leiden.
  • Goede en oprechte biechten te spreken en ons zonder dralen te verzoenen.
  • Te communiceren zoveel de omstandigheden het toelaten.
  • Het Evangelie te beleven.
  • Radicaal de richting van ons leven te veranderen. Ons er aan herinneren dat het doel van ons leven de Hemel is, God de eerste plaats geven in plaats van ons werelds welzijn of een ander idool.
  • Te kiezen voor de nederigheid en een eenvoudig leven, in voortdurende lofprijzing, zoals de H. Maagd Maria en de H.Jozef in Nazareth, om de komst van de Heer voor te bereiden. Alle lijden offeren voor de bekering van de zielen, want de zondaars worden bedreigd door grote wanhoop.
    
  "Ik zal u helpen om de fouten en beproevingen met mijn genade te overwinnen", zegt Gospa, die nooit liegt. Psalm 46, die zo klaar de gebeurtenissen van de wereld beschrijft, geeft ons lichtend antwoord: "God is onze toevlucht, Hij geeft ons kracht. In de grootste nood heeft Hij ons geholpen. Daarom kennen wij geen angst, al beeft de aarde, al verzinken de bergen in zee. Laat het water maar schuimen en koken, laat de bergen maar beven onder de beukende golven. De almachtige Heer is aan onze zijde, onze burcht is de God van Jacob."
  
• Vaticaan
  
  Paus Benedictus XVI heeft een commissie benoemd om het "Fenomeen Medjugorje" te bestuderen, dat het derde meest bezochte bedevaartoord in Europa geworden is. Deze commissie, verbonden aan de Congregatie van de Geloofsleer, zou werken onder het voorzitterschap van Mgr. Ruini, voormalig vicaris van de Paus voor het Bisdom Rome. De kardinaal zou de verbindingsman zijn tussen Medjugorje en de Paus. Laten we veel voor hem bidden en voor allen die aan dit dossier werken. Het gaat immers om een belangrijke verantwoordelijkheid tegenover God en de mensen. [Officieel moet deze informatie nog door het Vaticaan bevestigd worden].
  
  Laten we niet vergeten, dat buiten al deze commissies, het Gospa zelf is die het dossier Medjugorje in handen heeft. Ze heeft ieder van ons nodig om haar plan te bespoedigen, want in dit plan is de kleinste van ons belangrijk!
  
• Jaar van de Priesters
  
  We kunnen deze maand het volgende gebed bidden, dat werd geschreven door Paus Benedictus XVI
  
  "Heer Jezus, aanwezig in het H. Sacrament,
  Gij hebt onder ons willen blijven bij middel van uw priesters.
  Maak dat hun woorden enkel de Uwe zouden zijn,
  dat hun gebaren de uwe zouden zijn,
  dat hun leven een trouwe uitstraling zou zijn van het Uwe.
  Dat ze mannen zouden zijn die God over de mensen en de mensen over God spreken.
  Mogen ze niet bevreesd zijn in hun dienst en de Kerk dienen zoals ze gediend wil worden.
  Mogen zij mannen zijn, getuigen van het eeuwige in onze tijd en dezelfde wegen gaan van de geschiedenis
  die U bent gegaan al goed doende voor iedereen.
  Mogen zij trouw zijn aan hun beloften,
  jaloers op hun roeping en hun gaven,
  klare spiegels van hun eigen identiteit
  en mogen zij in de vreugde leven van de gave die ze gekregen hebben.
  Dat vraag ik U door de H. Maria, Moeder van God.
  Ze was aanwezig in Uw leven en zal steeds aanwezig zijn in het leven van de priesters. Amen."
  Opgelet! Belangrijk bericht voor de priesters! [Aan iedereen door te geven!] De parochie van Medjugorje eist nu om het "Celebret" van de priesters te zien en er een kopij van te maken. Zo niet zullen de priesters geen Mis meer mogen lezen en geen biecht meer mogen horen. Ze zullen eveneens gevraagd worden Medjugorje te verlaten.

• Op 2 april 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis. Na de verschijning deelde Mirjana de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Vandaag zegen ik u op een bijzondere wijze en ik bid dat ge terug zoudt komen naar de ware weg, naar mijn Zoon, uw redder, Diegene die u het eeuwige leven gegeven heeft. Denk na over alles wat menselijk is, over alles wat u niet toelaat om mijn Zoon te volgen, de voorbijgaande dingen, de onvolkomenheden en de grenzen en daarna, denk aan mijn Zoon, aan zijn goddelijke onmetelijkheid. Maak uw lichaam edel en vervolmaak uw ziel door de overgave en het gebed. Wees gereed, mijn kinderen! Ik dank u."
  
• Wat er met onze paus gebeurt, gebeurt met ieder van ons. Het is de ganse Kerk, die langs hem, vervolgd wordt. De Gospa heeft ons geleerd hoe de beproeving te milderen en zelfs de werken van de duisternis te annuleren … door de vasten en het gebed en natuurlijk door de zonde te verwerpen. Er zijn de laatste dagen heel wat initiatieven in die zin genomen, het is prachtig om de solidariteit van de christenen te zien rond de Paus! Laten we ook bidden voor de bewerkers van het kwaad want het zijn zij, de ongelukkigen! Ze zijn zelf de put aan het delven waar ze zullen in vallen!
  
  De tijden zijn hard maar de genaden zijn immens! Hier in Medjugorje zitten we op de eerste rij om dat te zien. Dit gezegd zijnde, het is mogelijk dat de vervolgingen in de nabije toekomst nog zullen toenemen, omdat de zonde een zo grote plaats heeft ingenomen in de harten! Het is mogelijk dat men de Paus een inwendig martelaarschap laat ondergaan en dat hij tot zwijgen zal verplicht worden, het is mogelijk dat de Kerk een tijd van nood zal kennen, zoals haar Meester en Bruidegom op het moment van zijn lijden. Het uur van de duisternis zal echter niet blijven duren. De aanklagers en de verraders zullen niet lang de bovenhand hebben. Zijn ze vergeten dat Jezus aan Petrus de beloften van het Eeuwig Leven heeft gegeven voor de Kerk en hem verzekerd heeft dat de "Poorten van de Hel haar niet zullen overweldigen"? [Mt.16,18] Kennen ze de voorspelling van Maria in Fatima niet: "Op het einde zal mijn Onbevlekt Hart triomferen"? Mogen zij terug keren nu het nog de tijd is en zo vermijden zichzelf te veroordelen tot de wanhoop!
  
  Maria spreekt ons in Medjugorje over de "nieuwe tijd" die zich aandient. Daarom moeten wij het "hoofd oprichten", zoals Jezus zegt. Het is aan ons om de tijd van beproeving te verkorten. We hebben er de macht voor en we weten hoe we dat moeten doen. En, mochten we het niet weten, dan volstaat het voor ons om de boodschappen te herlezen, die al enkele jaren aan Mirjana gegeven werden op de 2de van de maand. Alles is er heel duidelijk in uitgelegd door onze hemelse Moeder!
  
• Op 18 maart verklaarde Mgr. Alessandro d’Errico, de Apostolische Nuntius in Bosnië-Herzegovina:
  
  "Bij elk van mijn ontmoetingen met de H. Vader heeft deze heel veel belangstelling getoond voor Medjugorje. Als opperste gezagsdrager van de Kerk moet hij zich duidelijk uitspreken over dit fenomeen. Hij kent Medjugorje heel goed en heeft het me al dikwijls herhaald. De H. Vader is zich zeer goed bewust van het vele goede, dat hier door de priesters, de zusters, de Franciscanen en de leken verwezenlijkt wordt en hij vraagt zich af waarom er zoveel vijandige informatie is tegenover dit fenomeen. Daarom wil de hij een commissie oprichten van zeer hoog gehalte om zich een algemeen idee te vormen over dit gebeuren door zeer competente personen. Hij heeft Kardinalen uitgenodigd, bisschoppen en experts van uit de ganse wereld om deel te nemen aan deze commissie. Het was het verlangen van de H. Vader dat deze commissie zou aangekondigd worden aan de gelovigen op hetzelfde moment in het Vatikaan en in Mostar, wat een bewijs is van de solidariteit van de H. Vader met dit land.
  
• Ik weet dat de media al lang over deze commissie spreken en dat de verwachtingen hoog gespannen zijn. Op heden kunnen we zeggen dat we gelukkig zijn en erkentelijk tegenover de H. Vader voor de belangstelling, die hij toont voor Mostar en onze Katholieke gemeenschappen. Zo heb ik op 17 maart, in de naam van de H. Vader, deze belangrijke beslissing meegedeeld op hetzelfde moment, dat ze ook in Rome werd bekend gemaakt. Het is klaar dat de taak van deze commissie moeilijk zal zijn en ik nodig al onze gemeenschappen uit om het werk van deze commissie toe te vertrouwen aan de bescherming van de H. Jozef, van Maria, de Moeder van de Kerk, en aan de heilige patronen van Mostar." [Uit de site van de parochie van Medjugorje: www.medjugorje.hr]
  
• Rome heeft de samenstelling van de onderzoekscommissie over Medjugorje bekend gemaakt. Volgens het agentschap Zenit op 13 april bevat de lijst van de leden van deze commissie, voorgezeten door Kard. Ruini, kardinalen, bisschoppen en deskundigen. [U kan de lijst vinden op http://www.zenit.org]
  
  "Deze commissie zal discreet werken en haar besluiten zullen voorgelegd worden aan de Congregatie voor de Geloofsleer. Van nu af is de zaak niet meer onder de bevoegdheid van de Bisschop van Mostar, Mgr. Ratko Peric, maar onder deze van de Romeinse congregatie."
  
  Herinneren wij ons dat Kardinaal Schönborn op 15 januari bij de Paus ontvangen werd en dat hij op 22 januari de oprichting van deze commissie bevestigde in zijn interview voor Kathpress in Oostenrijk. Hij verklaarde daar dat hij in Rome zijn indrukken had meegedeeld over zijn private bedevaart naar Medjugorje in januari 2010! Dank u, beste Kardinaal!
  
  Ik dank God voor deze enorme stap van de H. Stoel tegenover Medjugorje. Laten we bidden dat deze deskundigen trouwe instrumenten zouden zijn voor Gods plannen. Moge hun werk de zo lang verwachte vrucht dragen van de eenheid van harten tegenover Medjugorje!
  
• Jaar van de Priesters
  
  Vorige maand, bij mijn verblijf in Singapour, maakte ik van de gelegenheid gebruik om terug te gaan naar China. Ik was daar getuige van de geloofskwaliteit van veel Christenen. Hier een getuigenis, tussen vele andere:
  
  In een dorp in het hartje van China, waar ik ontvangen werd, woont er een Katholieke familie. Op het moment van de Culturele Revolutie, werd de oom priester gearresteerd en in de gevangenis geworpen. Niemand wist voor hoe lang, noch of hij ooit nog zou terug komen. Uiteindelijk is hij na 15 jaar gevangenis teruggekeerd, waarna nog 5 jaar huisarrest volgde. Amper vrij, herbegon hij met de heropbouw van de dorpskerk. Van zijn neven en nichten, die in die tijd met hem, volgens de Chinese traditie, onder hetzelfde dak woonden, werden er twee priester en een kloosterzuster. Toen ik een van de priesters vroeg hoe hij zijn priesterroeping gekregen had, antwoordde hij: ""Ik was 7 jaar toen mijn oom gearresteerd werd en in de gevangenis terecht kwam. Men is hem thuis komen halen. Ik zag hem vertrekken. Die dag kreeg ik mijn priesterroeping!"
  
  Ik vroeg hem toen een tekst over zijn [inmiddels overleden] oom te schrijven, omdat de getuigenis van zijn moed zo mooi is. "Dat loont de moeite niet, zei de priester, zijn geval is niet uitzonderlijk. Hier hebben vele families hetzelfde verhaal!" Om over na te denken...
  
  Laten we, zoals elke maand, een nieuw gebed bidden voor de priesters. Dit hier komt van de H. Catharina van Sienna:
  
  "Vader, ik bid U, richt het hart en de wil van de dienaars van uw Bruid, de H. Kerk, naar U toe,
  opdat ze het Lam van God, zacht en nederig, arm en bebloed, zouden volgen op de Kruisweg.
  Maak van hen engelen in mensengedaante, want, uiteindelijk,
  moeten zij het Lichaam en het Bloed van uw enige Zoon uitdelen! Amen!"

• Op 2 mei 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis. Na de verschijning deelde Mirjana de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Vandaag nodigt uw goede Vader u uit, langs mij, om u, met een ziel vol liefde, te engageren voor een geestelijke tocht. Lieve kinderen, vervult u met genade, heb berouw over uw zonden en verlang vurig naar het Goede. Verlang het ook vurig in naam van hen, die de volmaaktheid van het Goede niet hebben gekend. Ge zult God dierbaarder zijn. Ik dank u."
  
  NB. De Kroatische woorden "Duhovni pohod", hier vertaald door "een geestelijke tocht" kunnen ook vertaald worden met "geestelijk bezoek." Het lijkt er op dat Gospa ons met haar wil vereenzelvigen in haar initiatief van Bezoek en in de talrijke moederlijke bezoeken, die ze altijd verder blijft brengen aan haar "Lieve Kindere!" In de gebedsgroep van Jelena Vasilj heeft ze gezegd dat, als we ons volledig aan haar toevertrouwen, de anderen Haar stem zullen horen als we spreken. Wel, de stem van O.L.Vrouw is drager van de H. Geest! De stem van Maria is een Pinksteren! Deze oproep om ons te engageren in een "geestelijk bezoek" is een belangrijke zaak. De Gospa rekent op ons om de H. Geest uit te stralen tegenover hen, die we ontmoeten.
  
• We hebben het Leergezag! Een bedevaardster uit Haiti heeft ons een feit verteld dat we nog tegenkomen en dat om wat uitleg vraagt in dit jaar van de priester. Ze ging biechten in een kerk in Parijs. Tijdens de biecht zei ze aan de priester dat ze veel bad voor de zielen van het Vagevuur. De priester zei haar: "Maar laat ze gerust! Het Vagevuur bestaat niet! Verlies uw tijd niet met zulke dingen!" De dame, geschokt door deze uitspraak, zei hem nederig: "Nochtans, eerwaarde, zelfs tijdens de H. Mis bidden de priesters voor de zielen in het Vagevuur!" "Da’s maar een ritueel!" antwoordde de priester.
  
  Die dame vertelde ons haar verwarring, want, toen ze nog klein was, hadden haar ouders haar geleerd te bidden voor de bevrijding van de zielen uit het Vagevuur. En, voilà, in de tijdspanne van één biecht viel alles bij haar in duigen! Had ze geloof geschonken aan hersenschimmen? Had ze nutteloos gebeden? Hadden haar goede, gelovige ouders haar op een dwaalspoor gebracht? Door twijfel gekweld, vroeg ze ons wat ze moest geloven.
  
  We hebben haar gerust gesteld. we hebben haar vooreerst gezegd dat haar ouders haar het echte geloof van de Kerk hadden meegegeven en dat de leer over het Vagevuur deel uitmaakt van het Leergezag van de Kerk. Geen enkele priester mag dat ontkennen als hij echt Katholiek is. Het is duidelijk uitgelegd in de Catechismus van de Katholieke Kerk. Wel, wat te doen als een priester ons iets zegt dat het Katholiek geloof tegenspreekt? Twee punten:
  
  
  • Vooreerst de priester respecteren en hem zonder heftigheid aanspreken. Niet oordelen, we weten immers niet wat hij in het seminarie geleerd heeft, of hij zelf niet het slachtoffer was van een onvolledige of verkeerde leer. In elk geval voor hem bidden.
  • Duidelijk zijn met hem en hem vragen eenvoudig door te geven wat de Kerk over dat onderwerp zegt en niet zijn persoonlijke mening, vooral als ze de Leer van de Kerk tegenspreekt of aanpast. Wij gaan inderdaad naar de priester om in hem een apostel te vinden van Christus en een lid van zijn Kerk, niet om een persoonlijke mening te horen, die kan veranderen van de ene priester naar de andere.
    
  Op die manier doen we geen zonde door de priester te oordelen, we blijven in vrede en we vallen ook niet in de vergissing van blindelings te geloven wat hij ons zegt, als hij zelf in crisis is tegenover het leergezag van de Kerk.
  
  Hetzelfde geldt voor de pastoraal van de jongeren en de minder jongeren. Het gebeurt dat verloofden ons komen vertellen dat hun pastoor hen tijdens de biecht zegt dat het geen probleem is als men samen leeft voor het sacrament van het Huwelijk en dat ze de Eucharistie mogen ontvangen en de andere sacramenten. Welk een vergissing! Dat is enkel de persoonlijke mening van de priester en ze verschilt totaal met wat de Kerk leert. Het is zeer pijnlijk te zien hoeveel jongeren er zo op een dwaalspoor gebracht worden door dergelijke adviezen. De kuisheid voor het huwelijk is immers een krachtige waarborg voor het welslagen van hun koppel!
  
  Het is mijn bedoeling niet hier alle moeilijkheden op te sommen, die de gelovigen ontmoeten bij het eerlijk zoeken naar de waarheid. Maar gezien de voortdurende verwarring, die er is op geestelijk vlak, kan ik de Katholieken maar de raad geven de Catechismus van de Katholieke kerk [een van de meesterwerken van Johannes-Paulus II] te bezitten en hem goed te lezen. Zo zullen ze het echte geloof van de Kerk en van het Leergezag kennen. Ze zullen de leer van de Apostelen aanhangen en ze zullen sterk staan tegenover de gevaarlijke benaderingen van hen, die zelf het slachtoffer zijn van het alom tegenwoordige relativisme. Er is een onderscheidingscriterium dat ons kan helpen, te zien of men voor alles aan God wil behagen dan wel aan de mensen.
  
  Gods Woord verwatert niet, het is Woord van Leven. We zullen onze priesters helpen door hen te vragen naar het Evangelie en naar het Leergezag! We danken God voor de priesters, die Hij ons gegeven heeft, en des te meer voor hen, die ons het ware geloof geven, gekregen van de Apostelen en die op heden samen met de Kerk lijden. Laten we hen vurig steunen!
  
• Een echte goede moeder!
  
  Het gebeurt dikwijls dat moeders de bezielsters en engelbewaarders zijn van priesters. Ik ken een Libanese priester, Pater Mansour Labaky, wiens geschiedenis niet alledaags is. Toen hij zijn eerste H. Mis opdroeg, gaf zijn moeder hem de mooiste hostie, die men zich kon inbeelden. Ze was heel delicaat met de hand gemaakt, goudachtig van kleur zoals de korenvelden, en enorm groot. Hij riep uit: "Mama, waar hebt ge zo een mooie hostie gevonden?" Zijn moeder legde hem dan de oorsprong van deze hostie uit. Toen hij nog kind was had haar zoon aan de familie gezegd dat hij de roep van Jezus voelde en dat hij wilde priester worden. Ze was daar heel gelukkig mee en besloot deze ontluikende roeping te steunen, door aan God haar grote en kleine offers aan te bieden. Ze bad God dat Hij van haar zoon een heilige priester zou maken in zijn Kerk.
  
  Om deze materiële en geestelijke steun te concretiseren, nam ze een vaas en besloot er een graankorrel in te werpen, telkens ze aan God een offer bracht. Kort voor hij zijn eerste H. Mis zal opdragen, zo zei ze bij zichzelf, zal ik deze graankorrels laten malen en met het meel zal ik een grote koek bakken, zijn eerste hostie.
  
  Zo gebeurde. Toen Pater Labaky het verhaal van zijn moeder hoorde, was hij ontroerd! Elk deeltje van het Lichaam van Christus, dat hij in zijn priesterhanden zou houden, zou komen uit een offer van zijn moeder! Jaren lang had ze dit kostbaar geheim bewaard, terwijl ze zich in stilte offerde voor de priesterroeping van haar zoon!
  
  Pater Labaky is nu 70 jaar en hij houdt zich bezig met de vorming van priesters. Zijn boeken zijn pareltjes. Moge zijn geschiedenis vele moeders inspireren en roepingen wekken van "geestelijke moeders"! Zo zullen de goede priesters zich in deze wereld vermenigvuldigen.
  
• Jaar van de priester
  
  Laten we deze maand onze heel mooie akte van toewijding aan het Onbevlekt Hart van Maria doen, die Benedictus XVI gebeden heeft met de priesters op 12 mei in Fatima. Voor ons leken, volstaat het enkele woorden te veranderen en er zo een gebed van voorspraak van te maken.
  
  "Onbevlekte Moeder, op deze genadeplaats, samengeroepen door de liefde van uw zoon Jezus,
  grote en eeuwige priester, wijden wij,
  zonen in de Zoon en zijn priesters, ons toe aan uw moederlijk Hart,
  om trouw de wil van de Vader te volbrengen.
  Wij zijn er ons van bewust dat, zonder Jezus, we niets goeds kunnen doen [Joh.15,5]
  en dat we enkel door Hem, met Hem en in Hem instrumenten van heil kunnen zijn voor de wereld.
  Bruid van de H. Geest, verkrijg voor ons de onuitsprekelijke gave in Christus te worden omgevormd.
  Door de kracht zelf van de Geest, die, door zijn schaduw over u te werpen,
  u gemaakt heeft tot Moeder van de Redder,
  help ons opdat Christus, uw Zoon, ook in ons zou geboren worden.
  Moge de Kerk zo vernieuwd worden door heilige priesters,
  omgevormd door de genade van Hem, die alles nieuw maakt.
  Moeder van Barmhartigheid, het is uw Zoon Jezus,
  die ons geroepen heeft om te worden zoals Hij:
  licht van de wereld en zout van de aarde [Mt. 5, 13-14].
  Help ons, door uw machtige voorspraak,
  om deze sublieme roeping nooit te verraden,
  niet toe te geven aan onze zelfzucht,
  aan de verleidingen van de wereld en aan de verlokkingen van de Kwade...

• Op 2 juni 2010 kreeg Mirjana Soldo haar verschijning aan het blauwe kruis. Er waren ongeveer 10.000 mensen op de Podbrdo. Na de verschijning gaf Mirjana ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen! Vandaag nodig ik u uit om door vasten en gebed de weg te bereiden langs dewelke mijn Zoon zal binnen komen in uw harten. Aanvaardt mij als moeder en boodschapper van de liefde van God en zijn verlangen naar uw heil. Bevrijdt u van alles uit het verleden dat op u weegt, wat u een schuldgevoel geeft, van alles wat er in uw voorbije leven, u geleid heeft naar dwaling, naar duisternis. Verwelkom het licht! Herleef in de gerechtigheid van mijn Zoon. Ik dank u."
  
• Op 25 juni zullen we de 29e verjaardag vieren van de verschijningen. De noveen voor de Koningin van de Vrede is reeds begonnen. Maar nog voor we de gebeden kiezen, die we haar zullen aanbieden, even halt houden! Vragen we haar, van uit de grond van ons hart, wat ze van ons verlangt, welk geschenk van onzentwege haar het meest aangenaam zou zijn. Een verzoening? Een oprechte biecht? Een daad van liefde tegenover een behoeftige buur? Het opgeven van een slecht plan? Een lofgebed tot God in een beproeving? Een vasten of het verzaken aan bepaald voedsel? Het verbreken van een onzuivere relatie? Een voorspraakgebed in een naburige kerk of een tijd van aanbidding voor het H. Sacrament? Werken aan een bepaald punt van de boodschappen, dat we tot nu toe verwaarloosd hebben? Er is ruime keus! Ieder zal voor zichzelf uitmaken hoe Gospa te verheugen en te troosten voor zoveel onverschilligheid.
  
  Het cijfer 29 doet ons denken aan het cijfer 30 en aan de 30 jaar van het verborgen leven van Jezus. We weten niet hoelang Gospa nog dagelijks zal verschijnen. Wel is het zeker dat het ogenblik nadert dat we nog enkel de jaarlijkse verschijningen zullen hebben aan de 6 zieners [Ze heeft hen beloofd hen jaarlijks te verschijnen tot aan het einde van hun leven]. Hoe verschillend zal dat dan zijn! We zijn zo gewoon geworden aan haar dagelijkse komst. Wel, laten we, tijdens deze tijd van genade, ten volle profiteren van deze gunst vanwege de Hemel! Het is mogelijk dat de wereld een zuivering zal moeten ondergaan [verschillende landen werden reeds getroffen]. Wel dan, terwijl Gospa ons nog elke dag komt bezoeken en zegenen, waarom haar dan niet tegemoet komen door van dit jaar af op bedevaart te komen naar Medjugorje!? Ze heeft gezegd: "Ge zult over de boodschappen jammeren als ik er niet meer zal zijn..."
  
  Nemen we opnieuw de mooie toewijding aan haar Onbevlekt Hart, die ze aan Jelena gedicteerd heeft.
  
• Let op! De mogelijkheden, die door internet aangeboden worden, betekenen ook een valstrik. Overspoeld door allerhande boodschappen, kunnen we geneigd zijn deze, zonder ze te controleren, door te zenden aan onze vrienden op onze adressenlijst. Enkele valse boodschappen van Medjugorje zweven reeds jaren rond en stichten verwarring. Deze alarmerende berichten behoren niet toe aan de boodschappen van de H. Maagd, die de 25e aan Marija en de 2de aan Mirjana gegeven worden. Ze doen kwaad en door ze door te zenden, bewijzen we een heel slechte dienst aan Gospa. Inderdaad, er zijn twee mogelijkheden:
  
  
  • Ofwel is de boodschap echt en dan kan ze worden gecontroleerd op de site van de Parochie of op andere betrouwbare sites.
  • Ofwel is de boodschap vals en dan zijn de gevolgen:
    
    
    • Ze zal de meest kwetsbare mensen terroriseren en meer angst dan gebed opwekken!
    • Ze discrediteert Medjugorje. De inhoud van de boodschap gelijkt niet op de woorden van Gospa. Dat dient enkel de vijanden van Medjugorje. We vertoeven enkel in het emotionele, het sensationele. Dit heeft niets te zien met Gods Woord.
    • Ge kent de geschiedenis van de kleine herder, die voortdurend riep:"De wolf, de wolf!" Gans het dorp liep te hoop. Echter voor niets, want er was geen wolf. Op een dag was er echter wel een wolf en de kleine herder riep en riep, maar niemand kwam. De wolf verslond de ganse kudde! De dag dat de 10 geheimen zullen bekend gemaakt worden, wie zal ze dan nog geloven, als ze vooraf gegaan werden door totaal verzonnen boodschappen?
  
  Als u dus dergelijke boodschappen ontvangt: bestemming: vuilbak! Men is niet verantwoordelijk voor wat men hoort, maar men is wel verantwoordelijk voor wat men herhaalt.
  
• Na het jaar van de priester: Op 11 juni vierden we het slot van het Jaar van de Priester en het jubileum van de Pastoor van Ars. Ter ere van deze prachtige gebeurtenis, wil ik hier een woord aanhalen van de Heilige Pastoor, dat me getroffen heeft:
  
  Volgens Abbé Toccanier, herhaalde de Pastoor van Ars dikwijls: "De nederigheid is als de ketting van een Paternoster. Neem de ketting weg en de kralen vallen uiteen. Neem de nederigheid weg en alle deugden verdwijnen."
  
  Zoals de H. Macarius, de kluizenaar van de woestijn, die op een dag een verschijning kreeg van Satan, die hem zei: "Al wat gij doet, doe ik ook. Gij vast en ik eet nooit. Gij waakt en ik slaap nooit. Er is maar één iets dat ik niet kan doen, en dat gij doet." "Ah, wel, wat dan?" "Me vernederen."
  
  Dat herinnert me aan een merkwaardig feit, dat zeker meerderen van ons zal inspireren, te meer dat Gospa [vooral langs Mirjana] niet ophoudt ons aan te moedigen om voor de priesters te bidden. "Bidt voor de priesters, zei Ze. De priesters hebben niet uw oordeel, maar uw gebed, uw hulp en uw liefde nodig. [Mirjana 1982]
  
• De zuster van de stal. Een bekende Duitse Bisschop, Mgr. Ketteler, vertelde een voorval, dat hem diep geraakt had. God had hem geopenbaard dat er een kloosterzuster was, die haar leven voor hem had geofferd en dat de vruchtbaarheid van zijn apostolaat te danken was aan haar gebed. Ook het aangezicht van de zuster werd hem getoond. Hij wist echter niet waar ze woonde. Bij zijn bezoeken aan de kloosters van zijn bisdom vroeg hij telkens om alle zusters te zien. Zo dacht hij haar te kunnen herkennen.
  
  Op een dag bezocht hij zusters in een nabije stad en droeg de H. Mis op in hun kapel. Aan het einde van de uitdeling van de H. Communie, viel zijn blik op een zuster. Hij werd bleek en bleef een ogenblik verstijfd. Hij vermande zich en gaf de H. Communie aan de zuster, die niets gemerkt had. Dan eindigde hij heel sereen de H. Mis.
  
  Hij vroeg de overste hem alle zusters voor te stellen. Toen hij echter deze, die hij zocht, niet zag, vroeg hij de overste: "Zijn alle zusters hier?" Ze antwoordde: "Monseigneur, ik heb ze allen laten roepen, maar, wel degelijk, er is er een die ontbreekt. Ze houdt zich op zulk een voorbeeldige manier bezig met de stal, dat ze soms andere dingen vergeet."
  
  "Ik zou die zuster willen leren kennen", drong de bisschop aan. Wat later kwam de zuster binnen. De bisschop verbleekte opnieuw en vroeg of men hem even met haar alleen wou laten.
  
  Hij vroeg haar: "Kent ge mij?"
  "Ik heb uw excellentie nooit gezien."
  "Welke devotie pratikeert ge liefst?"
  "De devotie tot het H. Hart van Jezus" was het antwoord.
  "Naar het schijnt doet ge het zwaarste werk van het klooster" ging hij verder.
  "O, nee, Excellentie. Wel moet ik zeggen dat het me soms tegensteekt."
  "Wat doet ge als ge overvallen wordt door bekoringen?"
  "Ik heb de gewoonte aangenomen uit liefde voor God en met vreugde elk werk te doen dat me zwaar valt. En ik draag dit op voor een ziel op deze wereld. Het is aan de goede God, te kiezen welke ziel er de begunstigde van zal zijn. Elke avond bied ik voor haar mijn uur aanbidding van het H. Sacrament aan."
  "En hoe bent ge op het idee gekomen, dat alles voor een ziel te offeren?"
  De zuster antwoordde: "Het is een gewoonte, die ik op school heb aangenomen. Mijnheer Pastoor heeft ons geleerd dat men voor de anderen moet bidden, zoals men bidt voor zijn familie." Hij zei ook: "Men moet veel bidden voor de zielen, die gevaar lopen verloren te gaan. Vermits echter alleen God weet, wie dit het meest nodig heeft, is het best zijn gebeden aan het Heilig Hart van Jezus te offeren, terwijl men vertrouwen heeft in zijn wijsheid." Dat heb ik gedaan en ik heb steeds gedacht dat God de geschikte ziel gevonden had."
  "Zoudt ge graag weten voor welke ziel ge bidt?"
  "O, nee, dat is niet nodig!"
  
  Toen ze afscheid namen, heeft de bisschop zijn geheim niet onthuld.

• Op 2 juli kreeg Mirjana Soldo in aanwezigheid van een grote menigte haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis aan de voet van de heuvel van de verschijningen. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Ik roep u op omdat ik u nodig heb. Ik heb harten nodig, die bereid zijn tot een onmetelijke liefde. Harten, die niet bezwaard zijn door ijdelheden. Harten, die bereid zijn lief te hebben, zoals mijn Zoon heeft liefgehad. Die bereid zijn te offeren, zoals mijn Zoon zich geofferd heeft. Ik heb u nodig. Om met mij te kunnen gaan, vergeeft aan uzelf, vergeeft aan de anderen en aanbidt mijn Zoon! Aanbid Hem ook voor hen, die Hem niet kennen en Hem niet beminnen. Het is daarom dat ik u nodig heb en u oproep. Ik dank u!"
  
• De moordenaar en de Rozenkrans!
  
  Begrijpen dat Gospa ons nodig heeft begint met het besef dat ook wij haar nodig hebben en dat haar hulp nooit ontbreekt voor hen, die haar bidden met een oprecht hart. Deze Amerikaanse bisschop is er getuige van!
  
  Mgr. William Kerr, in de USA zeer bekend als verdediger van de mensenrechten, is op 14 mei teruggekeerd naar de Vader. De beruchte seriemoordenaar Tend Bundy had hem gekozen als zijn geestelijke leider voor hij stierf op de elektrische stel. Mgr. Kerr vertelde dat hij, bij zijn eerste opdracht in een ziekenhuis, een jonge verbrande patiënt moest bijstaan, die aan zijn wonden bezweek. Later wachtte hem, in 1978, een nog meer verschrikkelijke taak in het huis voor studentinnen in Tallahassee in Florida.
  
  Midden in de nacht had Mgr. Kerr een oproep gekregen van de politie: Hij moest zo vlug mogelijk naar de studentinnen gaan. Toen hij aankwam lagen deze allen, behalve één, op de grond, dood of half-dood, slachtoffers van de beruchte doder, Ted Bundy. Toen hij de laatste sacramenten had toegediend aan een stervende studente, sprak Mgr. Kerr [Toen nog Pater Kerr] met het meisje dat gezond en wel ontsnapt was. De politieman, die het onderzoek leidde, wilde weten hoe zij deze brutale aanval overleefd had. Ted was immers aan de deur van haar kamer blijven staan, had zijn wapen laten vallen en was vertrokken zonder haar aan te raken. Het meisje wilde echter met niemand anders spreken dan met een priester. De schok had haar als het ware verlamd.
  
  Ze vertelde aan Pater Kerr dat, voor ze naar de universiteit vertrok, haar moeder haar had doen beloven dat ze elke avond, voor ze ging slapen, het rozenhoedje zou bidden om beschermd te zijn. Zelfs al viel ze tijdens het bidden in slaap. Ook die avond had ze dat gedaan. Toen Ted in haar kamer kwam om haar te doden, had ze haar Paternoster nog stevig in haar hand.
  
  Later bekende Ted aan Mgr. Kerr dat, toen hij in de kamer binnen ging, hij onmogelijk nog een stap verder kon zetten. Hij moest zijn wapen laten vallen en wegvluchten. Dat is de kracht van beschermende mantel van onze Moeder! Dat is ook de wijsheid van een moeder, die aan haar dochter het afdoend wapen heeft weten te geven van de Rozenkrans, die haar het leven gered heeft!
  
  [Rapport van Domenico Bettinelli en Gabriël Dillen http://www.bettnet.com/blog/index.php]
  
• Welk een prachtige ingeving had onze Paus om een Jaar van de Priester uit te vaardigen. Zo dikwijls heeft Gospa ons gevraagd te bidden voor onze priesters, voor onze herders! Dit jaar biedt de gelegenheid onze vurigheid voor hen te verdubbelen, geholpen door de talrijke aflaten, die door de Kerk verleend worden. Ik stel voor dat we elke maand een mooi gebed nemen, dat door een heilige is gemaakt en dat we het elke dag bidden tot de volgende maand. Om de reeks te beginnen, ziehier een prachtig gebed van de Heilige Pastoor van Ars, patroon van de parochiepriesters, die dit jaar Patroon wordt van alle priesters van de wereld. Laten we bidden dat de Heer dezelfde liefde zou leggen in het hart van alle priesters!
  
  Akte van liefde van de Pastoor van Ars
  
  Ik bemin U, o mijn God, en mijn enige wens is U te beminnen tot de laatste adem van mijn leven.
  Ik bemin U, o oneindig beminnelijke God, en ik zou liever sterven terwijl ik U bemin dan een ogenblik te leven zonder U te beminnen!
  Ik bemin U, o mijn God, en ik verlang enkel naar de hemel om het geluk te hebben U volkomen te kunnen beminnen.
  Ik bemin U, o mijn God, en ik vrees de hel enkel omdat men daar nooit de zoete troost zal hebben U te beminnen!
  O, mijn God, als mijn tong U niet voortdurend kan herhalen dat ik U bemin,
  dan wil ik dat mijn hart het U even dikwijls herhaalt als ik adem.
  O, geef me de genade te lijden terwijl ik U bemin, U al lijdend te beminnen
  en op een dag te sterven terwijl ik U bemin en te voelen dat ik U bemin.
  En hoe meer ik mijn einde nader, des te meer verzoek ik U mijn liefde te vermeerderen en te verbeteren. Amen.
  De H. Jean Marie Vianney, Pastoor van Ars, zei: "Als ik een priester zou ontmoeten en een engel, dan zou ik eerst de priester groeten en dan de engel. Moesten er geen priesters zijn, dan zouden het lijden en de dood van Jezus nutteloos zijn. Welk een nut zou een schatkist hebben vol goud, als niemand ze kan openen? De priester heeft de sleutel van de hemelse schatten."
  
• De zienster Vicka lijdt nog steeds erg aan haar rug na haar val van de trap in haar huis. Ze moet een zware behandeling ondergaan in Zagreb. We zullen haar waarschijnlijk dit jaar niet meer zien, zelfs al werkt ze in werkelijkheid meer voor ons dan de gezonden. Een van haar vriendinnen zei haar voor enkele dagen: "Ge zult me waarschijnlijk zeggen dat deze beproeving een geschenk van God is?!" Vicka antwoordde: "Een groot geschenk!"

• Op 2 juli kreeg Mirjana Soldo in aanwezigheid van een grote menigte haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis aan de voet van de heuvel van de verschijningen. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Ik kom met mijn moederlijke liefde om u de weg te tonen die je moet volgen om zoveel mogelijk te gelijken op mijn Zoon Jezus en zo dicht bij God en Hem dierbaarder te zijn. Verwerp mijn liefde niet. Verzaak niet aan het geluk en het eeuwige leven omwille van voorbijgaande dingen en de ijdelheid van dit leven. Ik ben bij u om u te leiden als een moeder. Ik waarschuw u. Kom met me mee!"
  
• Het jongerenfestival was dit jaar bijzonder gezegend. De jongeren waren talrijker dan ooit. De stemming was vreedzaam en de liederen heel mooi. Meer dan 600 priesters, uit alle landen, kwamen hen begeleiden. De onderrichtingen en de getuigenissen, die in het openbaar gebracht werden, waren uitstekend. U kan ze beluisteren op de website mladifest.com, van zodra ze er op gezet zijn. Hier de link: http://www.mladifest.com/medjugorje/testimonies.htm/
  
  Jongeren, kom volgend jaar nog talrijker. Er zijn reeds goede sprekers en getuigen voor u gekozen!
  
• Ze hadden zulk een dorst!
  
  Tijdens dit festival hebben veel jongeren belangrijke en moedige stappen kunnen zetten naar de Heer toe. Er zijn heel veel getuigenissen. Op een dag liepen er enkele jongeren op straat en hadden heel veel dorst. Ze kwamen langs een kleine voedingszaak en stalen er drie flesjes cola. Na enkele tijd begon de plaatselijke genade te werken en hun geweten begon te knagen. Ze begrepen dat ze de vrede in hun hart verloren waren en besloten een priester op te zoeken en hem alles te vertellen. Deze nodigde hen uit hun zonde te biechten, wat ze ook deden. Ze kregen de absolutie. De priester legde hen echter uit dat ze ook hun fout moesten herstellen, omdat dit voor hen mogelijk was. Stel u dan even drie jongeren voor, vreemden in het land, die heel gegeneerd terug naar de winkel gingen en hun diefstal bekenden aan de verwonderde Kroatische verkoopster terwijl ze de verschuldigde som op de toonbank legden! [Bijna] nog nooit gezien!
  
  "Na de zonde, lieve kinderen, kunt ge geen vrede hebben in uw hart" zegt Gospa ons.
  
  Laten we voor de jongeren bidden! De wereld, waarin ze leven, leert hun heel wat anders en ze moeten zich met moed wapenen om Jezus te volgen en Hem te belijden bij hun vrienden!
  
• Een machtiger man dan God?
  
  Velen waren verwonderd over de heel korte boodschap van Gospa in juli: "Lieve kinderen, moge deze tijd voor u een tijd zijn van gebed. Dank dat ge aan mijn oproep gehoor hebt gegeven!"
  
  Het is duidelijk dat de H. Maagd ons wilde verrassen! Het is sympathiek vast te stellen dat de Moeder Gods ook "trucs" van schrijvers gebruikt om ons uit onze geestelijke verdoving te halen, onze aandacht te wekken en ons terug te brengen naar het essentiële.
  
  De Pastoor van Ars riep op een dag in een preek uit: "Ik ken iemand, die machtiger is dan God!" Iedereen vroeg zich af wie die superman wel kon zijn. De pastoor voegde er aan toe: "Dat is de mens, die bidt." Het sloeg in! Dan legde hij uit dat iemand, die bidt, macht heeft op het hart van God. Hij kan Hem zijn plannen doen veranderen!
  
  We hebben hiervan 1000 bewijzen in het leven van Gods volk, van gisteren en van nu. Ik hou heel bijzonder van die episode tussen de Heer en zijn profeet Mozes. [Ex.13.17] Het Joodse volk was zover gegaan in zijn ongehoorzaamheid en geestelijk overspel [met het gouden kalf] dat God aan Mozes zei: "Ik ga niet meer met u mee!" Het Joodse volk was echter de woestijn ingetrokken en men kan zich moeilijk voorstellen hoe het er, met enkel menselijke middelen, levend zou uitgeraakt zijn. Er was echter een man, één enkele, Mozes, die op de berg voor God ging staan en Hem, met heel zijn hart, bad om zijn volk niet in de steek te laten. God verhoorde het gebed van deze man, veranderde van mening en besloot integendeel met Israël naar het beloofde land op te trekken. Door het nederig en oprecht gebed van één man was het leven van duizenden gered, waaronder dat van de voorouders van Jezus. Wat een ongelofelijke inzet heeft ons gebed! Zonder deze vertrouwelijkheid, die Mozes had tegenover God, waarbij hij met Hem kon discussiëren en Hem zelfs vrij kon tegenspreken, zoals goede vrienden kunnen doen, was het volk van Israël in de woestijn omgekomen!
  
  Wie kan genoeg de kracht van ons minste gebed prijzen, dat gebeden wordt met het hart? "Moest ge de kracht zien van het minste van uw gebeden, zegt ons Gospa, dan zoudt ge zonder ophouden bidden!" Soms verspelen we enorme energie, tijd, geld en gezondheid om ons doel te bereiken en soms mislukken we, ondanks onze inspanningen. Als God echter met ons mee gaat en wij met Hem, dan verandert er alles!
  
  De huidige wereld, zoals de Hebreeën destijds, heeft de "gouden kalveren" vermenigvuldigd en zijn tijd zonder God geregeld. Door het overspel op te hemelen, spuit hij zichzelf in met de dood en legt zichzelf van langs om meer ondraaglijke inwendige pijnen op. Onschuldige kinderen zijn er de meest onrechtvaardige slachtoffers van. God zoekt dan ook Mozessen, nederige en beminnende mensen om voor Hem te gaan staan en te bidden. Eenvoudig te bidden. Hoeveel wonderen hangen er niet boven ons, klaar om gegeven te worden. Want God verlangt niet de dood van de zondaar, maar dat hij zich bekeert en leeft ". Wij moeten deze wonderen doen neerkomen. Dit is niet het uur om druk te doen, om louter menselijke pogingen te ondernemen, noch om te geloven in de beloften van politici, die "meestal" Gods geboden breken. Nee, het uur is gekomen om op de knieën te vallen.
  
• Om Medjugorje te beschadigen is er weer veel inkt gevloeid in bepaalde media in verband met Pater Tomislav Vlasic. Door een mengelmoes te maken van Medjugorje met Pater Vlasic getuigt van onwetendheid over de feiten. Dat publiceren is een professionele fout. Het kleinste eenvoudig onderzoekje toont al dat deze priester Medjugorje verlaten heeft, toen hij begon af te wijken en dat hij reeds 20 jaar niet meer in deze provincie verblijft. Hij woont in Italië sinds 1987.
  
  Nog onlangs heeft de wereldgekende Prof. Henri Joyeux een artikel geschreven om nogmaals de evidente waarheid te bevestigen.
  
  Van uit Rome, op Zenit van 29 juli, legt een artikel nogmaals de feiten uit zonder enige passie: De Algemene Procurator van de orde der Minderbroeders besluit er in dat het "aanvaarden door Benedictus XVI van het ontslaan uit de priesterschap van Pater Vlasic, geen oordeel betekent over de getuigenissen over de verschijningen van Maria in Medjugorje." Wie dus de waarheid zoekt, heeft een betrouwbaar aanknopingspunt. [Zie www.zenit.org]
  
  Verre van ons, in dit jaar van de priester, om ons te verheugen in het tekortkomen van een priester.
  
  Laten we voor hem ten beste spreken.
  
• Jaar van de priesters
  
  Hier een ander gebed voor de priesters, van Marthe Robin, bedoeld om dagelijks te bidden tot 15 september. [Zoals aangekondigd in de fax van 15 juli].
  
  "Neem, o God, ten volle uw priesters om te vervullen,
  om te helpen vervullen al wat Gij van hen verlangt.
  Leid hen in alles en voor alles.
  O, mijn God, wees hun kracht.
  O, mijn God, moge al hun daden, de belangrijkste, de kleinste,
  van U komen, van U afhangen en naar U verwijzen.
  Moge al hun handelen voor U zijn,
  o mijn God, om u te verheerlijken, U te beminnen en U te doen beminnen."
  Marthe Robin.

• Op 2 september kreeg Mirjana Soldo in aanwezigheid van een grote menigte haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis aan de voet van de heuvel van de verschijningen. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Met mijn moederlijk hart nodig ik u vandaag uit om te leren vergeven, volledig en onvoorwaardelijk. Ge lijdt onder onrechtvaardigheden, verraad en vervolging, maar daardoor zijt ge dichter en meer geliefd bij God. Mijn kinderen, bidt om de gave van de liefde. Alleen de liefde vergeeft alles, zoals mijn Zoon vergeeft. Volgt Hem! Ik ben midden onder u en bid opdat ge, als ge voor de Vader zult komen,ge zoudt kunnen zeggen: "Hier ben ik, Vader, ik heb uw Zoon gevolgd, ik heb liefde gehad en ik heb vergeven met het hart omdat ik in Uw oordeel geloofd heb. Ik heb vertrouwen gehad in U". Ik dank u"
  
• Op 15 september verwelkomde de overvolle Sint Stefaanskathedraal in Wenen, Oostenrijk, de zienster Maria Pavlovic-Lunetti ter gelegenheid van het feest van O.L.Vrouw van Smarten. De wake, met een Heilige Mis, duurde van 16 tot 21.30 uur! Aan het einde kwam Kardinaal Schönborn om de zegen te geven aan alle mensen, die aanwezig waren voor de aanbidding. Hij benadrukte het belang van Medjugorje voor deze tijd en vermelde de genaden van bevrijding, die in Medjugorje verkregen worden, in het bijzonder genaden van bevrijding van verslavingen [drugs, alcohol, enz...] en genaden van leven in de Kerk. Het was voor ieder een sterke en gelukkige verrassing.
  
  Hier enkele woorden van de Kardinaal: "We kunnen de Heer danken want, door zijn Moeder, worden zoveel mensen naar de liefde van God gebracht, hebben er zoveel bekeringen plaats, gaan mensen weer biechten en ontwikkelen ze liefde voor de Eucharistie. Er zijn verzoeningen in de families en mensen worden genezen van drugs en andere verslavingen". "Het is een groot geschenk dat de H. maagd zo dicht bij al haar kinderen wil zijn. Ze heeft deze nabijheid al op vele plaatsen getoond en sinds vele jaren op een bijzondere manier in Medjugorje".
  
  Dergelijke gebeurtenissen spreken voor zichzelf! Ze sparen er ons van nutteloze oorlogen te voeren tegen hen die onwaarheden over Medjugorje verspreiden. Laten we hier aan herinneren dat Kardinaal Schönborn, samen met Paus Johannes-Paulus II, de belangrijkste auteur is van de Catechismus van de Katholieke Kerk.
  
• Ten einde adem?
  
  Mijn assistente Rosie vertelt: "Al jaren rookte ik een pakje sigaretten per dag. Dikwijls had ik gepoogd te stoppen, maar telkens eindigde het op een nieuwe mislukking. het leek me te moeilijk en ik was er toe gekomen dat ik er de genade niet voor kreeg. Ik zei bij mezelf: "Het gaat er niet om dat ik niet zou willen stoppen, maar mijn lichaam heeft er nood aan. In elk geval zou ik onmogelijk worden om mee te leven als ik zou stoppen!"
  
  Op 25 juni besloot ik Gospa een geschenk aan te bieden voor de 25e varjaardag van haar verschijningen in Medjugorje. Ik wist goed dat het moeilijk zou zijn een ganse dag niet te roken en bijgevolg dacht ik dat dit het mooiste geschenk zou zijn dat ik haar zou kunnen geven. Diezelfde dag, tijdens de verschijning, nam ik mijn besluit: "OK, ik zal niet roken tot aan de verschijning van morgen". Definitief stoppen met roken was in het geheel mijn doel niet.
  
  Ik wist niets af van de "24 uren van Gospa," evenmin hoe dat werkte. Niet roken leek me echter doenbaar als ik wist dat ik ’s anderendaags mijn sigaretje zou terug vinden. De dag ging voorbij en ik herinnerde me mijn geschenk aan de H. Maagd. Feitelijk dacht ik enkel nog daaraan en het verlangen om ’s avonds deze sigaret te roken werd van langsom heviger. Toen kwam het lang verlangde uur en eindelijk zou ik deze sigaret kunnen roken! Mijn gedachten zaten vast aan het genoegen en de voldoening, die deze sigaret me zou bezorgen. Maar welk een verrassing! Terwijl ik mijn longen vulde met rook, kwam de smaak me als afstotend voor! Onmiddellijk wierp ik mijn sigaret weg en dacht dat ik ziek was.
  
  Ik ging het huis weer binnen om aan de anderen te vertellen wat er gebeurd was en dacht dat de volgende sigaret beter zou smaken. Ik had echter dezelfde reactie, zoals die dag trouwens voor alle volgende sigaretten. Ik vond dat echt eigenaardig. Toen heb ik bij mezelf gedacht dat de H. Maagd niet meer wilde dat ik zou roken. ’s Anderendaags gebeurde trouwens hetzelfde telkens ik wilde roken.
  
  Sinds die dag heb ik niet meer gerookt. Nu reeds drie maanden. De maanden die volgden, waren als een tijd van zuivering. Ik hield niet op een dik bruin en zwart slijm over te geven, dat zich voortdurend opnieuw vormde. Tevoren had ik er nooit een idee van gehad wat ik al in mijn lichaam opstapelde! Nu voel ik me zoveel beter! Vroeger was het moeilijk de berg te beklimmen, telkens was ik als gekraakt. Nu ga ik naar boven zonder kort van adem te worden. Ik bid beter en moet me nooit meer verontschuldigen bij mijn huisgenoten om buiten te gaan roken.
  
  De Gospa heeft voor mij alles veranderd. Ik dacht haar iets te geven, In feite is het Zij, die me een mooi geschenk gegeven heeft!"
  
• Aan het einde van deze zomer danken we de Heer voor de stromen genaden, die we gekregen hebben! Het is waar dat we de afwezigheid van Vicka [nog steeds ziek] gevoeld hebben. De zieners hebben haar echter afgelost en hebben bijna dagelijks een getuigenis gegeven, tot vreugde van de bedevaarders! Ze hebben ons toegelaten ons op het essentiële te richten, te weten: op het "Evangelie herhaald door de Moeder", volgens de woorden, die ze van haar, uit eerste hand, gekregen hebben. Op een plaats, zoals Medjugorje, bestaat er steeds het gevaar de genade te mislopen, die ons uitnodigt tot bekering, door zich te verstrooien in bijkomende realiteiten of door het buitengewone te zoeken. Zoals Pater Slavko zei: "Uw ticket is te duur als ge in Medjugorje enkel de zon hebt zien dansen!"
  
  Jelena Vasilj-Valente beantwoorde enkele vragen toen ze bij haar ouders verbleef. Een huismoeder vroeg haar: "Jelena, hoe doet ge het om in familie te bidden met 4 kleine kinderen, uw man en veel werk?" [Jelena en Massimiliano hebben 4 kinderen in minder dan 6 jaar]. Jelena antwoordde: "Hoe zou ik het doen, zonder samen te bidden? Zonder het gebed zou ik er niet in slagen. Het is het gebed dat ons steunt. Het is in het gebed, dat ik al mijn krachten en mijn vrede vind."
  
  Op de vraag "En als men er niet toe komt om te bidden?" antwoordde ze: "Het is te gelijkertijd zo moeilijk en toch zo gemakkelijk. Het eenvoudig feit dat men bidt is reeds een belofte. Gospa zal u leiden! Misschien kunt ge u aansluiten bij een gebedsgroep? Als ge probeert te bidden, dan is het reeds de H. Maagd, die iets doet in uw hart. Ontmoedig u niet! Een priester zei: "Het slechtste gebed is het gebed dat niet gebeden wordt."
  
• Jaar van de priesters.
  
  Hier volgt nog een gebed dat men speciaal voor de priesters kan bidden. Het is het gebed van Jezus zelf, juist voor Zijn lijden. Het mooiste! [Elke dag te bidden gedurende een maand, zoals aangekondigd in de fax van 15 juli].
  
  "Ik bid voor hen. Niet voor de wereld bid Ik, maar voor hen, die Gij Me gegeven hebt, omdat ze U toebehoren.
  Al het mijne is van U en het uwe is van Mij. Zo ben Ik in hen verheerlijkt.
  Ik blijf niet langer in de wereld, zij blijven echter in de wereld, terwijl Ik naar U toe kom.
  Heilige Vader, bewaar in Uw naam hen die Gij Mij gegeven hebt, opdat zij één mogen zijn, zoals Wij.
  Toen Ik bij hen was, bewaarde ik in Uw Naam hen, die Gij Mij hebt gegeven.
  Ik heb over hen gewaakt en niemand van hen is verloren gegaan,
  behalve de man van het verderf, want de Schrift moest vervuld worden.
  Maar nu kom Ik naar U toe en nog in de wereld zeg Ik dit,
  opdat zij mijn vreugde te volle in zich zouden bezitten.
  Ik heb hun uw woord meegedeeld, maar de wereld heeft hen gehaat,
  omdat zij niet van deze wereld zijn, zoals Ik niet van deze wereld ben.
  Ik bid niet dat Gij hen uit deze wereld wegneemt, maar dat Gij hen bewaart voor het kwaad.
  Zij zijn niet van de wereld, zoals Ik niet van de wereld ben.
  Wijd hen U toe in de waarheid.
  Uw woord is waarheid.
  Zoals Gij Mij in de wereld gezonden hebt, zo zend Ik hen in de wereld,
  en omwille van hen, wijd Ik Mij aan U, opdat ook zij in waarheid aan U toegewijd mogen zijn."
  [Joh. 17, 9-19]

• Op 2 oktober kreeg Mirjana Soldo in aanwezigheid van een grote menigte haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis aan de voet van de heuvel van de verschijningen. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Terwijl ik naar u kijk, snoert mijn hart toe van pijn. Waar gaat ge heen, mijn kinderen? Zijt ge zo erg "door de zonde aangetast" dat ge niet meer kunt ophouden? Ge rechtvaardigt u door de zonde en ge leeft volgens de zonde. Kniel aan de voet van het kruis en kijk naar mijn Zoon. Hij heeft de zonde overwonnen en Hij is gestorven opdat gij, mijn kinderen, zoudt leven. Laat me toe u te helpen opdat ge niet zoudt sterven, maar met mijn Zoon zoudt leven voor altijd. Dank u."
  
  [De uitdrukking: Zijt ge zo "door de zonde aangetast" heeft meer de betekenis "baadt ge zo in de zonde," zoals men zou zeggen van iemand, die in zijn bloed baadt.]
  
• En de 10 geboden?
  
  Deze boodschap is zo sterk dat we ze niet zonder risico kunnen laten voorbij gaan. De H. Paulus zegt dat "het loon van de zonde is de dood," en de Schriften zijn niet voorbijgestreefd! Velen kennen het schitterende getuigenis van Gloria Polo [In alle talen te vinden op http://gloriapolo.net]. Deze Colombiaanse vrouw heeft, na een blikseminslag, de dood beleefd. Ze vertelt hoe ze, toen ze voor God verscheen, met afschuwen ontdekte dat ze alle geboden van God overtreden had, terwijl ze zichzelf toch een goede Katholieke noemde.
  
  Enkele voorbeelden:
  
  
  • Ze dacht nooit te hebben gedood. Ze had echter abortussen bekostigd. Ze zag meerdere kinderen, die ze zelf had geaborteerd: Vermits ze een spiraaltje droeg [dat geen bevruchting voorkomt, maar de vrucht afdrijft] waren de kinderen, die in haar ontvangen waren, verworpen. Ze had ook de zelfmoord veroorzaakt van een meisje door haar minachtend te zeggen: "Bah, wat zijt ge dik!"
  • Ze dacht dat ze haar man nooit had bedrogen. Ze trachtte echter de mannen te verleiden door provocerende kleren. De mannen pleegden overspel in gedachten. Aan vrouwen, die door hun man bedrogen waren raadde ze aan ook ontrouw te zijn en preekte tegen verzoening. Ze raadde scheiding aan en ongehuwd samenleven.
  • Ze zei: "Nooit heb ik gestolen." Ze had echter arme mensen, die voor haar werkten onderbetaald. Ze bekritiseerde mensen en de Heer toonde haar dat bekritiseren hetzelfde is als de eer van iemand stelen. Ze verkwistte voedsel. De stem zei haar ook dat ze haar kinderen de genade had onthouden van een zachte en liefdevolle moeder.
  • Ze zei dat ze haar ouders beminde. Ze had ze echter misprezen omwille van hun arme afkomst en had het voor mekaar gekregen om ze uit haar leven te verwijderen. Ze maakte misbruik van de hulp, die ze hen gaf om hen te onderdrukken en te manipuleren.
  • Ze zei: "Ik ging op zondag naar de Mis." Ze ging er echter naartoe nadat ze zich eerst 4 tot 5 uur met haar lichaam bezig gehouden had. Ze kwam te laat en er waren zelfs geen 10 minuten meer om tot oprecht gebed te komen. Bovendien pronkte ze om haar mooie kleren te laten bewonderen.
  • Ze had besloten om nooit te gaan biechten, omdat, zei ze: "Deze oude heren slechter zijn dan ikzelf."
  • Als ze [dikwijls] loog, voegde ze er aan toe: "Als ik lieg, mag de bliksem me hier en nu treffen!" enz ... Ze had alle geboden van God overtreden!
    
  Toen ze dan, in het licht van God, haar geheime en schandelijke gedachten herkende, zag ze hoe ze in de hel terecht kwam. In haar angst herinnerde ze zich op dat moment een woord van een patiënte, die niet bang was om haar te zeggen: "Dokter, gij zijt zeer materialistisch. Op een dag zult ge echter dit nodig hebben: In een dreigend gevaar, vraag aan Jezus-Christus u te overdekken met zijn Bloed, want Hij zal u nooit verlaten. Hij heeft de prijs van zijn Bloed voor u betaald." Dat deed ze ...
  
  Toen ze miraculeus tot het leven teruggekeerd was, liet Jezus haar weten dat, als ze gered was van de eeuwige dood, dit te danken was aan een zeer arme boer. Hij had in het dagblad het relaas gelezen van dit moordend onweer en was door medelijden getroffen voor deze vrouw, die zo plots door de bliksem getroffen was. Hij had toen besloten een bedevaart te voet te doen naar het Mariale heiligdom van Buga [ver van zijn huis] voor het heil van deze "kleine zuster." Zijn gebed redde Gloria. Zonder hem, zegt ze, zou ze nu in de hel zijn! De Heer zei aan Gloria: "Dat is zijn naaste beminnen!"
  
  Gloria is nu een geweldige apostel. Ze getuigt voor massa’s mensen in Latijns Amerika en elders. Velen bekeren zich als ze haar horen. Zelden vindt men iemand, zoals zij, die het lot heeft beleefd van een ziel die "baadt in de zonde" en zo voor God verschijnt zonder berouw...
  
  De Gospa verlangt dat we leven en niet dat we sterven. Het is aan ons met gans ons hart de "wegcode" te volgen, te weten, de 10 Woorden van leven, die God ons langs Mozes gegeven heeft en deze van Jezus in het Evangelie.
  
  De H. Maagd heeft niets uitgevonden. Deze woorden zijn immers, verre van voorbijgestreefd, meer dan ooit noodzakelijk voor ons eeuwig heil. Door de zonde op te hemelen, ziet onze wereld niet dat hij zijn eigen dood ophemelt! Hij draagt reeds de inwendige kwellingen en de stigmata, vooral bij de jongeren! Maria komt ons echter ter hulp, laten we haar verwelkomen als het nog tijd is!
  
  "Nodig de mensen uit elke maand te biechten, vooral op de eerste vrijdagen van de maand. Er is niemand op de wereld die geen maandelijkse biecht nodig heeft! De maandelijkse biecht zal een geneesmiddel zijn voor de Westerse Kerk," zei de Moeder Gods ons op 06-08-1982!
  
• De internationale priesterretraite in Ars was een groot succes! Er waren 1200 priesters uit 75 landen onder de leiding van Kard. Schönborn van Wenen. Reeds van de eerste dag af [dinsdag, 29 september] aarzelde hij niet Medjugorje te vermelden. Hier volgen letterlijk de woorden van de Kardinaal [nvdr: Broeder Alexander [Moeder van Vrede te Gistel] was op deze retraite en bevestigde ons het volgend verhaal]:
  
  "Spreken we over het sacrament van de verzoening. Zuster Faustina noemt de biecht de "Rechtbank van de Barmhartigheid". Hoe staat het met dit sacrament in ons leven van priesters en bisschoppen en ook in onze pastoraal? Hoe zouden we deze vraag hier in Ars niet kunnen stellen? In onze Europese landen, behalve enkele uitzonderingen, heb ik de indruk dat de praktijk van dit sacrament enorm is verminderd. In sommige streken is ze bijna volledig verdwenen.
  
  Er zijn zeker vandaag nog "hauts lieux" van de Biecht. Ik denk in het bijzonder aan Medjugorje. Ik durf daarover spreken omdat dit nu reeds 28 jaar een van de "hauts lieux" van de Biecht geworden is. Duizenden, duizenden en duizenden mensen biechten er!
  
  Wat zegt de Kerk daarover? Juist maar een herhaling tussen haakjes: De officiële houding van de Bisschoppenconferentie van Ex-Joegoslavië en ook de Congregatie voor de Geloofsleer is: "Non constat de supernaturalitate". Dit wil zeggen: Het staat nog niet vast dat het bovennatuurlijk is, het is echter niet uitgesloten. Het blijft open. Het oordeel van de Kerk is nog niet uitgesproken. [Er zijn drie mogelijkheden: "Constat de supernaturalitate" " Non constat de supernaturalitate" en "Constat de non supernaturalitate".]
  
  Op dit ogenblik heeft de Kerk zich nog niet uitgesproken maar ze zegt twee dingen:
  
  
  • Vermits Medjugorje niet officieel door de Kerk is erkend, mag men geen officiële bedevaarten organiseren.
  • Vermits er veel gelovigen er op bedevaart gaan, is het duidelijk, is het opportuun dat men er pastoraal zorg voor draagt dat men ze geestelijk begeleid in deze onderneming. Dat gebeurt nu 28 jaar. Onze bedevaartoorden zijn zeker belangrijke plaatsen van het biechtsacrament. Het is mijn ervaring en ook deze van vele broeders priesters, die het boetesacrament hebben toegediend in bedevaartoorden. Maar bijzonder in Medjugorje, zijn ze diep getroffen door de ervaring van de Biecht."
    
  Deze woorden werden uitgesproken voor de voltallige vergadering van de priesters, opgenomen en over verschillende radiostations uitgezonden. De CD’s en DVD’s van deze retraite zullen binnenkort ter beschikking zijn van iedereen. Zij, die voor Medjugorje deze laatste maanden geleden hebben onder de verwarring, veroorzaakt door verschillende media, zullen hier een mooie reden hebben om terug moed te vatten! [Zie: retraitears2009.org of mariamultimedia.com]
  
• Het jaar van de priesters: Hier volgt nog een gebed dat men bijzonder voor de priesters kan bidden [elke dag, gedurende een maand, zoals aangekondigd in de fax van 15 juli]. Dit gebed is verspreid door Zr. Bierge McKenna en haar apostolaat "Intercession for priests".
  
  Heer Jezus, Gij hebt de priesters onder ons gekozen en hebt ze uitgezonden
  om uw Woord te verkondigen en om in uw Naam te handelen.
  Wij loven en danken U voor deze zo grote schat, die U aan uw Kerk gegeven hebt.
  We vragen U hen te vullen met het vuur van uw Liefde opdat hun ambt uw aanwezigheid in de Kerk zou openbaren.
  Omdat ze aarden kruiken zijn, vragen we U uw macht te tonen doorheen hun zwakheid.
  Maak dat ze nooit verpletterd worden onder hun droefheid, dat ze niet wanhopen in hun twijfels,
  dat ze niet gebroken worden in hun bekoringen, dat ze nooit verlaten worden in hun vervolgingen.
  Inspireer hen, door het gebed, opdat ze elke dag het mysterie van uw dood en uw Verrijzenis zouden beleven.
  Zend hen uw H. Geest in momenten van zwakheid.
  Help hen uw Vader te loven en te bidden voor de arme zondaars.
  Door dezelfde H. Geest, leg uw woorden op hun lippen en uw liefde in hun hart,
  opdat ze de blijde boodschap zouden aankondigen aan de armen en genezing aan gebroken harten.
  En dat het geschenk van Maria, uw Moeder, dat u gegeven hebt aan uw beminde leerling,
  ook zou gegeven worden aan elke priester.
  Maar dat zij, die u gevormd heeft naar haar menselijk beeld,
  ook de priesters zou vormen naar uw goddelijk beeld,
  door de kracht van uw Geest, tot eer van God de Vader, Amen.[www.intercessionforpriests.org]
  St. Vincent Ministry to priests, PO Box 1559
  Palm Harbor
  Fl34682, USA

• Op 2 november kreeg Mirjana Soldo in aanwezigheid van een grote menigte haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis aan de voet van de heuvel van de verschijningen. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! Ook vandaag ben ik bij u om u de weg te tonen die u zal helpen de liefde van God te kennen , de liefde van God, die u toelaat hem Vader te noemen en hem als Vader te ervaren. Ik verwacht van u dat ge eerlijk in uw hart kijkt en ziet hoezeer ge Hem bemint. Is Hij de laatste om bemind te worden? Omringd door materiële zaken, hoe dikwijls hebt ge Hem verraden, verloochend, vergeten! Mijn kinderen, laat u niet bedriegen door wereldse dingen. denk aan de ziel, want ze is belangrijker dan het lichaam. Zuivert haar! Aanroept de Vader, Hij wacht op u, keer naar Hem terug! Ik ben met u want in zijn genade zendt Hij me. Ik dank u!"
  
• Een bekoring in het licht gebracht
  
  De ziel is belangrijker dan het lichaam zegt de H. Maagd ons nog eens. Een Italiaanse vriendin heeft dit zeer goed begrepen!
  
  Christina is een prachtige vrouw. Al 12 jaar gelukkig gehuwd met een man die ze bemint, 3 kinderen. Gelovig en vurig, tracht ze met gans haar hart de boodschappen van Medjugorje te beleven, onder andere de maandelijkse biecht. Alles ging goed tot ze op een dag tijdens een diner een man ontmoette. Onmiddellijk is er een vonk en ze ervaart een immense aantrekking voor hem. De man begint haar gedachten in te palmen, haar verbeelding, haar hart ... gans haar wezen is gegrepen, het is sterker dan haarzelf. Ontredderd vraagt ze aan God haar te beschermen, te meer omdat ze voelt dat de man dezelfde gevoelens heeft tegenover haar. Christine wil haar man niet bedriegen, maar is bang dat ze zal begeven. Om beschermd te zijn vraagt ze hem haar te vergezellen als ze weg gaat.
  
  Na drie weken gaat ze te biechten. Ze belijdt haar zonden, maar hoewel ze geen echtbreuk heeft gepleegd met deze man, bekent ze aan de priester deze verleiding en vertelt hem heel open over de bekoringen, die ze beleeft en die amper te dragen zijn. De priester luistert en na enkele raadgevingen om stand te houden en te overwinnen, geeft hij haar de absolutie. Op het moment dat de woorden van de absolutie worden uitgesproken, verdwijnen alle gevoelens van Christine voor deze man volledig, zoals de rook van een sigaret in de wind. Het lijkt haar of ze komt uit een bizarre film en staat plots terug met haar voeten in de werkelijkheid. "Maar wat heb ik in deze man gezien?" vroeg ze zich af, "hij heeft niets bijzonders!" Ze zag in het geheel niet meer waarin deze haar enkele minuten tevoren nog zo gefascineerd had!
  
  "Nooit was ik me bewust van de kracht van dit sacrament" bekende ze later. Een eenvoudige absolutie heeft me bevrijd! Ik heb begrepen dat de duivel het licht schuwt. Hij heeft duisternis nodig om te handelen en de lelijkheid van zijn daden te verbergen. Het volstond dan ook dat ik alles in het licht bracht [een mooie vernedering voor mezelf!] en mijn bekoringen aan de priester vertelde, om hem zijn prooi te doen loslaten!"
  
  Dank U, Heer, voor deze overwinning van het licht! Dank U voor deze familie, die ontsnapt is aan de vernieling! Dank U, lieve Gospa, want de maandelijkse biecht is haar reddingsboei geweest.
  
  "Nodig de mensen uit elke maand te biechten, vooral de eerste vrijdagen van de maand. De maandelijkse biecht zal een remedie zijn voor de Westerse Kerk". [06-08-1982]
  
• Hoe Medjugorje helpen?
  
  Hier een oproep van de parochie. Pater Danko [de pastoor] vraagt om getuigenissen te verzamelen van mensen die hun priester- of kloosterroeping gekregen hebben door Medjugorje. Dat zal dienen om de vruchten van Medjugorje van de laatste 28 jaar te onderzoeken. Deze vraag is zeer belangrijk en de uitslag van kapitaal belang voor Rome. "Men erkent de boom aan zijn vruchten". Daarom vragen we allen, die hier bedoeld zijn, of die dergelijke mensen kennen, deze oproep zeer ernstig te nemen en veel antwoorden te zenden naar:
  
  
  • ofwel de email, die de parochie van Medjugorje hiervoor gegeven heeft: [vianney500@gmail.com]
  • ofwel per brief: Fra Danko, Zupni Ured, BiH - 88266 Medjugorje [Bosnië-Herzegovina]
    
  U mag ongeveer de lengte schrijven van een paragraaf of wat meer, in uw moedertaal. Wees zeer duidelijk over de feiten, geef uw geboortedatum en huidig adres en elke bijzonderheid die aan de commissie, die ze zal lezen, de gelegenheid geeft om u te bereiken als dat zou nodig zijn.
  
• Ik dank God voor een belangrijke verjaardag!
  
  Juist 20 jaar geleden, op 5 december 1989, in een Siberische koude, kwamen we aan in Medjugorje. Ik was reeds gekomen in juni 1984, toen het dorp nog zijn primitieve vorm had en ik ben blij het toen, in deze zo bijzondere periode, die niet meer zal terugkomen, gekend te hebben. In september 1989 was ik met twee zusters terug gekomen, ditmaal om een reportage te maken voor de revue "Feu et Lumière". Amper had ik een voet gezet op deze grond of de H. Maagd begon achter me aan te zitten, zoals ze soms zo goed kan! Ik voelde een sterke inwendige drang om met Haar mee te werken en een instrument te zijn in haar handen voor de verwezenlijking van haar plannen. Ik zag dat ze hulp te kort had en dat deed me pijn. Ik wilde haar boodschappen verspreiden [parels van grote waarde] en maken dat ze zoveel mogelijk harten bereikten. De boodschap die ze aan iedereen gaf: "Zonder u kan ik de wereld niet helpen, ik heb u nodig," achtervolgde mij.
  
  Terug in Frankrijk deelde ik deze oproep met mijn stichter en, na lang gebed, bevestigde hij hem. Hij zei me: "Vertrek binnen een maand, maak u klaar! Neem een zuster mee." Die zuster was Zr. Marie Raphaël, die velen kennen en die het eerste jaar mijn enige gezellin was.
  
  We logeerden ik een ijskoud kamertje op één km. van de kerk, maar waren zo gelukkig in Medjugorje te zijn! Het was de gouden tijd in Medjugorje waar het, zelfs voor welstellende bedevaarders, een vreugde was enkel daar te zijn, heel simpel, in de mantel van Maria, die elke dag kwam te midden zeer precaire materiële omstandigheden. Door de vrijgevigheid van de H. Jozef hadden we echter een wagen gekregen en als het te koud was in de kamer, zetten we ons in de wagen om de Lauden te zingen. Deze wagen was ons enige bezit en we deden onze boodschappen in Citluk. In die tijd, nog onder het Communistisch bewind, lieten de goederen in het winkeltje aan de post te wensen over. Ik hoef dit niet te beschrijven! We verbleven lange uren op de bergen en vroegen aan de H. Maagd ons te tonen hoe we voor haar konden werken. Ze wist het ons zeer goed te tonen want deze periode van tasten duurde maar korte tijd. Marie-Rafaël zei me "Ik ben verzadigd van het niets doen!". Historische uitspraak, die ook nooit meer zou terugkomen!
  
  Gedurende deze 20 jaar heeft de Heer ons stap voor stap geleid, ondanks onze fouten en ons gebrek aan bekering. Aan geestdrift heeft het ons echter nooit ontbroken, noch aan de dagelijks vernieuwde dankbaarheid te kunnen dienen in dit buitengewoon goddelijk plan dat hier in Medjugorje ontplooid wordt voor het heil van deze wereld zonder vrede.
  
  Op 19 maart 1990 [Het feest van de H. Jozef] stichtten we de vereniging "Kinderen van Medjugorje" waar jullie nu deel van uitmaakt. De weg, die we sinds afgelegd hebben zou een vol boek kunnen vullen!
  
  Nooit zal ik met genoeg vurigheid God kunnen danken voor deze 20 jaar van geluk en strijd, van goddelijke intimiteit en van kruisen! Met David, koning van Israël wil ik zeggen: "Hoe kan ik de Heer vergelden al het goed dat Hij me deed?"
  
• Het jaar van de priesters: Hier een nieuw gebed voor de priesters dat we een maand kunnen bidden. Het is gemaakt door Zr. Faustina Kowalska van Polen [Klein dagboek §1051]:
  
  O, mijn Jezus, ik smeek U voor de ganse Kerk, laat haar de liefde en het licht van uw Geest delen. Geeft kracht aan de woorden van de priesters, opdat versteende harten zich zouden bekeren en naar U terugkeren. Heer, geef ons heilige priesters! Bewaar ze zelf in de heiligheid, o Goddelijke Hogepriester! Dat de kracht van uw Barmhartigheid hen overal moge vergezellen. Bescherm hen voor de hinderlagen en de duivelse valstrikken, die voortdurend de zielen van de priesters bedreigen. Moge de kracht van uw Barmhartigheid, o Heer, alles vernietigen wat de heiligheid van de priesters zou bezoedelen, want alles ligt in Uw macht.

• Op 2 december kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning thuis [het regende die dag]. Ze was omringd door enkele bedevaarders. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen! In deze tijd van voorbereiding en van blijde verwachting, wil ik, als moeder, u tonen wat het belangrijkste is: uw ziel. Kan mijn Zoon in haar geboren worden? Is ze gezuiverd, door de liefde, van leugen, van hoogmoed, van haat en kwaadwilligheid? Bemint uw ziel God boven alles, helemaal als een vader. En de mens, uw broeder in Christus? Ik toon u de weg, die uw ziel zal verheffen tot een totale vereniging met mijn Zoon. Ik verlang dat mijn Zoon in u zou geboren worden. Welke vreugde voor mij, als moeder! Ik dank u."
  
• Een opmerkelijke verjaardag!
  
  Op internet circuleert er de laatste jaren een [ingebeelde] brief van het Kindje Jezus. Samengevat: Het Kindje Jezus vertelt er zijn vreugde in tegenover al die liefdevolle voorbereidingen in de families voor de verjaardag van zijn geboorte. Prachtige versieringen, kaarsen, schitterende slingers, versierde dennen, mooie geschenken, feestmalen, uitgelezen kleren, zachte melodieën en allerhande verrassingen... En zoveel genodigden! Wat Hem nog het meest verheugde, was dat de families, uit liefde voor Hem, zelfs in het klein, de plaats van zijn geboorte hadden nagemaakt en kleine stalletjes om zich nog beter deze gezegende dag te herinneren. En welk een toewijding bij al deze voorbereidingen!
  
  De geschiedenis eindigt echter met een verschrikkelijk hartzeer! Als de kerstnacht zich dan eindelijk over de aarde verspreidt en alles klaar is, houdt het Kind zich op voor de deur van de huizen, maar is, tot zijn grote verbazing, niet uitgenodigd! Niemand denkt er aan hem te vragen om binnen te komen! Zelfs geen blik. Hij is totaal miskend, zelfs misprezen! Zullen ze zijn verjaardag vieren zonder hem? Is dat mogelijk? Ja, Hem, van wie ze de verjaardag vieren blijft buiten staan in de koude, de eenzaamheid, de honger en de pijn. Hij was nochtans zo gelukkig bij hen te kunnen komen. Hij had goddelijke geschenken voorbereid! De feestelijkheden gaan echter door zonder Hem...
  
  Zonder Hem? Maria zegt ons vandaag: "Ik verlang dat mijn Zoon in u zou geboren worden. Welke vreugde voor mij, als moeder!" Welke plaats zal het Kind Jezus bij ons hebben? De eerste, de laatste, geen enkele?
  
• Wie is mijn moeder?
  
  Als we de 27 kerstboodschappen van 1981 tot 2008 herlezen, zien we hoe de H. Maagd verlangt dat onze harten zelf de kribbe worden, waarin Jezus zal geboren worden. Daarin deelt ze ons iets mee dat haar heel eigen is. Het is immers zijzelf, die het Kind Jezus gedragen heeft en ter wereld gebracht. Zegt Jezus ons echter zelf niet dat ook wij voor Hem een moeder kunnen zijn? "Wie is mijn moeder? Hij, die de wil doet van God, hij is voor Mij een broeder, een zuster en een moeder!" [Mc.3,31-35]. Meer dan ooit zal het Kindje Jezus in dit Kerstfeest moeders zoeken, moederlijke harten!
  
  Meerdere keren heeft Gospa aan de jongeren van de gebedsgroep enkele precieze punten geleerd om hun harten goed voor te bereiden op de geboorte van haar Zoon en wij kunnen deze in deze Advent op onze beurt beleven!
  
  
  • Oproep om elke dag met de familie te verzamelen om te delen rond de mooie teksten van de Advent, die ons door de liturgie worden aangereikt. Zo helpen we mekaar onderling om te groeien rond Gods Woord. We kunnen ons goed voorstellen dat zij dat ook deed, ’s avonds na het werk, met Jozef en Jezus, in het nederig huis van Nazareth, daar waar hun harten zo sterk brandden in contact met de Thora...
  • Ze vraagt dat we eenzame mensen, arm of rijk, zouden bezoeken om hen de warmte te brengen van een aanwezigheid, van een glimlach, de troost van een teken van genegenheid. Heel bijzonder raadde ze families aan waar er zieken waren en spoorde aan om voor hen, met hen te bidden.
  • Ze nodigde de jongeren van de gebedsgroep uit om naar behoeftige families te gaan en er enkele kleine werken uit te voeren, iets in het huishouden, hun huis te verfraaien en op te kuisen [een echte Joodse moeder!] en er enkele sporen achter te laten van concrete liefde, zoals wat voedsel, vruchten, gebakjes, enz...
  • Ze vroeg deze jongeren meer te bidden om hun aandacht aan te scherpen voor de komst van het Kindje Jezus met Kerstdag, [die ze de Dag van de Vreugde noemt] en er wel voor te zorgen zich met iedereen te verzoenen. Ze nodigde hen uit om momenten te zoeken waarin ze zich konden afzonderen en uit de grond van hun hart zeggen: "Dank U!"
  • Ze nodigt ons uit een noveen te doen voor Kerstmis [van de 16de tot de 24e] en te verzaken aan datgene waar we meest aan gehecht zijn [koffie, tabak, alcohol, enz ...] en de televisie uit te schakelen.
  • Tenslotte waarschuwt ze ons voor de bekoring ons zozeer te laten overspoelen door materiële voorbereidingen dat we het essentiële uit het oog verliezen: De komst van Jezus in de wereld en in de harten.
    
  Deze aanbevelingen zijn voor ons allen bedoeld. Ze komen van boven en komen zo goed overeen met het Evangelie. Ik schijnt me toe dat, als wij ze volgen, Gospa ons met Kerstmis echt zal kunnen zeggen: "Welk een vreugde voor mij, als moeder! Ik dank u". Zorgen we er voor dat we haar dit wel verdiend geschenk met Kerstmis kunnen aanbieden!
  
• Met de H. Franciscus van Assisië.
  
  In 1223, 3 jaar voor zijn dood en kort voor hij de stigmata ontving, zocht Franciscus een plaats om samen met zijn broeders en een aantal gelovigen de middernachtmis te vieren. Daar zijn kapel te klein was, nam hij een natuurlijke grot in de bergen van Greccio. Door God geïnspireerd, verlangde hij de echte kribbe weer te geven, waarin onze Redder geboren werd in de arme grot van Bethlehem, zonder enig comfort en met haar vertrouwde "meubilair": een kribbe vol hooi, een echte os en een levende ezel. Franciscus geeft er zich zeker geen rekenschap van dat hij de eerste kersstal van de wereld schiep. Daar, in deze prachtige plaats van Greccio en in de grootste armoede, is het dat hij de plechtige middernachtmis zal beleven samen met de mensen uit gans de streek, vol bewondering en stralend. Geleidelijk aan, dank zij de H. Franciscus, krijgt de Franciscaanse traditie van de "kerststal" gestalte. Ze zal zich verspreiden over miljoenen christenen en hun meest populaire traditie worden.
  
  Een van zijn biografen, Broeder Thomas de Celano, die er die nacht bij was, heeft heel poëtisch deze beroemde Kerstnacht beschreven. Een andere biograaf, de H. Bonaventura vertelt:
  
  "De man Gods stond voor de kribbe, heel en al tedere godsvrucht, het gelaat vol tranen en met een ziel boordevol vreugde. Men vierde de H. Mis op de kribbe zelf. Franciscus zong het Evangelie en daarna preekte hij voor het volk over de geboorte van deze arme Koning, die hij door de tederheid van zijn liefde het Kind van Bethlehem noemde. Nu, er was een deugdzame en betrouwbare soldaat, Jan de Grecio, die uit liefde tot de Heer, het soldatenleven vaarwel gezegd had en zich met Franciscus had verenigd in een diepe vriendschap. Deze soldaat," zei ik, "verzekerde dat hij in de kribbe een kindje had zien slapen dat buitengewoon mooi was en dat Franciscus het in zijn armen genomen had om het te trachten uit zijn slaap te wekken."
  
  Hoewel de vroomheid van deze religieuze soldaat al volstaat om dergelijk visioen geloofwaardig te maken, is zijn betekenis een krachtig bewijs en de wonderen die er op volgden bevestigen dit. Het hooi van de kribbe genas wonderbaar zieke dieren en behoedde ze voor verschillende besmettelijke ziekten. God wilde in alles zijn dienaar eren en door duidelijke wonderen de werkzame genade tonen van zijn heilige gebeden.
  
• Jaar van de priesters
  
  Hier volgt een nieuw gebed voor de priesters dat we deze maand kunnen bidden:
  
  O, Jezus, ik bid U voor Uw trouwe en vurige priesters,
  voor Uw ontrouwe en lauwe priesters,
  voor Uw priesters, werkzaam in nabije of verre missies.
  Ik bid U voor Uw priesters, die bekoord worden,
  voor Uw priesters die lijden onder eenzaamheid en verlatenheid.
  Ik bid U voor Uw jonge priesters, voor Uw oude priesters,
  voor Uw zieke priesters, voor Uw stervende priesters.
  Ik bid U voor de priesters, die lijden in het Vagevuur.
  Maar vooral bied ik U de priesters aan, die me dierbaar zijn.
  De priester, die me gedoopt heeft, zij, die me mijn zonden vergeven hebben.
  De priesters van wie ik de H. Mis heb bijgewoond
  en die me uw Lichaam en uw Bloed gegeven hebben in de H. Communie.
  De priesters, die me onderwezen hebben, die me bemoedigd hebben en raad gegeven.
  Alle priesters, die ik dank verschuldigd ben, in het bijzonder: xxx
  O, Jezus, druk hen allen dicht bij uw Hart
  en geef hen overvloedige genaden in de tijd en in de eeuwigheid. Amen.

• Op 2 januari kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Terwijl een grote genade uit de Hemel over u wordt uitgestort, blijven uw harten hard en zonder antwoord. Waarom, lieve kinderen, geeft ge me uw hart niet helemaal? Ik wil er alleen maar vrede in brengen en het heil: mijn Zoon. Met mijn Zoon zal uw ziel geleid worden naar edele doelen en zult ge nooit verloren lopen. En zelfs in de grootste duisternissen, zult ge de weg vinden. Lieve kinderen, neem het besluit voor een nieuw leven met de Naam van mijn Zoon op uw lippen. Ik dank u."
  
• Een leeggeschudde mand
  
  Om aan te duiden dat een "grote genade uit de Hemel uitgestort wordt," gebruikte de H. Maagd een Kroatisch woord dat het eenvoudig gebaar beschrijft van eender welke praktische vrouw, die terugkomt van boodschappen. Ze neemt de boodschappenmand leegt ze op de tafel. Daarna, vooraleer alles weg te bergen, keert ze ze volledig om en schud eens goed om er alles uit te laten vallen. Het Kroatisch woord staat voor dit gebaar van omkeren en goed schudden.
  
  Als we dat gebaar verbinden met wat God tegenwoordig voor ons doet, dan is het beeld heel sprekend. God houdt niets voor zich, Hij gaat grondig na wat Hij ons allemaal kan geven en strooit het met kracht uit, met passie! Feitelijk hebben we alles!  Alles wordt ons gegeven opdat we in vrede zouden leven en er is dan ook geen enkele plaats voor frustratie of enige klacht.  De frustratie begint als we de gaven niet aannemen en ons laten verhongeren naast een met voedsel overdekte tafel. We zijn in een "tijd van genade" en voortdurend nodigt Maria ons uit deze tijd te baat te nemen. Als we teveel bezig zijn met andere voeding, die het hart niet verzadigt, maar het integendeel verstrooit, zelfs vergiftigt, dan roept Gospa ons krachtig op van koers te veranderen en ons te richten naar Hem, die de enige is, die de macht heeft ons te verzadigen en het echte Leven te geven!
  
  Wij zullen gefrustreerd blijven, als we geen mensen worden van diep gebed. Daarvoor moeten we een harde strijd winnen tegen onszelf en de maatschappij rond ons. We denken te veel in plaats van te bidden. We praten te veel in plaats van te bidden. We commentariëren te veel wat er gebeurt in plaats van ze door ons gebed te veranderen. We beklagen ons te veel in plaats van ons probleem met vertrouwen aan God te geven. Deze zones "zonder gebed" worden dan open deuren waarlangs Satan gemakkelijk in de ziel binnen sluipt om haar te schaden. Daarom doet hij er alles aan en zal er steeds alles aan doen om ons te beletten te bidden. Zelfs met de meest subtiele uitvluchten van werk en vrome werken. Gebed verbindt ons met de Bron. Laten we niet ontkoppeld zijn! Laten we het risico niet nemen de genade te ontlopen!
  
• Hen doden aan 9 maand?
  
  We zijn volop in de wereldwijde novene voor het leven nu de Amerikaanse Senaat op 21 en 22 januari beslist over de "Freedom of choice act" [De wet op de vrijheid van keuze]. Als deze wet er door komt zal ze alle hindernissen wegnemen tegen de moord op onschuldigen. De gevolgen zullen onvoorstelbaar zijn!
  
  
  • Alle ziekenhuizen, zelfs de Katholieke, zullen verplicht worden op vraag abortus uit te voeren. Zal men alle Katholieke ziekenhuizen [meer dan 30% van de ziekenhuizen in Amerika] moeten sluiten?
  • Gedeeltelijke abortussen of om het aantal embryo’s te verminderen zullen toegestaan worden tot 9 maand.
  • Alle Amerikaanse belastingbetalers zullen verplicht worden deze abortussen mee te betalen.
  • Het zal niet meer verplicht zijn de ouders te verwittigen ... zelfs voor minderjarigen.
  • Dit zal uitlopen op een vermeerdering van de abortussen met minstens 100.000 per jaar.
  • Bovendien zal de regering voortaan de volledige controle hebben over het probleem van de abortussen. Dat is erg! Dat kan vlug degenereren in andere totalitaire wetten: Moeders in bepaalde gevallen verplichten om te aborteren of het aantal kinderen per familie controleren.
    
  Dit project mag even ernstig genomen worden als een oorlogsdreiging, zo verschrikkelijk is dit! Dit "virus van de dood" zou ook vlug Europa kunnen bereiken, waar het respect voor het menselijk leven, spijtig genoeg, steeds meer neiging heeft te verminderen. Gospa heeft de twee enige wapens aangeduid om oorlogen te verhinderen of te doen ophouden: De vasten en het gebed. Een inspanning op wereldvlak is reeds begonnen. Laten we ons aansluiten bij de duizenden gelovigen en mensen van goede wil, die hieraan deel nemen. Ieder mag beslissen wat hij aan de God van het Leven kan aanbieden om deze zwarte vloed tegen te houden, die ons dood brengt! Het gaat niet alleen om de bescherming van het Amerikaanse volk, maar over al onze gezinnen. Het gaat om ons aller toekomst!
  
• Nieuw! Een liturgische zegen voor het kind in de moederschoot.
  
  Op 11 november 2008, kondigde men in Amerika goed nieuws aan! Mgr. Arthur Serratelli [New Jersey], voorzitter van het Comité voor de Goddelijke eredienst, heeft een document voorgesteld ten voordele van de kinderen in de moederschoot. Ze zullen voortaan kunnen genieten van een bijzondere zegeningsceremonie in de kerk! Deze zegen, goedgekeurd door alle bisschoppen van de USA, zal toegevoegd worden aan "De lijst van de zegeningen."
  
  "Moge de almachtige God, die een nieuw leven schiep, het kindje in uw schoot nu zegenen. De Heer gaf u de vreugde van het moederschap. Moge Hij u nu zegenen met een zwangerschap zonder gevaren en in een goede gezondheid. Gij dankt de Heer vandaag voor de gave van uw kind. Moge Hij u op een dag, u en uw kindje, laten deelnemen aan de eindeloze vreugde van de Hemel."
  
  Dit initiatief is voor ons een grote troost. Laten we het bekend maken en vooral, laten we dit gebed verspreiden in alle families!
  
• Een geannuleerde abortus?
  
  Een vriendin Irène, huismoeder, vertelt: "Vijf jaar geleden kwam een jonge vrouw van 35 me opzoeken samen met haar moeder. In haar hand had ze abortuspillen mee. Ze zei me: "Om 14 uur moet ik deze pillen nemen." Het was 13.30 uur. We begonnen te praten. Ik bad in stilte. Het uur ging voorbij. Ik ging verder en legde haar uit dat een kind een geschenk van God is en dat het steeds een genade is een kind te krijgen en dat ze het verdienen bemind te worden. Jeanine legt me uit dat haar man dit kind niet wil.
  
  "We hebben reeds twee dochters, vertelt ze. Ze zijn reeds groot, en nu wil hij geen derde kind meer. Hij wil dat ik aborteer."
  
  Met kracht antwoord ik haar:
  
  Luister, vrees niet uw man, maar vrees God. Immers, op een dag dat ge naar boven zult geroepen worden, dan zal de Heer u vragen waarom ge dit kind, dat Hij u gegeven had, niet hebt aanvaard. Ook uw man zal geoordeeld worden. Ja Jezus is barmhartig, maar Hij is ook rechter!
  
  We praatten verder tot 15 uur. Het vastgestelde uur was voorbij en ze had de pillen niet genomen. Ik heb haar beloofd verder veel te zullen bidden en voegde er aan toe: "Ge zult zien, misschien zal dit kind op een dag een ander leven kunnen redden! Ge zult nog gelukkiger worden in uw koppel."
  
  5 jaar hoorde ik niets van haar. Maar op 7 november 2008 kwam dit koppel bij mij terug. Ze hadden een ruiker rozen mee "Om Jezus te bedanken." Met hen een jongetje van 5 jaar. Het kind dat ze wilden aborteren!  De vader Didier zei me aanstonds: "Mijn kind heeft mijn leven gered." Dan vertelden ze hun verhaal. Hij heeft een bouwonderneming in Frankrijk. In mei 2008 wilde hij op een werk nagaan of een van de laadbakken goed gesloten was. Hij stak er dus zijn hoofd in en op datzelfde moment reed de chauffeur achteruit en rukte hem met geweld zijn gelaat af, vooral zijn neus. Hij vertelde: Ik keek in de achteruitkijkspiegel van mijn wagen en had schrik van mezelf. Ik was een monster geworden! De pijn was verschrikkelijk. Mijn eerste gedachte was: "Mijn zoon! Voor mijn zoon moet ik blijven leven!" Ik voelde me vertrekken, ik ging sterven, maar voor mijn zoon heb ik me aan het leven vastgeklampt. Ik dacht: "Mijn vrouw is nog jong, 40 jaar, ze zal wel een man vinden. Maar mijn zoon, hij zal geen vader vinden." De pompiers zijn gekomen, en ik dacht alleen aan mijn zoon. Per helikopter ben ik overgebracht naar Toulouse en ik ben in coma gegaan. De operatie duurde 14 uur tot 5 uur ’s morgens. Er waren 250 greffen nodig en een 32 tal metalen platen.
  
  ’s Anderendaags wilde iemand mijn zaak overnemen. Men was reeds bezig me te begraven! Nog maar amper wakker, zei ik aan Jeanine: "Nee, we verkopen de zaak niet. Laten we alle gemeenschappen verwittigen en een grote gebedsketting organiseren!" Iedereen heeft gebeden opdat God een wonder zou verrichten. Heel vlug kon ik terug naar huis en volgens de dokters ben ik miraculeus genezen!
  
  Op dit moment kan men amper zien dat Didier een ongeval gehad heeft. Zijn aangezicht is zoals tevoren. Hij werkt in zijn onderneming en zorgt goed voor zijn zoontje. Voordurend herhaalt hij: "Het is hij, die mijn leven gered heeft."
  
  Aline getuigt tenslotte: "Dit getuigenis geef ik voor alle moeders, die omwille van hun man willen abortus plegen. Heb geen vrees! Vrees niet de mensen, vrees eerder God! Het is God, die ons het geluk geeft. Maak de goede keuze. Zelfs als ge vreest dat uw man u zal verlaten en dat uw kinderen zullen achterblijven zonder vader, offer uw kind niet op! De Heer is daar. Heb veel vertrouwen in Hem, de meester van uw leven!"

• Op 2 februari kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning privaat, zoals elke 2de februari. Op dat moment was ze in Italië. Na de verschijning gaf ze aan de aanwezigen haar volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag, met mijn moederlijke liefde, verlang ik u te herinneren aan of uw aandacht te trekken op de onmetelijke liefde van God en het geduld dat daaruit voortvloeit. Uw Vader zendt me en Hij wacht. Hij wacht op uw open harten, ontvankelijk voor zijn werken. Hij wacht op uw harten, verenigd in Christelijke liefde en barmhartigheid, in de geest van mijn Zoon. Kinderen, verliest geen tijd, want ge zijt er geen meester van. Ik dank u."
  
  De bisschop van Mostar heeft geëist dat de verschijningen van de 2de niet langer gebeuren in de gemeenschap van het Cenakel. Daarom zal deze van de 2de maart, naar het zeggen van Mirjana, bij haar thuis plaats vinden. Voor haar jaarlijkse verschijning van de 18de weet ze nog niet waar deze zal gebeuren.
  
• De Heilige Johannes van het Kruis is onze begeleider voor het jaar 2009! Onze opdracht is "God te bidden opdat Hij ons heilige priesters zou geven en heilige geestelijke leiders." Paus Johannes-Paulus II had de gelovigen aanbevolen Tterug te keren naar de grote Christelijke mystici. Hij vermelde, onder andere, de H. Johannes van het Kruis, Katharina van Sienna, Teresa van Avila, de kleine Theresia ... Dat zal een bron zijn van grote genezing voor ons, die doordrongen zijn door het holle gepraat van de media en dikwijls het zicht verloren zijn op de begeesterende roeping van de menselijke ziel in het plan van de Schepper. Gospa vroeg het aan de gebedsgroepen: "Leest het leven van de heiligen!" Kinderen zijn bijzonder gevoelig voor de schoonheid van de heiligen. Als de ouders hen met dergelijke voorbeelden kunnen voeden, zullen ze beschermd zijn tegen de inwendige leegheid, die zoveel jongeren verwoest!
  
• Samen met mijn assistente ben ik juist terug van een grote zending in Egypte, Zuid-Afrika en Mauritius. Welk een vreugde de boodschappen te kunnen aankondigen bij volkeren die een en al gehoor zijn en die elk woord van Maria beschouwen als een schat, die ze ons geeft in haar goedheid. Hun goede wil de boodschappen te beleven heeft ons erg getroffen, en ook hun verlangen om hun vorming verder te zetten na deze zending. Het te korte bezoek aan Boven-Egypte was bijzonder gezegend, bij een zeer eenvoudig volk dat gewoon is heel nauw verbonden te leven met de H. Familie, die bij hen op de vlucht geweest is. In de grote grot van Assiout, bij voorbeeld, in de Nijlvallei, is de H. Maagd de laatste tientallen jaren, meerdere keren verschenen aan groepen biddende mensen. Graag had ik daar enkele tijd mijn tent opgeslagen ... Een andere zending voor volgende maand in Azië is in voorbereiding. Dank u deze in uw gebed mee te nemen. Bij onze terugkeer uit Zuid-Afrika wachtte ons een belangrijk nieuws:
  
• Een sabbatjaar voor Pater Jozo. Hier volgt de officiële brief, die door zijn assistente, Mevr. Vesna Curic, werd verspreid:
  
  Siroki-Brijeg, 9 februari 2009.
  
  Hierbij willen we u op de hoogte brengen dat, om gezondheidsredenen, de nood aan rust en herstel, en wegens bouwwerken in Badija [Kroatië] Pater Jozo Zovko aan zijn oversten de toelating heeft gevraagd om buiten zijn provincie te mogen verblijven. De verantwoordelijken van de provincie hebben hierin toegestemd.
  
  Om deze reden annuleren wij alle programma’s, die dit jaar voorzien waren. We vragen alle organisatoren en medewerkers, aan de organisatoren van bedevaarten naar Medjugorje, aan de verantwoordelijken voor de gebedsgroepen en aan de bedevaarders, dit te willen respecteren en geen ontmoeting met Pater Jozo te vragen of te organiseren gedurende deze periode.
  
  Wij danken u voor uw begrip en, verenigd in gebed, verblijven we met u verbonden in Christus.
  
  Vesna Curic [voor Pater Jozo]
  Internationaal peetouderschap voor kinderen uit Bosnië-Herzegovina.
  
  Als de Heer toelaat dat er een leegte ontstaat, een pijnlijke afwezigheid, dan weet Hij waarom Hij dit toelaat. Hij heeft zijn plan. Toen Abraham afstand moest doen van zijn zoon Isaak, dan was het om nog vruchtbaarder te worden. Hij moest echter langs deze ogenschijnlijke vernietiging van Gods belofte. Toen de H. Jozef meende dat hij moest afstand nemen van de H. Maagd, dan was het om haar nog meer te vinden. Hij moest echter door deze droeve periode om zijn hart te laten groeien.
  
  Als de afwezigheid van Pater Jozo een pijnlijk snoeien is voor de bedevaarders en voor ons allen hier, dan is het toch goed dit gebeuren positief te onthalen, niet als een ramp, maar als een gave van God, die er gebruik van zal maken voor een groter goed. Zo kan deze afwezigheid het leven redden van Pater Jozo, die zeer vermoeid is, en hem besparen in enkele seconden in te storten, zoals Pater Slavko! Het kan ook dat deze verandering van ritme hem zal toelaten andere aspecten te ontdekken van het plan van Maria, om ze later door te geven!
  
  Wij zijn er zeker van dat we ons niet vergissen door deze beproeving met vertrouwen en zelfs erkentelijkheid te aanvaarden. Dat zal immers de Heer de gelegenheid geven er alle vrucht uit te halen in de tijd en in de eeuwigheid. Maar als we ons beklagen door te kijken naar wat we hadden en wat we nu niet meer hebben [of nog erger: Als we trachten iemand te beschuldigen, die de oorzaak zou kunnen zijn van dit verlies] dan verliezen we onze tijd en vertragen het plan van God. Ik stel me voor dat Pater Jozo van ons nu een mooie geloofshouding verwacht. Moge dat onze manier zijn om hem te danken voor zijn 27 jaren dienst!
  
  Laten we samen voor hem bidden en richten we ons naar zijn onvermoeibare onderrichtingen, die nu zowel op CD, DVD of in boeken te verkrijgen zijn.

• Op 2 maart; kreeg Mirjana Soldo; haar maandelijkse verschijning, privaat, in aanwezigheid van enkele personen. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Ik ben hier te midden van u. Ik kijk in uw gekwetste harten zonder vrede. Gij zijt verdwaald, mijn kinderen!; De kwetsuren door de zonde worden alsmaar groter en verwijderen u steeds meer van de echte waarheid. Ge zoekt hoop en troost op verkeerde plaatsen, terwijl ik u een oprechte godsvrucht aanbied, die zich voedt met liefde, offer en waarheid. Ik geef u mijn Zoon."
  
• "Heilige Jozef, gij zijt in de huidige tijd de man, die we nodig hebben!"
  
  De feestdag van de H. Jozef op 19 maart, nadert met zijn stoet van genaden. Als ge hem nog niet genomen hebt als beschermer en vriend van uw familie, is het nog niet te laat. Tot hem bidden brengt onverwachte gunsten, zijn goedheid gaat de verbeelding te boven!; Een sprekende gebeurtenis zal hen, die voor hun woonst vrezen, inspireren:
  
  Deni Nardo, 46 jaar, is gehuwd met Cinzia en heeft 3 kinderen.; Ze zijn een biddend gezin uit Venetië, dat bereidwillig helpt in de parochie. Ze verdienen hun brood met een kleine pizzeria. Sinds 1984 regelmatige bedevaarders naar Medjugorje, doen ze hun best om de boodschappen van Maria te beleven. Toen ze juist gehuwd waren woonden ze in een klein deftig huis. Maar, toen de kinderen groter werden, hadden ze nood aan een wat grotere tent. Hun jongste zoontje sliep in hun mini slaapkamer en dit kon niet verder duren. Hun geldmiddelen lieten hen echter niet toe om iets beters te vinden. Deni vertelt:
  
  "Op een dag viel ik op een getuigenis van Zr. Emmanuel over de H. Jozef en ik zei aan Cinzia: "Kijk, deze familie gelijkt op de onze!; Ze werden gezegend nadat ze een noveen gedaan hadden tot de H. Jozef."
  De familie van Deni besloot dan om samen een noveen te beginnen tot de H. Jozef. En vermits er gezegd werd een woordje onder het beeld van de H. Jozef te plaatsen, deden ze dat ook. "Dierbare H. Jozef, zo stond er in de brief, we zijn een familie van 5 personen en hebben een groter huis nodig.; Het huurcontract van ons huidig huis loop volgend jaar af!" Ze tekenden allemaal de brief, samen met een tekening van het huis dat ze wilden, met alle bijzonderheden, het aantal gewenste kamers, enz ... Een kopie werd naar ons huis in Medjugorje gezonden om het daar ook onder het beeld te leggen van de H. Jozef.
  
  Daar er de dagen na de noveen niets gebeurde, zei Deni aan Cinzia: "De brief is misschien een eind op weg naar Medjugorje!; Ik ga nog een noveen beginnen, dat zal niet teveel zijn!"
  
  Toen deze noveen gedaan was, ontmoette Deni [die elke dag naar de H. Mis gaat] een medeparochiaan, die hem zei: "Deni, mijn buurvrouw wil haar huisje verkopen, het zit zo en zo in mekaar.." Deni beseft dat het overeenkwam met het gewenste huis en besloot onmiddellijk te gaan kijken, vooral om de prijs te gaan vernemen. De eigenaarster had haar man verloren en wilde naar haar kinderen in Oostenrijk. Ze zei aan Deni: "Er is een man komen kijken en wilde het kopen. Ik was opgelucht. Deze morgen echter is hij me komen zeggen dat hij het niet wilde. Ik voelde me niet goed! Ik zou het vlug willen verkopen. Als ge het wilt, zal ik een goede korting geven op de prijs, te meer, omdat mijn buurvrouw zegt dat ge regelmatig naar de kerk gaat.
  
  Reeds ’s anderendaags stortte Deni een voorschot en tekende de overeenkomst. De dame vertelde hem: "Gisteren avond, na uw vertrek, zijn er mensen gekomen en hebben voorgesteld het te kopen aan een hogere prijs. Ik heb hen echter nee gezegd, omdat ik het voor u had voorbehouden."
  
  Al deze feiten hebben Deni er van overtuigd dat de H. Jozef elke bijzonderheid van de onderneming geleid had. Het huis is niet te groot en ook niet te klein. Juist voor hen gepast!; Het is volledig gelijkvloers, wat ze gevraagd hadden, omdat met ouder worden, trappen moeilijker worden. Voor en achter het huis een kleine tuin, zoals op hun tekening!; Ze hebben het "Villa St. Jozef" genoemd. Als men hen de opmerking maakt dat geen van beiden Jozef heet, vertellen ze hun belevenis en tonen de brief, die ze naar de H. Jozef geschreven hadden, met de tekening er bij [geplastifieerd, om niet vuil te worden].; Deze documenten blijven steeds bij het beeld van St. Jozef, die het kindje Jezus draagt.
  
  Cinzia voegde er aan toe: " Toen we het huis gevonden hadden, hebben we mekaar omhelsd en zeiden: "De H. Jozef bestaat echt, hij heeft onze wens verhoord!"
  
• "Ik heb geen tijd om te bidden," zei een jongere aan een Italiaanse priester. "Wel, antwoordde deze, neem dan uw tijd van het ontbijt om te bidden! En daarna zult ge wel tijd vinden om te eten!"

• Op 18 maart kreeg Mirjana Soldo; haar jaarlijkse verschijning aan het Blauwe Kruis, in aanwezigheid van veel bedevaarders. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag nodig ik u uit eerlijk en lang in uw harten te kijken. Wat zult ge daar zien? Waar is mijn Zoon en het verlangen om me naar Hem toe te volgen? Mijn kinderen, moge deze tijd van onthechting een tijd zijn waarin ge u afvraagt: "Wat verwacht mijn God van mij persoonlijk?; Wat moet ik doen? Bid, vast en hebt uw hart vol barmhartigheid. Vergeet uw herders niet. Bidt opdat ze niet zouden verloren lopen, dat ze in mijn Zoon zouden blijven om goede herders te zijn voor hun kudde. Nogmaals wil ik u herhalen: "Moest ge weten hoeveel ik van u houd, ge zoudt wenen van geluk. Dank u."
  
• Op 2 april kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning, in aanwezigheid van enkele mensen bij haar thuis [omwille van de regen] en niet, zoals voorzien, aan het Blauwe Kruis. Aan het einde gaf ze ons volgende boodschap door: " Lieve kinderen. De liefde van God is in mijn woorden. Mijn kinderen, het is de liefde die u wil richten naar de gerechtigheid en de waarheid. Het is de liefde, die u wil redden van de illusie. En gij, mijn kinderen? Uw harten blijven gesloten, ze zijn hard en beantwoorden mijn oproepen niet. Ze zijn niet oprecht. Ik bid voor u met een moederlijke liefde want ik verlang dat ge allen zoudt verrijzen in mijn Zoon. Dank u."
  
• Mijn zending in Azië.
  
  In maart ben ik de boodschappen van Gospa gaan brengen naar Thailand en Maleisië. Ik was getroffen door de openheid van hart van deze volkeren en hun eenvoud om gewoon te doen wat de H. Maagd vraagt. In Azië vindt men het normaal dat iemand in God gelooft. In niets geloven vindt men eigenaardig. In de stad Kuching alleen [Oost-Maleisië] laten zich honderden catechumenen met Pasen dopen! Ze zijn gelukkig ons geloof te kunnen aannemen, als ze de gelegenheid krijgen het te ontdekken. Welke vreugde is het dan ook hen de boodschappen van Medjugorje te kunnen brengen! Dank allen die voor deze zending gebeden en gevast hebben!
  
  In Bangkok, Thailand, ontmoette ik Pater Jean Tamayo, Salesiaan, die een weinig alledaags avontuur beleefd heeft met Christus. Hier volgt zijn getuigenis, juist op het moment dat we speciaal bidden voor de priesters.
  
  "Ik ben 35 jaar missionaris geweest in Thailand. Ik was pastoor van de Fatima parochie in Prachuab toen ik 50 was. Op een dag, aan het stuur van de minibus van de school voelde ik plots dat ik niet meer kon ademen. Alles werd zwart voor mijn ogen. Ik werd naar het hospitaal gebracht waar men een licht herseninsult vaststelde. De dokter stelde een abnormaliteit vast in mijn nek en zei me: "We zullen uw nek wat rekken om u te helpen". Mijn nek was al erg verkalkt door het zware lichamelijk werk in de missies. Toen men mijn nek uitrok, verloor ik elk gevoel in mijn rechter arm en ik zei hen te
  stoppen. Door deze medische fout was heel mijn rechter lichaamshelft verlamd. Men schreef me veel oefeningen voor. In de afdeling nr. 7 waar ik deze behandeling volgde, waren alleen invaliden en ik voelde me erg neerslachtig een leven van invalide te moeten beginnen. Elke avond voelde ik me verpletterd door een depressie en begon te wanhopen. Alleen zijn in een kliniek geeft een verschrikkelijk gevoel van onmacht en elke dag riep ik om hulp tot de Heer.
  
  Drie maanden later sprak ik, voor het H. Sacrament, tot de Heer in de kapel van het hospitaal. Ik herhaalde dat ik niet meer kon en smeekte me daaruit te verlossen. Plots hoorde ik zijn stem.
  
  Hij vroeg me: "Hoe oud ben Ik, mijn zoon?"
  Ik antwoordde: "Heer, U bent 33!"
  "En gij?"
  Ik zei:" 50 jaar."
  Hij hernam: "Waarom dankt ge me niet? Ik heb u 18 jaar meer gegeven. Aan 33 was Ik reeds dood."
  "Ja Heer, het spijt me! Vergeef me dat ik deze 18 jaar, die U me gaf, niet gewaardeerd heb."
  "Ge hebt goed over me gesproken, maar ge kent me niet. Proef Me! [Het woord proeven was zeer sterk]
  "Heer, wat bedoelt ge daarmee?"
  "Mijn zoon, Ik heb u niet gewijd om een werkman te zijn. Ik heb u niet gewijd om een administrator te zijn. Ik heb u gewijd om Mijzelf te zijn!
  Het woord "Mijzelf" was heel duidelijk en Jezus voegde er aan toe "Toen ik leed, voelde ik me verlaten, vastgenageld... Dat is een zeer pijnlijke toestand. Nu weet ge het."
  Ik was overstuur! Ik begon te verstaan wat Jezus me wilde zeggen en ik antwoordde: Ja, Heer, dank U omdat ge me deze gelegenheid geeft om uw lijden en uw pijn te herbeleven. Dank U om me er aan te herinneren dat U me gewijd hebt om Uzelf te zijn.
  
  Van die dag af voelde ik me kalm en vredig. Geleidelijk aan herstelde ik dank zij het gebed en de oefeningen. Het ging van langsom beter zodat men in afdeling 7 vroeg welk mijn geneesmiddel was. Ik antwoordde hen: "Het is de Heer, enkel Hij! Geloof in God! Nu vertrouw ik op de Heer. Hij heeft me gewijd om Hemzelfte zijn. Ik laat Hem dan ook doen Ik beleef mijn priester zijn voor Hem want ik weet dat het werkelijk Hij is, die in mij leeft en door mij zijn werk van verkondiging, genezing en bevrijding verder zet. Laten we de Heer loven en danken. Moge mijn ervaring tot Zijn meerdere eer zijn!
  
• De overwinning zal komen door Maria!
  
  Geweld, perversie, economische crisis, angst voor morgen, verspreiding van de cultuur van de dood... Gaat onze wereld zijn ondergang tegemoet? Zegt Maria zelf ons niet: "Ge zijt verdwaald, mijn kinderen."?; Wat gaan we doen? "Heft uw hoofden op" zegt Jezus ons als het kwaad lijkt te overwinnen. "Weest niet bevreesd!"
  
  Voor te sterven had Kardinaal Hlond gezegd: " De overwinning, als ze komt, zal komen door Maria." Paus Johannes-Paulus II hield er van deze profetie te herhalen. Hij schreef: "In Polen was ik getuige van de vervulling van dit woord. Toen ik Paus verkozen was, geconfronteerd met de problemen van de Kerk, heb ik steeds deze overtuiging gehad. Ook op universeel vlak zal de overwinning, als ze komt, komen door Maria. Christus zal overwinnen door Maria. Hij wil dat ze betrokken is bij de overwinningen van de Kerk, in de wereld van vandaag, zoals in deze van morgen."
  
  Heel mooi. Maar wat gaan we doen?; We zullen ons aan haar vastklampen en alles doen wat ze ons zegt.
  
  We hebben haar boodschappen nu al jaren herhaald. Het is niet te laat om te beginnen met ze te beleven. Haar raadgevingen zijn eenvoudig en niet bedrieglijk. De H. Maagd zal ons nooit in de steek laten, maar laten we haar niet loslaten!; Haar hand rust op ons en op allen die eerlijk trachten het Evangelie te beleven en God de eerste plaats te geven.; Omdat de wereld God; op de laatste plaats gezet heeft, is hij verdwaald en weet niet meer hoe de gevolgen op te vangen van dit verloochenen van God. Maria toont ons hoe de toestand te beheersen en dat met ongelofelijke genaden!;
  
  Zo gaat er hier in Medjugorje geen maand voorbij zonder dat we de tekens van de Voorzienigheid ervaren, zoals vermenigvuldigingen. Wij zijn nochtans niet uitgehongerd, niet naakt, niet dakloos. Waarom dan deze zo waarneembare hemelse hulp? Jezus bereidt ons voor. Hij leert ons enkel nog op Hem en zijn beloften te vertrouwen . Als we op een dag niet meer zouden te eten hebben, niets meer om ons te verwarmen, als medische hulp ontbreekt, dan zullen we niet verloren zijn want Jezus zal zijn wonderen herhalen en herhaalt ze nu reeds. Wonderen van vermenigvuldiging van broden, van vlees, van benzine en van alles wat we nodig hebben. Jezus is niet verzwakt na 2000 jaar. Hij blijft dezelfde!
  
  Als onze bedrieglijke zekerheden ons zullen ontvallen zijn, dan zal het niet de wanhoop zijn maar de Handelingen van de Apostelen, eindelijk beleefd onder de gelovigen. Want, de Vader bemint ons en weet wat we nodig hebben. Waarom ons dan niet van nu af oefenen om "eerst het Rijk der Hemelen te zoeken en zijn gerechtigheid, dan zal alles ons op de koop toe gegeven worden" [Mt. 6, 33] en zullen we niet tekort komen zoals de "dwaze maagden?" [Mt. 25, 1-13]
  
  Jezus zei aan de H. Catharina van Sienna: "Hou u met Mij bezig en Ik zal me met u bezig houden!"
  
  De H. Maagd gaf in 1951 een krachtig gebed in Amsterdam. Het ware goed het vaak te bidden:
  "Heer Jezus, Zoon van de Vader, zend nu uw Geest over de aarde.
  Laat de H. Geest wonen in de harten van alle volkeren,
  opdat ze bewaard zouden blijven voor verwonding,rampen en oorlog.
  Moge de Vrouwe van alle Volkeren, de H. Maagd Maria, onze voorspreekster zijn. Amen
  [Met imprimatur van de Kerk]
  De overwinning in ons leven van het Onbevlekt Hart van Maria en van het Hart van Jezus, dat is het wat ons bij voorrang moet bezig houden, voor het meerdere geluk van iedereen. Jezus beloofde ons geen gemak maar geluk!
  
  "Moge niemand bij u weggaan, zonder gelukkiger te zijn. Wees de levende uitstraling van Gods Goedheid: Zachtheid op uw gelaat, zachtheid in uw ogen, zachtheid in uw glimlach! [Moeder Teresa]
  

• Op 2 mei kreeg Mirjana Soldo in aanwezigheid van een grote menigte haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis aan de voet van de heuvel van de verschijningen. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee: "Lieve kinderen al lang geef ik u mijn moederlijk hart en bied ik u mijn Zoon aan. Ge verwerpt me. Ge laat de zonde toe u van langsom meer te omgeven. Ge laat ze toe u te domineren en u te beroven van de gave van onderscheiding. Mijn arme kinderen, kijk rondom u en ge ziet de tekenen van de tijd. Meent ge de zegen van God niet nodig te hebben? Laat de duisternis niet toe u te omhullen! Roep mijn Zoon van uit de diepten van uw hart! Zijn Naam verdrijft zelfs de grootste duisternis. Ik zal met u zijn, aanroep mij: "Hier zijn we, o Moeder, leid ons!!" Ik dank u."
  
  De Gospa was zeer bedroefd. Ze gaf ons enkel deze boodschap, zegende ons en vertrok.
  
• Op 1 mei hebben we de H. Jozef gevierd. Ik kreeg een zeer mooi getuigenis uit Lasinja [Graafschap Karlovac in Kroatië], nabij grens met Bosnië.
  
  Tijdens de oorlog van 1991 tussen Serven, Kroaten en Moslims heeft het Servische leger delen van Kroatië aangevallen en er verschillende dorpen verwoest. Wie overleefden achtten zich gelukkig, zelfs als ze moesten vluchten. Voor de oorlog had Lasinja ongeveer 2300 inwoners en natuurlijk een Katholieke kerk. Toen de Kroaten in 1995 naar hun streek terugkeerden waren er in het dorp op de 500 enkel 9 huizen onbeschadigd. De kerk was volledig verdwenen.
  
  Pater Stjepan Bradica, de pastoor van de parochie, keerde naar Lasinja terug om er de kerk opnieuw op te bouwen. Lange tijd was het niet mogelijk in Lasinja te wonen. De mensen verbleven in de omtrek en kwamen elke dag hun uitgebrande huizen herstellen. Talrijke mijnen uit de oorlog maakten het werk gevaarlijk. Ook de nabij gelegen brug was vernield en men moest de Kupa-rivier per boot oversteken, wat de zaken nog moeilijker maakte. De dag toen Pater Stjepan de funderingsmuur ongeveer een meter hoog klaar had, gaf hij er zich rekenschap van dat alleen God hem kon helpen dit werk te voltooien. Er was immers geen geld meer.
  
  Die dag, toen hij zich klaar maakte om naar de boot te gaan, die hem naar zijn tijdelijke verblijfplaats zou brengen voelde hij de nood een beeldje van de H. Jozef op de muur te plaatsen. Een weinig aarzelend, zei hij bij zichzelf: "Goed, dat kan ik morgen doen! Nu moet ik me haasten om de boot te halen". De inwendige drang was echter zo sterk dat hij besloot te blijven om een beeldje te halen. Tenslotte liet hij de H. Jozef op de muur tronen en vertrok met een gerust gemoed.
  
  Hij kon in het geheel niet vermoeden dat een hoge kerkelijke delegatie zijn parochie kwam bezoeken. Er waren in die dagen veel buitenlandse delegaties die de verwoeste streken in de voormalige oorlogsgebieden gingen bezoeken. Twee uur later riep iemand hem langs de telefoon op: "Kom onmiddellijk terug. Kardinaal Martini [die toen Emeritus Aartsbisschop van Milaan en lid van Caritas was] en onze Kardinaal Kuharic [Aartsbisschop van Zagreb] komen Lasinja bezoeken!" Onmiddellijk ging Pater Stjepan de delegatie tegemoet terwijl ze de ruïnes bezochten.
  
  Toen Kardinaal Kuharic diezelfde dag in Zagreb terugkeerde, vond hij een brief van Kardinaal Kasper, Bisschop van Rotenburg-Stuttgart, die hem om raad vroeg. Hij wilde immers de heropbouw van een kerk financieren in de verwoeste streek. Kardinaal Kuharic overlegde met Kardinaal Martini en men besloot dat de financiering naar de kerk zou gaan, waar ze op de muur het beeldje van de H. Jozef hadden gezien. Over een periode van meerdere jaren zond Kardinaal Kasper 580.000 DM en Pater Stjepan kon zijn kerk voltooien in 2000.
  
  De kerk is toegewijd aan de H. Antonius van Padua en aan de H.Maagd Maria, Koningin van de martelaren. Later konden ongeveer 1760 mensen terugkeren naar Lasinja ... een groot percentage, in vergelijking met de naburige parochies, waar enkel een 50 % terugkeerden.
  
  "Hier in Lasinja," zegt Pater Stjepan, "is God voor ons zo barmhartig geweest en zo edelmoedig!"
  
• De ziener Ivan is uit Boston in Medjugorje aangekomen, waar hij, zoals elk jaar, de zomermaanden zal doorbrengen. We konden ons aansluiten bij de gebedsgroep aan het Blauwe Kruis op vrijdag, 15 mei, waar Gospa ons allen zegende. Opnieuw legde ze de nadruk op het feit dat Satan, zoals nooit tevoren, de families wil vernietigen. Ze nodigde ons uit in en voor de familie te bidden.
  
  Vicka kan deze dagen niet voor de bedevaarders spreken, ze is thuis uitgegleden en heeft zich heel erg bezeerd aan haar rug. Ze moet, Goddank, niet geopereerd worden maar moet volledig rust houden om te herstellen. Laten we met haar bidden!
  
• De hoger vermelde boodschap van 2 mei is niet onopgemerkt voorbij gegaan. Ze heeft aan ons geschud, zoals aan een pruimenboom. Nog nooit zei de Gospa ons: "Mijn arme kinderen ..." Ze richtte zich niet tot de heidenen, die zonder God leven. Ze richtte zich vooral tot de talrijke bedevaarders, die op die dag aanwezig waren, meestal mensen, die met Medjugorje vertrouwd zijn.
  
  Ja, ondanks de 28 jaren van verschijningen hebben we haar moederlijk hart nog niet aanvaard, noch haar Zoon Jezus op de eerste plaats gezet. Ja, het is waar wat ze zegt, we hebben haar verworpen, haar, haar boodschappen en haar zegeningen.
  
  Zij, de beschermster van de families, heeft onvermoeibaar gezegd: "Bidt elke dag in de familie. Het gebed in de familie is de remedie voor de wereld van vandaag." Wij hebben echter deze vitale raad blijven negeren en zo onze kinderen blootgesteld aan geestelijke leegte en het ontstaan van de kwalen, die hieruit voortvloeien. We hebben onze dag gepland zonder gebed en hebben daarvoor de beste verontschuldigingen gevonden. Pater Slavko zei: "Als men bemint, vindt men middelen, als men niet bemint, vindt men excuses."
  
  Zij, die voor ons strijdt, heeft ons dikwijls gezegd: "Vast twee dagen per week op water en brood [behalve de zieken] enkel vasten en gebed kan oorlogen verhinderen of doen eindigen." We zijn meerdere keren naar Medjugorje gekomen en zouden nooit de woorden van Vicka willen missen hebben, maar hebben deze niet in praktijk gebracht. Zelfs in Medjugorje vinden we het normaal op woensdag en vrijdag maaltijden te nemen. Onze families zijn ziek en zonder vrede, de leiders van onze landen vaardigen wetten uit die tegengesteld zijn aan deze van God. Wij echter laten de zaken verzieken, alsof we het wondergeneesmiddel nooit hebben gekend.
  
  Zij, de moeder van het leven, heeft ons gezegd: "Hoe meer kinderen ge hebt, hoe beter. Heb geen angst om kinderen te hebben." Wij echter hebben er de voorkeur aan gegeven zelf te beslissen over een klein aantal kinderen en het materieel welzijn te verkiezen boven het leven. Zelfs tegenover het lijden van de eenzaamheid, hebben we geen vertrouwen geschonken aan de Schepper, noch aan zijn voorzienigheid. Onze huizen zijn leeg, onze enige kinderen vervelen zich en we betalen dat erg duur.
  
  Zij, de Moeder van Jezus, heeft ons gevraagd de H. Mis in het middelpunt te plaatsen van ons leven. Maar dikwijls haasten we ons om op zaterdag avond naar de mis te gaan om "’s zondags op ons gemak te zijn" en ons aan onze sport of een andere bezigheid te kunnen wijden en zo van de dag van de Heer een dag te maken zonder Hem.
  
  Zij, de Medeverlosseres aan de voet van het Kruis, heeft ons gesmeekt de zonde te verlaten, eenmaal per maand te biechten en de richting van ons leven te veranderen. Wij vinden het echter normaal maanden rond te lopen met een bezwaard geweten, leren onze kinderen niet over de zonde uit schrik hun sympathie te verliezen of als ouderwets te worden beschouwd.
  
  Zij, de moeder van het Woord, heeft ons gevraagd elke dag de Bijbel te lezen, maar, als we het doen, zijn we zeer behendig om er uit te "nemen en te laten" uit schrik ons leven te moeten veranderen!
  
  Zij, de gezegende onder alle vrouwen heeft ons gevraagd voor elk werk te bidden om onder de zegen van God te leven en mee te werken aan Zijn werk. Wij hebben echter van het werk een meester op zichzelf gemaakt, en we bouwen aan een wereld vol stress en zonder God. Enz ...

• Op 2 juni kreeg Mirjana Soldo in aanwezigheid van een grote menigte haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis aan de voet van de heuvel van de verschijningen. Na de verschijning deelde ze de volgende boodschap mee:
  "Lieve kinderen. Mijn liefde zoekt naar de uwe, een totale en onvoorwaardelijke liefde, die u niet dezelfde zal laten, maar die u zal veranderen en u vertrouwen in mijn Zoon zal leren. Mijn kinderen, door mijn liefde red ik u en maak ik van u echte getuigen van de goedheid van mijn Zoon. Daarom, mijn kinderen wees niet bang om van de liefde te getuigen in de naam van mijn Zoon. Ik dank u."
  
  [Na de verschijning zag Mirjana een kruis en het hart van Jezus gekroond met doornen. De kroon omspande ook het kruis ter hoogte van de 2 armen].
  
• Maria in Sardinië!
  
  Vorig jaar was ik op zending in een prachtige plaats van Sardinië: Arborea. Het was een weekend van intens gebed en mooie vruchten. Graziano en zijn vrouw namen er voor de eerste maal aan deel. Hij was ontmoedigd en schoorvoetend aangekomen. Het aandringen van een vriend, die zijn geldzorgen kende, hadden hem er toe aangezet, maar hij bleef zonder overtuiging, angstig. Autohandelaar van beroep, had hij er het laatste jaar niet één verkocht! Hij zag zijn garage door de crisis recht ten onder gaan en was erg bezorgd.
  
  Tijdens het weekend werd zijn hart zo sterk geraakt, dat hij de Heer een belofte deed: Hij zou elke dag in de familie bidden. Amper thuis, zegende hij zijn twee dochters met het kruisteken en zei hen dat ze voortaan elke dag de Rozenkrans samen zouden bidden met gans de familie.
  De volgende morgen, bij het openen van zijn zaak, vertrouwde hij de H. Maagd de ganse situatie en zijn beroep toe. Hij wilde daarvoor een concreet en zichtbaar gebaar stellen om zijn aanhankelijkheid aan Maria te tonen , zonder vrees om wat de mensen zouden zeggen. Hij nam een ladder en klom tot aan het grote licht van zijn winkel en maakte daar, goed zichtbaar, een mooie afbeelding vast van de H. Maagd van Medjugorje. Terwijl hij van de ladder naar beneden kwam, zag hij de deur van de winkel open gaan. Een man kwam binnen. Hij wees een van de auto’s aan, die te koop stonden en zei tot Graziano: "Ik zou die wagen willen kopen, die daar!"
  
  Men kan zich voorstellen wat Graziano op dat moment voelde... Maria is steeds bij hen, die voor haar kiezen! Het is enkel de eerste stap, die wat moed vraagt. Als we echter in vertrouwen deze eerste stap zetten, duurt het niet lang of de vreugde stroomt in ons hart. Wie heeft er ooit spijt van gehad hand in hand te gaan met de H. Maagd? Ze is buitengewoon!
  
• Een schat voor uw zomeravonden
  
  De zomer [en ook winter-] avonden kunnen zeer interessant en verrijkend worden, als we ons losmaken van de TV en samen een precieuze raad van Gospa volgen: Met mekaar delen over bepaalde onderwerpen van de Bijbel. Onze harten zullen stilaan brandend worden! Het is een van de beste methoden om "de H.Geest te ontvangen", die volgen de H. Serafim van Sarov, het doel is van het Christelijk leven.
  
  Daarvoor is het goed de verbeelding aan te spreken, naargelang het peil van de Bijbelkennis van de familie. Wie het meest vertrouwd is met de Bijbel kan enkele bladzijden doorlopen van het Evangelie of van de Handelingen en er enkele bijzonderheden uit nemen, woorden, gebeurtenissen en er vragen rond stellen [Een quizz]. ’s Avonds, legt men deze vragen voor aan familieleden. Zo ontstaat er een levendig gesprek over het Woord Gods, waarbij ieder zich vrij kan uitspreken. Zo leerde Gospa de jongeren van de gebedsgroep in Medjugorje de Bijbel kennen en er van te houden!
  
  Hier volgen enkele voorbeelden van vragen. U kan hiermee beginnen vooraleer uw eigen vragen te maken. Pas op! Speel het spel en ga maar naar de antwoorden kijken als je goed gezocht hebt!
   
  • Noem 6 van de 7 dingen, die de barmhartige Samaritaan deed, toe hij de voor dood achtergelaten man vond tussen Jeruzalem en Jericho? [Zie Lc. 10.29]
  • Noem 4 van de 5 profetieën over Jezus, die de engel Gabriël aan Maria gaf bij de Boodschap? [Lc. 1.30]
  • Noem de 3 zaken, die de zondares deed voor Jezus en die de Farizeeër nagelaten had toen Jezus bij hem kwam eten? [Lc. 7.38]
  • Jezus maakte, na zijn verrijzenis, het ontbijt klaar voor zijn leerlingen op de oevers van het meer van Tiberias. Wat was er op het menu? [Joh. 21.9]
  • Vermeld minstens één passage waar Jezus zelf spreekt over Noah, Abraham, Mozes, Elia, David, Johannes de Doper? [Noah, Lc 17.26, Abraham Mt 22.32 , Mozes Mt 19.8 ,Elia Lc 4.25 en Mt 17.11, David Mt 17.11]
  • In welke omstandigheden zinspeelde Jezus op de os, de ezel en de kribbe? [Lc 13.15]
  • Wie zijn de 2 apostelen, die Jezus uitzond naar de stad om het paasmaal voor te bereiden? [Lc 22.8]
  • Welke zijn de 4 tekenen, die Jezus aanhaalt na zijn verrijzenis en die hen, die in Hem geloven, zullen vergezellen? [Mc. 16.17]
  • Vermeld de 7 woorden van Jezus aan het kruis. [Joh 19.26 - Lc 23.34-46 - Mc 15.34]
    
  Omgaan met het Woord Gods is met zekerheid omgaan met de Waarheid! Dit is geen luxe in deze wereld! Wat denkt God over dit of dat aspect van het menselijk leven? Wat denkt God over het Geld? Over abortus? Over kinderen? Over het lijden? Over het werk? Over vriendschap?
  
  Het Woord lezen, herlezen, opslorpen, is het ware Licht in ons hart laten stromen en inplanten. Het is zich openen voor de echte genezing van het hart! Als we van dit heilzaam licht leven en het doorgeven aan onze kinderen van in hun prilste jeugd, dan zal de vreugde en de vrede opnieuw komen wonen onder ons dak! Het volstaat om het besluit te nemen! Met God is alles altijd eenvoudig. Hij wacht op onze stap naar Hem toe en hij doet de rest!
  
• Een offensief van intens gebed en offer moet een verschrikkelijk initiatief tegenhouden vanwege de handlangers van de vijand. Reeds 4 jaar gaat er een "Festival van de Hel" door in de Vendee [Frankrijk]. Het budget: 32 miljoen Euro. Dit jaar begint het op 19 juni het feest van het H. Hart!
  
  Laten we denken aan de duizenden jongeren die het gevaar lopen zich te laten vangen in de strikken van de dood, deze satanische concerten! Zonder te spreken van de golf zelfmoorden, die door dergelijke festivals veroorzaakt worden. Deze gruwel kan vermeden worden!
  Door Gods genade kan de verwachte satanische zanger belet zijn en kan het festival in het water vallen, als we het bestrijden met de geestelijke wapens van gebed, vasten en boete. Vorig jaar is het, door de muur van gebed van gans de streek, geannuleerd: Een stortvloed van regen viel uit de hemel! Ook dit jaar is het niet te laat om een "Jericho" uit te lokken, nachtelijke aanbiddingen, gebedskettingen van rozenkransen, enz... Wat zou Gospa in onze plaats doen?
  
  Ieders deel is van kapitaal belang. Laten we ons land en onze jeugd niet in de handen overleveren van de "vernieler" en zijn knechten. Laten we God zegenen, die in deze zaak reeds een heilsplan heeft, de zwartste van de zangers inbegrepen
  
• 28 jaar genaden vieren!
  
  Op 25 juni zal de parochie Medjugorje de 28 jaar verschijningen van Maria vieren. Voor ons is het belangrijkste dank te zeggen voor zoveel goedheid en zoveel geschenken vanwege de H. Maagd, zonder echter haar droefheid te vergeten, die ze de laatste maanden langs Mirjana toont.
  Het is wondermooi te zien hoe het bezoek van de H. Maagd aan Elisabeth de loop van de geschiedenis heeft veranderd. Wat zou de kleine Johannes geworden zijn zonder deze machtige uitstorting van de H. Geest, die hij kreeg toen Maria Elisabeth, zijn moeder, begroette? Wel, we moeten een bijzonderheid noteren, die gemakkelijk ongemerkt blijft als Ivan vertelt hoe de verschijning verlopen is, ’s avonds als zijn gebedsgroep bijeen komt op de berg. "De Gospa heeft ons gegroet met haar moederlijke groet " zegt hij steeds bij het begin van zijn verhaal. Deze moederlijke groet van Gospa is dezelfde als deze die Elisabeth ontving! Die dag was de kleine Maria van Nazareth 13 jaar, maar ze was reeds moeder. Haar groet was "moederlijk". Ze droeg niet alleen het kind Jezus in zich, maar ze was reeds overdekt met de schaduw van de H. Geest! Het is deze Geest die als het ware uit haar te voorschijn gekomen is en dit in eeuwigheid blijft doen. Voor de H. Maagd volstaat het een eenvoudige groet over ons uit te spreken!
  Met zekerheid kunnen wij de woorden niet kennen van deze groet aan Elisabeth, maar vermits alles in het Evangelie eenvoudig is, mag men denken dat Maria deze gebruikt heeft, die de Joden op heden nog tot mekaar richten, namelijk: "Shalom lakh"! "Vrede zij met u "
  
  Het is eigen aan de heiligen alle genaden, die door de hemel gegeven worden, op te vangen en er geen enkele te laten ontsnappen. De Heiligen zijn de beste schatbewaarders van de wereld. Zij ontvangen alles en geven het meteen een plaats, zodat ze voortdurend baden in de overvloed en de overweldiging van God.
  
  Reeds 28 jaar krijgen we begroetingen en dagelijkse zegeningen ... We weten niet wanneer Maria zal ophouden met te verschijnen. We weten enkel dat ze ooit zal ophouden, zoals ze aangekondigd heeft. Laten we de verschijningen van vandaag en zijn vloed van genaden niet mislopen!
  
  Elk jaar, bij de verjaardag, vragen journalisten ons: "Wat hebt u te zeggen na x jaren verschijningen?" Ieder van ons moet zich dezelfde vraag stellen: "Wat heb ik in die 28 jaar van verschijningen van Maria gekregen en teruggegeven, voor mij persoonlijk en voor onze wereld zonder vrede?"

• Op 2 juni kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen, ik wil u met een moederlijke liefde aansporen tot liefde voor de naaste. Moge mijn zoon de bron zijn van deze liefde. Hij, die alles met macht had kunnen doen, heeft gekozen voor de liefde en u zo een voorbeeld gegeven. Ook vandaag toont God u, door mij, zijn onuitsprekelijke goedheid. En gij allen, mijn kinderen, hebt de plicht deze te beantwoorden. Behandel de zielen, die ge ontmoet met dezelfde goedheid en edelmoedigheid. Moge uw liefde hen bekeren. Op die manier zullen mijn Zoon en zijn liefde in u verrijzen. Ik dank u." De Gospa voegde er aan toe: "Uw herders moeten in uw hart zijn en in uw gebeden."
  
• Laura op de Krizevac. Duizenden jongeren zullen de eerste week van augustus in Medjugorje samen stromen voor het jongerenfestival. Ze hebben onze gebeden erg nodig. Een van deze jongeren, Laura [uit Italië] heeft volgende mooie ervaring gehad bij een van de vorige festivals:
  
  "Mijn bekering vond plaats in 1999. Ik begon toen vastbesloten een diepe geestelijke weg. Niettemin bleef ik slaaf van een bepaalde zonde, die ik dikwijls bedreef, hoewel ik ze niet goed kon verdragen. Het was zeer frustrerend want deze zonde maakte als het ware deel van me uit, van mijn psychologie, en ik kon me er niet van weerhouden ze te bedrijven, zelfs wanneer ik, uit liefde tot de Heer, wanhopig trachtte ze te vermijden. Een priester gaf me de raad de werkelijkheid onder ogen te zien: het zou me bijna onmogelijk zijn er van te genezen. Ik zou deze zwakheid gans mijn leven moedig moeten dragen want dergelijke dingen waren te zeer verweven met mijn kwetsuren.
  Nu zou ik nog bezig zijn deze zonde te doen, als de Heer niet was tussenbeide gekomen met een bijzondere genade van inwendige genezing. Het wonder gebeurde het volgende jaar bij het jongerenfestival van 2000. Ik was er opzettelijk heen gegaan om deze zonde in de handen te leggen van Jezus en Maria en ook om een algemene biecht te spreken over gans mijn leven. Na lang te hebben gewacht kon ik eindelijk in de biechtstoel en toen ik er terug uit kwam was het juist 18.40 u. het uur van de verschijning. Toen ik dat merkte, werd ik overweldigd met een grote vreugde en onmiddellijk vroeg ik de H. Maagd me van deze zonde te bevrijden.
  
  Op 5 augustus besteeg ik de Krizevac om samen met mijn groep de Kruisweg te bidden. Volgens de aanwijzingen van de zieners is 5 augustus juist de verjaardag van de H. Maagd. Ik wilde haar dan ook een geschenk aanbieden en besloot barrevoets te gaan en te bidden voor haar intenties. En zoals steeds liet onze hemelse Moeder zich niet overtreffen in edelmoedigheid. Als antwoord op mijn mini geschenk, gaf ze me een onbetaalbaar geschenk, onmetelijk mooier dan mijn klein offer! Die dag genas ik van mijn vreselijke zonde! Het is nu verschillende jaren geleden, nooit heb ik nog deze zonde bedreven, ik ben bevrijd, de H. Maagd heeft me echt genezen!"
  
• "Dat toch mijn volk mij verstond" [Ps.81,14]
  
  Deze kreet van God in de psalmen weerklink nu meer dan ooit in deze wereld. En op 25 juni heeft de H. Maagd een typisch Bijbels woord gebruikt, dat we goed moeten begrijpen. Ze zei ; "Luister naar mijn boodschappen". Vergis u hierin niet! In de mond van een door de Bijbel doorknede vrouw is "luisteren" niet het horen van een of ander bericht op de radio of zich ontspannen met een CD op de oren. Om deze vraag van de H. Maagd beter te vatten en er aan te beantwoorden, zou ik hier een aspect willen belichten van wat het Hebreeuws woord "luisteren" betekent.
  
  Toen een schriftgeleerde Jezus ondervroeg over het belangrijkste gebod, was het eerste woord dat uit zijn mond kwam: "Luister Israël..." [Mc. 12.29] Zonder dit luisteren kunnen de andere geboden niet beleefd worden. In de Bijbelse geest en de context van Jezus, zijn meerdere werkelijkheden niet van mekaar te scheiden. Deze woorden gaan altijd samen: "luisteren" [Shama] - "bewaren" [shamar] of ézich herinneren." [zakhar] - "doen, in praktijk brengen" [assah], en men zou er "leven" kunnen aan toevoegen [hayah].
  
  Voorbeelden: "Luister dan, Israël, en volbreng ze nauwgezet. Dan zult gij gelukkig zijn en talrijk worden in het land van melk en honing, dat Jahweh de God van uw vaderen u heeft beloofd." [Deut. 6,3] En ook dit woord van Mozes tot het volk: "Israël, luister naar de voorschriften en de bepalingen, die ik heden voor u afkondig. Leer die en volbreng ze nauwgezet" [Deut. 5,1] Of nog: "...want Jahweh, uw God zal u overvloedig zegenen ... als ge tenminste gehoor geeft aan wat Jahweh, uw God zegt, en al de geboden nauwgezet volbrengt die ik u heden opleg." [Deut.15,5] In het Evangelie is diegene, die het woord gehoord heeft, maar er niet naar handelt, als een man, die zijn huis op zand heeft gebouwd. [Lc. 6,49] Hij oogst een catastrofe!
  
  Men kan zeggen dat in het Hebreeuwse denken het woord "luisteren" bijna "gehoorzamen" betekent. Zo zegt men "shama be-qol Adonai" [Luisteren naar de stem van Adonai] om te zeggen "Gehoorzamen aan Adonai".
  
  Het is duidelijk dat de moeder van Jezus deze verzen en de macht van het echte luisteren kende. Daarom smeekt ze ons haar boodschappen ernstig te nemen en te beleven in deze wereld, die gestookt wordt met 1000 boodschappen, maar zo arm is aan wijsheid, te midden van een ontredderde en gekwelde generatie. Het is de kreet van een moeder, die merkt dat haar kind doof is, verstrooid, en dat de straat gaat oversteken waar er veel verkeer is en waar de auto’s aanstormen, die de lichten niet ziet en de elementaire regels van de veiligheid niet kent ... ze roept uit al haar macht om het te beschermen en het toe te laten in vrede te leven!
  
  Daarom heeft ze ons een dagelijkse dosis voorgeschreven toen ze zei:"Lieve kinderen, lees elke dag een van mijn boodschappen en beleef ze gedurende uw dag." Een boodschap per dag om te beluisteren en te beleven, dat is de echte remedie tegen de meeste van onze ziekten! Ik heb dat meermaals kunnen vaststellen.
  
  Luisteren dat is eerst en voor al zwijgen. Als God zegt: "Luister Israël...!" dan is dat ook een vriendelijke manier om te zeggen: "Zwijg eens, ik wil u wat zeggen!" Luisteren is die innerlijke stilte vinden en zijn eigen hart bewonen. Dat kan uren vragen! Maar de schade herstellen, als men niet geluisterd heeft, neemt veel meer tijd, soms jaren! Luisteren dat is het gefluister opvangen van Jezus, die tot onze ziel wil spreken en Hem toelaten ons te leiden op de weg, die naar de Hemel leidt, dat is: Zijn hand vastnemen en nooit meer alleen zijn. Luisteren is de Schepper toelaten onze inwendige eenheid te herstellen en ons te genezen van de ontwrichting, die ons op subtiele manier beangstigt. Men moet zich geweld aandoen opdat de oren iets zouden horen en de handen iets anders zouden doen! In de Talmud interpelleert een Rabijn zijn collega zo: "Hebben uw oren de woorden gehoord, die uit uw eigen mond komen?" Luisteren is doen wat men gehoord heeft. Als men dit gedaan heeft, dan kan men begrijpen waarom men gelijk had om dit te doen. Het Judaisme legt hier de nadruk op: men moet luisteren en doen om te kunnen begrijpen. Men moet binnentreden in de wijsheid van de Schrift. Dat is de juiste volgorde die de echte vrede geeft: Luisteren - In praktijk brengen - Kunnen begrijpen. En dan God dank zeggen!
  
• De priesterretraite was zeer genadevol. Op het einde waren er veel getuigenissen. Ik breng hier de aanmoediging van Pater Bennet: "5 mannen komen veel te laat aan in een Duitse luchthaven en ze dreigen hun vlucht te missen. Ze lopen als krankzinnigen en in hun haast stoot een van hen de mand om van een vrouw, die appels verkoopt. Alle appels vallen op de grond. Ze waren echter zo veel te laat dat ze verder liepen. Ze stelden zich tevreden met te roepen dat ze dat zouden herstellen en verdwenen. Toen ze aan de check-in balie aankwamen, kreeg degene, die de mand had omvergelopen wroeging en zei aan de anderen dat ze maar zonder hem moesten vertrekken. Hij zou wel de volgende vlucht nemen want hij wilde eerst de appels gaan oprapen en de schade aan de vrouw betalen. Hij vond deze terug voorover gebogen, stil, terwijl ze zo goed als het ging de appels opraapte, die erg beschadigd waren. Zonder acht op haar te slaan begon hij ook appels te rapen en verontschuldigde zich. Het viel hem echter op dat ze de appels op een zeer onhandige manier bijeenraapte.
  
  Hij had de rest van de appels opgeraapt, richtte zich op en gaf haar 20 Euro om de schade te vergoeden. Het was eerst dan dat hij recht in haar gelaat kon kijken. Tot zijn verbazing zag hij dat haar ogen overdekt waren met een grijze sluier. Deze vrouw was blind! Onze vriend bleef een eindje, stom verbaasd naar haar kijken, terwijl ze hem met een brede glimlach dankte. Hij verschuldigde zich nog eens en ging weg. Maar de vrouw riep hem: "Mijnheer, ik moet u iets vragen!" Dan, als in een confidentie, fluisterde ze: "Zijt gij Jezus?"
  Zo eindigde de priesterretraite, met de vraag van Pater Bennet aan de 200 aanwezige priesters: "En wij, priesters, zijn wij Jezus,"

• Op 2 augustus kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen, In mijn komst naar hier, midden onder u, toont zich de grootheid van God en een weg met God opent zich voor het eeuwig geluk. Voel u niet zwak, alleen of verlaten. Beklim de berg van het heil met het geloof, het gebed en de liefde. Moge de H. Mis, de meest verheven en de krachtigste daad van uw gebed, het middelpunt zijn van uw geestelijk leven. Geloof en bemin, mijn kinderen! Daarin zullen u ook diegenen helpen, die mijn Zoon heeft uitverkozen en geroepen. Aan u en aan hen in het bijzonder, geef ik mijn moederlijke zegen. Ik dank u."
  
• De jongeren ... gebombardeerd en onder het stortbad!
  
  Na het zeer mooie Festival van de Jeugd van de 1ste week van augustus, kan ik niet anders dan in bewondering staan. Inderdaad, welk een stortbad van genaden was dit voor de jongeren, die van overal gekomen waren. Als men naar het getuigenis van hun leven luistert, ziet men hoe ze op duizenden manieren gebombardeerd worden door beproevingen, die hun ouders niet kennen, toch niet in die mate. Ze worden belaagd door de alomtegenwoordige netten van het kwaad, die hen willen zwak houden, ontmoedigd, slaaf van vernietigende, soms zelfmoordende passies. En, aan de andere kant, de Moeder Gods, die niet ophoudt hen te roepen, hen op te richten, hen geestdrift in te pompen, hen DE weg bij uitstek aan te bieden door hen het echte doel van het leven op aarde en de echte vrede te tonen. Het is gewoon prachtig!
  
  Is ze hier niet alles begonnen met 6 pubers zonder cultuur, zwak en kwetsbaar? Waarom werden deze jongeren gekozen, hoewel er heilige volwassenen waren in het dorp?
  Nooit zal ik de woorden van Pater Jozo vergeten: "Moest ik de H. Maagd geweest zijn, dan zou ik nooit deze kinderen gekozen hebben!" Nochtans, de H. Maagd heeft hen gekozen. Ze zei: "Dat is Gods wil!" God heeft zijn eigen wegen! Tegen Jakov zei Gospa zelfs: "Ik kies niet noodzakelijk de besten!" We hebben dus alle kansen!
  
  Het was Gods wil dat deze 6 jongeren de stem zouden zijn van de Koningin van de Vrede in deze wereld zonder vrede. Welk een fantastische zending voor hen!
  
  Wat trekt de jongeren zo sterk aan in Medjugorje?
  
  Dat lijkt me heel duidelijk, de jongeren zijn eenvoudigweg uitgenodigd! Zulk een bijeenkomst van jongeren voor godsdienstige motieven kan door niemand bewerkt worden. Ze heeft plaats omdat de Hemel het zo besloten heeft, het is God die er zich mee belast. Moest er een menselijke truc bestaan om zoveel jongeren aan te trekken, dan zouden veel parochies deze al gebruikt hebben om hun jongeren terug naar God te brengen!
  
  Als ik op zending ga, ben ik getroffen te zien hoezeer het hart van Gospa voor de jongeren breekt. OP een dag, in een dorp ver weg in Polen, zeiden jongeren me met droefheid: "We zouden graag naar Medjugorje gaan, maar het is onmogelijk. Onze ouders hebben zelfs niet genoeg geld om onze studies te betalen!" Mijn hart begaf het bij deze woorden. Zoveel jongeren uit rijke landen zijn al meerdere keren gekomen, zonder enige geldzorg! Ik zei dus aan Gospa: "Regel het maar om ze uit te nodigen. Ge kunt me niet niet verhoren. Zult ge ze laten vallen, omdat hun ouders geen geld hebben? Ben je hun moeder niet? En onmiddellijk hoorde ik me zelf tot die jongeren zeggen: "Geen probleem! Het volstaat dat ge zo bidt tot uw hemelse Moeder: "Moeder, ge hebt al zoveel jongeren naar Medjugorje uitgenodigd. Waarom mij niet? Ben ik niet uw geliefd kind? Heb ook ik geen bekering nodig?" Ge zult zien wat er gebeurt! Ik wed dat we mekaar binnenkort daar terug ontmoeten! En werkelijk, de volgende zomer hield een groep jonge Polen me tegen aan de kerk: "Zuster, herkent ge ons nog?" Ik kon mijn ogen niet geloven, het waren de jongeren uit dat dorp! En elkeen had zijn eigen geschiedenis om te vertellen hoe hij aan het geld gekomen was!
  
  Veel jongeren, als ze in Medjugorje aankomen, vertrouwen ons toe: "Wat is er hier bijzonders? In mijn hart wist ik dat ik naar Medjugorje moest komen en ik ben dan ook onmiddellijk vetrokken, maar weet niet waarom ik hier ben, noch wat ik deze dagen moet doen." Het antwoord is klaar: "Als ge het niet weet, dan weet Gospa het! Ge zult later wel begrijpen, maak u geen zorgen!"
  
  Enkele voorbeelden:
  
  
  • De H. Maagd is wezenlijk een moeder veel jongeren ervaren moederlijke liefde voor het eerst in Medjugorje! Velen hebben hun moeder niet thuis. En tegenover de kwetsuren, die tegenwoordig door de crisis in het moederschap veroorzaakt worden, is de moederlijke aanwezigheid van Gospa een bron van diepe genezing. Het is een levensbalsem voor hun hart. Ze geeft hen een gevoel van veiligheid, waar ze zo naar verlangen. Ze ervaren haar onfeilbare moederlijke tederheid en haar begrijpend hart. Sommige jongeren zeggen: "Ik wil deze plaats niet verlaten, hier heb ik het gevoel in de schoot van mijn moeder te zijn. Ik moet langer bij haar kunnen blijven. " Hun echte identiteit versterkt zich inderdaad door haar contact.
    
  • Zoals een moeder, komt de H. Maagd elke dag. Dat ook is een bron van genezing! De trouw aan de ouderlijke verplichtingen is zeldzaam geworden. Als mensen boven de 50 het zonderling vinden dat de Moeder van God elke dag verschijnt, dan horen we deze klacht nooit bij jongeren! Door veel stress omgeven, hebben ze deze veiligheid nodig! Zoals een moeder komt de H. Maagd elke dag op hetzelfde uur. Deze regelmatige richtpunten helpen de jongeren in vrede te groeten.
    
  • Als een moeder spreekt de H. Maagd op een eenvoudige manier en haar woorden komen uit het hart. Het is een familie! Vermits veel jongeren verstoken zijn van familieleven en familiale relaties, zijn de woorden van de H. Maagd als vuurtorens, die hen leiden, te midden een verwarrende wereld en overvloed aan informatie. Maria is hun verpleegster, ze verbindt hun wonden.
    
  • De H. Maagd is een veeleisende opvoedster en jongeren verlangen naar iemand, die veeleisend is. Ze is met hen geen "weke moeder", ze maakt geen compromissen met het Evangelie, ze vreest niet hun harten te verliezen door streng te zijn, in tegenstelling met vele ouders. Zoals Johannes-Paulus II gelooft ze sterk in hen! Ze leert hen bewust worden hoe kostbaar hun leven is. Velen van hen zijn aan abortus ontsnapt en stellen het op prijs te ontdekken dat hun leven een zegen is! De H. Maagd zegt hen: "Dankt God, de Schepper, lieve kinderen, want Hij heeft u op zulk een wonderbare manier gemaakt!" verrast ontdekken ze hoe ze groot kunnen worden als ze het besluit nemen bij haar op school te gaan. Ze minimaliseert hun mogelijkheden niet en vreest niet hen de waarheid te tonen. Ze daagt ze uit te worden wat ze in waarheid zijn, en niet wat de wereld zou willen dat ze zijn.
    
  • Ze geeft met hen blijk van durf door hen op te roepen tot heiligheid, die door velen aanvaard wordt.
    
  • In een woord: ze voelen zich in Medjugorje thuis! Ze kunnen zich veroorloven zichzelf te zijn!
    
  • De H. Maagd laat hen voelen dat Jezus niet op de eerste plaats een rechter is, maar een beminnend Hart, dat hen opwacht met zijn schatten.
    
  • Maria is de Koningin van de Vrede en kinderen verlangen naar deze vrede, ze zijn de valse vrede en valse lichten beu.
    
  • De H. Maagd helpt hen hun weg in de wereld te vinden en hun roeping. Ze geeft hen veel hoop voor hun toekomst! Steeds opnieuw nodigt Maria nieuwe kinderen bij haar uit en de jongeren krijgen de gelegenheid nieuwe vrienden te maken met anderen die hun geloof delen. Noemt Gospa Medjugorje niet:"De ontmoetingplaats voor de harten?" Bijzonder in Medjugorje is Maria de Toevlucht van de Zondaars. De jongeren kunnen er hun hart openen, bekennen wat ze gedaan hebben, zonder verworpen of geoordeeld te worden. Ze aanvaarden dan ook dat Jezus hen zuivert voor een nieuwe start.
    
  • De H. Maagd laat hen ontdekken wat het betekent Katholiek te zijn en te behoren tot de wereldkerk. Ze ontdekken Katholieken uit Azië, Afrika, Australië, Europa, de beide Amerika’s en stellen dat op prijs!
    
  • In 1982 gebeurde er een enig feit in de geschiedenis van de Kerk: de H. Maagd stichtte haar eigen gebedsgroep en ze koos daar jongeren voor. Ze vroeg hen bij haar op school te komen gedurende 4 jaar. Onze Hemelmoeder gaf hen zelfs een handvest: Hoe haar toebehoren en een heilige worden! Tegenwoordig kunnen jonge bedevaarders zich bij hen aansluiten en deelnemen aan de nachtelijke verschijningen op de berg. Daar voelen ze als het ware een moeder, die hen ongelofelijk nabij is.>/LI>
  
  Dit jaar waren er 400 priesters uit alle landen gekomen om de jongeren voor het festival te helpen. Ze hebben "overdag" en heel dikwijls ook "tijdens de nacht" gewerkt om te luisteren, de biecht te horen. Het was een mooie oogst!

• Op 2 september kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Met mijn moederlijk hart nodig ik u allen, die hier vandaag rond mij verzameld zijt, uit tot liefde voor de naaste. Mijn kinderen, sta stil! Kijk naar Jezus, mijn Zoon, in de ogen van uw broeder. Als ge er vreugde in ziet, verheug u met hem. Als er droefheid te zien is in de ogen van uw broeder, verdrijf die met uw zachtheid en uw goedheid. Want zonder liefde zijt ge verloren. Alleen de liefde is doeltreffend, ze doet wonderen. De liefde zal u eenheid geven in mijn Zoon en de overwinning van mijn hart. Daarom, mijn kinderen, bemin!"
  
  Daarna nodigde de H. Maagd ons nogmaals uit te bidden voor onze herders.
  
• Gekwetst beeld!
  
  Het wit-marmeren Mariabeeld, dat op Podbrodo werd opgericht, werd op 29 augustus wild geschonden. Bij het aanbreken van de dag kregen de eerste getuigen een schok: De linker hand van de H. Maagd was verdwenen en het aangezicht was geschonden aan de neus. Zinloze haat! Wie kan het gemunt hebben op de H. Maagd, tenzij hij wiens kop ze met haar hiel verplettert. Maar, zoals dikwijls, heeft de Hemel dit kwaad reeds ten goede gekeerd. Deze daad heeft immers veel mensen geïnspireerd om onze Moeder gebeden tot eerherstel aan te bieden. Zo heeft de parochie van Grossetto in Italië gedurende 9 zaterdagen gebeden tot eerherstel georganiseerd. Laten we niet de laatste zijn om onze steun aan Gospa te tonen!
  
  De schade zal vlug hersteld zijn. Vooral omdat de hand teruggevonden werd in het struikgewas. Sommigen stellen voor deze hand verder weg te laten, omdat de H. Maagd ons reeds dikwijls op deze manier heeft uitgenodigd: "Lieve kinderen, wees gij mijn handen, uitgestrekt naar hen die de liefde van God nog niet kennen ..." Deze breuk herinnert er ons aan dat wij vandaag haar moederlijke handen zijn. Ze rekent op ieder van ons als op haar uitgelezen instrument om haar kinderen te bereiken, die het meest het allerbelangrijkste missen.
  
• De dood voor ogen! Ik kom terug van een prachtige zending in Spanje en Portugal. Het is duidelijk dat deze twee landen, die lange tijd van Medjugorje verwijderd bleven, zich er nu met ijver voor openen. Ik waardeerde bij voorbeeld het voorbeeld van deze industrieel die besloot de opbrengst van zijn werk te besteden aan de verspreiding van de Goddelijke Barmhartigheid en de werken over Medjugorje. Hij steunt financieel elk werk dat hij laat drukken, wat hem toelaat sommige boeken te verkopen aan prijzen, die onder de kostprijs liggen. Dank zij dit offer worden duizenden mensen geraakt, die niet zouden geraakt worden als ze de normale prijs hadden moeten betalen.
  
  Dit toont welk een invloed een enkel "kind van Medjugorje" kan hebben als hij zich ten dienste stelt van Jezus en Maria door concrete daden, waartoe hij in staat is. Ik zou niet verwonderd zijn in de Hemel te ontdekken dat dergelijke edelmoedigheid veel zielen de mogelijkheid gegeven heeft het heil te vinden! Dat is een voorbeeld dat inspirerend kan werken. Moest Maria dergelijke mensen vinden in ieder land, hoe vlug zou ze de wereld kunnen overspoelen met haar boodschappen
  
  Toen ik van deze zending terug kwam, brachten mijn zusters me per auto van Dubrovnik terug naar Medjugorje. Op een bepaald moment kwam een auto recht naar ons toe. Hij reeds met volle snelheid, volledig links. De chauffeur was in slaap gevallen, zijn hoofd hing naar beneden. Een botsing was niet te vermijden. Mijn zus claxonneerde en remde met volle macht. De man richtte plots zijn hoofd op en kon op het allerlaatste moment naar rechts uitwijken. Ons leven heeft aan een draadje gehangen! Enkele minuten tevoren hadden we een loflied gezongen ter ere van de H. Engelbewaarders en de H. Aartsengel Michaël. Ik denk dat ze ons gevrijwaard hebben van dit verschrikkelijk ongeluk. Het is een mooie aanmoediging om onze engelbewaarders in alle omstandigheden aan het werk te zetten. Ze kunnen immers krachtig werken, daar waar wij uit onszelf machteloos zijn!
  
• Veel mensen stellen ons vragen over Pater Tomislav Vlasic, ofm.
  
  Inderdaad, wegens zware theologische vergissingen, die totaal vreemd zijn aan Medjugorje, heeft Rome hem zijn bevoegdheden ontnomen. Na heel wat raadplegingen heeft de Kerk zo gehandeld om de gelovigen te beschermen tegen bepaalde afwijkingen. De media hebben echter hun eigen saus aan dit dossier toegevoegd en hebben zo voor heel wat verwarring gezorgd. We moeten steeds terugkeren naar ernstige bronnen.
  
  Zelfs als Pater Vlasic in het begin zeer nauw betrokken geweest is met de gebeurtenissen van Medjugorje en er heel goed werk heeft verricht, heeft hij later om belangrijke redenen de parochie moeten verlaten. Reeds meer dan 16 jaar woont hij in Italië. Wat er dus nu gebeurt, heeft geen betrekking op de parochie van Medjugorje, en veroordeelt deze nog minder. Gans de Kerk lijdt onder deze situatie en laten we dus, samen met Maria, in vrede blijven en in gebed om de overwinning van het Licht te bespoedigen, daar waar de vijand verwarring wil. Deze overwinning is zeker door God reeds voorbereid, we moeten ze enkel nog bekomen!
  
  Voor er een duidelijke tekst zal gepubliceerd worden tegen begin oktober, is iedereen uitgenodigd de dringende oproepen van de H. Maagd, langs Mirjana, te herlezen en te beleven: "Bidt voor uw priesters!" en "U moet uw herders in uw hart en in uw gebed dragen."
  
• De maand van de Rozenkrans: een geschenk voor Gospa!
  
  "Ik vraag de priesters en de kloosterlingen de Rozenkrans te bidden en de anderen te leren hem te bidden." [25.08.97]. "Het gebed in de familie is het middel om de wereld van vandaag te genezen." zegt de H. Maagd tot Ivan eind augustus aan het Blauwe Kruis.
  
  Wilt ge plezier doen aan de H. Maagd? Ge zijt zeker in de prijzen te vallen als ge de Rozenkrans hernieuwt in uw families, vooral nu oktober in aantocht is, de maand van de Rozenkrans! Voor sommigen veronderstelt de Rozenkrans beginnen bidden een stap in geloof. Maar niemand zal zich deze stap beklagen!
  
• Moeder Theresa en het gebed in familie:
  
  Moeder Theresa had een stem in de internationale gesprekken. In haar "Intieme geschriften" vinden we brieven , die zeer verhelderend zijn over het wapen, dat ze gebruikte om het kwade te overwinnen dat knaagt aan de families van vandaag. In wat we hier aanhalen beschrijft ze voor een bisschop een van haar visioenen:
  
  "Excellentie [...] Opnieuw deze immense menigte! Ik kon een smart en diepe pijnen zien op hun gezichten. Ik zat geknield naast de H. Maagd, die tegenover hen stond. Ik zag haar gelaat niet maar hoorde haar zeggen: "Draag zorg voor hen, ze zijn van mij. Breng ze naar Jezus, breng hen Jezus. Vrees niet. Leer hen de Rozenkrans te bidden, de rozenkrans in de familie, en alles zal goed gaan. Vrees niet, Jezus en ikzelf zullen bij u en uw kinderen zijn!"
  
  Vorig jaar, bij mijn zending in Indië, waren we uitgenodigd in een school, die gebouwd was aan de boord van de zee in het zuiden van het land, in Kerala. Daar deelden we met de leerlingen over de boodschappen van Medjugorje. Met vreugde vertelden de zusters, die deze school besturen, ons: "Hier bidden we elke dag de Rozenkrans met de leerlingen." U kan zich mijn verwondering voorstellen. Welke Europese school zou dat doen? Toen leidde een zuster ons naar het terras van de school en zei: "Kijk links en rechts!" Er was enkel de verlatenheid van een strand, geteisterd door de tsunami, die deze streek getroffen had. Toen zei de zuster ons: " Kijk, de school werd niet getroffen, ze bleef ongedeerd! Toen de tsunami bij ons aankwam, is het water blijven staan aan de eerste trede!" En de zuster voegde er aan toe met een glimlach, zo eigen aan zuivere harten: "Want bij ons, zuster, bidden we elke dag samen de Rozenkrans. De H. Maagd heeft ons beschermd!"

• Op 2 oktober kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Ik nodig u opnieuw uit tot geloof. Mijn moederlijk hart verlangt dat uw hart open zou zijn opdat mijn hart uw hart zou kunnen zeggen: "geloof!"
  Mijn kinderen, alleen het geloof zal u kracht geven in de moeilijkheden van het leven. Het zal uw ziel hernieuwen en wegen openen van hoop. Ik ben met u. Ik verzamel u rond mij omdat ik u wil helpen om uw naasten te helpen het geloof te ontdekken, de enige vreugde en het geluk van het leven. Ik dank u."
  
  Daarna nodigde de H. Maagd ons nogmaals uit te bidden voor de priesters, bijzonder in deze tijd, nu.
  
• God leeft! Toen ik nog studente was in Parijs tijdens de "revolutie van 68" had een student in grote letters op de muren van de Sorbonne geschreven: "God is dood! Nietzche". ’s Anderendaags was er door een andere student een andere zin aan toegevoegd, in even grote letters: "Nietzche is dood! God."
  
  Het is niet mogelijk in Medjugorje te leven, zonder met eigen ogen te zien hoezeer God levend is! Iemand die zich één dag zou willen bezig houden met het ondervragen van de bedevaarders aan het einde van hun bedevaart, zou al genoeg stof hebben om dank te zeggen voor veel wonderen! Zo heb ik onlangs nog, tussen vele gebeurtenissen, het verhaal kunnen waarderen van Zuster Andrea, uit de USA. Het is zowel een heel eenvoudig als een weinig alledaags verhaal: Mijn vriendin Mabel heeft een zuster religieuze, Andrea. Ze had haar in juni 2007 een reis naar Medjugorje aangeboden. Daar had Zr. Andrea me verteld hoe ze er van hield God te dienen langs liturgische muziek. Ze heeft belangrijke artistieke en pedagogische gaven.
  
  Bij haar terugkeer van de bedevaart ontmoet ze Mabel, die uitroept: "Andrea, wat is er bij u veranderd, er is iets ongewoons!" Andrea bekijkt haar, verwonderd. Dan denkt Mabel de verandering te hebben gevonden en vraagt: "Waar is uw bril?" Die draag ik niet meer, ik heb hem niet meer nodig!
  
  De laatste dag van haar bedevaart was Zr. Andrea in de kerk gaan zitten op een uur dat het niet druk was en bad er heel eenvoudig. Haar bril had ze afgenomen en op de bank gelegd. Ze droeg reeds een bril van haar veertiende jaar wegens een belangrijk astigmatisme, dat haar belette ver te zien. Sinds enkele jaren was haar gezicht nu aan het verminderen en ze had moeten kiezen voor drievoudige glazen, wat haar erg hinderde. Het verplichtte haar voordurend met het hoofd te bewegen als ze te gelijkertijd een partituur moest lezen en de muziek dirigeren. De problemen met haar ogen waren voor haar een handicap en een bron van zenuwvermoeienis.
  
  Die bepaalde dag richtte ze zich, eenvoudig als een kind, tot de H. Maagd en zei haar dat het echt goed zou zijn moest ze zulke bril niet meer nodig hebben. Zr. Andrea uitte niet echt een vraaggebed, nee, het was eerder een gedachte, die ze met haar Hemelse Moeder deelde, zonder meer, zoals twee vriendinnen die samen delen.
  
  Ze merkte niet onmiddellijk de verandering, enkel ’s avonds begreep ze dat ze de rest van de dag doorgebracht had zonder bril en perfect zag, zowel van verre als van dichtbij. Van dan af kon Zr. Andrea perfect haar partituren lezen, zelfs als ze heel klein gedrukt waren, en tegelijkertijd zonder problemen het koor leiden!
  
  Toen, na haar terugkeer uit Medjugorje, haar oogarts haar onderzocht, zei hij dat ze haar bril nog nodig had, want het astigmatisme was hetzelfde gebleven. Feit is echter dat Zr. Andrea nu reeds meer dan een jaar zeer goed ziet, astigmatisme of niet. Ze eindigde haar mooie getuigenis alzo: "Ik weet niet of het om een wonder of om een gunst gaat. Al wat ik weet is dat mijn leven heel wat gemakkelijker is als ik geen bril hoef te dragen! Het is werkelijk een mooi geschenk dat de H. Maagd me toegelaten heeft te ontvangen.
  
• Het is een priester!
  
  Weinigen kennen de wonderbare kleine Van, uit Vietnam, die als martelaar stierf in 1959 in een communistisch cachot. Hij was volledig gevormd in het mystieke leven eerst door de H. Thérèse van Lisieux [van 14 tot 17 jaar] daarna door Jezus en Maria zelf [van 17 jaar af]. Zijn proces tot zaligverklaring is in Rome begonnen. Vooraleer verder te gaan met deze paragraaf wil ik hier een van die prachtige dialogen aanhalen, die Van op de leeftijd van 17 had met de Heer Jezus:
  
  Van: Kleine Jezus, zeg me eens waarom ge zo de priesters bemint. Telkens ge van hen spreekt, zie ik dat ge voor hen het grootste respect toont.
  Jezus: Het is omdat de priesters werkelijk andere ikzelf’s zijn. Hun waardigheid gaat die van mijn Moeder te boven. De waardigheid van onze Moeder Maria heeft geen gelijke met deze van de priesters. Nochtans is mijn Moeder machtiger, omdat ze mijn moeder is. De priesters, omdat ze andere ikzelf’s zijn, zijn ook kinderen van Maria. In de hemel zal de ziel van een priester het voorwerp zijn van de verering van alle heiligen, onze Moeder Maria inbegrepen. 19.04.46, Gesprekken 478]
  
• Wat Pater Tomislav Vlasic aangaat, kunnen we vaststellen dat de schandaal-media, die Medjugorje wilden vermoorden langs de schorsing van een Franciscaan door Rome, een beetje gekalmeerd zijn. Inderdaad, het lot van Pater Vlasic verbinden met Medjugorje is een grove historische vergissing, die hen heel wat krediet heeft doen verliezen. Het interview van de provinciale overste in Mostar, Fra Ivan
  Sesar, heeft klaarheid gebracht in enkele essentiële punten van dit debat. Het is goed daar naar te verwijzen.
  
  Het is meer dan vanzelfsprekend dat rechtgeaarde harten, die de waarheid zoeken, gemerkt hebben dat er sinds 1987 geen enkel canoniek verband meer is tussen Pater Vlasic en de parochie van Medjugorje. Op dat moment begon de leer van Pater Vlasic weg te glijden. In de gemeenschap die hij toen stichtte met Agnes H. [uit Duitsland] en waarvan de zetel in de Abruzzen in Italië gelegen is, lijkt het of de Pater beetje bij beetje verblind is geraakt in zijn onderscheiding. Het was immers niet meer de herder, die het schaap leidde, maar het schaap de herder. De inwendige "locuties" die Agnes beweerde te krijgen werden voor hem een steen des aanstoots en, daar hij dit werk, ondanks het aandringen van zijn medebroeders, niet wilde opgeven, werd hij langzamerhand meegesleurd in de tragedie, die we nu meemaken. Het is belangrijk hier twee punten te verduidelijken die ons kunnen helpen om te begrijpen:
  
  Als een authentiek mystiek fenomeen zich voordoet in de Kerk is het klassiek dat de Boze onmiddellijk verwarring tracht te stichten om het te vernietigen. Zo floreren er een groot aantal valse mystici, zoals het het geval was in Lourdes, in Fatima of elders. Deze gevallen zijn beroemd. Medjugorje ontsnapt niet aan deze regelen dit is in zekeren zin bemoedigend!
  
  Anderzijds, als een gelovige inwendige "locuties" of andere fenomenen van dezelfde aard ontvangt, dan is het van kapitaal belang dat dit fenomeen onderscheiden wordt door een bekwaam gezagsdrager van de Kerk. Iemand kan immers in geen enkel geval tegelijkertijd diegene zijn, die ontvangt en die onderscheidt. Nog minder kan hij diegene zijn die oplegt wat hij ontvangt. Een derde moet dat voor hem doen en deze moet een voorzichtige afstand houden om niet het gevaar te lopen zich door de vijand te laten misleiden. Het is niet de boom die over de waarde van zijn vruchten oordeelt, maar de tuinman van de boom. Hier speelt de gehoorzaamheid een kapitale rol, zoals de nederigheid! Satan kan nooit een gehoorzame overwinnen. de wijsheid van de Kerk en van de Mystici hebben dat altijd onderwezen. In het geval dat ons nu bezig houdt is het de "locutioniste" die herder geworden was, de leider, en haar woorden kregen gezag boven de raadgevingen tot voorzichtigheid, die toen door de Franciscaanse oversten gegeven werden. Daar ligt de eerste fout, en deze is tegenwoordig zo courant! In gebedsgroepen, bijvoorbeeld, worden bepaalde boodschappen langs de persoon die ze krijgt tiranniek opgelegd als een niet te omzeilen openbaring voor de leden van de groep. En zonder het veiligheidsvangnet van de Kerk [Die men te vlug minder geïnspireerd waant dan zichzelf] moet men ook niet verwonderd zijn dat er allerhande ontsporingen volgen, onder andere op het gebied van de zeden. En men doet God dingen zeggen, die objectief tegenstrijdig zijn met het Evangelie.
  
  Wat Medjugorje aangaat, verre van veroordeeld te zijn, lijkt het er integendeel op dat zijn lot goed is langs de kant van Rome. Op 16 september, op hetzelfde moment dat de bovenvermelde mediahetze volop bezig was, leidde de ziener Ivan Dragicevic een gebedswake voor duizenden gelovigen in de grote St. Stefan-kathedraal te Wenen. Om 18.40 kreeg hij een verschijning zoals elke dag. Dat feit pleit voor zichzelf. Bovendien is het zeer waarschijnlijk dat Rome binnenkort werk maakt van de fameuze internationale commissie, die een nieuwe levensformule zou moeten uitwerken voor het heiligdom Medjugorje. Onlangs zei de provinciaal, Pater Ivan Sesar nog: "Wij zijn klaar om een nieuwe commissie voor Medjugorje te ontvangen."
  
• Voegen we de daad bij het woord. Ieder is vrij al dan niet te geloven dat Maria in Medjugorje verschijnt. Ook de zieners tonen op dat gebied een grote onthechting. "Ik zeg u dat ik zie, en gij zijt vrij daarvan te nemen wat gij wilt" antwoorden ze glimlachend aan hen die zeggen dat ze niet in de verschijningen geloven. Als echter een priester van Jezus geraakt wordt in zijn priesterlijk ambt ten gevolge een tekortkoming, dan mag niemand zich als niet betrokken beschouwen, nog minder zich hierom verheugen in deze tragedie. Een priester is in eeuwigheid priester, en zijn verwijdering uit het ambt is een diepe pijn voor Christus en voor gans zijn lichaam, waarvan wij ledematen zijn. Daarom, verre van verder op deze trieste geschiedenis in te gaan, zou ik hier een concrete en daadwerkelijke daad op het geestelijk vlak willen voorstellen. Vermits we op 24 november de achtjarige geboorte herdenken van Pater Slavko in de hemel, zouden we op 24 oktober een dertigdaagse van gebed kunnen beginnen voor Pater Slavko ter intentie van P. Vlasic en voor hen die hem volgen. Maar we zouden ons ook kunnen richten tot onze Franciscaanse heiligen, natuurlijk St. Franciscus, de H. Antonius van Padua, Pater Pio, de 30 martelaren van Siroki-Brijeg, enz... Zo zullen we actief meehelpen aan de genezing die de Heer steeds aan zijn kerk wil geven en aan haar voorkeursleden, die de priesters zijn en aan zijn zoon Tomislav Vlasic, onze broeder.
  
  Een dertigdaagse van wat? Ieder kan kiezen, maar we zouden ons kunnen verenigen in een gemeenschappelijke beslissing: Elke dag een spontaan gebed richten van uit het hart tot deze Franciscaanse heiligen aan de H. Maagd minstens één tientje van ons rozenhoedje aanbieden. Op het gebied van offer: Laten we minstens één mis opdragen en zo minstens één priester helpen, die arm is of in moeilijkheden. O.L.Vrouw heeft tot Mirjana gezegd voor ieder van ons: "De priesters hebben geen nood aan uw oordeel, maar aan uw gebed, uw liefde en uw hulp!" De priesters zijn ook mensen en het is tegenwoordig moeilijk voor een priester om trouw te blijven. "Mogen uw herders in uw hart zijn en in uw gebed".

• Op 2 november kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag roep ik u op tot een totale eenheid met God. Uw lichaam is op aarde, maar voor uw ziel vraag ik u dat ze vaker in Gods nabijheid zou zijn. Dat kunt ge bereiken door gebed, het gebed met een open hart. Zo zult ge God danken voor de onmetelijke goedheid die Hij u door mij betoont en, met een oprecht hart, zult ge de plicht krijgen de zielen die ge ontmoet met dezelfde goedheid te behandelen. Dank u, mijn kinderen."
  
  O.L.Vrouw voegde er aan toe: "Met mijn hart bid ik tot God om sterkte en liefde voor uw herders om u daarin te helpen en te leiden.
  
• De president.
  
  Ik wens dat de Amerikanen niet nagelaten hebben om voor het leven te kiezen. We moeten veel bidden voor onze leiders en onze naties. Het is niet bij toeval dat O.L.Vrouw enkele dagen geleden zei: "Lieve kinderen, ik roep u op een bijzondere wijze op te bidden voor mijn intenties, zo dat ge, door uw gebeden het plan van satan zoudt stoppen voor deze wereld, die zich elke dag meer van God verwijdert..."
  
  Uit de Bijbel en doorheen de menselijke geschiedenis hebben we geleerd dat de zegen van God rust op een land dat zijn Woord volgt en Hem op de eerste plaats wil zetten. We weten ook dat een volk dat zijn Woord en zijn geboden negeert, niet kan gezegend zijn. We bidden dat de US niet langer aanstalten zou maken Gods plaats in te nemen bij de beslissing over wie al dan niet mag leven, of om gruwelen goed noemen, of om kinderen beschouwen als een "straf". Moge de US niet langer Satans plan steunen door perverse wetten te promoten. Moge het integendeel zich zijn mooie oorsprong in God herinneren en er voor zorgen Hem te behagen. In één woord: overleven! Het is inderdaad een zaak van leven en dood. "Ik neem heden hemel en aarde tot getuigen tegen u. Leven of dood houd ik u voor, zegen en vloek. Kies dan het leven, dan zult gij met uw nakomelingen het leven bezitten..." [Deut.30.19]
  
  Ik zou optimistischer willen zijn tegenover mijn Amerikaanse lezers, maar wil niet hypocriet zijn. De situatie is zo dat als wij, als Katholieken, de richtlijnen niet volgen van de Koningin van de Vrede [Het Evangelie, uit de mond van een moeder] naast wat Jezus leerde in het Evangelie, dan zal ons huis niet lang overeind blijven. De winden en stormen zullen het vernielen. Zei Jezus ons niet in het nieuwe testament wat er gebeurt met mensen , die de boodschap wel gehoord hebben maar er niet naar leven?
  
  Laten we ons de boodschap herinneren van O.L.Vrouw op 25 januari 1997, die ook vandaag actueel is: "Lieve kinderen! Ik nodig u uit na te denken over uw toekomst. Ge zijt bezig een nieuwe wereld op te bouwen zonder God, enkel op uw eigen krachten. Het is daarom dat ge onvoldaan zijt en zonder vreugde in uw hart. Deze tijd is mijn tijd en daarom, lieve kinderen, nodig ik u nogmaals uit te bidden. Als ge eenheid vindt met God, dan zult ge honger krijgen naar het Woord van God en uw hart, lieve kinderen, zal overstromen van vreugde. Ge zult getuigen zijn van Gods liefde, waar ge ook bent. Ik zegen u en ik herhaal u dat ik bij u ben om u te helpen. Dank u dat ge aan mijn oproep gehoor gegeven hebt."
  
  De mogelijkheden van de Heiligen voor de US is enorm. Dierbare lezer, beslis vandaag om die heilige te zijn! Ge zult dan meer macht hebben om uw land te redden dan een bom kan doen om het te vernielen. Alstublieft, zoek de zegen van God voor uw dierbaar vaderland door al zijn geboden met liefde te beleven!
  
• De Heiligen.
  
  Ik hou van de maand november: het is een mooie maand omdat we met de heiligen beginnen. Ze zijn voor ons zulk een inspiratie, een bron van zoveel vreugde! We krijgen ook bijzondere genaden als we bidden voor onze overledenen en beleven deze maand op een bijzondere manier, onze ogen gericht op de Hemel en onze hemelse bestemming.
  
  Mirjana zei tot een groep bedevaarders dat, als O.L.Vrouw zegt: "Uw lichaam is op aarde, maar voor uw ziel vraag ik u dat ze vaker in Gods nabijheid zou zijn.", dan bedoelt ze dat we, elk moment van ons leven op aarde, er naar moeten streven om aan God te denken en dichter tot Hem te naderen. Alleen zo, als het uur komt om de aarde te verlaten, voelen we diepe vrede, is er geen rust, geen vrees, omdat de overgang enkel de voortzetting is van de houding, die we reeds op aarde aangenomen hadden.
  
  Johannes-Paulus II heeft de gelovigen hartstochtig gevraagd terug te keren naar de heiligen, in het bijzonder tot de grote mystici van de Kerk. Ikzelf heb zoveel levens zien veranderen, zoveel inwendige genezingen zien gebeuren bij mensen die, bij voorbeeld, gewoon de "Geschiedenis van een ziel" door de kleine H.Thérésia of de "Bestijging van de Carmel" door de H. Johannes van het Kruis, gelezen hadden. Zo heb ik een vriendin, die, toen zij 25 was, in haar slaapkamer niet kon ophouden met wenen bij het lezen van "Dialogen" van de H. Catharina van Sienna. Door het lezen van dat boek nam ze afstand van de zonde, veranderde haar leven en werd een zeer gelukkige vrouw.
  
  Heiligen zijn stevig. Zonder twijfel zijn ze onze beste leermeesters op onze weg naar de heiligheid! Tegenwoordig vraagt O.L.Vrouw onze families ook "de levens van de heiligen te lezen". Dit zal op een prachtige manier de leegte genezen, die kinderen voelen als het er op aan komt hun geloof te beleven. Als ze geen begeesterend voorbeeld vinden, zullen ze de neiging hebben de Kerk te verlaten, bijzonder in een wereld waar ze allerhande pop stars hebben, maar heel weinig voorbeelden om hun interesse op te wekken in geestelijke zaken.
  
• De cultuur van de dood is niet automatisch!
  
  Mijn vrienden uit Noord Frankrijk, al jaren Medjugorje bedevaarders, vertelden me over hun dochter Audrey. Ze was zeven maand zwanger voor haar 3de kind toen ze naar haar gynaecoloog ging. Bij de echografie leek alles normaal maar toen ze thuis kwam kreeg ze een telefoon: "De dokter wil u onmiddellijk terug zien!"
  
  Bevend keerde ze terug naar het ziekenhuis. "Bij het herbekijken van uw opname, lijkt er een probleem te zijn. De foetus heeft ongewoon korte ledematen. Het ware goed een nieuw onderzoek te doen om dwerggroei uit te sluiten." De bom was zonder enige tact geworpen. Er werd een nieuwe afspraak gemaakt binnen 10dagen bij een andere dokter. Welk een angst voor moeder en kind!
  
  Het tweede onderzoek leidde tot dezelfde diagnose. De 2 dokters overlegden met nog een derde en besloten tot een vruchtwaterpunctie, omdat ze nu trisomie [Mongolisme] vreesden. Audrey, die zich tot dusver sterk gehouden had, begon nu haar moed te verliezen. Gebedsgroepen rondom haar kwamen in actie. [Hoe goed is het door broers en zusters omringd te zijn!] De punctie gebeurde in een steriele omgeving in afwezigheid van de vader. Audrey vertelde dat er een gespannen en onmenselijke atmosfeer hing.
  Het resultaat van de punctie toonde dat alle chromosomen normaal waren en Audrey beviel van een mooi jongetje op 2 juli om 10.30 u ’s avonds. [Tijdens de aanbidding in Medjugorje, waar de ouders aan het bidden waren, smekend om hulp.] De gynaecoloog reageerde geschokt:"Mevrouw het is niet normaal dat dit kind normaal is!"
  
  Was dit een eigenaardige vergissing of iets anders? We zullen het nooit weten! Alleen weet ik dat dergelijke vergissingen vaak gebeuren. Verschillende van mijn vrienden hebben een normale baby ondanks het feit dat men hen abortus had aangeraden omwille van een abnormaliteit.
  
  De ouders van Audrey zijn naar Lourdes gegaan om Jezus en Maria te danken. Hoewel ze geen wrok koesteren tegenover de dokters, verafschuwen ze de cultuur van de dood, die de maatschappij zo bang maakt om een abnormaal of een minder perfect kind te hebben. Moge de Heer de dokters zegenen opdat ze het leven zouden beschermen en respecteren! Moge God sereniteit geven aan de moeders, die een baby verwachten! Moge Hij sterkte geven en moed aan ouders, die een gehandicapt kind verwachten, moge deze ouders gesteund worden door de medische wereld en de regering!
  
• 30 jaar geleden!
  
  Ik spreek hier gewoonlijk niet over mijn privaat leven, maar nu ga ik de gewoonte even breken. Op 18 november zal ik immers de 30e verjaardag vieren van mijn eeuwige geloften in de gemeenschap van de Zaligsprekingen [1978] tegenover Mgr. Coffy, toen aartsbisschop van Albi, later Kardinaal in Marseille. Ik zal naar Lourdes gaan om O.L.Vrouw te danken. Het was immers in de grot van Massabielle dat ze de roeping bevestigde, die ik in mijn hart gekregen had. Ook dank ik allen die voor mij bidden en gebeden hebben. Ik ben er me wel van bewust dat het dank zij hun liefdevolle steun is, dat ik in staat was gedurende al deze jaren vol te houden!
  
  Wat zeggen over de Bruidegom Jezus, met wie ik huwde over 30 jaar? Hij is de allerbeste! Ik had er niet het minste idee van waarheen Hij me zou leiden of op welk pad Hij me zou brengen, maar ik wist Wie ik volgde, met Wie ik dag na dag zou wonen, en dat was het enige dat voor mij belang had. Toen Hij me riep, voelde ik me zo vrij Hem "ja" of "nee" te antwoorden! Nu krimp ik ineen bij de gedachte dat ik "nee" had kunnen zeggen!
  
  Welk een vreugde geeft het om de genade gekregen te hebben om Hem "ja" te zeggen! Hoewel ik Hem dikwijls ontgoocheld heb, heeft Hij me nooit ontgoocheld. Zijn barmhartigheid heeft me steeds gered! Met Hem is het leven nooit saai, Hij is het leven zelf en vindt de weg om alles, zelfs het kwaad in het goede te keren .Ik sta in bewondering voor de schoonheid en de grootheid van zijn plannen, plannen, die Hij me zorgvuldig verborgen gehouden had, toen Hij me riep. Moge Hij gezegend zijn, Hij die is: De Weg, de Waarheid en het Leven!
  
  Ik zou hier al diegenen willen bemoedigen, die nog steeds bang zijn zich in het avontuur van het "ja" te werpen, wat ook de roeping moge zijn, die ze ontvangen hebben. Ge weet niet wat ge mist. Wees eerder bang de prachtige gave die Jezus u aanbiedt te missen. Antwoord Hem vandaag nog en hou u vast aan Hem als aan een persoon, wat er ook moge gebeuren. Ik beloof het u, ge zult er geen spijt van hebben! We hebben enkel dit leven...

• Op 2 december kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen. In deze tijd van blijde verwachting heeft God u uitverkozen, u, die klein zijt, om zijn grote plannen te verwezenlijken. Mijn kinderen, wees nederig! Doorheen uw nederigheid zal God, door zijn wijsheid, van uw zielen een uitverkozen woning maken. Gij zult ze door uw goede werken verlichten en zo, met een open hart, zult ge, in gans zijn overvloedige liefde, de geboorte van mijn Zoon verwelkomen. Dank u, mijn kinderen."
  • Ik verwacht het Kindje Jezus!
    Pater Svetozar [van de parochie Medjugorje], vertelde ons deze recente en veel betekenende gebeurtenis. Bij het bezoek aan een kledingzaak in de USA zag hij een massa T-shirts met afbeeldingen van duivels en monsters of met teksten als "Naar de hel met satan". Met zijn gebruikelijke zachtheid, vroeg hij om andere T-shirts te zien:
    
    Ik zoek een T-shirt met de afbeelding van Jezus", zei hij aan de verkoper.
    Nee, mijnheer, dat hebben we niet!
    
    U hebt er dan misschien een met de naam van Jezus?
    Nee, die hebben we evenmin! [Hij begon zenuwachtig te worden].
    
    Dan hebt u misschien een T-shirt met het woord "Vrede" of "Schoonheid"? De pater bleef heel kalm.
    Nee, mijnheer, dat hebben we niet, niets van dat! En bovendien, we hebben werk, ga, vertrek!! En de verkoper zette hem buiten.
    
    Kerstmis nadert en het Kindje Jezus riskeert hetzelfde lot te ondergaan, misschien zelfs in onze eigen familie! De overgrote meerderheid van de mensen beseft niet dat Diegene, van wie we de verjaardag vieren, Jezus Christus is. Om er zeker van te zijn Christus uit onze samenleving te verbannen, is het woord Kerstmis op vele van onze kalenders vervangen door "wintervakantie" of andere lamentabele commerciële benamingen.
    
    Het is aan ons het Kind Jezus te verwelkomen! In plaats van Hem te zeggen: "Verdwijn, ik heb werk!" zullen we Hem integendeel de grootste, de mooiste, de meest geheime plaats geven in ons hart en ons leven! Gedurende de dagen, die ons nog van Kerstmis scheiden, laten we Hem krachtig roepen, laten we Hem opeisen met het geweld van de heiligen, opdat Hij in ons hart zou komen geboren worden en er een warm en liefdevol verblijf zou mogen vinden. Hij is niet veeleisend, Hij is zo klein en zo discreet! Hij zal in slaap vallen en we zullen verwonderd zijn van de vrede die dit slapend kleintje uitstraalt. Zijn goddelijke vrede zal onze angsten en onze wrok verbranden, ze zal de tederheid laten ontluiken, die geneest en de vreugde die de kracht geeft om te overwinnen. Door ons zal het Godskind de schaduwen doen wijken en eveneens kunnen binnendringen in de harten van de mensen uit onze omgeving, die dorst hebben naar Hem, zonder het te weten.
    
  • In Luxemburg is het Kindje Jezus, "De prins van het leven," bedreigd!
    
    Bij de berichten, die ons van overal bereiken, is er dat over de hulp bij zelfmoord [Het grote gevaar voor de jongeren in crisis] en de euthanasie. Op 1 december heeft de Groot-Hertog Henri van Luxemburg aangekondigd dat hij geen enkele wet zal ondertekenen, die euthanasie toelaat. Een wetsvoorstel dat euthanasie en hulp bij zelfdoding wil toelaten, moet immers, ondanks veel tegenstand, door het parlement behandeld worden. Om de Groot-Hertog echter schaakmat te zetten, heeft de regering de grondwet veranderd om hem de macht te ontnemen de wet te weigeren.
    
    Door deze moedige houding ten voordele van het leven, treedt de Groot-Hertog in de voetstappen van Koning Boudewijn van België bij de goedkeuring van de abortuswet. Laten we hem steunen met onze twee belangrijkste wapens: het gebed en de vasten!
    
  • Mijn kinderen, die honger hebben!
    
    Magnus is de gelukkige vader van een kroostrijk gezin en erg verbonden met Medjugorje. In 1992 stichtte hij een hulporganisatie voor oorlogsslachtoffers. Dit apostolaat, gesteund door de kleine gemeenschap van Craig Lodge in Schotland en door Medjugorje, breidde sterk uit en leverde voedingsmiddelen en hulp vooral in Bosnië en Kroatië, Roemenië, Zuid-Amerika... In 2002 stichtten ze "Mary’s meals" [Maaltijden van Maria]. Het doel is dagelijks een maaltijd te geven aan kinderen, die zo arm zijn en zo uitgehongerd, dat ze niet naar school kunnen gaan. De maaltijd wordt hen precies in de school gegeven of op een andere vormingsplaats. Dat verplicht de kinderen er naartoe te gaan. Zo krijgen ze, naast het voedsel, ook wat vorming en kunnen ze ontsnappen aan de armoede. De wonderen van de Voorzienigheid zijn niet meer te tellen bij "Mary’s meals", die nu dagelijks 350.000 kinderen voedt. Dat is het werk van Maria!
    
    In 2006 gebeurde er iets bijzonders. Magnus sprak in Medjugorje met Anka, een lokale gids. Door een verblijf in Haïti was deze sterk onder de indruk van de grote hongersnood, vooral bij de kinderen. Ze vroeg Magnus een "Mary’s meals" te organiseren in Haïti. "We zouden dat graag doen, antwoordde hij, maar op dit moment hebben we niet genoeg middelen. Laten we er samen voor bidden, en zien wat er komt."
    
    Terug in Schotland, vond Magnus een kostbare email: "Een Amerikaanse priester had over Mary’s meals" gehoord en, sterk onder de indruk, legde hij uit dat hij een Stichting had, die arme kinderen in Haïti wilde helpen. Overtuigd dat "Mary’s meals" het meest geschikte werk zou zijn voor Haïti, beloofde hij alles betalen en nodigde Magnus uit tot een ontmoeting met de mensen van zijn Stichting. Magnus ging er heen en men beloofde een dagelijkse maaltijd te financieren voor 5.000 kinderen!
    
    Terwijl hij aan de mensen van deze Stichting aan het vertellen was over de wondere providentiële geschiedenis van "Mary’s meals" stipte Magnus aan dat het werk op Haïti begonnen was juist op de dag van het overlijden van Moeder Teresa. Toen viel het hem op dat dit bij het gezelschap een hevige emotie opriep. Later vroeg hij hen om de reden van deze emotie en ze vertelden hem: "Al het geld dat we gegeven hebben, komt van één enkele weldoenster, een zeer rijke Canadese dame. Ze had deze gift gegeven omdat ze enkele jaren geleden een droom had, die haar erg had aangegrepen. Moeder Tesera was haar in die droom verschenen en smeekte: "Help mijn kinderen in Haïti, die sterven van honger". Deze dame was zo geraakt door die droom, dat ze er bij ons sterk op aandrong om iets te doen. Het is dank zij haar dat we deze financiële hulp kunnen geven. En zo is onze eerste tussenkomst voor de kinderen van Haïti. "Mary’s meals" is de eerste vrucht van deze droom.
    
    "Wat ge voor de minste van de mijnen gedaan hebt, dat hebt ge voor Mij gedaan." zei Jezus, het arme Kindje uit de kribbe van Bethlehem.
  Lieve Gospa, wat is uw geheim? Wat zegde u tot het Kindje Jezus, toen u het nog in u droeg? Wat hebt u Hem toegefluisterd toen u Hem in uw armen drukte en verwarmde met uw tederheid?
  
  Zr. Emmanuel
  © Enfants de Medjugorje 2008
  
  

• Op 2 januari had Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Aan het einde , gaf ze volgende boodschap door: "Lieve kinderen, ik bemin u en geef me aan u met de volle kracht van mijn hart. Zoals een moeder vecht voor haar kinderen, bid en strijd ik voor u. Ik verwacht van u dat ge geen angst hebt om u open te stellen om te kunnen beminnen met het hart en u te geven aan de naaste. Hoe meer ge dat met het hart zult doen, des te meer zult ge krijgen en des te beter zult ge mijn Zoon begrijpen en de gave van zichzelf, die Hij u geeft. Mogen allen u herkennen langs de liefde van mijn Zoon en van mijzelf. Ik dank u!" Mirjana bleef rustig tijdens de verschijning en voegde er niets bijzonders aan toe.
  
• Vicka terug?
  
  Rond de 1ste januari waren er weer heel veel mensen in het straatje in Bijakovici. Inderdaad, Vicka was daar weer op haar trap, na een afwezigheid van 9 maanden om gezondheidsredenen. Ze zal echter haar gewone ritme van 3 dagen per week eerst in maart hervatten, op het moment dat de behandeling voor haar schouder een einde zou moeten nemen. Vicka heeft de laatste maanden veel geleden, ze heeft zich echter kunnen verheugen in deze ogenschijnlijk negatieve situatie: Hoeveel duizenden mensen hadden gedurende deze 9 maanden niet kunnen geraakt worden door haar mooie getuigenis en naar God terugkeren!? Waarom heeft God deze lange stilte van deze uitmuntende getuige toegelaten? Welk voordeel heeft Hij gehad door haar aan de kant te zetten, in de onmogelijkheid om te bewegen en te werken, terwijl een menigte mensen, van heinde en verre naar haar vroegen?
  
  Vicka zelf gaf me elementen van een antwoord: "Ziet ge, als God dat toegelaten heeft, dan weet Hij waarom. Ik ben dus tevreden. Hij weet hoe graag ik getuig voor de bedevaarders. Hij weet dat de pelgrims nood hebben om deze boodschappen te horen. Als Hij bijgevolg verkozen heeft me dit offer en dit lijden te vragen, dan is het omdat dit plan voor iedereen het beste was. Daarom ben ik tevreden. Ik weet dat alles wat Hij doet een zegen is. Ik ben in zijn handen om Hem te dienen, Hij mag doen wat Hij wil, en wat Hij ook doet, het is zijn keuze en ik dank Hem steeds. Hij ziet het anders dan wij!
  
  Wij blijven te gemakkelijk bij het uiterlijke stil staan. We hebben onze eigen ideeën over de dingen en willen dat God handelt naar onze wil. Maar nee! Men moet steeds tevreden zijn met wat God doet, zelfs als we iets anders zouden verkozen hebben. Dan komt de vrede van het hart. Ik ben graag bij mijn familie, bij de bedevaarders of bij mijn vrienden, ik ben echter ook tevreden als ik ziek ben. Het belangrijkste is JA te zeggen aan Zijn weg en volledig vertrouwen te hebben in Hem. Als ge vertrouwen hebt, hebt ge vrede!
  
  Dat komt echter niet in één dag. Dat leert men dag na dag en we moeten werken in ons hart. Wij moeten bidden! God wil ons steeds deze vrede geven, maar wij moeten bidden en ons hart openen in het gebed."
  
• De oorlog woedt volop.
  
  Zr. Emmanuel: Ik vroeg Vicka wat het kindje Jezus deed, toen ze het met Kerstmis zag op de armen van zijn moeder, of het sliep?
  Vicka: Nee! Hij was heel wakker, met open oogjes!
  
  Zr. Emmanuel: Kwam O.L.Vrouw vreugdevolg?
  Vicka: Op deze vraag boog Vicka even het hoofd en antwoordde: "Ja, ze was vreugdevol, het was Kerstmis! Maar ... Ze is een moeder, zelfs als ze lijdt in haar hart, zal ze het voor haar kinderen verborgen houden om haar vreugde te tonen. Maar als men ze al lang kent, dan ziet men wel..."
  
  Zr. Emmanuel: [Ik had deze vraag gesteld omwille wat er gebeurd was bij de verschijning van 2 december met Mirjana] en ik voegde er aan toe: "Ik begrijp dat de Moeder Gods enorm lijdt bij het zien van zoveel families die tegenwoordig gebroken worden
  Vicka: Tegenwoordig zijn het niet alleen de families, die gebroken worden, alles breekt ... antwoordde Vicka.
  
  Terug thuis, dacht ik er aan een "open brief aan Gospa" te schrijven en er hier enkele stukjes van te geven om ons wederzijds te bemoedigen in het gebed: "Lieve Gospa, U hebt het zelf gezegd, uw hart krimpt ineen van de pijn als U in ons hart kijkt." [2-12-2007] Weet dat ook onze harten krimpen van de pijn als we denken aan Uw immens verdriet, na alles wat U voor ons hebt gedaan. Ik weet niet, en niemand weet het, wat Mirjana op 2 december gezien heeft om nadien zo lang na de verschijning te blijven schreien. Ik zou u echter willen vragen: ga niet weg! Verlaat ons niet! Laat ons niet alleen tegenover deze wereld zonder vrede en van binnen uit bedorven. Hou niet op met Uw schitterende komsten, bij zonsondergang, er zijn immers elke dag zoveel van uw kinderen, die op U wachten en houden van uw bezoeken!
  
  Trek niet te vlug uw hand van ons weg! Zie, er zijn zovele jongeren die dolen, geblaseerd en zonder doel, te veel koppels die breken, te veel kinderen vol leegte en hunkerend naar liefde, te veel mensen slachtoffers van eenzaamheid en dodelijke kwetsuren ... U mag ons niet verlaten in het hart van de strijd, lieve Moeder, zelfs als we zo weinig aan uw oproepen beantwoord hebben en al dit lijden over ons hebben laten neerkomen. U gaf ons uw boodschappen om de weg van het leven te gaan en we hebben geen acht op u geslagen!
  
  Uw Zoon sprak ons over die vijgenboom, die door zijn eigenaar zou geveld worden omdat hij geen vruchten droeg. De tuinier is echter tussenbeide gekomen: "Ik zal de grond er rond omspitten en er mest op aanbrengen,"" zei hij. Lieve Moeder, geef ons nog een nieuwe kans, vermeerder nog uw genaden! We zijn zo hard en zo opstandig! Kijk naar uw moederhart! U kan de ongerechtigheid de wereld niet laten regeren en zovele van uw onschuldige kinderen laten vergiftigen van in de lagere school!
  
  U loopt over van medelijden. Hoe zou U uw kinderen zich zonder nadenken laten storten in deze wegen van de dood, die we op onze schermen zien?! Hoe zou U ons kunnen verlaten op het moment dat het Westen alle quota van perversiteit, depressies en zelfmoorden overstijgt!
  
  U weet maar al te goed in welke duisternis wij wandelen. U verhoort echter elk oprecht gebed en, voor één enkel kind dat schreeuwt, ontplooit U alle kracht van uw bemiddeling bij de Vader van Barmhartigheid. Lieve Moeder, wij smeken U, vermeerder nog uw tussenkomsten ten voordele van ons en bekom van onze Vader om nog lang, heel lang bij ons te mogen blijven in Medjugorje!
  
  Wek bij ons colonnes op van gebed en heiligheid en herleid de werkers van het kwaad tot onmacht. Voor de eerste keer in de boodschappen hebt U gezegd dat U voor ons strijdt "zoals een moeder vecht voor haar kinderen." U zou niet moeten strijden als er geen oorlog was! Luister dan naar de roep die opstijgt uit het front en het lawaai, dat de vijand maakt, zie de angst van hen, die de juiste wapens nog niet opgenomen hebben en word het niet moe ons te bezoeken! Lieve moeder, kom ons ter hulp!"

• Elk jaar op 2 februari, krijgt Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning privaat, alléén in haar kamer. Deze maand was ze met vakantie bij een familie in Italië en de verschijning verliep ook privaat. Ze gaf volgende boodschap door: "Lieve kinderen, ik ben met u. Ik verzamel u, als moeder, want ik wil uit uw harten uitroeien wat ik er nu in zie. Aanvaardt de liefde van mijn Zoon, neemt uit uw harten de vrees weg, de pijn, het lijden en de ontgoocheling. Ik heb u op een bijzondere wijze uitverkoren opdat ge het licht zoudt zijn van de liefde van mijn Zoon. Ik dank u."
  
• Zuster Lucia des Santos op de altaren?
  
  We kennen de banden van continuïteit die er bestaan tussen Fatima en Medjugorje in de plannen van Maria voor de wereld. Nu is er een goed nieuws, dat ons allen verheugt: Benedictus XVI heeft de toelating gegeven het proces te beginnen tot zaligverklaring van Zuster Lucia, de 3de zienster van Fatima, aan 97 jaar overleden op 13 februari 2005 in de Karmel van Coimbra [Portugal]. Deze aankondiging werd gedaan in de kathedraal van Coimbra tijdens de verjaardagsmis voor het overlijden van Zr. Lucia, door Kardinaal José Martins. De Paus laat dus een afwijking toe op de regel van het uitstel van 5 jaar, die vereist is na het overlijden van een Dienaar Gods, vooraleer men kan beginnen aan een proces tot heiligverklaring. Onlangs hebben Moeder Teresa van Calcutta en Johannes Paulus II hetzelfde voorrecht verkregen.
  
  Lucia was 10 jaar toen de H. Maagd haar voor de eerste keer verscheen. Haar nichtje en kozijntje Jacinta en Francesco, herdertjes zoals zijzelf, waren bij haar en zagen ook de "Vrouw bekleed met de zon". Ze stierven beiden 3 jaar later in 1920. De H. Maagd had Lucia verwittigd dat ze lang zou leven om de devotie tot haar Onbevlekt Hart te verspreiden. Zuster Lucia heeft verder bezoeken gekregen van de H. Maagd tijdens haar verborgen leven in de Karmel van Coimbra. Dit zal waarschijnlijk gepubliceerd worden in haar persoonlijke geschriften na haar zaligverklaring.
  
  Na de aanslag van 1981 besefte Johannes Paulus II dat het de Maagd van Fatima was, die hem beschermd had voor de dood. Inderdaad, de aanslag gebeurde op 13 mei, de verjaardag van de eerste verschijning. Hij begreep dat een onzichtbare hand de kogel had omgeleid en hem zo van een gewisse dood had gered. Driemaal bezocht hij Zr. Lucia en de laatste keer, dat hij haar zag, op 13 mei 2000 verklaarde hij de 2 herdertjes zalig. Hij zei: "Het gebed van Zr. Lucia heeft me steeds gesteund in de harde momenten van beproeving en lijden". Hij wist ook van Zr. Lucia dat, wanneer zij naar de Hemel zou gaan, hij haar kort daarop zou volgen. Dit gebeurde. Hij stierf op 2 april, ongeveer 2 maand na haar.
  
  Een centraal punt in de boodschap van Fatima is de oproep tot gebed voor de zondaars, wat de herdertjes ook onmiddellijk hebben gedaan. Tegenover de toestand van de wereld, 91 jaar later, kunnen we deze oproep, die de Koningin van de Vrede in Medjugorje zo dikwijls herhaalt, niet negeren. Moge het voorbeeld van Lucia en haar twee vriendjes onze harten wekken uit de loomheid en ontvlammen in liefde, opdat we werkelijk de realisatie van de plannen van Maria, begonnen in Fatima, zouden bespoedigen.
  
• Over het Angelus
  
  Een Italiaanse vriendin bracht me een mooi getuigenis over de H. Maagd. Op een dag kwam ze met de wagen met Vicka terug uit Ćitluk. Het sloeg middag en beiden baden ze het Angelus. Toen het gebed ten einde was, richtte Vicka zich spontaan tot haar vriendin en met een gelaat, stralend van vreugde, zei ze: "Weet ge, dit gebed bevalt erg aan de H. Maagd! Als ze het hoort begint gans haar wezen te trillen van vreugde, omdat dit haar doet denken aan het moment van de Boodschap." Ook de H. Louis Marie Grignon de MOntfort zei dat, telkens we het Angelus bidden, Maria dezelfde vreugde ervaart, die ze beleefde toen ze het bezoek kreeg van de Engel Gabriël in Nazareth.
  
  Veel katholieken kennen dit gebed nog niet van buiten. Waarom het dan ook niet leren en het minstens ’s middags bidden. Het zou een prachtig geschenk zijn voor onze Moeder om haar te danken voor de genaden van de Vasten?
  
• De kleine Antonietta
  
  Tegenwoordig hebben we er nood aan te genezen van al het gif, dat ons op subtiele wijze door de media wordt ingespoten om onze onschuld terug te vinden. Er bestaat daarvoor een zeker middel. Dat is opnieuw in bewondering staan voor de onschuld van kinderen. Wat een pracht! Welk een mooie afstraling van God! Het was deze onschuld, die Jezus liet zeggen: "Laat de kleintjes bij Mij komen! Het is aan wie op hen gelijken dat het Rijk Gods toebehoort!" Hijzelf kon aan hen niet voorbij gaan.
  
  Tijdens een verblijf in Rome ontdekte ik de jongste heilige van onze tijd: de kleine Antonietta Meo, dienares Gods, in Rome gestorven aan beenderkanker op de leeftijd van 6.5 jaar [1930-1937]. Ik denk dat ze ons kan helpen om deze Vasten te beleven en ons op Pasen voor te bereiden!
  
  Ze had een liefde voor Jezus, die buitengewoon was, te meer omdat men in haar familie niet uitblonk in ijver voor God. Ze had de gewoonte elke avond een briefje te schrijven naar Jezus en het onder het beeldje van het Kindje Jezus te leggen opdat Hij het ’s nachts zou komen lezen. Omdat ze te klein was om te schrijven, dicteerde ze het aan haar moeder. Tegen het eind van haar leven echter slaagde ze er in, wat onhandig, zelf te schrijven. Haar woorden onthullen het heel mystieke leven dat ze met Jezus leidde, maar ook met de Vader in de Hemel, de H. Geest en de Maagd Maria. Langs 100 brieven leven we haar kruisweg mee, die ze uit liefde wist om te vormen in een weg van vreugde.
  
  Aan de leeftijd van 3, zo vertelde haar moeder, voegde ze aan een van haar gebeden toe:"Jezus, geef me de genade te sterven voor ik een doodzonde zou kunnen bedrijven". Later: "Lieve Eucharistische Jezus, ik ben zeer gelukkig dat Ge in mijn hart gekomen zijt. Verlaat nooit nog mijn hart en blijf altijd, altijd bij mij! Jezus ik houd zoveel van U, ik wil me in Uw armen verlaten en U mag met mij doen wat Ge wilt".
  
  In april 1936 moest men haar een been amputeren en daar begon haar mystieke dialoog met Jezus, in het hartje van het lijden. Zonder dat iemand het haar geleerd had, wilde ze dit lijden aan Jezus opofferen voor de zondaars. Ze was nog geen 6 jaar! Ze besloot haar beentje aan Jezus te geven en schreef aan haar vader:"Ik ben blij dat Jezus me dit probleem gegeven heeft, zo ben ik Zijn uitverkorene".
  
  Soms zagen haar verwanten haar na de H.Mis naar het tabernakel gaan en roepen: "Jezus, kom met me spelen!" Eens op een dag zei ze aan haar moeder: "Soms zie ik Jezus!" "En hoe ziet ge Hem?" vroeg haar moeder. "Aan het kruis" antwoordde ze.
  
  Ze kloeg nooit en toonde zulk een vreugde, dat haar moeder zich afvroeg of ze wel leed. De dokters moesten het haar uitleggen ...
  Haar laatste brief van juni 1937 kwam terecht in de handen van Paus Pius XI, die, zeer geraakt, een priester zond om zijn apostolische zegen aan Antonietta te geven. Ze schreef: "Lieve gekruisigde Jezus, ik hou zoveel van U, zoveel! Ik wil bij U blijven op Kalvarië. Lieve Jezus, zeg aan God de Vader, dat ik Hem ook zo graag zie. Lieve Jezus, geef me de genaden, die ik nodig heb om dit lijden, dat ik offer voor de zondaars, te kunnen dragen." De brief werd onderbroken door een zeer hevige pijncrisis, ze braakte, maar wilde haar brief verder af maken. Ze beval bij Jezus alle mensen aan, die haar dierbaar waren, en ging met haar kinderwoordjes verder met Hem te zeggen hoezeer ze van Hem hield. De brief eindigde met: "Uw kindje zendt u vele kusjes..."
  
  Ze voorspelde haar moeder de dag van haar dood en voegde er aan toe: "Ik had enkele dagen langer moeten leven, maar de H. Theresia van het Kind Jezus heeft gezegd: "Dat volstaat!"
  
  Paus Benedictus XVI heeft de heldhaftigheid van haar deugden erkend, met het oog op haar zaligverklaring.
  
  Kleine Antonietta, bid opdat de vreugde en de hoop bij ons zouden overheersen, daar waar zoveel kinderen en jongeren te lijden hebben. Bid opdat alle ouders en volwassenen in ieder kind deze immense mogelijkheid zouden erkennen van verbondenheid met God, die gij zo goed beleefd hebt. Dat ze hen zouden waarderen en helpen zich te ontwikkelen.

• Mirjana Soldo kreeg op 2 maart haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Nadien gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen, in deze vastentijd bid ik u speciaal Gods goedheid te beantwoorden. Hij immers heeft u uitverkozen en mij in uw midden gezonden. Zuivert u van de zonde en herken in Jezus, mijn zoon, het offer van verzoening voor de zonden van gans de wereld. Moge Hij de zin van uw leven zijn. Moge uw leven de dienst zijn van de goddelijke liefde van mijn Zoon. Dank u, mijn kinderen!" De Gospa heeft de aanwezigen en de meegebrachte godsdienstige voorwerpen gezegend. Nogmaals vroeg ze ons te bidden voor onze herders.
  
• Een recent bezoek aan Vicka gaf ons de gelegenheid enkele wijze woorden te horen. Dat is een kenmerkende trek bij haar: een wijsheid, geworteld in een stevig gezond verstand! Er was een groepje Italianen en Vicka raakte enkele punten aan over het familieleven van vandaag:
  
  "Mijn vader [Petar Ivanković, vorig jaar overleden] heeft 35 jaar gewerkt op bouwwerven in Duitsland om ons te kunnen voeden. Voor ons, in dit dorp, was dat nodig om te kunnen overleven. Veel mannen deden dat. Nooit zou mijn vader aan zichzelf gedacht hebben, aan zijn pijn, niet met ons te kunnen leven, aan zijn eenzaamheid als verbannene en aan de zwaarte van het werk. [De mannen waren gehuisvest in "Algeco’s" langs de wegen, ijskoud in de winter en snikheet in de zomer]. Nee, hij zag dat hij verantwoordelijk was voor zijn familie, hij hield van ons en was moedig. Hij heeft zich voor ons opgeofferd."
  
  "Tegenwoordig is dat anders. De families maken een zware crisis door omdat men eerst aan zichzelf denkt, men denkt niet meer aan zijn familie. Alles wordt belangrijker dan de familie. Men neemt geen tijd meer om samen te bidden, omdat men meent dat er belangrijke dingen te doen zijn. Dat is een zware vergissing! Men wil zich niet meer geven in zijn familie, noch gratis tijd voor haar maken. Iedereen begint te leven voor zichzelf, zonder tijd te nemen om samen te zijn, met mekaar te praten, zich aan mekaar te interesseren. Men kijkt TV en er is geen gesprek meer, geen dialoog. Met dit egoïsme komt dan jaloersheid, haat, onbegrip..."
  
  "satan werkt, hij wil verdelen, hij wil de families vernielen. Iedereen zoekt hoe hij het meest voordeel kan bemachtigen. Men houdt zich vooral met materiële dingen bezig. Het materiële welzijn wordt de belangrijkste zaak. Dat is een ziekte! De harten en de zielen hebben dan honger en krijgen niets. Ze zijn versleten in het zoeken naar materieel welzijn en sluiten zich voor mekaar. Iedereen lijdt in zijn hoekje en zonder gezamenlijk gebed wordt dat onleefbaar. God is niet op de eerste plaats, de jongeren krijgen niet voldoende liefde, er is de droefheid, de mistevredenheid en de woede, die groeien en de families worden gebroken. Men ziet zelfs niet meer waarom ze breken en met zegt aan God: "Waarom hebt Ge mijn familie laten teniet gaan?"
  
  "Maar nee, zo moeten we niet handelen! Wij zijn verantwoordelijk! Het belangrijkste is het leven van de familie beschermen, dat is de eenheid in de familie! De eenheid van de harten komt met het gebed, als men God op de eerste plaats zet en men zich geeft voor zijn familie. Ik zeg niet dat materiële zaken geen belang hebben. Ze hebben belang, heel zeker, maar ze moeten zeer eenvoudig zijn."
  
  "Zo zoeken velen nu merken om zich te kleden. En het resultaat: je wordt als een standbeeld, heel strak, je kunt je niet bewegen zoals je zou willen omdat je er vooral om bekommerd bent dat de anderen zouden zien dat je dat merk draagt! Je bent slaaf van de blik van de anderen en verliest uw vrijheid. Je geeft teveel geld uit voor deze merken en dan beginnen de vergelijkingen en de conflicten. Je wil steeds meer... het wordt een ziekte!"
  
  "Reeds 26 jaar vraagt Gospa ons tijd te nemen om elke dag in familie te bidden. Ze weet waarom! Ze wil ons tegen een ramp beschermen! Velen luisteren echter niet en komen bij haar wenen: "red ons". Het is nu dat we goede voornemens moeten maken. Het volstaat een besluit te nemen en God is Goed, Hij zal ons helpen. Maar we moeten nu, vandaag, beginnen en hem zeggen: "Zie, ik ga doen wat U vraagt, ik ga mijn uiterste best doen, en U doet de rest!"
  
• Jezus heeft aan meerdere mystici gezegd: Zijn lijden met vurigheid overwegen, verrijkt de menselijke ziel met prachtige genaden en laat de liefde bij ons binnen komen. Een priester, die nauw betrokken was met Marthe Robin vertelde ons een treffende episode uit de kruisweg van Jezus. Marthe beleefde inderdaad elke week de Passie in eenheid met Jezus en ze zag dan de verschillende personen, die in die dagen met Jezus in aanraking kwamen.
  
  Zo zag ze Simon van Cyrene. Hij was hovenier en kwam met zijn drie zonen terug van een werk in de omgeving van Jeruzalem. Toen de soldaten hem vorderden om Jezus te helpen om zijn kruis te dragen, weigerde Simon, maar doodsbedreigingen verplichtten hem te gehoorzamen. Aanvankelijk deed hij het met weerzin en afkeer omdat Jezus zo ellendig was, bedekt met modder, stof en bloed. Maar Jezus, die op de grond lag na een nieuwe val, uitgeput en uitgebloed, keek naar hem met zulk een goedheid dat het hart van Simon ineens totaal veranderde. De avond tevoren was Petrus, gans verward na zijn drievoudige verloochening, in tranen uitgebarsten toen Jezus hem had aangekeken. Op dezelfde manier werd Simon door de liefdevolle blik van Jezus tot in het diepste van zijn ziel geraakt en werd ogenblikkelijk een vriend, een verdediger, en dan een vurige leerling, die een grote rol zou spelen in de eerste Christengemeenschap. Wat is er dus in de ogen van Jezus dat mensen in een hevige crisistoestand plots vervuld worden met medelijden, liefde en moed?
  
  Ieder van ons heeft op zijn eigen kruisweg zijn eigen unieke manier van lijden. Het gevoel van eenzaamheid zou ons dan kunnen verpletteren. Voor ieder van ons is er echter een blik van Jezus, die op ieder wacht. Een unieke blik, speciaal voor hem. Deze blik doet ons delen in de ziel van Christus. De ogen van Jezus kan men ontmoeten in de aanbidding. Daar is het dat de lijdende Jezus ons tegemoet komt in onze intiemste pijnen, in onze kwetsuren en onze ondoorgrondelijke miseries. Het is daar dat onze Redder ons grijpt en opricht. In dit Pasen 2008 van onze wereld, waar zich angsten en stromen van genaden mengen, wacht Jezus enkel op onze goede wil om naar Hem te kijken, om ons van het kwaad te kunnen afkoppelen en ons verre mee te nemen, heel ver in de diepten van zijn Hart. Daar wil Hij ons eindelijk de vreugde laten proeven van het echte leven, het Zijne. Laten we ons de vreugde van Petrus voorstellen na de Verrijzenis! En de vreugde van Simon van Cyrene na de Verrijzenis! Diezelfde vreugde, die is ook voor ons in dit Pasen ... als we onze blikken richten naar Jezus!
  
• Op 18 maart had Mirjana om 14 uur haar jaarlijkse verschijning in het Cenakel. De H. Maagd bleef ongeveer 7 minuten bij haar. Daarna zei Mirjana dat ze O.L.Vrouw nog nooit zich tot ons had zien richten op die manier: Ze strekte haar handen naar ons uit en, met gestrekte armen, zei ze: "Lieve kinderen, vandaag strek ik mijn handen naar u uit. Wees niet bang ze te aanvaarden. Ze willen u de liefde, de vrede geven en u helpen voor het heil. Daarom, kinderen, neem ze aan. Vervult mijn hart met vreugde en ik zal u leiden naar de heiligheid. De weg, waarop ik u leid, is moeilijk, vol beproevingen en vallen. Ik zal bij u zijn en mijn handen zullen u vasthouden. Wees volhardend opdat we allen samen aan het eind van de weg, in vreugde en liefde, hand in hand zouden zijn met mijn Zoon Jezus. Kom met mij, heb geen schrik. Ik dank u."

• Mirjana Soldo kreeg op 2 april haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen, ook vandaag, terwijl ik bij u ben, wil ik u , in de grote liefde van God, vragen: " bent u met mij?" Is uw hart voor mij open? Laat u toe dat ik het zuiver door mijn liefde en het voorbereid voor mijn Zoon Jezus? Lieve kinderen, u bent uitgekozen, want in uw tijd is de grote genade van God op aarde neergedaald. Aarzel niet ze te aanvaarden. Ik dank u."
  
  De Gospa heeft de aanwezigen en de meegebrachte godsdienstige voorwerpen gezegend. Toen ze weg ging, zei Mirjana ons, was er in het diepblauw achter haar een prachtig en warm licht.
  
• Vuur in de keel!
  
  Onze vrienden van Vocepiu [Milaan] getuigden van een uitzonderlijke gebeurtenis. Al jaren verspreid hun kleine gemeenschap cassetten en CD’s om het Woord Gods in Italië te verspreiden. Daar we met hen samenwerken voor Medjugorje, houden we er aan onze getuigenissen te delen. Zo ervaren we beiden de macht van
  God!
  
  Deze gemeenschap ging in 1997 op bedevaart naar Israël. Toen ze de laatste dag voor het kruis baden in de kerk van het H. Graf, hoorde Maria Luisa duidelijk in haar hart een stem, die zei: "Doe iets voor mijn Passie!" Die woorden troffen haar zeer en toen ze terug in Milaan was, besloot ze een muziek-CD te maken rond het Lijden van Jezus. Daar ze veel muzikaal talent heeft, was het haar plan een mooie geluidsmontage te maken met passages uit de Bijbel en muzikale intermezzo’s. Zonder geldmiddelen, maar gesteund door Gods Voorzienigheid, slaagde ze er in een mooi werk te maken, dat zowel orthodoxe gezangen, liederen van Messiaanse Joden en Gregoriaanse zang verenigde.
  
  Ze had een speaker nodig om de Bijbelse passages te lezen en haar keus viel op een oom, die de gepaste stem daarvoor had. Ze reserveerde een half uur opnametijd in de Studio Miro-productions in Milaan, maar op de vastgestelde morgen, werd de oom ziek en kon op de afspraak niet aanwezig zijn.
  
  Maria Luisa kon haar plan niet opgeven . Ze had de studio besproken, waar elke opnameminuut duur betaald wordt. Bijgevolg kon er geen spraak van zijn dit kostbaar half uur te laten verloren gaan. Ze moest dus zo vlug mogelijk een andere voorlezer vinden. Ze besloot naar de studio van Mediaset te gaan, die dicht bij Miro gelegen was, om er "een stem" te gaan vragen.
  
  Bij aankomst in de receptie voelde ze zich onmiddellijk zeer onwennig door de buitengewone luxueuze en geraffineerde ambiance, die er heerste. Ze dacht dan ook bij zichzelf: "Wat kom ik hier zoeken, dat is in het geheel niet de stijl die ik nodig heb!" Daar ze echter, wegens de dringendheid, geen andere keuze had, legde ze haar vraag voor: "Ik zou een man willen hebben, die een half uurtje vrij heeft om een tekst te lezen..." Op dat ogenblik komt er heel plechtstatig een man naar beneden langs de grote trap van het agentschap. Duidelijk gewoon om te behagen en voldaan van zijn uitzicht van perfecte play-boy, komt hij naar Maria Luisa om wat meer te vernemen. Hij heeft immers de vraag gehoord.
  
  Ja, hij heeft wel twintig minuutjes, vooraleer hij een vertaling moet doen voor de televisie en een reclamespot voor Coca-Cola. Hij lijkt fier te kunnen zeggen dat hij werkt voor zulke belangrijke merken. Als het maar om 30 minuten gaat, zegt hij aan Maria Luisa, kan hij de klus wel klaren. Als Maria Luisa hem er op wijst dat deze opname geen commercieel doel heeft en hij niet kan vergoed worden, maakt Alfio een gebaar en zegt dat dit geen belang heeft.
  
  Maria Luisa is nochtans totaal van streek! Ze vraagt zich af hoe deze man zo vlug in de geest van deze CD over de Passie zal kunnen komen en de toon zal kunnen vinden om het Woord Gods voor te lezen! Ze tracht met Alfio over haar zorg te praten, maar hij, overtuigd van zijn professionele talenten, stelt haar met een handgebaar gerust.
  
  Ze begeven zich naar het opnamelokaal. Alfio neemt de tekst en zet zich voor de micro. Het eerste vers dat Maria Luisa gekozen heeft, is dat van de Lijdende Dienaar: "Als een jonge plant schoot hij recht omhoog, en als een wortel, die in dorre grond ontkiemt. Zijn uiterlijk, noch schoonheid, waren het bekijken waard, Hij was geen verschijning, die bewondering wekt. Geminacht en gemeden werd hij door de mensen, man van smarten, met ziekte vertrouwd, een mens, die zijn gezicht voor ons verbergt, geminacht en als niet de moeite waard beschouwd." [Is. 53, 2-3]
  
  Alfio leest de drie eerste woorden en stokt. Hij vraagt een glas water want, zegt hij, er zit iets in zijn keel. Hij herbegint. Hetzelfde probleem! Tot driemaal toe moet hij onderbreken en zijn ogen schieten vol tranen. Onze Maria-Luisa begrijpt dat dit niets alledaags is. Alfio slaagt er niet in de tekst te lezen omdat hij iets aan het beleven is dat zeer aangrijpend is! Bij de derde poging barst hij in wenen uit, zijn tranen zijn onweerstaanbaar.
  
  "Maar, wie is die man? Wie heeft men zo behandeld?" Vraagt hij tussen het snikken in.
  "Maar, het is Jezus," antwoordt Maria Luisa!
  "Maar, wie is Jezus?"
  
  De opname moet onderbroken worden. Alfio geraakt niet gekalmeerd. Hij wil alles te weten komen van die man Jezus, die hem onbekend is. Dan begint Maria Luisa hem over Jezus te spreken en Alfio overstelpt haar met vragen. Hij neemt zijn draagbare telefoon en annuleert al zijn afspraken van die dag. 4 tot 5 dagen blijft hij teksten lezen en luisteren naar Maria Luisa, die ze hem uitlegt. Overstuur, in shocktoestand, laat hij elk woord herhalen, vraagt uitleg en herneemt de geschiedenis van Jezus van in het begin. Het Woord Gods heeft hem totaal gegrepen!
  
  Tenslotte vraagt Alfio aan onze vriendin: "Maar gij, waarom doet gij dit werk? Wie denk ge dat dit interesseert? Maria Luisa antwoordt hem: "Toen ik dit werk begon, heb ik de Heer gezegd: al was het maar één persoon, die zich dank zij deze CD zou bekeren, dit voor mij zou volstaan". En Alfio antwoordde hierop: "Wel, deze persoon, dat ben ik ...."
  
  ’s Anderendaags, op zijn werk, begon Alfio tegenover iedereen over Jezus te praten. Hij kon het niet laten. Hoe zou hij kunnen zwijgen? Hij vond geen ander onderwerp meer. Heel vlug beschouwde zijn omgeving hem als een gek en werd Alfio ontslagen! Zes maanden bleef hij zonder werk, voor hij terug iets vond in zijn vak. Onmiddellijk na zijn bekering keerde hij terug naar zijn vrouw en zijn dochter. Sindsdien [nu reeds 10 jaar!] gaan ze elke dag samen naar de H. Mis!
  
  Wie kan de onbeschrijfelijke kracht van Gods Woord beschrijven! Jezus bezoekt ons, ook op het moment dat we Hem niet verwachten. Twee verzen van de Bijbel volstonden om dit hart radicaal te veranderen!

• Op 2 mei kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen, Het is Gods wil dat ik hier bij u ben op deze plaats. Ik verlang dat ge uw harten voor mij opent en dat ge me als moeder ontvangt. Door mijn liefde ga ik u de eenvoud van het leven leren, de rijkdom van de barmhartigheid en zal ik u naar mijn Zoon leiden. De weg naar Hem toe kan moeilijk en pijnlijk zijn, ,maar heb geen angst, ik ben bij u. Mijn handen zullen u vasthouden tot het einde, tot aan de eeuwige vreugde. Heb daarom geen schrik u voor mij te openen. Ik dank u. Bid voor de priesters. Mijn Zoon heeft ze u gegeven."
  Het Mariale heiligdom van Onze Lieve Vrouw van Laus is erkend! Mgr. Jean-Michel di Falco, bisschop van Gap [Hautes-Alpes, Frankrijk] heeft op 4 mei, in aanwezigheid van de Apostolische nuntius en van een dertigtal kardinalen en bisschoppen uit de ganse wereld, officieel het bovennatuurlijk karakter van de verschijningen van de H. Maagd in Laus aan Benoîte Rencurel erkend. Dit is een belangrijke gebeurtenis voor Frankrijk en voor de wereld! De laatste officieel erkende verschijningen in Frankrijk zijn deze van Lourdes, nu 146 jaar geleden. Alles gebeurt op zijn tijd! Benoîte zag de H. Maagd dagelijks gedurende 50 jaar, van 1664 tot 1718, het jaar van haar overlijden. Haar proces tot zaligverklaring is bezig. Laus is gekend voor zijn talrijke lichamelijke genezingen. De H. Maagd had inderdaad gevraagd aan Benoîte dat men de zieken zou zalven met de olie uit de lamp. http://diocesedegap.over-blog.com/article-18566529.html
  
• De knie van Chiara!
  
  Vorige herfst kwam onze vriendin Anna [uit Italië] hier in huis aan voor 10 dagen. Ze vertelt: "Op 29 november had mijn schoonzus een zwelling aan de linker knie. Drie verschillende dokters kwamen tot dezelfde diagnose: "Ga rusten, het zal spontaan weggaan!" De uren gingen echter voorbij en de toestand werd er niet beter op, integendeel. We waren bezorgd. Ik probeerde moed te houden en bad voortdurend tot de H. Maagd."
  
  "Diezelfde avond werd haar toestand gevaarlijk slechter en we besloten haar te laten opnemen in de Gemelli polykliniek te Rome. Daar was er echter geen plaats meer vrij! Na uren taai wachten, bood men ons een kamertje aan , een smalle doorgang tussen twee bedden, zonder nachttafel, noch lamp, noch zuurstofaansluiting. Chiara had niets ... maar ze had alles! Inderdaad, tot onze grote verbazing, had iemand een prentje van de H. Maagd van Medjugorje achtergelaten aan het hoofdeinde van het bed. Maria was daar, ze wachtte op ons...!"
  
  "Op 1 december, deelde de directeur van de dienst vaatziekten ons mee dat een verwikkeling een longembolie had veroorzaakt en dat de hoop dat Chiara zou overleven uiterst klein was. Feitelijk moest ze binnen zeer korte tijd sterven. Op dat moment overweldigen me duizend gedachten. Ik moest zo vlug mogelijk een oplossing vinden! Ik keek zeer gespannen naar het beeldje van de H. Maagd boven het bed van mijn schoonzus. Haar blik trok me aan, hij was zo levend dat hij wel werkelijk leek. Op dat ogenblik begreep ik dat Zij, de Hemelse Moeder, onze sterkte zou zijn om ons hierdoor te slaan. Als Chiara een hoop op leven had, dan zou het niet dank dit hospitaal, noch dank zij de dokters zijn, maar dank zij de H. Maagd."
  
  "Mijn verlangen om naar Medjugorje te gaan groeide en het idee rijpte in mij er naar toe te gaan om te bidden en te vasten. Ik belde een zuster op, die daar woont, om te zien hoe ik er diezelfde avond nog kon aankomen. Zonder te twijfelen besliste ik er 10 dagen te blijven, het hart vol van vreugde, in de zekerheid dat God bij me was om me in deze sombere situatie te verlichten... Dezelfde dag nog vertrok ik van uit de luchthaven van Rome naar Split."
  
  Zo kwam Anna hier in huis toe. Het nieuws uit Italië was slecht. De gezondheidstoestand van haar schoonzus was nog slechter geworden. Anna woonde de verschijning van de tweede december aan Mirjana bij. De boodschap die de H. Maagd die dag gaf deed Anna nog meer besluiten te vasten en te bidden voor Chiara. Langs haar GSM bleef ze in verbinding met haar familie en legde hun het belang uit van deze boodschap en moedigde iedereen aan te bidden en te vasten. De toestand van Chiara stabiliseert. Veel vrienden en kennissen tonen zich solidair. Dan volgt een crescendo van gebed en vasten rond Chiara en velen vasten voor de eerste keer. Haar broer Antonio heeft zelfs zijn garage gesloten, ondanks meerdere verplichtingen, om te kunnen waken bij zijn vrouw. Hij zegt aan zijn werknemers: "Ga naar huis en bidt voor Chiara, bidt, zelfs als ge niet in God gelooft!"
  
  Chiara is omringd met liefde, liefde, die ontstaat uit de aanwezigheid van Jezus in het gebed. Langs de telefoon zeggen we haar: "Heb geen schrik, ge zijt in Gods handen, verlaat u op Hem!" Intense dagen gaan voorbij. Hoewel Anna bij elk telefoongerinkel beeft, blijft ze toch vreedzaam, ze heeft immers de zaak van Chiara in Gods handen gelegd, ze blijft vol vertrouwen in Zijn Barmhartigheid. Wat er ook moge gebeuren, het zal goed zijn.
  
  Hier in huis, voor ons, die in Medjugorje zijn, juist om de boodschappen te beleven en te verspreiden,is het voorbeeld van Anna indrukwekkend. Een jong meisje van 27, zo vastbesloten om zich te offeren, op water en brood te blijven, zonder een dag over te slaan, haar horen haar troepen aanmoedigen op afstand met zulk een geloof, al haar vrienden
  horen in de weer houden om deze huismoeder te redden ... we zijn vol bewondering!
  
  Het is enkel aan het eind van haar verblijf dat het nieuws binnenkomt: "Hoewel nog zeer zwak, is Chiara nu buiten gevaar!" We wenen van vreugde!
  
  Laten we Anna het vervolg vertellen: "De dagen, die volgden waren dagen van licht! De gezondheid van mijn schoonzus verbeterde. Haar stem klonk vrolijk, ze vertelde me dat ze niet had opgehouden te bidden, zelfs op het moment dat alles leek ineen te storten. Ze bad om te genezen, maar ook om de kracht om de wil van de Vader sereen te kunnen aanvaarden, in het geval aan haar aardse leven een einde zou komen. We hebben mekaar beloofd met een bedevaart naar Medjugorje, onze Hemelse Moeder te danken, die ons van het eerste ogenblik af hulp geboden had. Door de ziekte van Chiara heeft Gods genade een menigte mensen geraakt, gelovigen en ongelovigen. Een hart, dat door God geraakt werd, zal niet meer doven, zelfs als het niet steeds Gods wegen volgt. Het zal steeds het verlangen houden terug te keren naar de juiste weg."
  
  Anna is een van die "geweldenaars" die zich van het Koninkrijk meester maken. Welk een voorbeeld voor ons allemaal! Toen de geneeskunde niets meer kon doen, heeft ze naar de geestelijke wapens gegrepen, en persoonlijk geloof ik dat haar offer, met zoveel geloof gebracht, het leven van Chiara eenvoudigweg gered heeft. "Als ge een zieke hebt, zegt Gospa, geef me dan deze zieke. Bidt en Vast, en ik hou me met de zieke bezig!" [Tot Vicka, datum onbekend] Velen denken er aan te bidden, maar weinigen denken er aan te vasten en zich op te offeren voor hun zieken. Moesten ze het doen, zouden er heel wat meer genezingen zijn!

• Op 2 juni kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenacolo. Na de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door:
  "Met Gods genade ben ik bij u om u groot te maken, groot in geloof en liefde, u allen. U, wiens harten hard geworden zijn als steen door zonde en schuld. [Terwijl ze dit zei, verduidelijkte Mirjana, keek ze met droefheid op haar gelaat en tranen in de ogen, naar de bedoelde personen.] En u, godvruchtige zielen, u wil ik verlichten met een nieuw licht. Bidt opdat mijn gebed open harten zou vinden, zodat ik ze zou kunnen verlichten door de kracht van het geloof en wegen van liefde en hoop zou kunnen openen. Wees volhardend, ik ben met u."
  
• Een coma van licht?
  
  Christenen, die weigeren zich in de val te laten lokken door de cultuur van de dood, zullen blij zijn met het getuigenis van Pater Tim Deeter, dat we gisteren avond hoorden! Een zieke in coma is een ziel, die geheime ervaringen met God beleeft. En soms laat God toe dat deze aan het licht komen. Toen hij onderpastoor was in de H. Maria-kerk in Texas, was Pater Tim te gelijkertijd ook nachtaalmoezenier van een groot Katholiek ziekenhuis. Zijn taak van aalmoezenier was zeer zwaar en liet toe veel patiënten te ontmoeten op momenten dat de dokters gedaan hadden met hun onderzoeken en de bezoekers, familie en vrienden, weer vertrokken waren. De zieken, waarvan er sommigen ’s anderendaags moesten geopereerd worden, bleven dan alléén achter. Het was op die momenten dat de patiënten , meer dan anders in de dag, de aanwezigheid van een priester vroegen.
  
  In het bijzonder bezocht Pater Tim elke avond een bepaalde persoon. Reeds meerdere weken was Helen in coma. [Dikwijls kunnen mensen in coma nog horen. Het gehoor is het laatste zintuig dat verdwijnt]. Elke avond bad hij dicht bij haar een Onze Vader, een Weesgegroet en een Glorie zij de Vader. Daarna vertelde hij in het kort over de gebeurtenissen van de dag, de sport, het weer, enz... Op een avond had Pater Tim een lange lijst van mensen om te bezoeken. Hij dacht er dan ook aan eens niet naar Helen te gaan. Trouwens, zo zei hij bij zichzelf, ze antwoordt toch niet normaal. Als ik een avond oversla, zal dat amper belang hebben! Nochtans, na al zijn bezoeken te hebben afgelegd, liet de gedachte hem niet los dat hij haar moest gaan opzoeken.
  
  Om drie uur in de morgen, ging hij de kamer binnen, zonder het licht aan te steken. De maan scheen sterk genoeg om de plaats te verlichten. Hij zette zich neer op een stoel naast het bed van Helen en begon vlug de gebruikelijke gebeden op te zeggen, menend dat dit wel voldoende was. Hij had evenwel het diepe gevoel dat hij iets meer moest doen voor deze vrouw. Iets [of Iemand?] zei hem dat hij haar moest aanbieden het Sacrament van de Verzoening te ontvangen. Misschien had ze voor haar ziekte de gelegenheid niet gekregen om te biechten? Pater Tim stelde haar voor haar de sacramentele absolutie te geven. Hij zei haar dat hij haar een moment stilte gaf om haar de gelegenheid te geven in haar hart voor God haar zonden te belijden. Daarna bad hij de Akte van berouw en vroeg Helen in stilte met hem mee te bidden. Na haar de handen te hebben opgelegd, gaf hij haar de absolutie voor al haar zonden. [Herinner u dat het woord "absolutie" niet "vergiffenis" betekent maar "bevrijding".] Terwijl de priester de laatste woorden van de absolutie uitsprak, kwam Helen plots recht in haar bed! Met wijd open ogen strekte ze haar armen uit en met een glimlach riep ze uit: "Jezus!". Deze schok deed Pater Tim echt schrikken. Hij keerde zich onmiddellijk naar de muur waar Helen zo gespannen naar keek. Er was enkel een klein houten kruisje. Toen hij zich terug naar Helen keerde, zag hij dat ze terug gevallen was op het kussen, dood!
  
  Het duurde meerdere minuten eer Pater Tim begreep wat er gebeurd was. Iets in het leven van deze vrouw had haar vastgehouden aan dit leven, maar eens bevrijd van deze band, was ze vrij naar Jezus te gaan. Pater Tim zei ons: "Het was alsof ik aan het schrijven ben in mijn kamer, en plots voel dat daar iemand aanwezig is. Ik keer me om en zie enkel een schaduw in de gang, of de deur die zich langzaam sluit. Feitelijk zie ik niet wie er is, maar besef dat er iemand is. Op dezelfde manier zag ik ook nu Jezus niet, maar ik ben er zeker van dat Hij in die kamer geweest is."
  
  Op de dag van de begrafenis kwam de zus van Helen bij Pater Tim. Ze had gehoord dat hij haar geholpen had toe ze stierf. De Pater vertelde dat hij haar de absolutie gegeven had, hoewel Helen in coma was. Vol dankbaarheid zei de vrouw hem: "Toen Helen en ik nog jong waren, had men ons geleerd elke avond te bidden voor een goede dood [in andere woorden: een dood in staat van genade] Nu weet ik dat God onze gebeden verhoord heeft en ben dankbaar dat mijn zus in vrede gestorven is."
  
  Het gebeurt dat Pater Tim aan patiënten in coma vraagt in zijn hand te nijpen als ze de absolutie wensen. Dikwijls antwoorden deze zwakke patiënten, met een lichte handdruk. om te laten verstaan dat ze alles gehoord, alles begrepen hebben en dat ze de sacramenten wensen te ontvangen. Deze feiten zouden we tegenwoordig van de daken moeten verkondigen!
  
• Een priester adopteren?
  
  Op 25 juni vieren we de 27e verjaardag van de verschijningen. Ja, onze Moeder wordt het niet moe ons haar boodschappen te brengen, haar zegen, en haar immense tederheid!
  
  Een noveen als geschenk? Tijdens deze dagen, terwijl wij ons voorbereiden onze Moeder te vieren, laten we haar, tot haar grote vreugde, met iets heel concreets onze dankbaarheid tonen. Vermits ze er op aandringt dat wij voor de priesters zouden bidden, stel ik aan ieder voor, in ons hart een priester te adopteren.
  
  We kunnen ons een naam voorstellen van een priester, die het moeilijk heeft. Door het gebrek aan steunend gebed, denken ze er aan hun mooie roeping vaarwel te zeggen. Dat ieder van ons een van deze namen neemt en aan Gospa vraagt zelf de priester te kiezen, die deze naam draagt en die in moeilijkheden is. Deze priester zal dan voor ons als een teerbemind kind zijn in deze dagen, die 25 juni vooraf gaan. Tijdens deze noveen zullen we meer gebeden, offers en offeranden brengen voor deze priester, volgens de edelmoedigheid van ons hart en zo zullen we de genaden verkrijgen die deze priester zullen helpen priester te blijven, en zelfs een heilige priester te worden!
  
  Om deze negen dagen volledig te maken kunnen we, zo nodig, verder gaan na de verjaardag. Sommigen zullen het te harte nemen deze adoptieperiode te verlengen over de negen dagen door God elke dag een tientje of een of andere versterving aan te bieden. Het is op die manier dat de H. Maagd in Medjugorje de jongeren van de gebedsgroep gevormd heeft. Als ze een project moest realiseren vroeg ze hun concrete hulp en haar vragen waren steeds heel doelgericht.
  
  Ideeën voor voornamen: Bernard, Louis, Gerard, Frans, Vittorio, Jimmy, Rafaël, Karel, Stefaan, Allesandro, Michaël, Frederik, Pascal, Antoon, William, Sergio, Michel, Henri, Klauwde, Boutros, Casimiro, Jozo, Marcel, Jan, Jozef, Edward, Daniël, Nicolas, James, Slavko, Dominik, Jacob, Karol, Agostino, Lik, Jonathan, Andrew, Petar, Richard, Hervé, Eugeen, Alvaro, Laurent, Enrico, Tony, Filip, Christophe, Julien, Ulrich, Cyriel, Benoit, Serafino, Simon, Yves, Gianni, Tomek, Yan, Thomas, Marek, Piotr, Pawel, Sigmund, Baptiste, Ephrem, Kamiel, Amadeus, Charbel, Joachim, Alfons, Vianney, Frans, Theophane, Thierry, Damiano, Vincent, Denis, John, Xavier, Sebastien, Jerome, Alexis, Jaime Stanislas, Paul, Andreas, Timothée, Johan, Ruben, Alvise, Boulos, Mauro, Massimiliano, Marius, Karl ...
  
  Deze verschijningen zijn zonder voorgaande in de geschiedenis. Welk een voorrecht in deze periode te leven en getuigen te zijn. Laten we edelmoedig zijn in ons antwoord! "Bid voor het heil van de wereld, zolang God me toestaat bij u te zijn" zegt Maria ons. Een suggestie: Schrijf voor haar de voornaam die ge gekozen hebt van een priester en wat ge voor hen zult doen. Uw brieven zullen aan haar voeten gelegd worden bij een verschijning.

• Verschijning van de 2de.
  
  Mirjana kreeg op 2 juli haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Aan het eind van de verschijning gaf ze ons deze boodschap door: "Lieve kinderen, in de grote liefde van God kom ik vandaag om u te leiden op de weg van de nederigheid en de zachtheid. De eerste stap op deze weg is de Biecht. Verwerp uw trots en zet u op de knieën voor mijn Zoon. Begrijpt, kinderen dat ge niets hebt en niets kunt. Het enige dat ge hebt en dat ge bezit is de zonde. Zuivert u en aanvaardt de zachtheid en de nederigheid. Mijn Zoon had kunnen overwinnen door kracht, maar Hij heeft de zachtheid, de nederigheid en de liefde verkozen. Volgt mijn Zoon en geeft me de hand, opdat we samen de berg zouden bestijgen en de overwinning behalen. Dank u!"
  
  Nogmaals sprak O.L.Vrouw over de belangrijkheid van de priesters en hun zegen. Volgens Mirjana zinspeelt de uitdrukking "de berg bestijgen" niet op de heuvel van de verschijningen, maar op de geestelijke berg.
  
• Hoe een bedevaart beter beleven? [Vervolg van 15 mei].
  
  Deze zomer stromen de bedevaarders toe in Medjugorje. Daarom wil ik hier enkele raadgevingen voorstellen om het beste voordeel te halen uit een bedevaart.
   
  • Wees sober als ge uw koffer klaar maakt. Veel bedevaarders komen zo zwaar beladen met materiële dingen hier in Medjugorje aan, dat ze ook in hun hart zwaar zijn. Een bedevaart is een gelegenheid om een zekere onthechting en een zekere armoede te beleven. Dit is zo voordelig voor de ziel! De onthechting laat de ziel toe volledig open te staan voor de genade. Denkt aan Jezus en de H. Familie, die driemaal per jaar te voet naar Jeruzalem gingen! Ze waren met weinig tevreden en ondervonden zo een grote innerlijke vrijheid.
  • "Opent uw hart!" is de boodschap die Maria voortdurend geeft aan de bedevaarders in Medjugorje. Weest edelmoedig tegenover God, laat hem veranderen wat er in u moet veranderd worden, zonder beperkingen. De bedevaart is immers een bevoorrechte tijd, een gunstige gelegenheid om Hem in uw ziel te laten werken. Hij zal het echter doen in de mate van de openheid die gij Hem biedt, in volle vrijheid.
  • Vermijd ten allen prijze naar tekenen en wonderen te zoeken. Wie daar naar zoeken hebben niet het juiste doel voor ogen. Ze lopen het risico ontgoocheld te worden. In Medjugoje gebeuren de wonderen immers in de harten. Ze lopen het gevaar de genaden voorbij te lopen, die de H. Maagd voor hen heeft voorbehouden en zullen vertrekken met een leeg hart.
  • Verheug u er in om in de groep nieuwe vrienden te maken, nieuwe broers en zusters in de Heer. Dikwijls zijn de nieuwe contacten, die de Heer in een bedevaart schept belangrijk voor de toekomst. Terug thuis, zullen deze nieuwe vrienden u helpen om de boodschappen te beleven. Ge zult zo een nieuwe geestelijke steun hebben. Veel gebedsgroepjes en liefdadigheidswerkjes ontstaan uit een gemeenschappelijke bedevaart naar Medjugorje.
    
• 600 priesters in Medjugorje!
  
  De internationale retraite voor de priesters vond begin juli plaats. Echter niet, zoals voorzien, met Pater Raniero Cantalamessa [predicant van het Vatikaan]. Begin juni heeft de Bisschop van Mostar immers aan de Franciscanen laten weten dat hij hen de toelating niet gaf voor deze predikant. Gelukkig heeft een uitmuntende predikant uit Zagreb, Pater Tomislav Ivančić, Pater Cantalamessa kunnen vervangen en de 600 priesters van uit de ganse wereld hebben kunnen genieten van een vruchtbare retraite.
  
  P. Cantalamessa, spijtig om deze tegenslag, heeft het ter harte genomen om enkele woorden te schrijven aan de priesters, die verwachtten hem te vinden voor de retraite. Te meer, omdat een zeker aantal van hen zich juist hadden ingeschreven omwille van zijn grote faam als predikant. Deze brief werd aan alle aanwezige priesters gegeven en daar hij niet vertrouwelijk was, hebben enkele priesters hem aan ons gegeven. Welke diepe nederigheid komt er uit te voorschijn! In deze brief herkent men het hart van een echte zoon van Maria, want hij illustreert op een prachtige manier de boodschap [hierboven] die de H.Maagd op 2 juli, in het begin van de retraite gaf. Het is alsof de H. Maagd haar apostel kwam ondersteunen en bevestigen dat de echte geestelijke overwinning in deze droevige conflictsituatie voor de Kerk, gelegen is in de zachtheid en de nederigheid. "Mijn Zoon had kunnen overwinnen door kracht, Hij koos echter de zachtheid, de nederigheid en de liefde. Volgt mijn Zoon ..."
  
  Ziehier de brief: "Dierbare broeders. Tot mijn groot spijt zal ik niet bij u kunnen zijn om het Woord van God te delen. Ik denk echter dat het onze plicht is, de mijne, zoals de uwe, in de huidige omstandigheden een getuigenis te geven van onze serene gehoorzaamheid aan de wil van God en van de Kerk, in de zekerheid van door zo te handelen, te doen wat het meest aan de Heer en aan Maria aangenaam is. De H.Geest heeft niet een bepaalde persoon nodig, en nog minder de ondergetekende. Hij kan, met onze nederige onderdanigheid, onnoemelijk meer verrichten dan met honderden geestelijke oefeningen. Ik hoop dat deze oefeningen zonder mij zullen kunnen doorgaan en dat geen enkele priester zijn komst zal annuleren ten gevolge de noodzakelijke vervanging. Ik ben er zeker van dat de Heer en Maria van iedereen begrip, respect en gebeden verwacht, vooral voor de vertegenwoordigers van de plaatselijke Kerk. In dat geval ben ik er zeker van dat dit de vruchtbaarste kerkelijke vernieuwing zal betekenen in een leven. Ik zal aanwezig zijn in mijn gebed, voor allen de zalving en de vrede van de H.Geest afsmekend. Genegen groeten." Pater Cantalamessa
  
  Een getuigenis heeft me getroffen. Een Franssprekende priester, die voor de 1ste keer naar Medjugorje gekomen was, vertelde dat een man plots in zijn biechtstoel aankwam. Hij was een beetje verloren omdat hij, zo vertelde hij aan de priester, in Frankrijk was en zonder aanwijsbare oorzaak een kracht voelde die bij hem aandrong om naar Medjugorje te gaan. Hij wist amper waar het was en nog minder wat hij daar moest gaan doen. Daar hij aan de aandrang niet kon weerstaan, nam hij de auto en begon te rijden. Hij deed de reis non-stop, meer dan een dag om in Medjugorje te geraken. Daar zag hij deze biechtstoel en, steeds door dezelfde kracht bewogen, ging hij er binnen zonder te weten waarom. De priester gaf hem de opmerking dat hij in dat geval wel kon biechten. Hij aanvaardde. Hij had geen biecht meer gesproken sinds zijn jeugd! De priester vertelde dat hij een lange en goede biecht sprak, in verwondering van wat hem overkwam!
  Zulke inwendige aandrang is in Medjugorje niet zeldzaam. De personen, die hier aankomen zonder te weten waarom ze hier komen, mogen gerust zijn: de Gospa, zij weet het!
  
• De macht van de tong.
  
  Een vrouw ging te biechten bij een woestijnvader. Ze beleed dat ze iemand belasterd had. Wegens haar oprecht berouw gaf de priester haar de absolutie, maar voor ze weg ging gaf hij haar de volgende penitentie: Ze moest een kip kopen, deze op de marktplaats van het dorp pluimen en terug bij hem komen. De vrouw volbrengt gewetensvol haar penitentie en gaat terug naar de priester.
  
  "Wat moet ik nu doen met deze kip? Ga terug naar de markt en verzamel weer alle pluimen," zegt hij.
  "Onmogelijk," roept de vrouw uit, "alle pluimen zijn gaan vliegen, de wind heeft ze over alle hoeken van de horizon verspreid."
  
  Dat is waar. Nu begrijpt ge wat laster veroorzaakt. Laster verspreidt zich vlugger en verder dan de pluimen! De veroordelingen en verwarring, die hij in de harten veroorzaakt zijn onherstelbaar!
  
  Jezus gaf ons een gouden regel: Als uw broeder gezondigd heeft, wijs hem dan onder vier ogen terecht ... [Mt. 18.15] Door eenvoudigweg de broeder te gaan opzoeken valt meestal de "soufflé", die men zich heeft ingebeeld, in, en de vrede komt terug. Zelfs als er zonde is [dan is dit kwaadsprekerij], hebben we, in plaats van kritiek te uiten, nog een ander middel om het Rijk der Hemelen te laten vooruit gaan! Medelijden geneest een ziek hart zekerder dan een veroordeling en het gebed bekeert de zondaar met meer zekerheid dan een aanklacht!
  
  Ook deze maand spreekt de Gospa ons over de Biecht als een onontbeerlijke stap om met haar en haar Zoon Jezus op stap te gaan. Zoals God, komt ze onze natuurlijke neiging om in de zonde te berusten, tegenwerken om ons naar de heiligheid te trekken. Gelukkig dat ze ons tegenwerkt. De controle over onze tong is een buitengewone oefening. Laten we 24 uur nemen, waarin we al onze woorden onderzoeken: Hoeveel werden er nutteloos gesproken of hebben de liefde gekwetst? Hoeveel hebben de naaste beschadigd? Hoeveel hebben de H. Geest in ons bedroefd? Als het goed is, in de Biecht, in het bijzonder het een of ander punt van het Evangelie te onderzoeken, nemen we dan deze van onze tong. Zoals "de mond overloopt van waar het hart van vol is", kunnen we onze slechte woorden vervangen door lofprijzingen voor God en oprechte zegeningen uitspreken over onze naaste!

• Op 2 augustus had Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Na afloop gaf ze de volgende boodschap door: "Lieve kinderen, ik kijk vandaag in uw hart en terwijl ik er in kijk, krimpt mijn hart ineen van pijn. Ik verwacht van u een onvoorwaardelijke en zuivere liefde tegenover God. Ge zult weten dat ge op de goede weg zijt als uw lichaam hier op aarde is maar uw ziel steeds in God. Door deze zuivere en onvoorwaardelijke liefde zult ge mijn Zoon zien in iedere persoon. Ge zult de eenheid in God ervaren. Ik, als moeder zal gelukkig zijn want ik zal uw harten één weten en heilig. Mijn kinderen, ik zal uw heil hebben. Ik dank u!"
  
  In het begin van de verschijning heeft de H. Maagd aan Mirjana zaken getoond, die ons te wachten staan als er geen heiligheid is in ons hart, noch broederlijke gemeenschap in Christus.
  "Dat was in het geheel niet mooi" verduidelijkte Mirjana. "Gospa heeft ons gevraagd te bidden voor onze herders, want, zegt ze, zonder hen is er geen eenheid."
  
  Op 2 september gaf Mirjana volgende boodschap na de verschijning: "Lieve kinderen, heb geen vrees in deze tijd van Gods tekenen, want ik ben bij u. De grote liefde van God zendt me om u naar het heil te leiden. Geef me uw eenvoudige harten, gezuiverd door vasten en gebed. Alléén in de eenvoud van uw hart is het heil. Ik zal met u zijn en zal u leiden. Dank!"
  
• Benedictus XVI met vakantie
  
  Onlangs is er iets ontroerends gebeurd in verband met Medjugorje en de H. Vader. Zelfs al lijkt het op het eerste gezicht van minder belang, toch heeft het ons bemoedigd. Op 21 juli, tijdens zijn vakantie in Lorenzo di Cardone, is Benedictus XVI de rozenkrans gaan bidden in een eenvoudige boskapel, voor een beeld van de H. Maagd van Medjugorje. Diep ingekeerd is hij een goed uur voor dit beeld gebleven in tegenwoordigheid van zijn secretaris. Het was een zeer aangrijpend moment, zoals men op de site van "Radio Vatican" kon lezen. Natuurlijk heeft dit gebeuren de eerste pagina gehaald in de kranten van Bosnië en de getrouwen van Medjugorje hebben het uitvoerig besproken. De persoonlijkheid van Benedictus XVI is te goed gekend om te menen dat hij dit bij toeval of lichtzinnig gedaan heeft, vooral na de ontgoocheling veroorzaakt door de gemiste retraite van Pater Cantalamessa. De Paus wist ook dat er foto’s zouden verspreid worden. Een knipoogje dat deugd doet!
  
• Deze "fax" komt wel heel wat te laat. Verontschuldig me! Ik ben vorige maand op het onverwacht moeten vertrekken naar het buitenland en heb hem niet tijdig kunnen verzenden.
  
• Verandering in de parochie
  
  In vervanging van Pater Ivan Sesar hebben we een andere priester gekregen als pastoor van de parochie. Het is Pater Petar Vlasic. Opgelet, het is niet Pater Petar Ljubicic, die op heden in Duitsland is en die aangeduid is om de geheimen, die Mirjana gekregen heeft, te zijner tijd aan de wereld bekend te maken. Pater Petar Vlasic is ouder en is sinds 2000 als onderpastoor belast met het kerkje van de "Barmhartige Jezus" in het gehucht Surmanci.
  
  Pater Ljubo is eind augustus uit Medjugorje vertrokken naar Zagreb. Wij zullen hem erg missen. Gelukkig zal hij, als God het wil, van tijd tot tijd terugkomen naar Medjugorje voor belangrijke gebeurtenissen. Het is de Heer, die voor iedereen zijn plan heeft, zowel voor deze parochie als voor de wereld. En wij hebben vertrouwen in Hem.
  
• In Rome zal de zienster met het hart, Jelena Vasilj-Valente het geluk hebben eind oktober haar 4de kindje te verwelkomen.
  
• Shma Israel! Luister Israël!
  
  In de Bijbel lezen we dat God soms tweemaal de naam van iemand uitspreekt om hem te roepen. "Abram, Abram!" of " Samuel, Samuel!". Jezus deed hetzelfde toen hij riep "Simon, Simon!" of "Marthe, Marthe!" Er bestaan hiervoor verschillende interpretaties, maar één bepaalde spreekt ons vandaag bijzonder aan:
  De eerste maal dat God de naam zegt is om de aandacht te wekken van hem die geroepen is en die bijgevolg zijn oor te luisteren legt.
  De tweede keer is om hem de tijd te geven zijn hart te openen en toe te laten dat de boodschap in hem doordringt, want zo concentreert zijn aandacht zich volledig op de stem.
  
  "Zich concentreren op de stem" om in zich gans haar inhoud, gans haar schat, op te nemen.
  
  Dat is het juist, wat de H. Maagd ons wil laten beleven in Medjugorje en wat we nog zo weinig of zo slecht beleven. Om de zo bijzondere genade van deze tijd te beleven en de tekens er van te verstaan, nodigt de H. Maagd ons uit om "neer te knielen in de stilte van ons hart" [25.05.2001] Zonder deze stilte is er geen gemeenschap met God mogelijk. Zonder deze stilte, kan de eenheid van hart niet ontstaan, omdat ons vermogen om te ontvangen belemmerd is. Enkele dagen geleden zag ik op Krizevac groepen, die niet ophielden te babbelen tussen de staties. Iedereen zei wat hem in het hoofd kwam, kwestie van zich uit te drukken. Lawaai kan wel degelijk geruststellend lijken en geeft een zekere menselijke warmte weer. Aan de voet van de berg was de vreugde echter niet van de partij, ze hadden alles verkorven. Alles zeggen wat er ons door het hoofd schiet, is als zich schuilen onder een zonnescherm om te beletten dat het stortbad van genaden ons zou bereiken. De genaden worden aangeboden, stromen volop neer, maar ze slippen weg en ontsnappen ons. Dan blijven we leeg en alleen en om er de dodelijke verveling niet van te voelen, spreken we nog luider! Het is de escalatie van de leegte en van de angst voor de leegte, terwijl we geschapen zijn voor de volheid van de liefde!
  
  Jezus zei aan Zuster Faustina dat een praatzieke ziel geen enkele kans heeft om zijn stem te horen. Welnu, Jezus spreekt tot ieder hart!
  
  Jezus zendt ons Zijn moeder in Medjugorje om tot ons te spreken, en niet alléén door haar boodschappen. Ze verwacht ons op de bergen van Medjugorje, tussen de wijngaarden, op de kleine paadjes van rode aarde die zich doorheen de vallei kronkelen, op de banken aan de kerk. Ze zegt ons en herhaalt dat we ons hart zouden openen opdat zij het grondig zou kunnen bewerken en veranderen. We weten allemaal hoe belangrijk de stem van de moeder is voor het kind om het gerust te stellen en evenwichtig te laten ontwikkelen. Zoals iedere moeder droomt Maria er van dicht te naderen bij ons hart, er haar liefde in te fluisteren en het met allerhande geschenken te vullen. In de stille ingetogenheid werkt ze met een verbazende kracht. Maar niet in het lawaai! Waarom heeft Maria in Nazaret Gods plan met haar in zijn volheid kunnen beleven? Omdat ze ingetogen was en er elk detail van kon opvangen. Ze koesterde en genoot van elke minuut van deze geheime communicatie. Haar hart was gericht op de fluistering van de ziel, op deze geheimzinnige uitwisseling met haar God. Fluistering die in het diepste van onszelf zingt , maar die, omwille van het lawaai van de wereldse bekommernissen, door te weinig mensen wordt opgevangen.
  
  De verantwoordelijken van bedevaarten hebben een prachtige rol. Met enkele woorden kunnen ze immers de bedevaart van hen die ze begeleiden, veranderen. In plaats van een kleine godsdienstige uitstap en een fotojacht, kunnen ze van de bedevaart iets prachtigs maken en aan hun pelgrims de vonk overbrengen , die ze zal open stellen voor nog grotere genaden. Dikwijls volstaat een voldoende uitleg en natuurlijk hun voorbeeld. Een van de zieners zei me dat Gospa hen in de jaren 80 deze boodschap gegeven had: " Aan hen die de bergen beklimmen en afdalen in stilte [Krizevac en Podbrdo] geef ik bijzondere zegen." Vicka heeft me dit bevestigd en ze voegde er, met het gezond verstand dat we van haar kennen, aan toe "Natuurlijk dat men in stilte moet blijven! Als ge de berg op gaat dan is het om te bidden! Als ge wilt praten, dan kunt ge dat beneden doen, waarom daarvoor op de berg gaan?" We kunnen dat uitbreiden tot de parochies: Als ge wilt praten, dan zijn er vele plaatsen waar ge dat kunt doen. Als ge naar de Mis gaat, dan is het om uw God te ontmoeten in de intimiteit van uw hart. De Gospa zegt ons: "Blijf bij Jezus in de stilte van uw hart, opdat Hij u zou veranderen en omvormen door zijn Liefde."

• Op 2 oktober had Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het cenakel. Aan het eind van de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen, ik roep u op om me met een open hart en vol vertrouwen,te vergezellen in de zending, die God me heeft toevertrouwd. De weg waarop ik u leid, door Gods wil, is moeilijk maar standvastig [hij vraagt continuïteit], en op het einde zullen we ons allemaal in God verheugen. Ondertussen, mijn kinderen, hou niet op om te bidden voor de gave van het geloof. Alleen door het geloof zal het Woord van God licht zijn in de duisternis, die u wil omhullen. Heb geen schrik, ik ben met u. Ik dank u"
  
  Mirjana voegde er nog het volgende aan toe: "Aan het eind van de verschijning, terwijl de Hemel open ging, zag ik een intens en sterk licht en de H. Maagd trad door dit licht binnen in de Hemel."
  
• De natuurwetten opheffen? Na een spectaculaire bekering in Medjugorje, 10 jaar geleden, begeleidt Luiggi groepen uit Italië, die zich vormen zonder enige publiciteit. In juni van dit jaar, terwijl Medjugorje, omwille van de verjaardag, overweldigd is door een massa mensen, kondigt een van zijn bedevaarders, 28 jaar, hem van in het begin aan dat ze gekomen is om in Medjugorje te sterven, in de armen van Gospa. Haar leven heeft geen zin en haar familie is een ramp. Luiggi probeert niet te stresseren en zet wachten uit om haar zonder onderbreken in het oog te houden en stelt zichzelf op als wachter op de muren van het smeekgebed.
  
  De laatste dag is Laura niet te vinden voor de maaltijd voor het vertrek. Luiggi stormt naar haar kamer en vind er de twee wachten, die vruchteloos trachten haar naar de groep te krijgen. Het is duidelijk dat ze een slecht plan broedt. Ook Luiggi tracht haar te overhalen, maar als een bliksemschicht vliegt Laura naar het open venster om zich in de diepte te storten. Luiggi hoort diep in hem: "Ik moet haar redden", maar het bed en nog enkele meters scheiden hem van haar. Maar met dezelfde flits, vliegt hij naar het venster om haar te grijpen en lukt er in haar bij het middel te nemen. Gezien de afstand is het voor hem onbegrijpelijk dat hij bij haar geraakt is. De snelheid en het gewicht van het meisje sleuren hen beiden de diepte in. Luiggi voelt zich, samen met haar vallen. Het meisje is immers groot en de helft van haar lichaam is reeds naar de diepte. Hij laat haar echter niet los want hij is vast besloten deze stem in hem te volgen die hem steeds zegt "ik moet haar redden." Het is dan, dat, zonder te begrijpen hoe, hij plots terug voor het venster staat en het meisje, wel en gezond, staande aan zijn zij. De twee getuigen zijn daar, totaal verbijsterd! De wetten van de zwaartekracht en de snelheid hebben niet gewerkt!
  
  Sinds de bekering van Luiggi bidden hij en zijn vrouw en beleven de boodschappen van de H. Maagd naar hun beste vermogen. "Door vasten en gebed, zegt ze, kunt ge oorlogen doen eindigen en kunt ge de natuurwetten opheffen."
  
  Dit is gebeurd op de 26e verjaardag. Hoe zou Gospa in staat geweest zijn dit meisje in deze vreugde volle dagen te laten verloren gaan, terwijl ze haar dienaar meesleepte in haar val? Luiggi beefde nog terwijl hij me zijn verhaal, 3 maanden later, vertelde en hij voegde er aan toe: "Ik heb zelf de kracht mogen ervaren van vasten en gebed, mijn vertrouwen in Maria is als een pijl omhoog geschoten! Ah, moesten de mensen weten wat ze verliezen als ze de boodschappen miskennen!"
  
  Luiggi is een eenvoudige tegelzetter, theologie is niet zijn sterke kant, maar men moest hem horen praten over Gospa! Hoeveel wonderen, hoeveel mirakelen wil ze niet ook voor ons bewerken, als we haar met een kinderlijk hart dagelijks ons "Ja" geven.
  
• Een kind is hen geboren! De zienster-met-het-hart Jelena Vasilj-Valente, echtgenote van Massimiliano, heeft het geluk gekend deze maand haar 4de kindje ter wereld te brengen. Het is een kleine Bernadette en ze stelt het goed! Dank U, Heer voor het wonder van het leven!
  
• Een mirakel-plant in het hartje van China? Bernadette, een nieuw leven dat opborrelt voor de vreugde van haar ouders. Laura een wanhopig meisje dat zich tracht te doden... Twee gebeurtenissen naast mekaar elke dag in onze wereld! En Gospa, die ons spreekt over " duisternis, die ons wil omhullen" weer een andere gebeurtenis, die we niet mogen negeren zonder het risico te lopen zelf door dezelfde duisternis te worden omhuld.
  
  Deze boodschap is van groot belang. Opdat de kleine Bernadette nooit wanhoop zou kennen, opdat Laura Haar Schepper zou dank zeggen voor de gave van het leven, opdat ieder van ons zou leven als een kind van het licht, plaatst onze Hemelse Moeder nog haar wapens en haar remedies in onze handen. Meer dan ooit bidden om de gave van het geloof, zich laten doordringen door Gods woord als een licht op ons pad, trouw de vasten beleven, de sacramenten, God de eerste plaats geven in ons leven, dat is de weg van de echte vrede, die ze ons toont, de weg van de Hemel.
  
  Moest ik vernemen dat er in het hartje van China een wonderbare plant bestaat, die de vrede van het hart kan geven aan mijn aan drugs verslaafde zoon, dan neem ik vandaag nog een ticket voor China en ik haast me er heen, zonder naar de prijs te kijken. Als men me verteld dat er in de diepte van de oceaan een wier bestaat dat mijn man kan genezen van zijn neerslachtigheid, dan verzet ik hemel en aarde om ze te bemachtigen. Wel, we hebben 1000 maal beter dan dat: de belofte van de echte vrede en vreugde op aarde, de eenheid van harten, van echte liefde zonder vervaldatum, kortom van het immense geluk waarvoor we geschapen zijn en waarvan het gemis ons ziek maakt.
  
  Waarom het ogenblik uitstellen om in de leer te gaan bij Maria en gebruik te maken van dit aanbod uit de Hemel, gratis, binnen handbereik, doorzichtig en steeds efficiënt? Of wachten we er op dat deze duisternis slaagt in haar opzet ons te vernietigen,zodat we , door haar gekweld, eindelijk onze ogen zouden richten naar Hem die de enige is die ons kan redden?
  
  Lieve Gospa, dank u dat u op zulke bijzondere manier bij ons blijft in deze tijd van verschijningen! Help ons ook bij U te zijn! In uw aanwezigheid, lieve Koningin van de Vrede, vervliegt elke vrees!

• Op 2 november kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Daarna gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen, vandaag nodig ik u uit uw harten te openen voor de H. Geest. Laat Hem toe u om te vormen. Mijn kinderen, God is het onmetelijk goede en daarom, als moeder, smeek ik u: bid, bid, bid, vast en hoopt dat het mogelijk is dit goede te bereiken, want uit dit goede ontstaat de liefde. De H. Geest zal deze liefde in u versterken en dan zult ge God uw Vader kunnen noemen. Door deze onmetelijke liefde, zult ge beginnen iedereen oprecht te beminnen en, in God, zult ge iedereen kunnen beschouwen als broers en zusters. Dank u."
  
  Terwijl ze ons zegende, zei Gospa: "Op de weg waarop ik u leid naar mijn Zoon, gaan zij, die Hem vertegenwoordigen aan mijn zijde". [Sprak ze over de priesters? Ze heeft geen nadere verklaring gegeven].
  
• Een hemelse hulp binnen handbereik!
  
  November loopt ten einde en vooraleer aan de Advent te beginnen, kunnen we onze ijver om de zielen van het Vagevuur te helpen aanwakkeren. Ik ben getroffen door hun uitzonderlijk liefdevolle aanwezigheid! Ik kan hen niet ter hulp roepen, zonder wederkerig gezegend te worden, en dat evenzeer voor de meest onbenullige zaken, als voor de belangrijke in het dagelijkse leven. Zo was ik, enkele dagen geleden, een zeer belangrijk document verloren. Ik zei hen: "Lieve zielen, ik weet dat ge hulp nodig hebt, ik zal dus ook een tientje bidden voor uw vlugge bevrijding uit het Vagevuur. Ik vraag u echter, van uw kant, me te helpen om dat document terug te vinden. Ik was nog niet aan het einde van mijn Onzevader dat mijn ogen vielen op een vergeten hoekje van mijn werktafel, waar ik, verstrooid, dat document had neergelegd. Hetzelfde als we een moeilijk gesprek met iemand moeten hebben of geestelijke hulp in een bepaalde moeilijkheid. Ze zijn gelukkig ons te kunnen helpen, te meer omdat ze reeds die liefde in zich hebben die God voor ons heeft, door geen enkele onzuiverheid besmet, noch door gebreken, die ze tijdens hun aardse leven hadden. Ze zien ons door het prisma van God, in zuivere waarheid en barmhartigheid.
  
  Op 6 november 1986, heeft de Gospa er ons in Medjugorje aan herinnerd dat, als we voor hen bidden, we nieuwe voorsprekers krijgen, die op hun beurt ons zullen helpen in het leven, vooral om meer onthecht te zijn aan materiële dingen. ["Gij loopt verloren in materiële zaken, lieve kinderen" zei ze ] Deze zielen lijden vreselijk, want, zoals ons vele mystici geleerd hebben , is de kleinste pijn in het Vagevuur groter dan de grootste pijn op aarde. Ze verwelkomen dus elke hulp van ons als een onmetelijk geschenk, en hun erkentelijkheid is doeltreffend.
  
  Het bedroeft me vast te stellen dat weinig priesters tegenwoordig gevraagd worden om H. Missen op te dragen voor de bevrijding van de zielen van het Vagevuur. Nochtans, de H. Mis is de grootste hulp, die we deze zielen kunnen bieden. Het lijkt er op of deze belangrijke daad van naastenliefde in onze gewoonten erg is verminderd, zelfs verdwenen. Het is waar dat sommige priesters zozeer gegrepen zijn door het medelijden van Christus, dat ze zelf aan rouwende mensen voorstellen om een H. Mis op te dragen. Het gebeurt echter dat anderen, waarschijnlijk door een geloofcrisis aangaande de "Uitersten van de mens", even glimlachen als men hen over het Vagevuur spreekt. Gelukkig hebben we de leer en de Catechismus van de Katholieke Kerk om ons vast te verankeren in het geloof dat ons van de Apostelen werd overgeleverd! [§1030 tot 1032 en 1472. In de Bijbel: 2 Makkabeeërs, 12, 46]
  
  Op elk moment van het jaar worden we uitgenodigd de zielen van het Vagevuur te helpen. Er zit echter een bijzondere genade in november. Hoe voordelig zou het niet zijn voor deze zielen en voor ieder van ons, dat we, vooraleer aan de Advent te beginnen, we deze liefdesdaad zouden stellen: een of meer H. Missen laten opdragen voor deze zielen, of hen zelfs een noveen H. Missen aan te bieden! Wij zijn er zeker van hiermee God te behagen.
  
• Een ticket voor de Hemel
  
  De meerderheid van de mensen hebben schrik bij de gedachte aan hun dood, of aan deze van hun geliefden. In werkelijkheid, zei Gospa "bestaat de dood niet". Het is enkel een sluier, die wegvalt, zoals het voorhangsel van de tempel in Jeruzalem, die doormidden scheurde en openlijk liet zien wat er al was, verborgen in het onzichtbare: Het Heilige der Heiligen!
  
  Er komt mij een beeld voor de ogen, dat onvolkomen is, zoals elke vergelijking: Er bestaan ramen, waarvan de vensters toelaten van binnen uit te zien wat er buiten gebeurt, maar die de mensen van buiten beletten te zien wat er binnen gebeurt. De graad van ondoorschijnendheid kan verschillen en soms, als men de neus tegen het venster aandrukt, kan men iets ontwaren van wat er binnen is. Stel u echter voor dat de glazenier zich vergist en het glas zo plaatst dat men van binnen uit niet kan zien wat er buiten is...! Dat is wat er gebeurt! Wij zijn op aarde als deze mensen die diegenen niet zien, die hen zelf wel zien. Daar begint de tragedie van het ongeloof, er is maar een stap! "Lieve kinderen, zegt Gospa ons, gij zijt onbewust."
  
  Heiligen hebben deze ondoorschijnendheid overwonnen en leven alsof ze het onzichtbare zien. Dat laat hen toe de onzichtbare werkelijkheid te aanvaarden, zonder de dag te moeten vrezen, waarop het glas breekt, of de sluier wegvalt. Het hemelse hof is hen al vertrouwd en ze beschouwen de passage van de dood als een lang verwachte kus, die hen, na de ballingschap, voor goed zal binnen leiden in het gezelschap van de uitverkorenen. Tijdens een zending in Dublin, vertelde de ziener Ivan aan de menigte: "Moest ge, al was het maar één seconde, Gospa kunnen zien, dan zouden alle dingen van de aarde onmiddellijk hun aantrekkelijkheid voor u verliezen".
  
  De wereld is de tijd van verlangen, de Hemel is de eeuwigheid van het bezitten. Als ik op de aarde niet het verlangen heb naar de Hemel, dan ben ik een zieltogende, die nog kan herleven. Als ik mijn vermogen om te verlangen aan de stoffelijke wereld overdraag, dan ben ik een dode en ben ik geterroriseerd door het uur van mijn dood, wanneer ik al mijn [valse] schatten zal verliezen. Het is zeker door minder gehecht te zijn aan materiële zaken, dat we in staat zullen zijn "met vreugde het eeuwig leven te beschouwen".
  
  De zienster Marija heeft hieromtrent meer verduidelijking gekregen. Gospa legde haar uit dat in de Hemel, iedere uitverkorene precies weet wat anderen voor hem gedaan hebben en hoe, door hun gebeden, hun offers en hun gaven, ze hebben meegeholpen aan de groei van de graad van hun eeuwige glorie. Soms gebeurt het zelfs dat de uitverkorenen er zich rekenschap van geven dat het gebed van deze of gene, bewerkt heeft dat ze niet verloren gegaan zijn! In de Hemel zal ieder van ons eeuwig erkentelijk zijn tegenover elk van deze mensen en met hen een heel bijzondere liefdesband beleven.
  
  Deze werkelijkheid is prachtig en zo bemoedigend, vooral wanneer we, hier op aarde, nog de vruchten niet zien van onze offers en onze gebeden voor hen, die we liefhebben. Gospa geeft ons hier een hoop, die ons geneest van de ontmoediging! Ze helpt ons te investeren in de echte waarden!

• Op 2 december, toen Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning kreeg in het Cenakel, was ze ernstig en ze had tranen in haar ogen. Aan het eind van de verschijning weende ze een eindje, vooraleer ze het volgende zei: "Gospa was zeer triestig. Gans de duur van de verschijning bleef ze tranen in de ogen hebben". Daarna gaf ze volgende boodschap door: "Lieve kinderen, vandaag, als ik in uw harten kijk, vult mijn Hart zich met pijn en angstige bezorgdheid. Mijn kinderen, houdt even stil en kijkt in uw hart. Staat mijn Zoon, uw God, echt op de eerste plaats? Zijn Zijn geboden echt de maatstaf van uw leven? Nogmaals verwittig ik u: Zonder geloof is er geen nabijheid van God, is er geen Woord van God, dat het licht is van het heil en het licht van het gezond verstand."
  
  Mirjana voegde er aan toe: "Met pijn heb ik Gospa gevraagd dat ze ons niet zou in de steek laten en haar hand van ons niet zou wegtrekken. Ze heeft pijnlijk geglimlacht bij mijn vraag en is terug vertrokken. Deze keer heeft ze niet gezegd:"Ik dank u".
  
• Tegenover deze pijn, willen we het hart van de H. Maagd troosten en samen met haar intens deze bijzondere tijd van de Advent beleven. Gans haar geest, haar hart en haar ziel zijn verenigd met dit kleine tere wezen, dat ze in zich draagt: Jezus! Ze zal ons leren met tederheid met Hem te spreken, ons met Hem te verenigen in de stilte van onze ziel, Hem in onze armen te nemen en gans door Hem opgeslorpt worden. Ze zal ons tonen hoe we hem in het middelpunt van ons leven kunnen plaatsen, Hij, ons leven! Door naar haar moedergelaat te kijken, zullen we verlangens van het Kindje Jezus kunnen aflezen.
  
  Hoe kon Maria in die dagen zo ingetogen zijn? Ze bevond zich in de hachelijkste situatie. Haar familie, gestoord door het bevel tot volkstelling van Caesar, moest een reis van 180 km. aanvangen op het meest cruciale moment van haar zwangerschap, in volle winter! Toen ze in Bethlehem aankwamen, dachten ze dat ze door hun stam zouden opgevangen worden. Ze werden echter verstoten. Zo kwamen ze terecht in de meest onbewoonbare plaats die men zich kan indenken, een schuilplaats voor dieren, koud, vuil en stinkend. Zonder water noch licht, zonder beddegoed en geen enkel comfort. [Men heeft de stal heel erg geromantiseerd, met mooie lichtjes...] Jozef moet gebroken geweest zijn omdat hij geen behoorlijke plaats had kunnen vinden voor zijn teergeliefde bruid en zijn Zoon. Welnu, de H. Maagd bleef kalm en ingetogen, enkel geconcentreerd op de Redder!
  
  Hoe zouden we onszelf kunnen voorstellen in diezelfde situatie? Gestoord door het gebrek aan huisvesting, zenuwachtig of kwaad, zouden we van deze prachtige genadetijd een tijd maken van frustratie en voortdurend gejammer!
  
  In deze adventtijd ligt het in onze macht te beslissen om opgeruimd te blijven in moeilijke situaties, tegenover onze armoeden, welke deze ook mogen zijn. Zelfs als we genoeg voedsel hebben en voldoende geld om mooie geschenken te kopen, kunnen we een inwendig tekort voelen, dat pijn doet. Laten we er echter voor kiezen om gelukkig te zijn met wat we hebben! Het is mooi onze Vader te danken voor wat we nu beleven, zelfs voor wat moeilijk is. De moeilijkheden duren inderdaad niet tot in de Eeuwigheid, terwijl de vruchten van het lijden blijvend zijn.
  
  Maar, let op! Het is moeilijk de bittere wortels uit ons hart uit te roeien, die de immense vreugde kunnen vergallen onze Redder te ontvangen en Hem eindelijk op de 1ste plaats te zetten. Dat elk gebruikt stohalmpje en elk zacht stukje stof dan een echt offer van ons moge vertegenwoordigen, een oprecht gebed tot Maria, om met zuiverheid het kribbe-bedje van het Kindje te kunnen voorbereiden. Zo zal ze zelf het bedje voor haar Zoon in ons hart maken en met hoeveel vreugde zal ze Hem er met Kerstmis in leggen! Zo zullen we haar grotendeels getroost hebben.
  
• De kalender van Moeder Teresa. Vorige maand kenden we de vreugde Mark Miravalle te ontvangen in Medjugorje. Mark is permanent diaken in de USA, Theologieprofessor aan de Franciscaanse universiteit van Steubenville en vader van 8 kinderen. Hij is een belangrijke mariale apostel. Tijdens de gesprekken die we samen voerden, vertelde hij me een interessante episode uit zijn ontmoetingen met Moeder Teresa. Hij gaf me de toelating ze hier te vertellen, vermits het Medjugorje aangaat.
  
  Op 14 augustus 1994 was Mark in Calcutta op uitnodiging van Moeder Teresa, om aan zes verschillende groepen van de Missionarissen van de Liefde, enkele conferenties te geven over de H. Maagd als Mede-verlosseres, bemiddelaarster en voorspreekster. Bij zijn aankomst, verwelkomde Moeder Teresa hem met vreugde en voor de conferentie begon, zetten ze zich enkele minuten neer voor een vriendschappelijk gesprek. Aan de muur, recht tegenover hem, was er een kalender die Marks aandacht trok. Het was inderdaad de H. Maagd van Medjugorje die er op stond. Na enkele minuten geanimeerd gesprek met Moeder Teresa, over de H. Maagd, wees Mark naar de kalender en vroeg: " "Moeder, gelooft gij in Medjugorje?"
  
  Ze antwoordde, terwijl ze een vinger op de lippen hield, als om te zeggen:"Chuuuut! Laten we vertrouwelijk spreken". Dan vertelde ze Mark: "Ik heb O.L.Vrouw van Medjugorje gevraagd naar onze eerste home [foyer] voor stervenden in Calcutta, te komen, en ze heeft het gedaan!" Mark had de moed niet verder op de vraag in te gaan, hoewel hij brandde van verlangen om haar te vragen "Hoe is ze gekomen? Langs een verschijning? Een genezing?" Hij verkoos discreet te blijven en Moeder Teresa glimlachte heel vredevol naar hem. Mark heeft nooit geweten hoe de Gospa zich getoond had bij de stervenden in Calcutta!
  
  Langs andere getuigenissen weten we dat Moeder Teresa zich heel erg aan Medjugorje interesseerde. Ze geloofde er in. Ze had trouwens persoonlijke contacten met Pater Slavko. Ze verlangde erg er op bedevaart te gaan, maar ze was zich bewust van de mediabelangstelling voor de minste van haar bewegingen en hoe vlug de gelovigen haar initiatief als een "kerkfeit" zouden interpreteren. Ze wilde niet vooruit lopen op Paus Johannes-Paulus II en verkoos uit discretie er niet naar toe te gaan voor hem. Noteren we dat ze wel het recht had te gaan vermits, zoals een document van de Congregatie voor de Geloofsleer in mei 1998 bepaalt: "Iedereen zich naar Medjugorje mag begeven op private bedevaart."
  
• De dag van Vreugde. De H. Maagd heeft al altijd gewild dat de jongeren van de gebedsgroep [en dus wij allen!] zich grondig voorbereiden op de "Dag van de Vreugde" om zo het Kind Jezus toe te laten geboren te worden in ons hart. Enkele dagen geleden, tijdens een verschijning aan Ivan, heeft Gospa nogmaals gezegd dat ze tijdens deze tijd de families uitnodigde dagelijks samen voor de kribbe te bidden. Deze uitnodiging kan ons er toe aanzetten de kersstal in ons huis te zetten vanaf het begin van de Advent en niet vlug-vlug in de week voor Kerstmis.

• Op 2 januari kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning waarna ze met ons volgende boodschap deelde: "Lieve kinderen, in deze genadevolle tijd, vol van de genaden van God en van zijn Liefde, die me naar u toe zendt, smeek ik u geen hart te hebben van steen. Mochten de vasten en het gebed uw wapens zijn om tot Jezus te naderen, mijn Zoon, en om Hem te kennen. Volgt mij en mijn lichtend voorbeeld. Ik zal u helpen. Ik ben met u, Dank u!"
  
  Mirjana voegde er het volgende aan toe: "Gedurende de ganse duur van de verschijning was de uitdrukking op het gelaat van de H. Maagd pijnlijk en droevig. Ze sprak me over dingen die ik nog niet mag zeggen. Ze zegende ons en ook de godsdienstige voorwerpen. De uitdrukking op haar gelaat was bijzonder ernstig toen ze sprak over de zegen van de priesters. Ze vroeg ons voor hen te bidden en te vasten."
  
  Ik kan u niet verbergen dat de woorden van Mirjana over de droefheid van de H. Maagd ons diep hebben ontroerd. Juist na de vieringen van Kerstmis en Nieuwjaar worden we verondersteld vreugde en geluk te uiten. De H. Maagd moet haar redenen gehad hebben om zo droevig te zijn! Het volstaat zich een teder hart voor te stellen dat brandt om zijn liefde mee te delen aan een ander hart en dat geconfronteerd wordt met een hart van steen. Een steen neemt de genade van God niet op , het is er ondoordringbaar voor. Welke vruchten brengen het gebed en de vasten voort? In een hart van steen, dat beslist om te veranderen, laten het gebed en de vasten God toe te bewerken wat Hij graag heeft, wat Hij alléén kan verwezenlijken, Hij, die "de rots verandert in een vijver en de steen in een bron." [Ps. 114,8]
  
  In deze eerste brief van 2007, wens ik allen een heilig en gezegend nieuw jaar! Moge 2007 het jaar zijn waarin we de H. Maagd troosten door aan onze harten te werken door ze zich te laten vullen met liefde!
  
• Een heilige voor 2007?
  
  Velen van u kennen en beoefenen onze mooie traditie om een heilige gezel te krijgen voor het jaar. Op 1 januari hebben we de H.Geest gevraagd ons de heilige te tonen die er voor gekozen heeft de "Kinderen van Medjugorje" dit jaar te helpen. Ge had de kreet van bewondering moeten horen die opsteeg toen we het briefje lazen, dat door een van de onzen getrokken werd met de naam van onze Heilige. Niet te verwonderen! We werden gekozen door de Koningin van de Vrede zelf! Ziehier wat er bij geschreven stond: "Gij zijt voor mij belangrijk, ik heb u nodig" [Boodschap aan Jakov in juli 1884] En onze taak is "te bidden voor de plannen van Maria in Medjugorje."
  
  Dan is de gedachte bij ons opgekomen: als we de Koningin van de Vrede zelf krijgen om ons te begeleiden, dan is het dat wij haar dit jaar meer dan anders zullen nodig hebben. Laten we haar dan ook niet werkloos, herinneren we ons hoe machtig ze bij God is door haar nederigheid! Is het niet zij die gekozen is om de kop van de slang te verpletteren? Laten we het besluit nemen elke morgen een van haar boodschappen te lezen en ze in praktijk om te zetten, zoals ze ons reeds zo lang vraagt.
  
  Dan zal haar goddelijke vrede, haar "Shaloom" alle leegten vullen in ons hart, veroorzaakt door het materialisme en onze zonden! Laten we, sterker dan voorheen, de hand van Maria vastnemen en laten we haar bij elke moment van de dag vragen "Moeder, wat zoudt Gij doen, Gijzelf, in de situatie waarin ik ben?"
  
• Een eenvoudige zegen!
  
  Op 2 januari, terwijl de H. Maagd zo de nadruk legde op de zegen van de priesters, kwam Monique F. uit Canada. Ze had goede redenen om "amen" te antwoorden. Ziehier een deel van haar mooi getuigenis:
  
  Ik verliet de Katholieke Kerk toen ik 13 jaar was, tijdens de "stille revolutie" in Quebec, Canada. Gedurende 22 jaar sterk betrokken op de weg van de Indoespiritualiteit, had ik geenszins de intentie tot de Katholieke Kerk terug te keren. Ondanks het feit dat ik een oom priester had, had ik gedurende mijn 22 jarige afwezigheid nooit meer aan de Kerk gedacht. Mijn man en ik woonden toen op het eiland Vancouver. We woonden er al 7 jaar en ik had nooit een kerk opgemerkt. Mijn vaders broer, Gerard Faivre, was rustend Witte Pater van Afrika. Op een dag verwachtten we zijn bezoek en dat vroeg wat voorbereiding. Hij had me gevraagd de pastoor van de naburige parochie te contacteren opdat hij er zijn H.Mis zou kunnen gaan opdragen. Ik voelde me wat bevreesd en vroeg mijn man Jeremy me te tonen waar de kerk was. Jeremy tekende me een plannetje. Ik ontdekte dat we minder dan vijf kilometer van de kerk woonden en ik had dat nooit gemerkt! ’s Anderendaags voerde ik mijn man naar zijn werk en reed met mijn zoontjes verder naar de kerk om er de bedoelde pastoor te ontmoeten en hem mijn vraag te stellen.
  
  Toen ik het terrein van de parochie opreed, merkte ik een groot bord met de woorden: "Kom terugnaar huis!" Toen ik dat las, doorboorde een pijl mijn hart en mijn ziel was ontdaan. Ik klopte aan de deur van de pastorij en werd ontvangen door de secretaresse. Op mijn vraag of ik de priester kon zien, antwoordde ze dat hij niet beschikbaar was. Het was zijn vrije dag. Ik kon me niet voorstellen dat priesters een dag vrij hadden en drong dan ook aan en zei dat ik de pastoor echt moest zien. Ze werd kwaad. Ik drong nogmaals aan en zei haar dat ze hem ten minste kon gaan zeggen dat ik daar was en dat hij dan zelf kon beslissen me te zien of niet. Op dat moment ging de deur van zijn kamer open. Het was duidelijk dat de pastoor, Pater Ralph, het onderhoud had gehoord. Hij liet me binnenkomen en vroeg me wie ik was en waar ik woonde. Ik vroeg hem onmiddellijk de sleutel van de kerk opdat mijn oom zijn mis zou kunnen opdragen. Ik zag in deze priesters een mens, zoals een andere.
  
  Ik had mijn boodschap overgebracht en wilde verder gaan met mijn dagelijkse taken. Maar Pater Ralph vroeg me waarom hij me nog nooit in de kerk had gezien. Ik antwoordde: "De kerk? Denkt ge dat ik tijd heb om naar de kerk te gaan met twee kleine kinderen?" "Oh, verontschuldig me," antwoordde hij me, "Ik wist niet dat uw God verschillend was van de mijne!" Ik voelde me een beetje uit mijn lood en gekwetst door zijn opmerking. "Ik heb geen verschillende God" zei ik. "Wel," zei hij, "vermits we geen verschillende God hebben, mag ik u dan de zegen geven?" Ik stemde toe. Op dat moment hield ik mijn beide kinderen bij de hand. De priester zegende ieder van ons met het kruisteken op ons voorhoofd. Na deze zegen had ik een brandend gevoel. Dan vroeg hij of hij ons eens thuis mocht komen bezoeken. "Natuurlijk, wanneer ge wilt!" Hij nam zijn agenda en we spraken af voor de donderdag avond.
  
  De priester kwam die donderdag op familiebezoek. Hij nodigde de kinderen en mijzelf uit naar zijn dagelijkse Mis te komen en ik beloofde er naartoe te gaan om te zien. Ik ging al ’s anderendaags, zenuwachtig. Van het moment dat ik in de kerk binnenging begon ik te wenen. Een maand lang vloeiden mijn tranen. Dagelijks ging ik voortaan naar de Mis, ik voelde er een grote veiligheid en bleef ongemerkt. Ik wist dat God daar was. Jeremy, mijn man, kon niet aanvaarden dat ik mijn "geestelijk leven" in de "Ashram"ontrouw was. Hij was kwaad. We hadden de rol van oudsten in de Ashram, waren strikte vegetariërs, mediteerden bijna drie uur per dag en deden aan geestelijke lezing... Ik zei mijn man dat ik niet kon laten naar de Mis te gaan . Dat jaar kwamen we dikwijls in conflict bij onze discussies. De H. Geest was echter zo sterk in mij dat ik Gods bescherming diep in mij voelde. Zo kon ik ook weerstaan aan mijn vrienden, die er bij mij op aandrongen terug te keren naar de Ashram. Ik begon te bidden. Jeremy zag de verandering in mij. Zelfs de posters en de foto’s van onze goeroes en onze meesters werden vervangen door beelden van O.L.Vrouw.
  
  18 Maanden later kreeg Jeremy de genade van bekering en keerde zelf ook terug naar de Katholieke Kerk. Dat alles gebeurde 20 jaar geleden. Tot op vandaag voel ik, telkens ik een kerk binnenga en er een kruisteken maak, hetzelfde brandend gevoel op het voorhoofd, als toen Pater Ralph me voor de eerste keer zegende."
  
  Dat is het verhaal van de weg van een eenvoudige priesterlijke zegen in een ziel!

• Mirjana Soldo kreeg haar maandelijkse verschijning privaat bij haar thuis op 2 februari. Aan het einde gaf ze geen boodschap door. Elk jaar in februari maakt ze gebruik van het gering aantal bedevaarders om dit sterk moment te beleven in de intimiteit van haar kamer.
  
• Op missie in Indië
  
  We hebben juist onze mooie zendingsreis in Kerala, Bangalore en Madras beëindigd. Hartelijk dank voor hen die deze reis meegedragen hebben in hun gebed. De jongeren van de beweging "Jezus Youth" hadden de bijeenkomsten heel goed voorbereid en we zijn in staat geweest de boodschappen door te geven aan zeer gevarieerde groepen. Deze jongeren hebben ons voorbeelden gegeven, die we niet vlug zullen vergeten. We hebben veel gehouden van deze maatschappij, zo,verschillend van de onze. Deze jongeren, doordrongen van de essentiële waarden van het leven, van de familie, van het wederzijds respect, zijn zo bewust van Gods transcendentie. Mochten zij hun waarden doorgeven aan het Westen en ons terug evangeliseren. Mochten zij zich beschermen tegen de virussen van de "cultuur van de dood", die onze maatschappij ondermijnt. Het is waar, we hebben deze virussen ook opgemerkt bij sommige jongeren, en hier is de rol van Medjugorje van kapitaal belang. De Indische Christenen zijn zeer gehecht aan de H. Maagd [veel Hindoes eveneens!] Alles wat Ze in Medjugorje leert en bewerkt, raakt hen dan ook zeer diep.
  
  We zullen deze missie verder zetten door in nauw contact te blijven met onze vrienden. Enkele verantwoordelijken zullen [zo hopen wij] naar Medjugorje komen om er aan deze genadebron te drinken, zich te vormen in de school van Gospa en haar apostelen te worden voor hun eigen land.
  
  Er werden zaadjes gezaaid! Het komt de Schepper toe ze te laten ontkiemen, te laten vrucht dragen en arbeiders te vinden voor de oogst! Daarvoor zijn uw gebeden en uw steun welkom!
  
• In het begin van juli zal de Kapucijner Pater Raniero Cantalamessa de internationale priesterretraite prediken te Medjugorje. Hij is reeds 25 jaar de uitmuntende predikant van het pauselijk huis, dus van de Paus zelf.
  
  Hij predikt elke Advent en elke Vasten in het Vaticaan. Paus Benedictus XVI heeft zijn opdracht als Pauselijk predikant bevestigd. Welk een positief teken voor de zaak van Medjugorje en zijn band met Rome! Dit laat aan duidelijkheid niets te wensen over!
  
• De kracht van het Kruis.
  
  Om de Vasten in te gaan op 21 februari, is het goed naar het kruis te kijken. Als we zien hoe Jezus ons heeft bemind, hoe zouden we dan niet kunnen wensen dichter bij Hem te naderen? Pater Jeans Christopher T, stichter van een nieuwe gemeenschap in Frankrijk, helpt ons hierbij met dit ontroerend getuigenis:
  
  Toen hij seminarist was in Rome, ging hij graag de gevangenis voor kinderen bezoeken in Casa del Marmo, waar zigeuners opgesloten waren voor diefstallen en kleine misdrijven Daar verschillende kinderen geen identiteitspapieren hadden, hadden ze ook geen recht op bezoek. Niemand kon immers nagaan wie hun familie was. Daar Jean Christopher aanvaard was als bezoeker, kon hij bemiddelen tussen de kinderen en hun families. Hij bracht hen kleren want sommigen bleven soms een maand zonder verse kleding, omdat ze geen recht hadden op een pakje. In deze context kende hij zirgeuners uit Bosnië, die hun kamp opgeslagen hadden in de omgeving van Rome. De armoede was er schrijnend. Daar ontmoette hij Jiani, een moslim van 22 jaar, gehuwd en vader van twee kinderen. Zeer joviaal en dynamisch, had hij een zeer grote invloed op zijn omgeving. Men hield er van rond hem te verzamelen om naar hem te luisteren. Het was een man van initiatieven, goede en slechte.
  
  Op een dag ging Jean Christophe Jiani opzoeken in zijn van hout en karton opgetrokken hut. Hij vond de man totaal terneergeslagen, stom van droefheid. Hij verborg zijn handen. Jeans Christophe gaf er zich rekenschap van dat zijn handen afgesneden waren. Inderdaad. Bij een recente inbraak was hij op een deur gestoten, die onder elektrische spanning stond en bleef met zijn handen aan deze deur kleven. Toen zijn vrienden dat zagen, hadden ze maar één oplossing om zijn leven te redden: zijn handen afsnijden. Jiani was in een depressie terecht gekomen en wilde zelfmoord plegen.
  
  Geschokt door deze ontdekking, wist Jean Christophe niet hoe te reageren. Wat kon men immers bij zulk een beproeving zeggen? Daar hij zijn vest steeds volpropte met dingen om uit te delen, had hij het idee een houten kruisbeeld [ Dat van St. Damiaan, zo dierbaar aan de H. Franciscus van Assisië ] uit zijn zak te halen en het bij Jiani achter te laten. Na enkele woorden over Jezus te hebben gestameld, vertrok hij.
  Toen Jean Christophe een maand later terug in het kamp kwam, vond hij Jiani totaal veranderd. Hij was omringd door zijn mensen, sprak heel opgewekt en bezorgde Jean Christophe een heel warm onthaal. Deze vroeg hem: " Wat is er gebeurd dat ge zo in vorm zijt?"
  "Dank zij u" antwoordde Jiani! En zo vertelde Jiani dat hij, na het bezoek van Jeans Christophe, kalm naar het kruisbeeld gekeken had en merkte dat de handen van Jezus vastgenageld waren. Toen zei hij bij zichzelf: "Hij is zoals ik! Als er iemand is die kan begrijpen, dan is Hij het! Ik heb echter mijn handen verloren door een diefstal, Hij daarentegen, Hij heeft ze voor ons gegeven." En Jiani was tot het besluit gekomen: "Het kan niet anders of Hij is God."
  
  Jiani vroeg om gedoopt te worden. Zoals dat de gewoonte is bij de Zigeuners en vermits hij het stamhoofd was, werden gans zijn familieclan en ook zijn vrienden, samen met hem gedoopt. Christophe werd de "wijze" in hun ogen en kon voortaan openlijk over Jezus spreken in het kamp.
  
  Deze Moslim heeft het leven gekregen door naar de Gekruisigde te kijken. En bij ons, Katholieken, waar zijn onze kruisen gebleven? In februari 1999 zei Gospa: " Lieve kinderen. Ook vandaag ben ik op een bijzondere manier bij u, terwijl ik de passie van Jezus beschouw en beleef. Kindertjes, opent uw harten en geeft me alles wat er in is, de vreugden, de droefheid, elke pijn, zelfs de kleinste, opdat ik ze aan Jezus zou kunnen offeren, opdat Hij, met zijn onuitsprekelijke liefde uw droefheid zou verbranden en omvormen in de vreugde van de Verrijzenis..."
  
  "Omhoog geheven van de aarde, zal ik alle mensen naar mij toetrekken" zegt Jezus ons ook vandaag!

• Mirjana Soldo kreeg haar maandelijkse verschijning in het Cenakel op 2 maart. Na afloop zei ze ons dat Gospa vastberaden was en verklaarde: Vandaag zal ik u spreken over wat ge vergeten zijt!" Dit was de boodschap: "Lieve kinderen, mijn naam is liefde. Het feit dat ik zo lang bij u ben is liefde, omdat het de Grote Liefde is, die mij zendt. Ik vraag u hetzelfde [de liefde]. Ik vraag liefde in de families. Ik vraag dat ge liefde zoudt erkennen in uw broeder. Alleen, zo, doorheen de liefde, zult ge het gelaat zien van de Soevereine Liefde. Moge de vasten en het gebed de ster zijn, die u leidt. Opent uw harten voor de liefde en dus voor het heil. Ik dank u.
  
• Een vreugdevolle Vasten!
  
  Kinderen getuigen soms van een verbazende edelmoedigheid als het er op aan komt iemand te helpen. Op een uitnodiging offertjes te brengen voor het slagen van de plannen van Maria, worden er sommigen actief en stichtend. Welk een voorbeeld voor ons, volwassenen. Hun offertjes, die we hier vermelden, zullen ons inspireren en ons helpen om met vreugde de Vasten verder te zetten. We weten dat het meest verborgen offer, met liefde gebracht, een ziel kan redden Ze hebben gekozen om:
  
  
  • "Te vasten van elk woord dat zou kunnen kwetsen." [13 jaar]
  • "Jezus blij maken door Hem elke donderdagmorgen te gaan bezoeken in de H.Mis." [5 jaar]
  • "Gans de dag goedgezind blijven." [5 jaar]
  • "Rustig te blijven tijdens het Rozenhoedje." [5 jaar].
  • "Ik heb noedels genomen zonder kip." [8 jaar].
  • "Ik heb me niet gewroken." [11 jaar]
  • "Ik heb niet gelogen." [11 jaar]
    
• Petar Ivanković, de vader van Vicka is op 21 februari plots overleden in zijn huis in Medjugorje. Hij was 76 jaar. Reeds ’s anderendaags werd hij begraven op het kleine kerkhof van Bijakovici, in aanwezigheid van het ganse dorp. Zoals de pastoor zei in de homelie, heeft deze teruggetrokken en wijze man zijn familie met 8 kinderen kunnen voeden ondanks de grote armoede van deze dorpen in Herzegovina in de tijd van het communisme. Terwijl zijn familie zich afsloofde in de tabaksteelt, werkte hij hard op Duitse bouwwerven om hen het nodige te kunnen geven om te overleven. De dagelijkse familierozenkrans heeft nooit gezwegen in het kleine blauwe huis van de familie Ivankovic. Zlata, de moeder, getuigt hoe, sinds het begin van de verschijningen, ze nooit een maaltijd hebben kunnen nemen, zonder onderbroken te worden door de bedevaarders en hun eeuwig weerkerende vragen: "Ik wil Vicka zien? Waar is Vicka? Wanneer komt ze?" En toch hebben we allen het geduld kunnen bewonderen van deze familie, waarvan de glimlach nooit wijkt!
  
  Met het vertrek van Petar Ivanković is er een ganse generatie die verdwijnt en niet meer terugkeert. De generatie van hen, die geleden hebben voor Medjugorje en die daardoor de Gospa de gelegenheid hebben gegeven een groot deel van haar plannen te verwezenlijken. Laten we hem danken met ons gebed!
  
  Bij Vicka, die het Hiernamaals gezien en zelf bezocht heeft, blijft het licht in haar hart, ondanks het verdriet bij het verlies van een dierbare. Verre van stil te staan bij wat ze niet meer heeft, dankt ze God voor wat ze gekregen heeft. Dat doet me terugdenken aan het antwoord dat ze me gaf toen ik haar eens vroeg:
  
  Vicka, als de verschijningen zullen ophouden, zal dat voor u hard zijn. Na zovele jaren van dagelijkse bezoeken van de H. Maagd, stel ik me voor dat ge angst hebt voor de dag dat ge ze niet meer zult zien. Vraagt ge haar om haar bezoeken niet te vlug te beëindigen?
  O, nee! Ze weet wanneer ze moet vertrekken. Het zal zijn zoals God het wil. Als ze me niet meer zal verschijnen zal ik haar uit gans mijn hart zeggen: "Dank u, omdat ge me al deze jaren verschenen zijt." Elke keer dat ze komt is dat een grote gave en ik kan enkel maar dankbaar zijn tegenover haar. Het is goed te vragen, maar men moet ook kunnen danken!
  
• Sint Jozef, nooit vermoeid.
  
  Opdat steeds meer mensen van hem zouden houden, heb ik de zachte echtgenoot van de Moeder Gods beloofd steeds over hem te spreken voor zijn feest op 19 maart. Bij de talrijke genaden, die aan hem verschuldigd zijn, geeft ik u hier een heel eenvoudige, die veel zegt over zijn goed hart.
  
  GM.[23 jr.], een van onze assistenten in Medjugorje, had nog nooit onderhandeld met de H. Jozef, als ze in nood was. We verlangden dat ze zou beseffen wat ze miste. Vorig jaar, begin december, vernam ze dat een gemeenschap in Frankrijk, die haar nauw aan het hart ligt, geen kerststal had voor hun kapel, en te arm waren om er een te kopen. En Kerstmis vieren zonder kerststal ... welk een leegte!
  GM. vertelde ons dat en we antwoordden: "Bid voor de H.Jozef, dat hij er hen een bezorgt!"
  "Nee," antwoordde ze: "Dat zal niet lukken. Ze zouden er graag een hebben met beelden van ongeveer 20 cm. hoogte. Dat is veel te duur en moeilijk om vinden."
  Wel, ge vindt de H.Jozef dus een nul! Onbekwaam een kerststal te vinden van die grootte?
  "Euh ... ik vrees dat het niet zal lukken, er blijft bovendien weinig tijd voor Kerstdag!"
  "Vergeet uw vrees en start! Vraag aan de H. Jozef de kerststal, die ze willen. Maak een nauwkeurige tekening en leg die onder zijn icoon. Ge zult zien wat ge ziet!"
  
  Zo werd gedaan. GM. legde een tekening onder de icoon van de H.Jozef en vertelde hem alle bijzonderheden. Twee dagen later telefoneerde men haar uit deze gemeenschap: Ze zeggen dat er mensen op bezoek gekomen zijn. Ze hadden een beeld mee uit een kerststal. Ze wilden hen gans de stal geven, maar wilden er zich van vergewissen dat de grootte hen paste.
  
  "Welk personage?" Vroeg GM.
  "Sint Jozef."
  "En hoe groot is hij?"
  "Ongeveer 20cm."
  "Ongelofelijk, juist de grootte die we wilden! Sint Jozef, ongelofelijk ..." fluisterde ze, onder de indruk van de vlugheid en de zachtheid van deze heilige.
  
  Enkele dagen later kregen ze de volledige kerststal met de andere beelden, ook de herders, de kamelen...
  
  Laten we ons herinneren dat Lodewijk XIV, drie dagen na zijn troonsbestijging op 9 maart 1661 besloot het feest van Sint Jozef tot feestdag te maken in gans het koninkrijk. [Dit werd tijdens de revolutie afgeschaft].Tien dagen later, op 19 maart 1661, in de kapel van het Louvre, wijdde hij Frankrijk toe aan de H. Jozef. Laten we ook nu, in het vooruitzicht van de verkiezingen, Frankrijk toevertrouwen aan de H. Jozef. Het heeft zijn hulp meer dan ooit nodig.

• Mirjana kreeg op 2 april haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Aan het eind van de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: " Lieve kinderen. Laat uw harten niet verhard zijn tegenover Gods Barmhartigheid, die al deze tijd over u wordt uitgestort. Laat me toe, in deze bijzondere tijd van gebed, uw harten te veranderen, opdat ge me zoudt kunnen helpen om mijn Zoon te laten verrijzen in alle harten, zodat mijn hart zou triomferen. Ik dank u." Daarna zegende O.L.Vrouw iedereen en de godsdienstige voorwerpen en voegde er aan toe: "Uw herders hebben uw gebed nodig."
  
  O.L.Vrouw herinnerde er nogmaals aan dat ze ons haar moederlijke zegen geeft maar dat de zegen van de priester de belangrijkste is.
  
• Een Franse bisschop in Medjugorje.
  
  We waren deze week gelukkig Mgr. Claude Frikart te mogen verwelkomen. Hij vergezelde voor enkele dagen een private bedevaart, georganiseerd door jongeren van Parijs en omgeving. Mgr. Frikart, die nu op rust is, was vele jaren hulpbisschop in Parijs, naast Kardinaal Lustiger. Hij heeft het volledige programma van de bedevaarders gevolgd, heeft Vicka privaat ontmoet en was blijkbaar tevreden met de ervaring. Tijdens een homelie zei hij dat we "in Medjugorje in het huis van Maria zijn".
  
• Een wonderbare visvangst.
  
  Tijdens onze retraite in februari heeft Pater Soubeyran ons verschillende episoden verteld uit zijn leven als missionaris over zee en in Afrika. Wij vergeten zo gemakkelijk met welk een kracht de verrezen Jezus werkt doorheen de Eucharistie en welk een schat aan genaden ons elke dag aangeboden wordt op alle altaren van de wereld. We lezen het Evangelie en denken: "Ah, dat had ik willen zien!" Pasen beleven is de kracht van de verrezen Jezus vieren, die, verborgen in de hostie, ook vandaag zijn wonderen blijft doen voor de gelovigen. "Als ge gelooft, zult ge Gods glorie zien!" [Joh.11.40]
  
  Ziehier een verhaal van Pater Soubeyran: "Jezus heeft zijn leerlingen alle macht gegeven over de machten van de duisternis en heeft ze opgeroepen deze te vertrappen. Een Christen uit Ivoorkust, afkomstig uit de streek van de lagunes, zeer in aanzien omwille van zijn rang in het leger, nodigde ons uit om te komen bidden in zijn dorp dat onderhevig was aan geesten. Er waren veel gezondheids- en familieproblemen bij de inwoners, die bescherming en zekerheid zochten bij occulte krachten. De schaarse christenen, die zich bij onze groep hadden aangesloten, verwachtten het verschijnen van een nieuwe kracht, die hun problemen zou oplossen. Twee dagen verkondigden we het Heil, dat ons gegeven is door Jezus Christus.
  
  We besloten tijdens de nacht met het H. Sacrament rond te gaan in het dorp en in de huizen, die voor ons de deur wilden openen, zoals de Hebreeën met de Ark deden rond Jericho, of wanneer ze ten strijde trokken. Het was onder een stromende regen dat we besloten ten aanval te trekken. In geloof waren we er zeker van dat de Heer Jezus de kop van de slang zou verpletteren, zoals God het aan onze eerste ouders had beloofd. [Gen. 3.15] Aan het eind van de tocht, toen de regen al wat begon te verminderen, vroegen de dorpsbewoners, die hoofdzakelijk van visvangst leven, me de lagune te zegenen, die niet voldoende vis meer gaf. Door winstbejag hadden de vissers de zeeflora vernietigd. Dat was voor hen een ware catastrofe.
  
  Er dreigde een gevaarlijk voedseltekort. Vermits ik toch al doornat was, ging ik in het water van de lagune en doopte er driemaal de voet van de monstrans in terwijl ik de Heer vroeg elk kwaad en elke tegenslag te overmeesteren. Te gelijkertijd vroeg ik de mensen hun zonden te biechten en zich te bekeren.
  
  ’s Anderendaags verlichtte de zon het dorp, dat zich aftekende tegen de donkere rand van het oerwoud en flikkerde over de licht bewogen wateren van de lagune. Het was zondag. We zouden de H.Mis opdragen in een verlaten kerk, maar die nu terug tot leven kwam met deze massa dorpelingen, die in de Geest vernieuwd en tot rust gekomen waren. Toen we de liturgie beëindigden, werden we verrast door kreten, die van de lagune kwamen. Jongeren, die afwezig gebleven waren van wat er in hun dorp gebeurde, hadden die morgen besloten wat te gaan vissen, nu de hemel opgeklaard was. Ze riepen om hulp, ze wilden hun netten zonder scheuren op de oever trekken. Deze waren immers overvol. Nog nooit had men zoveel vissen gezien op die plaats!
  
  "Als ge bidt zal God u alles geven, wat ge van Hem verwacht" zegt de Gospa ons. Nu nog spreekt men in de lagune over deze wonderbare visvangst!"
  
• "Laat uw harten niet verhard zijn tegenover de Goddelijke Barmhartigheid, die al deze tijd over u wordt uitgestort..." [Boodschap van 2 april 2007]
  
  De H.Maagd Maria wil, als moeder, voor ons het beste! Ze wil onze harten wijd open zetten voor de ondoorgrondelijke Barmhartigheid van God, te midden van een wereld, die er zo naar dorst.. Ze kent deze woorden van Jezus aan Zr. Faustina, die we ons in deze genadetijd best herinneren: "Schrijf deze woorden neer, mijn dochter: Alle zielen, die mijn Barmhartigheid vereren en haar glorie verkondigen, die andere zielen aanzetten vertrouwen te hebben in mijn Barmhartigheid, deze zielen zullen geen vrees kennen in het uur van de dood. Mijn Barmhartigheid zal hen tot schuilplaats zijn in deze laatste strijd ...
  
  Schrijf dit voor de bedrukte zielen: "Als de ziel haar zonden zal zien en er de ernst van zal beseffen, als zich aan haar ogen de afgrond van miserie zal tonen, waarin ze zich heeft gestort, dat ze dan niet zou wanhopen, maar zich met vertrouwen zou werpen in de armen van mijn Barmhartigheid, zoals een kind in de armen van zijn teergeliefde moeder. Deze zielen hebben voorrang bij mijn Hart, vervuld met medelijden, ze hebben de voorrang op mijn Barmhartigheid ... Ik verheug me bijzonder in de ziel, die vertrouwen heeft in mijn goedheid." [Klein dagboek 1540 en 1541]

• De verschijning van de 2de
  
  Mirjana kreeg op 2 mei haar publieke verschijning in het Cenakel. Aan het eind van de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Vandaag kom ik naar u met een moederlijke wens: dat ge me uw hart zoudt geven. Mijn kinderen, doe dit met een totaal vertrouwen en zonder vrees. In uw hart zal ik mijn Zoon leggen en zijn barmhartigheid. Kinderen, dan zult ge de wereld die u omringt met andere ogen bekijken. Ge zult uw naaste zien. Ge zult zijn pijn en lijden voelen. Ge zult het hoofd niet afwenden van hen die lijden, want mijn Zoon wendt zijn hoofd af van hen die zo handelen. Kinderen aarzel niet."
  
• Hoe bereidt men goed zijn hart voor voor een bedevaart?
  
  Het bedevaartseizoen is volop aan gang in Medjugorje. Zo wens ik dan hier ook enkele voorstellen te doen om een bedevaart goed voor te bereiden en er maximaal nut uit te halen. Ik denk dat de beste voorbereiding kan samengevat worden in twee punten: Zich verwachten aan het onverwachte en het hart openen. Zo zullen we klaar zijn om die dagen Gods stem te horen. Jezus, Maria en Jozef gingen drie keer per jaar op bedevaart om de levende God van Israël te vereren. Dat was een belangrijke gebeurtenis voor het volk en een belangrijk "mitzva" [gebod] voor de Joden. Van Nazareth moest men 170 kilometer marcheren om Jeruzalem te bereiken. Ze moesten hun bezigheden, hun gewoonten, hun gebedsstonden, hun werk, hun relaties achterlaten en aanvaarden een zekere tijd ontworteld te zijn. Nooit wisten ze tevoren wat er hen onderweg te wachten stond, maar ze aanvaardden met vreugde het gebrek aan comfort en de vermoeienis. Ze werden gedragen door een begeesterend doel: gaan bidden in de tempel, door God "gezien worden" en aan zijn oproep beantwoorden. Elke bedevaart liet hen toe een nieuw hoogtepunt te bereiken in hun geestelijk leven. 17 jaar in Medjugorje hebben me geleerd dat de beste voorbereiding samen te vatten is in twee punten:Zich verwachten aan het onverwachte en ons hart openen. Zo zullen we klaar zijn om deze dagen de stem van God te horen. Hier enkele raadgevingen die ons kunnen helpen:
  
  
  • Zeg aan God en aan de H. Maagd uw dankbaarheid voor de uitnodiging en dank hen bij voorbaat voor al de genaden die u te wachten staan. Vermits ge hun genodigden zijt, zijn de genaden talrijk!
  • Begin thuis met het lezen van enkele boodschappen en getuigenissen. Bereid uw geest voor door u over de verschijningen te documenteren. Zo zult ge u ,eenmaal ter plaatse, de basisinformatie al eigen gemaakt hebben.
  • Neem het voornemen om gelukkig te zijn, u nooit te beklagen en positief te staan tegenover al wat u zal overkomen. Dat laat toe over onszelf en over hen die we in ons hart dragen immense genaden aan te trekken. Is uw bed niet zo comfortabel als thuis? Denk er dan aan dat voor 25 jaar de mensen van het dorp zich zelfs niet konden voorstellen een bed te hebben. Het voedsel is wat eigenaardig? Herinner u dan dat in 1981 de mensen hier niet voldoende voedsel hadden en in Duitsland moesten gaan werken om de overleving van hun familie te verzekeren. Het pension heeft geen airco? Denk er dan aan dat Jezus er nooit gehad heeft in de stikhete zomers in Israël. De gids is maar zo en zo? Uw kamergenoot is maar zo en zo? Perfect!
  • Probeer te leren beminnen op een goddelijke manier en weerstand te bieden aan de emoties die in u opkomen. Vraag hen over hun jeugd te praten en verwelkom het kind dat zich in hen verbergt. Een bedevaart geeft zoveel gelegenheden om God te danken als we geneigd zijn te mopperen. Dan zal een regen van genaden over u neerkomen. De H. Maagd zal al deze kleine offers verzamelen en ze gebruiken om immense genaden voor ons te verkrijgen!
  • Hou steeds het echte doel van de bedevaart in de geest: Maria droomt er van uw hart en de richting van uw leven te veranderen. Omdat ze ons zozeer bemint. Haar doel is onze totale bekering. Bereid uw hart voor op een goede biecht: dat is zonder twijfel het belangrijkste te bereiken doel tijdens uw verblijf in Medjugorje, omdat dat alles zuivert en schoonmaakt wat ons belet aandachtig te luisteren naar de stem van God. [Vervolg in de volgende fax.]
    
• Noveen tot de H.Geest.
  
  Ik ben getroffen de goede vruchten vast te stellen van de novenen, die we dit jaar gebeden hebben. Dat is bemoedigend! Welnu, op vrijdag, 18 mei begint de noveen voor de H.Geest. Ze eindigt op 26 mei, Pinksterzondag. De avond van de eerste dag, de 18e zouden we al onze intenties aan Gospa kunnen toevertrouwen, want ze zal dan aan Ivan verschijnen op de Podbrdo. Deze noveen is een van onze meest geliefde want de H. Geest maakt zozeer deel uit van de boodschappen van Maria. Heeft ze ons niet gezegd: "Als ge de H. Geest hebt, wordt alles klaar!" en nog: "Bidt om de gaven van de H.Geest te ontvangen."[Wijsheid, Inzicht, Raad, Sterkte, Kennis, Vroomheid en Ontzag voor God]. In mei 1984 gaf Jelena Vasilj vragen van bedevaarders door. De H.Maagd antwoordde haar: "Op al deze vragen is er reeds een antwoord: Bid tot de H. Geest dat Hij u zou verlichten en ge zult er toe komen alles te weten wat ge wenst."
  
• Mexico: Antwoord van de H.Maagd op de abortuswet?
  
  We weten dat de gemeenteraad van Mexico op 24 april ll. ongelukkiglijk abortus gelegaliseerd heeft. Mexico was een van de zeldzame landen waar abortus nog onwettig gebleven was. Wel, er heeft zich een wondere gebeurtenis afgespeeld, die de moeite waard is om wijd bekend te worden!
  
  In de Basiliek van O.LVrouw in Mexico is de "tilma" van Juan Diego ten toon gesteld en voor iedereen zichtbaar. Herinneren wij ons hoe in de 16e eeuw de H. maagd duizenden Asteken bekeerd heeft door op miraculeuze wijze haar beeld te prenten in de "tilma" van de ziener Juan Diego. Ook vandaag lijkt het dat de Moeder Gods ons door dezelfde "tilma" wil aanspreken en haar reactie geven tegenover abortus, stil, om niemand te kwetsen.
  
  Dezelfde dag dat deze slechte wet er door kwam, na de mis opgedragen voor de ongeboren kinderen, verscheen er inderdaad op onverklaarbare wijze een hevig licht op de Tilma ter hoogte van de buik, daar waar een moeder haar kindje draagt. Het licht had de vorm van een heldere halo in de vorm van een embryo. Experts hebben bevestigd dat het noch om een weerkaatsing, noch om een artefact ging. Het fenomeen duurde een uur en getuigen konden het fotograferen en filmen. U kan dit document zien op de website www.enfantsdemedjugorje.com of www.mariereine.com/image.php3?id=682
  
  Pater Luis Matos [Gemeenschap der zaligsprekingen] maakte ons volgend verslag:
  
  " Ingenieur Luis Girault, die een van de beelden van dit licht bestudeerd heeft, heeft de echtheid van het negatief bevestigd en heeft kunnen vaststellen dat het niet bewerkt noch vervalst was, bij voorbeeld door superpositie van een ander beeld. Hij heeft vastgesteld dat het beeld niet veroorzaakt is door een weerkaatsing, maar letterlijk uit het beeld van de H.Maagd zelf komt. Het licht is zeer wit, zuiver en intens, anders dan fotografisch licht veroorzaakt door een flash. Dit licht is omgeven door een halo en lijkt te zweven in het abdomen van de H.Maagd. De halo heeft de vorm en de afmetingen van een embryo. Als men inderdaad dit beeld nog nader onderzoekt door het te laten draaien, kan men in de halo sommige schaduwzones zien, die kenmerkend zijn voor een menselijke embryo in de moederschoot!
  
  Het is mooi de fijngevoelige manier te zien waarop onze Moeder van de Hemel de zaken uitdrukt. Tegenover deze wet die duizenden van haar kinderen kwetst en die zeker geen bron van zegen zal zijn voor Mexico, blijft ze stil in haar lijden, ze verliest zich niet in nutteloze debatten, nee, ze helpt ons onze blikken opnieuw te richten op Hem die ze draagt, het Licht van de wereld, de Redder, Hij die ook klein was, kwetsbaar en zonder verweer, zoals alle ongeboren kinderen. Door ons het Kindje Jezus, levend in haar, te tonen zoals een klein ongeboren wezentje, geeft ze ons een antwoord zonder woorden dat verwijst naar het Evangelie: " Wat ge doet voor de kleinste van de mijnen, dat hebt ge voor Mij gedaan." [Mt.25,40]
  
• Veranderingen in de parochie
  
  Ik zie Pater Slavko nog zeggen aan de bedevaarders: "Deze parochie van Medjugorje is de uwe geworden..." Deze parochie van ons kent vandaag enkele veranderingen. Pater Ivan Sesar is Provinciaal benoemd van de Franciskanen in Mostar. Voor enkele dagen heeft hij Medjugorje verlaten en we weten nog niet wie hem zal vervangen als pastoor van de parochie. Laten we de Heer bidden dat hij deze parochie de goede priester geeft die Hij hiervoor in reserve heeft.

• Mirjana kreeg op 2 juni haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Aan het eind van de verschijning gaf ze ons volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Ook in deze moeilijke tijd zendt de liefde van God me naar u. Mijn kinderen, wees niet bevreesd, ik ben met u. Met een totaal vertrouwen, geef me uw harten opdat ik u zou kunnen helpen om de tekenen van de tijd, waarin ge leeft, te verstaan. Ik zal u helpen om de liefde van mijn Zoon te verstaan. Ik zal triomferen door u. Ik dank u."
  
• Pater Jozo is bedroefd!
  
  Tijdens een retraite, die hij in april aan een aantal Amerikanen gaf, vreesde Pater Jozo niet een punt aan te raken dat veel bedevaarders aangaat. Inderdaad, zei hij, zeldzaam zijn de bedevaarders die geneigd zijn de boodschappen ten volle te beleven en niet aan geestelijk toerisme te doen. Dat betreft vooral het vasten. Bij voorbeeld: In de voormiddag gaan ze naar Vicka luisteren en horen van haar de boodschap over het vasten. Diezelfde dag eten ze evenwel wat men hen in het hotel aanbiedt, zelfs al is het een woensdag of een vrijdag. Ofwel gaan ze naar het restaurant. Dat is erg!
  
  Sommige pensions zijn niet meer die plaatsen waar de mensen van het dorp getuigen [zoals de Gospa vraagt], maar eerder hotels met 3 of 4 sterren, waar de bedienden vreemd zijn aan het geestelijk gebeuren van Medjugorje. Pater Jozo nodigt de bedevaarders uit de uitnodiging van Gospa ernstig te nemen, getuigen te zijn van haar boodschappen en de 5 punten reeds in de pensions te beleven. "Eis in de pensions dat men kan beleven wat Gospa vraagt" zei hij. De mensen , die de groepen begeleiden dragen een grote verantwoordelijkheid, want van hun manier om de boodschappen aan de mensen te brengen, hangen in grote mate de vruchten af, die ze er uit zullen plukken.
  
  Een Franse leider stelde in februari aan zijn bedevaarders voor om op woensdag en vrijdag te vasten op water en brood. Hij had het pension [een Katholieke familie, die de gebeurtenissen in het dorp beleefd had] verwittigd dat de bedevaarders alleen het ontbijt en het avondmaal zouden nemen [een mooie besparing voor de bedevaarders!] De vruchten waren meer dan overtuigend.
  
  Wie heeft er ooit spijt van gehad de boodschappen grondig te beleven? Zou onze moeder aan haar beloften tekort komen? Op 25 maart heeft ze ons nogmaals herhaald: "Ik wil u stimuleren opdat ge met een open hart het vasten zoudt beleven. Door het vasten en versterving, kindertjes, zult ge sterker staan in het geloof. In God zult ge door het dagelijks gebed, de echte vrede vinden."
  
• Een weg van genezing ...
  
  Een bevriend koppel van Medjugorje, Nada en Marko, hebben een mooie zegen ontvangen. Een priester, die bij hen te gast was, merkte achter het lachend gezicht van Nada, zekere spanningen. Hij stelde hun voor iets te doen waar ze nog nooit aan hadden gedacht. Zeker, reeds lange jaren in dienst van God, hadden ze zo goed mogelijk vergeven aan hen die hen kwaad hadden berokkend. De priester legde hun echter uit dat er een meer concrete stap nodig was om elk spoor van wrok uit te roeien, dat onbewust hun hart nog kon bewerken, om een diepere vrede te kunnen ervaren. Hij nam ze mee voor een kruis en vroeg hen: "Aan wie hebt ge nog nooit vergeven?"
  
  Dan liet hij hen knielen en nodigde hen uit alle gelegenheden van hun ganse leven voor de geest te laten passeren, waarbij ze van iemand te lijden gehad hadden [ze zijn zestig] , te beginnen met hun ouders en de mensen, die met hun prilste jeugd verbonden waren, en zelfs met God, als ze tegenover Hem grieven hadden. Aan elke persoon, die hen had doen lijden, moesten ze van ganser harte vergeven en luidop zeggen "Ik vergeet [de naam noemen] omdat hij of zij me [het feit vermelden]..."
  
  Na een vurig gebed tot de H. Geest, begonnen ze beurtelings de pijnlijke slagen op te sommen, die ze in het verleden hadden gekregen, en die plusminus verteerd waren. Door dat te doen, ontdekten ze er nieuwe , die al jaren vergeten waren [of verdrongen waren omdat ze te pijnlijk waren], wat hen toeliet, vergevingen te schenken, die tot dan toe nooit duidelijk uitgesproken werden.. Des te meer omdat Marko tot zijn vijftigste zonder God geleefd had.
  
  Enkele [fictieve] voorbeelden: "Ik vergeef mijn moeder omdat ze me, toen ik ziek was, alléén in huis achter liet waardoor ik me verlaten voelde." Of: "Mijn vader sloeg mijn moeder als hij teveel alcohol in had, ik vergeef het hem." Of: "Ik vergeef God omdat ik nooit een zuster-ziel gevonden heb." Enz...Elke slechte herinnering werd zo in het barmhartig hart van Christus gelegd en verbrand door Zijn liefde.
  
  Daarna bad de priester voor hen en zegende hen. De volgende morgen, tot hun grote verbazing en vreugde, ontdekten ze dat Jezus werkelijk een vloed van barmhartigheid in hun gestort had en ze als het ware had bezworen van de kwade gevolgen door het gebrek aan vergeving. Bovendien begon Marko prikkelingen te voelen in zijn verlamde been en hij stelde vast dat hij weer normaal kon gaan! Ze getuigden: "De vrede die we gekregen hebben van deze vraag om vergeving, is onvoorstelbaar!" En, werkelijk hun aangezichten straalden van vreugde! En voordurend nodigden ze ons uit: " Doe het ook, ge zult zien!"
  
  Denk er aan haar te schrijven!
  
• Op 16 juni beginnen we de noveen voor de 26e verjaardag van de verschijningen [25 juni]. Iedereen wordt van harte uitgenodigd zich aan te sluiten! Het is inderdaad het moment om het bestek op te maken met Gospa, onze beslissing om bij haar op school te gaan te vernieuwen, als we de band met haar wat gelost zouden hebben. Iedereen kan kiezen wat hij haar aanbiedt: een vasten, een gebaar van vergeving, een verzaken aan elk bitter woord, en ook een bijzonder gebed voor deze noveen [de litanieën of hymnen van uw voorkeur]. Waarom ook niet zelf een spontaan en persoonlijk gebed schrijven naar de Koningin van de Vrede?
  
• Ontelbaar zijn de getuigenissen over zegeningen en genezingen ten gevolge brieven naar Maria in Medjugorje. Natuurlijk kent ze onze gedachten reeds voor we ze neergeschreven hebben, maar het feit een pen te nemen maakt het verschil. Al schrijvend komen er ons onvoorziene elementen voor de geest. Het is een beetje zijzelf, die ons zegt wat we moeten schrijven. In deze bijzondere ervaring van intimiteit met haar, wordt onze liefde groter, zoals ook onze kinderlijke band. Bovendien heeft Maria in Medjugorje beloofd op onze brieven te antwoorden, rechtstreeks in ons hart, tijdens het gebed. Ze houdt haar beloften! Zij, die wensen haar te schrijven, kunnen hun brieven zenden naar: "Marie Reine de la Paix" BP 2157, 06103 Nice cedex, Frankrijk.

• De zienster Mirjana had haar maandelijkse verschijning op 2 juli in tegenwoordigheid van vele bedevaarders. Aan het einde van de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen, God heeft u geschapen met vrijheid opdat ge zoudt begrijpen en kiezen : het leven of de dood. Ikzelf wens u, als moeder en met moederlijke liefde, te helpen om de begrijpen en te kiezen voor het leven. Lieve kinderen, paai uzelf niet met een valse vrede en een valse vreugde. Laat me toe, mijn kinderen, u de ware Weg te tonen, de weg, die leidt naar het leven: mijn Zoon. Dank u!"
  
  Het leven kiezen en niet de dood, dat is de uitnodiging, die onze Moeder ons zendt in deze verwarde dagen. In onze "doodscultuur" zijn de uitnodigingen tot de dood zo grof en alomtegenwoordig en we kunnen er niet aan weerstaan zonder een stevig gebedsleven, bewust dat we op een slagveld zijn. De overwinning zal verzekerd zijn door de Barmhartigheid, het is zij die het laatste woord zal hebben!
  
  Te midden het groeiend misprijzen voor het menselijk leven zijn er wonderbare lichtbakens, door God in het leven geroepen, voorboden van een nieuw Pinksteren van Liefde. Een Ierse vriendin, Bernadette Gourdin, stichteres van het werk "Rachel’s vineyard" [Rachels wijngaard] aanvaardde ons wat te vertellen over haar apostolaat bij vrouwen die abortus gepleegd hebben. Een weinig banaal avontuur, waar dood en leven zich met kracht manifesteren. "Ik zal altijd spijt hebben de dood en niet het leven te hebben gekozen voor mijn kind. Ik ben bedrogen door een valse vrede en een valse vreugde!"
  
  Elke abortus is een sterfgeval in de familie. Welnu, na een afsterven is het van het grootste belang te kunnen rouwen. Met abortus heeft men echter geen recht op rouw. Met abortus is er geen stoffelijk overschot, geen begrafenis, geen graf, geen plaats voor rouw. Dan heeft de rouw ook geen einde ! Op emotioneel gebied is het voor de moeder en de vader belangrijk dit geheim te kunnen "ontmantelen." Tijdens de bijeenkomsten van "Rachel’s vineyard" zijn er vele vrouwen, die zich voor de 1ste keer bewust worden dat ze moeder zijn, dat ze niet rouwen om een hoopje cellen, maar het verlies van hun kind bewenen. Ze begrijpen dat Jezus de enige "Weg" is. Er is een wonde in uw hart, die alléén kan genezen worden door de Goddelijke geneesheer. Men vertelt zijn pijn aan de Barmhartige Jezus, die zijn gave van vergeving aanbiedt. Men heeft zijn gave van het Leven geweigerd en nu biedt Hij ons zijn geschenk aan van barmhartigheid en vergeving.
  
  Een van de verhalen, die men bij deze bijeenkomsten leest, is dit van de Samaritaanse vrouw [Joh. 4]. Jezus weet alles van haar. En het is diezelfde vrouw, met haar verleden, die de boodschap van Leven en Levend Water zal uitdragen naar haar verwanten. God kan onze fouten gebruiken om van ons betere mensen te maken en ook om doorheen ons te werken. Hij heeft mijn abortus gebruikt om me zijn Barmhartigheid te openbaren en boodschappen van hoop en genezing te brengen naar zoveel vrouwen. Hij kan wonderen doen met onze fouten.
  
• Gospa zinspeelt nogmaals op de "valse vrede". Zo wil ik het vervolg vertellen van het interview met Pater Donald Calloway, [ex-delinquent die priester missionaris werd], toen hij hier in juni aanwezig was [zie fax van 15 juni].
  
  Zr. Emmanuel: Hoe verspreidt u de boodschappen van Medjugorje?
  Don Calloway: In Steubenville [USA] is dit gemakkelijk. De mensen staan er voor open. Ik verspreidt de boodschappen dikwijls in parochies, missies, conferenties, jongerengroepen, gevangenissen. Ik geef de mensen vaak de belangrijkste punten als de 5 steentjes. Dat is zeer eenvoudig en de mensen onthouden dat goed. Vele mensen komen mij spreken over manifestaties van de duivel, over occulte zaken, die men overal ontmoet. Ze zijn betrokken met Wicca, New Age, Reiki, reflexologie, Yoga, alles...Men moeten hen zeggen dat ze van deze dingen enkel kunnen bevrijd worden door gebed en vasten. Dat behoort tot de boodschap van de H. Maagd. Het is onze plicht dat te doen!
  
  Zr. Emmanuel: Veel mensen beoefenen Reiki. Wat kan u daarover zeggen?
  Don Calloway: Er is een boek "Ransomed from Darkness" [Verlost uit de Duisternis]. U zou dat moeten lezen. Zoveel mensen zijn hierdoor bedrogen. De boeken van Harry Potter , bij voorbeeld. Ik zou, zoals Jezus, willen zeggen "Het is beter voor uw kind dat het ongeletterd in het Rijk der Hemelen komt." Een massa mensen denken dat dit allemaal goed is, vooral in de kloosters en de parochies. Yoga, Tai Chi, Reiki, enz... Deze dingen zijn echter niet louter oefeningen, het is een mentaliteit die ge in u opneemt. Ge tracht uw eigen heil te zijn, uw eigen messias. Ge tracht uzelf te genezen. Dat kunt ge niet ! Als ik daar over spreek, worden vele mensen zenuwachtig. Als ge wilt leren kalm en vredevol te worden, bekomen dat uw ademhaling rustig wordt en dat ge u beter voelt, uitstekend ! Als ge echter geen rekening houdt met een deel offer, dan kan dat duivels zijn.
  
• Pater Robert Thorn terug in Medjugorje! Deze priester, voormalig professor in Transcendentale Meditatie, brengt ons uit eerste hand een getuigenis over de valse vrede en de subtiele valstrikken, die we tegen komen: Ik had een heel goede vriend. Hij was steeds rustig en vredig. Ik vroeg hem hoe hij dat deed en hij antwoordde: "Ik doe aan Transcendentale Meditatie." Ik verzamelde wat inlichtingen en zei bij mezelf "Dat zou ik ook willen doen." Hij bracht me bij een Amerikaanse professor die me de TM leerde. Van in het begin voelde ik een grote vrede in mij binnenstromen en dacht "Dat wil ik ook aan anderen leren!" Ik ervoer echt een ongelofelijke grote vrede. Dat deed me vaarwel zeggen aan de drugs. Als men aan TM doet moet men immers drugs opzij zetten. Uiteindelijk werd ik zelf professor in TM.
  
  Uitgenodigd door mijn broer kwam ik later naar Medjugorje, als toerist, uit zuivere nieuwsgierigheid. Een nacht, op de heuvel van de verschijningen, geknield aan de voet van het kruis, deed ik mijn TM. Andere bedevaarders rondom mij baden. Een van hen begon te bidden in tongen. Hij was nauwelijks hiermee begonnen of ik kreeg een zeer onaangenaam gevoel in mijn ingewanden. Ik voelde dat ik iets moest zeggen. Plots begon ikzelf in tongen te spreken en we beantwoordden mekaar in tongen. Dat deed me bewust worden dat de duivel ook in tongen kan spreken.
  
  Na deze ervaring in Medjugorje ging ik verder met mijn werk, mijn reizen en mijn zondig leven. Ik begon echter de Bijbel te lezen en de Rozenkrans te bidden. Ik deed steeds verder mijn TM en voelde een onbedwingbare aantrekking tot vrouwen. Eens, op weg naar Istanbul, waar ik een afspraak had met een Turkse vrouw voor een romantisch oponthoud, kwam ik weer langs Medjugorje. Na enkele dagen ter plaatse annuleerde ik de rest van mijn reis en de afspraak. Ik besloot langer in Medjugorje te blijven. Daar wilde ik biechten. Juist voor de Biecht, tijdens het genezingsgebed na de H.Mis, had ik volgende ervaring Ik was geknield en stelde me voor dat het bloed van Christus over mij heen liep. Mijn ogen waren gesloten. Plots zag ik voor mijn ogen een afgrijselijk zwart schepsel, een soort kruising tussen een kreeft en een mestkever. Instinctief zei ik bij mezelf: "Dat is een kwade geest, daar moet ik me van bevrijden!"
  
  Toen de priester, tijdens de Biecht, dit hoorde, zei hij: "Ah, dat is interessant! Zeg me, hebt ge gevast?" Ik antwoordde: "ja" en de priester ging verder: "Goed ! De kracht van de H.Geest is groter als ge gevast hebt!" Toen, tijdens een lange en intense nacht van gebed, bond de priester, in de Naam van Jezus, de kwade geeten die in mij huisden. Hij vroeg me aan elk van hen te verzaken. Gans de nacht ging de priester verder met bidden en ik voelde een geweldige pijn in mijn ingewanden. Er waren rare verschijnselen. Eens kwam er stoom uit mijn mond. Dan lag ik weer handen en voeten op de grond. De priester besprenkelde me met wijwater, hij legde een kruis op mijn maag. De pijn werd nog heviger. Op een bepaald moment, diezelfde nacht, toen de priester vroeg: "In de Naam van Jezus Christus, wie zijt ge?" begon ik mijn "mantra" van de Transcendentale Meditatie te reciteren. Welnu, het is verboden zijn "mantra" te onthullen, dat vermindert immers de concentratiekracht over zichzelf. Ik was dan ook verbaasd dat ik dit gezegd had. Ik vroeg de priester of er een probleem was met de TM en legde hem uit dat ik mijn "mantra" van de TM had vernoemd. "Wel," zei de priester, "dat heeft gehoorzaamd aan de macht en het gezag van Jezus Christus." Later hebben we beiden de bronnen gevonden en de betekenis van deze "mantra" ontdekt het was de naam van de duivel van de (seksuele) lust. Zo legde zich die onbedwingbare aantrekking uit, die ik had voor de vrouwen. Op een ander ogenblik van het exorcisme kwam de naam te voorschijn van een andere duivel ... het was de naam van mijn professor van TM!
  
  Daarna heb ik opgehouden met de TM en ben dikwijls naar Medjugorje beginnen gaan. Ik bleef op Krizevac om te bidden voor onderscheiding. Ik begon een novene tot Gospa en de 3de avond, tijdens de H. Mis, hoorde ik duidelijk tijdens het offertorium: "Ik wil dat ge priester wordt." Ik schrok en wist niet wat te doen. Ik verliet de kerk, verbluft en ging naar het restaurant terwijl ik tot Maria bad: "Als ge dat echt van me verlangt, dan moet ge me helpen met mijn verlangen om te huwen en kinderen te hebben." Ze antwoordde: "Ik zal u meer kinderen geven, dan ge u kunt voorstellen." Daar begint een ander deel van mijn leven, ja ik ben priester geworden.
  
  Zr. Emmanuel Hoe legt ge die vrede uit, die ge ervaren hebt toen ge aan TM begonnen zijt?
  Robert: Nu zie ik duidelijk dat dit een valse vrede was. Als ik terug blik op de onderrichtingen van de TM, is het me plots duidelijk geworden dat het duivels waren, waar men over sprak. In de TM zult ge voelen dat ge voldaan zijt in uw wensen, want de duivels voorzien in uw wensen. Natuurlijk dat de duivels u voldoen, want telkens ge "mediteert," koestert ge ze! Zo willen ze dat ge terugkomt Deze vrede, die ge voelt met de TM is een valse vrede, gericht op uzelf. Ge koestert uw ego en zo voelt ge u goed. Ge geeft er u echter geen rekenschap van dat ge weerstandig wordt aan Jezus. De echte vrede, deze van God, komt als men zich naar God richt. TM is totale zelfvoldoening! Herinner u de woorden van Jezus: "Vrede geef ik u, mijn vrede geef ik u. Niet zoals de wereld die geeft, geef Ik ze u..."

• De zienster Mirjana kreeg haar maandelijkse verschijning op 2 augustus en deelde met ons daarna de volgende boodschap: "Lieve kinderen. In deze troebele tijden kom ik tot u om u de weg van de vrede te tonen. Ik bemin u met een onmetelijke liefde en ik verlang dat ge elkaar zoudt beminnen en in ieder persoon mijn Zoon, de mateloze liefde, zoudt herkennen. De weg van de vrede loopt enkel, enkel langs de liefde. Geef me uw hand, aan mij, uw moeder, en laat me toe u te leiden. Ik ben de Koningin van de Vrede. Ik dank u!"
  
  Mirjana voegde er aan toe: "Na een lange onderbreking zag ik opnieuw de Hemel open gaan en ik zag de drie tekenen van het kruis, het hart en de zon".
  
  [Deze drie tekenen worden steeds aan de zieners gegeven, die O.L.Vrouw dagelijks zien. Mirjana zag ze dus al lang niet meer. Mirjana gaf geen uitleg over de symbolische betekenis van deze drie tekenen. Ze spreken immers voldoende voor zichzelf!]
  
• Een nieuwe Commissie voor Medjugorje.
  
  Een belangrijke gebeurtenis: naar het CNS [Catholic News Service in de U.S.A., 24 juli] en andere dagbladen, zoals het "Vecernji list" van 16 juli, heeft Kardinaal Vinko Puljic van Sarajevo aangekondigd dat er in september een nieuwe commissie wordt gevormd voor Medjugorje. De leden van deze commissie [die internationaal zal zijn] zijn nog niet gekend. Deze mededeling werd bekend gemaakt na de vergadering van de bisschoppen van Bosnië-Herzegovina van 12 tot 14 juli 2006. Aanvankelijk is het doel van deze commissie na te gaan of Medjugorje door de Kerk kan erkend worden als een Mariaal heiligdom. Daarna zullen andere aspecten met grote ernst worden onderzocht.
  
  Hieromtrent kan men een positief feit uit Rome noteren: Dit jaar [25e verjaardag van de verschijningen] heeft het officieel reisagentschap van het Vaticaan voor de bedevaarten, het "Opera Romana Pelegrini" ongeveer 14 bedevaarten georganiseerd naar Medjugorje per autocar en 24 per vliegtuig!
  
  Ander positief feit: Mgr. Tarcitio Bertone, toen Secretaris van de Congregatie van de Geloofsleer te Rome, heeft in 1999 privaat aan Pater Francois Xavier Wallays, Algemeen Moderator van de Gemeenschap van de Zaligsprekingen, in aanwezigheid van andere priesters, die hem vergezelden, gezegd dat men Medjugorje moest beschouwen, zoals men Czestochowa [Een zeer populair bedevaartsoord in Polen] beschouwt.
  
  Laten we afwachten in hoop en vrede! Het is nu onze taak te bidden opdat deze commissie in Rome met wijsheid zou benoemd worden en dat haar werk zou ten goede komen aan het heil van velen. Als Paus Johannes Paulus II aan zijn bevriende Zofia Skmarnicki in Krakow kon schrijven dat hij dagelijks in gebed naar Medjugorje ging, dan is het omdat hij de providentiële genade van deze plaats voor onze tijd had herkend. Ziehier een van zijn uitspraken: "Mevrouw Zofia, ik dank u voor al wat Medjugorje aangaat. Ook ik ga er elke dag naartoe op bedevaart. Door het gebed verenig ik me geestelijk met allen die daar bidden of die van daar uit een oproep tot gebed voelen. Tegenwoordig verstaan we beter deze oproep. Ik verheug me over het feit dat deze tijd geen tekort heeft aan mensen van gebed en aan apostelen..." [8 december 1992].
  
  Laten we, in afwachting van eventuele veranderingen voor Medjugorje, trouw blijven aan het meest recente en officiële document uit Rome, gedateerd op 26 mei 1996, nummer: 154/81-06419 en afkomstig van de Congregatie van de Geloofsleer: De Kerk laat private bedevaarten toe en verbiedt officiële bedevaarten. Ze vraagt pastorale begeleiding voor de bedevaarders, die naar Medjugorje gaan.
  
• Wapenstilstand in Libanon!
  
  Hier in Medjugorje dragen we Libanon sterk in ons hart en onze gebeden. Begin augustus, tijdens het jongerenfestival, hebben vele priesters dikwijls op de afwezigheid van onze dierbare Libanese bedevaarders gewezen. De immense menigte jongeren heeft intens voor hen gebeden. Het was ontroerend om te zien. Van alle aanwezige landen heeft Libanon een lange ovatie gekregen, toen ieder zich aanmeldde. Er was immers maar een kleine groep Libanezen onder de vertegenwoordigers van 49 landen. Bijna iedereen weende!
  
  Van in het begin van het conflict hebben de priesters niet opgehouden hen aan Gods Barmhartigheid toe te vertrouwen.
  
  Er is een valse boodschap, toegeschreven aan Gospa voor Ivan, in omloop in Frankrijk, de Verenigde staten en Canada, zelfs in Libanon, onder verschillende vormen. Ivan heeft ze echter ontkend, toen men hem hierover ondervroeg. Men herkent bovendien gemakkelijk dat deze gestresste taal niet deze van de H.Maagd is. Het is goed om voorzichtig te zijn en zich niet te verlaten op geruchten [Nog een"gerucht" meer over Medjugorje!] maar op de officiële boodschappen van uit Medjugorje. Moest De H. Maagd een bepaalde dag een boodschap geven over een bijzondere situatie, dan zou deze heel vlug verspreid worden langs de gebruikelijke sites.
  
  Men moet natuurlijk bidden voor Libanon. De laatste tijd houdt O.L.Vrouw op de berg niet op te herhalen: "Bid voor de vrede in de wereld"! Ze noemt geen land in het bijzonder. De oorlog in de harten heeft heel de wereld ingenomen! Ze rekent op ons.
  
  Toen in januari 1991 de golfoorlog uitbrak, heeft, volgens Vicka, de H. Maagd gezegd: "Als er ergens een oorlog uitbreekt, dan is het omdat er reeds een oorlog woedt in uw harten en deze oorlog in uw harten breekt enkel uit naar buiten. Als ge echter vrede maakt in uw harten, dan zal de uitwendige oorlog onmiddellijk ophouden!"
  
  Bidden voor de vrede in Libanon, dat is eerst en voor al ons hart onderzoeken en er uit verwijderen elke vorm van verwerping, haat, jaloersheid, slechte verlangens en alles wat ons opsluit in onszelf. Al dit kwaad aan Jezus toevertrouwen opdat Hij het zou kunnen verbranden in het laaiend vuur van zijn Hart. Deze stap zal dan meer waard zijn dan alle menselijke wapenstilstanden en alle politiek, want dan zal satan, de moordenaar, overwonnen zijn en ontwapend. Dat is de echte wapenstilstand, die blijft omdat hij de haat zal overwinnen in de wortel. En deze wapenstilstand kan men bereiken thuis! Ja, Gospa rekent op ons, zoals onze broeders, slachtoffers van de oorlog, op ons rekenen.

• De zienster Mirjana kreeg haar maandelijkse verschijning op 2 september. De verschijning verliep zeer rustig, zelfs vreugdevol. Aan het einde zei Mirjana dat O.L.Vrouw geen klassieke boodschap gaf maar zo begon: " Ge weet dat we hier samen gekomen zijn opdat ik u zou kunnen helpen om de liefde van God te kennen." Daarna sprak ze met Mirjana over de toekomst. Later zei ze: "Lieve kinderen, ik heb u onder mijn mantel verzameld om u te helpen de liefde van God en zijn grootheid te leren kennen. Mijn kinderen, God is groot en groot zijn Zijn werken. Bedrieg uzelf niet door te geloven dat ge iets kunt zonder Hem. Neen, zelfs geen stap voorwaarts, kinderen. Ga op weg en getuig van zijn liefde! Ik ben met u. Dank u!"
  
• Het glorievolle Kruis.
  
  We hebben het glorievolle Kruis gevierd op 14 september. Het Kroatische volk houdt heel bijzonder van dit feest. Het is de traditie dat alle gelovigen naar Krizevac gaan om daarboven de morgenmis mee te vieren en het kruis te vereren. Niemand zou dit willen missen. Ikzelf was wat vroeger op de top aangekomen en was met eigen ogen getuige van een ontroerend gezicht. Uit alle hoeken van het land kwamen de Kroatische pelgrims te voet, sommigen zelfs barrevoets. Ze richtten zich allemaal naar hetzelfde punt: het Kruis van Jezus. Men zag ze in kleine groepjes aankomen langs smalle en grote wegen, de paadjes tussen de wijngaarden, en allen stroomden samen naar de berg van het kruis. Een ongelofelijk gezicht! Hoe zou men niet kunnen denken aan de profeten van de Bijbel, die alle verstrooide volkeren zagen bijeenstromen naar Jeruzalem om daar het heil te vinden?
  
  Nu de wereld zich met een zekere angst de vraag stelt waar hij heengaat en wat de toekomst voor hem zal brengen, kan hij hier het antwoord vinden: Als hij de uitnodiging van Jezus hoort en beslist Hem te volgen, zal hij gered worden. Maar wel de echte Jezus, niet deze van New Age. De echte Jezus redt ons door zijn dood op het Kruis en zijn Verrijzenis. New Age heeft het Kruis verwijderd om meer te behagen en zoveel gelovigen vallen in deze valstrik. Dit is gelukkig niet zo voor het Kroatische volk: het weet dat het zijn gehechtheid aan het kruis is dat het gered heeft van het Communisme en van andere kwalen. Het is niet bereid zijn grote schat op te geven. Het is opmerkelijk hoe jong en oud het Kruis eerbiedigt en omhelst! Welk een voorbeeld voor ons in het Westen, die de heidenen het Kruis bij ons hebben laten weghalen, zelfs in katholieke instellingen! Het is dan ook niet te verwonderen dat we niet meer weten van waar ons heil zal komen. Ook niet te verwonderen dat de vijanden van Christus steeds meer valse middelen tot heil, valse genezingen, valse wegen naar vrede aanbieden om het geluk te vinden zonder het Kruis. Als we het Kruis weg doen, heeft satan gewonnen. Hij is maar al te gelukkig datgene kwijt te zijn dat juist zijn ondergang heeft veroorzaakt. satan haat het Kruis waaraan Jezus hem overwonnen heeft en met alle middelen wil hij het ons doen haten! Daarom hebben zoveel mensen, die onbewust door dit virus besmet zijn, angst om het Kruis van Jezus te naderen of fabrikeren ze kruisen die zo verwrongen zijn, dat ze grenzen aan de heiligschennis. Waarom zou men bij de initiatieritus van satanische sekten eisen dat men het kruis zou vertrappen, vooraleer men kan aangenomen worden? satan kent de kracht van het Kruis! Maar welke dwaasheid heeft ons, gelovigen, overmeestert, dat we het Kruis verlaten?
  
  Velen kennen nu de mooie traditie bij de Kroatische huwelijken. Op het moment van het sacrament, wanneer man en vrouw zich aan mekaar binden, biedt de priester hen een kruis aan dat op zijn stola rust. De echtgenoten leggen dan hun rechter hand op Christus, eerst deze van de bruid en daarop deze van de bruidegom. Dit kruis zal bij hen een ereplaats krijgen en een gebedspool worden voor de familie. Zo zijn echtscheidingen zeer zeldzaam bij de gelovige Kroaten. Vele vreemde koppels ontdekken deze traditie en betreuren ze niet eerder te hebben leren kennen, bij hun eigen huwelijk. Maar met God is het nooit te laat: Bij de verjaardag van hun huwelijk kunnen ze een H. Mis laten opdragen gedurende dewelke ze hun huwelijksbeloften kunnen vernieuwen. Het volstaat het aan een priester te vragen. Na de dienst van het Woord biedt deze hen een kruisbeeld aan, bedekt met zijn stola. De echtgenoten kunnen dan hun beloften vernieuwen terwijl ze de hand leggen op de gekruisigde Jezus. Jezus wordt dan als het cement van hun liefde en hun eenheid. De bekoringen, stormen en allerhande conflicten, die in het koppel kunnen voorkomen zijn dan [en zijn in de toekomst] toevertrouwd aan Jezus, de beschermer en de redder van hun liefde. Hoeveel wederzijdse folteringen en scheidingen worden zo niet vermeden!
  
  Breng weer gewijde kruisen aan in uw huis, uw slaapkamer, uw salon en woonkamer! Met het Kruis van Jezus is het Gods zegen, die in het huis komt. En hebben we deze zegen niet meer dan ooit nodig? Hebben we het niet nodig de echte bewerker van ons heil te zien, te voelen, te omhelzen en te vereren? Hij, die ons nog nooit heeft bedrogen?
  
  Op 25 maart 1997 zei Gospa: "Lieve kinderen, vandaag nodig ik u op een bijzondere wijze uit het kruis van Jezus in uw handen te nemen en de wonden van Jezus te overwegen. Vraag Jezus de wonden te genezen die gij, kindertjes, hebt opgelopen in uw leven door uw zonden en deze van uw ouders ..."
  
• Een Fransspekende dokter, Bernard, kwam deze week voor de eerste maal naar Medjugorje. Hoewel gedoopt, had hij aan 12 jaar God en het geloof verloochend. Dank aan christelijke vrienden had hij in 1998 een zekere bekering meegemaakt maar was nog verward in zijn geestelijk leven.
  
  Voor enkele dagen beklom hij alleen de verschijningsberg. Toen hij zag dat her en der wat vuil lag, besloot hij de plek op te ruimen. Hij begon de afval in een zak te verzamelen. Toen overkwam hem een sterk gevoel, hij voelde goed hoe de H. Maagd hem opriep om voor haar beeld te komen bidden. Hij luistert echter niet en ging verder met zijn bezigheid. Dan kwam een gedachte bij hem op: "Vuilnis verzamelen is goed. Ik zou me echter beter bezig houden met de vuilnis in mijn eigen hart en ze neerleggen aan de voeten van Maria". De oproep werd heel sterk, haast onweerstaanbaar en tenslotte viel hij op de knieën voor het beeld. Amper was hij beginnen bidden of er schoten hem enkele vreselijke taferelen te binnen van zijn leven, die hij al zeer lang vergeten was. Er kwam de naam van een vrouw in hem op, een zieke, één van de duizenden patiënten, die hij in zijn loopbaan had verzorgd, een naam die reeds 35 jaar uit zijn geheugen gewist was. Hij zag zich terug, die bepaalde nacht, jonge student geneeskunde, belast met de dienst chronische patiënten in een ziekenhuis.
  
  Zonder de zieke iets te vragen, noch [wat tegen het reglement is] iemands raad in te winnen, besluit hij deze vrouw een grote dosis morfine in te spuiten. Hoewel hij het enorm risico voor het leven van deze patiënte kende, aarzelde hij geen seconde door de hardheid van zijn hart en zijn zelfzuchtig verlangen een proef te doen. ’s Morgens was de vrouw gestorven.
  
  Voor het beeld van O.L.Vrouw zag Bernard zich terug, zoals hij was in dat verre verleden: vol hoogmoed en schuldig aan de meest verwerpelijke zonden. Elke zonde kwam terug boven van uit de diepte en werd hem klaar getoond. Bernard is bezig met zijn eigen vuilnisbak en is zeer verward. Hij kon zich niet voorstellen dat hij zoveel vuilnis in zich opgehoopt had. Nochtans, onder de liefdevolle, niet veroordelende blik van Maria, in deze prachtige zalving van een ontmoeting met zijn Moeder, liet hij zich niet ontmoedigen. In tegendeel, gegrepen door een oprecht berouw, nam hij het besluit al deze vreselijke dingen in het hart van Jezus te gaan storten, opdat deze ze voor goed zou verbranden. Hij ging naar de biecht en kreeg de gaven van een grote innerlijke vrede, deze vrede die hij zo verlangde te vinden en die hij al zo lang tastend had gezocht.
  
  Voor hem was dat het geschenk van Medjugorje, het geschenk dat Maria, Moeder en Koningin van de Vrede, hem, haar beminde zoon, had voorbehouden.
  
  Hierdoor zien we hoe Gods Moeder te werk gaat: ze trekt de schapen aan die door het kwaad gekwetst zijn, met fijngevoeligheid maar toch met kracht verlicht ze hen. Door haar mooie, barmhartige blik, geeft ze hen het verlangen zich te zuiveren en dan brengt ze hen naar haar zonen, de priesters. Een zondaar die zich aan Maria toevertrouwt, blijft niet lang aan zijn zonden vastkleven! Een priester, die met Maria werkt, is een gelukkige priester, nooit werkloos in de biechtstoel: hij ontvangt de verloren schapen uit de handen van Maria om ze naar Jezus te brengen!
  
• Belangrijk nieuws voor de Franstaligen:
  
  De Paters Antonello Cadeddu en Enrico Porcu [missionarissen in Brazilië] zullen in de omtrek van Parijs zijn op 10 oktober en in België op 12 oktober voor geestelijke avondbijeenkomsten: H. Mis, onderricht en genezingsgebed. Het is over deze priesters, dat de H.Maagd tot Vicka sprak. De Heer werkt met heel veel kracht langs hen. Na het heengaan van Pater Emiliano Tardif gaat de Heer verder
  met het geven van charismen aan andere priesters. Laat deze mooie gelegenheid niet voorbij gaan om Jezus dieper te ontmoeten en aan te raken.

• De zienster Mirjana kreeg haar maandelijkse verschijning op 2 oktober en na de verschijning deelde ze ons deze boodschap mee:"Lieve kinderen, ge weet dat we samengekomen zijn opdat ik u zou helpen om de liefde van God te kennen." Gospa sprak daarna met Mirjana over de toekomst en zei dan: "Ik heb u onder mijn moederlijke mantel verzameld om u te helpen om de liefde van God en zijn grootheid te kennen. Mijn kinderen God is groot, en groot zijn zijn werken! Maak u geen illusies, zonder Hem kunt ge niets doen. Zelfs geen stap voorwaarts, mijn kinderen. Ga op weg en getuig van zijn liefde! IK ben met u. Dank u!"
  
• Een hemels nieuws.
  
  Een groot Medjugorje-vriend heeft ons verlaten! Mgr. Pavel Hnilica, afkomstig uit Slovakije en een grote vriend van Johannes-Paulus II, is in Tsjechië, na een lange ziekte, op 8 oktober, rond 6 uur in de morgen, overleden. Hij was 85 jaar oud. De begrafenisplechtigheid zal plaats hebben in de kathedraal van Trnava [Slovakije] op 18 oktober om 11 uur. Er zal voor hem door Kardinaal Josef Tomko een H.Mis opgedragen worden in Rome op 25 oktober te 18 uur in de H. Maria Maggiore basiliek.
  
  Welk een mooi voorbeeld heeft hij ons nagelaten! Een toegewijd leven in dienst van de Kerk, het martelaarschap van de communistische gevangenissen, de vaak geheime hulp aan de landen van het Oostblok, de bewonderenswaardige liefdadigheid tegenover iedereen. De wetenswaardigheden van zijn leven hebben niet onder te doen voor deze in het leven van vele heiligen. Ik verheug me dat ze eens zullen gepubliceerd worden. Mgr. Hnilica genoot het vertrouwen en het luisterend oor van Johannes-Paulus II. Hij was een onvermoeibare apostel van Maria en had zijn paternoster steeds in de hand. Het was hij die, op 24 maart 1984 in Moskou in wonderbare omstandigheden, Rusland toewijdde aan het Onbevlekt Hart van Maria. Het was aan hem dat Paus JP II, verrukt bij het vernemen van deze toewijding, deze overtuiging van zijn hart toevertrouwde: "Medjugorje is de voortzetting en de vervulling van Fatima."
  
  Ik zou u hier een feit willen vertellen uit zijn leven, dat ik van hem zelf heb gehoord. Een gebeurtenis tussen zovele andere, die het formaat van deze man illustreren. Ik citeer uit het hoofd, vergeef me voor de ontbrekende details...
  
  Slovakije, in de ergste jaren van het Communisme. Pavel Hnilica is priester en clandestien bisschop, Jezuïet, gekleed in burger. Die nacht maakt hij deel uit van een groepje mensen, die het land trachten te ontvluchten, bedreigd door het dodend geweervuur vanwege de Communisten. Ze gaan de grens oversteken en [als God het wil] eindelijk de vrijheid vinden! Voor hen is het een kwestie van overleven. De groep baant zich een weg door een woud. Ze moeten zich haasten wegens de honden, die hen zouden kunnen opmerken en alarm slaan! Alles lijkt goed te verlopen, maar in hun haast valt er een 8 maand zwangere vrouw. Ze heeft haar voet heel erg bezeerd en kan niet meer verder. Ze heeft nog een kind aan haar hand, dat nog veel te klein is om zich alleen te kunnen redden. Pavel ziet dat, en zonder ook maar een ogenblik aan zijn eigen veiligheid te denken, keert hij terug en verzaakt aan de vlucht om deze vrouw te helpen. De mooie vrijheidsdroom stort ook voor hem in. Hij blijft bij haar en brengt haar terug. De anderen zijn reeds ver, op weg naar hun nieuw leven. Pavel zal hen nooit meer weerzien. Heel vlug verneemt hij dat de groep gevat werd, nog voor ze de grens bereikt hadden.
  
  Deze dag redde zijn menslievendheid hem van de dood. Pavel had geen weerstand geboden aan de H. Geest, die hem het offer vroeg van zijn vrijheid om een zwangere vrouw en haar kind te helpen. Zo heeft God dikwijls, in de moeilijkste omstandigheden, zijn apostel beschermd! De legendarische menslievendheid van Mgr. Hnilica vond haar bron in het Evangelie. Naast de drie klassieke beloften van armoede, gehoorzaamheid en kuisheid, had hij ook deze uitgesproken van nooit zijn hulp te weigeren aan wie er om zou vragen. "Geeft aan ieder, die u iets vraagt, zei Jezus ons, en als iemand wegneemt wat u toebehoort, eist het niet terug..." [Lc. 6, 30]
  
  Juist bij dit voorval, onder het vuur van de Communisten, had Pavel Hnilica aan de H. Maagd beloofd dat, als ze hem zou redden, hij gans zijn leven zou inzetten voor het dogma van Maria "Medeverlosseres, Middelaarster van alle genaden en Voorspreekster". Hij heeft dat ook gedaan. Hij had ook besloten elk deeltje van zijn leven en van zichzelf te offeren voor de bekering van Rusland. Dit als antwoord op de boodschap van Fatima, waar O.L.Vrouw dit met aandrang vroeg als een noodzaak voor de rest van de wereld. Ook dat heeft hij tot het einde gedaan.
  
  Laten we , samen met hem bidden, voor de volkeren, die lijden onder de verdrukking van de leugen en die hij zozeer aan het hart droeg.
  
• Na een afwezigheid van meerdere maanden [Ze was de enige zienster, die in juni ontbrak bij de 25e verjaardag] is Vicka in september teruggekomen in Medjugorje tot vreugde van iedereen! Ze is geopereerd aan de rug en heeft een hele tijd te bed geweest. Vooraleer haar post bij de bedevaarders te hernemen, heeft ze een lange revalidatie doorgemaakt.
  
• Hoeveel getuigenissen zouden we kunnen vertellen in deze oktobermaand, waar wij O.L.Vrouw van de Rozenkrans bidden en vereren? Zoals St. Jan aan het eind van zijn Evangelie schreef: "De wereld zou alle boeken niet kunnen bevatten..." over de genaden, de beschermingen, de wonderen en allerhande weldaden, die verkregen werden door het gebed van de Rozenkrans!
  
  Velen komen naar Medjugorje en horen deze boodschap: "Bidt elke dag de Rozenkrans in uw families, lieve kinderen! Dat de ouders bidden met hun kinderen, de kinderen met hun ouders, en aldus verzameld in gebed, kan satan niets tegen u". Ze horen het, maar nemen het aangeboden wapen niet aan. Een jaar later komen ze terug, soms gedrukt onder harde gebeurtenissen in hun families. Dan bekennen ze dat ze het middel dat hen had kunnen beschermen, niet hebben gebruikt. "Satan wil uw families vernietigen, zegt O.L.Vrouw ons, ziehier het wapen om hem te overwinnen!" De paternoster is geen versiering voor uw huis. Bidt hem te samen!"
  
  Sommigen zeggen: "We hebben geen tijd".
  
  Slechte berekening, nul in wiskunde! Want als we doen wat onze hemelse Moeder vraagt, dat zal zij, van haar kant ons op al onze wegen voorgaan, ons deuren openen [de goede!] en de slechte wegen afsluiten! Zo doet ze ons enorm veel tijd winnen! Minder omzwervingen, minder vergissingen, minder zigzag ten gevolge gebrek aan inspiratie. Wie [met het hart] de Rozenkrans bidden, hebben vrede, ze hebben tijd! Ik hoor de stem nog van Pater Slavko, met zijn onvergetelijk Kroatisch accent, die zei: "Als men niet bemint, vindt men verontschuldigingen, maar als men bemint vindt men middelen!"
  
  Tijdens de 2de wereldoorlog verwoestte de atoombom Hiroshima. Binnen een straal van 1.5 kilometer was er geen enkel leven meer. Een doodswoestijn. Welnu, er stond een klein huis naast de parochiekerk op enkel 8 huizen van het epicentrum van de ontploffing. Hoe ongelofelijk het ook moge lijken, dit huis bleef volledig intact! Het was de pastorie van de Pater Jezuïeten. Er woonden 8 paters. Geen van hen werd ook maar het minst aangetast door de bom. Ze hebben het drama niet alleen overleefd, maar bleven in goede gezondheid. Vele jaren later zijn ze bejaard gestorven.Pater Hubert Schiffer, een van deze Jezuïeten, was 30 jaar, toen de bom ontplofte. Hij leefde nog 33 jaar in goede gezondheid en stierf in Frankfurt in 1982. In 1976 getuigde hij op het groot Eucharistisch Congres in Philadelphia. Ik was aanwezig. Op dat ogenblik waren de 8 leden van de Jezuïetengemeenschap nog in leven.
  
  Experts hebben zich lange tijd over dit raadsel gebogen. Ze deden onderzoeken met de beste apparaten en zochten hardnekkig naar de minste aanduiding van een verborgen kracht in de constructie. Hoe kon dit huis, dat in het geheel niets bijzonders had en geleek op een eenvoudig Japans huis, zulk een ramp weerstaan? Bovendien moesten de Jezuïeten zelf zich laten onderzoeken door meer dan 200 wetenschapslui. Het besluit bleef hetzelfde: ze verstonden niet hoe deze mannen deze massaslachting hadden kunnen overleven, waarin alle andere levende wezens bij duizenden waren gestorven.
  
  De Jezuïeten zelf, zij wisten het! Ze konden het echter wel zeggen en van de daken schreeuwen, men geloofde ze niet! Het antwoord was niet wetenschappelijk! Pater Hubert legde uit dat hij deze bescherming toeschreef aan de H. Maagd. Zijn medebroeders en hijzelf deden wat ze gevraagd had in Fatima. Hij zei aan de experts: "Ik was in het hart van de eerste atoomontploffing en leef nog, wel en gezond. Ik werd niet getroffen door de verwoesting. Kunt gij niet evenveel?" "In ons huis," zei hij, "was er maar één iets anders dan in de andere huizen: Elke dag baden we samen de Rozenkrans!"

• De zienster Mirjana kreeg haar maandelijkse verschijning op 2 november. Daarna deelde ze met ons de volgende boodschap: "Mijn komst bij u, mijn kinderen, is de liefde van God. God zend me om u te verwittigen en u de juiste weg te tonen. Sluit uw ogen niet voor de waarheid, mijn kinderen. Uw tijd is kort. Laat het bedrog niet over u heersen. De weg, waarop ik u wil leiden is de weg van de vrede en van de liefde. Dat is de weg, die naar mijn Zoon, uw God leidt. Geeft me uw hart, opdat ik er mijn Zoon in zou kunnen leggen en van u mijn apostelen maken, apostelen van vrede en van liefde. Dank u!"
  
  Op het einde zei O.L.Vrouw: "Vergeet uw herders niet in uw gebed!"
  
• Een steen op het hart?
  
  November, de maand van de overledenen. December, de maand van het Leven! Hier een voorval om te onthouden:
  
  Clara, een Parijse vriendin, die ons zeer nabij is, verloor haar man in september 2003. Twee jaar later is ze er nog niet boven. Moeder van 2 jeugdige zonen, verplichtte ze er zich toe, samen met hen te eten en ze op alle manieren te helpen. Haar hart was echter steeds in rouw gedompeld. De leegte, veroorzaakt door het heengaan van haar man uit haar leven, had zulk een invloed op haar hart dat enkel reeds het uitspreken van zijn naam in een niet te bedaren huilbui deed uitbarstten. De wonde bleef wijd open, bloedend, en de toekomst scheen haar geen vreugde meer te zullen brengen, hoewel ze nog redelijk jong was.
  
  Ze kwam naar Medjugorje en bleef enkele dagen bij ons. Enkele jaren geleden was ze gekomen met haar man [die hier God ontmoette en besloot zich te bekeren]. Ze vertelde van haar verdriet en haar remmingen en drukte de wens uit om normaal te kunnen leven. Ze sprak over die "steen, waaronder haar hart verpletterd werd" en die haar belette te leven.
  
  Een zaterdag avond, gedurende de Verrijzenisvespers, vroeg ze om gebed aan de gemeenschap. Daarna beschreef ze wat haar dan overkomen was: "Tijdens het gebed was het, alsof er iets van mij weg was, alsof de steen, die me verpletterde plots in lucht was opgegaan. Natuurlijk lijd ik nu nog onder het verlies van mijn man, ik mis hem, maar ik kan het hoofd weer oprichten, ik ben niet meer verpletterd, ik herleef."
  Werkelijk, Clara is een andere vrouw geworden. Ze heeft haar eigen persoonlijkheid terug gevonden en kan weer vooruit, toekomstplannen maken, enz ...
  
  "Stenen" als deze zijn er veel, veel te veel! Clara is geen uitzondering. Men vindt dikwijls mensen, die verlamd blijven, gefolterd door het verlies van een dierbare en ophouden met leven. Ze zeggen: Hij is weg, mijn leven
  heeft geen zin meer, het is uit voor mij." Soms hoort men zeggen dat dit een teken is van een grote liefde. Neen, echte liefde verlamt niet, ze richt geen muur op voor onze schreden, ze doet leven.
  
  Het is waar dat elk rouwproces momenten kent van opstandigheid en depressie, waarin men gevangen blijft. Ze moeten echter leiden naar de aanvaarding, voorwaarde voor een nieuwe start. Het drama is dat we halverwege blijven steken. Bovendien veroorzaakt de kwetsuur, veroorzaakt door de scheiding, een grote geestelijke kwetsbaarheid. Dan is het de gelegenheid om deze kwetsuur aan Jezus aan te bieden! Als we echter in de opstandigheid vast blijven zitten, dan kan de boze er gebruik van maken om nog meer leed toe te voegen aan de natuurlijke pijn van de rouw en deze ondraaglijk maken, om ons te doen wanhopen, aan God te twijfelen, of nog erger: Hem verwerpen! [Dat geldt voor alle gevoelsschokken].
  
  Daarom is het, als dergelijke beproeving zich voordoet, van het allergrootste belang te bidden, opdat de wonde van de rouw gezond zou blijven en er geen besmetting haar zou verergeren door angst, opstand, jaloersheid,schuldgevoelens, wanhoop, enz... Wat Clara tijdens dit gebed meemaakte, is gewoon een bevrijding van een zekere invloed, die haar de rest van haar leven wilde verpletteren, om zo het mooie plan te verijdelen, dat God haar voorbehouden had. Dit heel eenvoudige gebed kan verricht worden door een priester ter gelegenheid van de biecht of door een vurig groepje biddende mensen.
  
  Een ander aspect van de christelijke rouw is dat we geloven in de verrijzenis van de overledenen. Dit geloof brengt er ons toe met vertrouwen de mensen aan God toe te vertrouwen, die Hij geschapen heeft, die Hem toebehoren en die Hij ons voor een zekere tijd op aarde heeft toevertrouwd, volgens zijn goddelijke Wil. Weinig Christenen zetten deze mooie stap om aan God, bij voorbeeld, de leden van hun familie toe te vertrouwen, een stap die nochtans voor een gelovige essentieel is.
  
  Een voorbeeld kan ons helpen om te verstaan. IK heb 100 euro in mijn tas om in stad te gaan. Onderweg geef ik ze echter aan iemand. Als ik terug thuis kom heb ik geen 100 euro meer. Als ik wegga met mijn 100 euro en een handige diep steelt ze , dan kom ik eveneens thuis zonder 100 euro. In beide gevallen heb ik geen 100 euro meer. Nochtans, het verschil in reactie is groot. In het eerste geval heb ik de vreugde iets aan iemand te hebben gegeven [en een goede belegging te hebben gedaan in de Schat van de Hemel!] In het tweede geval ben ik teleurgesteld en bitter. Hetzelfde geldt voor onze dierbaren. Gospa nodigt ons uit hen te beminnen niet met een menselijke, maar met een goddelijke liefde, over de aarde heen. In andere woorden: ze aan God aan te bieden, ze aan Hem te geven! Des te meer omdat de overledene van nu af alles ziet volgens de Goddelijke waarheid en voor ons verlangt, wat God voor ons wenst. Een diepe vrede vergezeld de Christelijke rouw omdat de overledene reeds bij voorhand aan God gegeven is. Gospa gaat zo ver dat ze ons zegt: "Lieve kinderen, gij zoudt de dood van een geliefde moeten vieren in vreugde, dezelfde vreugde, waarmee ge de geboorte van een kindje viert". We moeten nog heel wat weg afleggen!
  
• De stervenden nabij:
  
  Vorige zomer is een Kroatische vriendin naar de Heer teruggekeerd na een zeer pijnlijke kanker. Ze werkte in Oostenrijk. Aan haar sterfbed ontmoette ik een dame, die haar dikwijls kwam bezoeken, met haar bad en haar hielp bij de voorbereiding tot haar grote ontmoeting. Ik was zo onder de indruk van haar fijngevoeligheid, haar handelswijze bij stervenden en de juistheid van wat ze zei, dat ik haar vroeg naar haar geheim. Ze vertelde me haar geschiedenis en hoe de Heer haar plannen in de war gestuurd had om haar in Zijn dienst te nemen. Dit getuigenis van Elisabeth is het weten waard. Wij vieren immers in november de heiligen en bidden voor de overledenen, die wachten om in het licht binnen te gaan. Zo is alles, wat onze christelijke visie op de dood kan helpen, meegenomen.
  
  "Op een dag, zo vertelde ze, was ik in de wachtkamer van een ziekenhuis. Er was een vrouw in een rolstoel. Ik hoorde de Heer zeggen: "Ga met haar bidden". Ik zei, "Nee, nee. Neen Heer, dat kan ik hier niet doen. Hoe zou ik met haar kunnen bidden? Het is onmogelijk dat te doen, zonder dat men het ziet." Ik was beschaamd dat ik het niet kon doen. De stem hield evenwel niet op met zich te laten horen: "Ga, alstublieft, met haar bidden". Opdat de mensen niets zouden merken dwarste ik de zaal en gebaarde iets uit de zak van mijn jas te halen, die aan de overzijde hing. Toen ik terugkwam stopte ik aan haar rolstoel, sloeg mijn arm om haar hals en vroeg wat haar in het ziekenhuis gebracht had. Dan bad ik. Niet zeer luid, maar toch luid genoeg opdat ze het zou kunnen horen. Ik wist dat het dat was, dat ik moest doen.
  
  Alles was op een eigenaardige manier begonnen, 25 jaar vroeger had ik een ervaring gehad, die mijn leven veranderde. Ik woonde in Salzburg, Oostenrijk. Onze pastoor had me naar een ziek koppel gezonden om na te gaan of ze iets nodig hadden en of ik ze kon helpen. Ze waren Evangelisch. Ik ben er dus heen gegaan op de vooravond van Kerstmis.
  
  ’s Anderendaags hoorde ik voor de eerste keer een inwendige stem, die me zei: "Ga naar de familie Davidson". Ik duwde een beetje deze gedachte weg, hoewel ik Zijn stem herkend had. Ik dacht bij mezelf: Dat kan Jezus niet zijn, het is vandaag Kerstdag, ik moet bij mijn 4 kinderen zijn. De stem kwam diezelfde morgen evenwel drie of viermaal terug. "Ga naar mijnheer Davidson". Tenslotte besloot ik er de volgende dag naartoe te gaan.
  
  Toen ik de 26e aankwam, vernam ik dat Mijnheer Davidson de 25e gestorven was. Onmiddellijk wist ik in mijn hart dat de Heer gewenst had dat ik daar de 25e was, en dat ik deze kans gemist had door gebrek aan gehoorzaamheid. Van dan af, begon ik regelmatig de stem van Jezus te horen.
  
  Langzaam aan heb ik geleerd de stem niet meer te negeren en onmiddellijk te gehoorzamen. Als de stem zich laat horen moet ik al de rest laten vallen. Zoniet mis ik de genaden, waarvan de Heer wil dat ik ze doorgeef aan die andere persoon. In veel gevallen gehoorzaamde ik niet omdat ik te schuchter was of me geneerde. Ik zag telkens onmiddellijk de gevolgen.
  
  Ik ben nu 76 en weduwe sinds 10 jaar. Al mijn kinderen zijn volwassen en hebben het huis verlaten. Zo werk ik nu in de parochie met zieken en stervenden.Ik bid met hen en besteed al de nodige tijd om naar hen te luisteren. Als ik mensen ga bezoeken in het ziekenhuis, moedig ik hen aan om van een priester het sacrament van de zieken te ontvangen. Ik denk dat het een van de mooiste sacramenten is, die we hebben. Het heeft me veel mooie dingen laten meemaken. De mensen voelen de vrede van God onmiddellijk over hen komen. Op een dag voerde ik mijn vriend Franz naar het ziekenhuis. Hij leed aan een veralgemeende kanker en ik zei hem: "Franz, wilt ge het sacrament van de zieken?" Hij antwoordde: "Ja, alstublieft!" Ik ben dus een priester gaan halen. Op dat moment lagen er vijf mensen in de kamer. Vooraleer de kamer te verlaten, vroeg een van hen: "Mag ik ook het sacrament van de zieken krijgen?" "Natuurlijk," zei ik, "ik zal de priester halen en ge kunt dan met hem spreken. Als ge voorbereid zijt om het te ontvangen, zal hij het u toedienen."
  
  Een weinig later kwam de Franciskaner pater aan en tenslotte ontvingen vier mensen het sacrament van de zieken. Ze hadden het nooit gehad , omdat niemand hen gezegd had dat ze het konden ontvangen!
  
  Terwijl ik in dit apostolaat werk, ben ik me bewust geworden van iets dat me zorgen baart. In de rusthuizen zijn er veel mensen, die nood hebben aan onze liefde en onze gebeden. Het ergste is te zien dat, op het ogenblik dat ze hun laatste ogenblikken beleven, de verpleegsters en soms zelfs religieuzen hen om te sterven naar het steriele en afgezonderd milieu zenden van een ziekenhuis, waar alles voor hen vreemd is. Waarom hen niet thuis houden, als ze stervend zijn? Neem hun hand vast en bid met hen!

• Op 2 december had Mirjana haar maandelijkse verschijning en daarna deelde ze ons volgende boodschap mee: "Lieve kinderen, in deze vreugdevolle tijd van wachten op mijn Zoon, verlang ik dat alle dagen van uw aardse leven een blijde verwachting zou zijn van mijn Zoon. Ik roep u op tot heiligheid. Ik roep u op om mijn apostelen te zijn van de heiligheid , opdat, langs u, de Blijde boodschap allen zou verlichten, die ge ontmoet. Bid en vast, en ik zal bij u zijn. Dank u!"
  
  Op het einde legde de H. Maagd nogmaals de nadruk op het belang van de zegen van de priester want,"het is de zegen van mijn Zoon" zei ze.
  
• Ik verwacht het Kindje Jezus!
  
  Welk een mooie uitnodiging stuurt O.L. Vrouw ons in deze advent! "Dat alle dagen van ons leven een blijde verwachting zou zijn van haar Zoon Jezus!" We kunnen ons iets voorstellen van haar eigen verwachting toen ze in Nazareth, met Hem, in Hem en door Hem, groeiend in haar schoot, elke bijzonderheid beleefde van haar dagelijks leven, ongeduldig om zijn gezichtje te zien en Hem aan haar hart te drukken. En welke mysterieuze liefdesdialoog zich ontspon tussen twee wezens, aan mekaar verbonden door een sublieme tussenkomst van de H.Geest. Nogmaals, de allerzuiverste wil de meest intieme schatten van haar moederhart met ons delen, ze wil ze ons schenken in de hoop ons op die manier te laten deel hebben aan haar onmetelijk geluk.
  
  Terwijl ik de laatste dagen mediteerde over de verwachting van het Goddelijk kind, kwam er me een verhaal voor de geest, geschreven door Maria Winowska. Ik ontmoette haar in Parijs, waar ze graag haar ervaringen van haar apostelleven vertelde. Bevriend met Kardinaal Karol Wojtyla, voor hij Paus werd, deelde ze met hem de klare kijk op de donkere realiteiten van het toenmalig Communisme. Door haar, vaak geheime, contacten met de Slavische intelligentsia, verzamelde ze waardevolle informatie over sleutelpersonen van het godsvolk. Ze schreef zeer goede biografieën over heilige zielen, die, jaren later, door Johannes Paulus II werden gecanoniseerd. Ik stel haar op deze manier voor want het volgende verhaal, dat we van haar gehoord hebben, zou kunnen verbazen. Ik ken de waarheidsgetrouwheid van Mevr. Winowska en wil haar verhaal hier brengen in de hoop dat het u zal helpen om Kerstmis te beleven.
  
  Het verhaal gebeurde in Hongarije, in de tijd van de verschrikkelijke communistische geloofsvervolgingen. De onderwijzeres van een gemeentelijke school was een militante atheïst, die geen enkele gelegenheid liet voorbij gaan om twijfel te zaaien in de geesten van de kinderen, die bijna allemaal uit gelovige gezinnen kwamen. Een van de kinderen, Angèle, viel op door haar groot geloof en werd dan ook het mikpunt van de onderwijzeres. Op een dag vindt ze een nieuw middel om te trachten elk geloof uit de harten van deze onschuldige kinderen te roven.
  
  Ze vraagt aan Angèle: "Als uw ouders u roepen, wat doet ge dan?"
  "Ik ga," antwoordt het kind.
  
  "En als ze de schouwveger vragen, wat gebeurt er?"
  "Hij komt."
  
  "Heel goed, hij komt omdat hij bestaat! Gij gaat omdat ge bestaat. Maar stel u voor dat uw ouders uw grootmoeder roepen, die gestorven is, zal ze komen?"
  "Neen, ik denk het niet."
  
  "Bravo! En als ze Roodkapje of Blauwbaard roepen, wat gebeurt er?"
  "Niemand zal komen, dat zijn immers sprookjes."
  
  'Perfect! Ge ziet dus, kinderen, dat de levenden, zij die bestaan, de roep beantwoorden, en zij die niet beantwoorden, leven niet of hebben opgehouden te bestaan. Dat is duidelijk, niet?"
  "Ja," antwoordt gans de klas met een schuchter stemmetje.
  
  "Gij, Angèle, gelooft ge dat het Kindje Jezus u hoort als ge Hem roept?"
  Met een zekere ijver antwoordt het kind, dat tenslotte de valstrik raadt: "Ja, ik geloof dat Hij me hoort."
  
  "Zeer goed, laten we dan een test doen. Als het Kindje Jezus bestaat, dan zal hij uw roep horen. Roep dan allemaal, heel luid: "Kom, Kindje Jezus!"
  Na een lange stilte, gedurende dewelke de onderwijzeres geniet van de ontreddering van de kinderen, komt Angèle voor de klas en roept: "Wel ja, we zullen Hem roepen. Allen samen: Kom, Kindje Jezus!" Alle leerlingen veren recht en roepen, vol hoop: "Kom, Kindje Jezus!"
  
  Ik sla details over: Alle kinderen kijken naar Angèle, terwijl plots de deur geruisloos opengaat. Al het daglicht vlucht ineens naar de deur. Het licht werd heller en dan kwam er een vurige bol. Eerst hadden de kinderen schrik, maar de bol ging open en in deze bol, verscheen een verrukkelijk kindje, zoals ze er nog nooit een hadden gezien. Het lachte hen toe, zonder een woord te spreken. Zijn aanwezigheid was uiterst zacht. In het wit gekleed, geleek Hij aan de zon. Het was Hijzelf die het licht uitstraalde. Hij zei niets, maar bleef glimlachen. Dan verdween Hij weer in de lichtende bol, die, volgens het getuigenis van de kinderen, geleidelijk aan wegsmolt. De deur ging van zelf, heel zachtjes, terug dicht. Overspoeld van vreugde, konden de kinderen geen woord uitbrengen.
  
  Een schrille kreet verscheurde echter deze stilte: verwilderd riep de onderwijzeres: "Hij is gekomen, Hij is gekomen!" Dan vluchtte ze weg en smakte de deur achter zich toe.
  Angèle zei enkel: "Ziet ge, Hij bestaat!"
  
  Later ondervroeg de toenmalige aalmoezenier elk kind afzonderlijk en verklaarde onder eed dat de kinderen zich niet tegenspraken. Ze vonden dat trouwens bijna normaal en een zei: "We waren in panne, het was wel nodig dat het Kindje Jezus ons kwam depanneren!"
  
  De onderwijzeres gaf haar beroep op om psychische redenen. Zonder ophouden bleef ze herhalen: "Hij is gekomen! Hij is gekomen!"
  
• Een kind is ons geboren.
  
  Zeker, tijdens bloedige geloofsvervolgingen geeft God heel bijzondere hulp. Maar wat we hieruit mogen onthouden is dat ook wij het Kindje Jezus mogen roepen.Hij komt immers voor ons. Isaia, die de komst van de Messias voorzag, schreef: "Een kind is ons geboren, een zoon werd ons gegeven." Maar wie is die "ons"? Maria en Jozef? De herders? Het volk van Israël? In feite is het ieders van ons. En als God iets geeft, is het dan om het terug te nemen? Geeft God alleen voor de schijn? Wel, als Hij dit kind geeft door de handen van Maria, dan hebben we dit kind, het is van ons! Hier in Medjugorje zegt de Moeder-Maagd: "Moge Jezus in uw harten geboren worden, lieve kinderen!" Als een pasgeborene met zijn moeder uit de kliniek thuis komt , dan verandert de atmosfeer in het huis volledig. De kleine wordt het middelpunt van alles. In het begin van het 3de millenium gaf Gospa ons dit wachtwoord, een mooie inspiratie voor deze eeuw, die kinderen doodt: "Plaats het pasgeboren Kindje Jezus op de 1ste plaats in uw leven, en Hij zal u leiden op de weg van het heil."
  
  Deze gave is belangrijk, zeer reëel. Ze is de belofte van de Vader! Zalig zij die ze bemachtigen. Ik herinner me een vrouw, die op bedevaart kwam naar Medjugorje. Droevig, omdat ze nooit een kind had kunnen krijgen, "wat haar leven vernield had" kwam ze om vrede te zoeken. Ik zag haar in tranen en vroeg waarom ze weende. "Het zijn tranen van vreugde, zuster, want vandaag heb ik mijn kind gekregen! En geloof me, ik zal het goed verzorgen!" Ze had begrepen welk geschenk de H. Maagd haar gaf. Ze had het Goddelijk Kind aan haar hart gedrukt, ze had de boodschap begrepen!
  
  De statistieken zijn daar: Voor Kerstdag miljarden worden uitgegeven voor materiële zaken. En diezelfde nacht is het aantal zelfmoorden het hoogst van het jaar. Het is de tijd, waarin de eenzaamheid van het hart ondraaglijk is. Maar, met onze Moeder is deze eenzaamheid overwonnen, want ja, in waarheid, "Een kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven!"
  
  Ieder kan een noveen doen naar keuze voor het Kindje Jezus. Elke dag een tientje van de Rozenkrans, samen met een gebed met het hart, waarbij we het Kind Jezus aanroepen, zoals men een klein, teder, hulpeloos maar beminnelijk kindje roept, met de tederste woorden. Laten we zo 5 minuten aan Hem alleen besteden. Vragen we Hem in de slecht voorbereide stal van ons innerlijke te komen, in te slapen in het povere stro van ons arme hart, in de koude van ons gebrek aan liefde... Vragen we Hem alleen maar onze oprechte wens te zien Hem meer te beminnen en alle dagen van ons leven met Hem te leven! Laten we Hem al onze zorgen en onze angsten geven, deze van onze dierbaren, en verwelkomen we in ons de goddelijke vrede!
  
  Vrolijk en heilig Kerstmis voor allen!

• We zijn begonnen aan het jaar 2006, dat van de 25e verjaardag van de verschijningen. Aan u allen die deze nieuwsbrieven leest, wens ik een zeer goed jaar, een jaar waarin u God toelaat zijn mooi liefdesplan in uw leven volledig uit te voeren! Ik beveel me aan in uw gebeden opdat het ook voor mij zo zou mogen zijn en dank u!
  
  Onze mooie traditie een heilige te ontvangen voor het jaar heeft ons nog eens verrast toen we op 1 januari aan God vroegen ons mee te delen welke heilige gekozen heeft om de "Kinderen van Medjugorje" te helpen. In de fax van 1 januari hebben we het getuigenis gebracht van Caroline, die haar baby had kunnen houden ondanks de druk, die haar aanzette tot abortus. Bovendien hebben velen de noveen gebeden tot het Kindje Jezus voor de verworpen en op duizenden manieren gekwetste kinderen. Wel, de prachtige verrassing van de Hemel was ons de H. Jeanne Beratta Mollate te zenden, een Italiaanse, patrones van de moeders in moeilijkheden. Ze wist dat ze zou sterven bij de geboorte van haar kind. De enige manier om in leven te blijven was een abortus laten doen. Ze was dokter en wist heel goed waarover het ging. Ze heeft er de voorkeur aan gegeven haar eigen leven te verliezen dan het kind, dat ze droeg, te doden. Ze werd op 16 mei 2004 heilig verklaard en is dus een van de laatste geestelijke dochters van onze dierbare Johannes-Paulus II. Die dag waren haar man en haar vier kinderen, waaronder het wonderbaar geredde, aanwezig. We vieren haar op 28 april. Voor ons is het een teken van de Voorzienigheid, een oproep om op alle mogelijke manieren het leven te beschermen, ten beste te spreken voor de moeders in moeilijkheden en ze door gebed en daad te helpen.
  
• De heiligen zijn voor ons een verrassende hulp als we beslissen ze ernstig te nemen. Een van onze zusters kreeg dit jaar Pater Pio als beschermer. Om haar gelukkig te maken vertelde een andere zuster haar volgend verhaal. Haar moeder, Anne had een zeer pijnlijke spierziekte, die haar voortdurend deed lijden. Haar lichaam misvormde geleidelijk aan en ze was niet meer in staat om iets te doen. Het feit van ten laste te zijn tastte ook haar moreel aan. Ze leek op een levende gekruisigde en niets hielp om haar pijnen te verzachten. Op een dag was ze alleen en werd ze overvallen met zwarte gedachten. Overmand door de pijn, begaven haar zenuwen het en ze besloot een eind te maken aan haar leven. Er werd toen veel over Pater Pio gesproken en Anne had een prentje van hem.Ze begon te roepen: "Pater Pio, help mij!"Op hetzelfde ogenblik zag ze de deurklink bewegen en de buitendeur langzaam open gaan. Eerst had ze schrik, want er was niemand achter die deur. De deur ging open door een onzichtbare hand! Maar heel vlug voelde ze een vloedgolf van vrede de kamer binnen stromen. In haar hart wist ze dat daar iemand was. De vrede was zo intens dat ze er gans van werd overstroomd, doordrongen! Op enkele minuten schoot haar moreel weer de hoogte in als een pijl en Anne zegt dat ze sindsdien haar pijn op een gans andere manier kan dragen, zonder wrok, noch wanhoop, maar in vrede, in offer. Nooit kreeg ze nog het idee een eind te maken aan haar leven.
  
  Ik geloof dat heel veel zelfmoorden zouden kunnen vermeden worden als we het goede gedacht zouden hebben de machtige heiligen ter hulp te roepen.
  
  Met nieuwjaar werd hier een mooie genade gegeven langs de H. Theresia van Lisieux. Er was een groep bedevaarders per autocar uit Hongarije gekomen met 2 chauffeurs. Een Italiaanse priester werd bij hen uitgenodigd om hen te groeten en om hen de gelegenheid te geven "een heilige te trekken"voor 2006. Hij had immers een mandje mee met namen van heiligen. Een van de chauffeurs, die zich altijd afzijdig hield bij de godsdienstige activiteiten van de groep voelde zich plots tegen de priester aan geworpen en viel op de knieën. Ondanks zijn indrukwekkende gestalte, begon hij te wenen als een kind. De priester droeg een heel bijzondere relikwie van de H. Theresa onder zijn vest, een relikwie, die uit Rusland kwam en al heel wat mirakels had bewerkt. Het leek of deze man aangetrokken was door deze relikwie, die nochtans verborgen bleef. Hij kon er zich niet van los maken en begon zijn leven aan de priester te vertellen, iets wat hij nog nooit gedaan had.[Dat gebeurde met de hulp van een tolk, want de priester verstond geen Hongaars]. Hij vertelde dat hij voortdurend in angst leefde en wilde genezen. Hij werd achtervolgd door de herinnering aan zijn misdaden uit het verleden. Zijn geweten knaagde, dag en nacht zag hij immers de mensen voor zijn ogen defileren, die hij onder het communisme gedood had, toen hij bepaalde bevelen moest uitvoeren. Hij sliep niet meer en leefde al lang in een voortdurende wanhoop. Hij dacht dat hij door God verworpen was en wilde zelfmoord plegen. De uitstekende priester luisterde naar hem, stelde hem gerust en zegende hem. Hij wilde hem voorstellen te gaan biechten, maar de man was protestant. Dit eenvoudig vertrouwelijk gesprek, gevolgd door een zegen, veranderde het hart van deze man. Hij werd bevrijd van zijn angsten en kon met gans zijn hart naar God terugkeren. De priester verzekerde ons dat het de H. Theresa was, die hem naar deze bekering getrokken had. Zij is de specialiste van de grote zondaars. In de groep werd hij "de gelukkigste van alle mensen". Nu wil hij katholiek worden en gaf de toestemming om dit verhaal te publiceren. De genade is aanstekelijk en heeft gans de groep aangetast. De Hongaarse priester, die de groep vergezelde, vol bewondering door het werk van deze genade, bekende schoorvoetend dat hij een doctoraatsthesis aan het voorbereiden was "De H. Theresia en de barmhartigheid" en dat hij meer gekregen had dan hij had verwacht...
  
• In de nacht tussen de eerste en de tweede januari konden we met Marija naar de heuvel van de verschijningen gaan, op uitnodiging van de H. Maagd. De genaden waren nog overvloediger dan de regen. Na de verschijning deelde Marija met ons volgende boodschap: "Vergeet niet dat ik uw moeder ben, en dat ik u met een tedere liefde bemin!" Marija wenste ons een zalig en een gelukkig nieuw jaar en sprak ons over een andere boodschap van in het begin van de verschijningen, en die we ons best eens herinneren: "Lieve kinderen, ik verlang dat ge gelukkig zijt hier op aarde, en met mij in de Hemel."
  
• Op 2 januari had Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Er waren veel bedevaarders voor nieuwjaar. We hebben met vreugde uw brieven en emails aan de voeten van Maria kunnen leggen. Aan het einde van de verschijning deelde Mirjana met de aanwezigen deze boodschap die we ernstig moeten nemen:
  "Lieve kinderen! Mijn Zoon is geboren. Uw redder is hier bij u. Wat belet er uw hart om Hem te ontvangen? Wat is er vals in? Zuivert uw harten met vasten en gebed. Herken en ontvangt mijn Zoon. De echte vrede en de ware liefde, Hij alléén geeft ze u! De weg naar het eeuwig leven, dat is Hij, mijn Zoon! Ik dank u!"
  
  Het geschenk van Medjugorje, dat God aan de wereld gegeven heeft is immens, we hebben het nog niet begrepen, zoals Gospa het ons reeds dikwijls herhaald heeft. Eén van de gaven die gegeven wordt aan hen die ze willen ontvangen is deze van haar moederlijke zegen die ze elke dag geeft aan hen die hun hart op een bijzondere manier open stellen, op het moment dat ze komt. De zieners zeggen het duidelijk, de oneindige genade, die ze krijgen als ze samen met de H. Maagd bidden, deze genade is feitelijk voor ieder van ons. Vicka legt het zo uit: "Als ge uw hart opent op het moment van de verschijning, om de H. Maagd te ontvangen, zelfs als ge ze niet ziet, zult ge dezelfde genaden krijgen als wij, de zieners! Wij zijn niet buitengewoon, Gospa wil aan al haar kinderen geven, wat ze aan ons geeft. Maar daarvoor moet ge uw hart open stellen!"
  
• Sommigen hebben een uurwerk, dat belt op het moment van de verschijning [17.40 u. in de winter en 18.40 u. in de zomer] en bezinnen enkele minuten om hun Hemelse Moeder de gelegenheid te geven hen te komen zegenen, te bemoedigen, te troosten, te sterken, te verlichten, in één woord: haar werk van moeder te doen volgens wat ze meest dringend nodig vindt bij ons. Sommigen nemen er genoegen mee haar enkel liefdevol te omhelzen.
  
  Waarom zouden we als nieuwjaarsgeschenk deze uitstekende gewoonte niet nemen of hernemen in ons leven, om een wijl te bezinnen op dit bepaalde moment van de dag? We doen het wel om een dringend telefoongesprek te voeren. Welk een geluk voor haar, ons dan te kunnen komen bezoeken en onze aandacht te hebben! Haar eenvoudige groet kan ons leven veranderen, zoals hij ook het leven van Johannes de Doper heeft veranderd. Wie kan er beter dan zij, het valse in ons hart wegnemen, vooral als deze valsheid onbewust is? Eenvoudig door de aanwezigheid van haar Onbevlekt Hart, vernietigt ze wat ons hart verhardt, de angst, de haat, de onzuiverheid en alles wat ons belet haar Zoon te ontvangen.

• In Medjugorje verdwijnen geleidelijk de eerste getuigen van de verschijningen. De moeder van Marija overleed op 15 januari na een pijnlijke ziekte. In minder dan 10 jaar verloor Marija haar vader, haar broer Andrija en haar moeder. Laten we voor en met hen bidden!
  
• "Ge zijt de Bijbel vergeten" In haar laatste boodschap herinnerde de H. Maagd ons aan een essentieel punt uit haar onderrichtingen in Medjugorje: de Bijbel op een zichtbare plaats zetten in ons huis, er elke dag enkele zinnen uit lezen en deze dan in de loop van de dag in praktijk brengen.
  
  Pater Jozo zegt dat de H. Maagd hem tot vijf maal toe in tranen verschenen is: "Ge zijt de Bijbel vergeten!" zei ze. Pater Jozo zegt dat hij al dikwijls moeders ontmoet heeft, die een kind verloren hebben en die lijden onder een onnoemelijk verdriet. Nog nooit echter heeft hij een moeder zo bedroefd gezien als de moeder van God als ze zei: "Ge zijt de Bijbel vergeten.!"
  
  De Christelijke Kroaten hebben veel geleden onder het communisme. De Bijbel was immers verboden in de huizen. [Dat legt uit waarom de Franciscanen zulke lange preken houden, dat was de enige mogelijkheid om het geloof te verkondigen] Het gebeurde dat de militairen in de dorpen van de families eisten dat ze hun Bijbels zouden verzamelen om ze in het openbaar te verbranden, met de nodige heiligschennende commentaar. De gelovigen die niet bezweken onder de dreiging met gevangenis of andere straffen, als ze hun Bijbels niet inleverden, moesten ze, met alle gevaren er aan verbonden, verbergen, soms zelfs begraven. Ze hadden deze moed! Bij sommige feestdagen, haalden ze hen in het geheim te voorschijn, en iemand van de familie, die kon lezen, las er ganse bladzijden uit voor ten behoeve van gans het huisgezin, dat ingetogen luisterde. De Bijbel werd vereerd als de enige echte schat van de familie. Gods Woord was hun licht, hun hoop, hun rijkdom! Iedereen trachtte er het maximum uit te halen, wel bewust dat het zeldzame gelegenheden waren en hoezeer ze dit goddelijk licht nodig hadden om het alom heersend atheïsme en de leugens van het communisme te overleven. Elk vers was voor hen een vreugde en als een inspuiting van moed om de moeilijkheden van het leven te kunnen verdragen.
  
  Toen Gospa in 1981 verscheen, woedde het communisme nog volop en toch vroeg ze om de Bijbel een zichtbare plaats te geven in het huis! Enkel de gelovigen van Medjugorje en van de omgeving konden de moed inschatten van hun Hemelse Moeder met deze ongelofelijke boodschap. Een echte bom!
  
  Wat doen wij hiermee? Wij, die op heden nog zonder risico over een Bijbel kunnen beschikken? De plaats, waar wij de Bijbel zetten, toont het belang dat we er aan hechten ... Zijn we er fier op?
  
  Een getuigenis dat we vorig jaar beleefd hebben, is kenschetsend voor de invloed die de media hebben op de geest van de mensen en voor het heidendom dat ze meedragen, heel dikwijls zonder dat we het beseffen.
  
  Een jonge katholieke Amerikaanse, Eleonora, kwam naar Medjugorje. Tijdens een onderhoud met haar zegt ze me dat haar nichtje gaat huwen met een vrouw en dat ze deze beslissing aanvaardt. Ik vroeg haar hoe het mogelijk was dat ze zulke beslissing, niet verenigbaar met wat de Bijbel leert en dus door God niet kan gewaardeerd worden, toch aanvaardt. Ze antwoordt me dat, voor haar, de Bijbel ... "men moet er van kunnen nemen of laten!"
  
  Beseffend dat meer woorden ons niet verder zouden brengen, stelde ik haar voor het advies te vragen van Gospa. Diezelfde morgen zou Mirjana immers haar verschijning hebben. Eleonora stemt in, ze zal de "vraag aan Maria stellen en haar hart open houden". Kort na de verschijning verandert haar houding. Ze vertelt dat ze niets gevoeld heeft, niets gehoord noch gezien, maar dat in haar hart er iets vanzelfsprekend opgekomen is: een homoseksueel "huwelijk" is tegennatuurlijk, een dergelijk "huwelijk" is niet in orde.
  
  We herkennen hierin het werk van de Moeder Gods in Medjugorje: Ze vindt geen nieuw Evangelie uit, ze schrijft geen nieuwe catechismus, ze oordeelt niet over de bedoelingen van het hart, noch lanceert ze een campagne voor dit of voor dat ... maar, met geduld en barmhartigheid, met eerbied voor ieders ritme, helpt ze ons deze weg van licht te volgen die ons door de Openbaring gegeven wordt.
  
  Openbaart de Bijbel ons inderdaad niet wat het plan van de Schepper is met de menselijke familie? " De heer God maakte een vrouw en bracht haar bij de mens ... Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, zij zullen één zijn" [Gn. 2, 22-24] Er zijn nog talrijke passages, die we hierover zouden kunnen citeren. Het antwoord is gegeven door Hemzelf die ons lichaam en gans ons wezen geschapen heeft. Maar, als men nooit de Bijbel leest, hoe zou men dit licht kunnen kennen en aanvaarden? Hoe zouden we het kunnen beleven en aan onze kinderen leren? We lopen het gevaar geparasiteerd te worden, zelfs geperverteerd door de zo talrijke geestelijke virussen in de media, virussen waarvan men dagelijks onmerkbaar een nieuwe dosis absorbeert. De Moeder Gods ziet de schade die deze vergiftiging in ons teweeg brengt en ze weent, zoals een moeder die haar kind verliest. Zij, die haar vandaag volgen, kunnen, zoals onze Kroatische vrienden van toen, vervolgd worden door de wetgeving van sommige westerse landen.
  
  Zo is er, bij voorbeeld, een Noord-Amerikaanse priester, die voor het gerecht gedaagd werd en een fikse boete en zelfs gevangenis riskeert enkel omdat hij deze eenvoudige waarheid verkondigt heeft, die zoveel ouders veel meer zouden willen horen: "Het is niet goed voor de kinderen om op school te horen dat het homoseksueel huwelijk en het klassieke huwelijk evenwaardig zijn." Deze wetgevingen die de "10 geboden", aan Mozes gegeven op de berg en door Jezus hernomen, met de voeten treden verspreiden zich vlug. Het totalitarisme is niet ver meer! Zullen ook wij de Bijbel vergeten? Zullen we, onder onze ogen, onze kinderen laten vergaan in "geestelijke tsunami’s"?
  
  In de Bijbel toont God ons de weg om het leven te bezitten, het leven dat niet voorbij gaat. Maar, we moeten het vaststellen, de machten van de wereld verzetten zich hiertegen, ze gebruiken het lijden van de mensen en de kwetsuren, die we allemaal min of meer dragen, om wegen te tonen die, op het eerste gezicht, gerechtvaardigd lijken maar die in werkelijkheid niets anders doen dan het lijden vermeerderen en zelfs de waarden van het menselijk geslacht vernietigen. Hun doel is dikwijls geld, macht en ijdele roem!
  
  De waarheid achter de schermen. Samen met een priester en een dokter van onze gemeenschap mocht ik in 1989 deelnemen aan een zeer gevolgde uitzending op de Franse TV [Antenne 2]. Het thema was homoseksualiteit. We kwamen getuigen over het Woord Gods en één van de deelnemers, de Franse "ster" van de homoseksualiteit en stichter van een enorme onderneming, antwoordde heftig en met striemende ironie. Toen alles voorbij was en we onze mantels namen om te vertrekken, zag ik hem op me toekomen met een brede lach. Het was diezelfde man niet meer! Tot mijn grote verbazing, zei hij me: "Ik feliciteer u, gij waart de enigen die de waarheid gezegd hebben!" Later ontmoette ik hem opnieuw en we hebben lang gepraat. Ik heb hem natuurlijk gevraagd waarom hij ons zo hevig had aangevallen tijdens de uitzending als we toch "de waarheid zegden". Hij antwoordde: "Ik was wel verplicht, dat maakt deel uit van het toneel! Ik moest wel tegemoet komen aan de verwachtingen van mijn "fans"!
  
  Ik deed mijn werk! Maar van in het begin van de uitzending had ik voor u drie veel sympathie. Ik walg van deze rotte wereld!" Die dag ben ik, wat het doel betreft van dergelijke uitzendingen, een groot deel van mijn naïviteit verloren. Officieel was de bedoeling immers "de rechten van de homo’s te verdedigen", onder de mom van medelijden en rechtvaardigheid.
  
  Feit is, dat na een basisevangelisatie te hebben gekregen, deze man 2 jaar later aan aids gestorven is. Op zijn sterfbed had hij zich voor Jezus uitgesproken. Maar dat is een ander verhaal ...
  
  De Bijbel: tegengif voor New Age. Hier in Medjugorje komen veel jongeren ons vertellen over hun verwarring. In de school van Maria zijn ze zo gelukkig de Bijbel te kunnen aanvaarden als hun stevige rots en hun dagelijkse favoriet. Ze vinden er de antwoorden op hun vragen en het voedsel om stand te houden in hun geloof tegenover hun ongelovige vrienden. Voorbeelden:
   
  • Abortus, men zegt: "vrijheid"? Het volstaat om, onder andere, het Evangelie van de boodschap te lezen! [Lc. 1.43]
  • Elisabeth kon een foetus van enkele dagen oud haar "Heer" noemen. Hoe zou ik dan kunnen beweren dat dit in dit stadium geen kind is?
  • Occulte praktijken, spiritisme of oproepen van doden: men zegt "gezelschapspel"? God heeft zijn volk gewaarschuwd voor deze praktijken en hen "gruwels" genoemd. [Deut. 18, 11-14] Hoe kan ik dan zulke dingen aanvaarden die me de dood van mijn ziel bezorgen?
  • Magische praktijken, zozeer door New Age" aangemoedigd en die men soms "geneeskunde van de hemel" noemt? In Handelingen 8, 9-25 vraagt de tovenaar Simon aan Petrus hem zijn "macht" te geven om handen op te leggen ... Hoe zou ik nog mijn gezondheid aan zulke mensen kunnen toevertrouwen?
  • Echtscheiding, "normaal" genoemd? Zie wat Jezus er van zegt! [Mt. 19, 1-10]
  • De zondagsrust, ontkend of als verouderd verklaard? Hoor wat God aan Mozes zegt! [Ex. 20, 8-11]
    
• De H. Elisabeth van de Drieëenheid [Karmel van Dijon, gestorven in 1906] heeft dit mooie gebed nagelaten:
  
  "O Woord van mijn God, eeuwig uitgesproken,
  mijn leven wil ik doorbrengen al luisterend naar U,
  één en al ontvankelijkheid om alles van U te leren...
  Door alle nachten heen, in elke leegte,
  in iedere onmacht: mijn blik vast op U!
  Blijvend in uw grote Licht!
  Gij zijt de Zon, die mij aantrekt.
  Boei mij zozeer dat ik uw lichtkrans nooit meer kan verlaten."
  
• Op 2 februari had Mirjana haar maandelijkse verschijning, privaat, alléén in haar kamer. Dit gebeurt maar één maal in het jaar: in februari, als er weinig bedevaarders zijn. Ze waardeert dan de rust van haar intimiteit met de H. Maagd, na de overrompelingen bij andere publieke verschijningen. Er was geen boodschap.

• Een vasten met Gospa
  
  Gisteren [14 Maart] toen Vicka een moment vrij was tussen twee golven bedevaarders, kon ik haar enkele vragen stellen hoe wij het best de Vasten kunnen beleven. Ziehier wat zij antwoordde:
  
  "Wij moeten goed begrijpen wat de waarde uitmaakt van de Vasten. Het is niet zomaar het volbrengen van vele offertjes of het aan zich zelf opleggen van duizenden ontzeggingen. Neen dat is niet wat Vasten betekent. Het is eerder een navolgen van Christus in nederigheid en eenvoud. Het gaat er om alles te doen overeenkomstig met ons hart. Welke opofferingen ik mijzelf ook opleg, de waarde ervan ligt verscholen in de liefde waarmede ik dit volbreng. Tevens moet niemand weten wat ik gedurende de Vasten opoffer. De Gospa vraagt ook: "Kniel neer in uw huizen en bid de Droevige Mysteries voor Mijn intenties."
  
  Maar bovenal is het belangrijk dat men zich zelf bevrijdt van al wat het hart in de war brengt. Dit behaagt het meest aan God en aan de Gospa. Al het andere, onze verstervingen en onze offers, hebben hun nut voor de zuivering van onze ziel.
  
  De Heer verwacht van ons niet dat we grootse dingen zouden doen, Hij kijkt naar ons hart en naar de vurigheid van de liefde die wij leggen in al onze daden. Hij verwacht ook onze vreugde. Als Hij onze vreugde vindt is ook Hij gelukkig, veel gelukkiger dan wanneer Hij ‘geforceerde’ offers moet aanvaarden. Al hetgeen gedwongen is, heeft niet veel waarde.
  
  Een andere mooie zaak is het om Jezus te volgen in Zijn Passie en samen met Hem alle ogenblikken van Zijn lijden, die Hij voor ons heeft ondergaan, te beleven. Op die manier komen wij Hem langzaam maar zeker, steeds meer nabij.
  
  Gedurende deze Vasten kunnen wij aan de Heer vragen om ons te hernieuwen en ons een nieuw leven te geven, zodat wij bij het eind van de Vasten een nieuwe persoon zijn. Het heeft geen zin dat wij op het eind van de Vasten nog steeds dezelfde zijn... Ik moet de genade vragen aan het eind van de Vasten beter te zijn dan voorheen.. Dit is de mooiste vrucht van het Vasten!"
  
• Zij was de Bijbel vergeten!
  
  Sinds wij in onze laatste brief over de Bijbel hebben geschreven, mochten wij vele positieve reacties ontvangen. Een Amerikaanse vriendin, Colette stuurde mij een getuigenis die zeker waard is om te vertellen:
  
  "In Juli 2004, één maand voor mijn gepland huwelijk in de kerk, woonde ik, na een 35 jarige onderbreking, weer regelmatig de heilige Mis bij. De voorbereiding tot het Doopsel van mijn twee kinderen [10 en 14 jaar] verliep rustig en ikzelf begon meer en meer geestelijke lezingen te ontdekken. Ik had reeds over de Boodschappen van de Gospa gehoord en ik had een oude Bijbel die nog aan mijn vader had toebehoord, opgediept. Ik zette het Boek op mijn nachtkastje met het voornemen om te beginnen erin te lezen.
  
  Die nacht had ik een ongelooflijke droom.
  
  "Mijn echtgenoot en ik [al 12 jaar burgerlijk gehuwd] bevonden ons op een cruise-zeilboot. Wij voeren op de automatische piloot, terwijl wij beiden in de woonruimte bezig waren met allerlei dringende dagelijkse dingen. Beneden in het kleine ruim is altijd van alles te doen en geen van ons beiden wilde uren na mekaar aan het roer staan. Van tijd tot tijd kwamen we even boven kijken of er geen onmiddellijk gevaar dreigde.
  
  En plots werden wij door slecht weder overvallen, dat ons werkelijk bij verrassing overdonderde. De boot werd heen en weer en op en neer geslingerd. Wij waren beiden verstijfd van schrik. Een grote golf tilde de boot om en wij maakte gevaarlijk slagzij, hetgeen ons nog meer beangstigde. De boot zonk niet, maar stuurloos werden wij door de stroming meegenomen tot we op een prachtig zandig strand landden. Wij klommen uit de boot nog steeds onder de indruk van wat ons overkomen was.
  
  Daar op dat eiland zagen we een mooie dame die ons opwachtte. Met een uiterst lieftallige wijze droeg zij zorg voor ons. Zij herstelde de boot en nadat ze alles weer in orde gebracht had, zei Ze: " U kunt niet verder varen zonder dat iemand het roer bedient. Ik zal iemand aanduiden als roerganger voor jullie. En bovendien is het niet raadzaam om zo een reis te ondernemen zonder een goede zeekaart. Dan gaf Zij ons een zeer groot boek en wenste ons goede reis. Wij zeilden weg van het eiland en toen ik het boek opende ... Het was de Bijbel."
  
  Een jaar later stond de Bijbel nog steeds op mijn nachtkastje, bijna niet geopend. Die zomer ontving ik een uitnodiging om aan te sluiten bij een Bijbel studiegroep.
  
  Sinds die dag lees ik steeds meer in de Bijbel, bij iedere gelegenheid neem ik het Boek ter hand. Mijn voortdurend lezen in het Boek maakt dat ik de dagelijkse lezingen gedurende de heilige Mis beter begrijp. Met mijn kinderen deel ik al mijn nieuwe ontdekkingen van zodra ik ertoe de gelegenheid krijg.
  
  [Ik heb een wit bord opgehangen in de badkamer waar ik datgene opschrijf wat mij die dag heeft geraakt. Ze houden er van de nieuwe verzen te ontdekken die ik regelmatig opschrijf].
  
  Ik geloof dat de Gospa mij tweemaal heeft gered. De eerste keer toen Zij mij in april 2003 naar Medjugorje riep en de tweede maal toen Zij die droom gegeven heeft die mij geleid heeft naar de ontdekking van het Woord van Haar Zoon Jezus. Liefste Gospa, mijn Moeder uit de Hemel, ik dank U."
  
• Op 19 Maart vieren wij de heilige Jozef. Dus hebben wij nog maar een paar dagen om ons door vurige gebeden voor te bereiden op dit feest. In ons klein ‘Bethlehem huis’ zingen wij een hymne te zijner ere en iedere morgen bij de ‘Lauden’ vertellen wij Hem onze noden. Zijn daadwerkelijke hulp is wonderbaar en ik zou echt willen dat iedereen deze wonderlijke heilige beter zouden leren kennen. Het is een heilige die wacht op onze smeekbeden om ons zijn tederheid te kunnen tonen. Voor hen die nog geen ervaring hebben met zijn uitzonderlijke vriendschap, is zijn feest op 19 Maart een gelegenheid om aan zijn verering te beginnen.
  
  Ziehier wat een zuster van mijn gemeenschap hier in Medjugorje overkomen is deze winter:
  
  "Verantwoordelijk voor de financiële afhandelingen, moest zij een bestelling doen van stookolie voor de verwarming van het huis. Op het eind van de maand oktober, toen zij de kostprijs zag stijgen [66%], was zij erg zenuwachtig over het feit dat zij wellicht de kosten niet zou kunnen dekken. In November toen zij de bestelling niet langer kon uitstellen, bestelde zij 500 liter in plaats van de voorziene 1.000 liter. Zij deed dit in de hoop dat de prijs zou zakken tegen dat de eerste 500 liter zouden verbruikt zijn. Zij had uitgerekend dat zij met de 500 liter bijna één maand zou toekomen.
  
  Op het eind van de maand november verwachtte zij ieder ogenblik dat de verwarmingsketel het zou laten afweten wegens gebrek aan stookolie. Maar toen zij naar het niveau van de tank ging kijken stelde zij vast dat sinds de laatste levering het niveau nog geen centimeter gezakt was. Dan kwam haar een gebed voor de geest dat zij staande vóór iedereen had voorgebeden: "Lieve Heilige Jozef, U hebt de prijs van de olie gezien zodat ook U weet dat wij niet kunnen verder gaan met verwarmen. Alstubblieft doe iets! U kan bijvoorbeeld de olie in de tank vermenigvuldigen. Bij voorbaat dank ik U reeds."
  
  Wel... Hij heeft wel degelijk geantwoord. Vandaag na vier en een half maand of stoken... is het niveau van de tank nog steeds niet gezakt. De 500 liter zijn er nog steeds. En of dit nog niet genoeg is... de slaapkamers aan de noordzijde van het huis blijven lauw zelfs wanneer de ketel niet brandt. Dit maakt deze kamers, alhoewel ze tot de koudste van het huis behoren, meer dan gezellig.
  
  4. Op 2 Maart ontving de zienster Mirjana Soldo in het "Cenacolo" haar maandelijkse Verschijning. Na de Verschijning zei Mirjana dat de Gospa zeer bedroefd was. Zij sprak erg zorgelijk met Mirjana over de toestand in de wereld. De Gospa gaf geen boodschap, maar tot driemaal toe herhaalde Zij: "God is Liefde, God is Liefde, God is Liefde" Ondertussen weten wij dat Paus Benedictus XVI onlangs zijn eerste Apostolische Brief heeft gepubliceerd, die zeer toepasselijk als onderwerp heeft: "God is Liefde" Persoonlijk denk ik dat dit geen toeval is. Waarom zouden wij deze Brief nu niet lezen, vóór de Goede Week om tegemoet te komen aan onze Lieve Vrouw en de heilige Vader. Bij de zonsondergang van ons leven, als deze wereld voor onze ogen verdwijnt, zullen wij geoordeeld worden over de liefde. Waarom zouden wij ons dan nu niet over het meest essentiële buigen?

• Op deze Goede Vrijdag begint de noveen, die door Jezus gedicteerd werd aan Zuster Faustina en die eindigt op het Feest van de Barmhartigheid, op zondag na Pasen, 22 april. Het zou mooi zijn moesten we ons allen verenigen om deze eensgezind te bidden!
  
  Deze woorden van Jezus zijn zeker voor de hele wereld!
  
  "Ik verlang dat ge gedurende 9 dagen de zielen leidt naar de bron van mijn Barmhartigheid opdat ze er kracht en verfrissing zouden vinden en alle genaden die ze nodig hebben in de moeilijkheden van het leven en vooral in het uur van de dood. Breng elke dag een andere groep zielen en dompel ze in de oceaan van mijn barmhartigheid. Ik, ik zal al deze zielen binnenleiden in het huis van mijn Vader. Ge zult dit doen in dit leven en ook in het andere. Ik zal niets weigeren aan de zielen die ge naar de bron van mijn barmhartigheid zult leiden. Elke dag zult ge, door mijn bitter lijden , genaden afsmeken voor deze zielen."
  
• De schoonheid.
  
  Tijdens een ontmoeting met de bedevaarders en mijn vrienden uit Indië, maakte Vicka een bemerking over de schoonheid. Ze deelde natuurlijk de woorden die ze van de H. Maagd de laatste jaren ontvangen heeft: "De mensen zijn teveel bezig met uiterlijke schoonheid en niet genoeg met innerlijke schoonheid. Werk aan uw innerlijke schoonheid en de uiterlijke schoonheid zal vanzelf komen, zonder dat ge er u om moet bekommeren."
  
• Gezanten uit Kerala!
  
  Vorige maand hadden we het voorrecht bedevaarders te ontvangen uit de staat Karala, in het zuiden van Indië, Manoj Sunny en Georges Ettiyil. Ze hebben onze zending in Indië georganiseerd in 1998. Paus Johannes-Paulus II zei dat Karala de beste Christelijke gemeenschap van de wereld is, en deze getuigen van Christus hebben ons niet ontgoocheld. Aan het einde van zijn verblijf in Medjugorje heb ik Manoj ondervraagd en zijn antwoorden tonen ons, Westerlingen, een prachtig voorbeeld van waarachtig Christelijk leven. De Christenen van Kerala beleefden reeds de boodschappen van Gospa, lang voor deze in Medjugorje verscheen.
  
  Zr. Emmanuel: Manoj, na enkele dagen in Medjugorje, hoe ziet ge de invloed er van in uw leven en in dat van de uwen?
  Manoj: Ik meen dat Medjugorje een oord van vrede is waar men een diepe vrede met Jezus ervaart door onze Moeder. Het is een plaats waar ik me herbron. Het is als een benzinestation waar ik terug voltank en olie ververs. Het accent op de heiligheid en het feit van werkelijk in heiligheid te leven is hetgeen in Medjugorje het meest aantrekt. Dat trekt meer aan dan de verschijningen en de buitengewone dingen die hier gebeuren. In Medjugorje is alles gericht op de uitdaging een leven van heiligheid te leven. Wat u daar gezegd hebt, heeft me ontroerd: "Het mooiste geschenk dat men aan Jezus zal kunnen aanbieden, als Hij ons terugroept, zal zijn dat men zich aan Hem gegeven heeft op aarde."
  
  Zr. Emmanuel: Denkt ge dat uw landgenoten in Indië klaar zijn om dit te horen en het te beleven?
  Manoj: Natuurlijk! Er zijn twee soorten: de niet-christenen en zij die in Jezus geloven. Onze cultuur verandert veel door de modernisering en al wat er zich in de wereld ontwikkelt. Alles verandert vlug. We moeten terug naar het begin, naar de basis die we als kind geleerd hebben, naar de boodschap van heiligheid en eenvoudig leven. Iedereen in Indië heeft voordeel aan deze boodschap.
  
  Zr.Emmanuel: Gaat ge de boodschappen van Gospa in Indië verspreiden? Kunnen ze deel worden van uw evangelisatie?
  Manoj: Natuurlijk! We hebben steeds een grote devotie gehad voor de H. Maagd Maria. Wel, deze boodschappen zijn de eigen woorden van Maria! Ze maken zeker deel uit van ons apostolaat.
  
  Zr. Emmanuel: Kan u ons uitleggen hoe de liefde van Maria aan uw volk verkondigd werd?
  Manoj: Dat is zonder twijfel verankerd in onze cultuur en onze tradities. We hebben steeds een zeer sterke relatie gehad met onze moeder aarde. Daarom hebben we dezelfde verhouding met de H. Maagd. Telkens we reizen of ons ontmoedigd voelen, richten we eerst onze ogen naar de H. Maagd. Dat zit in ons bloed, dat was er van in het begin. Ik weet niet hoe dat gekomen is. Ik denk dat ik zo geboren ben!
  
  Zr.Emmanuel: Zoals ikzelf heb kunnen zien in Indië, is uw cultuur totaal verschillend van de onze in het Westen. Hoe ziet u dat? Hoe ziet u onze jongeren? Wat denkt u van onze manier van leven en gedragen?
  Manoj: Ik zie twee uitersten. Er zijn veel jongeren die heel wat dienstvaardigheid tonen, met heel veel geloof en heiligheid. Ik zie ook het ander uiterste, en het is bedroevend dat deze de meerderheid vertegenwoordigen. Ik meen dat men het Evangelie niet kan afzwakken. Men kan evenmin afzwakken wat Jezus en Maria aan de wereld zeggen. Al wat wij kunnen doen is zeggen: "Ziehier, dit is de waarheid". Ik geloof vast dat met gebed en vasten, de twee sleutels van de heiligheid en van de eeuwigheid, de dingen kunnen veranderen, meer dan met onze woorden en onze daden. Gebed en vasten kunnen de harten veranderen, dat is alles wat wij nu kunnen doen. We zijn soms bedroefd, want, wat we ook willen meedelen, we voelen dat het niet ontvangen wordt, dat we op twee verschillende planeten wonen, zonder gemeenschappelijke regels of waarden. En die tegenstelling in opvattingen groeit nog elke dag.
  
  Zr.Emnanuel: Moest ge een boodschap willen geven aan de jongeren in het westen, ten minste voor hen die zonder God leven, wat zou u zeggen?
  Manoj: Ik zou de woorden willen aanhalen van Johannes-Paulus II. in zijn Apostolische Brief voor Azië. Hij zei dat er in de culturen, de volkeren en de naties een zoeken is naar "levend water". Ge weet het misschien niet, maar er is een groeiend zoeken. Dit zoeken is niet door mensen in het leven geroepen, het is niet de vrucht van mensen noch de vrucht van inspanningen hier beneden, neen, dit zoeken is in het leven geroepen door de H. Geest zelf. En de enige, die het antwoord kan geven op zit zoeken is Jezus en niemand anders. Daarom, naar mijn ervaring: ge kunt alles bezitten in het leven wat nodig is, eens komt er zeker een uur dat al deze dingen nutteloos zullen blijken. Feitelijk, het enige dat altijd bij u zal zijn, heel stevig, dat is de hand van Jezus. Hoe vlugger ge dus de ervaring zult kennen zijn hand vast te houden, des te vlugger zal uw leven vol zijn en des te vlugger zult ge ten volle leven. Jezus heeft het u beloofd!
  
• Op 18 maart had Mirjana haar jaarlijkse verschijning. Er waren heel wat bedevaarders, vooral Italianen. Er was intens gebed. Mirjana deelde de volgende boodschap mee, die, zoals deze van 2 april ons doet nadenken over de tekenen van de tijd, zoals Jezus aan de zijnen vroeg in het Evangelie. We moeten dus veel bidden tot de H. Geest. Hij alleen kan onze ogen openen voor wat God in de wereld aan goddelijks doet. Hij alleen zal ons helpen ons niet blind te staren op de holle woorden van de media, maar de liefdevolle hand van onze Redder te ontdekken doorheen de doolhof van de gebeurtenissen. 25 Jaar verschijningen in Medjugorje hebben prachtige tekenen voortgebracht en zij, die er de getuigen van zijn, zijn vernieuwd en gelukkig. Ze zijn echter nog niet talrijk genoeg! Hun getuigenis moet nog velen raken van onze broeders, die, ook vandaag, in de mist wandelen en geen enkel idee hebben van Gods liefde voor hen!
  
  "Lieve kinderen, ik nodig u in deze vastentijd uit tot inwendige onthechting. Daarvoor leidt de weg u langs de liefde, de vasten en goede werken. Alleen door inwendige onthechting zult ge Gods liefde en de tekenen van de tijd, waarin ge leeft, herkennen. Ge zult getuigen zijn van deze tekenen en zult er over beginnen praten. Daarheen wil ik u leiden. Dank dat ge aan mijn oproep gehoor gegeven hebt."
  
• Op 25 maart begon Gospa haar maandelijkse boodschap met: "Moed, kindertjes!" Dat is zeer ongewoon. Het is dan ook goed wat dieper in te gaan op de reden hiervan. Voor mij: het treft me dat we in de Bijbel deze oproep soms terugvinden. Bij voorbeeld in het boek Baruch [Hoofdsuk 4, verzen 5, 21, 27]. Daar worden deze bemoedigingen aan het volk van Israël gegeven in heel bijzondere omstandigheden, die we kunnen vergelijken met deze van onze huidige wereld ... Bij het lezen van deze passages zal iedereen dan ook iets begrijpen van wat de Moeder van Jezus ons wil zeggen, zij die ons voortdurend aanspoort de Bijbel te lezen om licht te krijgen [zelfs over haar boodschappen en haar komsten!]
  
• Op 2 april kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Daarna gaf ze de volgende boodschap door: "Lieve kinderen, ik kom naar u omdat ik door mijn voorbeeld het belang wil tonen van het gebed voor hen die de liefde van God niet gekend hebben! En gij, vraag u af: volgt ge mij? Mijn kinderen, herkent ge dan de tekenen van de tijd niet? Spreekt ge er met mekaar niet over? Kom, volgt mij! Als moeder, roep ik u op! Dank dat ge aan mijn oproep gehoor gegeven hebt!"

• De verjaardag nadert snel. Welk een mooie gelegenheid om de H. Maagd te danken voor haar 25 jaar verschijningen en haar onvermoeibare zorg voor ons! Maar hoe? Hoe kunnen we dit prachtig jubileum niet missen, enig in de geschiedenis van de verschijningen? Hoe kunnen we Onze Moeder haar grootste vreugde bezorgen? De spitsvondigheid van de liefde, gedragen in gebed, zal het antwoord bezorgen ... Ik zou hier echter enkele boodschappen willen aanhalen waarin de H. Maagd duidelijk haar wensen laat kennen, onder meer aan de gebedsgroep voor de jongeren, die haar vertrouwelingen en haar "aanvalscommando" waren:  "Mijn grootste vreugde is u hier verzameld te zien om te bidden tot mijn Zoon Jezus, uw harten verenigd in één hart." Natuurlijk is het belangrijkste gebed dat we samen kunnen beleven de H. Mis. Zo kunnen we tijdens deze maand van voorbereiding als dankzegging ten minste één Mis opdragen in onze parochie voor de intenties van O. L. Vrouw. [ of 3 Missen, of 9 of 30!] Als we door omstandigheden zelf niet bij deze Missen kunnen aanwezig zijn, kunnen we ons er mee verenigen en die dagen een geestelijke communie doen, speciaal voor haar intenties. Haar vreugde zal evenredig zijn met de intensiteit van onze liefde en tederheid , waarmee we deze Missen zullen opdragen. Welk een buitengewone ruiker genaden maakt ze voor ons niet klaar voor dit jubileum! Het is het uitgelezen moment om onze harten te openen en onze Moeder en Koningin van de Vrede op een mooie manier te huldigen. Met de dagelijkse bezoeken van de H. Maagd, heeft Medjugorje het leven van zo velen onder ons gered!
  
  Een grote vreugde is het ook voor haar, als ze ons ziet "de zonde verlaten" en alles wat ons geestelijk leven schaadt. Een goede biecht vóór 25 juni , een werkelijke bekering met betrekking tot slechte gewoonten of verslavingen ...: Alcohol, dwaze lectuur of uitzendingen, slechte relaties ... Ze houdt er zo van om "grote schoonmaak" te houden ... een echte Moeder! De laatste tijd heeft ze heel veel nadruk gelegd op de noodzakelijkheid onze harten te "zuiveren" om haar Zoon en haarzelf te kunnen ontvangen ... "Wat is er in uw harten dat belet mijn Zoon de eerste plaats te geven?"
  
  Er zijn veel bedevaarten aangekondigd. Voor 25 juni is er geen enkel bed meer vrij in het dorp. Er blijven er echter voor na de verjaardag! Ge zijt dus dit jaar welkom om de genaden van het Jubileum te krijgen.
  
  Tenslotte, we weten dat de H. Maagd graag brieven krijgt. Laten we haar eens schrijven vóór 25 juni om haar te danken. [U mag deze brieven aan ons bezorgen]. Ze zal er op antwoorden rechtstreeks in uw hart! Een brief schrijven biedt dikwijls de gelegenheid om onze verhouding met haar duidelijk uit te drukken en te verdiepen. Al schrijvend worden we ons dikwijls de concrete stappen bewust die we moeten zetten om onze liefde voor haar te tonen. Moesten we [naar het zeggen van de zieners] de vreugde en de erkentelijkheid kunnen zien van de H. Maagd voor het minste van onze geschenkjes dan zouden we er wel 100 op een dag geven! En die vreugde willen we geven, niet?
  
• Haar oproepen van de tweede ... Het lijkt er op of de H. Maagd meer de nadruk legt op het dringende van haar boodschappen. Inderdaad, wat nieuw is, is dat ze nu bijna telkens een boodschap geeft als ze de tweede aan Mirjana verschijnt om te bidden voor de ongelovigen. En, zoals Jezus in het Evangelie, legt ze de nadruk op de tekenen van onze tijd en vraagt ze ons deze te herkennen. Over welke tekenen zou het gaan? Ziehier de boodschappen:
  
  "Lieve kinderen, laat de liefde en de genade van mijn Zoon gedurende deze genadevolle tijd op u neerdalen. Alléén zuivere en barmhartige harten kunnen de liefde van mijn Zoon voelen. Bidt voor hen, die de genade niet kennen de liefde van mijn Zoon te voelen. Mijn kinderen, help me! Ik dank u." [2 dec.2005]
  
  "Lieve kinderen, mijn Zoon is geboren! Uw Redder is hier bij u! Wat belet er uw hart om Hem te ontvangen? Wat is er vals in uw harten? Zuivert uw harten met vasten en gebed. Erken en ontvang mijn Zoon. Hij alléén geeft de ware vrede en de ware liefde. De weg naar het eeuwig leven is Hij, mijn Zoon! Ik dank u." [2 jan.2006]
  
  Na de verschijning van 2 maart zei Mirjana dat Gospa heel droevig was en met droefheid tot Mirjana gesproken had over de toestand in de wereld. Er was toen geen boodschap, maar tot driemaal toe riep de H. Maagd: "God is liefde!
  God is liefde! God is liefde!"
  
  "Lieve kinderen, ik kom bij u omdat ik, door mijn voorbeeld, u het belang wil tonen van het gebed voor hen die de liefde van God nog niet gekend hebben. Vraag uzelf af of ge me volgt. Mijn kinderen, herkent ge de tekenen van de tijd niet? Spreekt ge er onder u niet over? Kom, volg me! Ik roep u op als moeder! Dank dat ge aan mijn oproep gehoor gegeven hebt!" [2 apr.2006]
  
  "Lieve kinderen, als moeder kom ik naar u toe. Ik kom met een open hart, vol liefde voor u, mijn kinderen. Zuivert uw harten van alles wat u belet me te ontvangen en de liefde van mijn Zoon te kennen. Mijn hart wil overwinnen door u, het wil triomferen. Opent uw harten. Ik wil u daarnaar leiden. Ik dank u." [2 mei 2006]
  
  De inwoners van Ninive kregen het teken van Jonas en hebben zich op zijn prediking bekeerd. [Mt. 12, 41] De stad werd niet verwoest. De Joden in het jaar 30 hadden al Johannes de Voorloper gehad en daarna Jezus Christus, de Zoon van God. Een deel heeft zich bekeerd maar het grootste deel heeft de tijd niet erkent waarin ze werden bezocht. [Lc. 11, 32] En nu, wie hebben we? Wie komt ons als 25 jaar dagelijks bezoeken? Ook daar is het in de Bijbel dat we de zin van de tekenen kunnen vinden, die ons in deze tijd in overvloed gegeven worden.
  
  "Medjugorje is een teken voor u allen, een uitnoding om te bidden en de genadedagen te beleven die God u geeft .." zei de Gospa [25.04.92] en nog: "Lieve kinderen, ik verlang dat ge de ernst van de toestand zoudt inzien. En dat veel van wat er te gebeuren staat, afhangt van uw gebed. Welnu, ge bidt weinig ..." [25.07.91]
  
  Na 25 jaar kunnen we met bewondering kijken naar de vruchten van Medjugorje: miljoenen bekeringen, veranderde harten, families, in liefde verbonden, jongeren, die de zin van het leven teruggevonden hebben, duizenden roepingen, ontelbare genezingen, enz ... En nochtans moeten we vaststellen dat er een deel van het plan van Gospa mislukt is. Dit plan was "de ganse wereld verzoenen en bekeren" [juni 81] We zijn er ver van verwijderd! Laten we dan ook in deze tijd van de verjaardag eens de tijd nemen om over deze realiteit na te denken. Zo zullen we kunnen zien hoe we de H. Maagd kunnen helpen om vlugger te triomferen. Haar Onbevlekt Hart zal uiteindelijk triomferen, dat is zeker, ze heeft het gezegd in Fatima. Maar het hangt van ons af om deze triomf te bespoedigen. Waarom zouden we nog zoveel kwalen over de wereld laten neerkomen, als we van haar de wapenen gekregen hebben ... de enige doeltreffende- om satan te verslaan?
  
• Er zijn niet zoveel echte getuigen van de eerste jaren van de verschijningen in Medjugorje. Zeldzaam waren zij die Kroatisch spraken en zo konden doordringen tot de geest van Gospa door kontakten met de families en de kinderen, die ze gekozen had om haar boodschappen naar de wereld te brengen! Wel, er is een mooi geschenk gekomen uit Canada:"Inwendige stem uit Medjugorje". De auteur beschrijft het heel bijzonder charisma van Jelena en Marijaja Vasilj, met wie ze lange jaren contact gehad heeft. Het boek brengt feiten uit het leven gegrepen van het "Medjugorje van de jaren 80" en verrijkende bezinningen voor hen, die willen leven met de H. Maagd en haar plan ontdekken. "Langs u wil ik de mensen naar de heiligheid leiden" zei Gospa aan Jelena bij haar 1ste "inwendige ontmoeting" in dec. 82. Jelena was toen 11 jaar!
  
• Jelena Vasilj-Valente en Massimiliano kregen hun derde kindje: Francesca Romana. Ze werd geboren op 20 april in Rome en er gedoopt op 9 mei, in aanwezigheid van haar ouders, die uit Medjugorje gekomen waren.
  
• De ziener Ivan is enkele weken geleden in Medjugorje aangekomen. Door hem heeft Gospa ons meerdere keren uitgenodigd naar de gebedsgroep aan het Blauwe Kruis om er samen te bidden. Bij deze nachtverschijningen, waarbij telkens een grote menigte aanwezig is, vraagt Gospa ons voortdurend om te bidden in de families, haar oproepen ernstig te nemen en haar boodschappen te beleven! Ze bidt steeds bij voorrang voor de zieken, voor deze die aanwezig zijn en ook voor hen die we in ons hart dragen. Men ziet dat de H. Maagd bekommerd is om de toestand van de families, de plaats waar de heiligheid moet geboren worden! Zonder gebed is er echter geen heiligheid en geen vrede. De vrede en de vreugde zullen in de families terugkeren als het gebed er terugkeert!

• Don Calloway in Medjugorje!
  
  Pater Donald Calloway is begin juni teruggekomen naar Medjugorje. In de Engelssprekende wereld weten velen van zijn wonderbare bekering. Hij werkt tegenwoordig in Stubenville in de USA. Hij beantwoordde vele van mijn vragen en wond er geen doekjes om!
  
  Zr. Emmanuel: Wat ervaart ge bij het Godsvolk als ge op zending gaat?
  Vr. Donald: Ik zie overal hoe de familie aangevallen wordt en vele mensen onverschillig zijn voor het geloof. Ik kan me amper voorstellen wat er in het hart van de H. Maagd moet omgaan als ze ziet hoe de jonge generatie opgroeit, zonder iets van het geloof te weten, of tenminste bijna niets.
  
  Op mijn reizen ga ik er van uit dat de mensen niets van het geloof afweten. Ik begin met de basis, leg de fundamenten en bouw daarop dan verder. Heel veel mensen krijgen zelfs dat niet in hun parochies. Vele kloosters waar ik was zijn zo "New-Age", feminist, ecologist, bezorgd om de bomen en allerhande andere dingen ... Ik ben in een Katholieke middelbare school in de Caraïben aan de deur gezet omdat ze contraceptie propageren bij de leerlingen, en ik er tegen gepreekt had.
  In menig opzicht meen ik dat de mensen, die het meest de boodschap nodig hebben, de priesters zijn. Omdat heel vaak hun prediking niet gaat over de werkelijk belangrijke zaken. De mensen zijn als schapen zonder herders. Ze weten niet waarheen en zo volgen ze de eerste de beste die hen roept. Het gaat slecht met de parochies, de scholen, de universiteiten en de Katholieke colleges, de bisdommen, enz... De rook van de Satan is echt geruisloos binnengedrongen in veel sectoren.
  
  Zuster Emmanuel: Wil u zeggen dat O.L.Vrouw gefaald heeft in Medjugorje? Na 25 jaar verschijningen zouden we een wereld moeten zien die bekeerd is en verzoend. Dat was haar plan van in het begin. Is dit plan mislukt?
  Vr. Donald: Ik meen dat we haar verzoeken niet gerespecteerd hebben. Ze zegt: "Ik heb uw gebeden nodig, ik heb uw offers nodig." Het vasten, bij voorbeeld! Zeker, het is moeilijk, maar het lijkt er op dat men dit punt van de boodschappen gewoon verwerpt. We hebben nochtans oorlogen, allerhande problemen in de families, in de bisdommen, de kloosters, de parochies, en desondanks vast er niemand, of maar heel weinig! Ik meen dat de invloed van de wereld zo groot is dat het deel offer, noodzakelijk voor hen die het Evangelie willen beleven, te moeilijk is voor vele mensen. We willen alles, onmiddellijk. Alles moet ogenblikkelijk gebeuren.
  
  We geven, in zekere zin, geen gehoor aan de oproepen van O.L.vrouw en willen de zaken verbeteren met onze eigen menselijke middelen. En deze middelen zijn niet die van het offer. Men houdt geen rekening met wat de Moeder van de Profeten zegt. De wereld haat profeten. Men tracht ze het zwijgen op te leggen. Kunt ge u de H.Maagd inbeelden, die weent, Zij, de Koningin van de Profeten? Hetzelfde geldt voor de priesters. Als ze het Evangelie met kracht willen verkondigen, worden ze uit hun parochies ontslagen en ergens naar het platteland gezonden, in een parochie met tien zielen. De vervolging is groot, het kwaad is sterk. Ik denk dat Jezus en Maria offerzielen zoeken. Ze willen offerzielen, mensen, die het lijden van Christus verder zetten voor de wereld. Er zijn zo weinig mensen, die zich daarvoor aanbieden!
  
  Zr.Emmanuel: Hebt ge plaatsen gevonden, die een echte hoop zijn voor de toekomst?
  Vr. Donald: Feitelijk ja! En wel binnen "het beest", om zo te zeggen. In de Verenigde Staten ziet men een nieuwe generatie priesters opkomen. Ze zijn vol ijver, vol vuur. Velen van hen hebben een sterke bekeringservaring meegemaakt. De meeste hebben een hevige strijd moeten leveren tegen iets, maar daarna, langs Johannes-Paulus II en de Wereld Jongerendagen, of door verschijning van Maria, zijn ze naar het geloof teruggekeerd en beleven een innige relatie met Jezus en Maria. Op dit moment vullen de seminaries in de USA zich met deze begeesterde mensen. Een gans nieuwe generatie is op komst. Men zou ze kunnen noemen: de generatie van Johannes-Paulus II. Ze zijn gevormd door deze heilige man en voortaan zullen zij de teugels in handen nemen ... Ik meen dat de H.Maagd in het geheim dit leger, onzichtbaar voor de wereld, aan het vormen is. Moest de wereld dit zien, zou ze het haten! Op een bepaald ogenblik zullen zij de strijd aanvoeren!
  
  Zr. Emmanuel: Pater, uw gemeenschap is erg verbonden met de "Goddelijke Barmhartigheid, geopenbaard aan Zr. Faustina. Kan u de band uitleggen tussen Medjugorje en de Goddelijke Barmhartigheid?
  Vr. Donald: De Goddelijke Barmhartigheid en Medjugorje zijn beiden op hetzelfde ogenblik op het wereldtoneel verschenen ... Denk aan het geval Faustina: toen het te voorschijn kwam in de jaren 30, werd het lange jaren verboden. Het is maar met de komst van Johannes-Paulus II dat het zijn vlucht genomen heeft, goedgekeurd werd en overal verspreid. Zo is het ook onder het Pontificaat van Johannes-Paulus II, dat Medjugorje begonnen is. Deze feiten zijn, naar mijn oordeel, de twee cruciale elementen van de Nieuwe Evangelisatie. De mensen hebben er nood aan dat men hen dingen zegt die hen schudden. Dat vraagt een openbaring, iets buitengewoons. Medjugorje en de Goddelijke Barmhartigheid zijn het dubbel-ticket voor het geestelijk leven van deze tijd. Dat is wat wij verkondigen: De Rozenkrans en de Rozenkrans van de Barmhartigheid. Het is God, die deze dingen aanbiedt, van uit de Hemel.
  
  Zuster Emmanuel: De Barmhartige Jezus spreekt van de "Tijd van de Barmhartigheid" en de Koningin van de Vrede spreekt van een "Tijd van Genade". Beiden hebben dezelfde wortel in het Kroatisch!
  Vr. Donald: De H. Geest doet zeker veel langs de Nieuwe Evangelisatie. De ganse wereld is klaar om terug geëvangeliseerd te worden. Als men iets wil laten groeien op het veld, brengt men meststoffen aan. Dat is wat er de laatste vijftig jaar gebeurd is in de Kerk: dat ruikt niet goed, dat was de wanorde. Maar als de Lente komt, zal het prachtig zijn!
  
  Zuster Emmanuel: De H.Maagd verzamelt mensen, die haar willen toegewijd zijn. Zoals de Heer, die de wereld veranderd heeft met 12 mannen. En dat kan Hij opnieuw doen! De vruchtbaarheid hangt niet af van het getal, maar van de heiligheid. Er is dus hoop ...
  Vr. Donald: Heel juist! Als verantwoordelijke voor de roepingen in onze gemeenschap [De Maristen van de Onbevlekte Ontvangenis] zie ik dat we goede roepingen hebben. Ze behoren tot de nieuwe generatie. Ze willen orthodoxie, ze willen trouw ... Ze staan open voor Medjugorje, omdat ze de vruchten er van zien. God werkt, het volstaat te wachten en te vertrouwen!
  
• Alle gaven zijn er! Het is waar dat onze tijd smacht naar vrede, maar niet weet waar vrede te vinden! Wel, de Goddelijke vrede, de "shaloom", dat is vol zijn, vervuld zijn. Hebben wij werkelijk iets te kort?
  
  In verband hiermee, herinner ik me een lichtend woord dat Jezus gaf aan Marthe Robin, deze Franse mystica, die vijftig jaar lang, tot in februari 1981, de passie beleefde. Jezus zei haar dat Hij voor elk jaar, elke natie, iedere ziel in deze wereld, in de onmetelijke tuin van de Kerk de volledige schat geplaatst had van Zijn onmetelijke verdiensten, om tegemoet te komen aan alle noden. Door deze gaven hebben we al wat noodzakelijk is om het hoofd te bieden aan alle uitdagingen, alle miseries te lenigen, alle zielen te verzadigen en alle boetedoeningen te volbrengen. Als de zaken slecht gaan, dan is het omdat wij deze aangeboden gaven verwaarlozen, we weigeren ze en soms misprijzen we ze zelfs. Ze worden dan verworpen en het is dan alsof we ze nooit gekregen hadden.
  
  Marthe legde er de nadruk op dat deze gaven meer dan overvloedig gegeven worden. [We herinneren ons hier de Bruiloft van Cana, waar de hoeveelheid goede wijn, na het mirakel van Jezus, verre de behoeften van de bruiloft overtrof.] De overmatige overvloed van deze gaven is zo groot dat, als we ze zouden aanvaarden, er genoeg zou zijn om alle volkeren op te richten, alle mensen te heiligen, zelfs zij, die het diepst gevallen zijn, en alle zielen te bevrijden uit het Vagevuur.
  
  Tegenover deze, door God vruchteloos gegeven gaven, zag Marthe de grote verantwoordelijkheid van de "Strijdende Kerk" met haar onachtzaamheden en talrijke gevallen van verraad. Jezus liet haar ook verstaan waarom Hij zijn vijanden toeliet de Kerk te verdrukken. Martha bood zichzelf dan aan om te herstellen, ze bad dag en nacht en verenigde haar lijden met dat van Christus.
  
  De bezoeken van onze Moeder in Medjugorje betekenen een groot deel van deze gaven die God geeft aan onze generatie.
  
  Ik kan niet nalaten om twee vragen te stellen:
  
  • Hoe zou de wereld er nu uitzien als we haar boodschappen hadden aanvaard en beleefd?
  • Hoe zou de wereld zijn, als ieder van ons, vandaag, nu, zou kiezen om de weg te gaan, of opnieuw te gaan, van de heiligheid, geleid door de hand van Maria?
    
• Op 2 juni had Mirjana haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Aan het eind van de verschijning zei ze dat Gospa geen klassieke boodschap gegeven had. Ze zegende alle mensen die aanwezig waren en de religieuze voorwerpen. Haar gelaat had een ernstige uitdrukking toen ze nogmaals het belang onderstreepte van de zegen van de priester: "Denk er aan, mijn kinderen, dat het mijn Zoon is, die u zegent. Ontvang deze zegen niet zo oppervlakkig!"
  
  Mirjana voegde er aan toe dat Gospa met haar sprak over zaken die moeten gebeuren en zei ook: "Er is geen weg buiten mijn Zoon. Denkt niet dat ge vrede zult hebben en vreugde, als ge Hem niet de eerste plaats geeft." Mirjana zei: "Ik kan niet zeggen dat Gospa bedroefd was of vreugdevol. Ze was bezorgd, haar gelaat toonde een liefdevolle bezorgdheid".

• Zoals vele heiligdommen is Medjugorje een plaats vol verrassingen. Vorige maand, toen ik "per toeval"dringend in Bijakovici was stelde een man zich aan mij voor: Benjamin Berger, een Messiaanse Joodse vriend uit Israël. Toen ik nog in Jeruzalem woonde baden we [De gemeenschap van de Zaligsprekingen] uren lang samen met hem en zijn broer Ruben, we spraken over God en ze verklaarden ons de Bijbel van uit het Hebreeuws. Hoe dikwijls hebben we samen de ervaring gedeeld van de leerlingen van Emmaus, die, na het vertrek van Jezus onder elkaar zegden: "Brandde ons hart niet in ons, toen Hij ons de schriften verklaarde?"
  
  Benjamin aanvaardde om zijn prachtig getuigenis voor ons te herhalen. Hier volgen enkele fragmenten. Getuigenis van Benjamin Berger, Medjugorje, juni 2005:
  
  "Ik ben afkomstig uit een gelovig Joods milieu, niet ultra orthodox, maar toch orthodox. Mijn ouders waren beiden overlevenden van de Nazi concentratiekampen. Vader kwam uit Duitsland, mijn moeder uit Oostenrijk. Ze waren er in geslaagd naar de Verenigde Staten uit te wijken. Een groot deel van mijn familie werd uitgeroeid in Auswich. Als enige kinderen, zijn wij dus, mijn broer Ruben en ikzelf, opgevoed als orthodoxe Joden. In het begin van mijn leven was ik zeer godsdienstig, maar, naargelang de jaren voorbij gingen, zijn er veel twijfels in mijn hart opgekomen, vooral over de geschiedenis van het Joodse volk en over wat er ons overkomen was. Ik vroeg me af: "Hoe heeft God zo iets verschrikkelijks kunnen toelaten?" Daarna heb ik, als student aan de universiteit, besloten alles vaarwel te zeggen hoewel niet echt atheïst, maar toch bijna atheïst te worden. Ik dacht: "Ik kan niet geloven dat er echt een God bestaat en dat Hij zo iets heeft toegelaten. Ik heb ook nooit echt een Godservaring gehad." Ik heb dan ook alles laten vallen en ben totaal werelds geworden.
  
  Wat later ben ik naar Europa gekomen om te werken, in het begin was dat op een architectenbureau in Denemarken. Diep in mij voelde ik echter een leegte. Ik had iets tekort en niets scheen dit tekort te kunnen vullen. Mijn belangstelling ging vooral naar kunst en architectuur, dat begeesterde me wel maar voldeed me niet. Ik ben er dan toe gekomen mij hierbij neer te leggen en zei bij mezelf: "Ik weet niet of ik ooit het antwoord vind op wat ik zoek!" Ik wist niet naar wat ik op zoek was maar ik besefte dat het te maken had met de waarheid. Redelijk lang heb ik in deze toestand geleefd.
  
  Ik geloof dat het in de lente van het jaar 1967 was dat ik terugkeerde van mijn werk na een heel normale dag. Ik zat, zoals naar gewoonte, mijn dagblad te lezen en opnieuw begon ik aan een hele reeks dingen te denken. Ik dacht aan het geloof en zei bij mezelf: "Wel, ik ben op een punt van mijn leven gekomen waar ik aan niets meer geloof! Dat is niet normaal, ik moet in iets geloven!" Dat verontrustte me erg en ik dacht: "Als ik in iets moet geloven, dan wil ik geloven in iets dat waar is! Men kan immers in heel wat dingen geloven!" Ik wist echter niet wat het was.
  
  Terwijl ik zo in gedachten verzonken was, besefte ik plots dat er iemand met mij in de kamer aanwezig was. Ik zag niets en dat boezemde me eerder schrik in. Het was de eerste keer dat ik dergelijke ervaring had. Nooit had ik aan een of andere cultus deelgenomen. Ik was zeer rationeel, wat in zekere zin typisch Joods is. Ik geloofde enkel wat ik kon zien en aanraken. Wat ik niet kon zien geloofde ik niet. Er was echter een aanwezigheid in de kamer en deze werd steeds intenser. Ik was heel erg bang. Nochtans was deze aanwezigheid van een zuiverheid, die ik vroeger nooit ervaren had. Er ging van deze aanwezigheid iets uit dat zo zuiver was! Volledig zonder vlek! [Het was geen voorwerp maar een persoon. In het begin zei ik ‘iets"omdat ik in het geheel niet kon zeggen wat het was] "Het" vulde de plaats en er was als het gevoel van de Heiligheid van God in de kamer.Voor iemand die niet gewoon was in dergelijke termen te denken, wist ik natuurlijk niet wat het was. Dan was het alsof iemand dicht bij mij kwam met een sleutel in de hand en deze in mijn hart stak. Hij draaide de sleutel om en opende de deur. Deze was zeer dik, zoals de deur van een bank waarachter men het geld bewaart. De deur van een brandkast, daar geleek de deur van mijn hart op. De deur ging open en het was alsof de liefde er binnenstroomde en mijn hart volledig vulde. Ik wist niet wat er gebeurde, maar ik begon te wenen, een hele tijd heb ik daar zitten wenen. Toen heeft God tot mij gesproken en het was alsof zijn stem gans het heelal vulde. Hij zei me:" Ik ben de God van Abraham, de God van Isaak, en de God van Jakob, en ik ben uw God. Uw leven is voor mij als een open boek, Ik weet alles van u."
  
  Enerzijds was het zeer troostend te weten dat God bestaat en dat Hij tot me sprak, anderzijds was het beangstigend. Het was prachtig te weten dat God een persoonlijke God is en dat Hij zo naar mij toe kwam. Waarom gebeurde dat met mij? Ik had er geen idee van. Ik was op zoek naar de waarheid, maar ik leefde op mijn manier.
  
  Toen gebeurde er iets dat nog ongelofelijker was. Van hoog in de Hemel viel er een naam, Yeshua, de Hebreeuwse naam van Jezus. Ik had nooit het Nieuw Testament gelezen, ik had geen enkele Christelijke vriend en had nooit horen spreken over het Evangelie. Het enige wat ik over Jezus wist, was wat ik met Kerstmis op de TV gezien had of in films zoals "De mantel"[Van Henry Koster, met Richard Burton, 1953] Ik had het echter nooit echt verstaan. Steeds was ik verward geweest door de Christenen die spraken over Sion,, over dingen die me als Jood vertrouwd waren. Ik zag echter het verband niet tussen hen en ons. Ik was opgegroeid in een omgeving waar er geen band was met Jezus. Hij was ver af, werkelijk heel ver van ons. Op het ogenblik echter dat ik zijn Naam kreeg, op dat precieze moment, wist ik dat Hij de Messias was. Hij was de God van Israël. Het was een openbaring. Dat kwam natuurlijk niet uit mijn brein. Ik wist dat dit het antwoord was op mijn vraag, op al mijn vragen. Ik wist dat ik in Hem het antwoord zou vinden op al mijn vragen.
  
  Daarna had ik een moeilijk uit te leggen ervaring. Ik dacht: "Moest er iemand zoals Hij in de wereld komen, wat zou er met Hem gebeuren?" Ik wist dat de wereld Hem zou verwerpen en kruisigen, omdat Hij zo tegenovergesteld is aan wat in de wereld is. Zo is het begonnen.
  
  Benjamin vertelde dan over zijn leven, 20 jaar met Jezus. Onder andere over zijn ontmoeting met een Italiaanse gemeenschap, die erg verbonden is met Medjugorje. Het gesprek gaat als volgt verder: "We hebben deze gemeenschap ontmoet in 1966 en God heeft ons heel diep verbonden. Hun leven was voor ons een voorbeeld en dat heeft ons erg veel geholpen. We zijn in nauw contact gebleven en, als God het wil, zullen ze in oktober naar Israël komen. We zullen zien wat er uit voortkomt. Het is waarschijnlijk de eerste maal dat een Messiaanse en een Katholieke gemeenschap dergelijke eenheid beleven. Ik denk dat dit een teken is, een profetisch teken voor wat God verlangt."
  
  En dan, mijn komst naar Medjugorje. Ik heb me steeds aan Medjugorje geïnteresseerd omdat ik er veel over gehoord heb. Ik weet dat hier heel veel mensen tot Jezus bekeerd zijn en dat raakt me erg. Het feit dat zo velen zich tot de Heer bekeren, dat kan niet van satan komen! En toen enkele tijd geleden gedurende een weekend in Italië Frère Louis me voorstelde naar Medjugorje te gaan, zijn we onmiddellijk vertrokken."
  
  Ik vroeg Benjamin: "Hebt ge in Medjugorje meer licht gekregen over de Moeder van God en blijft ze voor u nog altijd een vraag?"
  
  "Ik zou antwoorden dat ik deze vraag jaren lang aan de Heer gesteld heb. Een van de redenen waarom ik dit vroeg heeft te maken met de eenheid van de Kerk. Ik besefte wil er eenheid komen in de kerk, deze eenheid zich zou moeten vormen rond bepaalde punten. Dit is waarschijnlijk het belangrijkste geschilpunt met de protestanten. Wij zijn niet protestant, maar bevinden ons ergens tussen de verschillende kerken in. Ik erken dat dit een van de redenen van de scheiding is. Ik ben steeds open gebleven voor dit gebeuren en heb nooit gezegd dat dit niet van God komt. Ik heb enkel gezegd: "Ik versta het niet helemaal." Ik denk dat ik meer genaderd ben deze dagen omdat ik het getuigenis van de zieners gehoord heb en deze zeer authentiek zijn.
  
  Er is niets vreemd in hun getuigenis. De boodschappen die ik gekregen heb zijn fundamenteel en moeten door iedereen gedeeld worden: bekering, gebed, een heilig en zuiver leven, toewijding aan de Heer. Ik ben zeer geraakt door wat ik gehoord heb. Ook vanmorgen, ik heb Vicka gehoord en ze straalde in haar eenvoud de liefde van God uit. Ik geloof dat deze dingen van God komen, rest er me nog te begrijpen wat dit allemaal betekent. Ik ben echter op het goede pad.
  
  Benjamin is van plan om naar Medjugorje terug te komen met zijn broer Ruben. Laten we hen dragen in ons gebed, zoals ook zij ons dragen, want, inderdaad, dit teken van toenadering en eenheid, ons door God gegeven, is profetisch en het komt ons toe de verwezenlijking er van te bespoedigen door ons nederig gebed. Medjugorje zou de plaats kunnen worden waar de "oudste zoon" en de "jongste" elkaar op bevoorrechte manier ontmoeten en omhelzen?
  
• Goed nieuws: volgens het Italiaans blad "Il messagero" van 1 juni 2005: Paus Benedictus XVI heeft zijn levendige belangstelling uitgedrukt voor het beeldje van de H. Maagd, dat uit Medjugorje naar Civitavecchia gebracht werd in 1995. [Dit beeldje heeft tot 13 maal bloedtranen geweend bij Gregori in februari 1995 in het bijzijn van 10 getuigen en een 14de keer in het huis van de Bisschop tegenover meerdere getuigen. Onderzoeken hebben uitgewezen dat het om mannelijk menselijk bloed ging.] Toen de Paus Mgr. Grillo op 30 mei begroette in de Italiaanse bisschoppenconferentie, zei hij: "De Maagd van Civittavecchia zal grote dingen doen." Paus Johannes-Paulus II heeft dit beeldje ook vurig vereerd. Mgr. Grillo vertelde aan Benedictus XVI dat hij het miraculeuze beeldje op een avond in februari 1995 naar het Vaticaan bracht naar Johannes-Paulus II, die het vereerde en er voor bad. Op het einde kroonde hij het.
  Het is betekenisvol dat beide Pausen hun belangstelling getoond hebben voor dit bovennatuurlijk feit dat zo met Medjugorje verbonden is. Er zijn immers heel wat bestrijders. Feitelijk hebben ze meer dan belangstelling getoond, ze hebben hun mening geuit tegenover getuigen.
  
  Men kan zich de vraag stellen waarom de H. Maagd bloedtranen heeft willen wenen aan de poorten van Rome, zoals Civitavecchia genoemd wordt. Ze had dat ook kunnen doen in Medjugorje, van waar het beeldje kwam. Iedereen kan zich deze vraag in gebed stellen. Het feit kan misschien gezien worden in het licht van een boodschap die ze in Medjugorje gaf: "Ik smeek u, laat niet toe dat ik bloedtranen ween omwille van de zielen die verloren gaan in de zonde." [24-03-84]
  
• Medjugorje bereidt het Jongerenfestival voor [31-7 tot 6-8]. Tegenwoordig beleven vele jongeren een soort van inwendige hel en hebben het moeilijk om te ontsnappen aan de dodelijke strikken waarin ze terecht gekomen zijn: sekten, drugs, ongeremde seksualiteit, occultisme, New-Age, enz... Gospa heeft een plan voor hen, zoals voor hen die nu reeds in het licht wandelen. Dit plan is echter niet magisch, het vraagt een oprecht "JA" aan Jezus, de enige redder en een "nee" aan de zonde. In Medjugorje voegt Gospa geen water toe aan de wijn van het Evangelie. Daarom komen de jongeren met duizenden. Als moeder kent ze het ongelofelijk potentieel aan liefde dat sluimert in het hart van elke mens. Iedereen is geroepen tot heiligheid en het is geen toeval dat ze de jongeren uitgekozen heeft om aan de wereld de goede uitweg te tonen om te ontsnappen aan deze wereldse hel en de zekere weg naar een grotere heiligheid.

• Meerdere mensen hebben ons geschreven naar aanleiding van de "Messiaanse Jood", Benjamin Berger, wiens getuigenis verscheen in de fax van 15 juli. Daarom wil ik hier enkele bijkomende verduidelijkingen geven.
  
  Over het Joodse volk weten we, van uit de H. Schrift dat: "Want, als hun verwerping de wereld verzoening heeft gebracht, wat kan dan hun aanneming [reïntegratie] anders betekenen dan een verrijzenis uit de doden?" [Rom. 11, 15]
  
  Het betrekkelijk recente verschijnen van de Messiaanse beweging bij de Joden is een prachtig voorteken van de hereniging van de oudste zoon en de jongste in het lichaam van Christus. Daarom verschaft het geloofsparcours van onze broer Benjamin, ons veel vreugde. Het is alsof hij ons opwekt uit onze geestelijke verdoving! De H. Geest is aan het werk en wij willen in zijn richting gaan!
  
  Zoals ook voor ons, Katholieken, gaat de verwezenlijking van Gods werk langs zuiveringen. Ziehier het verhaal van Benjamin:
  
  "We hebben 5 jaar in Bethanië gewoond. Een andere broeder heeft zich bij ons aangesloten. Zo waren we met drie. Dan zijn we naar Galilea verhuisd, waar we leefden in een dorpje en getuigen waren van vele wonderen. Op vele gebieden gebeurden er wondere dingen. Veel mensen keerden zich naar de Heer. Hier enkele voorbeelden:
  
  Een man, die ons niet kende, zag Jezus in een droom. Later kwam hij bij ons en werd een broeder. Onze buren keerden zich naar de Heer. Kinderen werden aangeraakt door de H. Geest en bekeerden zich. Zo zijn we beetje bij beetje een kleine gemeenschap geworden. We hadden dat echter nooit voorzien. We begonnen met alles gemeenschappelijk te bezitten, aten samen en baden samen. Zo hebben we werkelijk de openbaring gekregen voor een gemeenschap. Ze begon met mijn broer en ikzelf, maar daarna is ze gegroeid en we hebben begrepen dat we geroepen waren tot een gemeenschappelijk leven.
  
  Vijf jaar hebben we in dit dorp gewoond. Tegen het einde kregen we vervolgingen. Sommige orthodoxe Joden kwamen en vielen ons lichamelijk aan. Ons huis werd volledig geplunderd. Ze zijn binnengekomen, hebben alle meubels vernield, hebben overal zwarte verf uitgegoten, enz ..Maar dit soort gebeurtenissen heeft gans de streek in beroering gebracht. Het was midden de jaren 70. Uiteindelijk werd ons getuigenis gepubliceerd in meerdere dagbladen en werd het vermeld op radio en televisie. Het was de allereerste keer dat het getuigenis van Messiaanse Joden vermeld werd op de TV in Israël. Meer en meer begon men hier en daar te horen over Joden die het geloof hadden aangenomen. Sindsdien is de gemeenschap blijven groeien. Op dit moment zijn er ongeveer een honderdtal Messiaanse groepen in Israël en ze groeien nog steeds.
  
  Vandaar zijn we naar Tiberiade vertrokken waar we eveneens vijf jaar gebleven zijn. Ook daar hebben we heel wat vervolgingen gekend vanwege orthodoxe Joden. Ze hebben ons huis in brand gestoken. Eens wierpen ze stenen tijdens een van onze bijeenkomsten. We hadden een lokaal gehuurd in een hotel met glazen deuren. Ze begonnen met stenen te werpen. We wisten niet wat te doen want we waren juist bezig de Maaltijd van de Heer te vieren. We zeiden: "Nu we met het gebed begonnen zijn, kunnen we er niet mee ophouden." We hebben dan alle kinderen in het midden geplaatst en hebben er ons in een kring rond geschaard. We baden verder. En het regende stenen! God heeft ons echter beschermd. Een steen vloog juist over het hoofd van een zuster, maar ze werd niet geraakt. Later hebben ze dit hotel in brand gestoken, zodat we nergens nog plaats vonden om te verzamelen. Niemand wilde ons nog iets verhuren. We zijn dan ’s zaterdags bijeengekomen in een van de parken, op de Shabbat, omdat we wisten dat ze ons niet zouden aanvallen op de Shabbat. Zo is deze gemeenschap gesticht, doorheen veel vervolgingen..."
  
• Op 2 augustus is de H. Maagd, zoals elke maand, met Mirjana komen bidden voor de ongelovigen. We waren volop in het jongerenfestival en duizenden jongeren uit alle landen verzamelden om hun moeder te verwelkomen, om te bidden en haar zegen te ontvangen. Na de verschijning waren we erg getroffen door de boodschap die Mirjana ons doorgaf. De toestand, zoals ze die beschrijft, is werkelijk actueel! Men kan dit niet ontkennen, noch verzwijgen. Het zou goed zijn deze boodschap van buiten te leren en aan de H. Geest een gunst te vragen: Dat Hij ons hart zou doorlichten en ons, door zijn goddelijke stralen, de inhoud van ons hart zou onthullen. Zo zullen we onze keuzen kunnen herzien! We zullen er toe besluiten de echte liefde in ons hart te huisvesten en niet de "namaak", het echte licht en niet de valse schitteringen waarmee de wereld ons laaft.
  
  Hier volgt de boodschap aan Mirjana: "Lieve kinderen. Ik ben naar u toe gekomen met open armen om u te omhelzen onder mijn mantel. Ik kan dat niet doen, zo lang uw hart vol is van valse schitteringen en valse idolen. Zuivert uw hart en laat mijn engelen er in zingen. Dan zal ik u onder mijn mantel nemen en u mijn Zoon Jezus geven, de ware vrede en het ware geluk. Wacht niet, mijn kinderen! Ik dank u."
  
• De "zienster met het hart," Jelena Vasilj-Valente en haar man Massimiliano zijn op dit ogenblik in Medjugorje voor wat vakantie. Ze wonen nabij Rome en hebben 2 jonge zoontjes. Jarenlang langs haar boodschappen persoonlijk gevormd door de H. Maagd, blijft ze een bron van licht voor allen die de moederlijke geest van Maria willen verstaan. Hier volgen enkele van haar uitspraken van de laatste dagen:
  
  "Voor ik gehuwd was, was mijn leven gemakkelijker. Ik studeerde, was vrij. In feite werkte ik aan mijn persoonlijke vorming. Nu verplichten mijn leven van echtgenote en moeder me in praktijk te brengen, wat ik geleerd heb ... me te geven, zonder ophouden en zonder rekenen! Mijn kinderen zijn mijn oversten!"
  
  "Mijn kinderen gade slaan, leert me over God. God is relatie en wij zijn naar zijn Beeld geschapen. Dat zie ik in mijn kinderen. Als een kind lawaai maakt, roept, weent of slaat, is het omdat het met ons in relatie wil komen. Een kind vraagt, zoals God, steeds om relatie. Voor het kind is dat van levensbelang, want zo vormt het zich. De rijkdom van het leven is ons gegeven door een relatie. We leven allemaal in relatie met anderen. Als een kind deze relatie ervaart, heeft het geen behoefte aan televisie. Het is in vrede, voldaan. Ik heb dit gemerkt bij mijn kinderen. Ze willen geen TV kijken, zelfs bij hun vrienden!
  
  Als de televisie de communicatie vervangt, dan is dat juist het onderbreken van de relatie die ons bindt met onze familieleden en met onze vrienden. Heel dikwijls richten we beschermingsmuren op tegen het leven en sluiten ons op in het onwerkelijke. Als ik bij iemand ben en ik zet de TV aan, dan is het alsof ik hem wil zeggen dat hij voor mij niet interessant is en mijn aandacht niet verdient."
  
  "We hebben dezelfde houding tegenover God, als we Hem niet de eerste plaats geven en niet bidden. We verwijderen ons van de bron en worden gefrustreerd. De genade wordt ons gegeven door onze relatie met God in het gebed."

• De laatste boodschappen van de H. Maagd zijn meer dan belangrijk, ze zijn ernstig zoals de wereldse gebeurtenissen. Maar Gospa heeft de beste oplossing, daarom moeten zij, die Haar werkelijk zijn toegewijd zeker niet ophouden, steunen op haar moederlijk hart en luisteren naar wat zij ons te zeggen heeft.
  
  Op 25 juli zei Maria ons:"Doe novenen van vasten en onthechting, zodat satan ver van u zou zijn en de genade u nabij." De enige keer dat Gospa, naar mijn weten, "9 dagen van onthechting" gevraagd heeft, was in augustus 91, voor de conflicten in Ex-Joegoslavië. Ze wil geen oorlopen meer!! "Vasten kan de natuurwetten opheffen" en een onthechting die met liefde gebracht wordt, kan de plannen van satan verijdelen! New-Orleans is verwoest? We hadden dat kunnen beletten! Gospa geeft ons hiervoor de middelen. Sommigen vragen of we 9 dagen moeten vasten. Het antwoord krijgt ieder al biddend in zijn hart. Want, wat Gospa van ons verwacht is een gebaar van zuivere liefde, geen prestatie, een offer dat uit ons hart komt en dat ons iets kost, natuurlijk, maar geen exploot dat ons subtiel op onszelf terugplooit. De eerste onthechting en ook de meest dringende is ons van de zonde af te keren, een goede biecht te spreken en in vreugde met een nieuwe lei te beginnen.
  
  Tenslotte: op 2 september zei de H. Maagd ons langs Mirjana: "Lieve kinderen, ik, als moeder, kom naar u toe en toon u hoeveel uw God, uw Vader, u bemint. Maar gij?! Waar zijt gij, mijn kinderen? Wat neemt er in uw hart de eerste plaats in? Wie of wat belet u mijn Zoon de eerste plaats te geven? Mijn kinderen, laat Gods zegen toe over u te komen. Moge Gods vrede u omringen. De vrede, die mijn Zoon u geeft, Hij alléén!"
  
  Dat is de kreet van een moeder: "Waar zijt ge, mijn kinderen?" Het is God die Adam verloren is en die, ontdaan, zijn naam roept in de hof van Eden. "Adam, waar zijt ge?" Het antwoord is eenvoudig: wij zijn bij datgene, dat ons het meest belangrijke lijkt in het leven, waar we het meeste geld voor willen uitgeven, waar we het grootste deel van onze tijd aan besteden. "Waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn" heeft Jezus ons gezegd. O, hoe mooi is de schat, voorbehouden voor hen die geen ogenblik twijfelen ten voordele van Jezus en die er zich op toeleggen Hem trouw te ontmoeten in de intimiteit van het gebed! Jezus wordt echter zo weinig uitgenodigd! Waar wil onze Moeder ons naartoe? Ze wil ons op de knieën! "Wacht niet, mijn kinderen!"
  
• Denis V. is een van de beste Franse bedevaartbegeleiders in Medjugorje. Joviaal, vol humor. Hij is een van die vrienden die men liever aan zijn tafel heeft dan op een foto. Hij geeft hier zijn mooi getuigenis: "Na een weg bezaaid met beproevingen heb ik rust gevonden, de gemoedsrust, kortom de "shaloom". Van nu af is het niet meer het lichaam en de menselijke gedachten die mijn dagelijks bezigheden en mijn leven besturen, het is God! De zichtbare wereld mag dan nog misbaar maken, roepen, manifesteren, betreuren of zich beklagen, ik blijf in mijn nest, waar ik het schild vind tegen alle agressie en het geneesmiddel voor alle kwetsuren.
  
  In 1998 hoorde ik in Medjugorje, in het "bosje" een zuster van de "Zaligsprekingen" vragen: "Wie heeft Jezus de eerste plaats gegeven in zijn leven?" Van de 80 aanwezigen gingen 2 of 3 handen schuchter omhoog. Ze deden hun best om zo weinig mogelijk op te vallen. Ikzelf kon niet begrijpen hoe iemand, van de morgen tot de avond, als eerste bekommernis kon hebben Jezus de eerste plaats te geven. Hoe slaagt men er in te werken, bezig te zijn met zijn materiële en beroepsbezigheden, als men gans de tijd met Jezus moet bezig zijn? In die tijd was ik verwikkeld in gerechtelijke procedures tegen machtige vijanden, boekhouders en de notariële nomenclatuur, die me zochten af te maken, enkel omdat ik het misdrijf gepleegd had een ongedekte check te hebben opgenomen in mijn boekhouding. Ik had dus wel andere zorgen dan om Jezus de 1ste plaats te geven in mijn leven!
  
  De genade deed echter heel discreet haar werk. Mijn vrouw had de genade gekregen van de vrede, van het vertrouwen in haar man en van de stilte. Ze kwam niet tussen in mijn procedures, leverde geen kritiek en liet me doen. Gans die tijd bad ze. Dat heeft me veel geholpen. Later toen ik geestelijk genezen was en bedevaarders wilde begeleiden naar Medjugorje, zei ze me: "Vijf jaar heb ik gebeden opdat ge het geloof zoudt teruggevonden hebben, al mijn H. Missen heb ik voor u opgedragen." Dat was haar mooiste geschenk. Wat baat het bloemen te geven, naar het restaurant te gaan, geschenken te kopen, als Jezus afwezig is? Men doet mekaar alleen plezier maar dat hecht geen familie aan mekaar. Men moet mekaar geen plezier doen, men moet elkaar beminnen. Het eerste huwelijksgeschenk dat God mij gaf was Odile, de geschikte echtgenote die zich zou kunnen aanpassen aan mijn moeilijk temperament. Nooit heeft ze de hoop verloren, steeds heeft ze het geloof bewaard. Ze is een beetje mijn H. Monika.
  
  Tijdens deze 10 jaren van lijden hebben Odile en ik de Tabor beklommen. De hindernissen waren veelvuldig en verscheiden [Krizevac is daartegen een zachte wandeling] de pijnen van de ene waren die van de andere, de vreugden van de ene ook die van de andere. De liefde was er echter altijd en we waren hecht verbonden. Natuurlijk was "de andere" daar ook steeds om onrust te zaaien en te storen. Onze Engelbewaarders waakten echter en de gebeden van Odile ook. De bekering groeide, elke dag een stapje vooruit. De gedachten aan wraak en afrekening verdwenen. Het menselijk recht? Vlug begrepen we dat het er enkel om ging een notaris te worden die zijn beroep met zijn hart deed en de mensen hielp in moeilijkheden en administratieve rompslomp. Op min dan 3 jaar notariaat in de streek van Parijs was mijn studie verdubbeld, natuurlijk ten nadele van enkele "apparatchiks" van het lokaal notariaat.
  
  Na het notariaat vaarwel te hebben gezegd hebben we ons nog meer aan mekaar en aan onze kinderen gehecht. De familie is één geworden. Toen kwam Medjugorje en meteen de genaden. Tenslotte was er de dinsdag in de Goede Week: ik werd veroordeeld tot 15 eurocent voor "belediging aan het beroep van notaris". Onmiddellijk besloten Odile en ikzelf dit alles aan Jezus te geven. Die morgen zei ik aan Jezus: "Ik heb U nog nooit een geschenk gegeven van waarde. Deze keer heb ik iets dat U waard is! En op het goed moment: de Goede Week! Ik geef U een zeer waardevol pakje waarin U alle lijden zal vinden van mijn kinderen, van Odile en van mezelf, ook mijn vergeving aan mijn vijanden, de boekhouders, de verantwoordelijken van het notariaat, kortom, aan allen die op een of andere manier met deze smerige zaak te maken hadden. Ik wil er niet meer over horen. Ik wil vergeten en vredig slapen. Ik bied U dit geschenk aan!"
  
  En Jezus heeft het aanvaard! Sinds 29 maart is mijn geest vrij, ik ben VRIJ, Odile ook. Nu is ons dagelijks leven op Jezus gericht, elke morgen is een genade, een loflied voor de Vader voor alles wat Hij voor ons gedaan heeft. Jezus is op de 1ste plaats in ons leven!
  
  Gedurende gans die tijd heeft de genade ook onze 3 kinderen geraakt. Ze weten nu wat het betekent: " vader en moeder eren". Als ik op reis vertrek bellen ze me op om me een goede reis te wensen. Als ik terugkeer is er steeds een die me komt ophalen aan het vliegveld opdat ik niet zou moeten sukkelen met de metro. Beminnen is een geheel van kleine dagelijkse gebaren. Er zijn geen grote materiële geschenken nodig. Het is het hart en niet het chequeboekje dat moet spreken. Nu wil ik de Heer loven voor de heilige en zalige pijnen die ik op mijn weg heb tegengekomen: het waren de stenen van mijn Krizevac, van mijn Getsemane. Ik ben op de Tabor en blijf er.
  
  Ziezo, dit is mijn verhaal "en vrac". Als iemand er een graantje uit kan meepikken mag hij zich bedienen!"
  
• Het gaat me ter harte een bijzonder gebed te vragen. Onze dierbare Mgr. Hnilica is ziek en heeft onze steun nodig in deze dagen van zwakheid en lijden. Het is een grote vriend van de H. Maagd en zeere verbonden met Paus Johannes-Paulus II. Het is hij die in maart 1984 Rusland aan het Onbevlekt Hart van Maria heeft toegewijd in Rusland zelf. Het is ook hij die uit de mond van de H. Vader dit belangrijk commentaar heeft gehoord: "Medjugorje is de voortzetting en de voltooiing van Fatima, Ga er heen!" Al deze jaren heeft hij ons veel klaarheid gebracht over de plannen van Maria in Fatima en in Medjugorje. Laten we hem, op onze beurt helpen met wat we hebben: ons gebed. Dank u!

• Er was heel veel volk voor de verschijning aan Mirjana op 2 oktober. Sinds enkele maanden is er een nieuw feit te noteren: Mirjana vroeg dat, als de verschijning voorbij was, de boodschap aan de aanwezigen zou gegeven worden in hun eigen taal. Mirjana gaf de volgende boodschap door: "Ik kom naar u als Moeder en breng u mijn Zoon mee, de vrede en de liefde. Zuivert uw harten en neem mijn Zoon bij u. Geef de anderen de echte vrede en het geluk."
  
  Mirjana voegde er aan toe: "De Gospa heeft ieder van ons gezegend en ook de godsdienstige voorwerpen die we hadden meegebracht. Daarna legde ze nog eens de nadruk op het belang van de zegen van een priester."
  
• Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om er de nadruk op te leggen dat er verschillende soorten van zegen bestaan en dat het belangrijk is deze niet met mekaar te verwarren. Inderdaad, als een priester zegent [of een bisschop, een kardinaal of de Paus] dan is het Jezus zelf die zegent, doorheen zijn gewijde vertegenwoordiger. Jezus stort dan zijn goddelijke heiligheid over ons uit. Deze zegen is een immense genade en hangt niet af van de innerlijke gesteldheid van de priester. Als de ziel, die deze zegen ontvangt, open staat en ingekeerd is , dan opent Jezus de schatten van zijn Hart en stort ze overvloedig uit, naargelang de ontvankelijkheid van de ziel en naar de maat van haar geloof. Een nederig hart ontvangt het meest. Vermits de zegen rechtstreeks de ziel bereikt, is ons verstand niet steeds bewust van deze uitstorting, die haar te boven gaat. Daarom zijn we zo gemakkelijk verstrooid en mankeren we het geschenk dat ons wordt aangeboden. Dat is erg jammer want een ontvankelijk hart wordt door elke zegen verrijkt, gesterkt, tot rust gebracht en beschermd. Bovendien is de waardevolste vrucht dat ze zich dan op een meer intieme manier met God kan verenigen. De vruchten van de zegen zijn van die aard dat ze zich reeds inschrijven in de eeuwigheid door aan de ziel een bijzondere schoonheid te geven. Het is zoals met alle gaven van God: naarmate men meer ijver aan de dag legt om de zegen te geven of te ontvangen, des te groter is haar doeltreffendheid.
  
  De H. Maagd zei in Medjugorje: "Moesten de priesters beseffen wat ze geven als ze zegenen, dan zouden ze dag en nacht zegenen!" En ook: "De zegen van de priester is groter dan de mijne." [Private boodschappen aan Marija, datum onbekend] De priester heeft immers het sacrament van het priesterschap ontvangen. Dit is maar een magere beschrijving van de zegen van de priester!
  
  Ook de leken kunnen zegenen en de Kerk moedigt, bij voorbeeld, de ouders aan elke dag hun kinderen te zegenen. De H. Maagd vraagt dat men de kinderen elke morgen en elke avond zou zegenen [Niet gedateerde boodschap uit de jaren 80] Ook de kinderen kunnen hun ouders zegenen! De kracht van deze zegen hangt veel af van hem die ze geeft. Daarom is de zegen van de H. Maagd bijzonder krachtig. Als een moeder op aarde haar kind mag zegenen, hoeveel te meer dan onze Moeder uit de Hemel!
  
  Na ons te hebben gegroet met haar: "Geloofd zij Jezus, mijn lieve kinderen" en voor ze met gestrekte handen over ons bidt, geeft de H. Maagd in Medjugorje telkens haar zegen. Op een dag vroeg ik aan Marija waarom O.L.Vrouw ons dan eens haar "vreugdevolle zegen" dan weer haar "moederlijke zegen" gaf, of haar "plechtige zegen", enz... Welk verschil er was tussen al deze zegeningen? Marija antwoordde: "Gospa heeft dat niet uitgelegd". We moeten dit geschenk dus aanvaarden met vertrouwen en dankbaarheid en onze hemelse Moeder doet de rest volgens onze noden.
  
  Nog een belangrijk punt: De H. Maagd gaf ons in Medjugorje, zowel op de berg als in haar boodschappen van de 25ste, haar "bijzondere en moederlijke zegen" [Zie boodschap van 25.06.1990] en ze nodigt ons uit deze zegen door te geven aan al de schepselen. Deze boodschappen over de "bijzondere en moederlijke zegen" werden gegeven langs de zienster Marija. [Dit is de verklaring hoe er in het verleden soms verwarring ontstaan is: als een andere ziener die over deze zegen ondervraagd werd, antwoordde deze per vergissing "Gospa heeft dit nooit gegeven"]. Ieder ziener krijgt immers van Gospa iets eigens. Het is dan ook belangrijk rechtstreeks bij hem of haar de vraag te gaan stellen over een of ander onderwerp. Hetzelfde geldt voor de boodschappen over het lijden, die bij voorbeeld aan Vicka gegeven worden of deze over de ongelovigen aan Mirjana.
  
• Het jaar van de Eucharistie en de synode zijn voorbij. Daar deze tijd van genade ons echter gegeven was als een nieuwe start naar de heiligheid met Jezus' Eucharistie, kan ieder van ons verder gaan met deze genade en maken dat gans zijn leven stilaan Eucharistie wordt. Dat was het doel van onze beminde Johannes-Paulus II toen hij een jaar geleden het "Jaar van de Eucharistie" aankondigde.
  
  Een Ierse vriendin, Anne Marie Collins, 33 jaar, kwam ons onlangs bezoeken. Mocht haar mooi getuigenis gelijkaardige initiatieven inspireren.
  
  "Toen ik jong was, ging ik naar de H. Mis uit gewoonte. Ik ging naar kaartlegsters. Het was dus nodig dat Jezus en ook de H. Maagd in mijn leven binnendrongen!
  
  Ik gaf les in een Montessori school en mijn familie had een kruidenierszaak, die niet goed ging. We sloten dan een overeenkomst met de H. Maagd. Als Ze onze zaak voor ons kon verkopen, zouden we naar Medjugorje gaan. O.L.Vrouw is een goede zakenvrouw want 3 weken later had ze een koper gevonden! We hebben dus woord gehouden en zijn naar Medjugorje gekomen op 25 augustus 1999.Toen is alles voor mij begonnen.
  
  De eerste dag tijdens de Engelse Mis ging de preek uitsluitend over astrologie en kaartlegsters. Ik had de indruk dat de priester alleen voor mij preekte en ging bij hem biechten. Het was een gedenkwaardige biecht! Ik biechtte onder andere dat ik naar kaartlegsters geweest was en toen ik de biechtstoel verliet wist ik dat ik niet van het teken van de Leeuw was, zoals men mij had doen geloven , maar van het teken van Jezus-Christus! Ik was vrij!
  
  Diezelfde week nam O.L.Vrouw me menigmaal bij de hand, zowel op de heuvel van de verschijningen als op Krizevac.
  
  De avond voor ons vertrek beleefde ik een bijzondere ervaring met Haar. Samen met mijn moeder zaten we buiten de kerk en baden. Ik keek naar de kralen van mijn paternoster toen ik plots mijn hoofd voelde omhoog gaan. Ik keek in de lucht en zag de H. Maagd die daar stond en glimlachend naar mij keek. Nooit zal ik die glimlach op haar gelaat vergeten. Ze zei niets maar dat was ook niet nodig, haar glimlach zei alles. Het was zulk een liefdevolle lach, alsof ze me op datzelfde moment in haar armen wilde drukken. Wat was ze mooi! Van dat moment af ben ik veranderd!
  
  Ik was in die tijd verloofd en maakte me klaar om te huwen. Toen ik thuis kwam riep ik mijn verloofde en vertelde hem dat ik een prachtige week achter de rug had en wat ik allemaal beleefd had. Hij schudde het hoofd en geloofde me niet. Toen zijn de dingen tussen ons veranderd. Ik wilde elke dag naar de Mis, wat normaal was. Ik sloot me ook aan bij een gebedsgroep. Onze verhouding koelde af. Toen bad ik de H. Maagd: "Als U wil dat ik deze relatie afbreek, laat dan niet toe dat mijn hart breekt". Toen zei ik aan mijn vriend: "Zo kan ik niet verder, ik denk dat gij de man niet zijt, die O.L.Vrouw voor mij wil.". Hij besefte dat het niet goed meer ging tussen ons. Na deze breuk had ik het gevoel dat er een last van mijn schouders viel.
  
  Eerst gaf O.L.vrouw me het verlangen naar de H. Mis. Ik ben begonnen er elke dag naartoe te gaan en doe dat nog steeds. Daarna gaf ze me geleidelijk aan het verlangen naar andere dingen. Dat was het jaar nadien naar de Aanbidding. Ze handelt met zoveel takt! Ze weet dat ze ons met kleine lepeltjes moet voeden omdat we geen volle maaltijd aankunnen.
  
  Toen de H. Vader vorig jaar het "Jaar van de Eucharistie" aankondigde besloten we met enkele vrienden iets in die zin te ondernemen. De H. Maagd had ons het geschenk van de Aanbidding gegeven tijdens onze bedevaart naar Medjugorje en ze had er ons van bewust gemaakt dat haar Zoon Jezus werkelijk aanwezig is in het H. Sacrament. We hebben dus besloten een internetsite te ontwerpen om de mensen te informeren over de plaats en tijd van mogelijke Aanbidding in hun streek [in Ierland]. We hebben alle mogelijke priesters opgebeld en kregen veel bijval. Sommigen aanvaardden zelfs een altijddurende aanbidding in hun kerk of kapel.
  
  Kort na een lang verblijf in Medjugorje moest ik drie weken naar het ziekenhuis van Dublin, waar men vaststelde dat ik leed aan de ziekte van Addison, een zeldzame aandoening van de bijnieren.Daarom moet ik elke dag cortisone nemen om het tekort van mijn bijnieren op te vangen. Ik ben zeer vlug moe. Wanneer ik echter voor het H. Sacrament ga, dan geeft Jezus me echt de genade om dit kruis te aanvaarden en mijn dagelijks leven verder te leven. Ik zou de kracht niet hebben om mijn ziekte te dragen als ik Jezus niet had. Al mijn kracht put ik uit de aanbidding. Zonder Jezus’ Aanwezigheid ben ik niets. De aanbidding geeft me elke dag een grote kracht, zowel lichamelijk als geestelijk.
  
  De H. Maagd is onze moeder, steeds beschermt ze ons door ons met haar moederlijke mantel te omhullen. Als we onze hand in de hare leggen, leidt ze ons. Als we beginnen met een eenvoudig "Wees gegroet, Maria" komt ze ons leiden en brengt ze ons naar haar Zoon Jezus. Het volstaat dat wij haar de hand geven en haar te laten begaan. Ze weet heel goed wat voor ons goed is."
  
  Anne Marie komt soms naar Medjugorje en telkens zien we haar nog geestdriftiger voor de Eucharistie terug en ook steeds moediger, want de Heer heeft haar nog niet genezen van deze pijnlijke ziekte. Door haar leven te offeren voor de bevordering van de Aanbidding [naast haar werk] trekt ze niet alleen veel zielen naar Jezus' Eucharistie, maar wordt haar kruisweg een vreugdeweg!

• Wie zag er Pater Slavko niet, van de berg afdalend met een vuilniszak in de hand, terwijl hij achtergelaten flessen, plastiekzakken, kleenex, enz... bijeen raapte, geholpen door een groepje jongeren? Pater Slavko had een leuze: "Meer bloemen, minder afval!" In het Kroatisch: "Više cvijeća, nimalo smeća!"
  
  Nu Medjugorje zich voorbereidt om op 24 november het vertrek van Pater Slavko naar het Koninkrijk te vieren, namen Billy Mastro, een Amerikaan, en Pater Svetozar, Franciskaan in de parochie, een mooi initiatief. Ze wilden deze leuze laten herleven en hebben de leerkrachten van de scholen verzameld. Hun doel was dubbel: de leerlingen inzetten om de vuilnis te verzamelen en ze zo te leren het milieu te eerbiedigen. Het was de eerste keer dat in de streek dergelijk initiatief genomen werd.
  
  Op vrijdag, 10 november bezocht Billy alle scholen en hield een voorstelling om hen het belang te leren geen vuilnis weg te werpen "omdat we in het huis van Moeder leven". Hij gaf hen uitleg over het plan om ’s anderendaags opruiming te houden en deelde 1000 vuilniszakken uit en honderden paren plastiek handschoenen. Hij gaf hen ook fluorescerende blauwe armbanden met de leuze van Pater Slavko. Enkele meisjes uit de school hadden het al vlug begrepen en maakten hun eigen T-shirts met Gospa vooraan en de leuze aan de rugzijde.
  Zaterdag morgen hebben de mensen van het dorp en vrijwilligers van alle leeftijden zich dan over Medjugorje verspreid om honderden zakken te vullen met afval. Een vrachtwagen van de ruimdienst moest meerdere keren rijden om al de zakken op te halen. Toen de vrachtwagen bij een school aankwam in het centrum van het dorp, waar veel kinderen samen gekomen waren, is er nog een menigte hun zakken bij de hoop komen voegen. Het resultaat: 1000 uitgedeelde zakken voor 500 leerlingen en 700 gevulde zakken. Het was een groot succes: er werden niet alléén vuilnis verzameld, maar er werden mooie lessen getrokken voor de toekomst! Het mooiste was dat ieder kind na de opruiming een belofte deed: "Mijn ziel zuiver houden van de zonde en mijn parochie zuiver van vuilnis. Met de hulp van mijn hemelse Moeder, zal ik mijn best doen, in gedachten, woorden en daden, opdat er geen vuil meer zou zijn en meer bloemen!"
  
• De Goddelijke Voorzienigheid blijft ons steeds verbazen. Vorige zondag hebben we de verjaardag gevierd van Kim C. een van onze helpers, die haar geboorteland Californië voor een tijdje verlaten heeft om zich een eind in dienst te stellen van Gospa in Medjugorje. We hadden besloten voor haar "Tiramisu" te maken, haar voorkeursdessert. Dat vraagt een geoefende hand, bijzondere ingrediënten en vooral veel tijd. Een Italiaanse vriendin, Vittoria, die hier bij ons is, stelde voor het te maken de namiddag van "dag D". De genodigden zouden toch maar ’s avonds komen. Ze wilde echter ook op Krizevac gaan om enkele uren met Jezus op de berg te zijn. Juist voor de ochtendmis besefte ze echter dat het te veel tijd zou vragen om de twee dingen te doen. Ze heeft dus een dilemma. Zonder aarzelen richtte ze volgende woorden tot Jezus: "Ziet ge, Heer, als ik naar Krizevac wil gaan kan ik de taart niet maken en als ik de taart maak, kan ik niet naar Krizevac gaan. Ik vertrouw U dan ook dit probleem toe, aan U me te tonen hoe ik me uit de slag moet trekken!"
  
  Na haar zorg in het hart van Jezus te hebben gelegd bleef ze vredig de H. Mis volgen. Enkele minuten later keek een man van haar groep, die voor haar zat, een beetje opzij en Vittoria realiseert zich dat het Cosimo was, de beste banketbakker van San Giovanni Rotondo [Het heiligdom van Pater Pio, waar Vittoria woont]. Ze besluit hem om raad te vragen na de Mis. Gelukkig omdat hij dienst kan bewijzen, wil de man nog verder gaan: hij stelt voor het dessert zelf te komen maken.
  
  Wie nog nooit een beroepsbanketbakker in huis gehad heeft zal me moeilijk kunnen geloven: de "Tiramisu", die normaal 3 uur zou gevraagd hebben aan Vittoria was klaar in 45 minuten. Hij was zo lekker dat al onze genodigden het recept vroegen! Vittoria, daarentegen, had de gelegenheid al haar tijd met Jezus door te brengen op de berg. Ze dankte Hem hartelijk en dagen later kon ze er nog mee lachen hoe Hij, als goede jood, zijn plan had uitgewerkt. Geen feest zonder gebed en geen gebed zonder feest! Hoe gelukkig is Hij niet als we Hem de kleinste bijzonderheden van ons leven toevertrouwen!
  
• Op 2 november had Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Er waren veel bedevaarders, die gekomen waren voor Allerheiligen. Aan het einde van de verschijning deelde Mirjana de aanwezigen mee wat haar voor ons belangrijk scheen. Ze zei: "De Gospa heeft geen boodschap gegeven. Ze was pijnlijk bedroefd. Ze heeft me dingen gezegd die ik niet mag herhalen. Ik heb gebeden dat zij in ons hart zou komen en heb haar gevraagd: Hoe kunnen we U helpen? De Gospa heeft niet geantwoord. Mirjana voegde er aan toe: Op het eind heeft Gospa de voorwerpen gezegend die we hadden meegebracht."
  
  Toen we weggingen hadden we verdriet! Maria heeft ons dit antwoord reeds 24 jaar op allerhande manieren gegeven. En toch ziet ze deze dagen de haat die woedt, vooral in mijn vaderland Frankrijk, alsof ze ons niet duidelijk de weg van de vrede getoond had!
  
  Menigmaal heeft de geschiedenis ons geleerd dat men de tussenkomsten van de Hemel niet mag negeren. Als we naar Frankrijk kijken, zo dikwijls bezocht door Christus en zijn Moeder, dan zien we hoe ons land het duur betaald heeft dat men geweigerd heeft te doen wat er gevraagd werd. Een voorbeeld: Jezus vroeg in Paray le Monial aan Lodewijk XIV, door de Heilige Marguerite Marie Alacoque, Frankrijk toe te wijden aan zijn Heilig Hart. De koning hield hier echter geen rekening mee en ons land, verre van te genieten van de vrede en de beloofde overwinning op de vijanden, had te lijden onder de wreedheden van de revoluties van 1789 en deze die volgden in 1830 en 1848. Toen koning Lodewijk XVI uiteindelijk een poging deed was het al heel laat, het land was ondermijnd en hij stierf op het schavot.
  
  In 1917 verscheen Maria aan drie herdertjes van Fatima om de Eerste Wereldoorlog te stoppen en ons haar programma van bekering te geven. Ze vroeg, onder meer, dat elke natie zich zou toewijden aan haar Onbevlekt Hart en aan het Hart van haar Zoon Jezus. Alléén Portugal gehoorzaamde en werd gespaard tijdens de oorlog 1939-1945! De andere landen negeerden haar oproep en we beseffen heel goed de gevolgen van onze lichtzinnigheid: de 2de Wereldoorlog, de miljoenen doden ten gevolge het Communisme, enz ... Zuster Lucia van Fatima schreef: "Langs een intieme boodschap beklaagt de Heer zich bij mij: "Ze hebben niet willen doen wat ik vroeg! Zoals de koning van Frankrijk zullen ze zich hierover beklagen. Ze zullen het doen maar het zal erg laat zijn. Rusland zal zijn dwalingen over de wereld verspreid hebben en zo oorlogen en kerkvervolgingen teweeg gebracht hebben. De H. Vader zal veel te lijden hebben."
  
  Marthe Robin, de grote mystica, door God zo grootmoedig aan Frankrijk gegeven, zei aan Pater Finet [die met haar de "Foyers de Charité" stichtte]: "Frankrijk zal zeer laag vallen, nog lager dan andere landen, ten gevolge van haar hoogmoed en de slechte leiders die ze zich gekozen heeft. Het zal met de neus in het stof liggen en dan zal het tot God roepen. Het zal de H. Maagd zijn die het zal komen redden. Het zal zijn roeping als "Oudste dochter van de Kerk" terugvinden en opnieuw missionarissen zenden over gans de wereld."
  
  Als de Gospa enkele dagen geleden "pijnlijk bedroefd" was en aan Mirjana dingen heeft toevertrouwd die ze niet mag herhalen, dan blijft er ons enkel over haar oproepen ernstig te nemen en te beleven! Er is geen tijd meer voor ijdele woorden, het is het uur van de daad, van de gehoorzaamheid. " Gelooft, bid en bemint!" [Boodschap van 25 oktober 2005]. Men kan de oproepen van God en van zijn Moeder niet meer negeren!

• Caroline is bediende en woont in België. Ze kwam vorige maand naar Medjugorje samen met haar moeder en een jongetje om O.L.Vrouw te danken. Zou haar getuigenis enkele kinderen kunnen redden van de slachting die door bepaalde dokters georganiseerd wordt?
  
  "Ik werd zwanger op mijn 29ste. Mijn vertrouwde dokter was op congres en kon me niet ontvangen. Ik werd dus verwezen naar een dokter die ik niet kende. Ik was drie weken zwanger. Na het onderzoek zei de dokter: "De vrucht is niet goed, het is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en u moet morgen dringen naar de kliniek om een curetage te doen!"
  
  Toen ik in de kliniek aankwam was ik in het geheel niet zeker dat dit wel nodig was. Ik had een relikwie van Pater Pio bij me, nam deze in mijn hand en terwijl ik Pater Pio bad me te helpen, was er een inwendige stem die me zei dat deze beslissing niet goed was en dat ik een ander advies moest vragen. Ik had reeds mijn wit operatiehemd aan. De stem verliet me niet. Toen zei ik dat deze beslissing niet de goede was en vroeg om mijn gewone dokter te mogen zien opdat zij opnieuw een echografie zou doen. Men kon mijn dokter tijdig bereiken. Deze was echter misnoegd omdat ze aan het opereren was toen ze mijn boodschap kreeg. Ik wilde echter niet geopereerd worden. Na een eind kon ze zich vrijmaken en kwam ze bij me. Ze nam een nieuwe echografie. Ik had nog altijd de relikwie van P. Pio in mijn hand, ik hield ze stevig vastgeklemd omdat ik voelde dat hij mijn vriend was, mijn reddingsplank te midden van dit wat onmenselijk hospitaal. De nieuwe echografie toonde dat de vrucht goed was. Mijn baby bevond zich niet buiten de baarmoeder, zoals de vorige dokter me gezegd had. Mijn dokter zei echter dat ik niet genoeg hormonen had om mijn kindje te kunnen houden. Ze voegde er aan toe dat ze me niet mocht opereren omdat het dan een abortus zou geweest zijn. Zo ben ik aan de operatie en aan de abortus ontsnapt en ben teruggekeerd naar huis. Ik heb geen hormonenbehandeling genomen en ziedaar, Jeff is gekomen, hij is perfect gezond!
  
  Jeff is nu 4 jaar, hij is geboren op 1 oktober, zoals zijn vader. Zijn vader heeft hem nooit willen erkennen en hem zelfs niet willen zien, om geen onderhoudsgeld te moeten betalen. De Heer heeft echter gewild dat Jef voortijdig geboren werd, op de verjaardag van zijn vader, zo zal hij hemel nooit kunnen vergeten. Hij is de vreugde van zijn moeder, van zijn grootmoeder en zijn grootvader, want ik woon bij mijn ouders."
  
  De moeder van Caroline vertelde me dat zij en haar man vele tranen gelaten hadden bij de aankondiging van deze zwangerschap. Ook Caroline was gans van streek. Maar nu, als grootmoeder van Jeff zegt ze: "Het was echt een kruis dat ons overkwam, maar dit kruis is veranderd in een vreugde voor onze familie. We hadden nooit een zoon gehad en mijn man heeft Jeff aangenomen als zijn zoontje. Jeff draagt zijn naam. Ze zijn zeer aan mekaar gehecht. Zijn grootvader speelt nu vader, dat hadden we echt nodig in onze familie. God heeft echt deze kleine in ons leven gebracht en deze heeft ons verenigd. Dit is goed voor mijn man en mezelf. Zijn aanwezigheid geneest onze relatie. Het is echt een vreugde."
  
  De moeder van Caroline straalde van vreugde als ze me dit vertelde en kon het zelf vaststellen: de kleine Jef is een pracht van een kind. Terwijl Caroline me haar verhaal deed in het Frans [Jeff verstaat enkel Vlaams] huppelde hij rondom ons. Op een dag zal hij vernemen dat hij een ontsnapte is, maar dat er veel kinderen zijn die het geluk niet hadden op de aarde te mogen blijven. Tegenwoordig zijn er immers vele dokters die de plaats van God innemen om te beslissen over leven en dood, dikwijls door de moeder te bedriegen in verband met de toestand van haar kind door te beweren dat zijn toestand erger is dan hij in werkelijkheid is. Ik zeg dit zonder aarzelen wat gelijkaardige gevallen zijn frequent geworden. Bij een negatieve diagnose, als men u een abortus tracht o te dringen, vraag een nieuw onderzoek in een ander hospitaal. En zelfs als het kind een probleem heeft, het blijft een kind! Het is uw kind! Het heeft enkel u om het te beschermen en om aan de dood te ontsnappen!
  
• De Gospa nodigde ons op 25 juli uit om novenen te doen. Ik stel voor dat we samen er een zouden doen in deze tijd voor en rond Kerstmis. Ze zal als een balsem zijn voor het hart van het Kindje Jezus in de kribbe, voor Maria en onze dierbare St. Jozef! Laten we deze noveen aan het Kindje Jezus opdragen voor alle kinderen van de wereld, zij die het recht niet hebben om geboren te worden en sterven in de schoot van hun moeder, zij die verlaten worden en geen liefde krijgen, zij die lijden onder ziekte, koude, gebrek aan zorgen of voedsel. Voor de wezen, de kinderen uit echtscheidingen, kinderen die seksueel misbruikt worden, die prooi zijn van slechte instincten en wiens onschuld geofferd wordt op het altaar van de zonden van onze maatschappij. Kortom, voor de kinderen van wie de stille kreet het hart van Christus doorboort. "Hij die een van deze kleinen opneemt in mijn naam, neemt Mij op..." [Mt. 18.5]
  
  Welk een noveen? Vermits het om het Kindje Jezus gaat, passen we ons aan ... ge kent kinderen! Ze houden er van dat men hen verhaaltjes voorleest, maar ze hebben nog liever dat men zelf een verhaal verzint speciaal voor hen. Als men uit gans het hart doet, zijn ze daar zeer gelukkig mee. Het Kindje Jezus heeft veel mooie gebeden, vooral gericht tot het Kindje Jezus van Praag. Het is echter goed onze persoonlijke gebeden tot Hem te richten, van uit het diepste van ons hart. Elke dag van deze 9 dagen zullen we, na ons spontaan gebed, Jezus beschouwen, totaal overgegeven in de handen van zijn Vader en zullen zijn geest van kindsheid delen door met Hem deze mooie liefdeshymne te bidden die de Zalige Charles de Foucault geschreven heeft:
  
  Mijn God, ik verlaat me op U, doe met mij wat Gij goed vindt. Wat Gij ook met mij wilt doen, ik dank U.
  Tot alles ben ik bereid, alles aanvaard ik, als Uw wil maar geschied in mij en in al uw schepselen.
  Niets anders verlang ik, mijn God.
  Ik leg mijn ziel in Uw handen, ik geeft ze aan U, mijn God, met al de liefde van mijn hart, omdat ik U bemin,
  Omdat het voor mij een noodzaak is van liefde mij te geven, mij zonder voorbehoud op U te verlaten,
  Met een oneindig vertrouwen, want Gij zijt mijn Vader!
  De noveen begint op dat dag dat u deze tekst ontvangt en eindigt 9 dagen later. Zo zullen we samen een ketting vormen van gebed die over meerdere dagen verloopt van deze fax zal een eind op weg zijn en terecht komen in onverwachte handen. Het kind Jezus roept allen op. Hij heeft houd in zijn kribbe en zoekt onze tegenwoordigheid en onze hulp. Hij vraagt aanbidding, liefde, bezoek! Het is prachtig het Kindje Jezus zo te helpen zijn menselijke broertjes ter hulp te komen. Dank!
  
  Enkele citaten uit het kleine dag boek van Zr. Faustina kunnen ons helpen tot die intimiteit met het Kind Jezus.
  
  Heilig uur. "Tijdens dit uur trachtte ik het lijden van de Heer te overwegen. Nochtans, vreugde overspoelde mijn ziel en plots zag ik het Kind Jezus. Zijn majesteit drong zo diep in me door dat ik zei: "Jezus, Ge zijt zo klein en toch weet ik dat Ge mijn Schepper en mijn Heer zijt". Jezus antwoorddde: "Je dat ben ik en het is om u nederigheid te leren en eenvoud dat ik met u in relatie ben onder de gedaante van een kind." [§184]
  
  Donderdag. Toen ik het heilig uur begon wilde ik me onderdompelen in de doodstrid van Jezus in de hof van Olijven. Plots hoorde ik een stem in mijn ziel: "Mediteer het mysterie van de menswording". En plots vescheen het Kind Jezus voor me, stralend schoon. Hij zei me hoe eenvoud van ziel Hem beviel. "Hoewel mijn grootheid niet te vatten is, blijf ik enkel met de kleinen ... ik vraag van u een kinderlijke geest." [§332]
  
  Toen zag ik de Allerheiligste Moeder met het Kind Jezus en de H. Jozef, die achter de H. Maagd stond. De allerheiligste moeder zei me: "Zie mijn kostbaarste schat" en ze reikte me het Kindje Jezus aan. [§608]
  
  Toen ik het Kindje Jezus in mijn armen genomen had, verdwenen de Moeder Gods en de H. Jozef en ik bleef alleen met het Kind Jezus. Ik zei Hem: Ik weet dat ge mijn Schepper zijt en mijn Heer hoewel ge zo klein zijt. Jezus strekte zijn handjes naar me uit en glimlachte. Mijn geest vervulde zich met een onuitsprekelijke vreugde. Plots verdween Jezus, op het moment van de H. Communie. Onmiddellijk ben ik te communie gegaan met de andere zusters, heel ontroerd. Na de communie hoorde ik volgende woorden in mijn hart: "Ik ben dezelfde in uw hart als die ge in uw armen gehouden hebt!" [§609].
  
  O, eeuwig Licht, dat op deze aarde komt, verlicht mijn geest en sterk mijn wil opdat ik niet zou bezwijken in ogenblikken van harde beproeving! Moge uw licht alle schaduwen van twijfel verdrijven. Moge uw Almacht door mij handelen. Ik heb vertrouwen in U, o ingeboren Licht. Gij, o Kind Jezus, Gij zijt voor mij een voorbeeld om de wil te vervullen van Uw Vader, Gij die gezegd hebt: Ik zal Uw wil vervullen. Maak dat ook ik in alles trouw de goddelijke wil zou volbrengen. O Goddelijk kind, geef me deze genade." [§830]
  
  Tijdens de H. Mis zag ik vandaag nabij mijn bidstoel het Kindje Jezus, die één jaar bleek te zijn en Hij vroeg me Hem in mijn armen te nemen. Toen ik Hem in mijn armen genomen had, drukte Hij zich tegen mijn hart en zei: "IK voel me goed dicht bij uw hart." Hoewel ge zo klein zijt, weet ik nochtans dat Ge God zijt. Waarom neemt ge geze gedaante aan om met mij in contact te komen? Omdat ik u het kind zijn van de geest wil leren. Ik wil dat ge heel klein zijt, want als ge heel klein ijt draag ik u dicht aan mijn Hart, zoals gij me nu dicht aan uw hart draagt". Op dat ogenblik bleef ik alleen, maar niemand kan zich de emotie van mijn ziel inbeelden, ik was gans in God ondergedompeld, zoals een spons die in de zee geworpen is ..." [§1481]
  
• De ziener Ivan was op 9 december op het onverwacht op bezoek in Medjugorje en ’s avonds kenden we de vreugde de H. Maagd te verwelkomen aan het blauwe kruis, samen met de gebedsgroep.Voor de Moeder Gods is Kerstdag de "Dag van vreugde". Die avond heeft ze ons haar bekommernis herhaald voor ieder van onze families. Mocht de vreugde in onze families heersen door het gebed. Stromen van vreugde zijn in ons bereik gesteld. Het zou jammer zijn ze te missen. We hebben ze zo nodig! Laten we geen vrees hebben voor het heidendom dat ons omringt. We hebben een schat, Jezus! Hij wil met deze kerstdag diep in ons hart geboren worden. Welk een geluk een beetje van de vreugde van de H. Familie in Bethlehem te mogen delen! "Lieve kinderen, ik verlang dat dit Kerstfeest vreugdevolle zou zijn dan andere Kerstdagen! Mogen uw families gelukkig zijn, zoals wij gelukkig waren in de stal, toen mijn Zoon geboren werd." [Gospa 9 dagen voor Kerstmis 1992, tijdens de oorlog.] Om onze hartelijke ontvangst voor het Kind Jezus te tonen, kan ieder van ons op een bijzondere manier zijn H. Communies verzorgen, want, zoals Moeder Teresa van Calcutta zei:
  
  "Het mysterie van de Eucharistie geeft ons de vreugde elke dag Kerstmis te beleven! Als we naar het H. Sacramenet gaan, gaan we naar Bethlehem, een naam die wil zeggen "Huis van bood". Jezus heeft verkozen geboren te worden in Bethlehem om voor altijd bij ons te kunnen blijven zoals het Levende Brood dat uit de Hemel is neergedaald.
  
• Op 2 december kreeg Mirjana Soldo haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. Na de verschijning gaf ze deze boodschap voor de aanwezigen: "Lieve kinderen, laat in deze heilige tijd de liefde en de genade van mijn Zoon op u neerdalen. Alleen zuivere en barmhartige harten, vervuld met gebed, kunnen de liefde van mijn Zoon ervaren. Bid voor hen die de genade niet hebben de liefde van mijn Zoon te ervaren. Mijn kinderen, help me! Ik dank u!"

• We mochten op 2 januari aanwezig zijn bij het doopsel van de kleine Ante, het 2de kindje van Vicka en Mario. Het was in hun parochie van Gradac dicht bij Medjugorje. God zij gezegend voor deze jonge familie waar er liefde heerst!
  
• Gans onze kleine familie van de "Kinderen van Medjugorje" [Chrissey, Maria, Rose Mary en ikzelf] wensen u een zeer heilig en gelukkig jaar 2005, vol van vrede onder de moederlijke mantel van Maria!
  Ik hoop dat u ook een heilige getrokken hebt om voor u een gezel te zijn in het jaar 2005, en ben verrukt u te kunnen melden welke heilige dit jaar de "Kinderen van Medjugorje" gekozen heeft: O.L.Vrouw van Fatima! [Feest 13 mei]
  
  Het volgende citaat vergezelde haar naam: "O mijn Jezus, vergeef ons onze zonden, behoed ons voor het vuur van de hel en leid alle zielen naar de hemel, vooral zij die uw barmhartigheid het meest nodig hebben." [Gebed door de engel geleerd aan de herdertjes van Fatima en dat wij telkens na ieder tientje van de Rozenkrans herhalen]. De taak die we ontvingen is: De triomf van het Onbevlekt Hart van Maria met alle middelen bespoedigen en een grote devotie hebben voor de H. Rozenkrans.
  
  Gans dit jaar zullen we ons best doen om te beantwoorden aan deze oproep, te meer omdat ze in Medjugorje de geheimen wil realiseren, die ze in Fatima begonnen is, zoals ze zelf heeft gezegd [Zie de boodschap van 25-08-1991]
  
• De H. Maagd gaf op 2 december een aangrijpende boodschap, ze heeft werkelijk om hulp geroepen. Ze smeekte: "Ik heb u nodig, ik zoek uw hulp! Verzoen u met uzelf, met God en met uw naasten. Zo zult ge me helpen. Bekeer de ongelovigen. Droog de tranen van mijn gelaat!"
  
  Op 25 december, amper enkele uren voor de aardbeving, heeft het Kindje Jezus ons ook opgeroepen tot vrede, en de H. Maagd vroeg ons: "Weest in alle omstandigheden blijde getuigen van de blijde boodschap."
  
  Welnu, de gebeurtenissen in Azië, die gans de planeet geschokt hebben, lijken ten dele uit te leggen waarom de H. Maagd ons op zulk een dramatische manier heeft opgeroepen! Verre van mij om te willen antwoorden op de vragen die ons gesteld worden: "Waarom is dit gebeurd, is het een straf?" "Waarom heeft God dit toegelaten?" "Zal deze ramp door andere gevolgd worden?" Enz...
  
  Ik ben engel, noch profeet om met kennis van zaken hierop te kunnen antwoorden. Maar wat ik wel weet is dat de H. Maagd zo dikwijls gedurende 23 jaar verschijningen herhaald heeft: "Door gebed en vasten kunnen zelfs natuurwetten opgeheven worden." [12-07-82] Laten we dus eerder naar de toekomst kijken en alles in het werk stellen om andere rampen te voorkomen. O.L.Vrouw zei ons: "Satan wil de natuur vernielen en zelfs de planeet waarop ge woont". [25-01-91] Ze zei: "Satan wil oorlog! Hij wil angst zaaien!" en ook: "De haat regeert de wereld." [25-11-01] Welnu, dat alles kan ongedaan gemaakt worden, als wij naar haar luisteren en de machtigste werktuigen gebruiken die ze ons aanreikt om Satan te overwinnen!! "Lieve kinderen, zie hoe we hem met een eenvoudig gebed kunnen ontwapenen." [Aug. 85] In werkelijkheid, als we in staat van genade zijn [Als we in vrede leven met God en geen enkele zware zonde onderhouden] terroriseert en ontwapent elk gebed met het hart de satan. Hij heeft schrik van een kind dat bidt, zegt de kleine Thérèse. Moesten we ons enkel maar bewust zijn van de kracht die wij opwekken als we het Evangelie beleven en de boodschappen, die onze hemelse Moeder ons geeft!
  
  Men vroeg ons of deze aardbeving het begin inluidde van de verwezenlijking van de geheimen. Nee, want de geheimen zullen, drie dagen voor ze gebeuren, bekend gemaakt worden door de priester die door de zieners is aangeduid. Tot nu toe is er geen enkel geheim onthuld. Men moet bovendien "geheim" niet verwarren met "ramp"!
  
  Ziehier wat ik in verband met deze toestand zou willen zeggen: de ganse wereld is geschokt omdat ten minste 150.000 mensen in deze verschrikkelijke ramp omgekomen zijn. We hebben geen tranen genoeg om te wenen! Maar wat is de ergste van alle rampen? Jaren lang hebben miljoenen mensen verre van God gezworven, vijand van zijn geboden, met een ziel, verduisterd door de zonde. Duizenden kinderen werden geschonden, overstelpt met verschrikkelijke voorbeelden. Slechte wetten werden gestemd, oorzaak van breuk in vele families en het aanleren van afschuwelijke dingen aan jongeren, zelfs op school... De lijst zou te lang zijn. Waarom investeren we dus niet evenveel moeite om de mensen te helpen die geestelijk dood zijn, dan de inspanningen die we nu leveren om de slachtoffers van de ramp in Azië ter hulp te komen? Het aards lichaam is voorbijgaand, maar is de menselijke ziel niet onsterfelijk? Het is natuurlijk een bewonderenswaardige liefdadigheid hulp te zenden naar de slachtoffers! Wat een mooie getuigenis van een goed en medelijdend hart! Laten we echter de andere zijde van de liefdadigheid niet vergeten: het heil van de onsterfelijke zielen van de kinderen Gods. De cruciale vraag kan dus zo gesteld worden: Welke moeite ga ik me getroosten voor deze hulp? Wat ga ik offeren voor deze broeders die God missen? Waarom hebben we de krachtige middelen verwaarloosd, die de vijand tegenwerken in zijn verlangen de mensen in een eeuwige ondergang te dompelen? "Weest niet bevreesd voor hen, die wel het lichaam kunnen doden, maar niet de ziel. Vreest veeleer Hem, die én ziel én lichaam in het verderf kan storten in de hel" zegt Jezus [Mt. 10.28]
  
  Het is geen toeval dat we O.L.Vrouw van Fatima als gezellin hebben gekregen voor dit jaar. Ze is in Portugal verschenen om een einde te maken aan de Eerste Wereldoorlog en, zoals in Medjugorje, aan de oorlogen die woeden in onze harten, omdat we van God verwijderd zijn. Ze zal ons krachtig helpen als we doen wat ze vraagt! En als ook wij haar helpen!
  
  Ja, het vraagt moed te handelen volgens het Evangelie, te midden een materialistische wereld, die onze harten komt bezoedelen, zelfs tot in onze woonkamers! Maar hoe groot is de vreugde te mogen toebehoren aan Jezus en aan Zijn Moeder! Laten we met haar meewerken en vele levens redden. Laten we haar beschermende mantel uitspreiden over ganse streken van de wereld. We hebben de macht om de plannen van de Boze te laten mislukken en hem beletten te vernielen. "Lieve kinderen, moest ge de waarde beseffen van de minste van uw gebeden, dan zoudt ge zonder ophouden bidden!" zegt Gospa ons.
  
  Concreet voorstel: Laten we de H.Maagd helpen zoals nooit tevoren! Zend haar, als ge wilt, een liefdesbrief om haar te zeggen wat ge zult doen om aan haar oproep van 2 december gehoor te geven. Dat kan een poging tot vasten zijn, een rozenhoedje meer of een uuraanbidding voor het tabernakel, een concreet gebaar van verzoening, een goede biecht of het hernemen van het gebed in de familie, of H. Missen offeren voor de intenties van de H. Maagd. In gebed zal ieder weten wat hem te doen staat! Dan kan u deze brief ofwel onder haar beeld plaatsen, of naar ons zenden:
  
  "Marie, Reine de la Paix" BP 2157 F-06103 Nice cedex 2, Frankrijk.Van daar uit zal men ze meebrengen naar Medjugorje en afgegeven worden aan een van de zieners.

• Mijn grootmoeder langs moederszijde is op 15 januari naar de Heer teruggekeerd. Ondanks haar hoge leeftijd, 103 jaar, is haar geest tot het einde klaar gebleven en nooit verzuimde ze een woord van dank of troost voor hen die voor haar zorgden. Voor hen die angst hebben om oud te worden, zou ik hier een episode willen vertellen uit haar geestelijk leven, die me bijzonder bemoedigend lijkt. Ze was toen 101 jaar!
  
  Op een keer dat ik in Parijs voorbij kwam tussen twee zendingen in, had ik met haar een van die bijzondere gesprekken, die men nooit meer vergeet. Ze opende me haar hart en vertrouwde me een grote zorg toe: "Ziet ge, mijn liefste, er is iets dat me pijn doet. Echt pijn! Er is iets dat me met God mankeert en dat laat me niet met rust. Als ik u allen zie, uw mama, uw broers, u allen de kleine "Maillards" dan is het duidelijk dat ge graag bidt. Ge hebt vreugde in het gebed, zelfs in langdurig gebed. En ik, ziet ge, ik heb dat niet, ik heb het nooit gehad! Ja, natuurlijk ik verricht alle dagen mijn gebeden, mijn rozenkrans en dat alles, zelfs een gebedje voor het slapen gaan , maar om u de waarheid te zeggen, ik ben blij als mijn gebeden achter de rug zijn. En al een tijdje zeg ik bij mezelf dat dit niet normaal is. God is zo goed, zo groot dat ik blij zou moeten zijn te mogen bidden!"
  
  Persoonlijk was ik niet erg ongerust voor mijn grootmoeder. Ze was voor ons steeds een prachtig hart geweest, steeds daar om te luisteren, te troosten en te bemoedigen. Ze was zeer dicht bij God zonder het te beseffen. Ik antwoordde haar:
  Mamy, het belangrijkste in het leven is liefde te hebben , en dat hebt ge! Wees niet ongerust! Maar ik zal in Medjugorje voor u bidden, en we gaan samen aan God vragen u vreugde te laten smaken in het gebed, zoals ge verlangt, heel eenvoudig! De H. Maagd zegt ons in Medjugorje "te bidden tot het gebed voor ons vreugde wordt." Als ze het vraagt, dan is het dat deze genade geboden wordt! Bij God moet men vragen zoals kinderen, in een totaal vertrouwen. Dat werkt het best!
  
  Wel, liefste, akkoord! Gij bidt ginder en ik probeer hier hetzelfde te doen. We blijven goed verenigd!"
  
  Zes maand later ging ik haar weer bezoeken en onmiddellijk kondigt ze me aan: "Herinnert ge u ons laatste gesprek nog? Wel, liefste, het is gebeurd! Nu heb ik vreugde in het gebed!"
  
  Dan trok ze een gezicht, zoals een kind dat totaal verrast is bij de ontdekking van een geweldig, prachtig, geschenk dat al zijn verbeelding te boven gaat.
  
  "Nu versta ik dat de Heer me zo lang op deze aarde heeft laten wachten. Stel u voor. Het was nodig dat ik 102 jaar leefde om deze genade te kunnen ontvangen! Wel, ik heb er geen spijt van. Het was werkelijk de moeite waard om zolang te wachten!"
  
  Korte tijd nadien werd ze overgebracht naar onze gemeenschap waar ze nog 18 maanden geleefd heeft. Iedereen kwam graag enkele minuten bij haar. Met het gebed van het hart, had de Heer haar ook humor gegeven! Ze had in het geheel geen angst meer om te sterven. "Ik ga me in de armen van God werpen" zei ze aan mijn broer. Ze is uitgedoofd met een glimlach, overspoeld met vrede.
  
  Welk een mooi werk doet God bij mensen die door onze prestatie-maatschappij zo vlug als "nutteloos" worden beschouwd. In werkelijkheid zijn deze "nuttelozen" nog het meest presterend want hun geheime schoonheid zal een eeuwig sieraad zijn voor de Kerk in de Hemel, terwijl de wereld en zijn voorbijgaande rijkdommen ons zal ontvallen...
  
• We kunnen het ons voorstellen: 13 februari. Welk een feest moet het in de hemel geweest zijn voor de Zalige Francesco en Jacinta van Fatima om eindelijk hun dierbare nicht, Lucia Martos te mogen verwelkomen, het herderinnetje dat samen met hen in 1917 de H. Maagd had gezien in de Cova di Iria. Ze stierf in de Karmel van Coïmbra in Portugal. Ze was 97 jaar. [Merken we de datum op van de 13de, en ook de 6 verschijningen]
  
  Er zijn heel veel godsdienstige boeken over de verschijningen van O.L.Vrouw van de Rozenkrans aan de drie herdertjes van Fatima, van 13 mei tot 13 oktober 1917. En ik kan niet nalaten te glimlachen bij de gedachte dat onze heilige voor dit jaar [Voor de Kinderen van Medjugorje] juist O.L. Vrouw van Fatima is! Ziedaar een providentiële gelegenheid om de oproep van Maria tot onze wereld in de harten terug op te roepen. Deze goddelijke tussenkomst in Portugal midden in de 1ste Wereldoorlog, is een van de belangrijkste gebeurtenissen van de 20e eeuw. Het is bovendien een profetie die in Medjugorje verder gaat en gerealiseerd wordt. "Op het eind zal mijn Onbevlekt Hart triomferen!" Wel, het middel om deze triomf te bespoedigen is onze toewijding aan het Onbevlekt Hart van Maria!
  
  "De dame" had gezegd dat ze spoedig Francesco en Jacinta bij haar in de Hemel zou nemen, maar dat Lucia nog zou blijven, want, zei ze aan Lucia "Jezus wil u gebruiken om me te leren kennen en te leren beminnen. Hij wil de devotie tot mijn Onbevlekt Hart in de wereld vestigen". Wie zal nu deze mooie zending in de wereld verder zetten, nu Lucia naar de Heer teruggekeerd is? Wij! Gospa heeft het ons al zo dikwijls gezegd in Medjugoje: "Ik heb u nodig, zonder u kan ik de wereld niet helpen!".
  
  Zoals alles wat de Hemel aan kinderen voorstelt, is de Toewijding eenvoudig en zeer diep. Evenzeer als Maria, na haar JA aan de engel, door de H. Geest gegrepen werd en Jezus in haar schoot heeft ontvangen, zo heeft ook het radicale JA van de drie herdertjes aan het plan van Maria en van God voor hun leven, het vuur van de H. Geest toegelaten hen te bezielen en ze werden vervuld van Jezus. Ze hadden voor niets nog vrees en waren tot alles bereid. Lucia vertelt dat, nadat Ze het JA van de drie gekregen had, "de dame glimlachte, haar armen open spreidde en dat er uit haar handen lichtstralen kwamen die hen raakten en hen doordrongen". "Dat licht, zei ze, dat was God!"
  
  Als vrucht van de toewijding van de 3 kinderen van Fatima en later die van hun natie, beschermde de H. Maagd Portugal voor de 2de wereldoorlog en van de ketterij, zoals ze had aangekondigd: "Als ge doet wat ik u vraag". Hadden de andere landen maar hetzelfde gedaan!
  
  Op vandaag is het nog niet te laat want Maria heeft nog steeds datzelfde goddelijk vuur voor ons in reserve. Het volstaat haar van ganser harte ons "ja" te geven, zonder beperking en zonder vrees. Het volstaat ons volledig, lichaam en ziel, aan haar toe te vertrouwen, en door haar aan Jezus. Als 3 kinderen zulk een grote genade konden verkrijgen voor hun land, hoeveel te meer zouden wij kunnen verkrijgen voor de wereld, als de duizenden van haar "Lieve kinderen", die wij zijn, klein en groot, beslissen ons JA aan haar te geven in onze familie, onze gebedsgroepen, in onze parochies en, voor God is niets onmogelijk, in onze regeringen? Zich laten vormen in de school van Medjugorje is verder zetten wat O.L. Vrouw in Fatima begonnen is, dat is de bewerkers worden van de triomf van haar Onbevlekt Hart over het kwaad en de oorlog, over de perversie en de dood, over de vernietiging van onze planeet en over gans het plan van de satan. Dat is het plan van Maria! Hebben we daar niet dringend nood aan?
  
• Om deze vasten goed te beleven heeft Vicka ons enkele woorden gegeven die ons op het essentiële richten. "Gospa is tevreden als ze ons de Vasten ziet beleven met het hart en niet op een gedwongen manier. We kunnen besluiten tot onze offers naargelang we deze in ons hart krijgen, en dan offeren we deze met vreugde. Het is belangrijk meer te bidden, vooral voor het kruis. Het is goed elke dag de droeve geheimen te bidden voor het kruis, op de knieën [als de gezondheid dit toelaat], naar het kruis te kijken en te voelen hoezeer Jezus voor ons geleden heeft. Iedereen kan de Rozenkrans bidden! En als dat voor ons nog moeilijk zou zijn, dan moeten we er de genade voor vragen en er dan onze volle goede wil achter zetten.
  
  Het beste offer is de verandering in onszelf te beleven, ons leven veranderen terwijl we naar Jezus kijken. Dat is Hem vragen: "Jezus waarin kan ik U helpen? Hoe ga ik met U op weg?" Minder woorden maar meer goede wil om te veranderen!
  
  Tijdens de Vasten bereiden we ons voor om vervuld te worden met de vreugde en het licht van Pasen. Op weg met Jezus bouw ik me zelf inwendig op en op de dag van Pasen, dan zal Jezus verrijzen in mijn hart!"

• We waren op 2 maart in het Cenakel met heel velen verzameld rond Mirjana voor haar maandelijkse verschijning. Tegen alle verwachting in [het is immers zeer zeldzaam] gaf Mirjana een boodschap door na de verschijning. Ze luidde: "Lieve kinderen, doe zoals ikzelf doe. Kom en geef liefde. Geef, mijn Zoon aan allen, door uw voorbeeld!"
  
  Heel dikwijls vragen we ons in bepaalde omstandigheden af: "Wat moet ik doen? Hoe handelen in deze situatie?" In al deze dingen toont Gospa ons de weg. Als we haar uit de grond van ons hart vragen hoe zij in onze plaats zou handelen, hoe zou ze dan kunnen weigeren te antwoorden op ons gebed, en ons de nodige elementen geven om aan God te behagen? Toen ik die dag wegging uit het Cenakel ontmoette ik een jonge Duitse religieuze. Ze vroeg me om voor haar te bidden want binnenkort zal ze haar eeuwige geloften uitspreken. Ze scheen echt gelukkig en met een glimlach vertrouwde ze me toe: "Toen ik vanmorgen naar de verschijning kwam, bad ik de H. Maagd heel vurig en zei haar: ‘Ik weet dat u de 2de bijna nooit een boodschap geeft, maar, alstublieft, geef me toch een teken voor mijn geloften, geef een boodschap! En zeg me in die boodschap wat ik moet doen.’ " Onnodig uit te leggen hoe ze schok toen de boodschap werd gegeven voor de aanwezigen. Het was precies het antwoord op haar vraag: "Doe zoals ikzelf doe." Ik denk dat deze zuster haar levensregel gekregen heeft voor de rest van haar dagen! En deze levensregel willen we ook de onze maken, natuurlijk!
  
• Een van de meest gekende hedendaagse Italiaanse actrices, Claudia Koll, 40 jaar, is enkele dagen in Medjugorje geweest. De H. Maagd heeft haar uitgenodigd om een bedevaart te doen om te danken voor haar totale bekering tot Christus. Het was een opzienbarende bekering, die heel wat jongeren in Italië en elders heeft doen nadenken. Claudia is zeker niet voor niets gekomen. Ze kwam om te danken? Wel, ze heeft nog meer gekregen!
  
  Hoewel uit een gelovige familie was Claudia vijf jaar geleden nog "atheïste". Daar haar bevalling dreigde slecht af te lopen, had haar moeder haar onmiddellijk toegewijd aan de H.Maagd van de Rozenkrans. Reeds heel jong werd ze toevertrouwd aan haar blinde grootmoeder die haar opvoedde. Van haar leerde Claudia de H. Maagd zeer nabij te voelen en te bidden. De schitteringen van de wereld, het succes, het overvloedige en vlug verdiende geld kregen echter greep op haar en voerden haar op wegen, waar ze nu spijt van heeft.
  
  Hoe is Jezus er in geslaagd zijn verloren schaap terug te winnen? Een vijftal jaar geleden ging ze "per toeval" binnen in een kerk in Rome, waar ze woonde. Dit kerkje, Santa Anastasia, is de enige plaats waar er 24 u. op 24 aanbidding is van het H. Sacrament. Er was een Charismatische groep aan het bidden. Ze besloot te blijven. Deze archi-mondaine vrouw kwam zo terecht bij deze eenvoudige mensen, volgens menselijke normen een beetje als een haar in de boter. Toen begon ze hete tranen te wenen: Jezus was echt daar, ze begreep het in haar hart, in een openbaring, die ze later als "een bliksem" beschreef. Jezus toonde haar enerzijds haar eigen zonde, maar te gelijkertijd zijn eigen Liefde. Toen ze de kerk verliet was ze niet meer dezelfde!
  
  In het licht van de onmetelijke barmhartigheid van Christus, die haar grote vriend geworden was, herzag ze haar leven punt na punt. Onmiddellijk annuleerde ze de contracten voor films, die haar vroeger in het geheel niet hinderenden, maar die ze nu als pervers en schadelijk voor Gods kinderen beschouwde. Gedaan met de porno! Gedaan met verder het werktuig te zijn, die deze subtiele perversiteiten langs beelden inspuit en zo miljoenen mensen vernielt. Gedaan met verder het instrument te zijn van de satan. Film, televisie, spektakels van laag allooi, alles werd heel vlug weggeveegd. Ze nam zich voor enkel nog werken te maken die de harten opbouwen en dichter bij God brengen.
  
  Dank zij haar schoonheid draait ze nog steeds films en haar faam opent haar heel wat deuren. Dat geeft haar de gelegenheid om te getuigen. Onnodig te vertellen welk een impact ze heeft op de mensen als ze van Jezus spreekt! Wat haar nu interesseert is inwendige schoonheid, deze van de ziel, te verkondigen. Onlangs heeft ze haar laatste film voorgesteld: het leven van de H. Petrus.
  
  Ze heeft verzaakt aan miljoenen, fortuinen. Haar geld besteed ze aan de Salezianen in Afrika, ten voordele van de slachtoffers van AIDS en van verlaten kinderen, waarvan ze de meter is. Ze wil nu leven geven, samen met Jezus en Maria. Voor haar is het de H. Maagd Maria, die haar naar Jezus gebracht heeft in de Eucharistie.
  
  Claudia wijdt zich totaal aan de evangelisatie, door cinema en televisie en ook bij de jongeren, waarmee ze goed opschiet. Welk is haar boodschap voor hen, na haar zwerverservaring verre van God?
  
  "Ge kunt niet leven zonder God! Ge kunt niet leven zonder de liefde van God! Zoek Hem! Bemin Hem uit gans uw hart! Hij zal u veel meer geven dan wat ge Hem zoudt kunnen geven!"
  
  "Jezus, ik vertrouw op U"! Jezus is mijn broer, tot wie ik roep "Ik vertrouw op u!" Welke ook de openblikken van moeilijkheden of duisternis mogen zijn, men moet zich aan Hem toevertrouwen, op Hem verlaten. Dat is de boodschap die ik zou willen richten aan allen die zich omwillen van hun zonden onwaardig voelen naar God te gaan! Elke dag pluk ik de schatten van zijn Barmhartigheid want elke dag heb ik zijn Barmhartigheid nodig om te groeien.
  
  Ik heb begrepen dat liefde niet vrijblijvend is. Dat kan ze niet zijn! We moeten het kruis dragen met onze naaste en de moed hebben om onze handen vuil te maken.
  
  Claudia wil terugkomen naar Medjugorje. Laten we bidden voor de acteurs opdat ze de iconen zouden mogen worden van Gods schoonheid in onze wereld, lelijk geworden door het kwaad!
  
• Hebt u goed het boek Ester gelezen? Hier volgt, zoals aangekondigd in februari, een nota die de rol van Maria belicht in Fatima en Madjugorje.
  
  Als u een beeld van Fatima hebt, zal u zien dat ze, ter hoogte van de knie een ster heeft op haar kleed. Dat is niet alleen voor de versiering! Een ster is iets dat schittert in de nacht, een hemellichaam dat zijn eigen licht uitstraalt. Een ster is als een teken dat het licht bestaat zelfs in het donkerste van de nacht.
  
  Toen de verschijningen in Fatima begonnen op 13 mei 1917, was het de nacht van de Eerste Wereldoorlog, nacht van haat en vernieling. De wereld is in angst gedompeld, ontelbaar zijn de doden. O.L.vrouw spreekt aan de drie herdertjes over deze oorlog en geeft de middelen om hem te doen ophouden: gebed, boete, toewijding van de mensen en de naties aan haar Onbevlekt Hart. We weten het: Maria is door God uitverkozen om met haar hiel de kop van de slang te verpletteren. Ze is feitelijk exorcist, door God zelf aangesteld. Door haar tussenkomst in Fatima en de gebeden die hierdoor uitgelokt werden, eindigt de oorlog het volgend jaar, in 1918. Door haar moederlijke voorspraak bij God en de hulp van haar aposteltjes, slaagt ze er in de verwoestende werking van de vernieler, de moordenaar, te stoppen.
  
  In het boek Ester vinden we de voorafbeelding van Maria van Nazareth [de "Vrouw" van Genesis en van de Apokalyps]. Het is koningin Ester. Ook in die tijd was het Joodse volk bedreigd met uitroeiing. Het volk is in ballingschap in Babylon en moet zich onderwerpen aan de heidense koning Ahasuerus, die de levende God niet kent. Zijn besluiten zijn in strijd met de Torah en de Wet van Mozes. Als het volk trouw blijft aan de Levende God, zal het uitgemoord worden. Als het zijn God verloochent, zal het geestelijk sterven, wat nog erger is. De verschrikkelijke Haman wil het drama bespoedigen en zet koning Ahasuerus aan een decreet uit te vaardigen om de Joden uit te roeien. Dit decreet zal uitgevoerd worden de 13e van de maand Adar. Het is dan dat Esther de moed heeft naar de koning te gaan en, door Gods kracht die in haar werkt, en door haar uitzonderlijke schoonheid, vermurwt ze het hart van de koning tot hij zelfs belooft: "Zeg wat ge wilt, het is u bij voorbaat toegestaan!" Esther spreekt ten beste: "Laat mij en mijn volk leven, dat is mijn wens!" De koning vaardigt daarop een nieuw decreet uit, ditmaal om de Joden te rehabiliteren en te beschermen. Het wordt in gans het rijk bekendgemaakt op de 13de van de maand Adar ... Het volk is veilig! En zo ontrukte deze zwakke vrouw, door haar gebed en haar voorspraak, gans het Joodse volk aan het plan dat Satan voor dit volk had en gaf ze het de mogelijkheid om in vrede de geboden van zijn God te beleven, zelfs op vreemde grond. Esther is als een ster die schittert in de duisternis.
  
  In Fatima verscheen Maria als de nieuwe Esther en de ster die ze op haar kleed draagt is daarvan het teken. De Persische wortel van het woord Ester betekent "ster." Bovendien verscheen Maria op de 13de van de maand, zes maal, nog een teken dat ze komt als de nieuwe Esther. [Men zou eens kunnen tellen hoe dikwijls "de 13de van de maand" voorkomt in het boek Esther] Volgens Rabbijnse commentaren, was Esther een van de mooiste vrouwen. Daarom werd ze door de koning uitgekozen, die hierdoor zo onder de indruk was, dat hij haar zelfs de helft van zijn koninkrijk aanbood. Zo heeft ook Maria, de nieuwe Esther, door haar Onbevlekt Hart, haar unieke schoonheid, het hart veroverd van de Koning van de Hemel. Door haar moederlijke voorspraak verkrijgt ze dat de vijand zijn prooi moet lossen en dat de Wereldoorlog eindigt. "De boekrol Esther" wordt door de rabbijnen tegenwoordig beschouwd als de overwinning van God op het kwaad. Tenslotte, zoals Esther in het paleis van de koning verbleef, zo verblijft Maria voor ons allen in het paleis van de levende God en ze trekt zijn goddelijke zegen aan over al haar kinderen. Met haar, zullen we niet vernietigd worden!
  
  Nu komt Maria naar Medjugorje en volgens de boodschap die ze gaf aan Marija op 25 augustus 1991, wil ze hier voltooien wat ze in Fatima begonnen is. En wat is haar plan in Fatima anders dan de uiteindelijke overwinning van haar Onbevlekt Hart?? Wat zou Medjugorje anders zijn dan de school waar we leren leven in deze overwinning? Wie is Gospa anders dan de meest liefhebbende moeder en de mooiste van alle koninginnen, die onze perversies met één blik geneest? Hoe zouden we niet meewerken met deze prachtige stratege die de goddelijke overwinning op het kwaad bespoedigt en vrede schenkt?
  
• Het is duidelijk dat we allen de grote wens van Jezus zullen inwilligen, die Hij aan Zr. Faustina geopenbaard heeft en samen de "Noveen van de Barmhartigheid" bidden, die begint op Goede Vrijdag, 25 maart!

• Terwijl gans de wereld de ogen gevestigd heeft op het buitengewone leven en de dood van Johannes Paulus II, wil ik me verenigen met de miljoenen mensen die deze bewonderenswaardige man loven, hij die de weerkaatsing was van de liefde en het licht van Jezus op aarde.
  
  Er werden deze dagen verschillende berichten over Medjugorje de wereld ingezonden en het is goed hierover even klaarheid te scheppen. Ziehier hoe de zaken verlopen zijn:
  
  De Paus heeft ons verlaten op zaterdag, 2 april om 9.37 te Rome, op het vigiliefeest van de Goddelijke Barmhartigheid, feest dat hijzelf had ingesteld in april 2000. Diezelfde morgen, zoals elke 2de van de
  maand, had Mirjana Soldo haar verschijning in het nieuwe gebouw van het Cenakel en bad met de H. Maagd voor de ongelovigen.
  De atmosfeer was erg emotioneel geladen want we wisten dat de H. Vader op sterven lag. De menigte bad heel intens voor hem tijdens de verschijning en vertrouwde hem aan Gods Moeder toe. Toen ze uit haar extase kwam, richtte Mirjana volgende woorden tot de aanwezigen:
  "Gospa heeft ons allen gezegend met haar Moederlijke zegen. Ze zei dat de belangrijkste zegen die we op aarde kunnen ontvangen, deze van een priester is. Ze heeft ook de godsdienstige voorwerpen gezegend die we bij ons hadden. Dan zei Gospa: "Ik vraag u in deze tijd de Kerk te vernieuwen". Ik [Mirjana] heb haar dan gevraagd: "Dat is een zware opdracht. Zal ik daartoe in staat zijn? Zullen wij daartoe in staat zijn? " De H. Maagd antwoordde toen: "Maar, lieve kinderen, ik zal bij u zijn! Mijn apostelen, ik zal altijd bij u zijn en ik zal u helpen! Begin met uzelf te vernieuwen, vernieuw uw families en dan zal alles gemakkelijker zijn!" Daarna zei Mirjana dat ze een vraag gesteld had aangaande de Paus, maar hierop antwoordde Gospa niet. Ze hebben echter samen voor de Paus gebeden.
  
  Ivan Dragicević [een van de zes zieners] was die dag, 2 april, niet in Medjugorje. Hij was immers op zending in Amerika. Op de zondag van de Goddelijke Barmhartigheid, 3 april, ging hij naar Bangor in de staat Maine om er een voordracht te houden. Gans de vergadering was erg onder de indruk van het overlijden van de H. Vader. Ivan vertelde toen dat hij de vooravond, [zaterdag, 2 april] in een parochie was in New Hampshire. Door het uurverschil met Europa, kreeg hij zijn verschijning enkele uren na het overlijden van de Paus. Hij vertelde dat, toen de H. Maagd hem verscheen, ze alléén was, zoals naar gewoonte. Toen verscheen de H. Vader ook, links van O.L.Vrouw! Hij was gekleed in een lang wit kleed, waarboven een lange gouden mantel. Ivan zei dat de Paus er zeer jong uit zag. Zowel de H. Maagd als de Paus waren heel vreugdevol. Volgens Ivan was het ongelofelijk mooi. Toen zei de H. Maagd tot Ivan: "Dit is mijn zoon, hij is bij mij!" Ivan bekende ook dat hij die nacht amper had kunnen slapen omdat hij door deze verschijning zo geraakt was. De mensen die die avond aanwezig waren bekenden dat ze Ivan nog nooit zo gelukkig gezien hadden.[Dit is opmerkelijk, want Ivan is van nature eerder terughoudend].
  
  Vicka heeft man en kinderen achtergelaten om naar de begrafenis van de Paus te gaan. Herinneren we er aan dat ze hem in het verleden meerdere keren ontmoet heeft, want ze nam geregeld groepen zieken en gehandicapten van haar land mee om door hem te laten zegenen. De H. Vader had haar en haar man Mario ook gezegend als jonggehuwden, onmiddellijk na hun huwelijk in Medjugorje. Vicka heeft ons steeds uitgenodigd veel te bidden voor de H. Vader en voor gans de Kerk.
  
• Ik zou u hier de aandacht willen vestigen op iets heel moois. Juist voor hij de wereld zou verlaten, richtte de H. Vader zich plots naar het St. Pietersplein en zegende de massa die daar samengestroomd was. Toen zei hij "Amen", en blies zijn laatste adem uit. Dat "Amen" was echt zijn laatste woord! Dat is prachtig! Deze zegen is dus het laatste geschenk dat hij aan ieder van ons heeft nagelaten! Wij zullen altijd gesteund zijn door de voorspraak van deze machtige stedehouder van Christus, Johannes Paulus, de Grote!
  
  Gisteren avond heeft gans de parochie van Medjugorje de H. Mis opgedragen speciaal ter intentie van de H. Vader. Alle andere missen waren geannuleerd om de mensen de gelegenheid te geven, diezelfde morgen, op een beeldscherm de gebeurtenissen in Rome te volgen, de werkelijk uitzonderlijke en historische begrafenis van onze welbeminde Paus, Johannes Paulus II. Dat geleek meer op de Glorierijke dan op de Droeve geheimen!!
  
  Natuurlijk voelen we ons nu door zijn afwezigheid verweesd. Maar hoe groot is de vreugde te weten dat hij gelukkig is in de Hemel. Bovendien, welk een geluk ons nu rechtstreeks tot hem te kunnen wenden in gebed, zoals we doen voor alle heiligen van het Hemelse Hof. Eindelijk kunnen we hem bereiken! Eindelijk kan klein en groot bij hem nu op audiëntie gaan! Eindelijk kan hij nu luisteren naar elk woord dat we hem wilden zeggen! Zoals we gedaan hebben met Pater Slavko, zullen we hem nu ook niet werkloos laten!
  
• Zoals hij meerdere keren gezegd had [zelfs openbaar op 6 april 1995] weten we dat de H. vader verlangde om naar Medjugorje te komen, als hij daartoe door het bisdom werd uitgenodigd. Hij heeft dit verlangen niet kunnen waarmaken, maar laten we daar niet om treuren. De tijd is nu immers
  gekomen om er, anders, naartoe te komen. Het visioen dat Ivan ons verteld heeft is maar een overzicht wat, volgens mij, zijn zending zal zijn in Medjugorje. Ge zult wel zien! Nooit zal ik de dag vergeten waarop ik met mijn eigen ogen een brief heb mogen zien, geschreven door de Paus zelf aan Sofija, een van zijn vriendinnen in Krakau. Het was een antwoord op een getuigenis dat ze hem gezonden had naar aanleiding van een bedevaart over de vruchten van Medjugorje in haar leven. Johannes Paulus schreef haar dat hijzelf ook elke dag, geestelijk, naar Medjugorje op bedevaart ging, om zijn gebeden te voegen bij deze van de massa pelgrims die er naartoe gingen.
  
  Hij is onze held! van uit de hoge Hemel is hij nu reeds een machtige voorspreker. Hij zal meewerken aan de plannen die de koningin van de Vrede wil verwezenlijken.
  
  Het was mooi bij de begrafenis van de Paus al deze spandoeken te zien op het St. Pietersplein "Santo subito" [Onmiddellijk heilig]. Volgens de regels van het Vaticaan heeft de Paus de macht een heilige onmiddellijk na zijn overlijden heilig te verklaren, zonder de vereiste voorafgaande onderzoeken.Veel gelovigen weten dat niet. Als deze regel niet van toepassing zou zijn voor Johannes Paulus II, voor wie zou ze dan wel kunnen gelden? [P.S. 1]
  
  Nu we op negen dagen van het conclaaf zijn, laten we een noveen bidden tot de H. Geest, opdat hij de wijsheid zou verlichten van de Kardinalen die de nieuwe Paus moeten kiezen. En laten we, samen met de zienster Marija, bidden opdat de nieuwe Paus een mariale Paus zou zijn.
  
  Voor deze noveen stellen we de Litanie tot de H. Geest voor, hoewel ieder het gebed kan gebruiken dat hem het beste lijkt. Laten we beseffen dat Johannes Paulus de Grote zich met ons gebed van uit de Hemel zal verenigen door zijn machtige voorspraak.

• Mirjana had op 2 mei in de morgen haar maandelijkse verschijning in de tent van het Cenakel. Ziehier de boodschap, die ze ons vanwege Gospa doorgaf: "Lieve kinderen, ik ben bij u om u naar mijn Zoon Jezus te brengen. Ik verlang ieder van u naar het geluk te voeren. Volg mij. Want alléén zo zult ge in staat zijn de ware vrede en het geluk te vinden! Kindertjes, kom met me mee!"
  
  Op een dag zei een priester me: "Als ge ’s morgens uw paternoster uit uw zak haalt om aan een rozenhoedje te beginnen, zeg dan bij uzelf dat ge in werkelijkheid de hand van de Maagd Maria neemt! En hou deze gans de dag vast!" Het lijkt me dat de Paus van het Totus tuus ons hiervan een mooi voorbeeld heeft nagelaten, en met vele vruchten!! Deze laatste boodschap doet me aan een andere denken waar Gospa ons, langs Mirjana uitnodigde haar onze beide handen te geven. Let op het meervoud: niet één hand, maar beide handen! Als men beide handen vasthoudt, wordt het moeilijker naar een andere richting te trekken! Gospa weet waarom ze ons dat vraagt ...
  
• Welk een vreugde samen Pinksteren te mogen voorbereiden! De gebeurtenissen van de laatste weken waren al een groot Pinksteren voor de wereld waard. Nooit hebben we op wereldvlak zulk een uiting gezien van liefde en bewondering voor een man van God! En het is in diezelfde genadestroom dat de H. Geest ons Paus Benedictus 16 gegeven heeft, een Paus die de zalving van Johannes Paulus II over de wereld verder zet. Ik moet bekennen dat ik gelukkig was toen ik deze verkiezing vernam, natuurlijk, het was een zeer Katholieke Paus, die het ware geloof verdedigde. Ik zag Kardinaal Ratzinger echter vooral als een cerebrale mens, een groot theoloog. Ik kende hem echter nog niet in al zijn luister!! En hoe groot was mijn vreugde van het eerste moment van zijn pontificaat af een hartelijke man te ontdekken, een nederige herder vervuld van God.
  Deze goede herder, die onze harten kon veroveren die nog rouwden voor Johannes Paulus II en die ze kon vullen met hoop. Bovendien heeft iedereen kunnen zien dat deze pas gekozen Paus aan het balkon verscheen op hetzelfde uur als de dagelijkse verschijning van Gospa: 18.40 uur!
  
  Velen vragen ons wat de houding is van Benedictus 16 tegenover Medjugorje. Ik wil echter op deze vraag niet antwoorden zonder deze nieuwe Paus de tijd te laten om te ademen en tastbare tekens te geven over zijn pastoraal op dit gebied. Ik weet echter dat, bij een broederlijk gesprek, Kardinaal Schönborn aan Kardinaal Ratzinger gezegd had dat als deze Medjugorje zou sluiten, hij ook zijn seminarie in Wenen mocht sluiten omdat de meerderheid van zijn seminaristen hun roeping door Medjugorje gekregen hadden. Daarop had Kard. Ratzinger geantwoord: "Er is geen sprake van Medjugorje te sluiten!"
  
  Wat is voor ons de beste manier om de plannen van de Koningin van de Vrede in Rome te bevorderen? Dat is de boodschappen die ze geeft nederig beleven en te getuigen door een mooi leven in Christus. Laten we het aan haar over zich met de rest bezig te houden . Ik geloof dat de erkenning van Medjugorje veeleer zal komen van een tussenkost van hierboven dan van menselijke bemoeiingen! We dreigen de plannen van Maria in de war te sturen als we teveel willen doen. De Paus zal aandacht hebben voor de kwaliteit van ons leven in Christus en in de Kerk.
  
• De vox populi heeft aanhoudend krachtig geroepen santo subito! [Onmiddellijk heilig!] bij het heengaan van Johannes Paulus II naar de Vader. Van oudsher heeft de Kerk heel veel gewicht gegeven aan de stem van het Christenvolk. Laten we dan ook deze stem verder horen! Het volstaat daarvoor een email naar Rome te zenden, getekend door één of meerdere mensen aan volgend adres: benoitXVI@vatican.va
  
• Een première in Medjugorje: op 25 april, na de boodschap, werd na de avonddiensten, het H. Sacrament in de kerk uitgesteld. Iedereen kon de Heer gans de nacht in stilte aanbidden tot 7 uur ’s morgens. Die nacht zijn er heel veel bedevaarders, vooral jongeren, blijven aanbidden in de kerk. Ze toonden zo hun verlangen dichter bij de levende Heer te komen in de H. Eucharistie. Naar het schijnt zal deze mogelijkheid in de toekomst blijven bestaan, elke maand zal er stille aanbidding zijn tijdens de nacht tussen de 25e en de 26e.
  
• Op 13 mei zullen we onze heilige van het jaar vieren: O.L.Vrouw van Fatima! Een van onze vrienden uit Fatima onthulde ons een interessant feit. Na een gesprek met de H. Maagd noteerde Zuster Lucia in haar dagboek een openbaring die te maken heeft met de roeping van Johannes Paulus II en die ons enkel kan aanzetten nog meer van hem te houden. [Voor Zuster Lucia bleven de verschijningen van de H. Maagd verder gaan tijdens haar verblijf in de Karmel. De H. Maagd bezocht haar regelmatig en sprak met haar.]
  
  De H. Maagd had aan Lucia gezegd dat ze haar zou komen halen ofwel op een eerste zaterdag, ofwel op een 13de van de maand. Ze kwam haar wel degelijk halen op 13 februari. De H. Maagd had echter ook gezegd dat ze korte tijd daarna de Paus zou komen halen. En dat gebeurde ook! Johannes Paulus II vertrok ongeveer zeven weken na Lucia. Buiten Portugal is dit feit heel weinig gekend, het loont nochtans de moeite het te onderlijnen. Het illustreert immers de goddelijke band die deze twee uitverkoren zielen verbond en hoezeer hun beider roeping samen vloeiden in de plannen van de H. Maagd voor de wereld. Na de aanslag op het St. Pietersplein was Johannes Paulus de "Paus van Fatima" geworden, de Paus van de overwinning van Maria, zoals hij ook de Paus was van de "Goddelijke Barmhartigheid" Hoe mooi! Welk een vreugde deze knipoogjes van de Hemel te mogen krijgen! Ze geven ons moed en stellen ons gerust op de stekelige weg van het leven. Ze herinneren er ons aan dat, niettegenstaande alle inspanningen van de machten van de duisternis, onze Moeder echt de Koningin van de wereld is, dat ze de wereld in haar hand houdt en haar plan ten uitvoer brengt. Of het nu verborgen is of openbaar, elk "ja" van ons is voor haar onnoemelijk kostbaar voor de overwinning van haar Onbevlekt Hart.

• Mgr. Salvatore Boccacio, Bisschop van Frosinone en lid van de Italiaanse bisschoppenconferentie was vorige week 4 dagen in Medjugorje. Mgr. Boccacio is hulpbisschop geweest in Rome en heeft nauw samengewerkt met Paus Johannes-Paulus II. Vijf onvergetelijke jaren in de leer bij een heilige! Tijdens zijn verblijf in Medjugorje droeg hij de Engelse H. Mis op, kon, tot zijn vreugde, lange tijd gaan bidden op de heuvel en woonde een verschijning bij aan Ivan. Hij kon ook persoonlijk spreken met Ivanka, Mirijana en Ivan. Hij was onder de indruk van de eenvoud van de zieners en vertrok tevreden. Als God het wil, komt hij in de winter terug.
  
• Een nieuwe gemeenschap in Medjugorje! Pater Slavko vertelde me in 1989: "De nieuwe gemeenschappen zullen Medjugorje redden!" En de H. Maagd is nooit aan het eind van haar vernieuwingen. Tot ieders vreugde is er een nieuwe gemeenschap in Medjugorje aangekomen om te beantwoorden aan haar oproep. Het zijn broeders en zusters van "Nuovi Orizzonti" [Nieuwe horizonten]. Deze gemeenschap, in Italië gesticht, bestaat uit "overlevenden": jonge mensen [zoals zo velen onder de hedendaagse jeugd] die tot in de hel zijn afgedaald en terug tot leven gekomen zijn met Jezus en Maria. Maar hoe?
  
  De stichteres, Chiara Amirante, een te bewonderen jonge Italiaanse [nu 38] was erg onder de indruk van de zin uit het Evangelie van Johannes [15, 9-11]: "Blijf in mijn liefd, opdat mijn vreugde in u moge zijn en uw vreugde volkomen moge worden." Ze besloot deze vreugde te zoeken, ze ten volle te beleven en ze te verspreiden. Later werd ze zwaar ziek en haar pijnen werden haast ondraaglijk. Half blind en aan het bed gekluisterd, verliet deze vreugde haar echter niet. In de momenten van het hevigste lijden besefte Chiara dat de vreugde van Jezus pijn en dood trotseert. Ze brandde van verlangen dit te vertellen, om zich te wagen in de hel van de armen en van hen die op een of andere manier gebroken zijn, om hen de vreugde van Jezus te verkondigen. Ze sloot een overeenkomst met God: Als Hij een deel van haar gezondheid zou teruggeven, zou ze naar hen toegaan, die geen uitzicht
  meer hebben. Toen ze de dag daarna naar het ziekenhuis ging voor verdere onderzoeken en een nieuwe inspuiting in haar ogen blijk de dokter stomverbaasd: Chiara was volledig genezen.
  
  Haar vurig gebedsleven en godsvrucht vroeg om een sterke geestelijke vader. Een Romeins bisschop nam deze plaats in. Chiara gehoorzaamde hem in alles zo dat ze geen slachtoffer kon worden van illusies. Vermits ze een teken gekregen had en haar gezondheid hersteld, haastte ze zich om, met toestemming van haar bisschop, het goede nieuw te verkondigen.
  
  Klanten van de dood waren gemakkelijk te vinden, zwervend in de omgeving van het Termini station, in het hart van Rome. Dag en nacht bleef Chiara daar en trachtte een sprankel hoop te brengen in deze wereld van misdaad, drugs, prostitutie en satanische sekten. Ze was ontzet door wat ze zag, hoorde en beleefde. Het was de hel op aarde. Jezus werd gekruisigd op 15 minuten van het Vaticaan! Ze vroeg God om een huis om deze mensen te kunnen verwelkomen zo dat ze liefde en vrede zouden kunnen krijgen. Het lukte niet! Er opende zich geen enkele deur, ondanks de beloften van enkele goedmenende politici. Ze besloot naar Medjugorje te gaan en daar, in gebed, kwam ze tot het besef dat er niets zou gebeuren zo lang ze niet de stap zou zetten, deze van de jongeman in het Evangelie: "...ga naar huis, verkoop wat ge bezit en geef het aan de armen, daarmee zult ge een schat in de Hemel bezitten. En kom dan terug om Mij te volgen!" [Mt. 19, 21] Met de goedkeuring van haar bisschop gaf ze haar werk op en verliet haar mooi huis op het feest van O.L.Vrouw van Bijstand en ging leven bij de armen op straat. En zie, diezelfde dag werd haar een huis aangeboden. en zelfs niet één, maar meerdere, op één en dezelfde dag! Chiara aanvaardde ze allemaal. De jongens zouden immers plaats nodig hebben, er waren er immers honderden en vlug zouden het er duizenden worden!
  
  De eerste prioriteit was: deze levende doden leren hun harten te openen voor Gods Liefde, want alleen deze Liefde zou in staat zijn ze te genezen. Chiara en een kleine ploeg mensen, die ze had voorbereid, leerden hen bidden. Stel u voor: deze jongens die binnenkwamen in de geïmproviseerde kapel, verwonderd waar ze beland waren! Echte liefde ontgoochelt echter nooit en ze bleven en volgden het programma. De meeste kenden God niet en haatten zelfs de Kerk. Geen belang! Chiara vroeg hen te proberen om te bidden. Probeer het ten minste! "We hebben al van alles geprobeerd, waarom ook dit niet!" antwoordden ze. Velen gaven hun leven aan de Heer. De vruchten verschenen in minder dan geen tijd. De verrijzenissen vermenigvuldigden zich snel en nieuwe huizen ontstonden. In juli 2004 werd Chiara door Paus Johannes Paulus II benoemd als consultante bij de Pauselijke raad voor pastorale zorg voor migranten en rondreizende mensen.
  
  En Medjugorje? 1 januari 1993, Chiara was naar Medjugorje gekomen tijdens de oorlog en het was in feite daar dat O.L.Vrouw in haar hart haar eigen liefde legde voor haar kinderen "die de liefde van God nog niet kennen" en daardoor sterven in hun ziel. Na verschillende huizen te hebben geopend in Italië, bleef Chiara verder beantwoorden aan de dringende oproep van O.L.Vrouw en, steeds met de zegen van haar bisschop, verzamelde ze in 2004 12 van de oudsten van de gemeenschap om een centrum te openen in Medjugorje. Na heel wat moeilijkheden en strijd kocht de gemeenschap grond dicht bij het kerkhof van Bijakovici. Het hard werk begon vorig jaar en het " Morgenster-Centrum" is nu bijna voltooid. Ze hopen het te betrekken in de zomer. Op 6 juni kwam de bisschop, die verantwoordelijk is voor "Nuovi Orizzonti" van uit Rome om de werkers te bemoedigen en de 4 beloften in ontvangst te nemen van 7 onder hen [armoede, zuiverheid, gehoorzaamheid en vreugde!]
  
  Hoeveel "verlorenen" zijn sinds 1993 teruggevonden dank zij" Nieuwe Horizonten"? De gemeenschap zegt dat ze in 2004 reeds 650.000 jongeren had bereikt door straatevangelisatie. Er zijn reeds 300 godgewijden in de gemeenschap. Het werkelijke aantal zielen echter dat Chiara en" Nieuwe Horizonten" reeds bereikt heeft zullen we maar in de Hemel weten. Op de huidige dag kunnen alle bedevaarders in Medjugorje hun getuigenissen in Medjugorje zien en horen.
  
• Groot nieuws: Johannes-Paulus II vermeldt Medjugorje! In private brieven aan vrienden in Krakow, Marek en Zofia Skmarnicki, heeft Paus Johannes Paulus II zijn hart geopend en zijn liefde voor Medjugorje meerdere keren kenbaar gemaakt. Hij wilde zelf niet spreken over Medjugorje tijdens zijn pontificaat uit respect voor het werk van de daartoe opgerichte commissie. Privaat liet de H. Vader zich echter wel enkele woorden ontvallen tegenover bisschoppen, priesters en leken en moedigde hen aan om te gaan bidden in Medjugorje. Op heden kunnen we private documenten zien die door hem ondertekend werden! Marek is een gekend Pools dichter die met Kard. Karol Wojtyla samenwerkte in Krakau voor hij later Paus werd. Ik had het voorrecht Marek en zijn vrouw te ontmoeten en ze toonden me deze brieven, jaren geleden, toen ik op zending was in Polen. In vier brieven werd Medjugorje vermeld. Ze mochten echter niet gepubliceerd worden tijdens het leven van de H. Vader. Op heden kunnen we uit deze brieven leren hoezeer hij aan Medjugorje gehecht was. Sommige zijn met de hand geschreven , andere getypt. Allen zijn ze echter met de hand ondertekend "Johannes-Paulus II" In oktober worden ze in Polen gepubliceerd en hopelijk in andere talen vertaald. Van zodra het boek verschenen is zullen we de foto’s van deze brieven kunnen zien. Marek liet ons echter reeds toe enkele van deze uitspreken te noteren en we zijn gelukkig ze hier te kunnen meedelen:
  
  1e brief: Dierbare Heer en Mevrouw, ... en moge alles goed gaan op uw reis naar Medjugorje-Rome....Met hartelijke zegen. Vaticaan, 30 maart,
  Johannes Paulus II
  
  2de brief: Beste Heer Marek! ... en laten we nu elke dag in gebed naar Medjugorje gaan.. Johannes Paulus II. Vaticaan, 28 mei 1992
  
  3de brief: [Kerstkaart ... met de hand geschreven] ... ik dank Mevr. Zofia voor alles wat Medjugorje aangaat. Ook ga erin mijn gebed elke dag als pelgrim naartoe. Ik verenig me in gebed met allen die daar gaan bidden en daar hun oproep krijgen om te bidden. Vandaag hebben we deze oproep beter begrepen. Het verheugt me dat onze tijd nog biddende mensen en apostelen zijn ...  Johannes Paulus II, 8 december 1992
  
  4de brief: Beste Heer en Mevr. [Skwarnicki] Veel dank voor uw beide brieven. Mevr. Zofia schreef me over de Balkan. Ik vermoed dat Medjugorje nu beter begrepen wordt. Dat soort "aandringen" van de Moeder wordt beter verstaan, nu we met eigen ogen de enormiteit van het gevaar zien. Het antwoord, in de vorm van bijzonder gebed, komend van de mensen uit de gehele wereld, vult ons tegelijkertijd met de hoop dat ook daar het goede uiteindelijk zal overwinnen. Vrede is mogelijk ... dat was het motto van de gebedsdag op 23 januari, die voorbereid werd in een bijzondere vergadering in het Vaticaan en waar Dhr. Mazowiecki ook aanwezig was.
  Het is misschien ook dank zij dit dat Europa terug bewust wordt. Volgens wat u schrijft, worden ook de mensen in Polen terug wakker. Misschien wordt het voor hen zo gemakkelijker het eens te worden met de Paus, die niet de "overwinning van de democratie" heeft gepredikt maar hen herinnerd heeft aan de "Decaloog" [De 10 geboden]...Met zegen, Johannes-Paulus II

• Als u ooit in Medjugorje was hebt u ongetwijfeld Ruzica gezien. Ze is 82 en sloft moeizaam door de velden naar haar geliefkoosde plekje langs het pad naar Podbrodo. Daar verkoopt ze zelfgemaakte paternosters en servetjes. Haar mooie witte haar is verborgen onder "grootmoeders sjaal" en gans haar lichaam is getekend met diepe rimpels van wijsheid. Eens vertelde ze me hoe het kwam dat ze zo blijvend diep gebogen liep. Lang voor de wijngaarden werden geplant bepaalden de tabaksvelden het uitzicht van de streek rond Medjugorje. Haar vader en haar broers werkten dag na dag zeer hard om de tabaksbladeren te planten en te oogsten. Dat verzekerde hen een eenvoudig maar een mooi leven. Toen ze hen op een dag hielp bij het bijeenbrengen van de oogst, viel er een pak tabaksbladeren op haar rug en brak hem. In die tijd was er geen ziekenhuis om zich naartoe te spoeden en ook geen geneesmiddel om de pijn te verzachten. Ze had enkel haar paternoster als troost. Op miraculeuze wijze doorstond ze met geduld en gebed de pijn tot haar rug vanzelf genas. Daar er echter geen middelen waren om haar te helpen nam hij echter voorgoed de vorm aan van een gesmolten lepelsteel. Ik vroeg haar hoe ze zoveel geduld had kunnen opbrengen in haar lijden. Ze antwoordde: "Jezus en Maria".
  
  Dat is geloof. Als we de vruchten van het geloof zouden kunnen zien, zouden we geen visioenen nodig hebben. Zoals blinden zouden we dan zonder aarzelen verder kunnen, wetend dat onze schijnbare tegenslagen onze grootste troeven zijn. Geeft dit ons niet genoeg vrede om stap voor stap in het geloof te vorderen en de loop van ons leven te veranderen? Dat is het geheim van de heiligheid. De kleine Thérèse schreef: "Heiligheid is een gesteltenis van ons hart, die ons nederig maakt en klein in de armen van God, bewust van onze zwakheid en, zelfs tot in het vermetele, vol vertrouwen in de goedheid van onze Hemelse Vader."
  
• Toen we de boodschap van 25 juni ontvangen hadden, kon men de opwinding overal voelen in het dorp. De mensen riepen uit: "O.L.Vrouw is gelukkig met ons!" We waren vol vreugde, zoals kinderen die door hun moeder beloond zijn omdat ze iets goeds gedaan hebben. O.L.Vrouw moedigt ieder van ons aan en vraagt om te volharden. "Lieve kinderen, ieder van u is belangrijk, daarom, lieve kinderen, bid en verheug u met mij voor ieder hart dat zich bekeerd heeft en een instrument geworden is van vrede in de wereld."
  
  Laten we niet zeggen: "Dat gaat niet over mij! Dat is alleen maar voor de heiligen. Ik ben niet waardig, ik ben niet zo belangrijk voor God". Dan sluiten we ons immers op in onszelf en blijven geblokkeerd. Laten we ons integendeel naar Jezus keren en Hij zal ons tonen hoezeer Hij op ons rekent! Eens was Teresa van Avila samen met haar zusters de Rozenkrans aan het bidden, toen deze haar onderbraken: "Moeder, als we aan het tweede droeve mysterie komen weten we nooit hoe we moeten mediteren over de geseling van Jezus". Teresa antwoordde: " Jezus was alleen in zijn doodstrijd. Hij was alleen bij Pilatus. Hij dacht dat zelfs zijn Vader hem verlaten had toen hij, die nacht, opgehangen aan zijn armen in de donkere koude kerker van de hogepriester, wachtte op zijn veroordeling. Toen dan de geseling begon, wie stond er toen bij Hem? Zijn moeder! Blijf dicht bij Maria en wees gewoon bij Jezus en troost hem enkel door uw aanwezigheid." Ieder van ons is belangrijk voor Jezus!
  
  Op een dag vroeg Gospa aan de kleine Jakov, die toen 10 jaar was, met gans zijn hart te bidden in de loop van de dag. De volgende week, toen hij met zijn kameraden aan het voetballen was, dacht hij plots aan die vraag van Gospa, maar had geen zin om te bidden. Hij herpakte zich en bad vlug een weesgegroetje om zijn hemelse Moeder plezier te doen. Die avond, tijdens de verschijning, liet de H. Maagd niet na deze inspanning te vermelden en, om hem aan te moedigen, zei ze hem dat ze dat gebed, hoe kort ook, had gebruikt om goed te doen. Ze toonde toen hem een man in Azië, die dank zij dit gebed gered was. Jakov was nog maar een kind toen de verschijningen begonnen. Hij had dus kunnen denken dat hij de minst belangrijke was van de zieners. Tot zijn verrassing echter was het aan hem eerst dat de H. Maagd zei: "Gij zijt belangrijk voor mij!"
  
  Ook vandaag gaat Gospa verder met ons te zeggen: "Ieder van u is belangrijk." Het zijn onze zwakheid en onze armoede die ons de moed geven ons aan de Heer te geven, zoals we zijn. Juist omdat we arm zijn, wil Hij ons alles geven, opdat we ons zouden verheugen, en Zijn liefde voor de mensen kunnen uitstralen. De kleine Thérèse zegt: "Omdat ge zwak zijt, doe zoals ik: Neem God bij het hart! Werp u in zijn armen en vraag hem om 'gestraft' te worden met een kus. Hoe zou Hij kunnen weerstaan? Als we met een totaal vertrouwen, onze fouten in die vuuroven werpen, hoe zouden ze niet voor altijd verteerd worden?"
  
  Het is ons niet gegeven te zien wat er voor ons ligt, vooral in de donkerste momenten van ons leven. We denken dat we ons moeten aanpassen aan wat de wereld belangrijk vindt. Dikwijls vraagt men ons: "Wat doet ge in het leven?" "Hoeveel verdient ge?" "Welk stadium van geestelijk leven hebt ge al bereikt?" En dan wordt onze belangrijkheid gemeten volgens de waardenschaal van de wereld. NEE! We zijn belangrijk omdat we kinderen van God zijn, geschapen naar Zijn beeld en gelijkenis! Omdat Jezus zijn bloed voor ons vergoten heeft! Ieder van ons heeft een unieke manier om Hem te beminnen! Als Hij één van ons verliest, kan niemand dit kind vervangen in zijn ogen! Hij houdt van ieder van ons als zijn oogappel en zijn grootste vreugde is zich met ons in liefde te verenigen, als we Hem dat laten doen. Moeder Teresa zei dat de kleine Thérèse haar grootste voorbeeld was omdat ze vele tips kon geven over de wijze hoe we Zijn liefde kunnen uitstralen. Moeder Teresa zei: "Een Christen is een tabernakel van de levende God. Hij schiep me, Hij koos me, Hij kwam om in mij te verblijven omdat Hij naar me verlangde. Nu ge weet hoeveel God u bemint, is het heel natuurlijk dat ge de rest van uw leven gebruikt om deze liefde uit te stralen." En ook: "Om in staat te zijn Zijn liefde, Zijn vreugde en Zijn liefde te brengen, moeten we ze eerst zelf hebben. We kunnen immers niet geven wat we zelf niet hebben."
  
  Ieder van ons heeft een grote rol gekregen in het plan van God voor de redding van de wereld en O.L.Vrouw "helpt ons die rol in zijn volheid te realiseren", zoals ze zegt in haar boodschap van 25 jan. 1987. Jezus heeft haar daarvoor naar Medjugorje gezonden. Als O.L.Vrouw ons vraagt ons met haar te verheugen [Bid en verheug u met mij voor elk hart dat zich bekeert en een instrument van vrede wordt in de wereld], dan verwacht ze niet alleen van ons dat we aan de zijde van Jezus zouden blijven, maar ook dat we zouden vervuld zijn van de H. Geest, God uitstralend zoals de apostelen als het vuur over hen kwam en hen inwendig deed branden van liefde. Dit uitstralen van Christus is een deel van het nieuwe Liefdespinksteren. Thérèse van Lisieux legde het zo uit: "Ge kent de stortvloeden, of eerder de oceanen van genaden die over mijn ziel spoelden. Ah, sinds die gelukkige dag, lijkt het me dat LIEFDE me doordringt en omgeeft. Het lijkt me dat deze barmhartige liefde me elk ogenblik vernieuwt, mijn ziel reinigt en geen spoor meer nalaat van zonde." >

• Groot was onze vreugde toen we op 14 augustus het feest mochten vieren van Maximilien Kolbe, deze grote heilige die zijn leven gaf om dat van een huisvader te redden. Het dient vermeld dat de priester die de Franse mis deed een verrassing voor ons had. Een van zijn vrienden, een Poolse schilder, was een metgezel van Pater Kolbe in het kamp van Auswitz. Als ooggetuige vertelde hij over de fameuze scène die van Pater Kolbe een martelaar van de liefde gemaakt heeft. De schilder was ook een gevangene.
  
  Die morgen werden de gevangenen er van op de hoogte gebracht dat er een van hen verdwenen was. Een vlaag van paniek kwam over allen want ze wisten dat het reglement van het kamp zoiets niet vergaf: tien voor één! "Als we hem tegen vanavond niet gevonden hebben, schreeuwde de Kapo, dan zullen er tien in zijn plaats sterven!" De gevangenen wachtten gans de dag onder de augustuszon, voortdurend bedreigd door de zwepen en de honden van de kapo’s. ’s Avonds werden er tien uitgekozen om ze te sterven van honger en dorst. Een van de mannen brak in tranen uit. Hij had een vrouw en kinderen en smeekte om gespaard te blijven. Op dat moment verliet Pater Kolbe, die vooraan stond, de rij, en tot verbazing van allen en ging naar de officier. Al de gevangenen volgden hem met hun blik, verstijfd van vrees. Ze dachten: "Hij is krankzinnig, hij gaat zich laten doden!" Nooit had een van de gevangenen ook maar een vinger durven roeren tegenover hun beulen bij de eindeloze uren staan op de binnenplaats van het kamp. De Pater was echter kalm, zeer zelfbewust en duidelijk beslist. De kampoverste vroeg hem wie hij was. "Ik ben een Katholiek priester", antwoordde Pater Kolbe heel kalm. Dan vroeg hij de plaats te mogen innemen van de veroordeelde huisvader. Een doodse stilte ... De officier schreeuwde: "Ga met hen!" Het voorstel was aangenomen. Onze vriend schilder zag dan Pater Kolbe zich aansluiten bij de negen ter dood veroordeelden, die weggingen. Hij ging kalm aan het einde van de rij. Voor hij verdween uit het gezicht van zijn kameraden, keerde hij zich om, stak de hand op en maakte een gebaar van vriendschap. Het was het laatste beeld dat de gevangenen hadden van de Pater.
  
  Maar van de eerste dag af van hun lang martelaarschap hoorden ze de veroordeelden zingen tot God van uit de diepten van hun bunkers, van uit de minuscule cellen waarin ze amper plaats hadden. In de cel van Pater Kolbe maakten wanhoopskreten en verwensingen vlug plaats voor hymnen ter ere van God. De Pater bereidde hen voor om hun God te ontmoeten. Tot verbijstering van de cipiers, verbreidden de gezangen zich naar de naburige cellen en gans de gevangenis begon Gods lof te zingen! Reeds eerder had Pater Kolbe de gewoonte kleine preken te houden voor zijn medegevangenen om hen aan te moedigen zich niet te laten te neer slaan. ‘Bidt, hou moed" zei hij, "Geloof tegen alle hoop in!" Hijzelf had tuberculose en had van in zijn jeugd maar één long. Deze bunker was als het ware zijn laatste parochie en hij doeg in dit vunzig hol als het ware zijn laatste "gezongen H. Mis" op.
  
  Na een tiental dagen had men de cellen nodig voor andere gevangenen. De dienstdoende soldaat kwam dus om de lichamen weg te nemen. Hij vond negen lijken. Pater Kolbe echter leefde nog, lichtend en stralend. Toen de soldaat hem een dodelijke inspuiting wilde geven , stak hij gewillig en glimlachend zijn arm uit. De soldaat getuigde dit op het proces. Volgens hem had de Pater een blik zo vol liefde dat de officieren van het kamp hem zegden "Sla uw ogen neer!"
  
  Pater Kolbe was drager van vrede en liefde midden deze hel. Hij droeg in zich de kracht van de verrezen Jezus, tot alles in staat! Na zijn dood zeiden de gevangenen tot hen die nieuw
  
  aankwamen "Nu is het niets meer in vergelijking van wat we in zijn tijd beleefd hebben." Zelfs de kampcommandant was geraakt. Na de bevrijding in 1945 vonden de Amerikanen hem, ondergedoken in een hoeve. Ze leverden hem uit aan de Polen die hem in het midden van het kamp, voor de crematoria, ophingen. Nu hij ging sterven, vroeg hij de bijstand van een "Katholiek priester".
  
  Toen Paus Johannes-Paulus II Maximiliaan Kolbe heilig verklaarde, koos hij als thema van zijn homelie: "Niemand heeft groter liefde den hij die zijn leven geeft voor zijn vrienden." [Joh. 15.13]
  
• Moest men vrede van het hart kunnen kopen in de supermarkt, dan zou deze fortuin maken in 24 uur. In haar laatste boodschap heeft Gospa ons het middel gegeven om deze vrede te krijgen, en dit gratis, thuis, door een beweging van het hart: "Als ge liefde zult hebben in uw hart, dan zal de vrede in u heersen."
  
  Liefde hebben? Kan men echt de liefde van God in ons hebben? Ja, dat kan, omdat de Schepper ons in staat gesteld heeft Hem te bevatten. Hem, God, in al zijn dimensies. Ons hart is oneindig groter dan we ons kunnen voorstellen! Als het echter niet met God gevuld is, dan is het leeg, slecht gemaskeerd door onze armzalige vullingen, onze kleine voorbijgaande bevredigingen, die ons nog leger achterlaten. In het Hebreeuw is vrede 'shaloom' en zijn eerste betekenis is anders dan de betekenis die wij het gewoonlijk geven. Shaloom is volkomenheid, volheid en niet afwezigheid van conflicten of problemen. Sliep Jezus, vol van de liefde van zijn Vader, niet midden de storm op het meer. Zoals Pater Kolbe toonde laat iemand die shaloom in zijn hart heeft, zich niet overstuur brengen. Hij blijft kalm in de meest dramatische omstandigheden. Heerste de vrede niet in zijn hart als een koningin te midden dit kamp, dat nochtans onderworpen was aan een verpletterend gezag.
  
  De Gospa zegt ons "Ge hebt leegten in u." Leegte is het tegenovergesteld van shaloom. Deze leegten kunnen enkel gevuld worden met gebed, maar met een echt, actief, omvormend gebed dat geankert is in een eerlijk verlangen het Evangelie te beleven en op Christus te gelijken. Shaloom is levend en als we er niet voor open staan gaat het weer weg. Ziehier een voorbeeld van een dikwijls onbewuste leegte, die de Shaloom belet in ons te leven:
  
  "Ik ben een goede Christen, ik ga elke zondag naar de Mis en toch heb ik niet echt vrede. Ik moet toegeven dat ik bang ben om ziek te worden. De gedachte aan ziekte behekst me, ik heb schrik van pijn, ben bang dat ik mijn activiteiten zal moeten onderbreken. Men weet nooit waar een ziekte ons kan leiden! Mijn gezondheid is voor mij van kapitaal belang en ik ben bang ze te verliezen."
  
  Zo iemand draagt een grote leegte in zich, een zone waar Gods vrede niet kan binnenkomen. Telkens hij deze vrede wil grijpen, is het alsof ze terugkaatst tegen een muur en hem ontsnapt. Waarom?
  
  Omdat deze mens, die gedoopt is en zich bekleed heeft met Christus. Sinds zijn doopsel is alles wat van God is ook van hem, zoals alles wat van hem is ook van God is. [Joh. 15. 5-26] Als alles wat van hem is ook van God is, dan is ook zijn lichaam van God. Zijn lichaam is van God? In dat geval ... als hij ziek wordt, dan is dat Gods probleem, niet het zijne! Het lichaam van Pater Kolbe behoorde zozeer aan God dat hij geen minuut moest nadenken om zich over te leveren in de plaats van de huisvader. Dat is wat ook Jezus in zijn plaats zou gedaan hebben. De mens echter die niet echt zijn goederen aan God gegeven heeft en die zijn lichaam "bezit", belet onbewust dat de vrede van God in hem zou stromen. Hij houdt een zone van zijn wezen gesloten voor het "Koninkrijk van Christus. Hij zal met een grote leegte achterblijven, steeds onderhevig aan angst om te verliezen wat hij denkt te bezitten. Dat is waar voor alle gebieden van ons leven of onze goederen, geld, toekomst, de kinderen of andere geliefden, enz... En soms zelfs ons apostolaat! [Lc. 9. 3-6]
  
  Als ik me liefdevol aan God overlever en zeg: " Heer, ik behoor u toe in alles, verheerlijk uzelf in mij volgens UW wil. Uw keuzen zullen ook de mijne zijn. Dan vullen zich mijn leegten met de levende aanwezigheid van God, en de shaloom vestigt zich in mij. Met andere woorden: hoe meer we ons uit liefde aan God geven, des te meer worden we vervuld [Mt. 19. 29] Hoe meer we angstvallig willen bewaren wat we hebben, des te meer zullen we leeg zijn en triestig. In de Hemel zullen we enkel dat hebben wat we op aarde zullen gegeven hebben. De shaloom is de anticipatie van de Hemel en Gospa droomt er van ons er reeds nu in binnen te leiden.
  
• Toen de Paus deze morgen aan de grot te Lourdes aankwam, knielde hij neer [wat niet in het protocol voorzien was] en was overrompeld door een diepe ontroering. Hij kreeg de gave van de tranen en leek te bezwijken, zoals Jezus op zijn kruisweg. Hij kon zijn toespraak niet uitspreken en liet het doen door een Kardinaal. Gisteren avond bij de kaarsenprocessie eindigde hij zijn toespraak voor de bedevaarders met deze bede: "Koningin van de Vrede, bid voor ons!" Later verklaarde hij "Ik ben een zieke tussen zieken, ik ben aan het eind van mijn leven."
  
  Deze "allerdierbaarste zoon" van de H. Maagd, de Paus van het "Totus Tuus" die zij zelf voor deze tijd gekozen heeft [Boodschap van 25.08.1994] beleeft zijn laatste rechte lijn bij ons. Het is een tijd van genade waarin we deze wonderbaarlijke profeet dragen in ons gebed en onze genegenheid. Een tijd van genade met Maria, die ons op 25.01.1997 zei: "Dit is mijn tijd."
  
  Een journalist vroeg aan de H. Vader: " Wat is uw geheim?" Hij antwoordde: "Ik hou haar steeds bij de hand!"

• Moeder Teresa van Calcutta kon met een eenvoudig woord de mensen gans omkeren. Haar lange uren voor het Heilig Sacrament [die ze, het moet onderlijnd worden, doorbracht in dorheid] vulden haar, buiten haar weten, met het levende Woord van God en dit woord straalde ze in de loop van de dag uit over haar omgeving.
  
  Op een dag kwam een zeer rijke Indische vrouw haar opzoeken. Ze was overladen met dure sierraden en gekleed in een prachtige sari. Het licht dat Moeder Teresa uitstraalde trof haar. Ze wilde ook dat licht, ze wilde dichter bij God komen en bood Moeder Teresa veel geld aan. Deze antwoordde haar dat niet haar geld belangrijk was, maar wel haar hart. Het was haar hart dat moest veranderen!
  
  "Hoeveel kost de sari die u draagt?" vroeg Moeder Teresa.
  De dame dacht na en zei de prijs: buitensporig!
  "Goed," antwoordde Moeder Terasa, "als u volgende keer bij mij komt, draag dan een minder dure sari."
  "Is dat alles??" vroeg de dame verwonderd. Ze had zich immers verwacht aan een radicaal antwoord, zoals men soms meemaakt in het leven van heiligen.
  
  Veranderen van klasse van haar sari leek haar weinig belangrijk maar dit kwetste haar toch een beetje in haar vrouwelijke trots. Ze volgde echter deze eenvoudige raad en dat had zijn invloed. Door zich immers aan een meer eenvoudige kleding te houden, gaf ze Gods genade stilaan meer de kans haar aan te grijpen. Ze had de deur van haar hart open gemaakt en spontaan begonnen ook andere elementen in haar leven te veranderen. Ze ging terug naar Moeder Teresa met een minder opvallende sari. Deze zegde haar echter weer hetzelfde: "Kleed u volgende keer met een nog eenvoudiger sari!" Zo gebeurde meerdere keren opnieuw. Uiteindelijk moest Moeder Teresa er op aandringen dat de vrouw geen sari zou dragen, die nog armer zou zijn dan haar eigen kleed. Als gevolg van deze eenvoudige steeds weerkerende inspanning beleefde deze dame een radicale ommekeer in haar leven en werd ze een prachtig instrument van God in Calcutta.
  
  Moeder Teresa had goed gezien: Deze vrouw zou een onmiddellijke en te radicale verandering niet verdragen hebben. Ongetwijfeld zou ze bij de minste beproeving de armen laten zakken hebben en zou vlug de strijd tegen de ontmoediging verloren hebben. De wijsheid echter van deze nederige weg, met een kleine steeds herhaalde inspanning, liet haar toe alles te laten veranderen in haar leven, op het ritme van haar mogelijkheid tot liefde van het ogenblik en Gods zegen. Een kleine keuze bracht een andere teweeg. Het was een groei die het ritme van het hart respecteerde, zoals een bloem die verlangt naar de zon, maar zich enkel opent volgens haar eigen inwendige wetten. Heel dikwijls bloeien bloemen, die zich te vlug openen, niet zo lang.
  
  De Gospa nodigt ons allemaal uit tot de bekering van het hart [Zie de boodschap in het PS]. Wat zou ik veranderen in mijn gewoonten? Wel, van vandaag af zal ik iets doen dat ik voorheen nooit heb gedaan! 
  
  1.  Op weg naar mijn kantoor zal ik over de mensen die per auto voor mij rijden [of die in de trein voor mij zitten] een zegen uitspreken en ik zal hun leven toevertrouwen aan de H. Maagd. 
  2.  Als ik mijn kinderen of kleinkinderen de maaltijd opdien, zal ik hen een verhaal vertellen over Jezus uit de H. Schrift en zal hen helpen om concrete gelegenheden te vinden om Jezus na te volgen in de loop van de dag. 
  3.  Elke avond zal ik een psalm lezen voor ik ga slapen en ik zal een vers onthouden, het vers dat me meest getroffen heeft.
  4. Een deel van de tijd die ik besteedde aan de TV of aan het lezen van nutteloze revues, zal ik voortaan gebruiken om te bidden voor de stervenden, die vol angst zijn, opdat ze zich zouden kunnen overleveren aan Gods Barmhartigheid. Ik zal hen mijn engelbewaarder zenden om ze te bemoedigen. [Zie PS 2]
  5. Enz... zie het vervolg in het PS 4
  
  Er is iets dat mijn bewondering wekt in de computers [waarvoor ik overigens maar weinig sympathie heb]: Als men een tekst geschreven heeft volstaat het om één woord te veranderen opdat alles zou beginnen te bewegen om zich dan weer perfect op zijn plaats te zetten. De harmonie van de tekst is gered, alsof het woord er altijd al gestaan heeft. Geen enkel ander woord staat echter nog op zijn vorige plaats. Alle vergelijkingen lopen mank, natuurlijk, maar ook in het geestelijk leven is het zo dat, als ik beslis mijn weg te veranderen op één gebied, alles zal bewegen in mijn hart. Dat zonnetje dat ik binnenlaat zal elk gebied van mijn leven aanraken en geleidelijk aan zal het vuur van de liefde tenslotte alle gebieden bereiken.
  
• Ik ben terug van een mooie zending in Spanje. In een van de kerken waar we hebben kunnen getuigen over de boodschappen, vroeg de pastoor me aan het eind van de avond: "Wat moet ik doen om mijn kerk altijd vol te krijgen zoals vanavond?" In gebed heb ik deze vraag doorgegeven aan de Heer en aan de H. Maagd en we hebben gesproken over de school van Maria in Medjugorje. Wat me echter het meest bekommerde was de eenzaamheid van deze priester: "Ik ben de enige priester in deze wijk en ik ben reeds bejaard." Een vraag kwam steeds opnieuw bij me op: "Waar zijn zij die geroepen zijn?"
  
  De Heer roept immers evenveel priesters als in de tijd toen de seminaries vol zaten. Het lawaai van het leven en de menigvuldige ontspanningen verstikken zo gemakkelijk het zacht gefluister van Jezus’ stem in de harten. Men hoort de oproep niet, men neemt de tijd niet meer om even stil te staan en eenvoudig met God te praten en de verlangens van zijn hart te vernemen.
  
  Om de totale ommekeer van ons leven op gang te brengen, lijkt het me dat het een goed begin zou zijn als we zouden knielen en eenvoudig meerdere keren de volgende woorden zouden herhalen, tot ze diep zijn doorgedrongen in ons bewustzijn en een echte wens worden: "Heer, wat wilt Gij dat ik voor U doe? Hier ben ik! Moge uw wil in mij geschieden, toon me de weg die ik moet volgen!"
  
  Nogmaals toont Gospa ons, door haar boodschap, de weg naar het grootste geluk.
  
  De Franse mystica, Marthe Robin, wiens zaak in Rome vordert, sprak buitengewoon mooi over deze overgave aan Gods wil. Zij, die deze wil tot in het uiterste wist te beleven:
  
  "De overgave , zei ze, is waakzaam, actief, opmerkzaam voor de meest geheime, de meest intieme eisen van God. "In de overgave laat de goede God ons niet gerust. Het is een aan Hem toebehoren. Het gaat er niet alleen om te geven wat men heeft, maar te geven tot de wortel van wat men is, wat komt van de Vader, wat voor de Vader is. Het gaat er om, niet alleen het overtollige te geven, een deel, zelfs en groot deel van ons leven, van onze activiteiten, van ons apostolaat, maar gans de kern van ons zijn. Zich overgeven, dat is naar het opperste gaan van Gods eisen."

• Voor ik eind september voor een zending Medjugorje verliet, ben ik naar Mirjana gegaan om te vragen wat volgens haar het belangrijkste was om in mijn conferenties aan de Amerikanen te vertellen. Zonder zelfs tijd te nemen om even na te denken, vloog volgend antwoord uit haar mond: " Geef hen hoop! Toon hen liefde!" En na enkele lasten en problemen van de westerse mens te hebben aangehaald, vestigde ze mijn aandacht op de angstepidemie die tegenwoordig zoveel harten aantast. We weten goed dat Mirjana, evenmin als de andere vijf zieners, weigert ook maar het minste water in de wijn te doen als het er om gaat de eisende woorden van de H. Maagd door te geven. Mirjana verraste me echter die morgen toen ze zei: "Zij die schrik hebben zijn geen gelovigen!" Op het eerste gezicht lijken deze woorden hard, maar als we er dieper over nadenken, geven ze ons goede redenen om ons te verheugen en te hopen. Het is heel eenvoudig: hoe meer we ons aan Jezus hechten, des te minder hebben we schrik. Hoe mee we dichter bij God komen, des te meer verwijdert de angst zich van ons. We moeten ons goed in het hoofd prenten dat angst en liefde niet te verenigen zijn. Waar liefde is, is geen angst en vermits God zuiver liefde is, verjaagt de echte liefde alle angst.
  
  Mirjana herinnerde me aan deze mooie boodschap die we kregen in de jaren 80: "Wie God de Vader als vader neemt van zijn familie, en wie mij [Maria] neemt als moeder en de Kerk als zijn huis, die heeft niets te vrezen voor de toekomst, niets te vrezen van de geheimen." Mochten deze woorden in elk gezin ingelijst worden! Ik hou veel van de manier waarop de H. Paulus dit samenvat: "Als God met ons is, wie zal dan tegen ons zijn?" [Rom. 8,31]
  
  In feite is de enige angst die we mogen toelaten in ons hart, de angst van God verwijderd te worden [door een zware zonde en het verwerpen van de Barmhartigheid]. Van God verwijderd zijn is feitelijk de enige echte ramp. De H. Maagd onderlijnt dit zo: "Laat niet toe dat ik bloedige tranen stort omwille van de zielen, die verloren gaan in de zonde." [22 maart 1984]
  
  Na wat ze gezegd had over de angst, ging Mirjana verder en zei met overtuiging: "Weet ge, er is niets dat we niet kunnen verkrijgen door het gebed en de vasten. Soms vragen de mensen me: ‘Mirjana, wat kan ik in deze situatie nog meer doen dan bidden?’ Ze vragen dat omdat ze de grote kracht van het gebed nog niet hebben begrepen. Waarom zouden we nog een ander middel zoeken als we al het beste en het krachtigste hebben? Onze inspanning zou er op moeten gericht zijn beter te bidden, meer te bidden, meer vertrouwen te hebben in God, die ons leidt zoals een vader zijn kinderen leidt! Dit vertrouwen laat geen de minste plaats aan de angst. Het is dit vertrouwen dat ons gebed zo machtig maakt."
  
  Na dit gehoord te hebben, besluit ik waakzaam te blijven: als er angsten in mijn hart binnensluipen, zal ik me onmiddellijk op het gebed storten in plaats van mijn verbeelding verder te laten werken.
  
  Mirjana voegde er nog aan toe: "Meerdere Italiaanse bedevaarders vragen me: ‘Mirjana, waarom vraagt de H. Maagd dit of dat in haar boodschappen? Wij echter, de zieners, vragen haar nooit waarom!! Geen enkele van ons zou er ook maar aan denken haar te vragen "waarom?" omdat we weten dat ons leven in Gods handen is."
  
  Mirjana heeft gelijk! Wij hoeven niet alles te begrijpen! Ik heb gemerkt dat niet alléén de zieners deze grote wijsheid bezitten, maar ook de meerderheid van de gelovige Kroaten. Dat komt waarschijnlijk omdat ze de zin van de goddelijke Transcendentie bewaard hebben. Voor hen weet de H. Maagd waarom ze dit of dat vraagt en dat is voor hen voldoende. Ze blijven in vrede en doen wat er gevraagd wordt. Wij kunnen deze houding ook aannemen want het is al gehoorzamend dat men de gegrondheid begrijpt van wat ons gevraagd wordt. We vergissen ons nooit door te gehoorzamen aan Gods wil. Maar als we God ondervragen over zijn bedoelingen, zonder eerst naar Hem toe te gaan, dan worden we de grote verliezers. Na 23 jaar verschijningen zijn er nog steeds bedevaarders die niet begonnen zijn met vasten, omdat ze zich nog steeds afvragen waarom ze dat moeten doen. Hoeveel genaden zijn er intussen al niet gegeven aan hen die met een kinderlijk geloof, gewoon begonnen zijn met vasten!
  
• Dank U, Heer, eindelijk zijn we het "Jaar van de Eucharistie" begonnen! Laten we meer dan ooit onze blik richten op de Eucharistische Jezus. Onlangs zei Zr. Briege Mc Kenna [USA] me aan te telefoon dat de vijand alles in het werk zal stellen om ons te verstrooien en ons te beletten ten volle dit "Jaar van de Eucharistie" te beleven. Wel, zei ze, wat we nu te doen hebben is het allerbelangrijkst, voor onszelf en voor de wereld.
  
  Nogmaals toont de H. Vader zijn geestelijke eenheid met de H. Maagd door dit "Jaar van de Eucharistie" aan te kondigen. Wij kunnen nu op onze beurt onze eenheid met hem tonen door in ons leven meer plaats te geven aan de Eucharistie. In de eerste jaren van de verschijningen vroeg O. L. Vrouw dat er een aanbidding zou zijn van het H. Sacrament in elke parochie. Op heden bieden de meeste parochies deze gelegenheid nog niet aan de gelovigen.
  
  Ik stel voor dat ieder van ons nederig zou beginnen te bidden voor onze parochies en ons bisdom, tot de wens van Gospa vervuld is. Op 15 maart 84 gaf ze deze boodschap: "Aanbidt voortdurend het H. Sacrament des Altaars. Ik ben steeds aanwezig als de gelovigen in aanbidding zijn. Ze ontvangen dan bijzondere genaden."
  
  Er zijn veel mogelijkheden om zijn liefde voor Jezus in de Eucharistie uit te drukken. En we kunnen heel concrete dingen doen. Zo ken ik bij voorbeeld een dame die niet zoveel middelen heeft, maar er zich al jaren toe verbonden heeft om verse bloemen te brengen naar al de tabernakels in haar stad, als teken van liefde voor Jezus in de Eucharistie en voor Maria, Zijn moeder.

• De zienster Vicka en haar man Mario Mijatović hebben hun tweede kindje met vreugde welkom geheten op 18 oktober 2004. Het is een kleine Antoon. Het is zeldzaam dat een Kroatische familie geen Antoon heeft. De H. Antonius van Padua, grote vriend van de H. Franciscus, is de meest vereerde heilige in de streken die door de Franciscanen werden geëvangeliseerd. Bovendien heeft de H. Antonius in de eeuwen van vervolging, heel wat wonderen verricht voor hen die hem aanriepen. Hij is dus niet vergeten door zijn begunstigden.
  
• Patricia C., mijn tolk bij onze televisie uitzendingen in Mexico, is een goede vriendin geworden. Wat ze beleefd heeft is merkwaardig. Jong, begaafd, gevoelig, moeder van vier mooie kinderen, had ze haar leven goed georganiseerd zonder God, of liever: met God op de laatste plaats. Hij had immers recht op één uur per week, op zondag. Nu herkent haar omgeving haar niet meer! Laten we haar vertellen:
  
  "Als God ons hart tegemoet komt, dan is het nooit om te straffen maar om te liefkozen. Hij draagt ons te midden onze pijnen. Hij munt uit in het omvormen van alles, zo dat zelfs een verhaal van dood een geschiedenis van liefde wordt.
  
  Ik heb 10 maanden geleden, op 2 februari, mijn moeder verloren, na 5 maanden kunstmatig leven met hersenen die praktisch afgestorven waren. Welnu, ik had dit nooit voor mogelijk gehouden. Mijn hart is vol vreugde omwille van deze laatste maanden met haar. Menselijk gesproken waren het zeker de zwaarste maanden, maar ze waren zo rijk aan genaden en liefde: ze waren vervuld met God.
  
  Onze onmetelijke, lieve God, is zoveel meer gevoelig dan wij. Hij weet wat we nodig hebben, zelfs als we daar niet het minste benul van hebben. Toen mijn moeder die hartaanval kreeg die haar tussen leven en dood achterliet, tussen de wereld en de hemel, toen we haar daar zagen, willoos en zo ver, gevangene van een lichaam dat niet wilde sterven samen met zijn hersenen ... toen begonnen we te bidden. We smeekten God haar ten allen prijze te komen halen, haar niet in deze toestand te laten leven. Toen dachten we dat dit geen leven was, onze moeder waardig. Zij die zo actief was en zo wonderbaar. Dat verdiende ze niet!
  
  Ik wist toen niet ... ik kon niet weten.
  
  Ik wist niet dat men in een diepe stilte kan onderrichten en dat men van uit een ziekbed, totaal willoos, kon beminnen. Ik wist niet dat onze moeder ons, ten koste van haar leven, terug naar onszelf kon keren. Ik dacht dat wij het waren die voor haar zorg droegen. Welk een vergissing! Het was zij die verder ging met zorg te dragen voor ons en ons te leiden naar onze bron: het hart van God. Door te trachten goed te doen voor haar zijn we terecht gekomen waar we verlangden te komen.
  
  Zo zou ik, bij voorbeeld, er vroeger nooit aan gedacht hebben om elke dag naar de H. Mis te gaan of mijn Rozenkrans te bidden. Ik ben dat beginnen doen, enkel voor haar. Ik zag dat als een manier om haar plezier te doen, zelfs al hoorde ze me niet. O, wat was ik ver van de gedachte dat ik, tijdens deze missen mijn liefde, mijn rustplaats, zou vinden. Ver van mij te denken dat mijn Rozenkrans mijn troost zou worden en mijn vreugde! Ik zou nooit vermoed hebben dat in deze kraaltjes gans het leven verborgen is: gezegend touw gespannen tussen hemel en aarde!
  
  Voor dat we ons dat bewust werden, verzamelden we met vrienden en familie rond haar bed om te bidden. En plots werd dit gebed voor haar, gebed voor onszelf ... Men zou gedacht hebben dat de echte zieke niet diegene was die in het bed lag.
  
  En beetje bij beetje, van gebed tot gebed, als in een stille bries, heeft God zich van mij meester gemaakt. Hij raakte mijn hart en veranderde mijn leven. De dag dat moeder ons verliet, had ze ons reeds toevertrouwd aan de heilzame omhelzing van God. Ze was juist lang genoeg gebleven om zeker te zijn dat we op de goede bestemming waren. Lieve Mama, dit is zo eigen aan u om zo te handelen! Ge hebt gewonnen! Ge waart voor ons hostie geworden, want in een lichaam dat zo gekwetst is en zo tot niets herleid, zoals in dat onbenullig stukje brood, was God aanwezig! Ge waart zijn schrijn geworden, in deze offerande van uzelf is het wonder gebeurd.
  
  Laten we het nooit vergeten: wat op een einde lijkt is in werkelijkheid een nieuw begin. Mochten we God altijd in het middelpunt van ons leven plaatsen, dan zal ons leven vol zijn van nieuwe starts en dan zal zelfs de geschiedenis van een overlijden een liefdesgeschiedenis worden."
  
• In november bidden we nog vuriger voor onze overledenen. Zoals Gospa ons immers herhaalt in haar boodschappen "blijven er veel zielen lange tijd in het Vagevuur omdat ze niemand hebben die voor hen bidt." Deze maand kijken we echter ook met verwondering naar de dingen die ons wachten "na dit leven". Voor P. Slavko zei Gospa niet "hij is gestorven" maar "hij is in de hemel geboren". Dat is een gans andere mentaliteit.
  
  Vandaag zijn we juist negen dagen voor deze geboorte van P. Slavko in de hemel, op 24 november 2000. Laten we van de gelegenheid gebruik maken om tot hem te bidden en werk te geven aan deze "onvermoeibare werker" voor de Eeuwige!
  
  In een homelie in Medjugorje haalde een priester enkele sprekende woorden aan die de ziener Ivan zei in Dublin. [Ivan ziet, samen met Marija en Vicka, nog elke dag de H. Maagd]. "Moest ge, ook maar enkele seconden, de H. Maagd zien, zei hij, dan zou de wereld al zijn aantrekkingskracht bij u verliezen. Ikzelf bid veel om het te kunnen dragen op deze wereld te blijven."
  
  Iemand vroeg hem: "Ivan, wat zoudt ge zeggen moest de H. Maagd u bij een verschijning het voorstel doen om met haar mee te gaan?"
  Zonder ook maar een fractie van een seconde te twijfelen, antwoorde hij: "Ik zou onmiddellijk meegaan!"
  
• De Advent gaat nu vlug komen. Hoe kunnen we hem best beleven met Maria?
  
  In Medjugorje, in de school van Gospa, is de gebedsgroep van de jongeren geoefend in stille inkeer, dit is het niet te omzeilen middel om diep door te dringen in het gebed en zich met God te verenigen. De H. Maagd heeft hen de smaak geleerd voor de inwendige ruimten en de immense mogelijkheden tot heiligheid die ze in zich dragen. Onze wereld is echter zo praatziek over alles en nog wat, zo luidruchtig! Waarom zouden we ons intiem geluk moeten ruilen tegenover de leegte van de ziel, veroorzaakt door allerhande verstrooiingen? De Advent, tijd van verwachting, is de gelegenheid om onze diepste inwendige schatten te verkennen en te benutten.
  
• Op een dag, 29 november 1936, verscheen de H. Maagd aan Zr. Faustina in haar klooster in Polen en leerde haar wat ze zelf 2000 jaar geleden beleefd had ... Goud waard voor ons!
  
  "De moeder Gods leerde me hoe me voor te bereiden op het feest van de Geboorte, vertelt Zr. Faustina. Vandaag zag ik haar zonder het kindje Jezus. Ze zei me: "Dochter, doe uw best om zacht te zijn en nederig opdat Jezus, die altijd in uw hart woont, zou kunnen rusten. Aanbid Hem in uw hart, verlaat uw innerlijk niet. Ik zal voor u , dochter, de genade verkrijgen van zulk een innerlijk leven, dat ge, zelfs als ge in het binnenste van uzelf blijft, ge naar buiten al uw plichten met een nog grotere zorg zult kunnen verrichten. Blijf steeds bij Hem in uw eigen hart. Hij zal uw sterkte zijn: heb met de schepselen alleen deze contacten die noodzakelijk zijn. Gij zijt voor de levende God een aangenaam verblijf, waarin Hij steeds met liefde en voorkeur woont.
  
  De levende goddelijke aanwezigheid, die ge heel duidelijk en waarlijk zult voelen zal u bevestigen wat ik u gezegd heb. Tracht zo te handelen tot het feest van de Geboorte en dan zal Hij u zelf tonen hoe ge verder moet handelen en u met Hem verenigen."

• De zienster Mirjana kreeg op 2 december haar maandelijkse verschijning in de groene tent van het Cenakel. Tot ieders verbazing schreef Mirjana aanstonds na de verschijning de ontvangen boodschap op en vroeg dat ze onmiddellijk zou vertaald worden voor de aanwezigen. Gewoonlijk deelt Mirjana de boodschap niet mee, die ze tijdens haar verschijning op de tweedede krijgt. Hier volgt de tekst van de boodschap: "Ik heb u nodig! Ik roep u op, ik zoek uw hulp. Verzoen u met uzelf, met God en met uw naasten. Zo zult ge me helpen. Bekeer de ongelovigen. Veeg de tranen af van mijn gelaat!"
  
  Laten we er aan herinneren dat de H. Maagd elke tweedede van de maand komt bidden met Mirjana en met allen die zich bij haar willen aansluiten [Alléén Mirjana ziet haar] om voor de ongelovigen ten beste te spreken.
  
  "Veeg te tranen af van mijn gelaat!" Welk een hulpkreet!! Kerstmis is "de dag van de vreugde", maar zullen er deze kerst nog tranen zijn op het gelaat van de Moeder Gods?? We willen ons de vraag stellen: Hoe zullen we haar met vreugde overstelpen en, met haar, het Kindje Jezus overstelpen met liefde op de dag van zijn geboorte? Hoe kunnen we voor Jezus deze warme ruimte bereiden waar hij in vrede bij ons zal kunnen rusten? Om de oproep van Gospa tot verzoening, zo belangrijk vooraleer het Kerstfeest daar is, te illustreren, geven we hier enkele voorbeelden ...
  
• Een bevriend koppel in Spanje, dat diep verenigd is in het gemeenschappelijk werk voor Christus en voor de H. Maagd, heeft me eens het geheim toevertrouwd van hun huwelijkstrouw en hun geluk. Ze zijn nu grootouders. Daar ze getuigen van een bijzondere tederheid tegenover mekaar in deze wereld die ondermijnd is door conflicten en gevoelslabiliteit, trekken ze de aandacht en doen ze vragen rijzen ... Ik laat Pedro aan het woord: "Wij zijn gehuwd in 1960 en hebben 6 kinderen. Eerst hebben we in het buitenland verbleven. Verre dus van onze familiale roots en ons land. Deze acht jaren was het onontbeerlijk dat we op mekaar konden rekenen. Toen we nog verloofd waren had de moeder van mijn vrouw me meer dan eens het geheim herhaald van haar huwelijk. "Moge de zon nooit ondergaan over uw toorn!" Dit is een woord van de H. Paulus uit de brief aan de Efesiers [4.24]. We hebben dus ons best gedaan om dat in praktijk te brengen, vooral als we een moeilijke situatie kenden. Bij ervaring wisten we dat de inwendige gesteltenis waarin men ’s avonds in slaap valt, tijdens de slaap "rijpt", zodat een onbenullig feit ‘s anderendaags tot een echte berg kan uitgegroeid zijn. Wij hadden de regel aangenomen: Elke avond ’s avonds samen bidden, tot de verzoening tussen ons voltrokken was, als we mekaar hadden gekwetst. Gods woord beleven heeft ons dag na dag opgebouwd en ons behoed voor de ondergang."
  
• Als we aan de bedevaarders vertellen over de mooie traditie die door de Kroaten gevolgd wordt voor het Sacrament van het huwelijk dan zijn gehuwde koppels soms triestig. Als ze dit immers geweten hadden, dan zouden ze ook deze traditie kunnen volgen hebben op de dag van hun huwelijk. Gelukkig is met de levende God nooit iets te laat! Ziehier wat we voorstellen aan hen die ook deze genade willen krijgen: vraag aan uw priester op de verjaardag van uw huwelijk uw huwelijksbeloften op een of andere discrete manier, zoals hij best oordeelt, te mogen vernieuwen tijdens de zondagsmis in de parochie. Dat hij u die dag zegent als koppel. Doe dan zoals de Kroaten. Breng een mooi kruisbeeld mee. De priester zal het in zijn hand nemen en er zijn stola over leggen. De echtgenote zal haar hand op het kruis leggen en de man legt zijn hand op die van zijn vrouw. Bidt dan samen en vernieuw uw beloften tegenover mekaar. Jezus zal het cement zijn van uw verbintenis en uw grote vriend. Uw liefde zal gebaseerd, geankerd zijn op ZIJN trouw om u de goddelijke liefde mee te delen die hij heeft voorbehouden voor uw koppel, uw familie. Jezus zal uw middelpunt zijn, uw rots, uw burcht! Als ge terug thuis komt, bevestig dan dit kruis aan de muur van uw kamer. Bidt elke avond voor dit kruis en als het nodig is, vraag mekaar vergiffenis. Dan hoeft er geen vrees meer te zijn voor de vernieler, want, zoals de H. Paulus zegt: "Als God voor ons is, wie zal dan tegen ons zijn?"
  
  De Gospa spoort ons aan ons eerst en voor al met onszelf te verzoenen. Soms ontmoeten we mensen die verwoest zijn door gebrek aan inwendige vrede, ondanks het feit dat ze hun zonden reeds meermaals gebiecht hebben en totaal geloven in Gods vergeving. Daar ze merken dat de vrede hen ontsnapt en hun kwelling blijft duren, biechten ze dikwijls meerdere keren dezelfde zonde, in de hoop, dat de barmhartigheid van God eindelijk hun hart zal raken en er de vrede in brengen, waar ze zo naar snakken. Vruchteloos!
  
  Heel dikwijls wordt deze kwelling veroorzaakt door het feit dat de persoon, ondanks de vergeving van God, zichzelf nooit heeft vergeven. Men ziet dit dikwijls bij gevallen van abortus. Een voorbeeld: Een vrouw van 56 leed al 30 jaar onder vreselijke inwendige kwellingen. Bij iedere biecht vermelde ze deze zonde die ze bedreven had op de leeftijd van 26 jaar. Gods vrede ontsnapte haar echter telkens. Ze kwam hulp zoeken in Medjugorje. We vroegen haar of ze geloofde dat haar kind haar van uit de hemel vergiffenis had geschonken. Ze zei "Ja". Toen vroegen we haar of ze zichzelf reeds vergeven had. Verschrikt riep ze uit: "Hoe zou ik me kunnen vergeven dat ik zulk iets verschrikkelijks heb gedaan?" Toen hadden we de sleutel van haar kwaal. We nodigden haar uit om haar toestand opnieuw te bekijken in het licht van God. Nederig erkende ze dat ze daartoe in staat was en dat , erger nog, enkel haar ellende de hare was. [Zoals Jezus zegt aan Zr. Faustina]. Ze erkende dat deze abortus haar vernederd had en de goede dunk beschadigd had, die ze van zichzelf had. Het gemis aan vrede kwam grotendeels uit de hoogmoed, op een subtiele manier vermomd in deugd. Toen ze dat ontdekt had, aanvaardde ze de Barmhartigheid, die God haar voortdurend had betoond, op zichzelf toe te passen. Zich met zichzelf verzoenen is niet "goed" slecht te noemen of de zonde ontkennen. Integendeel! Het is het slechte "slecht" noemen en het voorgoed in het hart van God vernietigen, in het diepste van zijn Barmhartigheid. Die dame vond toen de vrede van het hart terug. Ze had een andere bril opgezet en had geen angst meer voor haar ellende: ze richtte haar ogen niet meer op zichzelf maar op haar Redder, en zag zichzelf enkel nog in het licht van zijn Barmhartigheid. Ze had haar spijt omgevormd in berouw.
  
• Het is ook goed voortdurend klaar te zijn om Jezus te ontvangen, die zal komen als een dief. Nooit zal ik mijn vriend Jakov vergeten, iemand uit het dorp Medjugorje die wijngaarden had, en dus ook wijn. Hij had een goede kelder en ... een bijzondere smaak voor alcohol, vooral na zijn terugkeer uit Duitsland, waar hij zeer hard gewerkt had. Zijn gedrag was dan ook soms moeilijk om dragen voor zijn omgeving, ondanks zijn mooi groot hart. Op een dag kreeg hij maagkanker. Dat belette hem niet verder zijn landbouw- en andere activiteiten voort te zetten. Hij hield een goede moraal. Op een morgen riep hij een van zijn zonen en zei hem: "Ga alle buren halen, alle vrienden en familieleden, ik moet hen iets zeggen." De zoon was verbaasd maar deed wat hem gevraagd was, zonder te begrijpen. Jakov trok zich terug in zijn kamer en ontving hen een na een. Aan ieder vroeg hij om vergeving voor al wat hij hen bewust of onbewust misdaan had. Hij deed hetzelfde met zijn zonen. Hij verzoende zich met iedereen, regelde zijn schulden, ging naar de kerk en ging te biechten. ’s Avonds tijdens het avondmaal, was hij heel opgeruimd. Had hij een voorgevoel? Diezelfde avond ging hij, als naar gewoonte, slapen en tot grote verrassing van iedereen, ontsliep hij vol van vrede.
  
  Vooraleer de Redder in de kribbe komt, laten we eens goed zoeken: wie van ons heeft er niets moois te regelen?

• U hebt vernomen dat onze familie "Kinderen van Medjugorje" op 1 januari de Zalige Moeder Teresa gekregen heeft als hemelse gezellin voor het jaar 2004. Welk een geschenk! Op de 60 namen van heiligen die in ons mandje lagen, was zij de enige die de gebeurtenissen van Medjugorje gekend en gewaardeerd heeft. Ze droomde er van om er naartoe te komen. Ze had vele getuigen van Medjugorje ontmoet, waarbij Mgr. Hnilica en Pater Slavko Barbarić. Ze had Kathleen Martin haar zegen gegeven. Ze heeft gesproken met Denis Nolan en hem verzekerd van de steun van haar gebed voor Medjugorje. Ik kreeg haar zegen in 1975 in Calcutta en later, in 1996, schreef ze eigenhandig een bemoedigend woordje voor mijn boek voor de kinderen. Ze deed dit anders nooit, naar het schijnt. Ze zal ons nu, meer dan ooit tevoren, helpen. Laten we haar dan ook allemaal elke dag van dit jaar aanroepen, opdat ze voor ons de genade zou verkrijgen om heiligen te worden en hand in hand met Gospa samen te werken voor haar vredesplannen. Om de voorspraak van Moeder Teresa niet te vergeten, nodig ik allen uit een foto van haar op het familiealtaar te plaatsen met de woorden: "Ik heb dorst" en haar zeer spontaan te aanroepen.
  
  Hier volgen dan, als voedsel voor ons hart, enkele "kruimels" over haar:
  
  Toen de datum van de zaligverklaring bekend werd, hebben we onmiddellijk het besluit genomen om op 19 oktober 2003 naar Rome te gaan. En, we hebben haar niet enkel dit jaar gekregen voor de "Kinderen van Medjugorje", maar in Rome hadden we de gelegenheid een ontmoeting te hebben met Zuster Nirmala Joshi, die Moeder Teresa heeft opgevolgd als Overste van de Missionarissen van de Liefde. Ze vertelde na de begrafenis van Moeder Teresa dat deze op de morgen van haar overlijden, een brief gedicteerd had, die ze richtte aan:"Mijn lieve kinderen". Wat volgt is verrassend als men denkt aan de liefde en de ongelofelijke toewijding van Moeder Teresa voor de armen: " Kan u zich voorstellen dat, enkel omdat ze kleine dingen deed met een grote liefde, de Kerk haar tot Kerklerares heeft uitgeroepen, zoals de H. Augustinus en de grote H. Theresia! Het is juist zoals in het Evangelie, waar Jezus zegt aan degene die de laatste plaats had ingenomen: "Vriend, ga wat hoger op". Laten we dus klein blijven en de weg volgen van vertrouwen, van liefde en vreugde van de kleine Theresia. Zo zullen we de belofte waar maken van onze Moeder en heiligen geven aan onze Moeder, de H. Kerk."
  
  Moeder Teresa is gestorven om 21.30 u, na een dag van lichamelijke verzwakking. Volgens het getuigenis van haar zusters, zoals verhaald is in de film: "Moeder Teresa: the Legacy" [Moeder Teresa: de Erfenis] een film van Ann en Jeanette Petrie, heeft Moeder Teresa in haar laatste momenten om hulp geroepen: "Ik kan niet ademen!" De zusters, die voor haar zorgden, zijn dan een beademingsapparaat gaan halen en hebben het op de neus van Moeder Teresa vastgehecht. Op hetzelfde moment was er echter een elektriciteitspanne, die het apparaat belette te werken. Ze zijn om hulp gaan zoeken en hebben getracht een andere stroombron te vinden, maar ook dit hielp niet. Voor de eerste maal in twintig jaar was de stroom uitgevallen in het klooster waar Moeder Teresa woonde. Moeder Teresa is gestorven in het donker, zonder lucht. Ze is gestorven op het kruis, vereenzelvigd met zovele armen van wie ze hield!
  
  Hoewel Moeder Teresa aan haar raadgevers gevraagd had nooit haar diepste gedachten te onthullen over haar geestelijk leven, hebben de formaliteiten rond haar zaligverklaring verrassende dingen aan het licht gebracht. Brieven uit de jaren 50 en 60, getuigenissen van geestelijke leiders uit haar laatste jaren, tonen ons dat Moeder Teresa vele jaren van geestelijke duisternis heeft meegemaakt. "Ik voel enkel deze verschrikkelijke pijn van een verlies, de pijn van God, die me verwerpt, van God die geen god is, van God, die niet echt bestaat."
  
  E.P.Neuner, een Jezuiet in Indië, die voor de wereldpers schrijft over Moeder Teresa, heeft het over de vreselijke inwendige strijd van Moeder Teresa: "We kunnen niet verlangen naar iets waar we niet intiem mee verbonden zijn". Wat echter van haar uitstraalde was goedheid, licht, vreugde, hoop! Het is het leven van een mystica, een mystica die van het woord "Ik heb dorst" haar levensspreuk gemaakt heeft, een mystica, die zich zo goed met Jezus vereenzelvigd heeft dat de dorst naar de zielen van de Redder ook haar dorst geworden is.
  
• In Medjugorje is er iets zonder voorgaande gebeurd. Inderdaad, sinds 1981 verschijnt Gospa op Kerstavond steeds met het pasgeboren Kindje Jezus in de armen. Voor de eerste keer in 22 jaar, is de H. Maagd buiten Kerstmis gekomen met het Kindje Jezus: bij haar verschijning aan Mirjana op 2 januari, om 9.12 u in de morgen, in de groene tent van het Cenakel. Deze keer echter, in plaats van Hem op de arm te houden, hief ze Hem voor haar hoog op, tegenover de menigte, en draaide met Hem rond opdat Hij met zijn blik alle aanwezigen zou kunnen omhelzen. Toen Mirjana uit haar extase kwam, was ze zo geschokt door wat er gebeurd was, dat ze onmiddellijk de boodschap begon te schrijven, die ze gedurende de verschijning gekregen had. Later zei ze dat ze het Kindje Jezus amper gezien had, enkel langs achter, omdat Hij naar de mensen gekeerd was.
  
  Ziehier de boodschap, die ze toen doorgaf: "Vandaag breng ik u mijn Zoon, uw God. Open uw harten om Hem te kunnen ontvangen en met u mee te nemen. Aanvaard het geluk en de vrede, die Hij u aanbiedt. Dank dat ge aan mijn oproep gehoor hebt gegeven."
  
  Deze komst van het Kindje Jezus tussen ons heeft een betekenis, die we niet mogen veronachtzamen. Waarom is Hij gekomen aan het begin van dit nieuwe jaar 2004? Waarom vraagt Gospa ons Hem met ons mee te nemen? Waarom ziet onze Moeder dat we nu in het bijzonder deze genade nodig hebben? Hoe gaan we ons hart openen voor deze "baby", die ze ons met zoveel heftigheid geeft? Mirjana heeft geen uitleg gegeven, dat is ook haar rol niet. Maar, in het gebed, zal ieder van ons op een enige manier deze boodschap, die voor ieder van ons is, kunnen laten nazinderen.
  
  Moge het Kind Jezus echt het middelpunt zijn van ons hart en onze aandacht trekken, want, volgens de profeet Jesaja, "Een kind zal hen leiden ..."

• De broer van de zienster Marija, Andrija Pavlović, is op 4 februari teruggekeerd naar de Heer. Hij was 47 jaar. Marija is met Paolo uit Italië teruggekeerd voor de begrafenis. In 1988 had ze het leven van haar broer gered door hem een nier af te staan. Tijdens de operatie, terwijl Maria nog verdoofd was, kreeg ze haar verschijning. De chirurg was getroffen door de zeer bijzondere ervaring die zijn patiënte meemaakte. Dat was voor zijn wetenschappelijke geest totaal onverklaarbaar. Sceptisch als hij voordien was, werd hij toen een vurig supporter van Medjugorje.
  
  Andrija leed de laatste jaren veel en zijn toestand ging gestadig achteruit. Hij laat een vrouw na en 4 kinderen. Veel bedevaarders kenden hem, hij sloot gemakkelijk vriendschap. Ondanks zijn zwakheid maakte hij de laatste jaren paternosters met kleine steentjes van de Podbrodo, om zijn familie te kunnen voeden. Nu is hij het, die ons zal helpen. Andrija was een levend voorbeeld van de 8 Zaligheden. Hij droeg zijn kruis met een ontroerende eenvoud en bleef zacht en glimlachend in zijn tegenslag. Zo onderging hij jaren lang, bij nog andere kruisen, 3 x per week een nierdialyse. Steeds vertrouwde hij zich aan God toe en dankte Hem! De avond van zijn dood waren we getroffen door de vrede die van zijn gelaat straalde, met deze lichte vreugdevolle glimlach, die ons herinnerde aan het gelaat van P. Slavko, bijna 3 jaar geleden.
  
  Hierbij wil ik Andrija geen slechte dienst bewijzen door te laten denken dat hij genoeg gebed gekregen heeft, dat hij zeker in de Hemel is en dat hij onze voorspraak niet meer zou nodig hebben! Integendeel, waarom zouden we voor hem aan God niet minstens één Onze Vader, één Weesgegroet en één Gloria aanbieden? Als hij reeds in de Hemel is, dan zal God dit gebed gebruiken voor een andere ziel, die grote nood heeft aan hulp. De H.Maagd vraagt ons in Medjugorje elke dag te bidden voor de zielen van het Vagevuur. Dat is liefde! Ze zegt dat, als we dat doen, we ons "voorsprekers maken die ons in het leven zullen helpen." [6 nov.86]
  
  In Medjugorje geniet men nog van een traditie, die in vele landen reeds verdwenen is. Als er iemand sterft wordt er in de kerk de doodsklok geluid en allen die dit horen beginnen te bidden, zonder reeds te weten over wie het gaat. ’s Avonds in de H.Mis, kondigt de priester het overlijden aan en ook het uur van de begrafenis. Iedereen staat dan recht en bidt een Onze Vader, een Weesgegroet en een Glorie zij de Vader voor de overledene. De traditie laat toe de kist open te laten tot voor het vertrek naar het kerkhof, zo dat ieder die het wil zonder vrees kan afscheid nemen en bidden aan de lijkbaar van zijn vriend. Hier wordt de dood niet verborgen, ze is geen taboe. Zelfs de kleine kinderen weten dat: zo keert men na het leven terug naar God, dat is normaal. De dood hoort bij het programma, we zijn niet voor altijd op de aarde. De kist wordt door vier mannen gedragen langs de hoofdstraat terwijl de priesters de gebeden voor de overledene leiden. Na de begrafenis houden de nabestaanden een collecte om missen te laten opdragen voor de ziel van de overledene, die de eeuwigheid binnengaat. Over het algemeen wijden naastbestaanden en buren zich aan concrete taken, zo bereiden ze de maaltijden in het huis van de overledene, zo dat de familie vrij zou zijn om de bezoekers te ontvangen.
  
• De H.Maagd spreekt tot ons in haar boodschappen steeds als een Joodse moeder. Ze gebruikt woorden, die ons vertrouwd lijken, maar die een heel bijzondere betekenis hebben in Bijbelse taal. In haar laatste boodschap gebruikt ze het woord "kennen". Om de draagwijdte te begrijpen van wat ze ons wil zeggen moeten we het Hebreeuwse woord in de context onderzoeken. "Zij die de liefde van God niet gekend hebben." De Jood in de Bijbel maakt geen onderscheid tussen de geest die denkt en het lichaam dat handelt. De mens is een harmonisch geheel. Voor een leerling die zijn gedicht kent, voor de computer die inlichtingen heeft opgeslagen, gebruikt men de stam "yada", "hij kent". Voor een Jood, zelfs als het hoofd zijn rol speelt en opneemt, ziet, hoort, memoriseert ... is het eerst en voor al het hart dat kent en niet de hersenen. Deze kennis leidt dan tot een ervaring van gans het wezen [hart en geest] en niet alleen een "weten" van de hersenen. Dit legt de Bijbelse uitdrukking uit: "lev lada’at": "een hart om te kennen".
  
  Deze term "kennen" toont ook al zijn kracht van in het begin van de Bijbelse verhalen. Het is immers het woord dat gebruikt wordt om de huwelijksrelatie te beschrijven, zoals in Genesis 4.1: "De mens "kende"[In het Nederlands vertaald als: "had gemeenschap met"] zijn vrouw Eva, zij werd zwanger en bracht Kaïn ter wereld". We vinden dat ook in het Evangelie van Mattheus over Maria en Jozef [1.24]:  "Jozef nam zijn vrouw tot zich. Toch "kende hij haar niet..."["had hij geen gemeenschap met haar..."]. Deze passages tonen de draagwijdte en de diepte van de intimiteit tussen Hem die "kent" en hij die "gekend" wordt. Kennen is zich één maken met een gekende werkelijkheid en, in deze intieme relatie, zich door haar laten omvormen, zoals bruid en bruidegom. Deze intieme manier van "kennen" krijgt al zijn volheid als het gaat om de Liefde van God, deze opperste ervaring voor de mens. In zijn hogepriesterlijk gebed spreekt Jezus dan ook op die manier tot zijn Vader: "En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige ware God en Hem, die Gij hebt gezonden, Jezus Christus..." [Joh.17.3] God "kennen" is gewoon leven! Levend zijn, voor alle eeuwigheid! "... en te kennen de liefde van Christus, die alle kennis te boven gaat. Moogt gij de volheid bereiken die de volheid van God zelf is". [Ef. 3.19]
  
  Zo kunnen we voortaan de kracht ervaren van de boodschap van Gospa als ze spreekt over zij die de liefde van God niet gekend hebben." Ze ziet ons, zoals we zijn in het volmaakte licht van de Hemel. Ze ziet echter ook het plan dat God voor ons heeft en dus ook de onmetelijke rijkdom die we missen als we God niet "kennen". We dorsten naar vrede en geluk en we veronachtzamen de geschenken die God ons gratis aanbiedt. Als moeder lijdt ze daar verschrikkelijk onder. Daarom vraagt ze ons met zulk een heftigheid te bidden voor de ongelovigen en het idee niet te aanvaarden dat er ook maar één van haar kinderen zou verstoken blijven van het geluk God te "kennen". Maar feitelijk rekent ze niet alléén op ons voor de "ongelovigen", maar ook voor onszelf. We hebben allemaal in ons zones van ongeloof, gebieden in ons leven waarin God nog niet werd uitgenodigd om er te heersen. [Ons werk, ons gevoelsleven, ons geld, onze ontspanning, ons lichaam, onze seksualiteit, ons verleden, onze toekomstplannen, enz ...] De H.Maagd nodigt ons uit tot inwendige éénheid, ze wil dat we "volledig" zijn, "verzadigd", zoals zij, in de volheid van onze menselijke roeping, die liefde is. Want: "Iedereen die liefheeft is een kind van God, en kent God ... want God is liefde." [1 Joh.4.7-8]
  
  Eens herhaalde Mirjana de woorden van O.L.Vrouw: "De kerken zitten vol ongelovigen ..." [Gospa zegt niet "ongelovigen" maar: "Wie de liefde van God nog niet kent." ] Verbaasd vroeg Mirjana: "Maar als de mensen naar de kerk komen, dan is het toch omdat ze gelovig zijn?" De H. Maagd antwoordde: "Sommigen komen naar de kerk om er hun vrienden te ontmoeten, of uit traditie. Ze komen echter niet om God te ontmoeten. Zij kennen de liefde van God niet."
  
  Jezus spreekt ook over deze disharmonie wanneer hij zegt tot hen die valselijk beweren God te kennen: "Want zelf handelen ze niet naar hun woorden..." [Mt.23.3] en St. Paulus in zijn brief aan Titus: "Zij beweren God te kennen en belijden Hem met hun mond, maar verloochenen Hem met de daad, afschuwelijke mensen zijn het, onhandelbaar, tot niets goeds in staat." [Tt.1.16]
  
  Het is de zonde, die de innerlijke harmonie in de mens heeft verbroken tussen de kennis van het hart en die van het "hoofd".

• Een van de opmerkelijke leden van onze "Raad" in de U.S.A. is Ralph Martin. Hij is een vriend en een vurig apostel van Jezus Christus. Zijn apostolaat strekt zich uit over alle wereldelen. Op een dag zat ik met hem te praten in een restaurant toen mijn uurwerk plots afging. Het was immers 17,40 u., het uur van de verschijning in Medjugorje.
  
  Vermits we dan uitgenodigd zijn tot stilte te komen om ontvankelijk te zijn voor wat de H. Maagd ons wil geven op dit bevoorrecht moment van haar bezoek, begon Ralph uit gans zijn hart te bidden en vroeg om haar beter te mogen kennen en beminnen. Toen kreeg hij duidelijk de ingeving dat ze zich aanbood om hem te leiden in zijn geestelijk leven. Van toen af werd zijn gebedsleven rijker en een diepe intimiteit ontwikkelde zich tussen Ralph en zijn hemelse Moeder.
  
  Als verkondiger heeft Ralph steeds in vurig gebed gezocht naar "Wat de Geest zegt aan de Kerken" in deze tijd, om aan allen het juiste licht te kunnen brengen. Ik wil u hier iets brengen uit zijn getuigenis dat mij getroffen heeft en dat ons veel kan helpen:
  
  "Tien jaar geleden las ik de H. Johannes van het Kruis. Alle lichten gingen branden over mijn leven, God, de natuur, enz... Dat gaf me het verlangen zijn werken dieper te gaan bestuderen. Deze leidden me daarna naar Teresa van Avila, Thérèse van Lisieux en Catharina van Sienna. Ik voelde dat de Heer verlangde dat ik werkelijk zou begrijpen wat deze vier heiligen leren over het gebed. Reeds verscheidene jaren geef ik dan ook mijn onderrichtingen over deze vier heiligen. Dat is interessant omdat Paus Johannes-Paulus II juist na het jubileumjaar een document "Novo Millennio Ineunte" [Aan het begin van de nieuwe eeuw] gepubliceerd heeft. Daarin zegt hij: "Alle parochies moeten een vormingsplaats zijn tot heiligheid en een school van gebed." En ook: "Om in de huidige tijd christen te zijn moet men een diepe en ernstige relatie hebben met de Heer en groeien in heiligheid ... Om daartoe te komen moet men opnieuw contact nemen met de mystieke traditie van de Kerk". En dan noemt de H. Vader deze vier heiligen, die de Heer op heden in de Kerk geplaatst heeft als gidsen om ons door het gebed naar de heiligheid te leiden.
  
  Het verbijsterde me dat te ontdekken zegt Ralph. Welk een bevestiging! De Geest had me in dezelfde richting gestuurd. We worden werkelijk door de Geest gestuwd om het niveau van de heiligheid te bereiken. Door deze vier heiligen zijn we werkelijk in verbinding gebracht met iets dat de Geest op heden tracht mee te delen aan de Kerk. De Geest stuwt ons om te bidden. Hij stuwt ons om ten beste te spreken voor hen die verloren zijn. En deze vier heiligen leiden ons op deze weg van de heiligheid.
  
  Laten we profiteren van de zegen van de Vasten om ook onze harten en onze geest te voeden. Laten we deze vier grote heiligen lezen! Ze zullen onze beperkte horizon veranderen, zelfs overhoop halen. Hebben we dat niet erg nodig? Ze zullen u voortdrijven op de weg van de zuivere liefde, in één woord: van de heiligheid. De heiligheid voor ieder van ons, dat is de oproep van Gospa in Medjugorje en die door Johannes-Paulus tot ons gericht wordt ... De heiligheid is het enige dat we echt nodig hebben!
  
• Op 2 maart ter gelegenheid van haar gebed voor de ongelovigen met Mirjana heeft Gospa ons gezegend met haar moederlijke zegen. Ze nodigde ons uit deze zegen te geven aan al haar kinderen die we zouden ontmoeten en ze hen deze zegen te geven met onze liefde. [Laten we niet vergeten dat we, als gedoopten, veel goed kunnen doen met iemand aan te kijken en hem met gans ons hart te zegenen!]
  
• In haar laatste boodschap legt Gospa de nadruk op "deze tijd van boete en bekering". Als Jodin geeft Maria aan het woord bekering geen onaangename bijbetekenis, integendeel! Het Hebreeuwse woord Teshouva drukt immers het geruststellend idee van "terugkeer" uit. Ja, Maria nodigt me ui in vreugde "terug te keren". En naar waar "terugkeren?" Terugkeren naar huis!
  
  Het aards idee van terugkeer leidt ons natuurlijk naar het idee van terugkeer naar God en naar onze echte woonplaats in Hem. Als een banneling die terugkeert, zien we met vreugde het uur van het weerzien naderen. Door onze zonden en overtredingen hebben we de harde ervaring opgedaan verwijderd te zijn van het ouderlijk huis, de ervaring van een gemis, we hebben van bezoedeld water gedronken ... In de Bijbel wordt Teshouva spontaan vertaald in daden van "boete": men scheurt zijn kleren, vast, zet zich neer in as. [Cfr. Jonas 3]. In die tijd was het vanzelfsprekend dat bekering zich uitte in concrete daden! Wij veranderen dus de richting van ons leven en keren terug naar het land van onze vaderen. We zullen de onzen terug ontmoeten, daar waar onze moeder ons ontvangen heeft, daar waar het goed is om te leven, daar waar al onze bronnen zijn. Met gans ons hart zullen we ons domein terug innemen en leven in de veiligheid van onze erfenis: Het huis van God en God zelf!
  
  Deze terugkeer vraagt zeker een inspanning en volharding, vooral in het begin. We zijn immers op een ongezonde manier gebonden aan onze duisternissen. Zich van de zonde afkeren is veeleisend. Eens men er echter aan begonnen is laat deze terugkeer ons proeven welke liefde de Vader ons voorbehoudt en welk een vreugde we vinden als we ons met Hem verenigen!
  
  Hoe kunnen we ons losmaken van de zonde? Hoe gebruiken we ons inwendig kompas om onze wegen naar het Hart van de Vader bij te stellen? Ziehier 8 voorstellen om bovenvermelde lectuur te vergezellen:
  
  1. Toenadering zoeken tot diegene die me het minst aantrekt. God danken dat Hij hem of haar geschapen heeft en hem of haar op een positieve manier ontvangen.
  2. Iemand zijn schuld kwijtschelden, zoals Christus mijn schulden vergeven heeft.
  3. Mijn biechten zorgvuldig voorbereiden, het kruis van Jezus in mijn handen, Zijn wonden beschouwen en Hem vragen waarin we zijn liefde niet beantwoord hebben.
  4. Als mijn wekker ’s morgens rinkelt, eerst een kort gebed tot God richten en dan onmiddellijk opstaan.
  5. De mechanismen opsporen die me gevangen houden en die me van God verwijderen [Zoals onbewust de TV aanschakelen ] en aan één van deze mechanismen totaal verzaken.
  6. Bij tegenslag, niet klagen en God danken voor de Goddelijke manier waarop Hij deze zaak ten goede zal keren.
  7. Tijdens deze Vasten elke dag telefoneren naar iemand die eenzaam is [niet noodzakelijk altijd naar dezelfde!] en aan minstens één van hen wat geestelijk voedsel bezorgen, een boek, video of iets dergelijks.
  8. Eén uur per week besteden om een vurige Kruisweg te doen, in de natuur bij middel van een boek, of in de parochie.
  
  Vorig jaar herinnerde Vicka ons aan de zin van de Vasten: Het is niet geen chocolade eten om er zich dan met Pasen mee vol te stoppen. Het is veeleer met Jezus meegaan in zijn lijden en Hem uit liefde vragen: "Jezus, wat kan ik voor U doen?"

• De boodschappen van Maria in Medjugorje hebben miljoenen kleine harten geïnspireerd om thuis te bidden, in het verborgene, voor de komst van de "Nieuwe tijden" die door Gospa in de jaren 90 waren aangekondigd. In het verborgene? Ja, maar het lijkt er op dat God, die in het verborgene ziet, voldoende gebeden verzameld heeft en een bekende cineast geïnspireerd heeft. Deze heeft een meesterwerk gemaakt "De Passie van Christus" en, inderdaad, op enkele weken tijd spreken alle dagbladen over de geschiedenis van Jezus! Het is fascinerend Gods manier van handelen te lezen in zulk een gebeuren.
  
  Hoe zouden we ons niet kunnen verheugen bij de talrijke bekeringen die door dergelijke film worden veroorzaakt? Vooral bij de jongeren die zo dikwijls van de Kerk verwijderd zijn? Hoe kunnen we niet de eerste gloren ontwaren van dit nieuwe Pinksteren van de Liefde?
  
  Toen het draaien van de film voltooid was, ging Jim Caviezel op het einde van vorig jaar nogmaals naar Medjugorje en stelde er zijn film voor. Pater Jozo sprak zijn bewondering uit over zulk een werk. Hij merkte evenwel op dat men de film niet kon laten eindigen met de dood van Christus: de Verrijzenis ontbrak! Hebben we, in de school van Gospa niet gehoord: "Wees enthousiast over de Verrijzenis!" Mel Gibson besloot dan de scène van de Verrijzenis aan de film toe te voegen.
  
  "De Passie van Christus" brengt prachtige vruchten voort en niettemin zijn er nog velen die er aan twijfelen de film te gaan zien. Als we echter tijdens de vertoning de hand van Maria vasthouden en trachten bij haar te zijn, dan wordt deze tijd een gebed dat onze liefde voor Jezus en voor haar enorm zal doen toenemen. Zo zullen we een heel klein beetje meemaken wat deze moedige vrouw gedragen heeft in de laatste levensuren van haar Zoon.
  
  Nog iets: wegens sommige negatieve kritieken werd er langs de dagbladen op providentiële manier een essentiële paragraaf van het Vaticaans Concilie 2 verspreid. Deze werpt een licht op een zeer belangrijk punt. Deze passage laat toe elk primair antisemitisme te ontkrachten. Er staat hieromtrent dat het elke mens is, die, omwille van zijn zonden, de verantwoordelijkheid draagt van de dood van Christus. [Zie PS] Wat al de boeken over Vaticanum 2 in 40 jaar niet hebben bereikt, hebben diegenen die op deze film kritiek hebben, op grote schaal bekend gemaakt! De Heer gebruikt alles!
  
• Op 25 maart heeft de Gospa ons uitgenodigd "onze liefde uit te drukken tot de Gekruisigde." Wat een mooie boodschap! Wat een mooi programma!
  
  Mijn medebroeders, die zich bezig houden met het maken van de omslagen van onze boeken en onze cassetten, hebben gemerkt dat een boek of een cassette moeilijk verkoopt als ze er een kruis op zetten. Vele mensen hebben nog angst voor het kruis! Hij die echter nog het meest angst heeft van het kruis is de Satan! Hij, die door het kruis voorgoed overwonnen is! En zoals O.L.Vrouw haar gevoelens voor Jezus met ons wil delen, zo wil ook de Satan ons zijn eigen vergift inspuiten en ons vullen met zijn eigen frustraties. Dat is zeer handig van hem. Hoe meer hij ons zijn schrik voor Jezus aan het kruis kan inboezemen en hoe meer hij ons van Hem kan verwijderen, des te gemakkelijker kan hij onze harten bewerken! Satan weet dat Jezus ons van aan zijn kruis de meest aanlokkelijke schatten geeft. Hij wil dan ook niet dat we deze bemachtigen, hij zou dan immers zijn invloed op ons verliezen ... De Gospa ziet hem bezig, daarom nodigt ze ons ook uit hem te weerstaan en met vertrouwen te drinken aan de bron van Christus. Aan de jongerengebedsgroep heeft ze gezegd dat angst van Satan komt. Als er vrees is, is er geen liefde. Satan verspreidt vrees, Jezus verspreidt liefde! Totalitaire regimes hebben het kruisbeeld verwijderd uit de scholen, uit de ziekenhuizen en uit de huizen. Maar onze vrije landen verwijderen ze ook, soms verbieden ze zelfs! Voor welke vooruitgang? Als we de Gekruisigde aan de kant zetten, wie zal ons dan redden?
  
  Velen dragen hun doopkruisje niet meer aan de hals, ze verkiezen een teken van de dierenriem. Dat is verschrikkelijk! Zonder het te weten geven ze de hand aan de waarzeggerij en dat zal hen geen zegen brengen! [Zie Deut. 18.9-12]
  
  De H. Maagd raadt ons aan een gezegend kruisje of medaille te dragen. Als moeder weet ze hoe belangrijk dit is in deze tijd. Hetzelfde geldt voor onze huizen: laten we een kruisbeeld aan de muur hangen! Is de atmosfeer geladen op het bureau? Laten we dan een kruisje nemen en een kruisteken maken als we binnenkomen. Dat is zeer effectief. Als Hij als Koning geïntroniseerd is zal Christus vrede brengen, in plaats van de verwarring die voorheen heerste.
  
  Hoe kunnen we beantwoorden aan de oproep van Gospa?
  
  Het is wenselijk een mooi kruisbeeld te nemen met het lichaam van Jezus. Ik neem het in mijn handen en nodig de H. Maagd uit. Ik geef haar al mijn angsten voor het kruis, al mijn terughoudendheid en mijn onbehagen. In stilte kijk ik naar Jezus. Ik beschouw zijn Lichaam dat dodelijk gekwetst is omdat Hij mijn kwaad heeft willen dragen, uit liefde voor mij. Het is enkel zijn liefde die Hem aan het kruis vasthoudt, niet de nagels. Beetje bij beetje zeg ik Hem: "Dank U". Er zijn geen lange zinnen nodig. Het is niet nodig gevoelens te uiten. Ik kijk enkel naar Hem en het is Hij die me zijn Hart zal geven, zachtjes, heel eenvoudig. De liefde, die zijn hart vervult gaat stilaan in mij overvloeien en zijn wonden zullen de mijne verzachten. De Gekruisigde heeft mijn kwaad op Hem genomen en geeft me vrede. Mijn hart ontspant zich en opent zich schuchter want de genezing vloeit uit zijn gekwetste Lichaam. Ik heb geen angst meer, geen schaamte. Ik kijk verder naar Hem en slorp de ongelofelijke tederheid op die van Hem uitgaat. Met Maria zeg ik bij mezelf: "Dit is mijn Zoon", of "Dit is mijn verloofde". Niemand zal me ooit beminnen zoals Hij me bemint.
  
  Ik heb de bron gevonden, ik wil me niet meer vergissen van bron en bezoedeld water drinken. Ik omhels zijn open Hart en ieder van zijn kwetsuren. Ik laat me doordringen van dit levend water dat er uit vloeit. Jezus, ik wil bij U blijven, nooit zal ik ver van U gaan, ik zal U bij me houden. Gij zult me verder het leven kunnen geven dat uit U voortvloeit en dat me voor het kwade behoedt. Ik zal U een centrale plaats geven in mijn hart, in mijn huis, in gans mijn leven ... en ik heb U zo lang miskend. Jezus, moge de zegen die uit uw Hart voortvloeit me met U bekleden en zich uitstorten over al mijn dierbaren, over de ganse wereld, die dwaalt in de woestijn tussen de doornen. Jezus, zacht en nederig van hart, moge uw blik me omvormen en me op U doen gelijken. Moge ik uw liefde brengen aan alle dorstigen, de gebrokenen, de hopelozen ... Jezus, hoe kan ik U mijn arme liefde zeggen? Laat me enkel nederig de uwe opslorpen! Doordring me met uw liefde opdat deze dag ... en ook morgen, de dag moge zijn waarop ik begin U te beminnen. Tot de dag dat U zal komen om mij te roepen bij mijn naam en me bij U te nemen in uw paradijs!
  
  Jezus, Gekruisigde van liefde, kijk niet naar mijn tekorten aan liefde maar kijk naar het verlangen dat ik heb om U te beminnen. Jezus, denk aan mij als ge in uw Koninkrijk zult gekomen zijn!

• Laurence is een actieve jonge vrouw in een grote Nederlandse stad. Jaarlijks komt ze naar Medjugorje en leeft met God ... Ze woont alleen en verspreidt ijverig de boodschappen van de H. Maagd. Als het er op aan komt Haar te dienen blijft ze nooit werkloos. De ervaring die ze hier met ons wil delen kan ons inspireren en ons helpen om onze vrijheid goed te gebruiken.
  
  "Reeds vijftien jaar keek ik niet naar de televisie. Vier maanden geleden echter nam ik een abonnement. Mijn doel was de gebeurtenissen van de wereld te volgen. Het resultaat is dat ik na vier maanden mijn abonnement heb moeten annuleren. Ik was vast overtuigd dat deze beslissing de beste was die ik kon nemen. Waarom? Omdat ik leeg wordt als ik ’s avonds naar de televisie kijk. Zelfs als het om een actualiteitenprogramma gaat dat me inlicht over wat er in de wereld gebeurt, en waarrond ik daarna kan bidden. Nee, voor mij werkt dat niet. Het is steeds weer hetzelfde: na een uur naar programma’s gekeken te hebben, kan ik niet meer bidden omdat mijn hart hard geworden is en er is iets in mij dat me van God afgesneden heeft, afgesneden van mijn bron. Ik bid dus niet voor de actualiteiten want mijn geest is verward. Ik heb me dan afgevraagd: waarom? En heb het antwoord gevonden: Als ik naar de televisie kijk komt de geest van de wereld in mijn hart. Op het moment dat ik de knop indruk, maak ik vrijwillig een verbinding met de geest van de wereld, dan zeg ik bewust "ja" aan de geest van de wereld. En dan knaagt deze geest in mij aan wat er met God verbonden is en ik word meer en meer leeg.
  
  Na besloten te hebben de televisie uit te schakelen, ben ik onmiddellijk tot de daad overgegaan en heb ’s anderendaags mijn abonnement opgezegd. Toen ik de brief postte kwam er een voelbare vreugde in mijn hart. Ik was in een licht ondergedompeld en ik voelde echt dat de Hemel met mijn beslissing akkoord was. Ik zei toen aan Maria: "Vermits ik dit uur ’s avonds niet meer nodig heb om naar de actualiteiten te kijken, kan ik dit uur gebruiken om de Rozenkrans te bidden. Van die dag af bid ik werkelijk een volledige Rozenkrans elke avond en voel dat ik zeker mijn tijd niet verlies! Integendeel, ik verloor mijn tijd en mijn leven in de Geest door televisie te kijken. En omdat ik mijn Rozenkrans bid komt er in mij een diep verlangen op om te vasten. Ik merk het goed: als men op één gebied consequent is, heeft men de kracht om te groeien en om op andere gebieden ook consequent te zijn. Het feit van elke avond de Rozenkrans te bidden heeft me de kracht gegeven en de ruimte om te vasten op water en brood, zoals O.L.Vrouw het vraagt.
  
  Ik wil niet veralgemenen. Dit is immers mijn eigen manier om aan God de eerste plaats te geven in dit domein van mijn leven. Ik heb onderscheiden dat dit de wens van de Heer was voor mij: breken met de televisie, ten minste zoals zij tegenwoordig is! Het lijkt me dat een grote waakzaamheid nodig is om zich te beschermen tegen de Kwade, als men beslist naar de televisie te kijken. Hij is actief door bepaalde programma‘s.
  
• In de jaren 80 heeft Gospa het soms over de televisie gehad. Ze heeft ze echter niet verboden, ze heeft niet gevraagd dat we onze televisies zouden buiten smijten. Als moeder weet ze dat dit te moeilijk zou zijn voor bepaalde van haar kinderen. [Mensen met depressies of die erg eenzaam zijn, hebben soms enkel de televisie om andere mensen te zien en te horen!] Bovendien zijn er ook zeer mooie uitzendingen. Het is aan ons er voor te ijveren dat deze talrijk zijn! Voor de vastendagen heeft Gospa echter gezegd: "Als ge de kracht niet hebt om te vasten op water en brood, kunt ge u enkele dingen ontzeggen. Het zou goed zijn aan de televisie te verzaken, want na het zien van sommige programma’s, zijt ge verstrooid en niet meer in staat om te bidden..." [Dec. 1981]
  
  "Als ge programma’s en dagbladen bekijkt, hebt ge uw hoofd vol met nieuwsberichten en is er geen plaats meer voor mij in uw hart." [17 april 1986]
  
  Tot de jongeren van de gebedsgroep, die ze gedurende zeven jaar gevormd en geleid heeft in Merdjugorje, zegt ze: "Verzaak aan alle ongeordende passies en verlangens. Vermijdt televisie, vooral de schadelijke programma’s, de overdreven sportuitzendingen, het ongebreideld gebruik van voedsel en drank, alcohol, tabak ..." [Eerste punt van hun levensregel, toevertrouwd aan Jelena Vasilj op 16 juni 1983]
  
  Maria vraagt ons de TV te doven gedurende negen dagen voor de grote feesten, zoals Pasen en Kerstmis. Ze verlangt dat de familie dan samen komt en, met de Bijbel in de hand, zou delen over de teksten die over het feest gaan [Zoals de Joden doen].
  
  Tot besluit: Laurence schreef me nog het volgende: "Hoe laat het ook moge zijn, voor ik ga slapen bid ik nog elke avond gedurende één uur in stilte. Het is op dat moment dat er vreugde in mij komt en dat alles zich in orde zet. Het is natuurlijk belangrijk kontakten te hebben om geestelijk te kunnen groeien, door telefoongesprekken bij voorbeeld. Ik geef er me echter rekenschap van dat dit echter maar mogelijk is als men zich eerst onderdompelt in Gods aanwezigheid door het gebed. Eerst het gebed, de rest komt later!
  
  Concreet: Als ik moet kiezen tussen een gesprek met iemand en het gebed, dan geef ik de voorrang aan het gebed. Zo krijg ik de noodzakelijke innerlijke vrijheid om me te laten leiden door de H. Geest. Het is Hij die me toont of het opportuun is iemand al dan niet te contacteren."

• Er blijven nog enkele precieuze dagen voor 25 juni, de 23e verjaardag van de verschijningen! Geen feest wordt beter gevierd dan een feest dat goed voorbereid is. Hoe kunnen we dan ook ons geschenk bereiden voor Gospa, hoe kunnen we haar danken en haar de meeste vreugde bezorgen? Hoe kunnen we een antwoord geven op haar onvermoeibaar geduld met ons, op haar zo tastbare liefde in haar bezoeken in Medjugorje? Iedereen zal in het diepst van zijn hart het antwoord kunnen vinden dat de H. Maagd hem zelf zal influisteren in het gebed. Dat zal het mooiste geschenk zijn! Zo kreeg ik, bij voorbeeld, onlangs het volgende antwoord. Gospa heeft het meermaals gezegd aan de jongeren van de gebedsgroep: Als ze ons samen ziet bidden tot haar Zoon Jezus en dat onze harten één zijn in liefde, dan bezorgen we haar de grootste vreugde. Deze eenheid van harten maakt inderdaad een onvoorstelbare kracht vrij op het gebied van de genade! Een gebedsgroep, een familie, een levende parochie waar liefde heerst, zijn krachtiger dan een atoomcentrale! Dat is wat Gospa vurig verlangt op te bouwen bij haar kinderen, maar het is ook dat wat de satan het meest wil vernielen. Vandaar een idee voor een geschenk: In ons concreet leven de hindernissen opsporen die we opwerpen tegenover deze eenheid en, met de hulp van Maria, nagaan hoe we satan zullen beletten in ons leven te werken door misverstanden, onbegrip of wederzijdse verwerping.
  
  Om dit heel concreet te maken, zouden we, zoals veel bedevaarders doen, een brief kunnen schrijven naar de H. Maagd. Een brief waarin we het beste geven van ons hart. Als een wereldse moeder reeds zo aangedaan is als ze een mooie brief krijgt van haar kind, hoeveel te meer dan onze hemelse Moeder? Ontelbaar zijn de liefdesbrieven die aan de voeten van Gospa neergelegd worden. We houden dan nog geen rekening met de brieven die we vinden, verstopt tussen de stenen, op de heuvel van de verschijningen. Gospa beantwoordt steeds haar briefwisseling! Ze antwoordt rechtstreeks in het hart, in de gebeurtenissen, enz ... Het wemelt van de getuigenissen! Als een bedevaarder me vraagt voor hem te bidden tot de H. Maagd, dan beloof ik dat natuurlijk, maar nodig hem uit ook zelf met vertrouwen te bidden. Dikwijls nodig ik hem ook uit zelf te schrijven naar zijn hemelse Moeder. Het is me opgevallen dat de bekomen genaden op die manier veel talrijker waren en dat er een nieuwe band gesmeed werd tussen het "kind en zijn moeder". Heel sprekend is het volgende verhaal van Zeljko:
  
  Hij is lid van de gebedsgroep en houdt veel van de H. Maagd. Hij onderhield in het geheim met haar een bijzondere gewoonte. Daar hij in de nabijheid woont van de zieners, slaagde hij er in, telkens voor de verschijningen, een briefje voor haar weg te stoppen op de plaats waar Ze zou verschijnen.
  
  Dikwijls betrof het enkele liefdeswoordjes, haastig geschreven bij gebrek aan tijd. Het gebeurde zelfs dat hij eenvoudig een hart tekende op een stukje papier. Enkel een gebaar .... Op een dag onderbrak Zeljko echter zijn mooie gewoonte omdat de bedevaarders al zijn tijd vroegen en gedurende acht dagen "staakte hij zijn liefdesbriefjes". Er was ook wat twijfel bij hem opgekomen: "Om het even, dacht hij, mijn briefjes hebben geen zin, wat zou Gospa zich aantrekken van mijn armzalige krabbels? Ze ziet mijn hart en dat is het belangrijkste!" De 9de dag legde hij echter, zonder dat iemand het natuurlijk zag, voor de verschijning, weer enkele woordjes op zijn geheime schuilplaats. Amper was Marija opgestaan of ze begon nieuwsgierig rond te kijken op zoek naar deze vriend.
  
  "Zeljko, kom eens!"
  "Wat is er?" vroeg hij ongerust.
  "De Gospa is verschenen, zeer, zeer gelukkig en ze heeft me gezegd u deze boodschap te geven: "Ik dank u zeer voor uw brief. Hij heeft me heel veel plezier gedaan. Ik heb uw briefjes immers deze acht dagen heel erg gemist!" Ziezo Zeljko, Ze heeft me gevraagd u dat te zeggen!"
  
  Zeljko smolt van vreugde en bleef een hele tijd sprakeloos.
  
  Zo is de sublieme moeder die Jezus ons gegeven heeft. Wie kan zich nog maar het honderdste voorstellen van haar vreugde bij het minste gebaar van onze kant? Onze brieven zullen haar recht naar het hart gaan. Op 25 juni zullen sommigen, om haar te danken voor haar bezoeken sinds zo lange tijd, haar de 23 redenen beschrijven die ze hebben om haar te danken, met andere woorden, ze zullen de 23 genaden beschrijven die ze van haar in hun leven, van hun kindertijd af, reeds hebben ontvangen. Het is een idee tussen andere, een positief idee. We zijn immers dikwijls meer geneigd te vragen dan om te danken. Als we danken, leren we gelukkig te zijn, en zullen er andere genaden te voorschijn komen.
  
• Een prachtige profetische daad kregen we van de Heilige Vader met de opening van het "Jaar van de Eucharistie" op het feest van de Eucharistie, vorige zondag. Welke vreugde! Gaan we dan ook alles doen om dit jaar te beleven zoals de Paus het vraagt? Dit is een nieuwe gelegenheid die de Hemel ons geeft om de wereld terug te brengen naar het Hart van Jezus en we willen dit met ernst verwelkomen.
  
  In Medjugorje hebben alle boodschappen de bedoeling ons naar de Eucharistie, naar de levende Jezus, te leiden. Gospa zegt ons van de H. Mis ons leven te maken [25 april 98], "de H. Mis elke dag te beleven als de omstandigheden dit toelaten". "De H. Mis kan door niets anders worden vervangen", zegt ze. Maar ze zegt ook: "Als ge in de H. Mis zijt, lieve kinderen, zijt ge niet bewust". "Ge viert de Eucharistie niet, zoals het zou moeten. Moest ge weten welke genaden en welke gaven ge ontvangt, dan zoudt ge u elke dag minstens een uur voorbereiden op de H. Mis."[1985] De H. Mis is het belangrijkste gebed." [Dit zijn boodschappen die door de zieners dikwijls herhaald worden]
  
  Het kan gebeuren dat we door omstandigheden, zoals ziekte of afwezigheid van een priester, niet elke dag naar de H. Mis kunnen gaan. Jezus laat zich echter niet belemmeren in zijn wens om bij ons te komen! We kunnen dan een "Geestelijke Communie" doen, of een communie van verlangen. Dit is Jezus bij ons uitnodigen zoals bij een sacramentele communie. Hij zal graag komen en aan ons meedelen naargelang de openheid van ons hart. Hij zal ons alle gaven geven die Hij voor ons voorbehouden heeft. Vele heiligen deden elke dag meerdere "Geestelijke Communies". Daardoor deden ze reuzenschreden naar de heiligheid. Zo hield, bij voorbeeld, Zuster Faustina zulk een liefdesdialoog met de Eucharistische Jezus dat ze de genade kreeg Hem steeds bij haar te hebben , zoals ze gevraagd had. De Paus van "Totus Tuus", door Maria "gekozen voor deze tijd" wil ons de beste weg tonen naar het geluk en de glorie, voor hij door de Vader teruggeroepen wordt. Hij is de goede herder die ons beknopt zegt: "Ziehier dit is het beste voedsel, blijf gericht op de levende Jezus, neem Hem, eet Hem, aanbid Hem! Hier volgt een stukje uit zijn encycliek over de H. Eucharistie:
  
  "Als het Christendom in deze tijd zich vooral moet onderscheiden door "de kunst van het gebed", hoe kunnen we dan de vernieuwde nood niet aanvoelen om lange tijd voor de Heer te blijven, aanwezig in het H. Sacrament, in een geestelijk gesprek, in stille aanbidding in een liefdevolle houding. Dikwijls heb ik deze ervaring opgedaan, broeders en zusters, en kracht, troost en hulp gekregen" [32]
  
  "Ik wil nog eens deze waarheid herhalen terwijl ik me bij u aansluit, dierbaar oneindig Mysterie, Mysterie van Barmhartigheid. Wat kon Jezus nog meer voor ons doen? In de Eucharistie toont Hij ons echt een liefde die "tot het uiterste gaat, [Cfr. Joh. 13.1] een liefde die geen maat kent" [15]
  
• We hebben in onze gebedsruimte een beeldje van de Engel van Fatima, ook "De Engel van de Eucharistie" genoemd. Hij is immers aan de drie herdertjes verschenen met een kelk in zijn handen. Medjugorje is de voortzetting van Fatima, de plaats waar de H. Maagd de geheimen wil verwezenlijken, die ze in Fatima begon. [Boodschap van 25 aug.91] We hebben dus een hemelse vriend die ons zal helpen om ten volle van dit providentieel jaar van de Eucharistie te profiteren. Waarom zijn zo krachtige, hemelse hulp niet aanvaarden en hem heel bijzonder aanroepen? Hij zal ons dezelfde zalving geven als aan de herdertjes van Fatima, deze geest van aanbidding en het besef van Gods grootheid, zo miskend door onze materialistische wereld! De zienster Lucia vertelt dit onvergetelijk moment van haar leven aldus:
  
  Van zodra we aangekomen waren, knielden we, het aangezicht tegen de grond en begonnen het gebed van de engel te herhalen: "Mijn God, ik geloof, ik aanbid, ik hoop en ik bemin U" Ik weet niet hoe dikwijls we dit gebed herhaald hadden, toen we boven ons een onbekend licht zagen. We richtten ons op om te zien wat er gebeurde en zagen de Engel opnieuw. In zijn linkerhand droeg hij een kelk, waarboven een hostie zweefde, waaruit enkele druppels bloed in de kelk vielen. De engel liet de kelk verder zweven in de lucht, knielde naast ons en liet ons driemaal herhalen:
  
  "Allerheiligste Drievuldigheid, Vader, Zoon en Heilige Geest, ik offer U het allerkostbaarste Lichaam, Bloed, de Ziel en de Godheid van Jezus-Christus, aanwezig in alle tabernakels van de wereld, tot eerherstel voor alle beledigingen, heiligschennissen en de onverschilligheid, waardoor Hijzelf wordt beledigd. Ik vraag U, door de oneindige verdiensten van zijn Allerheiligste Hart en het Onbevlekt Hart van Maria, de bekering van de arme zondaars." Dan stond hij op, nam de kelk en de Hostie in zijn handen en gaf me de H. Hostie, het bloed in de kelk en verdeelde die ook aan Jacinta en Francesko, terwijl hij sprak: " Neem en eet het Lichaam en het Bloed van Jezus-Christus, verschrikkelijk beledigd door de ondankbare mensen. Herstel hun misdaden en troost uw God". Dan knielde hij weer en herhaalde nog driemaal met ons hetzelfde gebed: "Allerheiligste Drie-eenheid..." Dan verdween hij. We zijn in dezelfde houding blijven zitten en herhaalden steeds opnieuw dezelfde woorden. Toen we opstonden, merkten we dat het al nacht was en dat het tijd was om terug naar huis te gaan." [Herinneringen van Zuster Lucia]

• "Ik nodig u uit om, met een nieuwe geestdrift en met vreugde, mijn boodschappen nog meer te laten leven." De belangrijkste boodschap van O.L.Vrouw is haar aanwezigheid in Medjugorje! Ik herinner me hoe, jaren geleden, Sam Benardinella bij mij kwam toen ik juist een toespraak tot een groep beëindigd had over de verschijningen van de H. Maagd in Medjugorje. "Voor u is het gemakkelijk praten ... ik ben een arme haarkapper. Ik verdien amper genoeg om elk jaar mijn belastingen te betalen. Waar haal ik het geld voor een vliegtuigticket naar Medjugorje?" Ik herinner me dat ik antwoordde: "Sam vraag het enkel aan O.L.Vrouw! En als ze het u niet geeft, dan zal Jezus zeker zo onder de indruk zijn van de interesse die iemand toont, dat Hij het u zelf zal geven!" Twee weken later kwam Sam weer bij me met een opgewekte blik. Hij had een brief mee van Mark Bavaro, doelman van de New York Giants [Sam knipte zijn haar toen hij als student aan de Notre- Dame universiteit voetbal speelde.] Mark en zijn vrouw waren van plan om naar Medjugorje te gaan, zo stond er te lezen..., maar zijn vrouw, Suzy, was nu in verwachting en kon niet op reis gaan. Hun twee paternosters staken in de omslag. "Sam, zoudt ge me, alstublieft, dit plezier willen doen? Ik begrijp het moest het u niet passen! Hierbij is een cheque van 2000 dollar. Wilt gij en uw vrouw naar Medjugorje gaan en onze paternosters meenemen opdat de Moeder Gods ze zou zegenen?"
  
  Terug van Medjugorje plaatste Sam een beeld van O.L.Vrouw in zijn kappersalon en verbood ongepaste moppen of verhalen. Van dan af behoorde zijn kappersalon toe aan O.L.Vrouw. Sam vertelt dat als hij, voor hij naar Medjugorje ging, op zondag moest kiezen tussen zijn duivensport of naar de H.Mis te gaan, hij zeker zou gekozen hebben voor zijn duiven. Dat veranderde allemaal. Het is nu 15 jaar geleden dat hij naar Medjugorje ging ... en Sam is niet alleen op zondag naar de H. Mis gegaan, maar sinds zijn reis dient hij trouw elke morgen om 6.45 u de H.Mis in zijn parochiekerk!
  
• Ik nodig u uit om, met een nieuwe geestdrift en met vreugde, mijn boodschappen nog meer te laten leven." Regina, moeder van drie meisjes, getuigt. Ze had geen contact met de Moeder Gods. Haar vrienden begonnen echter te vertellen over Medjugorje en haar leven veranderde.
  
  Ik was echt ziek telkens ik zwanger was: migraine, misselijk, afkeer van voedsel en maagpijn. Toen ik zwanger werd van mijn vierde kind, was dat niet anders. Ik was zo ziek dat ik mijn kinderen soms weken moest toevertrouwen aan familieleden. En als ze thuis waren stuurde ik ze elke dag naar vrienden. Mijn dokter dreigde dat hij me zou doen opnemen in een ziekenhuis als ik verder gewicht verloor. Ik kon enkel in een bed liggen in een donkere kamer. Nutteloos te zeggen dat ik ontmoedigd werd en er aan begon te denken nooit nog zwanger te worden!
  
  Gedurende deze ziekteperiode vroeg ik Maria [de Moeder Gods] zich aan mij te tonen. Enkele vrienden hadden me juist verteld over de verschijngen van O.L.Vrouw in Medjugorje. Het idee dat Maria op vandaag aanwezig was ergens in een ver dorp, intrigeerde me, maar nooit had ik met haar in contact geweest. Ik vertelde haar dat ik haar beter wilde leren kennen en er naar verlangde haar te beminnen zoals ik zag dat mijn vrienden haar beminden. Ik begon haar te vragen bij mij te zitten tijdens mijn verschrikkelijke migraineaanvallen. Steeds opnieuw vroeg ik haar eenvoudig bij mij te blijven en vertelde haar dat ik er op vertrouwde dat ze er was.
  
  Op een vrijdag zond ik mijn kinderen naar Meghan, een van de vriendinnen die ik kende in verband met Medjugorje. Ik was die dag echt ziek. Die avond ging ik naar bed, zag het niet meer zitten en voelde me vreselijk. De volgende morgen bleef ik in bed en mijn man, Tremayne, bracht van uit de wagen de tas die ik de avond tevoren met mijn dochtertjes meegegeven had naar Meghan. Van zodra de tas in de kamer kwam, voelde ik me beter, zette me recht, voelde dat ik honger had, at iets, kleedde me en begon een normale dag! Het bleek allemaal zo normaal dat ik mezelf zelfs geen rekenschap van gaf van de verandering. Ik had de beste dag van de wereld! Later op de dag keek ik in de tas en vond er een omslag in van Meghan. Er zat een gedroogd rozenblaadje in en een briefje. Meghan schreef dat een bedevaarder dit rozenblaadje naar een verschijning meegenomen had in Medjugorje en dat het door O.L.Vrouw gezegend werd. Meghan stuurde me dus dit rozenblaadje en bad dat het een zegen voor mij mocht meebrengen.
  
  Wel, dit rozenblaadje was in mijn kamer gekomen op zaterdag morgen in een tas. Op dat moment was ik genezen. De aanwezigheid van dat blaadje was voldoende geweest om me te genezen, ondanks het feit dat ik tot ’s avonds niet wist dat het er was. Sinds dat ogenblik was ik 100% beter. Ik ging zwemmen met de kinderen, speelde met hen! Ik ben Jezus en Maria zo dankbaar dat ik opnieuw leef! Nu bidden mijn man en ikzelf om naar Medjugorje te kunnen gaan! Welk een mooi teken kregen we van haar aanwezigheid en haar liefde!
  
• Toen hij vorige maand het heiligdom in Kibeho [Rwanda] toewijdde aan O.L.Vrouw van Smarten, bad Kardinaal Crescenzio Sepe, prefect van de "Congregatie van de Evangelisatie van de volkeren" voor genezing en voor de mensen om "het droeve verleden te vergeten van broedermoord en oorlog". Kibeho was een van de plaatsen die het meest getroffen werden door de genocide die uitbrak in centraal Afrika in 1994-1995.
  
  Ik was bij de zienster Ivanka Elez toen zij op 25 juni 1993, vooraleer deze gebeurtenissen plaats grepen, haar jaarlijkse verschijning kreeg. Tijdens deze verschijning toonde O.L.Vrouw aan Ivanka verschrikkelijke beelden van zwarten die andere zwarten doodden. De Gospa zei dat dit niet hoefde te gebeuren. Het was niet onvermijdelijk. Deze beelden konden vermeden worden als O.L.Vrouw meer respons kreeg op haar oproepen tot gebed en offer. Als zienster was Ivanka trouw in het ontvangen en doorgeven van wat de H.Maagd haar toevertrouwde. Hoe trouw was ikzelf in het beleven en het verspreiden er van? O.L.Vrouw zegt aan ons allemaal: "Gij zijt verantwoordelijk voor de boodschappen!" [8/5/86] Deze herinnering zet me aan om de boodschappen nog meer te laten leven met een nieuwe geestdrift!

• De Franciscanen van Medjugorje behoren tot de Provincie van O.L.Vrouw-Hemelvaart in Herzegovina. Een mooie muurschildering van Maria’s Hemelvaart is te bewonderen in de nieuwe Franciscaanse Kathedraal in Mostar. Dit vierde glorievol geheim heeft een bijkomende betekenis voor ons ... Kinderen van de Gospa van Medjugorje. O.L.Vrouw komt terug uit de Hemel, mèt haar lichaam! We krijgen iets bijzonders, dat nooit voorheen door de Hemel gegeven werd. Deze feestdag is in een zekere zin ook onze feestdag.
  
• Ik herinner me een gesprek dat ik jaren geleden had met Francis Gajowniczek, de man wiens plaats door Maximiliaan Kolbe ingenomen werd in de hongerbunker. We verheugden ons beiden over de genaden, die tegenwoordig aan de wereld gegeven worden door Medjugorje en hij herinnerde me aan iets dat de heilige gezegd had: "Ik geloof dat er in ieder land een "Stad van de Onbevlekte" zou moeten ontstaan, die de Onbevlekte de gelegenheid zou geven te handelen met alle middelen, ook de meest moderne, omdat ontdekkingen eerst en voor al zouden moeten gebruikt worden om haar te dienen, zij het in de handel, de industrie, de sport of zelfs de radio en televisie. In één woord, al wat zou kunnen ontdekt worden dat de geesten kan verlichten en de harten ontvlammen!"
  
  De tijd is gekomen om de televisie te gebruiken voor de Onbevlekte, voor O.L.Vrouw. Ongelofelijke mogelijkheden dienen zich aan voor de oproep van de H.Maagd om de wereld te bereiken door de televisie. Ik vraag u nu de "Kinderen van Medjugorje" te vervoegen bij dit belangrijk werk en elke dag een tientje van uw Rozenkrans te offeren voor dit werk.
  
  Eenvoudig een glimp van Medjugorje kan de genade van bekering brengen in het leven van de mensen.
  
  Enkele voorbeelden:
  
  Twee dagen geleden vertelde Lola Falana [Medewerkster aan "Rat Pack" met Sammy Davis, Frank Sinatra, Dean Martin ...] me dat ze in 1988 in bed lag met Multipele Sclerose en toen op de TV iets zag over Medjugorje. O.L.Vrouw was iets nieuws voor haar [ze was niet Katholiek] maar ze flapte er uit dat ze God graag al haar roem zou teruggeven in ruil om in staat te zijn naar dat dorp te kunnen gaan en zelf de berg te beklimmen. Ze voelde dat O.L.Vrouw haar zei dat ze wel degelijk naar Medjugorje zou gaan en de Krizevac beklimmen! Lola ging en genas. Ze werd Katholiek en bouwt haar leven sindsdien rond de sacramenten en het bidden van de Rozenkrans!
  
  Pater James Wiley schreef volgende indrukwekkende bekeringsgeschiedenis: "Ik keerde God, de Kerk en het priesterschap de rug toe in 1974. Deze beslissing om alles te verlaten wat ik ooit had gewaardeerd kwam niet in één nacht. Het had jaren aangesleept en ik had mij voorgenomen nooit naar de Kerk of het priesterschap terug te keren. De zeventien jaren die op mijn vertrek volgden waren voor mij moeilijk en beproevend.
  
  Maar eens ik mijn besluit genomen had, kwam ik daar niet meer op terug. Een vriend, priester, vroeg me eens of ik er nooit aan dacht om terug te keren. Ofschoon ik zijn bekommernis voor mij waardeerde, zei ik hem dat dit onmogelijk was omdat ik niet meer geloofde. Bestond God echt? Was Hij een kracht in het heelal? Was Hij een persoonlijke God?
  
  Ik had in het geheel geen zekerheid meer. Geestelijk had ik de bodem bereikt..."
  
  In augustus 1988 keek ik naar een programma "Pittsburh Today" [Pittsburg Vandaag]. De namiddaguitzending ging over eigenaardige dingen die gebeurden in een Joegoslavisch dorpje, Medjugorje. Om een onbekende reden besloot ik de uitzending op te nemen om ze later te bekijken. Diezelfde avond speelde ik de opname af, niet eenmaal, niet tweemaal maar driemaal. Ik kon er gewoon niet genoeg van krijgen. Ik wilde meer weten en schreef naar het televisiestation om meer inlichtingen."
  
  "Traag maar zeker begon mijn leven te veranderen. Tot op dat ogenblik was de theologie die ik doceerde meestal volledig gekant tegen de leer van de Kerk. Op een punt had ik de sacramenten totaal verworpen, vooral de leer van de Kerk over de Eucharistie. Wat er verder gebeurde is moeilijk uit te leggen omdat het niet in een bepaalde orde verliep.
  
  Plots stelde ik vast dat ik terug geloofde. Er waren geen twijfels meer, geen vragen. Ik geloofde. Goddank, ik geloofde!
  
  18 Jaar lang was ik niet meer naar de Biecht geweest en ik voelde de nood om dit aan een priester te vertellen. Ik vond een Franciscaan van de 'Our Lady of the Point' kerk in Pittsburgh. Toen ik de kerk verliet was ik, voor de eerste keer in mijn leven, geestelijk gezuiverd.
  
  Gedachten over de terugkeer in het priesterambt kwamen niet bij me op. Ik was gelukkig en voldaan met mijn teruggevonden geloof. Wat kon ik meer wensen? En toen gebeurde het! Op een zaterdag, 24 september 1988, het vroegere feest van O.L.Vrouw van de Vrijkoop der slaven, werk ik wakker om 5.30 uur in de morgen. Het eerste dat door mijn hoofd ging was dat ik moest terugkeren naar het priesterschap. [Ongeveer een jaar later] kreeg ik een oproep van de bisschop. Hij had goed nieuws. Rome had gunstig geantwoord op mijn verzoek en ik keerde terug naar het priesterschap.
  
  In juni 1993 ging ik op bedevaart naar Medjugorje om God en O.L.Vrouw te danken voor de vele genaden die ik gekregen heb. Het hoogtepunt van de reis was de beklimming van de Kruisberg, waar ik op mijn knieën dankte. Het concelebreren van de H.Mis in de St. Jacobskerk was een ervaring die ik me voortaan altijd zal herinneren. Welk een geluk. Welk een tranen van vreugde!"
  
  Pater Wiley vertelde me gisteren:"Ik verloor mijn geloof in alles. Ik hield op te geloven en verliet het priesterschap in 1974. 17 jaar lang ontkende ik alles van het geloof. En plots, na het zien van een TV programma over Medjugorje, geloofde ik opnieuw. Ik ontwaakte en zei:Ik geloof terug! Ik geloof! Op één nacht kwam ik van ongeloof tot geloof! Ik kreeg de genade van de bekering door het zien van dat ene TV programma!" "ij ging als een atheïst naar bed," zei hij, en ondervond ‘s anderendaags dat hij de gave van het geloof gekregen had. Later vroeg de bisschop hem om te vergezellen naar het Cristus-koning seminarie te New York en te getuigen voor de seminaristen.
  
  Hij vertelde me dat hij naar Medjugorje gegaan was Met als enig doel: de berg te beklimmen en te danken aan de voet van het Kruis! Terwijl hij me dit vertelde kon hij zijn tranen niet bedwingen, die, zo zei hij, veroorzaakt werden door de overweldigende ervaring die hij 10 jaar vroeger had beleefd toen hij op zijn knieën dankte aan de voet van het Kruis op de Krizevac!
  
• Jim Jennings, door het bestuur van de gevangenis als onverbeterlijk aanzien, heeft het grootste deel van zijn leven achter de tralies doorgebracht. Terwijl hij een straf uitzat voor moord in een staatsgevangenis van New Jersey zag hij op een dag een flits van een TV uitzending over Medjugorje. In zijn hart wist hij dat dit waar was. Hij geloofde onmiddellijk en kreeg op het moment zelf de genade van bekering. En dat vuur van bekering breidde zich uit. Het duurde niet lang of de gevangenen wijdden zelf hun gevangenis toe aan het Onbevlekt Hart van Maria! De laatste 15 jaren zijn voor Jim niet altijd gemakkelijk geweest. De eerste 4 maanden van zijn voorwaardelijke vrijlating sliep hij in onze gebedsruimte in een zetel. Hij is echter verder gegaan op deze weg en nu is het kostbaarste bezit, voor hem en zijn vrouw Kathryn, hun Katholiek geloof!
  
• Hoewel ik er nog veel zou kunnen vertellen, zal ik u enkel nog 2 voorbeelden geven: Een lid van het Congres, die niet Christelijk en pro-abortus was, zag in San Francisco op TV een van de programma’s van Zr. Emmanuel. Hij nodigde haar uit naar Washington DC om voor een Commissie voor mensenrechten van het Congres te komen spreken over het belang van de vredesboodschappen die door O.L.Vrouw in Medjugorje aan de wereld gegeven worden.
  
• Een Hindoe Eerste Minister hoorde door de radio spreken over Medjugorje, met als gevolg dat hij zijn land [voor 85%] Hindoe toewijdde aan het Onbevlekt Hart van Maria!
  
  Het is tijd bepaalde bolwerken van de vijand terug in te nemen. U wordt gevraagd van vandaag af en dan verder elke dag één tientje van uw Rozenkrans te offeren voor het welslagen van ons nieuw TV project om Medjugorje naar de wereld te brengen...

• Hij nam een foto uit zijn tas. "Dat ben ik er voor". Ringen in zijn oren en neus, het haar tot op de schouders. Een gitaar in de handen. "Mijn ganse leven bestond uit drugs, sex en rock en roll!"
  
  Ik had me drie dagen eerder aan deze knappe, jonge priester voorgesteld toen we samen in de luchthaven in de rij stonden te wachten voor onze instapkaart. "Dit is mijn eerste reis naar Medjugorje, maar..." zei hij lachend terwijl hij naar zijn Romeinse kraag wees, "Medjugorje is hier verantwoordelijk voor!" Zo vertelde me Pater Donald Calloway, MIC, assistent rector bij het nationaal heiligdom van de Goddelijke Barmhartigheid in Stockbridge, Mass. [USA]:
  
  "De foto is van mij in 1992 toen ik 20 jaar was. Mijn leven was een mislukking. Het verdriet dat ik mijn ouders aandeed heeft hen er toe gebracht Katholiek te worden. Dat jaar zag ik op een avond een boek liggen op de koffietafel, "De Koningin van de Vrede komt op bezoek in Medjugorje" van P. Joseph Pelletier. Ik begon er in te lezen en kon niet ophouden! Om 3 uur in de morgen had ik het uitgelezen. Toen wachtte ik tot mijn moeder opstond. Ik wist dat ik een Katholiek priester moest zien. Ik had het moeilijk het woord "priester" uit te spreken toen ik haar vroeg waar ik er een zou kunnen vinden .... ik wilde het woord in mijn mond vormen maar kon amper "priester" zeggen. Ik was zeer trots.
  
  Toen ik die morgen een priester vond zei deze dat hij eerst de H.Mis moest lezen en dat hij daarna met mij wilde spreken. En zo zat ik achter in de kerk en was getuige van mijn eerste Mis. Later vertelde ik aan de priester: "Was dat Jezus niet aan het altaar? Het was echt Hij". Gans mijn vorming als Katholiek kreeg ik in één nacht door het boek over Medjugorje te lezen. Het is echt waar, ik kreeg alles! Zo wist ik bij voorbeeld dat de Paus onze vader is, dat hij onze "Papa" is.
  
  Ik verloor al mijn vrienden toen ze hoorden dat ik Katholiek geworden was. Naar alle priesterordes van ons bisdom schreef ik om inlichtingen. Ik koos de orde die tweemaal de naam van Maria doeg: "Marians of the Immaculate Conception" [De Marianen van de Onbevlekte Ontvangenis]. Ik was op de middelbare school buiten gezet en dus moest ik 10 jaar studeren om priester te worden! Drie maanden geleden ben ik gewijd.
  
  Pater Calloway voegde er aan toe: "Op dit ogenblik hebben we 9 mannen in opleiding in Stockbridge en al deze roepingen komen van Medjugorje! Ook zei hij iets waarin mijn vrouw en ikzelf erg geloven: "Maria heeft een ongelooflijk leger gevormd van kleinen over gans de wereld. Nu zijn ze nog verborgen. Op een dag zal ze haar leger loslaten en op die dag zal alles van de vijand terug worden afgenomen wat hij nu veroverd heeft. Het zal ongelofelijk zijn! Haar leger is er reeds, het ligt enkel te wachten!" Men voelt bij deze jonge priester een sereniteit, een kracht, een voelbare vrede. Met een verlegen glimlach wees hij naar zijn schouder: "Ik heb nog steeds de tatoeages!"
  
  Beiden hadden we geboekt op het vliegtuig om op 11 september van Medjugorje terug te keren naar Amerika. Een dag die een dag van schaamte geworden is voor de wereld. Laten we onze inspanningen verdubbelen om de aandacht van de wereld te vestigen op een ander teken: "Medjugorje is een teken voor u allemaal en een oproep tot gebed en om de genadedagen te beleven die God u geeft!" [25.04.1994] De genade van Medjugorje kwam van over de oceaan tot de 20 jaar oude Donald Calloway door een boek, een stukje mediacommunicatie. Vergeet uw tientje niet voor het welslagen van ons plan om de televisie aan te wenden om de oproep van O.L.Vrouw naar de wereld te brengen. [Zie onze vorige faxen].
  
• Toen, 2 weken geleden, de cursussen herbegonnen aan de Notre-Dame universiteit, hernamen mijn vrouw en ikzelf in ons huis op vrijdagavond de Rozenkransbijeenkomst van de "Kinderen van Medjugorje" [voor de studenten] en op zaterdag morgen de Medjugorje-mis in de crypte van de basiliek van het H.Hart. De studenten verzamelen dan om 11 u. rond het beeld van O.L.Vrouw om de Rozenkrans te bidden en haar te verwelkomen op het ogenblik van de verschijning in Medjugorje [11.40 u.]. Daarna vieren we de H. Mis. Daar er later op de dag een belangrijke godsdienstige plechtigheid zou plaats vinden in de basiliek was er geen enkele priester beschikbaar voor onze H. Mis. We annuleerden ze echter niet. We waren er gerust in, de Hemelse Vader zou wel voorzien. Er waren er maar enkelen aanwezig, omdat de school juist begonnen was. Ik voelde echter de dankbaarheid van de Hemel, dat studenten werkelijk hun eigen bezigheden hadden opzij gezet om samen te bidden en O.L.Vrouw in Medjugorje te verwelkomen. De Vader was zeer dankbaar, Hij zou wel voor ons zorgen.
  
  Toen het tijd was voor de H. Mis, had een van de studenten gemerkt dat er een oudere man, die alleen achteraan stond, juist in de crypte was binnengekomen. "Ja ik ben priester! Ja, ik ben blij voor u de H. Mis op te dragen." Hij vertelde ons dat hij toen hij juist in Notre-Dame aangekomen was, hij in een boek gelezen had dat Orestes Brownson in de crypte begraven lag. Om een onverklaarbare reden, zei hij, had hij het in zijn hoofd gehaald even te gaan kijken. "Ik kwam om naar een graf te kijken en ik vond de eerste Christenen!" Hij vloeide over van een kinderlijke devotie tot O.L.Vrouw en vertelde verhaal na verhaal over haar moederlijke zorg en hoeveel hij van haar hield. Juist voor de eindzegen zei hij dat in de geschiedenis van de Kerk er soms iemand te voorschijn treedt, zoals hijzelf, als een antwoord op gebed ... en dan weer verdween! "Zo, zei hij, als ik straks langs de deur van de sacristie verdwijn, en niet terugkom, dan weet ge waarom." "In dat geval", antwoordde ik, terwijl ik hem bij de arm nam terwijl hij zich naar de sacristie begaf, "zou ik u dit geschenk best nu geven. Ik heb het meegebracht om te geven aan de priester die O.L.vrouw ons zou zenden". Met vreugde ontving Bisschop Andrew McDonold zijn geschenk: De cassette van Zr. Emmanuel: "De mooiste Mis van mijn leven". In plaats van onmiddellijk na de H. Mis te verdwijnen, nam hij de trappen naar boven om als voorganger deel te nemen aan de grote liturgische plechtigheid die juist ging beginnen in de basiliek. Dat was de reden waarom hij naar Notre-Dame gekomen was.
  
• Als antwoord op de oproep van O.L.Vrouw zijn er velen die de eerste Onze Vader en de drie eerste Weesgegroeten van de Rozenkrans elke dag offeren voor de gezondheid van haar "meest geliefde zoon, die veel lijdt en die ik gekozen heb voor deze tijd". [25/08/1994] Onlangs heeft de H .Vader om gebeden vraagt van de gelovigen omdat hij zijn kracht uit dit gebed put, en omdat hij weet dat zijn tijd tussen ons beperkt is. Volgens de "wereldleiders van deze tegenwoordige duisternis" [Ef. 6.12] had het leven van deze Paus van het Geheim van Fatima 22 jaar geleden moeten eindigen!
  
  Op 16 oktober [het hoogtepunt van het jaar van de Rozenkrans] vieren we het 25ste jaar van zijn pontificaat dat binnen enkele maanden het derde langste zal zijn uit de geschiedenis. We hebben veel waar we dankbaar voor moeten zijn. Laten we niet verslappen. Vijf jaar voor O.L.Vrouw begon te verschijnen in Medjugorje, zei Johannes Paulus II: " We staan nu voor de grootste historische confrontatie waar de mensheid doorheen moet. Ik denk niet dat brede kringen van de Amerikaanse samenleving en de Christelijke gemeenschap dit ten volle beseffen. We staan voor de eindconfrontatie tussen de Kerk en de anti-kerk, van het Evangelie tegenover het anti-evangelie. Deze confrontatie ligt in het plan van de Goddelijke Voorzienigheid, het is een uitdaging die de ganse Kerk moet aangaan." [Uit de afscheidsrede van Kard. Wojtyla na zijn bezoek aan de USA in 1976, gepubliceerd in de Wall Street Journal, 9 nov.1978]
  
• Als we ’s avonds door onze venster keken zagen we het kruis op Krizevac hel verlicht. Een geschenk van de parochie voor het feest van de Kruisverheffing. Gans de dag hoort men bestendig gebed in deze vallei. Er zijn bedevaarders van de ganse wereld. Ook Kroaten van uit het hele land. Het was een ongelofelijk gezicht. Meerdere gelijktijdige vertalingen op FM frequentie en grote TV schermen naast het altaar buiten, maken dat de plechtigheden door iedereen kunnen gevolgd worden. De Franciscanen en de parochieploeg zijn werkelijk verbazingwekkend. Bij ervaring weet ik welk een werk en tijd het neemt om voor meerdere duizenden mensen één keer per jaar een weekend te organiseren terwijl iedereen dezelfde taal spreekt! Toch is de zorg voor de geestelijke noden van duizenden mensen van over de gehele wereld de normale bezigheid van deze parochie!

• Mirjana Soldo geeft maar zelden een boodschap door van O.L.Vrouw na haar verschijning op de 2de van de maand. Dit gebeurde echter wel op 2 opktober ll. Mirjana zei dat de H.Maagd haar volgende boodschap gaf: [Ze zei dat O.L.Vrouw weende toen ze deze boodschap gaf, hoewel ze tijdens de rest van de verschijning dit niet deed.]
  
  "Lieve kinderen, geef me uw hart helemaal. Laat me toe u naar mijn Zoon te brengen, Hij die de echte vrede en het echte geluk is. Laat niet toe dat de valse schittering, die u omringt en u aangeboden wordt, u zou ontgoochelen. Laat niet toe dat satan over u regeert met een valse vrede en geluk. Kom tot mij, ik ben bij u!" [ 2 okt.2003]
  
  Mirjana zei me eens dat niemand kan beweren het gezag te hebben om de boodschappen van O.L.Vrouw te interpreteren. Ieder persoon kan enkel zeggen wat deze boodschap voor hem of haar betekent. Mirjana voelt zich ook zo. Daar er velen zijn die over de inhoud van deze boodschap willen speculeren, zal ik u enkel vertellen wat mijn vrouw hier gisteren over schreef. Natuurlijk moet elke boodschap getoetst worden aan de lering van de H.Kerk.
  
  "Dit is het verzoek van een moeder, die haar kinderen onder haar beschermende hoede wil verzamelen. Ze verlangt dat we haar met ons ganse wezen zouden vertrouwen. Ze wil dat we ons 100% zouden geven. En dan wil ze ons naar Jezus leiden, die onze ware God is. O.L.Vrouw weet echter dat we omringd worden met valse goden, valse lichten en valse vreugden, die ons van Jezus verwijderen. De Israëlieten bevonden zich in eenzelfde situatie, toen Jozua hen leidde: "Vrees dan Jahwe en dient Hem oprecht en trouw. Doe de goden weg, die uw voorouders aan de overkant van de rivier en in Egypte hebben vereerd, en wees dienaren van Jahwe. Als u Jahwe niet verkiest te dienen, kies dan wie u wel wil dienen: de goden die uw voorouders aan de andere kant van de rivier hebben vereerd, of de goden van de Amorieten, in wiens land u woont. Ik en mijn familie dienen Jahwe."[Joz. 24:14-15]
  
  De uitdaging voor de Israëlieten bestond er steeds in of ze trouw zouden blijven aan de Heer of zich afkeren en de goden vereren van de naburige volkeren. Ik voel dat O.L.Vrouw ons oproept tot dezelfde soort keuze. Ze ziet het gevaar van valse goden rondom ons en ze verlangt dat we voor de Heer kiezen. We leven in een heidense wereld, gelijkend op de landen waar de Israëlieten woonden. We worden verblind door de valse lichten van het materialisme, van New Age, van intellectuele trots, van een verwaterd evangelie en zo verder. De gevaren loeren overal.
  
  En het erge aan valse lichten en valse vrede is dat ze goed lijken. Ze lijken nuttig. Op het eerste gezicht lijken ze een goed antwoord op onze levensvragen. Maar in feite zijn ze namaaksels. Herinner u dat "Lucifer" betekent "lichtdrager" en satan "engel van het licht". Valse lichten lijken echt maar rieken slecht. We moeten ze buiten werpen.
  
  Hoe kunnen we weten wat echt van God komt en wat namaak is? Ik denk dat Ze ons het antwoord geeft. "Kom naar mij, ik ben bij u." O.L.Vrouw komt dagelijks naar Medjugorje om ons de waarheid voor ogen te houden en ons gericht te houden naar Gods plan. Ze is nu een Jozua voor ons. We hebben een sterke leiding nodig om door deze verwarrende en
  
  moeilijke tijd te geraken. Het is daarom dat de Vader haar heeft toegelaten zo lang en zo uitdrukkelijk naar Medjugorje te komen. We hebben haar nodig om ons van de valse lichten naar het ware licht en van de valse vrede naar de echte vrede te leiden.
  
  Jozua had de geschriften van Mozes [de 10 geboden en de Torah] om hem te helpen het volk in waarheid te leiden toen ze zich vestigden in het beloofde land. O.L.Vrouw geeft ons haar boodschappen om ons te leiden. En deze boodschappen voeren ons recht naar de Kerk, de Schrift, de Sacramenten en het gebed. De weg om een vals licht te onderscheiden is het te toetsen aan wat de Kerk en de Schrift leert en het gebed. We moeten leren te onderscheiden wat van God is en wat niet.
  
  Pater Don Calloway had een interessante uitleg over onderscheiding. Hij zei dat, na dat hij kind van Maria geworden was, hij alles begon te lezen wat hij vond over godsdienst. Hij had zulk een honger naar God. Als hij iets las kon hij onmiddellijk zeggen of het waar was of niet. Hij kon zeggen of de schrijver hem de Jezus toonde die O.L.Vrouw hem had getoond of het een valse Jezus was. Ik vind dat zeer interessant. Wie zou de echte Jezus beter kennen dan zijn eigen Moeder. Natuurlijk is dat een gave die aan Pater Calloway gegeven is. De Jezus die de kerkvaders in de eerste Concilies voor ons gedefinieerd hebben was de Jezus, die de Zoon van Maria is. Maria’s moederschap van God was de leidraad bij het begrijpen van de dubbele natuur van Christus als ware God en ware mens. Het was dus door O.L.Vrouw dat de Kerk groeide in het begrijpen wie Jezus eigenlijk is. Waarom zou het niet door O.L.Vrouw zijn dat ook wij groeien in het begrijpen van Jezus in de huidige tijd.
  
  O.L.Vrouw wil dat we juist onderscheiden. Ze wil dat we zouden weten wat van God komt en wat van de valse goden van deze tijd. We moeten in staat zijn voor God te kiezen in elke situatie. En zo smeekt ze ons om ons volledig onder haar mantel te bergen. Daar zullen we onszelf volledig onder het gezag van Jezus en zijn Kerk bevinden. En dan zullen we veilig zijn voor de gevaren die ons omringen.
  
  Bid om onderscheiding. Bestudeer de leer van de Kerk en wat nog het belangrijkste is, beleef uw toewijding aan O.L.Vrouw. Dit is in deze tijd een kwestie van leven of dood.
  
• Morgen viert de Kerk de 25e jaar van het pontificaat van Johannes-Paulus II. "We houden van u". Vergeten, we niet dat O.L.Vrouw ons in een boodschap vroeg te "bidden voor de gezondheid van mijn meest geliefde zoon, die lijdt, en die ik gekozen heb voor deze tijd!" In een van onze TV programma’s zei Daniel Ange dat deze paus, die een heilige is, op een dag als "kerkleraar" zal erkend worden ... "en hij zal een van de grootste zijn." Drie jaar geleden schreef een uitgever dat zijn geslaagde reis naar het H. Land eindelijk de geruchten over zijn nakend terugtreden de kop zou indrukken. Hij stelde ook dat Johannes-Paulus misschien ook de grootste Paus is in de 2000 jaar oude geschiedenis van de Kerk. Vele, door de media veronderstelde opvolgers, zijn intussen al overleden. Johannes-Paulus blijft bij ons voor een lange tijd, zoals O.L.Vrouw in Medjugorje. Zij blijft aan onze zijde ... en hij ook. Laten we hem niet verlaten maar ons terug inspannen om aan haar oproep te beantwoorden en bidden voor zijn gezondheid. Tot op de dag die door de Hemel bepaald is om hem terug te nemen, zal er een hevige strijd woeden rond de persoon van deze Paus van het geheim van Fatima.
  
  In een vroegere fax vertelde Zr. Emmanuel over iets dat ze had meegemaakt toen ze op zending was in Polen. Ze kwam in een familie waar man en vrouw medewerkers waren van de Paus toen hij nog bisschop was. De Paus was toen nog vaak met hen in contact door gewone brieven langs de post. Ze toonden haar handgeschreven brieven van de H.Vader die vertelde dat hij in zijn hart elke dag [geestelijk] naar Medjugorje ging en zijn gebeden verenigde met de gebeden van de bedevaarders aldaar!

• Arlene leidt een gebedsgroep voor kinderen in Miami. Zoals vele gelovigen van Medjugorje "wil ze Jezus en Maria helpen opdat zoveel mogelijk zussen en broers de weg naar de heiligheid zouden kennen" [25.10.03]. Ze heeft zoveel wonderen zien gebeuren in familiale toestanden, bij echtscheidingen, onverantwoordelijkheden, enz... Ze vertelt hoe er op een dag een moeder van een van de kinderen bij haar kwam met tranen in de ogen. "Mijn man gedraagt zich zo kleingeestig tegenover mijn dochter. Hij zag dat ze een prentje had van de H. Theresia van Lisieux en heeft haar voor al de aanwezigen belachelijk gemaakt . Hij zei dat zijn dochter nu aan toverij deed!" Ik vroeg hem niet met haar te spotten en haar niet te kwetsen. Hij antwoordde me: "Wel, ik zal niet ophouden met haar te spotten want ik ga dat in mijn huis niet toelaten" Toen begon onze pasgeboren baby te huilen en ik moest in de keuken blijven om hem te voeden, terwijl mijn man ons dochtertje naar bed bracht. Daar de babyfoon opstond kon ik duidelijk hun gesprek horen. Mark kon moeilijk Filiola in haar bedje krijgen en ik hoorde haar zeggen: "Papa, ik ga niet in bed tot we samen gebeden hebben!" "O.K. zei hij, welk gebedje wilt ge dat ik bid?" "Kent ge het Onze Vader?" vroeg ze. "Ja, O.K. geen probleem!" Toen hoorde ik ze samen het Onze Vader, het Weesgegroet en het Glorie zij de Vader bidden. Ik weende, weende, weende. Ik kon het maar niet geloven! Hij had nog maar juist met haar gespot, en veranderde onder mijn ogen..."
  
  Welk een mooie toevlucht kunnen de kinderen vinden in het gebed, als de familiale eensgezindheid verbroken is en ze zich zo onveilig, zo verlaten voelen!
  
• Men vraagt ons: " Waarom geeft Gospa steeds opnieuw dezelfde boodschappen?" Het antwoord is simpel: het is een andere heel eenvoudige vraag: "Hoe vaak heeft uw mama u gezegd uw tanden te poetsen toen ge nog klein waart?" Heel zeker heeft ze dit steeds herhaald tot op de dag dat ze vaststelde dat ge het uit uw eigen deed, zonder dat ze er hoefde op aan te dringen. We zouden verbaasd zijn als we eens op een CD al de woorden zouden opnemen die een moeder de eerste jaren haar kindje toefluistert! En nochtans ... het zijn deze, steeds herhaalde woorden die, beetje na beetje, de persoonlijkheid van het kind vormen en het ook vertrouwen geven. Het zijn de stem van de moeder en haar eenvoudige woorden die het kind vormen en het bewust maken van het gevoel van een aanwezigheid, van een aandacht, van een hart .... Dat is goud waard voor zijn toekomst! Gospa wil geen diploma halen van literatuur aan de Sorbonne! Nee, de Moeder van het Woord wil enkel haar kinderen vormen om er heiligen van te maken. De weg is dan ook heel anders!
  
  Op 25 oktober heeft Ze iets gezegd dat we niet mogen onderschatten, omdat het voor ons van cruciaal belang is:
  
  " Opnieuw roep ik u op u toe te wijden aan mijn hart en aan het hart van mijn Zoon Jezus. Kindertjes, ik verlang u allen op de weg van bekering en van heiligheid te leiden..." Toen O.L.Vrouw deze oproep gedaan had in Fatima is de eerste wereldoorlog enkele maanden later geëindigd, hoewel haar oproep maar matig beantwoord werd. Maria weet wel waarom ze deze oproep ook nu herhaalt. Iedere aandachtige ouder weet dat zijn kind op school of elders iemand kan ontmoeten die het, misschien enkel om zich te amuseren, zal uitnodigen zich toe te wijden, maar .... niet aan God!
  
  De vijand immers amuseert zich niet, hij is maar al te gretig om te komen als men hem roept, om te kunnen schaden, te kwetsen, te vernietigen. Het toewijden is een diep verlangen van de menselijke ziel, maar men mag zich niet van toewijding vergissen! Gelukkig het kind dat, van in de moederschoot of bij het Doopsel, door zijn ouders wordt toegewijd aan het Hart van God en van de H.Maagd. Het zal een bijzondere genade van bescherming krijgen want God was de eerste
  
  uitgenodigde. Het zal meer weerstand hebben tegenover andere voorstellen van toewijding, die de jeugd tegenwoordig steeds meer, onder allerlei vormen, wordt aangeboden. Maria doet hier tot ons een heel ernstige oproep die voor velen een kwestie van leven of dood kan betekenen.
  
  November nodigt ons uit om te bezinnen over leven en dood. Laten we deze gelegenheid te baat nemen om de waarachtigheid van onze toewijding te testen. Is ze echt reëel? Vele mensen denken er wel aan hun tijd, hun hart, hun goederen, hun familie, hun werk, enz... aan God toe te wijden. Weinigen denken er echter aan Hem ook hun dood toe te wijden! Daarom nodig ik u uit om van vandaag af tijd te nemen voor stil en diep gebed en aan God de genade te vragen om deze zeer bijzondere stap te zetten, die een bron is van een grote vrede. Daarvoor volstaat het aan de Heer te zeggen dat uw dood Hem volledig toebehoort, dat u ze volledig aan Hem afstaat en dat ge er het volste vertrouwen in hebt dat Hij ze zal laten gebeuren op de beste manier voor uzelf en voor uw eeuwigheid.
  
  Om in waarheid in deze toewijding te kunnen groeien zijn er enkele bijzondere stappen, waarvan er hier 4 volgen:a] Dank God op voorhand, in deze akte van vertrouwen en overgave, voor de dag dat Hij u zal komen halen. Deze dag van de grote ontmoeting, die Hijzelf gekozen heeft, en dus de beste is. Morgen?? Binnen 10, binnen 30 jaar? Het is Zijn keuze! En bereid u dan maar in vrede voor op Zijn komst!
  
  b] Dank God, met hetzelfde vertrouwen om de manier, die Hij gekozen heeft om u te komen halen. Hij weet waarom deze manier voor u de beste is, en hij verlangt er zo naar dat u Hem die keuze zou laten zonder vrees en zonder spanning. De valstrik is juist dat we onze verbeelding laten gaan en ons reeds een of andere manier voorstellen waarvoor we beven. Dat is nutteloos en de vijand kan er gebruik van maken om ons vrees in te boezemen. Integendeel, zeg bij voorbeeld aan God: "Heer, hoe mooi is het plan dat U reeds hebt om me terug te halen, welk een troost is het voor mij te weten dat dit plan van U komt en niet van een of ander absurd toeval! Op voorhand reeds bied ik u dit gebeuren aan opdat Uw zegen op mij zou kunnen rusten en opdat ik me zonder weerstand zou kunnen laten opnemen in Uw omhelzing." Als ge voor een van deze twee stappen weerstand ondervindt, panikeer dan niet, forceer niets, maar vertel de Heer heel eenvoudig over uw weerstand en vraag Hem om de genade van de overgave. En laat haar dan heel vreedzaam komen op haar tijd. De twee volgende stappen brengen u nog verder in de echte toewijding van het hart. Op het eerste gezicht zijn ze veeleisend, maar eens men ze in diepte heeft beleefd, zijn ze bron van een belangrijke inwendige genezing en van vrede.
  
  c] Denk aan twee of drie personen, die u het nauwst aan het hart liggen. Doe dan dezelfde akte van vertrouwen voor hun leven en hun heengaan: "Heer, ik dank u voor de dag dat u XXX zal komen halen, deze dag van Uw ontmoeting met hem, die uzelf hebt gekozen, en dus de beste is. Morgen? Binnen 10 of 30 jaar? Dat is Uw keuze en ik bereid me in vrede voor op deze dag. Heel dikwijls onthult dit gebed een angst, teken dat wij ons eigen inzicht hebben voor deze persoon. We zouden liever zelf beslissen in de plaats van God. We zouden zelf de aankomst en het vertrek willen regelen. Dat is een natuurlijk gevoel. Gospa nodigt ons echter uit van een menselijke liefde voor onze dierbaren over te gaan naar een goddelijke liefde. Van zodra deze echte liefde in ons hart ontstaat, wordt het ons diepste verlangen dat deze beminde persoon ten volle Gods plan realiseert in zijn of haar leven, omdat dit voor hem of haar het grootste geluk betekent. Uit liefde stellen we ons dan ook ten dienste van dit plan, in dienst van de heiligheid van deze persoon, om hem te helpen de volheid van zijn zending op aarde te beleven. We vergeten dan onze eigen wensen en plannen betreffende deze persoon om de volledige controle aan God over te laten. Dat is offerende liefde, die niet wil bezitten maar die zich geeft, zoals de H.Maagd ons als voorbeeld geeft in haar oneindige liefde voor Jezus. Ze werkte mee aan het plan dat de Vader met Hem had, hoewel haar natuur zonder twijfel andere dingen had verlangd voor haar Zoon.
  
  d] Dank God ook voor de mensen die u het allerdierbaarst zijn, voor de manier waarop Hij ze zal komen halen, zoals ge het ook gedaan hebt voor uw eigen heengaan uit deze wereld. Vermijd ook hier
  
  alle verbeelding en vooruitzien. De genade wordt immers maar op het huidige moment gegeven en angst kan enkel dit moment met onze geliefden bederven.
  
  Natuurlijk doet men deze toewijding langs het hart van Maria, en we nodigen haar vurig uit ons zelf op deze mooie dag van onze overgang te komen halen. Elke toewijding is een beetje een dood en een beetje een verrijzenis. We doen afstand van iets [dat doet pijn] opdat het nog alléén aan God zou toebehoren. Dan overweldigt ons de vrede, zoals op de Paasmorgen. Hoeveel angsten en ziekten slepen we inderdaad niet mee, door ons wanhopig vast te klampen aan dingen waar we geen controle over hebben? Echt toegewijde mensen hebben iets te verliezen, ze blijven vrij en vredig te midden de golven omdat ze alles toevertrouwd hebben aan de bank van God.
  
  Let op! Gospa is geen vriendelijke dame die ons elke maand vergast op een godsdienstig snoepje om ons plezier te doen! Ze wil apostelen vormen voor wat ze noemt "De nieuwe tijden" en niemand van ons weet wat dit inhoudt. Zij weet het wel! Zonder deze toewijding zullen we niet kunnen volgen, zullen we onze goederen op een verkeerde bank gezet hebben en zullen we vlug geruïneerd zijn. Op 2 oktober heeft Ze geweend toen ze de boodschap gaf omdat ze ziet hoe gemakkelijk wij ons laten verblinden door een valse vrede en het valse licht van de satan. Door zijn Moeder naar Medjugorje te zenden, zegt Jezus ons als het ware: "Doe alles wat zij u zal zeggen!"
  
  Lieve Gospa, onze ogen zijn op U gericht.
  
  Uw moederhart geeft ons de sleutels om te worden zoals U ,heilig en gelukzalig!

• Voor Gospa is Kerstmis steeds de "Dag van Vreugde" en ze nodigt ons uit om "te bidden opdat Jezus zou geboren worden in alle harten". En inderdaad, welk een droefheid voor Hem en welke leegte voor ons, als Jezus inderdaad met Kerstmis niet geboren wordt in onze harten.
  
  Op een dag kwam een Amerikaanse student terug van de universiteit, in gedachten verzonken, zwijgzaam. Zijn temperament was nochtans eerder geneigd tot openheid voor de anderen en tot vreugde. Hij sloot zich dus op in zijn kamer, gesloten voor de anderen. Zijn vader werd ongerust en ging na enkele dagen kloppen aan zijn deur.
  
  "Gij zijt dezelfde niet meer. Het is alsof ge zorgen hebt, wat hebt ge?" vroeg hij hem.
  "Papa, ik denk dat de Heer me roept om priester te worden en missionaris."
  
  "Prachtig, antwoordde de vader, dat is een mooie roeping. Waarom u zorgen maken?
  "Papa, en als ik niet luk? Als ik dat niet waard ben? Ik heb schrik ..."
  
  De vader zweeg, stond op, nam de base-bal handschoen van zijn zoon en hing deze aan de muur. Dan nam hij een bal en wierp die naar de handschoen. De bal viel op de grond en de vader riep: "Die handschoen is echt niets waard!"
  Verwonderd reageerde de zoon: "Stop met die dommigheden, papa, die handschoen is leeg, hij kan de bal niet pakken!"
  
  "Dat is het, ge hebt mijn bedoeling goed begrepen! Wij zijn als die handschoen. Als er geen hand komt om hem van binnen uit te bezielen, is hij niets waard, dat is duidelijk! Zoon, het is Jezus die in uw leven woont, het is Hij die u van binnen uit zal bezielen voor uw zending. Uw enige werk is Hem in u te ontvangen en Hem volgzaam te zijn. Hij zal de rest doen!"
  Het is duidelijk dat wij zonder Jezus niets kunnen. Voor Kerstmis puilen de winkels uit van de meest verfijnde artikelen. Maar van Jezus, die ons komt bevrijden ... niets! Van de gebeurtenis die aan de oorsprong van Kerstmis ligt ... niets! Tegenover deze bedrieglijke materiële overvloed, vraag ik aan Jezus: "Wat hebben we met U gedaan?" Zonder Jezus kunnen we niets. We kunnen wel denken iets te doen door druk bezig te zijn met niets.
  
• Nog 9 dagen en onze pasgeboren God zal weer in de kribbe gelegd worden ... En moesten we eens allen samen beslissen Hem die dag de mooiste Kerstmis aan te bieden?"
  
  Het is niet zo moeilijk Jezus in ons hart te laten geboren worden. We hebben allemaal eens die bijzondere tijd meegemaakt wanneer er een pasgeboren kindje met zijn moeder uit de kliniek thuis komt. Amper is het in huis of de atmosfeer verandert volledig. Het kind wordt onmiddellijk het middelpunt van de belangstelling van alle huisgenoten. Zonder dat het gevraagd wordt geeft ieder instinctief gans de dag voorrang aan de noden van het kindje. Het centrale thema van de gesprekken wordt de gezondheid van de baby, zijn uurrooster, de kwaliteit van zijn slaap, het feit dat hij de mond heeft van zijn grootmoeder en de ogen van de vader. Gans het programma wordt georganiseerd rond zijn noden van comfort en van overleven. Het is immers het meest afhankelijke en kwetsbare wezen op de wereld. In zijn nabijheid is er geen spraak meer van roken, de deuren toe te slaan, te roepen, de temperatuurschommelingen te verwaarlozen. Geen sprake meer van het leven te organiseren alsof hij er niet was. 24 Uur zonder zorgen zouden hem immers fataal zijn. Het mooiste om te zien is dat zijn stille [hoewel soms relatief stille] aanwezigheid als het ware een magische kracht uitoefent op zijn verwanten, die de meest aandoenlijke tekens van tederheid uit het diepste van hun ziel laten opwellen. De aanwezigheid van het kindje lijkt de hardheid, de barrières, de onverschilligheden van iedereen te doen wegsmelten. Onze onzuiverheden lopen te pletter tegen zijn onschuld.
  
• Op de drempel van het derde millennium [Kerstmis 1999] vroeg Gospa ons het pasgeboren kindje Jezus op de eerste plaats te zetten in ons leven. Vanwege de Moeder van God is dit verzoek zowel heel fijn, maar ook zeer realistisch. Ze weet dat iedereen dit zal begrijpen en dat iedereen weet wat een pasgeborene is en hoe hij moet behandeld worden. In feite vraagt ze ons haar pasgeboren Zoon Jezus te introniseren in onze harten, onze geest, ons leven, ons programma, onze families, onze dagelijkse zorgen. Ze verlangt dat we voor Hem als een moeder zouden zijn, die voortdurend op haar kleintje let, zelfs terwijl ze slaapt! Daarmee zegt ze dat Jezus niet weg kan zonder ons, dat Hij ons nodig heeft zoals een pasgeborene zijn ouders nodig heeft, dat Hij van ons aandacht en liefde verwacht, onze actieve waakzaamheid om gedragen te worden, geliefkoosd, gevoed. Jezus in ons hart laten geboren worden veronderstelt Hem bij ons te introniseren als het middelpunt van alles. Er moeten immers een groot aantal mirakels bij ons gebeuren, als we Hem zijn plaats als Koning laten innemen! Zijn eerste wonder, en daar hebben we zulk een nood aan, is eenheid te scheppen in onze families.
  
  Op een dag kreeg de Poolse Zuster Faustina bezoek van de Moeder Gods, die haar verscheen met het kindje Jezus op haar arm. Ze zei haar: "Dit is mijn kostbaarste schat," en legde het kindje in de armen van Zuster Faustina. Ze verhaalt in haar klein dagboek dat ze daarbij zulk een uitstorting kreeg van geluk dat ze meende dat haar hart het zou begeven. [§608] Wel, Gospa biedt ons nu hetzelfde geschenk aan. Ze verlangt vurig dat ieder van ons de komst van haar Zoon in zijn hart aanvaardt. Om deze genade te beleven zal ieder van ons in gebed het middel kunnen vinden dat hierbij het best past. Aan hen die er nog nooit aan hebben gedacht Jezus in hun hart te laten geboren worden, stel ik een heel eenvoudige oefening voor gedurende deze noveen die de Advent afsluit en voor de Kersttijd:
  
  a] Dat ze eerst heel oprecht en vastberaden beslissen om aan deze oproep van de H.Maagd te beantwoorden.
  
  b] Dat ze dan 7 maal per dag hun bezigheden onderbreken om zich even te bezinnen en in hun hart het Kindje Jezus te ontvangen uit de handen van Maria. [Zoals Zuster Faustine en zoveel andere heiligen ...]
  
  c] Tenslotte, dat ze hun dagen, zoveel mogelijk, doorbrengen in het besef dat ze in hun hart en in hun armen dragers zijn van Gods Zoon. Zo zullen ze zijn tedere liefde hen laten inspireren, troosten, enthousiast maken. Dat zal zoveel veranderen!
  
• De Gospa kondigt ons "Nieuwe Tijden" aan, en ze zoekt bij haar kinderen naar hen die bereid zijn zich door haar te laten voorbereiden. Ze heeft de gebedsgroep van Medjugorje gevormd en miljoenen bedevaarders, die aanvaard hebben te leven volgens haar school. Gelukkig zij die tegen de stroom in roeien in deze "wereld zonder vrede" om liefde, vrede en vreugde te zijn!
  
  De "Nieuwe Tijden" komen, en we zullen er ons op moeten voorbereiden, ook na het heengaan van onze dierbare Paus Johannes Paulus II. Misschien beleven we wel de laatste Kerstmis met deze "Tedere Christus op aarde", zoals Katharina van Sienna hem noemde. We zullen ons moeten voeden met wat de H.Geest hem nu ingeeft.
  
  Ik bid dan ook met u allen dat deze Kerstmis en het Jaar 2004 zouden mogen de tijd worden waarin we, als nooit tevoren, het Kind Jezus welkom heten en Hem als leider nemen voor de "Nieuwe Tijden" samen met Maria, zijn Moeder.

Januari 2003

Medjugorje, 15 januari 2003

Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria!

• Kardinaal Christof Schönborn preekte vorige maand in zijn kathedraal te Wenen dat Maria in de huidige tijd missiewerk verricht in gans de wereld : in Argentinië, Mexico, Lourdes, Sri Lanka, Medjugorje... Haar macht om mensen aan te trekken, vooral de armen en zij die in nood zijn, is niet het werk van de clerus of een ongezonde cultus, zoals sommigen menen, zei hij. Het is eerder zo dat, waar Maria aanwezig is, de mensen komen. Zelfs als ze tijdens haar leven nooit gereisd heeft om te gaan preken is zij een machtige missionaris geweest die miljoenen mensen naar haar Zoon brengt. "Over Medjugorje, wil ik me niet uitspreken als een kerkelijk oordeel. Maar ik kan enkel steeds weer bevestigen , dat dit een plaats is, die duidelijk een intense missiepost is van de Hemel, waar duizenden en duizenden mensen gebed vinden, biecht, bekering, verzoening, genezing en een dieper geloof vinden." [De volledige Duitse tekst van de catechese van de Kardinaal op 1 december 2002, onder de titel, "Maria, Missie in haar hart," kan u vinden op internet : www.kath.net
  
  Enkele maanden nadat de Kardinaal in 1998 de vastenretraite preekte voor de H. Vader en de Pauselijke hofhouding, zei de auteur van de "Catechismus van de Katholieke Kerk" in een toespraak in Lourdes : " Het is en zal zo belangrijk zijn dat de bisschoppen ook publiek de pastoraal van Medjugorje onder hun hoede nemen, opdat de duidelijke vruchten van die plaats zouden beschermd worden."
  
• Op 13 januari om 11 u heeft Vicka in het hospitaal van Mostar het leven gegeven aan een meisje, Marija Sofija [met een keizersnede]. Moeder en kind stellen het goed. Laten we, samen met Mario en Vicka, God danken en dit nieuwe leven aan Zijn bescherming toevertrouwen!
  
• Sinds het jaar 2000, nodigt O.L. Vrouw iedereen uit voor de nieuwjaarswake op de Verschijningsberg, waar ze een boodschap geeft langs de zienster Marija. Marija was dit jaar echter niet in Medjugorje. Toen ze op 2 januari verscheen voor haar maandelijks gebed voor de ongelovigen, gaf ze aan Mirjana een boodschap voor allen die in de groene tent bijeen gekomen waren. [Normaal zijn er de 2de van de maand geen boodschappen]. "Lieve kinderen, als een moeder haar kinderen uitnodigt, zo heb ik u uitgenodigd en u zijt op deze uitnodiging ingegaan. Laat me toe uw hart met liefde te vullen, zodat het een hart vol liefde wordt, dat ge zonder voorbehoud zult geven aan de anderen. Op die manier zult ge me het best helpen in mijn zending om mijn kinderen, die de liefde van God en van mijn Zoon nog niet ervaren hebben, te bekeren. Dank u! [2/1/03]
  
  Terloops gezegd: Mirjana was door een vriendin van mij uit het Oosten uitgenodigd naar haar land te komen om daar haar maandelijkse verschijning te ontvangen. Mirjana vertelde haar dat de H. Maagd haar gevraagd had steeds in Medjugorje te zijn voor deze verschijning van de tweede van de maand. [ Eens zei Gospa tot Mirjana: "Mijn ogen en mijn hart zullen hier zijn [in Medjugorje] zelfs als ik niet langer verschijn." [18/03/96]
  
• Vincent, 9 jaar, besloot in zijn klas [3de leerjaar] van de St. Mattheusschool in South Bend, hun paternosters mee te brengen naar school om samen de rozenkrans te bidden tijdens de middagonderbreking. Zijn moeder vertelde me dat hij gevraagd had de lijst van de heiligen van onze internetpagina af te drukken en uit te snijden, zodat hij ze mee kon nemen naar school om zijn vrienden een heilige te laten trekken ... Hij had dit gebruik geleerd in het huis van zijn vriend Joe, waar Vincent Johannes de Evangelist getrokken had als zijn heilige voor dit jaar. De H. Johannes heeft al zijn effect : Vincent is reeds evangelist!
  
• Nu we spreken over de gemeenschap van de Heiligen : op 5 januari stierf P. Richard Foley, s.j. in een Londens hospitaal. Hij was een bewonderenswaardige priester die zich lange jaren onvermoeid inzette om de boodschappen van O. L Vrouw te verspreiden. Hem wacht nu zijn eeuwige beloning. Hij was een onvermoeibare werker voor O. L. Vrouw en voor Medjugorje, vooral in de eerste jaren, en was zeer gekend aan beide zijden van de oceaan voor zijn preken, zijn zendingen ... Laten we bidden in dankzegging voor zijn leven en zijn bemiddeling inroepen als we aan de oproep van de H. Maagd beantwoorden om haar apostelen te zijn.
  
• We hebben reeds de ongelooflijkste genaden ervaren langs de heilige, die door de "Kinderen van Medjugorje" getrokken werd voor 2003 : De H. Seraphim van Sarov. [Door velen beschouwd als de grootste heilige van Rusland].
  
  Hij had een zeer grote band met Maria en de H. Geest. Ze kwam eens naar hem in gezelschap van de apostelen Petrus en Paulus en zei tot hen: "Hij is van ons ras" en als ze hem bezocht overlaadde ze hem met de tederste woorden ["Mijn meestgeliefde," een manke vertaling uit het Russisch] Hij kan ons helpen om de boodschappen van O. L. Vrouw te beleven. Zo leerde hij, bij voorbeeld : "Er is niets hoger dan de vrede van Christus. Bekom de innerlijke vrede en duizenden rondom u zullen redding vinden." St. Seraphim van Sarov heeft ook u gekozen, u allen die helpen in dit apostolaat. Probeer het maar! Aanroep hem en verwacht de ongelofelijke genaden, die zullen komen!
  
• In mei 2001 waren we een episode aan het filmen van het TV programma van Zr. Emmanuel, samen met Dana Scallan. Zij is pro life verantwoordelijke in Ierland en vertegenwoordigt haar land in de EU. Ze vroeg om gebed omdat het Europese parlement druk wilde uitoefenen op elk land in de Europese unie voor een pro abortus programma. Ik herinner me hoe ik wat later een artikel las in de New York Times, waarin verwonderd gereageerd werd omdat, wat als verworven beschouwd werd, [Het pro abortus programma, gesponsord door de machtigste landen in de EU] tegengehouden was door een van de kleinste en zwakste landen: Ierland! Dana heeft nu weer te wapen geroepen! [Zie P.S.]

• De kleine Marija-Sofia, Vicka en Mario stellen het allemaal goed en zijn zeer gelukkig in hun huis op enkele kilometers van Medjugorje. Men zei me dat Vicka hersteld is en stralend! Mario zegt dat de baby op zijn moeder gelijkt. Ze bereiden zich voor op het doopsel van Maria-Sofia op het eind van de maand. Het paar heeft besloten de geboortetradities van hun volk na te leven. Vicka zal met Marija-Sofia in afzondering blijven gedurende 40 dagen om de pasgeborene te integreren in de familie en de wereld. [Deze Kroatische traditie is een weerspiegeling van het Evangelie : O. L. Vrouw wachtte immers ook 40 dagen vooraleer ze naar de tempel ging om haar Zoon aan God toe te wijden!] Voor het nieuwe gezin is dit een kostbare en gezegende tijd terwijl het eigenlijk stramien van het begrip van het leven, de familie, God en liefde bij Marija - Sofia geweven en gevormd wordt. Het is typisch dat tijdens deze periode van 40 dagen de vrouwen uit de omgeving en de ganse familie de moeder komen bezoeken en eenvoudige geschenken meebrengen ... een kip, een dozijn eieren, een fles wijn, een doos koekjes, dingen die men belangrijk acht voor het herstel van de moeder na de bevalling. Zonder twijfel brengen deze moeders ook hun eigen beetje ervaring mee om Vicka te helpen deze overgang rimpelloos te laten verwerken.
  
• Kathleen Martin blijft ons delen van de kruimels die ze verzamelde aan de tafel van de gebedsgroep die door O. L. Vrouw in Medjugorje gevormd en geleid werd. [Ze sprak hier in Notre Dame voor een groep studenten]. Daar ze geruime tijd in Europa gewoond had, begonnen we met haar te vragen wat haar in Amerika sinds haar terugkomst opgevallen was.
  
  Toen ik uit Europa terugkeerde en voor het eerst het nieuws op de TV zag, was ik heel verbaasd dat er hier heel wat gesproken wordt over oorlog. En het lijkt dat het in de geest van heel wat mensen onvermijdelijk is dat we in een oorlog meegesleept worden. Dat schokt me. We zijn geroepen om vrede te wensen. Als we zien dat iemand de vrede vernielt, dan zouden we er van moeten bewust zijn dat hij niet in de handen van de Heer is, maar dat hij in de handen is van de vijand. Het is dus iemand die onze hulp nodig heeft, die ons gebed nodig heeft. Hij heeft onze liefde nodig om het gevaar te beperken dat hij zichzelf of anderen schade zou berokkenen. Mensen die het kwade gekozen hebben kunnen ingetoomd worden als de liefde vermeerdert. Het kwaad wordt verdreven door liefde.
  
  Ik wil niet geloven wat ik op de TV hoor. [Ik heb gelukkig geen TV!] Het gebeurt dat ik in iemands huis ben en het hoor. Dan denk ik, o mijn God, geen wonder dat de mensen wanhopig zijn. Ze kennen het plan van God niet. Ze hebben er geen benul van wat liefde is. Ze praten enkel over angst en vergelding. En, weet u, eens zegde O. L. Vrouw ons: " Denk niet steeds aan oorlog. Denk zelfs niet aan iets negatiefs. Want als ge dat in uw hart ruimte geeft [omdat ge denkt met het hart] dan trekt ge het aan. Als ge de oorlog tot een deel van uw leven maakt, dan zal dit gevolgen hebben in uw leven!
  
  Kathleen deelde wat ze van de H. Maagd over vrede geleerd had tijdens de eerste jaren van de gebedsgroep:
  
  Op een dag waren we samen en picknickten. We vermaakten ons. We waren zo gelukkig en wachtten op Haar [O. L. Vrouw] komst. We spraken met mekaar over wat ze met ons aan het doen was. We waren zo gelukkig! De H. Maagd verscheen en ze zei: Lieve kinderen, Dit is het! Beslis voor de Hemel! Beslis om de Hemel samen te beleven!
  
  Wel, ik wist niet dat de keuze bij ons lag. Ik wist niet dat het dat was, dat God aanbiedt. En "de Hemel beleven" wil niet zeggen: het kruis niet aanvaarden, het wil enkel zeggen: naar de dingen kijken van uit een hemels perspectief en niet verlangen de zonde te kennen. Welnu, dit is moeilijk want we zijn zondaars. De zonde is als het ware onze tweede natuur, omdat we in de wereld betrokken zijn. We zijn geen 4 of 5 jaar, we kunnen niet zeggen dat we over zonde niets weten. O. L. Vrouw is echter anders. Iets diep in haar wilde de zonde niet kennen. Een leven kiezen zonder zonde is kiezen voor de Hemel.
  
  Zo ontdekte ik dat we, zelfs als we zonde gekend hebben, toch kunnen beslissen dit te onderbreken en te zeggen: "Ik wil echt een nieuw leven beginnen. Ik wil echt gaan denken zoals Jezus dacht. Ik wil echt de ervaring beleven die Maria had toen ze Jezus in haar armen hield. Ik zou willen zijn als een van de apostelen, die wisten wat het betekende wonderen te zien gebeuren. En als Jezus me zou willen uitzenden en zou zeggen: "Doe dit!" dat ik dan zou geloven in wat Hij zegt. Ik zou de wereld hoop willen tonen."
  
  En zo was de weg van O. L. Vrouw voor de gebedsgroep een weg om te leren hoe met liefde en vergeving en vreugde en vrede al het andere te vervangen dat in ons hart leefde. Ze zei: "Heb geen haast. Wees niet geschandaliseerd als u vaststelt dat er haat leeft in uw hart. Eerst moet u leren hoe te zeggen: Ik wil dit niet. Dan zegt ge aan uw buurman: "Ge kent me, help me om liefde te realiseren, help me om de haat uit mijn hart te verdrijven. Laat me het u zeggen, zodat ge met mij kunt bidden en ik zal het overwinnen." Door gebed en de hulp van de gebedsgroep zouden we haat kunnen overwinnen en er van bevrijd zijn.
  
  Dat was de vreugde van de eerste Christenen. We kunnen over deze vreugde lezen. We denken dat dit geschiedenis is. Wat O. L. Vrouw ons echter in de gebedsgroep deed verstaan is dat deze vreugde nog altijd bestaat en dat we ze kunnen krijgen. Misschien heeft niemand in onze omgeving ze. Als wij echter deze vrede en deze vreugde hebben, wel, dan zullen wij instrumenten worden. Als iemand zo vol vreugde is, dan kan ik u zeggen dat het voor een andere heel moeilijk is kwaad te doen in de omgeving van deze persoon. Ze zullen weglopen. Als iemand de Heer in zijn hart looft is het zeer moeilijk voor iemand anders om kwaad op hem te zijn. En als zij die kwaad zijn hem in vrede zien blijven, ondanks de haat, zullen ze weglopen. Ze zullen zien dat deze persoon hen met liefde wil omhelzen en als ze geen liefde willen zullen ze niet in de omtrek blijven. Als er zo meer mensen zijn die liefde rond zich verspreiden, omdat ze er vol van zijn , maakt dit het moeilijk voor de zonde om te gedijen.
  
  Wat we in de huidige wereld zien is dat de zonde gedijt omdat niemand ze bewust bestrijdt, niet met haat, met wapens of geweld, maar met wapens van liefde! Als iemand werkelijk kwaad doet, toonde O. L. Vrouw ons hoe we hem moesten zegenen. Overspoel ze met liefde. Begin met de Heer te prijzen voor deze persoon die voor u staat en die al deze verschrikkelijke dingen doet, omdat hij onder de invloed is van de kwade. Ze zijn op dat moment niet in Jezus' handen. Ze hebben nood aan hulp. We kunnen sterk genoeg zijn om niet in dialoog te gaan met de kwade. We kunnen hen niet overtuigen. We hebben ze enkel maar te overladen met liefde. En dat kan gedaan worden met het hart. Het hoeft niet uiterlijk te gebeuren. Dat is de nieuwe manier van leven, waartoe O. L. Vrouw ons roept.
  
  En kijkend naar de studenten, zei Kathleen:
  
  Nu beleeft ge een prachtige periode. Gedurende vier jaar zult ge nu samen zijn. Waarom niet de school van O. L. Vrouw volgen? Waarom niet beslissen om heilig te worden? Waarom niet "nee" zeggen aan de wereld en "ja" aan de Hemel? Ik ben er getuige van dat ge de Hemel kunt beleven in uw hart!
  
  Wordt vervolgd.
  
• Nu we de vrede in onze harten zoeken op te bouwen, kan het nuttig zijn te herinneren aan een boodschap die de H. Maagd in Medjugorje gaf op 12 juli 1982: " Er zal geen derde Wereldoorlog komen!" We moeten moed putten uit het feit dat O. L. Vrouw gekomen is om ons de weg te tonen van de vrede.

• De moeder van P. Slavko, Lucia Barbariċ is teruggekeerd naar haar hemelse Vader op 4 maart 2003. Ze werd begraven op het kleine dorpskerkhof van haar familie [op de weg naar Siroki Brijeg.] Vele mensen en Franciscanen van Medjugorje waren aanwezig, ook de Provinciaal, P. Slavko Soldo. Hij was de hoofdcelebrant in de H. Mis. We weten hoezeer Pater Slavko zijn moeder bewonderde. Eens vertelde hij aan Zr. Emmanuel: "Al jaren gaat mijn moeder elke vrijdag 20 kilometer, van haar huis naar de Krizevac in Medjugorje. Weet ge, dat zijn de echte pilaren van Medjugorje! Ze zijn verborgen. Niemand kent ze, maar ze zijn hier de sterkste steunpilaren van O.L.Vrouw! Laten we haar vragen bij de Heer ten beste te spreken om ons vele heilige moeders te zenden, zoals zij was, en dat deze moeders voor ons goede priesters zouden vinden bij hun zonen.
  
• Voor twee dagen bezochten we Vicka, samen met onze filmploeg, mijn vrouw Cathy, Zr. Emmanuel en ikzelf. Ze sprak Italiaans en zei dat het nu al twee maand geleden was dat haar dochtertje geboren is:
  
  Vicka: Ik denk dat ik binnenkort zal teruggaan naar mijn trap.
  
  Vraag: O, uw trap? De mensen zullen blij zijn!
  Vicka: Ook voor mij zal het een grote vreugde zijn! Weet ge, ik ben gelukkig met mijn familie, mijn dochter, maar ik wil zeggen dat bij de pelgrims zijn, ook een grote vreugde is, een vreugde die mijn hart vult. Hen de boodschappen van O.L.Vrouw geven en in staat zijn op mijn beurt aan anderen de liefde doorgeven die de H.Maagd mij geeft ...
  
  Vraag: Er wordt heel wat over oorlog gesproken. Kan u uitleggen hoe we de vrede moeten bewaren?
  Vicka: O.L.Vrouw spreekt nooit over oorlog. En ge weet wel, Zuster, dat we hier een erge oorlog hebben meegemaakt. Aan mij heeft de H.Maagd nooit een boodschap gegeven dat er hier een oorlog zou zijn. Maar men kon het zeggen, men kon het zien aan haar gelaat, uit haar handelen, uit de manier waarop ze zich voordeed. Ze had veel pijn. Een beetje bij beetje kwam de oorlog. Ze maakte ons echter nooit bang door te zeggen dat de oorlog zou uitbreken, dat we dit of dat moesten doen. Zo dikwijls zei ze ons nochtans, voor de oorlog begon [zoals ze ook nu doet] dat, met onze gebeden en onze vasten, oorlogen kunnen tegengehouden worden. We moeten haar dus helpen met ons gebed en onze vasten, zodat deze oorlog er niet komt.
  
  Vraag: Volgens wat Gospa hier leert, wat is echte vrede, de vrede die van God is en niet enkel menselijk?
  Vicka: Het eerste wat wij moeten doen, naar wat Maria ons leert, is onszelf zuiveren van alle negatieve gevoelens in ons hart, ons hart zuiveren van alle negatieve dingen. En dan de genade van de vrede vragen aan O.L.Vrouw. Als ik haar vraag me echte vrede en sereniteit te geven, en ik vraag dit met het hart, dan zal ze me dit geven. We moeten het enkel vragen! Maar met vertrouwen en liefde! En ook vragen omgevormd te worden. Vrede komt niet zomaar als een woord! Men begrijpt dat tegenwoordig zoveel mensen zeggen: ik wil vrede, ik wil vrede! Dat zijn enkel woorden. Ik wil veranderen, ik wil mijn hart zuiveren, en met deze inwendige zuivering komt de vrede in het hart...
  
  Vraag: Dit is een vreemde tijd voor de wereld. Hoe is het gelaat van O.L.Vrouw? Hoe stelt ze zichzelf voor?
  Vicka: Voor mij is ze eerder tevreden, ik kan niet zeggen dat ze heel tevreden is, maar eerder tevreden. In feite kan ik van haar gelaat aflezen, zoals u en ik mekaars gelaat nu zien.
  
  Vraag: Wat zal, naar uw mening, dit "Jaar van de Rozenkrans" veranderen?
  Vicka: Zoals u weet, hangt alles af van onszelf, van de manier waarop we naar de Paus luisteren. Reeds lang vraagt O.L.Vrouw dat we de Rozenkrans zouden bidden. En nu we deze nieuwe mysteries hebben, bidden we deze nog meer. Het is zeker een grote vreugde deze mysteries te beleven. We moeten niet alleen zeggen, OK, er is nu een nieuwe Rozenkrans., en wat gaan we doen? Nee, we moeten onmiddellijk beginnen! Het is enkel als we begonnen zijn dat we in ons hart zullen voelen wat het betekent, wat de Heer verlangt. Eerst handelen en daarna zien we de vruchten.
  
  Vraag: Nu een eigenaardig vraagje: Stel u voor dat President Bush naar hier zou komen om u te ontmoeten. Wat zou u hem zeggen?
  Vicka: Ik kan u dit zeggen. Op dit moment bid ik voor Irak, voor Amerika. Of Bush nu komt of niet, ik zeg de waarheid zoals ze is. Wel, moest hij komen dan zou ik hem niets bijzonders zeggen. Zoals de H. Maagd zei: Ze houdt van iedereen met dezelfde liefde. Ik tracht ook van haar liefde te nemen, om iedereen te beminnen, zoals zij doet. Of Bush, of iemand anders, zoals Sadam, naar hier zou komen, dan zou ik hen dit zeggen: Dat ze moeten handelen naar hun geweten. Dat is het! Voor de rest hebben we enkel te bidden. We bidden en bevelen hen aan bij O.L.Vrouw opdat ze zou kunnen helpen.
  
  [wordt vervolgd]
  
• Deze week was er een groep studenten van de Notre Dame Universiteit op weg naar Medjugorje ter gelegenheid van de krokusvakantie. Ze wachtten in de luchthaven om in te schepen. De anderen merkten hoe een van hen zijn paternoster nam. Ze legden rustig opzij waar ze mee bezig waren en
  
  een voor een kwamen ze bijeen, met hun paternosters in de hand, om samen te bidden en zelfs om "Ave" te zingen tussen de tientjes. Het was mooi om te zien en het bleef niet ongemerkt in deze overvolle luchthaven! In een boodschap voor de Wereld Jongerendag 2003, deed de H. Vader drie dagen later een oproep: " De mensheid heeft een grote nood aan het getuigenis van een vrije en moedige jeugd, die tegen de stoom in durft te varen en met kracht en enthousiasme hun eigen geloof in God, Heer en Redder, durft te verkondigen. Wees niet beschaamd alléén uw paternoster te bidden, terwijl ge naar school gaat, naar de universiteit of naar uw werk, langs de straat of in het openbaar vervoer!" [11 maart 2003] Dit is een vrucht van Medjugorje!
  
  Van dezelfde vruchten was ik reeds getuige 16 jaar geleden toen ik leraar was in de St. Jozefs Middelbare school. [Indiana USA] In het bureel van de afdeling Theologie was er bij voorbeeld een lade die gevuld was met paternosters. De vorige elf jaar was daar nooit aan geraakt. Ik herinner me geen enkele leerling of professor die er ooit een genomen had. Nadat ze gehoord hadden over de verschijningen van O.L.Vrouw in Medjugorje, verdwenen niet alléén deze paternosters. Dit bleef zo de volgende twee jaar. Nooit kon ik er genoeg bemachtigen om aan de vraag te voldoen omdat zoveel studenten er naar vroegen! Studenten, zelfs uit Protestantse, Joodse, Servisch-Orthodoxe en zelfs atheïstische families vroegen om paternosters voor henzelf, voor hun familieleden en vrienden. Meisjes kwamen er vragen om ze aan hun vriend te geven. Het geloof van jonge mensen, aangewakkerd door de oproep van O L.Vrouw in Medjugorje, zette hun ganse families aan om te beginnen met samen de Rozenkrans te bidden.
  
  In zijn boodschap voor de jeugd van 11 maart zegt de H. Vader ook: "Neem de gewoonte samen de Rozenkrans te bidden, in uw groepen, uw bewegingen en verenigingen. Aarzel niet om aan uw ouders, broers en zusters het voorstel te doen om hem samen te bidden, omdat dit terug leven geeft en kracht aan de familiebanden." Als kinderen de Rozenkrans bidden kan dit de familie redden! Een studente vertelde hoe haar vader enkele weken vroeger in haar kamer gekomen was om haar te zeggen dat hij en haar moeder gingen scheiden. Zij, Linda, en haar broer Brian, besloten dan elke avond samen de Rozenkrans te bidden. Een week later kwam haar vader terug in haar kamer om haar te melden dat de scheiding afgelast was. Voor de eerste maal in 10 jaar was hij de week daarna, samen met de familie, naar de H. Mis geweest. Ze vertelde dat de week daarop hun familieleven gelukkiger was dan wat ze zich kon herinneren ooit te hebben meegemaakt. Dit alles was het resultaat van het feit dat zij en haar broer besloten hadden elke avond hun Rozenkrans te bidden. De familie was onder de beschermende mantel gebracht van O. L. Vrouw, Koningin van de Vrede.
  
• Voor twee dagen heeft Zenit aangekondigd: "Johannes-Paulus zal in juni Bosnië-Herzegovina bezoeken". Acht jaar geleden verklaarde hij openlijk tegenover een Kroatische afvaardiging dat hij naar Medjugorje wilde gaan [Dit verscheen in de media]. Menige bisshop, ook de overleden Kardinaal Tomasek, getuigt dat de H. Vader hen gezegd heeft dat, moest hij geen Paus zijn, hij reeds in Medjugorje zou geweest zijn om te helpen de biecht te horen van de bedevaarders. De Paus besloot zijn boodschap voor de Wereld Jongerendag 2003: "Ik heb in mijn leven steeds de liefdevolle en daadwerkelijke aanwezigheid ervaren van de Moeder van de Heer. Maria vergezelt me elke dag in de vervulling van mijn zending als opvolger van Petrus."

• Met vreugde en dankbaarheid ontvangen we het geschenk voor Pasen 2003! Twee dagen geleden, op Palmzondag, heeft de H.Vader verklaard:
  
  "Vrede is een geschenk van Christus, Hij heeft het verdiend door het offer van het Kruis. Om het echt te krijgen is het noodzakelijk met de goddelijke Meester op te klimmen naar Kalvarië. En wie kan ons beter leiden bij deze beklimming dan Maria, die ons juist als moeder gegeven is onder het kruis? Om deze wonderbare geestelijke realiteit te ontdekken, heb ik als thema van de boodschap voor de "Werelddag voor de Jeugd" van dit jaar de woorden gekozen van de stervende Christus: "Ziedaar uw Moeder!"
  
  De H. Vader, die onvermoeibaar iedereen oproept naar de "School van Maria" te gaan, verwees op Palmzondag naar deze boodschap voor de Werelddag:
  
  Op 16 oktober 2002 kondigde ik het "Jaar van de Rozenkrans" aan en nodigde alle kinderen van de Kerk uit van dit oude Mariale gebed een eenvoudige en diepe oefening te maken in het beschouwen van het gelaat van Christus. De Rozenkrans bidden betekent leren naar Jezus kijken met de ogen van Zijn moeder en Hem beminnen met het hart van Zijn moeder. Vandaag , mijn jonge mensen, overhandig ik u in de geest de kralen van de Rozenkrans. Door gebed en het mediteren van de mysteries leidt Maria u veilig naar haar Zoon! Wees niet beschaamd de Rozenkrans [in het openbaar] te bidden. Aarzel niet om voor te stellen dat hij thuis zou gebeden worden door uw ouders, broers en zussen, omdat hij de banden tussen de familieleden aanwakkert en versterkt. Dit gebed zal u helpen sterk te staan in uw geloof, standvastig in de naastenliefde, vreugdevol en volhardend in de hoop.
  
  Met Maria, de dienstmaagd van de Heer, zult ge vreugde en de vruchtbaarheid ontdekken van een verborgen leven. Met haar, de leerlinge van de Meester, zult ge Jezus volgen langs de wegen van Palestina en getuigen worden van zijn woorden en van zijn wonderen. Met haar, de bedroefde moeder, zult ge Jezus in zijn lijden en zijn dood vergezellen. Met haar, de Maagd van de hoop, zult ge de feestelijke Paasboodschap en de onschatbare gave van de H. Geest verwelkomen.
  
• Na een afwezigheid door de geboorte van haar kindje heeft Vicka gisteren terug haar plaats ingenomen "op haar trap". Enkele weken geleden zei ze ons dat het voor haar een grote vreugde zou zijn terug te kunnen gaan naar haar plaats! Ik ben gelukkig met mijn familie, mijn dochter maar, ziet u, ik wil u zeggen dat het voor mij een grote vreugde is bij de bedevaarders te zijn - een vreugde die mijn hart vervult - en hen de boodschappen van O.L.Vrouw brengen en aan anderen de liefde door te geven die de H. Maagd aan mij geeft ... "
  
  Vraag: Vicka, vorig jaar kwamen we bij u om u te zien en te interviewen. Op dat moment was je nog niet gehuwd. Nu heb je meer dan een jaar huwelijk achter de rug. Wat zou je nu zeggen, vooral aan de jongeren, over het leven in familie?
  Vicka: Ik merk dat tegenwoordig de jongeren wat vrees hebben om hun leven te veranderen. Het leven dat ze leiden is immers comfortabel omdat ze, ongehuwd, alles kunnen doen wat ze willen. Ik zou hen zeggen dat ze meer zelfvertrouwen moeten hebben. Zo voel ik me bijvoorbeeld met mijn man, als een gezin, goed, echt zeer goed! En ik zou hen allen willen zeggen dat ze niet langer moeten bang zijn, maar integendeel zichzelf openen en luisteren, want God roept ieder van ons. We moeten bereid zijn te luisteren naar wat Hij verlangt en dan een weg kiezen. Tegenwoordig leven de jongeren in grote verwarring en beleven ze een zeer moeilijke tijd. Daarom vraagt O.L.Vrouw: "Bid voor de jeugd, bid voor hun families!" Wij hebben ook een dochtertje van twee maand, Marija-Sofija. Voor ons is het een grote vreugde. Ze is het leven, een grote vreugde, een mooie vrucht die de Heer ons gegeven heeft. En samen met mijn man danken we God voor zulk een mooi geschenk! Weet u, we zijn klaar. Als de Heer een geschenk geeft, dan kan Hij er nog meer geven. We zijn dus klaar om ze met een wijd open hart welkom te heten!
  
  Vraag: Wat voelt ge in uw hart voor uw kindje, een nieuwe liefde? Dit is allemaal nieuw voor u!
  Vicka: Men kan dat niet uitleggen! Ik kon het nauwelijks geloven toen ze geboren was! Het is iets groot, groter dan uzelf! Zo, ge tracht aan te raken, te zien en vraagt uzelf miljoenen dingen af en zegt bij uzelf: "Zie hoe groot God wel is!" In deze kleine vrucht kunt ge zien hoe God schept, hoe Hij dit nieuwe schepseltje geschapen heeft, hoe Hij dit geschenk voor u maakt, hoe groot Zijn liefde is! Terwijl deze gedachten door uw hoofd flitsen , groeit uw liefde . Later, telkens ge het kindje ziet bewegen, haar handjes bewegen, is het telkens iets nieuws voor u. Dan voelt ge een grote liefde, een grote vreugde, iets dat ge juist niet kunt uitleggen.
  
  Vraag: We merkten dat ge, na de geboorte, u gedurende 40 dagen verborgen gehouden hebt, zonder tot de bedevaarders te spreken. Is dit een Kroatische traditie?
  Vicka: Ja. Het is onze traditie niet buiten te komen. Als een vrouw een kind ter wereld brengt dan moet ze thuis blijven gedurende deze periode. Volgens onze tradities mogen mensen echter komen om haar te bezoeken, mijn ouders, mijn zusters, mijn vrienden, om te helpen [wat normaal is] en om hun gelukwensen te brengen, enz... Nu zijn er enkele maanden voorbij en geleidelijk aan komt de tijd om terug buiten te komen ... Daarop gaf Vicka enkele praktische wenken uit de school van de H.Maagd, die ons kunnen helpen in deze Goede Week.
  
  Vraag: Betreffende de Biecht, wat zou u zeggen?
  Vicka: O.L.Vrouw beveelt ons aan om eens per maand te biechten. Ze zegt: "Ga niet enkel te biechten omwille van uw zonden. Vraag ook aan de priester om raad om vooruitgang te boeken."
  
  Vraag: Er zijn mensen die menen dat ze geen nood hebben om te biechten. Ze zeggen dat ze niet zien waar ze zouden gezondigd hebben, ze hebben immers niets verkeerds gedaan, ofwel richten ze zich rechtstreeks tot God.
  Vicka: In dat geval, laat maar vallen. Men mag niemand verplichten. Als iemand zo spreekt, moet men niet discussiëren. O.L.Vrouw wenst zulke discussies niet. Ze wil dat we gewoon voor deze mensen bidden. Ons gebed en ons voorbeeld kan deze harten raken. Als men iets zegt lopen ze immers weg. Het is beter kalm te blijven en een gunstig moment af te wachten. De Heer weet hoe hen te raken, beetje bij beetje.
  
  Vraag: Hebben de jongeren niet nodig dat we spreken?
  Vicka: Als ik zeg: "Geen woorden", dan bedoel ik: "Niet teveel woorden". Als men teveel spreekt wordt het moeilijker en het jaagt de mensen weg. Er zijn dan geen vruchten. Als een jongere of een kind me een vraag stelt, dan ben ik bereid uit gans mijn hart te antwoorden. Als ze niets vragen is het beter om kalm te blijven en niets te zeggen.
  
  Vraag: Wat heeft O.L.Vrouw gezegd over het verband tussen Biecht en Communie?
  Vicka: Ziet ge, soms gaan we vlug naar de Biecht en we zeggen: Zie, ik heb deze zonde, gene zonde, enz..." Het is dan duidelijk dat we ons niet hebben voorbereid. Als ge niet echt klaar zijt, of iets verbergt, of met uzelf in de knoop ligt, dan komt ge er niet bevrijd uit. Als ge daarna te communie gaat, zijt ge niet in staat een diepe vreugde te voelen. Als ge echter uw hart uitgestort hebt en ge weet dat de Heer u vergiffenis geschonken heeft, [Hij gaf de priester de macht om uw zonden te vergeven], en ge gelooft, dan is uw hart vrij. Als ge dan te communie gaat kunt ge Jezus voelen die, levend, in uw hart komt. O.L.Vrouw zei: "De H. Mis is het belangrijkste moment, een heilig moment! Daar komt Jezus levend bij ons." Ze vraagt dat, als we in de kerk zijn, we Jezus zouden ontvangen zonder angst en zonder excuses.
  
  Vraag: Hoe kunnen we onze verbeelding gebruiken als we bidden?
  Vicka: Het hangt allemaal van u af. We denken zo dikwijls dat het gebed een verplichting is, iets dat we moeten doen. O.L.Vrouw zegt echter dat het gebed een vreugde zou moeten zijn! Ik herhaal wat O.L.Vrouw zei, omdat ik geen beter voorbeeld kan geven dan hetgeen zij zelf gaf met de vaas met bloemen, een voorbeeld uit de natuur. Als we in een park wandelen, of in de bergen, dan zien we de natuur en al die dingen die groeien. Dat zijn echte geschenken van God. En Gospa zei: "Ieder van u heeft thuis een vaas met bloemen. Elke dag geeft u hen enkele druppels water en u ziet dat ze ontluiken en mooie rozen worden. Als ge, op dezelfde manier elke dag enkele gebeden met het hart in uw hart legt, dan ziet ge uw hart groeien, zoals deze bloemen. Als we 2 of 3 dagen geen water geven aan de bloemen, dan zien we ze verwelken en zelfs afsterven. En de H. Maagd zei: " Als echter de tijd om te bidden komt, dan zegt ge zo vaak: "Ik ben moe vandaag, ik kan niet bidden, ik zal het morgen doen. 's Anderendaags echter en de dag daarna zegt ge steeds hetzelfde. Zo verwijdert ge u elke dag meer en meer van het gebed en uw hart verdwaalt. Juist zoals een bloem niet kan leven zonder water, zo kunt ge niet leven zonder de genade van God. Gebed met het hart kan men niet leren, het kan niet uit boeken ingestudeerd worden. Gebed met het hart kan enkel beleefd worden door verder te gaan, dag na dag.
  
• "Met de Rozenkrans zit het Christenvolk in de school van Maria en wordt het geleid om de schoonheid te aanschouwen van het gelaat van Christus. De Rozenkrans is mijn favoriete gebed. Een prachtig gebed! Prachtig in zijn eenvoud en zijn diepte ... Het eenvoudig gebed van de Rozenkrans markeert het ritme van het menselijk leven."
  
  Met deze woorden, dierbare broeders en zusters, zette ik het eerste jaar van mijn pontificaat in het dagelijks ritme van de Rozenkrans. Nu ik mijn vijfentwintigste jaar als opvolger van Petrus aanvang, zou ik hetzelfde willen doen ...Mijn bezinning over de Rozenkrans is een aansporing om het gelaat van Christus te aanschouwen in eenheid met en in de school van zijn allerheiligste Moeder." [Johannes-Paulus II, Apostolische brief over de allerheiligste Rozenkrans, 16 oktober 2002]

• Na jaren over Medjugorje te hebben gehoord, er over te hebben gelezen en er rond te hebben gebeden, was ik erg gezegend deze bedevaart te kunnen meemaken ..." Kathy B. uit Texas vertelt ons over haar bedevaart met Pasen 2002:
  
  In feite kwamen we in Medjugorje aan op de avond van Witte Donderdag. Het eerste wat we deden was de Krizevaċ beklimmen op Goede Vrijdag. 20 Jaar lang bad ik in Texas: "... Heb medelijden met ons en met de ganse wereld ..." Nu ik in Medjugorje was, bad ik echt samen met mensen uit de ganse wereld om Jezus’ Barmhartigheid. Het was voor mij zulk een vreugde en zulk een voldoening .... het maakte mijn geloof zoveel sterker om hier te zijn met mensen die werkelijk uit de ganse wereld kwamen en die samen baden om Zijn Barmhartigheid! En toen ik de noveen van de Barmhartigheid begon op Goede Vrijdag in de Sint Jakobskerk, waren er enkele mensen die juist naast mij geknield zaten te bidden uit het gebedenboek van de Goddelijke Barmhartigheid ... ze baden in het Arabisch! Deze herinnering was voor mij een grote troost tijdens de oorlogen in Afghanistan en Irak. In Medjugorjeaanwezig zijn voor de noveen van de Barmhartigheid gaf me een levend bewijs en een levende hoop bij het besef van het feit dat er heel veel mensen zijn uit alle volkeren uit de ganse wereld die voortdurend dezelfde intense gebeden opdragen, zoals wij hier, voor Goddelijke Barmhartigheid, voor genezing, verzoening en vrede. Ik ben er zeker van dat deze wereldwijde eenheid van harten, geesten [en zelfs van knieën] heel veel geholpen heeft om de oorlog in Irak te verkorten!"
  
  Mensen uit alle volkeren verzamelen nog steeds rond O.L.Vrouw in Medjugorje. Dit jaar bracht het H.Triduum mensen bijeen uit de ganse wereld. Zo werd de kruisweg op Goede Vrijdag gebeden in het Engels, Frans, Duits, Italiaans, Spaans, Pools, Tchechisch, Slovaaks, Nederlands, Koreaans, Arabisch en Kroatisch! Het informatiecentrum van de parochie [www.medjugorje.hr] liet ons weten dat er in maart bedevaarders waren uit Italië, Rusland, Ukraïne, Frankrijk, Duitsland, Engeland, Zwitserland, de USA, Spanje, Slovenië, Canada, Porto Rico, La reunion, Japan, Zuid Afrika, Slovakije, Korea, Denemarken, Oostenrijk, Tchechië, de Filipijnen, Schotland, Polen, Kroatië en Bosnië-Herzegovina.
  
  Omwille van de onzekere toestand in de wereld zouden sommige mensen kunnen geneigd zijn hun bedevaart te annuleren. Ik herinner me hoe Zr. Emmanuel, tijdens de oorlog in de Balkan in 1994, hier in de Notre Dame universiteit zegde dat het gevaarlijker was thuis te blijven dan naar Medjugorje te gaan. Ze had gelijk! De Koningin van de Vrede werkt door Medjugorje aan een plan om de wereld te redden. Riep ze ons op 25 maart niet op: " God wil u redden, één voor één, door mijn komen naar hier." En op 18 maart: "Ik roep u op om een keuze te maken. God gaf u een vrije wil om te kiezen tussen leven en dood. Luistert naar mijn boodschappen met het hart, opdat ge zoudt te weten komen wat ge moet doen en hoe ge de weg kunt vinden naar het leven ... Dank u omdat ge hier zijt!" O.L.Vrouw verlangt dat we naar Medjugorje komen. Dat is zeker! En we weten ook zeker wie er niet wil dat we naar Medjugorje gaan! Aartsbisschop Franiċ [van Split] gelooft dat de oorlog in Bosnië duivels was .... om de mensen te beletten naar Medjugorje te komen. Hij schreef toen: " Sommigen hadden graag de verschijningen van de Moeder Gods in Medjugorje het zwijgen opgelegd, zodat niemand ze nog zou horen." En in een preek in de St. Jakobskerk zei Pater Vlasiċ: O.L.Vrouw spreekt nu tot de wereld en daarom moeten we erkennen dat dit voor ons een precieus geschenk is van God, een geschenk dat we moeten aanvaarden en dat we moeten beleven. En het is zeer belangrijk te begrijpen dat dit geen kwestie is van algemene verering van O.L.Vrouw. Hier krijgen we een bijzonder geschenk, en bijzondere liefde, een bijzondere genade die we moeten aanvaarden om te kunnen vervuld worden met rijkdom, om te kunnen gered worden ..." [24 mei 1985] Wij allen hebben een bijzondere rol te spelen in haar plan: "Gij kunt niet begrijpen hoe groot uw rol is" zei ze [25/01/87] Zeg uw bedevaart niet op! Het is nu juist de tijd om naar Medjugorje te komen! Als ge bekommerd zijt om veiligheid, herinner u dan, dat naar Medjugorje komen grote genaden meebrengt voor gans uw familie, terwijl uit schrik thuis blijven dit zeker niet doet!
  
• O.L.Vrouw komt nog steeds 20 minuten voor de H.Mis [om 19 uur] om ons naar haar Zoon te brengen. Er werd ons gezegd dat er nu meer genaden gegeven worden dan ooit eerder in de geschiedenis van de wereld. We kunnen ze krijgen als we ons hart openen en haar verwelkomen wanneer ze komt. De paternoster vasthouden is alsof we de hand van Maria vasthouden als ze ons naar Jezus leidt. Maar .... luistert .... ik heb geleerd dat ze veel, veel meer doet als we Rozenkrans bidden .... bijzonder gedurende dit jaar van de Rozenkrans .... ongelofelijk!!!
  
  Bij het mediteren van de blijde geheimen van de Rozenkrans zegt Zr. Emmanuel dikwijls hetzelfde als wat de H.Vader zei in zijn apostolische brief over de Rozenkrans. Bij het luisteren naar Zr. Emmanuel leerde ik bepaalde dingen die ongelofelijk mooi zijn. De Rozenkrans bidden is meer dan enkel de hand van O.L.Vrouw vasthouden terwijl zij ons naar Jezus leidt. In feite biedt ze ons aan ons nu in haar schoot te vormen, zoals ze destijds Jezus vormde!!! Het maakt niet uit welke de omstandigheden waren toen we in de schoot van onze eigen moeder gevormd werden .... Maria wil ons nu dragen en hervormen! Als we door haar gedragen worden doorheen elk mysterie van de Rozenkrans, wordt ons dezelfde genade geschonken, als deze die op dat bepaald historisch moment gegeven werd aan de Heilige Familie.
  
  Hier volgen enkele fragmenten uit haar meditatie op het tweede mysterie:
  
  Wat kan ik zeggen over Maria, die het kindje Jezus draagt .... wat soort gesprek hadden ze beiden op hun weg naar Ain Karim? Ik zou willen deelnemen aan dit gesprek! En weet u, ik zal een groot geschenk krijgen tijdens dit tientje. Dit eenvoudige geschenkje, mijn geschenkje, zal zijn zoals Maria zei in Medjugorje: "Lieve kinderen, Ik hou van ieder van u even veel als ik hield van mijn Zoon, Jezus." Hebt u dat ooit gedacht? Ze zei: "... Zoals ik mijn Zoon Jezus droeg, op dezelfde manier, mijn lieve kinderen, verlang ik u te dragen op de weg naar de heiligheid ..." Had u dat ooit kunnen denken? Op juist dezelfde manier, met dezelfde moederlijke tederheid worden we nu gedragen door Maria! En er is niets dat ze voor Jezus had, dat ook niet voor ons is! Er is niets dat de kracht van haar liefde vermindert als ze naar ons kijkt, zelfs als we de zwaarste zondaar zouden zijn, die op dit ogenblik in de kerk aanwezig is. Ze bemint mij .... ze bemint u, op dezelfde manier, met dezelfde intensiteit dat ze Jezus beminde. Als kind heb ik misschien geleden onder een tekort aan liefde vanwege mijn aardse moeder, of misschien was mijn moeder gespannen omdat ze ziek was of een dierbare verloren had. Of misschien was mijn vader niet zo goed voor haar, of had ze een autoongeval en was ze in paniek, zo dat ik deze schok ook in haar ervaren heb, of misschien dacht ze aan abortus. Ik ben dus diep gewond in mijn hart omdat een kindje in de moederschoot enkel zijn moeder heeft om op te steunen .... naar wie anders zou het immers gaan? Het heeft enkel haar. En kan u zich de ontreddering voorstellen van het kindje als zijn moeder niet in staat is om lief te hebben? Wel, tijdens dit tientje zal Maria mij genezen, omdat dezelfde tederheid die ze had voor Jezus ook mij te beurt valt. Dit is een helende tederheid, een helende moederliefde die ik zo erg nodig heb ... En als ik als volwassene gezondigd heb tegen het leven ... wat zal O.L.Vrouw dan doen tijdens dit eenvoudige tientje? Ze zal me genezen van de gevolgen van mijn verwerping van het leven. En alle wonden die met deze verwerping verband houden zullen door O.L.Vrouw aangeraakt en genezen worden!
  
• Een zeer heilig priester, P. Christian Ainé, de stichter van de "Foyer de Charité" [De familie van Marthe Robin], op het eiland Martinique, is op 9 mei in Medjugorje gestorven na te hebben gebeden in de kerk tijdens de verschijning van O.L.Vrouw. Hij had reeds mis gelezen en zei aan zijn vrienden dat hij terug naar zijn kamer ging om zijn brevier te lezen. Tijdens de Mis werd hij geboren in het eeuwig leven. Cyriel Auboyneau, de leider van zijn groep en zijn goede vriend, slaagde er in P. Branko [de pastoor] en P.Svetozar bij hem te brengen zo dat hij de laatste sacramenten kon ontvangen. Cyriel zei dat hij zich geen mooiere dood had kunnen voorstellen. P. Ainé had de oproep van Maria beantwoord, hij kwam naar haar in Medjugorje en is dan in haar armen gestorven. We hopen hierop terug te komen in een volgende brief. [Marthe Robin, een Franse mystica, leefde 50 jaar zonder te slapen, zonder te eten, noch te drinken. Gans die tijd werd ze enkel gevoed door de H. Eucharistie. Ze stierf in 1981, juist 3 maanden voor O.L.Vrouw begon te verschijnen in Medjugorje!]

• Vorige maandag avond waren de bedevaarders uitgenodigd bij de verschijning van O.L.Vrouw voor de gebedsgroep op de Podbrdo. Zo beklom ik samen met Zr. Briege Mc. Kenna en Fr. Kevin Scallon de heuvel.
  
  Ze waren juist in Medjugorje aangekomen voor een private bedevaart. Rustig vertelde Zr. Mc. Kenna: " Ik herinner me een avond in 1985 toen Marija me kwam halen in het huis waar ik verbleef om de verschijning bij te wonen." Het was eerst toen we daarna terug thuis waren in ons kleine "Bethlehem" [Het huis van Zr. Emmanuel, waar we verbleven] dat ik er aan dacht Marija te vragen wat haar er toe had aangezet om dat te doen. Het bleek dat het Gospa was die aan Marija gezegd had Zr. Briege te gaan halen en haar naar de verschijning te brengen, omdat het haar verjaardag was. Die avond, 18 jaar geleden, zag de zuster, naar haar zeggen, de drie lichten die aan de verschijning vooraf gaan, maar niets anders. Ze ervoer de zeer diepe vrede van de aanwezigheid van de H. Maagd. Jaren lang hebben Zr. Briege en Fr. Kevin over de ganse wereld geijverd bij priesters om te helpen roepingen te vernieuwen en de harten terug op te wekken. Het was dan ook niet te verwonderen dat O.L.Vrouw ook deze keer tijdens de verschijning de bedevaarders opriep om te bidden voor priesterroepingen! Welk een vreugdevolle bijeenkomst moet dit geweest zijn op de Podbrodo voor O.L.Vrouw en voor Zr. Briege, twee vrouwen, gans toegewijd aan Gods wil en speciaal aan de priesters!
  
  Vorige keer deelden we mee dat onze vriend Cyrille Auboineau, die in Medjugorje verbleef van 1984 tot 1990, juist vertrokken was naar het huis van de Vader. Misschien was het laatste geschenk dat Cyrille aan O.L.Vrouw aanbood een boek dat de boodschappen verzamelt die op de berg door de H. Maagd gegeven werden aan de gebedsgroep. Cyrille had het juist voltooit [in het Frans] en het is nog bij de drukker. Zr. Briege kon zich niet herinneren of er een boodschap gegeven was die avond van 9 juni 1985. Weldra zullen we het haar kunnen zeggen.
  
• Morgen begint onze noveen. Dit zijn heel bijzondere dagen met als hoogtepunt 25 juni, de 22e verjaardag van de verschijningen van O.L.Vrouw in Medjugorje! Deze verschijningen kennen geen voorgaande in de geschiedenis van de Kerk .... 22 jaar lang is de Moeder Gods elke dag gekomen! Niet zoals in Fatima met 6 en Lourdes met 18 verschijningen! De H. Maagd is al deze jaren elke dag, op hetzelfde uur naar de zieners gekomen! Onlangs hoorde ik een verhaal dat een licht kan werpen op de reden waarom onze moeder zo regelmatig elke dag naar ons komt.
  
  Een vriend vertelde me over een jonge vrouw die leed aan anorexia. Ze had al veel behandelingen gehad, niets hielp haar echter om haar probleem op te lossen. Haar familie zocht wanhopig naar een behandeling omdat ze gevaarlijk mager geworden was en niet meer kon eten. Uiteindelijk was er een therapeut die een nieuwe aanpak voorstelde, relatietherapie genoemd, waarbij ze zes maanden bij haar moeder zou blijven in permanent contact. Ze zou eten wat haar moeder at, bij haar moeder slapen, gaan waar haar moeder ging, feitelijk onafscheidelijk van haar moeder zijn gedurende zes maanden! Het idee was dat het meisje geen juiste binding gekregen had met haar moeder toen ze nog een baby was en dat daardoor haar "persoonlijkheid" niet volledig ontwikkeld was. De anorexia was de uitdrukking van het verlies van zichzelf. De behandeling slaagde! Het meisje genas!
  
  Hoe belangrijk is de band met onze moeder! Het is door de moeder dat het kind voor het eerst begrijpt dat het bemind wordt, dat zijn leven belangrijk is en dat een liefdevolle verhouding mogelijk is. De moeder helpt het kind door haar voortdurende zorg en haar aanwezigheid om te ontwikkelen tot een gezonde persoon, vol vertrouwen en verzekerd dat het leven goed is.
  
  We leven in een tijd waar veel zielen gebroken worden omdat het moederschap wordt aangevallen en vernield. Families worden gebroken. Het is geen wonder dat de moeder van Jezus, ook onze moeder, dagelijks bij ons wil komen op hetzelfde moment. Ze tracht ons aan haar te binden, ons volledig met haar te identificeren, opnieuw gehecht te worden aan haar, die ons als een moeder bemint. Ze verlangt dat onze "persoonlijkheid" geheel zou ontwikkelen tot de gezonde en volledige mensen die God bedoelde. Elke dag komt ze om met ons contact te hebben, ons te omhelzen en ons haar liefde te tonen. Dat is buitengewoon!
  
  Ze geeft ons ook regelmatig boodschappen. Op het eerste gezicht lijken sommige zich te herhalen .... steeds richten ze ons echter naar onze bestemming, onze hoop. Zoals alle moeders herhaalt ze steeds hetzelfde, de waarheid over onszelf en over God, onze Vader. Dit is een periode van echte relatietherapie, voor ons allemaal. We worden gehecht aan het Onbevlekt Hart van Maria, en door haar hart ook aan het Heilig Hart van Jezus.
  
  Terwijl we ons voorbereiden tot de 22e verjaardag, laten we veel dank zeggen tot onze moeder, die hier getrouw elke dag komt om ons aan haar te hechten en ons te helpen om te genezen en de volwaardige personen te worden zoals God ze gewild heeft. Met zulk een moeder zijn we zeker genezen te worden en verenigd te worden met de Vader.
  
  [Jaren geleden, toen ze op bedevaart was in Medjugorje, was Zr. Briege geschokt toen men haar vroeg een groep pelgrims te onderrichten. Er is maar één persoon die hier onderricht, zei ze tot de leider: "O.L.Vrouw!"]
  
• Ook Veronica en Alex kwamen ons in Medjugorje opzoeken. Sinds 1998 zijn ze elk jaar gekomen van uit Zuid Afrika, enkel om God te danken. Cathy noch ikzelf hadden ooit het verhaal van Veronica gehoord en bij een kopje thee stelde Zr. Emmanuel haar voor het ons te vertellen.
  
  Veronica was reeds 22 jaar blind. Haar netvliezen waren beschadigd en ze zag niets. Ze had altijd gebeden tot Jezus en Maria en ze heeft een sterk geloof. Op een avond in augustus 1998, terwijl ze pijn had, begon ze te bidden. Plots zag ze Jezus voor haar staan die haar met uitgestrekte armen wenkte. Hij liet haar een panorama zien: een dorp, een berg met op de top een groot kruis, huisjes en winkeltjes langs de straat, een grote kerk met twee torens en binnenin op het derde brandglazen venster: de H. Maagd. Ze zei tot Jezus: "Ik weet niet waar deze plaats is." Jezus keek naar haar, glimlachtte en zei: "Medjugorje."
  
  ’s Morgens vertelde ze aan haar man alles wat ze gezien had en dat Jezus deze plaats Medjugorje genoemd had. Ze belden naar hun reisagent die hen al verscheidene keren geholpen had om Mariale heiligdommen te bezoeken en vroe-gen hem of hij deze plaats kende . De agent had er nog nooit van gehoord. Ze waren verwonderd. Enkele dagen later werden ze verrast te vernemen hoe ze daar moesten geraken door een vriend, die juist van een bedevaart terug kwam.
  
  Toen ze in het dorp aankwamen zei Alex dat ze juist wisten waar alles was omdat Veronica het zo goed beschreven had van uit haar visioen .... de post, de brug, de kerk ... Terwijl ze langs de baan reden bleken alle gebouwen juist te zijn zoals Veronica ze gezien had. Ze gingen naar Vicka luisteren op de trappen van het blauwe huis. Er waren zoveel bede-vaarders dat Alex en Veronica achteraan in de groep gedrongen werden. Alex merkte dat Vicka naar Veronica keek terwijl ze sprak. Hij zei haar: "Ze kijkt naar u" Veronica hoorde ; "Ze wuift naar u! Ze lacht naar u!" Toen Vicka gedaan had met spreken, zei Alex: "Ze komt naar beneden en komt naar u! Nu staat ze vlak voor u!" Vicka legde haar hand op de ogen van Veronica en bad. Toe ze haar hand wegnam, was één oog volledig genezen en Veronica zag!
  
  Opspringend van vreugde en dansend door de straat dankte ze luidkeels. Zij, die blind was, kon zien! Tot op vandaag is ze zo vervuld van vreugde en Gods liefde dat ze niet kan weerstaan om iedereen rond haar te verwelkomen en te beminnen.
  
  De dag na de genezing woonden ze een onderricht bij van Pater Svet in het gele gebouw achter de kerk. Tot grote verwondering van Veronica kwam het grote schilderij van Gospa aan de muur tot leven. Er viel een stilte in de zaal [Iedereen leek te beseffen dat er iets gebeurde]. Toen zag Veronica dat O.L.Vrouw iets diep blauw in haar handen hield.
  
  Het was Afrika! Wat kon dit betekenen? Ze baden. Toen ze ’s anderendaags Zuster Emmanuel hoorden werd alles klaar. Ze waren geroepen om de boodschappen van O.L.Vrouw te verspreiden in Afrika! Als een kleine afdeling van de "Kinderen van Medjugorje" hebben ze sindsdien duizenden cassettes in Zuid Afrika verspreid en zijn verantwoordelijk voor een uitgave in het Zoeloe van het boek van Zr. Emmanuel: "Medjugorje, de jaren 90."

• In Montreal verliet op 2 juli, ten gevolge van een operatie, een grote mystica deze wereld: Georgette Faniel, 86 jaar. Georgette had haar leven geofferd voor Medjugorje en voor de priesters. Ze was heel sterk met Medjugorje verbonden. Tot ons groot geestelijk voordeel waren we reeds jaren met haar in contact. Ze nam alles wat we met haar deelden ter harte en kreeg van God prachtige antwoorden. Ze was onze heilige kleine "mamie" aan wie we onze geheimen konden vertellen want ze bad voortdurend. En hoe vreugdeval was ze! Samen met Pater Slavko is ze nu bij onze "engelen" daarboven, die over Medjugorje waken. Ze had me beloofd dat ze ons nog veel meer zou helpen van uit de Hemel dan ze reeds deed op de aarde. Dank U, Heer! Met vreugde stel ik me haar nu voor, dansend met de uitverkorenen!
  
  Hier volgen nu enkele uittreksels uit "Geschiedenis van een andere ziel," een hoofdstuk uit "Medjugorje, de jaren 90", 1996 die ons kunnen helpen ons Georgette Faniel beter voor te stellen. [We noemden haar "Mimi"].
  
  Georgette werd geboren in Montreal in 1915 waar ze een zeer verborgen leven leidde, in intens gebed. Van de leeftijd van 6 jaar af sprak Jezus tot haar zowel in het hart als duidelijk hoorbaar. Ze dacht toen dat iedereen zoals zijzelf de stem van Jezus hoorde. Vanaf de leeftijd van 6 jaar kreeg ze een ziekte die haar meer en meer deed lijden en haar uiteindelijk invalide maakte. Haar "hemelse vrienden" helpen haar echter dit kruis te dragen en haar lijden met dat van Jezus te verenigen. Ze zag dan ook de engelen die haar heel concreet, met soms zeer veel humor, hielpen.
  
  In 1950 kreeg ze de wonden van Jezus en zag Zijn Lijden. Op een dag gebeurde er voor haar een belangrijk feit dat allen die van Medjugorje houden, zal verheugen: Op Goede Vrijdag 1985 vroeg de Heer haar of ze aanvaardde haar leven, al haar lijden en haar gebeden te offeren opdat de echtheid van de verschijningen in Medjugorje zou erkend worden. Georgette had over Medjugorje gehoord van Pater Girard, haar geestelijke leidsman. Van dat moment af hield ze niet meer op voor Medjugorje te "werken". Zowel overdag als ’s nachts [ze sliep maar één uur] offerde ze zich voor de zieners, de Franciscanen van de parochie, de plaatselijke bisschop en natuurlijk ook voor de parochianen en de bedevaarders.
  
  Als ze op zending waren in Canada lieten noch de Paters, noch de zieners na haar een bezoek te brengen. Georgette maakt deel uit van hun geestelijke familie.
  
  Persoonlijk ben ik er van overtuigd dat de buitengewone vruchtbaarheid van Medjugorje te danken is aan deze zielen, in het geheim geofferd ergens op een kamer, en die tot bloedens toe de machten van het kwaad bestrijden en van Gods hart de meest precieuze overwinningen verkrijgen. Georgette maakt hiervan ten volle deel uit.
  
  Ik voel haar enkele dag en als ik een zending moet volbrengen voor Gospa wordt ik gedragen door haar steun. We werken samen als een tweespan. Ik weet dat ze als in een doodstrijd meeleeft met al de beledigingen aan de Koningin van de Vrede, de kuiperijen die tegen Medjugorje beraamd worden, onze onverschilligheid tegenover de boodschappen, onze verdeeldheid, onze traagheid. Georgette kreeg inzicht over de fundamentele rol van Paus Johannes-Paulus II voor Medjugorje en ze volgt inwendig, als op een mystiek televisiescherm, de grote strijd die in Medjugorje geleverd wordt voor het heil van de mensheid.
  
  "Sinds de Eeuwige Vader me gevraagd heeft Hem mijn pijnen op te offeren en te bidden voor de zaak van Medjugorje, zei ze, is de satan op mij razend zoals nooit tevoren."
  
  Georgette had de gave van de "transverberatie" [mystieke term voor het doorboren van het hart], zoals de H. Teresa van Avila. "Het is alsof een vurige pijl het hart doorboort. De pijn is zeer hevig. Ik voel dat mijn ziel nooit mag ophouden dank te zeggen als Jezus mijn hart doorboort. Op dat ogenblik ken ik een zeer intense vreugde in mijn hart. De grootste vreugden van de wereld kunnen niet evenaren wat ik dan in mij voel. Deze kwetsuur maakt me gelijk aan Jezus, omdat ik mijn wil met die van de Vader verbind, zoals Jezus deed aan het kruis.
  
  De Vader vraagt me deze kwetsuren te offeren voor de H. Vader, de gewijde zielen, de priesters van Medjugorje, de zieners, opdat ze zouden beschermd worden tegen hun zichtbare en onzichtbare vijanden, voor de bisschoppen van ex-Joegoslavië en voor allen die om onze gebeden vragen. Het is voor mij een plicht. Ik offer mijn lijden opdat de boodschap van de Koningin van de Vrede overal in al zijn echtheid zou verspreid worden.
  
  Op een dag, nadat ik gebeden had opdat de verschijningen zouden erkend worden en de hinderpalen zouden verdwijnen, zag ik de H. Maagd Maria wenen. Ik was er van overtuigd dat ze weende omwille de toestand van Medjugorje. Als ik haar hoor wenen omwille van de gewijde zielen, dan is dat een snikkend wenen, als een lichamelijke pijn. In het geval van Medjugorje hoor ik geen snikken. Ze
  
  weende overvloedig, maar in de stilte en de adel van een Moeder en een Koningin. Ze vraagt gebed voor de priesters van Medjugorje, maar ook voor de priesters die deze gezegende plaats bezoeken, de bedevaarders, de zieners, opdat ze zouden trouw blijven aan wat zij van hen vraagt. Met aandrang vraagt ze te bidden opdat de Kerk, door de kracht van de H. Geest, de verschijningen zou erkennen."
  
  Georgette is een van de mooiste sieraden van Medjugorje. Als u ze in de Hemel zal zien zult ge haar identiteit niet moeten vragen ... ik geloof dat de Koningin van de Vrede u zal vertellen wie deze grote dame voor haar geweest is.
  
• Begin juli verzamelde de retraite voor de priester hier 500 priesters. Velen vertelden ons dat het programma van grote kwaliteit was. Pater Angelo De Pompa getuigde:
  
  "Ik kom van een kleine parochie nabij Vancouver in Canada. Vorig jaar besloten mijn parochianen me een geschenk te geven voor mijn verjaardag. Ik trachtte te raden wat het zou zijn. Feitelijk hadden ze me een vliegtuigticket gekocht voor Medjugorje en ze kondigden me dat één maand voor het vertrek aan. Ik was zeer geprikkeld want op een dag kondigden ze, na de H. Mis, voor alle aanwezigen aan dat ze me dit geschenk aanboden. Ik was waanzinnig! Ik verwachtte dat ze me zouden zeggen: "We laten u naar Hawaï gaan!" of naar een andere plaats. Ik dacht bij mezelf: "Waarom naar daar? Wat kan ik daar gaan doen?" Nee, niet dat ik de verschijningen niet geloofde, maar ze waren nog niet erkend. Mijn vlucht was echter zodanig geregeld dat er niets meer kon veranderd worden.
  
  We landden dus in Split. Nauwelijks waren we in de bus of de gids begon al met het rozenhoedje. Daarna liet hij ons een cassette beluisteren. Ik werd steeds zenuwachtiger. We zien daar de prachtige Adriatische zee en men stopt zelfs niet om ons eens het water te laten zien! Eindelijk, bij het naderen van Medjugorje, aan de bocht nabij de post, kwam er plots [terwijl ik inwendig razend was] een immens gevoel van vrede over me. Ik kan het alleen maar fysiek beschrijven. Ik voelde iets, een vrede, die boven op mijn hoofd begon, langs mijn nek afdaalde, over mijn schouders en zo heel zachtjes tot mijn voeten. Ik ervoer zulk een vrede dat, toen het voorbij was, ik bij mezelf zei:"Hawaï, Geen belang!" Ik ervoer ook een bijzondere aanwezigheid en dat vermeerderde nog mijn gevoel van vrede. En toen het moment van vetrek gekomen was wilde ik feitelijk nog blijven!"
  
  Zr. Emmanuel: " Pater, wat heeft er u het meest overtuigd van de verschijningen hier?
  P.Angelo: Dat is die ervaring van vrede in de ziel die ik hier voel. Want, voor ik naar Medjugorje kwam was ik in mijn parochie voor het minste geïrriteerd. Ik was moe en er hing spanning in de lucht, ja, alles irriteerde me. Toen ik terug was hadden al deze kleine dingen niet meer effect op me als een druppel water op de pluimen van een eend. Ik vertelde mijn parochianen over de parochie van Medjugorje en zei hen: "OK, Ge hebt me naar Medjugorje gezonden, wel, nu is de tijd van de wraak aangebroken! Ziehier wat we gaan doen." Ik legde hen dan het 3 uur durende avondprogramma uit en ik zei dat we van tijd tot tijd, niet alle dagen, hetzelfde zouden doen. Ze applaudisseerden! Ze waren tevreden dat te horen! Dat was dan de zichtbare vrucht. Daarnaast is er ook mijn persoonlijk leven. Ik vroeg immers aan een priester in Medjugorje een "algemene biecht" te spreken. Ik heb altijd geloofd dat mijn zonden vergeven waren, maar zei aan de priester:"Maar wat te doen met wat er aan mij blijven kleven is als slechte gewoonten? De priester bad dan voor mijn genezing en bevrijding, wat me verloste van al die kleine duivels die nog aan me blijven plakken waren ... en ik kreeg een dubbele dosis!
  
  Buiten dat, ik ben 71 jaar, ben ik er vorig jaar niet in geslaagd de Verschijningsheuvel te beklimmen. Ik moest stoppen na één derde. Dit jaar heb ik beide heuvels beklommen [en heb nog pijn aan mijn voeten].Dat zegt veel! Volgend jaar ga ik trachten de twee op één dag te doen!
  
  Zr. Emmanuel: Pater wat zou u zeggen aan hen die Medjugorje niet aanvaarden?
  P. Angelo: "Wel ... Heb geen vooroordelen! U moet het zelf ervaren!" En aan hen die het wel aanvaarden zou ik zeggen: "Gebruik geen woorden van de wereld om te trachten te overtuigen. Uw woorden kunnen uw persoonlijke ervaring niet vertolken. Dus: beleef het!"
  
  We hebben een plaatselijke krant waarin de mensen van de aanpalende parochies beurtelings een artikel schrijven. Toen ik terugkeerde, was het mijn beurt om te schrijven en ik zei: "O, ik heb niets klaar. Ik kom juist terug van Medjugorje!" De verantwoordelijke zei me: "Van waar komt ge??" "Van Medjugorje!" antwoordde ik. Ze vroeg: "Waar is dat?" Ik legde haar dan het belangrijkste uit over Medjugorje en ze zei me: "Wel, wilt ge daar een gans blad over schrijven?" Ik schreef dus mijn ervaring en eindigde met: "Ik denk dat ik een hoekje van de Hemel verlaten heb om hier op de aarde terug te keren." En zij besloot het artikel: "In elk geval, één ding is zeker, Pater Angelo is veranderd!"

• In Medjugorje heeft Gospa meerdere manieren om nieuwe instrumenten aan te werven voor haar plan van vrede. Het verhaal dat hier volgt komt van Suzan M., 65 jaar, uit de USA:
  
  In 1996 overleed mijn moeder plots en liet een grote leegte achter in het hart. Een vriendin nodigde me toen uit me aan te sluiten bij haar groep die naar Medjugorje vertrok. Na te hebben aanvaard, dacht ik aan al de moeilijkheden die me te wachten stonden om, na het overlijden van mijn moeder, mijn vader gedurende 10 dagen alléén achter te laten.Ik nodigde hem uit met me mee te gaan, maar hij weigerde. Door verdriet overmand had hij nergens nog zin in. Ik bleef aandringen, maar hij zei steeds neen. Uiteindelijk vroeg hij me op een dag waar hij een reispas moest vragen.
  
  Toen we in Medjugorje aankwamen, waren we met alles gelukkig. Vooral met de beklimming van de heuvel van de verschijningen. Ik zei voortdurend tot mezelf: "Niet te verwonderen dat de H. Maagd deze plaats gekozen heeft." Bij het neerkijken vanop de heuvel naar het mooie dorp, het kraaien van de hanen in de verte en de gezangen van uit de St. Jakobskerk ... ik was in de hemel. Gedurende gans het verblijf, terwijl we door de velden liepen of in de kerk bleven zitten, vroeg mijn vader me regelmatig of ik rozen rook. Neen, ik rook ze nooit.
  
  De laatste avond hadden we besloten het avondprogramma buiten te volgen, in de hoop de zon te zien draaien. Mijn vriendin Kelly was echter nog niet op de verschijningsheuvel geweest. Ik zei haar: "Je mag niet vertrekken zonder daar geweest te zijn! Ik zal met je meegaan." We meenden dat de H. Maagd, als ze dat wilde, ons wel de draaiende zon zou laten zien terwijl we naar boven klommen. We keken naar de zon maar deze straalde zo hevig dat we alleen maar hoofdpijn kregen.
  
  Boven gekomen, zetten we ons neer op de stenen en baden de rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid. Het ging wat moeilijk want geen van beiden kende deze goed. Daarna begon ik het gebed te lezen: Boven op de Verschijningsberg uit het boekje "Bidt met het hart". Ik was zo ontroerd dat ik Kelly moest vragen verder te lezen. Dit zette haar er toe aan het boekje te kopen. Toen we terug beneden waren, gingen we aankloppen aan de pastorij om het boekje te krijgen. Er was iemand die ons vroeg even te wachten. Na 40 minuten wachten in het donker en een drukkende hitte, kwam er eindelijk een pater buiten en zei: "Ik heb u laten wachten, hé?" Hij nam ons bij de arm en leidde ons naar de winkel van de Franciscanen. Later, toen we de foto zagen van deze priester, hebben we er ons rekenschap van gegeven dat het Pater Slavko was, [4 jaar voor zijn dood].
  
  Toen we vertrokken besefte ik dat ik het instrument van Maria geweest was om mijn vader naar Medjugorje te brengen opdat zijn hart zou genezen en hij de vrede terugvinden na het overlijden van mijn moeder.
  
  Terug in de USA zocht ik een middel om de boodschappen van O.L.Vrouw te verspreiden. Ze nam toen zelf de teugels in handen en alles regelde zichzelf. Het was mijn idee een winkel voor haar te openen. Ik vond een lokaal aan een lage huur dat hier en daar wat moest worden opgeknapt. Voor weinig geld kon ik uit failliete winkels materiaal kopen voor het uitstalraam. Een katholieke boekhandel, die
  
  gesloten werd, verkocht me aan een lage prijs alle materiaal, uitgezonderd de boeken. Vier maand na mijn terugkeer uit Medjugorje werd de winkel geopend onder de naam "Geschenken van de Goddelijke Barmhartigheid". [Deze naam ..., dat was een andere geschiedenis!]
  
  Ik vroeg een priester de winkel te zegenen en toe te wijden aan onze Moeder in de Hemel. Ik deed het ook ter ere van mijn wereldse moeder.
  
  Enkele maanden later, terwijl ik, liggend op mijn bed en met gesloten ogen, de rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid aan het bidden was, had ik plots het gevoel van Medjugorje, de geur van Medjugorje ... ik was er!
  
  Ik wilde mijn ogen niet openen om dat gevoelen niet te verliezen. Inwendig kwam elke bijzonderheid van mijn beklimming van de Podbrdo, zoals ik reeds beschreef, terug voor de ogen. Ik zag alles opnieuw, zelfs al wat ik vergeten was. Te midden dit alles sprak de H. Maagd me aan en zei: " Je hebt de zon niet zien draaien, maar je hebt de Goddelijke Barmhartigheid gekregen." Ik opende mijn ogen en wist, zonder de minste twijfel, dat ze sprak over de winkel. Ik had steeds geloofd dat deze reis bedoeld was om mijn vader te helpen. Maria bevestigde me echter dat de wil van God de winkel was en dat Hij me deze opdracht had toevertrouwd juist op het moment dat ik op mijn steen zal boven op de berg. Telkens ik daaraan terugdenk, ben ik weer ontroerd zoals die dag toen ik op de heuvel was.
  
  Het volgend jaar kwam ik terug naar Medjugorje, enkel om op de heuvel van de verschijningen te gaan. Ik zette me neer op dezelfde steen en dankte Jezus en Maria.
  
  Het is nu reeds meer dan zes jaar dat God me toeliet de "Geschenken van de Goddelijke Barmhartigheid" te openen en de mensen te dienen die er komen. Ongelofelijke getuigenissen hoort men op deze plaats. Vreugden en lijden worden gedeeld in de winkel van de H. Maagd. Welk een zegen! De Heer zij geloofd, Hij heeft me toegelaten een klein deeltje te hebben in dit miraculeus plan!
  
• De Gospa heeft ons, voor haar 2018e verjaardag [5 augustus] allen die avond uitgenodigd op de Podbrdo. Duizenden jongeren overdekten de heuvel van de verschijningen. Het was buitengewoon! Onze Moeder kwam met drie engelen en ze zei dat ze gelukkig was dat we rond haar verzameld waren. Na de verschijning hebben we "Gelukkige Verjaardag" gezongen in alle aanwezige talen. We verwachtten van haar een kerngedachte, een raad voor de jongeren van onze generatie. Niet tevergeefs, want de boodschap die ze ons gaf bevatte twee zeer betekenisvolle uitnodigingen:
  
  a] Ze riep de jongeren op tot heiligheid! Dit betekent dat ze geen onderscheid maakt tussen de enkele jongeren die ze zelf gedurende jaren, in haar prachtige school heeft opgeleid, en alle andere jongeren die aanwezig waren op het festival, wat ook hun huidige toestand moge zijn. We zijn ALLEN geroepen tot heiligheid!
  
  b] Ze vroeg de jongeren te beginnen met het gebed. Velen van hen zijn thuis in allerhande communicatiemiddelen: emails, draagbare telefoons, surfen op het internet, enz ...
  
  Is het gebed echter juist niet de weg naar een betere werkelijkheid, die oneindig kostbaarder en blijvender is: de gemeenschap van de harten?! Diezelfde avond heeft hun Moeder uit de Hemel hen de enige toegangsweg getoond tot wat ze het meest missen, en waar ze wanhopig van dromen: de echte liefde!

• Na hun huwelijksreis naar een eiland in de Adriatische zee zijn Jelena en Massimiliano enkele dagen naar Medjugorje gekomen, voor ze naar Rome vertrokken om er aan hun nieuw leven als gehuwd koppel te beginnen. Ze waren stralend! Jelena vertelde ons overvloedig van uit haar hart over de eenheid die ze met Massimiliano beleeft in het sacrament van het huwelijk, door God op de eerste plaats te zetten. Het is prachtig de weg te zien die iemand gaat die in het leven van elke dag zozeer de schoonheid ter harte genomen heeft van de school van Gospa. We zullen in de volgende nieuwsbrieven verder met u de woorden van Jelena delen. Vandaag zou ik met u de boodschap van 25 augustus willen lezen in het licht van de Joodse afkomst van de Maagd Maria. [In werkelijkheid was deze boodschap moeilijk te vertalen, we slaagden er niet in de woorden even goed te laten overkomen als in het Kroatisch!]
  
  "Lieve kinderen! Ook vandaag ben ik met u in gebed opdat God u een nog sterker geloof zou geven. Kindertjes, uw geloof is klein en toch zijt ge er u niet van bewust hoe weinig ge bereid zijt bij God de gave van het geloof te zoeken. Daarom ben ik bij u, kindertjes, om u te helpen mijn boodschappen te verstaan en ze te beleven. Bidt, bidt, bidt en alleen in geloof en door gebed zal uw ziel vrede vinden en zal de wereld de vreugde kennen met God te zijn. Dank dat u aan mijn oproep gehoor gegeven hebt."
  
• De manier waarop Gospa de nadruk legt op het geloof is zeer sprekend. Het is zo belangrijk dat we echte "gelovigen" worden! Het is dan ook niet te verwonderen dat het gebed van de Geloofsbelijdenis [Credo] haar zo dierbaar is. Ze heeft zelfs aan de zieners gezegd dat het haar lievelingsgebed is. Ongelukkiglijk hebben veel van onze parochies het Credo vervangen door liedjes die niets meer verkondigen over het geloof en een leegte achterlaten in het hart van de gelovigen. Ook hier komt Gospa ons genezen van deze dodelijke wonde, en, als vrome joodse vrouw, roept ze ons toe: "Het belangrijkste is: een sterk geloof hebben!" en "Mogen de priesters het geloof van het volk versterken!" In een ex-communistisch land is dit zijn gewicht in goud waard.
  
  Bij ons betekent de uitdrukking "Ik geloof dat" heel dikwijls: "Ik veronderstel, maar niets is minder zeker". Ik geloof dat het mooi weer wordt. Ik hou dus rekening met een mate van onzekerheid! Op geestelijk vlak zeggen veel mensen: "Ik geloof in God maar pratikeer niet." Dikwijls betekent dit "Ik geloof in God" "Ik weet dat God bestaat maar ik pratikeer niet omdat deze gedachte dat God bestaat niet van aard is om mijn leven te veranderen."
  
  Op dezelfde manier geloof ik dat dit sterrenbeeld aan de hemel bestaat, en dan? Wat verandert dat in mijn leven? Pater Slavko vergeleek dat met veel humor aan iemand die zou zeggen: "Ik ben roker, maar ik rook nooit."
  
  Om de buitengewone gehechtheid aan het Credo van Maria te begrijpen en haar vurige wens om van ons echte "gelovigen" te maken te vatten, moeten we met haar doordringen in de diepe, echte, bijbelse betekenis van het woord "Ik geloof". In het Hebreeuws is dit: "Ani maamin". In de Bijbel zijn immers de meest geestelijke, de meest goddelijke woorden ontleend aan de meest concrete en meest bezielde werkelijkheden van de schepping. Dat geeft aan onze Joods - Christelijke godsdienst de diepe zin van de Incarnatie. Neen, "Animaamin", wil niet zeggen "Ik weet dat dit bestaat", het betekent: "Ik stem er mee in". Het gaat om een zeer reële lichamelijke werkelijkheid: ik kleef er aan vast, ik ben eraan gehecht, ik maak er deel vanuit, net zoals een sticker vastzit op het raam van mijn auto. [Als ik de sticker "Ik hou van Medjugorje" op het raam van mijn auto kleef, volgt het mij waarheen ik ook rijd en kan men de auto niet meer bekijken zonder tegelijkertijd ook de sticker te zien! En je kan altijd nog proberen om de sticker eraf te halen.]
  
  Als ik zeg: "Ik geloof in Jezus", dan wil dat zeggen dat ik aan Hem gehecht ben met gans mijn wezen. Ik plak aan Hem vast en aan zijn totale realiteit, ik vorm met Hem één lichaam. Ik ben waar Hij is, ik ga waar Hij gaat, ik krijg de stenen als men Hem stenigt, ik krijg de zoen als men Hem kust, in één woord: ik ben één met Hem. Als mijn geloof sterk is [als de lijm sterk is] dan kan niets me van Hem scheiden. Als mijn geloof zwak is [als de lijm slecht is], dan zal de hechting los komen bij de minste beproeving, bij het minste geweld. Ik zal dan afstand nemen, me afscheiden en alléén verder dwalen. Vandaag zegt de H. Maagd ons: "Uw geloof is klein". Dat betekent dat onze lijm van slechte kwaliteit is en dat we niet sterk genoeg aan God gehecht zijn. "En ge zijt er u zelfs niet van bewust" zegt ze. We zijn inderdaad nog zo ver van Hem en we zijn er van onze kant niet van bewust aan welke goddelijke liefde we verzaken door niet in Hem te geloven. We zijn nog gehecht aan onze "povere belangen" en maken dikwijls de verkeerde keuzen voor onze bindingen.
  
  Laten afstand nemen van de verkeerde interpretatie van het woord "Geloof", die zou bestaan in het [goede] idee dat God bestaat. De Grieks ... Latijnse cultuur heeft dit geÏntellectualiseerd. Laten we terug keren naar de Bijbelse openbaring en het genie van de Incarnatie. Satan weet immers ook dat God bestaat! Hij koestert hierover geen de minste twijfel. Nochtans, Satan gelooft niet in God; Satan is geen gelovige, maar integendeel, het perfecte prototype van de ongelovige: hij is niet gehecht, hij is voor altijd "ontkoppeld" van God. [Christenen zeggen niet: "Ik geloof in Satan" maar "Ik weet dat Satan bestaat", want er is geen spraak van om aan Satan gehecht te zijn.]
  
  In dit proces van verkleving is de genade natuurlijk de lijm. Om echter de goede lijm te verwerven is er enkel het gebed! "Bidt om een sterk geloof te hebben" zegt Maria ons.
  
  In het Credo bevestig ik niet alleen "Ik geloof in God". Ik zeg ook dat ik geloof in de verschillende mysteries van het leven van Jezus, in de meervoudige functies van de H. Geest, aan de verrijzenis van de doden, enz ... Welnu, wat de H. Maagd het meest in verrukking brengt als de zieners het Credo bidden, is de scheppende, omvormende en levenmakende kracht van deze belijdenis van ons geloof. Laten we ook hier teruggaan naar wat ze zelf geleerd heeft op de knieën van de H. Joachim en de H. Anna: Als een gelovige met zijn lippen een geloofswaarheid uit, dan wordt deze waarheid in hem sterker, ze leeft in hem, ze verwezenlijkt zich en wordt voor hem een werkelijkheid.
  
  Telkens ik dus met gans mijn hart belijd "Ik geloof in de Verrijzenis" ontplooit zich gans de werkelijkheid van de Verrijzenis in mij. Ik verrijs meer en meer in Christus. Neen, ik lees geen oud geschiedenisboek! Ik beleef de Verrijzenis! Als ik zeg: "Ik geloof in de H. Geest", dan laat ik deze Geest toe al zijn eigenschappen in mij te ontplooien.
  
  Op een dag vroeg ik aan Vicka: " Waarom houdt Gospa, volgens u, zoveel van het Credo?" Ze zuchtte diep, haar blik veranderde, ik zag dat ze me een onmetelijke schat wilde meedelen, maar er geen woorden voor vond die mooi genoeg waren. Eindelijk zei ze: "Maar! In het Credo! Moest ge dat zien! Maar de Vader is levend! Jezus is levend! De Geest is levend!" Ze had enkel dit woord in de mond: Levend!
  
  Myriam van Nazareth, dank U! U is een goede rabbijn.

• Op 27 september schonk Marija Pavlovic-Lunetti het leven aan haar 4de zoon, Giovanni Maria.
  
  Moeder en kind stellen het goed. Danken we de Schepper en vieren wij samen met Paolo en Marija en hun oudere kinderen de zegen van dit nieuwe leven in hun familie.
  
• Deze maand is echt de maand van Maria en we willen, in deze dagen van grote nood, niet nalaten de sterke boodschap van 25 oktober 1984 te beleven, die ons zo goed toont wat de H. Maagd ons aanbiedt: " Lieve kinderen, bidt deze maand. God heeft me toegelaten u elke dag met genaden te helpen om u tegen het kwaad te beschermen. Deze maand behoort mij toe. Ik wil ze aan u geven. Het volstaat voor u dat u bidt en God zal u de genaden geven die u zoekt. Ik zal uw verzoeken steunen ". Johannes-Paulus weet heel goed hoezeer Maria onze vragen zal steunen. Onlangs toonde hij, in zijn audiëntie van 9 oktober, hoezeer zijn woorden gelijken op deze van de Koningin van de Vrede. Hij zei: "Ik nodig u uit, dierbare jonge mensen, om elke dag de Rozenkrans te bidden. Ik nodig u uit, dierbare zieken, om u met vertrouwen in de handen van Maria te leggen en haar zonder ophouden door de Rozenkrans te aanroepen. Ik roep u op, dierbare pasgehuwden, om dit gebed niet te verwaarlozen evenmin als de meditatie van de mysteries van Christus, in het licht van de blik van de H. Maagd."
  
  In september heeft de H. Vader aangekondigd dat hij een document voorbereidt om ons te helpen de schoonheid en de diepte van dit gebed opnieuw te ontdekken. Hij zei: " Het is nodig dat de Kerk " zich naar diep water begeeft " i n het begin van dit nieuw millennium en begint het gelaat van Christus te beschouwen. Ik wens het bidden van de Rozenkrans aan te bevelen aan individuele personen, aan de families en aan de Christelijke gemeenschappen. Ik wil nogmaals de grote zaak van de vrede aanbevelen aan het rozenkransgebed. Wij moeten het hoofd bieden aan een internationale toestand vol spanningen, die elk moment kunnen ontvlammen. Ik denk aan de naties, maar ook aan de families: hoezeer zou de vrede verzekerd zijn in de familiale relaties als de familie de Rozenkrans bad!" [29 sept.02]
  
• Toen ik onlangs Vicka bezocht samen met enkele vrienden, toonde Mario ons de Apostolische Zegen die de Paus persoonlijk getekend had voor Vicka. Zoals hij ook deed voor Pater Jozo en Marija. Geen enkele van de vier andere zieners heeft deze zegen gekregen, ten minste niet bij deze gelegenheid. We kunnen ons maar verheugen voor dit teken van erkenning van de H. Vader ten aanzien van deze buitengewone getuigen van de Koningin van de Vrede.
  
• Laten we onze traditie verder zetten met het vervolg van het interview met Jelena:
  
  Zr. Emmanuel: Jelena, tot wanneer hebt u inwendige locuties gekregen?
  Jelena: Tot 1992. Ik ben gaan studeren in de Verenigde Staten. De locuties zijn dan onregelmatig geworden en ze zijn gestopt in 1994. Nu voel ik dat de H. Maagd me leidt. Het is niet zo dat ik haar als afwezig ervaar, ik hoor echter niet meer die precieze woorden die ik van haar gewoon was te krijgen.
  
  Zr. Emmanuel: Herinnert u zich de oefeningen die de H. Maagd u gaf voor de gebedsgroep? Heeft zij u niet geleerd hoe mekaar te beminnen?
  Jelena: O, ja! Pater Slavko hield van deze oefeningen. Ik herinner me dat de H. Maagd ons vroeg te bidden met de persoon van wie we het minst hielden. Ze vroeg geen natuurlijke sympathieën te scheppen in de gebedsgroep, maar onze relaties te funderen op een bovennatuurlijke liefde. Ik denk dat de H. Geest dit echt kan bewerken. Ik ken mensen die zeer vervelend en moeilijk waren. Als de H. Geest echter tussen ons was, kwamen we er toe hen te beminnen met wie we moeilijk overeen kwamen.
  
  Er zijn weinig mensen die me tegensteken, er zijn er nochtans enkele omdat ik ook een mens ben. Het is echter als ik niet bid dat ze me tegensteken. Met andere woorden: als ik niet mijn inwendige vrede bewaar. Niemand zou in staat mogen zijn onze vrede weg te nemen! Als dat toch gebeurt dan is het omdat het peil van ons gebed te laag is. En dat we onze batterijen terug moeten opladen. Onze gebedsgroep verzamelde drie maal per week gedurende anderhalf uur. Na de school of na het werk. Het was werkelijk een tijd van genade ik weet immers niet hoe we daarin slaagden. We baden ganse dagen en nachten op de berg en 's morgens gingen we naar school. Daarna hadden we het huiswerk. Als er niets meer te doen was liet ik me vallen en sliep terwijl de anderen naar het tabaksveld trokken.
  
  Zr. Emmanuel: Bad u spontane gebeden in de gebedsbijeenkomst?
  Jelena: Ja, de H. Maagd zei ons dat we naar mekaar moesten luisteren bij deze spontane gebeden. We moesten samen bidden als gemeenschap en niet bidden voor hetgeen ons toevallig in het hoofd kwam.
  
  Zr. Emmanuel: Ik was gefascineerd te zien hoe de H. Maagd met zoveel nadruk herhaalde dat het haar grootste vreugde was uw eenheid van harten te zien als jullie samen tot Jezus bad. Welk zijn de mooiste herinneringen uit uw kinder- en uw adolescentiejaren in de groep?
  Jelena: Ik herinner me hoe Pater Slavko ons op een dag zei: " Ik wist dat de H. Maagd u leidde, door de liefde die ik zag tussen de leden van de gebedsgroep." Dat was waar, en onze gebeden waren soms zeer persoonlijk. Nooit heb ik iemand commentaar horen uitten over de gebeden die in de gebedsgroep uitgesproken waren. Er was veel respect en veel liefde omdat alles gebaseerd was op de bovennatuurlijke liefde. We waren toen jong, en O.L.Vrouw wil juist daarom jongeren: ze staan zo open voor de genade! Ze hebben geen bijbedoelingen.
  
  Met ouder te worden beginnen we te berekenen. We zien dat in onze omgeving. Volwassenen kijken naar mekaar en vragen zich af: "Ga je me groeten en goede dag zeggen? Hoe behandel je mij? Hoe ga ik u behandelen?" Kinderen, integendeel, lopen van ene huis naar het andere.
  
  Zr. Emmanuel: Hoe kan men bovennatuurlijke liefde krijgen?
  Jelena: Wel, men moet een beetje bezeten zijn van het Evangelie! Het volstaat de H. Geest toe te laten ons om te vormen. Als er geen liefde is, dan is er gewoonlijk vrees. Angst voor de andere, angst dat iemand ons kwaad wil of van ons wil profiteren. We denken: "Hoe gaan ze me ontvangen? Wat denken ze van mij? Zullen ze me aanvaarden? " Veel jongeren hebben daarom allerhande moeilijkheden. Ze hebben er nood aan bemind te worden, maar, vermits ze menselijke liefde zoeken, worden ze vaak ontgoocheld en blijven eenzaam. Wij hebben echter het enorme geluk gehad onze vriendschap te baseren op een bovennatuurlijke liefde! De Geest geeft zoveel vertroostingen dat men nooit chocolade nodig heeft. Als jongeren hebben we deze troost nodig, wij zijn zo fragiel! Zonder de troost van de H. Geest, kunnen we ons zeer eenzaam voelen en dat kan een belangrijke bron worden van moeilijkheden en van zonde.
  
  Zr. Emmanuel: Denkt u dat de H. Maagd haar plan met u in de gebedsgroep verwezenlijkt en voltooid heeft?
  Jelena: Dat is inderdaad een moeilijke vraag! Ik denk niet dat het gedaan is. Het zou geen zin hebben dat ze ons zovele jaren geleid heeft en dan haar plan niet voltooit. Welnu, ik zie haar plan zich realiseren in het persoonlijk leven van de leden. Ik ontmoet verder mensen die deelnamen aan de gebedsgroep. Ze zijn erg verschillend van hen die geen deel uitmaakten. Ze gaan verder naar Krizevac, naar de Verschijningsberg en persoonlijk blijven ze toegewijd aan het plan van de H. Maagd. Ik denk dat er een tijd komt waarin men nog meer leken zal nodig hebben voor de geestelijke vorming. We moeten leren onze rol als leek in de Kerk te vervullen door de geestelijke gaven te aanvaarden en ons geloof te delen.
  
  Er zijn hier mensen die echt de boodschappen beleven. Nu is het belangrijk dat ze handelen daar waar ze wonen om er hun geloof te delen. Ik zou ze ook willen zien werken in de wereld. De wereld heeft er zoveel nood aan!
  
  Vervolgt ...

• De tweede verjaardag van het overlijden van Pater Slavko nadert en vandaag beginnen we in eenheid met hem een noveen tot 24 november, de dag waarop hij ons verliet om terug te keren naar zijn Vader. Als u toevallig te laat zou beginnen omdat u dit bericht te laat ontvangen hebt, wees er dan zeker van dat de Hemel dit zal begrijpen! We zouden allen het gebed van de H. Franciscus van Assisië [Zie verder bij het P.S.] kunnen bidden gedurende de noveen:" Maak van mij een werktuig van uw vrede." Pater Slavko hield er van en zong het steeds als hij de rozenkrans in de kerk animeerde.
  
• Enkele maanden voor hij ons verliet, stelde Pater Slavko ons een doeltreffend middel voor om goed te reageren als men verneemt dat er kwaad bedreven werd. We hebben dit al eens gepubliceerd, maar we moeten wel toegeven dat, ondanks het feit dat deze raad zo sterk is, we hem nog niet echt in praktijk hebben gebracht in ons leven. Het is echter niet te laat!
  
  Als apostel van Jezus, biechtvader en psychotherapeut, had Pater Slavko vaak de gave om de menselijke ziel uit te leggen en sommige ongezonde reacties die ze kan vertonen. Als we een kwaad zien gebeuren, zei hij, of er lucht van gekregen hebben dat iemand zich niet goed gedragen heeft, zijn we er vlug bij om naar onze vrienden te telefoneren: "Kom eens, ik moet u iets vertellen!" We steken er dan heel wat tijd in om dit kwaad te vertellen en er allerhande commentaar bij te geven. Er is echter een betere houding tegenover het kwaad en het lijden. Roep uw vrienden en zeg hen: "Ik moet u iets over die persoon vertellen, kom maar bij me, maar ik vertel het u alleen op voorwaarde dat ge met mij een rozenhoedje bidt of samen met mij voor die persoon vast."
  
  Ge zult dan kunnen vaststellen dat veel van uw vrienden niet zo erg meer zullen geïnteresseerd zijn om het verhaal te vernemen. Het aantal van uw toehoorders zal sterk verminderen. Dank zij hen echter, die zullen aanvaarden te bidden en te vasten, zult ge een slechte toestand in iets positiefs veranderen en zult ge goed doen. Ge kunt veel loze woorden vermijden die de nieuwsgierigheid prikkelen maar de liefde kwetsen. [ Zie fax van 1.04.00].
  
  Dit is een zeker middel om aan onze bekering te werken en naar de heiligheid te streven.
  
  Dank u, Pater Slavko.
  
• Een andere keer legde hij in een homilie uit hoe men schade kon berokkenen aan het werk van God, zonder er zich zelfs rekenschap van te geven. Ik hoor hem daaromtrent nog zeggen: Als God ons iets goeds laat doen voor anderen en we beginnen deze gave in praktijk te brengen, dan lopen we het gevaar ons te veel aan dit werk te hechten. Bij voorbeeld, we hebben een apostolaat, een vereniging, een centrum, een liefdadigheidswerk of iets dergelijks, dat werkelijk door God geïnspireerd is. Maar zie, we ontdekken dat dezelfde gave ook aan iemand anders gegeven is, die eveneens veel goed doet. We stellen vast dat hij beter werk doet dan wijzelf en we beginnen ons minder goed te voelen. We laten een gevoel van jaloersheid ons overmeesteren. Dat pijnigt ons en eindigt in een echte ziekte. In plaats van verheugd te zijn in het goede dat gebeurt, worden we droevig en gefrustreerd omdat dit goed niet uit ons werk ontstaat. We nemen de zaak zo slecht op dat we de andere beginnen te zien als een bedreiging en zelfs zijn werk willen vernietigen. We beginnen kwaad van hem te spreken, negatieve commentaren te geven over zijn apostolaat, als om heel duidelijk te maken dat WIJ diegenen zijn die dit goede doen. Dat kan ons de vrede doen verliezen zodat we het goede dat ons opgedragen was niet meer kunnen doen. Ziedaar hoe we, na begonnen te zijn met al onze goede wil en buitengewoon werk te hebben verricht, we er toe komen schade te berokkenen aan het werk van God en God zelf te kwetsen!
  
  Hoe kunnen we dat vermijden? Door alléén God en zijn eer te zoeken in alles wat we doen, zonder er onze eigen belangen in te vermengen. Door er ons van bewust te worden dat we gemakkelijk bezitterig worden tegenover de gaven van God en door dit te biechten. Door ons te onthechten van onze daden en van de vruchten die ze voortbrengen. Deze behoren ons immers niet toe. Om te vermijden God het plan dat Hij met ons heeft te beledigen moeten we ons hart onderzoeken en nagaan of we wel echt vrij zijn, bereid om God toe te laten ons zijn opdrachten op elk moment terug af te nemen.
  
  Bij zijn reizen doorheen de ganse wereld hoorde Pater Slavko veel van deze verhalen in de Mariale groepen. Hij wist dan ook waarover hij het had in zijn onderrichtingen! Hij was ook een man van de stilte en bewaarde vele confidenties in zijn hart over kleine oorlogen en grote stormen die de kinderen van Medjugorje teisteren. Hij dompelde ze onder in zijn gebed, vooral tijdens zijn beklimmingen van de berg in de vroege morgen, waar hij ten beste sprak. Natuurlijk zijn al deze dingen samen met hem begraven.
  
  Het is echter goed zich te herinneren hoe diep dit in hem doordrong toen hij nog op de aarde was om onze manier van handelen te zuiveren volgens zijn klaar onderricht.
  
  Deze tussenkomst van Pater Slavko herinnert me aan deze prachtige woorden die Jezus sprak tot de H. Mechtildis van Hackerborn [Duitsland, XIIIe eeuw.] en die te lezen zijn in Het Boek van de Goddelijke Genade: " Allen die de gaven eren die ik aan anderen gegeven heb, zullen er dezelfde verdiensten en eer van ontvangen. Als het bruiloftskleed van de ene schitterender is dan dat van anderen, zou men zelf even mooi kunnen worden door haar met een liefdevol hart te benaderen."