De verschijningen die in Medjugorje begonnen in 1981 houden nog steeds aan. Vele pelgrims, jong of oud, ziek of gezond, nieuwsgiering of verlangend naar de vrede van Onze Lieve Vrouw, van over de hele wereld voelen zich tot deze oase van vrede aangetrokken. Er is ook een aanzienlijk aantal onder hen die de zieners wensen te ontmoeten om hun bezorgdheden mee te delen, of om raad, een teken of troost te vragen. Maar het is niet steeds zo gemakkelijk om hen te bereiken, want zij hebben ook hun familiale verplichtingen. Maar als het kan, waarom niet?
Drie van de zes zieners aan wie Onze Lieve Vrouw op 25 juni 1981 verscheen, Marija, Vicka en Ivan, hebben nog steeds hun verschijning op dagelijkse basis. De overige drie, Ivanka, Mirjana en Jakov, hebben een jaarlijkse verschijning. Toen de verschijningen begonnen was Jakov, de jongste, amper tien jaar oud. Tijdens de laatste dagelijkse verschijning, op 12 september 1998, zei Onze Lieve Vrouw tot Jakov dat hij voortaan enkel nog een jaarlijkse verschijning zou hebben op 25 december, Kerstmis.
Vraag: Onze Lieve Vrouw hield haar woord en verschijnt sindsdien elke Kerst aan u. Het kwam hard aan voor u toen de dagelijkse verschijningen stopten en ik vrees dat het nog erger zal zijn wanneer ze volledig zullen ophouden. Jakov: Ik zeg steeds dat mijn leven maar pas begon toen ik 10 jaar oud was en dat de verschijningen een heel bijzondere betekenis hebben voor mij. Ik heb Onze Lieve Vrouw gedurende 17 jaar dagelijks mogen zien en toen ik mijn laatste verschijning had was het de droevigste dag uit mijn leven. Ik begon mij vragen te stellen over hoe mijn leven nu verder moest en hoe ik hier doorheen moest komen. Maar, zoals de Gospa ons in Haar boodschappen zegt om te bidden en dat we met gebeden alles verkrijgen wat nodig is, zult u tevens begrijpen dat het minder belangrijk is om Onze Lieve Vrouw met de ogen te zien, maar met het hart en dat het luisteren naar Haar boodschappen het belangrijkste is. Het hele jaar bereid ik mij voor op Haar verschijning met Kerstmis. Het is heel belangrijk om mij voor te bereiden want, als u iemand liefhebt, zal u steeds tijd vinden voor deze persoon. Ons gebed bestaat niet enkel uit woorden. Het is een gesprek met God dat herkend wordt in onze daden en onze hulp aan de medemens. Soms volstaat een glimlach om zich met iemand te verzoenen, omdat het gemakkelijk is om iemand lief te hebben die het met u eens is, maar men moet ook de anderen weten lief te hebben. In één van Haar boodschappen wil Maria dat onze families heilig zijn, maar dat betekent niet dat we 24 uur hoeven te knielen. Heiligheid toont zich in kleine zaken, de manier waarop we onze kinderen grootbrengen, welk voorbeeld we zijn als familie voor anderen, de vrede en liefde binnen de familie en we kunnen dit alles bereiken als God leeft in ons leven.
Vraag: Leiden Maria's boodschappen tot Haar Zoon? Jakov: De mooiste dag van mijn leven was die eerste 25ste juni, toen wij van God de mooie gave ontvingen om Onze Lieve Vrouw te mogen zien en met Haar Jezus te helpen ontmoeten, omdat Zij naar hier komt om ons naar Jezus te leiden. De mensen vragen waarom de verschijningen zo lang duren en waarom er zoveel boodschappen zijn...allemaal waaroms...terwijl wij God juist dankbaar moeten zijn. We kunnen niet begrijpen hoezeer Hij ons hiermee genadig is. Ik ben er zeker van dat, indien wij allemaal onze harten zouden openen, we ook zouden begrijpen waarom Maria komt. Zij komt hier voor ons, omdat Zij ons liefheeft en Zij wil ons tot Jezus brengen. Haar boodschappen leiden naar Jezus en Zij herinnert ons aan vele dingen die wij vergeten zijn. Zij vertelt ons om het gebed van de Rozenkrans te doen herleven, met het hart te bidden, vreugde en vrede te voelen in ons gebed. Onze harten moeten de noodzaak van het gebed aanvoelen en omgevormd worden tot plaatsen van vreugde. Ook kan niemand bidden als men zich zou verplicht voelen. Het gebed moet ons voedsel worden. Bedevaarders komen naar Medjugorje met heel wat vragen en op sommige vragen kunnen we zelfs niet antwoorden. Onze Lieve Vrouw zegt steeds: "Bid en u zult alle antwoorden verkrijgen."
Vraag: Waarom zo'n nadruk op het vasten en het gebed? Jakov: Een van de meest gestelde vragen is waarom het vasten zo belangrijk is. Eerst en vooral omdat Onze Lieve Vrouw erom vraagt en vervolgens wordt het verklaard in de boodschappen: met het gebed en het vasten bereikt men alles en kan men zelfs oorlogen stoppen. Het maakt me diep bedroefd als mensen naar Medjugorje komen om God van alles de schuld te geven: waarom Hij hen niet hielp en waar Hij zich nu bevindt. Dan probeer ik uit te leggen dat ze zich eerst zouden moeten afvragen of ze wel goede Christenen zijn, genoeg bidden en een goed voorbeeld zijn voor de anderen en wat ze eraan gedaan hebben om dingen te voorkomen die hen zijn overkomen. God is altijd met ons, maar in plaats van te bidden en tot Hem te gaan, doen wij juist het tegenovergestelde en herinneren wij Hem enkel aan onze noden.
Vraag: ik weet dat u er niet van houdt om een ziener te worden genoemd, maar daar kunt u niet onderuit en de bedevaarders waarderen en respecteren u. Wat is uw verhouding tot hen? Jakov: Wanneer de mensen Medjugorje bezoeken, bezoeken ze de zieners ook, maar ik wil benadrukken dat zij niet naar Medjugorje hoeven te komen omwille van ons, noch om tekenen te zien. Wij zijn gewone mensen, zoals iedereen. Wat belangrijk is is hun ervaring van de bekering, het starten van een nieuw leven met God, zodat de mensen zien dat God grote dingen doet met hen. Het beste voorbeeld is onze getuigenis aan anderen.
Vraag: Hoe slaagt u erin om uw familieleven te combineren met de verschijningen en alle activiteiten naar de pelgrims toe? Jakov: Wij proberen te leven zoals alle anderen. We hebben onze familie, ik heb drie kinderen die naar school gaan. Meer dan 40 miljoen mensen hebben intussen Medjugorje bezocht en de meesten onder hen hebben we ontmoet. Gebeden helpen bij het opvoeden van de kinderen, in alles. Wij kunnen niets aan zonder Gods hulp.
Vraag: Sommigen stellen zich vragen rond het vasten. Kunnen bepaalde zaken het brood vervangen en dient er te worden gevast tot middernacht of tot de ochtend? Jakov: Een dag duurt 24 uur. Sommigen eten 's avonds. Onze Lieve Vrouw dwingt nooit iemand tot iets. Wij weten wat water is en wat brood is. De mensen zeggen dat het moeilijk is en daarom zoeken ze naar uitwegen, maar wanneer ze naar de kust op vakantie gaan, houden ze aan hun dieet, want hun figuur moet er mooi uitzien. Waar een wil is, is een weg. Het is nodig voor ons leven, voor onze toekomst. Een beetje opoffering in alles doet echt meer goed dan kwaad.
Vraag: Hoe zou u reageren indien uw kind plots niet meer zou geloven? Jakov: Ik weet het niet. Bij ons is dit niet het geval, maar Vader Slavko's woorden indachtig is het bij kinderen belangrijk om zo vlug mogelijk te beginnen met het opgroeien in het geloof. Wanneer ze dan op een bepaald ogenblik God de rug toekeren, zullen ze steeds terugkeren tot God, want het geloof dat we hen meegeven blijft in hun harten aanwezig en persoonlijk hoop ik dat het binnen mijn familie nooit zover komt. Ik bid voor u allen, bidden julllie voor mij.
06-07-1975
Interview van Janko Bubalo met Vicka Ivankovic (1983)
Interview van Janko Bubalo met Vicka Ivankovic (1983)
De wonderen van Onze Lieve Vrouw (deel 1)
Janko: Ik heb u nog nauwelijks ondervraagd over de genezingen welke zich hebben voorgedaan in Medjugorje.
Vicka: Dat is waar! En soms heb is zelfs mijn twijfels gehad hierover.
Janko: Spreek vrijuit, zeg het openhartig!
Vicka: Ik heb wel eens gedacht dat u daar niet in geloofde.
Janko: U hebt ongelijk. En om dat te bewijzen zal ik u een wonderbaarlijke genezing vertellen waarvan ikzelf getuige ben geweest. Die heeft zich voorgedaan in de tijd dat de charismatici uit Canada [die daags daarop reeds het land uit moesten van het regime] in het openbaar hadden gebeden over de zieken. Het was ontroerend.
Toen ik de sacristie uitkwam, liep ik het trapje naar buiten af en struikelde bijna over een vrouw die huilde van vreugde: de Heer had haar genezen van een ernstige ziekte, waar zij reeds gedurende vele jaren aan leed. Zij in talrijke ziekenhuizen reeds behandeld geweest: te Mostar, Zagreb, .. Zij leed aan multiple sclerose en kon niet op haar benen staan als zij niet door iemand ondersteund werd. In Medjugorje moest haar man haar bijna dragen. Zij hadden de kerk niet kunnen binnengaan vanwege de menigte mensen en toen zijn zij maar buiten gebleven, bij het trapje van de sacristie.
Op het moment dat de charismatische priester die over de zieken bad, aankondigde dat de Heer bezig was een vrouw aan het genezen van de ziekte waaraan zij leed, voelde zij, zoals zij mij later heeft gezegd, een soort stroom door haar hele lichaam gaan. Zij kon zich nu al staande houden zonder te worden geholpen. Toen ik het trapje afkwam, gaf ik mij er rekenschap van dat er iets ongewoons had plaats gevonden. Die vrouw zag mij, wierp zich op mij, terwijl zij door haar tranen steeds herhaalde: "O broeder Janko, ik ben genezen!" Onmiddellijk daarop liep zij zelfstandig in de richting van haar auto, die zich op ten minste honderd meter afstand bevond. Ik kende die vrouw al van toen zij nog een kind was.
Ik was diegenen die haar had voorbereid op haar Communie en haar Vormsel. Ik heb haar later teruggezien op de Podbrdo, op de plek van de verschijningen, waar zij God en Onze Lieve Vrouw kwam bedanken voor haar genezing. Ook onlangs nog heb ik haar in de kerk van Medjugorje gezien, waar zij zich even makkelijk verplaatste als de anderen. Ik zal u nu uitleggen waarom ik er nu pas over spreek.
Vicka: Des te beter, dan hoef ik steeds niet te praten.
Janko: Luister. Ik hou er niet zo van om over lichamelijke genezingen te praten, zelfs al heb ik er weet van. Vroeger noemde men alle genezingen die men niet kon verklaren "miraculeus", maar voor mij ligt het eigenlijke wonder hierin, dat iemand die zowel een athëist als een zondaar is, in die mate wordt omgevormd, dat hij een vriend van God wordt, en wanneer hij, terwille van die vriendscap, bereid is om alle beproevingen te verdragen en ook alle minachtingen van de kant van hen die tot dan toe zijn vrienden waren. Vicka, de ziekte van de geest is moeilijker te genezen dan die van het lichaam. Te Medjugorje ben ik dikwijls getuige geweest van zulke genezingen, namelijk die van de ziel. Al die lichamelijke genezingen zijn, naar mijn mening, niets anders dan middelen om genezingen van de geest en van de ziel te verkrijgen.
Vicka: Ja, dat is belangrijk. Wacht eens! Ik heb een vreemdsoortige man ontmoet! Een student. Tot twee- of driemaal toe heeft hij mij zijn levensgeschiedenis verteld. Hij vond het prettig om lang met mij te praten. "Ik geloof nergens in", zei hij tegen mij, "maar af en toe heb ik een lichtstraaltje van geloof". Ik wist niet wat ik met hem moest aanvangen en heb geprobeerd om hem in de richting van een priester te leiden. Je weet immers nooit...
Janko: Nam hij dat aan van u?
Vicka: Neen, maar op een avond, toen ik naar de kerk ging [de priesters hoorden buiten de biecht] heb ik hem gezien. Hij zat neergeknield voor u. Ik zei bij mijzelf: "Hij heeft precies diegene gevonden die hij nodig had". Ik ben de kerk binnengegaan en heb opnieuw voor hem gebeden. Drie of vier maanden later kwam hij bij mij thuis en hij zei tegen mij: "Ik ben een ander mens geworden, iemand die tot geloof is gekomen." Toen heb ik beter de macht en de goedheid van God begrepen: een echt wonder.
Janko: Ik ben heel blij om deze geschiedenis te hebben leren kennen. Een dergelijke ervaring betekent een grote vreugde. Al diegenen die hier vaak komen, kunnen getuigen van dergelijke gebeurtenissen. Ten tijde van Jezus ging het evenzo. Ook hij verbond dikwijls lichamelijke en morele genezingen met elkaar. En dikwijls zei Hij tegen hen die Hij had genezen: "Ga heen en zondig voortaan niet meer." Diezelfde Jezus geneest ook nu. Tijdens de biecht heb ik veel verhalen gehoord over lichamelijke genezingen. In die gevallen heb ik altijd de raad gegeven om dit op de pastorij bekend te maken als teken van erkentelijkheid en dankbaarheid. Maar ik had graag geweten of Onze Lieve Vrouw soms zo'n genezingen ook voorspelt.
Vicka: Voor zover ik weet, nooit! Zij beveelt altijd volharding aan in het geloof, het gebed, de overgave aan Gods wil en niets anders.
Janko: Het geval van de kleine Daniel Setka is toch een beetje vreemd. Volgens wat op band was opgenomen, heeft iemand meteen gezegd: "hij zal genezen", zonder verder te preciseren.
Vicka: Maar wie zou er nu in het tumult dat er heerste aan alles hebben kunnen denken? Degene die sprak wist best dat Onze Lieve Vrouw aan de ouders van Daniël een levend geloof, gebed en vasten had gevraagd. Maar het is mogelijk dat hij het met een zachte stem heeft gezegd.
Janko: Op een keer heb jij mij verteld dat Onze Lieve Vrouw de genezing van een jongen had beloofd, zonder er vooraf enige voorwaarde aan te verbinden.
Vicka: Wie was dat? Dat herinner ik mij niet meer.
Janko: Een jongen van wie het linkerbeen was geamputeerd tot boven de knie. En Onze Lieve Vrouw had aangekondigd dat Zij hem onvoorwaardelijk ging genezen, nadat het beloofde teken zou worden geopenbaard.
Vicka: O ja. Wel, de Heilige Maagd had beloofd dat er op dat moment talrijke genezingen zouden geschieden. Wat belangrijker is: Zij heeft zich op een bijzondere wijze gedragen tegenover die jongen. Hij kwam bijna iedere dag naar de verschijningen. Onze Lieve Vrouw had een speciale voorliefde voor hem.
Janko: Hoe weet u dat?
Vicka: Op een keer, in de kersttijd van 1981 heeft Zij aan ons zijn zieke been laten zien. Zij had de prothese van kunststof weggenomen en daaronder kwam het genezen been te voorschijn.
Janko: Waarom was dat?
Vicka: Dat zou ik echt niet weten. Misschien wou Zij daarmee zeggen dat hij genezen zou worden.
Janko: Heeft hij iets gevoeld?
Vicka: Alsof men hem bij zijn hoofd aanraakte, heeft hij ons gezegd.
Janko: Maar toen heeft Onze Lieve Vrouw niet gezegd dat hij zou genezen worden.
Vicka: Wacht even! Twee of drie dagen later is er een groep jongeren aangekomen. Zij zongen en dansten. Die jongeman was er ook. Op die dag is Onze Lieve Vrouw iets eerder aan ons verschenen. Zij liet ons die jongen zien, naast Haar, en hij was omgeven door licht. Hij wist dat niet, maar onmiddellijk daarna zei hij tegen ons: "Tijdens de verschijning ging er een soort stroom helemaal door mijn been heen." Tegen het midden van 1982 heeft de Gospa tegen ons gezegd: "Na dit teken zal hij volledig genezen."
Janko: Heeft Zij dat tegen u of tegen hem gezegd?
Vicka: Tegen ons en wij hebben het op onze beurt tegen hem gezegd.
Janko: Geloofde hij u?
Vicka: Jazeker! Hij komt iedere avond naar de Heilige Mis en gaat te Communie. Hij is tot geloof gekomen.
Janko: Heeft Onze Lieve Vrouw wel eens van iemand gezegd dat die niet zou genezen?
Vicka: Slechts één keer heeft Zij van een zieke gezegd: "Hij zal spoedig sterven."
Janko: Zijn volgens Maria en volgens u, om een genezing te bekomen een vast geloof, gebed en andere goede werken nodig?
Vicka: En de overgave aan de wil van God. Wat anders?
Janko: Vraagt Onze Lieve Vrouw dat alles aan de zieken?
Vicka: Allereerst aan de zieke zelf, maar ook aan zijn of haar gezinsleden of verwanten.
Janko: En wat als de zieke zo zwak is dat deze niet kan bidden?
Vicka: Hij kan of hij moet minstens geloven. Maar zijn nabestaanden moeten bidden en vasten, voor zover zij dat kunnen. De Gospa heeft dit zo gezegd. Maar zou u mij kunnen zeggen van hoeveel genezingen er verklaringen zijn afgelegd in Medjugorje?
Janko: De afgelopen maand waren het er meer dan 220. Maar van veel bleef het enkel bij verklaringen en werd er geen nota van genomen.
Vicka: Ja, maar dat is niet zo belangrijk, zolang God en de Heilige Maagd het maar weten.
05-07-1975
Interview van Janko Bubalo met Vicka Ivankovic [1983]
Interview van Janko Bubalo met Vicka Ivankovic [1983]
Bij wijze van inleiding
Vr. Janko: Vicka, het is de gewoonte om jou aan te spreken met deze gemeenzame verkleinvorm; vind je het goed dat ik jou ook zo noem? Vicka: Ik heb er niets op tegen. Ik ben zelf bijna vergeten dat mijn eigenlijke voornaam Vida is.
Vr. Janko: Ik heb er al een tijd naar verlangd met jou te spreken over alles wat zich hier bij ons heeft afgespeeld sedert de eerste dag waarop jullie die lichtende gestalte hebben gezien daarginds, boven jullie huizen, tot aan de dag van vandaag. Wat zijn er sindsdien dingen gebeurd rondom ons en in ons! Soms is men het vergeten. De gebeurtenissen zijn soms verkeerd geïnterpreteerd. Het is heel moeilijk geworden en misschien zelfs onmogelijk om tot de ware toedracht te komen, vooral wat betreft die dingen die betrekking hebben op de eerste verschijningen. Laten we nu beginnen met Gods hulp! In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest Vicka: Amen.
Vr. Janko: Ik heb het gevoel gehad dat ik geroepen ben om met jouw hulp bij jullie, die zieners zijn, alles te noteren wat zich hier afspeelt. Vicka: Dat is waar. Vanaf het begin ben jij sterk geïnteresseerd geweest en heb je aantekeningen gemaakt. En wat nog meer zegt: Onze Lieve Vrouw heeft jouw hierover iets laten weten. [Een boodschap die door de zieners is overgebracht, over de inhoud waarvan de auteur geen nadere informatie geeft].
Vr. Janko: Het is geen toeval dat ik ervoor gekozen heb deze gesprekken juist met jou te doen plaatsvinden, want jij bent bijna altijd aanwezig in deze plaats van verschijningen en jij bent, meer dan de anderen, geroepen om deze gebeurtenissen voor de toekomst vast te leggen, ze te verklaren en te bewaren. Dus, als je het ermee eens bent Vicka: O zeker wel! Waarom zou ik het er niet mee eens zijn?
Vr. Janko: Ik heb het gevoel gehad dat ik geroepen ben om met jouw hulp bij jullie, die zieners zijn, alles te noteren wat zich hier afspeelt. Vicka: Dat is waar. Vanaf het begin ben jij sterk geïnteresseerd geweest en heb je aantekeningen gemaakt. En wat nog meer zegt: Onze Lieve Vrouw heeft jouw hierover iets laten weten. [Een boodschap die door de zieners is overgebracht, over de inhoud waarvan de auteur geen nadere informatie geeft].
Vr. Janko: Het is geen toeval dat ik ervoor gekozen heb deze gesprekken juist met jou te doen plaatsvinden, want jij bent bijna altijd aanwezig in deze plaats van verschijningen en jij bent, meer dan de anderen, geroepen om deze gebeurtenissen voor de toekomst vast te leggen, ze te verklaren en te bewaren. Dus, als je het ermee eens bent Vicka: O zeker wel! Waarom zou ik het er niet mee eens zijn?
Vr. Janko: Ik zeg dat omdat veel mensen je geïrriteerd hebben door jou steeds hetzelfde te vragen, zodat je er genoeg van hebt. Vicka: Ja, het is waar: ik heb er genoeg van. Maar ik heb je al een tijd geleden dit gesprek toegezegd. Dus, ga je gang, vraag al wat je maar wilt.
Vr. Janko: Je beslissing doet me plezier. Maar wees oprecht en open en zeg mij echt alles wat je weet. Vicka: Oké, ik zal alles zeggen wat ik weet en alles wat ik kan.
Vr. Janko: Wat betekent die laatste beperking? Vicka: Er zijn dingen waarbij ik niet de bevoegdheid heb om die te vertellen. Maar je kunt altijd vragen stellen.
Vr. Janko: Ik zal je niet vragen dat te zeggen wat je niet kunt onthullen. Ik ben priester en ik weet wat "geheimen bewaren" wil zeggen. Het is niet uit nieuwsgierigheid dat ik je ondervraag, maar ik verlang ernaar mijn geloof [en misschien dat van anderen] te versterken in God en in Onze Lieve Vrouw. Vicka: Goed! Maar zouden we nu niet eens beginnen?
Vr. Janko: Hoe zullen we het doen? Moet ik jou laten praten, of zal ik vragen stellen? Vicka: Het is beter dat jij mij vragen stelt. Ik vind het wel fijn om te vertellen, maar wie weet waar ik terecht zou komen. Ik zou gaan uitweiden over onbenullige dingen en het essentiële vergeten.
Vr. Janko: Spreek correct en helder. Vicka: Ik ken geen verheven boekentaal, maar dat vind ik niet zon ramp. Sinds ik niet meer naar school ga spreek ik de taal van mijn moeder; dus als je daar genoeg aan hebt...
Vr. Janko: We zullen zien. Wel, dan begin ik. Vicka: Ja, ik ben al ongeduldig.
Vr. Janko: Vertel mij allereerst of de plaats van de verschijningen een eigen naam heeft. Vicka: Ik weet het niet precies. Sommigen noemen die Brdo [= heuvel], anderen zeggen Podbrdo [= voet van de heuvel] en nog weer anderen spreken van Gradina [= de ruïnes, de puinhopen]. Maar dat is van geen enkel belang!
Vr. Janko: Toch wel hoor, het is belangrijk. Als iemand mij vraagt hoe de plaats heet van de eerste verschijningen van Onze Lieve Vrouw, dan moet ik een correct antwoord geven. Ik zei altijd: Podbrdo. Ik heb het nagevraagd en mensen die het kunnen weten, hebben me gezegd dat je die naam moet aanhouden. Vicka: Ik heb er niets op tegen. Het is wat ikzelf ook zeg. Deze benaming komt al voor in boeken hierover, dus
Vr. Janko: Voordat we komen tot de gebeurtenissen, moet je me de achternamen en voornamen zeggen van al diegenen die ten minste één maal de lichtende verschijning hebben gezien van die jonge vrouw die jullie meteen Onze Lieve Vrouw hebben genoemd. Vicka: Wel, degenen die tenminste één keer Onze Lieve Vrouw hebben gezien zijn:
Ivanka Ivankovic, dochter van Ivan
Mirjana Dragicevic, dochter van Jozo
Ikzelf, Vida [Vicka] Ivankovic, dochter van Pero
Ivan Dragicevic, zoon van Stanko
Maria Pavlovic, dochter van Filip
Ivan Ivankovic, zoon van wijlen Jozo,
Het zusje van Marija, Milka,
De kleine Jakov Colo, zoon van Ante
Vr. Janko: Goed, dan kunnen we nu over gaan naar de eerste verschijning.
Hoe de verschijningen zijn begonnen
Woensdag 24 juni: de eerste dag der verschijningen
Vr. Janko: Hoe heeft de eerste verschijning zich afgespeeld? Vicka: Het was op het feest van St. Johannes de Doper, 24 juni 1981.
Vr. Janko: Hoe laat? Vicka: Na vijf uur s middags.
Vr. Janko: Vertel eens. Vicka: Met alle details of alleen het essentiële?
Vr. Janko: Alles, want het is over jou dat de kranten, met inbegrip van buitenlandse, inexacte, om niet te zeggen, belachelijke, dingen hebben verteld. Vooruit, begin maar! Vicka: Het was die dag een feestdag, maar ik ben niet naar de mis gegaan, omdat ik naar Mostar moest, voor een aanvullingscursus wiskunde.
Vr. Janko: Waarom was dat? Vicka: Ik was niet geslaagd voor mijn examen op het einde van het schooljaar. De school had herkansingscursussen georganiseerd.
Vr. Janko: En daarna? Vicka: Ik was tegen het middaguur naar huis gegaan. De bus was overvol en het was erg heet. Mirjana en Ivanka kwamen bij mij langs. We hadden die ochtend besloten aan het eind van de namiddag te gaan wandelen; wij waren altijd samen. Maar toen ik thuis kwam, ben ik in slaap gevallen Mijn zusje Zdenka kwam me wakker maken: Sta gauw op, je komt te laat op school! Dat was een grapje. Ik ben opgestaan en heb me aangekleed. Toen ben ik weggegaan om Mirjana en Ivanka te zoeken. Eerst naar de moeder van Jakov (zij was een tante van Mirjana).
Vr. Janko: Heb je ze daar aangetroffen? Vicka: Nee hoor. Ze waren daar langs gegaan en hadden tegen Mirjanas tante gezegd dat zij gingen wandelen over de weg die naar het dorpje Cilici loopt ik kon mij dan daar bij hen voegen. Ik heb die route gevolgd en heb hen daar aangetroffen, samen met de kleine Milka Pavlovic, het dochtertje van Filip. Alle drie keken ze strak en gespannen naar iets. Zij schenen verschrikt. Zij wenkten mij dichterbij te komen. Ik haastte mij naar hen toe. Wat gek! Waar keken ze zo aandachtig en gespannen naar? Ze riepen: Vicka, daar is de H. Maagd!. Maar wat hebben ze toch alle drie? Welke Maagd? Misschien hebben ze een slang gezien, of het is gewoon een grap Ik heb mijn schoenen uitgedaan en ben, hollend als een gek, op de vlucht geslagen.
Vr. Janko: Waar ben je naartoe gegaan? Vicka: Wel, hier naartoe, naar het dorp. Waar wil je dat ik anders heen zou gaan?
Vr. Janko: Dus op die eerste dag heb jij niets gezien? Vicka: Wacht even, ik ben nog niet klaar! Toen ik vlak bij het dorp was gekomen, ben ik in tranen uitgebarsten. Ik kon er niets aan doen. Waarom moesten zij grapjes maken over Onze Lieve Vrouw? Ik wist niet wat ik moest doen of waar ik heen moest gaan.
Vr. Janko: Ben je naar huis teruggegaan? Vicka: Nee, nee. Toen ik daar nog was, kwamen de twee Ivans er aan.
Vr. Janko: Welke twee Ivans? Vicka: Ivan Dragicevic, zoon van Stanko en Ivan Ivankovic, de zoon van wijlen Jozo. Zij hadden appels bij zich in een plastic zak.
Vr. Janko: Hebben ze jou appels aangeboden? Vicka: Ja, maar ik had geen zin in appels. Ik had maar één gedachte in mijn hoofd en dat was die uitroep: Daar is de Heilige Maagd! Nog steeds huilend, vroeg ik aan Ivan [de zoon van Stanko] of hij met mij mee wou gaan, naar die drie meisjes die zeiden dat zij de H. Maagd zagen. Hij stemde toe en wij zijn daar naartoe gegaan. Onderweg zei ik tegen hem: Ik ben er niet op uit om haar te zien, ik wil alleen maar daar zijn.
Vr. Janko: En toen jullie daar boven waren aangekomen? Vicka: Toen hebben wij, wij óók, haar gezien. Ivan is meteen weggevlucht, door over een hek te klimmen. Hij heeft zijn appels achter gelaten en alles wat hij bij zich had.
Vr. Janko: En jij? Vicka: Ik ben gebleven en heb aandachtig gekeken. Het was de gestalte van een wonderlijk mooie, jonge vrouw. Zij hield een kindje in haar armen. Zij was met hem bezig. Zij dekte hem toe en dan weer niet Herhaaldelijk gaf zij ons tekens met haar handen.
Vr. Janko: En jullie? Zijn jullie dichter naar haar toe gegaan? Vicka: Nee, wij waren veel te bang!
Vr. Janko: Hoelang ben je daar gebleven? Vicka: Ik weet het niet precies. Vijf of zes minuten misschien. Daarna ben ik opnieuw weggevlucht.
Vr. Janko: Waar naartoe? Vicka: Naar huis, dat spreekt vanzelf! Ik was blij en gelukkig, en tegelijkertijd erg geschrokken. Ik was bang, maar ook verheugd. Ik heb mij op de divan laten vallen en ik hield maar niet op met huilen, huilen
Vr. Janko: En de kleine Milka, hoe kwam het dat zij bij jullie was? Vicka: Daar heb je het al! Ik zal weer beginnen bij het begin: terwijl Mirjana en Ivanka aan het wandelen waren, ziet Ivanka opeens de H. Maagd en dat zegt zij tegen Mirjana en die antwoordt: Ach nee, dat is de H. Maagd niet. Waarom zou zij aan ons verschijnen?
Vr. Janko: Dus heeft Mirjana haar die keer niet gezien? Vicka: Nee, nee. Zij zijn afgedaald naar het dorp en toen hebben ze de kleine Milka ontmoet, die hen heeft gevraagd haar te helpen om de schapen van haar naar buiten te brengen.
Vr. Janko: Wie hoedde die schapen? Vicka: Milka. Noch Mirjana, noch Ivanka zijn daarmee bezig geweest. Milka heeft de schapen naar buiten gebracht en toen zijn zij met hun drieën weer op weg gegaan naar het dorp. En toen zij op de terugweg waren, heeft Ivanka opnieuw Onze Lieve Vrouw gezien, op dezelfde plek. Zij heeft dat gezegd tegen de anderen. En ook die hebben haar gezien. Er was geen twijfel mogelijk: het was de H. Maagd! Het was toen dat ik mij bij hen heb gevoegd.
Vr. Janko: Maar hoe kwam het dat Ivan Ivankovic ook daar was? Vicka: Hij was bij Ivan Dragicevic. En toen wij de heuvel zijn opgeklommen, heeft hij zich bij ons gevoegd.
Vr. Janko: Heeft ook hij onze Lieve Vrouw gezien? Vicka: Ja, maar niet zo duidelijk als wij.
Vr. Janko: Heeft Onze Lieve Vrouw met jullie gesproken? Vicka: Nee, niemand heeft iets gehoord. Ze gaf ons tekens met haar hand en toonde ons het kindje.
Vr. Janko: Maar hebben jullie haar allemaal op dezelfde manier gezien? Vicka: Ik weet het niet. Zij was vrij ver van ons vandaan.
Vr. Janko: En daarna? Vicka: Onze Lieve Vrouw is weggegaan. Ik ben naar huis terug gekeerd. Mirjana en Ivanka zijn ons gevolgd. Thuis hebben wij alles verteld.
Vr. Janko: Wat zeiden de anderen? Vicka: Dat hangt er van af; Sommigen geloofden het, anderen waren verbaasd. Sommigen legden het zus uit, anderen zo. Het was een vliegende schotel... Men zei vanalles en nog wat.
Vr. Janko: En daarna, zijn jullie toen uit elkaar gegaan om te gaan slapen? Vicka: Wat zou je anders willen dat we deden? De volgende dag moesten we opstaan zo gauw als het licht werd, om tabak te plukken, de kudde hoeden, al het gedoe van iedere dag.
Vr. Janko: Maar waarom heeft Ivanka meteen gezegd: het is de Heilige Maagd? Waarom heeft zij niet aan iets anders gedacht? Vicka: Ik weet het niet. Maar aan wie anders zou ze hebben kunnen denken? Een wonderschone jonge moeder met haar kindje en een kroon op haar hoofd. Het was duidelijk!
Vr. Janko: Nu zijn we gekomen aan donderdag 25 juni 1981. Jullie hadden ieder voor zich de bezigheden weer hervat. Was je al vergeten wat er de vorige dag was gebeurt? Vicka: Helemaal niet! Je sprak erover, je droomde ervan
Vr. Janko: Hadden jullie iets besloten? Zoiets als: Laten we daarover maar zwijgen? Volgende bladzijde .? Vicka: Ja zeg! Dat zou al te gek zijn geweest. We wilden er helemaal niet vanaf, wij met ons drieën
Vr. Janko: Hoe zo, jullie drieën? Vicka: Ivanka, ik en Mirjana. We zijn overeen gekomen om op dezelfde tijd daarheen te gaan waar we de eerste dag Onze Lieve Vrouw hadden gezien. Als het werkelijk Onze Lieve Vrouw was, dan zou zij misschien terug komen.
Vr. Janko: En, zijn jullie er naartoe gegaan? Vicka: Ja, ongeveer op dezelfde tijd. We hebben weer de rotsachtige weg genomen en we zijn daar boven gaan kijken, op de plek waar zij de eerste keer was verschenen.
Vr. Janko: Niets? Vicka: Wat dacht je, niets? Ineens was er het lichtschijnsel, Onze Lieve Vrouw was er.
Vr. Janko: Met het kindje? Vicka: Nee, nee. Deze keer was het kindje Jezus er niet.
Vr. Janko: Langs welke weg? Vicka: Welke weg? Maar er is daar helemaal geen weg! Wij zijn naar boven gehold, recht toe recht aan, dwars door de doornstruiken Niets! Alsof de grond bedekt was met een spons of met rubber. Je kunt het onmogelijk uitleggen! Niemand zou ons hebben kunnen voorbij gaan
Vr. Janko: En tijdens dat rennen, zagen jullie toen Onze Lieve Vrouw? Vicka: Nou reken maar! Anders zouden we niet geweten hebben waar we naartoe moesten hollen. Maar Marija en Jakov, die twee, die zagen niets, zij liepen achter ons aan.
Vr. Janko: Maar, toen zij daar boven aankwamen, hebben zij haar toen ook gezien? Vicka: Ja. In het begin zagen zij haar niet zo duidelijk, maar beetje bij beetje verhelderde hun zien
Vr. Janko: Vicka, je hebt mij zojuist gezegd dat je de heuvel heel gemakkelijk hebt beklommen. Toch had je mij op een keer verteld dat Mirjana en Ivanka zijn flauw gevallen. Vicka: Ja, maar dat heeft niet meer dan een ogenblik geduurd.
Vr. Janko: Wat hebben jullie gedaan toen je eenmaal daarboven was aangekomen? Vicka: Ik zou het niet kunnen zeggen. Wij waren helemaal in de war. We waren ook bang. Het is niet zon gemakkelijke opgave om tegenover Onze Lieve Vrouw te staan. We zijn evenwel op onze knieën gevallen en begonnen te bidden.
Vr. Janko: Welk gebed hebben jullie gebeden? Vicka: Ik herinner het me niet meer. Ongetwijfeld Onze Vader, Wees gegroet Maria, eer aan de Vader Niets anders.
Vr. Janko: Je hebt me verteld dat de kleine Jakov gevallen is. Vicka: Ja, ja. Hij was zo opgewonden, dat hij in de doornstruiken is gevallen. Ik dacht, "O Jakov, mijn jongen! Je zult er niet levend uit komen!"Maar hij kwam er wel uit, en vlug! Daarna bleef hij maar steeds herhalen "Wel, nu ik eenmaal Onze Lieve Vrouw heb gezien, zal ik het niet erg vinden om dood te gaan!"Stel je voor: hij vertoonde geen spoor van schrammen door die val in de doornstruiken! Onze Lieve Vrouw heeft hem beschermd...
Vr. Janko: Hoe was Onze Lieve Vrouw op die dag? Vicka: Zij was geweldig mooi! Glimlachend, vrolijk... Er bestaan geen woorden voor om haar te beschrijven!
Vr. Janko: En op die dag, heeft zij toen tegen jullie gesproken? Vicka: Ja, Zij heeft met ons gebeden.
Vr. Janko: Hebben jullie haar iets gevraagd? Vicka: Ik niet. Ivanka wel. Zij heeft haar gevraagd om berichten over haar moeder, gestorven in het ziekenhuis, kort daarvoor. En Onze Lieve Vrouw heeft haar geantwoord: "Jouw mama maakt het goed, ze is bij mij."
Vr. Janko: Hebben jullie de vraag van Ivanka gehoord? Vicka: Jazeker!
Vr. Janko: En hebben jullie ook het antwoord van Onze Lieve Vrouw gehoord? Vicka: Ja, behalve Marija en Jakov.
Vr. Janko: Waarom Marija niet? Vicka: Wie weet dat? Het was nu eenmaal zo! Dat is alles!
Vr. Janko: Was Marija er bedroefd over? Vicka: Waarschijnlijk wel.
Vr. Janko: Je hebt mij niet gezegd of Ivan bij jullie was. Vicka: Hij was er inderdaad en hij heeft gezien zoals wij.
Vr. Janko: Hoe voelde hij zich daar? Vicka: Hij is een verlegen jongen, maar hij deed zoals wij. Hij volgde ons.
Vr. Janko: Dus alles is goed verlopen? Vicka: Ja, wonderbaarlijk! Je kunt het niet onder woorden brengen. Het was alsof we niet meer op aarde waren. Niets hinderde ons: de hitte niet, de doornstruiken niet. Onze Lieve Vrouw was daar, wij vergaten al het andere
Vr. Janko: Hebben jullie die dag nog andere vragen gesteld? Vicka: Mirjana heeft Onze Lieve Vrouw gevraagd om voor ons een teken achter te laten opdat ik niet wist wat de mensen over ons zouden vertellen En de wijzers van Mirjanas horloge zijn verzet. [De kleine wijzer was één vierde van de wijzerplaat verzet. Hoe laat is het? vroeg Vicka aan Mirjana tijdens de verschijning. Kwart over drie. Heb jij je horloge terug gezet? Het was toen kwart over zes. De zieners hebben dit opgevat als een teken].
Vr. Janko: Heel moeilijk om dat te controleren! Hebben jullie nog iets anders gevraagd? Vicka: Ja, of zij zou terug komen. Met een teken van haar hoofd heeft zij te kennen gegeven dat het antwoord ja" was
Vr. Janko: Je hebt haar in de doornstruiken gezien, geloof ik? Vicka: Ja, door de doornstruiken heen, en het kwam mij voor dat zij zich bevond op een kleine open plek, tussen drie doornstruiken. Maar dat is niet belangrijk.
Vr. Janko: En jullie hebben Onze Lieve Vrouw besprenkeld met wijwater, heeft men mij verteld. Vicka: Nee, nee. Dat is de derde dag gebeurd.
Vr. Janko: Hoe lang zijn jullie in het gezelschap van Onze Lieve Vrouw gebleven die dag? Vicka: Tot op het moment dat zij ons heeft verlaten, terwijl ze zei tegen ons: Tot ziens, mijn engelen! [Een vertrouwelijke naam die men in Kroatië aan kinderen geeft. De H. Maagd noemt de kinderen dikwijls zo]
Vr. Janko: Maar met hoevelen waren jullie? Vicka: Met ons zessen: Ikzelf, Ivanka, Mirjana, verder Ivan, Marija en Jakov.
Vr. Janko: Waren er nog mensen bij jullie? Vicka: Ten minste een stuk of vijftien. Meer! Mario was er ook, Ivan, Marinko ... Ik herinner me niet meer wie er allemaal bij waren.
Vr. Janko: Ook volwassenen? Vicka: Ja, Ivan Ivankovic, Mate Sego en anderen. Zij waren er van overtuigd dat er iets gaande was. De snelheid waarmee wij de heuvel beklommen had indruk op hen gemaakt. En verder hebben bepaalde mensen het lichtschijnsel gezien op het moment van de komst van Onze Lieve Vrouw, enz.
Vr. Janko: Waren Milka en Ivan Ivankovic, die op de eerste dag gekomen waren, die dag ook bij jullie? Vicka: Nee.
Vr. Janko: Waarom niet? Vicka: Milka is thuis gehouden door haar moeder, omdat zij haar moest helpen. Marija is toen gekomen. Wat Ivan betreft, die veel ouder is dan wij, hij heeft niet willen terug komen omdat hij zoveel ouder was dan ons. Dat waren de redenen
Vr. Janko: Marinko heeft me verteld dat Ivanka huilde toen zij thuis kwam. Vicka: Ja, dat is waar. Wij hebben bijna allemaal gehuild. Ivanka heeft meer gehuild dan wij.
Vr. Janko: Waarom? Vicka: Het kwam omdat de Heilige Maagd haar heeft gesproken over haar moeder, die nu bij haar is.
Vrijdag 26 juni: de derde dag
Vr. Janko: Nu zijn we op de ochtend van de derde dag. Aarzelden jullie om er weer naartoe te gaan? Vicka: O nee! Wij wachten vol ongeduld tot het zes uur s avonds was. Wij hebben ons gehaast bij ons dagelijks werk om daarheen te kunnen gaan
Vr. Janko: Dus, jullie zijn vertrokken! Vicka: Reken maar! Wij waren een beetje bang, maar Onze Lieve Vrouw trok ons aan. Vanaf het moment dat we ons huis verlieten, keken we in alle richtingen, in de hoop haar te zien.
Vr. Janko: Wie was er die dag bij jullie? Vicka: Wel, wij zessen, en veel mensen. We keken speurend rond terwijl we de heuvel beklommen.
Vr. Janko: En, niets? Vicka: Jawel hoor! Er was ineens een lichtschijnsel, tot driemaal toe
Vr. Janko: Waar was dat lichtschijnsel goed voor? t Was een van de langste dagen van het jaar. Om zes uur stond de zon nog hoog aan de hemel!... Vicka: Jawel, maar Onze Lieve Vrouw heeft ons dat licht gezonden om ons de plek te laten zien waar zij zich bevond.
Vr. Janko: Wie heeft dat licht gezien? Vicka: Veel mensen hebben het gezien. Ik weet niet hoeveel. Het belangrijkste is dat wij, de zieners, het hebben gezien.
Interview met Vader Pétar Ljubicic door Lidia Kunza (zomer 2004)
Lidia: Vader Pétar, de zienster Mirjana heeft u uitgekozen om de 10 geheimen te onthullen die Onze-Lieve-Vrouw haar heeft toevertrouwd. Hoe voelde u zich toen?
Vader Pétar: Op een avond hoorde ik van een aantal mensen in Medjugorje zeggen dat Mirjana mij had uitgekozen om de geheimen te onthullen. Ik dacht werkelijk dat ze een grap uithaalden met mij en ik vertelde hen: "Dit zijn ernstige zaken. Speel hier geen spelletjes rond." Gedurende enkele dagen zat ik met deze zaak bezig. Wat indien het waar is? Ik was ongerust. Mirjana's keuze voor mij was als een klein geheim op zichzelf. Het is een grote eer en verantwoordelijkheid. Ik heb geen schrik. Toen ik Mirjana ontmoette, vroeg zij mij: "Hebt u er reeds van gehoord dat u de geheimen zult onthullen voor de wereld als de tijd komt?" Was dit werkelijk mogelijk? Ik snakte naar adem. Het is heel moeilijk om in woorden de gevoelens te omschrijven die toen in mij omgingen. Het waren ogenblikken van onbeschrijfelijk geluk en een vastberaden toekomst.
Lidia: Wat kunt u vertellen over de geheimen en hun inhoud? Wanneer denk je dat ze zullen worden onthuld en welke boodschappen houden zij in?
Vader Pétar: Geheimen zijn geheimen. We begrijpen hier de betekenis niet van. De geheimen zullen zeker buitengewone dingen zijn die op een bepaalde plaats en op een bepaald tijdstip zullen gebeuren. Wanneer dat zal zijn, weet ik niet. Alles bevindt zich in een crisis vandaag. Er gebeurt zoveel. Er heerst zoveel ontevredenheid en onrust. De mensen weten niet meer waar ze terecht kunnen. De boodschap van elk geheim zou kunnen zijn: "Wees op elk moment voorbereid om God te ontmoeten. De tijden zijn ernstig. Werk aan uw eigen redding. Leef niet alsof je op een bepaalde dag geen rekenschap zult moeten geven."
Lidia: U gaat alle 10 de geheimen onthullen. Kunt u ons vertellen hoe u dat zult doen? Welke van de geheimen zal het zichtbaar en een eeuwig teken zijn dat Onze-Lieve-Vrouw heeft beloofd?
Vader Pétar: Als de tijd komt zal Mirjana mij een perkamenten papier geven, zowat een A4 formaat. Onze-Lieve-Vrouw heeft dit aan Mirjana overhandigd voor wanneer elk geheim zich zal manifesteren. Daar bevinden zich alle geheimen op die zullen plaatsvinden. Ik zal het eerste geheim kunnen lezen, maar niet het tweede. Dat is zo voor elk van de geheimen. Dan zal ik gedurende negen dagen vasten en bidden. Drie dagen voor elk geheim zal plaatsvinden zal ik alles aan iedereen kunnen bekendmaken: de datum, het uur, de minuut en wat er zal gebeuren. Mirjana heeft gezegd dat de eerste twee geheimen een verband houden met Medjugorje, eerst een aanmaning en dan een grote waarschuwing. Onze-Lieve-Vrouw kwam naar een klein gehucht, Bijakovici, in de parochie van Medjugorje, waar Zij nu reeds meer dan 20 jaar verschijnt. Wanneer deze twee geheimen zich zullen openbaren, zal iedereen er zich van bewust zijn dat de zieners de waarheid vertelden. Het derde geheim zal het zichtbare teken zijn op de Heuvel der Verschijningen, de Podbrdo. Dit zal een grote vreugde zijn voor hen die deze verschijningen hebben aanvaard als een geschenk uit de Hemel en van de Koningin van de Vrede.
03-07-1975
Interview met Ivan Dragicevic 9/2/2003
Interview met Ivan Dragicevic
In februari 2003 was Ivan Dragicevic in Australië. Op 9 februari gaf hij het volgende interview weg aan Damir Govorcin:
Damir: Kunt u omschrijven hoe Onze-Lieve-Vrouw er uit ziet?
Ivan: Er zijn niet genoeg woorden om te omschrijven hoe Onze-Lieve-Vrouw er uit ziet. Ik kan u zeggen dat ze een grijs kleed en een witte doek draagt. Ze heeft blauwe ogen, een blos op de wangen en zwart haar. Zij zweeft op een wolk en ze draagt een kroon van sterren. Bij elke verschijning bereid ik me voor door het bidden van de Rozenkrans en wacht ik op Haar komst. Normaal komt Zij rond 18.40 uur, maar zelfs daarvoor voel ik reeds heel goed Haar nabijheid. Het moment dat ik kniel is ook het moment dat Maria komt, en dan zie ik niemand meer, buiten Haar. Meestal is Zij vreugdevol en bij het begin van Haar verschijning groet Zij steeds met: "Geloofd zij Jezus, Mijn lieve kinderen." Soms zijn er engelen bij Haar en na Haar begroeting bidt Zij steeds met uitgestrekte handen over ons en zegent Zij iedereen met Haar Moederlijke Zegen. Zij zegent elk religieus voorwerp dat wordt meegebracht en daarna beveel ik alle aanwezigen, alle zieken en alle meegebrachte intenties bij Haar aan. Daarna praat ik met Haar en als Zij een bijzondere boodschap heeft zal Zij mij dit zeggen: een boodschap voor de wereld, de priesters, de families, de jeugd...maar in hoofdzaak is Haar boodschap steeds voor de wereld. Onmiddellijk na de verschijning schrijf ik de boodschap neer en wordt ze doorgegeven aan de hele wereld. Elke keer verlaat Zij mij in het licht van een kruis met de woorden: "Ga in vrede, Mijn lieve kinderen." Ik zie Onze-Lieve-Vrouw driedimensionaal, wat betekent dat ik Haar kan zien en tot Haar kan spreken zoals met u. Ik kan haar aanraken. Als u mij zou vragen hoe oud Zij is, zou ik zeggen 26-27 jaar.
Damir: U zegt dat u Onze-Lieve-Vrouw kan aanraken?
Ivan: Indien ik dat zou willen, ja, maar Ik doe het niet. Mijn kinderen hebben dit reeds gedaan. Dit was rond Kerstmis toen ik mijn kinderen op mijn armen nam. Het is moeilijk om de uitdrukking te omschrijven op het gelaat van Mijn kinderen als ik dit doe. Mijn kinderen zijn respectievelijk zeven, drie en 16 maanden oud en u kan op hun gelaat hun ervaring lezen, maar ik heb er hen nog nooit naar gevraagd omdat ze nog zo jong zijn. Mijn kinderen zijn blij met deze gave en zijn hier zeer erkentelijk voor.
Damir: De wereld ligt in oorlog met Irak en er wordt heel wat afgevochten op vele plaatsen in de wereld. Wat heeft Onze-Lieve-Vrouw u toevertrouwd over de toekomst van de wereld?
Ivan: Het is tijdens die 21 jaar heel duidelijk geworden wat Maria van ons verlangt. Onze-Lieve-Vrouw zegt: "Lieve kinderen! Ik kom hier omdat Mijn Zoon Mij zendt om u te helpen. Lieve kinderen, vrede, vrede, vrede. Er moet vrede heersen tussen de mensen en God en tussen de mensen onderling. Lieve kinderen; deze wereld, de mensheid stevent op een groot gevaar af en is bezig zichzelf aan het vernietigen." We zien sinds het begin van de verschijningen dat Haar grootste wens de vrede is. De boodschappen van vrede, samen met deze van gebed, zijn het meest frequent. Onze-Lieve-Vrouw roept ons voortdurend op tot vrede tijdens deze 21 jaar, dat we ons zelf zouden openstellen voor de vrede en de Heilige Geest. Naast deze booschappen van vrede en gebed, roept Zij ook op tot bekering, on terug te keren tot God omdat er enkel in God vrede is te vinden.
Damir: Zijn dit de eindtijden?
Ivan: Neen. Wij praten niet over het einde van de wereld of over de tweede komst van Jezus. Onze-Lieve-Vrouw komt niet om ons vrees aan te jagen, Zij komt niet om over duisternis te praten. Zij komt als een Moeder van Hoop. Zij wenst licht te brengen in deze wereld. Zij wil ons vanuit de duisternis naar het licht en een nieuw leven brengen. Zij wenst deze vermoeide wereld, de vermoeide families, de vermoeide jongeren, de vermoeide kerk hogerop te brengen. Zij wenst ons te ondersteunen en ons te versterken. Zij zegt: "Lieve kinderen, als u sterk bent is de Kerk sterk en als u zwak bent is de Kerk zwak. U bent de Levende Kerk. Lieve kinderen, deze wereld, deze mensheid heeft hoop en een toekomst. Maar u moet zich veranderen. U moet terugkeren tot God."
Damir: Door de recente seksuele misbruiken binnen de Kerk, is deze de laatste tijd onder druk komen te staan. Heeft Maria hierover haar gevoelens met u gedeeld?
Ivan: Direct heeft Zij hierover nooit iets gezegd, maar men kan indirect waarnemen dat Zij ons vraagt om in het bijzonder voor deze aangelegenheid te bidden. Onze-Lieve-Vrouw bidt steeds voor Haar kinderen. Zij spreekt niet alleen over de priesters, maar ook over de families, de echtscheidingen, de zwangerschapsonderbrekingen, de thuisloze kinderen...Onze-Lieve-Vrouw bidt voor dit alles. Dat is waarom Zij is gekomen. Zij wil ons leren wat goed is en er ons heen leiden, ons tonen wat we moeten doen en dat is het Evangelie lezen en leven. Zij wenst het gebed terug te brengen in de familiekring. Zij wenst dat wij naar de Heilige Mis gaan, te biechten gaan, dat we binnen de familie de Bijbel lezen, dat we knielen voor het kruis, dat we elkaar vergeven en liefhebben.
Damir: De Kerk heeft een klare kijk op homeseksulatiteit. Heeft Onze-Lieve-Vrouw een standpunt ingenomen dat homeseksualiteit tegen de wil van God is?
Ivan: Onze-Lieve-Vrouw heeft hierover nooit iets concreet gezegd. De Kerk is meer geschikt om hieromtrent regels op te stellen. Onze-Lieve-Vrouw doet niets anders dan bidden.
Damir: Kunt u de Hemel en de hel omschrijven?
Ivan: Onze-Lieve-Vrouw heeft mij de hemel getoond, maar niet de hel. Ze heeft mij de kans gegeven, maar ik wou niet, ik was te angstig. Toen ik de hemel zag, zag ik mensen wandelen, bidden, zingen en ze droegen witte en blauwe kledij. Ze waren allen heel gelukkig. Deze mensen zagen er zo'n 35 à 40 jaar uit. De hemel is een plaats zonder grenzen. Ik heb geen omheiningen gezien. Ik was daar voor zo'n 3 tot 4 minuten. Ik kan de schoonheid niet beschrijven.
Damir: Stelt het u en Maria teleur dat de Kerk haar volle zegen niet geeft aan Medjugorje?
Ivan: Neen, ik ben niet teleurgesteld. De Kerk is steeds voorzichtig. Ik wens te zeggen wat er hierover in het Evangelie staat: "door hun vruchten, zal je hen kennen."
Damir: Tamelijk recent zijn er velen die zeggen dat ze Maria zien en met Haar praten. Heeft Zij ooit over mensen als valse profeten gesproken?
Ivan: Onze-Lieve-Vrouw heeft hierover nooit iets gezegd en ik heb er Haar nooit om gevraagd. Velen komen naar ons toe en zeggen dat ze Onze-Lieve-Vrouw zien. Wat kan ik hierover zeggen als Zij hierover niets zegt. Het enige wat ik hen kan adviseren is naar een priester te gaan.
Damir: Er is ook kritiek op de weelde van de zieners. Wat is uw antwoord hierop?
Ivan: Het enige wat ik hierover kan zeggen is dat ik voor deze mensen bid. Het is spijtig dat er velen zijn die dit denken. Maar dit is niets nieuws, geen verrassing.
Damir: Is AIDS een straf van God?
Ivan: Onze-Lieve-Vrouw heeft hierover nooit iets gezegd. Maar ik zie dat er in Afrika jaarlijks 2,3 miljoen mensen aan sterven en dat is te veel. Het is spijtig omdat de rijken de armen niet genoeg helpen. De mensen weten niet hoe hiermee om te gaan.
Damir: Er zijn mensen die lijden aan een ziekte, zoals kanker, en veel pijn hebben. Is dit een wijze waarop God de mensen test?
Ivan: Ik ontmoet vele mensen en vooral zieken. Dagelijks. Mensen met kanker en andere ziekten komen bij mij. Ik vertel steeds de mensen dat eender welke ziekte we hebben te dragen, we dit moeten aanvaarden en dragen als de wil van God, dat God hierdoor vereerd wordt. God heeft steeds betere bedoelingen.
Damir: Wat moet er gedaan worden om de vrede in de wereld te bereiken?
Ivan: Vrede in de harten van de mensen, van de families en dan komt de vrede vanzelf. Oorlog begint steeds in de harten van de mensen. Elk advies en elke wijsheid buiten deze van God is gedoemd om te falen. God staat in het midden, omdat enkel Hij vrede is. Wie samenwerkt met God bereikt vrede.
Damir: Wat is uw hoop en wat zijn uw gevoelens voor deze reis naar Australië?
Ivan: Ik hoop dat deze acht bijeenkomsten de geesten zullen vernieuwen. Ik hoop dat de genade van de Heilige Geest zich over iedereen verspreidt. Ik hoop dat iedere persoon deze ervaring en gebeden meeneemt naar hun families.
Damir: Welke rol moet Medjugorje volgens u spelen in het leven van de mensen?
Ivan: Ik dank dat Onze-Lieve-Vrouw zovele mensen heeft geraakt omdat ze een moeder is. Velen, niet alleen katholieken, voelen haar nabijheid. Vele protestanten hebben zich bekeerd. Zij geloofden allemaal, maar waren ver weg van hun moeder. Zij voelden plots dat ze een moeder nodig hadden. Deze mensen gaan nu naar de Mis, lezen de Bijbel en bidden de Rozenkrans en zijn werkelijk werktuigen in de handen God en Onze-Lieve-Vrouw geworden. In de wereld van vandaag hebben wij zulke werktuigen nodig. Deze mensen dragen het woord van God uit in de wereld. De wereld van vandaag geeft missionarissen nodig en wij worden verondersteld missionarissen te zijn.
Damir: Vind u dat uw leven gezegend is omdat u Maria ziet?
Ivan: Ik zou nooit in mijn leven gedroomd hebben dat dit mij zou overkomen. Vóór ik 16 was, was ik heel erg in mijzelf gekeerd, eerder beschaamd. Wij gingen naar de kerk en binnen onze familie werd er gebeden. En meestal kon het gebed niet vlug genoeg gedaan zijn. In het begin van de verschijningen was dit een grote schok voor mij en sedertdien vraag ik mij steeds af: "Waarom ik? Is er niemand beter dan ik? Zal ik alles kunnen volbrengen wat U van mij verlangt? Voor mijn leven is dit een grote genade, een grote vreugde, maar tevens een grote verantwoordelijkheid. Ik weet dat God me veel heeft gegeven. Het is niet gemakkelijk, niet eenvoudig om met Onze-Lieve-Vrouw 5 tot 10, soms 30 minuten samen te zijn, want na elke verschijning moet ik terugkeren naar dit gewone aardse leven.
Damir: Medjugorje bleef onaangeroerd tijdens de oorlog in Bosnië. Was dit een goddelijke tussenkomst of zuiver toeval?
Ivan: Ik ben er zeker van dat het God was, absoluut zeker. Meer wens ik hierover niet te zeggen.
Damir: Vertel me over uzelf en uw leven.
Ivan: Ik hou er niet van om over mijzelf te praten, maar kort kan ik u zeggen dat ik gehuwd ben in 1994 en dat mijn vrouw afkomstig is uit Boston, Amerika. We hebben drie kinderen (in de zomer van 2008 kwam er een vierde kindje bij), Christina, Mikaela en Daniël. Zes maanden van het jaar leven wij in Medjugorje en zes maanden in Boston. Tijdens de winter leven we in Amerika omdat de kinderen ginds naar school gaan. Wij leiden het leven dat Onze-Lieve-Vrouw van ons verlangt. Sinds de verschijningen is mijn leven een leerschool van vrede, vreugde en gebed. Alles wat Onze-Lieve-Vrouw ons heeft gebracht wens ik binnen mijn familie te brengen. Ik wens een levend teken te zijn, een werktuig voor de mensen, een drager van Haar boodschappen te zijn.
Damir: Behandelen de mensen u als een beroemdheid?
Ivan: Dit wens ik absoluut niet, maar soms maken de mensen van mij een beroemdheid. Ik wens gewoon de persoon te blijven van toen ik 16 was. We moeten nederig blijven en hieraan moeten we echt werken.
Damir: Vallen er mensen buiten de redding?
Ivan: Iedereen kan worden gered. God is steeds genadig. We krijgen allemaal de kans. We hoeven ze alleen maar te grijpen.
Damir: Heb je een laatste boodschap voor de mensen van Australië?
Ivan: We moeten de boodschap van vrede hoog houden en de vrede nastreven. Velen spreken over bidden, maar weinigen bidden echt. Enkel door een terugkeer naar het gebed en de vrede in onze families kunnen we deze wereld en onze families geestelijk redden. Er is geen andere weg. In deze wereld zijn de mensen geestelijk ziek. Onze-Lieve-Vrouw reikt ons het goddelijke geneesmiddel aan om onze wonden te genezen. Zij is bezorgd om onze redding.
02-07-1975
Interview van Vader Livio (Radio Maria, Italia) met Vicka Ivankovic [2 januari 2008]
Interview van Vader Livio (Radio Maria, Italia) met Vicka Ivankovic van 2 januari 2008
Vader Livio [Radio Maria Italia]
27 jaar verschijningen
Vader Livio: Goedemorgen tot u allen, beste vrienden van Radio Maria. Met de aanvang van het nieuwe jaar hebben wij de genade verkregen om u een live-interview te brengen vanuit Medjugorje met de zieneres Vicka Ivankovic. Vicka, vooraleer we beginnen zou ik graag hebben dat u onze luisteraars begroet en ons geruststelt over uw gezondheidsproblemen.
Vicka: Beste luisteraars, ik ben gelukkig dat ik u vandaag mag begroeten, maar ik ben nog gelukkiger om u te kunnen vertellen wat de Madonna ons zegt en dit op deze wijze tot u te kunnen brengen.
Vader Livio: Het is nu reeds maanden geleden dat u de luisteraars en de pelgrims hebt verteld over uw gezondheid. Ik wens u te vragen hoe het met u gaat.
Vicka: Ik voel me heel goed, echt waar.
Vader Livio: Ik heb opgemerkt dat u de laatste tijd de pelgrims, zelfs voor diverse uren, ontvangt in een temperatuur van 8 tot 10 graden onder het vriespunt, maar ik bemerk dat u deze spanning blijkbaar goed doorstaat.
Vicka: Dit kleine gezondheidsprobleem begon in mei 2007. Op 17 mei ben ik ooit geopereerd aan mijn rug. Ik stond die dag klaar om de bedevaarders te ontvangen en ik voelde mij goed. Om 9.30 uur, bij het schudden van de handen van de pelgrims, voelde ik plots opnieuw de pijn. Misschien wenste de Madonna om mij een kleine uitdaging te geven: Zij vroeg mij om wat lijden te ontvangen en ik was gelukkig dit te kunnen aanvaarden. Ik zeg steeds tot de Madonna dat ik op elk moment bereid ben om met mijn hele hart te aanvaarden wat Zij van mij verlangt. Maar nu voel ik mij goed.
Vader Livio: Het is nu 27 jaar geleden sinds de eerste verschijning. Dat is heel wat tijd, zowat een derde van iemands leven. Hoe bekijkt u deze periode dat Maria ons deze boodschappen geeft?
Vicka: Als men terugblikt op die 27 jaar lijkt het of er intussen heel wat tijd is overgegaan, maar voor mij lijkt het alsof die jaren zijn voorbijgevlogen. Het is 27 jaar dat de Madonna nu onder ons is en het zijn 27 jaren van genade geweest. Niemand onder ons kan de waarde inschatten van haar aanwezigheid onder ons. Echt, deze periode is niet te lang, maar te kort geweest...ik herhaal te kort vanwege alle genaden die wij hier ontvangen. Zolang de Maagd hier onder ons is, hebben wij de zekerheid dat wij van Haar bijzondere Moederlijke bescherming kunnen genieten.
Vader Livio: Maar de Madonna zegt dat tijdens deze periode velen aan Haar oproep hebben beantwoord, maar dat er ook velen hun weg hebben verloren. Hebt u ook deze indruk gehad?
Vicka: Ik heb nooit die indruk gehad en het is moeilijk om te begrijpen wat Zij hiermee precies bedoelt, omdat ik persoonlijk steeds zal doen wat Zij verlangt. De Madonna zegt: "Ik ben gelukkig met alle pelgrims die naar Medjugorje komen, maar Ik ben nog gelukkiger als zij Mijn boodschappen mee naar huis nemen en ze aan anderen uitdragen. Ieder van ons moet een apostel worden van Haar vrede. Velen begonnen er aan, maar worden na een tijd moe en gaan hier niet mee door. De Madonna zegt dat als wij haar boodschappen met vrede en liefde beleven, wij nooit vermoeid worden. Het is om deze reden dat Zij vraagt om elke dag te volharden. Zij zegt om niet te proberen alle boodschappen in één stap te begrijpen, maar stap voor stap, en zo zullen de harten zich geleidelijk aan bekeren.
Vader Livio: Eén van de tegenwerpingen over deze verschijningen, dat steeds wordt naar voor gebracht, is de duur van de verschijningen, zelfs door de Kerkelijke overheden...Hebt u zich ooit afgevraagd waarom de Maagd zo lang onder ons verblijft. Welk antwoord zou u aan u zelf geven?
Vicka: Dit was ook het bezwaar dat werd gemaakt door een aantal priesters hier. Ooit werd ons gevraagd om Haar voor te leggen hoe lang Zij nog onder ons zal verblijven en Zij antwoordde: "Bent u Mij reeds moe?". Wij stelden deze vraag niet voor ons, maar voor de anderen. Het doet mij er aan denken dat, als wij iets belangrijks onder ons hebben, wij hier zorg moeten voor dragen en wij vragen Haar steeds wat wij graag zouden hebben dat Zij voor ons doet. De Madonna heeft gezegd: "Ik ben uw Moeder, Ik de Moeder van u allen en ik hou van U allen op dezelfde wijze en Ik ben gekomen om u allen te redden." Ik ben er zeker van dat haar langdurige aanwezigheid hier onder ons zoiets betekent als: "Lieve kinderen, Ik wacht reeds zo lang op u. Ik word het nooit moe. Ik wil u absoluut redden." Zij zei ook: "U hebt er geen begrip van hoeveel genaden u verkrijgt door Mijn aanwezigheid hier." En dit zal ook zo zijn voor de tijd dat ze onder ons is. Onze Moeder bad tot Haar Zoon en deze verleende Haar de mogelijkheid om zo lang onder ons te kunnen verbijven.
Vader Livio: Zo is haar langdurige aanwezigheid hier eigenlijk een teken van Haar onbegrensde liefde voor ons?
Vicka: Als Maria verschijnt, schenkt Zij zoveel sereniteit, zoveel vrede, zoveel geluk, maar Ik zie ook Haar Hart dat lijdt. Er is een groot lijden in Haar Hart dat ik kan waarrnemen, en ook al tracht zij dit met een glimlach te verbergen, Zij kan dit lijden niet uitschakelen. Net zoals u tot mij spreekt en ik kan waarnemen of u gelukkig bent of niet, kan ik, elke dag wanneer Maria komt, onmiddellijk de diepe droefheid in Haar Hart zien.
Vader Livio: En zo is de Madonna gelukkig voor elke ziel die zich bekeert, maar lijdt Zij ook voor al diegenen die met hun bekering zijn begonnen, maar niet hebben volgehouden?
Vicka: Ja, maar soms, na stilte of gebed, denk ik: "Hoe groot is de liefde van Maria voor ons! Dit kan men zich zelfs niet inbeelden: onbeperkt! Maria wacht altijd, aanvaardt altijd en heeft altijd lief. Er is niemand op aarde die zo'n hart vol liefde heeft, of wiens armen met zo'n liefde steeds zijn uitgestrekt. Zo een open hart dat op elk moment wacht...wacht op haar kinderen: 'Hier ben Ik, Mijn kind". Aan de persoon die verlangt om te geloven en die naar Haar vraagt, zegt zij: "Kom, Ik omarm u". Zij die nog ver zijn verwijderd, geeft zij de vrijheid om te geloven of niet: "Mijn kind, kies voor datgene waar u van voelt dat dit het beste is en Ik zal dicht bij u blijven en op u wachten...op een dag zal u zeker komen."
De periode van bekering en de tien geheimen
Vader Livio: Een van de redenen waarom deze verschijningen zo belangrijk zijn heeft te maken met iets wat de Madonna heeft gezegd nadat het eerste jaar van de verschijningen begon. De Madonna heeft toen sommige uitspraken gedaan, waarover ik graag uw reactie, mening zou weten. Zo heeft zij verklaard dat "Mijn verschijningen te Medjugorje de laatsten voor de mensheid zijn. Haast u om u te bekeren!" (17 april 1982) en "In de toekomst zal Ik niet meer op Aarde komen. Dit zijn Mijn laatste verschijningen." (2 mei 1982). Denkt u dat dit betekent dat de verschijningen te Medjugorje werkelijk de laatste verschijningen van Maria hier op Aarde zullen zijn?
Vicka: Voor mij is deze boodschap, die Onze-Lieve-Vrouw heeft gegeven, heel duidelijk: dit is de laatste keer dat Zij aanwezig zal zijn op deze Aarde, op de wijze waarop zij te Medjugorje verschijnt, nl. voor zo een lange periode. Ik heb haar deze woorden horen zeggen, want ik heb ze persoonlijk gehoord. De overige woorden heb ik niet zelf gehoord en misschien kunnen de overige zieners u daar meer over vertellen. Nog steeds nodigt de Gospa ons uit tot bekering, omdat we vandaag leven in een tijd van genade. Wij mogen niet wachten op morgen om ons te bekeren, want morgen kan het reeds te laat zijn. Maria zegt om alles wat we vandaag kunnen doen, ook vandaag te doen en Zij zei ook dat bekering niet een zaak van één dag is, maar dat het gedurende heel ons leven blijft voortduren. Maria roept ons met de bedoeling om ons dichter tot Haar Zoon te brengen. Zij zegt nooit dat we Haar op de eerste plaats moeten zetten. Ik heb dit nooit uit Haar mond vernomen. Steeds zegt Zij: "Plaats Mijn Zoon als eerste, Ik kom hierna." Zij zegt: "Als u bidt, doe dit altijd eerst tot Mijn Zoon en daarna tot Mij en op deze wijze kan Ik de vele genaden die God Mij verleent, aan u schenken." Maria is enkel een bemiddelaar tussen God en de mensen, een tussenpersoon. God geeft deze genaden aan Haar en Zij geeft deze op Haar beurt aan ons.
Vader Livio: Ik was werkelijk getroffen door wat Maria vertelt over het derde geheim, wat het teken op de Podbrdo betreft. Jullie zieners zeggen dat het een zichtbaar teken zal zijn, een onvernietigbaar teken dat van God komt. Zij heeft hier eveneens aan toegevoegd: "Haast u en bekeer u, want wanneer het beloofde teken op de berg zal verschijnen, zal het te laat zijn." (2 september 1982) Op een ander ogenblik heeft ze ook gezegd: "Zelfs wanneer het beloofde teken op de heuvel der verschijningen er komt, zullen er nog velen zijn die niet zullen geloven. Zij zullen naar de heuvel komen, er knielen, maar ze zullen nooit geloven" (19 juli 1981). Waarom denkt u dat er er mensen zullen zijn die het teken zullen zien, maar zich niet willen bekeren?
Vicka: Het derde geheim gaat over een teken dat Zij hier in Medjugorje op de Berg der Verschijningen (Podbrdo) zal achterlaten. Een teken dat er voor eeuwig zal blijven. Het zal boven alles worden gegeven voor deze mensen die nog ver verwijderd zijn van God. De Madonna wenst aan deze mensen die het teken zullen zien een kans geven om in God te geloven. Ik heb het teken mogen zien.
Vader Livio: U hebt het teken reeds gezien?
Vicka: Ja, ik heb het gezien in een visioen.
Vader Livio: Jakov heeft ooit in een interview voor Radio Maria verklaard dat het noodzakelijk zal zijn om naar Medjugorje te gaan om het teken te kunnen zien. Is dit waar?
Vicka: Ja, dit is waar. Het teken zal te zien zijn op de Podbrdo en men zal naar hier moeten komen om het te kunnen zien. Het zal onvernietigbaar zijn en het zal er voor eeuwig te zien blijven. Over de mensen die het zullen zien en zich niet zullen bekeren kan ik u zeggen dat Maria steeds iedereen vrij laat om te geloven of niet, maar dat zijn diegenen wiens hart te gesloten is. Het is het zelfde met wat Zij zei over het volgende: "Indien iemand naar de Hemel wenst te gaan, zal hij er heen gaan en indien iemand naar de hel wenst te gaan, zal hij er ook heen gaan. Deze mensen, die zich ver van God bevinden en niet willen geloven, zullen ook niet in het teken willen geloven. Zij die [God niet kennen], maar goede bedoelingen hebben en een verlangen om lief te hebben, zullen baat hebben bij dit teken. Maar ik denk dat zij die alles tegen God doen, zullen weglopen van het teken en niet zullen willen geloven.
Vicka Ivankovic
Vader Livio: [...] Zo is dit een tijd van genade, een tijd van bekering. "Wacht niet op het teken om u te bekeren", zei Maria. Waarom dan een teken achterlaten? Als laatste hulp? Of is het om de Kerk er toe te bewegen om de verschijningen als echt te verklaren?
Vicka: Ja, zeker zal het er ook voor de Kerk komen zodat deze geen twijfel meer zal hebben over het feit dat de Madonna hier aanwezig was en het zal er ook komen voor hen die nog ver van God zijn verwijderd. Maria denkt aan beiden en dan is het aan ons om te laten zien hoe wij hierop zullen reageren. Hoe wij op Haar oproep zullen antwoorden, door het teken. Iedereen die zal komen en het teken zal zien zal zich een persoonlijk idee kunnen vormen en oordelen of ze al dan niet gevolg willen geven hieraan. Dat is wat u gelooft, maar dat de Madonna hier onder ons is, dat Zij aanwezig is, dat Zij een teken zal achterlaten, een teken waartoe niemand in staat is om het na te maken, dat is iets dat enkel God kan en zo zal niemand kunnen zeggen dat het iets onbenullig is of dergelijks. Het zal er op zulke wijze komen dat er geen verklaring over de oorsprong te vinden zal zijn [behalve natuurlijk dat het van God komt].
Vader Livio: Dit betekent dat wanneer de tijd voor de geheimen komt, de geheimen vier tot tien, die eerder zwaar zullen zijn, dat we bij elk geheim het teken van Maria zullen hebben om ons te troosten. Maar u zei ook de laatste keer, vorig jaar, dat gedurende de tijd van de tien geheimen, één van de zieners nog steeds dagelijkse verschijningen [van Maria] zal krijgen.
Vicka: Ja, dit is zeker en ik herhaal dit nu. Wij zullen zien wie het is: Marija, Jakov [dit is een verspreking van Vicka, want het is Ivan] of ik. Wij zullen zien wie de Madonna zal kiezen, wie [van ons drieën] verschijningen zal blijven hebben. Of misschien wordt het iemand anders die Maria zal kiezen.
Vader Livio: U weet dat ik nooit aarzel om bepaalde vragen te stellen...U, Marija of Ivan...iemand van u drieën met Jakov [hier zinspeelt Vader Livio over het feit dat Vicka de naam Jakov heeft vernoemd]. Iemand heeft tot Mirjana iets gezegd als: "Vicka heeft gezegd dat gedurende de tijd van de geheimen er een ziener zal overblijven die nog steeds dagelijkse verschijningen zal krijgen", maar Mirjana zegt dat zij hierover niets weet. Wat betekent dit? Dat het tot u persoonlijk werd verteld door de Gospa?
Vicka: Ja, de Madonna heeft het mij persoonlijk verteld. Daarna zullen we zien, maar de Madonna heeft niet gezegd: "Vicka, jij zult het zijn" [...]. We moeten wachten tot we weten wie het zal zijn. Zij zegt dat, wanneer de tijd komt voor de persoon die de dagelijkse verschijningen zal blijven hebben, Zij alles zal verklaren over elk "wat en hoe" aan deze persoon. De waarde van het lijden
Vader Livo: Sta me toe om u een eerder persoonlijke vraag te stellen. De laatste jaren geeft de Madonna Haar boodschappen door aan Marija op de 25ste van elke maand, aan Mirjana op de 2de van elke maand en soms aan Ivan wanneer hij een verschijning heeft op de Podbrdo. Ik merk op dat het reeds een aantal jaren is dat u geen boodschappen meer ontvangt voor het volk.
Vicka: Neen, ik krijg deze als de Maagd wenst dat ik ze doorgeef. Zij weet wanneer. Maria zegt dat er vele boodschappen zijn te geven maar dat we nog niet klaar zijn om deze te ontvangen. Het is zinloos om boodschappen te geven die het ene oor in- en het andere oor uitgaan, want dan blijven er in het hart geen sporen van achter. Onze-Lieve-Vrouw wenst dat we de boodschappen naleven. Zij zegt: "Aanvaard Mijn boodschappen en als Ik zie dat u enige vooruitgang maakt, ben Ik bereid om u meer te schenken." Dit betekent, wanneer Zij ziet dat wij Haar volgen. Wat kan Zij anders doen? Het is zinloos om parels voor de zwijnen te gooien, zoals het spreekwoord zegt. Dat is wat ook ik denk.
Vader Livio: Hier had ik een andere mening over [...] Aangezien Maria u heeft gevraagd om te bidden voor de zieken, wenst Zij misschien dat u een levend voorbeeld bent om geduldig alle lijden te doorstaan en te aanvaarden.
Vicka: Jazeker, het lijden kan niet worden uitgelegd, het lijden kan enkel worden beleefd in uw eigen hart. Wanneer God ons lijden, pijn of een kruis geeft is dit werkelijk een grote genade van God. Wij denken vaak: hoe kan ziekte nu een geschenk zijn? Maar het is een groot geschenk! Enkel God weet waarom hij dit geschenk geeft en ook alleen Hij weet wanneer Hij u het lijden ontneemt. Het is enkel aan ons om te laten zien hoe we klaar staan om dit geschenk te aanvaarden. Maria heeft ons zo dikwijls verteld dat wanneer deze gave tot ons komt, wij ons steeds duizenden vragen stellen, en zij zegt te stoppen met deze vragen te stellen. Het is voldoende om te zezggen: "Ik dank u God voor dit geschenk, dat U nog steeds iets voor mij hebt om mij te schenken. Ik ben bereid dit te ontvangen. Ik vraag U enkel de sterkte en de moed zodat ik deze ziekte kan dragen." En ook Maria heeft ons reeds gezegd: "U weet niet hoe groot de waarde is van uw lijden in de ogen van God." Ik kan u dit zeggen omdat ik het zelf ervaar door mijn lijden...mijn lijden is een geschenk [...]. Ik zeg niet dat we steeds 100% klaar staan (om dit lijden te omarmen), maar ik heb een groot verlangen, een grote vreugde om te lijden om voor iets te kunnen lijden voor Haar en voor Jezus. Er is niets waartoe ik niet bereid ben om voor Hen te lijden. De Madonna kan mij zeggen: "Vicka, doe dit, doe dat", en ik wacht met geheel mijn hart, met open armen, omdat ik wil beantwoorden aan al het goede dat Zij aan mij schenkt, en met dit beetje dat van mij is [dit lijden] kan ik hierop antwoorden op Haar liefde. En zo wens ik u te zeggen, lieve luisteraars, dat wanneer u lijdt, en vandaag bestaan er verschillende manieren van lijden, er is het lijden dat God u schenkt en er is het lijden dat wij onszelf aandoen en dit zijn twee verschillende zaken, dat ze niet dezelfde waarde hebben. Wij moeten proberen te aanvaarden wat de Heer verlangt en wij moeten Hem bedanken, en als wij hem bedanken voor dit grote geschenk, dan komen de genaden en de vruchten hiervan vlugger. En dan kunnen wij niet zeggen: "Ik lijd, ik heb pijn". God weet dit, dus aanvaard het en praat er niet over. Iemand die nog kan praten, lijdt niet. Lijden moet geleefd worden in onze zielen, in onze harten.
Vader Livio: Ik herinner eraan dat bij verscheidene gelegenheden Maria sprak over het glimlachen tijdens het lijden.
Vicka: Zeker en dit is werkelijk te mooi, want wanneer u lacht in uw lijden betekent dit dat u uw lijden hebt aanvaard en u God totaal toebehoort en achteraf bent u zich niet bewust van deze pijn want u voelt vreugde. Wanneer u lijdt met vreugde is er geen spanning, wordt u niet moe, maar voelt u zich heel gelukkig. Deze vreugde komt niet van rondom u, maar van binnen u, uit uw hart. U voelt zelfs een behoefte dat elke dag sterker wordt en u voelt zich ook niet meer zwaarmoedig. Ik voel geen zwaarmoedigheid, ik voel een vreugde die zo groot is dat ik nog meer wens te doen voor de Madonna, nog meer te lijden en u voelt ook dit lijden, maar met een grote vreugde, er is liefde omdat u lijdt, maar u draagt dit lijden met liefde.
Vader Livio: Dat is allemaal goed, maar de werkelijkheid is anders, want er zijn weinig die aanvaarden dat lijden een geschenk is. De meerderheid van de zieken vraagt om genezing en gaan zich in hun wanhoop gaan wenden tot de verkeerde mensen, die zich bezighouden met astrologie, kaartlezen en zo meer. De Madonna vertelde ons in de plaats hoe een genezing te bekomen: "Voor de genezing van de zieken is er een sterk geloof nodig en een volharding in het gebed, vergezeld van opoffering en vasten. Ik kan diegenen niet helpen die niet bidden of niets opofferen." (18 augustus 1982). [opmerking: een opoffering betekent het laten van iets dat men graag doet of een slechte gewoonte opgeven, meer bidden en dagelijks naar de Mis gaan, enz...]. Wat moeten de vele anderen doen om een genezing te kunnen bekomen voor bijvoorbeeld een kind?
Vicka: Ik ga dit maar gedeeltelijk uitleggen. God staats steeds klaar om genezing te verlenen. Maar voor God is het niet gemakkelijk om deze gave te verlenen omdat er problemen zijn. Wat zijn deze problemen? Het is zoals dit: vele keren wanneer er zich een moeilijkheid voordoet of een lijden van onze kinderen, een echtgenoot of een naaste, smeken we God met volle overgave om hun lijden te genezen, en zijn we ook klaar om alles te aanvaarden, alles te doen, op onze knieën te vallen en urenlang te bidden, maar enkel voor deze aangelegenheid. Ook Maria is bereid om de genezing te verlenen waarom wordt gevraagd. En vele keren wordt deze genade verleent om te tonen dat deze persoon dichtbij God staat. Maar de Madonna zegt ook dat deze genezingen geen spelletjes mogen zijn en dat sommige mensen [na het bekomen van een mirakel] zich nadien dikwijls zelfs slechter gaan gedragen en dan denken ze dat, bij een volgende keer dat zij een bijzondere genade nodig hebben, ze bidden om een tweede keer voldoening te verkrijgen, omdat ze denken: "U hebt mij deze genade reeds eerder verleent, verleen mij deze opnieuw." Op deze wijze spelen we spelletjes met Gods genaden. De Madonna heeft reeds verteld: "er is geen probleem met het verlenen van genaden, ik kan ze schenken door het bidden tot Mijn Zoon, maar het probleem ligt in de harten. U vraagt voor een genezing van uw hele lichaam, maar u vraagt geen genezing van uw harten. Wanneer uw harten beginnen te genezen, zullen uw lichamen ook beginnen te genezen." Onze vraagstelling, voor de dingen die we nodig hebben, is dikwijls verkeerd. Wij denken dat God altijd onze gebeden zal verhoren: "De Maagd moet mij vandaag dit verlenen, zoniet bid ik niet meer." Dit is handel drijven, zoals zaken kopen en verkopen. Als u wil bidden, bid. Als u niet wil bidden, bid niet. Er is niemand die u zoiets oplegt door te zeggen wat u moet doen. Neen, God heeft u hiervoor de totale vrijheid verleent. Een andere zaak is dat we moeten bidden voor ons geloof, om een levendig geloof te verkrijgen. Wij zouden elke dag moeten bidden voor deze gave en dan zal deze gave elke dag groeien in onze harten. Ons gebed mag niet enkel uit woorden bestaan, maar het zou ons leven moeten bevatten en wij moeten zoeken en vragen voor een levendig geloof, met onze harten. Elke dag zal zo ons geloof groeien, en acheraf zullen wij een schat hebben in onze harten, onze harten zullen genezen zijn. Zolang we dit niet doen, zullen wij ook niet genezen. Het is zinloos naar kwakzalvers en astrologen te gaan, hierdoor bewijst u enkel dat u niet gelooft in God. De enigen dit u deze genade [genezing] kan schenken zijn God en Maria. U kan overal gaan [hulp zoeken], maar u zult steeds terugkeren naar dezelfde plaats: de enige die u genezing, vreugde en vrede kan schenken is Christus, die op u wacht.
Vader Livio: Uiteraard, want indien de Madonna ons zou genezen zonder dat we ons bekeren, zouden we hiervan gebruik maken om verder te zondigen.
Vicka: Daar kunt u zeker van zijn. Ooit vertelde Maria ons dat vandaag, alles wat ooit normaal was, niet langer normaal meer is, en alles wat ooit als abnormaal werd beschouwd, nu als normaal wordt aanvaard. Dit komt door ons. Wij hebben er een boeltje van gemaakt. Dit is door onze eigen schuld, waar God niets mee te maken heeft en God geeft nu de mensen een kans [een test] om te zien wat de mensen hiertegen doen, vandaag [met het oog op het terug recht krijgen wat krom is].
De moeilijke situatie van de vrede in de wereld
Vader Livio: Eigenlijk heeft de Madonna ons enkele zorgwekkende boodschappen over de toestand in de wereld, waarin het kwade blijkt toe te nemen. In één van Haar boodschappen zegt Zij: "De wereld van vandaag leeft in het midden van heel sterke spanningen en bevindt zich op rand van de afgrond. De wereld kan enkel worden gered wanneer deze vrede vindt. Maar deze vrede kan enkel worden gevonden door een terugkeer naar God.
Vicka: Ja en vele keren zoeken wij naar vrede op de verkeerde plaatsen. We moeten naar vrede zoeken bij God en Maria. Wanneer wij bidden voor vrede in deze wereld, bevindt de wereld zich binnen in ons. Soms denken we: "Ik zal bidden voor vrede in de wereld", maar dan bidden we alsof wij zelf niets te maken hebben met deze wereld waarin wij leven. U behoort eveneens tot deze wereld, wees u hier van bewust en herinner u zelf steeds hieraan en bidt dan voor de voornemens van Maria en op deze wijze kan Zij vrede verkrijgen voor deze wereld. En als we vrede in onze harten bereiken, zal ook deze wereld veranderen.
Vader Livio: De Madonna had het ook over valse profeten: "Zij die rampen voorspellen en die zeggen: in dat jaar, op die dag, en die plaats zal er een ramp plaatsvinden, dat zijn valse profeten. Daarom nodig Ik iedereen uit tot bekering. Alles hangt af van uw bekering." (15 december 1983). Daarom vraag ik u nu, indien wij ons zouden bekeren, zullen er dan nog tien geheimen zijn, of niet?
Vicka: Nee, nee, de tien geheimen zullen zeker plaatsvinden. Maria heeft ze reeds gegeven. Zij heeft er aan mij negen beschreven en nu wacht ik op het laatste geheim. Ik kan enkel vertellen over het geheim dat het teken op de berg der verschijningen betreft, waarover ik reeds gesproken heb, en nu kan in enkel dit nog zeggen over het zevende geheim: dat de Madonna heeft verklaard dat de helft van het zevende geheim is opgeheven omwille van onze gebeden. Zij beveelt wel aan om te blijven bidden, omdat wij met onze gebeden ook nog gedeelten van overige geheimen kunnen opheffen of verzachten. [hier had Zij het meer bepaald over het negende geheim].
Vader Livio: In essentie gaat het dus hierover: de Madonna smeekt om ons te bekeren en vraagt ons niet te wachten op het teken op de Podbrdo hiervoor: "...alle geheimen die Ik heb toevertrouwd zullen plaatsvinden en ook het zichtbare teken zal er komen. Wanneer het zichtbare teken er komt, zal het voor velen reeds te laat zijn..." (23 december 1982). Wat betekent dit?
Vicka: Maria heeft mij niet uitgelegd waarom het te laat zal zijn en ik vraag er Haar ook niet naar, Zij zei enkel dat wij nu in een periode van genade leven.
Vader Livio: Het is dus belangrijk zich te bekeren voordat het zichtbare teken er komt?
Vicka: Maria vraagt elke dag om ons te bekeren, maar wel tot een bekering van onze harten, begrijpt u? En 27 en een half jaar later is Zij nog steeds onder ons en zijn onze harten nog steeds te gesloten, te ver verwijderd. Ik weet het niet, ik weet niet wat het kan zijn, maar "te laat" blijken de juiste woorden te zijn.
Vader Livio: U en de Maagd van Medjugorje hebben steeds gezegd, dat wanneer wij praten over de geheimen, wij ook over de hoop moeten praten. In een van Haar boodschappen zei Ze: "We mogen nooit de hoop ontnemen." De Madonna is niet gekomen om ons schrik aan te jagen maar vraagt ons om weer onze verantwoordelijkheid op te nemen en ons te bekeren op een wijze die steeds hoop bevat. Ooit zei Ze zelfs, tijdens het eerste jaar van de verschijningen: "Voor de Christenen is er slechts één houding met betrekking tot de toekomst: de hoop op redding." (10 juni 1982).
Vicka: U ziet, de Madonna is hier onder ons om onze zielen te redden, echt waar! Zij is niet hierheen te komen om ons te dicteren: "Doe dit, doe dat of wat anders"...Zij is hier om zich bezig te houden met onze zielen. Zij zegt dat Zij de Moeder is van iedereen en houdt van iedereen: "U weet niet hoeveel ik van u hou, indien u dit zou weten zou u wenen van vreugde!". Wij zijn nog steeds een heil eind verwijderd van Haar vreugde...begrijpt u? In al deze kleine, eenvoudige dingen, geeft Zij ons steeds hoop. En dan kunt u haar aangezicht lezen dat Zij u toont: het is zo bedroefd!, maar Zij geeft u eveneens zoveel vreugde! Zij beurt u op en verleent u sterkte! En dit is zo bemoedigend.
Vader Livio: In al Mijn radio-uitzendingen probeer ik ook steeds hierop de nadruk te leggen dat de tien geheimen een tijd van genade zijn omdat het de tijd is dat de macht van het kwade zal worden overwonnen door de Madonna. De Madonna is hier als een "Koningin".
Vicka: De Madonna heeft ons dikwijls verteld dat de duivel onze zwakheden kent en naar de lege plaatsen in ons hart zoekt [plaatsen die niet gewijd zijn aan God] waarin hij kan ronddolen en hij heeft vele plaatsen gevonden onder de jongeren en in de families, en hen vernietigd. De duivel doet veel zo'n zaken, weet u. Maar de Madonna vertelt dat wanneer we vrede en rust in onze harten vinden en vreugde en kalmte, dat u dat duidelijk kunt zien dat dit van God komt. Als er integendeel vrees in onze harten is en wij verward lijken, dan hoeven wij voorzichtig te zijn, want dit is iets dat niet van God komt. We moeten bekwaam zijn om onmiddellijk een onderscheid te kunnen maken tussen wat van God komt en wat niet. Wij moeten waakzaam blijven en volharden in het maken van veranderingen in onze levens, zodat wij het kwade kunnen afwenden.
Vader Livio: Dit betekent dat als wij dicht bij Haar blijven, we vreugde in onze harten voelen en wij deze angstige gevoelens over de toekomst niet zullen hebben. In feite heeft de Madonna gezegd dat zij die bidden geen vrees hoeven te hebben over de toekomst.
Vicka: Uiteraard hoeven zij die bidden geen vrees te hebben voor de toekomst en zij die vasten hoeven eveneens geen angst te hebben van het kwade. We hebben een grote genade, wij leven in een tijd van grote genaden. Ik heb nooit een woord uit Haar mond vernomen dat vrees inboezemt. Zij schenkt steeds hoop, vreugde en rust. U kunt zien dat Maria en Haar Zoon alle kwaad dat er bestaat, verslaan. We zouden geen vrees mogen hebben en Hen moeten volgen in wat Zij verlangen. Hij die de Maagd volgt en Haar boodschappen naleeft heeft geen enkel motief om angstig te zijn. Hij die vreest, is zelfs bevreesd van zich zelf en moet alles doen om te beginnen de goede richting te kiezen en dan kan hij de boodschappen van de Maagd naleven.
Vader Livio: Macht komt van God, het kwade is gevaarlijk en satan is sterk. Zorgwekkende angst voor de toekomst past zeker niet bij gelovige mensen, maar vandaag is er een zorgwekkendheid dat wij niet mogen onderschatten. Bij twee gelegenheden bevestigde Johannes Paulus II dat de wereld in het gevaar verkeert om zichzelf te vernietigen. De ziener Ivan verklaarde in een videoboodschap dat Maria hem precies hetzelfde heeft verteld, dat de wereld op de rand staat om zichzelf te vernietigen. Daarom is het niet wijs om oppervlakkig en onverschillig te blijven. In één van Haar boodschappen heeft Onze-Lieve-Vrouw gezegd: "Ik bid tot Mijn Zoon om de wereld niet te straffen, maar ik smeek u: bekeer u. U kunt zich niet inbeelden wat er staat te gebeuren, noch wat God de Vader op de wereld zal afsturen. Daarom herhaal ik, bekeer u. Zie van alles af en doe boete." (25 april 1983). Dit is een voorbeeld van hoe hoop en bezorgdheid samen kunnen bestaan. Vicka: De Madonna is die vele jaren onder ons precies om ons dichter tot God te brengen en om ons te bekeren. Als een Moeder ziet Zij er naar uit om niet één van Haar kinderen te verliezen. Zij komt van de Hemel naar de Aarde om ons te redden, maar wij zijn nog steeds te ver verwijderd van Haar. Maar nooit zal Zij iemand dwingen door te zeggen: "U moet u bekeren, u moet dit of dan doen.", neen, Zij dwingt niemand. Zij zegt tot ieder van ons: "Mijn kind, doe wat uw hart u verteld te doen". En zij wacht op ons als een moeder. Zij wacht op iedereen. Zij doet alles wat Zij kan doen, maar blijkbaar blijven onze harten nog steeds hard, heel hard.
De aanwezigheid van de duivel en het bestaan van de hel
Vader Livio: De Madonna vernoemt de duivel in zowat honderd boodschappen, waarvan er 80 tot de parochie van Medjugorje zijn gericht en deze boodschappen onthullen de wijze hoe satan werkt. In de eerste jaren van Haar verschijningen heeft Zij eerder een gedetailleerde boodschap gegeven die ook andere mystici hebben ontvangen en ook Paus Leo XIII. Zij zei: "De tijd is gekomen waarin het satan toegelaten is om met al zijn kracht en sterkte invloed uit te oefenen. Het huidige uur is satans uur." (10 februari 1983). Waarom is satan zoveel macht toegelaten?
Vicka: Uiteraard is satan sterk, maar niet zo sterk als God of Maria, maar hij ligt in stelling om ons te verontrusten. In ons families kan satan vandaag doen wat hij wil omdat alle ramen en deuren wijd open staan en zo komt hij binnen wanneer hij wil. Ook omdat niemand nog bidt binnen de familie, de families doen alles, behalve bidden. Maar ook daar waar men bidt tracht hij zijn invloed te doen gelden, hij tracht zelfs deze families te vernietigen waarvoor God een speciale plaats in Zijn Hart heeft voorbehouden, maar ik ben ervan overtuigd dat, waar er een persoon is die bidt, gelovig is en Jezus en Maria liefheeft, satan dit ook beseft en wel poogt om deze persoon op zijn of haar knieën te krijgen, maar spoedig beseft dat hij hiertegen niet is opgewassen en wegvlucht.
Vader Livio: Eigenlijk zegt de Madonna: "Bied het hoofd aan satan en versla hem met de rozenkrans in de hand." (8 augustus 1985)
Vicka: Dat is juist. Het enige wat de Madonna ons heeft gezegd is: "Hou de rozenkrans in de hand en bid. Het bidden van de rozenkrans is de enige manier om satan weg te houden."
Vader Livio: Eigenlijk is het ongelofelijk hoe de Madonna reeds 30 jaar geleden voorzag dat satan vóór alles de jonge mensen en de families zou aanvallen.
Vicka: Ja, voor de jeugd en voor de families is het een erg moeilijke periode: echtscheiding, drugs, ... alles. Al het kwade in de wereld kan worden gezien in de wijze waarop de jongeren en de families zich bezig zijn aan het vernietigen.
Vader Livio: Luister Vicka, Maria heeft gezegd dat ze is gekomen om de zielen te redden: "Ik wil u allen bij Mij in het Paradijs." Het moet worden benadrukt dat de Madonna hier is om ons te redden, maar Zij zei ook een bepaalde zin, bij twee verschillende aangelegenheden en die de indruk wekt...wel, die ons erg bezorgd maakt. Zij zei: "Vandaag gaan er vele mensen naar de hel.". Zij heeft dit ook in Fatima gezegd. Zij zegt dat de zielen van de veroordeelden geen spijt hebben en doorgaan met het ontkennen van God. Zo worden zij een gedeelte van de hel en zij willen die plaats ook niet verlaten. En daarom is de Madonna hier, Zij spreekt tot ons over de duivel, Zij waarschuwt ons dat hij onze verdoemenis wil, Zij vertelt ons dat de zielen in de hel zich niet wensen te bekeren, dat zij God ontkennen en ook dat er vanaf vele preekstoelen in de kerk wordt gepreekt dat de duivel niet bestaat, dat er geen hel is, enz....
Vicka: Het eerste wat ik wens te zeggen is, is dat het zal zijn zoals het teken dat zal worden gegeven, dat velen zullen zien, maar waarin velen niet zullen willen geloven, dat ze het teken zullen ontkennen. Wat dezen in de hel betreft, wat kan er worden gezegd of gedaan? Zij gingen daar door hun eigen wil. God zendt niemand naar de hel tegen zijn of haar wil. Hij verleent ons de vrijheid om te kiezen en zo kiezen ze er zelf voor om er heen te gaan. En ik wens dit nog te zeggen, vele mensen zijn het niet eens met de Kerk, maar de Kerk kan niet zeggen wat de mensen wensen te horen, dat zou de waarheid geweld aandoen zijn, omdat ik u kan verzekeren dat ik de hel met mijn eigen ogen heb gezien, dat het de waarheid is en dat er zich vele mensen bevinden. Maria heeft mij bij de hand genomen en mij er met mijn lichaam heen genomen en ik heb gezien dat er zich vele mensen in de hel bevinden en de Madonna heeft mij toen verteld dat de mensen hierheen gaan uit eigen vrije wil. God, noch de Madonna heeft hen daarheen gezonden. Zij wensten er heen gaan en daarom bevinden zij zich daar.
Vader Livio: Hier ligt een grote verantwoordelijkheid bij ons...te Fatima zei Maria dat er velen zijn die naar de hel gaan omdat er niemand voor hen bidt of een opoffering doet voor hen. We zouden ons verantwoordelijk moeten voelen voor deze zielen opdat ze zouden worden gered.
Vicka: Vader Livio, wij bidden voor hen allen, weet u, en we doen ook veel boete en zo, maar zij moeten ons ook laten voelen dat wij voor hen moeten bidden. Begrijpt u? Ik zeg niet dat onze gebeden en onze opofferingen nutteloos zijn, neen, en met geheel ons hart en al onze liefde zijn wij dicht bij hen, maar zij moeten ook om onze gebeden vragen. Zij moeten hun wil om te veranderen kenbaar maken. Wij bidden voor hen opdat ze bekwaam zouden zijn zich zelf te veranderen en wij bidden opdat wij het goede voorbeeld voor hen zouden mogen zijn, dat ze, door het veranderen van ons zelf en het goede voorbeeld in ons leven te geven zouden kunnen inzien dat ze zich zelf moeten veranderen.
Vader Livio: Ik weet dat de Madonna ooit zei over het verspreiden van de boodschappen dat: "Om deze boodschappen te verspreiden, er eerst en vooral moet vrede heersen in de harten, omdat de mensen u anders niet zullen geloven en uw woorden weigeren te aanhoren." (20 december 1983). Het moeilijke voor jullie zieners is dat jullie niet alleen de boodschappen dienen te verspreiden maar er ook moeten naar leven zodat u geloofwaardig zou zijn.
Vicka: Ja, de Madonna geeft mij boodschappen en ik moet de eerste zijn om ze na te leven en enkel daarna kan ik ze doorgeven aan de wereld. Daarom poog ik met geheel mijn kracht en geheel mijn hart de boodschappen na te leven. Hierna ben ik klaar om met dezelfde kracht en met een vredig hart, deze door te geven.
Het vasten en het bidden voor de priesters
Vader Livio: Een van de Madonna's hoofdboodschappen is haar oproep tot het vasten. Verklaar ons twee zaken: eerst en vooral denken de mensen dat de boodschappen rond het vasten zo'n waarde niet meer hebben en wat is het vasten waarom Maria vraagt en waarom vraagt Zij dit?
Vicka: Wanneer Maria het vasten aanbeveelt praat ze enkel over de woensdagen en de vrijdagen en enkel over het vasten op water en brood. Zij zegt ook dat de zieke mensen niet hoeven te vasten en dat het voldoende is voor hen om kleine opofferingen te doen naar hun keuze. De Madonna zegt dat het vasten dient te gebeuren uit liefde voor Haar en God. De meeste gezonde mensen vasten niet, maar er is volgens Haar hiertoe geen enkele reden, het enige wat ontbreekt is een sterke wil. De Madonna wenst ook niet dat wij vasten om te vasten, want dit irriteert en maakt ons somber. Dan is het beter van in het geheel niet te vasten. Als men vast moet het uit liefde gebeuren en moet het u vreugde verlenen. Het moet iets zijn waar u naar verlangt. Zegt tegen de anderen dat dit geen verplichting mag zijn, want anders heeft dit vasten geen enkele waarde. Het moet met het hart en met liefde gebeuren zodat niemand anders ziet dat we vasten. Vasten betekent "zuivering" en de Madonna wenst dit vasten op brood en water voor de zuivering van onze ziel. Maria en Jezus wensen ons binnenin voor te bereiden en wanneer we verlost zijn van de zaken die ons binnenin verontrusten, dan kunnen we beginnen vasten zoals Zij dat wenst.
Vader Livio: De Madonna heeft meer dan eens herhaald dat het vasten op water en brood noodzakelijk is en Zij heeft ook meer dan eens gezegd dat dit niet kan worden vervangen door het geven van aalmoezen. Zij beveelt ook andere vormen van vasten aan en ik haal deze feiten voornamelijk aan voor de mensen die beginnen aan het "pad van het geloof" en die nog niet klaar zijn voor het vasten op water en brood. Zij noemt andere vormen van vasten op zoals het laten van de televisie, het roken, het drinken en andere zaken die ons genot verschaffen (8 december 1981).
Vicka: Dit is volkomen juist. Men moet hieraan beetje bij beetje beginnen, stap voor stap. De Madonna zegt nooit dat we meteen met het volle vasten moeten starten, zoals het vasten op water en brood. Begin eerst met andere, kleine zaken en hierna, wanneer u tot de Heer bidt voor de gave van het vasten, zal Hij het u schenken, omdat u er naar verlangt en zo is Hij bereid u deze gave te schenken. Maar u moet dit voelen met geheel uw hart: "Heer, ik ben klaar om dit vasten voor U te doen." Dan zal Hij u deze gave zeker verlenen, omdat u er met uw volle hart om vroeg en Hij antwoordt met liefde. Ook vertelde de Madonna ons: "U weet niet welke waarde het vasten heeft in de ogen van God." Met het vasten kunnen wij zelfs oorlogen stoppen. Zo krachtig is het vasten.
Vader Livio: In het aanleren van de deugd van het verzaken heeft Zij ook als doel ons sterker te maken in het afzien van de zonde.
Vicka: Ons leven is te gemakkelijk. Wij bezitten te veel zaken. Het is moeilijk om de mensen ervan te overtuigen om van iets af te zien. De mensen denken alsmaar aan meer eten en hebben schrik dat ze zullen sterven van honger als ze zich hiervan een dag moeten onthouden. Het belangrijkste is de beslissing te nemen om hier werk van te maken, onze harten vrij te maken, en te doen wat Maria verlangt. Begin ermee zodat u kan zien of u zichzelf kan vrijmaken van deze angsten en het vertrouwen in het hart doet de rest. En de Madonna wenst ons deze gave te schenken, omdat u het wenst. De wens volstaat en dan rest er nog de sterke wil. Men een sterke wil kan alles worden bereikt. Zeker.
Vader Livio: Natuuurlijk. Het laatste onderwerp waarover ik een vraag wens te stellen is over het aantal priesters dat naar Medjugorje komt, meer dan naar overige Heiligdommen. Het lijkt erop dat de Madonna niet enkel de gewone gelovigen aanspreekt, maar ook de priesters. De Madonna heeft ook vele keren gevraagd om te bidden voor de Paus, de bisschoppen en de priesters. Zij vraagt ook om de priesters te behandelen met eerbied, wat niet veel gebeurt in Italië, waar ze liever kritiek uiten en slecht spreken over hen. In een boodschap uit het eerste jaar van de verchijningen zegt Zij: "Te veel mensen stemmen hun geloof af op het gedrag van de priesters." Wanneer een priester te kort schiet, zeggen ze: "God bestaat niet" en hierop zegt Onze-Lieve-Vrouw: "Men hoeft niet naar de Kerk te gaan om te kijken hoe een priester zich gedraagt of om zijn privé-leven te gaan onderzoeken." (11 oktober 1982).
Vicka: U moet begrijpen dat het priesterschap een groot geschenk van God aan de mensen is, dat een priester een grote genade is en deze ook bezit. Vader Livio, u bent een priester, u bezit deze grote gave, bent u bereid hier antwoord aan te geven?
Vader Livio: Laat het ons hopen!
Vicka: Wel, ik geloof dat het zo is, omdat u het zo wil! Het is een vreselijke zaak om te oordelen. Wanneer er iets is dat verkeerd gaat, denken dat de mensen, die ver van God zijn verwijderd, onmiddellijk dat de oorzaak hiervan bij de priester ligt. Wanneer we onze priesters in de fout zien gaan of moeilijkheden zien hebben zouden wij klaar moeten staan om hen de hand te reiken en hen te helpen omdat zij onze gebeden nodig hebben, juist zoals wij hun gebeden nodig hebben. Wij moeten hen niet afstandelijk bekijken maar hen zien als onze broers die we kunnen helpen met onze gebeden en ondersteunen met onze liefde. Hen aanvechten betekent dat er iets misgaat binnen in ons door ons oordeel. Daarom, oordeel hen niet, oordeel enkel u zelf. Rechtvaardig u zelf ook niet [uw rechtvaardiging om kritiek op hen te mogen uitoefenen]. Vele priesters komen hier naar Medjugorje en ik kan het bemerken als er mensen zijn die tegen hen zijn en elk jaar komen er meer en meer priesters naar Medjugorje. U kunt zien dat de priesters zich moe voelen en "uitgeblust" zijn. Misschien hebben ze moeilijkheden ondervonden of komen ze om te zoeken, om een nood te voelen. Zij komen hier naar Medjugorje. Zij weten dat de Madonna hier is en het is de enige plaats waar ze heen kunnen, waar ze de sterkte en de zegen kunnen ontvangen om hun parochie goed te kunnen leiden. En zo ben ik ervan overtuigd dat de priesters bidden voor hun parochie en hun parochianen. En ik herhaal niet steeds negatief over hen te denken, wij moeten dichter bij hen blijven en voor hen bidden. Als we meer bidden voor onze priesters en hen ons voorbeeld tonen zullen ze moediger worden, goed en heilig.
Een groet aan alle luisteraars van Radio Maria
Vader Livio: Vicka, wij zijn nu reeds meer dan een uur in gesprek en wij zijn niet uitgerust met het beste materiaal voor dit soort live-uitzendingen, wegens een defecte telefoonlijn de laatste dagen...Wij hebben veel ontvangen van de Madonna de laatste 27 jaren...en er is één van Haar boodschappen die mij werkelijk heeft getroffen en dat is deze van 2 november 1983. De Madonna deed toen eerder een persoonlijke oproep dat ook kan toegepast worden op het publiek van Radio Maria, een station dat volledig draait op vrijwilligerswerk en giften. De Madonna zei toen, en met dat sluiten wij af: "Laat de wereld zien dat u een vrijgevig hart hebt."
Vicka: Weet u, Vader Livio, dit is vanzelfsprekend. Vanwege Maria, vanwege het feit dat uw station al die tijd reeds bestaat [meer dan 20 jaar] en ook voor het volk dat u reeds zo lang steunt, kunt u zien dat Radio Maria werkelijk de radio van de Madonna is en, Vader Livio, ik zeg dit niet om u te vleien, maar omdat het de waarheid is. U geeft uw tijd, alles wat u hebt aan Maria en hiervoor schenkt Zij u en de luisteraars vele genaden. En zo ben ik gelukkig om een vriend van vader Livio te mogen zijn, want als vriend van Vader Livio ben ik ook de vriend van al uw luisteraars...en ik wil nog zeggen dat ik steeds dicht bij u ben en u begeleid met mijn gebed, maar nog meer dan dat, leg ik uw harten voor aan de Madonna.
Vader Livio: Zo gaat u ons allen aanbevelen bij Maria bij uw verschijning vanavond?
Vicka: Vanzelfsprekend, uiteraard, met geheel mijn hart....en ik wens alle luisteraars van Radio Maria vele genaden voor het nieuwe jaar en dat u allen mag beter worden dit jaar...dat diegenen die ver verwijderd zijn mogen terug keren en dat jullie liefde nog dichter tot Haar mag groeien. En dan nog dit, en dit is het mooiste dat ik u kan vertellen, ik bid voor de zieken en ben dicht bij hen. Mijn eerste woorden aan de Madonna zijn steeds voor hun intenties. Wees er dus van overtuigd dat er iemand is die jullie steeds aanbeveelt bij de Madonna en die voor jullie bidt.
Vader Livio: Goed Vicka, wij bedanken u voor dit wondermooie gesprek en laat ons nu besluiten op de manier waar u dit steeds doet, met een Onze Vader, een Weesgegroet en een Glorie Zij de Vader.
Vicka: Vader Livio, ik ben steeds bereid alles te doen voor de Madonna en ook voor u en zo sta ik steeds klaar voor dit soort radio-interviews. Er bestaat voor mij geen "neen". Ik ben steeds bereid. Zo laat ons nu een "Onze Vader", een "Weesgegroet" en een "Glorie Zij de Vader" bidden voor alle luisteraars en hun intenties.
01-07-1975
Interview van Mirjana Dragicevic met bedevaarders, 18 juni 2008
Interview van Mirjana Dragicevic met bedevaarders, 18 juni 2008
Vraag: Als ik naar de video's van uw maandelijkse verschijningen kijk, dan lijkt het of u zich soms dient in te spannen en naar voor buigt om Onze-Lieve-Vrouw te kunnen verstaan. Is dat omdat Zij heel zacht spreekt of omdat Zij iets heel belangrijks zegt en dat u werkelijk aandachtig dient te zijn?
Mirjana: Om eerlijk te ziijn bekijk ik nooit de videos van de verschijningen, omdat dit voor mij te pijnlijk zou zijn omdat dit het moment was waarop ik Haar zag, zo bekijk ik deze nooit: ik weet reeds van in het begin dat ik Haar kan horen met mijn oren en zien met mijn ogen, maar wij hebben hier vele commissies gehad die de verschijningen kwamen onderzoeken en in het begin waren zij niet zo uitgerust als nu. Zo staken ze met naalden in onze armen tijdens de verschijningen, en pas na de verschijning konden we enig bloed waarnemen op onze jurk. Het laatste onderzoek gebeurde door een commissie voor bovennatuurlijk onderzoek uit Insbruck, Oostenrijk. U ziet, wij zijn bovennatuurlijk (gelach). Zij plaatsten allerlei soorten voorwerpen en apparatuur op mijn hele lichaam: oren, ogen, hoofdscanners, bloeddrukmeters, werkelijk alles. Zij brachten mij onder hypnose terug naar het tijdstip van een verschijning. Ik werd aan de leugendetector onderworpen, werkelijk alles. Het onderzoek nam twee dagen in beslag. Maar om een lang verhaal kort te maken, kwamen ze tot het besluit dat er zich iets bevindt voor mijn ogen, iets bovennatuurlijks en mooi, maar zij kunnen niet zeggen of het Maria, Jezus of engelen zijn die ik waarneem. Het moet iets mooi en bovennatuurlijk zijn omdat een normaal lichaam zo niet zou reageren en nog in leven zou zijn zoals mijn lichaam. Waarom ik zo doe (naar vorend leunend)? Ik weet het niet, soms hoor ik misschien niet te goed.
Vraag: Praat de Gezegende Moeder met u? Kan u Haar vragen stellen? Geeft Zij antwoord? Praten jullie heen en weer met elkaar?
Mirjana: Ons gesprek wordt steeds door Haar geleid. Ik voel binnen in mijzelf wat Ik mag en niet mag vragen. Zij hoeft deze vraag niet te stellen, omdat ik dit in mijzelf voel. Mijn vragen gaan gebruikelijk over ernstige aangelegenheden, zoals zieke mensen in een familie en dan krijg ik een antwoord terug. Maar tegelijkertijd krijgen dezelfde mensen bij hun aanwezigheid, en als de vraag uit hun hart komt en met een open hart is gesteld, eveneens het antwoord, maar niet door mij, omdat wij in de ogen van Maria allen dezelfde zijn. Ik zal u twee voorbeelden geven:
Zo was er een meisje, geknield naast mij tijdens een verschijning, en zij weende echt zo pijnlijk tijdens het gebed, zelfs tot na de verschijning. Ik wist niet wie het was of waarom zij weende. Na de verschijning schreef ik, zoals gebruikelijk, de boodschap neer en ging ik door. Na zo een maand ongeveer vertelden ze mij dat het meisje kanker had met uitzaaiingen over het hele lichaam, maar eens ze terug thuis was, stelden ze bij de analyse vast dat alle metastasen verdwenen waren. Het was zij zelf, die de vraag stelde aan Onze-Lieve-Vrouw en ik wist zelfs niet wat er gebeurde met haar.
Zo was er eens een priester die, ne de verschijning, aan de voordeur van mijn huis klopte. Hij zei: "Ik kom zien wat er gebeurt. Waarom sprak u tot mij nà de verschijning? U vertelde mij iets, maar ik begreep het niet omdat ik Italiaans spreek. Ik bekeek hem raar. Ik spreek met niemand na de verschijning. Ik schrijf enkel de boodschap op en daarna verlang ik, vanwege de intense pijn binnen in mij, enkel naar mijn eigen kamer voor stilte en gebed.
Ik antwoordde: "Dat was ik niet". Hij bekeek mij gedurende enkele seconden, draaide zich dan om en wou vertrekken. Toen vroeg ik: "Vader, wat is er gebeurd, kan ik u helpen?" Hij zei: "Nu begrijp ik alles. Diegene die tot Mij sprak was Onze Hemelse Moeder die mij zei ... Bekeer, mijn zoon."
Vraag: Wij bevinden ons allen op een spirituele reis, maar uw spirituele reis werd geleid door Onze-Lieve-Vrouw. Zijn er zaken waarin u zich ooit vergiste of hebt u dingen begaan waarover Zij ooit zei: "Nee doe het niet zo, maar zo"
Mirjana: Ik moet u vraag onmiddellijk verbeteren (gelach). Onze-Lieve-Vrouw is zowel mijn als uw geestelijke begeleidster. Zij vertelt mij zelfs geen woord meer als tot u. Ik hoef te bidden om de boodschap te kunnen begrijpen, evenals u. En zo heb ik evenals u ook een priester nodig, om mij alles te helpen begrijpen en mij te leiden. In de ogen van Onze-Lieve-Vrouw geniet niemand haar voorkeur.
Vraag: Als ik tot mensen praat die in Medjugorje niet geloven, dan vermeld ik soms dat er 10 geheimen zijn die er zullen gebeuren en die vooraf zullen worden aangekondigd, met de bedoeling van hen doen te luisteren en in de hoop dat zij zullen geloven wanneer het eerste geheim gebeurt. Ik ga dan door en vertel hen dat dit 10 keer staat te gebeuren. Zullen ze alle 10 worden aangekondigd en wat is u toegestaan om ons te vertellen?
Mirjana: Alles wat mij toegelaten is te zeggen over de geheimen, heb ik reeds gezegd. Maar Onze-Lieve-Vrouw wenst niet dat wij bevreesd zijn, omdat uit het ware geloof geen vrees voortkomt. Maar ik heb nooit tegen iemand gezegd of de geheimen goed of slecht zijn. Als Onze-Lieve-Vrouw zegt dat Haar Hart zal zegevieren, waarom hoeven we dan bevreesd te zijn?
Vraag: Ik kan hier in naam van iedereen spreken en wij bedanken u omdat u hier onder ons bent. Ik bevond mij eens naast u tijdens een verschijning. Mijn zoon is gedood in Afghanistan en ik wou u enkel zeggen dat ik naar hier ben gekomen om vrede te zoeken, en ik heb vrede gevonden. Ik dank u. (op dit ogenblik, werden de dame in kwestie en iedereen in de kamer heel emotioneel, Mirjana en Miki Musa, de gids, inbegrepen).
Mirjana in het Engels: Spreek zo niet tegen mij, ik bedoel over deze zaken, nu moet ik mijn tranen drogen (op een goedbedoelde manier). Ik denk dat u allen vrede hebt gevonden, omdat u zo'n bewonderenswaardige bedevaarders bent en ik voor u, sinds uw aankomst hier heb gebeden, opdat God u zou helpen begrijpen waarom u naar hier bent gekomen en u zou helpen om vrede te vinden. En ik vraag aan u om voor ons te bidden zodat wij alles zouden kunnen doen wat Onze-Lieve-Vrouw van ons verlangt, op de juiste wijze.
Vraag: Als Maria opstijgt, ziet u dan de Hemel?
Antwoord: Neen. Ik hoop dat ik op een dag de Hemel mag zien. (gelach) Hoe oud bent u? (de jongen antwoordt dat hij 12 jaar is) . Kijk, toen de verschijningen begonnen was Jakov maar goed negen jaar werden wij elke dag door de politie meegenomen. Op een zekere dag slaagden er enkel Jakov en Vicka in om zich te verbergen. En toen Maria dan verscheen, was het enkel tot hen en toen zei Ze: "Nu neem Ik u met Mij mee". Zij dachten dat ze gingen sterven omdat ze met Haar meegingen (gelach) en Jakov zei: "Maria, neem Vicka, zij heeft zeven broers en zussen en ik ben de enige in de familie." (gelach) Onze-Lieve-Vrouw glimlachte enkel en zei: "Nee, ik wens u te laten zien dat Hemel, Vagevuur en Hel werkelijk bestaan". Zo hebben enkel 2 zieners de Hemel gezien. Jakov is nu 36 en is nu daarom niet dapperder. De aarde is hier nooit stabiel, maar nooit is er iets gebeurd, zelfs niet aan de oude huizen, geen steen heeft zich verzet, zo kan het dus absoluut niet gevaarlijk zijn, maar leg dat aan Jakov maar eens uit. Ooit, bij een lichte aardbeving, liep hij het huis uit en zijn vrouw Annalisa riep hem na: "En wat met de kinderen, Jakov?". Hij antwoordde: "zo lang ik leef zullen er kinderen zijn (gelach) ... zijn vrouw, zijn kinderen (fluisterend).
Vraag: U legt steeds de nadruk op het belang van het bidden van de rozenkrans in familiekring. Kunt u ons zeggen hoe u de rozenkrans bidt met uw eigen kinderen?
Antwoord: Meestal 's avonds, wanneer we wat bekomen zijn, bidden we samen een rozenkrans. Dit gebeurt zo mooi, met liefde. Normaal! (gelach) Ik weet niet welk andere woord te gebruiken omdat het reeds zo is sinds de kinderen geboren zijn. Natuurlijk niet, toen ze nog te klein waren, maar ze waren wel aanwezig en zo groeiden ze op alsof dit iets normaal was. Zo aanvaardde mijn oudste dochter, Maria, dit steeds met haar hart. En ik heb een ander voorbeeld. Op zondag beklimmen we samen met mensen uit de parochie de berg der verschijningen. Vader Slavko, die op de Kruisberg overleed, leidde het gebed. Marko, Maria en ik bekommen de berg. Vader Slavko is de oom van mijn echtgenoot. Als grap gaf hij de microfoon aan Maria en vroeg: "Wil je bidden?" Nog maar drie jaar oud, antwoordde zij: "wenst u dat ik dat doe in het Kroatisch of het Italiaans?" (gelach). Hij zei "Het is eender, bid juist" (gelach). Hij was verrast door haar antwoord. Met haar jongere zus, Veronika, ging het niet zo gemakkelijk. Zij probeerde steeds een uitvlucht te zoeken. Ik geloof dat u uw kinderen hierin ook wel herkend: "Ik moet naar het toilet, heb honger, heb dorst. Ga maar en begin, ik kom af". Steeds met de glimlach zeggen we dan tot haar: "geen probleem, doe maar, wij zullen wel op u wachten." (gelach). Maar toen ze 6 of 7 was was zij het die ons vroeg om te bidden. Goddank, zijn we hier tot nu toe goed in geslaagd. (Hierop herhaalt Mirjana in het Engels: "tot nu toe" (gelach). Nu geef ik mijn kinderen in de handen van Onze-Lieve-Vrouw en kan ik zo voor hen bidden.
Vraag: Verschijnt Onze-Lieve-Vrouw gelukkig of verdrietig tijdens de verschijningen?
Mirjana: Dit hangt er van af. Het is niet altijd hetzelfde. Het hangt af van de boodschap die Zij geeft of over wat Zij praat. Praat Zij over iets droevig, dan is Zij verdrietig. Als Zij over Jezus spreekt of over Gods liefde, dan heeft Zij altijd een glimlach op het gelaat. Hetzelfde gebeurt met ons. Enkel tot de Italianen zeg ik dat zij anders doen (maakt gebaren met de armen)(gelach). Maar nu is er een mirakel gebeurd. Ik moet dit toegeven. Ik ben er nog wat van gedaan, ik kan het niet geloven. Italianen hebben temperament, weet u, en zij zijn gelukkig om lichamelijk hun gevoelens te kunnen uitdrukken. Zo moeten ze u gewoonweg eens kunnen knuffelen of kussen. Zij zouden zelfs mijn haar knippen tijdens de mis. Maar afgelopen zondagmorgen was ik om 9 uur tegen zo'n 4.000 Italianen aan het praten en toen alles was afgelopen kon ik zo maar normaal naar mijn auto wandelen! Ze zegden enkel "dank u". Hetzelfde tijdens en na de mis van gisteren, enkel "dank u". Ik was hiervan zo gedaan (lachend). Ik begrijp het nog steeds niet. Voor mij is dat werkelijk een wonder! Misschien kunt u dit begrijpen, maar ik zeg dit steeds tegen iedereen.
Vraag: Als Onze-Lieve-Vrouw verschijnt, ziet Zij er dan oud of jong uit?
Mirjana: Persoonlijk schat ik haar tussen de 20 en 25 jaar, en Zij is helemaal nog niet verouderd tijdens deze jaren (gelach) . Steeds dezelfde leeftijd.
Vraag: Heeft Onze-Lieve-Vrouw al specifiek verwezen naar de schandalen binnen de priestergemeenschap?
Antwoord: Neen, Zij vraagt enkel te bidden, te vasten en onze priesters lief te hebben en dat God iedere priester zal oordelen over de wijze waarop hij priester was en dat wij niet in onze handen moeten nemen wat Gods taak is. Vraag: Wanneer zullen jullie allen elkaar opnieuw ontmoeten, waar en wanneer?
Mirjana: Vóór de verschijningen begonnen, waren de zieners geen vrienden, sommigen van ons kenden elkaar zelfs niet. Onze-Lieve-Vrouw bracht ons bij elkaar. Zelfs vandaag heeft ieder van ons zijn of haar eigen vrienden. Wij zien elkaar enkel als we het hebben over onze opdrachten. Ik ben enkel echt bevriend met Jakov, die hier rechtover woont. We zien elkaar elke dag zo'n tien minuten, en eerlijk gezegd word ik wat moe van hem! (gelach) Ik weet niet of jullie Ivan kennen, maar wanneer hij mij komt opzoeken praat hij tot mij als een pelgrim! Hij preekt! Dan laat ik hem zo'n 10 minuutjes doen en zeg ik: "Ivan, ook Ik zie Maria". Hij is een beetje ernstig! We komen enkel bij elkaar als het over onze opdrachten gaat. Een andere mooie gebeurtenis was er met Vader Slavko. Sinds een jaar ondernam hij pogingen om ons alle zes bij elkaar te krijgen en hij slaagde hier maar niet in. Ten einde raad kwam hij kwaad bij mij thuis. Ik vroeg: "wat gebeurt er?" en hij antwoordde: "Hoe durft u dit te vragen? Indien ik Onze-Lieve-Vrouw was geweest, dan had ik nooit jullie zes gekozen. Enkel Zij kan zoiets en het feit dat Zij jullie zes verkoos overtuigt mij van ervan dat Zij werkelijk hier verschijnt" en ik zei, "dank u, Vader Slavko.
Vraag: De boodschap die u maandelijks op de tweede krijgt is voor de hele wereld (Mirjana knikt). De dagelijkse boodschappen voor de overige zieners, zijn deze ook voor de wereld of zijn deze persoonlijk?
Mirjana: Ik denk dat de zaken waarover Onze-Lieve-Vrouw praat met diegenen die nog dagelijks verschijningen hebben een soort voorbereiding is voor de zieners over wat er gaat gebeuren, omdat ze het tiende geheim nog niet kennen. Zo was er eens een journalist uit New York die een interview afnam. Het was een aangenaam persoon en zo maakten we wat grapjes. Dan vroeg hij mij: "Hoe komt het toch dat u de geheimen zo vlug ontving en de overigen niet?" Ik grapte maar door en zei: "Onze-Lieve-Vrouw zal verstandig genoeg geweest zijn om te weten wie de dingen vlug zou verstaan en wie niet." We lachten hierover, maar het zijn de exacte woorden die hij neerschreef! (gelach). Toen Ivan dit in Amerika las, sprak hij enkele dagen niet meer, maar hij heeft het overleefd (gelach). Maar dat is uiteindelijk wat Onze-Lieve-Vrouw ook van ons verlangt. Dat we ook kunnen lachen, want welk voorbeeld kunnen wij zijn voor anderen die Gods liefde nog niet kennen als wij steeds bezorgd, angstig en droevig rondlopen. Dan zullen deze al vlug zeggen dat wij niet anders zijn dan hen en het is precies van ons dat er verwacht wordt dat we glimlachen en liefde schenken want Onze-Lieve-Vrouw vraagt dat wij ons hierin onderscheiden van anderen.
Vraag: Zijn alle geheim dezelfde voor ieder van jullie?
Mirjana: We spreken met elkaar nooit over de geheimen omdat geheimen nu eenmaal geheimen en ook wij, vrouwen, onze mond kunnen houden (gelach en applaus). Een vriend van ons zei tegen mijn echtgenoot: "Ik denk dat mijn vrouw er geheimen op nahoudt". Marko bekeek hem en antwoordde: "Wat moet ik dan zeggen? (gelach) . Die van mij houdt er wel tien achter en wie weet hoeveel meer nog!" (gelach).
Vraag: Tijdens een van de verschijningen werd u gevraagd om priester of kloosterling(e) worden.
Mirjana: Als kinderen vroegen wij Haar wat Zij verlangde van ons leven en Zij zei het volgende: "Als u in uw harten voelt om priester of zuster te worden, dan wens Ik dat anderen het ook zouden merken dat Ik bij u was. Maar als u voor een familie verkiest, dan is Mijn wens dat uw familie een voorbeeld zou zijn voor de anderen. Dat is alles wat Ze ooit zij over ons persoonlijk leven.
Vraag: Draagt Zij steeds dezelfde kledij? Dezelfde kleuren? (gelach)
Mirjana: U bent zo'n goed voorbeeld van een niet-gelovige (lachend). Bent u uit Italië afkomstig? Dit is een typisch Italiaanse vraag. Zij vragen zelfs uit welke stof het is gemaakt. Onze-Lieve-Vrouw draagt steeds een grijs, lang kleed en een witte, lange hoofddoek, behalve met Kerstmis en Pasen wanneer haar kleed als goud lijkt, niet het grijs en goud dat wij kennen, maar hemels, veel mooier.
De vraagsteller antwoordt: Nu weet ik nog niet wat ik moet kopen! (gelach)
Mirjana: Maar ik heb u wel een beetje geholpen! (gelach)
Vraag: Van welk uur tot welk uur vast u?
Mirjana: Dit is een typisch Amerikaanse vraag (gelach). Alsof ik de woensdagen en vrijdagen zelf kan bepalen. Wij weten allemaal hoelang een woensdag duurt, hetzelfde als een vrijdag.
Vraag: Ik heb gehoord dat de plaatselijke bisschop Medjugorje niet volledig ondersteunt. Hebt u hierover enige opmerking?
Mirjana: Onze bisschop is eerst en vooral onze bisschop. Wij bidden voor hem en eerbiedigen hem omdat Onze Hemelse Moeder het ons zo heeft geleerd. Hij heeft nooit gepraat met ons, zieners en daarom kan ik eenvoudig weg geen opmerkingen maken. Ik kan wel zeggen dat we over een brief beschikken van het Vaticaan dat, wat de bisschop ook over Medjugorje zegt, dit enkel wordt aanzien als zijn persoonlijke mening, maar niet als zijn mening als bisschop omdat Medjugorje nu rechtstreeks onder de bevoegdheid van het Vaticaan valt, omdat het een wereldgebeuren is. Nu zijn wij dus in handen van het Vaticaan. Persoonlijk had ik de grote eer om te mogen spreken met de overleden Paus Johannes-Paulus II. Dat was zo prachtig. Ik bevond mij in de Sint-Pietersbasiliek te Rome, tussen alle overige pelgrims. Toen de Paus voorbijkwam zegende hij iedereen en ging door. Dit was ook zo bij mij. De Italiaanse priester die bij mij was zei: "Heilige Vader, dit is Mirjana uit Medjugorje." Hij kwam terug, zegende mij opnieuw, om terug zijn weg te vervolgen. En ik zei tot de priester: "Vader, hij denkt dat ik een dubbele zegen nodig heb" (gelach). Hoedanook, in de namiddag kregen wij een uitnodigeng om de volgende ochtend ontvangen te worden op Castelgondolfo, dichtbij Rome, om met de Heilige Vader te praten. Ik hoef u niet te vertellen dat ik die nacht amper kon slapen (lachend). Toen ik daar aankwam zag hij dat ik zo opgewonden was. Wij waren alleen en hij begon met mij in het Pools te praten. Hij dacht dat ik dat zou begrijpen omdat het zowel het Pools als het Kroatisch Slavische talen zijn? Hij wou dat ik me gemakkelijk voelde, maar ik begreep er niets van, het llijkt zelfs niet op onze taal. Ik weende en ik kon geen adem uitbrengen om een woord te zeggen. Toen ik daar uiteindelijk toch in slaagde, vroeg ik hem: "Heilige Vader, kunnen wij Italiaans spreken?" (gelach). Toen begonnen we te praten en, tussen de zaken door, zei hij: "Indien ik geen paus was, zou ik reeds lang naar medjugorje zijn geweest. Ik weet en ik volg alles. Vraag de pelgrims om voor mijn intenties te bidden en draag goed zorg voor Medjugorje want Medjugorje is de hoop van de hele wereld."
Vraag: Wanneer ik terugkeer, kunt u dan bidden voor mij zodat ik een antwoord kan horen en voelen op mijn vragen?
Mirjana: Jullie kwamen op dinsdag. Sedert dinsdag bid ik reeds voor jullie. Dat wou ik aan ieder van jullie vragen. Bid voor mij en ik zal voor jullie bidden want er is een reden waarom jullie hierheen zijn gekomen. Onze-Lieve-Vrouw brengt ons hier bij elkaar en wij moeten bij elkaar in gebed blijven.
Vraag: Bent u nooit bezorgd om uw vrijheid?
Mirjana: Ik ben in Gods handen. Het is onmogelijk om in alles zeker te zijn, maar ik zou wel nooit lijfwachten rond mij willen, want mijn leven is in Gods handen, en wat Hij wenst, wat Zijn wil is, zal geschieden. Ik denk hier niet aan. Hetzelfde als wij bidden, if vraag nooit iets specifiek voor mijn dochters, steeds zeg ik: "Mijn Lieve God, wij zijn in Uw handen en het is U die weet wat het beste is voor ons. Wij plaatsen ons in Uw handen." Er waren sommige spijtige voorvallen, maar God heeft er steeds voor gezorgd dat ik er goed uitkwam (glimlach). Niet iedereen die naar Medjugorje is van goede wil. Er waren sommige gevallen, maar God heeft hierin voorzien.
Vraag: Hoelang denkt u hiermee te kunnen doorgaan, met het individueel praten tegen de bedevaarders?
Mirjana: Zolang God het wil, omdat ik bid. Ik probeer door gebed alles te begrijpen. Vóór dit gesprek met jullie heb ik ook tot God gebeden zodat ons gesprek inhoud zou hebben. Met lege woorden bereik je immers juist het tegenovergestelde. Maar als u bidt, dan praat Jezus tot u.
Vraag: Moet ik blijven alleen bidden omdat ik soms de rest van de familie stoor? Ik bid dikwijls de Rozenkrans alleen omdat de rest van de familie hiervan niet houdt.
Mirjana: Deze vraag wordt dikwijls gesteld. Ik kan u enkel mijn persoonlijke mening zeggen, de manier waarop ik het begrijp door Maria's boodschappen. Neem bijvoorbeeld dat in uw familie enkel u bidt en uw echtgenoot of kinderen niet meebidden. Verberg u dan in een stille omgeving en bid, bid voor hen, plaats hen in Maria's handen en wees niet bevreesd. Begin niet tegen hen te preken of hen te bekritizeren. Dwing hen niet, maar bemin hen. Onze-Lieve-Vrouw zal de rest wel doen. Wij mogen geen hundernis zijn in de gebeden van anderen. Op die manier bereiken we enkel het tegenovergestelde. Dit zou ik doen als ik u was.
Vraag: Zegt Maria ooit iets over radicale islamieten, want soms is het beangstigend?
Mirjana: Nee, radicale islam is niet zo gevaarlijk, maar het zijn wij die te zwak zijn. Laat mij u een voorbeeld geven. Toen ik zaterdag met Italianen sprak, was de vraag: "er zijn zovele moslims nu die naar Italië komen en zij veranderen alles. Wij mogen geen kruisen meer hebben in onze klinieken, scholen..." Ik heb hem onmiddellijk gestopt en gezegd: "Wie neemt er dat kruis van de muur? Jij of die moslim?". Hij aarzelde en ik antwoordde dat er niet te aarzelen valt dat er geen verontschuldigingen zijn. Wij zijn zwak. Wij zijn zwak in ons geloof en zo laten we iedereen toe om maar te doen wat ze willen. Als Jezus mij onderwijst om de deur voor iedereen te openen, dan doe ik dat. Diezelfde Jezus vraagt mij om die deur voor u te openen, maar als diezelfde Jezus voor u een hindernis blijkt, ga dan terug naar huis. Dat denk ik. We geven steeds de schuld aan anderen, maar leggen nooit de oorzaak bij onszelf: hoe gedraag ik mij tegenover God, wat doe ik voor hem, hoe sterk is mijn geloof, hoeveel ben ik bereid op te geven voor mijn geloof? De gemakkelijkste weg is om te zeggen dat ze radicaal zijn, dat ze dit of dat zijn. Ik woonde ooit in Sarajevo en de meesten waren moslim ginds, maar thuis hadden wij een Kruisbeeld een een beeld van Maria. Dit zouden we voor geen prijs ter wereld hebben weggedaan. Als u bereid bent voor God te sterven, dan zal u leven. Maar zegt u "nee" tot God, dan zal u sterven.
13-01-1975
Siroki Brijeg
Siroki Brijeg
Siroki Brijeg ligt in de Moslim-Koratische Federatie in Bosnië en Herzogovina in het kanton West-Herzegovina. Siroki Brijeg telt ongeveer 27.000 inwoners. De oppervlakte bedraagt 388 km² en de bevolkingsdichtheid is 67,5 inwoners per km².
Siroki Brieg
Tijdens de Tweede Wereldoorlog vond er ware afslachting plaats van Franciscaanse broeders door de partizanen van Joegoslavië. Toen de partizanen de volledige plaats, in 1945, in handen hadden, kreeg de plaats een andere naam: Listica. In 1990 werd de naam opnieuw veranderd in Siroki Brijeg.
Jaarlijks bezoeken duizenden pelgrims het Franciscaner klooster te Siroki Brijeg, dat zich zon 30 kilometer verderop noordwestelijk bevindt. Op 7 februari 1945 kwamen de partizanen er aan met de slogan "God is dood, er is geen God, er is geen Paus, er is geen Kerk, u kan dus ook de wereld intrekken en gaan werken zoals een ander." De partizanen waren echter vergeten dat de Franciscanen reeds werkten, de meesten onder hen in hun aangrenzende school. Sommigen onder hen waren bekende professors en hadden verscheidene boeken geschreven. De communisten vroegen hen om hun vertrekken te verlaten, maar de broeders weigerden. Een razende soldaat nam het Kruis en gooide het op de grond. Hij dreigde: "Nu hebt u de keuze tussen het leven en de dood." Elk van hen knielde neer, omhelsde het kruisbeeld en zei: "U bent mijn God en mijn Alles."
De dertig Franciscanen werden naar buiten gevoerd en afgeslacht. Hun lichamen werden verbrand in een nabijgelegen grot. Lang bleven hun resten daar achter. Vandaag liggen ze begraven in de Franciscaner kerk. De dertig Franciscaanse martelaren van Siroki Brijeg zijn een krachtig voorbeeld van hoe mensen Jezus boven het leven verkiezen, in aanwezigheid van anderen. Ze deden naar wat Jezus in het Evangelie had gezegd: "Wees niet bevreesd van zij die het lichaam doden, want de ziel kunnen zij niet doden. Vrees eerder hen die zowel het lichaam als de ziel kunnen vernietigen in de hel."
Getuigenis geven van Jezus en Gods weg volgen helpt de anderen die het aan de nodige moed ontbreekt om Jezus te volgen. Eén van de soldaten die betrokken was bij de moord te Siroki Brijeg zei later: "Sinds ik een kind was heb ik mijn moeder thuis steeds horen zeggen dat God bestaat. Daarentegen hebben Stalin, Lenin, en Tito altijd aan ieder van ons beweerd dat er geen God bestaat! Maar toen ik voor de martelaren stond van Siroki Brijeg en ik zag hoe deze broeders, met gebed en vergevingsgezindheid voor hun moordenaars, de dood in de ogen keken, dan herinnerde ik mij plots opnieuw de woorden van mijn moeder en zei ik: mijn moeder had gelijk, God bestaat!" Die soldaat heeft zich later bekeerd. Zijn zoon en zijn dochter zijn nu priester en kloosterzuster. Zoals reeds gezegd: "getuigenis geven van Jezus en Gods weg volgen helpt de anderen die het aan de nodige moed ontbreekt om Jezus te volgen."
De "Internationale Vereniging van Peetouderschap voor Kinderen uit Bosnië en Herzegovina" werd opgericht op 20 december 1992 in de gebouwen van het Franciscaner klooster te Siroki Brijeg. Bij die gelegenheid stemden een honderdtal inwoners voor de statuten van de vereniging. Er werden ook een Administratief en Toezichthoudend Comité en een Ereraad opgericht. Vader Jozo Zovko werd verkozen als voorzitter van de vereniging. Het was zijn idee om kinderen, die één of beide ouders hadden verloren tijdens de Joegoslavische oorlog, financieel en spiritueel te helpen met de hulp van mensen uit de hele wereld.
Onmiddellijk nadat de vereniging werd opgericht, werd deze geregistreerd bij het gerechtshof van Mostar. De zetel van de vereniging bevindt zich in de panden en de ruimten van het klooster te Siroki Brijeg. Dankzij de hulp van vele vrienden van Medjugorje werd de zetel spoedig ingericht met al het nodige materiaal dat nodig is voor het goed en effectief functioneren van de organisatie: computers, faxen, kopieerapparaten en overig kantoormateriaal. De vereniging kreeg ook een telefoonlijn. Sedert juni 1993 werd, op beslissing van de gemeenteraad, de vereniging vrijgesteld van het betalen van de telefoonrekeningen, omwille van haar humanitaire karakter. Nadat aan alle wettelijke en materiële voorwaarden was voldaan werd er begonnen met het oprichten van een netwerk van coördinators en commissieleden.
Commissieleden op het gebied van Bosnië en Herzegovina verzamelden informatie over de kinderen van omgekomen verdedigers en burgers tijdens de burgeroorlog. Er werd informatie verzameld over 2.215 kinderen die leven dankzij de giften van vele families over de hele wereld. De leden werden bij hun werk geholpen door het Departement voor de Voogdijschap in HVO [Kroatische Gewapende Diensten], de Vereniging van Weduwen en andere humanitaire organisaties dat betrokken waren bij het inzamelen van gegevens en het herstellen van de banden met de families van de doden. De leden van de vereniging zijn de kinderen van alle overledenen uit bijna elke stad in Bosnië en Herzegovina waar er Kroaten leven of hebben geleefd. Vele families van de omgekomen verdedigers uit Bosnië die nu als vluchtelingen leven in Kroatië hebben contact opgenomen voor hulp, toen zij over de organisatie hoorden.
Terwijl de commissieleden informatie inzamelden, zocht de organisatie naar toekomstige coördinatoren belast met het zoeken naar peetouders voor de weeskinderen en de medewerking met de Vereniging van Peetouders. Deze werden gezocht onder de vrienden uit Kroatië en de bedevaarders naar de Koningin van de Vrede en dit terwijl de oorlog in Herzegovina nog volop bezig was. Deze oorlog bracht tonnen en tonnen humanitaire hulp binnen.
Buiten het verzamelen van de nodige financiële middelen voor de kinderen, zorgen ze ook voor de coördinatie van de correspondentie, verjaardags- en familiegeschenken van de peetouders voor de weeskinderen. Ook organiseren zij regelmatige bezoeken van peetouders aan Medjugorje en hun peetkinderen. Vele gesponsorde kinderen gaven zichzelf volledig aan de organisatie en brachten op hun beurt vrijwilligers op de been om zo samen de intensiteit van het werk aan te kunnen.
Toen de Kroatische bank in 1993 opstartte in Mostar werd er een buitenlandse rekening geopend waarop het geld van de peetouders werd bijeengebracht. Elke buitenlandse bijdrage voor de vereniging is vergezeld van een lijst van de kinderen en het geldbedrag dat een peetouder schenkt voor zijn petekind. Op basis van deze lijst, wordt er in de zetel van de vereniging een lijst van de kinderen gemaakt en het bedrag op de rekening van elk kind gestort. De lijsten worden opgemaakt bij het binnenkomen van de bedragen (maandelijks, tweemaandelijks of driemaandelijks). In de dagen voordat er een kantoor gevestigd was van de Kroatische Bank in Vitez en Kiseljak werd het geld, samen met de lijst, persoonlijk door de commissieleden aan de moeders of voogdijouders overhandigd, na de nodige ondertekening van de documenten.
Bedienden van de kantoren van de Kroatische Bank in Siroki Brijeg hebben een groot begrip voor de activiteiten van de vereniging en werken vaak voor de vereniging buiten hun diensturen. Omdat er vele weeskinderen als vluchteling in Kroatië leven werd er ook een rekening geopend bij de "Privredna Banka Zagreb" te Imotski. Al het geld op de bankrekeningen komt ten goede aan de kinderen, of is bestemd voor de uitbreiding van sommige afdelingen.
De zetel van de vereniging is elke dag open van 8 tot 14 uur en tijdens de zomermaanden, als er vele peetouders op bezoek komen, blijft het kantoor dikwijls de hele dag open. Dagelijks is er bezoek van priesters, geestelijken, commissieleden en weduwen die hier de nodige troost en verlichting vinden na de donkere dagen van de oorlog. Vanuit het hoofdgebouw vertrekken honderden vrachtwagens met humanitaire hulp tot over de grenzen.
Sinds het ontstaan van de organisatie stonden Slavica Crnjac, Zorica Tica, Sonja Pusic, en tijdelijk Andjelka Ivankovic in voor het administratieve werk. Naast de financiële hulp, draagt Vader Jozo Zovko, als voorzitter van de vereniging, vooral zorg voor de geestelijke begeleiding die de getroffen families nodig hebben. Elk jaar neemt hij met een bijzondere boodschap contact op met de families. Ook zijn er steeds de wenskaarten met Kerstmis en met Pasen.
Vader Ivan Bradvica en Vader Blago Brkic, de Geestelijke Begeleiders van de Vereniging, staan op elk moment ter beschikking, geven advies, gebed of gaan met de families praten. Hiermee hopen ze terug de glimlach op het gelaat van de kinderen te krijgen en hen te bevrijden van hun angsten en traumas die ze hebben opgelopen tijdens de burgeroorlog. De Vereniging organiseert ontmoetingen met deze Franciscanen, samen met de begeleiding van psychologen, kloosterzusters en priesters. De eerste ontmoetingsdagen vonden respectievelijk plaats in mei en op 2 november van 1993.
In juni 1993 werd er voor 50 kinderen van de vereniging, samen met het Oostenrijkse Rode Kruis en Zdenko Bilinovac, een reis van drie weken ingericht naar Oostenrijk. In augustus 1993 werden er zomervakanties gehouden voor 103 kinderen of het eiland Lopud. Het geld hiervoor werd bijeengebracht uit verschillende giften. In september 1993 schonk de Europese Unie schoolboeken en andere hulp. Dankzij de Amerikaanse groep "Wings of Mercy" kregen alle kinderen met kerstmis 1994, bijzonder nuttige geschenken [kledij, schoenen, speelgoed en cosmetica].
Tot begin mei 1994 was er maar weinig informatie over de kinderen van de overledenen verdedigers uit Midden Bosnië. Na het beëindigen van de conflicten en met de hulp van de leden van de humanitaire organisatie "Sint Davids Verlichting" en de commissieleden, werd er in mei 1994 informatie verzameld over honderden nieuwe weeskinderen. Er werd een artikel hierover vrijgegeven via de vele Medjugorje Centra over de hele wereld. In een relatief korte periode werden er sponsors gevonden voor ongeveer 600 nieuwe kinderen, maar ongelukkiglijk blijft er nog steeds informatie binnenkomen over kinderen van slachtoffers van de burgeroorlog.
In juni en augustus 1994 werden er opnieuw zomervakanties georganiseerd op het eiland Lopud, deze keer voor 600 weeskinderen. Hierna, Op 17 en 18 augustus 1984 vond de eerste ontmoeting plaats tussen de peetvaders en hun peetkinderen te Siroki Brijeg en te Medjugorje en een verblijf aan de kust. De ontmoeting werd gesteund door ontelbare bedevaarders die geld schonken voor deze aangelegenheid. Honderden peetvaders uit verschillende landen namen deel aan de ontmoeting met "hun" kinderen. Bij deze gelegenheid hadden de kinderen met hun moeder de gelegenheid om de coördinatoren van de vereniging te ontmoeten. Er werd een Eucharistieviering opgedragen en een bedevaartstocht gehouden naar de berg der verschijningen. Deze dagen waren een bijzonder dankbaar moment voor alle deelnemers en blijven voor eeuwig in het hart bewaard. De mooie herinneringen brengen sterkte tijdens moeilijke momenten.
Er is tijdens deze twee jaren werk een groot begrip vanwege de regering getoond en ook van vele individuele mensen. Dit alles bracht veel soelaas. Het grote probleem bleef het voortdurend uitvallen van de telefoonlijnen tijdens de burgeroorlog, omdat er dan geen contact kan worden opgenomen met de medewerkers. Dit bemoeilijkte het werk enorm.
Tijdens deze jaren begon de idee al te groeien om te starten met de bouw van een groot weeshuis voor meisjes, dat de naam "Zavod Svete Obitelji" [Instituut van de Heilgie Familie] meekreeg. Vanaf het jaar 2000 begonnen de eerste groepen meisjes het weeshuis te bewonen. School wordt er gevolgd te Siroki Brijeg. Elke wooneenheid is ingericht voor zes personen: twee slaapkamers met drie bedden, een woonkamer met een kleine keuken en studieruimte. Voor alles wordt gezamenlijk ingestaan. Er is een prachtig ingerichte huiskapel ter ere van de Koningin van de Vrede.
Siroki Brijeg: Weeshuis Instituut van de Heilige Familie
In het jaar 2000 was hun aantal uitgegroeid tot 2.300 peetkinderen. Van de acht deelnemende landen komen het grootste aantal sponsors uit de Verenigde Staten [1.200]. Ook Nederland draagt een mooi steentje bij met 103 kinderen. De vereniging maakt geen openbare reclame en hangt af van mond-tot-mondreclame, organisaties zoals "The Medjugorje Magazine", Wayne Weible columns, en andere...
Het laatste nieuws over Siroki Brijeg kan meteen ook tellen. Op 9 februari 2009 is er de open brief van Vesna Cuzic aan alle medewerkers en bedevaarders van Medjugorje, waarin de vraag van Vader Jozo Zovko, om met een sabbatjaar "tot rust te komen" om te gaan meewerken aan een bouwproject op het eiland Badja, wordt ingewilligd. Later wordt duidelijk dat er inmenging is van Ratko Peric, bisschop van Mostar. Peric "zoekt" Jozo Zovko al jaren en het hele verhaal doet mij een beetje denken aan het boek "Les misérables" van Victor Hugo, waar kruimeldief Jean Valjean, na negentien jaar strafkamp, zijn hele verdere leven lang nog wordt achtervolgd door politie-inspecteur Javert, onder het motto "eens een dief, altijd een dief." Op het einde van het verhaal pleegt Javert uiteindelijk zelfmoord door in de Seine te springen.
12-01-1975
Medjugorje: Mijn keuze, mijn roeping!
Medjugorje: Mijn keuze, mijn roeping!
Hieronder volgt een getuigenis uit de mailbox van een achttienjarige jongen, die een roeping als priester kreeg te Medjugorje.
Elf jaar oud
Ik ben als 11 jarige jongen veranderd [bekeerd] in Medugorje. elk jaar opnieuw in de grote zomervakantie ging ik op bedevaart naar Medugorje. nu ben ik 18 jaar oud en ben er al zes keer geweest. Dit jaar ga ik dus voor de zevende keer. Vorig jaar in Medugorje is er iets speciaals gebeurd. Het was alsof God mij echt uitnodigde, ik weet nog dat we tijdens de bedevaart naar een bijzondere pater [Jozo Zovko] gingen luisteren. We wisten niet over wat de pater ging preken maar toen hij begon wisten we allemaal dat het over priesters ging. Hij heeft me wakker geschud, hij vertelde over de realiteit en wat we er aan moesten doen. hij vertelde over onze Hemelse Moeder die nog altijd dagelijks verschijnt aan 3 zieners...
Ik weet niet wat me was overkomen maar ik kon niets anders meer dan mijn woorden in tranen om te zetten na de preek van de pater Jozo. Tijdens de terugreis naar het hotel [± 30 minuten] had ik heel de weg terug tranen in de ogen. Wat ik meemaakte kan ik niet in woorden of gedachten beschrijven. Alleen God en ik begrepen elkaar.
Na de ontmoeting met de pater kwamen er nog vele gevoelige en emotionele momenten tijdens de diverse activiteiten. Wat we ook gingen doen, het ging altijd over "priesterroepingen." Die nacht ben ik nog een keer naar het heiligdom van Medugorje gegaan [het beeld van de Verrezen Christus]. Ik zie het nog voor mij: er was niemand, alleen ik en God in mijn hart, ik ging plat op de grond liggen, voor het kruis en zij tot hem: "God! Help mij bij mijn roeping tot priester, vergeef me al mijn zonden en zegen mij." Na mijn roeping te aanvaarden ben ik nog even blijven bidden en bezinnen.
De volgende dag gingen we de kruisweg bidden [Krizevac ]. Eenmaal bovenop de berg heb ik aan de pater die met ons op bedevaart ging gevraagd of hij mij de handen zou opleggen als teken van hulp en trouw op mijn lange weg tot priester. Het was toen dat ik wist dat mijn toekomst, tussen God en de mensen zal zijn als priester.
Na nog veel intense momenten van gebed en aanbidding, gingen we terug naar huis. In de bus op weg naar huis heb ik dan ook een getuigenis gehouden voor iedereen.
Getuigenis Medugorje: 9/07/2008 [van een zeventienjarige jongen]
Dag lieve mensen.
Als jongere zou ik graag willen vertellen over mijn getuigenis van Medugorje. In Medugorje is mijn leven totaal omgekeerd. Toen ik voor de eerste keer in Medugorje kwam [toen was ik 11 jaar], dan voelde ik iets, heel diep in mijn klein kinderhartje . Ik voelde liefde, echte onbeperkte liefde!!! Ik weet nog dat iemand in Medugorje tegen mij zei: "het is hier toch zo rustig, zo vredig en iedereen is hier zo vriendelijk voor elkaar." Ik wou daar nooit meer weg , omdat ik mij daar thuis voelde!! bij mijn Hemelse Moeder. De goddelijke liefde die ik daar voelde, daar moest ik als kind wel van getuigen. Mijn bekering in Medugorje, de uitnodiging van onze Hemelse Moeder Maria, was voor mij daar voltooid. Het was daar in Medugorje waar ik ben beginnen te geloven!!!
Ja !!! ik geloofde in de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, en niet te vergeten in onze Hemelse Moeder Maria samen met alle engelen en heiligen. Als ik in dat geloofde! dan groeide mijn geloof almaar door.
Tot de dag van vandaag ben ik al enorm gegroeid met mijn geloof, maar we mogen niet vergeten dat we niet kunnen groeien zonder onze zwakheden te kennen. Nu probeer ik de weg naar God te volgen met geheel mijn hart en ziel! Als 17 jarige is het ook niet altijd gemakkelijk om die weg te volgen. Voor niemand is dit gemakkelijk! Voor zowel jongeren als voor ouderen is het een weg met vallen en opstaan!! Zoals pater Lode ons gezegd heeft: "satan is sterk!!! Hij pakt ons waar hij ons pakken kan, vooral bij onze zwakheden!"
Dan zijn we zo goed bezig de weg van God te volgen, en dan laat hij [satan] mij op die rechte weg vallen in de modder!! En dan?? Wat moeten we nu doen?? Eenmaal in de modder, altijd in de modder? Nee !!!!!! Ik denk dan aan Jezus: hij vergeeft ons onze zonden. Bid tot hem om vergeving. Bid bid bid voor de zondaars! En ga biechten om satan van u weg te jagen, wel wetend dat hij u nooit gerust laat!
In Medugorje kom ik altijd terug uit de modder. Je voelt terug de genade die God ons geeft, uw hart staat dan terug open. Je bent genezen!!! je leeft terug!!! en zo gaat de weg van God, met vallen en opstaan. Mijn weg is deze dagen enorm vooruitgegaan meer dan al mijn andere bedevaarten naar Medugorje. nog nooit ben ik zo diep geraakt geweest bij pater Jozo Zovko. Hij heeft mijn wereld er helemaal anders laten uitzien. Na de eerste keer in Medugorje dacht ik van: mooier kan het niet meer! Maar deze bedevaart heeft het voor mij nog mooier gemaakt!
Lieve mensen, iedereen, elk van u. heeft mij een stapje verder geholpen tot mijn roeping tot priester.
Dank u God!!! Voor onze Heer en onze God voor het grootste geschenk dat Hij ons gaf tijdens Zijn lijden op het kruis!!!!! Dank u Jezus voor onze Moeder Maria. Zij heeft mij en ieder van u zoveel liefde gegeven!!!!!! Onze Moeder is altijd bij ons!! Laten wij ons ook altijd bij Haar zijn !!!
Amen.
Schrijver gekend bij de redactie
10-01-1975
Ivans gebedsgroep
Ivans gebedsgroep "Koningin van de Vrede"
De eerste gebedsgroep in Medjugorje werd gevormd op 4 juli 1982, een communistische feestdag, genaamd, "Dag van de Soldaat." De gebedsgroep werd gevormd op uitnodiging van Onze Lieve Vrouw op de Podbrdo, de verschijningsheuvel. Deze gebedsgroep bestaat tot op vandaag. Hier het verhaal hoe het begon.
Het gebeurde op het balkon van Vickas oude huis. Er waren de broers en zussen van Vicka en andere jonge mensen uit het dorp, waaronder Nedjo Brecic, die op het punt stond te huwen. Ivan Dragicevic was er ook. Op een bepaald ogenblik, tijdens de nacht, stelde Nedjo Brecic voor om naar de Podbrdo te gaan, ook al had de communistische politiek de mensen verboden om dit te doen. Ieder van ons, waaronder ook Ivan, gingen akkoord.
Een foto van Ivan en de gebedsgroep. Nedjo Brecic speelt op de gitaar
Ivan verwachtte geen verschijning die nacht, maar plotseling verscheen Onze Lieve Vrouw. De groep bad de zeven Onze Vaders. Na de verschijning vertelde Ivan aan ieder dat Onze Lieve Vrouw hen uitnodigde om tweemaal wekelijks een dergelijke ontmoeting te hebben met Haar, wanneer het de mensen uit de groep schikte. Ze zei ook om niet bevreesd te zijn, omdat Zij met hen zou zijn. Omdat Nedjo uit een andere stad kwam, Metkovic [zon half uurtje rijden van Medjugorje] vroegen de anderen hem wanneer het hem zou passen om de gebedsgroep bij te wonen. Nedjo antwoordde dat de dinsdagavond en de vijdagavond hem het best zouden passen, en de anderen gingen akkoord.
Bij de volgende ontmoeting, kwam er veel volk, maar Onze Lieve Vrouw zei dat Zij maar enkel negen mensen had gevraagd om de gebedsgroep te vormen. Van die dag af, 4 juli 1982, tot op vandaag, leidt Onze Lieve Vrouw de gebedsgroep, met aan het hoofd ervan Ivan, en gaf ze Haar mooie moederlijke boodschappen en onderricht, waarover er alleen al vele boeken kunnen worden geschreven.
De reden waarom Onze Lieve Vrouw uitnodigde om een gebedsgroep te vormen was om haar via hun gebeden te helpen om Haar plannen te verwezenlijken. Ze onderwees de groep zoals op school, beetje bij beetje, en op een vriendelijke wijze, waarbij ze precies de beperkingen en de wil van de groep kende. In het begin waren enkel de leden van de gebedsgroep aanwezig toen Onze Lieve Vrouw aan Ivan verscheen, maar later vroeg Zij eveneens aan dat anderen zouden aanwezig zijn. Ze zou daarbij de plaats en de tijd doorgeven voor de ontmoeting en de verschijning. Zo gaat het tot op vandaag.
Na een tijdje sloten zich meer en meer mensen op een bijzondere wijze bij de gebedsgroep aan. Ook verlieten sommigen onder hen de groep. Onze Lieve Vrouw vroeg hen om eenheid, eenvoud en nederigheid en om voor anderen getuige te zijn van Haar aanwezigheid, door een teken, licht en voorbeeld te zijn voor hen. Misschien waren er sommigen die van de leden verwachten dat ze een heilige en bovennatuurlijke uitstraling hadden, die de handen konden opleggen en zieken genezen, en wie weet wat anders nog wat ze dachten over hen. Onze Lieve Vrouw vroeg van hen iets totaal anders. Zij vroeg om op een natuurlijke wijze te groeien zoals een bloem die niet wordt besproeid op een kunstmatige wijze, maar gewoon met water. Zo drukte zij het uit om "op een natuurlijke wijze" te groeien. Ze vroeg niet meer dan wat de leden konden bieden en ze kwam tot hen als kinderen die voor het eerst hun gebed tot hun engelbewaarder baden. Later, onderrichtte ze in toenemende mate om meer te bidden, te beginnen met vijf Onze Vaders, daarna zeven Onze Vaders, dan één mysterie van de Rozenkrans en daarop de volledige Rozenkrans. Eenmaal de gebedsgroep bijeenkwam in de parochiekerk van de Heilige Jacobus de Meerdere, leerde ze de aanbidding van de Heilig Sacrament aan, door persoonlijke en groepsmeditatie.
De leden zijn door Onze Lieve Vrouw op de proef gesteld. Op een dag vroeg ze om een ontmoeting in het midden van de nacht, soms na middernacht. Ooit was er een om drie uur in de morgen. Zelfs wanneer het koud en windering was en er sneeuw lag, werd er bijeengekomen. Niet kon haar doen stoppen om de groep op te eisen en niets stopte de groep om te gaan. Niemand van de leden vatte ooit een verkoudheid. Dikwijls kwamen de leden met volledig natte kledij terug, doordrongen van de regen. Op de Kruisberg was het soms zo winderig dat het onmogelijk was om rechtop te blijven staan. Ze beschermden zich tegen de wind achter het Votiefkruis. Een uur voordat Maria verscheen werd er begonnen met gebeden en gezangen. Het vreemdste van alles wat dat deze ontmoetingen, achteraf gezien, de beste waren. De leden kregen de sterkste ervaringen in hun harten tijdens deze bijeenkomsten en Onze Lieve Vrouw was het gelukkigst en het meest dankbaar wanneer de groep bij regenweer, hagel of duisternis kwam, misschien omdat er dan meer geschonken werd dan alleen maar woorden, want hun lichamen zochten naar warmte, terwijl hun geest zocht naar boete.
In al die jaren heeft Onze Lieve Vrouw maar één enkele berisping gegeven. Op een avond vielen ze in slaap, zoals de apostelen in de tuin van Getsemane. Op die dag had Onze Lieve Vrouw de gebedsgroep uitgenodigd op de Kruisberg en was het zeer koud. De koude wind sneed tot op het vlees, ook al waren ze dik gekleed. Ze sidderden. Onze Lieve Vrouw verzocht om drie Rozenkransen na de verschijning. Ze verstopten zich achter het Votiefkruis om zich te beschermen tegen de snijdende wind en ze begonnen te bidden. Het eerste gedeelte van de Rozenkrans vormde geen probleem. Bij het tweede gedeelte knikten hun hoofden slaperig en stonden hun gedachten op hun kachels en wie weet op nog wat anders. Plotseling, tijdens het midden van de Rozenkrans, verscheen Onze Lieve Vrouw! Zij bedankte ons om te zijn gebleven, maar vroeg hen om naar huis te gaan, omdat hun gedachten ver weg waren van het gebed. Ze keerden bedroefd naar hun huizen terug en konden moeilijk omgaan met het feit dat ze Onze Lieve Vrouw hadden teleurgesteld. Bij de volgende verschijning met Ivan, lachte Maria echter en zei Ze dat de groep er op vooruitgegaan was sinds Zij Haar terechtwijzing had gegeven.
Er waren zo vele prachtige ontmoetingen die niet met woorden kunnen worden omschreven. Sinds het begin houdt Nedjo Brecic een dagboek bij over de gebeurtenissen. Soms schreven Ivan en Vicka de beginlijnen in het dagboek. De mooiste bijeenkomsten zijn steeds deze van Kerstmis, als Onze Lieve Vrouw op een bijzondere wijze komt, met een gouden kleed en de Kleine Jezus, eveneens in het goud gekleed, in Haar armen en omgeven door 5 engelen, ook in het goud gekleed. Vele malen vroegen de leden aan Ivan wat Jezus deed, hoe Maria en de engelen eruit zagen. Maar Ivan antwoordt dan dat er geen woorden zijn om dit te omschrijven. Tijdens de Goede Week, voornamelijk op Goede Vrijdag, verschijnt Onze Lieve Vrouw diep bedroefd, meerdere keren met de tranen op het gelaat, omdat ze op die dag wordt herinnerd aan het lijden van Haar Zoon, en dan vraagt Zij om te bidden opdat Zij zich beter zou voelen, opdat wij met Haar lijden zouden meevoelen. Zij vraagt aan ons om het lijden van de Heer, die voor ons aan het kruis stierf, mee te beleven met onze harten.
Soms toont Ze de gekruisigde Jezus aan Ivan, waarop deze in hevige emotie valt en Jezus beschrijft met de doornenkroon. Een doorn doorboort ook Zijn oor en Zijn voorhoofd. Zijn gelaat is bedekt van het bloed, met een pijnlijke uitdrukking.
Het meest vreugdevol zijn de momenten wanneer Onze Lieve Vrouw vreugdevol verschijnt omdat Haar plannen in vervulling zijn gegaan, terwijl de leden nooit weten wat Haar plannen zijn. Alleszins iets groots, omdat ze dan zo vreugdevol is. Ze zal nooit Haar plannen vertellen opdat de groep niet zelfvoldaan zou raken bij het helpen verwezenlijken ervan.
Met het gebed is alles mogelijk. Als Onze Lieve Vrouw zegt dat met het gebed oorlogen kunnen worden stopgezet, dan is dat ook zo. Zouden ze niet zelfvoldaan raken wanneer we zouden weten dat er een plaats niet gebombardeerd is of er een leven is gered dankzij hun gebeden. Maar hoe mooi het ook is om uitverkoren te zijn voor de gebedsgroep, zo hard is het ook om alles te vervullen wat er van hen wordt gevraagd, vooral wanneer de duivel probeert om de liefde, de vreugde en de vrede te vernietigen. Meerdere malen probeerde hij de gebedsgroep van binnenuit en op een sluwe wijze te vernietigen, maar Onze Lieve Vrouw zal dit nooit toelaten. De leden vragen om hen af en toe te gedenken in uw gebed, opdat ze zouden volharden tot het einde, niet voor hun eer, maar voor de eer van God en Maria, de Koningin van de Vrede.
Net zoals de gebedsgroep werd opgericht op 4 juli, overleed ook Nedjeljko [Nedjo] Brecic op 4 juli van het jaar 1999.
Chris De Bodt
09-01-1975
Standpunt van het Vaticaan
1. Schrijf Medjugorje niet af zolang het Vaticaan bestaat
Op 24 juni 1981 beweerden zes kinderen in het stille bergdorpje van het toenmalige Joegoslavië de Heilige Maagd te hebben gezien. 27 jaar later blijven deze zelfde "zieners", intussen volwassenen, volhouden dat ze nog steeds bezoeken krijgen van de Moeder Gods en zijn er reeds vele miljoenen mensen van over de hele wereld, gelovigen en ongelovigen, naar Medjugorje getrokken. Zelfs duizenden priesters, bisschoppen, aartsbisschoppen en kardinalen zijn er reeds op pelgrimstocht geweest. Toch kan het dorpje nog steeds op vertrouwen op hitsige, sarcastische commentaren van verstokte sceptici, net zoals dit het geval was met Lourdes en Fatima destijds. Het toppunt van Katholieke orthodoxie, Medjugorje gaat nochtans enkel over vrede, gebed, vernieuwing en herstel. Waarom dan al deze drukte? De twee meest gehoorde argumenten van de tegenstanders zijn deze: de buitensporige duur van de "visioenen" en "locuties" [alhoewel de erkende verschijningen te Laus, Frankrijk, nog langer duurden] en de observatie van enige "ongehoorzaamheid" aan de locale bevoegdheden. Nochtans is elke regelgeving, elke beslissing rond de gebeurtenissen te Medjugorje niet langer in handen van de Bisschop van Mostar, en terwijl de kerk absoluut in staat is bedriegelijke visioenen en zieners af te keuren, wanneer dit vereist is, zal deze zich nooit uitspreken zolang dit fenomeen blijft duren en zolang alle betekenisvolle feiten nog worden verzameld en voorzichtig bestudeerd. In het geval van Medjugorje blijft de uitspraak dus nog steeds uit.
Ondertussen heeft het Vaticaan duidelijk gemaakt dat het alle gelovigen, zowel leken als religieuzen, vrijstaat om er op bedevaart te gaan, maar zelfs waar bedevaarten worden bijgewoond door een priester of een bisschop, moet dat niet worden aanzien als iets dat door de clerus opgezet is.
Terwijl er zijn die zich zorgen maken over het feit dat de "zieners" voor het huwelijksleven hebben gekozen in plaats van voor een kloosterleven [zijn ze La Salette vergeten?], kan men stellen dat juist in dit tijdperk van losbandigheid en zorgeloosheid, waarin het huwelijk wordt verlaagd en het familiaal leven sterk onder druk komt te staan, dit voorbeeld betekenisvol is en staat voor onze tijd. En misschien zouden diegenen die al te ijverig zijn in hun oordeel om Medjugorje als satanisch en onhemels te aanzien, de vruchten die het dorpje voortbrengt, opnieuw moeten bekijken.
Bijna twintig jaar reeds wordt er elk jaar tijdens de zomer het Internationaal Jeugdfestival gehouden, waar tienduizenden goede, gelovige en opmerkzame jonge Katholieken aan deelnemen, de crème onder de jongeren van over de hele wereld, en misschien onze enige hoop op een betere toekomst. Dit zijn de geestelijke kinderen van Johannes Paulus II, trouw aan het Magisterium en niet gemakkelijk om de tuin te leiden. En is het werkelijk mogelijk dat satan achter de 50 miljoen bedevaarders zit die de vrede van Heer hebben geproefd in Medjugorje, velen voor de eerste keer in jaren? Kunnen donkere krachten verantwoordelijk zijn voor zo'n hartstocht tijdens de Misvieringen en de aanbidding van het Heilig Sacrament, en voor de dagelijkse rozenkrans voor de zieke, misleide en getraumatiseerde wereld? Dit is zeker een netelige vraag, want de logica zelf vertelt ons dat dit dan de laatste dagen van de hel zouden zijn, daar "een huis dat in zichzelf is verdeeld, ten onder gaat!"
Toen de Medjugorje-verschijningen begonnen in 1981, was de toenmalige Bisschop van Mostar, de overleden Pavao Zanic, een hevig voorstander van de verschijningen en drong bij zijn priesters aan om "Gods voorzieningheid" te aanvaarden en dat alle zieners waren te vertrouwen. Later, bij zijn opvatting over een van de boodschappen van de kinderen, door de Heilige Maagd bedoeld als een berisping voor zijn harde houding tegenover de plaatselijke Franciscaanse priesters, wiens misdaad erin bestond "de Heilige Mis op te dragen" voor een groep bedevaarders, merkte hij tijdens een ontmoeting van prelaten, die was bijeengeroepen om het fenomeen te bespreken, op: "De Heilige Moeder zou nooit een Bisschop vermanen". Meteen waren de verschijningen "vals". Aartsbisschop Franic van Split, overtuigd van de hemelse oorsprong van Medjugorje, replikeerde hierop dat de Heilige Geest in de Openbaringen van Johannes zeven bisschoppen vermaant.
Elke ernstige onderzoeker van Medjugorje heeft hierover een aantal vragen. Wat was Bischop Zanics gemoedstoestand? Tijdens een televisieinterview sprak hij van "het van de kaart vegen van Medjugorje", terwijl hij bij een andere gelegenheid aanprees het oord te "begraven". Op 1 april 1985 drong de kardinaal, bevoegd voor het staatssecretariaat van het Vaticaan, er bij de Kroatische kardinaal Franjo Kuharic erop aan om aan Bisschop Zanic te willen vragen om "te willen stoppen met het verspreiden van zijn eigen persoonlijke meningen en op te houden met het vellen van oordelen." Hij weigerde. Hier had de bisschop zodanig de bedoeling om Medjugorje van de kaart te willen vegen dat hij zelfs bereid was om zijn meerderen niet te gehoorzamen en zichzelf tegen hen op te zetten.
Eigenaardig, maar de allerleerste commissie die de gebeurtenissen in het bergdorpje Medjugorje moest onderzoeken was gemachtigd door Bisschop Zanic. Deze "commissie" die bijna volledig bestond uit personen die Medjugorje vijandig gezind waren, kwam er openlijk voor uit dat het doel enkel was om het fenomeen en de zieners volledig in diskrediet te brengen. Eenmaal het Vaticaan echter de grootte van Bisschop Zanics oppositie begreep, werd zijn "commissie" ontbonden" en werd er een nieuwe opgezet. Ongelukkiglijk bracht de oorlog in de Balkan en de daaropvolgende opsplitsing van Joegoslavië alles tot stilstand.
De zittende Bisschop van Mostar, Ratko Peric, was een goede vriend van zijn voorganger en, alhoewel hij niet de bezeten taal had van Bisschop Zanic, was hij ook niet een adocaat van Medjugorje. Toch is het belangrijk dat de positie van de Kerk nog steeds dezelfde was gebleven als deze van voor de oorlog in zoverre dat de pelgrims vrij waren om Medjugorje te gaan bezoeken. In feite had het Vaticaan er herhaaldelijk op aangedrongen dat er passende en voldoende voorzieningen voor hen zouden worden getroffen.
Zij die de vruchten wensten te onderzoeken die Medjugorje voortbracht, konden niet anders dan toegeven dan deze inderdaad talrijk waren. Er zijn verhalen van bekeringen en terugkeer tot het geloof die oplopen die in de honderdduizenden. De Cenacolo gemeenschap vestigde er zich ondertussen om jonge drugverslaafden en herrieschoppers terug op het rechte pad te helpen en is hier, buiten de stoutste dromen, meer dan succesvol in geslaagd. Het weeshuis, dat oorspronkelijk was opgericht om de weeskinderen van de oorlog op te vangen, maar ondertussen is uitgebreid tot alle kinderen die behoefte hebben aan ouders, is in volle bloei, dankzij de welwillendheid van de bedevaarders.
Vele bisschoppen, aartsbisschoppen en kardinalen over de hele wereld zijn er van overtuigd dat Medjugorje onvervalst is. Vele anderen hebben een ander idee, maar hun woede richt zich voornamelijk tegen een aantal in opspraak gekomen Franciscanen, want tegen de zieners zelf valt er, buiten een aantal misverstanden tijdens de beginperiode, weinig te beginnen. De tegenstanders schijnen nog altijd niet te beseffen dat de zienertjes, destijds nog kinderen, in de beginperiode van de ene ondervraging in de andere terecht kwamen en enorm onder druk stonden. Er is geen andere verklaring mogelijk dan dat er, mede door de tegenwerking van het toenmalige communistische regime, een aantal misverstanden hebben plaatsgevonden, die later nooit zijn uitgepraat. Bisschop Ratko Peric heeft zelfs nooit met de zieners willen spreken.
Paus Johannes Paulus II rekende zichzelf bij de voorstanders van Medjugorje en verklaarde meer dan eens zijn wens om er op bedevaart te gaan. Spijtig genoeg hebben de beide Bisschoppen van Mostar de Heilige Vader dat plezier nooit willen gunnen, want zuiver politiek bekeken, kon zelfs de Paus er niet heen gaan, zonder hiertoe officieel te worden uitgenodigd door de plaatselijke bisschoppen, die hier uiteraard heel goed van op de hoogte waren en misbruik van maakten.
De gewone mensen denken er echter anders over en ondervinden er telkens weer een waarlijk verlichtende retraite in het stille dorpje tussen de bergen. Samen met duizenden andere genieten ze er van de aanbidding van het sacrament, het bijwonen van de dagelijke missen in verschillende talen, welke soms door meer dan een dozijn priesters wordt gevierd. Het afnemen van de biecht gebeurt meerdere malen in openlucht en dit zeven dagen op zeven, soms tot middernacht. Is dit het "bedrog" of de "verslaving die schade toebrengt aan onze gezondheid?". Zolang de Kerkelijke overheid geen belissingen treft, zullen de pelgrims met christelijke voorzichtigheid en liefdadigheid, Medjugorje blijven ondersteunen en, zoals er staat in de titel: "schrijf Medjugorje niet af, zolang het Vaticaan bestaat."
John Ellis, The Catholic Herald, 24 februari 2009
2. Medjugorje en de Kerk
Elke erkende moderne verschijning van Maria, van La Salette tot Lourdes en Fatima, tot Beauraing, was een bron van controversie en polemiek toen de verschijning nog bezig waren. Zo is dat nu ook het geval met Medjugorje, dat bestookt wordt met golven van geruchten en verzinsels en onderhuidse aanvallen. Maar het nut voor de Katholieke Kerk wordt vergeten. Hier enkele schokkende onthullingen rond het standpunt van de Katholieke Kerk tegen over Medjugorje.
Wist je dat, voor de eerste keer in de geschiedenis van Kerk, het vaticaan de jurisdictie over een verschijning wegnam van de toenmalige bisschop van Mostar, Bisschop Zanic, toen deze begon met zijn onderzoek naar Medjugorje?
Wist je dat de huidige secretaris van de Staat van het Vaticaan, Kardinaal Tarcisio Bertone, een officiële brief schreef waarin hij de bedevaarten naar Medjurogje toetstond en dat de meningen over Medjugorje van de Bisschop Ratko Peric, de huidige Bisschop van Mostar, beschouwd moeten worden als zijn persoonlijke mening, zonder enige zeggenschap?
Wist je dat het Vaticaan antwoordde met een impliciete berisping van Bisschop Perics uitgebrachte veroordeling van Medjugorje toen Kardinaal Vinko Puljic, president van het Bosnische Bisschoppen college en aartsbisschop van Sarajevo, verklaarde dat "de katholieke kerk een nieuwe commissie start die zal kijken naar de gebeurtenissen rond Medjugorje," en daardoor liet zien dat de positie van het Vaticaan niet viel onder de jurisdictie van Bisschop Peric?
Wist je dat met zijn eigen hand Paus Johannes Paulus II had geschreven: "Ik dank Sophia voor alles rond Medjugorje. Ik ga daar ook elke dag heem als een pelgrim in mijn gebeden?"
Wist je dat de zalige Moeder Theresa met haar eigen hand had geschreven: "We bidden allen een Weesgegroet voor de heilige Mis ter ere van Onze Lieve Vrouwe van Medjugorje?"
Wist je dat s werelds bekendste exorcist, broeder Gabrielle Amorth, officiële exorcist van het bisdom Rome, die meer dan 30.000 exorcismen heeft uitgevoerd, schreef dat "Medjugorje is een fort tegen Satan. Satan haat Medjugorje omdat het een plaats is van bekering, van gebed en van de transformatie van het leven?"
Wist je dat honderden kardinalen en bisschoppen en tienduizenden priesters persoonlijk Medjugorje hebben bezocht als pelgrims of wel hun waardering hebben uitgesproken voor deze fontein van genade, en dat de grote meerderheid verklaard heeft dat onze Lieve Vrouwe echt verschijnt in Medjugorje?
Wist je dat bisschoppen en kardinalen van de universele Kerk van Afrika tot Azië tot Amerika kapellen en schrijnen hebben gebouwd en gewijd in Medjugorje, nieuwe religieuze ordes ter ere van Onze Lieve Vrouwe van Medjugorje hebben erkend, en officieel nieuw broederschappen hebben toegelaten, wiens missie het is om de boodschappen van Onze Lieve Vrouwe te verspreidden?
Dit zijn de feiten over Medjugorje die door de tegenstanders worden onderdrukt en die je nooit in hun schrijven tegen Medjugorje zult zien staan.
08-01-1975
Medjugorje: Zuster Emmanuel Maillard
Medjugorje: Zuster Emmanuel Maillard en de Gemeenschap der Zaligsprekingen
Geschiedenis
De Gemeenschap der Zaligsprekingen [Communauté des Béatitudes] ontstond als Katholieke gemeenschap door toedoen van twee Franse echtparen. Officieel werd de gemeenschap op 25 mei 1973 te Montpellier, Frankrijk, opgericht door broeder Ephraim Croissant, een voormalige evangelische predikant. Hij werd katholiek onder invloed van de gestigmatiseerde Franse mystica Marthe Robin.
Op 19 januari 1979 werd deze gemeenschap door de Katholieke Kerk als "vrome vereniging" op bisschoppelijk niveau erkend door Mgr. Robert Gaffy, Aartsbisschop van Albi. De benaming Gemeenschap der Zaligsprekingen dateert uit 1984. Dezelfde aartsbisschop ging op 1 januari 1985 nog een stapje verder en voortaan werd de gemeenschap erkend als "Association privée de fidèles de droit diocésain"
Op 9 december 2002 verleende de Pauselijke Lekenraad heeft 9 december de Gemeenschap de officiële kerkelijke status van "association privée internationale de fidèles" voor een proefperiode van vijf jaar. In december 2007 werd deze proefperiode verlengd voor twee jaar.
Het leven in de gemeenschap
In een geest van Kuisheid bestaat de gemeenschap uit mensen van diverse levenstaten: echtparen, celibatairen, broeders, zusters, diakens en priesters. Allen leven volgens de principes van de eerste Christenen. De broeders en zusters leggen een gelofte af van gebed, gehoorzaamheid en armoede.
Het centrale punt in hun leven van elke dag is de Heilige Eucharistie. Verder besteden zij aandacht aan het Getijdengebed, de stille aanbidding van het Allerheiligste Sacrament en het bidden van de Heilige Rozenkrans ter ere van moeder Maria. Door studie en gebed proberen zij de Joodse roots van ons Christelijk geloof te doorgronden. Verder omvat hun apostolaat: hulpverlening aan vrouwen die abortus overwegen, een hospitaal in Congo, opvang van Aidspatiënten, de verkondingen van Gods woord door missiewerk, en hulp aan de Christenen in Oost-Europa.
Spiritualiteit
Kenmerkend voor de Gemeenschap der Zaligsprekingen (Béatitudes) is haar charismatische spiritualiteit en de sterke hang naar de Joodse en Byzantijnse liturgie. De gemeenschap leeft naar het voorbeeld van de eerste Christenen: biddend, in gemeenschap van goederen, in kuisheid, getuigend en wachtend op de komst van het Rijk Gods. Opmerkelijk is de grote aandacht voor de Joods-Hebreeuwse wortels van het christendom. Zo wordt iedere vrijdagavond de sabbat gevierd. Het gebedsleven van de leden is geïnspireerd door de heilige karmelietes Theresia van Lisieux
De gemeenschap telt 1500 leden, woonachtig in 75 huizen in 35 landen in 5 werelddelen. In Frankrijk heeft ze 35 vestigingen, in Nederland geen. In de gemeenschapshuizen wonen gezinnen, priesters, religieuze broeders en zusters met elkaar samen.
Zuster Emmanuel
De gemeenschap der Zaligsprekingen is in Medjugorje vooral bekend geworden door Zuster Emmanuel Maillard. Zij trad in 1976 toe tot de gemeenschap en werd in december 1989 naar Medjugorje gezonden. Vandaar begon zij haar maandelijkse 'faxen', nu nieuwsbrieven, te verspreiden. Vooral tijdens de oorlogsjaren was dit quasi de enige informatie die vanuit Medjugorje de buitenwereld bereikte.
Zuster Emmanuel werd in 1947 geboren in Frankrijk en studeerde theologie met kardinaal Danielou. Zij studeerde verder de Geschiedenis der Beeldende Kunsten aan de Sorbonne Universiteit van Parijs, waar zij afstudeerde in 1970.
Zij rapporteert over de boodschappen van Onze-Lieve-Vrouw en is auteur van diverse boeken. Ze neemt vele interviews af, gaat op zoek naar nieuws op de achtergrond, praat met bedevaarderes, priesters, bisschoppen en kardinalen. Ze heeft haar "Children of Medjugorje" website en wordt wereldwijd erkend als door de Hemel geroepen en gezegend door de Paus om op een bijzondere wijze mee te werken aan de verspreiding van de boodschappen van Medjugorje.
In november 1996 werd zij uitgenodigd te Rome voor een privé ontmoeting met Paus Johannes Paulus II. Zij vertelde aan de Heilige Vader: Ik woon nu al 7 jaar in Medjugorje en mijn opdracht is om de boodschappen te verspreiden door boeken, opnamen, TV, interviews en gesprekken overal ter wereld. Weet u ..." Ik heb nooit mijn zin kunnen afmaken, want toen de Heilige Vader deze woorden hoorde, legde hij zijn hand op haar voorhoofd en kwam er een schittering op zijn gelaat. Hij maakte het kruisteken op haar voorhoofd en zei: "Ik zegen u!"
Toen zij hem haar boek over Medjugorje en haar kinderboek: "Kinderen, help Mijn Hart om te overwinnen", dat zij doorbladerde, zegende hij haar voor een derde maal.
Zuster Emmanuel vertelde later: "De uitdrukking van vreugde op het gelaat van de Heilige Vader, toen hij hoorde dat de Medjugorje oproepen over de hele wereld werden verspreid, was voor mij het grootste geschenk van onze ontmoeting."
De priester uit Polen die hen vergezelde schreef later: "...het was zo belangrijk voor Zuster Emmanuel om de zegen van de Heilige Vader te mogen ontvangen voor het werk dat ze levert in het verspreiden van de boodschappen die door Maria worden doorgegeven te Medjugorje. Zij wenste zo graag een teken van bevestiging door de Kerk te ontvangen voor haar opdracht. Toen ze naar de Paus keek had zij het gevoel dat deze ontmoeting voor hem even belangrijk was als voor haar. De getuigenis over haar werk en haar plannen voor te toekomst, met de betrekking tot de boodschappen van Medjugorje, kregen de volledige goedkeuring van de Paus. Het bezorgde hem zelfs vreugde."
Medjugorje
Deze gemeenschap heeft drie huizen in Medjugorje: het bezinningscentrum Regina Pacis aan de voet van de Verschijningsberg, Maison Ephèse voor het onthaal van Franse pelgrims, langs het paadje achter het rondpunt en Haus Sankt Josef voor het onthaal van Duitssprekende pelgrims, aan de rechterkant van de weg tussen kerk en Kruisberg.
Internet
Samen met Denis Nolan verzorgt ze een wekelijks programma van een half uur: "Medjugorje, Our Mothers last call" [http://www.aracnet.com/~cfpw/our_lady_s_last_call.html]
Zij heeft haar eigen URL [www.childrenofmedjugorje.com] waar men haar maandelijkse nieuwsbrieven kan lezen en zij is auteur van verscheidene boeiende boeken over Medjugorje.
07-01-1975
Medjugorje: Geografie
Medjugorje: Geografie
Het kleine, rustige dorpje Medjugorje, ligt in het huidige republiek Bosnië-Herzogovina die, op 5 april 1992, ontstaan is bij het uiteenvallen van het voormalige Joegoslavië. De hoofdstad is Sarajevo.
Bosnië-Herzegovina ligt in het zuidoosten van Europa. Het land grenst in het noorden, het westen en het zuiden aan Kroatië (931 km) in het oosten aan Servië (375) km en Montenegro (249 km). In het zuiden heeft het land 21,2 kilometer kustlijn rond de badplaats Neum, tevens de enige directe uitweg naar zee. Door deze corridor wordt de zuidelijkste Kroatische provincie en de stad Dubrovnik van de rest van Kroatië gescheiden. Kroatië zal overigens een brug bouwen naar het schiereiland Peljesac teneinde de grens te omzeilen. De noordelijke grens met Kroatië is een natuurlijke grens, en wordt gevormd door de rivier Sava, de noordwestelijke grens met Kroatië door de rivier de Una. Delen van de oostelijke grens (met Servië en Montenegro) worden gevormd door de rivier de Drina. Afgezien van de eerder genoemde korte kustlijn, is de rest van de grens een 'landgrens'.
De oppervlakte van Bosnië-Herzegovina bedraagt 51.129 km2, en herbergt ongeveer 3,5 miljoen inwoners. Heel grofweg ingedeeld heten het noordelijke deel en het westelijke deel van het land Bosnië (genoemd naar de rivier Bosna, hetgeen vernoemd is naar een oud Indo-Europees woord voor water, Bosona), het oostelijke en zuidelijke deel Hercegovina (een Herceg is een oude benaming voor een vorstelijke titel, vergelijkbaar met 'hertog'.)
Het noorden van het land ligt in de Panonische vlakte. Het oosten van het land is voornamelijk bergachtig. In het zuidoosten, op de grens met Montenegro bevindt zich de hoogtste berg van het land, Maglic (2.386 meter). Ook rond Mostar in het zuiden en de hoofdstad Sarajevo bevinden zich toppen van rui 2.000 meter. Vanwege de ligging is het gebied rondom Sarajevo erg sneeuwzeker. Verder liggen in de zuidwesten aan de grens met Kroatië de Dinarische Alpen met toppen van gemiddeld 1.500 meter.
Het dorpje telt zon 3.500 inwoners en ligt zon 200 kilometer landinwaarts vanaf de Adriatische kust. In het gebied vindt men zowel Katholieken (leunt aan bij Kroatië), Moslims (leunt aan bij Bosnië) als Oosters Orthodoxen (leunt aan bij Servië). Medjugorje is een deelgemeente van Citluk. Het dorp is genoemd naar zijn geografische ligging en betekent letterlijk "tussen de bergen". In 1991 telde Citluk zon 15.000 inwoners waarvan 99% Kroaten zijn.
De langste en belangrijkste rivieren van het land zijn:
- Sava 945 kilometer: Deze rivier ontspringt in Ratece in Slovenië nabij de Italiaanse grens en loopt ten noorden van Ljubljana naar Zagreb en vormt de grens met Kroatië in het noorden. De rivier mondt in Belgrado uit in de Donau. - Bosna 245 kilometer: Loopt van vlakbij Sarajevo in het oosten naar de Sava in het noorden. - Drina 364 kilometer: Begint als de rivier Tara in Montenegro, en loopt dan deels parallel, deels als grens met Servië, en mondt uit in de Sava bij het drielandenpunt Bosnië-Servië-Kroatië. - Neretva 218 kilometer: Loopt vanuit het zuidoosten via de stad Mostar naar het zuiden naar Kroatië, en mondt daar bij de stad Ploce uit in de Adriatische Zee, op zo'n 10 kilometer na de Bosnisch-Kroatische grens. - Vrbas 240 kilometer: Vanuit midden-Bosnië naar het noorden via Banja Luka naar de Sava. - Una 214 kilometer: Ligt in het westen aan de grens met Kroatië. Deze rivier is zeer bekend bij aktieve sporters.
Hoewel Bosnië-Herzegovina een uitgang aan de Adriatische kust heeft (Neum), zijn de Kroatische havenstad Ploce, en de Montenegrijnse havenstad Bar de belangrijkste uitgangen naar de Adriatische Zee.
Het grootste deel van het land heeft een streng landklimaat: Hete zomers (waarbij dagtemperaturen van over de 35° Celsius niet zijn uitgesloten) en strenge winters met veel kou en sneeuwval. Een uitzondering hierop vormt het zuidelijkste gebied romdom Mostar en de kustplaats Neum. Mildere lucht vanuit de Adriatische Zee wordt tegengehouden door de bergketens van de Dinarische Alpen langs de Kroatische kust.
In Bosnië-Herzegovina komen relatief veel (zwakke) aardbevingen voor, die overigens niet of nauwelijks tot schade leiden. In Bosnië-Herzegovina zijn geen vulkanen.
De lokale munteenheid is de Konvertibilna Marka. De ISO-code is de BAM, maar lokaal wordt deze afgekort tot KM. In overwegend Kroatische gebieden wordt de Kroatische Kuna ook geaccepteerd. De euro wordt wijdverbreid geaccepteerd. De koers van de KM is ongeveer 51 eurocent, terwijl een euro ongeveer 1,96 KM.
De staatsburgers van Bosnië en Herzegovina worden Bosniërs genoemd. Het land kent drie officiële talen: het Bosnisch, het Servisch en het Kroatisch.
De bedevaarders van Medjugorje, dat ten zuidwesten van Mostar is gelegen, zal het zeker interesseren dat het dorpje zich bevindt op de 43ste breedtegraad, net als Assisi en Garabandal.
06-01-1975
De Kruisberg
De Krizevac (Kruisberg)
Deze berg is genoemd naar het Kruis dat de inwoners er in 1933 bouwden ter herdenking van de 1900-jarige kruisiging van Jezus Christus. Het is een aardig stukje klimmen. Bezoek daarom eerst het toilet links achter de winkeltjes aan de voet van de berg alvorens je aan de klim begint. Gun jezelf genoeg tijd en neem 45 à 60 minuten voor het beklimmen van de berg. Beklim de berg bij voorkeur bij koel en droog weer en schaf je een pamflet aan met de Staties van het Kruis. Draag stevige schoenen en bij heel warm weer is het aangeraden iets op het hoofd te plaatsen. Beklim de berg in alle stilte. U bewandelt de Weg van het Kruis.
Juist voordat u de top bereikt ziet u links een gedenksteen waar Vader Slavko Barbaric zijn ziel terug schonk aan God op 24 november 2000. Hij was juist op de terugweg van een tocht met 70 bedevaarders, toen hij op deze plaats geveld werd door een hartaanval. Dit gebeurde rond 4 uur 's namiddags en in Haar boodschap van 25 november 2000, zegt Maria reeds:
"Lieve Kinderen! Speciaal vandaag wanneer de Hemel dicht bij u is, roep Ik u op tot gebed zodat u door het gebed God een eerste plaats geeft in uw leven. Lieve Kinderen! Vandaag ben ik dicht bij u en zegen Ik ieder van u met Mijn Moederlijke Zegen zodat u de sterkte en de liefde zou hebben om Gods liefde te schenken aan alle mensen die u in dit aardse leven ontmoet. Ik verheug Mij met u en verlang u te vertellen dat uw broeder Slavko in de Hemel is geboren en voor u tussenkomt. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
Eenmaal de top bereikt, blijf er dan aan denken dat dit een Heilige Plaats is, waar eerbied moet gelden. Sommige mensen laten fotos achter van geliefden. Anderen bidden en genieten van het uitzicht. Bij het afdalen kunt u voor dezelfde route kiezen of voor het pad langs de achterzijde van de berg. Als u voor deze laatste weg kiest zult u al gauw het pad merken als u rondwandelt op de top. Wees echter voorzichtig want de afdeling is hier steiler en de struiken bevinden zich ook dichter bij het pad. Het is ook minder goed bewandelbaar. Het voordeel is dat er zo minder verkeer is en u diegenen vermijdt te kruisen die de berg opstijgen. Aan de derde Statie komen beide paden opnieuw bij elkaar.
Maandelijks heeft Mirjana haar verschijningen in het gebouw van de Cenacolo-gemeenschap van Medjugorje. Wat tijd dus voor wat meer informatie over deze gemeenschap.
Geschiedenis
Geïnspireerd door de heilige Geest richtte Zuster Elvira Petrozzi in juli 1983 de gemeenschap Cenacolo op. Hiermee wil ze tegemoetkomen aan de vele jongeren die teleurgesteld zijn in het leven, de hoop verloren en die, al dan niet drugs- of alcoholverslaafd, op zoek zijn naar de ware vreugde en zin in het leven. Op 30 mei 1998 werd de gemeenschap officieel Kerkelijk erkend. Vandaag zijn er wereldwijd 56 huizen waarin de "Comunità Cenacolo" jongeren opvangt.
Bij het leven in de gemeenschap staan bidden en werken ("Ora et Labora") centraal. Dit gebeurt in een familiale sfeer waar discipline, ware vriendschap, opofferingsgezindheid en een levend geloof erg belangrijk zijn. De spiritualiteit van de gemeenschap is Eucharistisch en Mariaal. Het gebedsleven (Rozenkrans, H. Mis, Aanbidding en Getijdengebed) wordt afgewisseld met werk, met het overwegen van het eigen leven in het licht van het Evangelie, en met momenten van plezier en ontspanning. Het ware Christelijke leven in al haar eenvoud en volheid geldt als het beste antwoord voor elk rusteloos hart. De ontmoeting met God doet nieuwe hoop ontstaan!
Een dag in de gemeenschap
Om 6 uur gaat de wekker af en worden de Blijde Mysteries van de Rozenkrans gebeden. Daarna wordt er ontbeten en gaat men aan het werk. Iedereen krijgt een taak voor een bepaalde periode. Na een tijd wisselt men van taak en krijgt men een ander werk te vervullen. Na het middagmaal blijft de groep nog even gezellig samen om rond 14 uur opnieuw aan de slag te gaan. Tijdens het namiddagwerk worden de Droeve Mysteries van de Rozenkrans gebeden. Om 18.30 uur komt de groep opnieuw bijeen om de Glorievolle Mysteries van de Rozenkrans te bidden en te luisteren naar het Woord van God. Na het avondmaal is er tijd voor vriendschap en ontspanning. Bedtijd is er om 22 uur..
Het leven in de gemeenschap vraagt heel wat offers. Er wordt heel weinig naar de Televisie gekeken (af en toe een goede film of een sportgebeurtenis), niet gerookt, geen alcohol gedronken en niet naar muziek geluisterd, met uitzondering van de muziek die er zelf gemaakt wordt. Er wordt niet getelefoneerd en er is geen persoonlijke vrije tijd. Al wie in de gemeenschap leeft, doet dat belangeloos en zonder iets terug te verwachten.
Ligging
Het jongenscenacolo "Campo della Vita" ligt even voorbij de Verschijningsberg, richting Kruisberg aan de rechterkant. Het is hier dat de maandelijkse verschijningen aan Mirjana plaatsvinden.
Het meisjescenacolo "Campo delle Goia" ligt tussen de Kerk en de Verschijningsberg, rechtdoor, waar de straat een hoek van 90 graden maakt.
Pauselijke erkenning
Op 16 oktober 2009 [missiezondag] heeft de Pauselijke Raad voor de Leken de Cenacolo gemeenschap van Zuster Elvira Petrozzi offcieel erkend als "Internationale Vereniging van Pauselijk Recht voor de Gelovigen"
Na het middagangelus sprak de Paus lovende woorden over de gemeenschap op het Sint-Pietersplein: "Ik spoor u allen aan om Hem te volgen op het pad naar de heiligheid en om Zijn zendingsijver na te volgen. Ik verwelkom de Italiaanssprekende pelgrims met genegenheid, in het bijzonder de leden van de Comunità Cenacolo, die reeds vele jaren de jongeren helpen, vooral zij die verslaafd raakten aan drugs, om opnieuw de levensweg te vinden in een ontmoeting met Jezus Christus."
De geestelijke reis van een werk van God wordt beoordeeld door de Kerk in kleine stappen van erkenning, volgens de groei en de ontwikkeling en de bijzondere uitstraling van dat werk. De eerste stap werd hiertoe ondernomen op Pinksteren van 1998. Op die dag erkende Zijne Excellentie, Mgr. Diego Bona, destijds Bisschop van Saluzzo, de Comunità Cenacolo als een "Openbare Vereniging voor Gelovigen" voor de tijdsduur van drie jaar "ad experimentum." Vanaf toen maakte de Vereniging onderdeel uit van de Kerk. Op Pinksteren van 2001 werd dit statuut voor drie jaar verlengd.
Op 8 december 2005, het "Feest van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria", erkende de huidige bisschop van Saluzzo, Mgr. Giuseppi Guerrini, de Comunià Cenacolo definitief als een "Internationale Vereniging van Bisschoppelijk Recht voor de Gelovigen"
Met de groei van de gemeenschap tot buiten de bisschoppelijke en nationale grenzen, en onder de impuls van de vele Bisdommen waar we vertegenwoordigd waren, binnen en buiten Europa, ondernamen we onze eerste stappen naar een Pauselijke erkenning. Moeder Elvira Petrozzi, stichtster van de Comunità Cenacolo, nam als toehoorder deel aan de Bisschoppensynode van 2005 naar aanleiding van het jaar van de Eucharistie. Zij gaf er getuigenis van het "Eucharistisch Mirakel" van de verrijzenis van de jongeren, dankzij de Misviering en de aanbidding van Jezus in onze tehuizen.
Zuster Elviras getuigenis
Pas na deze synode merken we dat het uur is gekomen om in nederigheid na te gaan of we aan de voorwaarden voldeden om te worden erkend door de Heilige Stoel.
Er werd ons voorgesteld om het erkenningsproces aan te vatten als Internationale Vereniging voor Gelovigen bij de Pauselijke Raad voor de Leken. Na een gunstig advies van onze bisschop, die ons werk altijd heeft gesteund en aangemoedigd, werd er niet langer getwijfeld. De daaropvolgende periode was er een van een zorgvuldige uitwerking van de statuten, in overeenstemming met de ontvangen richtlijnen en dit dankzij de medewerking en de begeleiding van deskundigen. Dit was ook een tijd van genade, omdat de verschillende opmerkingen die wij tijdens deze reis kregen ons hielpen om op een vreedzame wijze in alles de Heilige Geest na te volgen, in het mysterie van Zijn liefde. Stap voor stap ontdekten we steeds duidelijker onze bijzondere opdracht en dit dankzij de Kerk die ons met Haar wijsheid begeleidde.
Het dierbare geschenk van erkenning is de nog sterkere band die ons verenigd met de Heilige Vader, met het hart van de universele kerk en haar naaste medewerkers. In alle kleinschaligheid, karigheid en breekbaarheid treden we nederig en subtiel binnen in de grote universele opdracht van de Kerk, Dienster en Moeder van de Mensheid, die "goed nieuws brengt aan de armen, bevrijding aan de gevangenen, en genezing aan de ontroostbaren." We zijn nu dieper verenigd met het hart van de Kerk en de Paus, met onze werk van God, in Zijn handen geplaatst en tot Zijn dienst, en ons volledig bewust van dit grote, grote geschenk.
In juni ontvingen we het goede nieuws dat onze statuten werden goedgekeurd en aanvaard voor een periode van vijf jaren. De Pauselijke Raad voor de Leken, gaf ons aan dat het het gebruik is om de graad van erkenning zou toegekend worden op een betekenisvolle datum. We kozen 16 oktober 2009. Het is prachtig om de zachte hand van de Heilige Moeder Maria te zien, die ons leidt en begeleidt op onze reis. Op het einde van ons jubileum, de vijfentwintigste verjaardag van de Comunità Cenacolo, verwelkomt de Kerk ons in Haar universele hart en zendt ons verder uit in deze wereld. Het is een nieuw begin, met een nieuw licht en een nieuwe sterkte, die een grotere maturiteit, verantwoordelijkheid en overtuiging vereisen, maar ons eveneens een grote vreugde verschafte.
De dag van de erkenning valt samen met de datum van de aanstelling van "een man van een ver land" tot Paus, Johannes Paulus II. We verheugen er ons dan ook over dat we om beide redenen op die bijzondere datum in Rome zullen zijn, om onze Heer en de Heilige Maagd Maria te bedanken. Onze gemeenschap werd geboren en groeide verder uit tijdens het pontificaat van Johannes Paulus II, en nu, aan het begin van onze zesentwintigste verjaardag, ontvangen we de pauselijke erkenning en gaat onze reis van geestelijke volwassenwording door en vertrouwen we ons toe om te worden geleid door de vaste hand van onze Heilige Vader Benedictus XVI. Met de ene hand in deze van Johannes Paulus II en de andere hand in deze van Benedictus XVI, wandelen we veilig en in zelfvertrouwen door.
Tijdens de voorbereiding van de statuten en, in overeenstemming met de richtlijnen van de Pauselijke Raad voor de Leken, werd ook de rol van onze zusters duidelijker omlijnd. Van bij het begin is hun opdracht zuiver religieus en daarom werken we nu verder om erkenning te bekomen als een Vereniging voor Religieuze Vrouwen.
Pauselijke Raad voor de Leken
De Pauselijke Raad voor de Leken [Pontificium Consilium pro Laicis] is een instelling van de Romeinse Curie en is verantwoordelijk voor alle aangelegenheden die te maken hebben met de positie van leken binnen de Katholieke Kerk. Gedacht kan daarbij worden aan het Lekenapostolaat, maar ook aan aangelegenheden die te maken hebben met pastoraal werkers.
De raad werd op 6 januari 1967 bij motu proprio (Catholicam Christi Ecclesiam) als voorlopige voorziening ingesteld door paus Paulus VI. In 1976 werd de raad - eveneens bij motu proprio (Apostolatus Peragendi) een vast dicasterium binnen de Romeinse Curie. In zijn apostolische constitutie Pastor Bonus heeft paus Johannes Paulus II de taakomschrijving van de Raad nader toegespitst. De taakstelling van de Raad is daar als volgt omschreven:
De Raad steunt en spoort leken aan om op hun eigen wijze deel te nemen aan het leven en de missie van de Kerk, als individuen of in verenigingen, zodat zij vooral voor hun eigen bijzondere verantwoordelijkheid kunnen staan: de tijdelijke orde doordringen met de geest van het evangelie. Met het begrip leken worden alle christengelovigen bedoeld die niet tot de clerus behoren.
De Raad bevordert samenwerking tussen leken in catechese, in het liturgische en sacramentele leven, evenals in de werken van barmhartigheid, liefdadigheid en sociale ontwikkeling. De Raad zet zich in voor en organiseert internationale conferenties en andere projecten met betrekking tot het lekenapostolaat. Binnen de grenzen van de eigen bevoegdheid verricht de Raad alle activiteiten met betrekking tot lekenverenigingen van de christengelovigen; de Raad richt internationale verenigingen op en verleent goedkeuring aan hun statuten, zonder daarbij inbreuk te maken op de bevoegdheid van het Staatssecretariaat is het centrale orgaan van de Romeinse Curie, het bestuursapparaat van de Heilige Stoel.
De huidige voorzitter van de Raad is Monseigneur Stanisław Rylko. Secretaris is Monseigneur Josef Clemens. De Voorzitter wordt bijgestaan door een adviescommissie van kardinalen en bisschoppen. In die commissie spelen in het bijzonder bepaalde christengelovigen een rol, die op verschillende vlakken actief zijn.
De plaats waar Onze-Lieve-Vrouw voor het eerst verscheen, een paar honderd meter boven het gehucht Bijakovici, heet Podbrdo maar wordt vandaag de Verschijningsberg genoemd. Een steil pad leidt van de huizen tot aan de verschijningsplaats. In 1989 werden hier bronzen reliëfplaten geplaatst die de blijde en droeve mysteries van de Rozenkrans uitbeelden. (Werk van de Italiaanse kunstenaar Carmelo Puzzolo.)
Een steil pad gaat van de huizen naar de plaats der verschijningen
In juni 2002 werden de bronzen reliëfplaten toegevoegd die de glorierijke mysteries uitbeelden. Deze staan op het pad dat naar beneden loopt langs het Blauwe Kruis. Op weg naar de verschijningsplaats vindt men halverwege een houten kruis. Het was hier dat Maria op de derde dag verscheen aan Marija Pavlovic en voor het eerst opriep tot vrede.
Houten Kruis waar Marija op de derde dag de eerste keer tot vrede opriep
Op de eigenlijke verschijningsplaats werd op de 20ste verjaardag van de Verschijningen een beeld van de Koningin van de Vrede geplaatst, naar het model van het beeld dat zich voor de kerk bevindt. Dit beeld is van de hand van Dino Felici en geschonken door een Zuidkoreaanse familie als dank voor de genezing van hun kind. Het is dit beeld dat in de nacht van 28 op 29 augustus 2008 door vandalen ernstig werd toegetakeld, waarbij de neus en de linkerhand werden afgebroken. Eergisteren, op de officiële viering van de verjaardag van Onze-Lieve-Vrouw brak er een brand uit rond deze plaats (zie berichtgeving van eergisteren en gisteren).
Een bezoek aan de Verschijningsberg staat voor de pelgrims gelijk met een ontmoeting met Onze-Lieve-Vrouw door een persoonlijk gebed of door het bidden van de rozenkrans.
Beel van de koningin van de Vrede
03-01-1975
Medjugorje: het Blauwe Kruis
Het Blauwe Kruis
Aan de voet van de verschijningsberg bevindt zich (links) het Blauwe Kruis, opgericht in 1985. Sinds 4 juli 1982 komt de gebedsgroep van Ivan regelmatig samen op die plek. De eerste verschijning vond er plaats op 27 juli 1982. Die dag verscheen Onze-Lieve-Vrouw plotseling aan Ivan. Zij vertelde hem om niet verder te gaan omdat hogerop de politie klaarstond om Ivan gevangen te nemen.
Eerste originele Blauwe Kruis
Omdat de verschijningen zoveel pelgrims aantrekken, geraakte Ivan vaak zelfs niet meer tot aan het Blauwe Kruis en verscheen Onze-Lieve-Vrouw rechts naast het eerste Blauwe Kruis. Op deze nieuwe Verschijningsplaats zijn na verloop van tijd een nieuw, tweede Blauwe Kruis, een klein altaar en enkele zitbanken opgericht.
Op deze foto ziet u een overzicht van beide Blauwe Kruisen die echt niet ver van elkaar verwijderd zijn
Het Blauwe Kruis was oorspronkelijk van hout. Het werd gemaakt door een lid van Ivan's gebedsgroep die even verderop een huis aan het bouwen was. Met het hout uit zijn werf maakte hij een kruis om de gebedsplaats op de Podbrdo te markeren. Ivan had toevallig nog een restje blauwe verf liggen, daarom is het kruis blauw. Bij een bosbrandje geraakte het kruis beschadigd. Een Italiaanse pelgrim kreeg de toelating om het mee naar huis te nemen en maakte een stalen kruis in de plaats. Hij liet verf maken in precies dezelfde kleur als het origineel. Dat origineel bevindt zich nog steeds in Italië, waar velen erbij komen bidden.
02-01-1975
Medjugorje, het Votiefkruis
Medjugorje, het Votiefkruis
In 1933 begon God de parochie Medjugorje voor te bereiden voor haar toekomstige rol. Naar verluidt vond het eerste vreemde incident plaats in het Vaticaan zelf, met Paus Pius XI. Deze paus werd geboren als Achille Ratti op 31 mei 1857 te Desio, Lombardije. Na een academische carrière in Milaan en een kerkdiplomatieke in Polen en Pruisen werd hij in 1921 tot aartsbisschop van Milaan en kardinaal benoemd. Op 6 februari 1922 werd hij tot paus gekozen en nam hij de naam Pius XI aan. Hij was een enthousiast bergbeklimmer. Was het de door de Goddelijke Voorzieningheid dat hij pauselijke nuntius was te Warschau op het moment dat Karol Woijtila, de toekomstige Paus Johannes Paulus II, op 18 mei 1920 te Wadowice in Polen geboren werd?
Op een nacht, in februari 1922, had deze paus in het Vaticaan een droom dat hij een berg aan het belkimmen was, een berg die hij nog nooit had gezien. Hij wist dat het niet in Italië was omdat hij bijna elke top in Italië kende. Toen hij de top bereikte, zag hij de Maagd Maria, die hem geduldig aan het opwachten was. Zij droeg een witgrijs kleed en een lange witte doek.
Zij sprak hem aan: "Achille, Ik wil dat u op deze plaats een kruis laat bouwen, omdat deze plaats erg belangrijk zal worden in de toekomst."
Hij keek rond in dit voor hem onherkenbaar gebied en vroeg zich af: "Waar ben ik?"
"Joegoslavië" en glimlachend voegde Maria hieraan toe, "Onthoud deze berg, Achille."
Toen werd de paus plotseling wakker en dacht hij onmiddellijk aan deze nare droom.
Enkele maanden later ontving Paus Pius XI een verzoekschrift van de aartsbisschop van Mostar, in voormalig Joegoslavië, nu Bosnië-Herzegovina. Het bisdom wou een betonnen kruis oprichten op de berg Sipovac, ter herdenking van de kruisdood van Jezus Christus, 1900 jaar geleden. Toen de Paus een foto zag van de plaats, riep hij het uit: "Dit is bergtop die ik in mijn droom heb gezien!"
Zonder aarzelen keurde hij de bouw goed en het jaar daarop werd het kruis opgericht.
De pastoor van de parochie, Vater Bernardin Smoljan, had ondertussen gehoord van de droom van de Paus en deed de belofte om een groot kruis te bouwen op de berg Sipovac. Hij legde het verhaal uit aan zijn parochianen die hier onmiddellijk mee instemden. Hiermee werd zijn parochie meteen toegewijd aan Christus en werd Zijn bijzondere bescherming gevraagd voor de hagel, die zo dikwijls de wijngaarden en de tabaksplantages van de boeren vernietigde.
"Sipac" is het Kroatische woord voor granaatappel, en zo was de oorspronkelijke naam van de berg Sipovac, omdat er veel granaatappelbomen groeien
Alle elementen voor de bouw van het kruis werden aangebracht aan de voet van de 537 meter hoger berg Sipovac. Het is verbazend dat de bouw van dit 8,56 meter hoge en 15 ton zware kruis maar anderhalve maand in beslag nam, omdat het aanbrengen van het materiaal zware arbeid was en voornamelijk op de rug werd naar boven gebracht. Vanaf die tijd heeft men de berg Sipovac voortaan Krizevac (Kruisberg) genoemd. In het votiefkruis werd een vanuit Rome bezorgde relikwie van het kruis van Christus aangebracht.
Op het kruis werd de volgende inscriptie aangebracht: "Aan Jezus Christus, Verlosser van de mensheid, als een teken van hun geloof, hoop en liefde, opgericht door pastoor Bernardin Smoljan en de parochie van Medjugorje. Bescherm ons van elk kwaad, O Jezus." Aan de achterzijde werden de data "33 - 1933" aangebracht, als herdenking aan de kruisdood van Jezus, 1900 jaar terug.
Binnen de kruising van de armen van het kruis werd een vanuit Rome bezorgde relikwie van het kruis van Christus aangebracht. Vader Smoljan schreef in de parochieboeken dat de relikwieën kleine stukjes waren van het echte kruis waaraan Jezus stierf en die door Keizerin Helena in de vierde eeuw waren ontdekt.
Deze keizerin, Sint-Helena of Flavia Julia Helena of Helena van Constantinopel (±248 - ±329), was de moeder van de Romeinse keizer Constantijn de Grote. Zowel bij de Katholieken als de Orthodoxen wordt zij als heilige vereerd.
Helena werd waarschijnlijk te Drepanum geboren en haar zoon Constantijn zal later de naam van de stad in Helenoplis veranderen. Volgens sommigen is zij de dochter van een herbergier. In elk geval stamt zij uit een lagere sociale klasse.
Zij maakte kennis met de Romeinse militair Constantinus Chlorus en baart diens zoon Constantijn. Constantius trouwt vervolgens met de stiefdochter van keizer Maximianus en wordt later zelf keizer. Na zijn dood in 306 volgt zoon Constantijn hem op en Helena wordt, als moeder van de keizer, een belangrijke figuur aan het keizerlijke hof. In het jaar 324 verkrijgt zij van Constantijn de eretitel Augusta.
Evenals haar zoon bekeert Helena zich tot het christendom. Omstreeks het jaar 325 onderneemt zij een reis door het oosten van het Romeinse Rijk. Volgens de beschrijving die kerkvader Eusebius van haar omzwervingen door Palestina geeft in zijn Vita Constantini, hield zij zich voortdurend bezig met bidden, het uitreiken van aalmoezen, het bezoeken van heilige plaatsen en het stichten van kerken. Verder ontdekte zij het graf van Jezus en neemt ze "en passant" ook de stoffelijke resten van de Drie Koningen mee naar Constantinopel, waarna deze reilkwieën aan de stad Milaan werden geschonken in het jaar 344. Historici zijn het erover eens dat de feiten in Vita Constantini de waarheid lijken te spreken., alhoewel zeker rekening moet gehouden worden met de christelijke achtergrond van de schrijver.
Volgens de overlevering brengt Helena tevens het kruis waaraan Christus stierf mee. De vindplaats ervan werd haar in een droom aangegeven. Dit lruis krijgt, nog steeds volgens de overlevering, een plaats in de Heilige Grafkerk van Jeruzalem, terwijl de bijhorende spijkers ervan werden verwerkt in het bit van Constantijns favoriete paard.
Volgens de "Gesta Treverorum" zou Helena de Heilige Rok naar Trier hebben gebracht. Zij had daar een paleis, waarschijnlijk op de plaats waar Constantijn in 326 begon met de bouw van de Sint-Petersdom.
Kort na haar terugkeer uit het Heilige Land sterft de Heilgie Helena. Dankzij de verslagen van Eusebius verleent de Kerk haar de status van heilige. Haar naamdag valt op 18 augustus.
Aan de acteur, Jim Caviezel, die de rol speelt van Jezus in Mel Gibsons "Passion of the Christ", werd twee stukjes bezorgd van het echte Kruis, die hij in zijn lendedoek bewaarde tijdens het draaien van de film. De acteur zegt dat Ivan Dragecevic en zijn vrouw Lorraine hem deze stukjes kruis persoonlijk hebben overhandigd.
Het kruis werd voltooid op 15 maart 1934. De hele parochie beklom op de dag van de wijding in processie de met rotsblokken bezaaide berg. Moeizaam zochten de mensen hun weg tussen de doornstruiken en salieplanten. Men bad de rozenkrans en zong de litanie van de Heilige Maagd. De pastoor zegende het kruis en pater Grgo Visalj, geboren in Medjugorje, droeg bovenop de berg de eerste heilige mis op. Sinsdien heeft men elk jaar op het feest van de kruisverheffing, op de eerste zondag na 8 september, de geboorte van Maria, een eucharistieviering opgedragen op de Krizevac. En, zoals het verhaal gaat, zijn de parochianen Jezus zeer erkentelijk dat de hagel van weleer sinsdien geen nachtmerrie meer is.
Na de oorlog werden honderden priesters in Bosnië-Herzegovina door de communistische partizanen vermoord. Onder hen bevonden zich pastoor Bernardin Smoljan en pater Grgo Vasilj. Zij werden vermoord te Mostar en hun lichamen werden in de rivier Neretva geworpen. Alle eigendommen van de kerk werden in beslag genomen en de priesters vielen terug in armoede.
De gelovigen van Medjugorje hebben het kruis nooit zomaar achtergelaten, maar vanaf het begin hebben zij de stille pelgrimstochten voortgezet. Wanneer iemand door lijden werd beproefd, ging hij biddend de Kizevac op. Men kroop op blote knieën over de scherpe stenen rond het kruis en herhaalde dit 33 keer. In 1937, op de dag van Sint-Jan (24 juni, later werd dit ook de eerste dag van de verschijningen!) droeg pater Jenko Vasilj zijn eerste heilige mis op. Ook deze pater werd later, tijdens de oorlog, brutaal vermoord.
Voor deze gelegenheid verlichten de gelovigen het kruis en maakten door middel van brandende olielampen een voorstelling van een grote kerk met een hostie erboven. Beneden konden de mensen uit het dorp met ontroering deze afbeelding aanschouwen.
Toen de nieuwe kerk in Medjugorje af was, waren de inwoners erg gelukkig en bereidden zij met verschillende plechtigheden de viering voor van het feest van de kruisverheffing op de Krizevac. Zij kochten een electriciteitskabel van meer dan duizend meter, sloten hem aan in het huis van Ante Dugadzic, trokken hem van daaruit omhoog en verlichtten alle kruiswegstaties en het grote kruis. Negen dagen voor het feest van de kruisverheffing werd de Kruisberg reeds verlicht. Men zou kunnen zeggen dat de hemel op aarde neerdaalde. Op de weg van Mostar naar Ljubuski stopten de reizigers om vol bewondering van dit bijzonder mooie beeld te kunnen genieten.
Het werd tevens de gewoonte voor de parochianen om elke vrijdag, in de zomer om 16 uur en in de winter om 14 uur, de berg op te gaan om er de Staties van het Kruis te bidden, geleid door de pastoor. Deze gewoonte duurt tot op de dag van vandaag. Vanaf de dag van de verschijningen zijn het aantal zichtbare mirakelen niet meer bij de houden. Vele parochianen zien vreemde lichtverschijnselen, het witte silhouet van een vrouw, enz...
01-01-1975
Medjugorje, de Sint-Jacobuskerk
Medjugorje: de Sint-Jacobuskerk
In 1892 werd in Mostar de franciscaanse provincie "Maria Hemelvaart" gevestigd, waarvan de parochie Medjugorje, die in hetzelfde jaar autonoom geworden was, deel uitmaakte. De paters besloten direct een kerk te bouwen in deze nieuwe parochie. Zij kozen echter hiervoor een slecht stuk grond dat was afgeraden door een oude wichelroedeloper. De kerk werd op een onderaardse grot gebouwd en de bodem zou het met de tijd begeven. Dertig jaar later gebeurde wat voorspeld was: de muren van de kerk vertoonden scheuren en de kerk werd zo onveilig, dat men genoodzaakt was de heilige mis 's zomers in de tuin en 's winters in de kelder van de pastorie te vieren.
De jaren gingen voorbij en de bouw van de kerk, waarmee kort voor de oorlog begonnen was, stagneerde bij de fundering. De aanvraag voor een bouwvergunning werd tot 1966 systematische door de regionale autoriteiten verworpen.
Zodra de vergunning er eindelijk was, hielpen alle parochianen mee aan de bouw, de ene door zijn handen uit de mouwen te steken, de andere door geld te geven. Er werd veel hulp geboden vanuit de diaspora en door de bijdragen van de geëmigreerde arbeiders.
Zo kon een grote kerk met twee klokketorens gebouwd worden. In de zijmuren staan telkens tien hoge smalle ramen met daarop afbeeldingen uit twintig eeuwen christendom die uitnodigen om daarover te mediteren. Evenals de oude werd ook deze nieuwe kerk aan de Heilige Jacobus toegewijd, de patroon van de pelgrims en bemiddelaar tussen God en de mensen. Deze keuze van de schutsheilige van de parochie lijkt ook door de hemel geïnspireerd.
Sint-Jacobus de Meerdere, apostel en martelaar, verliet alles om Christus te volgen. Energiek en moedig, bekeerde hij de man die hem naar de marteldood leidde. Zijn resten werden naar Compostella in Spanje overgebracht, waar pelgrims al eeuwenlang zijn graf bezoeken. Het is dankzij deze pelgrimstochten, dat Spanje succesvol de aanvallen van de Saraceense moslims kon afslaan en dat het nu deel uitmaakt van het christelijke Europa.
De mensen uit de hele omgeving kwamen naar Medjugorje om de nieuwe kerk te bewonderen. De wijding van deze grote kerk was een mijlpaal voor de bewoners van Medjugorje, allen afstammelingen van de heidenen , die hier dertoen eeuwen geleden Christus ontmoetten.
Nu waren ze blij Hem door deze majestueyze bouw hulde te kunnen brengen, en te kunnen danken door het "Te Deum" te zingen voor de hulp en de liefde die zij hebben ontvangen. Vlado Flalak, schilder van naïeve kunst, maakte een profetisch schilderij: tussen de kerk en de Krizevac heeft hij Onze-Lieve-Vrouw afgebeeld, zwevend in de lucht. Wie of wat zou hem geïnspireerd hebben om toemstomstige gebeurtenissen aan te kondigen? Dit doek heeft vele jaren achter in de kerk aan de muur gehangen.
25-08-1974
Maandelijkse faxen van Zr. Emmanuel: jaar 2012 [januari-juni]
Maandelijkse faxen van Zr. Emmanuel: jaar 2012 [januari-juni]
Januari 2012
Medjugorje, 18 januari 2011
Dierbare kinderen van Medjugorje, Geloofd zij Jezus en Maria!
Op 2 januari 2012 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis, omringd door een indrukwekkende menigte, die gekomen was om het jaar te beginnen met Jezus en Maria. Na de verschijning gaf ze ons de volgende boodschap door: "Lieve kinderen. Als ik met moederlijke bezorgdheid in uw harten kijk, dan zie ik er pijn in en lijden. Ik zie een gekwetst verleden en een voortdurend zoeken. Ik zie mijn kinderen, die gelukkig willen zijn, maar niet weten hoe. Open u voor de Vader! Dat is de weg naar het geluk, de weg waarop ik u wil leiden. God de Vader laat zijn kinderen nooit alléén, vooral niet in het lijden en de wanhoop. Als ge dat zult begrijpen en aanvaarden, zult ge gelukkig zijn en uw zoeken zal een einde kennen. Ge zult beminnen en geen vrees hebben. Uw leven zal hoop zijn en de waarheid, die mijn Zoon is. Ik dank u. Ik bid u, bid voor hen, die mijn Zoon uitgekozen heeft. Oordeel niet want allen zult ge geoordeeld worden.
Pijn en wanhoop?
De boodschap die aan Mirjana gegeven werd op 2 januari is ontroerend. De blik van onze moeder dringt in ons door tot in het diepste van ons hart. Ze raadt onze geheimen en dringt door tot onze intiemste diepte, die ons zelf ontsnapt. Wat ziet Ze? Pijn, lijden, soms zelfs wanhoop! Maar onmiddellijk geeft ze ons de kernremedie die nooit faalt: "Opent u voor de Vader!" De Hemelse Vader, Hij is de veiligheid, de onfeilbare en onvoorwaardelijke liefde, Hij is de schoot van de Barmhartigheid. Ik meen dat de uitnodiging van de H. Maagd betrekking heeft op het vertrouwen in Hem. Jezus is op aarde gekomen om ons de Vader terug te geven en ons terug te geven aan de Vader. Als er een punt van inwendige genezing is, waar we allen recht op hebben, dan is het op de genezing in ons van het beeld van de Vader, beeld dat door de satan werd misvormd bij de zondeval (Gen.3) en dat dikwijls geschonden wordt door pijnlijke ervaringen in de jeugd. Door deze boodschap nodigt Maria ons uit om deze genezing te ontvangen! Dan zullen we met de Vader spreken zoals een kind met de beste van de Papas, in volledig vertrouwen, zonder schuldgevoel, ondanks ons falen, zonder vrees ondanks onze lafheden, zonder schroom ondanks ons egoïsme. De Vader staat zover boven dit alles! Hij is de oneindige Trooster, de opperste moedgever. Hij verwijt ons nooit iets, tenzij met een oneindige zachtheid. Hij richt ons op en versterkt ons met zijn Aanwezigheid. De Vader ontdekken, zijn aanwezigheid beleven, dat is reeds iets van de Hemel in ons hart!
Mijn vriendin in Cairo (Egypte) bidt elke morgen het prachtig gebed van Charles de Foucault: "Mijn Vader, ik verlaat me op U " en midden de dreigingen, die haar land teisteren, zie ik dat ze sereen blijft.
50 redenen om te danken!
We hebben thuis een mooie traditie, wil u ze met ons delen ? We schrijven in januari een dankbrief naar Jezus met 50 redenen, die we hebben om God en O. L. Vrouw te danken voor de gaven, de genaden, de geschenken, de zegeningen, de gunsten, de vergiffenissen, de inzichten, (met vervolgingen), kortom, voor alles wat de Hemel ons in 2011 gegeven heeft en voor het buitengewoon geschenk om in leven te zijn in dit nieuwe genadejaar 2012.
50 Redenen, dat lijkt veel, maar ge zult zien, het volstaat om er met gans uw hart aan te beginnen, om er vlug meer dan 50 te vinden ! Overloop, onder de leiding van de H. Geest, gans het voorbije jaar. Het is een buitengewone oefening, die ons attent maakt voor de gaven van God en die een genadeslag toebrengt aan bitterheid en steriel klagen. Een echte springplank naar vreugde ! We kunnen ook enkele van onze punten delen met onze naastbestaanden om ons wederzijds aan te moedigen om de hand van God te onderscheiden in ons leven en ons er rekenschap van te geven hoeveel we bemind worden. De vruchten van zulk delen : Een levendige hoop en een grotere eenheid onder ons, een grotere wederzijds respect.
U kan uw lijst ook naar de H. Maagd zenden, Ze zal hem met vreugde aan Jezus overmaken!
De zegen van God
Op het feest van Rosh Hachana, het Joodse Nieuwjaar, bestaat er bij het Joodse volk een mooie traditie: Ze bieden mekaar een symbolische vrucht aan, de granaatappel, die frequent voorkomt in het Hooglied. Ze zeggen daarbij: "Moge God u dit jaar zoveel genaden geven als er zaden zijn in deze granaatappel!" Ik wil dan ook aan ieder van u hetzelfde wensen aan het begin van het jaar 2012! Vooral, blijven we goed verbonden met Benedictus XVI, die voor de Kerk strijdt en op onze gebeden rekent!
Het is belangrijk dat we goed beseffen dat elke echte zegen van God komt en niet van geluk of toeval. In feite bestaat toeval niet. God is immers Meester van alles en laat niets aan het toeval over. Het toeval is een uitvinding van de mens en als iemand me zegt "veel succes," antwoord ik "God zegene u!" Zoals de pitten van een granaatappel geen plaats tussen mekaar laten, maar prachtig in mekaar passen, zo laat God geen enkel spleetje ontsnappen.
Medjugorje is een plaats van grote zegeningen, dat staat buiten twijfel. Maar door de boodschappen van Maria te beleven, kan ieder van ons een zegen worden voor de anderen en van zijn werk, zijn huis, zijn leven een stroom van zegeningen maken.
Het zijn de priesters, die de krachtigste zegen geven, want, zo zegt Gospa, "Als een priester u zegent, lieve kinderen, dan is het mijn Zoon, die zegent. De zegen van de priester is belangrijker dan mijn zegen. Moesten de priesters beseffen wat ze geven als ze zegenen, ze zouden dag en nacht zegenen!"
In Medjugorje gaan de Franciskanen in januari van huis tot huis om deze en de families te zegenen. Mochten we deze mooie tradities terug vinden in alle parochies van de wereld!
Een vriend uit Kerala, zeer met God verbonden, vertelde me op een dag dat hij eens, toen hij in de
H. Mis was, hij daarna onmiddellijk moest vertrekken voor een belangrijke reis. Daar de H. Mis langer duurde dan voorzien, was hij geneigd te vertrekken voor het einde. Hij zei echter bij zichzelf: "Nee, ik wil de eindzegen niet missen!" Hij bleef voor de zegen. Wat later, terwijl hij op weg was naar een andere stad, was hij betrokken in een zwaar verkeersongeval, waarbij vele wagens rondom hem, betrokken waren. Het was een slagveld! Hijzelf werd volledig gespaard, zonder enige schram, wat niet te verklaren was. Hij hoorde een stem hem zeggen: "Vermits ge gebleven zijt voor mijn zegen, is uw leven gespaard gebleven!"
Heiligen op wacht!
Hebt u uw gezel voor het volgend jaar reeds getrokken? De heilige, die dit jaar onze gemeenschap "Kinderen van Medjugorje" ( dus : u) heeft gekozen is de H. Faustina Kwalska uit Polen. Haar feest valt op 6 oktober. Onze opdracht is: "Bidden opdat de zondaars zouden geraakt worden door de Goddelijke Barmhartigheid en zich zouden bekeren." Welk een vreugde! Deze heilige, die in Frankrijk nog te weinig gekend is, zal ons helpen om grondiger het plan van God te beleven over ons leven en levende getuigen te zijn van zijn Barmhartigheid. Het zou goed zijn dat ieder van ons haar "Klein Dagboek" zou lezen, een prachtig werkje dat door Johannes Paulus II sterk werd aanbevolen en reeds zoveel mensen naar God terug gebracht heeft! "Secretaresse van mijn Barmhartigheid, schrijf " zei Jezus haar. In dit boek drukt Jezus de diepten van zijn Hart uit. Wie zou er niet in willen duiken?
Lieve Gospa, als we in uw hart kijken, dan zien we vrede, zachtheid, schoonheid! Kom uw kinderen ter hulp als de nacht te donker is en de pijn te hevig! Leg ons in de armen van de Vader!
Dierbare kinderen van Medjugorje, Geloofd zijn Jezus en Maria!
Op 2 februari 2012 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning in Napels (Italië) in aanwezigheid van een ontelbare menigte. Na de verschijning deelde ze volgende boodschap mee: "Lieve kinderen. Ik ben al zo lange tijd bij u en wijs u al zo lang op Gods Aanwezigheid en zijn grenzeloze Liefde, waarvan ik voor u allen wens, dat ge ze zoudt leren kennen. En gij, mijn kinderen? Ge blijft doof en blind, terwijl ge naar de wereld rondom u kijkt en niet wilt zien waar hij naartoe gaat zonder mijn Zoon.
Ge verwerpt Hem, en Hij is de bron van alle genaden. Ge luistert naar mij terwijl ik tot u spreek, maar uw harten zijn gesloten en ge hoort me niet. Ge bidt niet tot de Heilige Geest om u te verlichten. Mijn kinderen, het is de hoogmoed die heerst. Ik wijs u op nederigheid. Mijn kinderen, denk er aan dat alleen een nederige ziel zuiverheid en schoonheid uitstraalt omdat ze er toe gekomen is de Liefde van God te kennen. Enkel een nederige ziel komt de Hemel toe, omdat mijn Zoon in haar
is. Dank u. Opnieuw smeek ik u te bidden voor hen, die mijn Zoon gekozen heeft en die uw herders zijn.
Men zou een lange commentaar kunnen schrijven bij deze boodschap! Ik stel u voor even te gaan zitten, de boodschap aandachtig te lezen en er elk woord van te absorberen, zowel in uw verstand als in uw hart. Dan neemt ge papier en schrijft neer wat ge concreet beslist hebt om van deze krachtige boodschap een providentiële gelegenheid te maken om verschillende aspecten van uw leven te
veranderen. Als onze Moeder ons komt zeggen dat we doof zijn en blind, dat we haar Zoon hebben verloochend, dat we niet willen zien waarheen de wereld op weg is en dat we niet bidden tot de Heilige Geest, dan wil dit zeggen dat het hoog tijd is om van richting te veranderen. Ze toont ons de weg van het heil. Laten we deze trein niet missen. Het gaat immers om onze eeuwigheid, niets minder!
Een kind van 11 jaar leert ons!
Kleine Chiara heeft een veralgemeende kanker. In januari is ze van uit de USA aangekomen met haar vader, haar grootmoeder, haar meter en vrienden want haar familie wilde de H. maagd voor haar komen smeken. Haar moeder was thuis gebleven om voor de twee jongste kinderen te zorgen. Tijdens het lange onderhoud, dat we met haar hadden, liet niets vermoeden dat Chara door de geneeskunde veroordeeld was. Ze leidde het gesprek met een verbazende vreugde en sereniteit, maakte grapjes en stelde iedereen gerust door haar positieve ingesteldheid. Daarna
legde ze me uit met een eenvoud, eigen aan zuivere harten: "Weet ge, Jezus zal voor mij beslissen en ik weet dat hij de goede beslissing zal nemen. Ik, van mijn kant, heb vertrouwen. Want, ofwel genees ik, en dan zal ik blij zijn, ofwel genees ik niet en ik zal ook tevreden zijn. In beide gevallen zal het goed zijn, omdat ik weet dat Hij het is, die zal beslissen." Aan haar familie had ze gezegd: "Als ik sterf, ga ik naar de Hemel en zal daar op u wachten!"
Chiara heeft de gelegenheid gehad om Vicka te ontmoeten, die haar met tederheid heeft omhelst en voor haar gebeden heeft. Chiara zei haar: "Ik ben niet bang om te sterven! Overleef ik, dan win ik, als ik sterf, dan win ik!" Vicka fluisterde haar in het oor: "Ge hebt gelijk, ge hebt geen enkele reden om bang te zijn!"
Haar vader vertrouwde ons toe: "Ik realiseer me dat Chiara het niet nodig had om naar Medjugorje te komen, ze had immers reeds vrede in haar hart. Het zijn wij [haar familie] die het nodig hadden om naar hier te komen! Hier hebben we vrede gevonden."
Medjugorje onder de sneeuw!
Door de uitzonderlijke sneeuwbuien is het leven in Medjugorje reeds 2 weken stilgevallen, buiten de kerk en haar gebedsprogramma. De school, de kantoren,
de winkels zijn gesloten. De autos rijden niet meer en gelijken op enorme igloos. Een dikke laag ijs overdekt nu het dorp. Mijn zusters zijn naar het Blauw Kruis gegaan op skis! Ondanks de pijnlijke schade, die de sneeuw veroorzaakt heeft [Zo is, onder andere, onze tent ingestort onder het zwaar gewicht van de sneeuw], heeft de Heer mooie dingen bewerkt, vooral op het gebied van de onderlinge hulp. Bovendien heeft deze onverwachte en niet door de mens geprogrammeerde beproeving ons doen beseffen hoe broos ons bestaan op aarde is en hoe klein we zijn. God laat dit toe ten goede, al ware het maar om ons de tijd te geven om na te denken over ons leven, over de zin en het doel er van.
Het zou ook kunnen dat deze episode voor ons een voorbereiding is om eenvoudiger te gaan leven. De publiciteit heeft van ons mensen gemaakt, die angstig zijn om iets te
kort te komen door ingebeelde en dure noden te creëren. Ze houdt ons gevangen in afhankelijkheid. De Heilige Maagd nodigt ons uit tot eenvoud, zelfs als dat ingaat tegen de regel van de schijn, die in de "wereld" heerst. Op een dag zullen we zaken kunnen missen, die ons vandaag onontbeerlijk lijken en dat niet gedurende enkele weken in de winter. De Heilige Familie leefde zonder lopend water, noch elektriciteit, zonder draagbare telefoon noch computer.
Als God iets
geeft is dat een geschenk. Als Hij neemt is ook dat een geschenk. Want, als we Hem danken voor wat Hij gegeven heeft, dan openen we ons voor andere vormen van gaven. Het Woord van Jezus is waar: "Zoekt eerst het Rijk Gods en zijn gerechtigheid, en al de rest zal u als toemaat gegeven worden." We hebben hier vermenigvuldigingen van voedsel en andere dingen meegemaakt. Dat is een teken van wat de Heer in de toekomst zal doen, want Hij waakt over zijn volk. Hij heeft echter ons vertrouwen nodig. Gisteren zijn we begonnen met een dertigdaagse ter ere van de Heilige Jozef [Feest 19 maart] Verenig u met ons! Neem hem als vriend in de familie, hij zal u niet met lege handen achterlaten, hij, die voor het aardse brood gezorgd heeft voor Hem, die het Brood van het Leven is!
Napels zien en herleven!
Op 2 februari waren ongeveer 30.000 mensen verzameld
in het groot stadion van Napels, om de maandelijkse verschijning aan de zienster Mirjana mee te maken. Ik krijg menige en prachtige verhalen hierover!
Eerste wonder: 30.000 Napolitanen, veel jongeren,in totale stilte voor de H. Mis. Het getuigenis van Mirjana, de Rozenkrans, de verschijning Zonder commentaar!
Dan, de sterke zalving van uit de Hemel met de H. Maagd, bij de verschijning, oorzaak van heel wat bekeringen.
Tenslotte, velen, die het zonnewonder zagen na de verschijning. Zij die schoorvoetend gekomen waren, zijn veranderd teruggegaan. Zo, bijvoorbeeld, Constanza. Ze vertelt hoe ze voorheen maar zelden naar de H. Mis ging omdat ze dacht iets nuttigers te kunnen doen. Ze had het geluk zelf de H. Maagd te zien in Napels en sinds smaakt ze de schoonheid en de waarde van de H. Mis. Ze bidt graag de Rozenkrans, wat ze nooit deed, leest de levens van de heiligen en vooral is haar hart nu bereid tot God te naderen
Een echt moederhart!
Veel nieuwe wetten gaan tegenwoordig in tegen het menselijk leven en onze heidense westerse maatschappij heeft zelfs op de Katholieken tegenwoordig een invloed op dat gebied. Er zijn echter nog mooie houdingen en het is goed ook hierover te schrijven! Er was in Italië een ongehuwd meisje van 30 zwanger geworden. Haar moeder, een goede Katholieke, die haar kinderen had opgevoed in het compromisloze gehoorzamen aan Gods geboden, moest van deze onverwachte zwangerschap op de hoogte gebracht
worden. Haar dochter was bang haar dit te zeggen. Maar nauwelijks had de moeder [grootmoeder geworden] het nieuws gehoord of ze viel op de knieën: "Dank, voor de gave van het leven, kan men enkel knielen!" Gans de familie verwacht de geboorte van het kind binnen enkele weken Mochten alle grootmoeders op dezelfde manier reageren, er zouden heel veel abortussen verijdeld worden!
Opgelet!
Er doen valse berichten de ronde! Al jaren is er een boodschap, toegeschreven aan O.L.Vrouw en gegeven aan Ivan, die de ronde doet langs het internet. Ze voorspelt een nakend onheil in Libanon, enz Door een Amerikaanse vriendin ondervraagd, heeft Ivan dit ten stelligste ontkend. De stijl van de boodschap is trouwens in het geheel niet de stijl van O.L.Vrouw. Ze zaait paniek en leidt onze aandacht af van wat de H. Maagd ons leert langs haar echte boodschappen. Een andere boodschap, zo gezegd ook ontvangen door Ivan, gaat over Frankrijk. Ze is vals!
Het
zekerste is, zich te houden aan de officiële boodschappen, die door de parochie worden bekend gemaakt of langs betrouwbare sites, die met Medjugorje verbonden zijn en een aanvang te maken met ze te beleven.
De valstrik is: zich te laten vangen door alarmerende uitspraken, die een koortsachtige onrust veroorzaken, eerder dan de bekering van het hart en vrede. Ieder zou kunnen voor zichzelf het volgende beslissen : Als een boodschap niet uit een betrouwbare bron komt,
verspreiden we ze niet langs onze volledige email-lijst. Heel veel moeilijkheden zouden zo kunnen vermeden worden. Terugkeren naar de bron van de informatie, is de waarheid vinden en doorgeven.
Lieve Gospa. We willen noch uw Zoon, noch U verloochenen! Wat zouden we zonder U doen ? Gij zijt onze vreugde, onze vrede, onze liefde en onze reden van bestaan!
Dierbare kinderen van Medjugorje, Geloofd zijn Jezus en Maria!
Op 2 maart 2012 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis. Na de verschijning deelde ze volgende boodschap mee: "Lieve kinderen. Door de onmetelijke liefde van God kom ik naar u en roep u voortdurend in de armen van mijn Zoon. Met een moederlijk hart smeek ik u, mijn kinderen, maar vermaan u ook dat u de zorg voor hen, die mijn Zoon niet hebben leren kennen, op de eerste plaats zoudt stellen. Laat niet toe dat ze, als ze naar u en uw leven kijken, niet het verlangen krijgen Hem te leren kennen. Bid de Heilige Geest, dat mijn Zoon in u zou ingeprent worden. Bidt dat ge apostelen kunt zijn van het goddelijk licht in deze tijd van duisternis en hopeloosheid. Dit is uw proeftijd. Ga met me mee met de rozenkrans in de hand en de liefde in uw hart. Ik leid u naar Pasen in mijn Zoon. Bid voor hen, die mijn Zoon gekozen heeft opdat ze altijd zouden leven door Hem en in Hem, dé Hogepriester. Dank u."
Apostel zijn van het goddelijk licht?
Het is mogelijk! Tijdens deze gezegende Vastentijd verlaten we ons volledig op de goddelijke Barmhartigheid om ons te laten zuiveren. Giulia gaf ons een heel mooi en bemoedigend getuigenis! Ze was een gelukkige Italiaanse grootmoeder maar tussen haar zoon en haar niet gelovige schoondochter is het zo slecht beginnen gaan, dat een scheiding niet meer te vermijden was. Giulia vertelde: "De verschrikkelijkste periode van mijn leven waren de vijf jaren die verstreken tussen het uiteen gaan van mijn zoon en zijn vrouw en hun scheiding. Hoe meer de tijd verder ging, hoe meer de zaken slechter werden. Op het moment van de scheiding was er een lawine van verwijten van Sonia. Ik treed niet in bijzonderheden. Het ergste was echter dat ze hun kind Manuele, mijn kleinzoon, betrokken hadden in deze helse spiraal. Meerdere keren werd hij door de Sociale dienst ondervraagd en onderworpen aan, voor een jongetje van die leeftijd, onmenselijke psychologische tests. Hij leed veel en voelde zich verscheurd tussen de liefde voor zijn vader en die voor zijn moeder. Het ging zo ver dat hij gedwongen werd dingen te zeggen, die hij niet wilde. Dat deed me erg lijden, zodat het gebeurde dat ik begon te huilen van pijn en verwensingen uitte tegenover mijn schoondochter.
Tijdens een H. Mis, op het moment dat de priester ons uitnodigde om mekaar een teken van vrede te geven, heb ik de vrede gewenst aan de mensen in mijn omgeving. Dan sloot ik mijn ogen en in een enorme inspanning van mijn wil, vroeg ik Jezus me te helpen. Inwendig stelde ik me mijn schoondochter voor. Dan, ondanks de hevige weerstand, die ik binnen in mij voelde, heb ik haar vergiffenis gevraagd omdat ik haar beledigd had en heb haar vergiffenis geschonken voor al die keren dat ze mijn hart had pijn gedaan. Dan heb ik haar, in gedachten omhelsd en zei haar: Ik geef u de vrede van Jezus. Moge de vrede van Jezus in uw geest zijn en in uw hart!
Van die dag af heb ik dat gebed elke dag herhaald bij de vredeswens in de H. Mis. Verschillende maanden heb ik dat moeten volhouden. Geleidelijk zijn mijn haat en mijn wrok opgetrokken en uiteindelijk verdwenen. De verandering was ongelofelijk! Mijn zoon vroeg: Mama, hoe doet ge het om geen haat meer te hebben tegenover Sonia? Ik antwoordde : Luigi, ik bid! De scheiding is nu uitgesproken, maar Sonia komt gemakkelijk eens langs. We groeten mekaar vriendelijk en zoenen mekaar en spreken rustig over onze kleine Manuele. Het is God, die dat gedaan heeft! En, als Hij dat voor mij gedaan heeft wil en zal Hij dat ook voor u doen!
De zienster Marija is terug uit Libanon! Op 10 en 11 maart heeft Marija gebeden en getuigd voor 60.000 mensen in het Forum van Beyrouth in Karantina. Er waren mensen uit alle godsdiensten van Libanon. Het was een uitzonderlijk gebeuren in dit land, dat zo dikwijls bevlekt werd door het bloed van de twisten tussen Christenen en Moslims. Tijdens het Rozenkransgebed kreeg Marija, twee opeenvolgende dagen, in het openbaar een verschijning van de H. Maagd. Tijdens deze verschijningen beval Marija gans het Libanese volk aan aan de H. Maagd en vroeg haar het te zegenen en ook alle mensen, die ze in hun hart droegen. Zondag vroeg Marija of de H. Maagd een woordje had voor hen. De H. Maagd gaf dan de volgende boodschap aan de Libanezen: Vergeet niet dat ik uw Moeder ben en dat ik van u houd! Een mooie nadruk op het belangrijkste!
Van de bevruchting tot de geboorte! Ik kan niet nalaten aan iedereen de raad te geven een prachtige video te bekijken en te verspreiden, die duidelijker dan ooit het begin toont van het menselijk leven in de moederschoot. Van het moment af van de bevruchting tot aan de geboorte. Om dit ongelofelijk document te kunnen maken heeft men een nieuwe fascinerende spitstechniek gebruikt, die aan de uitvinders er van de Nobelprijs voor de Vrede bezorgd heeft.
Hoeveel abortussen zouden er kunnen vermeden worden, moest men dit document tonen aan alle adolescenten, die op de huidige dag verstoken blijven van de waarheid over het menselijk leven. Dit in plaats van hen voorbehoedsmiddelen en morning-after pillen te geven en hen de verwoestende ingreep van een abortus voor te stellen als een banaliteit!
Sint Jozef zoekt werk. Op 19 maart zullen we het feest vieren van deze grote heilige, de echtgenoot van de Moeder Gods. Jaarlijks vraag ik hem om te kunnen getuigen van zijn grote tederheid voor de kinderen van God en beloof hem daarbij hem beter te doen kennen en beminnen! En dat lukt!
Dit jaar wil ik u een feit vertellen, dat me verteld werd door mijn vriendin Anne: Bij mijn terugkeer uit Medjugorje, zat ik in het vliegtuig naast een man, die eveneens uit Medjugorje terugkeerde, samen met zijn familie. John had veel kinderen en in Ierland is het moeilijk om werk te vinden. Hij vertelde me dat een vrouw hem op een zekere dag vertelde van de Heilige Jozef en over een bepaalde noveen De mantel van de H. Jozef. Ze had hem gezegd deze noveen te bidden en had hem er van verzekerd dat de H. Jozef hem zou aan werk helpen. Haar doel was om, zowel aan haarzelf als aan hem, te bewijzen dat de H. Jozef wel degelijk machtig is.
John was niet zeer vurig, maar zijn vrouw bad voor gans de familie. Hij zei aan die vrouw dat hij de noveen zou bidden om te zien of al die gebeden wel hielpen. Na de noveen vond hij werk, maar hij dacht dat het enkel om een samenloop van omstandigheden ging. Hij hield niet erg van zijn werk en na een zekere tijd ontdekte hij een ander, interessanter werk. Hij zond zijn Curriculum Vitae en werd de volgende donderdag ontboden. Hij besloot opnieuw een noveen te doen tot de H. Jozef, voor in geval, en om te zien of dit deze keer ook zou lukken. Aan het einde van het onderhoud, zei de ondernemer: We hebben zoveel vragen voor dit werk, dat ge niet voor dinsdag van volgende week nieuws kunt verwachten." "Geen probleem," antwoordde de man, maar diep in zijn hart verlangde hij dat werk te krijgen.
Terwijl hij naar huis reed [twee uur verder], zei hij aan de H. Jozef: Wat gaat ge voor mij doen? Ik hou zo van dat werk! Terwijl de gedachten zo door zijn hoofd dwarrelden, ging plots zijn telefoon. De man, met wie hij een onderhoud gehad had, belde : John, ik wil u zeggen dat ge dit werk krijgt. We wachten niet tot volgende week om de andere kandidaten te ondervragen. We willen u hebben! John was zo verbaasd dat hij zijn wagen aan de rand van de weg parkeerde om eens diep te ademen, omdat hij zo beefde. Hij kon niet nalaten te denken: Wel, H. Jozef, ik sta versteld! Dank u! Onmiddellijk belde hij naar zijn vrouw om haar de geschiedenis te vertellen. Nooit heeft hij nog getwijfeld aan de machtige hulp van de H. Jozef en hij laat niet na het aan iedereen te vertellen! Als hij vroeger de positieve antwoorden toeschreef aan een samenloop van omstandigheden, is hij nu overtuigd dat de H. Jozef zijn gebeden verhoort. Nu is John een van de beste fans van St. Jozef. Hij heeft zijn bescherming aan de lijve ondervonden en de vruchten van zijn voorspraak bij God!
H. Jozef, bid voor ons. Bid vooral voor de vaders! Ge kent hun zorgen Lieve Gospa, ja, blijf ons verder uitnodigen! Het is in de omhelzing van uw Zoon, dat we de Vasten willen beleven om ons beter te laten omvormen. Laat er ons niet uit ontsnappen!
Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria!
Op 2 april 2012 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis. Na de verschijning deelde ze volgende boodschap mee: "Als Koningin van de Vrede verlang ik u, mijn kinderen, de vrede te schenken. De echte vrede, die uit het hart van mijn goddelijke Zoon komt. Als een Moeder bid ik dat wijsheid, nederigheid en goedheid uw harten zou gaan regeren. Dat vrede zou gaan regeren. Dat mijn Zoon zou gaan regeren. Wanneer mijn Zoon heerser wordt in uw hart, zal u anderen kunnen helpen om Hem te leren kennen. Wanneer een hemelse vrede over u gaat heersen, zullen zij die de vrede zoeken op verkeerde plaatsen en zo mijn moederlijk Hart pijn doen, dit inzien. Mijn kinderen, mijn vreugde zal groot zijn wanneer ik zie dat u mijn woorden aanvaardt en dat u verlangt mij te volgen. Wees niet bevreesd, u bent niet alleen. Geef me uw handen en ik zal u leiden. Vergeet uw herders niet. Bid dat ze in gedachten altijd bij mijn Zoon
zijn die hen geroepen heeft om van Hem te getuigen. Ik dank u."
Jaarlijks één enkele H. Mis?
Velen kennen
nog een heel mooi en verrassend element niet uit de geschiedenis van Medjugorje. Ik ben blij u dat vandaag te kunnen vertellen omdat het rechtstreeks te maken heeft met de Zondag van de Barmhartigheid!
Gedurende meer dan vier eeuwen waren de Turken meester in het land (van 1463 tot 1873). De Christenen werden in deze periode dan ook zwaar vervolgd en werden verplicht zich tot de Islam te bekeren. Volgens de gezant van de Paus, Peter Masarecchi, werden zo 40 tot 50.000
Katholieke Kroaten uit Midden-Bosnië in 1624 verplicht zich tot de Islam te bekeren. (Dat is de oorzaak van de aanwezigheid van Moslims in het land. In feite zijn ze oorspronkelijk ex-Christenen). De toenmalige regering liet de Katholieken niet toe de H. Mis te vieren. Zo ontstond er een soort geheim Christelijk leven, te vergelijken met het Christelijk leven in de catacomben in Rome in de eerste eeuwen van het Christendom en wat men tegenwoordig ook nog vindt in sommige landen, zoals China.
Er was, goddank, een uitzondering op de regel. De Christenen kregen de toelating om één H. Mis in het jaar te vieren, op een welbepaalde plaats, verre van alles verwijderd, ergens te lande. Ook de datum van deze H. Mis was astgesteld : de eerste zondag na Pasen, de dag die Jezus later koos als het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid, volgens de openbaringen aan de H. Zuster Faustina Kowalska. De Christenen, die in die tijd erg vurig waren, aarzelden niet om met duizenden en duizenden te voet naar deze plaats te gaan. Ze marcheerden dagen en nachten in alle mogelijke weersomstandigheden (april is het regenseizoen), ze trotseerden de gevaren van de grote wegen om deze H. Mis te kunnen bijwonen en ten minste één maal per jaar Jezus te zien, aanwezig in de H. Hostie. Deze bedevaart was voor hen de
bron van hun kracht, hun hoop, hun vreugde en hun licht in de nacht van de vervolging.
We weten het, God heeft een plan in zijn bedoelingen. Eerst in de Hemel zullen we de rugzijde zien van het tapijt, dat Hij in de wereld weeft door zijn Goddelijke Barmhartigheid en hoezeer we met mekaar verbonden zijn door de gemeenschap van de heiligen! Dan zullen we ontdekken hoe bepaalde gebeurtenissen, die ons nieuw lijken, diepe wortels hebben in het verleden, in het hart van meerdere
generaties van gelovigen, die gebeden hebben en geleden, die zelfs hun bloed vergoten hebben voor hun geloof. Soms gebeurt het dat God iets van mijn mysterieuze plannen onthult en een verrassende continuïteit in zijn keuzen toont.
Deze gezegende plaats waar deze duizenden lijdende Christenen hun jaarlijkse H. Mis vierden, was geen andere dan de met stenen bezaaide velden van Medjugorje, toen nog zeer ruw, juist daar waar nu het kerkhof is van Kovacica (waar Pater Slavko begraven ligt), op enkele meters van de huidige kerk, waar duizenden bedevaarders deze dagen opnieuw bijeen komen.
Moet men dan verwonderd zijn dat er stromen van genaden over dit dorp neerkomen? Is de God, die we hebben, niet prachtig?
15 daagse reis in Azië
De week voor de Goede Week ben ik naar Maleisië, naar Indonesië en naar China kunnen gaan. Het is mogelijk dat deze Christenen op een dag ons afvallige Westen zullen komen evangeliseren, dat vervallen is in het gevaarlijkste heidendom!
Zo, bij voorbeeld, kan men zich in China, waar de wet maar één kind toelaat per familie, menselijkerwijze het probleem voorstellen voor de ouders als hun enige zoon priester wil worden! Nochtans, het is hun fierheid een zoon priester te hebben, omdat ze Christus boven alles liefhebben. Ten zuiden van Peking zijn de families zeldzaam, die geen martelaar hebben bij hun naastbestaanden. En toch laten ze zich elk jaar met duizenden dopen. Jezus is hun echte schat. Een familie, die toch twee zonen had, aanvaardde met vreugde God hun twee zonen te geven, die zich geroepen
voelden om priester te worden. Ze vertrouwen er op dat God in hun oude dag zal voorzien als ze zich aan Hem toevertrouwen. Dat is te bewonderen als men de economische toestand van hun streek kent. Ze weten ook dat een priester duizenden kinderen heeft, alle zielen, die hij naar God leidt door zijn bediening.
In een ander land, waar de geboorten niet beperkt zijn en waar het leven gemakkelijker is, zei een Katholieke moeder ons: 'Ik heb drie zonen maar wil niet dat een van hen priester ou worden." Ze weet niet wat ze zich ontzegt. Laten we God bidden dat Hij haar hart zou verlichten! Dat ze zich verheugt voor de buitengewone eer voor gans haar familie, als God een van haar zonen roept. Een eer voor de levenden en voor die nog zullen komen. En dat ze zijn roeping steunt, zoals Barbara Stepinac deed voor haar zoon Alois, die door Johannes Paulus zalig verklaard werd. Zulke moeders heeft God nodig. Hij roept tegenwoordig evenveel mannen en vrouwen, als in het verleden. Weinig echter antwoordden omdat de families de zachte stem van Christus in het hart van de kinderen versmachten. Het is Satan, die tracht het beeld van de priester te vernietigen door de zonde van sommigen in de media breed uit te smeren en de heiligheid en de heldhaftige zelfgave van zoveel priesters te doen vergeten. Deze families, zoals wij allen, wensen de zegen van
God, over zichzelf en hun kroost en daar doen ze goed aan. Dat ze dan de deur wijd open zetten voor Hem, die de bron is van alle zegen en die er zo naar verlangt zich aan ons te geven door zijn priesters! Zijn zij immers niet andere "Hem-zelf" als ze ons de sacramenten toedienen?
Onze priesters, onze schatten, onze ladders naar de Hemel
Tijdens de noveen van de Goddelijke Barmhartigheid, de tweede dag, bidden we voor onze priesters. De woorden van Jezus tot Zuster Faustina : "Leid vandaag alle priesters en kloosterzusters naar me toe en dompel ze in de afgrond van mijn Barmhartigheid. Ze gaven me de kracht mijn bitter lijden te doorstaan. Als door kanalen zal ik door hen Mijn Barmhartigheid over de hele mensheid uitgieten."
Op 18 maart 2011 eindigde de Gospa haar boodschap langs Mirjana: "Door mijn moederlijke liefde zal ik u tonen wat ik van ieder van u verwacht, wat ik van mijn apostelen verwacht." En dan, terwijl ze ons uitnodigde voor haar zonen, de priesters, te bidden, voegde ze er aan toe: "Nogmaals leg ik er de nadruk op: met hen, zal ik overwinnen!
Ook aan de Zalige Maryam van Bethlehem, "de kleine Arabische," gaf Jezus bijzondere boodschappen voor de priesters. Vele priesters zagen hun leven veranderen van zodra ze deze boodschappen beleefden. "Ik verlang vurig dat de priesters elke maand een H. Mis opdragen ter ere van de Heilige Geest. Wie deze H. Mis opdraagt of ze bijwoont zal dor de H. Geest zelf
geëerd worden. Hij zal het licht hebben, de vrede, hij zal zieken genezen en hen, die slapen, opwekken."
Meer dan ooit hebben de priesters onze bescherming nodig. Ze zijn immers het eerste doelwit van satan. Toen God hem verplichtte aan Maryam van Bethlehem zijn valstrikken en zijn technieken te onthullen, bekende de satan haar: "Voor ons (de duivels) is het overwinnen van een priester of een kloosterzuster meer dan het verderven van een ganse stad." Duizenden zielen hangen inderdaad op mystieke wijze op de eerste plaats af van de priesters, en ook van de godsgewijde zielen. Enkel al door zijn dagelijkse H. Mis op te dragen trekt één trouwe priester al een menigte zondaars naar Jezus, naar het heil dat Hij brengt. De vijand kent heel goed de inzet voor de zielen, hij is door de macht van de priesters geterroriseerd en wil hen vernietigen. Daarom hebben ze zozeer onze gebeden nodig. Dat ze met ganser harten de hand van Maria vast nemen en ze zullen in veiligheid zijn.
Marthe Robin (Van wie het zaligverklaringsproces bezig is) bad zo: "O mijn God, hou alle priesters op Uw heilige weg, laat niet toe dat de verleidingen van de wereld en de verlangens van het vlees ook maar de minste aantrekking zouden hebben voor hen. Maak dat ze allen meer en meer apostelen zouden zijn, meer onwrikbaar in hun geloof, trouw aan hun bediening en dat uw aanbiddelijke Wil steeds ten volle in hen zou verwezenlijkt worden."
Lieve Gospa, U bent de Moeder van de Hogepriester bij uitstek. Leg in ons hart dezelfde liefde die in uw hart brandt voor uw uitverkoren zonen!
Verander elke veroordeling in voorspraak en elk wantrouwen in barmhartigheid!
Dierbare kinderen van Medjugorje, Geloofd zijn Jezus en Maria!
Op 2 mei 2012 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis. Er was een massa bedevaarders op Podbrdo. Na de verschijning deelde ze volgende boodschap mee: "Lieve kinderen. Met moederlijke liefde smeek ik u me uw handen te geven. Laat me toe u te leiden. Ik, als moeder, verlang u te redden uit de rusteloosheid, de wanhoop en de eeuwige ballingschap. Mijn Zoon, door zijn dood aan het kruis, toonde u hoeveel hij u bemint. Hij offerde zichzelf omwille van u en omwille van uw zonden. Verwerp zijn offer niet en vernieuw zijn lijden niet met uw zonden. Sluit de deur van de hemel niet voor uzelf. Mijn kinderen, verlies geen tijd. Niets is meer belangrijk dan de eenheid in mijn Zoon. Ik wil u helpen omdat de Hemelse Vader me gezonden heeft zo dat we samen de weg van de genade en de redding kunnen tonen aan al diegenen, die Hem niet kennen. Wees niet hard van hart. Heb vertrouwen in mij en aanbid mijn Zoon. Mijn kinderen, ge kunt niet zonder herders. Mogen zij elke dag in uw gebed zijn. Dank u."
Zult ge me geloven?
Op 27 april was er op de middag een man in de Franse H.Mis. Het was Jean, uit het eiland La Réunion (In de Indische oceaan) De avond tevoren had hij in zijn groepje bedevaarders getuigd over zijn bekering. Iedereen was erg onder de indruk geweest. Het was immers zo dat hij, na iemand te hebben vermoord, nog maar juist uit de gevangenis kwam. Ziehier het verhaal:
Hoewel hij uit een Katholieke familie afkomstig was, had Jean al van zijn veertiende jaar af alle godsdienstige praktijk opgegeven. Hij was aan de drugs geraakt, aan alcohol, aan slecht gezelschap en leefde samen met zijn vriendin Jessica. In 2003, bij een hevige ruzie met Gilbert, voelde hij zich bedreigd en sloeg een beetje te hard. Gilbert was op slag dood. Jean werd veroordeeld tot 12 jaar gevangenis.
Ondertussen kwam zijn vriendin in 2008 naar Medjugorje en maakt er een bekering mee. Bij haar terugkeer leerde ze aan Jean, die nog steeds in de gevangenis zat, het rozenhoedje te bidden. Tijdens deze jaren in de gevangenis klampte hij zich vast aan het bidden van de rozenkrans, wat voor hem niet steeds gemakkelijk was. Hij hield echter vol en gaf er zich, naar zijn eigen woorden, rekenschap van dat "dit hem genas van de pijnen, die hij voelde in zijn hoofd en in zijn hart." Hij begon ook de Bijbel te lezen. Nog een andere persoon sprak hem over de Rozenkrans en over Medjugorje.
Op Goede Vrijdag, 6 april 2012, mocht hij de gevangenis verlaten en zijn eerste daad was naar de biecht te gaan, na 17 jaar ver van de Kerk. Daarna vroeg hij een H. Mis voor de zielenrust van Gilbert. Zijn grootste verlangen was om naar Medjugorje te gaan. Goede mensen betaalden hem de reis en op 27 april bevond hij zich tussen ons in de H.Mis. Alléén de bedevaarders van zijn groep wisten wie hij was en waar hij vandaan kwam.
Tijdens de homilie nam de priester een ongewoon initiatief. Hij riep Jean aan de micro en vroeg hem door zijn getuigenis de bekering van de H. Paulus te illustreren. Paulus, die blind was, genezen werd van zijn blindheid en Christus volgde. Jean zei enkele eenvoudige woorden en keerde terug naar zijn plaats. En dan gebeurde er iets ongelofelijks: In deze kleine kapel, op duizenden mijlen van La Réunion, diezelfde dag, op hetzelfde uur was ook de familie van Gilbert in de H. Mis, de man, die door Jean vermoord was. Toen ze Jean aan de micro zagen, hoe zouden ze hem niet herkennen! Men kan zich de schok voorstellen!
Die dag, nogmaals, opende de Hemel zich in Medjugorje. Na de H. Mis immers zijn ze in mekaars armen gevallen en hebben ze zich al wenend met mekaar verzoend. Ze weenden van emotie en van vreugde omdat ze Jezus en Maria hadden ervaren om hen uit de hel te verlossen.
Ik zou nooit kunnen geloven hebben wat er gebeurd was, was ik niet zelf in deze H. Mis aanwezig geweest!
Keulen, 2012.
Ik houd er aan hier een mooi initiatief van de Kerk te vermelden. Initiatief, zoals we er meer in de wereld zouden willen zien gebeuren. Ze trekken immers duizenden mensen aan die dorsten naar waarheid en die heel dikwijls op den dool zijn in de tragische geestelijke woestenij van onze samenleving. Ze vinden in deze oases een prachtig voedsel om terug op adem te komen, om moed te putten en geestdrift op hun weg van het geloof.
Kardinaal Meisner, de Aartsbisschop van Keulen, Pater Paul Maria Sigl van de gemeenschap "Familie van Maria" nodigen ons uit tot een grote gebedsdag rond de "Vrouwe van alle volkeren" op 23 juni. Inlichtingen op www.de-vrouwe.info.nl
Volk van Frankrijk
Herlees rustig en meermaals de boodschap van 2 mei [zie boven] en vervang "Lieve kinderen" door "Dierbaar volk van Frankrijk." Het zou niet beter kunnen aangepast zijn aan onze huidige situatie. Ik laat het over aan de H. Geest ieder van u te inspireren over de verhelderingen, die in deze boodschap te vinden zijn om de weg te verlichten, die we met ons land moeten gaan.
Het is ook goed ons sommige profeten te herinneren, die voor Frankrijk geleden hebben, bij het zien wat er zich aankondigde. Wie ons het meest nabij is, is Marthe Robin.
"Frankrijk zal zeer diep vallen, zei ze, veel dieper dan de andere landen omwille van zijn hoogmoed en de slechte leiders, die het zelf gekozen heeft. Het zal met de neus in het stof liggen. Er zal niets meer zijn. Maar, in zijn nood, zal het zich God herinneren. Dan zal het Hem aanroepen en het zal de H. Maagd zijn, die het zal komen redden. Frankrijk zal dan zijn roeping als oudste dochter van de Kerk terugvinden, ze zal de plaats van de grootste uitstorting van de H. Geest zijn en het zal opnieuw missionarissen uitzenden over de hele wereld."
Enkele profetieën van Maryam van Bethlehem, de kleine Arabische:
"Jezus vergelijkt Frankrijk met een rozelaar. De rozelaar zal geknipt worden met drie snoeischaren. Er zal enkel één tak overblijven en door deze tak zal God grote dingen doen. Frankrijk moet veel gezuiverd worden."
"Frankrijk, vraag vergiffenis, zei Jezus, vraag vergiffenis!... Frankrijk heeft teveel goed gedaan in de missies dat God het zou verlaten. Het zal heilig zijn, maar verdient het nog niet. Als het volk bidt en zich bekeert, zal de beproeving gering zijn. Anders zal het van de ene nederlaag naar de andere gaan."
Maryam zegt dat God zijn wonderen zal doen in Frankrijk, maar Jezus zegt dat eerst de zeef moet passeren en dat Frankrijk niets moet worden opdat Ik aan het hoofd van het leger zou kunnen staan opdat alle naties onder mekaar zouden zeggen: "Waarlijk, het is de Allerhoogste, die aan het hoofd staat van Frankrijk! Ze zullen het allemaal roepen als uit één mond, met één stem, op dezelfde toon, zelfs de ongelovigen."
Of Filiola, de grote en eenvoudige mystica uit de streek rond Parijs [1888-1976]:
"De vijand wint terrein. Alles had anders kunnen zijn! Maar de Kerk zal triomferen, ondanks satan en zijn trawanten ... Ik heb de dood in het hart voor Frankrijk." [17-06-75]
"Frankrijk zal een zware slag krijgen. Het Hart van Jezus is zo gehoond, de Heilige Mensheid van Jezus zo vervormd, verscheurt door de zijnen!" [29-04-74]
"O, Frankrijk zal lijden door zijn gebrek aan geloof in Jezus, in zijn Heilig Mens-zijn. Frankrijk zal vernederd worden, zijn hoogmoed zal lijden ... maar Jezus zal heersen, door Zijn Heilig Mens-zijn. Het ogenblik is daar. De wereld weet niet waarheen zich te wenden. Men zoekt waar men zich kan toevertrouwen. Men verdedigt zijn ganse welzijn en de zielen gaan verloren."
"Miniem zijn de getrouwen aan Jezus, aan Zijn Geest, aan zijn liefde. Maar Jezus bouwt met hen. Jezus laat me een zo mooi licht zien, dat een onnoemelijke kracht is. Hoe is dat troostend! Jezus zoekt arme zielen in de modder om hen te bekleden met zijn liefde, om hen te leiden, hen het leven te geven, zijn Leven. Jezus zal regeren door deze kleinen. Met deze kleinen zal Jezus zijn Kerk terug opbouwen, die zo lijdt. De Geest van Jezus zal regeren in zijn Kerk, die men zo heeft verscheurd." [13-05-74]
"Frankrijk verscheurt me het hart, door zijn gebrek aan geloof in Mij ... Ik zou vooral Frankrijk willen redden, dat me dierbaar is ... Ik heb Frankrijk gekozen om mijn Hart te troosten: Men rukt het van me weg, men scheurt het van me af, dat is het wat men met Mij doet!" [18-04-74]
"Frankrijk hoort Mijn stem niet, noch de stem van mijn moeder, die spreekt, die oproept ... Men verliest de kostbare tijd, die ik gun om Me te doen kennen. Ik heb Frankrijk gekozen om me te laten kennen."
"Filiola, Chemin de lumière," Uitg. Pierre Téqui
Lieve Gospa, Gij zegt ons : "Lieve kinderen, ik heb u nodig. Zonder u kan ik de wereld niet helpen!" Wij willen u niet in de steek laten. Te meer omdat wijzelf, meer dan ooit U nodig hebben! Wij geven U onze handen om met U mee te gaan, maar hou ons nog meer vast!
Medjugorje, 15 juni 2012, Feest van het H. Hart van Jezus.
Dierbare kinderen van Medjugorje, Geloofd zijn Jezus en Maria!
Op 2 juni 2012 kreeg Mirjana haar maandelijkse verschijning aan het Blauwe Kruis. Er was een massa bedevaarders op Podbrdo. Na de verschijning deelde ze volgende boodschap mee:
"Lieve kinderen. Ik ben voortdurend bij u omdat ik, met mijn eindeloze liefde, u de deur van de Hemel wil tonen. Ik wil u zeggen hoe ze geopend wordt: Door goedheid, barmhartigheid, liefde en vrede door mijn Zoon. Daarom, mijn kinderen, verlies geen tijd met ijdelheden. Enkel het kennen van de liefde van mijn Zoon kan u redden. Door die redding brengende liefde en de Heilige Geest koos Hij mij en Ik, samen met Hem, kies u om apostelen te zijn van Zijn liefde en van Zijn wil. Mijn kinderen, groot is de verantwoordelijkheid, die op u rust. Ik verlang dat door uw voorbeeld de zondaars het licht zouden terug krijgen, hun arme zielen verrijken en hen terug brengen in mijn omhelzing. Daarom, bid, bid, vast en biecht regelmatig. Als het ontvangen van mijn Zoon in de Eucharistie het middelpunt is van uw leven, dan moet ge niet bevreesd zijn. Ik ben met u. Elke dag bid ik voor de herders en ik verwacht van u hetzelfde. Omdat ge, mijn kinderen, zonder hun leiding en de kracht van hun zegen, dit niet kunt doen. Dank u."
Een ongewone biecht
De priesters, die in Medjugorje biecht horen, beleven soms ongewone dingen. Eén van hen vertelde hoe hij op een dag, toen hij in een biechtstoel zat met het opschrift "Français" er plots een Italiaanse dame binnen kwam, knielde en heel vlug begon Italiaans te spreken. Omdat hij er niets van begreep, zei hij haar (in het Frans) naar een Italiaanse priester te gaan, omdat hij niets verstond van wat zij vertelde. De dame hield echter met deze raad geen rekening en ging verder met haar biecht te spreken, en hem heel vlug een hele hoop dingen te vertellen. Onthutst vroeg de priester aan Jezus wat hij moest doen. Het sacrament is immers niet geldig als één van de twee niets verstaat.
Op dat moment gebeurde het onwaarschijnlijke : De priester zag voor zijn ogen, als in en film, alles voorbijgaan wat de dame hem in het Italiaans vertelde. Hij begreep alles! De geschiedenis houdt daarmee niet op want als hij haar antwoordde merkt hij dat hij in perfect Italiaans sprak, een taal, die hij nooit geleerd heeft en die hij niet kent! Hij was hierdoor zeer ontroerd. Hij vertelde er bij dat hij uren aan een stuk in deze biechtstoelen in Medjugorje kan blijven zitten zonder zich bewust te zijn van de tijd, die voorbij gaat en zonder enige vermoeienis of honger te voelen.
Het is niet zeldzaam dat God, om zijn kinderen aan te moedigen om goed te gaan biechten, indrukwekkende tekenen geeft van Zijn aanwezigheid. Het meest ndrukwekkende van dit sacrament ligt echter elders! Het bestaat er in dat twee zondaars mekaar ontmoeten om de oneindige Barmhartigheid van God eer te brengen. Een van hen heeft de macht gekregen om de andere zijn zonden te vergeven en de andere nadert nederig tot de eerste om zijn ellende uit te storten. En zo, in de menselijke armoede van deze ontmoeting tussen de biechtvader en zijn biechteling, begint het bloed van onze Redder te vloeien, zuivert het de ziel van de gelovige veel meer dan deze kan begrijpen. Daar is het dat het grote wonder gebeurt.
"Ik nodig u uit om eenmaal per maand te biechten, zegt ons de Maagd Maria. Er is immers niemand op aarde die de maandelijkse biecht niet zou nodig hebben." Natuurlijk nodigt Maria uit tot een oprechte biecht, die vergezeld is van het verlangen om niet meer te zondigen. Pater Pio, die in de zielen kon lezen, wilde geen biecht horen van mensen, die bij hem kwamen zonder berouw over hun zonden.
De Heilige Familie geneest ons
De natuurgrote kribbe in onze tuin trekt de meest verscheidene mensen aan. Sommigen lijden onder inwendige kwetsuren, die moeilijk te dragen zijn en die een tragisch gebrek aan vrede meebrengen. Anderen zoeken naar genezing, anderen komen om het kindje Jezus te aanbidden, nog anderen om hun familie toe te vertrouwen. Ik vermeld hier twee recente voorbeelden van verrijzenissen:
Angele is naar de kribbe gekomen om te wenen. Ze leefde als een wrak, verpletterd onder te zwaar inwendig lijden. Ze was nooit hersteld van een verkrachting door haar grootvader aan drie jaar. Een hele tijd bleef ze aan de kribbe bidden en Maria behaalde een mooie overwinning in dit gekwetste hart Eindelijk kon deze vrouw loslaten, de kwetsende gebeurtenis, de heel haar leven had vergald, geven en overlaten aan God (aan het kindje Jezus, dat ze in haar armen hield). Ze was zozeer veranderd dat men haar in haar groep s avonds niet meer herkende. Voor de eerste keer was er vreugde in haar ogen en op haar lippen. Het verschrikkelijk gevoel van enkel vuilnis te zijn, te ellendig om de liefde van anderen waard te zijn, was verdwenen.
Blandine, 77 jaar. Ze had haar tweede kind, Lyne, verloren. Door dit verlies inwendig verscheurd, had ze het nooit verteerd. Ze kwam binnen in de kribbe, drukte het kindje Jezus aan haar hart en begon te roepen! De mensen, die bij haar waren en die door deze kreten geschokt waren, begonnen in stilte voor haar te bidden. Geleidelijk aan kwam ze tot rust. Door het kindje Jezus te wiegen vond en herkende ze als het ware haar eigen kind, dat in haar armen rustte. Al haar pijn kwam terug en explodeerde in haar hart. Maar stilaan, met naar haar hemelse Moeder te kijken en bij het zien dat deze haar handen open hield, kon ze de stap zetten, die ze nog nooit had kunnen zetten, de enige die vrede geeft: ze gaf Haar haar kind. Ze gaf het aan de Moeder van God en aan God zelf. Eindelijk liet ze het los in hun handen. De band van de dood werd zo eindelijk in haar doorbroken. Blandine kon eindelijk terug zingen en in de vreugde leven!
Kom naar de kribbe zoals ge nu zijt! Zelfs innerlijk, bij u thuis, druk het kindje Jezus aan uw hart, ge zult zelf ervaren wat de Hemel u bereid heeft!
Keulen, 23 juni!
Dit is een mooi initiatief van de Kerk, een van die initiatieven, die duizenden harten aantrekken, die dorsten naar de waarheid, die heel dikwijls dwalen te midden de geestelijke woestijn van onze wereld en die in deze Oasen uitstekend voedsel vinden om terug op adem te komen, om terug moed te krijgen en geestdrift.
Een verjaardagsgeschenk
Op 25 juni viert de Parochie van Medjugorje de 31ste verjaardag van de verschijningen. De traditie wil dat 9 dagen voor de verjaardag er wereldwijd allerhande gebedsinitiatieven genomen worden in vereniging met Medjugorje. Litanieën voor de H. Maagd, H. Missen voor haar intenties of om te danken, Rozenhoedjes, Aanbidding, vasten, enz [Voor wie op 16 juni niet aan de noveen kan beginnen is het nooit te laat om haar toch te beginnen en haar te eindigen na de verjaardag].
De 24 uren van Gospa
Een ander idee voor een geschenk om de Koningin van de Vrede te danken omdat Ze nog steeds bij ons komt na de 30 jaar verschijningen, die we verleden jaar vierden, is, wat men noemt: "de 24 uren van Gospa" doen.
Het is heel eenvouding. Op 24 juni [de dag voor de verjaardag] tijdens de verschijning van 18.40, maakt ge het heel stil om de H. Maagd in uw hart te ontvangen en ge belooft haar gedurende de 24 uren, die u van de Verjaardag scheiden, een offer te brengen, dat u moeite kost. Dit offer zal het geschenk zijn dat ge Haar met vreugde aanbiedt voor haar verschijning van de 25stee. Bijvoorbeeld : Niet roken [of niet drogeren] gedurende 24 uren, niets van alcohol drinken, iemand bezoeken, die in nood is, een hoofdstuk van het Evangelie of de 10 geboden van God (Deut.5) van buiten leren, de televisie, de computer of de radio uit laten, een belangrijk aalmoes geven, een vasten aanbieden, een teken van goede wil geven aan iemand, die ons iets misdaan heeft, enz In een woord : afstand nemen van een verslaving of afhankelijkheid of zich in iets overtreffen. In 24 uren is alles mogelijk! Maria zal ons verlangen zien om haar genoegen te doen.
Heel dikwijls antwoordt ze vlug met een onverwachte genezing. Zo was Rosie, die rookte als een Turk, plots bevrijd van haar verslaving toen ze haar inspanning offerde, wat voor haar zeer moeilijk was, om niet te roken tussen de verschijning van de 24ste en de 25ste juni 2010. Sindsdien is ze nooit meer herbegonnen met roken Ze walgt van de tabak, genezen!
Lieve Gospa, geef Gij ons zelf de inspiratie voor wat Ge van ons verlangt te krijgen als verjaardagsgeschenk! Wij zijn zo gelukkig met uw bezoeken! Dank U!
