• U hebt vernomen dat onze familie "Kinderen van Medjugorje" op 1 januari de Zalige Moeder Teresa gekregen heeft als hemelse gezellin voor het jaar 2004. Welk een geschenk! Op de 60 namen van heiligen die in ons mandje lagen, was zij de enige die de gebeurtenissen van Medjugorje gekend en gewaardeerd heeft. Ze droomde er van om er naartoe te komen. Ze had vele getuigen van Medjugorje ontmoet, waarbij Mgr. Hnilica en Pater Slavko Barbarić. Ze had Kathleen Martin haar zegen gegeven. Ze heeft gesproken met Denis Nolan en hem verzekerd van de steun van haar gebed voor Medjugorje. Ik kreeg haar zegen in 1975 in Calcutta en later, in 1996, schreef ze eigenhandig een bemoedigend woordje voor mijn boek voor de kinderen. Ze deed dit anders nooit, naar het schijnt. Ze zal ons nu, meer dan ooit tevoren, helpen. Laten we haar dan ook allemaal elke dag van dit jaar aanroepen, opdat ze voor ons de genade zou verkrijgen om heiligen te worden en hand in hand met Gospa samen te werken voor haar vredesplannen. Om de voorspraak van Moeder Teresa niet te vergeten, nodig ik allen uit een foto van haar op het familiealtaar te plaatsen met de woorden: "Ik heb dorst" en haar zeer spontaan te aanroepen.
  
  Hier volgen dan, als voedsel voor ons hart, enkele "kruimels" over haar:
  
  Toen de datum van de zaligverklaring bekend werd, hebben we onmiddellijk het besluit genomen om op 19 oktober 2003 naar Rome te gaan. En, we hebben haar niet enkel dit jaar gekregen voor de "Kinderen van Medjugorje", maar in Rome hadden we de gelegenheid een ontmoeting te hebben met Zuster Nirmala Joshi, die Moeder Teresa heeft opgevolgd als Overste van de Missionarissen van de Liefde. Ze vertelde na de begrafenis van Moeder Teresa dat deze op de morgen van haar overlijden, een brief gedicteerd had, die ze richtte aan:"Mijn lieve kinderen". Wat volgt is verrassend als men denkt aan de liefde en de ongelofelijke toewijding van Moeder Teresa voor de armen: " Kan u zich voorstellen dat, enkel omdat ze kleine dingen deed met een grote liefde, de Kerk haar tot Kerklerares heeft uitgeroepen, zoals de H. Augustinus en de grote H. Theresia! Het is juist zoals in het Evangelie, waar Jezus zegt aan degene die de laatste plaats had ingenomen: "Vriend, ga wat hoger op". Laten we dus klein blijven en de weg volgen van vertrouwen, van liefde en vreugde van de kleine Theresia. Zo zullen we de belofte waar maken van onze Moeder en heiligen geven aan onze Moeder, de H. Kerk."
  
  Moeder Teresa is gestorven om 21.30 u, na een dag van lichamelijke verzwakking. Volgens het getuigenis van haar zusters, zoals verhaald is in de film: "Moeder Teresa: the Legacy" [Moeder Teresa: de Erfenis] een film van Ann en Jeanette Petrie, heeft Moeder Teresa in haar laatste momenten om hulp geroepen: "Ik kan niet ademen!" De zusters, die voor haar zorgden, zijn dan een beademingsapparaat gaan halen en hebben het op de neus van Moeder Teresa vastgehecht. Op hetzelfde moment was er echter een elektriciteitspanne, die het apparaat belette te werken. Ze zijn om hulp gaan zoeken en hebben getracht een andere stroombron te vinden, maar ook dit hielp niet. Voor de eerste maal in twintig jaar was de stroom uitgevallen in het klooster waar Moeder Teresa woonde. Moeder Teresa is gestorven in het donker, zonder lucht. Ze is gestorven op het kruis, vereenzelvigd met zovele armen van wie ze hield!
  
  Hoewel Moeder Teresa aan haar raadgevers gevraagd had nooit haar diepste gedachten te onthullen over haar geestelijk leven, hebben de formaliteiten rond haar zaligverklaring verrassende dingen aan het licht gebracht. Brieven uit de jaren 50 en 60, getuigenissen van geestelijke leiders uit haar laatste jaren, tonen ons dat Moeder Teresa vele jaren van geestelijke duisternis heeft meegemaakt. "Ik voel enkel deze verschrikkelijke pijn van een verlies, de pijn van God, die me verwerpt, van God die geen god is, van God, die niet echt bestaat."
  
  E.P.Neuner, een Jezuiet in Indië, die voor de wereldpers schrijft over Moeder Teresa, heeft het over de vreselijke inwendige strijd van Moeder Teresa: "We kunnen niet verlangen naar iets waar we niet intiem mee verbonden zijn". Wat echter van haar uitstraalde was goedheid, licht, vreugde, hoop! Het is het leven van een mystica, een mystica die van het woord "Ik heb dorst" haar levensspreuk gemaakt heeft, een mystica, die zich zo goed met Jezus vereenzelvigd heeft dat de dorst naar de zielen van de Redder ook haar dorst geworden is.
  
• In Medjugorje is er iets zonder voorgaande gebeurd. Inderdaad, sinds 1981 verschijnt Gospa op Kerstavond steeds met het pasgeboren Kindje Jezus in de armen. Voor de eerste keer in 22 jaar, is de H. Maagd buiten Kerstmis gekomen met het Kindje Jezus: bij haar verschijning aan Mirjana op 2 januari, om 9.12 u in de morgen, in de groene tent van het Cenakel. Deze keer echter, in plaats van Hem op de arm te houden, hief ze Hem voor haar hoog op, tegenover de menigte, en draaide met Hem rond opdat Hij met zijn blik alle aanwezigen zou kunnen omhelzen. Toen Mirjana uit haar extase kwam, was ze zo geschokt door wat er gebeurd was, dat ze onmiddellijk de boodschap begon te schrijven, die ze gedurende de verschijning gekregen had. Later zei ze dat ze het Kindje Jezus amper gezien had, enkel langs achter, omdat Hij naar de mensen gekeerd was.
  
  Ziehier de boodschap, die ze toen doorgaf: "Vandaag breng ik u mijn Zoon, uw God. Open uw harten om Hem te kunnen ontvangen en met u mee te nemen. Aanvaard het geluk en de vrede, die Hij u aanbiedt. Dank dat ge aan mijn oproep gehoor hebt gegeven."
  
  Deze komst van het Kindje Jezus tussen ons heeft een betekenis, die we niet mogen veronachtzamen. Waarom is Hij gekomen aan het begin van dit nieuwe jaar 2004? Waarom vraagt Gospa ons Hem met ons mee te nemen? Waarom ziet onze Moeder dat we nu in het bijzonder deze genade nodig hebben? Hoe gaan we ons hart openen voor deze "baby", die ze ons met zoveel heftigheid geeft? Mirjana heeft geen uitleg gegeven, dat is ook haar rol niet. Maar, in het gebed, zal ieder van ons op een enige manier deze boodschap, die voor ieder van ons is, kunnen laten nazinderen.
  
  Moge het Kind Jezus echt het middelpunt zijn van ons hart en onze aandacht trekken, want, volgens de profeet Jesaja, "Een kind zal hen leiden ..."

• De broer van de zienster Marija, Andrija Pavlović, is op 4 februari teruggekeerd naar de Heer. Hij was 47 jaar. Marija is met Paolo uit Italië teruggekeerd voor de begrafenis. In 1988 had ze het leven van haar broer gered door hem een nier af te staan. Tijdens de operatie, terwijl Maria nog verdoofd was, kreeg ze haar verschijning. De chirurg was getroffen door de zeer bijzondere ervaring die zijn patiënte meemaakte. Dat was voor zijn wetenschappelijke geest totaal onverklaarbaar. Sceptisch als hij voordien was, werd hij toen een vurig supporter van Medjugorje.
  
  Andrija leed de laatste jaren veel en zijn toestand ging gestadig achteruit. Hij laat een vrouw na en 4 kinderen. Veel bedevaarders kenden hem, hij sloot gemakkelijk vriendschap. Ondanks zijn zwakheid maakte hij de laatste jaren paternosters met kleine steentjes van de Podbrodo, om zijn familie te kunnen voeden. Nu is hij het, die ons zal helpen. Andrija was een levend voorbeeld van de 8 Zaligheden. Hij droeg zijn kruis met een ontroerende eenvoud en bleef zacht en glimlachend in zijn tegenslag. Zo onderging hij jaren lang, bij nog andere kruisen, 3 x per week een nierdialyse. Steeds vertrouwde hij zich aan God toe en dankte Hem! De avond van zijn dood waren we getroffen door de vrede die van zijn gelaat straalde, met deze lichte vreugdevolle glimlach, die ons herinnerde aan het gelaat van P. Slavko, bijna 3 jaar geleden.
  
  Hierbij wil ik Andrija geen slechte dienst bewijzen door te laten denken dat hij genoeg gebed gekregen heeft, dat hij zeker in de Hemel is en dat hij onze voorspraak niet meer zou nodig hebben! Integendeel, waarom zouden we voor hem aan God niet minstens één Onze Vader, één Weesgegroet en één Gloria aanbieden? Als hij reeds in de Hemel is, dan zal God dit gebed gebruiken voor een andere ziel, die grote nood heeft aan hulp. De H.Maagd vraagt ons in Medjugorje elke dag te bidden voor de zielen van het Vagevuur. Dat is liefde! Ze zegt dat, als we dat doen, we ons "voorsprekers maken die ons in het leven zullen helpen." [6 nov.86]
  
  In Medjugorje geniet men nog van een traditie, die in vele landen reeds verdwenen is. Als er iemand sterft wordt er in de kerk de doodsklok geluid en allen die dit horen beginnen te bidden, zonder reeds te weten over wie het gaat. ’s Avonds in de H.Mis, kondigt de priester het overlijden aan en ook het uur van de begrafenis. Iedereen staat dan recht en bidt een Onze Vader, een Weesgegroet en een Glorie zij de Vader voor de overledene. De traditie laat toe de kist open te laten tot voor het vertrek naar het kerkhof, zo dat ieder die het wil zonder vrees kan afscheid nemen en bidden aan de lijkbaar van zijn vriend. Hier wordt de dood niet verborgen, ze is geen taboe. Zelfs de kleine kinderen weten dat: zo keert men na het leven terug naar God, dat is normaal. De dood hoort bij het programma, we zijn niet voor altijd op de aarde. De kist wordt door vier mannen gedragen langs de hoofdstraat terwijl de priesters de gebeden voor de overledene leiden. Na de begrafenis houden de nabestaanden een collecte om missen te laten opdragen voor de ziel van de overledene, die de eeuwigheid binnengaat. Over het algemeen wijden naastbestaanden en buren zich aan concrete taken, zo bereiden ze de maaltijden in het huis van de overledene, zo dat de familie vrij zou zijn om de bezoekers te ontvangen.
  
• De H.Maagd spreekt tot ons in haar boodschappen steeds als een Joodse moeder. Ze gebruikt woorden, die ons vertrouwd lijken, maar die een heel bijzondere betekenis hebben in Bijbelse taal. In haar laatste boodschap gebruikt ze het woord "kennen". Om de draagwijdte te begrijpen van wat ze ons wil zeggen moeten we het Hebreeuwse woord in de context onderzoeken. "Zij die de liefde van God niet gekend hebben." De Jood in de Bijbel maakt geen onderscheid tussen de geest die denkt en het lichaam dat handelt. De mens is een harmonisch geheel. Voor een leerling die zijn gedicht kent, voor de computer die inlichtingen heeft opgeslagen, gebruikt men de stam "yada", "hij kent". Voor een Jood, zelfs als het hoofd zijn rol speelt en opneemt, ziet, hoort, memoriseert ... is het eerst en voor al het hart dat kent en niet de hersenen. Deze kennis leidt dan tot een ervaring van gans het wezen [hart en geest] en niet alleen een "weten" van de hersenen. Dit legt de Bijbelse uitdrukking uit: "lev lada’at": "een hart om te kennen".
  
  Deze term "kennen" toont ook al zijn kracht van in het begin van de Bijbelse verhalen. Het is immers het woord dat gebruikt wordt om de huwelijksrelatie te beschrijven, zoals in Genesis 4.1: "De mens "kende"[In het Nederlands vertaald als: "had gemeenschap met"] zijn vrouw Eva, zij werd zwanger en bracht Kaïn ter wereld". We vinden dat ook in het Evangelie van Mattheus over Maria en Jozef [1.24]:  "Jozef nam zijn vrouw tot zich. Toch "kende hij haar niet..."["had hij geen gemeenschap met haar..."]. Deze passages tonen de draagwijdte en de diepte van de intimiteit tussen Hem die "kent" en hij die "gekend" wordt. Kennen is zich één maken met een gekende werkelijkheid en, in deze intieme relatie, zich door haar laten omvormen, zoals bruid en bruidegom. Deze intieme manier van "kennen" krijgt al zijn volheid als het gaat om de Liefde van God, deze opperste ervaring voor de mens. In zijn hogepriesterlijk gebed spreekt Jezus dan ook op die manier tot zijn Vader: "En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige ware God en Hem, die Gij hebt gezonden, Jezus Christus..." [Joh.17.3] God "kennen" is gewoon leven! Levend zijn, voor alle eeuwigheid! "... en te kennen de liefde van Christus, die alle kennis te boven gaat. Moogt gij de volheid bereiken die de volheid van God zelf is". [Ef. 3.19]
  
  Zo kunnen we voortaan de kracht ervaren van de boodschap van Gospa als ze spreekt over zij die de liefde van God niet gekend hebben." Ze ziet ons, zoals we zijn in het volmaakte licht van de Hemel. Ze ziet echter ook het plan dat God voor ons heeft en dus ook de onmetelijke rijkdom die we missen als we God niet "kennen". We dorsten naar vrede en geluk en we veronachtzamen de geschenken die God ons gratis aanbiedt. Als moeder lijdt ze daar verschrikkelijk onder. Daarom vraagt ze ons met zulk een heftigheid te bidden voor de ongelovigen en het idee niet te aanvaarden dat er ook maar één van haar kinderen zou verstoken blijven van het geluk God te "kennen". Maar feitelijk rekent ze niet alléén op ons voor de "ongelovigen", maar ook voor onszelf. We hebben allemaal in ons zones van ongeloof, gebieden in ons leven waarin God nog niet werd uitgenodigd om er te heersen. [Ons werk, ons gevoelsleven, ons geld, onze ontspanning, ons lichaam, onze seksualiteit, ons verleden, onze toekomstplannen, enz ...] De H.Maagd nodigt ons uit tot inwendige éénheid, ze wil dat we "volledig" zijn, "verzadigd", zoals zij, in de volheid van onze menselijke roeping, die liefde is. Want: "Iedereen die liefheeft is een kind van God, en kent God ... want God is liefde." [1 Joh.4.7-8]
  
  Eens herhaalde Mirjana de woorden van O.L.Vrouw: "De kerken zitten vol ongelovigen ..." [Gospa zegt niet "ongelovigen" maar: "Wie de liefde van God nog niet kent." ] Verbaasd vroeg Mirjana: "Maar als de mensen naar de kerk komen, dan is het toch omdat ze gelovig zijn?" De H. Maagd antwoordde: "Sommigen komen naar de kerk om er hun vrienden te ontmoeten, of uit traditie. Ze komen echter niet om God te ontmoeten. Zij kennen de liefde van God niet."
  
  Jezus spreekt ook over deze disharmonie wanneer hij zegt tot hen die valselijk beweren God te kennen: "Want zelf handelen ze niet naar hun woorden..." [Mt.23.3] en St. Paulus in zijn brief aan Titus: "Zij beweren God te kennen en belijden Hem met hun mond, maar verloochenen Hem met de daad, afschuwelijke mensen zijn het, onhandelbaar, tot niets goeds in staat." [Tt.1.16]
  
  Het is de zonde, die de innerlijke harmonie in de mens heeft verbroken tussen de kennis van het hart en die van het "hoofd".

• Een van de opmerkelijke leden van onze "Raad" in de U.S.A. is Ralph Martin. Hij is een vriend en een vurig apostel van Jezus Christus. Zijn apostolaat strekt zich uit over alle wereldelen. Op een dag zat ik met hem te praten in een restaurant toen mijn uurwerk plots afging. Het was immers 17,40 u., het uur van de verschijning in Medjugorje.
  
  Vermits we dan uitgenodigd zijn tot stilte te komen om ontvankelijk te zijn voor wat de H. Maagd ons wil geven op dit bevoorrecht moment van haar bezoek, begon Ralph uit gans zijn hart te bidden en vroeg om haar beter te mogen kennen en beminnen. Toen kreeg hij duidelijk de ingeving dat ze zich aanbood om hem te leiden in zijn geestelijk leven. Van toen af werd zijn gebedsleven rijker en een diepe intimiteit ontwikkelde zich tussen Ralph en zijn hemelse Moeder.
  
  Als verkondiger heeft Ralph steeds in vurig gebed gezocht naar "Wat de Geest zegt aan de Kerken" in deze tijd, om aan allen het juiste licht te kunnen brengen. Ik wil u hier iets brengen uit zijn getuigenis dat mij getroffen heeft en dat ons veel kan helpen:
  
  "Tien jaar geleden las ik de H. Johannes van het Kruis. Alle lichten gingen branden over mijn leven, God, de natuur, enz... Dat gaf me het verlangen zijn werken dieper te gaan bestuderen. Deze leidden me daarna naar Teresa van Avila, Thérèse van Lisieux en Catharina van Sienna. Ik voelde dat de Heer verlangde dat ik werkelijk zou begrijpen wat deze vier heiligen leren over het gebed. Reeds verscheidene jaren geef ik dan ook mijn onderrichtingen over deze vier heiligen. Dat is interessant omdat Paus Johannes-Paulus II juist na het jubileumjaar een document "Novo Millennio Ineunte" [Aan het begin van de nieuwe eeuw] gepubliceerd heeft. Daarin zegt hij: "Alle parochies moeten een vormingsplaats zijn tot heiligheid en een school van gebed." En ook: "Om in de huidige tijd christen te zijn moet men een diepe en ernstige relatie hebben met de Heer en groeien in heiligheid ... Om daartoe te komen moet men opnieuw contact nemen met de mystieke traditie van de Kerk". En dan noemt de H. Vader deze vier heiligen, die de Heer op heden in de Kerk geplaatst heeft als gidsen om ons door het gebed naar de heiligheid te leiden.
  
  Het verbijsterde me dat te ontdekken zegt Ralph. Welk een bevestiging! De Geest had me in dezelfde richting gestuurd. We worden werkelijk door de Geest gestuwd om het niveau van de heiligheid te bereiken. Door deze vier heiligen zijn we werkelijk in verbinding gebracht met iets dat de Geest op heden tracht mee te delen aan de Kerk. De Geest stuwt ons om te bidden. Hij stuwt ons om ten beste te spreken voor hen die verloren zijn. En deze vier heiligen leiden ons op deze weg van de heiligheid.
  
  Laten we profiteren van de zegen van de Vasten om ook onze harten en onze geest te voeden. Laten we deze vier grote heiligen lezen! Ze zullen onze beperkte horizon veranderen, zelfs overhoop halen. Hebben we dat niet erg nodig? Ze zullen u voortdrijven op de weg van de zuivere liefde, in één woord: van de heiligheid. De heiligheid voor ieder van ons, dat is de oproep van Gospa in Medjugorje en die door Johannes-Paulus tot ons gericht wordt ... De heiligheid is het enige dat we echt nodig hebben!
  
• Op 2 maart ter gelegenheid van haar gebed voor de ongelovigen met Mirjana heeft Gospa ons gezegend met haar moederlijke zegen. Ze nodigde ons uit deze zegen te geven aan al haar kinderen die we zouden ontmoeten en ze hen deze zegen te geven met onze liefde. [Laten we niet vergeten dat we, als gedoopten, veel goed kunnen doen met iemand aan te kijken en hem met gans ons hart te zegenen!]
  
• In haar laatste boodschap legt Gospa de nadruk op "deze tijd van boete en bekering". Als Jodin geeft Maria aan het woord bekering geen onaangename bijbetekenis, integendeel! Het Hebreeuwse woord Teshouva drukt immers het geruststellend idee van "terugkeer" uit. Ja, Maria nodigt me ui in vreugde "terug te keren". En naar waar "terugkeren?" Terugkeren naar huis!
  
  Het aards idee van terugkeer leidt ons natuurlijk naar het idee van terugkeer naar God en naar onze echte woonplaats in Hem. Als een banneling die terugkeert, zien we met vreugde het uur van het weerzien naderen. Door onze zonden en overtredingen hebben we de harde ervaring opgedaan verwijderd te zijn van het ouderlijk huis, de ervaring van een gemis, we hebben van bezoedeld water gedronken ... In de Bijbel wordt Teshouva spontaan vertaald in daden van "boete": men scheurt zijn kleren, vast, zet zich neer in as. [Cfr. Jonas 3]. In die tijd was het vanzelfsprekend dat bekering zich uitte in concrete daden! Wij veranderen dus de richting van ons leven en keren terug naar het land van onze vaderen. We zullen de onzen terug ontmoeten, daar waar onze moeder ons ontvangen heeft, daar waar het goed is om te leven, daar waar al onze bronnen zijn. Met gans ons hart zullen we ons domein terug innemen en leven in de veiligheid van onze erfenis: Het huis van God en God zelf!
  
  Deze terugkeer vraagt zeker een inspanning en volharding, vooral in het begin. We zijn immers op een ongezonde manier gebonden aan onze duisternissen. Zich van de zonde afkeren is veeleisend. Eens men er echter aan begonnen is laat deze terugkeer ons proeven welke liefde de Vader ons voorbehoudt en welk een vreugde we vinden als we ons met Hem verenigen!
  
  Hoe kunnen we ons losmaken van de zonde? Hoe gebruiken we ons inwendig kompas om onze wegen naar het Hart van de Vader bij te stellen? Ziehier 8 voorstellen om bovenvermelde lectuur te vergezellen:
  
  1. Toenadering zoeken tot diegene die me het minst aantrekt. God danken dat Hij hem of haar geschapen heeft en hem of haar op een positieve manier ontvangen.
  2. Iemand zijn schuld kwijtschelden, zoals Christus mijn schulden vergeven heeft.
  3. Mijn biechten zorgvuldig voorbereiden, het kruis van Jezus in mijn handen, Zijn wonden beschouwen en Hem vragen waarin we zijn liefde niet beantwoord hebben.
  4. Als mijn wekker ’s morgens rinkelt, eerst een kort gebed tot God richten en dan onmiddellijk opstaan.
  5. De mechanismen opsporen die me gevangen houden en die me van God verwijderen [Zoals onbewust de TV aanschakelen ] en aan één van deze mechanismen totaal verzaken.
  6. Bij tegenslag, niet klagen en God danken voor de Goddelijke manier waarop Hij deze zaak ten goede zal keren.
  7. Tijdens deze Vasten elke dag telefoneren naar iemand die eenzaam is [niet noodzakelijk altijd naar dezelfde!] en aan minstens één van hen wat geestelijk voedsel bezorgen, een boek, video of iets dergelijks.
  8. Eén uur per week besteden om een vurige Kruisweg te doen, in de natuur bij middel van een boek, of in de parochie.
  
  Vorig jaar herinnerde Vicka ons aan de zin van de Vasten: Het is niet geen chocolade eten om er zich dan met Pasen mee vol te stoppen. Het is veeleer met Jezus meegaan in zijn lijden en Hem uit liefde vragen: "Jezus, wat kan ik voor U doen?"

• De boodschappen van Maria in Medjugorje hebben miljoenen kleine harten geïnspireerd om thuis te bidden, in het verborgene, voor de komst van de "Nieuwe tijden" die door Gospa in de jaren 90 waren aangekondigd. In het verborgene? Ja, maar het lijkt er op dat God, die in het verborgene ziet, voldoende gebeden verzameld heeft en een bekende cineast geïnspireerd heeft. Deze heeft een meesterwerk gemaakt "De Passie van Christus" en, inderdaad, op enkele weken tijd spreken alle dagbladen over de geschiedenis van Jezus! Het is fascinerend Gods manier van handelen te lezen in zulk een gebeuren.
  
  Hoe zouden we ons niet kunnen verheugen bij de talrijke bekeringen die door dergelijke film worden veroorzaakt? Vooral bij de jongeren die zo dikwijls van de Kerk verwijderd zijn? Hoe kunnen we niet de eerste gloren ontwaren van dit nieuwe Pinksteren van de Liefde?
  
  Toen het draaien van de film voltooid was, ging Jim Caviezel op het einde van vorig jaar nogmaals naar Medjugorje en stelde er zijn film voor. Pater Jozo sprak zijn bewondering uit over zulk een werk. Hij merkte evenwel op dat men de film niet kon laten eindigen met de dood van Christus: de Verrijzenis ontbrak! Hebben we, in de school van Gospa niet gehoord: "Wees enthousiast over de Verrijzenis!" Mel Gibson besloot dan de scène van de Verrijzenis aan de film toe te voegen.
  
  "De Passie van Christus" brengt prachtige vruchten voort en niettemin zijn er nog velen die er aan twijfelen de film te gaan zien. Als we echter tijdens de vertoning de hand van Maria vasthouden en trachten bij haar te zijn, dan wordt deze tijd een gebed dat onze liefde voor Jezus en voor haar enorm zal doen toenemen. Zo zullen we een heel klein beetje meemaken wat deze moedige vrouw gedragen heeft in de laatste levensuren van haar Zoon.
  
  Nog iets: wegens sommige negatieve kritieken werd er langs de dagbladen op providentiële manier een essentiële paragraaf van het Vaticaans Concilie 2 verspreid. Deze werpt een licht op een zeer belangrijk punt. Deze passage laat toe elk primair antisemitisme te ontkrachten. Er staat hieromtrent dat het elke mens is, die, omwille van zijn zonden, de verantwoordelijkheid draagt van de dood van Christus. [Zie PS] Wat al de boeken over Vaticanum 2 in 40 jaar niet hebben bereikt, hebben diegenen die op deze film kritiek hebben, op grote schaal bekend gemaakt! De Heer gebruikt alles!
  
• Op 25 maart heeft de Gospa ons uitgenodigd "onze liefde uit te drukken tot de Gekruisigde." Wat een mooie boodschap! Wat een mooi programma!
  
  Mijn medebroeders, die zich bezig houden met het maken van de omslagen van onze boeken en onze cassetten, hebben gemerkt dat een boek of een cassette moeilijk verkoopt als ze er een kruis op zetten. Vele mensen hebben nog angst voor het kruis! Hij die echter nog het meest angst heeft van het kruis is de Satan! Hij, die door het kruis voorgoed overwonnen is! En zoals O.L.Vrouw haar gevoelens voor Jezus met ons wil delen, zo wil ook de Satan ons zijn eigen vergift inspuiten en ons vullen met zijn eigen frustraties. Dat is zeer handig van hem. Hoe meer hij ons zijn schrik voor Jezus aan het kruis kan inboezemen en hoe meer hij ons van Hem kan verwijderen, des te gemakkelijker kan hij onze harten bewerken! Satan weet dat Jezus ons van aan zijn kruis de meest aanlokkelijke schatten geeft. Hij wil dan ook niet dat we deze bemachtigen, hij zou dan immers zijn invloed op ons verliezen ... De Gospa ziet hem bezig, daarom nodigt ze ons ook uit hem te weerstaan en met vertrouwen te drinken aan de bron van Christus. Aan de jongerengebedsgroep heeft ze gezegd dat angst van Satan komt. Als er vrees is, is er geen liefde. Satan verspreidt vrees, Jezus verspreidt liefde! Totalitaire regimes hebben het kruisbeeld verwijderd uit de scholen, uit de ziekenhuizen en uit de huizen. Maar onze vrije landen verwijderen ze ook, soms verbieden ze zelfs! Voor welke vooruitgang? Als we de Gekruisigde aan de kant zetten, wie zal ons dan redden?
  
  Velen dragen hun doopkruisje niet meer aan de hals, ze verkiezen een teken van de dierenriem. Dat is verschrikkelijk! Zonder het te weten geven ze de hand aan de waarzeggerij en dat zal hen geen zegen brengen! [Zie Deut. 18.9-12]
  
  De H. Maagd raadt ons aan een gezegend kruisje of medaille te dragen. Als moeder weet ze hoe belangrijk dit is in deze tijd. Hetzelfde geldt voor onze huizen: laten we een kruisbeeld aan de muur hangen! Is de atmosfeer geladen op het bureau? Laten we dan een kruisje nemen en een kruisteken maken als we binnenkomen. Dat is zeer effectief. Als Hij als Koning geïntroniseerd is zal Christus vrede brengen, in plaats van de verwarring die voorheen heerste.
  
  Hoe kunnen we beantwoorden aan de oproep van Gospa?
  
  Het is wenselijk een mooi kruisbeeld te nemen met het lichaam van Jezus. Ik neem het in mijn handen en nodig de H. Maagd uit. Ik geef haar al mijn angsten voor het kruis, al mijn terughoudendheid en mijn onbehagen. In stilte kijk ik naar Jezus. Ik beschouw zijn Lichaam dat dodelijk gekwetst is omdat Hij mijn kwaad heeft willen dragen, uit liefde voor mij. Het is enkel zijn liefde die Hem aan het kruis vasthoudt, niet de nagels. Beetje bij beetje zeg ik Hem: "Dank U". Er zijn geen lange zinnen nodig. Het is niet nodig gevoelens te uiten. Ik kijk enkel naar Hem en het is Hij die me zijn Hart zal geven, zachtjes, heel eenvoudig. De liefde, die zijn hart vervult gaat stilaan in mij overvloeien en zijn wonden zullen de mijne verzachten. De Gekruisigde heeft mijn kwaad op Hem genomen en geeft me vrede. Mijn hart ontspant zich en opent zich schuchter want de genezing vloeit uit zijn gekwetste Lichaam. Ik heb geen angst meer, geen schaamte. Ik kijk verder naar Hem en slorp de ongelofelijke tederheid op die van Hem uitgaat. Met Maria zeg ik bij mezelf: "Dit is mijn Zoon", of "Dit is mijn verloofde". Niemand zal me ooit beminnen zoals Hij me bemint.
  
  Ik heb de bron gevonden, ik wil me niet meer vergissen van bron en bezoedeld water drinken. Ik omhels zijn open Hart en ieder van zijn kwetsuren. Ik laat me doordringen van dit levend water dat er uit vloeit. Jezus, ik wil bij U blijven, nooit zal ik ver van U gaan, ik zal U bij me houden. Gij zult me verder het leven kunnen geven dat uit U voortvloeit en dat me voor het kwade behoedt. Ik zal U een centrale plaats geven in mijn hart, in mijn huis, in gans mijn leven ... en ik heb U zo lang miskend. Jezus, moge de zegen die uit uw Hart voortvloeit me met U bekleden en zich uitstorten over al mijn dierbaren, over de ganse wereld, die dwaalt in de woestijn tussen de doornen. Jezus, zacht en nederig van hart, moge uw blik me omvormen en me op U doen gelijken. Moge ik uw liefde brengen aan alle dorstigen, de gebrokenen, de hopelozen ... Jezus, hoe kan ik U mijn arme liefde zeggen? Laat me enkel nederig de uwe opslorpen! Doordring me met uw liefde opdat deze dag ... en ook morgen, de dag moge zijn waarop ik begin U te beminnen. Tot de dag dat U zal komen om mij te roepen bij mijn naam en me bij U te nemen in uw paradijs!
  
  Jezus, Gekruisigde van liefde, kijk niet naar mijn tekorten aan liefde maar kijk naar het verlangen dat ik heb om U te beminnen. Jezus, denk aan mij als ge in uw Koninkrijk zult gekomen zijn!

• Laurence is een actieve jonge vrouw in een grote Nederlandse stad. Jaarlijks komt ze naar Medjugorje en leeft met God ... Ze woont alleen en verspreidt ijverig de boodschappen van de H. Maagd. Als het er op aan komt Haar te dienen blijft ze nooit werkloos. De ervaring die ze hier met ons wil delen kan ons inspireren en ons helpen om onze vrijheid goed te gebruiken.
  
  "Reeds vijftien jaar keek ik niet naar de televisie. Vier maanden geleden echter nam ik een abonnement. Mijn doel was de gebeurtenissen van de wereld te volgen. Het resultaat is dat ik na vier maanden mijn abonnement heb moeten annuleren. Ik was vast overtuigd dat deze beslissing de beste was die ik kon nemen. Waarom? Omdat ik leeg wordt als ik ’s avonds naar de televisie kijk. Zelfs als het om een actualiteitenprogramma gaat dat me inlicht over wat er in de wereld gebeurt, en waarrond ik daarna kan bidden. Nee, voor mij werkt dat niet. Het is steeds weer hetzelfde: na een uur naar programma’s gekeken te hebben, kan ik niet meer bidden omdat mijn hart hard geworden is en er is iets in mij dat me van God afgesneden heeft, afgesneden van mijn bron. Ik bid dus niet voor de actualiteiten want mijn geest is verward. Ik heb me dan afgevraagd: waarom? En heb het antwoord gevonden: Als ik naar de televisie kijk komt de geest van de wereld in mijn hart. Op het moment dat ik de knop indruk, maak ik vrijwillig een verbinding met de geest van de wereld, dan zeg ik bewust "ja" aan de geest van de wereld. En dan knaagt deze geest in mij aan wat er met God verbonden is en ik word meer en meer leeg.
  
  Na besloten te hebben de televisie uit te schakelen, ben ik onmiddellijk tot de daad overgegaan en heb ’s anderendaags mijn abonnement opgezegd. Toen ik de brief postte kwam er een voelbare vreugde in mijn hart. Ik was in een licht ondergedompeld en ik voelde echt dat de Hemel met mijn beslissing akkoord was. Ik zei toen aan Maria: "Vermits ik dit uur ’s avonds niet meer nodig heb om naar de actualiteiten te kijken, kan ik dit uur gebruiken om de Rozenkrans te bidden. Van die dag af bid ik werkelijk een volledige Rozenkrans elke avond en voel dat ik zeker mijn tijd niet verlies! Integendeel, ik verloor mijn tijd en mijn leven in de Geest door televisie te kijken. En omdat ik mijn Rozenkrans bid komt er in mij een diep verlangen op om te vasten. Ik merk het goed: als men op één gebied consequent is, heeft men de kracht om te groeien en om op andere gebieden ook consequent te zijn. Het feit van elke avond de Rozenkrans te bidden heeft me de kracht gegeven en de ruimte om te vasten op water en brood, zoals O.L.Vrouw het vraagt.
  
  Ik wil niet veralgemenen. Dit is immers mijn eigen manier om aan God de eerste plaats te geven in dit domein van mijn leven. Ik heb onderscheiden dat dit de wens van de Heer was voor mij: breken met de televisie, ten minste zoals zij tegenwoordig is! Het lijkt me dat een grote waakzaamheid nodig is om zich te beschermen tegen de Kwade, als men beslist naar de televisie te kijken. Hij is actief door bepaalde programma‘s.
  
• In de jaren 80 heeft Gospa het soms over de televisie gehad. Ze heeft ze echter niet verboden, ze heeft niet gevraagd dat we onze televisies zouden buiten smijten. Als moeder weet ze dat dit te moeilijk zou zijn voor bepaalde van haar kinderen. [Mensen met depressies of die erg eenzaam zijn, hebben soms enkel de televisie om andere mensen te zien en te horen!] Bovendien zijn er ook zeer mooie uitzendingen. Het is aan ons er voor te ijveren dat deze talrijk zijn! Voor de vastendagen heeft Gospa echter gezegd: "Als ge de kracht niet hebt om te vasten op water en brood, kunt ge u enkele dingen ontzeggen. Het zou goed zijn aan de televisie te verzaken, want na het zien van sommige programma’s, zijt ge verstrooid en niet meer in staat om te bidden..." [Dec. 1981]
  
  "Als ge programma’s en dagbladen bekijkt, hebt ge uw hoofd vol met nieuwsberichten en is er geen plaats meer voor mij in uw hart." [17 april 1986]
  
  Tot de jongeren van de gebedsgroep, die ze gedurende zeven jaar gevormd en geleid heeft in Merdjugorje, zegt ze: "Verzaak aan alle ongeordende passies en verlangens. Vermijdt televisie, vooral de schadelijke programma’s, de overdreven sportuitzendingen, het ongebreideld gebruik van voedsel en drank, alcohol, tabak ..." [Eerste punt van hun levensregel, toevertrouwd aan Jelena Vasilj op 16 juni 1983]
  
  Maria vraagt ons de TV te doven gedurende negen dagen voor de grote feesten, zoals Pasen en Kerstmis. Ze verlangt dat de familie dan samen komt en, met de Bijbel in de hand, zou delen over de teksten die over het feest gaan [Zoals de Joden doen].
  
  Tot besluit: Laurence schreef me nog het volgende: "Hoe laat het ook moge zijn, voor ik ga slapen bid ik nog elke avond gedurende één uur in stilte. Het is op dat moment dat er vreugde in mij komt en dat alles zich in orde zet. Het is natuurlijk belangrijk kontakten te hebben om geestelijk te kunnen groeien, door telefoongesprekken bij voorbeeld. Ik geef er me echter rekenschap van dat dit echter maar mogelijk is als men zich eerst onderdompelt in Gods aanwezigheid door het gebed. Eerst het gebed, de rest komt later!
  
  Concreet: Als ik moet kiezen tussen een gesprek met iemand en het gebed, dan geef ik de voorrang aan het gebed. Zo krijg ik de noodzakelijke innerlijke vrijheid om me te laten leiden door de H. Geest. Het is Hij die me toont of het opportuun is iemand al dan niet te contacteren."

• Er blijven nog enkele precieuze dagen voor 25 juni, de 23e verjaardag van de verschijningen! Geen feest wordt beter gevierd dan een feest dat goed voorbereid is. Hoe kunnen we dan ook ons geschenk bereiden voor Gospa, hoe kunnen we haar danken en haar de meeste vreugde bezorgen? Hoe kunnen we een antwoord geven op haar onvermoeibaar geduld met ons, op haar zo tastbare liefde in haar bezoeken in Medjugorje? Iedereen zal in het diepst van zijn hart het antwoord kunnen vinden dat de H. Maagd hem zelf zal influisteren in het gebed. Dat zal het mooiste geschenk zijn! Zo kreeg ik, bij voorbeeld, onlangs het volgende antwoord. Gospa heeft het meermaals gezegd aan de jongeren van de gebedsgroep: Als ze ons samen ziet bidden tot haar Zoon Jezus en dat onze harten één zijn in liefde, dan bezorgen we haar de grootste vreugde. Deze eenheid van harten maakt inderdaad een onvoorstelbare kracht vrij op het gebied van de genade! Een gebedsgroep, een familie, een levende parochie waar liefde heerst, zijn krachtiger dan een atoomcentrale! Dat is wat Gospa vurig verlangt op te bouwen bij haar kinderen, maar het is ook dat wat de satan het meest wil vernielen. Vandaar een idee voor een geschenk: In ons concreet leven de hindernissen opsporen die we opwerpen tegenover deze eenheid en, met de hulp van Maria, nagaan hoe we satan zullen beletten in ons leven te werken door misverstanden, onbegrip of wederzijdse verwerping.
  
  Om dit heel concreet te maken, zouden we, zoals veel bedevaarders doen, een brief kunnen schrijven naar de H. Maagd. Een brief waarin we het beste geven van ons hart. Als een wereldse moeder reeds zo aangedaan is als ze een mooie brief krijgt van haar kind, hoeveel te meer dan onze hemelse Moeder? Ontelbaar zijn de liefdesbrieven die aan de voeten van Gospa neergelegd worden. We houden dan nog geen rekening met de brieven die we vinden, verstopt tussen de stenen, op de heuvel van de verschijningen. Gospa beantwoordt steeds haar briefwisseling! Ze antwoordt rechtstreeks in het hart, in de gebeurtenissen, enz ... Het wemelt van de getuigenissen! Als een bedevaarder me vraagt voor hem te bidden tot de H. Maagd, dan beloof ik dat natuurlijk, maar nodig hem uit ook zelf met vertrouwen te bidden. Dikwijls nodig ik hem ook uit zelf te schrijven naar zijn hemelse Moeder. Het is me opgevallen dat de bekomen genaden op die manier veel talrijker waren en dat er een nieuwe band gesmeed werd tussen het "kind en zijn moeder". Heel sprekend is het volgende verhaal van Zeljko:
  
  Hij is lid van de gebedsgroep en houdt veel van de H. Maagd. Hij onderhield in het geheim met haar een bijzondere gewoonte. Daar hij in de nabijheid woont van de zieners, slaagde hij er in, telkens voor de verschijningen, een briefje voor haar weg te stoppen op de plaats waar Ze zou verschijnen.
  
  Dikwijls betrof het enkele liefdeswoordjes, haastig geschreven bij gebrek aan tijd. Het gebeurde zelfs dat hij eenvoudig een hart tekende op een stukje papier. Enkel een gebaar .... Op een dag onderbrak Zeljko echter zijn mooie gewoonte omdat de bedevaarders al zijn tijd vroegen en gedurende acht dagen "staakte hij zijn liefdesbriefjes". Er was ook wat twijfel bij hem opgekomen: "Om het even, dacht hij, mijn briefjes hebben geen zin, wat zou Gospa zich aantrekken van mijn armzalige krabbels? Ze ziet mijn hart en dat is het belangrijkste!" De 9de dag legde hij echter, zonder dat iemand het natuurlijk zag, voor de verschijning, weer enkele woordjes op zijn geheime schuilplaats. Amper was Marija opgestaan of ze begon nieuwsgierig rond te kijken op zoek naar deze vriend.
  
  "Zeljko, kom eens!"
  "Wat is er?" vroeg hij ongerust.
  "De Gospa is verschenen, zeer, zeer gelukkig en ze heeft me gezegd u deze boodschap te geven: "Ik dank u zeer voor uw brief. Hij heeft me heel veel plezier gedaan. Ik heb uw briefjes immers deze acht dagen heel erg gemist!" Ziezo Zeljko, Ze heeft me gevraagd u dat te zeggen!"
  
  Zeljko smolt van vreugde en bleef een hele tijd sprakeloos.
  
  Zo is de sublieme moeder die Jezus ons gegeven heeft. Wie kan zich nog maar het honderdste voorstellen van haar vreugde bij het minste gebaar van onze kant? Onze brieven zullen haar recht naar het hart gaan. Op 25 juni zullen sommigen, om haar te danken voor haar bezoeken sinds zo lange tijd, haar de 23 redenen beschrijven die ze hebben om haar te danken, met andere woorden, ze zullen de 23 genaden beschrijven die ze van haar in hun leven, van hun kindertijd af, reeds hebben ontvangen. Het is een idee tussen andere, een positief idee. We zijn immers dikwijls meer geneigd te vragen dan om te danken. Als we danken, leren we gelukkig te zijn, en zullen er andere genaden te voorschijn komen.
  
• Een prachtige profetische daad kregen we van de Heilige Vader met de opening van het "Jaar van de Eucharistie" op het feest van de Eucharistie, vorige zondag. Welke vreugde! Gaan we dan ook alles doen om dit jaar te beleven zoals de Paus het vraagt? Dit is een nieuwe gelegenheid die de Hemel ons geeft om de wereld terug te brengen naar het Hart van Jezus en we willen dit met ernst verwelkomen.
  
  In Medjugorje hebben alle boodschappen de bedoeling ons naar de Eucharistie, naar de levende Jezus, te leiden. Gospa zegt ons van de H. Mis ons leven te maken [25 april 98], "de H. Mis elke dag te beleven als de omstandigheden dit toelaten". "De H. Mis kan door niets anders worden vervangen", zegt ze. Maar ze zegt ook: "Als ge in de H. Mis zijt, lieve kinderen, zijt ge niet bewust". "Ge viert de Eucharistie niet, zoals het zou moeten. Moest ge weten welke genaden en welke gaven ge ontvangt, dan zoudt ge u elke dag minstens een uur voorbereiden op de H. Mis."[1985] De H. Mis is het belangrijkste gebed." [Dit zijn boodschappen die door de zieners dikwijls herhaald worden]
  
  Het kan gebeuren dat we door omstandigheden, zoals ziekte of afwezigheid van een priester, niet elke dag naar de H. Mis kunnen gaan. Jezus laat zich echter niet belemmeren in zijn wens om bij ons te komen! We kunnen dan een "Geestelijke Communie" doen, of een communie van verlangen. Dit is Jezus bij ons uitnodigen zoals bij een sacramentele communie. Hij zal graag komen en aan ons meedelen naargelang de openheid van ons hart. Hij zal ons alle gaven geven die Hij voor ons voorbehouden heeft. Vele heiligen deden elke dag meerdere "Geestelijke Communies". Daardoor deden ze reuzenschreden naar de heiligheid. Zo hield, bij voorbeeld, Zuster Faustina zulk een liefdesdialoog met de Eucharistische Jezus dat ze de genade kreeg Hem steeds bij haar te hebben , zoals ze gevraagd had. De Paus van "Totus Tuus", door Maria "gekozen voor deze tijd" wil ons de beste weg tonen naar het geluk en de glorie, voor hij door de Vader teruggeroepen wordt. Hij is de goede herder die ons beknopt zegt: "Ziehier dit is het beste voedsel, blijf gericht op de levende Jezus, neem Hem, eet Hem, aanbid Hem! Hier volgt een stukje uit zijn encycliek over de H. Eucharistie:
  
  "Als het Christendom in deze tijd zich vooral moet onderscheiden door "de kunst van het gebed", hoe kunnen we dan de vernieuwde nood niet aanvoelen om lange tijd voor de Heer te blijven, aanwezig in het H. Sacrament, in een geestelijk gesprek, in stille aanbidding in een liefdevolle houding. Dikwijls heb ik deze ervaring opgedaan, broeders en zusters, en kracht, troost en hulp gekregen" [32]
  
  "Ik wil nog eens deze waarheid herhalen terwijl ik me bij u aansluit, dierbaar oneindig Mysterie, Mysterie van Barmhartigheid. Wat kon Jezus nog meer voor ons doen? In de Eucharistie toont Hij ons echt een liefde die "tot het uiterste gaat, [Cfr. Joh. 13.1] een liefde die geen maat kent" [15]
  
• We hebben in onze gebedsruimte een beeldje van de Engel van Fatima, ook "De Engel van de Eucharistie" genoemd. Hij is immers aan de drie herdertjes verschenen met een kelk in zijn handen. Medjugorje is de voortzetting van Fatima, de plaats waar de H. Maagd de geheimen wil verwezenlijken, die ze in Fatima begon. [Boodschap van 25 aug.91] We hebben dus een hemelse vriend die ons zal helpen om ten volle van dit providentieel jaar van de Eucharistie te profiteren. Waarom zijn zo krachtige, hemelse hulp niet aanvaarden en hem heel bijzonder aanroepen? Hij zal ons dezelfde zalving geven als aan de herdertjes van Fatima, deze geest van aanbidding en het besef van Gods grootheid, zo miskend door onze materialistische wereld! De zienster Lucia vertelt dit onvergetelijk moment van haar leven aldus:
  
  Van zodra we aangekomen waren, knielden we, het aangezicht tegen de grond en begonnen het gebed van de engel te herhalen: "Mijn God, ik geloof, ik aanbid, ik hoop en ik bemin U" Ik weet niet hoe dikwijls we dit gebed herhaald hadden, toen we boven ons een onbekend licht zagen. We richtten ons op om te zien wat er gebeurde en zagen de Engel opnieuw. In zijn linkerhand droeg hij een kelk, waarboven een hostie zweefde, waaruit enkele druppels bloed in de kelk vielen. De engel liet de kelk verder zweven in de lucht, knielde naast ons en liet ons driemaal herhalen:
  
  "Allerheiligste Drievuldigheid, Vader, Zoon en Heilige Geest, ik offer U het allerkostbaarste Lichaam, Bloed, de Ziel en de Godheid van Jezus-Christus, aanwezig in alle tabernakels van de wereld, tot eerherstel voor alle beledigingen, heiligschennissen en de onverschilligheid, waardoor Hijzelf wordt beledigd. Ik vraag U, door de oneindige verdiensten van zijn Allerheiligste Hart en het Onbevlekt Hart van Maria, de bekering van de arme zondaars." Dan stond hij op, nam de kelk en de Hostie in zijn handen en gaf me de H. Hostie, het bloed in de kelk en verdeelde die ook aan Jacinta en Francesko, terwijl hij sprak: " Neem en eet het Lichaam en het Bloed van Jezus-Christus, verschrikkelijk beledigd door de ondankbare mensen. Herstel hun misdaden en troost uw God". Dan knielde hij weer en herhaalde nog driemaal met ons hetzelfde gebed: "Allerheiligste Drie-eenheid..." Dan verdween hij. We zijn in dezelfde houding blijven zitten en herhaalden steeds opnieuw dezelfde woorden. Toen we opstonden, merkten we dat het al nacht was en dat het tijd was om terug naar huis te gaan." [Herinneringen van Zuster Lucia]

• "Ik nodig u uit om, met een nieuwe geestdrift en met vreugde, mijn boodschappen nog meer te laten leven." De belangrijkste boodschap van O.L.Vrouw is haar aanwezigheid in Medjugorje! Ik herinner me hoe, jaren geleden, Sam Benardinella bij mij kwam toen ik juist een toespraak tot een groep beëindigd had over de verschijningen van de H. Maagd in Medjugorje. "Voor u is het gemakkelijk praten ... ik ben een arme haarkapper. Ik verdien amper genoeg om elk jaar mijn belastingen te betalen. Waar haal ik het geld voor een vliegtuigticket naar Medjugorje?" Ik herinner me dat ik antwoordde: "Sam vraag het enkel aan O.L.Vrouw! En als ze het u niet geeft, dan zal Jezus zeker zo onder de indruk zijn van de interesse die iemand toont, dat Hij het u zelf zal geven!" Twee weken later kwam Sam weer bij me met een opgewekte blik. Hij had een brief mee van Mark Bavaro, doelman van de New York Giants [Sam knipte zijn haar toen hij als student aan de Notre- Dame universiteit voetbal speelde.] Mark en zijn vrouw waren van plan om naar Medjugorje te gaan, zo stond er te lezen..., maar zijn vrouw, Suzy, was nu in verwachting en kon niet op reis gaan. Hun twee paternosters staken in de omslag. "Sam, zoudt ge me, alstublieft, dit plezier willen doen? Ik begrijp het moest het u niet passen! Hierbij is een cheque van 2000 dollar. Wilt gij en uw vrouw naar Medjugorje gaan en onze paternosters meenemen opdat de Moeder Gods ze zou zegenen?"
  
  Terug van Medjugorje plaatste Sam een beeld van O.L.Vrouw in zijn kappersalon en verbood ongepaste moppen of verhalen. Van dan af behoorde zijn kappersalon toe aan O.L.Vrouw. Sam vertelt dat als hij, voor hij naar Medjugorje ging, op zondag moest kiezen tussen zijn duivensport of naar de H.Mis te gaan, hij zeker zou gekozen hebben voor zijn duiven. Dat veranderde allemaal. Het is nu 15 jaar geleden dat hij naar Medjugorje ging ... en Sam is niet alleen op zondag naar de H. Mis gegaan, maar sinds zijn reis dient hij trouw elke morgen om 6.45 u de H.Mis in zijn parochiekerk!
  
• Ik nodig u uit om, met een nieuwe geestdrift en met vreugde, mijn boodschappen nog meer te laten leven." Regina, moeder van drie meisjes, getuigt. Ze had geen contact met de Moeder Gods. Haar vrienden begonnen echter te vertellen over Medjugorje en haar leven veranderde.
  
  Ik was echt ziek telkens ik zwanger was: migraine, misselijk, afkeer van voedsel en maagpijn. Toen ik zwanger werd van mijn vierde kind, was dat niet anders. Ik was zo ziek dat ik mijn kinderen soms weken moest toevertrouwen aan familieleden. En als ze thuis waren stuurde ik ze elke dag naar vrienden. Mijn dokter dreigde dat hij me zou doen opnemen in een ziekenhuis als ik verder gewicht verloor. Ik kon enkel in een bed liggen in een donkere kamer. Nutteloos te zeggen dat ik ontmoedigd werd en er aan begon te denken nooit nog zwanger te worden!
  
  Gedurende deze ziekteperiode vroeg ik Maria [de Moeder Gods] zich aan mij te tonen. Enkele vrienden hadden me juist verteld over de verschijngen van O.L.Vrouw in Medjugorje. Het idee dat Maria op vandaag aanwezig was ergens in een ver dorp, intrigeerde me, maar nooit had ik met haar in contact geweest. Ik vertelde haar dat ik haar beter wilde leren kennen en er naar verlangde haar te beminnen zoals ik zag dat mijn vrienden haar beminden. Ik begon haar te vragen bij mij te zitten tijdens mijn verschrikkelijke migraineaanvallen. Steeds opnieuw vroeg ik haar eenvoudig bij mij te blijven en vertelde haar dat ik er op vertrouwde dat ze er was.
  
  Op een vrijdag zond ik mijn kinderen naar Meghan, een van de vriendinnen die ik kende in verband met Medjugorje. Ik was die dag echt ziek. Die avond ging ik naar bed, zag het niet meer zitten en voelde me vreselijk. De volgende morgen bleef ik in bed en mijn man, Tremayne, bracht van uit de wagen de tas die ik de avond tevoren met mijn dochtertjes meegegeven had naar Meghan. Van zodra de tas in de kamer kwam, voelde ik me beter, zette me recht, voelde dat ik honger had, at iets, kleedde me en begon een normale dag! Het bleek allemaal zo normaal dat ik mezelf zelfs geen rekenschap van gaf van de verandering. Ik had de beste dag van de wereld! Later op de dag keek ik in de tas en vond er een omslag in van Meghan. Er zat een gedroogd rozenblaadje in en een briefje. Meghan schreef dat een bedevaarder dit rozenblaadje naar een verschijning meegenomen had in Medjugorje en dat het door O.L.Vrouw gezegend werd. Meghan stuurde me dus dit rozenblaadje en bad dat het een zegen voor mij mocht meebrengen.
  
  Wel, dit rozenblaadje was in mijn kamer gekomen op zaterdag morgen in een tas. Op dat moment was ik genezen. De aanwezigheid van dat blaadje was voldoende geweest om me te genezen, ondanks het feit dat ik tot ’s avonds niet wist dat het er was. Sinds dat ogenblik was ik 100% beter. Ik ging zwemmen met de kinderen, speelde met hen! Ik ben Jezus en Maria zo dankbaar dat ik opnieuw leef! Nu bidden mijn man en ikzelf om naar Medjugorje te kunnen gaan! Welk een mooi teken kregen we van haar aanwezigheid en haar liefde!
  
• Toen hij vorige maand het heiligdom in Kibeho [Rwanda] toewijdde aan O.L.Vrouw van Smarten, bad Kardinaal Crescenzio Sepe, prefect van de "Congregatie van de Evangelisatie van de volkeren" voor genezing en voor de mensen om "het droeve verleden te vergeten van broedermoord en oorlog". Kibeho was een van de plaatsen die het meest getroffen werden door de genocide die uitbrak in centraal Afrika in 1994-1995.
  
  Ik was bij de zienster Ivanka Elez toen zij op 25 juni 1993, vooraleer deze gebeurtenissen plaats grepen, haar jaarlijkse verschijning kreeg. Tijdens deze verschijning toonde O.L.Vrouw aan Ivanka verschrikkelijke beelden van zwarten die andere zwarten doodden. De Gospa zei dat dit niet hoefde te gebeuren. Het was niet onvermijdelijk. Deze beelden konden vermeden worden als O.L.Vrouw meer respons kreeg op haar oproepen tot gebed en offer. Als zienster was Ivanka trouw in het ontvangen en doorgeven van wat de H.Maagd haar toevertrouwde. Hoe trouw was ikzelf in het beleven en het verspreiden er van? O.L.Vrouw zegt aan ons allemaal: "Gij zijt verantwoordelijk voor de boodschappen!" [8/5/86] Deze herinnering zet me aan om de boodschappen nog meer te laten leven met een nieuwe geestdrift!

• De Franciscanen van Medjugorje behoren tot de Provincie van O.L.Vrouw-Hemelvaart in Herzegovina. Een mooie muurschildering van Maria’s Hemelvaart is te bewonderen in de nieuwe Franciscaanse Kathedraal in Mostar. Dit vierde glorievol geheim heeft een bijkomende betekenis voor ons ... Kinderen van de Gospa van Medjugorje. O.L.Vrouw komt terug uit de Hemel, mèt haar lichaam! We krijgen iets bijzonders, dat nooit voorheen door de Hemel gegeven werd. Deze feestdag is in een zekere zin ook onze feestdag.
  
• Ik herinner me een gesprek dat ik jaren geleden had met Francis Gajowniczek, de man wiens plaats door Maximiliaan Kolbe ingenomen werd in de hongerbunker. We verheugden ons beiden over de genaden, die tegenwoordig aan de wereld gegeven worden door Medjugorje en hij herinnerde me aan iets dat de heilige gezegd had: "Ik geloof dat er in ieder land een "Stad van de Onbevlekte" zou moeten ontstaan, die de Onbevlekte de gelegenheid zou geven te handelen met alle middelen, ook de meest moderne, omdat ontdekkingen eerst en voor al zouden moeten gebruikt worden om haar te dienen, zij het in de handel, de industrie, de sport of zelfs de radio en televisie. In één woord, al wat zou kunnen ontdekt worden dat de geesten kan verlichten en de harten ontvlammen!"
  
  De tijd is gekomen om de televisie te gebruiken voor de Onbevlekte, voor O.L.Vrouw. Ongelofelijke mogelijkheden dienen zich aan voor de oproep van de H.Maagd om de wereld te bereiken door de televisie. Ik vraag u nu de "Kinderen van Medjugorje" te vervoegen bij dit belangrijk werk en elke dag een tientje van uw Rozenkrans te offeren voor dit werk.
  
  Eenvoudig een glimp van Medjugorje kan de genade van bekering brengen in het leven van de mensen.
  
  Enkele voorbeelden:
  
  Twee dagen geleden vertelde Lola Falana [Medewerkster aan "Rat Pack" met Sammy Davis, Frank Sinatra, Dean Martin ...] me dat ze in 1988 in bed lag met Multipele Sclerose en toen op de TV iets zag over Medjugorje. O.L.Vrouw was iets nieuws voor haar [ze was niet Katholiek] maar ze flapte er uit dat ze God graag al haar roem zou teruggeven in ruil om in staat te zijn naar dat dorp te kunnen gaan en zelf de berg te beklimmen. Ze voelde dat O.L.Vrouw haar zei dat ze wel degelijk naar Medjugorje zou gaan en de Krizevac beklimmen! Lola ging en genas. Ze werd Katholiek en bouwt haar leven sindsdien rond de sacramenten en het bidden van de Rozenkrans!
  
  Pater James Wiley schreef volgende indrukwekkende bekeringsgeschiedenis: "Ik keerde God, de Kerk en het priesterschap de rug toe in 1974. Deze beslissing om alles te verlaten wat ik ooit had gewaardeerd kwam niet in één nacht. Het had jaren aangesleept en ik had mij voorgenomen nooit naar de Kerk of het priesterschap terug te keren. De zeventien jaren die op mijn vertrek volgden waren voor mij moeilijk en beproevend.
  
  Maar eens ik mijn besluit genomen had, kwam ik daar niet meer op terug. Een vriend, priester, vroeg me eens of ik er nooit aan dacht om terug te keren. Ofschoon ik zijn bekommernis voor mij waardeerde, zei ik hem dat dit onmogelijk was omdat ik niet meer geloofde. Bestond God echt? Was Hij een kracht in het heelal? Was Hij een persoonlijke God?
  
  Ik had in het geheel geen zekerheid meer. Geestelijk had ik de bodem bereikt..."
  
  In augustus 1988 keek ik naar een programma "Pittsburh Today" [Pittsburg Vandaag]. De namiddaguitzending ging over eigenaardige dingen die gebeurden in een Joegoslavisch dorpje, Medjugorje. Om een onbekende reden besloot ik de uitzending op te nemen om ze later te bekijken. Diezelfde avond speelde ik de opname af, niet eenmaal, niet tweemaal maar driemaal. Ik kon er gewoon niet genoeg van krijgen. Ik wilde meer weten en schreef naar het televisiestation om meer inlichtingen."
  
  "Traag maar zeker begon mijn leven te veranderen. Tot op dat ogenblik was de theologie die ik doceerde meestal volledig gekant tegen de leer van de Kerk. Op een punt had ik de sacramenten totaal verworpen, vooral de leer van de Kerk over de Eucharistie. Wat er verder gebeurde is moeilijk uit te leggen omdat het niet in een bepaalde orde verliep.
  
  Plots stelde ik vast dat ik terug geloofde. Er waren geen twijfels meer, geen vragen. Ik geloofde. Goddank, ik geloofde!
  
  18 Jaar lang was ik niet meer naar de Biecht geweest en ik voelde de nood om dit aan een priester te vertellen. Ik vond een Franciscaan van de 'Our Lady of the Point' kerk in Pittsburgh. Toen ik de kerk verliet was ik, voor de eerste keer in mijn leven, geestelijk gezuiverd.
  
  Gedachten over de terugkeer in het priesterambt kwamen niet bij me op. Ik was gelukkig en voldaan met mijn teruggevonden geloof. Wat kon ik meer wensen? En toen gebeurde het! Op een zaterdag, 24 september 1988, het vroegere feest van O.L.Vrouw van de Vrijkoop der slaven, werk ik wakker om 5.30 uur in de morgen. Het eerste dat door mijn hoofd ging was dat ik moest terugkeren naar het priesterschap. [Ongeveer een jaar later] kreeg ik een oproep van de bisschop. Hij had goed nieuws. Rome had gunstig geantwoord op mijn verzoek en ik keerde terug naar het priesterschap.
  
  In juni 1993 ging ik op bedevaart naar Medjugorje om God en O.L.Vrouw te danken voor de vele genaden die ik gekregen heb. Het hoogtepunt van de reis was de beklimming van de Kruisberg, waar ik op mijn knieën dankte. Het concelebreren van de H.Mis in de St. Jacobskerk was een ervaring die ik me voortaan altijd zal herinneren. Welk een geluk. Welk een tranen van vreugde!"
  
  Pater Wiley vertelde me gisteren:"Ik verloor mijn geloof in alles. Ik hield op te geloven en verliet het priesterschap in 1974. 17 jaar lang ontkende ik alles van het geloof. En plots, na het zien van een TV programma over Medjugorje, geloofde ik opnieuw. Ik ontwaakte en zei:Ik geloof terug! Ik geloof! Op één nacht kwam ik van ongeloof tot geloof! Ik kreeg de genade van de bekering door het zien van dat ene TV programma!" "ij ging als een atheïst naar bed," zei hij, en ondervond ‘s anderendaags dat hij de gave van het geloof gekregen had. Later vroeg de bisschop hem om te vergezellen naar het Cristus-koning seminarie te New York en te getuigen voor de seminaristen.
  
  Hij vertelde me dat hij naar Medjugorje gegaan was Met als enig doel: de berg te beklimmen en te danken aan de voet van het Kruis! Terwijl hij me dit vertelde kon hij zijn tranen niet bedwingen, die, zo zei hij, veroorzaakt werden door de overweldigende ervaring die hij 10 jaar vroeger had beleefd toen hij op zijn knieën dankte aan de voet van het Kruis op de Krizevac!
  
• Jim Jennings, door het bestuur van de gevangenis als onverbeterlijk aanzien, heeft het grootste deel van zijn leven achter de tralies doorgebracht. Terwijl hij een straf uitzat voor moord in een staatsgevangenis van New Jersey zag hij op een dag een flits van een TV uitzending over Medjugorje. In zijn hart wist hij dat dit waar was. Hij geloofde onmiddellijk en kreeg op het moment zelf de genade van bekering. En dat vuur van bekering breidde zich uit. Het duurde niet lang of de gevangenen wijdden zelf hun gevangenis toe aan het Onbevlekt Hart van Maria! De laatste 15 jaren zijn voor Jim niet altijd gemakkelijk geweest. De eerste 4 maanden van zijn voorwaardelijke vrijlating sliep hij in onze gebedsruimte in een zetel. Hij is echter verder gegaan op deze weg en nu is het kostbaarste bezit, voor hem en zijn vrouw Kathryn, hun Katholiek geloof!
  
• Hoewel ik er nog veel zou kunnen vertellen, zal ik u enkel nog 2 voorbeelden geven: Een lid van het Congres, die niet Christelijk en pro-abortus was, zag in San Francisco op TV een van de programma’s van Zr. Emmanuel. Hij nodigde haar uit naar Washington DC om voor een Commissie voor mensenrechten van het Congres te komen spreken over het belang van de vredesboodschappen die door O.L.Vrouw in Medjugorje aan de wereld gegeven worden.
  
• Een Hindoe Eerste Minister hoorde door de radio spreken over Medjugorje, met als gevolg dat hij zijn land [voor 85%] Hindoe toewijdde aan het Onbevlekt Hart van Maria!
  
  Het is tijd bepaalde bolwerken van de vijand terug in te nemen. U wordt gevraagd van vandaag af en dan verder elke dag één tientje van uw Rozenkrans te offeren voor het welslagen van ons nieuw TV project om Medjugorje naar de wereld te brengen...

• Hij nam een foto uit zijn tas. "Dat ben ik er voor". Ringen in zijn oren en neus, het haar tot op de schouders. Een gitaar in de handen. "Mijn ganse leven bestond uit drugs, sex en rock en roll!"
  
  Ik had me drie dagen eerder aan deze knappe, jonge priester voorgesteld toen we samen in de luchthaven in de rij stonden te wachten voor onze instapkaart. "Dit is mijn eerste reis naar Medjugorje, maar..." zei hij lachend terwijl hij naar zijn Romeinse kraag wees, "Medjugorje is hier verantwoordelijk voor!" Zo vertelde me Pater Donald Calloway, MIC, assistent rector bij het nationaal heiligdom van de Goddelijke Barmhartigheid in Stockbridge, Mass. [USA]:
  
  "De foto is van mij in 1992 toen ik 20 jaar was. Mijn leven was een mislukking. Het verdriet dat ik mijn ouders aandeed heeft hen er toe gebracht Katholiek te worden. Dat jaar zag ik op een avond een boek liggen op de koffietafel, "De Koningin van de Vrede komt op bezoek in Medjugorje" van P. Joseph Pelletier. Ik begon er in te lezen en kon niet ophouden! Om 3 uur in de morgen had ik het uitgelezen. Toen wachtte ik tot mijn moeder opstond. Ik wist dat ik een Katholiek priester moest zien. Ik had het moeilijk het woord "priester" uit te spreken toen ik haar vroeg waar ik er een zou kunnen vinden .... ik wilde het woord in mijn mond vormen maar kon amper "priester" zeggen. Ik was zeer trots.
  
  Toen ik die morgen een priester vond zei deze dat hij eerst de H.Mis moest lezen en dat hij daarna met mij wilde spreken. En zo zat ik achter in de kerk en was getuige van mijn eerste Mis. Later vertelde ik aan de priester: "Was dat Jezus niet aan het altaar? Het was echt Hij". Gans mijn vorming als Katholiek kreeg ik in één nacht door het boek over Medjugorje te lezen. Het is echt waar, ik kreeg alles! Zo wist ik bij voorbeeld dat de Paus onze vader is, dat hij onze "Papa" is.
  
  Ik verloor al mijn vrienden toen ze hoorden dat ik Katholiek geworden was. Naar alle priesterordes van ons bisdom schreef ik om inlichtingen. Ik koos de orde die tweemaal de naam van Maria doeg: "Marians of the Immaculate Conception" [De Marianen van de Onbevlekte Ontvangenis]. Ik was op de middelbare school buiten gezet en dus moest ik 10 jaar studeren om priester te worden! Drie maanden geleden ben ik gewijd.
  
  Pater Calloway voegde er aan toe: "Op dit ogenblik hebben we 9 mannen in opleiding in Stockbridge en al deze roepingen komen van Medjugorje! Ook zei hij iets waarin mijn vrouw en ikzelf erg geloven: "Maria heeft een ongelooflijk leger gevormd van kleinen over gans de wereld. Nu zijn ze nog verborgen. Op een dag zal ze haar leger loslaten en op die dag zal alles van de vijand terug worden afgenomen wat hij nu veroverd heeft. Het zal ongelofelijk zijn! Haar leger is er reeds, het ligt enkel te wachten!" Men voelt bij deze jonge priester een sereniteit, een kracht, een voelbare vrede. Met een verlegen glimlach wees hij naar zijn schouder: "Ik heb nog steeds de tatoeages!"
  
  Beiden hadden we geboekt op het vliegtuig om op 11 september van Medjugorje terug te keren naar Amerika. Een dag die een dag van schaamte geworden is voor de wereld. Laten we onze inspanningen verdubbelen om de aandacht van de wereld te vestigen op een ander teken: "Medjugorje is een teken voor u allemaal en een oproep tot gebed en om de genadedagen te beleven die God u geeft!" [25.04.1994] De genade van Medjugorje kwam van over de oceaan tot de 20 jaar oude Donald Calloway door een boek, een stukje mediacommunicatie. Vergeet uw tientje niet voor het welslagen van ons plan om de televisie aan te wenden om de oproep van O.L.Vrouw naar de wereld te brengen. [Zie onze vorige faxen].
  
• Toen, 2 weken geleden, de cursussen herbegonnen aan de Notre-Dame universiteit, hernamen mijn vrouw en ikzelf in ons huis op vrijdagavond de Rozenkransbijeenkomst van de "Kinderen van Medjugorje" [voor de studenten] en op zaterdag morgen de Medjugorje-mis in de crypte van de basiliek van het H.Hart. De studenten verzamelen dan om 11 u. rond het beeld van O.L.Vrouw om de Rozenkrans te bidden en haar te verwelkomen op het ogenblik van de verschijning in Medjugorje [11.40 u.]. Daarna vieren we de H. Mis. Daar er later op de dag een belangrijke godsdienstige plechtigheid zou plaats vinden in de basiliek was er geen enkele priester beschikbaar voor onze H. Mis. We annuleerden ze echter niet. We waren er gerust in, de Hemelse Vader zou wel voorzien. Er waren er maar enkelen aanwezig, omdat de school juist begonnen was. Ik voelde echter de dankbaarheid van de Hemel, dat studenten werkelijk hun eigen bezigheden hadden opzij gezet om samen te bidden en O.L.Vrouw in Medjugorje te verwelkomen. De Vader was zeer dankbaar, Hij zou wel voor ons zorgen.
  
  Toen het tijd was voor de H. Mis, had een van de studenten gemerkt dat er een oudere man, die alleen achteraan stond, juist in de crypte was binnengekomen. "Ja ik ben priester! Ja, ik ben blij voor u de H. Mis op te dragen." Hij vertelde ons dat hij toen hij juist in Notre-Dame aangekomen was, hij in een boek gelezen had dat Orestes Brownson in de crypte begraven lag. Om een onverklaarbare reden, zei hij, had hij het in zijn hoofd gehaald even te gaan kijken. "Ik kwam om naar een graf te kijken en ik vond de eerste Christenen!" Hij vloeide over van een kinderlijke devotie tot O.L.Vrouw en vertelde verhaal na verhaal over haar moederlijke zorg en hoeveel hij van haar hield. Juist voor de eindzegen zei hij dat in de geschiedenis van de Kerk er soms iemand te voorschijn treedt, zoals hijzelf, als een antwoord op gebed ... en dan weer verdween! "Zo, zei hij, als ik straks langs de deur van de sacristie verdwijn, en niet terugkom, dan weet ge waarom." "In dat geval", antwoordde ik, terwijl ik hem bij de arm nam terwijl hij zich naar de sacristie begaf, "zou ik u dit geschenk best nu geven. Ik heb het meegebracht om te geven aan de priester die O.L.vrouw ons zou zenden". Met vreugde ontving Bisschop Andrew McDonold zijn geschenk: De cassette van Zr. Emmanuel: "De mooiste Mis van mijn leven". In plaats van onmiddellijk na de H. Mis te verdwijnen, nam hij de trappen naar boven om als voorganger deel te nemen aan de grote liturgische plechtigheid die juist ging beginnen in de basiliek. Dat was de reden waarom hij naar Notre-Dame gekomen was.
  
• Als antwoord op de oproep van O.L.Vrouw zijn er velen die de eerste Onze Vader en de drie eerste Weesgegroeten van de Rozenkrans elke dag offeren voor de gezondheid van haar "meest geliefde zoon, die veel lijdt en die ik gekozen heb voor deze tijd". [25/08/1994] Onlangs heeft de H .Vader om gebeden vraagt van de gelovigen omdat hij zijn kracht uit dit gebed put, en omdat hij weet dat zijn tijd tussen ons beperkt is. Volgens de "wereldleiders van deze tegenwoordige duisternis" [Ef. 6.12] had het leven van deze Paus van het Geheim van Fatima 22 jaar geleden moeten eindigen!
  
  Op 16 oktober [het hoogtepunt van het jaar van de Rozenkrans] vieren we het 25ste jaar van zijn pontificaat dat binnen enkele maanden het derde langste zal zijn uit de geschiedenis. We hebben veel waar we dankbaar voor moeten zijn. Laten we niet verslappen. Vijf jaar voor O.L.Vrouw begon te verschijnen in Medjugorje, zei Johannes Paulus II: " We staan nu voor de grootste historische confrontatie waar de mensheid doorheen moet. Ik denk niet dat brede kringen van de Amerikaanse samenleving en de Christelijke gemeenschap dit ten volle beseffen. We staan voor de eindconfrontatie tussen de Kerk en de anti-kerk, van het Evangelie tegenover het anti-evangelie. Deze confrontatie ligt in het plan van de Goddelijke Voorzienigheid, het is een uitdaging die de ganse Kerk moet aangaan." [Uit de afscheidsrede van Kard. Wojtyla na zijn bezoek aan de USA in 1976, gepubliceerd in de Wall Street Journal, 9 nov.1978]
  
• Als we ’s avonds door onze venster keken zagen we het kruis op Krizevac hel verlicht. Een geschenk van de parochie voor het feest van de Kruisverheffing. Gans de dag hoort men bestendig gebed in deze vallei. Er zijn bedevaarders van de ganse wereld. Ook Kroaten van uit het hele land. Het was een ongelofelijk gezicht. Meerdere gelijktijdige vertalingen op FM frequentie en grote TV schermen naast het altaar buiten, maken dat de plechtigheden door iedereen kunnen gevolgd worden. De Franciscanen en de parochieploeg zijn werkelijk verbazingwekkend. Bij ervaring weet ik welk een werk en tijd het neemt om voor meerdere duizenden mensen één keer per jaar een weekend te organiseren terwijl iedereen dezelfde taal spreekt! Toch is de zorg voor de geestelijke noden van duizenden mensen van over de gehele wereld de normale bezigheid van deze parochie!

• Mirjana Soldo geeft maar zelden een boodschap door van O.L.Vrouw na haar verschijning op de 2de van de maand. Dit gebeurde echter wel op 2 opktober ll. Mirjana zei dat de H.Maagd haar volgende boodschap gaf: [Ze zei dat O.L.Vrouw weende toen ze deze boodschap gaf, hoewel ze tijdens de rest van de verschijning dit niet deed.]
  
  "Lieve kinderen, geef me uw hart helemaal. Laat me toe u naar mijn Zoon te brengen, Hij die de echte vrede en het echte geluk is. Laat niet toe dat de valse schittering, die u omringt en u aangeboden wordt, u zou ontgoochelen. Laat niet toe dat satan over u regeert met een valse vrede en geluk. Kom tot mij, ik ben bij u!" [ 2 okt.2003]
  
  Mirjana zei me eens dat niemand kan beweren het gezag te hebben om de boodschappen van O.L.Vrouw te interpreteren. Ieder persoon kan enkel zeggen wat deze boodschap voor hem of haar betekent. Mirjana voelt zich ook zo. Daar er velen zijn die over de inhoud van deze boodschap willen speculeren, zal ik u enkel vertellen wat mijn vrouw hier gisteren over schreef. Natuurlijk moet elke boodschap getoetst worden aan de lering van de H.Kerk.
  
  "Dit is het verzoek van een moeder, die haar kinderen onder haar beschermende hoede wil verzamelen. Ze verlangt dat we haar met ons ganse wezen zouden vertrouwen. Ze wil dat we ons 100% zouden geven. En dan wil ze ons naar Jezus leiden, die onze ware God is. O.L.Vrouw weet echter dat we omringd worden met valse goden, valse lichten en valse vreugden, die ons van Jezus verwijderen. De Israëlieten bevonden zich in eenzelfde situatie, toen Jozua hen leidde: "Vrees dan Jahwe en dient Hem oprecht en trouw. Doe de goden weg, die uw voorouders aan de overkant van de rivier en in Egypte hebben vereerd, en wees dienaren van Jahwe. Als u Jahwe niet verkiest te dienen, kies dan wie u wel wil dienen: de goden die uw voorouders aan de andere kant van de rivier hebben vereerd, of de goden van de Amorieten, in wiens land u woont. Ik en mijn familie dienen Jahwe."[Joz. 24:14-15]
  
  De uitdaging voor de Israëlieten bestond er steeds in of ze trouw zouden blijven aan de Heer of zich afkeren en de goden vereren van de naburige volkeren. Ik voel dat O.L.Vrouw ons oproept tot dezelfde soort keuze. Ze ziet het gevaar van valse goden rondom ons en ze verlangt dat we voor de Heer kiezen. We leven in een heidense wereld, gelijkend op de landen waar de Israëlieten woonden. We worden verblind door de valse lichten van het materialisme, van New Age, van intellectuele trots, van een verwaterd evangelie en zo verder. De gevaren loeren overal.
  
  En het erge aan valse lichten en valse vrede is dat ze goed lijken. Ze lijken nuttig. Op het eerste gezicht lijken ze een goed antwoord op onze levensvragen. Maar in feite zijn ze namaaksels. Herinner u dat "Lucifer" betekent "lichtdrager" en satan "engel van het licht". Valse lichten lijken echt maar rieken slecht. We moeten ze buiten werpen.
  
  Hoe kunnen we weten wat echt van God komt en wat namaak is? Ik denk dat Ze ons het antwoord geeft. "Kom naar mij, ik ben bij u." O.L.Vrouw komt dagelijks naar Medjugorje om ons de waarheid voor ogen te houden en ons gericht te houden naar Gods plan. Ze is nu een Jozua voor ons. We hebben een sterke leiding nodig om door deze verwarrende en
  
  moeilijke tijd te geraken. Het is daarom dat de Vader haar heeft toegelaten zo lang en zo uitdrukkelijk naar Medjugorje te komen. We hebben haar nodig om ons van de valse lichten naar het ware licht en van de valse vrede naar de echte vrede te leiden.
  
  Jozua had de geschriften van Mozes [de 10 geboden en de Torah] om hem te helpen het volk in waarheid te leiden toen ze zich vestigden in het beloofde land. O.L.Vrouw geeft ons haar boodschappen om ons te leiden. En deze boodschappen voeren ons recht naar de Kerk, de Schrift, de Sacramenten en het gebed. De weg om een vals licht te onderscheiden is het te toetsen aan wat de Kerk en de Schrift leert en het gebed. We moeten leren te onderscheiden wat van God is en wat niet.
  
  Pater Don Calloway had een interessante uitleg over onderscheiding. Hij zei dat, na dat hij kind van Maria geworden was, hij alles begon te lezen wat hij vond over godsdienst. Hij had zulk een honger naar God. Als hij iets las kon hij onmiddellijk zeggen of het waar was of niet. Hij kon zeggen of de schrijver hem de Jezus toonde die O.L.Vrouw hem had getoond of het een valse Jezus was. Ik vind dat zeer interessant. Wie zou de echte Jezus beter kennen dan zijn eigen Moeder. Natuurlijk is dat een gave die aan Pater Calloway gegeven is. De Jezus die de kerkvaders in de eerste Concilies voor ons gedefinieerd hebben was de Jezus, die de Zoon van Maria is. Maria’s moederschap van God was de leidraad bij het begrijpen van de dubbele natuur van Christus als ware God en ware mens. Het was dus door O.L.Vrouw dat de Kerk groeide in het begrijpen wie Jezus eigenlijk is. Waarom zou het niet door O.L.Vrouw zijn dat ook wij groeien in het begrijpen van Jezus in de huidige tijd.
  
  O.L.Vrouw wil dat we juist onderscheiden. Ze wil dat we zouden weten wat van God komt en wat van de valse goden van deze tijd. We moeten in staat zijn voor God te kiezen in elke situatie. En zo smeekt ze ons om ons volledig onder haar mantel te bergen. Daar zullen we onszelf volledig onder het gezag van Jezus en zijn Kerk bevinden. En dan zullen we veilig zijn voor de gevaren die ons omringen.
  
  Bid om onderscheiding. Bestudeer de leer van de Kerk en wat nog het belangrijkste is, beleef uw toewijding aan O.L.Vrouw. Dit is in deze tijd een kwestie van leven of dood.
  
• Morgen viert de Kerk de 25e jaar van het pontificaat van Johannes-Paulus II. "We houden van u". Vergeten, we niet dat O.L.Vrouw ons in een boodschap vroeg te "bidden voor de gezondheid van mijn meest geliefde zoon, die lijdt, en die ik gekozen heb voor deze tijd!" In een van onze TV programma’s zei Daniel Ange dat deze paus, die een heilige is, op een dag als "kerkleraar" zal erkend worden ... "en hij zal een van de grootste zijn." Drie jaar geleden schreef een uitgever dat zijn geslaagde reis naar het H. Land eindelijk de geruchten over zijn nakend terugtreden de kop zou indrukken. Hij stelde ook dat Johannes-Paulus misschien ook de grootste Paus is in de 2000 jaar oude geschiedenis van de Kerk. Vele, door de media veronderstelde opvolgers, zijn intussen al overleden. Johannes-Paulus blijft bij ons voor een lange tijd, zoals O.L.Vrouw in Medjugorje. Zij blijft aan onze zijde ... en hij ook. Laten we hem niet verlaten maar ons terug inspannen om aan haar oproep te beantwoorden en bidden voor zijn gezondheid. Tot op de dag die door de Hemel bepaald is om hem terug te nemen, zal er een hevige strijd woeden rond de persoon van deze Paus van het geheim van Fatima.
  
  In een vroegere fax vertelde Zr. Emmanuel over iets dat ze had meegemaakt toen ze op zending was in Polen. Ze kwam in een familie waar man en vrouw medewerkers waren van de Paus toen hij nog bisschop was. De Paus was toen nog vaak met hen in contact door gewone brieven langs de post. Ze toonden haar handgeschreven brieven van de H.Vader die vertelde dat hij in zijn hart elke dag [geestelijk] naar Medjugorje ging en zijn gebeden verenigde met de gebeden van de bedevaarders aldaar!

• Arlene leidt een gebedsgroep voor kinderen in Miami. Zoals vele gelovigen van Medjugorje "wil ze Jezus en Maria helpen opdat zoveel mogelijk zussen en broers de weg naar de heiligheid zouden kennen" [25.10.03]. Ze heeft zoveel wonderen zien gebeuren in familiale toestanden, bij echtscheidingen, onverantwoordelijkheden, enz... Ze vertelt hoe er op een dag een moeder van een van de kinderen bij haar kwam met tranen in de ogen. "Mijn man gedraagt zich zo kleingeestig tegenover mijn dochter. Hij zag dat ze een prentje had van de H. Theresia van Lisieux en heeft haar voor al de aanwezigen belachelijk gemaakt . Hij zei dat zijn dochter nu aan toverij deed!" Ik vroeg hem niet met haar te spotten en haar niet te kwetsen. Hij antwoordde me: "Wel, ik zal niet ophouden met haar te spotten want ik ga dat in mijn huis niet toelaten" Toen begon onze pasgeboren baby te huilen en ik moest in de keuken blijven om hem te voeden, terwijl mijn man ons dochtertje naar bed bracht. Daar de babyfoon opstond kon ik duidelijk hun gesprek horen. Mark kon moeilijk Filiola in haar bedje krijgen en ik hoorde haar zeggen: "Papa, ik ga niet in bed tot we samen gebeden hebben!" "O.K. zei hij, welk gebedje wilt ge dat ik bid?" "Kent ge het Onze Vader?" vroeg ze. "Ja, O.K. geen probleem!" Toen hoorde ik ze samen het Onze Vader, het Weesgegroet en het Glorie zij de Vader bidden. Ik weende, weende, weende. Ik kon het maar niet geloven! Hij had nog maar juist met haar gespot, en veranderde onder mijn ogen..."
  
  Welk een mooie toevlucht kunnen de kinderen vinden in het gebed, als de familiale eensgezindheid verbroken is en ze zich zo onveilig, zo verlaten voelen!
  
• Men vraagt ons: " Waarom geeft Gospa steeds opnieuw dezelfde boodschappen?" Het antwoord is simpel: het is een andere heel eenvoudige vraag: "Hoe vaak heeft uw mama u gezegd uw tanden te poetsen toen ge nog klein waart?" Heel zeker heeft ze dit steeds herhaald tot op de dag dat ze vaststelde dat ge het uit uw eigen deed, zonder dat ze er hoefde op aan te dringen. We zouden verbaasd zijn als we eens op een CD al de woorden zouden opnemen die een moeder de eerste jaren haar kindje toefluistert! En nochtans ... het zijn deze, steeds herhaalde woorden die, beetje na beetje, de persoonlijkheid van het kind vormen en het ook vertrouwen geven. Het zijn de stem van de moeder en haar eenvoudige woorden die het kind vormen en het bewust maken van het gevoel van een aanwezigheid, van een aandacht, van een hart .... Dat is goud waard voor zijn toekomst! Gospa wil geen diploma halen van literatuur aan de Sorbonne! Nee, de Moeder van het Woord wil enkel haar kinderen vormen om er heiligen van te maken. De weg is dan ook heel anders!
  
  Op 25 oktober heeft Ze iets gezegd dat we niet mogen onderschatten, omdat het voor ons van cruciaal belang is:
  
  " Opnieuw roep ik u op u toe te wijden aan mijn hart en aan het hart van mijn Zoon Jezus. Kindertjes, ik verlang u allen op de weg van bekering en van heiligheid te leiden..." Toen O.L.Vrouw deze oproep gedaan had in Fatima is de eerste wereldoorlog enkele maanden later geëindigd, hoewel haar oproep maar matig beantwoord werd. Maria weet wel waarom ze deze oproep ook nu herhaalt. Iedere aandachtige ouder weet dat zijn kind op school of elders iemand kan ontmoeten die het, misschien enkel om zich te amuseren, zal uitnodigen zich toe te wijden, maar .... niet aan God!
  
  De vijand immers amuseert zich niet, hij is maar al te gretig om te komen als men hem roept, om te kunnen schaden, te kwetsen, te vernietigen. Het toewijden is een diep verlangen van de menselijke ziel, maar men mag zich niet van toewijding vergissen! Gelukkig het kind dat, van in de moederschoot of bij het Doopsel, door zijn ouders wordt toegewijd aan het Hart van God en van de H.Maagd. Het zal een bijzondere genade van bescherming krijgen want God was de eerste
  
  uitgenodigde. Het zal meer weerstand hebben tegenover andere voorstellen van toewijding, die de jeugd tegenwoordig steeds meer, onder allerlei vormen, wordt aangeboden. Maria doet hier tot ons een heel ernstige oproep die voor velen een kwestie van leven of dood kan betekenen.
  
  November nodigt ons uit om te bezinnen over leven en dood. Laten we deze gelegenheid te baat nemen om de waarachtigheid van onze toewijding te testen. Is ze echt reëel? Vele mensen denken er wel aan hun tijd, hun hart, hun goederen, hun familie, hun werk, enz... aan God toe te wijden. Weinigen denken er echter aan Hem ook hun dood toe te wijden! Daarom nodig ik u uit om van vandaag af tijd te nemen voor stil en diep gebed en aan God de genade te vragen om deze zeer bijzondere stap te zetten, die een bron is van een grote vrede. Daarvoor volstaat het aan de Heer te zeggen dat uw dood Hem volledig toebehoort, dat u ze volledig aan Hem afstaat en dat ge er het volste vertrouwen in hebt dat Hij ze zal laten gebeuren op de beste manier voor uzelf en voor uw eeuwigheid.
  
  Om in waarheid in deze toewijding te kunnen groeien zijn er enkele bijzondere stappen, waarvan er hier 4 volgen:a] Dank God op voorhand, in deze akte van vertrouwen en overgave, voor de dag dat Hij u zal komen halen. Deze dag van de grote ontmoeting, die Hijzelf gekozen heeft, en dus de beste is. Morgen?? Binnen 10, binnen 30 jaar? Het is Zijn keuze! En bereid u dan maar in vrede voor op Zijn komst!
  
  b] Dank God, met hetzelfde vertrouwen om de manier, die Hij gekozen heeft om u te komen halen. Hij weet waarom deze manier voor u de beste is, en hij verlangt er zo naar dat u Hem die keuze zou laten zonder vrees en zonder spanning. De valstrik is juist dat we onze verbeelding laten gaan en ons reeds een of andere manier voorstellen waarvoor we beven. Dat is nutteloos en de vijand kan er gebruik van maken om ons vrees in te boezemen. Integendeel, zeg bij voorbeeld aan God: "Heer, hoe mooi is het plan dat U reeds hebt om me terug te halen, welk een troost is het voor mij te weten dat dit plan van U komt en niet van een of ander absurd toeval! Op voorhand reeds bied ik u dit gebeuren aan opdat Uw zegen op mij zou kunnen rusten en opdat ik me zonder weerstand zou kunnen laten opnemen in Uw omhelzing." Als ge voor een van deze twee stappen weerstand ondervindt, panikeer dan niet, forceer niets, maar vertel de Heer heel eenvoudig over uw weerstand en vraag Hem om de genade van de overgave. En laat haar dan heel vreedzaam komen op haar tijd. De twee volgende stappen brengen u nog verder in de echte toewijding van het hart. Op het eerste gezicht zijn ze veeleisend, maar eens men ze in diepte heeft beleefd, zijn ze bron van een belangrijke inwendige genezing en van vrede.
  
  c] Denk aan twee of drie personen, die u het nauwst aan het hart liggen. Doe dan dezelfde akte van vertrouwen voor hun leven en hun heengaan: "Heer, ik dank u voor de dag dat u XXX zal komen halen, deze dag van Uw ontmoeting met hem, die uzelf hebt gekozen, en dus de beste is. Morgen? Binnen 10 of 30 jaar? Dat is Uw keuze en ik bereid me in vrede voor op deze dag. Heel dikwijls onthult dit gebed een angst, teken dat wij ons eigen inzicht hebben voor deze persoon. We zouden liever zelf beslissen in de plaats van God. We zouden zelf de aankomst en het vertrek willen regelen. Dat is een natuurlijk gevoel. Gospa nodigt ons echter uit van een menselijke liefde voor onze dierbaren over te gaan naar een goddelijke liefde. Van zodra deze echte liefde in ons hart ontstaat, wordt het ons diepste verlangen dat deze beminde persoon ten volle Gods plan realiseert in zijn of haar leven, omdat dit voor hem of haar het grootste geluk betekent. Uit liefde stellen we ons dan ook ten dienste van dit plan, in dienst van de heiligheid van deze persoon, om hem te helpen de volheid van zijn zending op aarde te beleven. We vergeten dan onze eigen wensen en plannen betreffende deze persoon om de volledige controle aan God over te laten. Dat is offerende liefde, die niet wil bezitten maar die zich geeft, zoals de H.Maagd ons als voorbeeld geeft in haar oneindige liefde voor Jezus. Ze werkte mee aan het plan dat de Vader met Hem had, hoewel haar natuur zonder twijfel andere dingen had verlangd voor haar Zoon.
  
  d] Dank God ook voor de mensen die u het allerdierbaarst zijn, voor de manier waarop Hij ze zal komen halen, zoals ge het ook gedaan hebt voor uw eigen heengaan uit deze wereld. Vermijd ook hier
  
  alle verbeelding en vooruitzien. De genade wordt immers maar op het huidige moment gegeven en angst kan enkel dit moment met onze geliefden bederven.
  
  Natuurlijk doet men deze toewijding langs het hart van Maria, en we nodigen haar vurig uit ons zelf op deze mooie dag van onze overgang te komen halen. Elke toewijding is een beetje een dood en een beetje een verrijzenis. We doen afstand van iets [dat doet pijn] opdat het nog alléén aan God zou toebehoren. Dan overweldigt ons de vrede, zoals op de Paasmorgen. Hoeveel angsten en ziekten slepen we inderdaad niet mee, door ons wanhopig vast te klampen aan dingen waar we geen controle over hebben? Echt toegewijde mensen hebben iets te verliezen, ze blijven vrij en vredig te midden de golven omdat ze alles toevertrouwd hebben aan de bank van God.
  
  Let op! Gospa is geen vriendelijke dame die ons elke maand vergast op een godsdienstig snoepje om ons plezier te doen! Ze wil apostelen vormen voor wat ze noemt "De nieuwe tijden" en niemand van ons weet wat dit inhoudt. Zij weet het wel! Zonder deze toewijding zullen we niet kunnen volgen, zullen we onze goederen op een verkeerde bank gezet hebben en zullen we vlug geruïneerd zijn. Op 2 oktober heeft Ze geweend toen ze de boodschap gaf omdat ze ziet hoe gemakkelijk wij ons laten verblinden door een valse vrede en het valse licht van de satan. Door zijn Moeder naar Medjugorje te zenden, zegt Jezus ons als het ware: "Doe alles wat zij u zal zeggen!"
  
  Lieve Gospa, onze ogen zijn op U gericht.
  
  Uw moederhart geeft ons de sleutels om te worden zoals U ,heilig en gelukzalig!

• Voor Gospa is Kerstmis steeds de "Dag van Vreugde" en ze nodigt ons uit om "te bidden opdat Jezus zou geboren worden in alle harten". En inderdaad, welk een droefheid voor Hem en welke leegte voor ons, als Jezus inderdaad met Kerstmis niet geboren wordt in onze harten.
  
  Op een dag kwam een Amerikaanse student terug van de universiteit, in gedachten verzonken, zwijgzaam. Zijn temperament was nochtans eerder geneigd tot openheid voor de anderen en tot vreugde. Hij sloot zich dus op in zijn kamer, gesloten voor de anderen. Zijn vader werd ongerust en ging na enkele dagen kloppen aan zijn deur.
  
  "Gij zijt dezelfde niet meer. Het is alsof ge zorgen hebt, wat hebt ge?" vroeg hij hem.
  "Papa, ik denk dat de Heer me roept om priester te worden en missionaris."
  
  "Prachtig, antwoordde de vader, dat is een mooie roeping. Waarom u zorgen maken?
  "Papa, en als ik niet luk? Als ik dat niet waard ben? Ik heb schrik ..."
  
  De vader zweeg, stond op, nam de base-bal handschoen van zijn zoon en hing deze aan de muur. Dan nam hij een bal en wierp die naar de handschoen. De bal viel op de grond en de vader riep: "Die handschoen is echt niets waard!"
  Verwonderd reageerde de zoon: "Stop met die dommigheden, papa, die handschoen is leeg, hij kan de bal niet pakken!"
  
  "Dat is het, ge hebt mijn bedoeling goed begrepen! Wij zijn als die handschoen. Als er geen hand komt om hem van binnen uit te bezielen, is hij niets waard, dat is duidelijk! Zoon, het is Jezus die in uw leven woont, het is Hij die u van binnen uit zal bezielen voor uw zending. Uw enige werk is Hem in u te ontvangen en Hem volgzaam te zijn. Hij zal de rest doen!"
  Het is duidelijk dat wij zonder Jezus niets kunnen. Voor Kerstmis puilen de winkels uit van de meest verfijnde artikelen. Maar van Jezus, die ons komt bevrijden ... niets! Van de gebeurtenis die aan de oorsprong van Kerstmis ligt ... niets! Tegenover deze bedrieglijke materiële overvloed, vraag ik aan Jezus: "Wat hebben we met U gedaan?" Zonder Jezus kunnen we niets. We kunnen wel denken iets te doen door druk bezig te zijn met niets.
  
• Nog 9 dagen en onze pasgeboren God zal weer in de kribbe gelegd worden ... En moesten we eens allen samen beslissen Hem die dag de mooiste Kerstmis aan te bieden?"
  
  Het is niet zo moeilijk Jezus in ons hart te laten geboren worden. We hebben allemaal eens die bijzondere tijd meegemaakt wanneer er een pasgeboren kindje met zijn moeder uit de kliniek thuis komt. Amper is het in huis of de atmosfeer verandert volledig. Het kind wordt onmiddellijk het middelpunt van de belangstelling van alle huisgenoten. Zonder dat het gevraagd wordt geeft ieder instinctief gans de dag voorrang aan de noden van het kindje. Het centrale thema van de gesprekken wordt de gezondheid van de baby, zijn uurrooster, de kwaliteit van zijn slaap, het feit dat hij de mond heeft van zijn grootmoeder en de ogen van de vader. Gans het programma wordt georganiseerd rond zijn noden van comfort en van overleven. Het is immers het meest afhankelijke en kwetsbare wezen op de wereld. In zijn nabijheid is er geen spraak meer van roken, de deuren toe te slaan, te roepen, de temperatuurschommelingen te verwaarlozen. Geen sprake meer van het leven te organiseren alsof hij er niet was. 24 Uur zonder zorgen zouden hem immers fataal zijn. Het mooiste om te zien is dat zijn stille [hoewel soms relatief stille] aanwezigheid als het ware een magische kracht uitoefent op zijn verwanten, die de meest aandoenlijke tekens van tederheid uit het diepste van hun ziel laten opwellen. De aanwezigheid van het kindje lijkt de hardheid, de barrières, de onverschilligheden van iedereen te doen wegsmelten. Onze onzuiverheden lopen te pletter tegen zijn onschuld.
  
• Op de drempel van het derde millennium [Kerstmis 1999] vroeg Gospa ons het pasgeboren kindje Jezus op de eerste plaats te zetten in ons leven. Vanwege de Moeder van God is dit verzoek zowel heel fijn, maar ook zeer realistisch. Ze weet dat iedereen dit zal begrijpen en dat iedereen weet wat een pasgeborene is en hoe hij moet behandeld worden. In feite vraagt ze ons haar pasgeboren Zoon Jezus te introniseren in onze harten, onze geest, ons leven, ons programma, onze families, onze dagelijkse zorgen. Ze verlangt dat we voor Hem als een moeder zouden zijn, die voortdurend op haar kleintje let, zelfs terwijl ze slaapt! Daarmee zegt ze dat Jezus niet weg kan zonder ons, dat Hij ons nodig heeft zoals een pasgeborene zijn ouders nodig heeft, dat Hij van ons aandacht en liefde verwacht, onze actieve waakzaamheid om gedragen te worden, geliefkoosd, gevoed. Jezus in ons hart laten geboren worden veronderstelt Hem bij ons te introniseren als het middelpunt van alles. Er moeten immers een groot aantal mirakels bij ons gebeuren, als we Hem zijn plaats als Koning laten innemen! Zijn eerste wonder, en daar hebben we zulk een nood aan, is eenheid te scheppen in onze families.
  
  Op een dag kreeg de Poolse Zuster Faustina bezoek van de Moeder Gods, die haar verscheen met het kindje Jezus op haar arm. Ze zei haar: "Dit is mijn kostbaarste schat," en legde het kindje in de armen van Zuster Faustina. Ze verhaalt in haar klein dagboek dat ze daarbij zulk een uitstorting kreeg van geluk dat ze meende dat haar hart het zou begeven. [§608] Wel, Gospa biedt ons nu hetzelfde geschenk aan. Ze verlangt vurig dat ieder van ons de komst van haar Zoon in zijn hart aanvaardt. Om deze genade te beleven zal ieder van ons in gebed het middel kunnen vinden dat hierbij het best past. Aan hen die er nog nooit aan hebben gedacht Jezus in hun hart te laten geboren worden, stel ik een heel eenvoudige oefening voor gedurende deze noveen die de Advent afsluit en voor de Kersttijd:
  
  a] Dat ze eerst heel oprecht en vastberaden beslissen om aan deze oproep van de H.Maagd te beantwoorden.
  
  b] Dat ze dan 7 maal per dag hun bezigheden onderbreken om zich even te bezinnen en in hun hart het Kindje Jezus te ontvangen uit de handen van Maria. [Zoals Zuster Faustine en zoveel andere heiligen ...]
  
  c] Tenslotte, dat ze hun dagen, zoveel mogelijk, doorbrengen in het besef dat ze in hun hart en in hun armen dragers zijn van Gods Zoon. Zo zullen ze zijn tedere liefde hen laten inspireren, troosten, enthousiast maken. Dat zal zoveel veranderen!
  
• De Gospa kondigt ons "Nieuwe Tijden" aan, en ze zoekt bij haar kinderen naar hen die bereid zijn zich door haar te laten voorbereiden. Ze heeft de gebedsgroep van Medjugorje gevormd en miljoenen bedevaarders, die aanvaard hebben te leven volgens haar school. Gelukkig zij die tegen de stroom in roeien in deze "wereld zonder vrede" om liefde, vrede en vreugde te zijn!
  
  De "Nieuwe Tijden" komen, en we zullen er ons op moeten voorbereiden, ook na het heengaan van onze dierbare Paus Johannes Paulus II. Misschien beleven we wel de laatste Kerstmis met deze "Tedere Christus op aarde", zoals Katharina van Sienna hem noemde. We zullen ons moeten voeden met wat de H.Geest hem nu ingeeft.
  
  Ik bid dan ook met u allen dat deze Kerstmis en het Jaar 2004 zouden mogen de tijd worden waarin we, als nooit tevoren, het Kind Jezus welkom heten en Hem als leider nemen voor de "Nieuwe Tijden" samen met Maria, zijn Moeder.

Januari 2003

Medjugorje, 15 januari 2003

Dierbare kinderen van Medjugorje, geloofd zijn Jezus en Maria!

• Kardinaal Christof Schönborn preekte vorige maand in zijn kathedraal te Wenen dat Maria in de huidige tijd missiewerk verricht in gans de wereld : in Argentinië, Mexico, Lourdes, Sri Lanka, Medjugorje... Haar macht om mensen aan te trekken, vooral de armen en zij die in nood zijn, is niet het werk van de clerus of een ongezonde cultus, zoals sommigen menen, zei hij. Het is eerder zo dat, waar Maria aanwezig is, de mensen komen. Zelfs als ze tijdens haar leven nooit gereisd heeft om te gaan preken is zij een machtige missionaris geweest die miljoenen mensen naar haar Zoon brengt. "Over Medjugorje, wil ik me niet uitspreken als een kerkelijk oordeel. Maar ik kan enkel steeds weer bevestigen , dat dit een plaats is, die duidelijk een intense missiepost is van de Hemel, waar duizenden en duizenden mensen gebed vinden, biecht, bekering, verzoening, genezing en een dieper geloof vinden." [De volledige Duitse tekst van de catechese van de Kardinaal op 1 december 2002, onder de titel, "Maria, Missie in haar hart," kan u vinden op internet : www.kath.net
  
  Enkele maanden nadat de Kardinaal in 1998 de vastenretraite preekte voor de H. Vader en de Pauselijke hofhouding, zei de auteur van de "Catechismus van de Katholieke Kerk" in een toespraak in Lourdes : " Het is en zal zo belangrijk zijn dat de bisschoppen ook publiek de pastoraal van Medjugorje onder hun hoede nemen, opdat de duidelijke vruchten van die plaats zouden beschermd worden."
  
• Op 13 januari om 11 u heeft Vicka in het hospitaal van Mostar het leven gegeven aan een meisje, Marija Sofija [met een keizersnede]. Moeder en kind stellen het goed. Laten we, samen met Mario en Vicka, God danken en dit nieuwe leven aan Zijn bescherming toevertrouwen!
  
• Sinds het jaar 2000, nodigt O.L. Vrouw iedereen uit voor de nieuwjaarswake op de Verschijningsberg, waar ze een boodschap geeft langs de zienster Marija. Marija was dit jaar echter niet in Medjugorje. Toen ze op 2 januari verscheen voor haar maandelijks gebed voor de ongelovigen, gaf ze aan Mirjana een boodschap voor allen die in de groene tent bijeen gekomen waren. [Normaal zijn er de 2de van de maand geen boodschappen]. "Lieve kinderen, als een moeder haar kinderen uitnodigt, zo heb ik u uitgenodigd en u zijt op deze uitnodiging ingegaan. Laat me toe uw hart met liefde te vullen, zodat het een hart vol liefde wordt, dat ge zonder voorbehoud zult geven aan de anderen. Op die manier zult ge me het best helpen in mijn zending om mijn kinderen, die de liefde van God en van mijn Zoon nog niet ervaren hebben, te bekeren. Dank u! [2/1/03]
  
  Terloops gezegd: Mirjana was door een vriendin van mij uit het Oosten uitgenodigd naar haar land te komen om daar haar maandelijkse verschijning te ontvangen. Mirjana vertelde haar dat de H. Maagd haar gevraagd had steeds in Medjugorje te zijn voor deze verschijning van de tweede van de maand. [ Eens zei Gospa tot Mirjana: "Mijn ogen en mijn hart zullen hier zijn [in Medjugorje] zelfs als ik niet langer verschijn." [18/03/96]
  
• Vincent, 9 jaar, besloot in zijn klas [3de leerjaar] van de St. Mattheusschool in South Bend, hun paternosters mee te brengen naar school om samen de rozenkrans te bidden tijdens de middagonderbreking. Zijn moeder vertelde me dat hij gevraagd had de lijst van de heiligen van onze internetpagina af te drukken en uit te snijden, zodat hij ze mee kon nemen naar school om zijn vrienden een heilige te laten trekken ... Hij had dit gebruik geleerd in het huis van zijn vriend Joe, waar Vincent Johannes de Evangelist getrokken had als zijn heilige voor dit jaar. De H. Johannes heeft al zijn effect : Vincent is reeds evangelist!
  
• Nu we spreken over de gemeenschap van de Heiligen : op 5 januari stierf P. Richard Foley, s.j. in een Londens hospitaal. Hij was een bewonderenswaardige priester die zich lange jaren onvermoeid inzette om de boodschappen van O. L Vrouw te verspreiden. Hem wacht nu zijn eeuwige beloning. Hij was een onvermoeibare werker voor O. L. Vrouw en voor Medjugorje, vooral in de eerste jaren, en was zeer gekend aan beide zijden van de oceaan voor zijn preken, zijn zendingen ... Laten we bidden in dankzegging voor zijn leven en zijn bemiddeling inroepen als we aan de oproep van de H. Maagd beantwoorden om haar apostelen te zijn.
  
• We hebben reeds de ongelooflijkste genaden ervaren langs de heilige, die door de "Kinderen van Medjugorje" getrokken werd voor 2003 : De H. Seraphim van Sarov. [Door velen beschouwd als de grootste heilige van Rusland].
  
  Hij had een zeer grote band met Maria en de H. Geest. Ze kwam eens naar hem in gezelschap van de apostelen Petrus en Paulus en zei tot hen: "Hij is van ons ras" en als ze hem bezocht overlaadde ze hem met de tederste woorden ["Mijn meestgeliefde," een manke vertaling uit het Russisch] Hij kan ons helpen om de boodschappen van O. L. Vrouw te beleven. Zo leerde hij, bij voorbeeld : "Er is niets hoger dan de vrede van Christus. Bekom de innerlijke vrede en duizenden rondom u zullen redding vinden." St. Seraphim van Sarov heeft ook u gekozen, u allen die helpen in dit apostolaat. Probeer het maar! Aanroep hem en verwacht de ongelofelijke genaden, die zullen komen!
  
• In mei 2001 waren we een episode aan het filmen van het TV programma van Zr. Emmanuel, samen met Dana Scallan. Zij is pro life verantwoordelijke in Ierland en vertegenwoordigt haar land in de EU. Ze vroeg om gebed omdat het Europese parlement druk wilde uitoefenen op elk land in de Europese unie voor een pro abortus programma. Ik herinner me hoe ik wat later een artikel las in de New York Times, waarin verwonderd gereageerd werd omdat, wat als verworven beschouwd werd, [Het pro abortus programma, gesponsord door de machtigste landen in de EU] tegengehouden was door een van de kleinste en zwakste landen: Ierland! Dana heeft nu weer te wapen geroepen! [Zie P.S.]

• De kleine Marija-Sofia, Vicka en Mario stellen het allemaal goed en zijn zeer gelukkig in hun huis op enkele kilometers van Medjugorje. Men zei me dat Vicka hersteld is en stralend! Mario zegt dat de baby op zijn moeder gelijkt. Ze bereiden zich voor op het doopsel van Maria-Sofia op het eind van de maand. Het paar heeft besloten de geboortetradities van hun volk na te leven. Vicka zal met Marija-Sofia in afzondering blijven gedurende 40 dagen om de pasgeborene te integreren in de familie en de wereld. [Deze Kroatische traditie is een weerspiegeling van het Evangelie : O. L. Vrouw wachtte immers ook 40 dagen vooraleer ze naar de tempel ging om haar Zoon aan God toe te wijden!] Voor het nieuwe gezin is dit een kostbare en gezegende tijd terwijl het eigenlijk stramien van het begrip van het leven, de familie, God en liefde bij Marija - Sofia geweven en gevormd wordt. Het is typisch dat tijdens deze periode van 40 dagen de vrouwen uit de omgeving en de ganse familie de moeder komen bezoeken en eenvoudige geschenken meebrengen ... een kip, een dozijn eieren, een fles wijn, een doos koekjes, dingen die men belangrijk acht voor het herstel van de moeder na de bevalling. Zonder twijfel brengen deze moeders ook hun eigen beetje ervaring mee om Vicka te helpen deze overgang rimpelloos te laten verwerken.
  
• Kathleen Martin blijft ons delen van de kruimels die ze verzamelde aan de tafel van de gebedsgroep die door O. L. Vrouw in Medjugorje gevormd en geleid werd. [Ze sprak hier in Notre Dame voor een groep studenten]. Daar ze geruime tijd in Europa gewoond had, begonnen we met haar te vragen wat haar in Amerika sinds haar terugkomst opgevallen was.
  
  Toen ik uit Europa terugkeerde en voor het eerst het nieuws op de TV zag, was ik heel verbaasd dat er hier heel wat gesproken wordt over oorlog. En het lijkt dat het in de geest van heel wat mensen onvermijdelijk is dat we in een oorlog meegesleept worden. Dat schokt me. We zijn geroepen om vrede te wensen. Als we zien dat iemand de vrede vernielt, dan zouden we er van moeten bewust zijn dat hij niet in de handen van de Heer is, maar dat hij in de handen is van de vijand. Het is dus iemand die onze hulp nodig heeft, die ons gebed nodig heeft. Hij heeft onze liefde nodig om het gevaar te beperken dat hij zichzelf of anderen schade zou berokkenen. Mensen die het kwade gekozen hebben kunnen ingetoomd worden als de liefde vermeerdert. Het kwaad wordt verdreven door liefde.
  
  Ik wil niet geloven wat ik op de TV hoor. [Ik heb gelukkig geen TV!] Het gebeurt dat ik in iemands huis ben en het hoor. Dan denk ik, o mijn God, geen wonder dat de mensen wanhopig zijn. Ze kennen het plan van God niet. Ze hebben er geen benul van wat liefde is. Ze praten enkel over angst en vergelding. En, weet u, eens zegde O. L. Vrouw ons: " Denk niet steeds aan oorlog. Denk zelfs niet aan iets negatiefs. Want als ge dat in uw hart ruimte geeft [omdat ge denkt met het hart] dan trekt ge het aan. Als ge de oorlog tot een deel van uw leven maakt, dan zal dit gevolgen hebben in uw leven!
  
  Kathleen deelde wat ze van de H. Maagd over vrede geleerd had tijdens de eerste jaren van de gebedsgroep:
  
  Op een dag waren we samen en picknickten. We vermaakten ons. We waren zo gelukkig en wachtten op Haar [O. L. Vrouw] komst. We spraken met mekaar over wat ze met ons aan het doen was. We waren zo gelukkig! De H. Maagd verscheen en ze zei: Lieve kinderen, Dit is het! Beslis voor de Hemel! Beslis om de Hemel samen te beleven!
  
  Wel, ik wist niet dat de keuze bij ons lag. Ik wist niet dat het dat was, dat God aanbiedt. En "de Hemel beleven" wil niet zeggen: het kruis niet aanvaarden, het wil enkel zeggen: naar de dingen kijken van uit een hemels perspectief en niet verlangen de zonde te kennen. Welnu, dit is moeilijk want we zijn zondaars. De zonde is als het ware onze tweede natuur, omdat we in de wereld betrokken zijn. We zijn geen 4 of 5 jaar, we kunnen niet zeggen dat we over zonde niets weten. O. L. Vrouw is echter anders. Iets diep in haar wilde de zonde niet kennen. Een leven kiezen zonder zonde is kiezen voor de Hemel.
  
  Zo ontdekte ik dat we, zelfs als we zonde gekend hebben, toch kunnen beslissen dit te onderbreken en te zeggen: "Ik wil echt een nieuw leven beginnen. Ik wil echt gaan denken zoals Jezus dacht. Ik wil echt de ervaring beleven die Maria had toen ze Jezus in haar armen hield. Ik zou willen zijn als een van de apostelen, die wisten wat het betekende wonderen te zien gebeuren. En als Jezus me zou willen uitzenden en zou zeggen: "Doe dit!" dat ik dan zou geloven in wat Hij zegt. Ik zou de wereld hoop willen tonen."
  
  En zo was de weg van O. L. Vrouw voor de gebedsgroep een weg om te leren hoe met liefde en vergeving en vreugde en vrede al het andere te vervangen dat in ons hart leefde. Ze zei: "Heb geen haast. Wees niet geschandaliseerd als u vaststelt dat er haat leeft in uw hart. Eerst moet u leren hoe te zeggen: Ik wil dit niet. Dan zegt ge aan uw buurman: "Ge kent me, help me om liefde te realiseren, help me om de haat uit mijn hart te verdrijven. Laat me het u zeggen, zodat ge met mij kunt bidden en ik zal het overwinnen." Door gebed en de hulp van de gebedsgroep zouden we haat kunnen overwinnen en er van bevrijd zijn.
  
  Dat was de vreugde van de eerste Christenen. We kunnen over deze vreugde lezen. We denken dat dit geschiedenis is. Wat O. L. Vrouw ons echter in de gebedsgroep deed verstaan is dat deze vreugde nog altijd bestaat en dat we ze kunnen krijgen. Misschien heeft niemand in onze omgeving ze. Als wij echter deze vrede en deze vreugde hebben, wel, dan zullen wij instrumenten worden. Als iemand zo vol vreugde is, dan kan ik u zeggen dat het voor een andere heel moeilijk is kwaad te doen in de omgeving van deze persoon. Ze zullen weglopen. Als iemand de Heer in zijn hart looft is het zeer moeilijk voor iemand anders om kwaad op hem te zijn. En als zij die kwaad zijn hem in vrede zien blijven, ondanks de haat, zullen ze weglopen. Ze zullen zien dat deze persoon hen met liefde wil omhelzen en als ze geen liefde willen zullen ze niet in de omtrek blijven. Als er zo meer mensen zijn die liefde rond zich verspreiden, omdat ze er vol van zijn , maakt dit het moeilijk voor de zonde om te gedijen.
  
  Wat we in de huidige wereld zien is dat de zonde gedijt omdat niemand ze bewust bestrijdt, niet met haat, met wapens of geweld, maar met wapens van liefde! Als iemand werkelijk kwaad doet, toonde O. L. Vrouw ons hoe we hem moesten zegenen. Overspoel ze met liefde. Begin met de Heer te prijzen voor deze persoon die voor u staat en die al deze verschrikkelijke dingen doet, omdat hij onder de invloed is van de kwade. Ze zijn op dat moment niet in Jezus' handen. Ze hebben nood aan hulp. We kunnen sterk genoeg zijn om niet in dialoog te gaan met de kwade. We kunnen hen niet overtuigen. We hebben ze enkel maar te overladen met liefde. En dat kan gedaan worden met het hart. Het hoeft niet uiterlijk te gebeuren. Dat is de nieuwe manier van leven, waartoe O. L. Vrouw ons roept.
  
  En kijkend naar de studenten, zei Kathleen:
  
  Nu beleeft ge een prachtige periode. Gedurende vier jaar zult ge nu samen zijn. Waarom niet de school van O. L. Vrouw volgen? Waarom niet beslissen om heilig te worden? Waarom niet "nee" zeggen aan de wereld en "ja" aan de Hemel? Ik ben er getuige van dat ge de Hemel kunt beleven in uw hart!
  
  Wordt vervolgd.
  
• Nu we de vrede in onze harten zoeken op te bouwen, kan het nuttig zijn te herinneren aan een boodschap die de H. Maagd in Medjugorje gaf op 12 juli 1982: " Er zal geen derde Wereldoorlog komen!" We moeten moed putten uit het feit dat O. L. Vrouw gekomen is om ons de weg te tonen van de vrede.

• De moeder van P. Slavko, Lucia Barbariċ is teruggekeerd naar haar hemelse Vader op 4 maart 2003. Ze werd begraven op het kleine dorpskerkhof van haar familie [op de weg naar Siroki Brijeg.] Vele mensen en Franciscanen van Medjugorje waren aanwezig, ook de Provinciaal, P. Slavko Soldo. Hij was de hoofdcelebrant in de H. Mis. We weten hoezeer Pater Slavko zijn moeder bewonderde. Eens vertelde hij aan Zr. Emmanuel: "Al jaren gaat mijn moeder elke vrijdag 20 kilometer, van haar huis naar de Krizevac in Medjugorje. Weet ge, dat zijn de echte pilaren van Medjugorje! Ze zijn verborgen. Niemand kent ze, maar ze zijn hier de sterkste steunpilaren van O.L.Vrouw! Laten we haar vragen bij de Heer ten beste te spreken om ons vele heilige moeders te zenden, zoals zij was, en dat deze moeders voor ons goede priesters zouden vinden bij hun zonen.
  
• Voor twee dagen bezochten we Vicka, samen met onze filmploeg, mijn vrouw Cathy, Zr. Emmanuel en ikzelf. Ze sprak Italiaans en zei dat het nu al twee maand geleden was dat haar dochtertje geboren is:
  
  Vicka: Ik denk dat ik binnenkort zal teruggaan naar mijn trap.
  
  Vraag: O, uw trap? De mensen zullen blij zijn!
  Vicka: Ook voor mij zal het een grote vreugde zijn! Weet ge, ik ben gelukkig met mijn familie, mijn dochter, maar ik wil zeggen dat bij de pelgrims zijn, ook een grote vreugde is, een vreugde die mijn hart vult. Hen de boodschappen van O.L.Vrouw geven en in staat zijn op mijn beurt aan anderen de liefde doorgeven die de H.Maagd mij geeft ...
  
  Vraag: Er wordt heel wat over oorlog gesproken. Kan u uitleggen hoe we de vrede moeten bewaren?
  Vicka: O.L.Vrouw spreekt nooit over oorlog. En ge weet wel, Zuster, dat we hier een erge oorlog hebben meegemaakt. Aan mij heeft de H.Maagd nooit een boodschap gegeven dat er hier een oorlog zou zijn. Maar men kon het zeggen, men kon het zien aan haar gelaat, uit haar handelen, uit de manier waarop ze zich voordeed. Ze had veel pijn. Een beetje bij beetje kwam de oorlog. Ze maakte ons echter nooit bang door te zeggen dat de oorlog zou uitbreken, dat we dit of dat moesten doen. Zo dikwijls zei ze ons nochtans, voor de oorlog begon [zoals ze ook nu doet] dat, met onze gebeden en onze vasten, oorlogen kunnen tegengehouden worden. We moeten haar dus helpen met ons gebed en onze vasten, zodat deze oorlog er niet komt.
  
  Vraag: Volgens wat Gospa hier leert, wat is echte vrede, de vrede die van God is en niet enkel menselijk?
  Vicka: Het eerste wat wij moeten doen, naar wat Maria ons leert, is onszelf zuiveren van alle negatieve gevoelens in ons hart, ons hart zuiveren van alle negatieve dingen. En dan de genade van de vrede vragen aan O.L.Vrouw. Als ik haar vraag me echte vrede en sereniteit te geven, en ik vraag dit met het hart, dan zal ze me dit geven. We moeten het enkel vragen! Maar met vertrouwen en liefde! En ook vragen omgevormd te worden. Vrede komt niet zomaar als een woord! Men begrijpt dat tegenwoordig zoveel mensen zeggen: ik wil vrede, ik wil vrede! Dat zijn enkel woorden. Ik wil veranderen, ik wil mijn hart zuiveren, en met deze inwendige zuivering komt de vrede in het hart...
  
  Vraag: Dit is een vreemde tijd voor de wereld. Hoe is het gelaat van O.L.Vrouw? Hoe stelt ze zichzelf voor?
  Vicka: Voor mij is ze eerder tevreden, ik kan niet zeggen dat ze heel tevreden is, maar eerder tevreden. In feite kan ik van haar gelaat aflezen, zoals u en ik mekaars gelaat nu zien.
  
  Vraag: Wat zal, naar uw mening, dit "Jaar van de Rozenkrans" veranderen?
  Vicka: Zoals u weet, hangt alles af van onszelf, van de manier waarop we naar de Paus luisteren. Reeds lang vraagt O.L.Vrouw dat we de Rozenkrans zouden bidden. En nu we deze nieuwe mysteries hebben, bidden we deze nog meer. Het is zeker een grote vreugde deze mysteries te beleven. We moeten niet alleen zeggen, OK, er is nu een nieuwe Rozenkrans., en wat gaan we doen? Nee, we moeten onmiddellijk beginnen! Het is enkel als we begonnen zijn dat we in ons hart zullen voelen wat het betekent, wat de Heer verlangt. Eerst handelen en daarna zien we de vruchten.
  
  Vraag: Nu een eigenaardig vraagje: Stel u voor dat President Bush naar hier zou komen om u te ontmoeten. Wat zou u hem zeggen?
  Vicka: Ik kan u dit zeggen. Op dit moment bid ik voor Irak, voor Amerika. Of Bush nu komt of niet, ik zeg de waarheid zoals ze is. Wel, moest hij komen dan zou ik hem niets bijzonders zeggen. Zoals de H. Maagd zei: Ze houdt van iedereen met dezelfde liefde. Ik tracht ook van haar liefde te nemen, om iedereen te beminnen, zoals zij doet. Of Bush, of iemand anders, zoals Sadam, naar hier zou komen, dan zou ik hen dit zeggen: Dat ze moeten handelen naar hun geweten. Dat is het! Voor de rest hebben we enkel te bidden. We bidden en bevelen hen aan bij O.L.Vrouw opdat ze zou kunnen helpen.
  
  [wordt vervolgd]
  
• Deze week was er een groep studenten van de Notre Dame Universiteit op weg naar Medjugorje ter gelegenheid van de krokusvakantie. Ze wachtten in de luchthaven om in te schepen. De anderen merkten hoe een van hen zijn paternoster nam. Ze legden rustig opzij waar ze mee bezig waren en
  
  een voor een kwamen ze bijeen, met hun paternosters in de hand, om samen te bidden en zelfs om "Ave" te zingen tussen de tientjes. Het was mooi om te zien en het bleef niet ongemerkt in deze overvolle luchthaven! In een boodschap voor de Wereld Jongerendag 2003, deed de H. Vader drie dagen later een oproep: " De mensheid heeft een grote nood aan het getuigenis van een vrije en moedige jeugd, die tegen de stoom in durft te varen en met kracht en enthousiasme hun eigen geloof in God, Heer en Redder, durft te verkondigen. Wees niet beschaamd alléén uw paternoster te bidden, terwijl ge naar school gaat, naar de universiteit of naar uw werk, langs de straat of in het openbaar vervoer!" [11 maart 2003] Dit is een vrucht van Medjugorje!
  
  Van dezelfde vruchten was ik reeds getuige 16 jaar geleden toen ik leraar was in de St. Jozefs Middelbare school. [Indiana USA] In het bureel van de afdeling Theologie was er bij voorbeeld een lade die gevuld was met paternosters. De vorige elf jaar was daar nooit aan geraakt. Ik herinner me geen enkele leerling of professor die er ooit een genomen had. Nadat ze gehoord hadden over de verschijningen van O.L.Vrouw in Medjugorje, verdwenen niet alléén deze paternosters. Dit bleef zo de volgende twee jaar. Nooit kon ik er genoeg bemachtigen om aan de vraag te voldoen omdat zoveel studenten er naar vroegen! Studenten, zelfs uit Protestantse, Joodse, Servisch-Orthodoxe en zelfs atheïstische families vroegen om paternosters voor henzelf, voor hun familieleden en vrienden. Meisjes kwamen er vragen om ze aan hun vriend te geven. Het geloof van jonge mensen, aangewakkerd door de oproep van O L.Vrouw in Medjugorje, zette hun ganse families aan om te beginnen met samen de Rozenkrans te bidden.
  
  In zijn boodschap voor de jeugd van 11 maart zegt de H. Vader ook: "Neem de gewoonte samen de Rozenkrans te bidden, in uw groepen, uw bewegingen en verenigingen. Aarzel niet om aan uw ouders, broers en zusters het voorstel te doen om hem samen te bidden, omdat dit terug leven geeft en kracht aan de familiebanden." Als kinderen de Rozenkrans bidden kan dit de familie redden! Een studente vertelde hoe haar vader enkele weken vroeger in haar kamer gekomen was om haar te zeggen dat hij en haar moeder gingen scheiden. Zij, Linda, en haar broer Brian, besloten dan elke avond samen de Rozenkrans te bidden. Een week later kwam haar vader terug in haar kamer om haar te melden dat de scheiding afgelast was. Voor de eerste maal in 10 jaar was hij de week daarna, samen met de familie, naar de H. Mis geweest. Ze vertelde dat de week daarop hun familieleven gelukkiger was dan wat ze zich kon herinneren ooit te hebben meegemaakt. Dit alles was het resultaat van het feit dat zij en haar broer besloten hadden elke avond hun Rozenkrans te bidden. De familie was onder de beschermende mantel gebracht van O. L. Vrouw, Koningin van de Vrede.
  
• Voor twee dagen heeft Zenit aangekondigd: "Johannes-Paulus zal in juni Bosnië-Herzegovina bezoeken". Acht jaar geleden verklaarde hij openlijk tegenover een Kroatische afvaardiging dat hij naar Medjugorje wilde gaan [Dit verscheen in de media]. Menige bisshop, ook de overleden Kardinaal Tomasek, getuigt dat de H. Vader hen gezegd heeft dat, moest hij geen Paus zijn, hij reeds in Medjugorje zou geweest zijn om te helpen de biecht te horen van de bedevaarders. De Paus besloot zijn boodschap voor de Wereld Jongerendag 2003: "Ik heb in mijn leven steeds de liefdevolle en daadwerkelijke aanwezigheid ervaren van de Moeder van de Heer. Maria vergezelt me elke dag in de vervulling van mijn zending als opvolger van Petrus."

• Met vreugde en dankbaarheid ontvangen we het geschenk voor Pasen 2003! Twee dagen geleden, op Palmzondag, heeft de H.Vader verklaard:
  
  "Vrede is een geschenk van Christus, Hij heeft het verdiend door het offer van het Kruis. Om het echt te krijgen is het noodzakelijk met de goddelijke Meester op te klimmen naar Kalvarië. En wie kan ons beter leiden bij deze beklimming dan Maria, die ons juist als moeder gegeven is onder het kruis? Om deze wonderbare geestelijke realiteit te ontdekken, heb ik als thema van de boodschap voor de "Werelddag voor de Jeugd" van dit jaar de woorden gekozen van de stervende Christus: "Ziedaar uw Moeder!"
  
  De H. Vader, die onvermoeibaar iedereen oproept naar de "School van Maria" te gaan, verwees op Palmzondag naar deze boodschap voor de Werelddag:
  
  Op 16 oktober 2002 kondigde ik het "Jaar van de Rozenkrans" aan en nodigde alle kinderen van de Kerk uit van dit oude Mariale gebed een eenvoudige en diepe oefening te maken in het beschouwen van het gelaat van Christus. De Rozenkrans bidden betekent leren naar Jezus kijken met de ogen van Zijn moeder en Hem beminnen met het hart van Zijn moeder. Vandaag , mijn jonge mensen, overhandig ik u in de geest de kralen van de Rozenkrans. Door gebed en het mediteren van de mysteries leidt Maria u veilig naar haar Zoon! Wees niet beschaamd de Rozenkrans [in het openbaar] te bidden. Aarzel niet om voor te stellen dat hij thuis zou gebeden worden door uw ouders, broers en zussen, omdat hij de banden tussen de familieleden aanwakkert en versterkt. Dit gebed zal u helpen sterk te staan in uw geloof, standvastig in de naastenliefde, vreugdevol en volhardend in de hoop.
  
  Met Maria, de dienstmaagd van de Heer, zult ge vreugde en de vruchtbaarheid ontdekken van een verborgen leven. Met haar, de leerlinge van de Meester, zult ge Jezus volgen langs de wegen van Palestina en getuigen worden van zijn woorden en van zijn wonderen. Met haar, de bedroefde moeder, zult ge Jezus in zijn lijden en zijn dood vergezellen. Met haar, de Maagd van de hoop, zult ge de feestelijke Paasboodschap en de onschatbare gave van de H. Geest verwelkomen.
  
• Na een afwezigheid door de geboorte van haar kindje heeft Vicka gisteren terug haar plaats ingenomen "op haar trap". Enkele weken geleden zei ze ons dat het voor haar een grote vreugde zou zijn terug te kunnen gaan naar haar plaats! Ik ben gelukkig met mijn familie, mijn dochter maar, ziet u, ik wil u zeggen dat het voor mij een grote vreugde is bij de bedevaarders te zijn - een vreugde die mijn hart vervult - en hen de boodschappen van O.L.Vrouw brengen en aan anderen de liefde door te geven die de H. Maagd aan mij geeft ... "
  
  Vraag: Vicka, vorig jaar kwamen we bij u om u te zien en te interviewen. Op dat moment was je nog niet gehuwd. Nu heb je meer dan een jaar huwelijk achter de rug. Wat zou je nu zeggen, vooral aan de jongeren, over het leven in familie?
  Vicka: Ik merk dat tegenwoordig de jongeren wat vrees hebben om hun leven te veranderen. Het leven dat ze leiden is immers comfortabel omdat ze, ongehuwd, alles kunnen doen wat ze willen. Ik zou hen zeggen dat ze meer zelfvertrouwen moeten hebben. Zo voel ik me bijvoorbeeld met mijn man, als een gezin, goed, echt zeer goed! En ik zou hen allen willen zeggen dat ze niet langer moeten bang zijn, maar integendeel zichzelf openen en luisteren, want God roept ieder van ons. We moeten bereid zijn te luisteren naar wat Hij verlangt en dan een weg kiezen. Tegenwoordig leven de jongeren in grote verwarring en beleven ze een zeer moeilijke tijd. Daarom vraagt O.L.Vrouw: "Bid voor de jeugd, bid voor hun families!" Wij hebben ook een dochtertje van twee maand, Marija-Sofija. Voor ons is het een grote vreugde. Ze is het leven, een grote vreugde, een mooie vrucht die de Heer ons gegeven heeft. En samen met mijn man danken we God voor zulk een mooi geschenk! Weet u, we zijn klaar. Als de Heer een geschenk geeft, dan kan Hij er nog meer geven. We zijn dus klaar om ze met een wijd open hart welkom te heten!
  
  Vraag: Wat voelt ge in uw hart voor uw kindje, een nieuwe liefde? Dit is allemaal nieuw voor u!
  Vicka: Men kan dat niet uitleggen! Ik kon het nauwelijks geloven toen ze geboren was! Het is iets groot, groter dan uzelf! Zo, ge tracht aan te raken, te zien en vraagt uzelf miljoenen dingen af en zegt bij uzelf: "Zie hoe groot God wel is!" In deze kleine vrucht kunt ge zien hoe God schept, hoe Hij dit nieuwe schepseltje geschapen heeft, hoe Hij dit geschenk voor u maakt, hoe groot Zijn liefde is! Terwijl deze gedachten door uw hoofd flitsen , groeit uw liefde . Later, telkens ge het kindje ziet bewegen, haar handjes bewegen, is het telkens iets nieuws voor u. Dan voelt ge een grote liefde, een grote vreugde, iets dat ge juist niet kunt uitleggen.
  
  Vraag: We merkten dat ge, na de geboorte, u gedurende 40 dagen verborgen gehouden hebt, zonder tot de bedevaarders te spreken. Is dit een Kroatische traditie?
  Vicka: Ja. Het is onze traditie niet buiten te komen. Als een vrouw een kind ter wereld brengt dan moet ze thuis blijven gedurende deze periode. Volgens onze tradities mogen mensen echter komen om haar te bezoeken, mijn ouders, mijn zusters, mijn vrienden, om te helpen [wat normaal is] en om hun gelukwensen te brengen, enz... Nu zijn er enkele maanden voorbij en geleidelijk aan komt de tijd om terug buiten te komen ... Daarop gaf Vicka enkele praktische wenken uit de school van de H.Maagd, die ons kunnen helpen in deze Goede Week.
  
  Vraag: Betreffende de Biecht, wat zou u zeggen?
  Vicka: O.L.Vrouw beveelt ons aan om eens per maand te biechten. Ze zegt: "Ga niet enkel te biechten omwille van uw zonden. Vraag ook aan de priester om raad om vooruitgang te boeken."
  
  Vraag: Er zijn mensen die menen dat ze geen nood hebben om te biechten. Ze zeggen dat ze niet zien waar ze zouden gezondigd hebben, ze hebben immers niets verkeerds gedaan, ofwel richten ze zich rechtstreeks tot God.
  Vicka: In dat geval, laat maar vallen. Men mag niemand verplichten. Als iemand zo spreekt, moet men niet discussiëren. O.L.Vrouw wenst zulke discussies niet. Ze wil dat we gewoon voor deze mensen bidden. Ons gebed en ons voorbeeld kan deze harten raken. Als men iets zegt lopen ze immers weg. Het is beter kalm te blijven en een gunstig moment af te wachten. De Heer weet hoe hen te raken, beetje bij beetje.
  
  Vraag: Hebben de jongeren niet nodig dat we spreken?
  Vicka: Als ik zeg: "Geen woorden", dan bedoel ik: "Niet teveel woorden". Als men teveel spreekt wordt het moeilijker en het jaagt de mensen weg. Er zijn dan geen vruchten. Als een jongere of een kind me een vraag stelt, dan ben ik bereid uit gans mijn hart te antwoorden. Als ze niets vragen is het beter om kalm te blijven en niets te zeggen.
  
  Vraag: Wat heeft O.L.Vrouw gezegd over het verband tussen Biecht en Communie?
  Vicka: Ziet ge, soms gaan we vlug naar de Biecht en we zeggen: Zie, ik heb deze zonde, gene zonde, enz..." Het is dan duidelijk dat we ons niet hebben voorbereid. Als ge niet echt klaar zijt, of iets verbergt, of met uzelf in de knoop ligt, dan komt ge er niet bevrijd uit. Als ge daarna te communie gaat, zijt ge niet in staat een diepe vreugde te voelen. Als ge echter uw hart uitgestort hebt en ge weet dat de Heer u vergiffenis geschonken heeft, [Hij gaf de priester de macht om uw zonden te vergeven], en ge gelooft, dan is uw hart vrij. Als ge dan te communie gaat kunt ge Jezus voelen die, levend, in uw hart komt. O.L.Vrouw zei: "De H. Mis is het belangrijkste moment, een heilig moment! Daar komt Jezus levend bij ons." Ze vraagt dat, als we in de kerk zijn, we Jezus zouden ontvangen zonder angst en zonder excuses.
  
  Vraag: Hoe kunnen we onze verbeelding gebruiken als we bidden?
  Vicka: Het hangt allemaal van u af. We denken zo dikwijls dat het gebed een verplichting is, iets dat we moeten doen. O.L.Vrouw zegt echter dat het gebed een vreugde zou moeten zijn! Ik herhaal wat O.L.Vrouw zei, omdat ik geen beter voorbeeld kan geven dan hetgeen zij zelf gaf met de vaas met bloemen, een voorbeeld uit de natuur. Als we in een park wandelen, of in de bergen, dan zien we de natuur en al die dingen die groeien. Dat zijn echte geschenken van God. En Gospa zei: "Ieder van u heeft thuis een vaas met bloemen. Elke dag geeft u hen enkele druppels water en u ziet dat ze ontluiken en mooie rozen worden. Als ge, op dezelfde manier elke dag enkele gebeden met het hart in uw hart legt, dan ziet ge uw hart groeien, zoals deze bloemen. Als we 2 of 3 dagen geen water geven aan de bloemen, dan zien we ze verwelken en zelfs afsterven. En de H. Maagd zei: " Als echter de tijd om te bidden komt, dan zegt ge zo vaak: "Ik ben moe vandaag, ik kan niet bidden, ik zal het morgen doen. 's Anderendaags echter en de dag daarna zegt ge steeds hetzelfde. Zo verwijdert ge u elke dag meer en meer van het gebed en uw hart verdwaalt. Juist zoals een bloem niet kan leven zonder water, zo kunt ge niet leven zonder de genade van God. Gebed met het hart kan men niet leren, het kan niet uit boeken ingestudeerd worden. Gebed met het hart kan enkel beleefd worden door verder te gaan, dag na dag.
  
• "Met de Rozenkrans zit het Christenvolk in de school van Maria en wordt het geleid om de schoonheid te aanschouwen van het gelaat van Christus. De Rozenkrans is mijn favoriete gebed. Een prachtig gebed! Prachtig in zijn eenvoud en zijn diepte ... Het eenvoudig gebed van de Rozenkrans markeert het ritme van het menselijk leven."
  
  Met deze woorden, dierbare broeders en zusters, zette ik het eerste jaar van mijn pontificaat in het dagelijks ritme van de Rozenkrans. Nu ik mijn vijfentwintigste jaar als opvolger van Petrus aanvang, zou ik hetzelfde willen doen ...Mijn bezinning over de Rozenkrans is een aansporing om het gelaat van Christus te aanschouwen in eenheid met en in de school van zijn allerheiligste Moeder." [Johannes-Paulus II, Apostolische brief over de allerheiligste Rozenkrans, 16 oktober 2002]

• Na jaren over Medjugorje te hebben gehoord, er over te hebben gelezen en er rond te hebben gebeden, was ik erg gezegend deze bedevaart te kunnen meemaken ..." Kathy B. uit Texas vertelt ons over haar bedevaart met Pasen 2002:
  
  In feite kwamen we in Medjugorje aan op de avond van Witte Donderdag. Het eerste wat we deden was de Krizevaċ beklimmen op Goede Vrijdag. 20 Jaar lang bad ik in Texas: "... Heb medelijden met ons en met de ganse wereld ..." Nu ik in Medjugorje was, bad ik echt samen met mensen uit de ganse wereld om Jezus’ Barmhartigheid. Het was voor mij zulk een vreugde en zulk een voldoening .... het maakte mijn geloof zoveel sterker om hier te zijn met mensen die werkelijk uit de ganse wereld kwamen en die samen baden om Zijn Barmhartigheid! En toen ik de noveen van de Barmhartigheid begon op Goede Vrijdag in de Sint Jakobskerk, waren er enkele mensen die juist naast mij geknield zaten te bidden uit het gebedenboek van de Goddelijke Barmhartigheid ... ze baden in het Arabisch! Deze herinnering was voor mij een grote troost tijdens de oorlogen in Afghanistan en Irak. In Medjugorjeaanwezig zijn voor de noveen van de Barmhartigheid gaf me een levend bewijs en een levende hoop bij het besef van het feit dat er heel veel mensen zijn uit alle volkeren uit de ganse wereld die voortdurend dezelfde intense gebeden opdragen, zoals wij hier, voor Goddelijke Barmhartigheid, voor genezing, verzoening en vrede. Ik ben er zeker van dat deze wereldwijde eenheid van harten, geesten [en zelfs van knieën] heel veel geholpen heeft om de oorlog in Irak te verkorten!"
  
  Mensen uit alle volkeren verzamelen nog steeds rond O.L.Vrouw in Medjugorje. Dit jaar bracht het H.Triduum mensen bijeen uit de ganse wereld. Zo werd de kruisweg op Goede Vrijdag gebeden in het Engels, Frans, Duits, Italiaans, Spaans, Pools, Tchechisch, Slovaaks, Nederlands, Koreaans, Arabisch en Kroatisch! Het informatiecentrum van de parochie [www.medjugorje.hr] liet ons weten dat er in maart bedevaarders waren uit Italië, Rusland, Ukraïne, Frankrijk, Duitsland, Engeland, Zwitserland, de USA, Spanje, Slovenië, Canada, Porto Rico, La reunion, Japan, Zuid Afrika, Slovakije, Korea, Denemarken, Oostenrijk, Tchechië, de Filipijnen, Schotland, Polen, Kroatië en Bosnië-Herzegovina.
  
  Omwille van de onzekere toestand in de wereld zouden sommige mensen kunnen geneigd zijn hun bedevaart te annuleren. Ik herinner me hoe Zr. Emmanuel, tijdens de oorlog in de Balkan in 1994, hier in de Notre Dame universiteit zegde dat het gevaarlijker was thuis te blijven dan naar Medjugorje te gaan. Ze had gelijk! De Koningin van de Vrede werkt door Medjugorje aan een plan om de wereld te redden. Riep ze ons op 25 maart niet op: " God wil u redden, één voor één, door mijn komen naar hier." En op 18 maart: "Ik roep u op om een keuze te maken. God gaf u een vrije wil om te kiezen tussen leven en dood. Luistert naar mijn boodschappen met het hart, opdat ge zoudt te weten komen wat ge moet doen en hoe ge de weg kunt vinden naar het leven ... Dank u omdat ge hier zijt!" O.L.Vrouw verlangt dat we naar Medjugorje komen. Dat is zeker! En we weten ook zeker wie er niet wil dat we naar Medjugorje gaan! Aartsbisschop Franiċ [van Split] gelooft dat de oorlog in Bosnië duivels was .... om de mensen te beletten naar Medjugorje te komen. Hij schreef toen: " Sommigen hadden graag de verschijningen van de Moeder Gods in Medjugorje het zwijgen opgelegd, zodat niemand ze nog zou horen." En in een preek in de St. Jakobskerk zei Pater Vlasiċ: O.L.Vrouw spreekt nu tot de wereld en daarom moeten we erkennen dat dit voor ons een precieus geschenk is van God, een geschenk dat we moeten aanvaarden en dat we moeten beleven. En het is zeer belangrijk te begrijpen dat dit geen kwestie is van algemene verering van O.L.Vrouw. Hier krijgen we een bijzonder geschenk, en bijzondere liefde, een bijzondere genade die we moeten aanvaarden om te kunnen vervuld worden met rijkdom, om te kunnen gered worden ..." [24 mei 1985] Wij allen hebben een bijzondere rol te spelen in haar plan: "Gij kunt niet begrijpen hoe groot uw rol is" zei ze [25/01/87] Zeg uw bedevaart niet op! Het is nu juist de tijd om naar Medjugorje te komen! Als ge bekommerd zijt om veiligheid, herinner u dan, dat naar Medjugorje komen grote genaden meebrengt voor gans uw familie, terwijl uit schrik thuis blijven dit zeker niet doet!
  
• O.L.Vrouw komt nog steeds 20 minuten voor de H.Mis [om 19 uur] om ons naar haar Zoon te brengen. Er werd ons gezegd dat er nu meer genaden gegeven worden dan ooit eerder in de geschiedenis van de wereld. We kunnen ze krijgen als we ons hart openen en haar verwelkomen wanneer ze komt. De paternoster vasthouden is alsof we de hand van Maria vasthouden als ze ons naar Jezus leidt. Maar .... luistert .... ik heb geleerd dat ze veel, veel meer doet als we Rozenkrans bidden .... bijzonder gedurende dit jaar van de Rozenkrans .... ongelofelijk!!!
  
  Bij het mediteren van de blijde geheimen van de Rozenkrans zegt Zr. Emmanuel dikwijls hetzelfde als wat de H.Vader zei in zijn apostolische brief over de Rozenkrans. Bij het luisteren naar Zr. Emmanuel leerde ik bepaalde dingen die ongelofelijk mooi zijn. De Rozenkrans bidden is meer dan enkel de hand van O.L.Vrouw vasthouden terwijl zij ons naar Jezus leidt. In feite biedt ze ons aan ons nu in haar schoot te vormen, zoals ze destijds Jezus vormde!!! Het maakt niet uit welke de omstandigheden waren toen we in de schoot van onze eigen moeder gevormd werden .... Maria wil ons nu dragen en hervormen! Als we door haar gedragen worden doorheen elk mysterie van de Rozenkrans, wordt ons dezelfde genade geschonken, als deze die op dat bepaald historisch moment gegeven werd aan de Heilige Familie.
  
  Hier volgen enkele fragmenten uit haar meditatie op het tweede mysterie:
  
  Wat kan ik zeggen over Maria, die het kindje Jezus draagt .... wat soort gesprek hadden ze beiden op hun weg naar Ain Karim? Ik zou willen deelnemen aan dit gesprek! En weet u, ik zal een groot geschenk krijgen tijdens dit tientje. Dit eenvoudige geschenkje, mijn geschenkje, zal zijn zoals Maria zei in Medjugorje: "Lieve kinderen, Ik hou van ieder van u even veel als ik hield van mijn Zoon, Jezus." Hebt u dat ooit gedacht? Ze zei: "... Zoals ik mijn Zoon Jezus droeg, op dezelfde manier, mijn lieve kinderen, verlang ik u te dragen op de weg naar de heiligheid ..." Had u dat ooit kunnen denken? Op juist dezelfde manier, met dezelfde moederlijke tederheid worden we nu gedragen door Maria! En er is niets dat ze voor Jezus had, dat ook niet voor ons is! Er is niets dat de kracht van haar liefde vermindert als ze naar ons kijkt, zelfs als we de zwaarste zondaar zouden zijn, die op dit ogenblik in de kerk aanwezig is. Ze bemint mij .... ze bemint u, op dezelfde manier, met dezelfde intensiteit dat ze Jezus beminde. Als kind heb ik misschien geleden onder een tekort aan liefde vanwege mijn aardse moeder, of misschien was mijn moeder gespannen omdat ze ziek was of een dierbare verloren had. Of misschien was mijn vader niet zo goed voor haar, of had ze een autoongeval en was ze in paniek, zo dat ik deze schok ook in haar ervaren heb, of misschien dacht ze aan abortus. Ik ben dus diep gewond in mijn hart omdat een kindje in de moederschoot enkel zijn moeder heeft om op te steunen .... naar wie anders zou het immers gaan? Het heeft enkel haar. En kan u zich de ontreddering voorstellen van het kindje als zijn moeder niet in staat is om lief te hebben? Wel, tijdens dit tientje zal Maria mij genezen, omdat dezelfde tederheid die ze had voor Jezus ook mij te beurt valt. Dit is een helende tederheid, een helende moederliefde die ik zo erg nodig heb ... En als ik als volwassene gezondigd heb tegen het leven ... wat zal O.L.Vrouw dan doen tijdens dit eenvoudige tientje? Ze zal me genezen van de gevolgen van mijn verwerping van het leven. En alle wonden die met deze verwerping verband houden zullen door O.L.Vrouw aangeraakt en genezen worden!
  
• Een zeer heilig priester, P. Christian Ainé, de stichter van de "Foyer de Charité" [De familie van Marthe Robin], op het eiland Martinique, is op 9 mei in Medjugorje gestorven na te hebben gebeden in de kerk tijdens de verschijning van O.L.Vrouw. Hij had reeds mis gelezen en zei aan zijn vrienden dat hij terug naar zijn kamer ging om zijn brevier te lezen. Tijdens de Mis werd hij geboren in het eeuwig leven. Cyriel Auboyneau, de leider van zijn groep en zijn goede vriend, slaagde er in P. Branko [de pastoor] en P.Svetozar bij hem te brengen zo dat hij de laatste sacramenten kon ontvangen. Cyriel zei dat hij zich geen mooiere dood had kunnen voorstellen. P. Ainé had de oproep van Maria beantwoord, hij kwam naar haar in Medjugorje en is dan in haar armen gestorven. We hopen hierop terug te komen in een volgende brief. [Marthe Robin, een Franse mystica, leefde 50 jaar zonder te slapen, zonder te eten, noch te drinken. Gans die tijd werd ze enkel gevoed door de H. Eucharistie. Ze stierf in 1981, juist 3 maanden voor O.L.Vrouw begon te verschijnen in Medjugorje!]

• Vorige maandag avond waren de bedevaarders uitgenodigd bij de verschijning van O.L.Vrouw voor de gebedsgroep op de Podbrdo. Zo beklom ik samen met Zr. Briege Mc. Kenna en Fr. Kevin Scallon de heuvel.
  
  Ze waren juist in Medjugorje aangekomen voor een private bedevaart. Rustig vertelde Zr. Mc. Kenna: " Ik herinner me een avond in 1985 toen Marija me kwam halen in het huis waar ik verbleef om de verschijning bij te wonen." Het was eerst toen we daarna terug thuis waren in ons kleine "Bethlehem" [Het huis van Zr. Emmanuel, waar we verbleven] dat ik er aan dacht Marija te vragen wat haar er toe had aangezet om dat te doen. Het bleek dat het Gospa was die aan Marija gezegd had Zr. Briege te gaan halen en haar naar de verschijning te brengen, omdat het haar verjaardag was. Die avond, 18 jaar geleden, zag de zuster, naar haar zeggen, de drie lichten die aan de verschijning vooraf gaan, maar niets anders. Ze ervoer de zeer diepe vrede van de aanwezigheid van de H. Maagd. Jaren lang hebben Zr. Briege en Fr. Kevin over de ganse wereld geijverd bij priesters om te helpen roepingen te vernieuwen en de harten terug op te wekken. Het was dan ook niet te verwonderen dat O.L.Vrouw ook deze keer tijdens de verschijning de bedevaarders opriep om te bidden voor priesterroepingen! Welk een vreugdevolle bijeenkomst moet dit geweest zijn op de Podbrodo voor O.L.Vrouw en voor Zr. Briege, twee vrouwen, gans toegewijd aan Gods wil en speciaal aan de priesters!
  
  Vorige keer deelden we mee dat onze vriend Cyrille Auboineau, die in Medjugorje verbleef van 1984 tot 1990, juist vertrokken was naar het huis van de Vader. Misschien was het laatste geschenk dat Cyrille aan O.L.Vrouw aanbood een boek dat de boodschappen verzamelt die op de berg door de H. Maagd gegeven werden aan de gebedsgroep. Cyrille had het juist voltooit [in het Frans] en het is nog bij de drukker. Zr. Briege kon zich niet herinneren of er een boodschap gegeven was die avond van 9 juni 1985. Weldra zullen we het haar kunnen zeggen.
  
• Morgen begint onze noveen. Dit zijn heel bijzondere dagen met als hoogtepunt 25 juni, de 22e verjaardag van de verschijningen van O.L.Vrouw in Medjugorje! Deze verschijningen kennen geen voorgaande in de geschiedenis van de Kerk .... 22 jaar lang is de Moeder Gods elke dag gekomen! Niet zoals in Fatima met 6 en Lourdes met 18 verschijningen! De H. Maagd is al deze jaren elke dag, op hetzelfde uur naar de zieners gekomen! Onlangs hoorde ik een verhaal dat een licht kan werpen op de reden waarom onze moeder zo regelmatig elke dag naar ons komt.
  
  Een vriend vertelde me over een jonge vrouw die leed aan anorexia. Ze had al veel behandelingen gehad, niets hielp haar echter om haar probleem op te lossen. Haar familie zocht wanhopig naar een behandeling omdat ze gevaarlijk mager geworden was en niet meer kon eten. Uiteindelijk was er een therapeut die een nieuwe aanpak voorstelde, relatietherapie genoemd, waarbij ze zes maanden bij haar moeder zou blijven in permanent contact. Ze zou eten wat haar moeder at, bij haar moeder slapen, gaan waar haar moeder ging, feitelijk onafscheidelijk van haar moeder zijn gedurende zes maanden! Het idee was dat het meisje geen juiste binding gekregen had met haar moeder toen ze nog een baby was en dat daardoor haar "persoonlijkheid" niet volledig ontwikkeld was. De anorexia was de uitdrukking van het verlies van zichzelf. De behandeling slaagde! Het meisje genas!
  
  Hoe belangrijk is de band met onze moeder! Het is door de moeder dat het kind voor het eerst begrijpt dat het bemind wordt, dat zijn leven belangrijk is en dat een liefdevolle verhouding mogelijk is. De moeder helpt het kind door haar voortdurende zorg en haar aanwezigheid om te ontwikkelen tot een gezonde persoon, vol vertrouwen en verzekerd dat het leven goed is.
  
  We leven in een tijd waar veel zielen gebroken worden omdat het moederschap wordt aangevallen en vernield. Families worden gebroken. Het is geen wonder dat de moeder van Jezus, ook onze moeder, dagelijks bij ons wil komen op hetzelfde moment. Ze tracht ons aan haar te binden, ons volledig met haar te identificeren, opnieuw gehecht te worden aan haar, die ons als een moeder bemint. Ze verlangt dat onze "persoonlijkheid" geheel zou ontwikkelen tot de gezonde en volledige mensen die God bedoelde. Elke dag komt ze om met ons contact te hebben, ons te omhelzen en ons haar liefde te tonen. Dat is buitengewoon!
  
  Ze geeft ons ook regelmatig boodschappen. Op het eerste gezicht lijken sommige zich te herhalen .... steeds richten ze ons echter naar onze bestemming, onze hoop. Zoals alle moeders herhaalt ze steeds hetzelfde, de waarheid over onszelf en over God, onze Vader. Dit is een periode van echte relatietherapie, voor ons allemaal. We worden gehecht aan het Onbevlekt Hart van Maria, en door haar hart ook aan het Heilig Hart van Jezus.
  
  Terwijl we ons voorbereiden tot de 22e verjaardag, laten we veel dank zeggen tot onze moeder, die hier getrouw elke dag komt om ons aan haar te hechten en ons te helpen om te genezen en de volwaardige personen te worden zoals God ze gewild heeft. Met zulk een moeder zijn we zeker genezen te worden en verenigd te worden met de Vader.
  
  [Jaren geleden, toen ze op bedevaart was in Medjugorje, was Zr. Briege geschokt toen men haar vroeg een groep pelgrims te onderrichten. Er is maar één persoon die hier onderricht, zei ze tot de leider: "O.L.Vrouw!"]
  
• Ook Veronica en Alex kwamen ons in Medjugorje opzoeken. Sinds 1998 zijn ze elk jaar gekomen van uit Zuid Afrika, enkel om God te danken. Cathy noch ikzelf hadden ooit het verhaal van Veronica gehoord en bij een kopje thee stelde Zr. Emmanuel haar voor het ons te vertellen.
  
  Veronica was reeds 22 jaar blind. Haar netvliezen waren beschadigd en ze zag niets. Ze had altijd gebeden tot Jezus en Maria en ze heeft een sterk geloof. Op een avond in augustus 1998, terwijl ze pijn had, begon ze te bidden. Plots zag ze Jezus voor haar staan die haar met uitgestrekte armen wenkte. Hij liet haar een panorama zien: een dorp, een berg met op de top een groot kruis, huisjes en winkeltjes langs de straat, een grote kerk met twee torens en binnenin op het derde brandglazen venster: de H. Maagd. Ze zei tot Jezus: "Ik weet niet waar deze plaats is." Jezus keek naar haar, glimlachtte en zei: "Medjugorje."
  
  ’s Morgens vertelde ze aan haar man alles wat ze gezien had en dat Jezus deze plaats Medjugorje genoemd had. Ze belden naar hun reisagent die hen al verscheidene keren geholpen had om Mariale heiligdommen te bezoeken en vroe-gen hem of hij deze plaats kende . De agent had er nog nooit van gehoord. Ze waren verwonderd. Enkele dagen later werden ze verrast te vernemen hoe ze daar moesten geraken door een vriend, die juist van een bedevaart terug kwam.
  
  Toen ze in het dorp aankwamen zei Alex dat ze juist wisten waar alles was omdat Veronica het zo goed beschreven had van uit haar visioen .... de post, de brug, de kerk ... Terwijl ze langs de baan reden bleken alle gebouwen juist te zijn zoals Veronica ze gezien had. Ze gingen naar Vicka luisteren op de trappen van het blauwe huis. Er waren zoveel bede-vaarders dat Alex en Veronica achteraan in de groep gedrongen werden. Alex merkte dat Vicka naar Veronica keek terwijl ze sprak. Hij zei haar: "Ze kijkt naar u" Veronica hoorde ; "Ze wuift naar u! Ze lacht naar u!" Toen Vicka gedaan had met spreken, zei Alex: "Ze komt naar beneden en komt naar u! Nu staat ze vlak voor u!" Vicka legde haar hand op de ogen van Veronica en bad. Toe ze haar hand wegnam, was één oog volledig genezen en Veronica zag!
  
  Opspringend van vreugde en dansend door de straat dankte ze luidkeels. Zij, die blind was, kon zien! Tot op vandaag is ze zo vervuld van vreugde en Gods liefde dat ze niet kan weerstaan om iedereen rond haar te verwelkomen en te beminnen.
  
  De dag na de genezing woonden ze een onderricht bij van Pater Svet in het gele gebouw achter de kerk. Tot grote verwondering van Veronica kwam het grote schilderij van Gospa aan de muur tot leven. Er viel een stilte in de zaal [Iedereen leek te beseffen dat er iets gebeurde]. Toen zag Veronica dat O.L.Vrouw iets diep blauw in haar handen hield.
  
  Het was Afrika! Wat kon dit betekenen? Ze baden. Toen ze ’s anderendaags Zuster Emmanuel hoorden werd alles klaar. Ze waren geroepen om de boodschappen van O.L.Vrouw te verspreiden in Afrika! Als een kleine afdeling van de "Kinderen van Medjugorje" hebben ze sindsdien duizenden cassettes in Zuid Afrika verspreid en zijn verantwoordelijk voor een uitgave in het Zoeloe van het boek van Zr. Emmanuel: "Medjugorje, de jaren 90."

• In Montreal verliet op 2 juli, ten gevolge van een operatie, een grote mystica deze wereld: Georgette Faniel, 86 jaar. Georgette had haar leven geofferd voor Medjugorje en voor de priesters. Ze was heel sterk met Medjugorje verbonden. Tot ons groot geestelijk voordeel waren we reeds jaren met haar in contact. Ze nam alles wat we met haar deelden ter harte en kreeg van God prachtige antwoorden. Ze was onze heilige kleine "mamie" aan wie we onze geheimen konden vertellen want ze bad voortdurend. En hoe vreugdeval was ze! Samen met Pater Slavko is ze nu bij onze "engelen" daarboven, die over Medjugorje waken. Ze had me beloofd dat ze ons nog veel meer zou helpen van uit de Hemel dan ze reeds deed op de aarde. Dank U, Heer! Met vreugde stel ik me haar nu voor, dansend met de uitverkorenen!
  
  Hier volgen nu enkele uittreksels uit "Geschiedenis van een andere ziel," een hoofdstuk uit "Medjugorje, de jaren 90", 1996 die ons kunnen helpen ons Georgette Faniel beter voor te stellen. [We noemden haar "Mimi"].
  
  Georgette werd geboren in Montreal in 1915 waar ze een zeer verborgen leven leidde, in intens gebed. Van de leeftijd van 6 jaar af sprak Jezus tot haar zowel in het hart als duidelijk hoorbaar. Ze dacht toen dat iedereen zoals zijzelf de stem van Jezus hoorde. Vanaf de leeftijd van 6 jaar kreeg ze een ziekte die haar meer en meer deed lijden en haar uiteindelijk invalide maakte. Haar "hemelse vrienden" helpen haar echter dit kruis te dragen en haar lijden met dat van Jezus te verenigen. Ze zag dan ook de engelen die haar heel concreet, met soms zeer veel humor, hielpen.
  
  In 1950 kreeg ze de wonden van Jezus en zag Zijn Lijden. Op een dag gebeurde er voor haar een belangrijk feit dat allen die van Medjugorje houden, zal verheugen: Op Goede Vrijdag 1985 vroeg de Heer haar of ze aanvaardde haar leven, al haar lijden en haar gebeden te offeren opdat de echtheid van de verschijningen in Medjugorje zou erkend worden. Georgette had over Medjugorje gehoord van Pater Girard, haar geestelijke leidsman. Van dat moment af hield ze niet meer op voor Medjugorje te "werken". Zowel overdag als ’s nachts [ze sliep maar één uur] offerde ze zich voor de zieners, de Franciscanen van de parochie, de plaatselijke bisschop en natuurlijk ook voor de parochianen en de bedevaarders.
  
  Als ze op zending waren in Canada lieten noch de Paters, noch de zieners na haar een bezoek te brengen. Georgette maakt deel uit van hun geestelijke familie.
  
  Persoonlijk ben ik er van overtuigd dat de buitengewone vruchtbaarheid van Medjugorje te danken is aan deze zielen, in het geheim geofferd ergens op een kamer, en die tot bloedens toe de machten van het kwaad bestrijden en van Gods hart de meest precieuze overwinningen verkrijgen. Georgette maakt hiervan ten volle deel uit.
  
  Ik voel haar enkele dag en als ik een zending moet volbrengen voor Gospa wordt ik gedragen door haar steun. We werken samen als een tweespan. Ik weet dat ze als in een doodstrijd meeleeft met al de beledigingen aan de Koningin van de Vrede, de kuiperijen die tegen Medjugorje beraamd worden, onze onverschilligheid tegenover de boodschappen, onze verdeeldheid, onze traagheid. Georgette kreeg inzicht over de fundamentele rol van Paus Johannes-Paulus II voor Medjugorje en ze volgt inwendig, als op een mystiek televisiescherm, de grote strijd die in Medjugorje geleverd wordt voor het heil van de mensheid.
  
  "Sinds de Eeuwige Vader me gevraagd heeft Hem mijn pijnen op te offeren en te bidden voor de zaak van Medjugorje, zei ze, is de satan op mij razend zoals nooit tevoren."
  
  Georgette had de gave van de "transverberatie" [mystieke term voor het doorboren van het hart], zoals de H. Teresa van Avila. "Het is alsof een vurige pijl het hart doorboort. De pijn is zeer hevig. Ik voel dat mijn ziel nooit mag ophouden dank te zeggen als Jezus mijn hart doorboort. Op dat ogenblik ken ik een zeer intense vreugde in mijn hart. De grootste vreugden van de wereld kunnen niet evenaren wat ik dan in mij voel. Deze kwetsuur maakt me gelijk aan Jezus, omdat ik mijn wil met die van de Vader verbind, zoals Jezus deed aan het kruis.
  
  De Vader vraagt me deze kwetsuren te offeren voor de H. Vader, de gewijde zielen, de priesters van Medjugorje, de zieners, opdat ze zouden beschermd worden tegen hun zichtbare en onzichtbare vijanden, voor de bisschoppen van ex-Joegoslavië en voor allen die om onze gebeden vragen. Het is voor mij een plicht. Ik offer mijn lijden opdat de boodschap van de Koningin van de Vrede overal in al zijn echtheid zou verspreid worden.
  
  Op een dag, nadat ik gebeden had opdat de verschijningen zouden erkend worden en de hinderpalen zouden verdwijnen, zag ik de H. Maagd Maria wenen. Ik was er van overtuigd dat ze weende omwille de toestand van Medjugorje. Als ik haar hoor wenen omwille van de gewijde zielen, dan is dat een snikkend wenen, als een lichamelijke pijn. In het geval van Medjugorje hoor ik geen snikken. Ze
  
  weende overvloedig, maar in de stilte en de adel van een Moeder en een Koningin. Ze vraagt gebed voor de priesters van Medjugorje, maar ook voor de priesters die deze gezegende plaats bezoeken, de bedevaarders, de zieners, opdat ze zouden trouw blijven aan wat zij van hen vraagt. Met aandrang vraagt ze te bidden opdat de Kerk, door de kracht van de H. Geest, de verschijningen zou erkennen."
  
  Georgette is een van de mooiste sieraden van Medjugorje. Als u ze in de Hemel zal zien zult ge haar identiteit niet moeten vragen ... ik geloof dat de Koningin van de Vrede u zal vertellen wie deze grote dame voor haar geweest is.
  
• Begin juli verzamelde de retraite voor de priester hier 500 priesters. Velen vertelden ons dat het programma van grote kwaliteit was. Pater Angelo De Pompa getuigde:
  
  "Ik kom van een kleine parochie nabij Vancouver in Canada. Vorig jaar besloten mijn parochianen me een geschenk te geven voor mijn verjaardag. Ik trachtte te raden wat het zou zijn. Feitelijk hadden ze me een vliegtuigticket gekocht voor Medjugorje en ze kondigden me dat één maand voor het vertrek aan. Ik was zeer geprikkeld want op een dag kondigden ze, na de H. Mis, voor alle aanwezigen aan dat ze me dit geschenk aanboden. Ik was waanzinnig! Ik verwachtte dat ze me zouden zeggen: "We laten u naar Hawaï gaan!" of naar een andere plaats. Ik dacht bij mezelf: "Waarom naar daar? Wat kan ik daar gaan doen?" Nee, niet dat ik de verschijningen niet geloofde, maar ze waren nog niet erkend. Mijn vlucht was echter zodanig geregeld dat er niets meer kon veranderd worden.
  
  We landden dus in Split. Nauwelijks waren we in de bus of de gids begon al met het rozenhoedje. Daarna liet hij ons een cassette beluisteren. Ik werd steeds zenuwachtiger. We zien daar de prachtige Adriatische zee en men stopt zelfs niet om ons eens het water te laten zien! Eindelijk, bij het naderen van Medjugorje, aan de bocht nabij de post, kwam er plots [terwijl ik inwendig razend was] een immens gevoel van vrede over me. Ik kan het alleen maar fysiek beschrijven. Ik voelde iets, een vrede, die boven op mijn hoofd begon, langs mijn nek afdaalde, over mijn schouders en zo heel zachtjes tot mijn voeten. Ik ervoer zulk een vrede dat, toen het voorbij was, ik bij mezelf zei:"Hawaï, Geen belang!" Ik ervoer ook een bijzondere aanwezigheid en dat vermeerderde nog mijn gevoel van vrede. En toen het moment van vetrek gekomen was wilde ik feitelijk nog blijven!"
  
  Zr. Emmanuel: " Pater, wat heeft er u het meest overtuigd van de verschijningen hier?
  P.Angelo: Dat is die ervaring van vrede in de ziel die ik hier voel. Want, voor ik naar Medjugorje kwam was ik in mijn parochie voor het minste geïrriteerd. Ik was moe en er hing spanning in de lucht, ja, alles irriteerde me. Toen ik terug was hadden al deze kleine dingen niet meer effect op me als een druppel water op de pluimen van een eend. Ik vertelde mijn parochianen over de parochie van Medjugorje en zei hen: "OK, Ge hebt me naar Medjugorje gezonden, wel, nu is de tijd van de wraak aangebroken! Ziehier wat we gaan doen." Ik legde hen dan het 3 uur durende avondprogramma uit en ik zei dat we van tijd tot tijd, niet alle dagen, hetzelfde zouden doen. Ze applaudisseerden! Ze waren tevreden dat te horen! Dat was dan de zichtbare vrucht. Daarnaast is er ook mijn persoonlijk leven. Ik vroeg immers aan een priester in Medjugorje een "algemene biecht" te spreken. Ik heb altijd geloofd dat mijn zonden vergeven waren, maar zei aan de priester:"Maar wat te doen met wat er aan mij blijven kleven is als slechte gewoonten? De priester bad dan voor mijn genezing en bevrijding, wat me verloste van al die kleine duivels die nog aan me blijven plakken waren ... en ik kreeg een dubbele dosis!
  
  Buiten dat, ik ben 71 jaar, ben ik er vorig jaar niet in geslaagd de Verschijningsheuvel te beklimmen. Ik moest stoppen na één derde. Dit jaar heb ik beide heuvels beklommen [en heb nog pijn aan mijn voeten].Dat zegt veel! Volgend jaar ga ik trachten de twee op één dag te doen!
  
  Zr. Emmanuel: Pater wat zou u zeggen aan hen die Medjugorje niet aanvaarden?
  P. Angelo: "Wel ... Heb geen vooroordelen! U moet het zelf ervaren!" En aan hen die het wel aanvaarden zou ik zeggen: "Gebruik geen woorden van de wereld om te trachten te overtuigen. Uw woorden kunnen uw persoonlijke ervaring niet vertolken. Dus: beleef het!"
  
  We hebben een plaatselijke krant waarin de mensen van de aanpalende parochies beurtelings een artikel schrijven. Toen ik terugkeerde, was het mijn beurt om te schrijven en ik zei: "O, ik heb niets klaar. Ik kom juist terug van Medjugorje!" De verantwoordelijke zei me: "Van waar komt ge??" "Van Medjugorje!" antwoordde ik. Ze vroeg: "Waar is dat?" Ik legde haar dan het belangrijkste uit over Medjugorje en ze zei me: "Wel, wilt ge daar een gans blad over schrijven?" Ik schreef dus mijn ervaring en eindigde met: "Ik denk dat ik een hoekje van de Hemel verlaten heb om hier op de aarde terug te keren." En zij besloot het artikel: "In elk geval, één ding is zeker, Pater Angelo is veranderd!"

• In Medjugorje heeft Gospa meerdere manieren om nieuwe instrumenten aan te werven voor haar plan van vrede. Het verhaal dat hier volgt komt van Suzan M., 65 jaar, uit de USA:
  
  In 1996 overleed mijn moeder plots en liet een grote leegte achter in het hart. Een vriendin nodigde me toen uit me aan te sluiten bij haar groep die naar Medjugorje vertrok. Na te hebben aanvaard, dacht ik aan al de moeilijkheden die me te wachten stonden om, na het overlijden van mijn moeder, mijn vader gedurende 10 dagen alléén achter te laten.Ik nodigde hem uit met me mee te gaan, maar hij weigerde. Door verdriet overmand had hij nergens nog zin in. Ik bleef aandringen, maar hij zei steeds neen. Uiteindelijk vroeg hij me op een dag waar hij een reispas moest vragen.
  
  Toen we in Medjugorje aankwamen, waren we met alles gelukkig. Vooral met de beklimming van de heuvel van de verschijningen. Ik zei voortdurend tot mezelf: "Niet te verwonderen dat de H. Maagd deze plaats gekozen heeft." Bij het neerkijken vanop de heuvel naar het mooie dorp, het kraaien van de hanen in de verte en de gezangen van uit de St. Jakobskerk ... ik was in de hemel. Gedurende gans het verblijf, terwijl we door de velden liepen of in de kerk bleven zitten, vroeg mijn vader me regelmatig of ik rozen rook. Neen, ik rook ze nooit.
  
  De laatste avond hadden we besloten het avondprogramma buiten te volgen, in de hoop de zon te zien draaien. Mijn vriendin Kelly was echter nog niet op de verschijningsheuvel geweest. Ik zei haar: "Je mag niet vertrekken zonder daar geweest te zijn! Ik zal met je meegaan." We meenden dat de H. Maagd, als ze dat wilde, ons wel de draaiende zon zou laten zien terwijl we naar boven klommen. We keken naar de zon maar deze straalde zo hevig dat we alleen maar hoofdpijn kregen.
  
  Boven gekomen, zetten we ons neer op de stenen en baden de rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid. Het ging wat moeilijk want geen van beiden kende deze goed. Daarna begon ik het gebed te lezen: Boven op de Verschijningsberg uit het boekje "Bidt met het hart". Ik was zo ontroerd dat ik Kelly moest vragen verder te lezen. Dit zette haar er toe aan het boekje te kopen. Toen we terug beneden waren, gingen we aankloppen aan de pastorij om het boekje te krijgen. Er was iemand die ons vroeg even te wachten. Na 40 minuten wachten in het donker en een drukkende hitte, kwam er eindelijk een pater buiten en zei: "Ik heb u laten wachten, hé?" Hij nam ons bij de arm en leidde ons naar de winkel van de Franciscanen. Later, toen we de foto zagen van deze priester, hebben we er ons rekenschap van gegeven dat het Pater Slavko was, [4 jaar voor zijn dood].
  
  Toen we vertrokken besefte ik dat ik het instrument van Maria geweest was om mijn vader naar Medjugorje te brengen opdat zijn hart zou genezen en hij de vrede terugvinden na het overlijden van mijn moeder.
  
  Terug in de USA zocht ik een middel om de boodschappen van O.L.Vrouw te verspreiden. Ze nam toen zelf de teugels in handen en alles regelde zichzelf. Het was mijn idee een winkel voor haar te openen. Ik vond een lokaal aan een lage huur dat hier en daar wat moest worden opgeknapt. Voor weinig geld kon ik uit failliete winkels materiaal kopen voor het uitstalraam. Een katholieke boekhandel, die
  
  gesloten werd, verkocht me aan een lage prijs alle materiaal, uitgezonderd de boeken. Vier maand na mijn terugkeer uit Medjugorje werd de winkel geopend onder de naam "Geschenken van de Goddelijke Barmhartigheid". [Deze naam ..., dat was een andere geschiedenis!]
  
  Ik vroeg een priester de winkel te zegenen en toe te wijden aan onze Moeder in de Hemel. Ik deed het ook ter ere van mijn wereldse moeder.
  
  Enkele maanden later, terwijl ik, liggend op mijn bed en met gesloten ogen, de rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid aan het bidden was, had ik plots het gevoel van Medjugorje, de geur van Medjugorje ... ik was er!
  
  Ik wilde mijn ogen niet openen om dat gevoelen niet te verliezen. Inwendig kwam elke bijzonderheid van mijn beklimming van de Podbrdo, zoals ik reeds beschreef, terug voor de ogen. Ik zag alles opnieuw, zelfs al wat ik vergeten was. Te midden dit alles sprak de H. Maagd me aan en zei: " Je hebt de zon niet zien draaien, maar je hebt de Goddelijke Barmhartigheid gekregen." Ik opende mijn ogen en wist, zonder de minste twijfel, dat ze sprak over de winkel. Ik had steeds geloofd dat deze reis bedoeld was om mijn vader te helpen. Maria bevestigde me echter dat de wil van God de winkel was en dat Hij me deze opdracht had toevertrouwd juist op het moment dat ik op mijn steen zal boven op de berg. Telkens ik daaraan terugdenk, ben ik weer ontroerd zoals die dag toen ik op de heuvel was.
  
  Het volgend jaar kwam ik terug naar Medjugorje, enkel om op de heuvel van de verschijningen te gaan. Ik zette me neer op dezelfde steen en dankte Jezus en Maria.
  
  Het is nu reeds meer dan zes jaar dat God me toeliet de "Geschenken van de Goddelijke Barmhartigheid" te openen en de mensen te dienen die er komen. Ongelofelijke getuigenissen hoort men op deze plaats. Vreugden en lijden worden gedeeld in de winkel van de H. Maagd. Welk een zegen! De Heer zij geloofd, Hij heeft me toegelaten een klein deeltje te hebben in dit miraculeus plan!
  
• De Gospa heeft ons, voor haar 2018e verjaardag [5 augustus] allen die avond uitgenodigd op de Podbrdo. Duizenden jongeren overdekten de heuvel van de verschijningen. Het was buitengewoon! Onze Moeder kwam met drie engelen en ze zei dat ze gelukkig was dat we rond haar verzameld waren. Na de verschijning hebben we "Gelukkige Verjaardag" gezongen in alle aanwezige talen. We verwachtten van haar een kerngedachte, een raad voor de jongeren van onze generatie. Niet tevergeefs, want de boodschap die ze ons gaf bevatte twee zeer betekenisvolle uitnodigingen:
  
  a] Ze riep de jongeren op tot heiligheid! Dit betekent dat ze geen onderscheid maakt tussen de enkele jongeren die ze zelf gedurende jaren, in haar prachtige school heeft opgeleid, en alle andere jongeren die aanwezig waren op het festival, wat ook hun huidige toestand moge zijn. We zijn ALLEN geroepen tot heiligheid!
  
  b] Ze vroeg de jongeren te beginnen met het gebed. Velen van hen zijn thuis in allerhande communicatiemiddelen: emails, draagbare telefoons, surfen op het internet, enz ...
  
  Is het gebed echter juist niet de weg naar een betere werkelijkheid, die oneindig kostbaarder en blijvender is: de gemeenschap van de harten?! Diezelfde avond heeft hun Moeder uit de Hemel hen de enige toegangsweg getoond tot wat ze het meest missen, en waar ze wanhopig van dromen: de echte liefde!

• Na hun huwelijksreis naar een eiland in de Adriatische zee zijn Jelena en Massimiliano enkele dagen naar Medjugorje gekomen, voor ze naar Rome vertrokken om er aan hun nieuw leven als gehuwd koppel te beginnen. Ze waren stralend! Jelena vertelde ons overvloedig van uit haar hart over de eenheid die ze met Massimiliano beleeft in het sacrament van het huwelijk, door God op de eerste plaats te zetten. Het is prachtig de weg te zien die iemand gaat die in het leven van elke dag zozeer de schoonheid ter harte genomen heeft van de school van Gospa. We zullen in de volgende nieuwsbrieven verder met u de woorden van Jelena delen. Vandaag zou ik met u de boodschap van 25 augustus willen lezen in het licht van de Joodse afkomst van de Maagd Maria. [In werkelijkheid was deze boodschap moeilijk te vertalen, we slaagden er niet in de woorden even goed te laten overkomen als in het Kroatisch!]
  
  "Lieve kinderen! Ook vandaag ben ik met u in gebed opdat God u een nog sterker geloof zou geven. Kindertjes, uw geloof is klein en toch zijt ge er u niet van bewust hoe weinig ge bereid zijt bij God de gave van het geloof te zoeken. Daarom ben ik bij u, kindertjes, om u te helpen mijn boodschappen te verstaan en ze te beleven. Bidt, bidt, bidt en alleen in geloof en door gebed zal uw ziel vrede vinden en zal de wereld de vreugde kennen met God te zijn. Dank dat u aan mijn oproep gehoor gegeven hebt."
  
• De manier waarop Gospa de nadruk legt op het geloof is zeer sprekend. Het is zo belangrijk dat we echte "gelovigen" worden! Het is dan ook niet te verwonderen dat het gebed van de Geloofsbelijdenis [Credo] haar zo dierbaar is. Ze heeft zelfs aan de zieners gezegd dat het haar lievelingsgebed is. Ongelukkiglijk hebben veel van onze parochies het Credo vervangen door liedjes die niets meer verkondigen over het geloof en een leegte achterlaten in het hart van de gelovigen. Ook hier komt Gospa ons genezen van deze dodelijke wonde, en, als vrome joodse vrouw, roept ze ons toe: "Het belangrijkste is: een sterk geloof hebben!" en "Mogen de priesters het geloof van het volk versterken!" In een ex-communistisch land is dit zijn gewicht in goud waard.
  
  Bij ons betekent de uitdrukking "Ik geloof dat" heel dikwijls: "Ik veronderstel, maar niets is minder zeker". Ik geloof dat het mooi weer wordt. Ik hou dus rekening met een mate van onzekerheid! Op geestelijk vlak zeggen veel mensen: "Ik geloof in God maar pratikeer niet." Dikwijls betekent dit "Ik geloof in God" "Ik weet dat God bestaat maar ik pratikeer niet omdat deze gedachte dat God bestaat niet van aard is om mijn leven te veranderen."
  
  Op dezelfde manier geloof ik dat dit sterrenbeeld aan de hemel bestaat, en dan? Wat verandert dat in mijn leven? Pater Slavko vergeleek dat met veel humor aan iemand die zou zeggen: "Ik ben roker, maar ik rook nooit."
  
  Om de buitengewone gehechtheid aan het Credo van Maria te begrijpen en haar vurige wens om van ons echte "gelovigen" te maken te vatten, moeten we met haar doordringen in de diepe, echte, bijbelse betekenis van het woord "Ik geloof". In het Hebreeuws is dit: "Ani maamin". In de Bijbel zijn immers de meest geestelijke, de meest goddelijke woorden ontleend aan de meest concrete en meest bezielde werkelijkheden van de schepping. Dat geeft aan onze Joods - Christelijke godsdienst de diepe zin van de Incarnatie. Neen, "Animaamin", wil niet zeggen "Ik weet dat dit bestaat", het betekent: "Ik stem er mee in". Het gaat om een zeer reële lichamelijke werkelijkheid: ik kleef er aan vast, ik ben eraan gehecht, ik maak er deel vanuit, net zoals een sticker vastzit op het raam van mijn auto. [Als ik de sticker "Ik hou van Medjugorje" op het raam van mijn auto kleef, volgt het mij waarheen ik ook rijd en kan men de auto niet meer bekijken zonder tegelijkertijd ook de sticker te zien! En je kan altijd nog proberen om de sticker eraf te halen.]
  
  Als ik zeg: "Ik geloof in Jezus", dan wil dat zeggen dat ik aan Hem gehecht ben met gans mijn wezen. Ik plak aan Hem vast en aan zijn totale realiteit, ik vorm met Hem één lichaam. Ik ben waar Hij is, ik ga waar Hij gaat, ik krijg de stenen als men Hem stenigt, ik krijg de zoen als men Hem kust, in één woord: ik ben één met Hem. Als mijn geloof sterk is [als de lijm sterk is] dan kan niets me van Hem scheiden. Als mijn geloof zwak is [als de lijm slecht is], dan zal de hechting los komen bij de minste beproeving, bij het minste geweld. Ik zal dan afstand nemen, me afscheiden en alléén verder dwalen. Vandaag zegt de H. Maagd ons: "Uw geloof is klein". Dat betekent dat onze lijm van slechte kwaliteit is en dat we niet sterk genoeg aan God gehecht zijn. "En ge zijt er u zelfs niet van bewust" zegt ze. We zijn inderdaad nog zo ver van Hem en we zijn er van onze kant niet van bewust aan welke goddelijke liefde we verzaken door niet in Hem te geloven. We zijn nog gehecht aan onze "povere belangen" en maken dikwijls de verkeerde keuzen voor onze bindingen.
  
  Laten afstand nemen van de verkeerde interpretatie van het woord "Geloof", die zou bestaan in het [goede] idee dat God bestaat. De Grieks ... Latijnse cultuur heeft dit geÏntellectualiseerd. Laten we terug keren naar de Bijbelse openbaring en het genie van de Incarnatie. Satan weet immers ook dat God bestaat! Hij koestert hierover geen de minste twijfel. Nochtans, Satan gelooft niet in God; Satan is geen gelovige, maar integendeel, het perfecte prototype van de ongelovige: hij is niet gehecht, hij is voor altijd "ontkoppeld" van God. [Christenen zeggen niet: "Ik geloof in Satan" maar "Ik weet dat Satan bestaat", want er is geen spraak van om aan Satan gehecht te zijn.]
  
  In dit proces van verkleving is de genade natuurlijk de lijm. Om echter de goede lijm te verwerven is er enkel het gebed! "Bidt om een sterk geloof te hebben" zegt Maria ons.
  
  In het Credo bevestig ik niet alleen "Ik geloof in God". Ik zeg ook dat ik geloof in de verschillende mysteries van het leven van Jezus, in de meervoudige functies van de H. Geest, aan de verrijzenis van de doden, enz ... Welnu, wat de H. Maagd het meest in verrukking brengt als de zieners het Credo bidden, is de scheppende, omvormende en levenmakende kracht van deze belijdenis van ons geloof. Laten we ook hier teruggaan naar wat ze zelf geleerd heeft op de knieën van de H. Joachim en de H. Anna: Als een gelovige met zijn lippen een geloofswaarheid uit, dan wordt deze waarheid in hem sterker, ze leeft in hem, ze verwezenlijkt zich en wordt voor hem een werkelijkheid.
  
  Telkens ik dus met gans mijn hart belijd "Ik geloof in de Verrijzenis" ontplooit zich gans de werkelijkheid van de Verrijzenis in mij. Ik verrijs meer en meer in Christus. Neen, ik lees geen oud geschiedenisboek! Ik beleef de Verrijzenis! Als ik zeg: "Ik geloof in de H. Geest", dan laat ik deze Geest toe al zijn eigenschappen in mij te ontplooien.
  
  Op een dag vroeg ik aan Vicka: " Waarom houdt Gospa, volgens u, zoveel van het Credo?" Ze zuchtte diep, haar blik veranderde, ik zag dat ze me een onmetelijke schat wilde meedelen, maar er geen woorden voor vond die mooi genoeg waren. Eindelijk zei ze: "Maar! In het Credo! Moest ge dat zien! Maar de Vader is levend! Jezus is levend! De Geest is levend!" Ze had enkel dit woord in de mond: Levend!
  
  Myriam van Nazareth, dank U! U is een goede rabbijn.

• Op 27 september schonk Marija Pavlovic-Lunetti het leven aan haar 4de zoon, Giovanni Maria.
  
  Moeder en kind stellen het goed. Danken we de Schepper en vieren wij samen met Paolo en Marija en hun oudere kinderen de zegen van dit nieuwe leven in hun familie.
  
• Deze maand is echt de maand van Maria en we willen, in deze dagen van grote nood, niet nalaten de sterke boodschap van 25 oktober 1984 te beleven, die ons zo goed toont wat de H. Maagd ons aanbiedt: " Lieve kinderen, bidt deze maand. God heeft me toegelaten u elke dag met genaden te helpen om u tegen het kwaad te beschermen. Deze maand behoort mij toe. Ik wil ze aan u geven. Het volstaat voor u dat u bidt en God zal u de genaden geven die u zoekt. Ik zal uw verzoeken steunen ". Johannes-Paulus weet heel goed hoezeer Maria onze vragen zal steunen. Onlangs toonde hij, in zijn audiëntie van 9 oktober, hoezeer zijn woorden gelijken op deze van de Koningin van de Vrede. Hij zei: "Ik nodig u uit, dierbare jonge mensen, om elke dag de Rozenkrans te bidden. Ik nodig u uit, dierbare zieken, om u met vertrouwen in de handen van Maria te leggen en haar zonder ophouden door de Rozenkrans te aanroepen. Ik roep u op, dierbare pasgehuwden, om dit gebed niet te verwaarlozen evenmin als de meditatie van de mysteries van Christus, in het licht van de blik van de H. Maagd."
  
  In september heeft de H. Vader aangekondigd dat hij een document voorbereidt om ons te helpen de schoonheid en de diepte van dit gebed opnieuw te ontdekken. Hij zei: " Het is nodig dat de Kerk " zich naar diep water begeeft " i n het begin van dit nieuw millennium en begint het gelaat van Christus te beschouwen. Ik wens het bidden van de Rozenkrans aan te bevelen aan individuele personen, aan de families en aan de Christelijke gemeenschappen. Ik wil nogmaals de grote zaak van de vrede aanbevelen aan het rozenkransgebed. Wij moeten het hoofd bieden aan een internationale toestand vol spanningen, die elk moment kunnen ontvlammen. Ik denk aan de naties, maar ook aan de families: hoezeer zou de vrede verzekerd zijn in de familiale relaties als de familie de Rozenkrans bad!" [29 sept.02]
  
• Toen ik onlangs Vicka bezocht samen met enkele vrienden, toonde Mario ons de Apostolische Zegen die de Paus persoonlijk getekend had voor Vicka. Zoals hij ook deed voor Pater Jozo en Marija. Geen enkele van de vier andere zieners heeft deze zegen gekregen, ten minste niet bij deze gelegenheid. We kunnen ons maar verheugen voor dit teken van erkenning van de H. Vader ten aanzien van deze buitengewone getuigen van de Koningin van de Vrede.
  
• Laten we onze traditie verder zetten met het vervolg van het interview met Jelena:
  
  Zr. Emmanuel: Jelena, tot wanneer hebt u inwendige locuties gekregen?
  Jelena: Tot 1992. Ik ben gaan studeren in de Verenigde Staten. De locuties zijn dan onregelmatig geworden en ze zijn gestopt in 1994. Nu voel ik dat de H. Maagd me leidt. Het is niet zo dat ik haar als afwezig ervaar, ik hoor echter niet meer die precieze woorden die ik van haar gewoon was te krijgen.
  
  Zr. Emmanuel: Herinnert u zich de oefeningen die de H. Maagd u gaf voor de gebedsgroep? Heeft zij u niet geleerd hoe mekaar te beminnen?
  Jelena: O, ja! Pater Slavko hield van deze oefeningen. Ik herinner me dat de H. Maagd ons vroeg te bidden met de persoon van wie we het minst hielden. Ze vroeg geen natuurlijke sympathieën te scheppen in de gebedsgroep, maar onze relaties te funderen op een bovennatuurlijke liefde. Ik denk dat de H. Geest dit echt kan bewerken. Ik ken mensen die zeer vervelend en moeilijk waren. Als de H. Geest echter tussen ons was, kwamen we er toe hen te beminnen met wie we moeilijk overeen kwamen.
  
  Er zijn weinig mensen die me tegensteken, er zijn er nochtans enkele omdat ik ook een mens ben. Het is echter als ik niet bid dat ze me tegensteken. Met andere woorden: als ik niet mijn inwendige vrede bewaar. Niemand zou in staat mogen zijn onze vrede weg te nemen! Als dat toch gebeurt dan is het omdat het peil van ons gebed te laag is. En dat we onze batterijen terug moeten opladen. Onze gebedsgroep verzamelde drie maal per week gedurende anderhalf uur. Na de school of na het werk. Het was werkelijk een tijd van genade ik weet immers niet hoe we daarin slaagden. We baden ganse dagen en nachten op de berg en 's morgens gingen we naar school. Daarna hadden we het huiswerk. Als er niets meer te doen was liet ik me vallen en sliep terwijl de anderen naar het tabaksveld trokken.
  
  Zr. Emmanuel: Bad u spontane gebeden in de gebedsbijeenkomst?
  Jelena: Ja, de H. Maagd zei ons dat we naar mekaar moesten luisteren bij deze spontane gebeden. We moesten samen bidden als gemeenschap en niet bidden voor hetgeen ons toevallig in het hoofd kwam.
  
  Zr. Emmanuel: Ik was gefascineerd te zien hoe de H. Maagd met zoveel nadruk herhaalde dat het haar grootste vreugde was uw eenheid van harten te zien als jullie samen tot Jezus bad. Welk zijn de mooiste herinneringen uit uw kinder- en uw adolescentiejaren in de groep?
  Jelena: Ik herinner me hoe Pater Slavko ons op een dag zei: " Ik wist dat de H. Maagd u leidde, door de liefde die ik zag tussen de leden van de gebedsgroep." Dat was waar, en onze gebeden waren soms zeer persoonlijk. Nooit heb ik iemand commentaar horen uitten over de gebeden die in de gebedsgroep uitgesproken waren. Er was veel respect en veel liefde omdat alles gebaseerd was op de bovennatuurlijke liefde. We waren toen jong, en O.L.Vrouw wil juist daarom jongeren: ze staan zo open voor de genade! Ze hebben geen bijbedoelingen.
  
  Met ouder te worden beginnen we te berekenen. We zien dat in onze omgeving. Volwassenen kijken naar mekaar en vragen zich af: "Ga je me groeten en goede dag zeggen? Hoe behandel je mij? Hoe ga ik u behandelen?" Kinderen, integendeel, lopen van ene huis naar het andere.
  
  Zr. Emmanuel: Hoe kan men bovennatuurlijke liefde krijgen?
  Jelena: Wel, men moet een beetje bezeten zijn van het Evangelie! Het volstaat de H. Geest toe te laten ons om te vormen. Als er geen liefde is, dan is er gewoonlijk vrees. Angst voor de andere, angst dat iemand ons kwaad wil of van ons wil profiteren. We denken: "Hoe gaan ze me ontvangen? Wat denken ze van mij? Zullen ze me aanvaarden? " Veel jongeren hebben daarom allerhande moeilijkheden. Ze hebben er nood aan bemind te worden, maar, vermits ze menselijke liefde zoeken, worden ze vaak ontgoocheld en blijven eenzaam. Wij hebben echter het enorme geluk gehad onze vriendschap te baseren op een bovennatuurlijke liefde! De Geest geeft zoveel vertroostingen dat men nooit chocolade nodig heeft. Als jongeren hebben we deze troost nodig, wij zijn zo fragiel! Zonder de troost van de H. Geest, kunnen we ons zeer eenzaam voelen en dat kan een belangrijke bron worden van moeilijkheden en van zonde.
  
  Zr. Emmanuel: Denkt u dat de H. Maagd haar plan met u in de gebedsgroep verwezenlijkt en voltooid heeft?
  Jelena: Dat is inderdaad een moeilijke vraag! Ik denk niet dat het gedaan is. Het zou geen zin hebben dat ze ons zovele jaren geleid heeft en dan haar plan niet voltooit. Welnu, ik zie haar plan zich realiseren in het persoonlijk leven van de leden. Ik ontmoet verder mensen die deelnamen aan de gebedsgroep. Ze zijn erg verschillend van hen die geen deel uitmaakten. Ze gaan verder naar Krizevac, naar de Verschijningsberg en persoonlijk blijven ze toegewijd aan het plan van de H. Maagd. Ik denk dat er een tijd komt waarin men nog meer leken zal nodig hebben voor de geestelijke vorming. We moeten leren onze rol als leek in de Kerk te vervullen door de geestelijke gaven te aanvaarden en ons geloof te delen.
  
  Er zijn hier mensen die echt de boodschappen beleven. Nu is het belangrijk dat ze handelen daar waar ze wonen om er hun geloof te delen. Ik zou ze ook willen zien werken in de wereld. De wereld heeft er zoveel nood aan!
  
  Vervolgt ...

• De tweede verjaardag van het overlijden van Pater Slavko nadert en vandaag beginnen we in eenheid met hem een noveen tot 24 november, de dag waarop hij ons verliet om terug te keren naar zijn Vader. Als u toevallig te laat zou beginnen omdat u dit bericht te laat ontvangen hebt, wees er dan zeker van dat de Hemel dit zal begrijpen! We zouden allen het gebed van de H. Franciscus van Assisië [Zie verder bij het P.S.] kunnen bidden gedurende de noveen:" Maak van mij een werktuig van uw vrede." Pater Slavko hield er van en zong het steeds als hij de rozenkrans in de kerk animeerde.
  
• Enkele maanden voor hij ons verliet, stelde Pater Slavko ons een doeltreffend middel voor om goed te reageren als men verneemt dat er kwaad bedreven werd. We hebben dit al eens gepubliceerd, maar we moeten wel toegeven dat, ondanks het feit dat deze raad zo sterk is, we hem nog niet echt in praktijk hebben gebracht in ons leven. Het is echter niet te laat!
  
  Als apostel van Jezus, biechtvader en psychotherapeut, had Pater Slavko vaak de gave om de menselijke ziel uit te leggen en sommige ongezonde reacties die ze kan vertonen. Als we een kwaad zien gebeuren, zei hij, of er lucht van gekregen hebben dat iemand zich niet goed gedragen heeft, zijn we er vlug bij om naar onze vrienden te telefoneren: "Kom eens, ik moet u iets vertellen!" We steken er dan heel wat tijd in om dit kwaad te vertellen en er allerhande commentaar bij te geven. Er is echter een betere houding tegenover het kwaad en het lijden. Roep uw vrienden en zeg hen: "Ik moet u iets over die persoon vertellen, kom maar bij me, maar ik vertel het u alleen op voorwaarde dat ge met mij een rozenhoedje bidt of samen met mij voor die persoon vast."
  
  Ge zult dan kunnen vaststellen dat veel van uw vrienden niet zo erg meer zullen geïnteresseerd zijn om het verhaal te vernemen. Het aantal van uw toehoorders zal sterk verminderen. Dank zij hen echter, die zullen aanvaarden te bidden en te vasten, zult ge een slechte toestand in iets positiefs veranderen en zult ge goed doen. Ge kunt veel loze woorden vermijden die de nieuwsgierigheid prikkelen maar de liefde kwetsen. [ Zie fax van 1.04.00].
  
  Dit is een zeker middel om aan onze bekering te werken en naar de heiligheid te streven.
  
  Dank u, Pater Slavko.
  
• Een andere keer legde hij in een homilie uit hoe men schade kon berokkenen aan het werk van God, zonder er zich zelfs rekenschap van te geven. Ik hoor hem daaromtrent nog zeggen: Als God ons iets goeds laat doen voor anderen en we beginnen deze gave in praktijk te brengen, dan lopen we het gevaar ons te veel aan dit werk te hechten. Bij voorbeeld, we hebben een apostolaat, een vereniging, een centrum, een liefdadigheidswerk of iets dergelijks, dat werkelijk door God geïnspireerd is. Maar zie, we ontdekken dat dezelfde gave ook aan iemand anders gegeven is, die eveneens veel goed doet. We stellen vast dat hij beter werk doet dan wijzelf en we beginnen ons minder goed te voelen. We laten een gevoel van jaloersheid ons overmeesteren. Dat pijnigt ons en eindigt in een echte ziekte. In plaats van verheugd te zijn in het goede dat gebeurt, worden we droevig en gefrustreerd omdat dit goed niet uit ons werk ontstaat. We nemen de zaak zo slecht op dat we de andere beginnen te zien als een bedreiging en zelfs zijn werk willen vernietigen. We beginnen kwaad van hem te spreken, negatieve commentaren te geven over zijn apostolaat, als om heel duidelijk te maken dat WIJ diegenen zijn die dit goede doen. Dat kan ons de vrede doen verliezen zodat we het goede dat ons opgedragen was niet meer kunnen doen. Ziedaar hoe we, na begonnen te zijn met al onze goede wil en buitengewoon werk te hebben verricht, we er toe komen schade te berokkenen aan het werk van God en God zelf te kwetsen!
  
  Hoe kunnen we dat vermijden? Door alléén God en zijn eer te zoeken in alles wat we doen, zonder er onze eigen belangen in te vermengen. Door er ons van bewust te worden dat we gemakkelijk bezitterig worden tegenover de gaven van God en door dit te biechten. Door ons te onthechten van onze daden en van de vruchten die ze voortbrengen. Deze behoren ons immers niet toe. Om te vermijden God het plan dat Hij met ons heeft te beledigen moeten we ons hart onderzoeken en nagaan of we wel echt vrij zijn, bereid om God toe te laten ons zijn opdrachten op elk moment terug af te nemen.
  
  Bij zijn reizen doorheen de ganse wereld hoorde Pater Slavko veel van deze verhalen in de Mariale groepen. Hij wist dan ook waarover hij het had in zijn onderrichtingen! Hij was ook een man van de stilte en bewaarde vele confidenties in zijn hart over kleine oorlogen en grote stormen die de kinderen van Medjugorje teisteren. Hij dompelde ze onder in zijn gebed, vooral tijdens zijn beklimmingen van de berg in de vroege morgen, waar hij ten beste sprak. Natuurlijk zijn al deze dingen samen met hem begraven.
  
  Het is echter goed zich te herinneren hoe diep dit in hem doordrong toen hij nog op de aarde was om onze manier van handelen te zuiveren volgens zijn klaar onderricht.
  
  Deze tussenkomst van Pater Slavko herinnert me aan deze prachtige woorden die Jezus sprak tot de H. Mechtildis van Hackerborn [Duitsland, XIIIe eeuw.] en die te lezen zijn in Het Boek van de Goddelijke Genade: " Allen die de gaven eren die ik aan anderen gegeven heb, zullen er dezelfde verdiensten en eer van ontvangen. Als het bruiloftskleed van de ene schitterender is dan dat van anderen, zou men zelf even mooi kunnen worden door haar met een liefdevol hart te benaderen."

• Morgen, 16 december, begint de noveen voor Kerstmis. Ze is de H. Maagd zo dierbaar. Van in het begin van haar komsten, heeft onze moeder, in haar school van Medjugorje, aan de jongeren geleerd hoe te leven en wat te doen gedurende deze waardevolle dagen. Met u zou ik enkele punten willen overlopen opdat ieder voor zichzelf zou kunnen beslissen hoe dit in praktijk te brengen om Jezus met Kerstmis op de beste manier te kunnen ontvangen.
  
  De H. Maagd noemt Kerstmis "de dag van vreugde". In 1992 gaf ze voor de noveen van Kerstmis volgende boodschap: "Herinnert u, lieve kinderen, hoe we gelukkig waren in de stal toen mijn Zoon geboren is. Ik nodig alle families uit om even gelukkig te zijn als wij toen allen waren, toen mijn Zoon geboren is". Deze boodschap werd nochtans gegeven volop in de oorlog! Een mooie uitnodiging om de "vreugde in praktijk te brengen", in welke toestand we ons ook mogen bevinden. We moeten vechten om onze negatieve gevoelens de gave van de vreugde, die we voortdurend krijgen van de H. Geest, niet te laten overspoelen. "Dankt God, lieve kinderen, voor de vreugde van de gave van het leven!"
  
  De H. Maagd nodigt ons uit met de anderen te delen wat we hebben, en niemand in eenzaamheid en verdriet te laten. Laten we in gebed, samen met haar, zoeken naar wie ze ons wil leiden om de behoeftigen te kunnen helpen en hen die honger hebben te overladen met liefde en materiele goederen. Als we beslissen voor de liefde worden we zeer vindingrijk in onze manieren om anderen te helpen. Een eenvoudige glimlach kan zoveel veranderen. Herinneren we ons hoe Jezus aan Zuster Faustina de drie stappen heeft uitgelegd in de Barmhartigheid tegenover anderen: 1] actie, 2] woord, 3] gebed.
  
  Een parabel van de dichter Rabindranah Tagore kan ons helpen om te verstaan hoe de "economie" van het Rijk der Hemelen werkt. Een zeer arme man in Indiê bedelde langs de weg. In zijn armzalige bedelzak had hij enkel een handvol graantjes om te overleven. Plots vulde zijn hart zich met hoop toen hij het geluid hoorde van een wagen die in zijn richting kwam, en die gemend werd door een prachtige koning, gans in het goud gekleed en overladen met juwelen De koning hield halt voor de arme man die bij zichzelf zei: "Nu is mijn geluk gekomen!" Tot zijn grote verbazing echter vroeg de koning aan de bedelaar: "Wat kan u me geven?" De arme man nam zijn bedelzak, nam er een korreltje graan uit en gaf het. De koning dankte, en, hop, weer vertrok hij! Bij het vallen van de avond schudde de bedelaar de graantjes uit zijn zak om ze te tellen. En zie, er was één korrel goud bij! Onmiddellijk begreep hij en zei bij zichzelf: "O, waarom heb ik niet alles gegeven!" In het Rijk de Hemelen bezitten we maar echt wat we geven en verliezen we wat we voor onszelf houden!
  
  De H. Maagd raadt ons aan de televisie te doven om alle verstrooiing te mijden door wat niet belangrijk is. Het is zo gemakkelijk het hoofd vol onzinnige dingen te hebben, als het ware bevuild door waardeloze woorden en beelden. Laten we, integendeel, de tijd nemen om "in de Bijbel de gebeurtenissen te lezen die te maken hebben met de Advent en hierover in familie te delen". De kerkvaders zeggen dat "we worden wat we beschouwen". Hoe groot zal onze schoonheid niet zijn als we onze ogen, onze oren en ons hart vullen met de schatten uit de Hemel! Kijk naar het gelaat van een kind dat zich de ganse dag met televisie verzadigd heeft ... en kijk naar zijn gelaat als het de dag heeft doorgebracht in tegenwoordigheid van mensen die vrede en eenheid uitstralen!
  
  "Doe afstand van wat ge het liefst hebt", zei de H. Maagd ons in 1989. Ik geef het voorbeeld van Patrick, die deze uitnodiging voor het eerst hoorde. Hij vertelt met een glimlach: "Ik heb dan gezocht naar wat ik in het leven het liefst had en heb twee zaken gevonden: mijn vrouw Nancy en koffie. Na wat overleg heb ik dan besloten af te zien van koffie!"
  
  "Besteed meer gewijde tijd aan gebed". Neem een vast besluit en regel uw tijd in functie van uw beslissing. De H. Maagd zegt ons: "Moest ge de waarde weten van een eenvoudig gebed, dan zoudt ge voortdurend bidden!" Heb geen angst voor spot als ge u in uw kamer terugtrekt om te spreken met uw God, die in uw hart woont.
  
  Een goede biecht is nodig, zoals de H. Maagd ons herinnert in haar laatste boodschap van 25 november 2002. "Kindertjes, opent uw hart voor God, door de heilige Biecht en bereid uw ziel voor opdat de kleine Jezus opnieuw in uw hart zou kunnen geboren worden". Wilt ge de beste biecht van uw leven spreken? Ziehier een idee: Vooraleer een priester te ontmoeten, stel u uzelf voor in deze heilige nacht van de geboorte. Ge wandelt door de velden in de richting van de stal. Ge bereid u inwendig voor want, natuurlijk, als ge zult binnengaan, zult ge daar het Kindje Jezus vinden, uw ware God, uw hemelse Moeder, de Maagd Maria en de H. Jozef. Voor ge binnen gaat, zijt ge u heel erg bewust dat, als ze u zullen zien, ze u met een ongelofelijke liefde zullen ontvangen. Hun liefdevolle blik zal doordringen tot in het diepste van uw hart. Bezin u dan en ga na of ge niets in u draagt waar ge u over zoudt moeten schamen tegenover zoveel schoonheid en onschuld. Vraag u af: Is er iets dat ik van me af moet schudden, voor ik binnenga? Is er een onzuiverheid dat het Kindje Jezus zou storen? Is er in mij een donkere plek of een zonde die hem zou kunnen pijn doen? Ziedaar, dat is uw Biecht! Zeg dat allemaal aan de priester, heel eenvoudig, en ontvang de stroom van vrede en van liefde die de pasgeboren Jezus voor u heeft voorbereid!
  
• De viering van "O. L. Vrouw van Guadelupe" op 12 december was de mooiste voorbereiding die we ons kunnen inbeelden! Volgens de onderzoeken en de wetenschappelijke analysen, laat de Tilma van de H. Juan Diego [de ziener, die dit jaar heilig verklaard werd] zien dat de H. Maagd zwanger is. Ook de stof, die miraculeus bewaard is gebleven, blijft voortdurend op de temperatuur van een moeder die moet bevallen! Laten we haar vreugde delen nu ze de geboorte van haar kindje verwacht! In feite is het geen toeval dat O. L. Vrouw van Guadelupe op een bijzondere wijze onze gezellin is ... Herinnert u, Ze is de heilige beschermster van ons allen, "Kinderen van Medjugorje". We hebben haar gekregen voor het jaar 2002. Anders gezegd, we hebben niet alléén haar gekregen, maar ook het kindje Jezus, dat ze draagt en zelfs de bijzondere band die ze met mekaar hebben in deze tijd van verwachting.
  
  Zoals de H. Maagd Jezus gevormd heeft, zo vormt ze ook ons voor de nieuwe tijden, die komen. Daarom heeft ze nodig dat we ons volledig aan haar plannen toevertrouwen. Ze heeft het nodig dat we volledig van haar afhankelijk zouden zijn, zoals een kindje dat geboren moet worden volledig afhangt van zijn moeder. De H. Bernardus zegt dat we maar geboren worden als we in de Hemel binnenkomen en, voor dat we in de Hemel zijn, gedragen worden in de schoot van Maria!
  
  Waarom zouden we, tijdens deze noveen, de H. Maagd niet aannemen als onze moeder, die ons in haar schoot draagt? Haar zo laten handelen zal voor velen een bron van genezing zijn . Als onze Moeder in de Hemel zal ze, wat we voor God werkelijk zijn, hervormen en herstellen. Daar zal een grote vrede uit voortkomen. Ze zal de liefde aanvullen, die we in onze jeugd hebben gemist. Ze zal ons hart mooi maken en het vullen. Hoe gelukkig zal Jezus met Kerstmis zijn als hij in uw ziel een goed voorbereide kribbe vindt, terwijl de wereld zich zal verliezen in materiele dingen. Onze moeder zei het in haar boodschap: "Bereid uw ziel voor opdat de kleine Jezus opnieuw in uw hart zou kunnen geboren worden." [25 nov.02]
  
• Reeds enkele maanden voel ik een diepe wens om elke dag op de heuvel te gaan en, in gebed, meer tijd te besteden aan de H. Maagd. We weten allen hoezeer gebed wonderen kan verrichten! En ook, toen de Paus het "Jaar van de Rozenkrans" aankondigde, heb ik een oproep gekregen: Deze wens waar te maken. Bovendien zou ik verder willen werken aan mijn boek over de H. Eucharistie. In gebed is het me duidelijk geworden dat enkel een offer me deze periode kon doen beleven. Ik heb dan ook besloten deze nieuwsbrieven niet meer te schrijven tot na het "Jaar van de Rozenkrans". Gelukkig hebben onze trouwe Denis en Cathy Nolan aanvaard om af te lossen en ik ben volledig in vrede. Ze zullen deze zending voor u zeer goed verder zetten. Ze hebben veel te delen en zullen van tijd tot tijd anderen, die van de geest van Medjugorje doordrongen en ons al deze jaren zeer nabij zijn, uitnodigen. Ik ben tevreden dat deze verandering u nieuwe dimensies zal laten ontdekken. Volgende keer draagt Denis de fakkel. Moge God u zegenen! Zalig Kerstfeest!

• Vicka en Marijo bereiden hun huwelijk voor. Velen spreken over deze gebeurtenis omdat Vicka voor hen in Medjugorje blijmoedig de incarnatie is van de "school van Maria," die de Hemel dichterbij brengt en toegankelijk maakt. Kortom, die hen toelaat concreet het hart van Maria te raken. De zegeningen, bekeringen en zelfs genezingen in verband met het gebed en de getuigenis van Vicka zijn niet meer te tellen. Zo, onder andere, het getuigenis van Elisabeth uit Londen :
  
  "Vorig jaar was ik op het jongerenfestival om de H. Maagd te ontmoeten. Ik wist niet zeer goed waar haar te vinden. Ik was niet echt gelovig en begreep niet waarom iedereen naar de kerk wilde en altijd wilde bidden. Voor mij had dit geen zin. Ik had niets over Medjugorje gelezen en wilde dat de ervaring zeer zuiver zou zijn." Ik zei bij mezelf: "Als Maria werkelijk hier is, zal ze het me zelf wel laten weten." Ik wil de overtuiging van iemands anders zo maar niet overnemen. Ik wist dus niets over Medjugorje, over de zieners, noch hoe ze er uit zagen. De meeste tijd bracht ik alléén door in de cafés, ik zwierf wat rond, weende en voelde me totaal alléén.
  
  Op een dag ging iedereen naar de verschijningsberg om er de rozenkrans te bidden. Ik had geen paternoster, wist niet wat dat was en waarom de mensen zo baden. Het scheen me een voortdurend herhalen van banale woorden die, naar mijn mening, niet veel met God te maken hadden. Ik wandelde dus maar wat langs de weg aan de voet van de heuvel en zag Vicka, een van de zieners, in haar tuin. Ik wist niet dat het Vicka was, want ik wist niet hoe ze er uit zag. Van zodra ik haar echter zag wist ik dat het een van de zieners was. Ik zag haar aan de overkant van de straat. Ze kon gelijk wie geweest zijn. Onmiddellijk begon ik echter te wenen want nooit tevoren in mijn leven had ik zo iemand gezien, zo vol licht, zo vol liefde. Ze straalde. Haar gelaat was als verlicht. Ik ben dan naar de overzijde van de straat gerend en ben daar, leunend aan de hoek van haar tuin, blijven staan om haar te bekijken, alsof ik voor mij een engel had of de H. Maagd zelf. Ik heb haar niet gesproken. Van dat ogenblik af wist ik dat de H. Maagd naar hier kwam en dat Medjugorje een heilige plaats is.
  
  Elisabeth is nu weer in Medjugorje. Ze getuigt dat de school van Maria en haar boodschappen haar leven totaal veranderd hebben. De zon van Gods Liefde heeft de mist overwonnen die op haar hart drukte.
  
• Vorige donderdag zijn Denis Nolan en ikzelf bij Vicka geweest. Hier volgen enkele delen uit ons gesprek. [Het is opmerkelijk met welk een gemak Vicka, zonder dit ooit te hebben gestudeerd, op de hoogte is van de diepe geloofswaarheden over de persoonlijke vrijheid en de verantwoordelijkheid].
  
  Vraag: Vicka, hoe ziet u deze weg van het huwelijk, die u gekozen hebt ?
  Vicka: Zie! Telkens God ons roept, moeten we uit het diepste van ons hart klaar zijn om Zijn oproep te beantwoorden. Ik heb getracht Gods oproep te beantwoorden door de boodschappen gedurende 20 jaar te verspreiden en heb het voor God gedaan en voor de H. Maagd. Deze 20 jaar heb ik het alléén gedaan, en er zal nu niets veranderen tenzij dat ik het nu zal doen langs een familie. God roept me om een familie te stichten, een heilige familie, een familie voor God. Weet u, ik draag een grote verantwoordelijkheid tegenover de mensen. Ze zoeken voorbeelden om na te volgen. Ik zou dan ook aan de jongeren willen zeggen : wees niet bang u in het huwelijk te engageren! Om echter een zekere weg te kiezen, of het nu deze weg is of een andere, is het belangrijkste God de eerste plaats te geven in uw leven. Het gebed op de eerste plaats te zetten, de dag te beginnen en te eindigen met het gebed. Een gezin waar men niet bidt zal zeker niet blijven duren. Het is leeg. Waar liefde is, is alles. Men moet echter één zaak beklemtonen: liefde, ja, maar welke liefde ? Eerst en vooral de liefde tot God en dan de liefde voor de persoon waar men mee huwt. En dan, op de weg van het leven, moet men van het huwelijk niet verwachten dat alles rooskleurig, gemakkelijk zal zijn ... Neen! Als de gelegenheden zich voordoen voor offers, kleine penitenties, dan moet men die steeds uit gans het hart aan de Heer aanbieden. Dank God elke dag voor wat deze gebracht heeft. Daarom zeg ik: "Beste jongeren, beste jonge koppels, heb dus geen angst! Maak van God de belangrijkste persoon van uw gezin, de Koning van uw familie, geef Hem de eerste plaats. Dan zal Hij u zegenen, niet alléén u, maar ook ieder die met u in contact komt.
  
  Vraag: Blijft u in Medjugorje wonen na uw huwelijk?
  Vicka: Ik zal enkele kilometer van hier gaan wonen maar denk wel dat ik praktisch elke morgen op mijn post zal zijn! [= de trap van het blauwe huis]. Ik moet niet van opdracht veranderen. Ik weet waar mijn plaats is! Mijn huwelijk zal hier niets aan veranderen.
  
  Vraag: Wat kan u ons vertellen over Marijo met wie u zal trouwen op 26 januari?
  Vicka: Het is voor mij moeilijk over hem te spreken. Er is echter iets tussen ons dat zeker is : het gebed. Hij is een man van gebed. Hij is een goed en vaardig man. Een diepe man, wat zeer mooi is. En ook onze verhouding is goed. Er heerst echt liefde tussen ons. En dan zullen we, beetje bij beetje verder bouwen.
  
  Vraag: Vicka, hoe kan een meisje weten met welke jongen te trouwen ?
  Vicka: Weet u, in gebed zijn de Heer en de H. Maagd steeds bereid u te antwoorden. Als u in gebed vraagt welke uw roeping is zal de Heer u zeker antwoorden. Men moet gewoon van goede wil zijn. Men moet zich echter niet haasten. Niet te vlug van stapel lopen en bij het zien van de eerste jongen bij uzelf zeggen "Deze is voor mij." Neen, zo moet je niet doen. Het moet geleidelijk aan gaan, bidden en Gods moment afwachten. Het juiste moment. Geduldig zijn en wachten tot God u de juiste persoon zendt. Het geduld is zeer belangrijk. We hebben allemaal de neiging om ongeduldig te zijn. We zijn te vlug en dan, als we ons vergist hebben, dan zeggen we: "Waarom Heer ? Deze jongen was echt niet voor mij!" Het is juist, hij was niet voor u, maar u moest wat meer geduld hebben. Zonder geduld en gebed gaat er niets. We moeten tegenwoordig veel meer geduld hebben, meer openheid, om aan wat de Heer verlangt te kunnen beantwoorden. Als iemand schrik heeft om van leven te veranderen en bij zichzelf zegt: "O, ik ben veel rustiger alléén," dan blijft er een angst in hem. Neen, eerst moeten we ons vrij maken van alles wat ons stoort in het diepste van onszelf. Dan eerst kunnen we doen wat de Heer van ons verlangt. We kunnen geen genade vragen en zeggen: "Heer, geef me deze genade" als we inwendig geblokkeerd zijn. Deze genade zal nooit ons deel zijn, omdat we inwendig nog niet klaar zijn. De Heer heeft ons de vrijheid gegeven, Hij heeft ons ook goede wil gegeven. We moeten ons dan ook bevrijden van onze blokkades. Dan hangt het van onszelf af of we vrij zijn of niet. We hebben allemaal de neiging te zeggen : "God hier, God daar, doe dit, doe dat..." God handelt, dat is zeker! Ikzelf moet Hem echter een hand toesteken en de wil hebben. Ik moet zeggen : "Ik wil het, dus doe ik het!"
  
  Vraag: Vicka, hebt u de H. Maagd om raad gevraagd voor uw huwelijk?
  Vicka: Maar, weet u, ik ben zoals iedereen. De Heer gaf me de mogelijkheid om te kiezen. Ik moet kiezen met gans mijn hart. Het zou te eenvoudig zijn moest de H. Maagd ons zeggen : "Doe dit, doe dat." Nee, zo werkt ze niet ! God heeft ieder van ons grote gaven gegeven om diep in ons te kunnen begrijpen wat Hij voor ons heeft voorbehouden. [ Vicka heeft O.L.Vrouw geen vragen gesteld over haar huwelijk, want, zegt ze: "Ik stel haar nooit vragen voor mezelf."]
  
  Vraag: Voor menige gewijde ongehuwde was u een beetje hun "voorbeeld" in Medjugorje. Ze zien u nu trouwen, wat hebt u hen te zeggen ?
  Vicka: Wel, God heeft me nu 20 jaar geroepen om op deze manier [ongehuwd] voor Hem een instrument te zijn. Als ik voor deze mensen een "voorbeeld" was, dan verandert er nu niets ! Ik zie geen verschil ! Als men iemand als voorbeeld neemt, moet men hem ook toelaten aan Gods oproep te beantwoorden ! Als God me nu wil roepen tot een leven in een huisgezin, een heilige familie, dan is het omdat God deze levensvorm wil. Ik moet daaraan beantwoorden. Voor ons eigen leven moeten we niet kijken naar wat de een of de andere rondom ons doet. We moeten in onszelf kijken en uitmaken waartoe God ons roept. Hij heeft me gedurende 20 jaar geroepen zo te leven, nu roept Hij me voor iets anders en ik moet Hem danken. Ook voor dit ander deel van mijn leven moet ik Hem volgen. Tegenwoordig heeft God voorbeelden nodig van goede families en ik dank dat O.L.Vrouw me nu op deze manier tot een voorbeeld wil maken. Niet door naar de anderen te kijken zullen we weten welk voorbeeld of getuigenis God wil dat we zouden geven, maar door, ieder voor zich, te luisteren naar de persoonlijke oproep van God. We moeten onze eigen voldoening niet zoeken, noch alléén doen wat we graag doen. Neen, we moeten enkel doen wat God wil dat we zouden doen. We zijn soms erg gehecht aan wat we graag hebben en kijken te weinig naar wat de Heer verlangt. Zo kunnen we een gans leven doormaken, de tijd laten voorbij gaan, en maar op het allerlaatste tot de ontdekking komen dat we ons vergist hebben. De tijd is voorbij en we hebben niets gedaan. Het is echter vandaag dat God u ogen geeft in uw hart, ogen in uw ziel om te zien en uw tijd niet te verliezen. Deze tijd is een tijd van genade, het is echter een tijd waarin we keuzen moeten maken en elke dag meer vastberaden zijn op de weg die we kiezen.

• Térésa, uit Sicilie [62 jaar] was te gast op het huwelijk van Vicka en Mario. Ze vertelde ons :
  
  Ik ben de 12de van 14 kinderen. Mijn vader vloekte tegenover God en hij sloeg ons, mijn moeder n de kinderen. We hadden honger en sliepen met drie in hetzelfde bed. Toen ik 9 jaar oud was werd ik geroepen om kloosterlinge te worden. Mijn vader stond dit echter niet toe en wilde dat ik werkte om mijn familie te helpen. Ik ben gehuwd en mijn geloof is lauw geworden. Mijn man geloofde weinig maar we gingen ’s zondags naar de H. Mis.
  
  Toen ik in 1998 kanker kreeg aan de baarmoeder werd ik deze weggenomen, gevolgd door chemotherapie en bestralingen. Enkele maanden later had ik borstkanker. Opnieuw werd ik geopereerd en bestraald. Toen werd mijn man erg ziek en moest hem verzorgen tot hij twee jaar geleden overleed. Ik was aan het einde van mijn krachten en liet me opnieuw onderzoeken. Toen stelde men vast dat ik leverkanker had. Ik leed in gans mijn lichaam en braakte voortdurend. Ik besloot een retraite te volgen in San Giovanni Rotondo, de parochie van Pater Pio, om mijn leven te reorganiseren voor de laatste maanden die ik te leven had. Teveel beproevingen drukten op me. De dokters wilden me een derde maal opereren. Ik moest een beslissing nemen.
  
  Tijdens mijn eerste nacht in San Giovanni Rotondo, op 21 juni 2000 had ik een eigenaardige ervaring. Ik meen dat het om een droom ging, maar ben er niet zeker van. Ik zat in een wachtkamer in het ziekenhuis en wachtte mijn beurt af. Men zou me immers komen halen voor de operatie. De deur ging open en een jonge dame kwam binnen. Het was een verpleegster met een wit kleed. Haar bruine haren waren samengebonden tot een paardenstaart. Ze kwam recht naar me toe en zei : "Je mag vertrekken, je bent genezen". Ik stamelde verbaasd dat ik niet kon vertrekken omdat ik gekomen was voor een operatie. Ze herhaalde : "Jawel, je mag vertrekken, je bent genezen". Opnieuw zei ik haar : " Er moet een vergissing zijn, ik ben ingeschreven voor deze operatie." Met veel gezag zei ze me toen : " Maar als ik je zeg dat je genezen bent !".
  
  De volgende morgen leefde deze ontmoeting heel sterk in me verder. Ik vertelde het aan een priester en hij zei me : "De tijd zal tonen of dit echt of vals is". In afwachting moet je zelf de keuze maken of je deze operatie ondergaat of niet". IK besloot me niet te laten opereren. In werkelijkheid waren mijn pijnen diezelfde nacht volledig verdwenen. Ik begon terug normaal te eten, verzwaarde, kon weer slapen, rondlopen, zoals een gezonde persoon. Er was een grote kracht teruggekeerd in gans mijn wezen. Oh! Ik vergat te zeggen dat, toen ik die morgen na mijn droom wakker werd, mijn eerste gedachte was : "Medjugorje : Ik moet naar Medjugorje gaan !" Ik werd overrompeld door een hevig verlangen er naartoe te gaan. Ik wist nochtans niet veel over Medjugorje : een dorpje, ergens verloren in Bosnie-Hercegovina, enkele verschijningen aan jonge herders. Dat was alles wat ik er over wist! Deze retraite in San Giovanni Rotondo was voor mij een tijd van verrijzen en ik besloot mijn leven te veranderen en God de eerste plaats te geven. Na de retraite zocht ik een middel om naar Medjugorje te gaan. Uiteindelijk vond ik in Sicilie een bedevaart die gepland was op Nieuwjaar. Men nodigde me ook uit op een gebedsavond op donderdagavond, die gebaseerd was op de boodschappen van de Koningin van de Vrede. Elke boodschap ging mij recht naar het hart en meer en meer vreugde overrompelde me.
  
  Toen ik in Medjugorje aankwam was ik van de eerste dag af gewonnen voor de genade van deze plaats terwijl ik de kruisweg deed op de Krizevac. ’s Anderendaags gingen we naar Vicka luisteren. Toen ik haar zag zei ik bij mezelf : "Ik heb dit gelaat reeds ergens gezien, maar waar ?"
  
  Toen zag ik opnieuw, als in een flits, de scène van die nacht in San Gionanni Rotondo en ik riep uit : "Het is zij ! Het is die jonge dame in het wit die me komen zeggen is : "Je mag vetrekken, je bent genezen !" Ik was verrukt en zag dit licht in haar ogen, die liefdestralen die uit haar gelaat kwamen. Later kreeg ik de gelegenheid haar deze nacht te vertellen, toen ze me komen bezoeken was. Ze zei me eenvoudig met een glimlach : "Laten we God danken !"
  
  Ik besteed mijn tijd nu deels aan mijn apostolaat in Sicilie en deels aan mijn perioden van gebed in Medjugorje. Ik weet dat Gospa een plan heeft voor mij, langs deze genezing en deze vrijheid die me gegeven werd. Het is mijn vreugde haar instrument te zijn. Het zal zijn zoals zij wil !"
  
  Dit is nog maar het begin van het getuigenis van Térésa, deze eenvoudige, discrete en vurige vrouw, die nu tot de apostelen van Gospa behoort. De tussenkomst van Vicka in het diepste van haar nood toont ons dat het niet nodig is de zieners achterna te lopen, maar dat het belangrijk is zich open te stellen voor God en Hem toe te laten ons leven te veranderen. Immers Hij beschikt over miljoenen engelen om ons ter hulp te komen. Hij heeft ook nooit tekort aan genaden om ons te helpen noch aan verbeelding om ons te bezoeken. Waarom heeft Hij die nacht Vicka gekozen voor Térésa ? We kunnen hier niet op antwoorden maar we kunnen wel dank zeggen !
  
• In de laatste boodschap zei de H. Maagd ons : " In deze tijd, nu ge nog steeds terugblikt op het voorbije jaar, roep ik u op, kindertjes, om diep in uw hart te kijken en te beslissen om dichter te naderen tot God en het gebed." Inderdaad, de bekoring zou kunnen zijn dat we alléén kijken naar het werk van het kwade en zijn gevolgen. Daar wil de vijand ons toe brengen en dat zou een nieuwe overwinning voor hem betekenen ! Hier volgen enkele woorden van Vicka over de gebeurtenissen van 11 september te New York :
  
  Vicka : Weet u, we hoeven van niets schrik te hebben. De Heer heeft geen schok willen geven. We moeten de zaken anders bekijken. God heeft een les willen geven. Als er iets lelijks gebeurt, iets vreselijks, laten we allen de wanhoop binnenkomen. We moeten echter klaar zijn, het is immers al 20 jaar dat Gospa ons oproept en zegt dat we met het gebed en de vasten de oorlog kunnen op afstand houden, de oorlogen doen eindigen. We moeten klaar zijn ! We moeten meer aan God denken in onze families. Al de rest zal dan ook komen. We zijn tegenwoordig echter God vergeten. Men geeft Hem de tweedede plaats, of meer, Hij telt niet meer mee in onze families. We moeten dus veranderen ! Mocht God echt de eerste plaats krijgen dan komt al de rest ook. We hoeven geen angst te hebben. Het is God niet die wil bombarderen of pijn doen, nee ! God wil ons redden ! Hij wil ons helpen ! Doorheen dit teken van New York wil Hij ons wakker schudden ! Ook Gospa houdt niet op ons hoop te geven en vertrouwen!"
  
  We weten hoe nauw Vicka verbonden is met hen die lijden. Laten we God de eerste plaats geven en dan zullen we beletten dat dergelijke tragedie zich opnieuw voordoet !

• Zou u het op prijs stellen als ik in deze nieuwsbrieven soms eens een woord uit de maandelijkse boodschappen zou nemen en het nader verklaren in het licht van zijn bijbelse context ? Elke uitdrukking van de H. Maagd komt voort uit de bijbelse geest die haar bezielt en draagt dan ook een heel bijzondere betekenis, die we moeten ontdekken door onze wortels te bestuderen. Vorige maand vroeg Gospa ons te "werken". Werken aan wat ? "Werk aan uw eigen bekering [...] Maak dat zoveel mogelijk zielen Jezus en zijn liefde leren kennen."
  
  Welnu, in de Bijbel komt het woord "avoda" reeds voor van in Genesis. Het heeft 2 betekenissen : het is, enerzijds "werk" en ook "eredienst". Men kan deze twee niet van mekaar scheiden en ze laten duidelijk zien welke waarde de Schepper hecht aan de arbeid. Voor de zondeval reeds wordt de mens gevraagd te werken in het aards paradijs : " Toen bracht Jahweh de mens in de tuin van Eden, om die te bewerken [avoda] en te beheren." [Genesis 2: 15] Na de zonde van Adam wordt de verbannen mensheid veroordeeld de grond te bewerken in het zweet van zijn aanschijn. "Zwoegend zult gij van hem [de grond] eten, alle dagen van uw leven". Daarna heeft de arbeid heel vaak de vorm van een slavernij gekregen, zoals deze beleefd werd door de Hebreeën in Egypte. De arbeid werd losgekoppeld van God en hield op een dienst ter ere van God te zijn zoals het oorspronkelijk was. God had echter medelijden met zijn volk dat onder de arbeid gebukt ging. Hij bevrijdde het van de slavernij en gaf het de Wet als geschenk. De bedoeling van de wet was het volk gehecht te maken aan zijn God gehecht en opnieuw van zijn arbeid een dienst ter ere van God te maken. Zo gaf God hen het positieve gebod van de sabbatrust: "Denk aan de sabbat, die moet heilig voor u zijn. Zes dagen kunt gij werken en alle arbeid verrichten. Maar de zevende dag is de sabbat voor Jahweh, uw God. Dan moogt gij geen enkele arbeid verrichten, gij zelf niet, uw zoon niet, uw dochter niet, uw slaaf niet, uw slavin niet, uw dieren niet, zelfs niet de vreemdeling die bij u woont. In zes dagen immers heeft Jahweh de hemel, de aarde, de zee met al wat er in is, gemaakt. Maar de zevende dag heeft Hij gerust en zo de sabbat gezegend en tot een heilige dag gemaakt." [Exodus, 20. 8-11] In de Joodse traditie is de verplichte rust op de sabbat geïnterpreteerd in functie van 39 soorten werken. Welke zijn deze 39 verboden werken ? Het zijn alle werken, die nodig zijn om een heiligdom te bouwen. Tijdens de week bouwt men het heiligdom en de sabbat is de dag waarop men er in gaat wonen. Zo geeft de Bijbel de zin van de arbeid aan : waartoe kan een werk dienen als het niet bestemd is om een heiligdom te worden ? Als de arbeid geen dienst is ter ere van God, wordt het een slavernij.
  
  Sinds de komst van de Messias is het Lichaam van Christus ons heiligdom, de nieuwe Tempel. En dit Lichaam ontvangen we levend in de H. Mis ! Vandaar het woord van Jezus, dat de volle zin en zijn echt doel geeft aan onze arbeid : "Werkt niet voor het voedsel dat vergaat, maar voor het voedsel dat blijft om eeuwig te leven..." [Joh. 6:27] Dit voedsel is Jezus in de Eucharistie! Onze arbeid is dus onze medewerking om de wereld tot een tabernakel voor de levende Jezus te maken en ieder persoon van het menselijk ras een "andere Christus", totaal omgevormd in Christus dank zij de Eucharistie. Ja, dan zal onze arbeid echt een eredienst zijn voor God. Hij zal de verwijderde zielen aantrekken en deze zullen "Jezus en zijn liefde leren kennen."
  
  Hoe verschillend beleven we dan ons werk ! Gospa wil bij ons de band herstellen tussen de arbeid en de eredienst voor God. Ze vroeg ons voor elk werk te bidden om het aan God op te dragen en na het werk om er God voor te danken. Zo worden ook onze meest banale werken deel van een eredienst voor God en vinden ze hun bekroning in het mysterie van de
  
  Eucharistie. Ze dragen er toe bij dat het eeuwig leven door alle mensen zou aangenomen worden en bespoedigen de dag dat Jezus "alles voor allen" zal zijn. Ik veeg mijn keuken uit ? Wel, ik trek zielen naar de levende Jezus!
  
  Mochten we de verbeelding hebben van de liefde en onze arbeid opnieuw oriënteren naar de mooie zin die de Schepper er aan gegeven heeft, en ambachtlui worden die het Heiligdom oprichten, om er onze intrek in te nemen en dan alle mensen uit te nodigen zich daar bij ons te vervoegen!
  
• Hier volgt een anekdote, om ons voor te bereiden op het feest van de H. Jozef, op 19 maart. Ze werd ons verteld door Zuster V. verantwoordelijk voor de sacristie in een van de nieuwe gemeenschappen. Vorig jaar had ze de opdracht de kapel te versieren voor het Feest van de Onbevlekte Ontvangenis [8 december].
  
  Ze dacht er over na welke bloemen het best geschikt waren om de H. Maagd genoegen te doen. Rode rozen, witte, lelies, fresia’s ? Ze wendde zich tot de zuster die verantwoordelijk is voor de financies om wat geld om deze bloemen te kunnen kopen. De kas was echter leeg. Ze moest zich dus maar uit de slag trekken met bloemen uit de natuur. [Het verhaal speelt zich af in Frankrijk, waar de winters koud zijn !]
  
  "Hoe zou ik buiten, in volle winter, iets vinden om mijn kapel te versieren ?" vroeg ze zich af. Onmiddellijk wendde ze zich tot St.Jozef. In het besef dat hij steeds zeer gevoelig is aan alles wat zijn beminde Echtgenote aangaat, legde ze hem het probleem zo voor :
  
  St. Jozef, kijk, weldra vieren we een van de mooiste feesten van uw Vrouw. Ik ben er zeker van dat ge niet beter vraagt dan dat dit feest goed gevierd wordt, met mooie versiering en prachtige bloemruikers. Ik heb dus heel mooie bloemen nodig. Ik reken op u, bij voorbaat dank !
  
  Twee dagen later wordt ze naar de sacristie geroepen omdat er iemand meerdere dozen bloemen gebracht heeft. Er is een indrukwekkend aantal rozen, rode en witte, lelies, fresia’s, gerbera’s. Precies de kleuren die ze wilde ! Zuster springt op van vreugde en kan zich die dag meer dan uitleven: ze maakt 7 prachtige ruikers voor de kapel. Gans het huis is vol bloemen! De H. Jozef had het zo breed gezien! Als het de eer van de H. Maagd aangaat of die van Jezus, dan mag u er zeker van zijn, zegt ze nu, dan zal hij u niets weigeren!
  
• Goede vrijdag valt dit jaar op 29 april. We worden allemaal uitgenodigd de noveen van de Goddelijke Barmhartigheid te bidden, zoals Jezus deze gevraagd heeft aan Zr. Faustina. "Mijn dochter, zei Hij, spreek aan gans de wereld over mijn onuitputtelijke Barmhartigheid. Ik wens dat het Feest van de Barmhartigheid de toevlucht zou zijn voor alle zielen, en vooral voor de arme zondaars. Op deze dag is de afgrond van mijn barmhartigheid wijd geopend en overspoel ik de zielen, die naar mijn Barmhartigheid toekomen, met een oceaan van genaden. Ieder ziel die biecht [in de periode tussen 8 dagen voor en 8 dagen na de Zondag van de Barmhartigheid] en de H. Communie ontvangt, zal volledige vergeving krijgen van al haar zonden en de kwijtschelding van al haar straffen. Die dag zullen de goddelijke bronnen geopend zijn waaruit de genaden vloeien. Dat niemand vreze tot Mij te naderen, zelfs al zijn zijn zonden rood als scharlaken [...] Dit feest komt voort uit de afgrond van mijn Barmhartigheid en is begenadigd met de volheid van mijn erbarmen en Ik wil dat het plechtig gevierd wordt op de Zondag na Pasen. [Dit jaar op 7 april]. De mensheid zal geen vrede vinden zolang ze zich niet zal keren naar de bron van Mijn Barmhartigheid." [Dagboek, 699] Jezus kon het niet duidelijker zeggen: Hij wil ons die dag overspoelen met genaden !
  
  Door deze noveen brengen we de zielen, zelfs de meest verstokte, naar Jezus’ Hart, de bron van Barmhartigheid. Hij zei tot Zr. Faustina : "Ik wens dat u, gedurende deze negen dagen, de zielen naar de bron brengt van Mijn Barmhartigheid, opdat ze er kracht en frisheid zouden putten en ook al de genaden die ze nodig hebben in de moeilijkheden van het leven en vooral in het uur van de dood. [...] Ik zal niets weigeren aan de zielen die u naar de bron brengt van Mijn Barmhartigheid." [1209] Hoeveel goed kunnen we in deze tijd doen met ons gebed! Deze noveen met gans ons hart bidden is ook beantwoorden aan de oproep van Gospa : "Lieve kinderen, u beleeft een tijd waarin God u grote genaden geeft, maar u weet ze niet te benutten." [25 maart 2001]

• Vicka houdt zich goed aan haar belofte op haar "post" te blijven bij de bedevaarders. Sinds haar huwelijk spreekt ze hen inderdaad om de twee dagen toe aan het "blauwe huis," haar voormalige ouderlijke thuis. Het is daar dat ze nu bijna 21 jaar de boodschappen doorgeeft, zoals op de eerste dagen van de verschijningen. Steeds even geestdriftig en vol liefde. Hoe dankbaar moeten we haar niet zijn!
  
  Voor enkele dagen, tijdens een privaat gesprek, spraken we over Amerika en de golf processen tegen bisschoppen. Vicka zei me : " Ieder van ons heeft een geweten en het belangrijkste is zijn eigen geweten te volgen, recht te staan tegenover God en de mensen. Als ik hoor dat een bisschop van iets bepaalds beschuldigd wordt, wie ben ik dan om te oordelen over zijn geweten ? Neen, ik zal niet oordelen, maar mijn eigen geweten onderzoeken en me de vraag stellen : "Gospa roept ons al zovele jaren op om te bidden voor de priesters, de bisschoppen en de Paus. Wat heb ik gedaan om hen te helpen ? Heb ik met gans mijn hart voor hen gebeden ? " Dat is de vraag ! En de rest, wel, het is God die het ziet. Aan mij is het te helpen, zoveel ik kan mijn best doen en mijn tijd niet verspelen met commentaren over de een en de andere. Er zijn al genoeg woorden en niet genoeg gebed !"
  
  Op mijn vraag : " Hoe beleef ik goed deze Paastijd ?" antwoordde ze me :
  
  " Ziet u, men moet alle dagen de verrijzenis van Jezus beleven. Als men elke dag met gans zijn hart bidt en oprecht tracht dichter bij Jezus te komen, dan wordt Zijn leven ons meer en meer meegedeeld en ontvangen we de genade van de Verrijzenis. God doet dat als Hij een hart ziet dat open is in het gebed. Samen bidden in familie [of in de gemeenschap] en één blijven, dat is de Verrijzenis goed beleven !
  
  "Veel mensen bidden om iets te vragen, zoals genaden, gaven, genezing, hulp, enz... Ik moet me echter de vraag stellen: "En ik, wat geef ik aan God ?" Het is goed te vragen, men moet echter ook geven ! En als men geeft, dan zal God meer en meer geven. Zo gaat men werkelijk vooruit en gaat men elke dag een stap verder !"
  
• De H. Maagd heeft aan Mirjana op 18 maart, haar verjaardag, een prachtige boodschap gegeven :
  
  "Lieve kinderen ! Ik smeek u, als moeder, uw hart te openen. Geef het aan mij en vrees niets. Ik ben met u en zal u leren hoe Jezus op de eerste plaats te zetten." Zo dikwijls heeft de H. Maagd ons gevraagd ons hart te openen ! Het is immers in ons hart dat ons diepste wezen schuilt en het is daar dat we de keuzen maken die gans ons leven bepalen.
  
  Het Hebreeuws begrip "hart" goed verstaan, helpt ons met meer klaarheid te beantwoorden aan de oproep van de H. Maagd. Doorheen gans de Bijbel zien we dat, voor God, het hart centraal staat. We vinden dit woord juist 1000 maal terug!" Ge zult de Heer, uw God beminnen met heel uw "hart" ["Levav" in het Hebreeuws]" Maar in dit gebod, dat Jezus zo dierbaar was [uit Deut. 6,4], is "levav" feitelijk een woord dat iets toevoegt aan het woord "lev", de meest gebruikte term voor "hart". Het is alsof men het woord tweemaal herhaalt. Waarom?
  
  Deze verdubbeling heeft haar zin in het Joodse denken: ze onderstreept dat ons hart dubbel is, dat het te gelijkertijd goed en slecht bevat, schatten en ziekten. In ons hart huizen vlees en steen naast mekaar. "Ik zal het stenen hart uit hun lichaam verwijderen en hun een hart van vlees geven." [Ez.11.19] Geen enkel menselijk hart is volledig het een of het ander. Er is nochtans een dat domineert, is het niet het hart van vlees dan is het dat van steen. Zij die denken dat ze God niet kunnen beminnen zolang hun hart niet volledig van vlees is [zolang het niet totaal goed geworden is], zullen er nooit toe komen God te beminnen ! We zijn er toe geroepen God te beminnen met het hart dat we nu hebben, zoals het nu is en met al wat het nu bevat, en niet met het hart, zoals het eens zou moeten zijn. Velen vallen in deze valstrik van de vijand : "Wacht nog, ge kunt deze goede daad later wel stellen, ge zijt er nog niet klaar voor !" In werkelijkheid is het juist het tegenovergestelde dat we leren in de school van Gospa in Medjugorje: doe het Nù! "Lieve kinderen, begin vandaag nog met te beminnen!"
  
  Als we ons hart openen en het aan de H. Maagd geven, biedt zij het zelf aan de H.Geest aan. Het is de Geest die de steen verandert in levend vlees, door ons te bevrijden van de zelfzucht, onze angst en onze kwetsuren. En naarmate we ons hart aan de H. Maagd toevertrouwen, helpt zij ons God met gans ons wezen te beminnen en geleidelijk aan zal God in vlees veranderen wat er in ons nog steen is. " Ik zal u leren Hem te beminnen en Hem volledig toe te behoren. Het is nodig dat gij erkent dat Hij het is, uw begin en uw einde. Alleen met dit besef zult ge kunnen gelukkig zijn en het eeuwig leven verdienen. Het is dat, wat ik, als uw Moeder voor u verlang. Dank dat u aan mijn oproep gehoor gegeven hebt." Welk een goede Moeder hebben we ! Ze raakt heel diep ons hart en leidt ons naar Jezus!

• Welk een vreugde te zien dat de bijzondere gezant van de Paus, Kardinaal Etchegaray, verleden zondag in Bethlehem een plechtige H.Mis heeft kunnen opdragen ! In aanwezigheid van een duizendtal geestdriftige gelovigen legde hij uit dat de vrede onder de mensen en de vrede onder de volkeren niet kan geboren worden, noch groeien, tenzij ze vooraf in elke mens aanwezig is..." Zo bevestigde hij wat Gospa in Medjugorje leert : "Als ge vrede schept in uw hart dan zal er van uit uw hart een stroom van vrede stromen over de ganse wereld" [25 dec.1991]. Dank aan allen die voor de verjaardag van de H.Vader op 18 mei de noveen voor de vrede in het Midden Oosten en voor zijn dringendste intenties ter harte genomen hebben. [Wie nog niet begonnen is kan nog op de rijdende trein springen!]
  
• Libanon is een van die landen die het meest door Medjugorje geraakt werden. De bedevaarders uit Libanon verkrijgen dan ook talrijke genaden. Het moet wel gezegd dat zij geestelijk zeer goed begeleid worden. Aan allen die zouden twijfelen aan de bijzondere werking van O.L.Vrouw in Medjugorje zouden we de raad geven : "Kom even luisteren naar de getuigenissen van de Libanezen op de vooravond van hun vertrek !"
  
  Gisteren nog gaf Leila, 52 jaar, weduwe en moeder van 3 kinderen, me opnieuw een voorbeeld:
  
  Ze woont in de Bekaa vallei en toen ze besloten had om naar Medjugorje te gaan, was haar hart verscheurd door angst en droefheid. Haar zuster had het haar aangeraden. Door de last die op haar drukte was ze echter gekomen als een automaat, zonder enige overtuiging. Vier maanden geleden is haar man overleden aan leverkanker en ten gevolge dit verlies bad ze niet meer, leefde ze niet meer, vluchtte voor iedereen en sloot ze zich op in een opstandigheid een verdriet dat schijnbaar geen uitweg meer bood. Reeds de 4de dag van haar bedevaart telefoneerde ze wanhopig naar haar zus om haar te zeggen : "Ik weet niet wat ik hier komen zoeken ben, ik voel me zo slecht, nog slechter dan in Libanon. Het is verschrikkelijk, ik vind geen vrede, er gebeurt niets, ik was beter thuis gebleven !" Haar zuster bemoedigde haar en beloofde, samen met anderen, vurig en zonder ophouden voor haar te bidden opdat ze vrede zou vinden. Ze zou voor haar H. Missen opdragen en de kruisweg doen.
  
  Vorige vrijdag, 10 mei, was Leila aan het blauwe kruis [aan de voet van de verschijningsheuvel]. Weg van de massa, die de rozenkrans aan het bidden was aan de kerk. Er kwam een vriendin uit haar groep opdagen, die haar voorstelde om samen een rozenhoedje te bidden. Leila zette zich op een steen en de vriendin op een andere. Ze baden in stilte om het gebed niet te storen van andere mensen, een groepje Fransen, die juist aangekomen waren. In haar hart schreeuwde Leila haar pijn uit tegenover de H. Maagd : " Waarom hebt u me naar hier laten komen om nog meer te lijden dan in Libanon ? U ziet dat ik geen vrede ken, ik smeek u, help me ! En moest u iets ontdekken dat de vrede in mijn hart in de weg staat, ik smeek u, neem het dan weg ! Ik kan niet meer, zegen me, geef me een teken ! Als u me bevrijdt, beloof ik u elke dag van mijn leven een rozenhoedje te bidden voor de ziel van mijn man !"
  
  Het was erg bewolkt en het had geregend. Rond 18.30 u. richtte Leila het hoofd op en, o verrassing, ze zag de zon bewegen, deze maakte zich los en schitterde intenser dan ooit. Leila kon er echter naar blijven kijken zonder verblind te worden. De zon scheen te zwellen en te pulseren, op en neer naar haar toe te komen in een beweging die geleek op het kloppen van een hart. Ze veranderde in een immense hostie. Toen verscheen de H. Maagd, de armen naar beneden uitgestrekt, als om iemand op te vangen. Ze was in het wit, schitterend van licht en naast haar een lichtend kruis. Toen verscheen Jezus heel dicht bij de H. Maagd. Hij droeg zijn doornenkroon en Leila zag alleen zijn gelaat, overdekt met bloed. Hij keek naar Leila die in tranen uitbarstte en haar ogen niet kon geloven. Gedurende 20 minuten bleef zij zo staren, zonder te kunnen bewegen. Haar vriendin hoorde haar meerdere malen luidop in het Libanees zeggen : "Ga nog niet weg, blijf nog!" Andere aanwezigen, waaronder enkele Fransen, zagen van hun kant hetzelfde maar zonder het gelaat van Jezus.
  
  Na dit voorval kon Leila enkel herhalen :"Dank U, God, voor de genade die U me gegeven hebt!"
  
  Ik wil niet in bijzonderheden vertellen wat Leila gezien heeft, noch mij uitspreken over deze private openbaring. Maar als een boom kan geoordeeld worden naar zijn vruchten, dan zien we dat Leila een andere mens geworden is. Is dat niet het bijzonderste ? De vrede heeft haar diep geraakt, het gebed heeft haar hart weer overstroomd, maar, vooral, haar verschrikkelijke blokkering tegenover haar man is verdwenen. Voor de eerste keer kon Leila de vergeving schenken, die ze nooit tevoren had kunnen geven. Vergeving voor jaren van huwelijkslijden die door dit sterven als in haar hart opgesloten was, zonder mogelijkheid er uit te ontsnappen. Wat Leila met haar ogen gezien heeft, is niet zo belangrijk. Eén feit is echter zeker : ze is gans opgelucht en haar geluk is niet te beschrijven ! Eindelijk is ze vervuld van inwendige vrede ! Nog dezelfde avond belde ze naar haar zuster om haar, wenend van vreugde te melden : "Ik heb de H. Maagd gezien, ik heb Jezus gezien!"
  
  Na de dood van een dierbare blijven vele mensen, zoals Leila, steken in opstandigheid en wrok, als er wederzijds geen vergeving geschonken is toen de persoon nog leefde. Velen denken dan dat het te laat is om vrede te maken. Ze menen dat ze definitief de gelegenheid gemist hebben zich te verzoenen met de overledene, die nu niet meer met hen kan spreken. Het gevolg daarvan zijn ernstige kwetsuren in de ziel, waar de Boze gemakkelijk gebruik van maakt. Soms leidt hij zo degene die achterblijft tot wanhoop.
  
  Gods genaden zijn echter niet begrensd door de tijd en de omstandigheden! Met Hem is het nooit te laat, zeker niet voor de Barmhartigheid. Hoe belangrijk is het vrede te maken met de overledenen zoals met de levenden ! God geeft deze genade van bevrijding. We moeten haar wensen en Hem er om vragen. Aan de andere zijde van de sluier ziet de overledene de zaken heel anders dan vroeger. De fout is dat we het beeld van de afgestorvene fixeren, zoals dat was als hij van ons wegging, alsof de dood het eindpunt zou zijn. Wel, voor hem is het gans anders. Zijn heengaan uit de wereld zal hem totaal veranderd hebben, dieper dan gelijk welke spectaculaire bekering op aarde het zou gedaan hebben. Zelfs al lijdt hij nog in het Vagevuur, toch bemint hij nu alle mensen met een zuivere liefde, onbezoedeld, totaal door God geïnspireerd. Hij kan van nu af niet meer zondigen, hij verlangt voor de zijnen wat God zelf voor hen verlangt. Hij verenigt zich met gans zijn wezen met Gods wil en heeft die lief. Zo zijn dan ook de slechte herinneringen bij hen die overblijven, als het ware "vervallen". Daarom het belang er zich zo vlug mogelijk van te bevrijden.
  
  Men ontmoet vele rouwende mensen in Medjugorje. Ik stel vast dat de Moeder van God krachtig tussenkomt om haar kinderen te troosten. Ze veegt de oude rommel weg uit zoveel harten. Het volstaat enkel het haar te vragen en oprecht zijn hart te openen voor deze genade van vernieuwing. Het leven zal dan in onze harten binnenstromen, zoals de ervaring van Leila ons leert. [ Meestal zonder verschijning of buitengewone ervaring!]
  
• Marija is terug naar Italië vertrokken waar ze met haar familie woont. Vicka is nog enkele dagen op zending. Ivan is op 10 mei teruggekeerd na een lange "winter" afwezigheid. De gebedsbijeenkomsten van de groep en de verschijningen ’s nachts op de heuvel zullen opnieuw beginnen, tot grote vreugde van de bedevaarders.

• Ter gelegenheid van het feest van het H. Hart van Jezus vertelde een Kroatische priester ons het volgende verhaal, gebeurd in Zagreb:
  
  Er was een meisje van maar enkele maanden oud dat een zeer ernstige bloedziekte had. Een vorm van leukemie. Het enige middel om haar te redden was zo vlug mogelijk een bloedtransfusie geven met bloed van dezelfde bloedgroep. Ze had een broertje, een kind van amper 7 jaar, dat nochtans groot genoeg was om de realiteiten van het leven en de dood te begrijpen. Hij was met zijn ouders in het hospitaal toen de dokter deze verschrikkelijke diagnose meedeelde. Men moest dringend bloed vinden want elk uur telde voor het kleintje. In de familie had echter alleen het broertje dezelfde bloedgroep als zij. Voorzichtig vroegen de ouders aan het kind of hij zijn bloed wilde geven om het leven van zijn zusje te redden. In het begin was het kind zeer angstig, het twijfelde, maar het antwoord was "ja".
  
  Na de bloedafname rustte het kind heel braaf bij zijn ouders en de verpleegkundigen, in gedachten verzonken.
  
  Na een uurtje vroeg hij aan de dokter: "En ik, wanneer ga ik sterven?"
  
  Toen begreep de dokter, gans onder de indruk, wat er zich in het hoofd van de kleine had afgespeeld en hoe hij de vraag van zijn ouders had geïnterpreteerd : voor hem wilde dit zeggen zelf sterven [zijn bloed geven] opdat zijn zusje zou kunnen leven. En tegenover dit alles had hij gewoon "ja" gezegd!
  
  In deze junimaand die aan Christus en zijn verlossende Liefde is toegewijd bevinden we ons nu tussen het feest van de H. Antonius van Padua en de heiligverklaring van P. Pio [13 en 16 juni], twee grote heiligen die hun leven uit liefde gegeven hebben in de gewone gang van het dagelijkse leven. Ze hadden trouwens een zeer bevoorrechtte verhouding met het Kindje Jezus. Ze zijn er om ons te helpen ! Er zijn veel manieren om zijn leven te geven uit liefde, maar de manier van de kinderen en van "hen die op kinderen gelijken" is zeker een van de mooiste omdat ze de zuiverste en de nederigste is. De Heilige Maagd heeft het zo dikwijls aanbevolen in Medjugorje:
  
  "Lieve kinderen, geef de liefde de eerste plaats in uw leven"
  
  "Moge de liefde uw enige drijfveer zijn" [31.07.86]
  
  "Lieve kinderen, moge de liefde in ieder van u overheersen, geen menselijke, maar een goddelijke liefde !" [20.11.86]
  
  "Door de liefde, lieve kinderen, kunt ge volbrengen, zelfs wat u onmogelijk lijkt."
  
• Ik kan niet nalaten u hier een feit vertellen dat de "Kinderen van Medjugorje" heel bijzonder aangaat. Een feit dat ons zowel kan verheugen als tegelijkertijd een "heilige" vrees voor God geven. We waren in oktober 2000 in Chicago bezig televisieshows te maken samen met Zr. Briege McKenna, met, in het bijzonder, haar mooi profetisch getuigenis over Medjugorje. Daarna bad ze over meerdere personen van onze Amerikaanse ploeg van "EDM" [Enfants de Medjugorje], waartoe toen Denis en Cathy Nolan en andere medewerkers behoorden.
  
  Toen ze over mij, die juist uit Medjugorje aangekomen was, bad, zei ze : "Ik zie uw huis in Medjugorje, en er is iemand die gaat ... het is P. Pio! Hij draagt het kindje Jezus in zijn armen." Zr. Briege wist toen niet dat de naam van ons huis in Medjugorje "Bethlehem" is en dat het Kindje Jezus er de beminde Koning is!
  
  Toen Denis hoorde dat de Padre in het huis rondliep, was hij verrast. Hij kwam terug op sommige van zijn vorige stellingen en aanvaardde P. Pio als actief lid van onze "supporters in de Hemel". Enkele maanden voordien had hij me immers de foto van de Padre, die ik wilde uitstallen, in een lade doen opbergen. Hij zei toen dat hij met hem geen "voeling" had. Ten minste nog niet...
  
  De dag na deze ontmoeting in Chicago waren we in de Notre Dame universiteit waar ik iets wilde opnemen in verband met het Kindje Jezus. De onderneming werd onder de hoede geplaatst van P.Pio omdat we onmiddellijk zijn zorg wilden ervaren. Op het laatste moment bleek de zaal die voor de bijeenkomst voorzien was, onbruikbaar!
  
  De jonge uitgenodigden waren dakloos ! Met vertrouwen richtten we ons tot P.Pio, wetend dat hij vlug en krachtig kan handelen. Toen kwam er een andere student die, verbaasd me te zien, zei:
  
  "O, zuster, vorige nacht toonde de Heer me dat u naar mijn huis zou komen om er te spreken. Ik dacht dat ik ijlde, omdat ik meende dat u ver van hier was. Het is ongelofelijk dat u werkelijk hier is."
  
  Toen hij vernam dat we op straat stonden voor de bijeenkomst van ’s avonds, nodigde hij ons allen bij hem uit. Toe we daar aankwamen merkten we tot onze verbazing dat het huis "Padre Pio House" heette, en het eerste wat men in de belangrijkste plaats van het huis zag was een borstbeeld van ... de Padre. Het leek alsof deze zei: "Kom, vrees niets, ik open de deuren voor u. Ik zal u helpen!"
  
  De opname kon in alle vrede gebeuren. P.Pio houdt zijn beloften!
  
• Een Franse priester getuigde over zijn menigvuldige ontmoetingen met P.Pio, van wie hij de geestelijke zoon was. P.Pio legde steeds sterk de nadruk op de schoonheid en de heiligheid van het priesterschap. Vooral wanneer een seminarist of een jonge priester hem ondervroeg over zijn roeping. Toen hij hem voor het laatst ontmoette, hoorde deze priester uit de mond van P.Pio dit prachtig woord: "In het middelpunt van uw leven, mijn zoon, moet er, zoals ook voor mij, een altaar staan en een biechtstoel."
  
  Is dit niet Medjugorje?
  
  Nu het priesterschap en de sacramenten van de Kerk op duizenden manieren hevig aangevallen worden door de machten van de duisternis, is het goed onze blik te richten op zulke mensen. Ze hebben voor ons de sleutel om de Vernieler te overwinnen, die van de
  
  Goddelijke Liefde!

• Bisschop Denis Croteau van de Canadese Northwest Territories kwam in april naar Medjugorje. Voor hij weer wegging gaf hij zijn verbazende getuigenis aan de bedevaarders die hem vergezelden. Ook aan ons gaf hij de toelating ze met u te delen !
  
  Ik kwam naar Medjugorje zoals een zekere Mgr. Paolo Hnilica, die een bezoek bracht aan de Paus toe hij in 1984 van Rusland terugkwam. De Paus vroeg hem: "Paolo, ben je al naar Medjugorje geweest?" "Neen, dat deed ik nog niet, Uw Heiligheid." "Wat ? Ben je er nog niet geweest?" "Neen, het Vaticaan raadde me aan het niet te doen." De Paus maakte een gebaar als om te zeggen : "Maak u hierover geen zorgen" en voegde er aan toe: "Ga incognito, en kom me dan verslag uitbrengen."
  
  Ik ben Bisschop Denis Coteau, OMI, van het Bisdom Mackenzie in Noord Canada. Mijn residentie is in Yellowknife, in de Northwest Territories. Een week lang heb ik tussen u geleefd als een medebedevaarder. Ik hield wat afstand en mengde me niet teveel onder u uit vrees dat ik mijn ware identiteit zou verraden en mijn dekmantel zou verliezen zoals men in spionagetaal zegt. Waarom handelde ik zo? Ik had twee redenen:
  
  De eerste reden:
  
  Men had me in Canada gezegd dat de priesters op een heel bijzondere manier behandeld worden als ze naar Medjugorje komen. Zo zitten ze in het koor van de kerk en maken niet echt deel uit van de menigte. Er wordt hen ook gevraagd te "werken" zoals de biecht te horen, godsdienstige voorwerpen te zegenen, enz... Ik wenste naar Medjugorje te komen als een gewone pelgrim. Ik wenstte de volle smaak te proeven van de bedevaart als een gewone gedoopte katholiek. Geen eerste klas behandeling. Ik wilde Medjugorje niet "beleven" van op het koor maar van op de kerkbanken.
  
  Gemakkelijker gezegd dan gedaan! Probeer maar eens een ganse week te leven met een groep van zeventig medepelgrims zonder ook maar eens te zeggen wie je bent en wat je in het leven doet. Zelfs voor een Bisschop is dit geen gemakkelijke taak. Ik zou zeggen: het is zelfs dubbel zo moeilijk. Het feit dat ik hierin slaagde is voor mij een klein mirakel van Medjugorje. Tracht maar eens zonder te liegen de normale vragen te ontwijken van een kamergenoot als Ed die trachtte te weten te komen wie ik was. Op het dag ging het zo:
  
  Ed: "Wat doe je in het leven, Denis?"
  Bisschop: "Ik werk voor de Kerk in de opvoeding."
  
  Ed: "Oh, Je werkt dus in het Katholiek onderwijs?"
  Bisschop: "Neen, ik werk op diocesaan niveau."
  
  Dit gesprek gaf me juist genoeg tijd om het onderzoek in een minder gevaarlijke richting te sturen. Na enkele dagen ging Ed in de tegenaanval:
  
  Ed: "Heb je een gezin achtergelaten?"
  Bisschop: "Neen, ik heb geen gezin."
  Ed: "Zo, je bent dus vrijgezel?"
  Bisschop: "Ja ik ben vrijgezel."
  Ed: "Hebt u er nooit aan gedacht priester te worden?"
  Bisschop: "Weet je, sinds het Tweede Vaticaans concilie hebben de leken heel wat gelegenheden gekregen om de Kerk op een zinvolle manier te dienen zonder daarom priester of kloosterzuster te worden."
  
  Dat is wat men bedoelt met: op het scherp van de snede leven. Na een week in Medjugorje ben ik tot het besef gekomen dat ik een tweede loopbaan zou kunnen beginnen bij de KGB.
  
  De tweede reden:
  
  Ik ben naar Medjugorje gekomen om zelf eens te zien wat dit alles betekende. Om dit te kunnen ontdekken moest ik Medjugorje beleven als een gewone bedevaarder. Ik heb nu de ervaring opgedaan en heb mijn besluit getrokken. Medjugorje is wat het zegt te zijn.
  
  Ik kwam hier onder "druk." Mijn zustertje Micheline overspoelde me met informatie, boeken en artikels. Ze is een zeer vastbesloten meisje. Ze heeft me uiteindelijk "aan de haak" gekregen. Ik ben gekomen, ik zag en ben overwonnen.
  
  Ik was meer dan 40 jaar missionaris in het Canadese Noorden. Ik werk meestal met Denen [Indianen] en met Inuits [Eskimo’s]. Ze hebben een grote godsvrucht tot O.L.Vrouw. Hun voorkeur devotie is het bidden van de Rozenkrans. Ze zouden in de "Hemel" zijn als ze naar Medjugorje kwamen. Ze zouden gesterkt zijn, hun geloof verjongd, ze zouden verrukt zijn en zich in Medjugorje voelen als vissen in het water. Ik ben dan ook gelukkig te kunnen zeggen dat er een bedevaart zal zijn vanuit het Noorden naar Medjugorje. De data staan al vast [van 28 oktober tot 7 november].
  
  Ik stelde twee voorwaarden voor het bespreken van het "pension." De eerste is dat er een "gebedsruimte" zou zijn. De massa’s in Medjugorje kunnen wat overweldigend zijn. Mijn bisdom is zo groot  als Quebec maar er wonen slechts 20.000 katholieken. Na een of twee dagen zouden ze de massa wat overweldigend vinden. Zelfs als men de Krizevac bestijgt of door de velden wandelt is men nooit alléén. We hebben nood aan een "stille ruimte" voor persoonlijk gebed, om de Bijbel te lezen en voor stille meditatie. De tweede voorwaarde is dat we een gemeenschappelijke ruimte zouden hebben. Wat Medjugorje waardevol en heilzaam maakt is dat men zijn geestelijke ervaring kan delen met andere bedevaarders. Het is moeilijk als je dit alleen maar kan doen met je kamergenoot of in het restaurant bij de maaltijden. Er zou een "gemeenschappelijke ruimte" moeten zijn waar medebedevaarders mekaar kunnen ontmoeten bij een glas en in een vriendschappelijke en discrete atmosfeer  kunnen delen over wat ze in de dag hebben beleefd.
  
  Tenslotte zou ik u willen zeggen dat ik deze ervaring op prijs gesteld heb. Ze was zeer diep spiritueel. Nu versta ik waarom mensen die hier eens geweest zijn, steeds willen terugkomen. Het is bijzonder. Het is enig. Ik geef er me rekenschap van dat ik een spraakzamer gezel had kunnen zijn maar mijn doel is bereikt. We moeten een prijs betalen voor al wat we wensen. Mijn hoop is nu dat we eens weer in hetzelfde vliegtuig zullen zitten, in dezelfde bus, op weg naar dezelfde plaats ... naar Medjugorje ... waar we een stukje van ons hart verloren hebben!"
  
• De zienster Ivanka Elez kreeg haar jaarlijkse verschijning op 25 juni 2001, in het bijzijn van haar familie. De Gospa was vol vreugde en sprak met Ivanka over de toekomst van de Kerk. Ze gaf de volgende boodschap: "Lieve kinderen! Dank u voor uw gebeden want hierdoor is mijn plan zich aan het verwezenlijken. Daarom, engelen, bid, bid, bid opdat mijn plan zou mogen gerealiseerd worden. Ontvang mijn moedlijke zegen!"
  
  Laten we moed putten uit het feit dat O.L.Vrouw vol vreugde was en over de toekomst van de Kerk sprak. Er is zeker een nieuwe lente op komst voor de Kerk ... en door de Kerk ook voor de wereld!
  
• 273 priesters namen in de eerste week van juli deel aan de priesterretraite. Ze kwamen van overal in de wereld: Vietnam, Zuid Afrika, Rusland, Ukraïne, USA, enz...Bisschop Roberto Kingstones van Trinidad was er ook en hij zal terugkomen voor het jongerenfestival. Volgens Pater Henri Martin van Rusland hadden de meerderheid van de priesters reeds een vorige priesterretraite meegemaakt in Medjugorje en verscheidene nemen deze gelegenheid te baat om hun jaarlijkse retraite te doen. De atmosfeer was biddend, diep en vreugdevol. De Pater zei dat Marija gekomen was om met hen de Rozenkrans te bidden en dat O.L.Vrouw tijdens de verschijning een boodschap had gegeven voor de priesters: "Ik ben uw moeder, gij zijt mijn kinderen en ik bemin u allen!" Op haar mooie manier zei O.L.Vrouw alles in enkele woorden. De Pater zei dat dit voor vele priesters de mooiste retraite van hun leven was. Bij de sprekers noteren we Pater Spelic van Komacek bij Ljubjana in Slovenië. Hij had reeds meerdere verschijningen van O.L. Vrouw [die begonnen tijdens een verblijf in Medjugorje] en die door zijn Bisschop werden erkend. Hij leeft een teruggetrokken leven en krijgt van O.L.Vrouw heel wat inzichten over het priesterschap. Hij draagt ook de stigmata. Hij gaf een mooi getuigenis over zijn bekering uit het atheïsme en hoe hij door de communisten gefolterd werd. De Heer redde zijn leven in soms verschrikkelijke omstandigheden.
  
  Het moet voor O.L.Vrouw een vreugde zijn om haar geliefde zonen zo dicht bij haar te hebben in Medjugorje. De vernieuwing van het priesterschep is een van haar vurigste wensen.

• Het jongerenfestival is juist ten einde en mijn echtgenoot, Denis was daar. Hij vertelt:
  
  Er waren meer dan 10.000 jongeren uit de gehele wereld [en meer dan 300 priesters] in Medjugorje voor het jeugdfestival van 31 juli tot 6 augustus. Er waren er van Letland,, Rusland, Slowakije, Amerika, Engeland, Frankrijk, Duitsland, Kroatië, Nederland, de Caraïben, Canada, Mexico, Latijns Amerika, Polen, Litouwen, Libanon, Australië, Japan, Roemenië, Afrika, Ierland, Hongarije, Portugal, Polen, Bulgarije, Tsjechië, China, Korea, Oostenrijk, Vietnam, enz... De Sint Jacobus-parochie had simultane vertaling georganiseerd in 15 talen [Volgens de website van de parochie waren er 22 talen aanwezig]!
  
  Fr. Bennet Tierney uit Ierland spoorde de jeugd aan om de wereld te veranderen. Fr. Silouane uit Afrika, lid van de gemeenschap van de Zaligsprekingen, nodigde de aanwezige jongeren uit om te kiezen voor de zuiverheid en nodigde hen uit een belofte te doen om gedurende één jaar in zuiverheid te leven en duizenden beantwoordden aan deze oproep! Sinds hebben we gehoord over moedige levensveranderingen bij deze jonge mensen toen ze terug thuis kwamen. Al de zieners spraken op het festival. Ook Pater Jozo, die de jeugd uitnodigde om de wereld te veranderen door een actief geloof, door hoop en liefde. Fr. Daniël Ange, die lid is van onze beheerraad zei ons allen: Maria verschijnt niet, ze opent de ogen van de zieners om haar een ogenblik te kunnen zien. Zij is altijd aanwezig! Hij sprak over de talrijke martelaren die geleden hebben in de Oost-Europese landen onder het Communisme en hij nodigde de jongeren uit deze landen uit om het Westen te evangeliseren. Het was wonderbaar om te zien hoe Medjugorje een plaats geworden was waar delen van de Kerk samen waren die anders nooit elkaar zouden ontmoeten of de gelegenheid hebben gedurende een ganse week samen te leven! Men kon niet anders dan getuigen "waar de Paus regelmatig met vreugde over spreekt," een komende nieuwe Lente voor de Kerk! Ik was in bewondering over zoveel schoons: jeugd uit alle hoeken van de wereld! En zo velen uit Oost-Europa:.mooie meisjes met sjaals en lange kleren. Ik had het gevoel beelden uit "Fiddler on the roof" te herbeleven.
  
  Op vrijdagavond, 3 augustus verscheen de Gospa met drie engelen aan Ivan tijdens de gebedsstonde op de Podbrdo. Duizenden jongeren omringden hem. Ze was vol vreugde en zei: "Vandaag verheug ik me met u zoals nooit voorheen! Lieve kinderen ik bid als moeder voor de vrede in de families en voor de kinderen."
  
  Juist nu de titels in de dagbladen ons zouden willen laten geloven dat het kwade toeneemt, dat het zelfs triomfeert, zegt de Gospa ons dat ze zich samen met ons verheugt zoals nooit tevoren! Onze moeder moet iets weten! We kunnen enkel dicht bij haar blijven: "Profiteer van deze rusttijd en geef uw ziel en uw ogen rust in God." [25/07/01]
  
  Deze zes dagen waren een intense ervaring van genade met als hoogtepunt het Feest van de Gedaanteverandering met een H.Mis bij zonsopgang op de top van de Krizevac. De wereld zal veranderen door deze jonge mensen die veranderd werden en de vrede van de Gospa meer naar huis zullen nemen. De genaden eindigden niet aan het einde van het jeugdfestival.  Ik ken een bedevaarder die niet kon nalaten zijn ervaringen te vertellen aan een dame die naast hem zat in het vliegtuig op zijn connectievlucht van Parijs naar huis. Voor ze landden in Amerika besloot ze katholiek te worden. Fr. Daniël Ange moedigde iedereen aan volgend jaar 2 of 3 ongelovigen mee te brengen naar het festival. Dit belooft het grootste van alle te worden.<
  
• Bisschop Hamid Mourani van Damaskus, Syrië, was vorige week in Medjugorje. Hij is een filosoof die nu in zijn geboorteland, Libanon, op rust is. Hij was diep onder de indruk van de kwaliteit van het gebed in Medjugorje. We kregen mooi nieuws uit Libanon over een buitengewone evangelisatie op de verjaardag van de verschijningen.
  
• "Télé-lumière" vierde de twintingste verjaardag van de verschijningen van O.L.Vrouw met een programma van een ganse dag gewijd aan de boodschap, de feiten en de vruchten van Medjugorje. Het programma begon om 7 u. ’s morgens en duurde tot 11 u. in de avond. Iedereen kon Medjugorje beleven door documentaire films, getuigenissen en interviews van bedevaarders. Er waren filmverslagen over bezoeken aan enkele van de 30 parochies die eens per week het drie uur durende gebedsprogramma van Medjugorje bidden. We hadden life interviews met priesters die onze bedevaarders naar Medjugorje hadden begeleid en die een groot aantal gebedsgroepen bezielen (die ontstaan zijn uit de bedevaarten). We luisterden ook naar de vroege getuigenissen van enkele van de eerste Libanese bedevaarders die Medjugorje reeds bezochten in het begin van de jaren 80.
  
  "Télé-lumière" interviewde eveneens drie bisschoppen die met ons naar Medjugorje gingen in mei 2001 en we waren gesticht door hun positieve getuigenissen. De ganse dag was een feest. Het programma werd afgewisseld met liederen en gebed. Het kroonstuk van de dag was echter een life onderhoud met de zienster Marija. Ze zei ons dat ze goed op de hoogte was van de Christelijke Télé-lumière TV in Libanon en van deze ganse feestelijke dag. Ze beantwoordde overvloedig onze vragen en beloofde in het bijzonder voor ons land te bidden bij de avondverschijning.
  
  Het was een vreugde Zr. Emmanuel aan de telefoon te horen die ons de atmosfeer en het gebed in Medjugorje beschreef gedurende deze dagen van de verjaardag. We spraken eveneens met onze Libanese groepsleiders die onze 115 bedevaarders voor de verjaardag begeleidden naar Medjugorje.
  
  Later kregen we honderden telefoons om ons te danken en ons geluk te wensen voor het idee om een ganse dag uitzendingen te wijden aan ons land. Het was een liefdegave die we de Gospa konden aanbieden voor haar grote liefdesinspanningen voor ons in Medjugorje [medegedeeld door Sana Nassar, Libanon]

• Gisterenavond verscheen .L.Vrouw aan Ivan op de Podbrdo. Enkele vrienden die aanwezig waren lieten weten dat Ivan na afloop zei dat het belangrijkste was bij deze verschijning dat O.L.Vrouw bedroefd was. [Met uitzondering van haar verschijningen op Goede Vrijdag verschijnt O.L.Vrouw haast nooit bedroefd. Zover we zelf weten was ze tot nu toe nooit bedroefd bij een avondverschijning op de Podbrdo]. Ivan zei dat ze bedroefd was omwille van haar vele kinderen die het leven verloren bij de tragedie in Amerika. Zoals gewoonlijk zegende O.L.Vrouw alle aanwezigen en bad over hen met uitgestrekte handen. Daarna gaf ze volgende boodschap: "Vrede! Vrede! Vrede! Bid om vrede! Bid samen met uw Moeder om vrede! Dank u, omdat ge aan mijn oproep gehoor hebt gegeven!"
  
  Tijdens de gebedsdienst in de nationale kathedraal te Washington, DC, citeerde President Bush een gebed van O.L.Vrouw. Hij had dit gebed de dag voordien gehoord in St. Patricks Kathedraal: "Ik bid God ons een teken te geven dat Hij nog steeds hier is!" "Medjugorje is een teken voor u allen," zei O.L.Vrouw, "en een oproep tot gebed en tot het beleven van de genadedagen die God u geeft." In de huidige wereld zijn er geen wezen. Steeds opnieuw herhaalt Marija de woorden van O.L.Vrouw: "Vergeet niet dat ik uw moeder ben en dat ik u bemin."
  
• Op 11 september 2001 is de wereld veranderd. "Een zwarte dag in de geschiedenis van de mensheid, een vreselijke belediging aan de menselijke waardigheid." [Paus Johannes-Paulus II] Met ongeloof zag de ganse wereld hoe duizenden mensen door terroristen gedood werden in New York en in Washington, DC. Mensen konden nauwelijks weg van hun televisiescherm wegens de hardheid van de beelden. We vragen ons allemaal af hoe zoiets kon gebeuren. We verlangen naar een zinvol antwoord op dergelijke gebeurtenis. Men kan zich alleen wenden tot de boodschappen van O.L.Vrouw. Op 25 augustus 2001 zei ze: "Lieve kinderen. Vandaag nodig ik u allen op om te besluiten tot heiligheid. Kindertjes, moge de heiligheid voor u altijd op de eerste plaats komen in uw gedachten en in elke situatie, in uw werk en in uw woorden.  Zo zal je ze ook in praktijk brengen en beetje bij beetje, stap na stap, zal het gebed en het besluit tot heiligheid in uw familie binnen komen.Wees eerlijk met uzelf en hecht u niet aan materiële dingen, maar aan God. En vergeet het niet, kindertjes: Het leven is even voorbijgaand als een  bloem! Dank dat u aan mijn oproep gehoor gegeven hebt."
  
  Als we deze boodschap wat nader bekijken kunnen we haar leidende hand zien. Ze roept ons op tot heiligheid, elk ogenblik van ons leven. Heiligheid in elk detail, op elk ogenblik van ons leven. In onze woorden zoals in onze daden. Ze roept ons op om God de eerste plaats te geven in elke omstandigheid van ons leven. Als we dit doen zullen we onze families zich zien bekeren en ons leven zien veranderen. Maar hier houdt Ze niet op, ze insisteert dat we zouden "eerlijk zijn" met onszelf. Is dit geen oproep tot een diepe bekering? We worden uitgenodigd eerlijk ons leven te onderzoeken en alles uit te bannen wat niet van God komt. Ze nodigt ons, haar kinderen, uit ons echt te bekeren.
  
  En dan zegt Ze ons: "Hecht u niet aan materiële dingen, maar aan God." Al dikwijls heeft O.L.Vrouw ons deze verwittiging gegeven. Bijvoorbeeld op 25 maart 1996. Ze riep ons toen op: "Lieve kinderen. Ik nodig u uit om opnieuw God boven alles te beminnen.  In deze tijden waarin men door de consumptiegeest vergeet wat het betekent te beminnen en de echte waarden te waarderen, nodig ik u opnieuw uit, kindertjes, God in uw leven de eerste plaats te geven.  Laat u door de satan niet bekoren met materiële dingen, kindertjes, maar beslist u integendeel voor God, die vrijheid is en liefde. Kies voor het leven en niet voor de dood van de ziel. Kindertjes, in deze tijd, waarin u het lijden en de dood van Jezus overweegt, nodig ik u uit te kiezen voor het leven dat opnieuw bloeit door de verrijzenis. Dat uw leven zich vandaag moge vernieuwen door de bekering die u zal leiden naar het eeuwig leven. Dank u dat u aan mijn oproep gehoor hebt gegeven."
  
  En in haar laatste boodschap voor de tragedie waarschuwde onze moeder ons dat we leven voor materieel comfort en dat het het materialisme is dat ons van God verwijdert. Hebben onze landen niet een materialistische filosofie gekozen die het menselijk leven tot een handelsartikel (menselijke embryo’s) hebben herleid. Als natie zijn we gebonden aan materiële dingen, niet aan God.
  
  En tenslotte, hoe kunnen we deze woorden horen zonder tranen in de ogen: éEn vergeet het niet, kindertjes, het leven is even voorbijgaand als een bloem." Waarlijk, deze gebeurtenissen tonen de korte duur van het leven.
  
  In de laatste boodschap gaf O.L.Vrouw ons zowel de verwittiging als de oplossing. We mogen ons aan de wereld, aan het materialisme, niet binden. Nu moeten we ons naar God keren: "Deze dagen, waarop ik bij u ben, zijn genadevolle dagen. Ik wil u onderrichten en u helpen verder te gaan op de weg van de heiligheid. Er zijn vele mensen die de boodschappen niet willen begrijpen en wat ik zeg, niet ernstig willen aanvaarden. Maar in feite is het u die ik roep, u, aan wie ik vraag over mijn aanwezigheid te getuigen door uw houding in het dagelijkse leven. Als u bidt zal God u helpen om de ware reden van mijn komst te ontdekken." [25.06.1991]
  
• In Medjugorje is [volgens de website van de parochie] iedereen met afschuw vervuld en diep bedroefd door de terroristische aanval op Amerika. Een van de zieners heeft bevestigd dat deze gebeurtenissen geen deel uitmaken van de geheimen. Herinner u, volgens Jakov en Vicka is het eerste geheim mooi [zoals ook het derde, dat het grote teken is] en zal het een bewijs zijn dat Medjugorje waar is.
  
• Enkele berichten:
  
  Samen met Ivan en Laureen vieren we de geboorte op 10 september, van hun zoon.
  
  Vorige zondag werd in de kerk ook aangekondigd dat P. Branko Rados, die dit jaar verantwoordelijk was voor het jeugdfestival, benoemd werd als de nieuwe pastoor van de St. Jakobsparochie. Onze gebeden en ons welkom voor P. Branko.
  
  Er is nu ook een mooi beeld van O.L.Vrouw op de plaats van de verschijningen op de Podbrdo. Het staat op de plaats van het ijzeren kruis en ‘nachts is het kruis op de top van de Krizevac verlicht!

• Bid! "Ook vandaag roep ik u op tot het gebed. Bijzonder nu satan oorlog wil en haat." Het gebed is het fundament van al de boodschappen van O.L.Vrouw. Ze zei ons : "Zonder gebed is er geen vrede." [06/09/84] "Alléén God is vrede. Nader daarom tot Hem door uw persoonlijk gebed en beleef dan de vrede in uw hart." [25/02/91]. Zonder een echte, voortdurende dialoog met God kunnen we Zijn wil niet doen. Door het gebed en de sacramenten moeten we verbonden blijven met de wijnstok van Christus om voedsel en leven van Hem te krijgen. Zo kunnen we onze zending in de wereld beleven. Bid vooral de Rozenkrans. De H. Vader, Johannes-Paulus II, heeft gevraagd dat iedere familie tijdens de maand oktober samen de Rozenkrans zou bidden voor de vrede. Bid!
  
• B. Vast! "Opnieuw roep ik u op, kindertjes, bidt en vast opdat God u vrede zou geven." O.L.Vrouw vraagt ons om te vasten op brood en water op woensdag en vrijdag. Ze zei: "Ik nodig u uit tot het gebed. Alléén met gebed en vasten kan de oorlog tegengehouden worden." [25.04.92] Het is belangrijk dat we leren onze noden en wensen opzij te zetten om ons open te stellen voor de anderen. Vasten is hiervoor een school. Deze schept in ons een geest van zelfverloochening die tot vrede leidt. Kardinaal Theodore McCarrick heeft al de Katholieken in zijn bisdom opgeroepen één dag in de week te vasten tot het conflict beëindigd is. Laten we ook dit allerbelangrijkste wapen voor vrede aangrijpen.
  
• Bekering! "Opnieuw roep ik u op..." O.L.Vrouw wordt het nooit moe om haar oproep tot ons te herhalen. Ze weet dat heiligheid voor ons een dagelijkse opgave is. Elke dag opnieuw moeten we trachten ons af te keren van onze zelfingenomenheid om God de eerste plaats te kunnen geven in ons leven. Dit is de weg naar vrede.
  
• Biecht! Door deze verzoening krijgen we de vrede. De Catechismus van de Katholieke Kerk zegt: "Zij die met een berouwvol hart en in een gelovige gezindheid het boetesacrament ontvangen, "verwerven gewoonlijk vrede en rust voor het geweten met intense geestelijke vertroosting." [1468] De Vrede, die een gave van God is, komt in onze ziel als we ons door de Kerk met Hem hebben verzoend. Als we de gave van de vrede ontvangen hebben dragen we deze in ons.
  
• Vrede! Door ons gebed, boete, vasten en bekering kunnen we tenslotte van God de gave van de vrede ontvangen. En vrede verdrijft de angst. O.L.Vrouw zei: "En heb zelf geen angst, want wie bidt vreest het kwaad niet en draagt geen haat in het hart." We kunnen enkel van vrede getuigen als we geen angst hebben, als we geen haat, maar enkel liefde in ons hart dragen. Dragers van vrede zijn zij die beminnen en de wereld dragen. Angst komt niet van God. Het is een zonde van wanhoop. Als we angst hebben vertrouwen we God niet. Dan zeggen we dat Hij onze problemen niet kan oplossen en dat Hij niet sterk genoeg is om een situatie recht te zetten. Om dus dragers van vrede te zijn mogen we geen angst kennen of haat. Haten is een werktuig zijn van de vijand, beminnen is een werktuig zijn van O.L.Vrouw.
  
  "Lieve kinderen, door de liefde kun je alles ten goede keren wat de satan wil vernietigen en zich wil toeëigenen."
  
  Een echte drager van vrede is iemand die zegent. O.L.Vrouw zei: "Zegent en zoekt de wijsheid van de H.Geest opdat Hij u zou leiden in deze tijd." [25/05/01] Om dragers van vrede te zijn moeten we de boodschappers zijn van Gods zegen die we door de H.Maagd in Medjugorje ontvangen. We moeten deze zegen doorgeven aan alle mensen die we ontmoeten in ons leven, aan ieder die we in onze gedachten en onze gebeden dragen. Als we zegenen kunnen we niet haten. Als we zegenen kunnen we geen angst hebben. "Zalig zij die vrede brengen, want ze zullen kinderen van God genoemd worden." [Mt. 5.9] Laten we mensen zijn die vrede brengen, die zegenen en dragers zijn van vrede.

• Vandaag beginnen we de noveen samen met P.Slavko. [Als u een paar dagen laten begint omdat u deze fax niet tijdig kreeg, zal O.L.Vrouw dit zeker niet kwalijk nemen]. De noveen zal eindigen op de dag dat hij naar de Hemel ging [24 november]. Er duiken steeds meer verhalen op over de miraculeuze tussenkosten van P.Slavko. We hoorden over onwaarschijnlijke bekeringen waarbij hij betrokken was. Er zijn meldingen over genezingen en bevrijdingen van verslavingen. Aan enkele mensen is hij verschenen [zoals aan Carmen: zie de fax van 1 november]. Anderen kregen woorden van hem tijdens hun gebed, soms onder de vorm van een woord uit de H.Schrift. Nog anderen voelden P.Slavko samen met hen bidden. In de toekomst zullen we al deze getuigenissen in bijzonderheden vertellen. Wees er nu van overtuigd dat als we bidden met het hart, deze noveen vele vruchten zal dragen. [Elk gebed is goed ... je kan, bij voorbeeld, aan P. Slavko vragen samen met u uw rozenhoedje te bidden!]
  
• In de fax van 15 juli vertelde Bisschop Denis Croteau uit Canada ons over zijn ervaring tijdens zijn eerste reis naar Medjugorje in april. Toen zei hij dat hij in het najaar een groep mensen uit zijn bisdom zou begeleiden op hun bedevaart naar Medjugorje. Dit gebeurde in november en hij vertelt er ons wat over. Hier zijn verhaal :
  
  Toen ik de eerste maal naar Medjugorje kwam, was dat incognito. Men zou kunnen zeggen dat ik als gewone soldaat kwam. Zoals ik mijn artikel zei wilde ik het zelf ervaren, zien wat het betekende. Ditmaal kwam ik als kerkelijk gezagsdrager, bisschop, een gewijd persoon. De indruk is gans anders. Door deze ervaring voelde ik me als priester en bisschop verrijkt voor mijn taak. Dit is zeer aangrijpend. Biecht horen was voor mij het hoogtepunt. Voor een priester is het wel de beste plaats om werkelijk te leren en te ontdekken wat Medjugorje feitelijk betekent. Ik kan me niet voorstellen dat er een priester naar hier zou komen en gedurende een uur biecht horen zonder vast overtuigd te worden dat de Hemel hier werkelijk aan het werk is. We kunnen met onze vinger het werk van Maria en van God raken enkel door te luisteren naar de mensen en te zien hoe ze veranderen. Sommigen komen naar hier, het zijn echt goede mensen. Als ze weer weg gaan zijn ze echter veel betere Christenen. Anderen komen en zijn zondaars, ze weten het (soms ook niet!). Tegen de tijd dat ze terug weg gaan, beseffen ze dat ze zondaars waren en dat ze gered zijn, dat hun zonden vergeven zijn. De priester maakt dit allemaal mee uit de eerste hand. Als iemand me zou willen wijsmaken dat Satan aan het werk is in Medjugorje, dan zou ik zeggen: "Wel dit is wel een arme duivel ! Ik denk niet dat hij in de Hel thuishoort, ik meen dat hij zou moeten bevorderd worden naar de Hemel . Hij doet hier immers goed werk voor de Hemel. Dat is zeker!"
  
  Dat is het wat me de ganse tijd het meest heeft getroffen. De diepe ervaring die je als priester beleeft. Ik had ook (ik zou zeggen : het providentieel) voorrecht op zondag, 4 november, voor de Engelse groep de H.Mis op te dragen en te preken. Ik was geweldig onder de indruk van de respons. Ik was zeer gelukkig de boodschap te mogen geven en te trachten Maria gelukkig te maken door over haar boodschap te preken en te vertellen hoe goed Ze is. De lezingen waren juist zeer goed aangepast aan de boodschap die ik wilde meegeven. Ik wilde de mensen laten zien dat godsdienst niet saai of flauw hoeft te zijn. Hij kan ook plezierig en enthousiast, levendig en uitdagend zijn. En het is een geluk echt tot de Kerk te behoren en Maria als moeder te hebben. Va het standpunt uit van een bedienaar van Christus, priester en bisschop, waren deze twee dingen [De Biecht en de Eucharistie] de hoogtepunten van mijn achtdaags verblijf hier.
  
  En nu over de bedevaarders! Ik ben gekomen met een groep van 28 uit het Noorden van Canada. Er waren Indianen bij en ook mensen van mijn bisschoppelijke administratie.
  
  Vorig jaar hadden mijn medewerkers gevraagd een retraite te organiseren. Toen ik in april in Medjugorje geweest was, zei ik hen dat er voor een retraite geen betere plaats was dan Medjugorje. Ik bereidde dus gebeden en vormingen voor om deze bedevaart te begeleiden. We vulden dit nog aan met een morgenmeditatie, bezinningen rond de geheimen van de Rozenkrans en de kruisweg, die we in groep deden. Voor de rest volgden we het programma van de andere bedevaarders. Het waren zeer intensieve dagen. We bezochten ook enkele weeshuizen en luisterden naar getuigenissen. Vannacht om 2 uur vertrekken we en ik hoorde nog geen enkele negatieve commentaar over ons verblijf in Medjugorje. De mensen zijn veranderd en gelukkig ! Ze zeggen dat ze terug naar huis gaan en publiciteit zullen maken voor Medjugorje. Waarschijnlijk komen we nog dikwijls terug met andere groepen!
  
  Ik meen dat mijn mensen het meest getroffen werden door de godsvrucht van de bevolking hier, het geloof en de getuigenissen die ze gehoord hebben. We hebben mensen zien bidden, mensen die geloven, die hun Christelijke ervaring van geloof en liefde beleven. Ze zijn vurig. Het is mooi. Ik kon niets mooiers vragen. Ik heb in mijn Bisdom van alles geprobeerd om de mensen te veranderen. We leven immers in een ontredderde wereld. Ik heb duizenden dollars gespendeerd aan sessies en werkgroepen en heb, met al dat geld, geen 10% bereikt van wat hier in één bedevaart gebeurd is. Zo hebt u dan ook iemand voor u die Medjugorje echt zal promoten, zeker niet officieel, maar toch daadwerkelijk.
  
  Omwille van de omvormingen die we hier hebben beleefd hoop ik dat de bedevaarders de genaden van Medjugorje mee naar huis zullen nemen. Iedereen die nu teruggaat neemt zijn eigen ervaring mee naar huis. Ze zullen aan hun familie vertellen wat dit voor hen betekend heeft. Ze zullen zeggen : "Wat ik heb meegemaakt, kunt gij ook meemaken." Het eerste praktische gevolg hiervan is dat er meer mensen naar Medjugorje zullen willen gaan. Het tweede gevolg is, zo hoop ik, dat de mensen die terug thuis komen intensief hun devotie tot Maria zullen beleven. De anderen zullen dan zien hoe hun leven verandert. En zien doet geloven ! Het gaat er niet zozeer om te spreken dan te beleven. De bedevaarders zeggen dat hun enige vrees is dat ze niet zullen volhouden wat ze hier hebben beleefd. Ze hebben veel gebeden voor deze bijzondere intentie : dat Maria en Jezus hen zouden helpen de ervaring van Medjugorje in hun leven trouw te blijven en elke dag ten volle het Christelijk leven te beleven zoals Maria ons vraagt in haar boodschappen. Dat zal het grote verschil zijn .
  
  Telkens ik met andere bisschoppen zal samenkomen zal ik hen vertellen over mijn ervaringen in Medjugorje en hen bewust maken van de schoonheid van deze plaats. Ik wil getuigen van wat ik ervaren en gezien heb. Zo velen van mijn mensen zijn veranderd ! Ik wil hun vuur aanwakkeren!
  
  Ze zouden hier massaal moeten komen. Ik zal u en alle mensen van Medjugorje over gans de wereld meedragen in mijn gebed.
  
  Bisschop Denis Croteau

• Nu we het mooie Kerstfeest naderen, verlangen we er naar in ons hart een plaatsje te bereiden voor de pasgeboren Redder. Onlangs vroeg mijn achtjarige Jozef hem naar de biecht te brengen. " Ik zou graag biechten ! Mijn zonden duwen mij meer en meer naar beneden !" zei hij terwijl hij met een vertrokken gezicht naar de grond boog. "Als ik te communie ga, is mijn ziel zo vol zonden dat er amper plaats is voor Jezus !" En met een breed gebaar toonde hij hoeveel plaats zijn zonden wel namen. Is dit niet juist ? O.L.Vrouw verlangt dat wij ook het Sacrament van de Verzoening een plaats geven in onze voorbereiding tot Kerstmis. " Vandaag roep ik u op u voor te bereiden op de komst van Jezus. Vooral, bereid uw harten voor. Moge de H. Biecht voor u de eerste daad van bekering zijn en beslis u dan, lieve kinderen , tot de heiligheid." [25.11.98].
  
• Niet alleen de kleine Jozef maakt grote gebaren als hij spreekt. Ook Vicka doet dat als ze het over de H.Maagd heeft. Zr. Emmanuel vertelde me onlangs : " Vanmorgen zag ik Vicka. Ik vroeg haar welke de beste manier was om ons voor te bereiden op de komst van de Koning van de Vrede. Ze zei: "De Gospa heeft reeds het antwoord gegeven: "bid met het hart!" Dan voegde ze er aan toe: "Maak uw hart vrij van alles wat u inwendig bekommert, en doe uw best om alleen maar liefde in uw hart te hebben, goddelijke liefde voor iedereen!" Ze gebruikte haar handen om me te doen begrijpen wat ze bedoelde en zei: "Weet je, bevrijd je van al het slechte hierbinnen [ze maakte een gebaar alsof ze het kwade uit haar borst rukte] en open dan wijd uw hart [met een breed gebaar naar boven] en je neemt alle liefde op die van God komt [ze plukte uit alle richtingen als het ware onzichtbare vruchten om deze in haar hart te bergen]. Dan voegde ze er aan toe: "Jezus zal er alles vinden wat hij nodig heeft: liefde! Hoe dan ook, Zuster, Jezus is reeds geboren, weet je!! Daarvoor heeft Hij alleen maar zijn hoekje liefde in ons nodig!"
  
  Om ons te helpen ons voor te bereiden op een mooie Kerstmis, bieden we u hier een noveen aan die geïnspireerd is op de boodschappen van O.L.Vrouw. Ze begint op 16 december ! Hoe druk u het ook mag hebben, vergeet niet uw hart voor te bereiden voor de komst van Jezus, zoals de H. Maagd ons zei in haar laatste boodschap van 25.11.01.
  
  Dag 1: Bereid u voor
  
  "Lieve kinderen, bereid u in deze dagen voor Kerstmis, geestelijk en lichamelijk voor. Als u bidt, zeg dan in het bijzonder een gebed voor mijn intenties. Ik nodig u uit aan iets te verzaken dat u graag hebt. Offer dit met liefde, zoals in het begin van de verschijningen." [15.12.89]
  
  Lieve moeder, u bent zo wijs. U helpt ons met kleine passen bij u te komen. U vraagt ons voor uw intenties te bidden en u neemt onze intenties ter harte. Dat is een mooie ruil. U vraagt ons ook ons iets te ontzeggen dat we graag hebben. U is een echte moeder want u weet dat dit voor ons moeilijk is, maar dat we dit met uw hulp aankunnen. Op die manier zullen we vernieuwd worden zoals in het begin van de verschijningen, opgewekt en klaar voor het mooie dat het Kindje Jezus in ons leven wil doen.
  
  Dag 2: Bid voor vrede!
  
  "Lieve kinderen, moge het kruis in deze tijd van genade voor u een teken zijn dat wijst op de liefde en de eenheid, waarlangs de echte vrede komt. Daarom, kindertjes, bidt. In het bijzonder in deze tijd, opdat de kleine Jezus, de Schepper van de Vrede, in uw harten zou geboren worden. Alléén door het gebed zult ge, in deze wereld zonder vrede, mijn vredesapostelen kunnen worden. Daarom, bid tot het gebed voor u vreugde wordt." [25.11.99]
  
  Lieve moeder, u kwam naar ons met een boodschap van vrede opdat wij dragers van vrede zouden worden in de wereld. Nu, meer dan ooit, is de vrede ver weg. U zei: "Als er geen vrede is, bid en u zal vrede krijgen." Dat helpt ons ons leven te veranderen. Help ons om het gebed de eerste plaats te geven op ons dagelijkse agenda. Als we voor een drukke dag staan, laat ons eerder meer dan minder bidden. Zo zullen we bronnen van vrede worden voor onze familie, onze collega’s en ons land. Zo zal Jezus in ons hart geboren worden.
  
  Dag 3: De vreugdevolle dag nadert!
  
  "Lieve kinderen, u weet dat de dag vol vreugde dichterbij komt, zonder liefde zult ge echter tot niets komen. Het is daarom, in de eerste plaats, begin uw familie en iedereen in de parochie lief te hebben. Dan zult ge in staat zijn iedereen die hier komt te aanvaarden en te beminnen. Laat deze week een week van opleiding in de liefde zijn. Dit Kerstfeest zal onvergetelijk zijn als je me volgt. Schakel uw TV en uw radio uit en luister naar het programma van God : meditatie, gebed en Bijbel. Bereid u voor met geloof, en dan, als ge de liefde zult begrepen hebben, dan zal uw leven met vreugde gevuld zijn." [13.12.84]
  
  Lieve moeder, steeds opnieuw herhaalt u dat u ons vreugde wil brengen. Wij zijn traag om uw aanbod te verstaan. We gaan verder met geluk te zoeken in materiële dingen, in ons eigen levensprogramma en niet in een diepe eenheid met God. U geeft ons dan ook praktische wenken : Als we beminnen, als we bidden en Gods woord lezen, als we de verstrooiingen van de media het zwijgen opleggen, dan zullen we, als nooit tevoren, binnen gaan in het hart van Jezus. Dan zullen we vreugde vinden. We zoeken vreugde !
  
  Dag 4: Geef Jezus een geboortegeschenk!
  
  "Lieve kinderen, verwacht met mij in vreugde het grote feest van de geboorte van de Redder van de wereld. De wijzen brachten Jezus waardevolle geschenken. En jullie, geef Hem uw hart als geschenk. Er is immers niets groter dan dat! Laat ieder tot Jezus zeggen: "Mijn hart is een geschenk voor U!" [Tot Jelena 21.12.89]
  
  Liefste moeder, als wij vurig het feest van Kerstmis voorbereiden, laat ons dan het belangrijkste geschenk niet vergeten. Het kindje Jezus zoul die dag komen en ons met lege handen vinden. Hoe triestig zou dat zijn. Er is echter nog tijd. We kunnen het geschenk waar Hij van droomt nog klaar maken. Als we onze ogen naar de Hemel richten en ons hart openen voor de genaden die u voor ons meebrengt, dan zijn we zeker klaar. Ons hart ! Het diepste van onszelf, aan Jezus gegeven met totale liefde en vertrouwen. Dat is wat Hij vurig verlangt!
  
  Dag 5: Geef Jezus een gelukkige thuis!
  
  Lieve kinderen, ik ben gelukkig als ik u zie bidden en uw harten voorbereiden voor Jezus’ komst. Wees totaal open en wees gelukkig omdat Jezus in uw hart zijn intrek wil nemen. Uw hart dat nood heeft aan liefde en vrede. Jezus zal komen." [Tot Jelena op 19.12.89]
  
  Liefste Moeder, we willen ons hart klaar maken om een warme thuis te zijn voor Jezus. Hoe kunnen we dit? Hij komt als een baby’tje. Wat hebben we nodig om Hem veilig en goed te ontvangen ? Ons huis moet proper zijn, gezuiverd van al het stof dat zich jaren lang heeft opgestapeld. Help ons het voor Jezus schoon te maken. We hebben rust nodig en vrede opdat het kindje zou kunnen rusten. Help ons onze harten te kalmeren en vrij te maken van alle verstrooiingen en nutteloos lawaai. We hebben een warm bedje en warme kleding nodig voor de baby. Help ons onze harten door liefde te verwarmen en help ons Jezus te kleden door onze goede daden tegenover armen en behoeftigen. Dan zal Hij kunnen groeien. Dan zal Hij thuis zijn.
  
  Dag 6: Open uw hart voor God!
  
  "Lieve kinderen, ik wil u bijzonder uitnodigen u open te stellen. Ik verlang dat deze dagen voor Kerstmis een oefening zouden zijn om u elke dag meer voor Jezus open te stellen. Dan zal je echt klaar zijn voor Kerstmis. Dit is niet gebonden aan de datum van Kerstmis. Ik wil immers verder gaan. [Tot Jelena op 28.11.90]
  
  Lieve moeder, wij zouden willen open staan voor God, zoals u was bij de boodschap. Wij struikelen echter door onze zondigheid. Onze blik is maar van tijd tot tijd op Jezus gericht. We zijn bezorgd voor stoffelijke dingen die ons beletten Gods wil voor ons leven te zien. Daarom bidden we naar uw voorbeeld :"Zie de dienstmaagd van de Heer, mij geschiede naar uw woord." Als we uw voorbeeld volgen, zal Jezus blij zijn bij ons te komen. Hij zal ontvangen worden in ons hart, zoals hij ontvangen werd in uw hart.
  
  Dag 7: Laat de kleine Jezus heersen!
  
  "Lieve kinderen, zoals nooit tevoren nodig ik u uit u voor te bereiden op Jezus’ komst. Laat de kleine Jezus in uw harten regeren. Alléén dan, als Jezus uw vriend is, zult ge gelukkig zijn. Het zal dan niet moeilijk zijn voor u te bidden, offers te brengen of u rekenschap te geven van de grootheid van Jezus in uw leven. Hij zal u immers sterkte geven en vreugde in deze tijd." [ 23.11.93]
  
  Liefste moeder, U zegt dat we gelukkig zullen zijn en Jezus als vriend hebben als we hem in ons leven laten regeren. Met Jezus als koning zullen we in staat zijn te offeren en zonder moeite getuigen van zijn koninkrijk. Nooit hadden we over zo een koning gehoord. Jezus’ koningschap zal ons genezen, ons sterken en ons met vreugde vervullen. Zijn wet maakt ons sterk. We willen zo een koning. Koning Jezus, baby koning Jezus, kom!
  
  Dag 8: Verlaat u op Mij!
  
  "Lieve kinderen, ik nodig u uit gedurende deze bijzondere tijd te bidden, zo dat u de vreugde zoudt kennen de pasgeboren Jezus te ontmoeten. Lieve kinderen, ik zou willen dat u deze dagen beleeft, zoals ik ze heb beleefd. Ik wil u leiden en u deze vreugde tonen, waartoe ik u allen wil brengen. Daarom vraag ik u, lieve kinderen, te bidden en u aan mij toe te vertrouwen." [11.12.86]
  
  Lieve moeder, u vraagt ons eenvoudig ons aan u toe te vertrouwen en u wil dan alles voor ons doen. Ja, toon ons hoe we de pasgeboren Jezus kunnen ontmoeten, zoals u deed in de stal. Dit is een heel groot geschenk dat u ons geeft. Wij zouden zo bang geweest zijn, als we die nacht daar geweest waren, toen de Koning van Hemel en aarde geboren werd. U nodigt ons echter uit op dat moment en wil ons laten beleven wat u beleefde. We zijn onthust. We zeggen "ja!"
  
  Dag 9: Zet het pasgeboren kindje Jezus op de eerste plaats!
  
  "Lieve kinderen, vandaag geef ik u op een bijzondere wijze, met de kleine Jezus, die ik op mijn arm draag, de mogelijkheid om u te beslissen voor de vrede. Daarom: zet de pasgeboren Jezus op de eerste plaats in uw leven en Hij zal u leiden op de weg van het heil." [25.12.99]
  
  Lieve moeder, u gaf ons alles. U gaf ons Jezus. We danken u voor onze verlosser. We zetten Hem op de eerste plaats. Vannacht verwelkomen we Hem in ons hart tijdens de H. Mis, als we Hem in de H.Communie ontvangen. Welk en vreugde de pasgeboren Jezus in ons hart te ontvangen! Kindje Jezus, kom, we aanbidden u!

• Laat me u bij het begin van dit jaar zeggen hoe groot onze vreugde is een heilige te hebben ontvangen als reisgezel in het jaar 2001 en dit volgens een steeds meer verspeide traditie. Zij die deze traditie nog niet kennen kunnen er onmiddellijk aan deelnemen om ook van dit geschenk van de Hemel te kunnen genieten.
  
  Het zijn de heiligen die ons kiezen, meer dan wij hen kiezen. De traditie bestaat er in eerst de Heilige Geest af te smeken door een hymne of een spontaan gebed en aan God te vragen ons te zegenen door de machtige voorspraak van de heiligen.  Al wie het wenst kan dan uit een mandje een briefje trekken waarop de naam vermeld is van de heilige die zijn gezel zal zijn. Onder de naam van de heilige [en de datum van zijn feest] leest men ook een typische uitspraak van deze heilige [ofwel een bijbels vers of zelfs een boodschap van Medjugorje die op hem toepasselijk is] alsook een gebedsintentie voor het komende jaar. Door dit briefje te ontvangen neemt ieder het op zich het leven van zijn beschermer en tochtgenoot doorheen het jaar te leren kennen om een er geestelijk voordeel uit te halen en een diepe vriendschap te ontwikkelen met deze heilige.
  
  Men kan ook de naam van een heilige trekken voor het geheel van een apostolaat, een vereniging, een gemeenschap, een gebedsgroep, een parochie. Zo is het de Heilige Maximiliaan Kolbe uit Polen die zich voor 2001 geopenbaard heeft als de begeleider van de "Kinderen van Medjugorje" met deze mooie aanmoediging: "Het essentiële is niet veel te doen naar ons eigen inzicht maar in de handen te blijven van de Onbevlekte." Onze bijzondere opdracht: ... Bidt voor de evangelisatie door de massamedia ... Welk een vreugde door deze martelaar van de liefde te zijn uitgekozen die zozeer de Onbevlekte bemind heeft en er zo sterk in geslaagd is haar bekend te maken! Uit liefde voor haar hield hij er aan de spitstechnologie op gebied van media en de meest gesofisticeerde machines van zijn tijd te gebruiken opdat de Onbevlekte zoveel mogelijk harten zou kunnen bereiken.
  
  Concreet is er iemand in elke familie, gemeenschap of parochie die het op zich neemt namen van heiligen te verzamelen, bepaalde uitspraken en taken te vinden en de briefjes te maken. Het is belangrijk heiligen te nemen die door de Kerk erkend zijn, ook "zaligen" en "eerbiedwaardigen." [Ik denk dat het niet verboden is er Moeder Theresa van Calcutta, of de Franse mystica Marthe Robin aan toe te voegen, wiens zaak in Rome aanhangig is.]
  
  In de private Medjugorje-groepen zijn er sommigen die zich geroepen voelen er ook Pater Slavko Barbaric aan toe te voegen, met de volgende vermelding: "Voor Medjugorje is er een groot plan, dat men niet in zijn geheel kan overzien. Voor mij, die hier nu werk is er nu maar één belangrijk iets: vandaag alles doen wat ik kan!"
  
  En de volgende taak: "Bid voor de intenties van de H. Maagd." Het is belangrijk dat dit initiatief om Pater Slavko toe te voegen enkel privaat mag zijn om ieders vrijheid van mening over Medjugorje te eerbiedigen.
  
• Elk jaar krijgen we prachtige getuigenissen over de nabijheid van onze heiligen-begeleiders en over de realiteit van hun tussenkosten in ons leven.
  
  Een bevriend koppel had me voor het jaar 2000 gevraagd om de namen te trekken van hun heiligen en ze hen door te faxen. Ik had dat dan ook gedaan maar om een technische reden was mijn fax niet bij hen aangekomen.  Bij toeval telefoneerde mijn vriendin me een maand later en deed haar beklag dat ze haar heilige nog niet ontvangen had. Daar ik het mij herinnerde, plaagde ik haar: "Raad zelf zijn naam eens?!" Zij begon te vertellen over haar geestelijk leven van dat ogenblik.  Ze voelde zich immers gedreven om de boodschap van de Rue du Bac te bestuderen en te verspreiden, vooral langs de Miraculeuze Medaille. De H. Maagd gebruikt haar om deze medaille bekend te maken bij de armen en bij mensen die geen vrede hebben. Tot slot zei ze me : "Ik weet niet welke heilige ge voor mij getrokken hebt, maar er is er een die me lijkt te achtervolgen. Het is Catherine Labouré, en zeg me nu niet dat het haar is die u getrokken hebt?" Ja, het was zij! Catherine Labouré had mijn vriendin uitgekozen voor het jaar 2000 en ze had zich gehaast om haar te helpen nog voor ik haar haar naam had kunnen melden!
  
  Als u iemand kent die ziek is of eenzaam en die niet in staat is de namen van de heiligen om te trekken voor te bereiden dan kan u voorstellen het in zijn plaats te doen.  Een vriend van Parijs schreef me: "Ongelofelijk, u trok de Zalige Pater Pio voor mijn vrouw en raad eens welk boek ze juist aan het lezen was, zij die nooit levens van heiligen leest? Een boek over Pater Pio dat haar niet loslaat!"
  
  In Medjugorje vraagt de Gospa voortdurend elke dag enkele verzen uit de Bijbel te lezen. Maar als ander boek, naast de Bijbel, raad ze ook aan  het leven van de heiligen te lezen en er een voorbeeld uit te halen. De naam van een heilige trekken aan het begin van het jaar is een traditie die ons helpt hen heel concreet te ontmoeten, en zoals ik vermoed, tot grote vreugde van de Gospa.
  
• Het is nu al negen jaar dat ik zonder onderbreking deze brieven uit Medjugorje schrijf. Het was voor mij een grote genade u op deze wijze te mogen dienen. Bij het begin van dit jaar wil ik deze gewoonte in de handen van de H. Maagd leggen. Het lijkt me noodzakelijk een pauze in te lassen om mijn geest totaal open te stellen, haar moederlijke richtlijnen te ontvangen en eventueel mijn manier van schrijven te vernieuwen om beter haar plannen te kunnen dienen.
  
  Ik zal dus geen faxen zenden op 1 en 15 februari en dank u nu reeds voor uw gebed opdat deze retraite veel vruchten zou mogen dragen. Mijn enig verlangen is te dienen en de triomf van het Onbevlekt Hart van Maria te bespoedigen voor het deel dat mij is toevertrouwd.
  
• In de nacht van de eerste januari heeft de Gospa ons op de Podbrdo aanbevolen ons toe te wijden aan haar Onbevlekt Hart en aan het Hart van haar Zoon. Laten we daar ernstig aan werken in geest en waarheid, en laten we levend binnentreden in deze dubbele toewijding die ons zal beschermen tegen het kwaad en de Kwade en ons leiden naar de heiligheid.
  
  Hier volgen twee gebeden die door de Gospa in 1983 in het Kroatisch werden gedicteerd aan Jelena Vasilj. Ze was toen 13 jaar oud.
  
  Gebed tot het Hart van Jezus:
  
  O Jezus, we weten dat U zachtmoedig bent. Dat U Uw hart voor ons hebt gegeven. Het is met doornen gekroond door onze zonden. We weten dat U ook vandaag nog voor ons bidt, opdat wij niet verloren gaan. Jezus, denk aan ons als wij in zonde vallen. Maak dat wij allen van elkaar houden door Uw allerheiligste Hart. Maak dat de haat tussen de mensen verdwijnt. Toon ons Uw liefde. Wij houden allemaal van U en wij verlangen dat U ons beschermt met Uw Hart van Goede Herder. Ga ieder hart binnen, Jezus. Klop op de deur van ons hart. Wees geduldig en tegelijk onverzettelijk ten opzichte van ons. Wij zijn nog in onszelf opgesloten omdat wij Uw wil niet hebben begrepen. Klop zonder ophouden, o Jezus. Maak dat ons hart voor U opengaat, vooral dan wanneer wij ons het lijden herinneren dat U voor ons hebt doorstaan.
  
  Gebed tot het Onbevlekt Hart van Maria:
  
  O, Onbevlekt Hart van Maria, dat van goedheid overvloeit, toon ons Uw liefde voor ons. Moge het vuur van Uw Hart, o Maria, over alle volkeren neerdalen. Wij houden oneindig veel van U. Druk in ons hart een ware liefde. Moge ons hart vurig naar U verlangen. O Maria, zachtmoedig en nederig van hart, denk aan ons wanneer wij zondigen. U weet dat wij, mensen, zondaars zijn. Genees ons van elke geestelijke ziekte door Uw allerheiligste en moederlijk Hart. Stel ons in staat de goedheid van Uw moederlijk Hart te beschouwen. En mogen wij ons zo bekeren door het vuur van Uw Hart. Amen.

• Nu O.L.Vrouw in deze dagen naar Medjugorje komt zijn we ons bewust van de mooie werkelijkheid die de Gemeenschap van de Heiligen is. Juist zoals O.L.Vrouw ons gegeven werd als voorspreekster en gids, zo kunnen we ook steunen op de duizenden helpers in de Hemel, die ons zijn voorgegaan. Een van de machtigste is de H.Jozef die door Johannes-Paulus "de vader van het derde millenium" genoemd werd. En daar we ons nog steeds in de novene bevinden van de H.Jozef [10-19 maart] is het voor mij een vreugde met u een wonder te kunnen delen dat onlangs in Medjugorje gebeurd is en dat Zr. Emmanuel me vertelde langs de telefoon: Er is hier een vrouw, Mira, wiens man tijdens de oorlog gewond werd en die werkonbekwaam is. Hij krijgt geen uitkering van de regering en kan dus zijn gezin niet voeden. Mira moet werken om de uitgaven te kunnen betalen en de familie woont armzalig in een hutje op het platteland buiten Medjugorje. Ze hebben een meisje en hopen op nog meer kinderen. Mira werkte in een winkel in Medjugorje gedurende 3 maanden maar ontving geen loon. Uiteindelijk verliet ze de winkel en diep ontgoocheld zocht ze andere werkjes, zoals poetsen in de hotels.
  
  Voor een paar dagen vertelde mijn vriendin me dit en ik ergerde mij. Ik vond dat Mira haar loon verdiende. Zij moest dat krijgen ! Ik besloot dus dat geld voor haar te vinden, maar wist niet hoe. Toen ontmoette Betty haar op de eerste dag van de novene van de H.Jozef en zei haar in geloof: 'Mira, we zijn juist aan een novene begonnen voor de H.Jozef. Doe alstublieft mee. Ze zult zien, hij zal je helpen. Je moet hem zelfs geen hulp vragen, juist hem danken voor de hulp die hij reeds voorbereidt.' Welnu, dit gesprek had plaats voor 18 uur. Diezelfde avond was ik in de kerk voor de avonddiensten en toen ik de kerk verliet kwam er een vrouw naar me toe en zei: 'Ik heb wat geld. Ken je iemand die dringend hulp behoeft?" Natuurlijk droeg ik Mira in mijn hart en ik vertelde de vrouw haar verhaal. Ze antwoordde: 'Wel er zal wat hulp voor haar zijn als je vanavond naar de aanbidding komt [Op zaterdagavond is er steeds aanbidding in de kerk van 9 tot 10]. En natuurlijk, toen ik de omslag openmaakte was er genoeg voor een loon van drie maanden!"
  
  Dit is kenmerkend voor de H.Jozef. Na de dankzegging van deze arme vrouw kon de H.Jozef niet anders. Hij moest onmiddellijk zorgen voor het volledige loon! Hij had maar 3 uur nodig om te antwoorden. Toen Mira dit hoorde weende ze van vreugde aan de telefoon en simpelweg herhaalde ze voortdurend: 'Wat heb ik gedaan om dit te verdienen, mijn God, wat deed ik om dit te verdienen?' En vol van dankbaarheid geeft ze er zich nu rekenschap van dat ze een grote vriend heeft in de Hemel en, u kan het van mijn aannemen, ze zal hem niet meer werkloos laten ! Is de H.Jozef niet het Hoofd van de Heilige Familie, en de bruidegom van de Koningin van de Vrede?" [Einde van het verhaal van Zr. Emmanuel]
  
• Ik was vol vreugde toen ik deze ongelofelijke geïnspireerde woorden over de Vasten te horen die Vicka onlangs zei tot een bedevaarder: "Vaak zien we de Vasten als een tijd waarin we offers brengen en ons oefenen in zelfverloochening door koffie, alcohol, sigaretten, TV, of andere dingen te laten waar we aan gehecht zijn. We moeten echter van deze zaken afstand nemen uit liefde voor Jezus en Maria en er op letten het niet te doen voor onze eigen glorie. Dikwijls verlangen we naar het einde van de 40 dagen enkel om terug te kunnen drinken, TV te kijken, enz... Dit is niet de juiste manier om de Vasten te beleven!
  
  Ja, natuurlijk vraagt O.L.Vrouw ons offers, maar dat doet ze altijd, niet alleen in de Vasten. Tijdens de Vasten moeten we God al onze verlangens, onze kruisen, onze ziekten of  onze pijnen opofferen, zo dat we met Jezus kunnen meegaan, met Hem kunnen opklimmen naar Kalvarie. We zouden het ter harte moeten nemen om Hem zijn kruis te helpen dragen want Hij draagt zijn kruis voor ons allemaal en Hem vragen: 'Heer, hoe kan ik U helpen, wat kan ik U geven?' Ik wil niet zeggen dat Hij zijn kruis niet kan dragen, maar als wij ons met gans ons hart met Hem verenigen, dat wordt dat iets heel moois. Ik wend me niet alleen tot Hem als ik Hem nodig heb, maar ga met Hem mee als Hij mij het meest nodig heeft, tijdens Zijn lijden voor ons.
  
  Vaak, als wij een kruis te dragen hebben dat we Hem zouden kunnen offeren, bidden we daarentegen: 'Heer, neem alstublieft dit kruis weg van mijn schouders, het is zwaar, ik kan het niet aan. Waarom krijg juist ik dit kruis en niet iemand anders?' Neen, dit is niet de juiste manier om te bidden! O.L.Vrouw zegt dat we eerder zouden moeten zeggen: 'Heer, ik dank U voor dit kruis, ik dank U voor deze grote gave die U me geeft!'
  
  Er zijn heel weinig mensen die de grote waarde van het kruis en de grote waarde van onze kruisen begrijpen als deze aan Jezus geofferd worden. We kunnen zoveel leren door deze gave van een kruis ! In deze Vastentijd moeten we begrijpen met het hart hoezeer Jezus van ons houdt en zouden we moeten aan Zijn zijde gaan met veel liefde. We zouden met Hem moeten verenigd zijn in Zijn lijden. Dat is het offer dat van ons verwacht wordt.
  
  Laten we deze weg gaan en dan, als de dag van Pasen komt met de Verrijzenis, dan zullen we niet van buitenaf naar de verrijzenis kijken, maar zullen zelf met Jezus verrijzen, want we zullen binnenin vrij geworden zijn, vrij van onszelf en van alles waaraan we gehecht zijn. Is dit niet mooi? We zullen in staat zijn Zijn liefde en Zijn Verrijzenis in onszelf te beleven!
  
  Ieder kruis heeft zijn doel. God zendt nooit een kruis zonder reden, een betekenis en Hij weet wanneer Hij dit kruis van ons zal wegnemen. Laten we, in momenten van lijden, Jezus danken voor deze gave en Hem dan ook zeggen: "Als U voor mij nog een gave hebt, wel, ik ben bereid. Maar nu smeek ik om Uw sterkte om de moed te hebben mijn kruis te dragen en met U, Heer, verder te gaan!"
  
  Ik herinner me hoe de Gospa me over het lijden sprak toen ze zei: "Moest je de grote waarde van het lijden beseffen! Dit is echt iets zeer groot." En dan hangt het uiteindelijk allemaal van onszelf af of we hiervoor klaar zijn of niet. Het hangt allemaal af van ons "ja" aan Jezus. Het vraagt ons heel ons leven om dit te leren en vooruit te gaan. Elke morgen, als we opstaan, kunnen we onze dag met God beginnen. O.L.Vrouw vraagt ons niet gedurende de ganse dag te bidden maar om het gebed op de eerste plaats te zetten, om God de eerste plaats te geven en dan ons werk aan te vatten en vooruit te gaan in alle aspecten van ons leven, zieken bezoeken, enz...
  
  Als we een liefdadig werk doen zonder gebed, heeft dit geen waarde. En eveneens heeft ons gebed geen waarde als we niet liefdevol handelen. Deze twee zaken, gebed en liefdadigheid, werken altijd samen. En dan gaan we stap voor stap vooruit. [Einde van de woorden van Vicka]
  
  Als we weten hoeveel Vicka te lijden heeft en hoe mooi ze de pelgrims onderricht als deze naar Medjugorje komen, dan krijgen haar woorden een bijzondere betekenis. Vicka beleeft de kruisweg met Jezus dagelijks. En ze kent de vreugde die dat meebrengt. Welk een goede raad gaf ze ons voor deze Vasten! Haar woorden doen denken aan die van Zr. Faustina: "O, mocht de lijdende ziel toch maar beseffen hoezeer God van haar houdt, ze zou sterven van vreugde en overmaat van geluk ! We zullen op een dag de waarde van het lijden verstaan, maar dan zullen we niet meer in staat zijn om te lijden. Dit huidig ogenblik is het onze!"

• Kathy Jones, 50 jaar en moeder van drie opgroeiende dochters, is voor het ogenblik in Medjugorje en leidt een groep bedevaarders. Toen Zr. Emmanuel haar mooie verhaal van genezing hoorde, vroeg ze haar het als bijzonder Paasgeschenk  met u te delen. Onder tranen van vreugde aanvaardde ze het te doen...
  
  "Ik groeide op in een vurig Luthers huisgezin in New-York en heb steeds in God geloofd, maar verwierp van mijn tien jaar af elke vorm van georganiseerde godsdienst. Ik meende dat dit door  mensen en niet door God in het leven geroepen was. Na mijn huwelijk met Ed en na met tegenzin te hebben aanvaard dat onze kinderen Katholiek zouden opgevoed worden zei ik hem: Verwacht maar nooit dat ik Katholiek wordt. Zo moet ge geboren worden en moet wel gek zijn om het vrijwillig te worden! Ik verwierp al wat de Kerk onderwees, menend dat dit door mensen gemaakt was, die meenden dat ze niets beters te doen hadden dan mensen er toe te brengen zich schuldig en armzalig te voelen. Sporadisch vergezelde ik mijn familie naar de kerk, maar vond dit zeer vervelend.
  
  In 1987 ontdekte men bij me baarmoederhalskanker en ik onderging en zware operatie waarbij men vaststelde dat de lymfeklieren aangetast waren.  Ik kreeg een intensieve behandeling van chemotherapie en bestalingen maar de toekomst bleef akelig en steeds bleef het herval me boven het hoofd hangen. Tijdens een van mijn talrijke verblijven in het ziekenhuis riep ik tot God: Als Ge echt daar zijt, neem dat alstublieft deze wanhoop van me weg en laat me aanvaarden dat ik zal sterven voor ik mijn kinderen heb zien opgroeien. Ik wachtte maar voelde geen vrede en besloot dan dat er niemand was die echt zorg droeg ... gebed was enkel maar 'wishful thinking.' Om de zaken nog moeilijker te maken verhuisden de werkgevers van Ed tijdens mijn herstel naar Dallas, Texas. Ik was er zeker van dat ik daar aan mijn einde zou komen zonder de steun van mijn familie en bekenden in New-York.
  
  Door een eigenaardige samenloop van omstandigheden, die alléén door God kon georchestreerd zijn, bracht ik mijn schoonmoeder naar een gebedsbijeenkomst in januari 1990 en tegen mijn zin kwam ik terecht in een kamer met een paternoster in mijn handen. Wanhopig wilde ik gaan lopen maar bleef beleefd zitten terwijl de groep bad. Tenslotte begon ik samen met hen te bidden. Plots kwam er een diep gevoel van vrede over mij, de vrees verdween en ik werd vervuld met hoop ... mijn ganse leven veranderde die dag door de tussenkomst van Onze Lieve Vrouw van de Hoop ... de Koningin van de Vrede. In oktober van datzelfde jaar gingen Ed en ik naar haar heiligdom in Medjugorje. [Gedurende deze bedevaart werd het duidelijk dat God wenste dat de H. Franciscus een bijzondere voorspreker en gids voor mijn leven zou worden.] We gingen naar Pater Jozo in Tihaljina. Hij zegende me en bad over me met uitgestrekte handen. Het was een sterke ervaring en mijn vrienden zeiden me dat ik een genezing ontvangen had. Tot op heden ben ik vrij van kanker en ik weet nog altijd niet of dit een wonder was ofwel het gevolg van de medische behandeling. De belangrijkste genade die ik echter gekregen heb was een geestelijke genezing. Bij het volgend Paasfeest in 1991 werd deze vroeger sceptische, oneerbiedige vrouw vol vreugde Katholiek. De dagelijkse Eucharistie is sindsdien het hoogtepunt van mijn dag.  Mijn man, Ed, die nu diaken is, herinnert er me aan hoe ik hem plaagde omdat hij elke zondag naar de H. Mis ging en hoe ik een priester weigerde in mijn ziekenhuiskamer te komen, zelfs toen ik diep verdoofd was met Morfine !  Nu is het een deel van mijn apostolaat de Eucharistische Heer te brengen naar mensen die ziek in het hospitaal liggen en samen met hen te bidden. Met God is niets onmogelijk.
  
  Nu ervaar ik een diepe vreugde in mij en zou graag iets doen voor de H. Maagd. Het is zulk een vreugde in haar school van liefde te vertoeven. Ik bid de rozenkrans! Luister naar de boodschappen van onze moeder en leef ze na! Ze zegt ons: Moest ge weten hoeveel ik van u hou, ge zoudt wenen van vreugde."
  
• In Medjugorje nodigt Onze Lieve Vrouw ons uit: "Wees geestdriftig omwille van de Verrijzenis!" In de jaren '80 onderwees de H. Maagd zelf de jongeren van de gebedsgroep van Jelena. Ze bracht hen ertoe Jezus’ verrijzenis diep in hun hart te beleven. Hier volgen enkele boodschappen die ze hen gaf:
  
  "Dierbare kinderen, ik zou willen dat u de Verrijzenis in u zoudt voelen, dat ge allen vrijheid zoudt voelen tegenover de problemen en tegenslagen die u dikwijls gebonden houden.  Lieve kinderen, ge zoudt uw harten wijd open moeten zetten om in staat te zijn God te loven te midden moeilijkheden en om in staat te zijn uw kruisen met liefde te dragen. Jezus droeg zijn kruis voor de ganse wereld, hij was vervuld met vrede en liefde, Hij verrees en steeg op naar de Hemel. Daarom, lieve kinderen, draag ook gij uw kruisen met liefde! Het kruis is verlossing en na het Kruis komt de Verrijzenis." [20 maart 1990]
  
  "Ge weet, lieve kinderen, dat wanneer het koud en donker is en de mensen ergens een vuur zien, ze er naartoe gaan om zichzelf op te warmen. Zo is het met de Christen die Jezus volgt.  Als hij echt een vuur wordt, dan wordt hij een dienaar voor de anderen en helpt hen het ware licht te kennen.  Daarom verwacht ik van u, lieve kinderen, dat u deze vlam zoudt worden in de nacht die aan de anderen het ware licht toont." [14 januari 1989]
  
  "Als je bedroefd bent, als ge door moeilijkheden heen moet, ga dan naar Jezus. Hij zal u kracht geven. Als ge dankt dat er geen uitweg is, weet dan dat Hij de uitweg is!" [29 april 1989]
  
  "Kijk niet naar het gewicht van het kruis, want het is verlossing.  Help de mensen rondom u het kruis te verstaan, niet als een last maar als verlossing. Na het kruis komt de Verrijzenis." [9 november 1989]
  
  "God houdt van u en wil elk hoekje in uw hart dat koud gebleven is verwarmen. Lieve kinderen, bemin God boven alle menselijk opzicht en alle beperkingen. Help in het bijzonder allen wiens hart ziek is.  Help hen te genezen door uw liefde." [26 juni 1990]
  
• 30 April is de eerste verjaardag van de heiligverklaring van Zuster Faustina. Deze heilige zuster heeft tot in het uiterste de barmhartigheid beoefend.  Zelfs achter de sluier gaat haar buitengewone zending verder, zoals Jezus haar had voorspeld. Door haar voorspraak werden vele zieke harten genezen en verrezen vele levens. Hett volgende getuigenis is een krachtig voorbeeld van de genade van Gods Barmhartigheid, die we langs Zuster Faustina kunnen krijgen!
  
  Het gebeurde in Polen en werd verteld door een Poolse zuster aan een Frans echtpaar dat hulpgoederen bracht in de jaren '80. Op een nacht was Ewa, een prostituée, in grote wanhoop in het bos aan het wandelen. Ze was aan het einde van haar krachten en wilde zelfmoord plegen. Op datzelfde moment kwam haar een zuster tegemoet en begon zeer vriendelijk met haar te praten. Ze stelde haar voor naar de nabije stad te wandelen. Ze gaf haar zeer precieze aanduidingen hoe ze daar een huis moest zoeken waar het licht nog brandde en drong er op aan daar naartoe te gaan.
  
  Ewa vond alles zoals de zuster haar gezegd had en belde aan. Een oude priester die nog op was, verwelkomde haar. Hij nam haar op en ’s anderendaags vroeg ze hem om het sacrament van de verzoening, dat ze sinds haar jeugd niet meer ontvangen had. Beiden werden ze dan overspoeld met een stortvloed van genaden. Ze besloot haar leven totaal te veranderen en verlicht door de H. Geest vond ze weer hoop en vrede! Toen vroeg de priester, die diep geraakt was, aan Ewa wie haar gezegd had naar zijn huis te komen.
  
  Het is dan eerst dat Ewa besefte dat het niet zeer gewoon is een zuster te ontmoeten in het bos midden in de nacht! Ze vertelde echter de waarheid aan de priester. Meer en meer nieuwsgierig vroeg hij Ewa het habijt van de zuster te beschrijven.  Dan toonde hij haar foto’s van zusters die in de kloosters van de omgeving woonden om uit te maken van welke orde deze zuster wel kon afkomstig zijn.  Ze herkende het habijt van de Zusters van Onze Lieve Vrouw van Barmhartigheid.  Met deze inlichting vroeg de priester bij Moeder Overste welke zuster er die nacht in het bos was gaan wandelen.  Natuurlijk was er geen enkele. De priester nam Ewa dan maar mee naar het klooster in de hoop dat ze haar weldoenster zou erkennen. Toen ze de spreekkamer binnenging, bleef Ewa plots staan voor een schilderij die aan de muur hing en zei: "Dat is ze! Het is zij die met mij in het bos wandelde en me uw huis aantoonde!"
  
  Het was de schilderij van Zr. Faustina die in feite reeds lang overleden was...

• Eens te meer offert Vicka haar lijden op aan God. Kort geleden liep ze een verwonding op aan haar heup en elke dag gaat ze zich ergens in de omgeving van Medjugorje laten verzorgen. Ze zal, God zij dank, weer genezen. Met vreugde offert ze elke pijn voor de intenties van de Gospa. Laten we allen haar voorbeeld navolgen, in het bijzonder als ons hart deze dagen met een kruis belast wordt. Jezus zei aan Zuster Faustina: "Een hart dat lijdt is het dichtst bij mijn Hart." [Dagboek 1487] We worden heel dicht bij Jezus’ hart gebracht in ons lijden en dit lijden kan onmetelijk veel goed doen als het met liefde aan Hem wordt opgedragen. Vicka heeft ons dit al vaak getoond.
  
• Nu we de twintigste verjaardag van de eerste verschijningen in Medjugorje naderen is het goed dit ongelofelijk gebeuren van de komst van Onze Lieve Vrouw naar de zieners eens terug onder ogen te nemen. We wennen immers zo vlug aan het feit dat ze ons elke dag komt bezoeken om ons haar liefde te betuigen door de zieners. Haar komst zelf is echter een ongelofelijke gebeurtenis. Onlangs waren er pelgrims die Mirjana tijdens een verschijning hadden gade geslagen en die ons vertelden:
  
  "Mirjana had op 2 april haar maandelijkse verschijning in het Cenakel. De jongens hadden hun grote groene tent opengesteld voor de menigte en het was zonnig weer. Een interessant feit was dat de zon voor de verschijning recht in de ogen scheen van Mirjana zo dat ze haar ogen niet kon oprichten en voor haar uit kijken. Ze moest naar blik naar beneden blijven richten. Telkens als ze wilde opkijken vertrok haar gezicht omdat het licht te hevig was voor haar ogen. Het was zo voor ieder van ons . Maar plots, toen de Gospa voor haar verscheen, richtte Mirjana het hoofd op en keek met een starende blik en hoewel ze in de richting van de zon keek, bleven haar ogen wijd open gedurende de ganse duur van de verschijning, zonder ook maar eens te knipperen! Dit alleen al was een krachtig getuigenis!"
  
  We weten dat wetenschapslui uitgebreide onderzoekingen gedaan hebben tijdens de verschijningen van de Gospa. Prof. Joyeux uit Frankrijk was een van hen. Eind april kwam hij op bedevaart naar Medjugorje en vertelde in een onderhoud over meerdere bijzonderheden die hijzelf had vastgesteld bij de onderzoeken die hij verrichtte op de zieners in de jaren 80. Een van de proeven was dat de onderzoekers gedurende de verschijning een zeer hevig licht plaatsten voor de ogen van de zieners. Deze reageerden niet. Het was alsof ze het niet zagen. Hun zintuigen waren uitgeschakeld. Op dezelfde manier zonden ze zeer hevige geluiden recht in de oren van Ivan tijdens de verschijning en deze reageerde in het geheel niet. Hij hoorde niets.
  
  Het is klaar dat er iets zeer indrukwekkends gebeurt tijdens de verschijning.  De zieners zijn gehuld in de tegenwoordigheid van O.L.Vrouw en gans die tijd overstemt haar hemelse werkelijkheid hun wereldse realiteit. Velen van ons, die in Medjugorje waren, getuigen dat ze daar een vrede ervaren hebben die alleen kan verklaard worden door de hemelse aanraking van Maria. Haar dagelijkse komst veroorzaakt een sfeer van vrede en bescherming waarin onze ziel rust kan vinden in God en zich opnieuw kan openstellen voor Zijn genaden. Uiteindelijk kunnen we de goede vruchten zien van deze hemelse bezoeken. Sinds 1981 hebben miljoenen noodlijdende zielen, hongerig naar God, Medjugorje bezocht. En door de zieners en hun getuigenis kregen velen vernieuwing, genezing, vergiffenis en kracht in hun leven.  Daarom lijkt het passend dat, bij deze wonderbare verjaardag, wij allen die in en door Medjugorje gezegend werden ons zouden verenigen in een gebed van dankzegging en solidariteit tegenover de zieners, de parochie en heel in het bijzonder de Gospa.
  
  Tot dat doel heeft de parochie van Medjugorje een noveen georganiseerd voor de Koningin van de Vrede. Het kreeg de naam "Een geschenk voor Onze Lieve Vrouw" en behelst negen dagen van intenties en gebed als geschenk voor de twintigste verjaardag op 25 juni 2001! Deze mooie novene zal ons allen verenigen in gebed om de Gospa te eren en haar twintigjarige trouwe aanwezigheid in Medjugorje.
  
  Laat ons allen verzamelen voor deze machtige novene. U kan de tekst van deze novene in meerdere talen vinden op de website van de parochie: www.medjugorje.hr Denk er aan om aan te sluiten met uw gebedsgroep, uw parochie, uw familie om dit geschenk te kunnen geven aan de Moeder en Koningin van de Vrede.
  
• Een andere noveen is eveneens actueel. De noveen tot de H. Geest. Ze begint op O.L.H.Hemelvaart, 24 mei 2001. Regelmatig legde O.L.Vrouw in haar boodschappen de nadruk op het belang de H. Geest te vragen en te ontvangen. Ze zei: "Begin met elke dag de H. Geest te aanroepen. Het belangrijkste is tot de H. Geest te bidden. Als de H. Geest op de aarde neerdaalt wordt alles klaar en wordt alles omgevormd." [03.06.83]
  
  "U bent u niet bewust van de boodschappen die God U langs mij geeft. Hij geeft u grote genaden en u grijpt ze niet. Bid de H. Geest opdat Hij U zou verlichten. Moest ge toch maar de grootheid beseffen van de genaden die God u zonder ophouden geeft." [08.11.84]
  
  "Vandaag wil ik u zeggen te beginnen met te werken in uw hart zoals u werkt op het veld. Werk en verander uw hart zo dat de Geest van God in uw hart kan komen." [25.04.85]
  
  En tenslotte: "Ik verheug me met u  in deze tijd van genade en nodig u uit tot een geestelijke vernieuwing. Bidt, kindertjes, opdat de H.Geest in zijn volheid in u zou wonen. Dan zal u in vreugde kunnen getuigen aan allen die ver van het geloof zijn. Kindertjes, bidt in het bijzonden om de gaven van de H. Geest opdat u in een geest van liefde elke dag en bij iedere gelegenheid dichter bij uw broeder zou mogen zijn en in wijsheid en liefde elke moeilijkheid zou te boven komen." [25.05.00]
  
  Kan het duidelijker? We kunnen de boodschappen van O.L.Vrouw niet beleven tenzij door de kracht van de H. Geest. Ze heeft werkelijk gezegd: "Als u de H. Geest hebt, dan hebt u alles." In de catechese over de H. Geest zoals die werd voorbereid door de Theologische Commissie voor het Jubeljaar 2000 staat er: "De H. Maagd Maria bleef, zelfs na de geboorte van Jezus , onder de kracht van de Boodschap, dit wil zeggen: onder de voortdurende komst van de H. Geest Die haar voortdurend Moeder maakt, niet alleen van Jezus, maar van het Lichaam van Jezus, dat de Kerk is." O.L.Vrouw kent de H. Geest heel intiem en heeft gans haar leven onder Zijn kracht geleefd. Ze weet hoe noodzakelijk is voortdurend open te staan voor de komst van de H. Geest. Laten we daarom onze harten vernieuwen in de H. Geest in deze bijzondere tijd van gebed voor Pinksteren.
  
  Hier volgt een aanroeping tot de H. Geest:
  
  3x Eer zij de Vader, de Zoon en de H. Geest. Eeuwige Vader, in de Naam van Jezus, en door de bemiddeling van de Onbevlekte Maagd Maria, zend mij Uw H. Geest. Kom H.Geest, kom in mijn hart en heilig het. Kom, Vader van de armen, en breng mij verlichting.
  
  Kom, Maker van alle goeds, en troost me.
  Kom, Licht van ons verstand, en verlicht me.
  Kom, Trooster van de zielen, en troost me.
  Kom, zachte Geest van ons hart, en ga nooit meer van me weg.
  Kom, echte Rust van mijn leven, en herstel me.
  
  Moment van stilte
  
  3x Eer zij de Vader, de Zoon en de H. Geest. H. Geest, eeuwig Leven, Fontein van hemels licht, kom en ontvlam ons hart. Eeuwige Vader, in de Naam van Jezus, en door de bemiddeling van de Onbevlekte Maagd Maria, zend mij Uw H. Geest.
  
  Kom, H. Geest, en geef me de gave van wijsheid.
  Kom, H. Geest, en geef me de gave van begrip.
  Kom, H. Geest, en geef me de gave van raad.
  Kom, H. Geest, en geef me de gave van sterkte.
  Kom, H. Geest, en geef me de gave van kennis.
  Kom, H. Geest, en geef me de gave van godsvrucht.
  Kom, H. Geest, en geef me de gave ven de vreze des Heren.
  
  Moment van stilte
  
  3x Eer zij de Vader, de Zoon en de H. Geest. H. Geest, eeuwig Leven, Fontein van hemels licht, kom en ontvlam ons hart. Amen. Wij groeten U, o Gospa, in diepe dankbaarheid en één in gebed! Dank U voor Uw dagelijkse komst!

• Morgen beginnen we de novene voor de twintigste verjaardag van de verschijningen. Vergeet de gebeden van deze noveen niet ! O.L.Vrouw heeft ons voor deze gebeurtenis voorbereid met haar laatste boodschap van 25 mei. Op de nationale conferentie over Medjugorje in Notre Dame, Verenigde Staten, gaf Zr. Emmanuel ons een sleutel om de oproep van O.L. Vtouw te verstaan:
  
  Op een dag was er een grote menigte verzameld voor het huis van Marija. Haar vriendin en tolk, Kath kon amper een plaats vinden naast haar. Toen Kath haar ogen over de menigte liet rondgaan werd ze getroffen door een gezicht dat duidelijk opviel tussen de anderen. Dit gelaat was zo stralend dat het was zoals de zon die door de mist dringt. Welk een vreugde! Kath was gefascineerd. Van zodra Marija gedaan had ging Kath recht naar deze "zon" die scheen naast het muurtje. Het was feitelijk zeer kleine en tengere priester, zo oud dat hij wel leek uit een andere eeuw te komen!
  
  "Verontschuldig me, Eerwaarde, als ik wat nieuwsgierig ben. Ik zou echter zo graag weten wat U zo doet stralen van vreugde. U hebt zeker een geheim?" vroeg Kath hem. Het was een Italiaan. Ze zag de uitdrukking in zijn ogen. Ondanks zijn hoge leeftijd had hij de onschuld van een kind.
  
  "Ik zal het u vertellen, mevrouw," antwoordde hij. "Ik ben nu 95 jaar. Toen ik amper 5 was ontdekte ik met droefheid dat de mensen steeds maar klagen. Ze klagen voor kleinigheden en vinden wel 100 redenen om gefrustreerd te zijn. Dat schokte me als kind. Ik voelde ook dat dit Jezus bedroefde. Ik wilde hem oprecht troosten en besloot met Hem een overeenkomst te sluiten. Ik beloofde Hem dat ik de eerste 100 jaren van mijn leven nooit zou klagen. Ik zou Hem integendeel zegenen en danken voor alles, voor het goede en het niet zo goede, maar vooral zou ik steeds de gave van het leven verheerlijken. En weet u, Mevrouw, ik moet zeggen dat ik mijn belofte ben nagekomen! Al deze jaren dat ik het leven heb gevierd, heeft geen kwaad me kunnen treffen, heb ik alle duivels kunnen mijden!"
  
  "Ongelofelijk! Maar vermits u 95 bent, eindigt uw overeenkomst binnenkort!" riep Kath lachend uit. "Wel ja, ik heb er ook al aan gedacht. Maar het is in orde. Vóór enkele dagen heb ik aan Jezus gezegd dat ik bereid was het contract te vernieuwen voor de volgende 100 jaar van mijn leven!"
  
  Deze wonderbare priester begon te lofprijzen op zijn vijfde jaar. Zoals O.L.Vrouw zei: "Zegen en zoek de wijsheid van de H. Geest." Zijn leven van lofprijzing van God voor alles, het goede en het niet zo goede, gaf hem een bijzondere binding met de H. Geest. Hij leidde een vreugdevol en toegewijd leven als een heilige priester, in de kracht van de H. Geest. We kunnen zoveel leren uit dit verhaal. We kunnen leren God te prijzen en ook gans de schepping. Dan zullen we ons kunnen openstellen voor Gods wil in ons eigen leven wat op zijn beurt het plan van O.L.Vrouw voor haar overwinning ten goede komt.
  
• Het prachtige boek "Medjugorje, de jaren 90," is eindelijk uitgegeven in het Kroatisch. Het is een mooie getuigenis voor het Kroatische volk over de grote genaden die door dit kleine dorp, Medjugorje, aan de wereld gegeven werden. Het verschijnt juist voor de verjaardag als een geschenk om de Gospa te danken ! P. Jozo Zovko scheef een bijzonder voorwoord voor de Kroatische uitgave van dit boek van Zr. Emmanuel. Hier volgt er een uittreksel van: "Dierbare lezer, dit boek is geschreven door Zr. Emmanuel. Ze is een uitverkoren vrouw die weet hoe ze aandachtig moet luisteren naar de eenvoudigste ervaringen van anderen. Ze herkent Gods goedheid en barmhartigheid in hen. Ze schreef dit neer en bundelde het tot een boek. Om deze reden is dit boek een mozaïek waarin men het aangezicht kan herkennen van zovele begenadigden. Het is een vernuftige verzameling waarin kleuren, feiten en kostuums op subtiele wijze afwisselen. Dit boek is zo gemakkelijk en eerlijk dat de lezer het steeds terug wil herlezen. Er vloeit een rivier doorheen, klaar, genezend en zinvol. Dit boek was er nodig! De samenstelling er van is verdedigend. Telkens wordt een boodschap bevestigd door een belevenis als een bewijs van haar waarachtigheid, echtheid en vruchtbaarheid. Het stelt de gebeurtenissen die van in het begin met Medjugorje gebonden zijn in een nieuw daglicht. Op een positieve manier verdedigt het Medjugorje door mensen en gebeurtenissen concreet te vermelden. Het is authentiek en origineel en zo is het fascinerend om te lezen. Het feit dat het in 19 talen vertaald werd is een bewijs van zijn waarde.
  
  Waarde lezer, de nadruk wordt gelegd op een boodschap die vrucht draagt in het open hart van wie gelooft. Lees dit boek met het hart en u zal er een antwoord in vinden voor vele vragen en een sleutel voor vele oplossingen. We danken Zr. Emmanuel voor haar offers, voor haar apostolaat en haar liefde voor Medjugorje en daardoor voor haar liefde voor het Kroatische volk. Onweerstaanbaar verwijst ze de lezer naar de vraag en de ervaring van de H. Augustinus, die, toen hij zo vele heiligen, toestanden en getuigenissen bestudeerd had, zich de vraag stelde: "Als zovelen hiertoe in staat zijn, waarom dan ook gij niet, Augustinus?"
  
  Pater Jozo Zovko, OFM
  
• Er was een Franse moslim in Medjugorje. Een pelgrim vroeg hem: "Waarom zijt ge gekomen?" Hij antwoordde: "Als Maria zelf de moeite doet om van de Hemel te komen om ons te ontmoeten, dan was het minste dat ik kon doen eveneens naar hier komen om haar te ontmoeten! Wees niet bang om naar Medjugorje te komen, ondanks negatieve adviezen die u hieromtrent zou kunnen krijgen. Zelfs bisschoppen geven ons het voorbeeld! En ontelbaar veel priesters De laatste drie jaren kwam er minstens één bisschop per maand naar Medjugorje!
  
• Onlangs kwamen er 4 bisschoppen uit Libanon. Ze waren vergezeld van enkele belangrijke mensen van de plaatselijke kerk. Onder hen Z.E. Bisschop Roland Abou Jaoude, vicaris van de patriarch en voorzitter van het Katholiek informatiecentrum in Libanon en gans het Midden-Oosten. Hij is in Libanon zeer gerespecteerd en populair. Men beschouwt hem als zeer geestelijk en niet aangetast door het materialisme. Zijn woorden hebben een sterke invloed op de gelovigen die hem erg waarderen. Toen hij zijn positief rapport over zijn bedevaart hoorde, kondigde de Patriarch van Libanon aan dat hij ook naar Medjugorje wilde gaan. Op 11 juni waren beiden in Rome voor de heiligverklaring van de Libanese Zuster Rafqa. Ze hadden een privaat onderhoud met de Paus en Mgr. Abou Jaoude bracht de Paus verslag uit over zijn ervaring in Medjugorje. In feite kon hij zich niet weerhouden om te getuigen over Medjugorje tegenover elke bisschop of kardinaal die hij in Rome ontmoette ongeachte het thema dat op het programma stond. Aan iedereen vertelde hij hoezeer hij onder de indruk was van Medjugorje. Wat het meest indruk op hem had gemaakt was de vurigheid van de mensen in de kerk en de kwaliteit van de vieringen. Ook de 120 bedevaarders die hem naar Medjugorje hadden vergezeld hadden op hem een diepe indruk gemaakt. De meesten van hen kende hij al van vroeger en binnen de drie dagen van hun verblijf in Medjugorge veranderde hun uitdrukking, ze straalden.
  
  Zr. Marie-Raymonde, een Libanese zuster van de Gemeenschap der Zaligsprekingen in Medjugorje vertelde ons dat ze op 6 juni voor de groep gesproken had. Ze vertelde over de vruchten van Medjugorje : de bekeringen, biechten en verzoeningen. Z.E. Mgr. Roland Abou Jaoude was er o.a. bij, en ook Bisschop Chouckrallah Harb en Mgr. Helou. De zuster vertelde hoe een Libanees die sinds 35 jaar niet meer gebiecht had na 2 dagen in Medjugorje de drang voelde om te biechten. Ze vertelde ook van over een Fransman die na 47 jaar ging biechten. Toen stond er een man op en zei luid: "Zuster, ik ben in geen 35 jaar nog te biecht geweest en gisteren [de dag na hun aankomst] ben ik gegaan!" Dan zette hij zich terug neer. Toen vroeg de Vicaris een weinig verbaasd aan deze man: "Kan u ons alstublieft zeggen waarom u in Libanon niet bent gaan biechten? Ik hoop dat ik niet te benieuwd ben, maar waarom ging u niet vroeger in Libanon?" De man antwoordde: "Mijn familie is zeer godvruchtig. We zijn overtuigde gelovigen. Mijn dochter was echter slachtoffer van een ongeval en verloor het gezicht. Ik kon dat niet aanvaarden en werd kwaad op God. Ik kon niet verstaan waarom Hij dit verdriet over onze familie had laten komen. Van dan af ging ik niet meer naar de biecht." Toen kreeg de bisschop medelijden en bad, samen met de ganse gemeenschap, voor de dochter van deze man die nadat hij zijn hart had geopend, de genade ontvangen had om zich in Medjugorje na zovele jaren met God te verzoenen.
  
  De Libanese Aarsbisschop van Tripoli, Mrg. Georges Riach, kwam eind mei ook naar hier. Hij was vergezeld van de Abbott Nicolas Hakim, Algemeen overste van de Melchitische Basiliaanse Orde van Chueirite. Zoals de reeds vroeger vermelde bisschoppen was hij hier zeer onder de indruk bij het zien van zoveel vrede en liefde in de harten. Hij zei dat hij de "Hemel op aarde" had beleefd in Medjugorje.
  
  De meeste ontmoetingen, interviews en bijeenkomsten van dit gezegend bezoek van de Libanese bisschoppen werden door de Libanese TV "Télé Lumière" uitgezonden. Een van de interviews is ook te vinden op de website van de parochie: http://www.medjugorje.hr. Vele bisschoppen vonden nieuwe hoop en vreugde in Medjugorje waar ze getuigen zijn van menige heropleving van het geloof bij vele mensen. O.L.Vrouw vernieuwt ook hen in hun belangrijke pastorale taak, door de bekering van de leken. Ons antwoord op haar oproep kan het verschil maken!

• Hier volgt het mooie verhaal van de kleine, 9 jarige, Angélique van het eiland La Réunion.Toen ze zes jaar was nam haar familie haar mee op bedevaart naar Medjugorje, waar ze met haar kinderoogjes alles gadesloeg wat er gebeurde. Ze was getroffen bij het zien hoe al deze mensen zo vurig en zo lang baden. Te vermelden  is wel dat haar grootmoeder haar geleerd heeft naar God te kijken met haar hart. Zonder iets te zeggen nam ze alles op en, eens terug thuis, stelde ze drie vriendjes van haar leeftijd voor samen met haar het rozenhoedje te bidden. Die dag was het begin van een echte kinder-gebedsgroep die stand gehouden heeft en waarvan Angélique in zekere zin de "herderin" is. Het is zij die deze kinderen tussen 4 en 14 jaar aantrekt en verzamelt. Op heden zijn ze met 33 en ze verzamelen trouw alle vrijdagen om 16.30 u. naast het "Plaine des Cafres" [Het Kaffersplein]. Het is Angélique die het programma heeft gemaakt : Eerst een gebed tot de Heilige Geest, daarna het Rozenhoedje. Tussen elk tientje bieden de kinderen de Heilige Maagd de intenties aan die Ze in Medjugorje heeft aanbevolen. Ze leggen vooral de nadruk op de vrede in de wereld en de priesters. Er wordt geëindigd met de "7 Onze Vaders." Het geheel duurt een klein uur. Dit autonoom groepje blijft een kinder-initiatief, hoewel de grootmoeder van Angélique discreet een oogje in het zijl houdt. De band met Medjugorje blijft levendig omdat er zeer veel mensen van La Réunion naar hier komen. Hoe zouden we hierover kunnen verwonderd zijn ? Het zijn immers kinderharten die zich inzetten voor de bekeringsplannen van de Gospa.Mocht ze nog duizenden kleine Angéliques vinden om de wereld te vernieuwen!
  
• De vijfe internationale priesterretraite is op 6 juli in schoonheid geëindigd. Er waren 270  priesters die 10 verschillende talen spraken. De kwaliteit van de sprekers was opmerkelijk en opgemerkt. De zienster Marija, die de taak is opgedragen  in het bijzonder te bidden voor de Heilige Vader voor de priesters, voegde zich een bepaalde dag bij de retraitanten om samen met hen de Rozenkrans te bidden, wat hen toeliet een verschijning bij te wonen. De Heilige Maagd begon met hen te zegenen en langdurig [6 minuten] met uitgestrekte handen over hen te bidden. Marija vroeg haar of Ze hen iets bijzonders wilde zeggen en dit was de boodschap die Maria hen dan gaf: "Ik roep u op om van het gebed uw vreugde te maken!"
  
  Deze uitnodiging tot gebed [en wel het gebed vanuit het hart] was voor de meerderheid van deze priesters de meest inslaande oproep van deze retraite. Ze begrepen de kracht en de niet te omzeilen noodzaak van het gebed om hun leven te veranderen en "andere Christussen" te worden in de wereld, in staat om hun schapen te leiden en te voeden. Het zou te lang zijn om hier verslag te brengen van alle wonderen die in hun harten hebben plaats gehad tijdens deze tijd in de leerschool van Maria. Allen hebben echter nieuwe moed geput om door te zetten ondanks de moeilijke omstandigheden waarmee de parochies heden ten dage geconfronteerd zijn.
  
• 's Anderendaags begon er reeds een vijfdaagse recollectie voor 600 Kroatische leken, die geanimeerd werd door Pater James Manjackal [uit Indië]. Het leven in het dorp werd er sterk door getekend. Het getuigenis van deze Pater is inderdaad zeer indrukwekkend. Hij werd in zijn land wreed gefolterd voor zijn geloof. Toen kreeg hij een zeer bijzondere genade van medeleven en zelfs een echt charisma van genezing. Hij preekt in de kracht van de Heilige Geest met heel eenvoudige woorden. De parochie vroeg hem mee te werken op dinsdag 11 juli tijdens de Heilige Mis van 19 uur. Een massa Kroaten van overal stroomden toe bij deze gelegenheid. Ze brachten hun zieken mee, zoals men het leest in het Evangelie. Allen vertrokken, verrijkt in God, en naar menige getuigenis, waren er velen die genezen werden.

• De Belgische kroonprins en Princes Mathilde, die huwden in december, zijn incognito naar Medjugorje gekomen van 6 tot 10 augustus om de Koningin van de Vrede hulde te brengen. Ze waren opgetogen over hun bedevaart! Noteren we eveneens de komst van Mgr. Leonard, Bisschop van Namen [België], die enkele dagen voor hen hier was.
  
• Het XIe Jongerenfestival eindigde op 6 augustus. Velen hadden bewondering voor de kwaliteit en de diepte van de tussenkomsten. Een groot aantal  jongeren stonden op om hun leven aan Christus te geven. De Heilige Geest had voor hen heel wat verrassingen klaar. Sommigen zijn zich voor het eerst bewust geworden van het bestaan van de Satan en de valstrikken die hij spant. Ze hebben diepe bevrijdingen ervaren en moedig de strijd kunnen aangaan die eigen is aan het Christelijk leven! Laten we bidden opdat deze jongeren goede herders zouden vinden om hen in hun bekering te kunnen begeleiden.
  
  Mgr. Reilly van New-York legde een buitengewone getuigenis af : hij overtuigde de jongeren van de schoonheid, de grootheid en de prijs van het menselijk leven.  Hijzelf heeft met zijn ploeg medewerkers reeds duizenden abortussen kunnen vermijden. Zijn zending is er, in de de geest van de Gospa, niet alléén op gericht de kinderen te redden (die geenenkele morele verantwoordelijk-heid dragen) maar vooral om de zielen van de verantwoordelijken voor de abortussen te redden van een eeuwige dood.  En dit alles zonder de minste geest van agressiviteit! Zegt de Gospa niet: "Lieve kinderen, moge uw enige drijfveer steeds de liefde zijn. Keer door de liefde alles ten goede wat de satan wil vernielen en zich toeëigenen." [31 juli 1986]
  
  De laatste dag richtte Mgr. Rivas, Bisschop van St. Vincent in de Antillen en die goed gekend is voor zijn wonderen van evangelisatie, zich tot de duizenden jongeren: "Ik ben incognito naar hier gekomen, enkel om dicht bij de Heilige Maagd te zijn en met Haar te bidden, maar voilà, ik ben ontdekt [hij wees lachend naar Pater Slavko] en zo sta ik hier voor u voor de micro ... Zo werkt onze Moeder!"
  
• Voortdurend herinnert de Gospa ons aan het vitale belang van het familiegebed. Een Amerikaans meisje, Kim, vertelde hoe haar vader na een bezoek aan Medjugorje gehoor gegeven had aan de oproep van de Gospa  en hoe dit het leven van gans de familie ondersteboven gekeerd had:
  
  Toen mijn vader terugkwam uit Medjugorje was hij een ander mens! Zijn dagelijks tijdsgebruik veranderde, er kwam nu de H.Mis en de rozenkrans bij. Zijn weken werden gekenmerkt door frekwente vastendagen en door de Biecht. Zijn vrienden verstonden er zich niet aan ! Velen wilden met hem niet meer spreken, zijn collega’s meenden dat hij gek geworden was en stopten alle omgang met hem. Mijn moeder was door dit nieuwe gedrag zo verward dat het niet lang duurde voor ze naar echtscheiding begon te verlangen. Mijn vader had echter vertrouwen in de tedere bezorgdheid van zijn hemelse Moeder en besloot Haar tot gelijk welke prijs trouw te blijven. Toen begon hij samen met ons, zijn kinderen, elke avond het Rozenhoedje te bidden. Mijn moeder was daar totaal tegen en, om niemand voor het hoofd te stoten, baden we enkel één tientje. Ik herinner me hoe ik met gans mijn hart bad opdat het huwelijk van mijn ouders zou mogen gered worden. De beslissende faktor in mijn bekering was echter de vrede en de vreugde die mijn vader uitstraalde. Ik verging van verlangen om zelf ook zulke vrede, zulke vreugde te ervaren en ik zag wel dat het niet mogelijk was deze te vinden buiten God.
  
  "Mijn vader hield geen redevoeringen. Hij beperkte zich tot enkel handelen. Hij bad met gans zijn hart en maakte God tot het middelpunt van zijn leven. Ondanks steeds heviger moeilijkheden die hij te verduren had, gaf hij niet op. Hij weigerde elk  compromis en had zijn vertrouwen in de Heilige Maagd gesteld. Het lijden, dat steeds maar erger werd,  duurde ongeveer een jaar.
  
  Op heden dank ik God te kunnen zeggen dat gans mijn familie elke dag naar de H.Mis gaat, dat we het Rozenhoedje bidden en trachten, als familie, de boodschappen van Onze Lieve Vrouw te beleven en te verspreiden. Mijn vader zegt nu dat zijn vrouw, die maanden lang wilde scheiden, hem nu volop voor is in de ijver en liefde voor de Heilige Maagd ! Zelfs mijn broertje van 14 jaar deelt nu scapulieren uit en neemt vaak zijn vriendjes mee naar de ochtendmis van 7 uur waar hij zelf elke dag naartoe gaat. Zonder te spreken over de gebedsgroep die elke week thuis vergadert en tussen 25 en 75 mensen telt. Ganse families verzamelen hier voor een uur catechese en de Rozenkrans. De jonste kinderen kibbelen dan om het gebed te mogen leiden zodat we hen hebben moeten vragen om ieder maar een half tientje voor te bidden opdat er een maximum zouden kunnen aan bod komen.
  
  De laatste twee zomers gingen de vrienden van Papa en hun families, ook zij die hem voorheen "te godsdienstig" vonden, samen met hem naar Medjugorje op bedevaart.
  
  Met Kerstmis besloten we ons van heel wat  materiële dingen te ontdoen en het geld ervan te besteden aan Jezus en Maria. Als geschenken kozen we eenvoudige maar diepe cassetten over Medjugorje, die ons uitstekende instrumenten leken.  We hebben er 30 reeksen van uitgedeeld samen met geestelijke boeken over Medjugorje. We verwachtten niets terug. Jezus en Maria zullen echter nooit overtroffen kunnen worden in edelmoedigheid en nu krijgen we zoveel genaden dat we ze niet meer kunnen tellen!
  
  Mijn broer is naar het seminarie gegaan. Mijn grootmoeder heeft voor de eerste maal in haar leven haar biecht gesproken. Mijn ouders, ooms en tantes, kozijns en nichten gaan elke dag naar de Mis, bidden de Rozenkrans en verspreiden eveneens de boodschappen van Maria. Op het werk van mijn vader smeekte men hem om terug te komen en de collega’s die hem voorheen verwierpen komen nu bij hem om raad te vragen bij hun familiale en relationele problemen!"
  
  Ik heb zelf de vader van Kim hier in Medjugorje ontmoet. Het is waar dat hij een ongelofelijke vrede uitstraalt en ook die vreugde die typerend is voor de Heilige Maagd. Op dit ogenblik organiseert Kim een bedevaart naar Medjugorje voor volgende herfst met 40 leden van haar familie. De vader van haar vader, een bekeerling, wijdt nu gans zijn leven aan het verspreiden van de boodschappen van de Gospa met een vurigheid die niet moet onderdoen voor die van zijn zoon.
  
  Iedereen getuigt van de vruchten van de bekering van dit meisje. De invloed die ze heeft op de jongeren aan haar universiteit is aangrijpend. De genade heeft zich verspreid als een lopend vuurtje. Kim is een krachtig instrument geworden voor de Gospa, een instrument dat haar toelaat haar kinderen te bereiken op duizenden kilometers van Medjugorje!

• In de loop van deze zomer haalde Marija in een toespraak woorden aan van de H. Maagd die niet veel gekend en nochtans zeer belangrijk zijn: "Vele mensen komen naar hier om aan God een lichamelijke genezing te vragen. Sommigen leven echter in zonde. Ze geven er zich geen rekenschap van dat ze eerst moeten zorgen voor de gezondheid van hun ziel wat het belangrijkste is, en dat ze zich moeten zuiveren. Deze mensen zouden eerst moeten biechten en afstand nemen van de zonde."
  
  Marija verduidelijkte dat God veel meer genezingen zou verlenen als men de dingen in de goede volgorde zou doen: 1° eerst gaan biechten en oprecht verzaken aan de zonde, 2° en daarna bidden om genezing.
  
  Hier in Medjugorje gebeuren er veel verzoeningen en men kan vaststellen hoezeer deze boodschap waar is: veel ziekten verdwijnen eens de gezondheid van de ziel hersteld is. Merken we op dat deze eerste stap voor iedereen toegankelijk is!
  
• Nieuws uit het dorp: het heeft de eerste september overvloedig geregend, korte tijd na gemeld was dat een brand zich uitbreidde op de verschijningsberg. Dank u voor uw gebeden! Zoals elk jaar zijn de avondbijeenkomsten van de gebedsgroep op de heuvel gedurende enkele maanden afgelast tot Ivan terug is. Vicka heeft haar 35e verjaardag gevierd op 3 september. Ze straalde van een ongelofelijke vreugde. Ter gelegenheid van hun verjaardag omhelst de Gospa immers steeds de zieners: "Dat is een onmogelijk te beschrijven ervaring," zei Vicka ons. Het is zeer betekenisvol dat de Gospa graag verjaardagen viert. Bijzonder op die dag immers dankt Ze God dat Hij dit kind geschapen heeft en dan drukt ze meer dan ooit haar bewondering uit voor de schoonheid en de grootheid van de gave van het leven!
  
• Laatst nodigde de Gospa ons uit om "met liefde en in de kracht van de Heilge Geest meer voor God en Zijn Rijk te werken." Een bevriende studente, Marge, zat op een dag in South Bend (USA) in een restaurant voor haar hamburger. Op het ogenblik dat ze voor haar maaltijd bad, hoorde ze een zachte stem in haar hart die haar vroeg naar de man te gaan die aan een naburige tafel zat om hem te zeggen dat God van hem hield! "Oh neen, dacht ze , dat kan ik niet doen! Ze was erg geïntimideerd en had er geen idee van hoe de man zou reageren. Ze dacht bij zichzelf: "Goed ... ik eet mijn hamburger supertraag en als die man er dan nog zit zal ik bij hem gaan."
  
  Ze at zo traag als maar mogelijk was haar hamburger en toen ze gedaan had was de man nog steeds daar, zoals te verwachten was ! Toen verzamelde ze al haar moed, ging naar hem toe en zei: "Verontschuldig me, ik was aan het bidden voor mijn maaltijd toen ik de Heer hoorde zeggen bij u te komen. Hij wil u zeggen dat Hij van u houdt!" Toen hij dat hoorde kwam er plots een glimlach op het gelaat van de jonge man: "Oh, zet u, alstublieft, zet u! Ik moet u iets vertellen ... "
  
  Hij was een "Marine" [een Amerikaanse marinier] die juist zijn marsorder gekregen had om naar Beyrouth te vertrekken. Enkele tijd voordien hadden terroristen een kazerne van de Marines aangevallen en 200 van hen werden gedood. Diezelfde morgen had deze "Marine" besloten te deserteren, wel wetend dat dit zeer zware gevolgen zou hebben: voor de rest van zijn leven zou hij een "vluchteling" zijn. Hij had echter ook aan de Heer gevraagd hem een teken te geven: "Als ik daar geen gevaar loop en als U me beschermt, OK, dan deserteer ik niet en vervoeg ik morgen mjn eenheid voor Beiroet." [en inderdaad, alles verliep goed en was geen enkele terroristische aanval tegen de Marines gedurende zijn verblijf in Beiroet].
  
  In Medjugorje zegt de Gospa ons: "Zonder u kan ik de wereld niet helpen." Ze heeft ons nodig als instrumenten. Soms wil dat zeggen dat we moeten handelen zoals deze studente en de ingevingen van de Heilige Geest moeten volgen, zelfs als dat ons zo stoort dat we ze liever niet horen. Gezegend Marge die moedig dit woord van heil van Jezus doorgaf aan deze jongeman in nood...

• Het is maar in de Hemel dat we het belang zullen zien van de toewijding die op 8 oktober werd gedaan door Johannes Paulus II, van wie de Gospa zei: "Ik heb hem gekozen voor deze tijd." Samen met ongeveer 1500 bisschoppen, verzameld voor het beeld van Fatima, bad hij als volgt: "Aan U, dageraad van het heil, vertrouwen wij onze wegen toe in het nieuwe millenium, opdat, onder Uw geleide, alle mensen Christus zouden mogen ontdekken, het Licht van de wereld en enige Redder. Toen de Heilige Vader dat de laatste maal deed [maart 1984], veranderde de loop van de geschiedenis totaal, en die dag zei hij privaat: "Medjugorje is de bevestiging en de verwezenlijking van Fatima."
  
  Op 8 oktober nam de Plaatsvervanger van Christus zijn toevlucht tot Maria: "Vandaag, meer dan ooit tevoren, bevindt de mensheid zich op een kruispunt ... Daarom, o Moeder, willen wij U,  zoals de apostel Johannes, bij ons verwelkomen ... Wij staan hier voor U om onszelf, de Kerk en de ganse wereld aan Uw moederlijke zorg toe te vertrouwen ... Ontvang de Heilge Geest voor ons en met ons, zoals in de tijd van de eerste gemeenschap in Jeruzalem, rond U verzameld op de dag van Pinksteren..."
  
  Zes weken eerder bereidde de Gospa ons reeds voor: "Ik wil u danken en u aanmoedigen om met liefde en de kracht van de Heilige Geest nog meer voor God en zijn Koninkrijk te werken." [25.08.2000]
  
  Pater Jozo gaf aan bedevaarders naar Medjugorje uiting aan zijn enthousiasme: "Deze toewijding is de laatste stap van de verwezenlijking van wat Maria in Fatima gevraagd heeft, zei hij, en ze zal een nieuw Pinksteren inluiden! Zoals Petrus samen met Maria bad in het Cenakel, zo is de nieuwe Petrus, die Johannes-Paulus is, vandaag met Maria in Rome, wachtend op de Heilige Geest!"
  
  Ook wanneer de satan de voorpagina’s haalt van de kranten om ons te ontmoedigen en ons te doen geloven dat we wereld naar een overwinning van het Kwaad afstevent, deelt de Gospa van Haar kant haar vreugde met ons, en het is naar Haar dat we willen luisteren: "In mijn Onbevlekt Hart voel ik dat er velen zijn die dichter bij mij gekomen zijn en die, heel bijzonder, door te bidden en zich te bekeren in hun hart de overwinning dragen van mijn Onbevlekt Hart." [25.08.2000]
  
• Onlangs werd er, als bij wonder, een zeer belangrijke verkiezingsoverwinning behaald in Mexico! Het land is voor een groot deel bevrijd van de verdrukking door anti-christenen. Men had een opmerkelijk gebedsinitiatief, van het "Jericho-type" gelanceerd. Het bestond  in 7 dagen onophoudelijk rozenkransgebed voor het H. Sacrament, door een uitgebreide keten van mensen, gevormd door gebedsgroepen, kloosters, parochies, families, enz ...Waarom hun voorbeeld niet volgen?
  
  Inderdaad, wij kunnen een nieuwe overwinning voorbereiden tegen de "kultuur van de dood" voor de verkiezingen in de V.S. Hun inzet is immers enorm. Het resultaat van deze verkiezingen zal alle landen beïnvloeden. De volgende dagen zijn kritisch! Van het Congreslid Chris Smith [die de strijd tegen de "doodscultuur" in het Congres leidt] vernam ik vorige maandag in Washington  dat de verkiezingen van 7 november beslissend zullen zijn of het voorstel al dan niet zal aanvaard worden om abortus zonder beperking te verplichten in de landen die genieten van Amerikaanse hulp. Nu reeds worden er verplichte sterilisaties verricht in deze arme landen. Dat is "Amerikaanse hulp!" Laten we, meer dan ooit, de wapens van de Rozenkrans, de Vasten en de aanbidding van het H. Sacrament te hand nemen want de triomf van de H. Maagd staat voor de deur! En het hangt zo veel van onszelf af!
  
• Dit weekend hebben we in Chicago verscheidene uitzendingen kunnen filmen met Zr. Briege McKenna. We vernamen van haar enkele elementen uit de beginperiode van Medjugorje die we niet kenden. Zo was Pater Tomislav Vlasic in 1981 verantwoordelijk voor de jongeren in het bisdom Mostar. Hij was er van geschokt te zien hoe de Communisten de jongeren verleidden en hen van de Kerk wegtrokken. Toen Zr. MacKenna dan over hem bad [te Rome in mei 1981] kreeg ze een beeld van stromen levend water die ontstonden in het koor van een kerk [St. Jacobus] waar Tomislav zelf verbleef. Duizenden jongeren kwamen naar die kerk om er van dat water te drinken. Dan vertrokken ze weer en nodigden duizenden andere jongeren uit om te komen drinken! Dit profetisch beeld is zeer merkwaardig want het onthult een van de mooiste aspecten van de roeping van Medjugorje voor de wereld: de hunker van de jongeren naar God en hun bekering. Mochten al de jonderen uit onze families tot die duizenden behoren!
  
• De Gospa is steeds onvermoeibaar wat betreft haar "wonderen voor het leven." Vorige maand kwam er een Amerikaan van het soort zondagschristen op bedevaart. Hij leed aan een gevorderde kanker die zowel de hersenen, een nier, de schildklier en een long aangetast had. De man is echter vader van 13 kinderen! We hebben allen de H. Maagd gesmeekt: "Zoveel ouders verwerpen het leven en aborteren hun kinderen! Spaar het leven van deze vader die ieder van zijn 13 kinderen verwelkomd heeft als een gave uit de Hemel! In de U.S. is zijn familie een uitzonderlijk voorbeeld van openheid voor het leven. U mag deze kleintjes geen wezen laten worden! Wij smeken U, wees een steun voor uw supporters."
  
  En zo genoot deze man van een belangrijke inwendige genezing en als een toemaatje van genade, vernam hij van zijn drie specialisten een ongelofelijk nieuws bij zijn terugkeer in de VS. Deze geschiedenis is echter te mooi om vlug te beschrijven op de weinige ruimte die me op deze brief overblijft. Ik zal ze vertellen op 1 november.

• Het is in deze maand november goed meer te bidden voor hen die ons verlaten hebben: "Vergeet niet, lieve kinderen, dat uw woonst in de Hemel is," zei de Gospa nog onlangs.
  
• Laten we ook onze dierbare Pater Ivan Bradvica in onze gebeden meedragen, een Franciskaan die twee jaar in Medjugorje verbleef. Hij was door iedereen gewaardeerd voor zijn grote goedheid en zijn woorden die recht naar het hart gingen. Hij is ten gevolge een ziekte op 4 november in Italië naar het huis van de Vader gegaan en werd in aanwezigheid van onze bisschop Mgr. Peric, begraven in Humac, dicht bij Medjugorje.
  
• Een van de Franciskanen van de parochie, Pater Philip Pavic, een Amerikaan van Kroatische afkomst, heeft Medjugorje verlaten en is teruggekeerd naar de Verenigde Staten. Hij oefende zijn apostolaat meestal uit bij de Engelstalige pelgrims. Moge de Heer hem zegenen in zijn nieuwe opdracht. Hij heeft de hulp van ons toegewijd gebed.
  
• Na de verschijning van 4 november deelde Marija haar vrienden mee dat de Heilige Maagd zeer verheugd was. Ze vroeg haar: "Waarom is U zo blij?" en deze antwoordde: "Omdat er velen begonnen zijn te bidden voor mijn intenties." [Herinneren we ons dat Maria ons dit in heer vorige boodschap gevraagd had]. Voor de verschijning spoort Marija ons vaak aan om niet schuchter te zijn en veel te vragen aan de Heilige Maagd. Ze heeft zoveel genaden voor ons ter beschikking en wil ons graag alles geven wat Ze heeft. Volgens Maria herhaalt ze dikwijls: "Vergeet niet dat ik Uw Moeder ben en dat Ik u bemin." Wij vergeten dit vlug! Is het niet de vreugde van de moeder zich geheel aan haar kinderen te geven?
  
• Ten gevolge het verhaal van Arthur die in Medjugorje van kanker genas [zie onze fax van 1 november] hebben we ongelofelijke getuigenissen gekregen. En in de VS zond een grote nationale televiesieketen [CBS] rechtstreeks een onderhoud uit met Arthur en enkele video-opnamen die hij had meegebracht. Zo konden miljoenen Amerikanen Vicka over hem en over anderen zien bidden. De kijkers waren zeer onder de indruk en veel zieken zijn zich bewust geworden van de kracht van het christelijk gebed [en van de biecht] voor de genezing. Dank U, Heer. Dat toont hoezeer de media dragers kunnen zijn van genaden! Waarom zou satan steeds de belangrijkste titels halen van de actualiteit?
  
• Het jubileum van de leken zal gevierd worden in Rome op 26 november, op het feest van Christus-Koning. Daar Medjugorje een lekenbeweging is in de Kerk [en de meerderheid van de aanwezige gemeenschappen ook lekenorganisaties zijn, afhankelijk van de Congregatie van de leken te Rome] en daar ook bijna alle getuigen van Medjugorje in de wereld leken zijn, zal dit jubileum echt het onze zijn! Daarom zullen we zeer aandachtig zijn voor de woorden die Johannes-Paulus II zal uitspreken bij deze gelegenheid. De Kerk heeft in feite sinds    Vaticanum II niet opgehouden de leken op te roepen hun verantwoordelijkheid op te nemen in het Lichaam van Christus. Hun apostolaat  leunt immers zeer dicht aan bij het leven van de wereld op gebieden zoals de politiek, de kunst, de gezondheid, de wetenschap en vooral de media. We genieten inderdaad van een eigen vrijheid die nog moet ontdekt , bestudeerd en in practijk gebracht worden. Dit ligt de Heilige Vadet nauw aan het hart en het is voor niemand een geheim dat hij Vaticanum II gerealiseerd  en beleefd ziet door de lekenbewegingen in de Kerk.
  
• Het jubileumjaar eindigt binnen twee maanden. Laten we het nieuwe jaar niet binnengaan zonder ons met iedereen volledig te hebben verzoend, voor zover dit in onze macht ligt en door goed gebruik te maken van de ongelofelijke genaden die de Hemel ons dit jaar geeft. Vaak heeft de Gospa ons uitgenodigd de eerste donderdagen, vrijdagen en zaterdagen van de maand voor te behouden om ons te verzoenen en te biechten. Zo heeft ze de gebedsgroep van Medjugorje gevormd. Ikzelf was hier in Medjugorje getuige van onverwachte en ogenschijnlijk onmogelijke verzoeningen.  Waarom vragen we allen samen de Heilige Maagd niet wat er nog rest van verdeeldheid, wrok of verwerping onder ons weg te nemen voor het begin van de advent? Er blijft ons nog voldoende tijd daarvoor en welk mooi kerstgeschenk zou dit zijn voor het Kindje Jezus!

• Laten we in dit noveen voor Kerstmis ons herinneren dat de Gospa dikwijls de wens uitgesproken heeft dat wij in de Advent, samen, in familie de passages zouden lezen van de H.Schrift die op deze tijd betrekking hebben en dat we er samen over zouden praten. Zo zijn onze harten beschermd tegen de materialistische stress die kenmerkend is voor dit seizoen en bereiden ze zich voor op het mooiste van alle geschenken: Jezus die het vlees aangenomen heeft om ons te redden. De Gospa vraagt ons ook tijd te besteden aan het bezoek aan de meest misdeelden, aan hen die lijden onder eenzaamheid of ziekte, aan materiële armoede, aan liefde of gebrek aan God. Laten we met hen onze vreuge, onze glimlach, onze materiële goederen delen.
  
• Het Cenakel heeft op de 1ste november dicht bij Medjugorje een nieuw huis geopend [nabij de gemeenschap Kraljica Mira]. Deze stichting, "Campo della Gioia," is volledig gebouwd door de jongens van het Cenakel om er meisjes die in moeilijkheden zijn, onder andere die het slachtoffer zijn van drugs, op te vangen. Zuster Elvira schrijft: "Wij zijn er zeker van dat veel meisjes, onder de moederlijke blik van Maria, hun schoonheid, de grootheid en de luister van hun vrouw-zijn terug zullen ontdekken.
  
• Het dorp ligt er dezer dagen vreedzaam bij. De priesters doen hun best om het gemis na het vertrek van Pater Slavko aan te vullen en wij ontdekken steeds nieuwe talenten! Pater Svetozar heeft de verantwoordelijkheid overgenomen van het "Dorp van de Moeder," de Franciskanen animeren om beurt de Rozenkrans, de Avondaanbiddingen en ook de gebedstonden op de heuvels. Pater Ivan Sesar, onze pastoor, is blij dat zijn medewerkers de opvolging van Pater Slavko goed verzorgen en trouw blijven aan zijn geest van gebed. Alle manifestaties en retraites gaan verder, zelfs deze van "Gebed en Vasten" in het Domus Pacis.
  
• Tijdens zijn laatste mis die hij de morgen voor zijn overlijden privaat opdroeg voor een Oostenrijkse groep zei Pater Slavko: "We klagen steeds. We zouden willen op een andere plaats zijn, in een andere tijd, zoals bij voorbeeld in Jezus’ tijd. We denken dan dat we Hem zo beter zouden hebben kunnen beminnen, aanraken en in Hem geloven ... Laten we echter geloven dat God gekozen heeft wat er voor ons het beste was en moest er een tijd of een plaats geweest zijn die voor ons beter was, dan zou Hij ons daarin geplaatst hebben. Hij kon dat doen."
  
• Enkele tijd voor zijn dood droeg Pater Slavko de H.Mis op in het Cenakel. Pater Slavko gaf aan al deze jonge ex-gedrogeerden, die zo geleden hebben van het gebrek aan vrede in hun familie, het beste van zichzelf, als aan zijn geestelijke kinderen. Hij zei hen die dag: "Weet ge hoe ge de vrede verliest? Het is als men alleen maar één aspect van iemand begint te zien, één aspect dat men niet graag heeft, zonder rekening te houden met zijn persoonlijkheid in haar geheel. Men ziet dan alléén nog dat aspect in deze persoon en de kritiek komt in ons op. We vergeten dan alle andere aspecten. Door ons te fixeren op dat bepaalde punt dat ons stoort worden we blind, zelf als dit gebrek, die slechte gewoonte, of zelfs die zonde heel reëel zijn.  We verliezen dan al de schoonheid van het leven van deze persoon uit het oog, wat hij reeds gedaan heeft, wat hij al gegeven heeft, wat hij al geleden heeft, enz... We krijgen dan een zeer beperkte kijk op die andere en dat is vals. We worden gevangenen van dit vals beeld. Wij verliezen de dankbaarheid! En zonder deze dankbaarheid verliezen we onze vrede. Het is immers de dankbaarheid die de weg bereidt voor de komst van de vrede.
  
  Als iemand bij u komt en ge drukt uw dankbaarheid tegenover hem uit voor wat hij gedaan heeft en voor al zijn inspanningen, dan zal het hem moeilijk zijn tegenover u wrok te koesteren voor kleine dingen, want ge hebt dan de weg reeds bereid voor de vrede en de verzoening.
  
  Het is zo gemakkelijk in onze verhoudingen met een andere gestoord te zijn door een gebrek dat ons onoverkomelijk lijkt! Waarom kunnen we ons hier niet boven zetten ?  Het is omdat wij onze visie, onze blik begrensd hebben. Als u dat overkomt, zeg dan: Oh, ik ben de vrede aan het vernielen!
  
  Wij moeten een fundamentele beslissing nemen, deze van steeds erkentelijk te zijn en in alle omstandigheden, in alle dingen een oog te hebben dat erkent wat de anderen voor ons doen, dat erkent wat God voor ons doet en ... dat zelfs erkent wat God voor ons doet door de anderen! Vandaag hindert het me dat het regent: Bogu hvala! [dank aan God!]. Natuurlijk, de regen hindert mijn plannen van vandaag, maar als God het laat regenen, dan is het misschien omdat de aarde zich voorbereidt om vruchten te geven opdat we volgend jaar zouden kunnen eten. Ik moet mijn blik verruimen en de dankzegging laten opwellen. Mijn vrede zal steeds hersteld worden door de dankbaarheid."
  
  Pater Slavko sprak niet theoretisch. Hij gaf door wat hij geleerd had uit zijn eigen ervaring, uit zijn eigen leven, uit zijn eigen geestelijke strijd. Zo waren zijn laatste daden daden van verzoening. Hij legde er zich op toe de vrede te herstellen waar ze misschien geschonden was.
  
  Er blijven ons nog maar drie weken voor het slot van het Grote Jubileumjaar [6 januari]. Het is nog niet te laat om van ganser harte deze dankbaarheid te beleven en de nodige vergeving te schenken om de vrede te herstellen.
  
  Wat mij betreft, in de genade van deze « lente » en dit jubel-Kerstfeest, vraag ik oprecht vergiffenis voor de pijn die ik misschien heb veroorzaakt aan hen die me ontmoet hebben in Medjugorje of elders en die gekwetst werden door een gebrek aan dienstbaarheid, een te kort antwoord of een onbegrip van mijnentwege. Meer nog ik vraag hen om te bidden opdat ik steeds zou kunnen handelen zoals de Gospa het in mijn plaats en in dezelfde omstandigheden zou doen. Dank u!
  
  De echte getuige van Medjugorje is zeker hij die de boodschappen uitdraagt, maar meer nog hij die het Hart van Maria in zich opgenomen heeft en het laat stralen van goedheid.
  
  Sommmige personen zijn geneigd zich te beklagen over de leegte die het vertrek van Pater Slavko in Medjugorje heeft achtergelaten. Ze zouden kunnen zeggen: "Het is nu te laat, ik heb de gelegenheid laten voorbijgaan om deze bewonderenswaardige priester te kennen!" Wat zou Pater Slavko echter zelf doen in dergelijke omstandigheid? Hij zei "Ik heb een bijzondere genade gekregen en als de dag voorbij is ben ik ze al vergeten."
  
  Hij had geen spijt van het verleden, had geen angst voor de toekomst, hij leefde in het nu. Twee uren na zijn dood op de Krizevac zei de Gospa ons: "Ga verder vooruit! Het is juist dat wat Pater Slavko ons zou gezegd hebben! Ja als een pionier heeft hij voor ons de weg vrijgemaakt. Gedurende bijna twintig jaar heeft hij ons in Medjugorje gezegd hoe we deze weg moeten volgen. Het uur is voor ons gekomen om niet afhankelijk te zijn van een mens maar het voorbeeld te aanvaarden dat hij ons gegeven heeft en deze weg te volgen, deze van de Koningin van de Vrede. Als deze Koningin ons zegt: "Uw broeder Slavko komt voor u tussenbeide," welk een machtige voorspraak moet dat dan wel zijn! Pater Slavko is, bevrijd van de limieten van tijd en ruimte, van de begrenzingen van de menselijke natuur, meer dan ooit actief voor Medjugorje en voor hen die gekozen hebben om met Maria de weg te gaan van de heiligheid.
  
  Het is niet per toeval dat de Gospa ons juist een maand voor de dood van Pater Slavko, sprak van de "komst van een nieuwe tijd." [boodschap van 25 oktober] Als er voor ons een lentetijd in aantocht is hoe zouden we dan de geest van de boodschap van Maria en het voorbeeld van Pater Slavko willen beschamen door ons te beklagen alsof het een herfst was of nog erger, een winter, die ons werd aangekondig? Medjugorje wordt gesnoeid om nog groter, nog vruchtbaarder en nog sterker dan ooit tevoren te kunnen worden.
  
  Op een dag was er een bedevaarster die naar Pater Slavko ging en hem zei: "Ge zoudt moeten rusten!" Vaak was hij door zulke uitspraken geïrriteerd en met een handgebaar maakte hij haar duidelijk; "Ik zal wel rusten in de Hemel! Nu houd ik er van hem te plagen in mijn hart en zeg hem soms: "Slavko, rust ge nu echt?" Ik heb hem immers sinds zijn dood nog nooit zo actief geweten! Door zijn tussenkomst heeft hij me al veel geholpen in belangrijke zaken. Neen, hij is niet weg van Medjugorje, zijn deur is van nu af non-stop open, 24/24 u. Gedaan met de rijen wachtenden. Zij die in de Hemel zijn behandelen immers iedere mens als enig in de wereld.

• Het dorp is aan zijn winterslaap begonnen. Er zijn maar weinig bedevaarders en de priesters benutten de zeer voorlopige kalmte om een bezoek te brengen aan de families en hun huizen te zegenen. Het onze werd gezegend door Pater Svetozar. Welke mooie traditie die door onze Kroatische broeders kon bewaard worden doorheen de eeuwen! Naast deze jaarlijkse zegen door de priester is er ook nog het gewijde zout dat door de huismoeder elke zaterdag in het huis wordt rondgestrooid om Gods zegen te bekomen en elke mogelijke schadelijke geest te verjagen. Het zou zo mooi zijn moesten we bij ons eveneens deze oude Christelijke tradities doen herleven. Het zijn vergeten schatten ! Dat zou zoveel kwalen en ziekten besparen! Dat zou ook bepaalde gelovigen er van weerhouden de sacramentalia van de Kerk te varvangen door bedenkelijke afkooksels dat het alom verspreide heidendom met succes aanbiedt. Het is niet voor niets dat de Gospa ons herinnert aan het belang van wijwater en gezegende voorwerpen in onze huizen [en op onszelf] als tekenen tegen Satan dat we God toebehoren.
  
• Het nieuwe millennium begon in schoonheid met de middernachtmis. Een onvergetelijk moment ! Pater Slavko deed de consecratie twee minuten voor de twaalf klokslagen van middernacht om de drempel van het 3de millennium te kunnen overschrijden in stille aanbidding van het Lichaam en het Bloed van Christus op het altaar. De vreugde en de plechtige stilte waren aangrijpend vooral in deze zo dicht opeengepakte en bonte menigte.
  
• Op 1 januari, het feest van de Moeder Gods, kreeg Marija haar verschijning in de Oasis van de Vrede. De Gospa was stralend. Aandachtig keek ze naar ieder die aanwezig was en zegende allen persoonlijk. Dit verlengde erg de duur van de verschijning. Op 2 januari ging Marija naar het weeshuis van Zuster Josipa en de Gospa verscheen er voor 90 weesjes. Het was de mooiste dag van hun leven. Ze hadden enkele Marialiederen voorbereid die ze de Heilige Maagd aanboden tijdens de verschijning. Marija vertelde dat de Gospa er glimlachend naar geluisterd had. Opnieuw keek ze naar ieder van deze kinderen en zegende ze één voor één. De verschijning duurde zeer lang en de Heilige Maagd gaf de volgende boodschap: "Ik ben de Koningin van de Vrede en ik ben eveneens uw Moeder. Vergeet niet dat ik uw Moeder ben en dat ik u bemin." De kinderen waren vol van vreugde en fierheid.
  
• Op 2 januari was een grote menigte bijeen gekomen in het Cenakel voor de verschijning aan Mirjana. Mirjana was gelukkig en gaf enkele woorden door die de Gospa haar meegedeeld had: "Lieve kinderen, vandaag, zoals nooit tevoren, vraagt mijn hart om uw hulp ! Ik, uw moeder, bid mijn kinderen om mij te helpen om dat te verwezenlijken waarvoor de Vader me gezonden heeft. Hij zond me naar u omdat Zijn Liefde groot is. Bidt in deze belangrijke en heilige tijd, waar ge nu zijt ingegaan, op bijzondere wijze voor hen die Gods Liefde nog niet ervaren hebben. Bidt en wacht!"

• Mgr.Pavao Zanic heeft op 11 januari deze wereld verlaten. Hij was bisschop van Mostar tot 1991 en werd opgevolgd door Mgr.Peric. Laten we bidden voor zijn zielerust !
  
• Ik kan niet zwijgen over dit mooie onderhoud dat ik had met Martin, een Engelse pelgrim van 27 jaar. Hij behoort tot een streng Joodse familie . Toen hij 18 was sprak een vriendin op het college hem over Medjugorje maar Martin wist niets af van Jezus en Maria. Zijn verhaal:
  
  Ik geloofde in God maar mijn geloof was eerder cultureel. Julie straalde sereniteit en vreugde uit en bij het zien van de positieve invloed die Medjugorje had op sommige vrienden : een betere manier van leven, verzoeningen, meer liefde ... was ik geneigd haar te geloven. Men had me geleerd dat Jezus een 'valse profeet' was maar bij het lezen van het Nieuwe Testament besefte ik dat Hij vol liefde was en buitengewoon wijs. Op een dag ging ik met Julie naar de H.Mis en werd getroffen door het rode lichtje dat bij het tabernakel brandde. Dat deed me denken aan de Synagoge !  Ik verstond niets van de mis maar een ongelofelijke vrede overweldigde mijn hart. De liefde en de tegenwoordigheid van God waren zo sterk in mijn ziel dat ik geweldig onder de indruk bleef. Ik was zo diep geraakt dat ik begon de te wenen zoals ik nog nooit gedaan had. De tranen kwamen uit het diepste van mijn hart!
  
  Toen Julie me over Medjugorje sprak had dat bij mij een zeer diepe weerklank. Ik vernam ook dat Onze Lieve Vrouw bij een verschijning gesproken had in haar moedertaal Dat raakte me erg. Ik voelde me naar Medjugorje gedreven en kwam daar aan in oktober 1993 met de intentie te bidden om te weten of ik me moest laten dopen in de Katholieke Kerk. Daar werd het me klaar in een onzeggelijke vrede, de vrede die in Medjugorje heerst. In mijn hart begreep ik dat God wilde dat ik gedoopt werd. Het was niet ik die Hem gekozen had maar Hij die me een geschenk aanbood en alles wat ik hoefde te doen was in alle vrijheid 'ja' te zeggen. Enkele tijd later werd ik dus gedoopt!
  
  In Medjugorje was ik onder de indruk bij het besef hoeveel Maria van me hield, te meer daar zij deze liefde liet voelen door het teken van de vrede. Ik weende veel, want zulk een liefde ligt niet in onze macht. Dit is een gave van God. Ik begreep dat Maria ons zozeer bemint dat ze ons naar Jezus leidt en aan Hem alle eer geeft. Daar begon ik te geloven dat Jezus echt aanwezig is in het H.Sacrament, Hij, het Brood van het Leven. Een van de mooiste schatten van de Katholieke Kerk is ook de hulp van de heiligen. Tussen hen is: "Myriam van Juda" [d.i. voortgekomen uit de stam Juda], zij die ons bij uitstek dichter bij Jezus brengt.
  
  Ik ontdekte ook de gave van de Biecht, dat prachtig sacrament dat door de jongeren zo slecht wordt begrepen. Mochten ze zich toch rekenschap geven van dit geschenk!  We hebben de biecht en de vergeving zo erg nodig! Jezus roept het ons toe: "Bevrijdt u van uw schuldgevoelens, bevrijdt u van uw last!" Ik was nog niet gedoopt toen ik in Medjugorje was en kon dus nog niet biechten, maar ik mocht mijn hart openen bij een priester. Ik deed alles uit de doeken van mijn voorbije leven en mijn zonden.  Hij gaf me de absolutie niet maar hij zei me dat God me zegende en mijn gebed hoorde. Ik was ongeduldig om gedoopt te worden en de H. Communie te mogen ontvangen!
  
  Drie Jaar later kwam ik terug naar Medjugorje. Naar Medj. komen is ingaan op een uitnodiging. Men wordt geroepen en kiest dit zelf niet. God gebruikte me toen voor anderen die voor de 1stemaal kwamen. Intussen was ik gestart met een gebedsgroep die samenkwam voor aanbidding en de rozenkrans. Wat mij als Jood bij Maria treft is haar aanwezigheid, want de rol van de moeder is in de Joodse familie essentieel. Ze is altijd aanwezig en bewerkt zo de stabiliteit, ze geeft haar tederheid altijd voort. Mijn ouders waren erg geschokt toe ik Katholiek werd. Niettemin houdt mijn moeder nog steeds evenveel van mij!  Hier in Medjugorje komt Maria elke dag, op hetzelfde uur, ze is immer dezelfde en ons leven heeft deze stabilieit nodig. De wereld verandert zo vlug! We weten echter dat zij niet zal verdwijnen en dat stelt ons gerust.
  
  We hebben allen nood aan een moeder, aan moederliefde. God heeft ons zo geschapen. De eerste dagen van ons leven verlopen in de kamer van onze moeder waar we bemind en gevoed worden. In het geestelijk leven hebben we ook een moeder nodig! En voor ons allemaal is dat Maria, of men nu Jood is, protestant, katholiek of ongelovig. Ze houdt van ons allemaal! "Moest ge weten hoezeer ik u bemin, ge zoudt wenen van vreugde," heeft ze hier gezegd. Hier zag ik zoveel mensen van vreugde wenen en ik ben één van hen!
  
  In Medjugorje heb ik Maria leren kennen als de "Koningin-Moeder" van de Bijbel, gezeten naast de Koning op de troon. Ze gaat hiermee door in de Katholieke Kerk, als Moeder en Koningin, steeds aan de zijde van Jezus de Koning. Op het tijdstip, door God gekozen, zullen we allen geënt worden op de enige "olijfboom" en het Joodse volk zal zien dat Jezus de Messias is. Ik heb veel Joodse jongeren ontmoet die zich de vraag stellen: is Jezus "de Messias?" Dat gebeurt heel zachtjes, zoals God gewoon is te werken. Het zijn wij niet die Jezus kiezen, het is Jezus die ons kiest. Het enige dat ons te doen staat is ons hart te oepen en "ja" te zeggen.

• Op 4 maart is Pater Aneglo Mutti, na een lange ziekte, teruggekeerd naar zijn Schepper. Hij was de stichter en de redacteur van "Echo van Medjugorje" en een uitverkoren instrument van de Gospa. Hij  verspreidde haar boodschappen in vele talen. Gods zegen rustte op hem en door hem op miljoenen lezers die hij met een kostbaar manna voedde. Laten we voor hem bidden en hem vragen dat hij dit werk dat hij begonnen was zou verder zetten in de H. Geest!
  
  De frekwente bezoeken van Pater Angelo aan Medjugorje waren voor mij dikwijks een aanmoediging. Graag publiceerde hij ook fioretti van de Gospa in "Echo." Zijn heengaan betekent voor ons het verlies van een vriend maar geeft ons een steun meer bij de Vader. Laten we hem niet  zonder werk blijven voor de noden van de wereld en van Medjugorje!
  
• Om op 19 maart de H. Jozef beter te vieren geef ik u hier een mooie getuigenis die men mij vertelde in Polen. Poolse zusters hadden een weeshuis tijdens de 2de wereldoorlog. De mensen waren zeer arm en de zusters leefden van de Goddelijke Voorzienigheid. Op een dag was er geen melk meer voor de kinderen wat hun gezondheid in gevaar bracht. De overste vroeg aan de zuster van de keuken een smeekbriefje te schrijven naar de H. Jozef en dat achter zijn ikoon te steken, zoals men in de kloostergemeenschap gewoonlijk deed. Voor haar wit blad papier had de zuster het heel moeilijk om melk uit te beelden. Ze deed echter wat ze kon.
  
  ‘s Anderendaags klopte er een vreemdeling aan de deur en zei aan de zusters dat hij een geschenk had voor de gemeenschap. Ze waren blij omdat ze dachten dat er misschien melk toegekomen was. Groot was echter hun verbazing toen bleek dat de bezoeker hen enkel maar een kat als geschenk meegebracht had. Toen hij hun vroeg of ze soms iets bijzonders nodig hadden antwoordden de zusters: "Ja, melk!" "Melk?" riep de bezoeker uit, "die heb ik genoeg! Ik zal er u zo vlug mogelijk brengen!" Toen de melk dan daar was vroeg de overste om het smeekbriefje te zien dat bij de H. Jozef geplaatst was. Bij het zien van de tekening begon ze luid te lachen. De keukenzuster had er immers niet beter op gevonden dan een kat te tekenen die gulzig melk zat te slurpen uit een bakje! St. Jozef had de vraag gezien en had, in zijn goedheid, niet alléén de melk geleverd maar, als toemaatje, ook de kat!
  
• Vele bedevaarders willen een bedevaart doen naar Medjugorje, maar twijfelen nog omdat ze de volle aflaat van het Jubileumjaar willen verdienen. De H. Jacobuskerk van Medjugorje is echter niet aangeduid door de Bisschop om deze te verkrijgen. Ze mogen echter gerust zijn en zich verheugen! De bedevaarders van Medjugorje kunnen deze aflaat krijgen ofwel in het Franciskaanse klooster van Siroki Brijeg, ofwel in het heiligdom van St.Antonius van Padua in Humac-Ljubuski 13 km. van Medjugorje. Er zijn nog andere heiligdommen aangeduid in Bosnië-Herzegovina, zoals Duvno, Hrasno en natuurlijk ook de Kathedraal van Mostar.
  
• Weet u dat de bijzonderste vragen van de Gospa in Medjugorje behoren tot de middelen die door Paulus VI werden vermeld om een volle aflaat te verkrijgen ? Bij voorbeeld : Het bidden van de 3 delen van de rozenkrans, de aanbidding van het H.Sacrament gedurende minstens een half uur, lezing uit de H.Schrift gedurende minstens een half uur, het bidden van de Kruisweg ... op voorwaarde  op een waardige manier het sacrament van de biecht te hebben ontvangen, te hebben gecommuniceerd, te hebben gebeden voor de intenties van de Paus en dit alles met het vaste voornemen zich van de zonde te bevrijden. Laten we, met de hulp van de Gospa, deze mooie gelegenheid niet voorbij gaan om zielen uit het Vagevuur te bevrijden.

• De bedevaarders beginnen talrijk toe te stromen om hier de Goede Week te beleven.  De parochie heeft ter gelegenheid van het Jubeljaar een nieuwe gebedsformule ingevoerd op de eerste vrijdag  van de maand : na de H.Mis smeken de priesters de Heer voor de genezing van onze harten en onze lichamen. De gelovigen worden uitgenodigd tot een zegening met olie (op het voorhoofd) zoals de patroon van de Parochie, de H. Jacobus, vraagt. Deze gebedsavonden werpen mooie vruchten af.
  
• De Gospa heeft de gebedsgroepen van Medjugorje vaak gevraagd het leven van de heiligen te lezen en er een voorbeeld aan te nemen. De heiligverklaring op 30 april te Rome van Zuster Faustina biedt er ons nu een goede gelegenheid  toe. Te meer omdat Jezus haar boodschappen toevertrouwde die erg gelijken op die van Zijn moeder hier en die ons oproepen om de huidige genade te grijpen: "Mocht gans de mensheid mijn grenzeloze  Barmhartigheid leren kennen. Het is een teken van de laatste tijden. Daarna komt de Dag van de Gerechtigheid. Mochten de mensen, zolang het nog tijd is, hun toevlucht zoeken in de bron van mijn Barmhartigheid, mochten ze profiteren van het Bloed en het Water voor hen vergoten." [Klein dagboek § 847]. Het is geen toeval dat de Gospa onze tijd "een tijd van genade." Laten we hem ten volle benutten  om, op een bepaalde dag, ons er niet te moeten over "beklagen" dat we deze gelegenheid hebben verwaarloosd.
  
  Waarom zouden we onze harten niet verenigen en samen de novene van de Goddeljke Barmhartigheid doen die op Goede Vrijdag begint ? Ze werd door Jezus zelf aan de Zuster Faustina gedicteerd en ze heeft reeds zoveel wonderen bewerkt voor de meest verstokte zondaars.
  
• Om nog voor Pasen de goddelijke kracht van het sacrament van de verzoening te begrijpen laat ik hier volgen wat Pater Tim Deeter ons vertelde op onze zending in Azië: "In die tijd ging ik dagelijks de zieken bezoeken in een ziekenhuis dicht bij mijn parochie [in de VS]. Steeds opnieuw stond er een vrouw op mijn lijst omdat ze in coma was. Op een dag toen de lijst van mijn zieken die ik moest bezoeken indrukwekkend lang was, zei ik bij mezelf: Ik zou die vrouw best van mijn lijst schrappen,ze heeft het niet nodig me te zien, trouwens ze kan toch niet met me praten. Terwijl ik echter de andere zieken bezocht kreeg ik wroeging en dacht dat het misschien toch beter was naar haar toe te gaan. Ik zette me neer aan haar bed en begon naar mijn dagelijkse gewoonte: Ik ben Pater Tim, het is vandaag maandag, enz ... Aan het einde begon ik te denken: Dit is eigenlijk al te dwaas, ze kan toch niet antwoorden, ik ben mijn tijd aan het verspelen. Ik zal niet meer terugkomen en haar van mijn lijst schrappen. Toen kwam er plots een idee bij mij op, het kwam niet van mij: deze vrouw heeft kwijtschelding van haar zonden nodig! Door haar coma had ze inderdaad de gelegenheid niet gehad om te biechten. Ik boog me dus over haar en fluisterde: "Als je zonden deed waarvoor je nog geen vergeving gekregen hebt, geef die dan nu in uw hart aan de Heer, daarna zal ik samen met u de akte van berouw bidden." Ik wachtte drie minuten, bad de akte van berouw en gaf haar de absolutie.
  
  Toen ik me terug op mijn stoel zette, kwam de vrouw plots recht in haar bed ! Zonder naar mij te kijken richtte ze haar blik op het kruisbeeld dat achter mij aan de muur hing. Ze opende wijd haar armen, kreeg een mooie lach op haar gelaat en riep uit : "Jezus!." Toen viel ze terug achterover en stierf.  Ik keerde me vlug om om te zien of Jezus daar was, maar neen, ik zag Hem niet. Op mijn priesterwoord was Hij voor haar gekomen in het Sacrament van de Verzoening en had haar meegenomen.
  
  Zo ziet u dat de sacramenten belangrijk zijn !  Als God u oproept om tot Hem te naderen, stel het dan niet uit want wie weet of u morgen nog in leven zal zijn? [Einde van het getuigenis]

• Hier in Medjugorje nodigde de Gospa ons op de vooravond van deze gedenkwaardige 13e mei uit voor de nachtelijke verschijning aan Ivan op de heuvel. Ze verscheen, gelukkig en stralend. Het is geen toeval dat Ze deze nacht  heel bijzonder bad voor de vrede in de wereld. Het was immers juist dat wat ze vroeg aan de herdertjes in Fatima, terwijl ze hen ook het zekerste middel gaf om het einde van de oorlog [14-18] te bespoedigen: de dagelijkse rozenkrans en het brengen van offers aan God langs haar Onbevlekt Hart.  Juist voor haar dood zei Jacinta aan haar nichtje Lucia dat God de vrede van de wereld had toevertrouwd aan Maria en dat we deze vrede moesten vragen aan haar Onbevlekt Hart.
  
  Ik raad iedereen aan deze prachtige toewijding aan het Onbevlekt Hart te bidden die de Gospa zelf hier in Medjugorje gegeven heeft : "O, Onbevlekt Hart van Maria, dat van goedheid overvloeit. Toon ons Uw liefde voor ons. Moge het vuur van Uw Hart, o Maria, over alle volkeren neerdalen. Wij houden oneindig veel van U. Druk in ons hart een ware liefde. Moge ons hart vurig naar U verlangen. O Maria, zachtmoedig en nederig van hart, denk aan ons wanneer wij zondigen. U weet dat wij, mensen, zondaars zijn. Genees ons van elke geestelijke ziekte. Door Uw allerheiligst en moederlijk Hart, stel ons in staat de goedheid van Uw moederlijk hart te beschouwen. En mogen wij ons zo bekeren door het vuur van Uw Hart. Amen." [28.11.83]
  
  Merken we ook op dat deze dag niet alléén de verjaardag was van de 1ste verschijning in Fatima [13 mei 1917] maar ook deze van de mislukte aanslag op de Heilige Vader te Rome (13 mei 81).  In zijn bibliografie van Johannes-Paulus II beschrijft André Frossard inderdaad hoe hij voortdurend het volgende gebed prevelde terwijl hij naar het ziekenhuis gevoerd werd: "Maria kom! Maria, kom!" De volgende maand verscheen de Gospa voor de eerste maal in Medjugorje!!
  
• Op 25 maart 84 deed de Heilige Vader de toewijding die Maria in Fatima gevraagd had. Enkele uren later zei ze aan de kinderen in Medjugorje: "Verheug u met mij en met de engelen omdat er reeds een deel van mijn plan verwezenlijkt werd. Er zijn er velen die zich bekeerd hebben maar er zijn nog velen die zich niet willen bekeren. Bid!" Het was de duizendste verschijning in Medjugorje! Ook diezelfde dag, na de wereld aan het Onbevlekt Hart van Maria te hebben toegewijd, had de Paus een onderhoud van vier uur met Mgr. Hnilica die terugkwam van Moskou, waar hij Rusland had kunnen toewijden in eenheid met de toewijdingsplechtigheid in Rome. Verwonderd dat zijn vriend op zijn terugreis niet langs Medjugorje gekomen was, zei de Paus hem: "Medjugorje is de voortzetting en de verwezenlijking van Fatima!"
  
  Zeven jaar later bevestigde de Gospa zelf de woorden van de Heilige Vader: "Lieve kinderen, vandaag nodig ik u uit tot gebed, nu meer dan ooit tevoren, nu mijn plannen zich beginnen te verwezenlijken  ... Ik nodig uit tot onthechting gedurende negen dagen, opdat ik, met uw hulp, alles zou kunnen verwezenlijken wat ik door de geheimen in Fatima begonnen ben." [25.08.1991]. De volgende maand gaf de Gospa ons deze boodschap: "Help mijn Onbevlekt Hart te overwinnen  in deze zondige wereld!" [25.09.91]. En wat alléén kan er de verwezenlijking van Fatima zijn dan de Triomf van het Onbevlekt Hart van Maria? Dit kan de uitleg zijn waarom, volgens haar, de verschijningen van Maria in Medjugorje, haar laatste verschijningen in de wereld zijn. In Fatima had Ze ons dè profetie voor de toekomst gegeven: "Op het einde zal Mijn Onbevlekt Hart triomferen!"
  
  Johannes-Paulus II verklaarde: "Als de overwinning komt zal ze door Maria behaald zijn. Christus zal overwinnen door Maria. Hij wil dat Zij deelt in de overwinningen van de Kerk in de wereld van vandaag, zoals in deze van morgen [...] Maria is verschenen aan de drie kinderen van Fatima om hen boodschappen te geven, die, nu het einde van de eeuw nadert, op het punt staan volledig te worden verwezenlijkt." [Op de drempel van de hoop]
  
• De Heilige Vader en Lucia hebben mekaar gedurende een hele tijd ontmoet. We mogen hopen dat Zuster Lucia aan de Paus overgebracht heeft wat de Heilige Maagd haar over Medjugorje gezegd heeft.
  
• Tegenwoordig zijn er vele mensen die geloof hechten aan allerhande profetieën, vooral als deze schrik inboezemen. Het is echter onze verantwoordelijkheid, kinderen van Medjugorje, die geroepen zijn om apostelen te zijn van Maria, om onze vreugde uit te stralen tegenover de toekomst: " ... een tijd van vrede die Mijn Hart met ongeduld verwacht!" [25.06.1995]. Laten we, naar het voorbeeld van Jacinta en Francisco, haar boodschappen beleven en haar plannen ter harte nemen!

• De Gospa verrast ons steeds opnieuw door de moederlijke tact die Ze aan de dag legt om haar kinderen te helpen en om hen gans te vernieuwen als ze zich met vertrouwen aan haar overgeven. Vorige winter was er een Franse kapper, Samuel, die op bedevaart kwam naar Medjugorje. Hij vertelde: "Ik was homoseksueel. Hoewel ik in mijn jeugd een katholieke opvoeding genoot leefde ik ver van God. Ik bezocht de meest perverse nachtgelegenheden in Parijs en mijn eerste zorg was goed voor te komen. Toen ik 36 jaar was werd ik dringend opgenomen in het ziekenhuis en vernam dat ik aangetast was door aids. Toen dacht ik weer aan God maar eens uit het ziekenhuis ging ik gedurende 3 jaar verder met het zoeken naar de man van mijn leven ... Nochtans, van ontgoocheling naar ontgoocheling en van leegte naar leegte, begon ik uiteindelijk te begrijpen dat ik op een verkeerde weg was. Toen begon ik actief mijn leven naar God te richten. Hij alléén kon me de liefde geven waar ik zo wanhopig naar verlangde. Ik snakte er naar om me te bekeren toen ik een boek over Medjugorje in handen kreeg en ik ontdekte dat allerlei mensen daar een nieuw leven en nieuwe hoop hadden gevonden. Hoewel ik eerder een harde ben heb ik toen toch een vloed tranen gestort. Ik was werkelijk ondersteboven. Ik ben dan naar Medjugorje gegaan en werd daar getroffen door de intense aanwezigheid van Maria, mijn moeder. Bovendien gaf Ze me daar een zeer diepe inwendige vrede. Sindsdien doe ik elke dag mijn best om mijn hart te bekeren en mijn blik naar God te richten.  Op een dag toonde de Heer zich aan mij aan het Kruis. Ik veranderde mijn leven totaal. Ik ben gelukkig geworden !  Ik zei aan de H. Maagd dat ik haar wilde dienen en voor haar werken. Vaak geeft ze me een teken van haar aanwezigheid. Bij beproevingen is Ze me nabij en leert me elke situatie met liefde te beleven. Ik heb een gebedsgroep opgericht samen met een vriendin die ik ontmoet had op mijn weg naar bekering.  We bidden er samen de rozenkrans. Ik ben een nieuwe bekeerling, nog erg zwak en kwetsbaar, maar dagelijks springt mijn hart op van vreugde omdat ik mijn Schepper en mijn Moeder gevonden heb. God heeft deze ziekte, die de oorzaak had kunnen zijn van mijn dood gebruikt opdat ik opnieuw zou geboren worden! Aan hen die nu zijn zoals ik voorheen was zou ik willen zeggen: God bestaat, Hij is Waarheid!"
  
• Het is uitzonderlijk dat de bedevaarders in Medjugorje op dezelfde dag kunnen aanwezig zijn bij twee verschijningen. Dat gebeurde nochtans op 2 juni. De pelgrims konden zich aansluiten bij de gebedsgroep van Ivan aan het Blauwe Kruis, waar Maria verscheen om 22 uur.
  
  Anderzijds had Mirjana haar "maandelijkse verschijning van de tweede" in het Cenakel om 10 uur ‘s morgens. Ze was omringd door talrijke bedevaarders. Op die dag komt de Gospa om samen met ons te bidden voor hen die de liefde van God nog niet kennen. Het gelaat van Mirjana was gedurende de verschijning zeer expressief en haar gesprek met de Gospa bleek zeer intens. Tegen het einde opende Mirjana de armen, wat ongewoon is. Er was volop vreugde. Volgens Mirjana nodigde de Gospa ons uit om de liefde van de Vader naar de anderen uit te dragen: "Als je dat doet," zei Ze, "dan ben ik bij u." Dan opende Ze de armen en terwijl Ze ons aankeek zei Ze: "Mijn apostelen! Mijn kinderen!"
  
  Reeds op 18 maart had Maria haar boodschap beëindigd met de woorden: "Ik nodig u uit om mijn apostelen te zijn! Een apostel is een leerling die uitgezonden is. Het is niet toevallig dat de Heilige Maagd ons een zending toevertrouwt in haar eerste boodschap van het jaar 2000. Roept ook Johannes-Paulus II ons niet op om de Nieuwe Evangelisatie ter harte te nemen, zoals hij ook nu deed op dit Pinksterfeest van het Jubeljaar? Mirjana verduidelijkte op 2 juni dat toen Maria de woorden "Mijn apostelen" uitsprak, ze de indruk gaf te willen zeggen: "Als jullie mijn apostelen niet zijt, wie zal het dan zijn?"
  
  Laten we deze oproep doordringen tot het diepste van ons hart opdat we er edelmoedig en moedig aan zouden beantwoorden. Welk mooi geschenk zou dit zijn voor onze Moeder ter gelegenheid van de 19e verjaardag van haar verschijningen in Medjugorje op 25 juni!

Februari 2011

Terwijl ik de bus nam, troostte ik een vreemdeling die erg ongelukkig was. Nadat hij was uitgestapt, bad ik voor hem: “Alstublieft Heer, help en zegen deze persoon.” Bijna onmiddellijk antwoordde de Heer: “Dank u, Mijn kind, om Mijn Heilig Woord te verspreiden en bemoediging te geven aan een heel depressief en wanhopig persoon. Het behaagt mij zo zeer wanneer u Mij vraagt om hen te helpen. Dit betekent dat u vertrouwen hebt in Mij. Zonder Mij bent u niets. Verlaat u volledig op Mij.”

Dank u, Heer Jezus.

Ik verlaat mij zo zeer op U.

Tijdens de Vasten

Hezus sprak tijdens de Heilige Mis: “Vrees niet, Mijn kind, Ik ben steeds bij u. Als u door een persoon of een priester wordt aangevallen, laat hen u dan niet ontmoedigen, maar ga door met bidden en blijf trouw aan Mij. Zo vele kwade machten zijn tegen u, Mijn getrouwen, maar uw lijden is niet vergeefs. Op een dag zal alles u worden onthuld in Mijn Heilige Aanwezigheid. Ik blijf heel dicht bij u allen en Mijn liefde en barmhartigheid zijn sterker door u te omhelzen en te beschermen, maar herinner u dat dit enkel kan door uw verdiensten. U moet zich ervan bewust zijn dat u zondaars bent. Wees dus uw Redder altijd dankbaar. Ik ben uw Heer, Jezus Christus.

Dank u, Mijn Heer Jezus, onze Redder. Wees ons allen genadig.

8 maart 2011

Deze ochtend, tijdens mijn gebed, kwamende Heilige Moeder en een engel tot mij en Zij zei: “Mijn kind, we zijn gekomen om u voor te bereiden om nog meer te bidden. Ik kom u heel slecht nieuws vertellen en zal u tonen wat er spoedig zal gebeuren. De grootste aardbeving, heviger dan enige andere. Er zullen enorme zeegolven op een grote schaal ontstaan. Ik zal alles wegwassen en vernietigen en vele levens zullen worden weggenomen en sterven. Mijn kind, deze mensen uit Japan en vooral zij die zich niet in een staat van genade bevinden, zijn niet voorbereid op zo’n vreselijke ramp die plots en onverwachts zal komen. Hoe ween ik voor al Mijn kinderen. U bent zo ongehoorzaam aan Mijn smeekbeden om u te veranderen en berouw te tonen, en u weet nooit wanneer de volgende ramp onverwachts kan komen, waardoor u meegesleurd wordt.

Mijn kinderen, hoe ween Ik als ik al deze rampen zie die zo dikwijls op u afkomen. Mij Zoon is zo beledigd omwille van de staat waarin de wereld zich bevindt. Wij kunnen dit niet langer tolereren. Zijn Hand zal nederdalen.

Misschien zullen de mensen hun ogen openen en erkennen dat God, en niet de mens, alles beheerst. De mensen denken dat het moeder natuur is die als deze rampen veroorzaken en dit beledigt de Heer zozeer.

Toen hief de Heilige Moeder Haar rechterhand omhoof en toonde mij in een visioen het geweld van deze ramp in Japan. Ik zei: “O mijn Moeder, dit is als het einde van de wereld.” Zij antwoordde: “Ik weet dat u zo bedroefd bent vanwege de mensenlevens, bid voor hen.” Wij weenden beiden en omhelsden elkaar en daarop verliet Zij mij.

9 maart 2011

De volgende morgen voelde ik mij erg ziek. Ik kon me zelfs niet bewegen. Mij hele lichaam deed pijn. Ik bad voor wat ik zojuist had gezien en zei: “O Heer, wees genadig voor deze plaats en voor deze mensen.” Onze Heer benaderde mij zich en zei: “Valentina, Mijn kind, de pijn die u ervaard in uw lichaam, wordt door Mij toegestaan. Alstublief, aanvaard deze met liefde. Vertel mij dat het allemaal voor Mij is, om mij te troosten en om vele zielen te redden die onvoorbereid zijn op de dood. Hoe droevig stemt Mij dat.”

Heer, wees genadig voor het hele Japanse volk en voor de hele wereld.

11 maart 2011

Toen ik hoorde over de ramp in Japan, wst ik dat zielen om hulp zouden komen vragen. Mij kamker was vol van vele, lijdende, jammerende, wenende en schreeuwende Heilige Zielen. Het was 1.30 ’s nacht en een groep vrouwen kwamen naar voor en praatten in het Engels. Ze zegden: “Valentina, we vrezen voor ons volk in Japan. Alstublieft, vraag aan de Heilige Moeder om hen te helpen, omdat we weten dat u nauw verbonden met de Moeder van God. Vraag Haar om ons volk te helpen en om ook te bidden voor ons.”

Mogen jullie allen rusten in vrede. Amen.

28 maart 2011

Ik was bezig de droeve mysteries van de Rozenkrans aan het bidden in onze kerk, toen onze Heer tot mij sprak: 

“Troost mij, Mij kind, tijdens dit ogenblik van Mijn Passie. Offer mij iedereen aan wie u kunt denken. Bid voor de zondaars en de ongelovigen. Vraag om Mijn barmhartigheid voor iedereen. Ik schenk u de genade om dit te doen. Tweeduizend jaar geleden hebben ze Mij gekruisigd. Deze kruisiging herhaalt ze steeds en steeds opnieuw. Zelfs in de kerken wordt Ik vandaag door zo velen gekruisigd die Mij beledigen. Mijn barmhartigheid verspreidt zich en ik wacht geduldig op zondaars die zich bekeren, maar zo weinigen beantwoorden Mijn oproep. Ik wens de mensen van deze wereld te waarschuwen want zo vele gebeurtenissen zullen dit jaar plaatsvinden, zelf in dit land [Australië] en vele andere plaatsen. Vertel aan de mensen dat ze wakker moeten worden om te zien dat God zozeer beledigd is. Ze moeten veranderen en berouw hebben.”

Aan alle zielen, terwijl het nog kan, vraag om genade. Wie kan er worden gered dan door het barmhartige hart van God, die ons zo liefheeft.

9 april 2011

Tijdens het cenakel in St. Patrick’s Cathedral. Aan het einde van de Droeve Mysteries van de Heilige Rozenkrans, sprak onze Heer: “Toen ik het kruis droeg op de weg naar de Calvarie, droeg Ik de hele wereld op Mijn gewonde schouders. Denk dus na over deze droeve mysteries die ik leed voor voor alle zondaars. Als u hierover medideert, zult u Mij eveneens troost bieden.”

Mijn gekruisigde Heer, Ik hou van U. Heb genade voor de hele mensheid.

15 mei 2011

Onze Heer Jezus Christus zei tijdens de Heilige Communie: “Mijn kind, schenk veel aandacht aan Mij wanneer u de Heilige Communie ontvangt. Hoeveel mensen komen Mij ontvangen met een berouwvol hart? Amper enkelen. De rest ontvangt Mij met ijskoude gevoelens.

Zelfs voor de kleine kinderen is het een gewoonte alsof ze snoepje in hun hand krijgen. Ik hoor hen nooit zeggen: Dank u, Mijn Heer, om mij toe te staan om tot U te mogen komen en mij te voeden, want ik ben U heel dankbaar, Mijn Heer Jezus.

Mijn kind, wees niet bevreesd om dit aan de mensen te vertellen en hen te zeggen hoezeer Ik wordt beledigd in de kerk, dezer dagen. Ik spreek en onderricht u allen tijdens de liturgie in de kerk. Ik onderricht u meer dan enig andere profeet. Alstublieft, troost Mij en praat tot de priester.” 

24 april 2011: Paaszondag

Na de Heilige Communie te hebben ontvangen, sprak een engel: “Geef eer aan God. Hij stierf voor u allen.” Onze Heer Jezus glimlachte gelukzalig: “Mijn Verrijzenis die u elk jaar viert, brengt nieuwe hoop in uw leven. Blijf gelovig in Mij en vertrouw enkel op Mij, wat er ook mag gebeuren in deze wereld. Ze zullen spreken van nieuwe wegen om hun manier van denken en een nieuwe wet te doen aanvaarden, om u in verwarring te brengen. Hun plan is een nieuwe orde en een nieuwe wet. Mijn kinderen, denk na. Mij wetten zijn verschillend: door de weg van hoop naar het eeuwige leven. Amen.”

1 mei 2011: Goddelijke Barmhartigheid

In St Margaret Mary’s Church, tijdens de Mis. Onze Heer sprak: “Mijn kinderen, u bent hier allen verzameld voor de grootste feestdag van Mijn Goddelijke Barmhartigheid. U leeft allen zo zondevol en corrupt in deze ontwrichte wereld, vandaag meer dan in het verleden. U moet allen de Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid bidden. Dit vraag ik aan al mijn gelovige kinderen vandaag. Bid zo dikwijls u kan tijdens de dag. Hoe meer u bidt, hoe vlugger ik de wereld en de harten van de mensen zal veranderen.

Ik waarschuw u voor grote gebeurtenissen die zullen plaatsvinden in de wereld. Vertel de mensen om steeds op mij te vertrouwen. Ik ben rechtvaardig, maar ben eveneens vol van liefde en barmhartigheid voor allen die Mij benaderen. Ik zal nooit iets weigeren. Ik ben rijkelijk in het verlenen van barmhartigheid en liefde.

15 mei 2011

Toen ik tijdens de ochtend aan het bidden was, kwam de engel van de Heer tot mij. Hij zei: “U mensen hebt nog door heel wat lijden te doorstaan. De antichrist moet nog komen en daarop zullen legers vele landen innemen, zowel landen dichtbij als landen veraf. Verlies uw hoop niet in het gebed. Op het einde zal onze Koning, de Heer Jezus, komen. Blijf roepen op Hem: “Kom, Heer Jezus, Kom.”

3 juni 2011

De Heer verscheen met uigestrekte handen en de handpalmen naar omhoog. In de ene hand hield Hij een Kruis en in de andere hand hield Hij het Heilig Hart. Hij was in het rood gekleed.

Hij sprak: “Aanbid mijn Heilig Hart. Denk hoezeer het verwond is door zoveel godslastering, heiligschennis en aanvallen die Ik elke dag in de wereld te verduren krijg. Geen medelijden wordt Mij geofferd. Offer uzelf tot herstel.”

Heer Jezus, wees ons allen genadig.

15 juli 2011

’s Ochtends om vijf uur werd ik gewekt door een krachtig geluid van de wind.

De wind kwam in mijn kamer met zo’n kracht dat het veranderde in een schitterend licht, zo helder. Het straalde in een goudbronzen kleur. Het hele huis werd verlicht en werd geleidelijk aan helderder.

Ik werd opgelicht en hield mijn armen boven mijn hoofd. Ik voelde een grote vreugde en begon de Heer Jezus te prijzen: “U toont Uw kracht. Hoe groot bent U, mijn Heer. Hoe almachtig en groot bent U. Niemand staat boven U. U vloeit uw genaden over ons uit.”

Langzaam verminderde het licht tot het verdween.

Toen verscheen de Heer glimlachend. Hij vroeg: “Mijn kind, houd u van Mij?” Hij herhaalde dit een aantal keren en ik antwoordde: “Ja, Mijn Heer, ik hou van u. U weet dat.”

Jezus zei: “Blijf trouw aan mij en vertel de anderen om hetzelfde te doen. Ik ben gekomen om u te zeggen dat u in verschrikkelijker tijden leeft dan enige vorige generatie in de geschiedenis. Uw regering en uw de maatschappij zal u meer en meer onderdrukken en u controleren door te bevelen wat de doen [Christelijke Kerk]. Als er mensen zullen weigeren, zullen ze u aanhouden en ter dood brengen voor uw geloof en uw godsdienst. Ik smeek u, Mijn kinderen, blijf Mij trouw, om het even hoe ze zullen pogen om u te overtuigen. Het zijn allemaal leugens. Dit zijn de slechtste tijden die u allen moet doorstaan. U zag Mijn macht die Ik u toonde.”

“Vrees niet, aanroep dikwijls Mijn Naam. Ik beloof dat Ik steeds bij u zal blijven. Ik zegen u, Mijn kinderen, in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Zeg: Jezus ik vertrouw op U en heb u lief. Blijf bij mij.”

25 juli 2011

Deze ochtend, tijdens het bidden, kwam er een Engel tot mij.

Hij zei: “U moet meekomen met mij.” Onmiddellijk bevonden we ons in een ongekende plaats. Er waren veel mensen, gelukkig en opgewekt. Ik dacht voor een ogenblik dat we ons in het Vagevuur bevonden.

Ik zei tot de Engel: “Deze mensen zijn erg opgewekt. Wie zijn zij?”

Hij antwoordde: “Wacht en zie.” Toen zag ik meer Engelen komen en iedereen zong en prees de Heer.

De Engel zei: “Mensen, maak de weg vrij, want de Prins van de Vrede komt.”

Plots verscheen onze Heer, gekleed als een gekroonde Koning en vergezeld van vele Engelen en Heiligen. Hij stopte net naast mij en strekte Zijn Heilige Hand uit naar mij.”

Alle aanwezigen glimlachten, ook al voelde in mij niet comfortabel. Ik dacht: “Waarom mij?”

Terwijl de Heer mijn hand nam, vroeg Hij: “Mijn kind, uit welk land komt u?”

Ik antwoordde: “Slovenië, Mijn Heer. U weet uit welk land ik kom.”

Hij wandelde verder, richtte zich tot mij, wees met Zijn hand naar mij en zei: “Ik zal spoedig uw land bezoeken.”

Ik zei: “Ik weet dat mijn moederland u zal bevallen. Het is er mooi.” In mijn hart had ik echter een voorgevoel: “O, iets zal ginds spoedig plaatsvinden. Wees genadig Heer voor mijn land, Slovenië.”

Ik zeg u mensen: “drie dagen later hoorde ik dat een deel van mijn land te lijden kreeg van een zware storm, waarbij bomen werden uitgerukt en de oogst werd vernietigd.”

God bezoekt en gaat de wereld rond, maar mogen we Hem vragen om dit niet te doen. Hij is meester over alles wat geschapen is. Hij kan niet langer wachten en deze zondevolle mensheid blijven tolereren. Zij hebben zichzelf niet meer in de hand.

Heer, wees genadig voor ons, arme zondaars.

29 juli 2011

’s Ochtends bad ik de Geloofsbelijdenis en de Heilige Rozenkrans. Een visioen kwam tot mij: God, de prachtige Vader bezocht mij, vergezeld van Engelen.

“Mijn dochter, ik kom u zeggen dat ik niet gelukkig ben met dit land, Australië. Het is buiten proportie en niet meer te beheersen. Ik wil dat u deze boodschap neerschrijft. Vertel deze aan iedereen en verspreid ze: “Ik word heel erg genegeerd en ontkend, maar ik weet dat Australiërs houden van het drinken van bier. Ik ken hun zwakheid voor het bier. Vertel hen dat de Schepper hen al het graan zal ontnemen. Dan zullen ze zien en weten wie over alles heerst.”

Op dat ogenblik liet God de Vader mij een visioen zien van wat dit land, Australië, zal overkomen. Ik zag een verschrikkelijke droogte en een dor land. Op de boerderijen zag ik eerst het groene graan kiemen, maar plots verwelkte dit alles en stierf af.

God de Vader zei daarop: “Tenzij de mensen veranderen en zich beter gedragen, ben ik nog steeds genadig. Schrijf mijn dochter en vertel de mensen dat ik elk land in de wereld zal bezoeken en dit telkens opnieuw tot ze geleerd zijn en berouw zullen hebben over hun zondevol gedrag en erkennen dat ik God ben en de Schepper van alles, niet de mensen.”

Hij sprak heel vastberaden en Zijn gelaat was zeer bedroefd. Ik dacht: “Ik voel spijt voor Mijn Vader.” Daarop zei: “Laat Uw wil geschieden, niet de onze.”

Toen ging de Vader op naar de Hemel, omringd door vele Engelen. God de Vader droeg een lang goudbronzen kleed, en passend, zacht schoeisel.

Mensen, we zouden beter bidden om deze verschrikkelijke straf af te wenden.

Nog dezelfde dag, na de Mis en in het wekelijks cenakel van St. Patrick’s Cathedral, Parramata, waar we samen bijeenkomen, dacht ik na over het visioen dat ik die ochtend had. Ik bad tot Onze Lieve Vrouw: “O, mijn Moeder, kom alstublieft tussen voor dit land, Australië.”

Onmiddellijk verscheen de Heilige Maagd Maria, naast de nis die aan Haar is opgedragen. Ze sprak: “Mijn dochter, neem liever deze waarschuwing ernstig. De beker is vol en stroomt over. God de Vader verkoos om u deze boodschap zelf mede te delen. Waarachtig, Hij meent wat Hij u zei en u toonde. Nu is het aan u om de mensen te zeggen dat ze hun levenswijze moeten veranderen.”

September 2011

Onze Heer verscheen aan mij tijdens de ochtend met een stuk haakwerk. Het was in de vorm van een blad, zo’n 120 cm in de lengte. Het was bewerkt met een dik handwerkpatroon, het was wit in het midden en met een woudachtige groene rand.

Hij glimlachte en zei: “Kijk hoeveel werk u hebt verricht tijdens de laatste maand.”

Ik keek Hem aan en zei: “Ik heb dat niet gedaan.”

Hij antwoordde: “Jawel, u hebt dit wel verricht. Tijdens de hele maand augustus hebt u hard gewerkt. Kijk wel werk u hebt verricht en Ik ben heel fier op u. U liep steeds naar de kalender en keek naar de data. Meestal was u bezorgd waarom Onze Heer geen boodschappen doorgaf! Weet u wat ik u nu ga vertellen?

Het is een heel sterke boodschap waar de hele wereld moet over nadenken want u leeft in een rampzalige en een moeilijke tijd. Ik wil dat de wereld zich tot Mij keert en Mij heel dicht nabij blijft. Wat u betreft, Valentina, wil Ik dat u dicht bij Mij blijft om Mij te troosten en lief te hebben. Onze Heer wil dat iedereen van hem houdt.”

Wat onze Heer bedoelt met hard werken is het bidden voor zijn Heilige intenties, wat een verzachting inhoudt van de Heilige Zielen in het Vagevuur. We moeten een dagelijkse opoffering doen.

Ik hou van U, mijn Heer Jezus, en ik bedank U.

September 2011

In St Margeret Mary’s Chuch, Merrylands.

Ik offerde alle mensen aan onze Heer. Hij zei: “Wees niet bezorgd, Mijn kind, over wat ze over u zeggen of waarom ze u veroordelen. U bent één met Mij en Wij zijn één. Dit is het belangrijkste.”

Mijn kerken zijn allen verdeeld omdat Mijn bisschoppen en Priester geen enkele inspanning leveren om mij te behagen. Niemand wenst nog iets te offeren en Mijn Kruis mee te helpen dragen. De mensen vermijden de waarheid te vertellen over berouw en gedrag en de manier van kleden en bescheidenheid. Zo dikwijls treurt Mijn hart om wat er gebeurt in Mijn kerken.  De meesten van Mijn Priesters keren zich af van Mij en ontkennen mij zoals Judas.

Onze Heer was diep bedroefd en kwaad, wanneer Hij mij over deze dingen aansprak. “Ik zal hen hun kledij ontnemen, omdat ze deze niet waard zijn om te dragen. Mijn kind, geef het niet gemakkelijk op. Hoop!

In de nabije toekomst zal ik een nieuwe generatie van Mijn Religieuze Orde doen opstaan. Ze zijn reeds hier en leven nu al op deze aarde. Zij zullen mijn toekomstige Priesters en Bisschoppen zijn. Zij zullen Mij dienen aan Mijn altaren en Mij liefhebben zoals nooit voorheen. Ze zullen de ware betekenis kennen van offeren van de Mis met echte toewijding en zuiverheid van hart. Mijn kinderen, bid voor deze intentie. Dit zal komen, dat beloof Ik.”

Glimlachend, zag de Heer er opgewekter en gelukkig uit!

Oktober 2011

Van zodra in binnenkwam in de Kerk offerde ik vóór de Mis iedereen op aan de Heer aan de voet van altaar. In het bijzonder vraagt Hij mij om aan Hem te offeren.

Tijdens de Mis sprak de Heer: “Offer mij Amerika. Misschien kan ik met een opofferende liefde nog genadig zijn voor de Verenigde Staten van Amerika.”

De Engel van de Heer verscheen mij deze morgen en zei tegen mij: “Schrijf dit neer. Vertel aan de mensen van de wereld dat God niet tevreden is. Er is geen enkele natie in de wereld die aan Gods wetten gehoorzaamd. Deze houding is onbeheerst en zondig. Op dit ogenblik is Amerika veroordeeld en zal het streng worden gestraft omdat ze ongehoorzaam zijn aan Gods geboden. Zij zullen lijden tot ze op hun knieën vallen en God zullen smeken om vergiffenis.

Bid dat de mensheid zou veranderen! Enkel God kan dit veranderen door Zijn Genade. De tijd is voor alle naties gekomen om wakker te worden en hun trots op te geven. Vertel de mensen om zich terug tot God te keren. Enkel God kan u redden.”

God wees ons genadig.

24 oktober 2011

Toen ik de kerk binnenging deed ik mijn gebruikelijke offers. De Heer verscheen aan mij en zei: “Kijk naar dit visioen!” Een goed verzorgde man ging van de ene naar de andere kant van de kerk, bleef een tijdlang zitten en keek voortdurend rond. Ik werd er mij van bewust dat hij naar de kerk gekomen was om God te vinden, maar hij wist niet hoe Hem te benaderen of waar Hem te vinden.

Daarop zei de Heer: “Kom tot Mij zoals u bent. Wees nederig als u voor Mij staat. Zeg tegen de mensen dat ik meest nederig en bescheiden ben en toch een Koning ben. Hoe eenvoudiger u bent, hoe meer ik u liefheb.”

25 oktober 2011

Een Engel vergezelde mij om de Heilige zielen te ontmoeten. Toen we aankwamen kwamen een aantal zielen ons tegemoet. Ze droegen licht ivoren kledij, een lichtere kleur dan de lagere zielen dragen.

Ze zegden: “Wij danken u, Valentina om ons te helpen.”

Nu kwamen ze heel dichtbij en fluisterden: “we hebben een aantal geheimen die aan ons zijn onthuld en wij willen deze met u delen. Wat er nu op deze aarde aan het gebeuren is, is de natuur die tegen jullie, de mensheid, vecht, omdat de zonden zo groot zijn.

De zonden bestaan uit:

• Het grote materialisme
• Het doden van elkaar
• onzedelijkheid en schaamteloosheid
• Het ongehoorzaam zijn aan Gods Wet.

Jullie mensen hebben er geen idee van hoe jullie zullen lijden met al deze rampen, zoals nooit voorheen is ervaren. Ze zullen allen plots en onverwacht komen. Aardbevingen, hitte en branden, modderstromen, orkanen, tsunamis.

De mensen bidden niet genoeg. Zijn nemen alles aan als gegeven en negeren de profetieën en de waarschuwingen van God. Dat was is verteld in alle profetieën, is nu aan het gebeuren in de wereld.”

Ik was ten zeerste verrast dat zelfs de natuur tegen ons vecht. Onze Heilige Moeder heeft me ook verteld dat wij zullen lijden onder de grote veranderen in het weer.

27 oktober 2011

Onze Heer sprak tot mij toen we samenkwamen in Ingrids huis, voor een gesprek over de boodschappen die mij werden doorgegeven en ook om te bidden.

“Valentina, Mijn kind, zeg tegen Ingrid dat Ik haar heel erg bedank om ons bij haar thuis uit te nodigen. Ze verwelkomde ons allen met een waarlijk oprechte liefde. Een geestelijke bijeenkomst, wanneer kinderen bijeenkomen en Mijn woorden onder elkaar delen, behaagt Mij en Mijn geliefde Moeder altijd. Er zijn zoveel gebeden nodig om deze wereld beter te maken.

Zeg tegen Ingrid dat waar u ook gaat om Ons woord te delen, Wij werkelijk aanwezig zijn en dat Wij luisteren naar wat u tot de mensen zegt. U kent de vreugde niet die tot Mijn Heilig Hart komt. Ik heb geen woorden om te zeggen hoezeer u Mij en Mijn geliefde Moeder troost. We treuren zoveel voor zoveel zonden die worden begaan in deze wereld. Vandaag ontvangt u allen een heel bijzondere zegen.”

Onze Heer maakte met Zijn Heilige hand het gebaar van het kruisteken: “In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Ga in vrede en verspreid ons Heilig Woord aan allen die willen luisteren. Ik hou van u, Mijn kinderen.”

Dank U, Heer Jezus en Mijn Heilige Moeder voor al de genaden die u ons verleent.

Onze Heer glimlachte opnieuw.

21 november 2011

Ik zei tot onze Heer Jezus: “Ik heb het zo druk. Ik probeer meer dan honderd opdrachten uit te voeren. Help mij alstublieft.”

Onmiddellijk antwoordde Hij: “Zeg Mij, zijn deze allen voor mij?” op een mooie, liederlijke stem.

Ik glimlachte ook: “Hoe zacht bent U, Mijn Heer. Alles is voor U.”

In het geheim hoopte ik op wat sympathie, maar ik vind genoegen in alles wat ik doe.

November 2011

Ik kwam tuis van de Kerk waar ik had gebeden en voelde mij erg depressief en ongelukkig, omdat de duivel mij onophoudelijk had aangevallen. Ik ervaar veel lijden van de Heilige Zielen.

Onze Heer zei mij: “Er liggen betere dagen voor u in het verschiet: een rustperiode voor Mijn Valentina.”

Ik voelde vreugde in mij en zei: “Dank u, Heer Jezus en goede God. Hoe lief bent U, Mijn Heer. Ik hou van U.”

November 2011

Onze Heer zei deze ochtend: “Mijn kind, vertel de wereld over Mijn gebroken hart en hoe het bedroefd is voor hen. Mijn hart is vol van goedheid, vriendelijkheid, liefde en barmhartigheid.”

Waarom verwerpen de mensen Mij en vereren zij de rijkdommen van het materialisme in de wereld? Dit is heel schadelijk voor hun zielen, nadat ze deze wereld verlaten.

Mijn kind, nu weet u hoezeer de zielen lijden voor dit tijdens het volgende leven. U bent verbaasd over het aantal zielen dat u ontmoet en u helpt hen en dan komen er meer en meer zielen. Dit kent geen einde, omdat mensen sterven en Mij voortdurend smeken om Mijn genade. Ik ben vol van medelijden met hen, maar zolang ze niet van alle vlekken gezuiverd zijn, kunnen ze Mij niet ontmoeten.

Spreek tot de mensen om hun levenswijze te veranderen en niet zo gehecht te zijn aan het materialisme en gierigheid, wat hun zielen zozeer bederft.”

Heb genade, Mijn Heer.

29 november 2011

Deze ochtend, tijdens mijn gebeden, kreeg ik een visioen. De hemel leek helder en blauw. Ik vroeg mij af: “Wat is dit?” Toen bundelde zich een gouden licht. Daarna zag ik dat het licht zich scheidde van links naar rechts. Het Heilige Gelaat van Onze Heer verscheen en Hij keek neer op de wereld. Zijn uitdrukking was heel bedroevend.

Plots rolden er grote tranen uit zijn ogen die een na een op de aarde vielen.

Hij sprak bedroefd: “Hoezeer hou Ik van de wereld, maar slechts weinig mensen bemerken Mijn liefde voor hen. Ik word volledig genegeerd en al mijn geboden worden overtreden. Vertel aan de wereld dat ik enkel gewillig ben om zoveel beledigingen te vergeven, als ze erom vragen.

Ik, de Schepper van alles, moet Mijzelf vernederen en u smeken om Mij te komen ontmoeten en te kennen. Ik ben zoals een bedelaar die voortdurend op de deuren van uw harten klopt, maar uw harten zijn als ijs. Zeg tegen de mensen, met al deze opstanden, dat ik blijf kloppen op uw harten. Ik hou nooit op van u te houden.”

Deze boodschap is verbonden met wat er thans in het Parlement gebeurt met de schending van de sacramentele vereniging van man en vrouw.

6 december: Heilige Nicolaas

Vandaag kwam er een Engel tot mij die zei: “Kom mee met mij en wees getuige van iets moois waarvoor u hebt gebeden en geleden.”

Nog dezelfde minuut bevonden we ons in een groot gebouw met verdiepingen. De Engel zei: “Tot nu was dit gebouw vol van lijdende en offerende zielen tot herstel van hun zonden toen ze nog leefden.” Ik antwoordde: “De plaats is prachtig en proper. Waar zijn al deze zielen dan heen?”

De Engel zei: “Vandaag is Gods barmhartigheid over hen gekomen en Hij schonk hen de liefde en de genade om hun dorst te lessen en allen werden ze toegelaten in de Hemel.” Ik prees de Heer voor alles wat Hij gedaan had voor deze mensen. Aan de eerste ingang zei ik tot de Engel: “Ik ben zo gelukkig voor al deze mensen. Deze plaats. Deze plaats ziet er vlekkeloos uit.”

Hij antwoordde: “U hebt niet gezien hoe deze plaats er voorheen uitzag. Het was erg vuil en rommelig, maar uzelf hebt het gezuiverd en gekuist. Ziet u, met al uw lijden voor deze zielen, brengen uw gebeden goede vruchten voort.” Ik merkte  op dat er zich achteraan een kleine plaats bevond, waarin nog een ziel aanwezig was. Zij keek heel bedroefd en zat op een kleine stoel. Ze was omringd door een afsluiting van traliewerk. Ik zei tot de Engel: “Waarom werd deze dame achtergelaten? Kijk hoe bedroefd ze is.”

Hij zei: “Zij is nog niet klaar voor de Hemel en nog steeds opgesloten. Zij was sterk gehecht aan materiële dingen, huizen en bezittingen. Het is heel moeilijk voor haar om hiervan afstand te doen. Nadat we zullen vertrekken zal ze overgelaten worden aan de totale duisternis en verlatenheid.” [Als er Engelen aanwezig zijn is er altijd een schitterend licht]

De Engel zei: “Nu is het aan u om deze ziel uit haar gevangenis te bevrijden.”

Verleden week heeft deze ziel me driemaal opgezocht, maar praatte niet. Ik zei tot de Engel: “Ik ken deze dame. Ze bleef tot mij komen maar vroeg nooit om iets.” Hij zei: “Ze bleef aan u verschijnen opdat u haar zou herkennen.”

Heer, wees deze ziel genadig.

Boodschap van 17 januari 2009

De Heer Jezus zei tot mij: "Schrijf dit neer opdat U niet zou vergeten wat Ik u gat vertellen. Als de mensen Mijn waarschuwingen niet in acht slaan en niet willen luisteren naar Mijn woorden, dan zal Ik hen een furie van regen en wind zenden dat alles zal vernietigen. En de mensen zullen zeggen: wanneer was het de laatste maal dat we een normale regenperiode kenden, wij zijn niet gelukkig met deze ruwe regen en wind." Jezus voegde hieraan toe: "Hoe meer de mensen mij zullen ontkennen, hoe meer tegenspoed de mensen zal treffen."

De Heer sprak tot mij met een zeer vastberaden, sterke en krachtige stem.

Vader, Zoon en Heilige Geest, wees genadig met ons.

Boodschap van 19 januari 2009

Toen ik mijn gebed deze morgen offerde, kwam de Heilige Maria mij groeten. Zij was diep bedroefd en een traan van bloed liep uit haar oog, langs Haar wang tot Haar kin. Ik vroeg Mijn Moeder: "Waarom bent U zo bedroefd en weent U tranen van bloed?"

Zij antwoordde: "Mijn kind, Ik ben zo bedroefd. Troost Mij, alstublieft. Deze tranen van bloed zijn heel pijnlijk."

"Ik ben zo bedroefd omdat ik de wereld dieper en dieper zie zinken in de diepte der zonden. De mensen komen op alle mogelijke manieren in opstand tegen God en hebben zelfs geen weet meer van het bestaan van hun God en Schepper. Hoe zeer kwetsen ze en beledigen ze Hem."

Toen vroeg ik aan onze Heilige Moeder: "Wanneer komt Jezus? Als Hij een teken zou geven aan de wereld, zullen de mensen misschien opnieuw geloven in Zijn bestaan."

Toen werd Maria meer opgewekt en vertelde met een glimlach op het gelaat: "Hij heeft Mij gezonden om u te zeggen om Mij meer te verkondigen aan de mensen, Mij te aanvaarden en Mijn toewijding van groep tot groep te verspreiden over de hele wereld zodat Ik zou aanvaard worden. Dan zal de vrede komen. God zal vrede zenden tot de wereld, maar de wereld moet Mij aanvaarden als de ware Moeder van God en Mijn Zoon, Jezus. Dan zal alles via Mij gebeuren. Mijn kinderen, het hangt allemaal van u af om ons te helpen. Hoe vlugger u deze boodschap verspreid, hoe vlugger Jezus zal komen."

Ik zei: "Mijn moeder, wat met diegenen die Uw plan van toewijding aan U verwerpen?"

De Heilige Maria glimlachte en zei: "Bid voor hen!". Hierop verdween Zij vlug.

Lente maart/april 2009

Voor Pasen had ik heel wat te lijden om onze Heer te troosten voor al het misbruik, de achteloosheid en de onverschilligheid waar Hij onder lijdt.

Hij zei: "De meeste mensen vandaag in de wereld denken dat ik een God ben die uit de mode is en alle gevoel met de moderne wereld verloren heb, maar zij houden ervan om Mij de schuld te geven voor alles wat er verkeerd gaat.

Als ze mij niet willen kennen, hoe kan ik hen dan beschermen? Ik laat het aan jullie over, jullie onwetenheid drijft Mij weg, maar toch ben ik nog steeds enorm bedroefd voor jullie, Mijn kinderen, omdat Ik zoveel van jullie hou. Ik hou nooit op met van jullie te houden, in de hoop dat jullie wakker zullen worden en jullie het waarom van de rampen, die rondom jullie gebeuren en zullen blijven gebeuren, inzien: dit alles gebeurt om jullie dichter tot Mij te brengen."

Vóór Pasen, april 2009

Voor Pasen bracht ik een bezoek aan goede vrienden. De volgende morgen, toen ik aan het bidden was, verschenen Jezus en de Heilige Moeder aan mij.

Onze Heer zei tot mij: "Dank u, Mijn dochter, om deze familie te bezoeken. Dit stelde Ons tevreden en Wij danken u hiervoor. De familie die u heb bezocht zijn heel eenvoudige en nederige mensen. De hele familie houdt erg veel van ons. Het hoofd van de familie werkt heel hard. Hij verdient zijn loon op ernstige en eerlijke wijze. Hij bedriegt geen mensen en belast hen niet met teveel werk. Zij leven in armoede en nederigheid, maar zijn erg gelukkig, omdat Mijn Zegen met hen is."

In een visoen toonde de Heer mij een touwladder en broden. Dit stelde zijn werk voor en het onderhoud van zijn familie met het dagelijkse brood.
Jezus zei: "Kijk naar hen. Dit zijn geen materiele mensen. Het ergert Mij zo veel om mensen te zien die zoveel materialisme willen en hun bezittingen steeds meer en meer doen toenemen. Hun hebzucht is buiten alle beheersing. Eigenbelang, trots en hebzucht mishagen Mij erg. Zij stapelen alles op en ze delen het niet met de armen die niets hebben. Zij gebruiken dikwijls Mijn naam om hen weelde te brengen, maar ik schenk geen aandacht aan hen. Wij zijn van Koninklijke afkomst. Wij kunnen alles hebben. We kunnen het, maar zijn het er niet mee eens om onze materiele bezittingen op te stapelen."

Vertel aan deze familie dat wij hen in het bijzonder zegenen en Ik hen bijzondere genaden verleen voor hun trouw en nederigheid. Vraag hen om trouw en gelovig te blijven aan Mij en een voorbeeld te zijn voor de anderen in de wijze waarop ze leven."

Dank U, Heer Jezus en Gezegende Moeder.

Pasen, april 2009

In de kerk, nadat de priester het water voor Pasen had gewijd, nam ik een klein bus water. Ik voelde mij zeer verheugd op dat moment, toen er plotseling een visoen van het Kindje Jezus in het Gewijde Water verscheen.

Hij lachte en zei: " Kijk, Mijn kind. Ik ben het levende water. Het stroomt voortdurend uit Mijn Heilig Hart om alle zonden weg te wassen en u het eeuwige leven te schenken."

De Heilige Maria kwam tot mij, begeleid door een engel. Zij glimlachte en zei: "Kom, u zult getuige zijn van iets prachtigs waar u voor gebeden en geleden hebt. Het zal er u erg gelukkig en vreugdevol maken omdat er vele vruchten uit voortkwamen."

We bevonden ons plots temidden van veel mensen in het Vagevuur. Binnen een gebouw, dat een kerk voorstelde, en ook erbuiten, waren heel wat mensen. We gingen door het volk en ik merkte mensen op die ik had gekend voor hun dood.

Een dame glimlachte op mij. Zijn knielde neer en zei: "Dag, Mijn liefste." Ik reageerde: O, het is zo prachtig om U te zien, maar ik dachtt U in de Hemel was?" Zij antwoordde: "Ik moet nu boete doen omdat ik tijdens het leven rechtop stond in plaats van te knielen tijdens de Mis. De Koningin van de Vrede zal ons allen helpen."

Hierop zei de Heilige Moeder: "Kom en bekijk iets prachtigs." Buiten zag ik een lange stoet volk die de Koningin van de Vrede met liederen prezen omdat Zij de deur van de Hemel had geopend en ons binnenliet. Eer en dank aan de Meest Almachtige God.

De Heilige Maria zei: "Kijk, Mijn kind, hoeveel zielen er vandaag de Hemel binnengaan. Maakt het u niet gelukkig om het resultaat te zien van al uw opofferingen aan Mijn Zoon?" Ik antwoordde: "O, Heilige Moeder, dit maakt mij heel gelukkig."

Ik begreep dit allemaal niet op het moment van mijn lijden, maar na wat ik zojuist heb meegemaakt en na deze prachtige uitleg ben ik erg vereerd om een aandeel te hebben in het helpen leiden van de Heilige Zielen naar de Hemel. Dank u, Heilige en Gezegende Moeder.

Na Pasen, april 2009

Ik bad en knielde in mijn kamer toen ik een visioen kreeg. Hele groepen mensen waren in beslag genomen door hun gezelschap en dronken en praatten onder elkaar. Ik dacht: "Wie zijn deze mensen?"

De volgende minuut kreeg ik de blauwe lucht in zijn uitgestrektheid te zien. In het midden bemerkte in een nevelige, witte mist, in de vorm van een cirkel met een enorm Heilig Hart in het midden. Er was een kroon van grote, bruine en gele doornen rondom het Hart. De doornen, elk tien centimenter groot, doordrongen het Hart en grote druppels bloed vielen naar beneden.

Ik weende en zei: "Mijn God, mijn God." Ik wist dat dit geen goed teken was. Ik viel in flauwte achterover en hoorde een stem tot mij zeggen: "De groepen mensen die Ik u toonden zijn geen goede mensen. Ze denken alleen maar aan zichzelf. Mijn naam wordt daar vergeefs aangewend. Troost Mij, Mijn kind en neem de doornen uit Mijn Hart. Blijf trouw en dicht bij mij. Wees altijd oprecht. Vrees niet. Ik ben steeds met u en zie alles."

Pinksterzondag 2009

Ik zag een witte duif op mij toevliegen. De volgende minuut droeg zij een olijtak in haar bek. Daarna verscheen er een andere duif naast de eerste en zij pikten op de tak. Toen verscheen de Heer mij glimlachend en zei: "Kijk, Ik zend de Geest van de Vrede over de wereld, maar niet overal aanvaarden ze Mijn vrede. Door kwaadaardige mensen bevechten ze en doden ze elkaar. Maar Ik beloof u dat Mijn Geest zich, in een niet al te verre toekomst, zo krachtig zal openbaren dat niemand deze zal kunnen weigeren en Ik zal de wereld in zo'n vrede en eenheid veranderen dat Mijn volk Mij zal eren en liefhebben zoals nooit ervoor.

Mijn kinderen, verlies de hoop niet en raak niet ontmoetigd, maar bid voor de vrede en Mijn komst. Dit zal spoedig gebeuren. Dat beloof ik. Ik zegen u allen op deze bijzondere Pinksterdag, in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen."

Mei 2009

Ik het Vagevuur, bezocht ik met een engel, heel wat mensen. Al deze mensen kwamen voorwaarts om ons te groeten, maar sommigen was dit niet toegelaten. Ze keken diep bedroefd.

Plots was er onder de mensen die waren genaderd een man die heel dicht tot mij kwam en mij aansprak in het Sloveens. "Velentina, u kent mij niet, wij hebben elkaar nooit ontmoet, maar help me alstublieft. Tijdens mijn leven ging in steeds gekleed in hele mooie kledij van een goede kwaliteit en ik droeg heel goed zorg voor mezelf. Nu wordt ik door zo'n vuur geplaagd, alsof het lijkt dat ik er volledig in oplos. Alstublieft, help mij. Ze leidden mij tot u voor aflossing.

Ik was zodaning in shock dat ik onmiddellijk voor hem begon te bidden en een Mis liet opdragen voor hem.

1 juni 2009

Gisteren, tijdens mijn ochtendgebeden, kreeg ik een visioen van de Heilige Zielen uit het Vagevuur. Plotseling kwam er uit deze groep mensen een man tot mij en omhelse mij. Hij was armoedig gekleed en droeg een oude hoed en zei: "Ik ben de persoon die zo hevig gekweld werd door het vuur en u hebt mij bevrijd. Ik ben er u zo dankbaar voor. Ik lijd nog steeds, maar niet meer zo erg. Blijf mij alstublieft helpen."

Ik beloofde om dit te doen. Toen ik me omdraaide zag ik mensen met vlekken op hun kledij. Ze vroegen mij: "Dame, wil u alstublieft die smetten voor mij wegwassen?" De smetten stonden voor de zonden tijdens hun leven. Ik begon te wenen uit medelijden en riep luidop: "Al goed, maar wie gaat er voor mij bidden, wanneer ik kom te sterven?"

Verenigd zeiden ze: "We zullen allen bidden en u helpen." De mensen in het Vagevuur kunnen niet meer bidden voor zichzelf, maar ze kunnen nog steeds dezen op aarde helpen.

Vele zielen verschijnen mij en bedanken mij om hen te hebben geholpen. Sommigen doen dit, anderen niet, maar ik bedank God, want het is door Zijn genade dat ik dit mag doen en Hij schenkt verzachting aan de Heilige Zielen.

18 juni 2009, Heilig Hart van Jezus

In een kerk bad ik: "Mijn beminde Jezus, ik loof Uw Heilig Hart voor al de liefde en de goedheid die U mij hebt gegeven."

Bijna onmiddellijk antwoordde de Heer: "Niet enkel vandaag, op het Feest van het Heilig Hart, maar op elk ogenblik van uw leven zou u Mijn Heilig Hart, vol van liefde en medelijden voor u allen, Mijn kinderen, moeten loven." Daarop vervolgde Hij: "Noteer enkel de belangrijkste zaken, zo zult u niet zoveel tijd nodig hebben."

Dank U, mijn Heer Jezus.

3 juli 2009

Onze Heilige Moeder en onze Heer blijven vragen voor heel wat gebeden en opofferen tot herstel van de zonden van de wereld, daar de wereld zo in zonde leeft en in danige opschudding verkeert.

Onze Heilige Moeder verscheen met een dikke traan bloed en zei: "Mijn dochter, u weet niet hoe pijnlijk dit is voor mijn kinderen die zich op de smalle weg bevinden van de afgrond, zonder terugkeer. Vooral de jonge mensen omdat er niemand is om hen te onderrichten en om hen te vertellen dat zij hun houding moeten veranderen en zich bekeren. Het zogenaamde "genot" van de wereld leidt hen weg van Mijn Zoon. Daarom heb ik uw voortdurende gebeden nodig. Wees niet lui in uw gebeden om hen te helpen en om uw Hemelse Moeder te troosten die zo sterk treurt voor het verlies van haar kinderen."

Ik antwoordde: "Heilige Moeder. U stond onder het Kruis van Uw Zoon en U was zo bedroefd om Uw Zoon zo te zien lijden. Alstublieft, wees ons genadig, vooral de jongeren en vraag Uw Zoon om genade voor de hele wereld."

Juli 2009

St. Patrick's Cathedral, Parramatta

Terwijl ik eentientje van de Rozenkrans aan het bidden was voor de priesters, zei Onze Heer tot mij: "Valentina, fluister uw Bisschop toe dat Ik, de Heer, heb gezegd dat ik niet altijd gelukkig ben met de dingen die hij doet. Soms wel, maar meestal niet. Ik zie alles, niets ontsnapt aan Mij.

De Bisschoppen en Priesters van vandaag proberen de mensen te plezieren, maar vragen zich niet af of ze hiermee God gelukkig maken.

Niets ontsnapt aan Mij. Ik zie alles, Mijn kinderen."

1 augustus 2009

De Heilige Zielen komen mij bezoeken en wij praten. Zij leggen mij uit hoe en waarom zij lijden. Ik stel hen vragen. Deze specifieke zielen vertellen mij over hen die op de wereld leven, die zich in een zeer slechte staat bevindt.

"Weet u dat u onder dode mensen wandelt? Meer dood dan levend?"

Ik antwoordde: "Dat is eng en angstaanjagend." De Zielen zegden: "Spiritueel zijn er meer mensen die niet in God geloven. 2/3 van de mensheid geloven niet in God en zijn spiritueel dood. Zij kunnen wel levend zijn, maar het zijn wandelende doden."

Mensen, dit is ernstig!

Vind de weg naar God. Het leven is enkel te vinden in God. Wees niet bevreesd om Hem te benaderen. Hij is zo voornaam en vergevingsgezind.

8 augustus 2009

Zaterdagochtend, tijdens het gebed, verscheen Jezus aan het Kruis. Hij leed en was diep bedroefd, bijna in tranen. Hij zei: "Valentina, Mijn kind, troost Mij." Hij reikte één hand uit naar beneden.

Hij zei tot mij: "Streel Mij zacht en kus Mijn Heilige Wonden." Zijn armen waren blauw, met veel bloeduitstortingen, en zijn handen bloeddden. Mijn hart verlangt ernaar om al Zijn lijden te kunnen vatten.

Hij zei tot mij: "Ik ben gekruisigd, maar denkt u dan het enkel toen was? Ik wordt dagelijks gekruisigd bij het zien van zo'n vreselijke zonden die zich over de wereld verspreiden als een dikke rookwolk. Er is geen geweten, geen wroeging voor hun slechte daden. De duivel zet werkelijk iedereen op het verkeerde spoor. Ik smeekte en smeekte de wereld opdat iedereen zou veranderen, maar ik kreeg slechts heel weinig gehoor. Hoe lang moet ik dit nog aanschouwen? Mijn hand is reeds verheven en zal spoedig neerstrijken. Dan zal ik Mijn gerechtigheid en waarheid aan de wereld opleggen. Spreek over Mijn genade en Mijn goedheid en vertel hen dat ze zo vlug mogelijk, onder Mijn kruis, berouw moeten hebben om te kunnen genezen van hun boosaardigheden. Ik ben het levende altaar en zal u vergeven en u terugbrengen tot uw leven."

14 augustus 2009, Heilige Maximiliaan Kolbe

5 uur in de ochtend. Ik was aan het bidden. Plotseling wordt mijn geest geleid naar de Heilige Margaretha Mariakerk en ga ik binnen. Het was pikzwart binnen en strekte mijn armen uit om de weg te kunnen vinden. Uiteindelijk, naar hierdoor te zijn gegaan, werd ik mij bewust van de mensen rondom mij. De kerk zat helemaal vol. De mensen wandelden naar het altaar, maar waren heel kwaad. Ze riepen en protesteerden en hielden een Hostie in hun rechterhand. Deze Hostie scheen het enige licht uit dat ik kon waarnemen.

Ik ging tussen hen staan en vroeg mij af wat er gebeurde. Terwijl zij naderden, merkte ik de parochiepriester op, gekleed in het wit, voor het altaar. Zijn gelaat zag er diep bedroefd uit, maar ik kon hem amper zien, daar het in de kerk zo donker was. Na dit te hebben aanschouwd, bleef ik voor een ogenblik staan en dacht: "O, mijn God, deze menselijk zijn werkelijk boos."

Het volgende ogenblik bevond ik mij opnieuw in mijn kamer, enorm aangegrepen en diep gekwetst in mijn hart. Ik zei: "Heer, dit visioen ziet er niet goed uit. Waarom moet ik dit ervaren?"

Toen verscheen de Heer en zei: "Valentina, Mijn kind, Ik nam u daarheen omdat u dit zou kunnen ervaren en er getuige van zijn. Wat u zag is in het vagevuur in de toekomst. De mensen zijn kwaad op de priester omdat zij de Heilige Communie moesten ontvangen in de hand. Ziet u, Ik veroordeel u niet, maar de mensen veroordelen zichzelf. Het is een grove heiligschennis om de Heilige Communie in de hand te ontvangen."

God is zo heilig en sacraal in Zijn Lichaam, dat wij Hem nooit zouden mogen aanraken met de hand. Wij moeten Hem ware eerbied betuigen met een zuiver hart en nederig knielen om Hem te ontvangen in de Heilige Communie. Mensen, u doet er beter aan dit te geloven. Het Vagevuur bestaat echt. Wij moeten ginds lijden voor de zonden die wij hebben begaan in ons leven. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen fouten en er is geen uitweg door een ander te beschuldigen.

7 september 2009

Vroeg deze ochtend, tijdens mijn ochtend, verscheen God de Vader heel verdrietig. Hij zei: "Ik ben niet gelukkig met de Verenigde Staten van Amerika. Zij beledigen Mij heel veel. Weet u, Mijn dochter, dat Ik van de Verenigde Staten het machtigste land ter wereld heb gemaakt, opdat ze de anderen zouden kunnen helpen en Ik de meeste genaden op hen zou kunnen doen neerdalen?

Zij gehoorzaamden Mijn Wetten en Geboden en zegden steeds: "God bless America," bij elke beslissing die ze namen. Zij verzochten om Mijn hulp, maar de dingen zijn tot het slechtste herleid. Zij beledigen Mij verschrikkelijk met hun abortussen, de obsceniteit van het homoseksuele huwelijk en zo verder. Zij hebben hun eigen wet in handen genomen. Dit is een grap! Hoe kan een land bloeien zonder Gods genade? Een land zonder God zal vele rampen ervaren en Mijn genade zal zich terugtrekken."

Ik weende zo veel toen ik dit moest aanhoren. Ik omhelsde onze Eeuwige Vader om Hem te troosten en waardeerde dit met tranen in de ogen. Ik zei: "God, Onze Vader, wij moeten bidden voor Amerika." Ik was diep bewogen en voelde liefde voor de mensen uit Amerika. Alstublieft Amerika, word wakker!

11 september 2009

Vandaag wordt 9/11 herdacht in New York. Ik bad mijn ochtendgebeden en offerde ze op aan hen die stierven tijdens deze verschrikkelijke tragedie. Plotseling werd in weggeleid in een visioen. Ik bevond mij op Ground Zero.

Diep onder de grond zag ik vele zielen verschijnen die mij smeekten om hulp.

Zij zegden: "Valentina, wil u alstublieft de mensen vertellen hoezeer we schreeuwen uit de diepste duisternis. Wij hebben hulp nodig. Wij schreeuwen en roepen het uit. Vertel de mensen hoezeer wij gillen en smeek hen om ons te helpen, want niemand slaagt enige acht op ons."

Ik vertelde hen: "Zij kunnen u niet horen."

Daarop zegden ze: "Waarschuw de mensen om niets te bouwen op deze plek. Deze grond is vervloekt. Zij moeten dit zo laten, want elk bouwwerk zal worden vervloekt. Deze grond moet gewijd zijn en er moet elke dag op worden gebeden. Dit zal ons lijden verzachten."

Ik kreeg het benauwd bij mijn getuigenis van dit vreselijke geschreeuw en gehuil uit de diepten. Zij bevinden zich in de diepste duisternis en wij moeten bidden voor de verlichting van hun zielen.

4 oktober 2009

Jezus kwam tot mij om drie uur ‘s ochtends en vroeg mij om de Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid te bidden. Hij verscheen bedroefd en zei:

"Valentina, Mijn kind, troost Mij alstublieft. Kijk hoe ik lijd wanneer ik al die mensen zie sterven in de verschrikkelijke rampen die gebeuren. Als ze Mij ook maar één keer de vraag zouden stellen en tot Mij komen om vergeving, zou ik nooit iets verwerpen. Valentina, Mijn kind. U weet hoe mild ik ben in Mijn barmhartigheid en liefde. Ik zou nooit iemand weigeren. Velen zouden worden gered door Mijn barmhartigheid, maar ze vragen er nooit om. Dat is de reden waarom ik steeds opnieuw en opnieuw wordt gekruisigd, wanneer ik zie hoe de mensen Mij de rug toekeren."

Onze Heer is verdrietig en Zijn marteling herhaald zich wanneer hij de mensen ziet omkomen zonder spiritueel te zijn voorbereid op deze dingen. Onze Heer zei mij dat Hij deze dingen zou voorkomen als ze ook maar om vergiffenis zouden vragen. Hij zou genadig zijn voor hen die sterven.

Mensen zijn kwaad op God wanneer er rampen gebeuren. Dat is de reden waarom de Heilige Maria ons onderricht om in een staat van genade en verenigd met God te zijn in ons dagelijkse leven door ons tijdens de dag voortdurend tot het gebed te richten en kleine daden van dank, opoffering, lijden en boete te doen. Hij zou antwoorden met zegeningen die ons zouden sterken om elke dag door te komen.

7 oktober 2009: Feest van de Heilige Maagd Maria van de Rozenkrans

Onze Lieve Vrouw verscheen aan Mij terwijl ik bad. Ze sprak: "Mijn kind, Ik kom tot u als de Heilige Maagd Maria van de Rozenkrans om u eraan te herinneren om Mij te helpen om te mensen aan te moedigen om de Rozenkrans te bidden. Mijn enige wens is op terug naar de Vader in de Hemel te leiden. Dat is uw enige redding, Mijn kinderen. Stel dit niet uit maar voeg de daad bij het woord en verander nu, alvorens het te laat is. Wees niet zoals uw voorouders. Ze dronken en aten en dachten enkel aan eigen genot zonder bezorgd te zijn over iets.

Dan kwamen de vloedgolven en ze kwamen allen om. Mijn kinderen, kijk rondom u en ziet wat er thans gebeurt! Deze rampen zouden u moeten vertellen dat ze de tekenen van uw tijd zijn die u nu meemaakt. U moet zichzelf geestelijk voorbereiden, Mijn kinderen. Deze gebeurtenissen zullen blijven duren en regelmatig gebeuren over de hele wereld, terwijl velen van u zullen sterven zonder bekeerd te zijn of in een staat van genade te verkeren. Ik smeek u alleen, Mijn kinderen, en verzoek u dringend om te veranderen. Beslis vandaag! Morgen kan het te laat zijn."

Onze Heilige Moeder was diep bedroefd. Ze vervolgde: "Waarom houden de mensen zich bezig men alle zinloze dingen, behalve het aanvaarden van de ware God die hen zo zeer liefheeft, Hij wenst enkel uw redding en het goede voor uw zielen."

Dank u, Heilige Moeder, voor Uw waarschuwing.

Verschijning van een Heilige Ziel in mijn slaapkamer, een aantal jaren geleden.

Om vijf uur ‘s morgens werd ik plotseling wakker. Ik keek over mijn kleedtafel aan de kant. Daar stond een man. De lucht was heel koud [deze kilte komt van de zielen in het Vagevuur]. Hij droeg een grijze broek, een legerkledij en een streep van het leger aan de zijkanten van de broek, en een vierkantige legerkepie.

Hij strekte zijn armen naar mij uit en zei: "Dame, help mij alstublieft en zend mij niet weg. Ik zoek nu reeds jaren en jaren en kon niemand vinden. Zij hebben mij naar u geleid."

Hij draaide zijn hoofd en toonde mij dat een deel van zijn hoofd ontbrak. Hij zei: "Ik heb in een oorlog gevochten en zie wat er met mij is gebeurd!" Opnieuw wees hij naar zijn hoofd.

Ik luisterde, maar zei niets, want ik was geschrokken door zijn aanwezigheid en naar hem kijken beangstigde mij. Hij bleef smeken om hem te helpen. "Alstublieft, help mij. Ik was aan het zoeken en het licht leidde mij naar u. Zij [de Engelen] hebben mij verteld dat u mij zou helpen."

Hij bleef dit alles maar herhalen. Ik kon zijn verschrikkelijke lijden waarnemen en na een tijdje keerde ik mij naar het kruis toe en bad: "Heer Jezus, heb medelijden met deze ziel." Daarop maakte ik het kruisteken en verdween de soldaat. Daarna kon in niet meer slapen en vroeg mij af tot welk leger hij behoorde.

Toen ik opstond, vroeg ik aan mijn zoon: "Iets raadselachtig is mij deze morgen overkomen. Een man verscheen mij in een heel ongewoon uniform." Ik beschreef het uniform dat hij droeg en de wonde aan zijn hoofd.

Mijn zoon was eveneens geschrokken en zei: "Moeder, dit is een soldaat van de Geconfedereerde Staten van Amerika. De zuidelijken en de noordelijken bevochten elkaar. Moeder, dat is een hele tijd geleden, tijdens de Amerikaanse burgeroorlog tijdens de negentiende eeuw."

Ik begon voor hem te bidden en liet Missen opdragen voor hem en dit ging door voor een hele tijd. Soms kreeg ik een wederwoord van een ziel. Soms hoor ik niets en dat betekent dat deze gered en opgestegen is naar de Hemel door Gods genade.

Ik hoop dat hij in de Hemel is en dat hij in vrede mag rusten.

Op een dag vroeg ik de Engel: "Hoe vinden zij mij? Hoe weten ze waar mijn huis zich bevindt. Mijn slaapkamer is zoals het Vagevuur. Wat is dit? Ik ken niet veel rust. Ik zie de zielen komen en gaan en soms blijven ze in mijn kamer."

De engel antwoordde: "Ziet u, uw huis is zoals een plaats die vanuit de Hemel wordt belicht door een straal, zodat de zielen weten waarheen ze moeten gaan en toevlucht en verlichting kunnen vinden, omdat ze weten dat u hen zult helpen. U bidt voor hen, u hebt medelijden voor hen. Zij worden tot u geleid door de Engelen of Heiligen die hiervoor van God de toelating hebben gekregen."

Op een dag, vorige week, kreeg ik plots een hevige pijn over heel mijn lichaam. Ik begon overdadig te zweten en het lijden duurde minstens zo’n tien minuten. Het was alsof ik ging sterven en ik riep tot de Heer: "Heer, alstublieft, help mij!" Een paar minuten later verdween de pijn.

Toen verscheen de Heer en zei: "Valentina, Ik heb uw hevige pijnen nodig om het lijden van de zielen te verzachten. Ik heb uw lijden nodig opdat de zielen niet in de diepte zouden vallen. Dank u, Mijn kind, u hebt hen geholpen."

Hoe noodzakelijk is het om te bidden voor de zielen opdat ze zouden worden beschermd en gered uit de klauwen van de duivel. Wees mild voor de ongelukkigen die u ontmoet.

Ervaring aan de St. Patrick’s Cathedral, Marramatta.

Jaren geleden had ik een ervaring toen ik uit St. Patrick’s Cathedral kwam in Parramatta. Ik wandelde naar het shopping center en was in de winkelgalerij. Het was heel erg druk toen er twee jonge kerels van ongeveer 10 jaar oud naar mij toe renden. Ze waren gekleed in grijze uniformen met een grijze kap. Ze naderden mij en drukten mij tegen een muur.

Ze zeiden: "Dame, alstublieft, kunt u ons wat geld geven voor de bus?"

Ik kon geen schooltassen waarnemen en ik vroeg: "Heeft uw moeder u deze morgen geen geld meegegeven voor op school?"

Voor mij leken het normale jongens in hun voorkomen. Ik nam twee dollars en gaf elke jongen één dollar. Ze aanvaardden het en renden heel vlug weg.

Nadien had ik hier spijt over, want ik vroeg mij steeds af of ik hen genoeg geld had meegegeven voor hun reis. Ik had hen niet gevraagd hoe ver ze moesten reizen. Toen ik in de namiddag thuiskwam, knielde ik neer voor het beeld van Onze Lieve Vrouw en bad het gebed van de Goddelijke Barmhartigheid [ik bid gewoonlijk de Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid om 3 uur ‘s namiddags].

In een ogenblik werd ik omhoog geheven en werd mijn geest uitgedreven. Ik kon het verkeer zien en alle mensen stonden stil. Ik dacht: "Wat betekent dit allemaal?"

Plotseling zag ik in het midden van de straat een aura van gouden licht. Het was mooi. In de aura zag ik de twee jongens wegwandelen van mij. Ik dacht: "Dit zijn de twee jongens aan wie ik elk een dollar heb gegeven."

Plotseling kwam er een stem van boven mij, een sterke mannenstem: "De jongens die u hielp met het geld waren geen gewone schooljongens, maar Engelen uit de Hemel."

Ik vroeg mij af: "Als het Engelen waren, waarom hadden ze dan geld nodig?"

Ze stopten en draaiden zich rond en glimlachten tot mij voor een eerder lange tijd, toen draaiden ze een straat in, onder een brug en verdwenen.

Zo ziet u dat u nooit weet wie u tegenkomt en aan wie u een aalmoes schenkt. Het kan een Engel zijn of God zelf. Wij worden steeds opnieuw door God getest.

Bijvoorbeeld bevond ik mij op de bus naar huis, na een gebedsontmoeting. Toen ik uitstapte, bedankte ik de bestuurder en hij antwoordde: "Dank u, mijn mooiste."

Toen ik uitstapte zei ik: "Heer, hebt u dat gehoord? Hij noemde mij zijn liefste en hij kent mij niet eens."

Onze Heer antwoordde hierop: "Het was niet de bestuurder die tot u sprak. Het was Ikzelf die tot u sprak. Weet u, Mijn kind, dat Ik Mij in elke persoon bevind en dat ik in eender welke vorm kan verschijnen?"

Ik zei: "Heer, het spijt mij dat ik zo over die bestuurder sprak, maar u deed mij enigszins schrikken."

De Heer antwoordde: "U weet dat Ik van iedereen hou."

Heilige Zielen die smeken om hulp

Meestal verschijnt Onze Lieve Vrouw of een Engel.

De Engel zei: "Kom, vandaag heeft de Heer Jezus mij gezonden om u met mij mee te nemen." Hij legt mij niet altijd uit wat er wordt verwacht of wat hij zal zeggen, "Kom en help de mensen."

Op deze bepaalde morgen verscheen hij terwijl ik aan het bidden was en hij nam mij mee naar een landweg aan de buitenwijken van een stad. De zielen bevinden zich gewoonlijk op een open plaats. We wandelden en wandelden en we kwamen uiteindelijk aan bij een klein bouwvallig huisje. We gingen binnen en daalden vele trappen af in volledige duisternis.

De Engel was omgeven door een aura van licht en verlichtte de weg voor mij. Terwijl we naar beneden gingen kwam ik aan een grote hindernis uit draadafrastering. De grond in die hindernis was moerassig met heel vuil en stinkend water.

Ik zag heel wat vrouwen met hun aangezicht in het water. Toen we naderden, stonden ze recht en gingen naar de hindernis en schreeuwden mij om hen te helpen. Terwijl ik rondkeek, waren er anderen die nog steeds in het water lagen en die er verward uitzagen.

Ik zei tot de Engel: "Waarom worden deze vrouwen zo streng gestraft?"

De Engel antwoordde: "Deze mensen waren heel welgesteld op aarde en gaven een fortuin uit aan hun uiterlijk, zoals hun aangezicht en lichaam, om er jong en goed te blijven uitzien, in plaats van de arme en stervende mensen te helpen, waar er zoveel van zijn op de wereld. Dat is de reden waarom ze zo streng worden gestraft. Hun schoonheid gaat over in het vuil en nu doen ze herstel voor wat ze op aarde hebben verkeerd gedaan. God wenst niet naar het uiterlijk te kijken, maar Hij kijkt naar de staat van de ziel, wie we zijn en wat we doen."

Ik vroeg aan de Engel: "Wat kan ik doen?."

Hij zei: "Deze mensen zijn gevangenen. U kunt hen helpen door hen uit de gevangenis te bevrijden." [Eerder had de Heilige Maria mij verteld dat het Vagevuur een gevangenis is waarin de zielen worden gezuiverd voor hun zonden en schoon en zuiver gemaakt alvorens aan God te verschijnen].

De Engel vertelde me daarop: "Veel mensen zullen hier terechtkomen omdat ze hun geld uitgeven aan plastische chirurgie." Hij glimlachte en zei: "Zelfs prinses Caroline van Monaco zal hier op een dag eindigen."

Ik was verrast: "Oh, is dit zo? Zij is heel welstellend."

De Engel zei: "Vrouwen geven zoveel uit voor hun lichaam, maar niets voor hun ziel. God wil dat we natuurlijk zijn, op de wijze waarop Hij ons geschapen heeft. Hun zielen zijn leeg."

Boodschap gegeven aan Valentina

De mensen vragen mij om het verschil tussen de Katholieke zielen, Moslimzielen en de zielen van buiten de gewone beschaving, met een verschillend geloof.

Ik antwoordde: "De Heilige Moeder heeft mij gezegd dat het de mensen zijn die verschillende religies hebben doen ontstaan hier op aarde. Zij wees naar de Hemel en zei: Er is maar één God voor allen, maar volgens hun geloof in hun godsdienst en als ze een goed leven hebben geleid op aarde, worden ze steeds gered.

Jezus onze Heer zei: "Er zijn vele kamers in Mijn Vaders huis."

De Katholieken worden het strengst beoordeelt omdat ons veel genade wordt verleend [de sacramenten]. Als wij ongehoorzaam zijn aan de Tien Geboden en we hebben er geen dank voor over, noch ontzag, dan voelt God zich erg beledigd. En zo moeten we dan leren in het Vagevuur tot we volledig gezuiverd en onberispelijk zijn, 100 procent, alvorens voor God te verschijnen.

In het Vagevuur ontmoette ik een dame die ik vroeger kende, alvorens ze was overleden. Ze bevond zich in een plaats als een kerk. Ze knielde en riep me toe. Ik kwam naderbij en zij vroeg mij om haar te helpen. Er waren gebeden en er ging juist een dienst beginnen in de kerk. Zij stond op en ging weg. Daarop vroeg ik haar: "Waarom ga jij nu weg? Het is precies hieruit dat u voordeelt haalt!"

Zij antwoordde: "Neen, ik moet gaan. Ik kan niet blijven. Het is mij niet toegestaan."

Ik zei: "De Gezegende Moeder zal u helpen."

Zij antwoordde: "Ja, de Gezegende Moeder is heel mooi, maar het is mij nog niet toegelaten om tussen deze mensen te verblijven. Ik was gehuwd met een communist die me ervan weerhield om naar de Mis te gaan. Om woordenwisselingen te vermijden, eerbiedigde ik zijn wensen en ging ik niet naar de kerk en woonde nooit de zondagsmis bij. Nu kan in zelfs niet meer naar de Kerk gaan. Ik moet naar buiten gaan en heb geen woorden om te omschrijven hoe bedroefd ik ben."

Ik zei: "U had u niet mogen laten beïnvloeden en naar de Mis moeten gaan terwijl u nog in leven was. Nu is het te laat."

Zij antwoordde: "Ik weet dat ik sterker had moeten zijn, want God toont ons alles persoonlijk en oordeelt ons en wij kunnen anderen niet beschuldigen voor onze eigen fouten."

Onze Heer Jezus is heel precies in wat we doen. We moeten werkelijk lijden en de pijn voelen die sterker en intens wordt zodat wij weten hoeveel pijn wij Hem hebben veroorzaakt in Zijn Heilig Hart, tijdens ons leven.

Ik kende een man die mij vertelde dat hij door een heel ruw en koud gebergte gaat met een groep mensen: "We moeten door deze koude bergstreek en we voelen het waarachtig." Ze droegen versleten hemden, vol met gaten, die voortdurend verscheurd werden door de koude wind. Hij vroeg mij om drie missen op te dragen om van zijn lijden te worden bevrijd. De zielen in het Vagevuur voelen alles met een grotere intensiteit dan wanneer ze op aarde zijn. Soms voel ik me zelfs boos als ik de zielen zo zie lijden en dan zeg ik: "Heer, hoe kunt u dit lijden toestaan?"

Dan voel ik een vrede en een bescherming rondom mij en ben ik Hem en de Heilige Maria, die mij dit alles laten beleven, heel dankbaar. Ook ben ik dankbaarheid verschuldigd aan de Heilige Engelen en de Aartsengel Michaël.

Soms verschijnen er goede zielen, maar soms ook slechte zielen aan mij. Dan bid ik tot onze Heer Jezus: "Alstublieft, als het een slechte ziel is, laat deze dan weggaan. Als het integendeel een goede ziel is, laat deze dan blijven en ik zal helpen."

Ik bid voor Australië en Sydney, voor de levende, werkende mensen en voor de overledenen. Op een dag was ik erg verrast want Johnny O’Keefe kwam tot mij als een Heilige uit de Hemel.

Hij zei: "Valentina, wij zijn bevoorrecht om u hier in Australië te hebben, door zo te bidden voor de mensen uit ons land. Ik moet u voor dit alles werkelijk bedanken." Hij verscheen, gekleed in het wit, en zijn aangezicht was vol van gloed. Hij glimlachte en zag er jong uit.

Boodschap gegeven aan Valentina

Op een dag verscheen er opnieuw een Engel die mij meenam naar een verre plaats, een soort landelijk gebied, in het Vagevuur. Er was een andere groep, die in een geul zat. Hun benen bevonden zich over de rand, maar zijzelf zaten diep in de geul en de rest van hun lichaam bevond zich op 45 graden, zonder enige ondersteuning. Deze zielen waren allemaal mannen.

Ik zei tegen de Engel: "Wat hebben deze mannen gedaan, dat ze zo moeten lijden in de modderige geul? Het is erg ongemakkelijk, zelfs als straf."

De Engel antwoordde: "Praat met hen."

Ik vroeg de zielen: "Wat hebt u in uw leven gedaan dat u nu zo streng bent gestraft?" Ze antwoordden: "We hebben niets goed gedaan tijdens ons leven. We waren zelfzuchtig en dachten enkel aan onszelf. We hebben niemand geholpen."

Ik vroeg: "Hebt u gebeden?"

Ze antwoordden: "Neen, we dachten dat het niet nodig was om te bidden."

Ik begon hen uit te schelden: "Zie in welke narigheid u nu bent beland, zie hoe u moet lijden. Indien u menslievend geweest was tijdens uw leven en niet zelfzuchtig, maar bad en iets goeds had gedaan, dan zou u vele genaden hebben ontvangen van God. Nu moet ik de anderen over mijn ervaringen vertellen zodat ze niet in dezelfde fout zouden vervallen. Wij moeten bidden voor de zielen om hen uit hun lijden te verlossen."

27 november 2009

Terwijl ik in de keuken aan het werken was, was ik in gedachten verzonken bij Onze Heilige Moeder en smeekte ik om Haar hulp.

Plots sprak de Heer mij aan: "Valentina, heb Mijn Moeder heel erg lief omdat Ze zoveel van al Haar kinderen houdt, met geheel Haar Hart. Denk eens een ogenblik na. Als het niet omwille van Mijn Moeder was, die voortdurend bezorgd is om jullie, zouden jullie allemaal wezen zijn. Er zou een totale leegheid zijn, zonder Haar. Wees steeds dankbaar voor alles wat Ze voor U doet."

Onze Heer herinnert mij hier dikwijls aan als ik hieraan nood voel en dan zegt Hij: "Vraag het aan Mijn Moeder. Zij zal helpen."

30 november 2009

Onze Heer Jezus verscheen aan mij deze morgen terwijl ik aan het bidden was. Hij had een heel droevige uitdrukking op Zijn liefvolle gelaat: "Valentina, Ik u zeggen dat Ik bedroefd ben over Mijn mensen in de wereld. Zoveel word Ik verworpen en ontkend, maar Ik blijf van jullie houden, van elke ziel, met een brandende liefde, vooral van diegenen die Mij zo dierbaar zijn. Ik zou hen willen omhelzen en vertellen hoeveel Ik heb te bieden. Mijn eeuwige liefde en geluk, die nooit eindigen.

Ziet u, Mijn kind, als een nieuwe ziel Mij vindt, dan onderwijs Ik deze, leid Ik deze en zuiver Ik deze binnenin. Ik zuiver zelfs de jas zodat ze volledig gezuiverd en opnieuw als goud is, en dan volg Ik deze overal waar deze gaat. Ik laat deze ziel nooit in de steek.

Wees aan elkaar gehecht zoals aan een magneet. Een nieuwkomer moet leren en moet volledig op Mij vertrouwen. Het is zoals dit: als u een kledingstuk verbindt, moet u het aantal steken uitrekenen om het te maken. Soms moet men, bij fouten, herbeginnen en alle naden losmaken. En dan moet u alle steken één voor één opnieuw herbeginnen. Zo moet u ook uw geloof aanleren, beetje bij beetje en u zult langzaam vooruitgang maken. Hoe meer u geestelijk leert, hoe beter u God en Zijn ware liefde zal leren kennen.

Mijn kinderen, Ik verwacht niet dat jullie in één keer volmaakt zouden zijn. Zelfs mijn Heiligen en Apostelen leerden en ontdekten elke dag nieuwe dingen. Het is Mijn Heilige Geest die u zal leiden en helpen wanneer u hiertoe bereid bent. Hoe meer u hier op aarde ontdekt, hoe meer vooruitgang u maakt voor het leven hierna.

Vertel de mensen dat Ik deemoedig ben en nederig van hart en dat Ik wens dat u allen tot Mij komt om Mij te kennen. Ik zegen u allen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest."

1 december 2009

De heilige Moeder kwam tot mij terwijl ik aan het bidden was.

Zij zei: "Hoe bedroefd ben ik vandaag voor de wereld. De mensen praten over Mijn Onbevlekte Ontvangenis. De slechte mensen lachen Mij uit en vertellen leugens aan andere mensen. Zij spreken eveneens over de miraculeuze geboorte van Mijn Zoon, waar ze niets willen van geloven. Zij maken ons belachelijk. Zij spreken over Mij alsof ik zoals iedere vrouw was.

Mijn Zoon voelt zich hevig beledigd door deze valse beschuldigingen.

Mijn dochter, vertel de gelovige kinderen om deze valse geruchten, die rondgaan in de wereld, niet te geloven.

Ik vraag al Mijn kinderen om Mij te verdedigen en Mij te troosten. Als zij de Heilige Rozenkrans bidden voor hun intenties en dan moeten ze ook Mijn Hart, dat verdrietig is om deze godslasteringen, troosten."

Ik voelde mij zo bedroefd toen de Heilige Maria tot mij sprak over deze dingen en ik omhelsde Haar en zei: "Heilige Moeder, U bent zo Heilig, zo zoet en goddelijk. Er is niemand in de Hemel en op aarde zoals U bent en ik hou van zoveel van U. Mijn moeder, ik weet geen bijkomende titels meer die Ik u kan geven, maar U verdient ze allen."

Hierop werd de Heilige Moeder opgewekter en zei Ze: "Dank u, Mijn dochter, omdat u Mij hebt getroost."

2 december 2009

Nadat ik de Heilige Communie had ontvangen, sprak Jezus tot mij: "Mijn kinderen, terwijl u zich voorbereidt en dichter bij Kerstmis komt, wanneer uw Redder tot u komt, smeek Ik u om heel eenvoudig en nederig te zijn. Laat u niet door het materiële en de wereldse goederen, die u worden aangeboden, in beslag nemen. Wees eenvoudig zoals Ik was. Ik kwam neer uit de Hemel om u en alle arme mensen te redden. Elk jaar komt ik bij u zodat u uw geloof kunt vernieuwen en opnieuw hoop hebt in uw leven."

Kerstavond 2009

Tijdens de advent heeft de Heer mij dikwijls lichamelijk lijden gegeven. Hij zei heel vriendelijk: "Valentina, Mijn kind, iedereen wenst in de Hemel te zijn voor Kerstmis [De zielen in het Vagevuur werden ongerust en vroegen zich af wie zou worden toegelaten tot de Hemel]." Het lijden werd mij gegeven om de zielen te begeleiden die zouden worden toegelaten.

Vóór Kerstmis had ik grote koorts. Eerst had ik het warm, daarna koud en dan kwam het beven, gepaard met braken en diarree. Onze Heer verscheen aan mij op Kerstavond en zei: "Deze laatste drie en een half uur, met het intense lijden dat ik u gaf, bevrijdt u de zielen uit de diepste, donkerste plaatsen naar een hogere plaats in het Vagevuur."

Ik voelde dat het de zielen waren van hen die gestorven waren in de WTC ramp in New York. Ik was reeds een tijd voor hen aan het bidden.

Onze Heer zei hierop tot mij: "De Hemel is opengegaan, en vele zielen werden onthaald, maar er verblijven er nog veel in het Vagevuur."

"Velen mensen sterven tijdens deze tijden."

Kerstmis, ‘s ochtends 2009

Ik stond op om vijf uur en maakte het Kruisteken om mijn ochtendgebeden en voorstellen aan te bieden. Ik prees de Heer, Maria en Jozef op deze bijzondere dag van de geboorte van onze Heer Jezus.

Plots verscheen onze Gezegende Moeder, vergezeld van Engelen. Zij was gelukkig, vreugdevol en glimlachte.

Ze Zei: "Ik weet dat u laatst heel wat te lijden had. Mijn Zoon liet dit toe zodat u vele zielen zou kunnen redden, maar vandaag kom Ik om u met Mij mee te nemen naar ons huis in Nazareth. Niet dat hier op aarde, maar dat in de Hemel."

Ze omhelsde mij en op een heel korte tijd bevond ik mij in een mooie plaats, gevuld met lichtstralen, vrede en geluk.

De Heilige Moeder hield mij bij de hand om mij te leiden. Ze zei: "Kom in Ons huis, Mijn dochter." De plaats was eenvoudig, groot en helder met hoge ramen die veel licht binnenlieten in de eenvoudige kamer. Er bevond zich een ronde tafel en ik zag de Heilige Jozef, zittend op een stoel. Hij lachte naar mij terwijl Maria een gang inging. Toen verscheen Zij met de Kleine Jezus in Haar armen en kwam Zij tot mij.

Maria droeg een mooi kleed van wit satijn en de mouwen reikten tot de vuist. Jezus was gekleed in een hetzelfde wit. Hij gleed naar beneden uit Zijn Moeders armen en liep naar een raam, versierd met doorschijnende gordijnen die naar de kant waren getrokken. Hij verborg zich achter deze gordijnen een piepte eerst aan de ene, dan aan de andere zijde en zei: "Ik kan u zien." Hij lachte en speelde met mij. Hij liep van de ene kant naar de andere.

De Heilige Moeder verwijderde Haar doek en legde deze op de tafel. Vervolgens zei Zij tot mij: "Dit is vreemd dat Mijn Zoon dit doet. Gewoonlijk kan hij niet weerstaan als Hij u ziet en kan Hij amper wachten om in uw armen te lopen, maar vandaag wil Hij met u spelen om u gelukkig te maken."

Het verstoppertje spelen duurde een hele tijd en daarna liep Hij vermoeid tot mij. Ik tilde Hem op en koesterde Hem door heen en weer te wandelen.

De Heilige Jozef sprak dan: "Valentina, Ik ben Zijn echte vader niet, enkel zijn voedstervader."

Ik antwoordde: "Ik weet dat, ik heb dat geleerd uit de Heilige Schrift."

De Heilige Jozef ging door: "Ik hou meer van Hem dan een vader. Wij zijn zo verenigd."

Ook Jozef was in het wit gekleed en zag er erg jong uit, altijd heel rustig en respectvol. De Heilige Jozef nam de Kleine Jezus over en daarna brachten de Heilige Maria en de Engelen mij opnieuw naar huis.

Ik werd toen heel emotioneel en herbeleefde alles bij mij thuis wat ik had meegemaakt en dacht: "sla geen acht op uw kleine huis, uw armoede. Ik ben opgevoed in geestelijke rijkdom en opgetogenheid dat vele keren meer waard is dan de wereld kan bieden. Beste mensen, geef nooit op, heb geloof en moed. Onze Heer Jezus heeft ons allen heel erg lief."

Vertaling: Chris De Bodt

Vlierbloesem

• Siroop
  
  Als men aan vlierbloesem denkt, associeert men dit onmiddellijk met de heerlijke vlierbloesemsiroop die men ermee kan maken. Verfrissender dan de lekkerste limonade die men kan kopen en gebruikt als basis voor een overheerlijke apperitief met siroop en witte wijn.
  
  Men maakt de siroop als volgt:
  
  Ingrediënten: 25 bloemen ; anderhalve kilo ongeraffineerde, biologische rietsuiker ; anderhalve liter plat water ; 100 g. citroenzuur [kan ook vervangen worden door 50g vitamine C poeder] ; 3 citroenen [opgepast deze mogen niet behandeld zijn, dus best biologische citroenen].
  
  Bereiding: Bloemen losdoen ; in kom brengen samen met de suiker, het water, citroenzuur en/of vitamine C en de in schijfjes gesneden citroenen ; deksel van de kom schuin zetten, saus roeren ; 48 uur laten trekken en af en toe omroeren : na die 48 uur in de siroop zeven citroenen en bloesem uitknijpen.
  
  Ideaal wordt de siroop in de diepvries bewaard ofwel in ijsblokzakjes, ofwel in een doos waar gemakkelijk in bevroren toestand met de lepel kan uitgeschept worden. Men kan de siroop uit de doos ook ontdooien en in een fles in de koelkast bewaren. Ik garandeer u: ze zal er niet lang in staan.
  
  Opdienen: ofwel met spuitwater of plat water, ofwel met witte wijn. Ideale verhouding: 1 op 5.
  
  
• Thee
  
  Men kan de bloesems ook drogen en als thee gebruiken in volgende gevallen: bij [griep]toestanden waar de zieke niet [goed] kan zweten : bij keelpijn, amandelontsteking en mondslijmvliesontsteking.
  
  3 à 4 g. gedroogde bloemen per kop heet water, 3 à 5 kopjes warm drinken per dag, sloksgewijs heet drinken.
  
  Uitwendige toepassing: als spoelmiddel bij keel-, mondslijmvlies- en oogbindvliesontsteking

• griep, verkoudheden met koorts,
• koorts, kinderziekten
• aandoeningen van de luchtwegen
• hoest, droge hoest
• zenuwpijn
• migraine
• artritis
• constipatie
• stress, ...

• afkooksel van 50g verse bessen op 1/2 liter water of gelijke delen bessen en rietsuiker zacht laten koken.
• In flessen doen, eventueel bovenop een beetjs jenever gieten om beter te bewaren

• Van de bessen kan er moes, jam of gelei gemaakt worden, vooral in combinatie met appelen, kruisbessen of braambessen. Ze kunnen ook in limonades verwerkt worden.
• Gluhwein van vlierbessensap, met kruidnagel en kaneel, en eventueel wat gember
• kan ook gebruikt worden bij vleesgerechten

• de rauwe bessen bevatten blauwzuur, daarom is het aangeraden de bessen eerst te koken
• oppassen bij inname van volgende medicijnen: medicijnen tegen hartrimestoornissen, hartglycosiden, lithium, kaliumdrijvende diuretica, anti-astmamedicijn
• er zijn theoretisch gezien interacties mogelijk met corticoïden en bloeddrukverlagende middelen, neem dan enkel vlierpreparaten in op voorschrift van een arts.

Smalle Weegbree [Plantago lanceolata]


Smalle Weegbree

• Ademhalingsziektes, vooral verslijming, hoesten , kinkhoest, longastma, zelfs tuberculose
• Sinusitis, keel- en amandelontsteking, strottenhoofdontsteking met heesheid [gorgelen + thee]
• hooikoorts
• Reiniging van bloed, longen en maag
• Zwakke longen en nieren
• Spastisch colon
• Allerlei uitslag, korsten en ruwe huid [thee + brijomslagen]
• Zwakke kinderen
• Lever- en blaasziektes
• Overdreven bloedverlies bij maandstonden
• Wonden, beten en steken van insecten, honden, giftige dieren en slangen [gekneusde bladeren opleggen en afdekken]
• Blaren die ontstaan bij het wandelen [weegbree in schoen leggen]
• Slecht genezende, oude wonden [gekneusde weegbreebladeren erop leggen en afdekken]
• Kwaadaardige gezwellen
• Kwaadaardig gezwollen klieren

Sint-Janskruid

• Beschadigde zenuwen en zenuwkwalen van verschillende aard
• Gekneusde lichaamsdelen en wonden
• Gevolgen van vertillen en overheffen
• Trigeminuszenuwpijnen [thee en inwrijven met St-Jansolie]
  
  Lichte en middelzware depressies met een duidelijke oorzaak [sterfgeval, werkverlies, overwerk, liefdesverdriet, winterblues]
• Als alternatief voor klassieke antidepressiva, als deze niet goed verdragen worden
• Onrust, agitatie, zenuwachtigheid, prikkelbaarheid, spanning, overspanning, stress

• bij wonden, snijwonden, schaafwonden, zonnebrand, wond- en littekenpijn
• spier- en reumatische gewrichtspijnen, sportblessures en verrekkingen

• Thee
  
  2 theelepels op ¼ kokend water, 3 minuten laten trekken, 2 à 4 koppen per dag
  
  
• Olie
  
  De bij zonneschijn geplukte bloemen vult men in een fles tot aan de hals en giet over de bloemen koudgeslagen olijfolie totdat de olie boven het kruid uitstaat. Goed afsluiten en de fles enige weken in de zon of de warmte laten staan. De olie wordt na enige tijd roodbruin. Men filtert ze door een doek en bewaart de olie in donkere flesjes. Voor brandwonden kan men ook lijnolie gebruiken [niet de lijnolie om hout mee in te strijken, maar om te consumeren]

• Blootstelling aan de zon vermijden bij uitwendig gebruik daar het de huid gevoeliger maakt voor de zon
• Beter niet zonnebaden ook bij inwendig gebruik
• Niet geven aan zwangere en zogende vrouwen bij gebrek aan studies
• Niet geven bij ernstige depressie
• Niet geven aan personen die om therapeutische redenen gebruik maken van U.V. bronnen
• Niet geven bij allergie aan planten van de Clusiaceae-familie
• Mogelijk interacties met volgende medicatie: - bloedverdunners, hartmiddelen afgeleid van digitalis, geneesmiddelen tegen epilepsie, bepaalde medicijnen tegen astma, HIV- medicijnen, geneesmiddelen tegen afstotingsverschijselen na orgaantransplataties, psoriasis en reumatoïde, artritis omdat St-Janskruid de werking versterkt van leverenzym waardoor voornoemde geneesmiddelen vlugger worden afgebroken en dus een verminderde werking kunnen geven
• Mogelijke interacties met ant-migrainemiddelen, kalmeermiddelen, bloeddrukverlagende middelen, anticonceptiepil

Salie

• Voorkomt beroerte en werkt gunstig bij verlamming
• Krampen, ruggemergziektes, klierziektes en bevende ledematen
• Werkt goed bij zieke lever en doet gassen en winden oplossen als de oorzaak een zieke lever is
• Bloedreinigend
• Slijmverdrijvend uit maag en ademhalingsorganen
• Darmstoornissen en diarree
• Te weinig eetlust
• Ontsteking van amandelen, keelontstekingen
• Etterende tanden, bloedende en losse tanden, verweking of verzwering van het tandvlees
• Zwakke zenuwen
• Gynaecologische klachten [af en toe zitbad]
• Menstruatiekrampen, PMS
• Nachtelijk zweten
• Insectenbeten [pletten en opleggen zoals bij weegbree]
• Preventie van griep en verkoudheden

Noni [Morinfa Citrifola]

• aandoeningen van de luchtwegen
• sinusitis
• verkoudheden
• keelontsteking
• griepale infecties
• herpes type 1 en 2
• leverontsteking
• ontsteking pancreas
• Epstein Barr virus
• wratten
• tuberculose en malaria
• gist- en schimmelinfecties
• wonden, brandwonden, abcessen [ook uitwendige toepassing op wonden en huidveroudering
• preventie van kanker [ook uitblijven van menstruatie en -pijnen, uteriene fibromen]
• artritis
• artrose
• slijmvliesontsteking
• lumbago
• myalgie, spierstijfheid
• allergieën, astma
• auto-imuumziekten: fybromyalgie, psoriasis, thyreoïditis, ziekte van Crohn, lupusymbol
• vermoeidheid, laag energiepeil, lichaamsverzuring
• diabetes 1 en 2 [betere controle over de suikerspiegel, vermindert insulinebehoefte]
• vroegtijdige ouderdomsverschijnselen
• ondergewicht, overgewicht
• zwakke nierfunctie
• stress, nervositeit, slaapstoornissen
• verwardheid, verminderde alertheid, seniliteit
• depressiviteit en stemmingswisselingen
• alle types van chronische pijnen
• migraine, hoofdpijn
• hulp bij ontwenningen
• hoge bloeddruk
• verdikking van de linkerhartkamer
• aderverkalking
• moeilijke spijsvertering
• maagwandontsteking, slokdarmontsteking
• maag- en duodenumzweren
• voedselvergiftiging, diarree, dysenterie, cholera
• wormen
• goedaardige prostaatvergroting en urinaire klachten daardoor

• ladingsdosis om de lever te verzadigen gedurende de eerste maand in te nemen een half uur voor het ontbijt en een half uur voor het avondmaal: ouder dan 16 jaar nemen 2X 60ml. Kinderen nemen 2 X 30 ml
• therapeutische dosis [2 tot 6 maand]: volwassenen voor het ontbijt 60 ml, voor het avondmaal 30 ml; kinderen nemen enkel voor het ontbijt 30 ml
• onderhoudsdosis en preventie: volwassenen: 30 ml voor het ontbijt en avondmaal; kinderen: 30 ml voor het ontbijt

• ongeveer 5% die noni gebruikt heeft last van oprispingen of boeren
• in zeldzame gevallen kan zich een allergische huiduitslag ontwikkelen, die verdwijnt binnen de 72 uur na het stopzetten van de inname van noni
• noni werkt ontdanks zijn centrale pijnstillende werking niet verslavend
• noni werkt in synergie met veel medicijnen en voedingssupplementen; het combineert goed met antioxidanten

Kleefkruid

Kleefkruid is ook zo’n "vervelend" kruid. Het plakt aan onze kleren en huid als we passeren. Maar lees even verder, het kan ons nog van veel nut zijn in de komende tijden.

• Tonicum voor het lymfatisch stelsel: gezwollen lymfeklieren om het even waar in het lichaam en in het bijzonder bij amandelontsteking en ontsteking van de neuspoliepen
• Licht urineafdrijvend
• Bevordert de leverwerking
• Mild laxerend
• Bloedzuiverend en ontstekingsremmend
• Psoriasis en droog eczema
• Allergische en infectueuze neusslijmvliesontsteking
• Chronische sinusitis
• Ter ondersteuning bij auto-immuunziekten en kankerdiëten
• Oedemen,ter preventie van nier- en blaasstenen, niergruis, blaasontsteking, prikkelbare blaas, pijn bij het wateren, te weinig wateren, bedwateren
• Stembandverlamming [gorgelen met aftreksel]
• Kleefkruid kan ook gegeten worden als groente, net als de grote brandnetel en vogelmuur, waardoor het algemeen kan bijdragen tot de groei en herstel van weefsels

[Echte Kamille] Matricaria recutita L.

• Bij braakneigingen: 1 koffielepel op een tas kokend water, 10 minuten overdekt laten trekken.
• Bij inwendig gebruik en als lavement: 3g of een opgehoopte theelepel tot een kleine eetlepel gedroogde bloemen overgieten met 200 ml water, 10 minuten laten trekken, zeven, 3 à 4 koppen per dag tussen de maaltijden.
• Als gorgel- en spoelmiddel, bij uitwendig gebruik dus, 30 tot 100g bloemen op 1L kokend water, 2 uur laten trekken, 2 à 3 maal daags spoelen of gorgelen.
• Om te inhaleren bij keelontstekingachtige toestanden en bronchitis: 10g op 150 ml kokend water dampen inademen onder een doek.

• Hoewel een heel interessant kruid voor kinderen, is het best echte kamille niet te langdurig te gebruiken. Langdurig dagelijks gebruik kan nl leiden tot het omgekeerde effect. Na drie of vier weken gebruik best een week onderbreken. [dit geldt voor iedereen]
• De etherische olie niet aan zwangere vrouwen toedienen. Andere aanwendingen zijn in matige doses wel toegelaten [hoewel sommige bronnen echte kamille helemaal afraden bij zwangerschap]
• Bij gebruik van orale contraceptiva: echte kamille alleen innemen op voorschrift van arts of therapeut daar het de werking daarvan kan afbreken.

Knoflook

• Ter preventie en het terugdringen van hart- en vaatziekten.
• Ter voorkoming van embolie en trombose.
• Voorkomen en terugdringen van artherosclerose in de oogbloedvaten
• Voorkomen van bloedvataandoeningen bij diabetici
• Milde vormen van hoge bloeddruk [effectiviteit verhoogt in combinatie met kruiden als meidoorn en maretak]
• Is weerstandsverhogend
• Zwak tot mild antibiotisch, antiviraal, antischimmel, antiparasitair, daardoor voorkomen van griep, verkoudheden, bronchitis, virale infecties o.a. herpes, Epstein Barr[klierkoorts], bacteriële infecties, schimmelinfecties zoals Candida
• Ondersteunend bij gal- en leveraandoeningen
• Preventie van maagzweer en maagwandontsteking, maagkanker en colonkanker
• Preventie van borst- en prostaatkanker
• Tegen vermoeidheid
• Als voorjaarsreiniging
• Bij koortsige aandoeningen

• Rauwe knoflook: preventief tegen infecties en vaatziektes
• Bij chronische luchtweginfecties: max. 5g per dag of één tot twee teentjes per dag, fijngehakt of geperst
• Bij acute infecties: 2 à 3 teentjes per dag [b.v. in melk, 2 fijngestampte teentjes geroerd door 1 dl melk, aan de kook brengen, 15’ laten trekken, 2 à 3 tassen per dag], nooit meer dan drie per dag
• Bij haaruitval en roos: je hoofdhuid inwrijven met geplette knoflook, bij een wespen- of bijensteek inwrijven met een doorgesneden teentje knoflook
• Gefermenteerde knoflook [aged garlic extract, niet geurend] gestandardiseerd op SAC, bloedverdunnend, immuunstimulerend, cholesterolregelend, preventie van hart- en vaatziekten: 300mg à 800 mg, 1 à 3 maal per dag
• Maceraat in wijn: 20 à 30 g fijngesneden knoflook enkele dagen laten trekken in witte wijn [fles], ter preventie van hoge bloeddruk, beroerte, maagaandoeningen, indigestie

• Adem en huid worden bij knoflookgebruik doordrongen door een typische geur. Deze onaangename geur kan verminderd worden door tegelijkertijd melk of peterselie te eten
• Bij gebruik van meer dan 3 teentjes per dag is er kans op nevenwerkingen
• Bij diabetes en neiging tot hypoglycemie innemen onder controle van een arts door mogelijk bloedsuiker- en bloeddrukverlagende werking
• Bij voorgeschiedenis van bloedingen, maagaandoeningen of hypothyreoïde enkel innemen op voorschrift van een arts
• Er zijn geen bezwaren voor het gebruiken van knoflook tijdens zwangerschap en zogen, wel wordt aangeraden geen hoge doses te gebruiken zoniet is er bij zwangere vrouwen meer kans op branderigheid, zuurbranden en geeft bij zogende vrouwen mogelijk een onaangename smaak aan de moedermelk

• Aan kinderen beneden de twaalf jaar zonder medisch advies
• bij acute of chronische ontstekingen van het maagslijmvlies [kan irritatie vergroten]
• Bij verminderde schildklierwerking, kan jodiumopname door de schildklier verlagen
• niet gebruiken tijdens laatste 14 dagen, zeker de laatste 36 uur voor een chirurgische of tandheelkundige ingreep wegens bloedverdunnend effect
• Niet geven aan personen met een actieve bloeding [bv bloedende maagzweer]

Komboecha

Heermoes [equisitum arvense L.]

• Afkooksel
  
  Inwendig gebruik bij gewrichtslast, pees-, bot- en ligamentenletsels, overvloedige menstruatie; uitwendig bij huidstrepen, slecht helende wonden: 2 à 3 g. per tas water, 5 minuten koken en 10 à 15 minuten laten trekken, zeven, 3 tassen per dag.
  
  
• Thee
  
  2 theelepels of 2 à 4 g. gekneusd kruid per tas kokend water, 15 minuten laten trekken, zeven, 3 tassen per dag.
  
  
• Zitbad en drinken van de thee
  
  100 g. laten trekken in koud water [maceraat], de volgende dag tot tegen het kookpunt brengen en bij het badwater voegen. Aan te wenden bij: blaas- of nierstenen [eerst urine ophouden en dan krachtig lozen om de stenen kwijt te geraken], zware nierstoringen, slechte doorbloeding van de nieren.
  
  Bij een zitbad moeten de nieren onder het wateroppervlak zijn. De duur van het zitbad: 20 minuten. Niet afdrogen, maar vochtig in een badjas ongeveer een uur in bed liggen, zweten en dan pas droog nachtgoed aantrekken. Het zitbad kan, indien weer verwarmd, nog tweemaal gebruikt worden.
  
  
• Culinair gebruik
  
  Jonge scheuten kunnen als asperges klaargemaakt worden en met boter gegeten.
  
  
• Combinaties met andere kruiden
  
  Met Urtica dioica [grote brandnetel] bij osteoporose, broze haren en nagels, voor een sneller herstel van botbreuken, voor de versterking van het kraakbeen, voor een sterker gebit.

• Heermoes kan de stolbaarheid van het bloed doen toenemen; hou rekening daarmee bij stoornissen in de bloedstolling.
• Niet nemen bij oedemen door hart- of nierlijden tenzij in samenspraak met de dokter.
• Bij ernstige kwalen steeds een dokter raadplegen.
• Kruiden steeds plukken ver van vervuilde en/of besproeide plaatsen

Goudsbloem [Calendula Officinalis]

• besmettelijke geelzucht
• stimulatie, reiniging bloedsomloop
• wonden, brandwonden
• spataderen, aderontsteking, fistels, bevroren ledematen
• etterende of kankerachtige zweren
• doorligwonden, gezwellen en builen
• voetschimmel, schimmel in de buurt van de vagina
• kanker [langdurig thee drinken]
• huidkanker, bloedgezwel, ouderdomsvlekken, wratten [vers sap aanstippen + thee]
• maag- en darmziektes, maagkrampen en zweren
• dikkedarmontsteking, waterzucht en bloed in de urine
• besmettelijke ziektes
• leverziektes
• huiduitslag en gezwollen klieren [wassen met afgekookte thee]
• opengelopen voeten, etterend gebeente, beenzweren

• opgelet vuile wonden eerst grondig reinigen, kan met afkooksel van de bloem
• allergie kan optreden bij frequent gebruik
• vermijd gelijktijdig gebruik van alcohol en medicijnen die het reactievermogen beïnvloeden
• niet gebruiken tijdens zwangerschap of zogen [inwendig]
• voorzichtigheid is geboden bij inname van volgende medicijnen: anti-aritmica, hartglycosiden, lithium, diuretica, anti-astmamedicijn

• Soep
  
  Neem de topjes van de brandnetels aangepast aan de hoeveelheid die je wenst te maken. Vergeet niet om handschoenen aan te doen. Laat een ajuin aanbraden in wat olijfolie, snij er enkele bloemige aardappels bij, voeg daarbij de brandnetelkopjes en wat bouillon. Kruiden met curry en Provençaalse kruiden en zout toevoegen naar eigen smaak. Laat enige tijd doorkoken, best in een snelkoker dan blijven de vitaminen beter bewaard. Daarna mixen. Men kan nog enkele brandneteltopjes rauw malen en bij de soep voegen na het koken.
  
  
• Puree:
  
  Na het koken van de aardappels voegt men naar believen gemalen brandnetel toe, dit prikt echt niet meer. Afwerken zoals andere puree: klontje echte boter, een ei, een weinig melk, muskaatnoot, cayennepeper en zout naar eigen smaak, best zeezout.
  
  
• Thee:
  
  Men giet kokend water op de brandnetel, laat enkele minuutjes, niet langer dan 3 minuten, trekken. Zo krijgt men een verfrissende drank die lijf en leden zuivert. Je kan er een weinig honing aan toe voegen. Je mag gerust meerdere koppen drinken per dag.