Thérèse Martin wordt op 2 januari 1873 in het Franse Alençon in Normandië geboren. Haar vader was horlogemaker en haar moeder kantwerkster. Thérèse heeft vier zussen. Al op vroege leeftijd, toen zij vier jaar oud was, verliest ze haar moeder. Na de verhuizing naar Lisieux wordt ze opgevoed met haar 16-jarige zus Pauline in de rol van haar moeder, tot Pauline besluit om non te worden. Een paar maanden later wordt Thérèse doodziek, totdat een Mariabeeld boven haar bed naar haar glimlacht. Kleine Thérèse is genezen. Het is toch niet veel later dat Thérèse, op 15-jarige leeftijd, in zal treden in de orde van de Karmel. Zij neemt de kloosternaam Thérèse van het Kindje Jezus aan. In het klooster, waar ook twee oudere zussen leven, groeit Thérèse steeds verder in haar liefde in Jezus. Twee jaar voor haar dood begint zij te schrijven aan haar autobiografie. Met Lindsay Younce, Leonardo defilippis, Maggie Rose Flack. Regie: Leonardo Defilippis [2004-96 minuten]
12-11-1980
Film: Heilige Rita van Cascia
Film: Heilige Rita van Cascia
Als patrones van de hopeloze gevallen wordt de Heilige Rita van Cascia in de mooie film, over de prachtige vrouw die in Italië leefde tijdens de veertiende eeuw, onsterfelijk gemaakt. Vittoria Belvedere en Martin Crewes, combineren die prachtig verhaal met vele ingrediënten: drama, liefde, verraad, tragedie, oprechte vergiffenis, en sterk geloof. Op 14-jarige leeftijd werd zij uitgehuwelijkt. Zij wilde echter kloosterlinge worden maar was zo gehoorzaam dat ze niet tegen de wil van haar ouders in ging. Haar echtgenoot was een bruut, doch ze stelde zich niet teweer en bad slechts voor zijn zielenheil. Nadat deze man vermoord werd zwoeren haar beide zoons bloedwraak. Maar Rita bad tot God dat ze liever had dat haar zoons zouden sterven dan dat ze hun snode plannen zouden uitvoeren. Haar beide zoons stierven inderdaad, waarna Rita vrij was om tot het klooster toe te treden, het Maria Magdalenaklooster te Cascia Zij voelde zich sterk aangetrokken tot het lijden van Christus. Vanaf Goede Vrijdag 1422 werd ze door een doorn gestigmatiseerd, een wond die niet meer zal helen. Een tweede mirakel vond plaats tijdens haar ziekbed in 1447, toen ze aan een verwante die haar bezocht vroeg om een roos voor haar te plukken. Hoewel het winter was, vond deze toch een roos en bracht die aan Rita. Kort daarop stierf zij. Dit is de reden dat op 22 mei, haar sterfdag, aan Rita gewijde rozen bij de zieken worden gebracht. Tien jaar later werd haar lichaam opgegraven en het bleek nog geheel intact te zijn. Het werd opgebaard in een glazen sarcofaag in de kerk van Cascia.
11-11-1980
Film: Samson and Delilah
Film: Samson and Delilah
Samson is een van de leiders van Israël in de tijd van de strijd tusssen David en Jozea. Hij behoort tot de stam Dan. Zijn vader heet Manoach. Hij is vanaf zijn geboorte een Nazireeër en mocht zijn hoofdhaar niet afscheren. Samson is een soort bijbelse Rambo met enorme kracht. In het Sorekdal ontmoet Samson de Filistijnse Delila. Deze vrouw zou zijn uiteindelijke ondergang worden. Delila vroeg Samson waarin zijn geweldige kracht schuilde en hoe hij overmeesterd kon worden. Uiteindelijk vertelde Samson haar dat hij zijn kracht zou verliezen als zijn haar zou worden afgeschoren. Terwijl hij sliep schoor Delila zijn haar af, waarna Samson door de Filistijnen werd overmeesterd. Zijn ogen werden uitgestoken en hij werd naar Gaza gebracht om een molen te draaien. De Filistijnen organiseerden vervolgens een offerfeest in de tempel van Dagan ter ere van de vangst van Samson. Hij werd geroepen om de massa te vermaken. Meer dan drieduizend man hadden zich inmiddels op het dak verzameld om het spektakel bij te wonen. Eenmaal in de tempel verzocht Samson de bediende die hem binnenbracht of hij tegen een pilaar kon leunen. Samson vroeg vervolgens aan God of hij nog één keer zijn kracht kon terugkrijgen [zijn haar was inmiddels teruggegroeid] zodat hij twee centrale tempelpilaren omver kon werpen. Zijn verzoek werd ingewilligd en de hele tempel stortte vervolgens in en stierf hij samen met duizenden Filistijnen. Hierdoor stierven meer Filistijnen dan hij in totaal tijdens zijn leven had gedood. De bekendste verfilming is die wellicht van Cecille B. DeMille uit 1949. Acteurs: Victor Mature, Hedy Lamarr, George Sanders, Angela Lansbury, Henry Wilcoxon, OLive Deering en Fay Golden. 1949. 131 minuten.
10-11-1980
Aramese taal is bezig aan een wederopstanding in Israël
Aramese taal is bezig aan een wederopstanding in Israël
Twee TV-kanalen zijn betrokken in iniatieven om de taal die door Jezus en zijn tijdsgenoten werd gesproken nieuw leven in te blazen. Vandaag wordt het Aramees nog door 400.000 mensen gesproken, in de diaspora. De twee Israëlische TV-zenders zijn aan het uitzoeken of het Aramees, de taal die door Jezus en zijn tijdgenoten in die streek tijdens de Romeinse bezetting werd gesproken, opnieuw een levende taal kan worden die door de gewone man wordt gesproken en niet bijna uitsluitend en door een select clubje van geleerden in Semitische talen. "Turoyo TV" [West-Syrisch dialect] en "Suryoyo TV" [de naam die ze zichzelf geven als bevolkingsgroep] bieden een enorme kennis aan gegevens voor online discussies door fans, zodat ze kunnen oordelen wat de beste vertaling is. Onder de naamwoorden, die eenzelfde betekenis hebben, zijn er immers diverse varianten van deze Oud-Syrische taal of het Aramees. De kenners leven voornamelijk in het gebied rond Haifa en Hoog-Galilea. Waarschijnlijk zijn er nog anderen, maar deze leven in Syrië, in de bergen rond Damascus en in de kleine stad Maloula. Het blijkt echter dat het nogal moeilijk is voor deze laatste groep om hen in verbinding te stellen met de twee Israëlische kanalen.
Niettemin zijn deze twee kanalen uiterst waardevol: ze tonen aan dat het Aramees nog steeds leeft als taal, zoals bij de inwoners van Jish, een van de dorpen in het gebied. Het Aramees is een Semitische taal die dicht aanleunt bij de Hebreeuwse taal en werd ooit wijd verspreid gesproken in het gebied tussen de Tigris en de Eufraat. Langzaam droogden de Aramese culturele en taalgrenzen op en werden ze vervangen door de Arabische taal van de "veroveraars" uit het zuiden. Vandaag de dag is de taal een keuze voor de Christenen uit het Midden-Oosten, in het bijzonder bij het liturgische gebruik ervan. De taal wordt zelfs bestudeerd door deskundigen van de Talmoed.
Tekst uit de Bijbel, Exodus 12: 25-31 in zowel het Aramees als het Hebreeuws
Eigenlijk werd het Aramees een beetje vlug als dode taal afgeschreven, tot geleerden er zich bewust van werden dan er een aantal van de Aramese dialecten werden gesproken door bevolkingsgroepen in Syrië, Irak, Turkije en Iran. En dit zijn niet de enige voorbeelden. Ook in Libanon, Georgië, Azerbeidzjan en in Israël zijn er nog gebieden, hoewel niet zo uitgestrekt, waar eveneens Aramees wordt gesproken. In de westerse wereld, is het Aramees in de diaspora een zeer levendige taal, zeker in de Verenigde Staten en in Zweden en, zoals het nogal dikwijls het geval is, zijn deze "ballingen" meer actief en geïnteresseerd in het doen heropleven van de taal. Vandaag wordt aangenomen dat er, verspreid over de hele wereld, zon vierhonderdduizend mensen de verschillende dialecten van de Aramese taal spreken en begrijpen.
In Israël wordt de strijd om het Aramees terug levend te maken voornamelijk gedragen door twee broers, Amir en Shady Khallul. Zij zien Eliezer Ben Yehuda, de vader van het moderne Hebreeuws, als hun voorbeeld. Als het Joodse volk het Hebreeuws kon doen herleven en moderniseren als taal, waarom zou dan hetzelfde niet kunnen gebeuren met het Aramees? Het oorspronkelijke Aramese alfabet is gebaseerd van het Fenicisch alfabet. Het Hebreeuws alfabet is daar rechtstreeks van afgeleid. De vraag is gesteld geweest en werd bevestigend beantwoord. Vorig jaar gaf de Israëlische Minister van Onderwijs aan Jish de toelating om het Aramees te onderwijzen in de eerste twee jaren van het basisonderwijs. Er werd een programma opgebouwd waarop alles is gebaseerd. Woordenboeken van de taal werden ontdekt in Frankrijk en heel wat onderwijzend materiaal werd in Zweden gevonden. De meeste van de boeken zijn gedrukt in Libanon. Het moderne geschreven Aramees gebruikt een oud alfabet [het Bijbelse schrift gebruikt Hebreeuwse letters] dat zowat een mix is tussen het Hebreeuws en het Aramees. Het maakt gebruik van 22 tekens en wordt van recht naar links geschreven. Er zijn twee hoofddialecten, een Oosters en een Westers [zoals dit het geval is met het Armeens] en één enkel geschreven taal als ze gebruikt wordt in gebeden en religieuze teksten, het zogenaamde "Estrangelo."
Aramees alfabet
Israëlische gebruikers van het Aramees die het Westers dialect gebruiken hebben nog een bijkomende uitdaging. Zij moeten hun kinderen aanleren hoe ze de taal moeten spreken en hen daarbij ook nog aanmoedigen om de taal in het dagelijkse leven te gebruiken onder hun vrienden, familie en op school. Ze moeten hen ook aanleren hoe ze zowel het Westers als het Estrangelo alfabet moeten schrijven. Jish was ooit het gebied van Gush Halev, een dorp uit de tijd van Jeruzalems Tweede Tempel en stond gekend om de vruchtbaarheid van de bodem en de hoge kwaliteit van hun olijven. Meer dan de helft van hun huidige 3.000 inwoners zijn Maronitische Christenen, die door de Israëlische soldaten in 1948 werden verhuisd vanuit Biram. Zij konden volgens de onafhankelijksheidsakkoorden niet terugkeren naar hun oorspronkelijk gebied dat nu Baram Kibboets is. 35 procent van de inwoners zijn moslim en 10 procent is Grieks-Orthodox. Het zijn deze Maronieten die pogen om hun cultuur, taal en historische authenticiteit levendig te houden.
Jish [Gush Halev]
Jish heeft heel levendige maatschappelijke contacten met andere Maronieten uit Israël, Nazareth, Acri en Haifa. Onder hen zijn er ongeveer tweeduizend soldaten uit het voormalige leger van Zuid-Libanon die onderdak vonden in Israël nadat het Israëlische leger zich terugtrok uit Libanon in het jaar 2000. Toen werd het initiatief om Aramees te onderwijzen enthousiast onthaald en werden er klassen voor zowel kinderen als volwassenen opgericht. Zelfs het schoolhoofd, een Moslim, steunt het project actief en loyaal, zelfs in die mate dat zijn zoon ook de cursussen volgt om zo hun solidariteit te betuigen met de aangrenzende gebieden.
Voor de Maronieten in Jish zit het nog anders in elkaar, want hoe dan ook is het Aramees voor hen van wezenlijk belang voor hun voortbestaan als volk, op dezelfde wijze als het Hebreeuws en het Arabisch dit zijn voor hun mensen. "Wij vereenzelvigen ons niet als Aramezen, zoals sommige andere nationaliteiten," verklaart Khallul. "Voor ons is de staat Israël heel dierbaar. Ik ben heel fier over de militaire opdrachten die ik uitvoerde als Kapitein van de paras en in het Israëlische leger zijn er meer dan een aantal Aramezen. Wij hebben een diep gevoel dat we hier thuis zijn met al haar tradities."
Een Maronitische Kerk in het gebied rond Jish
De contacten tussen de Maronieten gaan redelijk terug in de tijd. Diverse Maronitische stromingen werden gerapporteerd aan het einde van de jaren 1930 met de komst van de Zionistische beweging. Tijdens de Arabische opstand van 1939, werden de Joden soldaten in Salfed, bevoorraad door de Maronieten. Ezels werden ingezet voor het transport van het voedsel en ook smokkelden ze diverse overlevenden van de Holocaust in het geheim Biram binnen, nadat de Engelsen de Palestijnse grensgebieden hadden afgesloten. David Ben Gurion werkte eveneens aan het oprichten van een Maronitische Christelijke Staat in Zuid-Libanon, dat door de Joodse instellingen werd gesteund.
Bron: Marco Tosatti, Rome
Vertaling: Chris De Bodt
09-11-1980
Eerste en laatste verschijning van Maria hebben veel met elkaar gemeen
Eerste en laatste verschijning van Maria hebben veel met elkaar gemeen
Saragossa
We hebben niet veel details over Saragossa [ook als Zaragoza geschreven] maar we weten wel dat Jacobus de Meerdere de hemel "open" zag gaan om de verschijning van een vrouw te onthullen. Hij herkende haar meteen als de Moeder van Christus, Maria van Nazareth. Zijn eigen broer Johannes had voor haar gezorgd, en sinds de dood van Christus had ze vaak samen met de apostelen in Jeruzalem of Efeze gebeden. Als de oude omschrijvingen van haar correct zijn had ze een kleine, rechte mond, een dunne, scherpe neus en een strak, soms bedroefd gezicht. Ze was van middelmatige grootte en had bruin haar met donkere frou-frou en wenkbrauwen. Haar gezicht was noch lang, noch rond, maar ovaal: ze had fijne, zachte en lange handen en vingers. Ze was een gewoon boerenmeisje en woonde in een klein, normaal huis op een heuvel en haar leven was er één van gebed en hard werken : water halen, koken en kleren herstellen. Ze leefde van fruit, vis en brood en was altijd sereen en zedig. Haar gelaatskleur was als die van tarwe. In de winter droeg ze wollen kledij en in de zomer kledij van linnen, ze droeg een sluier over haar hoofd als ze buitenshuis ging, liep op blote voeten of met sandalen van hout en leder en droeg twee kledingstukken: een kuis dameshemd en een kleed of jurk.
H. Jacobus de Meerdere
Jacobus had haar vaak op deze manier gezien, de zachte en vriendelijke moeder die brood kneedde en voor de apostels bad. Maar nu was ze anders. Nu was ze vol pracht en praal. Haar gezicht en haar vriendelijkheid waren hetzelfde maar Jacobus zag haar in een verschijning of bilocatie, gezeten op een troon van licht of een marmeren pilaar en vergezeld van engelen. Sommige van de engelen knielden neer op doorzichtige wolken en anderen maakten muziek. Voor Jacobus waren ongewone verschijnselen niets nieuws. Hij was erbij op de berg toen Jezus verheerlijkt werd [Matteüs 17:2]. Hij was getuige van de verschijning van Elia en Mozes. Hij was ook aanwezig bij de opwekking uit de doden van de dochter van Jairus [Markus 5:39]. Hij had vele van Jezus wonderen gezien. Maar nu was hij getuige van iets anders.
Nu zag hij een nieuw mirakel. Met een blik vol extase, waarschijnlijk zoals Stefanus naar een visioen van Christus gestaard had [Handelingen 7:56], zag Jacobus dat de engelen de pilaar of troon van Maria losmaakten en, volgens sommige legendes, hem een beeldje van Maria gaven. Dan sprak de verschijning: "Jacobus, dienaar van de Allerhoogste, gezegend zijt gij door God, en moge Hij u vervullen met Zijn goddelijke genade. Mijn zoon Jacobus, de Allerhoogste en Machtige God van de hemel heeft deze plaats gekozen opdat gij er een kerk zou bouwen en toewijden aan Mijn naam. Hij wenst aanbeden en gediend te worden en alle gelovigen die Mijn tussenkomst vragen zullen de genaden ontvangen die ze vragen, als ze waarlijk geloven en toegewijd zijn, en in de naam van Mijn Zoon beloof ik hen grote gunsten en zegeningen, want dit zal Mijn kapel en huis zijn, Mijn eigen erfenis en bezit, en als bewijs van mijn belofte zal deze pilaar hier blijven staan, met Mijn eigen afbeelding erop, die, op deze plaats waar gij Mijn kerk zult bouwen, zal blijven bestaan met het heilige geloof. Aanschouw deze pilaar waarop ik gezeten ben, die Mijn Zoon en uw Meester op de hoofden van engelen naar beneden heeft gezonden en rond dewelke gij het altaar van Mijn kapel zult bouwen. Op deze plaats zal de Allerhoogste door Mijn tussenkomst wonderen verrichten voor hen die Mijn bescherming afsmeken in hun noodwendigheden. En deze pilaar zal op deze plaats blijven staan tot aan het einde van de wereld." De Maagd droeg Jacobus op om de kapel onmiddellijk te bouwen en dan naar Jeruzalem terug te keren, waar hij zoals voorspeld gemarteld zou worden. Volgens de legende bouwde de apostel een kleine kapel. Met een lengte van zon 5 meter en exact 2,50 meter breed was het de eerste kerk die aan Maria toegewijd was en die Haar recht tegenover de heersende heidense godinnen plaatste.
Daar langs de Ebro stond een kapel die op een dag zou uitgroeien tot een enorme koepelvormige basiliek van exact dezelfde afmetingen als de beroemde tempel van de godin in Efeze. Er stond ook een beeldje van Maria die Jezus vasthoudt, de eerste van vele keren dat ze samen met Hem zou getoond worden.
Basiliek van O.LV. van de Pilaar te Saragossa
Ze had een sterke indruk gemaakt. Het was de eerste en een bescheiden indruk, maar het was een blijvende indruk. Ze toonde Jezus zoals ze Hem op aarde had getoond. Ze waakte over Zijn mystieke lichaam net zoals ze over Zijn fysiek lichaam gewaakt had. Jezus kon Zichzelf niet openlijk tonen opdat het niet verward zou worden met de Tweede Komst, maar Hij kon Zijn Moeder tonen als een zichtbaar teken en Hij kon Haar gebruiken om heiligdommen, kapellen en kerken te vestigen om de welig tierende heidense afgoden en de altaren voor goden en godinnen te vervangen die in steden zoals Pompeï op elke hoek van de straat te vinden waren.
Medjugorje
En dan is er de vergelijking met Medjugorje, waar de verschijningen officieel begonnen op 25 juni 1981. De parochiekerk van Medjugorje is toegewijd aan dezelfde Jacobus de Meerdere aan wie Maria bijna 2.000 jaar geleden verscheen. In het boek Handelingen van de Apostelen 12:2 lezen we dat hij in het jaar 44 na Christus op bevel van Herodes met het zwaard ter dood werd gebracht, als eerste van de discipelen of apostelen:
Omstreeks die tijd nam koning Herodes enkele leden van de gemeente gevangen en mishandelde hen. Jacobus, de broer van Johannes, liet hij met het zwaard ter dood brengen.
De Kerk van Medjugorje is toegewijd aan de Heilige Jacobus de Meerdere
Maria heeft aan de kinderen van Medjugorje medegedeeld dat dit Haar laatste verschijning op deze Aarde zal zijn. Op de vraag van de kinderen om welke reden, antwoordde Maria: "daarna zal dit niet meer nodig zijn". Een verwijzing naar de Tweede Komst van Christus, waarbij Jezus en Maria zich, in een nieuw tijdperk, onder de uitverkorenen zullen bevinden. De cirkel is rond.
Medjugorje België en Nederland
08-11-1980
Vreemde plaatsen: Mitterfirmiansreut
Vreemde plaatsen: Mitterfirmiansreut
De inwoners van het Duitse skigebied Mitterfirmiansreut, in het Beierse woud, nabij de Tsjechische grens, hebben een volledige kerk van sneeuw gebouwd.
De kerk, waar zon 200 mensen binnen kunnen, is 26 meter lang, 11 meter breed met een toren van 17 meter hoog. In totaal werd 1100 ton sneeuw gebruikt. Het bouwwerk had normaal voor Kerstmis af moeten zijn, maar door een gebrek aan sneeuwval liepen de werken vertraging op.
Het is niet de eerste keer dat hier een sneeuwkerk wordt gebouwd. In 1911 bouwden de dorpelingen al een exemplaar uit protest omdat ze niet over een eigen kerk beschikten en ze 90 minuten moesten stappen om in het dichtstbijzijnde dorp naar de mis te gaan. Dankzij de sneeuwkerk verzamelden de inwoners toen voldoende geld in om in 1923 een eigen kapel te bouwen.
Het skioord hoopt dat de kerk een attractie wordt die heel wat toeristen zal lokken. Nog tot de komende lente als de dooi weer intreedt kan het prachtige bouwwerk bezocht worden. De kerk werd officieel voor het publiek opengesteld op 29 december.
Medjugorje België en Nederland
07-11-1980
Moeder Mariana de Jesus Torres [Biografie 1]
Moeder Mariana de Jesus Torres [Biografie 1]
Inleiding
Tijdens de vijftiende en zestiende eeuw leefde er in Quito, Ecuador, een Spaanse non die, hoewel ze minder bekend is, een buitengewoon leven had dat in direct verband staat met de tijd van vandaag. Moeder Mariana de Jesus Torres y Berriochoa, een non van de Orde der Conceptionisten, overtreft de reeds stricte discipline van haar Congregatie in de vanouds gebruikelijke opoferingen die zij aannvaardde. Daarenboven aanvaardde ze liefdevol nooit eerder voorgekomen opofferingen en smarten die haar door Onze Lieve Vrouw en Onze Heer zelf werden gevraagd.
Moeder Mariana de Jesus Torres
Haar regelmatige contacten met onze Hemelse Oversten en haar bovennatuurlijke lijden staan in zon contrast met de levenswijze van onze goddeloze eeuw en zijn zo buitengewoon op zichzelf dat er geen woord dient te worden toegevoegd voor de geloofwaardigheid ervan.
Op bevel van haar oversten liet Moeder Mariana een volledig geschreven levensbeschrijving na. Deze levensbeschrijving werd goedgekeurd door Zijn Excellentie, Pedro de Oviedo, de tiende Bisschop van Quito, die het voorrecht had om haar te mogen kennen en leiden. En bijkomend, met een vers geheugen en alle buitengewone feiten, niet alleen van haar leven, schreven haar acht heilige begeleiders, de Franciscaanse priesters, die ze had gekend als haar spirituele begeleiders en broeders, ook hun biografieën.
In 1650, vijftien jaar na de dood van Moeder Mariana, publiceerde Diego Rodriguez Docampo haar levensverhaal, gestaafd door een een officieel docucment van de Spaanse Koning en het Koninklijke hofhouding van Quito. Nadat een aantal nieuwe, overvloedige feiten naar boven waren gekomen, publiceerde Vr. Bartholomeus Ochoa de Alacano, OFM, een Spaanse broeder die in Quito leefde, tussen 1760 en 1770 een aantal artikelen die samen een groot volumewerk vormden over Moeder Mariana. Dit werk werd wereldwijd verspreid en werd enorm enthousiast onthaald in de Franciscaanse kloosters van Spanje en Portugal en bevat kronieken van het klooster en het sermoen van Bisschop Oviedo bij Moeder Marianas begrafenis.
In 1790 publiceerde Vr. Manuel Souza Pereira een uitgebreid werk, gebaseerd op eerdere documenten. Vader Souza Pereira, van bekende Portugese afkomst, trad als jongeman in bij het leger. Een reeks van Voorzienige gebeurtenissen en meerdere verschijningen van Moeder Mariana van Quito zelf, overtuigden hem dat zijn ware roeping deze van Broeder was bij de Franciscaanse Orde.
Later, toen hij naar Quito gezonden werd, werd hij al vlug bekend vanwege zijn sobere levenswijze en zijn betrouwbare rechtschapenheid. Een beslissend moment voor hem was een uitnodiging om zijn Bisschop te mogen begeleiden in de Pauselijke klooster, waar zijne Heilige Beschermster had geleefd en is overleden. Daar volgde hij haar voetstappen en vereerde hij haar ongeschonden lichaam. Met een hart vol van vuur, zwoer hij niet te zullen rusten, tot hij een volledig verslag zou hebben gemaakt onder de titel: "Het wonderbaarlijke leven van Moeder Mariana de Jesus Torres." Het is een uitgebreid relaas, waarop deze beschrijving is gebaseerd.
Manuel Souza Pereira
Op een dag, in het jaar 1562, bad een jonge non voor het Heilige Sacrament in het koor van haar klooster te Quito, Ecuador. Plots hoorde zij een schrikwekkend gedreun en zag zij de Kerk, omhuld in een dikke, donkere rook. Enkel het hoofdaltaar bleef verlicht zoals in volle daglicht. Daar opende zich de deur van het tabernakel, waaruit onze Gekruisigde Jezus naar voor kwam, genageld aan een levensgroot kruis. De Heilige Maagd Maria, de Heilige Johannes, de Evangelist en de Heilige Maria Magdalena stonden beneden het kruis, zoals op de Golgotha. Onze Heer verkeerde in doodstrijd.
De jonge kloosterzuster hoorde een stem: "Deze straf is voor de twintigste eeuw." Daarop zag ze drie zwaarden hangen boven het hoofd van Onze Heer, elk met een opschrift. Op het eerste stond geschreven: "Ik zal dwaalleer bestraffen." Op het tweede: "Ik zal godlastering bestraffen," en op het derde: "Ik zal onzuiverheid bestraffen."
Daarop richtte de Heilige Maagd zich tot de jonge zuster: "Mijn dochter, wenst u zichzelf op te offeren voor deze mensen?"
"Ik ben er klaar voor," antwoordde de non. Meteen boorden de drie zwaarden zich in het hart van de non en viel ze als dood neer door de hevige pijnen.
Is dit een sprookje? Een ongelofelijke allegorie? Het fantastische verzinsel van iemands overvloedige inbeelding? Neen! Dit zijn de feiten!
Bij gelegenheid bezoekt God de aarde met de "magische aanraking" van Zijn alvermogen. Door goddelijke voorzichtigheid maakt Hij dan een uitzondering voor het alledaagse aardse en introduceert Hij het buitengewone. We leren van Zijn tussenkomsten en mirakelen, alsof de sluier van het geloof een beetje wordt opgelicht, om zo een vluchtig zicht te krijgen op de Hemel. Dit helpt ons dichter te voelen tot onze Hemelse huis.
Velen beweren zijn "magische aanraking" te hebben ontvangen, maar er zijn er amper een klein aantal die het ware merkteken dragen van de authenticiteit, wat gewoonlijk een zuiveringsproces is van de bevoordeelde ziel door een intens lijden.
Mariana
In het jaar 1563 werd er een klein meisje geboren uit het huwelijk van Don Diego Torres en Dona Maria Berriochoa, beiden edele Spanjaarden en vurige katholieken. Hun eerste meisje ontving aan de doopvont de naam "Mariana Francisca." Dit bevoorrecht meisje werd door de goddelijke Voorzienigheid vanaf haar eerste dagen uitgekozen. Om te beginnen, was ze begenadigd met een engelachtige schoonheid.
Bij het opgroeien was haar enige aantrekkingskracht de verborgen Jezus in het Heilige Sacrament, voor Wie ze urenlang knielde, zelfs al op de leeftijd van zes jaar. Omwille van haar mooie geestelijke volwassenheid, stond haar biechtvader toe dat ze op negenjarige leeftijd de Heilige Communie mocht ontvangen, een leeftijd die dan ten vroegste beschouwd werd voor de Eerste Communie.
Marianas vreugde voor haar eerste ontmoeting met de Sacramentale God was zo intens dat ze in zwijm viel en een diepe flauwte voelde. Tijdens deze "flauwte" zag zij Onze Heer Jezus als een jonge jongen van haar leeftijd die een mooie ring op haar vinger plaatste en aanspraak op haar maakte voor Hemzelf. Mariana aanvaardde goedschiks dit voorstel. De Heilige Maagd Maria en Sint Jozef waren getuige van deze gebeurtenis en stonden naast Jezus als meter en peter voor deze "overeenkomst."
In hetzelfde visioen toonde de Gezegende Maagd haar dat ze voorbestemd was om tot haar Orde van het Onbevlekte Ontvangenis te behoren. Deze Orde was recentelijk opgericht door een andere bevoorrechte ziel, de Heilige Beatrix da Silva, een Portugese dame van nobele afkomst.
Heilige Beatrix da Silva Meneses [1424-1490]
De Orde van de Onbevlekte Ontvangenis
De grote liefde van de Heilige Beatrix was de Onbevlekte Ontvangenis van de Moeder Gods. Na veel lijden en moeilijkheden, stichtte zij deze nieuwe orde om eer te brengen aan dit verheven voorrrecht van Maria, de Meest Heilige, en dit eeuwen voordat het als een dogma van het geloof werd afgekondigd.
De nieuwe orde nam de Franciscaanse regels aan en nam de Heilige Franciscus van Assisi als hun leidsman en vader aan. Hun ordekleed was wit en blauw, de kleuren van de Onbevlekte Ontvangenis, met een zwarte sluier.
Een verzoek van de kolonie van Ecuador
Een aantal invloedrijke en vrome dames uit de toenmalige Spaanse kolonie Ecuador, hoorden van deze pas opgerichte orde. Verheugd met deze nieuwe vereringsorde, was het de wens van deze dames om deze orde te vestigen te Quito, de hoofdstad van hun land.
Zij legden hun verzoek voor aan de Spaanse Koning, Filips II. Hij aanvaardde hun verzoek en noemde een kloosterzuster "van grote waarde," met name Moeder Maria de Jesus Taboadan, het hoofd van een nieuwe kloosterstichting. Deze deugdzame en heilige non, een tante van Mariana, werd daarop begeleid door zes overige zusters, allen religieuzen van onschatbare waarde en een grote deugdzaamheid. Dit waren de Moeders Francisca der Engelen, Anna van de Conceptie, Lucia van het Kruis, Magdalena van de Heilige Johannes, Catherina van de Conceptie en Maria van de Incarnatie.
Het afscheid
Mariana was toen zon negen jaar oud, maar God wou eerst deze roos plukken, vooraleer ze zelfs kon kiemen. Op een dag ontving ze de Heilige Communie toen Hij opnieuw aan Haar verscheen en haar zei dat Hij verlangde van haar om haar vaders huis te verlaten om Zijn Kruis te omhelzen in een verafgelegen land.
Mariana begreep dat ze zich moest vervoegen bij haar tante als deel van de expeditie om de Orde van de Onbevlekte Ontvangenis op te richten in Amerika. Brandend van liefde voor haar gekruisigde Jezus, had ze reeds die fase van de liefde bereikt waar het leiden geen enkele hindernis meer vormt.
Met een gebroken hart, maar zich schikkend, gaven haar heel Christelijke ouders Mariana over aan haar heilige tante, die beloofde om voortaan haar echte moeder te zijn.
De reis
De duivel kon de gedachte niet verdragen dat deze stichting zou worden opgericht. Het schip van de zusters had de haven maar amper verlaten, ten er een zelden geziene en hevige storm hen teisterde. De lucht veranderde van de klaarste dag tot de donkerste nacht. De angstige schippers wisten niet wat te doen en dachten dat ze verloren waren. In feite bleek het schip gedoemd. Het was toen dat zowel haar tante als haar nichtje in het razende water een verschrikkelijke en reusachtige slang met zeven hoofden waarnamen, die poogde om het schip te vernietigen. Mariana begon hierop hard te schreeuwen, waarna ze het bewustzijn verloor. Moeder Maria bad met haar volledige ziel tot God met de vraag of het waarachtig Zijn wil was dat de orde zou worden opgericht. Toen ging de storm gaan liggen.
Van zodra Moeder Maria haar gebed had opgezegd opende Mariana haar ogen en veranderde de duisternis in klaarlichte dag. Maar men had een verschrikkelijke stem gehoord: "Ik zal deze Orde niet dulden en alles doen om de vooruitgang ervan tegen te werken. Ik zal deze niet tolereren tot het einde der tijden. Ik zal ze vervolgen."
Moeder Maria wist dat Mariana iets had gezien tijdens haar flauwte. Ze nam haar mee naar een afgezonderde plaats en ondervroeg haar over alles wat haar was getoond.
"Ik weet niet waar ik ben geweest, mijn Moeder," antwoordde het meisje, "maar ik zag een slang, groter dan de zee, rond haarzelf draaiend. Toen zag ik een dame van een onvergelijkbare schoonheid gekleed door de zon en met sterren gekroond, met een kindje in haar armen. Op de borst van de dame zag ik een monstrans met het Heilig Sacrament. In één van haar handen hield ze een gouden kruis dat uitliep op de punt van een lans. Ze hield de punt over het Heilig Sacrament en in de handpalm van het kind en sloeg daarna het hoofd van de slag met zon kracht, dat het volledig gespleten werd. Op dat ogenblik schreeuwde de slang het uit in alle mogelijke verschrikkelijke bedreigingen dat ze de Orde van het Onbevlekte Ontvangenis niet zou toestaan."
Moeder Maria begreep onmiddellijk wat dit visioen betekende en goot later de afgebeelde scène in een medaillevorm. Tot op vandaag dragen de zusters van het Onbevlekte Ontvangenis deze medaille over hun ordekleed.
Stichting
Toen ze in Quito aankwamen, op 30 december 1576, werden de stichtsters met grote vreugde onthaald in een aantal onbewoonde gebouwen van het klooster, dat nog steeds in aanbouw was. Toen de bouw ervan was beëindigd, vond de officiële stichting van de Orde plaats op 12 januari 1577.
Al spoedig begonnen meerdere jonge meisjes een verzoek te richten tot toelating tot het Klooster van de Onbevlekte Ontvangenis en het kloosterleven kwam er dan ook tot volle bloei.
Geloften
Op vijftienjarige leeftijd werd Mariana novice en een aantal jaren later was ze klaar om volwaardige kloosterzuster te worden.
Bij het afleggen van haar geloften in de handen van Moeder Maria Taboada, viel ze al spoedig in een verheven extase. Terwijl zich op aarde op haar lippen de woorden vormden van haar geloften en haar lichaam volgzaam bekleed werd met het ordekleed, was haar ziel in de aanwezigheid van God, onze Heer.
Onze Heer stelde Zijn eigen kruis voor aan Zijn bruid en toonde haar al het enorme lijden, vervolgen, ziekten en verleidingen die ze zou ondergaan tot Zijn Wil en ons belang. Hij bespaarde haar enkel de verleidingen tegen de zuiverheid. Nooit had ze de kleinste gedachte of neiging tegen deze engelachtige deugdzaamheid.
Een leven van boete
Na haar geloften verscheen onze Heer opnieuw aan Moeder Mariana en gaf haar het schema dat ze moest naleven in de vrije uren van de gemeenschap en de boetes die ze moest doen tijdens de week.
Deze boetes waren zo streng dat Moeder Maria Taboada vreesde voor haar gezondheid. Maar, in een ander visioen plaatste de Heer een druppel van kristalwater uit zijn gewonde zijde op Marianas lippen en sterkte haar op een prachtige wijze in alles wat Hij van haar vroeg.
De boetes die door deze engel in mensenvlees werden gepraktiseerd kunnen enkel worden begrepen in het licht dat ze geroepen werd om een slachtoffer te zijn voor de twintigste eeuw. Praktisch heel haar lichaam was omwonden met prikkeldraden, tot zelfs haar oren. Enkel haar gelaat en handen werden vrijgelaten. Aldus leefde ze een leven vol van gebed, boete en steeds in een grotere deugdzaamheid.
Visioen van de twintigste eeuw
Dan komen we tot de dag, in het jaar 1582, dat ze aan het bidden was voor de Eucharistische Heer, toen ze plots de kerk, behalve het hoofdaltaar, omhuld zag in duisternis. Naar de rest, tot haar pijnlijke dood met drie zwaarden die in haar hart werden geboord als een boetedoening voor de zonden van de lopende eeuw, hebben we verwezen bij de opening van dit artikel.
Verrijzenis
Mariana, de steeds de eerste was bij alle handelingen van de gemeenschap, bleef de dag, volgend op haar visioen van de Heer aan Zijn Kruis, weg. De adbis en de andere zusters merkten haar afwezigheid op en gingen op zoek naar haar. Ze vonden haar dood in het lager koor en haar lichaam was reeds koud. Met een enorme smart droegen ze de stoffelijke resten van de jonge zuster naar haar cel en legden haar neer op haar bed.
De dokter, Don Sancho, en de Franciscaanse broeders die aanwezig waren in het klooster werden er allen bijgeroepen. Don Sancho bevestigde dat de dood had ingetreden en dat er niets anders meer kon gedaan worden dan haar passend te begraven.
Buiten stond het volk aan de deur van het klooster te dringen om nog een laatste maal het lichaam te kunnen zien van hun geliefde weldoenster, want intussen was Moeder Mariana reeds wel gekend in de stad, door vele mensen bij te staan met raad, boete, gebed en zelfs mirakels.
De twee kronen
Moeder Mariana verscheen voor de goddelijke Rechter. Hij vond geen fouten in haar en zei: "Kom, geliefde van Mijn Vader, en ontvang de kroon die we voor u hebben gemaakt vanaf het begin van de wereld." Aldus bevond ze zich, in een onbeschrijfelijke blijdschap, in de Hemel, voor de Heilige Drievuldigheid en het Hemelse Hof. Ondertussen stegen op aarde de gebeden van Moeder Maria en al haar zusters, zowel als deze van de Franciscaanse Paters en het gewone volk op naar de Heilige Drievuldigheid. De zusters konden de gedachte niet verdragen om verder te moeten zonder deze engel en de ware oplichtende scepter van Gods gerechtigheid aan hun gemeenschap.
In Zijn wens om gehoor te geven aan de smeekbeden van Zijn kinderen op aarde, legde de Heer aan Moeder Mariana twee kronen voor: een van glorie en de andere van lelies verwikkeld tussen doornen. Hij vroeg haar om een kroon te kiezen en liet haar begrijpen dat ze in de hemel zou blijven bij het kiezen van de kroon der glorie, zoals het haar toekwam, maar bij het kiezen van de andere kroon, zou ze terugkeren naar de aarde om haar lijden te hervatten. De nederige maagd vroeg dan aan haar Geliefde om in haar plaats te kiezen. "Neen," antwoordde de Heer, "toen ik u als bruid nam heb Ik uw wil getest en nu wens Ik opnieuw hetzelfde te doen."
Nu sprak de Heilige Maagd Maria: "Mijn dochter, Ik heb de Glorie des Hemels verlaten om terug te keren tot de aarde om Mijn kinderen te beschermen. Ik wens dat u mij hierin imiteert, want uw leven is heel erg nodig voor de Orde van Mijn Onbevlekte Ontvangenis."
"Wee aan de kolonie in de twintigste eeuw," vervolgde Maria. "Als er dan geen zielen zijn die uw voorbeeld volgen door hun leven op te offeren in de Holocaust om de goddelijke gerechtigheid te bedaren, zal er vuur uit de hemel komen om te mensen te verteren en Quito te zuiveren."
Bij het aanhoren van dit alles, stemde de nederige maagd ermee in om terug te keren naar de aarde. Ze zou een lang leven kennen van een onbeschrijfelijk lijden, daar een deel van haar opdracht was om te boeten voor de zonden van onze arme, chaotische, corrupte en zondevolle eeuw.
Stigmata, ziekte en dood
Omdat Mariana de Jesus Torres voorbestemd was voor buitengewone genaden tijdens gans haar leven, spaarde de Heer haar niets dat enigszins kon bijdragen tot haar zuivering en volmaaktheid.
En zo, tijdens de nacht van 17 september 1588, terwijl Mariana aan het bidden was, ontving ze de heilige wonden van Onze Heer in haar handen, voeten en zijde. Zij schreeuwde het uit en bleef sidderend achter. Men moest haar het bed in helpen. De stigmata verschenen als doorboorde wonden in de palmen van haar handen en de zolen van haar voeten. In haar zijde was een roodpurperachterige zwaardwonde te zien.
Hierna werd ze verschrikkelijk ziek en onderging zij een martelende beproeving. Zij kon geen enkel deel van haar lichaam meer bewegen. Bij het verergeren van haar pijnen deed de duivel zijn uiterste best hiermee te breken door haar te suggereren dat dit allemaal tevergeefs was, een leugen, een hoax was. Hij was onophoudelijk, in de vorm van een afgrijselijke slang, op rooftocht rond haar bed, de zijde langs dewelke zij een onophoudelijk lijden had.
Op een nacht, toen zij niet langer deze verschrikkelijke beproeving van vijf maanden kon volhouden, aanriep zij de Meest Heilige Maagd. Daarop voelde ze een hand die zachtjes over haar hoofd wreef. Zij keek op en zag de Koningin van de Hemel, mooi, vriendelijk en verheven in een aurea van licht.
Nu kon ze bewegen en zag ze niet langer de afzichtelijke slang. Haar toestand verergerde noch. Tot verwarring van de hele gemeenschap blies ze andermaal haar laatste adem uit. Het was de zaterdag voor Pasen en haar lichaam werd opgebaard in het lager koor. Velen kwamen langs en riepen luid: "De Heilige is dood! Onze engel is heengegaan!"
De volgende morgen echter, terwijl de gemeenschap zich naar het hoger koor begaf om de lijkgebeden te bidden, vinden zij haar biddend! Zoals haar goddelijke Bruidegom, die ze in alles trachtte te imiteren, was ze verrezen tijdens de ochtend van Pasen, om verder te lijden voor de zielen van de wereld.
Overste
Toen Moeder Maria Taboada, zoals haar voorspeld was, in 1589 haar gezondheid voelde verzwakken, wenste ze haar voor te bereiden op haar naderende dood, en stelde ze voor om een nieuwe overste te kiezen. Gedurende zestien jaar was zij, op unanieme wens van haar Orde, overtuigd dat niemand anders geschikt was voor de taak dan de heilige stichtster, kloosteroverste.
Moeder Maria de Jésus Taboada
Uit eerbied voor haar wensen, verkoos de Orde unaniem Moeder Mariana de Jesus Torres tot kloosteroverste en vertrouwde haar deze verheven functie toe, ondanks dat ze pas dertig jaar oud was. Als Moeder Overste leidde zij het klooster met een grote wijsheid, voorzichtigheid, liefdadigheid en goedheid, naar het voorbeeld van de Heer, waarbij zij elk punt van de heilige regels in acht hield, waarbij zij niets oversloeg. Mariana wist dat zij haar tante nog een poos bij haar zou hebben en nam voordeel uit haar advies en begeleiding.
Voorspellingen over de Gemeenschap
Meerdere malen ontvingen zowel Moeder Mariana als Moeder Maria onthullingen over de toekomst van hun klooster.
Conceptionistenkerk en -Klooster te Quito
Zij kenden iedere non die in hun gemeenschap de geloften zou afleggen, en dit tot het einde van de wereld. Zij wisten dat er ten allen tijde zielen van een grote deugdzaamheid, verdienste en heiligheid in dit gezegende huis zouden zijn, maar er zouden er ook ondankbaren en ongehoorzamen tussen zitten. De heilige zielen zouden grote rampen voor Ecuador afwenden en zouden het geloof brandend houden, zelf tijdens de rampzalige twintigste eeuw.
De duivel smeed een complot om het klooster van binnen in te vernietigen
Aan beide heilige vrouwen werd er eveneens getoond dat er zeer spoedig, op aanstoken van de vijand van de mens, diverse weerspanninge en ongehoorzame zusters, die een minder strengere regel dan de Franciscaanse wensten, zouden pogen een breuk in hun gemeenschap te slaan, op aangeven van de Franciscaanse broeders. Daar de Orde van het Onbevlekte Haar als een tak aan de boom van de Franciscaanse Orde was, veroorzaakte deze scheiding aan de gehoorzame zusters een diep lijden.
Dood van Moeder Maria Taboada
In 1594 gaf Moeder Maria Taboada, die een echte moeder was geweest voor Moeder Mariana en al diegenen onder haar zorg, haar ziel terug aan God. Zij had verschrikkelijk geleden alvorens zij stierf en de gemeenschap was ontroostbaar bij het verlies van hun geliefde stichtster.
Niettemin zou zij vanuit de hemel haar klooster blijven begeleiden, zoals ze in haar laatste woorden voor haar doodsangst had beloofd. Toen zat ze plots rechtop in bed met alle sporen van haar ziekte die waren verdwenen en met een gelaat van een montere en jonge vrouw op de leeftijd van 33 jaar, het jaar waarop zij haar klooster had gesticht. Zij had hen verlaten in het meest ontroerende afscheid, waarbij zij de belofte deed om vanuit de Hemel bijstand te blijven verlenen.
In werkelijkheid sprak zij regelmatig met Moeder Mariana tijdens visioenen, wanneer deze toevlucht zocht tot haar voor begeleiding en advies.
Eerste verschijning van de Moeder van het Welslagen
Tegen deze tijd leed Moeder Mariana vreselijk onder de zorg van haar gemeenschap. Ze hadden gebrek aan een degelijke financiële ondersteuning en er was het bijkomende kruis van de dreigende afscheiding van de Franciscanen. Dit was voor haar een waarachtig martelaarschap.
In de vroege morgen van 2 februari 1594 was Moeder Mariana in het hoger koor aan het bidden. Ze lag ter aarde geworpen en haar voorhoofd raakte de vloer en smeekte om hulp voor haar gemeenschap en de zondevolle wereld.
Daarop hoorde ze een zachte stem die haar bij haar naam riep. Ze stond vlug op en zag een allermooiste dame in een aura van licht. In haar linkerarm hield ze het Kindje Jezus vast en in haar rechterhand een staf van het zuiverste goud, versierd met zulke edele stenen zoals men er op aarde geen kan vinden.
"Wie bent u, mooi dame," vroeg zij, "en wat is uw wens? Weet u niet dat ik slechts een arme kloosterlinge ben, vol van liefde voor God, maar lijdend en beproefd tot het uiterste?"
De dame antwoordde: "Ik ben Maria van het Welslagen, de Koningin van de Hemel en Aarde. Precies omdat u een godsdienstige ziel bent, vol van liefde voor God en Zijn Moeder die hier nu tot u spreekt. Ik ben uit de Hemel nedergedaald om uw belaste hart te verlichten."
Daarop toonde de Moeder Gods haar hoe haar gebeden en opofferingen God behaagden. Zij verklaarde dat Zij de gouden staf in Haar rechterhand hield omdat ze wenste om zelf het klooster te leiden en dat de duivel alles zou doen wat binnen zijn macht ligt om het klooster te vernietigen door middel van ondankbare zusters die in het klooster verbleven.
"Hij zal zijn doel niet bereiken," vervolgde zij, "omdat de ik de Koningin van de Overwinningen en de Moeder van het Welslagen ben. Onder deze aanroeping, wens ik tijdens de komende eeuwen mirakelen te verrichten voor het behoud van dit, Mijn klooster en haar inwoners.
Tot het einde van de wereld zal ik heilige dochters en heldhaftige zielen hebben in het duistere leven van hun klooster die zullen lijden onder laster en vervolging van binnenuit hun gemeenschap. Zij zullen heel geliefd worden door God en Zijn Moeder ... Hun levens van gebed, boete en opoffering zullen ten allen tijde uitermate noodzakelijk zijn. Na hun, voor iedereen, ongekende leven te hebben geleid, zullen ze naar de Hemel worden geroepen om de verheven Troon der Glorie te bezetten."
Daarop onthulde ze aan Moeder Marina dat haar leven er een zou zijn van lang en voortdurend lijden, maar Zij draagde haar op om nooit de moed te verliezen.
Nadat Zij dit alles had gezegd, legde ze de Kleine Jezus in de armen van de nederige maagd. Moeder Mariana drukte het Hem dicht tegen haar hart en zo voelde ze de sterkte om het lijden ter wille van Zijn eer en ten goede van de zielen te kunnen ondergaan.
Onze Lieve Vrouw verscheen meerdere keren aan Moeder Mariana onder de benaming van Moeder van het Welslagen. Tijdens sommige van deze verschijningen voorspelde Zij vele dingen over de twintigste eeuw.
Afscheiding van de Franciscanen
De onheilspellende dag die zowel voorspeld was aan Moeder Maria als aan Moeder Mariana, was aangebroken, de dag waarop de smalle kudde zou worden afgescheiden van hun goddelijk toegekende herders. Er waren nieuwe verkiezingen voor een Moeder Overste en Moeder Magdalena de Jesus Valenzuela, de nieuw verkozen priores, verloor geen tijd in het voltooien hiervan. Deze dame was geen slechte persoon, maar door haar zwakte was ze dikwijls een werktuig in de handen van de andere zusters met kwade bedoelingen.
Ze handelde vlug om de gehoorzaamheid aan de zonen van Heilige Franciscus te annuleren en het klooster onder het gezag te plaatsen van de Bisschop van Quito. Dit was een droevige dag voor de heldhalftige en heilige stichtsters en voor alle gehoorzame Conceptionisten van het klooster. Toen ze afscheid namen van de Franciscaanse Vaders, weenden Moeder Mariana en alle getrouwen als ontroostbaar. Niettegenstaande, gehoorzaamden ze, zich onderwerpend aan hun nieuwe overheid. De provinciale vader van de Franscanen verliet hen met woorden van aanmoediging en troost en verzekerde hun de toekomstige terugkeer. Voor de weerspannigen liet hij enkel woorden van verwensingen achter.
Gevangenis
Met Moeder Valenzuela aan het stuur, gemanipuleerd door de ongehoorzame groep, begon het naleven van de regels onmiddellijk te verzwakken. Zo werden de voorgeschreven momenten van stilte niet langer nageleefd en namen de misbruiken toe.
Bezorgd en met een verwond hart bij deze toestand die aan het ware doel van het kloosterlijk leven voorbijging, benaderde Moeder Mariana nederig haar nieuwe overste, waarbij ze haar, als stichtster en ex-priores, smeekte om deze inbreuken en koersverandering ongedaan te maken en dit ten goede van de gemeenschap.
De seculiere geestelijke prelaat, die nu de autoriteit had over het klooster, had van deze oproep gehoord, maar de opstandige groep zusters verzekerden hem dat hij een heel slecht verslag had gekregen, waarbij ze Moeder Mariana als weerspanning, ongehoorzaam en nog veel meer bestempelden.
Het resultaat was dat de onschuldige maagd tot drie dagen opsluiting werd veroordeeld. Hij beval eveneens dat haar sluier moest worden verwijderd, dat ze een publiekelijke kastijding zou krijgen in de refter, waarbij ze knielend op de grond moest eten. Zij bracht deze drie dagen door in een donkere en ondergrondse gevangenis. Daar moest Moeder Mariana boeten omwille van haar volmaakte onschuld.
Na drie dagen werd ze verhuisd naar een isoleercel. De Spaanse stichtsters die niet langer haar lijden konden aanzien, brachten haar daar bezoek. Hiervoor werden ze, samen met Moeder Mariana, eveneens gevangengezet voor de tijdsduur van een maand. Anderen die solidair waren dienden hen ook te vervoegen in de gevangenis. Op een bepaalde ogenblik waren ze allen samen met vijfentwintig zusters die moesten betalen voor hun trouw.
Goddelijke vertroostingen
Op een nacht begon een klein kruis dat Moeder Mariana op de muur had geschilderd intens te schitteren. Terwijl het licht, tot verbazing van de onschuldige gevangenen, intens toenam, werden elk van de zeven stichters opgenomen in een prachtige extase en kregen ze elk een verschillend visioen.
Zo zag Moeder Francisca der Engelen in haar visioen, een van de Spaanse stichtsters, haar serafijnse vader, de Heilige Franciscus van Assisie, in een vlaag van woede links en rechts pijlen afschieten op het klooster. Eén der pijlen doorboorde het hart van een ongehoorzame non, die onmiddellijk doodviel.
Hierop zei de Heilige Franciscus tot Moeder Francisca: "Deze non is de hoofdverantwoordelijke voor de afscheiding van de Franciscanen en de slordigheden die worden ingevoerd in het klooster. Zij zal rekenschap moeten afleggen voor al het lijden en het gebrek aan toezicht op de regels tijdens de komende eeuwen, tot het klooster opnieuw onder de bevoegdheid van de Franciscaanse orde zal komen. Dan zullen de regels die ons door Paus Julius II zijn gegeven, volkomen worden toegepast. Maar ik zeg u ook dat er ten allen tijde zielen zullen zijn die, uit liefde voor hun Serafijnse orde, de geestelijke voorschriften van het klooster zullen ondersteunen met hun leven van boete en toewijding."
De ochtend daarop werd de non dood aangetroffen in haar cel. Haar gelaat was van zwart en purper. De gevangenen moesten het lichaam voor de begrafenis dragen. U kunt zich de smart voorstellen van Moeder Francisca bij het dragen van de zuster die ze had liefgehad en gediend, maar die ze niet had kunnen redden!
Moeder Magdalena van de Heilige Johannes aanschouwde de Heilige Johannes, de evangelist. Hij onthulde haar dat op de dag van het laatste avondmaal, toen hij zijn hoofd op het hart van onze Redder liet rusten, één der geheimen die hem waren geopenbaard, de stichting van dit klooster was. Onze Heer liet hem weten hoezeer Hij dit huis liefhad en dat er Eucharistische zielen zouden in wonen die het lijden van het herstel op zich zouden nemen voor de heiligschennis die was begaan tegen het Goddelijke Slachtoffer.
En zo brachten deze heilige zielen hun dagen van gevangenschap door in hun eigen huis, vervolgd, beschimpt, en op zichzelf verlaten.
Goddelijke vertroostingen
Vrijheid
Gekweld door medelijden en wroeging kon Moeder Valenzuela niet langer de gedachte verdragen dat deze onschuldige en heilige zusters zaten opgesloten op die afschuwelijke plek. Zij schreef een brief naar de Bisschop waarin zij haar zwakheid opbiechtte door de opstandige nonnen toe te laten haar te manipuleren en hierdoor tot de gevangenzetting van deze volkomen onschuldige nonnen hadden aangezet. De prelaat was erg woedend door deze boodschap. Hij berispte Moeder Valenzuela streng en beval de onmiddellijke vrijlating van de slachtoffers.
Bij hun vrijlating kustten de arme, lijdende zusters nedering de voeten van hun priores en ook deze van hun vervolgers.
Ondanks dit, zou het een heel werk zijn om de blijvende intriges, laster en roddel en kwellingen die door de vader aller leugens werden opgezet tegen de trouwe en diepgelovige zusters in een boek neer te schrijven. Laat het volstaan om te zeggen dat dit slechts het begin was van de verschrikkelijke kwellingen en vervolgingen die werden geleden door deze heilige zielen, die later moesten terugkeren naar die vreselijke gevangenis.
Andermaal verkiezingen en opsluiting
Na hun vrijlating uit hun gevangenschap, werd Moeder Mariana opnieuw verkozen tot priores, waarbij ze de meerderheid der stemmen kreeg van de trouwe en gehoorzame volgelingen van het klooster. Dit veroorzaakte zon woede langs de zijde van de opstandige zusters dat zij zodanig opnieuw door het slijk werd gehaald dat het ter ore kwam van de Bisschop. Niet wetend hoe hij dit moest beantwoorden, liet hij haar opsluiten in de isoleercel. De onwaardige en haatvolle groep wou haar zelfs in een donkere gevangenis laten opsluiten, maar Moeder Valenzuela wou hier niets van weten.
Verdere profetieën over de negentiende en twintigste eeuw
Op een dag, tijdens deze tweede periode van afzondering, terwijl ze in haar lijden aan het bidden was, aanschouwde Moeder Mariana opnieuw een dame van een onvergelijkbare pracht en schoonheid, omgeven door licht. Opnieuw noemde de dame zichzelf Onze Lieve Vrouw van het Welslagen. Opnieuw droeg zij de Kleine Jezus en een staf. Een met diamanten versierd kruis glinsterende net zoals zo vele zonnen op de staf. Robijnen versieren het middengedeelte van het kruis en Marias naam was in een robijnen ster gegrift, glinsterend in vele verschillende kleuren.
Deze keer, zei Onze Moeder van het Welslagen, samen met vele andere dingen: "Tijdens de negentiende eeuw zal er een waarachtig Christen president regeren over Ecuador. Hij zal een man van karakter zijn aan wie God, onze Heer, de verdienste van het martelaarschap zal verlenen en dit op hetzelfde centrale plein als dit waar Mijn klooster staat. Hij zal de republiek opdragen aan het Allerheiligste Hart van Mijn Heilige Zoon en deze toewijding dat het Katholieke Geloof ondersteunen in de jaren die zullen volgen, wat dreigend zal lijken voor de Kerk.
"Tjdens deze jaren, waarin de vrijmetselarij, de vervloekte sekte, de regering zal overnemen, waarbij er een gemene vervolging zal heersen tegen de religieuze gemeenschappen. Zij zullen ook dit klooster, dat in het bijzonder Mij toebehoort, gewelddadig aanvallen. Voor deze ellendelingen zal het klooster uitgeroeid lijken, maar in hun onwetendheid, leef Ik en leeft God om in hun eigen midden krachtige verdedigers van dit werk te doen opstaan. We zullen ook onoverkomelijke moeilijkheiden op hun weg plaatsen, en de overwinning zal Ons toekomen."
Deze voorspellingen zijn tot op de letter uitgekomen.
Gabriel Garcia Moreno
Gabriel Garcia Moreno was een man met een onwankelbare moed, uitermate intelligent en met een brandende liefde voor de Kerk en het Pausschap. Als president van Ecuador, leidde hij de republiek naar de wegen van het geloof en oprechtigheid en dit gedurende verscheidene jaren waarbij hii niet alleen een enorm geloof teweegbracht in het land, maar tevens zorgde voor een hervorming van de moraal, het onderwijs en de economie.
Kort na zijn herverkiezing droeg hij, gedreven met mannelijke hartstocht, een groot houten kruis tijdens de processie van de Goede Week en leidde hij het gevolg door de straten van Quito. Kort daarop stuurden de vrijmetselaarsloges van Peru een huurmoordenaar naar Ecuador om hem te vermoorden.
Op 6 augstus 1875 werd hij, bij zijn terugkeer van de Heilige Mis en de Heligie Communie in de Kathedraal, voor het presidentieel paleis op een brutale en laffe wijze vermoord. Hij viel neer op het plein waar het Klooster van de Onbevlekte Ontvangenis staat, precies zoals Onze Lieve Vrouw had voorspeld.
Stervende president Gabriel Moreno
Er wordt verteld dat, terwijl hij stervende van de wonden, toegebracht door een machete, hij er nog in slaagde om zijn vinger te dippen in de enorme plas bloed en de volgende woorden op te schrijven op het wegdek: "Dios no muere," of "God sterft niet."
De Moeder Gods vraagt om een beeld
Tijdens dezelfde verschijving vroeg de Heilige Maagd van het Welslagen aan Moeder Mariana om een beeld te laten maken, precies zoals Moeder Mariana haar had waargenomen. Haar wens wat dat dit beeld in de zetel van de priores in het hoger koor zou worden geplaatst, zodat ze vandaar ook effectief zou kunnen heersen over Haar klooster. In Haar rechterhand moest er een staf geplaatst worden als teken van haar autoriteit als overste, samen met de sleutels van het klooster, zodat Zij het gedurende de komende eeuwen zou kunnen beschermen.
En Onze Moeder heeft dit maar al te zeer waargemaakt, want meerdere malen hebben de vijandige autoriteiten van Ecuador gepoogd om de zusters uit hun klooster te verdrijven. Geen enkele van deze pogingen heeft ooit succes gehad. In bepaalde gevallen stierf de persoon de met de taak was belast of werd hij overgeplaatst alvorens het bevel kon worden uitgevoerd. Bij een bepaalde gelegenheid zelfs, hadden een groot aantal mensen, die waren aangeduid om op een bepaald tijdstip te verzamelen voor het klooster, de afspraak vergeten tot de tijd was voorbijgegaan.
Moeder Mariana neemt de maten af van de Heilige Moeder
Moeder Mariana stond voor het probleem over hoe ze de exacte maten kon verkrijgen van Onze Hemelse Moeder. Toen Maria haar verwarring opmerkte, verwijderde Zij de koord van de taille van Haar kleed. En dan, in een moment van enorme genade, hield Onze Lieve Vrouw het koord aan Haar vooorhoofd, terwijl Moeder Mariana het andere eind aan de voeten van Onze Lieve Vrouw vasthield. De koord, normaal veel te kort voor zon afmetingen, rekte zich uit tot de preciese lengte.
Afnemen van de maten
Om de een of andere onbekende reden heeft Moeder Mariana twijfels, sommige verleidingen en moeilijkheden doorgemaakt, waardoor haar geloof in de authenciteit van de verschijning op de proef werd gesteld. Het gevolg was dat er vele jaren voorbij gingen vooraleer het beeld, waar de Moeder van het Welslagen had verzocht, was voltooid.
De onrust in het Klooster duurt voort
De zaken bleven verre van bezonken in het Klooster van de Onbevlekte Ontvangenis. Steeds aangespoord door de duivel die bij zichzelf had gezworen dat hij dit Heilige Huis, dat zoveel ravage toebracht aan zijn plannen, te vernietigen, stopten hetzelfde gebroed van opstandige, misnoegde en afgunstige nonnen nooit met hun intriges.
Opnieuw werd het tijd voor de nieuwe verkiezing van een Kloosteroverste. Het opstandige gedeelte zocht zoveel onenigheid dat er, na vele zittingen, nog steeds geen beslissing was gevallen. De Bisschop moest zelf tussenkomen en de nieuwe verkiezing voorzitten.
Verblind door haat en jaloezie, eiste de leidster van de opstandige nonnen, een kleine zuster die gekend stond onder de naam "La Capitana," de post van priores voor haarzelf op bij het beschimpen en het beledigen van Moeder Mariana en de Spaanse stichtsters. Ze verzocht ook om hun terugkeer naar Spanje.
Dit laatste was echter de fatale vergissing die door de opstandige zussen gemaakt hadden, want de Bisschop zag nu duidelijk in met wie hij te doen had. De Bisschop was zo verbolgen dat hij beval om "La Capitana" onmiddellijk te laten verwijderen en op te sluiten in de gevangenis, waar haar onschuldige slachtoffers voorheen zoveel hadden geleden. Van de overige opstandige zusters werd het stemrecht ingetrokken en bovendien zouden ze voortaan de hardste huishoudelijke taken krijgen toegewezen. Bij enig verzet moesten ze hun leidster gaan vervoegen in de gevangenis. Ze werd ook verjaagd uit het stemlokaal.
Uiteindelijk werd Moeder Valenzuela opnieuw tot priores verkozen.
De immense opoffering
Terwijl dit vol van haat gevulde en grillig schepsel tegen de Bisschop sprak, zat Moeder Mariana stilletjes in de hoek van de komt, vanwaar ze een visoen kreeg van afschuwelijke apen die deze zuster benaderden. Hun monden, ogen en neusgaten spuwden vuur dat zich in haar hart stortte en eveneens in het hart van haar opstandige volgelingen.
Moeder Mariana zag dat deze ongelukkige non en vele van haar volgelingen niet zouden worden gered. Maar, zich wel bewust van grenzeloze liefde van Moeder Mariana voor de zielen, verscheen Onze Heer aan haar en stelde het onvoorstelbare voor. Er was maar één wijze om deze ziel te sparen van het eeuwige vlammen van de hel, die ze welverdiend had voor haar vele zonden en het kwaad dat ze de gemeenschap had toegebracht voor de volgende eeuwen: de enige wijze om haar te redden was dat Moeder Mariana ermee zou instemmen om vijf jaar in de hel te lijden voor haar.
De heldhaftige non beefde tot in haar binnenste, maar zij aanvaardde deze opdracht.
Vertaling: Chris De Bodt
06-11-1980
Moeder Mariana de Jesus Torres [Biografie 2]
Moeder Mariana de Jesus Torres [Biografie 2]
La Capitana
Op een dag hoorden de priores en de ex-priores afschuwelijke stemmen vanuit de gevangenis. Moeder Valenzuela vroeg aan Moeder Mariana wat zij dacht wat dit kon zijn, waarop de heilige non antwoordde: "Moeder, deze arme zuster is een slachtoffer van de duivel. Laat ons haar gaan bezoeken en haar naar buiten brengen in de tuin, opdat ze niet zou wanhopen.
Toen zij hen zag begon het armzalige schepsel rond haar cel te rennen, waarbij ze haar hoofd hard tegen de muren sloeg, al schreeuwend: "Ik ga dood! Ik ga dood! De duivel gaat mij nemen!" Dan viel ze met haar aangezicht op de grond.
Zich tot Moeder Valenzuela kerend, gaf Moeder Mariana een teken: "Kom, Moeder."
"Neen," antwoordde overste Moeder Valenzuela, overmand door schrik: "u eerbiedwaarige moet alleen gaan."
Moeder Mariana boog zich wenend over de gevallen zuster en draaide haar om. Haar tranen kwamen op het gelaat van het ellendige schepsel terecht, die schuimbekte en bloed verloor uit haar neus. Moeder Mariana maakte haar schoon en masseerde haar in een poging om haar terug tot zinnen te brengen. Daarop vroeg ze naar Moeder Francisca van de Engelen, die verpleegster was, om in een aantal remedie te voorzien. "Gaat alles nog goed?" vroeg Moeder Valenzuela, die paniekerig buiten de deuropening bleef staan.
"Wees niet bezorgd, Moeder. Jezus en Maria zijn met mij," was het kalme antwoord.
Exorcisme
Terwijl Moeder Mariana wachtte, merkte ze plots twee zwarte schepsels geknield tegen de muur, in een hoek van de kamer, die zich bang voor haar verborgen. Verbolgen keerde ze zich naar hen toe: "Ellendige en afschuwelijke beesten, wat doet u hier? Ga terug naar uw gemene thuis, want dit is een heilige plaats, een huis van gebed en boete! Al uw pogingen om een greep te krijgen op de ziel van mijn zuster, zullen tot niets leiden. Jezus Christus is voor haar gestorven en ondanks u, zal ze worden gered. Ik beveel u in de naam van de mysteries van de Meest Heilige Drievuldigheid, van de goddelijke Eucharistie, van de goddelijke Moederschap van de Allerheiligste Maria en de glorierijke tenhemelopneming van haar lichaam en ziel, dat u onmiddellijk deze heilige plaats zou verlaten. Ga weg en keer nooit meer terug om één van mijn zusters te kwellen met uw afzichtelijke aanwezigheid."
Terwijl zij deze laatste woorden uitsprak, was er een verschrikkelijk geluid. De grond schudde en vreselijk geschreeuw werd gehoord. Toen waren de duivels verdwenen.
Ziekenafdeling en dood
Toen ze terug bijkwam, was de ziek non erg van haar stuk gebracht, maar ze wou enkel praten tegen Moeder Valenzuela. Ze bracht een verschrikkelijke nacht door, lijdend aan de wreedheden van de misdadig geweten. Nog steeds had de afgunst zon greep op haar hart dat ze het zelf niet over haar hart kon krijgen om zich tegenover Moeder Mariana te verontschuldigen en haarzelf over te halen meer liefde voor haar op te brengen.
Op bevel van de dokter werd ze naar een kamer verplaatst waar ze kon worden verpleegd, want ze gaf een infectieziekte en was erg ziek. Moeder Mariana en Francisca verzorgden haar met de grootste liefde, tederheid en genegenheid. Nog bleef de zieke non hen onbeleefd behandelen, over alles klagend.
Er werd een priester bijgeroepen, maar ze wou niet biechten. De priester verliet de kamer, bedroegd door dit tafereel van stervende onboetvaardigheid. Hierop blies ze haar laatste adem uit.
Moeder Mariana bleef het lichaam in haar armen houden. Haar Spaanse medestichtsters smeekten haar om haar terug om haar bed te leggen, maar Moeder Mariana zei: "Mijn zusters en Moeders, vergeet niet vlug mijn opoffering die ik heb aanvaard om deze ziel te redden. Bid vurig tot God voor haar. Ze staat nu voor de zetel des oordeels van God en is zich nu bewust van al het kwade dat ze heeft gedaan. Ze zal opnieuw leven. Wees niet bevrees: blijf kalm want ze zal berouw hebben en dit willen goedmaken. Later zal ze dan sterven en gered zijn, maar ze zal in het Vagevuur moeten verblijven tot de dag van het Laatste Oordeel. Dit heeft de Heer mij onthuld."
Ze had haar woorden maar amper uitgesproken of het dode lichaam begon te trillen, waarop ze haar ogen opende. Ze keek de kamer rond, alsof ze iemand zocht. Daarop richtte ze haar ogen op Moeder Mariana. Ze wou tot haar spreken, maar haar stem bleef steken in een stortvloed van tranen. De engelachtige Moeder Mariane droogde haar tranen met een moederlijke liefde en sprak haar woorden van het vertrouwen en de goedheid van God toe. Het arme schepels voelde uiteindelijke hoeveel liefde ze ontving.
Na een algemene biecht, begon ze stilletjes te herstellen. Ze was nu volgzaam als een kind geworden en wou nooit uit de buurt zijn van haar heilige weldoenster.
Moeder Mariana treedt de hel binnen
Enige tijd later verscheen de Heer aan Moeder Mariana. Hij herinnerde er haar aan dat de tijd was gekomen om de prijs te betalen voor de redding van de ziel van "La Capitana." Hij liet haar weten dat ze de volgende dag, na het ontvangen van de Heilige Communie, vanaf het ogenblik dat de sacramantale resten in haar lichaam zouden zijn opgelost, de hel zou binnentreden.
De volgende morgen, terwijl ze naderde om haar God in de Heilige Communie te ontvangen en daarna haar intieme relatie met Hem te verlaten voor de lange tijdsduur van vijf jaren, voelde ze zich alsof haar hart was gebroken. Ze probeerde de Heer nog zo lang mogelijk bij haar te houden, maar van het ogenblik dat de goddelijke resten waren opgelost, voelde ze een verschrikkelijke pijn alsof haar hart uit haar borst werd gerukt. Vanaf dat ogenblik werd ze totaal ongevoelig voor God.
En alhoewel ze vijf jaren in de staat van een vervloekte ziel moest verblijven, verloor ze alle notie van tijd en was ze er van overtuigd dat het eindeloos zou blijven duren. Haar verheven liefde voor God en haar Allerheiligste Moeder sloeg nu om in een gevoel van haat, afkeer en wanhoop.
Ondertussen, terwijl haar ziel alle kwellingen van de vervloekte leed, werden haar vijf lichamelijke zintuigen ondergedompeld in de meest afzichtelijke martelingen. Haar lichaam was als gloeiend hout, brandend, zonder te vergaan onder de onbeschrijfelijkste pijnen. Haar ogen aanschouwden de meest vreselijke helse taferelen terwijl de meest monsterachtige godlasteringen haar oren voortdurend bestormden. Haar gevoel van reuk werd gekweld door de verdorvenheid van de mensheid en haar tastzin werd gekweld door scherpe punten die tot het binnenste van haar lichaam binnendrongen. Haar gehemelte was gemarteld door een verschrikkelijke, ongekende smaak, terwijl de duivels alsmaar zwavel in haar keel duwden. Tegelijkterijd sloegen de duivels haar hoofd tot op het punt dat de hersenen er uit zouden spatten en zetten haar aldus aan tot toorn, wanhoop en godlastering.
Ze onderging dit alles terwijl haar dagelijkse leven in het klooster doorging. Over haar lippen kwam niet de minste klacht tot de Gemeenschap. Integendeel, ze bleef eerder een volkomen voorbeeld van zachtheid, nederigheid en gehoorzaamheid. Enkel de Franciscaanse priesters die haar begeleidden en de andere stichters wisten wat Moeder Mariana onderging en ze baden onophoudelijk voor haar.
Het enige uiterlijke teken van de hel dat ze onderging was dat haar wangen, die anders gezond waren met een mooie blos, iets wat haar natuurlijke schoonheid nog versterkte, elke kleur verloren en helemaal invielen. Op het einde was ze een wandelend lijk.
Dood van La Capitana
Vijf jaar later, in gebed verzonken, schreeuwde Moeder Mariana het uit en viel ze als dood neer. Ze was voor een lange tijd bewusteloos en dan, diep zuchtend, opende ze haar ogen die zich vulden met tranen van verlichting. Haar hel was over. Geleidelijk herstelden zich haar gezondheid en haar mooie gelaatskleuren.
Niet lang daarop werd "La Capitana" opnieuw ziek en naderde ze haar einde. Zij biechtte al haar zonden op en stierf rustig, bijgestaan door de sacramenten van de Heilige Kerk.
Moeder Mariana de Jesus Torres zag het oordeel van de zuster, terwijl haar werd getoond dat haar redding te danken was aan een vijfjarige verblijf van Moeder Mariana in de hel. Ze zal de immense dankbaarheid meedragen tot in de eeuwigheid. In het Vagevuur werd ze veel geholpen door haar weldoensters, die onophoudelijk voor haar baden. Na de dood van zuster Mariana, werd deze ziel geleidelijk aan vergeten.
Het miraculeuze beeld
Op 21 januari 1610 verscheen de Heilige Moeder van het Welslagen voor een tweede keer, nu vergezeld door de drie aartsengelen Michael, Gabriël en Rafaël met een nieuw verzoek om het beeld te laten maken.
Toen duidde de Hemelse Koningin de beeldhouwer aan die deze heilige taak moest ten uitvoer brengen. Het zou Francisco del Castillo worden, een man uit een goede familie en een voortreffelijk beeldhouwer. Daarenboven was hij Godvrezend, eerlijk en rechtschapen en onderhield hij met zijn vrouw en kinderen nauwkeurig de tien geboden.
"Maar Dame en Lieve Moeder van mijn ziel," antwoordde Mariana, "deze kleine en onzichtelijke mier zal nooit uw wezenlijke schoonheid kunnen overbrengen aan om het even welke beeldhouwer Het is ten zeerste nodig dat één van de aartsengelen mij zou begeleiden bij het tot stand komen van dit Heilige Beeld dat U wenst."
De Hemelse Koningin stelde haar bezorgdheid gerust door haar te verzekeren dat Francisco del Castillo het zou beeldhouwen en dat haar engelen het zouden voltooien.
Opnieuw verzocht de non om Haar hemelse maten te mogen nemen. Zoals reeds eerder, nam de Allerheiligste Maria minzaam één eind van het koord en plaatste het op haar voorhoofd, terwijl Moeder Mariana het andere eind raakte van de miraculeus uitgestrekte koord tot Haar voeten. Maar deze keer, opdat de Heilige Maagd het uiteinde van de koord gemakkelijk op Haar voorhoofd zou kunnen houden, hielden de drie Aarstengelen de prachtige gouden lichtjes boven haar hoofd, om deze daarna terug te plaatsen met grenzeloze zorg en eerbied.
Nog steeds twijfelt Moeder Mariana: Onze Lieve Vrouw dringt aan
Bijna niet te geloven, maar na twee verzoeken van de Hemelse Moeder zelf, twijfelde Moeder Mariana nog steeds
Zij vreesde dat de Bisschop haar zou in twijfel trekken en bezwaren zou opwerpen tegen zon beeld. Ze vreesde ook dat de Indiaanse bevolking van Quito, die nog maar pas onderricht waren in de godsdienst en nog steeds neigingen hadden tot afgoderij, de verkeerde eerbied zouden hebben voor zon mooie weergave van de Moeder Gods.
Op de tweede februari van datzelfde jaar knielde Moeder Mariana voor het Heilige Sacrament neer en beëindigde ze haar gebruikelijke nachtgebed, toen ze in haar hart een mix van vreugde en vrees voelde opwellen.
Ogenblikkelijk bevond ze zich voor de Koningin van de Hemel, omgeven in een stralende gloed binnen een ovaal kader van glinsterende sterren. Mariana voelde een neiging om dit te ontvluchten, maar iets hield haar tegen. Ze zag de Oppermachtigste Koningin die haar streng aankeek, zonder het minste woord te zeggen.
Moeder Mariana smeekte Onze Lieve Vrouw om haar zo niet aan te kijken en beloofde haar dat ze alles wat Ze had bevolen ten uitvoer zou brengen, ook al zou het haar leven kosten.
Daarop berispte de Hemelse Moeder haar met geduld en vroeg haar waarom ze twijfelde en vreesde, ondanks haar weten dat Zij de Allermachtigste Koningin was. Ze verzekerde Moeder Mariana dat er geen enkel gevaar zou zijn van afgoderij, maar dat, integendeel, dit beeld enkel bedoeld was ten goede van het klooster, maar ook voor het volk in het algemeen door de eeuwen heen.
Toen smeekte Moeder Mariana de Heilige Moeder dat haar eigen naam zou verborgen blijven, zodat de eer enkel zou te beurt vallen om aan de Allerheiligste Maria om te worden vereerd.
Onze Lieve Vrouw willigde haar nederig smeken in en verzekerde Mariana de Jezus Torres dat de feiten over het maken van dit beeld en van Moeder Marianas leven enkel bekend zouden worden tijdens de twintigste eeuw.
Het beeld
Het verzoek van Onze Lieve Vrouw maakte een diepe indruk op de Bisschop en hij gaf Moeder Mariana een berisping omdat ze hem dat niet vroeger had medegedeeld.
Met de toelating en de volledige steun van de Bisschop, werd er contact opgenomen met Francisco del Castillo. De arme man kon zijn verbazing, vreugde en dankbaarheid amper verbergen, omdat hij door de Moeder van God zelf was aangeduid en vernoemd voor deze heilige opdracht. Hij weigerde elke betaling want hij beschouwde zichzelf volledig vergoed omdat hij alleen was aangeduid. Zijn enige vraag was dat zijn familie en zijn afstammelingen steeds verenigd in gebed met de Gemeenschap zou blijven.
Om het nodige materiaal te vinden voor het beeld verliet hij Quito, vastbesloten dat hij enkel zou terugkeren nadat hij het beste hout en de beste verf had gevonden dat het land te bieden had.
Moeder Mariana beschreef hem zo goed mogelijk het uiterlijk van de Hemelse Koningin zoals Zij aan haar was verschenen en gaf hem daarna de preciese afmetingen door. Volgens de berekeningen waren de afmetingen van onze Lieve Vrouw iets meer dan 1,75 meter.
Miraculeuze afwerking
In januari 1611, toen het beeld bijna klaar was en er nog enkel een laatste laagje verf en vernis dienden te worden aangebracht, bracht Francisco del Castello er van op de hoogte dat deze laatste afwerking de belangrijkste waren en dat hij er zeker wou van zijn dat hij het beste materiaal had. Hij zei dat hij binnen de twee weken, op 16 januari, zou terugkeren om het werk te hervatten na het ontvangen van de Heilige Communie.
Tijdens deze dagen werd er binnen de Gemeenschap over weinig anders gesproken dan over het heilige beeld dat bijna was voltooid, gezegend en in het klooster geplaatst als hun Koningin en Overste ervan.
In de ochtend van 16 januari, terwijl de zusters het hogerkoor naderden voor hun ochtendgebeden, hoorden ze een mooie melodie. Toen ze het koor binnentraden aanschouwden ze het beeld, omgeven door een hemels licht, terwijl de engelen "Salve Sancta Parens" zongen.
Ze zagen dat het beeld uistekend was afgewerkt en dat Haar gelaat bundels van het helderste licht uitstraalde.
Het beeld van Onze Lieve Vrouw van het Welslagen te Quito Afwerking samen met de aartsengelen en de H. Franciscus van Assisi
Toen Francisco del Castello terugkwam en het beeld aanschouwde, viel hij neer op zijn knieën met de woorden: "Moeders, wat zie ik? De afwerking van dit dierbare beeld is niet van mijn handen. Ik weet niet hoe ik moet beschrijven wat er omgaat in mijn hart, maar dit is afgewerkt door engelenhanden." In feite lag de buitenste laag van het beeld op de grond.
De Bisschop die kwam om het beeld te zien en knielde, moest het bovennatuurlijk verschijnsel eveneens toegeven. Hij verklaarde plechtig dat het beeld was aangepast en verrijkt door andere dan mensenhanden. Nadien vroeg hij aan Moeder Mariana, die intussen opnieuw adbis was geworden, om te biechten te komen. Hij wist dat zij meer moest afweten van wat er was gebeurd.
Afgewerkt door Hemelse Handen
Daarop onthulde Moeder Mariana wat zich in de vroege uren van die zestiende januari had afgespeeld. Plotseling nam ze een groot licht waar dat de kerk en koor vulde, terwijl zij aan het bidden was. Zij had de aanwezigheid van de Allerheiligste Drievuldigheid in de kerk waargenomen en had hierbij de oneindige liefde begrepen van de drie Goddelijke Personen. Ook Maria was aanwezig, in Koninginnenpracht.
Daarop werd Zij geprezen door de negen engelenkoren die hun eerbied aanboden. De drie Aartsengelen, de Heilige Michaël, Gabriël en Raphaël knielden elk neer voor Haar en zeiden op hun beurt: "Gegroet Maria, dochter van God de Vader, Gegroet Maria, Moeder van God de Zoon, Gegroet Maria, de allerzuiverste bruid van de Heilge Geest. Daarop verscheen Francis met zijn heilige wonden die straalden als de zon. Toen hij het onvoltooide beeld naderde en zijn gordel van rond zijn middel nam, bond hij zijn gordel rond Haar middel en plaatste hierbij zijn geliefde Klooster van de Onbevlekte Ontvangenis, in haar handen en vroeg haar de beschermster, lerares en moeder van het Klooster te zijn in de moeilijke tijden die zouden komen.
Ondertussen schitterde het beeld als uit het midden van de zon. Zie daar en aanschouw: de Heilige Maagd naderde en trad het beeld binnen zoals de zonnestralen een doorzichtig kristal binnendringen. Op dat ogenblik werd het beeld levend en hief het magnificat aan!
Dit gebeurde om drie uur in de ochtend. Moeder Mariana zag ook haar tante, Moeder Maria Taboada, die haar feliciteerde voor alle genaden die haar en de Gemeenschap kregen toebedeeld. Opnieuw echter werden de moeilijkheden getoond die het klooster, vooral tijdens de twintigste eeuw, zou ondervinden. Ze sprak eveneens van de Heilige Zielen wiens namen reeds in de harten van Jezus en Maria gegrift waren en die niet enkel het klooster zouden handhaven, maar die eveneens rampen voor de mensen in die tijden zouden afwenden.
Op dit ogenblik kwam Moeder Mariana opnieuw bij bewustzijn. Ze aanschouwde het beeld, stralend en op een prachtige wijze afgewerkt.
Thuis
Om drie uur s ochtends van 2 februari 1634, had Moeder Mariana net haar gebeden beëindigd in het opperkoor, toen ze opmerkte dat de olielamp boven het tabernakel was uitgedoofd. Instinctief wou ze naar beneden in de kerk gaan om deze opnieuw te doen branden, maar door een ongekende kracht stond ze ter plaatse stil en kon ze geen stap meer vooruit zetten. Op dat ogenblik verscheen Onze Lieve Vrouw van het Welslagen met de Kleine Jezus in Haar linkerhand en de scepter in Haar rechterhand. Onze Hemelse Moeder naderde zachtjes en zei: "Mijn geliefde dochter, vandaag breng Ik u de aangename mededeling van uw dood, die zal plaatsvinden binnen elf maanden. Uw ogen zullen zich dan sluiten voor het materiële licht van deze wereld om zich vervolgens te openen in de schittering van het eeuwige licht. Bereid uw ziel voor zodat Ik u, zuiverder dan ooit, in volheid kan doen binnentreden in de vreugde van uw Heer."
En zo geschiedde. Moeder Mariana haar gezondheid begon achteruit te gaan, maar zij bleef haar kloosterverplichtingen nakomen tot zolang ze kon. Toch zou de tijd komen dat ze bedlegerig zou worden. Met de kennis van de dag en het uur van haar dood, bereidde ze haar bedroefde dochters voor op haar laatste reis naar de Eeuwigheid. Ze hing heen naar de Heer op 16 januari 1635 om 3 uur sochtends op de leeftijd van 72 jaar.
Rond één uur s nachts vroeg ze aan de Moeder abdis om de gemeenschap bijeen te roepen. Toen ze allen daar waren begon ze luidop haar prachtige testament te lezen, dat begon met het bevestigen dat ze zou sterven als een gelovige dochter van de Heilige, Roomse, Katholieke en Apostolische Kerk. Daaop herhaalde zij, met een bevende stem vol emoties maar eveneens vol kracht en vastbesloten, de woorden van haar Meester: "Het is nodig dat ik ga, maar ik zal mijn weeskinderen nooit verlaten. Ik ga tot mijn Vader en uw Vader, tot mijn God en uw God, en de goddelijke Vertrooster zal neerdalen om jullie te troosten."
Na het ontvangen van de Laatste Sacramenten sloot ze kalm, maar vol van liefde, haar ogen en hield ze op met ademen. Mariane de Jesus Torres was bij God.
Een Roos aan haar voeten
Wij kunnen niet nalaten een meest aangrijpend en gouden aflevering uit haar leven te vertellen als het einde van dit verhaal.
Meerdere jaren voorheen kwam er een bezorgde en aanstaande Moeder aan Moeder Mariana vragen om voor haar toestand te bidden, die als gevaarlijk werd gediagnoseerd.
Opgewekt en vriendelijk zoals altijd, gaf de heilige zuster haar wat anijswater waarmee ze reeds ontelbare ziekten had genezen, en verlichtte zij haar pijnen door haar te verzekeren dat ze een gezond meisje zou ter wereld brengen. De getrooste moeder vroeg daarop aan haar beschermster om voor haar kind te willen bidden.
Maria de Jesus antwoordde: "U hoeft niet om gebeden te vragen, want dit meisje behoort meer tot mij dan tot u. Het is een door God verkozen ziel die dit klooster zal welriekend maken met het aroma van haar deugdzaamheden. Breng haar dikwijls naar hier, want het is mijn wens om haar te zien. Zij zal mijn lichaam aankleden voor de begrafenis."
Zoals voorspeld werd er een mooi en gezond meisje geboren die de naam Zoila Blance Rose meekreeg. Op de leeftijd van tien jaar smeekte ze om te worden toegelaten tot het klooster waar ze reeds een voorbeeld was van deugdzaamheid, alsmede een straal zon door haar steeds vreugdevolle en onschuldige karakter. Haar kloosternaam werd Zoila Blanca Rose de Mariana de Jesus.
Toen haar geliefde Moeder voor een laatste maal ziek werd, werd ze toegewijd verpleegd door zuster Zoila. Maar de zonnestralen verdwenen van haar gelaat bij de gedachte dat ze zou moeten verder leven zonder haar Heilige Moeder.
Op een dag kwam ze stralend uit de ziektekamer. Toen haar naar de reden van zon ongepaste vreugde werd gevraagd, door het naderen van haar Moeders dood, vertelde ze dat Moeder Mariana had beloofd om haar mee te nemen met haar.
Terwijl Moeder Marianas lichaam opgebaard werd op het lager koor, omgeven door een overvloed aan bloemen, knielde zij neer aan de voeten van haar Moeder en legde haar hoofd op haar voeten. Na een tijd kwam de abdis haar vragen om een tijdje te rusten. Zij kreeg geen antwoord. Toen ze nader keken, zagen de zusters dat zij koud was en een mond vol bloed had. Onmiddellijk werd de dokter erbij gehaald. Na een grondig onderzoek was diens conclusie: "Ze stierf ogenblikkelijk aan een hartaderbreuk."
Alle bloemen die door de Regels werden voorgeschreven, die de zusters moesten dragen, werden opgebruikt voor Moeder Mariana. Met een geïmproviseerde lijkbaar droegen ze het snikkend en lofpijzend het lichaam van het jongste lid van de Gemeenschap naar het lagerkoor, ontdaan van de bloemen. Toen ze langs de binnenkoer kwamen, was deze in volle bloei met de prachtigste witte rozen. Deze sprongen in het oog door hun dubbele omvang. Hierop werd Zoilas lichaam bedekt met deze rozen. Overladen met miraculeuze geuren werd haar lichaam bijgezet bij dat van Moeder Mariana.
Gezegend zij God in Zijn Heiligen!
Volgens de "Mystieke Stad van God," geschreven door Maria de Jésus Agreda, een andere Conceptioniste en mystica, werd de gezegende maagd ten hemel opgenomen op de dag van Onze Lieve Heer Hemelvaart, waarbij zij eveneens de keuze kreeg om te blijven of terug te keren naar de aarde om de jonge Kerk te helpen.
De profetieën van Onze Lieve Vrouw voor de twintigste eeuw
De "pauselijke onfeilbaarheid" zal als een dogma van het geloof worden afgekondigd door dezelfde paus [Pius IX], gekozen om het dogma van het mysterie van "Mijn Onbevlekte Ontvangenis" af te kondigen. Hij zal worden vervolgd en worden opgesloten binnen het Vaticaan door de inbezitneming van de Pauselijke Staten en door de kwaadwilligheid, afgunst en hebzucht van een aardse monarch [Koning Victor Emmanuel II].
Ongebreidelde lusten zullen de weg vrijmaken voor totaal ontaarde gewoonten, omdat satan wil regeren door de sekten van de vrijmetselarij, met als bijzonder doelwit de kinderen, om algemeen verderf te verzekeren.
Ongelukkig zullen de kinderen zijn van die tijden! Slechts zelden zullen ze nog de sacramenten van het doopsel en het vormsel ontvangen. Wat het sacrament van de Biecht betreft, zal er slechts gebiecht worden in Katholieke scholen, waarvoor de duivel tot het uiterste zal gaan door het gezag te vernietigen.
Hetzelfde zal geschieden met de Heilige Communie. O, hoe doet het mij pijn u te moeten zeggen dat er vele openbare en verborgen heiligschennis zal zijn!
De profetieën van Onze Lieve Vrouw voor de twintigste eeuw
In die tijden zal het sacrament van het Heilig Oliesel op grote schaal worden verwaarloosd Velen zullen sterven zonder het te ontvangen, waardoor hun vele genaden, troost en sterkte in de grote overstap van de tijd naar de eeuwigheid zullen worden ontzegd.
Het sacrament van het Huwelijk, dat symbool staat voor de eenheid van Christus met de Kerk, zal ingrijpend worden aangevallen en worden ontwijd. De vrijmetselarij, die dan zal regeren, zal zondige wetten stemmen met als doel dit sacrament uit te roeien. Zij zullen het voor iedereen gemakkelijk maken om in zonde te leven en aldus de geboorte van onwettige kinderen, zonder de zegen van de Kerk, enorm doen toenemen.
Het vrijzinnige onderwijs zal bijdragen tot een schaarste aan priesters en religieuze roepingen.
Het sacrament van de priesterwijding zal belachelijk worden gemaakt, onderdrukt en geminacht omdat in dit sacrament zowel de Kerk als God zelf worden onderdrukt en beschimpt, daar Hij wordt vertegenwoordigd door Zijn priesters. De duivel zal alles doen om de dienaars van de Heer op elke wijze te vervolgen, door met grote geslepenheid te werk te gaan en aldus hun geest voor de roeping te vernietigen en velen tot het verderf te leiden. Zij die aldus aanstoot willen geven aan de Christelijke kudde, zullen aldus over de priesters de haat brengen van slechte Christenen en de vijanden van de Ene, Heilige, Roomse, Katholieke en Apostolische Kerk. Deze schijnbare overwinning van satan zal enorm lijden toebrengen aan de goede priesters binnen de Kerk en aan de Opperste Herder en Plaatsvervanger van Christus op aarde die, als een gevangene binnen het Vaticaan, in het verborgene bittere tranen zal laten in aanwezigheid van God, onze Heer, vragend om licht, vroomheid en volmaaktheid voor alle geestelijken in de wereld, van wie hij de Koning en de Vader is.
Ongelukkige tijden zullen er komen waarin zij die onverschrokken de rechten van de Kerk zouden moeten verdedigen zich, ondanks het licht, verblind in de handen zullen geven van de vijanden van de Kerk en hun bevelen zullen geven. Maar wanneer het kwade het kwade zal blijken te overwinnen en wanneer de overheden hun macht zullen misbruiken, door het begaan van allerlei onrechtvaardigen en door het onderdrukken van de zwakken, zal hun val nabij zijn. Zijn zullen vallen en neerstorten op de grond.
Dan zal de Kerk, vreugdevol en triomfantelijk zoals een jonge meid, opnieuw wakker worden en aangenaam worden getroost in de armen van mijn meest genegen en verkozen zoon van die tijden. Als hij oor heeft naar de bezielingen van de genade [één ervan is het lezen en uitdragen van de grote genaden die Mijn Zoon en Ik hebben gehad voor u] zullen we hem overstelpen met genaden en heel bijzondere gaven en hem groot op aarde maken en nog groter te worden in de hemel. Daar hebben we een dierbare zetel voor hem voorbehouden omdat hij, zonder acht te slaan op de mensen, gevochten zal hebben voor de waarheid en onophoudelijk de rechten van de Kerk zal verdedigd hebben, waardoor hij verdient om "martelaar" te worden genoemd.
Moeder Mariana tijdens haar visioenen
Tegen het einde van de negentiende eeuw en tijdens een groot gedeelte van de twintigste eeuw zullen er vele dwaalleren worden verkondigd in deze landen
Het klein aantal zielen die in het geheim de schat en de waarden van het Geloof zullen vrijwaren zullen een gemeen, onuitspreekbaar en lang martelaarschap ondergaan. Velen zullen worden begraven door de geweld van het lijden en zullen onder de martelaren worden geteld die zichzelf opofferden voor het land en de Kerk.
Om bevrijd te worden van de slaverij van deze dwaalleren zullen zij, die door de genadevolle Liefde van Mijn Zoon zijn voorbestemd voor dit herstel, een grote wilskracht, volharding, moed en vertrouwen in God nodig hebben. Om het geloof en het vertrouwen van deze rechtvaardigen te testen zal er een tijd komen waarin alles lijkt verloren en verlamd te zijn. Dan komt er de gelukkige aanvang van het volledige herstel
In die tijden zal de atmosfeer doordrengd zijn van de geest van onzuiverheid dat, zoals een smerige zee, de straten en de openbare plaatsen zullen overspoelen met een ongelofelijke instemming Onschuld zal nog amper worden waargenomen bij de kinderen en evenzo in de zedigheid van de vrouwen.
Hij die ten gepaste tijde zou moeten spreken, zal stil blijven.
Er zullen amper nog maagdelijke zielen zijn in de wereld. De mooie bloemen der maagdelijkheid zullen hun toevlucht zoeken in de kloosters Zonder maagdelijkheid zal er vuur uit hemel nodig zijn om deze landen te zuiveren.
Sekten, die in alle lagen van de bevolking zijn binnengedrongen, zullen wegen vinden om zichzelf voor te stellen in het diepste hart van de huizen om de onschuld van de kinderen te besmetten. De harten van deze kinderen zullen lekkernij zijn voor het feestmaal van de duivel.
Relgieuze gemeenschappen zullen blijven om de Kerk te ondersteunen en met moed te werken aan de redding van de zielen de seculiere geestelijkheid zal tekort schieten in wat van hen wordt verwacht en dit omdat zij hun heilige opdracht niet zullen volgen. Door het verliezen van de goddelijke leidraad zullen ze zich verwijderen van de weg van het priesterschap dat voor hen door God is uitgetekend, en zullen ze toegewijd worden aan het geld, waar zij vurig zullen naar op zoek gaan. Bid voortdurend, smeek onvermoeid en ween bittere tranen in het binnenste van uw hart en verzoek het Eucharistische Hart van Mijn Allerheiligste Zoon om medelijden te hebben voor zijn volgelingen en om deze ongelukkige tijden spoedig te doen stoppen door het zenden van de Prelaat naar Zijn Kerk die de geest van de priesters zal herstellen.
Schilderij van Moeder Mariana de Jesus Torres y Berriochia ontdekt
23 februari 2010
Tijdens de vijftiende en de zestiende eeuw leefde er en bad er een Spaanse non in Quito, Ecuador. Haar naam was moeder Mariana de Jesus Torres y Berriochoa, een non van de Orde der Conceptionisten. Onze Lieve Vrouw verscheen aan haar en vroeg haar om een beeld te laten maken onder de titel "Onze Lieve van het Welslagen." Haar weinig gekende, maar buitengewone leven houdt een onmiddellijk verband met het beeld en de toewijding tot Onze Lieve Vrouw van het Welslagen.
Gedurende een lange tijd kende de mensen die vertrouwd waren met het verhaal van de verschijningen het schilderij van Moeder Mariana van toen ze jong was. Een ander schilderij van haar werd gevonden in de koorkapel van het klooster in Quito en toont de zuster op gevorderde leeftijd. Het werd geschilderd door een kunstenaar uit haar tijd. Tot op vandaag was het schilderij niet gekend buiten het klooster. Dit nieuw portret toont een andere kant van Moeder Mariana, waarin haar groot lijden en gevorderde heiligheid te zien is. Moeder Mariana overleed op 72-jarige leeftijd, op 16 januari 1635.
Het ongeschonden lichaam van Moeder Mariana de Jésus Torres
In een kleine kapel, naast de binnenplaats van het klooster, bevindt er zich boven het altaar een beeld van Onze Lieve Vrouw van het Welslagen en het Kindje Jezus. Onder de altaarsteen is er een glazen kooi met de ongeschonden lichamen van Moeder Mariana de Jesus Torres en drie andere zusters die het klooster hielpen mee stichten. Eigenlijk zijn de lichamen van alle zeven stichtende Moeders ongeschonden.
De biografie van Moeder Mariana de Jésus Torres staat ruim beschreven onder de rubriek "Onze Lieve Vrouw van Quito." Er volgt dus enkel een beknopt verslag over haar ongeschonden lichaam.
Moeder Mariana is duidelijk groter dan de overige zuster, en bevindt zich bovenaan, het dichtst bij het glas. Onmiddellijk daaronder bevindt zich het lichaam van haar tante, Moeder Maria de Taboado, die vanuit Spanje naar Quito reisde in 1576, op de leeftijd van 33 jaar, om er een klooster op te richten. De glazen deur die toegang geeft tot de kooi is afgesloten, maar er is een kleine opening aan de bovenrand dat, met een beetje kracht, toelaat om verzoeken op papier, door te laten. Zelfs, met deze blootstelling aan de lucht, blijven de lichamen van deze Heilige Moeders volledig ongeschonden.
Het wekt emoties op om zo dicht bij Moeder Mariana op, die leefde en leed in dit kloosster, zon 400 jaar geleden, als een slachtoffer voor onze tijden. Toen haar lichaam in het lagerkoor, waar het begraven lag, werd ontgraven, is er de volgende officiële getuigenis neergeschreven: "Het gelaat had een natuurlijke kleur, met een rose tint op de wangen en lippen. Door haar halfopen mond, kan men haar tong waarnemen. Haar ogen zijn gesloten en haar wimpers zijn eveneens bewaard."
Als men deze beschrijving leest, heeft men een sterk verlangen om haar afgedekte gelaat te kunnen aanschouwen. Enkel de Aartsbisschop is bevoegd om hiertoe het bevel te geven. Het zou een mooie bevestiging zijn van hun geloof voor de gelovigen. Zou het ook een onomstotelijk bewijs zijn voor de ongelovigen? Men zou durven beweren van wel, maar er zijn voorbeelden genoeg, zoals de Heilige Bernadette, de Heilige Catherine Labouré, de Heilige Jean-Marie Vianney. Vooral in onze huidige tijden zijn de harde harten van de mensen bijna niet te bewegen. De talrijke voorspellingen zullen zich eerst moeten openbaren, vooraleer deze harde harten zullen bewogen worden. Of zoals Vader Pétar te Medjugorje zegt: "Nooit is er een tijd geweest, die zo ziek is als de onze. God moet tussenbeide komen en de duivel stoppen."
Vertaling: Chris De Bodt
04-11-1980
Medjugorje: Mostar Airport barst uit haar voegen
Medjugorje: Mostar Airport barst uit haar voegen
De Medjugorje boom uit Italië legt de Luchthaven van Mostar geen windeieren. Door de aanleg van een nieuwe weg naar de Italiaanse kuststad Pecara, kwam er eveneens een succesvol 2011 voor Mostar Airport. Mostar treurt alleszins niet om het broodnodige geld. Er zijn nog meer Italiaanse bestemmingen aangekondigd voor 2012, maar de nood aan grote investeringen om aan de internationale vragen te voldoen, kijkt om de hoek. Ook verwacht men dat een volledig nieuwe weg tussen Mostar-Citluk-Medjugorje, het verkeer naar de bedevaartplaats vlotter zal doen verlopen.
De eerste van negen vluchten uit Pescara kwam aan op 17 september 2011, toen de Medjugorje-Pescara vlucht ook als blijvend werd afgekondigd vanaf 2012.
Ze komen in massa, per bus, ferry en auto en nu brengen ze zelfs een luchthaven weer tot leven. Het aantal Italianen dat zich naar Medjugorje begeeft is massaal toegenomen en de stormloop over de Adriatische Zee reikt verder dan Medjugorje.
In 2011 zag de luchthaven van Mostar Internationale Airport haar klanten verdubbelen tegenover 2010 , toen er 17.833 boekingen werden verricht. De luchthaven van Medjugorje ligt amper op 30 kilometer van Medjugorje. Eind november 2011 is dit aantal gestegen tot 35.329 volgens de statistieken van het Directoraat van de Burgerluchtvaart uit Bosnië-Herzogovina.
Het jaar kwam traag op gang. In februari waren er geen passagiers, in maart 696 en in april kreeg de luchthaven nieuwe uitrustingen die een voorname rol speelden in de toename van het aantal passagiers: 2.193 in april, gevolgd door 4.029 in mei.
Ook kwam er een bijkomend keerpunt op 23 juli, toen de burgemeester van Mostar, Ljubo Beslic een contract ondertekende van negen vluchten uit Pescara, Italië. De eerste vlucht kwam aan op 17 september.
De reisduur per vliegtuig over een afstand van 312 kilometer tussen Mostar en Pescara is minder dan een uur.
"Ik denk dat de verwezenlijking van dit project van enorm groot belang is voor Mostar, maar ook voor de hele regio van Herzegovina. De mogelijkheid voor internationale vluchten neemt er ook mee toe, daar Pescara ook vele internationale aansluitingen aanbiedt met andere landen van Europa, vooral bij de low budget maatschappijen en dit geeft dan mogelijkheid om goedkoper te reizen," aldus burgemeester Meslic aan de Bosnische Krant Dnevik, na het ondertekenen van het contract.
"We hopen dat dit de start betekent voor voordelige vluchten, die nog zullen toenemen," voegt de burgervader uit Mostar hieraan toe.
En zo geschiedde: toen het eerste vliegtuig uit Pescara landde, op 17 september, werd er een vaste vluchtroute afgekondigd voor 2012. Ook was dit het geval voor Napels en op 15 november kondigde de Ierse marktleider inzake goedkope vluchten, Ryaniar, een vliegroute aan van Montechiari Luchthaven, nabij Brescia in Noord-Italië en dit vanaf 2013.
De eerste pelgrims uit Pescara, 17 september
Nu dat de Italiaanse bedevaarders de mogelijkheid hebben om in Pescara het vliegtuig te nemen, ontving de luchthaven van Mostar op bepaalde dagen deze herfst zon 500 passagiers, een ongezien aantal tijdens de voorbije jaren, toen de luchthaven er alles moest aan doen om toch passagiers te winnen. In september gingen er 8.432 passagiers door de terminal, een stijging van 127 procent in vergelijking met september 2010. In oktober was er een gelijkaardige toename en in november was er een toename van 100 procent tegen verleden jaar.
Op 1 december had Mostar Luchthaven een aandeel van 5,76 procent van het totale aantal passagiers bij alle vier de luchthavens in Bosnië-Herzogovina. In 2010 wwas dit nog 3,02 procent. En zo werd Mostar de tweede belangrijkste luchthaven van het land, waarbij het Banja Luka en Tuzla voorbijstak, maar toch nog ver achter de luchthaven van Sarajevo bleef, dat verantwoordelijk is voor 9 op de 10 vliegtuigpassagiers in Bosnië en Herzegovina.
CEO: belangrijke investeringen zijn noodzakelijk
Met een schatting dat de Internationale Luchthaven van Mostar op korte termijn een jaarlijks potentieel van 100.000 passagies, bijna het driedubbele aantal van 2011, kan bereiken, is het voor CEO Marin Raspudic duidelijk dat hij signalen geeft aan de autoriteiten van Mostar. Op 20 september rapporteerde de Kroatische krant Vecernij List dat Rapudic reeds meerdere maanden Mostar waarschuwt voor broodnodige investeringen, maar dit bleef tot dusver zonder gevolg.
De luchthaven is eigendom van de stad en zo richtte Raspudic zich tot zijn werkgever om te spreken over de dringende nood aan grote investeringen die nodig en vereist zijn door de Internationale Luchthaven Commissie, wil men het groeiende aantal reizigers kunnen verwerken. Maar de vraag zou wel eens de economische mogelijkheden van de stad kunnen overschrijden.
Mostar Airport CEO: Marin Raspudic
Zijn aandacht gaat vooral naar een strategisch partnerschap, maar de nood aan nieuwe investeringen, betekent eveneens dat er hardere tijden in het vooruitzicht liggen voor Mostar Airport.
Volgend jaar verwachten we een grote verkeerstoename, maar de stad Mostar moet vastberaden zijn over de luchthaven van Mostar. Zonder investeringen zullen de strategiche partners en sleutelbeslissingen gedijen. Maar binnen twee jaar moet Mostar Airport haar licentie halen bij de Internationale Commissie. Als ze niet aan de vereiste verwachtingen voldoen, hangt er een dreiging tot sluiting van de luchthaven boven het hoofd," aldus CEO Marin Raspuduc aan Vecernij List.
We kunnen de kaap van 100.000 passagiers halen, maar als de Internationale Commissie langskomt en als we de landingsbaan en het platform moeten aanpassen en nieuw materiaal aankopen, is de stad hiertoe niet in staat en zal de luchthaven worden gesloten. Ik dring er op aan dat iedereen op tijd de nodige stappen zal zetten en voor dit probleem waakzaam zal blijven," zei Marin Raspudic verder.
Mostar Aiport: Luchtfoto van de landingsbaan
Een lopende online media enquête vraagt om een actieve, gemoderniseerde luchthaven die hoog bovenaan de lijst dient te staan. HercegBosna, een portaal voor Kroaten in Bosnië en Herzegovina, nodigt de lezers uit om de volgende vraag te beantwoorden: Aan wat heeft Mostar bovenal nood?" Met 4.094 stemmers, haalde de optie een drukke luchthaven" de tweede plaats, met 23 procent van de stemmen, net achter een nieuw TV-kanaal" (28%), een hospitaal voor oncologie (15%) een McDonald (12%) een multiplex cinema (10%), een zoo (8%) en wolkenkrabbers (3%).
Maar ook aan de kust, deelt de internationale scheepvaartmaatschappij Blue Line" mee in de prijzen van de toenemende pelgrims uit Italië. De maatschappij kende een toename van 10% reizigers met bestemming Kroatië, in vergelijking met 2010, rapporteerde het Kroatische zakenportaal business.hr op 11 december.
In Medjugorje staan twee infrastructuur projecten op het programma tegen eind 2011. Het eerste project is al van start gegaan met een nieuwe plaatselijke weg vanaf de brug nabij het postkantoor.
Vroege werken aan de verbindingsweg, net buiten Medjugorje, oktober 2011
"Eenmaal voltooid zal de nieuwe weg het verkeer in de binnenstad van Medjugorje aanzienlijk doen afnemen," vertelde projectleidster Marino Barbaric op 25 oktober aan het plaatselijke nieuwsportaal Brotnjo Online. Mevrouw Barbaric staat aan het hoofd van de maatschappij '"JP Broting" uit Citluk, die de werkzaamheden kreeg toegewezen.
De 1.350 meter lange en 7 meter brede weg zal aansluiten op de toekomstige ring in Citluk en de regionale weg Citluk-Capljina, om zo vervolgens verbinding te manen met de Bosnische en Kroatische autowegen.
De burgemeester van Citluk, Ivo Jerkic, vernoemde als tweede project de rioolwerken als het tweede huidige infrastructuurwerk in Medjugorje. De werken zullen aanvatten begin 2012.
Minister van Verkeer: Ilija Cvitanovic
Met een gelijkaardige tijdspanne heeft een volledig nieuwe en moderne weg tussen Medjugorje en Mostar hoge prioriteit gekregen bij de nieuwe plaatselijke regering. Zo vertelde de Minister van Verkeer en Communicatie op 5 december, Ilja Cvitanoic aan de krant Dnevni List uit Mostar. Toen de krant de vraag stelde op het meest genegeerde stuk van transportinfrastructuur aan te duiden," verwees Cvitanovic onmiddellijk naar de weg tussen Mostar en Medjugorje: er zal een bijzondere nadruk worden gelegd op de weg Mostar-Citluk-Mostar. Dit is een van de drukste wegen en altijd zijn er wel ergens werken bezig. Waar we nood aan hebben is een kwaliteitsweg," aldus de minister van Verkeer aan Dnevni List.
En net zoals er onlangs uitgebreide wegenwerken zijn geweest naar Garabandal, kunnen we ook hier zeggen: "God maakt de wegen vrij voor Medjugorje en Garabandal."
Bron: Jacob Marschner, Medjugorje Today
Vertaling: Chris De Bodt
03-11-1980
Komeet Lovejoy overleeft zonne-avontuur
Komeet Lovejoy overleeft zonne-avontuur
16 december 2011: deze morgen was een armada van ruimteschepen getuige van iets van wat vele astronomische deskundigen dachten dat zoiets onmogelijk was: de komeet Lovejoy overleefde haar tocht door de hete atmosfeer van de zon en bleef intact.
Dit is absoluut verbazingwekkend, zegt Karl Battams, een deskundige van een onderzoekslaboratorium in Washington DC. Ik had nooit gedacht dat de ijskern van de komeet dik genoeg zou zijn om de doortocht van ongeveer een uur doorheen de corona van de zon, waar een hitte heerst van meerdere miljoen graden, te overleven. Maar nu zie ik dat de komeet er nog steeds is.
De dichte voorbijganger werd door maar liefst 5 ruimteschepen waargenomen: het Solar Dynamcis Observatory en de tweeling stereosonde, Europas Proba2 microsatelliet en het Zon en Heliopspherisch Observatorium van de ESA/NASA. Het meest dramatische beeldmateriaal kwam echter van SDO, die de doorgang van de planeet heeft opgenomen en daarbij ook kon waarnemen dat ze haar zonne-avontuur heelhuids heeft overleefd.
In de SDO opnamen roert de staart van de komeet zich hevig, terwijl de komeet zich stort in de hete atmosfeer van de zon, op slechts 120.000 kilometer over de overvlakte van de ster. Dit kan een teken zijn dat de komeet, in haar koers door de corona, tegenwind kreeg van plasmagolven of dat de staart teruggekaatst en afgewend werd door grote magnetische lussen, waar men van weet dat ze de oorzaak zijn van wijzigingen binnen de atmosfeer van onze ster. Niemand echter kent de precieze oorzaak.
"Dit is allemaal nieuw," zegt Battams, "SDO geeft ons een eerste kijk op kometen die door de atmosfeer van de zon reizen. Hoe beiden op elkaar reageren is onderzoek op de rand van het mes.
De bewegingen van het materiaal van de komeet in het magnetisch zonneveld zijn echt indrukwekkend, voegt wetenschapper Dean Pesnell van het SDO project uit het Goddard Ruimtevlucht Centrum hier aan toe. De abrupte veranderingen van richting doen mij denken aan de staart van de komeet Encke, die in 2007 een speelbal was van de zonnewind.
C/2011 WS of Lovejoy, een periodieke komeet, werd op 27 november 2011 ontdekt door de Australiër Terry Lovejoy in Thornlands, Queenland. Hij omschreef de komeet toen als aan snel voortbewegend en kronkelend voorwerp, met magnitude 13." Een onafhankelijke bevestiging kwam er pas op 1 december, vanuit het Mount John University Observatorium, Nieuw Zeeland. Men dacht dat de kern zon 100 à 200 meter doorsnede had, wat dus duidelijk een onderschatting was. De komeet kreeg als bijnaam de grote Kerstmiskomeet van 2011, door haar nabijheid bij de zon rond Kerstmis van 2011.
"Ik raad dat de kern van de komeet zeker een diameter van 500 meter moet hebben gehad. Anders zou ze zon hitte nooit hebben overleeft, zegt Matthew Knigt van het Lowell Observatorim en John Hopkins Applied Physics Lab. "Een betekenisvol onderdeel van die massa van de komeet is echter wel verloren gegaan tijdens haar ontmoeting met de corona. Wat overblijft is waarschijnlijk veel kleiner dat de komeet in haar oorspronkelijke staat.
SOHO en NASAs tweeling sondes houden toezicht op de komeet, wanneer deze teruggekaatst wordt door de zon. De komeet blijft steeds zeer helder en blijft ook nog een tijd binnen het bereik van de cameras van de ruimtetuigen tijdens de volgende dagen. Waarnemers volgen alles nauwgezet omdat er een grote kans bestaat op nog meer verrassingen.
"De kans blijft dat de komeet Lovejoy alsnog in fragmenten uiteenbarst, vervolgt Battams. De komeet heeft een onwaarschijnlijk traumatisch avontuur achter de rug en kan structureel erg verzwakt zijn. Anderszijds kan de massa zich ook standhouden en opnieuw verdwijnen in de uithoeken van ons zonnestelsel.
"Het is inderdaad moeilijk om dit allemaal in te schatten, stemt Knight in. Er is tot op heden veel te weinig onderzoek verricht naar wat er gebeurt met kometen die aangetrokken worden door de zon, na het perihelium of het bereiken van het dichtste punt van de omloopbaan van de zon. Het blijft in elk geval indrukwekkend.
Toen SDO werd gelanceerd dachten we aanvankelijk dat we niets anders zouden kunnen waarnemen dat de donkere ronde schijven van de Maan, de Aarde, Venus en Mercurius, aldus de projectwetenschapper Dean Pesnell van GSFC. We dachten dat andere heldere voorwerpen niet zichtbaar zouden zijn, omdat onze uitrusting is ontworpen om de zonneactiviteit te bekijken. Dit was kennelijk een onderschatting. Nu kunnen we de massa en de samenstelling van de kometen berekenen en de komeet volledig doorlichten.
Is het een toeval dat de woorden "Love" en Joy" zowat de meest voorkomende woorden zijn in de boodschappen van de Koningin van de Vrede?
Bron: Tony Philips, Science@NASA
Vertaling: Chris De Bodt
02-11-1980
Alweer een astronomische winterwende
Alweer een astronomische winterwende
Voor Astronomen was het de voorlaatste week van 2011 een zeldzame gebeurtenis aan om alle zeven grootste planeten van ons zonnestelsel te kunnen waarnemen tijdens dezelfde nacht. Zeven planeten bevonden zich aan de nachthemel tijdens de voorlaatste week van 2011.
Just na zonsondergang, op de avond van 21 december, waren bij een wolkenvrije hemel Venus waar te nemen, in het zuidwesten, juist boven de ondergaande zon, terwijl Jupiter, als tweede helderste planeet kon worden gezien in het hoge zuiden.
21 december, 5 uur in de ochtend: Venus en Jupiter domineren de nachtelijke hemel. Uranus en Neptunus zijn met een kleine telescoop waar te nemen.
Tegen 5 uur s avonds waren met een telescoop Neptunus en Uranus te zien tussen Venus en Jupiter. De schuine lijn, die de vier planeten vormden, wordt in de astronomie een "ecliptica" genoemd, omdat langs de lijn ook eclipsen plaatsvinden.
Om 6 uur s morgens, nog tijdens dezelfde nacht, kwamen de er nog drie andere planeten bij: Saturnus, Mars en Mercurius, met een "ecliptica" in de tegengestelde richting. Op de achtergrond waren ook drie van de helderste sterren waar te nemen: Acturus, Regulus en Spica. En alsof het nog niet genoeg was, wrong ook onze Maan zich tussen alle deze lichtpunten.
Daarbij gaat onze bijzondere aandacht naar Spica, omdat tijdens 2012 de maan talloze keren zal waar te nemen zijn langs deze ster en soms zal ze voor de ster voorbijtrekken en deze een aantal keren verduisteren. Zon dichte benadering tussen hemelse voorwerpen, worden in de astronomie "conjuncties," of ook nog "samenstanden" genoemd. Hoewel dit op zichzelf niet echt belangrijk is, zal de moderne astronoom dit steeds interessant genoeg vinden.
De opstellen van de planeten tijdens de nacht van 21 op 22 december is het tegenovergestelde van een "samenstand." Geen van de planeten bevinden zich in elkaars nabijheid, maar wat de gebeurtenis wel bijzonder maakt is dat de planeten zich tegelijkertijd rond de "ecliptica" bevinden, de grote tussenruimte tussen Mars en Jupiter: 135 graden.
Het enige moment waarbij zowel Mars als Jupiter te zien zijn is rond middernacht. Jupiter zal opkomen in het westen, terwijl Mars ondergaat in het oosten.
De echte amateur zal deze nacht wakker zijn om alle planeten te kunnen zien.
Omdat Uranus en Neptunus tijdens de vroege avond enkel een flauw licht afgeven, is een ttelescoop dus vereist. Dit zal ook het geval zijn voor Mercurius, die tegen de ochtend te dicht bij de opkomende zon zal staan, maar wel de halvemaancirkel als gids zal meekrijgen.
Wat je zeker niet mag vergeten is van naar de grond te kijken, want daar valt de achtste planeet, onze "aarde" waar te nemen.
December 22, 18 uur: De rest van de planeten zijn nu zichtbaar: Saturnus, Neptunus, Mars en dit samen metde Maan en de heldere sterren Arcturus, Regulus en Spica
01-11-1980
Vr. Jozo Zovko
Vr. Jozo Zovko
Pater Jozo, O.F.M., is de priester die het meest bekend is door de verschijningen en geestelijk fenomeen van Medjugorje. Hij wordt dikwijls de eucharistische priester genoemd. Deze term zou eigenlijk moeten van toepassing zijn op alle priesters omwille van het immense privilege en recht dat hen is geschonken door het Sacrament van de priesterwijding. Pater Jozo houdt constant de Eucharistie omhoog als antwoord op al onze vragen.
Hoe passend is het dat hij Jozo genoemd werd, het betekent in het Kroatisch: Jozef en hij werd ook geboren op de feestdag van deze grote heilige, 19 maart 1941 in het dorpje Uzari in de parochie van Siroki Brijeg, waar hij vandaag toegewezen is aan het Franciscaanse klooster.
Vr. Jozo Zovko
Hij is het achtste van tien kinderen, geboren bij Mate en Milka Zovko. Het was een moeilijke tijd tijdens WO II die in volle gang was, maar de familie overleefde en kleine Jozo beëindigde zijn lagere school eerst in Uzari, dan Siroki Brijeg de tijd voor hij besefte dat hij een priesterroeping had. Hij ging het seminarie binnen in Bol op he eiland Brac ten zuiden van Split in de Adriatische Zee. Hij veranderde naar het groten seminarie in Sarajevo na het noviciaat en op de 26-jarige leeftijd kreeg hij aan de Ljubljana universiteit zijn diploma theologie. Hij werd tot priester gewijd op 6 augustus 1967. Hij zette zijn studie verder aan de universiteit van Gratz in Oostenrijk. Nadat hij afgestudeerd was, keerde hij terug naar Joegoslavië waar het communisme hoogtij vierde. Hoewel het communistische regime het geloof toeliet, hielden ze diegenen die te trouw waren in het oog. Eén van dezen was pater Jozo. Doordat hij zo gelovig was, zijn trouw aan God en vanwege zijn grote invloed op de parochies waar hij benoemd was, werd hij vaak overgeplaatst door de bisschop die door de communisten daartoe aangezet werd.
Het moet gezegd zijn dat tijdens het communistische regime de bisschoppen alleen mochten verkozen en benoemd worden met de goedkeuring in Belgrado. Dit was zo tot aan de val van het regime in de vroege jaren negentig. Ook bisschop Zanic en de huidige bisschop Peric werden op die manier benoemd. Het was vaak een harde keuze voor het Vaticaan maar de heilige Stoel realiseerde zich dat dit de enige manier was om geen totale vervolging van de Kerk te moeten ondergaan. Ook interessant om weten is dat de twee vernoemde bisschoppen die tegen Medjugorje zijn, de bevoegdheid over Medjugorje uit handen is genomen. Dat en de lange geschiedenis van de franciscaanse trouw ten opzichte van het volk en de Kerk moet enig licht werpen op de voortdurende wrijving tussen de bisschoppen en de franciscanen wat betreft Medjugorje. De zaak wordt overdreven en opgeblazen en de franciscanen worden door hen ten onrechte beschuldigd van ongehoorzaamheid. Niets kan verder van de waarheid zijn en de franciscanen blijven in Medjugorje in de Jacobusparochie en omliggende parochies in Bosnië in het bisdom Mostar door het ingrijpen van het vaticaan. De heilige Stoel is zich bewust van de politiek en de corruptie tijdens voormalige bisschopsbenoemingen door de communistische invloed.
Het was in die sfeer dat pater Jozo overgeplaatst werd naar de parochie in Medjugorje, in het Kroatisch betekent dit tussen twee bergen. Deze landelijke vallei was een klein dorpje waar het geloof werd gepraktiseerd maar niet met de verwachte devotie. Hij begon te prediken en aan te dringen bij de mensen om terug te keren naar de sacramenten en hun geloof terug te beleven.
Hij was zoals Johannes de Doper als je wil, zonder dat hij zich dit realiseerde bereidde hij de parochie voor op wat acht maanden na zijn benoeming aldaar zou gebeurend.
Op 24 juni 1981, terwijl hij op retraite was in Kroatië, verscheen de gezegende moeder op de Podprdo, ook de verschijningsheuvel genoemd.
Medjugorje zou nooit meer hetzelfde zijn, ook pater Jozo niet.
Toen hij voor het eerst hoorde van de verschijningen, dacht hij dat de kinderen komedie speelden. Hij berispte hen voor de verhalen en wilde hen doen inzien dat je niet lacht met zulke serieuze zaken. Tot zijn verbazing bleven ze voet bij stuk houden dat de Gospa aan hen was verschenen ipv te bekennnen dat het allemaal maar verzonnen was.
Nochtans geloofde hij het nog niet tot hij in St-Jacobs op een morgen neerknielde na de mis en een hemelse stem hoorde: "Bescherm de kinderen." Haast onmiddellijk vloog de deur open en kwamen de kinderen buiten adem binnengevlogen, op de vlucht voor de soldaten. Hij wist onmiddellijk dat dit geen komedie was en gaf de zes bescherming. Daarvoor betaalde hij de prijs. Hij werd opgeroepen om naar het communistische hoofdkwartier in Mostar te komen, waar hij beschuldigd werd van het veroorzaken van opstand door de kinderen de verschijningen te laten verzinnen en zo de parochianen tot verzet aan te zetten tegen de communisten. Ze bevalen hem dit de onderdrukken in Medjugorje daar er al maar meer mensen toestroomden naarmate het nieuws zich verspreidde. Maar hij kon niet tegen God ingaan. Dus weigerde hij en na een kortgeding werd hij veroordeeld tot drie jaar gevangennisstraf. Deze straf werd gehalveerd door de druk die werd uitgeoefend door de gelovigen in Medjugorje en omliggende streek en ook vanuit het buitenland.
In de lente van 1983 werd Pater Jozo vrijgelaten en overgeplaatst naar St-Eilija in Tihaljina. Het was daar dat we voor het eerst in contact kwamen met deze heilige priester. Het was mei van het jaar 1990 tijdens onze eerste bedevaart naar Medjugorje, één die voor altijd ons leven zou veranderen.
We knielden neer op de communiebank na zijn geïnspireerde twee uur durende toespraak na dewelke hij iedereen achteraf zegende. Het was een teruggaan in de tijd toen men op die manier Onze Heer ontving in de communie, alleen was het nu de Heilige Geest die door het charisma van Pater Jozo kwam. Toen we knielden voor het beeld van O.-L.-Vrouw van Tihaljina, konden we onmiddellijk de kracht voelen van de Advocate. Toen hij zijn handen op ons hoofd legde, vervulde ons een warmte die we nog nooit eerder voelden en vulde ons de H. Geest voor de eerste keer op een ontspannende en een vredegevende manier zoals we nog nooit meemaakten.
Dit charisma werd ervaren door de miljoenen die Medjugorje overstroomden en een trip maakten naar Tihaljina en nu Siroki Brijeg om te luisteren en door deze heilige priester aangeraakt te worden.
Hij bleef pelgrims ontvangen, predikend en hen aanrakend tot 1992 toen de oorlog in Kroatië en daarna Bosnië-Herzegovina dit verhinderde. Hij boog zijn aandacht af naar zijn volk om hen te helpen. Hij maakte reizen naar Londen, Washington, New York, Parijs, Brussel, Straatsburg en Rome op een vredesmissie om de politieke leiders aan te zetten om het doden en lijden van zoveel onschuldige mensen te stoppen.
Zoals hij eerst geroepen werd door de hemel om te kinderen te beschermen zo werd hij nu ook geroepen om de kinderen die bedreigd werden door oorlog en haat, te beschermen. Hij hielp het internationale peterschap van zovele kinderen die wees werden tijdens de oorlog, oprichten.
280;000 mensen werden er afgeslacht op vier jaar tijd en ontelbaar veel huizen en kerken in Kroatië en Bosnië-Herzegovina werden verwoest. De oprichting gebeurde op 20 december 1992 met Pater Jozo als president van de organisatie. Meer dan 4000 kinderen werden er reeds verzorgd, geestelijk en financieel.
Dan is er ook nog het instituut van de Heilige Familie waar hij bij betrokken is, dat een kindertehuis sponsort in Siroki Brijeg dat dient voor het herstel van de oorlog van mensen van allerlei geloof. Het centrum voorziet in voedsel, onderdak, kleding en tot herstel van de menselijke waardigheid van iedereen.
Opvangtehuis voor wezen te Siroki Brieg
Het centrum is, zoals pater Jozo uitlegt, een monument van liefde, het monument dat spreekt tot alle generaties door wat liefde gedaan heeft en zo mensen, hersteld terug in de maatschappij heeft gebracht.
Spijtig genoeg werd zijn naam niet alleen ten goede gebruikt voor sponsoring van vele organisaties, hij werd ook misbruikt o.a. door "Nine novenas of prayer," die zijn naam ten onrechte vermeldden.
Hij nam aanstoot aan de oproep met een zeer apocalyptische vorm vol van angst en bedreigingen. Pater Jozo verwierp dat toen hij schreef: "De fatalistische en dreigende teksten zijn het tegenovergestelde van de boodschappen van de Koningin van de Vrede die sinds achttien jaar als een moeder miljoenen pelgrims oproept, onderwijzend en inspirerend, tot een apostolaat van bidden en vasten."
Nog een project dat zijn zegen niet kreeg en waar hij niet over geconsulteerd was, was de film "Gospa," waar hij een triestig portret kreeg opgeplakt gespeeld door Martin Sheen. De feiten werden verkeerd voorgesteld en hij werd afgebeeld als een priester die meer om zijn imago gaf dan om de zielen. Het zou niet verder van de waarheid kunnen zijn, want hij spreekt vanuit het hart, een hart dat een onzelfzuchtigheid en een overgave aan Gods wil blootgeeft. Ondanks het feit dat "Gospa" diende om de vluchtelingen te helpen, stierf het een vlugge dood omdat het niet beantwoordde aan het leven van pater Jozo en zijn zus Fabiana, een nederige en gehoorzame zuster, die geenszins kon vergeleken worden met het portret dat van haar werd afgeschilderd in de Hollywoodfilm door Morgan Fairchild. In 1995 nam pater Jozo afstand van het meeste wat zich in de film afspeelde.
Sinds 1992 is hij gestationeerd in het franciscaanse klooster te Siroki Brijeg, niet ver van de plaats waar hij werd geboren. Hij heeft ook heel de wereld rondgereisd, van het Verre Oosten, het Midden-Oosten, Amerika en door gans Europa en Afrika, waar hij de boodschap verspreidde van Medjugorje en het vitale belang van de Eucharistie die daaraan duidelijk gelinkt is. De pater zegt: "Plaats je leven op het altaar. Je zal getuige zijn van de druppel water die de priester in de kelk met wijn doet. Die druppel water vermengt zich met de wijn en vertegenwoordigt u in de mis. Je kan één worden, verenigd en vermengd met Jezus. Dat is waarom de Heilige Mis communie genoemd wordt [vereniging met God of jij en je God tezamen] dat is de Heilige Eucharistie."
Hij verduidelijkte volgende link voor de mis in Portland, Oregon enkele jaren geleden: "Waarom is het dat kerken en sekten die de H. Mis niet verdragen, Onze Lieve Vrouw niet respecteren? Omdat ze hand in hand gaan. Ja, ze gaan samen. Onze Lieve Vrouw leert ons om Jezus lief te hebben, om verliefd te worden op Hem en dat is waarom ze ons voor de Heilige Eucharistie plaatst en ons smeekt om te bidden voor het Heilig Sacrament. Omdat we van Jezus zouden leren hoe we brood kunnen worden voor anderen, zodanig dat ik geen angst zou hebben om te zeggen: "Neem Mij, gij allen, en eet van Mij."
Onze Lieve Vrouw werkt op een wonderlijke wijze. Zij was altijd het teken, het teken van een betere wereld, het teken van vrede en eenheid in de Kerk, het teken van onze redding."
Pater Jozo is vervolgd geweest, in de gevangenis, vernederd en beschuldigd van onuitspreekbare zonden, van gekonkel tot kindermisbruik. Wat is zijn verdediging tegenover dit alles? "Vader, vergeeft het hen want ze weten niet wat ze doen."
Hij kan ontelbaar veel uren teruggevonden worden, biddend voor het tabernakel, niet pleitend voor zichzelf en zijn reputatie, maar dat Gods wil zou mogen geschieden, niettegenstaande de gevolgen. Hij is een toonbeeld voor de priesters die dag in dag uit belachelijk gemaakt worden en onder een vergrootglas geplaatst worden.
Wanneer hem gevraagd wordt en er kritiek komt op Medjugorje dat zeer commercieel geworden is, zegt hij: "Onze Lieve Vrouw is zo zuiver dat ik zou wensen dat de ingang naar haar heiligdom gezuiverd zou zijn. Maar ik begrijp ook dat mensen iets mee naar huis willen nemen, als aandenken. Dat is wat er gebeurt in bekende plaatsen." Dit is inderdaad correct, kijk maar naar plaatsen zoals Guadeloupe, Lourdes of Fatima.
Wanneer ter sprake komt dat de verschijningen al heel lang duren zegt hij: "Een verzonnen verhaal zou nooit zo lang stand houden. En het kan satans werk niet zijn. satan roept niet op tot gebed en bekering. En dat is wat pater Jozo blijft doen met iedere ademtocht: oproepen tot gebed en bekering. In deze nederige, charismatische franciscaan hebben de boodschappen gestalte gekregen."
Vertaling: Anne Van Der Sloten
31-10-1980
Film: Handelingen der Apostelen
Handelingen der Apostelen
De film is volledig gebaseerd op de Handelingen der Apostelen uit het Nieuwe Testament. De film dateert uit 2007 en duurt 180 minuten. De film verhaalt hoe de apostelen met Pinksteren een geestesverandering ondergaan en zonder vrees het Woord verder verspreiden na Jezus' Hemelvaart. Een aantal apostelen blijft te Jeruzalem, maar verspreiden het geloof ook over Europa en Klein-Azië. De Handelingen zijn neergeschreven door Lucas [Dean Jones], de verteller in de film. Petrus en Johannes worden respectievelijk geacteerd door James Brolin en André Jacobs.
30-10-1980
Film: Joseph
Film: Joseph
Het verhaal speelt zich af in Egypte, waar Jozef, de jongste van de twaalf zonen van Jacobs, op een markt wordt verkocht als slaaf aan Potifar, de rechterhand van de farao. Jozef is een jongeman die voorspellende dromen heeft. Hierdoor, en door het feit dat hij de favoriet is van zijn vader, wordt de jaloezie van zijn broers opgewekt. Jozef wordt door zijn broers gevangengenomen en verkocht door zijn broers. Hij is echter een harde en productieve werker en wint al snel het vertrouwen van zijn meester Potifar. De farao, de koning van Egypte, kon s nachts niet slapen. Vreemde dromen hielden hem wakker. Jozef werd naar de farao gebracht om die dromen uit te leggen. Jozef zei tegen de farao wat God met die dromen wilde zeggen: Er komen zeven jaren waarin er genoeg eten is voor iedereen. Daarna komen er zeven jaren waarin er niet genoeg eten zal zijn. Daarom moet je tijdens de zeven goede jaren voedsel verzamelen in grote schuren. Als er daarna niet genoeg eten meer is, kunnen jullie leven van het voedsel dat je in de schuren verzameld hebt. De farao was blij met Jozef. Hij zei: Jij wordt nu mijn onderkoning! Hij gaf hem mooie kleren, een gouden ketting en een prachtige wagen. Op een dag kwamen zijn broers naar Egypte om eten te halen. Wat een verrassing, toen zij ontdekten dat hun broer onderkoning van Egypte was geworden! Vader Jacob was heel blij toen hij hoorde dat Jozef nog leefde. De hele familie verhuisde naar Egypte. Jozef is een Duits/Italiaanse/Amerikaanse film uit 1995, die het verhaal vertelt van Jozef uit het Oude Testament. Met Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren, Alice Krige, ... Regie: David Young.
29-10-1980
De betekenis van de naam Maria
De betekenis van de naam Maria
En de naam der maagd was Maria [Lucas 1: 27]
30 september
Morgen begint de Rozenkransmaand. Tijd dus om even stil te staan bij de naam Maria. Op 12 september eert de Kerk de Heilige Naam van de Heilige Maagd Maria, waarbij ook haar bescherming over de Christenen wordt herinnerd [door de tussenkomst van dezelfde Moeder Gods]. Op 12 september 1683 versloeg een leger van verenigde Poolse, Duitse en Oostenrijkse krachten het Ottomaanse leger onder leiding van grootvizier Kara Mustafa bij Wenen, na een maandenlange belegering waarna Wenen op het punt stond in Ottomaanse handen te vallen. De toenmalige paus Innocentius XI noemde Sobieski, de Poolse koning, om die daad de "redder van Wenen en de Westerse beschaving". Tevens voerde de genoemde paus bij deze gelegenheid het feest van de Heilige Naam van Maria in. De astronoom Johannes Hevelius die in dienst was van Sobieski gaf een sterrenbeeld de naam Scutum Sobieski, Schild van Sobieski. Er is een groot en troostend mysterie voor ons verborgen in de naam "Maria."
Er zijn meer dan 60 verklaringen van de naam. De meest voor de hand zijn de volgende:
De Egyptische oorsprong
Het is mogelijk dat de naam "Maria" van Egyptische oorsprong is. Van "Mozes" en "Aaron" is men bijna zeker dat deze van Egyptische oorsprong zijn. Zo valt niet uit te sluiten dat de naam van Mozes zus, "Mirjam of Maria" eveneens van Egyptische oorsprong is.
In het bovenstaande geval is het meest waarschijnlijke dat de naam is afgeleid van Mery/Meryt wat "gekoesterd" of "geliefd" betekent. Het kan ook zijn dat het Egyptische mer of mar [liefhebben] samengevoegd is met het Hebreeuwse Ya [JHWH] om "Zij die de Heer liefheeft" te betekenen of "Zij die door de Heer geliefd is."
Theologisch gezien is dit een heel mooie betekenis voor de naam, maar toegegeven, de deskundigen vertellen ons dat er aanzienlijke etymologische moeilijkheden zijn met dit verhaal van de Egyptische oorsprong. Vandaar dat het beter is om, in plaats hiervan naar de vele Hebreeuwse verklaringen van de naam te kijken.
Hebreeuwse oorsprong
Samengesteld
Maria is een samengesteld substantief met een achtervoegsel of een adjectief, of zelfs twee substantieven. Het Hebreeuws voor "Maria" is "Miryam" wat "mari" en "am" en betekent in dit geval "opstandeling" en dit kan dan wel van toepassing zijn op de zus van Mozes, die tegen hem in opstand kwam in de woestijn. Hoe dan ook kan deze betekenis niet van toepassing zijn op onze Heilige Moeder.
Anderzijds kan Miryam voortkomen uit "mar" [bitter] en yam [zee], en dan is de betekenis van haar naam "bittere zee." Vooral tijdens de maand september vereren we inderdaad Onze Lieve Vrouw der Smarten. De Heilige Hiëronymous en nog anderen hielden het bij deze betekenis in de etymologie.
Ook is het mogelijk dat Myriam komt van "mor" en "yam" en dat krijgt de naam de betekenis "mirre van de zee," of "mari" en "yam" wat "meesteres der zee" betekent.
Eveneens goed te weten is de samenstelling van "mar" en "yam" en dan komen we bij "druppel van de zee" uit. In het Latijn wordt "druppel van de zee" vertaald als Stilla Maris. Maar, het blijkt dat Stilla eigenlijk een vergissing is voor Stella, wat "ster" betekent en met deze samenstelling komen we bij het uiterst geliefde "Ave Maris Stella" [Gegroet, Ster der Zee], waarbij de gelovigen in vroomheid een beroep doen op de Heilige Moeder als de veilige gids door de stormachtige wateren van dit leven tot de glorie en de vrede van het eeuwigdurende leven.
We moeten erkennen dat er een maar een kleine aantal mensen voor deze etymologische uitleg zijn te vinden als "Ster der Zee," maar we leggen er hierbij ook de nadruk op dat de naam evengoed kan slaan op "Dame van de Zee," die haar kinderen door de zeeën der wereld leidt. In dit opzicht is het wezenlijke van de geliefde "vroomheid" zeker gegrond.
Niet samengesteld
Als men "Maria" in het Hebreeuws als een niet samengesteld woord aanziet, dan is de betekenis ervan "Mooie Dame." Als, anderzijds, de naam Myriam uit één enkel Hebreeuws woord komt, dan is het ook mogelijk dat de betekenis "de welgevormde" is, afgeleid van mara, of "dame," afgeleid van "Mari." Laat ons de betekenis van de twee woordafleidingen overwegen.
Het kan vreemd lijken om de denken dat de naam "Maria" iets van doen zou hebben met "vet" of "mollig." Maar, onthoud hoe dan ook dat in het oude Israël, "mollig," een synoniem was van "schoonheid," of "iemand die mooi is." In de eerste eeuw zou het vleiend zijn geweest om "mara" genoemd te worden, daar de wezenlijke betekenis van het woord mara enkel van toepassing was op het vrouwelijk geslacht. Inderdaad, hoe "mooi" is onze Heilige Moeder niet?
Evenzo is het ook geen verrassing voor de gelovige dat Myriam afgeleid is van "mari" [geliefde, vrouw des huizes] of "marah," [zij die heerst] en we op deze wijze waarachtig spreken over "Onze Dame." Als we spreken over Maria; spreken we echt over "Onze Dame!"
Spirituele beschouwingen over de Heilige naam van Maria: "Ster van de Zee."
Van de Heilige Bernardus: "Kijk naar de ster van de zee, aanroep Maria ... bij gevaar, bij verdriet, bij twijfel ... denk dan aan Maria en aanroep Haar. Moge Haar naam nooit ver van uw lippen zijn, noch van uw hart ... Als u Haar volgt, zult u nooit verdwalen, als u uw gedachten op Haar zet, zult u nooit fouten maken. Als Zij u vasthoudt, zult u het nooit laten afweten. Als Zij u beschermt, hoeft u niets te vrezen. Als Zij uw gids is, zult u nooit moe worden, Als Zij u genadig is, zult u zeker uw bestemming bereiken.
Van de Heilige Louis Marie de Montfort: "God de Vader verzamelde alle waten en noemde het de zeeën [Maria]. Hij verzamelde al zijn genaden en noemde hen Maria. De grote God heeft een schatkamer of voorraadkamer vol van rijkdom waarin hij alles wat schoonheid, alle pracht, het zeldzame en dierbare bewaart, zelfs Zijn eigen Zoon. De immense schat is niemand anders dan Maria, die de Heiligen "de schat van de Heer" noemen: uit haar volmaaktheid zijn allen rijk gemaakt."
De volgende voornamen zijn voorbeelden van namen die van Maria zijn afgeleid:
Maaike
Máire (Iers-Gaelisch)
Mair (Welsh)
Mara
Marie (Frans, Tsjechisch)
Mary (Engels)
Mariëlle
Mariëtte
Marieke
Marlieke
Mariet
Marije
Marijke
Mariam, Marian, Marianne, Marjan
Marina , Marischka
Mieke, Miek, Mie
Rianne, Ria, Rita, Riet
De aanspreekvorm "Mia Donna", Italiaans voor "mijn dame" of "mevrouw", later verbasterd tot "Madonna", wordt vanouds gebruikt om de moeder van Jezus Christus aan te duiden.
Bij de jongens vindt men de naam van Maria dikwijls terug onder samengestelde namen, zoals "Jean-Marie, Louis-Marie..."
Vertaling: Chris De Bodt
De Rozenkrans
De rozenkrans is Mijn Hand. Ik heb jullie Mijn Hand gegeven, Ik heb jullie de rozenkrans gegeven opdat jullie Mij steeds bij de hand kunt nemen.
Ben je zonder uitzicht? Hou je vast aan Mijn Hand zoals aan een boei, Klamp je vast aan die woorden die je kunt herhalen zelfs al voel je je leeg, zonder leven, zonder warmte, zelfs al vertoef je in de meest donkere momenten.
Klamp je vast aan Mijn Hand. Neem haar vast wanneer vragen je kwellen, wanneer je ontredderd bent of wanhopig. Neem haar vast, en stilaan zal vrede je weer omringen, want door de kleine stappen van de rozenkrans breng Ik je dichter bij Jezus.
Wanneer je diep ontgoocheld bent, zonder kracht, zonder vreugde, klamp je vast aan mijn rozenkrans, al heb je de indruk steeds hetzelfde te herhalen, op een eentonige wijze, zonder geloof en vol angst, dan nog is de mooiste uitdrukking van liefde die je kunt geven aan Jezus en aan Mij : je vastklampen aan je rozenkrans, schijnbaar zelfs zonder erin te geloven, zonder blijk te geven van echte aanwezigheid.
En wanneer je vol vreugde bent, innerlijk rustig en badend in het licht ! Denk aan Mij, bid zacht mijn rozenkrans, neem Mij bij de Hand, en deel met Mij uw vreugde, zodat Ik haar kan offeren en delen met Mijn Zoon Jezus.
Fr. Pétar Ljbicic, OFM is geboren in 1946 in Prisoje, Tomislavgrad. In 1967 trad hij in bij de Franciscaner Orde in de provincie van Bosnië-Herzegovina. Hij werd tot priester gewijd in 1972. Hij studeerde theologie in Sarajevo en Koenigstein. Hij was parochiale vicaris in Vitina en Tihaljina Seonica, en van 1984 tot 1995 in Medjugorje. Na het verlaten van Medjugorje, diende hij in de Kroatische Katholieke Missie in Zwitserland. Hij is de schrijver van verschillende boeken over de gebeurtenissen te Medjugorje. Tijdens zijn verblijf te Medjugorje en later, nam hij deel aan ontelbare gebedsbijeenkomsten, die over geheel Europa door Medjugorje bedevaarders werden georganiseerd.
Vr. Pétar en Mirjana in veel jongere tijden
Aan Mirjana Dragicivec zijn de belangrijkste geheimen te Medjugorje doorgegeven. Met uitzondering van het derde geheim, is het niet geweten of de geheimen voor alle zieners dezelfde zijn. In feite kunnen er dus maximum 55 geheimen zijn, maar hoogstwaarschijnlijk zijn er nog een aantal geheimen die door meerdere zieners worden gedeeld, waaronder het eerste geheim. Mirjana Dragicevic, die ondertussen is uitgegroeid tot de hoofdzieneres te Medjugorje, heeft Pater Pétar Ljubicic uitverkoren als priester om, samen met haar en vooraleer elk geheim zich gaat manifesteren, tien dagen vooraf afgezonderd te bidden en te vasten. Na zeven dagen of drie dagen op voorhand, zal elk geheim aan de wereld worden bekend gemaakt.
Mirjana heeft ook de reden bekend gemaakt waarom zij Pater Pétar heeft gekozen: hij was opvallend vriendelijk en attent, vooral voor de armen en de weeskinderen en dat ging niet onopgemerkt aan Mirjana voorbij.
Het was nadat Maria aan Mirjana het tiende geheim had bekend gemaakt [Kerstmis 1982] dat Onze Lieve Vrouw haar vroeg om een priester te kiezen die, samen met haar, de geheimen zal bekend maken. Hij heeft deze verantwoordelijkheid aanvaard en moet het volbrengen. Maria heeft steeds herhaald om beter niet over de geheimen te spreken, maar in plaats daarvan te bidden, omdat, wanneer iemand Onze Lieve Vrouw als een moeder en God als een vader aanvoelt, deze persoon niets te vrezen heeft. Onze Lieve Vrouw heeft ook gezegd dat zij het zijn die Gods liefde niet willen kennen, te vrezen hebben. Maar wij, als mensen, spreken steeds over de toekomst, over wat, wanneer en waar. Maar steeds zeg ik hierbij hetzelfde: "wie van ons weet dat hij hier morgen op deze wereld nog zal rondlopen?" Daarom heeft Onze Lieve Vrouw ons gezegd dat we op elk moment moeten klaar zijn, omdat we op elk moment voor God kunnen komen te staan. Wat er in de toekomst gebeurt is Gods wil en het is onze taak om op dat moment te zijn voorbereid.
Na zijn periode als parochiaal vicaris te Medjugorje heeft hij een tijdlang als priester gediend in de parochiekerk van Blankenau bij Hosenfeld, Duitsland. De gemeente Hosenfeld is ingedeeld in drie parochies:
De Sint Petrus en Sint Paulus in Hosenfeld met meerdere filiaalkerken te Schletzenhausen [Sint Nicolaas] , Jossa [Sint Rochus]. De volgende gemeenten die vallen onder Hosenfeld, met name Gersrod, Poppenrod en Pfaffenrod, hebben geen parochiekerk.
De Sint Petrus en de Sint Judas Thaddeüskerk in Blankenau
De Sint Simplicius, Sint Faustinus en Sint Beatrix von Romkerk te Hainzell.
De pastorie voor deze drie parochies is gevestigd in Hosenfeld-Blankenau, dat onder het dekenaat Neuhof-Großenlüder en het bisdom Fulda valt. Het bestuursdistrict Fulda is overwegend katholiek. Daartegenover was er ook het vroegere bestuursdistrict Lauterbach dat in 1972 werd opgenomen in het Vogelsbergsdistrict, dat door de reformatie overwegend Evangelisch protestants werd. Met de oprichting van het bisdom Fulda in het jaar 1752 werd Hosenfeld hieraan toegevoegd en aldus ligt Hosenfeld aan de zogenoemde "Konfessionsgrenze," de voormalige grens tussen katholieken en protestanten. Die grens is nu niet meer zo afgebakend en katholieken en protestanten wonen nu onder elkaar. In de gemeente Jossa bevindt zich bij de windmolen een bedevaartsoord, de zogenaamde "Schlingenkapelle" die aan de Moeder Gods, de Heilige Maria is toegewijd.
De hoofdkerk te Hosenfeld
Zicht op Blankenau
Vr. Pétar's parochie in Blankenau [Klooster, proosdij en kerk]
Rond 2008-2009 voelt begint Pater Pétar instinctmatig aan te voelen dat de geheimen, die Maria in Medjugorje aan de zieners heeft gegeven, dichterbij beginnen komen en vestigt hij zich in een Franciskanerklooster te Buková, Mesihovina een gebied rond Tomislavgrad, nog een eindje ten noorden van Medjugorje, omdat hij het geschil tussen het bedevaartsoord Medjugorje en Bisschop Péric van Mostar niet verder wil doen escaleren.
Wat later begeeft hij zich naar Citluk, bij Medjugorje, maar een tijdje daarna moet hij, net als Pater Jozo Zovko, het ambtsgebied van bisschop Péric verlaten. Opnieuw gaat hij naar Tomislavgrad en het is pas met de oprichting van de Vierde Commissie rond Medjugorje, waarbij de bevoegdheden van Péric om nog langer te oordelen over het bedevaartsoord worden ontnomen, dat Vr. Pétar Ljubicic zich opnieuw te Medjugorje kan vestigen.
Tot het bekend maken van de geheimen van Medjugorje, maakt hij vele reizen in Europa, waarbij hij opnieuw gaat prediken rond het fenomeen Medjugorje. Zijn toespraken lokken telkens vele mensen in verschillende landen. Hierbij heeft hij verscheidene bezoeken aan ons land gebracht, waarbij telkens vele gelovigen aanwezig waren.
In 2008 werden aan Vr. Pétar de volgende vragen gesteld:
Vraag: Vr. Pétar, uw toekomst is verbonden met Medjugorje. Kunt u daar iets meer over vertellen? Vr. Pétar: Misschien hebt u het over een der ziensters die mij heeft gekozen om de geheimen te onthullen. Is het dat wat u vraagt?
Vraag: Inderdaad, ja! Vr. Pétar: Dat is Mirjana. Zij is een zienster. We weten niet wanneer dit alles zal plaatsvinden. Zij ontving van Onze Lieve Vrouw tien geheimen. Zij ontving eveneens een soort perkament dat niet van deze wereld is, maar iets is wat Onze Lieve Vrouw haar heeft overhandigd en waarop de geheimen zich bevinden. Wanneer de tijd komt voor de geheimen, om vrijgegeven te worden, of beter het eerste geheim, zal Mirjana mij tien dagen op voorhand het perkament overhandingen. Daarop zal ik, samen met haar zeven dagen bidden en vasten. Dan zal ik aan de wereld kunnen openbaren wat er zal plaatsvinden: waar, wanneer, hoe en hoelang. Zo zal dat voor elk geheim zijn.
De eerste twee geheimen zijn waarschuwingen die vooral bestemd zijn voor de mensen van Medjugorje, omdat onze Lieve Vrouw hier verscheen. Wanneer de eerste twee geheimen zich zullen hebben voltrokken, zal het voor iedereen duidelijk zijn dat Onze Lieve Vrouw werkelijk hier was. Het derde geheim zal een onvernietigbaar teken zijn dat zal kunnen worden waargenomen op de Berg der Verschijningen, op de plaats waar Onze Lieve Vrouw voor de eerste keer verscheen. Dat teken zal een grote vreugde betekenen voor allen die geloofden dat Zij met ons is. Ook zal het een laatste oproep zijn tot diegenen die zich nog niet hebben bekeerd en Haar boodschappen niet wensten te aanhoren. Maar het is zeker niet verstandig om op dat teken te gaan wachten.
Dit is het moment van bekering. Dit is een tijd voor gebed. Die is de tijd voor onze geestelijke reiniging. Dit is de tijd om te belissen om voor God en Jezus Christus te leven. Daarom noemen we deze tijd een "tijd van genade." Dat is wat ik over de geheimen kan zeggen. Daarom moeten we voordeel halen uit deze tijd om zo klaar te zijn om Onze Lieve Vrouw met Haar geheimen te ontmoeten. Het is mijn plicht om dit aan de mensen te vertellen, opdat ze niet zouden voor verrassingen komen te staan bij alles.
Vraag: Vr. Pétar; hebt u er over nagedacht hoe u het eerste geheim zal onthullen? Hoe zal dat gebeuren? Vr. Pétar: Eerst zal ik het aan mij dichtste en dierbaarste vrienden vertellen. Zij zullen klaar zijn om te bidden. En uiteraard, via het internet, televisie, radio en satellietprogrammas. Ik denk dat dat de gemakkelijkste opdracht zal zijn. Voor mij is het belangrijker dat de mensen er klaar voor zijn. Dat is de wens van Onze Lieve Vrouw en van haar Goddelijke Zoon... Wat u zichzelf zou moeten afvragen is: 'Ben ik klaar?' en dat is wat telt. Wanneer Hij zal komen, zal Hij ons dan waardig en klaar vinden. Dan zullen we 'gezegenden' genoemd worden. Als we tegen die tijd niet klaar zijn, rest er ons maar weinig tijd meer om 'gezegend' te zijn. We mogen onszelf ook niet toelaten om 'verrast' te worden, want op dat moment zullen diegenen niet weten hoe ze moeten handelen, hoe ze ermee moeten omgaan.
Vraag: Wat voel jij over de geheimen voor zover ze tot uw verantwoordelijkheid behoren? Voelt u het gewicht op u? Vr. Pétar: Wat dat betreft voel ik geen gewicht op mij. Ik weet dat er een heel leger achter mij staat om voor mij te bidden. Ik kan gewoon niet wachten tot wanneer dit zal plaatsvinden. Wat het is mijn overtuiging dat, als gevolg daarvan, zoveel mensen als mogelijk zich zullen bekeren. Ik ben steeds bereid tot elke opoffering die de Heer mij op mijn weg zal zenden.
Vraag: Hoe vroeg voelt u in uw hart, dat dit gaat gebeuren. Hebt u gevoelens in uw hart over wanneer het eerste geheim zal plaatsvinden? Vr. Pétar: Ik heb een soort besef en gevoel dat dit reeds vlug, heel vlug kan geschieden, maar ik wens er niet over te gissen of er data rond te vertellen. Als u naar de wereld kijkt vandaag, ziet u dan ook niet hoe dringend het voor ons is om ons te bekeren en ons tot God te richten?
Zij die in de verschijningen geloven zijn dikwijls nieuwsgierig naar de zogenaamde geheimen, vooral in welbekende plaatsen zoals Medjugorje in Bosnië-Herzegovina, dat momenteel bestudeerd wordt door het Vaticaan. Nog onlangs, op 24 juni 2011 , tijdens een toespraak van Ivan Dragicevic ter gelegenheid van de dertigste verjaardag van de verschijningen, gaf hij een een opmerkelijke commentéar.
Toch merken we op dat de zieners, in hun pogingen om de geheimen zoveel als mogelijk "geheim te houden," elkaar hierin nogal eens durven tegen te spreken. Dit hoeft niet noodzakelijk door hun vrijwillig toedoen te gebeuren, het kan ook zo zijn omdat de zieners niet allen dezelfde geheimen hebben ontvangen. Men kan zich niet van de indruk ontdoen dat de zieners op dat gebied veel te verbergen hebben, alleen al omdat de geheimen verschrikkelijk zullen zijn [cfr. Verschijningen te Akita, Garabandal, Kibeho, die over hetzelfde onderwerp gaan].
Zo zegt Ivan bijvoorbeeld: "Vele mensen vragen mij of Onze Lieve Vrouw ooit heeft gesproken over de Tweede Komst van Jezus? Mijn antwoord is neen..." Daartegenover staat dat Vicka tijdens haar interview met Vader Livio van Radio Maria Italia, net het tegenovergestelde suggereert. Haar antwoord op dezelfde vraag is: "Denk na. De eerste verschijning vond plaats op 24 juni. Op die dag wordt Johannes de Doper herdacht en Johannes De Doper was de voorloper van Jezus."
Op de vraag of Onze Lieve Vrouw ooit gesproken heeft over het einde van de wereld, ontkent Ivan dat Onze Lieve Vrouw ooit iets dergelijks heeft gezegd. Dit was ook zo bij overige verschijningen, waar Maria het had over het "einde der tijden," een begrip dat niet mag worden verward met het "einde van de wereld."
Ivan sprak ook nog over het volgende: "Onze Lieve Vrouw komt hiervoor niet naar hier. Zo velen vragen wat Onze Lieve Vrouw allemaal te zeggen heeft? Waarover spreekt u met haar elke dag? We spreken over heel wat zaken. En geloof me, als we 24 uren hadden, zouden we tijd missen om alles op te sommen. Maar op de dag, wanneer de tijd zal komen, wanneer sommige dingen zullen worden onthuld, zult u begrijpen waarom de verschijningen zo lang duurden en waarom ze elke dag plaatsvinden. Geleidelijk aan zullen we de dingen beginnen te begrijpen en zullen onze ogen worden geopend. Wanneer we de fysieke veranderingen zullen waarnemen die de wereld zal ondergaan. Dit is zo belangrijk om te begrijpen. Ik zal u de geheimen niet vertellen. De tijd die voor ons ligt is er een van grote verantwoordelijkheid."
Vertaling: Chris De Bodt
26-10-1980
Het verband tussen de kometen Hale-Bopp en Hyakutake: 11 april
Het verband tussen de kometen Hale-Bopp en Hyakutake: 11 april
Hale-Bopp
Komeet Hale-Bopp [officiële aanduiding C/1995 O1] was waarschijnlijk de meest geobserveerde komeet van de 20e eeuw, en was een van de helderste kometen van de afgelopen paar decennia. De komeet was gedurende lange tijd [18 maanden] met het blote oog zichtbaar. Dit is tweemaal zo lang als de vorige recordhouder, de komeet van 1811.
Komeet Hale-Bopp
Hale-Bopp werd op 23 juli 1995 ontdekt op een grote afstand van de zon, wat deed vermoeden dat de komeet wel eens bijzonder helder zou kunnen worden in de omgeving van de zon. Dit deed de komeet ook en was gedurende het voorjaar van 1997 gemakkelijk zichtbaar met het blote oog.
De komeet werd genoemd naar de twee ontdekkers, Alan Hale en Thomas Bopp en keert terug rond het jaar 4377.
Hyakutake
De komeet Hyakutake [officieel C/1996 B2] is een zeer heldere langperiodieke komeet die werd ontdekt op 31 januari 1996 en daarna maandenlang met het blote oog zichtbaar bleef. Hij werd ontdekt door de Japanse amateursterrenkundige Yuri Hyakutake [1950 2002]. Hyakutake had zich pas op de zoektocht naar kometen toegelegd en dit was zijn tweede ontdekking in zes weken tijd. De komeet passeerde de aarde op 25 maart 1996 op een afstand van slechts 15 miljoen km en kruiste haar baan op 28 maart 1996. Ze passeerde op enkele graden van Polaris [de poolster] op 27 maart 1996. Na de periheliumpassage op 1 mei 1996, op een afstand van 0,230 AE, kon ze vanaf 10 mei 1996 weer worden waargenomen op het zuidelijk halfrond. Komeet Hyakutake bleek toen echter zwakker dan verwacht.
Komeet Hyakutake
Op de komeet Hyakutake werden zowel ethaan als methaan gevonden wat voor het eerst op een komeet werd aangetoond. Opmerkelijk is de omloopbaan van 10.000 jaren.
Tijdens een ongeplande passage van de ruimtesonde Ulysses door de staart van de komeet op 1 mei 1996 besefte men dat komeetstaarten misschien veel langer zijn dan voorheen aangenomen. De staart was ongetwijfeld meer dan 570 miljoen km lang, veel langer dan de zichtbare lengte en ongetwijfeld de langste die tot dan werd waargenomen, sinds de grote komeet uit 1843.
Het verband tussen beiden kometen:
Bij het vergelijken van de banen van de kometen Hyakutake tijdens de maand april van 1996 en Hale-Bopp tijdens de maand april 1997 werd er opgemerkt dat beide banen elkaar kruisten met een hoek van 90 graden en met deze kruising een perfecte afbeelding van een kruis vormden. Daarenboven kruisten beide kometen dit punt op exact dezelfde dag van het jaar [11 april]. Met andere woorden: Op 11 april 1996 was de komeet Hyakutake precies op dezelfde plaats in de hemel waar te nemen als de komeet Hale-Bopp, op 11 april 1997.
Maar nog uitzonderlijker: waar bevond zich deze plaats aan de hemel? Dit punt bevond zich in het sterrenbeeld Perseus. In de Griekse mythologie is Perseus een held. Hij was de zoon van Zeus en Danaë. Vooral bekend is zijn optreden tegen de gorgon Medusa. De bekendste der Gorgonen is [de in tegenstelling tot haar zusters sterfelijke] Medusa. Zij wordt gedood door de heros Perseus. De gorgonenkop is een van de vaste attributen van de godin Athena. Perseus schenkt haar Medusa's hoofd, dat zij voortaan op haar kuras of aigis draagt. Tevens komt het voor op de aigis van Zeus. Vaak zien we hierom een gorgonenkop als ornament op [bijvoorbeeld Romeinse] wapenuitrustingen terug. De gorgonenkop kwam ook voor als antefix en akroterion op Griekse en Etruskische tempels.
Het kruisingspunt was in precies in het midden van het hoofd van Medusa, namelijk aan het oog. Dit oog is de ster Algol. De ster staat ook bekend als Gorgona, Gorgonea Prima, Duivelsster en El Ghoul. De meeste van deze onheilspellend klinkende namen dankt de ster aan haar veranderlijke karakter.
Perseus met het hoofd van Medusa [Algol in het linkeroog van het hoofd van Medusa]
In de Griekse mythologie kruisen deze twee kometen elkaar dus op dezelfde dag, met één jaar verschil, waarbij ze een perfect kruis vormden in het oog van Medusa!
Volgens het Starlore Handboek [mythische verhalen over de sterren en sterrenbeelden] is Algol de meest kwaadaardige ster. Nog interessanter wordt het als we zien hoe de Joden deze ster noemden. In het Hebreeuws staat deze ster gekend als het hoofd van satan!
