Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een alternatieve training, 25 kilometer fietsen. Op een klein verzetje, hoewel het acht maand geleden was ging het vlot, de rit afgehaspeld binnen het uur. Het is natuurlijk niet lopen, maar ik ben blij dat ik na drie dagen nog eens een uurtje gesport hebt. Morgen de tweede sessie bij de kinesist, het scheenbeen deed al veel minder pijn dan gisteren. Dus ik geloof dat ik op de goede weg ben, zondag een uurtje lopen als de pijn verdwenen is. Dan de draad weer oppakken, en mijn trainingsschema volgen op weg naar de volgende marathon.
Sporten is gezond, maar er alles proberen uithalen, wat er in zit kan ons over de lijn doen gaan. Zo heb ik tot eigen schade en schande ondervonden. Niet alleen heb ik last van het scheenbeen, maar ben ik gewoon te diep in de reserves getast, het resultaat is, een keelontsteking, de nek die serieus pijn doet, de tanden, en een leeg en lusteloos gevoel, daar ik verleden week geen weg wist met mijn energie. De scheenbeenspier word ondertussen onder handen genomen door de kinesist. Die ondervond dat er heel wat vast zit in het onderbeen en de algemene schade niet gering is. Zo doen de kuit, achillespees en kniepees ook behoorlijk pijn en zijn de gewrichten minder mobiel. Vanaf morgen een klein ritje met de fiets op een klein verzetje, en een 15 min met de orbitrac. Dan nog een afspraak met de tandarts om dat probleem ook te verhelpen.
Gisterenavond laat nog langs geweest bij de sportdokter. De diagnose was minder erg als gevreest, overbelasting. Een overbelasting van de onderste beenspieren (vochtophoping). Waarbij de zwaarst getroffen spier de scheenbeenspier is. Remedie minimaal 5 dagen niet meer lopen, onstekingszalf, reparil, fietsen op een licht verzet, en de benen veel laten rusten. De sportdokter benadrukte nog een keer dat ik zwaar gezondigd had. De week na de marathon loop je geen wedstrijden, de kans op kwetsuren vermeervoudigd dan met factor drie. Ik mag pas gaan lopen als de pijn volledig verdwenen is, normaal binnen de tien dagen, en dan weer opbouwen. Olmen op paasmaandag word zekers geschrapt, Antwerp marathon blijft voorlopig op het menu staan, maar ik loop hem als training en alleen als de benen volledig hersteld zijn.
Vandaag ben ik niet gaan trainen, het scheenbeen deed te pijn. Ommiddelijk de telefoon gepakt voor een afspraak met de sportdokter. Ik had geluk en mag deze avond om 21:30 nog langs gaan. Zo zal ik rap weten hoelang ik er uit lig, de vrees is lang. Het is een chronische blessure die altijd terug komt, normaal krijg ik het onder controle met volta-patch en een steunkous, nu verergerd het van week tot week. De vorige keer lag ik er acht weken uit, daarna drie maand trainen om weer op niveau te komen. Het word dus bang afwachten, en het ging juist zo goed, rond 22:00 uur weet ik meer.
Trage duurloop 15 km, het was zwaar, met de vermoeide benen. Het scheenbeen heeft er ook van geweten, het rechteronderbeen. De dagen na een wedstrijd voelt de pijn dubbel zo hard. Vanavond probeer ik een truk van Jean Wuyt met een natte windel rond het been, normaal was dat iets voor een verharde kuit. Maar het scheenbeen voelt hetzelfde aan, namelijk oververmoeid. Deze week word normaal een zware trainingsweek met veel km.
Zondag 01 april, een zonnige maar winderige namiddag. Schoon en snel volk in de verscheidene wedstrijden. Mooie winnaars sieren de erelijst, gans het gezin doet mee. Eerst vertrekken mijn twee jongens, Jorgi en Kenney op de 2 km. Jorgi loopt als 5de over de finsh Kenney eindigd zevende. Ikzelf en mijn vrouw Carine starten op de langste afstand, de halve marathon. De groep word op gang geschoten, ik zoek de voorste gelederen van de wedstrijd op. Peter de vocht, Gunter Geens, en Sus Renders muizen er direct van onder. Het achtervolgende groepje telt acht atleten, met heel wat namen, om er drie te noemen. Chris van den Bergh, Maarten van der Donck, en Jan Daems, de eerste die moet lossen is, een ex-ultraloper die de draad weer op pakt Andre Beneens, het gaat hard, te hard. Ik kies er voor om zo lang mogelijk te volgen, ze lopen tegen 3.31/km pfffft. De een voor de ander moet lossen zekers op de stukken tegen de wind. Na twee ronden van 4.200 kilometer, zijn we nog met drie Andre Rudy, Jan Daems en mezelf. Na goed 9 km lopen we weer tegen de wind in, ik laat een gaatje en het is over de rest zal ik alleen moeten lopen, nog voor het einde van de derde ronde Dubbel ik mijn levensgezelling, die me nog aanmoedigd, de benen branden ik minder wat vaart, nog twee rondjes. Ik heb nu een tempo dat ik goed aankan, en behoud mijn vijfde plaats en finish in 1:16:36. Een prachtig resultaat een week na de marathon, mijn vrouw eindigd 125 in 1:49:49. Een geslaagde namiddag, en een mooie tombola buit.
Een halve marathon, een week na de marathon. Ik heb er redelijk wat ervaring mee, met wisselend succes. Het enige constante is, het branderig gevoel in de bovenbenen. De overschakkeling van juist onder de verzuringsgrens naar er net boven, is altijd een pijnlijke maar noodzakelijk kwaad, dat tikje extra snelheid. Daarom mik ik op een tijd tussen de 1:18:00 en 1:19:00, wat een verbetering van mijn parkoersbeste zou opleveren (1:21:00) in 2005. De wind zal voor een deel de snelheid bepalen, plus de eerste warmte. Voor mij word het zo als altijd een inhaalrace, hoe langer het duurt, hoe meer ik naar voor schuif.
Trage duurloop 13 kilometer, met een zweetjasje aan. Lekker zweten, ondanks de relatief frisse temperaturen. Natuurlijk mag je dit wel niet langer dan een uur doen. Er is namelijk gevaar voor uitdrogingsverschijnselen en niercrisis. De loop op zijn eigen, ging best wat moeizaam, niet mijn lievelings training. Morgen weer wedstrijddag, het word weer pompen of verzuipen.
Duurloop 15 kilometer, pittige duurloop, protesterende scheen. De scheen was iets meer aan het knagen dan de voorbije dagen. Ik was wel gaan werken zonder steunkous en volta-patch pleister. Het lopen zelf ging goed, alleen voel ik nog restantjes verzuring. Morgen een uurtje rustig, met een zweetjasje om te wennen aan de warmere temperaturen.
Trage duurloop 20 kilometer, eerste keer meer dan een uur gelopen, de week na de marathon, normaal altijd een moeilijke bevalling. Vandaag ging het vanzelf, ik had er nog een rondje kunnen aan breien. Maar ik moet denken aan mijn pijnlijk scheenbeen, niets forceren. Zondag een halve marathon in st Jozef Olen.
Tempoloop 15 kilometer, in het eerste drie rondjes ging het hard. Daarna begonnen de benen te protesteren, ik moest minderen. Al bij al goed aan het recupereren van die zware wedstrijd. Morgen een langere training, 20 km lange trage duurloop. De felicitatie's van een paar mede-atleten deden deugd, we zijn goed bezig.
Duurloop 13 kilometer, de recuperatie verloopt vlot, de benen herstellen rap. Het is nog altijd een lichte verzuring, in de bovenbenen, en kuiten. De traumeel (pillen), steunkous en volta-patch lijken hun werk te doen. Zo had ik vandaag veel minder last als gisteren in het scheenbeen. Morgen ga ik me wagen aan een tempoloop aan 15km/uur of sneller, naar gelang het gevoel in de benen.
Trage duurloop 10.5 kilometer, de verzuring verdwijnt uit de spieren. Het scheenbeen blijft knagen, ik ga nu proberen met het homeophatisch middel traumeel, dit heb ik al eens genomen bij een overbelasting. Een verklaring voor de soms hoge calorie-waarden tijdens korte trainingen. Mijn polar heeft in het begin van de training ongelooflijke hoge waarden weer. Zo is mijn hartslag soms 180+, dit duurt een paar minuten, voor de juiste meeting verschijnt. Bij de gemiddelde hartslagwaarde hou ik rekening met de juist gemeten waarde. De kcal die het meer registreerd zijn spectaculairder bij korte afstanden.
Trage duurloop 10.5 kilometer, nog stijf van gisteren. Ik geraakte moeilijk op gang, maar het beterde met de km. Het is toch belangrijk voor mij, dat ik het zuur uit de spieren loop. Het scheenbeen is niet verergerd met de marathon, wel voelbaar. Vanaf volgende week zondag, serieus trainen voor Visè.
De kogel is door de kerk, de top is er af. Een derde plaats in de marathon van lier. In een redelijke tijd, gezien de omstandigheden. Zeer vochtig, koud en redelijk wat wind. Driemaal het podium, wedstrijd, masters 40, en provinciaal. Van de derde naar de eerste trede, in deze volgorde. Ik ben nu provinciaal en vlaams kampioen in mijn klasse geweest. Nog een groot doel, namelijk Belgisch kampioen worden. Maar daar zal ik nog hard moeten voor trainen.
Zaterdag 24 maart, een grijze vochtige en kille morgend. Het is negen uur, en we rijden richting Lier, alles staat goed aangegeven en we zijn snel op de voorbehouden parking. Snel lopen we Eric en Wesley tegen het lijf, er zouden heel wat forumgangers van joggings.be deelnemen. De tent is iets te klein voor de zowat 700 atleten die deel gaan nemen aan de marathon en aflossingsmarathon. Maar ik ben vroeg genoeg en ontvang mijn inschrijvingspakket, met startnummer 16. Ik voel nu al dat het werken dag word, geen supergevoel in de benen. Toch neem ik me voor met de eerste vijf te vertrekken, 10:40 we vertrekken met de grote groep richting startplaats, die zowat een 500 meter verder op ligt, 250 gr sossies verteld anekdotes. Aangekomen rep ik me naar voor een plaats op de eerste rij, er is plaats genoeg de startplaats is 25 meter breed. Een 100 meter verder moeten we op het jaagpad en dat is maar 2 meter breed. Het startschot weerklinkt, de massa komt in beweging, ik ben goed vertrokken rond de 15 plaats. De eerste km schuif ik al op naar een 5de plaats, ik blijf een goed tempo onderhouden tot ik aansluit bij Luc Dirckx. Voor ons loopt alleen Kurt Jurgens, met vier atleten proberen we het gat niet te groot laten worden. Ikzel, Luc Dirckx, Marc Vanderlinden en jan Torfs lopen tot km vijf (18:48) samen. de eerste die weg snelt is Jan, Luc doet teken van laat maar gaan, een km later gaat marc er van door. Luc lijkt al een pak ongeruster, en houd het tempo hoog, we komen nu op het gedeelte van het parkoer met wind tegen. Jean-Yves Delarge sluit aan op het juiste moment en draait mee rond, rond km acht waait hij er weer uit. Ook ik moet mijn best doen om in het spoor van Luc te blijven, km tien (37:30) volledig op schema. Het voelt of het iets te snel gaat, Luc vraagt uitdrukkelijk om mee kopwerk te doen, ik neem over en we halen jan bij. Hij moet rap lossen, aan een keerpunt kunnen we de kop van de wedstrijd goed volgen Kurt loopt op kop, op 150 meter gevolgd door marc 200 meter daar achter volgen wij, ik beslis de rol te lossen en mijn tempo te lopen. Dit gebeurd aan het plak van de vijftien kilometer (0:56:15), ik laat het tempo iets zakken omcomfortabel te lopen. Nog voor km 20 (1:15:26) loopt Jean-Yves me voorbij, gevolgd door Peter Robijns, ik loop in zesde positie nu. Rond km 23 vind ik het welletjes geweest, en zet een versnelling in, aan km 25 (1:34:22) loop ik weer vierde. Ik heb steun aan een atleet van een aflossings-team, we lopen samen een sterke 5 km, in die mate dat ik iets dichter bij Luc kom, ik hoop stilletjes op een podiumplaats, km 30 (1:53:18) het gebeurd Kurt is uit de wedstrijd gestapt. Nu besef ik dat ik niet alleen derde loop, maar proviciaal kampioen van Antwerpen master 40 kan worden. De buit is echter nog niet binnen, Peter wil van geen wijken weten en hangt op een 100 meter. Kilometer 35 (2:12:39) de afstand en de wind hebben hun werk gedaan, veel heb ik niet over, de laatste drie km zijn tegen de wind. Op de tanden bijtend geraak ik aan km 40 (2:32:21) Peter is tot op 60 meter gekomen, verwittigd Wim Renap me. Gelukkig lopen de laatste 2 km in vier lange lussen, zo ik mijn voorsprong kan inschatten, Peter is gekraakt want heeft terrein verloren. De lussen zijn dodelijk met bochten rond nadars 180°, vertrekken we bijna uit stilstand, dit gaat ontzettend veel tijd kosten. Ik bereik opgelucht en voldaan de finish in een tijd van 2:42:09, een goede tijd gezien de omstandigheden. Na een verkwikkende douche en twee donkere westmalles en sterke wedstrijdverhalen, mag ik nog driemaal op het podium. Derde in de marathon van Lier, tweede master 40-49 jaar, en provinciaal kampioen van Antwerpen. Proficiat aan alle finisher, het is een schitterende dag geweest.
Sporten is gezond, maar er alles proberen uithalen,
Zaterdag 24 maart, een grijze vochtige en kille morgend.
