Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Eeen coopertest is een methode om de momentane conditie te meten. De heer Cooper is de geestelijke vader en even los van de gedetailleerde gedachtegang die er achter zit, komt de test er op neer, dat gedurende precies 12 minuten hardgelopen wordt met als doel het afleggen van een zo groot mogelijke afstand. Mannen en vrouwen kunnen, ingedeeld naar leeftijd. uit de gelopen afstand aflezen hoe het er met hun conditie tussen "zeer slecht" en "uitstekend" voor staat. Voor veel mensen is het zonder meer aardig om af en toe een Coopertest te doen. Maar eigenlijk is het een uitstekend maar meestal ondergewaardeerd middel om de periode dat een training schema loopt, te zien wat dat in de praktijk uithaalt. In die 3 á 4 maanden dat het schema duurt en liefst ook één keer vooraf is de Coopertest een prima graadmeter mits één keer per maand gedaan. Er komen wat harde cijfers uit en die 12 minuten op topsnelheid vormen een zodanig geringe belasting, dat dat zonder enig probleem in ieder schema kan worden ingebracht. Hieronder de tabel, waarbij aangetekend moet worden dat voor iedere goedgetrainde hardloper vaststaat, dat hij de cijfers in de tabel overschrijdt. Belangrijk is dan alleen de vergelijking met de vorige malen, om te zien of er progressie is of niet. Ook hier geld dat het nuttig is de krachten zo goed mogelijk naar eigen aanleg te verdelen. De één gaat derhalve naar verhouding te hard van start, de ander bouwt voorzichtig op ! Een Coopertest wordt op de baan gelopen en er dien voldoende rondetellers aanwezig te zijn die, nadat de lopers bij het ingaan van de laatste minuut een signaal gekregen hebben, op het eindschot van de 12 minuten helpen de juiste afstand vast te stellen.
Conditie
Geslacht
<30
30-39
40-49
>50
Zeer slecht
M V
0-1600 0-1500
0-1500 0-1400
0-1400 0-1200
0-1300 0-1100
Slecht
M V
1600-2000 1500-1800
1500-1900 1400-1700
1400-1700 1200-1500
1300-1600 1100-1400
Redelijk
M V
2000-2400 1800-2200
1900-2300 1700-2000
1700-2100 1500-1900
1600-2000 1400-1700
Goed
M V
2400-2800 2200-2700
2300-2700 2000-2500
2100-2500 1900-2300
2000-2400 1700-2100
Zeer goed
M V
2800-3200 2700-3100
2700-3100 2500-2900
2500-2900 2300-2700
2400-2800 2200-2600
Uitstekend
M V
3200-3600 3100-3500
3100-3500 2900-3300
2900-3300 2700-3100
2800-3200 2600-3000
Nu ik toch bezig ben met informatie te verzamelen, hier over de Coopertest.
Stretching is een veel besproken onderwerp. De vraag is of stretching enige nut heeft. Wat de consequenties van stretching op het lichaam zijn weten we niet precies (er zijn tegengestelde bewijzen geleverd), op dit moment is niet bewezen of stretching blessurepreventief werkt (misschien is het wel zo, maar hard bewijs is nog niet geleverd). Onze mening is dat stretching een positief effect kan hebben op de trainingseffecten, indien de juiste stretch voor het juiste doel wordt gebruikt. De juiste wijze van stretchen is van belang. Als vuistregel geldt het volgende: Stretch tot waar het pijn begint te doen. Ga vervolgens een klein stukje terug en houdt daar de stretch aan.
Positieve Effecten van Stretching Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat de volgende voordelen behaald kunnen worden mits er goed wordt gestretched :
-Toename van de bewegingseffectiviteit ; -Toename van de bloedtoevoer naar de botten en spieren ; -Afname van melkzuurvorming (o.a. door betere doorbloeding) ; -Afname van stress (door verlaging spierspanning).
Stretch typen Er zijn drie soorten stretch methoden die in afzonderlijke gevallen gebruikt moeten worden, indien er gekozen wordt voor een stretch routine.
-De eerste is de zogenaamde dynamische of ballistische stretch. Dit type stretch wordt uitgevoerd in combinatie met een beweging. Als je je arm strekt en je laat op het einde van de stretch de arm gecontroleerd iets verder en weer terug gaan (ritmisch), stretch je dynamisch (dynamisch = in beweging). Pas op dat u niet te ongecontroleerd stretched, zodat de arm terugschiet (bounce) ; voer een gecontroleerde beweging uit.
-De tweede methode is de statische stretch. Deze wordt uitgevoerd terwijl de spier een maximale stretch heeft en wordt dan vastgehouden (statisch = bewegingsloos). Deze stretch zorgt ervoor dat de spierspanning omlaag gaat en gaat de explosiviteit tegen. 15 seconden is het maximale voor deze stretch (langer dan 15 seconden brengt geen meerwaarde).
-De derde stretchmethode heet de contract-relax-hold methode (van Janda) en kan gezien worden als een statische stretch extensie. Het verchil van deze methode ten opzichte van een statische stretch is het spannen van de antagonist (de tegenovergestelde spier), waardoor de agonist (de te strekken spier) nog meer ontspant. Wij laten deze stretch methode voor wat het is (wegens moeilijk uit te leggen uitvoering en de vraag of deze stretch wel een meerwaarde biedt).
Wanneer welke Stretch? Wij hebben gekozen voor 4 stretch redenen (de meest voorkomende redenen) namelijk voor lenigheid, stretching voor de training, stretching na de training en voor stressverlaging.
Lenigheid Als u een bepaalde stretch soort kiest en deze uitvoerd voor langer dan 3 maanden, heeft u bij elke verschillende soort hetzelfde resultaat. Kies dus wat het prettigst aanvoelt. Het is van uitermate groot belang dat u eerst een warming up doet, voordat u gaat stretchen. Als u dit niet doet kunt u de spieren handmatig kapot scheuren.
Voor de training Allereerst : stretching is geen warming up. Voordat u traint moet u de temperatuur van de spier verhogen (zie warming up). Het doel van het stretchen voor de training is om de spieren op lengte te brengen en om de lokale bloedtoevoer te verbeteren. Een gecontroleerde dynamische stretch van een aantal seconden werkt het beste vòòr de training (een statische stretch wordt afgeraden, omdat dit de spiertonus omlaag brengt. Deze 'hoge' spiertonus is nodig voor een optimaal presteren van de spier).
Na de training Allereerst : stretching is geen cooling down. Een stretch na de training is volgens ons niet van uitermate groot belang . Het enige voordeel dat hiermee te behalen zou zijn, is een betere doorbloeding naderhand (niet onder het stretchen, omdat dan de bloedvaten worden dichtgedrukt). Een statische stretch (niet maximaal uitgevoerd) wordt aangeraden in deze situatie (de spierspanning wordt lager ; de spier ontspant).
Stress Er is stress in de spier als de spanning te hoog is (hypertensia). Door een statische stretch van 15 seconden wordt de stress verlaagd (een massage helpt ook in deze situatie). Net als bij de lenigheid stretch is het aan te raden om eerst een warming up te doen.
Er bestaan grosso modo 3 methoden die sporters kunnen aanwenden - zonder veel voorkennis en hulp van een begeleider - om de lenigheid te verbeteren: ballistische, statische en de contract-relax methode.Er zijn nog andere stretchmethoden zoals PNF, CRAC, maar hier wordt niet dieper op ingegaan gezien de verhoogde moeilijkheid tijdens uitvoering.
ü Ballistisch rekken of dynamisch rekken:
Met verende bewegingen rekken.Vb armen zijwaarts spreiden en enkele keren aandringen. Door de beweging die in gang is te laten uitzwaaien, bereikt men verder gelegen punten.Het is wellicht de minst veilige methode, zeker indien niet voorafgegaan door een goede algemene en specifieke opwarming (zie verderop Vraag 9).
Ballistisch rekken helpt om een dynamische flexibiliteit te ontwikkelen (vb. vlinderslag, speerwerpen, ).
üStatische stretching:
Men brengt bepaalde spiergroepen in een maximale, extreme houding en houdt dit aan tussen de 6 en 60 sec. (volgens de literatuur). Dit stretchen van de spier zou zonder beschadiging de lenigheid ten stelligste verbeteren.
üContract-relax methode (CR-methode):
Deze methode bestaat uit 4 delen. Ten eerste spant men de spier op gedurende enkele seconden. Hierdoor is de spier minder rekgevoelig. Vervolgens wordt dezelfde spier kort ontspannen. Daarna wordt de spier gerekt tot de juiste maximale lengte en dan stretcht men voort gedurende 10-30 seconden in dezelfde houding. Deze methode is erg efficiënt.
Bovenop deze methode kan men ook nog het principe van passieve rek toepassen. Hierbij zal een partner (of therapeut of begeleider) de extreme beweging verder brengen door trekking of door duwen.Kies de juiste methode voor uw doel en sporttak.
Zo zijn er verscheidene pagina's te vinden op het internet.
Misschien een doorbraak, het scheenbeenletsel zou te wijten zijn, aan een ongemak, even voor de problemen aan het scheenbeen, had ik een kleine plaatselijke verrekking bovenaan de kuit, bijna aan de aanhechting achterkant knie, daar voel ik een knik als ik begin te lopen. De compensatie van de te compenseren gewrichtsspier, zou doorlopen naar de bewuste scheenbeenspier, het vastzitten van de ene spier geeft als reactie, een andere spier dat overbelast, het zogenaamde onevenwicht in het been. Deze kleine letsel kunnen alleen herstellen als je het aan de basis aanpakt. Zo kan het zijn, dat je twee dagen rust en de spier lijkt hersteld, maar direct hervalt als je de training herneemt, dus nu word de kuispier mee behandeld, sammen met het scheenbeen. Die kleine letsels zouden er vlugger komen, omdat ik nooit (dynamisch) stretch. De spieren worden te snel zwaar belast, ik loop ook niet in, dus ga ik dat zekers uit proberen.
Stretchmethoden De eerste methode is de zogenaamde dynamische of ballistische stretch. Dit type stretch wordt uitgevoerd in combinatie met een beweging. Als je je arm strekt en je laat op het einde van de stretch de arm gecontroleerd iets verder en weer terug gaan (ritmisch), stretch je dynamisch (dynamisch= in beweging). Pas op dat je niet te ongecontroleerd stretcht, zodat de arm terugschiet (bounce); voer een gecontroleerde beweging uit. De tweede methode is de statische stretch. Deze methode wordt uitgevoerd terwijl de spier een maximale stretch heeft en deze stretch wordt vastgehouden (statisch= bewegingsloos). Dit zorgt ervoor dat de spierspanning omlaag gaat en het gaat de explosiviteit tegen. Voor deze stretch is 15 seconden het maximale (langer dan 15 seconden brengt namelijk geen meerwaarde). De laatste stretch methode heet de contract-relax-hold methode (van Janda) en kan gezien worden als een statische stretch extensie. Het verschil van deze methode ten opzichte van een statische stretch is het spannen van de antagonist (de tegenovergestelde spier), waardoor de agonist (de te strekken spier) nog meer ontspant. Wij laten deze stretchmethode voor wat het is, omdat de uitvoering moeilijk uit te leggen is en het bovendien de vraag is of deze stretch wel een meerwaarde biedt.
Wanneer welke stretch? Wij hebben gekozen voor 4 redenen (de meest voorkomende redenen) namelijk voor lenigheid, stretching voor de training, stretching na de training en voor stressverlaging.
Lenigheid Als je kiest voor een bepaalde stretchmethode en deze langer dan 3 maanden uitvoert, heb je bij elke verschillende methode nagenoeg hetzelfde resultaat. Kies dus wat het prettigste aanvoelt, of rouleer de methoden. Het is van uitermate groot belang dat je eerst een warming up doet, voordat je gaat stretchen. Als je dit niet doet kun je de spieren handmatig kapot scheuren.
Voor de training Allereerst: stretching is geen warming up. Voordat je gaat trainen, moet je de temperatuur van de spier verhogen (zie warming up). Het doel van het stretchen voor de training is de spieren op lengte te brengen en de lokale bloedtoevoer te verbeteren. Een gecontroleerde dynamische stretch van een aantal seconden werkt het beste vòòr de training Een statische stretch wordt afgeraden, omdat dit de spiertonus omlaag brengt. Voor het optimaal presteren van de spier is een 'hoge' spiertonus nodig.
Na de training Allereerst: stretching is geen cooling down. Meer informatie over de cooling down staat in de cooling down sectie (zie onderaan). Een stretch na de training is volgens ons niet van uitermate groot belang (wij raden het zelfs af). Het enige voordeel dat hiermee te behalen zou zijn, is een betere doorbloeding naderhand (niet onder het stretchen, omdat dan de bloedvaten worden dichtgedrukt). Indien je de stretching na de training toch wilt toepassen, wordt de statische stretch aangeraden (niet maximaal uitgevoerd). De spierspanning wordt lager; de spier ontspant.
Stress Er is stress in de spier als de spanning te hoog is (hypertensia). Door een statische stretch van 15 seconden wordt de stress verlaagd (een massage helpt ook in deze situatie). Net als stretch bij lenigheid is het aan te raden om eerst een warming up te doen. Als de spier onder stress staat, is het ook belangrijk om eens te informeren naar een magnesium supplement.
N.B. Het veld van de stretching is nog volop in ontwikkeling. De bovenstaande methoden zijn de meningen van de schrijvers, na analyse van een aantal uitgevoerde onderzoeken door verschillende wetenschappers (deze onderzoeken gaven soms tegengestelde resultaten).
De discussie zal blijven duren zolang het onderwerp bestaat.
Trage duurloop 15 kilometer, al iets pittiger dan gisteren. Het onderbeen blijft wringen, toch op het einde 5 km pijnvrij gelopen. Is dat een teken, ik mag het hopen, er is namelijk nog veel werk. Visé is binnen drie weken, de basis is er maar de scherpte is er af. Morgen nog een rustige trage duurloop, zondag een lange duurloop. Eerst moet ik er twee kilo afkrijgen, om de scherpte weer te vinden. De conditie weer aanscherpen, mijn hartslag licht 10 slagen hoger dan normaal. Nog veel werk, en dan nog herstellen, het word een moeilijke oefening.
Winnaar van Lyra marathon, wint drie weken later !!!!!
Marc Vanderlinden heeft zaterdag de loodzware 100 Km van Belves gewonnen. Op de omloop waarop in 2000 het EK 100km werd gelopen (geen enkele van onze toen wel sterke Belgsiche ploeg liep toen sub 7u) slaagde de 47 jarige Brusselaar erin de finish te bereiken in 7u37'59". Goed voor de tweede Belgische 100Km prestatie van het jaar.
Een drietal weken terug deed Pieter Vermeesch (vorig jaar eerste selectie op het EK100Km, als Belg woonachtig in Zwitserland maar heel vaak in de US vetoevend) zelfs nog beter door in Californië zijn PR met een dik half uur te verbeteren tot 7u27'53". Een logisch resultaat voor deze 31-jarige Westvlaming (jawel) die vorig jaar nog 2u27' liep op de marathon.
Een berichtje van Wilfried Wuyts. Op vrijdag 4 mei 2007 organiseren wij, Landelijke Gilde Holven, in samenwerking met de Geelse Atletiekclub de 2de Holvenjogging in Geel-Holven.
De jogging start om 19.30u met als mogelijke afstanden 5, 9 of 12,5km.
Naast de jogging zijn er kinderreeksen voorzien (200m 400m 1000m, naargelang de leeftijd) en Avalympics van 1000m. De kinderreeksen starten om 18.30u.
Inschrijven, start en aankomst zijn in en nabij zaal Holvenia in de Kapelstraat in Geel-Holven.
Groepen vanaf 15 personen krijgen korting en kan je eventueel vooraf bij mij inschrijven.
Trage duurloop 15 km, al iets rapper als gisteren, alleen gelopen. Het scheenbeen zit nog altijd niet lekker, lichte pijn blijft. Ik zal erdoor moeten, en toch luisteren naar mijn benen. Volgende week woensdag eerste echte snelle training. Onder tussen zal ik al twee beurten, verder zijn bij de kinesiste. Dan ben ik ook voor de eerste keer bij de stomatoloog geweest. Genoeg om over na te denken, hoe het nu verder moet. Vandaag heb ik trouwens nog ggeen pijnstiller moeten nemen, houden zo.
Gisteren was ik dan, na vier dagen rust, 12 km los gaan lopen. Samen met mijn vrouw als haas, zodat ik niet kon versnellen. Honderd procent goed zit het nog niet, dat rechter onderbeen. Maar ik was toch blij dat de dij al stevig genoeg was om te joggen. Deze morgend was ik toch benieuwd naar de reactie van de spieren. Het viel allemaal mee, er is nog iets dat wringt, dat gevoel zal nog een tijdje blijven. Vandaag om 10:45 nieuwe test over 15 km, rustig lopen in het bos. Daarna het scheenbeen koelen, en rusten, terwijl ik nog zoveel te doen heb. Als ik een stevige druk op de scheenbeen spier uit-oefen is het nog gevoelig. Het snellere werk hoop ik volgende week woensdag te hervatten. Dit als er geen negatieve reactie's optreden, tot die dag. Het langere werk hou ik voor zondag, dan een trage duurloop van 25 km. Ik begin weeral te plannen, maar de eerste dagen zal het dag per dag, het gevoel zijn dat beslist.
Deze morgend nog grote last om de trap af te komen. De dij gaat in elk geval beter, stappen gaat redelijk. In elk geval beter dan gisteren, toen was het voluit manken. De koersfiets uigehaald en een dik uur (1:07:38), goed voor 27 km gefiets. Dit op een klein verzetje, zeer rustig, zonder forceren, ook op de bruggen. Elk putje of bultje voelde ik wel, in de dij, ook rap last van zadelpijn. Maar al bij al content, niet de grote conditie maar toch een goed gevoel in de benen. Gisteren bij de kinesist geweest, er zit geen vocht meer in de scheenbeenspier. Over de pijn in de verrekte dij of aductoor, die zou wel een uit de rug kunnen komen. Ook over het niet dynamisch rekken en uitlopen, zit ik fout. Ik ga er toch een klein beetje tijd aan proberen te besteden, zekers voor wedstrijden en snelle trainingen. Daarna ook nog bij de tandarts geweest, die heeft me nu doorverwezen naar een stomatoloog. Na onderzoek moet blijken of er vier tanden getrokken moeten worden. Dus mijn lijdensweg is nog niet afgelopen, maar er komt eindelijk beweging in de zaak. Zoals in de reactie's al geopperd zouden de pijnstillers, wel eens de schuldige in het verhaal zijn.
Deze morgend de deelnemersbrief ontvangen van de marathon van Antwerpen. Driewerf helaas heb ik deze geschrapt, wegens aanhoudende kwetsuren. De verrekking in de rechterdij doet nog te veel pijn, normaal stappen lukt nog niet. Het scheenbeen is ook weer voelbaar, om nog over de tandpijn te zwijgen. Het gesukkel blijft voortduren, ik had tegen mijn vrouw gezegd dat indien ik maandag het werk en het lopen niet kon hervatten, de marathonplannen opgedoekt zouden worden, tenminste tot Visé, mijn grootste doel dit kalenderjaar, het ziet er slecht uit. Hopelijk begint het tij te keren deze week, de basisconditie heb ik tenslotte.
Deze morgend was de algemene toestand al iets beter. De linkerdij is zo goed als over, de rechterheup aan de beterhand. De rechterdij daar en tegen is nog iet verslechterd, een verrekking. De linker kniepees krijgt zodoende tijd om te herstellen zonder volta-patch. Het scheenbeen is aan de beterhand, maar ik smeer preventief nog zalf. De tanden (het tandvlees) spelen nog regelmatig op, het zou een neuralgie zijn. Morgen moet ik naar de tandarts hopelijk stuurt hij me door naar de orthodonthist. Ook nog een bezoekje aan de kinesist, om de scheenbeensier te masseren. Ik hoop op vooruitgang, met zo'n weer ga ik liever lopen, me lekker in het zweet werken.
Deze morgend en nu ook nog, voel ik me een kreupele. De trap op en af was een ware marteling, bukken en hurken, was gewoon niet te doen, de beide dijen en de rechter heup zijn in heel slechte staat, waarom plots die dijen pijn doen is mij een raadsel, de heup is al een tijdje aan het protesteren. Het scheenbeen heb ik geen enkel moment gevoeld, raar. Het scheenbeen heb ik ook op geen enkel moment kunnen belasten vandaag. Ik kon traag wandelen, iets versnellen ging niet, zo stapte mijn vrouw er mij af, tegen 3 km/uur, hilarisch. Ik die droom van een marathon onder de 2:40:00 te lopen binnen vier weken. Nu probeer ik te achterhalen, hoe het komt dat ik van de ene overbelasting naar de andere hol. Mijn trainingsprogramma is zekers niet zwaarder als de drie vorige jaren, buiten de crossen. Maar alleen de crossen, dat kan ik moeilijk geloven, de andere winters liep ik soms 30 km door de modder. Dan denk ik eerder aan mijn ontstekingen van het tandvlees, en de vele pijnstillers die ik daar door al drie maand slik. Een andere piste is de krachttraining die ik mis door de verandering van het werk, zes maand geleden altijd buiten en zwaar werk, nu binnen en licht werk, wie zal het zeggen, ik blijf zoeken naar een antwoord.
Eerst en vooral wil ik iedereen bedanken voor zijn steun. De goede raad, soms word ik met de feiten op de neus gedrukt. Het is nodig, ik ben echt wel een koppige ezel, zekers als het mijn trainingsschema betreft, lijk het de bijbel zelf, zoveel recht lijnigheid. Het is wel die discipline, dat overtuigende, die het hem doet bij mij. Ik moet geloven dat, dit de juiste weg is, om de pijn en de ontbering te kunnen dragen. Toch ga ik vandaag niet lopen, wat meer naar het geteisterd lichaam luisteren. We zien wel wat de volgende dagen brengen, maar de pijn moet verdwijnen. Ook bedankt voor de aanvullingen op sommige artikels, alle hulp is welkom. Ik wens iedereen verder nog een gezonde loop verslaving toe.
Trage duurloop 13 kilometer, pijn in het volledige rechterbeen. Het duurde even voor het manken er uit ging, pijnlijk rechterbeen. Morgen moet het een pak beter, of ik laat Antwerpen vallen. Dan neem ik zekers vijf dagen rust, en zie dan wel wat er nog te rapen valt. De woensdag en donderdag waren nu wel zware dagen voor het geteisterd been. Eerst 15 km voluit, de dag erna 32.8 km ultra trage duurloop, dat kruipt in de kleren. Ook als je niets mankeert, moet je er een paar dagen van recupereren. Het rare is dat de gekwetste spier niet verergerd is, maar de rest van het been? Zelf de slijmbeursvlies in de heupkom is licht ontstoken, typisch voor een overtraind lichaam. Dus morgen 13 km trage duurloop zonder forceren, het moet boven de 13 km/uur. Als dat lukt, zondag 20 km duurloop aan 14 km/uur, daar kunnen we dan op verder bouwen. Volgende week word dan een recuperatieweek, als alles goed gaat toch naar Antwerpen.
Bijna alle loopblessures komen door overbelasting, te snelle trainingsopbouw, of slecht schoeisel, onvoldoende opwarming en cooling down. De bekenste zijn de lopersknie, scheenbeenvliesontsteking, achillespeesontsteking,overbelasting kniepees.
De lopersknie (tractus iliotibialis) = pijnklachten die optreden juist boven buitenkant knie. Na het stoppen met lopen word de pijn snel minder. De pijn manifesteerd zich al na een paar minuten lopen. De klachten komen op, door te veel, en te snel lopen. Op schuine wegen altijd langs de zelfde kant lopen, de blessure treed meestal op aan het been waar de voet naar buiten kantelt. Dragen van schoenen die aan de buitenzijde van de hak afgesleten zijn.
Scheenbeenvliesontsteking (periostits) = de pijnklachten bevinden zich aan de binnenzijde van de kuiten, de buitenkant van het onderbeen. Deze blessure kent verschillende stadia's, in de beginfase is de pijn tijdens en na het lopen te verdragen. Het tweede stadium, is de pijn na het lopen al de tijd voelbaar, zekers als men de trap afloopt. In het derde stadium, is de pijn constant aanwezig en vergert het bij de eerste looppassen. Meestal is het een samenspel van verschillende factoren, dat de blessure veroorzaakt. Te snelle trainings-opbouw, te veel snelheidstraining, te veel op harde ondergrond lopen, versleten loopschoenen, onvoldoende rust.
Achillespeesontsteking = beschadeging in het peesweefsel 5-7 cm boven het hielbeen. De blessure ontstaat door overbelasting, te korte kuitspieren, te veel en te snel lopen. Als er vaak gelopen word op harde ondergrond (beton,asfalt). Bij standafwijkingen aan het onderbeen (knikplatvoeten,o-benen,beenlengteverschil). Bij iemand met overgewicht.
Overbelasting kniepees (apexitis pattellae) = overbelasting van de quadriceps die over de knieschijf heenloopt en aan aan het onderbeen aanhecht (springersknie) Door overbelasting van de pees ontstaat drukpijn en zwelling, meestal aan de onderzijde van de knie, of aan de bovenzijde van de knieschijf, of aan de aanhechting van de pees aan het onderbeen. In het beginstadium is er sprake van een zeurend pijngevoel de ochtend na een zware of langdurige training. Als er dan toch nog doorgetraind word kunnen er hardnekkige pijnklachten ontstaan, en zal er een maandenlange loopstop nodig zijn om de blessure te helen. Te snelle trainings-opbouw, te veel heuveltraining. Versleten loopschoenen in combinatie met een te harde ondergrond. standafwijkingen van het onderbeen of voeten, overgewicht.
Misschien een doorbraak, het scheenbeenletsel zou te wijten zijn,
