Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Winnaar van Lyra marathon, wint drie weken later !!!!!
Marc Vanderlinden heeft zaterdag de loodzware 100 Km van Belves gewonnen. Op de omloop waarop in 2000 het EK 100km werd gelopen (geen enkele van onze toen wel sterke Belgsiche ploeg liep toen sub 7u) slaagde de 47 jarige Brusselaar erin de finish te bereiken in 7u37'59". Goed voor de tweede Belgische 100Km prestatie van het jaar.
Een drietal weken terug deed Pieter Vermeesch (vorig jaar eerste selectie op het EK100Km, als Belg woonachtig in Zwitserland maar heel vaak in de US vetoevend) zelfs nog beter door in Californië zijn PR met een dik half uur te verbeteren tot 7u27'53". Een logisch resultaat voor deze 31-jarige Westvlaming (jawel) die vorig jaar nog 2u27' liep op de marathon.
Een berichtje van Wilfried Wuyts. Op vrijdag 4 mei 2007 organiseren wij, Landelijke Gilde Holven, in samenwerking met de Geelse Atletiekclub de 2de Holvenjogging in Geel-Holven.
De jogging start om 19.30u met als mogelijke afstanden 5, 9 of 12,5km.
Naast de jogging zijn er kinderreeksen voorzien (200m 400m 1000m, naargelang de leeftijd) en Avalympics van 1000m. De kinderreeksen starten om 18.30u.
Inschrijven, start en aankomst zijn in en nabij zaal Holvenia in de Kapelstraat in Geel-Holven.
Groepen vanaf 15 personen krijgen korting en kan je eventueel vooraf bij mij inschrijven.
Trage duurloop 15 km, al iets rapper als gisteren, alleen gelopen. Het scheenbeen zit nog altijd niet lekker, lichte pijn blijft. Ik zal erdoor moeten, en toch luisteren naar mijn benen. Volgende week woensdag eerste echte snelle training. Onder tussen zal ik al twee beurten, verder zijn bij de kinesiste. Dan ben ik ook voor de eerste keer bij de stomatoloog geweest. Genoeg om over na te denken, hoe het nu verder moet. Vandaag heb ik trouwens nog ggeen pijnstiller moeten nemen, houden zo.
Gisteren was ik dan, na vier dagen rust, 12 km los gaan lopen. Samen met mijn vrouw als haas, zodat ik niet kon versnellen. Honderd procent goed zit het nog niet, dat rechter onderbeen. Maar ik was toch blij dat de dij al stevig genoeg was om te joggen. Deze morgend was ik toch benieuwd naar de reactie van de spieren. Het viel allemaal mee, er is nog iets dat wringt, dat gevoel zal nog een tijdje blijven. Vandaag om 10:45 nieuwe test over 15 km, rustig lopen in het bos. Daarna het scheenbeen koelen, en rusten, terwijl ik nog zoveel te doen heb. Als ik een stevige druk op de scheenbeen spier uit-oefen is het nog gevoelig. Het snellere werk hoop ik volgende week woensdag te hervatten. Dit als er geen negatieve reactie's optreden, tot die dag. Het langere werk hou ik voor zondag, dan een trage duurloop van 25 km. Ik begin weeral te plannen, maar de eerste dagen zal het dag per dag, het gevoel zijn dat beslist.
Deze morgend nog grote last om de trap af te komen. De dij gaat in elk geval beter, stappen gaat redelijk. In elk geval beter dan gisteren, toen was het voluit manken. De koersfiets uigehaald en een dik uur (1:07:38), goed voor 27 km gefiets. Dit op een klein verzetje, zeer rustig, zonder forceren, ook op de bruggen. Elk putje of bultje voelde ik wel, in de dij, ook rap last van zadelpijn. Maar al bij al content, niet de grote conditie maar toch een goed gevoel in de benen. Gisteren bij de kinesist geweest, er zit geen vocht meer in de scheenbeenspier. Over de pijn in de verrekte dij of aductoor, die zou wel een uit de rug kunnen komen. Ook over het niet dynamisch rekken en uitlopen, zit ik fout. Ik ga er toch een klein beetje tijd aan proberen te besteden, zekers voor wedstrijden en snelle trainingen. Daarna ook nog bij de tandarts geweest, die heeft me nu doorverwezen naar een stomatoloog. Na onderzoek moet blijken of er vier tanden getrokken moeten worden. Dus mijn lijdensweg is nog niet afgelopen, maar er komt eindelijk beweging in de zaak. Zoals in de reactie's al geopperd zouden de pijnstillers, wel eens de schuldige in het verhaal zijn.
Deze morgend de deelnemersbrief ontvangen van de marathon van Antwerpen. Driewerf helaas heb ik deze geschrapt, wegens aanhoudende kwetsuren. De verrekking in de rechterdij doet nog te veel pijn, normaal stappen lukt nog niet. Het scheenbeen is ook weer voelbaar, om nog over de tandpijn te zwijgen. Het gesukkel blijft voortduren, ik had tegen mijn vrouw gezegd dat indien ik maandag het werk en het lopen niet kon hervatten, de marathonplannen opgedoekt zouden worden, tenminste tot Visé, mijn grootste doel dit kalenderjaar, het ziet er slecht uit. Hopelijk begint het tij te keren deze week, de basisconditie heb ik tenslotte.
Deze morgend was de algemene toestand al iets beter. De linkerdij is zo goed als over, de rechterheup aan de beterhand. De rechterdij daar en tegen is nog iet verslechterd, een verrekking. De linker kniepees krijgt zodoende tijd om te herstellen zonder volta-patch. Het scheenbeen is aan de beterhand, maar ik smeer preventief nog zalf. De tanden (het tandvlees) spelen nog regelmatig op, het zou een neuralgie zijn. Morgen moet ik naar de tandarts hopelijk stuurt hij me door naar de orthodonthist. Ook nog een bezoekje aan de kinesist, om de scheenbeensier te masseren. Ik hoop op vooruitgang, met zo'n weer ga ik liever lopen, me lekker in het zweet werken.
Deze morgend en nu ook nog, voel ik me een kreupele. De trap op en af was een ware marteling, bukken en hurken, was gewoon niet te doen, de beide dijen en de rechter heup zijn in heel slechte staat, waarom plots die dijen pijn doen is mij een raadsel, de heup is al een tijdje aan het protesteren. Het scheenbeen heb ik geen enkel moment gevoeld, raar. Het scheenbeen heb ik ook op geen enkel moment kunnen belasten vandaag. Ik kon traag wandelen, iets versnellen ging niet, zo stapte mijn vrouw er mij af, tegen 3 km/uur, hilarisch. Ik die droom van een marathon onder de 2:40:00 te lopen binnen vier weken. Nu probeer ik te achterhalen, hoe het komt dat ik van de ene overbelasting naar de andere hol. Mijn trainingsprogramma is zekers niet zwaarder als de drie vorige jaren, buiten de crossen. Maar alleen de crossen, dat kan ik moeilijk geloven, de andere winters liep ik soms 30 km door de modder. Dan denk ik eerder aan mijn ontstekingen van het tandvlees, en de vele pijnstillers die ik daar door al drie maand slik. Een andere piste is de krachttraining die ik mis door de verandering van het werk, zes maand geleden altijd buiten en zwaar werk, nu binnen en licht werk, wie zal het zeggen, ik blijf zoeken naar een antwoord.
Eerst en vooral wil ik iedereen bedanken voor zijn steun. De goede raad, soms word ik met de feiten op de neus gedrukt. Het is nodig, ik ben echt wel een koppige ezel, zekers als het mijn trainingsschema betreft, lijk het de bijbel zelf, zoveel recht lijnigheid. Het is wel die discipline, dat overtuigende, die het hem doet bij mij. Ik moet geloven dat, dit de juiste weg is, om de pijn en de ontbering te kunnen dragen. Toch ga ik vandaag niet lopen, wat meer naar het geteisterd lichaam luisteren. We zien wel wat de volgende dagen brengen, maar de pijn moet verdwijnen. Ook bedankt voor de aanvullingen op sommige artikels, alle hulp is welkom. Ik wens iedereen verder nog een gezonde loop verslaving toe.
Trage duurloop 13 kilometer, pijn in het volledige rechterbeen. Het duurde even voor het manken er uit ging, pijnlijk rechterbeen. Morgen moet het een pak beter, of ik laat Antwerpen vallen. Dan neem ik zekers vijf dagen rust, en zie dan wel wat er nog te rapen valt. De woensdag en donderdag waren nu wel zware dagen voor het geteisterd been. Eerst 15 km voluit, de dag erna 32.8 km ultra trage duurloop, dat kruipt in de kleren. Ook als je niets mankeert, moet je er een paar dagen van recupereren. Het rare is dat de gekwetste spier niet verergerd is, maar de rest van het been? Zelf de slijmbeursvlies in de heupkom is licht ontstoken, typisch voor een overtraind lichaam. Dus morgen 13 km trage duurloop zonder forceren, het moet boven de 13 km/uur. Als dat lukt, zondag 20 km duurloop aan 14 km/uur, daar kunnen we dan op verder bouwen. Volgende week word dan een recuperatieweek, als alles goed gaat toch naar Antwerpen.
Bijna alle loopblessures komen door overbelasting, te snelle trainingsopbouw, of slecht schoeisel, onvoldoende opwarming en cooling down. De bekenste zijn de lopersknie, scheenbeenvliesontsteking, achillespeesontsteking,overbelasting kniepees.
De lopersknie (tractus iliotibialis) = pijnklachten die optreden juist boven buitenkant knie. Na het stoppen met lopen word de pijn snel minder. De pijn manifesteerd zich al na een paar minuten lopen. De klachten komen op, door te veel, en te snel lopen. Op schuine wegen altijd langs de zelfde kant lopen, de blessure treed meestal op aan het been waar de voet naar buiten kantelt. Dragen van schoenen die aan de buitenzijde van de hak afgesleten zijn.
Scheenbeenvliesontsteking (periostits) = de pijnklachten bevinden zich aan de binnenzijde van de kuiten, de buitenkant van het onderbeen. Deze blessure kent verschillende stadia's, in de beginfase is de pijn tijdens en na het lopen te verdragen. Het tweede stadium, is de pijn na het lopen al de tijd voelbaar, zekers als men de trap afloopt. In het derde stadium, is de pijn constant aanwezig en vergert het bij de eerste looppassen. Meestal is het een samenspel van verschillende factoren, dat de blessure veroorzaakt. Te snelle trainings-opbouw, te veel snelheidstraining, te veel op harde ondergrond lopen, versleten loopschoenen, onvoldoende rust.
Achillespeesontsteking = beschadeging in het peesweefsel 5-7 cm boven het hielbeen. De blessure ontstaat door overbelasting, te korte kuitspieren, te veel en te snel lopen. Als er vaak gelopen word op harde ondergrond (beton,asfalt). Bij standafwijkingen aan het onderbeen (knikplatvoeten,o-benen,beenlengteverschil). Bij iemand met overgewicht.
Overbelasting kniepees (apexitis pattellae) = overbelasting van de quadriceps die over de knieschijf heenloopt en aan aan het onderbeen aanhecht (springersknie) Door overbelasting van de pees ontstaat drukpijn en zwelling, meestal aan de onderzijde van de knie, of aan de bovenzijde van de knieschijf, of aan de aanhechting van de pees aan het onderbeen. In het beginstadium is er sprake van een zeurend pijngevoel de ochtend na een zware of langdurige training. Als er dan toch nog doorgetraind word kunnen er hardnekkige pijnklachten ontstaan, en zal er een maandenlange loopstop nodig zijn om de blessure te helen. Te snelle trainings-opbouw, te veel heuveltraining. Versleten loopschoenen in combinatie met een te harde ondergrond. standafwijkingen van het onderbeen of voeten, overgewicht.
Trage duurloop 8 kilometer, na de 24.8 van deze morgend. Licht hinkend vertrok ik, licht hinkend kwam ik aan. Daar moet nen serieuzen hoek af zijn, maar allee ik heb mijn lange training gedaan. Nu rustig eens wat proberen te herstellen, en veel rusten.
Vetverbrandingsloop, 24.8 km in de voormiddag, op de nuchtere maag. Zeer traag gelopen, het was de bedoeling dat de hartslag rond de 105 hsm zou zijn. Om een of andere reden is de hartslag 10 slagen per minuut te hoog, warmte en vermoeidheid? In de vooravond nog eens 8 km traag, dat zal het moeten wezen voor de uithouding. Hopelijk gaat het met het scheenbeen alsmaar beter, zodat ik tegen Visé, top ben.
Tempoloop 15 kilometer, de scheenbeenspier was gevoelig van begin tot einde. Ik heb toch doorgezet omdat de pijn niet verergerde en ik de test moest afleggen. Als er morgen geen reactie is aan het scheenbeen, en ik mijn lange duurloop kan afwerken Kan ik vooruitkijken naar de marathon van Antwerpen.
Het word zoeken naar dat goede gevoel, het gevoel dat je zweeft. Het lopen gaat als van zelf, je ademhaling is volledig afgestemd op het ritme van de benen, de kracht komt uit die benen. Deze avond proberen we een eerste maal snel te lopen. Een tempoloop van 15 kilometer, daarna moet duidelijk worden of de marathon van Antwerpen mogelijk word. De marathon die dient als voorbereiding op het Belgisch kampioenschap marathon in Visé, 13 mei 2007, een hoofddoel. Na het behalen van een Vlaamse en Provinciale titel op de marathon, is het tijd voor die ultieme droom, Belgisch kampioen marathon in mijn categorie. Alleen mag er niets meer mislopen en moet de pijn verdwijnen, want om dat doel te bereiken, is een persoonlijk record nodig op de marthon, dus moet alles 100% meezitten.
Trage duurloop 20 km, de pijn was al iets minder dan gisteren. Toch vat het me zwaar een training af te werken waar ik een goed gevoel aan overhoud. De hartslag ligt zo'n 10 slagen per minuut hoger dan verleden week. Dat aan een lager tempo, en meer rust tussen de trainingen. Na een rustige periode valt het me altijd zwaar, de draad opnieuw op te pikken. Morgen proberen we een uur tempo loop.
Een juiste beschrijving van de scheenbeenkwetsuur. Links en rechts lopen twee lange dunne spieren, van de enkel tot aan de knie, die de stabilisatie van de voet verzorgen, tijdens het landen van de voet. Deze keer is het de spier langs de buitenkant van de scheen die overbelast is geweest. De spier langs de binnenkant, is drie jaar geleden ontstoken geweest. Dan moest ik 5 dagen rusten en daarna mocht ik stilletjes aan opbouwen. Drie weken daarna liep ik de kustmarathon, het was pijnlijk, maar het ging. De volgende zes weken liep ik nog drie marathons, waarbij het als maar beter ging. Deze blessure is van het zelfde type, dus is het normaal dat ik de volgende weken pijn zal ervaren tijdens het lopen, zekers tijden de eerste kilometer. Waar mee ik wil zeggen dat ik hoop te weten wat ik doe, ondanks de pijnlijke momenten. Wat nog veel meer pijn doet als lopen is b.v. met een troefel werken, of met mijn kinderen voetballen. Ik hoop dat er snel beterschap volgt, 14 dagen rusten zou het herstel natuurlijk bevorderen. Maar als je weet dat je al lopend de periode kunt overbruggen 4-6 weken , kies ik ondanks de pijn voor het actieve herstel, en hou alles goed in de gaten, zodat ik toch rust zal nemen moest het verergeren.
Trage duurloop 15 kilometer, het ging moeizaam. In het begin waren de pijnscheuten niet te harden, toch doorgezet. Na goed een km ging het alsmaar beter, wel een hoge hartslag. Toch proberen zo ontspannen mogelijk te lopen. Daardoor ging de snelheid de hoogte in, morgen 20 km aan 5 min/km.
