Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Bartompa
21-09-2008
Overbelaste heup
Vanmorgen heb ik besloten om niet mee te lopen op de Brouwerijloop. Doordat ik de laatste weken sukkel met een overbelaste heup leek het me verstandig om het even rustiger aan te doen. Door m'n nieuwe loophouding is dit een blessure die ik verwacht had, een gebrek aan kracht van de buik- en rugspieren zijn hier niet vreemd aan. Het komt er nu op aan om nog enkele weken door te bijten maar binnen de pijngrens te blijven, zo had ik nog graag de Maasrun en DDH meegelopen om daarna rustig de heup te laten herstellen.
De wedstrijden volgen elkaar nu snel op, vandaag was de Fruitloop aan de beurt. Ik had eerst nog getwijfeld welke afstand ik zou kiezen, maar door een wat stijve heup de laatste weken, koos ik toch voor de kortste afstand. Na een trip van 40 minuten arriveerden we aan de piste van TACT te St-Truiden, heel wat volk terplaatse waar de jeudreeksen al bezig waren. Ingeschreven, het toilet bezocht en weg was ik voor de opwarming. Ik moest m'n nieuwe adiSTAR's nog even testen zonder inlegzooltjes, tijdens wedstrijden loop ik op de voorvoet waardoor die zooltjes onnodig zijn. Die Lunartrainer was ik gisteren pas gaan omruilen voor maatje groter waardoor die nog niet ingelopen waren. Het parcours vlak, het weer goed, de schoenen perfect, alleen de wind bleek in het nadeel te zijn.
Genoeg gezaagd nu, de wedstrijd zelf dan. De start was op de atletiekpiste waarna we de weg opmoesten voor 1 plaatselijke ronde om daarna nog 1 ronde van 400m af te leggen op de piste. Van bij de start zat ik redelijk vooraan, denk zowat 20ste, na enkele honderden meters kon ik verschillende jonge gasten inhalen die veel te snel gestart waren. Bij mij begint de 'ervaring' stillekes aan z'n vruchten af te werpen en ik kan vanaf de start al gauw m'n eigen tempo kiezen en behouden. Na zowat 2km liep ik samen met ene jonge gast van TACT en we wisselden elkaar goed af, 20m na ons probeerde iemand aan te klampen.Tussen km2 en km4 haalden we nog enkele lopers in maar die aanklamper klampte nu echt aan. Net voor we terug de piste op moesten liet die gast van TACT een gat en weg waren we voor een spurt met 2. Ik wist dat ik niet te vroeg mocht aanzetten want 400m is te lang om te spurten. Ik bleef dan ook zolang mogelijk in 2de positie, het tempo daalde en daalde maar ik nam niet over, 150m voor de streep zette hij de spurt in maar ik kon hem toch nog voorbij in de laatste 100m, nog een goede erfenis van m'n vroegere 'voetbalcarrière' als diepe spits. Eindtijd 18'50" 8ste plaats over een afstand van 5060m(organisatie)- 5120m(garminFR).
Gisteren omstreeks 14u vertrok ik, samen met m'n vriendin (Barbara) en m'n zus (Annemie) richting Kiewit waar dit jaar de 5de HAZODI-Run plaatsvond. Een wedstrijd georganiseerd door het politiedistrict Hasselt-Zonhoven-Diepenbeek t.v.v. het goede doel. Het was ideaal loopweer, ietwat bewolkt met wat wind en zo'n 20°C. De benen waren OK en mentaal zat het ook wel goed daar ik toch uit de nachtpost kwam. Eens aangekomen het parcours wat verkend, het was nagenoeg hetzelfde dan de Midwinterjogging, alleen dat we nu 2 rondes van 5 km moesten lopen i.p.v. 1 grote van 10 km. Volledig vlak met weinig bochten en voor 90% verhard, een sterke tijd moest mogelijk zijn. In het startvak kwam ik Bakkertje tegen, zou het mij vandaag eindelijk eens lukken om deze straffe gast te volgen? De vorige pogingen was hij me telkens te vlug af. Bij het startschot was ik Bakkertje al kwijt, waar liep hij, voor of achter me? Inderdaad, achter me, en wéér was ik te snel weg Na enkele honderden meters heb ik wat vertraagd tot hij bij me liep, sindsdien hebben we samen tot over de meet gelopen. De eerste 5 km gingen qua gevoel vrij goed, daarna werd het steeds lastiger. De laatste 2 km was't gewoon aanklampen en doodgaan, kreeg er zowaar kippenvel van. Met nog 1 km te gaan begon Bakkertje het ook kwaad te krijgen met als gevolg een lichte valpartij van hem. Even op hem gewacht en weg waren we weer, we hadden net voor die val nog 2 lopers bijgehaald en moesten onze geringe voorsprong nog verdedigen. Dat is ons gelukt en we zijn samen als 17de en 18de over de meet gelopen in een tijd van 37'24". Volgens m'n Garmin was het wel maar 9,5 km (zie tabel). Na wat uitgeblazen te hebben hoorden we ineens afroepen dat de 1ste vrouw over de streep kwam, het was zowaar m'n zus die daar na een half jaar inactiviteit door blessures dan ook dik tevreden mee was, proficiat Annemie.
Tijd voor wat leven in de brouwerij. Deze "Violet Hill" van Coldplay is één van m'n absolute favorieten. Ik kan bijna niet wachten om hun concert "Viva la Vida'' in't sportpaleis bij te wonen. Ik ga in de toekomst regelmatig wat nieuwe muziek toevoegen, kwestie van gene saaie blog te krijgen
Namiddag nog eens een piramideloop gedaan, moet zeggen dat de conditie en de benen goed zaten, totaal nergens last van gehad, de perfecte training zeg maar. De gelopen tijden waren lager dan ik verwacht had, bv: 800m in 2'52" in een piramideloop is niet slecht voor mij. Genoeg gestoeft nu. Zaterdag ga ik dus aan de HAZODI-Run deelnemen, heb besloten om toch aan de 10km mee te doen i.p.v. de 5km. De knieproblemen verklaar ik dan ook als 99% genezen. De nieuwe schoenen heb ik beiden getest en die Lunartrainer is een ontdekking, moet wel terug naar de winkel voor half maatje groter. De adiSTAR met zooltjes waren ook vrij comfortabel, ze begonnen na 5km wel wat te pitsen aan m'n kleine teen doordat m'n voeten nu wat meer naar buiten gekanteld zijn, zal dat gewoon moeten raken denk ik, anders mee teruggaan voor kleine aanpasing.
Gisterenvoormiddag ben ik nieuwe loopschoenen gaan kopen. M'n sportdokter had enkele richtlijnen voor me opgeschreven waar ik vooral moest op letten. Al snel kwam ik uit bij een neutrale Adidas (adiSTAR cushion 6) waar ik m'n nieuwe sportzolen moet in dragen. De bedoeling van deze schoen is dat ik hem ga dragen voor m'n rustige en lange duurlopen waarbij ik op de hiel ga landen. Voor het snellere werk(voorvoet) heb ik gekozen voor de Nike-Lunartrainer, een ultralichte schoen die ik al kende via het internet. Na hem enkele seconden geprobeerd te hebben, was ik al verkocht: wat een schitterende schoen! De reacties die ik overal lees zijn dan ook zéér lovend. Kan niet wachten om ze namiddag te gaan uittesten, bij deze schoen loop ik zonder zooltjes. M'n Asics gel foundation 13 (maat 43,5) zijn nog steeds te koop.
Maar liefst 102 vertrekkers bij de start van de 5,5 km van de 13de champignonloop in Valmeer(Riemst). Het is voor de 1ste keer dat ik hier deelnam, wist dus niet goed wat me te wachten stond. Ik had wel van een paar collega-lopers gehoord dat het parcours vrij pittig was met veel wind op kop en enkele lange verraderlijke hellingen in open veld. Vanaf het startschot zat ik in 11de positie, na 1 km kon ik een eerste loper inhalen, die veel te snel vertrokken was, het hoeft niet altijd dezelfde te zijn hé Na 2 km kon ik aansluiten bij de volgende, terwijl een loper die achter mij liep op zijn beurt ook kwam aansluiten bij ons. Zo liepen we de volgende 2 km in een groepje van 3 in 9de positie. Met nog 1,5 km te gaan, begon ik het tempo te bepalen en aangezien ik voor een keer niet te snel vertrokken was, lukte me dat nog aardig. Al gauw moest er 1 loper de rol lossen, de andere deed er alles aan om in m'n spoor te blijven. Met nog een 800-tal meter te gaan gaf ik er nog een snok aan en m'n laatste belager voor die 9de plaats moest er nu ook af. Alles begon stilletjes aan pijn te doen maar ik liep nu ook op 100%, het werd hoogtijd dat ik de finish bereikte. De laatste 100m heb ik er nog alles moeten uitpersen om die 9de plaats vast te houden (foto 4), wat me op 2seconden na nog net lukte Achteraf tevreden, maar doodop, met een tijd van 21'05" en aangekomen als 4de senior. Morgen weet ik al wat op het menu staat: Champiljongs!
Vanmorgen ben ik m'n nieuwe sportzolen gaan afhalen bij Faes in St-Truiden. Heb ze daar op een loopband meteen mogen testen en moet zeggen dat m'n eerste indruk prima was. Heb ook aan hem gevraagd wat hij de beste techniek vond, hiellanding was zijn antwoord. Nadat ik mijn verhaal over voorvoetlanding en de pose-techniek deed, dat hij niet kende, zei hij me dat ik moest lopen waar ik me het best bij voelde. Zolang ik geen blessures kreeg, was er geen probleem. Hij zei me wel dat ik zeker nieuwe, neutrale schoenen moest aanschaffen. Na enkele weken gepieker ga ik dus op m'n voorvoet blijven landen, zaterdag ga ik nieuwe schoenen kopen. De eerste dagen ga ik de zooltjes enkel in m'n werkschoenen dragen om ze wat te gewennen, vanaf volgende week ga ik ze al lopend testen.
Zo, dat is alweer gefikst, m'n videokaart had het begeven zodat ik pas vandaag m'n verslag van de Terrasjogging kan schrijven. Het was gisteren dus weer een thuiswedstrijd met veel bekende gezichten aan de start alsook enkele forumleden van joggings.be. Het parcours en het aantal deelnemers was nagenoeg hetzelfde als vorig jaar, alleen dat we nu vertrokken en aankwamen op de markt ipv de Klokkestraat. Het was geen snel parcours door de vele scherpe bochten, het ging over 4rondes van 2,4km maar het was wel behoorlijk vlak. De wedstijd zelf dan. Bij de start had ik me redelijk vooraan genesteld omdat ik wist dat er in het begin van het parcours enkele vrij smalle stukken bijzaten. Aangezien het m'n eerste 10km-wedstrijd in maanden was, had ik me voorgenomen om in de eerste ronde niet boven hartslag 170 te gaan. Na goed 1km zat ik al aan 175 Na goed 2km kwam bakkertje mij al voorbij gesneld en na een 5-tal km was de pijp zo goed als leeg. De laatste 5km dan maar puur op karakter gelopen en al bij al bleek het verval nog goed mee te vallen en had ik maar iets meer dan een half minuut moeten prijsgeven op bakkertje die alweer ijzersterk gelopen heeft nadat hij eerder al 15u gewerkt had. Met een tijd van 37'30" over 9,5km was ik zeer content, maar liefst 4'18" sneller dan vorig jaar. Dat ik totaal geen last van m'n knie heb gehad stemde me nog meer tevreden. Nu deze week een herstelweek met enkele rustige loopjes, vanaf volgende week vliegen we er terug in (met of zonder zooltjes, daar ben ik nog niet over uit ???)
Na 3 maanden wachten was't vandaag eindelijk mijn beurt om langs te gaan bij de sportdokter. De diagnose was nog maar eens chondropathie patellae, dat wist ik ondertussen wel. Wat ik niet wist is dat ik 3mm beenlengteverschil had alsook te holle voeten om mee te hardlopen. Ik ben nu aangewezen om zooltjes te laten opmeten. Had hem verteld dat het de laatste maanden iets beter ging met m'n knie doordat ik m'n looptechniek had aangepast, de voorvoetlanding. Deze techniek raadde hij me onmiddellijk af en zei me dat het binnen de kortste keren terug voor problemen zou zorgen. Lap, daar gingen m'n maanden specifieke techniektraining. M'n antipronatie-loopschoenen die ik nu nog in m'n bezit heb (2 paar oude en 1 ongebruikt paar asics) mag ik alleen nog gebruiken voor in den hof te werken, ik moet terug overschakelen naar een neutrale schoen. Hij heeft me 1 type schoen voor op de weg en 1 voor op onverhard voorgeschreven. Ik moet wel zeggen dat deze dokter z'n tijd nam, ben zeker een uur binnen geweest en hij heeft me serieus onder handen genomen met loopanalyse, footscan en noem maar op. Heb dan maar meteen een afspraak gemaakt bij Faes en mag dinsdagavond al langsgaan. M'n nieuwe schoenen mag ik pas gaan kopen als de zooltjes klaar zijn. Deze volledige omschakeling gaat weer een duur grapke worden, daarmee dat ik m'n 'ongebruikt' paar Asics gel foundation 7 (nieuw model) maat 43,5 te koop aanbied voor maar 75 ipv 120. Je kan via 'email mij' iets laten weten als je interesse hebt.
Zaterdagmorgen de trein genomen richting Oostende om er zondag deel te nemen aan de 5km van de ING-Run. We, mijn vriendin en ik, hadden een hotel geboekt voor 3 overnachtingen in Mariakerke. Zondagmorgen vroeg uit de veren om nog een 7-tal km los te lopen en het parcours te verkennen. Dat het vlak was met enkel 2 bochten was geen verrassing, dat het warm ging worden besefte ik maar al te gauw. Na het ontbijt heb ik me nog 2 uurkes op bed gelegd, om 12u30 heb ik me klaargemaakt en een 3-tal km gejogd richting start. Omstreeks 13u40 deed ik een poging om in de voorste gelederen te gaan staan maar al vlug werd me verteld dat ik achteraan moest aanschuiven. Bij het startschot stond ik ongeveer op de 7de rij, schade was dus beperkt maar ideaal was't nu ook weer niet. Na 200m zat ik door't zigzaggen al volledig in't rood, hartslag boven 180, waardoor dit dan ook m'n zwaarste wedstrijd ooit werd. Zal ik het dan nooit leren om rustiger te starten en geleidelijk op toeren te komen? Na duizend keer gestorven te zijn uiteindelijk toch nog vrij sterk aangekomen in een tijd van 18'53" aan een gemiddelde hartslag van maar liefst 184 (max191).
Afgelopen week een herstelweek ingelast met 2 wandelingen en enkele rustige trainingen. Het was hoog nodig want de kuiten waren nogal opgeblazen en voelden zeer stijf aan. Ik ben sinds ongeveer een maand overgeschakeld van hiel- naar voorvoetlanding (pose-techniek) wat natuurlijk de nodige ongemakken en aanpassingen met zich meebrengt. Vanmorgen na m'n rustige duurloop voelden de kuiten al veel soepeler aan. Zo kan ik de komende dagen nog enkele keren stevig doortrainen, vrijdag en zaterdag weer rustig aan om zondag fris aan de start te staan van de 5km in Oostende. We hebben in Mariakerke een hotel voor 2 nachten geboekt. Gisterenavond zijn we afgezakt naar Heusden voor de KBC-nacht, tjonge jonge wat een atleten, heb nog een hoop werk voor de boeg!
Na enkele honderden meters heb ik wat vertraagd tot hij bij me liep, sindsdien hebben we samen tot over de meet gelopen. De eerste 5 km gingen qua gevoel vrij goed, daarna werd het steeds lastiger. De laatste 2 km was't gewoon aanklampen en doodgaan, kreeg er zowaar kippenvel van.
M'n antipronatie-loopschoenen die ik nu nog in m'n bezit heb (2 paar oude en 1 ongebruikt paar asics) mag ik alleen nog gebruiken voor in den hof te werken, ik moet terug overschakelen naar een neutrale schoen. Hij heeft me 1 type schoen voor op de weg en 1 voor op onverhard voorgeschreven. Ik moet wel zeggen dat deze dokter z'n tijd nam, ben zeker een uur binnen geweest en hij heeft me serieus onder handen genomen met loopanalyse, footscan en noem maar op.
Zaterdagmorgen de trein genomen richting Oostende om er zondag deel te nemen aan de 5km van de ING-Run. We, mijn vriendin en ik, hadden een hotel geboekt voor 3 overnachtingen in Mariakerke. Zondagmorgen vroeg uit de veren om nog een 7-tal km los te lopen en het parcours te verkennen. Dat het vlak was met enkel 2 bochten was geen verrassing, dat het warm ging worden besefte ik maar al te gauw. Na het ontbijt heb ik me nog 2 uurkes op bed gelegd, om 12u30 heb ik me klaargemaakt en een 3-tal km gejogd richting start. Omstreeks 13u40 deed ik een poging om in de voorste gelederen te gaan staan maar al vlug werd me verteld dat ik achteraan moest aanschuiven. Bij het startschot stond ik ongeveer op de 7de rij, schade was dus beperkt maar ideaal was't nu ook weer niet. Na 200m zat ik door't zigzaggen al volledig in't rood, hartslag boven 180, waardoor dit dan ook m'n zwaarste wedstrijd ooit werd. Zal ik het dan nooit leren om rustiger te starten en geleidelijk op toeren te komen? Na duizend keer gestorven te zijn uiteindelijk toch nog vrij sterk aangekomen in een tijd van 18'53" aan een gemiddelde hartslag van maar liefst 184 (max191).
