Vandaag ging het richting Mol waar ik met de seniorsploeg van RAM zou aantreden op de ‘Interclub-Beker van Vlaanderen’. Onze ploeg bestond uit enkele seniors maar voornamelijk uit masters en jongeren. Ons team deed het voortreffelijk met zelfs een overwinning: Kjell op de 5000m. Net voor de aflossingen stonden we derde laatste (de twee laatste ploegen zakken) op slechts 2 punten van onze lokale rivalen uit Duffel.  Dat we kunnen aflossen, dat wisten we al langer en we deden onze reputatie alle eer aan. Zo eindigden we in de eindstand net voor Duffel op een negende plaats.

Zelf nam ik deel aan twee onderdelen, de 800m en de 4x400m. Na mijn goed chrono van twee geleden, 1.59.55 in barre omstandigheden hoopte ik stiekem op goed weer, windstilte en snelle lopers. Die snelle lopers stonden wel degelijk aan de start maar de vraag was: ‘zullen ze lopen’? Op een interclub wordt voor de punten gestreden en dus vaak ook tactisch gelopen. Ik had enkele lopers getipt over mijn hoop op een wereldrecordrace in de hoop dat zij er toch van in het begin zouden invliegen. Dat gebeurde niet. Ik vertrok van in baan zes en kwam verdorie als eerste uit de bocht. Van uit die buitenbaanpositie kon ik het pak goed overschouwen en in een fractie van een seconde besliste ik: ‘GAAN!’ De oudste van het pak (ik dus)trok de meute op een lint en ik kon het niet laten na 200m te brullen van: ‘moet een master hier al het werk doen!’ Niemand kwam en aan de 300 deed ik teken naar Kjell van: ‘wat kan ik anders?’ zijn antwoord was kort en net als Magda aan de 200 riep hij: ‘doorgaan!’ Dat deed ik dan maar en kwam door aan de 400m in 56-57. Toen kwam ik voor de tweede keer met de neus in de wind te zitten. Hoe lang ging ik de kop kunnen houden. Het antwoord kwam al snel want na 600m en op slechts 200m van het einde gingen drie grote gasten me voorbij. Magda riep: ‘komaan, het zit er in!’ en ik verdapperde. De chrono is één ding maar ik moest ook nog eens zoveel mogelijk punten zien te rapen voor mijn club. De laatste 100m waren héél zwaar maar toen ik over de meet kwam zag ik dat de chrono 1.56… wees. Hoe ver zat ik achter de winnaar? Ik begon te vloeken, gooide mijn zonnebril weg en ging zitten. Er vloeiden enkele tranen van ontgoocheling. Instinctief voelde ik dat het net niet snel genoeg was. Even later kwam de bevestiging: 1.58.81! Zestien honderdsten boven het wereldrecord van Nolan Shaheed. Ik was er niet goed van maar al snel herpakte ik me. Dit was uiteindelijk gewoon fantastisch, een nieuw Belgisch record én een Europees record bovenop. Anderhalf jaar geleden kon ik enkel dromen van één keer onder de twee minuten en kijk nu. De laatste drie wedstrijden liep ik er dit jaar al telkens onder. Wie me ooit had gezegd dat ik ooit 1.58.81 zou lopen had ik voor gek verklaard.

Op het einde van de namiddag mocht ik nog eens opdraven, ditmaal als slotloper van onze 4x400ploeg. Marc, Anthony, Jasper en ik liepen een dijk van een aflossing en lieten vier ploegen achter ons. Johan, onze aflossingscoach klokte onze individuele tijden en zei me achteraf dat ik mijn 400m in 52 seconden had gelopen.  Ik had vandaag wel degelijk superbenen.

Mijn voet doet nu weer pijn en ik zal snel langs de sportdokter moeten vrees ik. Maar eerst een jaartje ouder worden…

16-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Daags voor een belangrijke wedstrijd is het op loopvlak doorgaans rustig. Ook vandaag dus. Morgen loop ik als lid van onze RAM-ploeg mee op de interclub BVV in Mol. Ik trok naar het Vrijbroekpark voor een korte duurloop, een viertal versnellingen en een 200m. Moon en Noah waren ondertussen bij hun vriendjes Michelleke en Ben gaan spelen, in de boomhut onder de dennebomen.

In Lokeren werkten onze RAM-dames vandaag hun interclub af en ze deden het ronduit schitterend. Door een prachtige tweede plaats stijgen ze volgend jaar naar de ere-afdeling van de VAL. Ik ben voor de zoveelste keer in een korte tijdspanne een fiere voorzitter…

15-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Nadat ik gisteren een duurloop van drie kwartier had afgewerkt zakte ik vandaag met de kids weer af naar de Nekker. Ik had de hele dag in Hasselt gezeten voor een fotoreportage onder een grijze hemel, met slecht licht dus. Toen we op de Nekker kwamen begon een schuchter zonnetje te schijnen. Meteen leek het ook warmer en dat maakte het trainen écht wel aangenamer. Door de interclub van zondag  werd er vandaag wat met de rem op getraind. Na een half uurtje loslopen en het stretchen liepen we nog tien versnellingen over 100m. Van de groep van Magda komen we zondag met zijn drieën aan de start van de interclub: Ewoud op de 1500, Philippe op de 3000 en ik op de 800m. We hebben een evenwichtige ploeg die echter slechts voor de helft uit seniors bestaat. Junioren en masters vullen de gaten maar gaan er wel 200% voor. Wees maar gerust, zondag in Mol zullen we allemaal onze huid duur verkopen.

Ik was deze namiddag dus voor het eerst in Hasselt waar ik een fotoreportage moest maken voor een reeks rond museumwijken. In Hasselt bezocht ik onder andere het modemuseum waar een tentoonstelling loopt over het Limburgs topmodel Hannelore Knuts, die voor alle topontwerpers heeft gewerkt en in alle topmagazines van de wereld heeft gestaan. Een indrukwekkend maar ietwat onoverzichtelijke tentoonstelling. De uitleg was gebrekkelijk maar ik ben een visueel iemand en kon er dus toch wel van genieten.  

14-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Voor het eerst organiseerde RAM vandaag een jeugdmeeting op onze piste van Willebroek waar secretaris Frans De Prins al jaren onze onderafdeling runt. Ondanks de kou en de dreigende hemel (het bleef gelukkig droog) was de opkomst groot genoeg om van een geslaagde meeting te kunnen spreken. Vooral de talrijk opgekomen RAM-atleetjes maakten er de dienst én het ‘mooie weer’ uit. Jeugdcoördinator Bruno had dan ook aangedrongen op deelname en die oproep was niet onbeantwoord gebleven. Ook Moon en Noah namen er dus deel aan een aantal proeven. Moon was de eerste die aan de bak moest. Hij werd derde op de 60m horden na twee specialisten. Hij verbeterde wel zijn besttijd van vorig jaar maar liefst met een volle seconde: 11.65. Schitterend voor iemand die daar niet van houdt en daar ook nauwelijks op traint. We gaan daar wel wat verandering in brengen! Na de horden kwamen de reeksen op de 60m. Noah mocht door zijn mooie tijd in Duffel starten in de snelste reeks. Dat is niet altijd een zegen want hij werd als eerstejaars slechts vijfde op zes maar in een tijd die winst betekende in de andere reeksen. Mentaal is dat voor zo’n kleintje niet altijd even evident. Maar ja, zo leren ze het, hé…

Moon won dan weer zijn reeks op de 60m. De tijden in die reeks waren snel maar de electronische chrono liet het afweten zodat er enkel  handgestopte tijden beschikbaar waren. Moon’s chrono van 8.6 is dan ook nietszeggend. Zijn snelste ooit maar niet relevant… Spijtig!

Voor de lange afstandsnummers er aankwamen nam Moon nog deel aan het hockeybalwerpen. Ondanks de tegenwind en de kou verbeterde hij daar zijn beste worp van vorig jaar met een metertje tot 33m47.

Noah trad als eerste aan op de 600m, de afstand die sinds vorig jaar bij de benjamins de 1000m heeft vervangen. Op het einde van vorig seizoen had ik Noah voor het eerst een 600 laten lopen op onze eigen meeting op de Nekker. Hij klokte daar toen 2.19.92. Nu leverde hij een mooie strijd met zijn clubmakkers met de derde plaats als inzet. Als eerstejaars moest hij nipt de duimen leggen voor Jari maar bleef hij Lars voor in een spannende eindspurt. Hij verbeterde zijn besttijd tot 2.14.58. Vijf seconden sneller is mooi maar ik weet dat hij een pak beter kan.

Na de 600en kwamen de reeksen op 1000m. Moon startte als favoriet bij de pupillen en maakte die rol helemaal waar. Hij trok bij de start meteen fors door en nam een tiental meter voorsprong. Hij liep zoals ik hem ken, verstandig en spijtig genoeg ook een tikkeltje zuinig, steeds omkijkend en slechts opnieuw versnellend in de laatste ronde toen hij merkte dat de achtervolgers weer naderden. Zijn laatste 300m waren supersnel maar een verbetering van zijn besttijd zat er niet in. Daarvoor was het veel te koud en de concurrentie niet groot genoeg. Moon loopt zijn snelste tijden steeds op de grote afspraken. Mij niet gelaten, hoor! Zolang hij die tijden maar loopt...

12-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Na gisteren een half uurtje te hebben losgelopen was ik vandaag weer naar de Nekker gereden voor de dinsdagavondtraining. Op weg naar daar hoorde ik op de radio dat het de koudste meimaand was sinds ze met metingen begonnen. Zes luttele graden! En dat terwijl het in Griekenland al dertig graden is. Maar ja, daar hebben ze dan weer geen geld. Of zoals in de Humo van deze week stond geschreven: ‘Je kan niet alles hebben. Waar zou je dat allemaal moeten zetten.’ Wat we vanavond wel hadden was kou… Het was net of ik maar niet opgewarmd geraakte. Het regende bovendien en bij de versnellingen voelden mijn dijen nog steeds keihard en stijf aan. Geen souplesse in mijlen te bespeuren. De eerste van onze acht 200en was dan ook een moeilijke. Magda droeg me op niet te forceren. ‘Geen 30’, riep ze. Als een goeie leerling hield ik me aan haar consigne en spurtte me naar een lage 28, hahaha. Alles is een kwestie van interpretatie, nietwaar. Ik begon eindelijk wat los te komen en bij de tweede, die ik iets trager aanvatte (om in 29 te eindigen) voelden mijn benen eindelijk soepel aan. De vijf volgende 200en schommelden rond een hoge 28 en een lage 29. Bij mijn laatste wilde ik toch nog eens uithalen als test voor zondag. Ik knalde meteen en zweefde naar 26.14. Geef me nu maar mooi weer…

11-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Gisteren genoot ik van een welverdiende looprustdag. Van rusten kwam anders wel niet veel in huis want met de boodschappen, een zoektocht naar nieuwe kinderschoenen, koken en nog tal van andere aktiviteiten was mijn dag goed gevuld.

Ik had daarenboven weer niet zo goed geslapen en was dus nog wat moe toen ik het Vrijbroekpark binnenreed. Ik wist op voorhand dat me een loodzware training te wachten stond en was er niet gerust in. De dikke mist die om acht uur nog over onze streek hing had gelukkig plaats gemaakt voor een schuchter zonnetje en dat maakte onze loopgroep, bestaande uit Ewoud, Philippe, Hans, Stefan en ikzelf, uiterst vrolijk. Hans, Stefan en Philippe, deze laatste nog herstellende van een griepaanval vorige week, gingen twee toertjes (6km) fartlekken en Ewoud en ik trokken naar de start van de 1000M. Onze training bestond vandaag na de opwarminge en de nodige stretching en versnellingen uit drie duizenden. Ik vertrok op kop, niet té geweldig want met in het achterhoofd het gegeven dat er nog twee gingen volgen. Er stond absoluut geen wind en de temperatuur was ideaal. Ik slaagde er in mijn tempo hoog te houden en kwam uit in 2.51, gevolgd door Ewoud die net boven de drie minuten strandde. Na enkele minuten rust vertrokken we voor de tweede die ik exact in dezelfde tijd liep, opnieuw 2.51 dus. Toen kwam na alweer enkele minuten rust de gevreesde laatste duizend. In de wetenschap dat het de laatste kilometer was verdapperde ik halfweg en spurtte ik fel door op het einde. Resultaat: 2.46. De conditie is okee, ik ben klaar voor de interclub en kijk er naar uit.

Vandaag liepen Els en Kjell mee in ‘Dwars door Brugge’. Els werd vijfde op de 5km in 18.35 en Kjell mooi zevende op de 15km in 44.29. Het gaat(loopt) goed met die twee!

Van Brugge gesproken. De pandoering die Club gisteren van de Buffalo’s kreeg was van die aard dat sommigen daar serieus gingen flippen. Ik vind dat je bij sportbeoefening altijd je zelfbeheersing moet kunnen behouden en kijk dan ook dikwijls verbijsterd naar sommige voetbalbeelden. Ik stel me dan ook serieuze vragen over de mentale weerbaarheid van bepaalde spelers. Neem nu bvb Stijn Stijnen die gisteren tot tweemaal toe door het lint ging. Als één van onze atleten ook maar één vinger zou uitsteken naar een tegenstander zou die meteen worden geschorst. Bij voetballers maakt dat blijkbaar deel uit van hun ‘sportcultuur’… Spijtig!

09-05-2010 om 19:22 geschreven door André  

Koud en leeg, zo kan ik het park van Machelen, gisterenmiddag, nog het best omschrijven. Een grijze lucht dreigde boven de bomen en ik liep er eenzaam mijn rondjes. Het was net of ook de vogels met de lente waren verdwenen. Een dood en triest park waar ik probeerde vrolijk te zijn. Het lukte niet echt en dan kunnen vijfenveertig minuten lang zijn, héél lang…

Vandaag trokken we naar de Nekker voor de vrijdagavondtraining. Sinds enkele weken trainen ook de allerkleinsten van KV Mechelen op de Nekker en dat zorgt voor een niet altijd even prettige chaos. Het contact met de verantwoordelijken van KV is goed maar de gezelligheid van de atletiek heeft moeten plaats maken voor de drukte van de voetbalentourage. Horden ouders die daar staan te niksen onder de tribune, je aanstarend alsof je een ‘alien’ bent als je staat te stretchen, jeugdspelertjes die zomaar de piste oversteken, het is altijd wat. Wat me het meest ergert is dat sommigen zich gewoon niet aan regels kunnen houden. Zo zijn er enkelen die menen hun auto aan de tribune naast de fietsenstalling te mogen parkeren. Gisteren werd het me even te veel en heb ik de security van de Nekker opgetrommeld om die wagen te laten verwijderen. Dat gebeurde dan ook…

07-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Als je door omstandigheden maar met zijn tweeën bent om training te geven aan een bende van een veertig kinderen wordt het moeilijk. Allen dan maar duurlopen was de conclusie…

Bruno en ik trokken met de hele bende richting Dijle. Terwijl Bruno de allerkleinsten bij zich hield en afwisselend rustig jogde en stapte nam ik al de rest op sleeptouw. Ik plaatste de benjamins Lotfi, Lars en Noah op kop en zij mochten het tempo bepalen. Niet te hoog was de boodschap want ik had geen zin om de helft onderweg te verliezen. Eens aan ‘Muizebrug’, na een drietal kilometer keerde ik terug met de meerderheid. Zeven atleetjes, vijf miniemen en twee pupillen, onze Moon en zijn vriendje Thijs, staken de brug over en liepen aan de overzijde een tempoloop. Afspraak was de sluis rechtover de Nekker waar ook Bruno met zijn groep zou wachten. Terwijl we terugjogden met opnieuw de benjamins als snelheidsregelaars zag ik het elitegroepje mooi gegroepeerd afstand nemen. De vaart zat er in en ik kon me inbeelden dat er op het einde zou worden gekoerst. Dat gebeurde ook en zowel Moon als Bruno brachten verslag uit van de ‘finale’. Eén langgerekte spurt natuurlijk… Op het einde van de tocht begon ook mijn groep te versnellen en Noah won de ‘koninginnespurt’, hahaha… We waren net op tijd terug aan de piste om de bende te ontbinden. Een goeie duurloop af en toe kan ook voor die mannekens geen kwaad en… nood breekt wet, naturlijk!

06-05-2010 om 22:56 geschreven door André  

05-05-2010 om 20:58 geschreven door André  

Maandagavond trok ik naar het park van Machelen waar ik een veertig minuten moest duurlopen. Ik liep er het grooste deel in het gezelschap van enkele Machelse atleten van Magda, waaronder de plaatselijke voorzitter Chris.Koud en drassig was het, allesbehalve mijn weer dus en ik mag al blij zijn dat ik niet ziek uit het voorbije winterweek-end ben gekomen.

Gisterenavond was het al gedaan met recupereren. Er stond op de Nekker alweer een zware training op het programma. Drie series bestaande uit telkens een 500 in combinatie met een 300. Tussen de 500 en de 300 zat een honderdtal meter joggen en tussen de series 3 minuten rust. De wind maakte het keimoeilijk om in het ritme te blijven. Enkel Ewoud vergezelde me tijdens deze helse zoektocht naar verzuring. Die kwam er vooral bij de derde serie. Ondanks de wind en de verzuring mogen de tijden gezien worden: 1.22-48/ 1.22-46/ 1.22-44. Geslaagde training dus! Morgen volgt een recuperatieloop en een jeugdtraining en donderdag een iets langere duurloop. 

05-05-2010 om 15:09 geschreven door André  

05-05-2010 om 09:17 geschreven door André  

05-05-2010 om 09:12 geschreven door André  

Terwijl de kinderen in Duffel onder de hoede van Lies, de mama van Lars, Thijs, Jo en Eva én coach Bruno hun individuele nummers nog moesten afwerken vertrok ik richting Herentals voor de B-meeting. Ik had een goede reeks aangevraagd en werd op mijn wenken bediend. Ik mocht in de sterk bezette B-reeks van start gaan. Dat was eigenlijk meer dan ik had gevraagd want een reeks waar gehaasd wordt voor 1.55 is misschien nét iets te snel voor mijn oude benen. Dat ik dit jaar ga voor het WR is sinds het artikeltje van Bart Spruyt in GVA algemeen geweten. Eens in Herentals werd ik daar meermaals over aangesproken en velen wensten me geluk. De organisatie was weer piekfijn, een voorbeeld gewoon! Alleen het mooie weer was niet op de afspraak en dat maakte dat de moed me in de schoenen zakte. Stortbuien en windvlagen deden de temperatuur drastisch zakken en bij de 100m-reeksen diende één wedstrijd door de té harde regenval zelfs te worden uitgesteld. Ik kreeg wat hoop toen tijdens mijn opwarming de zon even door de wolken kwam piepen maar mijn vreugde was van korte duur. De wind en de regen kwamen even snel terug als ze waren verdwenen en het gespreksonderwerp onder de atleten  tijdens de versnellingen op de piste was dan ook de koude die ons allen deed verkleumen. Met Jan Van Den Broeck, die ik in Gent op de Indoor had leren kennen, had ik het over zjn stage in Portugal en hij vroeg me of ik het zag zitten vandaag. Ik antwoordde dat het wellicht te koud was voor een WR maar dat ik het vanaf nu elke wedstrijd zou proberen.

Net voor de start van de A-reeks, toen ik mijn spikes wilde aantrekken begon het zo hard te gieten dat ik verkleumd de beschutting van de tribune opzocht. Daar maakte ik me verder klaar (compressiekousen, nieuwe sokken, wedstrijdtruitje en spikes)en trok opnieuw naar de piste voor een laatste reeks versnellingen. Ondertussen waren Magda en Herman eindelijk toegekomen. Ze pepte me nog een laatste keer op en trok dan naar de 200m om me daar de tussentijden te kunnen toeroepen na 200 en 600m.

Ondertussen werd de A-reeks gewonnen door Jan Van Den Broeck, ex-aequo met de waalse junior Pierre-Antoine Balhan (een grote belofte!), net voor Andreas Smout.

Ondertussen was het tijd voor de B-reeks. Ik mocht starten in baan 4, naast de jonge favoriet Pieter-Jan Hannes van Olse. (Het waren allemaal piepjonge gasten in deze reeks!) Hij zei me dat ik eind augustus via hem een goeie reeks moet aanvragen op hun Flanders Cup-meeting en dat hij voor een haas zou zorgen. Of hij daarmee zichzelf bedoelde weet ik natuurlijk niet. Die leuke babbel (Hij zei dat als ik vandaag een WR zou lopen, hij dat later aan zijn kinderen zou kunnen vertellen. Ik moest daar hartelijk om lachen...) net voor de start zorgde voor de nodige ontspanning maar nam spijtig genoeg de kou niet weg. Ik was letterlijk verkleumd. Gelukkig had ik lang genoeg opgewarmd en waren de beenspieren klaar voor hun moeilijke opdracht. De start was snel, zoals ik verwacht had maar ik kon me goed plaatsen. Aan de 200 kwamen we door in 26 en brulde Magda dat het té snel was voor mij. Ik had een aarzeling die me meteen enkele plaatsen kostte. Aan de 400m voelde ik me nog prima. Vooraan ging het snel maar ik zat niet vooraan, hé! De loper voor mij liet het na 550m wat afweten waardoor ik in de laatste 200m zelf de inspanning moest doen om alsnog wat te forceren. In de laatste bocht liep ik nog negende maar met een laatste versnelling ging ik nog enkele lopers voorbij. Ik zag de chono lopen en stoppen op 1.57. Ik perste er nog alles uit en gooide me op de meet. Ik werd uiteindelijk zesde in 1.59.55, een prachtige tijd voor een M50 natuurlijk. Als seizoensopener en in deze barre weersomstandigheden mag ik daar best tevreden mee zijn maar toch was ik ontgoocheld. Wat als ik na 200m niet had ingehouden? Wat als het warm weer was geweest? Ik kon op het einde nog versnellen, en dus had ik overschot. Niet goed genoeg dus. Volgende keer probeer ik het opnieuw en daarna opnieuw en daarna opnieuw… Ik heb geen glazen bol en weet dus niet of het zal lukken maar de aanmoedigende woorden van Magda en van de toppers waar ik na de wedstrijd mee losliep (Jan Van Den Broeck, Andreas Smout, Wesley De Kerpel…) én de mail die ik ondertussen kreeg van VAL-matersselectieheer Georges Vanbezien geven me hoop. Magda zei na de wedstrijd dat de specifieke trainingen voor mij nog moeten beginnen en dat het er volgens haar zeker inzit! Ik wil haar graag geloven. Ik zat na de wedstrijd alles behalve kapot en vandaag ben ik zo fris als een hoentje. Allemaal signalen dat ik sneller kan. Nu nog werkelijk sneller lopen… In mijn hoofd kan ik het al, maar daar koop je natuurlijk niks mee, hahaha…

02-05-2010 om 13:07 geschreven door André  

Maar liefst dertig RAM-jeugdatleten verschenen in Duffel op het appel voor de Jan Borremans meeting van 1 mei. Zo kon Bruno een aantal aflossingsploegen aan de start brengen. Geïnspireerd door de successen die spurttrainer Johan Wonninck met zijn dames en masters behaalde heerst er sinds enkele maanden bij de RAM-jeugd een ware aflossingskoorts. Op nagenoeg elke training wordt er wel wat afgelost en je ziet week na week dat automatismen worden aangekweekt. Bij de een lukt dat wat beter dan bij de andere maar het enthousiasme is enorm bij iedereen. Vandaag in Duffel kwam de eerste test in een aflossingscompetitie. Het resultaat mag gezien worden: goud bij de benjamins jongens, de benjamins meisjes, de pupillen jongens en de miniemen jongens en zilver bij de pupillen meisjes. Ik kreeg zowaar felicitaties van enkele bestuursleden van de organiserende club bij wie de knalprestaties van onze teams niet onopgemerkt waren gebleven. Een dikke pluim voor onze jeugdcoördinator Bruno Heyndels die de architect is van de opgang van onze jeugd.

Zowel Noah als Moon namen deel aan de aflossingen. Noah deed dat als tweede loper én jongste van allemaal. Hun team met respectievelijk Lotfi, Noah, Jari en Lars maakte brandhout van de concurrentie. Net als bij al onze ploegen vielen de stokwissels ook op. Toegegeven, ze waren niet allemaal vlekkeloos en er is nog veel werk aan de winkel. Maar doorgaans zag je de hand van de meester en werd de stok heel goed doorgegeven.

Moon liep in zijn team (met Jolan, Sven en Thijs) als slotloper tegen de snelle Simon van Lyra. Die ploeg boezemde onze jongens zoveel angst in dat ik voor de start nog op hen inpraatte. ‘Simon mag dan nog de snelste zijn, jullie hebben het sterkste en meest evenwichtige blok. Jullie stokwissels zijn ook beter dan die van de meeste ploegen. Ga er gewoon voor. Ik weet dat jullie het kunnen. Jullie zijn de beste.’ Dat was mijn peptalk. Ze haalden het met brio van favoriet Lyra in een mooie 35.60. Nog geen clubrecord maar dat komt er zeker aan!

02-05-2010 om 11:33 geschreven door André  

Het was een drukke week. Op de redactie werd de laatste hand gelegd aan ons meinummer en thuis werkte ik langzaam maar zeker aan ons RAM-clubblad. Maandag moest ik maar een recuperatieloopje afwerken maar dat ging niet zonder problemen. Ik heb weer last van mijn linkervoet, net als vorig jaar. De pijn is niet constant maar steekt na zware trainingen de kop op en de daaropvolgende duurlopen zijn dan echt wel pjnlijk. Het insmeren werkt niet langer en volgende week zal ik langs de sportdokter moeten, vrees ik. Op dinsdag volgde een in&out-training waarbij ik drie maal 1200m moest lopen met afwisselend stroken van 150m tempo en 50m traag. Woensdag dan liep ik weer maar een half uurtje los en gaf ik training aan de jeugd. Een aantal onder hen had niet veel zin. (Ik had enkele 200en in petto…) maar fleurden op toen ik zei dat we gingen aflossen. Dat vinden ze altijd plezant. Uiteindelijk hebben we dan ook 200en gelopen, hahaha… Twee maal 4x200 en nog twee keer 4x100m. Moon was in een heel goeie dag. Hij vloog letterijk over de tartan. Hij is zoveel sterker geworden deze winter. Hij heeft geen enkele cross gewonnen, stond enkele keren op het podium maar liep steeds top vijf. Zijn basis is dan ook uitstekend. Pappy vond onlangs, toen we aan zee waren dat Moon zo gegroeid was. Ik zie dat niet echt maar het zou wel kunnen dat hij ook daardoor sterker is geworden. Zijn prestaties op de interclub logen er niet om. Donderdag liep ik, na het oudercontact in de Sint-Maartenschool, met Kjell in het Vrijbroekpark. Het was een poos geleden dat we nog samen hadden gelopen.  Kjell was er namelijk in geslaagd om zijn stage te verlengen zonder dat iemand argwaan kreeg. Hij moet me toch eens uitleggen hoe hij die vulkaan heeft doen uitbarsten…

Gisterenavond kwamen we allen samen op de Nekker. De jeugd hield het rustig met het oog op de meeting van Duffel maar oefende nog enkele technische nummers als het hoogspringen (Moon) en het verspringen (Noah). Ook de stokwissels werden nog een laatste keer ingestudeerd want in Duffel staan, jawel, aflossingen op het programma. Ikelf beperkte mijn activiteit tot een twintigtal minuten loslopen, vier versnellingen en een 200 die ik ‘en souplesse’ afwerkte in 26.74. Lekker, ondanks de stekende pijn in mijn voet. Ik hoop dat ik straks pijnloos kan opwarmen. Dan zit een goede wedstrijd in de mogelijkheden. De vermoeidheid is nog steeds niet uit mijn lichaam verdwenen (de weerbots van mijn dubbele trainingen) maar ook de vorm is er. Welke van beide haalt het vanavond? Ik vertel het jullie straks.

01-05-2010 om 10:48 geschreven door André  

Alleen op een zondagavond op een atletiekpiste, het heeft iets bevreemdends. Machelen was het décor van mijn zondagtraining. Machelen ligt aan de zee, denk ik want er stond een niet te onderschatten bries. Ik was niet in het Vrijbroekpark geraakt vanmorgen want het WE was veel te hectisch geweest. Zaterdag was ik met de kinderen in Mechelen gaan shoppen en ‘s avonds waren we voor het eerst dit seizoen gaan BBQen, in Zaventem bij mijn vienden Martine en Rudy, de ouders van mijn petekindje Matilde. Het was een warme avond en we bleven de hele tijd buiten zitten. Zalig!

De kinderen hebben dus vandaag uitgeslapen en waren net op tijd op om zich klaar te maken en te vertrekken richting Temse, waar we met nog een honderdtal mensen inscheepten voor een feestboottocht op de Schelde. Mijn vriend Dirk, die in Mexico woont en net 50 is geworden was één van de feestvarkens.

25-04-2010 om 00:00 geschreven door André  

Woensdag had ik plots last van mijn linkervoet. Waarschijnlijk overbelasting door het afgewerkte programma. Ik trainde dan ook niet maar improviseerde een rustdag. Tenslotte was het tien dagen geleden dat ik nog een dag had gerust. Ik beperkte mijn aanwezigheid op de Nekker dan maar tot het geven van training aan de wedstrijdatleetjes. Blijkbaar is de aflossingscultuur bij RAM nu een feit want ze vroegen weer om aflossingen te mogen lopen. Ik bedacht dan maar ter plaatse een creatieve manier om aflossingen te houden. Op het middenveld plaatste ik kegels en vormde ik een parcours dat ze moesten afleggen. We vormden drie ploegen en liepen wedstrijdjes. Het entousiasme was enorm en toch vroegen ze na een tijdje spontaan om ook op de piste te mogen aflossen. Ze kregen hun zin en we liepen nog vier maal een 4x100m.

Gisteren liep ik een héél rustige duurloop van een veertig minuten teneinde mijn voet maximaal te sparen. Ik had nog steeds pijn maar smeer al twee dagen de pijnlijke kant in met Diclo Fast en ook deze keer lijkt het te helpen.

Vandaag besloot ik het ondanks een nog steeds aanwezige hinder toch op de piste te proberen. Normaal stond er een specifieke snelheidstraining op het programma maar door mijn voetprobleem opteerde Magda voor 200en, acht in totaal met 200m joggen tussen. Ik begon er aan, gevolgd door Filip en Ewoud. Ik klokte een lage 28. De volgende zes waren van hetzelfde kaliber. Bij de achtste trok ik iets steviger door in het begin en ik klokte een lage 27. Er stond uitzonderlijk geen wind op de nekker wat deze snelle tijden enigszins verklaart. Halfweg sprong ook Abdel in de dans. Toen ik stopte moest hij nog even alleen verder. Hij is nog niet lang opnieuw aan het trainen en pufte wel op het einde. Hij bedankte me en zei dat hij zonder mij vandaag wellicht niet onder de 30 was geraakt. Mijn antwoord luidde: ‘we helpen elkaar. Ik help jou nu een beetje en jij helpt mij later wel…veel, héél veel, hahaha.’

Kjell is ondertussen thuisgeraakt na een 30 uur durende busreis. Het moet een hel zijn geweest… Hij besloot dan maar te passen voor het PK op de piste maar zondag wel te starten in de ‘Antwerp 10 miles’. Hij staat op de website van de organisatie tussen de topfavorieten. Hopelijk zullen de beentjes fit genoeg zijn.

23-04-2010 om 23:53 geschreven door André  

21-04-2010 om 10:09 geschreven door André  

Om de zoveel maanden houdt Magda een fluitjestraining. We lopen dan een bepaalde afstand en telkens wanneer Magda fluit moeten we versnellen tot aan het volgende fluitsignaal. De afstanden waren vandaag 4x600 en er werd ongeveer om de 50m versneld en vertraagd. We waren met zij vieren om deze training af te werken. Filip, Ewoud, ikzelf en onze nieuwe recruut Andelilah Nekhdou(zeg maar Abdel), 31 jaar en zo’n drie jaar geleden nog goed voor 1.48 op de 800m. Na enkele jaren gestopt te zijn door blessureleed wenst hij terug aan te knopen met de competitie. Hij woont nu in Mechelen en dus viel zijn keuze op RAM. Je zal verstaan dat ik  hem als 800m-loper met open armen ontvang. Tijdens onze eerste training samen merkte ik dat we dezelfde foulée hebben. Ook de souplesse is vergelijkbaar. Ik voelde het verschil echter vooral op het ogenblik dat we op snelheid zaten. Zijn lopen was super gemakkelijk(terwijl ik niet sneller kon) en straalde ontzettend veel kracht uit. Binnen een tweetal maanden zou hij in principe al aan wedstrijden willen deelnemen. Ik ben benieuwd! 

20-04-2010 om 00:00 geschreven door André  

Het blijft fris naar mijn normen maar de lente is ontegensprekelijk aangekomen. De bomen in het park zijn daar de stille maar bloesemende getuigen van. Het park van Machelen is in volle metamorfose. Sommige struiken en heesters zijn in volle bloei en veel bomen zien al een beetje groen. Ook de mensen ondergaan dezer dagen een verandering. Ik zag de ‘habitués’ in korte mouwen én korte broek toertjes malen. Ikzelf droeg nog steeds drie lagen over elkaar én handschoenen én een lange broek. Tja… Ik hou nu eenmaal van échte warmte en ik vond zelfs de schuchtere zonnestralen van vandaag nog niet warm genoeg. De zon is gewoon nog in zijn winterslaap. Of zorgt de vulkanische aswolk in de lucht voor een filtereffect? Op de grond heb je daar toch geen last van… alhoewel? Kjell zit met zijn ouders en trainingsgezellen al dagen vast in hun stageoord in Portugal. Benieuwd wanneer ze zullen kunnen terugkeren.
Ik beperkte de training vandaag tot een veertigtal minuten duurlopen in het park. Na de voorbije zware trainingsperiode mag ik wel wat uitblazen. Morgen is het alweer op de Nekker te doen en zal het weer puffen en hijgen worden.

19-04-2010 om 00:00 geschreven door André