Na een nacht waarbij ik geen oog heb dichtgedaan (typisch wanneer ik moet reizen) stond ik om half vijf vanmorgen op. Het was nog pikdonker, een vreemde gewaarwording want bij ons is het op dat uur al lichtjes aan het dag worden. Een filterdunne felgele maan begroette me wanneer ik onze valiezen naar mijn huurauto bracht. Na twee weken vakantie keerden we terug huiswaarts. Het contrast kon niet groter zijn: van 38 naar 18 graden. Ik hed na twee dagen al lichte keelpijn. Je zou voor minder.

Zondagochtend stonden we voor het eerst sinds lang in het Vrijbroekpark. Magda wilde meteen testen hoe het met de conditie zat. Goed, dacht ik, maar wat is goed? Mijn vormgewicht heb ik alvast, 60 kg rond. (Allez ja, rond is niet echt het juiste woord…) Als test zou ik op ons 1000m-parcours lopen (iets minder dan 1000m eigenlijk). Eén enkele duizend voluit! Na de opwarmingsronde met Ewoud en Filip trok ik naar het einde van de dreef. Magda nam haar chrono in de aanslag en ik vertrok. Meteen zoeken naar het goede ritme en vlammen. Het was tenslotte maar één duizend, hé. (Normaal zijn het er twee of drie) Ik verzwakte niet en spurtte op het einde nog door tot bij mijn coach. Mijn besttijd van 2.47 ging er aan: 2.40. Magda was gerustgesteld. De vorm was er.

Nu nog wat finetunen en op naar het seizoeneinde. Eerste wedstrijd wordt de Flanders Cup van Merksem op het einde van de maand. Daar ga ik nog eens voor het WR. Het wordt hopen op mooi, warm en winstil weer… En een snelle wedstrijd.

15-08-2010 om 00:00 geschreven door André  

Morgen gaat reeds onze laatste dag op Kreta in. We gaan nog eens de zee op om te snorkelen, o.a. naar het wrak van een oude Junkers uit WO II. Tegelijk zitten mijn twee weken stage er ook op. Trainen onder een loden zon. Ik mag dan nog houden van warmte, dit was er soms wat over.

Het programma was zwaar maar tegelijk lekker gevarieerd. De zwaarste trainingen waren die op de middag. Soms kon ik, zoals vandaag, niet anders dan op de middag te trainen. Vandaag ging het om slechts één training waarbij ik gedurende mijn drie kwartier durende duurloop afwisselend 1, 2, 3, 2 en 1 minuut moest tempo lopen. Tussen die versnellingen in ging ik gewoon telkens vijf minuten door met de duurloop. Op papier belange niet zo zwaar maar het was 38 graden in de schaduw en er stond géén wind. Het was dus keihard, waarschijnlijk ook door het feit dat ik al twee weken weerk aan de topconditie. Of die er is, komt of niet meer komt zal ik héél binnenkort wel weten. Dinsdag op de piste van de Nekker, bvb, of nog vroeger, in het Vrijbroekpark op zondagochtend. Tenzij Magda me even wat rust gunt .

12-08-2010 om 21:36 geschreven door André  

06-08-2010 om 10:25 geschreven door André  

Het is even geleden en tijd dus om de draad weer op te nemen. Begin juli liep ik opnieuw een verrekking op aan de hamstrings. Dat komt ervan als je de tijd die nodig is om te genezen eigenlijk niet hebt. Het EK in Hongarije kwam bangelijk dichterbij en ik trainde maar steeds met de handrem op en lopend met een verkleinde foulée. Toen ik dan voor het eerst weer eens écht wilde doortrekken sloeg het noodlot toe. Paf! Over and out! Het verdict was duidelijk. Mijn lichaam had rust nodig en ik beloot die rust ook te nemen. Ik liep een volle week niet, trok naar Barcelona, maakte mijn hoofd leeg en herbegon daar rustig te duurlopen.

Barcelona is een stad naar mijn hart. De juiste mix van zuiderse sfeer, geschiedenis, cultuur én lekker eten. We huurden daar fietsen en reden er dagen rond. Ook dat heeft mijn lichaam deugd gedaan.

Na de terugkeer uit Barcelona liep ik nog een dikke week duurlopen en herbegon ik voorzichtig op de piste. Nu ja, voorzichtig? Meteen wel snedige intervaltrainingen, hoor! Mijn hamtringkwetsuur was van de baan maar van een EK-trip was in ieder geval geen sprtake meer. Mentaal kon ik het niet opbrengen om onvoorberid naar ginder te trekken.

Nu zit ik in Kreta. Twee weken lang geniet ik met de kids van de zee, de zon en de retsina. We logeren er in Daratsos (New Kydonia) waar ik al dikwijls verbleef, in de buurt van Hania in het westen van het eiland.

Trainen doe ik keihard. Magda gaf me een schema mee om ‘U’ tegen te zeggen. De piste van Hania ligt er mooi bij en ik had er al enkele interessante ontmoetingen. Men wil me zelfs interviewen en fotograferen voor de lokale krant, hahaha… Bijna elke dag train ik twee keer. Het is zwaar maar ik weet waarom ik het doe. Eind augustus wil ik er al opnieuw staan op de Flanders Cup in Merksem. De maand september wil ik aanwenden om mijn verloren zomer goed te maken. Alhoewel, verloren??? Barcelona, Kreta? Ik geniet met volle teugen… 

06-08-2010 om 10:24 geschreven door André  

Het is even geleden en tijd dus om de draad weer op te nemen. Begin juli liep ik opnieuw een verrekking op aan de hamstrings. Dat komt ervan als je de tijd die nodig is om te genezen eigenlijk niet hebt. Het EK in Hongarije kwam bangelijk dichterbij en ik trainde maar steeds met de handrem op en lopend met een verkleinde foulée. Toen ik dan voor het eerst weer eens écht wilde doortrekken sloeg het noodlot toe. Paf! Over and out! Het verdict was duidelijk. Mijn lichaam had rust nodig en ik beloot die rust ook te nemen. Ik liep een volle week niet, trok naar Barcelona, maakte mijn hoofd leeg en herbegon daar rustig te duurlopen.

Barcelona is een stad naar mijn hart. De juiste mix van zuiderse sfeer, geschiedenis, cultuur én lekker eten. We huurden daar fietsen en reden er dagen rond. Ook dat heeft mijn lichaam deugd gedaan.

Na de terugkeer uit Barcelona liep ik nog een dikke week duurlopen en herbegon ik voorzichtig op de piste. Nu ja, voorzichtig? Meteen wel snedige intervaltrainingen, hoor! Mijn hamtringkwetsuur was van de baan maar van een EK-trip was in ieder geval geen sprtake meer. Mentaal kon ik het niet opbrengen om onvoorberid naar ginder te trekken.

Nu zit ik in Kreta. Twee weken lang geniet ik met de kids van de zee, de zon en de retsina. We logeren er in Daratsos (New Kydonia) waar ik al dikwijls verbleef, in de buurt van Hania in het westen van het eiland.

Trainen doe ik keihard. Magda gaf me een schema mee om ‘U’ tegen te zeggen. De piste van Hania ligt er mooi bij en ik had er al enkele interessante ontmoetingen. Men wil me zelfs interviewen en fotograferen voor de lokale krant, hahaha… Bijna elke dag train ik twee keer. Het is zwaar maar ik weet waarom ik het doe. Eind augustus wil ik er al opnieuw staan op de Flanders Cup in Merksem. De maand september wil ik aanwenden om mijn verloren zomer goed te maken. Alhoewel, verloren??? Barcelona, Kreta? Ik geniet met volle teugen… 

06-08-2010 om 10:22 geschreven door André  

Toen ik ongeveer zo oud was als Moon nu ging ik op schoolreis naar Waterloo. Ik was zo onder de indruk van het hele gebeuren maar vooral van het geschilderde panorama dat ik begon te lezen en te zoeken naar al wat met Napoleon te maken heeft. Mijn passie is sindsdien alleen maar toegenomen. Ik heb een kast vol boeken, duizenden miniatuursoldaatjes en allerlei andere prularia maar wanneer de 18de juni er aan komt weten we dat we met onze passie naar buiten kunnen. Al enkele jaren vindt het WE het dichtst bij de 18de, de reconstructie van de slag plaats. Toen we er de eerste keer bijwaren waren er zo’n 800 figuranten, vorig jaar waren er dat ondertussen al 1500 geworden en dit jaar werd de slag maar liefst nagespeeld door een 3000 figuranten, waaronder 200 ruiters en een dertigtal kanonnen. Onze eerste afspraak is elk jaar het hoofdkwartier van de keizer. Daar staat een enorme tent waar Napoleon met zijn generaals is gehuisvest. In de boomgaard naast de ‘Ferme du Caillou’, waar Napoleon in 1815 écht de nacht voor de slag doorbracht, logeert net als toen het ‘Premier régiment de Chasseurs à pied de la Garde’. Na het bezoek aan het Franse hoofdkwartier trekken we naar het grote Franse kamp. Dit jaar waren de kampen zeker twee maal zo groot als anders. Er heerst altijd een gezellige drukte in die kampen. Overal branden vuurtjes, hier en daar sudderen groenten, ajuinen en worsten in antieke kookpotten en -pannen. Sommige soldaten maken hun geweer schoon. Anderen slapen. En wij praten hier en daar met iemand. Na de Fransen de geallieerden. Ik ben een Napoleon-fan maar ik heb het ook wel voor Schotten. Elk jaar is het bezoek aan het Britse kamp ook voor Moon en Noah een topper. De gezelligheid bij de Schotten, een geïmproviseerd doedelzakconcert, poseren met de kapitein van de 42^nd ‘Black Watch, het zijn voor hen onvergetelijke momenten. Via een Ierse deelnemer hoorde ik dat zaterdagavond ook een slag zou worden nagespeeld, in de velden rechtover het Franse kamp. Volgens hem zou die ‘Battle’ mooier zijn dan de officiële zondagmorgen. Het terrein zondag tussen de tribunes is veel kleiner en laat niet toe om iedereen tegelijk op te stellen. Daarom kozen we voor de slag van zaterdagavond in de hoop daar wat spektakel te zien. We werden op onze wenken bediend. Het spektakel was grandioos. Kanonnen die bulderen; volledige pelotons die salvo’s afschieten en fantastische cavaleriecharges. We kregen het allemaal, samen met een duizendtal toeschouwer. Volgend jaar komen we ook weer naar het avondspektakel. Minder druk voor het publiek en veel meer show…

We waren vrij laat thuis en daarom liet ik de jongens uitslapen. Mijn ochtendtraining moest ik nog wel afwerken en daarom trokken we naar de piste van AWE in Kapelle-op-den-Bos. Terwijl Moon en Noah oorlogje speelden in de bosjes naast de assepiste liep ik er mijn opwarming en drie duizenden. Het ging nog moeizaam na mijn kwetsuur en ik moest bij mijn laatste duizend het onderste uit de kast halen. Ik lag even uitgeteld te hijgen en mijn hamstring te masseren maar ja, er is geen andere weg… No pain, no gain!

20-06-2010 om 00:00 geschreven door André  

Net als gisteren was het vandaag een aangenaam loopweer. Warm genoeg maar met een lichte bries. Ik koos het Vrijbroekpark uit voor mijn duurloop. Veel volk was er niet. Aanvankelijk deed mijn voet weer verschrikkelijk pijn maar de verdoving die optrad tijdens het lopen maakte de rest van de training draaglijk. Uit angst voor mijn geteisterde hamstring liet ik de gebruikelijke versnellingen echter achterwege.

Vandaag stonden we dan weer op de piste van de Nekker. Het goot toen we aan onze opwarming begonnen maar na een kwartier stopte het toch met regenen. Magda had een snelheidstraining voorzien en ik begon er aan samen met Filip en Ewoud. Na een eerste 150 voelde ik echter dat het voor mij nog te vroeg en te riskant was en Magda stuurde me naar de 200m-hoek. Voor mij werden het dan maar 200en. Iets minder explosief, dus. Achteraf voelde mijn rechterhamstring nog wat stijf maar het ergste leed is geleden. Binnen enkele dagen zal ik alweer voluit kunnen gaan.

Ik kreeg thuis een brief van de VAL in de bus met en lijst van de deelnemers aan het EK masters in Nyiregyhaza volgende maand. Tot mijn grote vreugde las ik dat ook Pol Parmentier staat ingeschreven. Ik belde hem meteen maar kreeg ‘m niet te pakken. Ik weet dus nog niet of hij effectief mee naar Hongarije gaat. Dat zou wel leuk zijn… Dezelfde musketiers als vorig jaar in Finland, want Filip Vanhaecke die gaat alvast mee.

18-06-2010 om 00:00 geschreven door André  

Vanavond op de Nekker liep ik samen met een groepje jeugdatleten tot aan de brug van Muizen en terug. Voor de training, toen we aan de piste aankwamen, deed mijn linkervoet zo’n zeer dat ik eerst tien minuutjes losliep op de piste tot de pijn zowat verdwenen was. Kris, de papa van Sven en tegelijk een opkomend meerkamptalent bij de masters, vertrok daarna samen met mij en een dozijn atleetjes. Na een tweetal km trok hij terug richting Nekker met Noah en de andere benjamins. Ik trok verder met de pupillen Thijs, Sven en Moon en de miniemen Karel en Jo. Eenmaal aan de brug van Muizen, na een drietal kilometer liet ik ze even pauzeren. Het was immers bloedheet en niet iedereen kan even goed tegen de warmte, zeker niet wanneer het om één van de eerste warme dagen gaat. De weg terug was andere koek want ik stelde de jongens voor om een fartlek te houden. Ik legde hen eerst uit wat een farlek is en besloot om in een rijtje te starten. Bij het eerste fluitsignaal moest de koploper versnellen en de rest volgen. Bij het volgende gefluit moest dan worden vertraagd tot een jogtempo. De koploper gaat dan telkens naar de start en wordt aan de kop vervangen door de volgende. En zo zou het gaan ot aan de Nekker. Zo was toch het aanvankelijke plan. Traag en niet te snel zijn blijkbaar nog zeer abstracte begrippen voor zo’n jonge gasten want ik moest ze bij elke versnelling intomen en vooral bij de recuperatiemomenten laten vertragen. Binnen de kilometer zaten de meesten al op hun tandvlees. Enkel Jo en Moon versaagden niet en zij namen dan ook vanaf dan al het kopwerk voor hun rekening. Op Karel na hadden alle jongens ook hun T-shirt uitgetrokken en ik had zoals gewoonlijk dus mijn handen vol, hahaha… Eens aan de piste mochten ze nog wat mee hockeybalwerpen met de andere kinderen. Ze hadden uitstekend getraind. 

16-06-2010 om 00:00 geschreven door André  

15-06-2010 om 00:00 geschreven door André  

14-06-2010 om 16:57 geschreven door André  

Vorige dinsdag volgde na de voorzichtige fartlek van zondag een eerste echte weerstandstraining op de piste. Met een nog steeds verkleinde foulée werkte ik een zware sessie af. Vijf reeksen die elk bestonden uit een 200, gevolgd door een 300. Tussen beide afstanden mocht ik 100m joggen. Ik merkte dat ik wat dieper moest naar adem snakken dan anders maar de conditie is alleszins niet verdwenen. De scherpte is er wat af door de gedwongen rust maar de tijden waren toch uitestekend, schommelend van 30 naar 31 seconden voor de 200en en tot 46-48 voor de 300en. Pas mal voor iemand die niet doorloopt.

Ondertussen werd ik meermaals per week gerevalideerd door kiné Steven Gillisjans, die me na elke behandeling intapete. Zo leefde ik bijna zonder stress naar het BK van gisteren toe. Nog voor ik mijn stem ging uitbrengen trok ik nog naar Steven voor een laatste check-up en taping. Deze keer werd de volledige hamstring netjes van blauwe kleefbandjes voorzien.

Om half drie en na mijn democratische plicht te hebben vervuld, kwam ik dan eindelijk aan in Brasschaat, thuishaven van atletiekclub BREAK. Zo kon ik de finales van de 100m nog net meepikken en zag ik Dirk Bonte en Johan Wonninck, mijn RAM-makkers respectievelijk goud en brons pakken.

Om tien voor vier was het mijn beurt. Ik besloot geen enkel risico te nemen. Snel genoeg starten, het gat maken en mijn voorsprong verdedigen was de tactiek die ik met Magda was overeengekomen. Zo gebeurde het dan ook. Na de eerste bocht was ik aan de leiding naar binnen gekomen. Ik passeerde in 29 aan de 200, snel voor een voorzichtig lopende loper…

Ik vertraagde onbewust want aan de 400 kwam ik door in 60. Op dat moment had ik al een zestigtal meter voorsprong op de rest. De tweede ronde ging ik door op mijn elan maar op het einde voelde ik dat de vorm wat minder was dan bij mijn vorige optredens. De laatste 200m, tegen de wind, waren zwaar. Ik had de volledige wedstrijd uit angst met een verkleinde foulée gelopen, kon niet meer omschakelen en nog minder versnellen. Ik mag echter niet klagen want twee weken geleden lag ik nog in de lappenmand en gisteren veroverde ik toch maar mooi mijn dertiende Belgische titel. Zelfs de tijd van 2.03.95 mag nog gezien worden. Dat was tot vorig jaar goed geweest voor een BR, dus…

Mijn dank gaat dan ook uit naar kiné Steven die me, net als Peter doet, wanneer mijn rug het laat afweten, startklaar kreeg. De revalidatie gaat nu verder richting EK in Hongarije. Morgen sta ik weer op de piste. 

14-06-2010 om 16:54 geschreven door André  

Mijn hamstringblessure leek me een goede gelegenheid om deze blog naast mijn getijsterde spieren ook wat rust te geven. We zijn ondertussen twee weken verder. Ik heb drie dagen volledig gerust en daarna gerevalideerd bij kinesist Steven Gillisjans in Ramdonk. Voorzichtig begon ik opnieuw te duurlopen maar de interclub bij de masters kwam net een week te vroeg. Mijn ploegmakkers trokken dus zonder mij naar het verre Zwevegem waar ze zich uitstekend weerden en zesde werden. Daardoor was het behoud verzekerd. Ondertussen liep ik eenzaam en alleen een eerste fartlek in mijn vertrouwd Vrijbroekpark. Vijf kilometer lang intervallen na twee weken van rust en duurlopen, dat valt tegen. Gisteren liep ik dan voor het eerst opnieuw op de piste. Magda liet me vijf reeksen lopen die elk bestonden uit een 200m gevolgd door 100m joggen en een 300m. Vrij zwaar maar ik had als bijkomende opdracht meegekregen om mijn foulée te verkleinen zolang ikwat hinder ondervond. Dat was niet zo evident. Van nature loop ik met enorm grote passen en dat verkleinen vergde enorm veel concentratie. Ik loop doorgaans ook instinctief en relaxed. Die bijkomende belasting was dus niet evident. De tijden waren ondanks alles verre van slecht. De 200en schommelden rond de 30-31-32 en de 300en tussen de 46 en 48. 

Ik zag gisteren ook op de site van de VAL de startlijsten voor het BK van volgend WE en in overleg met Magda besloot ik om toch te starten. Als ik niet meedoe moet ik toch zwaar trainen. Ik kan dus evengoed deelnemen. Het BK gaat door in Brasschaat bij AC Break. Een leuke beschutte piste die me ondanks mijn trainingsachterstand toh moet toelaten om een degelijke chrono te lopen. Verwacht van mij echter geen record, deze wedstrijd wordt een goeie training. Mijn doel ligt in Hongarije op 23 juli in de finale van het EK masters. Tot dan neem ik geen risico’s meer.

09-06-2010 om 14:41 geschreven door André  

Drie dagen zonder lopen, dat is een eeuwigheid geleden. Drie jaar eigenlijk want het is van de zomer van 2007 geleden toen ik twee dagen voor het BK ongeveer op dezelfde plaats als nu een verrekking had opgelopen. Toen ben ik toch gaan lopen op het BK in ST. Niklaas met alle gevolgen vandien. Ik werd kampioen maar liep een scheurtje op in volle spurt en was twee maanden out. Dat risico wil ik nu niet lopen en dus neem ik enkele dagen volledige rust. Bij de kiné, Steven Gillisjans in Ramsdonk werd ik reeds tweemaal behandeld en vandaag zelfs ingetaped. Zo kan ik in principe opnieuw duurlopen maar steeds onder de spanningsgrensgrens. Van het ogenblik dat ik weer spanning voel op de gewonde plek moet ik vertragen.

Het was vandaag ook de dag van de uitreikingen. Eerst trok ik naar sporthal ‘De Waterleest’, hier in Eppegem, waar de sporttrofeeën 2009 werden uitgedeeld. Ik was genomineerd voor de ‘Sporttrofee, de hoogste jaarlijkse sportprijs. Ik won die ook en dat doet me enorm veel plezier. (Met dank aan Eddy voor het voordragen van mijn kandidatuur!)

Na de uitreiking in Zemst reed ik naar de Nekker waar ik zelf mocht uitreiken. Vandaag deelden we bij RAM de prijzen uit voor onze wintertrofeeën, indoor en cross. Iedere deelnemer kreeg een fleece met RAM-logo op de rug en de podia bij de kleintjes kregen een medaille. Moon én Noah wonnen ieder de crosstrofee in hun categorie. Een beloning voor hun mooie crossresultaten vorige winter.

28-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

25-05-2010 om 15:22 geschreven door André  

Met superstijve benen heb ik gisteren mijn recuperatieloop afgewerkt. Het spookte ook wat in mijn hoofd want de pijn aan de hamstring neemt niet af. Ik heb een afspraak gemaakt met de sportkiné die Kjell al meermaals heeft geholpen. Woensdag mag ik er naartoe.

Gelukkig maar want daarnet sloeg op training het noodlot toe. Bij mijn vijfde 200 schoot er een kramp in mijn rechterhamstring. Ik stopte meteen en stapte verder tot bij Magda. Er volgde een kort gesprek. De conclusie was dat we het EK niet in het gerdrang willen brengen en dat ik eerst deze kwetsuur zou laten genezen vooraleer ik weer voluit zou gaan. Het heeft geen zin om steeds maar te blijven proberen met een zware blessure dat als een zwaard van damocles boven me hangt. Het seizoen is trouwens nog lang. Wat ik deze lente kon zal ik in de nazomer ook kunnen. De wedstrijd in Duffel laat ik dus links liggen en morgennamiddag weet ik ook of de mastersinterclub en het BK in het gedrang komen. Ik genees normaal gezien nogal snel van zo’n blessures maar wil niet vooruitlopen op de feiten. Duurlopen zal ik wel kunnen. Versnellen wordt problematisch. Afwachten dus…

25-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

De vorm is zo goed dat het zonde zou zijn om in Duffel niet opnieuw een aanval te doen op het WR. Mijn lichte hamstringblessure baart me echter zorgen. Ik had de hele week met de rem op getraind maar vandaag, zondag, zou ik testen. Op naar het Vrijbroekpark, dus. Alleen Filip was op de afspraak maar vermits die morgen meeloopt in Elewijt mocht die enkel loslopen. Na de opwarmingsronde trok ik naar het rozenpark waar Magda en de kids ook wat later verschenen. Gewapend met hun lichtzwaarden vlogen mijn twee Jedi-knights van struik tot struik en van bank naar bank. Ondertussen had ik mijn lenigheidsoefeningen gedaan en ook mijn versnellingen afgewerkt. Magda vertelde me wat er op het programma stond en ik schrok wel wat. Vier series bestaande uit een 600 gevolgd door 50 m joggen en een 200. Heavy stuff!

Ik begon er dus met wat angst aan. Mijn hamstring was hypergevoelig en ik vertrok voorzichtig. Na enkele tientallen meters kwam ik echter op volle toeren en voelde ik dat het ok was. Ik klokte 1.40. Na 50 m joggen liep ik een 200 in 31. Drie minuten en een babbel later begon ik er opnieuw aan. Resultaat: 1.36 en 31. De laatste werd 1.34 en 30. De conditie is nog steeds super. Alleen ondervond ik na de training meer last van de hamstring dan tevoren. Ik train momenteel op de limiet van de kwetsuur en ik steek niet onder stoelen of banken dat ik ongerust ben en een tikkeltje pessimistisch. Na al die jaren ken je je lichaam onderhand wel. Alleen wil ik niet altijd meteen de werkelijkheid onder ogen zien. 

23-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

Een club als RAM is voor de interclub bij de seniors dikwijls aangewezen op jongeren en masters. Dat het voor die masters niet evident is bleek deze week. Maandag had ik me beperkt tot een half uurtje loslopen en dinsdagavond stond ik op de piste van de Nekker. Magda stelde voor om 300en te trainen. Nog even doorgaan was de stelling want het WR zit er na de reeds gelopen tijden wel degelijk in. Ik liep mijn eerste in 47 ondanks de felle tegenwind maar bij de tweede stopte ik na tien meter. Het was net of er een kramp in mijn rechterhamstrings wilde schieten. Geen risico’s nemen, dacht ik en ik wandelde terug naar Magda. Het bleef voor de rest van de training bij loslopen.

Woensdag nam ik een loopsnipperdag en trok ik naar de Nekker om training te geven aan onze lopertjes. Na de training startte onze meeting voor kadetten tot masters. Daar was ik getuige van het uitvallen van twee van onze spurtmasters tijdens hun 300m. Ook bij hen zat de zware belasting van de interclub bij de seniors blijkbaar nog in de beentjes.

Om te vermijden dat ik me écht zou kwetsen werd mijn training van gisteren en vandaag beperkt tot duurlopen. Mijn hamstrings trokken trouwens nog steeds en ook mijn linkervoet strubbelt opnieuw tegen.

Vanavond vond in Zemst-Laar het voetbaltornooi plaats tussen de St Maartenschool en de scholen uit Laar en Leest. Moon speelde mee en trok dus nog eens voetbalschoenen en scheenlappen aan. Bij Leest speelde overigens zijn atletiekmaatje Thijs mee. Onze ploeg verloor twee maal met 2-1 maar Moon scoorde wel een prachtige goal. Hij werd door een ploegmakker van op de eigen helft de diepte in gestuurd. Vergeefs achterna gezeten door een halve ploeg uit Laar ging hij recht op de goal af. Hij eindigde zijn rush door de bal netjes door de benen van de doelman te plaatsen. Daarna raakte hij bijna geen bal meer omdat hij constant door drie tegenstrevers werd bewaakt. Tegen Leest werd hij ook enkele keren op snelheid gelanceerd maar ook daar hadden ze snel door dat je hem geen ruimte mocht geven. 

21-05-2010 om 00:00 geschreven door André  

20-05-2010 om 17:07 geschreven door André  

20-05-2010 om 17:03 geschreven door André  

20-05-2010 om 16:54 geschreven door André