Ook vanavond konden we met onze jongeren niet veel meer doen dan lopen en sneeuwballen gooien. In die volgorde was het allemaal gepland maar dat had niet iedereen zo begrepen en ondanks onze constante opmerkingen vlogen de sneeuwballen tijdens het duurlopen ons om de oren. Onze benjamins liepen twee ronden. Ik had moeite om enkele van die welpjes in toom te houden. Die beginnen altijd veel te rap natuurlijk en halverwege vallen ze dan zonder batterij. Dat was vandaag niet anders en in de tweede ronde moest ik enkele keren Noah een handje geven. Dan weet je het wel. Nadien, toen de pupillen en miniemen aan hun derde en vierde ronden bezig waren zaten de vier hevigste benjamins in een hinderlaag opgesteld en liepen ze plots heel hard weg, terug naar Bruno om telkens onze komst te melden. Bij die mannekens is vermoeidheid even vluchtig als ether en ze hadden duidelijk opnieuw energie te over. De pupillen mochten na drie toertjes van de Nekker stoppen en ik nam drie miniemen, Jo, Nathan en Eline mee voor een extra ronde. De twee rivaaltjes konden zich niet intomen en ik zag ze steeds maar meer voorsprong nemen op Eline en mezelf. Halverwege hebben ze wel een kortere weg genomen want hun voorsprong was plots abnormaal groot. Ondertussen was op het middenveld een gigantische veldslag aan de gang. Iedereen gooide met sneeuwballen naar iedereen. Moon was achteraf ontgoocheld want hij had gehoopt dat de groep in twee kampen zou worden verdeeld zodat de veldslag wat minder chaotisch zou verlopen. (Hij speelt het liefst met soldaatjes, vandaar waarschijnlijk!)

De aangekondigde dooi kwam er vandaag alsnog niet. Het sneeuwde deze namiddag integendeel nog wat. Wij wonen op de grens van twee provinciën en het viel me op dat beide niet dezelfde politiek hebben als het op strooien aankomt. Kijk maar naar de beelden van de Zemste Weg. In Hombeek (Antwerpen) volledig ondergesneeuwd. Wat verder rij je Zemst binnen (Vlaams-Brabant) en daar is dezelfde straat sneeuwvrij. Vreemd toch!

13-01-2010 om 00:00 geschreven door André  

Nog steeds is de piste van de Nekker onbruikbaar. Het was gisterenavond net of het daar zelfs de laatste dagen veel meer had gesneeuwd dan elders. Er had nog zowat niemand in het domein rondgelopen wat het opwarmen uiterst zwaar maakte. Je zakte overal tot aan je kuiten in de sneeuw. We verkozen dus om met zijn allen de opwarming op de piste te houden. Omdat iedereen op dezelfde plaats liep was al gauw een strook platgelopen waardoor het iets gemakkelijker werd. Zonder spikes was het echter moeilijk om snel te lopen. Dat was nochtans het lot dat Tom gisteren beschoren was. Hij had zijn spikes weer niet bij en moest net als zondag opboksen tegen een ‘gespikete’ trainingsmaat. Voor mij liep het gesmeerd al vond ik de training wel loodzwaar. We liepen acht keer 400m voluit, verdeeld over vier reeksen van twee. De recuperatie werd beperkt tot een vijftigtal meter joggen. Tussen de series in mochten we drie minuten rusten. Na de training blee fik nog wat op de Nekker en daarna reed ik Magda naar huis. Het was al de negenen voorbij toen ik thuiskwam en mijn maag gromde verschrikkeljk. Als het koud is verbruik je uiteraard nog meer energie dan anders. ‘Goed veel eten’ herhaalt Magda iedere training opnieuw en opnieuw.  Dat heb ik dan ook gedaan.

13-01-2010 om 00:00 geschreven door André  

11-01-2010 om 23:56 geschreven door André  

Eind december 2010 in het Amerikaans theater. Geert Hoste zit midden in zijn zoveelste eindejaarsconférence. Het publiek geniet.

Hoste: ‘…en, en toen werd ik door een supporter van Nys van mijn fiets getrokken. Ik heb het gezien, het was een supporter van Nys. Van zijn supportersclub nog wel! Schandalig!’ ‘Eh, sorry maar ik ben wel een supporter van u, h酒 ‘Watte, niks van, gij zijt een supporter van Nys, ik heb het gezien!’ ‘ Maar, da’s nie waar, ik ben een supprter van u, Niels… Ik heb u geraakt, per ongeluk, nie expres, maar nie van uwe vélo getrokken, hoor!’ ‘ Maar da’s jawel, ik heb het zelf gezien, gij zijt een supporter van Nys en gij hebt mij van mijn fiets getrokken, waar is uw groen klakske, ik heb u gezien met een groen klakske.’ ‘ Sorry, ik was dan wel zat op het parcours maar nog nie zat genoeg om mij van klakske te vergissen. Ik ben verdorie een supporter van u, gij zijt mijne god verdorie.’ ‘Maar gij liegt, gij zijt helemaal nie mijne supporter. Als ge een supporter van mij waart dan zoude toch zeker zeggen dat ge een supporter van Nys zijt zeker.’ ‘Maar, ik ben een supporter van u, Nielske…’ ‘Awel dan, onnozelaar.’ ‘Ok, dan… ik ben een supporter van Nys…’

 André: ‘Ik ook en had ik gisteren gelijk of had ik gelijk?’

11-01-2010 om 23:39 geschreven door André  

Ik kan niet gaan slapen zonder eerst te lezen. Mijn favoriete lectuur zijn historische werken maar af en toe verslind ik wel een roman of een detective. In de maand december las ik het laatste boek van Dan Brown, ‘Het verloren symbool’ en een boek over het trainen voor de halve-fond, geschreven door de ex-trainer van Steve Ovett. Dat laatste was superinteressant en dat van Brown superspannend maar net als zijn andere romans op het einde nogal ongeloofwaardig. Spijtig want het degradeert het werk een beetje, vind ik. Met Nieuwjaar kreeg ik van de kinderen het laatste boek (Dat ik zelf was gaan kopen natuurlijk!) van Luc Deflo, ‘Schimmen’. Ik wilde al een tijdje iets lezen van Deflo. Zijn hoofdpersonnage is Dirk Deleu, een Mechelse politie-inspecteur. Daarenboven spelen zijn verhalen zich in Mechelen af. Het was leuk om de plekken waar het verhaal zich afspeelt te kennen. Een koffietje in ‘De Cirque’, toevallig mijn lievelingsplekje in Mechelen, wandelen in het Vrijbroekpark of parkeren op de Astridlaan… Leuk om te lezen. Het verhaal was spannend en realistisch, goed geschreven in vooral korte zinnen die het verhaal een zinderend tempo geven. Ik heb genoten.

De laatste pagina’s las ik vanmorgen terwijl ik drie bananen at en genoot van mijn koffie met twaalf suikers (het is een grote mok). Dat is mijn zondags ontbijt, twee uurtjes voor de training in het Vrijbroekpark. Even voor tien uur pikte ik Magda op en reden we naar het park. Ook Patrick, Ewoud en Tom waren op het appel. Vandaag werd het een fartlek van zes km. Na de drie km opwarming en de nodige versnellingen begonnen we er aan. Ik was de enige die spikes bijhad en dus was ik serieus in het voordeel. Ik vertrok op kop en gaf die positie niet meer af. Of dat kwam door mijn steeds beter wordende conditie of mijn spikes weet ik niet maar voor mijn zelfvertrouwen was het in ieder geval een zegen.

Deze namiddag keek ik met de jongens naar het BK veldrijden. Het begon niet zo goed voor mijn favoriet die na een schuiver al meteen tegen een achterstand van een halve minuut aankeek. Het is ook de ervaring van de iets oudere atleet die dit jaar maakt dat Sven nooit panikeert en gewoon de achterstand meter per meter goedmaakt. Half wedstrijd kwam de aansluiting met de groep van de wereldkampioen, op dat ogenblik in achtervolging op drie leiders. Sven gaf zich een ronde de tijd om te bekomen maar op drie ronden van het einde verscheen hij opnieuw vooraan. Van dan af was het de ‘Grote Sven Nys show’. Puur genieten! Zijn zevende Belgische titel bij de elite was een feit. Achteraf zei Albert in een interview dat hij door een supporter van Sven Nys van zijn fiets was getrokken. Zoiets is natuurlijk ontoelaatbaar maar je kan de atleet niet steeds verantwoordelijk stellen voor daden van supporters. Het is ook spijtig dat er geen beelden zijn van dit incident. Albert heeft de nijging om te overdrijven, ook als hij goed rijdt, dus blijft voor mij de twijfel bestaan… Waarom ging hij niet meteen wild in de achtervolging? Ook mentale weerbaarheid is een kwaliteit. Volgens mij was de regenboogjongen vandaag gewoon niet goed genoeg en net als zoveel sporters zoekt hij dan excuses en kwam het hem mischien goed uit dat hij van zijn fiets werd getrokken. Hopelijk verschijnt die scene snel op Youtube of tonen ze die op TV want dan kunnen we de draagwijdte van die aktie tenminste juist inschatten. 

10-01-2010 om 20:11 geschreven door André  

Een vrij grote opkomst voor een ondergesneeuwde trainingsavond, door de wind en de kou nog minder aantrekkelijk, had ik vanavond niet verwacht. Toch hadden heel wat atleten, groot en klein de weg naar de Nekker gevonden. Loni, Ruben, Karolien en Bruno namen de kleinsten onder handen en de groten kozen vrijwel allemaal voor duurlopen ipv pistewerk. Voor Ewoud en mezelf werd de keuze door Magda gemaakt. Snelheid stond in haar boekje en snelheid zou het worden. Na de opwarming zochten we de beschutting van de tribune om er te stretchen en onze spikes aan te trekken. Op een ondergesneeuwde ondergrond moet je het niet zonder spikes proberen. Ik zag plots op het middenplein Magda met een borstel tekeer gaan tegen de sneeuw. Het was net of ze van plan we om het hele veld op te kuisen. Ik snapte er niets van. Deed ze dat voor de voetballers van KV? Die zitten ofwel thuis of in Spanje, dus… Toen riep ze me plots en vroeg of k eens wilde proberen te spurten op het stuk dat ze had vrijgemaakt. Toegegeven, het gleed niet maar de ondergrond was zo oneffen dat ik het na één spurt liever voor bekeken hield. Uiteindelijk trokken we naar het stuk weg dat we dinsdag al hadden gebuikt voor onze weerstandstraining. Daar lag het opmerkelijk vlak en konden we uiteindelijk goed spurten. Tien keer 150 m met een korte aanloop die me toeliet om niet té expolsief te starten. Met de huidige temperaturen moet je blijven oppassen.

08-01-2010 om 00:00 geschreven door André  

Het park van Machelen lag er prachtig bij. Het had vannacht weer een beetje gesneeuwd en dus was alles er volledig wit. Het lopen op de besneeuwde paden ging zonder problemen want de kleine cm sneeuw die bovenop het js was komen te liggen zorgde ervoor dat het niet meer schoof. Vijftig minuten lang heb ik er gelopen. De meeste lopers zouden gek worden van 18 toertjes van 600m. Ik vind dat gewoon leuk om gedurig te kunnen checken of je snelheid constant blijft en ik stoor me absoluut niet aan het feit dat ik elke keer weer dezelfde boom, hetzelfde pad, dezelfde bank , struik of steen moet aanschouwen. Voor mij geldt de regel: alles liever dan op straat lopen. Desnoods toertjes in mijn living… alhoewel, dat is er dan weer net over. 

07-01-2010 om 23:19 geschreven door André  

Vorige zondag kwam ik aan bod in de zondagnamiddaguitzending van omroep brabant op radio 2. Deze link laat jullie toe om even mee te luisteren. 

Bijlagen:
atletiek_030110172743.mp3 (2.2 MB)   

Het was kwart over zes op de Nekker. De ene kleine atleet na de andere maakte zijn opwachting. Ik had weinig volk verwacht en het dertigtal aanwezige kinderen overtrof dan ook onze trainersverwachtingen. Gelukkig waren er niet meer komen opdagen want door de examen- en blokverplichtingen van de meeste jeugdtrainers waren Bruno en ik maar met zijn tweeën om de hele bende op sleeptouw te nemen. Door de sneeuw en de kou zou er gelukkig enkel worden gelopen. We besloten buiten de Nekker te gaan en het pad dat we in de herfst meermaals hebben genomen te volgen om zo langs de Dijledijk terug naar de Nekker te lopen: een ronde van ongeveer 25 minuten. De allerkleinsten waren na een deel van het pad teruggekeerd omdat de hele ronde voor hen te ver is maar de groten en de jongste crossers à la Noah en Jari volgden mij voor de grote ronde.  Na die grote ronde liet ik de kleinsten bij Bruno en zijn groep en begon ik met de miniemen en tweedejaarspupillen aan een tweede identieke ronde. Op sommige plaatsen was het echt magisch om in de door de lichten van de nekker verichte sneeuw te lopen.  Vooral op de Dijledijk was het een prachtig zicht. Na een duurloop van om en bij de vijftig minuten stond ik met mijn mannen (en meisjes) opnieuw aan de piste. Goed getraind!

06-01-2010 om 23:05 geschreven door André  

Zoals verwacht was de piste van de Nekker vandaag onbeloopbaar. Terwijl Tom en ik op ons gewoonlijk parcours opwarmden verkende Magda de omgeving. Ze zocht en vond een strook waar met spikes kon worden gelopen. Daar hebben we uiteindelijk eerst onze versnellingen en daarna een aangepaste weerstandstraining kunnen afwerken. Normaal stond er veel meer op het programma maar we hielden het gezien de omstandigheden op zes 300en. De ondergrond was bikkelhard en achteraf had ik wat last van stijve kuiten. Daar zal morgenvroeg wel niets meer van te merken zijn, hoop ik. Na de training trok ik nog naar een geïmproviseerde RAM-vergadering ter voorbereiding van het Pk cross van 7 februari. We zullen nog heel wat vrijwilligers moeten vinden voor dit evenement. Morgen beginnen we er aan. Iedereen aanspreken is de boodschap. Het was al elf uur toen ik eindelijk kon avondeten. Daarna nam ik nog een lekker heet bad en smeerde ik mijn kuiten in met Chinese zalf, een middeltje uit Magda’s tijd, maar nog steeds efficiënt.

05-01-2010 om 00:00 geschreven door André  

Het ziet er niet naar uit dat het weer de volgende dagen gunstig zal evolueren. De weermannen en –vrouwen voorspellen tot half volgende week hetzelfde vriesweer met af en toe kans op sneeuw. Het wordt dus weer trainen met de spikes aan, te beginnen met de training van morgenavond op de nekker. De sneeuw zal er op de piste nog vrij maagdelijk bij liggen want de nekker was twee volle weken gesloten.

Vandaag werd het natuurlijk ook een training in de sneeuw en op het ijs. Het Vrijbroekpark lag er volledig wit bij en het was er bitter koud. Wat een recuperatieloopje van drie kwartier moest worden viel dus veel zwaarder uit dan voorzien maar schade is er niet aangericht. Het schoof niet echt want het ijs was bedekt met een dun laagje stofsneeuw. De spieren waren wel nog wat stijf van die twee minuten vlammen op zondagavond. Niet veel gewoon, nietwaar… Er was ook een beetje wind waardoor je op de lange stroken onder de bomen de indruk had dat het superdikke vlokken sneeuwde in het halfdonkere park. Magisch! Da’s dan ook het enige leuke aan sneeuw. ‘t Is schooooon!

04-01-2010 om 00:00 geschreven door André  

Na een halve dag in de sneeuw en de kou te hebben doorgebracht vond ik het bijzonder moeilijk om me opnieuw op te laden en riching Gent te trekken. Ik keek eerst nog naar de veldrit  van tervuren en de cross van Hulshout op TV en maakte me daarna klaar. Bij het scheren wilde ik mijn haar wat bijtrimmen en verstrooid als ik soms kan zijn had ik niet gemerkt dat het kapje niet op mijn trimmer stond. Ik trok een kale streep over mijn hoofd waardoor ik verplicht werd mijn hele kop te scheren. Bah, dacht ik, da’s nog een honderdste gewonnen.

Rond half zeven was ik in de topsporthal. Net op tijd om er nog Sofie Lauwers te zien winnen op de 800m. Ook Ewoud liep er de 800 en behaalde een mooie zilveren medaille bij de seniors.

Om acht uur was het aan mij. Drie reeksen Masters zouden worden gelopen maar de verrassingen zijn bij zo’n organisatie schering en inslag. Eerst bleken er een drietal atleten in twee verschillende reeksen te zijn ingedeeld. Chaos alom en ter plaatse verschuiven dus. Natuurlijk wilden die allemaal in de snelste reeks starten (de laatste). Maar ik was nog het meest verrast door het feit dat David Hellinckx(M40), vorig jaar indoor goed voor 2.01 in de tweede reeks moest starten terwijl in onze reeks iemand zat van 1.20. Ik rekende op david om me naar een Belgisch record te loodsen. Hij was zelf ook ontgoocheld maar zette dat perfect om in positieve energie door van de kop af opnieuw naar een schitterende 2.01 te lopen. Het wegvallen van David verplichtte me om een andere taktiek te volgen. Ik nam meteen de leiding en stond die niet meer af. Ik vond meteen het goede ritme en kwam na één ronde door in 30, na twee rondes in 60. Het liep gesmeerd dacht ik maar toen kwam de man met de voorhamer. Na één maand trainen was het te verwachten dat ik dit tempo nog geen 800m zou kunnen volhouden. Mijn derde ronde was de slechtste. Ik draaide plots vierkant en liep de derde ronde drie seconden trager. My God. Ok, dacht ik, geen supertijd maar winnen van die jongere gasten wilde ik toch doen. Ik verdapperde en vocht tegen de verzuring zo goed en zo kwaad als ik kon. Mijn foulée kreeg ik al lang niet meer rond en ik sukkelde letterlijk over de meet in 2.05.32. Toch een nieuw Belgisch record. Helemaal ontevreden mag ik dan ook niet zijn maar dat ik deze winter sneller moet en zal lopen staat buiten kijf. Afspraak binnenkort op dezelfde piste. En maar hopen dat de sneeuw snel dooit. De honger is er na gisteren alleen nog maar groter op geworden.

03-01-2010 om 00:00 geschreven door André  

Gisteren had ik nog een klein toertje losgelopen en er waren toch wat twijfels gerezen. Ik voelde me moe en wat stijfjes. Kwam het PK niet net iets te vroeg? Tenslotte was ik maar een maand geleden met de trainingen herbegonnen na twee maanden te zijn out geweest. De laatste weken had ik ondanks de sneeuw hard getraind maar het was net alsof plots die zware inspanningen me de rekening voorschotelden.

Ik had alweer een vrij onrustige slaap waarbij ik om half vier werd wakkergemaakt door twee ruzieënde pubers op het voetpad. Gelukkig kwam mijn overbuur al snel tussenbeide en verdwenen ze snel weer in de nacht. Ik was ondertussen wel opgestaan en naar het raam gestapt. Tot mijn grote verbazing was alles wit buiten. Een vette laag sneeuw bedekte de hele omgeving. Amai, dacht ik, dat zal wat zijn morgen in Grimbergen. Toen we alledrie vanmorgen opstonden en de jongens de sneeuw ontdekten vroeg Noah of de cross wel ging doorgaan. Natuurlijk, antwoordde Moon, cross is geen voetbal. Lopen moet je altijd doen…

Toen we in Grimbergen aankwamen merkten we meteen dat het barre weer blijkbaar niemand had weerhouden om de verplaatsing naar  het Prinsenbos te maken. Reeds in de derde wedstrijd ging Noah van start. Zesenveertig vertrekkertjes werden in gang geschoten. Voor de start had de official nog geroepen dat de armen niet mochten worden gebruikt maar onze Noah, door professionals gevormd, trok zich dat juist niks aan, gebruikte zijn armen perfect en schoot als een raket meteen naar de leiding van de bende. Ik was bloednerveus. Tenslotte hamer ik altijd op een snelle start. Bij zo’n kou was dat misschien wel niet zo verstandig maar toen ik de lopertjes aan de overzijde zag verschijnen liep onze Noah nog steeds aan de leiding. Da’s straf, dacht ik en ik liep naar de rechterkant waar het lang bergop ging en waar ik vermoedde dat Noah het moeilijk zou krijgen tegen zijn achtervolgers. Maar kijk, luid aangemoedigd door zijn grote broer hield hij nog steeds stand. Je zag dat hij het moeilijk had maar ook de gezichtjes van de andere jongens getuigden van dezelfde gevoelens: afzien! In de laatste afzink voor de laatste bocht kwam een jongen nog bij Noah maar die struikelde ongelukkig. Noah moest letterlijk over hem jumpen. Ik heb het van horen vertellen want ik stond ondertussen met Moon al aan de aankomst opgesteld. Plots kwam daar dat manneke met het felgroene shirt als eerste uit de bocht, kort gevolgd door twee achtervolgers. Noah perste er nog een laatste spurt uit maar de buit was binnen. Wat ik deze winter nog niet verwachtte, gezien zijn speelse karakter, gebeurde: Nootje won zijn allereerste cross. Hij was zo blij en ik zo fier… Op het podium zag ik hem de ogen sluiten van geluk.

Een kwartier na Noah ging Moon samen met Brent en Thijs van start. Moon had me op voorhand gezegd dat de blauwe krollekop van Dilbeek, Jelle Bulens ging winnen. Dat gebeurde ook. Hij was een maatje te sterk voor de rest. Moon kon aanvankelijk goed mee maar moest in de tweede wedstrijdhelft een klein gaatje laten met de top-drie. In de afzink naar de laatste bocht riep ik dat hij zijn foulée optimaal moest gebruiken. Hij deed dat en met zijn grootste passen, als waren het duizendmijlslaarzen, liep hij de kloof dicht en spurtte in de laatste rechte lijn warempel naar de derde die hij net voor de meet voorbijflitste. Kapot zat hij maar hij verdiende die derde stek op basis van zijn laatste honderd meter. Plots brak de veer. Moon had verschrikkelijk koude handen, had zijn handschoenen uitgetrokken en kreeg ze niet meer aan. Een half uur lang heeft hij gehuild van de pijn. Later, bij de prijsuitreiking, de broodjes en de cola was dat al lang weer vergeten maar op het moment zelf brak mijn vaderhart.

Ook Eline liep zich weeral naar het podium. Ze gangmaakte als een echte derny een blond Zoetemelkje dat elke wedstrijd van haar vader of coach (?) de opdracht krijgt om achter onze Eline te blijven. Het scenario is steeds identiek. Het meisje zet dan aan op 200m van de meet en ontneemt Eline steeds haar verdiende beloning. Ik kon het niet laten om op weg naar het podium ‘en passant’ te zeggen tegen coach of vader dat nog niemand gestorven was van een beetje kopwerk. De man bekeek me van kop tot teen. Ik zag hem denken: ‘wat denkt die wel’! Awel meneer, ik denk het volgende: ooit zal onze Eline sterk genoeg zijn om alle profiteurkes naar huis te lopen.

Onze groene brigade presteerde vandaag weer heel sterk en opvallend, met nog een heleboel mooie ereplaatsen bovenop. We mogen terecht fier zijn. 

03-01-2010 om 00:00 geschreven door André  

Geen rustiger manier om 2009 vaarwel te zeggen dan met de kids thuis. Na een op alle gebieden zeer turbulent en vermoeiend jaar was ik niet in the mood voor exuberantie of uitbundigheid. Neen, thuis met Moon en Noah was net wat ik nodig had en zij ook. Lekker eten, Kidibul drinken en pakjes openen, dat was ons programma. De kinderen keken naar Hector op TV terwijl ik in de keuken bezig was en om twaalf uur aanschouwden we het vuurwerk van Zemst dat hoog boven de daken van onze in hun living druk kussende overburen de lucht in lichterlaaie zette. Na opnieuw een nacht waarin ik voor de zoveelste keer de slaap maar niet kon vatten werd ik door de vroegste vogel van de familie gewekt. Noah had aan negen uurtjes slaap genoeg maar ongelukkig genoeg stond door mijn insomnia mijn teller nog maar op zes uurtjes. Het werd een rustige dag, lekker warm binnen want het was buiten ijzig koud. Toch trok ik mijn loopkleren aan. Ik liep voor een korte sessie naar het jaagpad waar ik de twee eerste stukken tot in Zemst-centrum afliep. Eens terug in Eppegem deed ik mijn lenigheidsoefeningen, vier versnellingen en eindigde ik met een 200m in soeplesse maar op wedstrijdtempo. Morgen staat nog wat loslopen op het programma en that’s it.

Voor mijn trainingsloopje keken we van in onze luie zetel naar de GP Sven Nys in Baal. Het werd een straffe en spannende wedstrijd die door het aangepaste parcours en de dooi van de voorbije week loodzwaar was. Sven moest tot het uiterste gaan om het te halen. Voor al zijn supporters alvast een leuk nieuwjaarsgeschenkje… 

01-01-2010 om 20:01 geschreven door André  

Ik wens jullie allemaal een fantastisch  2010.

01-01-2010 om 14:08 geschreven door André  

Vandaag trokken we nog even naar het Vrijbroekpark om er te trainen. Met Moon en Noah liep ik een rondje in het park waarna de twee Kenneth in de Landbouwstraat gingen uitdagen op de Playstation. Ondertussen liep ik verder en na een kleine veertig minuten draaide ik het rozenpark in. Het sneeuwde lichtjes en overal waar de bodem hard en koud genoeg was verscheen een licht wit tapijt. Tien keer 100m aan 80% spurten had Magda gezegd en dat deed ik dan ook maar. Een rare training want ik ging niet door waardoor ik volledig kon focussen op mijn souplesse. Heerlijk om mijn foulée op eens op maximale lengte te kunnen uittesten zonder bang te moeten zijn om iets te scheuren.

Gisteren kreeg ik plots het bezoek van een reporter van Radio 2 die voor de uitzending van Zondagpost een interview met me kwam maken. We hadden een leuke babbel van een half uur over mijn ‘wonderjaar’, de Belgische records, het werken met Magda, de kinderen, RAM en het WK. spijtig genoeg wordt het gesprek herleid tot een stukje van slechts vier minuten. Ik ben benieuwd wat er van overblijft. Het stukje zal worden uitgezonden op zondagnamiddag tussen vier en zes. Ik krijg het ook per mail doorgestuurd volgende week en zal het op deze blog plaatsen. Tenzij ik me teveel chaam voor de onzin die ik allemaal heb uitgekraamd,hahaha…

 Antwerpen 97.5 Mhz Vlaams-Brabant
Sint-Pieters-Leeuw 93.7Mhz 
Diest 92.4Mhz 
Leuven en omgeving 88.7Mhz 

Limburg 97.9Mhz 

Oost-Vlaanderen 
Egem 98.6Mhz 
Dendermonde, Aalst, Temse 90.7Mhz 
Waasland 89.8Mhz 

West-Vlaanderen 100.1Mhz

31-12-2009 om 00:00 geschreven door André  

Het in de lente, zomer en herfst zo mooi groen park van Machelen ligt er momenteel wat mistroostig bij. Toch heeft het lopen in dat kleine park zelfs nu enige charme. Door het ontbreken van gebladerte vallen de vele vogels des te beter op. Vinken, mussen, een eenzaam winterkoninkje, allemaal passeerden ze vandaag de revue. In het midden van het grote grasperk lachten de bijna tot niets herleidde sneeuwmannen me toe. Hoeveel inspanningen heeft het de kinderen niet gekost om ze te bouwen en zie nu… bijna verdwenen. Soepel over het pad laverend, luisterend naar Miles Davis, mijn gedachten ver weg en dromend van mijn zomerstage op Kreta werd ik toch plots weer tot de orde geroepen. Mijn droombeeld spatte uiteen als een zeepbel want het park lag vol… hondenpoep. Ongelooflijk toch! Ieder jaar na een periode van sneeuw ligt het park er vol van. Waarom rapen hondenbezitters plots de resten niet meer op wanneer er sneeuw ligt? Voer voor een psychologische studie waarempel. Is het te koud om de handen uit de zakken te halen? Denken ze dat we het toch niet zien liggen onder een pakje sneeuw? Als het dooit ligt het er vol van. Is dat geen idee voor de zoveelste onnozele groep op facebook? Ik zie de titel al: ‘André is lid van de groep IK HAAT HONDENPOEP IN HET PARK!

Ik liep vandaag drie kwartier in Machelen. Mijn benen waren in het begin nog wat stijf van de laatste zware trainingen maar naargelang de kilometers vorderden ging het soepeler en wer het aangenamer. Morgen nog een laatste snelheidssessie en dan twee dagen loslopen en veel rusten. Ben ik klaar voor zondag? Eerlijk? Ik weet het echt niet… 

30-12-2009 om 00:00 geschreven door André  

Gisteren stond er maar een recuperatieloopje van een half uur op het programma en dat kon ik gemakkelijk met de jongens afwerken. We zijn het jaagpad langs de zenne afgelopen tussen Eppegem  en het centrum van Zemst. Het begon donker te worden en dat vonden Moon en Noah superspannend. Moon had zelfs zijn Jedi-lichtzwaard meegenomen. Ik heb een half uur verhaaltjes verteld en voor we het wisten was de training voorbij.

29-12-2009 om 15:38 geschreven door André  

Traditioneel is de maand december Corrida-time. Overal ten lande voelen duizenden mensen de nood om samen de kou te trotseren in massale stratenlopen. Eén van de bekendste is de corrida van Leuven. Kjell nam reeds deel aan de twee laatste edities en werd er telkens derde. Ook dit jaar heeft hij deelgenomen. Na een spierscheur te hebben opgelopen tijdens de Cros Cup van Roeselare had hij enkele weken de conditie noodgedwongen met zwemmen en aqua-joggen moeten onderhouden. Nu was hij al een tweetal weken opnieuw aan het lopen maar pas in januari mag hij opnieuw weerstandstrainingen inbouwen. Ik had eerder deze week tijdens onze loopbandsessie voor Music For Life echter gezien dat hij conditioneel niet slecht zat. Hij bewees dat door vandaag in Leuven te winnen. Hij liet de winnaar van de vorige twee edities, Michel Basemans van DCLA maar liefst een minuut achter zich. Puik gedaan Kjell en dat met zo’n gebrekkige voorbereiding. Ook Els liep in Leuven mee, kon acht km mee met de eerste twee uit de uitslag maar viel daarna door het gebrek aan training van de laatste tien dagen (door het studeren!) en het opnieuw opspelen van een recentelijke voetontsteking fel terug. Ze werd toch nog mooi 14de op 371 deelneemsters. Bravo aan mijn beide teammates. 

27-12-2009 om 21:19 geschreven door André  

Gisteren was het mijn rustdag. Gelukkig want ik was met de jongens naar mijn ouders in Oostduinkerke. Tweede kerstdag breng ik al sinds enkele jaren door met mijn ouders, mijn zus, schoonbroer en Kenneth, mijn peetzoon. Het wordt zo stilaan een traditie.

Vandaag dan was het weer in het Vrijbroekpark te doen. Van onze loopgroep was ik helemaal alleen maar dat belette me niet om fors te trainen; Aanvankelijk had Magda 1000en voorzien maar we vonden geen enkele strook die zo’n traning mogelijk maakte. Op veel plaatsen lag er nog teveel ijs. Dus maar improviseren en met een topcoach als Magda is dat natuurlijk geen enkel probleem. De dreef lag er ijsvrij bij en daar zouden we dan maar trainen. Twee series kreeg ik voor de spikes want die had ik voor alle zekerheid toch aangetrokken. Zelfs zonder ijs schoof het door de modder nog. Iedere reeks bestond er uit vier keer de dreef op volle snelheid af te draven. Na elke lengte (ongeveer 350m) moest ik 50m joggen. Tussen beide series kreeg ik een drietal minuten rust. Het was een zware training want door de geringe recuperatie moest ik op het einde van elke serie zwaar in het rood gaan. Dat is met het oog op volgende week ook wel nodig en dus was ik nadien supertevreden. Ik weet niet waar ik conditioneel sta en popel dus van ongeduld om aan de start te komen van het PK Indoor. Als het meevalt loop ik misschien al meteen een Belgisch indoorrecord. Valt het tegen dan weet ik wat me te doen staat. Hard verderwerken om in maart klaar te zijn voor het BK. Bij mijn laatste rechte lijn zag ik zo hard af dat ik mijn ogen zelfs even sloot. Plots hoorde ik en aantal stemmetjes roepen: allez André, allez papa, komaan Dré maar ook ‘kan het niet rapper’ en ‘is dat alles’, hahaha… Onze jeugdatleetjes hadden verzamelen geblazen voor een allereerste chocomelktraining, een uitvinding van jeugdcoördinator Bruno. Meer dan twintig van onze beloften hadden zijn oproep beantwoord en in twee groepjes werd een uurloop afgewerkt. Twee toertjes oftewel zes km voor de kleinsten en drie ronden of negen km voor de groten. Daarna werd er gesmuld en gedronken. Een gezellig initiatief dat zeker nog zal worden herhaald.

Na de mooie cross van gisteren in Heusden-Zolder waar jammer genoeg mijn idool Sven Nys zijn knie bezeerde bij een val keek ik vandaag uit naar de superprestigecross van Diegem. Het werd voor mij een afknapper van formaat want Sven had duidelijk last van die knie en gaf zelfs op nadat zijn versnellingsapparaat in zijn wiel was gedraaid. Ik heb nog heel even verdergekeken maar toen ik de belachelijke kritiek van de VT4-presentator aan het adres van Nys hoorde en ik nog eens moest aanhoren hoe zijn co-commentator meeging in hun ridicule praatshow heb ik de TV maar afgezet. Ik kan echt niet tegen domheid en de commentaar van beide heren sloeg alles… Philippe Maertens kan ik nog enigszins begrijpen want die heeft zelf geen sportverleden en weet dus waarschijnlijk toch niet beter maar dat Marc Janssens zich verlaagt tot zo’n goedkope en vooral onterechte kritiek vind ik erg. Heren, wanneer jullie thuiskomen, zet dan de digibox op en kijk nog eens naar jullie wanprestatie via de ‘net-gemist-knop’ en bezin. Het kan nuttig zijn voor de toekomst. 

27-12-2009 om 20:07 geschreven door André