Groot onderhoud van mijn wagen en opleggen van winterbanden noodzaakten gisteren een vervangwagen.
Vanmorgen reed ik eerst mijn dochter nog naar school met die wagen.
Omdat het nog te vroeg was om van de garage uit te vertrekken naar het werk, reed ik eventjes langs huis. Gans de weg vooruit.
Ik parkeerde op onze oprit.
Na een kopje thee, wou ik dan toch aanzetten naar het werk.
Groot was mijn verbijstering toen ik niet in achteruit kon schakelen.
Verscheidene, steeds minder rustige, pogingen later gaf ik het op.
Omdat manlief niet thuis was, slikte ik mijn trots in en belde de garage.
Ik vroeg nog: "de achteruit ligt toch naar links en naar voren toe" en dat beaamde mijn gesprekspartner.
De garage is vlak bij ons en dus beloofden ze onmiddellijk iemand te sturen.
In afwachting van de hulp loste ik een sudoku op.
En wellicht omdat ik terug kalm was, realiseerde ik mij in een flits hoe de vork aan de steel zat.
Om in achteruit te schakelen moet je eerst een ring omhoog brengen.
En ja, dat was de oplossing.
Toch nog Helemaal Zelf Gevonden dus, net voor de hulp kwam opdagen.
De hulp was gewoon blij dat er niets ernstig aan de hand was en reed vrolijk terug.
En al lijk ik nu wel dom, tot mijn verdediging kan ik aanvoeren:
1. dat in de vervangwagen de versnellingen helemaal anders lagen
2. mijn gesprekspartner in de garage geen melding had gemaakt van die op te heffen ring.
Oef, ik voel mij nu al een beetje minder dom.
|
