Vandaag ging ik naar Brussel. Omdat ik steeds veel dossiers meesleep, heb ik een "computertas op wielen". Nu kijk ik goed uit als ik daarmee rondloop, kwestie van geen mensen te kwetsen. Vandaag echter vond een meneer het leuk om te roepen "Oei, mijn tenen" waarna hij begon te manken. Ik draaide mij geschrokken om, klaar om mij te excuseren. Waarna die heer doodleuk zei: "Grapje, mevrouw". Het enige wat er bij mij echter af kon was een zeer groene lach.
