Ze belde me opnieuw op. Om de zoveel tijd komt ze terug uit Duitsland waar ze na onze studie is gaan wonen. We verloren elkaar een tijdje uit het oog, zo gaat dat. Maar plots vormen letters weer een pad waarop we elkaar terugvinden. De schrijfcursus van Tine ? Die wilde ze wil volgen online. Tof ! En zo zaten we weer te praten, over wat we hadden geschreven, over alle romans, gedichten en ongelooflijke kronieken die we nog zouden schrijven. De tijd was veel tekort, vandaag is ze weer vertrokken. Dag lieve vriendin, zeker tot binnenkort ! En zie , in de namiddag ging ik een uurtje stevig stappen in de wind om ons gesprek te overdenken, kreeg ik daar wel een fikse botsing met mijn muze zeker. Gelukkig had ik mijn boekje mee ( nooit weggaan zonder boekje !) en zie, daar werd een gedicht geboren. En even later een nieuw stukje van mijn verhaal. Heb nog nooit zo vlug naar huis gestapt om alles op de computer te zetten. Bedankt lieve vriendin !
En diezelfde dag ga ik wat rondneuzen op het net, op zoek naar wat vriendschap uit het verleden. En zie, ik kom op zijn site: iemand die heel creatief bezig is met muziek en poëzie. (zeker eens langsgaan, o.a. zijn E-zine lijkt me wel heel tof : het Hemelbed.be, ofwel Ludo Geloen intikken ). Even later krijg ik een vriendelijk mailtje van die stem uit het verleden : "schrijf je nog poëzie ?". En meteen voel ik het weer kriebelen. Is dat ook een remedie? ( zie ons gesprek op ons avondje uit : hoe kom je er toe om te beginnen schrijven ?) . Je omringen met gelijkgestemde zielen om zo het beste in je naar boven te (proberen ) halen ? Wie weet ? Ik zal het in ieder geval proberen.
Ellen, mijn vriendin heeft haar eerste opdracht afgewerkt . Laat je niet kisten !
sabine
|
