Ook ik ben een fervente musical liefhebster. Manlief had voor het hele gezin kaartjes gekocht, kwestie van cultuur opvoeding. De oudste had er erg veel zin in de andere twee gingen met frisse tegenzin mee, maar vonden het gewoon leuk met z'n allen op stap te gaan. Voor hen was het een verassend aangename musical-ontdekking. Al dook jongste nog wel wel bij de hoogste tonen, hij vond het 'knap gedaan' Do-re-mi op de trap was zijn favoriet ,voor nummer twee was dat, ik ben 16. De twee andere mannen genoten en ik heb zalig gezwemeld.
Ben er ook geweest, samen met jongste. Naar de boekenbeurs,eigenlijk wilde ik graag op vrijdag gaan om Tine weer eens te zien. Zoon dacht daar anders over, hij bekeek de website en zag dat de tekenaar en schrijver van zijn lievelingsstrips op zondag kwamen signeren. Een buitenkans voor hem. We waren er om 11.00u en toen was het ook nog niet zo druk en evenals bij Marijke meer dan warm. Zo rond de middag begon de echte drukte er waren dan ook verschillende bekende figuren die signeerden. Zoon wachte geduldig bij de stand waar zijn favorieten kwamen en hij werd meer dan beloond. Die twee mannen gingen op een erg leuke manier met de kinderen om, hij kreeg zelfs de kans om zijn eigen tekeningen die hij mee had, te laten bewonderen en hun 'ga zo door' gaf hem vleugels. Hij hield het in ieder geval vol, tot hij er om 17.00u bijna bij neerviel. Gelukkig kon hij in zijn nieuwe strips lezen telkens als zijn mama even een paar boeken wilde bekijken en kopen. Ik twijfelde of ik het kookboek van de bekende tv-kok ook zou laten signeren voor mijn man, want het was hij voor wie ik het moest kopen. De wachtrij was echter schrikbarend lang en ik zag dat niet meer zitten. Jongste blij, want zo zei hij, na het zien van die bekende persoon, luidop; 'als het nu Koen Wauters was dan zou ik wel zolang wachten', wat gelukkig enkele van vrouwen die het hoorden volmondig beaamden.
Twee wintermantels hangen zonder motten in de kast. Af en toe wissel ik ze af. En dat liep goed fout de laatste keer. Want wat besefte ik op het moment dat ik de deur toetrok? Jazeker, auto en huissleutel zat niet in de handtas maar in de jas van de andere mantel. Nu stond ik op het punt om met dochterlief naar de notenleer te gaan. Bovendien werd het donker. Zoiets simpels als "aanbellen en man doet open" doet zich op zo"n moment nooit voor. Even in mijn haar krabben en dan plots: "er is een reserve huissleutel verborgen in de tuin". Ja, maar het was wel al goed donker en de zaklamp was...juist, in huis. Briljant idee van de dochter: "Gebruik het lichtje van de GSM, mama". En gewapend met het lichtje vonden we de reservesleutel en konden we terug binnen. Missie geslaagd en de dochter was zelfs nog op tijd voor haar les notenleer. Marijke
Ook dit jaar trokken dochterlief en ik naar het mekka van de boekenliefhebber. Eerste indruk: warm, warm, warm. Omdat we er al waren rond 10 uur viel "de massa" heel goed mee. Rond 13 uur hadden we al gevonden wat we zochten. Voor dochterlief "Nieuwe maan" (het tweede deel van de twilight serie), voor mij delen 6 en 7 van de donkere toren. Verder nog een leuke babbel kunnen maken met Tine Mortier. Het was leuk om haar weer eens te ontmoeten. En dit jaar slaagde ik er wel in mij aan mijn budget te houden. Min of meer... Slechts een overschrijding van 10%. De moeite van het vermelden dus niet waard. Marijke
Het was dan zover, oudste had het voor elkaar dat hij aan de rubiks cube wedstrijd in Nederland mocht meedoen van ons. Na overpeinzingen en een zoektocht brachten we hemzelf weg, kochten we daar alvast een treinticket voor de terugweg en checkten we hem in in het hotel, waar hij in zijn 'uppie' zou overnachten. De rest was aan hem. Hij vond het super, zei dat hij zich wel minder goed kon concentreren dan gedacht, waardoor hij cruciale seconden verloor, maar toch super. Toch weer een stap vooruit naar volwassenheid. De volgende wedstrijden zijn een beetje te ver weg, dus mag hij zich nu eerst storten op zijn studie.
Regen klettert tegen de ruiten. Kerkhoven vol bloemen en mensen. Gure wind, vergeelde en verdorde bladeren. Reclamefolders vol speelgoed. Sinten in chocola, carolientjes en nicnacjes. Vakantie en boekenbeurs. Dit moet november zijn. Marijke
Marijke, het zal een naamgenoot van je zijn die ook literaire creatie volgt . Volgende week zaterdag is het voor ons ook zover wij gaan met zowaar het hele gezin naar 'The Sound of Music'. Ikke, manlief en oudste hebben er veel zin in de andere twee gaan ,zo zeggen ze, mee voor de gezelligheid ben na jou reactie nog verwachtingsvoller. En onze keuken is weliswaar nog niet in rook opgegaan, maar ik heb ook weinig geduld op het eten te wachten tot het klaar is, zodat mijn gezin geregeld goed gebruind eten krijgt.
Mijn man is een goede kok. Echt waar. Alleen moet hij nog leren bij het kookvuur te blijven. Zo zette hij onlangs een pan water met spaghetti op het vuur. En besloot dan nog wat te gaan werken in zijn bureau. Resultaat: water volledig verdampt en keuken vol rook ...
Als fervent liefhebster van musicals, vond ik het een absolute must om naar de opvoering in Antwerpen te gaan. Manlief en kind vergezelden me uiteraard. Ik had nog "golden seats" op de kop kunnen tikken, dus we zaten op goede plaatsen. We hebben thuis de filmversie met Julia Andrews maar de liedjes live horen was toch nog een openbaring. Prachtige stemmen ondermeer van de kapitein von Trapp, Maria en Moeder Overste. Mijn dochter was weg van "ik ben 16, bijna 17" en ik hoor nog altijd even graag "Edelweiss". De huidige versie van de musical volgt meer het oorspronkelijke scenario en is dus geen exacte kopie van de film. Maar dat was niet erg. Bovendien vond ik in deze musical de link met de oorlog beter en duidelijker uitgewerkt. En hoewel het een cliché is en er in de les literaire creatie op gehamerd wordt dat clichés ten allen tijde moeten worden vermeden zal ik het toch maar schrijven :"We hebben genoten van deze avond". De staande ovatie was verdiend door de hele cast. Marijke
Puberzoons nieuwe opdracht voor zijn leesfiche was grasduinen in zijn leesverleden.Van elke leeftijdcatagorie moest hij vertellen welke boeken hij las en voorgelezen werd. We doken onder op de zolder om zijn eerste leesboekjes te zoeken. We vonden ze terug tussen de bewaarde spulletjes en verdonken ons in zijn verleden. Zijn eerste herinneringen kwamen boven toen ik de verhaaltjes van Dick Bruna en Annie M.G Schmidt weer even voor hem voorlas. De prenteboeken van Dribbel vielen weer in de smaak. Hij vertelde hoe leuk hij mijn voorlezen voor het slapen altijd vond. Zo brachten we mijmerend een gezellige namiddag door bladerend tussen de boeken en sentimenten.
met welgemeende excuses en schaamrood op de wangen voor de (minstens twee ) dt -fouten die ik nu nog ontdek in het vorige stukje. Andere en betere hé...
" Andere en betere " is een spreuk die mijn vader me regelmatig voor mijn ogen en vaak volgestopte oren placht te hangen. Andere en betere als het op een slecht examen aankwam, andere en betere als het over het zoveelste ongelooflijke zware hartzeer ging. Hij probeerde daarmee een grote portie troost en een al even grote portie relativering achter de kiezen te stouwen.Dus aangezien ik nu jaren van wasdom heb bereikt , trek ik die spreuk terug uit mijn oren en mijn hoofd en streel het liefdevol hier over het scherm. Want na gisteravond kwam het nog nooit zo van pas. Andere en betere hé Tine...ach schrijfcursussen, You can't live with them and you can't live without... hihi....mijn tekst vond ik zelf niet goed en Juf was streng maar rechtvaardig. En op een wijze waarbij mijn verschrompelt egootje net niet over de rand werd geduwd. Wijze les uit de schrijversles : als je je eigen werk niet goed vind, gebruik hem dan niet ! Gooi hem dan waar hij hoort : de prullenmand...Toch weer heel veel geleerd. Dat je beter alcoholkenner wordt dan alcoholverslaafde, dat je beter weet waarmee je allemaal kan schilderen en waarmee niet, dat boeken lezen voor iedereen anders en zalig verschillend kan zijn, dat mensen in hun commentaren ozo voorzichtig en toch ook weer niet zijn...twas tof. Babysit is verlost, pampers uit de kroonluchters getrokken, etensresten van de vloeren geschraapt, babysit haar haren weer goed gelegd en getroost...off you go.
Afgelopen weekend was het molenfeest in ons dorp. Een samenwerking tussen verschillende vzw's school en gemeente. In alle klassen van alle basisscholen in ons dorp werden vogelverschrikkers gemaakt. Van de school van ons jongste werden er uiteindelijk 3 geselecteerd . Speciaal voor het molenfeest werd een wandelroute rond de molens uit ons dorp uitgestippeld en de uitverkoren vogelverschrikkers werden op die route geplaatst. De wandelaars gaven ze een cijfer en op het einde van de middag werd dan de winnaar bekendgemaakt. De vogelverschrikker van het groepje waarin jongste zat werd niet eens geselecteerd, een beetje teleurstelling natuurlijk vanwege het vele werk. Maar het mooiste moment van de dag voor zoon was dat Marc De Bel uit zijn nieuwste boek, een verhaal dat rond de molens draait, kwam voorlezen en signeren. Ook op de route las hij voor bij een molen en jongste was daar ook, jammer dat hij net uit beeld was toen de regionale filmploeg opnames maakte. Dat de schrijver ook muzikaal was ontdekten we toen hij met de 'kriegelband' een stukje mondharmonica meespeelde. Een toffe dag en ja hoor zoon heeft het boek gekocht hij twijfelde nog tussen andere,waarvan hij de kaft of titel aantrekkelijker vond, maar ik koos voor deze omdat die uitleg geeft over de molens uit ons eigen dorp. De zweefbollen smaakten overigens zalig.
Gisteravond aten dochterlief en ikzelf bij oma en opa. Op tafel stonden twee soorten bronwater. Ik had de ene soort in mijn glas. Omdat het glas halfleeg was wou dochter het aanvullen met het andere bronwater. "Nee, niet doen. Ik wil die twee niet mengen want het andere water is veel beter". Oma was op dat moment in de keuken. En wat doet ze als ze bij ons komt? Zonder mijn reactie af te wachten vult ze mijn glas toch bij met het andere bronwater. Waarop dochterlief en ik in de lach schieten. Enige familiegelijkenis tussen oma en kleindochter kan dus niet worden ontkend. Marijke
Vrijdag kwam mijn dochter thuis. Zo fier als een gieter. Ze is nl. verkozen als vertegenwoordiger van haar klas voor het kinderparlement op school. Samen met haar beste vriendinnetje. Het kan dus niet beter. En uiteraard zijn haar ouders ook heel fier. De integratie op haar nieuwe school is dus goed verlopen. Marijke
Ik wil mijn haren ook lang laten groeien mama, zoals broers. Nee, dat plukje moet niet over mijn oren maar ervoor anders lijk ik op een meisje. Mama aan deze kam zitten de 'stokjes' te ver van elkaar. Met nog een laatste blik in de autospiegel verdwijnt hij naar school. Nu gaat het alleen nog maar over zijn haren, ben benieuwd hoe snel de rest volgt.
Vandaag heb ik omwille van mijn werk zo'n twee uur in de file gestaan. Eén uur richting Antwerpen. Omwille van een ongeval was er maar 1 rijstrook beschikbaar vlak voor de Kennedytunnel. Daar kon ik nog mee leven want het is heel wat erger voor degene(n) die in de gekantelde wagen zaten. Maar op de terugweg was er file thv de werken in Gentbrugge. Het erge is dat dit dus dagelijkse kost zal zijn zolang de werken duren. En omdat mijn man had geregeld dat er electriekers kwamen, was ik dubbel opgejaagd. Die mensen moesten wel door mij binnengelaten worden... Maar ondanks een sterke aandrang en heel wat slechte voorbeelden, ben ik braaf blijven aanschuiven. Tot mijn groot jolijt zag ik later dat één voertuig dat de pechstrook gebruikte om sneller op te schieten, op heterdaad werd betrapt door de politie. Gerechtigheid is geschied en hopelijk is de boete hoog! Marijke
Voor laatste verjaardag op de lagere school, gingen we met jongste en een paar vriendjes naar de cinema, naar 'UP' in 3D, na deze leuke animatie film nog een afsluiter in de Mac. een gezellig geslaagde avond. Ik zou de kinderen naar huis brengen, omdat ik van te voren geen idee had hoe laat het zou worden. De kinderen hadden in de auto nog zoveel jolijt, dat ze van de spookrit over donkere landweggetjes in de gietende regen, duimend voor geen tegenliggers, niets gewaar werden. En jongste viel thuis in zijn bedje met een innig tevreden glimlach meteen in slaap. Tijd voor mij voor een glaasje wijn, om mijn dooreen geschommelde zenuwtjes weer tot rust te brengen.
het zal een naamgenoot van je zijn die ook literaire creatie volgt .
