De boeken van deze reeks las ik allemaal zeer graag en vlot. Dochterlief gaat vandaag naar de verfilming van het eerste boek. Zelf geraakte ze al tot over half weg in dat deel. Ben eens benieuwd wat ze van de film zal vinden.
Sommige te bezoeken bedrijven verstoppen zich wel heel erg goed. Na een half uurtje zoeken vond ik uiteindelijk toch. En toen bleek dat ik niet de enige bezoeker ben die te laat komt. Me dunkt dat er nog werk aan de winkel is voor gps-systemen.
Zoon twee zit dit jaar weer eens op kot, op het kot v.d. oudste die nu thuis studeert omdat hij hopelijk nog maar een half jaar te gaan heeft. Zoon twee belde dinsdag met een paar vragen maar hij wilde me toch graag gewoon even horen ik had hem het weekend niet gezien vanwege mijn uitstapje. En aldus besloot ik de donderdag even bij hem op bezoek te gaan voor een koffiemoment zoals wij het afgelopen jaar zo gewoon geraakt waren. Een onmisbaar zalig moeder-zoon-koffiemoment.
Krijg je in de wagen als "bandenspanning controleren" verschijnt op het dashboard. Nu ben ik niet iemand die de band van een wagen vlot oppompt, dus zat ik met een probleem. Vooral ook omdat ik op weg was naar een afspraak. Gelukkig is er op weg naar de snelweg een klein benzinestation dat nog bemand is. Ik trok mijn stoute schoenen aan en vroeg heel lief aan de garagist of hij eens naar de banden van de auto kon kijken. Dat deed hij zonder morren en hij pompte ze nog op ook. Waarna hij geen betaling wou accepteren. Gentlemen, ze bestaan blijkbaar nog.
Blijkbaar vergat ik gisteren de wekker te zetten. En nu het 's morgens langer donker blijft word ik ook niet meer wakker van het eerste zonlicht. Gevolg: overslapen. Waardoor mijn man mij moest wekken in plaats van omgekeerd. Gelukkig waren de gevolgen niet zo groot: manlief werd wakker op het gewone uur waardoor de routine van de dochter en mijn man niet in het gedrang kwam. Alleen kwam ik nu pas als laatste aan de beurt op de badkamer.
Bericht aan onze kater dat het tijd is voor zijn jaarlijkse spuitjes. Het heeft geen zin zoiets uit te stellen dus trekken we binnenkort naar de veearts.
Het zit er alweer op het langverwachte weekendje met vriendin. Opnieuw trokken we naar de zee en opnieuw bezochten we een musical. Heerlijk uitgewaaid minder heerlijk natgeregend en een geweldige spectaculaire musical gezien. De planning van alles verliep dit jaar niet zonder kleerscheuren, een hotel boeken lukte met de grootste moeite, mijn eerste trein miste ik al, het theater waar de musical doorging lag anderhalve kilometer v.d. bushalte en we moesten rennen met onze mooiste schoentjes om op tijd te zijn en manlief gaf een verkeerde trein door waardoor ik bijna de thalys miste dat was weer rennen en nu met koffer. Maar het was zoals altijd geweldig om weer samen te zijn te puberen, te kletsen, terrasjes te doen en veel te kort.
Dit boek van Martin Amis las ik in het Engels. Nu is mijn kennis van die taal vrij groot. Dit boek bevat echter veel "slang"woorden wat de moeilijkheidsgraad verhoogde. Al met al begreep ik er wel voldoende van om het verhaal te volgen. En het is nogal een verhaal: een gewelddadige oom, een neef met een bijzondere puberteit, en een paar honden op een heel bijzonder dieet. Niet meteen mijn lievelingsboek maar toch best wel leesbaar.
We hebben het toch nog uitgehouden tot 01.30 uur op het avondfeest. Al keek ik wel wat jaloers naar de jonge garde die heupwiegde, bewoog en zich uitleefde zonder daar moeite voor te moeten doen. Bij ons ging het net iets minder vlot. Al was de muziek wel aangepast aan onze leeftijd nl songs uit de 80's. Maar we ontmoetten leuke mensen en konden vlot babbelen met de tafelgenoten. En het eten was heel erg lekker.
Het is niet mijn favoriete bezigheid. Maar de drie spreekbeurten die ik moest geven voor het werk zijn achter de rug. En alles is goed gegaan. Toch ben ik blij dat ik er weer van af ben.
Het is niet steeds gemakkelijk om als linkshandige door het leven te gaan. Zelfs als je al aangepast materiaal kan kopen bv een schaar dan is dat vaak duurder dan ander materiaal wegens geproduceerd in kleinere oplagen. Maar echt moeilijk werd het vanmorgen in een auditorium. Er waren stoelen met een klaptablet aan vastgemaakt. Uiteraard aan de rechterarmleuning. Hoe moet een linkshandige daar nota nemen? Gelukkig was er niet veel volk in de zaal en kon ik beslag leggen op de klaptablet van de lege stoel aan mijn linkerkant. Creatief opgelost dus, maar toch blijft de vraag: wat moet ik doen als de zaal volzet is?
Dat is voorlopig de stand bij mijn aquarium. Want hoewel ik drie babyvisjes ontdekte, dreven er gisteren 2 dode vissen rond. Ik weet niet waardoor, misschien gewoon ouderdom? Voor alle zekerheid ververste ik toch maar de helft van het water en reinigde ik de filterkop. Hopelijk helpt het.
Dat had ik klaargezet voor het bezoek van enkele vrienden. We praatten over de dingen des levens en genoten van een goed glas wijn en het gezelschap. En de datum voor onze volgende uitstap "vrouwen alleen" werd gepland. Weer iets om naar uit te kijken dus.
Tenminste dat denken de vreemde poezen als bij ons het keukenschuifraam open staat. Want dan ruikt het naar het eten van onze poes dat binnen staat. En dat lokt dan de andere poezen binnen. En onze poes is een echte lamme goedzak. Hij staat er bij en kijkt er naar als anderen zijn bakje korrels leegeten. Maar wat de anderen nooit krijgen en hij wel: een half bakje "mousse" van een gekend merk. Want dat doe ik alleen open als hij binnen is en de deur toe.
De 'inBrusselingsweek' is goed verlopen zoon is enthousiast begonnen zijn eerste filmpje goed ontvangen. Veel heb ik hem nog niet gesproken hij had nog maar eens de verkeerde trein genomen en was onderweg naar Wallonië ipv naar huis. Omdat we allen 's avonds uitgingen iedereen naar een andere richting en ik als eerste weg kon ik hem niet meer ophalen. De verhalen zullen voor vandaag zijn.
Gisteren ontmoette ik dochterlief in Gent op een gezellig terras. De zon scheen en ze straalde want de introductiedag was goed verlopen. Meer moet dat niet zijn.
