Tijdens het boodschappen doen had ik mij door de knieën laten gaan om te kijken wat er onderaan het rek stond. Dat bukken is niets, maar dat rechtkomen was heel wat minder.
Leuk liedje van de bekendste meidengroep van Vlaanderen. Maar het antwoord is niet "zet een emmer onder de trap". Toch niet als het regent op het gelijkvloers in een slaapkamer. Het antwoord luidt dan "pak een dweil en raap de natte spullen op".
Ze hebben dan wel verloren maar het was te gek voor zoon om de wedstrijd van de Gentenaren mee te maken. Ambiance troef zijn vlaggetje van de buffalo's bleef thuis nog lang nazwaaien. Wij zaten voor de buis en probeerden hem zonder succes te ontdekken tussen de menigte.
Het einde van mijn beurtenkaart voor kinesitherapie is in zicht. Helaas kan ik niet zeggen dat mijn tenniselleboog genezen is. Maar we ploeteren dapper verder en blijven onze oefeningen doen.
Het kost energie het eindwerk van jongste. Elk uur in de krokusvakantie werd eraan besteed. Acteurs voor zijn film deden hun best. Hopelijk loont de inspanning en wordt het een mooi eindresultaat.
In de supermarkt was ik op zoek naar de vis van de juiste grootte voor ons gezin. Een man naast mij twijfelde duidelijk: een kleiner of een groter stuk? Eerst vertrok hij met het kleinste exemplaar, maar kwam dan terug. Onder het motto "we leven maar één keer" en " het moet maar zo lekker niet zijn" ging hij resoluut voor een verpakking met meer vis. Smakelijk!
De vraag "Heeft u ook zo'n verwende kat" was voldoende om een heel gesprek op gang te brengen. Wel geruststellend dat wij niet de enige zijn met verwende viervoeters.
Een nieuw boek maakt altijd gelukkig. Zeker als het er een is waar je met smart op zit te wachten. Dus zal dochterlief vandaag heel blij zijn dat haar boek toe kwam in de winkel.
Toen ik vanmorgen de vissen eten wou geven lag er eentje op zijn zij. Er zat niets anders op dan het diertje te verwijderen. Hopelijk had het geen besmettelijke ziekte en wordt het niet zoals in dat kinderliedje 'Tien kleine visjes' waar er steeds eentje minder overblijft.
De 100-dagen worden hier al duchtig voorbereid. Daar hoort het verven van karton bij. Het resultaat dat ik zag op foto is heel mooi. Maar aan haar handen te zien heeft de dochter toch ook naast de doos geverfd. Dat wordt weken in een warm bad en scrubben.
Vandaag is zoon twee voor het eerst weer naar school geweest. Nog met een zwaar hoofd maar al weer wat fitter na een week ziek te zijn geweest in zijn vrije week.
Deze vakantie volgt dochterlief een aantal open lessen samen met klasgenootjes. Gisteren strafrecht, vandaag een les in de faculteit biomedische wetenschappen. Ze heeft dus een brede interesse.
Langzamerhand beginnen we na te denken over onze zomervakantie. Manlief bladert al dapper de brochures door die ik meebracht van het reisbureau. Portugal, Sardinië, baai van Napels, Madeira. De namen van deze bestemmingen doen ons al dromen van warme dagen en terrassen.
Omdat ik vandaag de hele dag weg was en jongste de hele dag thuis had ik toch een wasmachine aangezet. Vanuit mijn werkadres had ik hem een paar uur later gevraagd of hij de was wilde ophangen. Even later sms'te hij me : 'gedaan :) '. Bij thuiskomst echter zat de was nog gewoon in de machine. Bleek dat hij de droge was die ik vanochtend van de waslijn had gehaald om plaats te maken weer doodleuk opgehangen had zonder vraagtekens te zetten bij de droge was. Enfin mama de volgende keer gedetailleerder commanderen zeker?
