Al heb ik er zelf geen geschreven, ik hoorde toch 2 gedichten vandaag. Althans in de gezongen versie. Want de radiozender waar ik steeds naar luister liet vandaag horen: "Het krinkelende winkelende waterding" (tekst van Guido Gezelle, zang Will Ferdy) en "Op een mooie pinksterdag" (tekst Annie MG Schmidt , zang Jan Tron). Twee mooie luisterliedjes, goed vertolkt. Smaakt naar meer.
Regelmatige lezers van de "Metro" weten dat dit de puzzels zijn op de "extra time" bladzijde. En al lang probeer ik die twee raadsels te ontcijferen. Maar het lukte me nooit om ze volledig op te lossen. Tot gisteren. Toen loste ik ze plots allebei in één keer juist op. Eureka!
Zoals er voor alles een eerste keer is, heb je voor sommige dingen ook een laatste keer. En dat moment was er gisteren voor mij want het was de laatste bakles. Nog eens lekkere koekjes en pizza gebakken. Maar eerlijk gezegd ben ik wel blij dat het gedaan is. De combinatie breien en bakken liep niet zo vlot. Maar goed, ik leerde veel bij en zal misschien ooit wel eens iets bakken thuis.
Vlees moet je 20 minuten voor het bakken uit de verpakking halen. Dat zeiden ze op de radio. Dochterlief en ik hadden toen één en dezelfde gedachte: dan zullen we toch goed moeten checken of onze vleesdief op vier poten niet in de keuken is...
Althans, zo stond het op de DVD-box. Tijdens de film zie je een jongen opgroeien tussen zijn 7de en 19de jaar. Alle belangrijke momenten in zijn leven worden vermeld en met elkaar verbonden door de film. De regisseur nam alle scenes op in realtime en dat maakt de film uniek. Het hoofdpersonage speelt goed, net zoals de ouders. Alleen: sommige scenes mochten misschien wat korter. Een half uurtje minder zou ideaal geweest zijn. Dochterlief gaf er in elk geval op dat ogenblik de brui aan. Ik ben wel blij dat ik de film zag, ik kan er nu in elk geval van meespreken.
Het eten was lekker en de sfeer was goed. Als voorgerecht at ik tutjespap (een mengeling van puree, karnemelk) met garnalen en dat viel heel goed mee. Voor herhaling vatbaar.
en een nul voor oriëntatievermogen kom je in het ganse land . Dat is misschien wel een beetje overdreven maar in gans Zwalm toch bijna. Mijn vaste gps valt aanhoudend uit en daarom heb ik de tomtom van mijn vriendin als reserve in de auto liggen. Allebei stonden ze deze keer aan maar ondanks beiden vond ik dat ene weggetje dat ik linksaf moest niet en reed ik rondjes totdat ik dat in de gaten kreeg, niet meer luisterde naar de dames wegreed van het dorp waar ik moest zijn om zo uiteindelijk met vertraging toch op mijn bestemming te raken.
Gisteravond bestelde ik een treinticket langs elektronische weg. Dat ticket wordt mij dan toegestuurd via e-mail en afgedrukt zodat ik het 's anderendaags kan tonen aan de conducteur. Per ongeluk drukte ik echter het ticket van enkele dagen ervoor opnieuw af. Helaas voor mij zag de conducteur dat. Mijn uitleg over het verkeerd afdrukken hielp niet. Ik moest een ticket kopen op de trein. Onmiddellijk betalen. Gelukkig voor mij komt de toeslag van 7,00 EUR er pas bij vanaf 1 februari. Toch nog een kleine meevaller dus.
Op Facebook merkte ik dat mijn petekind al enthousiast experimenteerde met het fotomateriaal dat hij cadeau kreeg met nieuwjaar. Daaruit trek ik 2 conclusies nl: -hij was blij met het cadeau -zijn examenperiode is voorbij.
-om mijn sleutels te vinden -om toch te tanken in station 2 nadat station 1 onterecht problemen had met mijn bankkaart -om de eerste dossiers van dit jaar door te sturen met het nieuwe computerprogramma Een geslaagde dag
deed ons jongste om een schoolopdracht alsnog tot een goed einde te brengen. Slapen doet hij momenteel slecht op het internaat, oordopjes, blinddoek, laat gaan slapen, vroeg gaan slapen van alles geprobeerd. Tijdens het de les film kregen ze een kortfilm te zien waarvan hij alleen het begin en het einde zag. Nu moest hij daar natuurlijk een opdracht over maken en aldus gingen we in het weekend op pad om te kijken of de dvd hier ergens te verkrijgen was of on-line zonder resultaat. Hij pakte zijn moed bij elkaar en stuurde de leerkracht een mail waarin hij vertelde dat hij alleen het begin en einde had gezien en daartussen door 'slaaptekort overmeesterd was' en of hij de dvd van de leerkracht mocht lenen of een andere suggestie. Het antwoord van de leerkracht was positief en hij heeft de opdracht inmiddels kunnen maken. De leerkracht had al wel gezien dat hij sliep en er al om moeten glimlachen vandaag heeft hij weer les van hem ben benieuwd naar eventuele commentaren.
Daar ben ik een redelijk groot voorstander van. En dus liggen mijn huissleutels steeds op dezelfde plaats. Toch moet er vandaag iets fout gegaan zijn want voorlopig vind ik de sleutels niet. Ze zijn zeker in huis want ik liet mezelf binnen. Dat wordt zoeken vanavond.
de allereerste keer in vandaag 24 jaar dat we oudste niet zien op zijn verjaardag. De sms-jes zijn verstuurd maar bellen kan nog niet. Hij blokt in de bib van de unief en bleef het weekend op zijn kot.
Bij mij is dat nog steeds een ouderwetse "3 cijfers, 3 letters". Evenwel zie ik op de autoweg steeds vaker de duurdere variant opduiken met een eigen combinatie. Zo werd ik onlangs ingehaald door een minicooper met als nummerplaat "Lau 001". Aan het stuur een jonge vrouw. Wellicht dus "de vriendin van". En nu maar hopen dat de relatie blijvend is.
Een deken van sneeuw. Zo luidde de titel van dit boek. Uit nieuwsgierigheid bladerde ik er ook eens in. Ik las zelfs enkele pagina's na elkaar. Het boek is compleet in zwart/wit, met vrij grove tekeningen. Bovendien is de inhoud nogal zwaar: gepest worden, worstelen met het geloof. Noch mijn dochter, noch ik waren onder de indruk. Positief is wel dat we de inspanning deden om een nieuw genre te ontdekken.
Eerst was de wolwinkel dicht, toen kon ik niet het boek kopen dat ik wou en nu geraak ik niet on-line aangemeld bij de bank. Misschien doe ik dus het eerste halfuur best helemaal niets...
