Net bericht gekregen van Wolplein dat de kleur wol die ik bestelde niet in voorraad is. Levertijd wordt verlengd met anderhalve week. Dat zal dan nog net op tijd zijn. Maar meer moet er nu toch niet meer fout gaan bij dit werkstuk.
We naderen de herfstvakantie en het einde van ons eerste breiwerk. Om te kunnen starten met het tweede breiwerk, bestelde ik wol via internet. De juf had ons immers speciale wol aangeraden en die had ik niet gevonden in een nochtans grote breiwinkel. Maar ik mag hopen dat het breien van het volgend stuk makkelijker gaat dan de bestelling van de wol. Het was immers zoeken naar de juiste kleur en vooral de juiste manier om te betalen. Maar uiteindelijk is de bestelling gelukt. Als alles goed gaat zou binnen een aantal werkdagen mijn volgende wol moeten arriveren.
Naar jaarlijkse gewoonte ging dit familie etentje door, ditmaal bij mijn zus. En gelukkig konden we aperitieven buiten in de zon. Zalig! Laatste vitaminen voor de winter.
Nu de dagen kouder worden, zou een werkende verwarming aangenaam zijn. Alleen was dat bij ons niet zo evident. Gelukkig kon mijn man het probleem oplossen. En nu hebben we dus een warm huis en warm water.
Dat is voor mij oa het moment waarop ik mijn agenda voor het volgend kalenderjaar voor het eerst opensla en besef dat al die bladzijden onbeschreven zijn. Dan neem ik een mooie pen en schrijf ik heel erg net alle gekende afspraken en datums (verjaardagen, vakanties en dergelijke) in. Vervolgens berust ik in het feit dat ik al die netheid in het volgend jaar wellicht niet volhou...
Vorige week kwam er eindelijk een technieker langs. Of liever gezegd: twee. Eén voor het probleem binnen en één voor het probleem buiten. In beide gevallen moet je wel thuis zijn natuurlijk. Gelukkig is het probleem veroorzaakt door Belgacom nu wel opgelost. Alleen werkt onze telefoon nog altijd niet en dat ligt nu aan onze eigen telefoon. Er zit niets anders op dan een nieuw toestel te kopen.
Voor mijn werk kom ik op vele plaatsen. Af en toe maak ik dan wel eens gebruik van de sanitaire voorzieningen. En ik ben verrast door de grote variatie aan "rijmsels" die er bestaan om aan te dringen op een proper toilet. Bij mij rijst dan de vraag: bestaat er voor al die "gedichten" en "teksten" een site op internet of worden die ter plaatse verzonnen door personeelsleden?
Maar dan voor mij in mijn schooljaar bakken. Want ik ben er in geslaagd mij te verbranden aan het kookvuur. Geen paniek, de ambulance kwam er niet aan te pas. Alleen een irritant blaasje op mijn linkerpink. De koekjes en de quiche lorraine smaakte er niet minder om.
Gisteravond naar het jubileumfeest van schoonzusjes koor geweest gezellig en leuk. Zoals altijd is er voor manlief en mij het grote nadeel dat we midden in de nacht over een grote afstand moeten terugkeren. Gelukkig waren we nog alert genoeg omdat net over de grens sirenes de lucht blauw kleurden, de snelwegverlichting aan ging en we even later auto's met alarmlichten aan zagen slalommen. Wij werden gelukkig niet getroffen door de grote brokstukken die op de weg lagen. Het bleek piepschuim te zijn verschillende auto's stonden op de vluchtstrook de schade op te nemen. Wij konden zonder kleerscheuren doorrijden en waren volledig wakker.
Na "Orange is the new black" begon ik aan het boek "If I stay". Bijzonder eraan is dat het geschreven wordt vanuit het standpunt van een meisje dat zweeft tussen leven en dood. We krijgen een blik op haar leven tot aan het auto-ongeval. Maar als je denkt dat het boek alle sentimentele snaren bespeelt, kom je bedrogen uit. Tot waar ik nu zit is het boek niet sentimenteel, maar meer in een "het is nu eenmaal zo gelopen" sfeer geschreven. Ik lees met veel belangstelling verder.
Biljet voor Eurostar: OK Hotelovernachting: geboekt Biljet voor musical "Charlie and the chocolate factory": geboekt Kortom: Londen maak je maar klaar voor ons bezoek!
Ouderlijke gsm's en de vaste telefoonlijn zijn ondertussen hulplijnen geworden voor zoon twee die op de eerste studiedag zijn kot verliet en er niet meer in kon. Omdat we op verlof waren belde hij vergeefs de hulplijnen en ook zijn broer kon niets voor hem doen. Dan maar de beheerder bellen die een nieuw slot moest plaatsen, zoon kon daarna zijn hele kot opnieuw kuisen. Deze week belde hij de hulplijn omdat hij een glas drinken omgestoten had de inhoud kwam op het toetsenbord van zijn pc en niet erg slim zette hij meteen zijn pc aan om te kijken of die nog werkte. Niet meer dus misschien nooit meer dat weten we binnen twee weken. Oudste heeft de hulplijn alleen de vrijdagavond nodig gehad om te weten hoe hij thuis geraakt. Jongste werd door zijn ma gebeld omdat hij een trein vroeger moest nemen, dat een spitsuurtrein bleek en hij niet meer wist of hij de goede trein had genomen. Omdat de trein later in plaats van vroeger was dan de trein die hij normaal neemt en alle contact werd verbroken was zijn ma toch lichtjes in paniek. Gelukkig kwam hij na een tijdje aangewandeld. Er was geen gsm bereik meer.
De ideale manier om in de week met op kot en internaat wonende zoons te communiceren is Facebook regelmatig kleurt dan ook mijn aanwezigheidsbolletje op de bewuste sociaalnetwerksite groen.
Het autobiografische boek vertelt het verhaal van een vrouw die een jaar naar de gevangenis moet wegens een drugsdelict tien jaar geleden. Het verhaal is goed verteld en geeft een boeiende inkijk in het leven van alle dag achter de tralies. Je wordt meegesleept en leeft mee met het hoofdpersonage en alle andere figuren. Naarmate ik verder las bleef ik echter zitten met het gevoel dat in het boek toch één punt maar steeds niet aan bod kwam nl het feit dat betrokkene inziet wat ze tien jaar geleden fout deed. Evenwel heb ik het boek met veel aandacht en plezier gelezen, er veel uit bijgeleerd en kan ik het iedereen aanraden.
Zoveel betaalde ik voor de interventie van VAB. Niet voor de vriendelijkheid van de man die de linker voorband van mijn wagen herstelde, noch voor zijn tijd. Dat was gratis. Wel voor het installeren van een "tab" in die band. En nu kan ik weer verder rijden zonder problemen.
Geen was, lege aanrecht, niet struikelen over schoenen is vreemd na 23 jaar. Ben gestart met de grote schoonmaak op de bovenverdieping kamer per kamer, tijd voor mijn hobby moet ik ook overhouden.
Vanmorgen voerde ik zoals gewoonlijk twee tieners naar school. Ineens werd er gegild door het vriendinnetje. Een seconde later gilde dochterlief vrolijk mee. Bleek er een "REUZESPIN, echt mama , een REUZESPIN" in mijn auto te zitten. Te dicht bij de meisjes. Toen ik stilstond voor een rood licht zwaaide ik de spin in mijn richting. Rust daalde neer over de auto. Intussen zal de spin wel uitgestapt zijn veronderstel ik.
