Aan de ingang van het bedrijf kwam ik haar al tegen. Mobieltje in de hand, ogen op het scherm. Geen tijd om de deur open te houden voor mij, geen tijd om de liftdeur open te houden. Toen ik op de liftknop drukte, ging de deur toch nog open. Haar ogen waren nog steeds op het scherm gericht. Ze stapte 2 verdiepingen lager uit. Toen ik vriendelijk goedemorgen zei, kwam er geen reactie. Nada. Niets. Dat moet wel een heel belangrijke boodschap geweest zijn op het scherm van haar mobieltje...
Het stond 3x vermeld op de achterkant van de bus. Dan vraag ik mij af: waarom 3X? Enkel om de auto die na de bus aanschuift voor het rode licht te laten nadenken over het nut van zoiets?
Gisteravond was het dan zover, de avond voor start van het academiejaar. Om 20u dronken we samen nog wat en daarna brachten we met z'n allen onze studenten naar hun kot met nog veel gerief. Er waren veel jongvolwassenen met reiskoffers op weg naar hun kot. Jongste had hun kot nog niet gezien en vond ze heel gezellig. Dadelijk jongste wegbrengen en het word weer sinds lang heel stil in huis.
Gisteren hadden manlief en ik een wijnavond. Tijdens de pauze zou ik dochterlief naar een "Sweet sixteen" feestje brengen. Om 19.30 parkeerden we in de Steendam. Tussen 21.15 en 22.15 was ik onderweg naar het feestje. En waar kon ik bij terugkeer naar de wijnavond parkeren? Op exact dezelfde plaats waar ik vertrokken was!
Het was tof geweest. Vlottenbouwen, rots beklimmen, "death ride", wandelen: dochterlief deed het allemaal mee. Proficiat, ik zou het alvast niet durven.
dinsdag met oudste uit wezen eten, gerief voor kot kopen en kot inrichten. Tijdens het eten vertelde zoon dat hij niet zo'n honger had. hij had slecht geslapen, veel gepiekerd over hoe zijn studie te vervolgen en andere dingen. Het was duidelijk dat zoon niet in zijn gewone doen was maar hem moet ik altijd een beetje gerust laten, niet pushen. Hij knapte toch wat op toen we in zijn kot bezig waren. Gisteravond na een avondje bij zijn vriendin kon hij vertellen dat hij en zij besloten hadden geen koppeltje meer te zijn. Hij zei dat het goed was met hem maar ik had hem liefst even geknuffeld.
Dat is gelukkig niet het aantal punten dat ik behaalde in de bakles. Maar wel de cijfers van de file: 6,6 km op 45 minuten. En intussen steeg volgens de boordcomputer het benzineverbruik van de wagen van 4,7 naar 5,5 l. Voor een dag waarop aangeraden werd de auto thuis te laten kan dat tellen.
Morgen vertrekt dochterlief met de klas op teambuilding. Twee dagen vol aktie en sport in de Ardennen. Best wel leuk, behalve dat er geen valies mee mag. Alles moet dus in een rugzak, genre "groot genoeg om een slaapzak, bergbottines, borden, ..." mee te nemen. Aangezien we geen rugzaktrekkers zijn bezitten wij zoiets niet. Gevolg: in het weekend sprak ik familie aan. En gelukkig konden we een rugzak lenen. Dochterlief stopt die nu vol met dingen die momenteel nog proper zijn. Hoe ze eruit zien bij het leegmaken van de rugzak valt nog niet te voorspellen.
Was vandaag op wandel in onze tuin. Richting het vijvertje aan de overkant van de straat. Omdat ik wou dat hij veilig aan de overkant kwam, ving ik hem in een emmer. En bracht hem toen tot op 10 m van de vijver, aan de goede kant van de straat. Hopelijk is hij tevreden met zijn nieuwe verblijfplaats. Ik ben wel blij dat ik zijn vriendjes Waterrat en Mol niet in onze tuin tegenkwam.
Vanmorgen vroeg op weg naar de bakker stopte ik om twee mensen over te laten steken op het zebrapad Een auto achter mij verminderde niet eens vaart toen hij mij voorbij schoot een derde persoon stopte net op tijd met oversteken.
Eten wij beslist niet in dit gezin. Want wij houden allemaal van chips met zeezout, vis gebakken op zoutsteen, aardappelen met zeezout en rozemarijn. En dat alles in dezelfde maaltijd. Gelukkig heeft iedereen hier in huis een lage bloeddruk.
Omdat ik punten wil sparen bij een grootwarenhuis heb ik een sleutelhanger of kaart nodig. Die vroeg ik dus vriendelijk aan. Alleen moet ik mij eerst registreren op hun website. En dat word ik wel een beetje beu. Overal registreren met een procedure die, naar mijn ondervinding toch, vaak vastloopt. En dan weer maar eens een ander wachtwoord verzinnen Nee, ik heb er echt geen zin in. Zal eens vriendelijk aan dochterlief vragen of zij de registratie wil doen.
Is soms niet ver weg. Om een probleem te melden met mijn skynet mail programma, mailde ik naar Belgacom. Eerst en vooral kreeg ik een mail terug dat ik de verkeerde dienst had gecontacteerd. Men was zo vriendelijk de juiste dienst bij te voegen. Alleen, hun instructies opvolgen bleek moeilijker dan gedacht. Zelfs mijn dochter, ervaren in internet, heeft even moeten zoeken. Uiteindelijk kon ik de mail versturen. En kreeg ik als antwoord dat ik hun adres moest toevoegen aan mijn contactpersonen in skynet. Alleen, hoe doe je dat als je skynet niet kan openen? Beetje kafkaiaans dus.
Vandaag een rit op de metro gemaakt. Vond het wel een dure bedoening: 2, 10 Eur/enkele rit. In mijn geval waren dat zes haltes. Het was ook voor het eerst dat ik een ticket bestelde op de nieuwe machines. Ingewikkeld de eerste keer. Maar op de terugweg ging het al vlotter en mocht ik zelfs een andere reiziger helpen.
In het kader van de turnles moet dochterlief binnenkort 2, 6 km lopen. Hoe vlugger ze de eindmeet haalt, hoe meer punten gescoord worden. En nu oefent ze vlijtig. In de buurt en in de tuin. Wel op eigen tempo en met de juiste sportkledij. Want er is geen enkele reden waarom je er niet cool uit zou zien als je sport.
Omdat de jongens binnenkort alle drie in de week uit huis zijn hebben we een familiedag in het leven geroepen. Eén keer per maand organiseert een gezinslid een speciaal samenzijn. Zondag was het de beurt aan zoon twee. Hij nam ons mee naar het legermuseum in Brussel, we wandelden in het jubelpark en in het park bij het paleis waar er een stripboekenfeest en een oldtimer autorally doorging . Op de terugweg prikten we liefje op en aten gezellig buiten in een leuk restaurant. Een geslaagde dag en de volgende organisator werd genomineerd.
Volgens nieuwe theorieën zou rechtstaan veel beter zijn voor de gezondheid dan zitten. Het bedrijf dat ik vandaag bezocht bracht alvast deze theorie in de praktijk. Want in plaats van een comfortabele zetel mocht ik wachten aan een kleine, ronde, hoge tafel. Een tafel zoals je die dus ziet op buitenrecepties. Gelukkig kwam mijn gesprekspartner snel opdagen want echt comfortabel vind ik het niet.
Vandaag parkeerde ik mijn wagen achterwaarts tussen twee wagens in. Toen ik uitstapte merkte een man op "dat hij nog niet dikwijls een vrouw zo goed had zien parkeren". Eerst dacht ik nog: "leuk compliment", nadien had ik toch mijn twijfels bij het gebruik van het woordje "vrouw". Maar goed: "noblesse oblige". Dus de volgende keer dat ik moest parkeren, parkeerde ik opnieuw feilloos. Geen compliment dit keer, wel een leuk gevoel.
