Sport op school. Het is uiteraard een goed idee. Al zijn er uitzonderingen op de regel. Zoals wanneer een medeleerling je per ongeluk een slag in het gezicht geeft. Het overkwam onze dochter. Met als resultaat toch een beetje hoofdpijn. Gelukkig kwam alles goed. Maar opletten is en blijft de boodschap, zelfs al doe je aan sport.
De titel even in hoofdletters dat omschrijft een beetje mijn gevoelens. Ben namelijk gisteren de huissleutels kwijtgespeeld van mijn dierenoppas gezin. Niet zomaar even ergens anders gelegd, tenminste we hebben het huis de auto de weg die ik gereden ben de plaatsen die ik bezocht heb al in drievoud bezocht maar noppes. Het kan natuurlijk altijd dat ze plots op een erg onlogische plaats weer opduiken maar dat neemt niet weg dat ik er stevig van BAAL vooral ook omdat het niet mijn sleutels zijn, zou ik er nu nog mogen oppassen?
Gisteren was het de eerste keer. Dochterlief ging uit maar zou thuisgebracht worden door de mama van een vriendinnetje rond 00.30 uur. Al deed ik een halfslachtige poging, echt slapen deed ik niet. Ik hoorde dus de poort opengaan, de sleutel in het slot en de dochter thuis. Nadien sliep ik wel als een roos.
Mijn man durft wel eens bedenkelijk kijken als ik met een nieuw boek thuiskom. Onvermijdelijk rijst dan de vraag: "waar ga je dit allemaal zetten?" of "zou je niet beter wat e-boeken kopen?" Toegegeven, ik heb een groot aantal boeken verzameld in mijn leven. Maar kijk, een namiddagje opruimen en ik heb plots weer twee boekenplanken vrij. Niet door boeken weg te doen, maar wel door minder belangrijke zaken te verplaatsen. Had ik niet nog ergens een boekenbon?
Nu was het mijn oudste die eraan moest geloven. Maandag werden zijn verstandskiezen operatief verwijderd, over de opvang en zorg in het ziekenhuis geen klagen. De ingreep was niet moeilijk geweest en zijn kiezen hingen al in een zakje te pronken aan zijn bed toen zoon wakker werd. We waren al weer vroeg thuis. Helaas verliep de rest minder goed, zoon kreeg een ontsteking en heeft een paar dagen daardoor flink afgezien maar nu gaat het gelukkig weer de goede kant op.
Het is een nuttig ding als het werkt. Helaas deed de printer op het werk dat niet. Papieropstopping was de boodschap. Dus: ik open de papierlade, haal de toner eruit, open de achterzijde van de printer. Nergens was enige snipper te bekennen. Collega bijgehaald. Deed net hetzelfde als ik met hetzelfde resultaat. Uiteindelijk heb ik de panne gemeld aan de bevoegde dienst. De technieker kon het euvel enkel oplossen door een nieuwe papierlade te installeren. Zo hebben mijn collega's morgen alvast een werkende printer.
Wat we leerden op onze reis in Monaco: -Let op als je de busuren raadpleegt aan een halte Want in tegenstelling tot bij ons wordt niet het uur weergegeven waarop de bus aan die halte zal zijn, maar wel het uur waarop de bus moet toekomen aan het eindstation. En in kleine letters ergens op het blad staat dan de voorziene tijdsduur tussen de halte en het eindstation. -Als je een suikerklont in een theekop gooit kan je het weer voorspellen aan de manier waarop de suiker oplost. Althans zo leerde manlief dat van zijn grootmoeder. Alleen wist hij niet meer hoe het ging. In elk geval: de dag dat de belletjes van de suiker boven de suiker bleven hangen regende het pijpenstelen... -Fransen en plaatsen voor gehandicapten Het gaat niet zo goed samen. Want op de parking van ons appartementsgebouw stond de Jaguar geparkeerd op zo'n plaats en ik zag nergens een gehandicaptenkaart -Je kan voor 17,5 EUR een volledige maaltijd voor 2 personen eten op een terras in Monaco Al is dat wel het terras van een hamburgerketen -Solden in Frankrijk zijn later dan bij ons Want wij konden een bloesje en handtas voor de dochter kopen aan -50%. De zomercollectie kwam pas de week nadien binnen
Nu de bestelbon getekend en het voorschot betaald is, kan ik verklappen waar we deze zomer naar toe gaan. Deze reis ligt wel wat buiten mijn comfortzone, maar dochter-en manlief zagen het helemaal zitten. Dus ben ik overstag gegaan in de hoop dat ik het me niet zal beklagen. En iedereen die de bestemming kent is razend enthousiast. Het is immers zo een mooi land. En nu te bezoeken. Voor het te populair wordt. Dus stop ik deze zomer een extra warme jas, een goed humeur en veel enthousiasme in mijn valies. En stap daarmee op het vliegtuig. Richting Ijsland.
Mijn man besloot gisteren met de fiets naar zijn ouders te gaan. Van bij ons is dat toch zo'n 55 km enkel. Dochterlief en ik deden dezelfde tocht gewoon met de wagen. Wij waren er dus al toen mijn man aankwam. Volledig uitgeput. Hj kwam er pas weer bovenop na enkele glazen karnemelk. Ik moet er eerlijkheidshalve wel aan toevoegen dat het voor hem de eerste grote tocht was dit jaar.
een kater met noden die zat op de muur hij klaagde en klaagde zijn snuitje stond zuur " zo eenzaam zo eenzaam " besnifte hij triest "waar is die kattin die vandaag voor mij kiest ? 'k zal echt niet veel vragen mijn lijst is niet lang er moet wat gebeuren ik ben nu zo bang waar is mij kattin mijn hart doet zo'n zeer ik wil graag geknuffel en liefst nog iets meer "
Het stond op mijn boodschappenlijst. In het handschrift van mijn dochter. Fronsend keek ik naar het woord want ik had echt geen enkel idee wat bedoeld werd. Het stond een beetje schuin geschreven onderaan het blad. Plots viel dan toch mijn euro. Vooral ook omdat er tussen haakjes "vanillesmaak met nootjes" stond. In het warenhuis trok ik dus richting nagerechten. Thuis bleek ik goed te hebben gegokt.
Mijn dochter lust bij het ontbijt soms een bord havermout. Meestal maak ik net iets te veel klaar zodat er een rest voor mij overblijft. Vanmorgen had ik die rest al in een bord gedaan. Mijn plaats aan tafel was leeg want ik had nog een lepel nodig. Onze kater vond dat het moment om ook aan tafel te komen. Blij omdat hij mijn plaats kon innemen, zwaaide hij met zijn staart van de ene kant naar de andere. Helaas voor ons iets te laag zodat zijn staart in de havermout terecht kwam. Melkdruppels overal én een verontwaardigde poes toen ik zijn staart droogdepte.
De kilometerbeperking maakte dat ik vrij relaxt naar mijn bestemming kon rijden. Mij stoort het dus niet. Al hoor ik zo hier en daar toch mensen klagen dat alles zo traag gaat nu.
Met jongste op stap om zijn garderobe uit te breiden. Hij zag een mooie trui waarvan ik mijn bedenkingen had. Ik ging overstag en kocht hem met nog enkele T-shirts. Thuisgekomen moest ik het toch even controleren en jawel hoor we hadden precies dezelfde trui gekocht als die ik laatst alleen voor zoon had gekocht. Heb hem toch maar meteen ingeruild.
Zo moet ik er uit zien. Althans toch voor die oudere dame. Want zij vroeg mij aan de geldautomaat om haar te helpen bij een geldafhaling. Wat ik uiteraard met veel plezier heb gedaan.
Na een vakantie is het altijd moeilijk om terug in werkmodus te komen. Gisteren bv. liep de wekker niet af. Daardoor stond ik een kwartier te laat op. Gehaast liet ik het bad vollopen. Zonder te letten op de temperatuur van het water zette ik een voet in bad. Om die pijlsnel terug te trekken toen bleek dat het bad gevuld was met water van meer dan 50°. In alle haast vergat ik blijkbaar de juiste temperatuur in te stellen op de thermostatische kraan. Maar wakker was ik er wel van geworden.
