Nu was het mijn oudste die eraan moest geloven. Maandag werden zijn verstandskiezen operatief verwijderd, over de opvang en zorg in het ziekenhuis geen klagen. De ingreep was niet moeilijk geweest en zijn kiezen hingen al in een zakje te pronken aan zijn bed toen zoon wakker werd. We waren al weer vroeg thuis. Helaas verliep de rest minder goed, zoon kreeg een ontsteking en heeft een paar dagen daardoor flink afgezien maar nu gaat het gelukkig weer de goede kant op.
Het is een nuttig ding als het werkt. Helaas deed de printer op het werk dat niet. Papieropstopping was de boodschap. Dus: ik open de papierlade, haal de toner eruit, open de achterzijde van de printer. Nergens was enige snipper te bekennen. Collega bijgehaald. Deed net hetzelfde als ik met hetzelfde resultaat. Uiteindelijk heb ik de panne gemeld aan de bevoegde dienst. De technieker kon het euvel enkel oplossen door een nieuwe papierlade te installeren. Zo hebben mijn collega's morgen alvast een werkende printer.
Wat we leerden op onze reis in Monaco: -Let op als je de busuren raadpleegt aan een halte Want in tegenstelling tot bij ons wordt niet het uur weergegeven waarop de bus aan die halte zal zijn, maar wel het uur waarop de bus moet toekomen aan het eindstation. En in kleine letters ergens op het blad staat dan de voorziene tijdsduur tussen de halte en het eindstation. -Als je een suikerklont in een theekop gooit kan je het weer voorspellen aan de manier waarop de suiker oplost. Althans zo leerde manlief dat van zijn grootmoeder. Alleen wist hij niet meer hoe het ging. In elk geval: de dag dat de belletjes van de suiker boven de suiker bleven hangen regende het pijpenstelen... -Fransen en plaatsen voor gehandicapten Het gaat niet zo goed samen. Want op de parking van ons appartementsgebouw stond de Jaguar geparkeerd op zo'n plaats en ik zag nergens een gehandicaptenkaart -Je kan voor 17,5 EUR een volledige maaltijd voor 2 personen eten op een terras in Monaco Al is dat wel het terras van een hamburgerketen -Solden in Frankrijk zijn later dan bij ons Want wij konden een bloesje en handtas voor de dochter kopen aan -50%. De zomercollectie kwam pas de week nadien binnen
Nu de bestelbon getekend en het voorschot betaald is, kan ik verklappen waar we deze zomer naar toe gaan. Deze reis ligt wel wat buiten mijn comfortzone, maar dochter-en manlief zagen het helemaal zitten. Dus ben ik overstag gegaan in de hoop dat ik het me niet zal beklagen. En iedereen die de bestemming kent is razend enthousiast. Het is immers zo een mooi land. En nu te bezoeken. Voor het te populair wordt. Dus stop ik deze zomer een extra warme jas, een goed humeur en veel enthousiasme in mijn valies. En stap daarmee op het vliegtuig. Richting Ijsland.
Mijn man besloot gisteren met de fiets naar zijn ouders te gaan. Van bij ons is dat toch zo'n 55 km enkel. Dochterlief en ik deden dezelfde tocht gewoon met de wagen. Wij waren er dus al toen mijn man aankwam. Volledig uitgeput. Hj kwam er pas weer bovenop na enkele glazen karnemelk. Ik moet er eerlijkheidshalve wel aan toevoegen dat het voor hem de eerste grote tocht was dit jaar.
een kater met noden die zat op de muur hij klaagde en klaagde zijn snuitje stond zuur " zo eenzaam zo eenzaam " besnifte hij triest "waar is die kattin die vandaag voor mij kiest ? 'k zal echt niet veel vragen mijn lijst is niet lang er moet wat gebeuren ik ben nu zo bang waar is mij kattin mijn hart doet zo'n zeer ik wil graag geknuffel en liefst nog iets meer "
Het stond op mijn boodschappenlijst. In het handschrift van mijn dochter. Fronsend keek ik naar het woord want ik had echt geen enkel idee wat bedoeld werd. Het stond een beetje schuin geschreven onderaan het blad. Plots viel dan toch mijn euro. Vooral ook omdat er tussen haakjes "vanillesmaak met nootjes" stond. In het warenhuis trok ik dus richting nagerechten. Thuis bleek ik goed te hebben gegokt.
Mijn dochter lust bij het ontbijt soms een bord havermout. Meestal maak ik net iets te veel klaar zodat er een rest voor mij overblijft. Vanmorgen had ik die rest al in een bord gedaan. Mijn plaats aan tafel was leeg want ik had nog een lepel nodig. Onze kater vond dat het moment om ook aan tafel te komen. Blij omdat hij mijn plaats kon innemen, zwaaide hij met zijn staart van de ene kant naar de andere. Helaas voor ons iets te laag zodat zijn staart in de havermout terecht kwam. Melkdruppels overal én een verontwaardigde poes toen ik zijn staart droogdepte.
De kilometerbeperking maakte dat ik vrij relaxt naar mijn bestemming kon rijden. Mij stoort het dus niet. Al hoor ik zo hier en daar toch mensen klagen dat alles zo traag gaat nu.
Met jongste op stap om zijn garderobe uit te breiden. Hij zag een mooie trui waarvan ik mijn bedenkingen had. Ik ging overstag en kocht hem met nog enkele T-shirts. Thuisgekomen moest ik het toch even controleren en jawel hoor we hadden precies dezelfde trui gekocht als die ik laatst alleen voor zoon had gekocht. Heb hem toch maar meteen ingeruild.
Zo moet ik er uit zien. Althans toch voor die oudere dame. Want zij vroeg mij aan de geldautomaat om haar te helpen bij een geldafhaling. Wat ik uiteraard met veel plezier heb gedaan.
Na een vakantie is het altijd moeilijk om terug in werkmodus te komen. Gisteren bv. liep de wekker niet af. Daardoor stond ik een kwartier te laat op. Gehaast liet ik het bad vollopen. Zonder te letten op de temperatuur van het water zette ik een voet in bad. Om die pijlsnel terug te trekken toen bleek dat het bad gevuld was met water van meer dan 50°. In alle haast vergat ik blijkbaar de juiste temperatuur in te stellen op de thermostatische kraan. Maar wakker was ik er wel van geworden.
Tijdens de krokusvakantie trokken we er met ons drietjes op uit. Niet naar de sneeuw maar richting zon. We logeerden in een appartement in Eze, vlakbij Monaco. De eerste dag was er regen, dus maakten we van de nood een deugd en bezochten de villa Rotschild. Prachtig, zelfs barok en overdadig ingericht. De Villa Kyrélios die we dezelfde dag bezochten, staat hiermee in schril contrast Deze werd volledig gebouwd en ingericht in de oud-klassieke Griekse stijl. Alle drie zouden we moeilijk kunnen kiezen welke we als geschenk zouden willen krijgen. Ze hadden beiden hun charme.
Ik bedoel die zwarte puntjes op onze puber zijn neus. Van alles hebben we al geprobeerd zonder resultaat en iedere keer als zoon in de spiegel keek baalde hij. Dus belde ik de schoonheidsspecialiste.Op haar site keek stonden er van allerhande moeder/dochter en tienermeisjes verzorgingen op maar niets voor jongens. Zoon vroeg zich dan ook wel af of het niet belachelijk was dat hij ging. Hij ging toch graag mee en na een drie kwartier was hij verlost van die monsters, nog een wat rode neus maar zeer content en voor een volgende keer ziet hij een massage ook zitten.
Manlief ontdekte dat onze identiteitskaarten verlopen zijn en omdat het schoolvakantie is besloot ik met de jongens vroeg naar het gemeentehuis te gaan. Jongste en oudste moesten zoals gewoonlijk gewekt worden. Vlak voor vertrek vroeg ik nog eens aan hen hun identiteitskaart te controleren. Helaas jongste mocht terug naar zijn bed alleen die van hem is nog een heel jaar geldig.
Gisteren was het een zonnige dag. En juist die hadden we uitgekozen om met onze fietsclub een stevige wandeling te maken. We konden er jammer genoeg niet allemaal bij zijn maar het was als vanouds gezellig. Het werd een stevige wandeling die ongeveer 4 uur duurde en we eindigde thuis bij één van ons . Zij opent in de zomer haar bed en breakfast en wij mochten die gisteren inwijden.
