Mijn dochter en een vriendinnetje zouden na school gaan kijken naar "The Impossible". Het verhaal van de overlevenden van een tsunami sprak hun wel aan. Op aanraden van een ander vriendinnetje namen ze bus 34, want die zou stoppen in de buurt van de Kinepolis. Helaas voor hen stopt die bus daar enkel 's morgens. Resultaat: ze dienden een héél lang eind terug te geraken, want de eerstvolgende halte was Vlaamse Kaai. Om tijd te winnen gingen ze te voet. Maar ze arriveerden toch nog te laat. De film was al een kwartier bezig. Ze besloten dan maar naar K3 en de bengeltjes te gaan. Ze vonden het wel grappig, maar een beetje "schaamtelijk" dat ze daar "tussen al die kleintjes zaten mama". Wat hebben ze geleerd: -vriendinnen zijn altijd lief en bereidwillig -vriendinnen kennen niet altijd de juiste bus -K3 is best nog leuk voor tieners Marijke
In onze tuin lopen vele poezen. Eén ervan adopteerden we als "buitenpoes". Het beestje komt nooit binnen. Niet bij ons en, voor zover wij weten, ook niet bij een andere buur. Wij trachten haar wel eten en drinken te geven. Alleen is het soms heel moeilijk om poes te geven wat haar toekomt. Want alle andere weldoorvoede huiskatten zitten klaar om het lekkers af te pakken. Dus jaag ik regelmatig de andere poezen weg in de hoop zo die éne poes net dat beetje extra te geven. Maar dat snapt "Miou" niet altijd. Want net als de anderen loopt ze dan weg. En dan sta ik daar met mijn lekkernij. En moet ik op een ander tijdstip proberen buitenpoes alleen aan te treffen. Marijke
We waren bezig met de jongens over de nieuwe inrichting van onze living. Ze vroegen of we de salontafel die we nu hebben zouden behouden.Op ons nee, antwoorde jongste; "gelukkig want deze is niet zo gemakkelijk. Hij staat zo ver, als ik mijn drinken wil pakken kan ik er niet goed bij". Waarop ik weer antwoorde; "jij wil zeker ook een nieuwe sofa, zo eentje als in de cinema waar je je drinken in een houder kunt zetten". Hij vond een serieus goed idee.
90 km per uur. Zo snel mocht je rijden op bepaalde stukken van de E17. De meeste auto's hielden zich daaraan. Alleen viel het me op dat ik opvallend vaak voorbijgestoken werd door vrachtwagens. En niet alleen de buitenlandse truckers. Zouden truckers een andere 90-stand hebben dan personenwagens? Marijke
Nooit gedacht dat ik er al zo vroeg in mijn leven binnen zou gaan. In mijn overtuiging was het iets voor als ik ouder zou zijn, veel ouder. Maar nu de koude ongenadig toeslaat, ben ik er toch maar binnengestapt. In de winkel met de "superwarme, superdunne hemdjes" waarvan je hoort in de reclamespots op de radio. En het moet gezegd: de collectie viel mee. En ééntje kon zelfs mijn dochter bekoren Zij luisterde dus naar haar moeder en ik luisterde ...naar mezelf. Marijke
Vanmorgen tijdens het nieuws was er een bericht over een zakenman die in zijn wagen doodgeschoten werd. We stonden toen nog eventjes aan de schoolpoort, lekker knus in de warmte. Toen dochter dat hoorde zei ze: "Mama doe de auto op slot als ik uitgestapt ben". Mijn reactie : "Meisje ik ben toch geen zakenman" Waarop zei reageerde "Nee, jij bent mijn mama en dat is het allerbelangrijkste". Marijke
Mijn schoonmoeder werd vandaag 79 jaar. Om dat te vieren trokken we met zijn allen naar een restaurant in Gent. Het eten was heel lekker, maar de rit ernaar toe niet zo leuk. Want om 11 uur zondagmorgen is er nog niet gestrooid. En vermits het gisternacht en vanmorgen sneeuwde lagen de wegen er moeilijk berijdbaar bij. We zijn er geraakt: heen en terug. Maar nu geniet ik toch van de warmte thuis. Marijke
In onze opgeknapte gang/hall wilden we nieuwe meubelen. We keken op het internet en maakten een lijstje van welke winkels we wilden bezoeken. We vertrokken om 11u en kwamen om 20.30u weer thuis We hadden niet alleen nieuwe meubels voor onze gang gekocht maar ook al voor onze living die we willen opknappen. Lopen we voor de verandering eens een keer vooruit Dat het zo laat werd kwam ook omdat we in Den Limburg waren beland en nadien gezellig een restaurantje in doken om onze aanwinsten te vieren. Onze oudste zorgde voor een maaltijdje van Broeder Mac. voor thuis.
Zijn mannen die een boodschappenjongen nodig hebben. Of in mijn geval dan een boodschappenvrouw. Nauwelijks terug uit de ene winkel met de gevraagde profielen of ik mocht reeds opnieuw vertrekken. Naar een meer dichtbij gelegen winkel, ditmaal voor "dichtingsringen". Dochterlief had wel aangeboden de tweede maal zelf te gaan, op de fiets dan, maar daarvoor lag het toch te glad in de wijk. En de man, hij werkt voort. In de badkamer. En wij zullen dus binnenkort een opgefriste badkamer hebben die perfect werkt. Marijke
Het gebeurt niet vaak maar gisteren kon ik niet tijdig aan de schoolpoort staan. Dochterlief besloot dan maar de bus te nemen. En omdat ze dat niet gewoon is, nam ze een bus die niet dichtbij stopte. Maar liefst 3,5 km stapte ze door de barre kou. Wel een goede oefening voor de fysiek, maar het kersenpitje nadien was meer dan welkom om haar terug op te warmen. Marijke
Eind vorig jaar kreeg ik van mijn mama een scheurkalender met op elke bladzijde een op te lossen puzzel. De puzzels variëren: gewone kruiswoordraadsel, cijfercodes, filippines, sudoku's, binaire puzzels, legpuzzels, woordzoekers, piramides, zeeslag en Zweedse raadsels. De gewone en Zweedse kruiswoordraadsels, sudoku's, woordzoekers en piramides lukken redelijk. Maar ik zwoeg en zweet op de cijfercodes, zeeslagen en binaire puzzels. Als ik daaraan bezig ben, kan je een speld horen vallen. De enige die zich dan in de buurt waagt is onze kater. Hij komt zich dan op mijn schoot nestelen En al krabbend in zijn vacht komt de inspiratie...of niet. Marijke
Gisteren een wandeling in onze tuin gemaakt. Met mijn laarzen aan zakte ik nog diep in het witte poeder. Binnen omringd door de sneeuw buiten en een warm zonnetje dat door het venster piepte, was toch nog aangenamer.
Jaren geleden las ik de eerste 4 delen uit deze serie. Toen vorig jaar het laatste deel uitkwam besloot ik de reeks opnieuw te lezen. Helemaal opnieuw. Want ik vreesde vele belangrijke en minder belangrijke details vergeten te zijn en zo het nieuwe verhaal niet meer te kunnen volgen. Ik besloot ook maar om de reeks in het Engels te lezen, kwestie van het origineel te lezen en de taal te onderhouden. De boeken kocht ik al voor het kerstverlof. Maar ik stelde het beginnen steeds maar uit. Eerst nog dit kruiswoordraadsel boek afwerken, eerst nog dit magazine lezen enz. Maar uitgesteld genoegen is soms ook een verdubbeling van de pret. Want vorige week begon ik eindelijk in het eerste boek. En ik geniet weer met volle teugen van het verhaal: ridders, schone jonkvrouwen, politieke spelletjes, verwijzingen naar draken. Resultaat: 's avonds krijg je me niet meer uit de zetel. Marijke
Zondagavond keken we nog eens naar deze filmklassieker. Het verhaal bleef even mooi, triest en grappig op sommige momenten. De taferelen met Bambi op het ijs en in de sneeuw brachten toch een glimlach. Dat deed ik echter niet vanmorgen. Want naar school brengen duurde door de sneeuw zo maar eventjes een uur (dus 60 hele minuten) voor 14 kilometer. Gelukkig ging het nadien wel vlotter. Marijke
De kop is eraf :) .Naarmate het tijdstip om te vertrekken naar hun eerste examen vorderde steeg de stress-barometer. Zoon twee stopte om 10.00u met leren, omdat hij klaar was. We moesten om 12.30u vertrekken had ik ook zeer uitdrukkelijk tegen oudste gezegd. Na het middageten was ook oudste klaar, maar hij vertrok toch nog naar boven om nog even een bewijsje na te kijken Ze hebben er nu twee gehad en ze het ging goed. Gelukkig moeten we vandaag niet door de sneeuw ploeteren en kan ik genieten van in de sneeuw te stappen, foto's en een filmpje voor jongste te maken.
Zolang deed ik over het afbreken van onze nepkerstboom. En het werd hoog tijd dat het gebeurde. Want onze één jaar oude kater begon de boom te beschouwen als echt. Om ons dat te tonen klom hij in de versierde boom. Resultaat: wild bewegende ballen en een scheve spits. Gelukkig kregen we hem in de gaten voor er verdere ongelukken gebeurde. Marijke
Toen mijn man thuiskwam van een nabij gelegen winkel voor zelfbouw bleek dat hij 8 euro teveel had betaald. Acht euro vond hij teveel om niet terug te gaan, maar zelf had hij geen zin meer in terugkeren. Dus sloot hij een deal met onze dochter: als jij teruggaat, mag je de acht euro houden. In al zijn naïviteit dacht papa nog: "ze kan die paar kilometer fietsen, dat is meteen goed voor haar fysiek". Dochterlief smeedde echter andere plannen. Ze kwam voor haar moeder staan en vroeg "moeder, wil jij mij voeren. Ik betaal 2 euro". Gelukkig kon papa ermee lachen. Zijn reactie: "zo zal je het ver brengen". Marijke
We hadden niet alleen nieuwe meubels voor onze gang gekocht maar ook al voor onze living die we willen opknappen. Lopen we voor de verandering eens een keer vooruit 
Dat het zo laat werd kwam ook omdat we in Den Limburg waren beland en nadien gezellig een restaurantje in doken om onze aanwinsten te vieren. Onze oudste zorgde voor een maaltijdje van Broeder Mac. voor thuis.
