Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Bartompa
10-10-2010
Dwars door Hasselt
Vandaag stond één van m'n favoriete wedstrijden op't programma, ik moest en zou deze lopen, met of zonder pijn. De adductoren hadden afgelopen week nog redelijk opgespeeld, maar vanmorgen leek het ergste weer voorbij. De pijn onder de voet is nog aanwezig maar ook dat was binnen de pijngrens. Misschien had ik de week voordien weer wat overdreven met 70 km op de teller, de aard van het beestje zeker.
Dus met een bang hartje trok ik richting Hasselt om hopelijk niet meer brokken te maken en toch een mooie prestatie neer te zetten. Vorig jaar liep ik hier m'n laatste PR op de 5 km (17'03"), dat verbeteren met zo weinig wedstrijden in de benen zou zeer zwaar worden. M'n doel begin dit jaar was om hier vandaag onder de 16'30" te lopen maar dat was zonder al deze blessures gerekend.
Aan de start kon ik me redelijk vooraan zetten, dit keer waren we goed weg, zonder valpartijen. Meteen zette ik me in't spoor van Patrick Nijs en Roossen, dit was een ideaal mikpunt maar ik wist op voorhand dat deze mannen vandaag te sterk voor me zouden zijn. Dus na goed 1 km (3'21") liet ik ze begaan en zocht m'n eigen tempo. Hier kreeg ik het ff lastig, liep nu alleen tussen 2 groepjes, de wind deed ook z'n werk. Gelukkig kwam Kurt Schaillee aansluiten, vanaf nu was't vooral aanklampen. Kurt komt net terug uit blessure, kan normaal veel sneller, hij was dan ook de ideale tempomaker voor me. Tot bij het ingaan van de laatste km liepen we samen en haalden we verschillende lopers in. Vanaf nu ging het terug hard en vond ik terug de kracht om nog een tandje bij te steken, zelfs Kurt moest me laten gaan en haalde ik nog zeker een 5-tal lopers in en kwam zelfs nog heel dicht in de buurt van Roosen en Nijs. Ik eindigde uiteindelijk als 13de in een nieuw PR van 16'42" (4,81km). Hier was ik natuurlijk uitermate tevreden mee, hopelijk kan ik volgende zondag in Kortessem nog lopen, maar dat valt af te wachten hoe het lichaam deze wedstrijd heeft verteerd.
Afgelopen week was weeral een week met ups en downs. Dat die voetblessure hardnekkig en langdurig ging zijn, wist ik, volgens wikipedia zou deze tussen 1 en 2 jaar meestal vanzelf verdwijnen, dus laat me zeggen dat ik nu ongeveer halfweg ben. Maandag en dinsdag ging het prima met de voet, ik dacht zelfs ff dat ik genezen was. Woensdag wat intervallen en ook dat liep redelijk vlot, enkele steekjes maar niet meer dan dat. Donderdagmorgen toen ik opstond was het echter weer terug volop last en in 1 klap werd ik zomaar 2 maanden teruggezet, mentaal de zoveelste opdoffer maar daar worden we hard van zeker. Vrijdag nog steeds hetzelfde, de hoop in het lopen van de Maasrun was gezakt tot 5% en rusten was de boodschap. Zaterdag ging het plots weer heel wat beter, dus ging ik wat loslopen om te testen of de Maasrun toch mogelijk zou zijn, en ja het liep soepel zonder last, dus Maasrun, here I come. Maar vandaag was het weer terug naar af, weer last, niet echt fel maar teveel om wedstrijd te lopen dus ging ik m'n frustraties maar wat uitlopen. Ik ging eens wat nieuw proberen, de originele zolen in de schoenen laten liggen met daar bovenop m'n inlegzootjes om nog meer demping te bekomen. Ik begon rustig maar na enkele km's liep ik een stevig tempo, zonder last zowaar, gewoon om gek van te worden, achteraf gezien had ik beter toch meegelopen met de Maasrun. Die zolen waren een geslaagd experiment. Ok, het was nu zo, dan maar naar Lanaken om te supporteren voor de collegalopers en die deden het één voor één zeer goed, Piet liep zelfs een nieuw PR. Hopelijk hou ik de blessure nu nog wat onder controle tot in Hasselt, en kan ik daar de draad terug oppikken.
Elf weken was't geleden dat ik nog eens een wedstrijd liep. Vandaag zou het een eerste test worden, niks forceren en vooral afwachten hoe de buikspieren, adductoren, voetpees en rug deze wedstrijd zouden verteren. De rug voelt nog steeds erg stijf aan, ik was blijkbaar serieus overtraind, denk dat ik aanvullend op het lopen wat teveel crosstraining had toegevoegd in het voorbije jaar, vooral teveel gezwommen, toch wel belastend voor de rug. Op de MRI-scan(voet) was er vooral ontstekingsvocht (oedeem) te zien, maar niks ernstig, geen stressfractuur ofzo, gelukkig maar. De dokter wou me doorverwijzen naar een voetspecialist, maar we gaan nog ff afwachten, voorlopig lijkt het wat onder controle. De linkerbuikspier en -adductor houden stand doordat ik rechts terug 1mm verhoging heb toegevoegd, de overstap van 3mm naar 0mm was nog iets te snel.
De wedstrijd zelf dan. De weergoden waren ons eindelijk eens goedgezind, dit keer geen tropische omstandigheden maar een perfecte 16°C met wat wind. Niet echt veel volk aan de start, denk een 60-tal, niemand kwam me bekend voor, alleen collega-loper Piet was ook weer van de partij. Vanaf het startschot deden Piet en ik het kopwerk, na goed 1km liepen we nog met een 6-tal denk ik. Op dit moment liep ik nog met overschot maar vanaf toen ging het voor een plaatselijke ACA-atleet niet snel genoeg en deze jonge gast gaf er een serieuze lel op. Mij kennende kon ik het weer niet laten en ging ik mee met nog een andere loper, Piet was verstandiger en behield z'n tempo, ondertussen liep het ook behoorlijk vals plat omhoog. Enkele tientallen meters verder liet ik deze jonge gast lopen, dit tempo was te hoog voor mij. Die andere loper kon ik wel nog een tijdje volgen maar wat later liep deze ook geleidelijk aan bij me weg. Ik merkte dat ik een tijdje geen wedstrijd meer had gelopen en vooral m'n ademhaling speelde me parten, de benen wouden nog wel. Na goed 3 km was de wedstrijd al gelopen, plaats 1 en 2 waren weg, plaats 3 stond zo goed als vast, het tempo proberen vast te houden was nu de boodschap. En dat lukte eigenlijk nog vrij goed, het ging nu ook wel licht bergaf. Uiteindelijk aangekomen in 17'47" over 4,94 km als 3de, Piet werd nog knap 4de. Een tijd waar ik heel content mee ben, daar ik de laatste maanden bijna niets op snelheid getraind heb. Nu, een dag later, lijkt de wedstrijd vrij goed verteerd en denk ik eindelijk terug op goede weg te zijn, dus normaal ben ik zondag van de partij op de Maasrun in Lanaken.
Na vorige week, waar ik 4 opeenvolgende dagen niet liep, gaat het redelijk met me. De buikspieren en adductoren lijken onder controle, af en toe nog wat last maar dat komt wel in orde. Ondertussen ben ik nog 2 keer bij m'n osteopaat langs geweest, het bekken wat laten rechtzetten en vooral de rug onder handen laten nemen. Deze is sinds enkele weken behoorlijk stijf, wat erop wijst dat deze toch wel serieus overbelast (vermoeid) was en dus m'n buikspieren en adductoren harder aan't werk moesten met alle gevolgen vandien. Wat m'n voetpees (gewricht) betreft, de pijn lijkt stillekes weg te trekken maar dat kan komen doordat ik geen hogere tempo's meer loop. Dus toch maar weer bij de dokter langsgeweest, dit keer voor een voorschrift voor een MRI-scan. Morgen ben ik al aan de beurt, de uitslag zou voor volgende week vrijdag zijn. Hopelijk krijg ik dan eindelijk de juiste diagnose en kan ik verder werken aan het herstel. Totdat ik de uitslag ken, blijf ik lopen binnen de pijngrens, daarna is het misschien volledige rust of terug volle gas!
Doeme toch, vloeken mag niet maar ik kan het niet laten. Vandaag was het de laatste test of ik morgen al dan niet zou starten in Valmeer, een beetje losgooien met een paar versnellingen. Het liep voor geen meter, na 1 km stond m'n besluit al vast, het zeurde niet alleen links maar ook rechts aan de buikspieren, de adductoren hielden nu wel stand. Donderdag liep het nochthans heel soepel en ook gisteren tijdens m'n rustdag was er van pijntjes nauwelijks sprake. Ook de voetpees is precies wat aan't beteren, maar bij m'n versnellingen is de pijn er nog steeds. En ook de rug voelde stijf aan bij het grasmaaien vanmiddag, wat is er wel nog goed aan me? Ik zou misschien toch wel kunnen starten maar het risico vind ik te groot, voor hetzelfde geld lig ik dan voor langere tijd in de lappenmand. Nu kan ik 2 extra rustweken inlassen en toch nog wat blijven lopen om de conditie vast te houden, anders moet ik weer beginnen fietsen en dat is niet direct m'n favoriete hobby. Qua planning ga ik voorlopig niks zeggen, hopelijk geraak ik tijdig fit voor DDH maar de eigen gezondheid primeert natuurlijk. Doeme toch, wat had ik graag gelopen morgen!
Tja, wat moet ik schrijven? Loop ik zondag wedstrijd in Valmeer? Hoe gaat het nu, is het beter met me, of slechter? Ik weet het zelf eigenlijk niet meer. Die zeurende pijn aan de voetpees is er nog steeds, volgens de orthopeed is die binnen de kortste tijd verdwenen nu m'n zooltjes al voor de 3de keer aangepast zijn. En nu die zooltjes aangepast zijn, duiken er natuurlijk weer andere kleine ongemakken op, zoals de linker adductor die nu ineens veel meer belast wordt doordat die 3mm werd weggeschraapt, dus ook hier moet ik binnen die pijngrens blijven trainen. Ook de linkeraanhechting van de buikspier op de pubis zeurt soms wat, vooral bij een rustig tempo. De conditie is nochthans uitstekend, aan snelheid zal het zondag natuurlijk wel wat ontbreken maar toch hoop ik minstens even goed te doen als vorig jaar waar ik toen aan tempo 3'45" liep. Het zal een eerste test worden, het resultaat is minder belangrijk maar de reactie van die pijntjes de dag nadien interesseert me meer. Moest de pijn toegenomen zijn, zal ik terug een rustweek inlassen en verdere medische stappen ondernemen maar laat me nu maar niet op de zaken vooruit lopen.
... ben ik alweer een week terug van Turkije, vakantie is supergoed meegevallen maar jammer genoeg veel te snel voorbij. Veel gelopen heb ik daar niet, om de andere dag enkele km's op de loopband en een paar wandelingen. Voor de rest veel aan't zwembad gelegen, goed gegeten en gedronken, nogal veel gezondigd zeg maar. Nu ik in m'n herstelperiode zit en de spanning wat van de spieren en pezen af is, voel ik toch allerlei kwaaltjes die aan't genezen zijn. Vooral m'n voetpees en buikspieren bezorgen me toch wel behoorlijk wat zeurende pijntjes. Normaal zou ik morgen een wedstrijd in Waterschei lopen en volgende zondag de Terrasjogging in Bilzen, maar jammer genoeg heb ik deze wedstrijden geschrapt, naar het lichaam luisteren lijkt me momenteel het meest verstandige. Wat m'n volgende wedstrijd dan wel wordt, hopelijk de Champignonloop over 3 weken. Nu komt het erop neer om zo goed mogelijk de conditie te onderhouden met alternatieve sporten en toch nog wat loopkilometers te blijven maken maar dan wel binnen de pijngrens.
Net terug van een lange duurloop (19 km) die ik samen afwerkte met Lode Raskin, rustig vertrokken en geleidelijk aan wat versneld met 3 km aan tempo 4'10" om daarna nog enkele km's rustig uit te lopen. Toch wel pittige training afgewerkt op een redelijk heuvelachtig parcours. De laatste 2 weken heb ik vooral rustig getraind, wel m'n km's blijven maken maar weinig aan de snelheid gewerkt. De voetpees heb ik nog steeds onder controle maar de pijn is nog altijd niet helemaal weg, dus dat blijft opletten. Volgende week is het m'n rustweek, dan mogen er maar maximum 35 km gelopen worden aan een rustig tempo. Maandag vertrekken we voor 8 dagen richting Alanya (Turkije) dus die rustweek komt goed uit, veel zal op de loopband gelopen worden ofwel 's morgensvroeg als het dan al niet te warm is. M'n Garmin Forerunner 305 heeft het ondertussen ook begeven, het geluid werkte al enkele maanden niet meer en nu is hij dus helemaal kapot. Die van loopcollega Piet was enkele weken geleden ook kapot gegaan (gevallen), nu hebben we het binnenwerk van zijne in de behuizing van mijne gestoken, vandaag uitgetest en het bolde perfect en ik heb terug geluid. Prettige vakantie allemaal!
