Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Bartompa
20-09-2010
Brouwerijloop Alken
Elf weken was't geleden dat ik nog eens een wedstrijd liep. Vandaag zou het een eerste test worden, niks forceren en vooral afwachten hoe de buikspieren, adductoren, voetpees en rug deze wedstrijd zouden verteren. De rug voelt nog steeds erg stijf aan, ik was blijkbaar serieus overtraind, denk dat ik aanvullend op het lopen wat teveel crosstraining had toegevoegd in het voorbije jaar, vooral teveel gezwommen, toch wel belastend voor de rug. Op de MRI-scan(voet) was er vooral ontstekingsvocht (oedeem) te zien, maar niks ernstig, geen stressfractuur ofzo, gelukkig maar. De dokter wou me doorverwijzen naar een voetspecialist, maar we gaan nog ff afwachten, voorlopig lijkt het wat onder controle. De linkerbuikspier en -adductor houden stand doordat ik rechts terug 1mm verhoging heb toegevoegd, de overstap van 3mm naar 0mm was nog iets te snel.
De wedstrijd zelf dan. De weergoden waren ons eindelijk eens goedgezind, dit keer geen tropische omstandigheden maar een perfecte 16°C met wat wind. Niet echt veel volk aan de start, denk een 60-tal, niemand kwam me bekend voor, alleen collega-loper Piet was ook weer van de partij. Vanaf het startschot deden Piet en ik het kopwerk, na goed 1km liepen we nog met een 6-tal denk ik. Op dit moment liep ik nog met overschot maar vanaf toen ging het voor een plaatselijke ACA-atleet niet snel genoeg en deze jonge gast gaf er een serieuze lel op. Mij kennende kon ik het weer niet laten en ging ik mee met nog een andere loper, Piet was verstandiger en behield z'n tempo, ondertussen liep het ook behoorlijk vals plat omhoog. Enkele tientallen meters verder liet ik deze jonge gast lopen, dit tempo was te hoog voor mij. Die andere loper kon ik wel nog een tijdje volgen maar wat later liep deze ook geleidelijk aan bij me weg. Ik merkte dat ik een tijdje geen wedstrijd meer had gelopen en vooral m'n ademhaling speelde me parten, de benen wouden nog wel. Na goed 3 km was de wedstrijd al gelopen, plaats 1 en 2 waren weg, plaats 3 stond zo goed als vast, het tempo proberen vast te houden was nu de boodschap. En dat lukte eigenlijk nog vrij goed, het ging nu ook wel licht bergaf. Uiteindelijk aangekomen in 17'47" over 4,94 km als 3de, Piet werd nog knap 4de. Een tijd waar ik heel content mee ben, daar ik de laatste maanden bijna niets op snelheid getraind heb. Nu, een dag later, lijkt de wedstrijd vrij goed verteerd en denk ik eindelijk terug op goede weg te zijn, dus normaal ben ik zondag van de partij op de Maasrun in Lanaken.
Na vorige week, waar ik 4 opeenvolgende dagen niet liep, gaat het redelijk met me. De buikspieren en adductoren lijken onder controle, af en toe nog wat last maar dat komt wel in orde. Ondertussen ben ik nog 2 keer bij m'n osteopaat langs geweest, het bekken wat laten rechtzetten en vooral de rug onder handen laten nemen. Deze is sinds enkele weken behoorlijk stijf, wat erop wijst dat deze toch wel serieus overbelast (vermoeid) was en dus m'n buikspieren en adductoren harder aan't werk moesten met alle gevolgen vandien. Wat m'n voetpees (gewricht) betreft, de pijn lijkt stillekes weg te trekken maar dat kan komen doordat ik geen hogere tempo's meer loop. Dus toch maar weer bij de dokter langsgeweest, dit keer voor een voorschrift voor een MRI-scan. Morgen ben ik al aan de beurt, de uitslag zou voor volgende week vrijdag zijn. Hopelijk krijg ik dan eindelijk de juiste diagnose en kan ik verder werken aan het herstel. Totdat ik de uitslag ken, blijf ik lopen binnen de pijngrens, daarna is het misschien volledige rust of terug volle gas!
Doeme toch, vloeken mag niet maar ik kan het niet laten. Vandaag was het de laatste test of ik morgen al dan niet zou starten in Valmeer, een beetje losgooien met een paar versnellingen. Het liep voor geen meter, na 1 km stond m'n besluit al vast, het zeurde niet alleen links maar ook rechts aan de buikspieren, de adductoren hielden nu wel stand. Donderdag liep het nochthans heel soepel en ook gisteren tijdens m'n rustdag was er van pijntjes nauwelijks sprake. Ook de voetpees is precies wat aan't beteren, maar bij m'n versnellingen is de pijn er nog steeds. En ook de rug voelde stijf aan bij het grasmaaien vanmiddag, wat is er wel nog goed aan me? Ik zou misschien toch wel kunnen starten maar het risico vind ik te groot, voor hetzelfde geld lig ik dan voor langere tijd in de lappenmand. Nu kan ik 2 extra rustweken inlassen en toch nog wat blijven lopen om de conditie vast te houden, anders moet ik weer beginnen fietsen en dat is niet direct m'n favoriete hobby. Qua planning ga ik voorlopig niks zeggen, hopelijk geraak ik tijdig fit voor DDH maar de eigen gezondheid primeert natuurlijk. Doeme toch, wat had ik graag gelopen morgen!
Tja, wat moet ik schrijven? Loop ik zondag wedstrijd in Valmeer? Hoe gaat het nu, is het beter met me, of slechter? Ik weet het zelf eigenlijk niet meer. Die zeurende pijn aan de voetpees is er nog steeds, volgens de orthopeed is die binnen de kortste tijd verdwenen nu m'n zooltjes al voor de 3de keer aangepast zijn. En nu die zooltjes aangepast zijn, duiken er natuurlijk weer andere kleine ongemakken op, zoals de linker adductor die nu ineens veel meer belast wordt doordat die 3mm werd weggeschraapt, dus ook hier moet ik binnen die pijngrens blijven trainen. Ook de linkeraanhechting van de buikspier op de pubis zeurt soms wat, vooral bij een rustig tempo. De conditie is nochthans uitstekend, aan snelheid zal het zondag natuurlijk wel wat ontbreken maar toch hoop ik minstens even goed te doen als vorig jaar waar ik toen aan tempo 3'45" liep. Het zal een eerste test worden, het resultaat is minder belangrijk maar de reactie van die pijntjes de dag nadien interesseert me meer. Moest de pijn toegenomen zijn, zal ik terug een rustweek inlassen en verdere medische stappen ondernemen maar laat me nu maar niet op de zaken vooruit lopen.
... ben ik alweer een week terug van Turkije, vakantie is supergoed meegevallen maar jammer genoeg veel te snel voorbij. Veel gelopen heb ik daar niet, om de andere dag enkele km's op de loopband en een paar wandelingen. Voor de rest veel aan't zwembad gelegen, goed gegeten en gedronken, nogal veel gezondigd zeg maar. Nu ik in m'n herstelperiode zit en de spanning wat van de spieren en pezen af is, voel ik toch allerlei kwaaltjes die aan't genezen zijn. Vooral m'n voetpees en buikspieren bezorgen me toch wel behoorlijk wat zeurende pijntjes. Normaal zou ik morgen een wedstrijd in Waterschei lopen en volgende zondag de Terrasjogging in Bilzen, maar jammer genoeg heb ik deze wedstrijden geschrapt, naar het lichaam luisteren lijkt me momenteel het meest verstandige. Wat m'n volgende wedstrijd dan wel wordt, hopelijk de Champignonloop over 3 weken. Nu komt het erop neer om zo goed mogelijk de conditie te onderhouden met alternatieve sporten en toch nog wat loopkilometers te blijven maken maar dan wel binnen de pijngrens.
Net terug van een lange duurloop (19 km) die ik samen afwerkte met Lode Raskin, rustig vertrokken en geleidelijk aan wat versneld met 3 km aan tempo 4'10" om daarna nog enkele km's rustig uit te lopen. Toch wel pittige training afgewerkt op een redelijk heuvelachtig parcours. De laatste 2 weken heb ik vooral rustig getraind, wel m'n km's blijven maken maar weinig aan de snelheid gewerkt. De voetpees heb ik nog steeds onder controle maar de pijn is nog altijd niet helemaal weg, dus dat blijft opletten. Volgende week is het m'n rustweek, dan mogen er maar maximum 35 km gelopen worden aan een rustig tempo. Maandag vertrekken we voor 8 dagen richting Alanya (Turkije) dus die rustweek komt goed uit, veel zal op de loopband gelopen worden ofwel 's morgensvroeg als het dan al niet te warm is. M'n Garmin Forerunner 305 heeft het ondertussen ook begeven, het geluid werkte al enkele maanden niet meer en nu is hij dus helemaal kapot. Die van loopcollega Piet was enkele weken geleden ook kapot gegaan (gevallen), nu hebben we het binnenwerk van zijne in de behuizing van mijne gestoken, vandaag uitgetest en het bolde perfect en ik heb terug geluid. Prettige vakantie allemaal!
De hele week had ik getwijfeld, zou ik vandaag starten en weeral de hitte trotseren of zou ik rustig in de zetel blijven liggen om naar Duitsland-Argentinië te kijken in combinatie met de Tour en m'n voetpees wat extra rust te gunnen. Gisteren hakte ik de knoop eindelijk door, lopen gaan en de match oppakken met de hoop dat ik de uitslag nergens zou horen, noppes dus
Ondanks de warmte koos ik vandaag voor de langste afstand (10 km), bedoeling was om net als vorige week vrij rustig te starten en de wedstrijd met een goed gevoel uit te lopen en niets te forceren. Ondertussen werd het gelukkig bewolkt en was de wind wat komen opzetten, de luchtvochtigheid was wel zeer hoog.
Eerst was het de beurt aan de 5 km-lopers die een plaatselijke ronde in Rosmeer moesten afleggen, hier was net als vorige week Hauben de snelste voor Nicolaes, Kurt Claesen werd mooi derde.
Na deze wedstrijd werden de 10 km-lopers met pendelbussen naar de start gebracht in Lafelt om van daaruit terug te lopen richting Rosmeer. Ondertussen kwam ik toploper Koen Neven tegen, vorige week nog winnaar in Bilzen op de 21km, we warmden ons samen wat op. Hij kwam er een training van maken met het oog op The Classic, aanstaande maandag. Vanaf de start zocht ik meteen m'n eigen tempo en al snel vormden we een groepje met 4 man, 1 man liep geleidelijk van ons weg, niet Koen Neven want die kwam ons pas iets later vergezellen omdat hij achteraan vertrokken was. Na goed 1 km kwam Koen in onze groep het tempo bepalen, hij wou me zolang mogelijk hazen, me uit de wind zetten en me zelfs van water voorzien. Nu zat ik dus letterlijk in een zetel, ondertussen kregen die 2 andere lopers het bijzonder moeilijk en na een paar km liepen Koen en ik nog alleen, te jagen op de leider. We kwamen geleidelijk aan wel wat korter maar na goed 7 km begon ik het pas de eerste keer moeilijk te krijgen, km 7 en 8 waren ook het meest bergop waardoor m'n hartslag wat te hoog opliep. Koen vroeg me of ik nog wat kon versnellen, maar dat zat er niet echt in en ik maande hem aan om er alleen vandoor te gaan, ik zou me wel redden. Ik had ondertussen voldoende voorsprong op m'n achtervolgers, m'n 3de plaats stond hier al zo goed als vast. Enkele minuten later liep Koen al 200 m voor de leider en liep al 'joggend' naar de overwinning. Ik kwam er de laatste 2 km terug wat door en kon deze toch nog afleggen in tempo 3'40" om zo te eindigen op zo'n 100 m van de 2de plek in een tijd van 37'19", een tijd waar ik vooraf zou voor getekend hebben in deze tropische omstandigheden.
De komende weken staan er geen wedstrijden meer op't programma en kan die vervelende voetpees hopelijk eens wat genezen. Augustus, september en oktober worden wel weer drukke loopmaanden op wedstrijdgebied.
