Na vorige week een keelontsteking gehad te hebben, heb ik het nu pas tegoei zitten. Blijkbaar was ik nog niet volledig genezen en heb ik er nog een bronchitis bij gekregen. Opnieuw een week uitzieken met een antibiotica-kuur. Sinds vandaag voel ik me terug wat beter, maar ik moet zeker nog tot woensdag rusten en zoveel mogelijk binnen blijven. Weer een week zonder training dus, gelukkig valt dit nog samen met deze winterse omstandigheden waarin hardlopen toch bijna onmogelijk is. Voor m'n voetpees zal dit weekske extra rust ook wel gene kwaad kunnen zeker? Laat me nu hopen dat alle miserie bijna van de baan is en dat ik vol goede moed het nieuwe jaar kan aanvatten. M'n nieuwe wedstrijdkalender heb ik ook online gezet,hopelijk kan ik aan vele van deze wedstrijden deelnemen. Waarschijnlijk is dit m'n laatste post van het jaar, dus aan allen een gelukkig nieuwjaar gewenst zonder ziektes en blessures
Gisteren trok ik voor de derde keer richting m'n osteopaat in Neerpelt, volgens hem was er duidelijk verbetering zichtbaar en voelbaar. Vooral het bekken, de psoas, hamstring, buikspieren en adductoren zaten redelijk los en terug op de juiste plek. Alleen de knie spoorde nog niet gelijk het moest en ook aan de voet was er nog behoorlijk wat werk.
Voorlopig mag ik blijven lopen maar wel niet te intensief en niet teveel km's, gewoon wat onderhouden zeg maar. Ook moet ik enkele keren per dag stevige ijsmassages geven aan de voetzool om het herstel te bevorderen. Over 3 weken is er een volgende sessie, hopelijk zit ik dan weer een stap verder en mag ik de trainingen wat gaan opvoeren om zo tegen maart-april terug wedstrijdklaar te zijn.
't Is hoogtijd dat ik terug wat meer mag gaan doen want ik voel de conditie toch wel achteruitgaan en ook m'n gewicht begint omhoog te gaan.Afgelopen week heb ik zelfs helemaal niet kunnen trainen, ziek geworden en binnen blijven dus. Ondertussen gaat het wel terug beter en zit de eerste training er alweer op.
Na een rustperiode van enkele weken is er eigenlijk weinig veranderd, de voetpees zeurt nog steeds maar de scherpe pijn aan de bovenkant van m'n dikke teen is gelukkig wel weg. Ook de aanhechtingen van de buikspieren zeuren bij momenten nog steeds.
Vandaag trok ik naar een osteopaat in Neerpelt voor een grondig onderzoek, op zoek naar de oorzaak van al die blessures door de jaren heen. Al vrij snel werd duidelijk dat er iets grondig mis was, één grote puinhoop zei hij. Al die blessures hadden met elkaar te maken, het ene probleem bracht het ander met zich mee. Hij onderzocht me echt van boven tot onder, niet alleen m'n spieren en gewrichten maar ook de organen zoals nieren en darmen tot de onderkant van m'n kin (het tongbeen of zoiets) kwamen aan de beurt. Er is veel werk aan de winkel maar hij geloofde erin, maandag beginnen we eraan en hij verzekerde me dat ik enkele pijngrenzen zou moeten doorstaan om het tot een goed einde te brengen, dat belooft. Ik ga jullie verdere medische uitleg besparen want op een gegeven moment was ikzelf niet meer mee, we zullen wel zien wat het wordt, maar ik heb er het volste vertrouwen in.
Momenteel mag ik rustig blijven lopen, maar versnellingen en wedstrijden zijn voorlopig uit den boze. To be continued ...
Normaal gezien was het de bedoeling om zaterdag in Mol m'n laatste wegwedstrijd te lopen om daarna de jaarlijkse rustperiode in te lassen en alles te laten herstellen. Maar de laatste dagen begint die vervelende voetblessure weer op te spelen, dit keer niet alleen de pees die zeurt maar ook aan de bovenkant van de dikke teen, een scherpe stekende pijn recht op het bot, telkens vlak na de training. Misschien ben ik te rap ongerust, maar volgens mij een beginnende stressfractuur. Dus beter nu enkele weken rusten met wat lichte crosstraining, dan zaterdag nog te forceren om daarna enkele maanden buiten strijd te zijn.
De buikspieren, adductoren en knie zijn volgens mij wel volledig terug hersteld (dat dacht ik van m'n voet ook). Het veldlopen laat ik voorlopig links liggen, ik weet dat ik hier als loper sterker van word, maar het lijf moet ook meewillen. Als er over enkele weken nog geen verbetering is aan de voet, ga ik op aanraden van enkele ervaren atleten eens naar Neerpelt, daar zullen ze me hopelijk kunnen verder helpen.
Vandaag moest ik vrij vroeg uit de veren. 's Zondags vroeg opstaan als je de hele week nachtpost hebt gewerkt, is niet echt mijn ding. Met een loom gevoel trokken we richting Kerkrade(NL), ongeveer 40min rijden. Eens ingeschreven, begonnen we, Piet en ik, aan onze opwarming. Het loom gevoel verdween vrij snel en alles voelde prima, vol goede moed begaf ik me richting startlijn. Het grootste nadeel als je wat verder van huis gaat lopen, zeer weinig bekenden, wie zou ik proberen te volgen? Het parcours had ik via internet al wat verkend, we zouden eerst een kleine ronde (500m) lopen en daarna 2 grote rondes (2,3km). M'n plan was om deze kleine ronde mee te gaan om te kijken hoe sterk het deelnemersveld was om daarna m'n eigen tempo en de juiste mannen op te zoeken. Zo gezegd, zo gedaan en die eerste kleine ronde kon ik vlot mee, maar ik voelde toch wel dat dit 'iets' te hard ging en liet de voet wat van het gaspedaal. De eerste 5 waren vliegen, het deelnemersveld was dus vrij sterk. Na km 1 kwam ik tot m'n grote verbazing door in 3'10", zeker 15" te snel en dan had ik het tempo al laten zakken, die eerste 500m zal om en bij de 20km/u gezeten hebben. Ja, dan weet je het wel, na 2 km stilvallen om dan 3 km puur op karakter het tempo toch nog hoog proberen te houden. De wedstrijd was hier al om zeep. Waar ik andere wedstrijden meestal nooit word ingehaald en anderen inhaal, was het vandaag andersom. Nog tijdens de 2de km werd ik naar plaats 9 verwezen. De benen zaten zo kapot, dat zelfs m'n maximale hartslag naar beneden ging, dit was me nog nooit overkomen. Uiteindelijk heb ik die 9de plaats toch nog net kunnen vasthouden want achter me zat een groepje van 3 man nog op me te jagen. Achteraf nog redelijk tevreden met een tijd van 17'58" over 5,1 km maar niet met het gevoel. Had ik hier wat rustiger vertrokken, had ik zéér dicht bij m'n PR gezeten en misschien minder diep moeten gaan. Alweer een les bijgeleerd, als je niemand kent aan de start, loop direct je eigen tempo
Deze wedstrijden ga ik niet allemaal lopen maar de meeste ga ik wel uit deze kalender kiezen, van de datums in't rood weet ik nog niet zeker of deze wel op deze dag gelopen worden.
M'n 13de wedstrijd van het seizoen ging vandaag door in Kortessem, dat zijn er evenveel t.o.v. vorig jaar. Ik ga stillekes aan toch nog van een geslaagd jaar mogen praten. Zoals het er nu naar uitziet, gaan er zeker nog een paar wedstrijden bijkomen want het gaat goed met me. De voetpees lijkt nu echt wel te beteren, de buikspieren en adductoren houden licht zeurend stand, maar laat me zeker niet te vroeg euforisch worden.
Omstreeks 12u55 begon ik aan de opwarming, goed opwarmen was nodig, want met 8°C was't maar friskes. Hierdoor toch wel wat minder volk aan de start, schat een 100-tal. Voornaamste concurrenten waren Jacobs, Adang, Roossen, Crommen en Verachtert. Dit jaar geen Raskin of Nijs aan de start, zij kozen voor de langste afstand (15 km).
Om 13u15 weerklonk het startschot, al snel vormde zich een kopgroep van 5 man, niemand leek echt de kop willen te pakken, na 500m versnelde Adang, Roossen en Jacobs gingen mee, ik en een voor mij onbekende loper lieten bewust een 20-tal meter. Na 1 km (3'23") moest die onbekende echter al lossen en weer kwam ik alleen te lopen. Voor diegene die het parcours daar een beetje kent, weet dat alleen lopen hier zwaar is, met lange saaie rechte stukken in open veld. Gelukkig verloor ik door die lange stukken nooit m'n voorgangers uit het oog en probeerde ik m'n eigen tempo hoog te houden en het gat niet groter te laten worden. Bij km 3 zag ik Jacobs bij Roossen weglopen en aansluiten bij Adang. Nu was't Roossen die in een moeilijke situatie kwam, het ideale moment voor mij om nu naar Roossen toe te lopen. Bij het ingaan van de laatste km sloot ik aan en probeerde Roossen nog aan te klampen maar hij had z'n beste kruit verschoten. Ondertussen was Adang voorbij gelopen door Jacobs en ook Adang kreeg het kwaad. Nog ff dacht ik dat er nog een 2de plaats in zat en de laatste km (3'23") duw ik de gas nu helemaal in, maar korter dan op 20 meter kwam ik niet meer. Jammer, want achteraf gezien was die 2de plaats mogelijk geweest, ik heb misschien iets te lang gewacht om naar Roossen toe te lopen. Uiteindelijk aangekomen als 3de algemeen (1ste master) in een tijd van 17'36" over exact 5 km. Crommen kon na een ontgoochelende DDH alle frustraties van zich aflopen en een nieuw PR neerzetten om knap als 5de te finishen.
Als alles goed blijft gaan, ga ik volgende week wedstrijd lopen in Kerkrade (NL), misschien kies ik daar voor de 10 km.
Vandaag stond één van m'n favoriete wedstrijden op't programma, ik moest en zou deze lopen, met of zonder pijn. De adductoren hadden afgelopen week nog redelijk opgespeeld, maar vanmorgen leek het ergste weer voorbij. De pijn onder de voet is nog aanwezig maar ook dat was binnen de pijngrens. Misschien had ik de week voordien weer wat overdreven met 70 km op de teller, de aard van het beestje zeker.
Dus met een bang hartje trok ik richting Hasselt om hopelijk niet meer brokken te maken en toch een mooie prestatie neer te zetten. Vorig jaar liep ik hier m'n laatste PR op de 5 km (17'03"), dat verbeteren met zo weinig wedstrijden in de benen zou zeer zwaar worden. M'n doel begin dit jaar was om hier vandaag onder de 16'30" te lopen maar dat was zonder al deze blessures gerekend.
Aan de start kon ik me redelijk vooraan zetten, dit keer waren we goed weg, zonder valpartijen. Meteen zette ik me in't spoor van Patrick Nijs en Roossen, dit was een ideaal mikpunt maar ik wist op voorhand dat deze mannen vandaag te sterk voor me zouden zijn. Dus na goed 1 km (3'21") liet ik ze begaan en zocht m'n eigen tempo. Hier kreeg ik het ff lastig, liep nu alleen tussen 2 groepjes, de wind deed ook z'n werk. Gelukkig kwam Kurt Schaillee aansluiten, vanaf nu was't vooral aanklampen. Kurt komt net terug uit blessure, kan normaal veel sneller, hij was dan ook de ideale tempomaker voor me. Tot bij het ingaan van de laatste km liepen we samen en haalden we verschillende lopers in. Vanaf nu ging het terug hard en vond ik terug de kracht om nog een tandje bij te steken, zelfs Kurt moest me laten gaan en haalde ik nog zeker een 5-tal lopers in en kwam zelfs nog heel dicht in de buurt van Roosen en Nijs. Ik eindigde uiteindelijk als 13de in een nieuw PR van 16'42" (4,81km). Hier was ik natuurlijk uitermate tevreden mee, hopelijk kan ik volgende zondag in Kortessem nog lopen, maar dat valt af te wachten hoe het lichaam deze wedstrijd heeft verteerd.