Vandaag reden we met onze pupillen en miniemen jongens naar de piste van AC Waasland in Sint-Niklaas. Daar werd de reeks van de Beker Van Vlaanderen georganiseerd waarin wij waren ingedeeld. Terecht waren bij jeugdcoördinator Bruno en mezelf de verwachtingen hooggespannen. Onze miniemen hebben een evenwichtig team maar vooral onze pupillenlichting 1999 is een uitzonderlijke grand-cru! En onze jongens ontgoochelden niet. Bij de pupillen wonnen we het verspringen, de 1000m, de kogel, de 60m horden, het hockeybalwerpen en werden we tweede in de 60m en het hoogspringen. Wie doet beter? Ook bij de miniemen wonnen we meerdere proeven. En toch stond Waasland met een 100tal punten voorsprong aan de leiding voor de aanvang van de aflossingen. Als tweede wisten we wat ons te doen stond. Beide aflossingen verliepen vlekkeloos en werden gewonnen maar vooral die bij de pupillen sprak tot de verbeelding. Jolan vertrok als een speer en gaf de stok door aan Sven die op zijn beurt de voorsprong nog wat uitdiepte. De volgende stokwissel was niet perfect maar ook Brent kon de voorsprong nog wat vergroten. Als laatste loper zat Moon in een zetel en hij kwam uiteindelijk met een grote voorsprong over de meet. Euforie in onze rangen. Het werd bang afwachten op de eindafrekening. Uiteindelijk moesten we met slechts 5 puntjes de duimen leggen maar door onze hoge score mogen we toch naar de finale van 11 september in Beveren.

Moon beleefde op deze eerste warme competitiedag meteen een fantastische namiddag. Hij won eerst het verspringen met 3 sprongen over de 4m. (4.11, 4.13 en 4.21) De tweede sprong niet over de 4m. Het zegt wat over Moon’s prestatie. Zijn tweede proef was de 60m. Ook daar verpulverde hij zijn besttijd van vorig jaar (9.04) en spurtte hij naar een heel straffe 8.74, goed voor een tweede plaats. Zijn derde proef was de 1000m. Hij won die na een slimme race in een tijd van 3.18, zijn tweede beste chrono ooit. Daarna kwam nog de winst in de 4x60m zijn supernamiddag vervolledigen. Hij was in de wolken, of wat dacht je…

Door de interclubverplichtingen was ik ‘s morgens niet kunnen gaan trainen in het Vrijbroekpark. Ik trok dus rond zeven uur naar de piste van Machelen. Op het programma stonden vijf reeksen, telkens bestaande uit 300m voluit, 50m joggen en 200m voluit. Tussen de reeksen in 3 minuten rust. Er stond wat wind (ik was toch niet meer aan zee?) maar ik haalde toch goede tijden: 47-31, 46-31, 46-31, 46-30, 46-30. De vermoeidheid was weg! Waarschijnlijk hadden de zaterdagnamiddag en de zondagochtend ‘zonder training’ de nodige rust en recuperatie gebracht. Ik ben uiterst tevreden na deze toch wel vermoeiende tiendaagse van dubbele trainingen. Vooral mentaal was het soms moeilijk door het ontbreken van trainingsgezellen en een coach langs de zijlijn. Maar ‘la promesse de l’aube’ en het plan dat Magda en ik voor ogen houden hield me overeind: NO PAIN NO GAIN!

18-04-2010 om 00:00 geschreven door André  

17-04-2010 om 00:00 geschreven door André  

De laatste dag aan zee was aangebroken en tegelijkertijd stond ook mijn laatste zeetraining op het menu. Na een snel ontbijt trok ik goedgezind naar de Finse piste. Het beloofde een fantastische dag te worden. De lucht was helder en blauw en er stond nagenoeg géén wind. Wat een verschil met de vorige dagen. Rustig begon ik er aan. De finse piste is 800m lang en ik liep er  12,5 rondes om zo de vooropgestelde 50 minuten rond te krijgen. Daarna stretchte ik langs de piste en liep ik nog vier versnellingen.

Voor het laatst sprongen we nog eens op de fiets en trokken we naar het strand. Het was de mooiste dag van de week en ik had beloofd dat ze toch eens met de voeten in het water konden gaan. Zo gezegd, zo gedaan maar ik bleef lekker droog. Daarna liepen de jongens nog achter de meeuwen, raapten ze nog wat schelpen en deden we nog een laatste fietstocht langs de duinen.

17-04-2010 om 00:00 geschreven door André  

Ik trok de voordeur vanmorgen open en de lucht was grijs, héél grijs. Terwijl ik begon te joggen dacht ik aan de vulkaan in Ijsland. Was deze grijze massa boven mij enkel een groot, met waterdamp gevuld normaal natuurverschijnsel of zat daar nu vulkaanas tussen? Geen idee eigenlijk… Ongelooflijk toch, hoe zo’n uitbarsting het hele leven in Europa kan beïnvloeden. Door het stilvallen van het luchtverkeer draait alles gewoon in het honderd. Tienduizenden mensen zitten ergens vast op een luchthaven. Ook Kjell, op stage in Portugal, weet nog niet hoe en wanneer hij zal thuisgeraken. Afwachten dus…

Mijn duurloop duurde vandaag veertig minuten. Ik was er moe en stijf aan begonnen maar naarmate de kilometers voelde ik me beter en beter worden. Ik herinnerde me plots dat ik vorig jaar op het einde van onze stage in Aix ook op mijn tandvlees zat en zelfs pijn had wanneer ik een trap moest nemen. Zo ver is het nu nog niet, gelukkig maar.

In de namiddag klaarde het helemaal op, zoals dat enkel aan de kust mogelijk is. Twee fietstochten met de kinderen later reed ik nogmaals naar de assepiste van Oostduinkerke. Terwijl ik opwarmde op de finse piste, begonnen de ‘Start-to-runners’ van MACW aan hun training op de piste. Ik vroeg de trainster of het stoorde dat ik mijn snelheidstraining op hetzelfde moment zou houden. Het was geen probleem. Tien keer honderd stond er op het programma. Het draaide veel soepeler dan gisteren en na de training reed ik tevreden terug naar Oostduinkerke-bad.

16-04-2010 om 00:00 geschreven door André  

15-04-2010 om 00:00 geschreven door André  

Mijn ochtendtraining was er eentje met stramme spieren. Het duurde bijna een half uur vooraleer ik wat soepel begon te lopen. Toen zat het er echter al op en na een snelle douche vertrokken we richting zee. Het werd een lange tocht want net als overal ten lande gaat ook de E-40 gebukt onder de werken. Op twee plaatsen kwamen we in een file terecht en pas na twee uur en twintig minuten bereikten we Oostduinkerke. Na het middageten maakten de jongens en ik een flinke wandeling langs de dijk en de duinen van Oostduinkerke. Het was niet te warm en er waaide een forse noorderwind. Die ging tegen de avond gelukkig liggen en tegen valavond was het nagenoeg windstil. Waar ik vanavond ging lopen maakt het echter niet veel uit. De finse piste rond de sintelbaan en de voetbalvelden ligt volledig tussen de bomen en daar voel je gewoonweg geen wind.Ik liep er drie kwartier rondjes terwijl het op de piste een drukte van jewelste was want de plaatselijke jeugd van MACW trainde er talrijk. Toen ik begon te stretchen vertrokken de laatste atleetjes en ik had de piste voor mij alleen toen ik mijn versnellingen deed. Die gingen beter dan de duurloop zelf want de vermoeidheid laat zich voelen. Hopelijk gaat het morgen wat soepeler want dan trek ik onder andere naar de piste van Nieuwpoort voor een reeks 400en.

14-04-2010 om 00:00 geschreven door André  

Gisteren liep ik twee keer een duurloop van veertig minuten. De ochtendduurloop deed ik zonder de gebruikelijke versnellingen maar ‘s avonds in Machelen trok ik na de loop in het park van Machelen naar de piste van MAC waar Magda ook trainster is. Daar mocht ik na het stretchen een achttal spurten lopen op de piste. Dat is uiteindelijk toch comfortabeler dan in het park en in een zware week als deze is elke energiebesparing héél welkom.

Vandaag was de ochtendduurloop eerder aan de korte kant. Een half uurtje loslopen was de opdracht. Logisch want de avondtraining op de Nekker beloofde zwaar te worden. Om halfzes ‘s avonds waren we al in het sportpark want vandaag ging voor de pupillen het tweede luik van hun speciale hoogspringtraining door. Ook vandaag wa er eerst een vrij lange en soms heel ludieke opwarming de intro naar het technische springgedeelte. De jongens hebben er in ieder geval heel wat van opgetoken en ook Bruno was in zijn nopjes. Als jeugdcoördintor had hij dit initiatief geregeld.

Om zeven uur begonnen Filip, Ewoud en ik aan onze opwarming. Ik had zware benen en vreesde de training. Er blies vanavond namelijk een heel strakke wind op de Nekker. De training bestond uit twee series van twee vijfhonderden met honderd meter joggen tussen. Tussen de series in mochten we drie minuten recupereren. Na de eerste honderd meter kwamen we telkens pal met de neus in de wind te zitten. De laatste 200m hadden we dan weer de wind in het voordeel. Ik vertrok steeds met een klein beetje reserve want tegen de wind moest ik toch wel telkens knokken om mijn tempo te houden. Het lukte echter wonderwel en de eerste drie 500en liep ik in 1.26 (2x) en 1.25. De laatste wilde ik wat strakker en ik vertrok meteen sneller. Ook tegen de wind voelde ik dat ik nog wat meer power kon ontwikkelen en ik kwam uit in 1.22.

Philippe moest er daarna nog twee lopen. Amai, mijn botten. Ik was blij dat ik mocht stoppen.

Morgen trekken we naar zee en heb ik twee duurlopen op het programma. 

13-04-2010 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag begon wat ik ‘my own private trainingcamp’ noem. Acht dagen lang ga ik, net als op oefenkamp, tweemaal daags trainen. Vanaf woensdag gebeurt dat in Oostduinkerke en op de piste van Nieuwpoort. Vandaag gebeurde dat in Mechelen en Machelen. Tja het is geen verspreking. Vanmorgen stonden er duizenden op het programma in het Vrijbroekpark. Zonder de jongens trok ik naar daar. Ze hadden na hun knalprestatie van gisteren even geen zin om te lopen. Begrijpelijk en dus vroeg ik hun grote neef Kenneth om nog even langer te babysitten. Patrick en Sarah hielden het bij een duurloop maar voor Stefan, Ewoud en mezelf werden het twee duizenden. Ik was behoorlijk ongerust want na de vrijdagtraining was ik al mankend thuisgekomen. Mijn rechterenkel was opgezwollne, waarschijnlijk ten gevolge de drie dagen van reportagelopen. Een overbelating was te vrezen… Gisteren tijdens onze grote 10km van Mechelen)organisatie kon ik slechts met moeite huppelen. Sinds enkele maanden heb ik dankzij Peter, mijn osteopaat, Diclo-Fast ontdekt. Drie keer per dag smeren en ik kon vandaag weer lopen. Gelukkig maar! Magda vroeg om me niet meteen kapot te lopen want de tweede duizend zou minstens even goed moeten zijn dan de eerste. Ik vertrok op kop en al snelhoorde ik niets meer achter mij. Enkel mijn eigen passen en ademhaling vergezelden me voor de eerste kilometer. Aan de hondenweide blies de wind in het nadeel en halfweg voelde ik toch wat verzuring. Ik forceerde echter niet en kon me perfect in het ritme houden. Het resultaat was een oede 2.53. Geen supertijd maar het is dan ook nog geen zomer. Dit is nog steeds een opbouwtraining! Na enkele minuten trok ik ten aanval van de tweede kilometer. Opnieuw zocht en vond ik snel het goede ritme. Resultaat: 2.48. Opdracht volbracht en coach én atleet tevreden. Mijn voet had standgehouden en dat was vandaag mijn hoofdbekommernis.

11-04-2010 om 00:00 geschreven door André  

De zon schijnt voor de vierde dag op rij. Gelukkig maar want onze 10km van Mechelen stond vandaag op het programma. Gecoördineerd door Patrick Dehondt werd het ook dit jaar zowel sportief als organisatorisch en groot succes met een mooie winnaar in de persoon van de eeuwig jonge Peter De Vocht. In de 3km-wedstrijd liep een groot deel van onze actieve jeugd mee. Na twee volwassenen werd Jo prachtig derde en onze Moon vierde in een tijd van 11min37, pas mal voor een elfjarige. Ook Noah liep een puike wedstrijd. Zijn clubvriendjes Lars, Lotfi, Harald en Noah zelf waren al dagen met deze wedstrijd bezig. Noah en Lars waren van plan samen aan te vallen en samen naar de meet te stormen. Zo had ik ze tenminste horen praten… Het werd inderdaad een mooie strijd tussen Lars en Noah die uiteindelijk nog mochten spurten voor de veertiende stek. Noah liep de drie km als zevenjarige in 13.28, evenzeer fantastisch toch. Het zomerseizoen oogt mooi voor de jongens.

10-04-2010 om 00:00 geschreven door André  

Vandaag trok ik naar Brussel voor een fotoreportage rond het thema ‘kleur in de stad’. Op voorhand had ik me zitten afvragen in welke buurt ik zou gaan rondtoeren. Je hebt zoveel opties in onze hoofdstad maar mijn voorkeur ging naar de Marollen. Daar is niet enkel de bevolking een kleurig allegaartje maar ook de huizen vertonen er alle kleuren van de regenboog. Ook vandaag liep ik weer uren rond, net als de voorbije twee dagen. Vermoeiend!

Vanavond trokken we dan weer naar de Nekker voor onze wekelijkse snelheidstraining. Ik had vermoeide benen en een stijve onderrug maar ging het toch proberen. Magda liet Ewoud en mezelf tien keer 110m spurten. De eerste tien meter dienden als aanloop om niet te explosief te moeten starten. Aanvankelijk liep het niet vlot en nog minder soepel maar vanaf de vierde spurt liep het beter en onze tijden waren super. Na de volledige reeks voelde ik plots pijn in de rechterenkel. Verdorie, de laatste dagen eisten hun tol. Het gaat toch niet waar zijn, zeker. Zondag begint mijn reeks dubbele trainingen en ik heb een probleem. Damn…

09-04-2010 om 00:00 geschreven door André  

Wat een drukke week was me dat. Ik had voor ons meinummer nog twee reportages af te werken. Het wachten op het goede weer werd beloond door een reeks schitterende lentdagen. Woensdag en donderdag was mijn bestemming Oostende waar ik een wandelparcours met een zestigtal adressen in beeld diende te brengen. Ik kende Oostende niet zo goed, ontdekte er ware pareltjes en ervaarde dat de kuststad de naam ‘koningin der badsteden’ wel echt verdient. Resultaat van mijn tweedaagse wandeling waren een 800 foto’s en vermoeide benen. Woensdagavond diende ik voortijdig mijn fotozoektocht af te breken om op tijd op de Nekker te staan. De jeugdtraining (als trainer) kan je niet zomaar opzij zetten, temeer daar je tijdens de vakantiedagen nooit trainers op overschot hebt.  Donderdag  was een ander verhaal. Ik kon tot de laatste zonnestraal profiteren maar door wat verkeersproblemen op de weg naar huis was het al kwart voor tien toen ik het park van Machelen betrad voor mijn duurloop. In het park dat ik ken als mijn broekzak is het looppad verlicht en vermits ik daar elke steen weet liggen kan ik er als het moet ongestoord na valavond nog lopen. Ik had wel niets meer gegeten sinds de middag en op het einde van mijn duurloop kreeg ik wat krampen van de honger. Niet ideaal zo’n training maar ja, ‘noblesse oblige’…

08-04-2010 om 00:00 geschreven door André  

Op één van de provinciale talentdagen had Bruno, onze jeugdcoördinator onlangs aan de VAL-hoogspringtrainer gevraagd of hij enkele trainingen in onze club kon komen geven. Vandaag was het zover. Een groep pupillen, waaronder Moon, kreeg vandaag een eerste volwaardige training van anderhalf uur. Onder het waakzame oog van Bruno en zijn spiksplinternieuwe Sony-camera gaf de coach uit Ekeren eerst een stevige opwarming en een minimum aan technische oefeningen waarna er naar de mat werd getrokken om te springen. De kinderen genoten duidelijk.

Om zeven uur was het aan mij. Magda had vandaag weer iets stevigs in petto. Acht keer 300m met 150m joggen tussen. Ik liep ze allemaal op kop, kort gevolgd door Philippe en wat verder door Ewoud. Ik was vandaag afgesteld als een zwitserse horloge want ik deed perfect wat Magda me opdroeg. Zeven keer haspelde ik de 300m in exact dezelfde 48 seconden. Alleen de laatste versnelde ik wat en liep ik de 300m in 44 seconden. De vorm is grotendeels gebleven na de winterstop. Het zal er voor Magda vooral om gaan te finetunen. Vandaag droeg ze me op om ook en vooral op mijn loopstijl te letten. De eerste 300en liep ik te stroef. Ik concentreerde me anders en vanaf de derde liep ik eindelijk soepel. Vrijdag spurttraining en zondag in het park duizenden. Daarna wordt het voor mij een week aan een stuk tweemaal daags een training afwerken, nat als op stage. Hopelijk valt het weer een beetje mee. Zoals vandaag zou ideaal zijn maar je kan dat niet bestellen, hé…

06-04-2010 om 23:28 geschreven door André  

De lente is dan eindelijk in het land en het park van Machelen oogde dus ook idylisch mooi vandaag. Overal bloesems en prille blaadjes, ik had spijt dat ik mijn fototoestel niet bijhad. Het is in zo’n omstandigheden natuurlijk véél aangenamer om te lopen. Ik had als opdracht meegekregen om 45 minuten los te lopen, een typische recuperatieloop. Zo gezegd, zo gedaan. Ik vertrok en vond meteen een goed ritme. Ik dacht het zelfde tempo aan te houden als normaal maar o jee… Mijn verbazing was groot toen ik na een half uur  bijna een kilometer voorzat op mijn vooropgesteld schema. In de plaats van de geplande 12 per uur zat ik aan zowat veertien per uur. Amai! Ik heb nog één en ander uitgeprobeerd om te vertragen maar het lukte me maar matig. In verhouding tot anders was ik door het zachte weer én door de vakantie eens niet de enige loper in het park. Vooral dames hadden vandaag dit park uitverkoren. Ik miste wel mijn vrienden uit het rusthuis die normaal altijd een wandeling in het park maken. Ik hoop oprecht dat hen niets is overkoemn al kan je dat bij rusthuisbewoners natuurlijk nooit uitsluiten. Mijn versnellingen gingen al even super als de rest maar achteraf, na de korte autorit naar huis stapte ik toch wel wat stijfjes uit de wagen... Toch te hard van stapel gelopen?

05-04-2010 om 00:00 geschreven door André