xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Afgelopen zondag was het zover.

Om 14.00u vertrokken we met de auto naar Antwerpen.

In Melsele parkeerden we hem, om met de tram verder naar het sportpaleis te gaan.

Nog even geduld en toen begon de ambiance.

Met stampende voeten, wave –armen en nog frisse kelen, werden de mannen verwelkomd.

Ruim twee uur lang genoten we van een spetterende show met bekende en minder bekende liedjes uit twintig jaar Clouseau.
Mijn hart begon te roffelen toen het ‘schoon poepke’ van Koen wiegend op de videoschermen naast het podium pronkte.

Er kwam een moment dat de broers zo dichtbij waren dat ik ze kon aanraken, maar mannen in uniform beschermden de broers.
Koen knipoogde naar mij en gaf een handkus.

Met mijn hoofd als een baken in de mensenzee, gaf ik een handkus terug, evenals vele anderen.

Mijn wederhelft vond de show ‘wel goed’, ik zweefde.

Maar vooral genoten we samen van onze kleine man. Ons jongste is de grootste fan.

Hij zong, klapte en danste vol overgave.

Even was hij volledig weg van onze, voor hem soms lastige, wereld.

Zijn broers konden thuis in alle rust blokken voor hun examens.

Dit weekend komt de kerstboom bij ons thuis. Vroeg genoeg.

Nog een paar dagen examenstress en werken en dan lekker vakantie.

16-12-2007, 15:19 Geschreven door violaine

Voor mij is muziek even onmisbaar als schrijven. <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Je kan er helemaal in wegdromen. Op reis in een magische wereld. Een heel apart verhaal, klaar om neer te schrijven.

Door muziek kan je je eigen gedachten, gevoelens ontdekken. Het zijn die zaken die je bezighouden, waarrond je leven draait en waarover je in je schrijven kunt gaan doorbomen. Een zoektocht naar jezelf, in de vorm van  liefst a never ending story.  Als dat geen bodemloos vat vol inspiratie is...?

Door muziek kun je je uitleven, elk op zijn eigen manier. Ingetogen of enthousiast. Stil of energiek en vol beweging. We drukken datgene uit wat in onszelf zit. Net als bij het schrijven. Zo ontwikkelt elk van ons zijn eigen stijl, en kan een bvb. een goed gemoed een zwierige, prettige tekst meebrengen. Maar er zijn ook constantes : van bepaalde muziek ben ik al 20, 30 jaar weg. Die gaat je steeds diep in je hart blijven treffen.  En nog iets anders : als je een goede song  voor het eerst sinds lang opnieuw hoort, ga je je meteen inleven in een vroegere periode, en brengt dat gevoelens van toen terug naar boven.

Interessant experiment : doe een stukje vrij schrijven, maar telkens met een totaal ander soort muziek (vrolijk zwaar op de hand klassiek - . ) Hoe zal je geest daar op reageren ?  Ga je hierdoor naar inhoud en vorm andere dingen op papier zetten ?

Als daar geen muziek in zit...?

14-12-2007, 20:02 Geschreven door marc

14-12-2007, 12:27 Geschreven door violaine